Οκτώβρης 2008

Livadi 26 7a2ab.qxd:Livadi 25.qxd

12/12/08

12:39 PM

Page 1

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΔΗΜΟΤΩΝ ΚΑΙ ΦΟΡΕΩΝ ΓΙΑ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2009 στις 7 Νοεμβρίου στη Δολίχη, στις 8 στο Λιβάδι Την Παρασκευή, 7/11 στις 8:00 μ.μ., στο Δημοτικό Σχολείο της Δολίχης και το Σάββατο, 8/11 στις 8:00 μ.μ., στο Ζάννειο Μ.Κ. στο Λιβάδι, πραγματοποιήθηκαν οι προγραμματισμένες συγκεντρώσεις-συζητήσεις των Δημοτών και Φορέων για τον Προγραμματισμό των έργων του ερχόμενου έτους. Στις συναντήσεις αυτές έγινε συζήτηση και για έργα που ήδη «τρέχουν» ή έχουν υλοποιηθεί, και για ενέργειες και σχεδιασμούς που αφορούν το 2009. Τον απολογισμό-προγραμμα-

• Με χρηματοδότηση του Δήμου, σύμφωνα με την απόφαση, και χωρίς καμιά επέκταση το Τουριστικό Περίπτερο.

• Σκέψεις για παρεμβάσεις και εργασίες συντήρησης στο Ζάννειο.

• Στο τελικό στάδιο η αγορά των γραφείων του Συνεταιρισμού και η διαπλάτυνση του δρόμου.

• Με πόρους του Δήμου και το τμήμα του δρόμου Δημαρχείο-ταχυδρομείο. τισμό παρουσίασε ο Δήμαρχος κ. Γιώργος Γαλάνης, ο οποίος, στη συνέχεια, απάντησε και σε ερωτήσεις των

παρευρισκόμενων δημοτών. Περισσότερα για τον τεχνικό αυτό προγραμματισμό για το 2009 στη σελίδα 8.

ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΠΙΝΔΟΣ» ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΝΕΟΥ Η ΑΣΦΑΛΤΟΣΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΔΙΔΑΚΤΗΡΙΟΥ μεταστεγάστηκε το ΛΙΒΑΔΙ - ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟ

Ένα έργο πολύ μεγάλης σπουδαιότητας για το Λιβάδι, που χρόνια τώρα συζητιέται, φαίνεται να μπαίνει σε τροχιά υλοποίησης. Ο δρόμος Λιβάδι Σαραντάπορο εντάχθηκε για ασφαλτόστρωση στο πρόγραμμα “Πίνδος”. Το έργο αυτό θα διευκολύνει την επικοινωνία του Λιβαδίου με τη Δυτική Μακεδονία και επι πλέον θα εξυπηρετήσει τη μετακίνηση των δημοτών εντός των ορίων του Δήμου σε μια περιοχή με πολλές γεωργικές και κτηνοτροφικές μονάδες. Απαραίτητη η εγρήγορση όλων, ώστε το έργο να μή μείνει στα «χαρτιά». Περισσότερα στη σελίδα 8.

Λύκειο

Οι ημιυπόγειες αίθουσες του Ζαννείου, που για πολλά χρόνια φιλοξένησαν εκατοντάδες μαθητών του Γυμνασίου και του Λυκείου (από την ίδρυσή τους), αποτελούν πια παρελθόν. Τουλάχιστον ως αίθουσες δεν πρόκειται ποτέ να ξαναχρησιμοποιηθούν. Το Λύκειο μεταστεγάστηκε στο καινούργιο διδακτήριο που εγκαινιάστηκε στις 3/10/08. Περισσότερα στη σελίδα 8.

Γιατί µπαµπά…; Νόµιζα µπαµπά ότι τα ζώα τα σκοτώνουµε µόνο για να φάµε, για να µην πεινάσουµε. Είναι ανάγκη να τα σκοτώνουµε και για διασκέδαση; Ένα µικρό παιδί

Τι φταίει; Κανένα δεν εξέπληξε η παντελής σχεδόν απουσία των δημοτών από την συγκέντρωση-συζήτηση που διοργάνωσε προσφάτως στο Ζάννειο η Δημοτική αρχή. Είναι πια, δυστυχώς, αυτή η κατάσταση κάτι μόνιμο και συνηθισμένο σε όλες τις δραστηριότητες που αφορούν στα δημοτικά, στα πολιτιστικά και σε οτιδήποτε έχει σχέση γενικώς με τα κοινά. Ποιες να είναι όμως οι αιτίες αυτής της αποχής; Να έπιασε τελικά τόπο η νουθεσία: «νου τι μιντιά» (μην ανακατεύεσαι), που ακούγαμε συνεχώς απ΄ τους οικείους και συνήθως απ΄τη μάνα; Η μάνα, βέβαια, ήθελε να μας προστατέψει από ένα περιβάλλον που ήταν «εχθρικό» για κάθε άνθρωπο που διανοούνταν να συμπεριφερθεί ως σωστός πολίτης. γιατί, δυστυχώς, ο ενεργός πολίτης, όταν βλέπει και αποκαλύπτει τα κακώς κείμενα γύρω του, συχνά βρίσκει το μπελά του. Ή μήπως υπήρξε πιο αποτελεσματική η ίδια ακριβώς φράση «νου τι μιντιά», ως υπόδειξη που αν δεν εφάρμοζες θα είχε επιπτώσεις, απειλή εκτοξευόμενη από αυτούς που έσπευδαν (και σπεύδουν) να καλύψουν την αδυναμία τους, τον φόβο τους, με την υποταγή στην εξουσία, την προσφορά υπηρεσιών ρουφιανέματος, τραμπουκισμού, καταδοτισμού και χαφιεδισμού; Να είναι αιτία μήπως της αδιαφορίας μας η καλοπέραση, η αφθονία αγαθών, η άποψη ότι συνέχεια στη σελίδα 3

Livadi 26 7a2ab.qxd:Livadi 25.qxd

12/12/08

12:39 PM

Page 2

οργάνωση μουσείων, ανακατασκευή παραδοσιακών κρηνών, διαμόρφωση δημόσιων χώρων και πολλά άλλα. Δε θα ήταν κρίμα κάποια από όλα αυτά να σταματήσουν να γίνονται; Eπίσημες υποσχέσεις για οικονομική ενίσχυση πήρε και η εφημερίδα μας. Τι ακούει ο πλάτανος! Γνωστοί Λιβαδιώτες, παρέα κάτω από Ακόμα περιμένει. τον πλάτανο, τέλη Αυγούστου 2008, Οικονομική κρίση και στο Λιβάδι ακούνε από τον καταστηματάρχη να Η οικονομική κρίση έχει παγκοσμιολέει: -Σήμερα το πρωί έφαγα «παπάρα» με ποιημένη μορφή αλλά μη. ξεχνάμε και γάλα πρόβειο, αλλά αυτό το αυγου- την τοπική της εκδοχή ανεργία και στιάτικο γάλα δεν χωνεύεται εύκολα, αδιέξοδα για τους νέους του χωριού μας. Η φυγή παλιότερα στις πόλεις μύριζε «μαρκάλο». Οι υπόλοιποι αναρωτιούνται γιατί να έλυνε κάπως το πρόβλημα. Τώρα πλέον συμβαίνει αυτό και προφανώς δεν γνω- δεν υπάρχει ούτε αυτή η λύση. Γίναμε ρίζουν τι σημαίνει Αύγουστος για τα όλοι ένα χωριό με τα ίδια πάνω-κάτω πρόβατα. Τότε, ο χωρατατζής της προβλήματα. παρέας, γυρίζει και τους λέει: Τα νιάτα παρελαύνουν - Καλά δεν γνωρίζετε την παλιά λαϊκή Με λαμπρότητα γιορτάστηκε η επέτειφράση, «Να ‘μουν το Μάη γάιδαρος, ος της 28ης Οκτωβρίου. Πλήθος τον Αύγουστο κριάρι, όλο το χρόνο κόσμου παρακολούθησε τις εκδηλώκόκορας και γάτος τον Φλεβάρη»; Μετά λίγων δευτερολέπτων σκέψη η παρέα ξεκαρδίζεται στα γέλια και ρωτάει τον φίλο της να μάθει πού την άκουσε αυτή την παροιμία. Εκείνος ανέφερε ότι ο παππούς του την έλεγε συχνά. Ανάπλαση του Σάλτσι Άρχισαν οι εργασίες για την ανάπλαση του Σάλτσι. Ας ελπίσουμε ότι δε θα έχουμε αστοχίες όπως στο Κιόσκι και στο «μονοπάτι» για μπιστεριές. Φήμες; σεις, καθώς βοήθησε και ο πολύ καλός Eλπίζουμε να μην γίνουν πραγματικό- καιρός, και καταχειροκρότησε τη τητα οι φήμες που κυκλοφορούν για μαθητιώσα νεολαία μας. ορισμό δύo Αντιδημάρχων. Εκτός εάν μας πείσουν πως σε εποχές κρίσης είναι Μαρκότσια απαραίτητοι. Μαζί με την τιμή του πετρελαίου φωτιά πήραν και τα μαρκότσια τον «Χαμένες προσδοκίες» Η αλήθεια είναι ότι στον Εξωραϊστικό Οκτώβριο. Η τιμή του πετρελαίου μποΣύλλογο περιμέναμε μεγαλύτερη επιδότηση από την πλευρά του Δήμου, ιδιαίτερα μετά και από κάποιες υποσχέσεις που μας δόθηκαν από επίσημα χείλη. Δεν ξέρουμε αν θα υπάρξει συνέχεια. Πρέπει όμως να παραδεχτούν όλοι ότι ο Σύλλογος εκτός από τα χρήματα που χρειάζεται ως κύριος εκφραστής πολιτιστικών εκδηλώσεων, ξοδεύει συχνά ένα μεγάλο μέρος από το υστέρημα των συνδρομών και ενισχύσεων των μελών και των φίλων του σε έργα που άπτονται αρμοδιοτήτων του Δήμου, όπως: ρεί να έπεσε τώρα, καλού-κακού, όμως, συντήρηση του Πολιτιστικού Κέντρου, μια γενναία ξυλοθήκη χρειάζεται.

Μικρά & μεγάλα

σχόλια και νέα

Εφημερίδα «Λιβάδι»

2

Ιδιοκτήτης: OΕξωραϊστικός Σύλλογος Λιβαδίου Τηλ./Fax: 24930 41281 Δ/νση: Λιβάδι Ελασσόνας Τ.Κ. 40002 OΕκδότης: Δημήτριος X. Kαρανίκας (ο εκάστοτε πρόεδρος του Ε.Σ.Λ.) Συντακτική Eπιτροπή: Κιτσούλης Δημήτρης, Κοντοφάκας Σούλης Καψάλης Θάνος.

OΦωτογραφία: Κώστας Ψαλλίδας Σελιδοποίηση: Γραφικές Τέχνες «ΔΕΟΝ» Θεόδωρος Ψαλλίδας, Ερμού 15 Κατερίνη Τηλ.:23510 77296 OΦιλολογική Επιμέλεια: Κιτσούλης Δημήτρης, Koντοφάκα Πόπη, Κρατσιώτης Κώστας Συνεργάτες: Mητώνας Αθ. Γιώργος, Μπάμπας Λάζαρος, Γκρέκου Γλύκα, Ψαλλίδας Θεόδωρος, Καψάλη Μαρία, Kαπέτη Bούλα, Δαμαλή Μαρία, Καψάλης Νίκος, Μητώνας Χαρ. Γεώργιος, Σαλαβέρης Kώστας, Ψαλλίδας Κώστας, Nτάμπου Kατερίνα, Κοντοφάκα Πόπη, Σαλαβέρης Λάζαρος, Kομπολής Mήτσος Κατασκευή-Ενημέρωση ιστοσελίδας: Ζήσκος Βασίλης Εκτύπωση: Δ. Tαζές Ετήσιες Συνδρομές: Εσωτερικού 20 €, OΕξωτερικού 30 € Ηλεκτρονική Δ/νση: www.exsylogos.gr 1. e-mail: exsylogos@exsylogos.gr 2. e-mail: livadinews@yahoo.gr

Τούλης, Γούλας, Νάσης και Λαζίκος

Α.Ο. «ΔΟΛΙΧΙΑΚΟΣ» ΔΟΛΙΧΗΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ Σήμερα που και το ποδόσφαιρο έχει εμπορευματοποιηθεί, υπάρχουν άνθρωποι που αντιστέκονται, άνθρωποι που πονούν γιO αυτό, και δίνουν τα πάντα για να μπορούν τα ερασιτεχνικά σωματεία να σταθούν στα πόδια τους. Νιώθουμε την ανάγκη ως σωματείο να ευχαριστήσουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους που κατανοούν την προσπάθεια που κάνουμε και στέκονται δίπλα μας με οποιοδήποτε τρόπο. Πρώτα θέλουμε να ευχαριστήσουμε τη Δημοτική αρχή του Δήμου Λιβαδίου που στέκεται αρωγός στον αγώνα μας για τη διατήρηση του αθλητικού ιδεώδους, σκύβει στα προβλήματα μας και δίνει λύσεις. Θέλουμε να τους ευχαριστήσουμε για τη γενναία οικονομική βοήθεια που παρέσχε στο σωματείο μας, για την κατασκευή των νέων σύγχρονων και καλαίσθητων αποδυτηρίων, για τη φροντίδα που δείχνουν ώστε ο αγωνιστικός χώρος του γηπέδου να είναι πάντα σε όσο το δυνατόν καλύτερη κατάσταση. Ευχαριστούμε τους αδελφούς Καρασούλη για τα πλακάκια που προσέφεραν για την κατασκευή των αποδυτηρίων. Ευχαριστούμε ακόμα τον Αθαν. Τσακνάκη - διατηρεί κατάστημα με ανταλλακτικά αυτοκινήτων στη Ν. Σμύρνη στη Λάρισα - ο οποίος προσέφερε αθλητικές φόρμες σε όλους τους ποδοσφαιριστές. Το κατάστημα «ΟΙ ΜΟΥΡΙΕΣ» του Μαντζάρα Φώτη στη Δολίχη που προσφέρει τα αναψυκτικά. Ευχαριστούμε το φαρμακοποιό Φωτίου Κυριάκο που έχει αναλάβει τις ανάγκες του σωματείου σε φαρμακευτικό υλικό. Τέλος ευχαριστούμε όλους τους ανώνυμους φίλους που μας συμπαραστέκονται και πάντα μας στηρίζουν ηθικά και οικονομικά. Το Δ.Σ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ Με αφορμή τη λήξη της θητείας μου ως αντιδημάρχου θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον Δήμαρχο, τους δημοτικούς Συμβούλους, το υπαλληλικό προσωπικό και όλους τους Δημότες για την άριστη συνεργασία και την κατανόησή τους. Δεσμεύομαι να εργαστώ με τον ίδιο ζήλο και όρεξη ως δημοτικός Σύμβουλος και ως απλός δημότης για το καλό του Δήμου και των δημοτών που έδειξαν απεριόριστη εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου. Καλή Χρονιά με υγεία και ευτυχία σε όλους. Ευάγγελος Αν. Τζημαγιώργης Αντιδήμαρχος Λιβαδίου

