Φλεβάρης 2013

ΑΞΙΟΛΟΓΕΣ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Γιατί μπαμπά…;

Με λιγοστούς επισκέπτες και κόντρα τον καιρό. Καλή διάθεση και πνεύμα συνεργασίας από τους τοπικούς φορείς. Με κόντρα τον καιρό και την κρίση, παράγοντες που δεν επέτρεψαν την προσέλευση πολλών επισκεπτών, ετεροδημοτών και όχι μόνο, για τις Απόκριες, ο Εξωραϊστι-

κός Σύλλογος σε συνεργασία με τη Δημοτική Κοινότητα, ξεπερνώντας τις προσδοκίες όλων, πρόσφεραν στον κόσμο ένα αρκετά πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων. Ο καθιερωμένος φανός ζέστανε την παγωμένη ατμόσφαιρα στις γειτονιές όπου κάηκε, η φασολάδα, συνοδευόμενη από κρασί, παραδοσιακό τσίπουρο και πατάτα χιάρτα, προσφέρθηκε ζεστή ζεστή και έδενε άψογα με τη χιονισμένη ατμόσφαιρα. Τα χορευτικά του συλλόγου και το γαϊτανάκι συναγωνίζονταν τον ξέφρενο χορό που από πρωί πρωί είχαν στήσει οι μαρτιάτικες νιφάδες. Η χιονόπτωση, όμως, που ώρα με την ώρα γινόταν όλο και πιο έντονη, δεν επέτρεψε στους τολμηρούς θεατές να απολαύσουν τα δρώμενα. Η καλή διάθεση και το πνεύμα συνεργασίας που ξεκίνησε τις Απόκριες συνεχίστηκε και στις εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου, όπου ο καλός - ανοιξιάτικος καιρός αντάμειψε με το παραπάνω όλους όσοι συμμετείχαν στην πραγματοποίηση των εκδηλώσεων και όλους όσοι τις παρακολούθησαν. αναλυτικό φωτορεπορτάζ στη σελ. 6

ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ Ο πρ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ Στο Λιβάδι βρέθηκε οικογενειακώς το Σαββατοκύριακο 3 και 4 Μαρτίου ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Ένα γεμάτο διήμερο, καθώς έμεινε από την Παρασκευή ως και την Κυριακή το απόγευμα. Η οικογένεια Καραμανλή ήταν φιλοξενούμενη του πρώην προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και μέλους της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινωνικής Επιτροπής Δημήτρη Δημητριάδη, ο οποίος είναι γαμπρός του συμπατριώτη μας Γιάννη Τριάρχου. Ο πρώην πρωθυπουργός γνωρίζεται από παλιά με τον επιχειρηματία, με τον οποίο διατηρεί πολύ φιλικούς δεσμούς. Όπως ήταν φυσικό, η παρουσία του κ. Καραμανλή και της οικογένειάς του στους δρόμους του χωριού, μόλις έγινε αντιληπτή, μονοπώλησε το ενδιαφέρον της τοπικής κοινωνίας για το διήμερο και για πολύ καιρό μετά. Κατά την παραμονή του ο πρώην πρωθυπουργός και η οικογένεια του είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας με πεζοπορία, το μουσείο του εθνικού μας ήρωα Γεωργάκη Ολυμπίου, να απολαύσει τις φυσικές ομορφιές του μυθικού βουνού και να γευθεί τα τοπικά αγνά και παραδοσιακά προϊόντα.

AΘΩΟΣ ΚΑΤΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ Αθώος κατά πλειοψηφία, με ψήφους 3 προς 2, κρίθηκε από το Πενταμελές Εφετείο Λάρισας, ο μητροπολίτης Ελασσόνας κ. Βασίλειος, που κατηγορούνταν για εργασίες που έκανε στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, χωρίς την άδεια της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Να θυμίσουμε ότι πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 8 μηνών με τριετή αναστολή. Την καταδίκη του, με αλλαγή του κατηγορητηρίου, ζήτησε ο εισαγγελέας της έδρας στην αγόρευσή του. Ο μητροπολίτης, στην απολογία του, υποστήριξε ότι η τοξωτή κιονοστοιχία που γκρεμίστηκε, ήταν ετοιμόρροπη. Πολλοί τοπικοί πολιτικοί παράγοντες, πρώην και νυν, υποστήριξαν με την παρουσία τους τον μητροπολίτη.

Γιατί µπαµπά ο Ο. Ελύτης λέει: "...την Άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις"; Γνωρίζεις κάτι; Καλή µας Άνοιξη!

Η χαμένη άνοιξη της Μεσογείου Σχεδόν κάθε κοινωνία, μικρή η μεγάλη, είχε κάποιους ανθρώπους στο περιθώριο, τους «τρελούς του χωριού», τους κουζουλούς, τους απόβλητους για κάποιους λόγους, επειδή δεν ακολουθούσαν την πεπατημένη. Τώρα πλέον, στο «παγκόσμιο χωριό», οι κουζουλοί, οι απόβλητοι γίνονται ολόκληρες κοινωνίες, ολόκληρα κράτη. Δακτυλοδεικτούμενοι και απόβλητοι είμαστε πλέον οι Έλληνες, οι Ιταλοί, οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί… και σταματημό δεν έχει. Έχουμε αποβληθεί κατά μια έννοια στα σανατόρια της οικονομίας της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. Εάν και εφόσον γιατρευτούμε, θα ξαναγίνουμε αποδεκτά μέλη της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας, και εντέλει και της παγκόσμιας οικογένειας. Μην ξεχνάμε ότι Β. Αφρική, Λιβύη, Αίγυπτος και άλλες χώρες βρέθηκαν σε μια δίνη, σ’ έναν εμφύλιο πόλεμο με σκοπό και αυτοί να πάρουν τη θέση τους στο παγκόσμιο χωριό της «ελευθερίας και της δημοκρατίας». Κοιτώντας το χάρτη της Μεσογείου, θα δει κανείς ότι όλες οι χώρες της βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού ή καλύτερα σε καθεστώς κατάρρευσης. Γιατί; Ένα τελευταίο κομμάτι του παζλ, η Κύπρος, μπήκε άγρια στον κόσμο της υποτέλειας και της καταστροφής. Τυχαία άραγε; «Η Κύπρος μάνα φλέγεται, φλέγεται και το βιος μας» Ποια Κύπρος…η Μεσόγειος φλέγεται! Μια μικρή Μάλτα απομένει για να επαΗ συνέχεια στη σελίδα 3

& μεγάλα σχόλια και νέα

Μικρά

2.222 είναι οι κάτοικοι του χωριού μας, σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα της Απογραφής πληθυσμού, που διενεργήθηκε στο διάστημα από 10 έως 24 Μαΐου 2011. Ο Δήμος Ελασσόνας, σύμφωνα με τα παραπάνω επίσημα αποτελέσματα, συγκεντρώνει 32.044 κατοίκους. .Έφαγαν πόρτα... Την Παρασκευή το βράδυ, η οικογένεια του κ. Καραμανλή, κάθισε με την παρέα τους και 5-6 άτομα στην κεντρική πλατεία να φάνε στο καφενείο του «Γιωργάκη». Αρκετός κόσμος απέξω προσπαθούσε να μπει, για να τον δει από κοντά και να τον χαιρετήσει. Ορισμένοι, μάλιστα, έλεγαν στους άντρες της ασφάλειάς του, που απέτρεπαν την είσοδο στο μαγαζί, «κι εμείς, ρε παιδιά, ΝΔ είμαστε και τον ψηφίσαμε και θέλουμε να τον χαιρετήσουμε». Αλλά ματαίως. Τα «καψώνια» του Καραμανλή Την Κυριακή το πρωί, είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι ο Καραμανλής θα εκκλησιαστεί στη μητρόπολη, στην εκκλησία της Παναγίας. Έτσι έγινε το αδιαχώρητο. Ο κόσμος πήγε στην Παναγία, όπου εκκλησιάστηκε τελικά μόνο η Νατάσα με την υπόλοιπη παρέα. Μετά, όλοι μαζί, κατηφόρησαν να επισκεφθούν τους Αγίους Αναργύρους. Αποκλειστικό-Καραμανλής 1 Σύμφωνα με αποκλειστικό ρεπορτάζ της εφημερίδας μας ο κ. Καραμανλής και η οικογένεια του γεύτηκαν φρέσκα αβγά Λιβαδίου από την περιοχή «Πασχάλη». Οι παραγωγοί πλέον της πιο πάνω περιοχής μπορούν να πουλούν τα αβγά τους λέγοντας: από αυτά τα αβγά έφαγε και ο Καραμανλής. Αποκλειστικό-Καραμανλής 2 Η επίσκεψη Καραμανλή στο Λιβάδι ήταν ιδιωτική και σχεδιάστηκε με άκρα μυστικότητα ώστε να μην διαρρεύσει η είδηση σε ΜΜΕ και άλλους. Έλα όμως που μαθεύτηκε και έγινε «ντόρος» και έτσι πολλοί κομματικοί παράγοντες,

κυρίως εκτός Λιβαδίου, θεώρησαν πως θα έπρεπε να έχουν «ειδική» ενημέρωση για την επίσκεψη. Δημόσια ή επίσημα δεν ακούστηκε κιχ, πλαγίως, εμμέσως και από μέσα τους, όμως, «μπουτζουράρ» (κατέβασαν μούτρα). Οι συναντήσεις του Καραμανλή Μεταφέρθηκαν στην εφημερίδα και τα δημοσιεύουμε, με πάσα επιφύλαξη, τα παρακάτω περιστατικά κατά την παραμονή του Καραμανλή στο Λιβάδι: Φτου σου!!! Σε έναν από τους περιπάτους του, ο κ. Καραμανλής, συναντιέται τυχαία με Λιβαδιώτη, ο οποίος τον περιεργάζεται από πάνω ως κάτω και του λέει –φτού σου… θέλοντας έτσι να εκφράσει το θαυμασμό του και για να μην τον ματιάσει. Το θέμα είναι πως το εξέλαβε ο πρώην πρωθυπουργός… Μας κάψατε… Κατά την διάρκεια μιας βόλτας στον κεντρικό δρόμο του Λιβαδίου ο κ.Καραμανλής συναντιέται με παρέα Λιβαδιωτών που κάνουν και αυτοί βόλτα. Αφού ανταλλάσουν τις σχετικές χειραψίες ο κ.Καραμανλής ρωτάει: –Πώς πάμε; -Μας κάψατε … απαντά ένας από τους Λιβαδιώτες, έχοντας στο νου του, όμως, και εννοώντας όλους τους πολιτικούς… Ντούφες Το καθιερωμένο έθιμο «ΝΤΟΥΦΕΣ» τιμήθηκε και φέτος δεόντως από το

ΨΗΦΙΣΜΑ Με αφορμή τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν την Κυριακή 10 Μάρτη στην Τσαριτσάνη, και μετά την μαζική αντίδραση και καταδίκη της παρουσίας εκπροσώπων της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στην εκδήλωση τιμής και μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος του χωριού από τους κατοίκους και τους φορείς της περιοχής, το Δημοτικό Συμβούλιο Ελασσόνας αποφασίζει να μην καλεστεί ξανά η ναζιστική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ σε εκδηλώσεις του Δήμου και να μη συμμετέχουμε σε καμιά εκδήλωση που θα είναι καλεσμένοι. Το Δημοτικό Συμβούλιο Ελασσόνας καταγγέλλει την ενέργεια της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ να ανακοινώσει την διεξαγωγή «αντικομμουνιστικής» συγκέντρωσης στην πλατεία της Τσαριτσάνης, σε άγνωστη μέρα και ώρα, και οποιασδήποτε άλλης εκδήλωσης της οργάνωσης αυτής στο Δήμο μας. Δεν δίνουμε άδειασυγκατάθεση για την πραγματοποίηση τέτοιας εκδήλωσης. Καλούμε όλους τους φορείς της περιοχής να πάρουν ανάλογες αποφάσεις και τους συνδημότες μας, να απομονώσουν τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Η περιοχή μας έχει υποστεί τα πάνδεινα από την ιδεολογία του φασισμού. Δομένικο- Τσαριτσάνη- ΟλυμπιάδαΚαρυά- Σαραντάπορο, και όλα τα χωριά μας, που μαρτύρησαν στο όνομα της ιδεολογίας του φασισμού, την οποία εκφράζει και εκπροσωπεί η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ αποτελεί μια φασιστική οργάνωση ιδεολογικών και πολιτικών απογόνων του ναζισμού, υμνητών του Μεταξά και της χούντας των συνταγματαρχών. Τα τάγματα εφόδου της, δεν είναι τίποτα άλλο παρά θρασύδειλοι που τραμπουκίζουν, που κυνηγούν και χτυπούν μετανάστες, νέα παιδιά και εργαζόμενους. Αναπτύσσουν εγκληματική δράση και συσκοτίζουν για τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων που βασανίζουν τις λαϊκές οικογένειες, σπέρνουν το μίσος, το ρατσισμό και τη διχόνοια. Χύνουν δηλητήριο στα μυαλά και τις ψυχές των παιδιών, ακόμη και στις πιο μικρές ηλικίες. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στέκεται ενάντια στον ανθρώπινο πολιτισμό, ενάντια στη μόρφωση και την παιδεία. Η αντιμετώπιση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είναι ζήτημα πολιτισμού, ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης. Καμιά ανοχή στο ρατσισμό και στο φασισμό.

γυναικείο πληθυσμό του χωριού. Σε τρεις χώρους διαδραματίστηκαν φέτος: στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ, στην ταβέρνα «ΔΗΜΟΣ» και στον ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ «Ο ΣΟΦΡΑΣ». Οι γυναίκες, κάθε ηλικίας, το έριξαν για λίγο έξω, έφαγαν, ήπιαν και χόρεψαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Σύλλογος Λιβαδιωτών Λάρισας ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΑ Με χαρά πληροφορηθήκαμε ότι επαναδραστηριοποιείται ο ιστορικός Σύλαπό 04-2-2013 έως 19-4-2013 λογος Λιβαδιωτών Λάρισας. Είχε λείψει ΘΑΝΑΤΟΙ τόσο στους εκεί συμπατριώτες μας όσο Το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ •Βαμβάκης Γιάννης του Αντωνίου και σε όλους μας. Με το καλό λοιπόν! ετών 63, •Γκούντα Αικατερίνη του Ιωάννη, ετών 85, •Μπάμπας Θωμάς ΕΥΧΕΤΗΡΙΟ του Λαζάρου, ετών 75, •ΤΖημαγιώργη Στους Αθανάσιο και Σοφία Καραΐσκου, που έφεραν στον κόσμο κοριτσάκι, Αικατερίνη του Κων/νου, ετών 78, ευχόμαστε να ζήσει καθώς και κάθε ευτυχία, υγεία και τύχη.

•Σταματόγιανης Κων/νος του Αγγελή, οι παππούδες ετών 49, •Βαρβαρέζος Ευάγγελος του Γιώργος & Ευφραξια Καραΐσκου Γεωργίου, ετών 79, •Δαμαλής Ευάγγελος του Αθανασίου, ετών 81, •ΜαγιώΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ να Φίφη του Μιχαήλ ετών 88, •ΣούρΟ Σύλλογος Λιβαδιωτών Κατερίνης εκφράζει τα θερμά του συλληπητήδη Ξανθή του Γεωργίου, ετών 88, ρια στις οικογένειες και τους οικείους των εκλιπόντων: Μαστροθανάση •Γκόγκος Αθανάσιος του Δημητρίου Μαρία, Φουρδούνη (το γένος Μαστροθανάση) Ειρήνη, Γεράση (το γένος ετών 56, •Φακαλή Καλλιόπη του ΑθαΚαρανίκα) Μαρία, Μαργαρίτα Μπατζογιάννη, Θωμά Μπάμπα, Σταματόνασίου ετών 97. γιαννη Κώστα, Δαμαλή Στυλιανή.

2

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΑΝΑΝΕΩΣΕΙΣ ΑΘΗΝΑ ΓΚΟΥΤΖΑΜΑΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑ ΜΠΙΣΜΠΑΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ ΓΚΟΥΤΖΑΜΑΝΗ ΦΑΝΗ ΓΚΟΥΜΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΦΑΚΑΛΗΣ ΤΑΣΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΠΛΙΤΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΕΤΑΞΙΩΤΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ΜΕΤΑΞΙΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥΣΕΝΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΨΑΛΗ ΕΛΕΝΗ ΤΣΑΝΟΥΣΑ ΛΙΤΣΑ ΓΚΡΙΖΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΠΑΜΠΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΛΕΞΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΟΥΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΚΑΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΝΤΟΦΑΚΑ ΕΛΕΝΗ ΚΑΨΑΛΗ ΒΑΣΩ ΧΑΤΖΗΑΔΑΜΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΦΑΚΑ ΕΛΕΝΗ ΚΡΑΤΣΙΩΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΣΙΟΚΑ ΕΥΠΡΑΞΙΑ ΛΑΡΙΣΑ ΦΑΡΜΑΚΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΕΤΑΞΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΟΥΜΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΙΒΑΔΙ ΜΠΟΛΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΝΤΑΜΠΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΓΚΟΥΤΖΑΜΑΝΗΣ ΖΗΣΗΣ ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΥΛΩΝΗΣ ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΣΑΜΟΣ ΜΑΚΡΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗ ΚΑΡΑΝΙΚΑ ΣΟΦΙΑ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΓΚΡΙΖΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Η.Π.Α. ΒΑΝΤΗΣ ΛΑΖΟΣ ΠΟΥΛΙΟΣ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ ΚΑΣΙΑΡΟΥ ΜΑΙΡΗ 20 €, Κ.Ο. ΚΚΕ ΛΙΒΑΔΙΟΥ 50 € ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΕΛΛΑ ΚΟΥΡΕΜΠΑΝΑ – ΑΛΕΚΟΣ ΜΗΤΣΙΑΛΗΣ 80 €

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ Στη μνήμη του πολυαγαπημένου μας ξαδέλφου Μάκη Λ.Μπάμπα αντί στεφάνων προσφέρουμε στον Εξωραϊστικό Σύλλογο Λιβαδίου το ποσό των 300 ευρώ.

