Transition #11

Page 1

EEN UIT GAVE VAN

Magazine over Triathlon & Duathlon

IN TERV IEW

TR I ATHLONGE VOEL

11

A L L ROU N D

TERUGBL IK

2017

Els Visser

Erben Wennemars

Jacob Veenstra

Ironman Maastricht

Ironmandebutante

Liever bevroren

Oermens met

Limburg wat ben

met een verhaal

water

ambitie

je mooi


02

TRANSITION

Geen detail is te klein.

Philippe Gilbert | All-New Rider-First Engineeredâ„¢ Tarmac | Tour de Suisse


03

INHOUD 06 16 18 20 24 26

Ironman Maastricht

Media

Voeding Extra edge

A llround Jacob Veenstra

C olumn Eigenwijzerman

EK Almere Parcourstips van de pro’s

COLOFON TRANSITION is het officiële magazine van de Nederlandse Triathlon Bond (NTB) met daarin aandacht voor triathlon, duathlon en andere combiduursporten. De Nederlandse Triathlon Bond stelt zich ten doel de beoefening en het organiseren van multidisciplinaire duursporten te bevorderen en de belangen van de bij haar aangesloten leden (verenigingen, wedstrijdorganisaties, individuele leden) te behartigen. De NTB is aangesloten bij NOC*NSF, ETU en ITU. Transition magazine verschijnt zes keer per jaar. Het volgende nummer verschijnt in week XX — ­ 2017.

32 34 40 42 44 46

Juniorenpraat

Els Visser Overlever & talent

Werkplek

Wisselzone 1

Column Missie volbracht

O ver de grens

Uitgever Nederlandse Triathlon Bond Hoofdredactie Martijn Keijsers T 06 – 48 93 18 21 E martijn@transition.nl Eindredactie Nederlandse Triathlon Bond Medewerkers Jeroen Boot, Marcia Jansen, Richard Jong-A-Pin, Marc van der Kort (fotografie), Miriam van Reijen, Pieter van der Meer, ErikSimon Strijk Art-direction & vormgeving Totenmetontwerpen.nl Jeroen Boot Mirko Meerwaldt Aan dit nummer werkten mee Tekst: Hans Janmaat, Thomas Sijtsma Beeld: Wagner Araujo, Arjan Baggerman, Charlie Crowhurst, Sonja Jaarsveld, Patrick Kingma, Annelies Klompe, Ellen de Monchy, Christof Schmich, Felipe Ricardo da Silva, Renée Tijdink Beeld cover Ironman Maastricht, Arjan Baggerman/Eaglefotografie

54 56 60 62 64 66

Historie

Wisselzone 2

Triathlongevoel Erben Wennemars

WK Rotterdam

Spotlight

Finish

Advertenties, verspreiding en druk Ying Media bv Zwarteweg 3 / 8603 AA Sneek T 06 – 10042999 E info@yingmedia.nl Abonnementen Leden van de Nederlandse Triathlon Bond krijgen Transition magazine zes keer per jaar gratis toegestuurd. Niet-leden betalen voor een los jaarabonnement € 37,-. Abonnees in het buitenland hebben de keuze tussen een digitale Transition (€ 37,- per jaar) of een gedrukt magazine thuisgestuurd krijgen (€ 70,30, inclusief verzendkosten).

Jaarabonnementen worden tot wederopzegging aangegaan. Opzegging van een abonnement kan tot uiterlijk 1 december van het lopende abonnementsjaar, daarna wordt het abonnement automatisch met een jaar verlengd. Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van de eerstvolgende uitgave van Transition magazine te worden doorgegeven. Dit kan door een e-mail te sturen naar info@triathlonbond.nl of per post via Postbus 1267, 3430 BG Nieuwegein. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of vermenigvuldigd door middel van druk, digitaal of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de hoofdredactie.


04

TRANSITION

C ANON

Het is de zomer van de hele triathlons in ons land, met de derde editie van de kleine en authentieke Frysman in het land van Grutte Pier, opgetekend aan de hand van het verhaal van oermens Jacob Veenstra. Maar ook de derde editie van het ironmanfeestje in Maastricht krijgt ruim baan. Iets minder deelnemers dan de recordeditie van 2016, maar wat een sfeer, wat een strijd en wat een mooie platen. Onze gastcolumnist Hans Janmaat beleefde er bovendien zijn ‘maiden voyage’ in de triathlonsport. Zijn laatste bijdrage lees je ook in deze editie. Het EK in Almere is absoluut de klassieke kers op de zomerse triathlontaart. We horen de ins en outs van het parcours van twee topatleten. De klassieker blijft boeien! We kijken al anderhalf jaar met smart uit naar de week die daarop volgt in Rotterdam. Het WK én de Grand Final van de World Triathlon Series in ons eigen landje. De ogen van de sportwereld zullen voor even gericht zijn op onze atleten, op de triathlonsport en op de majestueuze Maasstad.

Kippenvel kruipt me over de armen bij het schrijven hiervan. Dit mag je absoluut niet gaan missen. Het is als de Tour-start, gecombineerd met de Rotterdam marathon, met een heerlijk festivalsausje eroverheen gegoten. Wij bereiden je alvast goed voor door jouw weekendje Rotterdam te kruiden met een aantal hot spots en must-do’s op of vlakbij het decor van de races. De triatleet mag ook toerist zijn en 010 zal je niet teleurstellen. In de tussentijd halen onze atleten overal ter wereld prachtige resultaten, zowel op het hoogste niveau als bij de agegroupers, groeien de teamcompetities gestaag verder in omvang en uitstraling en verhuizen we het bondskantoor van het Huis van de Sport in Nieuwegein naar het hart van de Sport op Papendal (wees vanaf eind september welkom voor koffie, fietskilometers en hardlooprondjes). Daarnaast zul je intussen wel gezien hebben dat we ook digitaal verhuisd zijn en dat onze visuele uitstraling steeds meer een geheel begint te worden. Voor jou als atleet of kaderlid misschien niet zo belangrijk, die laatste items, maar voor een bond wel hoogtepunten in het groeitraject en de professionalisering die we momenteel doormaken. We zitten kortom middenin een heel tof jaar. Transition beweegt daarin mee, doet er verslag van en ontleent er inspiratie aan. Hopelijk geldt dat ook voor jou als atleet, kaderlid of toeschouwer, voor wie we het uiteindelijk allemaal doen met zijn allen. Veel leesplezier!

Martijn Keijsers Hoofdredacteur

Beeld Charlie Crowhurst/Getty Images

A

ls je er middenin zit en helemaal opgaat in de flow, besef je soms niet meer hoe bijzonder het is om het mee te maken.” Atleten geven dat vaak aan als ze helemaal toegeleefd hebben naar een belangrijke race en achteraf pas beseffen dat het dan ook zo snel weer voorbij is gegaan allemaal. Voor ons bij ‘de Bond’ geldt dat in feite voor dit hele jaar. Toen 2017 zich aandiende, wisten we dat het een bijzondere periode zou worden. Zoveel highlights kort na elkaar, in een periode waarin we de groei van de sport toch al nauwelijks bij lijken te kunnen benen, het is nogal wat. Deze editie van Transition is daar dan ook bij uitstek een afspiegeling van geworden. Sta me toe je even mee te nemen in een soort canon van triathlonnend Nederland.


05


06

TRANSITION

IRONMAN Beeld Arjan Baggerman/Eaglefotografie

MAAS TRICHT

De derde editie van Ironman Maastricht-Limburg was een feest zoals alleen de Limburgers dat kunnen voorschotelen. Minder deelnemers dan in het recordjaar 2016 weliswaar, maar op een prachtige zomerse dag en met een verbeterd fietsparcours liet Limburg zich van haar beste kant zien. Met de toezegging voor de vierde editie op zak en een optie voor nog twee jaar, is het evenement zo langzamerhand een vaste waarde op de kalender geworden. Transition laat de thuisblijvers meegenieten van het Limburgs feestje.


07


08

TRANSITION


09

Bij laagstaande ochtendzon onder de Servaasbrug zwemmend, denkt de Ironman-in-spe niet aan wat nog volgen zal. De Halembaye heeft haar lelijke gezicht nog niet getoond. Kinderkopjes in de slotkilometers van de marathon worden door de nu nog soepele spieren slechts op de achtergrond vaag met vrees verwacht. De dag is net begonnen. Alles is nog mogelijk.


010

TRANSITION

HANS JANMA AT, SCHRIJVERSNA AM HANS VAN VINKENVEEN, VERZORGDE DE AFGELOPEN PERIODE COLUMNS VOOR TRANSITION. ZIJN WEG, VAN GENEZEN KANKERPATIËNT NA AR IRONMAN ALS ZESTIGPLUSSER, IS EEN BIJZONDERE REIS GEWEEST. VERDEROP IN HET BL AD BLIKT HANS IN ZIJN SLOTCOLUMN TERUG OP HET HELE AVONTUUR EN DEELT HIJ ZIJN AMBITIE VOOR DE TOEKOMST.


011

De samenvatting van Hans’ Ironman-

te vervangen door mijn oude vertrouw-

debuut in drie typerende fragmenten.

de looptenue. Eindelijk mag ik gaan

“Om 5.15 uur kalm richting De Griend

doen wat ik het liefste doe: hardlopen.”

gesjokt, waar coach Sarissa de Vries bij de ingang stond om ons succes te

“Hardlopen doe je vooral ook met het

wensen. Wat is zij toch op een gewel-

hoofd, maar je moet wel de benen

dige manier betrokken! Vertelde haar

hebben. Mijn raceplan vooraf: van

dat ik helemaal niet zenuwachtig was

een voorzichtig begin (10 km per uur)

en of ik me daarover zorgen moest

versnellen en in de tweede helft volle

maken. Nee, dat was heel goed, zei

bak naar een eindtijd van 3.30 uur.

ze, dan heb je controle over de race.”

Maar al na tien minuten het plan uit m’n hoofd gezet wegens op ontploffing

“Weer ruim de tijd genomen (11 min.) om mijn in het kruis knellende tri-suit

staande dijbenen. Wat doen die pijn!”


012

TRANSITION

In de mannenwedstrijd ontvouwt zich niet het door de Nederlandse fans zo vurig gehoopte scenario waarin een landgenoot de zege pakt. Erik-Simon Strijk en Martijn Dekker kunnen het niet waarmaken. Strijk valt uit na materiaalpech, Dekker heeft niet de vorm die nodig is voor een topresultaat. Bas Diederen, winnaar van de eerste editie, mag lang hopen op een herhaling van dat huzarenstukje. De thuisfavoriet stelde een podiumplek pas in de slotfase veilig. De strijd om de zege ging tussen de jonge Belg Michael van Cleven en de routinier Michael Weiss. De Oostenrijker, niet van onbesproken gedrag, haalde met een rappe tijd de vierde ironmanzege uit zijn loopbaan binnen.


013

IN DE MANNEN-WEDSTRIJD ONTVOUWT ZICH NIET HET DOOR DE NEDERLANDSE FANS ZO VURIG GEHOOPTE SCENARIO WAARIN EEN LANDGENOOT DE ZEGE PAKT.


014

TRANSITION


015

De ‘runner up’van 2016 mocht bij de vrouwen dit jaar het finishlint omhoog houden. Nadat snelle zwemster Kate Comber tijdens het fietsonderdeel was bijgehaald, was het showtime voor de Spaanse Saleta Castro. De Canadese Brooke Brown was bij aanvang van de marathon weliswaar nog dicht in de buurt, maar een bedreiging voor de zege vormde ze nooit. Comber wist zich voorin te handhaven en de Britse werd derde, voor de snelste Nederlandse atlete, Sione Jongstra. Castro had aan de finish alle tijd voor een feestje om haar eerste ironmanzege te vieren. Dat deed de 29-jarige dan ook met Spaanse vurigheid.


016

TRANSITION

INSPIRATIE VAN OVER DE HELE WERELD MEDIA

6

Hell and High Water

Boek

Dit is het verslag van Sean Conway’s epische zwemtocht van 900 mijl langs de kust van Groot-Brittannië. Sean heeft zijn zinnen gezet op een wereldrecord. Hij is er helemaal klaar voor. Nu alleen nog een boot, bemanning en sponsors regelen voor het avontuur echt kan beginnen. Het dagelijkse stukje zwemmen tus-

1

The Brave Athlete Boek Dr. Marshall is sportpsycholoog en traint de hersenen van topatleten. Samen met echtgenote Paterson

sen de kwallen en containerschepen lijkt bijna bijzaak. Bijna dan toch... Een boek vol schitterende

2

tegenslagen én overwinningen,

Witsup

leuk leesvoer!

Online

seanconway.com

(coach en drievoudig wereldkam-

What’s up? Witsup! Stef

Hanson reist de wereld over

pioene triathlon) schreef hij dit

Hanson, noem haar maar

en strijdt voor gelijke rechten

Engelstalige boek vol handvatten

Chief, steekt veel tijd en

van vrouwen...in de triathlon-

en praktische tips om aan de slag

moeite in het promoten van

sport. Equal numbers, equal

te gaan met een groot aantal van

(professionele) toptriatletes.

money, equal coverage. Go

de mentale uitdagingen die je als

Een site voor, door en over

Stef!

combiduursporter tegenkomt.

vrouwen. Veel interviews,

Twijfel je wel eens aan je kunnen?

raceverslagen en vlogs.

witsup.com

Blijf je liever in je comfort zone? Vind je het lastig om te gaan met blessures? Of zoals de auteurs schrijven; When the going gets tough, the tough leave me behind. Dan belooft dit boek uitkomst te bieden.

