Transition #22

EEN UIT GAVE VAN

A L MER E

IN TERV IEW

EK NUMMER ZEVEN

JELLE LUGTEN

Beeldverhaal

Gorilla met hartslagmeter

22 2019

EN DU RO

AVON T U U R

ZWEM HET AVONTUUR IN

GENÈVE TRIATHLON

Open water

Allez allez allez

KiKathlon 8 SEPTEMBER 2019

ZWEM 500 METER, FIETS 20KM, REN 5KM EEN WAAR SPORTFEEST VOOR IEDEREEN DIE KIKA EEN WARM HART TOEDRAAGT. ZWEM 500 METER, FIETS 20 KILOMETER EN REN DIE LAATSTE 5 KILOMETER VOOR KINDEREN MET KANKER. INDIVIDUEEL OF ALS RELAY TEAM. JE KAN HET!

1 /8

KIKATHLON.NL

TRIATHLON

1/8 TRIATHLON VOOR IEDEREEN!

PRACHTIG PARCOURS IN DE ZAANSTREEK

SUPER OM MET EEN TEAM TE DOEN

3

INHOUD 04 06 12 14 18 20

Voor woord

Avontuur Genève

Versus

Pijn mentaal fi xen Meetrainer

Poldergoud

COLOFON TRANSITION is het officiële magazine van de Nederlandse Triathlon Bond (NTB) met daarin aandacht voor triathlon, duathlon en andere combiduursporten. De Nederlandse Triathlon Bond stelt zich ten doel de beoefening en het organiseren van multidisciplinaire duursporten te bevorderen en de belangen van de bij haar aangesloten leden (verenigingen, wedstrijdorganisaties, individuele leden) te behartigen.

De NTB is aangesloten bij NOC*NSF, ETU en ITU. Transition magazine verschijnt in 2019 vijf maal. Het volgende nummer is beschikbaar in november.

Nabestellen van een los exemplaar van deze editie kan via bit.ly/transition_mag (zo lang de voorraad strekt). Kosten incl. verzending in NL: €8,50

28 30 34 36 44 48

Wij zijn de beste

Tokio Calling

Wisselzone

Zwem het avontuur in

Voeding

50 58 60 62 66

Inter view Jelle Lugten

Wisselzone

Werkplek

Hoe heur t het eigenlijk?

Finish

Spotlight

Uitgever Nederlandse Triathlon Bond Hoofdredactie Martijn Keijsers T 06 – 48 93 18 21 E martijn@transition.nl Eindredactie Nederlandse Triathlon Bond Medewerkers Jeroen Boot, Christie Brouwer (eindredactie), Martijn van Egmond, Martijn Herremans, Marcia Jansen, Martijn Keijsers, Marc van der Kort (fotografie), Miriam van Reijen, Ilona Rullens, Kim van ’t Verlaat Art-direction & vormgeving Totenmetontwerpen.nl Aan dit nummer werkten mee Tekst: Jeroen Kreule, Jeannet Pennings, Ilona Rullens, Marije Pieterse-te Raa, Beeld: Wagner Araujo, Marco Bardella, Ben Becker, Mark van Boekel, Tim Buitenhuis, Charlie Crowhurst, José Hourcade, Jeannet

Pennings, Paul Raats, Mirjam Riemens, Lennaert Ruinen, Renée Tijdink Cover La Tour Genève Triathlon/ Ben Becker Advertenties, verspreiding en druk Ying Media bv Zwarteweg 3 / 8603 AA Sneek T 06 – 10042999 E info@yingmedia.nl Abonnementen Leden van de Nederlandse Triathlon Bond krijgen Transition magazine zes keer per jaar gratis toegestuurd. Niet-leden betalen voor een los jaarabonnement € 40,-. Abonnees in het buitenland hebben de keuze tussen een digitale Transition (€ 40,- per jaar) of een gedrukt magazine thuisgestuurd krijgen (€ 70,30, inclusief verzendkosten).

Jaarabonnementen worden tot wederopzegging aangegaan.

Opzegging van een abonnement kan tot uiterlijk 1 december van het lopende abonnementsjaar,

daarna wordt het abonnement automatisch met een jaar verlengd.

Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van de eerstvolgende uitgave van Transition magazine te worden doorgegeven. Dit kan door een e-mail te sturen naar: info@triathlonbond.nl Of per post naar: NTB, Papendallaan 49 6816 VD, Arnhem.

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of vermenigvuldigd door middel van druk, digitaal of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de hoofdredactie.

4

TRANSITION

BEDAUWDE POLDERWEIL ANDEN

We zomeren gelukkig nog volop in deze editie, met een fijn zwemavontuur in open water. Marije Pieterse-te Raa tekende het op voor ons dossier Enduro en Tim Buitenhuis verzorgde het beeld. Met Jacomina Eijkelboom blikken we terug op haar onvoorstelbare Arch2Arc-missie, waar terecht ook al op veel andere plekken over gepraat en geschreven is. Jelle Lugten noemt zichzelf een gorilla. In beeld zien we een vrolijke, studentikoze sportieve gast. Zijn verhaal

is bijzonder en kent een heleboel laagjes. Jeroen Kreule pelde ze een voor een af en tekende zo een portret op van een bijzondere atleet. Met fraai beeld van Renée Tijdink.

Transition-medewerker Ilona Rullens ging op avontuur naar Genève en tekende zelf het verhaal op van haar reis en haar eerste grote buitenlandse wedstrijd. Ze ontdekte er een wedstrijd die onterecht onbekend is gebleven in Nederland.

Kim van ’t Verlaat gaat in de rubriek Spotlight nog een stap verder met zeven races die (te) weinig Nederlanders nog kennen. Tips voor je 2020-kalender! Marcia Jansen dook voor jou in de zwembad-etiquette en viste ook meteen wat ongeschreven regels op voor fietsers en hardlopers. Studio Vonq tekende voor de illustraties. En Miriam van Reijen helpt je optimaal te herstellen van jouw inspanningen in onze voedingsrubriek. Bij TVS’90 in Spijkenisse kregen ze De Meetrainer op bezoek. Jeannet Pennings sloot aan bij de looptraining op de atletiekbaan en leerde een vereniging kennen waar jong en oud, gekleed in oranje, het plezier van de triathlonsport omarmt zonder dikdoenerij over prestaties. Hollandser konden we het niet bedenken.

Veel leesplezier!

Martijn Keijsers Hoofdredacteur

Beeld La Tour Genève Triathlon/Ben Becker

H

et einde van de zomer stemt altijd een beetje weemoedig. De avonden worden al wat korter, de ochtenden beginnen later en zijn lang nat van de dauw die de boodschap van de naderende herfst al bij zich draagt. Toch zijn het dat soort ochtenden die de enige echte vaderlandse klassieker in onze sport aankondigen. De triathlon van Almere is de boodschapper van de nazomer. En als het tegenzit de berichtgever van de herfst. Mijn favoriete Almere-herinneringen worden gesierd door bedauwde polderweilanden, nevelslierten en een nog laaghangende zon die het sportfeest van de Flevopolder extra glans komt geven. Maar ook afzien in hagel, regen en striemende wind, bibberen en klappertanden horen bij de heroïek van de helden van Almere. Transition brengt een eerbetoon aan 36 jaar Almeers afzien, in aanloop naar het zevende EK dat de organisatie mag huisvesten. Alleen al dat gegeven is indrukwekkend.

5

6

TRANSITION

ALLEZ, ALLEZ, ALLEZ

En de nodige bravo’s!

Transition neemt je mee op buitenlandse triathlonavonturen en zoekt voor jou naar pareltjes overal ter wereld. Ditmaal ging Ilona Rullens naar Zwitserland om zich met meer dan drieduizend anderen te vermaken in het wereldberoemde Genève.

BASEL

AVONTUUR

Tekst Ilona Rullens Beeld Mark van Boekel, La Tour Genève Triathlon/Ben Becker

D

aar sta ik, in alle vroegte op Schiphol, met een rugzak gevuld met sportartikelen, een fietskoffer en met mijn partner Mark.

Voor het eerst ga ik buiten de Nederlandse taalgrens om een olympische triathlon te volbrengen. Toch wel spannend, met fiets het vliegtuig in, waar ik me dan ook zorgen over maak. Eenmaal gearriveerd in het prachtige Zwitserland blijkt deze spanning voor niks te zijn want mijn fiets komt keurig op tijd en zonder brokstukken van de band. Kom maar op met die triathlon, ik ben er klaar voor!

Een haperend rolwieltje betekent slepen met de fietskoffer maar we geraken bij het hotel.

De eigenaar fronst en kijkt me bedenkelijk aan bij het zien van het gevaarte waarmee ik binnenkom. “Je kamer bevindt zich op de vijfde verdieping”. De lift is claustrofobisch klein. Nu begrijp ik zijn zorgen. Eenmaal zwetend boven gekomen krijg ik de koffer maar net aan binnen gepropt in het kleine kamertje. Uitpakken komt later wel. Eerst naar de triathlon ‘Village’ voor het ophalen van bib & chip.

ZURICH

BERN

GENÈVE LUGANO

7

8

TRANSITION

gesproken, waaronder Frans, Duits, Italiaans, Reto-Romaans en leren ze op jonge leeftijd ook al Engels. Daar komt nog bij dat van de Geneefse bevolking 43% afkomstig is uit het buitenland. Bepakt en bezakt lopen we langs de vele kraampjes met triathlonartikelen en allerlei soorten eten. Genoeg om je onder te dompelen in de sfeer van de triathlon en met het nodige smakelijk vermaak.

Internationaal georiënteerd

Mijn gebrekkige Frans doet de vrijwilliger meteen en zonder moeite over­­ schakelen op Engels.”

In korte broek, met een paar slippers en een bidon koud water trekken we door de stad Genève. Meteen krijg ik een ontspannen quasi-vakantiegevoel. Eenmaal in de ‘Village’ merk ik dat dit event niet onopgemerkt blijft voor de stad. Een blauwe loper brengt ons in een grote tent waar al menig deelnemer te vinden is en vele vrijwilligers hard aan het werk zijn om ons te voorzien van het racepakket met de nodige uitleg. Mijn gebrekkige Frans doet de vrijwilliger meteen en zonder moeite overschakelen op Engels. Dat zijn ze gelukkig wel gewend hier, want in Zwitserland worden maar liefst vier officiële talen

Eenmaal terug is het tijd om mijn fiets in elkaar zetten. Het vergt nogal wat moeite op een kleine hotelkamer maar daar staat ‘ie dan, trots, bestickerd en klaar voor de grote dag morgen. We lopen tegen de avond onze hotelkamer uit om op zoek te gaan naar een restaurant met pasta op het menu. Ver hoeven we niet te lopen want om de hoek zit een Italiaan met uiteraard tientallen variaties aan pasta’s.

Al vroeg in de ochtend haalt mijn wekker me uit een diepe slaap. Uit mijn sporttas vis ik twee krentenbollen met appelstroop en honing, aangezien ze in het hotel geen ontbijt aanbieden voor zes uur ‘s ochtends. Met de slaap nog in de ogen sta ik in de lobby, compleet met fiets en wedstrijdoutfit om nog een espresso te kunnen scoren. De zon brandt zelfs al op

9

mijn bovenbenen als ik vertrek naar de start.

Dit gaat een hete dag worden en nu snap ik waarom de start zo vroeg in de ochtend is.

en na de het geluid van de afschrikwekkende hoorn sprint ik als een van de eersten het water in. Ik ben gestart!

Lopend door de uitgestrekte wisselzone bekijk ik rustig al het moois wat al aan de rekken hangt. Net zoals een variatie aan fietsen, van een mountainbike met stadspedalen tot aan de meest luxe triathlonfiets compleet met dicht achterwiel, zie en hoor ik een even breed scala aan nationaliteiten. Niet alleen de buurlanden zijn aanwezig, ook staan er deelnemers aan de start uit Mexico, Israël, Brazilië en een boel andere landen. In totaal doen er maar liefst 70 nationaliteiten mee!

Het meer van Genève lijkt zo vredelievend en kalm maar naar de eerste meters kom ik er al snel achter dat ik me flink vergist heb.

De wasmachine staat aan. Na de eerste boei probeer ik mijn volgende richtpunt te bepalen.

Het enig wat ik zie zijn de vele hoofden en roterende armen verspreid over het water en ik doe er meerdere navigeerpogingen over om de volgende boei te vinden. Een lichte golfslag maakt het er niet makkelijker op.

Na de eerste 500 meter voel ik mijn horloge trillen. Nieuwsgierig geworden probeer ik toch een glimp op te vangen van de verstreken tijd zonder snelheid te verliezen. Ik schrik, mijn tussentijd is alles behalve de gewenste tijd. Daarop kijk ik eens goed onder me in de diepte en zie meterslange waterplanten in mijn richting buigen. Stroming, een sterke tegenstroming om precies te zijn, maakt de tijd verklaarbaar. Dit meer is uitdagender dan ik van te voren had gedacht.

De wasmachine in

In mijn wetsuit en blauwe badmuts loop ik naar het iconische Lac Léman, beter bekend als het meer van Genève. In het kraakheldere frisse water neem ik een duik en zwem een aantal slagen als warm-up. Niet veel later schalt de briefing door de speakers waarvan ik maar een aantal Franse woorden herken. Gelukkig wordt voor het internationale deelnemersveld de briefing door de spreker vervolgens moeiteloos vertaald in het Duits, Italiaans en Engels. Niet veel later start de eerste wave en spurt eenieder naar de eerste boei. Nu is het mijn beurt. We staan verspreid over de kade

#GeneveTriathlon Dit jaar was de 30e editie van het event en met een recordaantal deelnemers van liefst 3007, verdeeld over twee dagen en vijf aangeboden race formats. Op 11 en 12 juli 2020 vindt de volgende La Tour Genève triathlon plaats. De inschrijving wordt begin 2020 geopend. Het is al wel mogelijk om een plek te reserveren op de wachtlijst. latourgenevetriathlon.ch In cijfers: • 30e editie • 2 dagen, 5 race formats • 3 007 deelnemers (en 600 op de wachtlijst) • 3 0% vrouwen, 70% mannen • Van 6 tot 69 jaar • 38% debutanten • 70 nationaliteiten

Zoeken naar cadans

Na 1500 meter zwoegen kruip ik uit het water met tientallen andere deelnemers om me heen. Via een loper werden de eerste Allez,

• 400 vrijwilligers

10

TRANSITION

Genève Genève is na Zürich de grootste stad van Zwitserland en ligt aan de westpunt van het Meer van Genève, in het Franstalige gedeelte van het land. Het ligt verscholen tussen de nabijgelegen Alpentoppen en de heuvelrug van de Jura.

Het Lac de Genève, of Lac Léman, is een groot en open meer op de grens tussen Zwitserland in het noorden en Frankrijk in het zuiden. In totaal is het meer 70 km lang en 13 km breed.

Het heeft een oppervlakte van 584 km 2 en is op zijn diepste punt liefst 310 meter diep. Het symbool van de stad is de Jet d’eau, een fontein met een 140 meter hoge straal aan de rand van het meer.

Genève is de meest internationale stad van Zwitserland want hier bevindt zich de Europese zetel van de VN. Ook het Internationale Rode Kruis regelt vanuit hier zijn humanitaire acties.

Genève is naast gerenommeerd congresoord ook centrum van cultuur en geschiedenis, van beurzen en tentoonstellingen.

Het staat bekend om zijn vele kades, wandelpaden langs het meer, ontelbare parken, drukke steegjes in de oude binnenstad en elegante winkels.

Vanaf Amsterdam Schiphol is het 1,5 uur vliegen naar het vliegveld van Genève en de trein brengt je in 8,5 uur van Utrecht CS naar het centrum van Genève. Mei, juni en september zijn de beste reismaanden voor Genève, vanwege de aangename temperaturen (gemiddeld tussen de 18 en 22˚) en het kleine aantal toeristen.

allez, allez en bravo’s geroepen. Zoveel publiek zie ik normaal nooit tijdens de kleinschalige Nederlandse wedstrijden die ik gewend ben.

Vooral de Franse aanmoedigingen en het gejuich vallen direct op. Eenmaal bij mijn fiets verspil ik geen tijd en na een soepele wissel spring ik op mijn fiets om de 40 kilometer te gaan fietsen, verdeeld over vijf rondes. De eerste meters heb ik moeite om mijn snelheid te vinden, want ik was even vergeten dat ik niet in het vlakke Nederland aan het fietsen ben.

