Transition #23 by Nederlandse Triathlon Bond

EEN UIT GAVE VAN

TE A MCOMPETITIES

IN TERV IEW

SEIZOEN 2019

ELS VISSER

Beeldverhaal

Volledige toewijding

23 2019

AVON T U U R

SPECI A L

POWERMAN ZOFINGEN

WINTER TRAINING

Duathlonklassieker

Gids

WINTERTRIATLON WEISSENSEE 2020 Ook dit jaar zal de AEW, de organisatie achter de Alternatieve Elfstedentocht, weer een winter triatlon organiseren op de Weissensee. Op zondag 26 januari mogen de atleten om 10.30 uur van start om 5 kilometer hard te lopen op sneeuw, 12 kilometer te schaatsen op natuurijs om vervolgens 8 kilometer over de loipes (skating of klassiek) af te leggen. De wedstrijd is open voor iedereen die zich wil meten met anderen tijdens een winter triatlon. De categorieĂŤn zijn solo dames, solo heren en teams van drie. De prijzen worden verdeeld over de beste drie dames, heren en mixed teams. Inschrijven kan op

www.wintertriathlon-weissensee.com waar ook meer informatie te vinden is.

:LQWHUWULDWKORQ

:HLVVHQVHH

INHOUD 04 06 12 14 18 20

Voor woord

Avontuur Zofingen

Versus

Living the dream

Meetrainer

Strijd

COLOFON TRANSITION is het officiële magazine van de Nederlandse Triathlon Bond (NTB) met daarin aandacht voor triathlon, duathlon en andere combiduursporten. De Nederlandse Triathlon Bond stelt zich ten doel de beoefening en het organiseren van multidisciplinaire duursporten te bevorderen en de belangen van de bij haar aangesloten leden (verenigingen, wedstrijdorganisaties, individuele leden) te behartigen. De NTB is aangesloten bij NOC*NSF, ETU en ITU. Transition magazine verscheen in 2019 vijf maal. Het volgende nummer is beschikbaar in februari 2020. Nabestellen van een los exemplaar van deze editie kan via bit.ly/transition_mag (zo lang de voorraad strekt). Kosten incl. verzending in NL: €8,50

28 30 34 36 44 48

Rappor tcijfers

Tokio Calling

Wisselzone

50 58 59

Inter view Els Visser

Finish

Winterspecial

100 x 100

Voeding

Spotlight

Uitgever Nederlandse Triathlon Bond Hoofdredactie Martijn Keijsers T 06 – 48 93 18 21 E martijn@transition.nl Eindredactie Nederlandse Triathlon Bond Medewerkers Jeroen Boot, Christie Brouwer (eindredactie), Martijn van Egmond, Martijn Herremans, Marcia Jansen, Martijn Keijsers, Jeannet Pennings, Miriam van Reijen, Ilona Rullens, Kim van ’t Verlaat Art-direction & vormgeving Totenmetontwerpen.nl Aan dit nummer werkten mee Tekst: Jeroen Kreule, Thomas Sijtsma Beeld: Arjan Baggerman, Marco Bakker, Petko Beier, Tim Buitenhuis, Delly Carr, Kimo Grashuis, Pieter Iedema, Martijn Keijsers, Elisabeth Kellerer, Huub

Keulers, Marcel Meinema, Mike Plant, Wouter Roosenboom, Nick Salazar, Tamara Siebes, Tacx, Amaury Tréguer, Harry van ’t Veld, Kim van ’t Verlaat, Els Visser, Studio Vonq, Renée Witteveen, Tommy Zaferes, Powerman Zofingen

inclusief verzendkosten). Jaarabonnementen worden tot wederopzegging aangegaan. Opzegging van een abonnement kan tot uiterlijk 1 december van het lopende abonnementsjaar, daarna wordt het abonnement automatisch met een jaar verlengd.

Cover Teamcompetities Super Saturday Rotterdam, Tim Buitenhuis/Pridex Media

Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van de eerstvolgende uitgave van Transition magazine te worden doorgegeven. Dit kan door een e-mail te sturen naar: info@triathlonbond.nl Of per post naar: NTB, Papendallaan 49 6816 VD, Arnhem.

Advertenties, verspreiding en druk Ying Media bv Zwarteweg 3 / 8603 AA Sneek T 06 – 10042999 E info@yingmedia.nl Abonnementen Leden van de Nederlandse Triathlon Bond krijgen Transition magazine zes keer per jaar gratis toegestuurd. Niet-leden betalen voor een los jaarabonnement € 40,-. Abonnees in het buitenland hebben de keuze tussen een digitale Transition (€ 40,- per jaar) of een gedrukt magazine thuisgestuurd krijgen (€ 70,30,

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of vermenigvuldigd door middel van druk, digitaal of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de hoofdredactie.

TRANSITION

K EUZES TRESS

Voordat de blik op 2020 gaat, praten we in deze editie graag met je na over het mooie jaar 2019. Dat doen we bijvoorbeeld met Els Visser. Want die had een bewogen jaar. Overwinningen op het rode tapijt, maar ook in de rechtbank. Een PhD-traject dat afgerond wordt en een knaldebuut op Hawaii. Uiteraard blikt zij ook al vooruit, want dat doe je als ambitieuze professionele sporter. Jeroen Kreule maakte er als altijd een fijn verhaal van en Patrick Post verzorgde de fotografie, bij Els thuis en in haar stadsie Utreg. Voor Tokio-hopefuls Donald Hillebregt en Lotte Wilms lijkt de toekomst iets ongewisser. De Spelen worden een lastige kaart, maar beiden zijn optimistisch,

vol hoop en vastberaden het beste uit zichzelf te halen. Marcia Jansen interviewde Lotte, die zich liet fotograferen in haar voortuin Bondi Beach -waar we helemaal niet jaloers op zijn natuurlijk- en ze sprak ook Donald, in het kader van de rubriek Tokio Calling. Veel ambitieuze atleten in deze editie dus. Terugblikken is altijd fijn met mooie foto’s. Dat doen we dan ook met een beeldverhaal over de Teamcompetities 2019. Seizoen 9 bracht weer strijd, teamgevoel en een hoop plezier. Kijk maar mee. We blikken ook terug op de NK’s van 2019. Kim van ’t Verlaat verzamelde herinneringen bij twee deelnemers die alle NK’s deden. Check zelf welke ze het tofst vonden. De duathlonsport heeft het lastig momenteel. Gelukkig is er altijd iets om naar uit te kijken. Volgend jaar twee WK’s in eigen land en er is natuurlijk Powerman Zofingen, het Kona van de duathlon. Thomas Sijtsma sprak met Nederlandse deelnemers en breekt een lans voor de Zwitserse klassieker. Zet hem op je bucketlist! Bij mij stond hij er al op trouwens. Over mijn bucketlist gesproken, daar staat ook de 100 x 100 meter zwemmen op. Marcia Jansen beschrijft deze klassieke uitdaging uit de zwemsport en geeft ook tips voor andere bucketlist-trainingen. Veel leesplezier! Martijn Keijsers Hoofdredacteur

Beeld Tim Buitenhuis

iddenin mijn offseason, met een uitloper naar de eerste trainingsperiode in het begin van de winter, bekruipt mij altijd een onbehaaglijk gevoel. Ik voel me bekeken. Net of iemand mij observeert. Alsof er iemand stiekem over mijn schouder mee staat te kijken. Wachtend tot ik actie heb ondernomen. Knopen heb doorgehakt. Mijn seizoensplanning gemaakt heb. Want oh oh wat is er weer veel te kiezen! Alleen al de zes WK’s waaruit ik in Almere in september kan kiezen bezorgen mij de nodige hoofdbrekens. Wat wel, wat niet, welke wedstrijden nog meer, lang, kort, duathlon, triathlon, Teamcompetities, individueel. Als die meekijkende schaduw nou even wil helpen knopen doorhakken, dan kan de voorpret wat mij betreft beginnen.

TRANSITION

PO W ERM A N

Fantastisch Zofingen Wie triathlon zegt, denkt aan de Ironman in Kona. Wie duathlon zegt, zou aan de Powerman in Zofingen moeten denken. Klassieker, WK, wondermooi en onterecht onbekend bij veel triatleten. Het avontuur meer dan waard. AVONTUUR

BASEL ZURICH

ZOFINGEN BERN

GENĂ&#x2C6;VE Tekst Thomas Sijtsma Beeld Powerman Zofingen

e duathlonsport verkeert in zwaar weer. Het recente besluit om om de Run Bike Run Series 2020 te schrappen is daarvan meer illustratie dan oorzaak. Teruglopende deelnemersaantallen, gebrek aan teams die in competitie willen deelnemen en te weinig kwalitatief sterke evenementen breken de sport momenteel op. De duatleten in ons land zijn, op een handjevol mooie wedstrijden in eigen land na, voor de echte krachtmetingen veroordeeld tot wedstrijden in het buitenland. Ook in BelgiĂŤ heeft de Vlaamse federatie de noodklok geluid en samen met de NTB wordt in 2020 gekeken naar samenwerking om de duathlonsport een nieuwe impuls te bezorgen. Powerman Zofingen in Zwitserland, al jaren een sterk merk en een vaste waarde als WK duathlon over de lange afstand, mag daarbij gerust gelden als blikvanger en uithangbord voor de sport.

Populariteit

Duathlon wordt door de meeste multisporters onwetend en volgens ons ook onterecht gezien

LUGANO

TRANSITION

als het zwakkere broertje van de triathlon. Je hoeft immers maar twee sporten te kunnen om hard te lopen, te fietsen en vervolgens weer te lopen. De duatleet is een triatleet voor wie het te gevaarlijk is om het water in gestuurd te worden, grapt men dan. In Nederland is de sport veel minder populair dan de triathlon. Bij veel wedstrijden is het moeilijk om veel deelnemers op de been te krijgen. Eigenlijk raar, want zonder benodigd zwemwater en met minder investering in materiaal, zou duathlon de ultieme instap-sport onder de combiduursporten moeten zijn. Van atletiek naar duathlon naar triathlon, of van wielrennen naar duathlon naar triathlon. Grote deelnemersaantallen en veel evenementen, is het potentieel dat de duathlonsport zou moeten kenmerken. De realiteit is anders. Fel tegenstander van de gedachte dat duathlon de mindere is van de triathlon is de momenteel beste duatleet van ons land, Daan de Groot. De 28-jarige Utrechter is een paar jaar geleden overgestapt van het wielrennen naar de triathlon en duathlon en behoort inmiddels tot de wereldtop in die tweede sportdiscipline. Bij het laatste wereldkampioenschap lange afstand in Zofingen is hij derde geworden achter de Belg Diego van Looy en de Zwitser Jens-Michael Gossauer. “Uiteraard kan iedereen lopen en fietsen”, reageert De Groot. “Dat is het punt niet. Iedereen kan het tot je het heel hard moet doen. Laat ik het heel duidelijk zeggen: je bent bij de finish van een duathlon geen

“In een duathlon doe je eigenlijk drie sporten met je benen, in een triathlon mag je een sport met de armen doen. Dan verdeel je de pijn meer. Ik durf te beweren dat de Powerman in Zofingen zwaarder is dan een Ironman.”

watje omdat je niet hebt gezwommen. Nee. Je bent als triatleet een watje omdat je niet eerst hebt gelopen.”

Zwaarder

Hoewel De Groot geen geboren zwemmer is, is zijn keuze voor de duathlon niet gebaseerd op zijn watercapaciteiten. Hij vindt de wedstrijden gewoon leuker. Dat valt ook te zeggen voor Luuk Vermunt, net als De Groot lid van Hellas in Utrecht en afgelopen jaar debutant bij het wereldkampioenschap. Ook Vermunt vindt de duathlon zwaarder dan de triathlon. “Bij een duathlon springt iedereen met loodzware benen op de fiets. De verzuring zit er al flink in en het duurt lang voor het verdwijnt. In de triathlon begint vrijwel iedereen fris aan het fietsonderdeel. In een duathlon doe je eigenlijk drie sporten met je benen, in een triathlon mag je een sport met

de armen doen. Dan verdeel je de pijn meer. Ik durf te beweren dat de Powerman in Zofingen zwaarder is dan een Ironman.” Daar komt bij dat Vermunt wil strijden. “Zwemmen is voor mij niet racen. Ik zie niet waar ik lig in het veld en waar alle anderen zijn. Dat staat me tegen. Bij dat onderdeel kun je bovendien mensen geen pijn doen zoals dat lopend of fietsend wel kan.” De Groot voegt daar nog vier redenen aan toe: “De Powerman is interessanter dan een Ironman omdat je minder zwemt, minder betaalt, op mooiere plekken komt en de uitdaging is groter.” De Powerman in het Zwitserse Zofingen is al bijna twintig jaar het wereldkampioenschap op de lange afstand. De race bestaat uit 10 kilometer lopen, 150 kilometer fietsen zonder stayeren en 30 kilometer lopen. Wat Kona is voor triatleten, is Zofingen voor duatleten. Het voordeel is dat het op reisafstand ligt. Of zoals De Groot roept in het telefoongesprek over een van zijn favoriete wedstrijden: “Een evenement voor atleten met vliegschaamte.” Met ruim elfduizend inwoners is Zofingen een klein stadje in het noorden Zwitserland. De Groot en Vermunt noemen het vooral gemoedelijk. Marcel Peschier kent waarschijnlijk van alle Nederlandse atleten het stadje als beste. De duatleet heeft al tien keer meegedaan aan het ‘Zofingen’ en hoort daarmee bij de ‘Jubilee Club’. De 45-jarige atleet doet al Powermans, meestal van de middellange afstand (10-60-10 kilometer), sinds het eind van de jaren ’90. Huizenaar Peschier gebruikt in elke

zin het woord ‘fantastisch’ om het evenement in Zofingen te duiden. De sfeer? Fantastisch. Het landschap? Fantastisch. Het parcours? Fantastisch. De organisatie? Fantastisch. De wedstrijd in één woord? Fantastisch. “Het is net een partner waar je verliefd op wordt, dat valt gewoon niet uit te leggen. Liefde op het eerste gezicht.”

Echt Zwitsers

Volgens Peschier heeft de Zwitserse organisatie niks aan het toeval overgelaten en is ieder jaar alles tot in de puntjes geregeld. “Ze werken als een uurwerk, tot in de detail klopt het. Als het slecht weer is geweest, maken ze het parcours weer piekfijn in orde. Bij het afhalen van startnummers staat zelden een wachtrij.” In Zofingen moet het ieder jaar goed toeven zijn. De stad staat volledig in het teken van de Powerman, al dagen voor de wedstrijd daadwerkelijk plaatsvindt. De duathlonwereld is weinig haatdragend en voor het wereldkampioenschap wordt er veel met elkaar opgetrokken. Er is veel waardering onderling en kijk niet vreemd op als aan de vooravond van de belangrijkste wedstrijd van het jaar met elkaar wordt gegeten. En dan het parcours. Peschier wil er nog wel meer dan alleen ‘fantastisch’ aan wijden. “Stel je een Zwitsers landschap voor,” begint de Zofingen-veteraan, die stiekem droomt van een Ironman. “Alleen dan zonder de echte bergtoppen. Groene heuvels met daarop van

Stel je een Zwitsers landschap voor. Alleen dan zonder de echte bergtoppen. Groene heuvels met daarop van die typische boerderijen. Op de groene weides staan de koeien met hun bellen.” die typische boerderijen. Op de groene weides staan de koeien met hun bellen.” Op de wegen die over die heuvels zijn gelegd mogen de duatleten vechten voor de wereldtitel. In de drie rondes van 50 kilometer zitten twee beklimmingen die tussen de vijf en tien procent omhoog lopen. In wielerjargon: lopers. In het oude centrum dokkeren de atleten op de tijdritfiets over een weg met kasseien. Zwaarder nog is het loopparcours. Sommige delen zijn onverhard, maar erger nog is de steile weg die in de eerste tien kilometer zit. Schattingen van de atleten lopen uiteen van 15 tot 20 procent. Vermunt: “In ieder geval meer dan genoeg om de rest van de dag last van te hebben.”