6

velopress.com

Jorik

Instagram

Speaking of... volg Jorik over de

5

Super League

Online

De Super League Triathlon is opgezet door voormalig wereldkam-

4

App

Relive

pioen en tweevoudig Hawaii-winnaar Chris ‘Macca’ McCormack en is naar eigen zeggen (weinig verrassend) een echte game changer. Oordeel zelf op 23 en 24 september, want dan wordt de tweede editie gehouden. Ditmaal strijkt de Super League neer

Bekijk je eigen rit, of laat je inspire-

op het kanaaleiland Jersey. Ook deze editie is live te volgen via

ren door andermans outdooravon-

superleaguetriathlon.com. Wij vinden het in ieder geval leuk dat

turen in 3D met deze leuke app.

de vrouwen er nu ook bij zijn én dat de mannen en vrouwen die

Makkelijk te verbinden met onder

van start gaan een even grote prijzenpot mogen verdelen. Rachel

andere Strava, Garmin en Polar.

Klamer is erbij. Jorik van Egdom is erbij. Kijken dus!

relive.cc

superleaguetriathlon.com

hele wereld via zijn Instagram account: @jorikvanegdom


GLOBAL PARTNER

MAIN SPONSORS

PERFORMANCE PARTNER

MEDIA PARTNERS

HOST INSTITUTIONS

ITU WORLD TRIATHLON SERIES | ABU DHABI | GOLD COAST | YOKOHAMA | LEEDS | HAMBURG | EDMONTON | MONTREAL | STOCKHOLM | ROTTERDAM

A4 Advertentie Grand Final Rotterdam.indd 1

15-08-17 11:59


018

TRANSITION

RE CEP T VA N EEN K A MPIOENE

Zonder alle uren op de fiets, in het zwembad of on the run gaan er geen persoonlijke records sneuvelen. Maar om voor een wedstrijd alle puntjes op de I te zetten kan de juiste voeding je een extra edge geven. Van sommige voedingsmiddelen is namelijk bekend dat ze onze prestaties kunnen verbeteren. En wat dacht je van hét favoriete pre-wedstrijdrecept van Chrissie Wellington? Learn from the best! VOEDING

m optimaal te presteren heeft je lichaam de dag voor een wedstrijd een aantal behoeften. Naast voldo ende vo cht z ijn koolhydraten de belangrijkste voedingstof om in te nemen. Uit onderzoek blijkt dat we de dag voor de wedstrijd 7-10 gr koolhydraten, per kg lichaamsgewicht in zouden moeten nemen als we deelnemen aan een wedstrijd die langer dan 2 uur duurt. Het liefst verspreid je deze koolhydraten over de hele dag en kies je voor maaltijden met weinig vezels. Te vette of te pittige gerechten laat je de dag voor de wedstrijd ook liever staan: deze verhogen het risico op maag- en darmklachten op de wedstrijddag. Meervoudig wereldkampioene Chrissie Wellington at voor haar race het liefst navolgend gerecht: een combinatie van mager eiwit (uit de tonijn), licht verteerbare koolhydraten uit de pasta en een hoge concentratie nitraat. Spinazie is namelijk net als rode bieten rijk aan deze stof. Nitraat zorgt voor een verwijding van onze bloedvaten waardoor zuurstof onze spieren makkelijker kan bereiken.

PASTA TONNO À LA WELLINGTON Voor één persoon • 1 25 gr (witte) pasta, bijvoorbeeld fusilli of penne • 1 teen knoflook, fijngehakt • 1 kleine ui, in ringen •3 grote, geurige tomaten in kleine blokjes • 1 tl gedroogde tijm •H alf blikje tonijn in water •2 00 gr spinazie • 1 el pijnboompitten (15 gr) • 1 el olijfolie en bosje verse basilicum •E Kook de pasta al dente. Verwarm ondertussen in een pan de olie en bak de ui, de tijm en de knoflook. Voeg daarna de blokjes tomaat toe en laat minstens 10 minuten sudderen. Wok de spinazie in een aparte pan (zonder olie) totdat deze is geslonken en druk het vocht er zoveel mogelijk uit. Bak in een pan (ook zonder olie) de pijnboompitten lichtbruin. Verwarm de tonijn door het tomatenmengsel en voeg na enkele minuten de spinazie en de pasta toe. Serveer met de verse basilicum en de pijnboompitten. Voedingswaarde per portie — 788 kcal 44,9 gr eiwit 97,8 gr koolhydraten 24,2 gr vet (waarvan 7,2 gr verzadigd vet) 10,9 gr vezels


019

OP T IM A A L HERS T EL

W E G ME T DE W EDS T RI JD JI T T ERS e avond voor de wedstrijd kunnen jitters (letterlijk: bibbers) de overhand nemen. Door – eventueel met vrienden - te genieten van een lekkere maaltijd kun je de aandacht van de wedstrijd afleiden. Wel wil je de avond voor de wedstrijd natuurlijk de nodige koolhydraten binnenkrijgen. Deze pizza is daarvoor ideaal: mager, vezelarm maar wel ontzettend lekker. Beleg de pizza met je favoriete beleg en ga met een tevreden gevoel naar bed. PIZZA YOUR WAY

Over de auteur Miriam van Reijen is duatlete, bewegingswetenschapper en voedings- en gezondheidscoach. Ze schrijft

a de wedstrijd kan de juiste voeding je helpen zo goed mogelijk te herstellen. Een ideale maaltijd levert je vooral de juiste eiwitten (met de aminozuren leucine, valine en isoleucine), een goede portie koolhydraten om je glycogeen weer aan te vullen en een kleine hoeveelheid gezonde vetten die je spierherstel ondersteunen. Onderstaande maaltijd is zo klaar. Je hoeft na alle inspanning geen uren in de keuken te staan en je eten levert je precies wat je nodig hebt. Eventueel kun je deze maaltijd ook al eerder klaarmaken en na de wedstrijd direct aan tafel gaan.

regelmatig semiwetenschappelijke artikelen over voeding voor Runner’s

QUINOA-SPINAZIESALADE MET

World, Brooksrunning.nl, Sportgericht,

GEROOKTE KIP

Matchmagazine, Shesports.nl en Start

Voor twee personen (30 minuten)

to Run. Samen met Barbara Kerkhof

• 150 gr gemengde quinoa

schreef ze Het hardloperskookboek,

• 150 gr gerookte kip (gerookte zalm kan ook)

waarvan inmiddels het tweede deel

• 1,5 el olijfolie

verscheen.

• 100 gr zoete tomaatjes

Deeg voor één persoon

• 300 gr verse spinazie

• 150 gr tarwebloem

• 250 gr champignons

(beter voor de wedstrijd geen volkoren- maar wit, spelt- of amarantmeel gebruiken)

• 50 gr Italiaanse harde kaas (bv Parmezaan of Pecorino)

• 3,5 gr gedroogde gist (1/2 zakje)

• 1 el pijnboompitten

• 1 dl water

• Gemalen chilipeper

Doe de bloem in een kom en maak in het midden een kuiltje. Los de gist op in wat lauw wa-

Kook de quinoa volgens de aanwijzingen op de

ter (niet te warm anders activeert de gist niet)

verpakking. Wok de spinazie enkele minu-

en giet dit in het kuiltje. Kneed tot er een soe-

ten op hoog vuur. Zorg dat het meeste water

pel deeg ontstaat, vorm een mooie deegbal en

verdampt is. Verhit een beetje olie in een pan

laat een uur rijzen op een warme en vochtige

en bak de in plakjes gesneden champignons

plaats (bijvoorbeeld onder een natte theedoek

goudbruin. Rooster de pijnboompitten kort in

in een even voorverwarmde oven die niet war-

een koekenpan zonder olie. Bestrooi met wat

mer is dan 35 graden). De gluten in de bloem

peper en grove zoutkorrels. Snijd de tomaatjes

zorgen voor het rijzen van het deeg. Spelt- of

en kip (of zalm) in blokjes. Meng dan de quinoa

amarantmeel zal dus nauwelijks rijzen.

met de kip, de spinazie, champignons, tomaat-

Verwarm de oven voor op 200 graden.

jes en olijfolie. Bestrooi met de pijnboompitten,

Maak met een deegroller, je handen of een lege

de kaas en wat chilipeper voor extra pit.

fles een platte koek van het pizzadeeg van ongeveer een halve centimeter dik. Beleg de

Voedingswaarde per portie (kipvariant)

pizza met je favoriete toppings. Goede opties

vol eiwit, gezonde vetten en nitraat voor de

630 kcal

optimale pre-racepizza’s:

46,3 gr eiwit

• Zalm, rucola en champignons

58,8 gr koolhydraten

• Tonijn, spinazie en zwarte olijven

23,4 gr vet (waarvan 10,6 gr verzadigd vet)

• Kip, veldsla en avocado

11,3 gr vezels.


020

TRANSITION

ALLROUND

Jacob Veenstra Tekst Marcia Jansen Beeld Christof Schmich

“MIJN ONDERSTE TUSSENWERVELSCHIJF BLEEK VRIJWEL HELEMA AL WEGGESLETEN. VOOR VEEL TRIATLETEN IS TRIATHLON EEN COPING MECHANISM; WE DEALEN MET HET LEVEN DOOR LEKKER TE BEWEGEN ZEG MA AR. MA AR IK KON NIET BEWEGEN EN DA AR WORD JE NIET VROLIJK VAN, K AN IK JE ZEGGEN.”

Jacob Veenstra woont in Groningen, maar is een echte Fries. Hij is niet bang om zijn mening te geven en houdt wel van een beetje strijd. De 36-jarige triatleet en coach gedijt het beste op de lange afstand en de triathlon van Almere loopt als een rode draad door zijn triathloncarrière. Dit jaar gaat hij voor de zevende keer van start. In 2014 werd hij Europees agegroupkampioen; dit keer maakt hij deel uit van het elite-startveld.

Baard – In mijn tijd bij het Korps Mariniers moest ik me verplicht elke dag scheren. Toen ik in 2005 defensie verliet, ben ik daarmee gestopt en ik had sindsdien altijd al wel een vijf dagen tot twee weken oud baardje. Voor de Frysman, begin juli, ontstond het idee om een echte baard te laten staan. Nu is hij behoorlijk wild en ik denk dat ‘ie voor het EK wel iets wordt ingesnoeid. Het zwemmen in open water gaat de laatste paar maanden niet zo lekker en dat zou goed met die baard te maken kunnen hebben. Al bleek uit onderzoek van Specialized dat een baard op de fiets niet zo heel invloed heeft op de aerodynamica. Het scheelt een seconde per 40km; helemaal er af gaat ‘ie dus niet. Ik vind het vooral fijn dat ik me niet meer elke dag hoef te scheren en het thuisfront is er ook wel blij mee. Vrouwen vinden het meestal leuk of vreselijk, daar zit niks tussen. Almere – Almere is één van mijn lievelingswedstrijden. Die lange rechte wegen in de polder, daar hou ik wel van. De lange afstand ligt me ook het beste. Hoe langer het duurt, hoe beter ik word. Ik ga in september voor de zevende keer meedoen in Almere en ik vind het super dat ik mag starten op het EK voor elite. In 2014 hoopte ik ook mee te doen aan het EK, maar toen werd ik niet geselecteerd door bondscoach Rik van Trigt. Dat was een grote teleurstelling. Ik heb daar een stevige woordenwisseling met Rik over gehad, vooral omdat er wel de ruimte was om meer mensen te laten starten. Dat heb ik ook aangekaart bij de NTB en ik weet niet of het daardoor komt, maar sindsdien zijn de regels

wel veranderd. Nu hoef je geen lid te zijn van de nationale selectie om mee te kunnen doen. Als je een EK in eigen land hebt en er mogen twaalf Nederlanders meedoen, dan moet je gewoon al die plaatsen benutten.

erelijst 2017 2e Frysman 8.57.02

2015 7e Challenge Almere (5e NK) 8.37.08

2014 12e Norseman Extreme 12.06.37 12e Challenge Almere (4e NK) (Goud EK agegroups) 9.02.38

2013 13e Norseman Extreme 12.46.11 13e Challenge Almere (7e NK) 9.26.56

2011 18e Ironman Frankfurt (Brons EK agegroups) 8.55.19 89e Ironman Hawaii 9.14.26

2010 4e Holland Triathlon Almere (3eNL) 8.41.34

Europees kampioen – Ik moet het afkloppen, maar ik stort nooit echt in tijdens een wedstrijd. Ik ben goed of heel goed, er rolt altijd wel een solide uitslag uit. Uiteindelijk draaide ik ook gewoon een goede wedstrijd in Almere dat jaar. Ik finishte als twaalfde en was daarmee de eerste agegrouper. Maar een Europese titel in de agegroupcategorie zegt me niet zoveel. Ik had liever tussen de eliteatleten gestart. Norseman Extreme – Ik wil graag boven op een berg staan, dat is de aard van het beestje. Soms is het figuurlijk, maar in dit geval letterlijk. De Norseman in Noorwegen is een extreme triathlon, één van de zwaarste ter wereld, en die wilde ik graag een keer gedaan hebben. In 2013 eindigde ik als dertiende. Dat is best een redelijke uitslag, maar de executie ging niet zoals ik graag had gewild. Ik reed twee keer lek en stond daardoor zo’n 25 minuten langs de kant van de weg. Tijdens de wedstrijd sloeg ook nog eens de bliksem in een elektriciteitshuisje, waardoor de pendeldienst naar beneden na de finish niet werkte en we na die helse klim ook nog eens vijf kilometer naar beneden moesten lopen. Een jaar later deed ik weer mee. Dit keer verliep de wedstrijd een stuk beter. Ik was veertig minuten sneller, ik schoof één plaatsje op in de uitslag, maar het was een wereld van verschil.


