Tehran University Medical Journal (TUMJ), Vol.69, No.5, August 2011 by TUMJ TUMJ

‫داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬ ‫دوره ‪69‬‬

‫ﺷﻤﺎره ‪5‬‬

‫ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﺻﺎﺣﺐ اﻣﺘﻴﺎز‪ :‬داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬ ‫ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺴﺆول‪ :‬دﻛﺘﺮ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ اﻣﺎﻣﻲرﺿﻮي‬ ‫ﺳﺮدﺑﻴﺮ‪ :‬دﻛﺘﺮ ﻧﺎدره ﺑﻬﺘﺎش‬ ‫ﻣﺪﻳﺮ اﺟﺮاﻳﻲ‪ :‬دﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻲ ﻧﻮﻳﺎن اﺷﺮف‬ ‫ﺷﻮراي دﺑﻴﺮان‬

‫دﻛﺘﺮ ﺷﺎﻫﻴﻦ آﺧﻮﻧﺪزاده‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﺻﺪﻳﻘﻪ ﺑﺮﻧﺎ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﺣﺎﺟﺘﻲ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻧﻴﻤﺎ رﺿﺎﻳﻲ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻧﮕﺎر ﺳﺠﺎدﻳﺎن‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲ ﻋﺮبﺧﺮدﻣﻨﺪ‪،‬‬ ‫دﻛﺘﺮ ﻧﻌﻤﺖاﷲ ﻋﻄﺎﻳﻲ‪ ،‬دﻛﺘﺮ راﻣﺶ ﻋﻤﺮاﻧﻲﭘﻮر‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﻮد ﻗﺎﺿﻲ ﺧﻮاﻧﺴﺎري‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﺳﻴﺪﺟﻮاد ﻗﺎﺿﻲ ﻣﻴﺮ ﺳﻌﻴﺪ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻣﻬﺮي ﻛﺪﺧﺪاﻳﻲ‪،‬‬ ‫دﻛﺘﺮ ﺳﻴﻨﺎ ﻣﺮادﻣﻨﺪ‪ ،‬دﻛﺘﺮ زﻳﻨﺖ ﻧﺎدﻳﺎﺣﺘﻤﻲ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻲ ﻧﻮﻳﺎن اﺷﺮف‬ ‫ﻫﻴﺄت ﺗﺤﺮﻳﺮﻳﻪ‬

‫دﻛﺘﺮ ﻧﺎﺻﺮ اﺑﺮاﻫﻴﻤﻲ درﻳﺎﻧﻲ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﻮد اﻛﺒﺮﻳﺎن‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻓﺮﻧﺎز آﻣﻮزﮔﺎر ﻫﺎﺷﻤﻲ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﺑﺎﺑﻚ ﺑﻬﺎر‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﭘﺮوﻳﻦ ﭘﺎﺳﺎﻻر‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﭘﺮﻳﭽﻬﺮ ﭘﺎﺳﺒﺨﺶ‪،‬‬ ‫دﻛﺘﺮ زاﻫﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎن‪ ،‬دﻛﺘﺮ زﻫﺮا ﺣﻼﺟﻲ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ داوري ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻣﻬﺮﻧﺎز رﺳﻮﻟﻲﻧﮋاد‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻣﺴﻌﻮد ﺳﺘﻮده‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﺷﻌﺒﺎﻧﻲ‪،‬‬ ‫دﻛﺘﺮ اﺣﻤﺪرﺿﺎ ﻃﻼﺋﻲﭘﻮر‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﻇﻔﺮﻗﻨﺪي‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻛﺠﺒﺎفزاده‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪﺟﻮاد ﻣﺮﺗﻀﻮي‪ ،‬دﻛﺘﺮ اﻋﻈﻢاﻟﺴﺎدات ﻣﻮﺳﻮي‪،‬‬ ‫دﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪﺟﻮاد ﻣﻴﻜﺎﺋﻴﻠﻲ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﺑﻬﺮوز ﻧﺒﺌﻲ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻣﺮﺿﻴﻪ وﺣﻴﺪ دﺳﺘﺠﺮدي‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﻫﺎدﻳﺎن‬ ‫ﻫﻴﺄت ﺗﺤﺮﻳﺮﻳﻪ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ‬

‫دﻛﺘﺮ ﻓﺮﻫﻨﺎك اﺳﺪي )ﺷﻴﻜﺎﮔﻮ(‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﺟﻮاد ﭘﺮوﻳﺰي )ﻓﻴﻼدﻟﻔﻴﺎ(‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﻛﺸﺘﮕﺮ )ﻟﻨﺪن(‪ ،‬دﻛﺘﺮ اﻓﺸﻴﻦ ﮔﻨﺠﻲ )اﺳﺘﺮاﺳﺒﻮرگ(‪،‬‬ ‫دﻛﺘﺮ ﺷﻬﻼ ﻣﺴﻌﻮد )ﻓﻠﻮرﻳﺪا(‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﭘﺮوﻳﺰ ﻫﻨﺠﻨﻲ )ﭘﻨﺴﻴﻠﻮاﻧﻴﺎ(‬ ‫وﻳﺮاﺳﺘﺎران‬

‫دﻛﺘﺮ ﻧﺎدره ﺑﻬﺘﺎش‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻲ ﻧﻮﻳﺎن اﺷﺮف‪ ،‬دﻛﺘﺮ وﺣﻴﺪ ﻧﻴﻜﻮﻳﻲ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﺳﻴﺪ ﺑﻬﻨﺎم ﻫﺎﺷﻤﻲ‬ ‫ﻫﻤﻜﺎران دﻓﺘﺮ ﻣﺠﻠﻪ‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭼﺎﻳﭽﻲ‪ ،‬راﺣﻠﻪ رﻣﻀﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺳﺤﺮ ﺻﺪﻳﻖ‪ ،‬ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﻋﺴﮕﺮي‪ ،‬آرزو ﻛﻤﻴﺰاﻧﻲ‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﻲ‪ :‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻗﺪس‪ ،‬ﺧﻴﺎﺑﺎن ﭘﻮرﺳﻴﻨﺎ‪ ،‬داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن آﻣﻮزش‪ ،‬ﻃﺒﻘﻪ اول‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ ،202‬دﻓﺘﺮ ﻣﺠﻠﻪ‬ ‫آدرس اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻚ‪ http://tumj.tums.ac.ir :‬ﭘﺴﺖ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻚ‪medjournal@tums.ac.ir :‬‬ ‫ﺻﻨﺪوق ﭘﺴﺘﻲ ‪ ،14155/6447‬ﺗﻠﻔﻜﺲ‪Online submission: http://journals.tums.ac.ir/login ، 88962510 :‬‬ ‫ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﺼﻮﺑﻪ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ﻧﺸﺮﻳﺎت ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻛﺸﻮر‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن ﻣﻘﺎﻻت اﻳﻦ ﻣﺠﻠﻪ اﻣﺘﻴﺎز ارﺗﻘﺎي ﻋﻠﻤﻲ ﭘﮋوﻫﺸﻲ ﺗﻌﻠﻖ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫ﺗﻴﺮاژ‪ 1000 :‬ﻧﺴﺨﻪ‬

‫ﻟﻴﺘﻮﮔﺮاﻓﻲ‪ ،‬ﭼﺎپ و ﺻﺤﺎﻓﻲ‪ :‬ﺑﻬﺮﻧﮓ‬

‫)راﻳﮕﺎن(‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻪ ﺷﺪه در‪:‬‬

‫‪SCOPUS, EMBASE, Cambridge Scientific Abstracts (CSA), CAB Abstracts (CABI), Chemical Abstract Service (CAS),‬‬ ‫‪DOAJ, Psych Info, ULRICH΄S, Index Copernicus, IMEMR, EMR Beta, SID, Magiran, Iran Medex‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬ ‫دوره ‪69‬‬

‫ﺷﻤﺎره ‪5‬‬

‫ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﻓﻬﺮﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﻴﻮع اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ ﺣﺎوي آﻧﺰﻳﻢﻫﺎي ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎز ﻃﻴﻒ ﮔﺴﺘﺮده و ‪ CTX-M-1‬در ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﻋﻔﻮﻧﺖ ادراري ﺟﻤﻊآوري ﺷﺪه از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎنﻫﺎي ﺗﺒﺮﻳﺰ‪273........‬‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻬﺪي ﺳﻠﻄﺎن دﻻل‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ آذرﺳﺎ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺷﻴﺮازي‪ ،‬ﻋﺒﺪاﻟﻌﺰﻳﺰ رﺳﺘﮕﺎر ﻻري‪ ،‬ﭘﺮوﻳﺰ اوﻟﻴﺎء‪ ،‬ﺟﻠﻴﻞ ﻓﻼح ﻣﻬﺮآﺑﺎدي‪ ،‬آﻳﻼر ﺻﺒﺎﻏﻲ‪ ،‬ﻫﺪروﺷﺎ ﻣﻼآﻗﺎﻣﻴﺮزاﻳﻲ‪،‬‬ ‫ﻓﺮﻧﺎز ﺷﺎﻣﻜﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺳﻮان آوادﻳﺲ ﻳﺎﻧﺲ‪ ،‬ﮔﻠﻨﺎز ﻣﺒﺼﺮي‪ ،‬روﻧﺎك ﺑﺨﺘﻴﺎري‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪﻛﺎﻇﻢ ﺷﺮﻳﻔﻲ ﻳﺰدي‬

‫اﺛﺮات ﻛﻮﺗﺎهﻣﺪت ﻫﻢزﻣﺎنﺳﺎزي ﻗﻠﺒﻲ ﺑﺮ ﺷﺪت ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻣﻴﺘﺮال در ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﻗﻠﺒﻲ‪279...............................................................................................‬‬ ‫ﻋﻄﺎءاﻟﻪ ﺑﺎﻗﺮزاده‪ ،‬ﺗﺎج ﺑﺎﻧﻮ ﺗﻮﻛﻠﻲ‪ ،‬ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺸﻜﺎﻧﻲ ﻓﺮاﻫﺎﻧﻲ‬

‫ﺗﻬﻴﻪ داروي ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ از ﭘﻼﺳﻤﺎي اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﻴﻠﺘﺮاﺳﻴﻮن ﻓﻴﺒﺮي‪283......................................................................................................‬‬ ‫ﻛﺎﻣﺮان ﻣﻮﺳﻮي ﺣﺴﻴﻨﻲ‪ ،‬ﻣﺠﻴﺪ ﺣﻴﺪري‪ ،‬ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻳﺎري‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺳﺎل اول ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ در ﻛﻮدﻛﺎن ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﻋﺮوق ﺑﺰرگ ﻗﻠﺐ‪289.............................................................................................‬‬ ‫اﻛﺒﺮ ﺷﺎه ﻣﺤﻤﺪي‪ ،‬ﺣﺠﺖ ﻣﺮﺗﻀﺎﻳﻴﺎن‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﻋﻠﻴﭙﻮر‬

‫ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي در اﺳﻜﻮﻟﻴﻮز اﻳﺪﻳﻮﭘﺎﺗﻴﻚ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات و ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻧﻮع ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﺮ آن‪296.........................................................................‬‬ ‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻋﺎﻣﺮي ﻣﻬﺎﺑﺎدي‪ ،‬اﻳﻤﺎن ﻗﻤﺎﺷﻲ‪ ،‬ﻣﺴﻌﻮد ﻣﻴﺮزاده ﺟﻮاﻫﺮي‪ ،‬ﻓﺮﺷﺎد ﻧﻴﻜﻮﻳﻲ‬

‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﺎراﻳﻲ و ﻋﻮارض اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ در درﻣﺎن ﻣﺜﺎﻧﻪ ﺑﻴﺶﻓﻌﺎل‪302............................................................................................................‬‬ ‫زﻳﻨﺖ ﻗﻨﺒﺮي‪ ،‬ﻣﻬﻨﻮش اﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻲ‪ ،‬ﻃﺎﻫﺮه اﻓﺘﺨﺎر‪ ،‬ﻣﺠﺘﺒﻲ اﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻲ‪ ،‬اﻟﻬﻪ اﻣﻴﺮي‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ اﺛﺮ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ آﻧﺰﻳﻢ ﻛﺮاﺗﻴﻦ ﻓﺴﻔﻮﻛﻴﻨﺎز و ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ‪ -‬اﺳﻜﻠﺘﻲ در ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ آﻛﻨﻪ وﻟﮕﺎرﻳﺲ‪309.............................................‬‬ ‫ﻣﺮﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰ زاده‪ ،‬ﻣﺮﻳﻢ ﻳﺤﻴﺎﻳﻲ‪ ،‬راﻫﺐ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ‬

‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف در ﻧﻮزادان ﺑﺎ و ﺑﺪون ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف دور ﮔﺮدن‪315....................................................................................................‬‬ ‫ﻣﻨﺼﻮره ﺷﻌﺒﺎﻧﻲ زﻧﺠﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻧﺎزآﻓﺮﻳﻦ اﺑﺮاﻫﻴﻤﻲ ادﻳﺐ‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﻴﻮع آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﺮدان اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل‪322............................................................................................................‬‬ ‫رﺳﻮل ﻣﻴﺮﺷﺮﻳﻔﻲ‪ ،‬ﻧﺎﻳﺴﺘﺎ ژﻧﺪ‪ ،‬ﺷﻬﺮﻳﺎر ﺷﻬﺮﻳﺎرﻳﺎن‪ ،‬ﻋﻠﻲ ﭘﺎﺷﺎ ﻣﻴﺜﻤﻲ‪ ،‬ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﻣﻴﺮﺷﺮﻳﻔﻲ‪ ،‬ﻋﻠﻲ اﻣﻴﻨﻴﺎن‬

‫دوﻟﻴﻜﻮاﻛﺘﺎزي ورﺗﺒﺮوﺑﺎزﻳﻼر‪ :‬ﮔﺰارش ﻣﻮردي‪327............................................................................................................................................................‬‬ ‫ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﺧﻮﺷﻨﻮﻳﺴﺎن‪ ،‬ﺳﻴﺪ ﺳﻴﻨﺎ اﺣﻤﺪي اﺑﻬﺮي‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫راﻫﻨﻤﺎي ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن‬ ‫‪ -1‬اﺻﻮل ﻛﻠﻲ‪ -1-1 :‬آﻳﻴﻦ ﻧﮕﺎرش زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﻲ ﺑﻪﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ رﻋﺎﻳﺖ ﺷـﺪه و از‬

‫ﺳﻴﺎه و ﺳﻔﻴﺪ و دوﺑﻌﺪي ﺑﺎﺷﺪ و ﻋﻨﻮان ﺟﺪول ﺑﺎﻻي آن و در ﻧﻤـﻮدار زﻳـﺮ آن ﻗـﺮار‬

‫ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮدن ﻛﻠﻤﺎت ﺧﺎرﺟﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﺎدلﻫﺎي دﻗﻴﻖ و رﺳﺎﻳﻲ در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﻲ دارﻧﺪ‪،‬‬

‫ﮔﻴﺮد )ﺑﺎ ذﻛﺮ ﺷﻤﺎره(‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﺻﻔﺤﺎت ﻣﺠﻠﻪ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻬﻲ اﺳـﺖ از ﺗﻜـﺮار‬

‫ﺧﻮدداري ﺷﻮد‪ -1-2 .‬ﻣﻘﺎﻻت ارﺳﺎﻟﻲ در ﭼﻬﺎر ﻧـﺴﺨﻪ )ﻳـﻚ ﻧـﺴﺨﻪ اﺻـﻞ و ﺳـﻪ‬

‫اراﻳﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻲ ﻛﻪ در ﻣﺘﻦ آورده ﺷﺪهاﻧﺪ در ﺟـﺪاول و ﺑـﺎﻟﻌﻜﺲ ﺑﺎﻳـﺪ اﺟﺘﻨـﺎب ﻧﻤـﻮد‪،‬‬

‫ﻧﺴﺨﻪ ﻛﭙﻲ( ﺗﻬﻴﻪ و ﺗﺤﻮﻳﻞ دﻓﺘﺮ ﻣﺠﻠﻪ ﮔﺮدﻧـﺪ‪ -1-3 .‬ﻣﻄﺎﻟـﺐ ﻣﻘﺎﻟـﻪ ﻓﻘـﻂ ﺑـﺮ روي‬

‫ﺟﺪاول و ﻧﻤﻮدارﻫﺎ ﻓﺎرﺳﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﺤﺚ‪ -1 :‬آﺛﺎر و اﻫﻤﻴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه‬

‫ﻳﻚﻃﺮف ﻛﺎﻏﺬ ‪ A4‬و ﺑﻪﺻﻮرت ﻳﻚ ﺳﺘﻮﻧﻲ و ﻳﻚ ﺧﻂ درﻣﻴـﺎن ﺑـﺎ رﻋﺎﻳـﺖ ﺣﺎﺷـﻴﻪ‬

‫و ﻣﺤﺪودﻳﺖ آنﻫﺎ ‪ -2‬ذﻛﺮ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣـﺸﺎﺑﻪ دﻳﮕـﺮان و ذﻛـﺮ ﻣﻐـﺎﻳﺮات و ﻣـﻮارد‬

‫ﻻزم )ﺣﺪاﻗﻞ دو ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ( ﺗﺎﻳﭗ ﮔﺮدﻧﺪ و ﻫﻤﻪ ﺻﻔﺤﺎت ﺷﻤﺎرهﮔﺬاري ﺷﻮﻧﺪ‪-1-4 .‬‬

‫ﻧﻘﺾﻛﻨﻨﺪه ‪ -3‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻋﻠﺖ ﺗﻔﺎوت ﺑﻴﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ ‪ -4‬ﺗﻮﺿـﻴﺢ ﻣـﻮارد‬

‫ﻣﻘﺎﻟﻪ ارﺳﺎﻟﻲ ﺑﻪﻃﻮر ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺮاي ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺠﻼت ارﺳﺎل ﻧﮕﺮدد و در ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺠﻼت‬

‫ﻛﺎرﺑﺮد ﻋﻤﻠﻲ و ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﻌﻤﻴﻢﭘﺬﻳﺮي ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣـﺪه ‪ -5‬راﻫﻨﻤـﺎﻳﻲ ﺑـﺮاي اداﻣـﻪ‬

‫)ﺣﺘﻲ ﺑﻪ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ و ﻏﻴﺮه( ﺑﻪ ﭼﺎپ ﻧﺮﺳﻴﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ -1-5 .‬ﻟـﻮح ﻓـﺸﺮده ﻣﻘﺎﻟـﻪ‬

‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺧﻮد ﻳﺎ دﻳﮕﺮان‪ ،‬در ﻣﺠﻤﻮع اراﻳﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ از اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ اﺿـﺎﻓﻪ ﺷـﺪه‬

‫)ﺗﺮﺟﻴﺤﺎً ﺑﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ‪ Word 2003‬ﻳﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮ( ﺑﺎ اﻋﻤﺎل آﺧﺮﻳﻦ اﺻﻼﺣﺎت ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‪ ،‬ﭘﺲ‬

‫اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻨﺎﺑﻊ‪ :‬ﺷﻤﺎره ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻪﻛﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه در ﻣﺘﻦ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﻗﻴﺪ ﺷﻮد و ﺑﻪﻃﻮر ﻗﻄﻌـﻲ‬

‫از درﻳﺎﻓﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﺬﻳﺮش ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ ،‬ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﻣﺠﻠﻪ اراﻳﻪ ﮔﺮدد‪ -1-6 .‬ﻧﻮع ﻣﻘﺎﻻت ﭘﺬﻳﺮﻓﺘـﻪ‬

‫ﺑﺎﻳـﺪ از ﻋﺪد ﻳﻚ ﺷﺮوع و ﺑﻪﺗﺮﺗﻴـﺐ اﺿـﺎﻓﻪ ﮔـﺮدد‪ .‬ﺿـﻤﻦ اﻧﻄﺒـﺎق ﻛﺎﻣـﻞ ﺗﻌـﺪاد‬

‫ﺷﺪه ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻘﺎﻻت ﺗﺤﻘﻴﻘـﻲ‪ ،‬ﻣﻘـﺎﻻت ﻣـﺮوري )از ﻧﻮﻳـﺴﻨﺪﮔﺎن ﺑـﺎ ﺗﺠﺮﺑـﻪ ﻛـﺎﻓﻲ و‬

‫رﻓﺮاﻧﺲﻫﺎي ﻣﺤﺘﻮاي ﻣﻘﺎﻟﻪ و ﻟﻴﺴﺖ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ آن‪ ،‬ﻣﺘﻦ دﻗﻴﻖ رﻓﺮاﻧﺲﻫﺎ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ﻇﻬﻮر‪،‬‬

‫ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺄﻟﻴﻔﺎت در ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻘﺎﻟﻪ( و ﮔـﺰارش ﻣـﻮردي ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ‪ -1-7 .‬در اﻧﺠـﺎم‬

‫در ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ آورده ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻧﺤﻮه ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻨـﺎﺑﻊ ﺑـﻪ ﺷـﺮح ذﻳـﻞ ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬ﻣﻨـﺎﺑﻊ‬

‫ﭘﮋوﻫﺶ‪ ،‬اﺻﻮل اﻋﻼﻣﻴﻪ ﻫﻠﺴﻴﻨﻜﻲ و ﺿﻮاﺑﻂ اﺧﻼق ﭘﺰﺷﻜﻲ رﻋﺎﻳﺖ ﮔﺮدد‪ -2 .‬ﻧﺤﻮه‬

‫ﺑﻪﺻﻮرت ﻛﺘﺎب‪) :‬ﻧﺎمﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ‪ /‬ﻧﺎم ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه‪ /‬ﻓﺼﻞ‪ /‬ﻋﻨﻮان‪ /‬ﻓﺼﻞ‪ /‬ﻋﻨﻮان ﻛﺘﺎب‪ /‬ﻧـﺎم‬

‫ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻘﺎﻻت ﺗﺤﻘﻴﻘﻲ‪ -2-1 :‬ﺻﻔﺤﻪ اول )ﺻﻔﺤﻪ ﻋﻨـﻮان( ﺑﺎﻳـﺴﺘﻲ ﺷـﺎﻣﻞ‪ :‬ﻋﻨـﻮان‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن ﻛﺘﺎب‪ /‬ﻧﺎم ﻧﺎﺷﺮ‪ /‬ﻣﺤﻞ اﻧﺘﺸﺎر‪ /‬ﺳﺎل‪ /‬ﺻﻔﺤﺎت‪:‬‬

‫ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ ،‬ﻧﺎم و ﻧﺎمﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬درﺟﻪ ﻋﻠﻤﻲ و آدرس دﻗﻴﻖ ﻛﻠﻴـﻪ ﻧﻮﻳـﺴﻨﺪﮔﺎن‬ ‫)از ﺟﻤﻠﻪ ﻛﺪ ﭘﺴﺘﻲ‪ ،‬ﺗﻠﻔﻦ‪ ،‬دورﻧﮕﺎر و ‪ (E-mail‬ﻣﺤﻞ اﻧﺠﺎم ﭘﮋوﻫﺶ‪ ،‬ﻣﺴﺌﻮل ﻣﻘﺎﻟﻪ و‬ ‫ﺗﺎرﻳﺦ ارﺳﺎل ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ -2-2 .‬ﺻﻔﺤﻪ دوم و ﺳﻮم ﺷﺎﻣﻞ ﺧﻼﺻﺔ ﻓﺎرﺳﻲ و اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ‬ ‫و ﻛﻠﻤﺎت ﻛﻠﻴﺪي اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬ﭼﻜﻴﺪه ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺴﺖ از ‪ 250‬ﻛﻠﻤﻪ ﺑﻴـﺸﺘﺮ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ و در ﭼﻬﺎر ﭘﺎراﮔﺮاف ﺑﺎ ﻋﻨﺎوﻳﻦ زﻣﻴﻨـﻪ و ﻫـﺪف‪ ،‬روش ﺑﺮرﺳـﻲ‪ ،‬ﻳﺎﻓﺘـﻪﻫـﺎ‪،‬‬

‫‪Nochols DH, Randall CL. Massive eversion of the vagina. In:‬‬ ‫‪Nichols DH, Randall CL, editors. Vaginal Surgery. 3rd ed. Baltimore:‬‬ ‫‪Williams Wilkins; 1989. p. 328-57.‬‬

‫ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﻘﺎﻟﻪ‪) :‬ﻧﺎمﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ(‪ /‬ﻧﺎم‪ /‬ﻋﻨﻮان ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ /‬ﻋﻨﻮان ﻛﺎﻣـﻞ ژورﻧـﺎل‪ /‬ﺳـﺎل‬ ‫اﻧﺘﺸﺎر‪ /‬ﺷﻤﺎره ﻣﺠﻠﻪ‪ /‬ﺻﻔﺤﺎت‪ .‬ﻣﺜﺎل‪ .1 :‬ﻛﺎوﻳــﺎﻧﻲ ﺣــﺴﻴﻦ‪ ،‬ﭘﻮرﻧﺎﺻــﺢ ﻣﻬﺮاﻧﮕﻴــﺰ‪.‬‬ ‫اﻋﺘﺒﺎرﻳﺎﺑﻲ و ﻫﻨﺠﺎرﺳﺎزي ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺳﺮﺷـﺖ و ﻣـﻨﺶ ﻛﻠـﻮﻧﻴﻨﺠﺮ ‪ TCI‬در ﺟﻤﻌﻴـﺖ‬ ‫اﻳﺮاﻧﻲ‪ .‬ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪1384 ،‬؛ ﺳﺎل ‪ ،63‬ﺷﻤﺎره ‪ :2‬ﺻﻔﺤﺎت ‪ 89‬ﺗﺎ ‪.98‬‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي و ﻛﻠﻤﺎت ﻛﻠﻴﺪي )ﺣـﺪاﻗﻞ ‪ 3‬و ﺣـﺪاﻛﺜﺮ ‪ 7‬واژه( ﺳـﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﺷـﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﺸﺮﻳﻪ در ﻧﺴﺨﻪ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻚ‪:‬‬

‫ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻧﺴﺒﺖ ‪ 1-2-2-1‬در ﺗﻬﻴﻪ ﭼﻜﻴﺪه ﺑﺎ ﭼﻬﺎر ﻋﻨﻮان ﻓـﻮق ﻣـﻮرد ﻟﺤـﺎظ‬

‫‪CDI, Clinical Dermatology Illustrated [monograph on CD-ROM].‬‬ ‫‪Reeves JRT, Maibach H. CMEA Multimedia Group, Producers. 2nd‬‬ ‫‪ed. Version 2.0 Scan Diego: CMEA; 1995.‬‬

‫ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪ .‬ﭼﻜﻴﺪه اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻛـﺎﻣﻼ ﻣﻨﻄﺒـﻖ ﺑـﺎ ﭼﻜﻴـﺪه ﻓﺎرﺳـﻲ ﺑﺎﺷـﺪ و در‬ ‫ﺑﺨﺶﻫﺎي ‪ Conclusion ،Results ،Methods ،Background‬و ‪Keywords‬‬

‫‪ -‬ﻋﻜﺲﻫﺎ‪ ،‬ﻧﻤﻮدارﻫﺎ و ﺟﺪاول ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪﻫﻤـﺮاه ﺗﻮﺿـﻴﺤﺎت آنﻫـﺎ ﺑﺎﻳـﺴﺘﻲ‬

‫ﺗﻬﻴﻪ ﮔﺮدد و در ﺣﺪود ‪ 230-250‬ﻛﻠﻤﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ -2-3 .‬اﺻـﻞ ﻣﻘﺎﻟـﻪ ﺑﺎﻳـﺴﺘﻲ ﺷـﺎﻣﻞ‬

‫ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ و در دﻧﺒﺎﻟﻪ ﻣﺘﻦ اﺻﻠﻲ ﻣﻘﺎﻟـﻪ )‪ (text‬آورده ﺷـﻮد و ﺷـﻤﺎرهﮔـﺬاري ﮔـﺮدد‪.‬‬

‫ﻣﻮارد زﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ :‬ﻣﻘﺪﻣﻪ‪ :‬ﻳﻚ ﺻﻔﺤﻪ ﺷﺎﻣﻞ‪ -1 :‬اﻃﻼﻋﺎت ﻗﺒﻠﻲ و زﻣﻴﻨﻪاي اﻧﺠﺎم ﺷﺪه‬

‫ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ارﺳﺎﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﻠﻮب ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در اراﻳﻪ ﻋﻜﺲﻫﺎي اﺳﻜﻦ ﺷﺪه اﺳﺘﻔﺎده از‬

‫و ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﺎ ذﻛﺮ رﻓﺮاﻧﺲ ‪ -2‬ﺿﺮورت اﻧﺠﺎم ﺗﺤﻘﻴﻖ ‪ -3‬ﺳﺆاﻻت ﺑﺪون ﭘﺎﺳﺨﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ‬

‫رزوﻟﻮﺷﻦ ﺣﺪاﻗﻞ ‪ 600dpi‬ﺿﺮوري اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻜﺲ ﻫﺎي ارﺳـﺎﻟﻲ ﺑﺎﻳـﺴﺘﻲ ﺑـﻪﺻـﻮرت‬

‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻪ آنﻫﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ و ﺑﻴﺎن اﻳﻦ ﻣﻮﺿـﻮع ﻛـﻪ ﭼﮕﻮﻧـﻪ ﻧﺘـﺎﻳﺞ اﻳـﻦ ﺗﺤﻘﻴـﻖ‬

‫اﺻﻞ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻧﻀﻤﺎم ﺳﻪ ﻧـﺴﺨﻪ ﻛﭙـﻲ رﻧﮕـﻲ و در ﭘـﺸﺖ ﻋﻜـﺲ ﺷـﻤﺎره آن‪ ،‬ﻧـﺎم‬

‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ رﻓﻊ اﺑﻬﺎﻣﺎت ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪ -4 .‬ﺗﻌﺮﻳﻒ اﺻﻄﻼﺣﺎت ﺗﺨﺼﺼﻲ ﻳﺎ اﺧﺘﺼﺎرات‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه و ﺟﻬﺖ ﻧﺼﺐ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺛﺒﺖ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﻋﻠﻤﻲ ‪ -6‬ﻫﺪف ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ روﺷﻦ‪ .‬روش ﺑﺮرﺳﻲ‪ :‬ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮد ﻛﻪ‬

‫‪ -3‬ﻧﺤﻮة ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻘﺎﻻت ﮔﺰارش ﻣﻮارد ‪ -3-‬ﺻﻔﺤﻪ اول ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت اراﻳﻪ ﺷـﺪه در‬

‫ﻫﺮ ﺧﻮاﻧﻨﺪهاي ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ آن‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﻮﻳـﺴﻨﺪه ﻣﻘﺎﻟـﻪ را ﺗﻜـﺮار ﻛﻨـﺪ‪ ،‬ﺷـﺎﻣﻞ‪ :‬ﻃﺮاﺣـﻲ‬

‫ﻗﺴﻤﺖ ‪ -3-1 ،2-1‬ﺻﻔﺤﻪ دوم و ﺳﻮم ﺷﺎﻣﻞ ﺧﻼﺻﻪ ﻓﺎرﺳﻲ و اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ و ﻛﻠﻤـﺎت‬

‫ﺗﺤﻘﻴﻖ‪ :‬ﺟﺰﺋﻴﺎت روش ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﻋﻠﺖ اﻧﺘﺨﺎب آن )ﻣـﺜﻼ ﻛﻮﻫـﻮرت(‪ -‬ﻣـﺪت زﻣـﺎن‬

‫ﻛﻠﻴﺪي اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺧﻼﺻﻪ ﮔﺰارش ﻣﻮردي ﻧﺒﺎﻳـﺴﺘﻲ از ‪ 100‬ﻛﻠﻤـﻪ ﺑﻴـﺸﺘﺮ‬

‫اﺟﺮاي ﻃﺮح و ﭘﻲﮔﻴﺮي‪ -1 .‬زﻣﺎن و ﻣﻜﺎن اﺟﺮاي ﭘﮋوﻫﺶ ‪ -2‬ﺳﻮژهﻫﺎ و ﻧﻤﻮﻧﻪﻫـﺎي‬

‫ﺑﺎﺷﺪ‪ -3-3 .‬اﺻﻞ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮارد زﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ :‬ﻣﻘﺪﻣﻪ‪ ،‬ﺷﺮح ﺣـﺎل ﺑﻴﻤـﺎر ﻳـﺎ‬

‫ﻣﻮرد آزﻣﻮن و ﻣﻼك اﻧﺘﺨﺎب‪ .‬روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﻴﺮي و ﻣﻨﻄﻖ ﺗﻌﺪاد ﻧﻤﻮﻧﻪ )اﻳـﻦ ﻗـﺴﻤﺖ‬

‫ﻣﻮرد‪ ،‬ﺑﺤﺚ‪ :‬ﮔﺰارش ﻣﻮرد و ﺑﺤﺚ ﻣﺠﻤﻮﻋﺎً از ‪ 1500‬ﻛﻠﻤﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺒﻮده و ﺣﺪاﻛﺜﺮ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ اﺳﺖ و در اﺑﺘﺪاي اﻣﺮ ﻣﻮرد ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﻲ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد(‪ -‬ﻣﻼكﻫﺎي ورود و‬

‫دو ﺟﺪول ﻳﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮ اراﻳﻪ ﺷﻮد‪ -3-4 .‬ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻣﻘﺎﻻت ﺗﺤﻘﻴﻘﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺧﺮوج ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‪ -3 .‬ﻧﺤﻮه ﺟﻤﻊ آوري اﻃﻼﻋﺎت‪ -4 .‬رﻋﺎﻳﺖ ﻣـﻮازﻳﻦ اﺧـﻼق در‬

‫‪ -4‬ﻧﺤﻮه ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻘﺎﻻت ﻣـﺮوري‪ -4-1 :‬اﻳـﻦ ﮔﻮﻧـﻪ ﻣﻘـﺎﻻت ﺑـﺮاي اراﻳـﻪ آﺧـﺮﻳﻦ‬

‫ﭘﮋوﻫﺶ ‪ -5‬اﺑﺰارﻫﺎي اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ‪ -6‬آزﻣﻮنﻫﺎي آﻣﺎري ‪ -7‬ﻧﺎم ﻛـﺸﻮر و ﺷـﺮﻛﺖ‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﻋﻠﻤﻲ درﺑﺎره ﻳﻚ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﺎص ﺑﺎﺷﺪ‪ -4-2 .‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه در زﻣﻴﻨـﻪ ﻣﻮﺿـﻮع‬

‫ﺳﺎزﻧﺪه ﻣﻮاد و دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎ‪ .‬ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ‪ :‬اراﻳـﻪ ﻧﺘـﺎﻳﺞ دﻗﻴـﻖ‪ -1 :‬رﻋﺎﻳـﺖ اﺻـﻮل ﻋﻠﻤـﻲ‬

‫ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ و داراي ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺎﺷـﻨﺪ‪ -5 .‬ﻫﻴـﺄت ﺗﺤﺮﻳﺮﻳـﻪ ﻣﺠﻠـﻪ در‬

‫)ﮔﺰارش ﻋﺪد ﺑﺎ درﺻﺪ‪ -‬ﮔﺰارش ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺑﺎ ﺣﺪود اﻃﻤﻴﻨـﺎن‪ -‬ﻣﻴﺎﻧـﻪ ﺑـﺎ ‪-2 (Range‬‬

‫ﻗﺒﻮل ﻳﺎ ﻋﺪم ﻗﺒﻮل و ﻳﺎ اﺻﻼح ﻣﻘﺎﻟﻪ )ﺑﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﺆﻟﻒ( آزاد اﺳـﺖ و از ﭘـﺲ دادن‬

‫ﭘﺮﻫﻴﺰ از ﻧﺸﺎن دادن ﻫﻤﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه ﺑﻪﺟﺰ ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﻣﻬﻢ و ﺗﻌﻴـﻴﻦﻛﻨﻨـﺪه‬

‫ﻣﻘﺎﻟﻪ و ﻣﻠﺤﻘﺎت آن ﻣﻌﺬور ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ -6 .‬ﻧﻮﻳـﺴﻨﺪﮔﺎن ﻣﻘـﺎﻻت ﻣـﺴﺌﻮل ﻧﻮﺷـﺘﻪﻫـﺎ و‬

‫‪ -3‬اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻨﺎﺳﺐ از ﺟﺪول و ﻧﻤﻮدار ﺑﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﻌﺪاد ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻪﻃﻮريﻛﻪ ﺑـﻪ ازاي‬

‫ﻣﺪاﻓﻊ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﭼـﺎپ ﺷـﺪه از ﻣﻘﺎﻟـﻪ ﺧـﻮد در ﻣﺠﻠـﻪ ﺧﻮاﻫﻨـﺪ ﺑـﻮد‪ -7 .‬اﺳـﺘﻔﺎده از‬

‫ﻫﺮ ﺳﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﺗﺎﻳﭙﻲ ﻳﻚ ﺟﺪول ﻳﺎ ﻧﻤﻮدار اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد‪ ،‬ﺿﻤﻦ اﻳﻦﻛﻪ ﻧﻤﻮدار ﺑﺎﻳـﺪ‬

‫ﻣﻨﺪرﺟﺎت ﻣﺠﻠﻪ ﺑﺎ ذﻛﺮ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺄﺧﺬ آزاد اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ادراري‪273‬‬ ‫ﻫﺎي‪-278 ،‬‬ ‫‪1390‬‬ ‫ﺷﺪه‪،5‬ازﻣﺮداد‬ ‫ﺷﻤﺎره‬ ‫ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪69‬‬ ‫ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ‬ ‫ﻣﻘﺎوﻣﺖداﻧﺸﮕﺎه‬ ‫ژنﭘﺰﺷﻜﻲ‪،‬‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲﻜﺪه‬ ‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸ‬ ‫ﻋﻔﻮﻧﺖ‬ ‫اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ‪،‬ﺟﺪا‬ ‫‪ CTX-M-1‬در‬ ‫ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎز‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﻴﻮع اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ ﺣﺎوي آﻧﺰﻳﻢﻫﺎي ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎز ﻃﻴﻒ ﮔﺴﺘﺮده و ‪CTX-M-1‬‬

‫در ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﻋﻔﻮﻧﺖ ادراري ﺟﻤﻊآوري ﺷﺪه از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎنﻫﺎي ﺗﺒﺮﻳﺰ‬

‫ﭼﻜﻴﺪه‬

‫‪2‬و‪1‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻬﺪي ﺳﻠﻄﺎن دﻻل‬

‫زﻣﻴﻨﻪ و ﻫﺪف‪ :‬ﻣﺼﺮف روزاﻓﺰون ﻣﻮاد ﺿﺪ ﻣﻴﻜﺮوﺑﻲ ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎم در درﻣﺎن ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎي ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ ﺳﺒﺐ اﻓﺰاﻳﺶ‬

‫‪1‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪ آذرﺳﺎ‪ ،1‬ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺷﻴﺮازي‬

‫‪3‬‬

‫ﻋﺒﺪاﻟﻌﺰﻳﺰ رﺳﺘﮕﺎر ﻻري‪ ،2‬ﭘﺮوﻳﺰ اوﻟﻴﺎء‬ ‫‪1‬‬

‫ﺟﻠﻴﻞ ﻓﻼح ﻣﻬﺮآﺑﺎدي‪ ،4‬آﻳﻼر ﺻﺒﺎﻏﻲ‬ ‫‪1‬‬

‫ﻫﺪروﺷﺎ ﻣﻼآﻗﺎﻣﻴﺮزاﻳﻲ‬

‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ آنﻫﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻢ اﻛﻨﻮن ﻳﻜﻲ از ﻣﻌﻀﻼت در درﻣﺎن ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎي ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ آﻧﺰﻳﻤﻲ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎزﻫﺎي وﺳﻴﻊاﻟﻄﻴﻒ‬

‫)‪(ESBL‬‬

‫در ﻣﻴﺎن اﻳﺰوﻟﻪﻫﺎي ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﺑﻪوﻳﮋه اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از آﻧﺠﺎﻳﻲﻛﻪ ﺗﻌﺪادي از‬

‫ﺳﻮﻳﻪﻫﺎ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ دوﮔﺎﻧﻪ در ﺷﺮاﻳﻂ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ و درون ﺑﺪن ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب درﻣﺎن ﻣﻮﺛﺮ را ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻞ‬ ‫‪1‬‬

‫ﻓﺮﻧﺎز ﺷﺎﻣﻜﺎﻧﻲ‪ ،5‬ﺳﻮان آوادﻳﺲ ﻳﺎﻧﺲ‬ ‫‪1‬‬

‫ﮔﻠﻨﺎز ﻣﺒﺼﺮي‪ ،1‬روﻧﺎك ﺑﺨﺘﻴﺎري‬ ‫‪*6‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪﻛﺎﻇﻢ ﺷﺮﻳﻔﻲ ﻳﺰدي‬

‫‪ -1‬ﮔﺮوه ﭘﺎﺗﻮﺑﻴﻮﻟﻮژي‪ ،‬داﻧﺸﻜﺪه ﺑﻬﺪاﺷﺖ‪،‬‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪.‬‬ ‫‪ -2‬ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﻣﻘﺎوﻣﺖﻫﺎي ﻣﻴﻜﺮوﺑﻲ‪،‬‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪.‬‬ ‫‪ -3‬ﮔﺮوه ﻣﻴﻜﺮوبﺷﻨﺎﺳﻲ‪ ،‬داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪،‬‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه ﺷﺎﻫﺪ‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪ -4 .‬اﻧﺴﺘﻴﺘﻮ‬ ‫ﺑﻴﻮاﻧﻔﻮرﻣﺎﺗﻴﻚ‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪ -5 .‬ﮔﺮوه ﻣﻴﻜﺮوب‪-‬‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﻲ‪ ،‬داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ‬ ‫ﺗﺒﺮﻳﺰ واﺣﺪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ )ارس(‪ ،‬ﺗﺒﺮﻳﺰ‪ ،‬اﻳﺮان‪-6 .‬‬ ‫ﮔﺮوه ﻋﻠﻮم آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ‪ ،‬داﻧﺸﻜﺪه ﭘﻴﺮاﭘﺰﺷﻜﻲ‪،‬‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪.‬‬ ‫*‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ 1390/02/24 :‬ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺬﻳﺮش‪1390/03/25 :‬‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺴﺌﻮل‪ :‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺑﻠﻮار ﻛﺸﺎورز‪ ،‬ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻗﺪس‪،‬‬ ‫ﺧﻴﺎﺑﺎن ﭘﻮرﺳﻴﻨﺎ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬داﻧﺸﻜﺪه‬ ‫ﭘﻴﺮاﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬ﮔﺮوه ﻋﻠﻮم آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ‬ ‫ﺗﻠﻔﻦ‪021-88997049 :‬‬ ‫‪email: mksharifi@tums.ac.ir‬‬

‫روﺑﻪرو ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در ﺳﺎلﻫﺎي اﺧﻴﺮ ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎزﻫﺎي‬ ‫ﺷﻴﻮع ﺗﻴﭗﻫﺎي‬

‫‪ESBL‬‬

‫‪CTX-M‬‬

‫ﺑﻪﺻﻮرت ﻏﺎﻟﺐ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺷﻴﻮع ﻳﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﺰان‬

‫در ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻘﺎط اﻳﺮان ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺪف از اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﻓﺮاواﻧﻲ‬

‫‪ESBL‬‬

‫و ﻧﻴﺰ‬

‫ﻣﻴﺰان ﺷﻴﻮع زﻳﺮ ﮔﺮوه ‪ CTX-M-1‬در اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ ﺟﺪا ﺷﺪه از ﻋﻔﻮﻧﺖ ادراري در ﺷﻬﺮ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬روش ﺑﺮرﺳﻲ‪:‬‬ ‫در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﺑﺘﺪا ‪ 400‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ادراري از آﺑﺎن ﺳﺎل ‪ 1388‬ﺗﺎ ﻓﺮوردﻳﻦ ﺳﺎل ‪ 1389‬از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎنﻫﺎي ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺟﻤﻊآوري‬ ‫و ‪ 188‬ﺳﻮﻳﻪ اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ ﺗﻮﺳﻂ آزﻣﺎﻳﺶﻫﺎي ﺑﻴﻮﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﺴﺖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ‪ 10‬آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻚ ﻣﻨﺘﺨﺐ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش دﻳﺴﻚ ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ و ﺳﻴﻨﺮژﻳﺴﻢ دوﺑﻞ‪،‬‬ ‫ﺳﻮﻳﻪﻫﺎي ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه‬ ‫ﮔﺮوه‬

‫‪CTX-M-1‬‬

‫‪ESBL‬‬

‫ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﮔﺮدﻳﺪﻧﺪ‪ .‬در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش‬

‫‪PCR‬‬

‫ﺳﻮﻳﻪﻫﺎي ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه آﻧﺰﻳﻢﻫﺎي‬

‫ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‪ :‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﺗﺴﺖﻫﺎي ﻓﻨﻮﺗﻴﭙﻲ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ از ﻛﻞ ‪ 188‬ﺳﻮﻳﻪ‬

‫اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ ﺗﻌﺪاد ‪ (%43/6) 82‬ﺳﻮﻳﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه‬ ‫ﺗﻌﺪاد ‪ (%84/1) 69‬ﺳﻮﻳﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه‬ ‫اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه‬

‫‪CTX-M‬‬

‫‪CTX-M-1‬‬

‫‪ESBL‬‬

‫ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻃﻲ روش‬

‫‪PCR‬‬

‫ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ از اﻳﻦ ﻣﻴﺎن‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي‪ :‬ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺳﻮﻳﻪﻫﺎي‬

‫در ﺣﺎل اﻓﺰاﻳﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟﻬﺖ ﺗﺠﻮﻳﺰ داروي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻛﺎﻓﻲ اﻳﻦ‬

‫ﺳﻮﻳﻪﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻛﻠﻤﺎت ﻛﻠﻴﺪي‪ :‬اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ‪ ،‬ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎز ﻃﻴﻒ ﮔﺴﺘﺮده‪ ،CTX-M-1 ،‬ﺗﺒﺮﻳﺰ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬

‫اﻳﻦ آﻧﺰﻳﻢﻫﺎ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻫﻴﺪروﻟﻴﺰ ﻛﺎﻣﻞ اﻛﺴﻲ ﻣﻴﻨﻮ ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎمﻫﺎ‬

‫در ﺑﻴﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖﻫﺎي داروﻳﻲ‪ ،‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ داروﻫﺎي ﺿﺪ ﻣﻴﻜﺮوﺑﻲ‬

‫)‪ β-lactams‬از ﻗﺒﻴﻞ ﻧﺴﻞ ﺳﻮم ﺳﻔﺎﻟﻮﺳﭙﻮرﻳﻦﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ 3.‬ﻣﻴﺰان ﺗﻮﻟﻴﺪ‬

‫ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎم )‪ (-lactam‬ﻧﮕﺮاﻧﻲ اﺻﻠﻲ ﺑﺮاي درﻣﺎن ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎي ﻣﻴﻜﺮوﺑﻲ‬

‫ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎزﻫﺎي وﺳﻴﻊاﻟﻄﻴﻒ در ﻣﻴﺎن آﻧﺘﺮوﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﺳﻪ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن‬

‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ 1.‬ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ اﺻﻠﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻚﻫﺎي‬

‫ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻪ اﺧﻴﺮا ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎﻧﻚ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ‬

‫ﻛﻼس ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎم‪ ،‬ﺗﻮﻟﻴﺪ آﻧﺰﻳﻢﻫﺎي ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎز ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ آﻧﺰﻳﻢﻫﺎ‬

‫)‪(TEST‬‬

‫‪ Tigecycline Evaluation and Surveillance Trial‬ﻣﻨﺘﺸﺮ‬

‫آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻚﻫﺎي ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎم را ﻗﺒﻞ از اﻳﻦﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦﻫﺎي ﺑﺎﻧﺪﺷﻮﻧﺪه ﺑﻪ‬

‫ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﺰان ﺗﻮﻟﻴﺪ‬

‫ﭘﻨﻲﺳﻴﻠﻴﻦ )‪ Penicillin Binding Protein (PBP‬در ﻏﺸﺎي ﺳﻴﺘﻮﭘﻼﺳﻤﻲ‬

‫اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ )‪ (E.coli‬ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ 2.‬ﺑﺮوز ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎي اداري‬

‫‪ESBL‬‬

‫‪(Oximino-‬‬

‫ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﻠﺒﺴﻴﻼ ﭘﻨﻮﻣﻮﻧﻴﻪ و‬

‫ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻴﺪروﻟﻴﺰ و ﻏﻴﺮﻓﻌﺎل ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ 2.‬ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎزﻫﺎي وﺳﻴﻊاﻟﻄﻴﻒ‬

‫ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎﻛﺘﺮيﻫﺎي اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه‬

‫)‪ Extended Spectrum Beta Lactamase (ESBL‬دﺳﺘﻪاي از آﻧﺰﻳﻢﻫﺎي‬

‫ﻫﻤﻮاره رو ﺑﻪ اﻓﺰاﻳﺶ اﺳﺖ‪ 4.‬ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎزﻫﺎ ﺑﻪ دو ﺻﻮرت ﻣﻮﻟﻜﻮﻟﻲ‬

‫ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎز ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ اﻫﻤﻴﺖ وﻳﮋهاي در درﻣﺎن ﺿﺪ ﻣﻴﻜﺮوﺑﻲ دارﻧﺪ‪.‬‬

‫)‪ (Ambler‬و ﻋﻤﻠﻜﺮدي )‪ (Bush-Jacoby-Medeiros‬ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪي‬

‫‪ESBL‬‬

‫در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻬﺪي ﺳﻠﻄﺎن دﻻل و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫‪274‬‬

‫ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ 2.‬ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪي ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎزﻫﺎ ﺑﻪﻟﺤﺎظ ﻋﻤﻠﻜﺮدي ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﺷﺮوع‬

‫ﮔﺮﻓﺖ‪ (%47) 188 ،‬ﺳﻮﻳﻪ ‪ E.coli‬ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﻛﻠﻨﻲﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط‬

‫ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﻔﺎﻟﻮﺳﭙﻮرﻳﻨﺎزﻫﺎ از ﭘﻨﻲﺳﻴﻠﻴﻨﺎزﻫﺎ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﺷﺪﻧﺪ‪ESBL 5.‬ﻫﺎ‬

‫ﺑﻪ ﺳﻮﻳﻪﻫﺎي ‪ E.coli‬در ﻣﺤﻴﻂ ‪ Skim milk broth‬در ‪ -70 C‬ذﺧﻴﺮه‬

‫و ﺑﻪﻟﺤﺎظ ﻋﻤﻠﻜﺮدي در ﮔﺮوه دو ﻗﺮار‬

‫ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ در ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﻌﺪي از اﻳﻦ ﺳﻮﻳﻪﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد )ﺗﻤﺎﻣﻲ‬

‫ﺑﻪﻟﺤﺎظ ﻣﻮﻟﻜﻮﻟﻲ در ﻛﻼس‬

‫‪A‬‬

‫دارﻧﺪ‪ 2.‬اﻳﻦ آﻧﺰﻳﻢﻫﺎ اﺑﺘﺪا در دﻫﻪ ‪ 1980‬ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از‬

‫ﻣﺤﻴﻂﻫﺎي ﻛﺸﺖ از ﺷﺮﻛﺖ ﻣﺮك آﻟﻤﺎن ﺗﻬﻴﻪ ﮔﺮدﻳﺪ(‪.‬‬

‫‪(Point‬‬

‫ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻓﻨﻮﺗﻴﭙﻲ ﺳﻮﻳﻪﻫﺎي ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه ‪ :ESBL‬ﭘﺲ از ﺗﺄﻳﻴﺪ وﺟﻮد‬

‫)‪ mutation‬از آﻧﺰﻳﻢﻫﺎي اﺻﻠﻲ ﻓﺎﻗﺪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ وﺳﻴﻊاﻟﻄﻴﻒ اﻳﺠﺎد ﺷﺪهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪Clinical and Laboratory Standards‬‬

‫ﻧﻮع‬

‫‪TEM‬‬

‫و‬

‫‪SHV‬‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺟﻬﺶﻫﺎي ﻧﻘﻄﻪاي‬

‫‪ ،E.coli‬ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫‪ ،Institute‬ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي اوﻟﻴﻪ ارﮔﺎﻧﻴﺴﻢﻫﺎي ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه‬

‫اﻳﻦ آﻧﺰﻳﻢﻫﺎ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻜﺮر ﺗﻮﺳﻂ ﭘﻼﺳﻤﻴﺪ ﻛﺪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭘﻼﺳﻤﻴﺪﻫﺎي‬

‫)‪(CLSI‬‬

‫ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه ‪ ،ESBL‬ژنﻫﺎي ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﻛﻼسﻫﺎﻳﻲ آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻜﻲ‬

‫‪ ،ESBL‬از آزﻣﻮن دﻳﺴﻚ آﮔﺎر دﻳﻔﻴﻮژن‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻣﻴﻨﻮﮔﻠﻴﻜﻮزﻳﺪﻫﺎ را ﻧﻴﺰ ﺣﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ 6.‬ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎزﻫﺎي‬

‫)‪Disk Agar Diffusion (DAD‬‬

‫‪CTX-M‬‬

‫اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﻳﺪ‪ 9.‬در اﻳﻦ روش ﭘﺲ از ﺗﻬﻴﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻮﻟﺮ ﻫﻴﻨﺘﻮن آﮔﺎر‬

‫ﺗﻮﺳﻂ ﭘﻼﺳﻤﻴﺪ ﻛﺪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬آنﻫﺎ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻫﻴﺪروﻟﻴﺰ ﺳﻔﺎﻟﻮﺳﭙﻮرﻳﻦﻫﺎي‬

‫)‪ 7/2‬اﻟﻲ ‪ ،(PH= 7/4‬ﺳﻮﺳﭙﺎﻧﺴﻴﻮن ﻣﻴﻜﺮوﺑﻲ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺑﺎ ﻏﻠﻈﺖ ﻧﻴﻢ‬

‫وﺳﻴﻊاﻟﻄﻴﻒ ﺑﻮده و ﺑﻪوﺳﻴﻠﻪ اﺳﻴﺪ ﻛﻼوﻻﻧﻴﻚ و ﺗﺎزوﺑﺎﻛﺘﺎم ﻣﻬﺎر‬

‫ﻣﻚ ﻓﺎرﻟﻨﺪ )‪ (0.5 McFarland standard‬ﺗﻬﻴﻪ ﮔﺮدﻳﺪ‪ 15 .‬دﻗﻴﻘﻪ ﭘﺲ از‬

‫ﺑﻪﻃﻮر ﻓﺰاﻳﻨﺪهاي در اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ و‬

‫ﭘﺨﺶ ﻛﺮدن ﻛﺎﻣﻞ ﺳﻮﺳﭙﺎﻧﺴﻴﻮن ﻣﻴﻜﺮوﺑﻲ ﺑﺮ روي ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺬﻛﻮر‪،‬‬

‫ﻛﻠﺒﺴﻴﻼ ﭘﻨﻮﻣﻮﻧﻴﻪ ﺷﺎﻳﻊ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ آﻧﺰﻳﻢﻫﺎ ﺑﺮاﺳﺎس ﺗﻐﻴﻴﺮات اﺳﻴﺪ‬

‫دﻳﺴﻚﻫﺎي ﺟﻨﺘﺎﻣﺎﻳﺴﻴﻦ )‪ 10‬ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم(‪ ،‬ﻛﻮﺗﺮﻳﻤﻮﻛﺴﺎزول )‪1/25‬‬

‫‪(CTX-M1, CTX-M2, CTX-M8, CTX-M9,‬‬

‫ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم(‪ ،‬ﻧﺎﻟﻴﺪﻳﻜﺴﻴﻚ اﺳﻴﺪ )‪ 30‬ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم(‪ ،‬ﺳﻴﭙﺮوﻓﻠﻮﻛﺴﺎﺳﻴﻦ‬

‫ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ 3.‬ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎزﻫﺎي‬ ‫آﻣﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﮔﺮوه اﺻﻠﻲ‬ ‫)‪CTX-M25‬‬

‫‪CTX-M‬‬

‫‪2‬‬

‫ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻨﺸﺎء ﺑﻌﻀﻲ از اﻳﻦ آﻧﺰﻳﻢﻫﺎ از ژنﻫﺎي‬

‫)ﭘﻨﺞ ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم(‪ ،‬ﺳﻔﻮﺗﺎﻛﺴﻴﻢ )‪ 30‬ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم(‪ ،‬اﻳﻤﻲﭘﻨﻢ )‪10‬‬

‫ﻛﺮوﻣﻮزوﻣﻲ ‪) Kluyvera spp.‬از ﺑﺎﻛﺘﺮيﻫﺎي ﻣﺤﻴﻄﻲ( ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم(‪ ،‬ﺳﻔﺘﺎزﻳﺪﻳﻢ )‪ 30‬ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم(‪ ،‬آﻣﻮﻛﺴﻲﺳﻴﻠﻴﻦ )‪30‬‬

‫ژنﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ در درون ﭘﻼﺳﻤﻴﺪ وارد ﺷﺪه و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺑﺎﻛﺘﺮيﻫﺎي‬

‫ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم(‪ ،‬ﻛﻠﺮاﻣﻔﻨﻴﻜﻞ )‪ 30‬ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم( و اﺳﺘﺮﭘﺘﻮﻣﺎﻳﺴﻴﻦ )‪10‬‬

‫در ﺳﺮاﺳﺮ‬

‫ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم( ﻛﻪ از ﺷﺮﻛﺖ ‪ Mast‬آﻟﻤﺎن ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪﻓﺎﺻﻠﻪ‬

‫ﺟﻬﺎن ﺷﻴﻮع ﻳﺎﻓﺘﻪ و در ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ از ﺟﻤﻠﻪ آرژاﻧﺘﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻴﭗﻫﺎي‬

‫ﺣﺪاﻗﻞ ‪ 2/5cm‬از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﺮ روي ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺬﻛﻮر ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ از‬

‫‪8‬و‪7‬‬

‫اﻧﻜﻮﺑﺎﺳﻴﻮن ‪ 24‬ﺳﺎﻋﺘﻪ در دﻣﺎي ‪ ،37 C‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺧﻂﻛﺶ‪ ،‬ﻫﺎﻟﻪ‬

‫در ﻃﻲ ﺑﺮرﺳﻲﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺳﺎلﻫﺎي اﺧﻴﺮ در اﻳﺮان اﻧﺠﺎم ﺷﺪه‪،‬‬

‫ﻋﺪم رﺷﺪ اﻃﺮاف دﻳﺴﻚﻫﺎ اﻧﺪازهﮔﻴﺮي و ﺑﺎ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﺟﻬﺎﻧﻲ‬

‫ﭘﺎﺗﻮژن ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ 2.‬ﺗﻴﭗﻫﺎي‬

‫‪CTX-M2‬‬

‫و‬

‫‪CTX-M3‬‬

‫ﻏﺎﻟﺐ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺑﻪﺣﺎل ﺑﻴﺶ از ‪ 50‬ﻧﻮع ‪ CTX-M‬ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷﺪهاﻧﺪ‪.‬‬ ‫آﻧﺰﻳﻢﻫﺎي ‪ ،ESBL‬ﺑﻪﺧﺼﻮص‬

‫‪CTX-M‬‬

‫اﻓﺰاﻳﺶ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ‬

‫)‪(CLSI‬‬

‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺷﺪه و ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﺷﺮﻛﺖ ﺳﺎزﻧﺪه دﻳﺴﻚﻫﺎ‪،‬‬

‫ﺷﻴﻮع ‪ CTX-M‬ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ زﻳﺮ ﮔﺮوه ‪ CTX-M-1‬ﺑﻮده و ﺑﻘﻴﻪ زﻳﺮ ﮔﺮوهﻫﺎ‬

‫ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﻘﺎوم )‪ ،(R‬ﻧﻴﻤﻪ ﺣﺴﺎس‬

‫ﻳﺎ ﺷﻴﻮع ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﻳﺎ درﺻﺪ ﻛﻤﻲ را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ 7.‬ﻟﺬا ﻫﺪف از اﻳﻦ‬

‫)‪(S‬‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﻓﺮاواﻧﻲ‬

‫‪ESBL‬‬

‫و ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺰان ﺷﻴﻮع زﻳﺮ ﮔﺮوه‬

‫‪CTX-M-1‬‬

‫در اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ ﺟﺪا ﺷﺪه از ﻋﻔﻮﻧﺖ ادراري در ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫)‪(I‬‬

‫و ﺣﺴﺎس‬

‫ﮔﺰارش ﮔﺮدﻳﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ در اﻳﻦ ﺳﻮﻳﻪﻫﺎ‬

‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﮔﻮاﻫﻲ ﺑﺮ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺳﺎزﻣﺎن ﺟﻬﺎﻧﻲ‬

‫‪CLSI‬‬

‫از آزﻣﻮن ‪ Combined disk‬اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ آزﻣﻮن ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ اﻟﮕﻮي روش دﻳﺴﻚ آﮔﺎر دﻳﻔﻴﻮژن ﭘﺲ از ﺗﻬﻴﻪ‬

‫روش ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻮﻟﺮ ﻫﻴﻨﺘﻮن آﮔﺎر‪ ،‬ﺳﻮﺳﭙﺎﻧﺴﻴﻮن ﻣﻴﻜﺮوﺑﻲ ﺑﺎ ﻏﻠﻈﺖ ﻧﻴﻢ ﻣﻚ‬

‫در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ اﺑﺘﺪا ‪ 400‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ادرار از ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺴﺘﺮي و‬

‫ﻓﺎرﻟﻨﺪ )ﺣﺎوي ‪ 1/5×108‬ﺑﺎﻛﺘﺮي( ﺑﻪﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ در ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺬﻛﻮر ﭘﺨﺶ‬

‫ﺳﺮﭘﺎﻳﻲ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎنﻫﺎي ﺗﺒﺮﻳﺰ در ﻃﻲ ﺷﺶ ﻣﺎه از آﺑﺎنﻣﺎه ﺳﺎل ‪ 1388‬ﺗﺎ‬

‫ﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ دﻳﺴﻚﻫﺎي ﺳﻔﺘﺎزﻳﺪﻳﻢ )‪ 30‬ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم(‪ ،‬ﺳﻔﺘﺎزﻳﺪﻳﻢ‪-‬‬

‫‪EMB‬‬

‫ﻛﻼوﻻﻧﻴﻚ اﺳﻴﺪ )‪ 10-30‬ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم(‪ ،‬ﺳﻔﻮﺗﺎﻛﺴﻴﻢ )‪ 30‬ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم( و‬

‫آﮔﺎر )ﺳﺎﺧﺖ ﺷﺮﻛﺖ ‪ (Germany ،Merck‬ﻛﺸﺖ داده ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ‬

‫ﺳﻔﻮﺗﺎﻛﺴﻴﻢ‪ -‬ﻛﻼوﻻﻧﻴﻚ اﺳﻴﺪ )‪ 10-30‬ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم( ﺑﻪﻓﺎﺻﻠﻪ ﺣﺪاﻗﻞ‬

‫ﺗﻮﺳﻂ ﺗﺴﺖﻫﺎي ﺑﻴﻮﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ از ﻗﺒﻴﻞ ﺳﻴﻤﻮن ﺳﻴﺘﺮات‪ ،‬ﻟﻴﺰﻳﻦ‬

‫‪ 2/5‬ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﺮ روي ﻣﺤﻴﻂ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ‪24‬‬

‫دﻛﺮﺑﻮﻛﺴﻴﻼز‪ ،‬اوره آز‪ SIM ،TSI ،‬و ‪ MR/VP‬ﻛﻪ ﺑﺮ روي ﻛﻠﻨﻲﻫﺎ اﻧﺠﺎم‬

‫ﺳﺎﻋﺖ اﻧﻜﻮﺑﺎﺳﻴﻮن در دﻣﺎي ‪ ،37 C‬ﻫﺎﻟﻪ ﻋﺪم رﺷﺪ اﻃﺮاف‬

‫ﻓﺮوردﻳﻦﻣﺎه ‪ 1389‬ﺟﻤﻊآوري و ﺑﺮ روي ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺸﺖ اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ژن ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎز ‪ CTX-M-1‬در اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ ﺟﺪا ﺷﺪه از ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎي ادراري‬

‫دﻳﺴﻚﻫﺎي ﺣﺎوي ﻛﻼوﻻﻧﻴﻚ اﺳﻴﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺪون ﻛﻼوﻻﻧﻴﻚ اﺳﻴﺪ‬

‫‪275‬‬

‫ژل اﺳﺘﺨﺮاج ﮔﺮدﻳﺪ وﺟﻬﺖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺗﻮاﻟﻲ )ﺳﻜﺎﻧﺴﻴﻨﮓ( ارﺳﺎل ﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪FASTA‬‬

‫ﻫﻢﺗﺮاز‬

‫ﺳﻨﺠﻴﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪﻃﻮري ﻛﻪ اﮔﺮ ﻫﺎﻟﻪ ﻋﺪم رﺷﺪ اﻃﺮاف دﻳﺴﻚ‬

‫ﻣﺤﺼﻮل ﺳﻜﺎﻧﺴﻴﻨﮓ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﺮﻣﺖ‬

‫ﺳﻔﺘﺎزﻳﺪﻳﻢ‪ -‬ﻛﻼوﻻﻧﻴﻚ اﺳﻴﺪ ﺑﺰرگﺗﺮ ﻳﺎ ﻣﺴﺎوي ﭘﻨﺞ ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬

‫)‪ (Alignment‬ﺷﺪ ﻛﻪ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺸﺎﺑﻪ ﺑﺎﻻﻳﻲ )‪ 88/5‬درﺻﺪ( ﺑﺎ ژن‬

‫ﺳﻔﺘﺎزﻳﺪﻳﻢ ﺑﻪﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎﺷﺪ و ﻳﺎ اﻳﻦﻛﻪ ﻫﺎﻟﻪ ﻋﺪم رﺷﺪ اﻃﺮاف دﻳﺴﻚ‬

‫اﺻﻠﻲ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺻﺤﺖ ﻃﺮاﺣﻲ ﭘﺮاﻳﻤﺮﻫﺎ و ﺗﻜﺜﻴﺮ درﺳﺖ‬

‫ﺳﻔﻮﺗﺎﻛﺴﻴﻢ‪ -‬ﻛﻼوﻻﻧﻴﻚ اﺳﻴﺪ ﺑﺰرگﺗﺮ ﻳﺎ ﻣﺴﺎوي ‪ 3mm‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬

‫‪12‬‬

‫و ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ در ﻃﻲ روﻧﺪ ‪ PCR‬را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻔﻮﺗﺎﻛﺴﻴﻢ ﺑﻪﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻳﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺿﺎﺑﻄﻪ‬ ‫‪ ،CLSI‬ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻮﻟﺪ ‪ ESBL‬در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫‪10‬‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‬ ‫)‪(PCR‬‬

‫در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﺑﺘﺪا ‪ 188‬اﻳﺰوﻟﻪ ‪ E.coli‬از ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺴﺘﺮي و ﺳﺮﭘﺎﻳﻲ‬

‫اﺑﺘﺪا اﻳﺰوﻟﻪﻫﺎي ذﺧﻴﺮه ﺷﺪه در ‪ Skim milk broth‬ﺑﺮ روي ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻮﻟﺮ‬

‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎنﻫﺎي ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺟﻤﻊآوري و ﭘﺲ از ﺟﺪاﺳﺎزي ﺗﻮﺳﻂ آزﻣﻮنﻫﺎي‬

‫ﻫﻴﻨﺘﻮن آﮔﺎر ﻛﺸﺖ داده ﺷﺪﻧﺪ و ﭘﺲ از اﻧﻜﻮﺑﺎﺳﻴﻮن ‪ 24‬ﺳﺎﻋﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي‬

‫ﺑﻴﻮﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاﺳﺎس ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از آزﻣﻮن ﻏﺮﺑﺎﻟﻲ‬

‫اﺳﺘﺨﺮاج ‪ DNA‬از اﻳﻦ ﺳﻮﻳﻪﻫﺎ از روش ‪ Boiling‬اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ‪ 11.‬ﺟﻬﺖ‬

‫‪ESBL‬‬

‫ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ‪ :CTX-M-1‬ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم واﻛﻨﺶ زﻧﺠﻴﺮهاي ﭘﻠﻲﻣﺮاز‬

‫‪CTX-M-1‬‬

‫دﻳﺴﻚ آﮔﺎر دﻳﻔﻴﻮژن‪ (%44/7) 84 ،‬ﺳﻮﻳﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه‬