Met vals plat omhoog op niet al te best wegdek is het zoeken naar de gewenste cadans. De eerste haakse bocht is in zicht en ik weet dan nog niet dat er niet veel later een klimmetje van een kilometer op me ligt te wachten. Wat is nou een kilometer, denk ik nog. Totdat ik niet meer verder kan terug schakelen en besef dat dit kan nog wel eens spannend kan gaan worden. Op de klim halen andere triatleten

me in met een lekker licht verzet. Ik ben een tikkeltje jaloers en waarschijnlijk denken de meesten; ze komt zeker niet uit de buurt. Dan maar staan op de pedalen en hopen dat ik zo snel mogelijk boven kom. Eenmaal op de ‘top’ denk ik meteen aan het feit dat ik deze kuitenbijter maar liefst vijf keer moet gaan beklimmen. Veel tijd om te herstellen heb ik niet want ik ga alles behalve relaxed naar beneden. Het wegdek lijkt door de jaren heen vele herstellingen te hebben gehad. Scheuren, lappen asfalt en hier en daar wat fietsspullen die uit bidonhouders zijn gesprongen door groeven in de weg. We zijn ook wel een beetje verwend in Nederland natuurlijk.

De eerste ronde zit er bijna op. Ik merk dat het langzaam steeds drukker op het parcours wordt.

Er zitten zelfs fietsers voor me die niet meer trappen en in de remmen knijpen. Een paar

11

Wat is nou een kilometer, denk ik nog. Totdat ik niet meer verder kan terugschakelen en besef dat dit kan nog wel eens spannend kan gaan worden.�

meter verder zie ik een weer een keerpunt dat zo smal is dat we er in een treintje achter elkaar en bijna stilstaand omheen draaien. Ik zet flink aan maar doordat er nog meer deelnemers met diverse snelheden op het parkoers zitten is het dringen geblazen om er langs te geraken. Niet stayeren is een kunst. In mijn hoofd streep ik deze ronde door. Nog vier te gaan en ik begin er net lekker in te komen. Ik zou graag meer van dit gebied willen verkennen op de fiets.

Parel van Genève

Na een soepele T2 merk ik dat het kwik snel aan het oplopen is bij mezelf maar ook zeker door een warm Zwitsers zonnetje. Al na de eerste kilometer lopen krijg ik hoofdpijn en heb ik behoefte aan verkoeling. Bij de rijk gevulde post, met diverse soorten gesneden

fruit, energy bars en sportdrank neem ik graag even de tijd. Iedere waterpost giet ik vervolgens standaard een volle beker koud water over me heen en drink er eentje op. Direct daarna voel ik me een stuk beter en dat brengt me direct in een snellere looppas. Helaas duurt dat gevoel maar een paar seconden want de looproute is glooiend. Gelukkig mogen we van de schaduwrijke omgeving genieten in het Parc de La Perle naast het meer en niet te vergeten de vele toeschouwers en vele vrijwilligers die iedere ronde weer hartstochtelijk aan staan te moedigen.

Als ik voor de laatste keer langs het meer terug loop kan ik de finish ruiken. Ik heb er gemengde gevoelens bij. Ik zit er doorheen en kan niet wachten om over de lijn heen te stappen maar dit was ook de laatste keer dat ik kon genieten van het uitzicht over het magische meer, de schilderachtige bergen op de achtergrond en het gejuich van de toeschouwers. Want Genève, wat heb ik van je genoten.

12

TRANSITION

T

riathlon heeft zijn faam te danken aan een weddenschap, waarin vastgesteld zou worden wie de ultieme atleet is. Is het de soepel getrainde zwemmer met zijn sterke longen, de geharde duursporter op de fiets, of de taaie tanige marathonloper, zo vroeg men zich af. Er moest competitie aan te pas komen, onderlinge strijd, om de echte ironman te leren kennen. Al was de oorspronkelijke gedachte van de organisator gestoeld op het idee dat het er niet om ging wie van de deelnemers de snelste was.

Iedereen die de proef aflegde zou een ironman zijn. Toch werd er een uitslag opgemaakt en Gordon Haller is voor altijd de eerste winnaar van Ironman Hawaii.

T

riatleten en andere combiduursporters zijn figuren die zichzelf voorbij de gangbare fysieke limieten van fysiek presteren weten te stuwen.

De aantrekkingskracht van het avontuur, de innerlijke strijd en het verkennen van wat het lichaam vermag voordat de geest het een halt toeroept zijn factoren die bepalend zijn voor dat wat een triatleet zoekt in zijn sport.

De sport ontwikkelde zich en competitie werd de norm. De beste atleten werden professionals en voor de recreanten werden agegroupklassen bedacht, waarin ze met elkaar de strijd aan konden gaan. Clubs, competities kampioenschappen, circuits en andere verzamelplekken voor het met elkaar de strijd aangaan volgden onvermijdelijk. Een wedstrijd is een moment om jezelf te bewijzen, om je te meten met anderen. Een prikkel ook om het beste in jezelf naar boven te halen. Het decor van de race, de tegenstanders en het publiek helpen om te komen tot een piekprestatie. Een zelf georganiseerd avontuur blijft een soort toertocht over niet afgezette (vaar)wegen, waarbij de maximumsnelheid hopelijk door het gezond verstand gedicteerd wordt en niet door de jacht op een record.

KAMPIOEN VAN JEZELF

In een training de competitie met jezelf aangaan week na week, op de fiets naar je werk dat ene segment telkens aanvallen om te zien hoe je ervoor staat vergeleken met een eerdere poging, of dat rondje in het bos nog eens op volle snelheid meten aan een eerdere poging, allemaal competitie met jezelf. En als je klaar bent voor het echte avontuur, dan stippel je voor jezelf een traject uit.

Zwemmen, fietsen en lopen, of een duathlon, lekker vanuit huis of op een plek die inspireert. Die ene gedachte om een keer van Pampus naar de vaste wal te zwemmen en stiekem over de A1 naar het oosten te fietsen en rennend het laatste stuk af te leggen naar het terrein van Universiteit Twente, want Pampus-Campus klonk nou eenmaal als een te gek idee voor een triathlon op autoloze zondag. Toen autoloze zondagen nog een ding was.

Op zoek naar het gevoel van afzien, controle over lichaam en geest dat de combiduursporter drijft tot in het diepst van zijn vezels. Is het een sprintafstand, of doe je een hele triathlon? Of kies je zelf de verhoudingen? Net zo lang zwemmen als lopen en fietsen? Gewoon omdat het kan.

Omdat het jouw triathlon is. Jouw strijd met jezelf. Tegen jezelf, tegen de elementen en de weg die voor je ligt.De puurheid, de stilte, de eenzaamheid, je moet het gewoon doen. En of je het daarna op Strava, Instagram, YouTube of Facebook zet of lekker voor jezelf houdt doet er eigenlijk niet toe. Jij weet. Jij deed. Jij streed.

En toch, onder de streep is het misschien niet die dag dat je 100 anderen met een minder genenpakket achter je hield en een beker mee naar huis bracht. Niet die dag dat het publiek zag dat het snot een baard tekende op je gezicht. Niet die dag dat je een parcours aflegde dat door een multinational tegen grote betaling voor je uitgetekend was. Was het niet die dag waarop je de beste was. Misschien was het wel die ene rit waarin je verdwaalde en verder reed dan je ooit deed, die duurloop waarin je de hongerklop versloeg of de kramp in je kuiten wist te overwinnen, de zwemtraining waarin je eindelijk die perfecte glijslag het hele interval lang wist vol te houden, waar je echt je voldoening uithaalt en waarlijk van kon zeggen: ik was de beste zelf die ik kon zijn.

14

TRANSITION

Triathlonnend van Londen naar Parijs LONDEN

‘ P IJN MENTA AL FIXEN’ LIFESTYLE

Op eigen kracht van Londen naar Parijs. Het klinkt bijna als onmogelijk, op zijn minst een beetje idioot. En dat is het moment dat Jacomina Eijkelboom (47) denkt wat vet, dat wil ik ook! En ze deed het, de Enduroman Arch2Arc. Na 140 km hardlopen, 33 km zwemmen en 291 km fietsen kwam ze op 19 juni 2019 aan op de Champs-Élysées. Als eerste Nederlander én snelste vrouw ooit.

Tekst Jeannet Pennings Beeld Supportcrew Arch2Arc

PARIJS

R

uim drie dagen achter elkaar was Jacomina aan het triathlonnen. Om precies te zijn: 66 uur en 56 minuten, inclusief een paar uurtjes slaap om ‘uitgerust’ aan de kanaaloversteek te beginnen. Je zou verwachten dat in de periode daarna zwemmen, fietsen en lopen even op een laag pitje staan. Maar als we de Hellas-atlete eind juli spreken, zit ze alweer midden in een fietsavontuur, nadat ze voor haar werk een TransAlp-mountainbiketocht heeft begeleid.

“Hierna had ik drie weken vakantie en zou ik richting Zürich gaan om een vriend te begeleiden tijdens een zwemtocht”, vertelt Jacomina. “Mijn fiets kon echter niet mee in de trein, dus besloot ik er een geïmproviseerde fietsvakantie van te maken.” Of ze al hersteld is van haar Enduroman? “Nee”, lacht de ultra-atlete. “Maar mijn lichaam is gewend om te bewegen.”

De aandacht verleggen

En nu kan ze dat heel ontspannen doen, zonder continu gefocust te zijn op dat ene doel en bepaalde trainingen af te móeten werken.

Afgelopen driekwart jaar was dat wel anders.

15

Facts Jacomina Run - 140 km

18.55 uur

T1 - Dover

09.29 uur

Swim - 33 km

16.30 uur

T2 - Calais

03.41 uur

Bike - 291 km

18.21 uur

Totaal

66.56 uur

Op 19/06/19 was Jacomina: • 3 6e finisher van de 76 pogingen • E erste Nederlander • S nelste dame ooit • Vijfde overall

“Alles draaide om de Arch2Arc”, geeft Jacomina toe. En dat is niet verwonderlijk als je kijkt naar de omvang van deze beproeving, inclusief die gevreesde kanaaloversteek.

“Officieel moest je twee jaar van te voren ingeschreven zijn, maar toen ik in 2018 bedacht dit te willen doen, wilde ik dat ook per se het volgende jaar doen.” En daar begint bij velen het onbegrijpelijke al… bedacht dit te willen doen… waarom? “Ik was heel erg gegrepen door het fenomeen ‘op eigen kracht van Londen naar Parijs’. Door zo’n landschap trekken, hoe tof is dat! En lange afstanden liggen mij goed. Je komt jezelf tijdens zo’n avontuur altijd tegen. Je wordt moe, krijgt blaren en andere ongemakken. De kunst is dan om de aandacht te verleggen, het mentaal te fixen.”

Het brein is sterker dan het lichaam, weet Jacomina. En dat bewees ze eerder al met onder meer The Oner Ultra Trail Run, Everesting op de Camerig en de Double Brutal. En in dat rijtje zou de Enduroman niet misstaan.

Dat wetende ging de atlete op onderzoek uit. “Kan ik dat? Mag het van de organisatie?

En wat betekent dat vervolgens?” Voor 2019 was er alleen nog een slot van 8 tot en met 17 juni en daarmee was Jacomina de eerste van dit seizoen. “Het betekent dat je ergens in die periode mag starten, waarbij er vooral gekeken wordt naar een zogenaamd window voor de kanaaloversteek. Is het water lang genoeg rustig? Hoe de stroming? Je bent geheel afhankelijk van de weersomstandigheden.”

Onrustige week

Jacomina trof het in eerste instantie niet.

Al op 6 juni vertrok ze met twee van haar teamleden naar Engeland, maar een onrustige week volgde. Drie keer maakte ze zich op om te starten, maar werd het avontuur toch afgeblazen. “Ik was er lichamelijk en mentaal klaar voor. Elke dag langer wachten kost dan veel energie. Op een gegeven moment wisten we niet of het überhaupt nog zou lukken. De organisatie heeft mij toen gevraagd tot wanneer ik kon starten. Ik wilde heel graag en had de week erna vrij, maar voor mijn crew was dat anders. De organisatie bood aan daarin te ondersteunen mocht het nodig zijn.” Maar

16

TRANSITION

Bijna 19 uur later kwam ze in Dover aan. “Yes, die hadden we afgevinkt. Ik kon even toegeven aan de vermoeidheid. Je mag zelf bepalen of je gaat slapen, maar dat wordt wel sterk geadviseerd. Ik heb eerst gegeten, wat nog best lastig is, want je hebt nergens trek in. Soep is zout en het makkelijkst weg te krijgen. Daarna heb ik vijf uur op bed gelegen met af en aan slapen.

Als ik maar zou rusten.”

Ik geef niet snel aan dat ik het moeilijk heb of wil stoppen, maar het is wel fijn ook niet na te hoeven denken of het nog verantwoord is wat ik doe. Ik wist dat ik in veilige handen was.”

uiteindelijk 16 juni 2019 kon het avontuur dan echt beginnen. “Volgens een scenario waar een groot deel van mijn crew bij kon zijn, aangevuld met nieuwe mensen.”

Die crew was essentieel om zelfs maar aan haar Enduroman-poging te kunnen beginnen.

Niet alleen om het volledig uitgedachte voedingsplan in de praktijk te brengen, maar ook om tijdens het avontuur het denkwerk van Jacomina over te nemen en haar fysieke toestand nauwgezet in de gaten te houden.

“Je hebt mensen nodig die je volledig kunt vertrouwen en jou kennen. Mijn teamleden staan 100% voor mij klaar en wisten ‘Jaco gaat naar Parijs’. Het enige moment dat ik eventueel zou stoppen is als het gevaarlijk werd.” En dat was niet ondenkbaar; een keer eerder overleed een deelnemer tijdens zijn kanaaloversteek. Jacomina zou doorgaan tenzij het onverantwoord werd. “Ik geef niet snel aan dat ik het moeilijk heb of wil stoppen, maar het is wel fijn ook niet na te hoeven denken of het nog verantwoord is wat ik doe. Ik wist dat ik in veilige handen was.”

Op zoek naar comfort

En dat is goed als je je bedenkt dat het avontuur van deze atlete begon met 3,5 marathons. Op 16 juni om 16.00 uur vertrok ze vanaf Marble Arch in Londen op weg naar Dover. In een tempo dat ze heel lang kan volhouden. “Ik moest mezelf rustig houden en efficiënt lopen, want ik moest nog zwemmen. Dat betekende vooral voldoende eten en drinken (ieder half uur) en niet te hard lopen. Pijn laat ik niet toe; ik ben continu op zoek naar mijn comfortzone.”

Na 9,5 uur begon het meest spannende onderdeel van de Arch2Arc: de oversteek. “Dat vond ik echt wel een ding”, geeft Jacomina toe. “Ik wist niet waar ik aan begon, het is zó groots.”

Startende rond half 9 ’s avonds ging ze al snel de nacht in. “Dat mooie decor met de maan heb ik heel bewust de ruimte gegeven.” Toch kon het niet voorkomen dat de atlete het zwaar kreeg. Heel zwaar. “Ik had het koud en begon al na een uur te klappertanden.” Voor haar begeleider Ron reden om het voedingsplan van ieder half uur eten aan te passen naar twintig minuten. En dat hielp, Jacomina kreeg het snel warmer. Maar ook een ander probleem popte op: kramp. “Dat je pijn in je schouders krijgt, dat weet je van tevoren. Maar kou en kramp, al zo vroeg in de race, maakten dat het niet goed zat in m’n hoofd. Als ze me toen gevraagd hadden of ik wilde stoppen, had ik zeker ja gezegd. En dat had ik achteraf niet naar mezelf kunnen verantwoorden. Gelukkig kon ik het uiteindelijk loslaten, want als de situatie niet meer verantwoord was hadden ze me eruit gehaald. Ik kwam er bovenop door om me heen te kijken. De vlakke zee, de opkomende zon en de enorme vrachtschepen.”

Scheepshoorn in Calais

Bij de boodschap ‘nog maar 2,5 km te gaan’, kon Jacomina het niet geloven. “Voor mijn gevoel kwam ik maar niet vooruit. En het is letterlijk gebeurd dat mensen 500 meter voor de kust hun oversteek moesten staken vanwege de stroming. Ik wist ‘ik moet doorzwemmen, ik wil het halen’.” Dat betekende blijven crawlen, ook al gingen haar armen inmiddels meer door dan over het water. En dan het moment dat ze naar de kust moest zwemmen om daar haar armen in de lucht te steken. “Op mijn knieën, want ik kon niet meer op mijn benen staan.

Ik had al twee nachten niet geslapen en was niet scherp. En daar klonk de scheepshoorn, ik had het gehaald. Eenmaal terug op de boot overheerste het ongeloof.”