021

Rugblessure – In 2015 draaide ik mijn beste wedstrijd in Almere. Ik finishte als zevende overall in een tijd van 8 uur en 37 minuten. Maar daarna raakte ik zwaar geblesseerd aan mijn rug. Mijn onderste tussenwervelschijf bleek vrijwel helemaal weggesleten. Dat zit bij ons in de familie. Mijn vader, grootvader en overgrootvader hadden ook allemaal rugklachten. Ik had al twee keer een hernia gehad, maar nu was het echt goed mis. Een lastige periode volgde, want ik moest een tijd gestrekt liggen en mocht verder niks. Voor veel triatleten is triathlon een coping mechanism; we dealen met het leven door lekker te bewegen zeg maar. Maar ik kon niet bewegen en daar word je niet vrolijk van, kan ik je zeggen. Pijn – Mijn tussenwervelschijf is versleten, dus dat komt nooit meer goed. Zolang ik maar in beweging ben, gaat het goed, maar

als ik lang moet zitten, beginnen de problemen. Dus lange autoritten, zitten er bijvoorbeeld niet meer in. Verder valt er wel mee te leven. Gelukkig ben ik vrij flexibel met mijn werk en ik doe iedere dag dertig tot veertig minuten mobiliserende en stabiliserende oefeningen. Dat houdt me soepel. Strijd – Ik heb een eigen coachingsbedrijfje Striid, strijd in het Fries. Die naam is geboren uit het idee dat wat we doen – triathlon in ons geval – altijd een strijd is. Vooral met jezelf, soms met anderen. Dat je vecht om te bereiken wat je wil. Ik begeleid triatleten op allerlei niveaus, ik ben hoofdtrainer van triathlonvereniging GVAV in Groningen en krachttrainer bij Team 4 Mijl, waarvan Thijmen Kupers, onlangs nog actief op het WK atletiek, het boegbeeld is. Ik vind het geweldig om mijn eigen ervaring over te brengen op anderen, sporters te helpen om beter te


022

TRANSITION

worden en hun doelen te laten bereiken. Ik vind het een prachtige baan, ik werk altijd met gemotiveerde mensen en ga iedere dag fluitend naar mijn werk. Rekensommen – Je kunt trainen wat je wilt, maar triathlon is vooral ook een mentale excercitie. Ik focus me tijdens een wedstrijd op het proces en ik ben heel goed in het op-

knippen van een race in kleinere stukjes. Ik richt me altijd op het volgende punt. Verder maak ik veel rekensommetjes in mijn hoofd. Dan probeer ik uit te rekenen hoe lang het duurt tot ik bij het volgende kilometerpunt ben, bijvoorbeeld. Zo houd je jezelf bezig en voorkom je negatieve gedachten. En wat ik in de tweede helft van het loopparcours graag doe, is me bedenken wat ik na de finish alle-


023

JE KUNT TRAINEN WAT JE WILT, MAAR TRIATHLON IS VOORAL OOK EEN MENTALE EXCERCITIE. WAT IK IN DE TWEEDE HELFT VAN HET LOOPPARCOURS GRAAG DOE, IS ME BEDENKEN WAT IK NA DE FINISH ALLEMAAL VOOR JUNKFOOD NAAR BINNEN GA PROPPEN. MAAR GRAPPIG GENOEG HEB IK NA DE WEDSTRIJD MEESTAL HELEMAAL GEEN HONGER MEER!”

maal voor junkfood naar binnen ga proppen. Maar grappig genoeg heb ik na de wedstrijd meestal helemaal geen honger meer. Frysman – In het najaar van 2016 begonnen de trainingen, na een lange revalidatie, eindelijk weer een beetje te lopen en begon ik ook weer aan een langetermijnplanning te denken. Almere 2017 werd het doel. Gelukkig ben ik nu wel door Rik van Trigt geselecteerd, gebaseerd op basis van mijn prestaties uit het verleden. Maar ik wilde toch even kijken of mijn lichaam wel 180km fietsen en 42 km lopen aankon. Dus besloot ik me ook in te schrijven voor de Frysman. Want die moest ik als echte Fries natuurlijk ook een keer gedaan hebben. Ik geloof dat ik nog nooit zo onvoorbereid aan de start van een wedstrijd heb gestaan, maar het viel niet tegen. Ik had mijn enkel geblesseerd tijdens het NK OD en ging volledig getaped van start, maar toch finishte ik als tweede en ook nog onder de negen uur. En dat terwijl ik moederziel alleen door de Friese weilanden heb gereden. Ik was daar meer aan het genieten, dan dat ik met het mes tussen m’n tanden heb gereden. Het is een ontzettend mooie en goed georganiseerde wedstrijd. Wat mij betreft past deze race wel in het rijtje Almere, Frankfurt en Norseman. Sterrenkijker – Wat ik mee zou nemen naar een onbewoond eiland? Suzanne, mijn vrouw. Zij is echt fantastich. Ze heeft me niet alleen altijd gesteund in mijn gekke avonturen, maar ook tijdens de periode dat ik geblesseerd was, was ze mijn rots in de bran-

ding. Met twee banen, twee kleine kinderen – Weda is vijf en Eise is twee – hebben we een hectisch leven, dus lijkt het me wel fijn om wat tijd met z’n tweeën door te brengen. Maar van de liefde kun je niet leven, dus een mes is ook handig om aan voedsel te komen. Verder zou ik een sterrenkijker meenemen om mee naar de sterren te kijken. Toekomst – Die tweede plaats in Friesland heeft me wel vertrouwen en nieuwe energie gegeven. Als het fysiek minder goed was gegaan, had ik me waarschijnlijk teruggetrokken voor het EK en was de Frysman misschien wel mijn afscheidswedstrijd geworden. De komende jaren blijft de focus nog wel even op de lange afstand liggen. Met mijn 36 jaar ben ik nog niet te oud en er is nog genoeg drive. Ik heb in ieder geval zin in het EK. Met wat meer kwaliteitstrainingen, kan het in Almere nog wel een stukje sneller. Als je al een keer 8 uur en 37 minuten hebt gerealiseerd, is een tijd van onder de acht en half uur natuurlijk een mooi doel. Maar dan moeten de zon, de maan en de sterren wel heel erg op een lijn staan op 9 september.


024

TRANSITION

COLUMN

DE LAATSTE And now, the end is near And so I face the final curtain Frank Sinatra (My Way)

Tekst Eigenwijzerman

H

et was daags na haar grote wedstrijd en ze kon het maar niet verteren dat ernstige maagproblemen haar ervan hadden weerhouden om gracieus te finishen. Ze was al in de eerste kilometers van de marathon ingestort en daardoor was haar langste dag van het jaar wel heel erg lang geworden. Onverdraagzaam lang zelfs, met een finish in de duisternis. Dat het meer dan dertig graden was geweest en dat het parkoers te boek staat als één van de zwaarste ter wereld deed daar niks aan af. Ze had verloren van zichzelf.

Dit had zomaar de start van één van mijn columns kunnen zijn. Columns die ik de afgelopen vijf jaar heb geschreven over de triatlonsport. Eerst als zelfspottende blogger en de laatste drie jaar als huiscolumnist van het bondsblad en Transition. Als ik mijn schrijfseltjes zou mogen kwalificeren dan zijn het korte, ietwat geromantiseerde, verhaaltjes. Soms in de kantlijn kritisch, vaak deels autobiografisch, maar altijd met bewondering voor de mooiste sport van de wereld. Een sport die gek genoeg lang niet zoveel beschreven en gemythiseerd wordt als andere sporten, zoals bijvoorbeeld het wielrennen, maar die divers, spannend en heroïsch genoeg is dat het vele romans waardig zou zijn. Verhalen zo spannend als “de Renner” van Tim Krabbé en zo romantisch als het wonderschone honkbalboek “The art of fielding” (van Chad Harbach). Ik zou ze graag schrijven. Hoe het verhaal van de eerste alinea verder gaat? Geen idee. Het zou kunnen gaan over de ondergang van deze jongedame. Gek genoeg is er in onze sport weinig aandacht voor tragedie, behalve als deze wordt gevolgd door succes. Het zou ook kunnen gaan over de relativiteit van slechte

(maar ook goede) prestaties en de neiging van mensen om eigen prestaties vooral te vergelijken met hen die het beter hebben gedaan. Ik had het ook over een andere boeg kunnen gooien. Bijvoorbeeld door de rol van de naasten van deze jongedame te belichten en te schrijven over hun betrokkenheid, bezorgdheid en medeleven tijdens haar afzien; een perspectief dat ook best aandacht verdiend. Maar dit verhaal krijgt dus geen vervolg. Tenminste, niet hier op deze pagina. En ik schrijf ook niet over iets anders. Niet omdat ik geen inspiratie heb. Integendeel. Er is en blijft genoeg aan de hand in triatlonland. Ik had bijvoorbeeld een stukje kunnen schrijven over de Louis-van-Gaal-achtige tirade van Yvonne van Vlerken (zie haar website) over het, in haar ogen, onprofessionele gedrag van Daniela Ryf voorafgaand aan de Challenge in Roth. Het was eenvoudig geweest om de spot met haar te drijven, maar evengoed had ik er voor kunnen kiezen om een lans voor haar te breken. Doe ik beiden niet. Afgezien van de actualiteit, had ik ook een lofzang kunnen schrijven over de triatleten die, jaar in jaar uit, strijden in de achterhoede van wedstrijden. Die veertien uur en meer onderweg zijn, maar finishen als winnaars, en dat thuis bescheiden vieren met een glas rum en een bakje knabbelspek. Dat zouden ze allemaal verdiend hebben. Maar ook dat doe ik niet. Nee, ik stop er mee. Niet met een specifieke reden, maar gewoon omdat het mooi is geweest. De Eigenwijzerman gaat heen en verandert voorgoed in zijn alter ego. En die alter ego, die gaat zich op zijn beurt beraden op de toekomst. Wat het gaat worden? Geen idee. Professioneel triatleet lijkt me onwaarschijnlijk. Maar een roman over ambitie, strijd en kameraadschap in de triatlonwereld, zie ik wel zitten. Wie weet. Dames en heren, het was mij een genoegen!



026

TRANSITION


027

Professionele parcourstips ALS OP 9 SEPTEMBER HET EK LANGE AFSTAND VOOR DE ZESDE MAAL IN ALMERE WORDT GEHOUDEN, DAN ZIJN DE NEDERLANDSE TOPATLETEN KLAAR OM HET THUISVOORDEEL MAXIMAAL UIT TE BUITEN. DE GESCHIEDENIS LEERT DAT DE MEDAILLES VAAK IN EIGEN LAND BLIJVEN. OOK VOOR AGEGROUPERS STAAT ER EREMETAAL OP HET SPEL. WIJ VROEGEN DAAROM TOPATLETEN DIRK WIJNALDA EN SARISSA DE VRIES OM DE LEZERS VAN TRANSITION OPTIMAAL VOOR TE BEREIDEN EN SPRAKEN HET PARCOURS MET ZE DOOR. PARCOURS

Dirk Wijnalda

Sarissa de Vries

Tekst Martijn Keijsers Beeld Charlie Crowhurst/Getty Images, Sonja Jaarsveld

E

en fijn fietsparcours, noemt veteraan Dirk Wijnalda (44) het. Bochtiger dan je verwacht, in de polder althans, geeft debutante Sarissa de Vries (28) aan. Beide atleten starten bij de elite op het EK in Almere. Voor Wijnalda is de race een jaarlijks ritueel geworden. Hij won het evenement in 2011 en 2012, pakte er ook in andere jaren nationale titels en veroverde op het EK van 2014 zilver. De Vries, die vorig jaar en in 2015 de Ironman Maastricht-Limburg deed, verkende onlangs voor het eerst het parcours in de Flevopolder.

PRETTIG, TWEE RONDEN

Na het zwemonderdeel in het -doorgaans op de vroege ochtend- rustige Weerwater, gaan de atleten door een haag van publiek naar de eerste wissel en verdwijnen ze voor lange tijd van de

Esplanade. Het fietsparcours telt twee ronden, met het keerpunt buiten het stadscentrum. Wijnalda vindt het fijn, die twee ronden. “Mooi om jezelf te vergelijken tussen ronde één en ronde twee. Er zit ook een heen-en-weer stuk in, waar je de concurrentie eventjes goed kunt bestuderen en de verschillen zelf kunt timen.” Van het Weerwater naar Almere-Haven is het parcours redelijk technisch te noemen. Veel sturen, gebruik maken van parcourskennis, dan heen en weer op de Havendreef met het overzicht over het deelnemersveld. Ga je gaten dichten, of hou je je koest? Voor de profatleet speelt dit allicht meer dan bij de agegrouper. Toch is het prettig te zien hoe het veld zich ontvouwt. De doorkomst in Almere-Haven, bij de voormalige finishlocatie, is een echte hot spot geworden met een speaker en het nodige publiek.


028

TRANSITION

OUDSTE HELE TRIATHLON VAN EUROPA Challenge Almere-Amsterdam, of Holland Triathlon, zoals de race tot 2013 heette, bestaat sinds 1981. Na de ironman op Hawaii is het daarmee de oudste hele triathlon ter wereld. De eerste twee edities werden nog in Kijkduin gehouden, maar daar bleek al snel te weinig ruimte voor het evenement dat in korte tijd ongekend populair werd. Groeikern Almere bood voldoende ruimte en een gastvrij onderkomen voor het evenement, dat nooit meer wegging. Het parcours veranderde in de loop der jaren nogal eens, evenals de locatie van start en finish. Sinds 2012 liggen start en finish middenin het stadshart van Almere, aan de Esplanade. In 2013 sloot het evenement zich aan bij Challenge Family, waartoe ook vermaarde hele triathlons als Roth en Wanaka en een heleboel halve triathlons over de hele wereld behoren.