NEA AΠΟ ΤΟ ΛΗΞΙΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΓΑΜΟΙ Γιάγκος Ηλίας – Μπατζογιάννη Βασιλική. Μπατζάκης Σωτήριος – Μπιτσινασβίλι Σορένα. Σαλαβέρης Κων/νος – Ντάμπου Μαρία. ΘΑΝΑΤΟΙ Τσανούσας Ελευθέριος του Νικολάου, ετών 89. / Γαζέτη Αγαθή χήρα Ευριπίδη, ετών 89. / Καρασούλης Θεόδωρος του Αθανασίου, ετών 87. / Δερβένης Νικόλαος του Αθανασίου, ετών 71. / Κατσίκη Άννα συζ. Δημητρίου, ετών 66. / Τσανούσας Νικόλαος του Λαζάρου, ετών 55. / Κάλφας Κων/νος του Νικολάου, ετών 77. / Πασχούλης Νικόλαος του Γεωργίου, ετών 75. / Λάμπρου Σωτήριος του Βασιλείου, 60 ετών. / Πατσίκα Μαργαρίτα χήρα Νικολάου, ετών 95

ΣΥΝ∆ΡΟΜΕΣ - ΑΝΑΝΕΩΣΕΙΣ ΑΜΦΙΣΣΑ: ΤΣΑΝΟΥΣΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΓΚΡΙΖΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΦΑΚΑΛΗΣ ΤΑΣΟΣ ΓΑΛΛΗΣ ∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ ∆ΕΡΒΕΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΩΤΣΙΚΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑ∆ΑΜ ΕΥΗ ΖΗΣΚΟΥ ΤΖΕΝΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗ: ΤΖΗΜΑΓΙΩΡΓΗ∆Σ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΙΤΣΟΥΛΗΣ ΤΑΚΗΣ ΜΠΑΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΣ ΛΑΠΠΑΣ ΝΙΚΟΣ ΚΑΨΑΛΗ ΒΑΣΩ ΚΥΛΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΥΛΩΝΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙ∆ΗΣ ∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ ΦΤΕΡΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΣΙΡΚΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΟΥΣΕΝΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΙΒΑ∆Ι: ΓΑΛΑΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΜΠΕΡΗΣ ∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΤΣΙΚΑΘΕΟ∆ΩΡΟΥ ∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΟΚΑ ΙΩΑΝΝΑ

Πέθανε ξαφνικά στο Λιβάδι στις 7 Οκτωβρίου σε ηλικία 62 χρονών ο Δημήτριος Μπουτζέτης. Ήταν παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Η κηδεία του έγινε στην Ελασσόνα.

Χρήσιμα Τηλέφωνα Δημαρχείο: 24933 50400, Κ.Ε.Π.:2493041917 A/T Λιβαδίου: 2493041111, Ε.Σ.Λ.: 2493041281 Ιατρείο: 2493041205, Φαρμακείο: 2493041120 Γ.Π.Σ.: 2493041237, Λύκειο: 2493041394, Δημ. Ξενώνας: 2493041377, Δημ Σχολείο: 2493041172, Γυμνάσιο: 2493041049.

Πέθανε ξαφνικά από ατύχημα στο Λιβάδι στις 8 Νοεμβρίου σε ηλικία 55 χρονών ο Τσανούσας Νικόλαος . Ήταν παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Η κηδεία του έγινε στο Λιβάδι.

Γιά ανανεώσεις και συνδρομές επικοινωνήστε με τα παρακάτω μέλη του Συλλόγου: Λιβάδι: Tα μέλη του Δ.Σ.

Kατερίνη: Kαψάλης Nίκος τηλ: 6972424090 Θεσ/νίκη: Bαγγέλης Παμπέρης τηλ: 2310920318, 6977957800 Μπάμπας Λάζαρος τηλ.: 6974595197 Λάρισα: Σαλαβέρης Kώστας τηλ: 6974629258 Γαλάνη Aυγή τηλ: 6978263652

Livadi 26 7a2ab.qxd:Livadi 25.qxd

12/12/08

συνέχεια από την 1η σελίδα

Τι φταίει; τάχα τώρα που το «Αμερικάνικο όνειρο» έγινε παγκόσμιο, ο ενεργός πολίτης περισσεύει κι όλα γίνονται μόνα τους, σύμφωνα με τους νόμους της «ελεύθερης αγοράς» και του «υγιούς ανταγωνισμού»; Φταίνε μήπως για την αποστροφή μας στα κοινά εκείνοι που πρόδωσαν τις προσδοκίες μας για μια πιο δίκαιη κοινωνία και αντ’ αυτής, στο όνομα του σοσιαλισμού μάλιστα, εδραίωσαν την διαπλοκή, τη μίζα, την αδιαφάνεια και την αναξιοκρατία; Να είναι αιτία ίσως για την ιδιώτευσή μας η κατάρρευση του μπλοκ των υποτιθέμενων «κομμουνιστικών» κρατών, στην πραγματικότητα καθεστώτων που ενώ θα έπρεπε να καταπιέζουν τις ορέξεις για σώρευση πλούτου από τους λίγους, μετατράπηκαν σε δικτατορία για τους πολλούς; Να φταίνε μήπως όλα αυτά κι όλοι οι άλλοι, εκτός από εμάς; πολίτης

Θ

α μπορούσε να πει κανείς: «εδώ δεν έχουμε άλλα κι άλλα τα πεζοδρόμια μας μάραναν». Κι όμως είναι κι αυτό ένα στοιχείο που δείχνει πόσο σοβαρά παίρνουνε την καθημερινότητά μας.

Σχεδόν σε ολόκληρο το χωριό δεν υπάρχουν πεζοδρόμια κι αν κάπου υπάρχουν, είναι ελλιπή, στενά και σε κάποια σημεία προκαλούν τη φαντασία μας. Θα μου πείτε: «δυστυχώς οι δρόμοι είναι στενοί και δεν περισσεύει χώρος παρά μόνο για τα αυτοκίνητα». Ε, τότε ας περπατάνε μόνο αυτά, χρειάζεται κι εμείς; Λες και τα δικά μας τα παιδιά ή οι δικοί μας οι παππούδες θα περπατήσουν σε αυτούς τους δρόμους; Φαίνεται έχουμε εξοικειωθεί τόσο πολύ που εμάς τους μεγαλύτερους δε μας νοιάζει. Το κακό όμως είναι ότι και οι νεότερες γενιές από εμάς θα παραδειγματιστούν και σε μας θα μοιάσουν. Οπότε μια από τα ίδια. Εξάλλου προτεραιότητα έχουν τα αυτοκίνητα, να μπορούν να παρκάρουν άνετα κι όπου θέλουν. Κι όταν δεν υπάρχει πεζοδρόμιο να καβαλήσουν και στη μέση του δρόμου όπου μπορούν και να διανυκτερεύουν. Ούτως ή άλλως ατυχήματα συμβαίνουν αλλού όχι στους δικούς μας δρόμους. Δείτε για παράδειγμα την κεντρική πλατεία. Κάποτε την άραζαν μόνο άνθρωποι και περνούσε πού και πού κανένα μουλάρι – γαϊδούρι, τώρα όμως αποκτήσαμε και συγκατοίκους με δυο, με τέσσερις, με έξι, με οχτώ ρόδες, όλων των μεγεθών, σχημάτων και χρωμάτων. Και άντε τις καθημερινές και δη τις χειμωνιάτικες που δεν κυκλοφορεί ψυχή «ντέφι να γίνει» που λένε. Τα Σαββατο-

12:39 PM

Page 3

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΓΕΥΜΑ Όλοι ξέρουμε πως δεν υπάρχει παρέα, συντροφιά, που να μην έχει το πειραχτήρι, τον πλακατζή, τον φαρσέρ. Η δική μας παρέα είχε, πιστεύω, τον πιο απίθανο. Το σπουδαίο είναι πως και μετά από κάποια κασκαρίκα που μας σκάρωνε, δε βάζαμε μυαλό και την ξαναπαθαίναμε. Πρόκειται για τον Βαγγέλη Καπέτη. Δε γινόταν γλέντι, παρέα, συντροφιά χωρίς το Βαγγέλη με την κιθάρα του και τη μελωδική του φωνή. Αγαπητός από όλους τους λιβαδιώτες, μικρούς και μεγάλους, πάντα γελαστός και χαρούμενος, μα και σοβαρός και μυαλωμένος, που στην τετραετία που χρημάτισε πρόεδρος της κοινότητας Λιβαδίου, στερέωσε τη συμφιλίωση των κομματικών παρατάξεων στο χωριό. (Δε νομίζετε πως ήταν αυτό μια εθνική προσφορά;) Ας είναι. Αύγουστος μήνας 1965, λοιπόν, και το Λιβάδι στις δόξες του. Δροσιά, πλήθος παραθεριστών, όλοι οι φίλοι μας συγκεντρωμένοι στο χωριό. Ήμασταν νέοι ζωηροί, λίγο άτακτοι και όλοι μας ανύπαντροι και ανεπρόκοποι. Ο μόνος παντρεμένος και νοικοκύρης, ο Καπέτης. Ας έρθουμε όμως στο θέμα μας, τη μεγάλη και απίθανη πλάκα που σκαρφίστηκε. Ήταν Αυγουστιάτικο Σάββατο που δέχθηκα από το Βαγγέλη μια απρόσμενη, μα και ευχάριστη πρόσκληση.

-Αύριο το μεσημέρι, μου λέει, θα φάμε μαζί. Δε χρειάζεται να το πεις πουθενά. Δε φτάνει το φαγητό. Κράτα το μυστικό.

-Ευχαριστώ, Βαγγέλη, δε ξέρεις πόσο με τιμά η πρόσκλησή σου, του λέω. Αδελφικοί φίλοι ήμασταν, γείτονες κύριακα, τις γιορτές, τις αργίες, τις σχόλες είναι ανάγκη να γίνεται η πλατεία και το όποιο πεζοδρόμιό της «πάρκινγκ». Αν μας αρέσει όμως αυτό, θα μπορούσε η δημοτική αρχή να βάλει και ένα

ΛΙΒΑΔΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ γράφει ο Μήτσος Κομπολής

ήμασταν, δάσκαλος του χωριού εγώ, αισθανόμουν περήφανος που μου έδειξε τέτοια προτίμηση μεταξύ όλων των άλλων φίλων. Τσιμουδιά, όμως, σε κανέναν. Να κρατάμε και το λόγο μας. Την άλλη μέρα, Κυριακή μεσημέρι, κάτω από το γερο-πλάτανο της πλατείας, γινόταν χαμός. Ο Βαγγέλης να παίζει τάβλι με τον άσπονδο αντίπαλό του, Σόλωνα Ταζέ, από τον οποίο συνήθως έχανε, ο Αντώνης Φαρμακιώτης, ο γιατρός, να χάνει στα χαρτιά, ο Λευτέρης Μεζίλης, ο γόης της παρέας και μεγάλος καρδιοκατακτητής, στο διπλανό τραπέζι να τάζει σε μια νόστιμη παραθερίστρια «λαγούς με πετραχήλια» για να τη ξελογιάσει, κι εγώ με το Βαγγέλη Μόσχη να απολαμβάνουμε το μυρωδάτο λιβαδιώτικο τσίπουρο. Σκέτη απόλαυση. Είχε δίκαιο αυτός που είπε «αλ-γκάι ντονιάουα τουτ, κα ντι Λιβάδι ιουβά» (Γύρισα όλο τον κόσμο, σαν το Λιβάδι, πουθενά!). Η ώρα δύο παρά τέταρτο κι ο Καπέτης μας χαιρετάει και αφού μας ευχήθηκε «καλή όρεξη», φεύγει. Το ραντεβού για το γεύμα ήταν στις δύο. Σηκώνομαι, και μαζί μου και οι υπόλοιποι. Σχολιάσαμε τους αγώνες στο τάβλι και στα χαρτιά, περίμενα να φύγουν οι άλλοι στα σπίτια τους και να πάω κι εγώ απαρατήρητος στον Καπέτη. Κανένας δεν το κουνούσε και για να μην αργήσω, αποφασίζω να φύγω πρώτος.

-Θα φάω σήμερα στην αδερφή μου, τους λέω, και πηγαίνω από εδώ. Είχα σκοπό, πριν την Παναγία να χώρος του οικοπέδου. Κι άντε μετά να τρέχεις να συμμαζεύεις τα ασυμμάζευτα. Κάποια διορθώθηκαν ή διορθώνονται, κάποια άλλα όμως; Λύσεις που να εξυπηρετούν και τους

ανηφορίσω και να βγω στο σπίτι του Καπέτη.

-Καλή όρεξη, μου ευχήθηκαν.

-Επίσης, γεια σας. Κάπως έτσι κατάφεραν να χωρίσουν και οι άλλοι. Όμως, τι παράξενο! Αφού περιπλανηθήκαμε αρκετά στους δρόμους και τα στενά γύρω από το σπίτι του Καπέτη για να παραπλανήσει ο ένας τον άλλο, κάποια στιγμή ανταμώσαμε όλοι στην εξώπορτα του Βαγγέλη.

-Τι ζητάτε εδώ; τους λέω.

-Έχω να πω κάτι στο Βαγγέλη, λέει ο Μεζίλης. Τέτοιες κι άλλες αφελείς δικαιολογίες πρόβαλαν και οι άλλοι, εκτός του Φαρμακιώτη.

-Κοιτάτε, μας λέει, εμένα ο Βαγγέλης με κάλεσε σε γεύμα, μα μου είπε να μη σας το πω.

