ΘΩΜΑΣ ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ: Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ Ο Θωμάς Δεμερτζης είναι ένας ταλαντούχος ζωγράφος. Τέλειος χειριστής της αρμονίας των μορφών και των χρωμάτων, πολυθεματικός, τολμηρός στη χρήση των δομών και τεχνοτροπιών, θεωρείται ένας καλλιτέχνης μοντέρνος που ανοίγει δρόμους με απόλυτα προσωπικό στυλ. Σέβεται τους κλασικούς δρόμους της ζωγραφικής, παίρνει στοιχειά από αυτούς και συνθέτει έργα με προσωπική διαμόρφωση. Έτσι βλέπουμε δημιουργίες του με στοιχεία του εξπρεσιονισμού, ιμπρεσιονισμού, σουρεαλισμού κλπ. Από τι εμπνέεται ο Θωμάς Δεμερτζής; Από πολλά πράγματα. Από τη μυθολογία, την ιστορία, τη θρησκεία, το Αιγαίο, τη φύση και κυρίως από τις εσωτερικές εικόνες που κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του. (Σουρεαλισμός). Με λίγα λόγια μιλάμε για ένα ζωγράφο υψηλού επιπέδου. Οι συλλογές του ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ, ΑΙΓΑΙΟ, ΟΛΥΜΠΟΣ, ΑΝΟΙΞΗ, ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ, ΔΕΔΥΚΕΝ, ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΕΣ, ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ, ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΦΙΓΟΥΡΕΣ κλπ είναι καταπληκτικές. Παρακάτω δημοσιεύουμε συνέντευξη με τον καλλιτέχνη.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΚΑΡΑΪΣΚΟ
10-5-2014
ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα ήθελα την άποψή σου για τη ζωγραφική γενικά
και ειδικά για το δικό σου ζωγραφικό έργο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θα μπορούσα να σε παραπέμψω στην αρχική σελίδα της ιστοσελίδας μου http://aigeiros.blogspot.gr, όπου, αντί καλωσορίσματος στον επισκέπτη, έχω τον περί στανικής επιδιώξεως της κοινωνικής προβολής λόγο (αυτo) χλευαστικό , και βέβαια, όσα εκεί με σαφή τρόπο γράφονται, δίνουν μια γενική απάντηση στο ερώτημά σου. Είμαι λοιπόν κι εγώ ένας από τους αναρίθμητους εκείνους ψιλοψωνισμένους ανθρώπους, που νόμισαν πως αν δε ζωγραφίσουν, επειδή κατά την ιδίαν τους πάντοτε αντίληψη έχουν κάποιο ταλέντο, θα χάσει η Βενετιά βελόνι ή αν θέλεις θα στερηθεί η πανανθρώπινη κοινότητα καλλιτεχνημάτων υψηλής αισθητικής αξίας. Υπενθυμίζω ότι ο μεγάλος – και μιλάμε τώρα για το νάμπερ ουάν για μένα - Νταλί, είπε σε κάποια φάση ότι έτσι που έγινε (ή κατάντησε, λέω εγώ, η τέχνη) θα πρέπει να στηθούν τεράστιοι πύργοι στην έρημο για να στεγάζουν τα προϊόντα αυτής της τέχνης. Και το είπε αυτό ένας άνθρωπος που σαν δεις μόνο - δε λέγω να μελετήσεις - το έργο του, αντιλαμβάνεσαι ότι για να κάνει τον πίνακά του, «ξοδευόταν» ο ίδιος πάνω στον καμβά του. Μιλάμε για τον απόλυτο σεβασμό στην τέχνη και το «δόσιμο» του στα έργα του. Εγώ λοιπόν, που άρχισα να ζωγραφίζω το 1989, πραγματοποίησα μιαν παλιά μου επιθυμία και ας όψεται (τρόπος του λέγειν δηλ. μιας και έχει πεθάνει ο άνθρωπος) ένας μεγάλος