IN JE ZONE

Na de Hollandse brug, als je van de Gooimeerdijk naar de Oostvaardersdijk bent gereden, begint het meest kenmerkende deel van het huidige parcours. Schier eindeloos langs het water met slechts de brommende windmolens als ijkpunten. De grote vraag is waar de wind vandaan komt en met welke kracht die blaast. “Doe mij maar een flinke bries, dat is in mijn voordeel,” zegt Sarissa de Vries. Niet alle agegroupers denken er zo over. Snelle tijden zijn mogelijk als de wind er uit zuid of west waait, maar niet te hard. Dan wordt de terugweg alsnog zwaar. Dit stuk is ideaal om je vast te bijten in je vooraf bepaalde vermogens- of hartslagzone. “Je ziet niet waar dit gedeelte eindigt. Het kan eindeloos duren. Als je hier tegenwind hebt, dan kan het in de tweede ronde echt lijden zijn,” verzucht Wijnalda. Hij heeft het eerder ervaren. Maar ook daaraan komt een eind, als Lelystad bereikt wordt.

AFWISSELING OP DE TIJDRITHOUDING

Bij Lelystad gaat het parcours rechtsaf de Knardijk op en via de Praamweg over de A6 de polder in. Een prima moment om wat te eten, even bij te komen en een ander ritme


029

OP DE OOSTVAARDERSDIJK BEKRUIPT JE EEN OERGEVOEL . EEN PRACHTIG STUK. ALLEEN JIJ EN DE FIETS. EN DE WIND. ALTIJD DE WIND.”

te zoeken. Genieten ook van de Oostvaardersplassen, een bijzonder natuurgebied, tipt Wijnalda. De brug over de A6 is een kans om weer even aan te zetten, misschien omhoog zelfs even te gaan staan. In de tweede ronde als de rug wat stroever wordt een welkome afwisseling op de tijdrithouding. Wat volgt is volgens de beide pro’s een wat saaiig stuk. De vogels waarnaar de wegen zijn genoemd zul je er hoogstwaarschijnlijk niet aantreffen. Tegenwind kun je er vaak wel verwachten. Weinig huizen, nauwelijks publiek ook. Sarissa de Vries doodt de tijd op zulke momenten


030

TRANSITION

EK’s in almere

WINNAARS

Hotspots:

Geen enkele stad

Nederlanders. Ook

1985

2006

Fietsen:

organiseerde

de snelste tijden

Gregor Stam

Jens Koefoed (DEN)

Havenkom, Speaker en doorkomst,

vaker een EK over

werden tijdens een

Sarah Springman

Lisbeth Kristensen

oude locatie van de finish

de lange afstand

EK-editie gezet. In

(ENG)

(DEN)

Lopen:

dan Almere. Liefst

2008 vond het WK

vijfmaal eerder, in

plaats in Almere. De

1991

2014

(bij de ‘Hangbrug’ achter het Apollo

23 edities, was het

kampioenen toen

Ben van Zelst

Markus Fachbach

hotel)

toernooi te gast in

waren Julien Loy en

Thea Sybesma

(DUI)

Coachpost tegenover LIDO

de polder, inclusief

Chrissie Wellington.

Heleen bij de Vaate

Lumierepark aan ziekenhuis zijde

50 supporters uit Lommel

de allereerste uitga-

1999

Esplanade:

ve in 1985. De lijst

Jan van der Marel

Finish vanaf ongeveer 15.00 uur

met Almeerse Eu-

(7.57.46)

Stadion:

ropees kampioenen

Irma Heeren

Live optredens vanaf 20h

bevat, niet geheel

(8.56.23)

Binnenhalen laatste deelnemer

verrassend, veel

vanaf 22.15h


031

METEEN ALS JE DE TWEEDE WISSEL UIT KOMT STAAT ER VEEL PUBLIEK. JE KOMT DOOR HET STADION, MAAKT EEN LUSJE LANGS AL DAT VOLK. DAN GA JE BEST HARD.”

met rekenen. “Het maakt niet uit wat het is, tijd of afstand, gemiddelde, als ik maar met getallen bezig kan zijn. Ik laat me er niet door beïnvloeden als ik het gemiddelde in de tweede helft zie zakken trouwens. Daar is rekening mee gehouden.”

SFEERMAKERS

In de tweede ronde is het vanaf Lelystad al uitkijken naar de marathon. Met nog een halve ronde te gaan speelt dat steeds meer door de hoofden. “Als je terug komt op de Esplanade, dan is het meestal erg druk. Vanaf het ziekenhuis tot aan de wisselzone is het al lekker druk. En dan moet het stadion nog komen. Wijnalda weet wat hem te wachten staat en verheugt zich erop. “Meteen als je de tweede wissel uit komt staat er veel publiek. Je komt door het stadion, maakt een lusje langs al dat volk. Dan ga je best hard.” De organisatie van Challenge Almere-Amsterdam speelt met name tijdens de marathon ook in op het sfeergevoel bij de atleten. Vlak na het stadion, bij de hangbrug, staan 50 supporters uit Lommel veel lawaai te maken. Aan de overkant van het Weerwater bij LIDO staat Triathlonvereniging De Bollenstreek, herkenbaar aan hun blauwe outfits, om de atleten door een erehaag de marathon door te gidsen. En aan het eind van de loopronde, aan het begin van het Lumièrepark is de Frysman-hotspot. Ook iets om naar uit te kijken elke ronde.

SCHADUW ALS DE ZON SCHIJNT

Sarissa de Vries kijkt ook uit naar de coachpost. “Een moment om even contact met mijn vriend of mijn vader te hebben en de verschillen met de andere atletes te horen. Belangrijk ook om je eigen voeding te kunnen aannemen.” Ook voor agegroupers kan dat heel belangrijk zijn. Als je speciale eetgewoonten hebt, of hecht aan een vast merk

sportvoeding, dan is de coachpost de plek waar je weer bevoorraadt. Het tweede deel van de loopronde is wat rustiger. “Even een stukje bos, wat schaduw als de zon schijnt. Het kan best warm worden anders,” weet Wijnalda. Daarna volgt weer een open stuk, een bruggetje, drinkpost en voor je het weet zie je het water weer en begin je aan de terugweg naar de Esplanade. Wijnalda heeft nog één hindernis die in gedachten altijd genomen moet worden. “Een klein stukje onverhard. Een rotstukje, heel kort eigenlijk, maar als je daar in moet halen, of je benen al goed moe zijn dan is het daar echt afzien. Daarna ga je gelukkig snel op weg naar het stadion. Je hoort de speakers al in de verte. Dat motiveert altijd.” En dat was dan pas rondje één. Ook zonder onze parcoursbespreking kom jij er wel. Je hebt immers alle tijd om het zelf tijdens je wedstrijd nog eens rustig te bekijken. Denk onderweg nog even aan de tips van Dirk en Sarissa. Misschien kun je berekenen hoeveel winst dit artikel je opgeleverd heeft. Heb je, net als Sarissa, onderweg ook meteen wat te doen.


032

TRANSITION

JUNIORENPRAAT PIEYT

Van motorcrosser naar triatleet

TRISTAN OLIJ GEBOREN

4 maart 1998

WOONT IN

Winkel

VERENIGING

RTC Alkmaar

TRIATHLON SINDS

2015

HOOGTEPUNTEN

deelname ETU Junior Cup Holten

V

eel triatleten komen uit het zwemmen, het wielrennen of de atletiek. Junior Tristan Olij stroomde twee jaar terug vanuit een hele andere hoek de triathlonsport in: het motorcrossen. Nu haalt hij zijn adrenalinekick uit triathlon.

“Familieleden van mij deden ook al aan motorcross. Ik keek altijd wel tegen hen op. Toen ik acht jaar oud was, kocht mijn vader een 85 cc motor voor mij en zijn we wedstrijden gaan rijden. Dat gaf zo’n adrenalinekick! Vooral het springen in de lucht vond ik mooi. Een wedstrijd duurt maar 20 minuten, maar dan ben je daarna ook wel helemaal verrot. Je moet je motor ook los in de hand houden, want als je hem te strak vasthoudt verzuur je ook eerder. Die achtergrond komt mij nu bij het fietsen goed van pas natuurlijk. Ik heb uiteindelijk zo’n acht jaar aan motorcross gedaan. Op een gegeven moment ging het te veel geld kosten om uberhaupt nog ergens te kunnen trainen. Daar hadden we geen zin meer in. Voordat ik helemaal stopte was ik al gaan zwemmen voor mijn conditie bij Zwefilo, waar mijn vader al zwom. Ik deed ook al twee keer mee in een trio als zwemmer bij de triathlon van Nieuwe Niedorp. Van een teamgenoot kreeg ik toen een lactaattest bij Eric van der Linden, die net zijn coachingsplatform TriTrack had opgezet. Nadat ik die meting had gedaan, vroeg hij of ik een keer mee wilde trainen en een week later zat ik in zijn coachingsplatform en deed ik aan triathlon. Ik wilde op een gegeven moment toch iets nieuws proberen. Ik heb toen het RTC in Alk-

ANDERS DAN BIJ HET MOTORCROSS K AN IK NU TRAINEN WANNEER IK WIL. IK TREK GEWOON MIJN LOOPSCHOENEN A AN EN LOOP BIJ ONS DE POLDER IN!” maar gebeld om te kijken wat daar mogelijk was. Ik mocht van de RTC-coach Roald Stolk gelijk meetrainen. We trainen alles: we zwemmen drie keer in de week van 6 uur tot half 8 ‘s ochtends. Zaterdag doen we alle onderdelen: eerst een looptraining, daarna zwemmen we twee uur en daarna nog fietsen. Dat is wel lange een dag. Anders dan bij het motorcross kan ik nu trainen wanneer ik wil. Ik trek gewoon mijn loopschoenen aan en loop bij ons de polder in. Ik wil ergens goed in zijn en nu kan ik altijd trainen om beter te worden. Ik vind het echt supertof en heb het ook heel erg naar mijn zin in de triathlonsport. Mijn beste maat was altijd amateurwielrenner, maar die heb ik er ook ingesleept: hij doet nu ook triathlon. Wij trainen ook veel samen nu. Ik heb net mijn mbo-4 commerciele ecomomie afgerond. Na de vakantie begin ik aan een hbo-studie aan de Johan Cruyff Univer-

sity in Amsterdam. Dat is meer thuisstudie: drie dagen school zodat ik daarbuiten tijd heb om te sporten. Alles wordt geregeld rond mijn sport dus als ik een wedstrijd of trainingskamp heb dan kan ik toetsen verplaatsen. We moeten wel aan de bak maar ik heb daar wel zin in. Het doel voor dit seizoen was het NK junioren in Enschede. En dan doe ik later ook nog mee met het WK agegroups in Rotterdam. Voor volgend jaar is het plan dat ik nog een jaar bij het RTC blijf trainen en dat ik volgend jaar meer buitenlandse wedstrijden ga doen. Ik wil dan proberen bij de beste 8 procent van de wereld te zitten. Het doel uiteindelijk is natuurlijk om in het NTC in Sittard te komen. Daar moet ik harder voor gaan lopen. Het zwemmen gaat wel beter dan aan het begin van het jaar. We trainen dus rustig verder.” Tekst Pieter van der Meer Beeld Patrick Kingma


P RO ST E A LT H

THE POWER UNSEEN

LICHT OPLOPENDE ACHTERKANT VOOR MAXIMALE KRACHTOVERBRENGING MET DANK AAN 'S WERELDS BESTE WIELRENNERS

GROTE UITSPARING EN BREDERE NEUS VOOR EEN AANVALLENDE FIETSHOUDING, DANKZIJ DE WETENSCHAPPELIJKE GEGEVENS VAN BIKEFITTING.COM

GEÏNTEGREERDE ACCESSOIRES MOUNT DANKZIJ TEAM SHIMANO

MASSIEVE CARBON VERSTERKTE BASISCONSTRUCTIE DANKZIJ TEAM SHIMANO

PRO STEALTH is het Formule 1 zadel in het PRO assortiment - lichtgewicht, sterk en ontworpen om races te winnen. Een directe vermogensoverdracht voor pure prestaties. De hele dag comfort dankzij trillingsdemping en een optimale bloedcirculatie, doordat het zadel minder wrijving en drukpunten geeft.

NIEUW

STEALTH

TURNIX

GRIFFON

FALCON

VERNIEUWD

Bekijk de nieuwe PRO Stealth en de vernieuwde PRO performance zadels, ontdek je perfecte zadel op PRO-BIKEGEAR.COM of BIKEGEAR.CC


034

TRANSITION

ELS VISSER (27) WEET WAT OVERLEVEN IS. HAAR DEBUUT OP DE IRONMAN – DIE ZE ONDER DE 10 UUR FINISHTE IN ZÜRICH – IS DAAR NIKS BIJ. NOG GEEN JAAR AAN TRIATHLONTRAINING HAD VISSER NODIG, OM TUSSEN EEN DEELNEMERSVELD VOL PROFESSIONELE ATLETEN, ALS VIERDE TE EINDIGEN IN DE ZWITSERSE RACE IN EN ROND HET MEER VAN ZÜRICH. EEN MOMENT VAN ONACHTZAAMHEID BIJ EEN OBSTACLE RUN GAF ONBEDOELD HET STARTSEIN VOOR EEN NIEUW LEVEN. THOMAS SIJTSMA SPRAK DE HELLASATLETE OVER HAAR BAGAGE, DE RACE EN PLANNEN VOOR DE TOEKOMST. INTERVIEW

Tekst Thomas Sijtsma

V

isser, opgegroeid in Glimmen onder de rook van Groningen, had haar Utrechtse collega’s op de Chirurgendagen van 2016 beloofd de nodige punten voor het team te scoren als ze gingen deelnemen aan een obstacle run. Met gemiddeld drie keer lopen per week achtte ze haar conditie voldoende om bij de eersten te finishen op de hindernissenrace. Bij een poging een rits aan autobanden te ontwijken ging het echter faliekant mis. De enkel van Visser klapte dubbel. Einde oefening.