-Τι λες, ρε; πεταχτήκαμε όλοι, και είπε ο καθένας για τη δική του πρόσκληση. Μείναμε άφωνοι. Τι είναι πάλι αυτό! Γελάσαμε, αλλά και θυμώσαμε λίγο. Το θεωρήσαμε προσβολή να μας έχει όλους το ίδιο. Ο καθένας μας θεωρούσε τον εαυτό του εκλεκτό προσκεκλημένο. Πήραμε την απόφαση να μπούμε μέσα και να του ρίξουμε μερικές καρπαζιές. Μπαίνοντας, όμως, μας πήρε η μυρωδιά από το ψημένο στο φούρνο αρνί με πατάτες και καλμάραμε. Εξ’ άλλου, απ’ το πικ-απ ακούγονταν τα αθάνατα τραγούδια του Θεοδωράκη, απ’ τη χορωδία Τρικάλων, υπό τη διεύθυνση της Τερψιχόρης Παπαστεφάνου και τα ξεχάσαμε όλα. Η Ευγενούλα, η γυναίκα του, μαθαίνοντας το τι μας σκάρωσε, μάλωνε το Βαγγέλη. «Αμάν, Βαγγελάκο, αδιόρθωτος είσαι. Με ντρόπιασες. Πότε θα σοβαρευτείς;» -Σιγά, καλέ, σπουδαία τα λάχανα! Άκου σε ντρόπιασα! Φάγαμε, ήπιαμε, τραγουδήσαμε, καλαμπουρίσαμε. Φεύγοντας, λέει ο Φαρμακιώτης. «Γίνεται, Βαγγέλη, να μας καλέσεις και την άλλη Κυριακή, έστω και με κάποιον άλλο ανορθόδοξο τρόπο;» να είναι για άλλους. Για όσους δεν έχουν δει, δεν ξέρουν ή έχουν ξεχάσει τι είναι πεζοδρόμιο τους πληροφορούμε ότι ανοίγοντας ένα λεξικό οι τυπωμένες λέξεις λένε: «πεζοδρόμιο είναι τα πλευρικά τμήματα οδού, υπερυψωμένα σε σχέση με το οδόστρωμα, που προορίζονται για τους πεζούς…». Ο δε νομοθέτης προσθέτει: «…το ύψος του εφτά με δέκα εκατοστά, το πλάτος του το λιγότερο δυο μέτρα, ζώνη ελεύθερης όδευσης τουλάχιστον 1,5 μέτρα…., σχάρες, αρμούς που δε διαταράσσουν την ομοιομορφία του δαπέδου…..κτλ». Μάλλον πρόκειται για βιβλίο επιστημονικής φαντασίας και όχι για νομοθέτημα. Το ανέκδοτο! Κι επειδή σκεπτόμενος όλα αυτά ψιλοσυγχίστηκα, είπα να κόψω μια βόλτα με τα πόδια και παρατρίχα να με κόψει το αυτοκίνητο του γείτονα. Βλέπεις ούτε οι δικοί μου είχαν σκεφτεί παλιότερα να αφήσουν πεζοδρόμιο, ούτε η τότε κοινότητα το σκέφτηκε, ούτε κι εγώ έκανα τίποτα ως τώρα… Συμβιώτης

ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ, ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ - ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΥΣ παρκόμετρο για να έχουμε και έσοδα βρε αδελφέ! Αλήθεια γιατί δεν την πεζοδρομούμε, να την πλακοστρώσουμε κι όλας και να απαγορεύεται η διέλευση των αυτοκινήτων; Εννοείται βέβαια ότι για τις ανάγκες των κατοίκων και των καταστημάτων θα υπάρξει η κατάλληλη μέριμνα ώστε να εξυπηρετούνται. Μου έκανε επίσης μεγάλη εντύπωση που τα τελευταία δυο, τρία χρόνια και πρόσφατα γκρεμίζονται κτίρια στον κεντρικό δρόμο και δε σκέφτηκε κανείς , δημότες και δημοτικές αρχές, να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να μείνει ένα «ψίχουλο γης» για πεζοδρόμιο. Αντί αυτού σε κάποιες περιπτώσεις είδαμε και το τραγελαφικό… να χρησιμοποιείται και το πεζοδρόμιο ως σκαλοπάτι, ως

ιδιοκτήτες των χώρων αλλά και όλους τους δημότες υπάρχουν, ποιος θα αναλάβει τις πρωτοβουλίες, είναι το θέμα. Ποιος; Θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά για το όλο θέμα. Συνήθως όμως υπερισχύει το έτσι είναι ,έτσι τα βρήκαμε ….

Ποιος ξέρει, ίσως να μας αξίζει να έχουμε μόνο ό,τι βρήκαμε, οι αλλαγές

3

Livadi 26 7a2ab.qxd:Livadi 25.qxd

12/12/08

-Μα καλά που είναι ο Γιώργος ; -Στου «χαλέ»…

-Μα τι κάνει τόση ώρα ; -Ααα έτσι τον έχουμε πάει με τις ώρες.

-Καλά τσί λια αντάρ’ καϊρούκι;(τι του κάνει καιρούκι) Ένας από τους διαλόγους που έχει επαναληφθεί αρκετές φορές στο σπίτι όταν μας επισκέπτονταν άνθρωποι που δεν γνώριζαν αρκετά καλά τα «χούγια» μας. Αν κάποιοι τώρα δεν κατάλαβαν ποιος είναι ο «χαλές» θα σας πω πως για τους «γκαγκάνους» είναι το μέρος που και ο βασιλιάς πηγαίνει μόνος του, και για μας τους Λιβαδιώτες είναι το γνωστό σε όλους «ναγκιό». Το «ναγκιό» λοιπόν προέρχεται μάλλον από το αναγκαίο και μάλλον παραπέμπει στο χώρο που κάνουμε την ανάγκη μας. Στο «χαλέ», ή «ναγκιό» ή «γκαμπινέ» ή «αποχωρητήριο» βρίσκω την ηρεμία μου, διαβάζω τις εφημερίδες μου, τα περιοδικά μου, (για τα οποία υπάρχει ειδική θήκη !), και συλλογιέμαι με την ησυχία μου. Σε έναν χώρο λοιπόν φωτεινό, καθαρό, με τα πλακάκια του, με το χαλάκι για να μην κρυώνουν τα πόδια και την ζεστασιά του καλοριφέρ, απολαμβάνω την ανάγκη μου για τουλάχιστον ένα μισάωρο. Για κάποιους αυτό μπορεί να θεωρηθεί ανωμαλία, διαστροφή ή δεν ξέρω τι άλλο. Σας διαβεβαιώνω όμως πως σίγουρα δεν είμαι ο μόνος με αυτή την συνήθεια, γνωρίζω πάρα πολλούς στο κοντινό περιβάλλον μου, και είμαι σίγουρος πως και εσείς γνωρίζετε στον κύκλο σας ανθρώπους με τα ίδια «χούγια». Αναζητώντας λοιπόν τα αίτια αυτής της καλής ή κακής συνήθειας, καλό θα ήταν να πάμε λίγα χρόνια πίσω και ίσως βγάλουμε κάποιο πειστικό ή τουλάχιστον σοβαροφανές συμπέρασμα. Γεννήθηκα λοιπόν όπως και οι περισσότεροι της ηλικίας μου σε ένα σπίτι που το «ναγκιό» ήταν έξω στην αυλή. Για να κάνεις την ανάγκη σου έπρεπε να διανύσεις αρκετά μέτρα με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες και οποιαδήποτε ώρα του εικοσιτετραώρου, μιας και όταν σου έρχεται να κάνεις την ανάγκη σου ούτε σε ρωτάει, ούτε και μπορεί να περιμένει. Φέρτε στο νου σας το εξής σκηνικό: είναι χειμώνας με ένα μέτρο χιόνι, και εσύ μες τη νύχτα να θες να πας προς φυσικού σου, να πας μες το ψοφόκρυο να κατεβάσεις το παντελόνι και να εκθέσεις τα απόκρυφά σου και τον ποπό σου στους -5 οC με -10 οC. Και μόνο ο αέρας να λυσσομανά έξω σε κάνει να το ξανασκέφτεσαι, να διαπραγματεύεσαι δήθεν τα αδιαπραγμάτευτα και να καμώνεσαι τάχα πως μπορεί να ήταν κι η ιδέα σου (θυμηθείτε τον ζεστό χώρο που λέγαμε στην αρχή). Και όμως, φίλε μου, ατύχησες, δεν είναι η ιδέα σου, σου συμβαίνει στην πραγματικότητα. Μαζεύεις τις δυνάμεις σου και κάνεις μια ηρωική έξοδο από την ζεστασιά της βελέντζας, μεγαλύτερη νομίζω και από αυτή του Μεσολογγίου, για να φτάσεις στο πολυπόθητο σημείο της αυλής, το «χαλέ». Με το που φτάνεις στην Ιθάκη σου και μπαίνεις μέσα βλέπεις (τρόπος του λέγειν βλέπεις) μια τρύπα ένα μέτρο, (μην τυχόν και δεν μπορείς να βρεις στόχο), που αν δεν είσαι εξοικειωμένος με τον χώρο μπορεί να δοκιμάσεις και το βάθος της. Δεν ξέρω αν όντως οι τρύπες ήταν τόσο μεγάλες ή τα παιδικά μας μάτια τις έβλεπαν έτσι, τις θυμάμαι πάντως τεράστιες. Και άντε, έκανες την ανάγκη σου όσο πιο γρήγορα μπορούσες, τα χαρτιά από παλιά βιβλία, τετράδια ή εφημερίδες περιμένουν κομμένα σε λωρίδες πιασμένα σε ένα καρφί να σε αποχαιρετή-

4

12:40 PM

Page 4

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ του χαλέ … σουν «απαλά» από τον χώρο. ωραία περιστατικά που έγιναν τότε. Καλά για καζανάκι ούτε λόγος, υπάρχει Γίνεται το καινούριο μπάνιο μέσα στο ένας τενεκές με ένα κύπελλο ίσα-ίσα σχεδόν σπίτι και η νύφη οδηγεί τον πεθερό στον

να ραντίσεις και αντί για βούρτσα μια φούρκα μη τυχόν και βουλώσει το «γκιρίζι» (αποχέτευση). Για νερό να πλυθείς ούτε λόγος, εδώ μέσα στο σπίτι και πλένεσαι από τον νιπτήρα, στην τουαλέτα θα έχεις νερό; Το μόνο που έσωζε την κατάσταση ήταν οι καλά ασβεστωμένοι τοίχοι που είναι ένα είδος απολύμανσης. Για τις επισκέψεις την νύχτα, είπαμε, απαιτείται ακρίβεια κινήσεων και πολύ καλή εξοικείωση με τον χώρο καθώς φως δεν υπάρχει, εκτός εάν είναι καλοκαίρι με ολόγιομο φεγγάρι και αφήσεις μισάνοιχτη την πόρτα. Βέβαια αν είναι μέρα και καλός ο καιρός δεν βιάζεσαι, αν κιόλας δεν σε κυνηγάνε και οι μύγες μπορείς να μείνεις λίγο παραπάνω, ενώ ταυτόχρονα ρίχνει κλεφτές ματιές στον έξω κόσμο από τα κενά που αφήνουν οι καρφωμένες σανίδες της πόρτας. Πάντως θυμάμαι πως όλες οι τουαλέτες εκείνη την εποχή ήταν χαμηλοτάβανες έτσι ώστε να χρειάζεται να σκύβεις όταν μπαίνεις μέσα δείχνοντας μάλλον και ένα σεβασμό στην ιερότητα του χώρου. Έπειτα λοιπόν από αυτή την μικρή ιστορική αναδρομή κατέληξα στο συμπέρασμα πως η μεγάλη μου παραμονή σε αυτόν τον χώρο μάλλον οφείλεται αποκλειστικά σε ψυχολογικούς λόγους. Η απουσία τόσων ετών ενός ζεστού, καθαρού, φωτεινού άμεσα προσιτού και άνετου περιβάλλοντος με παρακινεί, τώρα που τον απέκτησα και βρίσκεται μέσα στο σπίτι μου, να θέλω να τον χαρώ-απολαύσω όσο το δυνατόν περισσότερες ώρες ισοφαρίζοντας έτσι τις αρνητικές μνήμες των παιδικών μου χρόνων . Έτσι είναι φίλοι μου, αυτή είναι η αλήθεια, εγώ και κάποιοι άλλοι (σίγουρα δεν είμαι μόνος μου) εκτιμούμε αυτά που μας προσφέρθηκαν στο πέρασμα των χρόνων, σε αντίθεση με κάποιους άλλους που μπαινοβγαίνουν στο λεπτό στα σύγχρονα κι αστραφτερά WC τους, σε σημείο που δεν καταλαβαίνεις αν μπήκαν για «ψιλό» τους ή για «χοντρό» τους και θεωρώ πως είναι αγνώμονες αφού δεν προσφέρουν τον ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτόν τον ιερό χώρο παραμένοντας εκεί έστω και για δέκα λεπτά. Πάντως τα πιο ωραία περιστατικά έγιναν την εποχή που άρχισαν να γίνονται τα μπάνια μέσα στα σπίτια. Θα σας αναφέρω δύο

καινούριο χώρο.

-Λοιπόν παππού από εδώ και στο εξής, του λέει και του δείχνει την τουαλέτα, εδώ θα κάνεις την ανάγκη σου «αουά βα τι φάτσι». Την άλλη μέρα ο παππούς κάνει την ανάγκη του βγαίνει από το μπάνιο και μπαίνοντας αμέσως μετά η νύφη παθαίνει σοκ. Ο παππούς έκανε την ανάγκη του πάνω στο καπάκι της λεκάνης μιας και η νύφη όταν του την έδειξε, ως χώρο εναπόθεσης των

απορριμμάτων, είχε το καπάκι της κατεβασμένο. Κάποιος άλλος καημένος, που έβλεπε για πρώτη φορά μπιντέ, τον μπέρδεψε με την τουαλέτα, έκανε την ανάγκη του και πάλευε για ώρες μετά να εξαφανίσει το «θηρίο». Αυτά και άλλα πολλά συνέβησαν τα πρώτα χρόνια με τις καινούριες τουαλέτες και ας φαίνονται σε κάποιους όλα τα παραπάνω σαν ιστορίες για αγρίους . Πάντως ό,τι και να λέμε, αν οι τουαλέτες έξω από το σπίτι δεν ήταν καθόλου βολικές, είχαν και τα καλά τους, για παράδειγμα, εξαφάνιζαν το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας και τις αιμορροΐδες σε συνδυασμό πάντα και με τις διατροφικές συνήθειες της εποχής εκείνης. Τέλος, αν κάποιοι θεωρήσουν χυδαίο ή δεν ξέρω τι άλλο το κείμενο ας ανακαλέσουν στις μνήμες τους Λιβαδιώτικες ατάκες όπως: «γκούρ’ ντι χαλέ» (στόμα του «χαλέ»), «ατσέλου ιάστι χαλέ νιαρνίτου» (αυτός είναι «χαλές» ασκούπιστος), «σκάμπου ντι χαλέ» (σκαλοπάτι του «χαλέ» και άλλα. Άφησα για το τέλος μια ωραία ιστορία που άκουσα: Κάθονται ο παππούς με τον εγγονό στην κόχη και ο παππούς ρωτάει τον εγγονό.

-Πόσο με αγαπάς; -Από εδώ ως το ναγκιό... απαντάει ο εγγονός. Γιώργος Αθ. Μητώνας

• Με 52%, έναντι 48% του αντιπάλου του, ο Βαγγέλης Καπέτης αναδεικνύεται νικητής των εκλογών της 15ης Οκτωβρίου 1978 και νέος πρόεδρος της Κοινότητας Λιβαδίου • Στις 27 και 28 Οκτωβρίου μια ξαφνική κακοκαιρία αιφνιδιάζει τους κτηνοτρόφους. Χιλιάδες πρόβατα αποκλείονται στο βουνό. Καθώς μεταφέρονται στον κάμπο ο Νίκος Καραΐσκος απαθανατίζει τη διέλευσή τους μέσα από το καταχιονισμένο χωριό με την εκπληκτική-ιστορική φωτογραφία που βλέπετε.

Livadi 26 7a2ab.qxd:Livadi 25.qxd

12/12/08

12:40 PM

Page 5

Nέα από τους Συλλόγους μας Στη Δημοτική συνεδρίαση της 21ης Οκτωβρίου 2008 συζητήθηκε το θέμα των Δημοτικών τελών ύδρευσης ποιμνιοστασίων και δικαιώματος βόσκησης σε δημοτικές εκτάσεις. Δεν αυξάνονται τα τέλη ύδρευσης των ποιμνιοστασίων Να μην αυξηθούν και να παραμείνουν ως έχουν τα τέλη ύδρευσης των ποιμνιοστασίων, αποφάσισε κατά πλειοψηφία το Δημοτικό συμβούλιο. Το Δημοτικό συμβούλιο έκρινε ότι η οικονομική συγκυρία δεν επιτρέπει αύξηση αυτή τη στιγμή. Μειοψήφισαν ο σύμβουλος της πλειοψηφίας κ. Γεράσης Χρύσανθος και οι σύμβουλοι της αντιπολίτευσης Γκούμας Γιάννης και Μπίσμπας Αντώνης. Οι δύο σύμβουλοι της αντιπολίτευσης επισήμαναν ότι το μείζον πρόβλημα δεν είναι το ύψος των τελών ύδρευσης αλλά η διαχείριση του νερού και κατηγόρησαν τον Δήμαρχο ότι ούτε την οικονομική κατάσταση (έσοδα-έξοδα) της ύδρευσης των ποιμνιοστασίων εμφάνισε, ούτε σχέδιο-κανονισμό διαχείρισης των υδάτινων πόρων, όπως είχε υποσχεθεί, παρουσίασε. Ο δήμαρχος ανταπάντησε ότι έχει καταβληθεί μια τεράστια προσπάθεια βελτίωσης της ύδρευσης με πέντε νέες γεωτρήσεις, εκ των οποίων δύο έχουν σχεδόν ολοκληρω-

θεί με πολύ καλά αποτελέσματα. Το Δ.Σ. αποφάσισε εν τέλει κατά πλειοψηφία: 1.Πάγιο τέλος ύδρευσης ποιμνιοστασίων, 15,00 € για κάθε κατανάλωση.

