Transition #19 by Nederlandse Triathlon Bond

EEN UIT GAVE VAN

H A L LO 2019!

IN TERV IEW

DIT WORDT JOUW JAAR

MAAIKE CAELERS

Vooruitblik

Opnieuw beginnen

19 2019

SW IMRU N

AVON T U U R

DOSSIER ENDURO

CHALLENGE DAYTONA

Zwemmen, lopen, 50 wissels

Racebaan

DO 22 T/M ZO 25 AUG

2019

H AL

VE TRIA

TLON

! A K I K R O F E M E GO EXTR Y H C I V 3 . 0 7 N A M IRON

WWW.KIKAEXTREME.NL

OR KIK

INHOUD 04 06 12 14 18 26

Voorwoord

Avontuur Challenge Daytona Versus

H allo 2019

Interview Maaike Caelers

Tokio Calling

COLOFON TRANSITION is het officiële magazine van de Nederlandse Triathlon Bond (NTB) met daarin aandacht voor triathlon, duathlon en andere combiduursporten. De Nederlandse Triathlon Bond stelt zich ten doel de beoefening en het organiseren van multidisciplinaire duursporten te bevorderen en de belangen van de bij haar aangesloten leden (verenigingen, wedstrijdorganisaties, individuele leden) te behartigen. De NTB is aangesloten bij NOC*NSF, ETU en ITU. Transition magazine verschijnt zes keer per jaar. Het volgende nummer verschijnt in april 2019. Nabestellen van een los exemplaar van deze editie kan via bit.ly/transition_mag (zo lang de voorraad strekt). Kosten incl. verzending in NL: €8,50

28 38 40 40 46 52

Fit aan de start

Wisselzone

54 66

Dossier Enduro: swimrun

Finish

Wielrenners in de triathlonsport Tokio Calling

Voeding

Spotlight 2018

Uitgever Nederlandse Triathlon Bond Hoofdredactie Martijn Keijsers T 06 – 48 93 18 21 E martijn@transition.nl Eindredactie Nederlandse Triathlon Bond Medewerkers Jeroen Boot, Christie Brouwer (eindredactie), Marcia Jansen, Martijn Keijsers, Mirko Meerwaldt, Miriam van Reijen, Ilona Rullens Art-direction & vormgeving Totenmetontwerpen.nl Jeroen Boot Mirko Meerwaldt Ilona Rullens Aan dit nummer werkten mee Tekst: Jeroen Kreule, Thomas Sijtsma Beeld: Active Images, Anja Brouwer, Tim Buitenhuis, Peter Denekamp, Jakob Edholm, José Louis Hourcade, Sonja Jaarsveld, Long Course Weekend, Pierre Mangez, Nadja Odenhage, Ötillö,

Lennaert Ruinen, Romy Louise van Schooneveld, Renée Tijdink, Marion Tuin, Kim van ‘t Verlaat, Cor Vos, Jacek Wielowski, Renée Witteveen, z.EPhotography Cover Petter Askergren en Therese Alshammar tijdens Ötillö 2018 (Jakob Edholm) Advertenties, verspreiding en druk Ying Media bv Zwarteweg 3 / 8603 AA Sneek T 06 – 10042999 E info@yingmedia.nl Abonnementen Leden van de Nederlandse Triathlon Bond krijgen Transition magazine zes keer per jaar gratis toegestuurd. Niet-leden betalen voor een los jaarabonnement € 40,-. Abonnees in het buitenland hebben de keuze tussen een digitale Transition (€ 40,- per jaar) of een gedrukt magazine thuisgestuurd krijgen (€ 70,30, inclusief verzendkosten). Jaarabonnementen worden tot wederopzegging aangegaan. Opzegging van een abonnement

kan tot uiterlijk 1 december van het lopende abonnementsjaar, daarna wordt het abonnement automatisch met een jaar verlengd. Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van de eerstvolgende uitgave van Transition magazine te worden doorgegeven. Dit kan door een e-mail te sturen naar: info@triathlonbond.nl Of per post naar: NTB, Papendallaan 49 6816 VD, Arnhem. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of vermenigvuldigd door middel van druk, digitaal of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de hoofdredactie.

TRANSITION

ls time-crunched triathlonpapa zoek ik tegenwoordig naar slimme oplossingen om gezinsleven en sport met elkaar in balans te brengen -en te houden. Na de fietskar, die onze dochter al een aantal heerlijke pannenkoekenlunches heeft opgeleverd op de Veluwe, de babyjogger en de gymnastiek tijdens het ochtendslaapje is er deze winter een Zwift-abonnement toegevoegd aan het trainingsarsenaal. Het trainingsgroepje waarvan de leden elkaar steeds minder ontmoetten sinds er kinderen zijn en er verhuisd wordt vanuit Arnhem naar de Gelderse periferie, komt nu virtueel samen op de donderdagavond voor een trainingsritje in Watopia of een andere digitale setting. FTP’s, Watts per kilogram en ERG-mode zijn de nieuwe topics in de appgroep. Laat het me vooral weten als we daar in Transition ook aandacht aan moeten besteden, want virtueel samen trainen is zeer 2019, mensen. Wat 2019 nog meer brengt, zal de tijd ons leren. We nemen er al wel een voorschot op door vier mensen die 2018 kleurden te vragen naar hun plannen voor dit jaar. Jeroen Kreule maakt een rondje en belde met twee atleten, een jurylid en een wedstrijdorganisator. Ook liepen we de racekalender na, om te zien wat voor moois er dit jaar aan zit te komen. Onze tips voor jou vind je door het magazine heen onder de noemer “Hallo 2019”. Mij maak je als lezer altijd blij met goede verhalen waar je eens lekker voor kunt gaan zitten, liefst met openhartige sporters aan het woord. Maaike Caelers is een mooi voorbeeld. De topatlete uit Weert stopte onlangs met topsport, na een carrière met hoge pieken en diepe dalen. Marcia Jansen interviewde haar over wat geweest is en wat komen gaat. Ook van Thomas Sijtsma hebben we een item om

even goed voor te gaan zitten. Uit de podcast van Rob Pouw komt een verhaal met Cameron Wurf, die in Kona afgelopen oktober de snelste fietstijd ooit op de klokken zette. Hij schuwt de grote woorden niet en noemt man en paard als het gaat om wielrenners die we in de toekomst weleens als triatleet tegen zouden kunnen komen. Dat het ook mooi leesvoer op kan leveren als het schuurt, blijkt het uit avonturenverhaal van Challenge Daytona. Marion Tuin had er een rotdag en vond in de nieuwbakken organisatie en de wisselvallige weergoden de hoofdschuldigen, maar de Amerikanen waren laaiend enthousiast en de beelden van triatleten op het racecircuit zijn schitterend. Ook in de rubriek Versus schuurt het altijd. In deze editie vragen we ons af wat meer pijn doet. Kort en hard of lang en traag. Oordeel vooral zelf. In het Dossier Enduro verkennen we ditmaal de swimrun-scene. Marcia Jansen sprak met Thomas Schreven en ook bij hem blijkt het vaderschap een impuls te hebben gegeven aan het verkennen van nieuwe mogelijkheden. Schrap het tijdrovende fietsonderdeel en richt je op dat wat toch al trok aan de combiduursport: natuur, avontuur en extreme uitdagingen. Je voelt aan alle kanten dat het tijdperk van de swimruns aanbreekt. Niet ten koste van triathlon, wel als volwaardig alternatief voor echte liefhebbers. Ik kan niet wachten totdat we op de NTB-kalender ook swimruns mogen aanbieden. En zeg nou zelf, het levert prachtige platen op, toch?

Veel leesplezier! Martijn Keijsers Hoofdredacteur

Beeld Ötillö (Jakob Edholm)

DE TIJD Z AL ‘ T LEREN

TRANSITION

CHALLENGE DAYTONA Tekst Thomas Sijtsma Beeld Active Images, Jose Louis Hourcade, Marion Tuin

CHALLENGE DAYTONA, EEN NIEUWE TRIATHLON WAAR GESTREDEN WORDT OP EN ROND HET WERELDBEROEMDE RACECIRCUIT DAYTONA INTERNATIONAL SPEEDWAY IN FLORIDA, WIL GRAAG UITGROEIEN TOT EEN ECHTE KLASSIEKER IN ONZE SPORT. EEN DOOR REGEN EN ONWEER GETEISTERDE EERSTE EDITIE HELPT DAAR NIET ECHT BIJ. OF JUIST WEL? AVONTUUR

e kijkt op haar sporthorloge. Elke minuut heeft ze voorbij zien gaan. In onwetendheid over wat komen gaat. Om haar heen ziet ze gespannen gezichten. Het zijn soortgenoten en lotgenoten. Een stuk of twintig ziet ze er, professionele triatleten die al uren zitten te wachten. Waarop? Gaat het nog wel door? Marion Tuin, eerstejaars pro-triatlete, beseft dat ze al zes uur in deze deprimerende ruimte zit. Het is de Greenroom van de ‘World Center of Racing’, de plek waar normaal mensen in heel andere racepakken zitten. Marion is in

afwachting van de eerste editie van de Challenge Daytona op het International Speedway Circuit. Op deze plek zal het vandaag over wattages gaan, niet over paardenkrachten, kerbstones en pole-position.

BLIKSEMSCHICHTEN

De tijd doden. Hoe het moet weet ze niet. Het gaat als vanzelf. Minuten, uren, een kwart dag brengt ze al door in dit hok sinds ze om half zes binnenstapte om zich voor te bereiden op haar profdebuut. Marion knoopt nog maar

eens een nietszeggend gesprek aan met een Amerikaanse. In de eindeloze uren eet ze havermout, heel veel bananen en een beetje toast. Wat een lelijke ruimte is het eigenlijk. Grote ronde tafels zijn omsingeld door simpele stoelen. Enkele triatletes warmen zich op. De organisatie heeft er loopbanden en hometrainers neergekwakt. Marion besluit zich zwemmend op te warmen vlak voor de race. Als die er nog komt. Deze hele situatie is ontstaan door de

TRANSITION

kan ze elk weekend wel in Nederland doen. Op hoge poten stapt ze op de organisatie af om te melden dat ze faliekant tegen het plan van de andere atletes is.

INGEKORT

weersverwachtingen van de lokale meteodienst. De modellen voorspellen hevige regenval en onweer. Maar het kan ook snel ten goede veranderen; Florida is onberekenbaar in december. De organisatie durft heel lang geen knoop door te hakken. Tot grote ergernis van de wachtende atleten. Ook Marion is ongeduldig. De hele ochtend ziet ze de Greenroom oplichten door bliksemschichten. Bakken met water vallen vanuit de hemel op het circuit. Het klagen neemt in de groep vrouwen naar

het einde van de ochtend steeds meer toe. De grinta om te strijden is uit hun hoofden weggeregend. Enkelen proberen zich te verenigen om bij de organisatie van de halve triathlon een halve marathon te laten maken. Met de regen en het onweer is zwemmen en fietsen onverantwoord, maar hardlopen moet kunnen. Ook Marion wordt gevraagd zich aan te sluiten bij de groep. Ze weigert. Wat een onzin, zegt ze. De Steenwijkse is niet helemaal naar Florida gekomen om een halve marathon te lopen. Die

Met de uiteindelijke beslissing is Marion ook niet zielsgelukkig. Maar er is in elk geval zekerheid. En het wordt een triathlon. Na zeven uur wachten mag ze dan toch racen. De amateurs starten voor de pro’s in plaats van andersom. Niet alleen de startvolgorde, ook de afstanden worden aangepast. In plaats van 1900 meter zwemmen, 90 kilometer fietsen en 21,1 kilometer hardlopen wordt het 1600 meter zwemmen, 60 kilometer fietsen en een krappe dertien kilometer hardlopen. Oh, en die prachtige fietsronde langs de prachtige kust van Florida? Streep erdoor. Vijftien rondjes rijden op het circuit, telkens dezelfde ovalen omgang. Lake Lloyd, het rechthoekige meer in het midden van het circuit, kende Marion al. “Op vrijdag was ik er al even ingedoken met mijn badpak. Koud, joh. Florida de Sunshine Coast? Na tien minuten stond ik weer op de kant. Daar was weinig zonnigs aan.” Voor het beschrijven van het zwemonderdeel heeft de parttime tandarts, ‘met nul gaatjes door sportdrank’, weinig woorden nodig. Door haar

wetsuit viel het mee met de kou. Die is afgevinkt. Dan het fietsen op een racecircuit. Een beetje als Max Verstappen rondjes draaien op het circuit. Zo voelde het voor Marion alleen niet helemaal. De wind stond op een van de twee rechte stukken vol van voren. “Aan de ene kant van het circuit hoefde ik amper te trappen om veertig kilometer per uur te halen, aan de andere kant werd je teruggeblazen als je geen cadans kon vinden.” Van Formule-1 naar T-Ford dus. “Ik zag veel concurrentes zelfs staand op de pedalen tegen de wind op boksen. Dat lijkt me nooit de bedoeling. Als voormalig Groningse houd ik wel van de wind. Daar heb ik geleerd om ritme te vinden, maar dat duurde toch acht ronden voor ik dat had gevonden.” “Vijftien rondjes over een rechte weg met twee keer per ronde een steil oplopende bocht. Na drie keer rond te zijn geweest, had ik het überhaupt wel gezien. Het was een ander beeld dan waar ik voor gekomen was. De officiële route zou eigenlijk na een ronde het circuit al verlaten om vervolgens een lus te maken door verschillende landschappen. Ik keek vooral uit naar een lang stuk over de boulevard langs het strand. Die werd me door de regen ontnomen. Waarschijnlijk konden ze daar de wegen niet langer vrij houden voor ander verkeer.” Troosteloos, sfeerloos en inspiratieloos noemt

De grinta om te strijden is uit hun hoofden weggeregend. Enkelen proberen zich te verenigen om bij de organisatie van de halve triathlon een halve marathon te laten maken. Met de regen en het onweer is zwemmen en fietsen onverantwoord”

Marion de triathlon die op Amerikaanse wijze groots werd aangekondigd en de potentie heeft een klassieker in de sport worden. Maar daarvoor moet volgens haar nog een lange weg worden gegaan.

AZIË EN AUSTRALIË

Het International Speedway Circuit trekt op een willekeurige racedag tienduizenden mensen naar de tribunes en de grote aanmoedigingsvelden. De tribunes leken 9 december bij de Challenge ook vol te zitten, maar dat was gezichtsbedrog. De stoeltjes zijn in verschillende kleuren geverfd waardoor het de indruk geeft dat er veel mensen op het evenement zijn afgekomen. De bijna oorverdovende stilte verraadde de leegte. Is het evenement nog onbekend bij de lokale bevolking? Of heeft de storm het publiek thuis gehouden? “Misschien verwen ik mezelf ook wel te veel met mooie wedstrijden”, erkent Marion. In verband met een rits aan loopblessures heb ik nog nooit een hele triathlon gedaan, maar daardoor kon ik wel starten bij waanzinnige halve triathlons.” Marion startte bij wedstrijden in Australië, Nieuw-Zeeland en in Azië. Op het bescheiden lijstje met starts in Europa staan tot op heden alleen Almere en Rimini. Daar wordt komend seizoen waarschijnlijk weinig aan toegevoegd. “Ik wil weer naar Azië en Australië. Dat is een heerlijk avontuur, maar het heeft bij mij ook

TRANSITION

Ik keek vooral uit naar een lang stuk over de boulevard langs het strand. Die werd me door de regen ontnomen. Waarschijnlijk konden ze daar de wegen niet langer vrij houden voor ander verkeer.”

een financiële reden. Ik werk tweeëneenhalve dag per week als tandarts, de andere helft van de week probeer ik als pro te leven. De proflicentie verdiende ik in 2018 in Taiwan. In Azië en Australië is het voor mij eenvoudiger om prijzengeld te winnen. In deze sport is het gewoon niet makkelijk om geld te verdienen.” Op het racecircuit was het prijzengeld nog ver weg voor Marion, die zichzelf nog tien jaar

geeft om op de lange afstand een van de besten van Nederland te worden. Op de fiets merkte ze al dat ze rust nodig had in plaats van een nieuwe wedstrijd. Het looponderdeel was ook niet heel inspirerend. “In de eerste ronde was ik nog in een battle verwikkeld. Daardoor kon ik mezelf gelukkig nog motiveren. Ik zag al dat tijdens het fietsen er geen erehagen voor mij stonden, bij het looponderdeel werd dat nog veel erger. Alle amateurs waren eerder gestart en dus al gefinisht. Ik lag als één-na-laatste in het vrouwenveld en dat maakte de leegte nog groter. Er waren niet veel agegroupers die de moeite namen om ons nog aan te moedigen. De dag was door het noodweer al lang genoeg.” De looproute bestaat uit twee rondjes over het binnenste deel van het circuit zoals we dat in Europa op Spa Francorchamps of Silverstone kennen. Dus geen steile, ovale bochten aan het eind van de twee rechte stukken, maar een strook asfalt die als een rivier door het landschap kronkelt. Soms moet een stuk over een onverhard deel worden gelopen. Dat gegeven maakte het er voor Marion niet makkelijker op. Enkele keren liep ze met een vragend gezicht en twee armen in de lucht naar de juiste route te zoeken. Naar haar enig overgebleven concurrente in de race riep ze zelfs of zij enig idee had of ze links of rechts moesten gaan. Ze voelde zich bijna als door God verlaten. “Ik had gewoon geen enkel idee

waar ik heen moest, het leek alsof alles al was opgeruimd. Op kruispunten en bij bochten stond niemand meer. Er was niemand van de organisatie te bekennen, nergens. Voor zover ik kon zien dan. De concurrente en ik zijn elkaar maar gevolgd, dan liepen we in ieder geval dezelfde route en dezelfde afstand.”

