Transition #4 by Nederlandse Triathlon Bond

V R IJ W IL L IGER

Rachel Klamer

ITU Rotterdam

2016

klaar voor Rio

als helper

IN TERV IEW

ZIJ L IJ N

HISTOR IE

Ironman Maastricht

Olympische Spelen

vanuit het Team4Talent huis

vooruitblik en terugblik

“As an elite triathlete, I need the right training and racing gear to reach my full potential.”

CHOSEN BY CH A MPIONS V800 J AV I E R G Ó M E Z N O YA S P E C I A L E D I T I O N

Includes Universal bike mount + Cadence sensor Polar V800 is an advanced multisports GPS watch for serious sports enthusiasts and professional athletes who want to reach peak performance.

I N T EG R AT E D G P S AND BAROMETER

RUNNING CADENCE FROM THE WRIST

SWIMMING METRICS

RECOVERY S TAT U S

TRAINING LOAD

INHOUD 06 18 22 24 28 34

I nterview Rachel Klamer

Rio preview

Media

Low carb training

Vrijwilliger in Rotterdam

Fotograaf: Tommy Zaferes

COLOFON TRANSITION is het officiële magazine van de Nederlandse Triathlon Bond (NTB) met daarin aandacht voor triathlon, Run Bike Run en andere combiduursporten. De Nederlandse Triathlon Bond stelt zich ten doel de beoefening en het organiseren van multidisciplinaire duursporten te bevorderen en de belangen van de bij haar aangesloten leden (verenigingen, wedstrijdorganisaties, individuele leden) te behartigen. De NTB is aangesloten bij NOC*NSF, ETU en ITU. Transition magazine verschijnt zes keer per jaar. Het volgende nummer verschijnt in week 41 2016. —

38 42 44 46 52 53

Brittannia rules the age groups Juniorenpraat

Wereldbesttijd hele triathlon

Historie Triathlon op Spelen

H et Triathlongevoel van

C olumn Eigenwijzerman

Uitgever Nederlandse Triathlon Bond Hoofdredactie Roel Kerkhof Coranthijnestraat 22 / 9715 RH Groningen T 050 – 5715440 E roel@transition.nl Eindredactie Nederlandse Triathlon Bond Redactieraad Christie Brouwers, Martijn Keijsers, Jeroen Boot Medewerkers Delly Carr (fotografie), Marcia Jansen, Richard Jong-A-Pin, Marc van der Kort (fotografie), Pieter van der Meer, Janos Schmidt (fotografie), Norbert Veringmeier Art-direction & vormgeving Totenmetontwerpen.nl Jeroen Boot en Mirko Meerwaldt Aan dit nummer werkten mee Tekst: Jeroen Kreule Beeld: Jeroen Boot, Eric Brinkhorst, Tim Buitenhuis, Alex Caparros, Charlie Crowhurst, Mathilde Dusol, Simon Hoffman, Jero Honda, Sonja Jaarsveld, Jeroen Jumelet,

54 66 70 72 78 80

I ronman Maastricht

A llround: Marco van der Stel Werkplek

André Kwakernaat, Ingo Kutsche, David Pearce, Joern Pollex, Ludo van der Put, Carmen en Marthijn van Tellingen, Frank Wechsel, Tommy Zaferes, Pascal van der Zwalm, Jan Kruger, Christie Brouwers Beeld cover Tommy Zaferes Advertenties, verspreiding en druk Ying Media bv Zwarteweg 3 / 8603 AA Sneek T 06 – 10042999 E info@yingmedia.nl Abonnementen Leden van de Nederlandse Triathlon Bond krijgen Transition magazine zes keer per jaar gratis toegestuurd. Niet-leden betalen voor een los jaarabonnement € 37,-. Abonnees in het buitenland hebben de keuze tussen een digitale Transition (€ 37,- per jaar) of een gedrukt magazine thuisgestuurd krijgen (€ 70,30, inclusief verzendkosten).

Interview Joleen Hakker & Linda van Vliet Wisselzone

Spotlight

Jaarabonnementen worden tot wederopzegging aangegaan. Opzegging van een abonnement kan tot uiterlijk 1 december van het lopende abonnementsjaar, daarna wordt het abonnement automatisch met een jaar verlengd. Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van de eerstvolgende uitgave van Transition magazine te worden doorgegeven. Dit kan door een e-mail te sturen naar info@triathlonbond.nl of per post via Postbus 1267, 3430 BG Nieuwegein. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of vermenigvuldigd door middel van druk, digitaal of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de hoofdredactie.

TRANSITION

Rijen dik stonden de toeschouwers vier jaar geleden lang het parkoers van de triathlon tijdens de Olympische Spelen in Londen. Volgens schattingen waren het er zo’n 250.000. Ik stond ertussen. Twee uur voor de start was ik al gearriveerd om een goed plekje in Hyde Park te bemachtigen van waar ik in ieder geval het fietsen en lopen van dichtbij zou kunnen aanschouwen. Een perskaart bij het grootste sportevenement ter wereld zat er voor een vertegenwoordiger van een onbetekenend bondsblad (van een kleine sportbond bovendien) immers niet in. Ik wilde er toch een keer bij zijn en deze keer was het betaalbaar.

Ook nadien is het enthousiasme voor de triathlonsport er niet afgenomen. De BBC zendt Britse manches van de World Triathlon Series steevast rechtstreeks uit. Rachel Klamer en Marco van der Stel vertellen in dit nummer over de muur van geluid waar ze in juni in Leeds doorheen moesten lopen. In Nederland kennen we dergelijke taferelen niet. Daarvoor ontbreekt ondanks de internationale topprestaties van atleten als Yvonne van Vlerken, Bas Diederen en Rachel Klamer en de positieve ontwikkeling die de sport in de breedte doormaakt blijkbaar net die ene prestatie die de triathlonsport zowel bij media als publiek in de schijnwerpers plaatst.

Maar ik was te laat. Achter de dranghekken hadden de eerste rijen zich al gevormd. Met een beetje ellebogenwerk en veel geduld wist ik uiteindelijk toch een – ietwat ongemakkelijke positie – aan het hek te verwerven. Mijn buurman vertelde dat hij al om zes uur ’s ochtends aanwezig was. De race ging om half twaalf van start. Britten zijn sportgek, zeker als zo’n groot evenement in eigen land plaatsvindt. Bovendien was triathlon één van de sporten waarin Britse atleten tot de topfavorieten werden gerekend. De triathlon was één van de eerste sporten van de Londense Spelen waarvoor de tribunekaartjes uitverkocht raakten. Het mooie van de triathlon is op zo’n moment dat het één van de sporten is die je ook gewoon gratis kan kijken.

De Olympische Spelen zijn daarvoor het podium bij uitstek. Klamer ondervindt in het aantal media-aanvragen dat, mede gevoed door de eigen prestaties, de interesse richting de Spelen toeneemt. Met een topklassering in Rio zou dat voor de triathlonsport verzilverd kunnen worden. Wellicht dat dan volgend jaar bij de Grand Final van de World Triathlon Series in Rotterdam de atleten denken ‘wauw wat een mensen’ en is de NOS aanwezig om live verslag te doen. Een mens mag dromen. Rachel Klamer ook. Ik droom met haar mee.

Maar dat is zeker niet de enige verklaring waarom de triathlon zoveel bekijks trok. Succes zorgt voor grote belangstelling, zowel bij de media als het brede publiek. Wat opviel was hoe goed geïnformeerd veel toeschouwers waren over de triathlonsport en de gebroeders Alistair en Jonathan Brownlee. Ze losten die dag de hooggespannen verwachtingen in: Goud en brons. De kakofonie van juichende en schreeuwende mensen was bij elke passage van de Brownlees oorverdovend. De finish – die we op gehoor meekregen – was een gekkenhuis.

Zelf zal ik niet in Rio zijn. Te ver en te duur. Bovendien heeft Londen 2012 geleerd dat er zelf bij zijn geweldig is, maar dat je dan ook veel van de Spelen mist. Dit jaar zit ik weer gewoon voor de TV me te verwonderen over geweldige (en hopelijk schone) sportprestaties, mezelf van de zenuwen op te vreten als Nederlanders goed presteren en mee te huilen wanneer geëmotioneerde tranen vloeien van blijdschap of verdriet. 20 augustus staat daarbij rood in de agenda omcirkeld. Roel Kerkhof Hoofdredacteur

Beeld Janos Schmidt/ITU

IN DE SCHIJNWERPERS

TRANSITION

WINNEN IS BEL ANGRIJKER DAN MEEDOEN

EEN J A A R N A DE OLY MPISCHE SPEL EN IN L ONDEN O V ER W OOG R A CHEL K L A MER SERIEUS OM ME T DE T RI AT HL ONSP OR T T E S T OPPEN. Z E WA S RE GEL M AT IG GEBL E S SEERD EN DE PROGRE S SIE BL EEF UI T. K OMEND W EEK EINDE BEHOOR T DE 25 - J A RIGE T RI AT L E T E UI T BEUNINGEN IN RIO DE J A NEIRO T O T DE K A NSHEBBERS OP EEN T OPK L A S SERING T I JDENS H A A R T W EEDE OLY MPISCHE R A CE . V IER J A A R GEL EDEN WA S DEEL NEMEN BEL A NGRI JK ER D A N W INNEN, NU T ELT V OOR A L HE T RE SULTA AT. “BUI T EN DE T OP-10 F INISHEN Z OU EEN T EL EURS T EL L ING Z I JN.” Tekst Roel Kerkhof Beeld Tommy Zaferes

TRANSITION

lamer heeft reden om met de nodige verwachtingen op het witte zandstrand van Copacabana aan de start te staan. De laatste grote test voor de belangrijkste triathlon uit haar carrière tot nu toe verliep boven verwachting. Vorige maand stond ze in Hamburg voor het eerst op het podium in de World Triathlon Series. In een wedstrijd die haar in het verleden nooit zo goed lag – te bochtig en technisch en een sprintafstand bovendien – werd ze tweede achter haar Amerikaanse trainingsmaatje Katie Zaferes. De ochtend voorafgaande aan haar race had ze het er nog met haar Zuid-Afrikaanse vriend, wereldkampioen Run Bike Run Richard Murray, over gehad: Ze zou wel eens een keer op een WTS-podium willen staan. “Maar ik dacht dat dit eerder iets zou zijn voor na de Olympische Spelen of volgend jaar. Ik had zin in de wedstrijd, maar was ook zenuwachtig omdat ik al weer een tijdje niet

had geracet. Het gevoel bij het fietsen en lopen in de training was goed, maar het zwemmen ging niet zo lekker. Ik kwam echter goed voorin uit het water. Ik had het geluk dat ik tijdens het zwemmen nauwelijks klappen kreeg, wat bij eerdere wedstrijden wel vaak zo was. Fietsen en lopen gingen daarna geweldig.”

BEVESTIGING

De tweede plaats in Hamburg vormde tegelijk de bevestiging dat het traject dat dit jaar voor haar was uitgestippeld het juiste lijkt te zijn. Nadat Klamer zich vorig jaar september via een vijfde plaats in de Grand Final in Chicago en een zesde plaats in de eindstand van de World Triathlon Series al had verzekerd van een startbewijs voor de Olympische Spelen, verkeerde ze in de luxepositie dat ze haar hele voorbereiding kon afstemmen op pieken in Rio. In het jaarprogramma dat haar Canadese coach Joel Filliol in samenspraak met NTC-hoofdcoach Louis Delahaije daarom voor haar opstelde hoefde ze in het begin van het jaar dan ook nog niet in vorm te zijn. Voor de atlete zelf was dat soms best wel moeilijk. “Ik heb vaak wat tijd nodig om fit te raken. Dat weet ik ook van mezelf, maar toen ik in het begin van het jaar de tempo’s niet aankon en in de training niemand kon volgen, maakte ik me daar toch wel druk over.” Bovendien gingen de races in het begin van het jaar niet allemaal even goed. Bij de seizoensopening in Abu Dhabi viel ze uit – geen power in de benen –, in Mooloolaba was ze verkouden, in Kaapstad had ze slechte loopbenen en bij het EK in Lissabon reed ze lek. Tussendoor was er wel een vijfde plaats in Gold Coast. “Maar ik wil het liefst elke wedstrijd goed zijn en mezelf bewijzen. Ik sta niet graag aan de start als ik niet top ben”, zegt Klamer daarover. “Joel zegt dan wel elke keer: Geeft niet, je moet nu ook nog niet pieken, maar ik ben nu eenmaal een twijfelaar. Mijn tweede plaats in Hamburg gaf positiviteit: Nog vijf weken te gaan en dan er tegenaan. Tegelijk was er na afloop ook het idee dat ik vooral geluk had gehad met het zwemmen. Ik zeg altijd dat ik een engeltje en een duiveltje op mijn schouder heb. De één zegt: Je gaat er vol tegenaan, de ander zegt: Het zal toch niet lukken. Zelfs vlak voor de start. Dat gevoel is pas weg als ik het water in duik.”

TRAININGSGROEP JOEL FILLIOL

Klamer traint inmiddels ruim 2,5 jaar bij de internationale trainingsgroep van Joel Filliol. Die had al eens olympisch succes met het zilver van Simon Whitfield tijdens de Spelen van Beijing en heeft in Rio liefst negen van zijn atleten aan de start staan. Richard Murray, de Spanjaard Mario Mola, Katie Zaferes en ook Rachel Klamer zijn uit die groep de voornaamste kandidaten voor een top-

klassering. Ze sloot aan bij de groep op een moment dat haar nog jonge triathlonloopbaan in het slop dreigde te geraken. De atlete werd in Alanya weliswaar verrassend Europees kampioene, maar was vaak geblesseerd – ze had verschillende stressfracturen – en leek onvoldoende belastbaar voor topsport. De voormalig hardloopster liep zelfs langzamer dan toen ze op achttienjarige leeftijd met triathlon begon. Ze twijfelde of ze wel door moest gaan. “Ik heb toen wel eens gedacht dat ik er maar mee moest stoppen, dat topsport misschien niet bij mij paste en dat ik maar weer moest gaan studeren. Dat ik constant geblesseerd was hielp niet mee. Of ik moest het over een totaal andere boeg gaan gooien. Ik had sinds een jaar een relatie met Richard en die trainde bij Joel. Dat werd de nieuwe uitdaging.” Het klikte met Filliol en onder zijn begeleiding werd heel voorzichtig de loopbelasting

“Ik heb vaak wat tijd nodig om fit te raken. Dat weet ik ook van mezelf, maar toen ik in het begin van het jaar de tempo’s niet aankon en in de training niemand kon volgen, maakte ik me daar toch wel druk over.”

opgevoerd en in 2015 mondde dat uit in het meest constante seizoen uit haar carrière. Klamer noemt daar verschillende redenen voor. “Allereerst bleef ik blessurevrij, maar ik zat ook prettiger in mijn vel. Ik heb wat meer vertrouwen gekregen dat als het de ene dag niet gaat, het de volgende dag weer beter kan gaan en er is meer focus. Ook is er een beter dagelijks ritme. Ik ben een sociaal type. Het contact met ouders, familie en vrienden vind ik belangrijk, maar contact houden was lastig als ik van huis was. De meeste van hen kwamen pas online als ik naar bed moest omdat ik de volgende dag vroeg moest zwemmen. Nu begint geen enkele training voor half negen ’s morgens. Ik heb nog steeds geen ‘normale’ baan, maar ik begin in ieder geval wel gelijk met anderen.”

OP VOEDING LET TEN

Daarnaast ging ze beter op haar voeding letten. “Op het NTC kregen we wel adviezen van een sportdiëtist, maar ik onderschatte

010

TRANSITION

011

het belang ervan. Ik at te weinig en verkeerd. Nu ben ik daar meer dan ooit mee bezig: Veel eiwitten en veel groenten. Ook maakte ik eerder nooit gebruik van een masseur. Ik zag het nut er niet van in. Richard wel. En een goed voorbeeld doet goed volgen.”

“Ik zal in de training geen persoonlijke records lopen. Juist in de wedstrijden komt er bij mij wat extra’s bij.”

En dan is er het hoge niveau van de groep atleten waarmee ze nu vrijwel dagelijks traint. “De enige manier om te groeien is door af en toe uit je comfortzone te worden gehaald. Dat bereik je door met snellere atleten dan jezelf te trainen.” Dat blijken in de dagelijkse trainingspraktijk de meeste andere atleten uit de Filliol groep te zijn. Dat komt, bekent Klamer, ook wel een beetje doordat ze zelf eigenlijk niet zo’n trainingsbeest is. “Ik zal in de training geen persoonlijke records lopen. Juist in de wedstrijden komt er bij mij wat extra’s bij.”

kaars sterke en zwakke punten. We maken niet echt afspraken met elkaar, maar voor bijvoorbeeld de wedstrijd in Hamburg had ik wel met trainingsgenoot Rebecca Robisch afgesproken dat we elkaar zouden helpen waar dat kon. Tijdens het zwemmen kreeg ik daardoor minder klappen: Ik lag links van haar zodat ik me over die kant geen zorgen hoefde te maken, omgekeerd gold hetzelfde.”

De atleten volgen in grote lijnen hetzelfde programma, maar wel aangepast op het individu. “Daardoor trainen we meestal in kleinere groepjes, maar ik train ook vaak alleen. Dit past bij me. Ik train met atleten die ook mijn concurrenten zijn, maar we hebben ook allemaal hetzelfde doel en doen ook dezelfde races, waardoor we in dezelfde periode reizen, taperen en pieken. In wedstrijden heb je er soms ook voordeel van. Je kent el-

Transition spreekt Klamer vijf dagen na haar mooie tweede plaats in Hamburg. Samen met vriend Richard zit ze in de warmte van een auto voor de lobby van het appartementencomplex in Les Angles, waar ze met Filliol’s trainingsgroep op hoogtestage zijn. Les Angles, niet meer dan een klein gehucht, ligt op 1.650 meter hoogte, niet ver van het bekendere Font Romeu. De dichtstbijzijn-

HOOGTESTAGE LES ANGLES

012

TRANSITION

de supermarkt is 20-30 minuten rijden. De lobby van het complex is de enige plek met internetverbinding, maar sluit om zeven uur ’s avonds de deuren. Het is om acht uur ’s avonds koud buiten, zo hoog in de Pyreneeën. Dus zitten ze als ze ’s avonds het internet op willen saampjes in de auto. Het heeft die dag zelfs even gehageld. “Maar over het algemeen zijn de omstandigheden goed hoor”, bezweert Klamer. Er staan nog twee auto’s voor de lobby geparkeerd. In de auto naast die van Klamer en

Op de voorlaatste dag van de Spelen is dan de olympische triathlon voor de vrouwen. “Dat is wel een beetje jammer, want daardoor zal ik weinig van de Spelen kunnen zien.”