2.Τέλος ύδρευσης ποιμνιοστασίων 0,22 €. Και το τέλος δικαιώματος βοσκής παραμένει ως έχει Για το τέλος δικαιώματος βοσκής σε δημοτικές βοσκήσιμες εκτάσεις, το Δημ. Συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα να παραμείνει ως έχει και ειδικότερα: 1. Για τα μικρά ζώα: 0,35 €/κεφαλή.

2. Για τα μεγάλα ζώα: 0,53 €/κεφαλή. Όρισε επίσης Δημοτικές βοσκήσιμες εκτάσεις που αφήνονται στους δημότες για βοσκή των ζώων τους κατά τους ορισμούς του Νόμου όπως ίσχυε έως τώρα, δηλ. ως εξής: Παλαιοδέρβενο 7000 στρ., Τσαΐρια 3000 στρ., Λίμνη 2200 στρ., Λιβάδια 5500 στρ., Στουρνάρια 3300 στρ., Καλαμάρι 7700 στρ., Σάπκα 16500 στρ., Βαρνά 5500 στρ., Μπίμπα 4500 στρ., Τζώγκα 3500 στρ., Τριαντάφυλλο 5500 στρ., Βίγλα 1100 στρ., Τσαμάσου 3300 στρ., Κοκκινόγη Πασχάλι 1100 στρ., Ντούρο και Χορεύετε 3300 στρ., Αμπέλια 1100 στρ., Καλόγερο 7700 στρ., Δημ.Διαμ.Δολίχης 10600 στρ..

μαγειρεύει η Βούλα

Η βελουτέ σούπα του Λιβαδίου είναι η αγαπημέ- Φ’ρνάρσα νη σε πολλούς Φερνάρσα. Γνωστή από τις γιαγιάδες μας ακόμη πάντα μοσχοβολά κάθε φορά που την μαγειρεύουμε. Τα υλικά που χρειάζονται για να γίνει το συγκεκριμένο φαγητό είναι τόσο απλά που εύκολα μπορεί να μαγειρευτεί από τον καθένα. Αυτό το παραδοσιακό φαγητό είναι ιδανικό για τις κρύες μέρες του χειμώνα. Ας θυμηθούμε τα υλικά: Ελαιόλαδο, αλεύρι, φρέσκια ντομάτα, μαϊντανός, 2 σκελίδες σκόρδο (αν θέλουμε), αλάτι, νερό και φυσικά κεφτεδάκια, έτοιμα τηγανισμένα, όσα εσείς θέλετε σε αριθμό, τα οποία δυναμώνουν και την γεύση του φαγητού. Εκτέλεση: Αυτό το οποίο πρέπει να προσέξουμε για να πετύχει ο ζωμός του φαγητού και να μη γίνει πηχτός, είναι η αναλογία αλεύρι με νερό. Δηλαδή 1 κουταλιά της σούπας αλεύρι (κοφτή) αντιστοιχεί σε 1 ποτήρι νερό. Για μια οικογένεια: 6 κουταλιές αλεύρι (κοφτές) σε 6 ποτήρια νερό είναι μια πολύ καλή ποσότητα. Αρχικά βάζουμε στην κατσαρόλα το ελαι-

όλαδο και το αλεύρι (όσες κουταλιές Η Λιβαδιώτικη έχουμε αποφασίσει) και βελουτέ σούπα με μια ξύλινη κουτάλα τα ανακατεύουμε μαζί μέχρι το αλεύρι να πάρει ένα ωραίο ξανθό χρώμα και να έχει απορροφήσει όλο το λάδι. Στη συνέχεια προσθέτουμε τα ποτήρια του νερού που πρέπει να είναι κρύο για να μη σβολιάσει το αλεύρι και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε. Ρίχνουμε 2 ντομάτες τριμμένες, μπόλικο ψιλοκομμένο μαϊντανό, αλάτι και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε έως ότου αρχίσει το φαγητό να βράζει. Όταν αρχίσει ο βρασμός ρίχνουμε στην κατσαρόλα τα κεφτεδάκια και το σκόρδο (προαιρετικά). Καθώς βράζει το φαγητό η σούπα πήζει ελαφρά και είναι έτοιμη. Τη συγκεκριμένη σούπα μπορούμε να της δώσουμε άλλη γεύση με μια μικρή παραλλαγή. Δηλαδή προσθέτουμε ντομάτα οπότε το χρώμα της γίνεται λευκό και στύβουμε λεμόνι στην κατσαρόλα και στο πιάτο μας όταν την σερβίρουμε. Τα υπόλοιπα υλικά και η διαδικασία είναι ακριβώς η ίδια. Λιβαδιώτες και φίλοι του Λιβαδίου, ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ!

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΙΒΑΔΙΩΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ •Το Σάββατο 18 Οκτ 2008 πραγματοποιήθηκε στη λέσχη Λιβαδιωτών Θεσ/νίκης συνεστίαση στα πλαίσια των γενεθλίων για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του ΣΛΘ. Παρόντες αρκετοί Λιβαδιώτες καθώς και φίλοι του συλλόγου, οι οποίοι φάγανε κοψίδια, πίτες μεζέδες και φυσικά ήπιανε τσίπουρο μέχρι τις μεγάλες ώρες. Το παρόν στην εκδήλωση δώσανε ο Νομάρχης Θεσ/νίκης κ. Ψωμιάδης Π. και ο υπουργός αθλητισμού κ. Ιωαννίδης Γ.

•Την Τρίτη 28 Οκτ 2008 τα νιάτα του συλλόγου μας, συμμετέχοντας στην εθνική εορτή, παρέλασαν στη λεωφόρο Μ. Αλεξάνδρου, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.

•Την Κυριακή 9 Νοε 2008 έγινε η προγραμματισμένη ετήσια Γενική Απολογιστική Συνέλευση 2007-2008 του ΣΛΘ. Η αίθουσα της λέσχης του συλλόγου γέμισε από μέλη και ο πρόεδρος με λεπτομερέστατη ομιλία, ανέλυσε όλα τα πεπραγμένα του έτους, έδωσε όλα τα οικονομικά στοιχεία σε πίνακες και τέλος ανέφερε τις προτάσεις του ΔΣ για την συνέχεια. Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι ο σύλλογος έχει ήδη στα χέρια του δυο έτοιμα βιβλία του κυρίου Κώστα Προκόβα, τα οποία θα εκδώσει το συντομότερο.

•Την Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008, ώρα 11.00 π.μ., παραμονή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973, στο αμφιθέατρο του Κέντρου Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης (Μέγαρο Μπίλλη στην Πλατεία Ιπποδρομίου) πραγματοποιήθηκε η ειδική τιμητική ημερίδα «Ο Σύλλογος τιμά τους βασανισθέντες και φυλακισθέντες συμπατριώτες - μέλη του Συλλόγου μας, κατά την περίοδο της δικτατορίας 1967-1974».

•Ο Σύλλογος Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης «Ο Γεωργάκης Ολύμπιος», κάνει τον ετήσιο χορό του φέτος στην αίθουσα Gianni στις 14 Φεβρουαρίου ημέρα Σάββατο στο 1ο χλμ Θέρμης-Θεσ/νίκης. Η αίθουσα είναι πανέμορφη και μεγάλη, το parking είναι άνετο, το φαγητό εξαιρετικό, το ποτό άφθονο και δωρεάν, τα χορευτικά μας σε μεγάλη φόρμα, τα κλαρίνα και γενικώς οι μουσικοί μας άκρως ευδιάθετοι. Πάρτε μαζί με το κέφι σας και τους φίλους σας κι ελάτε να περάσουμε μία όμορφη βραδιά. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΙΒΑΔΙΩΤΩΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ • Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στη λέσχη του Συλλόγου η τακτική εκλογοαπολογιστική συνέλευση. Εκλέχτηκε νέο Διοικητικό Συμβούλιο που συγκροτήθηκε σε σώμα ως εξής: Πόεδρος: Κατσίκης Γεώργιος, Αντιπρόεδρος: Μπατζογιάννης Λευτέρης, Γραμματέας: Φτεργιώτη Κλεοπάτρα, Ταμίας: Πατσικαθεοδώρου Θωμάς, Μέλη: Πολιτιστικά / Χορευτικό: Χατζηαδάμου Ντίνα, Δημοσίων Σχέσεων: Μόκας Σταύρος, Χορωδίας: Γκατζούνης Θωμάς, Αναπληρωματικό μέλος: Μπουτζέτη Θεοδώρα ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΙΒΑΔΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ • Εκλογές για την ανάδειξη των νέων οργάνων (Διοικητικό Συμβούλιο και Εξελεγκτική Επιτροπή) του Συλλόγου, πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 7 Δεκέμβρη 2008 και ώρα 11.00΄ π.μ. στα Γραφεία του Συλλόγου στη Δ/νση Ιθάκης 29β. Η όλη διαδικασία ξεκίνησε με ενημέρωση εκ μέρους των μελών του απερχόμενου Δ.Σ. σχετικά με τα οικονομικά του Συλλόγου, τις προοπτικές και τα προβλήματα που αφορούν στη συνέχιση της λειτουργίας του, και ακολούθησαν προτάσεις και εκλογές. Το νέο ΔΣ που εξελέγη συγκροτήθηκε σε σώμα ως εξής: Πρόεδρος: Κοκκινοπλίτης Κώστας, Αντιπρόεδρος: Φράγκος Θεόδωρος, Γραμματέας: Μουσένα Ελένη, Ταμίας: Τσανούσας Ε. Τάκης , Μέλη: Γκατζούνης Ε. Γιώργος, Καρατζίκας Αντώνης, Τσανούσας Κ. Δημήτρης.

• Φέτος ο Σύλλογος Λιβαδιωτών Αθηνών συμπληρώνει πενήντα χρόνια από την ίδρυσή του. Το απερχόμενο Δ.Σ. την ημέρα των εκλογών, Κυριακή 7 Δεκέμβρη 2008, διοργάνωσε ένα μικρό εορτασμό για τη συμπλήρωση μισού αιώνα λειτουργίας του Συλλόγου.

•Την ίδια ημέρα, επίσης, πραγματοποιήθηκε τιμητική εκδήλωση προς τιμήν του Ελευθερίου Κυλώνη, δωρητή του οικήματος στο οποίο στεγάζεται ο Σύλλογος. Χωρίς την δική του δωρεά δεν θα υπήρχε αυτός ο χώρος συνάντησης για τους συμπατριώτες της Αθήνας.

ΕΥΧΕΣ Ο Ε.Σ.Λ. και η εφημερίδα μας εύχονται: • Στα νεοεκλεγέντα Δ.Σ των Συλλόγων Λιβαδιωτών Κατερίνης και Αθήνας καλή επιτυχία στο έργο τους.

• Στον Σύλλογο Λιβαδιωτών Αθήνας που γιορτάζει τα πεντηκοστά του γενέθλια, Χρόνια Πολλά και να τα εκατοστήσει!

5

Livadi 26 7a2ab.qxd:Livadi 25.qxd

12/12/08

12:40 PM

Page 6

“ΟΙΝΟΣ - ΨΥΧΗ - ΣΩΜΑ” Αποσπάσματα από ομιλία του ψυχίατρου κ. Ζήση Γκουτζαμάνη που έγινε στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 30στά γενέθλια του ΕΣΛ Όπως προαναγγείλαμε στο προηγούμενο φύλλο, σας παραθέτουμε ένα μέρος από την ομιλία του κ. Ζήση Γκουτζαμάνη, που έγινε στο Ζάννειο στις 17-8-08 στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Συλλόγου μας για τον εορτασμό των 30χρονων. Δυστυχώς για λόγους οικονομίας χώρου, η ομιλία δεν μπορεί να παρατεθεί ολόκληρη. Μεταξύ άλλων λοιπόν ειπώθηκαν τα εξής ενδιαφέροντα: «Να διευκρινίσω από την αρχή, ότι στον όρο οίνος που χρησιμοποιήθηκε –ποιητική αδεία- στον τίτλο του θέματος που θα μας απασχολήσει, περιλαμβάνονται όλες οι ουσίες που εμπεριέχουν την χημική ένωση αιθυλική αλκοόλη: τσίπουρο, κρασί, ουίσκι, λικέρ, μπύρα κ.λ.π. Η χρήση του οινοπνεύματος αποτέλεσε από την αρχή σημαντικό κομμάτι της ανθρώπινης κουλτούρας, ανάλογα δε με την ιστορική φάση και τα κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά δεδομένα της, προκύπτει και η ιδιαίτερη σχέση των ανθρώπων με αυτή. λόγω δε των επακόλουθων της κατανάλωσης οινοπνεύματος στην ανθρώπινη συμπεριφορά έγινε αντικείμενο παρέμβασης και ελέγχου από την πλευρά των εξουσιαστικών δομών του ανθρώπου, εξαρτώμενο πάντα αυτό, από το πολιτισμικό ιδεώδες της κάθε φοράς κοινωνίας. […] Η υπερβολική χρήση έχει αρνητικά αποτελέσματα ατομικά, οικογενειακά και κοινωνικά. Οι πρώτες αντιδράσεις στην υπερβολή της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ενέχει ηθικολογικό χαρακτήρα. Η μέθη απαξιώνεται ηθικά. Η ηθική απαξία ακολουθείται από την άποψη, ότι στο άτομο που υποφέρει από αυτή τη χρήση, χρειάζεται ιατρική φροντίδα (αφού είναι άρρωστος) πράγμα που συντελεί, κατά συνέπεια, στην απάλειψη του στίγματος που τον βάρυνε μέχρι τότε. […] «Δεν είμαι αλκοολικός», είναι η σταθερή στάση του υποψήφιου να χαρακτηριστεί έτσι. Αυτό σε αντίθεση με τους ναρκομανείς που επιδεικνύουν, θα λέγαμε, την εξάρτηση τους. Αυτή η «ψευδολογία» του, παραπέμπει στην ανάγκη να αποκρούσει και να αρνηθεί την σχέση του με την «ανήθικη» προσωπικότητα, με την οποία κάποτε η κοινωνία τον είχε συνδέσει. Η διάγνωση του αλκοολισμού είναι δυσχερής ή γίνεται δυνατή ύστερα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αφ’ ότου η υπερβολική κατανάλωση έχει μεταβληθεί σε ψυχική και σωματική εξάρτηση, καθ’ ότι ο αλκοολικός δεν ζητάει βοήθεια με τις πρώτες ενδείξεις του προβλήματος, αλλά αντίθετα, αποφεύγει τον στιγματισμό, όπως είπαμε. Ο φόβος του - συνειδητός ή όχι- μπροστά στην αναμενόμενη επίπληξη που θα δεχθεί, τον κάνει να προτιμήσει την παραποίηση και την υποτίμηση της κατάστασής του. Εν τω χρόνω, η υπερβολική κατανάλωση οινοπνευματωδών οδηγεί στην ανάγκη να πίνει πλέον και στις ώρες της εργασίας. Είναι το σημείο που συνοδεύεται από την εμφάνιση της οργανικής κατάρρευσης και τις αναπότρεπτες εκδηλώσεις της εξάρτησης του, με άμεσες συνέπειες στην εργασιακή του επάρκεια και λειτουργικότητα. Τότε θα υποχρεωθεί - από την οικογένεια ή τον εργοδότη - να «οδηγηθεί» στον ειδικό, οπότε και θα συντελεστεί η ποιοτική τομή στη ζωή του, καθώς θα διαπιστωθεί και θα διατυπωθεί η διάγνωση, με όλα τα επακόλουθα. Ας προσπαθήσουμε τώρα να δώσουμε κάποιες απαντήσεις στο εύλογο και αγωνιώδες καμιά φορά ερώτημα: Γιατί; Ποιες, πιθανές, έστω, αιτίες οδηγούν τον άνθρωπο σε αυτή την υπερβολή. Να ξεκινήσουμε από τους ψυχολογικούς παράγοντες και πρώτα από τη δομή της προσωπικότητας. Αυτή μπορεί να είναι παρορμητική, δειλή, εξαρτημένη, ανώριμη, υπερευαίσθητη, ευέξαπτη, επιθετική, σεξουαλικά καταπιεσμένη, αγχώδης με τάσεις απομόνωσης και αδύναμο εγώ, οπότε, η χρήση αλκοόλ, ανατρέπει, τρόπο τινά αυτά τα αρνητικά χαρακτηριστικά, καθώς προσδίδει αίσθηση δύναμης και τόνωσης της αυτοεκτίμησης. […]Κάποιες ψυχικές διαταραχές, πάλι, φαίνεται να συνδέονται με την κατάχρηση οινοπνευματωδών: η κατάθλιψη, οι διαταραχές του ύπνου και οι αγχώδεις διαταραχές ανακουφίζονται προσωρινά από την κατανάλωση αλκοόλ, αλλά η επαναληπτικότητα που συνεπάγονται,προκαλεί ανάπτυξη της ανάγκης, που με τη σειρά της απαιτεί αύξηση της δόσης. Αυτή φέρνει την κατάχρηση, την εξάρτηση κ.ο.κ., και βυθίζεται πλέον ο άνθρωπος σε έναν φαύλο κύκλο που τον οδηγεί συστηματικά και αναπόδραστα στο τέλος. Η θεωρία των βιολογικών παραγόντων περιλαμβάνει τα κληρονομούμενα χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την κατάχρηση και τη εξάρτηση, όπως η μεγάλη ανοχή στο αλκοόλ, η αυξημένη χαλάρωση που προκαλεί σε κάποια ευαίσθητα άτομα, η μειωμένη λειτουργία ενζύμων μεταβολισμού σε ορισμένες ομάδες ανθρώπων κ.λ.π. Την υπερβολική κατανάλωση οινοπνευματωδών ερμηνεύουν πολιτισμικές θεωρίες, επίσης, που περιγράφηκαν νωρίτερα, καθώς και κοινωνικο-οικονομικοί παράγοντες όπως