‫در‬

‫ﻣﻄﺮح ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در ﻃﻲ آزﻣﻮن ﺳﻴﻨﺮژﻳﺴﻢ دوﺑﻞ‪ ،‬ﺗﻌﺪاد ‪(%43/6) 82‬‬

‫ﺑﺎﻛﺘﺮي اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ ﻛﻪ در ﺑﺎﻧﻚ ژن ﺛﺒﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻳﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺗﻮﻟﻴـﺪﻛﻨﻨﺪه ﻧﻬﺎﻳـﻲ ‪ ESBL‬ﺗﻌﻴـﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از‬

‫ﻃﺮاﺣﻲ ﭘﺮاﻳﻤﺮ از ﺗﻮاﻟﻲﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ژنﻫﺎي ﮔﺮوه‬ ‫ﺗﻮاﻟﻲﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬

‫‪MEGA 4 multiple-alignment‬‬

‫ﻫﻢﺗﺮاز ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻧﻮاﺣﻲ ﻣﺸﺘﺮك در زﻳﺮ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮدﻳﺪ‬ ‫و ﻃﺮاﺣﻲ ﭘﺮاﻳﻤﺮ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ‪ Generunner‬اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر‬ ‫اﻃﻤﻴﻨﺎن از ﻋﻤﻠﻜﺮد اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ اﻳﻦ ﭘﺮاﻳﻤﺮﻫﺎ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬

‫‪BLAST‬‬

‫در‬

‫‪ NCBI‬اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺗﻮاﻟﻲ ﭘﺮاﻳﻤﺮﻫﺎي ﻣﺬﻛﻮر ﺑﺪﻳﻦﺻﻮرت ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪:‬‬ ‫'‪CTX- M-1/F :5'-CGTGGCGATGAATAAGCTG-3‬‬ ‫'‪CTX- M-1/R :5'- GGTGGTATTGCCTTTCATCC-3‬‬

‫‪11‬‬

‫در اﻳﻦ ﻓﺮاﻳﻨﺪ‬

‫‪DNA‬‬

‫اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه ﺑﻪﻫﻤﺮاه ﭘﺮاﻳﻤﺮﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ‬

‫ژنﻫﺎي ﮔﺮوه ‪ CTX-M-1‬در ﺳﻮﻳﻪﻫﺎي ﻏﺮﺑﺎل ﻣﺜﺒﺖ‪ ،‬در ﻣﺨﻠﻮط واﻛﻨﺶ‬ ‫ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺷﺪه و ﺟﻬﺖ ﺗﻜﺜﻴﺮ ‪ PCR ،DNA‬ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫واﻛﻨﺶ‬

‫‪PCR‬‬

‫در ﺣﺠﻢ ﻧﻬﺎﻳﻲ ‪ 25µl‬ﺷﺎﻣﻞ‪،MgCl2 1/5µl ،50 mM :‬‬

‫ﻧﻤﻮدار‪ :1-‬ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻴﺰان ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ‪ 10‬آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻚ ﻣﻨﺘﺨﺐ‬

‫‪ 2/5µl‬ﺑﺎﻓﺮ ‪ 1µl ،dNTP 1µl ،10mM ،10x‬ﭘﺮاﻳﻤﺮ ‪ 50 Pmol/µl‬از ﻫﺮ‬ ‫ﻛﺪام‪1/5µl ،(5U/µl) ،‬‬ ‫‪ 50Pmol/µl‬و ‪14/5µl‬‬

‫‪DNA polymerase‬‬ ‫‪H2O‬‬

‫‪2µl ،Taq‬‬

‫‪DNA‬‬

‫اﻟﮕﻮ‬

‫در ﻃﻲ ‪ 40‬ﺳﻴﻜﻞ‪ ،‬ﺗﺤﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ زﻣﺎﻧﻲ‬

‫ﺗﺮﻣﻮﺳﺎﻳﻜﻠﺮ ﺷﺎﻣﻞ‪ :‬ﻣﺮﺣﻠﻪ اوﻟﻴﻪ ﺑﺎز ﺷﺪن دو رﺷﺘﻪ‬

‫‪DNA‬‬

‫ﺑﻪﻣﺪت ﺳﻪ‬

‫دﻗﻴﻘﻪ در دﻣﺎي ‪ ،94 C‬ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺎز ﺷﺪن دو رﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺪت ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ‬ ‫در دﻣﺎي ‪ ،94 C‬ﻣﺮﺣﻠﻪ اﺗﺼﺎل ﭘﺮاﻳﻤﺮﻫﺎ ﺑﻪﻣﺪت ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ در دﻣﺎي‬ ‫‪ ،59 C‬ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻃﻮﻳﻞ ﺷﺪن رﺷﺘﻪ ﻫﺪف ﺑﻪ ﻣﺪت ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ در دﻣﺎي‬ ‫‪ 72 C‬و ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻃﻮﻳﻞ ﺷﺪن ﻧﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪﻣﺪت ده دﻗﻴﻘﻪ در دﻣﺎي ‪72 C‬‬ ‫اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ .‬ﻗﻄﻌﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ از ﻃﺮﻳﻖ واﻛﻨﺶ زﻧﺠﻴﺮهاي ﭘﻠﻲﻣﺮاز‬ ‫ﻓﺮاوانﺳﺎزي ﺷﺪه و ﻣﺤﺼﻮﻻت ‪ 251bp‬ﺑﻌﺪ از اﻟﻜﺘﺮوﻓﻮرز ﺑﺮ روي ژل‬ ‫آﮔﺎرز‪ ،‬ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻣﺤﺼﻮل اﻟﻜﺘﺮوﻓﻮرز از روي‬

‫ﺷﻜﻞ‪ :1-‬ژل آﮔﺎرز ﺣـﺎوي ﻧﻤﻮﻧـﻪﻫـﺎي ‪ PCR‬ﺣﺎﺻـﻞ از ﺗﻜﺜﻴـﺮ ژنﻫـﺎي ﮔـﺮوه‬ ‫‪ .CTX-M-1‬ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻣﺎرﻛﺮ ‪ ،100bp‬ﻳﻚ ﺗﺎ ﻫﻔﺖ‪ :‬اﻳﺰوﻟﻪﻫﺎي ﻣﺜﺒﺖ‪ ،‬ﻫﺸﺖ‪ :‬ﻛﻨﺘﺮل ﻣﺜﺒـﺖ‪:9 ،‬‬ ‫ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻨﻔﻲ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﻫﻤﻜﺎران‬ ‫دﻻل و‬ ‫ﺳﻠﻄﺎن‬ ‫ﻣﻬﺪي‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ‬ ‫‪Soltan‬‬ ‫‪Dalal‬‬ ‫‪M.M.‬‬ ‫‪et al.‬‬

‫‪276‬‬

‫آزﻣﻮن ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ‪ 10‬آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻚ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﻧﻴـﺰ در‬

‫رﺳﻴﺪ‪ 18.‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ‪ Mirsalehian‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روشﻫﺎي ‪ DAD‬و‬

‫ﻧﻤﻮدار ‪ 1‬ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در اﻳـﻦ آزﻣـﻮن ﻫـﻴﭻ ﺳـﻮﻳﻪ ﻣﻘـﺎوﻣﻲ‬

‫ﻛﻪ ﺑﺮ روي ‪ 150‬اﻳﺰوﻟﻪ آﻧﺘﺮوﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﺳﻪ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ‪ 59/3 ،‬درﺻﺪ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻤﻲﭘﻨﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ‪ .‬در ﻃـﻲ روش ‪ PCR‬ﻛـﻪ ﺑـﺮ روي ‪82‬‬

‫اﻳﺰوﻟﻪﻫﺎ را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه ‪ ESBL‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ﻛﻠﺒﺴﻴﻼ‬

‫ﺳﻮﻳﻪ ﻣﻨﺘﺨﺐ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺸﺨﺺ ﺷـﺪ ﻛـﻪ از اﻳـﻦ ﻣﻴـﺎن ‪(%84/1) 69‬‬

‫ﭘﻨﻮﻣﻮﻧﻴﻪ‪ ،‬اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ و آﻧﺘﺮوﺑﺎﻛﺘﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﻮارد را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻳﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه ‪ CTX-M-1‬ﻫﺴﺘﻨﺪ )ﺷﻜﻞ ‪.(1‬‬

‫‪TEM‬‬

‫در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎز‬ ‫راﻳﺞﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮع‬

‫‪ESBL‬‬

‫‪PCR‬‬

‫)‪ 55/5‬درﺻﺪ(‬

‫اﺳﺖ‪ 19.‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ‪ ،Shahcheraghi‬ﻛﻪ ﺑﺮ روي‬

‫ﺑﺤﺚ‬

‫‪ 200‬ﺳﻮﻳﻪ اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ از ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺎ‬

‫ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎزﻫﺎي وﺳﻴﻊاﻟﻄﻴﻒ دﺳﺘﻪاي از آﻧﺰﻳﻢﻫﺎي ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎز ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ‬

‫اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺴﺖﻫﺎي ‪ DAD‬و ‪ PCR‬ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ‪ 52/5‬درﺻﺪ داراي ژن‬

‫در‬

‫‪ ESBL‬ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ‪ 24‬درﺻﺪ از ﺳﻮﻳﻪﻫﺎ داراي ژن ‪ TEM‬و ﺷﺶ درﺻﺪ‬

‫ﻣﻴﺎن آﻧﺘﺮوﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﺳﻪ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ 2.‬اوﻟﻴﻦ‬

‫از ﺳﻮﻳﻪﻫﺎ داراي ژن ‪ SHV‬ﺑﻮدﻧﺪ‪ 160 ،Mirzaee 20.‬اﻳﺰوﻟﻪ اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ‬

‫اﻫﻤﻴﺖ وﻳﮋهاي در درﻣﺎن ﺿﺪ ﻣﻴﻜﺮوﺑﻲ دارﻧﺪ‪ 3.‬ﻣﻴﺰان ﺗﻮﻟﻴﺪ‬

‫‪ESBL‬‬

‫‪CTX-M‬‬

‫ﺑﺎ روش‬

‫‪PCR‬‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ‬

‫آﻧﺪﻣﻲﻫﺎي ‪ CTX-M‬در آﻣﺮﻳﻜﺎي ﻻﺗﻴﻦ و اروﭘﺎي ﺷﺮﻗﻲ ﮔﺰارش ﺷﺪ اﻣﺎ‬

‫را از ﻧﻈﺮ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎزﻫﺎي‬

‫ﭘﺲ از ﺳﺎل ‪ 2000‬ﮔﺰارشﻫﺎي ﻓﺮاواﻧﻲ از ﮔﺴﺘﺮش اﻳﻦ ژن ﺑﻪ‬

‫‪ 37/8‬درﺻﺪ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮔﺮوه ‪ 35/78 ،CTX-M-I‬درﺻﺪ و ﮔﺮوه‬

‫ﻛﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎي ﻏﺮﺑﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪ ،‬اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن‪ ،‬ﻳﻮﻧﺎن‪ ،‬اﺳﭙﺎﻧﻴﺎ و ﺣﺘﻲ‬ ‫‪13-15‬‬

‫ﻣﻐﻮﻟﺴﺘﺎن اراﻳﻪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫در ﺳﺎلﻫﺎي اﺧﻴﺮ آﻧﺰﻳﻢ‬

‫‪CTX-M‬‬

‫ﺑﻪﻋﻨﻮان‬

‫ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮع ‪ ESBL‬ﺑﻪﺧﺼﻮص در اروﭘﺎ و آﻣﺮﻳﻜﺎي ﺷﻤﺎﻟﻲ ﮔﺰارش‬

‫‪7‬‬

‫‪ 2/1 ،CTX-M-III‬درﺻﺪ از ﻣﻮارد ﻣﺜﺒﺖ را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدادﻧﺪ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬ ‫‪ Soltan Dallal‬ﻛﻪ ﺑﻪروش‬

‫‪DAD‬‬

‫و‬

‫‪PCR‬‬

‫ﺑﺮ روي ‪ 200‬اﻳﺰوﻟﻪ‬

‫اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ‪ 64 ،‬درﺻﺪ )‪ 128‬ﺳﻮﻳﻪ( از اﻳﺰوﻟﻪﻫﺎ‬ ‫‪ESBL‬‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ژنﻫﺎي‬

‫‪TEM‬‬

‫و‬

‫‪SHV‬‬

‫ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪(%57/8) 74‬‬

‫ﺷﺪه اﺳﺖ و اﻧﻮاع ﺗﻴﭗﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻳﻦ آﻧﺰﻳﻢ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ و ﻣﻌﺮﻓﻲ‬

‫ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه‬

‫ﺷﺪهاﻧﺪ‪ 16.‬در اﻳﺮان ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﭘﺮاﻛﻨﺪهاي در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫و ﻫﻔﺖ )‪ (%5/5‬ﻣﻮرد را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ‪21.‬و‪ 12‬ﺑﺮاﺳﺎس ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از‬

‫اﺳﺖ‪ ،Masjedian .‬ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﻲ ‪ 148‬ﺳﻮﻳﻪ اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ و ‪ 70‬ﺳﻮﻳﻪ‬

‫اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺴﺘﺮده از‬

‫ﻛﻠﺒﺴﻴﻼ ﭘﻨﻮﻣﻮﻧﻴﻪ ﺑﺎ دو روش دﻳﺴﻚ ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ و دﻳﺴﻚ دوﮔﺎﻧﻪ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ‬

‫آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻚﻫﺎي ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎم وﺳﻴﻊاﻟﻄﻴﻒ ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺴﺘﺮش روزاﻓﺰون‬

‫‪ 76) %51‬ﻣﻮرد( و ‪ 49) %70‬ﻣﻮرد( را ﻣﻮﻟﺪ ‪ ESBL‬ﮔﺰارش ﻧﻤﻮد‪ .‬اﻳﻦ‬

‫آﻧﺰﻳﻢﻫﺎي ‪ ESBL‬در اﻳﺮان و ﻧﻴﺰ ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻛﺎرﺑﺮد اﻳﻦ‬

‫ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺳﻮﻳﻪﻫﺎي اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ و ﻛﻠﺒﺴﻴﻼ ﭘﻨﻮﻣﻮﻧﻴﻪ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ را‬

‫دﺳﺘﻪ از آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻚﻫﺎ روز ﺑﻪ روز ﻣﺤﺪودﺗﺮ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺴﺘﺮده‬

‫ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ %50‬و ‪ %63‬داراي ﭘﻼﺳﻤﻴﺪﻫﺎي ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آﻧﺰﻳﻢﻫﺎي‬

‫از آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻚﻫﺎي ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎم‪ ،‬ﺑﻪﺧﺼﻮص ﺳﻔﺎﻟﻮﺳﭙﻮرﻳﻦﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ‬

‫‪ESBL‬‬

‫ﮔﺰارش ﻧﻤﻮد‪ 221 ،Sadeghi 17.‬ﺳﻮﻳﻪ ﻛﻠﺒﺴﻴﻼ و ‪ 255‬ﺳﻮﻳﻪ‬

‫اﻓﺰاﻳﺶ ﺷﻴﻮع آﻧﺰﻳﻢﻫﺎي‬

‫‪ESBL‬‬

‫در اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ )ﻛﻪ ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ ﻋﺎﻣﻞ‬

‫اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ را از ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺗﻬﺮان و ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺟﺪا ﻛﺮده و ﺑﺎ ﺗﺴﺖﻫﺎي‬

‫ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎي ادراري ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ( ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺬا ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻛﺎﻣﻞ ‪ESBL‬ﻫﺎ‬

‫)‪Test Double Disk Synergy ،Tree Dimensional Test (TDT‬‬

‫ﺗﻮﺳﻂ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎهﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺤﺪود ﻛﺮدن اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻚﻫﺎي ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎم‬

‫را ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد‪ .‬درﺻﺪ ﺷﻴﻮع اﻳﻦ‬

‫و اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻚﻫﺎي ﻣﻤﺎﻧﻌﺖﻛﻨﻨﺪه از ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎزﻫﺎ‪،‬‬

‫)‪(DDST‬‬

‫و ‪ E-test‬ﺗﻮﻟﻴﺪ‬

‫‪ESBL‬‬

‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﮔﻮﻧﻪﻫﺎي ﻛﻠﺒﺴﻴﻼ در ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺴﺘﺮي و ﺳﺮﭘﺎﻳﻲ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان‬

‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻛﺎراﻳﻲ آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻚﻫﺎي ﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎم را ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﻜﺎن ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ %31/4‬و ‪ %12/2‬و در اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ %6/1‬و ‪%1/7‬‬

‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري‪ :‬اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻃﺮح ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻲ ﻣﺼﻮب داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم‬

‫ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪ‪ .‬اﻳﻦ ارﻗﺎم ﺑﺮاي ﺷﻬﺮ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺮاي ﮔﻮﻧﻪﻫﺎي ﻛﻠﺒﺴﻴﻼ‬

‫ﭘﺰﺷﻜﻲ و ﺧﺪﻣﺎت ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ درﻣﺎﻧﻲ ﺗﻬﺮان ﺑﻪﺷﻤﺎره ﻗﺮارداد ‪10350‬‬

‫ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ %21/4‬و ‪ %9/1‬و ﺑﺮاي اﺷﺮﻳﺸﻴﺎﻛﻠﻲ ‪ %4/6‬و ‪ %1/1‬ﺑﻪﺛﺒﺖ‬

‫ﻣﻮرخ ‪ 1389/4/16‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪Escherichia coli isolates resistant to extended-spectrum‬‬ ‫‪cephalosporins in pigs in Spain. Res Vet Sci 2010;88(1):83-7.‬‬

‫‪1. Escudero E, Vinué L, Teshager T, Torres C, Moreno MA.‬‬ ‫‪Resistance mechanisms and farm-level distribution of fecal‬‬

‫‪References‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

277

Detection of CTX-M-1 beta lactamase gene in Escherichia coli isolated in UTI

2. Falagas ME, Karageorgopoulos DE. Extended-spectrum betalactamase-producing organisms. J Hosp Infect 2009;73(4):345-54. 3. Tzouvelekis LS, Tzelepi E, Tassios PT, Legakis NJ. CTX-M-type beta-lactamases: an emerging group of extended-spectrum enzymes. Int J Antimicrob Agents 2000;14(2):137-42. 4. Azap OK, Arslan H, Serefhanoğlu K, Colakoğlu S, Erdoğan H, Timurkaynak F, Senger SS. Risk factors for extended-spectrum beta-lactamase positivity in uropathogenic Escherichia coli isolated from community-acquired urinary tract infections. Clin Microbiol Infect 2010;16(2):147-51. 5. Fleming PC, Goldner M, Glass DG. Observations on the nature, distribution, and significance of cephalosporinase. Lancet 1963;1(7296):1399-401. 6. Raveh D, Yinnon AM, Broide E, Rudensky B. Susceptibilities of ESBL-producing Enterobacteriaceae to ertapenem, meropenem and piperacillin-tazobactam with and without clavulanic acid. Chemotherapy 2007;53(3):185-9. 7. Mirzaee M, Pourmand MR, Chitsaz M, Mansouri S. Antibiotic resistance to third generation cephalosporins dueto CTX-M-Type extended-spectrum β-lactamases in clinical isolates of Escherichia coli. Iranian J Publ Health 2009;38(1):10-7. 8. Yu X, Susa M, Weile J, Knabbe C, Schmid RD, Bachmann TT. Rapid and sensitive detection of fluoroquinolone-resistant Escherichia coli from urine samples using a genotyping DNA microarray. Int J Med Microbiol 2007;297(6):417-29. 9. Paterson DL, Bonomo RA. Extended-spectrum beta-lactamases: a clinical update. Clin Microbiol Rev 2005;18(4):657-86. 10. Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI). Performance standards for antimicrobial susceptibility testing; seventeenth informational supplement, M100-17. Wayne: CLSI, 2007. 11. Soltan Dallal MM, Mobasseri G, Fallah Mehrabadi J, Eshraghian MR, Rastegar Lari A, Molla Aghamirzaei H, et al. Detection of CTX-M-1 beta lactamase gene in Escherichia coli isolated from clinical samples by Polymerase Chain Reaction (PCR). Tehran Uni Med J 2011;69(1):16-21. 12. Soltan Dallal MM, Molla Aghamirzaei H, Fallah Mehrabadi J, Sabbaghi A, Rastegar Lari A, Eshraghian MR, et al. Molecular detection of TEM and AmpC (Dha, mox) broad spectrum β-

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

lactamase in clinical isolates of Escherichia coli: PCR method. Tehran Uni Med J 2010;68(6):872-7. 13. Yates C, Amyes S. Extended-spectrum beta-lactamases in nontyphoidal Salmonella spp. isolated in the UK are now a reality: why the late arrival? J Antimicrob Chemother 2005;56(2):262-4. 14. Livermore DM, Canton R, Gniadkowski M, Nordmann P, Rossolini GM, Arlet G, et al. CTX-M: changing the face of ESBLs in Europe. J Antimicrob Chemother 2007;59(2):165-74. 15. Mugnaioli C, Luzzaro F, De Luca F, Brigante G, Perilli M, Amicosante G, et al. CTX-M-type extended-spectrum betalactamases in Italy: molecular epidemiology of an emerging countrywide problem. Antimicrob Agents Chemother 2006;50(8):2700-6. 16. Cantón R, Coque TM. The CTX-M beta-lactamase pandemic. Curr Opin Microbiol 2006;9(5):466-75. 17. Masjedian GF, Valehi F, Talebi, Rastegar Lari A. Moulecular evaluation of resistance to espanded antibiotics in Escherichia coli and Klebsiella pneumoniae. Iran J Med Microbiol 2007;1(2):27-34. [Persian] 18. Sadeghi MR, Nahaei MR, Soltan Dallal MM. Resistance to Extended Spectrum β-Lactam antibiotics in Escherichia coli and Klebsiella pneumoniae from hospital. Tabriz Uni Med J 2008;30(2):79-86. [Persian] 19. Mirsalehian A, Akbari-Nakhjavani F, Peymani A, Kazemi B, Jabal Ameli F, Mirafshar SM. Prevalence of Extended Spectrum βLactamase-Producing Enterobacteriaceae by phenotypic and genotypic methods in intensive care units in Tehran. Daru 2008;16(3):169-173. 20. Shahcheraghi F, Nasiri S and Naviri H. Evalouation of presence the bla-SHV and bla-TEM β-Lactamase genes in clinical isolates resistant Escherichia coli to antibiotics from Tehran hospital. Iran J Med Microbiol 2007;1(3):1-8. [Persian] 21. Soltan Dallal MM, Sabbaghi A, Fallah Mehrabadi J , Molla Aghamirzaei H , Rastegar Lari A, Eshraghian MR, Fard Saneei A. Evaluation of presence the bla-SHV and bla-AmpC (CITM, FOX) β-lactamase genes in clinical isolates of Escherichia coli. Iran J Med Council 2010;28(3):269-276.

Tehran University Medical Journal;‫ﻫﻤﻜﺎران‬ Vol. 69, ‫ و‬No. 5, August 2011: 273-278

100

The prevalence of extended-spectrum beta-lactamases and CTX-M-1 producing Escherichia coli in urine samples collected at Tabriz city Hospitals

Abstract Mohammad Mehdi Soltan Dallal PhD.1,2 Mohammad Azarsa MSc.1 Mohammad Hassan Shirazi PhD.1 Abdolaziz Rastegar Lari PhD.2 Parviz Owlia PhD.3 Jalil Fallah Mehrabadi PhD.4 Aylar Sabbaghi MSc.1 Hedrosha Molla Aghamirzaei MSc.1 Farnaz Shamkani MSc.5 Sevan Avadis Yans MSc.1 Golnaz Mobasseri MSc.1 Ronak Bakhtiari MSc.1 Mohammad Kazem Sharifi Yazdi PhD.6* 1- Department of Pathobiology, School Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran. 2- Antimicrobial Resistant Research Center, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran. 3- Department of Medical Microbiology, Faculty of Medicine, Shahed University, Tehran, Iran. 4- MARS Bioinformatics Institute, Tehran, Iran. 5- Department of Microbiology, Faculty of Medicine, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran. 6- Department of Medical Laboratory Sciences, School of Para Medicine, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

Received: May 14, 2011 Accepted: June 15, 2011

Background: Numerous use of Beta Lactame in treatment of bacterial infections resulted in increments of drug resistance of such bacteria. One of difficulties in treatment of hospital infections is Extended Spectrum Beta Lactamase (ESBL) among isolated clinical strains of E.coli. Since some of ESBL strains shows double reaction in drug sensitivity test at in vitro and in vivo condition, therefore it makes difficulties in selection of right treatment. In the last years, CTX-M enzymes have become the most prevalent ESBLs in worldwide. The prevalence of ESBL types largely remains unknown in many parts of the Iran. This study was made to find the prevalence of ESBLproducing E.coli and molecular detection of CTX-M-1 in Tabriz. Methods: In the present study, 400 urine samples collected between November 2009 and April 2010, from Tabriz Hospitals were studied. Out of the 400 samples, 188 E.coli isolates were detected by standard biochemical tests. Susceptibility to antimicrobial agents was tested to 10 antibiotics by the disk agar diffusion (DAD) method. ESBL production was screened by phenotypic test that included both separate and combined disk agar diffusion techniques. The screened isolates were investigated by PCR assay to detect CTX-M-1 gene. Results: From the total 188 E.coli isolates, 82 (43.6%) were shown to produce ESBLs by phenotypic test. During the PCR method on the 82 isolates, 69 (84.1%) were confirmed as CTX-M-1 producing group. Conclusion: The present study showed that CTX-M-producing isolates were increasing among E.coli strains and indicated the need for adequate susceptibility tests in laboratories for choosing the appropriate antibiotics for treatment. Keywords: Antimicrobial resistance, CTX-M-1, Escherichia coli, extended-spectrum beta-lactamase.

Corresponding author: Dept. of Medical Laboratory Sciences, Faculty of Para Medicine, Tehran University of Medical Sciences, Poursina Ave., Ghods St., Keshavarz Blvd., Tehran, Iran. Tel: +98-21-88997049 email: mksharifi@tums.ac.ir

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

‫‪279-282 ،1390‬‬ ‫ﺎن ﺷﻤﺎره‬ ‫‪، 69‬‬ ‫ﺗﻬﺮان‪،‬‬ ‫ﭘﺰﺷﻜﻲ‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه‬ ‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪهاﺛﺮﭘﺰﺷﻜﻲ‪،‬‬ ‫ﻣﺮدادﺷﺪه‬ ‫زودرس‪،5‬ﻣﻬﺎر‬ ‫دورهزاﻳﻤ‬ ‫اﻧﺪاﺧﺘﻦ‬ ‫ﺗﻌﻮﻳﻖ‬ ‫ﻋﻠﻮمدر ﺑﻪ‬ ‫‪MVM‬‬ ‫ﭘﺮوژﺳﺘﺮون‬

‫اﺛﺮات ﻛﻮﺗﺎهﻣﺪت ﻫﻢزﻣﺎنﺳﺎزي ﻗﻠﺒﻲ ﺑﺮ ﺷﺪت ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻣﻴﺘﺮال در ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﻗﻠﺒﻲ‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ 1389/10/25 :‬ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺬﻳﺮش‪1389/11/25 :‬‬

‫ﭼﻜﻴﺪه‬

‫‪*1‬‬

‫ﻋﻄﺎءاﻟﻪ ﺑﺎﻗﺮزاده‬

‫زﻣﻴﻨﻪ و ﻫﺪف‪ :‬ﻫﻢزﻣﺎنﺳﺎزي ﻗﻠﺒﻲ )‪ Cardiac Resynchronization Therapy (CRT‬درﻣﺎﻧﻲ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪه در ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ‬

‫‪2‬‬

‫ﺗﺎج ﺑﺎﻧﻮ ﺗﻮﻛﻠﻲ‬

‫ﺑﻪ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻗﻠﺒﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺪف از اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺮرﺳﻲ اﺛﺮات ﻛﻮﺗﺎهﻣﺪت ﻫﻢزﻣﺎنﺳﺎزي ﻗﻠﺒﻲ ﺑﺮ ﺷﺪت ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ‬

‫‪3‬‬

‫ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺸﻜﺎﻧﻲ ﻓﺮاﻫﺎﻧﻲ‬

‫ﻣﻴﺘﺮال‬

‫)‪Mitral Regurgitation (MR‬‬

‫ﺑﻮد‪ .‬روش ﺑﺮرﺳﻲ‪ :‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻘﻄﻌﻲ در ﻳﻚ ﺷﻴﻮه دوﺳﻮﻛﻮر‬

‫‪ -1‬ﮔﺮوه ﻗﻠﺐ و ﻋﺮوق‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ‪،‬‬

‫)‪(Double-blind‬‬

‫داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪.‬‬

‫‪ EF<35 ،QRS>120ms‬و رﻳﺘﻢ ﺳﻴﻨﻮﺳﻲ اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ و ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ و ﺷﺪت ‪ MR‬ﻗﺒﻞ و‬

‫‪ -2‬ﮔﺮوه ﻗﻠﺐ و ﻋﺮوق‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن اﻣﺎم ﺧﻤﻴﻨﻲ‪،‬‬

‫از ﺑﻴﻤﺎران ﻛﺎﻧﺪﻳﺪاي ﺿﺮﺑﺎنﺳﺎز ﺳﻪ ﺣﻔﺮهاي ﻃﻲ ﺳﺎلﻫﺎي ‪ 1387-88‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن اﻣﺎمﺧﻤﻴﻨﻲ )ره( ﺑﺎ‬

‫در ﻓﺎز ﺣﺎد ﺑﻌﺪ از ﻧﺼﺐ ﺿﺮﺑﺎنﺳﺎز ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‪ :‬از ﻣﺠﻤﻮع ‪ 26‬ﺑﻴﻤﺎر )‪ 17‬ﻣﺮد و ‪ 9‬زن( ﺑﺎ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ‪ 57‬ﺳﺎل‬

‫داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪.‬‬

‫ﺳﻦ ﻗﺒﻞ از ‪ CRT‬از ﻟﺤﺎظ ﺷﺪت ‪ %14 MR‬ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ‪ CRT‬ﺑﻪ ‪ %11‬رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻛﺴﺮ ﺟﻬﺸﻲ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ‬

‫‪ -3‬ﮔﺮوه ﻗﻠﺐ و ﻋﺮوق‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ‬ ‫ﺑﻘﻴﻪاﷲ‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪.‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎران از ‪ 18/04‬در ﻗﺒﻞ از‬

‫‪CRT‬‬

‫ﺑﻪ ‪ 24/42‬ﺑﻌﺪ از‬

‫‪CRT‬‬

‫اﻓﺰاﻳﺶ و دﻳﺎﻣﺘﺮ ﭘﺎﻳﺎن ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ‬

‫)‪(LVEF‬‬

‫)‪(LVESD‬‬

‫در‬

‫ﻗﺒﻞ از ‪ CRT‬از ‪ 6/14‬ﺑﻪ ‪ 5/98‬ﻛﺎﻫﺶ و دﻳﺎﻣﺘﺮ ﭘﺎﻳﺎن دﻳﺎﺳﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ )‪ (LVEDD‬از ﻫﻔﺖ ﺑﻪ ‪ 6/8‬ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد‬ ‫)‪ .(P<0/05‬ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي‪ :‬ﺷﺪت ‪ MR‬ﺑﻌﺪ از ‪ CRT‬ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ و ‪ LVESD‬و ‪ LVEDD‬ﺑﻌﺪ از ‪ CRT‬ﻛﺎﻫﺶ و‬ ‫ﻛﺴﺮ ﺟﻬﺸﻲ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻨﻲداري اﻓﺰاﻳﺶ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻫﻢزﻣﺎﻧﻲ در اﻧﻘﺒﺎض ﻋﻀﻼت ﭘﺎﭘﻴﻠﺮي ﺑﻄﻦ‪ ،‬اﻓﺰاﻳﺶ ﻓﺸﺎر‬ ‫*‬

‫ﺗﺮاﻧﺲ ﻣﻴﺘﺮال ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن درﻳﭽﻪ‪ ،‬ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ رﮔﻮرژﻳﺘﺎﺳﻴﻮن ﺑﺎ ﻛﻢ ﻛﺮدن‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺴﺌﻮل‪ :‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻛﺎرﮔﺮ ﺷﻤﺎﻟﻲ‪،‬‬

‫‪MR‬‬

‫در ﻓﺎز اوﻟﻴﻪ ﺳﻴﺴﺘﻮل و‬

‫ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ ﭘﺎﻳﺎن دﻳﺎﺳﺘﻮﻟﻲ ﻫﻤﮕﻲ از ﻋﻮاﻣﻠﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺗﻮﺟﻴﻪﻛﻨﻨﺪه ﻛﺎﻫﺶ ‪ MR‬ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ‪ ،‬ﮔﺮوه ﻗﻠﺐ و ﻋﺮوق‬ ‫ﺗﻠﻔﻦ‪021-88026910 :‬‬ ‫‪email: atabzd@gmail.com‬‬

‫ﻛﻠﻤﺎت ﻛﻠﻴﺪي‪ :‬ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻣﻴﺘﺮال‪ ،‬ﺿﺮﺑﺎنﺳﺎز ﺳﻪ ﺣﻔﺮهاي‪ ،‬ﻫﻢزﻣﺎنﺳﺎزي ﻗﻠﺒﻲ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬

‫اوﻟﻴﻪ ﺳﻴﺴﺘﻮل و ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ ﭘﺎﻳﺎن دﻳﺎﺳﺘﻮل ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ در ﻛﺎﻫﺶ ﺷﺪت‬

‫ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﻗﻠﺒﻲ )‪ (End-stage heart failure‬ﻳﻜﻲ از ﻣﻌﻀﻼت‬ ‫ﭘﺰﺷﻜﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ روز ﺑﻪروز ﺑﺮ ﺗﻌﺪاد اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎران اﻓﺰوده و ﻫﻨﻮز درﻣﺎن‬ ‫ﻗﻄﻌﻲ ﺑﺮاي آن ﭘﻴﺪا ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫)‪(MR‬‬

‫ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻣﻴﺘﺮال ‪Mitral Regurgitation‬‬

‫‪MR‬‬

‫ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪7-9‬‬

‫ﻫﺪف از اﻳﻦ ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ اﺛﺮات ﻓﻮري و‬

‫ﻛﻮﺗﺎهﻣﺪت ﺿﺮﺑﺎنﺳﺎز آﭘﻴﻜﺎل ﺑﻄﻦ راﺳﺖ و ﺿﺮﺑﺎنﺳﺎز دو ﺑﻄﻨﻲ در‬ ‫ﺷﺪت ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻣﻴﺘﺮال در ﺑﻴﻤﺎران دﭼﺎر ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﻗﻠﺒﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎران ﻫﻢ ﺑﺮ ﺷﺪت ﻋﻼﻳﻢ و ﻧﻴﺎز ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪن ﺗﺎﺛﻴﺮ‬

‫ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ داﺷﺘﻪ و ﻫﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺪﺗﺮ ﺷﺪن ﭘﻴﺶآﮔﻬﻲ و اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﺮگ‬

‫روش ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫و ﻣﻴﺮ ﺑﻴﻤﺎران ﻣﻲﺷﻮد‪ 1-3.‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﺘﻌﺪد اﺛﺮات ﻃﻮﻻﻧﻲﻣﺪت ﺳﻮء‬

‫اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻪروش ﻣﻘﻄﻌﻲ )‪ (Cross-sectional‬در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن اﻣﺎم‬

‫ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪه و‬

‫ﺧﻤﻴﻨﻲ در ﺳﺎلﻫﺎي ‪ 1387‬ﺗﺎ ‪ 1388‬اﻧﺠﺎم ﺷﺪ و از ﺑﻴﻤﺎران دﭼﺎر‬

‫ﺿﺮﺑﺎنﺳﺎزﻫﺎي ﺗﻚﺣﻔﺮهاي ﺑﻄﻦ راﺳﺖ در اﻓﺰاﻳﺶ‬ ‫اﺛﺮات ﻃﻮﻻﻧﻲﻣﺪت ﻫﻢزﻣﺎنﺳﺎزي ﻗﻠﺒﻲ‬

‫‪MR‬‬

‫‪Cardiac Resynchronization‬‬

‫ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻗﻠﺒﻲ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﻛﻪ ﻛﺎﻧﺪﻳﺪ ﺗﻌﺒﻴﻪ‬

‫‪CRT‬‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ ﻗﺒﻞ از ﺗﻌﺒﻴﻪ‬

‫‪4-6‬‬

‫ﺿﺮﺑﺎنﺳﺎز اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ و ﻛﺴﺮ ﺟﻬﺸﻲ و ﺷﺪت ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ‬

‫ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ دﻗﻴﻖ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻤﻠﻜﺮد‬

‫ﻣﻴﺘﺮال ﺑﻪروشﻫﺎي ‪ Vena contracta, MR jet area‬ارزﻳﺎﺑﻲ ﺷﺪ و روز‬

‫ﻫﻢزﻣﺎن اﻧﻘﺒﺎض در ﻋﻀﻼت ﭘﺎﭘﻴﻠﺮي‪ ،‬اﻓﺰاﻳﺶ ﻓﺸﺎر ﺗﺮاﻧﺲ ﻣﻴﺘﺮال ﺑﺎ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻧﺼﺐ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ‪ Tissue doppler‬و ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ ‪،AV‬‬

‫ﻗﺪرت ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن درﻳـﭽﻪ‪ ،‬ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ ﻧﺎرﺳﺎﻳـﻲ‪ ،‬ﻛـﻢ ﻛـﺮدن در ﻓﺎز‬

‫اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻣﺠﺪدا ﺗﻜﺮار ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻠﻴﻪ‬

‫)‪(CRT‬‬

‫‪ Therapy‬ﻧﻴﺰ در ﻛﺎﻫﺶ ﺷﺪت‬

‫‪MR‬‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪CRT‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﻋﻄﺎءاﻟﻪ ﺑﺎﻗﺮزاده و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫‪280‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎران دﭼﺎر ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻗﻠﺒﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻧﺼﺐ ‪ CRT‬داﺷﺘﻨﺪ و در‬ ‫اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ اوﻟﻴﻪ داراي‬

‫‪MR‬‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ رﻋﺎﻳﺖ اﺻﻮل ﻣﻌﺎﻫﺪه‬

‫ﻫﻠﺴﻴﻨﻜﻲ وارد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎي ورود ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻛﻠﻴﻪ‬ ‫ﺑﻴﻤﺎران دﭼﺎر ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﻗﻠﺒﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺧﻄﻮط راﻫﻨﻤﺎ‬ ‫ﻛﺎﻧﺪﻳﺪ ﺗﻌﺒﻴﻪ‬

‫‪CRT‬‬

‫‪MR‬‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ و در اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ اوﻟﻴﻪ‬

‫داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺷﺪت ‪ MR‬ﺑﺎ ﺷﺎﺧﺺ ﻛﻢ‪:‬‬ ‫‪2‬‬

‫ﺟﺪول‪ :1-‬ﺧﻼﺻﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ و ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ‬ ‫ﻣﺘﻐﻴﺮ )واﺣﺪ(‬

‫ﻣﻘﺪار‬

‫ﺳﻦ )ﺳﺎل(‬

‫‪57±2‬‬

‫ﺟﻨﺲ )زن‪ /‬ﻣﺮد(‬

‫‪9/17‬‬

‫ردهﺑﻨﺪي )‪(2-3‬‬

‫‪NYHA‬‬

‫‪22/2‬‬

‫اﺗﻴﻮﻟﻮژي اﻳﺴﻜﻤﻴﻚ‬

‫‪16‬‬

‫اﺗﻴﻮﻟﻮژي اﻳﺪﻳﻮﭘﺎﺗﻴﻚ‬

‫‪10‬‬

‫)‪(Jet area/LA<%20 ،LA area<4cm ،vena contracta<0/3cm‬‬

‫زﻣﺎن ‪(ms) QRS‬‬

‫‪ MR‬ﻣﺘﻮﺳﻂ‪(Jet area/LA %20-40 ،vena contracta 0/3-0/7cm) :‬‬

‫ﻛﺴﺮ ﺟﻬﺸﻲ ﭘﺎﻳﻪ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ )‪(%‬‬

‫‪18/03±1/07‬‬

‫ﻛﺴﺮ ﺟﻬﺸﻲ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ ﭘﺲ از ‪(%) CRT‬‬

‫‪24/42±0/97‬‬

‫‪MR‬‬

‫ﺷﺪﻳﺪ‪ (Jet area/LA area>%40 ،vena contracta>0/7cm) :‬ﻃﺒﻖ‬ ‫‪10-12‬‬

‫راﻫﻨﻤﺎي ﺳﺎل ‪ 2006‬ﺳﻨﺠﺶ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫اﻓﺮادي ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم‬

‫‪CRT‬‬

‫ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎي ﺧﺮوج از ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬

‫ﻧﺒﻮده و رﻳﺘﻢ ﻏﻴﺮ از ﺳﻴﻨﻮﺳﻲ‬

‫داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً اﻃﻼﻋﺎت اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻴﻚ ﺟﻤﻊآوري و ﺑﺎ ﻧﺮماﻓﺰار‬ ‫آﻣﺎري‬

‫‪SPSS‬‬

‫وﻳﺮاﺳﺖ ‪ 16‬ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي‬

‫ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ اﺳﺘﺨﺮاج و ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮنﻫﺎي‬ ‫آﻣﺎري ‪ Paired sample t-test‬و آزﻣﻮن ‪ Pearson‬ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪P<0/05‬‬

‫‪158±4‬‬

‫دﻳﺎﻣﺘﺮ ﭘﺎﻳﺎن دﻳﺎﺳﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ ﭘﺎﻳﻪ )‪(mm‬‬

‫‪7±0/17‬‬

‫دﻳﺎﻣﺘﺮ ﭘﺎﻳﺎن دﻳﺎﺳﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ ﭘﺲ از ‪(mm) CRT‬‬

‫‪6/7±0/17‬‬

‫دﻳﺎﻣﺘﺮ ﭘﺎﻳﺎن ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ ﭘﺎﻳﻪ )‪(mm‬‬

‫‪6/12±0/18‬‬

‫دﻳﺎﻣﺘﺮ ﭘﺎﻳﺎن ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ ﭘﺲ از ‪(mm) CRT‬‬

‫‪5/97±0/17‬‬

‫ﺷﺪت ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻣﻴﺘﺮال ﭘﺎﻳﻪ )ﻣﺘﻮﺳﻂ‪ /‬ﺷﺪﻳﺪ(‬

‫‪14/9‬‬

‫ﺷﺪت ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻣﻴﺘﺮال ﭘﺲ از ‪) CRT‬ﻣﺘﻮﺳﻂ‪ /‬ﺷﺪﻳﺪ(‬

‫‪11/2‬‬

‫‪CRT: Cardiac Resynchronization Therapy‬‬

‫;‪NYHA: New York Heart Association‬‬

‫ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﺮاي آزﻣﻮن آﻣﺎري اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ‪.‬‬ ‫آزﻣﻮنﻫﺎي آﻣﺎري در ﺟﺪول ‪ 1‬آورده ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‬ ‫از ﻣﺠﻤﻮع ‪ 26‬ﺑﻴﻤﺎر ﻛﻪ ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎي ورود ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ را داﺷﺘﻨﺪ ‪ 17‬ﻧﻔﺮ‬

‫ﺑﺤﺚ‬

‫ﻣﺮد و ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺳﻦ آنﻫﺎ ‪ 57±2‬ﺳﺎل ﺑﻮد‪ .‬از ﻛﻞ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﻴﻤﺎران ﻗﺒﻞ‬

‫ﻧﺘﺎﻳﺞ ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ از ﺑﺴﻴﺎري ﺟﻬﺎت ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت در‬

‫از ‪ CRT‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ )‪ (%11‬ﺑﺎ درﺟﻪ ﻣﻼﻳﻢ از ﺷﺪت ‪ MR‬و ‪ 14‬ﻧﻔﺮ )‪(%51‬‬

‫ﻛﺸﻮرﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺮاواﻧﻲ ‪ MR‬در ﻣﺮدان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ زﻧﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮده‬

‫ﺷﺪﻳﺪ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻛﺴﺮ‬

‫‪MR‬‬

‫ﺷﺪت‬

‫‪MR‬‬

‫ﻣﺘﻮﺳﻂ و ‪ 9‬ﻧﻔﺮ ﻣﻌﺎدل )‪(%33‬‬

‫‪MR‬‬

‫و ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ‪ %50‬از اﻓﺮاد ﺷﺪت ﻣﺘﻮﺳﻂ و ‪ %30‬اﻓﺮاد ﺷﺪت زﻳﺎدي از‬

‫ﺟﻬﺸﻲ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ )‪ Left Ventricular Ejection Fraction (LVEF‬در‬

‫را داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺲ از ‪ CRT‬ﺑﻪﻣﻴﺰان ﺑﺎرزي ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت‬

‫ﺑﻴﻤﺎران در ﺣﺎﻟﺖ ﭘﺎﻳﻪ ‪ %18/04‬ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺲ از ‪ CRT‬ﺑﻪ ‪ %24/42‬اﻓﺰاﻳﺶ‬

‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻛﺎﻫﺶ‬

‫‪MR‬‬

‫ﭘﻴﺪا ﻛﺮده اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻌﻨﻲدار ﺑﻮد )‪.(t= -10/535 ،P=0/001‬‬

‫ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫دﻳﺎﻣﺘﺮ ﭘﺎﻳﺎن ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ‬

‫‪Left Ventricular End Systolic‬‬

‫)‪ Diameter (LVESD‬ﺑﻴﻤﺎران در ﺣﺎﻟﺖ ﭘﺎﻳﻪ ‪ 6/14cm‬ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺲ از‬ ‫‪CRT‬‬

‫ﺑﻪ ‪ 5/98cm‬ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد )‪ .(t= 7/977 ،P=0/0001‬دﻳﺎﻣﺘﺮ‬

‫‪MR‬‬

‫ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﻧﺼﺐ‬

‫‪14‬و‪13‬‬

‫ﻓﻮري‬

‫‪MR‬‬

‫‪CRT‬‬

‫ﺑﺎرز وﻟﻲ زﻣﺎن ﻛﺎﻫﺶ‬

‫در ﺑﺮﺧﻲ از ﺑﻴﻤﺎران ﻧﺼﺐ‬

‫ﻫﻤﺮاه ﺑﻮده وﻟﻲ در ﻋﺪهاي دﻳﮕﺮ ﺗﺨﻔﻴﻒ‬

‫‪CRT‬‬

‫ﺑﺎ ﻛﺎﻫﺶ‬

‫‪MR‬‬

‫ﺑﻪﺻﻮرت‬

‫ﺗﺎﺧﻴﺮي ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ‪ Lancellotti‬ﺑﻬﺒﻮد‬ ‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﻧﺼﺐ‬

‫‪CRT‬‬

‫‪MR‬‬

‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ و اﻳﻦ ﺑﻬﺒﻮدي ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ‬

‫‪Left Ventricular End-Diastolic‬‬

‫ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺑﻬﺒﻮد ﻛﺎرﻛﺮد ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺎ ﻛﺎﻫﺶ‬

‫)‪ Diameter (LVEDD‬ﺑﻴﻤﺎران در ﺣﺎﻟﺖ ﭘﺎﻳﻪ ‪ 7/00cm‬ﺑﻮده ﻛﻪ ﭘﺲ از‬

‫ﺣﺠﻢ ﭘﺎﻳﺎن ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ )‪ (LVESV‬و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ اﻧﻘﺒﺎض ﺑﻄﻦ‬

‫ﺑﻪ ‪ 6/80cm‬ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد )‪ (t= 6/061 ،P=0/001‬و ﺑﺮاي‬

‫ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ اﺻﻼح ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن درﻳﭽﻪ ﻣﻴﺘﺮال ﻣﻲﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬در‬

‫ﺷﺪت ‪ MR‬ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞ‪ ،‬آزﻣﻮن ‪ Willcoxin‬ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﻲداري را‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ‪ Kanzaki‬ﻛﺎﻫﺶ ﺷﺪت ‪ MR‬ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻛﻮﺗﺎه ﺷﺪن زﻣﺎن ﺗﺎﺧﻴﺮ‬

‫ارﺗﺒﺎط‬

‫ﺑﻴﻦ ﻋﻀﻼت ﭘﺎﭘﻴﻠﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻄﺮحﻛﻨﻨﺪه ﻧﻘﺶ ﻫﻢزﻣﺎنﺳﺎزي ﻋﻀﻼت‬

‫ﭘﺎﻳﺎن دﻳﺎﺳﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ‬ ‫‪CRT‬‬

‫ﻧﺸﺎن داد )‪ .(P=0/001‬ﻛﺎﻫﺶ ﺷﺪت‬

‫‪MR‬‬

‫ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ‬

‫‪LVEF‬‬

‫ﻣﻌﻨﻲداري ﻧﺸـﺎن داد )‪ .(P=0/07‬ﺧـﻼﺻﻪ ﻧﺘﺎﻳـﺞ ﺑـﺎ ﺑـﺮرﺳﻲ و آﻧﺎﻟﻴـﺰ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫‪15‬‬

‫ﭘﺎﭘﻴﻠﺮي در ﻛﺎﻫﺶ ‪ MR‬اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻫﺶ ﺷﺪت ‪ MR‬ﺑﺎ‬

‫ﺎن زودرس ﻣﻬﺎر ﺷﺪه‬Bagherzadeh ‫ﺗﻌﻮﻳﻖ اﻧﺪاﺧﺘﻦ زاﻳﻤ‬ ‫ ﺑﻪ‬et ‫در‬al. MVM ‫اﺛﺮ ﭘﺮوژﺳﺘﺮون‬ A.A.

281

‫در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﻫﻢزﻣﺎﻧﻲ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ ﻋﻀﻠﻪ ﭘﺎﭘﻴﻠﺮي ﺧﻠﻔﻲ را ﺷﺎﻣﻞ‬ CRT

‫ﻣﺤﺘﻤﻞﺗﺮ اﺳﺖ در‬

‫ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﻧﺼﺐ‬

‫ﺷﻮد ﺑﻬﺒﻮد ﻓﻮري ﺷﺪت‬

‫ ﺑﻪﻧﻈﺮ‬.(P=0/07) ‫ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎرزي داﺷﺖ‬LVESD ‫ و ﻛﺎﻫﺶ‬LVEF ‫ﺑﻬﺒﻮد‬ ‫ﺑﻪﻃﻮر ﻓﻮري و‬

CRT

‫ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﻧﺼﺐ‬

‫ﻣﻲرﺳﺪ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ ﺑﻬﺒﻮد‬

‫ﺣﺎﻟﻲﻛﻪ اﮔﺮ ﻋﻀﻠﻪ ﭘﺎﭘﻴﻠﺮي ﺧﻠﻔﻲ در ﻧﺎﻫﻢزﻣﺎﻧﻲ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ درﮔﻴﺮ‬

‫ﺑﺎ ﻓﻌﺎل ﺷﺪن ﻫﻢزﻣﺎن‬

‫ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ‬19.‫ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﻈﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬

‫ﻋﻀﻼت ﭘﺎﭘﻴﻠﺮي و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﺑﻬﺘﺮ اﻧﻘﺒﺎض ﺑﻄﻦ ﭼﭗ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻴﻪ اﺳﺖ‬

‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻬﺒﻮد ﺗﺎﺧﻴﺮي ﺷﺪت‬

‫ﻫﻨﻮز ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮده اﻣﺎ ﻫﻢزﻣﺎﻧﻲ در اﻧﻘﺒﺎض‬

‫دﻗﻴﻖ ﻛﺎﻫﺶ‬

‫ ﺑﻬﺒﻮد ﻓﻮري‬.‫ﺗﺎﺧﻴﺮي ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ‬

‫ درﻳﭽﻪ‬Tethering ‫ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﻬﺒﻮد ﻛﺎرﻛﺮد اﻧﻘﺒﺎﺿﻲ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ و ﻛﺎﻫﺶ‬ 16

‫ اﻓﺰاﻳﺶ ﻓﺸﺎر ﺗﺮاﻧﺲ ﻣﻴﺘﺮال ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﺴﺘﻪ‬،‫ﻋﻀﻼت ﭘﺎﭘﻴﻠﺮي ﺑﻄﻦ‬ ‫در ﻓﺎز اوﻟﻴﻪ‬

‫ ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﻛﻢ ﻛﺮدن‬،‫ﺷﺪن درﻳﭽﻪ‬

‫ﺳﻴﺴﺘﻮل و ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ ﭘﺎﻳﺎن دﻳﺎﺳﺘﻮل ﻫﻤﮕﻲ از ﻋﻮاﻣﻠﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ‬ ‫ ﻣﻲﺗﻮان در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت آﻳﻨﺪه ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﻲ‬.‫ﻣﻮﺛﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬

‫در ﻛﺎﻫﺶ‬

‫ در ﻓﺎزﻫﺎي زﻣﺎﻧﻲ ﻣﺘﻔﺎوت و ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻴﺰان‬MR ‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪاي ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﺪت‬ ‫ﻋﻤﻞ‬

‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻴﻮﻛﺎرد و ﺣﺠﻢ اﻛﺴﻴﮋن ﻣﺼﺮﻓﻲ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ ﻛﺎﻫﺶ‬ .‫ﺑﻬﺒﻮدي دﻗﻴﻖﺗﺮ ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﻮد‬

‫ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ ﻣﻌﻜﻮس‬

.‫ﻣﻴﺘﺮال ﻣﻲﮔﺮدد‬

‫ﻋﻠﻞ ﻣﺤﺘﻤﻞ ﺑﺮاي ﻛﺎﻫﺶ ﺗﺎﺧﻴﺮي‬

‫( ﺑﻄﻦ ﭼﭗ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﺳﺎﻳﺰ‬Reverse remodeling) ‫ در ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ‬.‫آﻧﻮﻟﻮس ﻣﻴﺘﺮال و ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن درﻳﭽﻪ ﻣﻴﺘﺮال ﻣﻲﮔﺮدد‬ ‫را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻫﺶ ﻓﻮري‬

‫ﻛﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺗﺎﺧﻴﺮي ﻛﺎﻫﺶ‬

‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﻛﺎﻫﺶ ﻧﺎﻫﻢزﻣﺎﻧﻲ ﺑﻄﻦ‬ ‫ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ‬Ypenburg

LVESV

17‫و‬18

.‫ﭼﭗ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ اﻧﻘﺒﺎض آن ﺑﺎﺷﺪ‬

References 1. St John Sutton MG, Plappert T, Abraham WT, Smith AL, DeLurgio DB, Leon AR, et al. Effect of cardiac resynchronization therapy on left ventricular size and function in chronic heart failure. Circulation 2003;107(15):1985-90. 2. Cazeau S, Leclercq C, Lavergne T, Walker S, Varma C, Linde C, et al. Effects of multisite biventricular pacing in patients with heart failure and intraventricular conduction delay. N Engl J Med 2001;344(12):873-80. 3. Young JB, Abraham WT, Smith AL, Leon AR, Lieberman R, Wilkoff B, et al. Combined cardiac resynchronization and implantable cardioversion defibrillation in advanced chronic heart failure: the MIRACLE ICD Trial. JAMA 2003;289(20):2685-94. 4. Xiao HB, Roy C, Fujimoto S, Gibson DG. Natural history of abnormal conduction and its relation to prognosis in patients with dilated cardiomyopathy. Int J Cardiol 1996;53(2):163-70. 5. Jessup M, Brozena S. Heart failure. N Engl J Med 2003;348(20):2007-18. 6. Cazeau S, Ritter P, Lazarus A, Gras D, Backdach H, Mundler O, et al. Multisite pacing for end-stage heart failure: early experience. Pacing Clin Electrophysiol 1996;19(11 Pt 2):1748-57. 7. Abraham WT, Fisher WG, Smith AL, Delurgio DB, Leon AR, Loh E, et al. Cardiac resynchronization in chronic heart failure. N Engl J Med 2002;346(24):1845-53. 8. Zardini M, Tritto M, Bargiggia G, Forzani T, Santini M, Perego GB, et al. The InSync Italian Registry: analysis of clinical outcome and considerations on the selection of candidates to left ventricular resynchronization. Eur Heart J Suppl 2000;2:J16-J22. 9. Hung J, Guerrero JL, Handschumacher MD, Supple G, Sullivan S, Levine RA. Reverse ventricular remodeling reduces ischemic mitral regurgitation: echo-guided device application in the beating heart. Circulation 2002;106(20):2594-600. 10. Lebrun F, Lancellotti P, Piérard LA. Quantitation of functional mitral regurgitation during bicycle exercise in patients with heart failure. J Am Coll Cardiol 2001;38(6):1685-92. 11. Zoghbi WA, Enriquez-Sarano M, Foster E, Grayburn PA, Kraft CD, Levine RA, et al; American Society of Echocardiography. Recommendations for evaluation of the severity of native valvular regurgitation with two-dimensional and Doppler echocardiography. J Am Soc Echocardiogr 2003;16(7):777-802.

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

12. Bonow RO, Carabello BA, Chatterjee K, de Leon AC, Faxon DP, Freed MD, et al. ACC/AHA 2006 Guidelines for the Management of Patients With Valvular Heart Disease. A Report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines (Writing Committee to Revise the 1998 Guidelines for the Management of Patients With Valvular Heart Disease). J Am Coll Cardiol 2006;48:1-148. 13. Breithardt OA, Sinha AM, Schwammenthal E, Bidaoui N, Markus KU, Franke A, et al. Acute effects of cardiac resynchronization therapy on functional mitral regurgitation in advanced systolic heart failure. J Am Coll Cardiol 2003;41(5):765-70. Erratum in: J Am Coll Cardiol 2003;41(10):1852. 14. Kanzaki H, Bazaz R, Schwartzman D, Dohi K, Sade LE, Gorcsan J 3rd. A mechanism for immediate reduction in mitral regurgitation after cardiac resynchronization therapy: insights from mechanical activation strain mapping. J Am Coll Cardiol 2004;44(8):1619-25. 15. Lancellotti P, Mélon P, Sakalihasan N, Waleffe A, Dubois C, Bertholet M, et al. Effect of cardiac resynchronization therapy on functional mitral regurgitation in heart failure. Am J Cardiol 2004;94(11):1462-5. 16. Agricola E, Oppizzi M, Galderisi M, Pisani M, Meris A, Pappone C, Margonato A. Role of regional mechanical dyssynchrony as a determinant of functional mitral regurgitation in patients with left ventricular systolic dysfunction. Heart 2006;92(10):1390-5. 17. Ypenburg C, Lancellotti P, Tops LF, Bleeker GB, Holman ER, Piérard LA, et al. Acute effects of initiation and withdrawal of cardiac resynchronization therapy on papillary muscle dyssynchrony and mitral regurgitation. J Am Coll Cardiol 2007;50(21):2071-7. 18. Saxon LA, De Marco T, Schafer J, Chatterjee K, Kumar UN, Foster E; VIGOR Congestive Heart Failure Investigators. Effects of longterm biventricular stimulation for resynchronization on echocardiographic measures of remodeling. Circulation 2002;105(11):1304-10. 19. Ypenburg C, Lancellotti P, Tops LF, Boersma E, Bleeker GB, Holman ER, et al. Mechanism of improvement in mitral regurgitation after cardiac resynchronization therapy. Eur Heart J 2008;29(6):757-65.