ZIELENLEED

Toen Marion dacht dat ze alles wel had gehad, kwam ze aan bij de eet- en drinkpost van de race. “Daar zat een jongen dus gewoon op zijn stoel te slapen. Ik zag hem knikkebollen, hij

KINDERZIEKTES Niet elk eerstejaars evenement staat direct als een huis. Soms duiken er kinderziektes op in het organisatieproces. Soms zitten de omstandigheden domweg tegen. Als atleet kun je maar beter voorbereid zijn als je naar het buitenland reist voor een race die nooit eerder gehouden werd. Flexibiliteit en zin voor avontuur zijn eigenschappen die goed van pas komen! In 2011 werd de eerste editie van Ironman Wales te elfder ure van een nieuw zwemparcours voorzien, toen bleek dat het stormachtige weer voor gevaarlijke muien zorgde in de baai bij Tenby waarin gezwommen zou worden. Het nieuwe parcours werd aan de andere kant van het klif neergelegd. Behalve een chaotische landstart met rennende atleten langs de kustlijn in plaats van zwemmend in zee, leverde het ook een andere noviteit op. Na het zwemmen moest eerst het steile klif beklommen worden en vervolgens een kilometer door het centrum worden gerend om bij de oorspronkelijke wisselzone te komen. Atleten moesten daarvoor verplicht een extra paar loopschoenen meenemen. Toen dat nieuws pas twee dagen voor de race bekend werd, was niet iedereen daar even gelukkig mee. Het leverde wel een prachtige stoet van in wetsuit gehulde bibberende atleten op, die rond acht uur in de ochtend door het nog slaperige Tenby naar de wisselzone sjokten op hardloopschoenen, onderweg naar hun fiets. De locals wisten niet wat ze zagen. De atleten liepen die dag 43.2 kilometer…plus wat ze op het strand smokkelden bij de zwemstart.

was verveeld en slaperig. ‘Hey! Hey!’, heb ik hem toegeschreeuwd waardoor hij wakker schrok. Blijkbaar was de dag voor hem ook een paar uur te lang.” Het zielenleed was bij de finish nog niet over. De fotograaf had geen aandacht meer voor de laatste twee vrouwen en had zijn focus inmiddels gericht op de podiumceremonie waar de Belg Pieter Heemeryck en de Amerikaanse Sarah Haskins werden gehuldigd voor een toch al historische overwinning. Er kan immers geen andere triatleet zeggen dat hij of zij de eerste

Alle amateurs waren eerder gestart en dus al gefinisht. Ik lag als één-na-laatste in het vrouwenveld en dat maakte de leegte nog groter. Er waren niet veel agegroupers die de moeite namen om ons nog aan te moedigen. De dag was door het noodweer al lang genoeg.”

winnaar is van de eerste Daytona Challenga op het racecircuit in Florida. “Zo voelt het dus om ver achter in het veld aan te komen, het voelt bijna denigrerend”, constateert Marion. “Een finishfoto is er niet eens van mij gemaakt. Gelukkig heeft een aanwezige vriend van mij nog een kiekje geschoten terwijl ik op de finishlijn sta. De volgende en echt laatste tegenvaller was de voedselvoorraad. In het aankomstgebied snakte ik naar eten en drinken, maar dat bleek helemaal op dan wel opgeruimd. Het zorgde voor gemengde gevoelens. Ik had een treurig gevoel overgehouden aan de positie waar ik finishte, maar ook aan het gebrek aan aandacht van zowel toeschouwers als medewerkers van de wedstrijd. In een ander deel van mijn lijf overheerste het sentiment dat ik het eind van het seizoen en van de Challenge had gehaald.”

AMERIKAANS NATIONALISME

Hoewel de gelikte Amerikaanse aftermovie anders doet vermoeden, is Challenge Daytona volgens Marion niet meteen een wedstrijd die ze iedereen zou aanraden. In het 3.36 minuten durende filmpje, uiteraard ondersteund met

adrenalineverhogende muziek, met vertragende beelden gevuld met tragiek, Amerikaans nationalisme door middel van vlaggen en het volkslied wordt de eerste editie uiteengezet als een geslaagd evenement. De euforische finishmomenten met een handvol stervende zwanen verhullen dat de halve triathlon eigenlijk een een-derde triathlon was. Marion’s gevoel wordt gevoed door een combinatie van haar matige vorm, het slechte weer, de doodse entourage, de matige organisatie tijdens haar race en de eenzaamheid op de streep. Al ziet ze de potentie van het evenement wanneer de zon wel schijnt in de Sunshine State, wanneer het normale fietsparcours wel volledig gereden mag worden en wanneer het publiek wel de atleten komt aanmoedigen. Veel Amerikaanse pro’s vonden het ondanks

de omstandigheden de wedstrijd ‘fantastisch’, ‘geweldig’ en ‘waanzinnig’. “Misschien lag ik wel te ver van achteren om er echt van te genieten. Al ben ik niet van plan hier volgend jaar weer te starten.” Met de gedachte aan warme decemberzon, Amerikaanse gastvrijheid en de blik op de aftermovie denken veel mensen er vast anders over. Met een beetje mazzel werken de weergoden tegen die tijd wel mee en zijn de kinderziektes ook genezen. Een avontuur levert het sowieso op!

TRANSITION

‘P W

at is diep gaan? Hoe ziet het echte lijden eruit? Wie weet de pijngrens het beste te benaderen, of zelfs te verleggen? Is het de atleet die schier oneindig doorgaat en een hele triathlon -of een veelvoud daarvan- weet te volbrengen, of is het de sporter die in een supersprint het licht bijna uit laat gaan? Wie net begint met triathlon, wordt veelal aangeraden om te starten met een sprintafstand. Laagdrempelig, te overzien en je herstelt er snel genoeg van om op korte termijn opnieuw ergens aan de start te staan. Totdat je écht snel wilt gaan. Baansprinters en zwemmers die ruim na de finish de pers te woord staan en voor de camera nauwelijks uit hun woorden kunnen komen van het hijgen. Zo diep gegaan dat het hart een kwartier later nog altijd woest in de keel bonkt. Een vijftienhonderd-meterschaatser die uren na de race nog altijd venijnig hoest en een bloedsmaak in de mond blijft proeven de rest van de dag, of de roeier die in zes luttele minuten zichzelf zodanig leeg weet te trekken dat hij bijna flauwvalt en enkel door de boot nog gered wordt van een wisse verdrinkingsdood. Zo diep in het rood dat het licht bijkans uit gaat. Oud-profwielrenner Peter Winnen verhaalde over zwarte sneeuw die hij op Alpe d’Huez zag tijdens de klim waarin hij dermate diep ging dat hij alleen nog maar kon bidden tot de maagd Maria, in wie hij vermoedelijk het geloof na zijn vroege jeugd al opgegeven had, dat het toch eindelijk voorbij mocht zijn.

ijn lijden is best leuk, als het maar lang duurt.’ Een quote van een atleet die alle soorten races mooi vindt, van supersprintjes tot ironmans en van sprints in het zwembad tot lange trailruns. Het is de cheetah versus de wolf. De archetypische gespierde maar luie kat die met één felle uitbarsting enkel het hoogst noodzakelijke doet om aan het lekkerste eten te geraken of uit schier desinteresse in een extra poging nog zou verhongeren versus de jagende sleurende nooit aflatende hond die zich door honger gedreven alleen maar meer inspanningen getroost en tot de laatste snik door blijft gaan. Pijn als zelf toegediend medicijn in een trage, nooit aflatende stroom van druppels. Elke training wordt een flegmatieke balts die de flirt met het zelf gekozen moment van lijden moet bevestigen. Niet kort en fel zijn de geleverde vermogens, voorafgegaan en gevolgd door lange perioden van actief en passief herstel, maar uitgestrekt en opgerekt in hun dans om de vulkaan die op de langste dag der dagen pas uit mag barsten, tot een al evenzeer trage stroom van hete lava, voorafgegaan door veel gerook, gerommel en met waarschuwende asregens. De voldoening van het opzoeken en verleggen van je grenzen is nooit zo groot als wanneer je een extreme duurinspanning doet. De echte peilloos diepe donkerten in jezelf leer je pas kennen als je de hele dag overgeleverd bent aan je eigen lijden. Heen en weer geslingerd worden tussen de roes van de endorfine en het eindeloze verdriet van het zelfmedelijden krijgt pas een interessante amplitude als het afzien langer duurt dan een halve dag. Hoe langer de pijn, hoe sterker de herinnering en ook hoe heftiger de drang om tot herhaling te komen. Een 1500-meter schaatser zegt na afloop: dit nooit weer. Een ironman zegt: schrijf mij maar meteen in voor de volgende editie! En die laatste doet dat niet omdat het geen pijn deed, omdat het niet heftig was of omdat zij niet diep gegaan is. De wens tot herhaling is er vanwege de wens om grenzen andermaal op te zoeken, opnieuw in jezelf op zoek te gaan naar het uiterste en wederom te kijken of dat te verleggen is. Zo’n volgende ironman is dan meestal wel een maand of drie, zes of twaalf verderop pas aan de beurt. De schaatser moet misschien dezelfde dag alweer aan de bak, als het een allrounder is en volgende week staat de volgende vijftienhonderd alweer op het programma. Nooit weer blijkt dan ook een zeer betrekkelijk begrip. Heb je echt alle vermogens aangeboord als je dezelfde dag of de andere week al op herhaling kunt…?

PIJNGRENS

Dat hallucinante effect kun je alleen bereiken tijdens korte, extreem heftige uitbarstingen van sportgeweld. In het geval van Winnen duurde dat een klein uur, een schaatser is binnen twee minuten klaar met de schaatsmijl en zwemmers en baansprinters zijn soms nog korter bezig. Zo diep gaan vergt veel moed. Vooraf weten dat de pijn ondraaglijk zal worden, dat je longen schreeuwen om verlossing, het hart de keel bijna openscheurt en het hele lijf zoveel zuur lijkt te verzamelen dat het de oren uit spuit, dat is een vooruitzicht om bang van te worden. En doe je dat niet, dan ben je onherroepelijk trager dan je een vorige keer was. Verbetering betekent meer pijn, betekent nog dieper gaan. En niet alleen tijdens races. Ook trainingen zullen intensiever moeten zijn. Elke week staan er weer gruwelsessies op het programma. Kun je dat niet opbrengen? Wil je dat vooruitzicht kwijt? Stap dan over naar de lange afstand. Lang is traag. Meer spierpijn na afloop, minder pijn onderweg. Geen bloedsmaak, geen zwarte sneeuw. Gewoon blijven concentreren en door doen. Daarbij is het lange werk eerst en vooral strijd tegen jezelf in plaats van tegen concurrenten die wellicht net wat dieper durven gaan. Het is letten op voeding in plaats van pushen tot in het diepst van je vezels. Het is… een beetje voor watjes.

MEER DA RACEFIETSENN 200 EN MTB OP VOORRAA D!

DÉ SPECIALIST IN

RACEFIETSEN EN MOUNTAINBIKES! Wij zijn dealer van ondermeer: Cannondale, Colnago, Cube, Bianchi, Giant, Fuji en De Rosa. Voor beginner tot ‘crack’ een passende fiets! RUIM 750 M2 FIETSKEUZE! 2

2 A7/E

JOU

Haskerutgongen 7 - Oudehaske Tel: 0513 677234 • info@haicobouma.nl

OUDEHASKE

KIJK OOK OP: WWW.HAICOBOUMA.NL

VEE

REN

HEE

TRANSITION

Wij kijken met jou reikhalzend uit naar wat het triathlonseizoen 2019 zal gaan brengen. Nu is het nog winter, maar voor je het weet barsten de wedstrijden weer los. Of misschien ben je nu al wel actief met winterse varianten? Of zit je nog volop in de planning? Dan hebben we een heleboel tips voor je! En we vroegen vier mensen die je vorig jaar in Transition tegenkwam naar hun ideeĂŤn over 2019. Leuke plannen hebben ze. Verspreid over het magazine vind je deze vooruitblik op het nieuwe jaar. Hallo, 2019!

2019

LONG COURSE WEEKEND BEESEL Beeld Long Course Weekend

Terwijl Ironman in Maastricht (en West-Friesland) dit jaar korte afstanden aanbiedt (5i50 en 4184), kunnen atleten van de lange adem toch in de provincie Limburg terecht. In Beesel wordt de eerste editie van het Long Course Weekend gehouden op 17,18 en 19 mei. Ook, of misschien wel vooral, leuk voor wie eens wil proeven aan een of meerdere onderdelen van de triathlonsport, de afstanden wil mixen (van heel kort tot zeer lang) en voor atleten die de hele triathlon als ambitie hebben, maar er nog niet toe zijn aan alles op dezelfde dag te moeten doen. De succesformule uit Wales, die intussen ook op Mallorca en in AustraliĂŤ uitgerold is, komt nu dus ook naar Nederland. Speciaal voor lezers van Transition is er een kortingsaanbod. Gebruik TRANSITION20 bij je inschrijving en ontvang 20% korting op de inschrijfprijs voor alle disciplines en afstanden! nl.lcwholland.com

TRANSITION

HALLO

RUN BIKE RUN SERIES

Beeld Kim van â&#x20AC;&#x2DC;t Verlaat

Zeven wedstrijden voor duathlonteams, met daarin twee NKâ&#x20AC;&#x2122;s en diverse spectaculaire en innovatieve raceformats, dat zijn de Run Bike Run Series. Op de kalender gesitueerd in het voor- en naseizoen, dus prima te combineren met je triathlonambities. De titelverdedigers zijn TRICAN uit Nijmegen bij de mannen en TC Twente uit Enschede bij de vrouwen. Gaan ze voor prolongatie, of geven ze de kroon af na dit seizoen? Op 17 maart begint de competitie in Hilversum en de afsluiter is het NK in Spijkenisse op 13 oktober. De beste zes resultaten uit de zeven races tellen mee voor de eindstand. Spanning verzekerd tot het eind. rbrseries.nl

2019

TEAMCOMPETITIES TRIATHLON

Beeld Tim Buitenhuis

Met drie superweekends in Almere, Weert en Rotterdam, de terugkeer van het Triple Mix format en diverse Noord/ Zuid battles gaat seizoen acht van de Teamcompetities wederom spektakel opleveren. Met 174 mannenteams op vijf niveaus en 88 vrouwenteams op drie competitieniveaus start het circus op 18 en 19 mei bij DUIN Almere. teamcompetities.nl

TRANSITION

HALLO

RANI ŠKRABANJA (20) TEAMNL TRIATHLON

Tekst Jeroen Kreule Beeld Renée Tijdink

Het EK OD in Weert en het WK onder 23 in Lausanne: dat zijn de wedstrijden waar NTC-triatlete Rani Škrabanja uit Limburg in 2019 wil vlammen. Haar studie - Industrial Design aan de TU Eindhoven – komt op een iets lager pitje te staan. “Mezelf goed in de gaten houden en niet te veel willen doen, dat heb ik mezelf voorgenomen voor 2019. Aan het einde van vorig studiejaar merkte ik dat de combinatie topsport en fulltime studeren toch iets lastiger bleek dan ik had gedacht. Ik ben namelijk een type dat alles goed wil doen. Daarom heb ik besloten om in 2019 een halve studielast in te plannen, verspreid over het jaar in plaats van een volledig studiejaar. Zo heb ik minder vakken per periode, waardoor ik minder vaak van Limburg naar Eindhoven hoef te reizen. Zo creëer ik iets meer rust rond de trainingen.” “Qua triathlon heb ik meerdere doelen gesteld voor 2019. Naast kwalificeren voor en meedoen aan het EK olympische afstand namens TeamNL Triathlon in Weert en het WK onder 23 in Lausanne probeer ik punten binnen te halen voor de ‘Olympic Qualification Ranking’. Meedoen aan de Olympische Spelen is mijn grote droom. Om die punten binnen te halen, zal ik World Cups moeten racen. Ook zal ik meedoen aan een paar Continental Cups.” “Daarnaast is het plan een paar keer te starten in de eredivisie. Het past aardig in mijn schema. Als ik nog een leuke wedstrijd voor de lezers van Transition mag aanbevelen, dan zeg ik: Stein! Zonder nadenken. Als kind van vijf heb ik hier mijn debuut als triatlete gemaakt. Ik had mijn zwemdiploma’s nog niet eens allemaal binnen. De triathlon van Stein blijft dus speciaal voor mij. En het is ook echt een leuke wedstrijd.”