Murray zit coach Filliol. Via Skype bereiken geluiden van kwetterende vogeltjes en spelende kinderen Nederland. “Ik vind het allemaal prima”, zegt Klamer. “Zo worden we ook niet teveel afgeleid.” Het is een ‘rustdag’ geweest. “Uurtje fietsen, rompoefeningen en vijf kilometer tempo’s zwemmen”, lacht ze. Een ‘normale’ trainingsdag in Les Angles ziet er echter eerder als volgt uit: Nadat om 7.40 uur de wekker gaat, volgt na een licht ontbijt een zwemtraining van gemiddeld 75 minuten met 4-5

013

PALMARES 2009

2de EK junioren Holten 3de WK junioren Gold Coast 1ste ETU Cup Alanya

2010

3de World Cup Huatulco 1ste ETU Cup Alanya

2011

1ste ETU Cup Holten 1ste ETU Cup Alanya

2012

5de WTS Madrid 1ste ETU Cup Holten 6de WTS Grand Final Auckland

2013

1ste EK olympische afstand Alanya 2de EK <23 Holten 3de World Cup Alicante

2014

10de WTS Auckland 1ste ETU Cup Holten 1ste World Cup Tiszaujvaros 10de WTS Grand Final Edmonton

2015

6de WTS Gold Coast 2de European Games Baku 1ste ETU Cup Holten 5de WTS Hamburg 8ste WTS Stockholm 9de Olympic test event Rio de Janeiro 5de WTS Grand Final Chicago 6de eindstand World Triathlon Series 2de World Cup Cozumel

2016

5de WTS Gold Coast 7de WTS Leeds 2de WTS Hamburg

kilometer interval. Soms worden meteen na de zwemtraining rompstabiliteitsoefeningen gedaan aangezien het krachthonk bij het zwembad is. Een andere keer wordt in een half uurtje teruggelopen naar het appartementencomplex voor het tweede ontbijt. Rond lunchtijd staat een fietstraining op het programma die één tot vier uur kan duren. Dan wordt er weer gegeten en is het tijd voor rust. Vanaf vijf uur ’s middags wordt de trainingsdag dan afgesloten met een looptraining van 1-1,5 uur. Rustige lange duurlopen

worden zelden gedaan, veelal zitten er tempoblokken in van bijvoorbeeld 4 x 8 minuten. Ook in een baantraining kan tot wel 18 kilometer worden gelopen. Rond acht uur ’s avonds is het dan tijd voor het avondeten. Op de dagen dat Richard dat klaarmaakt ligt Rachel op de massagetafel en als Rachel het diner prepareert worden de spieren van Richard gekneed.

PUNTJES OP DE I

De hoogtestage van vijf weken – kort onderbroken voor de race in Hamburg – moet Klamer in topvorm naar Rio brengen. Ze vaart daarbij blind op het pad dat door Filliol en Delahaije voor haar is uitgetekend. “In het begin heb ik wel eens mijn twijfels gehad over het nut van hoogtestages, dacht ik dat ze niet zoveel hielpen. Ik had vaak moeite met de omschakeling. Omdat we deze keer een lange periode op hoogte zijn gebleven kon ik de eerste twee weken de trainingen rustig beginnen om pas daarna de tempo’s verder op te bouwen. Ik heb nooit eerder zo’n goed gevoel gehad op hoogte en de wedstrijd in Hamburg heeft laten zien dat een hoogtestage dus wel werkt.” Na haar verblijf op hoogte daalde Klamer twintig dagen voor de olympische race in Rio af naar het Noord-Spaanse Banyoles (vlakbij Girona) voor de laatste puntjes op de spreekwoordelijke i. “Het is er altijd goed weer en we hebben daar eerder getraind. Je wilt op zo’n moment niet naar een onbekende plek.” Op 15 augustus vliegt ze dan via Amsterdam naar Rio de Janeiro. De Spelen zijn op dat moment al tien dagen bezig. Vervolgens is ze twee dagen in het olympisch dorp om dan de laatste twee nachten voor de race vlakbij de wedstrijdlocatie te verblijven. “Het is dertig kilometer van het olympisch dorp, maar ze verwachten verkeerschaos.” Op de voorlaatste dag van de Spelen is dan de olympische triathlon voor de vrouwen. “Dat is wel een beetje jammer, want daardoor zal ik weinig van de Spelen kunnen zien. Ook de wedstrijd van Richard niet, want die racet twee dagen eerder. Hij geeft zelf aan dat hij dan toch zo gefocust zal zijn dat hij niet zal merken of ik er ben. Ik stuur mijn ouders, broer en zus wel om hem toe te schreeuwen!”

RACESCENARIO RIO

De Amerikaanse Gwen Jorgensen is de topfavoriete voor olympisch goud, maar is te verslaan als de concurrentie de handen ineen slaat en met een kopgroep wegblijft. Dat is dit jaar al twee keer gebleken, waaronder in Hamburg, waar de wereldkampioene als derde finishte achter Klamer. “Ik hoop in de laatste weken nog een paar stapjes te hebben gezet voor net zo’n goede race in Rio, al is het meeste werk natuurlijk al gedaan. Jorgensen is verslaanbaar, maar dan moet je wel ander-

014

TRANSITION

halve minuut voorsprong hebben. Voor mij is het belangrijk dat ik erbij zit met het zwemmen.” De algemene verwachting is dat er op het pittige en technische fietsparkoers in Rio verschillen kunnen worden gemaakt. Een kansrijk scenario is dat zich al in de eerste ronde een kopgroep zal vormen wanneer de atleten vanuit het water vrij snel het eerste stuk klimmen voor de wielen krijgen. Daarin wordt alles verder uit elkaar wordt getrokken. Na een behoorlijk technische afdaling komt een scherpe bocht naar rechts waarna weer een korte beklimming volgt. “Daar zal het grootste gat vallen”, denkt Klamer, die bij het olympisch test event in Rio vorig jaar als negende finishte. Het schrikt haar niet af. “Het parkoers ligt me niet beter of slechter dan andere parkoersen. Ik kan tegenwoordig eigenlijk op alle parkoersen wel goed uit de voeten. Hamburg was nooit mijn wedstrijd en nu werd ik daar tweede. Mijn fietsen is de afgelopen jaren sterk verbeterd, onder andere dankzij de bochten- en daaltrainingen van Oscar Saiz. Trainen in de bergen helpt natuurlijk ook. Ik begin in ieder geval niet meer met knikkende knieën aan een afdaling zoals vroeger. Om niet te vallen ben ik nu eerder voorzichtiger met dingen als in bad stappen. Je zal maar uitglijden. Dergelijke ongelukjes hebben vaak grote gevolgen. Van mij mag het warm zijn in Rio, dan presteer ik over het algemeen goed. Zolang het maar niet te koud wordt –

minder dan 15 graden Celsius – maar die kans is klein.”

LESSEN LONDEN

Kwalificatie voor Londen vier jaar geleden was voor de toen 21-jarige Twentse een race tegen de klok. Het was mede de oorzaak van de reeks blessures waarmee ze te kampen kreeg. De atlete die nu aan de start staat is – ondanks de altijd aanwezige twijfels – zelfbewuster, sterker, rijper en volwassener. “Ik sta er nu totaal anders voor dan in Londen 2012. Toen verwachtte niemand wat van me, al was ik zelf wel heel teleurgesteld met het resultaat, 36ste. Toen ik daar op het ponton stond was mijn eerste reactie: Wat een mensen. Het lijkt op wat de renners in de Tour de France meemaken.”

015

“Er is geen wedstrijd waarin je er zo aan wordt herinnerd dat je voor je land uitkomt dan de Olympische Spelen.”

“Inmiddels ben ik dat wel meer gewend. In Hamburg staan ook altijd veel toeschouwers en de race in Leeds waar ik vlak voor mijn hoogtestage zevende werd was nog heftiger. Wel komt bij de Spelen natuurlijk nog wat extra druk kijken. Normaal presteer je voor jezelf, je land en je sponsor. Er is echter geen wedstrijd waarin je er zo aan wordt herinnerd dat je voor je land uitkomt dan de Olympische Spelen. Maar uiteindelijk is er niemand die het zo graag wil als ikzelf. Als ik twintigste of dertigste wordt in Rio, dan is iedereen dat zo weer vergeten. De enige die daar dan wakker van ligt ben ikzelf. En mijn ouders misschien.” “In Londen was meedoen belangrijker dan winnen. Zo zie ik dat nu niet meer. Nu telt het

resultaat. Ik zal echt ontevreden zijn als ik niet in de top-tien finish. De top-vijf zou mooi zijn. Het zal me verschrikkelijk pijn doen als ik juist dan mijn dag niet heb. Een slechte dag in de World Triathlon Series is ook niet leuk, maar dan volgt er snel een herkansing. De Olympische Spelen zijn maar eens in de vier jaar. Misschien moet ik daar maar niet teveel over nadenken.” Intussen loopt het tegen half tien ’s avonds. We hebben mazzel gehad; de Skype-verbinding is geen enkele keer weggevallen. Richard vraagt aan Rachel of het nog lang duurt. Hij is moe en wil gaan slapen. Hij heeft gelijk: Rusten is net zo belangrijk als hard trainen. Bedankt Rachel en succes!

016

ADVERTORIAL

GIRO AEROHE AD

De snelste tijdrithelm ooit IN 1985 WAREN WE ÉÉN VAN DE EERSTE MERKEN DIE PIONIERDE MET AERODYNAMISCHE HELMEN. IN DE AFGELOPEN DERTIG JAAR KREEG DE ADVANTAGE, WAARMEE HET VOOR ONS ALLEMAAL BEGON, VERSCHILLENDE OPVOLGERS. MET DE NIEUWE GIRO AEROHEAD ULTIMATE MIPS™ HEBBEN WE NU EEN VOLGENDE STAP GEZET.

Onze snelste helm ooit werd ontwik-

Je helm is leverbaar in twee uit-

keld in de windtunnel en getest op

voeringen. De Aerohead™ Ultimate

de baan, maar heeft zich ook al in de

MIPS en de Aerohead MIPS™. De

praktijk bewezen: Rohan Dennis won

Aerohead™ MIPS bied je als triatleet

er vorig jaar de in Utrecht verreden

of Run Bike Run atleet meer ventilatie

openingstijdrit van de Tour de France

om je hoofd in het heetst van de strijd

mee. Maar ook jij kan er je droom om

koel te houden. De Ultimate is van

de allersnelste te zijn en je fietson-

TeXtreme™ carbonvezel gemaakt

derdeel in de triathlon of Run Bike

wat dunner, lichter en sterker is dan

Run te verbeteren. Wij helpen je daar

‘gewoon’ carbon.

graag bij.

017

We hebben alle beschikbare middelen gebruikt om een tophelm te creëren, die niet alleen uiterst veilig en zeer snel is, maar ook licht, comfortabel en fraai vormgegeven. Dat hebben we bereikt door:

Voor de Giro Aerohead™ Ultimate de schaal te maken van

Het Multidirectional Impact Protection System (MIPS),

ZEISS® Optics een aerodynamisch gevormd vizier

TeXtreme™ carbonvezel, dat lichter

een technologie waarmee de helm

voor onze helm te laten maken die

en sterker is dan andere carbon soor-

ten opzichte van het hoofd vrij kan

je rondom helder en vrij zicht beidt.

ten. Door de TeXtreme™ carbonvezel

bewegen. Je hoofd is daardoor beter

Een magnetische sluiting houdt

zijn we in staat de Ultimate MIPS™

beschermd tegen de impact van een

het oogscherm op zijn plaats maar

nog compacter vorm te geven waar-

valpartij.

het kan toch gemakkelijk worden

door de aerodynamische efficiency

verwijderd of worden weggeborgen in

optimaal is.

de ‘flip-up’ positie — handig voor een snelle wissel.

018

TRANSITION

Vooruitblikken: Rio DEZE WEEK VINDEN TIJDENS DE OLYMPISCHE SPELEN IN RIO DE JANEIRO DE BEIDE TRIATHLONRACES PLAATS. TIJDENS DE EERSTE DRIE OLYMPISCHE RACES WAREN DE VERRASSINGEN NIET VAN DE LUCHT, IN LONDEN VIER JAAR GELEDEN WERDEN FAVORIETENROLLEN WEL WAARGEMAAKT. HOE GAAT HET DEZE KEER? TRANSITION KIJKT IN DE GLAZEN BOL OM TE BEPALEN WIE DE KANSHEBBERS ZIJN OP EREMETAAL. PREVIEW

Tekst Roel Kerkhof Beeld Delly Carr/Janos Schmidt/ITU Mario Mola

ij de mannen wordt net als vier jaar geleden in Londen vooral een duel verwacht tussen Spanje en Groot-Brittannië als het gaat om de podiumplaatsen. Toen bestond het podium uit Alistair Brownlee (goud), Javier Gomez (zilver) en Jonathan Brownlee (brons). Vijfvoudig wereldkampioen Gomez behoorde ook nu weer tot de favorieten, maar de 33-jarige Spanjaard brak vorige maand door een ongelukkige val op weg naar huis van een fietstraining een elleboog waardoor hij zijn droom om na een vierde plaats in Beijing en het zilver in Londen olympische kampioen te worden in duigen viel.

WEER DE BROWNLEES?

Alistair Brownlee lijkt daardoor weer de topfavoriet, ook al kende hij de afgelopen jaren de nodige ups en downs. Na de Spelen van Londen werd hij lange tijd geplaagd door terugkerende enkelblessures, die het gevolg waren van een te snelle revalidatie van een ingescheurde achillespees die hij zes maanden voor die Spelen opliep. Brownlee veroverde goud voor eigen publiek, maar bleef daarna kwakkelen met zijn linkerenkel (wat hem overigens niet hinderde om in de tussentijd zeven WTS-races op zijn naam te schrijven).

Eind augustus vorig jaar liet hij zich dan eindelijk opereren aan zijn enkel om in het nieuwe olympische jaar weer helemaal fit te kunnen zijn. De comeback in Gold Coast in april van dit jaar verliep met een 36ste plaats niet bepaald hoopgevend. Daarna won hij echter in zowel Leeds als Stockholm met een ouderwets sterk looponderdeel. En als resultaten uit het verleden een garantie geven voor de toekomst, dan zit het voor de oudste Brownlee (28) wel snor: Voor zijn goldrush in Londen bleek één overwinning na zijn comeback al toereikend. Net als in Londen hoopt de olympisch kampioen weer op het podium te staan met zijn twee jaar jongere broer Jonathan. Dat was trouwens al een unieke prestatie. Sinds 1908 was dat niet meer voorgekomen in een individuele sport op de Olympische Spelen. In de twee laatste WTS-races die Alistair won werd Jonathan overigens tweede. Jonathan Brownlee eindigde sowieso in al zijn vier races dit jaar op het podium, de laatste van zijn negen overwinningen in de World Triathlon Series dateert echter alweer van april vorig jaar. Zijn uitgangspunt voor Rio: Als ik mijn broer kan verslaan dan zal dat goed voor goud zijn.

019

ALS RESULTATEN UIT HET VERLEDEN EEN GARANTIE GEVEN VOOR DE TOEKOMST, DAN ZIT HET VOOR ALISTAIR BROWNLEE WEL SNOR.

SPA ANSE UITDAGERS

Of dat zo vanzelfsprekend is, is natuurlijk maar de vraag, want met Fernando Alarza en Mario Mola staan twee concurrenten aan de start die hem eerder dit jaar al klopten in de World Triathlon Series. Beiden bleven hem voor in Gold Coast, Alarza in Kaapstad. Het betekende tegelijk de eerste WTS-zege van de 25-jarige uit een zwemfamilie afkomstige Alarza, die door een sterk seizoen tot nu toe zowel in de WTS-tussenstand als de ITU Points ranking op de tweede plaats staat. In beide rankings moet hij echter wel zijn één jaar oudere landgenoot Mola voor zich dulden. Mola is tot nu toe dit jaar het meest succesvol geweest. Hij was dit jaar al de sterkste in de World Cup in Mooloolaba en won liefst WTS-races: in Abu Dhabi, Gold Coast, Yokohama en de laatste race voor de Spelen in Hamburg. Eerder had hij 2015 al afgesloten met de zege in de WTS Grand Final in Chicago. Met zes zeges in zeven races heeft hij een serie resultaten neergezet van Brownlee cq Gomez-allure en mag dus zeker tot de topfavorieten voor het podium en wellicht het goud worden gerekend. Mola behoort overigens tot de trainingsgroep van Joel Filliol waartoe ook Rachel Klamer en Richard Murray behoren. De Zuid-Afrikaanse vriend van Klamer is dankzij zijn loopkwaliteiten een gevaarlijke outsider. Hij brak begin april een sleutelbeen, veroverde amper twee maanden later de wereldtitel Run Bike Run en liet met een tweede plaats in Hamburg zien weer terug te zijn (later werd hij wel gediskwalificeerd vanwege het niet juist achterlaten van zijn wisselplek). En bij afwezigheid van Nederlandse mannen supporteren we — net als bij het EK voetbal — natuurlijk voor onze zuiderburen die met twee atleten aan de start verschijnen. Misschien kunnen Marten van Riel en Jelle Geens voor een toptien klassering gaan.

JORGENSEN TOPFAVORIET VROUWEN

Bij de vrouwen zijn alle ogen gericht op Gwen Jorgensen. De voormalig accountant van Ernst & Young koestert evenwel slechte herinneringen aan haar eerste Olympische Spelen. In Londen reed ze leek en finishte ze vervolgens in de achterhoede. Vanwege een relatief zwak zwemonderdeel behoorde ze toen echter niet tot de kanshebbers. Dat zwemmen is daarna sterk verbeterd en te voet is er niemand sneller dan de 30-jarige Amerikaanse. Een marge van een minuut of meer met de concurrentie was daarbij geen uitzondering. Vorig jaar won de wereldkampioene van 2014 en 2015 zelfs alle races waaraan ze meedeed.

020

TRANSITION

Dit jaar leed ze echter al twee keer een nederlaag nadat het verschil met een kopgroep onoverbrugbaar bleek. In Gold Coast maakte de Britse Helen Jenkins een einde aan de dertien races lange winning streak van Jorgensen, een record. Opvallend genoeg was Jenkins ook de laatste die haar had geklopt voordat ze aan haar zegereeks begon. Na haar tweede plaats in Kaapstad pakte ze de draad weer op met winst in Yokohama en Leeds (waardoor de teller inmiddels op zeventien WTS-overwinningen staat, ook weer een record), maar in Hamburg werd ze andermaal geklopt, nu door haar landgenote Katie Zaferes en onze eigen Rachel Klamer.

BIJ DE

STERK BRITS TEAM

VERSLAAN.

Een vluchtgroep biedt dus kansen om haar te verslaan. Daarbij mag wat worden verwacht van de sterke Britse ploeg die naast Jenkins bestaat uit Non Stanford en Vicky Holland. Voor deze atletes was het al een strijd om überhaupt in de olympische ploeg te komen. Grootste slachtoffer van de onderlinge strijd werd Jodie Stimpson, de nummer twee in de tussenstand van de World Triathlon Series, die juist op de kwalificatiemomenten minder presteerde.

VROUWEN ZIJN ALLE OGEN GERICHT OP GWEN JORGENSEN, MAAR EEN VLUCHTGROEP BIEDT KANSEN OM HAAR TE

De 32-jarige Jenkins is de meest ervaren triatlete van het trio. De wereldkampioene van 2008 en 2011 behoorde vier jaar geleden voor eigen publiek bij de topfavorieten, maar door een knieblessure — die ze geheim had gehouden voor de buitenwereld — was ze niet topfit en werd ze vijfde. Ook de afgelopen jaren kwakkelde ze vaak met haar fysiek, tot ze in Gold Coast opeens Jorgensen klopte. Hartsvriendinnen Stanford (27), wereldkampioene in 2013, en Holland (30) — die samen een huis delen in Leeds — draaien echter ook al een tijdje mee op het hoogste niveau en hebben onder meer tijdens de Grand Final in Chicago en het olympische test event in Rio vorig jaar laten zien als enigen het loopniveau van Jorgensen te kunnen benaderen. De meest opvallende atlete in de World Triathlon Series dit jaar was echter Flora Duffy. De 28-jarige atlete van Bermuda (met 65.000 inwoners het kleinste van de olympische triathlonlanden) gaat aan de leiding in de tussenstand van de World Triathlon Series. Ze verbeterde zich dit jaar steeds verder van vierde in Abu Dhabi en Gold Coast, derde in Kaapstad en tweede in Leeds naar haar eerste winst in Stockholm.