Tehran University Medical Journal;‫ﻫﻤﻜﺎران‬ Vol. 69, ‫ و‬No. 5, August 2011: 279-282

The acute effects of cardiac resynchronization therapy on severity of mitral regurgitation in end-stage heart failure patients

Ata Allah Bagherzadeh MD.1* Tajbanou Tavakoli MD.2 Maryam Moshkani Farahani MD.3 1- Department of Cardiology, Shariati Hospital, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran. 2- Department of Cardiology, Imam Khomeini Hospital, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran. 3- Department of Cardiology, Baqiatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

Received: January 15, 2011 Accepted: February 14, 2011

Abstract

Background: Cardiac resynchronization therapy (CRT) has proved as an efficient treatment in patients with end stage Heart failure. Previous studies showed the beneficial long term effects of CRT on the severity of mitral regurgitation (MR). The aim of this study was to evaluate acute effects of CRT on severity of MR. Methods: This study was a double blind randomized trial performed from 1387 to 1388 in Imam Khomeini Hospital. Echocardiographic parameters including severity of MR were measured before and after CRT implantation with different echocardiographic methods. Results: Patients had a significant improvement in severity of MR (14% Vs. 11% P<0/05), in increasing ejection fraction (18/04 Vs. 24/42 P<0/05) and in decreasing end systolic diameters (6/14 Vs. 5/98 P<0/05) and end diastolic diameters (7 Vs. 6/8 P<0/05) after CRT implantation. The reduction of MR was significantly correlated with the improvement of ejection fraction (P=0.07). Conclusion: The mechanism of decreasing severity of MR is not yet truly understood and may be different in acute and chronic phases. Correction of left ventricular dyssynchrony might influence the improvement of MR severity. Also, synchronization of papillary muscle and increased transmitral pressure with more forceful mitral valve closure, decreases regurgitation fraction and volumes is proposed for these beneficial effects. If posterior papillary muscle is involved in dyssynchrony, the acute reduction of MR following CRT is expected but if the dyssynchrony is mainly at the lateral parts of left ventricle MR might be improved in longer durations. Keywords: Biventricular regurgitation.

pacing,

cardiac

resynchronization

therapy,

mitral

Corresponding author: Dept. of Cardiology, Shariati Hospital, North Karegar, Tehran, Iran Tel: +98-21-88026910 email: atabzd@gmail.com

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

‫اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﺮداد ‪283-288 ،1390‬‬ ‫ﺷﻤﺎره ‪،5‬‬ ‫دوره ‪، 69‬‬ ‫ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪،‬‬ ‫ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه‬ ‫ﭘﻼﺳﻤﺎي‬ ‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ از‬ ‫داروي‬ ‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪،‬ﺗﻬﻴﻪ‬

‫ﺗﻬﻴﻪ داروي ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ از ﭘﻼﺳﻤﺎي اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﻴﻠﺘﺮاﺳﻴﻮن ﻓﻴﺒﺮي‬

‫‪1‬‬

‫ﻛﺎﻣﺮان ﻣﻮﺳﻮي ﺣﺴﻴﻨﻲ‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ 1389/09/17 :‬ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺬﻳﺮش‪1390/02/13 :‬‬

‫ﭼﻜﻴﺪه‬

‫زﻣﻴﻨﻪ و ﻫﺪف‪ :‬در ﺳﺎلﻫﺎي اﺧﻴﺮ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺪاوم از ﻣﺼﺮف ﺧﻮن ﻛﺎﻣﻞ در ﺑﻴﻤﺎران ﻛﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪه و ﺑﺮ ﻣﺼﺮف‬

‫‪*2‬‬

‫ﻣﺠﻴﺪ ﺣﻴﺪري‬

‫ﻓﺮآوردهﻫﺎي داروﻳﻲ ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻚ ﻣﺸﺘﻖ از ﺧﻮن از ﻗﺒﻴﻞ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ‪ ،‬اﻳﻤﻮﻧﻮﮔﻠﻮﺑﻮﻟﻴﻦﻫﺎ‪ ،‬و ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎي اﻧﻌﻘﺎدي اﻓﺰوده‬

‫‪3‬‬

‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻳﺎري‬

‫ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﻮﻟﻜﻮﻟﻲ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺟﺪاﺳﺎزي آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ از ﭘﻼﺳﻤﺎ اﻧﺴﺎﻧﻲ اﻫﻤﻴﺖ ﻓﺮاواﻧﻲ دارد‪.‬‬ ‫‪ -1‬ﮔﺮوه ﺑﻴﻮﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي‬

‫ﻣﻮﻟﻜﻮل آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ ﺗﻚ زﻧﺠﻴﺮهاي ﺑﺎ وزن ﻣﻮﻟﻜﻮﻟﻲ ‪ 66500‬داﻟﺘﻮن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و از ﺣﺪود ‪ 585‬آﻣﻴﻨﻮاﺳﻴﺪ ﺗﺸﻜﻴﻞ‬

‫‪ -2‬ﮔﺮوه ﺑﻴﻮﺷﻴﻤﻲ‬

‫ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻣﻮﻟﻜﻮﻟﻲ ﭘﺎﻳﺪار و ﺑﻪﺷﻜﻞ ﻛﺮوي ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺗﻮﻟﻴﺪ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ اﻧﺴﺎﻧﻲ روشﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻲ وﺟﻮد دارد‪،‬‬

‫‪ -3‬ﮔﺮوه اﻳﻤﻮﻧﻮﻟﻮژي‬

‫وﻟﻲ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﺑﺎﻻي ﻧﻴﺎز ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺎده ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ‪ ،‬در درﻣﺎن ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﻫﻤﻮاره روشﻫﺎﻳﻲ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ‬

‫ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻋﺎﻟﻲ آﻣﻮزﺷﻲ و ﭘﮋوﻫﺸﻲ‬

‫ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻛﻤﺘﺮ و زﻣﺎن ﻣﺤﺪودﺗﺮ ﺣﺠﻢ ﺑﺎﻻﻳﻲ از آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﮔﺮدد‪ .‬روش ﺑﺮرﺳﻲ‪ :‬در روش ﺗﻬﻴﻪ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ از ﭘﺎﻻﻳﺶ‬

‫ﻃﺐ اﻧﺘﻘﺎل ﺧﻮن‪ ،‬ﺳﺎزﻣﺎن اﻧﺘﻘﺎل ﺧﻮن‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪،‬‬

‫ﭘﻼﺳﻤﺎ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ اﺗﺎﻧﻮل ﺳﺮد ﻣﻌﻤﻮﻻً از ﻓﺮاﻛﺸﻦ ‪ 5‬ﻛﻪ ﭘﺲ از ﺟﺪاﺳﺎزي از ﻣﺨﻠﻮط ﻓﺮاﻛﺸﻦﻫﺎي ‪ 5+6‬ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻲآﻳﺪ‬

‫اﻳﺮان‪.‬‬

‫اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﻛﻮﺗﺎه ﻧﻤﻮدن روش ﻛﺎر و ﻛﺎﻫﺶ در ﻫﺰﻳﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻪﻛﻤﻚ‬

‫‪Hollow fiber cartridge‬‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪاﻳﻢ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ را ﺑﺎ ﻏﻠﻈﺖ و ﺧﻠﻮص ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺪون ﺟﺪاﺳﺎزي ﻓﺮاﻛﺸﻦ ‪ 5‬از ﻓﺮاﻛﺸﻦ ‪ 6‬ﺗﻬﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‪ :‬در‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ اﻧﺴﺎﻧﻲ از ﻣﺨﻠﻮط ﻓﺮاﻛﺸﻦ ‪ 5+6‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از‬

‫‪Hollow fiber cartridge‬‬

‫ﺗﻬﻴﻪ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ‬

‫ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه داراي ﻏﻠﻈﺖ ‪ %20‬و ﻣﻨﻮﻣﺮ ‪ 96/5‬و ﭘﻠﻲﻣﺮ و اﮔﺮﮔﻴﺖ ‪ %3/5‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي‪ :‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ‬ ‫*‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺴﺌﻮل‪ :‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺮاه ﺷﻬﻴﺪ ﻫﻤﺖ‪ ،‬ﻣﺮﻛﺰ‬

‫ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻋﺎﻟﻲ آﻣﻮزﺷﻲ و ﭘﮋوﻫﺸﻲ ﻃﺐ اﻧﺘﻘﺎل‬ ‫ﺧﻮن‪ ،‬ﺳﺎزﻣﺎن اﻧﺘﻘﺎل ﺧﻮن اﻳﺮان‪.‬‬

‫ﻛﻴﻔﻴﺖ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه ﭘﺲ از ﺟﺪاﺳﺎزي را ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﺠﺎري ﺑﻪﻛﻤﻚ ‪ SDS-page‬ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻤﻮدﻳﻢ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﭘﻠﻲﻣﺮ و اﮔﺮﮔﻴﺖ ‪ 3/5‬درﺻﺪ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه ﺟﻬﺖ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﻧﺘﺎﻳﺞ رﺿﺎﻳﺖﺑﺨﺶ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺗﻠﻔﻦ‪021-82052160 :‬‬ ‫‪email: aramhaydari@yahoo.com‬‬

‫ﻛﻠﻤﺎت ﻛﻠﻴﺪي‪ :‬آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ اﻧﺴﺎﻧﻲ‪ ،‬ﭘﺎﻻﻳﺶ ﭘﻼﺳﻤﺎ‪ ،‬ﻓﺮاﻛﺸﻦ ‪ ،5+6‬ﺧﺎﻟﺺﺳﺎزي ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬

‫ﮔﻠﻮﺑﻮﻟﻴﻦﻫﺎ و آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﺗﻮﺳﻂ روشﻫﺎي رﺳﻮب دادن ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ ﺑﺎ‬

‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖﻫﺎي ﻣﻬﻤﻲ در زﻣﻴﻨﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ داروﻫﺎي ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻚ‬

‫‪(Biological‬‬

‫‪7‬‬

‫‪9‬و‪8‬‬

‫اﻓﺰودن ﻧﻤﻚ ﻳﺎ اﺗﺎﻧﻮل و ﻳﺎ روشﻫﺎي ﻛﺮوﻣﺎﺗﻮﮔﺮاﻓﻲ ﺗﺒﺎدل ﻳﻮﻧﻲ‬

‫و‬

‫)‪ drugs‬ﻣﺸﺘﻖ از ﺧﻮن در ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎل اﺧﻴﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ‬

‫ﻛﺮوﻣﺎﺗﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻣﻴﻞ ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ‪11‬و‪ 10‬ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﻳﻜﻲ از اﻫﺪاف ﺳﺎزﻣﺎن‬

‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ از ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ اوﻟﻴﻪ در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﮔﺮوه ﺧﻮﻧﻲ در ﺳﺎل ‪ 1920‬آﻏﺎز‬

‫اﻧﺘﻘﺎل ﺧﻮن ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻓﺮآوردهﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﻼﺳﻤﺎﻳﻲ و ﻣﺼﺮف اﺟﺰاي‬

‫و ﺳﭙﺲ در ﺧﻼل ‪ 20‬ﺳﺎل ﺑﻪﺗﺪرﻳﺞ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﮔﺮوهﻫﺎي ﺧﻮﻧﻲ دﻳﮕﺮ‬

‫ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﺿﺮوري آن ﺑﺮاي ﺑﻴﻤﺎران ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ از ﻣﺼﺮف ﺑﻲروﻳﻪ و‬

‫ﻣﻴﺴﺮ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬در آن زﻣﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮن ﻛﺎﻣﻞ‪ ،‬ﭘﻼﺳﻤﺎ و ﮔﻠﺒﻮل ﻗﺮﻣﺰ‬

‫ﻏﻴﺮ ﺿﺮوري ﺧﻮن ﻛﺎﻣﻞ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﺑﻪﻋﻤﻞ آﻳﺪ‪ 12.‬اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ دو دﻟﻴﻞ‬

‫‪2‬و‪1‬‬

‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اول اﻳﻦﻛﻪ ﻏﻠﻈﺖ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻓﺮآوردهﻫﺎي ﭘﻼﺳﻤﺎﻳﻲ در ﺣﺠﻢ‬

‫ﭘﺎﻻﻳﺶ ﭘﻼﺳﻤﺎ )‪ (Plasma fractionation‬اﻣﻜﺎن ﺗﻬﻴﻪ ﻓﺮآوردهﻫﺎي‬

‫ﻛﻤﺘﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻗﺪرت اﺛﺮ ﺑﺨﺸﻲ ﺑﺎﻻﺗﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و دوم اﻳﻦﻛﻪ‬

‫‪ Edwin Cohn‬در‬

‫ﻓﺮآوردهﻫﺎي ﭘﻼﺳﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ آﻟﻮدﮔﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻤﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮن‬

‫زﻣﻴﻨﻪ ﻓﻦآوري ﭘﺎﻻﻳﺶ ﭘﻼﺳﻤﺎ ﻣﻮﺛﺮﺗﺮﻳﻦ ﮔﺎمﻫﺎ را در دﻫﻪ ﭘﻨﺠﺎه‬

‫ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻪ و ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺳﺎزﮔﺎري ﺧﻮﻧﻲ ﻧﻴﺰ در اﻳﻦ ﻓﺮآوردهﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ در ﺧﻼل ﺳﺎلﻫﺎي اﺧﻴﺮ اﻳﻦ ﻓﻦآوري ﭘﻴﭽﻴﺪهﺗﺮ ﮔﺮدﻳﺪه و‬

‫ﻛﻤﺘﺮ ﻣﻄﺮح ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺼﺮف آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﺣﺎﺻﻞ از ﭘﻼﺳﻤﺎي اﻧﺴﺎﻧﻲ در‬

‫اﻛﻨﻮن ﻃﻴﻒ وﺳﻴـﻌﻲ از ﻓﺮآوردهﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎي اﻧﻌـﻘﺎدي‪ ،‬اﻳﻤﻮﻧﻮ‪-‬‬

‫ﺟﻬﺎن رو ﺑﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻣﺼﺮف آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ در ﻛﺸﻮر‬

‫ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻋﺎﻣﻞ درﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﺑﻴﻤﺎران ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫داروﻳﻲ ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ ﻣﺨﺘﻠﻒ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲﺳﺎزد‪.‬‬

‫‪3-6‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﻛﺎﻣﺮان ﻣﻮﺳﻮي ﺣﺴﻴﻨﻲ و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫‪284‬‬

‫‪paste‬‬

‫ژاﭘﻦ در ﺳﺎل ‪ 1976‬از ‪ 55‬ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻪ‬ ‫‪13‬‬

‫‪ 814‬ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم در ﺳﺎل ‪ 1986‬رﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻴﺰان ﻣﺼﺮف‬

‫‪centrifugation‬‬

‫)‪paste (FVIII‬‬

‫‪120 l/h‬‬ ‫‪4C‬‬ ‫‪pH 6.9‬‬

‫‪Plasma‬‬ ‫‪supernatant‬‬

‫‪supernatant‬‬

‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ در ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و ﻣﺼﺮف آن در‬ ‫آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺣﺪود ‪ 400‬ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم و در ﻛﺎﻧﺎدا ﺣﺪود ‪ 200‬ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم و در‬ ‫اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺣﺪود ﻳﻚ ﺻﺪ ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم ﺑﻪازاي ﻳﻚ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻛﻤﻴﺘﻪ ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﻋﻤﻮﻣﻲ اروﭘﺎ ﻣﻴﺰان ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز را ‪ 200‬ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم‬

‫‪Fraction I supernatant‬‬

‫‪30 l/h‬‬ ‫‪-8 C‬‬ ‫‪pH4.8‬‬

‫‪60 l/h‬‬ ‫‪-5 C 25% C2H5OH‬‬ ‫‪pH6.8‬‬

‫‪supernatant‬‬ ‫‪IV‬‬ ‫‪C2H5OH‬‬ ‫‪40%‬‬

‫‪centrifugation supernatant fraction II+III‬‬ ‫‪II+III‬‬

‫‪Supernatant‬‬ ‫‪fractin IV‬‬

‫ﺑﻪازاي ﻳﻚ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ و در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺰان‬ ‫‪14‬‬

‫ﻣﺼﺮف آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ در اروﭘﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪60 l/h‬‬ ‫‪Fraction‬‬ ‫‪-1 C‬‬ ‫‪V+VI‬‬ ‫‪C2H5OH‬‬ ‫‪10%‬‬

‫‪supernatant‬‬

‫‪30 l/h‬‬ ‫‪-10 C‬‬

‫‪fraction supernatant pH 4.65‬‬ ‫‪C2H5OH‬‬ ‫‪VI‬‬

‫ﭼﻨﺎنﭼﻪ‬

‫‪Albumin formulation‬‬

‫‪fraction V‬‬

‫‪30%‬‬

‫ﺑﺎزﻳﺎﺑﻲ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ از ﻳﻚ ﻟﻴﺘﺮ ﭘﻼﺳﻤﺎ را ‪ 25‬ﮔﺮم در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﺑﺎ ﻳﻚ‬ ‫ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺳﺎده ﻣﻲﺗﻮان ﭘﻲ ﺑﺮد ﻛﻪ ﭼﻪ ﺣﺠﻢ ﻋﻈﻴﻤﻲ از ﭘﻼﺳﻤﺎ ﺳﺎﻻﻧﻪ‬

‫ﺷﻜﻞ‪ :1-‬ﻓﻠﻮﭼﺎرت ﭘﺎﻻﻳﺶ ﭘﻼﺳﻤﺎ ﺑﻪﻛﻤﻚ اﺗﺎﻧﻮل ﺳﺮد‬

‫در ﺟﻬﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﭘﺎﻻﻳﺶ ﮔﺮدد‪ .‬ﻟﺬا ﻛﻮﺗﺎه ﻧﻤﻮدن ﻣﺮاﺣﻞ روش ﺗﻮﻟﻴﺪ‬ ‫ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﭘﺎﻻﻳﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻼﺳﻤﺎ ﺑﺴﻴﺎر اﻫﻤﻴﺖ دارد‪ .‬در روش ﺟﺪاﺳﺎزي‬

‫ﻛﻪ ﻛﺎري زﻣﺎنﺑﺮ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﺻﻮرت اﻣﻜﺎن ﺗﻬﻴﻪ‬

‫ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦﻫﺎي ﭘﻼﺳﻤﺎ ﺑﻪﻛﻤﻚ اﺗﺎﻧﻮل ﺳﺮد اﺑﺘﺪا اﺟﺰاي ﻣﺨﺘﻠﻒ ‪ 1‬ﺗﺎ ‪5‬‬

‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ از اﺟﺰاي ‪ ،5+6‬ﺿﻤﻦ ﺻﺮﻓﻪﺟﻮﻳﻲ در زﻣﺎن و ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎ ﺗﻮﻟﻴﺪ‬

‫و ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮﻻﺳﻴﻮن آن ﺑﺮاي ﺗﻬﻴﻪ داروﻫﺎي‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ را ﻧﻴﺰ ﺑﻪﻫﻤﺮاه دارد ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺣﺎﻳﺰ اﻫﻤﻴﺖ اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬

‫ﻣﺨﺘﻠﻒ از اﻳﻦ اﺟﺰا ﺻﻮرت ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد‪ .‬ﺿﻤﻴﻤﻪ ‪ 1‬ﺗﻮزﻳﻊ ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦﻫﺎ را‬

‫ﺳﻌﻲ ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﻏﻠﻴﻆ ‪ %20‬از اﺟﺰاي ‪ 5+6‬در ﻣﻘﻴﺎس‬

‫در اﺟﺰاي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﮔﺮدد‬

‫آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﺗﻬﻴﻪ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫‪16‬و‪15‬‬

‫ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻲآﻳﺪ‬

‫ﮔﻠﻮﺑﻮﻟﻴﻦﻫﺎ در اﻛﺜﺮ اﺟﺰا ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻨﻈﻴﻢ دﻗﻴﻖ ‪،pH‬‬ ‫ﻗﺪرت ﻳﻮﻧﻲ‪ ،‬درﺟﻪ ﺣﺮارت و ﻏﻠﻈﺖ اﻟﻜﻞ ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻠﻮﺑﻮﻟﻴﻦﻫﺎ را‬ ‫‪18‬و‪17‬‬

‫ﻋﻤﺪﺗﺎً از اﺟﺰاي ‪ 2+3‬ﺑﻪدﺳﺖ آورد‪.‬‬

‫روش ﺑﺮرﺳﻲ‬ ‫ﻣﻮاد ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻣﺼﺮﻓﻲ ﺷﺎﻣﻞ اﻛﺘﺎﻧﻮﻳﻴﻚ اﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺳﺪﻳﻢ ﻫﻴﺪروﻛﺴﺎﻳﺪ و‬

‫ﺟﺪاﺳﺎزي ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦﻫﺎي ﭘﻼﺳﻤﺎ ﺑﻪروش اﺗﺎﻧﻮل ﺳﺮد از اﺟﺰاي ‪ 1‬اﻟﻲ ‪6‬‬

‫ﺳﺪﻳﻢ ﻛﻠﺮاﻳﺪ ﺗﻤﺎﻣﻲ از ﻧﻮع ‪ Analytical grade‬از ﻛﻤﭙﺎﻧﻲ‬

‫‪(Merck,‬‬

‫ﺑﻪﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ﺑﻪﺻﻮرت ﻧﻤﻮدار در ﺷﻜﻞ ‪ 1‬ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻬﻴﻪ‬

‫)‪ Germany‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ‪ %20‬ﺧﺎرﺟﻲ از ﺷﺮﻛﺖﻫﺎي‬

‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ‪ 1‬از ﻓﺮاﻛﺸﻦ ‪ 5‬ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ 19.‬ﻻزﻣﻪ ﺑﻪ‬

‫‪ Bio test‬آﻟﻤﺎن‪ Sclavo ،‬اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ و‬

‫دﺳﺖ آوردن ﻓﺮاﻛﺸﻦ ‪ ،5‬ﻋﻤﻠﻴـﺎت ﻣﺠﺪد ﺑﺮ روي اﺟﺰاي ‪ 5+6‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﺤﻠﻮل ﺳﺎزيﻫﺎ ﺑﺎ آب ﻣﻘﻄﺮ دﻳﻮﻧﻴﺰه اﻧﺠﺎم ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬اﻟﻜﺘﺮوﻓﻮرز روي‬

‫‪KGCC‬‬

‫ﻛﺮه ﺟﻨﻮﺑﻲ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻛﻠﻴﻪ‬

‫ژل ‪ 10‬درﺻﺪ ﭘﻠﻲ اﻛﺮﻳﻞ آﻣﻴﺪ در ﺣﻀﻮر ﺳﺪﻳﻢ دودﺳﻴﻞ ﺳﻮﻟﻔﺎت‬ ‫ﺿﻤﻴﻤﻪ‪ :1-‬ﺗﻮزﻳﻊ ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦﻫﺎي ﭘﻼﺳﻤﺎي اﻧﺴﺎﻧﻲ در ﻓﺮاﻛﺸﻦﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺣﺎﺻﻞ از‬

‫ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻐﻠﻴﻆ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﻠﻴﻜﺎن ﻛﺎﺳﺖ‬ ‫)‪ cassett‬ﺑﺎ ﻓﻴﻠﺘﺮ‬

‫ﭘﺎﻻﻳﺶ ﺑﺎ اﺗﺎﻧﻮل ﺳﺮد‬

‫‪PM10‬‬

‫‪OMEG 30K‬‬

‫‪(Pellican‬‬

‫و ﻧﻴﺰ ‪ Hollow fiber cartridge‬ﺑﺎ‬

‫‪ Membrane type:‬از ﺷﺮﻛﺖ ‪ Romicon‬ﺻﻮرت‬

‫ﻓﺮاﻛﺸﻦ‬

‫ﺗﺮﻛﻴﺒﺎت‬

‫ﻣﺸﺨﺼﺎت‬

‫‪I‬‬

‫ﻓﻴﺒﺮﻳﻨﻮژن‪ -‬ﻓﺎﻛﺘﻮر ‪ VIII‬اﻧﻌﻘﺎدي‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻤﭗ ﭘﺮﻳﺴﺘﺎﻟﺘﻴﻚ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﻮع ‪ Heidolph‬و‬

‫‪II+III‬‬

‫ﮔﻠﻮﺑﻮﻟﻴﻦﻫﺎ‪:‬‬

‫‪Ig M ، Ig A ، Ig G‬‬

‫و ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎي اﻧﻌﻘﺎدي‬

‫ﻓﻴﻠﺘﺮﻫﺎي ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﻮع ﻓﻴﻠﺘﺮﻫﺎي دﻳﺴﻜﻲ ‪ EKS‬از ﺷﺮﻛﺖ‬

‫‪X ،IX ،VII ،II‬‬

‫ﺑﻮده اﺳﺖ و‬

‫ﺑﺘﺎ ﮔﻠﻮﺑﻮﻟﻴﻦﻫﺎ‬ ‫‪VI-1‬‬

‫آﻟﻔﺎ و ﺑﺘﺎ ﮔﻠﻮﺑﻮﻟﻴﻦﻫﺎ‪ ،‬آﻟﻔﺎ آﻧﺘﻲﺗﺮﻳﭙﺴﻴﻦ‪ IgM ،‬و آﻧﺘﻲﺗﺮوﻣﺒﻴﻦ‬

‫‪IV-4‬‬

‫آﻟﻔﺎ و ﺑﺘﺎ ﮔﻠﻮﺑﻮﻟﻴﻦﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺮوﻟﻮﭘﻼﺳﻤﻴﻦ‪ ،‬ﻫﺎﭘﺘﻮﮔﻠﻮﺑﻮﻟﻴﻦﻫﺎ و ﺗﺮاﻧﺴﻔﺮﻳﻦ‬

‫‪V‬‬

‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ و آﻟﻔﺎ ‪ -‬و ﺑﺘﺎ‪ -‬ﮔﻠﻮﺑﻮﻟﻴﻦﻫﺎ‬

‫‪III‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫‪90 Fiter unit‬‬

‫‪Seitz‬‬

‫‪ Twin‬از ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻴﻠﻲﭘﻮر ﺗﻬﻴﻪ ﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬

‫اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ ﺑﺎ روش ﺑﻴﻮره ﺑﺎ دﺳﺘﮕﺎه‬

‫‪Philips PU 8750 uv/vis‬‬

‫‪ scanning spectrophotometer‬و اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﻣﻴﺰان اﻟﻜﺘﺮوﻟﻴﺖﻫﺎ ﺑﺎ‬ ‫اﺳﺘﻔﺎده از‬

‫‪480 flame photometer‬‬

‫‪ Corning‬اﻧﺠﺎم ﺷﺪ و ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ‬

‫اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ‪ pH‬ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﺤﻠﻮلﻫﺎي ﭘﺮوﺗﻴﻴﻨﻲ ﺑﺎ رﻗﻴﻖ ﻛﺮدن ﺗﺎ ﻣﻴﺰان ﻳﻚ‬

‫‪285‬‬

‫ﺗﻬﻴﻪ داروي ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ از ﭘﻼﺳﻤﺎي اﻧﺴﺎﻧﻲ‬

‫ﮔﺮم درﺻﺪ ‪ w/v‬ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر اﺟﺘﻨﺎب از ﺗﻐﻴﻴﺮات اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ‪ pH‬اﻧﺠﺎم‬

‫در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻪﻣﺪت ‪ 10‬دﻗﻴﻘﻪ ﺳﺪﻳﻢ ﻫﻴﺪروﻛﺴﺎﻳﺪ ‪ 0/2‬ﻧﺮﻣﺎل در ﻓﻴﻠﺘﺮ‬

‫ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺤﻠﻮل ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ از ﺣﻞ ﻛﺮدن ﺧﻤﻴﺮ ‪ 5+6‬در دو ﺑﺮاﺑﺮ‬

‫ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از آﻟﻮدﮔﻲ ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ ﮔﺮدش داده ﺷﺪ ﺗﺎ‬

‫وزﻧﻲ آب ﻣﻘﻄﺮ دﻳﻮﻧﻴﺰه ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺘﻮان از ‪ Hollow fiber cartridge‬ﺑﺮاي ﻓﻴﻠﺘﺮاﺳﻴﻮنﻫﺎي ﺑﻌﺪي اﺳﺘﻔﺎده‬

‫ﺑﺮاي ﺗﻬﻴﻪ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﻏﻠﻴﻆ از اﺟﺰاي ‪ 5+6‬دو روش ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار‬

‫ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺧﻠﻮص آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﻟﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ‬

‫‪SDS-PAGE‬‬

‫در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ‬

‫ﮔﺮﻓﺖ ﻳﻜﻲ ﺑﻪﻛﺎرﮔﻴﺮي ﭘﻠﻴﻜﺎن ﻛﺎﺳﺖ و دﻳﮕﺮي اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﻴﻠﺘﺮ ﻓﻴﺒﺮي‬

‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦﻫﺎي ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﺪه ﺗﺠﺎري از ﺷﺮﻛﺖﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫ﻧﻮع ﻛﺎرﺗﺮﻳﺞ )‪ ،(Hollow fiber cartridge‬در روش ﭘﻠﻴﻜﺎن ﻛﺎﺳﺖ؛ ﺑﺎ‬

‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﻤﭗ ﭘﺮﻳﺴﺘﺎﻟﺘﻴﻚ اﻣﻜﺎن ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن ﻓﺸﺎر ﺗﺎ ‪ 1/2Bar‬ﻣﻴﺴﺮ‬ ‫ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬اﺑﺘﺪا ﺑﺮاي ﺧﻨﺜﻲﺳﺎزي دﺳﺘﮕﺎه ﭘﻠﻴﻜﺎن ﻛﺎﺳﺖ‪ ،‬آب ﻣﻘﻄﺮ ﺗﺎ‬

‫‪pH‬‬

‫ﺧﻨﺜﻲ ﻋﺒﻮر داده ﺷﺪ ﺑﻪﻋﺒﺎرﺗﻲ ‪ pH‬از ﺣﺪود ‪ 12‬ﺑﻪ ﺷﺶ رﺳﺎﻧﺪه ﺷﺪ‪،‬‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‬ ‫ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه ﻃﺒﻖ ﺟﺪول ‪ 1‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از‬

‫‪Hollow fiber‬‬

‫و ﺳﭙﺲ‬

‫‪ cartridge‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﻠﻴﻜﺎن ﻛﺎﺳﺖ رﺿﺎﻳﺖﺑﺨﺶ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬روش ﻛﺎر‬

‫ﻓﻴﻠﺘﺮﻫﺎي ‪ 1/2‬و ‪ 0/8‬ﺑﻪﺳﺨﺘﻲ ﻋﺒﻮر داده ﺷﺪ‪ ،‬ﻟﺬا ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻓﻴﻠﺘﺮاﺳﻴﻮن را‬

‫ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﻜﺮارﭘﺬﻳﺮي ﺧﻮﺑﻲ را ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﻋﻠﺖ ﺑﺎﻻ ﺑﻮدن ﻣﻴﺰان ﺳﺪﻳﻢ در‬

‫ﺑﻪﺟﺎي ﺳﺮي ﻓﻴﻠﺘﺮ ﻗﺒﻠﻲ اﺳﺘﻔﺎده‬

‫ﺳﺮي اول و دوم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮي ﺳﻮم ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪﻋﻠﺖ اﻓﺰاﻳﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬

‫ﺳﭙﺲ ﻣﺤﻠﻮل ﭘﺮوﺗﻴﻴﻨﻲ ﺧﻤﻴﺮ ‪ 5+6‬از ﺳﺮي ﻓﻴﻠﺘﺮ‬ ‫ﻋﻮض ﻧﻤﻮده از ﻓﻴﻠﺘﺮ دﻳﺴﻜﻲ‬

‫‪EKS‬‬

‫‪AP‬‬

‫ﮔﺮدﻳﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﻳﺎﻟﻴﺰ ﻣﺤﻠﻮل ﭘﺮوﺗﻴﻴﻨﻲ اﻗﺪام ﺷﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺳﺪﻳﻢ ﻛﺎﭘﺮﻳﻼت ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻧﺠﺎم‬

‫اﻳﻦﻛﻪ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻓﺸﺎر ‪ 1/2Bar‬ﻣﻴﺴﺮ ﺑﻮد ﻏﻠﻈﺖ ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‬

‫آﻣﺪه و ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮآوردهﻫﺎي ﺷﺮﻛﺖﻫﺎي ﺧﺎرﺟﻲ ﺑﻴﻮﺗﺴﺖ آﻟﻤﺎن‪،‬‬

‫ﺑﻪﻣﻴﺰان ﻣﻄﻠﻮب ﺑﺎﻻ ﻧﺮﻓﺖ و ﻧﺘﺎﻳﺞ زﻳﺮ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪ‪ :‬ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ ﻛﻞ‬

‫‪ Sclavo‬اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ و ‪ KGCC‬ﻛﺮه ﺟﻨﻮﺑﻲ و ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻪﻋﻤﻞ آﻣﺪه‪ ،‬ﻣﻴﺰان‬

‫ﻣﺤﻠﻮل از ‪ 10‬ﮔﺮم درﺻﺪ ﺑﻪ ‪ 14‬ﮔﺮم درﺻﺪ و ﻣﻴﺰان آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ از ‪9/6‬‬

‫ﻣﻨﻮﻣﺮ و ﭘﻠﻲﻣﺮ و اﮔﺮﮔﻴﺖ در ﺟﺪول ‪ 2‬ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪SDS-PAGE‬‬

‫ﺑﺮ روي ﻓﺮآورده ﺑﻪدﺳﺖ‬

‫ﮔﺮم درﺻﺪ ﺑﻪ ‪ 13/5‬ﮔﺮم درﺻﺪ اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦﻛﻪ‬ ‫ﻏﻠﻈﺖ ﺣﺪود ‪ %20‬آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﻮد ﺑﻪﺟﺎي ﭘﻠﻴﻜﺎن ﻛﺎﺳﺖ‪ ،‬از‬ ‫‪ Hollow fiber cartridge‬ﺑﺮاي اداﻣﻪ ﻛﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﻳﺪ‪ ،‬اﻳﻦ روﻧﺪ ﻛﺎر‬

‫ﺟﺪول‪ :1-‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﺗﻬﻴﻪ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ‪ %20‬ﺑﻪﻛﻤﻚ ﻓﻴﻠﺘﺮ ﻓﻴﺒﺮي ﻧﻮع ﻛﺎرﺗﺮﻳﺞ‬ ‫ﻗﺒﻞ از‬

‫ﭘﺲ از‬

‫اوﻟﺘﺮاﻓﻴﻠﺘﺮاﺳﻴﻮن‬

‫ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ ﻛﻞ ‪g%‬‬

‫‪8/9‬‬

‫‪18/2‬‬

‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ‪g%‬‬

‫‪9/2‬‬

‫‪18/1‬‬

‫ﺳﺪﻳﻢ ‪meq/l‬‬

‫‪33‬‬

‫‪135‬‬

‫ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ‪meq/l‬‬

‫‪0/92‬‬

‫‪0/09‬‬

‫ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ ﻛﻞ ‪g%‬‬

‫‪10/2‬‬

‫‪21/2‬‬

‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ‪g%‬‬

‫‪10/0‬‬

‫‪21/0‬‬

‫ﺳﺪﻳﻢ ‪meq/l‬‬

‫‪34‬‬

‫‪144‬‬

‫ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ‪meq/l‬‬

‫‪0/98‬‬

‫‪0/04‬‬

‫ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ ﻛﻞ ‪g%‬‬

‫‪7/9‬‬

‫‪21/6‬‬

‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ‪g%‬‬

‫‪7/57‬‬

‫‪21/3‬‬

‫ﺳﺪﻳﻢ ‪meq/l‬‬

‫‪37‬‬

‫‪119‬‬

‫ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ‪meq/l‬‬

‫‪0/07‬‬

‫‪0/28‬‬

‫را ﺳﻪ ﺑﺎر ﺗﻜﺮار ﻧﻤﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﻜﺮارﭘﺬﻳﺮي آن ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ و‬ ‫ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫در روش ﻛﺎر ﺑﺎ ‪ Hollow fiber cartridge‬اﺑﺘﺪا ‪ pH‬آن از ﺑﺎﻻي ‪ 12‬ﺑﻪ‬

‫ﺳﺮي اول‬

‫ﺣﺪود ﺷﺶ رﺳﺎﻧﺪه ﺷﺪ و ﻗﺒﻞ از ﻋﻤﻞ اوﻟﺘﺮاﻓﻴﻠﺘﺮاﺳﻴﻮن ﻣﺤﻠﻮل‬ ‫ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه ﺑﺎ ﻏﻠﻈﺖ ﻛﻤﺘﺮ از ‪ 10‬ﮔﺮم درﺻﺪ ﺑﺎ ﻓﻴﻠﺘﺮ ‪ EKS‬ﻓﻴﻠﺘﺮ‬ ‫ﮔﺮدﻳﺪ و ﺳﭙﺲ ﻋﻤﻞ اوﻟﺘﺮاﻓﻴﻠﺘﺮاﺳﻴﻮن ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﭘﻤﭗ ﭘﺮﻳﺴﺘﺎﻟﺘﻴﻚ ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫‪ Hollow fiber cartridge‬ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ در ﻓﺮﻣﻮﻻﺳﻴﻮن ﻧﻬﺎﻳﻲ ﭘﺲ‬

‫ﺳﺮي دوم‬

‫از اوﻟﺘﺮاﻓﻴﻠﺘﺮاﺳﻴﻮن از ﭘﺎﻳﺪارﻛﻨﻨﺪه ﺳﺪﻳﻢ ﻛﺎﭘﺮﻳﻼت ﻛﻪ از واﻛﻨﺶ‬ ‫اﻧﺪوﺗﺮﻣﻴﻚ اﻛﺘﺎﻧﻮﻳﻴﻚ اﺳﻴﺪ و ﺳﺪﻳﻢ ﻫﻴﺪروﻛﺴﺎﻳﺪ ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻲآﻳﺪ‬ ‫ﺑﻪﻣﻴﺰان ‪ 0/03mol/l‬اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺣﺮارﺗﻲ ﻻزم ﺟﻬﺖ‬ ‫ﭘﺎﺳﺘﻮرﻳﺰاﺳﻴﻮن آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﻓﺮاﻫﻢ آﻳﺪ و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺤﻠﻮل ﭘﺮوﺗﻴﻴﻨﻲ ﺗﻬﻴﻪ‬ ‫ﺷﺪه از ﻓﻴﻠﺘﺮ ‪ Twin-90‬ﻋﺒﻮر داده ﺷﺪ و در ﺑﻦ ﻣﺎري ﺑﻪﻣﺪت ‪10‬‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ در ‪ 60 C‬ﻗﺮار داده ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ از اﺗﻤﺎم ﻋﻤﻞ اوﻟﺘﺮاﻓﻴﻠﺘﺮاﺳﻴﻮن‪،‬‬ ‫ﻓﻴﻠﺘﺮ ‪ Hollow fiber cartridge‬ﺑﺎ ﻣﺤﻠﻮلﻫﺎي ﺳﺮم ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژي و ﺳﺪﻳﻢ‬ ‫ﻫﻴﺪروﻛﺴﺎﻳﺪ ‪ 0/5‬ﻧﺮﻣﺎل و ﺳﺪﻳﻢ ﻫﻴﺪروﻛﺴﺎﻳﺪ ‪ 0/2‬ﻧﺮﻣﺎل ﺷﺴﺘﻪ ﺷﺪ و‬

‫ﺳﺮي ﺳﻮم‬

‫‪ P value‬ﻗﺒﻞ از اوﻟﺘﺮاﻓﻴﻠﺘﺮاﺳﻴﻮن و ﭘﺲ از اوﻟﺘﺮاﻓﻴﻠﺘﺮاﺳﻴﻮن ﺟﻬﺖ ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ ﻛﻞ‪ ،‬آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺳﺪﻳﻢ‪ ،‬و‬ ‫ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ 0/007 ،0/015 ،0/013‬و ‪ 0/04‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﻫﻤﻜﺎران‬ ‫ﺣﺴﻴﻨﻲ و‬ ‫ﻣﻮﺳﻮي‬ ‫ﻛﺎﻣﺮان‬ ‫‪Mousavi‬‬ ‫‪Hosseini‬‬ ‫‪K. et‬‬ ‫‪al.‬‬

‫‪286‬‬

‫ﺟﺪول‪ :2-‬ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻴﺰان ﻣﻨﻮﻣﺮ‪ ،‬ﭘﻠﻲﻣﺮ و اﮔﺮﮔﻴﺖﻫﺎ ﺑـﻴﻦ آﻟﺒـﻮﻣﻴﻦ ﺗﻮﻟﻴـﺪ ﺷـﺪه از‬ ‫ﺧﻤﻴﺮ ‪ V+VI‬ﺑﺎ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺮﻛﺖﻫﺎ‬ ‫ﻣﻨﻮﻣﺮ‬

‫ﭘﻠﻲﻣﺮ و اﮔﺮﮔﻴﺖ‬

‫ﻧﻮع ﻧﻤﻮﻧﻪ‬ ‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ‪ %20‬ﺑﻴﻮﺗﺴﺖ آﻟﻤﺎن‬

‫‪96‬‬

‫‪4‬‬

‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ‪ Sclavo %20‬اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ‬

‫‪94/4‬‬

‫‪5/6‬‬

‫‪95‬‬

‫‪5‬‬

‫‪93/6‬‬

‫‪6/4‬‬

‫‪95/3‬‬

‫‪4/7‬‬

‫‪96/5‬‬

‫‪3/5‬‬

‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ‪ KGCC %20‬ﻛﺮه ﺟﻨﻮﺑﻲ‬ ‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ‪ %20‬از ﺧﻤﻴﺮ‬

‫‪V‬‬

‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ‪%5‬‬ ‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ‪ %20‬اﻳﻦ ﭘﺮوژه از ﺧﻤﻴﺮ‬

‫‪V+VI‬‬

‫ﺷﻜﻞ‪ :2-‬اﻟﻜﺘﺮوﻓﻮرز ‪ SDS-PAGE‬آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﺗﻬﻴﻪﺷﺪه در ﻣﻘﺎﻳـﺴﻪ ﺑـﺎ آﻟﺒـﻮﻣﻴﻦﻫـﺎي‬ ‫ﺧﺎرﺟﻲ‬

‫ﺑﺤﺚ‬ ‫ﺟﻬﺖ ﺑﺮرﺳﻲ ﺧﻠﻮص ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه از روش‬

‫‪(Sodium‬‬

‫)‪ dodecyl sulfate polyacrylamide gel electrophoresis‬ﻳﺎ‬ ‫اﻟﻜﺘﺮوﻓﻮرز روي ژل ﭘﻠﻲ اﻛﺮﻳﻞآﻣﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از روشﻫﺎي دﻗﻴﻖ‬ ‫ﺑﺮرﺳﻲ ﺧﻠﻮص ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ‬

‫ﺷﻜﻞ‪ :3-‬اﻟﻜﺘﺮوﻓﻮرز ‪ PAGE‬آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﺗﻬﻴﻪﺷﺪه در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦﻫﺎي ﺧﺎرﺟﻲ‬

‫ﺗﻚزﻧﺠﻴﺮهاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ‪ 585‬آﻣﻴﻨﻮ اﺳﻴﺪ ﺑﺎ ‪ 17‬ﭘﻞ ديﺳﻮﻟﻔﻴﺪي‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺷﻜﻞ ﻛﺮوي ﺑﻪ آن ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ‪ 20.‬وزن ﻣﻮﻟﻜﻮﻟﻲ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ‬

‫آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ در اﺷﻜﺎل ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻨﻮﻣﺮ و ﻏﻴـﺮ آن ) ﭘﻠـﻲﻣـﺮ و اﮔﺮﮔﻴـﺖﻫـﺎ(‬

‫‪ 66500‬ﻛﻴﻠﻮ داﻟﺘﻮن اﺳﺖ ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﻲ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﻣﻲﺗﻮان درﺻﺪﻫﺎي‬

‫ﺑﺎﻧﺪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ را ﺑﺮاﺳﺎس اﻧﺪازه و ﺑﺎر ﺳﻄﺤﻲ ﺧﻮد ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫـﺪ‬

‫ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ از ژل ﻣﺬﻛﻮر را ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮد‪ .‬ژل اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬

‫و ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ در ﺷـﻜﻞ ‪ 3‬ﻣﻼﺣﻈـﻪ ﻣـﻲﺷـﻮد ﻣﻴـﺰان ﺷـﻜﻞ ﻣﻨـﻮﻣﺮ‬

‫ﺑﻪﻣﻴﺰان ‪ 10‬درﺻﺪ ﺑﻮده و اﻟﻜﺘﺮوﻓﻮرز در ﺣﻀﻮر ‪ SDS‬و ﺗﺤﺖ ﺷﺮاﻳﻂ‬

‫)ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎﻧﺪ( ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﻻ ﺑﻮده و ﺑﺎﻧـﺪ ﺑـﺎﻻﺗﺮ ﻛـﻪ ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ ﺷـﻜﻞ‬

‫اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻟﺬا آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﺗﻨﻬﺎ در‬

‫ﭘﻠﻲﻣﺮي ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ ﺗﻨﻬـﺎ درﺻـﺪ ﻧـﺎﭼﻴﺰي از ﻛـﻞ ﭘـﺮوﺗﻴﻴﻦ را‬

‫ﻳﻚ ﺑﺎﻧﺪ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻪوﺳﻴﻠﻪ ﻣﺎرﻛﺮ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ )اوﻟﻴﻦ از‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ اﻳـﻦ ﻣـﺴﺌﻠﻪ ﺑـﺎ اﻧـﻮاع ﺧـﺎرﺟﻲ ﻗﺎﺑـﻞ ﻣﻘﺎﻳـﺴﻪ‬

‫ﺳﻤﺖ راﺳﺖ( اﻳﻦ ﺑﺎﻧﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ )ﺷﻜﻞ ‪ .(2‬در اﻳﻦ‬

‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺟﺪول ‪ 2‬ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﮔﺮدد ﻛﻪ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ‪ %20‬ﺗﻮﻟﻴـﺪ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻴﺰان درﺟﻪ ﺧﻠﻮص آﻟﺒﻮﻣﻴﻦ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ اﻳﻦ روش در‬

‫ﺷﺪه در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ از ﺧﻤﻴﺮ ‪ 5+6‬از درﺻـﺪ ﺑـﺎﻻﻳﻲ از ﻣﻨـﻮﻣﺮ‪ ،‬ﻣﻌـﺎدل‬

‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ آﻟﺒﻮﻣﻴﻦﻫﺎي ﺷﺮﻛﺖﻫﺎي ﺑﻴﻮﺗﺴﺖ آﻟﻤﺎن و ‪ Sclavo‬اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ و‬

‫‪ %96/5‬ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﻗﺎﺑﻞ رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ اﻧﻮاع ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺷﺮﻛﺖﻫﺎي‬

‫اﺣﻴﺎ ﺑﺎ ﻣﺮﻛﺎﭘﺘﻮاﺗﺎﻧﻮل‬

‫‪KGCC‬‬

‫)‪(2- ME‬‬

‫ﻛﺮه ﺟﻨﻮﺑﻲ )ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ از ﭼﭗ ﺑﻪ راﺳﺖ( ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪﻫﻢ ﻧﺰدﻳﻚ‬

‫ﺧﺎرﺟﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﻲ وﺿﻌﻴﺖ ﭘﺮوﺗﻴﻴﻦ از ﻟﺤﺎظ ﻣﻴﺰان ﻣﻨﻮﻣﺮ و داﻳﻤﺮ‬

‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري‪ :‬ﺑﺪﻳﻦوﺳﻴﻠﻪ از ﺳﺮﻛﺎر ﺧﺎﻧﻢ دﻛﺘﺮ ﻣﻬﺘﺎب ﻣﻘﺼﻮدﻟﻮ ﻛﻪ ﻣﺎ‬

‫اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ از ﺳﺪﻳﻢ‬

‫را در ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت آﻣﺎري ﻳﺎري ﻧﻤـﻮدهاﻧـﺪ ﺻـﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﺗـﺸﻜﺮ و ﻗـﺪرداﻧﻲ‬

‫و اﮔﺮﮔﻴﺖﻫﺎ‪ ،‬اﻟﻜﺘﺮوﻓﻮرز‬

‫‪PAGE‬‬

‫دودﺳﻴـﻞ ﺳﻮﻟﻔـﺎت و ﻣﺮﻛﺎﭘﺘﻮ اﺗﺎﻧﻮل اﺳﺘﻔـﺎده ﻧﮕﺮدﻳـﺪ‪ .‬در اﻳـﻦ روش‬

‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪.‬‬

‫‪4. Lihme A, Hansen MB, Andersen IV, Burnouf T. A novel core‬‬ ‫‪fractionation process of human plasma by expanded bed adsorption‬‬ ‫‪chromatography. Anal Biochem 2010;399(1):102-9.‬‬ ‫‪5. Burnouf T. Plasma fractionation in the world: current status.‬‬ ‫‪Transfus Clin Biol 2007;14(1):41-50.‬‬ ‫‪6. Burnouf T. Modern plasma fractionation. Transfus Med Rev‬‬ ‫‪2007;21(2):101-17.‬‬

‫‪1. Farrugia A, Robert P. Plasma protein therapies: current and future‬‬ ‫‪perspectives. Best Pract Res Clin Haematol 2006;19(1):243-58.‬‬ ‫‪2. Burnouf-Radosevich M, Burnouf T, Huart JJ. A pasteurized‬‬ ‫‪therapeutic plasma. Infusionsther Transfusionsmed 1992;19(2):91-4.‬‬ ‫‪3. Farrugia A, Evers T, Falcou PF, Burnouf T, Amorim L, Thomas S.‬‬ ‫‪Plasma fractionation issues. Biologicals 2009;37(2):88-93.‬‬

‫‪References‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

287

Preparation of albumin as a biological drug from human plasma

7. Steinbuch M. Protein fractionation by ammonium sulphate, Rivanol and caprylic acid precipitation. In: Curling JM, editor. Methods of plasma protein fractionation. London: Academic Press; 1980. p. 336. 8. Curling JM, Berglöf J, Lindquist LO, Eriksson S. A chromatographic procedure for the purification of huma plasma albumin. Vox Sang 1977;33:97-107. 9. Burnouf T, Burnouf-Radosevich M, Huart JJ, Goudemand M. A highly purified factor VIII:c concentrate prepared from cryoprecipitate by ion-exchange chromatography. Vox Sang 1991;60(1):8-15. 10. Saint-Blancard J, Kirzin JM, Riberon P, Petit F. A simple and rapid procedure for large-scale preparation of IgG's and albumin from human plasma by ion exchange and affinity chromatography. In: Gribnau TCJ, Visser J, Nivard RJF, editors. Affinity Chromatography and Related Techniques. Amesterdam: Elsevier Scientific Publishing Company; 1982. p. 305-12. 11. Burnouf T, Radosevich M. Affinity chromatography in the industrial purification of plasma proteins for therapeutic use. J Biochem Biophys Methods 2001;49(1-3):575-86. 12. Harris JR, editor. Blood Separation and Plasma Fractionation. New York: Wiley-Liss; 1991; p. 1-6. 13. Myllyla G. Whole blood and plasma procurement and the impact of plasmaoheresis. In: Harris JR, editor. Blood Separation and Plasma Fractionation. New York: Wiley-Liss; 1991; p. 15-42.

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

14. Leikola J, van Aken WG, Högman C, Lee D, Muglia M, Schmitt H, et al. Plasma products and European self-sufficiency: collection, preparation and use, co-ordinated research programme in blood transfusion. Strasbourg: Council of Europe, Research report, 1989. 15. Burnouf T. Plasma fractionation. Progress, problems and perspectives. Ann Pharm Fr 1994;52(3):124-36. 16. Burnouf T. New trends in plasma fractionation and plasma products. Vox Sang 1994;67 Suppl 3:251-3. 17. Oncley JL, Melin M, Richert DA, Cameron JW, Gross PM. The separation of the antibodies, isoagglutinins, prothrombin, plasminogen and beta1-lipoprotein into subfractions of human plasma. J Am Chem Soc 1949;71(2):541-50. 18. Parkkinen J, Rahola A, von Bonsdorff L, Tölö H, Törmä E. A modified caprylic acid method for manufacturing immunoglobulin G from human plasma with high yield and efficient virus clearance. Vox Sang 2006;90(2):97-104. 19. Tanaka K, Shigueoka EM, Sawatani E, Dias GA, Arashiro F, Campos TC, et al. Purification of human albumin by the combination of the method of Cohn with liquid chromatography. Braz J Med Biol Res 1998;31(11):1383-8. 20. Peters T Jr. Serum albumin: recent progress in the understanding of its structure and biosynthesis. Clin Chem 1977;23(1):5-12.

Tehran University Medical Journal;‫ﻫﻤﻜﺎران‬ Vol. 69, ‫ و‬No. 5, August 2011: 283-288

100

The preparation of albumin as a biological drug from human plasma by fiber filtration

Abstract Kamran Mousavi Hosseini PhD.1 Majid Heidari MSc.2* Fatemeh Yari PhD.3 1- Department of Biotechnology, Research Center o f High Institute for Research and Education in Transfusion Medicine (IBTO), Tehran, Iran. 2- Department of Biochemistry, Research Center o f High Institute for Research and Education in Transfusion Medicine (IBTO), Tehran, Iran. 3-Department of Immunology, Research Center o f High Institute for Research and Education in Transfusion Medicine (IBTO), Tehran, Iran.

Received: December 08, 2010 Accepted: May 03, 2011

Background: In recent years, consumption of whole-blood for the treatment of patients has decreased but use of biological plasma-derived medicines such as albumin, immunoglobulin and coagulation factors have increased instead. Paying attention to albumin molecular structure is important for its isolation from human plasma. Albumin is a single-chain protein consisting of about 585 amino acids and a molecular weight of 66500 Daltons. Albumin is a stable molecule and it is spherical in shape. There are different methods for human albumin preparation. Considering the large consumption of this biological drug in clinical settings, methods with fewer steps in production line are of big advantage in saving time and manufacturing more products. Methods: In this project, we prepared human albumin using hollow fiber cartridges in order to omit the rework on fraction V+VI. Human albumin is usually produced by the application of cold ethanol method, where albumin is obtained from fraction V by doing a rework on fraction V+VI to separate fraction V. Results: In the current work, human albumin was prepared from fraction V+VI by the help of hollow fiber cartridges. With a concentration of 20%, the obtained albumin had 96.5% of monomer and 3.5% of polymer and polymer aggregate. Conclusion: Comparing the obtained human albumin with a number of commercial human albumin samples by the use of SDS-page, the results were satisfactory regarding the 3.5 percent polymer and aggregate rate for the prepared albumin. Keywords: Blood plasma, fraction V+VI, fractionation, human albumin, protein, purification.

Corresponding author: Research Center of High Institute for Research and Education in Transfusion Medicine (IBTO) Tehran, Iran. Tel: +98-21-82052160 email: aramhaydari@yahoo.com

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

‫زﻧﻴﻨﮓ‪289‬‬ ‫ﻋﻤﻞ ‪-295‬‬ ‫‪،1390‬‬ ‫ﻣﺮداد‬ ‫ﻋﺮوقﺷﻤﺎره‬ ‫ﺟﺎﺑﺠﺎﻳﻲ ‪، 69‬‬ ‫ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره‬ ‫ﭘﺰﺷﻜﻲ‬ ‫درﻋﻠﻮم‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه‬ ‫آﮔﻬﻲﻜﻲ‪،‬‬ ‫ﭘﻴﺶ ﭘﺰﺷ‬ ‫داﻧﺸﻜﺪه‬ ‫ﻣﺠﻠﻪ‬ ‫ﭘﺲ از‬ ‫ﺑﺰرگ‪،5‬ﻗﻠﺐ‬ ‫ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ‬ ‫ﻛﻮدﻛﺎن‬ ‫ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻪ‬ ‫ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺳﺎل اول ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ در ﻛﻮدﻛﺎن ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﻋﺮوق ﺑﺰرگ ﻗﻠﺐ‬

‫ﭼﻜﻴﺪه‬

‫اﻛﺒﺮ ﺷﺎه ﻣﺤﻤﺪي‬

‫زﻣﻴﻨﻪ و ﻫﺪف‪ :‬اﻣﺮوزه درﻣﺎن اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﺑﺮاي ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﻋﺮوق ﺑﺰرگ ﻋﻤﻞ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ اﺳﺖ وﻟﻲ ﺑﻌﻀﻲ ﻛﻮدﻛﺎن‬

‫ﺣﺠﺖ ﻣﺮﺗﻀﺎﻳﻴﺎن‬ ‫ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﻋﻠﻴﭙﻮر‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ 1390/01/22 :‬ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺬﻳﺮش‪1390/03/03 :‬‬

‫ﻛﺎﻧﺪﻳﺪاي ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻣﻮارد ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ‬

‫*‬

‫)‪(Senning‬‬

‫ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ‪ ،‬ﻟﺬا ﭘﻴﺶآﮔﻬﻲ اﻳﻦ‬

‫ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬روش ﺑﺮرﺳﻲ‪ :‬روش اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ آﻳﻨﺪهﻧﮕﺮ ﺑﻮده و ‪ 65‬ﺑﻴﻤﺎر ﻛﻪ از ﺳﺎل ‪ 1381-88‬در‬ ‫ﮔﺮوه ﻗﻠﺐ ﻛﻮدﻛﺎن‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻗﻠﺐ ﺷﻬﻴﺪ رﺟﺎﻳﻲ‪،‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻗﻠﺐ ﺷﻬﻴﺪ رﺟﺎﻳﻲ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪﻣﺪت ﻳﻚﺳﺎل ﭘﻲﮔﻴﺮي ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‪ %16/9 :‬ﻣﺮگ‬

‫داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪.‬‬

‫زودرس و ‪ %1/5‬ﻣﺮگ دﻳﺮرس وﺟﻮد داﺷﺖ‪ %51/8 .‬از ﻣﻮارد ﻣﺮگ زودرس ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﺳﺎده‪ %38/9 ،‬آن‬ ‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ زﻧﻴﻨﮓ ﻫﻤﺮاه ﺑﺴﺘﻦ ﻧﻘﺺ دﻳﻮاره ﺑﻴﻦ ﺑﻄﻨﻲ ﺑﺎ ﻳﺎ ﺑﺪون رﻓﻊ ﺗﻨﮕﻲ درﻳﭽﻪ ﺷﺮﻳﺎن رﻳﻮي‪ %9/3 ،‬ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ‬ ‫زﻧﻴﻨﮓ ﭘﺎﻟﻴﺎﺗﻴﻮ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ آرﻳﺘﻤﻲ رﻳﺘﻢ ﭘﻴﻮﺳﺖﮔﺎﻫﻲ ﺑﻮد )‪ %15 .(%18/5‬ﺑﻴﻤﺎران اﻧﺴﺪاد زﻧﻴﻨﮓ و ‪ %1/7‬آنﻫﺎ‬ ‫ﻧﺸﺖ ﺑﺎﻓﻞ دﻫﻠﻴﺰي داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺻﺮفﻧﻈﺮ از ﻣﻮارد ﻣﻮرﺗﺎﻟﻴﺘﻲ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ )‪ (%5/7‬ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ %13/3‬ﺑﻴﻤﺎران ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺑﻄﻦ راﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﻛﺜﺮ ﻣﻮارد آن )‪ (%37/5‬در ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﻫﻤﺮاه ﺑﺴﺘﻦ ﻧﻘﺺ دﻳﻮاره ﺑﻴﻦ‬ ‫ﺑﻄﻨﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺮفﻧﻈﺮ از ﻣﻮارد ﻣﻮرﺗﺎﻟﻴﺘﻲ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ )‪ (%1/9‬ﺳﻴﺎﻧﻮز ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ و ﺳﻪ ﻧﻔﺮ )‪ (%5/7‬ﺗﻨﮕﻲﻧﻔﺲ ﻫﻨﮕﺎم ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ و ‪ %94/3‬ﺑﻴﻤﺎران در ﻓﺎﻧﻜﺸﻨﺎل ﻛﻼس ﻳﻚ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي‪ :‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦﻛﻪ اﻛﺜﺮ ﻣﻮارد ﻣﺮگ ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ‬ ‫زﻧﻴﻨﮓ ﻃﻲ ﻣﺎه اول و ﺑﻪﺧﺼﻮص در روز دوم اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ ﺣﺎﻳﺰ اﻫﻤﻴﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫*‬

‫اﻛﺜﺮ ﺑﻴﻤﺎران ﻃﻲ ﻳﻚﺳﺎل ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ ﻳﺎ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺑﻄﻦ راﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻲ از ﭘﻴﺶآﮔﻬﻲ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺴﺌﻮل‪ :‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺑﻠﻮار ﻧﻴﺎﻳﺶ‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻗﻠﺐ‬

‫اﻣﻴﺪوار ﻛﻨﻨﺪهاي ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎران اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺷﻬﻴﺪ رﺟﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﭘﺰﺷﻜﺎن‪ ،‬واﺣﺪ‪20‬‬ ‫ﺗﻠﻔﻦ‪0935-1756186 :‬‬ ‫‪email: dralipour53@yahoo.com‬‬

‫ﻛﻠﻤﺎت ﻛﻠﻴﺪي‪ :‬ﻛﻮدﻛﺎن‪ ،‬ﭘﻴﺶآﮔﻬﻲ‪ ،‬زﻧﻴﻨﮓ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬

‫ﻣﻮﺳﺘﺎرد )‪ (Mustard‬و ﺗﻜﻨﻴﻚ زﻧﻴﻨﮓ )‪ (Senning‬ﻛﻪ اﺳﺎس ﻛﺎر در ﻫﺮ‬ ‫‪2‬‬

‫‪Transposition of Great Vessels‬‬

‫دو روش ﻣﺸﺎﺑﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻤﻞ ﺗﻌﻮﻳﺾ دﻫﻠﻴﺰي ﻳﻚ روش ﺟﺮاﺣﻲ ﻗﻠﺐ‬

‫ﻳﻜﻲ از ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي ﺷﺎﻳﻊ ﻣﺎدرزادي اﺳﺖ ﻛﻪ ‪ %5-7‬ﻋﻠﻞ‬

‫ﺑﺎز اﺳﺖ ﻛﻪ در آن ﺳﭙﺘﻮم ﺑﻴﻦ دﻫﻠﻴﺰي ﻛﺎﻣﻼ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪه و ﺳﭙﺲ در‬

‫ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي ﻣﺎدرزادي ﻗﻠﺐ را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬در اﻳﻦ‬

‫روش ﻣﻮﺳﺘﺎرد ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از وﺻﻠﻪ )‪ (Patch‬ﭘﺮﻳﻜﺎرد ﻳﺎ ﺑﻪﻧﺪرت ﻣﻮاد‬

‫ﺑﻴﻤﺎري آﺋﻮرت از ﺑﻄﻦ راﺳﺖ و ﺷﺮﻳﺎن رﻳﻮي از ﺑﻄﻦ ﭼﭗ ﻣﻨﺸﺄ‬

‫ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ و در روش زﻧﻴﻨﮓ ﺑﻪﻛﻤﻚ ﻓﻠﭙﻲ )‪ (Flap‬ﻛﻪ از دﻳﻮاره ﺑﻴﻦ‬

‫ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﺷﺮﻳﺎنﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻗﻠﺐ‬ ‫)‪(TGV‬‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ و ‪ %90‬ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺪون درﻣﺎن ﻃﻲ ﺳﺎل اول زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻣﻴﺮﻧﺪ ﻟﺬا‬

‫دﻫﻠﻴﺰي و دﻫﻠﻴﺰ ﺗﻬﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻳﻚ ﺳﭙﺮ )‪ (Buffle‬ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ‬

‫‪1‬‬

‫ﺧﻮن را از دﻫﻠﻴﺰ راﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ ﺑﺮده و ﺳﭙﺮ ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﻧﻴﺰ ﺧﻮن را‬

‫ﻋﻤﺪﺗﺎ دو ﻧﻮع ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ ﺟﻬﺖ اﺻﻼح ﮔﺮدش ﺧﻮن در اﻳﻦ ﻣﻮارد‬

‫از ورﻳﺪﻫﺎي رﻳﻮي ﺑﻪ ﺑﻄﻦ راﺳﺖ ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ‬

‫ﻫﻤﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﻛﻤﺒﻮد اﻛﺴﻴﮋن ﺧﻮن ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺟﺮاﺣﻲ دارﻧﺪ‪.‬‬

‫‪3‬‬

‫وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺗﻌﻮﻳﺾ دﻫﻠﻴﺰي )‪ (Atrial switch‬و‬

‫ﮔﺮدش ﺧﻮن اﺻﻼح ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻗﻠﺐ ﺷﻬﻴﺪ رﺟﺎﻳﻲ ﻃﻲ‬

‫ﺟﺮاﺣﻲ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ )‪ .(Arterial switch‬ﻋﻤﻞ ﺗﻌﻮﻳﺾ دﻫﻠﻴﺰي‬

‫دو دﻫﻪ اﺧﻴﺮ ﻣﻮارد ﺑﺴﻴﺎري از ﻋﻤﻞ ﺗﻌﻮﻳﺾ دﻫﻠﻴﺰي ﺑﻪروش زﻧﻴﻨﮓ‬

‫اوﻟﻴﻦ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺟﻬﺖ اﺻﻼح ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﻋﺮوق ﺑﺰرگ ﻗﻠﺐ ﺑﻮد و در‬

‫اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‪ ،‬ﻣﻮارد ﺟﺮاﺣﻲ زﻧﻴﻨﮓ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه در اﻳﻦ‬

‫آن از دو ﺗﻜﻨﻴـﻚ ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻲﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از ﺗﻜﻨﻴـﻚ‬

‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻃﻲ ﺳﺎلﻫﺎي ‪ 1381‬ﺗﺎ ‪ 1388‬را ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻴﺰان‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫‪290‬‬

‫اﻛﺒﺮ ﺷﺎه ﻣﺤﻤﺪي و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫ﻣﺮگ و ﻣﻴﺮ‪ ،‬ﻋﻮارض زودرس و دﻳﺮرس ﺟﺮاﺣﻲ‪ ،‬ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎي ﻣﻮﺛﺮ در‬

‫ﮔﺮوه ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﮔﺮوﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﻪﻋﻠﺖ وﺟﻮد ﻧﻘﺺ دﻳﻮاره ﺑﻴﻦ‬

‫ﺑﻘﺎ ارزﻳﺎﺑﻲ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮان ﺟﻬﺖ ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻮارض ﻋﻤﻞ در دراز‬

‫دﻫﻠﻴﺰي ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻗﺒﻼ ﺳﭙﺘﻮﺳﺘﻮﻣﻲ ‪ Rashkind‬ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و از‬

‫ﻣﺪت ﺷﻴﻮهﻫﺎي ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ را ﺑﺮاي ﭘﻲﮔﻴﺮي ﺑﻴﻤﺎران ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻃﺮﻓﻲ ﻫﻴﭻﮔﻮﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﺮاي آنﻫﺎ اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﻗﺒﻼ ﺗﺤﺖ ﺳﭙﺘﻮﺳﺘﻮﻣﻲ راﺷﻜﻴﻨﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﮔﺮوه ﺳﻮم ﻛﻪ ﻗﺒﻼ‬

‫روش ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ ﺳﭙﺘﻜﺘﻮﻣﻲ دﻫﻠﻴﺰي ﺑﺪون ﺑﺎﻧﺪﻳﻨﮓ ﺷﺮﻳﺎن رﻳﻮي ﻳﺎ‬

‫اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ از ﻧﻮع ﻣﻘﻄﻌﻲ )‪ (Cross sectional‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪﺻﻮرت‬

‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ آن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﻴﺰ ﮔﺮوﻫﻲ ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﻧﺪﻳﻨﮓ‬

‫آﻳﻨﺪهﻧﮕﺮ )‪ (Prospective‬اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ‬

‫ﺷﺮﻳﺎن رﻳﻮي ﺑﺪون ﺷﺎﻧﺖ ﻳﺎ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺷﺎﻧﺖ ﺑﺮاي آنﻫﺎ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻌﺎﻳﻨﺎت ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﭘﺮوﻧﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻤﺎم ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪه در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‬

‫اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﻴﻤﺎر در ﻓﺮمﻫﺎﻳﻲ ﺛﺒﺖ ﮔﺮدﻳﺪه و دادهﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻗﻠﺐ ﺷﻬﻴﺪ رﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻃﻲ ﺳﺎلﻫﺎي ‪ 1381‬ﺗﺎ ‪ 1388‬ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﺑﻴﻤﺎري‬

‫ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ داﺷﺘﻨﺪ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻴﺰان ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ آﻧﻮﻟﻮس درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ‬

‫ﻗﻠﺒﻲ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﻋﺮوق ﺑﺰرگ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻮك ﻗﻠﺐ‬

‫‪Tricuspid Annular Plane Septal Excurtion‬‬

‫ﺷﺪه ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ‪ 65‬ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻮد‪ .‬اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻦ و وزن‬

‫)‪ ،(TAPSE‬ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در ﻣﻮرد ﻋﻼﻳﻢ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﺗﻮﺟﻪ وﻳﮋه ﺑﻪ ﺳﻴﺎﻧﻮز‪،‬‬

‫ﻛﻮدك‪ ،‬ﺗﺎرﻳﺦ ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﻧﻮع ﺑﻴﻤﺎري ﻗﻠﺒﻲ ﻣﺎدرزادي‪ ،‬ﻧﻮع ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ‪،‬‬

‫ﻣﻴﺰان ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻛﻮدك و ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﻛﻮدك در اﻧﺠﺎم اﻣﻮر روزاﻧﻪ‬

‫ﻣﺪت ﭘﻤﭗ ﻗﻠﺒﻲ‪ -‬رﻳﻮي و ﻏﻴﺮه ﺑﺎ ﻣﺮور ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﻪدﺳﺖ‬

‫ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر از ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺮح ﺣﺎل ﻣﻨﺪرج در ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ‬

‫آﻣﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻴﻤﺎران را ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻮع ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي‬

‫ﻣﻴﺴﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺎس ﭼﻨﺎنﭼﻪ ﻛﻮدك در ﺣﻴﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ روزاﻧﻪ ﺧﻮد‬

‫آنﻫﺎ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﮔﺮوه ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻧﻤﻮدﻳﻢ و ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺳﭙﺘﻮﺳﺘﻮﻣﻲ ﻳﺎ‬

‫از ﺟﻤﻠﻪ دوﻳﺪن و ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ از ﭘﻠﻪ ﻫﻴﭻﮔﻮﻧﻪ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ و دﭼﺎر‬

‫ﺟﺮاﺣﻲ ﻗﺒﻠﻲ را ﻧﻴﺰ در ﻓﺮم اﻃﻼﻋﺎت ﻫﺮ ﺑﻴﻤﺎر ﺛﺒﺖ ﻛﺮدﻳﻢ‪ -1 .‬ﮔﺮوه‬

‫‪New York‬‬

‫ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻧﻔﺲ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ در ﻓﺎﻧﻜﺸﻨﺎل ﻛﻼس ‪ I‬ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪي‬

‫‪ Heart Association‬ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و اﮔﺮ ﻛﻮدﻛﻲ دﭼﺎر‬

‫اول ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺻﺮفﻧﻈﺮ از ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻗﺒﻠﻲ ﺑﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ‬

‫)‪(NYHA‬‬

‫ﻋﺮوق ﺑﺰرگ و ﺑﺪون ﻧﻘﺺ دﻳﻮاره ﺑﻴﻦ ﺑﻄﻨﻲ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﻗﺮار‬

‫ﻣﺤﺪودﻳﺖ در ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي روزاﻧﻪ ﺧﻮد ﺑﻮده و ﺑﺎ اﻧﺠﺎم آنﻫﺎ دﭼﺎر‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻳﺎ ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ آﻧﺎﺗﻮﻣﻲ ﺗﻨﮕﻲ ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ‬

‫ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻧﻔﺲ ﭼﻪ از ﻧﻮع ﺧﻔﻴﻒ ﻳﺎ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﻲﺷﺪه از ﮔﺮوه اول ﻣﺴﺘﺜﻨﻲ‬

‫رﻳﻮي ﻧﻴﺰ داﺷﺘﻨﺪ وﻟﻲ ﻃﻲ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ اﻳﻦ ﺗﻨﮕﻲ رﻓﻊ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪-2 .‬‬

‫ﻣﻲﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬اﺧﺘﻼﻻت ﻫﺪاﻳﺖ اﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻲ ﻗﻠﺐ و اﻧﻮاع آرﻳﺘﻤﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس‬

‫ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﻋﺮوق ﺑﺰرگ ﻫﻤﺮاه ﻧﻘﺺ دﻳﻮاره‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮات اﻟﻜﺘﺮوﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻗﺎﺑﻞ ارزﻳﺎﺑﻲ ﺑﻮده و وﺟﻮد ﻛﺎردﻳﻮﻣﮕﺎﻟﻲ‬

‫ﺑﻴﻦ ﺑﻄﻨﻲ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ و ﺑﺴﺘﻦ اﻳﻦ ﻧﻘﺺ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪-3 .‬‬

‫ﺑﺮ اﺳﺎس رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻗﻔﺴﻪﺳﻴﻨﻪ و ﺗﻔﺴﻴﺮ آن ﻛﻪ در ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﺑﻴﻤﺎر‬

‫ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﻋﺮوق ﺑﺰرگ و ﻧﻘﺺ دﻳﻮاره ﺑﻴﻦ ﺑﻄﻨﻲ‬

‫ﻣﻨﺪرج اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬از ﻃﺮﻓﻲ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪة ﮔﺰارش اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ‬

‫ﺗﻨﮕﻲ ﺷﺮﻳﺎن رﻳﻮي ﻧﻴﺰ داﺷﺘﻨﺪ و ﺑﺮاي آنﻫﺎ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﻫﻤﺮاه ﺑﺴﺘﻦ‬

‫ﻣﻮارد زﻳﺮ را ﺑﻪدﻗﺖ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار دادﻳﻢ‪ -1 .‬وﺟﻮد ﺗﻨﮕﻲ ﻳﺎ اﻧﺴﺪاد‬

‫اﻳﻦ ﻧﻘﺺ و رﻓﻊ ﺗﻨﮕﻲ ﺷﺮﻳﺎن رﻳﻮي اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد‪ -4 .‬ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ‬

‫در ﻣﺴﻴﺮ زﻧﻴﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮔﺮادﻳﺎن ﻓﺸﺎري ﺛﺒﺖ ﺷﺪه‪ -2 ،‬وﺟﻮد ﻧﺸﺖ‬

‫ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﻋﺮوق ﺑﺰرگ ﻫﻤﺮاه ﻧﻘﺺ دﻳﻮاره ﺑﻴﻦ ﺑﻄﻨﻲ داﺷﺘﻨﺪ و دﭼﺎر‬

‫ﺑﺎﻓﻞ دﻫﻠﻴﺰي‪ -3 ،‬وﺟﻮد و ﻳﺎ ﻋﺪم وﺟﻮد ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ و‬

‫ﺑﻴﻤﺎري اﻧﺴﺪادي ﻋﺮوﻗﻲ رﻳﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﻄﻦ راﺳﺖ ﻫﻴﭙﻮﭘﻼﺳﺘﻴﻚ‬

‫ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪت آن ﻛﻪ ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺎس ﺑﻴﻤﺎران ﺑﻪ ﺳﻪ ﮔﺮوه ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫داﺷﺘﻨﺪ و ﻳﺎ اﻣﻜﺎن دﺳﺘﺮﺳﻲ ﺟﺮاح ﺑﺮاي ﺑﺴﺘﻦ ﻧﻘﺺ دﻳﻮاره ﺑﻴﻦ ﺑﻄﻨﻲ‬

‫اﻟﻒ‪ :‬ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺪون ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ ﻳﺎ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ آن در ﺣﺪ‬

‫وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﺑﺮاي آنﻫﺎ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﭘﺎﻟﻴﺎﻧﻴﻮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد ﻳﻌﻨﻲ‬

‫ﺟﺰﻳﻲ‪ ،‬ب‪ :‬ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺧﻔﻴﻒ درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ‪ ،‬ج‪ :‬ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ‬

‫ﻃﻲ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﻧﻘﺺ ﻣﺬﻛﻮر ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ -5 .‬ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ دﭼﺎر‬

‫ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺗﺎ ﺷﺪﻳﺪ درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ‪ -4 ،‬ﺑﺮرﺳﻲ ﻋﻤﻠﻜﺮد‬

‫ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﻋﺮوق ﺑﺰرگ و ﺗﻨﮕﻲ ﺷﺮﻳﺎن رﻳﻮي ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﻲ ﻧﻘﺺ دﻳﻮاره‬

‫ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ راﺳﺖ‪ :‬ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﺎ در دﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﺳﻦ ﻛﻮدك و‬ ‫‪TAPSE‬‬

‫ﺛﺒﺖ ﺷﺪه در ﮔﺰارش اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ از‬

‫ﺑﻴﻦ ﺑﻄﻨﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ و رﻓﻊ ﺗﻨﮕﻲ ﺷﺮﻳﺎن رﻳﻮي ﻗﺮار‬

‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﺪد‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ ذﻛﺮ ﺷﺪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻗﺒﻠﻲ ﻫﺮ ﺑﻴﻤﺎر در ﻓﺮم‬

‫ﻣﻨﺤﻨﻲ ﻣﺮﺑﻮط اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮدﻳﻢ‪ .‬ﭼﻨﺎنﭼﻪ اﻳﻦ ﻋﺪد ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻦ‬

‫اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻪ وي ﺛﺒﺖ ﺷﺪه و در اﻳﻦ ﺧﺼﻮص ﺑﻴﻤﺎران ﺑﻪ ﺳﻪ‬

