EEN UIT GAVE VAN
Magazine over Triathlon & Run Bike Run
AVON T U U R
09
SU PER SU N DAY
TERUGK IJ K EN
Richard Murray
Challenge Lissabon
2017
Teamcompetities
Terèse van Lare
Ups &
Triathlon langs
Tegelijk
Superveterane
downs
de Taag
van start
uit Zeeland
IN TERV IEW
03
INHOUD 06 16 18 22 24 26
S uper Sunday in Arnhem
Media
Allround Nils Pennekamp
HIIT-training
C olumn Eigenwijzerman
Interview Richard Murray
COLOFON TRANSITION is het officiële magazine van de Nederlandse Triathlon Bond (NTB) met daarin aandacht voor triathlon, Run Bike Run en andere combiduursporten. De Nederlandse Triathlon Bond stelt zich ten doel de beoefening en het organiseren van multidisciplinaire duursporten te bevorderen en de belangen van de bij haar aangesloten leden (verenigingen, wedstrijdorganisaties, individuele leden) te behartigen. De NTB is aangesloten bij NOC*NSF, ETU en ITU. Transition magazine verschijnt zes keer per jaar. Het volgende nummer verschijnt in week 29 — 2017.
34 36 40 42 44 46
Juniorenpraat
Wiskunde van de wedstrijdbrandstof
Werkplek
Wisselen voor gevorderden
C olumn Geldzorgen
C hallenge Lissabon
Uitgever Nederlandse Triathlon Bond Hoofdredactie Roel Kerkhof & Martijn Keijsers T 06 – 48 93 18 21 E martijn@transition.nl Eindredactie Nederlandse Triathlon Bond Medewerkers Delly Carr (fotografie), Marcia Jansen, Richard Jong-A-Pin, Marc van der Kort (fotografie), Pieter van der Meer, Janos Schmidt (fotografie), Norbert Veringmeier Art-direction & vormgeving Totenmetontwerpen.nl Jeroen Boot Mirko Meerwaldt Ilona Rullens Aan dit nummer werkten mee Tekst: Anne Hendriksen Miriam van Reijen, Paul Schermers, Karla Schipper, Hans van Vinkeveen Beeld: Wagner Araujo, Johan Badenhorst, Arjan Baggerman, Pablo Blazquez Dominguez, Luuk Godefrooij, Hagen Hopkins, Sonja Jaarsveld, Miguel Angel Jaén, Craig Kolesky, Peter Lameir, Erik van Leeuwen, Rita Mântua, James Mitchell, Peter Nicolai,
52 54 56 60 62 64
Kooptips Loopschoenen
F otograaf Paul Nielsen
H istorie Superveterane Terèse van Lare Het triathlongevoel van Wisselzone
S potlight
Paul Nielsen, Filipe Pereira, ErikSimon Strijk, Eric Triou, Claudia Weinig, Tommy Zaferes Beeld cover Super Sunday in Arnhem, Sonja Jaarsveld Advertenties, verspreiding en druk Ying Media bv Zwarteweg 3 / 8603 AA Sneek T 06 – 10042999 E info@yingmedia.nl Abonnementen Leden van de Nederlandse Triathlon Bond krijgen Transition magazine zes keer per jaar gratis toegestuurd. Niet-leden betalen voor een los jaarabonnement € 37,-. Abonnees in het buitenland hebben de keuze tussen een digitale Transition (€ 37,- per jaar) of een gedrukt magazine thuisgestuurd krijgen (€ 70,30, inclusief verzendkosten). Jaarabonnementen worden tot wederopzegging aangegaan. Opzegging van een abonnement kan tot uiterlijk 1 december van het lopende abonnementsjaar, daarna wordt het abonnement automatisch met een jaar verlengd.
Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van de eerstvolgende uitgave van Transition magazine te worden doorgegeven. Dit kan door een e-mail te sturen naar info@triathlonbond.nl of per post via Postbus 1267, 3430 BG Nieuwegein. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of vermenigvuldigd door middel van druk, digitaal of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de hoofdredactie.
04
TRANSITION
( VOORL OPIG) AF SCHEID
Het is inmiddels meer dan een jaar geleden dat ik echt iets aan sport heb kunnen doen. Dat voelt als een groot gemis. Ik ben mezelf niet meer. Sport was een onlosmakelijk deel van mijn leven. Het definieerde grotendeels wie ik ben als mens. Dat is me afgenomen. Veel moest wijken voor de sport. Soms zelfs betalende opdrachtgevers – niet handig voor een zelfstandig stukjestikker zoals ik. Maar sport gaf me afleiding, zorgde dat ik lekker in mijn vel zat en was vaak een moment om eens goed na te denken. Sommige van mijn beste ingevingen ontstonden tijdens lange fietstochten. Na een aantal jaren kwakkelen is het tijd geworden om definitief afscheid te nemen van Roel de sportman. De bezem is door de sportuitzet gegaan. De inhoud van mijn schuur verraadde nog eens hoe belangrijk sport voor me was. Mijn ouders leerden mij altijd goed na te denken over grotere uitgaven. Dat zorgde soms voor heuse aankoopstress. Als het om sport ging speelde geld echter geen rol. Een nieuwe fiets, dat setje supersnelle carbon wielen, nieuwe onderdelen. Het mocht allemaal wat kosten. Erover nadenken deed ik nauwelijks. Nu besef ik pas hoeveel ik aan mijn hobby heb uitgegeven. Ik hou opeens geld over (zonder rijk te worden overigens). Geen dure speeltjes meer, geen sportvoeding (sowieso een stuk minder eten – en toch flink aankomen), geen inschrijfgelden, geen reis- en verblijfkosten, geen onderhoud, geen inspanningstesten. Dat scheelt. Maar geld maakt niet gelukkig, luidt een ander cliché. Dat kan ik beamen. Sporten wel. Mij althans.
De verkoop van een groot deel van mijn sportspullen dit voorjaar was een emotioneel moment. Normaal ben ik niet echt aan bezit gehecht. Sterker nog, de afgelopen anderhalf jaar verruilde een groot deel van de huisraad van eigenaar. Het ontspullen heeft zich van mij meester gemaakt. Heerlijk. Maar mijn sportspullen laat ik moeilijker los. Dat was al zo toen ik ruim twintig jaar geleden mijn wetsuit en hardloopschoenen noodgedwongen aan de wilgen moest hangen. Het duurde nog jaren voordat ik mijn wetsuit definitief de deur uitdeed. Want hoop doet leven. Nog zo’n cliché. Maar o zo waar. Ik hoopte jarenlang dat ik mijn inmiddels uitdijende lichaam weer in het rubber zou mogen persen. Het kwam er nooit van. Nu ging dat niet anders. In juni 2013 reed ik mijn laatste tijdrit. Sindsdien stonden mijn tijdritspullen werkloos in de schuur, hopend op betere tijden. Met pijn in het hart heb ik ze nu maar weggedaan. De leegte in mijn hart (en in de schuur) is groot. Naast sport heb ik altijd nog een passie gehad: reizen. Als ik reisde dacht ik niet aan sport, wanneer ik de rest van het jaar mijn sportieve doelen nastreefde verdween reizen naar de achtergrond. Inmiddels ben ik vertrokken voor een jaar zwerven over de wereld. Aanvankelijk stond dit voor over een jaar of vijf in de planning. Maar de fysieke klachten die mij hebben gedwongen te stoppen met sport spelen me ook parten in de manier waarop ik graag reis: met de rugzak. Het is nu of nooit, ben ik bang. En hopelijk vergeet ik dan de leegte die een sportloos bestaan bij mij heeft achtergelaten. Bij terugkomst wacht nog één fiets in de schuur. Wie weet….
Roel Kerkhof Hoofdredacteur
Beeld Cock van der Burg
S
port is de belangrijkste bijzaak ter wereld, luidt een cliché dat binnen de sportwereld vaak wordt gebezigd. Dat klinkt heel romantisch en ergens is dat natuurlijk ook gewoon zo. Maar wat als je om de een of andere reden (meestal fysiek) niet meer aan sport kunt doen? Dan blijkt sport toch iets meer dan een bijzaak.
05
06
TRANSITION
SUPER SUNDAY EEN WEDSTRIJD WAARIN ÁLLE TEAMCOMPETITIES OP ÉÉN DAG GEZAMENLIJK HET SEIZOEN OPENEN? DAAR MOESTEN ZE IN ARNHEM TOCH EVEN GOED OVER NADENKEN. ‘SUPER SUNDAY’ KLONK WELISWAAR FANTASTISCH, MAAR BIJNA 1100 ATLETEN, VERDEELD OVER 252 TEAMS? HET ZOU EEN MONSTERTAAK BETEKENEN VOOR DE ORGANISATIE. TOCH KREEG DE ORGANISATIE VAN DE TEAM TRIATHLON ARNHEM HET VOOR ELKAAR. TRANSITION BRACHT DE DAG DOOR MET WEDSTRIJDCOÖRDINATOR ERWIN KROEZE. “HET WAS FANTASTISCH, MAAR DE DRUK WAS BEHOORLIJK.”
Tekst Anne Hendriksen Beeld Sonja Jaarsveld
07
08
TRANSITION
07.30
Erwin Kroeze loopt in stevig tempo over het nog rustige zwembadterrein. Het is fris, maar de lentezon is voelbaar in aantocht. Het wateroppervlak van buitenzwembad Klarenbeek is spiegelglad, rond het bad worden de eerste teamtenten opgebouwd. Met een kop koffie in de hand staan de eerste aanwezigen wakker te worden. Kroeze, getooid in fluorescerend geel hesje, luistert naar zijn portofoon. “Hoe goed je het ook voorbereidt, het was vanochtend toch brandjes blussen. We konden volgens plan om 6.30 uur open, maar het is toch nooit zo perfect als je zou willen.” Kroeze (42) is wedstrijdcoördinator tijdens Super Sunday, de opening van het triathlonseizoen 2017. Sinds ‘Arnhem’ vier jaar geleden op de kalender verscheen, heeft Kroeze ieder jaar een belangrijke rol gespeeld in de organisatie van het evenement. De Team Triathlon Arnhem, steevast één van de eerste wedstrijden van het seizoen, bood vanaf het begin een teamwedstrijd aan. Een slimme zet: de inschrijving zat ieder jaar binnen enkele dagen vol. “Veel teams gebruikten onze wedstrijd als oefenrace in voorbereiding op bijvoorbeeld de UT Triathlon in Enschede”, legt Kroeze uit. “De animo was ieder jaar enorm.”
Erwin Kroeze neemt poolshoogte bij de aanmelding.
Dat zag ook de Nederlandse Triathlon Bond. In 2016 vat de organisatie van de Teamcompetities Triathlon het plan op om de vier al bestaande triathlondivisies en de nieuwe Pioneer 4eDivisie gezamenlijk hun eerste wedstrijd te laten afwerken. Tijdens deze ‘Super Sunday’ starten bijna 1100 atleten in teams van maximaal vijf personen in een race over 475 meter zwemmen, 20 kilometer fietsen en 5 kilometer lopen. Spektakel gegarandeerd. De vraag welke organisatie een dergelijk evenement toevertrouwd kon worden. Vanwege de prettige entourage, een uitdagend en selectief fiets- en loopparkoers en de positieve ervaringen met de 2eDivisie en 3eDivisie in eerdere jaren viel de keuze op Arnhem.
08.00
Officials van de NTB meten de watertemperatuur van buitenzwembad Klarenbeek: 20,8 graden Celsius. “We hadden 21,8 doorgegeven”, zegt Kroeze, “zodat er nog net met wetsuit gezwommen mocht worden. Maar dit is natuurlijk ook prima. Met maar 475 meter zwemmen vindt niet iedereen een wetsuit aanen weer uittrekken de moeite waard, maar het mag dus wel.” Kroeze praat kalm, hij is de rust zelve. “Dat lijkt misschien zo”, zegt hij terwijl hij langs het fietsparkoers loopt, op weg naar de inschrijfbureau. “Maar hier staan bijvoorbeeld geen dranghekken”, wijst hij aan. “Over vijf minuten komen hier fietsers langs, ik zie dat er nog teveel mensen op het parkoers staan. Dat baart me dan zorgen, maar ik denk ook meteen: loslaten. Dit kan gebeuren, het komt wel goed.” Zoveel vertrouwen is er niet altijd geweest. Toen de aanvraag van de NTB in de herfst van 2016 op de deurmat plofte, krabden Kroeze en zijn collega’s zich even stevig achter de oren. “Het plan klonk natuurlijk fantastisch, al die sporters bij elkaar”, vertelt hij. “Maar als organisatie denk je meteen praktisch. Onze grootste zorg was de ruimte. Klarenbeek bevindt zich middenin een woonwijk. Waar konden we al die mensen kwijt? Met name het feit dat het zwembad maar twee toegangen heeft is vanaf het begin lastig geweest. Atleten, toeschouwers, officials, organisatie: tijdens de wedstrijd moet iedereen over dezelfde smalle weg. Met zoveel deelnemers zou dat spannend worden.”
09.20
Kroeze sluit aan bij de captainsbriefing voor de 4eDivisie Noord. Voor de meeste van hen is een teamwedstrijd nieuw. De NTB-official waarschuwt voor enkele gevaarlijke punten in het parkoers en vertelt hoe er gejureerd wordt. Met name het stayeren bij een ander team zal bestraft worden, en een geloste atleet
09
Tijdens ‘Super Sunday’ starten bijna 1100 atleten in teams van maximaal vijf personen in een race over 475 meter zwemmen, 20 kilometer fietsen en 5 kilometer lopen. Spektakel gegarandeerd.
mag ook niet aansluiten bij een concurrerend team. De regels rondom penalty’s leiden tot de meeste vragen van de coaches. Wanneer moet je in de penaltybox? En hoe lang? Maar ook: mag je duwen bij het fietsen? Moet je na ieder onderdeel samen de wisselzone inkomen? Welke atleet bepaalt de finishtijd? De spanning is van de gezichten af te lezen. Kroeze voegt namens de organisatie toe dat de atleten na de finish hun fiets op een andere plek zullen aantreffen dan waar ze hem hebben
achtergelaten na het fietsonderdeel. Fietsen en andere spullen zullen worden verplaatst om in de wisselzone ruimte te maken voor de atleten van de Schuiteman 2eDivisie. Bijna continu gaan teams uit de verschillende divisies van start, beginnend met de 4eDivisie en de Eredivisie als apotheose aan het eind van de dag. Alle teams starten één voor één, de wedstrijd heeft de vorm van een tijdrit.
10.15
Het geluidsniveau van de muziek op het terrein is te hoog. Er wordt besloten enkele boxen op het terrein uit te schakelen. Per abuis wordt de verkeerde stekker uit een stekkerdoos getrokken: de grote opblaasbare boog boven de tijdsregistratie na het zwemmen loopt leeg en zakt in elkaar. Vanuit alle hoeken stormen mensen richting de boog, met een team dat giert van de adrenaline in aantocht. Al improviserend wordt de boog hoog genoeg gehouden zodat de nog druipende atleten er net onderdoor kunnen glippen.
010
TRANSITION
Kroeze kan er wel om lachen. Hij vertelt dat het geluidsniveau constant in de gaten wordt gehouden. “Vanuit de gemeente staan ook hier restricties op. Je wilt natuurlijk een goede relatie met de omwonenden houden, dus dat nemen we heel serieus. Wil je je wedstrijd ieder jaar tot een succes maken, dan moet je dergelijke afspraken gewoon nakomen.”
11.30
Kroeze sjouwt in de wisselzone fietsen en bakken met spullen heen en weer. “Het liep even niet zo soepel”, vertelt hij als hij even kan gaan zitten. “We hadden mensen ingeroosterd die stangen vrij moesten maken voor de 2eDivisie-teams. De fietsen en bakken met wetsuits en dergelijke moesten worden verplaatst. Het ging even mis omdat de betreffende vrijwilligers nog her en der verspreid over het parkoers stonden, dus er waren gauw handjes nodig.” Kroeze roemt de vrijwilligers, die voor dag en dauw opstaan om het evenement ieder jaar weer mogelijk te maken. “We hebben zo’n fantastische groep mensen”, zegt hij. “Vandaag zijn hier 125 vrijwilligers aan de slag. Een groot deel van hen is lid van de vereniging (TVA uit Arnhem, red.). Zij nemen weer moeders, vaders, hun partner of buren mee. Doordat mensen betrokken zijn en de sport goed kennen, weten ze ook waar deelnemers behoefte aan hebben. Dat maakt zó’n verschil. Even die aanmoediging, even die brandende vraag vlot kunnen beantwoorden. Het zijn liefhebbers, en we kunnen echt op ze rekenen. Zonder hen geen wedstrijd.” Erwin Kroeze zelf is een bescheiden man. Het zijn anderen die vertellen dat ‘je bij Erwin weet
dat het goed komt’. Hij is ‘punctueel, kalm en heeft oog voor detail’. Kroeze werkt fulltime als voorraadbeheerder bij een groothandel. Per week besteedde hij gemiddeld zo’n tien uur aan de organisatie van Super Sunday – “hoewel het de laatste weken een stuk meer was”. Hij blijkt onlangs verhuisd en getrouwd. En passant traint hij ook nog even voor de Ironman Maastricht, zijn derde hele triathlon. “Soms was het wel druk, ja”, lacht hij. “Maar ik had geen stress. Je moet keuzes maken. Ik heb met name moeten inleveren op de clubtrainingen. Daar kon ik minder vaak bij zijn. Maar ik haal er ook voldoening uit. Ik vind het mooi om bezig te zijn met sport en te zien dat anderen plezier hebben.”
011
12.21
Een enorme hoeveelheid Arnhemse meisjes (koekjes, red.) wordt verplaatst richting het podium. Het is tijd voor de prijsuitreiking van de Arnhemse Triathlon Uitdaging. Deze recreantenserie startte nog vóór alle divisieteams, en had de vorm van een trio-triathlon. Het is het enige programmanummer van de dag dat openstond voor iedereen. “Een recreantenserie is voor ons belangrijk”, stelt Kroeze. “We willen triathlon toegankelijk maken en houden voor iedereen. Ook met de gemeente hebben we de afspraak ons in te zetten voor de breedtesport. Normaal gesproken hebben we ook nog een kidswedstrijd, maar die paste er vandaag echt niet meer bij en is verplaatst naar een ander moment. Het was een offer dat we moesten brengen, want ook dat is altijd erg leuk.”
012
TRANSITION
013
De Team Triathlon Arnhem, steevast één van de eerste wedstrijden van het seizoen, bood vanaf het begin een teamwedstrijd aan. Een slimme zet: de inschrijving zat ieder jaar binnen enkele dagen vol.”
014
TRANSITION
14.00
Het is druk in de wisselzone, erg druk. Het pijnpunt van de organisatie wordt nu goed zichtbaar. Voor de oversteekplaats staan flinke rijen. “We hebben dit punt uitgebreid besproken, ook met de jury”, vertelt Kroeze. “De opening voor de oversteek is smal, de dranghekken zijn dicht op elkaar gezet. Nu is het op de opgang naar het zwembad al erg krap, dus het is geen verrassing dat het zich juist daar ophoopt. Maar vervelend is het wel.”