Μυτιληνιός καλλιτέχνης, άριστος τεχνίτης και χειριστής των υλικών της ζωγραφικής, ο οποίος είπε κάποια στιγμή – όχι σε μένα, γιατί οι σχέσεις μου μαζί του κάθε άλλο παρά καλές εξελίχτηκαν να είναι – ότι εκείνος που γράφει όμορφα, μπορεί να ζωγραφίζει κιόλας. Εδώ είμαστε. Έτυχε τώρα εγώ να έχω ταλέντο, ας πούμε, στο «καλλιγραφικό» γράψιμο. Καλλιγραφικό; Όχι με την κλασική έννοια της καλλιγραφίας, αλλά έκανα κάτι γράμματα δικά μου, περίεργα και περιέργως ευανάγνωστα, εντυπωσιακά δε, «χάρμα ιδέσθαι» που είπε και κάποιος καλός μου δάσκαλος, ενώ ο εκ των ΔΑΣΚΑΛΩΝ μου αείμνηστος Δημ. Κουτάλος, το 1996 σε υστερόγραφο επιστολής του, μου έγραφε επί λέξει «… Ακόμα κι αν δεν υπογράφατε το γράμμα σας ή κι αν δεν υπήρχε αποστολέας στο φάκελο, θα γνώριζα την προέλευσή του, γιατί ο ωραίος γραφικός χαρακτήρας σας μένει ανεξίτηλος στη μνήμη μου».
Ε λοιπόν, όταν ο Στρατής Αξιώτης, αυτός ήταν ο μεγάλος ζωγράφος που προανέφερα, είπε ότι ο καλλιγράφος μπορεί να είναι και ζωγράφος, το έδεσα σε καλό κόμπο και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου μπήκα στο λούκι κι άρχισα να ζωγραφίζω. Απόλαυση τότε. Και μιλάμε για ώρες απασχόλησης, με το δύσκολο υλικό της νερομπογιάς, που το δούλευα σα να ήταν λάδι. Σημειώνω δε ότι ποτές δεν καταπιάστηκα με λάδι στη ζωγραφική. Κι ούτε πρόκειται. Μολύβια στην αρχή και μετά νερομπογιές και ακρυλικά, με πολύ δυσκολία βέβαια στην εκτέλεση. Γιατί η νερομπογιά, κι όταν ακόμα στεγνώσει πάνω στο χαρτί, αν μετά δέκα μέρες ακουμπήσει πάλι πάνω της βρεμένο το πινέλο, πάει περίπατο. Έτσι έφτιαξα πίνακες μπόλικους, το ευχαριστήθηκα το πράμα, ζήτησα και τη γνώμη φίλων, σιγά μη δεν έλεγαν καλά λόγια, και στα 1992 έκανα το μεγάλο βήμα, δηλ. ατομική έκθεση. Θέλεις γιατί είχα πολλούς φίλους, θέλεις γιατί πράγματι άρεσαν τα έργα μου, θέλεις ακόμα γιατί φίλοι και γνωστοί νόμισαν