6

είναι οι δυσκολίες επαγγελματικής αποκατάστασης, ο άκρατος ατομικισμός, η εξαφάνιση του ατόμου μέσα στη συλλογικότητα, η ευμάρεια –οικονομική κυρίως- στην εποχή μας, που υποτιμά τις συναισθηματικές ανάγκες και μονώνει το άτομο. Τέλος, οι τιμές αυτών των προϊόντων, η διαφήμιση, πολιτιστικά στερεότυπα και εργασία που «εκθέτει» στον κίνδυνο (ταβέρνα, καφενείο bar κ.λπ.) από μόνα τους ή σε συνδυασμό με άλλους βιολογικούς ή ψυχολογικούς παράγοντες ενοχοποιούνται προς αυτή την κατεύθυνση. […] Θα λέγαμε για τον αλκοολισμό ότι πρόκειται για μια ψυχική και σωματική κατάσταση εξάρτησης, αποτέλεσμα της –χρόνιας –πρόσληψης αλκοόλ που σχετίζεται με την (1) ανοχή στην ουσία στα (2) στερητικά φαινόμενα, και (3) την καταναγκαστική χρήση. […] Σε επίπεδο χημείας, το αλκοόλ είναι μια ένωση που περιέχει αιθυλική αλκοόλη ή αιθανόλη και πολύ μικρότερες ποσότητες μεθανόλης, βουτανόλης, αλδεΰδης, φαινόλες, τανίνες και ίχνη μετάλλων. Περιέχεται βέβαια στα αλκοολούχα ποτά σε συγκεκριμένες λίγο –πολύ περιεκτικότητες. Στα κρασιά είναι από 10-15%, στη μπύρα από 4,5 - 6,5%, στα λικέρ, ουίσκι, τζιν κ.λπ. από 35-60% (αλλά και στις κολόνιες από 60-95%) – για το τσίπουρο ξέρετε, οπότε δεν χρειάζεται να το πω…. […]Εφ’ όσον βρεθεί στο στομάχι του ανθρώπου, αρχίζει πλέον να κάνει αισθητή την παρουσία του στον ίδιο και στο περιβάλλον του, αφού έχει αυτήν την ξεχωριστή ιδιότητα, να επηρεάζει δηλαδή από λίγο έως δραματικά τη συμπεριφορά του. Παρ’ ότι, όμως, η πρώτη βασική του εγκατάσταση γίνεται στο στομάχι, ευθύς αμέσως οι βασικές παρενέργειές του «κατευθύνονται» προς το κεντρικό νευρικό σύστημα. Λογοτεχνική αδεία ή αυθαδεία, ίσως, το ποτήρι σερβίρεται στο τραπέζι, η πόση γουλιά –γουλιά αρχίζει και το κεντρικό νευρικό σύστημα που λέγαμε, αρχίζει να δέχεται τα πρώτα πλήγματα. Έτσι, λοιπόν, ο άνθρωπος αρχίζει να νοιώθει αυτό που επιθυμούσε και που πάντα ήθελε να είναι: δυνατός, ελκυστικός, τολμηρός, άνετος, ευφραδής, ελεύθερος, και μια που φαίνεται να πετυχαίνει η διαδικασία, «τροφοδοτεί» με επιπλέον ποσότητες τον οργανισμό, ώσπου να φθάσει στο ανέβασμα, στην ύψωση, στην κορύφωση, για να επακολουθήσει το μοιραίον της πτώσης, το γκρέμισμα, η απώλεια των πάντων, η βίωση ενός μικρού θανάτου. Είναι τότε, που έρχεται η ώρα της κοστολόγησης του εγχειρήματος, της πληρωμής (όχι της αποπληρωμής, καθ’ ότι δεν τελειώνει εδώ το δράμα), της πληρωμής, λοιπόν, των χρεών. «Έπαιξα, έχασα και θα πληρώσω» …η σταθερή επωδός στη ζωή του. Ένοχος; Ένοχος!» Σκοπός του πλέον να φθάνει στη μέθη και το ναυάγιο, στην αυτοκαταστροφή και το τέλος. Αυτό είναι το όλο σενάριο με την αρχή και το τέλος της πόσης. […] Όταν τα οινοπνευματώδη ποτά βρεθούν στο στομάχι θα αρχίσει εκεί και η απορρόφησή τους. Με βάση την περιεκτικότητα σε αλκοόλ, που λέγαμε, θα έχουμε και την ταχύτερη ή αργότερη απορρόφηση. Τα ποτά με περιεκτικότητα σε αλκοόλ 10-30% vol έχουν καλλίτερη και ταχύτερη απορρόφηση, συγκριτικά με εκείνα που περιέχουν 40-45% και άνω συγκέντρωση και τούτο επειδή τα τελευταία προκαλούν πυλωρασπασμό και δεν προωθείται έτσι επαρκώς το περιεχόμενο του στομάχου προς το έντερο. Η απορρόφηση μιας ποσότητας ποτού γίνεται κατά 10% στο στομάχι και κατά 90% στο έντερο. Σκόπιμο είναι να σημειώσουμε εδώ, ότι η απορρόφησή του επηρεάζεται και από την ύπαρξη ή όχι τροφής στο στομάχι. Τροφές πλούσιες σε λιπαρά και πρωτεΐνες καθυστερούν το ρυθμό απορρόφησης (αυτός βασικά είναι ο ρόλος του μεζέ…….). […] Για να ολοκληρώσουμε την αναφορά μας στην απορρόφηση του ποτού να πούμε επίσης, ότι η απορρόφηση μια συγκεκριμένης ποσότητας ολοκληρώνεται σε 1 ώρα περίπου και πιο αναλυτικά, αν θέλετε, το 60% σε 30΄, το 88% σε 60΄ και το 93% σε 90΄. Εννοείται ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα έχουμε και τη υψηλότερη συγκέντρωση αλκοόλ στο αίμα, άρα και τις σημαντικότερες επιπτώσεις του. Αν, δε, όλα αυτά τα συνυπολογίσουμε με τον μεταβολισμό, το «κάψιμο» να πούμε από τον οργανισμό μας που είναι 15-20 mg/ml την ώρα, κάντε μόνοι σας το λογαριασμό με πόσο τσίπουρο και σε πόση ώρα θα ζαλιστείτε, θα μεθύσετε ή θα κάνετε εμετό. Και συνεχίζουμε. Αφού βρεθεί στο κυκλοφοριακό σύστημα και το αίμα, η αλκοόλη διαχέεται (από αυτό) σε όλο μας το σώμα και συγχρόνως μεταβολίζεται, διασπάται τέλος πάντων, για να αποβληθεί στη συνέχεια. Ο μεταβολισμός του συντελείτε κατά 90% στο ήπαρ (συκώτι) ενώ το υπόλοιπο 10% αποβάλλεται αναλλοίωτο μέσω των νεφρών (κυρίως), των πνευμόνων κ.λπ.. Αυτός είναι και ο λόγος, η αιτία, που προκύπτουν προβλήματα στο συκώτι από το ποτό. […] Θα σταματήσω εδώ, καθ’ ότι και η ώρα έχει τις δικές της απαιτήσεις και όπου να ’ναι θα αναδυθεί πιεστικά στα στόματα η κλασική ερώτηση: «φάτσι σι μπέμου γιάτρε;». (Κάνει να πιούμε γιατρέ;) […]το ερώτημα αυτό, ελαφρά τροποποιημένο εμφανίζεται στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, υπό τη μορφή ερώτησης του παρευρισκόμενου Παυσανία προς τους συμποσιαστές: «Τίνα τρόπον ράστα πίωμεν», ερωτά. «Ποιος τρόπος θεωρείται ανώδυνος για να πιούν» δηλαδή. Η απάντηση ούτε τότε, ούτε τώρα είναι σαφής και κατηγορηματική. μόνο η ερώτηση είναι. Ευχαριστώ»

Livadi 26 7a2ab.qxd:Livadi 25.qxd

12/12/08

12:40 PM

Page 7

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΘΕΝΤΑ ΕΠΙ ΧΟΥΝΤΑΣ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΛΙΒΑΔΙΩΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Tην Κυριακή 16/11/2008 στο Μέγαρο Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης Τα μέλη του που εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν επί χούντας τίμησε ο Σύλλογος Λιβαδιωτών Θεσ/νίκης σε ειδική ημερίδα. Η εκδήλωσε πραγματοποιήθηκε την παραμονή της 35ης επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο πρόεδρος του συλλόγου, κ. Γιώργος Συνεφάκης, που μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής: « Αγαπητές συμπατριώτισσες και συμπατριώτες, κυρίες και κύριοι Στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων από την ίδρυση του Συλλόγου μας, του Συλλόγου Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης ‘Ο Γεωργάκης Ολύμπιος’, μαζί με τις άλλες εκδηλώσεις, στις οποίες οι περισσότεροι από εσάς μας τιμήσατε με τη συμμετοχή σας, το Δ.Σ. έκρινε ότι θα πρέπει να τιμήσει και τους συμπατριώτες μας της Θεσσαλονίκης και τα μέλη του Συλλόγου μας που βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν κατά τη διάρκεια της 7χρονης δικτατορίας 1967-1974. Και υπάρχει ένας ιδιαίτερος συμβολισμός, ότι αυτή η εκδήλωση γίνεται στο Κέντρο Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης, σε έναν χώρο που στεγάζει την Ιστορία της πόλης μας, τμήμα της οποίας είναι και οι σημερινοί τιμώμενοι συμπατριώτες μας και οι πράξεις τους. [...]Είμαστε επομένως σήμερα όλοι μας εδώ, για να τιμήσουμε κάποιους συμπατριώτες και μέλη του Συλλόγου μας, οι οποίοι, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι και διότι ‘δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις’ κατά την μαύρη περίοδο της 7χρονης δικτατορίας, φυλακίστηκαν, εκτοπίστηκαν και βασανίστηκαν για τα δημοκρατικά τους φρονήματα, για τις ιδέες τους, για την ακεραιότητα των πεποιθήσεών τους. Τελικά οι άνθρωποι αυτοί, ταλαιπωρήθηκαν, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν για τον Πολιτισμό τους και τα ιδεώδη τους. Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας ζήτησε τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα της 7ετίας από μέσα (εννοούμε μέσα από τις φυλακές), ώστε να έχει έναν όσο το δυνατόν πληρέστερο κατάλογο των συμπατριωτών και μελών μας που υπέστησαν αυτές τις απάνθρωπες διώξεις. Βρήκαμε τελικά 13 πρόσωπα, αν και πιστεύουμε πως είναι και άλλοι αφανείς, που για δικούς τους λόγους ακόμη σιωπούν. Πολλοί από τους σημερινούς τιμώμενους συμπατριώτες μας, με περισσή ντροπαλοσύνη και με περισσή σεμνότητα, σχεδόν δυσφόρησαν, όταν προσεκλήθησαν να συμμετάσχουν στη σημερινή ημερίδα. Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουμε πιεστικά και να εξαντλήσουμε όλη μας την πειθώ, για να τους έχουμε σήμερα εδώ, παρά τα προβλήματα υγείας που οι περισσότεροι έχουν. Αγαπητές συμπατριώτισσες και συμπατριώτες, κυρίες και κύριοι Έχουμε σήμερα εδώ μαζί μας, τους σεμνούς πατριώτες και πατριώτισσες με το Π κεφαλαίο: 1.Ασπασία Καρρά-Μαραβέα, 2.Κίμωνα Καρρά, 3.Λίτσα Καρρά-Κακαμάκα, 4.Οικογένεια Κώστα Καρρά, 5.Βασίλη Μάστορα, 6.Γιώργο Μάστορα, 7.Τάκη Καρανίκα, 8.Τάσο Καζλάρη, 9.Πόπη Καζλάρη-Παπαστεργιάδη, 10.Βασίλη Μπάμπα, 11.Μιχάλη Σπυριδάκη, 12.Γιάννη Τριάρχου, 13.Τιμολέοντα Φακαλή. Οι συμπατριώτες μας αυτοί, εργάτες του πνεύματος και του σώματος, μας τιμούν