15.30
De Eredivisie gaat van start. De dames bijten het spits af. Vanaf half tien in de ochtend zijn er doorlopend teams van start gegaan – 252 worden er in totaal weggeschoten. Hoe zit het met het wedstrijdelement, als alle teams na elkaar starten? “Ik snap dat het voor toeschouwers moeilijk overzicht houden is wanneer niet iedereen op hetzelfde moment start”, zegt
Het was een lange dag, zonder enig rustmoment. Dat vraagt veel van het hele team. Ik weet dat iedereen genoten heeft, maar de druk op de gehele organisatie was behoorlijk. Zelf vond ik het prettig om tussendoor even langs mijn vrouw of schoonvader te lopen, die ook vrijwilliger waren. Dat zijn fijne momenten.”
015
Kroeze. “Maar dat is nu eenmaal de opzet. Bij de finish is duidelijk te zien op welke positie het team is geëindigd. Atleten blijken trouwens zelf vaak precies te weten wie waar ligt, maar voor supporters kan het inderdaad lastig zijn.” “Het is wel genieten hoor, die topsport”, gaat Kroeze verder. “We zijn vandaag natuurlijk heel ontspannen begonnen met de plaatselijke recreanten. Maar hoe meer de dag vordert, hoe meer de spanning oploopt. Je voelt de sfeer veranderen. De atleten zelf blijven gelukkig heel relaxed, maar ik hoorde dat een van de coaches geïrriteerd raakte bij het inschrijfbureau en ‘weet je wel wie ik ben?!’ snauwde naar een vrijwilliger. Ze willen het allemaal perfect doen voor hun team, dat snap ik wel, maar het is toch wat vreemd, zeker als je de boel zelf gewoon niet voor elkaar hebt.”
17.00
De laatste deelnemer van de dag is inmiddels gefinisht. Kroeze heeft de laatste Arnhemse meisjes kunnen uitreiken aan de winnende teams van de Eredivisie, Squadra bij de mannen en Ferro Mosae bij de vrouwen. Organisatiemedewerkers zijn al begonnen met afbreken. “Het was prachtig”, zegt Kroeze. “Waar we op hoopten is gebeurd: mensen zijn blijven hangen. Iedereen kon lekker eten en drinken en genieten van mooie sport. Het weer was natuurlijk fantastisch, daar hebben we echt geluk mee gehad. Vorig jaar hagelde het. Ik ben heel blij en ook trots dat we dit zo hebben kunnen faciliteren.”
20.00
Super Sunday is achter de rug. De spullen zijn opgeruimd, de atleten vertrokken. “Het is mooi om te zien wanneer dat wat je in gedachten had, ook werkt”, vertelt de wedstrijdcoördinator. “We hadden de juiste vrijwilligers op de juiste plek. Problemen losten zichzelf op, mensen dachten mee. Wel was het een lange dag, zonder enig rustmoment. Dat vraagt veel van het hele team. Ik weet dat iedereen genoten heeft, maar de druk op de gehele organisatie was behoorlijk. Zelf vond ik het prettig om tussendoor even langs mijn vrouw of schoonvader te lopen, die ook vrijwilliger waren. Dat zijn fijne momenten.”
Epiloog
Enkele dagen later blikt Kroeze nog even terug. ‘Nog steeds blij’ plaatst hij ook wat kanttekeningen. “Onze stuurgroep bestaat uit vijf mensen. Iedereen doet dit naast een fulltime baan. Dat vroeg veel van ieder van ons. Ook moeten we goed kijken of onze triathlon is ingericht op de omvang van een dergelijk evenement. Kleinschaligheid, de beginnende triatleet en Arnhemse deelnemers vinden we ook heel
belangrijk. Dankzij de enorme binding van alle vrijwilligers met de sport en de vereniging is het toch gelukt.” En nu, nu het allemaal achter de rug is? “We gaan, als alles wat is bezonken, eerst goed evalueren”, zegt Kroeze. “Persoonlijk kijk ik ernaar uit meer thuis te kunnen zijn. En ja, ik kan ook weer meer doen in aanloop naar Maastricht.” Zijn ogen beginnen te glimmen. “We staan daar met 15 TVA’ers aan de start. Dat wordt een mooie onderlinge strijd. Gewoon finishen is niet genoeg, ik wil wel het onderste uit de kan halen. Ook dat wordt een mooi weekend. Tja, zoals ik zei, ik ben gewoon graag met de sport bezig.”
016
TRANSITION
INSPIRATIE VAN OVER DE HELE WERELD MEDIA
1
Boek
3
Voeding en sport
vesterbytri
Sportdiëtiste Anja van Geel en sportvoe-
Wie houdt van een gulle glimlach
dingsonderzoeker Joris Hermans geven in
is op het Instagram-account van
Voeding en sport informatie over de juiste voe-
Michelle Vesterby aan het goede
ding voor verschillende typen sport. Het is oor-
adres. Een foto waarin de Deense
spronkelijk in opdracht van NOC*NSF geschre-
nummer vijf van de laatste
ven als handboek voor trainers, begeleiders en
Ironman Hawaii niet vrolijk lijkt
topsporters, maar is interessant voor iedere
is zeldzaam. Dat zijn dan meestal
sporter die via goede en gevarieerde voeding
haar racefoto’s. Voor de rest deelt
zijn of haar prestatievermogen wil verbeteren.
ze naar hartelust beeld van voor,
Het boek geeft algemene informatie over voe-
tijdens en na de training en lijkt
dingsstoffen en energie vertelt waaraan voe-
ze dus altijd voorzien van een
ding voor krachtsporters, de duursporters en
goed humeur. Even haar Insta-
teamsporters aan moet voldoen. Ook worden
gram bekijken en je gaat zelf ook
onderwerpen als sportvoedingspreparaten,
goede moed op pad voor een pitti-
gewichtsproblemen, maagdarmproblemen en
ge zwem-, fiets- of looptraining.
eten zonder vlees onder de loep genomen. ISBN 9789021563169
2
Boek
The Grace to Race
In 2014 verscheen het boek The Grace to Race over het opmerkelijke leven van zuster Madonna Buder. Het vertelt het verhaal van een katholieke non die op 49-jarige leeftijd begon met triathlon en vanaf dat moment haar leven niet alleen aan God wijdde maar ook aan de triathlonsport. Inmiddels is ze 86 jaar oud en heeft ze meer dan 350 triathlons, waaronder tientallen Ironman races, volbracht en nog steeds is de Iron Nun actief. Op haar 82ste werd ze de oudste vrouw die ooit een Ironman volbracht. ISBN 9781439177488
4
triathlon.de
Online
Eén van de langst actief zijnde triathlon nieuwswebsites is het Duitstalige triathlon.de. De site volgt (vanuit het oogpunt van de Duitstalige landen) het mondiale triathlonnieuws op de voet, maar publiceert daarnaast met enige regelmaat artikelen over materiaal, trainen, voeding en gezondheid en interviews met topatleten en andere mensen uit de triathlonwereld. Tevens vind je er een kalender van alle wedstrijden bij onze oosterburen. De site heeft één nadeel: om alle informatie die wordt gedeeld tot je te kunnen nemen is een redelijke beheersing van de Duitse taal wel handig. triathlon.de
@vesterbytri
018
TRANSITION
ALLROUND
Nils Pennekamp Tekst Roel Kerkhof Beeld Eagle Fotografie/Arjan Baggerman, Erik van Leeuwen/SCS
NKPALMARES VAN NILS
“DUATHLON ZIE IK ALS PELOTONSPORT. HET GA AT MEER OM DE ONDERLINGE STRIJD, NIET OM TIJDEN. DA AR HAD IK IN BEGIN MOEITE MEE. ALS BA ANATLEET WAS IK ALTIJD VOORAL GEFOCUST OP TIJDEN. NU IK EEN A ANTAL DUATHLONS HEB GEDA AN VIND IK DIE STRIJD OOK WEL WEER DE CHARME VAN DE SPORT.”
De onlangs 30 jaar geworden Nils Pennekamp debuteerde eind augustus vorig jaar op de Run Bike Run. Twee maanden later – in zijn tweede Run Bike Run – pakte de inwoner van Castricum de Nederlandse titel. Daarnaast blijft de cross-, steeple- en middenafstand loper ook de atletiek trouw. Begin maart veroverde hij voor de tweede keer in zijn carrière goud tijdens het NK korte cross. Daarmee verzekerde de docent Sport, Management en Ondernemen aan de Hogeschool van Amsterdam zich voor het negende jaar op rij van een NK-medaille. Hij is ervan overtuigd dat hij door Run Bike Run een betere atleet wordt. En vice versa.
2009
brons 800m indoor
2010
brons 800m outdoor
2011
brons 800m indoor zilver korte cross
2012
zilver 800m indoor brons korte cross
2013
zilver korte cross
2014
zilver 1500m indoor
2015
goud korte cross goud 3000m steeple
2016
zilver 3000m indoor zilver korte cross goud duathlon
2017
goud korte cross
Duathlon – De term Run Bike Run kende ik niet toen ik met de sport begon. Ik leerde het kennen als duathlon. Dat lijkt me ook duidelijker voor mensen; het is verwant aan de triathlon. Het was ook het EK duathlon waaraan ik meedeed, dus is het voor mij ook duathlon. Noem het hier verder ook maar zo. EK duathlon – Ik ben teleurgesteld over de klassering (27ste) bij mijn debuut op het EK duathlon in Soria. De eerste run ging prima en ik kon op de fiets aansluiten bij de groep die voor positie acht ging strijden. Maar in de tweede run wilden de benen niet meer. Net als bij het NK in Spijkenisse vorig jaar kreeg ik kramp in mijn hamstrings. Ik moest stilstaan en dribbelen om weer op gang te komen. Tegelijk zag ik wel dat ik Europees goed mee moet kunnen. De afstand is nu echter nog een probleem voor mij. Het was pas mijn tweede langere duathlon. Dat is een kwestie van gewenning. Ik moet dit voor nu accepteren, daarop trainen en door naar de volgende races.
Korte afstanden – Als middenafstand, steeple- en crossloper loop ik in wedstrijden over het algemeen niet langer dan 3.000 meter. Ik heb wel een paar 10 kilometers gelopen, maar met een lage 31-er is mijn persoonlijk record nu nog te traag om met de Europese top mee te kunnen doen. Dan moet je 29.30 minuut kunnen lopen. Ik had al tijdens de eerste GrandPrix races dit jaar in Frankrijk gezien dat het loopniveau hoog is. Op de 5 kilometer kon ik er op hangen en wurgen bij blijven. Ik wist dus dat er niveauverschil zou zijn. Dat is ook normaal. Het zou slecht zijn als ik als loper komend van de middenafstand zomaar mee zou kunnen. Maximaal lopen – Vanwege de lengte van de wedstrijd dacht ik vooraf dat je in een duathlon alles sub-maximaal moest doen. Inmiddels ben ik er achter dat zeker in de eerste run maximaal wordt gelopen. Het verschil met mijn hardloopnummers is daardoor niet zo groot. De afstand is alleen veel langer dan ik gewend ben. Een verschil
019
is wel dat in de meeste loopwedstrijden de laatste kilometer het zwaarst is. Vaak is het wachten tot het einde om voluit te gaan. In de duathlon is de eerste kilometer van de tweede run het zwaarst. Daar moet je doorheen. Eenmaal op tempo gaat het wel weer. Strijd – Duathlon zie ik als pelotonsport. Het gaat meer om de onderlinge strijd, niet om tijden. Dat zie je ook in de wedstrijdafstanden die vaak niet gecertificeerd zijn. In de Franse GrandPrix Duathlon kwam daar nog de ploegentactiek bij. Daar had ik in begin moeite mee. Als baanatleet was ik altijd vooral gefocust op tijden. Nu ik een aantal duathlons heb gedaan vind ik die strijd ook wel weer de charme van de sport. Duatleten zijn sowieso andere mensen dan hardlopers. Mijn eerste trainingsstage met de duathlonselectie op Mallorca in februari was enorm gezellig en iedereen wilde elkaar oprecht helpen. Dat zie je in de atletiek veel minder.
Alternatieve training – Nadat ik vorig jaar zomer licht geblesseerd raakte aan mijn kuiten ben ik om mijn conditie op peil te houden gaan fietsen. Toen ik samen met Erik-Jan Spijkerman, vorig jaar Nederlands kampioen duathlon lange afstand en een collega van mij bij de HvA, voor werk in de Alpen was viel hem op dat ik wel makkelijk reed. Hij zei: waarom ga je niet aan het NK duathlon meedoen. Tijdens dat NK noteerde ik de tweede fietstijd, slechts een paar seconden langzamer dan Alexander Picard. Dat was voor mij wel een beetje een verrassing. Differentieel leren – Dat ik het fietsen vrij snel heb kunnen oppakken komt vermoedelijk door mijn achtergrond als middenafstand loper. Voor beide is een combinatie van duurvermogen en power nodig, waardoor ik vrij snel behoorlijke wattages kon wegtrappen. Ik denk ook dat steeple, cross en middenafstand enerzijds en duathlon anderzijds elkaar kunnen versterken. Ik geloof in differentieel leren – dat je door variatie
020
TRANSITION
Nils Pennekamp (links) tijdens het door hem gewonnen NK korte cross 2017.
in training en beweging juist beter wordt. Mijn kracht – de korte afstanden – wil ik dan ook niet weggooien. Het zal mij als duatleet alleen maar sterker maken. Zo zal ik bijvoorbeeld op de fiets baat hebben bij de tempowisselingen uit de cross. Tegelijk zal de conditie die ik voor de duathlon opbouw van mij een beter hardloper maken. NK cross – Dat bleek tijdens het NK cross begin maart. Ik had de hele winter als duatleet getraind. Het NK cross was een belangrijk testmoment. Ik was benieuwd hoe dat zou uitpakken. Dat ik won was niet het hele verhaal; ik voelde me gewoon ook heel goed en sterk. Voor de steeple verwacht ik er ook de vruchten van te gaan plukken. En ik hoop mijn persoonlijke records op de 3 en de 5 kilometer te kunnen verbeteren. 50-50 – Atletiek en duathlon zijn dit jaar even belangrijk voor mij. Ik wil me nog
HET IS VOOR MIJ MOEILIJK OM EEN FAVORIETE DISCIPLINE AAN TE WIJZEN. IK HAD DE AFGELOPEN MAANDEN ONWIJS VEEL PLEZIER IN DE DUATHLONS, MAAR ALS IK CROSS VIND IK DAT WEER LEUK EN JE ME DIE VRAAG IN HET BAANSEIZOEN STELT ZAL IK DE STEEPLE NOEMEN.”
plaatsen voor het WK duathlon in augustus en hoop op de steeple-plek in de atletiekploeg voor het EK landenteams. Dat komt toevallig dit jaar goed uit qua planning. De komende maanden ga ik weer een seizoen op de baan draaien. Hoe de focus komt te liggen hangt af van of ik mij plaats voor het WK duathlon. Lukt dat niet dan verschuift deze iets meer richting de steeple. BV-tje – In alle scenario’s blijft fietsen echter een vast onderdeel van mijn trainingen. Ik fiets nu 250 kilometer per week. Het aantal loopkilometers is omlaag gegaan van 100 naar 70 à 75. Per saldo maak ik daardoor nu meer uren. Baantrainingen doe ik bij Team Thuijs van atletiektrainer Frans Thuijs en voor de duathlon win ik tips en advies in bij collega’s op mijn werk als Erik-Jan Spijkerman en duursportcoach Gerard van Lent en natuurlijk bij bondscoach Armand van der Smissen. Ik zie mezelf als een klein BV-tje
021
dat uit alle hoeken kennis vergaart. Daarmee maak ik dan mijn eigen trainings- en wedstrijdplanning. EK’s in drie sporten – Ik hou van verschillende sporten. Ik voelde mezelf eerder al meer atleet in de algemene zin van het woord dan alleen als hardloper. Als junior heb ik bijvoorbeeld aan een EK hockey meegedaan en aan het EK 4 x 400 meter. Als senior ben ik gestart bij het EK atletiek voor landenteams en nu dus het EK duathlon. NK-medailles – Ik ben er trots op dat ik nu alweer voor het negende jaar op rij een medaille bij een Nederlands kampioenschap heb gehaald en in drie verschillende takken van sport op een EK heb gestaan. Dat is voor mij waardevoller dan één enkele prestatie die erbovenuit steekt. Afwisseling – Het is voor mij moeilijk om een favoriete discipline aan te wijzen. Ik had de afgelopen maanden onwijs veel plezier in de duathlons, maar als ik cross vind ik dat weer leuk en je me die vraag in het baanseizoen stelt zal ik de steeple noemen. Het is maar net wat ik op dat moment doe. Ik doe sowieso alleen maar dingen die ik leuk vind om te doen, zeker in het sporten. Waar ik
vooral van geniet is de afwisseling van disciplines en daardoor de afwisseling in training. Uitvinden hoe goed je bent of ergens in kunt worden, een beetje experimenteren, maakt trainingen extra fun. Daardoor wordt het nooit saai. Momenteel vormen koppeltrainingen voor mij een mooie uitdaging. Lange termijn – Ik moet nu vooral gaan werken aan mijn duurinhoud. Tijdens het EK is duidelijk geworden dat het daar nog aan schort. Het is ook onmogelijk om in een half jaar die complete omschakeling te maken. De progressie daarin zal tijd vergen. Ik zal trede voor trede moeten nemen en misschien eens een keer een trede kunnen overslaan, maar dat zal niet met vier treden tegelijk gaan. Verder bekijk ik het jaar voor jaar. Dat heb ik altijd al gedaan. Maar de tegenvallende klassering bij het EK triggert me wel; ik wil terugkomen en het een stuk beter doen. Top-8/10 is een mooi en realistisch doel.
022
TRANSITION
Minder is (misschien) meer TRAINING
DE TRADITIONELE GEDACHTE IS DAT JE VOORAL BETER WORDT IN ZWEMMEN, FIETSEN EN LOPEN DOOR VEEL TRAININGSUREN EN -KILOMETERS TE MAKEN. MAAR WAT NU ALS WERK, GEZIN EN SOCIAAL LEVEN ZOVEEL TIJD VRAGEN DAT HET NIET LUKT OM VELE UREN ACHTEREEN OP DE FIETS TE ZITTEN? OF DAAR HELEMAAL GEEN ZIN IN HEBT? MET HIGH INTENSITY INTERVAL TRAINING (HIIT) KUN JE IN KORTE TIJD OOK DE JUISTE VORM OPBOUWEN. EEN POWERMETER KAN DAARBIJ HELPEN.