Οικ. Ελένης Χατζημιχάλη, Οικ. Γιάννη και Λίτσας Κακαμάκα Ασπασία Καρρά - Μαραβέα

μια νυκτί, που λέει ο ληθευτούν κάποια σενά- Η χαμένη άνοιξη λόγος, πουλήθηκαν έξι και δεν τρέχει ρια περί της λεκάνης της της Μεσογείου νησάκια και τίποτα. Αλήθεια, Μεσογείου. μας ρώτησε κανείς; Κοινό γνώρισμα όλων των κρατών, η Τι άλλο να δούμε για να καταλάβουμε κατάρρευση των αξιών, των οικονομιών, οι συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων και ότι ξεπουληθήκαμε εντελώς, ότι δεν είμαστε στο χείλος του γκρεμού αλλά μέσα τελικά το πισωγύρισμα των κοινωνιών. Η Κύπρος, στο μάτι του κυκλώνα, χτυ- στα Τάρταρα; Σε λίγο κι ο αέρας που πήθηκε βάναυσα από όλες τις μεριές. Δεν αναπνέουμε θα μας πούνε ότι είναι δανειξέρει από πού να κρατηθεί, ποιους έχει κός και να προσέχουμε πώς αναπνέουμε φίλους και ποιους εχθρούς. Κάθε χώρα γιατί θα τον μολύνουμε και θα έχει πρότης Μεσογείου προσπαθεί να συμμαζέψει βλημα η ευρωζώνη. Όχι, δεν μας κυβερνάνε συντηρητικές τα συντρίμμια της, με τις ιδιαιτερότητές της η κάθε μια και ακολουθώντας πολιτι- «δεξιές» πολιτικές, εντός και εκτός της χώρας, μας κυβερνάνε οι «αδέξιοι». κές παρόμοιες. Για πόσο αλήθεια στον ύπνο μας θα Η Ελλάδα, για παράδειγμα, χώρα υπό ολική κατάρρευση. Τι άλλο μπορεί να τριγυρνάνε σαν στοιχειωμένα τα λόγια είναι όταν ξεπουλάει τον ανθό του του ποιητή μας… ανθρώπινου δυναμικού της σε χώρες «…λίγο ακόμα να ιδούμε όπως η Αγγλία και η Γερμανία; Και επειτις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν δή ούτε και αυτό φτάνει, «βγάζει στο τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο σφυρί» αεροδρόμια, λιμάνια, δημόσια τη θάλασσα να κυματίζει.» αγαθά, όπως νερό, ρεύμα, δρόμους και Συμβιώτης τελικά την ίδια τη χώρα, πουλώντας ή νοικιάζοντας τεράστιες εκτάσεις γης. Εν

συνέχεια από τη 1η σελίδα

ΓΙΑ ΝΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΣΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΕΣ ΜΑΣ Λιβάδι: Καραΐσκος Βαγγέλης (Φούρνος πλατείας) τηλ.: 6977941165 ή 24930 41914, Καψάλης Νίκος τηλ.: 6972 424 090, Μεταξιώτης Αντώνης «Αρχοντικό» τηλ.: 6974 593 556, Ψαλλίδας Κώστας τηλ.: 6973 859 199. Κατερίνη: Γαζέτης Γιάννης τηλ.: 6974 708 344, Καπέτης Βαγγέλης τηλ.: 6972 303 903, Καρανίκας Τάκης τηλ.: 6977 306 830, Κοντοφάκας Αθανάσιος τηλ.: 6944 593 547, Καψάλης Θάνος τηλ: 6976 264 150, Μαρώσης Γιώργος τηλ.: 6972 333 938, Ντάμπου Κατερίνα τηλ.: 6976 719 462, Σαλαβέρης Λάζαρος τηλ.: 6973 320 387, Τζέβος Κώστας τηλ.: 6979 960 782. Λάρισα: Γαλάνη Αυγή τηλ.: 6978 748 402, Σαλαβέρης Κώστας τηλ.: 6974 629 258 Ελασσόνα: Πάππας Λάζαρος τηλ.: 6973 201 477. Θεσ/νίκη : Μπάμπας Λάζαρος τηλ.: 6974 595 197, Παμπέρης Βαγγέλης τηλ.: 6977 957 800 Για οποιοδήποτε άλλο θέμα που αφορά την εφημερίδα: διαφημίσεις, ανακοινώσεις, αλλαγές διευθύνσεων ή παράπονα, απευθυνθείτε στην οικονομική επιτροπή: Πάππας Λάζαρος τηλ.: 6973 201 477, Μπάμπας Λάζαρος τηλ.: 6974 595 197, Μαρώσης Γιώργος τηλ.: 6972 333 938, Σαλαβέρης Λάζαρος τηλ.: 6973 320 387 ή στα e-mail: atzias@yahoo.com και gmarosis@yahoo.gr είτε στην Συντακτική Επιτροπή.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ Οι συνδρομητές μας του εξωτερικού (αλλά και του εσωτερικού) μπορούν να καταθέτουν τις συνδρομές τους στον ΑΡΙΘΜΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ της Α.Τ.Ε.

2500102962239 με IBAN:GR5604305210002500102962239. Θα πρέπει οπωσδήποτε στην εντολή μέσω τράπεζας, να αναγράφεται το ονοματεπώνυμο του καταθέτη. ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ Δημ. Κοιν.: 24933 50400 - Κ.Ε.Π.: 24930 41 917 - A/T Λιβαδίου: 24930 41 111 Ιατρείο: 24930 41 205 - Φαρμακεία: 24930 41 120 & 24930 41 909 - Δημ. Ξενώνας: 24930 41 377 - Γ.Π.Σ.: 24930 41 237 - ΕΛΤΑ: 24930 41 099 - Λύκειο: 24930 41 394 - Γυμνάσιο: 24930 41 049 - Δημ. Σχολείο: 24930 41 172

Εφημερίδα «Λιβάδι» Ιδιοκτήτης: XΕξωραϊστικός Σύλλογος Λιβαδίου Τηλ./Fax: 24930 41281 Δ/νση: Λιβάδι Ελασσόνας Τ.Κ. 40002 PΕκδότης: Ξενοφών Κοκκινοπλίτης (ο/η εκάστοτε πρόεδρος του Ε.Σ.Λ.) Συντακτική Eπιτροπή: Δημήτρης Κιτσούλης, τηλ: 69773 703 027, e-mail: dkitsoulis@gmail.com Κώστας Τζέβος, τηλ.: 6979 960 782, e-mail: ktzelivadi@gmail.com Μαρώσης Γιώργος, τηλ.: 6972 333 938, e-mail:gmarosis@yahoo.gr PΦωτογραφία: Κώστας Ψαλλίδας PΦιλολογική Επιμέλεια: Κιτσούλης Δημήτρης, Koντοφάκα Πόπη Συνεργάτες: Mητώνας Αθ. Γιώργος, Μπάμπας Λάζαρος, Γκρέκου Γλύκα, Ψαλλίδας Θεόδωρος, Καψάλη Μαρία, Γαλάνη Αυγή, Kαπέτη Bούλα, Δαμαλή Μαρία, Καψάλης Θάνος, Καψάλης Νίκος, Μητώνας Χαρ. Γεώργιος, Σαλαβέρης Kώστας, Ψαλλίδας Κώστας, Nτάμπου Kατερίνα, Κοντοφάκα Πόπη, Σαλαβέρης Λάζαρος, Καπέτης Ευριπίδης, Γαζέτη Άννα, Γαλάνη Μαρία, Καπέτη Ευγενία, Γαλάνη Ντίνα, Γαζέτης Γιάννης, Aντωνίου Γιάννης, Φαρδής Γιώργος, Παμπέρης Δήμος, Γκρίζου Ελένη, Παπαστεργίου Γρηγόρης, Παμπέρης Βαγγέλης, Καρανίκας Δημήτρης, Τζέβος Κων/νος, Κοντοφάκας Αθανάσιος, Γκατζούνης Γιάννης, Βασίλης Πλάτανος, Πάππας Λάζαρος, Μαρώσης Γιώργος. Κατασκευή-Ενημέρωση ιστοσελίδας: Ζήσκος Βασίλης Σελιδοποίηση: Γραφικές Τέχνες «deonarts» Θεόδωρος Ψαλλίδας, Ερμού 15 Κατερίνη Τηλ.: 6938 245714, www.deonarts.com, e-mail: info@deonarts.com Ετήσιες Συνδρομές: Εσωτερικού 20 €, XΕξωτερικού 30 € Ηλεκτρονική Δ/νση: www.exsylogos.gr

γράφει ο Ντι Λιβάδι

δώς, δημιούργησε τις λεγόμενες οικονομικές υπηρεσίες. Η οικονομική υπηρεσία της περιοχής μας είχε έδρα την Ελασσόνα, στο Λιβάδι όμως, ως κεφαλοχώρι που ήταν, ανέβαινε εισπράκτορας. Για αρκετά χρόνια, εισπράκτορας ήταν ο μπάρμπα Θανασάκης ο Μπίκιας, γνωστός, στους μεγαλύτερους, Λιβαδιώτης και από τη συμμετοχή ΜΕ ΠΟΡΔΕΣ ΒΑΦΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΓΑ του στο ψαλτήρι κυρίως στα πανηγύρια ΦΟΡΟΙ, ΦΟΡΟΙ, ΦΟΡΟΙ της Αγίας Τριάδας και του Προφήτη Ηλία. Από την εποχή που οι κοινωνίες οργανώ- Ανέβαινε και μάζευε τους φόρους από θηκαν σε κράτη, οι υποχρεώσεις των πολι- τους υπόχρεους με συνοδεία χωροφύλακα. τών ποικίλλουν. Οι φόροι είναι μία από τις Η φτώχεια ήταν πολύ μεγάλη. Πού να υποχρεώσεις. Στη διαδρομή της ιστορίας βρεθούν χρήματα για τον κρατικό κορβαακούμε για πολλούς και διαφορετικούς. Οι νά; Δεν υπήρχαν οικογενειακά έσοδα. φόροι από τότε που εφευρέθηκαν, χαμηλοί Μόλις άκουγαν ότι έφτανε ο Μπίκιας οι ή υψηλοί, δίκαιοι ή άδικοι, σωστοί περισσότεροι κρύβονταν. Γύριή λανθασμένοι, καλοί ή κακοί, ζαν οι περισσότεροι στα χωράφια πρέπει να έχουν πρωτίστως το τους ή στα πρόβατα. Αρκετοί χαρακτηριστικό να μπορούν να σύχναζαν στο πεζούλι της βρύπληρωθούν από τους υπηκόους. σης στην πλατεία. Αντάλλασσαν Αν ξεκινήσουμε από την Τουρκοκαμιά κουβέντα και πληροφορία κρατία, έχουμε δυο σκληρούς για τις δουλειές τους, μέχρι που ο φόρους: τον κεφαλικό, το αποκαερχομός του μπάρμπα Θανασάκη λούμενο χαράτσι, που πλήρωναν τους έκανε σκορποχώρι. όλοι οι άνδρες υπήκοοι πάνω από Ο Γιαννάκος, ψηλός άντρας την ηλικία των δεκατεσσάρων Λιβαδιώτης πολύ φτωχός, δεν ετών, αν ήθελαν να κρατήσουν είχε να πληρώσει τους φόρους το κεφάλι τους στη θέση του. Ο του, περίπου 180 δραχμές. Βριάλλος φόρος ήταν φόρος αίμασκόταν σε μεγάλο αδιέξοδο. Δεν τος, το λεγόμενο παιδομάζωμα. ήξερε τι να κάνει. Γνωστό ήταν Έπαιρναν με το ζόρι από γονείς σε όλους και στον μπάρμπα που είχαν πολλά αρσενικά και O μπαρμπα Σάκης Μπίκιας Θανασάκη ότι τα κατάφερυγιή παιδιά ένα για τον τούρνε πολύ στις «από τα οπίκικο στρατό, τους γνωστούς σε όλους μας σθια εκπυρσοκροτήσεις» (κοινώς αρκά γενίτσαρους. Γνωστή είναι και η δεκάτη, μούλτι μπ’σ’νι). φόρος σύμφωνα με τον οποίο οι παραγωγοί Συνεννοείται λοιπόν ο εισπράκτορας με προϊόντων είχαν υποχρέωση να δίνουν το τον έφορα να του χαρίσουν τις 180 δραχένα δέκατο της σοδιάς τους στο σουλτάνο, μές αν ανταποκριθεί σε αντίστοιχους με μπαξίσια βέβαια στους μεσάζοντες. Οι «πίσω κρότους». Πέταξε από τη χαρά του Τούρκοι, όταν κατάλαβαν ότι διώχνονται ο Γιαννάκος . σιγά-σιγά από την Ελλάδα, πούλησαν τις Σε κοινή θέα, λοιπόν, με μερικούς ακόμη εκτάσεις γης που κατείχαν σε Έλληνες πατριώτες φίλους για καταμετρητές πλούσιους, δημιουργώντας έτσι τους τσι- δίνουν το ραντεβού στον πλάτανο. φλικάδες από τη μια και από την άλλη τους Προσέρχεται, λοιπόν, ο χρεωστών, τοις κολίγους γης. μετρητοίς τώρα, στην παρέα. Ήρεμος, Άλλη μια σκληρή κατάσταση δημιουργεί- χωρίς αγωνία και χωρίς να ζορίζεται, αρχίται για τη μάζα των Ελλήνων πολιτών. ζει. Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, έφτασε Δούλευαν στα χωράφια για ένα ξεροκόμμα- μάνι- μάνι στον αριθμό 100. Τον σταματά το δίνοντας τα περισσότερα στα αφεντικά. ο Μπίκιας, αφού όλοι έπεσαν κάτω από τα Τα δημητριακά φορολογούνται με το κου- γέλια και του λέει: βέλι, το οποίο είναι κάδος ξύλινος περίπου -Ατζούτζι Γιαννάκο, χ’λάλι, σούρπ’τι, σιαδεκαπέντε οκάδων, τα ζώα με το τζελέπι σπ’ριάρ’ σουάρισλι, στ’μ’τσιά, νου χουρσέ(τζελέπης ο έμπορος ζώων). Το βεργί ήταν στι τσιβά.(Φτάνει Γιαννάκο, γκρεμίσου, φόρος οικοδομών και ακινήτων. Στους τρομάξαν τα ποντίκια, σταμάτα, δεν χρωκτηνοτρόφους έχουμε το φόρο βοσκής και στάς τίποτα.) κατοχής. Εφαρμόστηκε και η προσωπική -Αμάν μπάρμπα Θανασάκη κ’τσέ τώρα εργασία, σύμφωνα με την οποία συμμετεί- γίνι μπουντουβουλία τσια μάρια, αλάσ’μι χαν όλοι οι κάτοικοι στην κατασκευή δρό- νιθιάμ’ (αμάν μπάρμπα Θανασάκη τώρα μων(πλακοστρώσεις) και, όπου απαιτού- έρχεται η καταιγίδα η μεγάλη, άσε με λίγο νταν, τεχνική εργασία. Μετά το 1950, αφού ακόμη!). το ελληνικό κράτος οργανώθηκε στοιχειω-

ΜΠΑΜΠΑΣ ΘΩΜΑΣ (Μάκης)

Γιος του Λάζου Μπάμπα και της Αννέτας Καπέτη-Μπάμπα. Πρωτότοκος γιος πολυμελούς οικογένειας, γεννήθηκε στο Λιβάδι στις 20 Μάρτη 1938. Τελείωσε το 1ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης. Στη συνέχεια λόγω των συνθηκών ακολούθησε τον πατέρα του στη γεωργία. Παράλληλα, ασχολούνταν με τις μεταφορές (κηρατζής) και με το εμπόριο. Ακολουθώντας την οικογενειακή, δημοκρατική παράδοση σε νεαρή ηλικία οργανώθηκε στην ΕΔΑ. Ήταν από τα σημαντικά στελέχη της Νεολαίας της ΕΔΑ. Μετά το γκρέμισμα της δικτατορίας των συνταγματαρχών έγινε μέλος του ΚΚΕ. Για δύο διαφορετικές περιόδους εκλέχτηκε γραμματέας της ΚΟ Λιβαδίου. Τελείωνε με πείσμα και ενθουσιασμό τα καθήκοντα που του ανέθετε η οργάνωση. Το 1978 εκλέχτηκε πρώτος σε σταυρούς Έφυγε νωρίς κοινοτικός σύμβουλος, με πρόεδρο τον Βαγγέλη Καπέτη. Τη θέση του αντιπροέδρου που δικαιούνταν, την παραχώρησε στον αμέσως επόμενο χωρίς να υπολογίσει την αμοιβή. Έφυγε από τη ζωή στις 1 Απρ 2013, σε ηλικία μόλις Άνθρωπος κοινωνικός και γλεντζές. Από όπου περνούσε έκανε φίλους. Σαν τίμιος αγωνι57 ετών, ο αγαπημένος μας Δημήτρης Νικολαΐδης στής ήταν εργατικός και άριστος οικογενειάρχης. Σκληρός στις απαιτήσεις πρώτα από τον του Νικολάου και της Ευγενούλας Παμπέρη. Η οικο- εαυτό του και μετά από τους άλλους. Παράλληλα εκδήλωνε τις ευαισθησίες του με τον δικό γένεια Αστερίου Μεταξιώτη εκφράζει τα θερμά συλ- του τρόπο. λυπητήρια στην μητέρα του Ευγενούλα, στην γυναίΓια περίπου δέκα χρόνια έδωσε παλικαρίσια τη μάχη με τον καρκίνο, από τον οποίο τελικά νικήθηκε. Πέθανε στις 9 Μάρτη του 2013. Έφυγε όρθιος όπως έζησε σε όλη τη ζωή του. κα του Βάσω, στα παιδιά του Νίκο και Φανή, και Πιστός στα ιδανικά και τους σκοπούς του ΚΚΕ, αφήνοντάς τα παρακαταθήκη στους στους οικείους του. συντρόφους του, τα παιδιά και τα εγγόνια του. Η Κ.Ο.Β. Λιβαδίου, στη μνήμη του, προσφέρει στην εφημερίδα «Λιβάδι» 50 ευρώ.