2019

GER DE PEIJPER WEDSTRIJDORGANISATOR

Tekst Jeroen Kreule Beeld Jacek Wielowski

Een evenement zonder poeha, dat is de Triathlon Terheijden in een notendop. Laagdrempelig, ouderwets gezellig én razend populair. Wie zich voor de 37e editie wil inschrijven, heeft dikke pech. “We zitten in 2019 wederom hartstikke vol”, zegt voorzitter Ger de Peijper van de Stichting Triathlon Evenementen Midden- & West-Brabant (STEM&WB). “Als de editie van 2019 net zo goed verloopt als 2018, dan teken ik er voor. Het was de beste editie tot nu toe, denk ik. Omdat het in 2017 zo heet was, kwam de gemeente met aanvullende eisen. Denk aan de inzet van professionele EHBO en extra waterposten. Ook is de looproute iets aangepast, zodat deelnemers iets meer in de schaduw van de bomen konden lopen, mocht dat nodig zijn. Als organisatie konden we gelukkig snel schakelen, echt alles liep op rolletjes. Qua temperatuur viel het uiteindelijk mee. We hadden bijna 600 tevreden finishers.” “Het gaat heel erg goed, qua inschrijvingen voor 2019. De halve en de achtste zitten al maanden vol. Zo snel is het nog nooit gegaan. Mogelijk dat er nog extra plekken zijn voor de kwart, maar dat hangt af van wegwerkzaamheden in het dorp. De gemeente wil de riolering in het centrum vervangen, bovendien moet het asfalt plaatsmaken voor klinkers. Het is nog niet bekend wie de aannemer is en wanneer hij gaat beginnen. Voor de zekerheid hebben we een alternatieve route bedacht, maar ik hoop heel erg dat het niet nodig is. Als de triatleten wel door het centrum kunnen, dan kunnen belangstellenden zich op een later moment nog inschrijven voor de kwart triathlon.” “Verder zijn er een paar wisselingen in het bestuur. Dat is nodig ook, als je kijkt naar de leeftijden: we hebben drie 70-plussers, drie 65-jarigen, twee 55-jarigen en een dertiger. Gelukkig komt er verjonging aan: het bestuur krijgt er drie mensen van rond de dertig bij. Triathlon Terheijden is klaar voor de toekomst.”

TRANSITION

HALLO 2019

EVERT SCHELTINGA (31) TEAM4TALENT

Tekst Jeroen Kreule Beeld Romy Louise van Schooneveld

Met de nationale titel op de halve triathlon in Nieuwkoop en een persoonlijk record op de hele afstand (8:04) tijdens Challenge Roth beleefde Evert Scheltinga in 2018 zijn beste jaar tot nu toe. Zijn doel voor 2019: binnen die acht uur finishen. Hij woont en traint ‘s winters in Zuid-Afrika. “Jan van der Marel is de enige Nederlander die een hele triathlon binnen de acht uur volbracht: hij deed er 7.57 uur over, in Almere. Ik zit dicht tegen die grens van acht uur aan en ga er nu ook echt voor. Het idee is om dat in Roth te doen. Afgelopen jaar stond de wind ongunstig in Roth. Ik had het gevoel dat ik hem bijna overal tegen had. Andere deelnemers hadden hetzelfde gevoel.” “Qua training heb ik afgelopen jaar behoorlijk gefocust op hardlopen. Met succes: in Roth liep ik 2.51. Met fietsen ben ik tekortgeschoten, dus daar ga ik dit jaar extra hard aan werken. Hopelijk betaalt het zich uit. Verder doe ik sowieso mee aan Ironman South Africa. En in het najaar wil ik nog een hele doen, maar ben er nog niet uit waar. Natuurlijk wil ik me ooit een keer kwalificeren voor Hawaï, maar dan moet je toch echt een Ironman winnen of meerdere malen bij een continentaal kampioenschap op het podium staan. Dat is een doel, maar niet voor 2019. Eerst nóg sneller worden.” “Het trainen gaat gelukkig goed, ik heb geen blessures. Ik train 20 à 25 uur per week. Er zijn genoeg triatleten die meer trainen, maar meer uren kan mijn lijf niet aan. Doe ik meer, dan krijg ik blessures en raak ik oververmoeid. En ik ga dit jaar iets nieuws doen: ik ga voor het eerst op hoogtestage. Mogelijk ga ik naar de Sierra Nevada in Spanje, maar over Ethiopië hoor ik ook goede verhalen. Omdat ik heel erg benieuwd ben wat trainen op hoogte met me doet. Ik heb het sterke gevoel dat ik alleen nog maar sneller word.”

Schaatsen!

van 1 December t/m 3 maart bij flevonice

3 km lange in de natuurschaatsbaan Schaats en... ook als het n

iet vriest!

beleef een echt hollandse winter

izen! u h g in d id B in l e Tot sn

www.flevonice.nl

TRANSITION

HALLO 2019

FENNA DE BOER (40) NTB OFFICIAL EN TRIATLETE

Tekst Jeroen Kreule Beeld Peter Denekamp

Fenna de Boer, NTB-official en fanatiek triatlete, hoopt qua sporten in 2019 op een beter jaar dan 2018: in juli viel ze tijdens een trainingsritje van haar fiets en kon ze de halve van Almere op haar buik schrijven. Blessurevrij en met een nieuwe fiets gaat Fenna zich dit jaar richten op Ironman Emilia-Romagna. “Ik wil onder die dertien uur duiken.” “Daar lag ik. Een vriendin en ik reden nog geen twintig kilometer per uur, we waren net een weg overgestoken. Door een hobbel in de weg vloog ik over de kop. Ik had last van mijn ribben, verder had ik een paar schaafwonden. En de bovenbuis van mijn fiets was doorgescheurd. Ik heb snel een nieuwe fiets gekocht. Fietsen ging na die val ook weer goed, maar zwemmen en hardlopen deed pijn aan de ribben. Daar ging de halve van Almere. Tenminste, dat dacht ik. Tot coach Gonny zei: waarom doe je niet mee met de estafette, met twee anderen? Dat bleek een goed idee. Ik heb gefietst, het was superleuk.” “Voor dit jaar heb ik me ingeschreven voor wedstrijden in Zeeland en Didam, de rest moet ik nog uitzoeken. De Ironman in Italië is in elk geval mijn hoofddoel, daar wil ik echt knallen. En verder ga ik natuurlijk optreden als NTB-official. Sowieso bij vijf wedstrijden. Omdat ik officialcoördinator ben voor de provincies Zuid-Holland, Zeeland, Brabant en Limburg, heb ik gelukkig de luxe om mezelf in te plannen. Afgelopen jaar hadden we als NTB een structureel tekort aan wedstrijdofficials, terwijl er aan de andere kant te veel wedstrijden waren. Door een klein offensief vanuit de NTB hebben zich gelukkig meer dan vijftig nieuwe kandidaten gemeld om basisofficial te worden. Dat is echt heel fijn, maar nieuwe kandidaten blijven ook nu nog heel hard nodig.”

ALMERE-AMSTERDAM 2019

ETU â&#x20AC;¢ CHALLENGE FAMILY sponsored by

EK 14 SEPT 2019 WK 12 SEPT 2020

www.challenge-almere.com

VOLG ONS OOK OP

TRANSITION

HALLO 2019

NIET TE MISSEN

Beeld Renée Witteveen

Het aanbod aan combiduursport-evenementen groeit elk jaar. Er is voor elk wat wils en wij zouden ze het liefst allemaal doen. We kozen er per maand eentje die je in elk geval niet mag missen in 2019, als deelnemer, vrijwilliger of toeschouwer. transition.nl/kalender-nationaal 10 februari Flevonice Wintertriathlon

Biddinghuizen, editie twee, met koek&zopie

31 maart Zwemloop Amersfoort / Zwemloop Valkenburg, om in vorm te komen 7 April Giathlon Dordrecht, steun een goed doel bij deze indoorvariant van triathlon 31 mei tot en met 2 juni EK Weert, olym-

pische afstand en relay

29 juni Endurance Zeewolde, voor het

eerst een halve triathlon én het NK Masters olympisch

7 juli Triathlon Luttenberg, onmeunig

gezellig in Salland

24 augustus Triathlon Veenendaal, editie

37(!) met heel veel startmogelijkheden én het NK olympisch

14 september Challenge Almere-Amsterdam, het EK en NK lang, de ultieme

klassieker in eigen land

13 oktober Duathlon Spijkenisse, afsluiter

van de Run Bike Run Series en NK kwart

3 november Beach duathlon Noordwijk, strand, zand, wind en ATB’s. Vet herfst! 14 december Wintertriathlon Gouda, met hardlopen, ATB’en en langlaufen. De enige in Nederland.

TRANSITION

HALLO 2019

XTERRA AMELAND

Beeld Anja Brouwer

De crosstriathlon op Ameland heet voortaan Xterra Netherlands en is daarmee onderdeel geworden van zowel de Benelux challenge als het wereldwijde circuit van het crosslabel Xterra. Kwalificeren voor het officieuze WK op Maui kan dus voortaan ook in eigen land. Professionals en agegroupers racen op zaterdag 14 september in Nes en op zondag de kids in Buren. xterra-netherlands.nl

BUITEN DE GEBAANDE PADEN Weg van de massa, of op zoek naar een andere invulling van jouw triathlonseizoen dan wat je gewend bent? Hier zijn drie tips van onze redactie voor wie het eens anders aan wil pakken. 1.

Triathloon in Loon, bij Assen. Hardlopen, ATB’en en kanoën. Al jarenlang geliefd bij een trouwe schare deelnemers. Zie er maar tussen te komen voor 6 april! Mister Triathloon is trouwens dezelfde als mister triathlon: Rob Barel. triathloon.nl

Naast Challenge Almere-Amsterdam, de Frysman en de Gelreman is er nu ook de Xtreme Triathlon. Organisator Mik Borsten laat de deelnemers op 25 mei 3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer ATB’en en een marathon lopen rond Amersfoort. Deelname is gratis, al moet je wel een ATB-vignet à € 7,50 kunnen tonen. Voor verzorging onderweg ben je ook zelf verantwoordelijk en het klassement wordt gemaakt op basis van Strava-prestaties. Deelnemers zijn ook live te volgen op Facebook door middel van een tracking app, zo belooft de organisator. Duo’s en trio’s zijn ook welkom. Verwachte tijd van de winnaar: veertien uur. Dat noemen wij inderdaad Xtreme. loopnu.nl/uncategorized/25-mei-1ste-extreme-triatlon 3.

Flitstriathlon Nijkerk, waar de winnaar pas bekend is als de laatste atleet gefinisht is. En zo gaat het ook echt, want de deelnemers starten om de tien seconden voor hun achtste triathlon. Ook leuk: de wedstrijd is op woensdagavond. Dit jaar op 12 juni. www.flitstriatlon.nl

TRANSITION

O P NIE U W B E G INNE N ZE WAS DE EERSTE NEDERLANDSE DIE OP HET PODIUM STOND IN DE WORLD TRIATHLON SERIES, HAALDE DE SPELEN IN LONDEN, MAAR THUISVOELEN IN HET TOPSPORTWERELDJE DEED MAAIKE CAELERS ZICH NOOIT. EIND 2018 STOPTE ZE ERMEE. INTERVIEW

TRANSITION

aaike Caelers zette eind 2018 een punt achter haar sportcarrière. Bijna twintig jaar lang stond het leven van de Limburgse in het teken van triathlon. Talent en wilskracht in overvloed, maar de 28-jarige triatlete uit Weert voelde zich nooit echt thuis in het topsportwereldje. Voor Maaike Caelers is 2019 de start van een nieuwe toekomst. Ze zit midden in de transitie naar het gewone maatschappelijke leven, maar je leven een andere richting geven als je nooit iets anders hebt gedaan dan zwemmen, fietsen en hardlopen, is niet zo heel makkelijk. “Ik weet heel goed welke kant ik op wil, maar het is lastig om de route uit te stippelen om daar te komen”, vertelt Maaike thuis bij haar ouders in Weert. “Ik heb geen opleiding afgemaakt, ik heb geen eigen plek en geen partner. Ik ben achtentwintig en heb het gevoel dat ik helemaal vanaf nul moet beginnen.” Tekst Marcia Jansen Beeld Renée Tijdink

RENNEN ALS DE BESTE

Maaike was negen jaar toen ze kennismaakte met de triathlonsport en dat werd al snel belangrijker dan school. “Ik kon niet zo goed meekomen in de klas, had moeite met lezen en schrijven en in groep vijf werd vastgesteld dat ik dyslectisch ben. Toen ik weer eens teleurgesteld was over mijn leesprestaties zei mijn lerares: ‘je hebt dan misschien moeite met lezen, maar rennen kun je als de beste.’ Toevallig zag ik diezelfde week een advertentie van Triathlon Vereniging Weert in de gemeentegids en ben ik een kijkje gaan nemen. Ik mocht een maand mee trainen bij de club, gevolgd door de Super5, een week met verschillende wedstrijden. Toen ik met de overwinning thuis kwam, wist ik wat ik wilde: triathlon.”

Ik heb geen opleiding afgemaakt, ik heb geen eigen plek en geen partner. Ik ben achtentwintig en heb het gevoel dat ik helemaal vanaf nul moet beginnen.”

Ze werd lid van de triathlonvereniging in Weert en in haar kielzog volgden haar tweelingzusje Anouk, haar jongere broertje én haar vader en moeder. “Het was een heel gezellige tijd. Mijn vader en moeder deden af en toe ook wel eens wedstrijdjes in de buurt mee, maar Anouk en ik waren het fanatiekst. Jeugdtriathlon stond nog in de kinderschoenen, maar onze vereniging en de triathlonclubs in Waalwijk

en Breda waren vrij actief en we deden mee aan de voorloper van het huidige jeugd- en juniorencircuit.” Vanaf haar zestiende werd sport serieuzer en reisde de familie Caelers regelmatig naar België en Luxemburg zodat de zussen daar aan internationale wedstrijden mee konden doen. In 2006 kwalificeerde Maaike zich voor het EK duathlon in Rimini, in 2007 deed ze mee aan het EK triathlon in Kopenhagen en het WK triathlon in Hamburg en weer een jaar later finishte ze als achtste op het WK voor junioren in Vancouver. Terwijl Maaike’s triathloncarrière een vlucht nam, besloot haar tweelingzus Anouk op 18-jarige leeftijd te stoppen met topsport. “Anouk was meer blessuregevoelig dan ik, dat heeft zeker meegespeeld in haar beslissing. Bovendien had Anouk meer behoefte aan regelmaat en sociale contacten dan ik had destijds. Uiterlijk lijken we veel op elkaar – al weten we niet zeker of we een eeneiige tweeling zijn – maar innerlijk zijn we erg verschillend.”