Het principe van High Intensity Interval Training is afkomstig uit de fitnessindustrie. De achterliggende gedachte is dat je door korte, maximale inspanningen en lange rustpauzes eenzelfde uithoudingsvermogen opbouwt als met lange, rustige cardiotrainingen. Een training bestaat dan bijvoorbeeld uit korte inspanningen van dertig seconden waarin voluit wordt gegaan, afgewisseld met vier minuten in rustig tempo. De totale duur van een training is daarbij vaak niet langer dan 45 minuten. Maar ook in de duursport wordt HIIT toegepast. Enkele kleinschalige onderzoeken hebben aangetoond dat proefpersonen die drie van dergelijke korte trainingen per week deden even goed – of zelfs beter – presteerden dan degenen die tot tachtig procent meer trainden, maar op een lagere intensiteit. Zo zou de VO2max (het maximale zuurstofopnamevermogen, een belangrijke indicator voor het prestatievermogen) met HIIT-training meer toenemen dan met lange, rustige duurtrainingen. Ook op andere voor de sporter belangrijke fysiologische indicatoren zou HIIT-training dezelfde progressie opleveren als duurtraining.
TRAINEN BOVEN OMSLAGPUNT
Tekst Roel Kerkhof Beeld Pioneer
Hoofdcoach Louis Delahaije van het Nationaal Trainings Centrum (NTC) Triathlon in Sittard wil niet meteen zover gaan, maar hij is ervan
023
overtuigd dat HIIT zeker nut heeft. Zowel op het NTC als in de begeleiding van enkele wielrenners van de LottoNL-Jumbo wielerploeg maakt hij gebruik van de principes van HIIT. “Alleen gaat het dan om wat langere blokken. Op het NTC doen we op de fiets bijvoorbeeld regelmatig blokken van 8 x 4 minuten of 4 x 8 minuten. Het verschil met de intensieve intervaltraining van vroeger is dat de intensiteit hoger is. Toen trainden we dergelijke blokken op de anaerobe drempel, het omslagpunt. Nu ligt de intensiteit daarboven.”
HITT-TIPS Met deze tips haal je het maximale uit je High Intensity Interval Training. 1
ongeacht de afstand waarvoor je traint of de lengte van de trainingsblokken deze blokken altijd boven het omslagpunt uitvoert. Idealiter gaat het laatste blok even hard als het eerste blok.
Dit past ook binnen de filosofie van ‘polarized training’ die Delahaije hanteert. Volgens de principes van deze vorm van training wordt niet meer gewerkt met verschillende intensiteitszones voor intervaltraining. “Of je traint rustig of je traint heel hard, op wedstrijdtempo of iets daarboven. Zo word je psychisch en fysiek voorbereid op de wedstrijd”, legt de hoofdcoach uit. Maar hij plaatst ook meteen een kanttekening. “Voor ambitieuze wedstrijdsporters en zeker topsporters blijft het maken van uren een onlosmakelijk onderdeel van de training. Hetzelfde geldt voor iedereen die bijvoorbeeld een halve of hele triathlon wil volbrengen. Maar ook voor lange afstand atleten kunnen HIIT-trainingen waardevol zijn, alleen zijn de blokken wat langer.”
2
Op het NTC wordt gemiddeld voor elk onderdeel één keer per week een HIIT-training afgewerkt. Een training duurt dan circa twee uur. Voor recreatieve triatleten volstaat 1-1,5 uur, meent Delahaije. “Verder kun je eindeloos variëren met de lengte van de inspanningen, ook korter dan wij op het NTC doen. Bijvoorbeeld 10 x 2 minuten of 15 x 1 minuut, maar ook: 3 x (3-2-1 minuut) met 3 minuten pauze tussen de herhalingen en een seriepauze van 10 minuten. Het is wel van belang dat de inspanningen niet te kort zijn. Triathlon blijft een duursport en met langere blokken leer je ook goed indelen. Ik zie vaak dat atleten te hard beginnen en dan de trai-
INFIETSEN Begin de training
met 15-20 minuten infietsen. Doe daarin een paar korte versnellingen en start pas met de intensieve herhalingen als je goed bent warmgedraaid. 3
OPBOUW Begin als je door een
ziekte, blessure of rustperiode een tijdje niet hebt kunnen sporten eerst met enkele korte duurtrainingen en bouw daarna de HIIT-trainingen rustig op. 4
HOGE TRAPFREQUENTIE Focus
in het wedstrijdseizoen tijdens de HIIT-training ook op een hoge trapfrequentie (100 omwentelingen per minuut of meer). Een
SNEL IN VORM
Voor recreatieve sporters die zich alleen op de korte triathlonafstanden richten kan HIIT-training daarentegen weer een goede manier zijn om in korte tijd een maximaal trainingseffect te bereiken zonder heel veel uren te maken, stelt Delahaije. “Voor het zwemmen en lopen vinden mensen interval normaal, voor fietsen is dit minder het geval. Ook daar is meer uit de training te halen. Duurtraining is er met name op gericht om het vermogen dat je over een langere periode kunt leveren vol te houden. Heb je echter weinig tijd en train je voor een sprinttriathlon dan wordt het maximale vermogen interessant. Daar heb je op dat moment meer aan en dat is dan prima met HIIT te trainen.”
OMSLAGPUNT Hét kenmerk
van een HIIT-training is dat je
hogere trapfrequentie zorgt voor een efficiëntere traptechniek en zorgt dat je in een triathlon met frissere benen aan het lopen kunt beginnen. 5
LAGE TRAPFREQUENTIE In de
winter kan je juist een krachtcomponent toevoegen door met
ning niet tot het einde vol kunnen houden. Dat is niet de bedoeling. De laatste herhaling moet met dezelfde intensiteit worden gedaan als de eerste.”
LEREN PACEN MET POWERMETER
Om dat zo goed mogelijk te kunnen sturen wordt tijdens de fietstrainingen op het NTC en bij LottoNL-Jumbo getraind met powermeters van Pioneer. Delahaije: “Het is dé manier om te leren pacen en de blokken juist in te delen. Je ziet, als het goed is, bij alle blokken hetzelfde vermogen. Handig daarbij is de Training Assist functie die de Pioneer-meter als enige powermeter heeft. Daarmee kan je van tevoren je trainingsprogramma op je fietscomputer invoeren en krijg je meteen feedback. Een aantal trainingen zijn zelfs al voorgeprogrammeerd. Voor mij als coach is misschien nog wel het belangrijkst dat ik zo de progressie van een atleet goed kan volgen. Welk vermogen wordt nu getrapt en hoe was dat twee maanden geleden?”
een lage trapfrequentie te fietsen (60 omwentelingen per minuut of minder). 6
INTENSITEITSBLOKKEN De
totale belasting mag niet te hoog zijn. Bij elkaar opgeteld duren de intensiteitsblokken maximaal een half uur.
pioneer-cyclesports.com/nl /pioneercyclo @pioneercyclo /pioneercyclo
024
TRANSITION
COLUMN
#NTBAAS Pinky: “Gee, Brain, what are we going to do tonight?” The Brain: “The same thing we do every night, Pinky… Try to take over the world.” Pinky and the Brain (tv-serie: 1995-1998)
Tekst Eigenwijzerman
Ik moet iets bekennen. Waarschijnlijk heb ik het afgelopen jaar onder een steen gelegen, want ik heb #NTBaas volledig gemist! Een mooi initiatief van de triathlonbond dat leden de mogelijkheid geeft om de agenda van de NTB (een beetje) mee te bepalen. In navolging van burgerinitiatieven zoals GeenPeil, nu dan online triatleetinitiatieven om de lacunes in het NTB-beleid te dichten. Als al die leden zo lekker op social media kunnen reaguren over stayerproblematiek, dan is het (mede) vormgeven van het beleidsplan 2017+ natuurlijk een peulenschil, zo moeten ze bij de bond gedacht hebben. En omdat ik ook niet op mijn mondje ben gevallen, had ik daar graag mijn steentje aan bij willen dragen. Er gaat in mij al jaren een Kim-Jung-Un-netje schuil. Dus baas spelen van de vaderlandse triathlonbond is mij op het lijf geschreven. Dat komt zeker ook door het gekozen format van #NTBaas; helemaal van deze tijd! Stellingen poneren (of daarop reageren) in 140 tekens. +1 voor de NTB (om maar even in de juiste sfeer te blijven). @RealDonaldTrump geeft zo vorm aan het beleid van de Verenigde Staten, dus wij triatleten geven zo vorm aan triathlonbeleid. “It’s easy; I swear; It’s true”, zou Donald zeggen. Maar goed, ik lag dus onder een steen en heb mijn kans gemist. Geen dictatoriaal bewind
van de megalomane Eigenwijzerman. In plaats daarvan moeten jullie het doen met mijn inspanningen vanaf de zijlijn. Ik wil bij deze een pleidooi houden voor de triathlon als ‘lifestyle’ (volgens mij stelling #1 van #NTBaas). Mijns inziens is dit de heilige graal die de triathlonwereld op zijn kop zal zetten. Ik stel voor dat de NTB afziet van verdere investeringen in kaderondersteuning, kaderontwikkeling, vrijwilligersbeleid, topsport, talentontwikkeling, jeugdtriathlon en wat dies meer zij. Lifestyletriathlons worden het helemaal! Lifestyletriathlons dus. Dat is geen wedstrijd, maar een ‘experience’. Een belevenis zonder startschot. Je start wanneer het jou uitkomt, zodat je genoeg tijd hebt om het speciale NTB-ontbijt (of brunch) tot je te nemen in de daarvoor ingerichte ‘food court’. Daarna kun je nog even de Expo afstruinen om de nieuwste NTB-triathlonmode aan te schaffen: leuke ‘trainingsgear’, maar ook de nieuwste vrijetijdskleding. Wanneer je dan ook je ‘goody bag’ hebt buit gemaakt, met daarin een proefmonster van de Danne-parfum (voor haar) of de Menno-aftershave (voor hem), kun je lekker gaan triathlonnen en starten met je ‘experience’. Doe vooral rustig aan, want er bij zijn is meemaken! En vergeet natuurlijk niet om onderweg leuke ‘selfies’ te maken die je later kunt delen met je vrienden. Als je klaar bent, ontvang je bij de eindstreep nog een tweede ‘goody bag’ met daarin onder andere de nieuwste editie van de glossy, de Rachel, met daarin artikelen over de favoriete vrijetijdskleding van Bas, de politieke opvattingen van Yvonne en natuurlijk de maandelijkse vintage-rubriek met Rob, waarin hij uitlegt hoe je met goedkope tweedehands materialen zelf je nieuwe tijdritfiets kan bouwen. Ik voorzie dat de derde loopgolf van recreatieve hardlopers massaal zal overstappen naar de triathlonsport en dat, daarenboven, de huidige triatleten allemaal net iets gelukkiger zullen zijn. Want, wie wil er nou niet gedicteerd worden hoe je moet leven als een triatleet? Ik hoop dat de NTB binnenkort #NTBaas opnieuw lanceert. Niet voor het beleidsplan 2018+, maar in het kader van het beleidsplan ad infinitum. Dan zal ik ook meedoen. “It’s gonna be fantastic, I swear, It’s true.”
ALMERE-AMSTERDAM 2017
ETU • CHALLENGE FAMILY presented by
EK & NK LONG DISTANCE 8, 9 & 10 SEPT www.challenge-almere.com
02 juli 2017
CHALLENGE
GERAARDSBERGEN wearetriathlon!
VOLG ONS OOK OP
MUUR VAN GERAARDSBERGEN
Zaterdag 01/07: Challenge Teen Swim/Run voor jeugd Challenge Swim Openwater zwemmen voor recreanten Challenge Women Loopwedstrijd enkel voor vrouwen Challenge 3uur De Muur Beklim de Muur van Geraardsbergen zo veel mogelijk op 3u tijd! Zondag 02/07: Challenge Geraardsbergen Triatlon over middel afstand 1.9/90/21 Challenge Geraardsbergen RELAY Team-Triatlon over middel afstand 1.9/90/21
Alle info op www.challenge-geraardsbergen.com CHALLENGE wearetriathlon!
Swim & Run Powered by GETT
WOMEN RUN
Run & Walk Powered by ACG
CHALLENGE SWIM
wearetriathlon! Powered by NGB
3 uur
DE MUUR
CHALLENGE
GERAARDSBERGEN wearetriathlon!
026
TRANSITION
INTERVIEW
R ichard Murray kenden we eerst vooral als de v riend van Rachel K lamer, maar al en kele jaren is de 28-jarige ZuidA frikaan één van de hoofdrolspelers In de World Triathlon Series. Na twee olympische cyclussen en zijn rollercoaster jaar in 2016 — toen hij zijn sleutelbeen brak en net naast het podium eindigde tijdens de Spelen in R io — is het nu tijd voor een season of having fun.
Tekst Marcia Jansen Beeld Tommy Zaferes, Craig Kolesky/Red Bull, Janos Schmidt/ITU, Wagner Araujo/ITU
027
028
TRANSITION
Het seizoen is nog maar net begonnen, maar tot nu toe heeft Richard Murray niet alleen veel plezier in zijn ‘season of having fun’, maar was hij ook erg succesvol. In het begin van het jaar zegevierde hij in twee World Cup-races, in Kaapstad en het Nieuw-Zeelandse New Plymouth, finishte hij als tweede in de eerste Word Triathlon Series-wedstrijd in het Australische Gold Coast, won hij de Zuid-Afrikaanse XTERRA titel en zwom, fietste en liep hij 100.000 dollar bij elkaar door de eerste Super League Triathlon in Australië op zijn naam te schrijven. Na deze drukke start was hij in april weer even een paar weken thuis in het Zuid-Afrikaanse Durbanville om zich voor te bereiden op zijn eerste halve triathlon in Slowakije. Richard groeide op in Durbanville, een voorstad van Kaapstad die bekend staat om de vele wijngaarden en de lage criminaliteitscijfers. Op zijn elfde deed hij mee aan zijn eerste triathlon. “Ik vond sporten erg leuk en deed veel verschillende dingen: hardlopen, veldlopen, fietsen, mountainbiken. Ieder weekend deed ik mee aan een ander evenement. Het werd allemaal wat serieuzer toen ik aan mijn eerste duathlon meedeed en in 2007 en 2008 de wereldtitel bij de junioren veroverde.” “Vervolgens werd ik uitgenodigd voor een team dat meedeed in de tweede divisie van de Bundesliga en zo vertrok ik op mijn twintigste in mijn eentje naar Duitsland. Ik herinner me mijn eerste triathlon over de olympische afstand nog goed. Ik deed meer dan 25 minuten over de 1500 meter zwemmen en kwam als laatste uit het water. Dat was geen succesvolle start, maar mijn coach verzekerde me dat als ik zou leren zwemmen, ik mijn geld als triatleet zou kunnen verdienen en daar had ik wel oren naar.”
ELITESPORT
Maar in eerste instantie waren het vooral zijn ouders die hem financieel moesten ondersteunen. “Triathlon is geen populaire sport in Zuid-Afrika”, vertelt Richard. “Zuid-Afrika heeft bijna 55 miljoen inwoners en daarvan doen er niet meer dan 4000 aan triathlon. Het is een elitesport, dus vooral een sport voor de blanken in Zuid-Afrika. Afgezien van het materiaal dat je nodig hebt, moet je ook veel reizen en dat kost veel geld. Eigenlijk
kun je alleen een eind komen als je ouders je kunnen ondersteunen en gelukkig konden mijn ouders dat.” Veel support van de Zuid-Afrikaanse bond krijgen Zuid-Afrikaanse triatleten niet. “Ik ben soms wel eens jaloers op Rachel die dat wel heeft in Nederland. Die krijgt dan een heel reisschema doorgemaild, compleet met vervoer van en naar de luchthaven. Zulke dingen moet ik allemaal zelf regelen. Aan de ene kant kost dat tijd, maar aan de andere kant kan ik het wel allemaal regelen zoals ik het wil. Die vrijheid is ook fijn.” Toch heeft Zuid-Afrika met Murray en Henri Schoeman, winnaar van de bronzen medaille in Rio de Janeiro, twee toppers in de World Triathlon Series, is James Cunnama succesvol op de lange afstand en domineerde Conrad Stolz tussen 2000 en 2010 in de crosstriathlon. “Ik denk dat het gebrek aan ondersteuning ervoor zorgt dat je een extra drive hebt. Als je zelf alles betaalt voor een wedstrijd, wil je er ook alles uithalen. Anders is het zonde van het geld. You need to do well.”
LEREN ZWEMMEN
Hard lopen en fietsen kon Richard dus al, maar om zijn geld als triatleet te verdienen, moest hij wel leren zwemmen. En dat viel niet mee. “Mijn concurrenten zwemmen vrijwel allemaal van jongs af aan. Die achterstand kun je op latere leeftijd nooit meer inhalen. In de afgelopen jaren heb ik een aantal verschillende coaches om advies gevraagd en ik heb zelfs meegetraind met het nationale zwemteam in Zuid-Afrika, maar het probleem was dat iedere coach iets anders zegt.” “Pas sinds ik bij Joel Filliol train, ben ik met stappen vooruit gegaan. Ik heb de afgelopen jaren heel veel geïnvesteerd in het zwemmen. In de winterperiode besteed ik een aantal weken meer tijd aan het zwemmen en minder aan het fietsen en lopen. Er waren weken bij dat ik wel aan 35 kilometer kwam. Daarnaast doe ik veel aan weerstandstraining, bijvoorbeeld met een rubberen band om mijn enkels en door het zwemmen met paddles. Het maakt me niet alleen sterker maar het dwingt me ook om technisch te zwemmen.” Richard traint nu zo’n vier jaar bij de trainingsgroep van de Canadees Joel Filliol, waar ook vriendin Rachel en de Spaanse wereldkampioen Mario Mola deel van uit maken. “Ik was één van de eerste atleten die zich bij hem aansloot.
029
030
TRANSITION
Joel organiseert trainingskampen waar we een paar keer per jaar bij elkaar komen om samen te trainen. Het is fijn om af en toe samen met een groep te trainen. Het zorgt ervoor dat lange trainingen sneller voorbij gaan, het maakt het makkelijker. Maar ik train ook graag alleen of met Rachel. Als je in een groep traint, wordt het toch vaak een race, terwijl ik normaal graag rustig train. Ik spaar mijn energie voor de wedstrijden.”
AMBITIES DELEN
Richard leerde Rachel in 2013 kennen tijdens de World Cup race in Kaapstad, die ze allebei op hun naam schreven. Sindsdien vormen ze alweer vier jaar een stel. “Het is fijn om samen te zijn met iemand die begrijpt waar je mee bezig bent en die dezelfde doelen en ambities heeft. We reizen veel samen en dat maakt het allemaal wat relaxter en minder stressvol. We trainen ook regelmatig samen. Dat gaat meestal heel goed, omdat ik een langzame trainer ben.” De Zuid-Afrikaan had zijn beste seizoen tot nu toe in 2015. Hij won de WTS-races in Edmonton en Cozumel, finishte als derde in de Grand
Triathlon is geen populaire sport in Zuid-Afrika. Zuid-Afrika heeft bijna 55 miljoen inwoners en daarvan doen er niet meer dan 4000 aan triathlon. Het is een elitesport, dus vooral een sport voor de blanken in Zuid-Afrika.”