021

Wat, waar, wanneer De beide olympische triathlonraces in Rio de Janeiro vinden deze week plaats. De mannen zijn op donderdag 18 augustus als eerste aan de beurt. Zij starten om 11 uur ‘s morgens lokale tijd. Het is dan 4 uur ’s middags in Nederland. Voor de vrouwen, met Rachel Klamer, klinkt het startschot op zaterdag 20 augustus eveneens om 11 uur ’s morgens lokale tijd. De start vindt plaats bij Fort Copacabana aan de zuidzijde van het wereldberoemde vier kilometer lange zandstrand van Copacabana, wat ook de wedstrijdlocatie is voor het wegwielrennen en het marathonzwemmen. Na één grote ronde van 1.500 meter zwemmen in (naar gehoopt mag worden een schone) zee, volgen acht ronden van 5 kilometer fietsen. De fietsronde is lastig met twee venijnige klimmetjes en twee keerpunten op de boulevard. Na vier ronden van 2,5 kilometer lopen op de promenade worden de medailles verdeeld in het tijdelijk triathlonstadion bij Fort Copacabana. Drie weken later maakt op dezelfde locatie de paratriathlon haar debuut op de Paralympische Spelen. Op zaterdag 10 september behoren Jetze Plat en Geert Schipper in de klasse PT1 tot de medaillekandidaten. Zij gaan om 10 uur ’s morgens van start. Een dag later gaat Joleen Hakker (klasse PT5, visueel beperkt) samen met guide Linda van Vliet voor een topklassering. De triathlon van de paratriatleten bestaat uit 750 meter zwemmen, 22 kilometer

POSTUUM EERBETOON

Een belangrijke outsider is Andrea Hewitt. De 34-jarige Nieuw-Zeelandse is al vele jaren een vaste waarde in de internationale top en behoort steevast tot de podiumkandidaten. In Beijing werd ze achtste, in Londen zesde. Eind vorig jaar kreeg ze een groot verlies te verwerken toen haar vriend, de Franse triatleet Laurent Vidal, de nummer vijf van de Spelen in Londen, na een hartaanval overleed. Ze kwam dit jaar sterk terug met podiumplaatsen in Gold Coast en Stockholm. Misschien kan er in Rio een mooi eerbetoon volgen. Verder zal rekening moeten worden gehouden met de beide Amerikaanse vrouwen Sarah True en Katie Zaferes. Beiden waren vorig jaar goed voor verschillende podiumplaatsen, maar waren dit jaar wat minder op dreef tot Zaferes in Hamburg won door trainingsmaatje Klamer te kloppen. Gesterkt door dit resultaat ziet Klamer zichzelf

fietsen/handbiken en 5 kilometer lopen/wheelen.

inmiddels ook als kanshebber voor een topklassering (zie ook het interview op pagina 06). En dan is het de vraag hoe titelverdedigster Nicola Spirig ervoor staat. De vijfvoudig Europees kampioene en winnares van de European Games brak in maart in Abu Dhabi drie vingers bij een massale valpartij op de fiets en was daarna niet meer te zien in de World Triathlon Series. Wel werd ze Zwitsers kampioene, liet ze persoonlijke records noteren in 3.000 meter races en was ze succesvol in Ironman 70.3 races. Dat laatste was ook het geval in de aanloop naar haar olympische titel vier jaar geleden…

022

TRANSITION

INSPIRATIE VAN OVER DE HELE WERELD MEDIA

Boek

Swim Bike Run

Twee jaar na het olympisch goud en brons van Alistair en Jonathan Brownlee in Londen vertelt het boek Swim, Bike, Run: Our triathlon story het verhaal van twee dunne jongens van het platteland van Yorkshire die de triathlonwereld veroverden. De beide broers vertellen over hun onderlinge band als trainingspartners, maar ook rivalen, over hun successen, maar ook over hun moeilijke momenten. Het boek is tegelijk een triathlongids met tips over training, voeding, blessures en de mentale benadering van de triathlonsport.ISBN 9780670923120

TriRadar

Online

De Britse triathlonsport is booming en dat vertaalt zich in verschillende triathlonbladen en -websites aan de andere kant van de Noordzee. Eén van de populairste sites is TriRadar, dat gekoppeld is aan het magazine Triathlon Plus en zich met name richt op beginnende triatleten en age groupers. Je vindt er naast het laatste triathlon-

App

Eetmeter vetten, eiwitten en koolhydraten. Met het be-

nieuws onder meer reviews van

Gezond eten is voor een sporter van essenti-

weegdagboek kun je ook nog eens bijhouden hoe-

tal van triathlonmaterialen, uit-

eel belang. Maar hoe weet je nu of je dagelijks

veel calorieën je verbrandt. De app is gekoppeld

gebreide fietstests, trainings-

voldoende vitamines, mineralen en energie

aan de website www.mijnvoedingscentrum.nl. Op

en voedingsadviezen en blogs

binnenkrijgt? De app Mijn Eetmeter geeft inzicht

deze website vind je uitgebreidere adviezen en

van zowel coaches als age group

in de calorieën en maar liefst 27 verschillende

meer handige tools. Ook kun je hier je dagboek en

atleten. www.triradar.com

voedingsstoffen in voedingsproducten, zoals

de resultaten downloaden en printen.

Jetze Plat

Instagram

Tijdens het wereldkampioenschap Paratriathlon in Rotterdam veroverde Jetze Plat vorige maand de titel in de PT1 klasse. Dat belooft veel voor zijn Paralympische triathlonrace in Rio de Janeiro op 10 september a.s. Zijn jacht naar goud is onder meer te volgen op Instagram, maar ook op zijn website www.jetzeplat.nl. Plat behoort trouwens ook tot de medaillekandidaten in het handbiken. Vier dagen na de triathlon is de tijdrit, de volgende dag de wegrace.

STARTLOCATIE: TOPSPORTHAL ALMERE

ALMERE-AMSTERDAM

10.09.2016 presented by

VRIJDAG 9 SEPT 2016 Challenge 4 All: Senior Challenge No-limit Challenge Junior Challenge ZATERDAG 10 SEPT 2016 NK Long Distance Half Distance Tri Together (LD & HD) ZONDAG 11 SEPT 2016 Finale Jeugd & Junioren Business Relay Family Relay Finale Lotto Eredivisie

DÃ&#x2030; IDEALE VOORBEREIDING OP UW NAJAARSMARATHON www.challenge-almere.com VOLG ONS OOK OP

Medi-Mere

Huisartsenpraktijk en Apotheek

024

TRANSITION

TR AIN LOW

Langer sporten met minder koolhydraten

AF EN TOE TRAINEN MET EEN LAGE GLYCOGEENVOORRAAD — ZO HEBBEN VERSCHILLENDE STUDIES UITGEWEZEN — KAN DE VETVERBRANDING BEVORDEREN EN ZO DUURPRESTATIES VERBETEREN. DAT IS INTERESSANT VOOR DUURSPORTERS VAN ALLE NIVEAUS. WANT HOE EFFICIËNTER DE VETVERBRANDING DES TE LANGER EEN INSPANNING GOED KAN WORDEN VOLGEHOUDEN. VOEDING

Tekst Marcia Jansen Beeld Charlie Crowhurst Simon Hoffman/Getty Images

ls duursporter kun je op een aantal manieren de vetverbranding optimaliseren. Een algemeen bekende trainingsmethode is de lange duurtraining. Door al fietsend of lopend veel kilometers te maken met een lage hartslag spreekt het lichaam de vetvoorraden aan in plaats van de beperkte glycogeenvoorraad (de opgeslagen energie) in de spieren. De vetverbranding kan ook worden gestimuleerd door af en toe met een lage glycogeenvoorraad te trainen — ook wel train low genoemd. Dat is niet alleen interessant voor topsporters. Ook voor recreatiesporters is het een eenvoudige manier om het duurvermogen te verbeteren.

Louis Delahaije, bewegingswetenschapper en wieler- en triathlontrainer, laat zijn sporters regelmatig trainen met een lage koolhydratenvoorraad. Hij legt uit waarom. “Je kunt het lichaam van een sporter vergelijken met een auto. Een auto die zuinig is afgesteld kan meer kilometers afleggen op een liter benzine dan een minder zuinige auto. Een hele triathlon draait grotendeels om vetverbranding. Als de vetverbranding efficiënt is, kan een duurinspanning niet alleen langer worden volgehouden, maar ook op een zo hoog mogelijke snelheid. Dit betekent overigens niet dat snelle koolhydraten — te vinden in sportdranken en gels — niet belangrijk zijn tijdens een inspanning. Start een race altijd met een grote glycogeenvoorraad en kiep er tijdens een wedstrijd in, wat je erin kunt kiepen. Het is een mix van vetverbranding én

verbranding van snelle suikers die je nodig hebt om te kunnen blijven presteren tijdens een lange inspanning.”

DRIE METHODEN

Er zijn verschillende manieren om de vetverbranding via training te stimuleren. In dit artikel behandelen we er drie. Delahaije: “De methode die ik gebruik voor mijn atleten, en die ook het beste is gedocumenteerd, is tweemaal op een dag trainen met een koolhydraatarme maaltijd tussen de twee trainingen in. In de ochtend kun je gewoon ontbijten waarna een duurtraining van tweeënhalf uur op de fiets volgt waarbij je je koolhydratenvoorraad gedeeltelijk leeg rijdt. Na deze training wordt de vochtvoorraad goed aangevuld, maar vervang je het nuttigen van koolhydraten (boterhammen of pasta) door eiwitten en groente, bijvoorbeeld kipfilet en

025

een salade. Twee uur later plan je dan een korte tempoduurloop. Na een warming-up van vijftien minuten, volgt dan bijvoorbeeld vijf keer vijf minuten een tempoversnelling in marathontempo, circa tien slagen onder de anaerobe drempel, met drie minuten pauze. Op een gegeven moment merk je dat je het zwaar gaat krijgen, dat is vaak het punt waarop je lichaam gedwongen wordt energie te putten uit de vetvoorraden.”

ALS DE VETVERBRANDING EFFICIËNT IS, KAN EEN DUURINSPANNING NIET ALLEEN LANGER WORDEN VOLGEHOUDEN, MAAR OOK OP EEN ZO HOOG MOGELIJKE SNELHEID.

koolhydraatarme avondmaaltijd en een nuchtere, laagintensieve training in de morgen. Een onderzoek* waaraan 21 getrainde atleten meededen, wees uit dat de groep die drie keer in de week volgens de train high sleep low methode trainde, na drie weken 3,1 procent harder liep dan voorheen op de tien kilometer, beter presteerde in een supramaximaaltest en een lagere hartfrequentie had tijdens de test. Verder bleek dat de fietsefficiëntie van de sleep low groep was verbeterd en hun vetmassa gedaald (1 kilogram).

De meest bekende manier om met een lage glycogeenvoorraad te trainen, is waarschijnlijk het trainen zonder ontbijt. Deze methode is ook makkelijk in te passen voor recreatieve atleten die geen tijd hebben om twee trainingen vlak achter elkaar te plannen. Trainen op een nuchtere maag is een kwestie van vroeg opstaan, aankleden en de deur uitrennen, zodat je daarna met je partner/de rest van de familie, kunt ontbijten. Een rustige duurloop van 30 tot 60 minuten of een zwemtraining is dan de veiligste optie, omdat door de lage bloedsuikerwaardes het reactievermogen minder kan worden.

TRAIN HIGH SLEEP LOW

De derde methode die Delahaije aanhaalt, heet train high sleep low. Dit betekent een intervaltraining in de avond met voldoende koolhydratenvoorraad, gevolgd door een

* Marquet LA, Brisswalter J, Louis J, Tiollier E, Burke LM, Hawley JA, Hausswirth C (2016) Enhanced endurance performance by periodization of CHO intake:” sleep low” strategy.

Deze resultaten zijn hoopgevend, maar Delahaije plaatst ook kanttekeningen bij het trainen met een lage glycogeenvoorraad. “Je kunt deze training hooguit één of twee keer per week doen. Te vaak de glycogeenvoorraden leeg trekken heeft een grote impact op het immuunsysteem. Het zijn toch stressmomenten voor het lichaam. Ook heb ik bij de wielrenners van Team Lotto-Jumbo NL die ik begeleid gemerkt dat deze trainingen ten koste van de snelheid

026

TRANSITION

krijgt. Doe je dit niet dan kan het zijn dat het lichaam in de nacht spierweefsel afbreekt”, vertelt sportdiëtiste Josette van Toor, die de atleten van het RTC in Almere begeleidt op het gebied van voeding. “Goede eiwitbronnen onder andere zijn vlees, gevogelte, vis, eieren, yoghurt, kwark en noten. Hou er daarbij rekening mee dat dierlijke eiwitten, vanwege de aminozuursamenstelling, beter door het lichaam worden opgenomen dan plantaardige eiwitten. Wie dat fijner vindt kan voor een ochtendloop gerust wat kwark, yoghurt of eieren eten, maar hou er dan wel rekening mee dat dit maag-darmklachten kan veroorzaken. Test dit dus eerst even uit. Enkele sporters die ik begeleid geven aan dat ze zich sneller duizelig voelen als ze niet eten voor een training, dus op deze manier heb je dan toch wat in je maag.”

GOED HERSTELLEN

gaan. Je kunt als wielrenner nog zo’n goed duurvermogen hebben, als je op het moment waarop de beslissing valt niet meekunt, heb je nog niks. Ditzelfde geldt voor triatleten die hun focus hebben op de korte afstand. Hen raad ik daarom aan deze trainingen alleen in de winterperiode te doen.”

EX TRA A ANDACHT VOOR VOEDING

Atleten die hun vetverbranding willen stimuleren door middel van training met een lage glycogeenvoorraad in de spieren, moeten meer dan normaal aandacht besteden aan voeding. “Als je de train high sleep low methode volgt, is het ontzettend belangrijk dat je tussendoor genoeg — zeker 20 gram — eiwitten binnen-

ATLETEN DIE HUN VETVERBRANDING WILLEN STIMULEREN DOOR MIDDEL VAN TRAINING MET EEN LAGE GLYCOGEENVOORRAAD IN DE SPIEREN, MOETEN MEER DAN NORMAAL AANDACHT BESTEDEN AAN VOEDING.

Bovendien is het belangrijk om goed te herstellen na een train low sessie, anders wordt er meer afgebroken dan er wordt opgebouwd. De glycogeenvoorraad in de spieren moet zo snel mogelijk weer worden aangevuld door weer koolhydraten zoals brood, pasta en fruit te eten, aangevuld met eiwitten. Van Toor past in haar praktijk het meest de train high sleep low methode toe. “Voor recreatieve sporters is twee keer op een dag trainen, zonder het eten van koolhydraten, moeilijk haalbaar. Ik heb in de praktijk gemerkt dat mensen met een baan soms te weinig energie hebben om zich, tussen de trainingen door, op hun werk te concentreren. Ik denk dan ook dat het voor atleten die twee keer per week op deze manier willen trainen belangrijk is om dat onder begeleiding te doen. Anders zou je schade op kunnen lopen in de vorm van een verminderd immuunsysteem en een afname van spiermassa.”

027

028

TRANSITION

ITU Triathlon Championships Rotterdam —

EEN DAG AL S VRIJWILLIGER

Aaarrrgh. Wiens idee was dit. Even na vijf uur ’s ochtends gaat de wekker. Ik heb de afgelopen nacht bijna geen oog dicht gedaan. Het was warm op de kleine slaapkamer bij mijn schoonouders in Rotterdam en het samen met mijn wederhelft Eugénie slapen op een twijfelaartje hielp ook niet echt. Maar ja, om in het holst van de nacht vanuit Groningen te vertrekken zodat we ons om zes uur kunnen melden bij de ons toegewezen vrijwilligerspost tijdens de ITU Triathlon Championships Rotterdam was ook geen optie. Door een dag eerder te vertrekken konden we zonder tijdstress alvast ons opvallend turkoois gekleurde vrijwilligers T-shirt en zonneklep ophalen en tegelijk een kijkje nemen bij de ETU European Sprint Cup om Jorik van Egdom magistraal te zien winnen. Tekst Roel Kerkhof Beeld Jeroen Boot, Mathilde Dusol/Para Media Groep, Tim Buitenhuis/ITU Rotterdam Triathlon Championships

029

030

TRANSITION

et is ook mijn eigen stomme schuld. Toen het idee zich vormde om de wedstrijd in Rotterdam vanuit het perspectief van de vrijwilliger te coveren, had ik aangegeven ruime ervaring te hebben met vrijwilligerswerk in de wisselzone bij verschillende evenementen in Groningen. En dus worden Eugénie en ik ingedeeld bij wisselzone 2, van het fietsen naar het lopen. En laat dit nu net de eerste plek zijn waar de atleten zich zullen melden om hun loopspullen af te geven. De posten op het loopparkoers hoeven pas vanaf half negen te worden bemand. Dat was ook een optie geweest. Het team van de Amsterdamse Triathlons coördineert de activiteiten in wisselzone 2. Toch wel opvallend dat de organisatie van deze Rotterdamse triathlon grotendeels in handen is van Amsterdammers. Het organiserende TIG Sports zetelt in Amsterdam. Dat moet toch pijn doen in de trotse havenstad. Al vrij snel verzamelt een eerste groep atleten voor het NK olympische afstand voor masters zich om ons heen en kunnen de hekken open. Veel bekende gezichten passeren. Ik ben al twintig jaar triathlonjournalist, veel

van de masters draaien minstens even lang mee.

1.500 ATLETEN

De eerste uren bestaat onze taak uit het controleren of de startnummers al zijn bevestigd – zodat we kunnen zien dat iedereen zijn eigen fiets weer meeneemt op weg naar de zwemstart –, atleten uitleggen waar ze de wisselzone binnenkomen en weer uitgaan en hoe ze bij de zwemstart kunnen komen, dat je daar al je spullen kunt afgeven en dat het niet de bedoeling is om tassen in de wisselzone achter te laten. Verschillende atleten doen dat toch, maar met een wisselzone met 1.500 atleten plekken en evenzoveel atleten is het ondoenlijk om daar met een beperkt aantal mensen adequaat toezicht op te houden. Het is fijn om atleten met wedstrijdspanning een stukje duidelijkheid te kunnen geven. De sfeer is gemoedelijke. We wensen triatleten veel plezier en succes. Regelmatig wordt ook ons een mooie dag toegewenst. Ruim drie uur lang is het een komen en gaan van atleten. Ruim voordat de eerste fietsers worden terugverwacht van hun ronde(n) rond

031

de Nieuwe Maas, wordt besloten om geen fietsen meer in de wisselzone toe te laten. Atleten die hun loopspullen op hun plek willen leggen moeten de fiets op de rekken voor de check in neerhangen. Hier staan geen hekken omheen – verbeterpuntje voor volgend jaar – waardoor ogen in het achterhoofd nodig zijn om te zien of iedereen wel zijn of haar eigen fiets meeneemt. Alles gaat goed – er komen geen meldingen van vermiste fietsen. Als de eerste atleten zich terug melden om aan het lopen te beginnen verplaats ik me naar de uitgang van het loopparkoers. Bekende gezichten komen voorbij: Rob Kwaaitaal voor Dennis Looze en Rob Barel. Die drie namen staan ook op het podium lees ik later in de uitslagen, alleen hebben Barel en Looze van positie gewisseld. Het is geen drukke plek. Op het loopparkoers in het naastgelegen Het Park (zo heet het park echt) gaat het af en toe bijna mis met mensen die het parkoers opkomen, dus ik probeer me hier nuttig te maken. Een vrouw die haar hond uitlaat wordt lastig als ik haar tegenhoud omdat ze met een passerende atleet dreigt te botsen. Ze loopt hier altijd in het park, roept

“Ik heb meegeholpen om Rotterdam te promoten en ben zelf ook sportief, dus help ik anderen graag bij het uitoefenen van hun sport. Ik vond het een heel mooi evenement en heb mijn ogen uitgekeken bij de paratriathlon.” Karin uit Hoogvliet

ze kwaad, het moet eens afgelopen zijn met die sportverdwazing. Gelukkig zijn de meeste mensen begripvoller.