ότι έπρεπε να συμπαρασταθούν αγοράζοντας πίνακες, η έκθεση είχε απροσδόκητη επιτυχία. Και, όπως ήταν φυσικό, σημειώματα που γράφτηκαν στον τοπικό τύπο με επηρέασαν θετικά για να συνεχίσω. Τώρα θα μου πεις: Είδες κανέναν να γράφει σε μια μικρή κοινωνία «κριτικό» σημείωμα και να μην εκφράζεται επαινετικά για το ζωγράφο; Έλα, ντε! Έτσι παίρνουν τα μυαλά του πάσα ένα αέρα και πια, το να καβαλήσει κανένα καλάμι, παύει να είναι δύσκολο. Θέλω να πιστεύω όμως ότι δεν ενέδωσα στην πρόκληση «του καλαμιού». Όμως ενέδωσα στην πρόκληση του πινέλου. Να σου θυμίσω κιόλας τον Καζαντζάκη που είπε, στην Ασκητική του νομίζω, «έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα…». Οι ζωγραφιές μου είναι ο παράδεισος μου και βλέπω τα έργα μου σήμερα και νιώθω μιαν άφατη ικανοποίηση, αλλά και ενίοτε μια πίκρα για κάποια έργα που δεν τα έχω πια, είτε γιατί πουλήθηκαν είτε γιατί τα χάρισα. Πίκρα, γιατί μου λείπει ένα κομμάτι του παραδείσου μου… Όμως από την άλλη νιώθω αντίβαρο, και μια χαρά, γιατί αν αυτός που έχει το έργο μου το χαίρεται πράγματι, τότε χαίρομαι ακόμα πιο πολύ, γιατί τον έμπασα στον… παράδεισό μου. Και … συνέχισα να ζωγραφίζω, γιατί γέμιζα έτσι κάποιες ώρες μου, ώρες σκόλης, ίσαμε το 2004, που βγήκα στη σύνταξη. Από εκεί και πέρα, είχα και έχω, διαθέσιμες για ζωγραφική περισσότερες ώρες…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πες μας λοιπόν, τι νομίζεις ότι είναι για σένα η ζωγραφική; Ακόμη, πες μας το ιστορικό της πορείας σου σ΄αυτή. ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δύσκολο το πρώτο μέρος της ερώτησής σου, αγαπητέ Νίκο, και μολονότι, λίγο ή πολύ ξέρεις τις απόψεις μου περί τέχνης, από τον παλιό καλό καιρό, που επί σειράν ετών συστεγαζόμασταν με λίαν θετικό τρόπο στο ίδιο γραφείο, θα προσπαθήσω συνοπτικά να σου πω.
Νομίζω πως η ζωγραφική, όπως άλλωστε και κάθε τέχνη, βγάζει προς τα έξω τις εκφραστικές ανάγκες, του (υπό εκκόλαψιν), καλλιτέχνη. Που δεν είναι βέβαια ακόμα καλλιτέχνης ούτε ζωγράφος, ούτε ποιητής, ούτε λογοτέχνης κλπ. Για να γίνεις τέτοιος πρέπει το έργο σου να γίνει αποδεκτό από ανθρώπους που ξέρουν, που έχουν τις κατάλληλες προσλαμβάνουσες για να νιώσουν αισθητική συγκίνηση, ή, καλύτερα, την αισθητική συγκίνηση που νιώθεις εσύ, ότι έχει το έργο σου. Δύσκολο πράμα σε τελική ανάλυση. Διότι η υποκειμενικότητα του δημιουργού, πρέπει να συμπορευθεί με την υποκειμενικότητα του αποδέκτη και, ατυχώς, τις περισσότερες φορές η δεύτερη αντιμάχεται την πρώτη είτε για υπαρκτούς είτε για … ανύπαρκτους λόγους. Γιατί δεν είναι μόνο ο δημιουργός, ο όποιος δημιουργός, που με μεγάλη ευκολία μπορεί να «τη ψωνίσει» κατά το κοινώς λεγόμενον και όχι μόνο το καλάμι, αλλά και όποιο τετράποδο βρει μπροστά του να το καβαλήσει θαρρώντας ότι είναι ο …Πήγασος. Ξέρεις δα ότι γέμισε ο κόσμος με «κατά