Final in Chicago én in de testwedstrijd in Rio de Janeiro. Hij keek dan ook vol optimisme uit naar het olympische jaar 2016. “De resultaten in 2015 gaven me veel zelfvertrouwen en ik hoopte dat ik voor het podium mee zou kunnen doen in Rio. Ik voelde me ook ontzettend goed in het begin van het jaar, maar helaas brak ik begin april in de WTS-wedstrijd in Gold Coast mijn sleutelbeen, waardoor ik het een paar weken noodgedwongen rustig aan heb moeten doen en verschillende wedstrijd heb gemist. Na drie weken ben ik voorzichtig weer gaan hardlopen, na een maand zat ik weer op de fiets, maar zwemmen gaat lastig met een gebroken sleutelbeen.” Een kleine twee maanden na zijn valpartij in Australië veroverde hij in het Franse Aviles de wereldtitel Run Bike Run en op 16 juli deed Richard alweer mee om de hoofdprijzen in de World Triathlon Series-race in Hamburg. Hij finishte als tweede achter teamgenoot Mario Mola, maar werd gediskwalificeerd vanwege onsportief gedrag. “Het is niet iets waar ik trots op ben, maar het gebeurde in het heetst van de strijd”, vertelt hij over dit veel besproken incident. “Ik maakte een fout in het begin van
031
de wedstrijd door mijn wetsuit in de box van mijn buurman te gooien. En dat kwam omdat ik kort voor de start werd geïnterviewd door de BBC en me daardoor moest haasten naar de start. In de haast legde ik mijn helm aan de verkeerde kant van mijn fiets en daardoor gooide ik toen ik uit het water kwam mijn wetsuit in de verkeerde box.”
PRIJZENGELD MISGELOPEN
Van medekoploper Mola hoorde Murray dat hij een straftijd van tien seconden moest uitzitten. “Eerst dacht ik dat hij me aan het dollen was, maar nadat een official me staande hield, bleek het echt zo te zijn. Ik had geen idee waarom ik die tijdstraf kreeg, ik had geen coach langs de kant, dus ik vroeg hem naar de reden. Die
weigerde de official me te geven en daardoor werd ik heel erg kwaad. Voor de camera’s. Ik maakte gebaren en gaf een klap op een bord van de sponsor. Ik vond het zo oneerlijk.” “Terugkijkend was het natuurlijk niet zo slim om zo te reageren, want ik ben zo heel wat prijzengeld misgelopen, maar op dat moment wilde ik gewoon een verklaring, dat leek me niet meer dan redelijk. Je kunt een atleet die aan het strijden is voor de overwinning niet zonder verklaring stil zetten. Ik ben van mening dat dit soort regels het plezier in de sport weghalen. Het is belangrijk dat er regels zijn, maar dit was een kleine fout, ik heb mijn wetsuit niet expres in de verkeerde box gegooid en had er ook geen tijdswinst door. Het is heel jammer
032
TRANSITION
033
dat het zo gelopen is, want Rachel was als tweede gefinisht en dit zou de eerste keer zijn geweest dat we beiden het podium haalden in dezelfde WTS-wedstrijd.”
PALMARES RICHARD 2007 1
WK Run Bike Run junioren
2008 1
WK Run Bike Run junioren
2012 1
WTS Hamburg
Toch liet Richard in Hamburg zien dat er rekening met hem moest worden gehouden in Rio waar hij samen de Brownlee-broers en Mario Mola tot de favorieten voor de olympische titel behoorde. “Die sleutelbeenbreuk heeft een grote impact gehad op mijn zwemmen. Dat gaat me van nature al niet zo heel goed af, dus die paar weken maakten een groot verschil. Ik verloor bijna een minuut met het zwemmen, maar ik maakte vrij veel goed op de fiets en tijdens het lopen heb ik alles gegeven. Ik rea-
verdienen in het ITU-circuit, vooral omdat je meer wedstrijden kunt doen in een seizoen.” Murray maakte in ieder geval een flinke klapper door de eerste Super League Triathlon op Hamilton Island in Australië op zijn naam te schrijven en daarmee de hoofdprijs van 100.000 dollar mee naar huis te nemen. “Ik had niet gedacht dat ik het zo goed zou doen daar. Het was mijn zesde wedstrijd binnen twee maanden, twee weken daarvoor had ik een XTERRA gedaan en ik had een beetje last van mijn enkel en achillespees. Maar het korte, explosieve werk ligt me goed. Dit soort initiatieven zijn goed voor de ontwikkeling de sport. De wedstrijden zijn spectaculair om
2
WTS Sydney 3
WTS San Diego
2013 2
WTS San Diego
2014
In Tokio ben ik 31 jaar oud en als het goed is ben ik dan op mijn sterkst. Het grote doel is om daar op het podium te eindigen.”
2
WTS Londen 3
WTS Yokohama 3
Commonwealth Games
2015 1
World Cup New Plymouth 1
WTS Edmonton 1
World Cup Cozumel 2
WTS Abu Dhabi 3
WTS Grand Final Chicago 3
Olympisch test event Rio
2016 1
World Cup New Plymouth 1
WK Run Bike Run 2
WTS Abu Dhabi 3
WTS Edmonton 4
Olympische Spelen Rio
2017 1
World Cup Kaapstad 1
World Cup New Plymouth 1
Super League Triathlon 2
WTS Gold Coast
liseerde nog wel de snelste looptijd, maar ik kwam net een paar seconden tekort voor de bronzen medaille.” Die medaille ging verassend naar een andere Zuid-Afrikaan, Henri Schoeman. “Ik was blij voor Henri en niet echt teleurgesteld. Ik heb alles gegeven, meer zat er niet in. Als ik mijn sleutelbeen niet had gebroken, had de wedstrijd misschien anders kunnen lopen, maar aan de andere kant was ik juist daardoor ook relaxter in de aanloop naar de Spelen. Ik was zo gefocust op de voorbereiding, om weer in topvorm te komen, daardoor heb ik weinig tijd heb gehad om over de race na te denken en me daar erg druk over te maken.”
DEBUUT OP HALVE
Na twee olympische cyclussen doet Richard het in 2017 wat rustiger aan. Of beter gezegd, hij doet alleen dingen die hij leuk vindt. Zo ging hij deze winter, samen met Rachel, voor de tweede keer in zijn leven skiën en start hij in juni in zijn eerste halve triathlon: de Challenge Championship in het Slowaakse Samorin, net als Rachel Klamer trouwens. Hij dook er zelfs de windtunnel voor in. “Ik heb me al twee keer eerder ingeschreven voor een halve triathlon, maar het is er nog nooit echt van gekomen. De eerste keer was mijn coach van mening dat 24 te jong was voor een halve en de tweede keer was ik geblesseerd. Ik vind het leuk om eens een wat langere afstand te doen, maar voorlopig blijf ik me op de korte afstand focussen. Ik vind het namelijk heel leuk om veel te racen. De korte afstand is financieel ook aantrekkelijker. Er valt meer te
te zien en dat is leuk voor de toeschouwers en goed voor de sponsors. De Super League Triathlon was in acht landen live te zien en op de Olympische Spelen in Rio na het best bekeken triathlonevenement.” Ondanks het uitstapje dit weekeinde naar de halve in Slowakije en wat andere fun wedstrijden, blijft de focus van Murray op het olympische podium gericht. “Dit jaar focus ik me even niet volledig op de World Triathlon Series. Ik doe wat XTERRA’s en het WK op Maui in oktober, de WTS-wedstrijden in Montreal en Hamburg, de ETU-race in Holten en natuurlijk de Grand Final in Rotterdam. Dat is niet alleen speciaal voor Rachel, maar ook voor mij. Zelfs mijn ouders komen speciaal over deze race. Maar verder blijf ik me nog wel even op de kortere afstanden richten. In Tokio ben ik 31 jaar oud en als het goed is ben ik dan op mijn sterkst. Het grote doel is om daar op het podium te eindigen.”
034
TRANSITION
JUNIORENPRAAT PIEYT
Kiezen kan altijd nog
SHIRIN VAN ANROOIJ GEBOREN
5 februari 2002
WOONT IN
Kapelle
VERENIGING
Zwemmen: ZV De Bevelanders
Fietsen: Cycling.be-Alpha Motorhomes
Lopen: AV ’56
TRIATHLON SINDS
2015
HOOGTEPUNTEN
1. NK triathlon jeugd (2015/2016)
1. NK indooratletiek 3000 meter junioren B (2017)
Shirin van Anrooij is net als haar oudere zus Lindy een veelvraat: ze doet aan veldrijden, Run Bike Run, triathlon en atletiek. En alles op een hoog niveau. Als triatlete werd ze al twee keer Nederlands kampioene en dit jaar won ze bij het NK indooratletiek goud op de 3000 meter. Hoe combineert ze dat allemaal met elkaar en met school? “Zo lang als ik mij kan herinneren ging ik altijd mee naar de triathlons die Lindy deed. Eerst vooral om te kijken, maar later deed ik zelf ook mee. Hardlopen en fietsen doe ik al vanaf mijn zevende bij verenigingen in de buurt. Zwemmen heb ik ook lang gedaan. Daar was ik een tijdje mee gestopt, maar voor de triathlon heb ik het weer opgepakt. Ik heb alle onderdelen dus al eens gedaan, maar ik heb nog steeds geen favoriet. Ik vind lopen en fietsen het leukst, zwemmen toch wat minder.” “Ik krijg vaak de vraag voor welke sport ik zou gaan als ik moet kiezen. Daar kan ik niet echt op antwoorden, want ik vind het allemaal heel erg leuk om te doen. Het is nu nog goed te combineren met veldrijden in de winter en de cross- en baanwedstrijden. Volgens mij is het juist goed voor de triathlon. Soms denk ik wel eens: als ik nu alleen zou hardlopen zou ik dan beter zijn of juist niet? Maar ik merk dat mijn lopen na het veldritseizoen sterker is geworden, terwijl ik dan toch een paar maanden veel minder heb gelopen. Lindy zegt nu ook dat ik zo lang mogelijk moet
MIJN MOEDER IS OOK MIJN TRAINSTER. IK MAG NIET MEER DAN ÉÉN TRAINING OP EEN DAG DOEN EN HEB IEDERE WEEK EEN RUSTDAG.” wachten met kiezen en dat ik me niet moet laten beïnvloeden door anderen. Kiezen kan altijd nog.” “Ik kom echt uit een sportgezin. Lindy gaat nu helemaal voor het veldrijden, mijn vader doet aan hardlopen en mijn moeder heeft vroeger op hoog niveau gefietst, vooral baanwielrennen. Zij is ook mijn trainster. Ik mag niet meer dan één training op een dag doen en heb iedere week een rustdag. Zo kom ik meestal rond 8-9 uur per week uit. Dat is goed te doen met school. Ik zit in de vierde
klas van een tweetalig VWO. Daar wordt alleen Engels gesproken. In de winter mag ik op woensdagmiddag lesuren laten vallen voor veldrittrainingen in België. Als mijn cijfers goed zijn krijg ik ook vrij voor trainingsstages, zoals een week met de Run Bike Run-selectie op Mallorca in februari.” “Sport is belangrijk, maar school en leuke dingen met vriendinnen en familie doen vind ik ook belangrijk. Mijn vriendinnen vinden het heel erg gaaf dat ik triathlon doe. Ze hebben er respect voor dat ik tweetalig VWO doe, zoveel sport en ook nog de stad in kan gaan. Dat wil ik er ook gewoon bij blijven houden. Het komende seizoen wil ik weer goed zijn bij de NK’s triathlon en atletiek. Ook heb ik de limiet gelopen voor het Europees Jeugd Olympisch Festival (EJOF) in Györ. In 2018 is triathlon weer een onderdeel van de Jeugd Olympische Spelen (YOG). Dat lijkt me een mooi doel. Maar dan moet mijn zwemmen nog wel wat verbeteren.”
Tekst Pieter van der Meer Beeld Peter Lameir
Wij zijn trots op de ondersteuning die onze sporters krijgen van Forte Sportswear. Behalve een trisuit, kun je voortaan nog veel meer nationale kleding dragen. Check fortetriathlon.nl om te zien wanneer de verkoop van start gaat en welk feestelijk aanbod er voor jou ligt!
036
TRANSITION
Wiskunde van de wedstrijdbrandstof VOEDING
ACHT TIEN BIG MACS, 360 GELS OF BIJNA DERTIEN LITER SPORTDRANK . DE ENERGIE DIE EEN TRIATLEE T GEMIDDELD GEBRUIK T TIJDENS EEN HELE TRIATHLON IS ENORM. OM DEZE GOED TE VOLBRENGEN MOE T JE DA AROM EEN DEEL VAN DEZE ENERGIE TIJDENS DE RACE A ANVULLEN. DA ARMEE VOORZIE JE DE SPIEREN VAN EEN CONSTANTE A ANVOER VAN KOOLHYDRATEN. WAT JE, IN WELKE HOE VEELHEDEN EN SAMENSTELLING TIJDENS JE RACE EE T IS VAN GROOT BEL ANG. EE T JE TE WEINIG, DAN IS DE MAN ME T DE HAMER ONVERMIJDELIJK . EE T JE TE VEEL , DAN NEEMT HE T RISICO OP MA AG- EN DARMKL ACHTEN A ANZIENLIJK TOE. VOEDINGSDESKUNDIGE MIRIAM VAN REIJEN GEEF T EEN A ANTAL HANDIGE TOOLS OM TE BEPALEN HOE VEEL VOEDING JE TIJDENS EEN L ANGE WEDSTRIJD NODIG HEBT. Tekst Miriam van Reijen
Tijdens een wedstrijd die langer duurt dan circa negentig minuten heeft je lijf behoefte aan suikers. Hoewel je ook vetten en zelfs eiwitten kunt verbranden als energiebron, hebben koolhydraten de voorkeur. Het kost je lichaam namelijk het minste moeite (lees zuurstof ) om koolhydraten om te zetten in glucose: de brandstof voor je spieren. Neem je vetten of eiwitten in tijdens een wedstrijd dan moet je lichaam meer moeite doen om deze af te breken. De extra zuurstof die nodig is voor de verbranding van vetten en eiwitten gebruik je liever om harder te zwemmen,
Omdat ze efficiënter door het water bewegen verbruiken beter geoefende zwemmers doorgaans minder energie. fietsen of lopen. Tijdens inspanning geldt: suiker is je superbrandstof.
FRUCTOSE EN GLUCOSE
Koolhydraten die je voor een wedstrijd hebt gegeten worden in je spieren opgeslagen als glycogeen. Ga je inspanning leveren, dan wordt dit glycogeen weer omgezet in glucose zodat het voor de spieren beschikbaar komt als brandstof. De spieren van een goedgetrainde atleet kunnen maximaal zo’n 600 gram glycogeen opslaan, oftewel 600 gram beschikbare suikers. Raakt deze glycogeenvoorraad tijdens langdurige inspanning steeds
verder leeg, dan wordt het moeilijker om je snelheid te behouden. Daarom is het belangrijk om tijdens wedstrijden die langer dan negentig minuten duren energie aan te vullen in de vorm van sportdrank, gels of sportrepen. Tijdens inspanning verbrandt een man van 80 kilogram tijdens het fietsen zo’n 250 gram koolhydraten per uur. Na twee tot drie uur zonder aanvullen komt deze man dus in de problemen. Energie aanvullen kan evenwel niet onbeperkt. Onze darmen kunnen per uur maximaal 90 gram koolhydraten opnemen. Voor een hele triathlon is het streven daarom om per uur 90 gram koolhydraten in te nemen. Voor een halve triathlon volstaat doorgaans 60-75 gram per uur. Er is nog wel een addertje onder het gras: je kunt alleen die 90 gram koolhydraten per uur aanvullen mits je verschillende soorten suikers combineert. Een combinatie van 60 gram glucose en 30 gram fructose (verhouding 2:1) blijkt één van de meest efficiënte te zijn.
ENERGIEVERBRUIK
Je begint energie te verbranden zodra je aan het eerste onderdeel, het zwemmen, begint. Hoeveel energie je precies verbruikt is afhankelijk van je snelheid en getraindheid, maar ook de watertemperatuur en eventuele golfslag. Gemiddeld verbruik je per kilogram lichaamsgewicht zo’n 1.82 kcal per gezwommen kilometer. Omdat ze efficiënter door het water bewegen verbruiken beter geoefende zwemmers doorgaans minder energie. Bij het fietsen is de verbruikte energie sterk afhankelijk van de snelheid. Door de windweerstand verbruik je bij hoge snelheden nog meer energie. Bij het lopen is de rekensom een stuk eenvoudiger. Of je nu wandelt, jogt of (heel) hard loopt, je energieverbruik komt ongeveer overeen met je gewicht maal het aantal afgelegde kilometers. Zoals je ziet in tabel hiernaast is het energieverbruik bij een halve of hele triathlon enorm. Deze energie wordt voor circa zeventig procent geleverd door koolhydraten. Elke gram koolhydraat levert je zo’n 4 kcal. Bij een halve triathlon verbruikt iemand van 65 kg daarmee zo’n 720 (4110 x 0,7 : 4) gram glucose. Voor iemand van 80 kg betekent dit zo’n 894 gram glucose (5107 x 0,7 : 4). Voor de hele afstand is dat dus de dubbele hoeveelheid. Vul dat, al sportend, maar eens aan!
037
Energieverbruik in kcal halve en hele triathlon
Halve triathlon
Hele triathlon
65 kg
80 kg
65 kg
80 kg
Zwemmen*
1.82 x 1.9 x 65 = 225
1.82 x 1.9 x 80 = 277
1.82 x 3.8 x 65 = 450
1.82 x 3.8 x 80 = 553
Fietsen**
2513
3142
3026
6284
Lopen
21.1 x 65 = 1372
21.1 x 80 = 1688
42.2 x 65 = 2743
42.2 x 80 = 3376
Totaal
4110
5107
8219
10213
*Het dragen van een wetsuit ver-
het ‘voordeel’. Vrouwen verbruiken
**Het energieverbruik tijdens het
tien kilo. Precies uitrekenen hoe-
mindert de weerstand in het water
door hun (gemiddeld) hogere vet-
fietsen is sterk afhankelijk van
veel je verbruikt kan met de calcu-
met zo’n veertien procent. Bij
percentage dertig procent minder
snelheid en bijvoorbeeld hellings-
lator op www.tribology-abc.com/
dezelfde snelheid verbruik je dan
energie om te blijven drijven dan
percentages. De waardes in de
calculators/cycling.htm of in het
een stuk minder energie. Met een
mannen.
tabel gaan uit van een gemiddelde
Nederlands: /www.werktuigbouw.
van 30 km/u met een fiets van
nl/calculators/fietsen.htm.
hoger vetpercentage ben je ook in
360 GELS
BIJNA 13 LITER SPORTDRANK
NIEUWE WONDERDRANK? Sinds kort is er een nieuw product op de markt: Maurten®. Kijkend naar de ingrediëntenlijst lijkt dit product weinig innoverend. Het bevat slechts maltodextrine (een koolhydraat dat veel wordt gebruikt in sportdrank), fructose, pectine en twee vormen van natrium. Vernieuwend is wel wat er vervolgens mee gebeurt in je maag. In de zure maagomgeving worden de koolhydraten ingekapseld in een hydrogel. Vervolgens kan het lichaam deze gel direct naar de dun-
18 BIG MACS
ne darm transporteren. De maag ziet de gel als water en water wordt veel sneller door het lichaam opgenomen dan suikers. Dit heeft, in theorie, twee grote voordelen. Ten eerste blijven er geen restsuikers achter in de maag die kunnen zorgen voor maagklachten. Ten tweede is de concentratie suikers per slok veel hoger dan in gangbare sportdrank. Dit betekent dat je per 500 ml al 320 gram koolhydraten kunt innemen. Zeker tijdens wedstrijden
in koude omstandigheden waar je weinig zweet biedt dit een uitkomst. Of Maurten een nieuwe revolutie in de sportdrankenwereld teweeg gaat brengen moet de toekomst uitwijzen. Tot nu toe zijn de resultaten positief. Alle vijf major marathons (Boston, Londen, Tokio, Berlijn en New York) werden in het seizoen 2016-2017 gewonnen door atleten die Maurten gebruikten. Ook tijdens de recente poging om onder de twee uur op de marathon te duiken gebruikte Eliud Kipchoge Maurten.