TRANSITION

De Groot en Vermunt hebben het afgelopen jaar voorbereidingswedstrijden gedaan in het Nederlandse circuit van de Run Bike Run Series: een reeks duathlons over kortere afstanden in teamcompetitieverband. Deze competitie werd onlangs, voornamelijk vanwege veel te lage animo van deelnemende teams, van de kalender 2020 gehaald. De sport is eigenlijk te klein in Nederland in tegenstelling tot bijvoorbeeld Frankrijk en Zwitserland waar duathloncompetities wel levensvatbaar blijken te zijn.

Mekka

De twee duatleten betreuren de beslissing van de bond. “Het viel rauw op mijn facebookdak”, zegt Vermunt die het nieuws vernam via het social media kanaal. Bij de wedstrijden deden vaak zeven of acht teams mee, goed voor dertig atleten per wedstrijd. Te weinig, vindt de bond. De Groot, zelden op zijn mondje gevallen, trekt harder van leer. Op het NTB-congres, waar hij was genomineerd voor sporter van het jaar, maakte hij in een filmpje zijn mening duidelijk. Kort gezegd: De Groot vindt de beslissing ‘belachelijk’. “Eigenlijk maak je een sport helemaal ongedaan. Als multisportbond doe je een sport enorm tekort. Je kan dit gewoon niet maken. Ik kan geen enkele reden bedenken waarom dit een goede beslissing zou zijn.” De slechts negen vooringeschreven teams, verdeeld over een mannencompetitie op twee niveaus en een vrouwencompetitie, vormen de keerzijde van die medaille.

De Nederlandse duatleet is nu veroordeeld tot wedstrijden in bijvoorbeeld Groningen, Hoogerheide of Borne. Gelukkig zijn er uitwijkmogelijkheden naar de verschillende Powermans over de grens. Duitsland en België kennen ook kortere versies voor degenen die zich niet meteen in een uitputtingsslag willen storten. Aan het eind van de rit blijft Zofingen overeind als het Mekka van de duathlonsport en is het alleen maar te hopen dat Peschier snel gezelschap van landgenoten krijgt bij de Jubilee Club.

Ook de beginnende duatleet heeft een probleem, denkt de Utrechter. “Hij of zij kan nu amper ontdekken of de sport iets is. De groei van de duathlon wordt geremd. Die series moeten blijven. Het is ook jammer dat mij of Yennick Wolthuizen, samen zijn wij verantwoordelijk voor de laatste vier nationale titels, niets is gevraagd. Ik wil helpen met de promotie. Desnoods maak ik na elke wedstrijd een verslag. Ik doe het met liefde.”

De wedstrijd in één woord? Fantastisch. Het is net een partner waar je verliefd op wordt, dat valt gewoon niet uit te leggen. Liefde op het eerste gezicht.

TRANSITION

e beste van de besten ontmoeten elkaar elk jaar in de brandende zon op een tropisch eiland om uit te maken wie de meest ijzeren van allemaal is. Zo was het althans in de beginjaren. ‘I can outsuffer them all’ zei The Man en hij zorgde dat hij elk jaar de te kloppen atleet was. De firma Ironman was nooit te beroerd om de grootsheid van het spektakel nog wat extra aan te dikken. Ook zonder goedkeuring van de International Triathlon Union, wilden ze het wel graag een WK noemen. Jaar na jaar werd het moeilijker om je te kwalificeren. Sneller en sneller werden de agegroupwinnaars in de races over heel de wereld. Amateurs die tijden onder de negen uur nodig hebben om een ticket te veroveren, het is aan de orde van de dag. Selecteer de besten over heel de wereld, breng ze allemaal bijeen en laat ze strijden tot de laatste snik. Dan is het vanzelf WK-waardig.

ele wegen leiden naar Kona, moeten ze bij de firma M-dot gedacht hebben, toen er weer een lijntje bedacht werd om Hawaii-gangers te lokken. Ze waren er altijd al goed in, daar in Florida waar de firma zetelt. Sinds 1983 kon iedereen met vijftig dollars teveel in zijn portemonnee aan een loting meedoen. Had je prijs, mocht je naar Kona. Wel de volle mep aftikken. Opbrengst per jaar rond de zeven ton US dollars. Kans om te gaan: minder dan een procent. Meer dan genoeg atleten die zich niet schaamden om mee te loten dus. In 2015 oordeelde de rechter deze loterij illegaal. En er kwam een nieuw systeem. Beloon je trouwe klanten met een legacy ticket. Als je elk jaar een Ironman doet, kom je vanzelf een keer aan de beurt om naar Hawaii te mogen. Wel de volle mep aftikken. Het biedt agegroupers die genetisch minder bedeeld zijn de kans om ook eens naar hun tri-Mekka te gaan om deel te nemen aan de jaarlijkse pelgrimstocht naar madam Pele. Anything is possible! Maar er zijn meer manieren om naar het WK Ironman te gaan. Ben je een Amerikaan met een tranentrekkend verhaal? Deel het met de firma en wie weet word je uitgenodigd. Liefst wel een hoop geld ophalen voor een goed doel. En jezelf laten filmen door NBC, want tranentrekkers verkopen reclame rondom de jaarlijkse uitzending. Voor wat hoort wat. Ook oorlogsveteranen, brandweermannen, sterrenchefs, oud-topsporters uit de VS in andere disciplines, bieders in een goede doelenveiling en CEO’s met veel te veel geld maken kans om uitgenodigd te worden, al dan niet tegen bizarre bedragen. En er is natuurlijk de Zijderoute. Met een Chinese investeerder als eigenaar, wil de firma maar wat graag haar merk promoten achter de grote muur. En dus lokken ze ons uit Europa, Oceanië en Amerika die kant op, met de belofte van een eenvoudige Kona-kwalificatie. Wij vallen er massaal voor, de Chinezen zien dat anything possible is en voor je het weet doen ze zelf ook allemaal elk jaar mee. Wel de volle mep aftikken. En zo globaliseert de firma lekker verder. 74 nationaliteiten kwamen er dit jaar aan de start op het eiland. Het lijken soms net de Spelen. Meedoen is voor bijna iedereen belangrijker dan het WK winnen.

DE ZIJDE ROUTE

Het aantal startplekken groeide door de jaren heen flink. De pier in Kona raakt voller en voller en nog worden er meer slots beschikbaar gesteld voor WK-deelnemers. Helpt dat om het niveau te verhogen? Het zorgt in elk geval voor een grotere wasmachine met zwemmen. Het zorgt ook voor fietsfiles en een heleboel stayerdiscussie op de Queen K. Het WK wordt er niet wereldser van. En als dat nou het enige was… Het aantal startplekken voor niet-gekwalificeerden nam in dezelfde periode alleen maar toe. De besten van de besten van de besten en een hoop lui die ook eens deel komen nemen omdat het nou eenmaal Kona is. Is dat dan zoals het moet? Of zou een echt WK er alleen maar moeten zijn voor de besten…van de besten…van de besten. Pro’s en agegroupers. Want anders is het niet te betalen. En een paar genodigden, want dat levert geld op en uitstraling en meer bekendheid voor de sport. Misschien moeten we het maar gewoon geen WK meer noemen. Of blijven de pro’s dan massaal thuis? Dan gaat het mythische er ook meteen af. En zo komen we dus nooit uit onder het juk van de stip boven de M vandaan. 2500 ingevlogenen per jaar vinden dat in elk geval niet erg. Nog eens veertienduizend loterijdeelnemers per jaar vonden dat ook niet. Wie zijn wij dan?

now available at

photo credit: James. Mitchell

athlete: Joe Skipper, 2019 IM Florida Winner

bike: PR6 Disc

TRANSITION

Living the

DREAM LIFESTYLE

Als zwemster haalde Lotte Wilms de Olympische Spelen van Londen niet. In haar tweede sportleven als triatlete probeert ze het gewoon opnieuw. In sportminnend Australië, waar ze sinds begin 2014 woont, werkt ze aan de realisatie van haar ultieme droom: zich kwalificeren voor Tokio. Tekst Marcia Jansen Beeld Amaury Tréguer

otte Wilms woont letterlijk op een steenworp afstand van het bekendste strand van Sydney: Bondi Beach. Voor een zwemtraining in de oceaan hoeft ze alleen maar de weg over te steken. Ook is ze geregeld in Bondi Icebergs Pool of in de iets verderop gelegen Bronte Ocean Pool te vinden, waar bij vloed de golven over de randen van het met zeewater gevulde zwembad slaan. Al kiest ze in de winter – als het water een stuk frisser is - meestal voor het verwarmde North Sydney Olympic Pool. Op deze iconische plek – het openluchtzwembad ligt onder de Harbour Bridge en kijkt uit op het Opera House, daar waar in 2000 de eerste olympische triathlon finishte – werkt Wilms tussen haar trainingen door als lifeguard.

Op een avond vroeg hij mij wat mijn dromen waren en ik antwoordde eigenlijk heel spontaan dat ik nog steeds droomde van een topsportbestaan.”

Geheim doel

Op haar zeventiende was ze voor het eerst Down Under. Na het behalen van haar Havo-diploma aan de eerste Nederlandse LOOT-school in Alkmaar, trainde Wilms zeven maanden in Newcastle. “Ik heb toen echt een gigantisch leuke tijd gehad in Australië”, vertelt Wilms. “Ik was enorm onder de indruk van de sportcultuur daar en heb me dan ook altijd voorgenomen om terug te komen.” Van haar tiende tot haar achtentwintigste stond het leven van de nu 35-jarige Wilms in het teken van zwemmen. Ze won in achttien jaar drie gouden, 28 zilveren en drie bronzen medailles op Nederlandse kampioenschappen. Nadat ze haar HBO-studie Human Resource had afgerond, besloot ze dat ze nog één keer het beste uit zichzelf wilde proberen te halen. “Ik wilde een uitdagend doel stellen om het seizoen mee af te sluiten en dat werd de 4 x 200 meter vrije slag estafette voor Londen.” Samen met Tom Rikhof, haar trainer bij AZ&PC te Amersfoort, stelde ze een plan op en trainde ze vier maanden keihard voor dat ultieme doel. “Ik sprak er met niemand over, het was mijn geheim”, blikt ze zeven jaar later terug. “Ik zwom tijdens de kwalificatierace een dik persoonlijk record, maar het was niet genoeg. Ik zat niet bij de snelste vier zwemmers en uiteindelijk wist Nederland ook niet aan de kwalificatie-eisen te voldoen voor die estafette.” Daarna zette Wilms een punt achter haar carrière. “Dat was niet uit teleurstelling, zeker niet: ik had in vier maanden, drie seconden van mijn snelste tijd gehaald. Het was gewoon mooi geweest. Ik was 28, wat zeker toen oud was voor een zwemmer, had een relatie en we wilden graag

gaan reizen. Dat zijn we ook gaan doen en we sloten die reis in 2014 af in Sydney waar we zijn blijven hangen. Ik ben gaan werken en voor de lol gaan hardlopen, omdat ik het sporten toch wel miste. Mijn relatie was uitgegaan en ik was inmiddels samen met mijn huidige Australische partner Chris. Op een avond vroeg hij mij wat mijn dromen waren en ik antwoordde eigenlijk heel spontaan dat ik nog steeds droomde van een topsportbestaan.”

Wereld van verschil

En toen kwam triathlon in beeld. Omdat Lotte al hardliep, hadden vrienden gesuggereerd dat ze maar eens een triathlon moest doen.

TRANSITION

Over het zwemonderdeel hoefde ze zich geen zorgen te maken, lopen ging ook aardig en als echte Hollandse, had ze in haar jeugd ook heel wat uurtjes op de fiets doorgebracht. “Ik ben opgegroeid in Schoorl en ik ging iedere dag heen en terug op de fiets naar school in Alkmaar. Ik zwom ook bij een vereniging in Alkmaar, dus dan reed ik ’s avonds ook nog eens naar de zwemtraining. Soms fietste ik zo wel veertig kilometer per dag.” De tijd dat ze twee keer per dag in het zwembad te vinden was, lag inmiddels wel alweer vijf jaar achter haar. Maar haar spieren herinnerden zich precies wat ze altijd gedaan hadden in het water. “Ik heb bijna twintig zwemjaren in mijn lichaam en de techniek verlies je niet zo snel. Al moet ik zeggen dat zwemmen in het zwembad en zwemmen in een triathlon een wereld van verschil is. Als zwemster had ik een baan voor mezelf en kun je zonder onderbrekingen zo hard mogelijk zwemmen. Dat gaat als triatlete niet. Soms gaat het heel goed, zoals in de World Cup in China dit seizoen waar ik met een glimlach op mijn gezicht als eerste uit het water kwam, en soms gaat het ook nog wel eens helemaal mis.” Dat gebeurde onlangs in de sprint World Cup in het Zuid-Koreaanse Tongyeong, waar ze in 750 meter driekwart minuut verloor op de snelste zwemster. “Ik kwam in de achterhoede uit het water. Ik had een heel slechte start, raakte ingesloten en vervolgens kwam ik in de wasmachine terecht. Dan moet je echt vechten voor je plek. Gelukkig raakte ik tussen al die armen en benen niet in paniek, wat me eerder wel eens is gebeurd, maar ik kon niet meer uit die groep wegkomen.” Om op die manier een wedstrijd te starten, in je beste onderdeel nota bene, is niet fijn. “Dat is nog zachtjes uitgedrukt. Ik had kunnen denken, waarom zou ik nog verder gaan? Maar ik kon toch vrij snel de knop omzetten. Op de fiets heb ik, samen met Ai Ueda, alles op alles gezet om weer terug te komen in de grote groep. Dat lukte ook, maar terwijl Ai vervolgens naar de tweede plek liep, waren mijn benen compleet verzuurd en zat er niet veel meer in tijdens het lopen. Een 41e plaats is natuurlijk niet waar ik op gehoopt had, maar ik heb wel weer veel geleerd. Ik ben rustig gebleven tijdens het zwemmen en ik heb laten zien dat ik mentale veerkracht heb. Dat neem ik weer mee naar volgende wedstrijden.”

Perfecte omstandigheden

In 2018 maakte Wilms, nadat ze een aantal locale wedstrijden op haar naam had geschreven, haar internationale debuut in de World Cup in Moololaba, Queensland. Met een twintigste plaats was het een veelbelovende

In de winter kan het ’s ochtends met acht graden wat frisjes zijn en er zijn dan wat minder zonuren, maar ook dan kun je perfect trainen. Het is hier een walhalla voor triatleten. Ik ben altijd omringd door topsporters.”

start. Daardoor enthousiast geworden, ging ze net als in haar zwemperiode, op zoek naar een uitdagend doel. “Ik had al eens op internet opgezocht wat voor tijden er gezwommen werden tijdens de Olympische Spelen in Rio. 1500 meter in negentien minuten is haalbaar voor mij, het fietsen moet ook wel lukken, alleen voor het lopen moest er nog wel wat gebeuren. Ik was op dat moment 33

jaar, maar ik zie mijn leeftijd niet als een belemmering. Ik ging supersnel vooruit en ik had op dat moment nog drie jaar om me voor te bereiden. Ik ben ook niet bang om hoog in te zetten, dus werd het mijn missie om me te kwalificeren voor Tokio.” Om die droom te verwezenlijken traint ze gemiddeld zo’n 20-30 per week. In de zomer

ik heb een Go Fund Me campagne opgezet, wat een mooi bedrag heeft opgeleverd, en verder werk ik zo’n 25 uur per week in het zwembad. Soms vragen Chris en ik ons af hoe we het nu weer voor elkaar moeten krijgen, maar het komt toch altijd wel weer goed.” Als ze geen wedstrijden heeft, werkt ze vaak in de weekenden, dan krijgt ze namelijk extra betaald. De keuze om als lifeguard haar geld te verdienen en niet op de personeelsafdeling van een groot bedrijf, maakte ze weloverwogen. “Ik vind het heerlijk om buiten te zijn, ik moet er niet aan denken om de hele dag op kantoor te werken. Ik heb een nul uren-contract zodat ik de vrijheid heb om naar wedstrijden te gaan. En een voordeel van werken in het zwembad is ook dat ik in mijn pauze kan zwemmen of een krachttraining in de bijbehorende gym kan doen.”