δήλωσίν» τους ζωγράφους, ποιητές, λογοτέχνες, για να θυμηθούμε πόσο είχε δίκιο στη σχετική του δήλωση ο μακαρίτης ο Τσαρούχης. Το ίδιο, και ακόμα χειρότερα μερικές φορές, συμβαίνει με τον αποδέκτη της εικαστικής απόδοσης, το θεατή ή ,για τη λογοτεχνία, τον αναγνώστη, αλλά και τον λεγόμενο κριτικό της τέχνης. Και ο μεν πρώτος είναι πιο γνήσιος, γιατί με ένα «μ’ άρεσε» ή «δεν μ’ άρεσε», καθάρισε. Ο δεύτερος ως ειδικός, και για να καταξιώσει την ιδιότητα του ως κριτικός, δεν μπορεί ούτε πρέπει να αρκεσθεί στην πρώτη εντύπωση - για μένα πάντως αυτή είναι το «εκ των ων ουκ άνευ στοιχείων» - αλλά και να θεμελιώσει την όποιαν άποψή του, θετική ή αρνητική, με σοβαρά επιχειρήματα. Τα οποία, παραδόξως, αν είναι απολύτως σαφή, δεν …. περπατάνε. Δεν είναι αποδεκτά από την ελίτ της τέχνης, λες και η τέχνη δεν είναι για τον κόσμο όλο, αλλά μόνο για τους … ειδικούς. Οι οποίοι, λεγόμενοι ή πραγματικοί, ειδικοί, πολλές φορές μοιάζουν με το γνωστόν εκείνον ταξιδευτή, που επειδή πήγε μια φορά στη
Κωνσταντινούπολη, νομίζει ότι γνωρίζει πλέον όλα τα μυστικά της Ανατολής. Ξέρεις δα ότι σε τούτους τους ιλιγγιώδεις καιρούς μας, το «ωραίο» έπαψε να είναι υπόθεση του καθενός ανθρώπου, δηλ. δική του υπόθεση και επιλογή, «mea culpa» θα έλεγα, αλλά καθορίζεται από κέντρα «έξωθεν», που του το ετοιμάζουν, το πακετάρουν, το φορτώνουν σε κοντέϊνερς και το αποστέλλουν, όντας απολύτως βέβαιοι για το αποτέλεσμα. Η «αισθητική» είναι κατευθυνόμενη και τηλεκατευθυνόμενη από τα mass media και βέβαια από κριτικούς που είναι βαριά πεπόνια και apriori αλάθητοι και, πάντως, επί πληρωμή αλάθητοι. Και βλέπεις κάτι απίθανες και απρόσμενες κατασκευές, άσε πια τους «τίτλους» αυτών των έργων, που ωστόσο είναι για τους κριτικούς έργα υψηλής αισθητικής και απείρου κάλλους … το «ωραίο» που λέγαμε πως είναι το ζητούμενο της τέχνης. Και βλέπεις να προσπαθούν με περιδιαγραμμάτου αναλύσεις να αποκαλύψουν στο (υποτιθέμενο) αδαές κοινό τις πτυχές αυτού του (ανύπαρκτου στην ουσία) κάλλους. Θεωρώ αυτονόητο, ωστόσο όχι εύκολο, ότι ο καλλιτέχνης – μεγάλη κουβέντα αυτή - ο δημιουργός καλύτερα, πρέπει να επιζητεί την αντικειμενική κριτική. Μόνο που έχει στα χέρια του ένα μεγάλο ατού, που αφοπλίζει. «Έτσι μ’ αρέσει, έτσι το κάνω, γιατί αρχικά ζωγραφίζω για τον εαυτό μου!!!». Αν αρχίσει να ζωγραφίζει, ή να γράφει, ό,τι φοριέται στην αγορά, πιασάρικα κατά πως το λένε, τότε πάμε σε μιαν άλλη ιστορία. Πάω τώρα στο δεύτερο μέρος της ερώτησής σου. Στα 1992, όπως προανέφερα έκανα το «ντεμπούτο» μου (λέξη ε, όχι παίζουμε), με τον τίτλο «αναζητήσεις». Αν θυμάμαι καλά ήταν κάπου 70 έργα. Και , μιας και όπως είπα κιόλας, πήγε απολύτως καλά, τον επόμενο χρόνο, το καλοκαίρι του 1993, με τη συμπλήρωση 80 χρόνων από