‫ﻛﻮدك از ﻣﻨﻬﺎي ﺳﻪ اﻧﺤﺮافﻣﻌﻴﺎر ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ آن ﻋﺪد ﺑﺮاي وي ﻛﻤﺘﺮ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫‪4‬‬

‫‪291‬‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ ﭘﻴﺶآﮔﻬﻲ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻪ در ﻛﻮدﻛﺎن ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺟﺎﺑﺠﺎﻳﻲ ﻋﺮوق ﺑﺰرگ ﻗﻠﺐ ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ‬

‫از ﻧﺮﻣﺎل در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﻛﻮدك دﭼﺎر اﺧﺘﻼل ﻋﻤﻠﻜﺮد‬

‫آﺋﻮرت ﻧﺰوﻟﻲ ﺑﻪ ﻧﺎف ﻫﺮ دو رﻳﻪ و ﺑﻪﺧﺼﻮص رﻳﻪ راﺳﺖ ﮔﺴﺘﺮش‬

‫ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ راﺳﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و در ﻏﻴﺮ اﻳﻦﺻﻮرت ﻋﻤﻠﻜﺮد‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺠﺪدا ﺗﺤﺖ آﻧﮋﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﺮﻳﺎن ﻛﻼﺗﺮال ﺑﺎ‬

‫ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ راﺳﺖ را ﺑﺮاي ﻛﻮدك ﻃﺒﻴﻌﻲ در ﻧﻈﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮﻳﻢ‪ .‬در‬

‫‪ Coil‬ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎر در روز ‪ 75‬ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ ﻓﻮت ﻧﻤﻮد‪%53/8 .‬‬

‫ﭘﺎﻳﺎن ﺑﻪﻛﻤﻚ روشﻫﺎي آﻣﺎري اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه را ﺗﺠﺰﻳﻪ‬

‫ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺮ اﺳﺎس رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻗﻔﺴﻪﺳﻴﻨﻪ دﭼﺎر ﻛﺎردﻳﻮﻣﮕﺎﻟﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬از‬

‫‪Student’s t-test, Fisher‬‬

‫ﻣﺠﻤﻮع ‪ 65‬ﺑﻴﻤﺎر ‪ 60‬ﻧﻔﺮ ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و‬

‫‪ .Mann whitney‬اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه از‬

‫در ﭘﻨﺞ ﺑﻴﻤﺎر )ﻛﻪ در روز دوم ﻋﻤﻞ ﻓﻮت ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ( اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ‬

‫ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ آزﻣﻮنﻫﺎ ﻋﺒﺎرت ﺑﻮد از‪:‬‬ ‫‪2‬‬

‫‪‬‬

‫‪ exact test,‬و‬

‫‪U test‬‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺪون ذﻛﺮ ﻧﺎم اﻓﺮاد ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺷﺪ‪.‬‬

‫اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬از ﻣﺠﻤﻮع ‪ 60‬ﺑﻴﻤﺎر ﻛﻪ اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫در ‪ 9‬ﻧﻔﺮ )‪ (%15‬اﻧﺴﺪاد ﻣﺴﻴﺮ زﻧﻴﻨﮓ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ وﻟﻲ ﮔﺮادﻳﺎن ﻓﺸﺎري‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‬

‫ﺑﻴﺶ از ‪ 6mmHg‬ﮔﺰارش ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%1/7‬ﻧﺸﺖ ﺑﺎﻓﻞ‬

‫در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ‪ 30‬ﻧﻔﺮ )‪ (%46/2‬ﺑﻴﻤﺎران ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﺑﺎ ﻳﺎ ﺑﺪون‬

‫دﻫﻠﻴﺰي وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﻛﻪ در ﺣﺪ ﺟﺰﻳﻲ ﺑﻮده و از ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﻣﻮﺟﺐ‬

‫رﻓﻊ ﺗﻨﮕﻲ ﺷﺮﻳﺎن رﻳﻮي و ‪ 28‬ﻧﻔﺮ )‪ (%43‬ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ و ﺑﺴﺘﻦ‬

‫ﺳﻴﺎﻧﻮز ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ 41 .‬ﻧﻔﺮ )‪ (%68/3‬ﻓﺎﻗﺪ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ ﺑﻮده ﻳﺎ‬

‫ﻧﻘﺺ دﻳﻮاره ﺑﻴﻦ ﺑﻄﻨﻲ ﺑﺎ ﻳﺎ ﺑﺪون رﻓﻊ ﺗﻨﮕﻲ ﺷﺮﻳﺎن رﻳﻮي و ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ‬

‫ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ اﻳﻦ درﻳﭽﻪ در ﺣﺪ ﺟﺰﻳﻲ )‪ (Trivial‬ﺑﻮد‪ 13 .‬ﻧﻔﺮ )‪(%21/7‬‬

‫)‪ (%10/8‬ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﭘﺎﻟﻴﺎﺗﻴﻮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ 11 .‬ﻣﻮرد )‪(%16/9‬‬

‫ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺧﻔﻴﻒ درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ داﺷﺘﻪ و در ﺷﺶ ﻧﻔﺮ )‪ (%10‬ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ‬

‫ﻣﺮگ زودرس و ﻳﻚ ﻣﻮرد )‪ (%1/5‬ﻣﺮگ دﻳﺮرس وﺟﻮد داﺷﺖ‪%51/8 .‬‬

‫ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ اﻳﻦ درﻳﭽﻪ دﻳﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻴﺰان ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ در‬

‫از ﻣﻮارد ﻣﺮگ زودرس ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ زﻧﻴﻨﮓ ﺳﺎده و ‪ %38/9‬آن ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ‬

‫ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ و ﺑﺴﺘﻦ ﻧﻘﺺ دﻳﻮاره ﺑﻴﻦ ﺑﻄﻨﻲ ﻗﺮار‬

‫زﻧﻴﻨﮓ و ﺑﺴﺘﻦ ﻧﻘﺺ دﻳﻮاره ﺑﻴﻦ ﺑﻄﻨﻲ ﺑﺎ ﻳﺎ ﺑﺪون رﻓﻊ ﺗﻨﮕﻲ ﺷﺮﻳﺎن‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻴﺶ از ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﺳﺎده ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‬

‫رﻳﻮي و ‪ %9/3‬ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ زﻧﻴﻨﮓ ﭘﺎﻟﻴﺎﺗﻴﻮ ﺑﻮد )‪ .(P=0/32‬ﻳﻚ ﻣﻮرد ﻧﻴﺰ‬

‫)‪ %71/8‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ ‪ (%56/4‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت از ﻧﻈﺮ آﻣﺎري ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ‬

‫ﻣﺮگ دﻳﺮرس وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ زﻧﻴﻨﮓ ﺳﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻴﺰان ﺑﻘﺎي‬

‫ﻧﺒﻮد )‪ 53 .(P=0/159‬ﻧﻔﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن ﺳﺎل اول ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‬

‫ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻪ ‪ 53‬ﻣﻮرد )‪ (%81/5‬ﺑﻮد‪ 33 .‬ﻧﻔﺮ )‪ (%50/7‬ﺑﻠﻮك ﺷﺎﺧﻪاي‬

‫ﻛﻪ ‪ %5/7‬آنﻫﺎ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺗﺎ ﺷﺪﻳﺪ درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ و ‪ %18/9‬آنﻫﺎ‬

‫ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻳﺎ آرﻳﺘﻤﻲ داﺷﺘﻨﺪ و ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ آرﻳﺘﻤﻲ رﻳﺘﻢ ﭘﻴﻮﺳﺖﮔﺎﻫﻲ‬

‫ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺧﻔﻴﻒ اﻳﻦ درﻳﭽﻪ را داﺷﺘﻨﺪ‪ %75/5 ،‬ﻓﺎﻗﺪ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ درﻳﭽﻪ‬

‫)‪ (Junctional‬ﺑﻮد )‪ %93/8 .(%18/5‬ﺑﻴﻤﺎران ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ و ﻃﻲ ﻳﻚ‬

‫ﺳﻪﻟﺘﻲ ﺑﻮده ﻳﺎ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ آنﻫﺎ در ﺣﺪ ﺟﺰﻳﻲ ﺑﻮد‬

‫ﺳﺎل ﭘﻲﮔﻴﺮي ﻫﻴﭻ ﻧﻮع ﺿﺮﺑﺎنﺳﺎز ﻗﻠﺒﻲ )‪ (Pacemaker‬ﻧﻴﺎز ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫)‪ .(P=0/002‬از ﻣﻴﺎن ‪ 60‬ﺑﻴﻤﺎري ﻛﻪ اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ ﺷﺪه‬

‫ﺑﺮاي دو ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﺑﺮاديﻛﺎردي ﺷﺪﻳﺪ ﭘﻴﺲﻣﻴﻜﺮ ﻣﻮﻗﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ ‪ %13/3‬آنﻫﺎ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ راﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻴﺰان‬

‫و دو ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﺑﻠﻮك ﻛﺎﻣﻞ دﻫﻠﻴﺰي ﺑﻄﻨﻲ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﭘﻴﺲﻣﻴﻜﺮ‬

‫ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ راﺳﺖ در ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ‬

‫داﻳﻤﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬در ﭼﻬﺎر ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%6/2‬ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪه از ﻃﺮﻳﻖ‬

‫ﺳـﺎده و ﺑﺴـﺘﻦ ﻧﻘـﺺ دﻳـﻮاره ﺑﻴـﻦ ﺑﻄﻨﻲ ﻗﺮار ﮔـﺮﻓﺘﻪ ﺑـﻮدﻧﺪ ﺑﻴـﺶ از‬

‫ﻛﺸﺖ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﻮرد ﻛﺸﺖ ﺳﻮدوﻣﻮﻧﺎس از زﺧﻢ ﺑﺮش‬ ‫درن ﭘﻠﻮرال ﺑﻮد‪ ،‬دو ﻣﻮرد ﻛﺸﺖ اﺳﺘﺎﻓﻴﻠﻮﻛﻮك اﭘﻲدرﻣﻴﺪﻳﺲ از ﻣﺤﻞ‬

‫ﺟﺪول‪ :1-‬ﺣﺪاﻗﻞ‪ ،‬ﺣﺪاﻛﺜﺮ و ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺗﻌﺪادي از ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎ‬

‫ﻛﺎﺗﺘﺮ ورﻳﺪي و ﻳﻚ ﻣﻮرد ﻛﺸﺖ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﺎﻧﺪﻳﺪا از ﺗﺮﺷﺤﺎت ﻟﻮﻟﻪ ﺗﺮاﺷﻪ‬

‫ﺗﻌﺪاد ﺑﻴﻤﺎران‬

‫ﺣﺪاﻗﻞ‬

‫ﺣﺪاﻛﺜﺮ‬

‫ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ‬

‫ﮔﺰارش ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻬﺎر ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%6/2‬ﻣﺠﺪدا ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ ﻗﺮار‬

‫ﺳﻦ‬

‫‪65‬‬

‫‪7‬‬

‫‪132‬‬

‫‪31/3‬‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ دو ﻣﻮرد ﺟﻬﺖ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﭘﻴﺲﻣﻴﻜﺮ داﻳﻤﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﻚ ﻣﻮرد ﺟﻬﺖ‬

‫وزن‬

‫‪65‬‬

‫‪5‬‬

‫‪26‬‬

‫‪10/6‬‬

‫درﻧﺎژ اﻓﻴﻮژن ﭘﺮﻳﻜﺎرد و ﻳﻚ ﻣﻮرد ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي ﺟﺎﮔﺬاري درن ﭘﻠﻮرال ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺪت زﻣﺎن ﭘﻤﭗ‬

‫‪65‬‬

‫‪28‬‬

‫‪317‬‬

‫‪134/7‬‬

‫ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎر در روز ﺳﻲام ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﺧﻮنرﻳﺰي ﻣﻜﺮر از‬

‫ﻣﺪت ﺑﺴﺘﺮي در ﺑﺨﺶ‬

‫‪65‬‬

‫‪2‬‬

‫‪75‬‬

‫‪6/8‬‬

‫راهﻫﺎي ﻫﻮاﻳﻲ و ﺧﺮوج ﺧﻮن از ﻟﻮﻟﻪ ﺗﺮاﺷﻪ ﺗﺤﺖ ﺳﻴﺘﻲاﺳﻜﻦ اﺳﭙﻴﺮال‬

‫ﻣﺮاﻗﺒﺖﻫﺎي وﻳﮋه‬

‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪدﻟﻴﻞ وﺟﻮد ﺷﺮﻳﺎن ﺣﺎﺷﻴﻪاي )‪ (Collateral‬ﺑﺰرگ ﻛﻪ از‬

‫روز ﻓﻮت‬

‫‪12‬‬

‫‪2‬‬

‫‪75‬‬

‫‪11/7‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫اﻛﺒﺮ ﺷﺎه ﻣﺤﻤﺪي و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫‪292‬‬

‫ﺟﺪول‪ :2-‬ﻓﺮاواﻧﻲ اﻧﻮاع آرﻳﺘﻤﻲ‬ ‫آرﻳﺘﻤﻲ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ زﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺪت ﭘﻲﮔﻴﺮي ‪ 13/4‬ﺳﺎل ﺑﻮد و ‪ 9‬ﻧﻔﺮ از ‪141‬‬ ‫ﺗﻌﺪاد‬

‫درﺻﺪ‬

‫ﺧﻴﺮ‬

‫‪41‬‬

‫‪63/1‬‬

‫ﺑﺮادﻳﻜﺎردي ﺷﺪﻳﺪ ﻳﺎ ﺳﻨﺪرم ﺳﻴﻨﻮس ﺑﻴﻤﺎر‬

‫‪7‬‬

‫‪10/8‬‬

‫رﻳﺘﻢ ﺟﺎﻧﻜﺸﻨﺎل‬

‫‪12‬‬

‫‪18/5‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎري ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻇﺮف ﻣﺪت ﻳﻚ ﻣﺎه‬ ‫ﻓﻮت ﻧﻤﻮدﻧﺪ و ﻟﺬا ﻣﻴﺰان ﺑﻘﺎي دراز ﻣﺪت ﺑﻴﻤﺎران ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ‬ ‫‪ %94/5‬ﺑﻮد و ﭘﻨﺞ ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%3/8‬ﺟﻬﺖ ﺑﺎزﺑﻴﻨﻲ زﻧﻴﻨﮓ ﻣﺠﺪداً ﺗﺤﺖ‬ ‫ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ 6.‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ ﭼﻬﺎر ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%6/2‬ﺗﺤﺖ‬

‫ﺑﻠﻮك دﻫﻠﻴﺰي ﺑﻄﻨﻲ دو ﺑﻪ ﻳﻚ‬

‫‪1‬‬

‫‪1/5‬‬

‫ﻓﻼﺗﺮ دﻫﻠﻴﺰي‬

‫‪1‬‬

‫‪1/5‬‬

‫ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ ﻣﺠﺪد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻﻛﺪام ﺟﻬﺖ ﺑﺎزﺑﻴﻨﻲ زﻧﻴﻨﮓ‬

‫ﺑﻠﻮك ﻛﺎﻣﻞ دﻫﻠﻴﺰي ﺑﻄﻨﻲ‬

‫‪2‬‬

‫‪3/1‬‬

‫)‪ (Senning revision‬ﻧﺒﻮده ﺑﻠﻜﻪ دو ﻣﻮرد ﺟﻬﺖ ﺗﻌﺒﻴﺔ ﭘﻴﺲﻣﻴﻜﺮ داﻳﻤﻲ‬

‫ﺗﺎﻛﻴﻜﺎردي ﻓﻮق ﺑﻄﻨﻲ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪار‬

‫‪1‬‬

‫‪1/5‬‬

‫و ﻳﻚ ﻣﻮرد ﺟﻬﺖ درﻧﺎژ ﺗﺎﻣﭙﻮﻧﺎد ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬در ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎر ﻧﻴﺰ ﭘﻠﻮرال‬

‫ﻣﺠﻤﻮع‬

‫‪65‬‬

‫‪100‬‬

‫اﻓﻴﻮژن ﺣﺠﻴﻢ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﻛﻪ ﻣﺠﺪداً ﺑﺴﺘﺮي و درن ﭘﻠﻮرال ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﺪه‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي ﻛﻪ در داﻧﺸﮕﺎه ﻛﻤﺒﺮﻳﺞ ﺑﺮ روي ‪ 110‬ﺑﻴﻤﺎر اﻧﺠﺎم‬

‫ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﺑﻮد ﻛـﻪ ﻋﻤـﻞ زﻧﻴﻨـﮓ ﺳـﺎده ﺷـﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ )‪ %37/5‬در ﻣﻘﺎﺑـﻞ‬

‫ﺷﺪ ﻣﻴﺰان ﻣﺮگ ﻧﺎﺷﻲ از ﻋﻤﻞ ‪ %5/5‬ﺑﻮد و ﻳﻚ ﻣﻮرد ﻣﺮگ دﻳﺮرس‬ ‫‪7‬‬

‫‪ (%12/5‬وﻟﻲ ﺗﻔﺎوت ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ آﻣﺎري وﺟـﻮد ﻧﺪاﺷـﺖ )‪.(P=0/097‬‬

‫وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬اﻧﺴﺪاد ﺧﻔﻴﻒ ورﻳﺪ اﺟﻮف ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ در ﻣﺤﻞ آﻧﺎﺳﺘﻮﻣﻮز‬

‫از ‪ 53‬ﺑﻴﻤﺎري ﻛﻪ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎل ﭘﺲ از ﻋﻤـﻞ زﻧـﺪه ﻣﺎﻧﺪﻧـﺪ ‪ %5/7‬آنﻫـﺎ‬

‫ﺑﻪ دﻫﻠﻴﺰ راﺳﺖ ﺟﺪﻳﺪ در ﭼﻬﺎر ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%3/6‬وﺟﻮد داﺷﺖ و ﻧﺸﺖ‬

‫ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ راﺳـﺖ داﺷـﺘﻨﺪ و در ‪ %94/3‬آنﻫـﺎ ﻋﻤﻠﻜـﺮد‬

‫ﺑﺎﻓﻞ دﻫﻠﻴﺰي ﻛﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﺠﺪد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻨﻬﺎ در ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎر دﻳﺪه‬

‫ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ راﺳﺖ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻳﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﺑﻮد )‪ .(P<0/0001‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ‬

‫ﺷﺪ‪ 26 .‬ﺑﻴﻤﺎر از ‪ 110‬ﻧﻔﺮ دﭼﺎر آرﻳﺘﻤﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺷﺶ‬

‫)‪ (%1/9‬از اﻳﻦ ‪ 53‬ﺑﻴﻤﺎر ﺳـﻴﺎﻧﻮز ﺑـﺎﻟﻴﻨﻲ داﺷـﺖ ﻛـﻪ ﺑـﻪدﻟﻴـﻞ ﺑﻴﻤـﺎري‬

‫ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%5/4‬ﺑﻪدﻟﻴﻞ رﻳﺘﻢ ﺟﺎﻧﻜﺸﻨﺎل آﻫﺴﺘﻪ ﻳﺎ ﺑﻠﻮك ﻛﺎﻣﻞ دﻫﻠﻴﺰي‬

‫اﻧﺴﺪادي ﻋﺮوﻗﻲ رﻳﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﭘﺎﻟﻴﺎﺗﻴﻮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑـﻮد و ﺳـﻪ‬

‫ﺑﻄﻨﻲ ﺑﻪ ﭘﻴﺲﻣﻴﻜﺮ داﻳﻤﻲ ﻧﻴﺎز ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻧﺪ و ‪ 20‬ﺑﻴﻤﺎر دﻳﮕﺮ رﻳﺘﻢ‬

‫ﻧﻔﺮ )‪ (%5/7‬دﭼﺎر ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻧﻔﺲ ﻫﻨﮕﺎم ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ و اﻛﺜﺮ ﺑﻴﻤﺎران‬

‫ﺟﺎﻧﻜﺸﻨﺎل داﺷﺘﻨﺪ‪ %98 .‬ﻛﻮدﻛﺎن در ﭘﻲﮔﻴﺮي اﺧﻴﺮ در ﻓﺎﻧﻜﺸﻨﺎل ﻛﻼس‬

‫در ﻛﻼس ﻋﻤﻠﻜﺮدي ﻳﻚ )‪ (Functional Class‬ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻳﻚ و ‪ %2‬در ﻓﺎﻧﻜﺸﻨﺎل ﻛﻼس دو ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ ﻣﻴﺰان‬ ‫اﻧﺴﺪاد ﻣﺴﻴﺮ زﻧﻴﻨﮓ ‪ %15‬ﺑﻮد و در ﻳﻚ ﻣﻮرد )‪ (%1/7‬ﻧﺸﺖ ﺑﺎﻓﻞ‬

‫ﺑﺤﺚ‬

‫دﻫﻠﻴﺰي ﮔﺰارش ﺷﺪه ﻛﻪ در ﺣﺪ ﺧﻔﻴﻒ ﺑﻮده و ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ‬

‫ﻣﻴﺰان ﻣﺮگ زودرس )‪ (Early mortality‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ‪ %16/9‬ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﺳﺖ‪ .‬در ﭘﻨﺞ ﺑﻴﻤﺎر اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪه و اﻳﻦ‬

‫در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي ﻛﻪ در داﻧﺸﮕﺎه ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ ﺑﺮﻳﺴﺘﻮل اﻧﺠﺎم ﺷﺪ از ‪ 34‬ﺑﻴﻤﺎري‬

‫ﻋﺪه ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﺑﻮدهاﻧﺪ ﻛﻪ در دوﻣﻴﻦ روز ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ ﻓﻮت ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬در‬

‫ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ دو ﻣﻮرد )‪ (%6‬ﻣﺮگ ﺣﻴﻦ ﻋﻤﻞ و ﻳﻚ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ ‪ %63/1‬ﺑﻴﻤﺎران ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ و ﻃﻲ ﻳﻚﺳﺎل ﭘﻲﮔﻴﺮي‬

‫ﻣﻮرد ﻣﺮگ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ وﺟﻮد داﺷﺖ و ﻣﻴﺰان ﺑﻘﺎي ﻛﻮﺗﺎهﻣﺪت و درازﻣﺪت‬

‫ﻫﻴﭻﮔﻮﻧﻪ آرﻳﺘﻤﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ %10/8 .‬ﺑﻴﻤﺎران دﭼﺎر ﺑﺮاديﻛﺎردي ﺳﻴﻨﻮﺳﻲ‬

‫ﭘﺲ از ‪ 1-2‬ﺳﺎل ﭘﻲﮔﻴﺮي ‪ %91‬ﺑﻮد‪ 5.‬ﻣﺘﻮﺳﻂ ﮔﺮادﻳﺎن در ﻣﺤﻞ‬

‫ﺷﺪﻳﺪ ﻳﺎ ﺳﻨﺪرم ﺳﻴﻨﻮس ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ در دو ﻣﻮرد آنﻫﺎ ﭘﻴﺲﻣﻴﻜﺮ‬

‫آﻧﺎﺳﺘﻮﻣﻮز ورﻳﺪ اﺟﻮف ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ ﺑﻪ دﻫﻠﻴﺰ راﺳﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻌﺎدل ‪2mmHg‬‬

‫ﻣﻮﻗﺖ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﺪ‪ %18/5 .‬ﺑﻴﻤﺎران ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ رﻳﺘﻢ ﺟﺎﻧﻜﺸﻨﺎل داﺷﺘﻨﺪ‬

‫ﺑﻮد و دو ﺑﻴﻤﺎر ﮔﺮادﻳﺎن ‪ 7mmHg‬و ﺟﺮﻳﺎن ﺧﻮن ﺑﺮﮔﺸﺘﻲ در ورﻳﺪ‬

‫ﻛﻪ ﻫﻴﭻﻛﺪام ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬در ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻠﻮك دﻫﻠﻴﺰي ﺑﻄﻨﻲ‬

‫آزﻳﮕﻮس داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ اﻧﺴﺪاد ﮔﺰارش ﺷﺪه در ﻣﺴﻴﺮ درﻧﺎژ‬

‫ﺑﺎ ﻫﺪاﻳﺖ دو ﺑﻪ ﻳﻚ دﻳﺪه ﺷﺪ و در ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎر ﻓﻼﺗﺮ دﻫﻠﻴﺰي ﭘﺲ از‬

‫ورﻳﺪﻫﺎي رﻳﻮي ﺑﻪ دﻫﻠﻴﺰ ﭼﭗ ﺟﺪﻳﺪ )‪ (New left atrium‬ﻳﺎ ﻣﺴﻴﺮ‬

‫ﻋﻤﻞ ﮔﺰارش ﺷﺪ‪ .‬دو ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%3/1‬دﭼﺎر ﺑﻠﻮك ﻛﺎﻣﻞ دﻫﻠﻴﺰي ﺑﻄﻨﻲ‬

‫ورﻳﺪﻫﺎي ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ ﺑﻪ دﻫﻠﻴﺰ راﺳﺖ ﺟﺪﻳﺪ )‪ (New right atrium‬و ﻳﺎ‬

‫ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ در ﻫﺮ دو ﻣﻮرد ﭘﻴﺲﻣﻴﻜﺮ داﻳﻤﻲ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﺪ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ از‬

‫در ﻫﺮ دو ﻣﺴﻴﺮ ﺑﻮده و در ﻫﻴﭻ ﻣﻮردي ﮔﺮادﻳﺎن ﺑﻴﺶ از ‪6mmHg‬‬

‫ﺑﻴﻦ ‪ 53‬ﺑﻴﻤﺎري ﻛﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺪت ﭘﻲﮔﻴﺮي زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ‪ 50‬ﻧﻔﺮ‬

‫ﮔﺰارش ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﺰان ﻣﺮگ زودرس در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي ﻛﻪ در‬

‫)‪ (%94/3‬ﻧﻔﺲ ﺗﻨﮕﻲ ﻣﻮﻗﻊ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻳﺎ ﻣﺤﺪودﻳﺘﻲ در اﻧﺠﺎم ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي‬

‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﮔﺮﻳﺖ در ﻣﻮﻧﺪ ﻟﻨﺪن اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ‪ %6/3‬ﺑﻮد و ‪ 132‬ﻧﻔﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن‬

‫روزاﻧﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و در ﻓﺎﻧﻜﺸﻨﺎل ﻛﻼس ﻳﻚ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻓﻘﻂ ﺳﻪ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ ﭘﻴﺶآﮔﻬﻲ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻪ در ﻛﻮدﻛﺎن ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺟﺎﺑﺠﺎﻳﻲ ﻋﺮوق ﺑﺰرگ ﻗﻠﺐ ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ‬

‫‪293‬‬

‫ﻧﻔﺮ )‪ (%5/6‬از آنﻫﺎ ﻧﻔﺲ ﺗﻨﮕﻲ ﻣﻮﻗﻊ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي ﻛﻪ‬

‫ﭘﻲﮔﻴﺮي زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ %18/9 .‬آنﻫﺎ‬

‫در داﻧﺸﮕﺎه ﺗﮕﺰاس اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﻫﻴﭻ ﻣﻮرد ﻣﺮگ ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﺟﺮاﺣﻲ زﻧﻴﻨﮓ‬

‫ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺧﻔﻴﻒ اﻳﻦ درﻳﭽﻪ و ‪ %5/7‬آنﻫﺎ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ‬

‫در ﻫﺸﺖ ﺑﻴﻤﺎري ﻛﻪ ﺗﺤﺖ اﻳﻦ ﺟﺮاﺣﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮔﺰارش ﻧﺸﺪ‬

‫)ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺗﺎ ﺷﺪﻳﺪ( درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ ‪%94/3‬‬

‫و ﻣﺪت ﭘﻲﮔﻴﺮي ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺘﻮﺳﻂ ‪ 20‬ﻣﺎه ﺑﻮد‪ 8.‬ﺑﻘﺎي دراز ﻣﺪت ﺑﻴﻤﺎران‬

‫ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﺷﺪه و ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺪت ﭘﻲﮔﻴﺮي زﻧﺪه‬

‫‪ %10‬ﺑﻮد و ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎر از ﻫﺸﺖ ﻧﻔﺮي ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﻗﺮار‬

‫ﻣﺎﻧﺪهاﻧﺪ )‪ (Survivor‬ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﻧﺮﻣﺎل ﻳﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﻲ ﺑﺮاي‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ دﭼﺎر ﺑﻠﻮك ﻛﺎﻣﻞ دﻫﻠﻴﺰي ﺑﻄﻨﻲ ﺑﻪﺻﻮرت ﮔﺬرا ﺷﺪ وﻟﻲ‬

‫ﺑﻄﻦ راﺳﺖ داﺷﺘﻪاﻧﺪ و اﺧﺘﻼل ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ راﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ در ‪%5/7‬‬

‫)‪(Survival‬‬

‫آنﻫﺎ دﻳﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ زﻧﻴﻨﮓ ﻳﻚ روش ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺑﺮاي‬

‫در روز دوم ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ ‪ ،%90/7‬در روز ﭼﻬﺎرم ‪ ،%89/2‬در روز ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﻋﻤﻞ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ )‪ (Arterial switch‬در ﻣﻮاردي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎر‬

‫‪ ،%87/6‬در روز ﺳﻴﺰدﻫﻢ ‪ ،%86/1‬در روز ﭼﻬﺎردﻫﻢ اﻟﻲ ﺳﻲام ‪ %83‬و‬

‫دﭼﺎر ﺑﻴﻤﺎري اﻧﺴﺪادي ﻋﺮوﻗﻲ رﻳﻪ ﺷﺪه ﻳﺎ اﻣﻜﺎن ﻋﻤﻞ ﺗﻌﻮﻳﺾ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻫﻔﺘﺎد و ﭘﻨﺠﻤﻴﻦ روز ﻣﻌﺎدل ‪ %81/5‬ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻈﺮ ﺑﻪ اﻳﻦﻛﻪ ﺑﻴﺶ از‬

‫ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻮده ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺑﻄﻦ ﭼﭗ و ﻳﺎ ﺑﺎﻻ ﺑﻮدن ﺳﻦ‬

‫‪ %50‬ﻣﻮارد ﻣﺮگ در ﻫﻔﺘﻪ اول ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﺟﺮاﺣﻲ و ﺑﻪﺧﺼﻮص در روز‬

‫ﺷﻴﺮﺧﻮار وﺟﻮد ﻧﺪارد و ﮔﺎﻫﻲ ﻧﻴﺰ آﻧﻮﻣﺎﻟﻲﻫﺎي ﭘﻴﭽﻴﺪه ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﻳﻦ‬

‫دوم ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد ﻟﺬا ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ‬

‫ﺑﻴﻤﺎري اﻣﻜﺎن ﺟﺮاﺣﻲ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ را از ﺟﺮاح ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ‬

‫)‪ (Early post operation‬در اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ از ﭘﻴﺶ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ‬

‫ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺑﻴﻤﺎر ﻳﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻬﺒﻮد ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ او ﺑﺎﻳﺪ از روش‬

‫ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦﻛﻪ ﺑﻌﺪ از روز ‪ 75‬ﻫﻴﭻ ﺑﻴﻤﺎري‬

‫ﺗﻌﻮﻳﺾ دﻫﻠﻴﺰي اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد‪ .‬از ﻃﺮﻓﻲ ﻣﻬﺎرت و ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي‬

‫ﻓﻮت ﻧﻜﺮده ﻣﻴﺰان ﺑﻘﺎي ﻳﻚﺳﺎﻟﻪ ﻧﻴﺰ ‪ %81/5‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي ﻛﻪ‬

‫‪ Arterial switch‬در ﻫﻤﻪ ﻣﺮاﻛﺰ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻛﻪ در ﻫﻤﻪ ﻣﻮارد ﻓﻮق‬

‫در ‪ Mayo clinic‬اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﺑﻘﺎي ﻛﻮﺗﺎهﻣﺪت ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﭘﺎﻟﻴﺎﺗﻴﻮ ‪%79‬‬

‫اﻧﺘﺨﺎب زﻧﻴﻨﮓ ﻳﻚ ﮔﺰﻳﻨﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ‪ .‬ﻃﺒﻖ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻴﺰان ﺑﻘﺎي‬

‫و ﺑﻘﺎي درازﻣﺪت ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ‪ 10 ،‬ﺳﺎﻟﻪ و ‪ 15‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ %64 ،%84‬و‬

‫ﺑﻴﻤﺎران ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ ﻃﻲ ﻳﻚﺳﺎل ﭘﻲﮔﻴﺮي ‪ %81/5‬ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻴﺰان ﺑﻘﺎ‬

‫‪ %54‬ﺑﻮد و ﺟﻤﻌﺎً ‪ 28‬ﻧﻔﺮ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ ﭘﺎﻟﻴﺎﺗﻴﻮ زﻧﻴﻨﮓ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ‬

‫در دﻳﮕﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ اﺳﺖ‪ .‬از ﻃﺮﻓﻲ اﻛﺜﺮ ﻣﻮارد ﻣﺮگ‬

‫ﻣﻴﺰان ﻣﺮگ زودرس ‪ %21‬ﺑﻮد‪ %94 9.‬ﺑﻴﻤﺎران در ﻓﺎﻧﻜﺸﻨﺎل ﻛﻼس ﻳﻚ‬

‫ﺑﻪﺻﻮرت زودرس و ﺑﻪﺧﺼﻮص در ﻫﻔﺘﻪ اول ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده‬

‫ﻳﺎ دو ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻣﺪت ﭘﻲﮔﻴﺮي ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺘﻮﺳﻂ ‪ 8/3‬ﺳﺎل ﺑﻮد‪ .‬در‬

‫ﻛﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ‬

‫‪(Early post‬‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ از ﺑﻴﻦ ‪ 53‬ﺑﻴﻤﺎري ﻛﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺪت ﭘﻲﮔﻴﺮي زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ‪50‬‬

‫)‪ operation‬را ﻣﻲﻃﻠﺒﺪ‪ .‬رﻳﺘﻢ ﺟﺎﻧﻜﺸﻨﺎل ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ آرﻳﺘﻤﻲ و ﺑﻠﻮك‬

‫ﻧﻔﺮ )‪ (%94/3‬ﻧﻔﺲ ﺗﻨﮕﻲ ﻣﻮﻗﻊ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻳﺎ ﻣﺤﺪودﻳﺘﻲ در اﻧﺠﺎم‬

‫ﻛﺎﻣﻞ دﻫﻠﻴﺰي ﺑﻄﻨﻲ دوﻣﻴﻦ آرﻳﺘﻤﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺲ از زﻧﻴﻨﮓ دﻳﺪه ﺷﺪ و‬

‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي روزاﻧﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و در ﻓﺎﻧﻜﺸﻨﺎل ﻛﻼس ﻳﻚ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬

‫ﻟﺬا ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻞ ﺑﺎﻟﻘﻮه اﻳﺠﺎد آرﻳﺘﻤﻲ و ﻛﺎﻫﺶ رﻳﺘﻢ ﺳﻴﻨﻮﺳﻲ ﺑﻪ‬

‫و ﻓﻘﻂ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ )‪ (%5/6‬از آنﻫﺎ ﻧﻔﺲ ﺗﻨﮕﻲ ﻣﻮﻗﻊ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬در‬

‫ﻣﺮور زﻣﺎن ﻻزم اﺳﺖ ﺟﺰﺋﻴﺎت دﻗﻴﻖﺗﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ اﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻲ ﻗﻠﺐ‬

‫‪(Hospital for sick‬‬

‫از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻟﻜﺘﺮوﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژي آﺷﻜﺎر ﺷﻮد و ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﻚ‬

‫)‪ children‬اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ‪ 54‬ﺑﻴﻤﺎر ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ زﻧﻴﻨﮓ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﺰان‬

‫اﻟﻜﺘﺮوﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﺳﺎده اﻛﺘﻔﺎ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦﻛﻪ ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ‬

‫ﻣﺮگ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ در آنﻫﺎ دو ﻧﻔﺮ )‪ (%3/7‬ﺑﻮد و ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﻣﻌﺎدل ‪ %9/2‬در‬

‫زﻧﻴﻨﮓ و ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺴﻴﺮ ورﻳﺪﻫﺎي رﻳﻮي و ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ اﺣﺘﻤﺎل ﺗﻨﮕﻲ ﻳﺎ‬

‫‪10‬‬

‫اﻧﺴﺪاد در اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮﻫﺎ وﺟﻮد دارد وﺟﻮد ﻛﻼﺗﺮالﻫﺎي ﺑﺮوﻧﺶ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ‬

‫از اﻃﻼﻋﺎت آﻣﺎري ﻓﻮق ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺘﻨﺒﺎط ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﻴﺰان ﻣﺮگ زودرس‬

‫زﻣﻴﻨﻪ ﺧﻮنرﻳﺰي راهﻫﺎي ﻫﻮاﻳﻲ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﻮده و وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻴﻤﺎر را‬

‫ﺑﻪدﻧﺒﺎل زﻧﻴﻨﮓ در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﺮاﻛﺰ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺟﺮاﺣﻲ ﻗﻠﺐ ﺗﺎ ﺣﺪودي‬

‫ﺑﺪﺗﺮ ﻛﻨﺪ ﻟﺬا ﺑﺴﺘﻦ اﻳﻦ ﻛﻼﺗﺮالﻫﺎ از ﻃﺮﻳﻖ آﻧﮋﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ وﻟﻲ در ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ ﻓﺎز اﺑﺘﺪاﻳﻲ ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ را ﭘﺸﺖ‬

‫زﻧﻴﻨﮓ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮد ﺑﻴﻤﺎر ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﮕﻲ ﻳﺎ اﻧﺴﺪاد‬

‫ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ و ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ‪ Late‬رﺳﻴﺪهاﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ در ﻳﻚ ﻣﻮرد ﻣﺮگ‬

‫ﻣﺴﻴﺮ زﻧﻴﻨﮓ ﻳﻜﻲ از ﻋﻮارض ﺑﺎﻟﻘﻮه ﻋﻤﻞ اﺳﺖ و ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﺗﺮاﻧﺲ ﻛﺎﺗﺘﺮ‬

‫دﻳﺮرس اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺮاﻛﺰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در‬

‫ﻳﺎ ﺑﺎزﺑﻴﻨﻲ ﻣﺠﺪد ﻣﺴﻴﺮ زﻧﻴﻨﮓ از ﻃﺮﻳﻖ ﺟﺮاﺣﻲ در ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻮارد‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ ‪ %75/5‬ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ اﻛﻮﻛﺎردﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﺷﺪه و ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺪت‬

‫ﻧﺠﺎتدﻫﻨﺪه ﺟﺎن ﺑﻴﻤﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻻزم اﺳﺖ ﮔﺎمﻫﺎﻳﻲ در اﻳﻦ‬

‫ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﭘﻴﺲﻣﻴﻜﺮ ﻧﻴﺎز ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮد‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ ﻣﻴﺰان ﺑﻘﺎ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي ﻛﻪ در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻛﻮدﻛﺎن ﻟﻨﺪن‬

‫ﻃﻲ ﻣﺪت ﭘﻲﮔﻴﺮي ﻓﻮت ﻧﻤﻮدﻧﺪ و ﻣﺪت ﭘﻲﮔﻴﺮي ﻫﺸﺖ ﺳﺎل ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﺷﺎه ﻣﺤﻤﺪي و ﻫﻤﻜﺎران‬ ‫اﻛﺒﺮ‬al. Shahmohammadi A. et

294

‫ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ راﺳﺘﺸﺎن ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل اﺳﺖ )ﺑﺎﻻي ﻣﻨﻬﺎي ﺳﻪ اﻧﺤﺮاف‬

‫( ﻃﻲ ﻣﺪت ﭘﻲﮔﻴﺮي ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ‬%75/5) ‫ اﻛﺜﺮ ﺑﻴﻤﺎران‬.‫زﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮد‬

‫ ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠﻲ اﻛﺜﺮ ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ‬.(‫ﻣﻌﻴﺎر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﺳﻦ ﻛﻮدك‬

‫درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ آن در ﺣﺪ ﺟﺰﻳﻲ ﺑﻮده و ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ‬

‫ ﻣﺤﺪودﻳﺘﻲ در‬.‫ﻣﺮﺣﻠﻪ اﺑﺘﺪاﻳﻲ ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ‬

‫ ﻣﻮارد دﻳﺪه ﺷﺪه و ﻋﻠﻲرﻏﻢ‬%5/7 ‫ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ درﻳﭽﻪ ﺳﻪﻟﺘﻲ ﻓﻘﻂ در‬

‫ آنﻫﺎ در ﻓﺎﻧﻜﺸﻨﺎل ﻛﻼس‬%94/3 ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي روزاﻧﻪ ﺧﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ و‬

‫اﻳﻦﻛﻪ ﺑﻄﻦ راﺳﺖ ﺑﻄﻦ ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺧﻮاﻫﺪ داد وﻟﻲ اﺧﺘﻼل‬

‫ﻳﻚ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻲ از ﭘﻴﺶآﮔﻬﻲ اﻣﻴﺪوار ﻛﻨﻨﺪهاي ﺑﺮاي اﻳﻦ‬

‫ ﺑﻴﻤﺎران ﭘﺲ از ﻳﻚﺳﺎل‬%5/7 ‫ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺳﻴﺴﺘﻮﻟﻴﻚ ﺑﻄﻦ راﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ در‬

.‫ﺑﻴﻤﺎران اﺳﺖ‬

‫( ﻋﻤﻠﻜﺮد‬%94/3) ‫ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه اﺳﺖ ﺑﻪﻋﺒﺎرﺗﻲ اﻛﺜﺮ ﺑﻴﻤﺎران‬

1. Wernovsky G. Transposition of the great arteries. In: Allen H, Driscoll D, Shaddy R, Feltes T, editors. Moss and Adams' Heart Disease in Infants, Children, and Adolescents. 7th ed. Philadelphia, PA: Lippincott Williams and Wilkins; 2008. p. 1038-86. 2. Senning A. Surgical correction of transposition of the great vessels. Surgery 1959;45:966-75. 3. Mustard WT. Successful two-stage correction of transposition of the great vessels. Surgery 1964;55:469-72. 4. Koestenberger M, Ravekes W, Everett AD, Stueger HP, Heinzl B, Gamillscheg A, et al. Right ventricular function in infants, children and adolescents: reference values of the tricuspid annular plane systolic excursion (TAPSE) in 640 healthy patients and calculation of z score values. J Am Soc Echocardiogr 2009;22(6):715-9. 5. Dihmis WC, Hutter JA, Joffe HS, Dhasmana JP, Jordan SC, Wisheart JD. Medium-term clinical results after the Senning procedure with haemodynamic and angiographic evaluation of the venous pathways. Br Heart J 1993;69(5):436-41. 6. Sarkar D, Bull C, Yates R, Wright D, Cullen S, Gewillig M, et al. Comparison of long-term outcomes of atrial repair of simple

transposition with implications for a late arterial switch strategy. Circulation 1999;100(19 Suppl):II176-81. 7. Merrill WH, Stewart JR, Hammon JW, Johns JA, Bender HW. The Senning operation for complete transposition: mid-term physiologic, electrophysiologic, and functional results. Cardiol Young 1991;1(1):80-3. 8. Walker WE, Gross DM, Fisher DJ, Weiland AP. Early elective senning repair: optimal operative strategy for simple transposition of the great arteries. Tex Heart Inst J 1984;11(3):286-9. 9. Burkhart HM, Dearani JA, Williams WG, Puga FJ, Mair DD, Ashburn DA, et al. Late results of palliative atrial switch for transposition, ventricular septal defect, and pulmonary vascular obstructive disease. Ann Thorac Surg 2004;77(2):464-8; discussion 468-9. 10. Deanfield J, Camm J, Macartney F, Cartwright T, Douglas J, Drew J, et al. Arrhythmia and late mortality after Mustard and Senning operation for transposition of the great arteries. An eight-year prospective study. J Thorac Cardiovasc Surg 1988;96(4):569-76.

References

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

Tehran University Medical Journal; Vol. 69, No. 5, August 2011: 289-295

One-year outcome of Senning operation in children with transposition of the great vessels

Abstract Akbar Shahmohammadi MD. Hojat Mortezaian MD. Mohammad Reza Alipour MD.* Department of Cardiology, Shahid Rejaee Hospital, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

Received: April 11, 2011 Accepted: May 24, 2011

Background: Nowadays, the treatment of choice for anatomical correction of transposition of great arteries is arterial switch but some children are not good candidates for this operation. In these cases atrial switch or Senning procedure is an accepted method, thus outcome of this procedure needs to be better delineated. Methods: This prospective study included 65 patients that underwent Senning operation in Shahid Rajaee Hospital in Tehran, Iran from 2002 to 2009 and were followed-up for one year. Results: The early and late mortality rates were 16.9% and 1.5%, respectively. 51.8% of early deaths were due to simple Senning procedure, 38.9% due to a Senning with the closure of ventricular septal defect, with or without the repair of pulmonary artery stenosis, 9.3% related to palliative Senning and one late death due to simple Senning. The most common arrhythmia was accelerated junctional rhythm (18.5%). 15% of cases had Senning pathway obstruction and 1.7% had baffle leaks. Regardless of the mortalities, three patients (5.7%) had significant tricuspid regurgitation. Right ventricular systolic dysfunction was found in 13.3% of the cases, primarily in Senning with ventricular septal defect closure (37.5%). One case (1.9%) had visible cyanosis and three (5.7%) had exertional dyspnea but 94.3% of cases remained in functional class I. Conclusion: Since the majority of deaths following Senning procedure occur during the first month, especially on the second day post-operatively, assiduity during early post-operative period is crucial. Tricuspid regurgitation or right ventricular systolic dysfunction was not detected in most patients, suggesting optimistic prognosis for these patients. Keywords: Atrial switch, Senning procedure, transposition of the great arteries.

* Corresponding author: Dept. of Cardiology, Shahid Rejaee Hospital, Physition Building, Unit 20, Niayesh St., Tehran, Iran. Tel: +98-935-1756186 email: dralipour53@yahoo.com

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

‫‪301 ،1390‬‬ ‫ﻣﺮداد‬ ‫ﺷﻤﺎره ‪،5‬‬ ‫ﺟﺮاﺣﻲ‪، 69‬‬ ‫ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره‬ ‫ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜ‬ ‫اﺳﻜﻮﻟﻴﻮزداﻧﺸﮕﺎه‬ ‫ﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪،‬‬ ‫‪296‬آن‬ ‫ﺟﺮاﺣﻲ‪ -‬ﺑﺮ‬ ‫ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻧﻮع‬ ‫ﻓﻘﺮات و‬ ‫ﺳﺘﻮن‬ ‫ﻲ ﻗﺒﻞ از‬ ‫ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن‬ ‫اﻳﺪﻳﻮﭘﺎﺗﻴﻚ‬ ‫داﻧﺸﻜدر‬ ‫ﻣﺠﻠﻪرﻳﻮي‬ ‫ﻋﻤﻠﻜﺮد‬

‫ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي در اﺳﻜﻮﻟﻴﻮز اﻳﺪﻳﻮﭘﺎﺗﻴﻚ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات و ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻧﻮع ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﺮ آن‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ 1390/03/18 :‬ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺬﻳﺮش‪1390/04/13 :‬‬

‫ﭼﻜﻴﺪه‬

‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻋﺎﻣﺮي ﻣﻬﺎﺑﺎدي‬

‫زﻣﻴﻨﻪ و ﻫﺪف‪ :‬اﺳﻜﻮﻟﻴﻮز ﻳﻜﻲ از ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ دﻓﻮرﻣﻴﺘﻲﻫﺎي ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻮﺟﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي‬

‫*‬

‫اﻳﻤﺎن ﻗﻤﺎﺷﻲ‬

‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در ﻣﻮرد ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﭘﺲ از اﺻﻼح ﺟﺮاﺣﻲ در اﺳﻜﻮﻟﻴﻮز اﻳﺪﻳﻮﭘﺎﺗﻴﻚ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن اﺧﺘﻼف ﻧﻈﺮ‬

‫ﻣﺴﻌﻮد ﻣﻴﺮزاده ﺟﻮاﻫﺮي‬

‫وﺟﻮد دارد‪ .‬ﻫﺪف از اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮات رﻳﻮي ﭘﺲ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮع ﺟﺮاﺣﻲ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه در‬

‫ﻓﺮﺷﺎد ﻧﻴﻜﻮﻳﻲ‬

‫اﺳﻜﻮﻟﻴﻮز اﻳﺪﻳﻮﭘﺎﺗﻴﻚ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﺑﻮد‪ .‬روش ﺑﺮرﺳﻲ‪ 65 :‬ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ اﺳﻜﻮﻟﻴﻮز اﻳﺪﻳﻮﭘﺎﺗﻴﻚ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﻛﻪ در‬ ‫ﮔﺮوه ارﺗﻮﭘﺪي‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪،‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺷﻔﺎ ﻳﺤﻴﺎﻳﻴﺎن از ﺳﺎل ‪ 1376‬ﺗﺎ ‪ 1386‬ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ اﺻﻼﺣﻲ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و‬

‫ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪.‬‬

‫اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آزﻣﻮن ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﻗﺒﻞ از اﻧﺠﺎم ﺟﺮاﺣﻲ آنﻫﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮد‪ ،‬وارد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺮ‬ ‫اﺳﺎس ﻧﻮع ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻪ ﺳﻪ ﮔﺮوه ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﮔﺮوه اول ﺷﺎﻣﻞ ‪ 25‬ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎ ﻓﻴﻮژن ﺧﻠﻔﻲ )‪ ،(PSF‬ﮔﺮوه دوم ﺷﺎﻣﻞ ‪29‬‬ ‫ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎ ﻓﻴﻮژن ﻗﺪاﻣﻲ و ﺧﻠﻔﻲ ﺗﻮام )‪ (ASF+PSF‬و ﮔﺮوه ﺳﻮم ﺷﺎﻣﻞ ‪ 10‬ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎ ﻓﻴﻮژن ﺧﻠﻔﻲ ﺑﻪﻋﻼوه ﺗﻮراﻛﻮﭘﻼﺳﺘﻲ‬ ‫)‪ (PSF+Thoracoplasty‬ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﻣﻄﻠﻖ و درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﺷﺪه ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺣﺪاﻛﺜﺮ )‪ (FVC‬و ﺣﺠﻢ ﺑﺎزدﻣﻲ ﺛﺎﻧﻴﻪ‬ ‫اول‬

‫)‪(FEV 1‬‬

‫ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ و در آﺧﺮﻳﻦ ﭘﻲﮔﻴﺮي ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺷﺪﻧﺪ و راﺑﻄﻪ آنﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﻮع ﺟﺮاﺣﻲ‪ ،‬ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫ﺷﺪ‪ .‬ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‪ :‬ﻫﻴﭻ راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﻴﻦ ﻧﻮع ﺟﺮاﺣﻲ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه و ﻣﻴﺰان ﺗﻐﻴﻴﺮات آزﻣﻮن ﻋﻤﻠﻜﺮدي رﻳﻮي وﺟﻮد‬ ‫ﻧﺪاﺷﺖ )‪ .(P>0/05‬ﻣﻴﺰان‬

‫‪FVC‬‬

‫و‬

‫‪FEV1‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎران ﭘﺲ از ﺳﭙﺮي ﺷﺪن ﺣﺪاﻗﻞ دو ﺳﺎل از زﻣﺎن ﺟﺮاﺣﻲ در ﮔﺮوهﻫﺎي‬

‫ﺑﻴﻤﺎران ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻘﺎدﻳﺮ ‪ FVC‬و ‪ FEV1‬ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي‪ :‬ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ ﺣﺪاﻗﻞ دو ﺳﺎل از زﻣﺎن ﺟﺮاﺣﻲ‬ ‫*ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺴﺌﻮل‪ :‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﻣﻴﺪان ﺑﻬﺎرﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺷﻔﺎ‬ ‫ﻳﺤﻴﺎﻳﻴﺎن‪ ،‬ﮔﺮوه ارﺗﻮﭘﺪي‬

‫ﺑﻴﻦ روشﻫﺎي ﺟﺮاﺣﻲ از ﻧﻈﺮ ﻧﺘﺎﻳﺞ آزﻣﻮن ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫ﺗﻠﻔﻦ‪021-33542022 :‬‬

‫‪email: imanqomashi@yahoo.com‬‬

‫ﻛﻠﻤﺎت ﻛﻠﻴﺪي‪ :‬ﺗﺴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي‪ ،‬اﺳﻜﻮﻟﻴﻮز اﻳﺪﻳﻮﭘﺎﺗﻴﻚ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن‪ ،‬اﺳﻜﻮﻟﻴﻮز‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬

‫)‪(AIS‬‬

‫اﺳﻜﻮﻟﻴﻮز )‪ (Scoliosis‬ﻳﻜﻲ از ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ دﻓﻮرﻣﻴﺘﻲﻫﺎي ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ 1.‬دﻓﻮرﻣﻴﺘﻲ اﺳﻜﻮﻟﻴﻮﺗﻴﻚ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﺑﻪﺻﻮرت ﺧﻢ ﺷﺪن‬

‫ﻧﺸﺎن دادهاﻧﺪ‪ .‬ﻫﺪف ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮع‬

‫ﺟﺮاﺣﻲ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه‪ ،‬ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي را ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از اﻧﺠﺎم‬ ‫ﺟﺮاﺣﻲ در ﻣﺒﺘﻼﻳﺎن ﺑﻪ اﺳﻜﻮﻟﻴﻮز اﻳﺪﻳﻮﭘﺎﺗﻴﻚ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺎﻧﺒﻲ )‪ (Lateral flexion‬و ﭼﺮﺧﺶ )‪ (Rotation‬ﻣﻬﺮهﻫﺎي درﮔﻴﺮ و‬ ‫دﻧﺪهﻫﺎي ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ آنﻫﺎ دور ﻳﻚ ﻣﺤﻮر ﻋﻤﻮدي ﺑﺎﻋﺚ ﺳﻔﺘﻲ‬

‫روش ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫)‪ (Stiffness‬ﻗﻔﺴﻪﺳﻴﻨﻪ‪ ،‬ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺮﻛﺎت ﻫﻤﻲ دﻳﺎﻓﺮاﮔﻢ‪ ،‬ﺗﻮزﻳﻊ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ‬

‫ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻮﻫﻮرت )‪ (Cohort‬ﭘﺮوﻧﺪه ﺗﻤﺎم ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ‬

‫ﻫﻮاي دﻣﻲ ﺑﻪﺳﻤﺖ ﻣﻘﻌﺮ )‪ (Concave‬و ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي‬ ‫‪2-4‬‬

‫ﺑﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ‬

‫‪AIS‬‬

‫در ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻣﺎﻧﻲ ‪ 1376‬ﺗﺎ ‪ 1386‬در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺷﻔﺎ‬

‫در ﻣﻮرد اﺛﺮ اﺻﻼح ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﺮ روي ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي‬

‫ﻳﺤﻴﺎﻳﻴﺎن )ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان( ﺗﺤﺖ ﺟﺮاﺣﻲ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬

‫اﺧﺘﻼف ﻧﻈﺮ وﺟﻮد دارد‪ ،‬و ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ در ﻣﻮرد‬

‫اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻴﻤﺎران درﻣﺎنﺷﺪه در ﺳﺎل ‪ 1386‬ﺑﻪﺻﻮرت آﻳﻨﺪهﻧﮕﺮ و‬

‫ﻣﻘﺎدﻳﺮ آزﻣﻮن ﻋﻤﻠﻜﺮد‬

‫ﺑﻴﻤﺎران درﻣﺎنﺷﺪه در ﺳﺎلﻫﺎي ‪ 1376‬ﺗﺎ ‪ 1385‬ﺑﻪﺻﻮرت ﮔﺬﺷﺘﻪﻧﮕﺮ‬

‫رﻳﻮي ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﺟﺮاﺣﻲ اﺻﻼﺣﻲ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات در ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز‬

‫‪Adolescent Idiopathic Scoliosis‬‬

‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ )ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺮﮔﻪ ﮔﺰارش آزﻣﻮن ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي(‬

‫ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﻛﺎﻫﺶ‪،‬‬

‫‪5-8‬‬

‫‪9-13‬‬

‫ﻋﺪم ﺗﻐﻴﻴﺮ‬

‫و ﻳﺎ اﻓﺰاﻳﺶ‬

‫اﺳﻜﻮﻟﻴـﻮز اﻳﺪﻳـﻮﭘﺎﺗﻴﻚ ﻧﻮﺟـﻮاﻧﺎن‬

‫‪14-16‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻋﺎﻣﺮي ﻣﻬﺎﺑﺎدي و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫را داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﻲ وﺿﻌﻴﺖ ﭘﺲ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻪ‬

‫‪297‬‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ وﺿﻌﻴﺖ ﺗﺴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از اﻧﺠﺎم ﺟﺮاﺣﻲ‪ :‬از‬ ‫‪PFT‬‬

‫درﻣﺎﻧﮕﺎه دﻋﻮت ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در زﻣﺎن ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺗﺴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد‬

‫‪ 16‬ﻧﻔﺮي )‪ (%24/6‬ﻛﻪ‬

‫رﻳﻮي و رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم ﺑﻴﻤﺎران درﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺪ و‬

‫ﺟﺮاﺣﻲ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ )‪ PFT (%6/2‬ﻧﺮﻣﺎل‪ 11 ،‬ﻧﻔﺮ )‪ PFT (%16/9‬ﺑﺎ اﺧﺘﻼل‬

‫اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي و ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻴﻚ آنﻫﺎ‬

‫ﺧﻔﻴﻒ و ﻳﻚ ﻧﻔﺮ )‪(%1/5‬‬

‫ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺣﻴﺎﺗﻲ )‪ Forced Vital Capacity (FVC‬و ﺣﺠﻢ‬

‫)‪ (%38/5‬ﻛﻪ‬

‫‪PFT‬‬

‫ﻧﺮﻣﺎل ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ از‬

‫‪PFT‬‬

‫ﺑﺎ اﺧﺘﻼل ﻣﺘﻮﺳﻂ داﺷﺖ‪ .‬از ‪ 25‬ﻧﻔﺮي‬

‫ﺑﺎ اﺧﺘﻼل ﺧﻔﻴﻒ ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ از‬

‫ﺑﺎزدﻣﻲ ﺛﺎﻧﻴﻪ اول )‪ ،(FEV1‬زاوﻳﻪ ﻗﻮس )‪ ،(Cobb angle‬ﺗﻌﺪاد ﻣﻬﺮهﻫﺎي‬

‫ﺟﺮاﺣﻲ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ )‪(%9/2‬‬

‫‪PFT‬‬

‫ﻧﺮﻣﺎل‪ 9 ،‬ﻧﻔﺮ )‪(%13/8‬‬

‫داﺧﻞ ﻗﻮس اﺻﻠﻲ )‪ ،(Major curve‬ﻛﻴﻔﻮز ﺗﻮراﺳﻴﻚ و ﻧﻮع ﻗﻮس )ﺑﺮ‬

‫ﺧﻔﻴﻒ‪ ،‬ﺷﺶ ﻧﻔﺮ )‪(%9/2‬‬

‫‪PFT‬‬

‫ﺑﺎ اﺧﺘﻼل ﻣﺘﻮﺳﻂ و ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ )‪(%6/2‬‬

‫اﺳﺎس ﺗﻘﺴﻴﻢﺑﻨﺪي ‪ (Lenke‬ﺑﻪﻋﻨﻮان اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭘﻲﮔﻴﺮي‬

‫‪ PFT‬ﺑﺎ اﺧﺘﻼل ﺷﺪﻳﺪ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬از ‪ 20‬ﻧﻔﺮي )‪ (%30/8‬ﻛﻪ ‪ PFT‬ﺑﺎ اﺧﺘﻼل‬

‫ﻧﻬﺎﻳﻲ‪ ،‬در ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺛﺒﺖ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬در ﻧﻬﺎﻳﺖ ‪ 65‬ﺑﻴﻤﺎر وارد اﻳﻦ‬

‫‪PFT‬‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻮع ﺟﺮاﺣﻲ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه روي آنﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻪ‬ ‫ﮔﺮوه ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ‪ :‬ﮔﺮوه اول ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ ﻓﻴﻮژن ﺧﻠﻔﻲ‬

‫‪Posterior‬‬

‫)‪ Spinal Fusion (PSF‬ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ‪ 26‬ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺮوه دوم ﺑﻴﻤﺎران‬ ‫ﺑﺎ ﻓﻴﻮژن ﺧﻠﻔﻲ و ﻗﺪاﻣﻲ‬

‫)‪(ASF+PSF) Anterior Spinal Fusion (ASF‬‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ‪ 29‬ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺮوه ﺳﻮم ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ ﻓﻴﻮژن ﺧﻠﻔﻲ و‬

‫‪PFT‬‬

‫ﺑﺎ اﺧﺘﻼل‬

‫ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ )‪(%4/6‬‬ ‫ﻧﺮﻣﺎل‪ ،‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ )‪(%4/6‬‬

‫‪PFT‬‬

‫ﺑﺎ اﺧﺘﻼل ﺧﻔﻴﻒ‪ 9 ،‬ﻧﻔﺮ )‪(%13/8‬‬

‫اﺧﺘﻼل ﻣﺘﻮﺳﻂ و ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ )‪(%7/7‬‬ ‫ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮي )‪ (%6/2‬ﻛﻪ‬

‫‪PFT‬‬

‫ﺑﺎ‬

‫ﺑﺎ اﺧﺘﻼل ﺷﺪﻳﺪ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬از‬

‫ﺑﺎ اﺧﺘﻼل ﺷﺪﻳﺪ ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪،‬‬

‫ﭘﺲ از ﺟﺮاﺣﻲ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ )‪(%1/5‬‬

‫‪PFT‬‬

‫ﻧﺮﻣﺎل و ﺳﻪ ﻧﻔﺮ )‪(%4/6‬‬

‫‪PFT‬‬

‫ﺑﺎ‬

‫اﺧﺘﻼل ﺷﺪﻳﺪ داﺷﺘﻨﺪ )ﺟﺪول ‪.(1‬‬

‫ﺑﺮداﺷﺘﻦ دﻧﺪه )‪ (PSF+Thoracoplasty‬ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ‪ 10‬ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ ﮔﺮوهﻫﺎي ﻧﻮع ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻴﻤﺎران‪ :‬ﮔﺮوه ‪ ،(PSF) :1‬در اﻳﻦ ﮔﺮوه‬

‫آنﻫﺎ و‬

‫‪ 26‬ﺑﻴﻤﺎر وﺟﻮد داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺳﻦ آنﻫﺎ ‪ 16/4±2/3‬ﺳﺎل و‬

‫ﺑﻪﺻﻮرت زﻳﺮ‬

‫ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻣﺪت ﭘﻲﮔﻴﺮي آنﻫﺎ ‪ 3/5‬ﺳﺎل )‪ (2-10‬ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻣﻘﺪار‬

‫وﺿﻌﻴﺖ ﺗﻨﻔﺴﻲ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي‬ ‫ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺣﺪاﻛﺜﺮ‬

‫)‪(FVC‬‬

‫)‪(PFT‬‬

‫)‪(FVC‬‬

‫ﺗﻘﺴﻴﻢﺑﻨﺪي ﺷﺪ‪ :‬ﻧﺮﻣﺎل‪ ،FVC>%80 :‬اﺧﺘﻼل ﺧﻔﻴﻒ‪،%65<FVC<%80 :‬‬

‫ﻣﻄﻠﻖ و درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺣﺪاﻛﺜﺮ‬

‫اﺧﺘﻼل ﻣﺘﻮﺳﻂ‪ ،%50<FVC<%65 :‬اﺧﺘﻼل ﺷﺪﻳﺪ‪ .FVC<%50 :‬دادهﻫﺎ ﺑﺎ‬

‫از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ (1/6-3/1) 2/4L‬و ‪ (45-102) %71/9‬و ﺑﻌﺪ از‬

‫ﻛﻤﻚ ﻧﺮماﻓﺰار ‪ SPSS‬وﻳﺮاﺳﺖ ‪ 18‬ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و‬

‫ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ (1/44-4) 2/6L‬و ‪ (43-91) %71/4‬ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ‬

‫از آزﻣﻮن آﻧﺎﻟﻴﺰ وارﻳﺎﻧﺲ و ﺿﺮﻳﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﭘﻴﺮﺳﻮن ﺑﺮاي ﺑﻪدﺳﺖ‬

‫ﻣﻘﺪار ﻣﻄﻠﻖ و درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه ﺣﺠﻢ ﺑﺎزدﻣﻲ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ اول‬

‫)‪(FEV1‬‬

‫آوردن ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﻬﺎﻳﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻘﺎدﻳﺮ ‪ P<0/05‬ﻣﻌﻨﻲدار ﺗﻠﻘﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫آنﻫﺎ ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ (1/3-3) 2/2L‬و ‪ (46-111) %76/8‬و‬

‫آنﻫﺎ ﻗﺒﻞ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ (1/2-4/3) 2/4L‬و ‪ (36-105) %75/8‬ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‬

‫ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻴﺰان ﻣﻄﻠﻖ ‪ FVC‬و ‪ FEV1‬ﭘﺲ از ﺟﺮاﺣﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪﻗﺒﻞ اﻓﺰاﻳﺶ و‬

‫از ‪ 65‬ﺑﻴﻤﺎر وارد ﺷﺪه در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‪ 52 ،‬ﻧﻔﺮ دﺧﺘﺮ )‪ (%80‬و ‪ 13‬ﻧﻔﺮ ﭘﺴﺮ‬

‫درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه ‪ FVC‬و ‪ FEV1‬ﻛﺎﻫﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد وﻟﻲ اﻳﻦ ﻣﻴﺰان‬

‫)‪ (%20‬ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺳﻨﻲ آنﻫﺎ در زﻣﺎن ﺟﺮاﺣﻲ ‪ 16/4±2/7‬ﺳﺎل )از‬

‫ﺗﻔﺎوت از ﻧﻈﺮ آﻣﺎري ﻣﻌﻨﻲدار ﻧﺒﻮد )ﺟﺪول ‪.(2‬‬

‫‪ 11‬ﺗﺎ ‪ 23‬ﺳﺎل( و ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ زﻣﺎن ﭘﻲﮔﻴﺮي آنﻫﺎ ‪ 3/4±2/2‬ﺳﺎل )از دو ﺗﺎ‬

‫ﮔﺮوه ‪ ،(ASF+PSF) :2‬در اﻳﻦ ﮔﺮوه ‪ 29‬ﺑﻴﻤﺎر وﺟﻮد داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ‬

‫‪ 10‬ﺳﺎل( ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮ اﺳﺎس روش ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪي ‪ 30 ،Lenke‬ﺑﻴﻤﺎر )‪(%46/2‬‬

‫ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺳﻦ آنﻫﺎ ‪ 16/2±3‬ﺳﺎل و ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻣﺪت ﭘﻲﮔﻴﺮي آنﻫﺎ ‪3/4‬‬

‫ﻗﻮس ﻧﻮع ﻳﻚ )‪ ،(Main thoracic‬دو ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%3/1‬ﻗﻮس ﻧﻮع دو‬

‫ﺳﺎل )‪ (2-10‬ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻣﻘﺪار ﻣﻄﻠﻖ و درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه ﻇﺮﻓﻴﺖ‬

‫‪(Double‬‬

‫ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ (1/4-3/9) 2/5L‬و‬

‫)‪ 19 ،(Double thoracic‬ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%29/2‬ﻗﻮس ﻧﻮع ‪3‬‬

‫ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺣﺪاﻛﺜﺮ‬

‫)‪(FVC‬‬

‫)‪ ،major‬ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%1/5‬ﻗﻮس ﻧﻮع ﭼﻬﺎر )‪ ،(Triple major‬ﻫﺸﺖ‬

‫‪ (46-103) %71‬و ﺑﻌﺪ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ (0/9-3/9) 2/6L‬و ‪%66/6‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%12/3‬ﻗﻮس ﻧﻮع ﭘﻨﺞ )‪ ،(Thoracolumbar/lumbar‬و ﭘﻨﺞ‬

‫)‪ (30-100‬ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻣﻘﺪار ﻣﻄﻠﻖ و درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه ﺣﺠﻢ‬

‫‪(Thoracolumbar/lumbar and‬‬

‫ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪(1/2-3/5) 2/2L‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%7/7‬ﻗﻮس ﻧﻮع ﺷﺶ‬ ‫)‪ thoracic‬داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎزدﻣﻲ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ اول‬

‫)‪(FEV1‬‬

‫و ‪ (41-108) %76/8‬و ﺑﻌـﺪ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ (0/8-3/7) 12/3L‬و‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫‪298‬‬