3

από τα παλιά -γιατί το τρώγανε ζεστόπου θέλουν να ξαναγευτούν; Καλές αναμνήσεις από το ζυμωτό ψωμί έχω μόνο όταν το βάζαμε στο φούρνο της σόμπας (μπ’ρτζ’λίτου) με λίγο κεφαλοτύρι ή στις νοστιμότατες παπάρες του τραχανά και της «τζάμας». Γράφει ο Γιώργος Αθ. Μητώνας - http://istorieslivadi.blogspot.com Τι να θυμηθώ από το ζυμωτό ψωμί, τα «τζ’ντζ’νια», που με ό,τι και αν σου τις Ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του να. ιδιοτροπίες, τα δικά του «χούια». Ένα δικό Με λίγο ζυμάρι, που συνήθως περίσ- δίνανε, ακόμη και αν το ψωμί ήτανε μια μου, θα σας αποκαλύψω σήμερα και θα σευε, αν προλάβαινε, θα έκανε ένα «μπιζ- βδομάδας, λέγανε: φάε πολύ ψωμί και λίγο προσπαθήσω να δώσω και μια ερμηνεία ντριμέ» και θα το φούρνιζε επιτόπου τυρί, ελιά ή ό,τι άλλο το συνόδευε. Να θυμηθώ τις τεράστιες φέτες «στάσλι» με ζάχαρη και καφέ, που όταν έτρωγες την ψύχα «νέτζου», η «κούα» έφτανε μέχρι τα αυτιά «κα ακουστικέι ντι γιάτρου» (σαν ακουστικά από γιατρό). Να ξεχάσω που τρώγαμε ψωμί από το σπίτι με ψωμί από το «καλό», δηλαδή το αγορασμένο από τον φούρνο, ή μήπως ξεχνιούνται οι φοβέρες που εξαπολύονταν για να φάμε και την τελευταία μπουκιά, «μη, μάνα, δεν κάνει να αφήσουμε την τελευταία μπούκα,

Ιστορίες για αγρίους ο χουιλ’τκος

για το πώς το απέκτησα. Πριν σας πω για την ιδιοτροπία μου, είμαι σίγουρος πως θα χαρεί η γυναίκα μου που θα την μοιραστώ μαζί σας, για να έχει να λέει τι τραβάει μαζί μου! «Tσι τι άου λούμια στ μπούνου…» (Που σε έχει ο κόσμος και για καλό…), όπως μου λέει. Βέβαια, εγώ τις απαντώ πως ο καθένας μας έχει τις δικές του ιδιοτροπίες, όσο παράξενες και αν φαίνονται στον απέναντι, και συνήθως δεν τις αποκαλύπτει. «Κάθι ούνου σ’ντου κ’τσούλ’ σλι άρι» (Ο καθένας κάτω από το καπέλο του τις έχει ). Το δικό μου χούι, λοιπόν, που θα μοιραστώ μαζί σας είναι το εξής: Δεν μπορώ, δυσκολεύομαι, δεν μ’αρέσει το παλιό ψωμί ούτε καν το χθεσινό. Και όταν μιλάμε για παλιό ψωμί δεν εννοώ μόνο το αγορασμένο από τον φούρνο, αλλά και το ζυμωτό από το σπίτι όταν σπάνια, σήμερα, το βρίσκω. Την παρασκευή του ψωμιού τη θυμάμαι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από τότε που έχω μνήμες. Θυμάμαι, λοιπόν, μες τον ύπνο ακόμη, άγρια χαράματα, τη μάνα μου, με το καλέμι στο κεφάλι, να αγκομαχά πάνω από τη σκάφη (κ’πιστιάρια) στα γόνατα, με τα μανίκια σηκωμένα, να κοσκινίζει το αλεύρι με τη σήτα και να ζυμώνει. Από το προηγούμενο βράδυ, είχε βγάλει αλεύρι από το αμπάρι στο υπόγειο και είχε πιάσει μαγιά «ακάτς αλουάτου». Αφού είχε ζυμώσει το ζυμάρι, το τοποθετούσε κάτω από τις κουβέρτες και το σκέπαζε για να φουσκώσει, «σι ι γίνι». Στη συνέχεια έβαζε στο πινακατό(πινακωτή), το μισάλι(μεσάλι) για να μπουν μέσα στις αντίστοιχες θέσεις τα ψωμιά. Έτσι, το ψωμί ήταν έτοιμο για τον φούρνο στην πλατεία. Βέβαια, πριν το πάνε στο φούρνο, το σημάδευαν με ένα φύλλο από λουλούδι ή ό,τι άλλο, για να μην μπερδευτούν τα καρβέλια με κάποιου άλλου. Στα χρόνια τα δικά μου δεν πρόλαβα το ψήσιμο του ψωμιού στον φούρνο της αυλής με τα τσάχνα. Κάποιες φορές μόνο, στις μεγάλες φουρτούνες, θυμάμαι τη μάνα να ψήνει το ψωμί στην ξυλόσομπα, στη μασί-

4

πασπαλισμένο με λίγο τυρί ή γκίζα (ούρδα). Ιδιαίτερες περιπτώσεις ψωμιού, αξίζει εδώ να σημειώσω, αποτελούσαν το κανίσκι, με τα περίτεχνα κεντήματα που σχεδιάζονταν και ζυμώνονταν για το έθιμο του πουτρόψωμου πριν το γάμο ή για τις γιορτές, η κουμάτα που μοιραζόταν στα μνημόσυνα, λίγο παλιότερα η «τούρτα», που γινόταν από καλαμποκίσιο αλεύρι ή κανονικό και την πήγαιναν, αντί δώρου συνήθως, οι κοντινοί συγγενείς σε κάποιο οικογενειακό γεγονός και τέλος δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και το σκυλόψωμο που γινόταν με σικάρα ( βρίζα ) και προοριζόταν για τα σκυλιά. Το μεσημέρι, λοιπόν, το ψωμί έχει ψηθεί και οι άντρες, που το πρωί φύγανε με ζυμάρια, τώρα επιστρέφουν με πλαστάρια αχνιστά και ροδοκόκκινα που εξέχουν από το πινακατό. Σίγουρα, κάποιοι θα έχετε αρχίσει να αναρωτιέστε ποιο από τα παραπάνω με έκανε να αποκτήσω την ιδιοτροπία, το χούι ντε που λέγαμε και στην αρχή… Όμως, φίλοι μου, δεν ήταν ούτε το πρωινό ξύπνημα «ντι του χ’ρ’γίι» ούτε η αγγαρεία να φέρεις το ψωμί -το δικό σου ή κάποιου γείτονα- στο φούρνο και να το κουβαλήσεις πίσω. Είναι εκείνο το αχ που έχει στοιχειώσει μέσα μου, που δεν θυμάμαι ποτέ τη μάνα μου να σπάει μια κούα(κόρα) από εκείνο το φρεσκοψημένο αχνιστό ψωμί «προυάσπ’τα», και να μου δώσει να φάω σκέτο έστω και χωρίς τυρί «μπλάνα». Μόνο αν ήταν στις πολύ καλές της, θα έσπαζε ένα μικρό «κ’λ’κ’νίκου» να μας δώσει. Τις περισσότερες φορές, αν όχι πάντα, μόλις το ψωμί ερχόταν από το φούρνο, το έπαιρνε και το σκέπαζε για να μην «χαλάσει», να φτουρήσει για όλη την βδομάδα. Ακούω πολλούς να λένε τώρα «Άρε και να είχαμε λίγο ζυμωτό ψωμί με λίγο τυρί ή δυο ελιές», και τα μάτια τους σπινθηρίζουν, ενώ εγώ απορώ: άραγε το λιμπίζονται ως ανεκπλήρωτο πόθο όπως και εγώ ή αυτοί έχουν στο στόμα τη γλυκιά γεύση

θα σε αφήσει η νύφη» και πως, αν έτρωγες τη γωνία από την κουιά (κόρα), θα σε αγαπούσε η πεθερά… Και μέσα σε όλα τα παραπάνω να έχεις και την απορία και το θυμό κάθε φορά που άκουγες τους μεγάλους να λένε: - Άιντε τσι ου τρ’κούμ αουά, π’νι κου κάσου;(άιντε τι το περάσαμε εδώ, ψωμί με τυρί;) Τι να τους πεις, για ποιο ψωμί λέτε και για ποιο τυρί, που για το ψωμί τα είπαμε παραπάνω, αλλά και όταν ζητούσαμε λίγο τυρί παραπάνω λέγανε: -καλά τσί αβέμ αουά, νίλι ντι όι ή χίμου λα Καρανίκα; (καλά τι έχουμε εδώ, τα

χίλια πρόβατα ή είμαστε στου Καρανίκα;) Για το χούι, λοιπόν, που έχω, δεν ξέρω αν οι αιτίες είναι τα παραπάνω, δεν ξέρω αν είμαι πολύ ανάποδος, ιδιότροπος, στρ’μπος (στραβός), ή αν νομίζουν κάποιοι «τσέ-τσε κάστι ντι ακάρι σόι ιάστι» (ποιος ξέρει από ποιο σόι είναι), εγώ πάντως το μοιράστηκα μαζί σας και τα συμπεράσματα δικά σας… Υ.Γ. Επειδή τη μάνα μου την έχω αναφέρει αρκετές φορές στα άρθρα μου και γενικώς ν’αντρ’μου πιργέλιου και επειδή πρίν την έκδοση της εφημερίδας εορτάστηκε η γιορτή της μητέρας, θέλω να αφιερώσω αυτό το άρθρο στη μάνα με τα σκασμένα χέρια από το πλύσιμο των ρούχων, της αυλής ή του σοκακιού, από το δικέλλι της πατάτας και τα χωράφια, τη μάνα με το καλέμι και το πιστιμάνι που δεν τελείωνε από τις δουλειές και τα πούρπιρια, την μάνα που στα χρόνια μας ήταν ο παιδίατρος και ο καθηγητής ιδιαι-

τέρων στα μαθήματα, τη μάνα που έβγαλε ασπροπρόσωπους όλους στον αρραβώνα, τον γάμο, την κηδεία, το μνημόσυνο, στην μάνα που είχε μια τσάντα, ένα ταγιέρ, ένα ζευγάρι παπούτσια και τη μάνα με τα ρολά, το σκέπι, ή το ρολό, που ήξερε το κομμωτήριο μόνο για κούρεμα, στη μάνα που αγωνιά μέχρι σήμερα, που έγινα πατέρας και σαράντα χρονών, και ακόμη ρωτάει αν έφαγα και αν ντύθηκα καλά, τέλος στην μάνα που και με την παντόφλα στο χέρι μου έδωσε πράξη και με έκανε άνθρωπο, στη Λιβαδιώτισσα μάνα, στη μάνα μου… !

Kόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη δωσ’ της κλώτσο να γυρίσει παραμύθι να αρχινήσει

μπ’σ’νλι σούντου ίδιοι...! Ένας πλανόδιος μικροπωλητής, από αυτούς που απολαμβάναμε τα περασμένα χρόνια στο χωριό, εμφανίστηκε να πουλήσει την πραμάτιά του, και τι πραμάτια... φασόλια! Τον πλησιάζει κάποιος εκεί στην πλατεία και τον ρωτάει: «Τσι βίντζ’ φράτε;» «Τι πουλάς αδερφέ;» «Φσούλι». «Φασόλια, αποκρίνεται ο μικροπωλητής». «Σ’ κούτου λι άει;» «Και πόσο τα έχεις;» «Πάτρου σούτι νίτσιλι, σ’ σάπτι σούτι γκρουάσιλι». «400 δρχ. τα μικρά και 700 τα χοντρά». «Τσί σι ζ’τζ΄κου φράτε, σ’κου ατσιάλι ντι πάτρου σούτι, σ’κου ατσιάλι ντι σάπτι σούτι, μπ’σ’νιλι σούντου ίδιοι». «Τι να σου πω, βρε αδερφέ, κι μ’ αυτά των 400 και μ’ αυτά των επτακοσίων οι κλανιές ίδιες είναι...!» ιαράμου σι ιόoυ ακό.

Συνέντευξη από τον τέως πρόεδρο του Σ.Λ.Θ. κ. Γ. Συνεφάκη σχετικά με τη δίκη του Μητροπολίτη Ερώτηση: Τι θεωρείτε πως έπαιξε ρόλο στην ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης στη δίκη του Μητροπολίτη Ελασσόνας; Απάντηση: Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, η ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένη και αναπόφευκτη. Εστιάζω σε κάποια σημεία που το τεκμηριώνουν: 1. Η ατιμωρησία και η επιβράβευση του εφέτη, ο οποίος παραχάραξε τα πρακτικά της αρχικής δίκης που επαναλήφθηκε τελικά με άλλη σύνθεση, για να σώσει τον Δεσπότη, πλαστογραφώντας τις καταθέσεις 6 μαρτύρων που δεν είχαν κάν καταθέσει. Η «τιμωρία» του κυρίου αυτού ήταν η προαγωγή του από εφέτη σε πρόεδρο εφετών και η ευμενής του μετάθεση από τη Λάρισα στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα ήταν αυτός που προΐστατο της δίκης Παπαγεωργόπουλου και έγινε διάσημος για τα ισόβια που του επέβαλε.

2. Η ενοχλητικά επίμονη άρνηση του Υπουργείου Πολιτισμού να παραστεί ως πολιτική αγωγή με δικηγόρο, για να υπερασπίσει τον νόμο και την δημόσια αρχαιολογική και ιστορική περιουσία, για τη διαφύλαξη και την προστασία της οποίας είναι υπεύθυνο. Η έλλειψη πολιτικής αγωγής είχε ως αποτέλεσμα να μην ακουστούν τα επιχειρήματα του Υπουργείου και των Υπηρεσιών του, μια που οι μάρτυρες δεν μπορούν να την υποκαταστήσουν. Φάνηκε έτσι η σκόπιμη απροθυμία του ΥΠ.ΠΟ. να υπερασπιστεί τα τεκμήρια της ιστορίας του τόπου μας, λες και δεν το αφορούσε το θέμα.

3. Η «παράδοξη» αποδοχή εκ μέρους των δικαστών ότι υπεύθυνη για την καταστροφή ήταν η γερόντισσα καλόγρια, ενώ ο νόμος είναι σαφέστατος: Απουσία ηγουμένου (θέλει τουλάχιστον 5 μοναχούς και η Αγία Τριάδα έχει μόνο 2), ηγούμενος της μονής είναι ο δεσπότης. Φυσικά (και ευτυχώς γιατί θα ήταν απάτη) δεν απαγγέλθηκε κατηγορία στην καημένη τη γερόντισσα για την παρανομία. Επομένως κανείς δεν έφταιξε τελικά. Μάλλον η μονή θα αυτοκατεδαφίστηκε.

4. Η προκλητικά μεροληπτική συμπεριφορά του προέδρου του 5μελούς Εφετείου Κακουργημάτων υπέρ του κατηγορουμένου. Αγνόησε πλήρως και σκοπίμως το ΦΕΚ που χαρακτηρίζει μνημείο το μοναστικό συγκρότημα της Αγίας Τριάδας και ορίζει ζώνη απόλυτης προστασίας μία περίμετρο 200 μέτρων γύρω από το μοναστήρι, όπου ούτε δένδρο δεν μπορείς να κόψεις, όχι να γκρεμίσεις χωρίς άδεια ολόκληρα κτίσματα, πόσω μάλλον να κτίσεις χωρίς άδεια.

5. Η διαρκής μετάθεση της ώρας έναρξης της δίκης (την έβαλαν σκοπίμως τελευταία την 2η μέρα, ενώ ήταν με αριθμό 4 από τις 9 που εκδικάστηκαν), ώστε να επικαλείται μετά η έδρα διαρκώς την έλλειψη χρόνου και η εξέταση των «ενοχλητικών»μαρτύρων να γίνεται με συνοπτικές διαδικασίες.

6. Η ουσιαστική άρνηση του δικαστηρίου, όχι να εμβαθύνει στο θέμα, αλλά να ακούσει στοιχειωδώς τους δύο μάρτυρες (Κατσίκης, Συνεφάκης), η απαράδεκτη στέρηση του λόγου τους με σκόπιμες και συνεχείς διακοπές της κατάθεσής τους μόλις αυτοί ξεκινούσαν να εκθέτουν τα πραγματικά γεγονότα, με φαιδρά προσχήματα τύπου «Αυτά να τα πείτε στο Πανεπιστήμιο και όχι στο δικαστήριο» ή «Δεν απαντήσατε με σωστό τρόπο στον δικηγόρο του δεσπότη». Μάλιστα κατέθεσαν και άνθρωποι που ήταν εκτός αρχικής δικογραφίας, για να υπερασπιστούν τον κατηγορούμενο δεσπότη, στους οποίους δόθηκε άφθονος χρόνος.

7. Φανταστείτε ότι ένας εκ των δικαστών, είχε καταδικάσει (σε άλλη δίκη, για την Ολυμπιώτισσα της Ελασσόνας), σε 8 μήνες φυλάκιση τον δεσπότη για τις αυθαίρετες παρεμβάσεις του και σ’ εκείνο το μνημείο. Μάλιστα ρώτησε τον δεσπότη αν έχει κάποιο πρόβλημα τελικά με τα παλιά μοναστήρια. Αυτός λοιπόν ο ίδιος δικαστής, ψήφισε την αθώωση του δεσπότη για την Αγία Τριάδα. Και η απόφαση βγήκε με 3-2 ψήφους, ενώ η πρόταση του εισαγγελέα ήταν η ενοχή. Τελικά ήταν ένα θλιβερό θέαμα. Τα κατεβασμένα κεφάλια των δικαστών την ώρα που έφευγαν βιαστικά, τα έλεγε όλα. Ερώτηση: Πιστεύετε πως ο θεσμικός ρόλος του Μητροπολίτη έπαιξε ρόλο στην απόφαση; Εάν, δηλαδή, ήταν κάποιο άλλο πρόσωπο, θα ήταν ίδιο το αποτέλεσμα; Απάντηση: Αν ήταν κάποιο άλλο πρόσωπο χωρίς να έχει τα λεγόμενα «αξιώματα», εάν ήσασταν π.χ. εσείς ή εγώ που θα παραβιάζαμε με αυτόν τον τρόπο τον νόμο περί προστασίας αρχαιοτήτων, θα μας επιβάλλονταν πολύ βαρύτερεςκαι τελεσίδικες ποινές. Βλέπετε, είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον νόμο, αλλά κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους. Δυστυχώς, η δικαιοσύνη λένε ότι είναι τυφλή, αλλά γνωρίζει άριστα το σύστημα Μπράϊγ, τον γραπτό κώδικα των τυφλών. Είναι όμως τυφλή πολύ επιλεκτικά. Βλέπει (ή δεν βλέπει), ό,τι θέλει, όπως θέλει και όποτε θέλει. Ερώτηση: Υπήρξε η απαραίτητη στήριξη-συνδρομή από τις αρμόδιες υπηρεσίεςφορείς; Μήπως υπήρξε κάποιου είδους πίεση; Απάντηση: Καμμία απολύτως στήριξη ή συνδρομή από υπηρεσίες ή φορείς ή θεσμικά πρόσωπα. Ακριβώς το αντίθετο. Για τη συμπεριφορά του Υπουργείου Πολιτισμού, το ανέφερα ήδη. Για τη συμπεριφορά του τότε δημάρχου Λιβαδίου, είναι γνωστή η στάση του. Πρώτα υπέγραψε την καταγγελία μαζί με όλους τους φορείς για την καταστροφή και μετά από δύο μέρες το αναίρεσε με περισσή άνεση. Η στάση της τότε επάρχου και νυν αντιπεριφερειάρχου ήταν απολύτως συνεπής από την αρχή έως το τέλος. Ό,τι πει και ό,τι κάνει ο δεσπότης, είναι καλώς καμωμένο για την εκλεγμένη εκπρόσωπο του λαού, έστω κι αν είναι παράνομο, έστω και εις βάρος των χαρακτηρισμένων μνημείων. Η Ζ’ Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων μου είπε ότι η Αστυνομία αγνοούσε συστηματικά τα σήματα διακοπής των εργασιών που έστελνε.