την κατάκτηση των κορυφών του Ολύμπου, οι…. Αναζητήσεις μου ανέβηκαν στον Όλυμπο. Έκανα δηλ. τη δεύτερη μου έκθεση στο Δημαρχείο Λιτοχώρου με το γενικό τίτλο «Αναζητήσεις στον Όλυμπο». Από εκεί και πέρα είχα πάρει πια φόρα και δε σταματούσα. Με την ορμή του νεοφώτιστου, που λένε, μόνος ή με φίλους εκθέσαμε έργα εντός και εκτός Πιερίας. Ακόμα και στη Φραγκφούρτη έφτασε η … χάρη μας με το γνωστό αγιογράφο και άσπονδο φίλο μου Κώστα Ξενόπουλο. Με τον οποίο κάναμε έκθεση και στις Σέρρες(2001). Και στη Μυτιλήνη εξέθεσα – εννοείται - το 2000, και 2-3 φορές ακόμα στην Κατερίνη(1995,1999,2004…) Τελευταία φορά το 2010 στον εκθεσιακό χώρο της Εστίας Πιερίδων Μουσών. Έκτοτε σταμάτησα να εκθέτω. Να ζωγραφίζω, συνέχισα. Α, ναι. Θυμάσαι συμμετείχα και σε έκθεση Λιβαδιωτών καλλιτεχνών, αποδεκτός βέβαια εκεί, ως άνδρας της γυναίκας μου, που κατάγεται από το Λιβάδι σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι ζωγραφίζεις τώρα και τι προτίθεσαι να ζωγραφίσεις στο μέλλον; Η ερώτησή σου, αγαπητέ μου φίλε, φέρνει στο νου μου ανάλογη ερώτηση, που άλλοι γνωστοί ή και οι συνήθεις ύποπτοι φίλοι μου, με ρωτούν, όταν με συναντήσουν στο δρόμο. «Τι γίνεται; Ζωγραφίζεις; Γράφεις τίποτα;» Λες και, αν σταματήσω να ζωγραφίζω κι εγώ, θα στερηθεί η Ελλάς ή και το παγκόσμιο εικαστικό στερέωμα έργα σπουδαία και λίαν θαυμαστά. Κάτι τέτοια μου λένε και κοντεύουν να πάρουν τα μυαλά μου αέρα και να νομίζω ότι έκανα έργα άξια πολλού λόγου. Σιγά τα αβγά. Το κέφι μου έκανα και κάνω, αν και τώρα όχι τόσο συχνά, παθιασμένα όμως, ναι. Είχες λοιπόν διαπιστώσει και συ την πολυμορφία των έργων μου και την ποικιλία τόσο των θεμάτων όσο και των πηγών έμπνευσης, ας πούμε.
Ζωγράφισα τοπία, (το ξεκίνημα ως συνήθως), κι ύστερα ό,τι μου έδινε ο Όλυμπος, η Πιερία, η Λέσβος, το Αιγαίο με τους γλάρους και τις βάρκες του, η μυθολογία, θεοί και Άγιοι, πρόσωπα,
λουλούδια, δέντρα, ακροθαλασσιές…. Ρεαλιστικά και σουρεαλιστικά. Μ΄ αρέσει ο σουρεαλισμός και σαν τεχνική αλλά και σαν πομποδέκτης νοημάτων. Ασχολήθηκα και με τη λεγόμενη abstract (αφηρημένη) ζωγραφική και, πάντως, έτσι που τη νιώθω εγώ. Έκανα μάλιστα και πίνακες όπου συνδυάζω αφηρημένη και κλασική, ας πούμε, ζωγραφική. Κι όλα αυτά, γενικώς και με εξαιρέσεις σίγουρα, με έντονα χρώματα κατά βάσιν αισιόδοξα.