Ασπασία Καρρά

Κίμων Καρράς

Βασίλης Μάστορας Γιώργος Μάστορας

Τάκης Καρανίκας

με την παρουσία τους και ήρθαν όχι τόσο για να τους τιμήσουμε, αλλά για να μας τιμήσουν αυτοί με τη σεμνότητά τους για τα 100 χρόνια του Συλλόγου μας. Και ήρθαν για να μας μεταφέρουν ένα μήνυμα μνήμης. Ένα μήνυμα ελευθερίας, ένα μήνυμα δημοκρατίας, ένα μήνυμα αισιοδοξίας, ένα μήνυμα αξιοπρέπειας, ένα μήνυμα πολιτισμού Ένα μήνυμα που απευθύνεται σε όλους μας αλλά κυρίως στους νεότερους. Και το μήνυμα αυτό, τον πολιτισμό αυτόν, τον πλήρωσαν με πολύχρονες ταλαιπωρίες, φυλακίσεις και βασανιστήρια. Πώς γίνεται ένας βασανιστής; Καίριο ερώτημα, που προέκυψε μετά την πτώση της χούντας, όπου κάποια από αυτά τα ανθρωποειδή οδηγήθηκαν στη Δικαιοσύνη (για να «καθαρίσουν» με σχετικά ελαφριές ποινές). «Από ποιους Έλληνες στρατολογήθηκαν οι χιλιάδες βασανιστές των Ελλήνων;» αναρωτιέται η Λιλή Ζωγράφου. Ο κλέφτης, ο ληστής, ακόμα κι ο φονιάς έχουν να προβάλουν κάποιο άλλοθι. Το άλλοθι του βασανιστή, που καταπονεί έναν συνάνθρωπό του, ο οποίος προσωπικά δεν του έχει κάνει τίποτα, ποιό είναι; Η επιστήμη έχει βέβαια τις εξηγήσεις, οι οποίες ωστόσο δεν απαλλάσσουν τον σκεπτόμενο άνθρωπο από το δέος για το κτήνος που ενδεχομένως κρύβει μέσα του ο πλησίον ή και ο ίδιος, και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να εκδηλωθεί. Είναι γεγονός πως τα βασανιστήρια των ναζί ωχριούν μπροστά στα βασανιστήρια των δικών μας βασανιστών. Αν εξαιρέσουμε τα κομφόρ της ομαδικής εξόντωσης που διαθέτανε τα γερμανικά στρατόπεδα, εμείς ξεπεράσαμε σε θηριωδία τους ναζί, επισημαίνει στο ίδιο βιβλίο η Ζωγράφου. Και προσθέτει: Πώς φτάσαμε εκεί; Με ποιον τρόπο, με ποια μέσα νικήσαμε την ανθρωπιά του Ρωμιού; Με ποια επιχειρήματα στραγγαλίσαμε το φυσικό συναισθηματισμό του; Πώς τον μεταβάλαμε από γείτονα, συγγενή, κουμπάρο, σε σαδιστή ψύχραιμο, σε βασανιστή, όχι ξένων εισβολέων, όχι αλλόγλωσσων κι αλλόθρησκων; Είδε κανείς, διάβασε πουθενά, πως κάποιος ανησύχησε; Ζητήθηκε από κάποια άτομα ή επιτροπή να γίνει μια

έρευνα, μια μελέτη, προκειμένου να πληροφορηθεί υπεύθυνα το κράτος τι συνέβη στην Ελλάδα αυτά τα επτά χρόνια; Από πού μας ήρθε ο βασανιστής; Ποιος τον έφτιαξε; Ποιος τον πρόσφερε στο έγκλημα; Ήταν από φυσικού του σαδιστής, αιμοβόρος; Και ζούσε δω, στα περίχωρα; Στη γαλήνια κι αδιατάραχτη ελληνική επαρχία μας; Οι Έλληνες βασανιστές σε τι πίστεψαν, δολοφονώντας κι εξουδετερώνοντας άλλους Έλληνες συμπατριώτες τους; Εν ονόματι ποιού ιδανικού; Και πού είναι, αλήθεια, ο χριστιανισμός μιας χώρας, που, ξοφλά με ανθρωποθυσίες, για να εξουδετερώσει, τάχα, τον κίνδυνο του κομμουνισμού, που απειλεί τις χριστιανικές αρχές της ελληνικής οικογένειας και την ηθική της χριστιανικής νεολαίας; Πού ήταν η Ελληνική Ορθόδοξος Εκκλησία στην περίοδο της εγκληματικής επταετίας; Άκουσε ή διάβασε κανείς φωνή διαμαρτυρίας να βγαίνει από ιερατικά χείλη, με μοναδική εξαίρεση τον Γεώργιο Πυρουνάκη; Αναρωτιέται η μεγάλη μας συγγραφέας. Εξ άλλου και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, την ώρα που βασανίζονταν οι πατριώτες, εδήλωσε ότι αυτός μελετούσε τον Λόγο του Θεού και δεν άκουσε ούτε κατάλαβε τίποτε. Σε αυτή την ιδιότυπη και κατασκευασμένη κάστα ανθρώπων-βασανιστών και στα χέρια τους, έπεσαν πολλοί πατριώτες, ορισμένους από τους οποίους σήμερα τιμούμε εδώ. Ο Τάσος ο Καζλάρης διηγείται ότι μέσα στις φυλακές Αβέρωφ όπου παραθέρισε και αυτός, το Λιβάδι ήταν η τρίτη πόλη της Ελλάδας, μετά την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Περιποιεί τιμή και για το χωριό μας και για τον Σύλλογό μας, που ορισμένοι πολίτες εκείνης της περιόδου βρίσκονται σήμερα εδώ μπροστά μας, ήρεμοι, χαμογελαστοί ή βουρκωμένοι, με χαραγμένο το πρόσωπό τους, όχι τόσο από τον πόνο και τις στερήσεις εκείνης της μαύρης περιόδου, όσο από την έκφραση της γαλήνης των ανθρώπων που έκαναν το καθήκον τους, από την έκφραση της μεγάθυμης και μεγαλόψυχης συγχώριας που χάρισαν στους δεσμοφύλακες και τους βασανιστές τους, από την έκφραση της ψυχικής ολοκλήρωσης που επιφέρει η ενεργός συμμετοχή στην διαμόρφωση της σύγχρονης κοινωνίας μας. Αυτοί μαζί με τόσους και τόσους άλλους και όχι ο Σεφέρης, έγραψαν τους στίχους που λένε ότι ‘Λίγο ακόμα Θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν, τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο, τη θάλασσα να κυματίζει, λίγο ακόμα να σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα’, αυτοί μαζί με τόσους και τόσους άλλους και όχι ο Μίκης ο Θεοδωράκης, τους μελοποίησαν, αυτοί μαζί με τόσους και τόσους άλλους και όχι η Μαρία η Φαραντούρη, τους τραγούδησαν. Και σήμερα; Αύριο που θα γιορτάσουμε και πάλι το Πολυτεχνείο; Που βρισκόμαστε; Αφυδατωθήκαμε; Εφησυχάσαμε; Ξεχάσαμε; Κουραστήκαμε από τον στομφώδη τρόπο εμφάνισης και παρουσίασης των γεγονότων; Γεράσαμε; Συμβιβαστήκαμε; Φοβόμαστε ακόμη; Ας αφήσουμε τους στίχους του Μανόλη Αναγνωστάκη να απαντήσουν σε αυτά τα αδυσώπητα ερωτήματα. Ίσως η ποιητική πέννα απαντάει με τον πιο αιχμηρό και αληθινό τρόπο σε αυτά : Φοβάμαι.../Φοβάμαι τους ανθρώπους/που εφτά χρόνια /έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι /και μια ωραία πρωία /-μεσούντος κάποιου Ιουλίου-/βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια/κραυγάζοντας «δώστε τη χούντα στο λαό»./Φοβάμαι τους ανθρώπους/που με καταλερωμένη τη φωλιά /πασχίζουν τώρα/να βρουν λεκέδες στη δική σου./Φοβάμαι τους ανθρώπους/που σου κλείναν την πόρτα/μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια /και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο/να καταθέτουν γαρίφαλα/και να δακρύζουν./Φοβάμαι τους ανθρώπους/που γέμιζαν τις ταβέρνες/και τα

Τάσος Καζλάρης

Μιχάλης Σπυριδάκης Γιάννης Τριάρχου

Πόπη Καζλάρη

Τιμολέων Φακαλής

σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ/και τώρα τα ξανασπάζουν/όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη/και έχουν και «απόψεις»./Φοβάμαι τους ανθρώπους/που άλλαζαν πεζοδρόμιο/όταν σε συναντούσαν/και τώρα σε λοιδορούν/γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο./Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους./Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο. Αγαπητές συμπατριώτισσες και συμπατριώτες, κυρίες και κύριοι Όσο βλέπουμε μπροστά μας αυτούς τους ανθρώπους που τιμούμε και μας τιμούν σήμερα εδώ, μπορούμε να διαβεβαιώσουμε τον ποιητή, εκεί ψηλά που βρίσκεται, ότι δεν πρέπει να φοβάται. Να φοβάται, μόνο εάν τα μηνύματά τους εμείς δεν θα τα μεταφέρουμε στους νεότερους, να φοβάται μόνο εάν τα μηνύματα αυτά θα μείνουν έγκλειστα σε αυτό το αμφιθέατρο και δεν θα βγουν παραέξω, να φοβάται μόνο εάν εμείς δεν γίνουμε φορείς και μεταφορείς των άγιων πράξεών τους, να φοβάται μόνον εμάς και την ιστορική μας ραστώνη, την δημοκρατική μας τεμπελιά, την συνειδησιακή μας αγρανάπαυση, την πατριωτική μας σκουριά. Αγαπητές συμπατριώτισσες και συμπατριώτες, κυρίες και κύριοι Δεν τιμά ο Σύλλογός μας σήμερα αυτούς τους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι τιμούν εμάς. Ο Σύλλογός μας, ο Σύλλογος Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης ‘Ο Γεωργάκης Ολύμπιος’, είναι περήφανος για τους ανθρώπους αυτούς, τους πατριώτες, τους δημοκράτες, τους συμπατριώτες μας, η στάση των οποίων απέναντι στην ιστορία γεμίζει τις καρδιές μας με σεβασμό, απέραντη εκτίμηση και αγάπη. Το χειροκρότημά μας προς τους ανθρώπους αυτούς, καθώς και ένας αναμνηστικός πάπυρος, είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής που μπορεί να αποτίσει ο Σύλλογος προς αυτούς. Σας ευχαριστώ θερμά»

7

Livadi 26 7a2ab.qxd:Livadi 25.qxd

12/12/08

Ο δρόμος Λιβάδι-Σαραντάπορο Ένα πολυσυζητημένο, χρόνιο αίτημα των Λιβαδιωτών, έχει πλέον βρει τον δρόμο της υλοποίησης. Μετά από πρόταση του νομάρχη Λάρισας κ. Κατσαρού Λ. στη τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής του προγράμματος «Πίνδος», στην Φλώρινα, η επιτροπή έκανε δεκτά δύο έργα για την επαρχία Ελασσόνας. Την κατασκευή του δρόμου Λιβάδι –Σαραντάπορο καθώς και τη σύνδεση της Βερδικούσιας με τα Μετέωρα. Τα έργα εγκρίθηκαν και αναμένεται μέσα στο Δεκέμβριο να δημοπρατηθούν για να ξεκινήσει άμεσα η κατασκευή τους. Με μήκος 15 χιλιόμετρα, ο δρόμος Λιβάδι – Σαραντάπορο, είναι σήμερα ένας αρκετά χρησιμοποιούμενος δρόμος, αφού πολλοί κτηνοτρόφοι, γεωργοί και αμπελουργοί έχουν τα χωράφια τους στη δυτική πλευρά των ορίων του δήμου μας. Ένας αγροτικός δρόμος, με αρκετές δυσκολίες, κυρίως τους χειμερινούς μήνες, οπότε αρκετές φορές δεν είναι προσπελάσιμος με απλά αυτοκίνητα. Ελπίζουμε να τηρηθούν τα συμφωνημένα και γρήγορα να πραγματοποιηθεί αυτό το έργο, γιατί θα βοηθήσει του μόνιμους κατοίκους του δήμου μας αλλά και θα ανοίξει ένα νέο πέρασμα από την Πιερία προς την Κοζάνη. Τα εγκαίνια του νέου διδακτήριου Το νέο κτήριο που στεγάζει ήδη απ’ την αρχή του σχολικού έτους το Λύκειο εγκαινιάστηκε στις 3 Οκτωβρίου. Τα εγκαίνια έγιναν παρουσία του Νομάρχη Λάρισας, κ. Λουκά Κατσαρού, πλήθους κόσμου και μαθητών. Παρευρέθηκαν επίσης η Έπαρχος Ελασσόνας κ. Μαρία Μαμάρα, ο Αντινομάρχης Λάρισας κ. Καλομπάτσιος, ο Δήμαρχος Λιβαδίου κ. Γιώργος Γαλάνη, Δημοτικοί Σύμβουλοι και άλλοι υπηρεσιακοί παράγοντες. Η τελετή έγινε στην αίθουσα του Ζαννείου Μ.Κ. επειδή ο καιρός δεν επέτρεψε να πραγματοποιηθεί στο προαύλιο του σχολικού συγκροτήματος. Απηύθυνε χαιρετισμό ο Διευθυντής του Λυκείου και στη συνέχεια ο Περιφερειακός Δ/ντής Εκπ/σης Θεσσαλίας κ. Χαδούλης Αργύριος. Αργότερα το λόγο πήρε ο Δήμαρχος Λιβαδίου κ. Γιώργος Γαλάνης που ευχαρίστησε τον Νομάρχη Λάρισας και την Έπαρχο Ελασσόνας για την συμβολή τους στην ανέγερση του νέου Γυμνασίου. Ευχαρίστησε επίσης τον Νομάρχη για τη βοήθεια που προσέφερε στην υλοποίηση έργων και την ένταξη σε προγράμματα νέων

8

12:40 PM

Page 8

έργων, πολύ σημαντικών για το Λιβάδι, όπως ο δρόμος Λιβάδι – Σαραντάπορο. Ο Νομάρχης Λάρισας κ. Λουκάς Κατσαρός, που πήρε το λόγο στη συνέχεια, αναφέρθηκε στο ρόλο των μεγάλων Ευεργετών Λιβαδιωτών για την λειτουργία των σχολι-

Στιγμιότυπο από τα εγκαίνια του νέου Γυμνασίου

κών μονάδων στο Λιβάδι. Με το πέρας των εγκαινίων, ο κ. Νομάρχης επισκέφθηκε τους χώρους του νέου οικοδομήματος και συνομίλησε με μαθητές του Λιβαδίου που του προξένησαν άριστη εντύπωση. Τους ευχήθηκε καλή πρόοδο και καλή επιτυχία στη ζωή τους. (πηγή: ιστοσελίδα Δήμου Λιβαδίου)

8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2008, Ζ.Μ.Κ. Η δημόσια συζήτηση για τον προγραμματισμό των έργων του 2009 Στη αρχή της συζήτησης έκανε ενημέρωση ο δήμαρχος. Η ανακατασκευή του τουριστικού περιπτέρου, είπε, θα γίνει με πόρους του Δήμου. Υπάρχει καθυστέρηση λόγω άλλων προτεραιοτήτων. Η αίθουσα δεν θα μεγαλώσει. Υπέδειξε τις αποθήκες του συνεταιρισμού να γίνουν κέντρο διασκεδάσεως από ιδιώτες. Για τα γραφεία του Συνεταιρισμού ο «αρραβώνας» έγινε, όπως χαρακτηριστικά είπε, και η αγορά του επίκειται. Απομένει σε επόμενη δημοτική συνεδρίαση να επικυρωθεί για να προχωρήσουμε στη διαμόρφωση της νότιας εισόδου του χωριού. Έχουν υπογραφεί, είπε ακόμη, οι συμβάσεις για τα εξής έργα: •Ανάπλαση χώρου σάλτσι •Ασφαλτόστρωση από στροφή Τζιώρτζια μέχρι τον βιολογικό και τον άγιο Γεώργιο.