Η δε μία εκ των δύο αρχαιολόγων, όπως και κάποιοι άλλοι εκ των μαρτύρων, «στρογγύλεψαν» εξαιρετικά την κατάθεσή τους σε σχέση με εκείνη της πρώτης δίκης. Φαίνεται ότι «όλα τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά». Τα λεγόμενα «προοδευτικά» κόμματα, επισήμως σφύριζαν επιμελώς αδιάφορα. Σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις όμως, όλο «μπράβο πρόεδρε, βάστα γερά» ήταν τα λόγια τους. Σημεία των καιρών. Ερώτηση: Γενικότερα, ποιο ήταν το κλίμα της δίκης; Επηρεάστηκε από την παρουσία πλήθους πιστών από το Λιβάδι; Απάντηση: Κατ’ αρχάς ο όρος «πιστός» είναι λάθος. Ο πιστός δεν ανέχεται την παρανομία, ούτε την παραβατικότητα των νόμων της θρησκείας και της πολιτείας. Επομένως, άλλο πιστός και άλλο θρησκόληπτος οπαδός. Κι εγώ πιστός είμαι και μάλιστα συνεπέστερος πολλών εκ των παρευρεθέντων στο εφετείο, μιά που εγώ δεν καταπάτησα την 9η Εντολή, που λέει «ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή». Και εκώφευσα στις έντονες «προσεγγίσεις», παραινέσεις, παρακλήσεις και «κατηχήσεις» γνωστών, φίλων και «φίλων», για να «στρογγυλέψω» τη μαρτυρία μου, δηλαδή να ψευδομαρτυρήσω χριστιανικά ή να αποκρύψω την αλήθεια χριστιανικότερα. Το όλο θέαμα μου θύμισε την ευαγγελική ρήση «Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές και προφάσει μακρά προσευχόμενοι διά τούτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα». Θεωρώ ότι αντικειμενικά η «δίκη» άγγιξε τα όρια της παρωδίας, για όλους τους λόγους που προανέφερα. Την ίδια γνώμη απεκόμισαν και πολλοί ουδέτεροι θεατές. Δεν νομίζω πάντως ότι επηρέασε η παρουσία των λεγομένων πιστών. Απλώς οι συμπαθείς αυτοί άνθρωποι που τους κουβάλησαν σωρηδόν, λειτούργησαν δίκην διακόσμου, στολίζοντας ως κομπάρσοι το σκηνικό μιάς «προαναγγελθείσας αθώωσης». Εμένα μου φάνηκε περισσότερο ως μία μορφή αναγκαστικής επιστράτευσης εφέδρων, ένα υποχρεωτικό «παρών» σε εντεταλμένη υπηρεσία, μια «πιστοποίηση υπακοής» που προκάλεσε πικρά χαμόγελα και όχι μόνο σε μένα. Ερώτηση: Συνοψίζοντας, τί συμπεράσματα βγήκαν από την όλη αυτή διαδικασία που ταλαιπώρησε επί μακρόν την τοπική κοινωνία και τί γεύση σας άφησε; Απάντηση: Τα συμπεράσματα και η γεύση προκύπτουν αυτόματα από τις παραπάνω απαντήσεις. Θλίψη για μία ακόμη καταρράκωση των θεσμών από τους ταγούς της πολιτείας, σε μία χώρα που παραπαίει. Απογοήτευση για την τοπική «ηγεσία», η οποία παραμελεί τον θεσμικό της ρόλο της, που είναι η θωράκιση και η υπεράσπιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων του τόπου τους και των τιμαλφών της ιστορίας του, για λόγους μικροπολιτικής σκοπιμότητας και επανεκλογής. Και ένα μεγάλο παράπονο από την θεωρούμενη ως «διανόηση» της τοπικής κοινωνίας, τους «μορφωμένους» και «σπουδαγμένους», τους δήθεν «αμύντορες των χρηστών ηθών και των νόμων», οι οποίοι ξέχασαν σκοπίμως τα λόγια τριών Μεγάλων Ανδρών της Ελλάδας. Και ο νοών νοήτω: 1. «Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές» - Διονύσιος Σολωμός 2. «Για τούτες ‘δω τις πέτρες πολεμήσαμε». Ιωάννης Μακρυγιάννης - Απομνημονεύματα 3. «’Δω πέρα η κάθε πόρτα έχει πελεκημένο ένα όνομα κάπου από τρεις χιλιάδες τόσα χρόνια, κάθε λιθάρι έχει ζωγραφισμένον έναν άγιο μ’ άγρια μάτια και μαλλιά σκοινένια». Γιάννης Ρίτσος - Ρωμιοσύνη Φαντάζομαι πόσο αφελείς, ηλίθιοι και εμπαιγμένοι θα νοιώθουν τώρα οι ευαίσθητοι και αφιλοκερδείς δωρητές και ειδικοί επιστήμονες της πολύμηνης, εξαιρετικής και πανάκριβης μελέτης αναστήλωσης της Αγίας Τριάδας, που με τόση ζέση, ενθουσιασμό και μεράκι την εκπόνησαν και την προσέφεραν δωρεάν, βλέποντας την «μοντέρνα», «αποστειρωμένη», «ψυχρή» και ανιστόρητη μπετονένια Αγία Τριάδα και την ατιμωρησία των υπευθύνων. Νομίζω όμως, ότι μία πικρή ευθυμογραφία του 2004 ή 2005 του Πετρουλάκη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, τα συνοψίζει με εύστοχο τρόπο όλα τελικά:

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ Eυχαριστούμε θερμά το σύλλογο γονέων του νηπιαγωγείου Λιβαδίου για τη γεναιόδωρη προσφορά τους. Αγόρασαν τις μοκέτες της τάξης και έβαψαν τις πόρτες του σχολείου. Τέτοιες προσφορές είναι αξιέπαινες και ευχόμαστε να τις μιμούνται όλοι. Η διευθύντρια του νηπιαγωγείου Χατζηλαδά Αναστασία

Παπαδόπουλος Θ. Βασίλης

ΑΛΘΑΙΑ/Μ237

ΣΥΝΟΨΗ ΚΑΙ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΕΠΙΔΟΤΗΜΕΝΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΕΚΘΕΣΕΩΝ, (ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΠΟΠ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ) ΣΚΟΠΟΣ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟΥ ΒΙΩΣΙΜΟΥ ΑΓΡΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ, ΤΩΝ ΠΙΕΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΠΟΛΥΦΥΤΟΥ

5

ΝΕΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ EΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΙΒΑΔΙΟΥ

Χορευτικά του ΕΣΛ την 25η Μαρτίου

Κάψιμο φανού στο Λιβάδι...

Οι Εκδηλώσεις των Απόκρεων και της Πάρτυ μασκέ Καθαρής Δευτέρας πραγματοποιήθηκαν Πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του με συνεργασία του Εξωραϊστικού Συλλό- Συλλόγου στις 14 Μαρτίου με την συμμεγου και της Τοπικής Κοινότητας. τοχή παιδιών και δασκάλων του μουσικού και του χορευτικού τμήματος με πολύ κέφι Απόκριες 2013 και χορό. Την Κυριακή των Απόκρεων πραγματοποιήθηκε το κάψιμο των Φανών στον Το χορευτικό του ΕΣΛ στην Τσαριτσάνη Πολέζο, στους Αγίους Αναργύρους και Στις 24 Μαρτίου το γυναικείο χορευτιστο παλιό γήπεδο με την συνοδεία των κό τμήμα παρευρέθηκε σε μια εκδήλωση Λιβαδιώτικων κλαρίνων.Διατέθηκε τσί- στην Τσαριτσάνη. πουρο, αναψυκτικά, πίτες και χαλβάς για αμ'χάσκα.

25η Μαρτίου Την 25η Μαρτίου πραγματοποιήθηκε Καθαρή Δευτέρα παρέλαση των μαθητών, ακολούθησε Τα χορευτικά τμήματα του Συλλόγου, κατάθεση στεφάνων και στη συνέχεια οι χόρεψαν το γαϊτανάκι σε τρεις γειτονιές εκδηλώσεις από τα χορευτικά του Συλλότου χωριού: γου, που έγιναν στο προαύλιο του σχολείΣτο Χοροστάσι,στον Φωστήρα και ου. στην Κεντρική Πλατεία. Μετά την εκδήλωση σερβιρίστηκε η Συναυλία καθιερωμένη παραδοσιακή φασολάδα, Το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαΐου πατάτα , ελιές και χαλβάς. θα πραγματοποιηθεί Συναυλία των καθηΟ καιρός όμως μας τα χάλασε. γητών του μουσικού τμήματος του Συλλόγου στο Ζάννειο Μορφωτικό Κέντρο.

Από την παρέλαση της 25η Μαρτίου

Από την εμφάνιση του χορευτικού τμήματος στην Τσαριτσάνη

To γαϊτανάκι του ΕΣΛ την Καθαρή Δευτέρα

Καρναβαλάκια από το παιδικό μασκέ πάρτυ

Κόβοντας και κουβαλὠντας «τσάχνα» για το φανό...

6

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΙΒΑΔΙΩΤΩΝ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ • Tην Πέμπτη 21 Μαρτίου οι Λιβαδιώτισσες της Ελασσόνας αναβίωσαν τις ΝΤΟΥΦΕΣ με επιτυχία. Σε δύσκολους καιρούς, γυναίκες από όλο το Δήμο Ελασσόνας και όλους τους συλλόγους τίμησαν τις ΝΤΟΥΦΕΣ και ξεσήκωσαν το κέντρο ΦΑΝΤΑΣΙΑ με το κέφι και το χορό τους. Η πρόεδρος κ. Ειρήνη Μιχαλέα μίλησε για το έθιμο και έφερε ως παράδειγμα τη Λιβαδιώτισσα γυναίκα, που σε άλλες εποχές, πολύ πιο δύσκολες, τα κατάφερε με την οικονομία και την προσφορά της στην οικογένεια και την αλληλεγγύη και πάντα με χαμόγελο και αισιοδοξία. Ευχόμαστε του χρόνου καλύτερα.

• Ο Σύλλογος Λιβαδιωτών Ελασσόνας προγραμματίζει μονοήμερη εκδρομή στην Αθήνα και επίσκεψη στο Μουσείο της Ακρόπολης μετά το Πάσχα.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΙΒΑΔΙΩΤΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

Ντούφες 2013

Το Σάββατο 30 - 3 - 2013 οι Λιβαδιώτισσες της Θεσσαλονικιώτικης παροικίας, στη λέσχη του συλλόγου μας, τίμησαν το γυναικείο έθιμο Ντούφες, μέχρι τις 2ος γύρος στο Τάβλι πρώτες πρωινές ώρες, γλεντήσανε και ξεφαντώσανε με ζωντανή μουσική από τον Έκλεισε τελικά ο ομολογουμένως μακρύς 1ος γύρος του πρωταθλήματος. Από Δημήτρη Γεωργούλη, χωρίς την παρουσία των ανδρών. Τόσο κέφι έγινε εκείνο το τον Α´ όμιλο προκρίθηκαν ήδη οι: Ντάμπος Ι. Λευτέρης, Μουσένας Κώστας, βράδυ που η γειτονιά θορυβήθηκε και κάλεσε την αστυνομία. Καλοπέσας Γιώργος και Γκρίζος Κώστας. Από το Β´ όμιλο προκρίνονται οι: Σαββίδης Χρήστος, Καπαώνης Λ. Νίκος, Διδασκάλου Γιώργος και Φακαλής Γιάννης. Δυο νέα βιβλία Οπότε τα ζευγάρια που προκύπτουν για τους προημιτελικούς είναι τα εξής: Ο Συλλόγος Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης «Ο Γιωργάκης Ολύμπιος» ξεκίνησε τη 1ο Ντάμπος Ι. Ελευθέριος - Φακαλής Ν. Γιάννης διαδικασία της έκδοσης των 2 βιβλίων του δασκάλου μας φιλόλογου και συγγρα2ο Μουσένας Κώστας - Διδασκάλου Γιώργος φέα, κ. Κώστα Προκόβα.

3ο Καλοπέσας Γιώργος - Καπαώνης Λ. Νίκος Το ανανεωμένο και εμπλουτισμένο «Παιδιά της μνημοσύνης» και το νέο βιβλίο 4ο Γκρίζος Κώστας - Σαββίδης Χρήστος για «τα τοπωνύμια της περιοχής του Λιβαδίου», που γράφτηκε με τη συνδρομή Τα παιχνίδια του 2ου γύρου θα είναι νοκ άουτ. του καθηγητή κ. Κατσάνη, βρίσκονται ήδη στο τυπογραφείο. Οι τελευταίες διορθώσεις έχουνε γίνει και σύντομα οι νέες εκδόσεις του συλλόΕτήσιος Χορός 2013 γου μας θα κυκλοφορήσουν. Σημαντική υπήρξε σ’ αυτή την προσπάθεια η γενΜεγάλη επιτυχία είχε ο ναιόδωρη χορηγία του κ. Δημήτρη και κ. Άρτεμις Ζάννα καθώς και του κ. Αστεετήσιος χορός του Συλλόρίου Μεταξιώτη. γου Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης «Ο Γιωργάκης Ολύμπιος» το Σάββατο 2-32013 στο ξενοδοχείο Μετά τις εκδηλώσεις των Χριστουγέννων: Κάλαντα 24 Δεκεμβρίου 2012 και ΜπαμπαΦιλίππειο. Όλα πήγαν κατ' λιούρια 31 Δεκεμβρίου 2012, ο Σύλλογός μας πραγματοποίησε τις παρακάτω εκδηλώσεις: ευχήν. Πλήθος κόσμου, φίλοι και μέλη, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του συλλόγου μας και η αίθουσα «Μακεδονία» του ξενοδοχείου γέμισε ασφυκτικά. Ενθαρρυντικό γεγονός η πολυπληθής παρουσία της νεολαίας του συλλόγου μας. Τα Λιβαδιώτικα Κλαρίνα (Γεωργούλης Βαγγέλης) έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και το γλέντι διήρκεσε ως τις πρώτες πρωινές ώρες. Εκπληκτική η παρουσία των χορευτικών τμημάτων. Το ΔΣ του Συλλόγου Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης «Ο Γιωργάκης Ολύμπιος» θεωρεί χρέος του να ευχαριστήσει όλους όσοι παραβρέθηκαν εκεί. Ιδιαιτέρως ευχαριστεί τους δωροθέτες Η παραδοσιακή βασιλόπιτα Τμήμα του χορευτικού στον ετήσιο χορό της λαχειοφόρου μας. Παρά τους δύσκολους καιρούς που περνάμε στηρίξανε τον σύλλογό μας. Η πλούσια λαχειοφόρος και το απίθανο κέφι θα μείνουν στην μνήμη μας για μεγάλο διάστημα.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΙΒΑΔΙΩΤΩΝ KATEΡΙΝΗΣ

Τσικνοπέμπτη Μικροί και μεγάλοι τσικνίστηκαν την Πέμπτη 7/3/13 στη λέσχη του συλλόγου μας. Όμορφα ποικιλόχρωμα καρναβαλάκια γέμισαν την αίθουσα εκδηλώσεων και με την καθοδήγηση της εθελόντριας κλόουν μας, Κατερίνα Αντωνιάδου, διασκέδασαν με την καρδιά τους. Φυσικά οι γονείς δεν έχασαν την ευκαιρία για να απολαύσουν το τσιπουράκι και τα ψητά στα κάρβουνα. Ο Βάσιος μας ικανοποίησε όλους.

Διάλεξη Στην αίθουσα της Λέσχης την Κυριακή 10 Μαρτίου και ώρα 11.30 π.μ. πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη διάλεξη από τον Δρ. Χρήστο Σιδηρόπουλο με θέμα: Τι θέλει ένα παιδί; Ένα ερώτημα που ταλανίζει κάθε γονιό, ιδιαίτερα όταν το παιδί παρουσιάζει μια απρόσμενη και δυσνόητη συμπεριφορά, ενίοτε αινιγματική, όπως ανία, γκρίνια, θλίψη, τεμπελιά ή ανέλεγκτη ζωηράδα, ζήλια, απειθαρχία, κ.λπ. Αυτά τα ερωτήματα αποτέλεσαν το αντικείμενο της διάλεξης και στη συνέχεια ακολούθησε ελεύθερη συζήτηση με τους γονείς. Ο Χρήστος Σιδηρόπουλος είναι Κλινικός Ψυχολόγος, Ψυχαναλυτής, Δρ Πανεπιστ. του Στρασβούργου, Πρόεδρος της Φροϋδικής Εταιρείας Β.Ε.

Πωλείται οικόπεδο 420 τ.μ., με οικία προ του 1955 στο Λιβάδι Ολύμπου με ανεμπόδιστη θέα στον Όλυμπο. Περιοχή Κιόσκι. Τηλ.: 6973 596 365 Πωλείται σπίτι με οικόπεδο στην περιοχή Φωστήρα. Τηλ.: 24930 41432 & 41346

Από τη συμμετοχή στην κοπή πίτας της ΠΟΠΣΒ

Το γαϊτανάκι του Συλλόγου

Κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας στην αίθουσα της λέσχης του Συλλόγου, στις 12 Ιανουαρίου 2013, παρουσία πολλών φίλων και μελών του Συλλόγου. Ο καθιερωμένος χορός πραγματοποιήθηκε στο κέντρο «ΕΛΙΑ» το Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013. Οι παρευρισκόμενοι απόλαυσαν τμήματα των χορευτικών του Συλλόγου. Την Κυριακή των Απόκρεων 17 Μαρτίου Στιγμιότυπο από τις «ΝΤΟΥΦΕΣ» 2013 και στο χώρο της εμποροπανήγυρης στην Ανδρομάχη, ο σύλλογος έκαψε τον «Φανό» παρουσία πλήθους κοσμου, φίλων και μελών του Συλλόγου. Τη βραδιά ομόρφυναν τα χορευτικά τμήματα του Συλλόγου, το γαϊτανάκι και οι μουσικοί με τα τραγούδια. Το Σάββατο 23 Μαρτίου 2013 οι γυναίκες μέλη και φίλες του Συλλόγου πραγματοποίησαν την καθιερωμένη εκδήλωση «ΝΤΟΥΦΕΣ» στο κέντρο «ΕΛΙΑ». ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ Το Δ.Σ. του Συλλόγου Λιβαδιωτών Κατερίνης εκφράζει θερμές ευχαριστίες στους: Ανέστη Ντάμπο, που βοήθησε στην κοπή των πουρναριών και την εταιρία «ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΣ ΑΙΓΑΙΟ Α.Ε.» για τη μεταφορά τους στο χώρο της εμποροπανήγυρης. Με τιμή το Δ.Σ.