GROEIEN

Het stoppen van haar zus zorgde voor gemengde gevoelens. “Het was lastig, want ik raakte mijn maatje kwijt, maar ergens was het ook wel een opluchting”, vervolgt ze. “Broers en zussen worden vaak vergeleken met elkaar en dat is met tweelingen nog een tikkeltje erger. We werden constant met elkaar vergeleken, niet alleen op sportgebied, maar ook op school. Anouk deed het beter op school en ik was beter in sport, dus hadden we altijd het gevoel dat we tegen elkaar moesten opboksen. Toen zij was gestopt en zich op haar studie richtte – ze heeft haar Master Accountancy aan Nyenrode Business Universiteit bijna afgerond – kregen we allebei meer ruimte om te groeien.” Op haar 21e kwalificeerde Maaike zich – net als Rachel Klamer - voor de Olympische Spelen in Londen. Ze noemt het een van de hoogtepunten in haar carrière. “Het was een onvergetelijke belevenis, al viel de uitslag uiteindelijk tegen, maar Rachel en ik waren nog jong en waren vooral in Londen om ervaring op te doen. Het kwalificatietraject was heel intens geweest. Er waren vijf atletes in de running voor twee plaatsen en we moesten vier keer pieken om aan de kwalificatie-eisen te voldoen en vormbehoud te tonen.” Het kwalificatietraject kostte haar veel energie, niet alleen fysiek maar ook mentaal. “Een half jaar voor de Spelen was ik moe en kampte ik, met wat later bleek, de naweeën van de ziekte van Pfeiffer. Daarbij kwam nog eens dat – ondanks dat ik een landenplaats had en aan alle kwalificatie-eisen van NOC*NSF had voldaan – er atletes waren die me mijn deelname aan de Olympische Spelen duidelijk niet gunden. Dat kwam vooral tot uiting tijdens een trainingskamp in Nieuw-Zeeland. Ik heb

TRANSITION

Het was een onvergetelijke belevenis, al viel de uitslag uiteindelijk tegen, maar Rachel en ik waren nog jong en waren vooral in Londen om ervaring op te doen.”

me daar aan de andere kant van de wereld erg alleen gevoeld. Maar mijn band met John Hellemans, destijds hoofdcoach bij de NTB, is daar wel heel hecht geworden. We zitten op dezelfde golflengte en hij is altijd in mijn talent blijven geloven.” Nieuw-Zeeland bleef trouwens wel een plekje in haar hart houden. “Ik ben daar in totaal zes of zeven keer op trainingskamp geweest. Ik verbleef er in een gastgezin – en later woonde ik er in een studentenhuis – vond er in Andrea Hewitt een trainingspartner en een vriendin en heb er heerlijk ontspannen getraind. Als ik met de nationale selectie trainde, voelde ik altijd de onderlinge concurrentie, dus ik vond het fijn om mijn eigen gang te gaan. Ik heb heel goede vrienden aan die tijd overgehouden en voelde me in Christchurch op mijn plek, dat was in Sittard minder het geval. Ik ben een gevoelig persoon en het topsportwereldje is nu eenmaal keihard. Je moet egoïstisch zijn om je daar te kunnen handhaven, daar worstelde ik echt mee.”

NIET NAAR RIO

De Olympische Spelen in Londen smaakten naar meer, maar het lukte Maaike vier jaar later niet om zich voor Rio te kwalificeren. “Londen motiveerde me enorm, het was dan ook een teleurstelling dat ik de Spelen in Rio de Janeiro moest missen. Ik ben niet blessuregevoelig, maar mijn darmen hebben me mijn hele carrière parten gespeeld. Ik heb een lactose-intolerantie waar ik voorzichtig mee moet zijn en ik heb een paar keer een voedselvergiftiging gehad in de aanloop naar Rio: na de World Cup race in Alanya in 2014 die ik won en tijdens een trainingskamp met de selectie in Kenia in januari 2015. Ik had allerlei fysieke verschijnselen, maar die werden niet opgepikt door het begeleidingsteam. Er werd gedacht dat het tussen mijn oren zat en ik ben er zelfs voor bij de psycholoog geweest, maar dat loste mijn problemen niet op.”

Maaike miste de Spelen en ontdekte na een second opinion dat haar darmflora de afgelopen jaren door verschillende antibioticakuren was aangetast en dat haar cortisolwaarden – cortisol wordt ook wel het stresshormoon genoemd – in het bloed te hoog waren. “Alles wees er op dat ik overtraind was en dat ik mijn lichaam rust moest geven om te herstellen. Dus heb ik besloten om er een jaar tussenuit te gaan en geen wedstrijden te doen. Aan stoppen dacht ik nog niet. Triathlon was mijn leven en de dieptepunten horen er bij, dat maakt de hoogtepunten extra mooi.”

COMEBACK EN STOPPEN

Dus richtte Maaike het vizier op Tokio 2020, nam ze definitief afscheid van de Nederlandse selectie en stelde ze zelf haar eigen begeleidingsteam samen. Met Guido Vroemen als trainer, met John Hellemans op de achtergrond als adviseur, met de vader van Quinty Schoens die haar materiaal onderhield en met de ondersteuning van een aantal trouwe sponsors, pakte ze na een jaar de draad weer op. Haar comeback was veelbelovend. Samen met Rachel Klamer, Jorik van Egdom en Marco van der Stel snelde de Limburgse in juli 2017 naar een bronzen medaille op het WK teamrelay in Hamburg. “Ik ben nog steeds heel dankbaar voor het vertrouwen dat mijn ploeggenoten in mij hadden. Zij wilden me graag in het team en Jorik en Marco stelden voor om mij als eerste te laten starten. Zij gokten op een alles of niets-scenario, want als ik tijdens het zwemmen er bij zou blijven, zouden zij op een mooie uitgangspositie misschien net wat extra’s kunnen geven. Dat gaf redelijk wat druk, maar ik zat er bij na het zwemmen – traditioneel mijn zwakste onderdeel – en de anderen maakten het geweldig af.” Een week later gaf ze haar comeback nog meer glans door in de World Cup in het Hongaarse Tiszaujvaros als derde te eindigen. Maaike besloot zich vervolgens aan te sluiten bij de internationale trainingsgroep van de Australiër Jonathan Hall in het Amerikaanse Phoenix. “Ik wilde een nieuwe stap maken door met andere atleten te trainen en ik kende Jonathan al sinds mijn juniorentijd. In oktober ben ik naar een trainingskamp in Colorado gegaan en had het daar zo naar mijn zin dat ik in december naar Phoenix verhuisde. Ik zag het helemaal zitten, maar het pakte anders uit dan ik had gedacht. Er waren onderling spanningen in de groep waar ik niks mee te maken had maar waar ik wel ongewild onderdeel van werd. Ik voelde mijn cortisolwaarden door de stress omhoog schieten en dat wilde ik niet nog een keer meemaken, dus besloot ik de groep te verlaten en een ticket naar Christchurch te boeken.” In Nieuw-Zeeland hoopte ze in het voorjaar van 2018 tot rust te komen en de trainingen weer op te pakken, maar in plaats daarvan

TRANSITION

sloeg de twijfel toe. “Er gebeurden een paar dingen in Nederland, zoals mijn zus die haar eerste huis kocht en mijn hele familie was daar om haar helpen verhuizen, en ik vond het lastig om zo ver weg te zijn. Wil ik dit eigenlijk nog wel, begon ik mezelf af te vragen. Na een emotioneel gesprek met mijn ouders en met John Hellemans heb ik afscheid genomen van mijn vrienden in Nieuw-Zeeland en ben ik naar huis gegaan. John schreef het ook al in zijn boek Never ever give up?: hoe ver wil je gaan voordat je opgeeft? Zo ver dat je er ongelukkig van wordt? Dat heeft mijn ogen geopend en ik besloot triathlon op een lager pitje te zetten en te gaan kijken wat ik met de rest van mijn leven wil gaan doen.”

PAPIERTJE

Die weg verloopt, net als haar topsportcarrière, met ups en downs. “Ik heb aangeklopt bij NOC*NSF en volg via TeamNL@work een loopbaanbegeleidingstraject en heb met een psycholoog gesproken. Zo probeer ik er achter te komen wie ik ben en wat mijn kwaliteiten zijn als als ik geen topsporter ben. Wat me duidelijk is geworden, is dat ik graag iets voor anderen beteken. Kort nadat ik terug ben gekomen in Nederland heb ik een tijdje vrijwilligerswerk gedaan op een basisschool voor speciaal onderwijs hier in Weert. Ik heb in de klas als assistent extra ondersteuning gegeven aan vluchtelingenkinderen die de taal nog moeten leren. Toen ik na de eerste dag naar huis fietste, had ik een warm gevoel en voelde het egoïstisch om mijn hardloopschoenen aan te trekken en weer de wereld rond te gaan reizen, terwijl ik ook mensen die dat heel erg nodig hebben hulp kan bieden.” Het liefst zou ze in de toekomst vrouwen met een burnout, doormiddel van beweging en voeding, naar een gebalanceerde levensstijl willen coachen. “Ik heb een cursus medische basiskennis gevolgd, maar ik ben er nu wel achter dat er in Nederland veel waarde wordt gehecht aan een MBO-, HBO- of universitair diploma. Ik ben voor de Olympische Spelen aan een sportopleiding aan de Hogeschool in Sittard, tegenwoordig in Eindhoven, begonnen maar heb die niet afgemaakt. Ik kon het kwalificatietraject voor de Olympische Spelen, met al het reizen dat er bij kwam kijken, niet

combineren met mijn studie. Achteraf ben ik blij dat ik de Spelen heb meegemaakt, maar nu pas besef ik hoe belangrijk zo’n papiertje is. Nu ik mijn studie weer wil oppakken, bleken al mijn punten bleken na tien jaar te zijn verjaard. Gelukkig heb ik toestemming gekregen om die punten toch te laten meetellen en kan ik mijn studie alsnog afmaken. Vanaf februari ga ik

Als ik met de nationale selectie trainde, voelde ik altijd de onderlinge concurrentie, dus ik vond het fijn om mijn eigen gang te gaan. Ik heb heel goede vrienden aan die tijd overgehouden en voelde me in Christchurch op mijn plek.”

weer naar school, heel spannend om straks tussen al die jonge broekies in de klas te zitten.” In de tussentijd werkt Maaike in een hotel, in de bediening in het restaurant en in de receptie. Sporten doet ze ook nog steeds. “Ik probeer iedere dag wat te doen. Ik loop graag hard en ik boks tegenwoordig. Ik vind het heerlijk om een paar keer per week mijn frustraties er uit te slaan. Ik geniet nog steeds van sporten en het buiten zijn, maar van triathlon heb ik wat afstand genomen, al ben ik wel zwemtrainster bij TV Weert. Het is jammer dat het EK in Weert aan me voorbij gaat, maar ik moet nu echt even aan mezelf denken. Ik wil rust, stabiliteit en regelmaat in mijn leven. Dat wil niet zeggen dat ik de triathlonsport voorgoed de rug heb toegekeerd. Ik ben pas 28, dus ik zeg nooit nooit, maar voor nu voelt de beslissing om te stoppen goed.”

TRANSITION

OS 2020

TOKIO CALLING MET MARCEL TEN WOLDE TOKIO 2020

KOMT NU SNEL DICHTERBIJ. DE K WALIFICATIEPERIODE HOUDT DE GEMOEDEREN BEZIG. TOCH WORDT ER OOK AL VOORUIT GEKEKEN NA AR PARIJS (2024) EN LOS ANGELES (2028). PATHWAYMANAGER MARCEL TEN WOLDE HOUDT ZICH DA AR ME T NAME MEE BEZIG.

Tekst Marcia Jansen Beeld Sonja Jaarsveld, Lennaert Ruinen

olgend jaar vinden in Tokio de Olympische Spelen plaats. De Nederlandse triatleten zijn inmiddels aan het kwalificatietraject begonnen en ook voor de paratriatleten begint dat traject dit jaar. Voor het talent van de toekomst is dat nog ver weg. Marcel ten Wolde geeft sinds juli 2018 als pathwaymanager bij de NTB leiding aan de opleidingsweg, of leerlijn van vereniging tot het Nationaal Trainingscentrum (NTC). Het doel is het opsporen en het opleiden van talenten, wat uiteindelijk moet resulteren in medailles op EK’s, WK’s en de Olympische Spelen. TS Pathwaymanager is een vrij onbekend begrip, moet je vaak uitleggen wat je precies doet? “Dat komt inderdaad regelmatig voor. De term komt uit Groot-Brittannië waar al acht jaar – met aantoonbare successen – bij sportbonden wordt gewerkt met een pathwaymanager. De NTB heeft de term vanuit Engeland overgenomen, maar bij sommige bonden wordt de functie – die vanuit ministerie voor Volksgezondheid Welzijn en Sport wordt gesubsidieerd – ook wel hoofd talentontwikkeling genoemd. Bij de NTB werd in 2013 gestart met

een parttime coördinator talentontwikkeling in de persoon van Koen de Haan, maar na zijn vertrek in 2017 zijn zijn taken naar verschillende personen binnen de NTB gegaan. Met de nieuwe functie zijn alle taken nu gecentraliseerd en is er één aanspreekpunt. TS Wat houdt de functie van pathwaymanager precies in? “Ik houd me bezig met talentidentificatie en talentontwikkeling, maar ik coach zelf niet dagelijks atleten. Mijn belangrijkste rol is het aansturen van de coaches en het verbinden van de vier regionale talentcentra en het Nationaal Trainingscentrum in Sittard. Zo heb ik in de eerste paar maanden met bezoeken aan de trainingscentra in Alkmaar, Almere, Oosterhout en Sittard en de verschillende Centra voor Topsport en Onderwijs, samen met technisch directeur Adrie Berk letterlijk een rondje Nederland gedaan. Ik heb de coaches ontmoet op hun werkplek en gezien wat er in de verschillende regio’s gedaan wordt. Het was – vanwege meerdere partijen die betrokken zijn bij de RTC’s - een behoorlijke puzzel om daar zicht op te krijgen.” TSHoe ziet het opleidingstraject er uit in Nederland? “Ideaal gezien zouden triatleten van jongs af aan bij een vereniging terecht moeten kunnen, maar dat is helaas nog niet overal zo. Gelukkig heeft de NTB Berteke de Jong als jeugdcoördinator aangesteld en wordt er hard aan gewerkt om het aanbod voor jeugdatleten in Nederland te vergroten. Bij de verenigingen wordt immers de basis gelegd, het liefst op jonge leeftijd. Vanuit de verenigingen kunnen talenten dan doorstromen naar regiotrainingen, dan een RTC en uiteindelijk het NTC. Een van mijn belangrijkste doelen is om de verschillende trainingscentra optimaal te laten samenwerken en er voor te zorgen dat de atleten in de vier regionale centra dezelfde opleiding aangeboden krijgen. Zodat iedere atleet voldoende vaardigheden heeft om aan zijn of haar leven als topsporter te starten.” TS: Welke vaardigheden moeten atleten hebben als ze naar Sittard komen? “Atleten moeten voldoende trainingsarbeid achter de rug hebben – en dus goed belastbaar zijn - om een volgende stap te maken, ze moeten kennis hebben van gezonde voeding, kennisgemaakt hebben met krachttraining, kunnen plannen en basisvaardigheden hebben om goed om te kunnen gaan met prestatiedrang en stress. Het doel is om zo meer atleten vanuit de RTC’s af te leveren bij het NTC.”