Vanaf dat moment in Calais wist Jacomina dat ze het ging halen. “Fietsen kan ik, en dan kan ik rusten wanneer ik wil.” Drie uur later begon ze aan een kleine 300 km richting Parijs. Het lichaam opgezwollen na 16,5 uur in het zoute water, de armen verzuurd, maar wetende te kunnen vertrouwen op het duurvermogen. “Je denkt niet na over de afstand. Eten en drinken waren cruciaal, daar was ik mee bezig, en ondanks de vermoeidheid ging ik me na twee uur

17

Tijdlijn 6 juni Vertrek naar Engeland*

16 juni, 16.00 uur Start vanuit Londen 17 juni, 10.55 uur Aankomst Dover 17 juni, 20.24 uur Start kanaaloversteek 18 juni, 12.54 uur Aankomst Calais 18 juni, 16.35 uur Start laatste etappe 19 juni, 14.56 uur Aankomst Parijs *slot van 8 t/m 17 juni, window voor zwemmen 10-15 juni)

goed komt.” En dan, na drie dagen sporten, doemt Parijs op. Midden in de drukte van de spits fietst Jacomina over de Champs-Élysées naar de Arc de Triomphe. “Het moment dat je uit je pedalen klikt en de medaille op je nek gehangen krijgt, is heel onwerkelijk. Het is voorbij, ik ben er écht, ik heb het geflikt!”

Het avontuur, dát telt

fietsen weer beter voelen. Onderweg deed ik mijn vooraf getrainde powernaps van twintig minuten. Daarmee voorkom je dat je lichaam in ruststand gaat, maar rust je mentaal wel uit.”

Meefietsers had ze niet. “Daar heb ik niets mee. Tijdens zo’n avontuur zit ik heel erg in mijn eigen bubbel. Crewleden laat ik daarin toe, die heb ik nodig, maar de rest leidt af. Ook met data was ik niet bezig. Dat zou me alleen maar uit mezelf halen. Hoe voelt mijn lichaam?

Heb ik voldoende gegeten en gedronken? Dat is het enige dat telt, verder weet ik dat het wel

“Het moment dat je uit je pedalen klikt en de medaille op je nek gehangen krijgt, is heel onwerkelijk.

Het is voorbij, ik ben er écht, ik heb het gef likt!”

Als ze nu haar wetsuit aanraakt, komt het allemaal terug. Hoe zwaar het was en de emoties die er omheen hangen. “Tegelijkertijd zit ik nog op een heerlijke wolk. Ik verwacht wel dat er nog een zwart gat volgt. Dat hoort erbij, dus dat moet ik maar gewoon toelaten. Het is ook fijn dat ik na een hele intensieve periode weer te tijd voor dingen kan nemen. Op sociaal vlak heb ik wel dingen afgezegd, de focus lag op trainen. Gelukkig ben ik heel creatief in het verzinnen van sportbewegingen. Op de stadsfiets naar het werk, een deel rennen, door naar de zwemtraining enzovoort. Bovendien werk ik niet voltijd, dus dat gaf wel wat beweegruimte.” Tot slot de onvermijdelijke vraag: what’s next? “Het is niet dat ik bewust op zoek ga naar mijn grenzen. Dat doe ik wel, maar niet als missie. Een volgend doel hoeft niet per se langer of zwaarder te zijn. Het gaat mij om het avontuur van A naar B. Dat wil ik zo lang mogelijk goed volhouden.”

18

TRANSITION

TVS’90

DE OR ANJE FAMILIE

Zwemmen, fietsen, lopen en misschien nog wat kracht of yoga… je kunt het allemaal op eigen houtje doen of je aansluiten bij een vereniging.

Met ruim 130 triathlonclubs in Nederland zit er vast één bij jou in de buurt. Op zoek naar de voordelen van het verenigingsleven traint Transition dit keer mee bij TVS’90 in Spijkenisse.

MEETRAINER

Tekst & Beeld Jeannet Pennings

Het klinkt misschien een beetje cliché, maar er is wel een soort familiegevoel. Niemand is beter of slechter. We inspireren elkaar, delen onze kennis en proberen elkaar beter te maken. Daarbij zijn we gerust ook wel competitief ingesteld, maar zonder elkaar iets te misgunnen.”

D

rie keer per week kleurt het oranje op en rond de wielerbaan in Spijkenisse. Triatleten van TVS’90 verzamelen zich voor de loop- of fietstraining, veelal in de herkenbare clubkleding die met trots wordt gedragen. Best handig als je op de parkeerplaats staat en je afvraagt of je op het juiste adres bent. Ik tref Armand – “mooi t-shirt heb jij zeg!” – die gewoon lekker komt lopen. Zoals altijd. De fun is het trainen, wedstrijden doet hij niet. Op de baan worden we opgevangen door Virgill die al drie ‘helen’ op zijn naam heeft staan. Het illustreert de diversiteit binnen de vereniging.

Hoge betrokkenheid

Zo is er Joekie, die vooral korte afstanden doet, ook vanwege een blessure nu. En Gerard, al twintig jaar triatleet, maar afgelopen jaar ‘pas’ zijn eerste halve gedaan, geïnspireerd door clubgenoten. Zo gaat dat bij TVS’90 als ik trainster Amanda Kolijn mag geloven.

“De onderlinge betrokkenheid is groot en niemand doet onder voor de ander. Het is leuk als leden een marathon of hele triathlon doen en de eerstvolgende training worden die van alle kanten gefeliciteerd, maar er wordt niet tegenop gekeken. We zijn vooral begaan met elkaar.” Zo reist er inmiddels jaarlijks een grote delegatie naar Luxemburg af voor de Ironman 70.3. “Soms met wel 50 man, inclusief supporters”, zegt Amanda. “Iedereen wacht bij de finish om ook de laatste clubgenoot binnen te halen.”

Maar hoe geef je als club invulling aan al die verschillende trainingsdoelen? “Onze trainingen zijn gericht op de meer gangbare, kortere afstanden, tot maximaal een OD”, vertelt Amanda. “Verder hebben we een jaarplan waarmee we naar het wedstrijdseizoen toewerken. In de winter ligt de nadruk op

19

TVS’90 Sinds: 1990 Ledenaantal: 150 Dames: 30%

‘Inspireren en kennis delen’

‘Ik hou van uitdaging’

Heren: 70% Jeugdleden: 15 Trainingen: 5-6xper week Teamcompetitie: vier mannenteams, twee vrouwenteams

Vigill Noxx (36) ervaart bij TVS’90 heel veel saamhorigheid. “Het klinkt misschien een beetje cliché, maar er is wel een soort familiegevoel. Niemand is beter of slechter. We inspireren elkaar, delen onze kennis en proberen elkaar beter te maken.

Daarbij zijn we gerust ook wel competitief ingesteld, maar zonder elkaar iets te misgunnen.” Virgill noemt als voorbeeld de trainingsweekenden, de jaarlijkse familiedag, de fietsritten op zondag met koffie en appeltaart onderweg, maar ook de divisiewedstrijden.

“We zijn meestal met veel deelnemers én supporters.

Dan kleurt het altijd oranje en dat alleen al geeft een gevoel van verbondenheid.”

De triatleet is nu zo’n vijf jaar lid van TVS’90, nadat hij in 2012 zijn eerste recreatieve wedstrijdje deed. “Ik ben van origine een loper, maar vond het wel een uitdaging om drie sporten te combineren en te kijken hoe dat uitpakt. Zwemmen vind ik technisch nog steeds lastig, maar dat maak ik met fietsen en lopen redelijk goed. Zeker als de afstand wat langer is, dat ligt me veel beter. Ik ben een diesel.”

Evi Freij (13) zit nog niet zo lang op triathlon, amper twee jaar, maar blijkt aardig succesvol. In het Forte jeugdcircuit timmert ze dan ook lekker aan de weg.

“Vooral fietsen gaat me verrassend goed af”, vertelt Evi. “En lopen ook wel. Ik heb hiervoor aan atletiek en turnen gedaan.” Sinds dat ene Ironkids-wedstrijdje in Limburg is ze verknocht aan triathlon. “Ik vind de afwisseling van de drie disciplines heel leuk.

Ik hou wel van een beetje uitdaging.” Qua wedstrijden droomt Evi al van de langere afstanden. “Dat ligt me wel meer. Mijn plan is om een keer een Ironman te doen en hele marathons te lopen. Vooral grote wedstrijden in het buitenland lijken me gaaf.” En daarvoor traint ze nu drie tot vijf keer per week. Eenmaal bij de wielerclub en verder bij ‘haar’ TVS’90. “Daar zitten ook een paar vriendinnen bij en dat is leuk. Het moet vooral gezellig zijn. Hoe het is om training van mijn vader te krijgen? Soms best irritant”, lacht ze. “Hij weet precies wat ik kan. Maar hij kan het wel goed. Vooral zware trainingen is hij goed in.” Gelukkig houdt Evi van een beetje uitdaging…

techniek en gaandeweg komt er meer snelheid bij. Ook per week stemmen we (zes trainers en verschillende assistent-trainers, red.) de trainingen op elkaar af. Daarmee voorkomen we bijvoorbeeld dat we twee dagen achter elkaar een zeer intensieve training hebben.”

Aparte jeugdtraining

Voor vanavond betekent het lange intervallen, voorafgegaan door techniek. Terwijl er nog wat mensen in zwemkleding binnendruppelen, na een duik in het achterliggende kanaal, werken we aan onze pasfrequentie. Skippings, speedladders, slalommen, kleine sprintjes tegen elkaar… Het is serieus, maar vooral ook gezellig. En dan doet het er niet toe of je een ‘Ironman’ bent of niet, jeugd bent of master.

Trainer Riny Freij neemt na de loopscholing de jeugdafdeling voor zijn rekening. “Kinderen zijn sneller afgeleid, dus je moet dingen verzinnen om ze gefocust te houden. Bijvoorbeeld met spelelementen met een bal of springtouw.”

Core, snelheid, stabiliteit, kracht, lenigheid… het komt allemaal aan bod in de trainingen van Riny. “Het leuke is dat je jeugd nog van alles kunt leren, én ze kunt verbeteren. Mits ze dat willen natuurlijk, want het moet wél leuk blijven!”

20

TRANSITION

Almeerse EK-historie

POLDERGOUD

1985 VS

2017 Beeld ANP, Getty Images/Charlie Crowhurst, José Hourcade, Nationaal Archief

21

22

TRANSITION

Geen stad in Europa huisvestte zo vaak het EK triathlon over de lange afstand als Almere. In 2019 wordt het kampioenschap voor de zevende keer gehouden in Flevoland. Van de eerste editie in 1985 tot de vorige in 2017 veranderde de groeiende stad al net zo hard als de zich ontwikkelende jonge sport. Transition brengt een eerbetoon aan het Poldergoud. Herinneringen aan de jaren ‘80 en platen van nu. Lekker toch.

IN BEELD

23

24

TRANSITION

De titel gaat naar de lokale held Gregor Stam, die de toon zet voor de Nederlandse heerschappij op EK’s in eigen huis. Tot op de dag van vandaag voeren ‘wij’ het medailleklassement aan.”

25

Het is 1985 en de triathlonsport is enorm in opkomst. Heel Europa kijkt dat jaar reikhalzend uit naar de augustusmaand. In Almere, groeikern in de Flevopolder, zal het eerste EK triathlon over de lange afstand gehouden worden. Twee maanden eerder heeft Rob Barel het eerste EK over de korte afstand gewonnen, in Immenstadt, waar hij twee Duitsers achter zich houdt. In Almere is hij opnieuw een van de favorieten. Barel zal uiteindelijk de zilveren medaille veroveren. De titel gaat naar de lokale held Gregor Stam, die de toon zet voor de Nederlandse heerschappij op EK’s in eigen huis. Tot op de dag van vandaag voeren ‘wij’ het medailleklassement aan. Bij de vrouwen is de Nieuw-Zeelandse Erin Baker die dag ongenaakbaar. De Europese titel gaat naar Engeland. Sarah Springman eindigt als tweede, maar is eerste Europese. Brons is er voor Nederlands kampioene Carla Krauwel.

Een maand later zal Peter Zijerveld het eerste EK over de middenafstand winnen, waarmee de Nederlandse dominantie compleet is.

26

TRANSITION

Het is 2017 en Almere mag voor de zesde keer het EK lange afstand organiseren. Geen stad in Europa die daaraan kan tippen. De oudste hele triathlon van Europa, de een na oudste ter wereld, is de Grand Dame van het EK triathlon.

Yvonne van Vlerken is de grote favoriete. In de loop der jaren hebben de Nederlandse vrouwen het stokje langzamerhand overgenomen van de mannen. Drie jaar eerder werd Heleen bij de Vaate Europees kampioen in eigen huis. In totaal winnen de vrouwen van oranje vier van de zes Almeerse EK’s, waarvan tweemaal in een ‘clean sweep’. De mannen winnen drie edities.

Van Vlerken krijgt in 2017 lang tegenstand van de beloftevolle Sarissa de Vries, maar de routinier pakt op de marathon gedecideerd de winst. Bij de mannen breekt Joe Skipper voor het eerst in achttien jaar de acht-uurs grens. Het parcoursrecord van Jan van der Marel, goed voor de EK-titel in 1999, blijft nog

In totaal winnen de vrouwen van oranje vier van de zes Almeerse EK’s, waarvan tweemaal in een ‘clean sweep’. De mannen winnen drie edities.” een jaartje staan. Voor het eerst staat er geen Nederlander op het podium. Gelukkig laat het volgende EK niet lang op zich wachten. Het is 2019 en we zijn terug in Almere, voor editie zeven van het EK lange afstand. Hup Holland, hup! Wij. Willen. Poldergoud!

27

28

TRANSITION

Almeerse EK’s

WIJ ZIJN DE BES TE Geen land in Europa mocht zo vaak het EK over de lange afstand organiseren als Nederland. De zevende editie staat op punt van beginnen. Levert een thuiswedstrijd ook thuisvoordeel op? Mogen we de kreet ‘Hallo Medaillespiegel’ van stal halen?

Transition zette de cijfers op en rij en tekent het voor jou uit.

Verhouding eindtijden in percentage sinds 1985

Mannen goud

2006 in af wijkend raceformat

1985 Gregor Stam(NED)

VROUWEN goud 1985 Sarah Springman (GBR)

1991 Ben van Zelst (NED)

1991 Thea Sybesma (NED)

1999 Jan van der Marel (NED)

1999 Irma Heeren (NED)

2006 Jens Kofoed (DEN)

2006 Liesbeth Kristensen (DEN)

2014 Markus Fachbach (DUI)

2014 Heleen bij de Vaate (NED)

2017 Joe Skipper (GBR)

2017 Yvonne van Vlerken (NED)

Mannen ZILVER

37,85% 2006

1985 Rob Barel (NED)

VROUWEN ZILVER

4 4,68% 2006

1985 Gabriele Hirseman (DUI)

1991 Jos Everts (NED)

1991 Ada van Zwieten (NED)

1999 Petr Vabroušek (CZE)

1999 Marijke Zeekant (NED)

2006 Stijn Demeulemeester (BEL)

2006 Martina Dogana (ITA)

2014 Dirk Wijnalda (NED)

2014 Tineke van den Berg (NED)

2017 Viktor Zjemtsev (UKR)

2017 Sarissa de Vries (NED)

Mannen BRONS

VROUWEN BRONS

1985 Magnus Lönnqvist (FIN)

1985 Carla Krauwel (NED)

1991 Jurgen Zäck (DUI)

1991 Katinka Wiltenburg (NED)

1999 Menno Oudeman (NED)

1999 Cora Vlot (NED)

2006 Gerrit Schellens (BEL)

2006 Edith Niederfringer (ITA)

11,02% 1999

2014 Chris Fischer (DEN) 2017 Jaroslav Kovacic (SLO)

5,85% 1991

10,67% 2017

5,31% 2014

100%

mannen

Medaillespiegel EK ALMERE Positie

9,83% 1991

14,17% 2017

13,33% 1999

2014 Victoria Gill (GBR) 2017 Hanna Maksimava (BLR)

vrouwen

Tijdsontwikkeling sinds 1985

G

Z

B

Totaal

Jaar

Mannen

Vrouwen

%verschil

1

Nederland

7

7

4

18

1985*

08:56:55

10:18:53

15%

2

Denemarken

2

0

1

3

1991

08:25:30

09:18:04

10%

4 5

7

9

Land

10,09% 2014

Verenigd Koninkrijk

2

0

1

3

1999

07:57:46

08:56:23

12%

Duitsland

1

1

1

3

2006**

05:33:42

06:19:00

14%

België

0

1

1

2

2014

08:28:25

09:16:26

9%

Italië

0

1

1

2

2017

07:59:39

08:51:13

11%

Tsjechië

0

1

0

1

Oekraïne

0

1

0

1

Finland

0

0

1

1

Slovenië

0

0

1

1

Wit-Rusland

0

0

1

1

* De vrouwenrace werd gewonnen door de Nieuw-Zeelandse Erin Baker in 09:26:30 **Afwijkend raceformat: 4-120-30

Word jij de TRI HARD Champion? Doe mee en profiteer!