Τα τελευταία χρόνια έκανα μια σειρά έργων που τα ονόμασα – αν και δε μου κάθεται καλά – εικονογραφές. Είναι συνδυασμός εικόνας ζωγραφικής και γραφής. Ένα κείμενο, ένα ποίημα, κάποιες γραμμές πεζού, που μ’ αρέσει, μου δίνει την αφορμή να το πάρω και να το βάλω σ’ έναν πίνακα μου, να το εντάξω δηλ. σε μια ζωγραφιά μου που συνήθως μου «βγαίνει» από αυτό. Γιατί, αγαπητέ μου, μέσα από τις λέξεις βγαίνουν ήχοι και παραστάσεις και χρώματα και εικόνες που αποτυπώνονται στο υποσυνείδητο για να ξεπεταχτούν στη συνέχεια, μορφοποιημένες και παραλλαγμένες και σχηματοπ οιημένες ανάλογα με την ένταση του βιώματος που τις προκάλεσε, σε μορφή πίνακα ζωγραφικής. Για μένα αυτό είναι μια πρόκληση. Αντί δηλ. διαβάζοντας ένα ποίημα να σταθώ μόνο στην απόλαυση του στίχου, φτιάχνω ένα (ζωγραφιστό) «περιβάλλον» και εντάσσω
μέσα σ’ αυτό τους στίχους του ποιήματος. Να:
Με τέτοιες ζωγραφιές πλέον ξοδεύω το χρόνο μου και σκοπεύω να ασχολούμαι, όσο μπορώ. Και πάντως δεν μπορώ να πω κιόλας ότι πρωτοτυπώ. Κι άλλοι το έχουν κάνει. Eδώ όμως θα σταματήσω τη φλυαρία. Και θα σε ευχαριστήσω για ακόμα μια φορά ,για τη φιλία σου, για τη συνεργασία μας τότε, για την επιμονή σου να με μυήσεις στο κόσμο των προγραμμάτων του υπολογιστή. Αν δεν επέμενες, ίσως και τα βιβλία μου να μην είχαν κυκλοφορήσει. Σου χρωστώ πολλά. Σε ευχαριστώ και για τούτη τη φιλοξενία στην ιστοσελίδα σου, που φέρνει στο φως και τις σκέψεις μου και τα έργα μου, μιας και «όλα τα πράγματα έχουν δικαίωμα στο φως» όπως είπε ο ποιητής.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
ΘΩΜΑΣ ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ (ΑΙΓΕΙΡΟΣ) Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΗ: ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας ο πετροπαιχνιδιάτορας από την άκρη των ακρώ κατηφοράει στο Ταίναρο Φωτιά 'ναι το πηγούνι του χρυσάφι το πιρούνι του. (Οδ. Ελύτης)
Παρουσίαση, καλλιτεχνική επιμέλεια: Νίκος Καραϊσκος. ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιάννης Γαζέτης. ΚΑΤΕΡΙΝΗ 2014 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για ειδικές πληροφορίες (τεχνικές, τιμή πινάκων κλπ) στα τηλέφωνα: 2351061621 και 6974708344. (κάθε πίνακας έχει στο πάνω μέρος ένα όνομα ( με γράμματα ή αριθμούς ή και τα δυο).
ΧΡΩΜΑΤΑ
ΑΝΘΟΣ
ΒΛΕΜΜΑ
ΔΕΝΤΡΟ
ΕΠΙΘΕΣΗ
ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ 3
ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ 2
ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ 5
ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ 14
ΘΡΥΨΑΛΑ
ΚΑΡΔΙΑ
ΟΛΥΜΠΙΚΟ 2
ΟΜΟΡΦΙΑ
ΠΟΥΛΑΚΙΑ
ΠΡΟΣΩΠΟ
ΠΡΟΣΩΠΟ 1
ΠΡΟΣΩΠΟ 2
ΠΡΟΣΩΠΟ 21
ΠΡΟΣΩΠΟ 22
ΠΡΟΣΩΠΟ 2
ΣΥΝΘΕΣΗ 1
ΤΟΠΙΟ
ΤΟΠΙΟ 1
ΤΟΠΙΟ 2
ΤΟΠΙΟ 3
ΤΟΠΙΟ 4
ΤΟΠΙΟ 34
ΤΟΠΙΟ 36
ΧΑΡΑΜΑ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
ΘΩΜΑΣ ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ (ΑΙΓΕΙΡΟΣ) Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΗ: ΔΕΔΥΚΕΝ
Παρουσίαση, καλλιτεχνική επιμέλεια: Νίκος Καραϊσκος. ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιάννης Γαζέτης. ΚΑΤΕΡΙΝΗ 2014 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για ειδικές πληροφορίες (τεχνικές, τιμή πινάκων κλπ) στα τηλέφωνα: 2351061621 και 6974708344. (κάθε πίνακας έχει στο πάνω μέρος ένα όνομα ( με γράμματα ή αριθμούς ή και τα δυο).