Dromen najagen

staat ze vaak al om vier uur ’s ochtends op om te gaan lopen of fietsen. “Tussen december en februari is het laat in de ochtend en in de middag gewoon te heet”, vertelt ze. “Maar verder zijn de omstandigheden hier perfect. In de winter kan het ’s ochtends met acht graden wat frisjes zijn en er zijn dan wat minder zonuren, maar ook dan kun je perfect trainen. Het is hier een walhalla voor triatleten. Ik ben altijd omringd door topsporters: in het zwembad, op de atletiekbaan, op de fiets. Dat is super motiverend.”

Lifeguard

Wilms reisde het afgelopen seizoen naar verschillende World Cups om punten voor de olympische kwalificatieranking te verzamelen. Zo is ze net terug van wedstrijden in Zuid-Korea en Japan. Het zijn reizen die ze grotendeels uit eigen zak betaalt. “Mijn partner heeft daarnaast heel veel in mij geïnvesteerd,

Tokio is hoog gegrepen, dat weet ik en ik staar me dan ook niet helemaal blind op de Olympische Spelen. Ik heb ook genoeg subdoelen die ik wil bewerkstelligen op weg naar dat hogere doel.”

Haar collega’s en de vaste bezoekers van North Sydney Olympic Pool voelen als een familie. “Het is een hechte community”, zegt ze. “Sommige mensen zie ik elke dag. Zo is er een man die op hoog niveau zeilde en nu vanwege zijn hersentumor zijn lichaam soepel probeert te houden in het zwembad. Als ik hem zie, versterkt dat ook mijn wil om mijn dromen na te jagen. Op het ene moment doe je aan topsport, op het andere moment kan het zomaar voorbij zijn.” Na haar tweede volledige triathlonseizoen, neemt Wilms de 127ste plaats in op de olympische kwalificatieranking. Ze is daarmee achter Rachel Klamer en Maya Kingma de derde Nederlandse op die lijst. Toch lijkt kwalificatie voor Tokio, waarbij een atleet minimaal een keer in de top zes in een World Triathlon Series wedstrijd moet finishen nog ver weg. Rachel Klamer lukte dat tot nu toe als enige landgenote. “Tokio is hoog gegrepen, dat weet ik en ik staar me dan ook niet helemaal blind op de Olympische Spelen. Ik heb ook genoeg subdoelen die ik wil bewerkstelligen op weg naar dat hogere doel. Me individueel kwalificeren wordt sowieso heel moeilijk, daarvoor moet ik op alle drie de onderdelen nog flink verbeteren. Maar mocht de teamrelay zich plaatsen voor Rio, dan geef ik mezelf wel kans om mee te gaan als reserve.” En als ze de Spelen niet haalt, dan is dat niet het einde van de wereld. “Het belangrijkste is dat ik plezier heb in wat ik doe. I am living my dream. Ik kan me geen mooier leven voorstellen”, stelt ze. “Ik heb passie voor de sport, ik hou van wat ik doe en ik wil het beste uit mezelf halen. Tot nu toe is het een fantastische ervaring. Als ik een minder ambitieus doel had gesteld, had dat me zeker niet zo ver gebracht.”

TRANSITION

TRICLUB R ZC RENK UM IN WORDING RZC Renkum Sinds: 1931 Ledenaantal: 365 Triathlonleden: 35 Trainingen: 2x1 uur zwemmen naar keuze uit aanbod 6 dagen per week + 1 looptraining Teamcompetities: 2 mannenteams, 1 vrouwenteam

riatleten zijn in Renkum masterzwemmers met teveel energie. Zo zou je het althans kunnen beschouwen. Zwem- en Poloclub RZC heeft immers nog geen officiële triathlonafdeling, al telt de appgroep van triatleten intussen 37 deelnemers en heeft de vereniging volgend jaar drie teams in de Teamcompetities. Een trainingsweekend en een barbecue, waar het eerste prijzengeld uit de clubgeschiedenis ‘opgegeten’ werd, zijn tekenen dat de afdeling een vaste waarde aan het worden is binnen de zwemclub uit het Gelderse dorp aan de Rijn. Nieuw is een looptraining op dinsdagavond, verzorgd door Martijn, die als voormalig tienkamper in 2018 de triathlonsport ontdekte.

Gezelligheid

Tekst & Beeld Martijn Keijsers

Rob en Martijn heten mij welkom in Wageningen op een ijskoude dinsdagavond. Enkele clubgenoten voegen zich bij ons groepje en dan kunnen we beginnen. De looptraining van RZC vindt plaats op en rondom het universitair sportcentrum en is pas deze herfst op het programma gezet. Het is tot nu toe een klein groepje, dat gebruik maakt van de mogelijkheid om samen loopscholing en intervallen te doen. Aan het enthousiasme van de trainer ligt dat overigens niet. Martijn verzint elke week een reeks loopoefeningen en zoekt een geschikte plek waar tempo’s gelopen kunnen worden, bij gebrek aan ruimte op de atletiekbaan. Ditmaal is dat de Kamperfoeliestraat. In Wageningen een begrip, vanwege de pittige helling, de goede verlichting en de verkeersluwte waardoor je ook in de donkere wintermaanden ’s avonds

MEETRAINER

Zwemmen, fietsen, lopen en misschien nog wat kracht of yoga… je kunt het allemaal op eigen houtje doen of je aansluiten bij een vereniging. Met ruim 130 triathlonclubs in Nederland zit er vast één bij jou in de buurt. Op zoek naar de voordelen van het verenigingsleven traint Transition dit keer mee bij RZC in Renkum.

prima heuvelsprints kunt doen. En dat doen we dan ook. Als voorbereiding hebben we een uitgebreide warming up gedaan, want in deze koude omstandigheden is het hijgen en puffen geblazen en warmen de spieren maar langzaam op. Gelukkig kan ik goed meekomen en is er tijdens de seriepauzes voldoende tijd om te kletsen. Het wordt wel na elke serie stiller, valt ook de trainer op. Na afloop drinken we thee in de kantine van het sportcentrum. Zowel Rob als Martijn woont in Wageningen en straks zullen ze gezamenlijk naar huis rennen. In Renkum zijn veel zwemmers en triatleten lid die in omwonende gemeenten wonen. Wageningers en Arnhemmers weten de club ook te vinden, ondanks de goede faciliteiten in hun eigen woonplaatsen. De gezelligheid en de laagdrempeligheid van RZC spelen daarin een bepalende rol, meent Rob. Iedereen is welkom, ongeacht het sportniveau. Bovendien ontdekken langzaam ook de zwemmers uit de afdeling masters, waar de triatleten allemaal lid van zijn, dat de afwisseling van drie sporten en de gezelligheid van samen naar een triathlonwedstrijd gaan, aanstekelijk werken.

Martijn van der Vis

Afdeling in aanbouw

‘Prestatiegericht en gezellig’ Martijn van der Vis (27) ging bij RZC omdat hij beter wilde leren zwemmen. Na een studieperiode in Parma, waar hij in zijn eentje trainde voor zijn eerste triathlon, vond hij dat vooral zijn zwem onderdeel voor verbetering vat baar was. Bij zijn debuut was het weliswaar een kick om iedereen in te halen op de fiets en tijdens het lopen, maar het mindere zwemonderdeel voelde toch vooral als een dissonant. Bij RZC ontdekte hij al snel dat gezellig heid en presteren goed samen gaan. “Ik ben een wedstrijd sporter. Ik train om prestaties te leveren en tijdens de training ben ik ook heel serieus. Daar omheen hou ik juist erg van gezelligheid.” Die combinatie vond hij dus in Renkum. Martijn heeft een achtergrond als tienkamper en middenlange afstandsloper. Hij zat in atletiekbesturen en houdt van organiseren. Het opzetten van een looptraining voor RZC voelde dan ook als een logische stap. “Ik vind dat er voor de meeste van onze clubleden heel wat te verbeteren valt aan hun looponderdeel en dus neem ik graag het initiatief om daarmee een start te maken. Hopelijk komt er in het voorjaar ook een fietstraining. Lekker op zondag ochtend met een groep kilo meters maken. Lijkt mij gezellig.”

Rob Mulders

‘Na het trainen met een glimlach op kantoor’ Rob Mulders (36) draait al vijftien jaar mee in de triathlon wereld. Begonnen als student in Delft en de laatste jaren trainend voor zichzelf in Wage ningen. Totdat hij door Martijn getipt werd dat het bij RZC goed toeven is. Sinds een jaar is Rob dus lid en rijdt hij ‘helemaal’ naar Renkum om te zwemmen, terwijl het bad in Wageningen toch echt om de hoek ligt. Rob zette dit jaar in zijn tweede hele triathlon een clubrecord, was ooit actief in de Eredivisie en is dus meteen een clubicoon. Omdat status ook verplich tingen schept, heeft hij de handschoen opgepakt en wordt de eerste triathloncommissaris van RZC. “Ik draag graag mijn steentje bij aan deze club. Voor de komende jaren wil ik helpen om groei te bewerkstelligen in het aanbod van trainingen, maar ook in het aantal leden. De triathlonafdeling kan dan een volwaardige tak worden binnen RZC.” Rob viel net als Martijn voor de gezelligheid van de club. “Het niveau maakt hier echt niet uit. Iedereen heeft respect voor elkaar.” Zijn favoriete training is het zwemuur op dinsdagoch tend om half zeven. “Zwemmen op de vroege dinsdagochtend en daarna met een glimlach naar kantoor. Heerlijk.” En dan ’s avonds nog even lopen.

RZC is organisator van de Renkumse Rijntocht en Crosstriathlon en uit dat enthousiasme komt langzamerhand ook een triathlonafdeling binnen de vereniging, die ook wedstrijdzwemmers, waterpoloërs en een zwemopleiding herbergt, tot stand. Deelname aan de Teamcompetities heeft de zaak in een stroomversnelling gebracht. Van één deelnemend mannenteam groeit de club komend seizoen naar twee mannenteams en een vrouwenteam. Rob gaat namens de triatleten, fungerend als bruggenhoofd richting de rest van de vereniging, helpen om een structurele en volwaardige pijler binnen de club te worden. De tot nu toe onderlinge afspraken om op zaterdagochtend na het zwemmen koffie te drinken en daarna een duurloopje te doen, of het eigen initiatief van Martijn om een intervaltraining op te zetten, kunnen dan ondergebracht worden in een trainingsrooster. Half december komen alle triatleten bij elkaar om samen plannen te maken voor het nieuwe seizoen, wedstrijdkleding te passen en nog even terug te blikken op 2019. Klinkt eigenlijk veel gezelliger dan een jaarvergadering, dus laat het formaliseren van de afdeling vooral niet te snel verlopen, Rob.

Ik ben een wedstrijdsporter. Ik train om prestaties te leveren en tijdens de training ben ik ook heel serieus. Daar omheen hou ik juist erg van gezelligheid.”

TRANSITION

Teamcompetities seizoen 8

STRIJD IN BEELD

Het achtste seizoen van de Teamcompetities Triathlon bracht overwinningen en degradaties, zonnige zomeravonden en herfstachtige natte ochtenden. De atleten werden in stadsgrachten, roeibanen en pittoreske meertjes losgelaten. De teams streken neer op topsportlocaties en bij kleine lokale evenementen. Er was kameraadschap, er werd gestreden om elke klassering en er was teamgevoel. Er was strijd. Van het eerste startschot tot de laatste finale. En volgend jaar doen we het gewoon nog eens in seizoen negen. Beeld Huub Keulers, Kim van t Verlaat, Kimo Grashuis, Marcel Meinema, Renee Witteveen, Tamara Siebes, Tim Buitenhuis

TRANSITION

anpassingen in het openingsweekend wegens een kouder dan verwacht voorjaar vroegen direct aan het begin van het seizoen flexibiliteit aan alle kanten. In Almere kon voor de teams uit de Eredivisie en 1eDivisie geen Triple Mix plaatsvinden omdat het water te koud was. Change of plans dus en een Team Time Trial voor alle niveaus van Eredivisie tot en met 4eDivisie, verspreid over twee dagen. Rotterdam wisselde de teamwedstrijd in voor het mixrecept en de competities konden toch nog van start. Ook het volgende wedstrijdweekend betekende actie voor alle vijf de niveaus. Ditmaal was EK-locatie Weert de plek van handeling. Opnieuw was het nodig om een lenige geest te hebben. Ditmaal werden de lagere divisies verrast met een aanpassing. De geplande noord-zuid battles over de olympische afstand werden omgezet in stayersprints, zonder dat de noorderlingen en de zuiderlingen elkaar zouden treffen. Het parcours bood simpelweg niet de benodigde ruimte. De strijd was er niet minder om en daar droegen de weerstomstandigheden flink aan bij. Stormachtig, heroïsch en heftig. Een veelgehoorde kreet: “Het was ruig, maar heel erg gaaf.” Tijdens het zwemonderdeel in het anders zo tropisch ogende Blauwe Meertje werden de verschillen in veel races al gemaakt.

TRANSITION

Het was ruig, maar heel erg gaaf. Tijdens het zwemonderdeel in het anders zo tropisch ogende Blauwe Meertje werden de verschillen in veel races al gemaakt.

In de 1eDivisie viel het nodige aan talent op te merken deze jaargang. Diede Diederiks ontpopte zich als een winnares waar ze in de Eredivisie 2020 rekening mee mogen houden. Tjardo Visser liet blijken dat talent dat naar de lange afstand overstapt ook op het korte werk kan zegevieren. Drie zeges waren er voor de vrouwen van TV Almere, met een ploeg die gemixt werd uit talent en ervaring. De mannen van Trimates 2 werden ongeslagen kampioen en riepen om superpromotie naar de Champions League. Er viel dit jaar geen superpromotie te noteren. Geen van de teams in de overige divisies bleef ongeslagen, al waren twee mannenteams van TV Dordrecht er zeer dichtbij met vier overwinningen elk.

TRANSITION

Na een zomer van uitwaaieren over het hele land, met Super Saturday in Rotterdam, van NKâ&#x20AC;&#x2122;s voor de Eredivisie-atleten en van finaleweekends in Vroomshoop, Amersfoort en Zaanstad, trokken de rookwolken op en kwamen alle 262 teams tevoorschijn aan de eindstreep van seizoen acht van de Teamcompetities. Schouder aan schouder, zij aan zij, met broedertwist en zusterliefde verenigd op de finishlijn. Tijd om uit te hijgen en na te praten, om successen te vieren en mislukkingen te vergeten. Gevierd werd er door de kampioenen. Felicitaties aan de mannenteams van Squadra, Trimates 2, Triteam Groningen 2, TV Dordrecht, Hellas 4, Ferro Mosae, Hellas 5 en TV Dordrecht 2 en aan de vrouwenteams van Ferro Mosae, TVA Almere 2, Aquapoldro 2 en TV Arnhem. Of er traantjes weggepinkt werden bij de degradanten blijft ongewis. Zeker is dat ook in 2020 de Teamcompetities weer voor een hoop strijd gaan zorgen. Een groei van 5% in het aantal teams en de komst van de 3eDivisie voor vrouwen staan daar welhaast voor garant. Op naar seizoen negen!

TRANSITION

Aantal teams: mannen

Sinds de Teamcompetities Triathlon in 2012 hun intrede deden, groeide het fenomeen aan alle kanten. Met seizoen negen voor de boeg, is er een indrukwekkende hoeveelheid arbeid verricht al die jaren door wedstrijdorganisaties, teams, sporters en het organisatieteam. Transition zette de cijfers op en rij en tekent het voor jou uit.