TRI HARD COMPETITIE Met maar liefst acht wedstrijden in Nederland biedt TRI HARD Series een unieke competitie waar iedereen in zijn of haar Age Group gedurende het triathlonseizoen kan strijden om de felbegeerde titel TRI HARD CHAMPION. Voor de beste triatleten hebben wij een prachtige prijzenpot klaarstaan, die wordt uitgereikt na de laatste editie op 28 september bij de Bosbaan TRI HARD ondersteunt jouw sportieve prestaties graag en daarom moedigen wij jou aan door je een gratis sprint race aan te bieden bij inschrijving van 3 wedstrijden. 3+1 gratis dus. En ja, inderdaad ook: 6+2 gratis.

Kijk op www.trihard.nl voor meer info en de actuele stand

Datum:5 oktober 2019 TRI NIJMEGEN Afstanden:Sprint

Datum:28 september 2019 TRI BOSBAAN Afstanden:Sprint

WWW.TRIHARD.NL

30

TRANSITION

TOKIO C ALLING ME T BAS DE BRUIN

TOKIO 2020

komt razendsnel dichterbij en ook voor de paratriatleten is inmiddels de kwalificatieperiode begonnen. In Montreal, de eerste wedstrijd meetellend voor de paralympische kwalificatieranking, behaalde TeamNL Triathlon alvast vier podiumplaatsen. Bondscoach Bas de Bruin legt uit aan welke eisen zijn atleten voor 28 juni 2020 moeten voldoen.

Tekst Marcia Jansen Beeld ITU Media/Wagner Araujo, ITU Media/Marco Bardella, Paul Raats, Lennaert Ruinen

OS 2020

De World Paratriathlon Series (WPS)-race in Montreal vormde eind juni de aftrap voor het kwalificatietraject voor de Paralympische Spelen dat tot 28 juni 2020 duurt. Jetze Plat en Geert Schipper begonnen hun paralympische campagne alvast goed met respectievelijk goud en zilver in de PTWC-klasse en pakten daarmee belangrijke punten voor de paralympische ranking. Ook waren er medailles voor Nico van der Burgt (zilver in de PTS3-klasse) en Maurits Morsink (brons in de PTS2-klasse), deze klassen worden echter niet vertegenwoordigd tijdens de Paralympische Spelen in Tokio.

TS In hoeveel klassen zijn er straks medailles te verdienen in Tokio en aan welke eisen moeten atleten voldoen om mee te mogen doen?

“Er zijn zes erkende ITU paratriathlon-klassen en daarvan zijn er vier paralympisch. Voor mannen zijn dat de rolstoelklasse (PTWC), de lopende klassen PTS4 en PTS5 en de PTVI voor visueel beperkte atleten. De klassen voor vrouwen zijn hetzelfde, alleen is de PTS4 daar vervangen door de PTS2-klasse. Het IPC, het internationaal paralympisch comité, stelt als eis voor deelname aan de Paralympische Spelen dat atleten per 28 juni 2020 bij de eerste negen op de kwalificatieranking moeten staan.

Het NOC*NSF wil echter alleen atleten met medaillepotentie op de Paralympische Spelen en stelt een top zes notering als eis.”

TS Waar kunnen op weg naar Tokio punten voor de ranking behaald worden?

“Punten zijn te behalen in de WPS-races, Europese en wereldkampioenschappen en World Cups (waaronder het testevent in Tokio dat half augustus plaatsvond). Er is nog wel een ontsnappingsclausule voor atleten die per 28 juni 2020 niet in de top zes staan. Wie in een grote wedstrijd, zoals een WPS-race of WK bij de eerste vier eindigt – bij de vrouwen bij de eerste drie omdat het veld daar minder diep is – mag ook met een top negen-notering naar Tokio. Je krijgt daarvoor drie kansen, dus je moet vooraf aangeven of je je in een wedstrijd wilt kwalificeren of niet.”

TS Jetze plat en Geert Schipper hebben in Montreal al aan die eis voldaan, dus die hebben zich al zo goed als geplaatst?

Het moet wel heel raar lopen als zij zich niet weten te kwalificeren. Dan moeten ze echt langdurig geblesseerd raken, anders zie ik dat niet gebeuren. Margret IJdema hoopte in Montreal ook op een top drie-notering, maar eindigde als vijfde. De concurrentie in haar klasse is groot, het veld zit heel dicht bij elkaar.

31

Het moet wel heel raar lopen als zij zich niet weten te kwalificeren.

Dan moeten ze echt langdurig geblesseerd raken, anders zie ik dat niet gebeuren.”

Door die vijfde plek heeft zij nu dus een kans minder om aan die extra plaatsingscriteria te voldoen. We moeten nu goed gaan kijken wanneer en waar zij weer een kans wil wagen.”

TS Hoe ziet de kalender er verder dit seizoen uit en waar kunnen er nog punten verdiend worden?

“Dat is het lastige, er staan voor dit seizoen geen WPS-wedstrijden meer op de kalender, alleen nog het WK in Lausanne. Bovendien is het WPS-programma voor 2020 nog niet bekend, dus dat is moeilijk plannen. Ons doel is dan ook om iedereen in een zo goed mogelijke uitgangspositie te krijgen dit jaar, zodat we al redelijk veilig zijn en 2020 daardoor niet al te stressvol wordt. Kwalificatiepunten kunnen ook in World Cup-wedstrijden behaald worden, daar zijn er nog wel een paar van, maar daar zijn weer minder punten te

verdienen dan in de WPS-wedstrijden. Daar wringt wel een beetje de schoen wat betreft de kwalificatieprocedure voor Tokio. Als je niet genoeg ITU-rankingpunten hebt, kun je niet meedoen aan de WPS-races waar maar een beperkt aantal atleten aan mee mag doen.”

TS Lastig dus om daar als nieuwkomer tussen te komen?

“Dat is bijna onmogelijk. Dit systeem werkt goed voor olympische atleten, maar niet voor de paratriathlon. Er zijn te weinig wedstrijden, er is een groeiend aantal atleten en weinig startplekken. Matthijs Schakel (PTS4) is een goede atleet, maar hij komt niet binnen in grote wedstrijden en bungelt daardoor rond plek 25.

Tokio was voor hem misschien nog te vroeg gekomen, maar het is zorgelijk dat nieuwe talenten geen kansen krijgen. Er zijn landen

32

TRANSITION

die potentiële paralympische kampioenen in huis hebben, maar die niet genoeg punten kunnen halen. De sport zit muurvast. Het systeem moet wat mij betreft dan ook voor Parijs 2024 volledig op de schop.”

TS In 2016 in Rio de Janeiro stond de paralympische triathlon voor het eerst op het programma.

TeamNL Triathlon kwam daar met drie atleten aan de start, waarvan Jetze Plat en Geert Schipper respectievelijk goud en zilver wonnen in de rolstoelklasse. Met hoeveel atleten verwacht je af te reizen naar Tokio volgend jaar?

“Ik verwacht met drie, maar ik hoop op vier atleten, al zal dat niet makkelijk worden.

Naast Jetze en Geert heeft Margret IJdema de meeste kans. Dat is tegelijk ook de enige vrouw die in de running is voor kwalificatie.

Joleen Hakker, die samen met guide Linda van Vliet zesde werd in Rio, is het na de geboorte van haar zoon rustiger aan gaan doen. Voor Saskia van den Ouden is het na de operatie aan haar been lastig gebleken om op het hoogste niveau terug te komen en ook Odette van Deudekom is na een knieoperatie helaas niet meer teruggekomen.”

Er zijn landen die potentiële paralympische kampioenen in huis hebben, maar die niet genoeg punten kunnen halen. De sport zit muurvast.”

TS Hoe schat je de kansen in voor de rest van het team?

“Daniël Knegt en guide Koen de Leeuw zijn op dit moment niet hoog genoeg geplaatst voor de WPS-races en Nico van der Burgt en Maurits Morsink zijn wereldtop in hun categorieën - Nico van der Burgt legde in Montreal beslag op de tweede plaats in de PTS3-klasse en Maurits Morsink was goed voor de derde plek in de PTS2-klasse - maar die klassen zijn niet paralympisch. Om alle atleten toch een kans te geven, mogen de mannen uit de PTS3 en PTS2 klassen wel mee racen in de PTS4. Zij hebben alleen een zwaardere beperking, dus het is gewoon heel lastig om in de top zes – of top negen – op de ranking te komen.”

PROFITEER JE VAN LEDENVOORDEEL? Als lid van de Nederlandse Triathlon Bond profiteer je van ledenvoordeel en ontvang je het magazine Transition in je brievenbus. Ook mag je gebruik maken van aanbiedingen die onze partners doen aan NTB-leden. Bezoek de partnerpagina op onze website om te zien welk aanbod er voor jou klaar staat en profiteer optimaal van jouw lidmaatschap. www.triathlonbond.nl/partners

34

TRANSITION

TIPS, TRICKS EN INFORMATIE WISSELZONE

PODCAST Turbo Talks

N

CITAAT

TB-partner Tacx heeft

wat er speelt in de wielrenne-

de handen ineen ge-

rij. Wekelijks te beluisteren.

slagen met Rob Pouw,

In aflevering 14 was Nikki

die je nog kent uit Transition

Terpstra te gast, over zijn val

#15 om een serie podcasts uit

in de Tour, het EK in Alkmaar

te brengen met World Tour

en zijn rol dit jaar in zijn nieu-

Teams uit de wielersport.

we team Total Direct Energie.

In korte gesprekken, Turbo

Luister via alle bekende plat-

Talks, krijg je inzichten over

forms en op blog.tacx.com.

Some sessions are stars and some are stones but in the end they are all rocks and we build upon them.

Ironmanlegende Chrissie Wellington

INSTAGRAM Ironman Nederland

N

a het succesvolle debuut van Multisportfestival Westfriesland deze zomer, volgde al snel de langver-

wachte aankondiging van Ironman 70.3 Westfriesland op 28 juni 2020. En op de openingsdag van de inschrijving vlogen de startbewijzen direct over de digitale toonbank. Er zijn in Hoorn volgend jaar 40 slots

TEAMNL Van Atletiek tot Zwemmen

2020 races over de sprintafstand (4:18:4) en

E

de olympische afstand (5i50). De Limbur-

op EK’s, WK’s en Olympische en Paralympische Spelen. Eén

gers hopen in het jaar erna de terugkeer van

sportteam met één ambitie; Nederland vertegenwoordigen

de lange afstand te mogen verwelkomen.

op de fiets, op het veld, op de baan, in het water en, waar er

Deelnemersaantallen en belangstelling van

maar gesport wordt, de beste van de wereld zijn! TeamNL

het publiek deze zomer waren in elk geval

topsporters strijden voor Nederland, inspireren Nederland

veelbelovend. De datum van het festival van

en maken Nederland trots. TeamNL is van Nederland. Ne-

volgend jaar is wat later dan we gewend zijn:

genentwintig bonden hebben zich gebundeld om samen met

5-6 september.

NOC*NSF een gezicht aan TeamNL te geven.

te verdienen voor het WK 70.3 in Taupõ, in Nieuw-Zeeland. In Maastricht krijgt het Multisportfestival een vervolg, met ook in

én sportteam met één ambitie, dat is TeamNL. Het sportteam dat Nederland 365 dagen per jaar vertegenwoordigt op internationaal topniveau. Van Atletiek tot

Zwemmen. Het zijn de allerbeste sporters die aanwezig zijn

beleef het in de polder!

Gaafste real life game Moon Trees nu bij Flevonice

Sports & fun op oer-Hollandse bodem

Wist je dat je bij Flevonice ook hele leuke zomer- & teambuilding activiteiten kunt doen?

• Drift karten • Moon Trees • Footgolfen • Wakeboarden • Obstacle running • Tuben Je kunt ook deelnemen aan evenementen als 24KIKA (24 uurs skate event) of de blubber, burger & beer obstacle run! Kijk voor alle evenementen online in onze evenementenagenda!

En vanaf 30 november gaat onze ijsbaan weer open voor het winterseizoen!

nice to meet Strandgaperweg 20

Voor meer informatie bekijk onze website of neem telefonisch contact op. Wij staan u graag te woord.

www.flevonice.nl

8256 PZ Biddinghuizen T. 0321 33 50 99 info@flevonice.nl

36

TRANSITION

37

ENDUR0

Fietsend en hardlopend het avontuur opzoeken daar kunnen de meeste triatleten zich wel wat bij voorstellen.

Een zwemavontuur is minder bekend terrein. En dat is zonde. Want ook zwemavonturen geven een intens gevoel van geluk. Enige voorbereiding is wel aan te raden.

Zwem het avontuur in Tekst Marije Pieterse-te Raa Beeld Pridex Media/Tim Buitenhuis

“Eigenlijk moet je het eerst een keer zelf beleven, voordat je je er echt iets bij kan voorstellen’, zegt Emile Seegers (57). Hij is een enthousiaste zeezwemmer en zwemt zeker drie tot vier keer per week met zijn club ZPC TX ’71 op Texel. Seegers heeft al diverse triathlons achter de rug. “Mijn ervaring tijdens de triathlon is dat je zo snel mogelijk om de boeien zwemt, vervolgens zo snel mogelijk je pak uit doet en dat je niet echt geniet van het zwemmen. Openwater zwemmen, zeker in zee, geeft een totaal andere beleving. Je ervaart een gevoel van vrijheid en pure verbinding met de natuur.”

Claudia Broeke (46) is eigenaar van Zwem­ analyse herkent dat gevoel. “Zwemmen is mijn passie”, zegt ze. “Ik vind het geweldig om zelf zwemavonturen te beleven, maar ook om anderen in zwemmen te begeleiden zodat ze nog meer zwemplezier ervaren.”

Want hoewel veel triatleten merken dat hun zwemplezier toeneemt zodra techniek en snelheid vooruit gaan, blijkt dat je zwem­plezier ook op een andere manier kan opkrikken.

Broeke: “Zwemavonturen geven energie.

Tijdens mijn eigen zwemavonturen dacht ik regelmatig “Wauw, ik zwem hier maar mooi.

Ik zie niets voor me en achter me. Alleen maar een bootje.” Op dat soort momenten ben ik vol levensenergie.”

Oversteken

Voor Broeke waren haar grootste zwem­ avonturen tot nu toe de oversteek van het IJsselmeer tussen Stavoren en Medemblik die

In zee zwemmen, maar ook in binnenwater, is iedere keer anders.

Hetzelfde tij, dezelfde golfslag en windrichting. En ook de uitzichten zijn iedere keer anders.” ze in 2016 voltooide en de oversteek van het Kanaal tussen Engeland en Frankrijk met het team 4ladies@sea in 2018. “Als kind was ik altijd al gefascineerd door de Kanaaloversteek”, zegt Broeke. “Maar ik dacht altijd ‘Dat is zo ver, dat haal ik nooit.’” Daar vond ze een oplossing voor. “In 2018 zijn wij in estafettevorm het Kanaal overgestoken. Dat maakte mijn droom haalbaar en ik kon tegelijk checken of ik het ook alleen zou kunnen. Het teamverband gaf een hele speciale dimensie. Bijvoorbeeld tijdens het wachten op goede weersomstandigheden voordat we over mochten. Dat is in je eentje nog veel zenuwslopender. Daarnaast had ons team het ook in de anderhalf jaar voorbereiding heel goed en gezellig. Zo goed, dat we besloten hebben om in 2020 heen en terug te zwemmen.”

De Kanaaloversteek is één van de bekendste grote zwemavonturen. Maar, we kennen nog meer grootse zwemavonturen. Zo zwom de Brit Ross Edgley (33) vorig jaar in 157 dagen

38

TRANSITION

rondom Engeland. Een 3200 kilometer lange tocht waarin hij dagelijks gemiddeld 12 uur zwom. Edgley inspireerde zoveel mensen dat maarliefst 300 zwemmers hem vergezelden tijdens de laatste mijl in Margate. Ben Lecomte is momenteel bezig om de Stille Oceaan over te zwemmen. 8800 kilometer door de grote plastic soep, zoals hij het noemt. Aandacht voor de vervuiling van de oceaan is het belangrijkste doel van zijn avontuur. Maar ook in ons eigen land waren we dit jaar getuige een groots zwemavontuur: de Elfstedenzwemtocht van Maarten van der Weijden. Na een gestrande poging in 2018 lukte het hem een jaar later wel om de 195 kilometer lange zwemtocht te finishen.