Πωλείται Οικία στο κέντρο του χωριού δίπλα στο Δημαρχείο. κ. Παπαδημητρίου Τηλ: 6932 643 011

Πωλείται οίκημα, μαγαζί και σπίτι στο Λιβάδι. Τηλ.: 6973 309 916

7

Η ΤΥΡΟΚΟΜΙΑ (Μέρος 2ο)

8

Γράφει ο Ευριπίδη̋ Καπέτη̋

Για το γιαούρτι το γάλα πρέπει να βράσει και να φουσκώσει. Τότε το κατεβάζουν από τη φωτιά και σε κατάλληλη θερμοκρασία 55 - 60 οC πυτιάζεται με ίδιο παλιό γιαούρτι σαν μαγιά που έχεις κρατήσει από πριν. Οι νοικοκυρές έχουν τον τρόπο τους. Εμπειρικά, αν αντέχει το δάκτυλό σου μέχρι να μετρήσεις 12 – 16, το πυτιάζεις σε ειδικά δοχεία, πήλινα συνήθως, το σκεπάζεις για να κρατηθεί η θερμοκρασία σταθερή, ώσπου να στερεοποιηθεί. Άριστο φαγητό και πολλαπλά ωφέλιμο για τον ανθρώπινο οργανισμό. Απαραίτητα σε κάθε σπίτι για τη διατροφή του χειμώνα ήταν τα πέτουρα - χυλοπίτες - και τα ψιρούδια. Για την παρασκευή όλων αυτών, εκτός από το γάλα και τα αυγά, απαραίτητο ήταν και το αλεύρι. Κάνεις ζυμάρι, το απλώνεις σε φύλλα και τα κόβεις σε λωρίδες ή τα αφήνεις να στεγνώσουν και τα σπάζεις. Εκτός από την πατάτα, που ήταν το πιο διαδεδομένο και συχνό τοπικό φαγητό, απαραίτητο σε κάθε σπίτι (τριάντα κιλά και πάνω) ήταν ο τραχανάς ο γλυκός. Η πρώτη ύλη είναι το στάρι, το οποίο αλέθονταν στο χειρόμυλο, όπου σπαζόταν κυρίως σε μικρότερους κόκκους, πιο ψιλό από το πλιγούρι. Από αυτό το σπασμένο στάρι και με γάλα σε αναλογία ένα προς δύο ή περισσότερα μέρη γινόταν ο τραχανάς. Έβραζε το γάλα και μόλις άρχιζε να φουσκώνει έριχνε η νοικοκυρά το σιτάρι Λιβαδιώτες τυροκόμοι: Αριστερά, ο νεαρός Ντάμπος σιγά - σιγά να μην κολλήΚων/νος, στο κέντρο ο Μπατζάκης Τάκης (Στανύχης), σει και με τη βοήθεια μιας δεξιά άγνωστος. ξύλινης κουτάλας, από πλατάνι συνήθως, ο χειροδύναμος άντρας της τον ανακάτωνε, ώσπου γινόταν μίγμα ομοιόμορφο και δεν κολλούσε στον πάτο. Κατόπιν κατέβαζε το καζάνι από τη φωτιά και, αφού κρύωνε, το έβγαζε κομματάκια μικρά να στεγνώσουν. Στη συνέχεια με το δερμόνι (κόσκινο με σήτα δερμάτινη) τον κοσκίνιζε και άπλωνε τον τραχανά (φράση που τη λέμε και σήμερα) ψιλό ψιλό για να στεγνώσει. Ο τραχανάς ήταν πρωινό ή βραδινό φαγητό για κάθε οικογένεια. Μετά τα Χριστούγεννα γινόταν πιο πλούσιος με τσιγαρίδες από τα χοιρινά. Ένα άλλο είδος τραχανά είναι ο ξινός. Άφηναν το γάλα και ξίνιζε και κατόπιν γινόταν η ανάμιξη με το αλεσμένο στάρι. Στη συνέχεια ακολουθούνταν η ίδια τεχνική. Σε άλλα μέρη αντί για στάρι ρίχνουν αλεύρι. Με το πέρασμα των χρόνων η τυροκόμηση γινόταν και συλλογικά. Στο σμίξιμο (μιστικάρι) των κοπαδιών σε «φαλκάρια», κάτι σαν άτυποι συνεταιρισμοί ή μητάτα κατ’ άλλους, μαζεύονταν τρεις κτηνοτρόφοι-σμίχτες, ο ένας έβοσκε, ο άλλος τυροκομούσε και ο τρίτος ήταν γενικών καθηκόντων. Πολλές φορές, όμως, μίσθωναν μαστόρια για να τους παρασκευάσουν τα τυριά. Όπου βόλευε το μέρος, στήνονταν τυροκομεία πρόχειρα (κ’σάρι). Απαραίτητος ο αρχιμάστορας (μπάτζιος) και ο βοηθός του (παραμπάτζιος). Έπρεπε να υπάρχει κοντά νερό για την καθαριότητα, οίκημα για το εργαστήριο, αποθήκη και καύσιμη ύλη. Συνήθως χρησιμοποιούσαν πουρνάρια για να κάνουν φλόγα. Στη Σάπκα που νοίκιαζαν ομάδες κτηνοτρόφων υπήρχαν δυο στρούγκες, κάτω μικρή και πάνω μεγάλη στρούγκα (κ’σάρι νίκα ή ντι γκιόσου, κ’σάρι μάρι ή ντι νσούσου). Τέτοιες στρούγκες υπήρχαν και στο σύνορο με το Πλατανόρεμα, στην πλευρά των Σερβίων, λα γύφτα, μπάρα, καλαμάρι, χάνια, βέργα, λα προυνίκου, λα κατίτσου βουκουφέσκου, του γκρουάπα λα φ’ντάνα, στους Νταμπαίους, του Λαλαζιόζη. Μετά το 1950, επειδή έγιναν πολλά τα γιδοπρόβατα στο Λιβάδι, δειλά δειλά ξεφύτρωσαν τυρέμποροι. Αγόραζαν το γάλα από τους κτηνοτρόφους, έστηναν το μπατζαριό- τυροκομείο- στρούγκα, εκεί που βόλευε, και παρασκεύαζαν κεφαλοτύρι. Επίσης, έπαιρναν και την κρέμα που τη μετέτρεπαν σε βούτυρο. Σπάνια έβγαζαν και μυζήθρα. Έτσι, αρκετές θέσεις εργασίας άνοιξαν με την τυροκομία. Πολλοί απασχολούνταν ως μαστόροι τυροκόμοι ή βοηθοί. Δυο – τρεις, μάλιστα, πήγαν σε σχολή τυροκομίας στο Μέτσοβο (όπου είχε ιδρυθεί από πολιτικό της περιοχής). Να αναφέρουμε δυο τεχνίτες τυροκόμους: Γιώργος Μπίσμπας και Γιάννης Μπίσμπας. Ο πρώτος παρακολούθησε μαθήματα και σε σχολή της Ιταλίας.

μπαρμπα Αριστοτέλης πλάθοντας παιδικές ψυχές Eίναι κάποιες φορές που δεν ξέρεις από πού σου ’ρχεται η έμπνευση ή η «σφαλιάρα», την ώρα που στην κοινωνία συμβαίνουν τα μύρια όσα, την ώρα που ο καθένας μας προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, την ώρα που χαράτσια-δόσεις-λογαριασμοί, τρομοκρατούν περισσότερο από την τρομοκρατία. Είναι λοιπόν παράξενο πώς μας επισκέπτονται οι μνήμες να γιατρέψουν λίγο την ψυχή μας. Κυριακή στο Λιβάδι, έξω από το ζαχαροπλαστείο Φακαλή, και για λίγο, καθώς ο νους μου γύρισε μερικά χρόνια πίσω, μια εικόνα ήρθε στο μυαλό μου, πάλι Κυριακή πρωί, μετά την εκκλησία, στο ίδιο σημείο. Συνωστισμός από παιδιά έξω από το μαγαζί του μπαρμπα Αριστοτέλη (καλή του ώρα). Ένας άνθρωπος που από τα χέρια του και τα μάτια του πέρασαν γενιές ολόκληρες παιδιών, από την εποχή που άνοιξε το μαγαζάκι του μέχρι και την στιγμή που το έκλεισε. Γαλούχησε ψυχές, τις καθοδήγησε και τις ανέδειξε, τις πρόσφερε αγάπη απλόχερα, με όση δύναμη του έδινε το μυαλό του, τα λιγοστά γράμματα που ήξερε και η ψυχή του. Κέντρο, σημείο αναφοράς, σχολείο, σπίτι, παιχνίδι, όλα μαζί ανακατεμένα με γαριδάκια, καραμέλες, σοκολάτες, τσιλέδες, σοκοφρέτες, ξηρούς καρπούς, τσικλόφουσκες, βιβλία και χαρτικά, σχολικά είδη, παιχνίδια διάφορα. Αρώματα, δεν θυμάμαι αν διαχέονταν, αλλά από χρώματα ήταν γεμάτο το μαγαζάκι του, γεμάτο και από τη ζεστασιά των ματιών του. Είχε πάντα μια καλή κουβέντα για τον κάθε ένα χωριστά, είχε και τα μάτια του ανοιχτά γιατί η πελατεία μεγάλη και οι κίνδυνοι μεγάλοι. Άλλωστε, να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, εκεί κάναμε τις πρώτες μας τράκες και μικροαπατεωνιές, εκεί κάναμε τις τράμπες με τις φωτογραφίες των ποδοσφαιριστών, εκεί ξοδέψαμε ώρες ολόκληρες και το περισσότερο από το χαρτζιλίκι μας. Κάθε χρονική περίοδος είχε και την ομορφιά της, τα θέματά της. Το φθινόπωρο με τα σχολεία, έγνοια μας να αγοράσουμε τετράδια, αυτοκόλλητο να ντύσουμε τα βιβλία, να προμηθευτούμε γόμες, μπογιές, μολύβια, στυλό. Τα Χριστούγεννα με τα στολίδια, οι απόκριες με τα καψούλια και τα δυναμιτάκια, τις μάσκες, τις σερπαντίνες και τα κομφετί. Άνοιξη και καλοκαίρι, τα σκαλοπάτια εκεί έξω στο δρόμο άκουγαν χιλιάδες ιστορίες και επιθυμίες παιδικών ψυχών που τα ήθελαν όλα και δεν είχαν παρά λιανώματα (ψιλά) για χαρτζιλίκι, είχαν όμως πάντα κάτι να πουν με κάποιον, μιας που τη μοναξιά σαν λέξη και έννοια τη συναντούσαμε μόνο στα λεξικά. ...Φίες (από το φωτογραφίες για ανταλλαγή), πατινή και βούχνεις (παιχνίδι με κάρτες), σπίρτο -μονομαχία ή ζευγάρια με στοίχημα-, καπάκια, ήταν τα αγαπημένα μας παιχνίδια. Ο χώρος ελάχιστος, μα με την παιδική μας ευρηματικότητα και την τεράστια ανοχή του ιδιοκτήτη, μετατρεπόταν σε γήπεδο. Ιδιαίτερα μεγάλη χαρά παίρναμε αν μας επέλεγε ο μπαρμπα Αριστοτέλης να του κάνουμε μια αγγαρεία, ένα χουσμέτι... όπως έλεγε ο ίδιος, με επιβράβευση μια τσίχλα μπουμ ή μπιγκ μπάμπολ ή λίγα σπόρια. Εκεί και οι πρώτες ματιές σε κορίτσια που έρχονταν να πάρουν κεντήματα, τσιλέδες-μουλινέδες ή μαλάκι για πλέξιμο ή τετράδια, μολύβια κ.λπ.. Εκεί, καθισμένοι στα τελάρα με τις πορτοκαλάδες και τις λεμονάδες, απέναντι από τα φοφίκο, τα σούπερ μπόζο, τα δρακουλίνια...! Εκεί είδαμε και τα πρώτα παιχνίδια: σκάκι, πλέυ μομπίλ, σπαθιά, πιστόλια, μπάλες, αυτοκινητάκια, στυλό bic, parker, τους πρώτους τίτλους βιβλίων: «Ο τρελαντώνης», «Τα ψηλά βουνά», «ο Δον Κιχώτης», βιβλία του Ιούλιου Βέρν, κόμιξ, όπως Mπλεκ, Όμπραξ, Ποπάυ... Δεν ήταν απλά το στέκι μας, δεν ήταν το μαγαζάκι των παιδικών μας χρόνων, ήταν ο παράδεισός μας. Αν και κάθε γειτονιά είχε το ψιλικατζίδικό της, κάναμε τα πάντα για ένα πέρασμα από το χιτ ψιλικατζίδικο της εποχής. Από το πουθενά και από το τίποτα φτιάχναμε ιστορίες γεμάτες με την αθωότητα των παιδικών μας χρόνων. Αργότερα, και στο γυμνάσιο, εκεί ήταν και το στέκι για τις πρώτες κοπάνες μας. Με πιάνει τρέλα όσο σκέφτομαι εκείνο το ατέλειωτο πήγαινε έλα. Παιδιά, πολλά παιδιά, όλων των ηλικιών, ένα ασταμάτητο δρομολόγιο· όσο ήμασταν στο παζάρι ψάχναμε και βρίσκαμε όλο και κάποια αφορμή να ξαναπάμε εκεί, είτε γιατί κάτι θέλαμε, είτε γιατί κάποιος άλλος φίλος κάτι ήθελε είτε γιατί ψάχναμε κάποιον είτε γιατί ... για τίποτα, γιατί έτσι... Ήταν πάντα διακριτικός, το χαμόγελο σχεδόν πάντα μόνιμο στα χείλι του. Στο ίδιο μήκος κύματος και η γυναίκα του, η κυρά Ξανθίππη (ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή της...) που πολλές φορές καθόταν στο μαγαζί, γιατί είχε και το άλλο μεράκι ο μπαρμπα Αριστοτέλης, το αμπέλι του. Τα μεγάλα της μάτια και το λαμπερό της πρόσωπο είναι εικόνες που δύσκολα φεύγουν από το μυαλό, όπως και η εικόνα να πλέκει κάτι μόνιμα, κάλτσες, φανέλες, μπλούζες... Αλλά το μυαλό τετρακόσια και ο έλεγχος στο μαγαζί έλεγχος. Όλα είχαν την σειρά τους ακόμα και η θέση που καθόμασταν· στο βάθος οι μεγάλοι και όσο πλησιάζαμε προς την έξοδο οι πιο μικρές ηλικίες. Ιεραρχία που τηρούσαμε με θρησκευτική ευλάβεια. Ναι, μπορεί να μην είχαμε play station, κινητά, lap top, υπολογιστές, είχαμε όμως το μεράκι και την έννοια μας, την φροντίδα, να τελειώσουμε νωρίς το διάβασμα και να πάμε μια βόλτα στον Αρίστο... Και όταν δεν ήμασταν εκεί, το μυαλό μας ήταν εκεί και έγνοιά μας να μάθουμε τι έγινε, ποιοι ήταν εκεί, τι καινούριο έφερε. Μετά μεγαλώσαμε και αλλάξαμε στέκια, άλλοι φύγαμε από το χωριό και όταν ακόμα τον συναντούσαμε και του λέγαμε μια καλημέρα, έβλεπες στο βλέμμα του την ίδια έγνοια και ενδιαφέρον: «Γεια σου Δώρη. Τι κάνεις; Που βρίσκεσαι; Να σαι καλά παιδί μου». Και ακουμπισμένος στο μπαστούνι του εκεί έξω από το πάλαι ποτέ Δημαρχείο, παρέα με άλλα «παλικάρια», συνέχιζε την κουβέντα και τις ιστορίες. Τα χρόνια μακριά από το χωριό, οι θύμισες μάς συντρό- συνέχεια στην σελίδα 9

(Φεβρουάριος – Μάρτιος ) γράφει ο Λάζαρος Mπάμπας Γεωπόνος

Ζωοτέχνια 2013 Κανονικά λειτούργησε και φέτος η ειδική έκθεση Ζωοτεχνία στη Θεσσαλονίκη. Από 7 έως και 10 Φεβ 2013 στον Διεθνή Εκθεσιακό Χώρο (ΔΕΘ) της πόλης συγκεντρώθηκαν όλες οι επιχειρήσεις και οι φορείς που δραστηριοποιούνται γύρω από θέματα ζωικής παραγωγής. Οι επισκέπτες αρκετοί, αλλά το ενδιαφέρον για αγορές και επενδύσεις περιορισμένο, μιας και ο συγκεκριμένος κλάδος πλήττεται βάναυσα από την εφαρμοζόμενη πολιτική. Βεβαίως δεν έλλειψε και το αγωνιστικό συλλαλητήριο των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων της Βορείου Ελλάδας, το Σάββατο 9/2/13. Διεκδίκησαν δυναμικά τα αιτήματά τους και ενημέρωσαν τους επισκέπτες για την αρνητική πορεία που διαγράφει ο κλάδος τους μέσα από την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ). Αξιόλογη παρουσία είχε στην έκθεση και ο δικός μας Γκουτζαμάνης. Η εταιρεία αρμεκτικών συστημάτων και συστημάτων αυτόματης τροφοδοσίας των Γιάννη και Βαγγέλη Γκουτζαμάνη ήτανε παρούσα και στη φετινή έκθεση με όλα της τα προϊόντα.