Organisatieteam

2012

2013

2014

2015

2016

2017

2018

2019

aantal personen

22.900

Prijzengeld:

2012

2013

€ 5.650

€ 8.050

€ 10.250 € 12.750 € 12.750

€ 13.100

€ 13.300 € 13.300

vrouwen

€ 4.350

€ 6.950

€ 7.950

€ 9.600

totaal

€ 10.000 € 15.000 € 18.200 € 23.200 € 23.200 € 22.700 € 22.900 € 22.900

mannen

2014

2015

2016

€ 10.450 € 10.450

2017

2018

(x€1.000)

2012 11

2013 nb

2014 75

2015 225

* de inschrijfgelden voor evenementen vielen buiten de begroting

2016 225

2017* 84

2018* 108

2013

2014

2015

2016

2017

2018

2019

135

140

171

179

173

vrouwen

totaal

130

193

207

251

261

Aantal atleten:

1925

2012

2013

2014

2015

2016

2017

2018

2019

mannen

173

369

669

955

1089

1325

1320

1292

vrouwen

146

270

391

502

595

592

633

totaal

269

515

939

1346

1591

1920

1912

1925

Aantal starts:

5061

2012

2013

2014*

2015

2016

2017

2018

2019

mannen

427

959

1618

2094

2758

3367

3442

3376

vrouwen

250

373

649

1023

1286

1530

1550

1685

totaal

677

1332

2267

3117

4044

4897

4992

5061

“ Met seizoen negen voor de boeg, is er een indrukwekkende hoeveelheid arbeid verricht al die jaren door wedstrijdorganisaties, teams, sporters en het organisatieteam.”

Feitjes

2019

€ 9.600

260.000 Begroting:

2012

261

2019 260

Hell as Utrecht

Sjoerd Veltman

is met negen teams in competitie

startte sinds 2012 in elke wed-

de actiefste vereniging, gevolgd

strijd van de Eredivisie

door Dolfijn Amsterdam, GVAV Groningen en EDO Sports (8)

Martijn Keijsers

Jony Heerink

was de eerste atleet die namens

miste slechts 4 wedstrijden in

een en dezelfde vereniging startte

acht seizoenen Eredivisie

op alle niveaus van Eredivisie tot en met 4eDivisie

ITU

World Championships Almere - Amsterdam

SPRINT DUATHLON | STANDARD DUATHLON CROSS TRIATHLON | AQUATHLON | AQUABIKE LONG DISTANCE TRIATHLON

4 - 13 SEPTEMBER 2020 Inschrijving van alle open series nu geopend, of beter: schrijf je nu in via de bond voor het WK! Kijk voor meer informatie op: ALMERE.TRIATHLON.ORG

8 FEBRUARI APRÃ&#x2C6;S - SKI RUN 11 APRIL TIJDRIT ALMERE & NK DUATHLON DUIN TRIATHLON 23 & 24 MEI DE 30 VAN ALMERE 27 SEPTEMBER

WWW.START-2-FINISH.NL

TRANSITION

TOKIO C ALLING ME T DONALD HILLEBREGT OS 2020

Wie Donald Hillebregt vraagt naar het hoogtepunt van het afgelopen triathlonseizoen, hoeft niet lang op antwoord te wachten. De mooiste herinnering heeft hij aan het veroveren van de Nederlandse titel op het NK sprint, waar hij onder anderen Marco van der Stel versloeg. Hij greep het moment direct na de finish aan om zijn ambities voor Tokio wat extra kracht bij te zetten. “Ik wist dat ik kans maakte op de titel, maar dan moet je het nog wel even waar zien te maken. Het was een emotioneel moment toen dat ook echt lukte. Na afloop reageerde ik wellicht te impulsief door te zeggen dat de mixed teamrelay medaillekansen heeft in Tokio, maar dat er dan wel iemand gewisseld moet worden. Maar ik heb nu eenmaal veel vertrouwen in mijzelf en ik weet dat ik gemaakt ben voor de korte afstanden van de teamrelay. Ik ben heel explosief; twintig minuten volle bak en alles geven wat er in zit, vind ik heerlijk. Ik hoop dan ook dat ik de kans krijg om te bewijzen dat ik een meerwaarde ben voor het team.”

TOKIO 2020

komt razendsnel dichterbij en atleten hebben nog tot mei volgend jaar om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen. Donald Hillebregt hoopt in Tokio deel uit te maken van de Nederlandse mixed teamrelay. We belden met hem om te praten over zijn ambities, want die steekt de 26-jarige atleet uit Hillegom niet onder stoelen of banken. Tekst Marcia Jansen Beeld ITU Media/Delly Carr, ITU Media/, Donald Hillebregt, Tim Buitenhuis

TS Hoe ziet jouw ‘Road to Tokio’ er uit? “Op de sprintafstand en de olympische afstand heb ik nog niet het niveau om te kwalificeren voor Tokio, daar ben ik eerlijk in. Het internationale niveau is momenteel extreem hoog. Maar ik ben me nog steeds aan het doorontwikkelen en met ook nog een goed trainingsblok komende winter, kan ik volgend seizoen dichter bij dat niveau komen. Ik blijf dat ambiëren. Voor de teamrelay zie ik echter serieuze kansen. Atleten die deel uitmaken van een teamrelay moeten allemaal per mei 2020 bij de eerste 140 atleten op de olympische kwalificatieranking staan. Mijn doel voor dit seizoen was zo goed mogelijk scoren in de World Cups – dat wil zeggen een top twintig plaats of beter – om in ieder geval in die top 140 te komen en te blijven.”

TS Ben je daarin ook geslaagd? “Mijn beste prestatie dit jaar was 23e in Karlovy Vary in Tsjechië, dus dat is niet goed genoeg. Het moet beter. Momenteel sta ik net buiten de top 140, maar ik vertrek volgende week naar Korea en Japan voor de laatste World Cup-wedstrijden van het seizoen. Het ligt aan mijn prestaties daar, de twaalf beste resultaten tellen mee voor de ranking, of ik ook nog naar Afrika ga voor twee Africa Cup-wedstrijden. Daarna volgt in ieder geval een lang trainingsblok en dan zal ik het nieuwe seizoen starten in World Cup-wedstrijden in Australië en Nieuw-Zeeland of in Amerika en Brazilië.” TS Je maakt geen deel uit van de Nederlandse selectie, maar toch reis je de hele wereld over – je was dit jaar al in China, Australië en Zuid-Afrika - om te starten in World Cups. Hoe doe je dat? “Ik heb een aantal fijne sponsors, maar helaas is dat niet genoeg om mijn reizen naar het buitenland te bekostigen. Gelukkig zijn mijn ouders bereid om bij te springen zodat ik mijn

TRANSITION

droom kan leven. Ik sta niet hoog genoeg op de ITU-ranglijst dat ik zomaar in iedere World Cup kan starten, dus moet ik mijn wedstrijden tactisch kiezen. Soms start ik in wedstrijden dicht bij huis die sterk bezet zet zijn, maar vaak reis ik ook wat verder voor minder sterk bezette races.”

Ik heb een aantal fijne sponsors, maar helaas is dat niet genoeg om mijn reizen naar het buitenland te bekostigen. Gelukkig zijn mijn ouders bereid om bij te springen zodat ik mijn droom kan leven.”

TS Hoe ziet je begeleidingsteam er uit? “Ik heb in 2011 na een talentendag de overstap van het zwemmen naar de triathlonsport gemaakt en ik heb mezelf tien jaar de tijd gegeven om een succesvol triatleet te worden. Daarvoor ben ik datzelfde jaar nog naar Sittard verhuisd en daar heb ik tot en met 2016 bij het NTC getraind. Na 2016, een jaar waarin ik kampte met een stressfractuur en andere blessures, moest ik het NTC verlaten en heb ik de keus gemaakt om mijn eigen begeleidingsteam te formeren. Ik woon nog steeds in Sittard, waar ik twee keer per week meezwem bij het NTC en verder word ik begeleid door Guido Vroemen. Hij is de hoofdtrainer en is verantwoordelijk voor mijn programma. Daarnaast heb ik in André Oost mijn eigen looptechniektrainer. Het is niet de gemakkelijkste weg, want ik train veel alleen, maar ik wil nu eenmaal de allerbeste worden.”

TS Hoe combineer je je studie Fiscale Economie aan de universiteit in Maastricht eigenlijk met al dat sporten en reizen? “Toen ik in 2013 met mijn studie begon, wist ik al dat een fulltime studie en dertig uur trainen per week moeilijk zou gaan worden. Ik heb dan ook de dubbele tijd uitgetrokken voor mijn studie en hoopte dat ik afgelopen zomer klaar zou zijn. Dat is niet helemaal gelukt. Er is ongepland nog een jaar bij gekomen; een jaar waarin ik geen lessen volg, maar alleen toetsen moet doen, dus is er meer tijd om te trainen. Wat ik precies na mijn studie ga doen, weet ik niet. Het hangt er helemaal vanaf denk ik of ik me voor de Olympische Spelen plaats. Het liefst wil ik daarna als professional verder.” TS Stel dat het je niet lukt om je te kwalificeren voor Tokio, wat dan? “Dan wordt Parijs het volgende doel. Ik ben nu 26 en mijn gouden jaren moeten nog komen. Ik ben nog volop in ontwikkeling en ik ben ervan overtuigd dat ik ook op de sprintafstand en de olympische afstand nog flinke stappen kan maken. Maar eerst ga ik er alles aan doen om me te plaatsen voor Tokio, daarna zien we wel verder.”

Koop nu jouw NTB-kleding! Wist je dat jij niet alleen in hetzelfde trisuit kunt sporten als Rachel, Jetze, Jorik en Kirsten, maar ook in dezelfde trainingskleding en casual kleding kunt lopen? Op zoek naar een hoodie, een relaxte joggingbroek of een fraai donsjack? Neem een kijkje op www.fortetriathlon.nl

TRANSITION

TIPS, TRICKS EN INFORMATIE WISSELZONE

MAGAZINE Make running Nog een magazine voor hardlopers, vraag je je af? Deze is anders! Geen periodiek, maar een thematisch opgezette parel voor inspiratie voor échte liefhebbers. Editie 1 is gewijd aan The Speed Project, een hardloopwedstrijd van 48 uur door de woestijn van Death Valley, waaraan 40 teams deelnemen. Zoals de makers zeggen: “hardlopen is een gesprek tussen lichaam en geest. Wij vertalen dat gesprek voor onze lezers naar een magazine.” Makerunning.com

MATERIAAL Zelfgemaakt

Strijk-brother Sven ontwierp een opslag voor reservemateriaal,

elf een upgrade van je

tailor-made voor zijn Giant Trinity.

materiaal ontwerpen en

Hup de 3D-printer in en het levert

produceren blijft voor de

een perfecte match op.

techneuten onder de triatleten

Meer weten?

toch altijd een soort heilige graal.

Facebook.com/strijkbrothers

INSTAGRAM Yogitriathlete Coaches met een missie, die helpen met mindfulness, trainingsschema’s voor je triathlon en het toepassen van een veganistische leefstijl. Klinkt te vaag? Jess en BJ zijn ook gewoon

BOEK Harm Kuper CITAAT

My legs are shattered, I don’t care about the record. It’s a championship, the Wimbledon of our sport. Hawaiiwinnaar Jan Frodeno over zijn nieuwe parcoursrecord.

fanatieke duursporters, ironmanfinishers, ultralopers en enthousiastelingen die anderen graag beter maken. Behalve schema’s en

Het is dit jaar 35 jaar geleden

trainingen, bieden ze ook advies, schrijven ze

dat de eerste wintertriathlon

blogs en hebben ze, zoals het tegenwoordig

van Assen gehouden werd.

hoort, een podcast.

Decennialang een wedstrijd waar de wintertriatleet naar uitkeek. Na het opheffen van het evenement in 2015, besloot Harm Kuper er een boek aan te wijden. Het verschijnt binnenkort. Kuper deed veel uitzoekwerk, beschrijft alle races, vond nagenoeg bijna alle uitslagen terug en beschikt ook over veel fotomateriaal. Het boek gaat 366 pagina’s tellen en mag €49,95 kosten. Iets voor de echte liefhebbers. Bestellen? harmkuper@hotmail.com

Gaafste realGaafste life game real life game Moon Trees nu Moon T rees bij Flevonicenu bij Flevonice

TRANSITION

100X 100 TRAINING

De een moet er niet aan denken, voor de ander is het de ultieme uitdaging: de 100 x 100 swim challenge. Het is voor de liefhebbers bovendien een fijne traditie in de kerstvakantie.

Tekst Marcia Jansen Illustraties Studio Vonq

e 100 x 100 swim challenge, dat is 10.000 meter (ja echt, tien kilometer!) zwemmen in het zwembad. Oftewel 400 banen en 300 keerpunten (als je in een 25 meter bad zwemt). Krijg je al pijn in je schouders als je er alleen maar aan denkt? Voor sommigen is het juist de ultieme zwemuitdaging; zoals een marathon voor een hardloper, of, iets dichter bij huis, een ironman voor een triatleet.

Birthday workout

De 100 x 100 swim challenge werd in de triathlonsport geïntroduceerd door Brett Sutton. Hij zag in zijn jaren als zwemcoach met open mond de Australiër Stephen Holland (winnaar van een bronzen medaille op de 1500 meter vrije slag tijdens de Olympische Spelen in 1976 in Montreal), 100 keer 100 meter zwemmen; in een vijftig meterbad met een start op iedere minuut en tien seconden! Toen Sutton vervolgens aan de slag ging als triathloncoach, hij begeleidde onder anderen meervoudig Ironman Hawaii-winnares Chrissie Wellington en de olympisch kampioenen Nicola Spirig en Emma Snowsill, doopte hij de 100 x 100 swim challenge ‘the birthday workout’. Het is een speciale zwemtraining die hij op het schema

Tien kilometer in het zwembad is natuurlijk ontzettend lang, maar om het samen met een hele groep andere triatleten te doen, maakte het wel speciaal.”

zet op de verjaardagen van zijn (professionele) atleten. Maar niet bij iedereen, benadrukt hij in een blog op zijn website trisutto.com. “Een volledige birthday workout is niet geschikt voor iedereen. Zelfs niet voor goede zwemmers. Een verkeerd getimede birthday set kan erg destructief zijn.” Mirjam Weerd, een bij Trisutto aangesloten triathloncoach, is het met hem eens. “Het moet passen bij de atleet, de zwemfitness en de trainingsfase waarin hij of zij zit. Uit mezelf

TRANSITION

Inmiddels kun je aan het einde van het jaar bij een groeiend aantal verenigingen in Nederland terecht voor een 100 x 100.”

heb ik nog nooit een birthday set bij iemand op het programma gezet. Dat komt omdat ik individuele atleten begeleid en zo’n set nu eenmaal minder geschikt is om in je eentje te doen, maar ook omdat ik er niet echt het nut van in zie. Wel heb ik het een keer ingepast in het schema bij een atleet die dat zelf graag wilde. Dat snap ik ook wel, je moet ook dingen doen die leuk en uitdagend zijn. Maar daar heb ik hem dan wel naar toe laten werken.” Zelf waagde Weerd zich één keer aan de 100 x 100 challenge. “Als atlete hield ik er niet van om dingen te doen die niet echt nuttig waren voor het proces. Tien kilometer zwemmen voegt trainingstechnisch eigenlijk niets extra’s

toe als je in een wedstrijd niet meer dan 3,8 kilometer hoeft te zwemmen. Maar in 2015 kreeg ik een nekhernia, waardoor ik niet kon starten in Almere en in die periode heb ik heel veel gezwommen. Dat werkte heel goed en daardoor hoefde ik niet geopereerd te worden. Aan het einde van 2015 heb ik meegedaan aan de 100 x 100 bij VZC in Veenendaal. Ik was er toen ook wel helemaal klaar voor.”