Grootse zwemavonturen vergen jarenlange voorbereiding. Broeke: “Naast maandenlange training, doe je de oversteek van het Kanaal in samenwerking met een loods waar je jaren van te voren al een slot koopt. Doe je dat niet, dan ben je voordat je de haven uit bent gezwommen opgepakt door Engelse kustwacht. Er gaan dagelijks 800 schepen door het Kanaal. Een

loods kan je hier tussendoor manoeuvreren en bepaalt op basis van je opgegeven zwemtijden en het tij, het beste vertrektijdstip en de route.”

Zwemavontuur in de buurt

Kleine zwemavonturen kan je echter prima zelf organiseren in open binnenwater bij jou in de buurt. “Het is heel leuk om in rivieren, plassen of meren te zwemmen”, zegt Broeke.

“Het is even wennen aan planten en vissen.

Maar hoe meer ervaring je hebt, hoe minder eng dat is. Als kind gilden wij bij een plant net zo hard als wanneer we een haai zouden tegenkomen”, lacht ze. “Tegenwoordig schrik ik er niet meer van.”

Ook Richard Broer (60) herkent het geweldige gevoel dat avontuurlijk zwemmen geeft. “In zee zwemmen, maar ook in binnenwater, is iedere keer anders. Je hebt nooit hetzelfde tij, dezelfde golfslag en windrichting. En ook de uitzichten zijn iedere keer anders.” Broer heeft een lange historie in de zwemsport en in het openwater zwemmen. In 1978 werd hij klassementskampioen openwater zwemmen

In 2018 zijn wij in estafettevorm het Kanaal overgestoken.

Dat maakte mijn droom haalbaar en ik kon tegelijk checken of ik het ook alleen zou kunnen. Het teamverband gaf een hele speciale dimensie.”

39

(de voorloper van het Nederlands Kampioenschap). En door de jaren heen legde hij vele openwater zwemwedstrijden af. Sinds de jaren ’80 is Broer lid van de taakgroep Openwater Zwemmen van de KNZB en coördineert hij openwaterzwemwedstrijden en -evenementen.

“Avontuurlijk zwemmen wordt populairder, maar toch zien we dat (nog) niet terug in de grotere KNZB openwater zwemwedstrijden.

In mijn tijd waren er vaak ruim 1000 deelnemers tijdens een openwater zwemwedstrijd.

Tegenwoordig de helft. We zien daarentegen wel veel deelnemers bij evenementen voor goede doelen, zoals de Amsterdam Cityswim.”

Georganiseerde zwemevenementen waar avontuur belangrijker is dan plaats en tijd zijn dus populair. Zo neemt het deelnemersaantal ieder jaar toe bij Glow in the Night Swim waar je in het donker met lichtjes 750, 1500 of 3000 meter zwemt in de haven van Rotterdam. Dat geldt ook voor Rondje Pampus waar je één, twee of drie rondjes van 900 meter rondom forteiland Pampus zwemt.

Broer: “Veel mensen sluiten zich in voorbereiding daarop aan bij een groepje waarin

ze worden klaargestoomd voor openwater zwemmen.” Volgens Broer is dat een goede ontwikkeling. “Enige kennis en ervaring bij openwater zwemmen is namelijk gewenst”, zegt hij. Daarom organiseert de KNZB bijvoorbeeld openwater clinics waaraan iedereen kan deelnemen. Ook niet-leden.

Ken de gevaren

Broer geeft zelf regelmatig clinics voor de KNZB, Zwemanalyse en zijn eigen bedrijf ChannelChallenge waarmee hij zwemmers begeleidt bij grote zwemuitdagingen. “Je

moet weten waar je aan toe bent, als je een zwemavontuur opzoekt. Bij de Kanaaloversteek (die Broer zelf ook deed, red.) zeggen ze: ‘Know your limitations before you exceed them.’ Dat geldt ook voor het zwemmen van kleine zwemavonturen”, aldus Broer. “Ken de gevaren voordat je in het water springt.” Hoe bereid je je dan voor? “Zorg bijvoorbeeld altijd dat je iemand bij je hebt”, zegt Broer. “Bijvoorbeeld door met een buddy te zwemmen, of door iemand op de kant te hebben die je in de gaten kan houden.” Broeke en Seegers beamen dit.

Seegers: “Op Texel zwemmen wij nooit alleen

40

TRANSITION

De intrede van de zwemboei is te vergelijken met die van de fietshelm. In de jaren ’80 dacht iedereen ‘wat een onzin’, terwijl het nu geen issue meer is en je zonder helm zelfs niet mee mag in een groepje.”

in zee. Daarnaast is er altijd een bootje bij ons.

Die kan ongeveer 20 man behappen.”

Seegers: “Zeker als onervaren zeezwemmer kan je plotseling in paniek raken. Bedenk dat je in praktisch groen water zwemt. Daarin moet je je leren oriënteren. Een klein beetje golfslag maakt dat je zo de weg kwijt bent. Ik heb dat zelf twee jaar geleden meegemaakt. Ik kwam in een regenbui terecht waarin er echt een regengordijn om ons heen ontstond. We zagen niets meer, maar wij waren dus ook slecht te zien voor anderen. Gelukkig zag het langsvarende bootje ons wel liggen en was ik zelf zo scherp om te bedenken dat ik voor de regenbui de hele tijd golven en wind van achteren had gehad. Dat moest ik blijven aanhouden. In zo’n situatie moet je realistisch blijven denken en is het heel fijn dat je samen bent.”

Zwemboei

Na dat hachelijke zwemavontuur schafte Seegers meteen een zwemboei, ook wel saferswimmer genoemd, aan. “Niet alleen voor mijn eigen veiligheid, ook voor de mensen op de kant en de boten om mij heen. Je bent veel beter zichtbaar. Zo hoorden we laatst over de dekradio van een rondvaartboot dat mensen aan boord zeiden dat ze zeehonden in een hele rare kleur hadden gezien.” Broeke beaamt het nut van de zwemboei: “Anderen zien je zoveel beter. Dat is echt de moeite waard. Plus het gemak dat je je sleutels kan meenemen, of even kan steunen als je bijvoorbeeld kramp krijgt.” Ze vergelijkt de intrede van de zwemboei met de fietshelm. “In de jaren ’80 dacht iedereen ‘wat een onzin’, terwijl het nu geen issue meer is en je zonder helm zelfs niet mee mag in een groepje.”

Daarnaast adviseert Broeke een kleurrijke badmuts. “Als je er dan toch een op doet, dan een goed zichtbare.” Daarnaast adviseert ze om goed te luisteren naar je eigen lichaam. “Praat hardop. Geef dus ook op tijd aan wanneer je je wat minder goed voelt. De terugweg kan dan namelijk nog best wel eens lang zijn.”

41

42

TRANSITION

ZWEMAVONTUREN Deze avonturen in buitenwater vonden wij inspirerend. Aan sommige kun je zelf meedoen, terwijl andere je misschien op eigen ideeën brengen.

Kl averbl ad Zwemtocht De Overerijsselse Merentocht is nooit geschaatst. Dus dachten ze bij de Steenwijkse zwem­ vereniging: dan doen wij het wel zwemmend, die 200 kilo­m eter.

Ingeschatte tijdsduur: vier dagen.

Zwemmen L angs Walcheren Zwemmen Langs Walcheren organiseert jaarlijks in augustus vier zeezwemtochten in de zomer. In lengte variërend van 1,85 tot 5,9 kilometer. Datum en tijd worden gekoppeld aan een gunstige zeestroming.

Poelversteek van Oceanus De Poelversteek van Oceanus is een kleinschalig jaarlijks terugkerend zwemfeest in juni. Deelnemers zwemmen zes kilometer van Leimuiden naar Aalsmeer over de Westeinder Plassen. Een bus brengt je naar de start.

Groningen Swim Challenge Zwem in een team van drie tot zes personen van Lauwers­oog naar Groningen, over een afstand van 50 kilometer.

Onderdeel van de Groningen Swim Challenge in augustus die een city swim kent.

Waddeneil anden Rutger Mollee zwom met zijn sportvrienden Bram en Tim van Den Helder naar Texel, van Texel naar Vlieland, naar Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog. Telkens een etappe.

Temperatuur en weer

Andere belangrijke punten om op te letten zijn volgens Broer de temperatuur van het water en het gevaar op onderkoeling. “Iedereen reageert anders op kou. Ik zwem zelf graag zo lang mogelijk buiten. In zee kan dat nog tot in oktober. Het water is dan nog zo’n 16 graden, omdat zeewater minder fluctueert in temperatuur dan binnenwater.” Mocht je toch enigszins onderkoeld zijn geraakt tijdens je zwemavontuur, dan is het volgens Emck altijd handig om isolerend folie en een deken in de achterbak van je auto te hebben liggen.

“Zeker in het begin of einde van het seizoen, als het water koud is.”

Broer: “Verder is het voor zwemavonturen wijs om kennis te krijgen van de wind, het tij, stroming en als je in zee zwemt moet je leren wat welke vlag betekent. Ook leer ik zeezwemmers altijd wat een mui en een zwin is. De stroming bij dit soort zandbanken is namelijk verraderlijk. Daar moet je kennis van hebben.” Daarnaast adviseert Broer om te leren aan twee kanten te kunnen ademenen.

“Op die manier kan je je beter oriënteren’, zegt Broer. Met z’n tweeën of in een groepje zwem je ook altijd rechter dan alleen. En door aan beide kanten te ademen, kan je door lichtjes je hoofd op te tillen aan het begin van je slag, door één brillenglaasje de kant in de gaten houden.”

Eén van Broers eigen grote zwemavonturen is zijn oversteek van de straat van Gibraltar die hij in 2008 maakte. “Ik was de eerste Nederlander die dat deed. Het feit dat je van Europa naar Afrika zwemt is op zich al grappig. Maar wat

het ook spannend maakt, is dat je misschien wel twintig kilometer zwemt in plaats van de rechtstreekse veertien. Doordat de stroming niet voorspelbaar is, weet je nooit hoe lang je erover gaat doen. Tijdens mijn oversteek werd ik begeleid door mijn coach vanaf zijn eigen bootje naast mij en door een loods die voor ons uit voer. Achteraf hoorde ik van mijn coach dat mensen van de loods de hele dag zeiden ‘Not a good day for swimming.’ Ik merkte alleen iets van de korte golfslag waar ik op een gegeven moment een ritme in vond.

Het was een prachtig avontuur!”

En die zwemavonturen, zijn dus de moeite.

Seegers: “Iedere keer dat ik zwem is het een avontuur. En het is nooit hetzelfde. Als wij ‘s ochtends vroeg in zee zwemmen, komt er soms een koppie van een zeehond boven. Alsof hij zegt ‘zeg, kom je nog?’ Dat is echt genieten en de moeite waard om eens te ervaren!”

Over de auteur Marije Pieterse-te Raa (1984) werkt als gedragswetenschapper, energiecoach en journalist. Ze heeft een passie voor sport, natuur en vitaliteit.

Jarenlang was Marije actief als 1500m loopster (zesvoudig Nederlands Kampioen en finalist tijdens EK indoor Turijn 2009).

Tegenwoordig is ze duatleet en ligt ook regelmatig in het zwembad.

info@triathlonbrabant.nl www.triathlonbrabant.nl

De perfecte triathlon voor beginners & teams In 2019 wordt de eerste editie van de Triathlon Brabant gehouden in Helmond. Deze eerste editie vindt plaats in en rondom de prachtige omgeving van natuur- en recreatiegebied “Berkendonk” in Helmond. Tal van triathleten uit de regio trainen van mei tot en met oktober in en rondom dit gebied hun zwem- fiets- én loop discipline.

1/4 Triathlon

Helmond

e

(individueel en estafette)

1/8 Triathlon e

jeugdafstand

Zondag 29 september 2019 berkendonk helmond 11:00 - 16:00 Graag meer informatie of inschrijven?

bezoek dan onze website www.triathlonbrabant.nl

44

TRANSITION

Je rent, fietst en zwemt je in de rondte. Maar haal je ook wel alles uit je herstel?

Door optimaal te herstellen ben je klaar voor de volgende training en heb je meer profijt van al jouw trainingsarbeid. Transition geeft je in vier stappen een optimaal herstelplan.

VOEDING

OP TIMA AL HERSTELLEN DOE JE ZO

45

Herstellen of adapteren?

We trainen omdat we beter, sneller en sterker willen worden. Kerntrainingen zijn daarom bedoeld om ons lichaam uit te dagen. Je wilt je spieren iets laten doen wat ze nog niet eerder hebben gedaan door langer te trainen, harder te trainen of door meerdere trainingen te combineren. In de rust tussen jouw trainingen word je daadwerkelijk beter. In deze periode gaat je lijf aan de slag om de spierschade te herstellen en ontstekingsprocessen op te ruimen die ontstaan zijn tijdens jouw training.

Neem je onvoldoende rust of is er een gebrek aan de juiste voedingsstoffen of vocht dan zal je lichaam minder goed in staat zijn om dit herstel in gang te zetten.

STA P 1

Drink

Of je nu zwemt, fietst of loopt: je lichaam raakt tijdens inspanning meer vocht kwijt dan tijdens rust. Een deel van dit vocht verlies je via zweet, een deel bij elke keer dat je uitademt. Met zweet verlies je ook elektrolyten zoals natrium, kalium en een beetje magnesium. Om goed te kunnen herstellen moet jouw lichaam afvalstoffen af kunnen voeren en voedingsstoffen aan kunnen voeren. Hier is vocht voor nodig. Na je training is het daarom goed om eerst te zorgen dat je vocht aanvult. Als je de keuze hebt drink je na je training het liefst magere melk, water met een tablet elektrolyten, een zakje ORS (oral hydration solution) of sinaasappelsap.

Deze dranken zorgen er namelijk voor dat het vocht zo goed mogelijk wordt opgenomen (en vastgehouden) in je lichaam. Koffie, thee, bier en gewoon water zijn veel minder geschikt.

Een groot deel van het vocht uit deze dranken zal je snel weer uitplassen.

half uur gedurende de eerste twee uur. De makkelijkste manier om te checken of je voldoende gedronken hebt is je urine in de gaten te houden. Donkergele of zelfs oranje/rode urine direct na je training of in de uren erna wijst erop dat je echt nog meer moet drinken.

Te lichte urine is waarschijnlijk een teken dat je te veel water hebt gedronken en dat je lichaam behoefte heeft aan elektrolyten. Enorme trek in een biertje na je training? Probeer het te weerstaan of neem een alcoholvrije variant.

Alcohol wordt door je lichaam gezien als een vergif dat zo snel mogelijk moet worden afgevoerd. Je lichaam zal proberen de alcohol – met vocht uit je lichaam – af te voeren. Liever gaat dit vocht naar jouw spieren om de nodige voedingsstoffen aan te voeren. Bovendien zorgt alcohol ervoor dat je minder snel je glycogeen kunt aanvullen en is er verminderd herstel van je spiermassa na alcoholconsumptie.

Eet je direct na je training en heb je veel gezweet? Dan kan het geen kwaad om wat extra zout toe te voegen aan je maaltijd. Zou je bij de maaltijd enkel water drinken dan zorgt dit zout ervoor dat het water ook beter wordt opgenomen en behouden. Hoeveel je precies moet drinken is afhankelijk van hoe lang je hebt getraind en hoeveel je zweet. Drink in ieder geval minstens 250 ml bij thuiskomst.

Heb je veel gezweet en ben je lang onderweg geweest? Herhaal deze hoeveelheid dan elk

Naast vocht heeft je lichaam natuurlijk ook voedingsstoffen nodig om optimaal te herstellen. Het liefst eet je binnen 30 minuten na je training een maaltijd of snack met kool­hydraten én eiwit. Het gaat dan om ongeveer 20-25 gram eiwit (0.25-0.3 g/kg lichaamsgewicht) en minimaal 1-1.2 g/kg lichaamsgewicht koolhydraat. Ben je nog even onderweg voordat je een volledige maaltijd eet? Dan kan een kleine snack helpen om alvast het eerste herstel in

STA P 2

Eet

Als je de keuze hebt drink je na je training het liefst magere melk, water met een tablet elektrolyten, een zakje ORS (oral hydration solution) of sinaasappelsap.”

gang te zetten. Denk bijvoorbeeld aan een bakje yoghurt met muesli, een krentenbol met kaas of kwark met rozijnen. Natuurlijk kun je ook een speciale herstelshake nemen, maar echt nodig is dat niet. Liever neem je een volledige maaltijd. Die voorziet je lichaam ook van vitaminen, mineralen en vezels naast koolhydraten, vetten en eiwitten.