038
TRANSITION
TRAINEN, TRAINEN, TRAINEN Voorbeeld voedingsplan halve en halve triathlon
Halve triathlon in 5 uur
Zwemmen
Moment
Inname
Koolhydraten (g)
Net voor de start
1 sportgel + 200 ml water
25
1 sportgel + 200 ml water
25
1 sportgel + 200 ml water 300 ml sportdrank
100 105
1 sportgel + 200 ml water
25
1 sportgel + 200 ml water 250 ml sportdrank
50 35
8 gels 1800 ml water 2000 ml sportdrank
365 (73 g/uur)
Transitie
Fietsen*
Km 10-30-50-70 Km 5-25-45-65-85
Transitie
Lopen
Km 5-15 Km 10-20
Totaal
In voorbereiding op een triathlon train je niet alleen je spieren, longen, hart en (mentale) weerbaarheid, maar train je ook je maag- en darmstelsel. Door regelmatig koolhydraten in te nemen tijdens (intensieve) trainingen, leert je lichaam hiervan gebruik te maken. Train bij voorkeur met de sportdrank of de gels die je ook bij de wedstrijd gaat gebruiken. Je kunt ruim van tevoren zien wat voor merk sportvoeding er bij een wedstrijd wordt aangeboden. Zo weet je zeker dat je lijf de specifieke drank of gel kan verdragen. Oefen ook met cafeïne als je van plan bent dat te gaan gebruiken.
Bronnen
Hele triathlon in 10 uur Moment
Inname
Koolhydraten (g)
>J eukendrup A.E. Carbohydrate feeding
Net voor de start
2 sportgels + 300 ml water
50
> Ganio MS. Effect of caffeine on sport-spe-
during exercise. Eur J Sport Science, 2008
Zwemmen
cific endurance performance: a systematic
Transitie
Fietsen*
Km 10-30-50-70-90-110-130-150-170 Km 15-55-95-135-175 Km 5-25-45-65-85-105-125-145-165-185
Transitie
150 ml sportdrank
11
1 sportgel + 100 ml water 1 energiereep + 100 ml water 300 ml sportdrank
175 250 210
150 ml sportdrank
11
1 sportgel + 200 ml water 250 ml sportdrank
100 84
15 gels 2500 ml water 4150 ml sportdrank
891 (89 g/uur)
review. J Strenght Cond Res, 2009 > Barrero A. Energy balance of triathletes during an ultra-endurance event. Nutrients, 2004 > Exercise physiology: Nutrition, Energy and Human Performance. McArdle W. Lippincott Williams & Wilkins, 2010
Lopen
Km 5-15-25-35 Km 10-20-30-40
Totaal
PERSOONLIJK VOEDINGSPL AN
Ervan uitgaande dat je maximaal 90 gram koolhydraten per uur op kunt nemen kun je tijdens een vijf uur durende halve triathlon dus maximaal 450 gram koolhydraten aanvullen. De overige koolhydraten die je verbruikt komen uit je lever- en spierglycogeen. Mits die goed zijn gevuld. Belangrijk is daarom de dag voor de wedstrijd te zorgen voor voldoende koolhydraten in je maaltijden. Aangeraden wordt de dag voor de wedstrijd 7-10 gram koolhydraten per kilogram lichaamsgewicht te eten. Voor een persoonlijk voedingsplan maak je eerst een inschatting van je verwachte eindtijd. Voor elk uur van je race heb je 60-90 gram koolhydraten te verdelen. Aangezien je tijdens het zwemmen moeilijk energie in kunt nemen begin je met de eerste portie net voor de start. Je kunt dan nog een energiegel, energiereep of 250 ml sportdrank drinken. Meteen na het zwem-
men ga je verder met je plan. Bovenstaande tabel gaat uit van een eindtijd van 5 uur (halve triathlon) of 10 uur (hele triathlon).
CAFEÏNE
Naast energie en vocht kun je ook cafeïne innemen om je prestatie te bevorderen. Dat mag, het staat momenteel niet op de dopinglijst. De optimale dosis cafeïne bedraagt 3-6 mg per kilogram lichaamsgewicht. De totale hoeveelheid verdeel je over de hele wedstrijd. Pas op met hogere doseringen: hiermee riskeer je maag- en darmklachten. Energiegels bevatten doorgaans 50 mg cafeïne (kijk goed op de verpakking). Voor iemand van 65 kilogram betekent dit een maximum van acht gels met cafeïne. Weeg je 80 kilogram dan kun je bijna tien gels met cafeïne innemen. Wacht niet met cafeïne tot het laatste deel van je race. Ook in het eerste stuk heb je baat bij de prestatiebevorderende werking.
Over de auteur Miriam van Reijen is Run Bike Run atlete, bewegingswetenschapper en voedings- en gezondheidscoach. Ze schrijft regelmatig semiwetenschappelijke artikelen over voeding voor Runner’s World, Brooksrunning.nl, Sportgericht, Matchmagazine, Shesports.nl en Start to Run. Samen met Barbara Kerkhof schreef ze Het hardloperskookboek, waarvan vorig jaar het tweede deel verscheen.
A ls lid van de Nederlandse Triathlon Bond ontvang je zes keer per jaar gratis het nieuwe Transition magazine in de brievenbus. Geen lid? Geen nood. Ook dan kun je Transition ontvangen. Je kunt je abonneren door een mailtje te sturen naar info@triathlonbond.nl of via de website van de Nederlandse Triathlon bond, triathlonbond.nl. Bezoek ook onze website transition.nl voor het laatste nieuws, kalenders en informatie over de verschillende competities.
040
TRANSITION
NAAM Stefan Overmars LEEFTIJD 30 BEROEP F reelance personal trainer in Hilversum
WERKPLEK
ZIJN GESPIERDE VOORKOMEN DOET ANDERS VERMOEDEN, MAAR STEFAN OVERMARS IS TOCH ECHT EEN TRIATLEET. HET IS HET GEVOLG VAN TIEN JAAR POWERLIFTEN. VIJF JAAR EN TWINTIG KILO GELEDEN TRANSFORMEERDE HIJ TOT TRIATLEET. ALS GEBOREN WEESPENAAR MOEST HIJ EEN KEER DE TRIATHLON IN WEESP DOEN. DE IRONMAN HAWAII VOLGDE EN VORIG JAAR DOOK STEFF, ZIJN ROEPNAAM, IN ALMERE ONDER DE NEGEN UUR. Dat is knap als je 50-60 uur in de week op verschillende locaties werkt. Maar Steff ziet tijd niet als een probleem – als je ergens maar tijd voor maakt. En zijn dagindeling staat het ook toe. Zijn diensten worden vooral ’s ochtends en ’s avonds gevraagd, in de middag is er daardoor tijd om te trainen. Perfect om in de winter bij daglicht te kunnen blijven fietsen. Bovendien zijn er veel tussenuurtjes. Die worden benut voor korte trainingssessies van circa 45 minuten. En soms sport hij met klanten mee. Zo komt Steff toch tot 20-25 uur trainen in de week. Zijn verloofde Tiffany merkt amper wat van al die trainingsarbeid. Die werkt overdag en is gewend dat hij ’s avonds afwezig is. Dat ligt niet aan de triathlon. De Challenges in Venetië, Roth en Almere kunnen wat van hem verwachten. Bij de elite dit jaar, want dan kun je tenminste je eigen – eerlijke – race doen. Beeld Marc van der Kort
041
042
TRANSITION
Wisselen voor gevorderden DE TRIATHLON BESTA AT UIT DRIE ONDERDELEN. TOCH? FOUT. DE BEIDE WISSELS ZIJN EEN MINSTENS ZO BEL ANGRIJK ONDERDEEL VAN DE TRIATHLON ALS Z WEMMEN, FIETSEN EN HARDLOPEN. MET REL ATIEF EENVOUDIGE A ANPASSINGEN K AN HIERIN OOK DOOR RECREATIEVE TRIATLETEN DE NODIGE TIJDWINST WORDEN GEBOEK T. TRANSITION LEIDT JE IN SNELTREINVA ART DOOR DE WISSEL . RACETIPS
Illustraties Erik-Simon Strijk
WETSUIT UITTREKKEN Een snelle zwem-fietswissel begint al voor de start – je doet eerst je zwembril op, dan pas de badmuts. Zo kan je na het zwemmen eerst de badmuts afdoen en de zwembril op het voorhoofd schuiven, waardoor de handen vrij blijven om het wetsuit uit te trekken. Ook zijn vooraf polsen en enkels met babyolie ingesmeerd om het uittrekken van het wetsuit te vergemakkelijken. Dat je onder je wetsuit je trisuit aanhebt spreekt voor zich. Rennend naar de fiets rits je het wetsuit open en trekt deze tot het middel uit. Bij je fiets aangekomen wordt het wetsuit verder afgestroopt. Door met een voet op één van de pijpen te gaan staan kan je de andere voet uit de andere pijp bevrijden.
OP DE FIETS STAPPEN Een paar fietsschoenen met een brede instap, naar buiten openende klittenbandsluiting en een lusje op de hiel trekken het makkelijkst aan. Ze zijn al in de pedalen geklikt en worden met elastiekjes aan de lusjes op de hiel in horizontale positie aan het frame bevestigd. Op blote voeten loop je niet alleen sneller, ook raken de schoenplaatjes zo niet beschadigd. Wel pas met de fiets aan de hand naar de uitgang van de wisselzone rennen nadat je de helm hebt opgezet. Zo zijn de reglementen. De fiets aan je voorkeurshand bij het zadel vasthouden loopt het prettigst. Na het verlaten van de wisselzone pak je het stuur met beide handen vast en
springt op de fiets. Zodra je met de voeten op de schoenen begint te trappen knappen de elastiekjes. Je schiet de schoenen pas helemaal aan als je op snelheid bent (maar wel altijd op de weg blijven letten!).
043
Algemene wisseltips >O efening baart kunst. Kijk hoe anderen het doen en probeer vooraf alle fases van de wissel in training uit. Met name het afstappen van de fiets vergt de nodige oefening. Doe dit op een veilige, verkeersvrije plek. > Ken je plek. Verken vooraf de kortste en snelste looproute door de wisselzone en zoek naar herkenningspunten om je wisselplek tijdens de race meteen te kunnen
Wisselplekinrichting Met een goed in-
gerichte wisselplek voorkom je onnodige handelingen. De sportbril ligt grijpklaar in de helm, die ondersteboven en met de bevestigingsbandjes naar buiten op het stuur ligt. Wie handig is zet tijdens de laatste wetsuithandelingen al de sportbril en helm op. De fiets heb je met het stuur naar voren richting het looppad in de wisselzone geplaatst. Zo staat deze meteen in de looprichting en kun je snel
spotten. > Opgeruimd staat netjes. Met een overzichtelijk ingerichte wisselplek en een beperkt aantal handelingen wissel je sneller. Het niet reglementair achterlaten van een wisselplek (fiets niet goed te-
weg. De loopschoenen zijn zo geplaatst dat deze snel kunnen worden aangetrokken – zo dicht mogelijk bij het looppad in de wisselzone.
rughangen, wetsuit buiten de box) is bovendien niet alleen hinderlijk voor andere deelnemers, maar kan zelfs leiden tot sancties waaronder diskwalificatie. > Wees consistent. Niet iedereen zal op de hier beschreven manier kunnen of willen wisselen. Wissel op een manier die bij de eigen vaardigheden past en waarbij je je comfortabel voelt, maar zorg er wel voor dat je een bepaalde wisselroutine krijgt. Ook dat zorgt voor tijdwinst.
AFSTAPPEN NA HET FIETSEN Door in de afsluitende kilometers een wat kleiner verzet te fietsen begint de voorbereiding op de tweede wissel. In de laatste paar honderd meter gaan de fietsschoenen al uit en fiets je met de voeten op de schoenen totdat je moet afstappen voor de wisselzone. De techniek van het afstappen vraagt de nodige oefening. Eerst zwaai je het voorkeursbeen over het zadel, terwijl je met de achterrem (!) licht afremt. Vervolgens steek je dit been binnendoor bij het andere been. Vlak voor de afstapstreep zet je dit voorkeursbeen als eerste op de grond en kan je in
één beweging doorrennen richting je wisselplek. Ook hier geldt weer: altijd vooruit blijven kijken, niet naar beneden!
EN NU GAAN LOPEN Pas bij je wisselplek aangekomen mag je de helm losmaken en afzetten. Ook dit zijn weer de reglementen. Uiteraard zijn je schoenen uitgerust met een paar elastische veters of snelsluiters. Met wat talkpoeder aan de binnenzijde gaan de loopschoenen makkelijker aan. Inlegzolen kan je eventueel fixeren met dubbelzijdig tape om te voorkomen dat deze bij het aantrekken van de schoenen gaan schuiven of dubbelklappen. Door
de lip van de schoen vast te pakken en twee vingers bij de hak te steken worden de loopschoenen het snelst aangeschoten. En niet vergeten om je startnummer naar voren te draaien als je het loopparkoers opgaat.
044
TRANSITION
TRIATLEET ZONDER GELD FREELANCE JOURNALIST HANS JANMAAT (SCHRIJVERSNAAM HANS VAN VINKEVEEN) WAS NOG NIET ZO LANG GELEDEN KANKERPATIËNT, MAAR OMARMT NU HET LEVEN. OP ZIJN ZESTIGSTE MELDDE HIJ ZICH EIND VORIG JAAR AAN BIJ TRIATHLON CLUB MAASTRICHT OM TRIATLEET TE WORDEN. HIJ GAAT METEEN VOOR HET ALLERHOOGSTE: DE IRONMAN MAASTRICHT. VOOR TRANSITION BESCHRIJFT HIJ ZIJN WEG DAAR NAARTOE. COLUMN
Tekst Hans Janmaat
I
edereen zal dit wel bij zichzelf herkennen. Je ziet iets uitdagends, laten we zeggen een triathlon, en denkt: dat wil ik ook kunnen. Een waarschijnlijk verstandig stemmetje begint tegen te stribbelen: doe nou maar niet. Maar toch zet je je voornemen door. What the hell. Nee, voor zo’n onwijs besluit hoef je niet per se jong te zijn. Zo is het gekomen dat ik aan de Ironman Maastricht, waar ik woon, ga meedoen. De obstakels zie je pas later en heten voortaan uitdagingen. Helaas doemde er voor mij, naast een sportief probleempje (ik kon niet zwemmen), een bijna onneembare hindernis op. Ik had en heb het geld niet voor de inschrijving en al het materiaal dat moet worden aangeschaft. Dat is het gevolg van bijna twee jaar ziek zijn. Ik werk als
zzp-er (zelfstandige zonder personeel) en was niet tegen dit soort zaken verzekerd. De financiële buffer waarop ik teerde, verdween vervolgens als water door een afvoerputje.
Wat heb je dan met weinig of geen geld in de triathlon te zoeken, zeurde weer dat stemmetje. Het is een schrale troost, maar armoede maakt een mens creatief. Ik begon met het opstellen van twee scenario’s. Een droomscenario waarin sponsors elkaar verdringen en een last minute oplossing, waarbij ik uitsluitend andermans spullen zou lenen. De start was veelbelovend. Wilma Savelberg van het Oncologiecentrum van het Academisch Ziekenhuis Maastricht regelde meteen mijn inschrijving voor de Ironman. Fysio Stofberg bood me alle ruimte voor training en therapie. Aan mijn deelname werd een goed doel gekoppeld namens het Kankeronderzoeksfonds Limburg. En toen stagneerde de boel. Ik moest de sponsoring grotendeels zelf regelen, waarvoor ik geen tijd heb. En ging toch ook wel erg aanvoelen als bedelen. Zo is de voorbereiding allesbehalve optimaal geworden. Ik heb bijvoorbeeld geen racefiets en geen wetsuit, waardoor ik trainingsonderdelen mis. Zwemmen in open water heb ik nog niet gedaan. Intussen nadert de Ironman met rasse schreden. Bijna twee maanden voor de grote race is er nu gelukkig weer een opsteker. Ik kan een racefiets, merk Eddy Merckx, lenen. De berijder is kort geleden aan kanker overleden. Van zijn weduwe hoor ik dat hij een heel sportieve man was, een echte doorzetter die tijdens zijn ziekte ging wielrennen en zijn leven wilde herpakken. Het is een verhaal waarin ik erg veel van mezelf
herken. Met dit verschil dat ik tot nu toe het geluk heb die vreselijke ziekte te hebben overleefd. Een medewerker van het Oncologiecentrum, een oud-fietsenmaker, gaat de fiets voor mij afstellen. Van een bevriende triatleet mag ik een opzetstuur en schoenen lenen. Dit zijn de mooie kanten van de sponsoring. Nu nog een wetsuit. Dat wordt huren vermoedelijk. Het is kortom mogelijk triatleet te worden met weinig geld. Al zijn er zeker momenten dat je de moed dreigt te verliezen. Zoals kort geleden nog tijdens de Triathlon Bilzen 111, waar ik versteld stond van de futuristische fietsen die wel zelfrijdend leken. Tot ik me realiseerde dat je het toch echt zelf moet doen: zwemmen, trappen, hardlopen. Trainingsarbeid staat voorop. Het zou dus zomaar kunnen gebeuren dat ik straks aan de start van de Ironman Maastricht verschijn. In een gehuurd wetsuit, op een geleende fiets en met mijn eigen oude hardloopschoenen. Als ik voldoende energie heb, zing ik onderweg misschien wel dat ene lied: Op een slof en een oude voetbalschoen.