ENTHOUSIASTE BEVLIEGING

Op doktersadvies stopte ze tijdelijk met hardlopen en pakte haar oude liefde zwemmen weer op. De racefiets van een collega zorgde voor aanvullend sportief tijdverdrijf naast haar

promotieonderzoek naar slokdarmkanker bij het UMC in Utrecht. Daarop veranderde het leven van Visser, die voor deze zomer van 2016 vooral hield van uitgaan en gezelligheid, in rap tempo. Ze won na een lange looppauze uit het niets de achtste triathlon van Ouderkerk aan de Amstel, meldde zich in haar woonplaats Utrecht aan bij triathlonvereniging Hellas en besloot zich in een enthousiaste bevlieging direct maar in te schrijven voor de ironman van Zürich. “Atleten bij Hellas vonden dat ik te hard van stapel liep,” zegt Visser. “Maar ik vond dat intensieve trainen juist een aangename afleiding. Mijn relatie was net stukgelopen. De goedbedoelde woorden van mijn verenigingsgenoten schrikten me niet af. Als ik iets wil, dan lukt me dat.”


035


036

TRANSITION

DE AANDACHT NAAR AANLEIDING VAN MIJN TRIATHLONPRESTATIE IS VELE MALEN PRETTIGER. DE IRONMAN HEB IK ZELF GEKOZEN EN DE PRESTATIE HEB IK ZELF NEERGEZET. DIE SCHEEPSRAMP OVERKWAM ME.”

SURVIVAL OF THE FITTEST

Haar rigoureuze aanpak is nauw verbonden met een scheepsramp drie jaar geleden in Indonesië waarvan Visser een van de slachtoffers was. Samen met 24 andere toeristen kwam ze midden in de nacht met een schip vast te zitten op een koraalrif tussen Lombok en Komodo. Het schip zonk en het reddingsbootje had slechts plek voor zeven passagiers. Onder de overige drenkelingen ontstond vervolgens een meningsverschil. Een deel wilde zwemmen naar het dichtstbijzijnde

eiland, dat echter ver aan de horizon lag. Een ander deel wachtte liever op redding. De keuze van Visser stond meteen vast. “Er was geen contact met de buitenwereld geweest, dus de kans op redding was nihil. Ik ging liever dood terwijl ik zwemmend streed voor mijn leven, dan dat ik stierf terwijl ik wachtte op een bootje.” Voor ze uiteindelijk weer voet kon zetten aan vaste wal, zwom Visser samen met een vrouw uit Nieuw-Zeeland uiteindelijk ruim zeven uur in een ruwe zee vol metershoge golven.

ATLETEN BIJ HELLAS VONDEN DAT IK TE HARD VAN STAPEL LIEP, MAAR IK VOND DAT INTENSIEVE TRAINEN JUIST EEN AANGENAME AFLEIDING. MIJN RELATIE WAS NET STUKGELOPEN. DE GOEDBEDOELDE WOORDEN VAN MIJN VERENIGINGSGENOTEN SCHRIKTEN ME NIET AF. ALS IK IETS WIL , DAN LUKT ME DAT.”


037

BREAKDOWN VAN EEN GESL A AGD IRONMANDEBUUT ‘Kijk niet naar anderen. Let alleen op jezelf, op je eten, op je drinken’, met dit advies van trainer Eric van der Linden in het achterhoofd begon Els Visser op 30 juli aan haar eerste Ironman. Bij het looponderdeel liet ze zich toch even verleiden door naar wankelende mannen te kijken. Het zwemmen kwam Visser zonder tegenslag door. Na 61 minuten klom ze uit het water om vervolgens op haar spiksplinternieuwe tijdritmonster te stappen. ‘Dat was zo verschrikkelijk mooi. Vanaf de fiets had je prachtig zicht op het meer, de bergen en de zon die steeds hoger boven de horizon klom.’ Na een van de twee fietsrondes schrok ze van haar eigen gemiddelde. Zo hard had ze gefietst. ‘Ik berekende toen dat als ik 15 minuten verval zou hebben, mijn fietstijd nog steeds uitstekend zou zijn. Uiteindelijk had ik slechts vijf minuten verval in het tweede rondje.’ In die ronde beleefde ze ook haar hoogtepunt van de race. Heartbreak Hill, een venijnig klimmetje in het parcours, bezorgde Visser tranen in de ogen. Ze kwam door een rijen dikke haag van mensen die zich nog het meest laat vergelijken met Alpe d’Huez tijdens een etappe in de Tour de France. Bij het looponderdeel begon het mentale spel. Visser zag mannen voorbij komen die al drie bandjes om de arm droegen, terwijl zij pas één lus had gemaakt. ‘Ik schrok van hun gesteldheid, ze stonden geparkeerd. Vanaf dat moment hield ik in omdat ik bang was voor het laatste deel van de race.’ Ze vond haar concentratie terug

Met het oogpunt op het sparen van energie wisselden de beide overlevers nauwelijks een woord met elkaar onderweg. Het eiland bleek na aankomst echter onbewoond en pas een dag later bracht een boot uiteindelijk verlossing. In de tussentijd voorkwamen de twee vrouwen ernstiger uitdroging door hun urine op te vangen en te recyclen. “Door deze ervaring weet ik dat ik altijd op mijn eigen lichaam kan vertrouwen. Ik geef nooit op. Daarom wist ik een jaar geleden

en liep de marathon in 3.31,28 uur. ‘Daar, aan de finishlijn, hoorde ik pas dat ik eerste in mijn leeftijdsgroep en vierde van alle vrouwen was geworden. Heb ik toch goed naar Eric geluisterd.’ Eindtijd: 9.51,21 Zwemmen: 1.01,45 T1: 2,40 Fietsen: 5.14,27 T2: 2,01 Lopen: 3.31,28


038

TRANSITION

MIJN WENS IS DAT MENSEN MIJ GAAN ZIEN ALS DIE STERKE TRIATLETE EN NIET ALS DAT MEISJE DAT OP WONDERBAARLIJKE WIJZE EEN RAMP HEEFT OVERLEEFD.”

ook dat die ironman ging lukken. En kijk, het is gelukt in 9 uur en 52 minuten. Ik vind het nog steeds verbluffend hoe ik dat in een jaar voor elkaar heb gekregen.” De lichamelijke overlevingsstand waarin je terechtkomt terwijl je op volle zee alleen maar kunt hopen op overleving, terwijl je weet dat de kans daarop uiterst miniem is, is uiteraard van een totaal andere orde dan de overlevingsstand tijdens de ironman, weet ook Visser. “Bij de hele triathlon wist ik dat er een moment van verlichting kwam in de vorm van een finishstreep. Bij de scheepsramp was er geen einde, geen zicht op verlichting. Hoogstens in de vorm van de dood. Ik wist zeker dat ik dood ging. De vraag was alleen hoelang dat nog zou duren. Bovendien zat ik in Indonesië ook nog eens bijna een dag zonder voedsel. In Zürich vertrok ik juist met een heel voedselplan. Op een scheepsramp is in wezen niemand voorbereid, op een ironman hoort iedereen juist wel voorbereid te zijn.”

PROFESSIONEEL TRIATLETE

Het leven van Visser kreeg door de buitengewone prestatie in Zürich opnieuw een onverwachte wending. Het aanvankelijke plan was om later deze zomer naar Australië te verkassen om een volgende stap te zetten in haar promotie. Het reisplan is intact gebleven, maar niet om onderzoek te doen. Visser poogt nu Down Under door nog intensievere training professioneel triatlete te worden. Haar trainer Eric van der Linden had al laten vallen dat ze over buitensporig veel talent beschikt. Daardoor dacht ze zelf stiekem al eerder aan een jaar dat volledig was gericht op sport. “Zürich is voor mijzelf de bevestiging dat ik volledig voor de triathlon moet gaan. Het is ongelofelijk dat ik iets heb gevonden dat ik nog leuker vind dan chirurgie. Een jaar geleden was dat ondenkbaar. De scheepsramp in Indonesië is in de beslissing uiteindelijk heel bepalend geweest. Ik leef niet meer voor de toekomst. Ik leef voor nu. En nu haal ik het

meeste plezier uit triathlons. Chirurg kan ik over tien jaar ook nog wel worden.” Visser kan niet wachten om weer aan een wedstrijd over de hele afstand mee te doen. De mogelijkheid om als agegrouper op Hawaï mee te doen, liet ze aan haar voorbij gaan. Eerst nog beter worden, luidt het credo. Ze heeft zich al wel ingeschreven voor de Australische iornman van Port Macquarie op 6 mei. Daarna wil ze ironman Maastricht of Challenge Almere doen. Als Visser, die inmiddels al haar intrek in Brisbane heeft genomen, tegen die tijd veel progressie heeft geboekt, komt ze net als na Indonesië en na Zürich opnieuw volop in de belangstelling te staan. “Toen ik terugkeerde uit Indonesië kreeg ik heel veel aandacht van televisie, radio en kranten. Ik werd een soort mediapoppetje. Elke dag kreeg ik verzoeken voor interviews. De aandacht naar aanleiding van mijn triathlonprestatie is vele malen prettiger. De ironman heb ik zelf gekozen en de prestatie heb ik zelf neergezet. Die scheepsramp overkwam me.” “Uiteindelijk heeft die ramp mij ook verder gebracht in mijn leven. Ik zal het altijd bij me dragen en het zal altijd een deel van mij blijven. Ik wil alleen niet dat het steeds wordt opgerakeld. Mijn wens is dat mensen mij gaan zien als die sterke triatlete en niet als dat meisje dat op wonderbaarlijke wijze een ramp heeft overleefd.” Ze doet er zelf in ieder geval alles aan om dat te bewerkstelligen. Zelfs haar garderobe lijdt intussen onder de ambities van Visser. “Ik heb al maanden geen normale kleding meer gekocht. Daartegenover staat wel de aanschaf van een peperdure tijdritfiets.” Volg de avonturen van Els via Facebook (ElsVisserTriathlete) of Instagram (@ElsVisser3)


039


040

TRANSITION

WERKPLEK

DE VAKANTIE IS VOORBIJ. TOM VAN DEN BERKHOF IS OP PAD MET ELF HONDEN VOOR DE DAGELIJKSE WANDELING. SOMMIGEN GAAN AL VIER JAAR MEE. TOM’S EIGEN HOND HELPT DE NIEUWE DIEREN WENNEN AAN DE GROEP EN DOET HET GEWENSTE GEDRAG VOOR. ALS TRAINER IS HIJ OP ZIJN BEST. HOND EN BAAS LEREN DAARBIJ SAMEN, IS HET UITGANGSPUNT. ALLEEN DE HOND TRAINEN HEEFT GEEN NUT. HET SAMENSPEL IS VAN BELANG. Trainen voor de triathlon gebeurt met een strak schema. De trainer begrijpt de invloed van het werk, het vele bewegen en buiten zijn op het lichaam. Het schema is erop aangepast. Baantraining bij Hellas betekent vol aan de bak. Heel anders dan de drie uur bewegen in zone nul tijdens het uitlaten van de honden. ’s Avonds om half tien gaat het licht uit in huize Van den Berkhof. Letterlijk en figuurlijk, na weer een enerverende dag. “Never a dull moment!” Hij is een fanatieke baas. In werk en sport. Beter worden betekent keuzes maken en tijd investeren, luidt het devies. Het leven is momenteel werken en sporten. Dat zijn vriendin dezelfde lifestyle heeft, maakt het overzichtelijk. Voor zijn bedrijf EHBHond werkt hij aan een franchise formule, die nationaal uitgerold kan worden. Dat is een enorme uitdaging. Hetzelfde zoekt hij in de triathlonsport. Sneller worden, misschien daarna de afstand een keer vergroten. Nu vooral sprints en olympische afstanden. Promotie naar de 2eDivisie met het FusionTEAM is pas afgedwongen. Niet slecht toch, voor een voormalige voetbalkeeper en jongen van de explosieve acties in MMA-gevechten. Hij leert steeds beter indelen, zoekt misschien nog te vaak de veilige zone op. Pushen richting finish is een leerdoel. Beeld Marc van der Kort


041

WERKPLEK

NAAM: TOM VAN DEN BERKHOF • LEEFTIJD: 33 BEROEP: H ONDENTRAINER/ONDERNEMER


042

TRANSITION

TIPS, TRICKS EN INFORMATIE WISSELZONE

ONLINE Bondswebsite

AL EEN KIJKJE GENOMEN OP DE GEHEEL VERNIEUWDE BONDSWEBSITE? triathlonbond.nl

GEAR Zwemboei

Z

wemmen in open water, in je zwarte

eten, drinken en waardevolle items in op

wetsuit met enkel een gekleurde bad-

te bergen. Je laat je smartphone, ID of au-

muts die zo nu en dan boven het woei-

tosleutel toch liever niet onbeheerd achter terwijl je in het water ligt.

lige water uit komt? Niet meer van deze tijd. Met een zwemboei ben je van grote afstand te zien door andere watersporters

tri-sports.nl

en het waterverkeer. Ook handig om wat

ONDERZOEK Ga toch fietsen

F

iets wat vaker naar het werk! Nóg vaker? Ja joh tuurlijk! Het lijkt een open deur maar je commute op de fiets afleggen is niet alleen goed voor lijf en leden – en dus goed voor de productiviteit – maar het levert ook lagere reiskos-

ten, meer flexibiliteit en minder reistijd op. Onderzoeksbureau Decisio stelde in opdracht van Gemeente Utrecht het Bruto Utrechts Fietsproduct vast waar deze uitkomsten instaan. De economie vaart trouwens ook wel bij al dat fietsgeluk. decisio.nl/wp-content/uploads/2017_BUF_rapportage.pdf

Bruto Utrechts Fietsproduct Wat levert een toename van fietsgebruik de stad op?