Om ervoor te zorgen dat je lichaam in de uren na je training blijft herstellen en zich zo klaarmaakt voor de volgende training eet je het liefst elke 2-3 uur eenzelfde portie eiwit van 0.25-0.3 g/kg. Zuivel, zoals in melk, yoghurt of kwark is een goede bron van eiwit. Vooral

46

TRANSITION

Probeer na een pittige training te voorkomen dat je lang moet staan, slentert of met zware spullen gaat sjouwen. Vooral als je later op de dag nog een training wilt doen kan dat je duur komen te staan.”

Chocolade­m elk als herstel­­s nack?

Als we de producenten van herstelshakes moeten geloven zorgt poedertje X of drankje Y ervoor dat we nóg sneller herstellen en nóg meer spiermassa aanmaken. Maar onderzoek laat zien dat chocolamelk net zo goed werkt als duurdere herstel­s hakes. Want wat we vooral nodig hebben om goed te herstellen is vocht, koolhydraten en eiwit. Chocolademelk levert je precies dat plus nog een aantal belangrijke elektrolyten. Let wel: een pakje chocolademelk is geen volledige herstelmaaltijd. 250 ml levert je zo’n 10 gram eiwit en 25 gram koolhydraten. Maar als snel herstel, voordat je aan tafel gaat, kan het, volgens het onderzoek, zeker geen kwaad.

omdat deze producten veel van het aminozuur leucine bevatten: een bouwsteen van eiwit dat essentieel is voor spierherstel.

Als je een langdurige en/of intensieve training hebt gedaan zal een groot deel van je glycogeenvoorraad zijn aangetast. Je glycogeen bevindt zich in je spieren en bestaat uit de koolhydraten die jij voor je training hebt gegeten. Dit glycogeen is je energiebron tijdens inspanning. Na je training zul je dit weer moeten aanvullen. Doe je dat niet dan begin je de volgende training met weinig of minder glycogeen en zal het lastig zijn om weer intensief of langdurig te trainen. Tijdens het zwemmen gebruik je overigens met name het glycogeen uit je armen, waar je bij lopen en fietsen natuurlijk voornamelijk het glycogeen in je beenspieren verbruikt. Dit betekent dat je na een flinke fietstraining ook nog voldoende glycogeen in je armen kunt hebben voor een goede zwemset.

In principe duurt het 12-24 uur om je glycogeenvoorraad volledig aan te vullen. Door tussen je trainingen om de paar uur een koolhydraatrijke maaltijd of snack te eten zorg je ervoor dat je voorraad weer herstelt. Wanneer je een keer per dag, of om de dag traint is het niet echt nodig extra aandacht te besteden aan het herstel van je glycogeen. Je hebt tijd en maaltijden genoeg om deze voorraad weer te vullen. Staat er dezelfde dag nog een training (of zelfs twee) op het programma? Dan is zo snel mogelijk aanvullen van je glycogeenvoorraad wel van belang. Neem in dat geval 1-1.2 gram koolhydraten per uur, gedurende de eerste 4 tot 6 uur na inspanning. Hoe dat er in de praktijk uitziet? Neem direct na je training 250 ml kwark met 100 gram muesli en een banaan (totaal ±78 gram koolhydraten en 28 gram eiwit). Eet twee uur later twee volkoren boterhammen met 2 eieren, 20 gram appelstroop en een stuk fruit naar keuze (±75 gram koolhydraten en 20 gram eiwit) en weer twee uur later 300 ml yoghurt met 50 gram rozijnen en 20 gram amandelen (±60 gram koolhydraten en 20 gram eiwit).

effectiever je spieren bereiken. Gebruik de massagestick bijvoorbeeld voor je kuiten, hamstrings en quadriceps en rol – voorzichtig – met je bilspieren, onderrug of schouders over de foamrol.

STA P 4

Zit of lig

Om echt te kunnen herstellen van je training heeft je lichaam ook echte rust nodig. Dit betekent benen omhoog of zelfs even je bed in.

Tijdens deze rustperiode wordt de spierschade als gevolg van training weer hersteld. Zou je te snel weer trainen dan creëer je juist nieuwe spierschade met het risico op blessures. Hoe lang herstel je nodig hebt is afhankelijk van jouw getraindheid en de belasting van je training.

Probeer na een pittige training te voorkomen dat je lang moet staan, slentert of met zware spullen gaat sjouwen. Vooral als je later op de dag nog een training wilt doen kan dat je duur komen te staan. Staat de volgende training pas over een aantal dagen op de planning? Dan kan je in de tussenliggende dagen ook actieve rust inplannen door rustig te fietsen/zwemmen of wandelen. Maar direct na je training is échte rust noodzakelijk.

Over de auteur Miriam van Reijen (1983) studeerde Ontwikkelingsecono-

STA P 3

Rol, masseer of foamrol

Niet alleen onze spieren worden tijdens een training behoorlijk op de proef gesteld. Ook het bindweefsel rondom je spieren, botten en ligamenten krijgt een behoorlijke opdoffer. Om ervoor te zorgen dat dit bindweefsel soepel blijft (en ruimte laat voor het transport van afval- en voedingsstoffen) is het goed om na je training een aantal oefeningen te doen.

Mobiliserende oefeningen, het gebruik van een foamrol of een massagestick kunnen je hierbij helpen. Lang hoeft dat niet te duren.

Zelfs al ga je maar enkele minuten aan de slag dan kan je al resultaat boeken. Doe dit direct na je training. Zo kunnen het vocht dat je drinkt en de voedingstoffen die je binnenkrijgt

mie in Wageningen en Bewegingswetenschappen aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Na haar studie verlegde ze haar focus naar de atletiek (marathon, PR 2h41) en duathlon met als beste prestaties een gouden medaille bij het NK duathlon (2017) en een zilveren plak op het WK duathlon (2017). Naast het trainen heeft van Reijen haar eigen bedrijf, waarmee ze presentaties verzorgt over voeding, hardlopen en training en schreef ze het Hardloperskookboek (deel 1 2013, deel 2 2016). Echter, het doen van onderzoek bleef trekken en in 2019 promoveerde Miriam aan Amsterdam UMC. Miriam woont, werkt en traint in Amsterdam.

ZATERDAG R 19 OKTOBE 2019

TRI-OUT Het event om triathlon te proberen ĂŠn een dagje aangepast te sporten.

Geef je op en doe mee met de workshops handbiken, wheelen en zwemmen.

Ervaar dat jij het ook kan! Meer informatie en opgeven: Triathlonbond.nl/meedoen

in samenwerking met

TRANSITION

SPOT LIGHT

48

Ilona Rullens schreef er al over in het Avontuur van deze editie: de La Tour Genève Triathlon. Een opvallend onbekende triathlon voor onze begrippen, In deze Spotlight meer onbekende multisport events in bekende triathlonlanden.

1

C ANADA MAN / WOMAN

TRUMER TRIATHLON

IRONS TAR SOCHI 113

Lac-Mégantic, Canada

Obertrum am See, Oostenrijk

Sochi, Rusland

Denk je Canada, dan komen al gauw de WTSraces in Montreal en Edmonton of de Ironman in Whistler in gedachten. Als je van extreme triathlons houdt, dan kijk je beter naar de Canadaman, of Canadawoman. De wedstrijd is georganiseerd als eerbetoon aan de Canadese pioniers van weleer die zich hebben aangepast aan de ruwe elementen van de natuur en die Quebec tot hun land van bestaan hebben gemaakt. Met 2500 hoogtemeters in het fietsonderdeel en 1500 tijdens het lopen is het een lange dag, want zelfs de winnaar had er meer dan elf uur voor nodig om de finish te bereiken dit jaar. Deze Xtri-wedstrijd is een zusje van de Norseman.

Op vakantie gaan en op de vakantiebestemming een (triathlon) wedstrijdje meedoen, het zal voor velen niet onbekend in de oren klinken. Of de Trumer Triathlon in Oostenrijk een wedstrijdje genoemd kan worden is een tweede, want in 2019 wordt hij voor de tiende keer (jubileum!) georganiseerd en zo staat deze triathlon – met 600 (!) vrijwilligers – ‘als een huis’. Met drie dagen lang wedstrijden, verdeeld over zeven afstanden, is deze triathlon voor iedereen geschikt.

In tegenstelling tot de Ironman Zell am See, de ETU Cup Kitzbühel en Challenge Walchsee valt deze wedstrijd midden in de vakantieperiode en zou, alleen al om deze reden, mogen worden toegevoegd aan jouw racekalender.

In Sochi; de stad die tijdens de Olympische Winterspelen in 2014 volledig in het teken van wintersport stond, wordt al een aantal jaar eind mei een triathlon georganiseerd. Deze mondaine badplaats aan de Zwarte Zee leent zich ervoor. Met deze halve triathlon richt de Russische organisatie zich vooral op de ‘amateuristische triatleet’ oftewel agegrouper en de locatie nodigt ook uit voor supporters.

Met een hotel op twee minuten lopen, een ‘amusement park’ op wandelafstand van de triathlonlocatie en een vliegveld op tien minuten rijden is dit de ideale plek voor triatleten die graag support meebrengen. Ook na de race genieten dus.

1

2

2

3

3

49

4

5

THE BILL BONE TROPIC AL TRIATHLON

ULTR A TRI SWEDEN

South Florida, Verenigde Staten

Nidingen, Sweden

Je kende misschien Ironman Florida, waar Yvonne van Vlerken in 2017 een parcoursrecord vestigde, of The Great Floridian, die Dirk Wijnalda in 2006 won. Deze slogan is je vast niet bekend:“Come enjoy the longest running triathlon in palm beach county”. Een triathlon in een tropisch ‘paradijs’ met een parcours dat naar het oosten gaat naar de oceaan, en waar gestart wordt met zonsopkomst. De misschien wel meest ideale en mooie achtste triathlon die je tegen zult komen. Het kan dus in Zuid Florida, waar de triathlon eind oktober de ommekeer is van de regenperiode naar het droge seizoen en die dit jaar al voor de 21e keer georganiseerd wordt.

In juli van dit jaar werd het driedaags multi­ sport evenement Ultra tri voor de zevende keer georganiseerd, maar het kent over deze zeven edities slechts 38(!) deelnemers. Op dag één wordt gestart op Nidingen, een eiland, met negen kilometer zwemmen naar de Zweedse kust. Daarna wordt 190 kilometer richting het oosten gefietst. Op dag twee start een 320 kilometer lange fietsrit die – net als dag drie – zal eindigen in Trosa. De derde en laatste dag bestaat uit 23 kilometer hardlopen, drie kilometer zwemmen en 70 kilometer lange trailrun. Alleen weggelegd voor de triatleet die écht op zoek is naar een nieuwe uit­daging. Ironman Kalmar is er een peulenschil bij. Succes!

4

6

5

6

HAFNARFJÖRÐUR

Hafnarfjörður, IJsland

7

Challenge IJsland werd al na twee edities van de kalender gehaald. Het was op dat moment het enige triathlonevenement op het eiland.

Intussen zijn er andere initiatieven ontstaan.

Een sprint triathlon in Hafnarfjörður (IJslands voor Havenfjord) bijvoorbeeld. Met 27.000 inwoners is dit de op twee na grootste stad van IJsland, en kent ook een plaatselijke triathlonvereniging (genaamd 3SH, opgericht oktober 2010) met een ‘eigen’ (sprint) triathlon. Met in mei een minimale temperatuur iets boven het vriespunt en een maximale temperatuur net boven de tien graden Celsius, is dit toch wel bizar voor een triathlon in buitenwater.

Alleen weggelegd voor de die-hards onder ons, waarbij je zeker kan zijn van een wetsuit-swim.

7

SIERR A NE VADA

Sierra Nevada, Spanje

Eerder dit jaar werd hier hard getraind door atleten uit de nationale selectie. Naast de perfecte locatie voor een trainingsstage op hoogte is het ook dé perfecte plek voor een triathlon. Wel met beperkte zuurstofinname dus. Deze triathlon – op een hoogte van zo’n 3000 meter boven de zeespiegel – wordt dan ook erg zwaar gevonden door de kleine schare deelnemers. Mede dankzij het doel om dit evenement “klein” te houden zijn er slechts rond de 300 deelnemers die deze uitdaging over – ietwat langer dan – de Olympische afstand aangaan. Dat is toch andere koek dan de bekende beelden van Ironman Barcelona met lange fietslinten over de boulevard bij Calella.

50

TRANSITION

Tekst Jeroen Kreule | Beeld Renée Tijdink

GORI INTERVIEW

met een hartslag meter

51

ILL A De 28-jarige Jelle Lugten, Nederlands kampioen duathlon op de lange afstand, komt van ver. Heel ver. De Utrechter had eigenlijk wielrenner willen worden. Jelle was ook aardig op weg: als 17-jarige won hij de nationale titel tijdrijden bij de junioren.

Twee jaar later klapte hij tijdens een koers in Frankrijk frontaal op een tegemoetkomende auto. En daarmee viel zijn droom om profrenner te worden aan diggelen.

52

TRANSITION

53

Het zou kunnen hè, dat ik angst voelde op het moment dat die auto op me af kwam en ik wist dat ik er op zou klappen.

Maar ik wéét het gewoon niet.”

S

ikkeneuren is niet aan hem besteed, al lang blij dat hij de crash overleefde. Twee jaar geleden zocht én vond een nieuw doel: een Ironman volbrengen, inclusief kwalificatie voor Hawaii.

Hij staat 15 september aan de start van Ironman Wales. “Soms voel ik me net een gorilla”, zegt Jelle Lugten tijdens een ruim twee uur lange duurrit over de Utrechtse Heuvelrug, zittend op zijn strakke Argon18. Groot, sterk en oppermachtig, bedoelt de Utrechter er mee te zeggen. “Een gorilla met een hartslagmeter”, voegt hij daar grijnzend aan toe.

Jelle vindt het machtig om – tijdens een duathlon- of triathlonwedstrijd – een tikkie uit te delen aan een tegenstander.

Letterlijk. “Ik vind het mooi, keihard fietsen, met niets anders dan het geluid van een dicht achterwiel. Wanneer ik een tegenstander in het vizier heb, kruip ik langzaam dichterbij. Op het moment dat ik er naast zit, schakel ik een tandje bij. Dan hoor je dat tikkie. D’r op en erover. Dát gevoel hè, dat is zo lekker.”

Jelle Lugten (18 januari 1991) kan fietsen. Snoeihard fietsen. Als 17-jarig jochie werd hij niet voor niets Nederlands kampioen tijdrijden. Jelle – geboren en getogen in Gouda - bleek echter vooral over goede klimbenen te beschikken. Als wielertalent schreef hij Ferrières-Remouchamps in de Belgische Ardennen op zijn naam, hij won een meerdaagse wedstrijd in de Franse Alpen. Jelle, opgeleid bij het Goudse Excelsior, fietste op dat moment bij Restore Cycling in Pijnacker.

Het liep anders. Jelle had goede benen, op 28 februari 2010. Die zondag stond hij aan de start van de GP de Rocheville. De wedstrijd stond eigenlijk niet in zijn agenda, maar een teammaatje was ziek geworden. Daarom vroeg de ploegleider op het allerlaatste moment of Jelle wilde starten. Jelle had een dag eerder ook gereden, maar dat boeide hem niet. Hij voelde zich sterk, hij wilde koersen. Jelle kan zich niets meer herinneren van deze dag. Hij heeft alles van horen zeggen.

Herinnering

Samen met een Franse renner nam hij een voorsprong op het peloton. In de afdaling ging het mis. Gruwelijk mis. De Nederlandse belofterenner in Franse dienst knalde frontaal op een tegemoetkomende auto. De bestuurder schijnt alle stoptekens van verkeersregelaars in de wind geslagen te hebben. De Franse medevluchter kon de auto nog maar net ontwijken.

In kritieke toestand is Jelle met een traumahelikopter naar een ziekenhuis in Nice gevlogen.

Met onder meer een schedelbasisfractuur

Jelle volgens zijn vader Door het ongeluk heeft Jelle leren relativeren, zegt vader Paul Lugten (58). “De absolute wil om te winnen is er niet meer zo. Hij is nog steeds ontzettend sportminded hè, laat daar geen twijfel over bestaan. Maar voor zijn ongeluk had hij zo’n enorme focus. En die focus vroeg wel iets van zijn omgeving. Dat fietsen was echt alles voor hem. Hij moest en zou een profcontract binnenslepen.