Bucketlist

Weerd moet toegeven dat het een leuke ervaring was. “Het is toch wel een bucketlist-dingetje”, vervolgt ze. “Tien kilometer in het zwembad is natuurlijk ontzettend lang, maar

Tips voor de 100 x 100 challenge

4 Zorg dat je in de rust tussen de honderd meters tijd neemt om voldoende

1 Plan een 100 x 100 challenge zoals

lijk van je starttijd ben je tussen

Zorg dat je goed voorbereid en uit-

de tweeënhalf en vier uur aan het

gerust aan het evenement begint.

zwemmen). Leg gels of blocks klaar

Voor een 100 x 100 moet je zeker vijf

op de kant en zorg ook voor voldoen-

kilometer comfortabel achterelkaar kunnen zwemmen. 2 Zwem je nog niet zo lang, laat je

zwemblessure, begin er dan niet aan. Om je schouders te ontlasten,

je gewoonweg niet veel kilometers

kun je tijdens de 100 x 100 een pull

gemaakt, kies dan voor een kortere

buoy of zoomers, een soort korte flip-

soms ook kiezen voor 75 of 50 x 100.

pers, gebruiken. 6 Na 100 x 100 meter gezwommen te

Of doe het zoals ze bij RZC in Ren-

hebben, heb je er misschien niet zo

kum doen: 100 x 75 of 100 x 50 met

veel zin in, maar doe in ieder geval

dezelfde starttijd als de zwemmers die 100 x 100 doen. Dan is iedereen op hetzelfde tijdstip klaar. 3 Kies een starttijd waarbij je ook nog

Ook Eddy Lamers voelde zich uitgedaagd door de 100 x 100 challenge. De triatleet uit Groenlo deed in totaal op oudejaarsdag drie keer mee aan de 100 x 100 bij de zwemclub in Winterswijk. “Het is een favoriete afsluiter van

de water of dorstlesser. 5 Heb je last van een, sluimerende,

techniek (nog) te wensen over of heb

variant. Naast de 100 x 100 kun je

om het samen met een hele groep andere triatleten te doen, maakte het wel speciaal. Het was een mooie afsluiting van een periode waarin ik noodgedwongen heel veel heb gezwommen.” En toeval of niet, 2016 was één van haar beste seizoenen ooit. In de Challenge Denemarken, die ze dat jaar won, kwam ze na 3,8 kilometer zwemmen in 49 minuten en een handvol seconden zelfs als allereerste uit het water.

te eten en te drinken (afhanke-

je ook een wedstrijd zou inplannen.

een (korte) cooling down. 7 Zeker voor minder snelle zwemmers is een 100 x 100 een flinke aanslag op het lichaam/immuunsysteem.

voldoende rust krijgt. Een marge van

Geef jezelf daarna dan ook voldoende

vijftien seconden is ideaal.

tijd om te herstellen.

het jaar voor veel langeafstandatleten in Gelderland en Twente”, vertelt Lamers. “Ik deed in 2012 voor het eerst mee en het leek me een mooi doel voor de herfst- en wintermaanden. Tijdens die eerste keer begon na acht kilometer zwemmen mijn elleboog heel erg pijn te doen. Ik heb de 100 wel vol gemaakt, maar ik heb er toen wel een blessure aan overgehouden.” De tweede keer was Lamers – die iedere anderhalve minuut startte – beter voorbereid. “Ik zou iedereen toch wel aanraden om voor die 100 x 100 een paar keer vijf kilometer te zwemmen. Na vijf kilometer begint het aftellen en de rest kom je wel op karakter door. Dat is dan ook de grote meerwaarde van deze challenge. Fysiek gezien schiet je er misschien niet zo heel veel mee op, maar mentaal is het natuurlijk wel van grote waarde. Als je tien kilometer kunt zwemmen, dan stelt 3,8 kilometer ineens niet meer zo heel veel voor.”

Kerstbrood en kerstkransjes

Inmiddels kun je aan het einde van het jaar bij een groeiend aantal verenigingen in Nederland terecht voor een 100 x 100. Bij GVAV in Groningen zijn ze op ‘derde Kerstdag’ alweer aan de vijfde editie toe. Het idee kwam Richard Jong-A-Pin die, toen hij in Zwitserland woonde, kennismaakte met de 100 x 100. “De plaatselijke zwemvereniging organiseerde daar een 100 x 100. Ikzelf kon toen amper honderd baantjes zwemmen, dus ik heb niet meegedaan, maar ik vond het wel indrukwekkend en het idee dat ik het ooit een keer wilde proberen, is altijd in mijn achterhoofd

Voor sommige mensen is één keer meer dan genoeg, zoals voor mijn vriendin die de 100 x 100 het meest geestdodende vond wat ze ooit in een zwembad heeft gedaan. Anderen zijn juist ieder jaar weer van de partij.”

TRANSITION

ucketlisttrainingen

Heb je de 100 x 100 afgestreept? Dan hebben wij nog een aantal trainingsavonturen voor op jouw bucketlist.

IJsselmeeroversteek Ga na de 100 x 100 een stapje verder door het IJsselmeer over te steken (22 kilometer zwemmen). Dat kan jaarlijks in de IJsselmeer Zwemmarathon Stavoren-Medemblik die meestal op de tweede zaterdag in augustus plaatsvindt. Ook zijn er particuliere organisaties die een oversteek begeleiden. De Elfstedentocht Je hoeft echt niet te wachten tot het ijs dik genoeg is om de Elfstedentocht af te leggen. Je kunt de meer dan tweehonderd kilometer lange tocht ook fietsen, steppen, skeeleren, lopen en zelfs (zoals Maarten van der Weijden deed en Stefan van der Pal komende zomer gaat proberen) zwemmen.

blijven zitten.” Weer terug in Nederland en intussen lid van GVAV in Groningen, gooide hij bij het bestuur een balletje op. “Ik was aan mijn knie geopereerd en ik kon niet lopen of fietsen, alleen maar zwemmen. Het was dus het perfecte moment om die 100 x 100 eens te doen. Het bestuur was ook enthousiast en die eerste keer was meteen een groot succes. Vijftig man deed er mee en dat was ook verreweg de grootste opkomst in de afgelopen vier jaar. Voor sommige mensen is één keer meer dan genoeg, zoals voor mijn vriendin die de 100 x 100 het meest geestdodende vond wat ze ooit in een zwembad heeft gedaan. Anderen zijn juist ieder jaar weer van de partij.” In Groningen is de 100 x 100, met de restanten kerstbrood en kerstkransjes op de kant, vooral ook een sociaal evenement. De snelste baan start iedere anderhalve minuut en de langzaamste baan iedere tweeënhalve minuut. Je kunt alleen meedoen, maar ook als team van twee of meerdere personen. “Tien kilometer is een enorm eind, dus op deze manier kan iedereen bij de club meedoen. Dit jaar doe ik zelf bijvoorbeeld in een duo mee en neem ik de tweede 50 x 100 voor mijn rekening. De zwemmers in de minst snelle baan zijn meer dan vier uur aan het zwemmen, maar we hebben ook een iemand die iedere anderhalve minuut start en die doet er dan steevast meer dan honderd. En dan hebben we er ook nog jokers bij die de laatste honderd meter vlinderslag zwemmen. Er wordt van alles bedacht om het nog uitdagender te maken.”

Rondje IJsselmeer Het rondje IJsselmeer, of eigenlijk een rondje om de vroegere Zuiderzee, is 400 kilometer lang en combineert de routes LF21, LF22 en LF23, maar je kunt het inkorten door bijvoorbeeld door de Noordoostpolder en de Flevopolder te gaan. In 250 kilometer kun je ook rond zijn. Je moet het tegenwoordig wel goed plannen. De Afsluitdijk is namelijk nog tot en met april 2022 voor fietsers afgesloten. In 2019 was de Afsluitdijk op vier zondagen geopend en naar verwachting is dat ook in 2020 het geval. En anders kun je dat stukje van de route ook de gratis fietspendelbus nemen. The Longest Day 21 juni (of soms een dag eerder of later) is de langste dag van het jaar. De zon komt net na 5 uur ’s ochtends op en gaat zeventien uur later, rond tien uur ’s avonds, weer onder. Deze challenge houdt in dat je fietst terwijl de zon op is. Kies zelf je route, bijvoorbeeld van zuid naar noord in Nederland, een rondje om Gelderland of bedenk iets anders leuks in de orde vang grootte van 400 kilometer. Pauzes toegestaan natuurlijk. NS Trail Routes Zin in een flink stuk hardlopen, maar dan eens niet in je vertrouwde omgeving? Probeer dan de NS Trail Routes. Je begint op station A en je zoekt dan via de trails in allerlei bosgebieden je weg naar station B. De NS Trail Routes zijn ontstaan uit een samenwerking van de NS met MudSweatTrails en er zijn routebeschrijvingen en gpx-bestanden beschikbaar. Hele triathlon in je eentje Dé uitdaging voor triatleten: niet alleen lichamelijk, maar vooral ook mentaal. Want een hele triathlon in je eentje betekent dat je geen triatleten om je heen hebt om je aan op te trekken en er staan ook minder (of geen?) toeschouwers langs de weg. Joost Rutgers voltooide dit jaar een hele triathlon in de omgeving van zijn woonplaats Deventer. Het was zijn eerste triathlon. De Rondevan12 De route van de Rondevan12 Wielertoertocht voert je door alle twaalf provincies van Nederland. De ronde die in 2020 van 9 tot en met 11 juli wordt verreden, is de langste racefietstoertocht van Nederland. Echte diehards fietsen de tocht in een dag, maar je kunt er ook twee of drie dagen over doen.

VOO

ATLON

LVE TRI

R K A IK

GO E

! A K I K R O F E M E R XT

0 2 0 2 I E M A N O L E C R A B 3 . 0 7 I R O N MA N 0 2 0 2 . G U A Y H C I V 3 . 0 7 N A M N IRO

WWW.KIKAEXTREME.NL

TRANSITION

TIPS, TRICKS EN INFORMATIE WISSELZONE

PARTNERPAGINA Aanbod NTB-partners hebben een eigen plek op de bondswebsite. Daar vinden leden informatie over de samenwerking en speciale aanbiedingen. Deze maand heeft Polar een aanbod. Kijk op triathlonbond.nl/partners voor de details.

CITAAT

You are not Michael Phelps! You are not Haile Gebrselassie! Copying the techniques of others is total folly. Coach Brett Sutton

KALENDER Agegroupers

PODCAST Endurance Planet Endurance Planet is de ultieme

halen. Ook Thorsten Radde,

audio-hangout voor triatleten,

die je misschien nog kent van

ultrarunners en andere duur-

zijn Kona Rating Report, is er

sportliefhebbers van alle ni-

met enige regelmaat als gast te

veaus. Met wisselende co-hosts

horen. Te beluisteren via de be-

en gasten van divers pluimage

kende platforms en op hun eigen

is er altijd wat interessants te

website enduranceplanet.com

MATERIAAL Smart zwembril

4 tot en met 13 september in Almere, valt er ook op eigen

Toekomstmuziek? Niet echt.

in. Het wachten is tot er meer

bodem volop te strijden voor WK-medailles. Wie zich wil

Een slim display, ingebouwd

fabrikanten met modellen

kwalificeren kijkt op de agegrouppagina op de bonds-

in de lens van je bril geeft

komen, zodat de prijs ook

website, of mailt voor meer informatie naar agegroups@

splittijden, afstanden en

smart wordt.

triathlonbond.nl Hou ook de nieuwsberichten in de

dynamische informatie zoals

Agegroupers met kampioenschapsplannen kunnen binnenkort hun hart ophalen, als de inschrijving voor EKâ&#x20AC;&#x2122;s en WKâ&#x20AC;&#x2122;s 2020 van start gaat. Met het WK Multisport van

gaten om te weten wanneer de inschrijving open gaat!

en zwembril die je real

het actuele slagtempo of je

time informatie geeft

slaglengte. Het kan al. Wat je

over je zwemtraining.

in beeld wilt zien stel je zelf

MEER DA RACEFIETSENN 200 EN MTB OP VOORRAA D!

DÉ SPECIALIST IN

RACEFIETSEN EN MOUNTAINBIKES! Wij zijn dealer van ondermeer: Cannondale, Colnago, Cube, Bianchi, Giant, Fuji en De Rosa. Voor beginner tot ‘crack’ een passende fiets! RUIM 750 M2 FIETSKEUZE!

JOU

Haskerutgongen 7 - Oudehaske Tel: 0513 677234 • info@haicobouma.nl

OUDEHASKE

KIJK OOK OP: WWW.HAICOBOUMA.NL

HEE

VEE

REN

2 A7/E

TRANSITION

GO GREEN(ER) Een beter milieu begint bij jezelf, maar hoe begin jij zelf aan een beter milieu? In de voedingsrubriek kijken we ditmaal ook naar de wereld om ons heen. En we houden het vooral lekker praktisch. Streng en ingewikkeld doen kan altijd nog. DUURZAAMHEID

riatleten staan niet per se bekend om hun duurzame levensstijl. We vliegen de wereld over voor races, zijn compleet materiaalgek en gelletjes komen nu eenmaal in plastic verpakkingen â&#x20AC;&#x201C; die we ook nog eens massaal in de mooiste gebieden achterlaten. Dat kan toch ook anders? Kun je, zelfs zonder al te veel concessies aan je trainingen en wedstrijdschema te doen, toch iets bewerkstelligen om duurzamer door het leven te gaan?

Plogging

In de hardloopwereld is het al een tijdje aan de gang, de eerste triatleten doen het nu ook. Bij het Utrechtse Heuvelrug Triathlon Team weten ze er alles van. Onlangs gaf ook Rachel Klamer aan dat ze regelmatig aan het ploggen gaat als ze aan het trainen is. Wat het is? Plogging komt van het Zweedse woord plocka upp wat oppakken betekent. Het is simpelweg het oppakken van vuilnis dat je tijdens je trainingsronde tegenkomt om dit vervolgens weg te gooien. Dat je niet gaat ploggen tijdens een zwarte temposessie begrijpen we best. Maar als je een rustige duurloop aan het doen bent, kan het geen kwaad om eens te stoppen.

Donâ&#x20AC;&#x2122;t litter!

Elke organisatie drukt het ons op het hart. Bij de meeste wedstrijden kun je zelfs een tijdstraf of zelfs een DQ krijgen. Toch zal je er versteld van staan hoeveel verpakkingen van gels, energierepen of andere sportvoeding tijdens een wedstrijd achter blijven op het parcours. Stop ze terug in het bakje waar ze vol vandaan komen, stop ze achterin je trisuit als je daar een zakje hebt of stop ze onder het broekrandje. Je hoeft er echt niet de hele wedstrijd mee rond te rijden. Bij de volgende verzorgingspost kun je ze weer achterlaten in de litterzone.

Vlieg bewuster

Je kunt er natuurlijk voor kiezen om alleen nog maar wedstrijden op fietsafstand van huis te

doen. Heb je toch een droomreis voor de boeg, kijk dan of je er met je fiets per trein kunt komen. Alsnog vliegen? Dan graag CO2-neutraal. Vrijwel elke luchtvaartmaatschappij biedt daartoe tegenwoordig de mogelijkheid door een kleine bijdrage te leveren. KLM was een van de eerste luchtvaartmaatschappijen die dit aanbood met hun CO2ZERO-programma. KLM biedt een overzicht waarin je precies ziet hoeveel brandstof er nodig is voor elke passagier en hoeveel CO2 er vrijkomt bij het vervoeren van een passagier. Om je vlucht te compenseren hoef je overigens niet diep je buidel te tasten. Het ingezamelde geld wordt geïnvesteerd in de CO2-verminderingsprojecten waarmee KLM in 2018 al 17% minder CO2-uitstoot wist te realiseren. Vlieg je bijvoorbeeld van Amsterdam naar Madrid om daar mee te doen met de Challenge? Dan betaal je voor de 1630 vliegkilometers €2,12 per persoon. Veel moeite hoef je er ook niet voor te doen, je klikt simpelweg de optie CO2ZERO aan wanneer je boekt.