BOSJE BLOEMEN

Intussen verruilt in de wisselzone een niet aflatende stroom atleten de fiets voor de loopschoenen. Het vinden van je eigen plek in zo’n grote wisselzone is niet eenvoudig, maar over het algemeen gaat het verbazend soepel. NTB-officials stoppen af en toe een atleet die de helm te vroeg losmaakt en incidenteel moet een atleet de juiste weg richting de loopuitgang worden gewezen. Eugénie houdt zich vooral bezig met atleten de juiste kant op te wijzen bij terugkomst van het fietsonderdeel en de bike check out. Daar zie ik haar weer nadat de laatste loper op pad is gegaan en de loopuitgang wordt afgesloten. Hier is het een drukte van belang met atleten die hun race erop hebben zitten en hun fiets komen ophalen. Het is inmiddels half één ’s middags en ik heb honger, maar gelukkig zijn er goed verzorgde lunchpakketjes rondgebracht. Eugénie toont me een bos bloemen die ze van één van de winnaars

032

TRANSITION

plekke aangeboden als vrijwilliger. Maar er zijn ook triatleten uit Rotterdam die ’s morgens eerst nog zelf hebben meegedaan. Door de wegblijvers is voor vrijwel elke post maar één vrijwilliger beschikbaar. Zelf beland ik achter op het loopparkoers. Het is een drukke plek. Te druk voor één persoon. ITU official Hans Geerts posteert zich daarom bij me. Het is een welkom paar extra ogen. Er is een oversteekplaats met stoplichten voor fietsers en even verderop voor voetgangers en een tramhalte. Van links en rechts komen bovendien fietsers en wandelaars die bij twee andere posten het trottoir of het gras zijn op gedirigeerd. Het fietspad langs Het Park is wedstrijdparkoers. Mensen willen oversteken van en naar Het Park – het is heerlijk zomers weer, dus populair –, zijn op weg naar de Maastunnel of de Euromast. Dat moet in goede banen worden geleid.

in het NK voor masters heeft gekregen. Een mooie geste waaruit de waardering voor de inzet als vrijwilliger blijkt. We helpen nog even bij het verslepen van kratjes voor de wisselzone van de open serie van het WK voor paratriatleten en hebben dan even pauze voordat we ons moeten melden voor onze middaginzet als evenementregelaar op het loopparkoers. Op de lijst die ons vooraf was toegezonden stonden 31 evenementregelaars, maar als we ons op de verzamelplek melden blijken het er maar 18 te zijn. Vrijwilligerscoördinator Christiaan de Jong vertelt dat het aantal vrijwilligers vanwege de vakanties al aan de krappe kant was en dat de respons vanuit triathlonwereld tegenviel. Hij erkent dat ook wat te laat is begonnen met de werving.

UIT CANADA

Bovendien zijn ook nog eens veel gemelde vrijwilligers niet komen opdagen. In totaal zijn er slechts zo’n 120. Op weg naar het loopparkoers in Het Park blijken opvallend veel van hen niet uit Rotterdam te komen. Ze komen uit Utrecht, Hilversum, Amersfoort en zelfs Canada. Twyla is meegereisd met haar echtgenoot die ITU official is en heeft zich ter

“Heel erg bedankt dat ik jullie kon helpen met dit superevenement. Ik vond het ontzettend leuk om het doen en ben ook enthousiast geworden om volgend jaar zelf de triathlon te zwemmen, fietsen en rennen.” Tayfun uit Rotterdam

Omdat het startveld van het WK paratriathlon niet zo omvangrijk is en met verschillende startseries liggen de atleten ver uiteen, waardoor het voor argeloze voorbijgangers niet altijd meteen duidelijk is dat er een wedstrijd gaande is. Maar als er dan paratriatleten voorbij komen, blijft men uit zichzelf wachten. Verbazing maakt veelal plaats voor bewondering en de tramhalte transformeert kortstondig in een minitribune met applaudisserende mensen (de juiste tram laat soms lang op zich wachten). Mooi om mee te mogen maken.

GRATIS IJSJE

Eugénie zie ik na afloop weer bij Sociëteit ‘De Maas’, het epicentrum voor vrijwilligers en officials. Er is warm eten. Het loopt tegen half zeven ’s avonds, dus ik lust wel een hapje. Eugénie vertelt dat ze bij een ijskar in Het Park heeft gestaan. De ijsverkoper was niet blij met de hekken en linten die hem scheidden van potentiële klanten. Door mensen steeds op de ijskar te wijzen krijgt ze, nadat de versperring is weggehaald, samen met haar partner in crime als dank een gratis ijsje van de ijsverkoper. De mooie maar vermoeiende dag wordt afgesloten op het terras van bar-restaurant

033

Prachtig aan de voet van de Erasmusbrug waar vrijwilligers zijn uitgenodigd voor een hapje en wat drankjes. Nog lang niet iedereen is present wanneer NTB-directeur Rembert Groenman langskomt om alle vrijwilligers te bedanken voor hun enthousiasme en inzet. Die is van groot belang geweest voor het welslagen van het evenement. ITU-president Sarah Springman heeft hem laten weten dat ze onder de indruk was van wat er in één jaar in Rotterdam uit de grond is gestampt en dat dit een solide basis vormt voor een succesvolle Grand Final van de World Triathlon Series volgend jaar. De NTB-directeur roept de vrijwilligers op om alvast het weekend van 14-17 september 2017 in de agenda te noteren, wanneer de absolute wereldtop en duizenden age group atleten uit de hele wereld zich in Rotterdam

”Mijn dochter Romy en ik hebben het erg naar ons zin gehad. Als dit weekend de graadmeter is voor het omgaan met vrijwilligers: I am your man!!! Ik zal september 2017 proberen extra dagen vrij te nemen dus mag je ons weer benaderen.” Ronald uit Rotterdam

zullen melden. Dan zullen er heel veel meer vrijwilligers nodig zijn om een evenement neer te kunnen zetten waar de Nederlandse triathlonsport trots op kan zijn. Zonder vrijwilligers is de triathlon van Rotterdam niet mogelijk.

MELD JE A AN!

De beloning bestaat uit de wetenschap dat je (collega-)sporters een fijne sportdag kunt bezorgen, een welgemeend ‘dank je’ wanneer ze na de wedstrijd hun fiets komen ophalen (of middels social media) en een gezellige sfeer onder de vrijwilligers. En soms – als je heel erg je best hebt gedaan, of gewoon geluk hebt – ligt er een bos bloemen of een ijsje in het verschiet. Dus kom volgend jaar naar Rotterdam om mee te helpen als vrijwilliger. Of kom om mee te doen als atleet. Of nog beter – kom als beide.

034

TRANSITION

035

MOMENT

Met de trainingsgroep van Joel Filliol (#JFTCrew) reizen we naar fantastische plekken om samen te trainen. Ik maak de meeste van mijn foto’s door samen met de atleten te trainen. Op de fiets neem ik twee camera’s mee in een rugzak en tijdens het lopen gaat mijn GoPro mee. Ik sprint vooruit, maak een foto en sluit dan weer aan. Voor deze foto tijdens een open water training op Fuerteventura, waar ons eerste trainingskamp van dit seizoen plaatsvond, moest ik hard zwemmen om in de juiste positie te komen om dan een foto te nemen zonder de atleten te hinderen. Uiteindelijk train ik zo toch nog 20-25 uur per week. PIEYT

Tommy Zaferes

Tommy Zaferes (30) uit Santa Cruz, Californië, maakte de foto’s bij het interview met Rachel Klamer. De voormalig vlinderslagzwemmer deed van 2010 tot 2015 internationale triathlons, maar traint nu alleen nog met zijn vrouw Katie Zaferes in haar voorbereiding op Rio. Zijn beide ouders zijn fotograaf. Zelf begon hij te fotograferen nadat Katie hem vorig jaar met Kerst een GoPro en zijn eerste echte camera cadeau deed.

036

ADVERTORIAL

— Triatleet zoekt —

F IE T S S C HOE N De triathlon kent de nodige op de sport aangepaste kledingstukken en attributen zoals triathlonschoenen voor het fietsen. Wanneer je net begint met triathlon vraag je je misschien af waarom je eigenlijk speciale fietsschoenen nodig hebt voor triathlons. En wat maakt een fietsschoen dan tot een triathlonschoen? Met de volgende tips ga je voortaan zorgeloos de wissels in.

e juiste fietsschoen vinden is vaak net zo

bevestigingspunt om de schoen met een elastiek-

moeilijk als het vinden van het juiste zadel.

je aan het frame te fixeren. Verder hebben veel

Comfort en pasvorm spelen een belangrijk

triathlonschoenen afvoerkanaaltjes in de zool om

rol bij de keuze. Maar je wilt ook dat je er snel mee

water weg te leiden en extra ventilerende panelen

kunt wisselen, want dat is waarin een triathlon-

in het bovenwerk.

schoen zich van een gewone fietsschoen onderscheidt: Je bespaart er tijd mee in de wisselzone. De wissels vormen één van de meest complexe onderdelen van de triathlonsport. Je moet aan van

Pasvorm Voor de meeste atleten zal het comfort en de pasvorm doorslaggevend zijn bij de keu-

ze van een triathlonschoen. En terecht. Een schoen

alles en nog wat denken – wetsuit uit, fiets vinden,

die goed aansluit op de wreef van de voet geeft het

helm op, uitgang vinden – en dat zo snel moge-

comfort dat je nodig hebt en zorgt tegelijk voor een

lijk en met een hartslag die in de eerste wissel de

efficiëntere krachtoverdracht. Heb je veel ruimte in

hoogste waarde bereikt van je triathlon. Gelukkig

de hiel dan is de schoen te groot.

zijn er verschillende trucjes om een wissel sneller

De belangrijkste is wel dat je je ingeklikte

fietsschoenen met elastiekjes in horizontale

op de fiets zit is een carbon zool ook nog eens com-

te laten verlopen.

Wisseltrucjes

Carbon of plastic zool? High-end fietsschoenen hebben een carbon zool. Hoe stijver de zool, hoe beter de

krachtoverbrenging en als je langer dan twee uur

stand aan het frame bevestigt waardoor je makke-

fortabeler dan een schoen met fibreglass of plastic

lijk je schoenen kunt aantrekken nadat je op de fiets

zool. Maar ze kosten ook meer. Gelukkig hebben

bent gesprongen. Dit heeft als bijkomend voordeel

vrijwel alle schoenenmerken een instapmodel van

dat je niet met je fietsschoenen aan door de wissel-

rond de 100 euro. En heb je erg brede of juist smal-

zone hoeft te rennen. Zo raken de schoenplaatjes

le voeten? Een triathlonschoen met een customiza-

niet beschadigd, hoef je niet ongemakkelijk op je

ble flap kan worden aangepast op de voetbreedte.

fietsschoenen te rennen en belast je je achillespezen minder.

Kenmerken triathlonschoen Een triathlonschoen helpt je daarbij. Deze heeft een wat ruimere instap, een velcro

sluiting die van buiten naar binnen sluit (waardoor deze niet in de ketting kan komen) en een lusje boven op de hak waarmee je je schoen makkelijk kan aantrekken. Dit lusje is bovendien een ideaal

PASSION MEETS TECHNOLOGY BY TRIVIUM

SIZE 38-47

Makkelijk verstelbare en aanpasbare flap.

Tijdens de ontwikkeling van de #Trivium C speelden de sleutelwoorden concentratie en prestatie een belangrijke rol. De schoen is ontworpen en ontwikkeld in samenwerking met topatleten Mario Mola en Eneko Llanos. De stijve RLX2 carbon zool en het aerodynamische design zorgen voor een complete triathlonschoen.

Ventilerende HIGH FLOW 3 panelen aan de bovenkant van de schoen.

WWW.O-W-D.NL

Met de Spiuk #Trivium C ga je zorgeloos de wissels in.

Stijf en lichtgewicht RLX2 carbon zool.

Vervangbare hak en versterkte neus.

TRIVIUM

038

TRANSITION

Britannia rules the age groups ROTTERDAM IS VOLGEND JAAR HET FRAAIE DECOR VOOR HET WERELDKAMPIOENSCHAP TRIATHLON. NIET ALLEEN DE MONDIALE TOP KOMT DAN IN ACTIE, OOK AGEGROUPERS HEBBEN DE MOGELIJKHEID OM IN DE HAVENSTAD TE STRIJDEN OM DE WERELDTITELS. DE NEDERLANDSE TRIATHLON BOND HOOPT IN DEZE THUISWEDSTRIJD OP EEN GROTE ORANJEDELEGATIE EN KIJKT DAARBIJ GRAAG NAAR DE MATELOZE POPULARITEIT VAN AGE GROUP RACING IN GROOT-BRITTANNIË. AGE GROUP RACING

artijn Keijsers knipperde dit voorjaar in Lissabon een paar keer met zijn ogen toen Team Great Britain zich op de trappen van de MEO Arena klaarmaakte voor de traditionele teamfoto. Zeker 450 atleten, allemaal strak in de teamkleding en geduldig wachtend tot de fotograaf het perfecte plaatje had. “Dat maakte wel indruk”, vertelt de communicatiemanager van de NTB, die zelf ook als age grouper in actie kwam en

in Portugal goud veroverde op de sprint. “Het Britse team, dat altijd goed is vertegenwoordigd in het buitenland, is voor ons een voorbeeld. Hun deelnemersaantallen zijn moeilijk te overtreffen, maar met het oog op het WK volgend jaar in eigen land, maar zeker ook daarna, hopen we dat het in Nederland ook wat meer gaat leven.” Nederlanders liepen tot nu toe niet echt warm

Tekst Marcia Jansen Beeld David Pearce/British Triathlon, Christie Brouwers

voor EK’s en WK’s in het buitenland. Keijsers gist naar de redenen. “Onbekend maakt onbemind”, denkt hij. “En misschien zit de Hollandse nuchterheid ons in de weg. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.” Britten hebben daar geen last van. “Veel atleten vinden het een grote eer om Groot-Brittannië te mogen vertegenwoordigen”, vertelt Nicola Dick, bestuurslid van British Triathlon, de Britse tegenhanger van onze NTB. “Wij Britten zijn enorm trots

039

Jason van der Burgt age group coördinator NTB Jason van der Burgt is sinds twee maanden de age group coördinator van de NTB. De bewegingswetenschapper en sportpsycholoog uit Amsterdam gaat de NTB helpen een sterkere beleving rond EK’s en WK’s voor age groupers te creëren. Hij zal samen met de medewerkers van het NTB bondsbureau onder meer de verwachte grote interesse onder Nederlandse triatleten om deel te nemen aan het ITU WK olympische afstand in 2017 in Rotterdam in goede banen leiden. Zo draagt hij zorg voor de uitvoering van de kwalificatieprocedure, die met de ITU Triathlon Championships Rotterdam vorige maand al van start is gegaan. Samen met de NTB gaat hij verder de (on)mogelijkheden onderzoeken voor gezamenlijke trainingen, ondersteuning bij het boeken van hotelovernachtingen, levering van teamkleding en (medische) verzorging voor age groupers. Van der Burgt was zelf in een niet zo ver verleden een fanatiek triatleet. Hij deed in 2008 mee aan het WK lange afstand in Almere en stond in 2010 aan de start van de Ironman Hawaii. “Helaas heb ik vanwege een blessure het sporten recent flink op een lager pitje moeten zetten, maar ik wil wel graag in de triathlonsport actief blijven. Ik hou ervan om zaken te regelen en om dingen concreet aan te pakken. Ik begeleid regelmatig triatleten op weg naar hun doelen. Ik weet hoe belangrijk het dan is dat zaken rond een wedstrijd goed geregeld zijn omdat dit anders alleen maar stress oplevert. Het doel is om uiteindelijk een mooie age group community te creëren.” De kwalificatieprocedure voor Rotterdam 2017 is te vinden op www.triathlonbond.nl, onder ‘Atleten’, ‘Agegroupwedstrijden’.

op ons land, zelfs na de Brexit”, lacht ze. “Het landentenue wordt vol trots gedragen, iedereen wil op Jonathan en Alistair Brownlee lijken.”

K WALIFICEREN VOOR EK/ WK

Dick maakt deel uit van het algemeen bestuur van Britse Triathlon en is onder meer verantwoordelijk voor de age group categorieën. “Age group racing is ongelooflijk groot in Engeland, Schotland en Wales”, vertelt ze. “Jaarlijks doen twee tot drieduizend age group atleten mee aan kampioenschappen over de hele wereld. Alleen al in Portugal waren er meer dan 800 Britse deelnemers.” De age group deelname aan internationale wedstrijden nam enkele jaren geleden een vlucht. “En het groeit nog steeds. Ik deed voor het eerst mee aan een WK in 2007, in Hamburg, en sindsdien wordt het steeds lastiger om je te kwalificeren”, vertelt Dick die zelf een fanatiek triatlete is. “Atleten steken elkaar aan. Ze zien hun vrienden in teamkleding, horen over hun resultaten of lezen erover op Facebook en denken ‘dat wil ik ook’. Of: ‘Dat kan ik ook, misschien zelfs wel beter.” Er bestaat inmiddels een complete kwalificatieprocedure voor atleten die hun land willen vertegenwoordigen op een internationaal kampioenschap sprint- of olympische afstand. Voor ieder EK of WK zijn er drie wedstrijden waarin atleten zich kunnen kwalificeren. “Per categorie zijn er in totaal twintig slots en in iedere race zijn er voor de top-vier startplaatsen beschikbaar”, legt Dick uit. “Atleten krijgen echter alleen een slot als ze binnen de 120 procent van de eindtijd van de winnaar finishen. Als je niet

snel genoeg bent, kwalificeer je je niet. Slots worden dus niet zomaar weg gegeven. Die moet je echt verdienen.”