TS Hoe zit het met de zij-instromers? “Je ziet op internationaal niveau dat als je mee wilt doen om de medailles, je in alle disciplines heel goed moet zijn, maar zij-instromers kunnen ook verrassen. Vooral als je een zwemachtergrond hebt en goed kunt hardlopen, dan kun je een eind komen. De ‘ik wist niet dat ik het in me had’ talentdagen van NOC*NSF en onze eigen talentdagen zijn dan ook mooie momenten om nieuwe talenten op te sporen. Zo deed Rachel Klamer ooit, op aanraden van Guido Gosselink, mee aan zo’n talentdag en ook voetballer Thomas Cremers viel op tijdens een talentdag en won vervolgens een bronzen medaille op het WK duathlon.”

TRANSITION

TS Hoe kijk je terug op je eerste zes maanden als pathwaymanager? “Tot nu toe bevalt het goed. Ik heb heel veel mensen ontmoet en heel veel geleerd. Ik was als talentcoach gewend om met atleten te werken en nu leer ik ook de andere kant kennen. De afgelopen maanden is al een belangrijke stap is gezet als het gaat om samenwerking tussen de RTC’s. We hebben net een eerste gezamenlijk trainingskamp in Sittard achter de rug en er staan er nog twee – op Mallorca en in Sittard – op het programma in het voorjaar. Dat is niet alleen goed voor de atleten, maar ook voor de coaches die zo regelmatig bij elkaar komen en kunnen overleggen.” TS Wat hoop je in je functie te bewerkstelligen? “Uiteraard zoveel mogelijk talenten laten doorstromen naar het NTC. Op korte termijn hoop ik triathlon wat meer in de kijker te krijgen bij de jeugd en jongeren. We zijn heel blij met de scholierentriathlons in Limburg en Almere bijvoorbeeld en we hopen dat uit te kunnen uitbreiden naar andere plaatsen in het land. Zo is er het programma Olympic Moves waarin scholieren tussen de twaalf

ER WORDT HARD AAN GEWERKT OM HET AANBOD VOOR JEUGDATLETEN IN NEDERLAND TE VERGROTEN. BIJ DE VERENIGINGEN WORDT IMMERS DE BASIS GELEGD, HET LIEFST OP JONGE LEEFTIJD.”

en negentien jaar op school kunnen kennismaken met diverse sporten en het zou mooi zijn als triathlon daar in de toekomst ook deel van uit zou kunnen maken. Verder is er in Sittard de Trevianum Triathlon Academie, waar leerlingen van het Trevanium kunnen kiezen voor een triathlonklas waarin ze vijf keer per week kunnen zwemmen, fietsen en hardlopen. Het zou geweldig zijn als we dit concept op meerdere scholen in Nederland kunnen wegzetten.”

NEW

DE BESTE IS NU NÃ&#x201C;G BETER!

25%

2200 W

< 1%

max. helling

max. vermogen

nauwkeurigheid

stiller

TRANSITION

A AN DE START We zijn een kwetsbare soort, vooral in de winter. De griepgolf houdt maandenlang aan, terwijl wij triatleten onze belangrijke fundering voor een nieuw seizoen proberen te leggen in koude, vaak natte omstandigheden. Nu het einde van de winter in zicht komt, gaat het vizier al snel op langer, harder, meer trainen en daarna racen. Extra belangrijk om je gezondheid en je leefstijl te bewaken. Laat al het harde werken niet voor niets zijn geweest, als straks je triathlondebuut eraan komt, of als je lang geplande piekwedstrijd eindelijk daar is. Samen met NTB-partner Zilveren Kruis presenteert Transition tips voor je gezonde leefstijl en blessurevrije sport, met links naar eerder verschenen artikelen of andere relevante materie online. Op naar een topseizoen! GEZONDHEID

GLIML ACH ZONDER ZORGEN

Mondhygiëne lijkt wel het laatste onderwerp waarover je je als triatleet druk zou moeten maken. Toch komen tand(vlees)problemen vaker voor dan je denkt. Dat sportdrank niet goed is voor je tandglazuur weten veel duursporters intussen gelukkig al wel. Zorgen voor een zo kort mogelijk contact tussen je tanden en sportdrank of -gel, niet vlak na een training of wedstrijd je tanden poetsen en wat vaker spoelen en raggen zijn tips die daarbij wellicht al bekend klinken. Minder bekend is dat een chronische stressreactie in je lichaam ook je mondgezondheid sterk kan beïnvloeden. Door training verschuift de balans tussen belasting en belastbaarheid. Als daarbij meer cortisol aangemaakt wordt en de situatie chronische vormen aanneemt (bijvoorbeeld bij beginnende overtraining, of een combinatie met een te druk gezinsleven of intensieve baan), dan kan in de mond een bacterie actief worden die veel voorkomt onder het tandvlees bij mensen die parodontitis hebben. Loop je daar te lang mee rond, dan kunnen tanden los gaan staan of zelfs uitvallen. Op transition.nl vind je een artikel met meer uitleg en tips van een mondhygiëniste. Kijk bij het thema “Gezondheid” of gebruik de zoekterm “tandvlees”.

LAAT HET ER NIET BIJ ZITTEN Nederlanders zijn kampioen stilzitten. Van alle Europeanen zitten wij het meest. Gemiddeld meer dan acht en een half uur per dag. Van onze vrije tijd brengen we zelfs 85% zittend door. Ook als je na een dag school of werk gaat sporten, is dat niet voldoende compensatie. Op lange termijn loop je meer risico op hart- en vaatziekten, diabetes, maar ook concentratieproblemen

WIJ ZITTEN GEMIDDELD MEER DAN ACHT EN EEN HALF UUR PER DAG.

en slaapproblemen liggen op de loer. Daarnaast helpt het ook niet om de effecten van (zware) trainingen en wedstrijden te verteren. Hoe vaak denk je op maandag dat je spierpijn van die triathlon of die lange duurloop best meevalt, totdat je de eerste vergaderingen van de week gehad hebt en je lijf alsnog helemaal vast lijkt te slaan? Gelukkig zijn er ook praktische oplossingen. Als je ook staand kunt werken, doe dat dan afwisselend met zittend werken. Niet beschikbaar? Sta dan in elk geval elk half uur even op. Ook bellen kun je staand doen en tussen de middag wandelen in plaats van in de kantine zitten helpt ook. Daarnaast kan een stappenteller, je sporthorloge of je smartwatch jou helpen om in kaart te brengen of er (te) grote blokken op je dag zijn die je zittend doorbrengt. Of doe de zit-check: campaign.zilverenkruis.nl/zitcheck

TRANSITION

SLAAP IS VAAK HET EERSTE SLACHTOFFER VAN ONS DRUKKE LEVEN.

SLAAP IS OOK EEN TRAININGSVORM Triatleten werken met maanden – zo niet jaren – vooruit geplande trainingsschema’s, monitoren hun afstanden door middel van satellieten en meten hun hartslag en VO2max met boordcomputers die rond hun pols bungelen. Vervolgens storten ze zich op een uitgebalanceerd dieet, maar lopen soms te slapen als het om slaapritmes gaat. Slaap is vaak het eerste slachtoffer van ons drukke leven. Een uurtje minder slapen omdat het gezellig is in de kroeg, er nog iets op tv komt dat we willen zien of omdat er werk is dat voor morgen af moet en ach anders maar een uurtje eerder opstaan morgenochtend. Slaap fungeert als de sluitpost van ons drukke leven en dat allemaal met de aanname dat slaap niet productief is. Joop Zoetemelk beweerde ooit dat hij de Tour de France in bed won. Ver zat hij er niet naast. Kijk op transition.nl in de rubriek Gezondheid naar het item “De beste training gebeurt ’s nachts” om te weten waarom. Ook vind je er een reeks tips om jouw eigen slaap gezond en regelmatig te maken. Deze voegen we er graag nog aan toe: je smartphone is geen wekker. Opladen kun je ook prima in de woonkamer doen. Verban deze verleider met zijn blauwe licht dan ook uit je slaapkamer. Strava wacht wel.

Zilveren Kruis is de grootste collectieve verzekeraar van Nederland. Jaarlijks doet de NTB haar leden, in samenwerking met NOC*NSF, een aanbod met collectiviteitsvoordeel namens Zilveren Kruis voor de Nationale Sportpolis. Zilveren Kruis staat haar verzekerden met raad en daad bij.

HERKEN DE K WA AL OP TIJD

Sporten en blessures. Ze lijken helaas onlosmakelijk met elkaar verbonden. Bij een duursport als triathlon heb je niet zo zeer te maken met acute blessures zoals die in sporten als voetbal, hockey en basketbal voorkomen, maar meer met langzaam ontstaande blessures, door overbelasting. Deze blessures ontstaan voor het overgrote deel door het hardlopen, wat ook de meest blessuregevoelige sport is van de drie triathlondisciplines. Maar ook voor zwemmen en fietsen geldt, dat het voorzichtig opbouwen van de belasting belangrijk is om overbelasting te voorkomen. Sportarts Guido Vroemen zette voor Transition de meest voorkomende triathlonblessures op een rij en geeft ook preventietips. Wat lastig blijft, ook voor ervaren atleten, is het onderscheid tussen pijntjes en blessures. Vooral bij hardlopen kun je maar beter extra alert zijn. Hou daarom in de gaten of je hardloopschoenen bij je loopstijl en getraindheid passen en of ze voldoende steun geven. Kuiten en scheenbenen kun je bijvoorbeeld ondersteunen door het dragen van compressiekousen. NTB-supplier Herzog heeft een uitgebreid assortiment. Je kunt ze trouwens ook na de training blijven dragen en tijdens lange reizen helpen ze om vochtophoping rond de enkels en zware benen te voorkomen. Op transition.nl zoeken naar “triathlonblessures” brengt je snel naar het bijbehorende artikel. Je vindt het ook terug in Transition #8 de beginnersspecial.

ALTERNATIEVE TRAININGEN VOORKOMEN (OF GENEZEN) BLESSURES

In Transition #7 kon je al een keer een bijdrage lezen waarin NTC-coach Jordi Meulenberg een aantal alternatieve trainingsvormen beoordeelt op effectiviteit. Het hele jaar door zwem, fiets en loop je. Maar train ook eens wat anders, is de boodschap. En of je dan kiest voor traplopen -met als verrassende effect dat je minder schokbelasting teweeg brengt- en daar ook je loopscholing in verwerkt, of dat je gaat voor een rigoreus andere bewegingsvorm zoals rolskiën, langlaufen, Spikeboarding of de Elliptigo, als je maar afwisselt. Vooral bewegen buiten het zelfde tweedimensionale vlak waarin zwemmen, fietsen en lopen plaatsvinden, kan je helpen om als het ware los te breken uit je routines en je lichaam te resetten. Dus als jij tijd kunt vinden voor een uurtje boulderen, pilates of kickbocksen, laat die kans dan vooral niet schieten. Of doe als onze hoofdredacteur en ga sneeuwschuiven. Helaas werd dat geen wekelijks ritueel, in dit klimaat. Lees het artikel met Jordi Meulenberg nog eens na op transition.nl in de rubriek “Training”. Daar vind je ook andere artikelen die jou kunnen helpen om je training doelgerichter, leuker of gevarieerder te maken.

TRANSITION

TIPS, TRICKS EN INFORMATIE WISSELZONE

INSTA Lucy Charles

BOEK De powernapparadox

e miste de Olympische Spelen in Londen als zwemster, stortte zich twee jaar later op triathlon,

won haar agegroup op Hawaii een

p het moment dat je in slaap valt, word

jaar later, werd professional en in

je juist wakker. Gek eigenlijk, zo’n

2017 won ze haar eerste Ironman als

powernap. Sportarts Kasper Janssen

professional. Ga er maar aan staan.

specialiseert zich sinds een aantal jaren in

Intussen heeft ze ook tweemaal

slaap en herstel. Hij ontdekte min of meer

The Championship van Challenge

per toeval zelf de voordelen die powernaps

Family op haar naam geschreven

kunnen bieden, ging zich erin verdiepen en

en ze is pas 25 jaar. De Britse Lucy Charles is er eentje om te volgen.

is nu een leidende figuur in de wereld van slaap en herstel voor optimale prestaties

in je sport, om daarmee je prestaties te

Dat vinden ook 165.000 andere

bij zowel sporters als werknemers. Na het

verbeteren. Eindelijk een boek waarbij

gebruikers van Instagram.

lezen van het boek weet je zelf het verschil

de kwalificatie ‘slaapverwekkend’ iets

tussen slaap, powernaps en full cycle

positiefs is.

@lucycharles93

naps. Ook geeft Janssen tips over hoe je powernaps kunt inzetten op je werk en

sportsmedia.nl/de-powernapparadox.html

PODCAST Athletes Unfiltered

trava ontwikkelt zich steeds nadrukkelijker tot een sociaal netwerk voor sporters, met functionaliteiten die ook de andere social

media platforms gebruiken om hun gebruikers te binden. Ging je vroeger alleen online om je workout te uploaden en kudos uit te delen, straks speelt heel je sociale (sport)leven zich op Strava af. Nieuw is de Strava-podcast Athletes Unfiltered, met allerhande verhalen van van sporters. Goed luistervoer tijdens je eigen workout, of als je uitgeteld op de bank ligt.

KIT Odlo Sportbeha’s

blog.strava.com/podcast/

NTB Inschrijven

e licentiebewijzen 2019 zijn onlangs vrijgegeven voor verenigingsleden en ook voor individuele leden die

erschillende typen activiteiten vragen

hun contributie al betaald hebben. Ga

om verschillende soorten support voor

je je licentiebewijs downloaden op

je borsten. Daarnaast zijn zowel de

MijnNTB, vergeet dan niet om eerst op

omvang als je eigen voorkeur bepalend voor de

‘licentiebewijs vernieuwen’ te klikken,

ondersteuning die jij kiest. Odlo speelt hierop

anders krijg je het pasje van 2018.

in met drie lijnen sportbeha’s varierend van

Nu staat niets je wedstrijddeelname

soft tot medium en high support en maten van

nog in de weg. Op de kalender van

XS tot L. Voor fietsers wordt over het algemeen

NTBinschrijvingen vind je alle bij de NTB

de medium support aangeraden en hardlopers

aangesloten wedstrijden. Ben je nog op

wordt de high support geadviseerd. Alle

zoek naar een leuk evenement? Lees dan

modellen zijn in meerdere kleuren verkrijgbaar

ook de tips van onze redactie elders in dit

en er is ook een bijbehorende lijn van 3/4 en

magazine!

lange tights. ntbinschrijvingen.nl Prijs sportbeha vanaf GBP 21,98

TRANSITION

TIPS, TRICKS EN INFORMATIE WISSELZONE

STRAVA CLUB TriathlonNL

De NTB is nu ook op Strava te vinden! Zoek bij de clubs naar TriathlonNL en meld je aan.