‫ﺟﺪول‪ :1-‬ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻴﻤﺎران از ﻧﻈﺮ ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪي ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﺟﺮاﺣﻲ‬ ‫ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪي وﺿﻌﻴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي )ﺑﻌﺪ از ﺟﺮاﺣﻲ(‬

‫ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪي وﺿﻌﻴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد‬

‫ﻧﺮﻣﺎل‬

‫اﺧﺘﻼل ﺧﻔﻴﻒ‬

‫اﺧﺘﻼل ﻣﺘﻮﺳﻂ‬

‫اﺧﺘﻼل ﺷﺪﻳﺪ‬

‫‪4‬‬

‫‪11‬‬

‫‪1‬‬

‫‪0‬‬

‫‪16‬‬

‫‪%6/2‬‬

‫‪%16/9‬‬

‫‪%1/5‬‬

‫‪%0‬‬

‫‪%24/6‬‬

‫‪6‬‬

‫‪9‬‬

‫‪6‬‬

‫‪4‬‬

‫‪25‬‬

‫‪%9/2‬‬

‫‪%13/8‬‬

‫‪%9/2‬‬

‫‪%6/2‬‬

‫‪%38/5‬‬

‫‪3‬‬

‫‪9‬‬

‫‪5‬‬

‫‪20‬‬

‫‪%4/6‬‬

‫‪%13/8‬‬

‫‪%7/7‬‬

‫‪%30/8‬‬

‫‪1‬‬

‫‪0‬‬

‫‪3‬‬

‫‪4‬‬

‫‪%1/5‬‬

‫‪%0‬‬

‫‪%4/6‬‬

‫‪%6/2‬‬

‫‪14‬‬

‫‪23‬‬

‫‪16‬‬

‫‪12‬‬

‫‪65‬‬

‫‪%21/5‬‬

‫‪%35/4‬‬

‫‪%24/6‬‬

‫‪%18/5‬‬

‫‪%100/0‬‬

‫ﺗﻌﺪاد‬

‫رﻳﻮي )ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ(‬

‫درﺻﺪ از ﻛﻞ‬ ‫اﺧﺘﻼل ﺧﻔﻴﻒ‬

‫ﺗﻌﺪاد‬ ‫درﺻﺪ از ﻛﻞ‬

‫اﺧﺘﻼل ﻣﺘﻮﺳﻂ‬

‫ﺗﻌﺪاد‬ ‫درﺻﺪ از ﻛﻞ‬

‫اﺧﺘﻼل ﺷﺪﻳﺪ‬

‫ﺗﻌﺪاد‬ ‫درﺻﺪ از ﻛﻞ‬

‫ﻣﺠﻤﻮع‬

‫ﺗﻌﺪاد‬ ‫درﺻﺪ از ﻛﻞ‬

‫ﻣﺠﻤﻮع‬

‫ﺟﺪول‪ :2-‬آزﻣﻮن آﻧﺎﻟﻴﺰ وارﻳﺎﻧﺲ ﺟﻬﺖ ﺑﺮرﺳﻲ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻧﻮع ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺗﺴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺗﻨﻔﺴﻲ‬ ‫ﮔﺮوه ﺑﻴﻤﺎران‬ ‫ﻣﻘﺪار ﻣﻄﻠﻖ‬

‫‪FVC‬‬

‫درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه‬

‫ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﺟﺮاﺣﻲ‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮات‬

‫)ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ‪ ±‬اﻧﺤﺮافﻣﻌﻴﺎر(‬

‫‪2/4 ±0/5‬‬

‫‪2/6 ±0/6‬‬

‫‪-0/14 ±0/5‬‬

‫ﻓﻴﻮژن ﺧﻠﻔﻲ‬

‫‪FVC‬‬

‫ﻓﻴﻮژن ﻗﺪاﻣﻲ و ﺧﻠﻔﻲ‬

‫‪2/5 ±0/7‬‬

‫‪2/6 ±0/8‬‬

‫‪0/12 ±0/6‬‬

‫ﻓﻴﻮژن ﺧﻠﻔﻲ و ﺗﻮراﻛﻮﭘﻼﺳﺘﻲ‬

‫‪1/9 ±0/4‬‬

‫‪1/9 ±0/5‬‬

‫‪-0/04 ±0/3‬‬

‫ﻓﻴﻮژن ﺧﻠﻔﻲ‬

‫‪71/9 ±16‬‬

‫‪71/5 ±14/4‬‬

‫‪0/46 ±17/8‬‬

‫‪71/1 ±14/5‬‬

‫‪66/6 ±16/5‬‬

‫‪4/45 ±16/1‬‬

‫ﻓﻴﻮژن ﺧﻠﻔﻲ و ﺗﻮراﻛﻮﭘﻼﺳﺘﻲ‬

‫‪59 ±12/2‬‬

‫‪54/8 ±14/8‬‬

‫‪4/2 ±9/9‬‬

‫ﻓﻴﻮژن ﺧﻠﻔﻲ‬

‫‪2/2 ±0/5‬‬

‫‪2/4 ±0/5‬‬

‫‪-0/13 ±0/5‬‬

‫ﻓﻴﻮژن ﻗﺪاﻣﻲ و ﺧﻠﻔﻲ‬

‫‪2/2 ±0/5‬‬

‫‪2/3 ±0/7‬‬

‫‪-0/11 ±0/5‬‬

‫ﻓﻴﻮژن ﺧﻠﻔﻲ و ﺗﻮراﻛﻮﭘﻼﺳﺘﻲ‬

‫‪1/7 ±0/4‬‬

‫‪1/7 ±0/5‬‬

‫‪0 ±0/3‬‬

‫ﻓﻴﻮژن ﺧﻠﻔﻲ‬

‫‪76/8 ±17/5‬‬

‫‪75/8 ±15/5‬‬

‫‪1/04 ±20/8‬‬

‫ﻓﻴﻮژن ﻗﺪاﻣﻲ و ﺧﻠﻔﻲ‬

‫‪72/2 ±15/3‬‬

‫‪69/2 ±19/5‬‬

‫‪2/95 ±16/5‬‬

‫ﻓﻴﻮژن ﺧﻠﻔﻲ و ﺗﻮراﻛﻮﭘﻼﺳﺘﻲ‬

‫‪61/7 ±13/4‬‬

‫‪56/5 ±16/4‬‬

‫‪5/2 ±9/3‬‬

‫ﻓﻴﻮژن ﻗﺪاﻣﻲ و ﺧﻠﻔﻲ‬ ‫ﻣﻘﺪار ﻣﻄﻠﻖ‬

‫‪FEV1‬‬

‫درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه‬

‫‪FEV1‬‬

‫‪P‬‬

‫‪0/87‬‬

‫‪0/63‬‬

‫‪0/75‬‬

‫‪0/80‬‬

‫آزﻣﻮن ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده آﻧﺎﻟﻴﺰ وارﻳﺎﻧﺲ و ‪ P<0/05‬ﻣﻌﻨﻲدار ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ (31/4-117) %69‬ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻴﺰان ﻣﻄﻠﻖ و درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه‬

‫‪FVC‬‬

‫و ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﺰان درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه ‪ FEV1‬ﭘﺲ از ﺟﺮاﺣﻲ ﻛﺎﻫﺶ و‬ ‫ﻣﻴﺰان ﻣﻄﻠﻖ‬

‫‪FEV1‬‬

‫اﻓﺰاﻳﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد وﻟﻲ اﻳﻦ ﻣﻴﺰان ﺗﻔﺎوت از ﻧﻈﺮ‬

‫آﻣﺎري ﻣﻌﻨﻲدار ﻧﺒﻮد )ﺟﺪول ‪.(2‬‬ ‫ﮔﺮوه ‪ ،(PSF+Thoracoplasty) :3‬در اﻳﻦ ﮔﺮوه ‪ 10‬ﺑﻴﻤﺎر وﺟﻮد‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺳﻦ آنﻫﺎ ‪ 16/8±3‬ﺳﺎل و ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻣﺪت ﭘﻲﮔﻴﺮي‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫آنﻫﺎ ‪ 2/9‬ﺳﺎل )‪ (2-10‬ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻣﻘﺪار ﻣﻄﻠﻖ و درﺻﺪ‬ ‫ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺣﺪاﻛﺜﺮ‬

‫)‪(FVC‬‬

‫ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ‬

‫‪ (1/4-2/9) 1/9L‬و ‪ (34-80) %59‬و ﺑﻌﺪ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪1/9L‬‬ ‫)‪ (1/4-3/1‬و ‪ (42-81) %54/8‬ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻣﻘﺪار ﻣﻄﻠﻖ و درﺻﺪ‬ ‫ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه ﺣﺠﻢ ﺑﺎزدﻣﻲ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ اول‬

‫)‪(FEV1‬‬

‫ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ‬

‫ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ (1/3-2/6) 1/7L‬و ‪ (47-86) %61/7‬و ﺑﻌﺪ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻪ‬

‫ﻫﻤﻜﺎران‬ ‫ﻋﺎﻣﺮي ﻣﻬﺎﺑﺎدي‬ ‫‪Mahabadi‬و‪Ameri‬‬ ‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ‪E. et‬‬ ‫‪al.‬‬

‫ﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ (1-2/8) 1/7L‬و ‪ (34-83) %65/5‬ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻴﺰان ﻣﻄﻠﻖ‬

‫‪299‬‬

‫‪FVC‬‬

‫ﭘﻲﮔﻴﺮي ﻧﻬﺎﻳﻲ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ اﮔﺮﭼﻪ درﺻﺪ‬

‫ﭘﺲ از ﺟﺮاﺣﻲ اﻓﺰاﻳﺶ وﻟﻲ ﻣﻴﺰان درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه ‪ ،FVC‬ﻣﻴﺰان‬

‫ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه ‪ FVC‬و ‪ FEV1‬در ﭘﻲﮔﻴﺮي ﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻤﺘﺮ از ﻣﻴﺰان ﺑﻪدﺳﺖ‬

‫ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ‬

‫آﻣﺪه در ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﻗﺒﻞ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻮد وﻟﻲ اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲدار ﻧﺒﻮد و‬

‫ﻣﻄﻠﻖ‬

‫‪FEV1‬‬

‫و ﻣﻴﺰان درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه‬

‫‪FEV1‬‬

‫ﺑﺎز ﻫﻢ اﻳﻦ ﻣﻴﺰان ﺗﻔﺎوت از ﻧﻈﺮ آﻣﺎري ﻣﻌﻨﻲدار ﻧﺒﻮد )ﺟﺪول ‪.(2‬‬

‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﻛﺎﻫﺶ در ﻣﻴﺰان ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﭘﺲ از‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ ﺣﺪاﻗﻞ دو ﺳﺎل از اﻧﺠﺎم ﺗﻮراﻛﻮﭘﻼﺳﺘﻲ ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه از‬

‫ﺑﺤﺚ‬

‫ﺗﺴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﺗﺴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﭘﻴﺶ از‬

‫ﭼﻨﺪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﺛﺮ اﭘﺮوچ ﻗﺪاﻣﻲ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات را در ﻛﻮﺗﺎهﻣﺪت و‬

‫ﺟﺮاﺣﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﻲ ﻛﻪ روي ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﺑﻪدﻧﺒﺎل‬

‫ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت روي ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪17-19‬‬

‫‪ Vedantam‬ﻧﺸﺎن‬

‫داد ﻛﻪ در ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت اﭘﺮوچ ﻗﺪاﻣﻲ ﻫﻴﭻ ﺗﺎﺛﻴﺮي روي ﻣﻘﺎدﻳﺮ آزﻣﻮن‬ ‫ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي‬

‫)‪(FEV1, FVC‬‬

‫ﻧﻤﻲﮔﺬارد‪ Graham 18.‬ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫‪ 51‬ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎ ﻓﻴﻮژن ﻗﺪاﻣﻲ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﻧﺸﺎن داد‬

‫ﻛﻪ‪FEV1, FVC‬‬ ‫‪19‬‬

‫ﺑﻪ‬

‫ﺟﺮاﺣﻲ‬

‫‪PSF‬‬

‫اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺘﻐﻴﺮي را ﺑﻪدﻧﺒﺎل داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺮوﻫﻲ از ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺑﻬﺒﻮد در ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﺟﺮاﺣﻲ‪16،‬و‪ 15‬ﻳﻚ‬ ‫‪18‬‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻋﺪم اﻳﺠﺎد ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﺟﺮاﺣﻲ و ﭼﻨﺪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ دﻳﮕﺮ ﻫﻢ‬ ‫‪24‬و‪23‬‬

‫ﻛﺎﻫﺶ در ﻣﻴﺰان ﻣﻘﺎدﻳﺮ آزﻣﻮن ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي را ﻧﺸﺎن دادهاﻧﺪ‪.‬‬

‫در‬

‫‪Kim‬‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻴﭻ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻌﻨﻲداري در ﻣﻴﺰان ﻣﻘﺎدﻳﺮ آزﻣﻮن ﻋﻤﻠﻜﺮد‬

‫ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎران ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻌﻨﻲداري در ﻣﻘﺪار ﻣﻄﻠﻖ ‪ FEV1, FVC‬ﭘﻴﺪا‬

‫رﻳﻮي ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻴﻤﺎران دﻳﺪه ﻧﺸﺪ‪ .‬از ﻧﻘﺎط ﻗﻮت اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬

‫ﻧﻜﺮدﻧﺪ وﻟﻲ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﻲدار در ﻣﻘﺪار درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه ‪ FVC‬ﻧﺸﺎن‬

‫ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﭘﻲﮔﻴﺮي ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻴﻤﺎران )ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ‪ 3/4±2/2‬ﺳﺎل( و‬

‫داد‪ 17.‬ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺪاري ﻛﺎﻫﺶ در ﻣﻘﺎدﻳﺮ درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه‬

‫ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻳﻜﺴﺎن ﺑﻴﻤﺎران و ﻣﺤﺪوده ﺳﻨﻲ ﻣﺸﺎﺑﻪ اﺷﺎره ﻛﺮد‪ .‬اﺷﻜﺎل‬

‫ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ از ﻧﻈﺮ آﻣﺎري ﻣﻌﻨﻲ ﻧﺪارد و‬

‫ﻋﻤﺪه اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻴﻤﺎران در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ‬

‫ﻓﻘﻂ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻴﺎنﮔﺮ ﻣﻘﺪاري ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺟﻬﺖ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻘﺎدﻳﺮ آزﻣﻮن‬

‫ﭘﻲﮔﻴﺮي ﻧﻬﺎﻳﻲ و اﻧﺠﺎم ﺟﺮاﺣﻲ‪ ،‬ﻣﻘﺎدﻳﺮ آزﻣﻮن ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي در‬

‫ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﺑﺮ اﺳﺎس درﺻﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻘﺎدﻳﺮ‬

‫دﺳﺘﺮس ﻧﺒﻮد و ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﺳﻴﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮات آزﻣﻮن ﻋﻤﻠﻜﺮد‬

‫ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه در ﺗﺴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺣﺪاﻗﻞ دو ﺳﺎل‬

‫رﻳﻮي را در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫‪ %94-96‬ﻣﻘﺪار ﭘﻴﺶ از ﺟﺮاﺣﻲ در ﭘﻲﮔﻴﺮي دو ﺳﺎﻟﻪ ﻣﻲرﺳﺪ‪.‬‬

‫‪FEV1, FVC‬‬

‫ﭘﺲ از ﺟﺮاﺣﻲ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﭘﻴﺶ از ﺟﺮاﺣﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻻزم اﺳﺖ ﻛﻪ در آﻳﻨﺪه ﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺟﺎﻣﻊﺗﺮ و ﺑﺎ اﻧﺠﺎم ﺗﺴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد‬

‫را ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫رﻳﻮي در ﻓﻮاﺻﻞ زﻣﺎﻧﻲ ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮ ﺑﻪ زﻣﺎن ﺟﺮاﺣﻲ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪﻋﻨﻮان‬

‫در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪﻫﺎي ‪ 22Steel 20،Lenke‬و ‪ 21Chen‬ﻳﻚ‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻛﻠﻲ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻴﺎن ﻛﺮد ﻛﻪ ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺣﺪاﻗﻞ دو ﺳﺎل از‬

‫ﻛﺎﻫﺶ در ﻣﻘﺎدﻳﺮ آزﻣﻮن ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﺟﺮاﺣﻲ و‬

‫اﻧﺠﺎم ﺟﺮاﺣﻲ اﺻﻼﺣﻲ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات‪ ،‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي ﺑﻪ‬

‫ﭘﺲ از آن ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﻧﺮﻣﺎل ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪﻫﺎي‬

‫ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻗﺒﻞ از اﻧﺠﺎم ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﺮﻣﻲﮔﺮدد و ﺑﻴﻦ ﺷﻴﻮهﻫﺎي ﺟﺮاﺣﻲ ﺗﻔﺎوﺗﻲ‬

‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﺛﺮ ﺗﻮراﻛﻮﭘﻼﺳﺘﻲ روي ﺑﻴﻤﺎران‬ ‫ﻛﺮدهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪20-22‬و‪18‬و‪17‬‬

‫‪18‬‬

‫‪Vedantam‬‬

‫و‬

‫‪17‬‬

‫‪Kim‬‬

‫‪AIS‬‬

‫ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻘﺎدﻳﺮ آزﻣﻮن ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﻮي در‬

‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪References‬‬ ‫‪5. Wong CA, Cole AA, Watson L, Webb JK, Johnston ID, Kinnear‬‬ ‫‪WJ. Pulmonary function before and after anterior spinal surgery in‬‬ ‫‪adult idiopathic scoliosis. Thorax 1996;51(5):534-6.‬‬ ‫‪6. Kumano K, Tsuyama N. Pulmonary function before and after‬‬ ‫‪surgical correction of scoliosis. J Bone Joint Surg Am‬‬ ‫‪1982;64(2):242-8.‬‬ ‫‪7. Zhang JG, Wang W, Qiu GX, Wang YP, Weng XS, Xu HG. The‬‬ ‫‪role of preoperative pulmonary function tests in the surgical‬‬ ‫‪treatment of scoliosis. Spine (Phila Pa 1976) 2005;30(2):218-21.‬‬ ‫‪8. Kim YJ, Lenke LG, Bridwell KH, Cheh G, Sides B, Whorton J.‬‬ ‫‪Prospective pulmonary function comparison of anterior spinal‬‬ ‫‪fusion in adolescent idiopathic scoliosis: thoracotomy versus‬‬

‫‪1. Herring JA, editors. Tachdjian's Pediatric Orthopaedics. 4th ed.‬‬ ‫‪Philadelphia, PA: WB Saunders; 2008. Vol 1. p. 265-8.‬‬ ‫‪2. Giordano A, Fuso L, Galli M, Calcagni ML, Aulisa L, Pagliari G,‬‬ ‫‪Pistelli R. Evaluation of pulmonary ventilation and diaphragmatic‬‬ ‫‪movement in idiopathic scoliosis using radioaerosol ventilation‬‬ ‫‪scintigraphy. Nucl Med Commun 1997;18(2):105-11.‬‬ ‫‪3. Leong JC, Lu WW, Luk KD, Karlberg EM. Kinematics of the chest‬‬ ‫‪cage and spine during breathing in healthy individuals and in‬‬ ‫)‪patients with adolescent idiopathic scoliosis. Spine (Phila Pa 1976‬‬ ‫‪1999;24(13):1310-5.‬‬ ‫‪4. Upadhyay SS, Mullaji AB, Luk KD, Leong JC. Evaluation of‬‬ ‫‪deformities and pulmonary function in adolescent idiopathic right‬‬ ‫‪thoracic scoliosis. Eur Spine J 1995;4(5):274-9.‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

Pulmonary function changes relative to surgical approach in adolescent idiopathic scoliosis

thoracoabdominal approach. Spine (Phila Pa 1976) 2008;33(10):1055-60. 9. Lonner BS, Auerbach JD, Estreicher MB, Betz RR, Crawford AH, Lenke LG, et al. Pulmonary function changes after various anterior approaches in the treatment of adolescent idiopathic scoliosis. J Spinal Disord Tech 2009;22(8):551-8. 10. Lonner BS, Kondrachov D, Siddiqi F, Hayes V, Scharf C. Thoracoscopic spinal fusion compared with posterior spinal fusion for the treatment of thoracic adolescent idiopathic scoliosis. J Bone Joint Surg Am 2006;88(5):1022-34. 11. Verma K, Auerbach JD, Kean KE, Chamas F, Vorsanger M, Lonner BS. Anterior spinal fusion for thoracolumbar scoliosis: comprehensive assessment of radiographic, clinical, and pulmonary outcomes on 2-years follow-up. J Pediatr Orthop 2010;30(7):6649. 12. Dobbs MB, Lenke LG, Kim YJ, Luhmann SJ, Bridwell KH. Anterior/posterior spinal instrumentation versus posterior instrumentation alone for the treatment of adolescent idiopathic scoliotic curves more than 90 degrees. Spine (Phila Pa 1976) 2006;31(20):2386-91. 13. Yaszay B, Jazayeri R, Lonner B. The effect of surgical approaches on pulmonary function in adolescent idiopathic scoliosis. J Spinal Disord Tech 2009;22(4):278-83. 14. Pehrsson K, Danielsson A, Nachemson A. Pulmonary function in adolescent idiopathic scoliosis: a 25 year follow up after surgery or start of brace treatment. Thorax 2001;56(5):388-93. 15. Wood KB, Schendel MJ, Dekutoski MB, Boachie-Adjei O, Heithoff KH. Thoracic volume changes in scoliosis surgery. Spine (Phila Pa 1976) 1996;21(6):718-23. 16. Kim YJ, Lenke LG, Bridwell KH, Cheh G, Whorton J, Sides B. Prospective pulmonary function comparison following posterior segmental spinal instrumentation and fusion of adolescent

300

idiopathic scoliosis: is there a relationship between major thoracic curve correction and pulmonary function test improvement? Spine (Phila Pa 1976) 2007;32(24):2685-93. 17. Kim YJ, Lenke LG, Bridwell KH, Kim KL, Steger-May K. Pulmonary function in adolescent idiopathic scoliosis relative to the surgical procedure. J Bone Joint Surg Am 2005;87(7):1534-41. 18. Vedantam R, Lenke LG, Bridwell KH, Haas J, Linville DA. A prospective evaluation of pulmonary function in patients with adolescent idiopathic scoliosis relative to the surgical approach used for spinal arthrodesis. Spine (Phila Pa 1976) 2000;25(1):8290. 19. Graham EJ, Lenke LG, Lowe TG, Betz RR, Bridwell KH, Kong Y, Blanke K. Prospective pulmonary function evaluation following open thoracotomy for anterior spinal fusion in adolescent idiopathic scoliosis. Spine (Phila Pa 1976) 2000;25(18):2319-25. 20. Lenke LG, Bridwell KH, Blanke K, Baldus C. Analysis of pulmonary function and chest cage dimension changes after thoracoplasty in idiopathic scoliosis. Spine (Phila Pa 1976) 1995;20(12):1343-50. 21. Chen SH, Huang TJ, Lee YY, Hsu RW. Pulmonary function after thoracoplasty in adolescent idiopathic scoliosis. Clin Orthop Relat Res 2002;(399):152-61. 22. Steel HH. Rib resection and spine fusion in correction of convex deformity in scoliosis. J Bone Joint Surg Am 1983;65(7):920-5. 23. Lin HY, Nash CL, Herndon CH, Andersen NB. The effect of corrective surgery on pulmonary function in scoliosis. J Bone Joint Surg Am 1974;56(6):1173-9. 24. Upadhyay SS, Ho EK, Gunawardene WM, Leong JC, Hsu LC. Changes in residual volume relative to vital capacity and total lung capacity after arthrodesis of the spine in patients who have adolescent idiopathic scoliosis. J Bone Joint Surg Am 1993y;75(1):46-52

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

Tehran University Medical Journal;‫ﻫﻤﻜﺎران‬ Vol. 69, ‫ و‬No. 5, August 2011: 296-301

100

Preoperative pulmonary function tests in different surgical approaches of adolescent idiopathic scoliosis

Abstract Ebrahim Ameri Mahabadi MD. Iman Qomashi MD.* Masoud Mirzade Javaheri MD. Farshad Nikoui MD. Department of Orthopedic Surgery, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

Received: June 08, 2011 Accepted: July 04, 2011

Background: Scoliosis is one of the most common spinal deformities with subsequent decrease in pulmonary function. The effects of surgical correction on the pulmonary function of patients with adolescent idiopathic scoliosis are controversial. The purpose of the present study was to compare the postoperative pulmonary function changes in different surgical approaches chosen for its correction. Methods: Sixty-five patients with adolescent idiopathic scoliosis who had undergone corrective spinal surgery in Shafa Yahyaian Hospital since 1997 to 2007 and had documented preoperative pulmonary function test report, included in our study. The patients had documented preoperative pulmonary function tests and were divided into three groups based on their surgical approach. The first group was comprised of 25 patients who had undergone posterior spinal fusion (PSF), the second group included 29 patients who had anterior and posterior spinal fusion (ASF+PSF), and the third group consisted of 10 patients who had posterior spinal fusion and thoracoplasty (PSF+ thoracoplasty). The preoperative and the final follow-up values of absolute and percent predicted forced vital capacity (FVC) and forced expiratory volume in one second (FEV1) were compared and their relations with the undertaken surgical approach were evaluated. Results: There were no significant correlations between the surgical approaches and changes in the pulmonary function tests (P>0.05). FVC and FEV1 values were similar to preoperative values in all groups after a minimum follow-up of two years. Conclusion: There were no significant differences between different surgical approaches for adolescent idiopathic scoliosis regarding the pulmonary function test results after at least two years of follow-up. Keywords: Adolescent idiopathic scoliosis, pulmonary function test.

Corresponding author: Shafa Yahyaian Hospital, Baharestan Sq., Tehran, Iran. Tel: +98-21-33542022 email: imanqomashi@yahoo.com

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

‫‪302-308‬‬ ‫ﻣﺜﺎﻧﻪ‪،1390‬‬ ‫ﻣﺮداد‬ ‫ﺷﻤﺎره ‪،5‬‬ ‫ﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦﻲ وﺗﻬﺮان‪،‬‬ ‫ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜ‬ ‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜ‬ ‫ﺑﻴﺶﻓﻌﺎل‬ ‫زﻧﺎن ﺑﺎ‬ ‫‪، 69‬درﻣﺎن‬ ‫دوره در‬ ‫ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ‬ ‫داﻧﺸﮕﺎهاﻛﺴﻲ‬ ‫ﭘﺰﺷﻜوﻲ‪،‬ﻋﻮارض‬ ‫ﺪهﺎراﻳﻲ‬ ‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛ‬

‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﺎراﻳﻲ و ﻋﻮارض اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ در درﻣﺎن ﻣﺜﺎﻧﻪ ﺑﻴﺶﻓﻌﺎل‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ 1389/11/18 :‬ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺬﻳﺮش‪1390/03/02 :‬‬

‫ﭼﻜﻴﺪه‬

‫‪*1‬‬

‫زﻳﻨﺖ ﻗﻨﺒﺮي‪ ،1‬ﻣﻬﻨﻮش اﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻲ‬

‫زﻣﻴﻨﻪ و ﻫﺪف‪ :‬ﻣﺜﺎﻧﻪ ﺑﻴﺶﻓﻌﺎل‬

‫‪2‬‬

‫ﻃﺎﻫﺮه اﻓﺘﺨﺎر‪ ،1‬ﻣﺠﺘﺒﻲ اﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻲ‬

‫اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻼﻳﻢ‬

‫‪1‬‬

‫اﻟﻬﻪ اﻣﻴﺮي‬

‫‪OAB‬‬

‫)‪Overactive Bladder (OAB‬‬

‫ﻳﻜﻲ از ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ‬

‫اﺛﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ در ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‪ ،‬روانﺷﻨﺎﺧﺘﻲ‪ ،‬ﺷﻐﻠﻲ‪ ،‬ﺟﺴﻤﻲ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ و ﺟﻨﺴﻲ اﻳﻦ‬

‫ﺑﻴﻤﺎران دارد‪ .‬در اﻛﺜﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﺑﻪﻋﻨﻮان داروي ﺧﻂ اول درﻣﺎن در‬ ‫‪ -1‬ﮔﺮوه اوروژﻧﻴﻜﻮﻟﻮژي‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن اﻣﺎم ﺧﻤﻴﻨﻲ‪،‬‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪.‬‬

‫ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﻳﻚ ﺗﺮﻛﻴﺐ آﻧﺘﻲ ﻣﻮﺳﻜﺎرﻳﻨﻲ ﺟﺪﻳﺪﺗﺮ در درﻣﺎن‬

‫‪OAB‬‬

‫ﺑﻪﻛﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﺪف از اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺮرﺳﻲ و‬

‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﺎراﻳﻲ و ﻋﻮارض ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ‪ IR‬و اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ‪ IR‬را در زﻧﺎن اﻳﺮاﻧﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬روش ﺑﺮرﺳﻲ‪ 100 :‬داوﻃﻠﺐ‬

‫‪ -2‬واﺣﺪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﺮﻛﺖ داروﺳﺎزي ﺷﻔﺎ‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪،‬‬

‫ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ‬

‫اﻳﺮان‪.‬‬

‫‪OAB‬‬

‫ﺑﻪﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﻲ در ﻗﺎﻟﺐ دو ﮔﺮوه ‪ 50‬ﻧﻔﺮي ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﮔﺮوه داروي اﻛﺴﻲ‬

‫ﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﮔﺮوه دﻳﮕﺮ ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ را ﺑﻪﻣﺪت ﭼﻬﺎر ﻫﻔﺘﻪ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‪ :‬اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ‬ ‫و دادهﻫﺎي ﺳﻴﺴﺘﻮﻣﺘﺮي ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺧﻮﺑﻲ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد اﻣﺎ ﺗﺴﺖﻫﺎي اورودﻳﻨﺎﻣﻴﻚ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري از ﻧﻈﺮ ﺷﺪت‬ ‫اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ را ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﺑﺮرﺳﻲﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻫﺮ دو داروي اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺑﻬﺒﻮد ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ‬ ‫ﺑﻴﻤﺎران ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي‪ :‬ﺑﺮرﺳﻲﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ اﻳﻦ دو دارو اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ‬ ‫از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺣﺎﻛﻲ از آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ دو دارو ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪهاﻧﺪ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﻲداري در ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎي ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺶ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﺑﻴﻦ دو ﮔﺮوه اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري در ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻼﻳﻢ ﻧﺸﺎن داده ﻧﺸﺪ‪ .‬در ﻫﺮ دو دارو ﺧﺸﻜﻲ دﻫﺎن ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻋﺎرﺿﻪ‬ ‫*‬

‫اﺻﻠﻲ ﻣﻄﺮح ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻋﺎرﺿﻪ ﺧﺸﻜﻲ دﻫﺎن در ﮔﺮوه ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺴﺌﻮل‪ :‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺧﻮش‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻴﻦ دو داروي اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ارﺟﺤﻴﺖ ﺧﺎﺻﻲ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻮﻻﮔﺮ‬ ‫ﺗﻠﻔﻦ‪021-66835000 :‬‬ ‫‪email: esmaeili.mehnush@gmail.com‬‬

‫ﻛﻠﻤﺎت ﻛﻠﻴﺪي‪ :‬ﻣﺜﺎﻧﻪ ﺑﻴﺶﻓﻌﺎل‪ ،OAB ،‬اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬

‫ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﺗﺎﺋﻴﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﻴﺴﺘﻮﻣﺘﺮي ﻳﺎ ﺗﺴﺖﻫـﺎي اورودﻳﻨﺎﻣﻴـﻚ ﻧـﺪارد‪.‬‬

‫ﻣﺜﺎﻧﻪ ﺑﻴﺶﻓﻌﺎل )‪ (OAB‬ﻳﻜﻲ از ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي دﺳﺘﮕﺎه ادراري‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ارزﻳﺎﺑﻲ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ‬

‫‪OAB‬‬

‫)‪ (NOBLE‬اوﻟﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ آﻣﺮﻳﻜﺎ‬

‫ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ اﺳﺖ و ﺗﻌﺮﻳﻒ آن ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﺮح اﺳﺖ‪ :‬ﻓﻮرﻳﺖ ادرار ﺑﺎ ﻳﺎ ﺑـﺪون‬

‫در ﻣﻌﻴﺎر ﺑﺰرگ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻌﺮﻳﻒ ‪ ،ICS‬ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠـﻲ ﺷـﻴﻮع‬

‫‪ Urge Urinary Incontinence‬و‬

‫‪ OAB‬را در ﺧﺎﻧﻢﻫﺎ ‪ %16/9‬و در آﻗﺎﻳﺎن ‪ %16‬ﺗﺨﻤﻴﻦ زده اﺳـﺖ‪ .‬ﻣﻴـﺰان‬

‫ﻣﻌﻤـﻮﻻ ﻫﻤــﺮاه ﺑــﺎ ﺗﻜـﺮر ادرار‪ ،‬در ﺻـﻮرﺗﻲ ﻛـﻪ ﻋﻔﻮﻧــﺖ‪ ،‬اﺧــﺘﻼﻻت‬

‫ﺷﻴﻮع در زﻧﺎن و ﻣﺮدان ﻣﺸﺎﺑﻪ اﺳﺖ وﻟﻲ زﻧـﺎن اﻳـﻦ اﺧـﺘﻼل را ﺑﻴـﺸﺘﺮ‬

‫ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎي ﭘﺎﺗﻮﻟﻮژﻳﻚ دﻳﮕﺮ ﻣـﺴﺌﻮل اﻳـﻦ ﻋﻼﻳـﻢ ﻧﺒﺎﺷـﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ 1.‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﺑﺰرگ دﻳﮕـﺮي در ﺷـﺶ ﻛـﺸﻮر‬

‫‪ OAB‬ﺑﺎ اﻧﻘﺒﺎﺿﺎت ﻏﻴﺮ ارادي دﺗﺮﺳﻮر در ﻫﻨﮕﺎم ﭘﺮ ﺷﺪن ﻣﺜﺎﻧﻪ ﻣﺸﺨﺺ‬

‫اروﭘﺎﻳﻲ ﺷﻴﻮع ﻛﻠﻲ ﻋﻼﻳﻢ ‪ OAB‬در اﻓﺮاد ﺑﺎﻻي ‪ 40‬ﺳﺎل ‪ %16/6‬اﺳـﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ اﻧﻘﺒﺎﺿﺎت ﺑﺎﻋـﺚ اﻓـﺰاﻳﺶ ﻓـﺸﺎر داﺧـﻞ ﻣﺜﺎﻧـﻪ و ﻛـﺎﻫﺶ‬

‫ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ ﻋﻼﻣﺖ ﮔﺰارش ﺷﺪه ﺗﻜﺮر ادرار ﺑﺎ ﺷﻴﻮع ‪ %85‬و ﭘـﺲ از آن‬

‫ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮدي ﻣﺜﺎﻧﻪ ﻣﻲﺷﻮد و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﻳﺠﺎد ﻋﻼﻳﻢ ﻓﻮرﻳـﺖ ادرار‪،‬‬

‫ﻓﻮرﻳﺖ ادرار ﺑﺎ ﺷﻴﻮع ‪ %54‬و ‪ UUI‬ﺑﺎ ﺷﻴﻮع ‪ %36‬اﺳﺖ‪ .‬درﻣﺎن داروﻳـﻲ‬

‫ﺗﻜﺮر ادرار و ﺑـﻲاﺧﺘﻴـﺎري ﻓـﻮرﻳﺘﻲ ادرار ﻣـﻲﺷـﻮد‪ .‬اﻓـﺰاﻳﺶ ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ‬

‫ﻳﻜﻲ از راﻳـﺞ ﺗـﺮﻳﻦ روشﻫـﺎي درﻣـﺎن ﺑـﺮاي ‪ OAB‬اﺳـﺖ‪ .‬داروﻫـﺎي‬

‫دﺗﺮﺳﻮر ﻣﻌﻤﻮﻻ‪ ،‬ﻧﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﻧﻈﺮ اورودﻳﻨﺎﻣﻴﻚ ﻗﺎﺑﻞ ﺗـﺸﺨﻴﺺ اﺳـﺖ‪.‬‬

‫آﻧﺘﻲﻛﻮﻟﻴﻨﺮژﻳﻚ‪ ،‬ﺿـﺪ اﻓـﺴﺮدﮔﻲﻫـﺎي ﺳـﻪ ﺣﻠﻘـﻪ اي )‪ ،(TCA‬ﺑﻠـﻮك‪-‬‬

‫ﺑــﻲاﺧﺘﻴــﺎري ﻓــﻮرﻳﺘﻲ ادرار‬

‫)‪(UUI‬‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ‪ OAB‬ﻋﻼﻣﺘﻲ اﺳﺖ و ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺮﻳﻒ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫‪ICS‬‬

‫ﻛﻨﻨـﺪهﻫـﺎي ﻛﺎﻧـﺎل ﻛﻠـﺴﻴﻢ )‪ (CCB‬از ﺟﻤﻠـﻪ داروﻫـﺎي ﻣـﻮرد اﺳــﺘﻔﺎده‬

‫زﻳﻨﺖ ﻗﻨﺒﺮي و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫‪303‬‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ 2.‬داروﻫﺎي ‪ TCA‬داراي اﺛﺮات آﻧﺘﻲﻛﻮﻟﻴﻨﺮژﻳﻚ و آﻟﻔﺎ آدرﻧﺮژﻳﻚ‬

‫ﮔﺮوه ﺗﻔﺎوت ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ 7.‬در ﺳﺎل ‪ 107 ،2004‬ﺑﻴﻤـﺎر ﺷـﺶ‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻮن ﮔﺮدن ﻣﺜﺎﻧـﻪ و ﭘـﻴﺶآﺑـﺮاه ﻣـﻲﺷـﻮﻧﺪ‪ .‬دو‬

‫ﻫﻔﺘﻪ ﺗﺤﺖ درﻣﺎن ﺑﺎ اﻛﺴﻲ ﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ )‪ (IR‬ﻗـﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨـﺪ‪ .‬در‬

‫داروي ﻣﻮﺛﺮ در اﻳﻦ ﮔﺮوه دوﻛﺴﭙﻴﻦ و اﻳﻤﻲﭘﺮاﻣﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻋـﻮارض‬

‫ﮔﺮوه ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ ﻋﻼﻳﻢ ﺷﺪﻳﺪ ﻗﺪرت درﻣﺎﻧﻲ دو دارو ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫زﻳﺎدي از ﺟﻤﻠﻪ ﺧﺴﺘﮕﻲ‪ ،‬ﺗﻬﻮع و ﺗﺎري دﻳـﺪ دارﻧـﺪ‪ .‬در ﺣـﺎل ﺣﺎﺿـﺮ‬

‫در اﻳﻦ ﮔﺮوه ﺑﺮاي اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻴـﺎﻧﮕﻴﻦ ﻣﻴـﺰان‬

‫اﻛﺴﻲ ﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ در اﻳﺮان و ﭼﻨﺪ ﻛﺸﻮر دﻳﮕﺮ ﺑـﻪﻋﻨـﻮان داروي ﺧـﻂ اول‬

‫ﺣﺠﻢ ادرار در ﻫﺮ ﺑﺎر ‪ 217/6‬و ‪ 203/1‬ﻣﻴﻠـﻲﻟﻴﺘـﺮ و ﻣﻴـﺎﻧﮕﻴﻦ دﻓﻌـﺎت‬

‫درﻣﺎن ‪ OAB‬ﺑﻪﻛﺎر ﻣـﻲرود‪ .‬ﻃﺒـﻖ آﻣـﺎر ﺑـﻪدﺳـﺖ آﻣـﺪه ‪ %76‬ﺑﻴﻤـﺎران‬

‫ادرار ﻛـﺮدن در ﺷــﺒﺎﻧﻪ روز ‪ 8/3‬و ‪ 8/4‬ﻣﺮﺗﺒــﻪ ﺑــﻮد‪ .‬دو دارو در ﮔــﺮوه‬

‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻋـﻮارض اﻛـﺴﻲﺑـﻮﺗﻴﻨﻴﻦ را در دوز درﻣـﺎﻧﻲ ﺗﺤﻤـﻞ ﻛﻨﻨـﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ ﻋﻼﻳﻢ ﺧﻔﻴﻒ‪ ،‬ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪاي ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻴﺰان ﺧـﺸﻜﻲ‬

‫ﻋﻮارض ﺧﺸﻜﻲ و ﻣﺰه ﺑﺪ دﻫﺎن‪ ،‬در ﭘﺬﻳﺮش دارو اﺛﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ و ﺗﻌـﺪاد‬

‫‪8‬‬

‫دﻫﺎن ﺑﺎ اﻛﺴﻲ ﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ‪ %40/6‬و ﺑـﺎ ﺗـﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ‪ %15/6‬ﮔـﺰارش ﺷـﺪ‪.‬‬

‫ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ از ﺑﻴﻤﺎران از اداﻣﻪ ﻣﺼﺮف ﺧﻮدداري ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗـﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ‬

‫ﻫﻢاﻛﻨﻮن در اﻳﺮان داروي اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ‪ IR‬و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ وﺟـﻮد دارد و‬

‫ﻳﻚ داروي آﻧﺘﻲﻣﻮﺳﻜﺎرﻳﻨﻲ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎ ﻋﻤﻠﻜﺮد اﻧﺘﺨـﺎﺑﻲ ﺑـﺮ روي ﻣﺜﺎﻧـﻪ‬

‫داروي ﺧﻂ اول اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ‪ IR‬اﺳﺖ‪ .‬در ﺗﺤﻘﻴـﻖ ﺣﺎﺿـﺮ‪ ،‬ﻛـﺎراﻳﻲ و‬

‫)ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻏﺪد ﺑﺰاﻗـﻲ( ﻛـﻪ ﻛـﺎراﻳﻲ آن در درﻣـﺎن ﻧﺎﭘﺎﻳـﺪاري و ﻫﻴﭙـﺮ‬

‫ﻋﻮارض ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ‪ IR‬و اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ‪ IR‬را در زﻧﺎن اﻳﺮاﻧـﻲ ﺗﻌﻴـﻴﻦ و‬

‫رﻓﻠﻜــﺴﻲ دﺗﺮﺳــﻮر ﺛﺎﺑــﺖ ﺷــﺪه اﺳــﺖ‪ .‬در اﻳــﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌــﺎت ﻋــﻮارض‬

‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ در ﺻﻮرت اﺛﺒﺎت ﻛﺎراﻳﻲ ﺑﻴـﺸﺘﺮ و ﻋـﻮارض ﻛﻤﺘـﺮ‬

‫ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﻛﻤﺘﺮ ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌـﻪ‬

‫ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ‪ ،‬اﻳﻦ دارو در درﻣـﺎن ﺑﻴﻤـﺎران ﻣـﻮرد‬

‫‪ ،Moisy‬ﺑﻴﺶ از ﻧﻴﻤﻲ از ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ اﻛﺴﻲ ﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﺑﻬﺒـﻮد ﻋﻼﻣﺘـﻲ ﭘﻴـﺪا‬

‫اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ آنﻫﺎ ارﺗﻘﺎ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪3‬‬

‫ﻛﺮدﻧــﺪ و ﺑــﻪ ﻫﻤــﻴﻦ ﺗﻌــﺪاد ﻋــﻮارض داروﻳــﻲ ﻗﺎﺑــﻞ ﺗﻮﺟــﻪ داﺷــﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺟﺪﻳـﺪ در درﻣـﺎن ﻓﻮرﻳـﺖ و ﺑـﻲاﺧﺘﻴـﺎري‬

‫روش ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫ادراري در ﺳــﺎل ‪ 1995‬ﻣﻌﺮﻓــﻲ ﺷــﺪ‪ 4.‬در ﻳــﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌــﻪ ﻣﻘﺎﻳــﺴﻪاي‪،‬‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه از ﻧﻮع ﺗﺠﺮﺑﻲ‪ -‬ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ )‪ (Clinical trial‬و‬

‫ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ از ﻧﻈﺮ ﻋﻮارض و ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﺑـﺮ اﻛـﺴﻲﺑـﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﺑﺮﺗـﺮي‬

‫دوﺳﻮﻛﻮر )‪ (Double blind‬ﺑﻮد‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ‪ 100‬ﺑﻴﻤﺎر زن‬

‫ﻧﺸﺎن داد‪ 5.‬در ﻣﺘﺎآﻧﺎﻟﻴﺰ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺗـﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ و اﻛـﺴﻲﺑـﻮﺗﻴﻨﻴﻦ در درﻣـﺎن‬

‫ﻣﺮاﺟﻌﻪﻛﻨﻨﺪه ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه اوروژﻧﻴﻜﻮﻟﻮژي ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن اﻣﺎمﺧﻤﻴﻨﻲ )ره(‬

‫‪ ،UUI‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ دﻓﻌﺎت ادرار ﻛـﺮدن در ‪ 24‬ﺳـﺎﻋﺖ در دو دارو ﺗﻔـﺎوﺗﻲ‬

‫ﺗﻬﺮان در ﺳﺎل ‪ 1387‬ﺑﻪﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻲ در دو ﮔﺮوه ‪ 50‬ﻧﻔﺮي ﻗﺮار داده‬

‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬در ﻛﺎﻫﺶ اﭘﻴﺰودﻫﺎي ﺑﻲاﺧﺘﻴﺎري )ﺑﺎ اﺧﺘﻼف ﻣﻴـﺎﻧﮕﻴﻦ ‪(0/41‬‬

‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در ﻳﻚ ﮔﺮوه داروي ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ )ﻧﺎم ﺗﺠﺎري‪ :‬دﺗﺮوزﻳﺘﻮل ﺳﺎﺧﺖ‬

‫و اﻓﺰاﻳﺶ ﺣﺠﻢ ادرار ﻛﺮدن در ﻫـﺮ ﺑـﺎر )ﺑـﻪﻣﻴـﺰان ‪ 8/24‬ﻣﻴﻠـﻲﻟﻴﺘـﺮ(‪،‬‬

‫ﺷﺮﻛﺖ ‪ 2mg (Italy ،Spaitaly‬دو ﺑﺎر در روز ﺑﻪﻣﺪت ﭼﻬﺎر ﻫﻔﺘﻪ و در‬

‫اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﺑﺮﺗﺮي داﺷﺖ‪ .‬ﺧﻄﺮ ﻧـﺴﺒﻲ ﺧـﺸﻜﻲ‬

‫ﮔﺮوه دﻳﮕﺮ داروي اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ )ﺳﺎﺧﺖ ﺷﺮﻛﺖ ‪(Iran ،Irandaru‬‬

‫دﻫﺎن ﺑﺎ ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﻧﺼﻒ اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﺑـﻮد و ﺑﻴﻤـﺎران ﺑـﺎ ﺗـﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ‬

‫‪ 5mg‬ﺳﻪﺑﺎر در روز ﺑﻪﻣﺪت ﭼﻬﺎر ﻫﻔﺘﻪ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﺷﺮوع اﻳﻦ‬

‫‪ %67‬ﻛﻤﺘﺮ از اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ‪ ،‬ﺧﺸﻜﻲ دﻫﺎن ﻣﺘﻮﺳـﻂ ﻳـﺎ ﺷـﺪﻳﺪ داﺷـﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻃﺮح ﭘﮋوﻫﺸﻲ ﻓﻘﻂ داروي ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﺧﺎرﺟﻲ در ﻛﺸﻮر ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮد‪،‬‬

‫ﺧﻄﺮ ﺗﺮك دارو در ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﺑﻪﻋﻠﺖ ﻛـﺎﻫﺶ ﻋـﻮارض‪ %37 ،‬ﻛـﺎﻫﺶ‬

‫ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ اﺛﺮ داروي اﻛﺴﻲ ﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ داﺧﻠﻲ ﺑﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ‬

‫ﭘﻴﺪا ﻛﺮد‪ 6.‬در ﺳﺎل ‪ 2002‬ﺑﺮ روي ‪ 106‬زن ﭼﻴﻨﻲ ﺑﺎ ‪ OAB‬ﻃﻲ ‪ 10‬ﻫﻔﺘﻪ‬

‫ﺧﺎرﺟﻲ ﺑﺮ ﺑﻴﻤﺎري ‪ OAB‬از داروﻫﺎي ﻓﻮق اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﻴﻤﺎر‬

‫درﻣﺎن ﺑﺎ ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ )دو ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم‪ ،‬دو ﺑـﺎر در روز( ﺑـﺎ اﻛـﺴﻲﺑـﻮﺗﻴﻨﻴﻦ‬

‫ﻛﺪ داده ﺷﺪه و ﺑﻪﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺑﺪون اﻳﻦﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎر و ﭘﺰﺷﻚ از آن‬

‫)ﭘﻨﺞ ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم‪ ،‬دو ﺑﺎر در روز(‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي اﻧﺠﺎم ﺷـﺪ‪ .‬ﻣﻴـﺎﻧﮕﻴﻦ ﻣﻴـﺰان‬

‫اﻃﻼع داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر داده ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬دوز داروﻫﺎ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ‬

‫ﻛﻤﭙﻠﻴﺎﻧﺲ اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ‪ %87/5‬و ‪ %75‬ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮوز‬

‫ﺑﻴﻤﺎر آن را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮاي ﺑﻴﻤﺎران در اﺑﺘﺪاي ورود ﺑﻪ ﻃﺮح‬

‫ﻋﻮارض در اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ‪ %49/1‬و در ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ‪ %60/4‬ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت ﻛﺎﻓﻲ داده ﺷﺪ ﺗﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ وارد ﻃﺮح ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺗﺤﻤﻞ‬

‫ﻋﻮارض ﺷﺎﻣﻞ درد ﺷﻜﻢ‪ ،‬اﺣﺘﺒﺎس ادرار و ﮔﻴﺠﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺑـﺮ اﺳـﺎس اﻳـﻦ‬

‫و ﻫﻤﻜﺎري را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ دارو درﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺴﺖﻫﺎي‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ از ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﻣﻮﺛﺮﺗﺮ از اﻛﺴﻲﺑـﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﺑـﻮد‪ .‬ﻋﺎرﺿـﻪ‬

‫اورودﻳﻨﺎﻣﻴﻚ و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪه و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮماﻓﺰار‬

‫ﺧﺸﻜﻲ دﻫﺎن ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻮد و ﻣﻴﺰان ﺗـﺮك دارو و ﻛﻤﭙﻠﻴـﺎﻧﺲ در دو‬

‫‪SPSS‬‬

‫وﻳﺮاﺳﺖ ‪ 16‬و ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ‬

‫‪2‬‬

‫‪‬‬

‫ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺸﺎﺑﻪ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫‪304‬‬

‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﺎراﻳﻲ و ﻋﻮارض اﻛﺴﻲ ﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ در درﻣﺎن زﻧﺎن ﺑﺎ ﻣﺜﺎﻧﻪ ﺑﻴﺶﻓﻌﺎل‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ دﻳﮕﺮي در آﻣﺮﻳﻜﺎ‬

‫‪9-11‬‬

‫ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎي ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺶ در ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ‬

‫ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﻘﻴﺎﺳﻲ از ﻳﻚ ﺗﺎ ‪ 10‬از داوﻃﻠﺒﺎن ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‬

‫‪2‬‬

‫‪P=0/025 ، =14/65‬‬

‫ﺑﺮاي ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ( را از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ و‬

‫ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ ﻗﺎدرﻧﺪ درﺟﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﻮرﻳﺘﻲ را ﻛﺎﻫﺶ دﻫﻨﺪ‬ ‫‪2‬‬

‫‪2‬‬

‫ﺑﻪﻃﻮري ﻛﻪ ﻋﺪد ﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﺎنﮔﺮ ﻛﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣﻴﺰان ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺳﻮء ﺑﺮ ﻛﻴﻔﻴﺖ‬

‫)‪P=0/01 ، =15/6‬‬

‫زﻧﺪﮔﻲ و ﻋﺪد ‪ 10‬ﻧﻤﺎﻳﺎنﮔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﺰان ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺳﻮء ﺑﺮ ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ‬

‫ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ(‪ .‬ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻴﺰان رﺿﺎﻳﺖﻣﻨﺪي داوﻃﻠﺒﺎن و اﻓﺰاﻳﺶ ﻛﻴﻔﻴﺖ‬

‫در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻓﺮاد ﻣﻮﻧﺚ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ‬

‫‪ Quality of Life‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﻢ‬

‫‪OAB‬‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻴﻤﺎران‬

‫ﺑﺮاي اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و‬

‫)‪(QOL‬‬

‫‪P=0/05 ، =13/5‬‬

‫ﺑﺮاي‬

‫ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﺳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ‪ 18‬ﺳﺎل‪ ،‬ﻧﺎﭘﺎﻳﺪاري دﺗﺮﺳﻮر‪ ،‬ﺗﻜﺮر ادرار‬

‫ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺟﺪول ‪ 1‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﻬﺎﻳﻲ اﻳﻦ ارزﻳﺎﺑﻲ را ﻧﺸﺎن‬

‫ﺑﻴﺶ از ﻫﺸﺖ ﺑﺎر در روز و اﺣﺴﺎس ﻓﻮرﻳﺖ ادراري ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﺑﺎر‬

‫ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري را در‬ ‫‪2‬‬

‫در روز ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﻌﻲ ﺷﺪ اﻓﺮاد ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ‪ -1‬ﺷﻴﺮده‪ ،‬ﺑﺎردار و ﻳﺎ ﺳﻦ‬

‫اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻴﺰان رﺿﺎﻳﺖﻣﻨﺪي ﺑﻴﻤﺎران ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ )‪(P=0/05 ، =11/4‬‬

‫ﺑﺎروري و ﻣﺘﺎﻫﻞ ﺑﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ و ‪ -2‬ﻛﻨﺘﺮا اﻧﺪﻳﻜﺎﺳﻴﻮن آﻧﺘﻲ‬

‫اﻣﺎ ارزﻳﺎﺑﻲ از ﻃﺮﻳﻖ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﻢ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﻴﻦ اﻓﺰاﻳﺶ‬

‫ﻛﻮﻟﻴﻨﺮژﻳﻚ )ﮔﻠﻮﻛﻮم زاوﻳﻪ ﺑﺴﺘﻪ( و ‪ -3‬ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻛﺎﺗﺘﺮ و ‪ -4‬ﻋﻔﻮﻧﺖ‬

‫ﻣﻴﺰان رﺿﺎﻳﺖﻣﻨﺪي از دارو درﻣﺎﻧﻲ در ﺑﻴﻦ دو ﮔﺮوه اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و‬ ‫‪2‬‬

‫ادراري ﺣﺎد ﻳﺎ ﻣﻜﺮر و ‪ -5‬ﺑﻲاﺧﺘﻴﺎري ادراري اﺳﺘﺮﺳﻲ ﺗﻈﺎﻫﺮ اﺻﻠﻲ‬

‫ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد )‪ .(P=0/005 ، =9/6‬ﺗﺴﺖﻫﺎي اورودﻳﻨﺎﻣﻴﻚ ﺑﺎ‬

‫ﺑﻲاﺧﺘﻴﺎري ادراري ﻣﺨﺘﻠﻂ و ‪ -6‬آﻟﺮژي ﺑﻪ اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﻳﺎ ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ ﻓﺸﺎر دﺗﺮﺳﻮر و ﻓﻠﻮﻣﺘﺮي ﺑﻪ ارزﻳﺎﺑﻲ اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ دارو درﻣﺎﻧﻲ در‬

‫و ‪ -7‬ﻣﻴﺎﺳﺘﻨﻲ ﻳﺎ اﺧﺘﻼل ﻋﺼﺒﻲ و ‪ -8‬اﺧﺘﻼل وﺿﻌﻴﺖ ذﻫﻨﻲ و ‪-9‬‬

‫ﻫﺮ دو ﮔﺮوه اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﭘﺮداﺧﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﺗﺴﺖﻫﺎ‬

‫اﺧﺘﻼل ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻠﻴﻪ‪ ،‬ﻛﺒﺪ‪ ،‬ﻗﻠﺐ و ﺧﻮن و ‪ -10‬اﻧﺴﺪاد ﺧﺮوﺟﻲ‬

‫ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﻧﺎﭘﺎﻳﺪاري دﺗﺮﺳﻮر در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه دارو درﻣﺎﻧﻲ‬ ‫‪2‬‬

‫ﻣﺜﺎﻧﻪ و ‪ -11‬ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺟﺮاﺣﻲ دﺳﺘﮕﺎه ادراري ﺗﻨﺎﺳﻠﻲ و ‪ -12‬ﺑﻴﻤﺎري‬

‫اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ )‪ (P=0/04 ، =18/5‬اﻣﺎ ﻣﻴﺰان‬

‫ادراري ﺗﻨﺎﺳﻠﻲ ﻗﺎﺑﻞ درﻣﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه از ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺧﺎرج ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ دارو درﻣﺎﻧﻲ در ﺗﺴﺖﻫﺎي اورودﻳﻨﺎﻣﻴﻚ در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ‬

‫‪ -1‬ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎران در ﻣﻮرد ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ اﻧﺠﺎم ﻃﺮح‪ ،‬ﻫﺪف از اﻧﺠﺎم آن‪ ،‬ﻧﺘﺎﻳﺞ‬

‫ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺨﻤﻴﻦ زده ﺷﺪه اﺳﺖ )‪،2=17/6‬‬

‫و ﻓﺎﻳﺪه ﻃﺮح ﺗﻮﺿﻴﺢ داده ﺷﺪ‪ -2 ،.‬ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر اﺟﺎزه داده ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ‬

‫‪ .(P=0/001‬در ﺗﺴﺖﻫﺎي اورودﻳﻨﺎﻣﻴﻚ ﻫﻢ ﺑﻴﻦ دو ﮔﺮوه اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ‬

‫ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮاﺳﺖ از ﻃﺮح ﺧﺎرج ﺷﻮد‪ -3 .‬ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎران ﻓﺮم رﺿﺎﻳﺖﻧﺎﻣﻪ‬

‫و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري در ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻼﻳﻢ ﻧﺸﺎن داده ﻧﺸﺪ‬ ‫‪2‬‬

‫داده ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ رﺿﺎﻳﺖ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ وارد ﻃﺮح ﺷﻮﻧﺪ‪ -4 .‬ﺗﻤﺎﻣﻲ‬

‫)‪ .(P=0/01 ، =5/2‬ﺑﺮرﺳﻲ ﻋﻮارض داروﻳﻲ ﻃﻲ ﭼﻬﺎر ﻫﻔﺘﻪ دارو‬

‫ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪﻫﺎ‪ ،‬ﻓﺮمﻫﺎي اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻴﻤﺎران و ﮔﺰارﺷﺎت ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻪﻋﻨﻮان‬

‫درﻣﺎﻧﻲ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻣﻴﺰان ﺑﺮوز ﻋﺎرﺿﻪ ﺧﺸﻜﻲ دﻫﺎن در داروي‬

‫اﺳﺮار ﺑﻴﻤﺎران ﺗﻠﻘﻲ ﺷﺪه و از اﻧﺘﺸﺎر آنﻫﺎ ﺧﻮدداري ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻃﺮح‬

‫ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﻧﺴﺒـﺖ ﺑﻪ اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ در ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪ اول درﻣﺎن ﺑﻴـﺸﺘﺮ ﺑﻮده‬

‫ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ‪ 30,000,000‬رﻳﺎل ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺠﺮﻳﺎن ﻃﺮح ﭘﺮداﺧﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﺷﺮﻛﺖ‬ ‫ﭘﺨﺶ دارﻳﺎن دارو ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻴﻤﻲ از ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﺑﻴﻤﺎران ﻣﻮرد‬ ‫ﺑﺮرﺳﻲ را ﺑﻪﺻﻮرت راﻳﮕﺎن ﺗﻘﺒﻞ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‬ ‫دادهﻫﺎي ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ داروي اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﻳﺎ ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ‬ ‫ﺑﺮ روي ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎي ﺗﻜﺮر ادرار‪ ،‬درﺟﻪ و ﺗﻌﺪاد دﻓﻌﺎت اﺣﺴﺎس ﺗﺨﻠﻴﻪ‬ ‫ﻓﻮرﻳﺘﻲ در ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻬﺎر ﻫﻔﺘﻪ درﻣﺎن ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲداري اﻳﺠﺎد‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﺑﻪﻃﻮري ﻛﻪ ﺑﺮ روي ﺗﻌﺪاد دﻓﻌﺎت دﻓﻊ ادرار در ‪ 24‬ﺳﺎﻋﺖ‬ ‫ﻛﻢﺗﺮﻳﻦ اﺛﺮ‬ ‫‪P=0/01‬‬

‫‪2‬‬

‫)‪P=0/004 ، =8/6‬‬

‫ﺑﺮاي اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ‪،2=12/32‬‬

‫ﺑﺮاي ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ( و ﺑﺮ روي ﺗﻌﺪاد دﻓﻌﺎت اﺣﺴﺎس ﺗﺨﻠﻴﻪ‬ ‫‪2‬‬

‫ﻓﻮرﻳﺘﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ اﺛﺮ )‪، =21/7‬‬

‫‪P=0/005‬‬

‫ﺑﺮاي اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﻧﻤﻮدار‪ :1-‬درﺻﺪ ﻓﺮاواﻧﻲ ﺑﺮوز ﻋﻮارض داروﻳﻲ در ﻃﻮل ﭼﻬﺎر ﻫﻔﺘﻪ دارو درﻣﺎﻧﻲ‬

‫زﻳﻨﺖ ﻗﻨﺒﺮي و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫‪305‬‬

‫ﺟﺪول‪ :1-‬ﻣﻴﺰان اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ ﺗﺠﻮﻳﺰ داروي اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ در داوﻃﻠﺒﺎن ﭘﺲ از ﭼﻬﺎر ﻫﻔﺘﻪ دارو درﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ‬ ‫ﻓﺎﻛﺘﻮر اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ‬

‫ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ‬

‫اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ‬ ‫ﻗﺒﻞ درﻣﺎن‬

‫ﺑﻌﺪ درﻣﺎن‬

‫درﺻﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ‬

‫ﻗﺒﻞ درﻣﺎن‬

‫ﺑﻌﺪ درﻣﺎن‬

‫درﺻﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ‬

‫ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺮ اﻧﺠﺎم ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ‬

‫‪8/72‬‬

‫‪5/24‬‬

‫‪-39/9‬‬

‫‪8/00‬‬

‫‪5/14‬‬

‫‪-35/8‬‬

‫ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﺪﻧﻲ‬

‫‪8/66‬‬

‫‪5/30‬‬

‫‪-38/8‬‬

‫‪7/84‬‬

‫‪5/18‬‬

‫‪-33/9‬‬

‫ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺗﻔﺮﻳﺤﻲ‬

‫‪8/52‬‬

‫‪5/26‬‬

‫‪-38/3‬‬

‫‪7/70‬‬

‫‪5/04‬‬

‫‪-34/5‬‬

‫ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺮ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﺑﺎ وﺳﻴﻠﻪ ﻧﻘﻠﻴﻪ ﺑﻴﺶ از ‪ 30‬دﻗﻴﻘﻪ‬

‫‪2/16‬‬

‫‪1/18‬‬

‫‪-45/4‬‬

‫‪2/72‬‬

‫‪2/28‬‬

‫‪-16/2‬‬

‫ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺮ ﻣﺸﺎرﻛﺖ در ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‬

‫‪8/50‬‬

‫‪5/10‬‬

‫‪-40/0‬‬

‫‪7/70‬‬

‫‪4/72‬‬

‫‪-38/7‬‬

‫ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ‬

‫‪7/54‬‬

‫‪4/92‬‬

‫‪-34/7‬‬

‫‪5/98‬‬

‫‪4/20‬‬

‫‪-29/8‬‬

‫ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺮ اﺣﺴﺎس ﻛﻼﻓﻪ ﺑﻮدن‬

‫‪9/06‬‬

‫‪5/42‬‬

‫‪-40/2‬‬

‫‪8/90‬‬

‫‪5/38‬‬

‫‪-39/6‬‬

‫وﻗﻮع ﺗﻜﺮر ادرار‬

‫‪7/54‬‬

‫‪4/58‬‬

‫‪-39/3‬‬

‫‪7/40‬‬

‫‪4/70‬‬

‫‪-36/5‬‬

‫اﺣﺴﺎس ﻧﻴﺎز ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ ادرار ﺣﻴﻦ ﺑﻲاﺧﺘﻴﺎري ادراري‬

‫‪8/82‬‬

‫‪5/24‬‬

‫‪-40/6‬‬

‫‪8/94‬‬

‫‪5/44‬‬

‫‪-39/1‬‬

‫وﻗﻮع ﺑﻲاﺧﺘﻴﺎري ادراري ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﺳﺮﻓﻪ ﻳﺎ ﻋﻄﺴﻪ‬

‫‪6/24‬‬

‫‪4/44‬‬

‫‪-28/8‬‬

‫‪6/28‬‬

‫‪4/46‬‬

‫‪-29/0‬‬

‫ﻣﻘﺪار ﺑﻲاﺧﺘﻴﺎري ادراري‬

‫‪6/06‬‬

‫‪4/20‬‬

‫‪-30/7‬‬

‫‪5/74‬‬

‫‪4/12‬‬

‫‪-28/2‬‬

‫اﺷﻜﺎل در ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻣﺜﺎﻧﻪ‬

‫‪1/82‬‬

‫‪1/06‬‬

‫‪-41/8‬‬

‫‪2/48‬‬

‫‪1/60‬‬

‫‪-35/5‬‬

‫اﺣﺴﺎس درد و ﻧﺎراﺣﺘﻲ در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺗﻨﺎﺳﻠﻲ و زﻳﺮ ﺷﻜﻢ‬

‫‪3/00‬‬

‫‪2/08‬‬

‫‪-30/7‬‬

‫‪3/96‬‬

‫‪2/82‬‬

‫‪-28/8‬‬

‫ﻣﻴﺰان ﺗﺎﺛﻴﺮ در زﻧﺪﮔﻲ روزﻣﺮه‬

‫‪8/84‬‬

‫‪5/30‬‬

‫‪-40/0‬‬

‫‪8/78‬‬

‫‪5/44‬‬

‫‪-38/0‬‬

‫ﺗﻌﺪاد دﻓﻌﺎت ﺑﻴﺪار ﺷﺪن ﻫﻨﮕﺎم ﺷﺐ ﺟﻬﺖ ﺗﺨﻠﻴﻪ ادرار‬

‫‪1/56‬‬

‫‪0/74‬‬

‫‪-52/6‬‬

‫‪2/06‬‬

‫‪1/16‬‬

‫‪-43/7‬‬

‫اﺳﺖ اﻣﺎ در ﻫﻔﺘﻪ ﭼﻬﺎرم ﻣﻴﺰان ﺑﺮوز ﻋﻼﻳﻢ در ﮔﺮوه ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﻛﺎﻫﺶ‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ -1 :‬ﺗﻌﺪاد دﻓﻌﺎت دﻓﻊ ادرار در ‪ 24‬ﺳﺎﻋﺖ‪-2 ،‬‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﻣﺸﺎﺑﻪ ﮔﺮوه اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻮارض ﻫﻢﭼﻮن‬

‫ﺗﻌﺪاد دﻓﻌﺎت اﺣﺴﺎس ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﻮرﻳﺘﻲ ﻫﻢزﻣﺎن ﺑﺎ ﻧﺸﺖ ادرار در ‪24‬‬

‫ﺗﻬﻮع‪ ،‬ﺗﺎري دﻳﺪ‪ ،‬ﻳﺒﻮﺳﺖ‪ ،‬درد ﺷﻜﻢ و اﺣﺘﺒﺎس ادرار در ﮔﺮوه‬

‫ﺳﺎﻋﺖ‪ -3 ،‬درﺟﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﻮرﻳﺘﻲ‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻮاﻣﻞ در ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از درﻣﺎن‬

‫اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﺗﻨﻬﺎ در ﻫﻔﺘﻪ اول رخ داده اﺳﺖ اﻣﺎ در ﮔﺮوه ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ‬

‫ﻣﻮرد ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮرﺳﻲﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻫﺮ دو داروي‬

‫ﺗﻨﻬﺎ در ﻫﻔﺘﻪ ﭼﻬﺎرم از دارو درﻣﺎﻧﻲ ﻣﻴﺰان ﺑﺮوز ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻮارض ﺑﻪ ﺻﻔﺮ‬

‫اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﻗﺎدرﻧﺪ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻨﻲداري ﺳﺒﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻜﺮر‬

‫رﺳﻴﺪه اﺳﺖ )ﻧﻤﻮدار ‪ .(1‬ﻣﻴﺰان اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﺑﺮ‬