Dat ging ten koste van alles. Het was alles of niets. Na de crash heeft hij geprobeerd op het oude niveau terug te komen, met alle risico’s van dien. Hij is daarna nog een keer onderuit gegaan. Toen dacht ik: Jelle, waarom? Ik zie in dat opzicht nu wel een andere Jelle. Een leukere Jelle. Hij is enthousiast over de triathlon, ik vind het mooi dat hij een nieuwe passie heeft gevonden. Het lijkt of de oude motor weer aanslaat. Ik ben ook trots op Jelle. Hij heeft zich een tijdje vrijwillig ingezet voor kinderen met Niet Aangeboren Hersenletsel. Daar stopte hij ziel en zaligheid in, prachtig om te zien. Het gaat nog steeds met vallen en opstaan. Hij

Gele trui

Zijn talent bleef niet onopgemerkt, meerdere grote Nederlandse teams wilden hem inlijven. Jelle besloot echter voor het avontuur te kiezen. Hij toog naar Zuid-Frankrijk, om zich aan te sluiten bij de Amical Velo Club Aix-en-Provence (AVCA). Voor een wielrenner met een passie voor bergen een prachtkans natuurlijk. AVCA had bovendien een samenwerkingsverband met het procontinentale team van Cofidis. Mocht Jelle inderdaad grote sprongen kunnen maken, dan lag een profcontract in het verschiet. Jelle kreeg een appartement in het prachtige Aix-en-Provence en kon zich volledig focussen op het verwezenlijken van zijn droom: ‘het winnen van de gele trui in de Tour de France’, om zijn eigen woorden te gebruiken.

vindt het inderdaad moeilijk om te erkennen dat hij zelf Niet Aangeboren Hersenletsel heeft. Jelle heeft soms last van zijn korte termijn geheugen, ook is hij iets sneller afgeleid dan voorheen. Hij loopt er niet mee te koop, dat siert hem. Aan de andere kant: het ís er wel. Soms kan het goed zijn om het toch tegen mensen te vertellen. Bij sollicitaties bijvoorbeeld. Laatst haalde hij me op van mijn werk in Amsterdam, toen zijn we samen naar Gouda gefietst. Dat was leuk. Dat zijn namelijk momenten dat ik zie dat hij heel erg veel plezier heeft in sporten. En daar gaat het om, plezier maken met alles wat je doet.”

54

TRANSITION

55

Wanneer ik een tegenstander in het vizier heb, kruip ik langzaam dichterbij.

Op het moment dat ik er naast zit, schakel ik een tandje bij. Dan hoor je dat tikkie. D’r op en erover.”

en gebroken ruggenwervels is hij anderhalve week in coma gehouden. In totaal heeft hij een maand in het ziekenhuis in Nice gelegen.

Op de vraag of hij nog steeds bang is op de fiets wanneer hij een tegenligger ziet, antwoordt hij resoluut nee. “Ik kan me namelijk echt niets van het ongeluk herinneren. Het zou kunnen hè, dat ik angst voelde op het moment dat die auto op me afkwam en ik wist dat ik er op zou klappen. Maar ik wéét het gewoon niet.”

Jelle kan zich de dag vóór het ongeluk nog wel goed voor de geest halen. “Ik had aan een wedstrijd meegedaan. Geen podiumplek, maar eindigde wel redelijk voorin. Het regende na afloop. Ik weet nog dat ik in de auto van de ploegleider zat, met een deken over me heen. Dat voelde aangenaam. Dat is mijn laatste herinnering.” Een maand na het ongeluk ging Jelle terug naar Nederland. De eerste weken lag hij in het UMC Utrecht, om daarna te verhuizen naar de Hoogstraat, een revalidatiecentrum in Utrecht. “Lopen, praten, slikken, ik moest het allemaal weer leren. Vooral praten ging moeilijk, mijn stembanden waren helemaal verrot door het vele intuberen.

En ik was een hark, ik woog bijna niks. Wat een klotenperiode was dat. Ik heb veel gehuild.”

Spiegel

Jelle was echter ook vastberaden om terug te keren als wielrenner. Na een jaar intensief revalideren zat hij weer op de fiets.

Met twee titanium staven in zijn rug en de rechterkant van zijn gezichtsveld die niet meer helemaal deed wat het moest doen.

“Ik mocht weer aansluiten bij de club in Aix-en-Provence, daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor.” Jelle ging weer trainen en koersen. Hij won zelfs weer een wedstrijd: de GP de Montauroux.

Maar het fietsen ging toch niet meer zo vanzelfsprekend als voor het ongeluk. De drive was er nog wel, maar hoofd en lijf sputterden af en toe een beetje tegen. Hij begon zich onzeker te voelen in het peloton. “Duwen en trekken hoort erbij, maar met een oog dat niet meer optimaal functioneert, is dat link. Ik wil het woord depressief liever niet in de mond nemen, maar ik heb me ongelooflijk kut gevoeld. Ik zag op tegen wedstrijden in het weekend, was blij dat het weer maandag was.”

Jelle vertelt dat hij op doordeweekse dagen urenlang in zijn uppie fietste. Jelle fietste de waarheid tegemoet, zoals hij het zelf zo mooi omschrijft. Plezier had plaats gemaakt voor verplichting. Dát kon nooit de bedoeling zijn.

Op een gegeven moment keek hij, op aanraden van zijn zus Ymkje, naar zichzelf in de spiegel.

Jelle: “Ze zei: mensen die tegen zichzelf in de spiegel zeggen dat ze zich goed voelen, gaan zich ook daadwerkelijk goed voelen.” ‘Jelle, het gaat goed met je’. Hij heeft het een paar keer tegen zichzelf gezegd. Maar het werkte niet.

Integendeel. ‘Jelle, het gaat goed met je’. Hij kon het niet meer uit zijn strot krijgen. Omdat hij geen zin meer had om tegen zichzelf te liegen. Jelle hakte een knoop door en keerde definitief terug naar Nederland. Terug naar zijn lieve ouders en zus, terug naar vrienden.

Hij verlangde naar Hollandse nuchterheid.

Over die spiegel en het moment om te besluiten Frankrijk te verlaten, heeft Jelle een prachtig blog geschreven: Spiegelbeeld. Kwetsbaar, goudeerlijk, bijna tranentrekkend.

Hawaii

Jelle zag in dat hij nooit meer dezelfde persoon zou worden als vóór het ongeluk. Hij bleef gelukkig fietsen en vond het langzaam plezier weer terug. Intussen had het voormalig wielertalent een nieuw doel voor ogen: het volbrengen van een Ironman. Hij staat 15 september aan de start van Ironman Wales. Winnen is geen doel op zich, maximaal presteren wel. “Ik hoef de binnenbocht niet te nemen, snap je wat ik bedoel? Ik streef naar het ultieme gevoel dat ik mijn eigen lichaam tijdens maximale inspanning onder controle heb. Ik noem het ontspanning tijdens inspanning. De keren dat ik dat gevoel heb, komt weinig voor. Maar als het er is, voel ik mij fantastisch.” Jelle wil zich heel graag kwalificeren voor Hawaii. Of het lukt? Hij heeft geen idee. “Ik weet niet wie mijn tegenstanders zijn, ik wil het ook niet weten.

Ik ga uit van mijn eigen kracht. Ik ga starten en zie wel waar ik eindig.”

De Utrechter kan nog steeds razendsnel fietsen.

Weinig Nederlandse triatleten die sneller trappen dan Jelle. Ook is hij een sterke loper.

Een losse marathon loopt hij binnen de drie uur. Zijn PR op een halve marathon: 1.15 en een beetje. “Op mijn zesde zat ik al op atletiek hè?

Dus ik kan heus wel rennen.” Zwemmen doet hij nu anderhalf jaar, maar ook dat onderdeel krijgt hij aardig onder de knie. Hij is weliswaar Nederlands kampioen duathlon, maar voelt zich op dit moment vooral triatleet. Jelle is nog steeds bloedfanatiek als sporter, wil het maximale uit zichzelf halen, maar hij is ook een realist. “Als ik een week voor Ironman Wales een blessure krijg, dan is dat gewoon pech hebben. Dan start ik niet. Er komt wel weer een volgende Ironman op mijn pad. Voor het ongeluk keek ik daar toch echt anders tegenaan.”

56

TRANSITION

57

Ik streef naar het ultieme gevoel dat ik mijn eigen lichaam tijdens maximale inspanning onder controle heb. Ik noem het ontspanning tijdens inspanning.”

nog steeds, als een soort aandenken. De helm zit in een plastic tas en ligt in de kelder.

De terugweg naar Utrecht gaat over de Lekdijk, via onder meer Amerongen en Wijk bij Duurstede. Een kilometer voor de klinkerknaller, een bekend Stravasegment, wil Jelle even aanzetten. Hij kijkt achterom en zegt: “Zin om even in mijn wiel te hangen?”

Hij wacht het antwoord niet meer af. Daar is het tikkie, wanneer hij een tandje bijschakelt.

Weg is hij.

Espresso

Op de vraag of Jelle zich bewust is van zijn beperkingen, moet hij goed nadenken. Ja en nee, zegt hij. “Ik vind het moeilijk als ik in een nieuwe omgeving terecht kom. Dan ben ik een beetje van slag.” De term NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) is een teer punt. Hij heeft het, maar wil er niet aan. “Ik blokkeer het. Weet je waarom? Omdat ik dan alles wat niet goed gaat, onder de noemer NAH kan scharen. Dat vind ik te makkelijk.

Ik negeer het. Ik wil ook niet zielig gevonden worden.”

De Tour, Vuelta of Giro: Jelle volgt het wielrennen op de voet.

Nee, hij heeft er geen enkele moeite mee om naar profrenners te kijken waar hij in het verleden tegen geracet heeft. Bij het zien van een bergetappe zit hij op het puntje van zijn stoel.

Zonder wroeging. Met sommige jongens heeft hij nog contact.

Wanneer profrenner Dylan van Baarle in het land is, fietsen ze samen regelmatig een rondje over de Utrechtse Heuvelrug.

Ze fietsen stevig door, maar maken ook lol. En altijd drinken ze een snelle espresso onderweg. “Zo’n espressostop duurt een paar minuten. Lekker, maar snel weer door.” Met zijn vriendin Rianne, studente filosofie in Groningen, voert Jelle prettige en soms confronterende gesprekken. Ook de vraag waarom hij zo retefanatiek is, komt regelmatig voorbij. “Zij is geen sporter, misschien dat ze daarom ook interessante vragen stelt. Zonder te oordelen. Zij is weegschaal, ik een steenbok.

Bij een weegschaal hoor element lucht, bij een steenbok hoort aarde. Lucht wordt nooit aarde, en andersom. Ik wil er mee zeggen dat we verschillend zijn, maar we hebben wel begrip voor elkaar.”

Jelle volgens vriend Reinout Energiek, behulpzaam, strijdlustig, een ongelooflijke doorzetter en een echte Hollander. Zo omschrijft Reinout de Groot zijn vriend Jelle. De twee leerden elkaar ruim vijf jaar geleden kennen bij de Utrechtse roeivereniging Orca.

“Jelle is nuchter, maar ook direct. Soms té direct. En hij kan niet multitasken. Of dat door het ongeluk komt weet ik niet, want ik ken hem van daarna. Maar hij is niet in staat om twee dingen tegelijk te doen. Ik zie ook dat hij wat sneller moe is dan anderen. Verder heeft hij een enorme wil om te winnen. Je ziet dat met sporten, maar ook als we een bordspel of zo doen.

Zelden heb ik iemand meegemaakt die zo competitief is als hij. Hij heeft een drive die alleen mensen met een topsportmentaliteit hebben, volgens mij. Hij steekt ook belachelijk veel tijd in die triathlonsport.

Niet negatief bedoeld, want ik vind het eigenlijk wel mooi om te zien. Aan de andere kant staat hij ook altijd voor je klaar. Hij helpt zonder te vragen.” Het klikt volgens Reinout vooral omdat ze elkaars gekkigheden

Tikkie

Het is fijn fietsen met Jelle. Hij praat makkelijk, is openhartig en toont zich kwetsbaar. Hij zou dolgraag nog een keer een instrument willen leren spelen. Gitaar of piano. Hij heeft er nu geen tijd voor, hij is te ongeduldig. Jelle werkt drie dagen per week bij een hardloopwinkel in Utrecht, verder bestaat zijn leven vooral uit trainen. Hij is bovengemiddeld alert in het verkeer, maar niet op een overdreven manier. Racefietsers zonder helm groet hij niet. “Die helm heeft mijn leven gered.”

Jelle droeg een witte helm tijdens het ongeluk. Hoewel, voor het ongeluk was hij wit, daarna meer rood. Hij heeft de helm

en directheid waarderen. Reinout heeft een minder rijk sportverleden, zegt hij. “Ik doe hetzelfde wat Jelle doet: zwemmen, lopen en fietsen, maar dan met mate.

Aan wedstrijden doe ik nooit mee.” Jelle praat vrij makkelijk over het ongeluk, vindt Reinout. “Eigenlijk hoor ik elke keer weer nieuwe dingen. We praten er regelmatig over, maar nooit te lang. Ik ben wel onder de indruk hoe hij er mee omgaat. Jelle wil niet zielig gevonden worden. Een bijzondere en vooral hele aardige jongen, zo zie ik Jelle.”

58

TRANSITION

TIPS, TRICKS EN INFORMATIE WISSELZONE

COMPRESSIE OS1s

Z

e zijn niet meer weg te denken uit de triathlonsport: compressiesokken. Bekende merken als Compresssport, Fusion en Herzog hebben ondertussen hun

naam gevestigd. Sinds kort is er een nieuwe speler op de Nederlandse markt: OS1st. Het van oorsprong Amerikaanse bedrijf levert braces, sokken, tubes en sleeves die zowel bij zouden dragen aan een betere prestatie, sneller herstel en het verminderen van klachten bij hielspoor (plantaire fasciitis), overtollig eelt of knieklachten (patellar tendinitis). os1st.eu

BOEK Rough Stuff Cycling in the Alps

F UITZONDERING Challenge Almere-Amsterdam

D

ietsen in de Alpen, de

gravelpaden, karrensporen en

ruige variant. Isola

zandpaden. Deze gasten reden

Press publiceerde

op gravel voordat gravel­

Rough Stuff Cycling in the

fietsen in de mode raakte. Het

Alps, de originele gids over

origineel is uit 2002 en is nau-

fietsen in de Alpen van Fred

welijks meer te vinden. Deze

Wright opnieuw. Samenge-

heruitgave is compleet nieuw.

steld op basis van jarenlan-

GBP 25,-

ge ervaring met fietsen op

isolapress.com

e ITU maakt een uitzondering. En dat is goed nieuws.

Voor Challenge Almere-Amsterdam, maar ook voor jou. In 2020 is Almere het decor van het WK Multi-

sport en daar is het WK over de lange afstand een van de onderdelen van. Normaal gesproken staat er dan 4 kilometer zwemmen, 120 kilometer fietsen en 30 kilometer lopen op het programma. Maar in óns Almere, de Europese bakermat van de langeafstandstriathlon, de een na oudste hele

TRAINING TrainingPeaks

T

rainingPeaks, het platform

je een serie artikelen en een

dat atleten en staf van de

trainingsplan dat toewerkt naar

NTB gebruiken als

jouw gekozen evenement. Handig

trainingsplanner en logboek,

dus dat je wel de datum daarvan

afstand doen volgend jaar. En dat kan dus. Sinds 1981 vond

heeft een trainingsgids samen-

al weet voordat je aan de slag

er in ons land elk jaar een hele triathlon plaats. Ben jij erbij

gesteld voor triatleten die trainen

gaat! Tot die tijd is er in elk geval

in 2020?

voor hun (eerste) hele triathlon.

genoeg leesvoer beschikbaar.

Onder de noemer ‘the ultimate

trainingpeaks.com/guides/

Ironman training guide’ krijg

ironman-training

triathlon ter wereld, wil jij natuurlijk gewoon de klassieke

CITAAT

Grenzen zijn te verleggen, als je er maar heel hard voor werkt.

Be PROUD-ambassadeur Jetze Plat

HA

VOO

ATLON

LVE TRI

R K A IK

GO E

!

A K I K R O F E M E R XT

0 2 0 2 I E M A N O L E C R A B 3 .

0 7 I R O N MA N 0 2 0 2 .

G U A Y H C I V 3 .

0 7 N A M N IRO

WWW.KIKAEXTREME.NL

60

TRANSITION

61

NA AM SIMONE HAKENBERG LEEF TIJD 48 BEROEP E TALEUR/S T YLIS T EN VITALITEIT SCOACH WERKPLEK

De vakantie is voorbij.