Ik kan een racefiets, merk Eddy Merckx, lenen. De berijder is kort geleden aan kanker overleden.”
Meer dan alleen sportvoeding...
voedingssupplementen voedingsadvies
sportvoeding
Veldstraat Oost 32 Schoolstraat 6107 AW AS Stevensweerst 6109 OhĂŠ en Laak Telefoon:0475 06 100 Telefoon - 5556 02520 92 E-mail: info@actioncare.nl
www.actioncare.nl actioncare_adv_210x148.indd 1
24-05-17 11:2
HIGH GRADE CARBON WHEELS
De nieuwste technologie met Htg carbon, 2 in 1 tubeless- clincher velgen en tot 3 jaar garantie!
DISC
4-SPOKE
ZIRRUZ staat voor hoge kwaliteit full carbon wielen voor race, tijdrit of triatlon! Onze goed gebalanceerde wielen zijn vervaardigd uit Toray carbon en afgewerkt met DtSwiss hubs wat resulteert in lichte, hoogwaardige en betrouwbare wielen! Dankzij het gebruik van een Htg epoxy hars zijn de velgen van een homogene structuur en behoren basalt en aluminium remranden tot het verleden! Daar komt ook nog het strakke, sobere design en de scherpe prijs-kwaliteitsverhouding bij. Dit alles maakt van ZIRRUZ de nieuwe standaard binnen de full carbon wielen!
WWW.ZIRRUZ.NL
046
TRANSITION
Op PR-jacht langs de Taag AVONTUUR
De Groningse fiscaal juriste Karla Schipper (38) maakte in 2013 kennis met triathlon via het NK triathlon voor accountantstrio’s (ja dat bestond echt) in Veenendaal. In 2014 volgde ze de Start to Triathlon cursus van GVAV en na haar eerste echte triathlonwedstrijd, de UT Triathlon in Enschede, was ze verkocht. Ze komt voor Triteam Groningen (het fusieteam van GVAV en studententriathlonvereniging Tritanium) uit in de 2eDivisie Triathlon en heeft daarnaast een aantal langere wedstrijden op de planning staan. Vorig jaar debuteerde ze in de Ironman Maastricht op de hele afstand, om vervolgens vijf weken later op het W K Ironman 70.3 te starten in Mooloolaba, Australië. Dit jaar vormt de nieuwe Ironman in Hamburg het hoofddoel. Ter voorbereiding deed ze mee aan de Challenge Lissabon, waar ze voor een nieuw persoonlijk record ging.
Tekst K arla Schipper Beeld R ita Mântua, Filipe Pereira/ UnspotDesign
047
048
TRANSITION
D Het startschot knalt. Chaos. Even doorbijten voor het wat rustiger wordt. Niet dus. Vrijwel de hele 1,9 kilometer zwemmen is een centrifuge, met voor, bij en na alle zeven boeien veel teveel armen, benen en klappen.
e afgelopen jaren heb ik al verschillende mooie halve triathlons gedaan. Deze selecteerde ik vooral op de locatie. Laat mij een mooi plaatje zien van een prachtig landschap en de inschrijving is al bijna gedaan. Zo belandde ik onder meer bij de Ironmans 70.3 in Kraichgau (Duitsland) en Luxemburg, de Challenge Rimini (Italië) en de geweldig mooie Natureman Verdon in Zuid-Frankrijk. Wedstrijden met fantastische parkoersen, maar ook allemaal met redelijk wat hoogtemeters. En daar ben ik niet zo goed in. Daarom gooi ik het dit jaar eens over een andere boeg en zoek ik naar een parkoers dat me wel goed ligt. Vlak dus, net als Groningen, om mijn persoonlijk record te kunnen aanscherpen. Maar wel op een aansprekende locatie en met een goede organisatie. En een beetje vroeg in het seizoen, passend binnen de planning van de 2eDivisie-wedstrijden en ruim voor mijn hoofddoel in 2017, de eerste Ironman Hamburg in augustus. Op basis van die criteria valt de keuze op de Challenge Lissabon. De halve triathlon van Lissabon bestaat al sinds 2006, maar is in 2017 voor het eerst een Challenge. In 2008 en 2016 was de hoofdstad van Portugal ook tweemaal het decor voor de Europese kampioenschappen triathlon olympische afstand. De wedstrijd vindt midden in de wijk Parque das Nações plaats, waar de wereldtentoonstelling van 1998 werd gehouden. Het is een wijk met futuristische bouwwerken aan de rivier de Taag. Een aantal van deze markante Expo-gebouwen fungeert als duidelijke landmarks, zodat je zelfs op de uiteinden van het parkoers precies ziet waar het finishgebied is.
TOERISTISCH DAGJE
De donderdag voor de wedstrijd vliegen mijn vriend Simon en ik naar Lissabon. We hebben een appartementje gehuurd vlak bij de start. De volgende dag maken we er een toeristisch dagje van. We bezoeken de paleizen en mooie tuinen van Sintra, op een half uurtje treinen van Lissabon. Zowel deze trein als de metro naar het centrum van Lissabon vertrekken op steenworp afstand van het Parque das Nações. Ideaal. Zaterdag neem ik de tijd om het parkoers wat te verkennen en het verder rustig aan te doen. Tot 16.00 uur is de check-in van de fietsen waarbij ook de verplichte tasjes met fiets- en loopspullen in de wisselzone moeten worden opgehangen. Pas daarna is de bomvolle racebriefing. Een vrij onhandige timing. Een groot deel van de deelnemers heeft de tasjes niet meegenomen bij het inchecken. De organisatie ziet dit maar door de vingers. Leerpuntje voor volgend jaar bij deze eerste editie als Challenge-race. Verder is de organisatie erg goed. De vrijwilligers zijn heel behulpzaam en spreken verrassend goed Engels. De wisselzone ziet er zeer strak georganiseerd uit en de fietsen staan onder een groot dak, wat ook wel weer prettig is. Na het inchecken van de fiets neem ik de wisselzones en routes nog eens goed door. Er is
049
wat onduidelijkheid bij het inzwemmen over de wijze waarop het zwemparkoers tussen de boeien langs loopt. Er is een zigzagparkoers uitgezet in een kleine baai langs de Taag. Een grote variatie aan routes blijkt mogelijk. Chaos alom. Veel vragende blikken en weinig duidelijkheid. Uiteindelijk blijkt het vrij simpel: bij de rode boeien naar rechts, bij de gele boeien naar links. In de wedstrijd blijkt dat geen probleem te zijn.
VOORBEREIDINGSPERIKELEN
Mijn voorbereiding op deze wedstrijd was best pittig. Een wisseling van baan combineren met een lange afstand triathlonplanning bleek best lastig. Dat had ik wel verwacht, maar leek me geen reden om het niet te doen. Hoe langer de wedstrijd, hoe mooier. Maar vanzelf gaat dat
niet. Ondanks het grotendeels schrappen van mijn sociale agenda was het toch behoorlijk op mijn tenen lopen om mijn nieuwe baan te combineren met alle trainingen in de avonduren en weekenden. De oplossing: naar beneden schroeven van de trainingsarbeid en daar waar mogelijk rust nemen. Dol op. Niet dus.
daarvan bevinden zich in mijn startgroep met alle deelnemers onder de veertig jaar. Ditmaal geen klein groepje dwergdames om het water mee in te rennen, zoals in Rimini. Dat was erg prettig beginnen. Nu heb ik te maken met een waterstart en heel veel grote, serieus kijkende kerels om me heen. En hier en daar een vrouw.
Gelukkig heb ik al een paar jaar de luxe van een geweldige trainer, clubgenoot Jacob Veenstra, die mij alle trainingszorgen uit handen neemt. De planning wordt omgegooid indien het werk daarom vraagt en ook op het mentale vlak weet hij bij mij de juiste snaar te raken. Dat geeft veel vertrouwen. Tegenwoordig luister ik zelfs, meestal dan. Toch is er de twijfel of ik niet teveel hooi op mijn vork heb genomen. Of mijn duurvermogen nog wel toereikend is. En nog tig andere dingen. Trainer Jacob heeft er echter vertrouwen in. De eerste testjes dit seizoen gingen eigenlijk toch best aardig en Super Sunday in Arnhem was gewoon geweldig!
Het startschot knalt. Chaos. Even doorbijten voor het wat rustiger wordt. Niet dus. Vrijwel de hele 1,9 kilometer zwemmen is een centrifuge, met voor, bij en na alle zeven boeien veel teveel armen, benen en klappen. Af en toe krijg ik flinke slokken brak water binnen. Ugh. Maar kennelijk kan ik inmiddels wat beter meekomen met de drukte. Na 34 minuten mag ik het water uit. Dat probeer ik althans. Een nog steeds veel te grote groep atleten moet via een smalle opgang de steile kade op. Dat betekent een beetje oponthoud. Zonde. Maar best een mooie zwemtijd!
CENTRIFUGE
Snel de wisselzone in. Verschillende atleten die hun tasje niet kunnen vinden (slechte voorbereiding) ren ik voorbij. Snel mijn wetsuit uit, in het tasje proppen en door. Ik ren over het rode tapijt, hoor mijn vriend Simon langs de kant iets roepen. Alsof ik niet weet waar mijn fiets staat... Bats!! Terwijl ik languit onderuit ga op de gladde kasseien tussen de fietsenrekken dringt Simons tekst tot me door:
Zondagochtend 7 mei. De wekker staat op 5.30 uur. Het zwemparkoers ligt er mooi vlak bij als we om zes uur ’s ochtends bij het wedstrijdterrein aankomen. Alles is hier lekker compact, de looproutes door de wisselzone zijn kort. Na de warming-up en een korte fietscheck mogen de pro’s rond 7.30 uur als eerste van start. Er doen ruim 500 atleten mee en verreweg de meeste
PAS OP! GL AD!
050
TRANSITION
Ik ren over het rode tapijt, hoor mijn vriend Simon langs de kant iets roepen. Alsof ik niet weet waar mijn fiets staat... Bats!! Terwijl ik languit onderuit ga op de gladde kasseien tussen de fietsenrekken dringt Simons tekst tot me door: pas op, het is glad! Juist.
Karla Schipper
pas op, het is glad! Juist. Later hoor ik dat voor mij al meer mensen hard onderuit zijn gegaan. Terwijl een mevrouw van de organisatie komt checken of het goed met mij gaat, ren ik haar alweer met mijn fiets voorbij, glimlach nog buiten adem naar haar en ga er vanuit dat dat genoeg bevestiging is. Mijn pols doet pijn en bloedt behoorlijk. Detail. Op de fiets is zo’n wond aan de hand lastig, waardoor ik de eerste kilometers toch een beetje voorzichtig begin. Eén keer vallen is genoeg. Het fietsparkoers bestaat uit vier verkeersvrije ronden, grotendeels over de autoweg langs de Taag. Ruim baan voor iedereen dus. Hier
eenmaal aangekomen begin ik mijn draai te vinden. Vlak voor het keerpunt zit een klim van een kilometer lengte. Ik rijd behoorlijk wat mensen voorbij. Ook een paar vrouwen, waaronder nummer 185 uit mijn age group. Twee sterke mannen op witte P3’s gaan me best hard voorbij. Dat mag. Dan komt de eerste keer de klim. Hij lijkt veel langer dan één kilometer. Ik moet terugschakelen naar het kleine blad en uiteindelijk zelfs naar de lichtste versnelling. Shit. Nummer 185 komt me weer voorbij. Bah. Aan het vermogen per kilogram lichaamsgewicht moet nog wat worden gesleuteld. Daar valt nog winst te behalen. Na het keerpunt gaat het vol gas naar beneden. Heerlijk! Grote plaat draaien en fietsers oprapen. Waaronder andermaal mevrouw 185. En nu doorfietsen zodat ze me in ronde twee niet nog eens voorbijkomt.
DOPLOOS
De eerste fietsronde gaat net binnen de veertig minuten. Dat is ondanks die shit-klim toch zo’n 34 km/u gemiddeld! De tweede ronde gaat goed. Ik krijg alleen ruzie met mijn bidons. Mijn fijne Ironman-bidons heb ik thuisgelaten; zonde om weg te gooien. Maar opeens heb ik mijn prima-om-weg-te-werpen body&fit bidon in mijn hand, met de dop nog in mijn mond. Oeps. Bij temperaturen boven de 25 graden Celsius een rondje zonder drinken komen te zitten is geen prettig vooruitzicht. Het lukt om de dop er weer op te krijgen. Van al die gelletjes wegwerken op de fiets leer je toch prima sturen met de ellenbogen op de pads. Best handig. Een half rondje verder gebeurt
051
hetzelfde en ben ik de dop kwijt. Ik neem een paar flinke teugen en stop de bidon doploos maar weer terug in de houder. Wonderbaarlijk blijft er nog wat in en kom ik de fietsronden qua vocht goed door. Het parkoers langs de Taag fietst mooi en het asfalt is bijna overal goed. Dat is fijn. In bijvoorbeeld Rimini was dat toch een stuk minder. Maar daar was het parkoers landschappelijk weer veel mooier. Toch krijg ik bijna een hartverzakking als ik op een licht dalend deel vlak langs een groot gat in de weg fiets. Daar wil je met meer dan vijftig kilometer per uur echt niet doorheen fietsen. Er zitten zo hier en daar meer best enge gaten in het wegdek. Het blijft wel Zuid-Europa. Dat levert ook de nodige lekke banden op. Twee keer klap ik ook zelf best hard door een gat, maar mijn banden houden het gelukkig. Ruim binnen de 2.40 uur stap ik van de fiets af. Strakke wissel. Fiets terug op zijn plek, tasje van het rek, snel sokken aantrekken (want meer dan 10 kilometer lopen) en mijn nieuwe lichte schoenen aan. Kijken wat er nog in de benen zit. De halve marathon gaat over vier vlakke rondes en voert door een mooi park en langs de boulevard met terrasjes voor de supportcrew. In tegenstelling van de rest van het parkoers is het hier en rond start/finish gezellig druk.
‘MA AR’ 21 KM
En het is warm. Erg warm. De eerste paar kilometers gaan best goed, mijn schoenen lopen heerlijk licht. Maar wat is het warm. Ik merk dat de stiekem gehoopte 5.20 minuut per kilometer er niet in zit. Zo goed mogelijk
Ik denk aan ijsjes, aan hoe lang een hele is en aan de kilometers die nog komen. Gewoon doorlopen en ze tikken vanzelf langzaam weg.
probeer ik op souplesse te lopen. Maar het gaat alles behalve makkelijk. Kom op. Het is ‘maar’ 21 kilometer. Op de terugweg van het eerste rondje zie ik nummer 185 kort achter me. Ze nadert snel. Aan het eind van de ronde rent ze me voorbij. Geen houden aan. Ik denk aan ijsjes, aan hoe lang een hele is en aan de kilometers die nog komen. Gewoon doorlopen en ze tikken vanzelf langzaam weg. De kilometertijden lopen wat op, maar ik wil de halve marathon onder de twee uur finishen. Dat het een dik pr gaat worden op de halve is al zeker. In 1.58 uur sluit ik de halve marathon af, waarbij ik me verbaas over mijn eindtijd: 5.15.09 uur! Bijna een half uur sneller dan ik ooit ben geweest. En voor het eerst sta ik op het podium bij een (internationale) halve triathlon! Ik krijg een mooie trofee voor de derde plaats in mijn age group en een doosje met spullen van de sponsor. Ook heb ik me gekwalificeerd voor de Challenge Championships in het Slowaakse Samorin. Gelukkig hoef je niet net als bij Ironman meteen te beslissen en af te rekenen. Deelnemen is het overwegen waard. Na de finish is er een goed georganiseerde ‘athlete garden’ compleet met bier, fris en niet te vergeten de traditionele lokale broodjes gebraden varkensvlees. Die neem ik mee voor Simon. Zelf moet ik er nu niet aan denken en stort ik me op grote stukken watermeloen. Het beste finishvoedsel dat er is. Lissabon is een mooie stad om nog een paar dagen te verblijven, maar wij huren de volgende dag een auto en rijden naar de Algarve voor een korte vakantie. Mooier wordt het niet.
CHALLENGE LISSABON 2018 Hoewel de halve triathlon al meer dan tien jaar bestaat vond het evenement dit jaar voor het eerst onder de vlag van de Challenge Family plaats. Naast de wedstrijd over 1,9 km zwemmen, 90 km fietsen en 21 km lopen, staan de dag ervoor tevens een Family Relay en een 5 kilometer Fun Run voor vrouwen op het programma. De Challenge Lissabon wordt volgend jaar gehouden op 12 en 13 mei. Inschrijven is al mogelijk. Dit kan via de website van het evenement: www.challenge-lisboa.com. Hier vind je ook de laatste informatie.
052
TRANSITION
Wie de schoen past trekke hem a an HARDLOOPSCHOENEN VORMEN EEN ESSENTIEEL ONDERDEEL VAN DE TRIATHLONUITRUSTING. HARDLOPEN IS IMMERS DE MEEST BLESSUREGEVOELIGE VAN DE DRIE DISCIPLINES. BIJ ELKE STAP WORDT TOT DRIEMAAL HET EIGEN LICHAAMSGEWICHT OPGEVANGEN. BOVENDIEN BEGIN JE IN EEN TRIATHLON AL VERMOEID MET LOPEN. MAAR STAAND VOOR DIE GROTE SCHOENENWAND IN DE WINKEL VALT DE KEUZE VOOR DE JUISTE LOOPSCHOEN NIET MEE. JEROEN VAN GEELEN VAN RUNNING- EN TRIATHLONSPECIAALZAAK TRI-RUN UIT HILVERSUM GEEFT RAAD. TIPS
Staar je niet blind op merken en terminologie. Veel is marketing en schoenenfabrikanten gebruiken niet zelden dezelfde technieken en materialen om hun schoenen te maken. Belangrijker dan het merk is dat je een schoen kiest die bij jouw loopstijl past en die jij lekker vindt zitten.
1
Let op een goede pasvorm. Veel lopers hebben de neiging om te smalle loopschoenen te kopen. Dat schoenen strak zitten wil echter niet zeggen dat ze ook meer steun bieden. Let er vooral op dat de voorvoet voldoende ruimte heeft. Door het sporten, niet in de laatste plaats door de druk op de voorvoet tijdens het fietsen, zwellen deze iets op. Hou daar bij de aanschaf rekening mee.
2
Kies een schoen die past bij je loopstijl. Ben je een haklander of land je juist meer op je midden- of voorvoet? En wat is je pasfrequentie? Dit is allemaal van invloed op de schoen die je nodig hebt. Land je op je hak dan heb je daar meer demping nodig. De zogeheten ‘heel to toe drop’ – het verschil in dikte van de zool tussen de hiel een voorvoet – is groter dan bij lopers die op de mid/voorvoet landen.