ΑΝΑΤΟΛΗ
ΒΑΡΚΟΥΛΕΣ 016
ΒΑΡΚΟΥΛΕΣ 017
ΕΙΚΟΝΑ 015
ΕΙΚΟΝΑ 025
ΕΙΚΟΝΑ 026
ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ
ΣΕΛΗΝΗ 029
ΗΡΕΜΙΑ 031
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
ΣΕΛΗΝΟΦΩΣ 018
ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ
ΤΟ ΧΩΡΙΟ 059
ΦΤΕΡΩΤΑ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
ΘΩΜΑΣ ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ (ΑΙΓΕΙΡΟΣ) Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΗ: ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ
Παρουσίαση, καλλιτεχνική επιμέλεια: Νίκος Καραϊσκος. ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιάννης Γαζέτης. ΚΑΤΕΡΙΝΗ 2014 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για ειδικές πληροφορίες (τεχνικές, τιμή πινάκων κλπ) στα τηλέφωνα: 2351061621 και 6974708344. (κάθε πίνακας έχει στο πάνω μέρος ένα όνομα ( με γράμματα ή αριθμούς ή και τα δυο).
ΦΡΟΥΤΑ
ΗΡΩΙΚΟ
ΛΑΒΑΡΟ
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
ΘΩΜΑΣ ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ (ΑΙΓΕΙΡΟΣ) Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΗ: ΑΝΟΙΞΗ
Παρουσίαση, καλλιτεχνική επιμέλεια: Νίκος Καραϊσκος. ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιάννης Γαζέτης. ΚΑΤΕΡΙΝΗ 2014 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για ειδικές πληροφορίες (τεχνικές, τιμή πινάκων κλπ) στα τηλέφωνα: 2351061621 και 6974708344. (κάθε πίνακας έχει στο πάνω μέρος ένα όνομα ( με γράμματα ή αριθμούς ή και τα δυο).
ΧΕΛΩΝΕΣ
ΓΛΑΣΤΡΑ
ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ
ΝΕΚΡΗ ΒΡΟΧΗ
ΟΡΑΜΑ
ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ
ΠΡΩΙΝΟ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
ΠΥΛΗ ΑΡΩΜΑΤΩΝ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
ΘΩΜΑΣ ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ (ΑΙΓΕΙΡΟΣ) Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΗ: ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΕΣ
Παρουσίαση, καλλιτεχνική επιμέλεια: Νίκος Καραϊσκος. ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιάννης Γαζέτης. ΚΑΤΕΡΙΝΗ 2014 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για ειδικές πληροφορίες (τεχνικές, τιμή πινάκων κλπ) στα τηλέφωνα: 2351061621 και 6974708344. (κάθε πίνακας έχει στο πάνω μέρος ένα όνομα ( με γράμματα ή αριθμούς ή και τα δυο).
ΕΙΚΟΝΑ 009
ΕΙΚΟΝΑ 024
ΕΙΚΟΝΑ 036
ΕΙΚΟΝΑ 042
ΕΙΚΟΝΑ 043
ΕΙΚΟΝΑ 219
ΕΙΚΟΝΑ 221
ΕΙΚΟΝΑ 222
ΕΙΚΟΝΑ 223
ΕΙΚΟΝΑ 230