25.400 KABELBINDBANDJES, OFTEWEL TIE WRAPS, GEBRUIKT DE ORGANISATIE VAN CHALLENGE ALMEREAMSTERDAM OM ALLE BANNERS EN BORDJES OP TE HANGEN DIE NODIG ZIJN VOOR HET RACEWEEKEND. DAT IS VIJFENTWINTIGDUIZENDVIERHONDERD. ECHT.


get the bike fit to your body and not your body to the bike

Herenstraat 25 1211 BZ Hilversum 035-6245475 www.tripro.nl

HIGH GRADE CARBON WHEELS

De nieuwste technologie met Htg carbon, 2 in 1 tubeless- clincher velgen en tot 3 jaar garantie!

RC-50

ZIRRUZ staat voor hoge kwaliteit full carbon wielen voor race, tijdrit of triatlon! Onze goed gebalanceerde wielen zijn vervaardigd uit Toray carbon en afgewerkt met DtSwiss hubs wat resulteert in lichte, hoogwaardige en betrouwbare wielen! Dankzij het gebruik van een Htg epoxy hars zijn de velgen van een homogene structuur en behoren basalt en aluminium remranden tot het verleden! Daar komt ook nog het strakke, sobere design en de scherpe prijs-kwaliteitsverhouding bij. Dit alles maakt van ZIRRUZ de nieuwe standaard binnen de full carbon wielen!

WWW.ZIRRUZ.NL


044

TRANSITION

MISSIE VOLBRACHT FREELANCE JOURNALIST HANS JANMAAT (SCHRIJVERSNAAM HANS VAN VINKEVEEN) WAS NOG NIET ZO LANG GELEDEN KANKERPATIËNT, MAAR OMARMT NU HET LEVEN. OP ZIJN ZESTIGSTE MELDDE HIJ ZICH EIND VORIG JAAR AAN BIJ TRIATHLON CLUB MAASTRICHT OM TRIATLEET TE WORDEN. HIJ GAAT METEEN VOOR HET ALLERHOOGSTE: DE IRONMAN MAASTRICHT. IN TRANSITION BESCHRIJFT HIJ ZIJN WEG DAARNAARTOE. COLUMN

Tekst Hans Janmaat

Y

es, het is gelukt! De Ironman Maastricht, mijn allereerste triathlon nog wel. En hoe! Niet als een strompelende zombie die de weg kwijt is, maar zoals ik vooraf hoopte: helder, scherp en volop genietend. In 12 uur en tien minuten, voor wie er nieuwsgierig naar is. Mij heeft de eindtijd en ook ranking op geen enkel moment van de dag beziggehouden. Alleen al de voorbereiding was een bijzonder avontuur. Kon ik een volledige triathlon wel fysiek aan na een slopende kankerbehandeling? Ook hikte ik tegen het dure materiaal aan. Uiteindelijk is dit allemaal goed gekomen, via sponsoring en het lenen van een wetsuit, racefiets en andere spullen. Achteraf is het sponsorverhaal een geweldige opsteker geweest. De laatste dag voor Ironman was wel onverwacht hectisch. Er ver-

scheen over mij een lang artikel in dagblad De Limburger met als titel ‘Eerst doodziek, nu Ironman’. Naar aanleiding daarvan noemde een gedeputeerde mijn deelname tijdens een persconferentie ‘ontroerend’ en ‘inspirerend’. Andere media wilden een interview, waaronder de livestream van de Ironmansite. En dat terwijl mijn hoofd begon te tollen van het inpakken van de diverse wedstrijdtassen. En toen kwam de start te midden van al die honderden wetsuits op de Maasoever. Het leek wel een invasie van ruimtewezens. Het zwemmen in de Maas was een unieke ervaring, waarbij ik de laatste kilometer zelfs nog kon versnellen. Wie had dit een jaar geleden durven dromen, toen ik in een zwembad niet veel verder kwam dan sur place dobberen. Na de eerste transitie, waarvoor ik alle tijd nam, begon het tijdrijden. Wat voor mij, beginneling, simpelweg neerkomt op platliggen en de benen als zuigerstangen op en neer laten gaan. Kicken was wel dat ik op mijn eenvoudige Eddy Merckx de een na andere atleet op de meest geavanceerde tijdritfiets inhaalde. Wel verloor ik tijdens een flinke stuitersessie over een straat met kinderkopjes mijn zuigslangetje van de stuurbidon. Ook was een opzetstuurtje losgeschud, dat ik met een beetje gel heb kunnen vastplakken. Na weer een superrelaxte wisseling mag ik doen wat ik het liefste doe: hardlopen. Maar wat valt dat tegen! Mijn dijbenen stonden op ontploffen en de accu leek bijkans leeg. Mijn raceplan van telkens sneller zet ik meteen uit mijn hoofd. Ben ook veel

cola gaan drinken gecombineerd met een stukje bouillonblok. Maar wat me vooral vooruit hielp waren de vele aanmoedigingen en de ongekende sfeer in Maastricht. Ironman is hier een ongekend feest met de atleten als middelpunt. De laatste kilometers heb ik ongeveer zwevend afgelegd. Op de finish doe ik spontaan een (maar half gelukte) imitatie van Usain Bolt. Hier komt alles samen: de revalidatie, de ultieme test, de beloning van een jaar lang stevig trainen. De woorden schallen over Markt: You are an Ironman. Na drie jaar van totaal gesloopt naar een man van ijzer. Missie volbracht. Wat impulsief en in een melige bui begon, resulteerde in een fantastische race die alle opofferingen dubbel en dwars waard was. De dagen erna voel ik me 25 jaar ouder, wat zorgelijk is als je de 60 gepasseerd bent. Maar inmiddels begint het weer te kriebelen. Het nieuwe doel wordt Ironman Maastricht 2018 in een aanzienlijk snellere eindtijd. Dit keer wordt het een wedstrijd en ga ik voor een medaille.

Wat me vooral vooruit hielp waren de vele aanmoedigingen en de ongekende sfeer in Maastricht. Ironman is hier een ongekend feest met de atleten als middelpunt.”


SCH CHA CH HAATSEN T TSEN SK KEELER EELERS & F ETSEN FI TSEN TSEN

VEEN

REN

2 7/E2

HEE

A

RE

JOU

HAICO BOUMA SCHAA SCHAA ATSEN, TSEN, SKEELERS EN FIETSEN

OUDEHASKE

Openingstijden: Ma 13.00-18.00 uur • Di t/m t Vr 9.00-18.00 uur V Donderdag koopavond 19.00-21.00 uur • Za 9.00-17.00 uur

Hasker Utgongen 7 • 8465 SJ Oudehaske • Tel. T 0513 - 67 72 34 • www.haicobouma.nl


TRANSITION

OVER DE GRENS

046

Ze wonen verspreid over de hele wereld - in Barcelona, de Verenigde Staten en MaleisiĂŤ - maar Dwight Senduk, Christina Draijer en Willehard en Jane Wortelboer hebben allemaal hetzelfde doel: vlammen op het WK in Rotterdam. Maar hoe doen ze dat, wonen, werken en trainen waar het heel ander weer is dan bij ons of waar de triathlonverenigingen niet voor het oprapen liggen? Marcia Jansen, zelf woonachtig in Canada, zocht het uit.

Tekst Marcia Jansen


047


048

TRANSITION

wight Senduk woont al bijna twintig jaar niet meer in Nederland. Misschien hangt hij daarom wel zo aan zijn Nederlandse identiteit. “Hoe langer ik in het buitenland woon, hoe sterker dat wordt”, vertelt hij. “Ik vind het leuk om voor Nederland uit te komen en ik race ook wel eens in mijn Nederlandse outfit als dat niet verplicht is. Ik laat graag zien dat ik een Nederlander ben.” De 40-jarige Senduk woonde de afgelopen twintig jaar in Frankfurt en Londen en verhuisde in november vorig jaar naar Barcelona. In Londen maakte de 40-jarige effectenhandelaar kennis met de triathlonsport. “Ik heb in het verleden aan wedstrijdzwemmen gedaan en ben daar op mijn zeventiende mee gestopt. Vervolgens heb ik een tijdje niets gedaan. Ik ging studeren, kreeg een baan bij een internationale bank in Frankfurt en ging veel uit. Maar toen de verantwoordelijkheden op mijn werk groter werden, had ik wel in de gaten dat ik dat op die manier niet lang vol zou houden. Sporten werd mijn uitlaatklep voor mijn stressvolle werk. De gezonde levensstijl

Zwemmen in de Middellandse zee, fietsen door het achterland van Barcelona en rennen over de boulevard. Dwight Senduk leidt het perfecte triathlonleven in Spanje.

en de discipline die daar bij komen kijken, hielpen me om beter te presteren in mijn werk.” Door zijn verleden als wedstrijdzwemmer was de stap naar triathlon niet zo heel groot. “Ik had een collega op mijn werk die zich ingeschreven had voor een triathlon en zij vroeg me of ik ook mee wilde doen. Ze was behoorlijk ‘pushy’, dus uiteindelijk heb ik toegegeven. Ik ben acht jaar geleden begonnen met een klein beetje trainen en gaandeweg werd dat steeds serieuzer.” In Londen werd hij aangestoken door het enthousiasme van de Britten voor de triathlonsport. “Triathlon is heel populair in Engeland, agegroupracing is enorm groot en wordt ook super gestimuleerd door de Britse bond. De kwalificatiewedstrijden voor EK’s en WK’s waren de seizoenshoogtepunten voor de leden van de club waar ik lid van was. Iedereen vindt het een enorme eer om voor TeamGB uit te komen. Je hoort vrijwel niemand over de hoogte van het inschrijfgeld en ze leggen graag 100 pond of meer neer voor een team trisuit. Als de Britten ergens enthousiast over zijn, hebben ze er geen probleem mee om daar geld aan uit te geven: in dit geval aan materiaal, training en wedstrijden.”


049

Ik vind het leuk om voor Nederland uit te komen en ik race ook wel eens in mijn Nederlandse outfit als dat niet verplicht is. Ik laat graag zien dat ik een Nederlander ben.”

Na Frankfurt en Londen, woont Senduk nu met zijn vrouw in de oude binnenstad van Barcelona; in de wijk El Raval die direct grenst aan La Rambla. “Na jarenlang voor een bank te hebben gewerkt, was ik toe aan een sabbatical. Mijn broer is vier jaar geleden naar Barcelona verhuisd om daar een outdoor fitness business op te bouwen. Nadat we hem een paar keer hadden opgezocht, vonden we het daar zo leuk dat we besloten om te investeren in de onroerend goed markt in Barcelona die na de crash van 2008 weer aan het opkrabbelen was.” Het stel heeft het prima naar hun zin in Barcelona. “Barcelona is fantastisch. Binnen een half uur zitten we in de heuvels buiten Barcelona, in Londen had ik daar op de fiets een uur en een kwartier voor nodig. En het verkeer is

hier meer gewend aan fietsers dan in Londen waar wielrennen sinds de successen van Chris Froome populairder is geworden, maar toch een vrij nieuwe sport is. Hardlopen doe ik in de bossen en de heuvels van het Parc de Montjuïc of op de boulevard en zwemmen deed ik tot voor kort vooral in zee. Maar nu de watertemperatuur opwarmt en er meer kwallen zijn, ben ik naar het zwembad verhuisd. Het weer is hier natuurlijk ook perfect, al wordt het in de zomer wel heet. Daar stem ik mijn trainingen dan ook op af. Meestal ga ik ’s ochtends vroeg fietsen, in de middag zwemmen en ’s avonds als het afgekoeld is nog een stukje lopen. Ik houd me nog dagelijks bezig met de financiële markten want dat blijft een hobby van me en daarnaast heb ik zo’n vier uur per dag Spaanse les. Want ondanks de grote expat-community hier in Barcelona, is het voor ons belangrijk om zo snel mogelijk te integreren. Dus gecombineerd met zo’n vijftien uur trainen per week, vullen de dagen zich toch redelijk op.” De afgelopen weken bereidde Senduk zich voor het op het WK in Rotterdam, waar hij uitkomt op de olympische afstand. “Normaal doe ik één a twee Ironman events per jaar, een halve en een hele, en één keer per jaar vertegenwoordig ik Nederland op een EK of een WK. Zo was ik twee jaar geleden in Kitzbühel, vorig jaar in Lissabon en dit jaar dus in Rotterdam. Ik heb er heel erg veel zin in. Het leukste vind ik dat mijn familie en vrienden nu komen kijken.”


050

TRANSITION

Christina Draijer verruilde anderhalf jaar geleden Groningen voor een andere universiteitsstad: Ann Arbor in de Amerikaanse staat Michigan. Waar ze soms wel eens de gezelligheid van de teamcompetities mist.

k heb mijn studie biomedische wetenschappen en ook mijn promotieonderzoek in Groningen gedaan. Ik wilde altijd al graag een tijdje in het buitenland wonen, zien hoe het zou zijn om in een andere cultuur te leven, dus toen ik de kans kreeg om hier aan de Universiteit van Michigan onderzoek te komen doen, hebben mijn man Frank en ik die met beide handen aangegrepen”, vertelt Christina. “Er waren ook wel mogelijkheden in Europa, maar het onderzoek hier in Michigan sloot precies aan bij mijn promotieonderzoek – naar astma op celniveau - en het is een voordeel dat hier Engels wordt gesproken. In een andere taal zou dat toch lastig worden.” De 29-jarige Draijer kwam in 2014 via haar man in aanraking met de triathlonsport. “Ik deed aan hardlopen en was lid van de studentenatletiekvereniging en Frank trainde al een tijdje bij GVAV/Tritanium en zo liepen we elkaar op de baan tegen het lijf. Ik hield van mountainbiken, dus deed ik een keer mee aan

cross-duathlon en het leek me ook leuk om eens een triathlon te proberen. Ik kon alleen niet zwemmen. In Groningen werden er door de studentensportvereniging ook borstcrawlcursussen aangeboden en daar heb ik de basis gelegd. Nu vind ik het hartstikke leuk, vooral zwemmen in open water vind ik helemaal fantastisch.” In Nederland maakte ze een jaar deel uit van het eerste divisieteam van Tritanium. “In 2014 deed ik mee aan vier triathlons en in 2015 waren dat er al twaalf, vooral sprints. Ik hou van het korte werk, om voluit te gaan, en dan is een uur precies lang genoeg om dat leuk te vinden. Nou ja, achteraf dan. Hier in Michigan doe ik trouwens veel minder wedstrijden. De inschrijfgelden zijn hier een stuk hoger. Honderd dollar voor een sprint triathlon is heel gewoon. De eerste wedstrijd waarin ik aan de start kwam, samen met nog 400 andere vrouwen, won ik meteen. Al is dat me daarna niet meer gelukt. Wat me opvalt is dat het fietsen in Nederland van een veel hoger niveau is dan hier. Daar pak ik dan


051

ook mijn winst. Al lopen ze in Amerika over het algemeen dan weer harder.”