‫و ﻧﺸﺖ ادرار‪ ،‬ﺗﻌﺪاد دﻓﻌﺎت اﺣﺴﺎس ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﻮرﻳﺘﻲ و درﺟﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ‬ ‫‪2‬‬

‫روي ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻜﺮر ادرار در ‪ 24‬ﺳﺎﻋﺖ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﻮرﻳﺘﻲ‬

‫ﻓﻮرﻳﺘﻲ ﺷﻮﻧﺪ )‪ .(P=0/01 ، =9/5‬اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻗﺒﻼ ﺗﻮﺳﻂ ‪ Moisy‬در‬

‫ﻫﻢزﻣﺎن ﺑﺎ ﻧﺸﺖ ادرار و درﺟﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﻮرﻳﺘﻲ در ﮔﺮوهﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ‬

‫ﻣﻮرد اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﺳﻂ ‪ Eckstrom‬در ﻣﻮرد ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺷﺪه‬ ‫‪4‬و‪3‬‬

‫ﺳﻨﻲ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري را ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲدﻫﺪ )‪.(P=0/005 ،2=3/5‬‬

‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ دارو درﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻓﺎﻛﺘﻮر ﻳﺎﺋﺴﮕﻲ ﺑﺮ روي‬

‫ﻣﻌﻨﻲداري را در دو ﮔﺮوه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪﻫﻢ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲداد )‪،2=26/8‬‬

‫درﺟﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﻮرﻳﺘﻲ ﻫﻢ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻓﺎﻛﺘﻮر ﻳﺎﺋﺴﮕﻲ ﺑﺮ اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ دارو‬

‫‪ .(P=0/505‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮي در ﻫﺮ ﺳﻪ ﻓﺎﻛﺘﻮر ﻓﻮق )ﺗﻌﺪاد‬

‫درﻣﺎﻧﻲ در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري را اﻳﺠﺎد ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ )‪،2=9/3‬‬

‫دﻓﻌﺎت دﻓﻊ ادرار در روز‪ ،‬ﺗﻌﺪاد دﻓﻌﺎت اﺣﺴﺎس ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﻮرﻳﺘﻲ و‬

‫‪.(P=0/05‬‬

‫درﺟﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﻮرﻳﺘﻲ( در ﮔﺮوه اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ‬

‫اﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ اﻳﻦ دو دارو اﺧﺘﻼف‬

‫ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻴﺰان رﺿﺎﻳﺖﻣﻨﺪي داوﻃﻠﺒﺎن از دارو درﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس‬

‫ﺑﺤﺚ‬

‫ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﻢ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻫﺮ دو دارو‬

‫در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺳﻪ ﻓﺎﻛﺘﻮر زﻳﺮ ﺟﻬﺖ ﺑﻴﺎن اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ دارو درﻣﺎﻧﻲ ﻣﻮرد‬

‫ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪهاﻧﺪ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﻲداري در ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎي ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺶ اﻳﺠﺎد‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫‪ Ghanbari‬در درﻣﺎن زﻧﺎن ﺑﺎ ﻣﺜﺎﻧﻪ ﺑﻴﺶﻓﻌﺎل‬ ‫‪Z.‬و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ‬ ‫ﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﺎراﻳﻲ و ﻋﻮارض اﻛﺴﻲ‪et al.‬‬

‫‪306‬‬

‫ﻛﻨﻨﺪ )‪) (P=0/005 ،2=11/4‬ﺟﺪول ‪ (1‬اﻣﺎ ﺑﻴﻦ دو ﮔﺮوه اﺧﺘﻼف‬

‫ﻓﺎﻛﺘﻮر ﺳﻦ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري را ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد )‪(P=0/511 ،2=23/5‬‬

‫ﻣﻌﻨﻲداري در ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻼﻳﻢ ﻧﺸﺎن داده ﻧﺸﺪ )‪.(P=0/505 ،2=29/6‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺳﻦ در اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ دارو درﻣﺎﻧﻲ ﺑﻲﺗﺎﺛﻴﺮ اﺳﺖ )ﺟﺪاول ‪ 4‬و ‪ 5‬و‬

‫ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ دادهﻫﺎ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ دو دارو ﻗﺎدرﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﺪاد دﻓﻌﺎت‬

‫‪ .(6‬اﻳﻦ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﺧﻼف ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ‪ Stewart‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ درﻳﺎﻓﺖ ﺷﻴﻮع‬

‫دﻓﻊ ادرار در ﺷﺐ را ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻨﻲداري ﻛﺎﻫﺶ دﻫﻨﺪ )‪،2=3/8‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎري ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﺳﻦ ﺑﺪون در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺟﻨﺲ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪ 1.‬از‬

‫‪ .(P=0/025‬ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻴﺰان اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ دو دارو ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺴﺖﻫﺎي‬

‫ﺳﻮي دﻳﮕﺮ اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ دارو درﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻓﺎﻛﺘﻮر ﻳﺎﺋﺴﮕﻲ ﺑﺮ روي‬

‫اورودﻳﻨﺎﻣﻴﻚ ﻫﻢ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري در ﺑﻬﺒﻮد ﻧﺎﭘﺎﻳﺪاري دﺗﺮﺳﻮر را‬

‫درﺟﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﻮرﻳﺘﻲ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻓﺎﻛﺘﻮر ﻳﺎﺋﺴﮕﻲ ﺑﺮ اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ دارو‬ ‫‪2‬‬

‫ﻧﺸﺎن داد )‪ (P=0/04 ،2=18/5‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﺰان ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻼﻳﻢ ﺑﺮ‬

‫درﻣﺎﻧﻲ در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﺑﻲﺗﺎﺛﻴﺮ اﺳﺖ )‪ .(P=0/478 ، =19/3‬اﻳﻦ‬

‫اﺳﺎس اﻳﻦ ﺗﺴﺖ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﻴﺸﺘﺮ از روش ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻧﺸﺎن داده‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ و ﭼﺎرت ادراري )ﺗﻜﺮر ادرار‪،‬‬

‫ﺷﺪ )‪ (P=0/001 ،2=17/6‬اﻣﺎ در اﻳﻦ ارزﻳﺎﺑﻲ ﺑﻴﻦ دو ﮔﺮوه‬

‫ﺗﻌﺪاد و درﺟﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﻮرﻳﺘﻲ( ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺧﻮﺑﻲ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد اﻣﺎ‬

‫اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري در ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻼﻳﻢ از ﺧﻮد‬

‫ﺗﺴﺖﻫﺎي اورودﻳﻨﺎﻣﻴﻚ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري از ﻧﻈﺮ ﺷﺪت اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ را‬

‫ﻧﺸﺎن ﻧﺪادﻧﺪ )‪ .(P=0/101 ،2=15/2‬در ﻣﺘﺎآﻧﺎﻟﻴﺰ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ در ﺳﺎل‬

‫ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ )‪ .(P=0/05 ، =18/4‬ﻣﻴﺰان اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ دو دارو ﺑﺎ ﻫﻢ‬

‫‪ 2001‬ﻛﻪ ﺧﺸﻜﻲ دﻫﺎن را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻋﺎرﺿﻪ اﺻﻠﻲ داروﻫﺎي‬

‫اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري ﻧﺪارﻧﺪ )‪ .(P=0/411 ،2=24/6‬روﻧﺪ ﻋﻤﻮﻣﻲ دارو‬

‫اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻄﺮ ﻧﺴﺒﻲ ﺑﺮوز‬

‫درﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪﺳﻮي ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻌﺪاد دﻓﻌﺎت ﺗﺠﻮﻳﺰ دارو در روز ﭘﻴﺶ ﻣﻲرود‪.‬‬

‫‪6‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﺪان ﺟﻬﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻌﺪاد دﻓﻌﺎت ﺗﺠﻮﻳﺰ دارو در روز ﺑﺎ‬

‫‪Immediate‬‬

‫ﻛﺎﻫﺶ اﺣﺘﻤﺎل ﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ در ﻣﺼﺮف دارو و اﻓﺰاﻳﺶ ﻛﻤﭙﻠﻴﺎﻧﺲ ﺑﻴﻤﺎر‬

‫)‪ Release (IR‬اﺛﺮ ﻛﻤﺘﺮي ﺑﺮ روي ﺑﺮونده ﺑﺰاق ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ‬

‫ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮد آنﻛﻪ اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬

‫دارد‪ 11.‬اﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ در ﻫﺮ دو دارو‬

‫ﻋﻮارض ﻛﻤﺘﺮي را ﻧﺸﺎن داد اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦﻛﻪ اﻳﻦ دارو ﺳﻪ ﺑﺎر در‬

‫ﺧﺸﻜﻲ دﻫﺎن ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻋﺎرﺿﻪ اﺻﻠﻲ ﻣﻄﺮح ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺳﺎﻳﺮ‬

‫روز ﻣﺼﺮف ﻣﻲﺷﻮد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﻛﻪ دو ﺑﺎر در روز ﺗﺠﻮﻳﺰ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻋﺎرﺿﻪ ﺧﺸﻜﻲ دﻫﺎن در ﮔﺮوه ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﭘﺬﻳﺮش ﻛﻤﺘﺮي دارد‪.‬‬

‫ﺧﺸﻜﻲ دﻫﺎن در ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ را ﻧﺼﻒ اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﺗﺨﻤﻴﻦ زده ﺑﻮد‪.‬‬ ‫در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ دﻳﮕﺮي ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ﺳﺮﻳﻊاﻻﺛﺮ‬ ‫‪IR‬‬

‫‪6-8‬‬

‫اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮد )‪) (P=0/05 ،2=10/6‬ﻧﻤﻮدار ‪.(1‬‬

‫‪2‬‬

‫اﻳﻦ در‬

‫در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻴﻦ دو داروي اﻛﺴﻲﺑﻮﺗﻴﻨﻴﻦ و ﺗﻮﻟﺘﺮودﻳﻦ ارﺟﺤﻴﺖ‬

‫ﺷﺮاﻳﻄﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺟﺪﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﺎرﺿﻪ ﺧﺸﻜﻲ دﻫﺎن‬

‫ﺧﺎﺻﻲ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ‪ .‬ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ وﺳﻴﻠﻪ‬

‫ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﺎﻻﻳﻲ داﺷﺘﻪ و ﺳﻌﻲ در ﺗﻮﻟﻴﺪ داروﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪﺗﺮ ﺑﺎ ﻋﺎرﺿﻪ‬

‫ارزﻳﺎﺑﻲ اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ دارو درﻣﺎﻧﻲ‪ ،‬در ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ‪ OAB‬ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده‬

‫ﺧﺸﻜﻲ دﻫﺎن ﻛﻤﺘﺮ دارﻧﺪ‪.‬‬

‫‪12-14‬‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻴﺰان اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ دارو ﺑﺮ اﺳﺎس‬

‫ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫‪References‬‬ ‫‪oxybutynin in patients with an overactive bladder. Br J Urol‬‬ ‫‪1998;81(6):801-10.‬‬ ‫‪Harvey MA, Baker K, Wells GA. Tolterodine versus oxybutynin in‬‬ ‫‪the treatment of urge urinary incontinence: a meta-analysis. Am J‬‬ ‫‪Obstet Gynecol 2001;185(1):56-61.‬‬ ‫‪Leung HY, Yip SK, Cheon C, Liu YS, Lau J, Wong HK, Chung‬‬ ‫‪KH. A randomized controlled trial of tolterodine and oxybutynin on‬‬ ‫‪tolerability and clinical efficacy for treating Chinese women with‬‬ ‫‪an overactive bladder. BJU Int 2002;90(4):375-80.‬‬ ‫‪Giannitsas K, Perimenis P, Athanasopoulos A, Gyftopoulos K,‬‬ ‫‪Nikiforidis G, et al. Comparison of the efficacy of tolterodine and‬‬ ‫‪oxybutynin in different urodynamic severity grades of idiopathic‬‬ ‫‪detrusor overactivity. Eur Urol 2004;46(6):776-82; discussion 782‬‬‫‪3.‬‬ ‫‪Campbell JD, Gries KS, Watanabe JH, Ravelo A, Dmochowski RR,‬‬ ‫‪Sullivan SD. Treatment success for overactive bladder with urinary‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫‪6.‬‬ ‫‪7.‬‬

‫‪8.‬‬

‫‪9.‬‬

‫‪1. Stewart WF, Van Rooyen JB, Cundiff GW, Abrams P, Herzog AR,‬‬ ‫‪Corey R, et al. Prevalence and burden of overactive bladder in the‬‬ ‫‪United States. World J Urol 2003;20(6):327-36.‬‬ ‫‪2. Montella JM. Management of overactive bladder. In: Bent AE,‬‬ ‫‪Ostergard DR, Cundiff GW, Swift SE, editors. Ostergard’s‬‬ ‫‪Urogynecology and Pelvic Floor Dysfunction. 5th ed. Philadelphia,‬‬ ‫‪PA: Lippincott Williams and Wilkins; 2003. p. 293-305.‬‬ ‫‪3. Moisey CU, Stephenson TP, Brendler CB. The urodynamic and‬‬ ‫‪subjective results of treatment of detrusor instability with‬‬ ‫‪oxybutynin chloride. Br J Urol 1980;52(6):472-5.‬‬ ‫‪4. Stahl MM, Ekström B, Sparf B, Mattiasson A, Andersson KE.‬‬ ‫‪Urodynamic and other effects of tolterodine: a novel antimuscarinic‬‬ ‫‪drug for the treatment of detrusor overactivity. Neurourol Urodyn‬‬ ‫‪1995;14(6):647-55.‬‬ ‫‪5. Abrams P, Freeman R, Anderström C, Mattiasson A. Tolterodine, a‬‬ ‫‪new antimuscarinic agent: as effective but better tolerated than‬‬

307

Comparison of efficacy and side effects of Oxybutynin ‫ و ﻫﻤﻜﺎران‬and Tolterodine in over active bladder

urge incontinence refractory to oral antimuscarinics: a review of published evidence. BMC Urol 2009;9:18. 10. Patrick DL, Martin ML, Bushnell DM, Yalcin I, Wagner TH, Buesching DP. Quality of life of women with urinary incontinence: further development of the incontinence quality of life instrument (I-QOL). Urology 1999;53(1):71-6. 11. Brazier J, Roberts J, Deverill M. The estimation of a preferencebased measure of health from the SF-36. J Health Econ 2002;21(2):271-92. 12. Yoshida M, Masunaga K, Nagata T, Yono M, Homma Y. The forefront for novel therapeutic agents based on the pathophysiology of lower urinary tract dysfunction: pathophysiology and pharmacotherapy of overactive bladder. J Pharmacol Sci 2010;112(2):128-34.

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

100

13. Ohtake A, Sato S, Sasamata M, Miyata K. The forefront for novel therapeutic agents based on the pathophysiology of lower urinary tract dysfunction: ameliorative effect of solifenacin succinate (Vesicare), a bladder-selective antimuscarinic agent, on overactive bladder symptoms, especially urgency episodes. J Pharmacol Sci 2010;112(2):135-41. 14. Yoshida A, Fujino T, Maruyama S, Ito Y, Taki Y, Yamada S. The forefront for novel therapeutic agents based on the pathophysiology of lower urinary tract dysfunction: bladder selectivity based on in vivo drug-receptor binding characteristics of antimuscarinic agents for treatment of overactive bladder. J Pharmacol Sci 2010;112(2):142-50.

Tehran University Medical Journal; Vol. 69, No. 5, August 2011: 302-308

Comparison of efficacy and side-effects of Oxybutynin and Tolterodine in the treatment of overactive bladder

Zinat Ghanbari PhD. Mehnush Esmaeili PhD.1* Tahereh Eftekhar PhD.1 Mojtaba Esmaeili PharmD.2 Elahe Miri1 1- Department of Genecology, Imam Khomeini Hospital, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran. 2- Production Unit, Shafa Pharmaceutical Company, Tehran, Iran.

Abstract

Received: February 07, 2011 Accepted: May 23, 2011

Background: Overactive bladder (OAB) is one of the most prevalent diseases of lower urinary system. OAB disease is defined by the Standardization Subcommittee of the International Continence Society as urinary urgency, with or without urge incontinence, usually with frequency and nocturia with no proven infection or other obvious pathology. Treatment with the antimuscarinic agents tolterodine and oxybutynin is the mainstay of therapy for overactive bladder. The study was undertaken to compare the efficacy and side-effects of tolterodine and oxybutynin in a number of Iranian women. Methods: This study consisted of two trials and done in Imam Khomeini Hospital in 2009; in one trial, 50 patients with overactive bladder were randomized to 4 weeks of treatment with 2 mg of twice-daily tolterodine, and in the other to 5 mg of three times a day oxybutynin. Urodynamic investigations, Episodes of urge urinary incontinence and adverse events were also evaluated. Results: The results showed a good association between the questionnaire and cystometry data but urodynamic studies showed significant differences in efficacy. Tow groups showed significant improvements in all Symptoms, but The results showed that the two drugs had no significant differences in efficacy. Conclusion: The data obtained by questionnaire indicated that both drugs increased quality of life but there were no significant differences between the two in symptom cure. Dry mouth was the most common side-effect in the two groups but unlike other studies it was higher in the tolterodine group. Therefore, our study did not show any preference between oxybutynin and tolterodine. Keywords: Overactive bladder, oxybutynin, tolterodine.

Corresponding author: Lolagar Hospital, Khosh St., Tehran, Iran. Tel: +98-21-66835000 email: esmaeili.mehnush@gmail.com

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

‫‪،1390‬آﻛﻨﻪ‪309-314‬‬ ‫ﻋﻀﻼﻧﻲ‪ -،5‬ﻣﺮداد‬ ‫‪69‬ﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎره‬ ‫ﻛﺮاﺗﻴﻦﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪،‬‬ ‫ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷ‬ ‫اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ وﭘﺰﺷﻜ‬ ‫اﺛﺮ ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه‬ ‫وﻟﮕﺎرﻳﺲ‬ ‫اﺳﻜﻠﺘﻲ در‬ ‫دورهﻋﻼﻳ‬ ‫ﻓﺴﻔﻮﻛﻴﻨﺎز و‬ ‫داﻧﺸﮕﺎهآﻧﺰﻳﻢ‬ ‫ﻲ‪ ،‬ﺳﺮﻣﻲ‬ ‫ﺳﻄﺢ‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ اﺛﺮ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ آﻧﺰﻳﻢ ﻛﺮاﺗﻴﻦ ﻓﺴﻔﻮﻛﻴﻨﺎز و ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ‪ -‬اﺳﻜﻠﺘﻲ‬ ‫در ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ آﻛﻨﻪ وﻟﮕﺎرﻳﺲ‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ 1390/01/21 :‬ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺬﻳﺮش‪1390/03/02 :‬‬

‫ﭼﻜﻴﺪه‬

‫‪1‬‬

‫ﻣﺮﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰ زاده‬

‫زﻣﻴﻨﻪ و ﻫﺪف‪ :‬آﻛﻨﻪ وﻟﮕﺎرﻳﺲ ﻳﻜﻲ از ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي ﺷﺎﻳﻊ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ از درﻣﺎنﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ آﻛﻨﻪﻫﺎي‬

‫‪2‬‬

‫ﻣﺮﻳﻢ ﻳﺤﻴﺎﻳﻲ‬

‫ﺷﺪﻳﺪ‪ ،‬اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻲرﻏﻢ ﻛﺎراﻳﻲ ﺑﺎﻻ داراي ﻋﻮارض ﺟﺎﻧﺒﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﻲ اﺛﺮ‬

‫‪*3‬‬

‫راﻫﺐ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ‬

‫اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﺑﺮ روي ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ آﻧﺰﻳﻢ ﻛﺮاﺗﻴﻦ ﻓﺴﻔﻮﻛﻴﻨﺎز )‪ Creatine Phosphokinase (CPK‬و ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﻧﺎﺷﻲ‬

‫‪ -1‬ﮔﺮوه ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي ﭘﻮﺳﺖ و ﻣﻮ‪ ،‬ﻣﺮﻛﺰ آﻣﻮزﺷﻲ‬

‫از ﻣﺼﺮف اﻳﻦ دارو در ﻣﺒﺘﻼﻳﺎن آﻛﻨﻪ وﻟﮕﺎرﻳﺲ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬روش ﺑﺮرﺳﻲ‪ :‬اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺮ روي ‪ 40‬ﺑﻴﻤﺎر ‪15-30‬‬

‫درﻣﺎﻧﻲ ﻓﺎﻃﻤﻴﻪ)س(‬

‫ﺳﺎل ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ آﻛﻨﻪ وﻟﮕﺎرﻳﺲ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺗﺎ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺮاﺟﻌﻪﻛﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﻛﻠﻴﻨﻴﻚﻫﺎي ﭘﻮﺳﺖ و ﻣﻮ در ﺷﻬﺮ ﺳﻤﻨﺎن ﻛﻪ ﻛﺎﻧﺪﻳﺪاي‬

‫‪ -2‬داﻧﺸﺠﻮي ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬ ‫‪ -3‬ﮔﺮوه ﭘﺰﺷﻜﻲ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‪ ،‬داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

‫درﻳﺎﻓﺖ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ .‬اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ ‪ CPK‬ﺑﻴﻤﺎران ﺑﻪﻫﻤﺮاه ﺷﺮح ﺣﺎل و ﻣﻌﺎﻳﻨﺎت ﻻزم در‬ ‫ﻣﻮرد ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ‪ -‬اﺳﻜﻠﺘﻲ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع درﻣﺎن و ﺳﭙﺲ ﻫﺮ دو ﻣﺎه ﺗﺎ ﺷﺶ ﻣﺎه اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ .‬درﻣﺎن ﺑﺎ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ‬

‫داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺳﻤﻨﺎن‪ ،‬ﺳﻤﻨﺎن‪ ،‬اﻳﺮان‪.‬‬

‫)ﺳﺎﺧﺖ ﺷﺮﻛﺖ ‪ (Roche‬ﺑﺎ دوز ‪ 0/5-1mg/Kg‬ﺷﺮوع ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻫﻤﺎن دوز ﺛﺎﺑﺖ اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد‪ .‬ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‪ 33 :‬ﻧﻔﺮ‬ ‫)‪ (%82/5‬از ﺑﻴﻤﺎران زن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ )‪ ±‬اﻧﺤﺮافﻣﻌﻴﺎر( ﺳﻦ ﺑﻴﻤﺎران ‪ 22/3±3/4‬ﺳﺎل ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺳﻄﺢ‬

‫‪CPK‬‬

‫در ﺑﻴﻤﺎران ﺗﺤﺖ درﻣﺎن ﺑﺎ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ در ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺎهﻫﺎي دو‪ ،‬ﭼﻬﺎر و ﺷﺶ ﭘﺲ از ﺷﺮوع درﻣﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ از‬ ‫درﻣﺎن اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻌﻨﻲدار داﺷﺖ )‪ (P<0/05‬اﻣﺎ در ﺗﻤﺎم ﺑﻴﻤﺎران‪ ،‬ﺑﻪﺟﺰ در ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎر‪ ،‬در ﻣﺤﺪوده ﻧﺮﻣﺎل )‪(45-160IU/L‬‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﻴﺎﻟﮋي ﺧﻔﻴﻒ ﺗﻨﻬﺎ در ‪ %10‬ﺑﻴﻤﺎران ﮔﺰارش ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪﺗﺪرﻳﺞ ﻋﻼﻳﻢ ﺑﺮﻃﺮف ﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬ ‫*‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي‪ :‬ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ اﻓﺰاﻳﺶ ‪ CPK‬ﺑﺎ ﻳﺎ ﺑﺪون ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ‪ ،‬در ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ از اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺴﺌﻮل‪ :‬ﺳﻤﻨﺎن‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺳﻤﻨﺎن‪،‬‬

‫داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬ﺑﺨﺶ ﭘﺰﺷﻜﻲ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‬

‫ﻳﻚ ﭘﺪﻳﺪه ﺧﻮشﺧﻴﻢ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻟﺬا اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ ‪ CPK‬در ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ درد ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺧﻔﻴﻒ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻧﻤﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺗﻠﻔﻦ‪0231-4440225 :‬‬ ‫‪email: Ghorbani_raheb@yahoo.com‬‬

‫ﻛﻠﻤﺎت ﻛﻠﻴﺪي‪ :‬آﻛﻨﻪ‪ ،‬ﻛﺮاﺗﻴﻦ ﻓﺴﻔﻮﻛﻴﻨﺎز‪ ،‬اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬ ‫آﻛﻨﻪ )‪ (Acne‬ﻳﻜﻲ از ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي ﺷﺎﻳﻊ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎري‬

‫‪4‬و‪3‬‬

‫آﻛﻮﺗﺎن و روآﻛﻮﺗﺎن‪ ،‬در ﺑﺎزار ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪A‬‬

‫رﺗﻴﻨﻮﻳﻴﺪ ﺧﻮراﻛﻲ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ وﻳﺘﺎﻣﻴﻦ‬

‫اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﻳﻚ‬

‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ اﻳﺠﺎد دوره‬

‫در ﺳﺎلﻫﺎي ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲ ﺷﺎﻳﻊ اﺳﺖ وﻟﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺎ دوران ﺑﺰرگﺳﺎﻟﻲ ﺑﺎ‬

‫ﺑﻬﺒﻮدي ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬در اﻛﺜﺮ ﻣﻮاﻗﻊ )‪ (%85‬ﻳﻚ دوره ﻣﻨﻔﺮد‬

‫ﺷﺪت اداﻣﻪ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺿﺎﻳﻌﺎت آﻛﻨﻪ ﺑﻪﺻﻮرت ﺿﺎﻳﻌﺎت ﻏﻴﺮ اﻟﺘﻬﺎﺑﻲ‬

‫درﻣﺎن ﻣﻮﺟﺐ ﭘﺲرﻓﺖ ﻃﻮﻻﻧﻲ و ﻛﺎﻣﻞ ﺿﺎﻳﻌﺎت ﻣﻲﺷﻮد وﻟﻲ ﺑﻪرﻏﻢ‬

‫)ﻛﻮﻣﺪونﻫﺎي ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ( و ﺿﺎﻳﻌﺎت اﻟﺘﻬﺎﺑﻲ )ﭘﺎﭘﻮلﻫﺎ و ﭘﻮﺳﺘﻮلﻫﺎ و‬

‫اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ ﺑﺎﻻي اﻳﻦ دارو‪ ،‬دو ﻋﺎﻣﻞ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﺎﻻ و ﻋﻮارض داروﻳﻲ‬

‫ﻧﺪولﻫﺎ( ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﺷﻮد‪ 1.‬از ﻧﻈﺮ ﭘﺎﺗﻮژﻧﺰ ﻋﻮاﻣﻞ زﻳﺮ در ﺷﻜﻞﮔﻴﺮي‬

‫ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ آن ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪه ﻛﻪ در اﻧﺘﺨﺎب ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺮاي درﻣﺎن ﺑﺎ اﻳﻦ‬ ‫‪4‬و‪2‬‬

‫در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮﺧﻲ از‬

‫آﻛﻨﻪ ﻧﻘﺶ دارﻧﺪ‪ -1 :‬ﺷﺎﺧﻲ ﺷﺪن ﻣﺠﺮاي ﭘﻴﻠﻮ ﺳﺒﺎﺳﻪ و اﻧﺴﺪاد ﻣﻨﺎﻓﺬ‬

‫دارو ﺣﺪاﻛﺜﺮ دﻗﺖ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫ﺳﺒﺎﺳﻪ‪ -2 ،‬اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺳﺒﻮم )ﭼﺮﺑﻲ(‪ -3 ،‬ﺗﻐﻴﻴﺮ در ﻓﻠﻮر ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎل‬

‫اﻧﺪﻳﻜﺎﺳﻴﻮنﻫﺎي ﻣﺼﺮف اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از آﻛﻨﻪﻫﺎي‬

‫)ﺑﺎﻛﺘﺮي ﭘﺮوﭘﻴﻮﻧﻲ ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﻮم آﻛﻨﻪ( و ‪ -4‬وﺟﻮد اﻟﺘﻬﺎب‪ 2.‬رژﻳﻢﻫﺎي‬

‫ﻧﺪوﻟﻮﺳﻴﺴﺘﻲ و اﻟﺘﻬﺎﺑﻲ ﺷﺪﻳﺪ‪ ،‬آﻛﻨﻪ ﺧﻔﻴﻒ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻣﻘﺎوم ﺑﻪ درﻣﺎن‪،‬‬

‫ﻣﺨﺘﻠﻒ درﻣﺎﻧﻲ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ آﻛﻨﻪ ﺷﺎﻣﻞ اﺳﻴﺪ وﻳﺘﺎﻣﻴﻦ ‪ ،A‬ﺑﻨﺰوﻳﻴﻞ ﭘﺮاﻛﺴﻴﺪ‪،‬‬

‫ﻣﻮاردي ﻛﻪ آﻛﻨﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺮوز اﺳﻜﺎر ﻣﻲﺷﻮد ﻳﺎ ﻣﻮاردي ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ‬

‫آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻚﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ از داروﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪﺷﻜﻞ ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ ﻣﻮرد‬

‫ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻪﻋﻠﺖ ﺗﺮس از ﺑﺪﺷﻜﻠﻲ ﻣﻲﮔﺮدد )دﻳﺲ‬

‫اﺳﺘـﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴـﺮد‪ ،‬اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴـﻨﻮﻳﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧـﺎمﻫﺎي ﺗﺠـﺎري‬

‫ﻣﻮرﻓﻮﻓﻮﺑﻴﺎ(‪ ،‬ﭼﺮب ﺑﻮدن ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﭘﻮﺳﺖ‪ ،‬ﻓﻮﻟﻴﻜﻮﻟﻴﺖ ﮔﺮم ﻣﻨﻔﻲ‪،‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﻣﺮﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰ زاده و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫‪310‬‬

‫‪4‬و‪3‬‬

‫اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﺑﻪﺷﻜﻞ ﻛﭙﺴﻮلﻫﺎي ‪ 20‬و ‪10‬‬

‫اﻧﺪﻳﻜﺎﺳﻴﻮن درﻣﺎن ﺑﺎ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ )ﺷﺪت آﻛﻨﻪ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺗﺎ ﺷﺪﻳﺪ(‬

‫ﻣﻴﻠﻲﮔﺮﻣﻲ در ﺑﺎزار ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ و در ﻣﻮرد آﻛﻨﻪﻫﺎي ﻧﺪوﻻر و ﺷﺪﻳﺪ‬

‫ﺟﻬﺖ درﻣﺎن آﻛﻨﻪ دارﻧﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎي ورود ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ دارا‬

‫ﻣﻘﺎوم ﺑﺎﻟﻐﻴﻦ و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن اﻳﻦ دارو ﺑﺎ دوز ‪ 0/5-1mg‬ﺑﻪازاي ﻫﺮ‬

‫ﺑﻮدن ﺗﻤﺎﻣﻲ وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي زﻳﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ -1 :‬وﺟﻮد آﻛﻨﻪ ﻧﺪوﻟﻮﺳﻴﺴﺘﻴﻚ‬

‫ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم وزن ﺑﺪن ﺑﻪﺻﻮرت ﺧﻮراﻛﻲ و روزاﻧﻪ در دو دوز ﻣﻨﻘﺴﻢ‬

‫ﻳﺎ آﻛﻨﻪ ﻣﻘﺎوم ﺑﻪ درﻣﺎن ﺑﺎ‬

‫اوﻟﻴﻪ ﻧﺮﻣﺎل )‪-2 ،(45-160IU/L‬‬

‫ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻃﻮل ﻣﺪت درﻣﺎن ﻣﻌﻤﻮﻻً ‪ 15‬ﺗﺎ ‪ 20‬ﻫﻔﺘﻪ ﻃﻮل ﻣﻲﻛﺸﺪ‬

‫اﻃﻤﻴﻨﺎن از ﻋﺪم ﺣﺎﻣﻠﮕﻲ در ﺑﻴﻤﺎر‪ -3 ،‬زﻧﺎن در ﺳﻨﻴﻦ ﺑﺎروري‬

‫و ﺑﻪدﻧﺒﺎل آن ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع دوره دوم درﻣﺎن‪ ،‬ﺣﺪاﻗﻞ ﻫﺸﺖ ﻫﻔﺘﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ‬

‫)‪ bearing‬ﻛﻨﺘﺮاﺳﭙﺘﻴﻮ ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ -4 .‬ورزشﻛﺎر ﺣﺮﻓﻪاي‬

‫ﺑﺎﻳﺪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺼﺮف ﻫﻢزﻣﺎن اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﺑﺎ ﻗﺮص ﺿﺪ‬

‫ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﻳﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻋﻀﻼﻧﻲ اﻧﺠﺎم ﻧﺪﻫﺪ‪ .‬در ﺻﻮرت اﻧﺠﺎم ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‬

‫ﺑﺎرداري ﭘﺮوژﺳﺘﺮوﻧﻲ ﻛﻪ ﺣﺎوي اﺳﺘﺮوژن ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻓﻨﻲﺗﻮﻳﻴﻦ‪،‬‬

‫ﻋﻀﻼﻧﻲ‪ ،‬ﺣﺪاﻗﻞ ‪ 24‬ﺳﺎﻋﺖ ﺗﺎ دادن ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺧﻮن ﺑﺮاي آزﻣﺎﻳﺶ‬

‫‪CPK‬‬

‫ﺗﺘﺮاﺳﺎﻳﻜﻠﻴﻦﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺤﺼﻮﻻت وﻳﺘﺎﻣﻴﻦ ‪ ،A‬اﻟﻜﻞ و ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ آﻓﺘﺎب‬

‫ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻣﺎﻧﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ -5 .‬دﭼﺎر ﺑﻴﻤﺎري زﻣﻴﻨﻪاي ﻧﻈﻴﺮ ﺗﺸﻨﺞ‪،‬‬

‫ﺗﺪاﺧﻞ وﺟﻮد دارد‪ 5.‬ﭘﻴﺶ از ﺷﺮوع درﻣﺎن ﺑﺎ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺑﻴﻤﺎري ﻋﻀﻼﻧﻲ‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎري ﻗﻠﺒﻲ‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎري ﻣﻐﺰي ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ -6 .‬ﺳﺎﺑﻘﻪ‬

‫آﻛﻨﻪ ﻓﻮﻟﻤﻴﻨﺎﻧﺖ‪.‬‬

‫‪CPK‬‬

‫‪(Child‬‬

‫آزﻣﺎﻳﺸﺎت ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻤﺎرش ﻛﺎﻣﻞ ﺧﻮﻧﻲ‪ ،‬ﺗﺴﺖﻫﺎي ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻛﺒﺪي‪،‬‬

‫ﺟﺮاﺣﻲ‪ ،‬ﻋﻔﻮﻧﺖ‪ ،‬ﺗﺐ و ﺑﻲﺗﺤﺮﻛﻲ در ﻃﻲ ﻳﻚ ﻣﺎه اﺧﻴﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪5‬و‪4‬‬

‫‪ -7‬از ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺸﺘﻘﺎت وﻳﺘﺎﻣﻴﻦ ‪ ،A‬آﻣﭙﻲﺳﻴﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺗﺘﺮاﺳﻴﻜﻠﻴﻦ و ﻣﺸﺘﻘﺎت‬

‫ﻳﻜﻲ از ﻋﻮارض ﺟﺎﻧﺒﻲ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ‪ ،‬اﺛﺮ روي ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ‪-‬‬

‫آن‪ ،‬آﻧﺘﻲ ﻛﻮآﮔﻮﻻنﻫﺎ‪ ،‬ﻛﻠﻮﻓﻴﺒﺮات‪ ،‬ﻣﻮرﻓﻴﻦ‪ ،‬آﺳﭙﻴﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻓﻮروزﻣﺎﻳﺪ‪،‬‬

‫ﻛﻠﺴﺘﺮول و ﺗﺮيﮔﻠﻴﺴﺮﻳﺪ و در زﻧﺎن ﺗﺴﺖ ﺣﺎﻣﻠﮕﻲ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪B‬‬

‫و ﻗﺮص ﺿﺪ ﺑﺎرداري ﭘﺮوژﺳﺘﺮوﻧﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻜﻨﺪ‪-8 .‬‬

‫اﺳﻜﻠﺘﻲ ﺑﻪﺻﻮرت ﻛﻤﺮدرد‪ ،‬آرﺗﺮاﻟﮋي‪ ،‬ﺿﻌﻒ ﻋﻀﻼﻧﻲ‪ ،‬ﻛﺸﻴﺪﮔﻲ‬

‫آﻣﻔﻮﺗﺮﻳﺴﻴﻦ‬

‫ﻋﻀﻼﻧﻲ )‪ ،(Muscle sprain‬آرﺗﺮﻳﺖ‪ ،‬ﻛﻠﺴﻴﻔﻴﻜﺎﺳﻴﻮن ﺗﺎﻧﺪونﻫﺎ و‬

‫اﻋﺘﻴﺎد ﺑﻪ اﻟﻜﻞ و ﻛﻮﻛﺎﻳﻴﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ -9 .‬از اﺑﺘﺪا ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎي درﻣﺎن از‬

‫ﻟﻴﮕﺎﻣﺎنﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن زودرس اﭘﻲﻓﻴﺰال‪ ،‬ﻛﺎﻫﺶ ﺗﺮاﻛﻢ ﻣﻌﺪﻧﻲ اﺳﺘﺨﻮان‬

‫دوز ﺛﺎﺑﺖ دارو اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﻳﺪ و ﻧﻴﺎز ﺑﻪﺗﻐﻴﻴﺮ دوز دارو ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در‬

‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ 5.‬ﻃﻲ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه در ﻣﻘﺎﻻت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻴﻦ ‪ 15‬ﺗﺎ ‪%50‬‬

‫اﺑﺘﺪا در ﻃﻲ ﻳﻚ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺣﻀﻮري ﺟﺰﻳﻴﺎت اﻧﺠﺎم ﻛﺎر ﺑﺮاي ﺑﻴﻤﺎر‬

‫از اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺗﺤﺖ درﻣﺎن اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﺷﻜﺎﻳﺎت ﻋﻀﻼﻧﻲ‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺢ داده ﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ در ﺻﻮرت ﻣﻮاﻓﻘﺖ‪ ،‬رﺿﺎﻳﺖ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ از ﺑﻴﻤﺎر‬

‫ﻧﻈﻴﺮ ﻣﻴﺎﻟﮋي و ﺿﻌﻒ داﺷﺘﻪاﻧﺪ و در ﺗﻌﺪادي اﻓﺰاﻳﺶ ﺑﺎﻻي ﻣﻘﺎدﻳﺮ‬

‫اﺧﺬ ﺷﺪه و ﺑﺪﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻴﻤﺎر وارد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع درﻣﺎن‬

‫آﻧﺰﻳﻢ ﻛﺮاﺗﻴﻦ ﻓﺴﻔﻮﻛﻴﻨﺎز )‪ Creatine Phosphokinase (CPK‬دﻳﺪه ﺷﺪه‬

‫اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز از ﺑﻴﻤﺎر اﺧﺬ‪ ،‬ﺳﭙﺲ آزﻣﺎﻳﺸﺎت ﻣﻌﻤﻮل‬

‫‪(CBC, TG,‬‬

‫اﺳﺖ‪ 6.‬ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ آﻧﺰﻳﻢﻫﺎي ﻋﻀﻼﻧﻲ‪ ،‬ﺷﺎﺧﺺ وﺿﻊ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺑﺎﻓﺖ‬

‫)‪ CHOL, FBS, LFT‬ﺑﻪﻫﻤﺮاه ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ ‪ CPK‬درﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ از‬

‫ﻋﻀﻼﻧﻲ اﺳﺖ و ﺳﻄﺢ آن در ﺷﺮاﻳﻂ ﭘﺎﺗﻮﻟﻮژﻳﻚ و ﺣﺘﻲ ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژﻳﻚ‬

‫آن درﻣﺎن ﺑﺎ داروي ﺧﻮراﻛﻲ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ‬

‫‪(Roaccutane Cap 20mg,‬‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻓﺰاﻳﺶ اﻳﻦ آﻧﺰﻳﻢﻫﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﻧﻜﺮوز‬

‫)‪ Roche co., Swiss‬ﺑﺎ ﻣﻴﺰان ‪ 0/5-1mg/kg/day‬ﺷﺮوع ﺷﺪ‪ .‬در ﭘﺎﻳﺎن‬

‫ﺳﻠﻮﻟﻲ و آﺳﻴﺐ ﺑﺎﻓﺘﻲ ﺑﻪدﻧﺒﺎل آﺳﻴﺐ ﺣﺎد و ﻣﺰﻣﻦ ﻋﻀﻼت ﺑﺎﺷﺪ‪ 7.‬در‬

‫ﻣﺎهﻫﺎي دو‪ ،‬ﭼﻬﺎر و ﺷﺶ ﭘﺲ از ﺷﺮوع درﻣﺎن‪ ،‬ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﺑﻪ‬

‫ﺑﺮﺧﻲ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺑﺎ ﻣﺼﺮف اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ در آﻛﻨﻪ‪ ،‬اﻓﺰاﻳﺶ ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ‬

‫ﻫﻤﺮاه اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ‬

‫‪CPK‬‬

‫‪ CPK‬دﻳﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ 8-12.‬ﺑﺮرﺳﻲ ﻋﻼﻳﻢ ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ درﮔﻴﺮي ﻋﻀﻼﻧﻲ در‬

‫ﻣﻜﺮر )‪ ،(Repeated measurement‬ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﻪ ﺑﻦﻓﺮوﻧﻲ‬

‫اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪك و ﻳﺎ در ﺣﺪ ﮔﺰارش ﻣﻮردي ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ 10-15.‬در‬

‫)‪ ،(Boneferroni‬آزﻣﻮن ‪ Mann-Whitney test‬و ﺑﺎ ﻧﺮماﻓﺰار‬

‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﺣﺬف ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺨﺪوشﻛﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ‬ ‫‪CPK‬‬

‫ﻃﻲ درﻣﺎن و ﻋﻼﻳﻢ ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﻧﺎﺷﻲ از ﻣﺼﺮف داروي‬

‫اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ .‬از آزﻣﻮن اﻧﺪازهﮔﻴﺮي‬

‫وﻳﺮاﺳﺖ ‪ 17‬ﺗﺤﻠﻴﻞ دادهﻫﺎ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﻘﺎدﻳﺮ‬

‫‪P<0/05‬‬

‫‪SPSS‬‬

‫ﻣﻌﻨﻲدار‬

‫ﺗﻠﻘﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ در ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ آﻛﻨﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‬ ‫روش ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫‪ 33‬ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%82/5‬زن و ﻣﺎﺑﻘﻲ ﻣﺮد ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ )‪ ±‬اﻧﺤﺮافﻣﻌﻴﺎر(‬

‫اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﺎرآزﻣﺎﻳﻲ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ از ﻧﻮع ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺮ روي ‪40‬‬

‫ﺳﻦ ﺑﻴﻤﺎران ‪ 22/3±3/4‬ﺳﺎل ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻛﻢﺗﺮﻳﻦ ﺳﻦ ‪ 15‬ﺳﺎل و‬

‫ﺑﻴﻤﺎر ﻣﺮاﺟﻌﻪﻛﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﻛﻠﻴﻨﻴﻚﻫﺎي ﭘﻮﺳﺖ و ﻣﻮ در ﺷﻬﺮ ﺳﻤﻨﺎن ﻛﻪ‬

‫ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺳﻦ ‪ 30‬ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ )‪ ±‬اﻧﺤﺮافﻣﻌﻴﺎر( وزن ﺑﻴﻤﺎران‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫‪311‬‬

‫اﺛﺮ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ و ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ آﻧﺰﻳﻢ ﻛﺮاﺗﻴﻦ ﻓﺴﻔﻮﻛﻴﻨﺎز و ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ‪ -‬اﺳﻜﻠﺘﻲ در آﻛﻨﻪ وﻟﮕﺎرﻳﺲ‬

‫‪ 58/8±8/4‬ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻛﻢﺗﺮﻳﻦ وزن ﺑﻴﻤﺎر ‪ 40‬ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم و‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻐﻴﻴﺮات در ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻘﺎﻃﻊ زﻣﺎﻧﻲ در زﻧﺎن و ﻣﺮدان‬ ‫‪CPK‬‬

‫ﺑﻴﺶﺗﺮﻳﻦ وزن ‪ 80‬ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮزﻳﻊ ﺳﻨﻲ و وزﻧﻲ ﺑﻴﻤﺎران در‬

‫ﻣﻌﻨﻲدار ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮات‬

‫ﺟﺪول ‪ 1‬آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ )‪ ±‬اﻧﺤﺮافﻣﻌﻴﺎر( ﻣﺪت ﺑﻴﻤﺎري‬

‫ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﻴﻦ ﺑﻴﻤﺎران ﺳﻨﻴﻦ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﺪاﺷﺖ )‪.(P>0/05‬‬

‫‪ 2/85±1/49‬ﺳﺎل ﺑﻮد‪ .‬ﻛﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣﺪت ﺑﻴﻤﺎري ﻳﻚ ﺳﺎل و ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮات ‪ CPK‬دو ﻣﺎه ﭘﺲ از ﺷﺮوع درﻣﺎن در ﮔﺮوهﻫﺎي ﺑﺎ و ﺑﺪون درد‬

‫در ﻫﻴﭻﻳﻚ از ﻣﻘﺎﻃﻊ زﻣﺎﻧﻲ‬

‫ﻣﺪت ﻫﺸﺖ ﺳﺎل ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﺪت ﺑﻴﻤﺎري ‪ 2/5‬ﺳﺎل ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺳﻄﺢ‬

‫‪CPK‬‬

‫ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ اﻓﺰاﻳﺶ‬

‫ﺑﻴﻤﺎران در ﻣﻘﺎﻃﻊ زﻣﺎﻧﻲ ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﺟﺪول ‪ 2‬و‬

‫ﺟﺪول‪ :1-‬ﺗﻮزﻳﻊ ﺳﻨﻲ و وزﻧﻲ ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ آﻛﻨﻪ‬

‫در ﻣﻘﺎﻃﻊ زﻣﺎﻧﻲ ﻣﺨﺘﻠﻒ و وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻌﻨﻲداري‬

‫ﺗﻌﺪاد‬

‫‪CPK‬‬

‫ﻣﺸﺨﺼﻪ‬

‫در ﺟﺪول ‪ 3‬آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎنﻃﻮري ﻛﻪ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد ﺑﻪﻏﻴﺮ از ﻣﻘﻄﻊ‬ ‫زﻣﺎﻧﻲ دو ﻣﺎﻫﻪ ﺗﺎ ﭼﻬﺎر ﻣﺎﻫﻪ در ﺑﻘﻴﻪ ﻣﻮارد ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﻴﻦ‬

‫درﺻﺪ‬

‫ﺳﻦ )ﺳﺎل(‬

‫‪CPK‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎران دﻳﺪه ﺷﺪ )‪ .(P<0/05‬ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺑﻪﺻﻮرت ‪) Mild‬درد و‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮕﻲ ﻋﻀﻼﻧﻲ(‪ ،‬دو ﻣﺎه ﭘﺲ از ﺷﺮوع درﻣﺎن در ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ )‪ (%10‬از‬

‫‪≤20‬‬

‫‪8‬‬

‫‪20‬‬

‫‪20-24‬‬

‫‪22‬‬

‫‪55‬‬

‫‪≥25‬‬

‫‪10‬‬

‫‪25‬‬

‫وزن )ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم(‬

‫ﺑﻴﻤﺎران دﻳﺪه ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻬﺎر و ﺷﺶ ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن در ﻫﻴﭻﻳﻚ از‬

‫‪<50‬‬

‫‪5‬‬

‫‪12/5‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎران ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﮔﺰارش ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮات ‪ CPK‬در ﻣﻘﺎﻃﻊ‬

‫‪50-59‬‬

‫‪11‬‬

‫‪27/5‬‬

‫زﻣﺎﻧﻲ دو‪ ،‬ﭼﻬﺎر و ﺷﺶ ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ از درﻣﺎن در‬

‫‪60-69‬‬

‫‪20‬‬

‫‪50‬‬

‫‪≥70‬‬

‫‪4‬‬

‫‪10‬‬

‫زﻧﺎن و ﻣﺮدان ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲدار داﺷﺖ )‪ .(P<0/05‬ﺑﻪﻃﻮري ﻛﻪ در ﻣﺮدان‬

‫ﺟﺪول‪ :2-‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ‪ ،‬اﻧﺤﺮافﻣﻌﻴﺎر‪ ،‬ﻣﻴﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺣﺪاﻗﻞ‪ ،‬ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺳﻄﺢ ‪ CPK‬در ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ آﻛﻨﻪ ﻗﺒﻞ دو‪ ،‬ﭼﻬﺎر‪ ،‬ﺷﺶ ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن ﺑﺎ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ‬ ‫زﻣﺎن اﻧﺪازهﮔﻴﺮي‬ ‫ﭘﺎراﻣﺘﺮ‬

‫ﻗﺒﻞ از ﻣﺪاﺧﻠﻪ‬

‫دو ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن ﺑﺎ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ‬

‫ﭼﻬﺎر ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن ﺑﺎ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ‬

‫ﺷﺶ ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن ﺑﺎ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ‬

‫ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ‬

‫‪72/2‬‬

‫‪82/1‬‬

‫‪89/9‬‬

‫‪96/1‬‬

‫اﻧﺤﺮافﻣﻌﻴﺎر‬

‫‪21/4‬‬

‫‪26/1‬‬

‫‪30/8‬‬

‫‪32/2‬‬

‫ﻣﻴﺎﻧﻪ‬

‫‪65‬‬

‫‪75/5‬‬

‫‪83/0‬‬

‫‪86/5‬‬

‫ﺣﺪاﻗﻞ‬

‫‪45‬‬

‫ﺣﺪاﻛﺜﺮ‬

‫‪129‬‬

‫‪156‬‬

‫‪160‬‬

‫‪162‬‬

‫ﺟﺪول‪ :3-‬ﺗﻐﻴﻴﺮات ‪ CPK‬در ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻗﺒﻞ از درﻣﺎن دو‪ ،‬ﭼﻬﺎر و ﺷﺶ ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن‬ ‫زﻣﺎن اﻧﺪازهﮔﻴﺮي‬ ‫‪A‬‬

‫ﻗﺒﻞ از درﻣﺎن‬

‫دو ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن‬ ‫ﭼﻬﺎر ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮات‬

‫‪CPK‬‬

‫)‪(B-A‬‬

‫*‪P‬‬

‫‪B‬‬

‫ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ‬

‫ﺧﻄﺎي ﻣﻌﻴﺎر‬

‫دو ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن‬

‫‪9/88‬‬

‫‪2/23‬‬

‫‪0/001‬‬

‫ﭼﻬﺎر ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن‬

‫‪17/63‬‬

‫‪3/24‬‬

‫‪0/001‬‬

‫ﺷﺶ ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن‬

‫‪23/85‬‬

‫‪3/37‬‬

‫‪0/001‬‬

‫ﭼﻬﺎر ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن‬

‫‪7/75‬‬

‫‪2/96‬‬

‫‪0/0 75‬‬

‫ﺷﺶ ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن‬

‫‪13/98‬‬

‫‪2/82‬‬

‫‪0/001‬‬

‫ﺷﺶ ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن‬

‫‪6/23‬‬

‫‪1/78‬‬

‫‪0/007‬‬

‫* ﻧﺘﻴﺠﻪ آزﻣﻮن ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﻪ ﺑﻦﻓﺮوﻧﻲ ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ آزﻣﻮن اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﻣﻜﺮر‪ ،‬ﻏﻴﺮ از ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ )دو ﻣﺎه در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﻬﺎر ﻣﺎه ﭘﺲ از درﻣﺎن(‪ ،‬در ﺑﻘﻴﻪ ﻣﻮارد ﻣﻌﻨﻲدار )‪ (P<0/05‬ﺑﻮده اﺳﺖ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﻣﺮﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰ زاده و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫‪312‬‬

‫ﺟﺪول‪ :4-‬ﺗﻐﻴﻴﺮات ‪ CPK‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮوع درﻣﺎن در ﮔﺮوهﻫﺎي ﺑﺎ و ﺑﺪون درد ﻋﻀﻼﻧﻲ‬ ‫درد ﻋﻀﻼﻧﻲ‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮات‬

‫ﺗﻌﺪاد ﻧﻤﻮﻧﻪ‬

‫‪CPK‬‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮات‬

‫در ﻣﺎه دو ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ از درﻣﺎن‬

‫‪CPK‬‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮات‬

‫در ﻣﺎه ﭼﻬﺎر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ از درﻣﺎن‬

‫‪CPK‬‬

‫در ﻣﺎه ﺷﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ از درﻣﺎن‬

‫‪-‬‬

‫‪36‬‬

‫‪8/7‬‬

‫‪13/1‬‬

‫‪14/8‬‬

‫‪19/4‬‬

‫‪21/6‬‬

‫‪21/0‬‬

‫‪+‬‬

‫‪4‬‬

‫‪20/5‬‬

‫‪43/3‬‬

‫‪11/2‬‬

‫‪44/3‬‬

‫‪11/3‬‬

‫‪0/302‬‬

‫وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻌﻨﻲداري‬

‫‪0/003‬‬

‫ﻋﻀﻼﻧﻲ ﻣﻌﻨﻲدار ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﭼﻬﺎرﻣﺎه )‪ (P=0/003‬و ﺷﺶ ﻣﺎه )‪(P=0/021‬‬

‫‪0/021‬‬

‫ﻧﺮﻣﺎل ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﻋﻠﻲرﻏﻢ اداﻣﻪ دارو در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﻮردي از‬ ‫‪16‬‬

‫ﭘﺲ از ﺷﺮوع درﻣﺎن در دو ﮔﺮوه ﻓـﻮق ﻣﻌﻨـﻲدار ﺑـﻮد‪ .‬ﺑـﻪﻃـﻮري ﻛـﻪ‬

‫راﺑﺪوﻣﻴﻮﻟﻴﺰ ﮔﺰارش ﻧﺸﺪ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ‪ 442 ،Landau‬ﺑﻴﻤﺎر ‪18-26‬‬

‫ﺗﻐﻴﻴﺮات در آﻧﺎن ﻛﻪ درد ﻋﻀﻼﻧﻲ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑـﻮد‬

‫ﺳﺎﻟﻪ ﻛﻪ ﺑﺮاي آﻛﻨﻪ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﻣﺼﺮف ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ از ‪ 442‬ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%1/58‬اﻓﺰاﻳﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ‬

‫)ﺟﺪول ‪.(4‬‬

‫‪CPK‬‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ از ‪ 5000IU/L‬را داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻋﻀﻼﻧﻲ و ﺗﺰرﻳﻖ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﻗﺒﻞ‬

‫ﺑﺤﺚ‬

‫از ﺧﻮنﮔﻴﺮي در ﺷﺶ ﻧﻔﺮ از اﻳﻦ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ وﺟﻮد داﺷﺖ و ﺗﻨﻬﺎ دو ﻧﻔﺮ‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد اﮔﺮﭼﻪ‬

‫‪CPK‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎران در ﺗﻤﺎم ﻣﻘﺎﻃﻊ زﻣﺎﻧﻲ ﭘﺲ از‬

‫از اﻳﻦ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ از ﻣﻴﺎﻟﮋي ﺷﺎﻛﻲ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻇﺮف ﻣﺪت دو ﻫﻔﺘﻪ ‪ CPK‬ﺑﻪ‬ ‫‪17‬‬

‫ﺷﺮوع درﻣﺎن‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ از درﻣﺎن اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻌﻨﻲدار داﺷﺖ‬

‫ﺳﻄﺢ ﻧﺮﻣﺎل ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻼف ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‬

‫)‪ (P<0/05‬وﻟﻲ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ ‪ CPK‬ﺿﻤﻦ درﻣﺎن‪ ،‬ﺑﻪﺟﺰ در ﻳﻚ‬

‫ﻋﻀﻼﻧﻲ و ﺗﺰرﻳﻖ ﻋﻀﻼﻧﻲ در ﺑﻴﻤﺎران وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬

‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ‪ 162IU/L‬ﻛﻪ در‬

‫‪ Kaymak‬ﻛﻪ ﺑﺮ روي ‪ 89‬ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎ آﻛﻨﻪ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺗﺎ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺤﺖ درﻣﺎن ﺑﺎ‬

‫ﻣﺤﺪوده راﺑﺪوﻣﻴﻮﻟﻴﺰ ﻧﺒﻮده و ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺪون ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺑﻮد(‪ ،‬در‬

‫اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ‪ CPK‬ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺣﺪ ﻧﺮﻣﺎل داﺷﺘﻨﺪ و‬

‫ﻣﺤﺪوده ‪ 45-160IU/L‬ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻣﺤﺪوده ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻋﻼﻳﻢ‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از اﻳﻦ ﭘﻨﺞ ﺑﻴﻤﺎر از ﻣﻴﺎﻟﮋي ﺷﺎﻛﻲ ﺑﻮد و ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺪون‬

‫ﺑﻴﻤﺎر )ﻣﺮد ‪ 18‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ‬

‫‪CPK‬‬

‫ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﻴﺎﻟﮋي و ﮔﺮﻓﺘﮕﻲ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺧﻔﻴﻒ ﺗﻨﻬﺎ در ‪%10‬‬ ‫ﺑﻴﻤﺎران ﮔﺰارش ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪﺗﺪرﻳﺞ ﻋﻼﻳﻢ ﺑﺮﻃﺮف ﮔﺮدﻳﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﮔﺮوه‬ ‫اﻓﺰاﻳﺶ ﺳﻄﺢ‬

‫‪CPK‬‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوﻫﻲ ﻛﻪ ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‬

‫ﻋﻼﻣﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ‬ ‫داﻧﺸﺠﻮي رﺷﺘﻪﻫﺎي ورزﺷﻲ ﺑﻮدﻧﺪ و دو ﺑﻴﻤﺎر‬

‫ﺧﻄﺮ ﻣﻴﺎﻟﮋي و ﺑﺎ ﺷﻴﻮع ﻛﻤﺘﺮ آرﺗﺮاﻟﮋي در ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ از‬

‫ﺑﺎﻻ داﺷﺘﻨﺪ اﻣﺎ‬

‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺷﺪﻳﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻠﺖ ﻗﻄﻌﻲ ﺑﺮاي‬

‫ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪CPK‬‬

‫ﺑﺎﻻ‪،‬‬

‫‪6‬‬

‫‪CPK‬‬

‫ﺑﺎﻻي ﺑﻴﻤﺎران‬

‫ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻴﺰ ارزﻳﺎﺑﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ‬

‫‪CPK‬‬

‫اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﺧﻮراﻛﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ‪11-14.‬و‪8‬و‪ 5‬در‬

‫ﺑﻴﻤﺎران اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ‪ Hull‬ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﻲ ﻋﻮارض‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ‪ Heudes‬ﺑﺮ روي ‪ 60‬ﺑﻴﻤﺎر ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ آﻛﻨﻪ ﺗﺤﺖ درﻣﺎن ﺑﺎ‬

‫اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ روي ‪ 189‬ﺑﻴﻤﺎر ‪ 16-60‬ﺳﺎﻟﻪ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ آﻛﻨﻪ ﺗﺤﺖ درﻣﺎن‬

‫اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ‪ ،‬ﻛﻪ ﺟﻬﺖ ارزﻳﺎﺑﻲ آﺳﻴﺐ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﻃﻲ درﻣﺎن ﺑﺎ‬

‫ﺑﺎ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ‪ ،‬از ﺳﺎل ‪ 1991‬ﺗﺎ ‪ 1996‬اﻧﺠﺎم ﮔﺮدﻳﺪ‪ ،‬اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﺑﺎ‬

‫اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ %60 ،‬ﺑﻴﻤﺎران ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ‪ %51 ،‬ﻣﻴﺎﻟﮋي و‬

‫دوز ‪ 1mg/Kg‬ﺑﻪﻣﺪت ﭼﻬﺎر ﻣﺎه ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎران داده ﺷﺪ‪ 79 .‬ﻧﻔﺮ زن و ‪110‬‬

‫‪ %70‬ﺳﻄﻮح ﺑﺎﻻي ‪ CPK‬داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ از ﻛﻞ ﺑﻴﻤﺎران ‪ CPK‬ﭘﻨﺞ ﺑﺮاﺑﺮ‬

‫ﻧﻔﺮ ﻣﺮد ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎران دﻳﺎﺑﺖ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﻧﺴﻮﻟﻴﻦ‪ ،‬ﻳﻚ‬

‫ﻧﺮﻣﺎل داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي راﺑﺪوﻣﻴﻮﻟﻴﺰ ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ 8.‬در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي‬

‫ﻧﻔﺮ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺻﺮع و ﺗﺤﺖ درﻣﺎن ﺑﺎ ﺑﺎرﺑﻴﺘﻮرات و ﭼﻨﺪ ﺑﻴﻤﺎر ﺳﺎﺑﻘﻪ اﺑﺘﻼ‬

‫ﺑﺮ روي ‪ 217‬ﻧﻮﺟﻮان ‪ 12-17‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ آﻛﻨﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻪ اﺳﭙﻮﻧﺪﻳﻠﻮآرﺗﺮوﭘﺎﺗﻲ و درﻣﺎن ﺑﺎ ﺗﻮﻟﻤﺘﻴﻦ را داﺷﺘﻨﺪ ‪ %30‬ﺑﻴﻤﺎران ﭘﺲ‬

‫ﺟﻬﺖ درﻣﺎن آنﻫﺎ از اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ‪ %12‬اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﺪ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ‪،‬‬

‫از ﻣﺪت زﻣﺎن ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ از ﻛﻤﺮ درد ﺷﺎﻛﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ در ﻛﻤﺘﺮ از ‪%10‬‬

‫ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ ﮔﺬراي ‪ CPK‬در ﺑﻴﻤﺎران ﮔﺰارش ﺷﺪ ﻛﻪ ‪ %50‬اﻳﻦ اﻓﺮاد ﻇﺮف‬

‫ﻣﻮارد درد ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﻃﻲ درﻣﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ‪ %16/5 .‬دﭼﺎر‬

‫‪CPK‬‬

‫آرﺗﺮاﻟﮋي ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ درﻣﺎن ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮔﺮوه‬

‫ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ‬

‫‪FDA‬‬

‫دو ﻫﻔﺘﻪ و ﺑﻘﻴﻪ اﻓﺮاد ﻇﺮف ﭼﻬﺎر ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ از ﻗﻄﻊ درﻣﺎن ﺑﻪ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ اﺳﻜﻠﺘﻲ در آﻛﻨﻪ وﻟﮕﺎرﻳﺲ‬-‫ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ‬Azizzadeh ‫ﻓﺴﻔﻮﻛﻴﻨﺎز و‬ M.‫ﻛﺮاﺗﻴﻦ‬ et al.‫اﺛﺮ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ و ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ آﻧﺰﻳﻢ‬

313

‫ ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﻣﻴﺰان ﺟﺬب دارو‬.‫ﻛﺮدهاﻧﺪ‬

‫ اﻏﻠﺐ اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎران ﺳﺎﺑﻘﻪ درد ﭘﺸﺖ را ﭘﻴﺶ از‬.‫ﻛﻨﺘﺮل وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‬

‫ ﺑﺎ ﻳﺎ ﺑﺪون‬CPK ‫ ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ اﻓﺰاﻳﺶ‬.‫ﺗﺎﺛﻴﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺎ‬.‫درﻣﺎن ﺑﺎ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ ﻧﻴﺰ داﺷﺘﻨﺪ‬

‫ در ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ از اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻳﻚ‬،‫ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻀﻼﻧﻲ‬

‫ﻧﺸﺎن داد ﻋﻮارض ﻣﺬﻛﻮر ﺧﻔﻴﻒ و ﮔﺬرا ﺑﻮده و ﺑﻪآﺳﺎﻧﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﻛﻨﺘﺮل‬

‫در‬

CPK

‫ ﻟﺬا اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﺳﻄﺢ ﺳﺮﻣﻲ‬،‫ﭘﺪﻳﺪه ﺧﻮشﺧﻴﻢ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‬

‫ از ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎي اﻳﻦ ﻃﺮح ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻮارد زﻳﺮ اﺷﺎره‬18.‫ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‬

.‫ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ درد ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺧﻔﻴﻒ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻧﻤﻲﺷﻮد‬

‫ اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ‬،‫ ﮔﺎﻫﻲ ﺗﻤﺎم ﺑﻴﻤﺎران در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل درﻣﺎن‬-1 :‫ﻛﺮد‬

‫ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺣﺎﺿﺮ از ﭘﺎﻳﺎنﻧﺎﻣﻪ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ دﻛﺘﺮ ﻣﺮﻳﻢ‬:‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري‬

‫ را ﺑﺮاي ﻣﺪت ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧﺪ زﻳﺮا ﮔﺎﻫﻲ‬Roche ‫ﺷﺮﻛﺖ‬

‫ ﻟﺬا از ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﭘﮋوﻫﺸﻲ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬.‫ﻳﺤﻴﺎﻳﻲ اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه اﺳﺖ‬

‫ ﺟﺬب اﻳﺰوﺗﺮﺗﻴﻨﻮﻳﻴﻦ از دﺳﺘﮕﺎه‬-2 .‫ﺗﻮﻟﻴﺪ اﻳﻦ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻢﻳﺎب ﺑﻮد‬

‫داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺳﻤﻨﺎن ﻛﻪ ﻫﺰﻳﻨﻪ آزﻣﺎﻳﺶﻫﺎ را ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻤﻮده و‬

‫ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎران ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﺪ‬.‫ ﺑﺎ ﻣﺼﺮف ﻏﺬا ﺑﻬﺘﺮ ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد‬،‫ﮔﻮارش‬

،‫ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ از ﻛﻠﻴﻪ ﻫﻤﻜﺎراﻧﻲ ﻛﻪ در ﺟﻤﻊآوري دادهﻫﺎ ﻫﻤﻜﺎري داﺷﺘﻨﺪ‬

‫ﻛﻪ ﺣﺘﻤﺎً دارو را ﺑﺎ ﻏﺬا ﻣﺼﺮف ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﻴﻤﺎران ﻋﻨﻮان ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ‬

.‫ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﺗﺸﻜﺮ و ﻗﺪرداﻧﻲ ﻣﻲﺷﻮد‬

‫ﮔﺎﻫﻲ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده و دارو را ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ از ﻏﺬا ﻣﺼﺮف‬

1. Habif TP. Acne, rosacea, and related disorders. In: Habif TP, editor. Clinical Dermatology: A Color Guide to Diagnosis and Therapy. 4th ed. Philadelphia, PA: Mosby; 2004. p. 162-208. 2. Toosi P, Sadiqha A, Monshi Zadeh H, Toosi R. Evaluation of the efficacy of intermittent Isotretinoin doses in Acne patients. Iran J Dermatol 2003;5(3):256-9. 3. Ghalamkar Pour F, Morravej Farshi H, Zolghadr S. Effects of Isotretinoin on bone density and Calcium homeostasis in patients with Acne Vulgaris. Iran J Dermatol 2006;8(6):448-56. 4. Golforoushan F, Azimi H. The effects of Vit E on reducing mucocutaneus side effects of Isotretinoin. Med J Tabriz Uni Med Sci 2006;28(4):107-10. 5. Sweetman S, editor. Martindale: The Complete Drug Reference. 35th ed. London: Pharmaceutical Press; 2007. p. 1440-2. 6. Kaymak Y. Creatine phosphokinase values during isotretinoin treatment for acne. Int J Dermatol 2008;47(4):398-401. 7. Brancaccio P, Maffulli N, Buonauro R, Limongelli FM. Serum enzyme monitoring in sports medicine. Clin Sports Med 2008;27(1):1-18, vii. 8. Heudes AM, Laroche L. Muscular damage during isotretinoin treatment. Ann Dermatol Venereol 1998;125(2):94-7. 9. Trauner MA, Ruben BS. Isotretinoin induced rhabdomyolysis? A case report. Dermatol Online J 1999;5(2):2.