BREDE ONDERSTEUNING

Age group atleten worden op verschillende manieren ondersteund door de Britse bond. Naast een speciale vertegenwoordiger in het bestuur heeft ieder age group team – sprint, olympische afstand, middenafstand, lange afstand, wintertriathlon, Run Bike Run en crosstriathlon – een eigen teammanager. “Het zijn allemaal vrijwilligers en de meeste van hen zijn oud-triatleten. Zij hebben die taak op zich genomen omdat ze zelf te oud zijn om te racen of geblesseerd zijn en op deze manier toch betrokken willen blijven bij de sport. Teammanagers zijn aanspreekpunt bij de kwalificatiewedstrijden, reizen mee naar kampioenschappen en zorgen ervoor dat alles goed verloopt.” De Britse triathlonfederatie zorgt ook voor extra faciliteiten rond de kampioenschappen. Zo is er een reisbureau dat compleet verzorgde reizen naar wedstrijden in het buitenland verzorgt. “Veel atleten boeken zelf een vlucht en hotel of reizen met de familie in de camper naar de wedstrijdlocatie, maar voor wie alleen reist, is dit echt een uitkomst. Normaal boeken we twee of drie hotels voor onze atleten. Er worden racebriefings in deze hotels gehouden, er zijn masseurs en mecaniciens beschikbaar, minibusjes die je van het hotel naar het vliegveld of het parkoers brengen en een ruimte waar de fietsen veilig gestald kunnen worden. Mensen

040

TRANSITION

kunnen elkaar hier ontmoeten en er is een mededelingenbord waar geregeld oproepjes voor gezamenlijke trainingen of parkoersverkenning worden geplaatst.” Een andere service is Ship a Tri Bike. “We hebben een vrachtwagen die je fiets – en andere grote items zoals wielen of een helm – bij je thuis, of een fietsenzaak bij je in de buurt, ophaalt en transporteert naar wedstrijden in Europa. De fietsen kunnen zo in de vrachtwagen gehangen worden, zodat je hem niet uit elkaar hoeft te halen en hem op de plek van bestemming weer in elkaar moet zetten. Iets waar ik zelf altijd tegenop zie als ik naar wedstrijden reis.”

ZELF BETALEN

In tegenstelling tot wat in Nederland nog weleens wordt gedacht als ze grote hordes buitenlandse atleten in vol ornaat zien aantreden, moeten Britse atleten overal zelf voor betalen: Inschrijfgeld, vlucht, accommodatie, outfit en de diensten van masseurs, mecaniciens et cetera. Dick: “Atleten betalen overal zelf voor. Je ziet dan ook dat wedstrijden in Europa beter bezet zijn dan races buiten Europa.” Ook in Nederland draaien age group atleten zelf op voor de deelnamekosten van kampioenschappen. Keijsers: “Het lijkt soms of Nederlanders eerder bereid zijn om 500 euro neer te tellen voor een Ironman of Challenge dan 300 euro voor deelname aan een World Triathlon Series wedstrijd of een ITU-kampioenschap. Op zich jammer, want je krijgt de gelegenheid om te

“Omdat we vaak met zo veel zijn, is een Europees kampioenschap soms een veredeld Brits kampioenschap in een ander land. Extra tegenstand zou het een stuk leuker en uitdagender maken.”

sporten in grote wereldsteden op het zelfde parkoers als de wereldtoppers. Dat is een geweldig mooie ervaring.” Het Britse age group succes heeft echter ook een keerzijde. “Omdat we vaak met zo veel zijn, is een Europees kampioenschap soms een veredeld Brits kampioenschap in een ander land. Extra tegenstand zou het een stuk leuker en uitdagender maken”, stelt Dick die het tot haar missie heeft gemaakt om de succesvolle aanpak van de Britse bond ook in andere landen onder de aandacht te krijgen.

SPEERPUNT NTB

De NTB wil zeker een voorbeeld nemen aan Team Great Britain. Age group promotie wordt dan ook een speerpunt in het nieuwe Meerjarenplan 2017 (en later). Met Jason van der Burgt is er een nieuwe en enthousiaste age group coördinator gevonden (zie kader). Keijsers: “We hopen dat triatleten de smaak te pakken krijgen in Rotterdam, zodat Nederland ook

in de toekomst beter vertegenwoordigd is op EK’s en WK’s. Met een grotere ploeg wordt het ook makkelijker om zaken als een hotel, een mecanicien en masseur ter plaatse voordelig aan te bieden.” Dick die sinds 2007 zelf ook een vaste klant op EK’s en WK’s is breekt er nog maar eens een lans voor. “Het is een mooie gelegenheid om naar plaatsen te gaan waar je normaal niet zo snel komt en om andere atleten te ontmoeten. Je komt altijd wel iemand tegen die je kent. Tijdens de races wordt er keihard gestreden, maar na de wedstrijden is het ontzettend gezellig. Eigenlijk is het één grote familie.”

041

042

TRANSITION

Een echt triathlongezin JUNIORENPRAAT

PIEYT

Hugo Kwaaitaal Geboren 8 februari 1999 Woont in Nijmegen Vereniging De Waalstroom (zwemmen), Nijmegen Atletiek (lopen) en Davilex Triathlon Team Triathlon sinds 2011 Hoogtepunten 2de NK triathlon jeugd, 2de NK Run Bike Run jeugd

Hugo Kwaaitaal komt uit een echt triathlongezin. Zijn twee jaar oudere broer Roel doet ook aan triathlon en zijn vader Rob is triathlontrainer en Nederlands kampioen bij de masters. Dit jaar debuteerde hij in de Lotto Eredivisie Triathlon. Dat smaakt naar meer. “Tijdens een vakantie in Zweden in 2011 hebben Roel en ik onze eerste triathlon gedaan. De triathlon waar onze vader aan mee zou doen bleek ook een wedstrijd voor kinderen te hebben. Het was echt heel kort en heel kleinschalig, maar wel leuk. Ik ging daarvoor altijd al kijken bij wedstrijden van mijn vader en vond het allemaal wel interessant. Het is leuk dat we nu allemaal aan triathlon doen. Inmiddels hebben we met zijn drieën enkele wedstrijden als trio of in teamverband gedaan. Dat was gaaf om samen te kunnen doen.” “Er is hier elke dag wel iemand met sport bezig, maar samen trainen doen we niet zo veel, mede omdat Roel nu op kamers zit in Utrecht, al komt hij in het weekend wel altijd naar huis. Maar ook dan trainen we niet vaak samen aangezien we in verschillende loopgroepen zitten en ieder eigen dingen heeft die we belangrijk vinden. Ik heb net alleen gegeten omdat mijn vader weg was om te trainen. Dat gebeurt eigenlijk de hele dag door: Komt mijn vader terug van trainen of training geven, ga ik weer weg. Het enige dat we wel regelmatig samen doen is fietsen.” “Mijn vader is ook een soort hoofdtrainer voor mij. Ik zwem weliswaar bij De Waalstroom en ik loop bij Nijmegen Atletiek, maar als ik zelf een duurloop ga doen of ik zwem met mijn vader dan traint hij mij wel. Mijn vader is ook druk met zwemanalyses en daar profiteer ik ook van. Bij mijn zwemvereniging is het vooral meters maken en letten ze niet echt op mijn techniek. Het is toch wel

“IK K WAM TOT DE CONCLUSIE DAT IK HET ETEN VAN DIEREN EIGENLIJK MA AR EEN ONSMAKELIJK EN ONGEZOND IDEE VIND” fijn dat je dan iemand in de buurt hebt die kan kijken hoe je techniek is. Ik heb wel het gevoel dat ik door zijn aanwijzingen sneller ga zwemmen.” “Sinds april dit jaar ben ik vegetariër. Mijn hoofdreden daarvoor is dat vlees eten slecht is voor het milieu. Daarnaast kwam ik tot de conclusie dat ik het eten van dieren eigenlijk maar een onsmakelijk en ongezond idee vind. Ik kan het inmiddels prima combineren met veel sporten. In het begin had ik er wel wat moeite mee en had ik het gevoel dat ik minder energie had, maar ondertussen ben ik eraan gewend geraakt en gaat het prima. Ik zorg ervoor dat ik genoeg vleesvervangers eet. Mijn prestaties hoeven dus

zeker niet onder mijn keuze te lijden.” “Dit jaar heb ik met het Davilex Triathlon Team voor eerst meegedaan aan de Eredivisie Triathlon. Ook ben ik in Holten gestart, nog een niveau hoger. Dat was een gave ervaring. Dan denk je wel: Dit is waarom ik het doe. Dit seizoen hoop ik in ieder geval nog goed te presteren op het NK sprinttriathlon in Veenendaal. Verder vind ik het lastig om doelen te stellen. Ik kijk nooit zo ver vooruit. Ik vind het nu gewoon leuk om te doen, maar ik ben ook benieuwd hoe ver ik ermee kan komen.” Tekst Pieter van der Meer Beeld Sonja Jaarsveld

SCHAATSEN SKEELERS & FIETSEN

VEEN

REN

HEE

A7/E

JOU

HAICO BOUMA SCHAATSEN, SKEELERS EN FIETSEN

OUDEHASKE

Openingstijden: Ma 13.00-18.00 uur • Di t/m Vr 9.00-18.00 uur Donderdag koopavond 19.00-21.00 uur • Za 9.00-17.00 uur

Hasker Utgongen 7 • 8465 SJ Oudehaske • Tel. 0513 - 67 72 34 • www.haicobouma.nl

044

TRANSITION

Wereldbesttijd op de hele triathlon JAN FRODENO VERBETERDE AFGELOPEN MAAND TIJDENS DE CHALLENGE ROTH DE WERELDBESTTIJD OP DE HELE TRIATHLON TOT 7.35.39 UUR. DIT GING ER AAN VOORAF.

00:00 11:00

HISTORIE

10:00

11.46.58

1978: Gordon Haller De eerste Ironman Hawaii – dan nog op Oahu – wordt gewonnen door de Amerikaan Gordon Haller in 11.46.58 uur. Zijn landgenoot Tom Warren is een jaar later een half uur sneller (11.15.56 uur).

09:00

8.27.46

1980-1986: De Scott jaren In zeven jaar tijd wordt de wereldbesttijd zeven maal verbeterd: vier maal door Dave Scott, drie maal door Scott Tinley. Dat gebeurt steeds op Hawaii tot Tinley in het Zweedse Säter tot 8.27.46 uur komt.

8.13.11

1988: Axel Koenders Axel Koenders wordt in de (dan nog) Ironman Roth de eerst niet-Amerikaanse recordhouder. Bijna de helft van de sub-acht uur tijden bij de mannen worden later op het snelle parkoers in Roth geklokt.

08:00

8.01.32

1989: Weer Scott In de Ironman Lake Biwa (Japan) breekt Dave Scott voor de vijfde keer de wereldbesttijd en benadert hij de lang voor onmogelijk geachte magische acht uur grens.

07:00 06:00

045

VROUWEN IN CIJFERS

1991

8.18.39 UUR

Jaar waarin Thea Sijbesma als eerste vrouw onder de negen uur duikt

Wereldbesttijd Chrissie Wellington (Challenge Roth 2011)

01:00

02:00 7.57.02

1996: Onder de acht uur Tijdens de Ironman Roth duikt de Duitser Lothar Leder als eerste onder de acht uur. In de twintig jaar die daarop volgen gebeurt dat tot nu toe nog eens 54 keer. Tot de 35 atleten met een tijd onder de acht uur behoort één Nederlander; Jan van der Marel (Almere 1999 – 7.57.46).

03:00

7.50.27

1997: Veertien jaar lang Luc van Lierde bewijst dat zijn verrassende Hawaii-zege een jaar eerder geen toevalstreffer was. De 7.50.27 uur van de Belg blijft liefst veertien jaar in de recordboeken staan.

7.41.33

2011: Twee keer in een week

04:00

Van Lierde’s landgenoot Marino Vanhoenacker is bij zijn zesde van in totaal acht zeges in de Ironman Austria bijna vijf minuten sneller is: 7.45.49. Een week later is hij zijn record alweer kwijt als tijdens de (inmiddels) Challenge Roth de Duitser Andreas Realert nog sneller is: 7.41.33.

7.35.39

2016: Jan Frodeno

05:00

Jan Frodeno eist een speciale plek op in de triathlonhistorie: Olympisch kampioen, Hawaii-winnaar en de snelste man op de hele afstand. Geen enkele atleet kan hem dat nazeggen.

NIE T S IS Z E K E R T I JDE NS DE SP E L E N Tekst Roel Kerkhof Beeld Delly Carr/Janos Schmidt/Frank Wechsel/Jero Honda/ITU

047

TIJDENS DE OLYMPISCHE SPELEN VAN SYDNEY IN 2000 DEBUTEERDE DE TRIATHLONSPORT OP HET BELANGRIJKSTE SPORTEVENEMENT TER WERELD. IN RIO DE JANEIRO STAAT TRIATHLON AL WEER VOOR DE VIJFDE KEER OP HET PROGRAMMA, HET EERSTE LUSTRUM. TIJD VOOR EEN TERUGBLIK OP DE VOORGAANDE — VAAK VERRASSEND VERLOPEN — EDITIES. HISTORIE

YDNE Y 2000: VERRASSINGEN

Nadat in 1994 de triathlon de olympische status heeft verworven is het op 16 en 17 september 2000 eindelijk zover: Honderd atleten uit 35 landen duiken Sydney Harbour in om de eerste olympische triathlontitels te verdelen. Uit angst voor mogelijke haaienaanvallen tijdens het zwemonderdeel worden ‘sharkproof ’ netten neergelaten en duikers voorzien van een kastje dat een haai-afschrikkend elektronisch signaal uitzendt ingezet om het eerste onderdeel veilig te laten verlopen. Alle triatleten komen in één stuk uit het water en tegen het decor van het Sydney Opera House en onder toeziend oog van naar schatting 200-250 duizend toeschouwers wordt de triathlon met twee spannende wedstrijden en verrassende podia op de wereldkaart gezet. De zeer ervaren Australische Michelle Jones start als torenhoog favoriete voor het eerste olympische goud bij de vrouwen. Wanneer de nummer één van de wereld met Brigitte McMahon op het looponderdeel afstand neemt van de rest van het veld twijfelt niemand aan de uitkomst. Behalve McMahon. De met een Amerikaan getrouwde Zwitserse moeder blijkt net iets sterker. Ze heeft nog nooit eerder een grote internationale wedstrijd gewonnen en zal dat daarna ook nooit meer doen. Met Magali Messmer op brons is het Zwitserse feestje compleet. McMahon wordt in 2005 betrapt op het gebruik van epo. Ze beweert pas na 2000 met doping te zijn begonnen. Bij de mannen komt geen van de topfavorieten in de buurt van het podium en wordt het de wedstrijd van de outsiders. Wereldkampioen Olivier Marceau begint in gezelschap van de Zuid-Afrikaan Conrad Stoltz nog met een minuut voorsprong aan het lopen. Dat blijkt onvoldoende. In de achtervolgingsrace blazen de andere topfavorieten zich op. De Duitse outsider Stephan Vuckovic lijkt dan op de zege af te stevenen, tot in de laatste 200 meter Simon Whitfield — een jaar eerder nog winnaar in Zundert — hem voorbij sprint. Het is zijn eerste

grote zege in een mondiale toptriathlon. De Tsjech Jan Rehula wordt derde. Voor de Nederlandse ploeg — met zes atleten op volle oorlogssterkte aanwezig — eindigt de race in een deceptie. Wieke Hoogzaad en Eric van der Linden zijn serieuze kandidaten voor een topklassering, maar Hoogzaad raakt tijdens het fietsen betrokken bij een grote valpartij en wordt met diverse kneuzingen de beste Nederlandse triatleet op de 25ste plaats. Van der Linden bezwijkt onder de warmte en

048

TRANSITION

finisht met steken in de zij als 42ste. Silvia Pepels (26ste), Ingrid van Lubek (31ste) en Rob Barel (43ste) — met 42 jaar de oudste deelnemer — doen het niet veel beter. De met een enkelblessure gestarte Dennis Looze komt wandelend als laatste over de meet.

ATHENE 2004: INHA ALRACE

In 2004 keren de Olympische Spelen terug naar de bakermat: Athene. De triatleten worden ‘verbannen’ naar het strand van Vouliagmeni, een kustplaats 45 kilometer te zuiden van het olympisch dorp in Athene. Op het selectieve fietsparkoers met twee echte kuitenbijters en hoge temperaturen wordt een zware wedstrijd verwacht. Voor de twee Nederlandse vrouwen die zich hebben geplaatst, Tracy Looze en Wieke Hoogzaad, is speciale kleding ontworpen. Maar het mag niet baten. Net als in Sydney vallen de Nederlandse resultaten tegen. Hoogzaad heeft haar dag niet en wordt net als vier jaar eerder 25ste. Looze belandt na kramp en een onwillig helmbandje in de eerste wissel in een eenzame achtervolgingsrace. Ze finisht ondanks een knappe tiende looptijd als 29ste.

Brigitte McMahon heeft nog nooit eerder een grote internationale wedstrijd gewonnen en zal dat daarna ook nooit meer doen.

Brigitte McMahon

Looze is één van de liefst vier triatleten die eerder voor hun geboorteland Australië startten maar in Athene voor een ander land uitkomen. Looze (geboren Hargreaves) komt na haar huwelijk met triatleet Dennis Looze voor Nederland uit, Michelle Dillon en Andrew Johns verdedigen de Britse Union Jack, terwijl Kate Allen Oostenrijk vertegenwoordigt. De laatste — na een wereldreis verliefd in Oostenrijk blijven plakken — ontpopt zich als de grote sensatie. Met twee sub-negen uur tijden op de Ironman is Allen een vreemde eend in de bijt tussen alle specialisten op de korte afstand, maar tot ieders verrassing wint ze olympisch goud. Verrassend omdat de nummer 40 van de ITU-ranking zelden topnoteringen laat noteren op de olympische afstand (en dat net als McMahon na Sydney ook zelden meer zal doen) én omdat ze na het slopende fietsonderdeel een op papier hopeloze achterstand heeft. 2.48 minuut is het verschil met Loretta Harrop als ze aan het lopen begint. De Australische heeft drie Amerikaanse medevluchters afgeschud en lijkt op weg naar een Australische revanche voor Sydney wanneer een ontketende Allen in de laatste honderd meter voorbij flitst. De Amerikaanse Susan Williams wordt verrassend derde, een pleister op de wonde voor Team USA. Dat had met Sheila Taormina en Barb Lindquist als de nummers 1 en 2 van de ITU-ranking aan de start op meer had gehoopt. Vijf jaar later wordt bekend dat na de race in Athene in de urine van Allen verboden substanties zijn aangetroffen. Ze heeft een attest voor astmamedicatie, maar er bestaan twijfels of dit attest op juiste gronden is afgegeven. Ook in de mannenwedstrijd verbrokkelt het veld tijdens het fietsen in verschillende groepjes. Uiteindelijk beginnen zes atleten met een voorsprong van 42 seconden aan het lopen. Favorieten als de Spanjaard Ivan Rana en titelverdediger Whitfield verliezen zelfs twee minuten. Met name de twee Nieuw-Zeelanders in de kopgroep, Hamish Carter en Bevan Docherty, blijken de knalharde fietskilometers goed te hebben verteerd. Alleen Sven Riederer kan volgen, maar de Zwitser moet op een kilometer voor de finish passen. Met een laatste versnelling op 300 meter voor de meet verwijst Carter zijn landgenoot, de regerend wereldkampioen, naar het zilver. Het goud is een beloning voor twaalf jaar meedraaien op topniveau.

BEIJING 2008: WARM EN VOCHTIG

In Beijing wacht de triatleten andermaal een loodzware wedstrijd. Hoge temperaturen, een hoge luchtvochtigheid en smog vormen allesbehalve ideale ingrediënten voor topprestaties. Gelukkig vinden de beide olympische triathlonraces buiten de stad plaats, bij het Ming Tomb Reservoir, een stuwmeer ten noordwesten van de stad. Hier zijn de condities iets beter, maar

049

Podia triathlon OS SYDNEY 2000 Mannen 1 Simon Whitfield (Can) 2 Stephan Vuckovic (Dui) 3 Jan Rehula (Tsj) Vrouwen 1 Brigitte McMahon (Zwi) 2 Michellie Jones (Aus) 3 Magali Messmer (Zwi)

ATHENE 2004 Mannen

de fietsronde is lastig met veel vals plat en een stevige klim in twee trappen.