Eet vaker plantaardig

Als triatleet eet je waarschijnlijk heel wat meer dan de gemiddelde Nederlander. Dat betekent dat wij met z’n alleen best een grote invloed

uit kunnen oefenen op de voedselketen en de duurzaamheid daarvan. Met een aantal simpele stappen kun je jouw carbon foodprint (je voedselafdruk) als het aankomt op eten behoorlijk verkleinen. Twee manieren waarop je foodprint het meest kunt beïnvloeden: minder vlees eten en minder eten weggooien. Ook al train je dagelijks, meerdere keren, vlees heb je niet elke dag nodig. Ten aanzien van het soort eiwit of het eiwitgehalte heb je vlees niet eens nodig en kun je jouw volledige behoefte ook halen uit peulvruchten, volkoren granen, groenten en fruit. Naast eiwit bevat vlees natuurlijk ook andere voedingsstoffen die belangrijk voor ons zijn zoals de B-vitamines, ijzer en bijvoorbeeld zink. Die kan je ook uit plantaardige voeding halen, mits je wel heel bewust de juiste keuzes maakt en goed combineert. We pleiten er dan ook niet voor dat je helemaal stopt met het eten van vlees. Maar mag het een dagje minder? Door één dag geen vlees te eten, bereik je namelijk hetzelfde als 1250 kilometer minder autorijden en je bespaart het water van een maand douchen (in het geval van rundvlees).

Koude pastasalade

Minder eten weggooien? Dan komt vooral neer op goed plannen, restjes hergebruiken en de

Minder eten weggooien? Dan komt vooral neer op goed plannen, restjes hergebruiken en de koelkast of vriezer zijn werk laten doen.” koelkast of vriezer zijn werk laten doen. Gooi vooral restjes pasta, rijst of aardappels niet weg. Want wist je dat je daarmee niet alleen het milieu maar ook je gezondheid een handje helpt? Afgekoelde pasta, rijst en aardappels (en zelfs brood dat is ingevroren en eventueel geroosterd) veranderen namelijk van samenstelling. Er ontstaat meer resistent zetmeel. Dit zetmeel is een goede voedingsbron voor onze darmbacteriën en draagt zo bij aan een betere gezondheid. Een koude pasta-, rijst- of aardappelsalade is zo een perfecte lunch. Zeker als je later op de dag nog een pittige training voor de boeg hebt. Andere manieren waarop je

TRANSITION

kleine stappen Wil je nog iets meer doen voor

wel pronken met je deelname aan

het milieu maar dan wel

die ene gave triathlon. Dat kan

triathlon-proof?

mooi door je merchandise beker van het event overal mee naar toe

STA P 1 Maak je eigen sport-

te nemen. Die kocht je trouwens

drank: kant-en-klare sportdrank

pas nadat er een andere mok in je

in plastic flessen levert veel afval

keuken stuk gevallen was, toch?

op. Een simpele manier om de hoeveelheid afval te verminderen is

STA P 5 Neem de fiets. Moeten

door je eigen sportdrank te maken

we deze nog uitleggen? Een werk

uit grotere potten sportvoeding. Zo

afspraak, date of bezoek aan de

heb je voor 30 porties sportdrank

markt kan natuurlijk prima op de

maar 1 pot nodig in plaats van 30

fiets. Rustige extra ritjes, bovenop

plastic flesjes.

je trainingsschema zijn een ideale manier om te herstellen, extra

STA P 2 Koop shampoobars:

rustige kilometers toe te voegen of

shampoobars zien eruit als zeep-

om nog wat gewicht kwijt te raken.

jes en komen zonder verpakking

Met elke 25 kilometer die jij extra

(of met een herbruikbaar bakje).

fietst in plaats van in de auto zit

Met een shampoobar van zo’n

bespaar je 5,5 kg CO2 en verbruik

50 gram kun je wel een maand of

je ook nog eens gemiddeld zo’n

twee doen. Dat scheelt op een jaar

400 kcal extra.

toch al gauw 12 flessen shampoo. Extra voordeel: deze bars zijn

STA P 6 Ga naar een verpak-

ideaal mee te nemen op reis. Want:

kingsloze winkel (of de markt).

niet vloeibaar (ze mogen dus in je

Groenten, fruit, granen, pasta,

reisbagage) en ze wegen minder.

rijst en peulvruchten komen in de meeste supermarkten met heel

STA P 3 Kies voor (gedroogd)

wat verpakkingsmateriaal. Ter-

fruit. Wil je iets doen voor je ge-

wijl het juist ook de producten zijn

zondheid en het milieu? Neem

die er in menig triathlonhuishou-

tijdens je trainingen dan eens

den met kilo’s doorheen gaan. Wil

(gedroogd) fruit in plaats van

je jouw afvalberg verminderen?

energierepen of gels. Zeker bij

Bezoek de markt of ga naar een

(langere) rustige ritten of loop-

verpakkingsloze winkel. Je neemt

trainingen is (gedroogd) fruit een

je eigen bak, blik of pot mee en

prima vervanger voor sportvoe-

vult deze met bijvoorbeeld rijst uit

ding. Een energiegel is vrijwel

grote bakken. Via het Zero Waste

een-op-een te vervangen door een

Project online kun je locaties bij

banaan en een energiereep van 55

jou in de buurt vinden.

gram kun je net zo goed vervangen door 4 gedroogde vijgen of 6 gedroogde dadels.

Wat is je foodprint?

Je foodprint, of voedselafdruk is de plek die jouw levensstijl inneemt in de wereld als we rekening houden met de ruimte en het energieverbruik dat nodig is om al jouw eten te produceren, bereiden en verbouwen. Een voedselafdruk van 0.9 ha wordt gezien als een duurzaam voedingspatroon. Heb je een afdruk van minder dan 1.8 ha voor je totale levensstijl dan gaat het om een duurzame levensstijl. Daar wordt dus ook je vervoer, je afval en bijvoorbeeld hoe lang je doucht in meegenomen. Die 1.8 ha staat namelijk voor de totale leefruimte op aarde, gedeeld door het aantal inwoners. Het meest duurzame dieet zou uitgaan van 43 gram vlees per dag (vooral kip), 250 gram zuivel, 300 gram groente en 200 gram fruit. In plaats daarvan eet de gemiddelde Nederlander 98 gram vlees, 333 gram zuivel, 143 gram groente en 113 gram fruit.

STA P 7 Red een maaltijd. Ook

met deze tip bereik je meerdere doelen in tegelijk. Met de app Too

STA P 4 Onderweg met de trein

jouw voedselafdruk kunt verminderen: drink minder frisdrank en vruchtensap uit pak of blik, kies zoveel mogelijk voor groenten en fruit uit de buurt en uit het seizoen, neem je eigen tassen mee naar de winkel en kies voor los fruit (in plaats van verpakt) en beperk de inname van kaas. Wil je weten hoe jouw voedselafdruk er nu uitziet? Op de site van het Voedingscentrum kun je een korte test invullen. Je krijgt na afloop meteen te zien hoe je jouw voedselafdruk kunt verkleinen.

Good To Go app betaal je een klein

of auto iets drinken? Neem je

bedrag om bij de lokale bakker, su-

eigen beker of bidon mee. Daarmee

permarkt of bijvoorbeeld traiteur

sla je heel wat vliegen in een klap.

maaltijden of producten te redden

Ten eerste verminder je zo je afval

die bijna of net over de datum

door geen gebruik te maken van

zijn maar nog prima te eten. Niet

een plastic of papieren cup. Ten

alleen voorkom je zo verspilling,

tweede bieden veel koffieketens

je bespaart ook in kosten, eet weer

je korting als je een eigen beker

eens wat anders (variatie is heel

meeneemt (bij de Starbucks krijg

belangrijk voor onze gezondheid)

je bijvoorbeeld €0,30 korting als je

en je hebt meteen een goede reden

een eigen beker meeneemt, en bij

om nog een extra stukje te fietsen

de Kiosk op het station €0,25). Nog

of wandelen als je jouw maaltijd op

niet overtuigd: jij wilt natuurlijk

gaat halen.

Over de auteur Miriam van Reijen (1983) studeerde Ontwikkelingseconomie in Wageningen en Bewegingswetenschappen aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Na haar studie verlegde ze haar focus naar de atletiek (marathon, PR 2h41) en duathlon met als beste prestaties een gouden medaille bij het NK duathlon (2017) en een zilveren plak op het WK duathlon (2017). Naast het trainen heeft van Reijen haar eigen bedrijf, waarmee ze presentaties verzorgt over voeding, hardlopen en training en schreef ze het Hardloperskookboek (deel 1 2013, deel 2 2016). Echter, het doen van onderzoek bleef trekken en in 2019 promoveerde Miriam aan Amsterdam UMC. Miriam woont, werkt en traint in Amsterdam.

VOOR IEMAND DIE...

NIET WEG TE SLAAN IS UIT DE FITNESSCLUB

IGNITE

FITNESSHORLOGE

...DOL IS OP HARDLOPEN

VA N TA G E M

MULTISPORTHORLOGE

...TRAINT ALS EEN PROFESSIONAL

VA N TA G E V T I TA N PREMIUM

MULTISPORTHORLOGE

POLAR.COM/GIFTGUIDE

TRANSITION

SPOT LIGHT

Het is bijna winter en de dagen zijn kort. Het seizoen is voorbij. Een goed moment om de NK’s van 2019 nog eens in de schijnwerpers te zetten. Agegroupers Pieter Iedema en Machiel Ittmann deden dit jaar opgeteld aan 14 NK’s mee. Was jij er ook bij?

DE WEG OP, ME T EEN VLEUGJE CROSS 1

RECHT DOOR HE T ECHTENSK ANA AL

BLOEDSNEL PARCOURS 2

Hoogerheide, 12 mei

Zandvoort, 16 juni

Klazienaveen, 14 juli

2019 begon met de NK’s wintertriathlon in Enschede en crossduathlon in Austerlitz. Het eerste nationale kampioenschap op de weg vond net als in 2018 plaats in Hoogerheide. Het NK sprint duathlon bevat op het loopparcours de bekende trap uit de veldrit ‘Grote Prijs Adrie van der Poel’ en werd door de duatleten meerdere malen genomen. De rood-wit-blauwe truien gingen naar Shirin van Anrooij en Thomas Cremers, die beiden goed waren voor zowel de winst bij de beloften tot 23 jaar als bij de elite. De jonge garde regeerde dus in Hoogerheide, waar tijdens het NK ook gestreden werd in de Run Bike Run Series 2019.

Gevraagd naar het mooiste NK van het seizoen wijzen Machiel en Pieter collectief naar het NK masters tijdens de Grand Prix Triathlon Zandvoort. Pieter genoot: “De woeste zee, het fietsen op het circuit en het lopen langs de boulevard in een heerlijk zonnetje”. Machiel roemt het fietsonderdeel op een voor de triathlonsport ongebruikelijk parcours: “Fietsen op het circuit was heel gaaf. Een bloedsnel parcours, alle ruimte en geen overig verkeer!” Machiel was de snelste master overall. Pieter won in de categorie H60-64 de gouden medaille. Dat maakt de herinnering aan deze dag ongetwijfeld nog een beetje mooier voor beide heren.

Het Echtens Kanaal uitkomen met een vies gezicht van het pikzwarte veenwater zal de deelnemers van het NK in Klazienaveen niet onbekend in de oren klinken. Ze zwemmen in een kanaal zo’n tien meter lager dan de asfaltweg, langs aangelegde bootjes. Dit jaar was er naast het NK halve afstand voor elite en agegroupers, dat al vaker te gast was in het Drentse Klazienaveen, ook het NK voor jeugd en junioren. Van de éénzestiende afstand tot een halve triathlon werd er door jeugd, junioren en langeafstandstriatleten gestreden om de nationale titels. Voor de kleur van de gezichten maakte de zwemafstand trouwens weinig uit.

Beeld: Wouter Roosenboom

Beeld: Marco Bakker

Beeld: Christie Brouwer

CROSSEN OP HE T WK-PARCOURS 4

VEENENDA AL , WEER AL S VANOUDS 5

WORTEL S VAN DE TRIATHLON 6

Almere, 8 september

Veenendaal, 24 augustus

Almere, 14 september

Almere organiseert in 2020 het WK Multisport en daar hoort ook de crosstriathlon bij. Door vrijwilligers is hard gewerkt om een WKwaardig mountainbikeparcours aan te leggen. Begin september was er het NK crosstriathlon, een mooie try-out voor het WK van volgend jaar. Met een watertemperatuur van zestien graden Celsius en veel regen werden het echte crossomstandigheden. Pieter: “Almere heeft met de try-out een aardige wedstrijd neergezet waarbij nog wel wat verbeterpunten waren, maar komend jaar wordt op het WK dan wil ik daar weer starten.” Wie is er straks nog meer bij op het wereldkampioenschap?

De organisatie van de Admicom Triathlon in Veenendaal staat als een huis. De 37e editie huisvestte voor de achtste keer een NK. Dit jaar waren het de eredivisieatleten die tegelijkertijd het NK op de Olympische afstand aflegden. Met de elite en beloften tot 23 jaar mannen en vrouwen bij elkaar stonden er ruim 150 atleten aan de start en ging de winst op dit nationale kampioenschap naar Menno Koolhaas en Sarissa de Vries. Youri Keulen en Eva Cornelisse werden tweede en veroverden de titels bij de beloften tot 23 jaar. De dagzeges in de Eredivisie waren voor Squadra bij de mannen en Kijani bij de vrouwen.

Ooit begonnen als ‘Holland Triathlon’ en sinds 2013 bekend onder de naam ‘Challenge Almere Amsterdam’. Het NK lange afstand wordt hier gehouden en het is voor de (Nederlandse) langeafstandstriatleet eigenlijk een ‘must’ op de triathlonkalender. Machiel: “Hier liggen de roots van de Nederlandse Triathlon, en dat zal altijd zo blijven”. Bekend staat Almere om de strakke organisatie, de support tijdens het lopen en de dijken waar de wind het de deelnemers zwaar maakt. De NK-titels waren voor Yvonne van Vlerken, in 8:56 en Erik-Simon Strijk in 8:21.

Beeld: Arjan Baggerman

Beeld: Tim Buitenhuis

Beeld: Pieter Iedema

DE L A AT S TE VAN DE VIER! 7

Spijkenisse, 13 oktober

De vierde en laatste editie van het Nederlands Kampioenschap in het Zuid-Hollandse Spijkenisse over de ‘classis distance’ duathlon. Bekend om haar recht-toe-recht-aan parcours en de schapen die ongewilde toeschouwers zijn. De laatste rood-wit-blauwe truien van 2019 gingen bij de jeugd naar Merel Veltman en Mauro Dieters. Kampioen bij de junioren werden Luna de Bruin en Syb de Jong, terwijl Jony Heerink en Yennick Wolthuizen de titels bij de elite pakten. Beeld: Harry van ’t Veld

TRANSITION

TOEWI V O L L E DIG E

INTERVIEW

doorzetter en topatleet

IJDING Twee jaar geleden stond in Transition #11 een interview met de dan nog onbekende triatlete Els Visser, overlever & triathlontalent. Een jaar later was ze nationaal kampioene, met een ironmanzege op zak. Weer een jaar later stond ze in Kona, als enige Nederlandse professionele atlete. Hoog tijd voor een vervolg.

TRANSITION

Nee, ik denk niet dat ik ooit nog chirurg word. De komende jaren ga ik me volledig focussen op de triathlonsport. Ik heb maar één doel: een podiumplek in Kona. Als pro.”

Visser heeft een bewogen anderhalf jaar achter de rug. In augustus 2018 won ze de Ironman Maastricht, bovendien mocht ze zich in de Limburgse hoofdstad kronen tot Nederlands kampioene op de hele triathlon. Voor velen kwam die titel vrij onverwacht, omdat ze nog maar twee jaar aan triathlon deed. Dat ze talent had, bewees ze een jaar eerder, met een vierde plek bij de Ironman Zürich (en eerste in haar agegroup). Maastricht was haar vierde hele triathlon. Zes weken na die zege kreeg ze een mail van de organisatie: Visser zou bij het zwemonderdeel een boei hebben gemist. De titel en het prijzengeld moest ze inleveren, stond er in. Visser las de mail om zes uur ’s ochtends en voelde zich machteloos. Ze pakte haar zwemspullen en fietste naar zwembad Krommerijn, om stoom af te blazen. Visser zocht vervolgens contact met de organisatie, om haar kant van het verhaal te doen. Tevergeefs, de beslissing was onherroepelijk. Aldus de organisatie. En dat stak.