GEAR Foamroller

en zelfmassage met de foamroller verlicht zones die pijnlijk aanvoelen na bijvoorbeeld het sporten. Het 3D-oppervlak is ontworpen om de handen van een masseur na te bootsen. Je kunt ermee

opwarmen voor de training en de doorbloeding van je spieren alvast stimuleren, of na de training stijfheid wegrollen en spierpijn helpen voorkomen. Op de website van het merk Domyos vind je een heleboel

LOGISTIEK Fiets-shuttle

service

filmpjes met voorbeeldoefeningen. De foamroller kan bijvoorbeeld ook prima ingezet worden tijdens je pilates workout. De roller zorgt

oor liefhebbers van de cross, atleten van het bergachtige triathlonwerk en liefhebbers

van trails en lange hikes in de

dan voor instabiliteit, waardoor de houdingen en de basisbewegin-

bergen komt er nu een boek met

gen lastiger worden

trainingsleer specifiek gericht op alles wat nodig is om met

omt er een buitenlandse race aan en ben je niet handig

BOEK Training for the uphill athlete

Decathlon.nl € 16,99

een grote motor de hoogte in te gaan en het langer dan lang vol

met sleutelen aan je fiets? Of

vind je het vervoer per vliegtuig

te houden. Van de auteurs van

teveel gedoe? Uit België komt een

‘Training for the new alpinism’

helpende hand van Bicyclestrans-

en de wereldberoemde skyrun-

port bvba. Je levert je fiets in op

ner Kilian Jornet. Prijzig, want

een van de verzamelpunten in

verstuurd vanuit de VS, maar nog

België of Nederland, eventueel

altijd een stuk goedkoper dan

met bagage erbij en hij wordt voor

de inschrijving voor je volgende

je naar je accommodatie van je

grote lange-afstandsrace in de

race gebracht en na afloop weer

bergen. Dus dan kun je er ook

opgehaald. Hij hoeft niet eens uit

nog wel een trainingsschema via

elkaar gehaald te worden. Zelf

TrainingPeaks bij nemen. Tegen

vlieg je desgewenst met enkel je

betaling, uiteraard.

handbagage naar de bestemming. Met veertien races al bevestigd,

Pre-order voor $79 via

waaronder een aantal bekende ra-

uphillathlete.com

ces van Ironman en Challenge en een reeks andere wedstrijden nog in optie, kan dit best interessant worden. Ophaallocaties in Nederland zijn Dordrecht, Rotterdam, Eindhoven, Utrecht, Nijmegen, Zwolle en Apeldoorn. Hierbij geldt: hoe dichter bij België, hoe lager de kosten. Ook voor trainingskampen in Spanje en op Mallorca kun je van deze service gebruikmaken. bicyclestransport.com

VLOG Dosti

het nou grappig, irritant, aandoenlijk of hip vindt, ze brengen de triathlonsport weer naar een breder

tijn Jansen en Donald Hillebregt wonen een

publiek. Dat is althans de bedoeling, want het aantal

paar honderd kilometer van elkaar vandaan,

likes en abonnementen is nog niet zo hoog als

maar dat belet ze niet om samen vlogs te

beide mannen graag zouden zien. En het publiek

maken over hun triathlonleven, het pro-bestaan dat

blijkt ook wel verdacht veel triatleten te herbergen.

ze aspireren, hun ambities en het dagelijks gedoe

Nog even doorgaan dus, boys. Of zoals Stijn zegt:

dat triathlon toch wel is. Aldus de mannen. Of je

duimpje omhoog! YouTube: Dosti Productions

TRANSITION

Tekst Thomas Sijtsma Beeld Cor Vos

RENNER GA TOCH ZWEMMEN EN RENNEN

LEREN LIJDEN

Relatief veel wielrenners maken aan het einde van hun carrière de overstap naar de triathlon. De twee sporten kennen veel interessante overeenkomsten, dwarsverbanden en kruisbestuivingen. Cameron Wurf, de snelste f ietser ooit in Kona, legt het uit.

H > Cameron Wurf in actie tijdens het WK wielrennen op de weg voor Elite in 2007

oe goed kan een zwemmer fietsen? Of een loper zwemmen? Kan een fietser hard lopen? Gezien de vele voormalig wielrenners in de triathlon lijkt die sport een prima basis om een serieuze rol te spelen in onze multisport en dan met name op de lange afstand. Cameron Wurf, eigenlijk een matig voorbeeld van deze stelling omdat hij als wonder der natuur de top haalde in roeien, wielrennen en triathlon, zegt in de podcast Pouwerplay Tripod van de Nederlandse triatleet Rob Pouw dat het hem enkele jaren kostte om te kunnen racen als een triatleet. In de podcast legt de Ozzie Wurf uit hoe hij als wielrenner evolueerde tot een geduchte triatleet, welke aanpassingsproblemen daarmee gepaard gingen en welke fietsers de potentie hebben om dezelfde weg te bewandelen.

Zelf deed Wurf bij zijn debuut in 2015 meteen mee met de besten. Negende werd hij bij de Ironman in Canada, eerste in zijn agegroup 30-34 jaar. Wurf lacht om zijn inspanningen van destijds. “Ik fietste door het hele deelnemersveld van agegroupers. Ik droeg een windjack, de rest trisuits. De marathon liep ik in 3.30 uur. Dat is geen hardlopen, maar 3.30 uur bewegen.” Toch werd hij een jaar later professional. Wurf, intussen 35 jaar oud, is als triatleet in een zucht te noemen met onder anderen Laurent Jalabert, Lance Armstrong, Alexander Vinokourov, Stefan Schumacher, Andrew Talansky, Magnus Backstedt, Richie Porte en Remmert Wielinga. Allen hebben of hadden een carrière als professional op de racefiets. Net als Wurf hebben zij misschien ook moeten leren om echt te lijden. Gek genoeg bekent Wurf, die op de fiets twee keer de Giro d’Italia en een keer de Vuelta d’Espana uitreed, aan Pouw dat hij lang moeite had om zichzelf te pijnigen. “Het is heel psychologisch. Ik vond het moeilijk om met uitgeputte benen hard te blijven lopen. Ik kon niet lijden. Het leek alsof ik daar bang voor was. Ik durfde het looponderdeel niet aan te vallen, ik hield in bij een bepaalde grens.” De omslag kwam bij The Point to Pinnacle, volgens Wurf de zwaarste halve marathon ter wereld op zijn geboortegrond in Tasmanië omdat het parcours van start tot finish omhoog loopt tot 1270 meter hoogte. De oud-wielrenner verdronk tijdens de race in zelfmedelijden tijdens een zware klim. Tot hij tot inkeer kwam. “Deze klim deed ik op de fiets vaak met Richie Porte. Ik had dan ook heel veel pijn, maar ik kwam ook elke keer boven.” Door dat besef kan Wurf nu ook lopend strijden. Afsluitende marathons in een hele triathlon legt hij inmiddels af onder de drie uur. Bij zijn laatste Ironman, in Australië, werd hij zelfs tweede waarmee hij zich opnieuw plaatste voor het WK in Kona. “Maar mensen hebben mijn volledige potentie nog niet gezien. Ik ben niet arrogant en respecteer de sport. Ik sta niet aan de start

TRANSITION

> Geraint Thomas wint de tijdrit in etappe 20 en heeft de eindoverwinning in de Tour De France 2018 in zijn zak

om hard te fietsen, maar kom nu om een race te winnen. Dit was de eerste keer dat ik kon duelleren met de nummer 1, Terrenzo Bozone. Dat is een grote stap. Ik werd ingehaald, maar kon ook weer aanhaken. Voorheen begroef ik de strijdbijl als ik werd gepasseerd. Einde oefening. Het was een gekke gewaarwording, maar ik was tijdens het lopen aan het racen.”

ACHT UUR L ANG VECHTEN

Net als het vertrouwen in het lopen moest Wurf de afgelopen jaren werken aan zijn focus. Tijdens een wielerkoers hoefde hij in de meeste gevallen alleen het laatste uur op te letten en voluit te rammen op de pedalen. Bij een Ironman is verslapping, tijdens welk deel van de wedstrijd ook, dodelijk. “Ook dat moest ik leren. Mijn gedachten konden bij het zwemmen al afdwalen. Ik ben een dagdromer. Mijn gedachten schieten voortdurend alle kanten op, waardoor ik focus en geloof verlies. Ik moet mezelf daar voortdurend op wijzen. Een andere mindset dan bij het wielrennen. Bij het zwemmen herhaal ik: ‘ze mogen mij niet lossen, ik moet aanhaken’. Ook daarna blijf ik praten om geconcentreerd te blijven. Sommigen roepen dat ze bij het lopen wel kijken wat er gebeurt. Dat is een foute instelling. Er is druk vanaf de start. Je moet de hele dag gefocust zijn. Je wint niet als je wacht. Het is acht uur lang vechten. Dat maakt de sport waanzinnig mooi.” Wurf is echt van de triathlon gaan houden en probeert zijn trainingspartners van Team Sky, zoals bijvoorbeeld Chris Froome en Geraint Thomas, aan te steken met zijn enthousiasme. “Als wielrenner trainde ik altijd verschrikkelijk hard, misschien stak ik er wel de meeste tijd van iedereen in. Maar pas nu als triatleet haal ik de trainingsinzet eruit. Dat had ik bij roeien en fietsen totaal niet. Ik trainde veel harder dan uit de resultaten bleek. Alle tijd die ik in de triathlon steek, haal ik er ook weer uit. Veel bevredigender.” Op basis van zijn ervaring in het profpeloton wil Pouw in de podcast graag van Wurf weten welke wielrenners van de huidige generatie de potentie hebben om ook tot succes te komen in de triathlon. De Australiër vindt dat lastig in te schatten. De resultaten van de ene sport zijn niet rechtstreeks om te zetten naar resultaten in de andere sport. Zo hoeft een goede tijdrijder niet altijd de beste fietser in de triathlon te zijn. Het zegt niet alles over de capaciteit van een renner. “Zo dook Stefan Schumacher ineens op tijdens een Ironman. Je verwacht dat hij dan tijd wint op de fiets, maar dat verloor hij juist. Dat bedoel ik dus.”

WURF IS ECHT VAN DE TRIATHLON GAAN HOUDEN EN PROBEERT ZIJN TRAININGSPARTNERS VAN TEAM SKY, ZOALS BIJVOORBEELD CHRIS FROOME EN GERAINT THOMAS, AAN TE STEKEN MET ZIJN ENTHOUSIASME.

te hebben dat hij een mancrush heeft op de Nederlander. Om daar nog aan toe te voegen dat iedereen bij Team Sky fan is van Dumoulin. Door het trainen met wielrenners, met name die van Team Sky, onderhoudt Wurf niet alleen zijn fietsconditie. Vooral door naar Froome te kijken leert de Australiër op mentaal gebied veel bij. Het arbeidsethos van de viervoudig Tourwinnaar ligt absurd hoog. “Als je traint, train je. Ook als je uitgeput bent. De training duurt dan misschien langer, of het gaat minder goed dan je hoopt, maar je traint. Andere zorgen zijn voor een later moment. Je krijgt geen uithoudingsvermogen door niets te doen. Je doet wat je moet doen. Ik moet zo hard trainen dat ik Kona ook op een slechte dag moet kunnen winnen. Er zijn maar een paar triatleten die op Hawaii een topdag hebben. Zelfs op een slechte dag moet je goed zijn. Niemand toont dat beter dan Froome.” Dat verklaart wellicht de fietsresultaten van Wurf tijdens de Ironman. Op Hawaï was hij tijdens het wereldkampioenschap de rapste man op dat onderdeel. Hij zette de snelste fietstijd ooit in de boeken De fietstijd van iets boven de vier uur zette grote ogen bij de voormalig wielrenner (en deelnemer in Kona) met een door doping en omkoping besmet blazoen, Alexandre Vinokourov. Vinokourov begreep niet hoe Wurf, in zijn ogen een wielrenner met beperkte kwaliteiten, hem op een kwartier reed. De Kazach schoot Wurf daarop aan. Was er misschien een nieuw geheim middel op de markt? Ook al is hij een triatleet geworden, het blijft Vino.

POUWERPLAY TRIPOD De podcast Pouwerplay Tripod komt uit de hoge hoed van Rob Pouw, een Nederlander die

ENORME MOTOR

“Als ik dan toch namen moet noemen, denk ik aan renners die al hebben laten zien dat ze sterker zijn dan de sterksten. Jongens als Chris Froome, Geraint Thomas en Michal Kwiatkowski. Ik heb al eens gelopen met Thomas en Froome, die hebben potentie. Thomas kan zelfs heel aardig zwemmen. Ook als hij moe is, zwemt hij gewoon door. Kwiatkowski loopt in de winter veel hard in zijn thuisland Polen. Ze vragen me regelmatig naar de triathlon, ik zie het ze wel doen. Op een dag.” Wurf komt ook nog met een verrassende naam op de proppen: Adam Hansen. Ook een Australiër die een record neerzette door twintig grote rondes achter elkaar te rijden en dan voornamelijk werd ingezet om zich op te offeren en de kopgroep terug te halen. “Hansen was een triatleet, maar hij fietste slecht. Daarom

drie en een half jaar geleden Laurent Jalabert leidt een kopgroep

met zijn partner richting Perth

met Belli, Rebellin en Casagrande in de

vertrok om een nieuw leven te

Clasica San Sebastian 2001

beginnen. Naast triathlon zijn er op zijn website grintasports.

Begenadigd hardrijder en triathlon-

com ook podcasts te vinden over

liefhebber Richie Porte gooit de benen

zijn andere twee liefhebberijen:

los in de Tour Down Under 2019

wielrennen en golf. In de meeste gevallen schuift een bekendheid uit de sport bij Pouw

begon hij dat onderdeel meer te trainen en zo werd hij een wielrenner. Hij heeft een enorme motor. Ik denk dat hij uitermate geschikt is voor de triathlon. Hij heeft lange ledematen waardoor hij efficiënt kan lopen en zwemmen.” Helaas gaat Wurf niet in op de potentie van onze landgenoot Tom Dumoulin. Maar buiten de opname van de podcast schijnt hij gezegd

(34) aan. Met de emigratie naar Australië startte ook Pouw zijn triathlonleven. Inmiddels heeft hij zes halve triathlons volbracht en heeft hij de lange afstand nu ook in het vizier. In Transition #15 vind je een item met Rob waarin we zijn avonturendagboek doornamen.

TRANSITION

Wil jij in 2019 (nog) gezonder gaan eten en al je PR’s aan scherpen? Neem dan eerst eens je ontbijt onder de loep. Wat jij ontbijt heeft effect op de rest van je dag: hoeveel energie je hebt, hoe je presteert en hoe je herstelt van inspanning! We geven je ook 2 recepten voor het ideale ontbijt. VOEDING

OPTIMAAL ONTBIJTEN Tekst Miriam van Reijen

ommige onderzoeken laten zien dat mensen die niet ontbijten, minder gezond zijn en vaker overgewicht hebben dan mensen die wel kiezen voor een ontbijt. Belangrijk is daarbij om te kijken naar wat deze mensen de rest van de dag doen. Ontbijt jij later en verschuiven al jouw maaltijden een paar uur, dan zal wel of niet ontbijten geen verschil maken. Het gevaar ontstaat wanneer mensen niet ontbijten en daardoor later op de dag door erge trek, naar ongezonde(re) snacks grijpen. Sla jij je ontbijt over en eet je in de plaats daarvan om 11 uur een gevulde koek: dan bestaat er inderdaad grotere kans dat jij extra gewicht met je meezeult. Niet ontbijten kan zo niet alleen invloed hebben op de keuze van je tussendoortjes maar zelfs nog op wat je eet bij je diner of als avondsnack. Maar op welk tijdstip jij ook ontbijt, wát je ontbijt – ook al is dat later op de dag – is veel belangrijker dan het moment waarop je dat doet. En – heel belangrijk – wát je ontbijt heeft invloed op jouw keuzes de rest van de dag. Dat zit zo: een witte boterham met jam of een volkoren boterham met kaas leveren ongeveer dezelfde hoeveelheid energie. Ontbijt je met die witte boterham? Dan zal je toch geneigd zijn om de rest van de dag meer te eten. Die boterham bevat namelijk amper eiwit, nauwelijks vezels en weinig vet. Ons lijf heeft meer moeite om deze drie (vet, vezels en eiwit) af te breken dan koolhydraten. Daarom wordt de energie uit een volkoren boterham met kaas (met vet, eiwit en vezels) langzamer opgenomen en zitten we er lang(er) vol van.

ONDERZOEK LAAT ZIEN DAT EEN ONTBIJT DAT MET NAME RIJK IS AAN EIWIT ERVOOR ZORGT DAT WE LATER OP DE DAG MINDER ETEN. HET VOLLE(RE) GEVOEL BLIJKT DUS DE REST VAN DE DAG DOOR TE WERKEN.”

Dat is ook de reden waarom we tijdens inspanning juist (simpele) suikers willen: die kunnen sneller door ons lichaam worden afgebroken en dus sneller worden opgenomen. Eet jij een witte boterham met zoet beleg, worden de suikers razendsnel in onze bloedbaan opgenomen en stijgt jouw bloedsuikerspiegel. Als reactie produceert je lichaam insuline. Deze boost aan insuline zorgt ervoor dat de glucose uit je bloed snel weer verdwijnt.