Teamcompetities bestaan hier niet. Dat mis ik wel, de gezelligheid om samen met anderen naar een wedstrijd te gaan. Wat ook anders is, is dat er hier wel een club is, maar er wordt niet echt georganiseerd getraind.”

Triathlon is in Amerika vooral een individuele sport, heeft ze inmiddels ondervonden. “Teamcompetities bestaan hier niet. Dat mis ik wel, de gezelligheid om samen met anderen naar een wedstrijd te gaan. Wat ook anders is, is dat er hier wel een club is, maar er wordt niet echt georganiseerd getraind. Mensen spreken af om samen te gaan zwemmen, lopen of fietsen, maar dat gebeurt niet onder leiding van een trainer zoals we dat in Groningen gewend waren. Dat misten we wel, dus hebben we naar andere mogelijkheden gekeken. Ann Arbour is dé zwemstad van Amerika, met veel zwembaden en trainingsfaciliteiten en een speciaal programma voor masters waar we ons bij aan hebben gesloten en verder trainen we bij een atletiekvereniging.” Fietsen doet het stel wel weer gezamenlijk met hun triathlonclubgenoten. Al bleek in Ann Arbor dat fietsen in Amerika toch iets heel anders is dan in Nederland. “Alleen fietsen vind ik niet fijn. De wegen zijn hier niet ingericht op fietsers. Er zijn geen fietspaden en je rijdt dus gewoon tussen het verkeer op een drukke weg. In een groep val je dan ook meer op, en dan voel ik me ook veiliger. Er zijn atleten die er voor kiezen om in het park te fietsen, maar dan fiets je dus telkens heen en weer, dat is vrij saai. We hebben trouwens sowieso moeten wennen aan de autocultuur hier. We wonen in het centrum van Ann Arbor en we dachten

heel naïef dat we het dan wel zonder auto af zouden kunnen. Ik fiets wel iedere dag naar mijn werk – behalve als de temperatuur erg zakt - maar boodschappen doen op de fiets is er hier niet bij. Supermarkten zijn allemaal aan de rand van de stad zodat iedereen zijn auto kan parkeren. Na een half jaar hebben we dan toch maar een auto gekocht.” Christina merkte ook dat de lange afstand erg populair is in de States. “Iedereen traint hier voor een halve of een hele Ironman. Uiteindelijk heb ik me om laten praten om ook een halve te doen, maar ik vind het korte werk toch leuker. Vooral stayerwedstrijden, maar die heb je hier vrijwel niet. Vorig jaar zijn we speciaal naar New Orleans gegaan om mee te doen aan de US Qualifier voor Rotterdam. Toen werd alleen het zwemmen afgelast, dat was wel een teleurstelling. Hier in Amerika is deelname van agegroupers aan kampioenschappen een ding. Zo zijn wij ook aangestoken. En bij toeval kwamen we er vorig jaar achter dat het WK dit jaar in Rotterdam is. Dat is uniek, dus daar wilden we natuurlijk bij zijn.”


052

TRANSITION

ane (58) en Willehard (61) Wortelboer zijn echte wereldburgers. In de afgelopen 33 jaar zijn ze vijftien keer verhuisd. Willehard’s functie bij een oliemaatschappij bracht het echtpaar naar Saudi-Arabië, de neutrale zone tussen Saudie-Arabië en Koeweit, Koeweit, Oman, Egypte, München, Hannover, Engeland, Nigeria, Parijs, Sjanghai en Maleisië. Sinds Willehard met pensioen is, verdelen de Wortelboers hun tijd tussen Nederland, Maleisië en Thailand. “En dan reizen we nog veel naar wedstrijden”, vertelt Willehard vanuit Noordlaren waar het stel verblijft tot het wereldkampioenschap in Rotterdam.

Wees gewaarschuwd, na het lezen van dit verhaal over Willehard en Jane Wortelboer, wil je na je pensioen ook maar één ding: net zo leven zoals zij.

Jane en Willehard maakten pas vijf jaar geleden kennis met de triathlonsport. Na de pensionering van Willehard is het een echte lifestyle geworden. “Ik deed nooit zoveel aan sport, ik was altijd druk met werk, totdat we in Sjanghai een voordracht van iemand bijwoonden die al lang in China woonde en die ons daar een beetje wegwijs moest maken. Hij vertelde over de musea en de uitstapjes die je daar kon maken, totdat iemand vroeg wat hij zelf in zijn vrije tijd deed. Hij was zich aan het voorbereiden op de Gobi March, een 220 kilometer lange loopwedstrijd door de woestijn in China en Mongolië. Waarop Jane zei ‘dat moeten we ook doen’. Mijn oudste zoon, die er ook bij was, en ik keken elkaar aan alsof ze gek was geworden, maar we hebben het uiteindelijk wel gedaan.” Beiden voltooiden de race en vroegen zich daarna af: wat nu? In een fietsenwinkel ergens achteraf in Sjanghai, ontmoette Willehard de eigenaar die aan triathlon bleek te doen. Aan de muur hing een foto van een oudere man die de Ironman Korea had volbracht. “Hij had zich drie maanden voorbereid dus ik dacht, dat moet ik ook kunnen. Lopen kon ik wel en zwemmen en fietsen als echte Hollander ook wel. Zo deed ik in 2012 mee aan de ITU race in het Chinese Chengdu en al snel volgden de halve en de hele afstand.” Jane deed in Chengdu mee aan een ‘fun’ triathlon. “Ik vond de sfeer meteen leuk en ook ik werd al snel serieuzer”, vertelt Jane die


053

Ze vertoeven veel in exotische oorden, trainen graag in sport-resort Thanyapura in Phuket, maar zowel Jane als Willehard vindt het leuk om in Nederland wedstrijden mee te doen. Zo deden ze een jaar geleden mee aan de Challenge Almere. “Het was geweldig”, blikt Jane terug. “Het was lekker weer, ik reed op de dijk met aan de ene kant de polder en aan de andere kant het IJsselmeer. Dat lange rechte stuk op de dijk, met ook nog eens de wind in de rug, het was schitterend. Voor ons was het heel speciaal om in zo’n oer-Hollandse setting mee te doen aan een triathlon. Het is hier zo mooi, dat besef je pas goed als je niet meer in Nederland woont, denk ik.”

zich niet lang daarna inschreef voor een halve triathlon. “Van een hele triathlon is het nog niet gekomen. Vorig jaar november kwam ik tijdens een trainingsrit in Thailand hard ten val waarbij ik een aantal ribben brak en ik vijf dagen in coma heb gelegen. Ik raakte meer dan tien kilo kwijt en het herstel duurde lang. Pas kort geleden heb ik weer voor het eerst buiten gefietst. In Maastricht waar Willehard en onze toekomstige schoonzoon meededen aan de Ironman, heb ik samen met mijn dochters meegedaan aan de teamrelay. Mijn jongste dochter heeft gezwommen, mijn oudste dochter gefietst en ik heb de marathon gelopen. Zelf denk ik nog niet aan een hele triathlon. Ik vind de halve afstand nog steeds een mooie uitdaging.”

In een fietsenwinkel ergens achteraf in Sjanghai, ontmoette Willehard de eigenaar die aan triathlon bleek te doen. Aan de muur hing een foto van een oudere man die de Ironman Korea had volbracht”

Ook kijken ze uit naar het WK in Rotterdam. Willehard: “Een WK in eigen land is heel speciaal, daar kun je niet omheen. Niet alleen Jan en ik doen mee, maar ook onze zoon. Ik vind het altijd leuk om voor Nederland uit te komen en race graag in het oranje. Vooral in Thailand is dat leuk, want daar wonen redelijk wat Nederlanders en er zijn veel Nederlandse toeristen die je zo kunnen herkennen.” Na het WK reist het stel naar Taiwan, waar Willehard 1 oktober meedoet aan de Ironman Taiwan. Daarna vliegen ze naar Engeland voor de bruiloft van hun dochter en half november staat de Ironman 70.3 in Langkawi op het programma. “Ik zou graag voor mijn 65ste een keer mee willen doen op Hawaii”, vervolgt Willehard. “Lukt dat niet dan blijven we wel dezelfde manier van leven houden, maar waarschijnlijk gaan we dan meer kleinere wedstrijden doen. Maar voorlopig genieten we volop. We leven als een prof, dankzij één goede sponsor: mijn pensioenfonds.”


054

TRANSITION


055

MOMENT PIEYT

ALMERE, 18 AUGUSTUS 1986, ERGENS IN DE MIDDAG. Topfavorieten Gregor Stam (1) en Axel Koenders (66) ontmoeten elkaar op de Gooimeerdijk net buiten Almere. Het is de zesde editie van het open NK tijdens de Spa Holland Triathlon. De AVRO verzorgt het TV-verslag, met commentaar van Jos Kuijer. Het jaar ervoor, tijdens het eerste in Almere gehouden EK, had Stam gewonnen. Koenders heeft in de twee jaren daarvoor gezegevierd. Op het lange heen-en-weer stuk naar de Eemhof vermijden de twee oogcontact. Beeld: Fotostudio Friedländer (uit het historisch archief van de NTB)


056

TRANSITION

TIPS, TRICKS EN INFORMATIE WISSELZONE

VERBLIJF De juiste camping

T

decor van de zoveelste haarspeldbocht. Op vrijdagavond ben jij de supporter, als tijdens

erwijl je je als triatleet helemaal het

de campingtriathlon de niet-ingewijden een

schompes traint op een Alpencol,

eerste dosis van het triathlonvirus geĂŻnjec-

trailend of pedalerend en daarna nog

teerd krijgen. Camping eigenaren Bert & Ilse

even in een idyllisch bergmeer je zwemme-

Mulder weten hoe de Familie Triatleet het

ters maakt, gaat het kroost lekker naar de

liefste op vakantie gaat. En de bond heeft er

camping-animatie. Op woensdag doe je mee

weer een paar nieuwe leden bij...

aan de camping-bergtijdrit en komt je partner je vereeuwigen tegen het dramatische

campingembrun.com

TOOLS Pienter pompje

S

ilca is nooit te beroerd om de grenzen van fiets-gerelateerde gear te verleggen. Nu komen ze met de Tattico pomp, die via

Bluetooth contact maakt met een app op je smartphone om zo tot zeer precieze bandenspanning te komen. Nooit meer op reis met een vloerpomp, of na een lekke band klungelen tot je een ver-van-ideale spanning in je band hebt... de ideale tool voor de perfectionisten onder ons! silca.cc

ENERGIE CaffeĂŻne Kauwgom

NTB Verenigingen

E

G

en frisse aanvulling op het aanbod mierzoete gels en energierepen met allerlei exotische smaken. Kauwgum die je een boost geeft waar je

U tegen zegt, zonder dat je je glazuur verliest! Onder

ezelligheid en gelijkgestemden vind je bij een

triathlonvereniging.

andere hobbytriatleet Mark Tuitert (Olympisch

Sporten onder be-

kampioen op de 1500 meter schaatsen) ontwikkelde

geleiding van gedi-

en kauwde mee aan dit project.

plomeerde trainers, verbondenheid en een

firstenergygum.com

boel nevenactiviteiten maken je triathlonleven nog leuker. Ook niet onbelangrijk: je bondscontributie is lager dan als je individueel lid bent. Dat is weer mooi meegenomen! Op onze

GEAR Superieur draadloos geluid

L

uister je graag naar opzwepende deunen tijdens het sporten? Dan kunnen die witte plastic dopjes die gratis bij je telefoon kwamen echt niet door de beugel.

Deze X3 Wireless Buds van Jaybird bieden naast een

site vind je een over-

superieur geluid ook een zeer comfortabele en zekere fit in

zicht van alle vereni-

je oren; je moet het wel heel bont maken voordat deze eruit

gingen in Nederland:

vallen. De draadloze verbinding met je device via Bluetooth geeft je bovendien optimale bewegingsvrijheid.

triathlonbond.nl/meedoen/ verenigingen/

jaybirdsport.com


STARTLOCATIE: TOPSPORTHAL ALMERE

DÉ IDEALE VOORBEREIDING OP UW NAJAARSMARATHON

M

Medi-Mere

Huisartsenpraktijk en Apotheek


Als lid van de Nederlandse Triathlon Bond ontvang je zes keer per jaar gratis Transition magazine in de brievenbus. Geen lid? Geen nood. Ook dan k un je Transition ontvangen. Je k unt je abonneren via de website van de Nederlandse Triathlon bond, triathlonbond.nl. Bezoek ook meteen onze website transition.nl voor het laatste nieuws, kalenders en achtergrondartikelen over jouw favorieten sporten.