3
Demping is terug van weggeweest. Lange tijd werd demping in loopschoenen geminimaliseerd, maar er zijn weer loopschoenen waarbij juist veel demping wordt toegepast. Veel sporters hebben namelijk wel degelijk baat bij demping. Zoals oudere lopers die wat minder
4
‘NORMALE’ SCHOEN, ANTI-PRONATIE – Asics Kayano 23
snel herstellen, triatleten die in een triathlon al vermoeid beginnen aan het lopen en sporters met holvoeten of kwetsbare kuiten en achillespezen. Maar het kan natuurlijk ook gewoon zijn dat je wat meer comfort wilt. Verreweg de meeste lopers hebben een neutrale voetafwikkeling met een normale pronatie en kunnen daarom toe met een neutrale schoen. De pronatiebeweging is een manier van het lichaam om de impact van de landing op te vangen. Lopers die meer dan een normale pronatie hebben (de enkel knikt dan meer naar binnen) kunnen daar last van ondervinden bij het hardlopen. Een schoen met anti-pronatie ondersteuning kan het teveel aan pronatie beperken. Een kleine groep lopers heeft juist weer te weinig pronatie, ook wel supinatie genoemd. Er bestaan geen echte anti-supinatieschoenen, maar met de juiste leestvorm kun je de beweging wat beperken mocht je hierdoor klachten ondervinden.
5
Ga naar een beter hardloopspeciaalzaak. Hier zijn bijvoorbeeld camera’s en een loopband aanwezig om je loopstijl te analyseren. De kwaliteit van het advies wordt echter vooral bepaald door deskundig personeel. Dat zal ook kijken naar het slijtagepatroon van je oude loopschoenen en vragen naar je blessurehistorie. Met de voorgaande tips in het achterhoofd zullen zij je het juiste paar schoenen aanmeten. Vergeet bij het passen niet om eventueel al op maat gemaakte inlegzooltjes mee te nemen. En probeer verschillende paren schoenen uit.
6
VOOR MID/VOORVOETLANDERS
- Newton Gravity VI
Tot slot: neem genoeg tijd om aan een nieuw type schoen te wennen. Verander je van een hogere naar een lagere ‘heel to toe drop’ of besluit je van een schoen voor overproneerders naar een neutrale schoen te switchen, dan zorgt dat voor een extra belasting van achillespees en kuit. Breng het trainingsvolume terug en bouw rustig weer op – zes tot acht weken – om blessures te voorkomen.
7
MET EXTRA DEMPING - Hoka
Gaviota
Meekijken met Nadine Nadine Opgelder is getrouwd, heeft twee dochters en is op dit moment bezig met een van de Start2Tri cursussen die je in Nederland kunt volgen. Op onze site transition.nl houdt zij je de komende tijd op de hoogte van haar belevenissen. Wij gunnen je alvast een voorproefje. Mijn tennismaat opperde de mogelijkheid om mee te doen aan een achtste triathlon. “Leuk,” antwoordde ik meteen, “dan wil ik wel hardlopen!” Bleek dat je alle drie de onderdelen zelf moest doen. Ik kreeg er ook een link bij, naar de inschrijving van een Start2Tri cursus. Toegegeven, dat zag er interessant uit en het begon op een nieuwe uitdaging te lijken. Toen ik negen jaar geleden ernstig ziek werd en mijn schildklier begon te hyperen, heb ik met radioactief jodium in het ziekenhuis een soort ‘reset’ moeten laten uitvoeren. Daarna was mijn lijf pas goed van slag. Van energiek drie tot vier keer per week sporten, naar helemaal niets. Het heeft lang geduurd voordat ik stond waar ik nu ben...
Volg Nadine tijdens haar cursus op onze site transition.nl
054
TRANSITION
055
MOMENT
Gebrek aan overheidsfinanciering en de hoge kosten om met triathlon te kunnen gaan beginnen verklaren waarom in Zuid-Afrika maar weinig zwarte mensen aan triathlon doen. Bovendien wordt er weinig gezwommen, een cultureel iets. Toch zijn er atleten die tegen de stroom ingaan. Zoals de atleet op deze foto, Nicholas Dlamini. Hij maakte deel uit van het Western Province duathlonteam dat ik begeleidde bij het Zuid-Afrikaans kampioenschap duathlon in 2013. Hij was toen 17. Het lukte me zijn kosten gesponsord te krijgen voor zijn eerste race ver van huis. En hij haalde het podium. De foto laat zien dat in de integratie in de sport in Zuid-Afrika grote stappen zijn gezet. Nicholas heeft inmiddels een plekje verworven in de opleidingsploeg van World Tour wielerformatie Dimension Data. Tegelijk zijn er veel supergetalenteerde sporters die niet verder komen door gebrek aan geld. En dat is spijtig. Paul Nielsen PIEYT
De Zuid-Afrikaanse fotograaf Paul Nielsen (44) woonde en werkte de afgelopen jaren in Groot-BrittanniĂŤ en Europa. Momenteel woont hij in Amsterdam. Fotografie werd zijn passie toen hij 20 jaar geleden begon te reizen. Terug thuis ging hij multisport evenementen te fotograferen. Sinds zijn eerste Ironman 70.3 in 2011 doet hij ultramarathons, mountainbikemarathons en lange afstand triathlons. Hij hoopt ooit als fotograaf de grote mondiale sportevenementen te mogen vastleggen, de Ironman Hawaii in het bijzonder.
056
TRANSITION
DE LEEUWIN VAN ZEEUWS-VL A ANDEREN
Superveterane Terèse van Lare blikt terug
Tekst Roel Kerkhof Beeld Peter Nicolai
trainer, chauffeur, begeleider en manager. Zelf IN SEPTEMBER VINDT HET WK was hij een getalenteerd wielrenner bij Velo TRIATHLON OLYMPISCHE AFSTAND IN ROTTERDAM Club Er Op En Er Over in het Belgische Knokke, totdat al op zeventienjarige leeftijd werd gePLAATS. ALS ZE IN 2014 NIET ZO’N ZWAAR ONGEVAL constateerd dat zijn nieren niet goed functioHAD GEHAD, DAN WAS TERÈSE VAN LARE ER VAST EN neerden. Topsport zou voor hem nooit mogelijk zijn. Bram projecteerde zijn vroegere sportieve ZEKER BIJ GEWEEST. MAAR NA 25 JAAR TRIATHLON ambities op zijn echtgenote. “Het werkte voor mij als het beste medicijn”, zegt Bram. EN RUN BIKE RUN VOND DE ATLETE UIT SLUIS HET TOEN TIJD OM ER TOCH MAAR EEN PUNT ACHTER TE Binnen de kortste keren ging het in huize Van Lare bijna alleen nog maar over sport. Terèse: ZETTEN. IN VERSCHILLENDE LEEFTIJDSCATEGORIEËN “De rol van de sport was groot in ons leven. We VEROVERDE DE NU 68-JARIGE ZEEUWSE LIEFST ZESTIEN waren vaak op pad. In de drukste jaren deed ik tot wel vijftig wedstrijden, soms zelfs twee op WERELDTITELS EN CIRCA 35 NATIONALE TITELS. OOK een dag. Onze zoon is sportleraar geworden, maar onze dochter had minder met sport en WAS ZE VAAK OVERALL DE STERKSTE. HAAR LAATSTE viel er daardoor een beetje buiten in ons gezin. OVERALL-ZEGE BOEKTE ZE OP HAAR 59STE. TRANSITION Dat heeft ze me wel eens kwalijk genomen.” KEEK MET DE MEEST GELAUWERDE NEDERLANDSE AGE TRIATHLONVERENIGING GESTART Omdat de triathloninfrastructuur in ZeeuwsGROUP ATLETE OOIT TERUG OP HAAR CARRIÈRE. HISTORIE
D
e triathlonloopbaan van Terèse van Lare begon met de Friese Elfstedentochten van 1986 en 1987. Of beter gezegd: omdat ze daar niet aan mee kon doen. “Ik wilde graag eens een sportieve prestatie neerzetten, maar kwam er bij de Elfstedentocht niet tussen. Toen zei triatleet Jan van der Linde tegen mij: dan ga je toch een hele triathlon doen. Als je nu begint met trainen, dan kan je volgend jaar in Almere meedoen. Ik ben in september begonnen met trainen, liep in juni als test een hele marathon en werd in augustus vierde in de Holland Triathlon. Dat sprak me wel aan. Ik was toen 39. Het jaar erop zou ik veterane worden. Ik zag kansen om voor de prijzen te kunnen gaan.” Echtgenoot Bram wierp zich meteen op als
Vlaanderen uitermate karig was, zorgde Bram er eigenhandig voor dat daar een triathlonvereniging komt. “Dat was onder meer nodig om zwembaduren te kunnen regelen”. Eerst was er de Triathlon Vereniging Zeeland. “Die viel na twee jaar echter uit elkaar. Toen hebben we in 1997 de Triathlon Vereniging Oostburg opgericht. Die bestaat nog steeds. Het is een echte familieclub geworden. We hebben zestig leden, maar nog slechts twee daarvan zijn NTB-licentiehouder. De één doet in september mee bij het WK in Rotterdam, de ander doet elk jaar een Ironman. De meeste andere leden zwemmen alleen, we huren nog drie keer per week het zwembad in Oostburg. Een enkeling wandelt, fietst of loopt daarnaast.” Hoewel Terèse na verloop van tijd haar parttime baan in een peuterspeelzaal opzegde om zich optimaal te kunnen richten op trainen, racen en rusten, sportte ze naar eigen zeggen niet overdreven veel. “Zeker voor die tijd viel het heel erg mee. Ik trainde nooit meer dan 18 uur in de week. Lopen deed ik maximaal 70 kilometer
057
per week, fietsen 180 kilometer. Meer hoefde voor mij niet zo nodig.” Toch was Bram soms een veeleisende trainer, vertelt Terèse. “Hij had bedacht dat ik iedere zaterdag zou gaan fietsen met het Casino-team om daarna te gaan lopen met het Marathonteam Knokke. Dat beviel me niet zo, dus dat heeft niet zo lang geduurd.” Terèse en Bram werden al snel vaste bezoekers van wereldkampioenschappen triathlon en Run Bike Run. “EK’s vonden we minder belangrijk, we zijn alleen bij de EK’s in Stein en Holten geweest.” Toch verlieten ze voor WK’s zelden Europa. “We houden beiden niet zo van vliegen. We zijn een keer naar de Verenigde Staten gevlogen en naar Cancún in Mexico.”
SLINGERS VAN ROB
Bladerend door de plakboeken die voor het
interview met Transition weer eens uit de la zijn opgediept komen tal van dierbare herinneringen boven. Zoals aan de wereldkampioenschappen Run Bike Run en triathlon in Cancún in 1995. Terèse: “Rob Barel was daar ook, maar werd de eerste week heel erg ziek. Ik werd er wereldkampioene Run Bike Run en toen we terugkwamen bij het hotel bleek dat Rob de deur van onze kamer had versierd. Dat zo’n wereldtopper, ondanks zijn eigen tegenslag, oog had voor mijn prestatie als age grouper vond ik wel heel speciaal.” Vaak was Terèse één van de weinige age groupers die namens Nederland bij een wereldkampioenschap aan de start verscheen. Regelmatig vroeg echtgenoot Bram zich hardop af waarom de NTB niet meer regelde voor de age groupers. Een age group coördinator zoals de NTB die nu kent
DE ROL VAN DE SPORT WAS GROOT IN ONS LEVEN. WE WAREN VAAK OP PAD. IN DE DRUKSTE JAREN DEED IK TOT WEL VIJFTIG WEDSTRIJDEN, SOMS ZELFS TWEE OP EEN DAG.”
058
TRANSITION
was toen nog ver weg. Daarbij werd verwezen naar de enorme delegaties (met begeleiding) uit grote triathlonnaties als Groot-Brittannië, de VS en Australië. Terèse was er niet jaloers op, zegt ze nu. “Dat was toen nu eenmaal zo. Jaloers op age group atleten uit andere landen was ik niet.” Dat was ook niet echt nodig. Zestien keer veroverde ze de wereldtitel en er waren tal van andere podiumplaatsen, maar het duurde tot 2010 tot ze eindelijk de meest begeerde gouden medaille van allemaal omgehangen kreeg, die van wereldkampioene op de olympische afstand. “Tot dan had ik al mijn titels op de langere afstanden en vooral in de Run Bike Run behaald. Mijn zwemmen was niet goed genoeg. In Boedapest lukte het dan toch. Ik liep een paar honderd meter voor de finish nog tweede achter een Engelse. Zij kreeg een Britse vlag aangereikt, maar ik zag dat ze te uitgewoond was om deze aan te pakken. Ik heb geen goede eindsprint, maar toen heb ik mijn kans kunnen pakken.”
RIDDER IN DE ORDE VAN ORANJE NASSAU
Hoewel ze naast haar wereldtitels in verschillende leeftijdscategorieën ook nog eens circa 35 nationale titels veroverde noemt Terèse toch iets anders als haar wordt gevraagd welke prestatie haar het meeste is bijgebleven. “In 1997 liep ik 2.59.19 uur in de Vlaanderen Marathon van Kortrijk naar Brugge, mijn pr op de marathon. Ik was toen 48 jaar. Dat was iets wat ik niet echt voor mogelijk had gehouden.” In eigen land verscheen Terèse maar weinig aan de start van wedstrijden. De reden daarvoor is vooral geografisch bepaald. Vanuit haar woonplaats Sluis in het uiterste westen van Zeeuws-Vlaanderen is het ver rijden om naar de rest van Nederland te komen. “Rotterdam is voor ons al twee uur rijden. De grens met België daarentegen is vlakbij en binnen een uurtje zitten we in Noord-Frankrijk”, vertelt Bram. “Vooral in Frankrijk kwamen we veel. Er waren veel mooie wedstrijden, er werd heel streng tegen stayeren opgetreden wat in het voordeel was van Terèse en de waardering voor de sporters was enorm. Dat komt misschien omdat burgemeesters er gekozen bestuurders zijn. Daardoor is de betrokkenheid met evenementen groot; dan werd je na afloop op het gemeentehuis uitgenodigd voor een drankje. Soms kreeg Terèse de eerste prijs uitgekeerd ook al was ze tweede geworden omdat ze het zo knap vonden van haar als veterane. Ze heeft zelfs de medaille van sportverdienste van het departement Nord - Pays de Calais uitgereikt gekregen.” De vele medailles die Terèse in de loop der jaren veroverde zijn bewaard, maar veel bekers
Terèse in cijfers 8x
wereldkampioen triathlon lange afstand
4x
wereldkampioen Run Bike Run middenafstand
3x
wereldkampioen Run Bike Run lange afstand
1x
wereldkampioen triathlon olympische afstand
2x
Europees kampioen triathlon olympische afstand
1x
winnaar Senior Games
35 x
Nederlands kampioen
IK WERD IN CANCÚN WERELDKAMPIOENE RUN BIKE RUN EN TOEN WE TERUGKWAMEN BIJ HET HOTEL BLEEK DAT ROB BAREL DE DEUR VAN ONZE KAMER HAD VERSIERD. DAT ZO’N WERELDTOPPER, ONDANKS ZIJN EIGEN TEGENSLAG, OOG HAD VOOR MIJN PRESTATIE ALS AGE GROUPER VOND IK WEL HEEL SPECIAAL.” en trofeeën belandden bij het afval. “Gebrek aan ruimte”, luidt de nuchtere verklaring. “We hebben alleen bewaard waar een bijzondere herinnering aan kleeft. Zoals de kei – vergelijkbaar met die van Parijs-Roubaix – die de winnaars van de duathlon in Keiem kregen; voor een kei van een sportvrouw. Of de trofee in de vorm van een ijsschots van de duathlon in Isberge.” Haar sportieve prestaties als master leverden haar tevens diverse andere onderscheidingen op, waaronder in 1995 de Thea Sijbesma Award (de prijs voor de Sportvrouw van het Jaar van de NTB) en de meest bijzondere: Ridder in de Orde van Oranje Nassau in 1997.
ZWA AR ONGEVAL
Aan haar deelname aan triathlons en Run Bike Runs kwam in 2014 abrupt een einde toen ze op haar racefiets van achteren werd aangereden door een onoplettende automobiliste. “Ze was op zoek naar iets en had mij totaal niet gezien. Van de klap zelf kan ik mij verder niets meer herinneren”, zegt Van Lare. De fysieke schade was enorm – een vijfvoudige bekkenbreuk en
059
een drievoudige schouderbreuk waren de ernstigste kwetsuren. Gelukkig herstelde ze volledig en vorig jaar mocht ze zelfs weer een nationale titel op haar lange erelijst bijschrijven, op de 5 kilometer op de baan (D65). “In het begin liep ik nog een tijdje mank, maar nu gaat alles gelukkig weer goed. Ik ben fit en kan alles weer doen.”
zijn nog actief bij S.C. De Zwinstreek, Bram is bestuurslid van de regionale IJs- en Skeelerclub ‘Het Grote Gat’ en geeft een lokaal sportblaadje uit. Daarnaast hebben hun twee kinderen inmiddels zeven kleinkinderen voortgebracht. Er wordt dankbaar een beroep gedaan op de oppasdiensten van oma en opa.
Maar op de racefiets stappen doet ze niet meer. “Dat zie ik niet meer zitten. Een jaar eerder was ik tijdens een groepstraining ook al eens gevallen nadat een zadeltasje in mijn voorwiel was gekomen. Dat tweede ongeluk had veel slechter kunnen aflopen. Het is niet dat ik bang ben op de fiets, maar ik wil ook geen risico’s meer nemen. Het is mooi geweest zo, ik mis de triathlon niet. Ik zit nog wel regelmatig op de mountainbike, op het strand en in het bos. Dat is ook mooi. En ik doe zo nu en dan nog eens een hardloopwedstrijdje.”
En er lonkt een nieuwe sportieve carrière waar ze zich op kunnen storten. Bram vertelt trots: “Onze oudste kleinzoon van 14 speelde het afgelopen jaar bij de jeugd van NAC Breda en stroomt na de zomervakantie in de jeugdopleiding van PSV in. Eerder dit jaar debuteerde hij als doelman in Oranje onder 14. Wij gaan vaak met de camper heen en weer naar trainingen en wedstrijden.” Een leven achter de geraniums lijkt er voorlopig niet in te zitten.
Hoewel Terèse en Bram inmiddels beiden met pensioen zijn en het leven niet meer volledig in het teken staat van triathlon en Run Bike Run, bleek het nog lastig een afspraak met de Zeeuwse senioren te maken. Te druk. Beiden
ORANJE ONDER 14
ZWINTRIATHLON Bram van Lare was in 1999 mede-initiatiefnemer van de Zwintriathlon, met start in het Nederlandse Sluis en finish in het Belgische Knokke. Het sfeervolle evenement trok in de loop der jaren de nodige toppers en wordt dit jaar alweer voor de negentiende keer gehouden. De erelijst leest als een ‘who is who’ van toptriathlon in België. Internationale toppers als Marc Herremans, Luc van Lierde, Rutger Beke, Marino Vanhoenacker, Bart Aernouts, Frederik van Lierde, Mieke Suys, Kathleen Smet, Sofie Goos en Tine Deckers kwamen er één of meerdere keren winnen. Van Nederlandse zijde wonnen onder meer Tracy Looze, Danne Boterenbrood en Bas Diederen. Tweevoudig Ironman Hawaii-winnaar Luc van Lierde is de Peter van het evenement, Terèse van Lare de Meter.