EEN WITTE BOTERHAM MET JAM OF EEN VOLKOREN BOTERHAM MET KAAS LEVEREN ONGEVEER DEZELFDE HOEVEELHEID ENERGIE. ONTBIJT JE MET DIE WITTE BOTERHAM? DAN ZAL JE TOCH GENEIGD ZIJN OM DE REST VAN DE DAG MEER TE ETEN.”

NUCHTER OF LAAGGLYCOGEEN? Nuchter trainen (dus voor het ontbijt) is iets anders dan laagglycogeen trainen (train low). Als je ’s avonds voldoende koolhydraten hebt gegeten zijn deze opgeslagen in je spieren en je lever opgeslagen in de vorm van glycogeen. ’s Nachts (in rust) verbruikt je lichaam vrijwel niets van het spierglycogeen. Deze voorraad is dus nog ongebruikt als je ’s ochtends voor het ontbijt gaat trainen. Train low bereik je alleen als je een training uitvoert en daarna weinig tot geen koolhydraten aanvult en dan nog een keer gaat trainen. Ook deze trainingen zouden, mits afgewisseld met trainingen met volle glycogeenvoorraden, extra trainingseffect kunnen geven.

Met als gevolg: een dip in je bloedsuikerspiegel en snel weer trek. Onderzoek laat zien dat een ontbijt dat met name rijk is aan eiwit ervoor zorgt dat we later op de dag minder eten. Het volle(re) gevoel blijkt dus de rest van de dag door te werken.

TRAINEN VOOR HET ONTBIJT?

Maar hoe zit dat als je wilt gaan trainen voor het ontbijt? Staat er ’s ochtends een nuchtere duurloop of zwemtraining op het programma? Geen probleem. Er zijn zelfs aanwijzingen dat een nuchtere training kan zorgen voor een groter trainingseffect. Daarvoor moet je wel een aantal dingen in de gaten houden. Ten eerste: een nuchtere training vraagt langer herstel. Zeker als het gaat om een intensieve training. Als je opstaat bevindt je lichaam zich in een katabole staat. Dit wil zeggen: er zijn geen voedingsstoffen aanwezig om alle eiwitten (en dus je spieren) in je lichaam te laten groeien. Ga je trainen zonder ontbijt dan verdiept het afbraakproces zich. Er kan pas opbouw en groei ontstaan wanneer je ná je training begint met eten. Zou je voor je training wél ontbijten, dan ontstaat er minder spierschade en kan je lijf al tijdens de training beginnen met een deel van het herstel. Ben je van plan om nuchter te gaan trainen dan is het goed om er dus voor te zorgen dat je zo snel mogelijk na je training eiwitten en koolhydraten eet. Je lichaam kan dan direct aan de slag om de spierschade aan te pakken. Eet het liefst binnen 30 minuten na het eind van je training. Is nuchter trainen nieuw voor je? Begin dan met een korte, rustige training. Een kwartiertje hardlopen is de eerste keer al voldoende. Dit kun je langzaam uitbouwen naar een uur. Langer trainen voor het ontbijt is niet aan te raden. Wanneer je voor het ontbijt al je energievoorraden aanspreekt zal je lichaam meer stresshormoon aanmaken (zoals cortisol). Dit is niet bevorderlijk voor je herstel. Ook een intensieve training vóór het ontbijt is waarschijnlijk geen goed idee. Je loopt hiermee te veel spierschade op, je herstel duurt onnodig lang en je lokt blessures uit. Een krachttraining of interval(loop)training nuchter is daarom geen goed idee. Een intervalzwemtraining voor het ontbijt kan iets minder kwaad. Zwemmen is geen sport waarbij er sprake is van een excentrische belasting zoals bij hardlopen. Juist excentrische bewegingen zorgen voor veel spierschade. Wel belangrijk: zorg dat je voldoende energie hebt voor je (pittige) zwemtraining. Als er weinig energie aanwezig is zal je meer moeite hebben

Eiwitrijke kokosgranola INGREDIËNTEN (6 PORTIES) • 2 eiwitten • 200 gram havervlokken (geen havermout) • 50 gram gemengde noten (bijvoorbeeld walnoten of cashewnoten) • 50 gram gedroogd fruit (bijv. rozijnen, reepjes dadel of stukjes vijg) • 50 gram pitten (bijv. zonnebloempitten, pompoenpitten) • 2 eetlepels maan- of chiazaad • 1 tl koekkruiden of 1 tl kaneel • 2 el pindakaas of 2 el tahin • 2 eetlepels geraspte kokos • Eventueel: 2 el ahornsiroop of 2 el honing

BEREIDING 1 Verwarm de oven voor op 180 graden. 2 Splits de eieren en klop de eiwitten stijf. 3 Pulseer alle droge ingrediënten kort in een keukenmachine: behoud grove stukken. 4 Schep de eiwitten door de droge ingrediënten en verspreid over een bakplaat. 5 Bak de granola 20 minuten, schep een keer voorzichtig door en bak nog 10 minuten. 6 Laat afkoelen. 7 Voor het perfecte ontbijt combineer je deze granola met 200 ml Griekse yoghurt en een stuk fruit naar keuze. Lekker met bosbessen, banaan of verse vijgen.

TRANSITION

BEN JE VAN PLAN OM NUCHTER TE GAAN TRAINEN DAN IS HET GOED OM ER VOOR TE ZORGEN DAT JE ZO SNEL MOGELIJK NA JE TRAINING EIWITTEN EN KOOLHYDRATEN EET. JE LICHAAM KAN DAN DIRECT AAN DE SLAG OM DE SPIERSCHADE AAN TE PAKKEN.”

VAL JE AF ALS JE VOOR HET ONTBIJT TRAINT? Wil jij in 2019 wat gewicht verliezen? En heb je gehoord dat je daarom beter voor het ontbijt kunt trainen? Dan kom je wellicht van een koude kermis thuis. Afvallen betekent namelijk simpelweg dat je meer verbruikt dan je eet. Als je zonder ontbijt gaat trainen is de kans groot dat je het wat rustiger aan doet. Dit betekent dat je training minder intensief is en je minder energie verbruikt. Ook je naverbranding is, na een rustige training, lager dan wanneer je flink tekeer bent gegaan. Wat je wél kunt bereiken met trainen voor het ontbijt is een hogere vetverbranding. Dit wil zeggen dat jouw lichaam beter in staat is om vetten te gebruiken als energiebron. Maar dat wil niet zeggen dat je ook meer vet verliest. Een recent onderzoek liet een interessante bevinding zien. Wanneer je voor je training een portie eiwit eet (het ging om 20 gram wei-eiwit) dan zou je energieverbruik in de uren na je training twee keer zo hoog zijn als wanneer je niet hebt ontbeten. Is jouw doel afvallen? Eet dan bijvoorbeeld een kommetje kwark (200 ml) vóór je training, zorg dat je altijd voldoende energie hebt om te trainen en voeg regelmatig een pittige sessie toe.

met snelle intervallen en heb je als gevolg daarvan ook minder baat bij je trainingen. Staat er geen training op het programma maar een taak waarbij je hersenen flink aan de slag moeten? Dan is het goed om altijd eerst te ontbijten. Zorg in dat geval dat je ook een behoorlijke portie koolhydraten binnenkrijgt: je hersenen functioneren het beste op glucose. Onderzoek bij kinderen laat zien dat ze op school beter presteren als hun ontbijt bestaat uit een flinke portie (simpele) suikers.

HET BESTE ONTBIJT

Een ideaal ontbijt bevat dus veel eiwit, complexe koolhydraten (dus vezels) en een beetje gezond vet. Denk aan havermout met melk en noten, volkorenbrood met ei of pindakaas of muesli met kwark en gedroogd fruit. Cornflakes, wit brood en croissants laat je liever zoveel mogelijk staan. Train je vóór het ontbijt dan is het handig om iets mee te nemen dat je direct na je training kunt eten. Zeker als je later op de dag nóg een keer traint. Door direct na je training te eten herstel je sneller en zal je tweede training beter verlopen. Let wel: wil je aan het eind van de dag een pittige training doen of zelfs een wedstrijd? Dan is het wel verstandig om na het ontwaken direct te ontbijten en vervolgens je ochtendtraining te doen. Onderzoek laat namelijk zien dat je prestaties bij de tweede training minder zullen zijn als je de eerste training nuchter uitvoert. Dit is met name zo als de twee trainingen dezelfde in discipline zijn, bijvoorbeeld als je voor het ontbijt een duurloop doet en aan het eind van de dag een pittige (baan)training.

Over de auteur Miriam van Reijen (1983) studeerde Ontwikkelingseconomie in Wageningen en Bewegingswetenschappen aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Na haar studie verlegde ze haar focus naar de atletiek (marathon, PR 2h41) en duathlon met als beste prestaties een gouden medaille bij het NK duathlon (2017) en een zilveren plak op het WK duathlon (2017). Naast het trainen heeft van Reijen haar eigen bedrijf, waarmee ze presentaties verzorgt over voeding, hardlopen en training en schreef ze het Hardloperskookboek (deel 1 2013, deel 2 2016). Echter, het doen van onderzoek bleef trekken en in 2019 promoveerde Miriam aan Amsterdam UMC. Miriam woont, werkt en traint in Amsterdam.

Razendsnel sodabrood met ei INGREDIËNTEN (2 PERSONEN) • 200 gram volkorenmeel (varieer met combinaties van: amandelmeel, speltmeel, roggemeel) • 200 gram karnemelk (of magere yoghurt) • 1 tl baking soda • 1 el gemengde pitten • 1 el gemengde zaden • ½ tl zout • 2 eieren • 2 tl ghee • 200 gram (cherry)tomaat (of spinazie)

BEREIDING 1 Verwarm de oven voor op 200 graden. 2 Meng het meel met de pitten, het zout en de baking soda. 3 Vet een muffinvorm in met boter/olie of ghee. 4 Roer de karnemelk door het meelmengsel en verdeel over de muffinvorm. 5 Bestrooi met de gemengde zaden en bak 20 minuten in de oven. 6 Snijd ondertussen de cherrytomaten fijn. 7 Bak ze een paar minuten zacht in de ghee en voeg de eieren toe. 8 Roer de eieren tot gaar (scrambled eggs). Voeg peper en zout naar keuze toe. 9 Serveer met het sodabrood.

DARE2TRI NTB PAKKET AANBIEDINGEN

€ 199,99

MACH2

KIJK OP WWW.DARE2TRI.COM/NTB INHOUD: MACH2, Meshbag, Racebelt, Safety swimmer, Swimcap, Running cap and Tubebox

ADVANCED EXPERT

VAN € 465,-

€ 324,99

MACH3

VOOR

KIJK OP WWW.DARE2TRI.COM/NTB INHOUD: MACH3, Meshbag, Racebelt, Safety swimmer, Swimcap, Running cap, Tubebox and Bandana

VAN € 885,-

€ 599,99

MACHV.5

VOOR

KIJK OP WWW.DARE2TRI.COM/NTB INHOUD: MACHV.5, Flightcase, Racebelt, Safety swimmer, Swimcap, Running cap, Tubebox and Bandana

WETSUIT TEST DAGEN Nieuwegein, Zwembad Merwestein, Zondag 3 maart 2019 Schiedam, Zwembad Groenoord, Zondag 17 maart 2019 Joure, Zwembad Swimfun, Zaterdag 23 maart 2019 Haren (Groningen), Zwembad Scharlakenhof, Zondag 24 maart 2019 OpenwaterSwimmingClub in Zwembad de Waterdam in Edam/Volendam 6 en 13 april 2019 van 9.00 -11.00 uur 4 en 18 mei & 8 en 15 juni 2019 van 8.00-10.00 uur Entree gratis, vooraanmelding gewenst, stuur een e-mail naar sales@dare2tri.com Voor meer testdagen, kijk op www.dare2tri.com/community/events

12:30 - 13:30 uur 15:30 - 16:30 uur 11:00 - 12:00 uur 13:00 - 14:00 uur

® Dare2tri is an official trademark of Sport Import Europe B.V

VOOR

START

VAN € 305,-

Als lid van de Nederlandse Triathlon Bond ontvang je zes keer per jaar Transition magazine in de brievenbus. Geen lid? Geen nood. Ook dan kun je Transition ontvangen. Je kunt je abonneren via de website van de Nederlandse Triathlon Bond, triathlonbond.nl. Bezoek ook meteen onze website transition.nl voor het laatste nieuws, kalenders en achtergrondartikelen over jouw favoriete sporten.

TRANSITION

SPOT LIGHT

We begroeten in deze editie het jaar 2019, met al zijn goede voornemens en mooie plannen. Toch kijken we ook nog even terug op het fraais dat 2018 te bieden had. Wat was je een tof jaar!

K OEK & ZOPIE

Biddinghuizen

De winter van 2018 komt laat op gang, maar levert daarna mooie plaatjes op met sneeuw en natuurijs. Op het ijs van Flevonice vindt de eerste editie plaats van een nieuwe wintertriathlon, georganiseerd door mister wintertriathlon Martin Veenhuizen. Alles in de open lucht en het fietsen gebeurt op de ATB. Erben Wennemars wint bij de mannen en Daniëlle Bekkering bij de vrouwen. Goed voor de bekendheid van onze winterse discipline in het schaatspeloton! Beeld: Lennaert Ruinen

B IG FIVE

Windhoek, Namibië

T E AMGE VOEL Arnhem

Als je aan The Big Five denkt, dan heeft waarschijnlijk niemand het over Murray, Klamer, Delahaije, Van Egdom en Van der Stel. Toch trokken die vijf – en nog een aantal andere atleten uit Nederland, Zuid-Afrika, Duitsland, Oostenrijk en Luxemburg – samen op safari in Namibië, op de rustdag van een trainingskamp in de Afrikaanse zon. Het in alle opzichten goede klimaat wierp direct vruchten af, en ook in 2019 overwinteren Delahaije en zijn atleten in de Arebbusch Travel Lodge.

Het zevende seizoen van de Teamcompetities Triathlon begint in Arnhem met, hoe kan het ook anders, een teamwedstrijd. Geen Super Sunday ditmaal, want die staat een maand later in Almere gepland. Net als een jaar eerder zijn de weersomstandigheden in Arnhem prima. Een warm lentezonnetje helpt de organisatie, de officials, het publiek en uiteraard de atleten om er een lekkere start van het competitieseizoen van te maken. Het blijkt een voorbode voor een zomer vol warme en zonnige races.

Beeld: Martijn Keijsers

Beeld: Renée Tijdink

T RIPLE MIX

Almere

R EGENDAG

Veenendaal

De Super League brengt ook in eigen land vernieuwingen. Tijdens Super Sunday in Almere staat voor het eerst de Triple Mix op het programma voor de 1eDivisie en de Eredivisie. Driemaal racen met hele korte pauzes in telkens wisselende volgordes van de disciplines. Sophie Lingelbach van TC Twente schrijft geschiedenis als eerste atlete die in Nederland finisht op een Triple Mix. In de Eredivisie winnen Marco van der Stel van Squadra en Jony Heerink namens Hellas de eerste editie. Ook in 2019 staat het spectaculaire onderdeel weer geprogrammeerd.

Eind augustus is de zomer die eeuwig leek te duren ineens toch voorbij. Voor een weekje althans. Kou, nattigheid en harde wind maken het een dag om niet snel te vergeten. In Veenendaal levert het NK over de olympische afstand fraaie beelden op. Voor de meeste atleten is het wat minder prettig. De ijsberen, de regendansers en de koele kikkers zijn aan zet. Jorik van Egdom maakt in eigen huis de favorietenrol andermaal waar en Jony Heerink pakt, na een lange reeks vierde plaatsen op NK’s, op imponerende wijze de nationale titel bij de vrouwen.