1 Hamish Carter (Nzl) 2 Bevan Docherty (Nzl) 3 Sven Riederer (Zwi)

Het aantal olympische startbewijzen voor de triathlon is in Beijing verhoogd naar 55 mannen en 55 vrouwen. Volgens de internationale criteria mag Nederland drie atleten afvaardigen, maar alleen Sander Berk en Lisa Mensink voldoen aan de strengere nationale eisen van NOC*NSF. Berk heeft last van de warmte en wordt 31ste. De in Canada geboren en getogen Mensink komt sinds 2007 uit voor Nederland, het land dat haar ouders in de jaren zestig hadden verlaten. Ze loopt na zwaar te zijn gevallen bij het ingaan van de laatste fietsronde de wedstrijd uit op de 45ste plaats. Na de sensationele overwinningen van McMahon in Sydney en Allen in Athene blijft een verrassing bij de vrouwen deze keer uit, of het moet zijn dat de Portugese Vanessa Fernandes niet wint. De pas 22-jarige atlete lijkt in de jaren tussen de Spelen van Athene en Beijing schier onklopbaar, maar vijf Europese titels op rij, twintig wereldbekerzeges en driemaal winst op het olympische parkoers vormen geen garantie voor nieuw succes. Drievoudige wereldkampioene Emma Snowsill heeft superbenen en loopt een minuut weg bij de concurrentie, tijd genoeg om als ze verkeerd wordt gestuurd lenig over een afzetting te springen en haar gouden race voort te zetten. Fernandes moet genoegen nemen met zilver, Emma Moffatt maakt met brons het Australisch succes compleet.

Vrouwen 1 Kate Allen (Oos) 2 Loretta Harrop (Aus) 3 Susan Williams (Vst)

BEIJING 2008 Mannen 1 Jan Frodeno (Dui) 2 Simon Whitfield (Can) 3 Bevan Docherty (Nzl) Vrouwen 1 Emma Snowsill (Aus) 2 Vanessa Fernandes (Por) 3 Emma Moffatt (Aus)

LONDEN 2012 De race bij de mannen is vooral een oefening in geduld. Bijna een compleet peloton legt de fietsronden gezamenlijk af. Pas na vijf kilometer lopen brandt de wedstrijd echt los. Op een kilometer voor de finish zijn er nog vier man over, wanneer de olympische kampioen van 2000, Simon Whitfield, als eerste afhaakt. Maar net als acht jaar eerder lijkt een ultieme eindsprint toch weer succesvol, tot Jan Frodeno hem op

Mannen 1 Alistair Brownlee (Gbr) 2 Javier Gomez (Spa) 3 Jonathan Brownlee (Gbr) Vrouwen 1 Nicola Spirig (Zwi) 2 Lisa NordĂŠn (Zwe) 3 Erin Densham (Aus)

050

TRANSITION

Beide Brownlees maken zich samen met hun grootste concurrent Javier Gomez al na enkele honderden meters lopen los uit de eerste groep van 22 atleten. Langs het parkoers zal het niet meer stil worden.

vijftig meter van een tweede olympisch goud countert. De lange Duitser is na vele verloren sprints voor het eerst de sterkste op het allerhoogste niveau. Whitfield (zilver) en Bevan Docherty (brons) staan voor de tweede keer op een olympisch podium. Na zilver in Athene wint de Nieuw-Zeelander nu brons.

LONDON 2012: FOTOFINISH

Net als voor de eerste olympische wedstrijd in Sydney is in Londen een parkoers in het centrum van de stad uitgetekend, met start en finish in Hyde Park en een fietskeerpunt voor Buckingham Palace. Simon Whitfield is namens Canada de eerste triatleet die als vlaggendrager optreedt bij de openingsceremonie. De Britten behoren, zeker bij de mannen, tot de absolute topfavorieten voor goud waardoor triathlon één van de eerste olympische sporten is waarvoor al vroeg geen tribunekaartjes meer verkrijgbaar zijn. Langs het parkoers is echter voldoende (gratis) ruimte. Voor het oog van naar schatting 250.000 toeschouwers worden voor het eerst zowel bij de mannen als de vrouwen olympisch kampioenen gehuldigd die vooraf tot de favorieten zijn gerekend. De finish van de vrouwen wordt zelfs één van de meest memorabele momenten van de Londense Spelen. Als na bijna twee uur wedstrijd drie vrouwen voor de winst gaan sprinten komen twee van hen, Nicola Spirig en Lisa Nordén, vrijwel tegelijkertijd over de finish. Het is niet meteen duidelijk wie heeft gewonnen. De finishfoto moet uitsluitsel geven. Het is drievoudig Europees kampioene Spirig die voor het tweede Zwitserse triathlongoud in vier olympiades zorgt. De Zweedse Nordén verovert zilver, de Australische Erin Densham pakt op twee seconden brons. Net als in de voorgaande drie Olympische Spelen kunnen de Nederlandse triatleten geen potten breken. Hevig teleurgesteld eindigen de jonkies Rachel Klamer en Maaike Caelers — beiden zijn pas 21 jaar — als 36ste en 41ste. Klamer heeft haar dag niet en belandt in een tweede peloton achter de 22 koploopsters en mist daarna ook goede loopbenen. Caelers komt na een seizoen vol fysieke tegenslag met ach-

Women's Triathlon Final London 2012 Olympic Games

Rank 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9.

Bib 43 20 25 53 10 32 45 26 12

Name Nicola Spirig Lisa Norden Erin Densham Sarah Groff Helen Jenkins Andrea Hewitt Ainhoa Murua Emma Jackson Jessica Harrison

Nat SUI SWE AUS USA GBR NZL ESP AUS FRA

Time 1:59:48 1:59:48 1:59:50 2:00:00 2:00:19 2:00:35 2:00:56 2:01:16 2:01:22

Delta_time 1 0 1 11 31 47 1:07 1:27 1:34

If this photo is used for any commercial purpose, layout and copy have to be submitted to any recognizable person prior to release. The producer does not assure any responsability Camera:

OMEGA Scan'O'Vision STAR

Start:

04.08.2012 09:00:03.8534

Print:

04.08.2012 11:15:52

Race ID:

RSC:

TRW001101

Version:

1.0

terstand uit het zwemwater van de Serpentine en voert een kansloos achterhoedegevecht. De mannenwedstrijd wordt een gekkenhuis dankzij de gebroeders Alistair en Jonathan Brownlee. Alistair scheurt in het begin van het jaar een achillespees in, maar de Britse triathlonfederatie spreekt zijn vertrouwen uit in de regerend wereldkampioen en wijst hem bij voorbaat aan voor de Spelen. Dat vertrouwen wordt niet geschaad. Beide Brownlees maken zich samen met hun grootste concurrent Javier Gomez al na enkele honderden meters lopen

los uit de eerste groep van 22 atleten. Langs het parkoers zal het niet meer stil worden. Alistair Brownlee wint uiteindelijk goud, de Spanjaard Gomez wordt tweede, Jonathan Brownlee loopt — ondanks een tijdstraf voor het te vroeg op de fiets springen in de eerste wissel — naar brons.

Foto: Christie Brouwer

Wij wensen Geert Schipper en zijn collega s veel succes! Livit supports paratriathlon.

livit.nl

052

TRANSITION

Het triathlongevoel van...

SANDER VERHEUVEL Beroep Marketingmanager Woonplaats Rhoon Leeftijd 50

Triathlon maakt deze zomer voor het eerst deel uit van de Paralympische Spelen, die van 7 tot en met 18 september in Rio de Janeiro worden gehouden. Sander Verheuvel maakt het — als enige Nederlandse triathlonofficial in Rio — van dichtbij mee. “Ik voel me een beetje als een atleet die zich heeft gekwalificeerd voor de Spelen. Samen met vier andere Nederlandse juryleden was ik voorgedragen voor Rio. In totaal waren er zelfs meer dan 200. Dan weet je dat de kans klein is. Het was dan ook een complete verrassing toen ik het bericht kreeg dat ik was uitverkoren.” Verheuvel was zelf nog actief als triatleet toen hij ruim 25 jaar geleden zijn eerste jurycursus volgde. “Ik deed dat vooral omdat ze voor de triathlon in Ammerstol juryleden nodig hadden. Bovendien leek het me wel iets wat ik zou willen doen als ik zelf geen tijd meer zou hebben om veel te trainen. Ik vond, en vind, triathlon geweldig en als jurylid blijf je — zonder dat je uren en uren hoeft te trainen — toch betrokken bij de sport.” Pas toen zijn dochters — nu twaalf en vijftien — waren geboren ging hij regelmatig aan de slag als jurylid. “Toen dacht ik nog dat ik als jurylid minder tijd kwijt zou zijn dan als triatleet. In het begin was dat nog wel zo, maar ook als jurylid bleek ik ambitieus. Ik had er plezier in, kreeg meer ervaring, volgde cursussen, mocht gaan jureren in de grote wedstrijden in Nederland en werd voorzitter van de Werkgroep Wedstrijdofficials (WGWO). Hoe hoger, hoe leuker, maar ook hoe meer het kost. Dat vinden ze thuis soms wel eens wat minder leuk.”

Nóg iets drukker werd het toen Verheuvel ook in het buitenland actief werd. “Ik ging ITU-cursussen volgen en mag nu als level 2 official op het hoogste niveau jureren. Zo was ik de afgelopen jaren official in de World Triathlon Series in Hamburg en Stockholm. Ik was ook als jurylid beschikbaar voor de Olympische Spelen, maar misschien zijn de Paralympics nog wel mooier. Triathlon staat voor het eerst op het programma, er wordt geschiedenis geschreven.” Verheuvels eerste ervaring met een paratriatleet dateert van acht jaar geleden in Bodegraven. “Na jaren wedstrijden op routine te hebben gedraaid, was dit toch wel even iets anders. Alleen al het materiaal — rolstoelen, handbikes, tandems — maakt het allemaal wat gecompliceerder. Er zijn veel meer regels, andere categorieën. Ik heb echt in de boeken moeten duiken en volg regelmatig workshops en cursussen. Alles is nieuw, maar dat maakt het juist ook leuk en uitdagend.”

Tijdens het WK Paratriathlon in Rotterdam eind juli, was Verheuvel actief als assistent technical delegate. In Rio heeft hij een totaal andere functie. “Als Chief Vehicular ben ik verantwoordelijk voor alle bewegingen van voertuigen op en rond het parkoers, wat inhoudt dat ik het verkeer, zoals motoren en eventueel ambulances in goede banen moet leiden. Het is minder dicht op de atleten, maar wel een belangrijke taak. Ik kijk er in ieder geval enorm naar uit. Ik vind het een eer dat ik erbij mag zijn!”

Tekst Marcia Jansen Beeld Jeroen Boot

053

COLUMN

STAYEREN

door Eigenwijzerman

“I follow the Moskva down to Gorky Park listening to the wind of change” Scorpions (Wind of Change)

e zat er een beetje verlaten bij. Ze had net het parkoers van de Embrunman gefietst en zat nu in een hoekje van het campingterras met haar dagboek op schoot, terwijl de andere campinggasten zagen hoe André Greipel de laatste Touretappe won. Ze wilde haar gedachten over de afgelopen wedstrijden op papier krijgen. Ze had er vanwege een paar hectische weken op haar werk geen tijd voor gehad, maar nu ze vakantie had kon ze eindelijk haar ei kwijt. Normaal gesproken zou ze proberen om in mooie volzinnen een heroïsch wedstrijdverslag te maken, maar na twee glazen rosé besloot ze haar om gedachten omtrent een hardnekkige ziekte die heerst in de triathlonsport aan het papier toe te vertrouwen: stayeren. Dat liep volgens haar, de spuigaten uit. Bij diverse niet-stayer-wedstrijden had ze gezien hoe, als er even geen jury in de buurt was, linten triatleten ineenschoven omdat ze liever wielrenner wilden zijn. Bij het voorbijrijden van de jurymotor trokken de wielrenners (excuus, triatleten) weer uit elkaar om vervolgens, op een afstand van circa drie meter, mopperend of (soms) scheldend een waarschuwing in ontvangst te nemen. En alsof dat niet genoeg was, kreeg diezelfde jury nadien de schuld van de andere deelnemers dat er zoveel gestayerd werd! In één van de commentaren die ze op Facebook had gelezen was de roep om meer en strengere jury het argument om de triathlon te genezen. Ze vond die gedachtegang kolderiek en bovendien onuitvoerbaar, want waar moeten al die extra juryleden in hemelsnaam vandaan komen? Wat haar betreft was er een simpele oplossing, die, gek genoeg, nog in geen enkele discussie genoemd was. Stayeren los je op door de sport te veranderen, schreef ze

met koeienletters. Hoe? Door ervoor te zorgen dat stayeren niet loont, of in ieder geval niet in dezelfde mate als nu het geval is. En dat kan door te leren van andere sporten zoals het wielrennen of de biatlon. Daar waar stayeren is toegestaan start men tegelijk, daar waar men het op eigen kracht moet doen start men na elkaar. Met andere woorden: Een achtervolging is het medicijn voor wedstrijden waar het zwemonderdeel niet onderscheidend genoeg is om het stayeren met een klein jurykorps te kunnen bestrijden. Een dergelijke achtervolging was volgens haar eenvoudig te implementeren. Door het startveld middels loting in kleine groepjes op te delen en met bijvoorbeeld twee minuten verschil te laten vertrekken zal het onwaarschijnlijk zijn dat even goede fietsers zich op het fietsparkoers in elkaars nabijheid bevinden. Gebeurt dit wel, dan kan de jury ingrijpen. Door de tijdsverschillen bij de start zal stayeren bovendien niet erg lonen. Een snelle fietser zal namelijk nooit stayeren bij een bijna ingehaalde en dus veel langzamere deelnemer en een langzamere fietser zal nooit lang kunnen profiteren van een fietser die al (meer dan) twee minuten is ingelopen. Als men stayeren effectief en eenvoudig wil verbannen, moet men het lef hebben om de sport te laten evolueren, schreef ze als slotzin. Ze schaamde zich enigszins voor haar stelligheid en begon er lichtelijk van te blozen. Ze klapte haar dagboek dicht en stond op. Froome kreeg op dat moment zijn gele trui om de schouders vanwege zijn derde Touroverwinning. “Eigenlijk zou een triatleet die stayert een contradictio in terminis moeten zijn”, zei ze hardop, terwijl ze het terras verliet. Niemand luisterde.

054

TRANSITION

Mark op weg naar de Ironman

Locatie

Woensdag

Uren tot start

Gemeentehuis Hengelo

17:30

84:30

Mark is klaar met zijn laatste werkdag voor hij de volgende dag naar Maastricht vertrekt. Mark is opgeleid als planoloog en werkt 32 uur per week als beleidsmedewerker bij de gemeente Hengelo.

Locatie

Woensdag

Uren tot start

Thuis in Oldenzaal

18:30 83:30

Een fotograaf maakt een foto van Mark voor een voorbeschouwing in een regionale krant. De volgende ochtend pakt hij met vriendin Nikki zijn spullen in de auto om naar Maastricht te rijden.

055

TRANSITION VOLGDE MARK OUDE BENNINK TIJDENS ZIJN VOORBEREIDINGEN VOOR DE IRONMAN MAASTRICHT-LIMBURG. IN BEELD

Beeld Eric Brinkhorst, Ingo Kutsche, André Kwakernaat

Locatie

Vrijdag

Uren tot start

Fietsparkoers België

14:00

Mark verkent op de fiets het Belgische deel van het Ironmanparkoers. De Ironman Maastricht-Limburg is de eerste grensoverschrijdende Ironman ter wereld. Mark kende de lus door België nog niet. Teammanager André Kwakernaat is in de volgwagen mee.

056

TRANSITION

“DE COMBINATIE WERKEN EN TRAINEN IS DRUK , MA AR MET EEN STRAKKE PL ANNING EN WAT FLEXIBILITEIT IN DE UIT VOERING WEL TE DOEN.” Locatie

Zaterdag

Uren tot start

Stadhuis, Maastricht

11:00 20

Het is één van de eerste keren dat Mark voor een persconferentie is gevraagd. Vorig jaar was hij in Maastricht tweede, vandaar. Samen met Bas Diederen, coach Diederik Scheltinga en teambaas André Kwakernaat wordt later de wedstrijdtactiek besproken.

Locatie

Zaterdag

Uren tot start

De Griend, Maastricht

14:00

Mark checkt zijn fiets in in de wisselzone voor de race de volgende dag. Canyon liaisonmanager Stefan Keul heeft eerder die morgen de fiets helemaal gecontroleerd en geprepareerd. Stefan gaat voor alle zekerheid ook mee naar de bike check in.

057

De verrichtingen van Mark en de andere atleten van Team4Talent kan je ook volgen via: facebook.com/team4talent twitter.com/t4talent instagram.com/team4talent

Locatie

Zondag

Uren tot start

Zwemstart, Maastricht

06:58 00:02

Tijdens het volkslied van Maastricht twee minuten voor de start houdt Mark het amper droog. De focus is er, hij voelt zich goed, laat de wedstrijd maar beginnen. Alles gaat zoals gepland, nooit eerder fietste hij zo sterk, tot hij een lekke band krijgt. Mark laat zich er echter niet door uit het veld slaan en wordt toch nog knap tweede.

058

TRANSITION

IN M A A S T R IC H T

staat een huis

059

De afgelopen drie jaar was Team4Talent met een eigen VIP-boot aanwezig bij het Europees kampioenschap Ironman in Frankfurt. Dat was zoâ&#x20AC;&#x2122;n succes dat er dit jaar een Team4Talent-huis werd ingericht langs het parkoers van de Ironman Maastricht-Limburg. Transition nam een kijkje en volgde het team een dag lang.

060

TRANSITION

Tekst Roel Kerkhof Beeld Ludo-Grafica.nl

ls ik om 4.15 uur ’s ochtends opsta, zie ik dat er om 3.23 uur een Whatsappje is binnengekomen van André Kwakernaat, de manager en voornaamste geldschieter van Team4Talent. Hij heeft drie nachtelijke foto’s gestuurd van het Team4Talent-huis dat de middag en avond ervoor in Brasserie Bonhomme aan de Maasboulevard in Maastricht door hem en de Team4Talent crew is opgetuigd. André kan nooit slapen als ‘zijn’ mannen de volgende dag een wedstrijd moeten doen. Hij is misschien nog wel zenuwachtiger dan zijzelf. Om half zes wordt verzameld in de lobby van het Mabi Hotel, een viersterren hotel op een steenworp afstand van de finish op de Markt. Hier verblijven Bas Diederen en Mark Oude Bennink sinds donderdag om zich optimaal te kunnen voorbereiden op de wedstrijd. Bas woont vlakbij, in Susteren, maar heeft drie kleine kinderen thuis die om aandacht vragen. Ze zijn nog te jong om er bij stil te staan hoe belangrijk voldoende rust is voor hun pappa zo vlak voor een Ironman. Even weg van thuis is dan onmisbaar voor de juiste focus. Als Mark en zijn vriendin Nikki als laatste naar beneden zijn gekomen wandelen de aanwezige teamleden naar de wisselzone. Als de beide atleten daar aankomen draait menig hoofd zich om. De Team4Talent-outfit is bij

061

triathlonvolgers bekend en Bas en Mark zijn de nummers 1 en 2 van vorig jaar en ook nu weer favoriet voor het podium. Verder zijn ze in hun doen en laten niet anders dan de andere atleten: Fiets nog even controleren, bidons en gels op de fiets, beetje extra lucht in de banden, tassen voor de beide wissels op hun plek hangen, naar het toilet als dat nodig is, warming-up en wat praatjes met bekenden. Veel teamondersteuning is daarbij niet nodig. Die is belangrijker in de rest van het jaar, zodat ze zich zonder bezig te hoeven zijn met allerlei randzaken kunnen voorbereiden op hun races.