•Κεντρική είσοδος της Δολίχης (στάδιο μελέτης) Επίσης ανέφερε ότι: •Θα ασφαλτοστρωθεί ο δρόμος Βολόγκααποθήκες συν/σμού. Υπήρξε καθυστέρηση λόγω έλλειψης μηχανήματος απόξεσης της παλιάς ασφάλτου (ήδη υλοποιείται).

•Θα αγοραστεί μηχάνημα πολλαπλών

χρήσεων •Με δημοτικούς πόρους θα γίνει ο δρόμος δημαρχείο–ταχυδρομείο (ήδη υλοποιείται). Τέλος ο δήμαρχος αναφέρθηκε στα προγράμματα ΕΣΠΑ και ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΑΛΤΑΤΖΗΣ, μέσω των οποίων γίνονται προσπάθειες να χρηματοδοτηθούν διάφορα έργα όπως η ασφαλτόστρωση του δρόμου Δολίχης-Καστριού και ο αρχαιολογικός χώρο στο καστρί. Μετά την ομιλία του Δημάρχου ακούστηκαν και απόψεις, ερωτήσεις, και αιτήματα των δημοτών. Ο κ. Μπανάσας Δημήτριος, Δ/ντής του Γυμνασίου Λιβαδίου ζήτησε: •Να βελτιωθεί ο αύλειος χώρος του σχολείου.

•Να βελτιωθεί η εξωτερική όψη του κτηρίου του Γυμνασίου .

•Να δημιουργηθεί γήπεδο για τα παιδιά.

•Να δημιουργηθεί γυμναστήριο.

•Να διαμορφωθεί το αμφιθέατρο του Ζαννείου. Άλλοι δημότες πρότειναν: •Να γίνει συζήτηση, κάποια στιγμή, για τον τουρισμό γενικά στο Λιβάδι.

•Να γίνει ο δρόμος Παλιοδέρβενο – Αγία Τριάδα.

•Να βελτιωθεί ο δρόμος Μαρούλι – Κασίδα •Να γίνει κάτι ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα με το σφαγείο, όπου υπάρχει συνωστισμός και καθόλου εξυπηρέτηση.

•Να δημιουργηθεί ένας κλίβανος για τα ζώα

που είναι άρρωστα. Τον Χαρίλαο Κωτίκα τίμησε το εμποροβιοτεχνικό Επιμελητήριο Κατερίνης Ένα λαμπρό συμπατριώτη μας, της παροικίας της Κατερίνης, τίμησε το εμποροβιοτεχνικό Επιμελητήριο της πόλης ανακηρύσσοντάς τον επίτιμο πρόεδρό του. Ο Χαρίλαος Κωτίκας υπηρέτησε ανελλιπώς το επιμελητήριο Πιερίας από το 1978 ως το 1993 ως Α΄ Αντιπρόεδρος και το διάστημα 1993-1995 ως Πρόεδρος.

Η ενασχόληση του Χ. Κωτίκα με τα κοινωνικά δρώμενα της Πιερίας είναι πολύπλευρη και πολυδιάστατη. Η σεμνή του παρουσία και η πολυσχιδής του δράση εγκωμιάστηκαν εκτενώς από τον τοπικό τύπο. Η εμπορική του δραστηριότητα είναι μακρόχρονη. η συνεργασία του με τον όμιλο Σαρακάκη (HONDA, MITSUBISHI, VOLVO) είναι η παλαιότερη και μακροβιότερη του ομίλου. Συνεχίζεται επάξια σήμερα από το γιο του Δημήτρη.

TO ΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΤΟΠΕDI Θα ήταν άνοιξη ή φθινόπωρο του 199495, αν θυμάμαι, που μάθαμε το νέο, πως στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας θα έρθουν μοναχές. Η χαρά περίσσεψε από πολλούς γιατί δεν μας άρεσε η ως εκείνη τη στιγμή επικρατούσα κατάσταση. Πού, να φανταζόμασταν οι έρμοι τι θα ακολουθούσε. Δεν πέρασε καλά καλά ένας χρόνος και αφού όλο το χωριό αγκάλιασε το Μοναστήρι ήρθε το πρώτο «χαστούκι». Παραμονές του πανηγυριού όργωσαν την περιοχή γύρω από το μοναστήρι ώστε οι επισκέπτες να μην έχουν που να κάτσουν. Το πανηγύρι σε μία νύκτα ξαναβρήκε την χαμένη πνευματικότητα και «αίγλη», που είχε εξαφανιστεί από «άγριους ειδωλολάτρες» που έψηναν σουβλάκια και «άπιστους» πανηγυριστές και μικροπωλητές. Την ιστορία μας, την παράδοσή μας, τα ήθη και τα έθιμά μας δεν τα λογαριάζει κανείς, η δουλειά μας να γίνεται, άλλωστε όλα μια συνήθεια είναι. Οι φωνές και όποιες επισημάνσεις κάποιων πως αυτά δεν είναι καλά πράγματα μεταφράστηκαν ως κακεντρεχείς, υπερβολές άθεων και άπιστων! Πού να φανταζόμασταν πως στους πραγματικά «άπιστους» παραχωρήσαμε σπίτι, περιουσία, χωράφια, και ιστορία να στεγάσουν τον Θεό τους, αν έχουν ... Όλα αυτά τότε. Ακολούθησε η «ανακαίνιση» εκ βάθρων της Μονής, φτιάξανε κι ένα μαγαζάκι για επιπλέον έσοδα από εικονάκια και κομποσκοίνια, γκρέμισαν κι ό,τι θύμιζε την «κακή» παλιά εποχή, έδιωξαν επιλεκτικά όσους χωριανούς αγάπησαν ειλικρινά το Μοναστήρι. Σήμερα ξένα πρόσωπα το περιδιαβαίνουν, οι Λιβαδιώτες το κοιτάζουν από μακριά ως απλοί επισκέπτες. Μόνο που βλέπουν με τα μάτια της καρδιάς γιατί αν δουν την πραγματικότητα πονάει τόσο πολύ αφού μόνο θλίψη και οργή φέρνει. Η ιστορία δικαιώνει περίτρανα τις φωνές των λίγων, τίποτα δεν έμεινε από την «Αγιατριάδα μας», μάλλον έφυγε και Αυτή από το μοναστήρι με όσα είδε και ανέβηκε στον ουρανό ή μάλλον κατέβηκε στο χώμα μέσα στη γη να μην βλέπει κι αυτή και ανατριχιάζει. Το «έργο» όμως συνεχίζεται. Οι λιγοστοί ιδιοκτήτες χωραφιών που μείναν και γειτο-

νεύουν με το μοναστήρι, για ξεχωριστό λόγο ο κάθε ένας εγκατέλειψαν τις εργασίες στην περιοχή, ελαχιστοποίησαν τις επισκέψεις στα χωράφια που άλλοτε ήταν καθημερινές, πούλησαν τα πρόβατα, λόγω ηλικίας ή συνταξιοδότησης, και άλλοι αποδήμησαν εις Κύριον. Τα χωράφια τους όμως έμειναν εκεί, να θυμίζουν στον καθένα από αυτούς και στα παιδιά τους ή τα εγγόνια τους, τα νιάτα και τον ιδρώτα που πότισε τούτη τη Γη. Και για να διαφυλάξουν τα κεκτημένα τους οι μοναχές σήμερα, από τους σκληρούς καταπατητές της περιουσίας της μονής, κλείνουν κάθε οδό πρόσβασης σε αυτούς ή μάλλον βάζουν διόδια σε δημόσιο-δασικό δρόμο που υπάρχει εδώ και τριάντα περίπου χρόνια, έτσι απλά, χωρίς άδεια από καμιά υπηρεσία, με το έτσι θέλω, με το πρόσχημα της ησυχίας και μόνο. Λέτε να τους άνοιξε η όρεξη και για τα κτήματα; διόλου απίθανο. Τι μεγάλο τι μικρό Βατοπέδι, όλα για το χρήμα γίνονται. Δείτε τι κατεβάζει το μυαλό του ανθρώπου… Τώρα ούτε φωνές κτηνοτρόφων ακούς, ούτε βελάσματα, μονάχα ησυχία, αυτό που επιζητά ο κάθε μοναχός και ερημίτης για να έρθει σε επικοινωνία με τον Θεό. Τούτα συμβαίνουν με τις ευλογίες όλων των αρμοδίων, όλων των θεοφοβούμενων, και υπό τα βλέμματα όλων των Λιβαδιωτών που ξαφνικά δεν έχουν άποψη. Να δούμε πρώτα, λένε οι αρμόδιοι, θα σας δώσουν κλειδιά, λένε κάποιοι άλλοι, μην κάνετε έτσι θα διορθωθούν τα πράγματα με τον καιρό. Προφανώς τα λένε αυτά γιατί δεν θίγεται άμεσα τίποτα δικό τους, γιατί όλα αυτά συμβαίνουν από την άλλη πλευρά του χωριού, γιατί είναι λίγοι οι θιγόμενοι άρα και ο όποιος αντίκτυπος μικρός, και το όποιο όφελος εξ’ ίσου μικρό. Προφανώς για όλους αυτούς τους αρμόδιους είναι βολικότερο να βρίσκονται στην πλευρά του ισχυρού, άρα του μοναστηριού. Σαν χωριό συνυπογράψαμε κατά καιρούς σε πολλά εγκλήματα. Ένα ακόμη πειράζει;

Θεόδωρος Η. Ψαλλίδας

Livadi 26 7a2ab.qxd:Livadi 25.qxd

12/12/08

Έκλεισε η τιμή του γάλακτος για το 2009 Χρονοβόρες αποδείχθηκαν και φέτος οι διαπραγματεύσεις, για την τιμή του αιγοπρόβειου γάλακτος, για τους Λιβαδιώτες κτηνοτρόφους. Φυσικά δεν έλειψαν και τα “πισώπλατα μαχαιρώματα’’, τόσο από τους συγχωριανούς μας όσο και από κτηνοτροφικούς συλλόγους όμορων δήμων. Έντονη δυσαρέσκεια και προβληματισμό προκάλεσε η συμπεριφορά πέντε-έξι Λιβαδιωτών κτηνοτρόφων, οι οποίοι διαπραγματευτήκανε το γάλα τους κρυφά από τον κτηνοτροφικό σύλλογο, ενώ είχανε υπογράψει την συναλλαγματική για ενιαία διαπραγμάτευση. Εκτός αυτού, δεν ενημέρωσαν έγκαιρα την επιτροπή, με αποτέλεσμα αυτή να μάθει για το γεγονός μόνο όταν τους κάλεσε να παραλάβουν και εκείνοι προκαταβολές. Φυσικά τώρα υπάρχει η γνωστή τιμωρία, της συναλλαγματικής 5000 € που πρέπει να πληρώσουν οι μη σεβόμενοι τις συλλογικές αποφάσεις. Επίσης, δύο δυνατοί σύλλογοι της ευρύτερης περιοχής μας, οι οποίοι αρχικά είχαν συμφωνήσει να περιμένουν ώστε να διαμορφωθεί συγκεκριμένη τιμή, μεγαλύτερη του ενός ευρώ, τελικά ενέδωσαν κάνοντας συμφωνία με ανοικτή τιμή, αφήνοντας τον δικό μας σύλλογο μετέωρο. Αυτό εξόργισε τους Λιβαδιώτες, οι οποίοι όμως με υπομονή, σύνεση και εμπειρία δεν παρασύρθηκαν σε βιαστικές αποφάσεις. Τελικά η τιμή καθορίστηκε στο 1,00 ευρώ ανά κιλό για το πρόβειο γάλα και 0,59 ευρώ ανά κιλό για το γίδινο. Ο έμπορος παραμένει ό ίδιος με πέρυσι, οι προκαταβολές δόθηκαν με μια μικρή καθυστέρηση λόγω της γενικότερης οικονομικής κρίσης και η χρονιά ξεκινάει κανονικά. Ο στόχος των κτηνοτρόφων και φέτος επιτεύχθηκε, παρ’ όλες τις αντιξοότητες, αποδεικνύοντας πάλι ότι η συλλογικότητα αποτελεί ένα ισχυρότατο όπλο. Αρκετά αγριογούρουνα φέτος Η έναρξη της κυνηγητικής περιόδου βρήκε τους κυνηγούς του χωριού μας πανέτοιμους. Τα αποτελέσματα από την πρώτη κιόλας εβδομάδα εντυπω-