Beeld: Tim Buitenhuis

Beeld: Kim van ’t Verlaat

T ROPISCH

Saba

Een van de minst bekende plekken van het koninkrijk der Nederlanden is het eiland Saba. Het heeft een status als een soort bijzondere gemeente van Nederland en op het eiland ligt de hoogste ‘berg’ van ons land. Jaarlijks vindt er een triathlon plaats die de naam Hell’s Gate draagt. Zelda Meeuwsen maakte er voor het eerst kennis met onze sport en verbaasde zich er over de betrokkenheid van alle eilandbewoners bij dit charmante en kleinschalige, maar oh zo zware evenement. Beeld: Z.ePhotography

TRANSITION

Zwemmen, lopen en 50 wissels SWIMRUN IS EEN COMBIDUURSPORT DIE EEN STORMACHTIGE ONTWIKKELING DOORMAAKT. IN NEDERLAND KENNEN WE VOORAL ZWEMLOOPJES EN HET RONDJE EILANDEN. THOMAS SCHREVEN ONTDEKTE DAT ER VEEL LANGERE EN AVONTUURLIJKERE VARIANTEN ZIJN. EN ER IS EEN WK, WANT ZO GAAT DAT MET COMBIDUURSPORTEN. ENDURO

en weddenschap tussen de eigenaar van hotel Utö Värdshus, een vriend en twee van zijn medewerkers, stond in 2002 aan de basis van de eerste ÖtillÖ – letterlijk: van eiland naar eiland – race in Zweden. De vier mannen daagden elkaar uit om in teams van twee via de talloze eilandjes in de Stockholm-archipel naar het eiland Sandhamn te zwemmen en te rennen. De uitdaging – waar de twee teams meer dan 24 uur over deden – groeide in 2006 uit tot een officiële wedstrijd en stond aan de basis van een populaire nieuwe combiduursportdiscipline die internationaal intussen bekendstaat als ‘swimrun’. Na een voorzichtige start, met in de beginjaren voornamelijk races in Scandinavië, groeit het aantal wedstrijden nu ook gestaag in de rest van Europa, Amerika en Canada. Er is een ÖtillÖ – spreek uit eu til eu – World Series met races in Kroatië, Zweden, Groot-Brittannië, Zwitserland, Frankrijk en Duitsland en een wereldkampioenschap in Zweden. Thomas Schreven (46) is één van de weinige Nederlanders die deel heeft genomen aan het wereldkampioenschap in Zweden – een race die bekend staat als een van de zwaarste eendaagse duursportevenementen ter wereld. Thomas en zijn Finse vrouw Jasmina GladSchreven, kwamen de afgelopen jaren in vier van de vijf World Series-races aan de start en eindigden in 2018 als derde gemengd team in

Tekst Marcia Jansen Beeld Ötillö (Jakob Edholm, Pierre Mangez, Nadja Odenhage)

TRANSITION

Swimrun in Nederland (1) Rondje Eilanden Swimrun staat in Nederland nog in de kinderschoenen, al hebben we met Het Rondje Eilanden in Vinkeveen – dat tot 2001 als triathlon werd georganiseerd - wel een Swimrun avant la lettre. “Ik heb in het verleden drie keer aan deze Eilandentriathlon meegedaan”, vertelt Bart van der Wal die de klassieker in 2012 terug op de kalender bracht als Het Rondje Eilanden. “Het parcours in de Vinkeveense plassen waar je van eilandje naar eilandje zwom en daar vervolgens met je surfschoentjes aan overheen rende, was echt fantastisch.” De Eilandentriathlon – waar na het zwemmen en lopen ook nog gefietst werd - verdween in 2001 nadat het steeds moeilijker werd om vergunningen voor het fietsparcours rond te krijgen. “Ik heb echt wel een traantje gelaten toen die wedstrijd verdween. Ik vond het echt zo zonde, dat parcours schreeuwt gewoon om een wedstrijd. Ik had een al een tijdje in mijn achterhoofd om daar zelf iets te organiseren en toen mijn relatie uitging en ik een beetje in mineur was, heb ik me daar op gestort. Gelukkig kreeg ik een stel atleten van mijn club Hellas mee – want ik ben meer van de ideeën - en dankzij hen is de wedstrijd er ook gekomen.” Van der Wal had op dat moment nog nooit gehoord van ÖtillÖ. “Dat onze wedstrijd een zwemloop is geworden, heeft er ook mee te maken dat het aanvragen voor een vergunning voor het fietsen het allemaal gecompliceerd maakte. Het zwemmen en lopen was de kern, dat maakt de wedstrijd bijzonder, dus besloten we het fietsen te schrappen en na afloop een feestje te organiseren.” Op transition.nl lees je binnenkort wat Bart’s voornemen voor 2019 is.

ÖtillÖ. Het tweetal, dat in het verleden meedeed aan Ironmans en het wereldkampioenschap op Hawaii, besloot na de geboorte van hun zoon Elvin in 2012, hun focus te verleggen.

MIDDENIN DE NATUUR

De switch van triathlon naar swimrun kwam in de periode dat Thomas met zijn gezin naar Finland verhuisde waar de sport al redelijk bekend was. “Jasmina en ik hebben in Rio de Janeiro en Nice gewoond, maar in 2013 was ik helemaal klaar met mijn baan in de olie-industrie en zijn we naar Finland verhuisd. In 2014 deden we voor het eerste mee aan een lokaal wedstrijdje en we waren meteen verkocht.” Het grote voordeel van swimrunning, is dat

je niet hoeft te fietsen, vindt Thomas. “Daar gaat zo ontzettend veel tijd in zitten en het is een ook meteen een stuk gemakkelijker reizen naar wedstrijden. Verder kun je triathlon en swimrun moeilijk vergelijken. Tijdens een swimrun kom je op plekken waar je anders nooit zou komen, echt middenin de natuur. Je moet je aanpassen aan de elementen en de veranderingen in het parcours: golven, stroming, heuvels, rotsen, modder. Geen parcours is hetzelfde. In een Ironman ben je vaak gefocust op je tijden die je over een bepaalde afstand doet, maar dat moet je in een swimrun allemaal loslaten. Wij sporten dan ook niet met hartslagmeters of andere gadgets, we racen puur op gevoel.”

Na hun eerste kennismaking met swimrun, leek het hen een leuk idee om mee te doen aan ÖtillÖ die bestaat uit tien kilometer zwemmen en 65 kilometer trailrunnen. “Dat doen we wel even, dachten we, maar dat viel dus behoorlijk tegen”, lacht Thomas. “We hadden té dunne wetsuits en hebben enorm kou geleden. We gingen in ons enthousiasme veel te hard van start en sprongen te nonchalant om met onze voeding. Je zwemt in heel koud water en

daarna moet je in je wetsuit hardlopen, die temperatuurswisselingen zuigen al snel alle energie uit je. Daar moet je je lichaam echt op trainen.” Een blessure zorgde er voor dat het koppel halverwege moest opgeven. “We hadden net de beruchte 1400 meter lange Pig Swim achter de rug. Je zwemt daar in open zee en de golven en de stroming maken die oversteek extra lastig, vooral als je al wat moe wordt. Vóór die oversteek, tijdens een van de

meer dan vijftig transities in en uit het water – er zitten 26 eilanden in het parcours – waar je vaak over gladde rotsen moet klauteren, was Jasmina ten val gekomen waarbij ze haar knie blesseerde. Ze heeft het nog geprobeerd om met pijnstillers toch de race af te maken, maar het ging helaas niet meer.”

DRIEMAAL IS SCHEEPSRECHT

Het tweetal lag op het moment van opgeven op de eerste plek bij de gemengde teams. “We gingen daardoor een beetje met een vervelende nasmaak naar huis en namen ons direct voor om terug te komen”, vervolgt Thomas. In 2016 sloeg het koppel een jaartje over vanwege de

Tijdens een swimrun kom je op plekken waar je anders nooit zou komen, echt middenin de natuur. Je moet je aanpassen aan de elementen en de veranderingen in het parcours: golven, stroming, heuvels, rotsen, modder.” geboorte van hun dochter Viivi, maar in 2017 stonden ze weer aan de start. “Dit keer viel ik op mijn knie. Ik kwam op scherpe steen terecht en scheurde daarbij mijn quadriceps pees af. Uiteindelijk lag ik door een infectie zes weken in het ziekenhuis en toen die infectie na zware antibioticakuren eindelijk weg was, moest ik nog twee maanden van mijn teen tot mijn heup in het gips.” ÖtillÖ Utö in mei 2018 was na de revalidatie hun eerste race en het tweetal maakte met een tweede plek een geslaagde comeback. “Drie keer is scheepsrecht, dachten we, dus besloten we nog een keer mee te doen aan het wereldkampioenschap. Dit keer zonder grote verwachtingen, ons doel was de finish halen.” Even leek hun deelname in gevaar te komen toen Jasmina drie weken voor de wedstrijd twee vingers brak. Gelukkig brachten de peddels, die in Swimruns zijn toegestaan, uitkomst. “We hebben die twee vingers aan haar paddel getapet, dus die moest ze ook tijdens het hardlopen aan haar hand houden. Maar gelukkig kon ze zo wel redelijk pijnvrij zwemmen.” Het echtpaar ging rustig van start deze keer en wist uiteindelijk een derde plaats uit de strijd te slepen. “Het was absoluut geen goede

TRANSITION

Swimrun in Nederland (2) Beleef Lauwersoog Swimrun De Beleef Lauwersoog Swimrun die de deelnemers door het zoete én zoute water van het

wedstrijd”, blikt Thomas terug. “Ik voelde me niet zo goed, had moeite met ademhalen en de eerste drie uur kwam ik maar niet op gang. En net toen het iets beter met mij ging, kreeg Jasmina spierkrampen in de langste run – 21

Lauwersmeer en de Waddenzee voert, was in 2018 het eerste Swimrun evenement in Nederland. Het idee voor de tocht ontstond nadat Helco van Keeken in 2017 een swimrun wetsuit aanschafte. “Ik was als schipper vrijwilliger bij de Groningen Swim Challenge in het Lauwersmeer en dat inspireerde mij om zelf ook te gaan zwemmen”, vertelt hij. “Ik kocht het wetsuit omdat ik in de zomer in buitenwater wilde zwemmen en ik

Team ervaring, je energie slim verdelen, aanpassingsvermogen, mentale hardheid en tactisch racen, is belangrijker dan leeftijd, pure kracht of snelheid.”

een lang wetsuit te warm vond. Er stond swimrun op mijn schouder, dat heb ik toen gegoogled en zo kwam ik bij ÖtillÖ uit.” Aangezien hij toch al een geschikt wetsuit had, probeerde hij het principe swimrun uit in zijn woonwijk aan de rand van Groningen. “Zo rende ik in mijn wetsuit, met mijn badmuts en zwembril op, van sloot naar sloot. Ik werd wel raar aangestaard als ik naast een visser opdook uit het water en ik kletsnat voorbij kwam gerend, maar ik vond het meteen geweldig.” Van Keeken had er zoveel lol in dat hij de sport bij meer mensen wilde introduceren en zocht contact met de Stichting 40 Mijl in Groningen die allerlei evenementen organiseert in het Lauwersmeergebied. Het resulteerde in 2018 in de swimrun die start en finisht bij camping Beleef Lauwersoog. “Het mooiste aan swimrun vind ik dat je middenin de natuur aan het sporten bent. In de obstakelruns die nu zo populair zijn, worden kunstmatige obstakels gebouwd, maar in een swimrun is de natuur je grootste tegenstander.” Natuur is een schaars goed in Nederland, dat zou de reden kunnen zijn dat de sport hier nog geen grote vlucht heeft genomen. Hou transition. nl in de gaten en leest meer over de plannen die Helco van Keeken heeft voor de toekomst.

kilometer – van de dag. Toch wisten we na 8 uur en 36 minuten op het podium te eindigen, twintig minuten achter het winnende team.” Thomas en zijn vrouw kwalificeerden zich daarmee automatisch voor het wereldkampioenschap een jaar later. “We zijn allebei behoorlijk competitief ingesteld, dus we hopen dan een treetje hoger te eindigen op het podium. De sport is enorm in ontwikkeling, onze tijd was vier jaar geleden nog goed voor een podiumplek bij de mannen, maar we kunnen – ondanks dat we niet de allerjongsten zijn – nog steeds leuk meedoen in de top. Team ervaring, je energie slim verdelen, aanpassingsvermogen, mentale hardheid en tactisch racen, is belangrijker dan leeftijd, pure kracht of snelheid.”

ULTIEME RELATIETEST

Thomas en zijn vrouw vormen al jaren een vast koppel in de swimrunscene. “Dat is best wel uniek. We hebben de afgelopen jaren veel teams van samenstelling zien veranderen. Wij vinden het superleuk om deze sport samen te beoefenen. Ik ben een iets snellere zwemmer en hardloper, maar Jasmina is fysiek en mentaal enorm sterk”, vertelt Thomas die net als zijn vrouw een achtergrond als hardloper heeft. “Het mooie is dat je met een elastisch koord aan elkaar vastzit tijdens de wedstrijd, dus je kunt elkaar meetrekken als dat nodig is. Tijdens een wedstrijd zijn Jasmina en ik echt een; ik weet precies wanneer ik iets rustiger moet gaan, of wanneer ik kan versnellen. Het is grappig, in het dagelijkse leven kunnen we best botsen en dat komt er tijdens een training dan ook wel eens uit, maar tijdens een wedstrijd hebben we nooit onenigheid. Meedoen aan een swimrun is volgens mij dan ook de ultieme relatietest dus – na twee mislukte pogingen om de finish van ÖtillÖ te halen – zit het tussen ons wel goed.” Wil je meer weten over swimrun, kijk dan op de website van Thomas Schreven: swimrunning.com

Het spel en de regels Een Swimrun is niet hetzelfde als een zwemloop die we in Nederland al langer kennen. Waar in een zwemloop eerst gezwommen wordt en daarna gelopen, wissel je in een swimrun de twee disciplines af. De meeste deelnemers aan een swimrun zwemmen dan ook met hun schoenen aan. En om dat iets eenvoudiger te maken, is het gebruik van een pull buoy en peddels toegestaan. Je kunt er zelfs voor kiezen om met fins (niet langer dan 15 cm gemeten van de teen tot het einde van de fin) aan te zwemmen, maar daar moet je dan ook op een of andere manier mee hardlopen; want alle attributen waarmee je van start gaat, moet je ook weer mee naar de finish nemen. Swimruns vinden plaats in natuurgebieden en je zwemt en loopt op plekken waar niet veel andere mensen komen. In de ÖtillÖ-wedstrijdenreeks en ook in veel andere wedstrijden is het vanwege de veiligheid dan ook verplicht om op de lange afstand in teams van twee personen te starten. Teamleden zijn met elkaar verbonden door een elastisch touw en moeten de gehele wedstrijd binnen tien meter afstand van elkaar blijven. Het is bovendien vaak verplicht om tijdens een wedstrijd een kompas, een waterproof drukverband en een fluit mee te nemen. Swimruns in Scandinavië vinden vaak plaats in koud water, in die races is een wetsuit meestal verplicht. Er zijn speciale swimrunwetsuits, met korte pijpen en mouwen, verkrijgbaar maar voor beginners volstaat vaak ook een oud afgeknipt triathlonwetsuit. Al is het dan wel handig als de rits aan de voorkant zit, want tijdens het hardlopen kan bij een beetje mooi weer de temperatuur snel oplopen. Kalender Swimrun Nederland 2019 19 mei – Swimrun 010 Rotterdam 20 juli – Het Rondje Eilanden 21 sept – Beleef Lauwersoog Swimrun

TRANSITION

Zuidwest-Nederland, jaren â&#x20AC;&#x2DC;90 Uit het historisch archief van de NTB

IN DE STARTBLOKKEN VOOR EEN NIEUW SEIZOEN. WA AR GA AN WE DIT JA AR NA ARTOE OM TE RACEN? EEN GOEDE VOORBEREIDING IS HET HALVE WERK!

WETSUIT TESTDAGEN H I LV E R S U M

17 MAART 7 APRIL 28 APRIL O.A. MET

BLUE SEVENTY ORCA SAILFISH ZONE3 2XU M E E R I N F O R M AT I E O F AANMELDEN OP TRIPRO.NL