VEEL TEGENSL AG

Als het startschot heeft geklonken zien de Team4Talent-volgers langs het zwemparkoers hoe Bas en Mark samen met de Belg Wouter Monchy en de Braziliaan Igor Amorelli, vorig jaar bij de Ironman Florianopolis al eens nipt onder de acht uur gedoken, de kopgroep vormen. De moeder van Bas loopt naar de wisselzone en posteert zich ter hoogte van zijn fiets. Ze vertelt dat Bas erg kwaad was geweest na de lekke band en het uitvallen in de Ironman Frankfurt een maand eerder, waarna er ook definitief een streep moest worden gezet door de Ironman Hawaii dit jaar. Het zit hem vaak tegen, en dat doet een moeder pijn, maar hij is tegelijk ook veerkrachtig, weet ze. Ze vertelt niet dat zijn vrouw Monique de dag ervoor naar het ziekenhuis is gebracht met uitdrogingsverschijnselen. Dat hoor ik later. Weer een tegenslag. Als de koplopers voor het fietsen zijn vertrokken schuift de crew van het Team4Talent-huis aan voor een gezamenlijk ontbijt. Er zijn gastvrouwen, er staat een draaitafel,

Ze vertelt dat Bas erg kwaad was geweest na de lekke band en het uitvallen in de Ironman Frankfurt een maand eerder. Het zit hem vaak tegen, en dat doet een moeder pijn, maar hij is tegelijk ook veerkrachtig, weet ze.

Eddy Lamers zorgt voor berichtgeving via de social media en digitale creatieveling Danny Tjokrotaroeno zorgt dat er bewegend beeld is. De Duitse triathlonfotograaf Ingo Kutsche die is ingehuurd om mooie foto’s te maken is met de fietsers mee. Ook teambaas André zit achter op een motor om foto’s te maken. In de Ironman Frankfurt heeft Team4Talent tijdens het fietsonderdeel coaches onderweg om verschillen door te geven op basis waarvan de racetactiek wordt bepaald. Voorafgaande aan de Ironman Maastricht hebben Bas en Mark aangegeven een dergelijke ondersteuning niet nodig te hebben. Ze hebben alle voeding die ze nodig hebben mee op de fiets en pakken verder wat er bij de reguliere verzorgingsposten wordt aangeboden. Het topveld is bovendien aanzienlijk kleiner dan in Frankfurt. De wedstrijd is daardoor overzichtelijk, coachen heeft weinig nut. Dat blijkt: Monchy kan het tempo aan de kop niet

063

volgen, zijn landgenoot Michael van Cleven sluit na 60 kilometer aan. Achter dit leiderskwartet blijft het lang stil.

SCHUILPL A ATS TEGEN DE REGEN

De Team4Talent-crew en de eerste genodigden die zich inmiddels hebben gemeld moedigen de atleten aan als ze na één ronde fietsen de Wilhelminabrug passeren. Kort daarna begint het te regenen. Eerst lichtjes, dan harder. Het nabijgelegen Team4Talent-huis wordt een ideale plek om te schuilen. Rond half twaalf staat een buffetlunch klaar voor de gasten. Tegelijk komt het bericht dat Mark bij de koplopers heeft moeten afhaken vanwege een technisch probleem met zijn achterwiel. Het blijkt later een lekke band te zijn. Vlak voor de wissel overkomt Van Cleven hetzelfde. Na de lunch is het vanuit het Team4Talent-huis een minuut lopen naar de Sint Servaasbrug waar de atleten na de fiets-loopwissel de loopronde opgaan. Amorelli leidt voor Bas, die luid wordt aangemoedigd. Mark heeft door zijn lekke band 6,5 minuut achterstand opgelopen en passeert als derde, maar oogt enorm fris. Team4Talent-atleten Diederik en Evert Scheltinga en teamchiropractor Sander Daams zullen hen op het loopparkoers verschillen doorgeven en voeding aanreiken. Als na één ronde lopen de atleten voor het Team4Talent-huis passeren blijkt Bas tijd te hebben verloren, maar Mark komt dichterbij. De meest van de circa tachtig genodigden zijn inmiddels gearriveerd en hebben zich op het terras van de brasserie of langs de dranghekken geposteerd. Ze moedigen de atleten aan en klappen ritmisch met de waaiers van sponsor Canyon die worden uitgedeeld. Er heerst een gezellige familiaire sfeer. Het zijn vooral collega’s, familie van atleten, bekenden, maar ook enkele zakelijke relaties. Elke twee jaar

064

TRANSITION

moeten de contracten met de sponsoren worden vernieuwd. Voor hen is dit ook leuk.

INSPIREREND

Op de VIP-boot in Frankfurt komen meer (Duitse) zakelijke relaties, zowel sponsoren van Team4Talent als bedrijven waarmee AndrĂŠ vanuit Wolters Kluwer samenwerkt. Maar daar doet hij dit niet voor. Hij doet het vooral omdat hij het leuk vindt. Het sponsoren van een team en het VIP-programma rond de wedstrijd kost hem vooral geld, het levert weinig op. Hij heeft echter bewondering voor het doorzettingsvermogen en de prestaties van de atleten en merkt binnen zijn eigen organisatie dat het inspirerend werkt. Een dag na een Ironman gaat het vooral daar over. Maar het is ook mooi voor de atleten. En niet alleen die van Team4Talent, maar ook voor

Hij merkt dat hij beter is geworden. Wat als hij niet lek was gereden? Mark staat er niet bij stil. Het is nu eenmaal zo gelopen.

die bijna tweeduizend andere atleten die vandaag een lange en zware sportdag beleven, waaronder Sam, de contactpersoon van Team4Talent bij sponsor Bioracer. Zijn beeltenis hangt op een vlag naast die van Bas en Mark aan de gevel ven het Team4Talent-huis. Zo is er een extra punt langs het parkoers met sfeer en muziek. Halverwege de marathon is Mark Bas gepasseerd. Hij lijkt op weg naar koploper Amorelli. Het verschil is teruggebracht van 6,5 minuut naar iets meer dan anderhalve minuut. Er wordt gespeculeerd op de kansen van Mark. De eerstvolgende berichten duiden er echter op dat Mark weer iets tijd verliest. Amorelli gaat winnen. AndrĂŠ gaat samen met cameraman Danny en Canyon Liaisonmanager Stefan Keul naar het triathlonstadion op de Markt om de finish van Mark en Bas vast te leggen.

065

Mark is net als vorig jaar zeer blij met zijn tweede plaats. Hij merkt dat hij beter is geworden. Wat als hij niet lek was gereden? Mark staat er niet bij stil. Het is nu eenmaal zo gelopen. De lichaamstaal van Bas zegt veel: Hij kwam om te winnen, maar de vorm was niet goed genoeg. Nee, het kwam niet doordat echtgenote Monique opeens naar het ziekenhuis moest. Hij is emotioneel. Vreugde en teleurstelling liggen slechts twee minuten uit elkaar. Zo kan dat gaan als je met een team start.

TROTS

AndrĂŠ en Bas hebben samen al het nodige meegemaakt, zowel ups als downs. Hij beseft dat hij Bas die eerste momenten even met rust moet laten en poseert met Mark voor de fotografen. Hij is gewoon trots op beide mannen. Hij weet wat ze er allemaal voor doen en laten. Mark krijgt een kus van vriendin Nikki, voor Bas is er even de troostende schouder van zijn moeder en een knuffel van de kinderen. Die zijn ook gewoon trots, ongeacht het resultaat. Twee uur na hun race melden Bas en Mark zich bij het Team4Talent-huis. De zon schijnt, het terras is vol, er is eten. Ze worden door alle aanwezigen als kampioenen met applaus onthaald. Het Team4Talent-huis blijft open tot de laatste deelnemer is gepasseerd. Er is muziek, er wordt gegeten, gedronken, nagepraat en triathlon gekeken. Volgend jaar doen we dit weer, zegt AndrĂŠ. Mooi toch?

066

TRANSITION

ALLROUND

Marco van der Stel Tekst Roel Kerkhof Beeld Roel Kerkhof, triathlon.org

“STUDEREN EN WERKEN K AN ALTIJD NOG, MIJN K ANS OP EEN TOPSPORTCARRIÈRE VERLOOPT OVER EEN JA AR OF TIEN. IK WIL L ATER KUNNEN ZEGGEN DAT IK ALLES ERA AN HEB GEDA AN OM DE TOP TE BEREIKEN. ALS IK NU BIJVOORBEELD HAD GESTUDEERD – WAT OOK VEEL ENERGIE KOST – HAD IK ME TOCH AFGEVRA AGD OF IK DA ARDOOR RIO HEB GEMIST.”

Marco van der Stel (24) is afkomstig uit Capelle aan den IJssel, maar woont – als hij niet in het buitenland is voor trainingskampen of wedstrijden – sinds 2011 in het atletenhuis van het Nationaal Trainings Centrum (NTC) Triathlon in Sittard. De Olympische Spelen in Rio kwamen net te vroeg voor de nationaal kampioen van 2015, de focus ligt daarom nu al op Tokyo 2020.

Rio – Toen ik in 2010 op mijn achttiende met triathlon begon was het Rio dit, Rio dat. De afgelopen zes jaar heb ik er alles voor gedaan om het te halen en heb ik niet het idee dat ik ergens iets heb laten liggen. Voor de Spelen in Londen was een top-12 klassering in de World Triathlon Series nodig voor kwalificatie. Dat had ik mogelijk geacht. Voor Rio werd dat door NOC*NSF aangescherpt naar top-6. Dat was voor mij niet realistisch. Er zijn atleten die ik altijd of vaak versla die wel naar Rio mogen. De Nederlandse criteria zijn strenger. Dat respecteer en accepteer ik. Het is als Nederlander daardoor nog specialer om uitgezonden te worden naar de Spelen. Ik ben echter nog te kort bezig om nu al tot de absolute wereldtop te kunnen behoren. Fulltime sporter – Toen ik na een Talentendag een uitnodiging kreeg om mee te komen trainen op het NTC ben ik er meteen vol voor gegaan, zonder werk of studie ernaast, zoals de meeste andere atleten bij het NTC dat wel hebben. Studeren en werken kan altijd nog, mijn kans op een topsportcarrière verloopt over een jaar of tien. Ik wil later kunnen zeggen dat ik alles eraan heb gedaan om de top te bereiken. Als ik nu bijvoorbeeld had gestudeerd – wat ook veel energie kost –, had ik me toch afgevraagd of ik daardoor Rio heb gemist. Ik ben niet bang dat dit nadelig kan zijn voor een latere maatschappelijke carrière. Als je wilt werken is er altijd werk. Middagdutjes – Ik ben vier keer met een

cursus Spaans begonnen, maar na heel fanatiek boek 1 te hebben doorgewerkt is het pas één keer gelukt aan boek 2 te beginnen. Waarschijnlijk omdat het niet moet. Als ik moe ben na een training ga ik toch liever een filmpje kijken of rusten. Ik ben heel goed in middagdutjes.

7 x KORT FILM Never back down, een martial arts film

MUZIEK Eminem

ETEN Voor de race: pasta of pizza.Na de race: friet met een goede burger!

LUST GEEN Asperges

VAK ANTIE Ooit nog eens naar de Bahama’s

K AN NIET ZONDER Middagdutjes!

later Nog niet helemaal duidelijk. Momenteel gaat de voorkeur naar coach!

Grote broer – Sinds februari is het atletenhuis van het NTC gevestigd op Watersley, een sportcampus aan de rand van Sittard waar ook de mountainbikers van de KNWU wonen. Een groot verschil is dat we eerst allemaal een eigen studiootje hadden en we nu met zes atleten een huiskamer, keuken, toilet en douche delen. Je hebt daardoor misschien wat minder privacy, maar het zorgt ook voor mee huiselijke gezelligheid. Mij bevalt dat wel. Omdat ik de oudste ben en het meest volwassen, heb ik samen met Menno (Koolhaas, RK) een beetje de leiding in huis. Ze noemen me daarom af en toe grote broer. Javi – Javier Gomez is een voorbeeld voor mij. Er wordt gezegd dat de weg naar de top lang en moeilijk is, maar aan de top blijven het allermoeilijkste. Hij is al jaren heel consistent in hoe hij traint en zijn wedstrijden doet en behoort op alle onderdelen tot de besten. Daarnaast is Javi heel makkelijk in de omgang en totaal niet arrogant. Nadat ik in 2013 regelmatig met hem en de Brownlees in een kopgroep zat nodigde hij me uit om met zijn trainingsgroep te komen trainen. Dat vond ik wel bijzonder, want wie was ik nou helemaal.

067

Prikkel – De periode bij Javi in Spanje is goed bevallen en het zou voor mijn ontwikkeling ook goed zijn om het hele jaar door met internationale toppers te kunnen trainen, maar financieel is dat voor mij niet mogelijk. Dat is eigenlijk ook het enige punt waarop voor mij momenteel winst zou zijn te behalen ten opzichte van trainen bij het NTC. Qua faciliteiten en begeleiding komen we niets tekort. De prikkel van sterkere atleten zoeken we nu op door bijvoorbeeld af en toe samen te trainen met mountainbikers en wielrenners en in de winter op zondag mee te lopen met de MILA-groep (middenen lange afstand lopers) van Unitas.

Zwakste onderdeel – Nadat vorig jaar duidelijk werd dat ik Rio niet zou gaan halen hebben we deze winter een traject uitgestippeld gericht op verbetering van mijn zwakste onderdeel, het lopen. Ik kom uit het zwemmen, wist het fietsen in twee jaar op te pakken, maar zakte vorig jaar met lopen nog altijd terug. Daarom ben ik deze winter voor het eerst in vier jaar niet naar Nieuw-Zeeland en Australië gegaan om te trainen en racen in World Cups en de World Triathlon Series, maar heb ik hier veel loopkilometers gemaakt met weken van meer dan 100 kilometer en een topweek van 130 kilometer.

068

TRANSITION

Leeds – In de resultaten was het tot nu toe niet altijd te zien, maar ik heb op het lopen flink progressie geboekt. Dat was vooral duidelijk bij het EK in Lissabon – waar ik helaas de eerste groep miste – en de World Triathlon Series in Leeds waar ik vijftiende werd, mijn beste WTS-klassering tot nu toe. Dat was een geweldig mooi evenement met een lastig fietsparkoers – daar hou ik van – en enorm enthousiaste toeschouwers langs de kant. Ik liep twee ronden naast een Brit en het geschreeuw deed pijn aan de oren. Wachtlijst – Vanwege mijn ranking is het niet altijd zeker of ik aan een race uit de World Triathlon Series kan deelnemen. Soms hoor ik dat pas een week van tevoren. We hebben daarom altijd een plan A en een plan B. Vorig jaar viel het NK in Weert gelijk met de WTS-wedstrijd in Londen. Toen een week voor de wedstrijd nog niet duidelijk was of ik kon deelnemen heb ik voor het NK gekozen. Achteraf een gelukkige keuze, want ik werd Nederlands kampioen en bleek later niet te worden toegelaten tot de race in Londen. Oranje onderbroek – Ik heb een periode gehad waarin ik de nacht voor een wedstrijd altijd een oranje onderbroek droeg. Waarom kan ik me eigenlijk niet herinneren. Het zal wel zijn omdat ik een goede race had na het dragen van die onderbroek. De onderbroek is inmiddels gesneuveld en heeft nog een keer als poetsdoek gediend. Geduld – Als je ziet wat er in je wordt geïnvesteerd en voor je wordt geregeld, dan mag er ook wel wat van je verwacht worden. Ik voel dat niet als druk. We hebben een duidelijk toekomstbeeld en daar is een plan voor. Hoofdcoach Louis Delahaije zegt altijd: Je moet de pot met geduld zuinig gebruiken. Topsport is honderd keer op je bek gaan en 101 keer weer opstaan. Als het makkelijk was

“TOPSPORT IS HONDERD KEER OP JE BEK GAAN EN 101 KEER WEER OPSTAAN. ALS HET MAKKELIJK WAS ZOU IEDEREEN WERELDKAMPIOEN ZIJN.”

zou iedereen wereldkampioen zijn. Het is een mooie uitdaging om die puzzel te leggen. Tokyo 2020 – De afgelopen jaren hebben me geleerd wat er nodig is om de top te bereiken. Op basis van de progressie die ik de afgelopen jaren heb gemaakt, zie ik de Spelen in 2020 wel zitten. Dat niet halen zou een teleurstelling zijn. Ik ben dan tien jaar als triatleet actief en zou dan, als ik consistent heb kunnen trainen, op mijn top moeten zijn, al weet je natuurlijk nooit waar je grens ligt.

A ls lid van de Nederlandse Triathlon Bond ontvang je zes keer per jaar gratis het nieuwe Transition magazine in de brievenbus. Geen lid? Geen nood. Ook dan kun je Transition ontvangen. Je kunt je abonneren door een mailtje te sturen naar info@triathlonbond.nl of via de website van de Nederlandse Triathlon bond, triathlonbond.nl. Bezoek ook onze website transition.nl voor het laatste nieuws, kalenders en informatie over de verschillende competities.

070

TRANSITION

WERKPLEK

NAAM: ILONA EVERSDIJK â&#x20AC;¢ LEEFTIJD: 24 BEROEP: FYSIOTHERAPEUT BIJ TOPVORM FYSIOTHERAPIE IN ALMERE

071

WERKPLEK

ILONA DOET INMIDDELS NEGEN JAAR AAN TRIATHLON, TRAINDE BIJ HET RTC IN ALMERE EN WERD IN 2012 TWEEDE EN IN 2015 DERDE BIJ HET NK TRIATHLON OLYMPISCHE AFSTAND. VORIG JAAR HEEFT ZE ER ECHTER VOOR GEKOZEN VOORRANG TE GEVEN AAN HAAR MAATSCHAPPELIJKE CARRIÈRE. DE AFGELOPEN MAANDEN TRAINDE ZE VOOR DE IRONMAN MAASTRICHT 15-20 UUR PER WEEK. Het was wel even wennen toen ze vorig jaar fulltime werken ging combineren met sport. Als student was het eenvoudig om 18+ uur per week te trainen. Met een wekelijks wisselende agenda vol patiënten – waaronder veel triatleten – is het nu onmogelijk geworden een schema te volgen of bij mooi weer de deur uit te gaan voor een lange fietstraining. En na een hele dag staan zit een zware intervaltraining er niet in. Maar het aanbod van een leuke baan in haar woonplaats Almere waarin ze kan werken met sporters kon ze niet afslaan. Als zzp-er deelt ze haar werk zelf in. Ilona werkte afgelopen winter 40 uur per week of meer om in de zomer wat minder te werken en wat meer te trainen. Een mooie oplossing vindt ze zelf om toch nog voldoende uren te kunnen maken voor haar eerste hele. Finishen was het doel, maar door mechanische pech tijdens het fietsen lukte dat niet.

