ΝΤΟΥΦΕΣ ΠΑΝΤΟΥ! Ένα λιβαδιώτικο έθιμο του οποίου οι ρίζες χάνονται στο βάθος του χρόνου, ένα έθιμο μοναδικό και πρωτότυπο, χαρακτηριστικό της πλούσιας παράδοσής μας, φαίνεται ότι καλά κρατεί ακόμη και στις μέρες μας. Στο Λιβάδι και στις περισσότερες πόλεις όπου υπάρχουν λιβαδιώτικες παροικίες, στη Θεσ-
Δυναμική αναβίωση του εθίμου από τις Λιβαδιώτισσες
σαλονίκη, την Κατερίνη, την Ελασσόνα, τη Λάρισα, οι Λιβαδιώτισσες, όπως κάθε χρονιά, αναβίωσαν και εφέτος τις «Ντούφες». Το έθιμο χρονολογείται πριν από το 1700 και συνδέεται άμεσα με τους αγώνες της γυναίκας για ισότητα και σεβασμό. Οι Λιβαδιώτισσες σε εποχές ανδροκρατούμενες, μία φορά το χρόνο, τις παραμονές των Αγίων Θεοδώρων, απελευθερωμένες από την παρουσία συζύγων, πατεράδων και αδερφών, περνούσαν λίγες ώρες με χορούς, τραγούδια, πολύ κέφι και σάτιρα. Αλίμονο σε όποιους άνδρες πλησίαζαν... Τους κυνηγούσαν και τους αλεύρωναν. Οι Λιβαδιώτισσες, διαμαρτυρόμενες, έδειχναν την αγανάκτησή τους στον αυταρχισμό των ανδρών. Με το τραγούδι και τη σάτιρα διαλαλούσαν την ισότητα των δύο φύλων και έστελναν σοβαρά μηνύματα. Ίσως, και σήμερα, η θερμή ανταπόκριση των γυναικών στην αναβίωση του εθίμου να στέλνει τα δικά της μηνύματα, που καλά θα κάνουμε να τα ακούσουμε καλά εμείς του δήθεν «ισχυρού» φύλλου. Αναλυτικό ρεπορτάζ στις σελ. 5, 6 και 7
ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ Για άλλη μια χρονιά με αρκετό κρύο και λίγους επισκέπτες οι Απόκριες στο Λιβάδι. Την Κυριακή το βράδυ ένας μόνο «φανός» άναψε στην αλάνα πίσω από την Αγία Παρασκευή, στη γειτονιά των Αγίων Αναργύρων. Τα σπινθηροβόλα κέδρα
του φωταγώγησαν τη γειτονιά, τις τρεις βρύσες και τις πευκόφυτες πλαγιές κάτω απ' τις μπιστηριές. Όπως φαίνεται, όμως, το έθιμο του φανού κινδυνεύει να εκλείψει, και το να ενταχθεί κι αυτό στη λίστα των εθίμων που διασώζει ο Εξωραϊστικός σύλλογος, δε θα είναι μια καλή εξέλιξη. Την Καθαρή Δευτέρα, για άλλη μια χρονιά, ο Εξωραϊστικός Σύλλογος «έπλεξε» το γαϊτανάκι με τα χορευτικά του τμήματα, αλλά ένας κούκος δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη, καθώς μαζί με τα δυο καζάνια φασολάδας και βραστής πατάτας, σίγουρα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν… αποκριάτικες εκδηλώσεις.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΣ
Για ένα τουλάχιστον χρόνο λύση στο πρόβλημα της ιατρικής περίθαλψης Μετά από μία μεγάλη περίοδο με ελλιπή υγειονομική κάλυψη, για να μην πούμε μηδαμινή, το Λιβάδι απέκτησε μια κάποια ιατρική περίθαλψη σε μόνιμη βάση. Με αγροτικό γιατρό λειτουργεί από τις αρχές Μαρτίου το πολυδύναμο, κατ΄ όνομα, ιατρείο του Λιβαδίου. Λύνεται έτσι προσωρινά αλλά όχι επαρκώς το μεγάλο πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια, με το ιατρείο να λειτουργεί μόνο δύο με τρείς φορές το μήνα. Ωστόσο, η γιατρός απουσιάζει για κάποιες ώρες από το ιατρείο, καθώς πρέπει να παρευρίσκεται και στο Κέντρο Υγείας Ελασσόνας, με συνέπεια το συνωστισμό και τις ουρές στο ιατρείο. Η γιατρός κ. Κατερίνα Παντζιά, που ανέλαβε καθήκοντα αγροτικού γιατρού και εγκαταστάθηκε ήδη στο χωριό, επωμίζεται έργο σίγουρα μεγαλύτερο από όσο της αντιστοιχεί. Ας βοηθηθεί λοιπόν από όλους στο έργο της. Από τώρα ας αρχίσουν οι αρμόδιοι να μεριμνούν για επιπλέον στελέχωση του ιατρείου κατά τους καλοκαιρινούς μήνες με τις αυξημένες ανάγκες. Ευχής έργον και αίτημα όλων των Λιβαδιωτών αλλά και της εφημερίδας, η στελέχωση με ανθρώπινο δυναμικό αλλά και ο εξοπλισμός με υλικοτεχνική υποδομή του πολύπαθου, κατά την επιγραφή, «Πολυδύναμου Ιατρείου». Ευχόμαστε στη νέα αγροτική ιατρό καλή διαμονή και ανώδυνο έργο στο λειτούργημά της.
Γιατί μπαμπά…;
Μπαµπά, πρέπει να περιµένουµε την Ανάσταση, για να τσουγκρίσουµε αυγά...; Λόγια και πράξεις Στους δυο μήνες που έχει διανύσει η κυβέρνηση αντιληφθήκαμε ότι για πρώτη φορά γίνονται πραγματικά διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους. Ξέρουν όλοι πως έχουμε χρεοκοπήσει και πως γι’ αυτό ευθύνονται όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, από τη μεταπολίτευση και μετά, καθώς επίσης και οι πολιτικές που ασκήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις οποίες ακολουθήσαμε τυφλά. Μας βάλανε στην Ευρωζώνη σαν τον φτωχό συγγενή και συνεχίζουν να μας θέλουν έτσι. Πανηγυρίζαμε μάλιστα τότε επί Σημίτη, θυμάστε; Δεν βλέπαμε την καταιγίδα που έρχεται. Μας ρίξανε λίγο τυρί στη φάκα, το τσιμπήσαμε και να τώρα που γίναμε μια χώρα υποταγμένη και στην ουσία χωρίς εθνική ανεξαρτησία. Αποφασίζουν οι άλλοι για μας, καθώς αφενός μεν η κυβέρνηση προσπαθεί να αναλάβει τα ηνία, αφετέρου πέφτει πάνω σε τοίχο και συνέχεια αναδιπλώνεται. Το τι θα καταφέρει θα φανεί τους επόμενους μήνες και θα εξαρτηθεί από το πού θέλουμε να φτάσουμε στις διαπραγματεύσεις. Κι ενώ οι Ευρωπαίοι συνέχεια μας απειλούν κι ενώ τους κοστίζουμε υποτίθεται σε χρήμα - μας δανείζουν με λεφτά που δανείζονται - και μας δείχνουν ως το «κακό παιδί» της Ευρώπης, φαίνεται πως τελικά δεν θέλουν να μας διώξουν όπως συχνά διατείνονται ότι θα κάνουν. Μας θέλουν, αλλά ελεγχόμενους, ημιανεξάρτητους και υπόδουλους. Με το «μαρτύριο της σταγόνας», δίνω τόσα όσα για να φυτοζωείτε θα μας έχουν έτσι για πολύ καιρό, μέχρι να η συνέχεια στη σελίδα 3