Simone Hakenberg (48) is net terug uit het Zwarte Woud, waar ze een vierdaagse etappekoers reed. Op de mountainbike, haar tweede sportliefde. Nu is het weer tijd voor de zaak. In haar geval See Moon, al zeventien jaar haar eigen bedrijf. Etalages inrichten en het stylen van interieurs, met name voor bedrijven. De creativiteit is wat haar trekt. En sinds vijf jaar heeft ze ook een parttime functie als vitaliteitscoach bij BikeChallenge. Als zzp’er. Werken voor een baas, dat is er al heel lang niet meer bij. De vrijheid van het ondernemerschap is te mooi.

Met twee banen, een opgroeiende dochter en twee sportliefdes raakt de agenda al snel overvol. En dus was er de keuze om dit jaar geen triathlons te doen en een jaar te focussen op de mountainbikesport.

Werken aan de technische vaardigheden en meedoen aan mooie wedstrijden. Triathlons zijn er volgend jaar ook wel weer!

Beeld Marc van der Kort

Was het 2001, of 2002 toen het vonkje oversloeg?

Als schoolslagzwemmer in een trio-triathlon werd de sport ontdekt. De drie afzonderlijke onderdelen beoefende ze toch al wel en de triatleten die op haar pad kwamen waren zo leuk, zulke aardige mensen, dat ze meteen verkocht was. De eerste achtste en kwart triathlons kwamen al heel snel. En ook een hele liet niet lang op zich wachten. Dat was toch wel de echte uitdaging. Twee keer kwalificeerde ze zich voor Hawaii. In 2008 zette ze in Japan haar beste prestatie op een hele triathlon neer. Vijfde dame en eerste agegrouper bij de vrouwen. Opnieuw een Kona-slot, maar het ticket bleef ditmaal ongebruikt. De komst van een kindje was een veel groter geluk!

De laatste jaren trekt vooral de cross. Die liefde ontstond in aanloop naar de Inferno triathlon, waarin zowel op de racefiets als op de ATB gereden wordt. Trainen in het bos dus. En dat bleek blijvend leuk. Offroad triathlons en duathlons volgden, met diverse Xterra-races op avontuurlijke bestemmingen. De ATB bleek zo uitdagend dat dit jaar de triathlonsport op een laag pitje stond. Maar nu het najaar eraan komt, zijn de crossduathlons alweer geagendeerd. En volgend jaar, dan staan er ook wel weer triathlons op de planning. Oude liefde roest niet.

62

TRANSITION

63

TRAINING

Etiquette in het zwembad, op het fietspad en de atletiekbaan, weet je dat dat bestaat?

HOE HEURT HE T EIGENLIJK? Tekst Marcia Jansen

Illustraties Studio Vonq

H

et is een rustige ochtend in het zwembad. Muziek schalt uit de speakers voor de aquafitklas die het grootste gedeelte van het bad in beslag neemt. Er zijn twee banen vrij voor baantjeszwemmers. Ik kies niet voor de snelste baan, want daar ligt een niet zo snelle schoolslagzwemmer, maar plons in de baan voor minder snelle zwemmers die leeg is. Op het schema staan lange sets en al snel raak ik in een fijne cadans, verstand op nul, het enige wat ik hoef te doen, is mijn banen te tellen.

Totdat ik abrupt (verzin het geluid er maar bij) tot stilstand kom doordat iemand me aan mijn enkel trekt. Verbijsterd kijk ik naar de oudere vrouw, haar haar netjes gekapt, aan de andere kant van de lijn. Ze zegt dat ik veel te veel spetter en dat ik een baan moet opschuiven. Waarom zegt ze er niet bij, maar ik vermoed dat het met haar kapsel te maken heeft. Ik ben te verbluft om een zinnig weerwoord te geven (blijf met je tengels van me af bijvoorbeeld), onderdruk de neiging om met een flinke golfslag haar haren nat te maken en druip af naar de andere baan.

Terug bij de kant ben ik te geschokt om verder te zwemmen.

Handjes schudden

Ik ben niet de enige triatleet die kennis heeft gemaakt met (verbale) agressie in het zwembad rondom het banenzwemmen, zo blijkt uit de vele, soms hilarische reacties op een artikel van Omroep Brabant “Ouderen zorgen voor overlast bij baantjes trekken” dat Claudia Broeke, eigenares van Zwemanalyse, onlangs op in de Triathlonliefhebbers Facebookgroep postte. Zo moest een triatleet eens van een badjuffrouw handjes schudden met een oudere schoolslagzwemmer ‘nadat hij begon te slaan toen ik hem door het midden, maar

met genoeg ruimte, inhaalde’. Werd iemand anders in een buitenbad omsingeld door acht zwemmers op leeftijd omdat ze te veel golven maakte en dwong een triatlete eigenhandig een baan voor borstcrawlzwemmers af door ‘met veel gespetter weg te zwemmen, met zwemvliezen lukt dat altijd uitstekend, en een tuimelkeerpunt met zwemvliezen aan te doen, net naast de hoofden van de leuterende drooghaarzwemmers.’

Ik ben niet de enige triatleet die kennis heeft gemaakt met (verbale) agressie in het zwembad rondom het banenzwemmen.”

Het fenomeen is zeker niet nieuw, maar nu de triathlon- en zwemsport in populariteit groeien en niet iedereen bij een triathlon- of zwemclub kan of wil trainen, ontstaan er steeds vaker

Ongeschreven zwembadregels 1 Zwem altijd rechts, tenzij je met iemand afgesproken hebt om een baan te delen. Dan blijf je aan je

er iemand aan het inhalen, blijf dan in het midden.

4 Sommige mensen geven een tikje

eigen kant van de baan. Inhalen

op iemands been als ze langszij

doe je aan de linkerkant, maar

komen voor het keerpunt. Dat kan

pas op voor tegenliggers.

goed werken, maar spreek dat

2 Start niet vlak voordat een snellere zwemmer een keerpunt gaat maken. Wacht tot diegene het keerpunt heeft gemaakt en begin dan pas te zwemmen. Zo irriteer je de ander niet en word je ook niet zo vaak ingehaald.

3 Maak je keerpunt in het midden

wel met elkaar van te voren af (anders loop je de kans dat je een tikkie terug krijgt).

5 Pauzeren mag uiteraard, maar doe dat in de uiterste hoek van de baan en niet in het midden.

6 Zet je ego opzij en kies de juiste baan. Niet iedereen hoort in de

van de baan of helemaal aan de

snelste baan thuis. Als je con-

linkerkant. Kijk voordat je naar

stant wordt ingehaald, is het

links gaat opzij of je niet net op

misschien het beste als je een

dat moment wordt ingehaald. Is

minder snelle baan kiest.

64

TRANSITION

problemen tussen fanatieke banenzwemmers en zwemmers die vooral voor de sociale contacten in het water liggen. “Het is heel goed dat het zwembad in Waalwijk actie heeft ondernomen door het opstellen van regels”, vertelt Claudia Broeke die beroepsmatig, maar ook voor haar plezier, veel in het zwembad te vinden is. “Veel zwembaden wagen zich daar niet aan. Een vaste groep klanten moet ineens iets anders gaan doen, die zullen daar niet blij mee zijn. Maar aan de andere kant is er een andere, groeiende groep die daar wel blij mee is. Ik zie het juist als een enorme kans voor zwembaden om nieuwe klanten binnen te halen.”

Kwebbelbox

Het opstellen van regels rondom het banenzwemmen, kan al veel problemen voorkomen.

Sommige zwembaden zijn daar verder in dan andere zwembaden. “Je hebt dan ook grof gezegd twee type zwembaden in Nederland”, vervolgt Broeke. “Type 1 heeft verschillende banen, voor schoolslagzwemmers en borstcrawlzwemmers en als je geluk hebt ook is

Baanetiquet te Veel triatleten zijn ook geregeld op de atletiekbaan te vinden. Vooral in de

2 of hoger kiezen zodat je de snellere lopers niet in de weg loopt.

wintermaanden, als het vroeg donker

3 Als je in baan 1 loopt en een snellere

is, is de atletiekbaan een veilige optie

loper je in wil halen, dan kan het

om je kilometers te maken. Om een

zijn dat hij ‘baan’ roept. Dat betekent

baantraining veilig te laten verlopen,

dat je ruimte moet maken voor de

zijn er basisregels.

achteropkomende loper door naar buiten te gaan. Wil je zelf iemand

1 Een atletiekbaan is 400 meter

inhalen, doe dat altijd aan de rech-

lang, maar deze afstand geldt al-

terkant (tenzij je aangeeft dat je er

leen als je in baan 1 loopt. Bij elke

aan komt) en niet via het gootje aan

baan daarbuiten komt er steeds

de binnenkant omdat je dan kans

7,5 meter bij. Snellere lopers willen dan ook meestal in baan 1

loopt om een enkel te verzwikken.

4 Ben je klaar met een set of een

(aan de binnenkant) lopen. Ga dus

tempoblok en ga je de snelle baan

nooit twee aan twee lopen, wan-

verlaten? Kijk dan eerst even ach-

delen of stilstaan in de binnen-

terom of er geen snelle lopers achter

baan.

je zitten, want anders kun je die

2 Als je een langzamere loper bent,

hinderen.

actieve rust neemt of aan het inof uitlopen bent, kun je beter baan

Bron: hardlopen.nl

65

We hebben vier banen voor zwemmers van verschillend niveau en daarnaast twee banen die de ‘kwebbelbox’ wordt genoemd.”

er ook nog onderscheid in snelheid, dus een snelle baan en een langzame baan. Het type 2 zwembad heeft helemaal niets, zelfs geen lijnen. Daar trekken zwemmers als in een soort kudde heen en weer. Zie daar als triatleet maar eens je plek te vinden.”

Zwembad Safari in Maarssen waar Broeke zelf geregeld traint, is wel beter ingericht op sportieve zwemmers. “We hebben vier banen voor zwemmers van verschillend niveau en daarnaast twee banen die de ‘kwebbelbox’ wordt genoemd, voor mensen die graag kletsend willen zwemmen of lang aan de kant hangen om uit te rusten. Dat is een prima systeem. Door het zo in te delen, geef je de badmeesters ook ruimte om in te grijpen als het toch mis gaat.”

Verdraagzaamheid

Triatleten die in een zwembad zwemmen waar niets geregeld is, raadt Broeke aan om, desnoods met een paar medestanders, naar het management toe te stappen. Ook triatleet Alexander Bakkum deed dat in zijn zwembad in Purmerend. “Bij ons in het zwembad worden inmiddels structureel bordjes neergezet om per baan aan te geven wat de bedoeling is. Daar is wel een discussie met het bestuur van het zwembad aan voorafgegaan. Soms gaat het nog wel eens mis en ligt er een schoolslagzwemmer in de snelle baan, maar meestal na één of twee keer vragen, lukt het wel om ze in een andere baan te krijgen. Het personeel staat nog steeds niet te trappelen om in te grijpen. Dus als ze na twee keer vragen nog niet een baantje willen opschuiven dan is ‘erop en erover’ nog steeds de enige oplossing.”

Voor de zwembaden waar geen borstcrawl­ banen zijn, komt het voorlopig neer op communicatie en verdraagzaamheid, volgens Broeke. “Ik begrijp dat je eerste reactie is om een baantje vlinderslag te zwemmen, dat kan ook goed helpen, maar uiteindelijk moeten we toch toe naar een situatie dat zowel de

gezelligheidszwemmers als de trainingsbeesten zonder problemen samen kunnen zwemmen. Want die ergernis zit aan beide kanten. Als ik bij iemand in de baan ga liggen, of als iemand bij mij in de baan komt liggen, zoek ik eerst even contact. Ik vraag bijvoorbeeld of iemand voor iets speciaals aan het trainen is, dat breekt het ijs meestal wel. Vervolgens vraag ik of we in een rondje zwemmen – dus rechts heen en links terug – of dat we naast elkaar gaan zwemmen. Op die manier leer je elkaar een beetje kennen en als je iemand aardiger vindt, erger je je ineens ook minder snel aan elkaar.”

Druk te op het fietspad Niet alleen in het zwembad is het soms dringen, ook op de fietspaden in Nederland is het druk.

Met wielrenners/triatleten, toerfietsers, scholieren, forensen en andere recreatieve fietsers is de variatie in snelheden groot. En dat kan onderling voor irritaties zorgen. Wielrenners zonder bel zorgen voor de grootste ergernissen op het fietspad, zo blijkt uit onderzoek van de ANWB (Re-

Schema aanpassen

Maar ook in de snelle baan gaat het wel eens mis, ervaart Bakkum.“Ook onder de borstcrawlzwemmers onderling merk ik enige onverdraagzaamheid tussen de snelle en minder snelle zwemmers. Elkaar een beetje ruimte geven, lijkt steeds moeilijker te worden.

Het is toch een beetje geven en nemen in zo’n zwembad. Ik leg dan ook vaak uit wat ik doe als ik een baan moet delen, en ik snap ook wel dat niet iedereen zit wachten op iemand die als een idioot een uur achter elkaar baantjes zwemt. Als ik zie dat het druk is, ga ik dan ook niet 5 x 600 meter zwemmen en pas ik mijn schema aan. Maar als het weer het ook maar een beetje toelaat, zwem ik in open water.

Alles beter dan een te drukke zwembadbaan.

Zelfs als het water veertien graden is en het een half uur duurt voordat mijn voeten weer zijn opgewarmd.”

Wil je dit onderwerp in je eigen zwembad op de agenda krijgen? ZwemAnalyse heeft een voorbeeldbrief opgesteld, een praktische handreiking om de verandering die binnen zwembaden plaatsvindt te versnellen. Informeer via info@zwemanalyse.nl.

creatief fietsen in Nederland) in 2016. Gevolgd door naast elkaar fietsende scholieren (nummer twee) en scooters, brommers en e-bikes (drie).

Naast ergernissen zijn er door die variërende snelheden ook vaak ongelukken op het fietspad. Een ander onderzoek (VeiligheidNL: Fietsongevallen in Nederland 2016) wees uit dat tweederde van alle fietsongevallen in Nederland enkelvoudig is. Wielrenners zijn echter vaker betrokken bij ongelukken met andere fietsers (of scooters/brommers). In het najaar van 2017 is de Alliantie Samen Fietsen opgericht – met vertegenwoordigers van alle fietspadgebruikers – om drukte en gevaarlijke situaties zoveel mogelijk te voorkomen. En natuurlijk kunnen wij triatleten ook een steentje bijdragen.

Net als in het zwembad, is het ook op de fiets geven en nemen.

Een boel ergernis kun je dan ook voorkomen door een bel te monteren op je fiets. Er zijn kleine compacte fietsbellen te koop – die je bijvoorbeeld aan je balhoofdbuis bevestigt – en die nauwelijks opvallen. Laat ruim van tevoren merken dat je er aankomt. Doe je dat pas op het laatste moment, dan kunnen mensen van schrik gaan slingeren. Merk je dat het druk is op het fietspad, pas dan je snelheid daar op aan.

TRANSITION

Atlanta, USA, 1984. Scott Tinley en Scott Molina sprinten om de winst.

Beeld: trihistory.com

66

DE L A ATSTE STAPPEN, DE ULTIEME SPRINT. BIJNA A AN DE MEET EN NU GA AT HET OM DE KNIKKERS. KOM JIJ ALS WINNA AR UIT DE STRIJD?

MET DANK AAN DE EXPERTS MET DE HULP VAN TEAM JUMBO-VISMA HEEFT PIONEER MET DE CA 600 DE OVERTREFFENDE TRAP VAN EEN FIETSCOMPUTER ONTWIKKELD.

Pioneer heeft geen middel onbenut gelaten om de CA 600 nog innovatiever te maken dan zijn voorgangers.

De renners en coaches van Jumbo-Visma hebben in samenwerking met Pioneer de fietscomputer jarenlang getest. Hun bevindingen hebben geleid tot de meest nauwkeurige en geavanceerde computer die er is. Om jouw trainingen nog gemakkelijker te maken en voor de beste gebruikservaring koppel je de CA 600 aan de speciale app.

Zo kun je nog beter je data analyseren.

Standard Type

O FFICIA L PART N E R

Kijk voor meer info op pioneer-cyclesports.com Small Type

For use when the width of the available space is less than 30 mm.

MEER DA RACEFIETSENN 200 EN MTB OP VOORRAA D!

DÉ SPECIALIST IN

RACEFIETSEN EN MOUNTAINBIKES! Wij zijn dealer van ondermeer: Cannondale, Colnago, Cube, Bianchi, Giant, Fuji en De Rosa.

Voor beginner tot ‘crack’ een passende fiets!

RUIM 750 M2 FIETSKEUZE!

JOU

Haskerutgongen 7 - Oudehaske Tel: 0513 677234 • info@haicobouma.nl

RE

OUDEHASKE

KIJK OOK OP: WWW.HAICOBOUMA.NL

HEE

N

VEE

REN

2

2 A7/E