10. McBurney EI, Rosen DA. Elevated creatine phosphokinase with isotretinoin. J Am Acad Dermatol 1984;10(3):528-9. 11. Tillman DM, White SI, Aitchinson TC. Isotretinoin, creatine kinase and exercise. Br J Dermatol 1990;123(suppl 37):22-3. 12. Bettoli V, Tosti A, Capobianco C, Varotti C. Creatine kinase values during isotretinoin treatment. Dermatologica 1990;180(1):54-5. 13. Tripp TB, Abele DC. Creatine phosphokinase levels and isotretinoin therapy. J Am Acad Dermatol 1986;14(1):130-2. 14. Koransky JS. Creatine phosphokinase levels and isotretinoin therapy. J Am Acad Dermatol 1987;17(5 Pt 1):851-2. 15. Guttman-Yassky E, Hayek T, Muchnik L, Bergman R. Acute rhabdomyolysis and myoglobinuria associated with isotretinoin treatment. Int J Dermatol 2003;42(6):499-500. 16. Brecher AR, Orlow SJ. Oral retinoid therapy for dermatologic conditions in children and adolescents. J Am Acad Dermatol 2003;49(2):171-82; quiz 183-6. 17. Landau M, Mesterman R, Ophir J, Mevorah B, Alcalay J, Harel A, et al. Clinical significance of markedly elevated serum creatine kinase levels in patients with acne on isotretinoin. Acta Derm Venereol 2001;81(5):350-2. 18. Hull PR, Demkiw-Bartel C. Isotretinoin use in acne: prospective evaluation of adverse events. J Cutan Med Surg 2000;4(2):66-70.

References

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

Tehran University Medical Journal;‫ﻫﻤﻜﺎران‬ Vol. 69, ‫ و‬No. 5, August 2011: 309-314

100

The effects of Isotretinoin on serum levels of creatine phosphokinase and musculoskeletal symptoms in patients with acne vulgaris

Maryam Azizzadeh MD. Maryam Yahyaee MD.2 Raheb Ghorbani PhD.3*

1- Department of Dermatology, Semnan University of Medical Sciences, Semnan, Iran. 2- Semnan University of Medical Science, Semnan, Iran. 3- Department of Social Medicine, Semnan University of Medical Sciences, Semnan, Iran.

Abstract

Received: April 10, 2011 Accepted: May 23, 2011

Background: Acne vulgaris is a common dermatologic disease. Isotretinoin is one of the medications prescribed in severe cases of acne. Despite its high efficacy, isotretinoin use for acne is associated with some side effects. This study was done to evaluate the effects of isotretinoin on serum levels of creatine phosphokinase (CPK) and musculoskeletal symptoms in patients with acne vulgaris. Methods: This study was done on forty 15- to 30-year-old patients with moderate to severe acne vulgaris recruited from Semnan dermatology clinics in 2010. The participants were all candidates for isotretinoin therapy. Serum CPK levels and musculoskeletal physical exam were checked before the treatment and every 2 months for 6 months. Isotretinoin was prescribed 0.5-1 mg/kg/body weight and continued throughout the study period with the same dosage. Results: Thirty-three (82.5%) patients were female. The mean (±Standard Deviation) age of the participants was 22.3±3.4 years. The mean serum CPK levels increased significantly, (P< 0.05), 2, 4 and 6 months after the treatment, but they remained below the upper limit of normal range (45-160 IU/L), except in an 18-year old patient, which it was 162 IU/L. Moreover, they did not exhibit noticeable musculoskeletal symptoms. Musculoskeletal symptoms, such as mild myalgia, were reported in 10% of the patients but they were relieved gradually. Conclusion: It seems that the increase in serum levels of CPK, with or without musculoskeletal symptoms, in patients who are on isotretinoin, is a benign phenomenon. Therefore, we do not recommend measurement of CPK levels in patients with mild myalgia. Keywords: Acne, creatine phosphokinase, isotretinoin.

Corresponding author: Dept. of Social Medicine, Faculty of Medicine, Semnan University of Medical Sciences, 5th Km of Damghan Road, Semnan, Iran. Tel: +98-231-4440225 email: Ghorbani_raheb@yahoo.com

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

‫ﮔﺮدن‪315-321 ،‬‬ ‫دور ‪1390‬‬ ‫ﻧﺎفﻣﺮداد‬ ‫ﺑﻨﺪ ‪،5‬‬ ‫ﺷﻤﺎره‬ ‫دوره ‪، 69‬‬ ‫ﺗﻬﺮان‪،‬‬ ‫ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜ‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه‬ ‫ﭘﺰﺷﻜﻲ‪،‬‬ ‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه‬ ‫ﺧﻮردﮔﻲ‬ ‫ﺑﺪون ﭘﻴﭻ‬ ‫ﻧﻮزادان ﺑﻲﺎ و‬ ‫ﻧﺎف در‬ ‫ﺧﻮن ﺑﻨﺪ‬ ‫ﮔﺎزﻫﺎي‬

‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف در ﻧﻮزادان ﺑﺎ و ﺑﺪون ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف دور ﮔﺮدن‬

‫ﭼﻜﻴﺪه‬

‫ﻣﻨﺼﻮره ﺷﻌﺒﺎﻧﻲ زﻧﺠﺎﻧﻲ‬ ‫*‬

‫ﻧﺎزآﻓﺮﻳﻦ اﺑﺮاﻫﻴﻤﻲ ادﻳﺐ‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ 1390/02/07 :‬ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺬﻳﺮش‪1390/03/02 :‬‬

‫زﻣﻴﻨﻪ و ﻫﺪف‪ :‬ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﻳﻜﻲ از ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺮوز اﺧﺘﻼﻻت ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ و اﺳﻴﺪﻣﻲ ﻣﻄﺮح‬ ‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺳﻌﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ارﺗﺒﺎط ﺑﻴﻦ ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﺎ ﺑﺮوز اﺧﺘﻼﻻت‬

‫ﮔﺮوه زﻧﺎن و زاﻳﻤﺎن‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

‫ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف و ﻋﻮارض ﺑﺎرداري ﺑﭙﺮدازﻳﻢ‪ .‬روش ﺑﺮرﺳﻲ‪ :‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻮﻫﻮرت‪ ،‬ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﺧﻮن‬

‫ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪.‬‬

‫ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف از ﻧﻮزادان ﺑﺎ ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف )‪ 92‬ﻧﻮزاد( و ﺑﺪون ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ )‪ 95‬ﻧﻮزاد( ﻛﻪ ﻃﻲ‬ ‫ﺳﺎلﻫﺎي ‪ 1388-89‬در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺷﻬﻴﺪ اﻛﺒﺮ آﺑﺎدي ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻬﻴﻪ و ﺑﻪ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ارﺳﺎل ﺷﺪ‪ ،pH .‬وﺿﻌﻴﺖ‬ ‫ﮔﺎزﻫﺎي ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺑﺎز اﺿﺎﻓﻲ و ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﺧﻲ از ﻋﻮارض ﺷﺎﻣﻞ دﻓﻊ ﻣﻜﻮﻧﻴﻮم و آﭘﮕﺎر ﻧﻮزادان در دو ﮔﺮوه ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ‬ ‫ﺷﺪ و ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ از آزﻣﻮنﻫﺎي ‪ t-test‬و ‪ 2‬اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ‪ .‬ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‪ :‬ﺗﻮزﻳﻊ ﻣﺘﻮﺳﻂ ‪ pH‬ﺧﻮن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف در ﮔﺮوه ﻧﻮزاداﻧﻲ‬ ‫ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﮔﺮدﻧﻲ ‪ 7/21±0/1‬و ﺑﺪون ﺑﻨﺪﻧﺎف ﮔﺮدﻧﻲ ‪ 7/28±0/1‬ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪ )‪ .(P<0/001‬ﺗﻮزﻳﻊ ‪ PCO2 ،PO2‬و اﺷﺒﺎع‬ ‫‪O2‬‬

‫در دو ﮔﺮوه ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻮده و اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺑﺮوز دﻓﻊ ﻣﻜﻮﻧﻴﻮم در ﻧﻮزادان ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ﻫﻔﺖ‬

‫ﻣﻮرد )‪ (%7/9‬ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﺰان در ﮔﺮوه ﻧﻮزادان ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ﻳﻚ ﻣﻮرد )‪ (%1‬ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪ‪ %5/3 .‬از‬ ‫ﻧﻮزادان ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ آﭘﮕﺎر ﻛﻤﺘﺮ از ‪ 9‬داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﺰان در ﮔﺮوه ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ‪ %8/7‬ﺑﻮد )‪.(P=0/461‬‬ ‫*‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي‪ :‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﺎ اﺧﺘﻼﻻت اﺳﻴﺪ‪ -‬ﺑﺎز ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف وﺟﻮد‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺴﺌﻮل‪ :‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺳﺘﺎرﺧﺎن‪ ،‬ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻧﻴﺎﻳﺶ‪،‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن رﺳﻮل اﻛﺮم )ص(‪ ،‬ﮔﺮوه زﻧﺎن و زاﻳﻤﺎن‬

‫ﻧﺪارد وﻟﻲ ﺑﺎ دﻓﻊ ﻣﻜﻮﻧﻴﻮم ﻛﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ را ﺑﺮاي ﻧﻮزاد ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻂ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺗﻠﻔﻦ‪021-66515000-9 :‬‬ ‫‪email: nazafarinadib@yahoo.com‬‬

‫ﻛﻠﻤﺎت ﻛﻠﻴﺪي‪ :‬ﭘﻴﭻ ﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف‪ ،‬اﺳﻴﺪوز‪ ،‬اﺧﺘﻼﻻت اﺳﻴﺪ‪ -‬ﺑﺎز‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬

‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﻪدور ﻗﺴﻤﺖﻫﺎﻳﻲ از ﺑﺪن‬

‫اﻳﻦﻛﻪ ﺣﻮادث ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻃﻨﺎب ﻧﺎﻓﻲ )‪ (Umbilical cord‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬

‫ﺟﻨﻴﻦ ﺑﻪﺧﺼﻮص ﮔﺮدن‪ ،‬ﭘﻴﭻ ﺑﺨﻮرد ﺑﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ زاﻳﻤﺎن و ﻧﺰول ﺟﻨﻴﻦ‬

‫ﺑﺎﻋﺚ دﻳﺴﺘﺮس ﺟﻨﻴﻨﻲ و ﻋﻮارض داﺧﻞ رﺣﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻄﻠﺐ ﺟﺪﻳﺪي‬

‫ﺑﻪ داﺧﻞ ﻛﺎﻧﺎل زاﻳﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬اﻧﻘﺒﺎﺿﺎت رﺣﻤﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﻓﺸﺮدﮔﻲ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ اوﻟﻴﻦﺑﺎر ﺑﻘﺮاط ﭘﻴﭽﻴﺪن ﻃﻨﺎب ﻧﺎﻓﻲ ﺑﻪ دور ﮔﺮدن‬

‫ﺑﻨﺪ ﻧﺎف و ﻛﺎﻫﺶ اﻧﻘﺒﺎﺿﺎت ﻗﻠﺐ ﺟﻨﻴﻦ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ‬

‫ﺟﻨﻴﻦ را ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار داده و آنرا ﻳﻜﻲ از ﺧﻄﺮات ﻣﺎه ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﻧﺎف ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از ﻋﻠﻞ آﺳﻔﻴﻜﺴﻲ ﻧﻮزادي ﻣﻄﺮح ﮔﺮدد‪.‬‬

‫‪3‬‬

‫ﺑﺎرداري ﺧﻮاﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﻗﺮن ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪ Harvey‬اﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ را ﻣﻄﺮح‬

‫ﺷﻴﻮع ﻳﻚ دور ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﻪدور ﮔﺮدن ﺟﻨﻴﻦ‪ ،‬در ﺣﺪود‬

‫ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺷﺪن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﻪ دور ﮔﺮدن )‪ (Nuchal cord‬ﻣﻤﻜﻦ‬

‫‪ 23-33‬درﺻﺪ اﺳﺖ و ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻧﺸﺎن دادهاﻧﺪ ﻛﻪ وﺟﻮد ﻳﻚ دور‬

‫اﺳﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﺟﻨﻴﻦ ﮔﺮدد‪2.‬و‪ 1‬ﺷﻴﻮع ﭼﺸﻢﮔﻴﺮ آﺳﻔﻴﻜﺴﻲ ﻧﻮزادي‬

‫ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﻪ دور ﮔﺮدن ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻴﺰان اﻓﺖ ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ‬

‫در ﻛﺸﻮرﻫﺎي در ﺣﺎل ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﻧﻘﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ آن در اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﺮگ و‬

‫ﺟﻨﻴﻦ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﺘﻐﻴﺮ در ﻃﻮل ﻣﺮﺣﻠﻪ اول و دوم زاﻳﻤﺎن‪ ،‬ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ‬

‫ﻣﻴﺮ و ﻣﻌﻠﻮﻟﻴﺖﻫﺎي ﻧﻮزادان‪ ،‬اﻫﻤﻴﺖ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي از آنرا ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از‬

‫و اﺣﺘﻤﺎل اﺳﻴﺪﻣﻲ ﺷﺮﻳﺎن ﻧﺎﻓﻲ را اﻓﺰاﻳﺶ داده و ﺣﺘﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬ ‫‪4-6‬‬

‫از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﺮﺧﻲ ﺷﻮاﻫﺪ ﻧﺸﺎن داده‬

‫اوﻟﻮﻳﺖﻫﺎي ﻃﺐ ﻣﺎدران و ﻧﻮزادان ﻣﻄﺮح ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬زﻳﺮا آﺳﻔﻴﻜﺴﻲ در‬

‫ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﺟﻨﻴﻦ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻮارد ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﺟﻨﻴﻦ ﺷﺪه و در ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮارد ﺑﻪدﻟﻴﻞ‬

‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺤﺪودﻳﺖ رﺷﺪ ﺟﻨﻴﻦ‬

‫آﺳﻴـﺐﻫﺎي ﻣﻐﺰي ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ ﻓﻠﺞ ﻣﻐـﺰي‪ ،‬ﺗﺸﻨﺞ و اﺧﺘﻼل در ﻳﺎدﮔﻴـﺮي‬

‫ﺷﻮد و ﺷﺪت اﻳﻦ ﻣﺤﺪودﻳﺖ ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﺪاد ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﻣﻨﺼﻮره ﺷﻌﺒﺎﻧﻲ زﻧﺠﺎﻧﻲ و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫‪316‬‬

‫دارد‪ 7.‬ﻃﻲ روﻧﺪ ﻳﻚ زاﻳﻤﺎن ﻃﺒﻴﻌﻲ اﻛﺴﻴﮋنرﺳﺎﻧﻲ ﺟﻨﻴﻦ و ‪ pH‬ﻣﻌﻤﻮﻻً‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﻴﺮي در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻪﺻﻮرت ﻏﻴﺮﺗﺼﺎدﻓﻲ و ﭘﻴﺎﭘﻲ و‬

‫‪pH‬‬

‫ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن و ﭘﺲ از اﻧﻄﺒﺎق ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎي‬

‫ﻣﻌﺎدل ‪ 7/1‬ﺑﺪون ﻋﺎرﺿﻪ ﺧﺎﺻﻲ از ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻮارض ﻧﻮروﻟﻮژﻳﻚ‬

‫ورود و ﺧﺮوج ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ‬

‫ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ‪ 8.‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل اﺳﻴﺪﻣﻲﻫﺎي ﺷﺪﻳﺪ از ﺟﻤﻠﻪ اﺳﻴﺪﻣﻲ‬

‫ﺗﻌﺪاد ‪ 90‬ﻧﻔﺮ در ﻫﺮ ﮔﺮوه ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﻚ ﻳﻜﻲ از ﻋﻼﻳﻢ ﺧﻄﺮ در ﻧﻮزاد ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮد و ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن‬

‫ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎي ورود ﺑﺮاي ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻨﻔﻲ )وﺟﻮد ﻳﺎ‬

‫ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻋﻠﻞ ﺑﺮوز اﺳﻴﺪﻣﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﭼﺮا ﻛﻪ‬

‫ﻋﺪم وﺟﻮد ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ( ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺎدران ﺑﺎردار ﺑﺎ ﺣﺎﻣﻠﮕﻲ ﺗﺮم‬

‫ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ اﺳﻴﺪﻣﻲﻫﺎي ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﺮگ ﻧﻮزاد و‬

‫)‪ 37-42‬ﻫﻔﺘﻪ(‪ ،‬ﺣﺎﻣﻠﮕﻲ ﺗﻚﻗﻠﻮ‪ ،‬ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺟﻨﻴﻦ ﺑﻪﺻﻮرت ﻧﻤﺎي‬

‫ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ از ﻃﺮﻓﻲ ﻧﻮزادان ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺤﺪودهﻫﺎي ﭘﺎﻳﻴﻦ‬

‫‪10‬و‪9‬و‪1‬‬

‫ﻋﻮارض ﻋﺼﺒﻲ ﺑﻪﺷﺪت ﻣﺮﺗﺒﻂ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ورﺗﻜﺲ و ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﻮد‪ .‬در ﺻﻮرت وﺟﻮد‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻫﻨﻮز ارﺗﺒﺎط ﺑﻴﻦ ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﺎ ﺑﺮوز‬

‫ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي زﻣﻴﻨﻪاي ﻳﺎ ﻧﺎرﺳﺎﻳﻲ ارﮔﺎﻧﻲ‪ ،‬وﺟﻮد ﻣﺎﻟﻔﻮرﻣﺎﺳﻴﻮنﻫﺎي‬

‫اﺧﺘﻼﻻت ﮔﺎزﻫﺎي ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف و اﺳﻴﺪﻣﻲ در ﻧﻮزادان ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ‬

‫ﻣﺎدرزادي و ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻣﺸﻜﻼت ﻃﺒﻲ و ﺣﻴﻦ ﺑﺎرداري ﻣﺎدر )ﻧﻈﻴﺮ ﭘﺮه‬

‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ و ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﻣﺘﻨﺎﻗﻀﻲ در اﻳﻦ ﺧﺼﻮص وﺟﻮد دارد‪.‬‬

‫اﻛﻼﻣﭙﺴﻲ و دﻛﻮﻟﻤﺎن( اﻳﻦ ﻣﺎدران از دو ﮔﺮوه ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ‪ ،‬ﻫﻨﻮز ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﻣﻮرد ارﺗﺒﺎط‬

‫ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﻧﻮزادان در ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻮﻟﺪ ﻃﺒﻴﻌﻲ زاﻳﻤﺎن‬

‫ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﺎ ﺣﻮادث ﺣﻮاﻟﻲ زاﻳﻤﺎن و وﺿﻌﻴﺖ ﻧﻮزاد‬

‫ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻌﺪاد ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎي ورود و ﺧﺮوج‬

‫ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ و در اﻳﻦ ﺧﺼﻮص اﺧﺘﻼف ﻧﻈﺮﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪدي وﺟﻮد‬

‫ﻧﻮزاداﻧﻲ ﻛﻪ در ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻮﻟﺪ ﺑﺪون ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﻮدﻧﺪ‬

‫دارد‪.‬‬

‫‪11-13‬‬

‫ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ‬

‫ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺨﺺ و اﻃﻼﻋﺎت آنﻫﺎ ﺛﺒﺖ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻧﺎف و ﻋﻮارض ﺣﻴﻦ زاﻳﻤﺎن از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮگ و ﻣﻴﺮ ﭘﺮيﻧﺎﺗﺎل‪ ،‬وزن‬

‫اﺧﺘﻼﻻت ﺣﻴﻦ ﺑﺎرداري و ﺣﻮادث ﭘﺮيﻧﺎﺗﺎل آﻟﻮدﮔﻲ ﺑﻪ ﻣﻜﻮﻧﻴﻮم در‬

‫ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻮﻟﺪ و ﻣﺤﺪودﻳﺖ رﺷﺪ ﺟﻨﻴﻨﻲ و آﭘﮕﺎر ﻧﻮزاد در ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻮﻟﺪ‬

‫ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﺑﺮرﺳﻲ و ﺛﺒﺖ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺑﻨﺪ‬

‫ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﻨﺪ‪15.‬و‪14‬و‪ 4‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﻲ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‬

‫ﻧﺎف ﺷﺎﻣﻞ ارزﻳﺎﺑﻲ ﺷﺎﻣﻞ ‪ ،pH‬وﺿﻌﻴﺖ اﺷﺒﺎع‬ ‫‪PO2‬‬

‫و دي اﻛﺴﻴﺪﻛﺮﺑﻦ‬

‫‪PCO2‬‬

‫‪O2‬‬

‫ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻓﺸﺎر‬

‫ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺳﻄﺢ ﺑﺎز اﺿﺎﻓﻲ‬

‫ﻛﻪ ﺑﺮوز ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﺎ وزن ﻛﻢ ﻫﻨﮕﺎم‬

‫اﻛﺴﻴﮋن‬

‫ﺗﻮﻟﺪ و ﻣﺤﺪودﻳﺖ رﺷﺪ ﺟﻨﻴﻨﻲ‪ ،‬اﺧﺘﻼﻻت ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ داﺧﻞ رﺣﻤﻲ و‬

‫)‪ ،(HCO3-‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺧﻮن از ﺷﺮﻳﺎن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﻪﻣﻴﺰان ‪ 1-2‬ﻣﻴﻠﻲﻟﻴﺘﺮ در‬

‫آﭘﮕﺎر ﭘﺎﻳﻴﻦ در ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻮﻟﺪ‪ ،‬اﺳﻴﺪﻣﻲ ﺷﺮﻳﺎن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف و اﺳﻴﺪوز در‬

‫ﺳﺮﻧﮓ ﻫﭙﺎرﻳﻨﻪ ﺗﻬﻴﻪ و در ﻣﺠﺎور ﻳﺦ ﺑﻪ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ارﺳﺎل ﻣﻲﺷﺪ و ﻳﺎ‬

‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﺪم ﺗﻮاﻓﻖ ﻛﻠﻲ در ﻣﻮرد ارﺗﺒﺎط‬

‫‪ 10-20‬ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ از ﺑﻨﺪ ﻧﺎف‪ 20-30 ،‬ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﻟﺪ ﻛﻼﻣﭗ ﻣﻲﺷﺪ‬

‫ﺑﻴﻦ ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﺎ وﺿﻌﻴﺖ ﭘﺮيﻧﺎﺗﺎل و اﻫﻤﻴﺖ ﻓﻮقاﻟﻌﺎده‬

‫ﻛﻪ در روش اﺧﻴﺮ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ در دﻣﺎي اﺗﺎق ﺗﻐﻴﻴﺮي در ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي‬

‫اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ و ﻧﺒﻮد ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻛﺎﻓﻲ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮآن ﺷﺪﻳﻢ ﺗﺎ‬

‫ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻳﺠﺎد ﻧﻤﻲﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺗﻮﺳﻂ دﺳﺘﮕﺎه اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫در ﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻪﺑﺮرﺳﻲ راﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ وﺟﻮد ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف و‬

‫ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﻛﻪ از ﻧﻮع ‪ AVL995‬ﺑﻮد وﺿﻌﻴﺖ ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف‬

‫وﺿﻌﻴﺖ ﭘﺮيﻧﺎﺗﺎل و ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﻃﻨﺎب ﻧﺎﻓﻲ ﺑﭙﺮدازﻳﻢ‪.‬‬

‫ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ وزن ﺗﻮﻟﺪ و آﭘﮕﺎر ﻧﻮزادان ﺛﺒﺖ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬

‫‪16-18‬‬

‫ﻧﻮزادان ارﺗﺒﺎط دارد‪.‬‬

‫دادهﻫﺎي ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮماﻓﺰار آﻣﺎري ‪ SPSS‬وﻳﺮاﺳﺖ ‪17‬‬

‫روش ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬دادهﻫﺎي ﻛﻤ‪‬ﻲ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ و‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ ﺣﺎﺿﺮ از ﻧﻮع ﻛﻮﻫﻮرت )‪ (Cohort study‬ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫اﻧﺤﺮافﻣﻌﻴﺎر و دادهﻫﺎي ﻛﻴﻔﻲ ﺑﻪﺻﻮرت ﻓﺮاواﻧﻲ ﻧﻤﺎﻳﺶ داده ﺷﺪه‬

‫وﺿﻌﻴﺖ ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ و ﻋﻮارض ﭘﺮيﻧﺎﺗﺎل )ﭘﻴﺎﻣﺪ( در دو‬

‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ دادهﻫﺎي ﻛﻴﻔﻲ و ﻛﻤ‪‬ﻲ ﺑﻴﻦ دو ﮔﺮوه ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ از‬ ‫‪2‬‬

‫ﮔﺮوه ﻧﻮزادان ﺑﺎ ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف )ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﻣﺜﺒﺖ( و ﺑﺪون‬

‫آزﻣﻮن ‪ ‬و در ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎي ﻛﻤ‪‬ﻲ از آزﻣﻮن ‪) Student’s t-test‬در ﺻﻮرت‬

‫آن )ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﻣﻨﻔﻲ( ﻣﻲﭘﺮدازد‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺎﻣﻞ زﻧﺎن‬

‫ﺗﺒﻌﻴﺖ از ﺗﻮزﻳﻊ ﻧﺮﻣﺎل( اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ‪ .‬در ﺻﻮرت ﻋﺪم ﺗﺒﻌﻴﺖ از‬

‫ﺑﺎرداري ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻣﻠﮕﻲ ﺗﺮم ﻛﻪ ﺟﻬﺖ ﺧﺘﻢ ﺑﺎرداري ﻃﻲ ﺳﺎلﻫﺎي‬

‫آزﻣﻮنﻫﺎي ﻣﻌﺎدل ﻧﺎﭘﺎراﻣﺘﺮﻳﻚ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﺗﻌﻴﻴﻦ‬

‫‪ 1388‬و ‪ 1389‬ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺷﻬﻴﺪ اﻛﺒﺮآﺑﺎدي ﺗﻬﺮان ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﺮده‬

‫ارﺗﺒﺎط ﺑﻴﻦ وﺟﻮد ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﺎ ﻋﻮارض ﭘﺮيﻧﺎﺗﺎل از‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫‪317‬‬

‫ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف در ﻧﻮزادان ﺑﺎ و ﺑﺪون ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف دور ﮔﺮدن‬

‫ﺷﺎﺧﺺ ﺷﺎﻧﺲ اﺑﺘﻼ )‪ (Odds ratio‬اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﻲداري در‬

‫ﻧﻮزادان ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ‪ -8/09±2/9‬ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ آﻣﺎري‬

‫اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ در ﺣﺪ ‪ 0/05‬در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫اﺧﺘﻼف ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪه ﻣﻌﻨﻲدار ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ )‪ .(P<0/001‬اﻃﻼﻋﺎت ﺳﺎﻳﺮ‬ ‫ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف از ﺟﻤﻠﻪ‬

‫‪PCO2 ،PO2‬‬

‫و‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‬

‫اﺷﺒﺎع اﻛﺴﻴﮋن ﺑﻪﺗﻔﻜﻴﻚ در دو ﮔﺮوه ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺟﺪول ‪ 3‬آورده ﺷﺪه‬

‫در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ‪ 92‬ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف و ‪ 95‬ﻧﻔﺮ ﺑﺪون‬

‫اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﺷﻮد اﺧﺘﻼف ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪه ﺑﻴﻦ‬

‫ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮزﻳﻊ ﺗﻌﺪاد ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ‬

‫ﻣﺘﻮﺳﻂ ‪ PCO2 ،PO2‬و اﺷﺒﺎع اﻛﺴﻴﮋن در دو ﮔﺮوه ﺑﺎ و ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ‬

‫در ﺟﺪول ‪ 1‬آورده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﺟﺪول ‪ 2‬ﻣﺸﺨﺼﺎت اوﻟﻴﻪ ﺑﻴﻤﺎران‬

‫ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ آﻣﺎري ﻣﻌﻨﻲدار ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﻫﻔﺖ ﻣﻮرد )‪ (%7/9‬دﻓﻊ‬

‫آورده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﺷﻮد ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺳﻨﻲ ﻣﺎدران‬

‫ﻣﻜﻮﻧﻴﻮم در ﮔﺮوه ﻧﻮزادان ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ﺛﺒﺖ ﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﺰان در ﮔﺮوه‬

‫در ﮔﺮوه ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ آﻣﺎري ﻛﻤﺘﺮ از ﺳﻦ ﻣﺎدران در ﮔﺮوه‬

‫ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﻣﻮرد )‪ (%1‬ﮔﺰارش ﺷﺪ )‪ .(P=0/006‬ﺷﺎﻧﺲ‬

‫ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ اﺳﺖ )‪ .(P=0/024‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ﺳﻦ ﺣﺎﻣﻠﮕﻲ و ﺳﺎﺑﻘﻪ‬

‫اﺑﺘﻼ دﻓﻊ ﻣﻜﻮﻧﻴﻮم در ﻧﻮزادان ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ‪) 1/082‬ﺑﺎ ﺣﺪود اﻃﻤﻴﻨﺎن‬

‫ﺑﺎرداري در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﻦ ﺣﺎﻣﻠﮕﻲ در ‪ 30‬ﻧﻔﺮ از‬

‫‪ %95‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ‪ (1/021-1/148‬ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪ ‪ %5/3‬از ﻧﻮزادان ﺑﺪون ﺑﻨﺪ‬

‫ﻛﻞ ﻣﺎدران )‪ (%16‬ﻛﻤﺘﺮ از ‪ 37‬ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮوز زاﻳﻤﺎنﻫﺎي ﭘﺮهﺗﺮم در‬

‫ﮔﺮدﻧﻲ آﭘﮕﺎر ﻛﻤﺘﺮ از ‪ 9‬داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﺰان در ﮔﺮوه ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ‬

‫ﻧﻮزاداﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻧﺪ ‪ %14/1‬ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﺰان در‬

‫‪ %8/7‬ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪﻟﺤﺎظ آﻣﺎري اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﻴﻦ دو ﮔﺮوه ﻣﺸﺎﻫﺪه‬

‫ﻧﻮزادان ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ‪ %17/9‬ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ آﻣﺎري ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﻴﻦ‬

‫ﻧﺸﺪ )‪ .(P=0/461‬از آﻧﺠﺎﻳﻲﻛﻪ ﺳﻦ ﻣﺎدران در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ در دو ﮔﺮوه‬

‫ﺗﻮﻟﺪ ﭘﺮهﺗﺮم و ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ )‪(P=0/483‬‬

‫ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ و ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻪﻟﺤﺎظ آﻣﺎري ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲداري داﺷﺖ‬

‫)ﺟﺪول ‪ .(2‬ﻣﺘﻮﺳﻂ ‪ pH‬ﺧﻮن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف در ﮔﺮوه ﻧﻮزاداﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻨﺪ‬

‫ﺿﺮورت داﺷﺖ ﻛﻪ اﺛﺮ اﻳﻦ ﺗﻔﺎوت ﺑﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮات ‪ pH‬ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻨﺪ‬

‫ﮔﺮدﻧﻲ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻧﺪ ‪ 7/21±0/1‬ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﺰان در ﮔﺮوه ﻧﻮزادان‬

‫ﻧﺎف ﻧﻮزادان ﻣـﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﮔﻴـﺮد‪ .‬ﺑﺮ اﺳﺎس ﻫﻤﺒﺴﺘـﮕﻲ ﭘﻴـﺮﺳﻮن‬

‫ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ‪ 7/28±0/1‬ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪ )ﺟﺪول ‪ .(3‬ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ آﻣﺎري‬ ‫اﺧﺘﻼف ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪه ﻣﻌﻨﻲدار ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ )‪ (P<0/001‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺟﺪول‪ :1-‬ﺗﻮزﻳﻊ ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ در ﻧﻮزادان ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ )ﮔﺮوه ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ(‬

‫ﻟﺤﺎظ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ اﻳﻦ اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲدار ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ اﺳﻴﺪﻣﻲ‬

‫ﺗﻌﺪاد دورﻫﺎي ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف‬

‫ﻧﻮزادان ﺑﺎ ‪ pH‬ﻛﻤﺘﺮ از ﻫﻔﺖ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ )‪ (%1/1‬در ﮔﺮوه ﻧﻮزادان ﺑﺎ‬

‫ﻳﻚ دور‬

‫‪53‬‬

‫ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ و دو ﻧﻔﺮ )‪ (%2/1‬در ﮔﺮوه ﻧﻮزادان ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ دﭼﺎر‬

‫دو دور‬

‫‪24‬‬

‫‪%26/1‬‬

‫اﺳﻴﺪﻣﻲ )‪ (pH<1‬ﺷﺪﻧﺪ )ﺟﺪول ‪ .(3‬ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﺎز اﺿﺎﻓﻲ در ﮔﺮوه‬

‫ﺳﻪ دور و ﺑﻴﺸﺘﺮ‬

‫‪14‬‬

‫‪%15/2‬‬

‫ﻣﺠﻤﻮع‬

‫‪92‬‬

‫‪%100‬‬

‫ﻧﻮزادان ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ‪ -4/3±2/3‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﺰان در ﮔﺮوه‬

‫ﻓﺮاواﻧﻲ‬

‫درﺻﺪ ﻓﺮاواﻧﻲ‬ ‫‪%57/6‬‬

‫ﺟﺪول‪ :2-‬ﻣﺸﺨﺼﺎت اوﻟﻴﻪ ﻣﺎدران در دو ﮔﺮوه ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ‬ ‫ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ‬

‫ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ‬

‫‪P‬‬

‫ﺳﻦ ﻣﺎدران‪ ،‬ﺳﺎل )ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ‪ ±‬اﻧﺤﺮافﻣﻌﻴﺎر(‬

‫‪27/3±6/8‬‬

‫‪25/1±5/5‬‬

‫*‪0/024‬‬

‫ﺳﻦ ﺣﺎﻣﻠﮕﻲ‪ ،‬ﺳﺎل )ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ‪ ±‬اﻧﺤﺮافﻣﻌﻴﺎر(‬

‫‪38/3±2/2‬‬

‫‪38/1±2/2‬‬

‫*‪0/566‬‬

‫زاﻳﻤﺎن ﭘﺮهﺗﺮم‪ ،‬ﻓﺮاواﻧﻲ )درﺻﺪ(‬

‫)‪13(%14/1‬‬

‫)‪17(%17/9‬‬

‫**‪0/483‬‬

‫ﺑﺎرداري اول‬

‫)‪44(%42/7‬‬

‫)‪59(%57/3‬‬

‫ﺑﺎرداري دوم‬

‫)‪24(%53/3‬‬

‫)‪21(%46/7‬‬

‫ﺑﺎرداري ﺳﻮم‬

‫)‪16(%64‬‬

‫)‪9(%36‬‬

‫ﺑﺎرداري ﭼﻬﺎرم و ﺑﻴﺸﺘﺮ‬

‫)‪8(%57‬‬

‫)‪6(%43‬‬

‫ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﺎرداري‬ ‫**‪0/298‬‬

‫* آزﻣﻮن آﻣﺎري ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ‪ t-test‬و ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﻲداري ‪ 0/05‬ﺑﻮد‪ ** .‬آزﻣﻮن آﻣﺎري ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ‪ 2‬و ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﻲداري ‪ 0/05‬ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﻣﻨﺼﻮره ﺷﻌﺒﺎﻧﻲ زﻧﺠﺎﻧﻲ و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫‪318‬‬

‫ﺟﺪول‪ :3-‬اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ اﺳﻴﺪ و ﺑﺎز و ﮔﺎزﻫـﺎي ﺷـﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻨـﺪ ﻧـﺎف‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬اﺳﻴﺪﻣﻲ از ﺟﻤﻠﻪ اﺳﻴﺪﻣﻲ ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﻚ ﺑﺎ ﻣﻴﺰان ﺑﺎﻻﻳﻲ از‬

‫ﻧﻮزادان در دو ﮔﺮوه ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ‬

‫اﺧﺘﻼل ﻋﻤﻠﻜﺮد اﻋﻀﺎ در ارﺗﺒﺎط اﺳﺖ و در ﻣﻮارد ﻧﺎدر ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ‬

‫ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ‬

‫*‪P‬‬

‫ﺳﻄﺢ ‪pH‬‬

‫‪7/21±0/1‬‬

‫‪7/28±0/1‬‬

‫‪<0/001‬‬

‫ﺑﺎز اﺿﺎﻓﻲ )‪(Base excess‬‬

‫‪-8/09±2/9‬‬

‫‪-4/3±2/3‬‬

‫‪<0/001‬‬

‫اﺳﻴﺪﻣﻲ ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﻚ ﻧﺎﺷﻲ از ﻫﻴﭙﻮﻛﺴﻲ ﺑﻪﺣﺪي ﺷﺪﻳﺪي ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ‬ ‫اﺧﺘﻼﻻت ﻧﻮروﻟﻮﻳﻚ در ﺳﺎلﻫﺎي آﺗﻲ ﺷﻮد‪ 19.‬ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﻃﺒﻴﻌﻲ ‪ pH‬ﺧﻮن‬ ‫ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﺣﺪود ‪ 7/27‬ﮔﺰارش ﺷﺪه‬

‫‪PO2‬‬

‫‪24/4±11/7‬‬

‫‪25/7±9/4‬‬

‫‪0/383‬‬

‫‪PCO2‬‬

‫‪48/4±13/9‬‬

‫‪45/6±9/9‬‬

‫‪0/116‬‬

‫اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﺰان ﺑﺎ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه در ﮔﺮوه ﻧﻮزادان ﺑﺪون ﺑﻨﺪ‬

‫‪O2 Satuation‬‬

‫‪31/3±20/7‬‬

‫‪36/2±17/2‬‬

‫‪0/09‬‬

‫ﮔﺮدﻧﻲ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﺷﻮاﻫﺪ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﺤﺪوده‬ ‫ﭘﺎﻳﻴﻦ ‪ pH‬ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻧﻮزاد را ﻣﻲﺗﻮان ﺗﺎ ﺣﺪ ‪ 7/04‬ﺗﺎ ‪ 7/1‬ﻧﺸﺎن داد و اﻛﺜﺮ‬

‫* آزﻣﻮن آﻣﺎري ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ‪ t-test‬و ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﻲداري ‪ 0/05‬ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺟﻨﻴﻦﻫﺎ اﺳﻴﺪﻣﻲ ﺣﻴﻦ زاﻳﻤﺎن ﺑﺎ ‪ pH‬ﻣﻌﺎدل ‪ 7/1‬را ﺑﺪون اﻳﺠﺎد‬ ‫ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﻴﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺳﻦ ﻣﺎدران و ‪ pH‬ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف‬

‫اﺧﺘﻼﻻت ﻧﻮروﻟﻮژﻳﻚ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬آنﭼﻪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺑﻴﻦ از اﻫﻤﻴﺖ‬

‫ﻧﻮزادان )ﻛﻞ ﻧﻮزادان دو ﮔـﺮوه( ﺑـﻪدﺳـﺖ ﻧﻴﺎﻣـﺪ )ﺿـﺮﻳﺐ ﻫﻤﺒـﺴﺘﮕﻲ‬

‫ﺑﺴﺰاﻳﻲ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ ﻛﺎﻫﺶ ‪ pH‬ﺑﻪ ﻛﻤﺘﺮ از ﻫﻔﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﭼﺮا ﻛﻪ‬

‫ﭘﻴﺮﺳﻮن ‪ 0/106‬و ‪ .(P=0/152‬ﺑﺎ ﻛﻨﺘﺮل ﻛـﺮدن ﻋﺎﻣـﻞ ﺑﻨـﺪ ﮔﺮدﻧـﻲ )ﺑـﺎ‬

‫در اﻳﻦ ﺣﺎل ارﺗﺒﺎط ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﺎ ﻣﺮگ و اﺧﺘﻼﻻت ﻧﻮروﻟﻮژﻳﻚ‬

‫اﺳﺘﻔﺎده از ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﺟﺰﻳـﻲ( ﺿـﺮﻳﺐ ﻫﻤﺒـﺴﺘﮕﻲ ﭘﻴﺮﺳـﻮن ﺑـﻴﻦ ﺳـﻦ‬

‫ﻧﻮزادي ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣــﺎدران و ‪ pH‬ﺧــﻮن ﺷــﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻨــﺪ ﻧــﺎف ﻧــﻮزادان ‪ 0/06‬ﻣﺤﺎﺳــﺒﻪ ﺷــﺪ‬

‫در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻨﻬﺎ در ﻳﻚ ﻣﻮرد در ﮔﺮوه ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ )ﺑﺎ ﭘﻨﺞ‬ ‫دور ﮔﺮدﻧﻲ( و دو ﻣﻮرد در ﮔﺮوه ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ‪ pH‬ﻛﻤﺘﺮ از ﻫﻔﺖ‬

‫)‪ (P=0/422‬ﻛﻪ ﺑﻪﻟﺤﺎظ آﻣﺎري ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﻨﻲداري ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺛﺒﺖ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ‪ pH‬ﺧﻮن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﺑﻪﻟﺤﺎظ‬

‫ﺑﺤﺚ‬

‫آﻣﺎري اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري داﺷﺖ وﻟﻲ ﻣﺘﻮﺳﻂ در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﺑﻴﺸﺘﺮ از‬

‫اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻪﻣﻘﺎﻳﺴﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮﻧﻲ ﺷﺮﻳﺎن ﺑﻨﺪ ﻧﺎﻓﻲ ﺑﻪدﻧﺒﺎل‬

‫‪ 7/2‬ﺑﻮد ﻛﻪ اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﺑﺮاي آن ﻣﺘﺼﻮر ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬دﻻﻳﻞ ﻣﺘﻌﺪدي‬

‫ﺗﻮﻟﺪ در دو ﮔﺮوه ﻧﻮزادان ﺑﺎ و ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﺑﺮوز اﺳﻴﺪﻣﻲ ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﻚ ﻣﻄﺮح ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻣﺤﻘﻘﺎن ﺑﻪدﻧﺒﺎل‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎن داد ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ در ﮔﺮوه ﻧﻮزادان ﺑﺎ ﺑﻨﺪ‬

‫ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ اﻳﻦ ﻋﻮاﻣﻞ و اراﻳﻪ راهﻛﺎرﻫﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺖ ﻛﺎﻫﺶ ﺑﺮوز‬

‫ﮔﺮدﻧﻲ ﻣﺘﻮﺳﻂ ‪ pH‬ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﻪﻟﺤﺎظ آﻣﺎري ﻛﻤﺘﺮ از‬

‫اﺳﻴﺪﻣﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ و ﻣﻀﺮر در ﻧﻮزادان ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﻋﻮاﻣﻞ‬

‫ﻧﻮزادان ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ ﺑﻪﻟﺤﺎظ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ اﻳﻦ اﺧﺘﻼف‬

‫ﻛﻪ ﻃﻲ ﺳﺎلﻫﺎ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ و اﺧﺘﻼفﻧﻈﺮ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‬

‫اﻫﻤﻴﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪاي ﻧﺪارد‪ .‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﺑﺮاﺳﺎس ﺗﻌﺮﻳﻒ اﺳﻴﺪﻣﻲ ﺑﺎ‬

‫‪pH‬‬

‫‪20‬‬

‫ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻧﺸﺎن‬

‫ﻛﻤﺘﺮ از ﻫﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺮوز اﺳﻴﺪﻣﻲ در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﺳﺎﻳﺮ‬

‫دادهاﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﺎ اﻟﻘﺎي زاﻳﻤﺎن‪ ،‬ﻃﻮﻻﻧﻲﺗﺮ‬

‫ﻣﻮارد ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻪﻟﺤﺎظ آﻣﺎري اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﻲداري وﺟﻮد‬

‫ﺷﺪن ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم ﺑﺎرداري‪ ،‬اﺧﺘﻼﻻت اﺳﻴﺪﻣﻲ ﺷﺮﻳﺎن ﻧﺎﻓﻲ و اﺧﺘﻼﻻت‬

‫ﻧﺪارد‪ .‬از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎن داد دﻓﻊ ﻣﻜﻮﻧﻴﻮم ﺑﻪﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ‬

‫ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ ﺟﻨﻴﻦ در ارﺗﺒﺎط اﺳﺖ‪ .‬در ﻳﻚ ﮔﺰارش ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪاي در ﮔﺮوه ﻧﻮزادان ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻴﺶ از ﻧﻮزادان‬

‫ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ‪ pH‬ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف‬

‫ﺑﺪون ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در دﻗﻴﻘﻪ اول‪ ،‬ﺑﺮوز آﭘﮕﺎرﻫﺎي ﻛﻤﺘﺮ‬

‫ﻣﻲﺷﻮد اﻣﺎ ﺗﻔﺎوت ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه ﺑﻪﻟﺤﺎظ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﻣﻌﻨﻲدار ﻧﺒﻮد )‪ 7/32‬در‬ ‫‪21‬‬

‫از ‪ 9‬در ﮔﺮوه ﺑﺎ ﻧﻮزادان ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ﻛﻤﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﮔﺮوه ﺑﺪون ﺑﻨﺪ‬

‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ‪ .(7/30‬از ﻃﺮﻓﻲ ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف اﺣﺘﻤﺎل اﺳﻴﺪﻣﻲ‬

‫ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻮد وﻟﻲ اﻳﻦ اﺧﺘﻼف ﺑﻪﻟﺤﺎظ آﻣﺎري ﻣﻌﻨﻲدار ﻧﺸﺪ و از ﻃﺮف‬

‫ﺷﺮﻳﺎن ﻧﺎﻓﻲ را اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﺣﺘﻤﺎل دﻓﻊ ﻣﻜﻮﻧﻴﻮم‪ ،‬ﻧﻴﺎز ﺑﻪ‬ ‫‪22‬‬

‫در ﺿﻤﻦ‪،‬‬

‫دﻳﮕﺮ آﭘﮕﺎر ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻧﻮزادان در دو ﮔﺮوه ﺗﺎ دﻗﻴﻘﻪ ﭘﻨﺞ ﺑﻌﺪ از زاﻳﻤﺎن ﺑﻪ‬

‫ﺳﺰارﻳﻦ و آﭘﮕﺎر ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺣﻴﻦ ﺗﻮﻟﺪ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻴﺶ از ‪ 9‬رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﻴﻦ دورﻫﺎي ﺑﻨﺪ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮات‬

‫ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺤﺪودﻳﺖ رﺷﺪ ﺟﻨﻴﻦ ﺷﻮد و‬

‫ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻫﻤﻮاره اﺳﻴﺪﻣﻲ و‬

‫ﺷﺪت ﻣﺤﺪودﻳﺖ ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﺪاد ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ دارد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‬

‫اﺧﺘﻼﻻت ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮﻧﻲ ﻧﻮزاد و ارﺗﺒﺎط آن ﺑﺎ ﻋﻮارض ﻧﻮزادي ﻣﻮرد‬

‫از آنﺟﺎ ﻛﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺗﻤﺎم ﻣﻮاد ﻏﺬاﻳﻲ ﻻزم ﺟﻬﺖ رﺷﺪ و ﺑﻠﻮغ ﺟﻨﻴﻦ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

319

‫ﺧﻮردﮔﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف دور ﮔﺮدن‬ ‫ﺑﺪون ﭘﻴﭻ‬ ‫ﻧﻮزادان ﺑﺎ و‬ Shabani Zanjani M. et ‫در‬ al. ‫ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف‬

‫ در واﻗﻊ ﻧﺸﺎﻧﻪ اﺳﻴﺪوز ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﻚ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ از ﻧﻈﺮ‬10Eq/L ‫ﺣﺪاﻗﻞ‬ ‫ﺗﺎﻛﻨﻮن ﻣﻘﺮون ﺑﻪﺻﺮﻓﻪ ﺑﻮدن اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﻋﻤﻮﻣﻲ‬

‫ اﺧﺘﻼﻻت ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ و ﻋﻤﻠﻜﺮدي‬،‫ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺑﻪ ﺟﻨﻴﻦ ﻣﻲرﺳﺪ‬

.‫ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ اﺳﺖ‬

‫ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﻬﻢ و ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﻲ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎي ﺣﻮاﻟﻲ زاﻳﻤﺎن دارد و‬

‫ در ﺑﻌﻀﻲ از‬.‫ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن در ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﻣﻮرد ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬

‫ آﻧﺴﻔﺎﻟﻮﭘﺎﺗﻲ‬،‫ﻣﺸﻜﻼت ﻧﻮزادي از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻨﺪرم آﺳﭙﻴﺮاﺳﻴﻮن‬

‫ اﻧﺪازهﮔﻴﺮي ﮔﺎزﻫﺎي ﺑﻨﺪ ﻧﺎف در ﻫﻤﻪ ﺟﻨﻴﻦﻫﺎ ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻮﻟﺪ اﻧﺠﺎم‬،‫ﻣﺮاﻛﺰ‬

‫در‬

‫ اﻧﺠﻤﻦ ﻃﺐ اﻃﻔﺎل آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺗﻮﺻﻴﻪ‬،‫ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن زﻧﺎن و ﻣﺎﻣﺎﻳﻲ‬.‫ﻣﻲﺷﻮد‬

‫ﺟﻨﻴﻦ اﺳﻴﺪﻣﻲ ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﻚ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻃﻮل ﻣﺪت و ﺷﺪت‬

‫ و ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف در ﺑﻌﻀﻲ ﻧﻮزادان‬pH ‫ﻛﺮدهاﻧﺪ ﻛﻪ اﻧﺪازهﮔﻴﺮي‬

‫ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ اﻛﺴﻴﮋن ﺑﺮاي ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﺳﻠﻮلﻫﺎي ﺟﻨﻴﻦ ﺑﻪ اﻧﺮژي‬

‫ﺑﺎ درﺟﻪ آﭘﮕﺎر ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد ﺗﺎ اﺳﻴﺪﻣﻲ ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﻚ از ﻫﻴﭙﻮﻛﺴﻲ ﻳﺎ‬

‫ ﻣﺤﻘﻘﺎن اﺳﻴﺪوز ﺟﻨﻴﻨﻲ را ﻛﻤﺒﻮد‬.‫ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﺴﻢ ﺑﻲﻫﻮازي را اﻳﺠﺎب ﻛﻨﺪ‬

‫ اﮔﺮﭼﻪ ﺗﻌﻴﻴﻦ‬.‫ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻮاﻣﻞ ﻛﺎﻫﺶ درﺟﻪ آﭘﮕﺎر اﻓﺘﺮاق داده ﺷﻮد‬

‫ و اﺳﻴﺪوز ﺷﺪﻳﺪ ﺟﻨﻴﻦ را ﻛﻤﺒﻮد ﺑﺎز ﺑﻴﺶ از‬12mmol/L ‫ﺑﺎز ﺑﻴﺶ از‬

‫ ﺑﺎز ﺧﻮن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف از ﻟﺤﺎظ ﭘﻴﺶآﮔﻬﻲ ﻓﻮري ﻳﺎ‬-‫وﺿﻌﻴﺖ اﺳﻴﺪ‬

.‫ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮدهاﻧﺪ‬16mmol/L

‫ وﻟﻲ ﺑﺮاي رد ﺣﻮادث ﺣﻴﻦ‬،‫درازﻣﺪت ﻧﻮروﻟﻮژﻳﻚ ارزش ﻛﻤﻲ دارد‬ .‫زاﻳﻤﺎن ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ اﺳﻴﺪوز اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻔﻴﺪ اﺳﺖ‬

.‫ ﻫﻴﭙﻮﻛﺴﻴﻚ و ﺗﺸﻨﺞ ﻧﻮزادي ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ‬-‫اﻳﺴﻜﻤﻴﻚ‬

‫ ﻧﻮزاد را ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و اﺳﻴﺪوز ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﻚ‬150,000 ‫ﻣﺤﻘﻘﺎن ﺑﻴﺶ از‬ ‫ دو اﻧﺤﺮافﻣﻌﻴﺎر زﻳﺮ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ‬،‫را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ‬

‫ اﺳﻴﺪوز ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﻚ ﻋﺒﺎرت‬،‫ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎ‬.‫در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬

‫ ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﻣﻲﮔﺮدد وﻟﻲ اﻳﻦ‬pH ‫ﻧﺎف ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺸﻲ در‬

HCO3-

‫ﻛﺎﻫﺶ ﺑﻪﻟﺤﺎظ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ از ارزش ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪاي ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﻴﺴﺖ و در‬

‫ ﺑﺎ‬.13mEq/L ‫ و ﻛﺴﺮ ﺑﺎزي ﺣﺪاﻗﻞ‬17/7mmol/L ‫ﻛﻤﺘﺮ ﻳﺎ ﻣﺴﺎوي‬

‫ﺳﺎﻳﺮ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮔﺎزﻫﺎي ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﻧﻴﺰ اﺧﺘﻼف‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎي آﻛﺎدﻣﻲ ﻃﺐ اﻃﻔﺎل و ﻛﺎﻟﺞ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن زﻧﺎن و‬

‫ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﭘﻴﭻﺧﻮردﮔﻲ ﮔﺮدﻧﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﺎف‬.‫ﻣﻌﻨﻲداري ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﻲﺷﻮد‬

‫ ﺧﻮن ﺑﻨﺪ ﻧﺎف ﻛﻪ اﺳﻴﺪﻣﻲ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ‬pH ‫ ﻣﻘﺎدﻳﺮ دﻗﻴﻖ‬،‫ﻣﺎﻣﺎﻳﻲ آﻣﺮﻳﻜﺎ‬

‫ﺑﺎ دﻓﻊ ﻣﻜﻮﻧﻴﻮم ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﻨﻲداري دارد و ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺮوز آنرا‬

‫ ﺷﺮﻳﺎن‬pH ‫ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل‬

.‫اﻓﺰاﻳﺶ دﻫﺪ‬

‫ﻧﺎﻓﻲ ﻛﻤﺘﺮ از ﻫﻔﺖ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺟﺰء ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﻚ و ﻛﺴﺮ ﺑﺎزي ﺑﻪﻣﻴﺰان‬

1. Spellacy WN, Gravem H, Fisch RO. The umbilical cord complications of true knots, nuchal coils, and cords around the body. Report from the collaborative study of cerebral palsy. Am J Obstet Gynecol 1966;94(8):1136-42. 2. Collins JH, Collins CL, Collins CC. Silent Risk: Issues About The Human Umbilical Cord. Oakbrook: Illinois; 1990. 3. Clapp JF 3rd, Lopez B, Simonean S. Nuchal cord and neurodevelopmental performance at 1 year. J Soc Gynecol Investig 1999;6(5):268-72. 4. Hankins GD, Synder RR, Hauth JC, Gilstrap LC, Hamond T. Nuchal cords and neonatal outcome.Obstet Gynecol 1987;70:68791. 5. Sherer DM, Anyaegbunam A. Prenatal ultrasonographic morphologic assessment of the umbilical cord: a review. Part I. Obstet Gynecol Surv 1997;52(8):506-14. 6. Romero Gutiérrez G, Estrada Razo S, Chávez Curiel A, Ponce Ponce de León AL. Color Doppler flowmetry values in fetuses with nuchal cord encirclement. Ginecol Obstet Mex 2000;68:401-7. 7. Sørnes T. Umbilical cord encirclements and fetal growth restriction. Obstet Gynecol 1995;86(5):725-8. 8. Cunningham F. Williams Obstetrics. 23rd ed. New York, NY: McGraw Hill; 2009. p. 577-90. 9. Carey JC, Rayburn WF. Nuchal cord encirclements and birth weight. J Reprod Med 2003;48(6):460-2. 10. Lipitz S, Seidman DS, Gale R, Stevenson DK, Alcalay M, Menczer J, Barkai G. Is fetal growth affected by cord entanglement? J Perinatol 1993;13(5):385-8.

11. Osak R, Webster KM, Bocking AD, Campbell MK, Richardson BS. Nuchal cord evident at birth impacts on fetal size relative to that of the placenta. Early Hum Dev 1997;49(3):193-202. 12. Sørnes T. Umbilical cord encirclements and fetal growth restriction. Obstet Gynecol 1995;86(5):725-8. 13. Stembera ZK, Horská S. The influence of coiling of the umbilical cord around the neck of the fetus on its gas metabolism and acidbase balance. Biol Neonate 1972;20(3):214-25. 14. Fisher EL. Cord entanglements and fetal prognosis. Obstet Gynecol 1964;23:608-9. 15. Larson JD, Rayburn WF, Crosby S, Thurnau GR. Multiple nuchal cord entanglements and intrapartum complications. Am J Obstet Gynecol 1995;173(4):1228-31. 16. Martin GC, Green RS, Holzman IR. Acidosis in newborns with nuchal cords and normal Apgar scores. J Perinatol 2005;25(3):1625. 17. Onderoğlu LS, Dursun P, Durukan T. Perinatal features and umbilical cord blood gases in newborns complicated with nuchal cord. Turk J Pediatr 2008;50(5):466-70. 18. Sheiner E, Abramowicz JS, Levy A, Silberstein T, Mazor M, Hershkovitz R. Nuchal cord is not associated with adverse perinatal outcome. Arch Gynecol Obstet 2006;274(2):81-3. 19. The American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG). Task Force on Neonatal Encephalopathy and Cerebral Palsy: Defining the Pathogenesis and Pathophysiology, Washington, DC, 2003.

‫ و‬76/3 ‫ ﻛﻤﺘﺮ ﻳﺎ ﻣﺴﺎوي‬pCO2 ‫ ﻛﻤﺘﺮ از ﻫﻔﺖ و‬pH :‫اﺳﺖ از‬

References

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

Umbilical cord blood gases in newborns ‫و ﻫﻤﻜﺎران‬with or without nuchal cord

20. Victory R, Penava D, Da Silva O, Natale R, Richardson B. Umbilical cord pH and base excess values in relation to adverse outcome events for infants delivering at term. Am J Obstet Gynecol 2004;191(6):2021-8. 21. Onderoğlu LS, Dursun P, Durukan T. Perinatal features and umbilical cord blood gases in newborns complicated with nuchal cord. Turk J Pediatr 2008;50(5):466-70.

100

320

22. Schäffer L, Burkhardt T, Zimmermann R, Kurmanavicius J. Nuchal cords in term and postterm deliveries--do we need to know? Obstet Gynecol 2005;106(1):23-8. 23. Spellacy WN, Gravem H, Fisch RO. The umbilical cord complications of true knots, nuchal coils, and cords around the body. Report from the collaborative study of cerebral palsy. Am J Obstet Gynecol 1966;94(8):1136-42.

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

Tehran University Medical Journal; Vol. 69, No. 5, August 2011: 315-321

Umbilical cord blood gases in newborns with or without nuchal cord: a comparative study

Abstract Mansoore Shabani Zanjani MD.* Nazafarin Ebrahimi Adib MD. Department of Obstetrics & Gynecology, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

Received: April 27, 2011 Accepted: May 23, 2011

Background: Entanglement of the umbilical cord around fetal neck has been reported to be associated with birth asphyxia. On the other hand, current evidence suggests that umbilical arterial pH analysis provides the most sensitive reflection of birth asphyxia. In this study we aimed to evaluate and compare the umbilical arterial hydrogen-ion concentration (pH) and to analyze the blood gases of neonates with or without nuchal cord. Methods: In this cohort study, 92 newborns with and 95 without nuchal cords were enrolled at Shahid Akbar Abadi Hospital in Tehran, Iran between the years 2009 and 2010. From each newborn an umbilical arterial blood sample was collected to measure pH, base excess and blood gases. Results: There were no statistically significant differences between newborns with or without nuchal cord regarding maternal age, gestational age, and history of pregnancy. The mean pH in the newborns with nuchal cord (7.21±0.1) was significantly less than the value in the newborns without the cord (7.28±0.1), (P<0.001). In contrast, the mean base excess in the newborns with nuchal cord was more than the ones without the cord (P<0.001). Seven newborns (7.9%) in the group with nuchal cord passed meconium during labor while only one (1%) newborn did so in the other group. Conclusion: Our finding showed that nuchal cord had a significant relationship with acidosis in newborns with nuchal cord. However, this finding needs further investigation to reach a common conclusion. Keywords: Cohort study, hydrogen-ion concentration, nuchal cord, umbilical artery,

Corresponding author: Niaiesh St., Sattarkhan Blvd., Tehran, Iran. Tel: +98-21-66515000-9 email: nazafarinadib@yahoo.com

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

‫ﻤﻲ ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪322-326 ،1390‬‬ ‫دورهﺷﻜ‪، 69‬‬ ‫ﺗﻬﺮان‪،‬‬ ‫ﺷﻴﻮعﭘﺰﺷﻜﻲ‬ ‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم‬ ‫آﺋﻮرت‬ ‫آﻧﻮرﻳﺴﻢ‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﻴﻮع آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﺮدان اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل‬

‫ﭼﻜﻴﺪه‬

‫‪2‬‬

‫رﺳﻮل ﻣﻴﺮﺷﺮﻳﻔﻲ‪ ،1‬ﻧﺎﻳﺴﺘﺎ ژﻧﺪ‬

‫‪4‬‬

‫ﺷﻬﺮﻳﺎر ﺷﻬﺮﻳﺎرﻳﺎن‪ ،3‬ﻋﻠﻲ ﭘﺎﺷﺎ ﻣﻴﺜﻤﻲ‬ ‫‪*1‬‬

‫ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﻣﻴﺮﺷﺮﻳﻔﻲ‪ ،2‬ﻋﻠﻲ اﻣﻴﻨﻴﺎن‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ 1389/08/12 :‬ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺬﻳﺮش‪1390/01/21 :‬‬

‫زﻣﻴﻨﻪ و ﻫﺪف‪ :‬ﺷﻴﻮع آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ﻣﺮدان ﻣﺴﻦ در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻴﻦ ‪ 4/1‬ﺗﺎ ‪ %14/2‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻛﺜﺮ‬ ‫ﻣﺒﺘﻼﻳﺎن ﺑﻪ آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻲﻋﻼﻣﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ و اﻏﻠﺐ ﺑﻪﻃﻮر اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻛﺸﻒ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ در‬ ‫ﺟﻬﺖ ﻓﺮاﻫﻢ آوردن ﺗﺨﻤﻴﻦ دﻗﻴﻘﻲ از ﺷﻴﻮع آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ﻣﺮدان ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل ﻛﺸﻮرﻣﺎن و در ﻧﻬﺎﻳﺖ‬

‫‪ -1‬ﮔﺮوه ﺟﺮاﺣﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ‬

‫ارزﻳﺎﺑﻲ ﻟﺰوم و ﻳﺎ ﻋﺪم ﻟﺰوم اﺟﺮاي ﻃﺮحﻫﺎي ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬روش ﺑﺮرﺳﻲ‪ :‬در ﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻘﻄﻌﻲ‪،‬‬

‫‪ -2‬داﻧﺸﺠﻮي ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

‫ﻣﺮدان ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﻴﻞ ﺑﻪ ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ در ﺳﻪ ﻣﺮﻛﺰ در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان در ﺳﺎل ‪ 1387‬ﻣﺮاﺟﻌﻪ‬

‫‪ -3‬ﮔﺮوه رادﻳﻮﻟﻮژي‬

‫ﻧﻤﻮدﻧﺪ از ﻧﻈﺮ وﺟﻮد آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‪ 240 :‬ﻣﺮد ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل ﻣﺮاﺟﻌﻪﻛﻨﻨﺪه ﺑﻪ‬

‫‪ -4‬ﮔﺮوه ﭘﺰﺷﻜﻲ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‬

‫ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬در ‪ 24‬ﻧﻔﺮ از اﻓﺮاد‪ ،‬آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪ ﻛﻪ‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﻴﺰان ﺑﻴﺎنﮔﺮ ﺷﻴﻮع ‪ 10‬درﺻﺪي آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻗﻄﺮ آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪه ‪ 3/93±1/435cm‬ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ )‪ (%1/7‬آﻧﻮرﻳﺴﻢ ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﺑﺰرگﺗﺮ از ‪ 5/5cm‬داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از آنﻫﺎ‬ ‫ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎري ﻋﺮوق ﻛﺮوﻧﺮ و ﻳﻚ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ ﺳﻴﮕﺎري ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از اﻳﻦ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻴﻤﺎري ﻓﺸﺎر ﺧﻮن‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي‪ :‬ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻴﻮع ﺗﺨﻤﻴﻨﻲ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ و اﻃﻼﻋﺎت ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ اﻳﺮان‪ ،‬در ﺻﻮرت اﻧﺠﺎم‬ ‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﮔﺴﺘﺮده ﺑﺮاي آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ﻣﺮدان ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل در اﻳﺮان ﻣﻲﺗﻮان ‪ 986‬ﻣﻮرد‬

‫*‬

‫ﺑﻲﻋﻼﻣﺖ در ﺳﺎل را ﺗﺸﺨﻴﺺ داد‪ .‬ﻟﺬا ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺗﻜﻤﻴﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ در زﻣﻴﻨﻪ ﻫﺰﻳﻨﻪ‪ -‬اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ اﻧﺠﺎم ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﮔﺴﺘﺮده‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺴﺌﻮل‪ :‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻧﺘﻬﺎي ﺑﻠﻮار ﻛﺸﺎورز‪ ،‬ﻣﺠﺘﻤﻊ‬

‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻲ اﻣﺎم ﺧﻤﻴﻨﻲ )ره(‪ ،‬ﺑﺨﺶ ﺟﺮاﺣﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ‬

‫آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ﻣﺮدان ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل اﻳﺮاﻧﻲ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺗﻠﻔﻦ‪021-66581657 :‬‬ ‫‪email: aaminian@tums.ac.ir‬‬

‫ﻛﻠﻤﺎت ﻛﻠﻴﺪي‪ :‬آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ‪ ،‬آﻧﻮرﻳﺴﻢ‪ ،‬ﺷﻴﻮع‪ ،‬ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬

‫ﻣﺘﺤﺪه ﭘﺎرﮔﻲ آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﺎﻧﺰدﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﻣﺮگ‬ ‫‪1‬‬

‫)‪Abdominal Aortic Aneurysm (AAA‬‬

‫و ﻣﻴﺮ و دﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﻣﺮگ در اﻓﺮاد ﺑﺎﻻي ‪ 55‬ﺳﺎل اﺳﺖ‪ .‬روشﻫﺎي‬

‫ﺑﻪﻃﻮر ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺑﻴﻤﺎري ﻣﺮدان ﻣﺴﻦ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫ﺗﺼﻮﻳﺮﺑﺮداري ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺟﻬﺖ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺗﺸﺨﻴﺺ آﻧﻮرﻳﺴﻢ وﺟﻮد دارد‪.‬‬

‫ﻣﻲﺷﻮد و ﺷﻴﻮع آن ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﺳﻦ ﺑﻌﺪ از ‪ 50‬ﺳﺎﻟﮕﻲ ﺑﻪﻃﻮر ﺛﺎﺑﺖ‬

‫ارزانﺗﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻏﻴﺮ ﺗﻬﺎﺟﻤﻲﺗﺮﻳﻦ و در دﺳﺘﺮسﺗﺮﻳﻦ روش‪ ،‬ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ‬

‫اﻓﺰوده ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در ﺳﺎلﻫﺎي اﺧﻴﺮ اﻓﺰاﻳﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ در ﺑﺮوز‬

‫ﺷﻜﻢ )‪ (B-mode‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻛﺜﺮ ﻣﺒﺘﻼﻳﺎن ﺑﻪ آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي آﺋﻮرت‬

‫آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي ﺑﻲﻋﻼﻣﺖ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﺑﺎ ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ و‬

‫ﺷﻜﻤﻲ ﻛﺎﻣﻼً ﺑﺪون ﻋﻼﻣﺖ ﺑﻮده و اﻏﻠﺐ آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ‬

‫ﻧﺘﺎﻳﺞ اﺗﻮﭘﺴﻲ‪ ،‬ﺷﻴﻮع آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ )ﺑﺰرگﺗﺮ از ﺳﻪ‬

‫ﺑﻪﺻﻮرت اﺗﻔﺎﻗﻲ در ﻃﻲ ارزﻳﺎﺑﻲﻫﺎي ﺗﻜﻤﻴﻠﻲ ﻛﺸﻒ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ‬

‫ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ( را ﺑﻴﻦ ‪ 3-10‬درﺻﺪ در ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎﻻي ‪ 50‬ﺳﺎل دﻧﻴﺎي ﻏﺮب‬

‫ﺑﻪ ﻋﺪم ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺮﺧﻲ آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي ﺑﻲﻋﻼﻣﺖ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﺗﺎ‬

‫ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﭘﺎرﮔﻲ آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﺗﻨﻬﺎ ‪ 50‬درﺻﺪ‬

‫زﻣﺎن ﭘﺎرﮔﻲ‪ ،‬ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﺑﺎ ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺑﺎﻟﻘﻮهاي ﺑﻪﻫﻤﺮاه‬

‫ﺑﻴﻤﺎران زﻧﺪه ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﻲرﺳﻨﺪ ﻛﻪ از اﻳﻦ اﻓﺮاد ‪ 24‬درﺻﺪ و ﻳﺎ‬

‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ آنﻛﻪ ﺳﻲﺗﻲاﺳﻜﻦ اﺑﻌﺎد آﻧﻮرﻳﺴﻢ را دﻗﻴﻖﺗﺮ از‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻗﺒﻞ از ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ و ‪ 42‬درﺻﺪ ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ ﻣﻲﻣﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ ﮔﺰارش ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻬﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ اﺑﺘﺪاﻳﻲ و ﻳﺎ در ﭘﻲﮔﻴﺮي‬

‫ﻣﺮگ و ﻣﻴـﺮ ﻛﻠﻲ ‪ 78-94‬درﺻـﺪ ﺗﺨﻤﻴـﻦ زده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در اﻳـﺎﻻت‬

‫آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي ﻛﻮﭼﻚ‪ ،‬ﺳﻲﺗﻲاﺳﻜﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮانﺗﺮ از ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ ﺑﻮده‬

‫آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫رﺳﻮل ﻣﻴﺮﺷﺮﻳﻔﻲ و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫‪323‬‬

‫و ﺑﻴﻤﺎران را در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ اﺷﻌﻪ و ﻣﺎده ﺣﺎﺟﺐ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻧﺘﺎﻳﺞ‬

‫ﺑﻴﻤﺎران ﺧﺪﻣﺎت ﻣﻌﻤﻮل ﺧﻮد را درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﻛﻠﻴﻪ ﻣﺮاﺣﻞ‬

‫ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﻲﺗﻲاﺳﻜﻦ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ اﺷﻌﻪ‬

‫اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ‪ ،‬آﻳﻴﻦﻧﺎﻣﻪ اﺧﻼق در ﭘﮋوﻫﺶ ﻣﺼﻮب ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن‬

‫ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ و در ﻣﻮارد وﺟﻮد ﻛﻨﺘﺮاﻧﺪﻳﻜﺎﺳﻴﻮن اﺳﺘﻔﺎده از‬

‫ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺷﻮراي ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎي ﻋﻠﻤﻲ ﻛﺸﻮر در ‪ 1370‬ﻣﺪﻧﻈﺮ ﻗﺮار‬

‫‪MRI‬‬

‫ﻣﺎده ﺣﺎﺟﺐ‪،‬‬

‫‪MRI‬‬

‫ﺑﺮ ﺳﻲﺗﻲاﺳﻜﻦ ﺑﺮﺗﺮي دارد‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﺮانﺗﺮ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﺑﺮ آن ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﺑﻮدهاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آﺋﻮرﺗﻮﮔﺮاﻓﻲ ﺑﺮاي ﺗﺸﺨﻴﺺ آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﺣﺴﺎس‬ ‫ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ زﻳﺮا ﺳﺎﻳﺰ آﻧﻮرﻳﺴﻢ را ﻛﻤﺘﺮ از واﻗﻌﻲ ﺗﺨﻤﻴﻦ ﺑﺰﻧﺪ و ﻳﺎ ﺣﺘﻲ‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ‬

‫‪1-3‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎران ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ‪ 240‬ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺳﻨﻲ ‪ 72/58±5/75‬ﺳﺎل و‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﺗﺨﻤﻴﻦ دﻗﻴﻖ از ﺷﻴﻮع آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ‬

‫ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻗﺪي ‪ 172/50±5/65‬ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ 35/4 .‬درﺻﺪ اﻓﺮاد‬

‫در ﻣﺮدان ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل ﻛﺸﻮرﻣﺎن و ارزﻳﺎﺑﻲ ﻟﺰوم و ﻳﺎ ﻋﺪم ﻟﺰوم‬

‫ﺳﻴﮕﺎري و ‪ 64/6‬درﺻﺪ ﻏﻴﺮﺳﻴﮕﺎري ﺑﻮده‪ ،‬و ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻴﻤﺎري ﻋﺮوق‬

‫اﺟﺮاي ﻃﺮحﻫﺎي ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدان‬

‫ﻛﺮوﻧﺮ در ‪ 40/4‬درﺻﺪ ﺑﻴﻤﺎران ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪ‪ 28/8 .‬درﺻﺪ از ﺟﻤﻌﻴﺖ‬

‫ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ارﺗﻘﺎء ﺳﻄﺢ ﺳﻼﻣﺖ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻓﺸﺎر ﺧﻮن ﺑﺎﻻ را ذﻛﺮ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‪،‬‬

‫آﻧﻮرﻳﺴﻢ را ﺑﻪدﻟﻴﻞ وﺟﻮد ﺗﺮوﻣﺒﻮز در ﺗﻤﺎم ﺿﺨﺎﻣﺖ‪ ،‬ﻧﺸﺎن ﻧﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ‪ 10‬درﺻﺪ ﻣﺮدان ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل ﻣﺸﺎﻫﺪه‬

‫روش ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻗﻄﺮ آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪه ‪ 3/93±1/435‬ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ‬

‫ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪﺻﻮرت ﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻘﻄﻌﻲ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ و‬

‫ﺑﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻗﻄﺮ آﻧﻮرﻳﺴﻢ ‪ 30‬ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ و ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻗﻄﺮ ‪ 70‬ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ ﺑﻮد‪ .‬از‬

‫ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﻴﺮي آن ﺑﻪﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺳﺎده ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﮋوﻫﺸﻲ‬

‫‪ 24‬آﻧﻮرﻳﺴﻢ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪه‪ ،‬ﻗﻄﺮ ‪ 19‬ﻣﻮرد )‪ 79/2‬درﺻﺪ( ﻛﻤﺘﺮ از ‪4/5‬‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ را ﻣﺮدان ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل ﻛﻪ ﺑﻪدﻻﻳﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻣﺮﻛﺰ‬

‫ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ و ﭼﻬﺎر ﻣﻮرد ﺑﺰرگﺗﺮ از ‪ 5/5‬ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻴﻮع ﻛﻠﻲ‬

‫ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان )ﺷﺎﻣﻞ ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن داﻧﺸﮕﺎﻫﻲ‪ ،‬ﻳﻚ‬

‫آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﺑﺰرگﺗﺮ از ‪ 5/5‬ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ‪1/7 ،‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺧﺼﻮﺻﻲ و ﻳﻚ ﻛﻠﻴﻨﻴﻚ رادﻳﻮﻟﻮژي( در ﻃﻲ ﺳﺎل ‪1387‬‬

‫درﺻﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺤﻞ آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ‪ 14‬ﺑﻴﻤﺎر )‪،(%58‬‬

‫ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺸﻜﻴﻞ دادﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ از اﻧﺠﺎم ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز‬

‫اﻳﻨﻔﺮارﻧﺎل ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت در ‪ 18‬ﺑﻴﻤﺎر )‪ (%75‬ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻴﻦ اﻳﻠﻴﺎك‬

‫ﺑﻴﻤﺎر و اﺧﺬ رﺿﺎﻳﺖ از وي‪ ،‬ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ ‪ B-mode‬ﺟﻬﺖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺳﺎﻳﺰ‬

‫اﻣﺘﺪاد ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮ اﺳﺎس ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ‪ ،‬ﭼﻬﺎر آﻧﻮرﻳﺴﻢ‬

‫آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻚ رادﻳﻮﻟﻮژﻳﺴﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬در اﻳﻦ‬

‫)‪ (%16/7‬داراي ﺗﺮوﻣﺒﻮز ﺟﺪاري و ‪ 21‬آﻧﻮرﻳﺴﻢ )‪ (%87/5‬داراي ﭘﻼك‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ آﻧﻮرﻳﺴﻢ‪ ،‬اﻧﺪازه آﺋﻮرت ﺑﺎ دﻳﺎﻣﺘﺮ ﺑﻴﺶ از ﺳﻪ ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ‬

‫ﻛﻠﺴﻴﻔﻴﻪ ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ آﻧﻮرﻳﺴﻢ‪ ،‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺳﻨﻲ ‪ 74/08±6/67‬ﺳﺎل‬

‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮآورد ﻣﻴﺰان ﺷﻴﻮع در ﺣﺪ ‪ %5‬ﺑﺎ ﺧﻄﺎي‬

‫و ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻗﺪي ‪ 173/25±5/03‬ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻗﺪي و ﺳﻨﻲ در‬

‫‪ %5‬و ﺑﺎ داﻣﻨﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ‪ %2/75‬ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻌﺎدل ‪ 240‬ﻧﻔﺮ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ‬

‫ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ و ﺑﺪون آﻧﻮرﻳﺴﻢ ﺗﻔﺎوت آﻣﺎري ﻣﻌﻨﻲداري ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻴﻦ‬

‫ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬اﺑﺰار ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺷﺎﻣﻞ ﻳﻚ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺟﻬﺖ ﺛﺒﺖ ﺑﻬﻴﻨﻪ ﻛﻠﻴﻪ‬

‫ﺳﻴﮕﺎر ﻛﺸﻴﺪن‪ ،‬ﺳﺎﺑﻘﻪ داﺷﺘﻦ ﺑﻴﻤﺎري ﻋﺮوق ﻛﺮوﻧﺮ‪ ،‬و ﺳﺎﺑﻘﻪ داﺷﺘﻦ‬

‫اﻃﻼﻋﺎت دﻣﻮﮔﺮاﻓﻴﻚ‪ ،‬رﻳﺴﻚ ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎي آﻧﻮرﻳﺴﻢ‪ ،‬ﻣﺤﻞ و اﺑﻌﺎد‬

‫ﻓﺸﺎر ﺧﻮن ﺑﺎﻻي ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ )دﻳﺎﻣﺘﺮ‬

‫آﻧﻮرﻳﺴﻢ ﺑﻮد‪ .‬اﻃﻼﻋﺎت ﺧﺎم ﺣﺎﺻﻞ از ﻓﺮم ﺟﻤﻊآوري اﻃﻼﻋﺎت‬

‫آﺋﻮرت ﺑﻴﺶ از ‪ 3‬ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ( ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﻨﻲداري وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬از ﭼﻬﺎر‬

‫وﻳﺮاﺳﺖ ‪ 15‬وارد ﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ‬

‫ﻧﻔﺮ داراي آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﺑﺰرگﺗﺮ از ‪ 5/5‬ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ‪،‬‬

‫دادهﻫﺎي ﻫﺮ ﻳﻚ از ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎي ﻣﻮرد ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪﺻﻮرت آﻣﺎري ﺗﻮﺻﻴﻒ‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ )‪ (%25‬ﺳﻴﮕﺎري و ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻴﻤﺎري ﻋﺮوق ﻛﺮوﻧﺮ‬

‫و ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار‬

‫داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻴﻦ ﺳﻴﮕﺎر ﻛﺸﻴﺪن و ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻴﻤﺎري ﻋﺮوق ﻛﺮوﻧﺮ ﺑﺎ وﺟﻮد‬

‫ﻣﻌﻨﻲدار در ﻧﻈﺮ‬

‫آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﺑﺰرگﺗﺮ از ‪ 5/5‬ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﻨﻲداري وﺟﻮد‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻻزﻣﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‪ ،‬ﺣﺼﻮل رﺿﺎﻳﺖ )ﺷﻔﺎﻫﻲ( از ﺑﻴﻤﺎران‬

‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺑﺎ آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﺑﺎ ﻗﻄﺮ‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺗﺪاﺧﻠﻲ در روﻧﺪ ﺗﺸﺨﻴﺺ و درﻣﺎن ﺑﻴﻤﺎران اﻳﺠﺎد ﻧﺸﺪ‪ .‬در‬

‫ﺑﺰرگﺗﺮ از ‪ 5/5‬ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻓﺸﺎر ﺧﻮن ﺑﺎﻻ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﺗﻌﺪاد‬

‫زﻣﺎن ارزﻳﺎﺑﻲ ﻫﻴﭻﻳﻚ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي درﻣﺎﻧﻲ ﺑﻴﻤﺎران ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻜﺮد و‬

‫ﻛﻢ در ﻣﻮرد وﺟﻮد اﻳﻦ ارﺗﺒﺎط ﻧﻤﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﻗﻄﻌﻴﺖ ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫اﺳﺘﺨﺮاج و در ﻧﺮماﻓﺰار آﻣﺎري‬

‫‪SPSS‬‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟﻬﺖ ﺑﺮرﺳﻲ ارﺗﺒﺎﻃﺎت آﻣﺎري‬

‫‪P<0/05‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫‪324‬‬

‫ﺷﻴﻮع آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ‬

‫ﺷﺪه و ﻳﺎ ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮدﻧﺪ‪ 9.‬اﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت‬

‫ﺑﺤﺚ‬

‫دﻳﮕﺮ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﻛﻪ ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺨﺘﻞ‬ ‫آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﻛﻢ از رﻳﺴﻚ ﭘﺎرﮔﻲ ﻛﻤﻲ‬

‫ﺷﺪن ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ اﻓﺮاد ﺑﺎ آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ و اﻓﺮاد ﺑﺎ ﻛﻴﻔﻴﺖ‬ ‫‪10‬‬

‫آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي آﺋﻮرت‬

‫ﺑﺮﺧﻮردار ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻛﻪ رﻳﺴﻚ ﭘﺎرﮔﻲ ﺑﺮاي آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﻴﺶ از ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي‪ ،‬ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻛﻮﭼﻚﺗﺮ از ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ ﺑﻲاﻫﻤﻴﺖ و ﺑﺮاي آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي ‪4-5‬‬

‫ﺳﺎﻻﻧﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﺣﺪود ‪ 15,000‬ﻣﺮگ در آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ از اﻳﻦ ﺗﻌﺪاد‬ ‫‪11‬‬

‫ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ ﺗﻨﻬﺎ ‪ 1-3‬درﺻﺪ در ﺳﺎل و در آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي ‪ 5-7‬ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ‬

‫‪ 9000‬ﻣﺮگ ﻧﺎﺷﻲ از آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از ﻣﻴﺎن اﻓﺮاد‬

‫ﺑﻪﻣﻴﺰان ‪ 6-11‬درﺻﺪ در ﺳﺎل ﻣﻲرﺳﺪ‪ Fleming 1.‬ﻃﻲ ﺑﺮرﺳﻲ‬

‫دﭼﺎر ﭘﺎرﮔﻲ آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﺗﻨﻬﺎ ‪ 10-25‬درﺻﺪ ﺑﻴﻤﺎران ﻗﺎﺑﻞ‬

‫ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي‪ ،‬ﺷﻴﻮع آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ را‬

‫ﺗﺮﺧﻴﺺ از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪12‬‬

‫در ﻣﺮدان ﻣﺴﻦ ‪ %4-8‬ذﻛﺮ ﻧﻤﻮده و ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي‬

‫)‪ (US preventive services task force‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮدان‬

‫آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺮگ و‪ .‬ﻣﻴﺮ ﻧﺎﺷﻲ از آﻧﻮرﻳﺴﻢ را ﺗﺎ‬

‫‪ 65-75‬ﺳﺎﻟﻪ ﻛﻪ در ﻫﺮ زﻣﺎﻧﻲ از زﻧﺪﮔﻲﺷﺎن ﺳﻴﮕﺎر ﻛﺸﻴﺪهاﻧﺪ ﻳﻚ‬

‫‪ 43‬درﺻﺪ در ﻣﺮدان ‪ 65-75‬ﺳﺎﻟﻪ ﻛﺎﻫﺶ دﻫﺪ‪ Cornuz 2.‬ﻃﻲ ﻣﺘﺎآﻧﺎﻟﻴﺰ‬

‫ﻧﻮﺑﺖ ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﺑﺎ ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ )ﺗﻮﺻﻴﻪ رده ‪ .(B‬در ﮔﺮوه‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي‪ ،‬ﺷﻴﻮع آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ را در ﻣﺮدان‬

‫ﻣﺮدان ‪ 65-75‬ﺳﺎﻟﻪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻﮔﺎه ﺳﻴﮕﺎر ﻧﻜﺸﻴﺪهاﻧﺪ ﺳﻮد و زﻳﺎن ﻧﺎﺷﻲ از‬

‫ﺑﺎﻻي ‪ 60‬ﺳﺎل ﺑﻪﻣﻴﺰان ‪1/4‬ﺗﺎ ‪ 14/2‬درﺻﺪي ﻧﺸﺎن داد‪ Lovell 3.‬در‬

‫ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮريﻛﻪ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻳﻚ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻛﻠﻲ‬ ‫‪13‬‬

‫ﻳﻚ ﻧﻬﺎد ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي در آﻣﺮﻳﻜﺎ‬

‫ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﺑﻴﻤﺎري آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاي ﺑﺮ روي ‪ 90‬ﺑﻴﻤﺎر‪ ،‬ﺷﻴﻮع آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ را ‪ %20‬ﺑﺎ‬

‫ﺳﺨﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻗﻄﺮ ‪ 3/6‬ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ ﺑﻴﺎن ﻧﻤﻮد‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺎﻣﻞ‬

‫ﻣﺮدان ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل ﺑﺎ ﻛﺮاﻳﺘﺮﻳﺎي ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺟﻬﺖ‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻲﻛﻨﻨﺪه ﻣﺴﺘﻘﻞ وﺟﻮد آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ‪ ،‬داﺷﺘﻦ ﺑﻴﻤﺎري‬

‫ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﻛﺎﻣﻼ ﺳﺎزﮔﺎري دارد‪ :‬آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ﺻﻮرت‬

‫‪4‬‬

‫ﺑﺮوز ﭘﺎرﮔﻲ ﺑﺎ ﻣﺮگ و ﻣﻴﺮ ﺑﺎﻻﻳﻲ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ‪ .‬درﻣﺎن ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪهاي‬

‫‪ Hanly‬در ﻃﻲ ﺑﺮرﺳﻲ ﺑﺮ روي ‪ 415‬ﺑﻴﻤﺎر ارﺟﺎﻋﻲ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﻨﻴﻚ ﻗﻠﺐ و‬

‫ﻧﻈﻴﺮ ﺗﺮﻣﻴﻢ اﻧﺪوواﺳﻜﻮﻻر ﻳﺎ ﺟﺮاﺣﻲ اﻧﺪوآﻧﻮرﻳﺴﻤﻮراﻓﻲ دارد‪ .‬ﺑﻴﻤﺎري‬

‫ﻋﺮوق‪ ،‬ﺷﻴﻮع ﻛﻠﻲ آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ را در اﻳﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ‪9/9‬‬

‫ﺳﻴﺮ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪهاي ﺑﻪﺻﻮرت رﺷﺪ و ﺑﺰرگ ﺷﺪن آﻧﻮرﻳﺴﻢ و در‬

‫درﺻﺪ )‪ %14/1‬در ﻣﺮدان و ‪ %3/95‬در زﻧﺎن( ﺗﺨﻤﻴﻦ زد ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ‬

‫ﻧﻬﺎﻳﺖ ﭘﺎرﮔﻲ آن دارد‪ .‬ﺑﻴﻤﺎري ﻓﺎز ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻃﻮﻻﻧﻲ و ﺑﻲﻋﻼﻣﺖ‬

‫‪5‬‬

‫دارد‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮريﻛﻪ ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﻲﻋﻼﻣﺖ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه و در ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻮارد‬

‫ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ‪ Lindholt‬ﺣﺎﻛﻲ از اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﭘﺎرﮔﻲ ﻧﺸﺎن داده ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ روش ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﺑﻲﺧﻄﺮ‬

‫ﺷﻜﻤﻲ در ﻣﺮدان ﻣﺴﻦﺗﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﺮگ و ﻣﻴﺮ دراز ﻣﺪت‬

‫و ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺮاﺣﻲ اﻟﻜﺘﻴﻮ آﻧﻮرﻳﺴﻢ‬

‫آنﻫﺎ ﮔﺮدد‪ 6.‬وي در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻌﺪي ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﻣﺮدان‬

‫آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ﻣﺮاﺣﻞ اوﻟﻴﻪ در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺟﺮاﺣﻲ اورژاﻧﺲ در‬

‫‪ 63-73‬ﺳﺎﻟﻪ در داﻧﻤﺎرك ﻣﻘﺮون ﺑﻪ ﺻﺮﻓﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮرﺗﺎﻟﻴﺘﻪ‬

‫ﻣﺮاﺣﻞ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﻣﺮگ و ﻣﻴﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮي دارد‪ .‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ‬

‫اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﻧﺎﺷﻲ از آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﮔﺮوه ﻛﻨﺘﺮل‪،‬‬

‫ﺣﺎﻛﻲ از ﻳﻚ ﺷﻴﻮع ‪ %1/7‬از آﻧﻮرﻳﺴﻢﻫﺎي ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﺑﻴﺶ از ‪ 5/5cm‬در‬

‫‪ 67‬درﺻﺪ ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺖ‪ Kim 7.‬اﻋﻼم ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻮارد‬

‫ﻣﻴﺎن ﻣﺮدان ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل اﻳﺮاﻧﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﺻﻮرت اﻧﺠﺎم ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي‬

‫ﺟﺮاﺣﻲﻫﺎي اﻟﻜﺘﻴﻮ ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ﺑﻪاﺟﺮا‬

‫ﮔﺴﺘﺮده در ﻣﺮدان ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل ﻛﺸﻮر ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺘﻮﺳﻂ ‪ 32872‬ﻣﺮد ﺑﺎ‬

‫درآﻣﺪهاﻧﺪ و ﺑﺮ اﺳﺎس اﻳﻦ آﻣﺎر اﻋﻼم ﻧﻤﻮد ﻛﻪ روش ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي‬

‫آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ‪ 5/5cm‬ﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ‬

‫‪8‬‬

‫ﺑﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﮔﺴﺘﺮده ﺑﺮاي آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در اﻳﻦ‬

‫‪ Spencer‬ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ اﺣﺴﺎس ﺳﻼﻣﺖ ﻧﺸﺪه‬

‫ﮔﺮوه ﺳﻨﻲ ﻣﻲﺗﻮان از ﻣﺮگ ﺣﺪود ‪ 986‬ﻧﻔﺮ در ﺳﺎل ﭘﻴﺶﮔﻴﺮي ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫اﺳﺖ‪ .‬درﺻﺪ ﻛﺜﻴﺮي از ﻣﺮدان ﻣﻴﺰان ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺧﻮد را در ﻃﻲ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ‬

‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮ در زﻣﻴﻨﻪ ﻟﺰوم ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي‬

‫از ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي‪ ،‬ﻣﺸﺎﺑﻪ و ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﺑﻬﺘﺮ از زﻣﺎن ﭘﻴﺶ از ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي ﺑﺪون‬

‫ﮔﺴﺘﺮده آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در ﻣﺮدان ﺑﺎﻻي ‪ 65‬ﺳﺎل اﻳﺮاﻧﻲ‬

‫در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻳﻦﻛﻪ در ﻃﻲ ﻏﺮﺑﺎلﮔﺮي آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ ﻳﺎﻓﺖ‬

‫ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻋﺮوق ﻛﺎروﺗﻴﺪ ﺑﻮد )‪0/36-2/08‬‬

‫=‪CI95%‬‬

‫‪.Odd’s Ratio= 0/87‬‬

‫ﻣﻮارد آﻧﻮرﻳﺴﻢ آﺋﻮرت ﺷﻜﻤﻲ در اﻓﺮاد ﺑﺎﻻي ‪ 60‬ﺳﺎل ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﺟﺎن ‪ 11‬ﺑﻴﻤﺎر ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ آﻧﻮرﻳﺴﻢ را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

325

‫ﻫﻤﻜﺎران‬ ‫ﻣﻴﺮﺷﺮﻳﻔﻲ و‬ Mirsharifi R. et ‫رﺳﻮل‬ al.

References 1. Fillinger MF. Abdominal aortic aneurysem: evaluation and decision making. In: Cronenwett JL, Johnston KW, editors. Rutherford’s Vascular Surgery. 7th ed. Philadelphia: Elsevier Saunders: 2010; p. 1920-7. 2. Fleming C, Whitlock EP, Beil TL, Lederle FA. Screening for abdominal aortic aneurysm: a best-evidence systematic review for the U.S. Preventive Services Task Force. Ann Intern Med 2005;142(3):203-11. 3. Cornuz J, Sidoti Pinto C, Tevaearai H, Egger M. Risk factors for asymptomatic abdominal aortic aneurysm: systematic review and meta-analysis of population-based screening studies. Eur J Public Health 2004;14(4):343-9. 4. Lovell MB, Harris KA, Derose G, Forbes TL, Fortier M, Scott B. A screening program to identify risk factors for abdominal aortic aneurysms. Can J Surg 2006;49(2):113-6. 5. Hanly AM, Javad S, Anderson LP, Horgan J, Kelly CJ. Screening for abdominal aortic aneurysms in cardiovascular patients. J Surg Res 2006;132(1):52-5. 6. Lindholt JS, Juul S, Fasting H, Henneberg EW. Screening for abdominal aortic aneurysms: single centre randomised controlled trial. BMJ 2005;330(7494):750. 7. Lindholt JS, Juul S, Fasting H, Henneberg EW. Cost-effectiveness analysis of screening for abdominal aortic aneurysms based on five

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

year results from a randomised hospital based mass screening trial. Eur J Vasc Endovasc Surg 2006;32(1):9-15. 8. Kim LG, Scott RA, Thompson SG, Collin J, Morris GE, Sutton GL, Wilson NM; Multicentre Aneurysm Screening Study Group. Implications of screening for abdominal aortic aneurysms on surgical workload. Br J Surg 2005;92(2):171-6. 9. Spencer CA, Norman PE, Jamrozik K, Tuohy R, Lawrence-Brown M. Is screening for abdominal aortic aneurysm bad for your health and well-being? ANZ J Surg 2004;74(12):1069-75. 10. Wanhainen A, Rosén C, Rutegård J, Bergqvist D, Björck M. Low quality of life prior to screening for abdominal aortic aneurysm: a possible risk factor for negative mental effects. Ann Vasc Surg 2004;18(3):287-93. 11. Gillum RF. Epidemiology of aortic aneurysm in the United States. J Clin Epidemiol 1995 Nov;48(11):1289-98. 12. Bown MJ, Sutton AJ, Bell PR, Sayers RD. A meta-analysis of 50 years of ruptured abdominal aortic aneurysm repair. Br J Surg 2002;89(6):714-30. 13. U.S. Preventive Services Task Force. Screening for abdominal aortic aneurysm: recommendation statement. Ann Intern Med 2005;142(3):198-202.

Tehran University Medical Journal; Vol. 69, No. 5, August 2011: 322-326

The prevalence of abdominal aortic aneurysm in Iranian male population over 65 years old

Rasoul Mirsharifi MD. Naista Zhand MD.2 Shahriar Shahriyarian MD.3 Alipasha Meysamie MD.4 Alireza Mirsharifi MD.2 Ali Aminian MD.1* 1- Department of Surgery, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran. 2- Medical Student, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran. 3- Department of Radiology, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran. 4- Department of Community Medicine, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

Abstract

Received: November 03, 2010

Accepted: April 10, 2011

Background: Prevalence of Abdominal Aortic Aneurysm (AAA), estimated by various studies, ranged from 4.1% to 14.2% in men older than 60 years. Most cases of AAA are asymptomatic and often discovered incidentally. Approximately the initial presentation in 12% of cases of AAA is sudden rupture with subsequent high mortality. This study was performed to evaluate the prevalence and screening necessity of AAA among Iranian men older than 65 years old. Methods: In this cross-sectional study, men older than 65 years, who referred for ultrasound examination to three different centers in Tehran, Iran at the year 2008 were included for evaluation of size of the abdominal aorta and presence of AAA. Results: A total of 240 men older than 65 years enrolled in this study. AAA was found in 24 of the participants with prevalence rate of 10% in the studied population. Mean diameter of detected aneurysms was 3.931.435 cm. In 4 (1.7 %) subjects, aneurysms greater than 5.5 cm in diameter were detected. One of these four subjects had the history of coronary artery disease and one was cigarette smoker. Three out of four had history of hypertension. Conclusion: Considering the estimated prevalence rate of AAA by the current study and the population of Iranian men older than 65, implementing of mass screening for AAA in this group would detect 986 asymptomatic cases each year. Therefore, the authors recommend further studies about the cost-effectiveness of mass screening for AAA among Iranian men above 65 years. Keywords: Abdominal aortic aneurysm, aneurysm, prevalence, screening.

Corresponding author: Dept. of Surgery, Imam Khomeini Hospital Complex, End of Keshavarz Blvd., Tehran, Iran. Tel: +98-21-66581657 email: aaminian@tums.ac.ir

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

‫‪327-330 ،1390‬‬ ‫زودرس‪ ،5‬ﻣ‬ ‫زاﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎره‬ ‫دوره ‪، 69‬‬ ‫ﺗﻬﺮان‪،‬‬ ‫ﭘﺰﺷﻜﻲ‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه‬ ‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪهاﺛﺮﭘﺰﺷﻜﻲ‪،‬‬ ‫ﺮدادﺷﺪه‬ ‫ﻣﻬﺎر‬ ‫اﻧﺪاﺧﺘﻦ‬ ‫ﺗﻌﻮﻳﻖ‬ ‫ﻋﻠﻮمدر ﺑﻪ‬ ‫‪MVM‬‬ ‫ﭘﺮوژﺳﺘﺮون‬

‫دوﻟﻴﻜﻮاﻛﺘﺎزي ورﺗﺒﺮوﺑﺎزﻳﻼر‪ :‬ﮔﺰارش ﻣﻮردي‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ 1390/01/20 :‬ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺬﻳﺮش‪1390/02/12 :‬‬

‫ﭼﻜﻴﺪه‬

‫ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﺧﻮﺷﻨﻮﻳﺴﺎن‬

‫زﻣﻴﻨﻪ و ﻫﺪف‪ :‬دوﻟﻴﻜﻮاﻛﺘﺎزي ﻳﻌﻨﻲ اﺗﺴﺎع و اﻓﺰاﻳﺶ ﻃﻮل و ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻲ ﻏﻴﺮﻃﺒﻴﻌﻲ ﺳﺮﺧﺮگﻫﺎي داﺧﻞ ﻣﻐﺰي‪ .‬ﺑﺮوز‬

‫*‬

‫ﺳﻴﺪ ﺳﻴﻨﺎ اﺣﻤﺪي اﺑﻬﺮي‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ اﺛﺮاﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﻐﺰ ﻣﻲﮔﺬارد ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻋﺼﺒﻲ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ دارد ﻛﻪ ﻋﺪم ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭘﺪﻳﺪه ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﻓﻮق‬ ‫ﮔﺮوه ﺟﺮاﺣﻲ اﻋﺼﺎب‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن دﻛﺘﺮ ﺷـﺮﻳﻌﺘﻲ‪،‬‬

‫ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺﻫﺎي اﺷﺘﺒﺎه و اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻋﻮارض ﻧﺎﺷﻲ از درﻣﺎنﻫﺎي ﺗﻬﺎﺟﻤﻲ ﻳﺎ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﻌﺮﻓﻲ‬

‫داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬اﻳﺮان‪.‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎر‪ :‬ﻣﻮردي ﻛﻪ ﮔﺰارش ﻣﻲﺷﻮد زن ‪ 58‬ﺳﺎﻟﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﺮوع ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ اﺧﺘﻼل ﺗﻜﻠﻢ )دﻳﺰآرﺗﺮﻳﻚ(‪ ،‬ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل‪،‬‬ ‫ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ و ﺗﻬﻮع ﻣﺮاﺟﻌﻪ و ﺟﻬﺖ ﺑﺮرﺳﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺴﺘﺮي ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روشﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺼﻮﻳﺮﻧﮕﺎري ﻣﻐﺰ‪،‬‬ ‫اﺗﺴﺎع ﺷﺪﻳﺪ و ﻛﻼﻓﻲ ﺷﺪن ﺳﺮﺧﺮگﻫﺎي ورﺗﺒﺮوﺑﺎزﻳﻼر ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه اﺑﺘﻼ ﺑﻪ دوﻟﻴﻜﻮاﻛﺘﺎزي ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻴﻤﺎر‬ ‫ﺑﺎ ﻛﻨﺘﺮل ﻋﻼﻳﻢ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي زﻣﻴﻨﻪاي و در ﭘﻲ آن ﻋﻼﻳﻢ ﻧﻮروﻟﻮژﻳﻚ ﻧﺎﺷﻲ از اﺑﺘﻼ ﺑﻪ دوﻟﻴﻜﻮاﻛﺘﺎزي ﺑﺪون ﻫﺮ‬ ‫ﻧﻮع ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﺗﻬﺎﺟﻤﻲ ﺗﺮﺧﻴﺺ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي‪ :‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آنﻛﻪ دوﻟﻴﻜﻮاﻛﺘﺎزي ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻫﻤﻮدﻳﻨﺎﻣﻴﻚ و‬ ‫ﻫﻤﻮﺳﺘﺎﺗﻴﻚ و اﺛﺮات ﻓﺸﺎري ﺑﺮ ﺳﺎﻗﻪ ﻣﻐﺰ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ و درﻣﺎنﻫﺎي ﺗﻬﺎﺟﻤﻲ ﺑﺪون ﺧﻄﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﺎﻳﺎت‬ ‫ﻧﻮروﻟﻮژﻳﻚ و ﺗﺸﺨﻴﺺ زودرس دوﻟﻴﻜﻮ اﻛﺘﺎزي و ﻛﻨﺘﺮل ﻋﻼﻳﻢ ﺑﺎ درﻣﺎن ﻣﺤﺎﻓﻈﻪﻛﺎراﻧﻪ ﻋﻮارض ﺑﻴﻤﺎري و ﻧﻴﺰ ﻛﻨﺘﺮل‬

‫*‬

‫ﻋﻼﻳﻢ ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي زﻣﻴﻨﻪاي ﻣﻔﻴﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺴﺌﻮل‪ :‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺮاه ﺟﻼل آل اﺣﻤﺪ‪،‬‬

‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن دﻛﺘﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ‬

‫ﺗﻠﻔﻦ‪0919-1079007 :‬‬

‫‪email: drsinaabhari@gmail.com‬‬

‫ﻛﻠﻤﺎت ﻛﻠﻴﺪي‪ :‬دوﻟﻴﻜﻮاﻛﺘﺎزي‪ ،‬ﺷﺮﻳﺎنﻫﺎي ورﺗﺒﺮوﺑﺎزﻳﻼر‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬

‫ﺧﻮن در ﺳﺮﺧﺮگ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ ﺗﺮوﻣﺒﻮز و ﺳﻜﺘﻪ‬

‫اﺗﺴﺎع و اﻓﺰاﻳﺶ ﻃﻮل ﺳﺮﺧﺮگﻫﺎي داﺧﻞ ﻣﻐﺰي ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ‬

‫ﻣﻐﺰي ﻣﻲﮔﺮدد و ﻣﻮﺟﺐ اﻧﺴﺪاد ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺷﺮﻳﺎنﻫﺎي ﻛﻮﭼﻚﺗﺮ و ﻳﺎ‬

‫ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ دوﻟﻴﻜﻮاﻛﺘﺎزي )‪ (Dolichoectasia‬و ﮔﺎﻫﻲ ﻫﻢ ﻣﮕﺎ‬

‫ﺑﻪﺻﻮرت ﻏﻴﺮﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺮوز آﻣﺒﻮﻟﻲ در ﺑﺨﺶ دﻳﺴﺘﺎل ﺳﺮﺧﺮگﻫﺎي‬

‫دوﻟﻴﻜﻮاﻛﺘﺎزي‪ ،‬آﻧﻮرﻳﺴﻢ دوﻛﻲ ﺷﻜﻞ ورﺗﺒﺮوﺑﺎزﻳﻼر و ﻳﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ‬ ‫ورﺗﺒﺮوﺑﺎزﻳﻼر‬

‫ﻛﻼﻓﻲ‬

‫ﻧﺎﻣﻴﺪه‬

‫ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫‪1-3‬‬

‫ﺑﺮاﺳﺎس‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي‬

‫‪11‬و‪10‬‬

‫ﻣﻐﺰي ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻋﻼﻳﻢ اﻳﺴﻜﻤﻴﻚ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺪود دو ﺳﻮم‬

‫ﻣﻮارد را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬در ﺑﻘﻴﻪ ﻣﻮارد ﻋﻼﻳﻢ ﻓﺸﺎر ﺑﺮ ﺳﺎﻗﻪ ﻣﻐﺰ و‬ ‫‪12‬‬

‫آﻧﮋﻳﻮﮔﺮاﻓﻴﻚ و ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺑﺎﻓﺖﺷﻨﺎﺳﻲ ﻣﻐﺰي ﭘﺲ از ﻣﺮگ‪ ،‬ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ‬

‫اﻋﺼﺎب ﻣﻐﺰي ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﻋﻼﻳﻢ ﻓﻠﺞ اﻋﺼﺎب ﻣﻐﺰي ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ‪،‬‬

‫درﮔﻴﺮي در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﺮﺧﺮﮔﻲ ورﺗﺒﺮوﺑﺎزﻳﻼر ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪ 4-6.‬اﻏﻠﺐ‬

‫اﺧﺘﻼل ﻛﺎرﻛﺮد ﻣﺨﭽﻪ و ﻫﻴﺪروﺳﻔﺎﻟﻲ از ﺟﻤﻠﻪ اﻳﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪات اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺒﺘﻼﻳﺎن‪ ،‬ﻣﺮدان ﺑﺎ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺳﻨﻲ ‪ 64‬ﺳﺎل ﺑﻮده‪ 7‬و در ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ ﻃﺒﻲ‬

‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آنﻛﻪ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻗﻄﺮ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺷﺮﻳﺎن ﺑﺎزﻳﻼر ‪ 3/17‬ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ در‬

‫آﻧﺎن اﻓﺰاﻳﺶ ﻓﺸﺎر ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ وﺟﻮد دارد‪ .‬آﺗﺮواﺳﻜﻠﺮوز ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻲ‬

‫ﺳﻄﺢ ﭘﻮﻧﺰ اﺳﺖ ﻳﻜﻲ از ﻣﻼكﻫﺎي ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ دوﻟﻴﻜﻮاﻛﺘﺎزي‬

‫در ﺑﺮوز ﺑﻴﻤﺎري دارد اﮔﺮﭼﻪ در اﻓﺮاد ﻣﺴﻦﺗﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮات‬

‫ورﺗﺒﺮوﺑﺎزﻳﻼر ﻗﻄﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ‪ 4/5‬ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ در ﺷﺮﻳﺎنﻫﺎي ورﺗﺒﺮوﺑﺎزﻳﻼر‬ ‫‪13‬‬

‫ﺑﺎرز آﺗﺮواﺳﻜﻠﺮوﺗﻴﻚ ﻫﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﻮد‪ .‬ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺑﻴﻤﺎري در ﻛﻮدﻛﺎن‬

‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﭼﻨﺪ ﻋﺎﻣﻠﻲ ﺑﻮدن اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎري اﺳﺖ‪ 8.‬ﺑﻪﻃﻮري ﻛﻪ‬

‫ﻧﻮروﻟﻮژﻳﻚ و ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﻴﻤﺎري ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮرﺳﻲﻫﺎي رادﻳﻮﻟﻮژﻳﻚ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺆﻳﺪ ﻣﻌﺎﻳﻨﺎت‬

‫ﭘﺎرﮔﻲﻫﺎي ﻻﻣﻴﻨﺎي داﺧﻠﻲ‪ ،‬ﻫﻴﭙﺮﭘﻼزي اﻳﻨﺘﻴﻤﺎ و ﺧﻮنرﻳﺰي ﻋﻀﻼت‬ ‫ﺟﺪار ﺷﺮﻳﺎن ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ‪ 9.‬ﺟﺮﻳﺎن ﺧﻮن در ﻋﺮوق ﻣﺘﺴﻊ‬

‫ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺑﻴﻤﺎر‬

‫ﻏﻴـﺮﻃﺒﻴـﻌﻲ اﺳﺖ ﺑﻪﻧﺤﻮي ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪﺻﻮرت ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺟﺮﻳـﺎن‬

‫ﺑﻴـﻤﺎر زن ‪ 58‬ﺳـﺎﻟﻪ ﺧﺎﻧﻪدار راﺳﺖدﺳﺖ در ديﻣﺎه ‪ 89‬ﺑـﺎ ﺷﻜـﺎﻳـﺖ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

‫ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﺧﻮﺷﻨﻮﻳﺴﺎن و ﻫﻤﻜﺎران‬

‫‪328‬‬

‫ﺷﻜﻞ‪ CT Scan :1-‬ﻣﻐﺰي ﺑﺪون ﻣﺎده ﺣﺎﺟﺐ‬ ‫ﺷﻜﻞ‪ .Magnetic Resonance Angiography :3-‬ﺷﺮﻳﺎنﻫﺎي ورﺗﺒﺮوﺑﺎزﻳﻼر ﭘﺮ‬ ‫ﭘﻴﭻ و ﺧﻢ و ﻣﺘﺴﻊ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﺷﻮد‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺟﺪﻳﺪي ﻣﺤﺴﻮب ﻧﻤﻲﺷﺪ‪ .‬رﻓﻠﻜﺲ ﭘﺎﺗﻮﻟﻮژﻳﻚ و اﺧﺘﻼل ﺣﺴﻲ‬ ‫ﺑﺎرز ﻧﺒﻮد‪ .‬در ﻣﻌﺎﻳـﻨﺎت ﺗﻌﺎدﻟﻲ‪ ،‬ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻣﺨﭽﻪاي ‪ Finger to nose‬ﻣﺨﺘﻞ‬ ‫ﺑﻮد وﻟﻲ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻌﺎﻳﻨﺎت ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺠﺎم ﻧﺒﻮد‪ .‬در ‪ CT Scan‬ﻣﻐﺰي ﺑﺪون ﻣﺎده‬ ‫ﺣﺎﺟﺐ )ﺷﻜﻞ ‪ (1‬اﺗﺴﺎع ﺷﺮﻳﺎنﻫﺎي ﺑﺎزﻳﻼر دوﻃﺮﻓﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ‬ ‫ﻛﻠﺴﻴﻔﻴﻜﺎﺳﻴﻮن ﻋﺮوﻗﻲ و در‬

‫‪CT Angiography‬‬

‫)ﺷﻜﻞ ‪ ،(2‬ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ‬

‫‪ Magnetic resonance angiography‬ﻣﻐﺰي )ﺷﻜﻞ ‪ ،(3‬ﺷﺮﻳﺎنﻫﺎي‬ ‫ورﺗﺒﺮوﺑﺎزﻳﻼر ﭘﺮ ﭘﻴﭻ و ﺧﻢ و ﺷﺪﻳﺪاً ﻣﺘﺴﻊ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮔﺮدﻳﺪ و ﺑﻪﺟﺰ آن‬ ‫ﺷﻜﻞ‪:2-‬‬

‫‪CT Angiography‬‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻪ دﻳﮕﺮي در ﺗﺼﻮﻳﺮﻧﮕﺎري ﻣﺸﻬﻮد ﻧﺒﻮد‪ .‬در ﺑﺮرﺳﻲﻫﺎي‬ ‫آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﻗﻨﺪ ﺳﺮﻣﻲ ﻧﺎﺷﺘﺎ ‪ ،184mg/dl‬ﻛﻠﺴﺘﺮول ‪ 198mg/dl‬و‬

‫ﺷﺮوع ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ اﺧﺘﻼل ﺗﻜﻠﻤﻲ دﻳﺰآرﺗﺮﻳﻚ‪ ،‬ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ‪ ،‬ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل و‬

‫ﺗﺮيﮔﻠﻴﺴﺮﻳﺪ ‪ 170mg/dl‬داﺷﺖ‪ .‬ﺳﺎﻳﺮ ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﻃﺒﻴﻌﻲ‬

‫ﺗﻬﻮع در ﺑﺨﺶ اورژاﻧﺲ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن دﻛﺘﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ ﺗﻬﺮان ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ رﻳﺴﻚ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ درﻣﺎنﻫﺎي ﺗﻬﺎﺟﻤﻲ‬

‫در ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ ﻃﺒﻲ‪ ،‬دﻳﺎﺑﺖ ﻧﻮع دو‪ ،‬اﻓﺰاﻳﺶ ﻓﺸﺎر ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ‪،‬‬

‫در اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎر ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ درﻣﺎن ﻃﺒﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ‬

‫ﻫﻴﭙﺮﻟﻴﭙﻴﺪﻣﻲ و ﺑﻴﻤﺎري ﻋﺮوق ﻛﺮوﻧﺮ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬دو ﺳﺎل ﻗﺒﻞ از‬

‫دوﻟﻴﻜﻮاﻛﺘﺎزي ورﺗﺒﺮوﺑﺎزﻳﻼر ﺗﺤﺖ درﻣﺎن ﺑﺎ داروﻫﺎي ﻛﺎﻫﻨﺪه ﻓﺸﺎر‬

‫ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺳﻜﺘﻪ ﻣﻐﺰي ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺿﻌﻒ ﻋﻀﻼت ﻧﻴﻤﻪ ﭼﭗ‬

‫ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ و ﭼﺮﺑﻲﻫﺎي ﺳﺮم و داروﻫﺎي ﺿﺪﭘﻼﻛﺘﻲ آﺳﭙﻴﺮﻳﻦ و‬

‫ﺻﻮرت و اﻧﺪامﻫﺎي ﻫﻤﺎن ﻃﺮف و اﺧﺘﻼل ﺗﻜﻠﻤﻲ دﻳﺲ ﻓﺎز ﻳﻚ وﺟﻮد‬

‫ﻛﻠﻮﭘﻴﺪﮔﺮول ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭘﺲ از دو ﻫﻔﺘﻪ درﻣﺎن‪ ،‬ﺗﻜﻠﻢ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻬﺒﻮدي‬

‫داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺴﺘﺮي ﻫﻮﺷﻴﺎري ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﻘﻴﺎس ﮔﻼﺳﻜﻮ‬

‫ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد‪ ،‬ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ و ﺗﻬﻮع ﻛﺎﻣﻼً ﺑﺮﻃﺮف ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻪ‬

‫‪ ،15‬ﻓﺸﺎر ﺧﻮن ﺷﺮﻳﺎﻧﻲ ‪ 170/100‬ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ ﺟﻴﻮه‪ ،‬ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻼﻳﻢ ﺣﻴﺎﺗﻲ‬

‫درﻣﺎﻧﮕﺎه ﻗﻠﺐ و ﻋﺮوق و ﻏﺪد ﻣﺘﺮﺷﺤﻪ داﺧﻠﻲ ارﺟﺎع ﮔﺮدﻳﺪ و ﺗﻮﺻﻴﻪ‬

‫ﻧﺮﻣﺎل ارزﻳﺎﺑﻲ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺑﻴﻤﺎر دﻳﺰآرﺗﺮﻳﻚ ﺑﻮد و در ﻣﻌﺎﻳﻨﺎت ﻋﺼﺒﻲ‬

‫ﺷﺪ درﻣﺎن ﺧﻮد را در درﻣﺎﻧﮕﺎه ﻧﻮروﻟﻮژي ﭘﻲﮔﻴﺮي ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻴﺴﺘﺎﮔﻤﻮس اﻓﻘﻲ دوﻃﺮﻓﻪ‪ ،‬ﺿﻌﻒ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻧﻴﻤﻪ ﭼﭗ ﺻﻮرت‪ ،‬اﻧﺤﺮاف‬ ‫زﺑﺎن ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻪﺳﻤﺖ راﺳﺖ و اﻧﺤﺮاف زﺑﺎن ﺑﻪﺳﻤﺖ راﺳﺖ در داﺧﻞ‬

‫ﺑﺤﺚ‬

‫دﻫﺎن و ﺑﻪﺳﻤﺖ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻴﻦ ﺧﺮوج از دﻫﺎن داﺷﺖ‪ .‬ﺿﻌﻒ ﻋﻀﻼت‬

‫دوﻟﻴﻜﻮاﻛﺘﺎزي‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎري ﺳﺮﺧﺮگﻫﺎي داﺧﻞ ﻣﻐﺰي ﺑﺎ ﻣﻴﺰان وﻗﻮع‬

‫ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺑﺪن در ﺣﺪ دو ﭘﻨﺠﻢ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاﺳﺎس ﺷﺮح ﺣﺎل‬

‫‪ 0/06‬ﺗﺎ ‪ 5/8‬درﺻﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻛﺜﺮاً ﺷﺮﻳﺎنﻫﺎي ورﺗﺒﺮوﺑﺎزﻳﻼر را درﮔﻴﺮ‬

‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‪ ،‬دوره ‪ ، 69‬ﺷﻤﺎره ‪ ،5‬ﻣﺮداد ‪1390‬‬

329

‫زاﻳﻤﺎن زودرس ﻣﻬﺎر ﺷﺪه‬ ‫ﺗﻌﻮﻳﻖ اﻧﺪاﺧﺘﻦ‬A.‫ﺑﻪ‬et‫در‬al.MVM ‫اﺛﺮ ﭘﺮوژﺳﺘﺮون‬ Khoshnevisan

.‫ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‬

‫ ﻫﻤﻮﺳﺘﺎﺗﻴﻚ و اﺛﺮات ﻓﺸﺎري‬،‫ اﻏﻠﺐ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻫﻤﻮدﻳﻨﺎﻣﻴﻚ‬14.‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‬

‫ﺗﺸﺨﻴﺺ زودرس دوﻟﻴﻜﻮاﻛﺘﺎزي و دﻗﺖ در ﺷﻜﺎﻳﺎت ﻧﻮروﻟﻮژﻳﻚ‬

‫ﺑﺮ ﺳﺎﻗﻪ ﻣﻐﺰ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻓﻠﺞ اﻋﺼﺎب ﻣﻐﺰي ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ و‬

‫ﺑﻴﻤﺎر و ارزﻳﺎﺑﻲﻫﺎي ﭘﺎراﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ و ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي‬

،‫در ﺻﻮرت ﺑﺮوز ﻫﻴﺪروﺳﻔﺎﻟﻲ‬

.‫زﻣﻴﻨﻪاي و ﻛﻨﺘﺮل آنﻫﺎ ﻣﻔﻴﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر اﺳﺖ‬

‫ در‬16.‫درﻣﺎن ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﺎﻧﺖ وﻧﺘﺮﻳﻜﻮﻟﻮﭘﺮﻳﺘﻮﻧﺌﺎل اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ‬

‫ از ﻫﻤﻜﺎري ﺳﺮﻛﺎر ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻌﻔﺮي ﻫﻤﻜﺎر ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺨﺶ‬:‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري‬

‫ﻣﻮاردي ﻛﻪ ﻋﻼﻳﻢ ﻧﻮروﻟﻮژﻳﻚ ﺷﺪﻳﺪ و ﻣﺎﻧﻊ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬

.‫ﺟﺮاﺣﻲ ﻣﻐﺰ و اﻋﺼﺎب ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن دﻛﺘﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري ﻣﻲﺷﻮد‬

‫ ﺿﺮورت‬Recanalization ‫ﺗﺮوﻣﺒﻮﻟﻴﺰ داﺧﻞ ﻣﻐﺰي ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ‬

،‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آنﻛﻪ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ درﻣﺎنﻫﺎ ﺧﺎﻟﻲ از ﺧﻄﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

17‫و‬18

.‫اﺧﺘﻼل ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻣﺨﭽﻪ ﻣﻲﮔﺮدد‬

References 1. Yu YL, Moseley IF, Pullicino P, McDonald WI. The clinical picture of ectasia of the intracerebral arteries. J Neurol Neurosurg Psychiatry 1982;45(1):29-36. 2. Resta M, Gentile MA, Di Cuonzo F, Vinjau E, Brindicci D, Carella A. Clinical-angiographic correlations in 132 patients with megadolichovertebrobasilar anomaly. Neuroradiology 1984;26(3):213-6. 3. Iwama T, Andoh T, Sakai N, Iwata T, Hirata T, Yamada H. Dissecting and fusiform aneurysms of vertebro-basilar systems. MR imaging. Neuroradiology 1990;32(4):272-9. 4. Schwaighofer BW, Klein MV, Lyden PD, Hesselink JR. MR imaging of vertebrobasilar vascular disease. J Comput Assist Tomogr 1990;14(6):895-904. 5. Giang DW, Perlin SJ, Monajati A, Kido DJ, Hollander J. Vertebrobasilar dolichoectasia: assessment using MR. Neuroradiology 1988;30(6):518-23. 6. Ubogu EE, Zaidat OO. Vertebrobasilar dolichoectasia diagnosed by magnetic resonance angiography and risk of stroke and death: a cohort study. J Neurol Neurosurg Psychiatry 2004;75(1):22-6. 7. Nijensohn DE, Saez RJ, Reagan TJ. Clinical significance of basilar artery aneurysms. Neurology 1974;24(4):301-5. 8. Read D, Esiri MM. Fusiform basilar artery aneurysm in a child. Neurology 1979;29(7):1045-9.

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

9. De Georgia M, Belden J, Pao L, Pessin M, Kwan E, Caplan L. Thrombus in vertebrobasilar dolichoectatic artery treated with intravenous urokinase. Cerebrovasc Dis 1999;9(1):28-33. 10. Romi F, Kråkenes J, Thomassen L, Tysnes OB. Dolichoectasia of the intracranial arteries and stroke. Tidsskr Nor Laegeforen 1999;119(20):3004-5. 11. Pessin MS, Chimowitz MI, Levine SR, Kwan ES, Adelman LS, Earnest MP, et al. Stroke in patients with fusiform vertebrobasilar aneurysms. Neurology 1989;39(1):16-21. 12. Hirsh LF, Gonzalez CF. Fusiform basilar aneurysm simulating carotid transient ischemic attacks. Stroke 1979;10(5):598-601. 13. Sahlbeck R, Busse O, Reinhold WD. MRI findings in megadolichobasilar artery. Cerebrovasc Dis 1993;3:309-12. 14. Sacks JG, Lindenburg R. Dolicho-ectatic intracranial arteries: symptomatology and pathogenesis of arterial elongation and distention. Johns Hopkins Med J 1969;125(2):95-106. 15. Caplan LR. Posterior Circulation Disease: Clinical Findings, Diagnosis, and Management. Boston: Blackwell Science, 1996. 16. Brandt T, von Kummer R, Muller Kuppers M, Hacke W. Thrombolytic therapy of basilar artery occlusion: predictions for recanalization and good clinical outcome. In: Yamaguchi T, Mori E, Minematsu K, del Zoppo G, editors. Thrombolytic Therapy in Acute Ischemic Stroke III. Berlin: Springer-Verlag; 1995. p. 343-8.

Tehran University Medical Journal;‫ﻫﻤﻜﺎران‬ Vol. 69, ‫ و‬No. 5, August 2011: 327-330

Vertebrobasilar dolichoectasia: a case report

Abstract Alireza Khoshnevisan MD. Seyed Sina Ahmadi Abhari MD.* Department of Neurosurgery, Shariati Hospital, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

Received: April 09, 2011 Accepted: May 02, 2011

Background: Vertebrobasilar dolichoectasia is defined as a prominent elongation, dilatation and tortuosity of the vertebral and basilar arteries. Ectatic basilar arteries may cause different neurological symptoms by several mechanisms including compressive effects and embolic or ischemic events. Case presentation: In this report we present a 58-year old female patient who was admitted in Dr. Shariati General Hospital in Tehran, Iran with complaints of dysarthria, vertigo, ataxia and nausea. Neuro-imaging procedures (brain CT scan, CT angiography, and an MRI study of the blood vessels or MRA) were performed. Dilation and elongation, as well as tortuosity of the vertebral and basilar arteries revealed the diagnosis of vertebrobasilar dolichoectasia. The patient was discharged from the hospital following the control of underlying diseases and neurological symptoms related to dolichoectasia without undergoing any invasive procedures. Conclusion: Paying attention to any minor or major neurological symptoms, as well as underlying medical conditions along with the conservative control of symptoms can be most helpful. Invasive interventions in a chronically ill patient can be very risky, therefore, medical management including control of associated or underlying diseases is recommended as the first line of treatment. Keywords: Dolichoectasia, vertebrobasilar artery.

Corresponding author: Dept. of Neurosurgery, Shariati Hospital, Jalal AlAhmad St., Tehran, Iran. Tel: +98-919-1079007 email: drsinaabhari@gmail.com

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

experimental animals complies with National Institutes of Health guidelines for the humane use of laboratory animals, or those of your Institute or agency. 18. Conflicts of interest: Authors must acknowledge and declare any sources of funding and potential conflicting interest, such as receiving funds or fees by, or holding stocks and shares in, an organization that may profit or lose through publication of your paper. Declaring a competing interest will not lead to automatic rejection of the paper, but we like to be made aware of it. 19. Page charges: There are no charges for publication in this Journal. 20. Copyright: Accepted manuscripts become the permanent property of the TUMJ and may not be reproduced, in whole or in part, without the written permission of the Editor. 21. Peer review process: All manuscripts are considered to be confidential. They are peerreviewed by at least 2 anonymous reviewers selected by the Editorial Board. The corresponding author is notified as soon as possible of the editor decision to accept, reject, or require modifications. If the manuscript is completely acceptable according to the criteria set forth in these instructions, it is scheduled for the next available issue. 22. Disposal of material: Once published, all copies of the manuscript, correspondence and artwork will be held for 6 months before disposal. The Final Checklist The authors must ensure that before submitting the manuscript for publication, they have taken care of the following: 1. Title page should contain title, name of the author/co-authors, their qualifications, designation & institutions they are affiliated with and mailing address for future correspondence, E-mail address, Phone & Fax number. 2. Abstract in Structured format up to 250 words. 3. References mentioned as stated in the Instruction to Authors section. 4. Tables should be typed on separate pages. 6. Make sure for Headings of Tables, their numbers and Captions of illustrations. Donâ&#x20AC;&#x2122;t repeat the information in tables if it is covered in the text. 7. Photographs / illustrations along with their captions. 8. Manuscript in Triplicate 9. Letter of Undertaking signed by all the authors. 10. Disclosure regarding source of funding and conflict of interest if any besides approval of the study from respective Ethics Committee/Institution Review Board. 11. Covering Letter 12. Floppy disk (latest version of windows) for on-line edition Nadereh Behtash M.D. Editor-in-Chief, Tehran University Medical Journal P.O. Box: 14155-6447, Tehran, Iran. Tel/Fax: + 98-21-88962510 Email: medjournal@tums.ac.ir URL: http://tumj.tums.ac.ir and http://www.tumj.ir

The Editorial Board of the journal, reserves the right to accept or reject the article in any stage and any time or delete a part of the text, tables or figures, if necessary.

9. Acknowledgement: All contributors who do not meet the criteria for authorship should be covered in the acknowledgement section. It should include persons who provided technical help, writing assistance and departmental head who only provided general support. Financial and material support should also be acknowledged [in Persian]. 10. Tables in limited numbers should be submitted with the captions placed above. Do not submit tables as photograph. Place explanatory matters in footnotes, not in the heading [in Persian]. 11. Figures should be in limited numbers, with high quality art work and mounted on separate pages. The captions should be placed below. 12. The same data should not be presented in tables, figures and text, simultaneously. 13. References: Personal communications, manuscripts in preparation and other unpublished data are not cited in the reference list but may be mentioned in the text in parentheses. Identify references in the text by Farsi numerals in parentheses on the line. References should be typed, double-spaced, and separate from the text and numbered consecutively in the order in which they are mentioned in the text. (References cited in figures and tables, but not in the text, should be numbered consecutively following the text references.) Journal references should contain inclusive page numbers; book references specific page numbers. Indicate abstracts by the abbreviation ‘Abst’ and letters by ‘Lett’ in parentheses. Abbreviations of journals should conform to those used in Index Medicus, National Library of Medicine. The references should observe the following style: Periodicals: List all authors if six or fewer; otherwise, list first six and add ‘et al’. Do not use periods after the authors initials 1. Vimala N, Mittal S, Kumar S. Sublingual misoprostol versus oxytocin infusion to reduce blood loss at cesarean section. Int J Gynaecol Obstet 2006; 92(2): 106-10. 2. Patted SS, Goudar SS, Naik VA, Bellad MB, Edlavitch SA, Kodkany BS, et al. Side effects of oral misoprostol for the prevention of postpartum hemorrhage: results of a community-based randomised controlled trial in rural India. J Matern Fetal Neonatal Med 2009; 22(1): 24-8. Books: Basmajian JV. Grant's Method of Anatomy. 11th ed. Baltimore: Williams Wilkins; 1989. Chapter in book: Monks R. Psychotropic drugs. In: Wall PD, Melzack RA, editors. Textbook of Pain. 3rd ed. Edinburgh: Churchill Livingstone; 1994: p. 963-89. 14. Proof Reading: A computer printout is sent to the corresponding author for proof reading before publication in order to avoid any mistakes. Corrections should be marked clearly and sent immediately to the Journal office. 15. Abbreviations and symbols: use only standard abbreviations. Avoid using them in the title and abstract. The full term for which an abbreviation stands should precede its first use in the text unless it is a standard unit of measurement. Short communication when possible; follow the same structure as original papers. 16. The corresponding author will be supplied with 3 free issues. 17. Ethics: Ethical considerations must be addressed in the Materials and Methods section. 1) Please state that informed consent was obtained from all human adult participants and from the parents or legal guardians of minors. Include the name of the appropriate institutional review board that approved the project. 2) Indicate in the text that the maintenance and care of

INSTRUCTION FOR AUTHORS: 1. Aims and Scope: The “Tehran University Medical Journal” (TUMJ) is the official scientific and clinical monthly publication of the Tehran University of Medical Sciences. It accepts Original Papers, Review Articles, Short Communications and Letters to the Editor in the fields of basic science and medicine. All correspondences should be addressed to: The Editor-in-Chief, Tehran University Medical Journal. P.O. Box: 14155-6447. Tehran, Iran Tel/Fax: + 98-21-88962510 2. Submission: Papers submitted for publication should describe original work, not previously published elsewhere, totally or partly. Manuscripts must be submitted only in Persian with English abstracts and should be written according to sound grammar and proper terminology. Submission is acceptable via Journal URL: http://journals.tums.ac.ir/login. The Manuscript must be accompanied by a covering letter to the Editor-in-Chief, including title and author(s) name and undertaking that it has not been published or submitted elsewhere, and should include: Title; No author(s) name; the Abstract; Introduction; Materials & Methods; Results; Discussion; Acknowledgement and References. 3. The title page: The complete title of the manuscript, the name of all the authors with their highest qualifications, the department or institution to which they are attached, address for correspondence with telephone numbers, e-mail, and Fax number. 4. The abstract (no more than 250 words) in structured format as Background, Methods, Results and Conclusion followed by 3 to 6 Keywords must be presented. Use terms from the Medical Subject Headings (MeSH) list of index medicus: (http://www.nlm.nih.gov/mesh/MBrowser.html ). 5. Introduction: This should summarize the purpose and the rationale for the study. It should neither review the subject extensively nor should it have data or conclusions of the study [in Persian]. 6. Materials & Methods: This should include exact method or observation or experiment. If an apparatus is used, its manufacturer’s name and address should be given in parenthesis. If the method is established, give reference but if the method is new, give enough information so that another author is able to perform it. If a drug is used, its generic name, dose and route of administration must be given. For patients, age, sex with mean age ± standard deviation must be given. Statistical method must be mentioned and specify any general computer program used. The Info system used should be clearly mentioned [in Persian]. 7. Results: It must be presented in the form of text, tables and illustrations. The contents of the tables should not be all repeated in the text. Instead, a reference to the table number may be given. Long articles may need sub-headings within some sections (especially the Results and Discussion parts) to clarify their contents [in Persian]. 8. Discussion: This should emphasize the present findings and the variations or similarities with other work done in the field by other workers. The detailed data should not be repeated in the discussion again. Emphasize the new and important aspects of the study and the conclusions that follow from them. It must be mentioned whether the hypothesis mentioned in the article is true, false or no conclusions can be derived [in Persian].

14-21 Tehran University Medical Journal; Vol.Journal 64, No. 8, Nov 2006: Tehran University Medical Tehran University Medical Journal

Tehran UniversityMedical Medical Journal Tehran University Journal Volume 69

Number 5

August 2011

Volume 1 April 2007 Volume6468 Number. Number 7 October 2010

Volume 64, Number 8, November 2006

Contents The prevalence of extended-spectrum beta-lactamases and CTX-M-1 producing Escherichia coli in urine samples collected at Tabriz city Hospitals.......................................................................................273 Soltan Dallal M.M, Azarsa M, Shirazi M.H, Rastegar Lari A, Owlia P, Fallah Mehrabadi J, Sabbaghi A, Molla Aghamirzaei H, Shamkani F, Avadis Yans S, Mobasseri G, Bakhtiari R, Sharifi Yazdi M.K.

The acute effects of cardiac resynchronization therapy on severity of mitral regurgitation in end-stage heart failure patients................................................................................................................................279 Bagherzadeh A.A, Tavakoli T, Moshkani Farahani M.

The preparation of albumin as a biological drug from human plasma by fiber filtration.........................283 Mousavi Hosseini K, Heidari M, Yari F.

One-year outcome of Senning operation in children with transposition of the great vessels.....................289 Shahmohammadi A, Mortezaian H, Alipour M.R.

Preoperative pulmonary function tests in different surgical approaches of adolescent idiopathic scoliosis.....................................................................................................................................................296 Ameri Mahabadi E, Qomashi I, Mirzade Javaheri M, Nikoui F.

Comparison of efficacy and side-effects of Oxybutynin and Tolterodine in the treatment of overactive bladder.....................................................................................................................................................302 Ghanbari Z, Esmaeili Me, Eftekhar T, Esmaeili Mo, Miri E.

The effects of Isotretinoin on serum levels of creatine phosphokinase and musculoskeletal symptoms in patients with acne vulgaris...................................................................................................................309 Azizzadeh M, Yahyaee M, Ghorbani R.

Umbilical cord blood gases in newborns with or without nuchal cord: a comparative study....................315 Shabani Zanjani M, Ebrahimi Adib N.

The prevalence of abdominal aortic aneurysm in Iranian male population over 65 years old...................322 Mirsharifi R, Zhand N, Shahriyarian Sh, Meysamie A, Mirsharifi A, Aminian A.

Vertebrobasilar dolichoectasia: a case report...............................................................................................327 Khoshnevisan A, Ahmadi Abhari S.S.

1390 ‫ ﻣﺮداد‬،5 ‫ ﺷﻤﺎره‬، 69 ‫ دوره‬،‫ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬،‫ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‬

TUMJ

TEHRAN UNIVERSITY MEDICAL JOURNAL The Official Publication of Medical School, Tehran University of Medical Sciences Volume 69

Number 5

August 2011

Chairman: S.H. Emami Razavi Editor in Chief: N. Behtash Executive Editor: M.A. Noyan Ashraf Associate Editors: SH. Akhondzadeh, A. Arab Kheradmand, N. Ataei, S. Borna, M. Ghazi Khansari, S.J. Ghazi Mirsaeed, J. Hajati, M. Kadkhodaei, S. Moradmand, Z. Nadiya Hatmi, M.A. Noyan Ashraf, R. Omranipoor, N. Rezaei, N. Sajjadian Editorial Board: M. Akbarian, F. AmoozegarHashemi, B. Bahar, F. Davari Tanha, N. Ebrahimi Daryani, M.R. Hadiyan, Z. Hallaji, Z. Hussain Khan, M. Kajbaf Zadeh, M.J Mikaeli, A. Mousavi, S.M.J. Mortazavi, B. Nabaei, P. Pasalar , P. Pasbakhsh, M. Rasooli Negad, A. Shaabani, M. Sotoodeh, A.R. Talaeipoor, M. Vahid Dasjerdi, M.R. Zafarghandi International Board: F. Assadi (Chicago), J. Parvizi (Philadelphia), A. Gangi (Strasbourg), M.R. Keshtgar (London), Sh. Masood (Florida), P. Hanjani (Pennsylvania) Editors: N. Behtash, S.B. Hashemi, V. Nikoui, M.A. Noyan Ashraf Office staff: M. Asgari, H. Chaychi, A. Kamizani, R. Ramezani, S. Sadigh Publisher: Tehran University of Medical Sciences Office: Tehran University Medical Journal, Medical School, 202 Amouzesh building, Poursina Ave., Ghods St., Keshavarz Blvd., Tehran, Iran, P.o. Box: 14155-6447, Tel: +98(21)88962510, Fax: +98(21)88962510, Online submission: http://journals.tums.ac.ir/login, and http://tumj.tums.ac.ir, Email: medjournal@tums.ac.ir

TUMJ is indexed/ abstracted in: SCOPUS, EMBASE, Cambridge Scientific Abstracts (CSA), CAB Abstracts (CABI), Chemical Abstract Service (CAS), DOAJ, Psych Info, ULRICHÎ&#x201E;S, Index Copernicus, IMEMR, EMR Beta, SID, Magiran and Iran Medex