060
TRANSITION
TRIATHLONGEVOEL PIEYT
Atleet, vrijwilliger en organisator
JORT VL AM BEROEP Directeur Vereniging Vrije Theater Producenten, mede-eigenaar Triple Performance WOONPLAATS
Almere
LEEFTIJD
34
TRIATHLON SINDS
1990
Jeugdvrienden Richard Belderok, Jefry Visser en Jort Vlam (vlnr) aan het roer bij Challenge Almere-Amsterdam.
J
ort Vlam verhuisde in de zomer van 1988 met zijn vader en moeder naar Almere en zag nog datzelfde jaar Ben van Zelst de Holland Triathlon winnen. Als vijfjarig jongetje vertikte hij om het finishstadion te verlaten voordat de laatste atleet binnen was. Het legde de kiem voor een jarenlange fascinatie voor de sport: als atleet, vrijwilliger en organisator. “In september 1999 deed ik als zevenjarige voor het eerst mee aan jeugdtriathlon in Almere. Ik wilde meteen lid worden van een vereniging, maar dat kon pas als je negen was. Later werd dat tot mijn grote teleurstelling verhoogd naar tien jaar. Al jong was ik ook als vrijwilliger betrokken bij de Holland Triathlon. Ik heb op het finishterrein geholpen, dingen voor de website gedaan, in de bezemwagen gezeten en in de polder gestaan als verkeersregelaar. Ik nam me al snel voor dat als ik oud genoeg was, ik zelf mee zou doen.” Maar toen hij eenmaal 21 was, zat hij, na het behalen van zijn Master Theaterwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam, iedere avond in het theater. “Toen ik zag dat mijn jeugdvrienden Richard Belderok en Jefry Visser wel aan de start stonden, stak dat wel een beetje. Zij waren actief bezig, terwijl ik dik zat te worden achter een computer. In 2007 heb ik het zwemmen, fietsen en hard-
WE ZIJN ALLEMAAL EEN DAG MINDER GAAN WERKEN, ZONDER DAT DAAR EEN COMPENSATIE TEGENOVER STOND.” lopen weer opgepikt om uiteindelijk in 2012 ook de hele in Almere te doen.” 2012 was niet het beste jaar voor de Holland Triathlon. “Er waren heel weinig deelnemers, er was geen hoofdsponsor en we vreesden dat de editie in 2012 wel eens de laatste zou kunnen zijn. Ik sprak er met Richard en Jefry over en we vonden dat dat niet kon. We zijn alle drie gek van de triathlon en de Holland Triathlon mocht als hét jaarlijkse evenement in Almere gewoon niet verdwijnen. Het evenement moest volgens ons een meer internationaal karakter krijgen. Pogingen om Almere bij Ironman onder te brengen waren eerder al mislukt, maar we vroegen ons ook af of dat commerciële wel bij Almere paste.” In de Challenge Family werd een meer geschikte partner gevonden. “Triathlons die daarbij zijn aangesloten, zoals Roth, Wanaka en Barcelona, hebben allemaal een lokale traditie. Dat past beter bij ons. De Holland Triathlon was dertig jaar zelfstandig geweest en ondanks alle ups en downs lag er nog een sterke fundering. Aansluiten bij Challenge was niet een doel op zich, maar een middel om een meer internationaal karakter te krij-
gen – vanuit onze eigen kracht en met hulp van onze locatie, vrijwilligers, toeschouwers, atleten en het lokale bedrijfsleven.” Jeugdvrienden Vlam, Belderok en Visser maken sinds 2012 deel uit van het bestuur van de Challenge Almere-Amsterdam en begonnen een eigen organisatiebureau, Triple Performance, om de wedstrijd te organiseren. “We hebben afscheid genomen van het oude organisatiebureau en zijn het zelf gaan doen, naast onze gewone banen. We zijn allemaal een dag minder gaan werken, zonder dat daar een compensatie tegenover stond. We hopen dat we in de toekomst iets gaan verdienen, maar het eerste jaar hebben we afgesproken dat alle opbrengsten worden gebruikt voor het verbeteren van de kwaliteit van de wedstrijd. Inmiddels zijn we betrokken bij verschillende wedstrijden, zoals het NK Run Bike Run in Almere, hebben we een adviserende rol binnen de Challenge Family en begeleiden we een aantal Challenge-wedstrijden, zoals op Aruba en in Slowakije. Het is een groot avontuur.” Tekst Marcia Jansen Beeld Eric Triou
SCH CHA CH HAATSEN T TSEN SK KEELER EELERS & F ETSEN FI TSEN TSEN
VEEN
REN
2 7/E2
HEE
A
RE
JOU
HAICO BOUMA SCHAA SCHAA ATSEN, TSEN, SKEELERS EN FIETSEN
OUDEHASKE
Openingstijden: Ma 13.00-18.00 uur • Di t/m t Vr 9.00-18.00 uur V Donderdag koopavond 19.00-21.00 uur • Za 9.00-17.00 uur
Hasker Utgongen 7 • 8465 SJ Oudehaske • Tel. T 0513 - 67 72 34 • www.haicobouma.nl
062
TRANSITION
TIPS, TRICKS EN INFORMATIE WISSELZONE
D
Beeld Delly Carr/ITU, Hamperium.com
NIEUWS e triathlonsport zit de laatste jaren flink in de lift. Dat merkt ook de Nederlandse Triathlon Bond. Voor het eerst sinds haar
oprichting in 1987 telt bond meer dan dertigduizend leden. In 2016 steeg het ledental
Meer dan
NTB-leden met twaalf procent en eind 2016 stond de teller op ruim 32.500 leden. Vorige maand is Maastricht Roberto Lasso, lid van studenten triathlonvereniging Ferro Mosae, als 30.000ste NTB-lid gehuldigd door Ger Koopmans, gedeputeerde van Financiën, Sport en Cultuur in de Provincie Limburg. Dat dit in Limburg
REGELEMENTEN
Non-wetsuit swims
bes bij het zwemmen. Verder geldt dan op de korte afstanden (tot en met olympische afstand) dat de armen vanaf de schouders
N
aarmate het seizoen vordert, wordt
ontbloot moeten zijn. Tripakjes met (korte)
ook de kans groter dat je eens een
mouwen mogen dus niet in de kortere
triathlon treft waarin niet met wetsuit
wedstrijden bij een non-wetsuit swim.
mag worden gezwommen. Vanaf 22,0
Bij de langere afstanden zijn deze wel
een actief sportbeleid, terwijl de Ironman
graden Celsius is bij alle triathlons tot en
toegestaan.
Maastricht heeft een enorme impuls gegeven
met de olympische afstand (1500 meter
aan de triathlonsport in Limburg.
zwemmen) het gebruik van een wetsuit
Soms trekken atleten bij een non-wetsuit
verboden; bij langere wedstrijden mag
swim een speedsuit of swimskin aan om
vanaf 24,6 graden Celsius niet meer met
(iets) sneller te kunnen zwemmen. Dat
een wetsuit worden gezwommen.
mag. Het is dan echter niet toegestaan
plaatsvindt is geen toeval. De provincie voert
om vervolgens na het zwemonderdeel
GADGET
N
Wanneer het gebruik van een wetsuit is
het speedsuit uit te trekken. De regel bij
verboden, dan is daarmee automatisch
non-wetsuit swims tot en met de olympi-
het gebruik van andere kledingstukken
sche afstand is namelijk dat je in de wissel
waarin neopreen zit (trisuits, shorts et
na het zwemmen wel iets over je zwempak
cetera) verboden. Daarnaast geldt bij een
heen mag aantrekken, maar dat je niet iets
non-wetsuit swim dat tegelijkertijd de
mag uittrekken dat tijdens het zwemmen
benen vanaf de knie onbedekt moeten
is gedragen. Je moet dus de wedstrijd
zijn. Met andere woorden: geen wetsuit
geheel afmaken in tenminste het pak dat
toegestaan, dan ook geen compressietu-
je bij het zwemmen aanhad.
Scrubba waszak
iets sport lekker dan een schone, frisse outfit. Maar wat als je onderweg bent
MEDISCH
Zwemmersjeuk
zwemwaterkwaliteit. Er wordt onder meer gecontroleerd op blauwalg, botulisme en
voor een trainingsweek(end) of race
de zwemmersjeuk veroorzakende larven.
en je wilt elke dag je favoriete setje dragen?
Nu het zwemwater weer wat warmer
Wassen in de wastafel is niet altijd een
wordt trekken steeds meer triatleten voor
groot succes. Met de scrubba waszak wordt
één of meer zwemtrainingen in de week
De resultaten van deze controles staan
dat snelle wasje een stuk eenvoudiger. En
naar buitenwater. Zeker als het weer wat
onder meer op www.zwemwater.nl en kun-
schoner. Scrubba waszak vullen met 3-6
warmer is geworden, kan het zwemmen
nen worden geraadpleegd via de speciale
liter water, wat vloeibaar wasmiddel erbij,
in open water een onprettig neveneffect
zwemwaterapp voor Android en IOS/Ap-
1-3 minuten stevig wrijven op het flexibele
hebben: zwemmersjeuk. De jeuk wordt
ple. In Transition’s voorganger Triathlon
wasbord, uitspoelen en klaar. Een kind kan
veroorzaakt door larven die de huid bin-
Sport verscheen een aantal jaren terug
de was doen. Een triatleet dus ook.
nendringen. Gelukkig worden in Neder-
al een artikel over zwemmersjeuk. Dat is
land de 800 officieel aangewezen zwem-
terug te vinden op www.transition.nl, onder
locaties tweewekelijks gecontroleerd op
‘thema’s’, ‘gezondheid’.
thescrubba.com.
063
ONDERZOEK
Presteren in de hitte
In de zomermaanden is de kans op warm weer aanzienlijk. In Nederland gaat dat vaak gecombineerd met een hoge luchtvochtigheid. Deze combinatie kan een goede prestatie flink in de weg zitten. Dit komt doordat de energie die nodig is om het lichaam te koelen niet meer ten goede kan komen aan de prestatie. Daarnaast zorgt ook het gevoel van warmte ervoor dat er dan minder wordt gepresteerd.
O
m zo goed mogelijk te kunnen pres-
dat je je minder warm voelt. Neem dus een
HYDRATIE Uiteraard is het belangrijk om
teren tijdens een warme en vochtige
extra bidon mee op de fiets en pak bij de ver-
ruim voldoende te drinken, zowel vooraf-
triathlonwedstrijd kunnen triatleten
zorgingsposten een extra bekertje water aan.
gaand aan, tijdens als na de wedstrijd. In de
meerdere maatregelen treffen. Sommige
hitte zweten triatleten immers veel om het
daarvan kunnen ze voorafgaand aan hun
Daarnaast zouden triatleten voor een zo
lichaam zo koel mogelijk te houden. Hierdoor
wedstrijd treffen, anderen zijn tijdens de
koud mogelijke drank in hun bidons moeten
verliezen ze veel vocht en zouten. Bovendien
wedstrijd van belang.
zorgen. Een ‘ice slurry’ onttrekt bijvoorbeeld
ga je al minder presteren bij één procent
twee keer zoveel warmte aan het lichaam
vochtverlies.
ACCLIMATISEREN Het is raadzaam om SCHADUW Bij het gevoel van warmte speelt
het lichaam te laten wennen aan de omstandigheden waarin het zal moeten presteren. Dit proces wordt ook wel acclimatiseren genoemd. Train in aanloop naar de wedstrijd (zo mogelijk) regelmatig in de warmte. Zodoende kan het lichaam meer warmte tolereren waardoor de prestatie langer op peil blijft.
PRE-COOLEN Door te pre-coolen kunnen triatleten ervoor zorgen dat de temperatuur in het lichaam iets afneemt. Hierdoor kunnen ze tijdens de wedstrijd meer warmte opslaan. Pre-coolen wordt gedaan door bijvoorbeeld tijdens de warming-up een koel-
de sterkte van de zonnestraling een grote rol.
Tijdens de wedstrijd kunnen triatleten zich het beste koelen door water over zich heen te gooien. Dit onttrekt namelijk vijftien keer zoveel warmte
Het is dan ook aan te raden om voorafgaand aan de wedstrijd zoveel mogelijk de schaduw op te zoeken, ook tijdens de warming-up.
KLEDINGKEUZE In principe zorgt kleding voor een slechtere prestatie in de hitte. Dit komt door het gewicht van de kleding, de kleur en de eigenschappen van de stof. Kies
aan het lichaam als wanneer
bij voorkeur een trisuit dat gemaakt is van
eenzelfde hoeveelheid ijskoud
mogelijk reflecteert. Daarnaast is het belang-
water wordt gedronken.
een materiaal die de zonnestraling zo goed rijk dat vocht zich snel over het materiaal kan verspreiden zodat het kan verdampen. Ook een goede ventilatie is van belang. Uiteraard
vest te dragen of een ‘ice slurry’ te drinken.
moeten de trisuits wel voldoen aan de kle-
KOELEN TIJDENS WEDSTRIJD Tijdens
dingvoorschriften van de NTB/ITU. Tijdens een wedstrijd in de hitte is het overigens af te
de wedstrijd kunnen triatleten zich het beste koelen door water over zich heen te
als een ijskoude drank. Er bestaan speciale
raden om compressiekleding te dragen. Dit
gooien. Dit onttrekt namelijk vijftien keer
bidons waarin de drank meerdere uren koel
hindert namelijk de warmteafgifte.
zoveel warmte aan het lichaam als wanneer
blijft. Dit biedt een uitkomst aangezien de
eenzelfde hoeveelheid ijskoud water wordt
fiets meestal ruim van tevoren moet worden
UITPROBEREN IN TRAINING Met behulp
gedronken. Daarnaast zorgt het er ook voor
ingecheckt in de wisselzone.
van bovenstaande maatregelen kunnen triatleten hun prestatie in de hitte zo goed mogelijk op peil te houden. Zoals altijd heeft het de voorkeur deze eerst in een trainingssituatie uit te proberen. Let er daarbij wel op dat de weersomstandigheden zo goed mogelijk overeen komen met de verwachte weerscondities tijdens de wedstrijd.
Beeld Pablo Blazquez Dominguez/Getty Images
Tekst Paul Schermers Bovenstaande informatie is een beknopte samenvatting van het factsheet ‘Presteren in de hitte’, te vinden op topsporttopics.nl/factsheets. Daarin staan naast de originele bronnen ook verwijzingen naar de factsheets ‘Acclimatiseren’, ‘Hydratie’ en ‘Pre-coolen’.
064
TRANSITION
SPOT LIGHT 2
1
G R AN C ANARIA
2
Challenge
L ANZ AROTE
Volcano Triathlon
Tweevoudig olympisch kampioen Alistair Brownlee debuteert op de halve triathlon met winst in de Challenge Gran Canaria. Twee weken later is hij de sterkste in de Irona man 70.3 in St George (Utah). Bij de vrouwen wordt Ironman Hawaii kampioene Daniela Ryf pas derde. Ze is verkeerd gefietst. De Britse Emma Pallant wint daardoor. Beeld Miguel Angel JaĂŠn
1
Voor veel triatleten die op Lanzarote trainen is de Volcano Triathlon een mooie testweda strijd, bijvoorbeeld in voorbereiding op de Ironman Lanzarote. Er staan dan ook vaak grote namen aan de start. Martijn Deka ker wordt in zijn eerste race voor het Itzu Triathlon Team van Luc van Lierde tweede achter de Fransman Romain Guillaume. Beeld James Mitchell
3
S ORIA
EK Run Bike Run
Tijdens de Europese kampioenschappen Run Bike Run in het Spaanse Soria. verovert de Française Sandra Levenez voor de derde maal goud. Irma Heeren blijft recordhouder met vier titels. Bij de mannen wint Emilio Martin voor eigen publiek zijn tweede titel. De Nederlandse mannen blijven ver verwija derd van het podium. Beeld FETRI
3
065
4
4
B REUKELEN
InstalVista Triathlon
Hoewel het voorjaar over het algemeen rea delijk koud van start gaat, heeft een aantal vroege triathlons het geluk van fraai lentea weer. Dat zorgt voor mooie Hollandse plaa tjes, zoals bij de Triathlon van Breukelen. Hanneke de Boer viert na drie jaar afweziga heid vanwege zwangerschap haar rentree met een overwinning. Beeld Luuk Godenfrooij
6
5
Y OKOHAMA
World Triathlon Series
De weergoden zijn de triatleten niet gezind tijdens de derde wedstrijd in de World Triathlon Series. Niet iedereen blijft in het kleta snatte Yokohama overeind, maar de beide wereldkampioenen, Mario Mola en Flora Duffy, wel. Zij winnen. Duffy had de eerste twee races nog gemist door een blessure. Beeld Delly Carr/ITU
6
N IEUWKOOP
NK Midden Afstand
‘Nieuwkoop’ was alweer toe aan de vijfena dertigste editie. Martijn Dekker en Sarissa de Vries pakken onder prachtige omstana digheden beiden hun tweede nationale titel op de Midden Afstand. Dekker ziet naaste concurrent Evert Scheltinga na een tijdstraf uit beeld verdwijnen. De Vries leidt van start tot finish. Beeld: Orange Pictures / Toon Dompeling
5
TRANSITION
Beeld Hagen Hopkins
066
FINISH TRIATHLON IS MIJN SPORT. DA ARDOOR K AN IK DE HELE WERELD A AN. KOM MA AR OP MET DIE WEDSTRIJDEN. IK HEB ER ZIN IN.
P RO ST E A LT H
THE POWER UNSEEN
LICHT OPLOPENDE ACHTERKANT VOOR MAXIMALE KRACHTOVERBRENGING MET DANK AAN 'S WERELDS BESTE WIELRENNERS
GROTE UITSPARING EN BREDERE NEUS VOOR EEN AANVALLENDE FIETSHOUDING, DANKZIJ DE WETENSCHAPPELIJKE GEGEVENS VAN BIKEFITTING.COM
GEÏNTEGREERDE ACCESSOIRES MOUNT DANKZIJ TEAM SHIMANO
MASSIEVE CARBON VERSTERKTE BASISCONSTRUCTIE DANKZIJ TEAM SHIMANO
PRO STEALTH is het Formule 1 zadel in het PRO assortiment - lichtgewicht, sterk en ontworpen om races te winnen. Een directe vermogensoverdracht voor pure prestaties. De hele dag comfort dankzij trillingsdemping en een optimale bloedcirculatie, doordat het zadel minder wrijving en drukpunten geeft.
NIEUW
STEALTH
TURNIX
GRIFFON
FALCON
VERNIEUWD
Bekijk de nieuwe PRO Stealth en de vernieuwde PRO performance zadels, ontdek je perfecte zadel op PRO-BIKEGEAR.COM of BIKEGEAR.CC