Γόνιμη συνάντηση Το Σάββατο, 23 Φεβ 2013, σε ταβέρνα της πλατείας μας πραγματοποιήθηκε άκρως ενδιαφέρουσα συνάντηση μεταξύ κτηνοτρόφων και εκπροσώπου της εταιρείας Κολιός. Στη συνάντηση, η οποία διήρκεσε αρκετές ώρες, τέθηκαν πολλά ζητήματα για συζήτηση. Το κλίμα ήταν θετικό μιας και οι παραγωγές γάλακτος φέτος, λόγω ήπιου χειμώνα, υπήρξαν αυξημένες. Από πλευράς εταιρείας, ενημερώθηκαν οι κτηνοτρόφοι για μια μείωση στην τιμή του γάλακτος σε ορισμένα κοπάδια στα οποία, ύστερα από έλεγχο, διαπιστώθηκαν λιγότερες πρωτεΐνες. Από πλευράς κτηνοτρόφων, μπήκε το θέμα της έγκαιρης πληρωμής τους. Οι δυο πλευρές συμφώνησαν σε όλα και μάλιστα η εταιρεία ενημέρωσε τους Λιβαδιώτες κτηνοτρόφους ότι οι περσινές τους εξαγωγές είχαν άνοδο και ότι, εάν αυτό συμβεί και φέτος, τότε θα χρειαστεί επιπλέον γάλα από το Λιβάδι.

Ευχάριστη Έκπληξη Στον ετήσιο χορό του ΣΛΘ η λίστα δώρων ήταν μεγάλη. Τα τοπικά αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, όμως, που προσφέρθηκαν από Λιβαδιώτες παραγωγούς έκαναν την έκπληξη. Αρνάκια, φέτα, ξινοτύρι, λουκάνικα, χοιρινό και μπόλικο τσίπουρο χαροποίησαν τους τυχερούς. Μάλιστα, όσοι κερδίσανε μπουκάλια με τσίπουρο το καταναλώσανε επιτόπου με τις παρέες τους. Δώρα μεγάλης γευστικής αξίας. Το τοπικό δημοτικό συμβούλιου του Λιβαδίου εκπροσωπήθηκε στο χορό με τους Καρατζίκα Θ. Αντώνη και Μακρή – Μπατζοτάσιου Τασούλα. Παραβρέθηκαν επίσης μέλη του κτηνοτροφικού συλλόγου και ο πρόεδρος των Βοσκών, Αντωνίου Τάσος.

Όλα για το κέρδος Το προηγούμενο διάστημα, όλοι μας «γευτήκαμε», για πολλοστή φορά, ένα νέο διατροφικό σκάνδαλο. Η ύπαρξη αλογίσιου κρέατος σε αλλαντικά και προκατασκευασμένα φαγητά έρχεται να προστεθεί στην πλούσια με διατροφικά σκάνδαλα λίστα. Ανατρέχοντας στο πολύ σύντομο παρελθόν, θα θυμηθούμε το θέμα των τρελών αγελάδων, της γρίπης των πουλερικών, των μικροβίων σε κατεψυγμένα θαλασσινά, του γάλακτος με μελαμίνη, των ελληνοποιημένων αμνοεριφίων, των σάπιων ληγμένων κρεάτων στις κρεαταγορές και πάει λέγοντας. Όμως, καθώς είναι ολοφάνερο, το σκανδαλώδες στην όλη υπόθεση δεν είναι τα προηγούμενα παραδείγματα, που τείνουν να γίνουν καθημερινότητά μας, αλλά το πολιτικό και νομικό πλαίσιο στο οποίο κινούνται οι επιχειρήσεις του συγκεκριμένου κλάδου. Η ουσία του προβλήματος, που ελάχιστοι αναφέρουν και συζητούν, είναι η απόφαση της ΕΕ στο Μάαστριχ για ελεύθερη (ανεξέλεγκτη και χωρίς ουσιαστικούς ελέγχους) διακίνηση εμπορευμάτων μεταξύ των χωρών μελών και η απόφαση του

Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου για εισαγωγές προϊόντων από τρίτες χώρες, εκτός ΕΕ, χωρίς ελέγχους, με το επιχείρημα ότι ελέγχονται στις χώρες παραγωγής. Είναι λοιπόν κανόνας ότι οι επιχειρήσεις, έχοντας τη στήριξη της ΕΕ, βάζουν σε δεύτερη μοίρα την ανθρώπινη υγεία, τη ζωή των παιδιών και γενικότερα των ανθρώπων, προσδοκώντας το μέγιστο κέρδος. Επίσης δίνουν ελάχιστη σημασία στην ποιότητα των τροφίμων που διακινούν, αφού χρησιμοποιούν κάθε συντηρητικό (απαγορευμένο και μη) που υπάρχει. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί εδώ και δεκαετίες υποβαθμίζονται. Στη χώρα μας όλες οι υπηρεσίες ελέγχου συρρικνώνονται και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις σημερινές υπέρογκες ανάγκες. Μοιραία ο εργαζόμενος κοσμάκης τρέφεται με επικίνδυνες και ακατάλληλες τροφές, χαμηλής ποιοτικής αξίας.

Ντόπιες Φυλές Αλόγων Το Κέντρο Γενετικής Βελτίωσης Ζώων Καρδίτσας και η Ένωση Εκτροφέων Αλόγου Φυλής Θεσσαλίας παρουσίασαν, στο πλαίσιο της έκθεσης Ζωοτεχνία, το Θεσσαλικό Άλογο. Μια από τις καλύτερες αυτόχθονες φυλές της Μεσογείου, με χαρακτηριστικά ανατολικών φυλών, απ’ όπου και προέρχεται. Έχει ύψος 130 – 145 cm, ανήκει στους μικρόσωμους ίππους, έχει ισχυρά άκρα, φέρει μακριά χαίτη και ουρά και το χρώμα του ποικίλει από λευκό, φαιό έως καφέ και μαύρο. Η φυλή της Θεσσαλίας είναι αρχαία ελληνική φυλή. Από άλογα αυτής της φυλής αποτελούνταν το αρχαίο ελληνικό ιππικό. Ο περίφημος Βουκεφάλας, το αγαπημένο άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ανήκε επίσης στη θεσσαλική φυλή. Η Ένωση Εκτροφέων Θεσσαλικών Αλόγων εδρεύει στο Βελεστίνο Μαγνησίας και ιδρύθηκε το 2010 με σκοπό την ανάπτυξη δραστηριοτήτων για τη διατήρηση και διάδοση των θεσσαλικών αλόγων. Όποιος συγχωριανός μας, λοιπόν, χρειάζεται καθαρόαιμο θεσσαλικό άλογο, μπορεί να απευθυνθεί στην Ένωση.

Αθλητικά Δρώμενα, Φεβρουάριος - Μάρτιος 2013 Έκλεισε ο φετινός κύκλος των αγωνιστικών υποχρεώσεων για τον Αθλητικό Σύλλογο Λιβαδίου. Μετά από 22 αγωνιστικές, με πολύ φτωχή συγκομιδή βαθμών, μόλις 7 βαθμούς, τερμάτισε στην τελευταία θέση. Την πρωτιά στον όμιλο μας κατέκτησε η ομάδα της Καρυάς ενώ στην 2η θέση τερμάτισε η ομάδα των Βερδικουσίων. Δυστυχώς τα σοβαρά προβλήματα της ομάδας μας υπήρξαν αξεπέραστα. Ας ελπίσουμε ότι η νέα ποδοσφαιρική χρονιά θα μας βρει ποιο 7'8*,* !/0-.

1µ,*.

2µ(3,4 !56%. δημιουργι12 3/2/2013 '.(.)*&$+,-. - /-.&01$ 2–0 κούς και ποιο 16 10/2/2013 2"3. 41".5. - '.(.)*&$+,-.

2–1 6. 67$89-:%!; σοβαρούς 17 23/2/2012 '.(.)*&$+,-. - /<.=8->-; 2-2 ?. 2@%-;, ?.

A8"<3*B8!; ώστε να αξιο18 3/3/2013 C$<.0 – '.(.)

5–2 6. 2>,Dµ>$; ποιήσουμε το F. 67<,9-;, 6 2"8$#*B8!;, 19 9/3/2013 '.(.). – 45%. E1:µ>-.

6–0 6. C$<$%,7$;, ?. 2@%-;(2), αθλητικό ?. A8"<*B8!; 20 23/3/13 '.(.)*&$+,-. – G<.µ=; 0–5 ταλέντο των 6. 67-:µ$;, '.

21 31/3/13 /"<+*7-:D*$ – '.(. )*&$+,-.

5-2 νέων του '%8H%,-.

22 7/4/13 '.(. )*&$+,-. - G-µ@%*72-3 6. 2"8$#*B8!; (2) χωριού μας. !

"# $%$&.

! !

! !

! ! !

συνέχεια από την σελίδα 8.

φευαν τα βράδια, τότε που είχε τελειώσει το χαρτζιλίκι και καθόμασταν μέσα. Στο προσκεφάλι μας, αυτή η φιγούρα ξενύχτησε πάμπολλα βράδια που οι φίλοι από τα παιδικά μας χρόνια έρχονταν στα όνειρα μας, στην αφιλόξενη πολιτεία. Αυτή η φιγούρα, που τώρα φαίνεται πόσο μας στάθηκε και πόσο σημαντική υπήρξε στα τρυφερά χρόνια της αθωότητας. Τώρα, μπαρμπα – Αριστοτέλη, που τα βαθιά γεράματα σε έριξαν στο κρεβάτι, να θυμάσαι πως νιώθουμε πολλή ευγνωμοσύνη και σου οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα. Δεν υπάρχει παιδί που πέρασε από το μαγαζί που να μην σε θυμάται και να μη σε αναφέρει, έστω και μια φορά, όσο θυμάται τα παιδικά του χρόνια. Να σε έχει ο Θεός καλά. Και να σου χαρίζει τόσα και άλλα τόσα, όσα μας χάρισες εσύ. Όσο θα γυρνούν τα παιδικά μας χρόνια στο μυαλό, θα ’σαι πάντα ο φάρος που τα φωτίζει. Θεόδωρος Η. Ψαλλίδας

9

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ 1. Ακρίτσου (ελλ). Μια παπάρα και το έντερο καθαρίζει τέλεια.

2α. Μ’ν (ελλ) 2β. Όλο …….. και βαχ είναι ο κόσμος τελευταία. Μα γιατί; 3α. Βρίσκονται μέσα στη μύτη 3β. Προυμουβιάρ (ελλ). Αρχίστε τις βόλτες στη φύση. Είναι ένα καλό αντιβιοτικό για τη μνημονιοδίτιδα 4α. Πικουράρου (ελλ) 4β. Πολλοί συνάνθρωποί μας δεν άντεξαν την κρίση και βιάστηκαν να πάνε ……. τόπω χλοερώ 5α. Θεός Αιγυπτίων 5β. The answer my friend is blowing ……… the wind, η Bob-Dylanική οπτική στα προβλήματα 6. Το σακάκι κουρελιασμένο, το παντελόνι χιλιομπαλωμένο, το βλέμμα του σπινθηροβόλο και κρατάει το ταλαιπωρημένο ……………….. στην αγκαλιά του, επειδή γνωρίζει ότι είναι το μεγαλύτερο όπλο για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής. Τη φωτογραφία άφησε στην αιωνιότητα ο Δημήτρης Χαρισιάδης.

7. Μ’κ λέμνουλου (ελλ). Ενίοτε και την καρδιά των ερωτευμένων 8α. Νού αντάρ’ κα ………. λισ’ξίτου 8β. Ούτζιρου (ελλ) 9. Με ………..-τράβα γίνεται ο καλύτερος μπελντές 10. Εκεί κοιμάται μια ξανθιά, μιας χήρας θυγατέρα και πώς θα την ξυπνήσουμε και πώς θα της το πούμε; Ξύπνα καημένη ……………… Θησαυρός τα Δημοτικά τραγούδια.

11α. Αλάτι (βλαχ) 11β. ………….. Γκίμπσον, ηθοποιός 12α. ……..νης Αηδονίδης, η βελούδινη φωνή που υπηρέτησε με άριστο τρόπο το Θρακιώτικο παραδοσιακό τραγούδι 12β. Δε συνηθιζόταν τα παλιά τα χρόνια οι διακοπές στη θάλασσα. Τις έκαναν μόνο οι γκαγκάνοι.

Αυτοί άλλωστε, μόνο, είχαν χρήματα. Όμως τα παιδιά όλου του κόσμου βρίσκανε πάντα λύσεις για μία δροσούλα και ένα πλατσούρισμα. Στη φωτογραφία τσακαλάκια, χωρίς μαγιώ φυσικά, σι αρκάρ’ του ………. ντι άπ’ γκουλισάνι. Ατσέλι τσι ιντράρ’ κου ζμιάνι, ζμιάνιλι ισ’ρ ασπιλάτι. Αναγνωρίζω τον Κώτσιο τον Γκούμα και τον πατέρα μου Φάνη Γκατζούνη.

12γ. Άμα κάνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, στο ……. και

10

φι θα τα λύσει τα προ βλήματά μας. Δεν το πιστεύετε ε; Για δοκιμάστε το!!!

13α. Η ποιότητα του λιβαδιώτικου τσίπουρου 13β. Στα ποτάμια που τρέχουν στα βουνά γύρω απ’ το Λιβάδι, ………… ιάστι γιριλίτ’ 13γ. Αμάν μ’ αυτές τις αυξήσεις μισθών. Φτάνει ……..! Δε θέλουμε άλλα λεφτά. Μας περισσεύουν τόσα πολλά που θ’ αναγκαστούμε να τα βγάλουμε στην Ελβετία και μετά ποιος μπλέκει με τίποτε λίστες. Δε μπορούμε να τα στείλουμε και στην Κύπρο. Έλεος!

14. Άμου ούν π’τούρι ασπιτζουράτ’ λα πέντουρα τσι ιάστι …………. ντι ούσα 15α. Σι τι μπάσου, ή έλα να σε κάνω ……..

15β. Η τρόικα: Πάρτε κι άλλα σκληρά μέτρα! ………. Βοss!

15γ. Τόσες θυσίες, τόσος μόχθος, τόσος …………., απ’ τις μανάδες μας και τους πατεράδες μας, δεν πήγαν χαμένα. Τώρα χαίρονται τις παχυλές συντάξεις τους και καμαρώνουν τα παιδιά τους που δεν ξέρουν ποια δουλειά να πρωτοδιαλέξουν!

16. Κάθεται στο πλατύσκαλο, σε σκαλί που προεξέχει, δηλαδή σάντι ……. ………. (2 λέξεις) 17α. Κούντου αβτζ’ μπαρμπακώσλιου, κούτ’ σύνταξη βα λιά, …………. , σ’ λο μπ’στούνια του μ’ν σι ντισκάρκ πρι βουλιφτίουλου. Κα σι λου αβιά ντιν’ίντι βα λ’ φρ’ντζιά κάπλου.

17β. Όνειρα (βλαχ) σιωπηλά 18α. Παλιά οι οικογένειες στο Λιβάδι, φτιάχνανε όλες τις δουλειές μαζί. Όλο το σόι πήγαινε στο θέρο, όλοι μαζί στο κούρεμα , όλοι μαζί στον τρύγο. Όταν κτιζόταν ένα σπίτι όλο το σόι ήταν εκεί. Άλλοι έκαναν λάσπη, άλλοι την κουβαλούσαν με τενεκέδες, άλλοι έκτιζαν, άλλοι ασχολούνταν με τα πατώματα, άλλοι με τη σκεπή. Υπήρχαν στο χωριό πολύ καλά …………. για την κατεργασία της πέτρας. Όλο και λιγοστεύουν τέτοιοι τρόποι συνύπαρξης και συμβίωσης.

18β. Μας φιλοξενεί εκατομμύρια χρόνια, μας χάρισε δάση, βουνά, θάλασσες, κάμπους και μεις για να την ευχαριστήσουμε την ποτίζουμε φυτοφάρμακα, ραδιενέργεια και όξινη βροχή. Τόσο αχάριστοι! ΚΑΘΕΤΑ 1α. Αντικαταστήσαμε τον τεντζερέ με ………… ταχύτητας. Από τότε έχουμε να φάμε νόστιμη φασολάδα!

1β. Στις ανθισμένες αυλές βγάζουμε τραπέζια και καρέκλες, στρώνουμε και δύο κουρελούδες στα πεζουλάκια. Βάζουμε τραγούδια ηπειρώτικα, μακεδονίτικα και θρακιώτικα, χορεύουμε με λιβαδιώτικα κλαρίνα. Τρώμε μπατζαβούσα, τυριά, αυγά και οβελία πρώτης ποιότητας. Καταλάβατε γιατί το ………… πάμε στο Λιβάδι; 1γ. Απόψε κάνεις …………, σε βλέπουν και φρενάρουνε και σταματούν τα τραμ 2α. Γυναικείο ελαστικό εσώρουχο για να συμμαζέψει κάπως τα πάχη των εύσωμων γυναικών (αντίστρ) 2β. Θα ζήσω ελεύθερο πουλί και από ………….. σε …………. θα πετάω. Όνειρα θερινής νυκτός των ανδρών 2γ. Μπ’ρμπάσλι βα αμ’ν σι γίν’ ντι λα καφινέ, δηλαδή θάρθουν ………..στο σπίτι 3α. Τάχει στη μέση της η λίρα 3β. Απ’ την πολλή την τροϊκίτιδα είδαμε το Χριστό …………..

3γ. Ίδρυμα Ραδιοφωνικού Σταθμού 4α. Ντανιάβρα (ελλ, αντίστρ)

4β. Τσι σάντι ακάσ’ ασκούμτ’ σ’ νου …………. σι ου βιντέμου. Σχόλιο των θαυμαστών της Νατάσας από την πρόσφατη επίσκεψη του Καραμανλή στο Λιβάδι 4γ. Τσιβά (ελλ,αντίστρ) 5α. Αφόρητη η ψυχολογική …………. (αντίστρ) που ασκεί το ΔΝΤ πάνω μας 5β. Προσκαλεί γουρούνια για φαγητό (βλαχ) 6α. Μία πολύ όμορφη λιβαδιωτοπούλα φωνάζει σε κεντρικό δρόμο του Λιβαδίου: ΔΑΣΚΑΛΕ! και τρέχει και χώνεται στην αγκαλιά του δάσκαλου. Η κοπέλα που εργάζεται ως δασκάλα σε Δημοτικό είχε χρόνια να συναντήσει το δάσκαλο, που της έμαθε στα φοιτητικά της χρόνια να χορεύει στη λέσχη του συλλόγου Λιβαδιωτών Θες/νίκης. Ο δάσκαλος συγκινήθηκε, δάκρυσε και έμεινε άγαλμα, σαστισμένος. Πόσα μου θυμίζεις, ξεστόμισε ο ……………. ……………. (ονοματεπώνυμο) και σκουπίζοντας τα δάκρυα ζήτησε καρέκλα να καθίσει. Με τα πόδια να τρέμουν απ’ την ταραχή παρήγγειλε μπίρα και άρχισε να λέει ιστορίες απ’ τα χορευτικά που έστησε στη Σαλονίκη. Να ’σαι γερός και δυνατός δάσκαλε. Και να προσέχεις και λίγο.