Herenstraat 25 1211 BZ Hilversum 035-6245475 www.tripro.nl

get the bike fit to your body and not your body to the bike


060

TRANSITION

TRIATHLONGEVOEL PIEYT

Ex-schaatser als triathlon promoter

ERBEN WENNEMARS BEROEP Fitste veertiger van NL WOONPLAATS

Dalfsen

LEEFTIJD

41

E

rben Wennemars is deze maand samen met Rob Barel toernooidirecteur van het WK Triathlon in Rotterdam. De zesvoudig wereldkampioen schaatsen wil in die functie de triathlonsport bekender maken bij het grote publiek. Het is waarschijnlijk één van de meest gestelde vragen aan Erben Wennemars de afgelopen maanden; wat heeft een schaatser met triathlon? “Schaatsers zijn allround getrainde sporters en hardlopen en fietsen zijn twee sporten die schaatsers in de zomer beoefenen om hun conditie op peil te houden. Twintig jaar geleden heb ik zelf ook eens een triathlon gedaan. In Dalfsen werd door de Tourclub ieder jaar een triathlon georganiseerd waar ik als achttienjarige, net als veel andere dorpsgenoten, keurig aan meedeed. Dat was best leuk, alleen het zwemmen vond ik verschrikkelijk. Ik kwam als laatste uit het water en voor mij was die triathlon dan ook één grote inhaalrace. Ik hou wel van water, maar dan moet het wel bevroren zijn!” Wennemars zette in 2010 – nadat hij zich niet kwalificeerde voor de Olympische Spelen in Vancouver – een punt achter zijn carrière. Hij blonk uit op de sprint- en middenafstanden, veroverde in totaal zes wereldtitels en won in 2006 op de Olympische Spelen in Turijn bronzen medailles op 1.000 meter en in de ploegenachtervolging. Zijn topsportcarrière mag dan achter zich liggen, sportief is hij echter nog steeds. De sprinter heeft inmiddels elf marathons achter zijn naam staan. Behalve

IK KWAM ALS LAATSTE UIT HET WATER EN VOOR MIJ WAS DIE TRIATHLON ÉÉN GROTE INHAALRACE. IK HOU VAN WATER, MAAR DAN MOET HET WEL BEVROREN ZIJN!” zijn eerste die hij finishte in 3 uur en veertien minuten, liep hij ze allemaal onder de drie uur. “Ik hou nou eenmaal van sport, van buiten zijn”, vervolgt Wennemars. “Nadat ik gestopt was met schaatsen, wilde ik eigenlijk gaan voetballen, maar ik realiseerde me al snel dat als ik een keer een schop krijg, ik er


061

meteen uitlig. Hardlopen past meer bij mij. Ik ren graag marathons en binnenkort doe ik met Bart Brentjens, olympisch kampioen mountainbiken, en bergbeklimmer Wilco van Rooijen mee aan de Red Bull Elements, een wedstrijd die bestaat uit parapenten, mountaikbiken en trailrunnen. Ik hou ervan om mezelf uit te dagen en ik sluit niet uit dat ik ooit nog eens mee ga doen aan een hele triathlon. Maar dan moet ik wel eerst leren zwemmen.” Voorlopig houdt hij het dan ook bij kijken. “Ik vind triathlon prachtig om te zien, vroeger ging ik ook al bij de triathlon in Almere kijken. Triathlon is in de laatste jaren steeds populairder geworden en door de kortere afstanden ook meer toegankelijk. Maar bij het grote publiek is de sport nog niet zo heel erg bekend. Daar hoop ik wat verandering in te brengen. Dat het WK midden in Rotterdam wordt gehouden is natuurlijk geweldig. Je ziet dat in meer sporten. Zoals de World Tour Beach Volleybal die midden in Den Haag werd gehouden en het WK Allround dat volgend jaar in het Olympische Stadion in Amsterdam plaatsvindt. Zo breng je de sport naar de mensen.”

Wennemars deelt de functie van toernooidirecteur met Rob Barel. “Rob is natuurlijk de expert. Hij weet alles over de technische dingen. Hij is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de parkoersen en ik richt me meer op de promotie van het WK.” De oud-schaatser kijkt in ieder geval uit naar de races in Rotterdam, waar naast de elite- en agegroupatleten, ook meegedaan kan worden aan de Open Sprint Race op zondag 17 september. Uiteraard hoopt Wennemars op Nederlands succes. “Het zou mooi zijn als Rachel Klamer, of één van de andere Nederlandse deelnemers, een hoofdrol zou kunnen spelen in Rotterdam. Verder hoop ik op spectaculaire races. De ontknoping vorig jaar in Cozumel, met de Brownlees was fantastisch om te zien. Daar heb ik echt van genoten. Maar hoe het ook loopt, ik hoop in ieder geval dat de triathlonsport en alle atleten die meedoen in Rotterdam het podium krijgen dat ze verdienen.” Tekst Marcia Jansen Tekst Ellen de Monchy


062

TRANSITION

Als Alswe wein inRotterdam Rotterdamiets ietsdoen, doen,doen doenwe we ‘t‘tgoed. goed.Naast Naastde dereguliere regulieremarkt marktop ophet het

marktplein marktpleinen ende deMarqt Marqtmet metde deQQhebben hebben we nog een derde markt, die met we nog een derde markt, die metde dehoofdhoofdletter letterM M(Markthal). (Markthal).Een Eenarchitectonisch architectonisch hoogstandje hoogstandjemet meteen eenzeer zeergevarieerd gevarieerd

aanbod aanbodrestaurants restaurantsen enkraampjes. kraampjes.Wil Wiljeje liever een ouwerwets patatje, dan vind liever een ouwerwets patatje, dan vindjeje

voor voorde dedeur deurvast vasteen eenkraam kraamvan vande defamifamilie lieLadage Ladagemet methun hunprijswinnende prijswinnendefriet. friet.

Markthal Aan Aanvertier vertiergeen geengebrek gebrekrond rond de finish. Genoeg café’s de finish. Genoeg café’sen en

Ni

hippe hippekoffietentjes koffietentjeswaar waarjeje de dekeel keelkan kansmeren. smeren.Of Ofbreng breng

een eenbezoekje bezoekjeaan aande deKunsthal Kunsthal of museum Boijmans of museum Boijmans(als (alsjeje

vrienden vriendenerg erglang langop opzich zichlaten laten wachten). wachten).

Willemsbrug Keerpunt

Cafe Loos Recent Recentisishier hierde dehishistorische brug ‘de torische brug ‘deHef’ Hef’ weer weerop opzijn zijnplaats plaats gezet gezetna nauitgebreide uitgebreide

Wisselzone Fiets-Loop

restoratie. restoratie.Mooi Mooiplekplekkie om de deelnemers kie om de deelnemers

Erasmusbrug

te tezien zienpasseren! passeren!

ITU WORLD TRIATHLON GRAND FINAL ROTTERDAM

Finish Hotel New York

Euromast

Start Verzorgingspost TAXI

Wisselzone Zwem-Fiets Deliplein

De DeWatertaxi Watertaxibiedt biedteen eensnelle snelle en leuke manier om en leuke manier omjejedoor door

Rotterdam Rotterdamte teverplaatsen, verplaatsen,als als bonus bonuskrijg krijgjejeeen eenunieke uniekeblik blik op opde detriathlon triathlonarena. arena.

In Inhartje hartjeKatendrecht, Katendrecht,op ophet het Deliplein, vind je een heel Deliplein, vind je een heelaanaantal taleeteet-en endrinkgelegenheden. drinkgelegenheden. Het Hetisiser ereen eenwaar waarculinair culinair(en (en sociaal!) sociaal!)walhalla. walhalla.Ga Galekker lekker aan de kade zitten met aan de kade zitten meteen een

kaasplank kaasplankvan vande deFenix FenixFood Food Factory Factoryof ofplof plofneer neeraan aande de

toog toogvan vancafe cafede deOuwehoer. Ouwehoer.En En via de Hoerenloper-brug via de Hoerenloper-brugisishet het slechts slechtseen eenkorte kortetippel tippelnaar naar Hotel HotelNew NewYork. York.Rotterdam Rotterdamop op zijn zijnbest! best!


063

WK TRIATHLON

Daggie uit in Rotterdam PIEYT

Over Overde deMaasboulevard Maasboulevardknallen knallen de deatleten atletenterug terugrichting richtingbinbinnennenstad. Maak pitstop stad. Maak eeneen pitstop bij bij bar bar restaurant Aloha gevestigd restaurant Aloha gevestigd in

in voormalig tropisch zwempavoormalig tropisch zwempararadijs Tropicana.Vanaf Vanafhier hierheb hebje dijs Tropicana.

ieuw eM a

jeover eeneen prachtig uitzicht overover de prachtig uitzicht rivier op de skyline de rivier opbefaamde de befaamde skyline van vande dehavenstad. havenstad.

as

VOOR ZOWEL SPORTERS ALS SUPPORTERS HEEFT ROTTERDAM VEEL TE BIEDEN GEDURENDE DE AANKOMENDE ITU WORLD SERIES TUSSEN 14-17 SEPTEMBER. ONZE ROTTERDAMSE REDACTIECOLLEGA’S ZOCHTEN ALVAST VOOR JE UIT WAAR JE WEZEN MOT. GERS, TOCH?

Het Hetfietsparcours fietsparcoursisissnel, snel,maar maar dat datisisde deRotterdamse RotterdamseMetro Metro ook. ook.Probeer Probeernog nogwat watvan vande de actie mee te pakken rond actie mee te pakken rondde de

Laan Laanop opZuid Zuidof ofwanneer wanneerde deatatleten letenvan vande deBrienenoordbrug Brienenoordbrug af afkomen komendenderen. denderen.

Snelle afadling

Waaier Gevaar

Van Brienenoordbrug

klimmen

De DeCol Colde deBrienenoord Brienenoordisis beruchte trainingsgrond beruchte trainingsgrond

voor vooralle alleRotterdammers Rotterdammers met metde deambitie ambitiein inde deberbergen gente tegaan gaankoersen. koersen.

De Kuip


TRANSITION

SPOT LIGHT

064

1

V EENENDA AL

1

NK sprint triathlon

Niek Heldoorn en Kirsten Nuyes winnen het uitgestelde NK sprint. Nadat de race in Rotterdam omgezet werd in een duathlon, werd de 35e editie van Triathlon Veenendaal de plek van handeling. Nuyes prolongeerde de zege van 2016, voor Heldoorn was het de eerste overall zege op een NK, nadat hij vorig jaar al wel de beste junior was. Ferro Mosae Maastricht en Squadra Eindhoven lijken op weg naar de titels in de Eredivisie na opnieuw een dagzege. Beeld Sonja Jaarsveld

2

2

M ONTRE AL

World Triathlon Series

Twee WTS-weekends op rij, allebei in Canada en beide keren een zesde plek voor Rachel Klamer, die ook zesde staat in de WK-stand met alleen de Grand Final in Rotterdam nog te gaan. Constant zijn is ook een kunst. Geert Schipper won in Edmonton de World Paratriathlon Series. In Montreal boekte Ashleigh Gentle de eerste WTS-zege in haar loopbaan, na vijf keer eerder op de tweede plaats te zijn geĂŤindigd. Beeld ITU/Wagner Araujo

3

L EIDERDORP

Finale 1eDivisie

De eerste finales van de Teamcompetities Triathlon stonden in Ouderkerk a/d Amstel en Leiderdorp gepland. Met een teamrelay werd de strijd om promotie en degradatie beslecht. Kampioenen in de 1eDivisie werden zowel bij de mannen als de vrouwen de tweede teams van Hellas Utrecht. Promoveren naar de Eredivisie kunnen ze echter niet, omdat de eerste teams al op het hoogste niveau uitkomen. In Breda, Rotterdam, Nijmegen en Aalsmeer werd daarom ook zonder overwinning gejuicht. Eredivisie 2018, ze komen eraan. Beeld Renee Tijdink

3


065

4

P ENTIC TON

4

WK Duathlon junioren

Een zwaarbevochten bronzen medaille voor Thomas Cremers is de belangrijkste oogst van de ploeg van bondscoach Armand van der Smissen op het WK duathlon in het Canadese Penticton. Cremers moet op de fiets geweldig aan de bak nadat hij aanvankelijk met kettingproblemen kampt. De inhaalrace brengt hem op het podium. Een droomresultaat voor de Gelderse junior, die gekomen was voor een notering bij de beste tien van de wereld. Beeld ITU/Wagner Araujo

5

5

E MMELOORD

Fit Fun Triathlon Noordoostpolder

Een triathlon waar elke deelnemer een zak uien krijgt? In Emmeloord houden ze van jonge tradities. Martijn Boot en Ingrid Eelkema wonnen de kwart triathlon. Saillant, beiden kwamen de dag ervoor ook al in actie. Eelkema won een achtste triathlon in Bodegraven, Boot nam deel aan het NK sprint triathlon in Veenendaal. Beeld Annelies Klompe

6

N OORWEGEN

XTERRA

Een wedstrijd winnen als professional in het XTERRA-circuit was iets wat al jaren op het verlanglijstje van Maud Golsteyn stond. In Noorwegen bracht ze haar droom in vervulling. Onder epische omstandigheden wist de Limburgse vaandeldraagster van de crosstriathlon de race in haar voordeel te beslechten, als eerste Nederlandse vrouw ooit. Kers op de taart was de ontvangst aan de finish door partner Lars van der Eerden, die zijn agegroup won. Beeld Filipe Ricardo da Silva Pereira/Unspot Design

6


Roel Donker (uit: Historisch archief NTB)

TRANSITION

FIN ISH

066

HET SEIZOEN IS NOG NIET VOORBIJ. FINALES, K AMPIOENSCHAPPEN, AFSLUITENDE RACES EN MOOIE TRIPS LIGGEN IN HET VERSCHIET. GENIET ERVAN!


Will Leer

Professionee

NU MET DE UW INGEBO LAGHARTS R METE

CHASE YOUR DESTINY G P S SP O RT H OR LOG E

NI E U W : PO LAR M 4 3 0

INGEBOUWDE GPS

OPTISCHE HARTSLAGMETING

RUNNING PROGRAM

RUNNING INDEX

Ontdek meer op polar.com

SN E L H E I D E N A F S TA N D VIA DE POLS


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.