Gevestigde naam

erlijk is eerlijk: toen Els Visser (29) een tijdje geleden weer eens op de spoedeisende hulp was in een ziekenhuis, begon het een beetje te kriebelen. Ze vergezelde Skye Moench, een trainingsmaatje dat tijdens een trainingsrit in Salt Lake City gewond was geraakt na een valpartij. Als basisarts voelde Visser zich meteen weer thuis tussen de medisch specialisten en het verpleegkundig personeel. Niet verwonderlijk, want jarenlang had ze haar zinnen gezet op een carrière als chirurg. Ze rondde in 2015 haar geneeskundestudie met succes af in Utrecht en begon datzelfde jaar aan een pittig promotietraject bij de afdeling chirurgie. Haar onderzoek richtte zich op patiënten met slokdarmkanker die een chirurgische ingreep hebben gehad. Richtte, want de Utrechtse is klaar. Het ‘boekje’, zoals een proefschrift ook wordt genoemd, is gedrukt. Op 28 november is de verdediging.

Podium in Kona

Els Visser (29) is een doorzetter. Om chirurg te worden, moet ze een opleidingsplek zien te bemachtigen. Een traject van nog eens zes jaar. Dat gaat haar ongetwijfeld lukken. Tenminste, als ze wil. Op de vraag of ze zichzelf ooit nog in een ziekenhuis ziet werken – en voor een van de weinige beschikbare opleidingsplekken gaat - moet Visser echter even nadenken. Niet dat ze geen antwoord heeft, want dat heeft ze. “Laat ik het zo zeggen: het is al een tijdje een vraagteken, maar dat vraagteken wordt steeds groter. Nee, ik denk niet dat ik ooit nog chirurg word. De komende jaren ga ik me volledig focussen op de triathlonsport. Ik heb maar één doel: een podiumplek in Kona. Als pro. Ik wil me meten met de absolute wereldtop. Te hoog gegrepen? Nee hoor, waarom? Ik heb gewoon besloten om voor het allerhoogste te gaan. En ik heb het geluk dat ik het talent heb om een goede triatleet te worden. Maar met talent alleen kom ik er natuurlijk niet. Ik geloof in totale devotie, in volledige toewijding. Dan gaat het misschien lukken. Anders niet.”

Visser besloot, in overleg met advocaat Michiel van Dijk en clubgenoot Jeroen Gijzen een rechtszaak aan te spannen, zowel tegen de organisatie als tegen de Nederlandse Triathlon Bond. Acht maanden later – in mei 2019 - bepaalde de voorzieningenrechter in een kort geding dat ze onterecht is gediskwalificeerd. Daarmee kreeg ze haar nationale titel én het prijzengeld terug. “Genoeg mensen die tijdens dat juridische traject tegen me zeiden: Els, laat toch zitten, het heeft geen zin. Maar ik wilde me er niet bij neerleggen, daarom heb ik een advocaat in de arm genomen. Een hele goede: Michiel gaf me het vertrouwen in een goede afloop. Ik heb wel een feestje gevierd na de overwinning in de rechtszaal. Het recht geeft gezegevierd.” Verschillende media besteedden aandacht aan de zaak, Vissers naam als triatlete was definitief gevestigd. Wat velen niet of nauwelijks wisten, was dat dezelfde Els Visser in augustus 2014 al eens wereldnieuws was: in het laatste jaar van haar studie overleefde ze een schipbreuk in Indonesië. Het stond groot in De Telegraaf, ook schoof ze aan tafel bij Knevel en Van den Brink, om haar verhaal te doen. Ze zat in het laatste jaar van haar studie en had drie maanden stage gelopen op Bali. Voordat ze zou terugkeren naar Nederland, besloot ze nog een paar dagen te gaan eilandhoppen. Tussen Lombok en Komodo ging het mis, in het midden van de nacht. De boot – met 20 opvarenden en 5 bemanningsleden – zonk. Ze was twee dagen onderweg. De boot was niet uitgerust met GPS, er was geen navigatie. Het reddingsbootje was te klein, dus werd er afgewisseld. Vlak na zonsopgang besloot Visser eieren voor haar geld te kiezen: samen met een vrouw uit Nieuw-Zeeland besloot ze

TRANSITION

Ik heb mezelf heus wel een paar keer de vraag gesteld in hoeverre ik het leuk vind om mijn verhaal met de rest van de wereld te delen. Maar ik merkte al snel dat ik mensen inspireer met mijn ervaringen.”

om mezelf bloot te geven. Ik heb mezelf heus wel een paar keer de vraag gesteld in hoeverre ik het leuk vind om mijn verhaal met de rest van de wereld te delen. Maar ik merkte al snel dat ik mensen inspireer met mijn ervaringen. Ik heb er geen last van, ik zie er niks verkeerds in.”

Uithangbord

Visser weet zichzelf aardig in de kijker te spelen. In de eerste plaats door haar prestaties, maar ook door zichzelf te roeren op social media. De triatlete is actief op Facebook, Twitter en vooral Instagram. “Sinds mijn deelname aan de Ironman in Zürich probeer ik minstens vijf

Els volgens haar vader Dick Een ‘iel meiske’, maar beresterk: dat is het eerste wat opkomt bij vader Dick Visser (70) als hij dochter Els moet omschrijven. “In onze tuin in Glimmen stond een zelfgemaakt speeltoestel van hout, met ringen, een rek en een glijbaan. Als kind hing Els altijd in de ringen, zichzelf optrekkend. Met zo’n speels gemak, daar stond ik wel eens van te kijken. Maar ze was vooral ook een heerlijk kind. Vrolijk en sportief.” Els zat onder meer op tennis en zwemmen. “Ze deed leuk mee, maar was niet bezig om de top te halen. Ze maakte vooral veel plezier”, aldus haar vader. Zelf

het op een zwemmen te zetten, naar een eiland in de verte. Ze nam haar paspoort mee. Mocht ze het niet overleven, dan wist men in ieder geval dat om Els Visser uit Utrecht ging. Na acht uur zwemmen kwamen ze aan op een vulkanisch en onbewoond eiland. Ze bleven hier een nacht in volledige onzekerheid. Uitgeput. Ze dronken hun eigen urine, je moet toch wat. De volgende dag zijn ze gered. Twee mensen hebben het uiteindelijk niet overleefd.

heeft hij op redelijk hoog niveau gevoetbald. Daar-

Makkelijke prater

Dick Visser: “Ik vind het een prachtig wereldje, die

naast fietst hij al sinds de jaren zeventig. Moeder Anne Sikkema (62) zat op korfbal en maakte onderdeel uit van de Friese selectie. Als het even kan, zijn Els’ ouders aanwezig bij haar wedstrijden. Ze waren er natuurlijk bij in Maastricht, toen ze de nationale titel pakte. Maar ook in bijvoorbeeld Zürich (2017) en Hawaii (2019) stonden ze langs de kant.

De Utrechtse keerde vrijwel direct terug in de collegebanken, om haar studie af te ronden. In 2015 begon ze met hardlopen, dé manier om de zinnen te verzetten en de kop leeg te maken. Ze praat er nuchter over, maar een scheepbreuk overleven doet natuurlijk wel iets met een mens. Dat geldt ook voor de nuchtere Els Visser met Groningse roots. Ze liep in oktober dat jaar de marathon van Amsterdam en deed er iets meer dan drieënhalf uur over. Toen is het snel gegaan. Niet lang daarna deed ze – min of meer bij toeval - haar eerste triathlon, een sprint. Ze zou bij vriendinnen kijken die meededen, maar Visser besloot gewoon mee te doen. Ze was gegrepen. In de zomer van 2016 pakte ze het zwemmen weer op, verder kocht ze een racefiets. Ze had nog nooit op zo’n ding gezeten.

triathlonwereld. Ik kende hem nog niet, maar toen

Van Libelle, de Linda en de Limburger tot NOS, het AD, de Volkskrant en NRC, iedereen heeft intussen het verhaal opgetekend van ’s lands beste lange afstandstriatlete die een scheepsramp had overleefd. Toegegeven, Visser is een makkelijke prater. Ze maakte indruk met een Ted Talk tijdens TedXMaastricht en ze zat bij Beau aan tafel. Is het niet vermoeiend om steeds weer dat ene verhaal te moeten vertellen? Visser schudt haar hoofd. “Nee, eigenlijk niet. In het begin vond ik het best eng

Ze was veertig jaar in dienst en kreeg een extraatje.

Els er onderdeel van uit ging maken, zijn mijn vrouw en ik er ook ingedoken. Ik vind het mooi dat ik er met mijn snufferd zo dicht bij mag zijn. We kennen intussen de grote namen hoor. En als we er niet bij kunnen zijn, dan volgen we Els via de Ironman tracker.” Hij roemt zijn dochter om haar doorzettingsvermogen en strijdbaarheid. “Ze kan zich ergens heel goed in vastbijten, om vervolgens niet meer los te laten. Ze heeft bovendien een ijzeren discipline. Die is hard nodig om de top te halen.” Dick Visser fiets nog steeds, net als zijn vrouw. “Twee jaar geleden is zij pas begonnen met fietsen. Een laatbloeier, dat klopt. Ze besloot een racefiets te kopen, geïnspireerd door Els. We hebben ons aangesloten bij een fietsgroepje in het dorp. Dan maken we tochtjes van 40 à 50 kilometer. En ik zal je zeggen: het gaat er soms stevig aan toe. Het grappige is dat we soms zelfs met mensen fietsen die bij Els in de klas hebben gezeten.”

TRANSITION

Je moet toch proberen een merk van jezelf te maken. Natuurlijk weet ik ook wel dat mijn verhaal een indrukwekkend verhaal is, maar ik hoop ook echt mensen te kunnen inspireren.”

keer per week iets te posten. Ik wil volgers graag meenemen in mijn verhaal. Ik draai er niet om heen: het is part of the job. Het hoort er bij, als je een leven als pro wil. Je hebt sponsors nodig, anders lukt het niet. Zeker in het begin kwamen ze niet op me af, ik moest wel echt aan de bak. Daar heb ik veel energie in gestoken, met een beetje hulp van anderen. Je moet toch proberen een merk van jezelf te maken. Natuurlijk weet ik ook wel dat mijn verhaal een indrukwekkend verhaal is, maar ik hoop ook echt mensen te kunnen inspireren. Het belangrijkste? Je kunt als mens veel meer dan je vaak denkt. Ik heb het zelf meegemaakt.” Visser heeft verschillende sponsors die haar van kleding en materiaal voorzien. Ook zijn er vijf niet onbemiddelde zakenmensen die haar helpen. “Het zijn mensen die groot sportfanaat zijn en graag mensen ondersteunen die een zetje kunnen gebruiken om die top te halen. Ze hebben grote namen in de sportwereld geholpen hun dromen waar te maken.” Els Visser leidt als triathlonprofessional een onzeker bestaan. Een blessure kan roet in het eten gooien. Geen race, geen prijzengeld. Een chirurg verdient beter dan een triatleet, weet Visser als geen ander. “Ik reis de hele wereld over, kom op de mooiste plekken en ontmoet prachtige mensen. In dat opzicht maak ik een bijzondere ontwikkeling door. Ik heb geen stress, voel me volledig relaxed. Ik voel met thuis in het pro-wereldje, al is niet iedereen even leuk en aardig. Ik heb het nog nooit eerder gehad, maar er zijn pro’s die ik echt niet mag. Ze zijn zo met zichzelf bezig. Ach, het zal wel. Met de meesten kan ik heel goed opschieten.”

Diep gaan

Om haar doel te bereiken, zocht ze vorig jaar contact met de Australische coach Cameron Watt van Trisutto. Dit team traint afwisselend in Australië en Zwitserland. Visser is op het moment van het interview even in Nederland, maar vertrekt

niet veel later weer naar Australië. Ze traint vijf à zes uur per dag. Ze heeft echt altijd zin om te trainen. Niets leuker dan lekker diep gaan. Visser vindt het heerlijk. Ze staat vroeg op, ze gaat vroeg naar bed. Soms ligt ze er om acht uur ’s avonds al in. Eenzaam en saai? Ach, Visser is er niet mee bezig. “Toen ik studeerde, zat ik veel in de kroeg hè? En ik sportte nauwelijks. Nu heb ik een ander leven. Ik eet heus wel eens een pizza, ik drink soms een biertje of een glas wijn. Ik heb veel vrienden die niet aan triathlon doen, zoals de meiden van mijn jaarclub of oud-huisgenoten. Als ze kunnen, komen ze kijken. Net als mijn ouders. In Maastricht waren ze er allemaal. Het is soms lastig om alle contacten te onderhouden, ik voel me vaak superschuldig dat ik niet altijd iets voor ze terug kan doen. En toch staan ze altijd voor me klaar.” Els Visser heeft de boel aardig onder controle en weet dondersgoed waar ze mee bezig is. Heel soms is er een ‘soort flashback’, zegt ze. “Ze komen onverwachts, eigenlijk alleen maar als ik in de zee zwem. Het is niet eens heel vervelend hoor, ik heb er ook geen nachtmerries van. Weet je? Natuurlijk was het geen leuke ervaring. Sterker, het was vreselijk om mee te maken. Maar ik probeer het positief te benaderen. Als ik op een strand sta en de zee in kijk, voel ik vooral dankbaarheid. Dat ik er nog ben, dat ik nu zo’n mooi leven mag leiden.”

TRANSITION

Del Mar, 1984. Bruce Norvall Verlaat de wisselzone om op de fiets te stappen. Beeld: trihistory.com/MikePlant

BLIK NA AR VOREN, SPIEREN A ANGESPANNEN EN DE LONGEN VOL LUCHT. TIJD OM A AN HET WERK TE GA AN. TIJD OM TE DOEN WAT JIJ HET LIEFSTE DOET.

WINTERSPECIAL

VOORWOOR D

TR A IN ING

TIPS

A F W ISSEL ING

OVERWINTEREN

BINNEN BETER WORDEN

WINTER HARD

ALTERNATIEVE TRAINING

Dromen over een nieuw triathlonseizoen

Trainen met Tacx

Tips om jou winterhard te maken

Doe in de winter eens wat anders!

TRANSITION

OVERWINTEREN

ijk jij ook zo uit naar het moment dat de klok verzet wordt en je weer daglicht hebt na kantoortijd? Als de sneeuwklokjes uitgebloeid zijn, de krokussen volop te zien zijn en de knoppen in de bomen komen? De lente een nieuw triathlonseizoen aankondigt en de wintertraining verruild kan worden voor race-voorbereidingen? Ik eigenlijk nog lang niet. Laatst sprak ik een triathlonvriendin en die had net als ik een bluesy-gevoel na afloop van het seizoen. Teveel hooi op de vork? Moeite met de balans tussen werk, gezin en sport? Dopamine-tekort? Gebrek aan daglicht? We kwamen er niet echt uit. Zeker is dat we allebei nog niet erg bezig waren met seizoen 2020, nieuwe doelen en motivatie om daarvoor te gaan trainen. Nu, een maand of wat later, bij het maken van deze editie van Transition, begint het toch weer een beetje te kriebelen. Stel nou dat ik volgend seizoen nog eens een stapje voorwaarts kan maken. Wat nou als ik toch weer een hele triathlon kan doen. En met mijn team kan strijden om de podiumplekken. Een regionale race naar mijn hand kan zetten. PR’s kan klokken. Bloemen mee naar huis kan nemen. Dromen over een nieuw triathlonseizoen mag altijd.

Voordat het zover is, moeten we eerst de lange winter weer door zien te komen. Tweede Paasdag begint het seizoen, in Arnhem. Tot die tijd helpen wij jou graag op weg met onze winterspecial. In het blad vind je een voorproefje met drie artikelen en op de geheel vernieuwde transition.nl (je hebt al wel een kijkje genomen hoop ik?!) krijg je deze winter nog veel meer leesvoer voorgeschoteld waarmee we jou helpen om straks fit en gemotiveerd aan de start te staan van weer een nieuw seizoen. Kijk bij de specials en dan vind je regelmatig nieuwe inspiratie, tips, goede ideeën en hulp van onze partners. Doen hè! Dan zien we elkaar fit, gemotiveerd en goed voorbereid als het nieuwe seizoen straks begint. Veel leesplezier… en lekker trainen! Martijn Keijsers Hoofdredacteur

Blijf doorlopend geĂŻnspireerd met artikelen over training, lifestyle, gezondheid en de mooiste avonturen uit onze sport op transition.nl #wijzijntriathlonNL

TRANSITION

Binnen

beter (worden) TRAINING

De tijd dat binnen trainen alleen voor professionals en de fanatiekste amateursporters weggelegd was, is lang voorbij. Ook het imago van geestdodend is niet meer van toepassing Je indoor trainer is een vriend geworden die het jaar rond zijn nut bewijst. En in de winter is je Tacx misschien wel je belangrijkste trainingsmaat.