6β. Ξινή (βλαχ) 7α. Αγγλική άρνηση 7β. Ταμείο Αδικημένων Ανδρών 7γ. Άμα βγούμε απ’ την κρίση, ποιος μας βλέπει πάλι με τα ………… και τα μέα μας 7δ. Γκολ που δε μπήκε ολόκληρο! (αντίστρ) Ο Ολυμπιακός βάζει τέτοια και ναααά τα πρωταθλήματα!

8α. Εγώ ήξερα ότι στη Δημοκρατία αφέντης είναι ο …………. Τώρα τελευταία έχω μπερδευτεί λίγο 8β. Σι αβιάμου ουν’ στάσι κου κάσου σ’ π’νι …………. Τέτοια όνειρα βλέπουν οι νηστικοί 8γ. Αγόρασέ τα (βλαχ,αντίστρ) 9α. Λιγουρεύονται οι πολυεθνικές τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας; ……….. βέβαια!

9β. Άτιμη ………. αυτοί οι Γερμανοί ρε παιδί μου 9γ. Όμορφο ζώο ο ………….. Και οι μπριζόλες και τα λουκάνικα που γίνονται με το κρέας του νοστιμότατα. Μόνο που προκαλούν λίγο χλιμίντρισμα. Πολύ φοβάμαι ότι αν συνεχίσουμε να τρώμε λουκάνικα από τα super market θ’ αρχίσουμε και το γκάρισμα 10α. Το καλύτερο σταφύλι για τσίπουρο, βγαίνει από …………. αμπέλι, λένε οι σοφοί λιβαδιώτες τσιπουροποιοί 10β. Παλούκι (βλαχ) 11α. Σε παρακαλώ καλέ μου θεούλη, να βοηθήσεις τους ανθρώπους να σκεφτούν σαν ώριμοι πολίτες, ν’ αναζητήσουν αληθινή παιδεία, να βιώνουν κάθε μέρα τον πολιτισμό. Βοήθα τους, ώστε να καταργηθούν η αστυνομία, οι στρατοί, τα δικαστήρια. Βοήθα τους να καταφέρουν να μη πεινάνε παιδάκια και να μη πεθαίνουν από έλλειψη νερού. Βοήθα τους να γυρίσουν την πλάτη στα χρηματοοικονομικά συστήματα και να βρουν το δρόμο για την ευημερία, που περνάει από την αρμονική σχέση με τη φύση και την παράδοση. …………….

11β. Απολύθηκε απ’ το στρατό (βλαχ) 11γ. Πρέπει να …………. ξεχνάμε τις ρίζες μας και τους παιδικούς μας φίλους. Κου φιάτιλι αλ’ Καραγκόγκου (Παρτάλα) κρ’σκούμου νταντούνου. Τα τέσσερα κορίτσια (Νικολέτα, Λόλα, Φάνα, Βαρβάρα) ήταν γειτόνισσες της γιαγιάς μου. Η Φάνα μας άφησε νωρίς. Ελαφρύ να’ ναι το χώμα που τη σκεπάζει. Όταν οι γονείς μου έλειπαν στην πατάτα καθόμουνα στο σπίτι της γιαγιάς μου. Έπαιζα τις περισσότερες ώρες στην αυλή των κοριτσιών. Μια αυλή φτωχικού σπιτιού, όπου κυριαρχούσε το χαμόγελο του μπαρμπα-Κώτσιου και της αδικοχαμένης θειας-Μαριγούλας. Τα παιχνίδια μας; Τσάχνα, πέτρες, λάσπη. Στο φτωχικό τραπέζι τους ήμουν πάντα καλεσμένος. Τρώγαμε χάμω, σε σοφρά. Δε θυμάμαι νοστιμότερες τηγανιτές πατάτες και πιο πετυχημένη τσουκνιδόπιτα να έφαγα αλλού. Και οι φέτες ψωμιού ζυμωτού με ζάχαρη και καφέ ήταν θεσπέσιες. Το φίτσιο στο δημόσιο δρόμο, που ήταν ακόμη χωματόδρομος, είναι βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μου, παλιές μου φιλενάδες, που άλλο κακό να μη σας βρεί!

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ 1. ΞΙΝΟΓΑΛΟ 2. ΧΕΡΙ-ΑΧ 3. ΥΤ-ΑΝΟΙΞΗ 4. ΤΣΟΠΑΝΟΣ-ΕΝ 5. ΡΑ-ΙΝ 6. ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ 7. ΣΑΡΑΚΙ 8. ΚΝΙ-ΜΑΣΤΟΣ 9. ΠΑΤΑ 10. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ 11. ΣΑΡΙ-ΜΕΛ 12. ΧΡΟ-ΜΠΑΡ-ΠΙ 13. ΑΑ-ΑΠΑ-ΠΙΑ 14. ΝΤΙΣΟΥΠΡ 15. ΜΑ-ΟΚ-ΚΟΠΟΣ 16. ΠΡΙΠΡΑΓΚΟΥ 17. ΑΓΡΙ-ΓΣ 18. ΜΑΣΤΟΡΙΑ-ΓΗ ΚΑΘΕΤΑ 1. ΧΥΤΡΑ-ΠΑΣΧΑ-ΜΠΑΜ 2. ΞΕΤΣΑΛ-ΚΑΝΑΡΑ-ΑΡΓΑ 3. ΙΡ-ΦΑΝΤΑΡΟ-ΙΡΣ 4. ΝΙΡΠ-ΙΑΣΙ-ΑΤΟΠΙΤ 5. ΑΙΒ-ΜΠΙΚΡ 6. ΓΙΑΝΝΗΣΜΠΑΜΠΑΣ-ΑΚΡ 7. ΝΟ-ΤΑΑ-ΣΕΑ-ΟΚΓ 8. ΛΑΟΣ-ΑΡΣ-ΙΛΡΠΥΟΚΓΑ 9. ΟΧΙ-ΡΑΤΣΑ-ΙΠΠΟΣ 10. ΞΕΡΙΚΟ-ΠΑΡΟΥ 11. ΑΜΗΝ-ΙΣΛΓΚΙ-ΜΗ

ΚΟΥΤΣΟΒΛΑΧΙΚΟ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ No 14 επιμέλεια Γκατζούνη̋ Γιάννη̋

Η µ ουσική, δίνει ψυχή στον κόσµ ο, φτερά στο µ υαλό, πτήση στη φαντασία και ζωή σε όλα

Σούλης Kοντοφάκας και Θόδωρος Ψαλλίδας γράφουν οι: Σούλης

Τζίμης Πανούσης –

Obi Obi Bi

Θεωρείται από τους πιο ανατρεπτικούς καλλιτέχνες της χώρας μας. Εδώ και τρεις δεκαετίες προκαλεί τα σχόλια πολλών με τις καυστικές του δηλώσεις και τα τραγούδια του. Από άλλους θεωρείται το καταλληλότερο άτομο για να Φρόντισε οι στίχοι σου μιλήσει – όπως μόνο αυτός ξέρει – για να σπονδυλωθούν τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα, με τις αρθρώσεις χρησιμοποιώντας τη σάτιρα στο έπατων σκληρών κρο, και από άλλους καλύτερα να σιωπά. Όπως και να έχει, ο Τζίμης των συγκεκριμένων λέξεων. καταφέρνει να ελκύει κάθε Πάσχισε να ’ναι προεκτάσεις Πανούσης φορά που κάνει κάτι καινούριο, είτε της πραγματικότητας αυτό είναι ένας δίσκος είτε μια θετριόπως κάθε δάχτυλο είναι μια κοσατιρική μουσική παράσταση. Η προέκταση στο δεξί σου χέρι. τελευταία φορά που έκανε δισκογραφική παρουσία ήταν το 2003 με το Έτσι μονάχα θα μπορέσουν άλμπουμ «Της Πατρίδας Μου Η σαν την παλάμη του γιατρού Σημαία», συνδυάστηκε μάλιστα και με να συνεφέρουν με χαστούκια μια σειρά πολύ πετυχημένων παραστάσεων με το όνομα «Mnimonium, όσους λιποθύμησαν 30 Χρόνια Νύχτα». Το 2013 ο 60χρομπροστά στο άδειο πρόσωπό νος πλέον καλλιτέχνης επιστρέφει με καινούριο υλικό και τους.

13 τραγούδια με το όνομα «Obi Obi Bi». Δε χρειάζεται να πούμε πως για μια ακόμη φορά ο Άρης Αξάνδρου Πανούσης ανατρέπει την ελληνική στιχουργική με λόγια που αποτυπώνουν τη σημερινή κοινωνία μας. Πέραν τούτου, αξίζει να σημειωθεί η εξαιρετική ερμηνεία του Τζίμη και η πολύ καλή φωνή του. Πράγμα που δεν σε αφήνει να το προσέξεις λόγω των νοημάτων, των στίχων, των κομματιών, στα οποία θα σκαλώσεις. Μουσικά ακούμε πολλή ηλεκτρική κιθάρα και δυνατά ντραμς αλλά και κάποια διασκευασμένα παραδοσιακά κομμάτια με τον μοναδικό τρόπο και έμπνευση του Τζιμάκου. Γράφει, σχολιάζει, σατιρίζει και ερμηνεύει, για την τηλεόραση, την εμπορευματοποίηση, τη σάπια πολιτική, τα ακόμα πιο σάπια πολιτικά κόμματα, ενώ

ένα από τα highlights είναι το «Ο Μπελογιάννης Ζει» που γράφτηκε από τους Δημήτρη Ραβάνη και Λάκη Χατζή για τον γνωστό κομμουνιστή που αγωνίστηκε κατά των Γερμανών. Πολύ καλό σημείο του δίσκου αποτελεί και το παραδοσιακό «Κανελόριζα» που έρχεται από την Μικρά Ασία και την Ιωνία, ενώ πιο πριν το είχαν ερμηνεύσει η Δόμνα Σαμίου και η Μαρίζα Κωχ. Από μουσικής άποψης, το άλμπουμ δεν κρύβει εκπλήξεις, μυστικά και μουσικά θαυμαστά εγχειρήματα, κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα και στάνταρντ οριοθετημένα από τον ίδιο τον Τζίμη Πανούση που ακολουθεί πιστά 30 χρόνια τώρα. Διαθέτει τα κομμάτια με τα οποία θα κολλήσεις και θα ξαναβάλεις να ακούσεις σίγουρα. Ο Τζίμης Πανούσης επέστρεψε και όσοι έχουν λατρέψει τα παλαιότερα τραγούδια του θα λατρέψουν και τα καινούρια. (Μια μόνο παραφωνία και μια εντελώς προσωπική ένσταση της στήλης, ενώ ως στάση και άποψη ο ίδιος πριν λίγα χρόνια σατίριζε τη μόδα να κυκλοφορούν δίσκοι μαζί με κυριακάτικες εφημερίδες, έπραξε αυτό για το οποίο διαφωνούσε. Άλλωστε είναι χαρακτηριστική η σκηνή που μοίραζε εφημερίδες με την κυκλοφορία του άλμπουμ. Τώρα, όμως, το ίδιο κάνει και αυτός, αφού το «Obi Obi Bi» κυκλοφόρησε μαζί με γνωστή εφημερίδα. Η κοινωνικοπολιτική στάση ενός καλλιτέχνη δεν μπορεί να θεωρηθεί καθρέφτης της μουσικής του, αλλά η άποψη είναι άποψη και είτε την υποστηρίζεις μέχρι τέλους ή δεν ξέρω πως το λένε, κωλοτούμπα το λένε, Κομανέτσι το λένε, κάπως το λένε). Ίσως να είναι και προμήνυμα για πιθανή ραδιοφωνική συνεργασία με το συγκεκριμένο όμιλο, όπως άφησε να εννοηθεί σε ραδιοφωνική συνέντευξη στο συγκεκριμένο ραδιοφωνικό σταθμό κατά την παρουσίαση του δίσκου και την προσφορά της εφημερίδας της δισκογραφίας του, άλλωστε ο «ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΗΧΟΣ» είναι εκτός ερτζιανών μετά την παύση της εκπομπής το καλοκαίρι του 2012). Άσχετα με τα παραπάνω και τις προσωπικές εκτιμήσεις, το καινούριο άλμπουμ του Πανούση ακούγεται ευχάριστα δίχως να κουράσει.

σας, κοιτάξτε τι θα φορέσετε…» Χρόνια έχουν περάσει από τότε, και ακόμα θυμάμαι πως μ’ ενοχλούσε έτσι όπως το άκουγα να το προφέρει η μάνα. Και πως με δυσκολία κρατιόμουν να της πω πως το λένε «ντε πιες». Η καθηγήτρια των γαλλικών, η Λιακοπούλου Αλίκη, μια εξαιρετική δασκάλα, Γράφει η Γλυκερία Γκρέκου μάς είχε μάθει να το προφέρουμε σωστά.

«Deux pieces» σήμαινε δυο κομμάτια. Τέλος πάντων λεπτομέρειες… Τη μέρα του γάμου, φορούσε ένα ζευγάρι, φο, μεγάλα Μέχρι το 1980, περίπου, στο χωριό, όταν μιλούσαν για ένα σύνολο ομοειδών πραγμάτων έλεγαν για παράδειγ- σκουλαρίκια, σετ με το κολιέ, κατεβαίνοντας τα σκαλιά μα: ένα ζευγάρι κάλτσες, μια εξάδα ποτήρια, δυο ζευγά- του σπιτιού της, ένα σετ κότες, ακάλεστες, πρόβαλαν, ρια μαξιλαροθήκες και πάει λέγοντας. Τη λέξη «σετ» την ξαφνικά, «Ξουτ! Ξουτ!», φώναξε κάποιος και έτσι γλύτωσαν τη φωτογράφιση. πρωτάκουσα στα αρραβωνιάσματα μιας φίλης. Οι φίλοι σεταρισμένοι, ακολουθήσαμε ως την εκκληΠηγαίνοντας να ευχηθούμε, πήρα μαζί μου μία πόκετ φωτογραφική μηχανή, εκείνες τις συρταρωτές, θυμάμαι, σία, όλοι έδειχναν και ήταν, φαντάζομαι, χαρούμενοι. Εγώ δεν έπαιρνα τα μάτια μου από το ζευγάρι. Κοιτούπαραγγελιά της νύφης να βγάλουμε φωτογραφίες. Μπήκαμε στο σπίτι, τα ξύλινα πατώματα έτριζαν, ένα σαν και ο δυο μπροστά. Με παράλληλα βλέμματα. Που καινούργιο φωτιστικό, «από τον Μαμάρα το πήραμε», δεν συναντήθηκαν ποτέ. Έκτοτε, όταν τη συναντώ, ψάχνω να βρω στο βλέμμα μόλις είχε κρεμαστεί στο δωμάτιο το «καλό». Δεν θυμάμαι τι ακριβώς ευχηθήκαμε, έφηβες γαρ, υπο- της κάτι από την ξενοιασιά των εφηβικών μας χρόνων, ζυγίζω το πρόσωπό της να δω πόση αλήθεια έχουν τα θέτω τα τυπικά. Το «σιετ , το σιετ δείξε!» είπε η μάνα στην κόρη. Εκεί- χαρούμενα λόγια της όταν μιλάει για τη ζωή της. Για τον άντρα της δεν λέει σχεδόν τίποτα, μιλάει με νη έφερε ένα κουτί βυσσινί, «είναι από τον Βλαχοδήμο, πάθος για πράγματα που αγοράζονται, ευτυχώς όταν χτες πήγαμε στην Ελασσόνα» συνέχισε η μάνα. αναφέρεται στα παιδιά της τα ζύγια του προσώπου της Τότε μάθαμε τι είναι σετ. Το κορίτσι φόρεσε τα σκουλαρίκια, την αλυσίδα στο γλυκαίνουν. « Έλα να σε κεράσω, αρραβώνιασα την κόρη μου, είπε λαιμό, το βραχιολάκι, τη βέρα και το δαχτυλίδι. «Και τις πριν λίγο καιρό, να δεις και τα δώρα του γαμπρού». μπότες, και το ντιε- πχιες» Έδειξα ένα επίπλαστο ενδιαφέρον, να της πω πως δεν Η φίλη μας ντύθηκε, η μάνα και η γιαγιά καμάρωναν για τα πράγματα από το γαμπρό. Μου φάνηκε τόσο με ένοιαζαν τα δώρα θα ήταν αγένεια, και επιπλέον δεν ξένη, τόσο απόμακρη μ’ αυτά τα ρούχα, έψαξα να δω τα ήθελα να της μειώσω τη χαρά της, καθένας χαίρεται με διαφορετικά πράγματα. «Τα σετ και αυτά» πήγα να προμάτια της, τα γελαστά και σπινθηροβόλα μάτια της. Εις μάτην. Μόνο το περίγραμμα των ματιών και των σθέσω. «Ποια σετ καλέ, τώρα δεν είναι της μόδας τα σετ, χειλιών της γελούσε. Το μέσα, το πιο βαθύ είχε αλλάξει τώρα τα παίρνουν διαφορετικά!». Άρχισε να μου τα μέσα σε λίγες μέρες. Πώς νιώθεις όταν διαψεύδεται ένα περιγράφει λεπτομερώς. Για άλλη μια φορά σκέφτηκα πόσο δυσφορία μου όνειρο… Κάπως έτσι μου φάνηκε, μπορεί να ήταν και προκαλούν τα σετ, τόσες συναντήσεις κουβέντα δεν ιδέα μου… Για το γαμπρό δεν είπαμε κουβέντα. Μιλήσαμε για το κάναμε για το ταίριασμα με τον άνθρωπό της. Το χαστούκι ήρθε στην τελευταία σκέψη. Καθώς σόι που την κέρασε, για τον γάμο και πότε θα γινόταν και κλείσαμε την κουβέντα πάλι με το «σιετ» και το «ντιε μιλούσε μου φάνηκε ίδια η μάνα της. Πώς πέρασαν τα πχιες». Και συμβουλές του τύπου: «Άντε και στα δικά χρόνια!

«Το σετ»

11

Μοδιστρούλες 1961

Μαθήματα ραπτικής στο Λιβάδι στα 1961. Στο Πατρικό σπίτι του Καζλάρη γίνονταν μαθήματα ραπτικής σε νεαρές Λιβαδιώτισσες, μετέπειτα καταξιωμένες μοδίστρες. Τα μαθήματα είχαν διάρκεια περίπου ένα χρόνο με ελάχιστο οικονομικό αντίτιμο. Απο αριστερά, πάνω σκαλί: Καζλάρη-Κυλώνη Αγγελική (Δασκάλα), Καζλάρη-Ζήσκου Ευθυμία, Γκρίζου(Αγά) Μαριάνθη. Μεσαίο σκαλί: ΤσιόκαΜαγιάκα Λίτσα, Μάντζιου-Κυλώνη Λένα. Κάτω σκαλί: Παμπέρη - Μπάμπα Κατίνα, Καραβίδα Σαμαρά Νίτσα, Ντάμπου - Κυλώνη Αγγελική.