073

B L IND G A N G E R ME T E E N D O E L

PLOTS LAGEN ZE NAAST HUN MTB-TANDEM IN DE BOSJES. HET GEBEURDE EERDER DIT JAAR TIJDENS EEN TRAINING. ‘NAAR LINKS!’, HAD STUURVROUW LINDA VAN VLIET KORT DAARVOOR GEROEPEN. DUS JOLEEN HAKKER GOOIDE HAAR HELE LIJF NAAR LINKS, OM DE BOCHT ZO SCHERP EN SNEL MOGELIJK DOOR TE KOMEN. LINDA — DIE DE BOCHTENTECHNIEK GOED BEHEERST — MAAKTE ECHTER EEN FOUTJE: ZE BEDOELDE RECHTS. VOOR CORRIGEREN WAS HET ECHTER NET TE LAAT. HET GEVOLG: ZE GINGEN NIET LINKS, ZE GINGEN NIET RECHTS, MAAR SCHOTEN RECHTDOOR, ZO HET STRUIKGEWAS IN. JOLEEN LAG IN EEN DEUK, LINDA BAALDE. “ZO’N FOUT MAAK IK NATUURLIJK NOOIT MEER”, BLIKT LINDA MET EEN VOORZICHTIGE GLIMLACH TERUG.

Tekst Jeroen Kreule Beeld Jeroen Jumelet

074

TRANSITION

e blinde triatlete Joleen Hakker (35) uit Soest en haar guide Linda van Vliet (36) uit Nijmegen vormen sinds november 2015 een koppel. Hun doel: Een medaille op de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro. Tijdens het WK paratriathlon in Rotterdam afgelopen maand bleek dat dit een realistisch doel is — ze veroverden er zilver. Dankzij de A-status bij NOC*NSF hebben ze zich de afgelopen periode optimaal kunnen voorbereiden voor de belangrijkste wedstrijd van het jaar. De twee trainen twintig à dertig uur per week. Meestal samen, soms apart.

COPACABANA

Joleen en Linda komen op zondag 11 september in actie in de klasse PT5, voor visueel beperkte sporters. Het is voor het eerst dat de paratriathlon op het paralympische programma staat. De afstand: 750 meter zwemmen, twintig kilometer fietsen en vijf kilometer lopen. Met start en finish aan de befaamde Copacabana, het kilometerslange strand in de vorm van een halve maan. In hun klasse verschijnen in totaal tien koppels aan de star; een mix van blinden én slechtzienden. Om er een gelijkwaardige wedstrijd van de maken, heeft de ITU bepaald dat blinde deelnemers drie minuten en achttien seconden eerder worden weggeschoten dan slechtziende deelnemers.

“Wie slecht ziet, kan nog steeds een beetje zien. Ze hebben bijvoorbeeld een voordeel in de wisselzone”, licht Joleen toe. Zelf werd ze blind op haar twaalfde. Tijdens een operatie aan een tumor op haar oogzenuw raakte ze het licht in haar ogen kwijt. Toen Joleen hoorde dat ze nooit meer zou kunnen zien, is ze hooguit vijf minuten verdrietig geweest. Ze zei tegen zichzelf en haar ouders: oké, wat kan ik nog wél? Haar wilskracht is enorm. Ze woont zelfstandig, sporten is haar passie. Ze gaat alweer op voor haar derde Paralympics. In 2008 ging ze als roeister naar Beijing, in 2012 deed ze in Londen mee als wielrenster. Een olympische medaille won ze echter nog niet. “Dat moet dan maar in Rio”, zegt ze zelfverzekerd. Ze noemt zichzelf een ‘blindganger met een doel’. “We willen goud, maar de concurrentie is sterk. Een paar teams gaan het ons moeilijk maken: Twee Engelse koppels, een duo uit Australië en een duo uit Spanje. Van de meesten heb ik overigens al een keer gewonnen, dus dat biedt perspectief.”

TRAINEN IN DOORN

Het is een donderdagmiddag in juli als we elkaar ontmoeten bij het militair revalidatiecentrum in Doorn. Joleen en Linda trainen

075

elke week in deze omgeving onder toeziend oog van bondscoach Bas de Bruin, sinds maart 2013 bondscoach paratriathlon bij de NTB. De triatleet is al vanaf 1991 actief in de gehandicaptensport en dus goed bekend met de fysieke mogelijkheden van gehandicapte sporters. Bovendien heeft hij veel kennis van prothesiologie en rolstoeltechnologie. Hij maakt de trainingsschema’s voor Joleen en Linda. “Ik vind mezelf geen dirigerende coach. Ik faciliteer. Schema’s zie ik ook echt als een leidraad: Je mag er af en toe van afwijken.”

Toen Joleen hoorde dat ze nooit meer zou kunnen zien, is ze hooguit vijf minuten verdrietig geweest. Ze zei tegen zichzelf en haar ouders: oké, wat kan ik nog wél?

Alle onderdelen komen deze middag aan bod — zwemmen, fietsen, lopen en wisselen. Het duo begint met een wisseltraining fietsen-lopen. Omdat het in het dorp zelf nogal druk is op de weg, wordt uitgeweken naar een rustiger plek op een halfuur fietsen van het revalidatiecentrum. Linda kent intussen de weg. In bescheiden tempo trappen Linda en Joleen richting de afgesproken locatie. Joleen zit op de praatstoel en vertelt onder meer over ‘het apenpakje en de lakschoenen’ die ze van NOC*NSF hebben gekregen, het verschil tussen blinden en nepblinden en dat ze rustig tegen Linda kan zeggen ‘dat ze uit haar doppen moet kijken, want ik kan het niet’. Linda luistert en grijnst, met de blik op de weg gericht. “Volgens mij heeft Joleen een goeie dag vandaag”, knipoogt ze. Bondscoach de Bruin staat al klaar op de afgesproken plek: Vlak voorbij de fietspaaltjes aan de Maarnse Grindweg, één van de vele mooie plekjes van de Utrechtse Heuvelrug. De Bruin — kladblokje en mobiele telefoon in de handen — heeft zijn bus even verderop geparkeerd, bij vakantiecentrum De Halm. In de berm heeft hij een groen kleedje uitgespreid, met daarop een stoel en twee paar loopschoenen. De zon schijnt door de bomen, er is nauwelijks wind. Kortom, ideale picknickomstandigheden… Geen denken aan, zegt De Bruin, er moet gewerkt worden. De opdracht: Acht minuten fietsen, wisselen, dan vier minuten lopen. En dat vijf keer. De Bruin hoeft Joleen en Linda eigenlijk niks meer te vertellen. “De dames weten drommelsgoed wat ze moeten doen. Dit zijn de puntjes op de i.”

BEST EEN BEETJE MOE

De wisseloefening begint met Joleen op de stoel, terwijl Linda de fiets vasthoudt en aftelt: drie, twee, een, go! Joleen staat op, pakt het zadel met haar rechterhand vast, vervolgens lopen ze een paar meter het verharde fietspad op. Dan knijpt Linda in de rem en springen ze allebei op de fiets. Fietsen!, zegt Linda op het moment dat twee paar schoenen in de pedalen zijn geklikt. Staand op de pedalen vliegt het duo weg. Na een seconde of tien roept Linda ‘zit!’ In no time trappen ze harder dan veertig kilometer per uur. De uitdrukking op beide gezichten is strak: zo anders dan tijdens het infietsen. Gepraat wordt er niet, gebuffeld des te meer. Cadans en balans, daar draait het om. De wissel verloopt vlot. Linda remt af, roept ‘uitklikken’ en zet Joleen vervolgens op de stoel. De fietsschoenen gaan uit, de loopschoenen aan. En weg zijn ze. De twee mogen elkaar niet aanraken, daarom zitten ze met een touwtje om de polsen aan elkaar vast. Sturen gebeurt met woorden, Joleen bepaalt het tempo. Af en toe roept Linda iets. ‘Vals plat omhoog’, ‘een minuut voorbij’, ‘draaien’ of ‘vals plat omlaag’. Joleen weet precies wat ze moet doen.

076

TRANSITION

Er wordt stevig doorgelopen, met snelheden van vijftien kilometer per uur. Joleen is ‘best een beetje moe’, vertelt ze na afloop van de wisseltraining. Linda en de bondscoach knikken tevreden: Joleen is in vorm. In de woorden van De Bruin zijn Joleen en Linda al meer dan een half jaar ‘nagenoeg fulltime aan elkaar geplakt’. Sowieso tijdens een training of wedstrijd. Bij het zwemmen zitten ze met een touwtje om de bovenbenen aan elkaar vast, terwijl hun hoofden maximaal 1,50 meter van elkaar verwijderd mogen zijn. Net als bij het lopen bepaalt Joleen in het water het tempo. Komt er een boei aan, dan geeft Linda Joleen ‘een klap op de kop’. Op de fiets is Linda ‘de motor’.

“Er is een goeie klik tussen ons. We maken veel grappen, begrijpen elkaar goed en streven hetzelfde doel na: Presteren in Rio. Daar zetten we alles voor opzij.”

077

tussen ons. We maken veel grappen, begrijpen elkaar goed en streven hetzelfde doel na: Presteren in Rio. Daar zetten we alles voor opzij. Ja, ik zet ook mijn eigen sportcarrière even opzij. Normaal gesproken doe ik veel crosstriathlons en -Run Bike Runs, maar dit jaar even niet. Daarnaast werk ik als coördinator bij het Testcentrum Aangepast Sporten Amsterdam, maar vanwege dit project werk ik tijdelijk minder uren, waarvan een deel onbetaald verlof. Het is best lastig combineren, gelukkig is mijn werkgever zeer coulant. Het gaat dit jaar om Joleen.” De tweevoudig nationaal kampioene cross Run Bike Run is méér dan Joleens guide, benadrukt ze. “Ik ben ook haar begeleider, met name als we op trainingskamp zijn of een wedstrijd in het buitenland hebben. Na een wedstrijd kan ik haar niet zomaar laten staan. Ze ziet niks, hè? Ik breng haar naar de wc, stap met haar in de lift, ga met haar naar buiten als ze dat wil en schep haar eten op. Omdat we elkaar zo goed kennen, weet ik precies wat en hoeveel ze wil eten. Dus Joleen kan lekker blijven zitten.” Een hotelkamer delen ze in principe niet, vult Joleen aan. “We respecteren elkaars privacy. 24 uur op elkaars lip is ook wel heel erg veel, toch? Als ik eenmaal weet waar alles staat, red ik mezelf prima in zo’n hotelkamer.”

PIEKEN TIJDENS WEDSTRIJDEN

IJZERSTERK DUO

Volgens De Bruin vormen ze een ijzersterk duo. “Linda heeft de eigenschap dat ze zichzelf volledig kan wegcijferen. Alles wat ze doet of laat, staat in dienst van Joleen. Dat vind ik heel bijzonder. Soms moet ze oppassen dat ze zichzelf niet teveel wegcijfert. Linda is flexibel, maar ook zeer gedreven en perfectionistisch. Iemand met een topsportkarakter. Joleen staat op haar beurt heel positief in het leven. Ze wil zoveel mogelijk zelf doen maar geeft zich tegelijk ook helemaal over aan Linda. Dat moet ook wel, want ze is volledig afhankelijk van haar. Ze boekt nog elke week vooruitgang. Niet verkeerd natuurlijk, zo vlak voor Rio.” Op de vraag of de twee dikke vriendinnen zijn, moet ze allebei even nadenken. Linda: “Laat ik het zo zeggen: er is een goeie klik

Linda heeft veel respect voor de manier waarop Joleen met haar handicap omgaat. “Mensen met een beperking moeten al een extra drempel nemen om überhaupt te gaan sporten, laat staan om topsport te bedrijven. Joleen klaagt bijna nooit, is er altijd en heeft alles voor de sport over. Bovendien vind ik haar zeer zelfstandig. Haar kracht als triatlete? Ze kan ongelooflijk pieken tijdens wedstrijden. Tijdens een fietstraining vraag ik me heel soms af of ze wel diep genoeg gaat, maar bij wedstrijden zit het altijd goed. In het begin kon ik nog wel eens zeggen: ‘Joleen, je zakt in’. Of: ‘We gaan te langzaam’. Dat werkt averechts. Nu probeer ik het iets positiever te brengen. Zo van: ‘Joleen, tandje erbij’.” Joleen zegt dat Linda haar sterker maakt. “Ze is een trainingsbeest. Als Bas zegt dat we zes keer duizend meter moet lopen, wil Linda er soms acht keer duizend meter van maken. Ze maakt me echt beter.” Joleen heeft het parkoers in Rio vorig jaar verkend, tijdens een testwedstrijd en met een andere guide. Het is volgens haar een snel parkoers. Een beetje rechttoe rechtaan. Inderdaad, met weinig bochten… Wel zo prettig.

078

TRANSITION

TIPS, TRICKS EN INFORMATIE WISSELZONE

GADGET

Q U O T E

Ostrich Pillow

Om als sporter je prestaties te verbeteren moet je niet alleen hard trainen, maar is voldoende rust ook belangrijk. De meeste rust pak je ’s avonds als je naar bed gaat, maar even een uiltje knappen tussendoor kan eveneens nut hebben. Als je bijvoorbeeld onderweg bent of op je werk is dat met alle drukte om je heen niet altijd even eenvoudig. Met de Ostrich Pillow creëer je echter je eigen comfortzone en kun je je even helemaal terugtrekken – waar je ook bent, op kantoor, het vliegveld of in de trein. Dat je er belachelijk uitziet neem je dan graag voor lief.

Wetsuit niet toegestaan. En dan?

REGELEMENTEN

moeten zijn (dus geen compres-

na het zwemmen wel iets over je

sietubes tijdens het zwemmen!)

zwempak heen mag aantrekken,

en dat bij afstanden tot en met de

maar dat je wat je tijdens het

Vanaf 22,0o C is bij triathlons tot

OA de armen vanaf de schouders

zwemmen droeg niet mag uittrek-

en met de olympische afstand

ontbloot moeten zijn. Tripakjes

ken: Je maakt de wedstrijd dus af

(1500 meter zwemmen) het

met (korte) mouwen mogen dan

in tenminste het pak dat je bij het

part of a triathlon. If

gebruik van een wetsuit door age

dus niet. Bij de langere afstanden

zwemmen aan had. Je speedsuit

group atleten verboden. Bij langere

zijn deze wel toegestaan.

na het zwemmen uittrekken en

you stop pedaling on

“Swimming is the worst

verder racen in je gewone trisuit

a bike, you coast. If

niet meer met een wetsuit worden

Sommige atleten dragen bij een

betekent op een sprint, kwart of OD

gezwommen. Wanneer het gebruik

non-wetsuit swim een speedsuit

diskwalificatie.

you stop running, you

van een wetsuit is verboden, is

of swimskin om sneller te kunnen

automatisch het gebruik van

zwemmen. Dat mag. Op afstanden

Bovenstaande staat in Artikel

andere kledingstukken waarin

tot en met de OA is het echter NIET

4.2 en 4.9 van het NTB Wed-

neopreen zit (trisuits, shorts et

toegestaan om onder dat speeds-

strijdreglement en is na te lezen

cetera) eveneens verboden. Verder

uit een gewoon trisuit te dragen

op triathlonbond.nl, onder ‘NTB’,

geldt bij een non-wetsuit swim dat

en na het zwemmen het speedsuit

‘Reglementen en statuten’.

de benen onder de knie onbedekt

uit te trekken. De regel is dat je

wedstrijden mag vanaf 24,6o C

walk. But if you stop swimming, you drown.”

MEDISCH

Spataderen

Veel sporters hebben last van spataderen. Ze ontstaan bijvoorbeeld door aanleg, na een zwangerschap maar ook door sporten. Over het algemeen veroorzaken spataderen geen klachten en vindt behandeling vanuit medisch oogpunt alleen plaats als de bloedsomloop in het been wordt verstoord. Toch willen veel sporters met spataderen uit esthetisch oogpunt hun spataderen laten behandelen. Bondsarts Guido Vroemen schreef eerder voor Triathlon Sport een artikel over het ontstaan van spataderen, mogelijke klachten en de behandeling ervan. Dit is terug te lezen op transition.nl, onder ‘thema’s’, ‘gezondheid’.

Jouw perfecte ﬁetsuitrusting op één plek

In winkelmand

Bestel Pearl Izumi nu ook online via

shop.bikegear.cc Complete en actuele collectie Pearl Izumi Exclusieve acties en promoties! Thuis aﬂeveren of ophalen bij een dealer

Meer dan 100 oﬃciële dealers. Altijd een service- en afhaalpunt bij jou in de buurt 10% korting op de volgende bestelling bij inschrijving nieuwsbrief

10.000 volgers facebook.com/bikegear.cc

instagram.com/bikegearnl

click & collect

In winkelmand

080

TRANSITION

SPOT LIGHT 1

H OLTEN

ITU Premium EC Triathlon

De Oekraïense Yuliya Yelistratova en de Fransman Raphael Montoya winnen na spannende races de internationale triathlon in Holten. Regen en zon wisselen elkaar af – de 1eDivisie vrouwen moet vanwege onweer zelfs even worden stilgelegd – maar dat weerhoudt de in totaal bijna 1.500 deelnemers er niet van er een mooie triathlondag van te maken. Beeld Pascal van der Zwalm

F R ANKFURT

Ironman

Onder het toeziend oog van de fotografen aan de meet neemt Sebastian Kienle even een moment voor zichzelf nadat hij het EK Ironman in Frankfurt heeft gewonnen. De Duitser is de snelste in 7.52.43 uur. Bij de vrouwen gaat de zege in 9.01.17 naar de Australische Melissa Hauschildt. Bas Diederen valt uit na een lekke band. Beeld Joern Pollex/Getty Images

ROT TERDAM

Lotto Eredivisie Triathlon

In de derde wedstrijd van de Lotto Eredivisie Triathlon gaat de teamwinst bij de mannen naar landskampioen Squadra Eindhoven, terwijl de vrouwen van Kijani voor het eerst op de hoogste trede van het ereschavot staan. Individueel zegevieren Jorik van Egdom (Triteam Rotterdam) en kersvers Challenge Kopenhagen winnares Mirjam Weerd (TTW Weesp). beeld Sonja Jaarsveld

081

K L A ZIENAVEEN

NK halve triathlon

Zwemmers komen tijdens het nationaal kampioenschap halve triathlon besmeurd uit het Echtenskanaal, een zichtbare herinnering aan het feit dat Klazienaveen op veengrond ligt. Mark Oude Bennink voert een compleet Team4Talent podium bij de mannen aan. Sarissa de Vries is duidelijk de sterkste bij de vrouwen. Beeld Carmen en Marthijn van Tellingen/VT Fotografie

R OTH

Challenge

Het gaat dit jaar supersnel op de hele afstand in Roth. Hawaii-kampioenen Jan Frodeno en Daniela Ryf zijn een klasse apart. Frodeno klokt met 7.35.39 uur een nieuwe wereldbesttijd, de tijd van de Zwitserse Ryf (8.22.04 uur) is de derde ooit. Yvonne van Vlerken wordt met maagproblemen teleurgesteld derde in 8.49.35 uur, haar elfde sub 9 uur tijd! Beeld Alex Caparros/Getty Images

H AMBURG

World Triathlon Series

Tijd voor een feestelijke selfie. De Amerikaanse Katie Zaferes heeft in Hamburg net haar eerste zege geboekt in de World Triathlon Series. Trainingsmaatje Rachel Klamer is tweede geworden. Het is haar eerste WTS-podiumplaats. Beiden hebben met een kopgroep op de fiets genoeg voorsprong genomen op topfavoriete Gwen Jorgensen, die derde wordt. Beeld Janos Schmidt/ITU

TRANSITION

Beeld Jan Kruger/Getty Images

082

FINISH DE ZOMERVAK ANTIE IS (BIJNA) VOORBIJ. ER KOMEN NOG EEN PA AR MOOIE WEDSTRIJDEN A AN. DE EINDSPRINT K AN BEGINNEN.