Plan je progressie

Zodra de rustperiode, jouw offseason, voorbij is, begint het waarschijnlijk al te kriebelen om weer toe te gaan werken naar volgend seizoen. In de winter leg je daarvoor de basis en als je dat goed aanpakt, heb je daar het hele wedstrijdseizoen plezier van. Tacxen, of trainen op de indoor trainer, kan jou daarbij helpen. Een van de voordelen van binnen, in een gecontroleerde omgeving trainen, is dat je niet afhankelijk bent van weersomstandigheden zoals wind, gladheid en lage temperaturen, die trainingsplannen in de war kunnen schoppen. Ook kun je je voortgang heel makkelijk meten, waardoor je weet dat je geïnvesteerde tijd en energie straks ook zullen lonen als je weer de weg op gaat in de lente.

Om jouw training nuttiger te maken, is het verstandig om een trainingsplan te hebben. Misschien maak je gebruik van schema’s van een persoonlijke trainer, is er een clubcoach die programma’s wil maken, of leun je op de trainingsschema’s die bijvoorbeeld TrainingPeaks of Zwift aanbiedt. Wat je ook doet, zorg dat je toewerkt naar doelen die jou helpen om in je wedstrijdseizoen fit, sterk en snel te zijn. Het helpt je bovendien om alle uren binnen makkelijker weg te trappen als je weet waarvoor je het doet. Een belangrijk onderdeel van het meten van voortgang is testen. Voordat je met een schema begint bepaal je het uitgangspunt. Elke vier tot zes weken meet je je progressie en aan het eind van een trainingsblok kan een (virtuele) race jou helpen om te zien of de gestelde doelen binnen bereik gekomen zijn, of dat er nog extra werk nodig is.

Virtuele wereld Fietsen wordt gamen met een vakantie-

je met andere fietsers in een complete vir-

gevoel als je je in een van de vele virtuele

tuele wereld zoals Zwift of The Sufferfest.

werelden voor fietsers begeeft. Tacx

Zwift maakt van fietsen gamen. Terwijl

bood al lange tijd routes aan op iconische

je traint of aan virtuele races meedoet,

plekken. Beklim de Alpe dâ&#x20AC;&#x2122;Huez of een

spaar je voor nieuw materiaal en hippe

andere bekende Alpencol en de software

kleding. Ook kun je met je vrienden samen

zorgt dat het hellingprofiel automatisch

een virtuele rit maken en ondertussen bij-

aangepast wordt. Rijd de grote wieler-

praten via de chatfunctie. Of volg een voor

klassiekers, of ga met een professionele

jou op maat gemaakt trainingsprogram-

wielrenner op pad tijdens een parcours-

ma, gebaseerd op een ook door Zwift voor

verkenning. Ga een stap verder en begeef

jou georganiseerde FTP-test.

TRANSITION

Louis Delahaije Louis Delahaije (53) is head coach bij de NTB. Hij was performance manager van de wielerploeg LottoNL-Jumbo en begeleidt als trainer onder andere Annemiek van Vleuten en Marianne Vos. Delahaije is afgestudeerd bewegingswetenschapper.

NEO2T Smart Het paradepaardje van Tacx is de

2200 Watt vermogen en simulatie van

NEO2T Smart. Deze indoor trainer

hellingen tot 25%. Vergeleken met zijn

gebruik je in combinatie met je eigen

voorgangers is de NEO2T Smart stiller,

racefiets, tijdritmonster of mountain-

geeft hij een nog realistischer gevoel

bike. Uniek zijn onder andere de functie

tijdens beklimmingen en sprints, kun je

‘roadfeel’, waarmee je allerlei onder-

je pedaalslag met software naar keuze

gronden kunt simuleren, afdalingssi-

nauwkeurig analyseren en is de her-

mulatie, meetonnauwkeurigheid van

ontworpen as compatibel met nog meer

minder dan 1% zonder calibratie, tot

fietsen dan voorheen.

Maak het leuker

Binnen fietsen heeft bij veel fietsers lang het beeld van saai, geestdodend en afstompend gehad. Domweg malen op een al even dom apparaat, je moet er maar voor gemaakt zijn. Gelukkig helpt de techniek jou tegenwoordig om het een stuk leuker te maken. Je Tacx biedt veel meer inzicht dan vroeger. Meet eenvoudig je vermogen, analyseer je pedaalslag en werk aan je efficiëntie, koppel met hartslaggegevens en verrijk zo je analyse nog verder. Het is ook makkelijker om je trainingen gedisciplineerd te volbrengen, als je een duidelijke opdracht hebt. Transition vroeg twee trainers om hun mening daarover. Louis Delahaije, de head coach van de NTB, vindt Tacxen een erg goede trainingsvorm. “Je haalt gemakkelijk een hoge trapfrequentie op de Tacx. Dat is een goede prikkel voor je fietscoördinatie en dat is iets wat, zeker in de triathlon, onderschat wordt. Er wordt altijd heel erg gefocust op de metabole kant van de training en daarbij komt de neuromusculaire kant nogal eens tekort.” We trainen teveel op de energiehuishouding, met andere woorden en te weinig op aansturing, aldus Delahaije.

Peter Zijerveld Peter Zijerveld (64) is talentcoach van de jongens junioren wegrenners bij de KNWU. Hij werd in 1985 Europees kampioen triathlon en is voormalig profwielrenner.

Peter Zijerveld, oud-proftriatleet en tegenwoordig talenttrainer bij de KNWU, roemt de veelzijdigheid van de Tacx. Je kunt immers afwisselen zoveel je wilt. “Ik vind het een geweldig trainingsmiddel. Je kunt trainen op kracht, maar bijvoorbeeld ook op sprintjes. Je kunt hoogintensieve sets doen, of een wedstrijdje op Zwift, al naar gelang je zin hebt. Juist de afwisseling van al die trainingsvormen is mooi.” Voorbeelden van trainingen vind je deze winter op transition.nl maar beide coaches geven hier alvast een paar tips. Delahaije: “Werken aan je aansturing doe je bijvoorbeeld door het doen van staande en vliegende sprints van vijf tot tien seconden. En door frequentie-oefeningen.” Zijerveld vult aan: “Trainen op kracht kan door zittend of staand vanuit nagenoeg stilstand op een groot verzet vijftien seconden te sprinten. Daarna minstens drie minuten rusten en een keer of vier herhalen. Als je zo drie setjes doet, heb je een mooie krachttraining gedaan. Lange duurtrainingen op de indoor trainer raden de trainers af. Zijerveld: “ga voor je duurtraining gewoon lekker het bos in voor een toertochtje op de mountainbike of cyclocrosser. Mentaal veel minder belastend.” Zo kom je ook nog eens buiten deze winter!

Winterhard WINTERTIPS

De winter is voor veel duursporters een lastige tijd. Weinig daglicht om buiten te kunnen trainen, seizoensdoelen die verder weg lijken dan leuk is en koude omstandigheden waarin een griepje of een blessure op de loer ligt. Met TeamNLsupplier Zilveren Kruis Achmea stelden wij tips op om jou winterhard te maken. Voor je het weet is het lente. Illustratie Erik-Simon Strijk

Zilveren Kruis Zilveren Kruis is de grootste collectieve verzekeraar van Nederland. In samenwerking met

Daglicht is belangrijk!

Juist in de winter, als je vanwege kou, nattigheid en gebrek aan daglicht toch al geneigd bent veel uren binnenshuis door te brengen, is het belangrijk om ook naar buiten te gaan. Daglicht en frisse lucht houden je gemoed positief en helpen om somberte, die vaker dan in de zomer op de loer kan liggen, buiten de deur te houden. Als je in de ochtenduren gaat heb je het meeste baat bij het daglicht-effect. Ook zonder te sporten is het trouwens heerlijk buiten.

Eten en drinken

Als het koud is, hebben we sneller de neiging om weinig te drinken. Vooral tijdens het sporten moet je opletten. En wist je dat je met meer laagjes kleding aan ook meer calorieĂŤn verbrandt? Omvang, wrijving en gewicht van de kleding zorgen daarvoor. Blijf dus letten op je (sport)voeding.

Griep

Intensieve inspanningen zorgen een tijdelijke weerstandsvermindering. Je bent dan vatbaarder voor infecties, zoals de griep. Een verkoudheid is niet meteen een griep, maar wel een teken dat je op moet passen. Heb je alleen lokale verschijnselen boven de nek, dan hoef je die rustige duurtraining misschien nog niet direct van je programma te schrappen. Heb je koorts, spierpijn en een verhoogde rusthartslag, dan wordt sporten in welke vorm dan ook afgeraden. Tijd om uit te zieken en rust te pakken. Voor elke dag koorts zou je daaropvolgend nog minstens een dag niet moeten sporten, is het advies.

NOC*NSF en de NTB biedt Zilveren Kruis de Nationale Sportpolis aan. Als NTB-lid krijg je 5% korting op de basisverzekering, 10% korting op Aanvullende en Tandartsverzekering en kan er gebruik worden gemaakt van een gratis Extra Aanvullend Sportpakket. Zie ook: zk.nl/ntb

Herken de kwaal op tijd

Sporten en blessures lijken helaas onlosmakelijk verbonden. Bij een duursport als triathlon heb je niet zo zeer te maken met acute blessures maar meer met langzaam ontstaande blessures, door overbelasting. Deze blessures ontstaan vooral door het hardlopen, de meest

Daglicht en frisse lucht houden je gemoed positief en helpen om somberte, die vaker dan in de zomer op de loer kan liggen, buiten de deur te houden. Als je in de ochtenduren gaat heb je het meeste baat bij het daglicht-effectâ&#x20AC;?

blessuregevoelige sport is van de drie triathlondisciplines. Maar ook voor zwemmen en fietsen geldt, dat het voorzichtig opbouwen van de belasting belangrijk is om overbelasting te voorkomen. Lastig blijft, ook voor ervaren atleten, het onderscheid tussen pijntjes en blessures. Vooral bij hardlopen kun je maar beter extra alert zijn. Hou daarom in de gaten of je hardloopschoenen bij je loopstijl en getraindheid passen en of ze voldoende steun geven. Kuiten en scheenbenen kun je bijvoorbeeld ondersteunen door het dragen van compressiekousen.

TRANSITION

ALTERNATIE VE TR AINING AFWISSELING

Coaches zijn het erover eens dat multidisciplinaire training bijdraagt aan de ontwikkeling van een sporter. De grootste vijand voor het verbeteren van sportieve prestaties is immers altijd maar weer hetzelfde te doen. Doe dus in de winter eens wat anders!

TIP 1

Langlaufen

Er zijn tal van sporten die je als multisporter kunt beoefenen, die zowel uithoudingsvermogen, kracht, coördinatie als rompstabiliteit trainen. Net als langlaufen, waartoe we in Nederland maar zelden de kans krijgen, is het skiën op wieltjes (één voor, één achter) een goede allround training die een flink beroep doet op hart en longen. De technieken zijn hetzelfde als bij langlaufen – diagonaal, skaten, dubbelstok afzet. Door de actieve inzet van de stokken worden tegelijk verschillende rompspieren aan het werk gezet. Rolskiën kan een rol spelen in de blessurerevalidatie en is tevens een

ideale sport voor hardlopers die nog niet zo lang lopen om het aantal kilometers uit te breiden zonder de schokbelasting die bij de hardloopbeweging komt kijken. Doordat je op de gemiddeld 60 centimeter lange latten ook eenvoudig intervaltrainingen kunt doen, wordt de intensiteit bereikt van een vergelijkbare intervalsessie met hardlopen. TIP 2

Driedimensionaal

Duursporters zijn gewend om altijd in hetzelfde vlak te bewegen. Naar voren, naar voren, naar voren. Breek eens uit dat eenzijdige patroon met sportvormen die om driedimensionaal bewegen vragen. Ga eens boulderen in de klimhal, haal je squashracket of badmintonracket uit de kast, werk aan je core stability tijdens Pilates of verzamel je trainingsmaten voor een avondje ouderwets apenkooien in een gymzaal. In onder andere Amsterdam, Haarlem, Den Haag en Utrecht wordt dit tegenwoordig zelfs als ouderwetse groepsgymles aangeboden. Uiteindelijk maakt het niet zoveel uit waar je voor kiest. Alles wat jou helpt om uit dat eenzijdige patroon te komen, helpt om je lijf nieuwe prikkels te geven. In de meeste gevallen is spierpijn verzekerd en afhankelijk van de activiteit die je kiest, krijg je er nog een pittige workout voor je hart en longen bij.

TIP 3

ElliptiGo

Het zij je vergeven als je nog nooit van ElliptiGo, oftewel elliptisch fietsen hebt gehoord. De in 2010 geïntroduceerde ElliptiGo laat zich nog het beste vergelijken met de crosstrainer in de sportschool. Maar dan op twee wielen. En in de buitenlucht. Dat laatste is wel veel prettiger dan volledig afgestompt geen meter verder te komen en nodigt daardoor uit meer uren te maken. Je traint op de ‘stand-up bike’ net als op een crosstrainer hart en longen en omdat je staat en je evenwicht moet bewaren wordt ook een beroep gedaan op het bovenlichaam. Omdat het een low-impact training is, is het ook prima alternatief bij (loop) blessures. Door de smalle voetenstand lijkt de beweging op de traditionele manier van hardlopen. Het is daardoor ook geschikt om extra kilometers te maken voor sporters die nog geen grote loopomvang aankunnen, zoals wielrenners die in de wintermaanden eens wat anders willen doen dan fietsen. Door de heuvels in te gaan kan eventueel een krachtcomponent aan de training worden toegevoegd. TIP 4

Yoga

Yoga als training voor een duursporter? Het is minder vreemd dan je denkt. Van yoga is algemeen bekend dat het de fysieke gezondheid ondersteunt en ook een rustgevende werking heeft op de geest. Met verschillende vormen van yoga kunnen daarbij verschillende accenten worden gelegd. Mensen die intensief sporten kunnen daar eveneens hun voordeel mee doen. Stijve, korte spieren kunnen weer soepel worden; door een groter lichaamsbewustzijn wordt de coördinatie verbeterd en voorkom je blessures; en met yoga verhoog je de concentratie. Een betere adembeheersing zorgt verder voor een betere zuurstofopname en na inspanning leer je je beter ontspannen. Tot slot ondersteunt de diepe ontspanning van de spieren tijdens yoga het herstel van de spieren, terwijl krachtelementen tevens bijdragen aan de rompstabiliteit. Om echt effectief te zijn is wel enige vaardigheid nodig. In het begin zal je vooral met het juist uitvoeren van de yoga-oefeningen bezig zijn.

2020

ZONDAG HLMRMEER 17 MEI NIJMEGEN ZATERDAG 6 JUNI ZANDVOORT ZONDAG 14 JUNI AMSTERDAM ZONDAG 21 JUNI ZA. ROTTERDAM EN ZO.11 & 12 JULI OUDERKERK ZATERDAG 22 AUGUSTUS BOSBAAN ZATERDAG 26 SEPTEMBER

HLMRMEER NIJMEGEN ZANDVOORT AMSTERDAM ROTTERDAM OUDERKERK BOSBAAN

SCHRIJF JE VÓÓR 1 JANUARI IN, EN PROFITEER VAN DE 3 + 1 ACTIE TRI HARD Series is dé nationale triathloncompetitie van Nederland. Extra mooi: als je aan drie wedstrijden meedoet, doe je automatisch mee in de TRI HARD Competitie, waarin je binnen jouw Age Group mooie prijzen kunt winnen.