Η Ντίνα μπήκε στο σπίτι και πέταξε με ανακούφιση από τα πόδια της τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της δουλειάς. Φόρεσε φόρμα και παντόφλες και πήγε στην κουζίνα, όπου η μητέρα της ετοίμαζε τραπέζι. Ακόμα δεν φάγατε, μάνα; Τέσσερις η ώρα και ο πατέρας τρώει νωρίς.

- Χωρίς εσένα και το παιδί ξέρεις ότι δεν το κάνει. Τώρα πήγε να πάρει την μικρή από το ολοήμερο. Η Ντίνα, μια λεπτή, νόστιμη 33χρονη, φίλησε τρυφερά τη μητέρα της. «Τι θα ’κανα εγώ χωρίς εσάς», την ξαναφίλησε. «Κι εμείς χωρίς εσένα και το παιδί», απάντησε εκείνη. Η βαθειά αγάπη κι ευγνωμοσύνη της Ντίνας πλημμύρισε με δάκρυα τα μάτια της. Τι θα έκανε αλήθεια χωρίς τους γονείς της, όταν χώρισε πριν 7 χρόνια μ’ ένα βυζανιάρικο στην αγκαλιά και χωρίς δουλειά; Χωρίς δουλειά-η αγωνία και ο φόβος της προκάλεσαν σχεδόν σωματικό πόνο. Τι θα’ κάνε, αν, όπως δείχνουν τα πράγματα, μείνει πάλι χωρίς δουλειά; Πώς θα τα βγάλουν πέρα μόνο με την σύνταξη του πατέρα, που δεν ήταν δα και τίποτε σπουδαίο. Άσε που ο πατέρας έχει και προβλήματα υγείας… Από τις σκέψεις την έβγαλαν γρήγορα βήματα και χαρούμενες φωνές από την εξώπορτα. Ο παππούς, όλος ένα χαμόγελο, μπήκε μέσα μετά την εγγονή του, που χοροπήδησε γύρω από τη μάνα της κι ύστερα κάθισε στο τραπέζι. «Πεινάω, φώναξε». «Έφαγες το κολατσιό σου στο σχολείο»; Ρώτησε η γιαγιά. «Όλο, και την πίττα το πρωί», απάντησε το παιδί. Μεγαλώνει η κόρη μου, σκέφτηκε η Ντίνα, προσέχοντας με αγάπη το παιδί. Μεγαλώνει και μεγαλώνουν κι οι ανάγκες της. Κάθισε κι εκείνη στο τραπέζι κάνοντας πως άκουγε προσεκτικά τα νέα της μικρής από το σχολείο, τα παράπονα της μάνας της για την ακρίβεια στο super market, τα θέματα της ημέρας που έφερνε ο πατέρας της από το καφενείο. Μηχανικά σήκωσε το τραπέζι, έστειλε τους γονείς για ξεκούραση, τη μικρή για διάβασμα, έπλυνε τα πιάτα και πήγε να δει αν την χρειάζεται το παιδί. Πήρε το βιβλίο της ιστορίας κι άκουγε την κόρη της να λέει το μάθημα, παίζοντας ταυτόχρονα πότε τον ρόλο της Ναυσικάς, πότε της Πηνελόπης Οδύσσεια είχαν. «Μαμά δεν με προ-

ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Όλγα Μέντζου – Προκόβα

Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας 8 Μαρτίου 2013 σέχεις· κοίτα λίγο το βιβλίο, κάτι ξεχνάω». Παραπονέθηκε η μικρή, που ήταν βέβαια ακάθιστη και ζωηρή, αλλά ήθελε να’ ναι κι εντάξει στα μαθήματα. Η Ντίνα τινάχτηκε. Άλλη ώρα οι σκέψεις, άλλη ώρα… μουρμούρισε στον εαυτό της, κι αφοσιώθηκε στο παιδί. Ύστερα έκαναν μαζί Αγγλικά – γιατί να δίνει χρήματα έξω, αφού αυτή και πτυχίο είχε και πολύ καλά μιλούσε, εξασκημένη τόσα χρόνια στη δουλειά. Επιτέλους, μετά από ένα δύσκολο βράδυ, γιατί έπρεπε να το παίζει διαρκώς ανέμελη, αποτραβήχτηκαν όλοι για ύπνο. Η Ντίνα ξαπλώθηκε τελευταία στο ντιβάνι απέναντι στο κρεβάτι της μικρής. Σε λίγα χρόνια θα πρέπει να μετακομίσω στο σαλόνι, σκέφτηκε. Η κόρη μου θα πρέπει να έχει τον δικό της χώρο. Σε λίγα χρόνια – αύριο τι θα γίνει… πάλι η αγωνία της έσφιξε την καρδιά. Χθες απολύθηκε μια συνάδελφός της. Η Ντίνα έκλαψε μαζί της, μα μέσα της -ντρέπεται να το ομολογεί- χαιρόταν που δεν ήταν εκείνη στη θέση της. Ποιά είναι η θέση της; Ποιο το παρόν και ποιο το μέλλον της. Γιατί έφτασε εδώ; Τι δεν έκανε σωστά; Αφού οι επιλογές ήταν στο χέρι της… ήταν στο χέρι της; Όρμησαν, ανάκατες στην αρχή, χίλιες εικόνες από τη ζωή της. Η ίδια μικρή, σαν την κόρη της, καμάρι των γονιών, όμορφη, έξυπνη, τα ’παιρνε τα γράμματα. Έμαθε Αγγλικά, Γαλλικά.

-Φτάνει, έλεγε ο πατέρας. Σοφή θα την κάνω την κόρη μου; Σκοπός είναι να βρει ένα καλό παιδί, ανεξάρτητο οικονομικά, να κάνει οικογένεια… «Να βρει», έλεγε, «να βρούμε» ή μάλλον «να βρω» εννοούσε. Κι η Ντίνα, που λάτρευε τον πατέρα της, που της έκανε χίλια χατίρια κι ήταν ο πιο μεγάλος θαυμαστής της, σιγά-σιγά ενστερνιζόταν την άποψή του. «Η γυναίκα μου είναι η βασίλισσα του σπιτιού μου», συνήθιζε να λέει για τη μάνα της. Και της έφερνε γλυκά και λουλούδια στη γιορτή της ή και άλλα δώρα, ιδιαίτερα μετά από κανένα καυγά. Η Ντίνα και ο αδελφός της ποτέ δεν έτυχε να’ ναι μπροστά στους καυγάδες τους. Ωστόσο μια φορά νομίζει πως είδε από το γωνιακό παράθυρο τον πατέρα της να δίνει ένα χαστούκι στη μάνα της. «Έτσι είναι οι άντρες», την πληροφόρησε ο αδελφός της, όταν του το είπε. Κι εκείνη, μπερδεύοντας γονεϊκή και συζυγική εξουσία, δέχτηκε πως κάτι θα’ χε κάνει η μάνα της, γιατί την ίδια ο μπαμπάς δεν την χτύπησε ποτέ. Κι έτσι η Ντίνα, λίγο μετά τα είκοσι κι ενώ οι φίλες της φοιτούσαν σε διάφορες σχολές, γνώρισε… ή μήπως της γνώρισαν;… ένα νέο ευκατάστατο και συμπαθητικό άντρα, τον ερωτεύ-

τηκε… ή έτσι νόμισε; και γρήγορα παντρεύτηκε, «άνοιξε το δικό της σπίτι», όπως έλεγε περήφανα η μητέρα της. Η Ντίνα πάλι, αφού για κανένα χρόνο έπαιξε την χαρωπή νοικοκυρά και την οικοδέσποινα, βαρέθηκε να κάθεται μέσα ή να πίνει καφέδες με τις γυναίκες των φίλων του συζύγου, -οι δικές της φίλες είχαν πολύ διαφορετική ζωή- πήγε να μάθει υπολογιστές κι ύστερα στοιχεία λογιστικών. «Τι τα θέλεις»; Της έλεγαν γονείς και σύζυγος. «Μήπως θα πας να δουλέψεις»; Μετά έμεινε έγκυος. Τα ’φησε όλα και έμεινε στο σπίτι. «Να μην κουράζεται», έλεγε ο άντρας της και δεν την έπαιρνε πια μαζί του στα σύντομα ταξίδια του. Η πιο μεγάλη ευτυχία της ζωής της ήταν όταν γεννήθηκε η κόρη της. Κι ο άντρας της χάρηκε. Την γέμισε δώρα, ετοίμασαν μαζί για την μικρή το πιο όμορφο δωμάτιο. Σιγά - σιγά όμως όλα άλλαξαν. Το μικρό ήταν ανήσυχο, είχε πόνους, έκλαιγε τα βράδια. «Κάνε το να σταματήσει επιτέλους». «Πάρε το παιδί σου από δω, εγώ έχω δουλειά να κάνω το πρωί, δεν κάθομαι σαν εσένα», φώναζε συχνά. Και μια φορά που η Ντίνα, εκνευρισμένη από την αϋπνία, του θύμισε ότι το παιδί είναι και δικό του, σήκωσε το χέρι και την χτύπησε. Η Ντίνα έμεινε άφωνη. Ποτέ δεν περίμενε πως θα συμβεί σ’ αυτήν κάτι τέτοιο. Όμως δεν μίλησε, το εξομολογήθηκε στη μάνα της. Εκείνη έκλαψε για το παιδί της, αλλά θεώρησε δικαίωμα του συζύγου να δίνει κανένα χαστούκι. «Άλλες παθαίνουν πολύ χειρότερα, κόρη μου», ήταν η παρηγοριά που της έδωσε. Όταν όμως το επεισόδιο επαναλήφθηκε δύο και τρεις φορές, η Ντίνα, που άνοιξε τα μάτια της στο σύντομο διάστημα που συναναστράφηκε με περισσότερες νέες γυναίκες και άντρες στις σχολές που πήγε, κατάλαβε ότι η κατάσταση αυτή δεν αναστρέφεται. Έψαξε και στο κομπιούτερ για τη βία, έπεσαν στα χέρια της και κάποια φυλλάδια και απευθύνθηκε σε δικηγόρο. Την επόμενη φορά που τη χτύπησε ο άντρας της περισσότερο, πήρε το μωρό αγκαλιά, πέρασε από το σπίτι του πατέρα της και πήγε στην αστυνομία μαζί του. Εκείνος σοκαρίστηκε με τα χάλια της κόρης του. «Τι έκανε στο παιδί, το ζώο, θα δει τι θα πάθει». Ευτυχώς που στην αστυνομία τη συνόδεψε ο πατέρας της, εκείνος φώναξε και απαίτησε να της δώσουν βεβαίωση ότι πήγε χτυπημένη, αλλιώς όπως φάνηκε, ο αστυφύλακας υπηρεσίας δεν είχε και τόσο διάθεση να το κάνει. Βλέπεις, ο σύζυγος ήταν γνωστό όνομα. Μετά από μια οδυνηρή περίοδο, βγήκε και το διαζύγιο. Της επιδικάστηκε μια ικανοποιητική διατροφή· τα εισοδήματα του συζύγου ήταν υψηλά. Αλήθεια, αναρωτήθηκε η Ντίνα, πόσες φορές την κατέβαλε αυτά τα 7 χρόνια; Εδώ και τρία χρόνια επικαλείται την κρίση, αν και η Ντίνα ξέρει καλά τι είδους ζωή κάνει. Εκείνο που την πονάει, είναι που αδιαφορεί για το παιδί του. Λίγες φορές ζήτησε να δει την κόρη του και πάντα τον παίρνει τηλέφωνο η Ντίνα και σχεδόν το απαιτεί. Καλά που υπάρχει ο πατέρας της, να’ χει η μικρή ένα αντρικό πρότυπο κι ας μην είναι και το καλύτερο. Πήγε να ζήσει πάλι μαζί με τους γονείς της. «Δεν σ’ αφήνουμε μόνη σου», της είπαν. Ήταν λίγο δύσκολα βέβαια γιατί έμενε ακόμα κι ο αδελφός της στο πατρικό, αιώνιος φοιτητής. «Το αγόρι πρέπει να σπουδάζει», ήταν η επιθυμία του πατέρα. «Οι άντρες πρέπει να έχουν γνώσεις – πτυχίο». Ο νεαρός, που δεν σκοτωνόταν για σπουδές, βολεύονταν βέβαια. Είχε το καλό του χαρτζιλίκι κι όλο πήγαινε «για διάβασμα» στα διάφορα καφέ. Καλοκαμωμένος και γοητευτικός όμως, τύλιξε μια κοπελίτσα με μπαμπά βιομήχανο και πήγε να δουλέψει στις επιχειρήσεις του πεθερού. «Άραγε θα μπορούσα να του ζητήσω βοήθεια, κάποια θέση αν…», αναρωτήθηκε η Ντίνα. Όχι, αποφάσισε, μόνη της. Ούτε εκείνος θα ’ταν πρόθυμος. Πώς να το ζητήσει από τον πεθερό του, αφού ήξερε πως ο ίδιος δεν κάνει τίποτε. Ξανά στο παρελθόν –προς και πίσω– ξαναγύρισε η Ντίνα στις μέρες που έψαχνε για δουλειά, στο Internet, στις μικρές αγγελίες, φορτώθηκε σε γνωστούς. Δεν αφθονούσαν οι ευκαιρίες στην πόλη τους. Ο πατέρας στην αρχή ήταν αντίθετος, κατάλαβε όμως γρήγορα πως μόνος του δεν θα μπορούσε να συντηρήσει «όπως έπρεπε» μια οικογένεια με παιδί που μεγαλώνει. Τέλος βρήκε δουλειά σε μια εισαγωγική-εξαγωγική εταιρία, οικογενειακή επιχείρηση. Της ανέθεσαν τις επαφές με το εξωτερικό, χάρη στη γλωσσομάθειά της, βοηθούσε όμως και σ’ άλλους τομείς, όπου μπορούσε. Όλα πήγαιναν καλά, ο μισθός ήταν αρκετός για κείνη και την κόρη της, άλλωστε ούτε νοίκι είχε ούτε κοινόχρηστα. Οι γονείς σπάνια της επέτρεπαν να συνεισφέρει στα έξοδα του σπιτιού. Εκείνη βέβαια το έκανε κρυφά και φανερά. Ευτυχώς που είχε κι ασφάλιση· από τους νέους που προσλαβάνονταν τελευταία, νόμιμα - παράνομα στερούσαν αυτό το δικαίωμα. Τώρα όμως; «γιατί φοβάσαι», της έλεγαν στο γραφείο, εσύ είσαι αναντικατάστατη, τους κάνεις χίλιες δουλειές. Έτσι της έλεγε και ο προϊστάμενός της, ένας από τους ιδιοκτήτες της εταιρίας. «Δεν μπορούμε εμείς χωρίς εσένα». «Πάντα πρόθυμη και πάντα αποτελεσματική». Πριν από δύο χρόνια όμως ήρθαν οι μειώσεις των μισθών. Μειώθηκε και η σύνταξη του πατέρα. «Τι να κάνουμε, θα τα βγάλουμε πέρα με οικονομία», είπε η μητέρα, εκείνη εξάλλου μια ζωή, αρκούνταν στα λίγα. Κι η Ντίνα, που ονειρευόταν μόλις μεγαλώσει λίγο η μικρή να βρει ένα μικρό διαμέρισμα εκεί κοντά –να μην νιώσουν και οι γέροι μοναξιά– και να μείνει μαζί με το παιδί της ανεξάρτητη επιτέλους, να μπορεί να έχει μια δική της, ολόδική της γωνιά. Κι ίσως να βρει ένα σύντροφο. Πόσο της έλειπε η παρουσία ενός συντρόφου πλάι της που να την σέβεται και να την αγαπάει, όπως κι αυτή. Όνειρο κι αυτό και πάει…. Και τώρα έρχονται τα χειρότερα - πλησιάζουν. Η Ντίνα στριφογυρνάει στο κρεβάτι της. Δύο κι ακόμα δεν μπορεί να γλυτώσει από τις σκέψεις, να κοιμηθεί επί τέλους. Τώρα… εκείνο το «δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς εσένα» του προϊσταμένου της, πήρε άλλο περιεχόμενο. «Εκμεταλλεύεται την ανάγκη μου για δουλειά», ο άθλιος, σκέφτηκε η Ντίνα και την έπνιξε πάλι ο θυμός. Η παρενόχληση γίνεται όλο και πιο έντονη, πιο πιεστική. Όσο και αν προσπαθεί να μην μείνει ποτέ μόνη μαζί του στο γραφείο, όσο και να τον ρωτάει για τη γυναίκα του, που είναι φίλη της και τα λένε κάθε τόσο, αυτός δεν κάνει πίσω. «Τι να κάνω», αναρωτιέται όλο και πιο συχνά η Ντίνα. «Να το αποκαλύψω στους άλλους συνεταίρους, αν δεν μπορώ πια να το χειριστώ, ή στην περίπτωση που θα φθάσει στο σημείο να με απολύσει με την πρώτη ευκαιρία. Θα του τα πω όμως έξω από τα δόντια. Εγώ δεν παραιτούμαι με τίποτα. Αν θέλει, ας μου δώσει αυτήν την ελάχιστη αποζημίωση που δικαιούμαι κι ας με απολύσει. Θα τα πω όμως όλα στη γυναίκα του… δεν θα το κάνω», σκέφτεται η Ντίνα. «Ας καταλάβει μόνη της τον άντρα της, αν δεν τον κατάλαβε ακόμα». «Κι εγώ; Έχει ο Θεός…», αναστέναξε βαθιά. «Εγώ θ’ αγωνιστώ για να μπορεί η κόρη μου να κάνει τα δικά της όνειρα, να’ χει τις δικές της επιλογές, όχι σαν και μένα. Γι’ αυτήν θ’ αγωνιστώ». Η κούραση όλης της ημέρας νίκησε τις αγωνίες της. Έκλεισε τα μάτια και κοιμήθηκε και μακάρι να ονειρεύτηκε έναν καλύτερο κόσμο, δίκαιο και σωστό, όπου τα παιδιά ονειρεύονται τα δικά τους όνειρα.. και έχουν τις ευκαιρίες να τα πραγματοποιήσουν.