12:41 PM

Page 9

(Οκτώβριος - Νοέμβριος 2008) σκει την ανάλογη θέση του στην ελληνική συχήσουν τους κατόχους, ώστε μετά αγορά μιας και οι παραγωγοί δεν οργα- το τέλος των εργασιών να αποθηκεύνώνονται και δεν διεκδικούν. Η τοπική σουν κάπου σίγουρα τα χάλκινα μέρη αυτοδιοίκηση δεν ανταποκρίνεται, η των αποστακτήρων τους. Είχαμε αρκεπολιτική ηγεσία κρύβεται και η ευρωπαϊ- τά κρούσματα κλοπών σε αποθήκες κή ένωση εισάγει από τρίτες χώρες (Αίγυ- όπου υπήρχε χαλκός (καλώδια πομώπτος, Τουρκία) με αποτέλεσμα ο αριθμός νων, σωλήνες καλοριφέρ, σκεύη, καζάτων γεωργών που ασχολούνται με την νια) στην ευρύτερη περιοχή μας. Κατά τα άλλα, η φετινή παραγωγή γράφει ο Λάζαρος Mπάμπας πατάτα στο δήμο μας να μειώνετε διαρκώς. είναι μειωμένη. Ντόπιοι και “ξένοι’’ σιακά. Μια ομάδα Λιβαδιωτών κυνηγών βράζουν λιγότερο αφού υπάρχει περίσΤσιπουροπερίσσευμα κατάφερε και τουφέκισε όχι ένα, ούτε σεια τσίπουρου άλλων ετών, που δεν Ξεκίνησε κανονικά και φέτος η νόμιμη δύο, άλλα εννέα αγριόχοιρους. Βέβαια καταναλώθηκε. εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι αυτή η περίοδος απόσταξης για την παραγωγή, Δωρεάν εισιτήρια θεάτρου επιτυχία πραγματοποιήθηκε σε χωράφι του γνωστού πλέον ανά την Ελλάδα, σπαρμένο με καλαμπόκι και αφού ο Λιβαδιώτικου τσίπουρου. Τα καζάνια λει- Στο ΚΕΠ Λιβαδίου ας σπεύσουν, με ταυτότητα και βιβλιάριο υγείας, οι γεωργός, για να προστατέψει την σοδειά τουργούν όλα κανονικά. Βέβαια το περίεργο γεγονός της κλοπής ασφαλισμένοι, προστατευόμενα μέλη του, ειδοποίησε τους κυνηγούς. Η συνέχεια ήταν ανάλογη της πρώτης των καζανιών, λίγο πριν την έναρξη της και συνταξιούχοι του ΟΓΑ για να εβδομάδας, με τη διαφορά ότι περισσό- σεζόν, και η ανεβασμένη τιμή του χαλκού παραλάβουν δωρεάν εισιτήρια θεάτρου τεροι πλέον κυνηγοί επισκέπτονται και το τελευταίο διάστημα, θα πρέπει να ανη- περιόδου 2008-2009. κυνηγούν στα βουνά του δήμου μας. Μια αναδρομή Όπως μαρτυρούν συγχωριανοί μας στην πολιτιστική κοπάδια αγριόχοιρων κυκλοφορούν συνέχεια στα σπαρμένα με καλαμπόκι ιστορία του τόπου χωράφια και μάλιστα είχαμε και την μα̋ εμφάνιση τους μέσα σε μαντρί όπου σε μια πολυτελή δημιουργήσανε μεγάλη αναστάτωση. Φυσικά ο κτηνοτρόφος αμέσως κάλεσε έγχρωμη έκδοση 200 σελίδων. τους κυνηγούς που έλυσαν το πρόβλημά του. Προμηθευτείτε Κάτω από τον πλάτανο της πλατείας, εδώ και χρόνια, εκθέτουν τα σκοτωμένα το Λεύκωμα ζώα, πριν αυτά καταλήξουν στο ψυγείο του Εξωραϊστικού τους, οι κυνηγοί. Συλλόγου Χαμηλές φέτος οι παραγωγές πατάτας λόγω λειψυδρίας Αρκετά χαμηλές ήτανε οι παραγωγές Λιβάδι: Από το φωτογραφείο του Κώστα Ψαλλίδα πατάτας στο χωριό μας, τη φετινή Άλλε̋ πόλει̋: Από του̋ Συλλόγου̋ Λιβαδιωτών περίοδο, κυρίως λόγο της παρατεταμέΤιμή: 20 Ευρώ νης ανομβρίας. Δυστυχώς, επειδή τα περισσότερα πατατοχώραφα δεν αρδεύονται συστηματικά, οι ποσότητες που παράγονται εξαρτώνται άμεσα από τις καιρικές συνθήκες. Λείπουν αρδευτικά δίκτυα, μικρά φράγματα για αποταμίευΉθελες να κάνεις πρωτοχρονιά στο Λιβάδι. ση νερού, ούτε καν οι παλιές στέρνες δεν Έλεγες, να αλλάξουµε χρόνο στο χωριό. Η υπάρχουν πια. Οι εναπομείναντες παραγωγοί ταλαιπωρούνται προσπαθώντας αλλαγή του χρόνου πλησίαζε και αυτή τη κάθε φορά να λύσουν δύσκολα προβλή- φορά η αλλαγή που θα έφερνε θα ήταν ματα, όπως αυτό της άρδευσης. µεγάλη τόσο για σένα όσο και για τους γύρω Τα εισοδήματα από την πατάτα αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα του γενι- σου. Ο χρόνος άλλαξε, και τις πρώτες του κότερου οικογενειακού εισοδήματος για ώρες άλλαξε και τις ζωές των δικών σου ορισμένες οικογένειες. Όμως η έλλειψη ενός συλλογικού φορέα προώθησης του ανθρώπων και όλων µας. Έφυγες έτσι ξαφνικά. Μόλις που είχαµε προϊόντος αφαιρεί το δικαίωμα της οργανωμένης, πιστοποιημένης και μαζι- ανταλλάξει ευχές για την καινούρια χρονιά. κής εμπορίας, με αποτέλεσμα ο κάθε παραγωγός να διακινεί μόνος του την Στα λίγα χρόνια που ήµασταν µαζί πρόλαβες και µας έµαθες πολλά. παραγωγή του. Ο γεωργικός συνεταιριΑκόµα και την τελευταία σου στιγµή µας δίδαξες και πάλι κάτι καισμός μας και κατ’ επέκταση η γεωργική νούριο. Μας έµαθες µε τον πιο σκληρό και επώδυνο τρόπο πως κανένας ένωση ελάχιστα ασχολούνται με την µας δεν ορίζει τη ζωή του. καλλιέργεια της πατάτας. Ένα άριστο τοπικό προϊόν δεν βρίΠάνε πέντε χρόνια τώρα και οι πρωτοχρονιές όλων µας έχουν αλλά-

Για τον Κώστα...

ξει. Όσο και αν κανείς µας δεν το οµολογεί στον διπλανό του. Είσαι κάθε πρωτοχρονιά δίπλα µας. ∆εν έφυγες ποτέ. Φεύγουν µόνο όσοι ξεχνιούνται. Αναντικατάστατος και αλησµόνητος θα µείνεις για πάντα, στο µυαλό µας και στη ψυχή µας. Θα µας ενώνεις σαν µια γλυκιά και ταυτόχρονα πικρή εµπειρία που συνδέει στενά και για πάντα µια παρέα, αφήνοντας της για πάντα το στίγµα σου. Το τελευταίο σου ταξίδι µας άλλαξε όλους. Γιώργος Αθ. Μητώνας

«……Όλοι μου λεν να μη ρωτώ του κόσμου τους διαβάτες γιατί εσύ πια περπατάς σε άλλες τώρα στράτες. Και συ κρυμμένος μέσα μου, ζητάς ένα ποτήρι να πιούμε μαζί να τα πούμε…….» στίχοι Θ. Γκόνης

9

Livadi 26 7a2ab.qxd:Livadi 25.qxd

12/12/08

12:41 PM

Page 10

Kόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη δωσ’ της κλώτσο να γυρίσει παραμύθι να αρχινήσει

Γράφει η Γλυκερία Γκρέκου

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ ( Όπου πανηγύρι: Πάνδημος εορτασμός θρησκευτικής γιορτής.) Το καλοκαίρι είχε κάνει την εμφάνισή του, για άλλη μια φορά, εκεί ψηλά στο Λιβάδι. Ο ήλιος, γλυκός, έστειλε τα μάλλινα ρούχα και στρωσίδια στη θέση που τους έπρεπε, παρέα με μπόλικη ναφθαλίνη. Δεκαετία του 60’ και το κοριτσάκι κοίταξε, τα καινούργια, άσπρα πέδιλα με λαχτάρα. Ήθελε να ξημερώσει όσο πιο γρήγορα γινόταν. Αύριο ήταν το πανηγύρι της Αγίας Τριάδας. Το πρώτο του καλοκαιριού για το βλαχοχώρι. Κοιμήθηκε με τη μυρουδιά των καινούργιων παπουτσιών και της φρεσκοψημένης ανέγγιχτης πίτας… Το επόμενο πρωινό βρήκε τους χωριανούς να βαδίζουν με κατεύθυνση προς το μοναστήρι. Παρέες, παρέες κρατώντας στα χέρια τους ντορβάδες, σακούλες, ταψιά με ό,τι είχε ετοιμάσει η κάθε οικογένεια. Τα παιδιά κατηφόριζαν σαν αγριοκάτσικα, οι γονείς ξοπίσω δεν φώναζαν «μη θα πέσεις!» Οι μεγαλύτεροι ακολουθούσαν, κρατώντας ένα γερό ξύλο για να στηρίζουν το κορμί τους στα δύσκολα, από την Αγία Παρασκευή ως το τέλος της απότομης κατηφόρας. Οι νέοι και οι νέες περίμεναν πώς και πώς αυτή τη διαδρομή ως την είσοδο του μοναστηριού. Πειράγματα, ματιές όλο υποσχέσεις, μυστικά και μια λαχτάρα να συμπορεύονται στο χωμάτινο δρόμο. Εκεί στις τρεις βρύσες σταματούσαν τα ζώα για να ξεδιψάσουν. Ημέρα του πανηγυριού λοιπόν και το κοριτσάκι έκανε ζικ- ζακ για αποφύγει τις λακκούβες του δρόμου. Τα άσπρα καλτσάκια είχαν γεμίσει σκόνη, τα καινούργια πέδιλα χτυπούσαν στο πλάι τα δάχτυλα αλλά η χαρά της γιορτής δεν άφηνε περιθώρια για άλλες έγνοιες. Γύρω οι άνθρωποι είχαν ξεχάσει, για λίγο, τις σκοτούρες και μιλούσαν δυνατά, λέγοντας αστεία και πειράζοντας τους άλλους. Σήμερα ήταν πανηγύρι, τα ψιλά και οι δραχμές κουδούνιζαν στις τσέπες. Από το σπίτι είχε γίνει το πρόγραμμα: Τόσα για τα κεριά, τόσα για τα γλυκά του Μουσένα και του Τυρναβίτη και να περισσέψει και κάτι για το απόγευμα στη βόλτα. Η πορεία προς το μοναστήρι, από ένα σημείο και μετά, ήταν ένα περπάτημα ανάμεσα σε σκιερά δέντρα, κελαηδήματα πουλιών, ήχους από το νερό των ρυακιών. Η ισορροπία χαλούσε, προς στιγμή, όταν δυο πόδια, ξένα μεταξύ τους, προσπαθούσαν να σταθούν στην ίδια πέτρα, για να αποφύγουν τη λάσπη. Στο τέλος της διαδρομής ,και βγαίνοντας στο ξέφωτο, τα μάτια στένευαν μη αντέχοντας την ξαφνική επαφή με το φως του ήλιου. Στα αριστερά του δρόμου κυλούσε ένα μικρό ρυάκι και δεξιά βρισκόταν ένα εικονοστάσι όπου ξεκινούσαν τα πρώτα σταυροκοπήματα. Από δω και κάτω άρχιζε το πανηγύρι. Ο κόσμος κατηφόριζε πρώτα για την εκκλησία.

10

Εκεί στην πλακόστρωτη αυλή, τη γεμάτη χορταριασμένες πέτρες, συνωστίζονταν μικροί μεγάλοι. Κάποιοι «προνοητικοί» έφευγαν πριν το σκόλασμα, θέλοντας να εξασφαλίσουν τα καλύτερα μέρη για την παρέα τους, στρώνοντας χράμια κάτω από τα δέντρα. Με το τέλος της λειτουργίας τα υπαίθρια ζαχαροπλαστεία στο φόρτε τους. «Πόσο κάνει αυτό θείο;» Όπου «αυτό» ήταν ένας μπακλαβάς, ένα γλειφιτζούρι, ένα καραμελιασμένο μήλο και καραμέλες, που τις έβαζαν σε ένα χάρτινο χωνί και άντε να τις ξεκολλήσεις μετά. Στην καταπράσινη χορταρένια «εξέδρα», κάτω από τον βαρύ ίσκιο των καρυδιών, οι οργανοπαίχτες ετοίμαζαν τις κορνέτες και τα κλαρίνα περιμένοντας να σκολάσουν οι παπάδες την εκκλησιά για να αρχίσουν οι μουσικές και να σταματήσουν για λίγες ώρες τα πουλιά. Τα καινούργια άσπρα πέδιλα ανηφόρισαν προς το μεγάλο πλατάνι, όπου οι παρέες ξεσκέπαζαν τα ταψιά με τις πίτες, γευμάτιζαν με κεφτεδάκια και έπιναν τσίπουρα, πορτοκαλάδες ή δροσερό νερό. Οι μουσικές ξεχύθηκαν παντού, χαμογέλασαν οι άγιοι σαν είδαν τους πιστούς χαρούμενους, «Θα’ρθει και η σειρά μου» σκέφτηκε κι ο Άγιος Χαράλαμπος που αλήθεια παράπονο δεν είχε. Σήμερα φωτίστηκε και το μικρό του εκκλησάκι από τα αναμμένα κεριά. Οι ώρες περνούσαν, οι καρυδιές είχαν κουραστεί από τις κουβέντες και τα γέλια των ανθρώπων, οι γυναίκες άρχισαν να μαζεύουν παιδιά και πράγματα. Το καραβάνι άρχιζε να ανηφορίζει. Άλλη μια ξένοιαστη μέρα έφτανε στο τέλος της. Το κοριτσάκι με τα άσπρα πέδιλα πήγε στη χτιστή πέτρινη βρύση να γεμίσει το παγούρι για το δρόμο. Έτσι όπως έσκυψε τον είδε στο πλάι και σκιάχτηκε! Εκείνος την κοίταξε με τα λυπημένα μάτια του. Αυτή φοβήθηκε από την εικόνα του. Εκείνος τότε σέρνοντας τα πόδια του την πλησίασε και της έδωσε μια καραμέλα. Από το φόβο της την έβαλε στο στόμα κι ας μην το ’θελε. Η ματιά της έπεσε στα παπούτσια του. Έμπαζαν από παντού… Από τότε ακολούθησαν κι άλλα πανηγύρια. Και όχι μόνο. Στον καιρό της εφηβείας, αλλά και αργότερα, αυτός ο τόπος ήταν ένας συχνός προορισμός αναψυχής της παρέας, μια επίσκεψη σε εκκλησίες που εκείνη λάτρευε. Σκοτεινές, λιτές, αφτιασίδωτες με φύλακα, εκεί στο μισογκρεμισμένο «σπίτι» του, δίπλα στην εκκλησία, έναν άγιο, στ’ αλήθεια, άνθρωπο που κάποτε της είχε χαρίσει μια καραμέλα.

«Α σι ου λόμου φιάτα σι ιόου βα γίνου Νέρκουρι.» «ας την πάρουμε την κοπέλα κ εγώ θα γυρίσω την Τετάρτη.» Ένας νεαρός, μόλις απολύθηκε από το στρατό, γύρισε στο χωριό, αγόρασε και μερικά ζώα και δούλευε κιρατζής. Οι γονείς του και ο περίγυρός του τον πίεζαν να παντρευτεί. Έτσι λοιπόν μια μέρα ο πατέρας του λέει: -Άστ’τζ’ βα ν’τσέμου σι κουνόστι μβιάστα σ’ π’ρίντζιλι. Αγκ’τάνου σι νου αντάρι β’ρ’ τόντζ, βα ου λόμου φιάτα βρέϊ νου βρέϊ.

(-Σήμερα θα πάμε να γνωρίσεις την κοπέλα και τους γονείς της. Προσοχή να μην κάνεις καμιά χαζομάρα, θα την πάρουμε την κοπέλα θέλεις δε θέλεις.) Πήγαν λοιπόν και όλα κύλησαν μια χαρά κανόνισαν τους αρραβώνες για το επόμενο Σάββατο. Οι φίλοι του τον πείραζαν. έτσι θα

Αγαπητοί φίλοι του Εξωραϊστικού Διάβασα στο προτελευταίο τεύχος της εφημερίδας "Λιβάδι", στην 2η σελίδα, στήλη "Μικρά σχόλια και Μεγάλα νέα", ότι από την εκδήλωση για τα 30 χρόνια του Εξωραϊστικού, απουσίαζαν επισήμως οι αδελφοί Σύλλογοι. Δεν ξέρω γιά τους άλλους αδελφούς Συλλόγους, αλλά ο δικός μας της Θεσσαλονίκης ήταν εκεί, επισήμως παρών. Απουσίαζε ο Πρόεδρος λόγω ακαδημαϊκών υποχρεώσεων στην Πελοπόννησο και η Γ.Γ. λόγω εργασίας εκτός Θεσσαλονίκης, αλλά ήταν όλο σχεδόν το υπόλοιπο Συμβούλιο. Επισήμως τον Σύλλογο τον εκπροσωπούσε ο Αντιπρόεδρος κος Δ. Κοκκινοπλίτης, εντεταλμένος να απευθύνει

σε κάνει η νύφη, έτσι πρέπει να κάνεις εσύ, τέρμα το έξω και τα ξενύχτια και άλλα τέτοια ... Φοβισμένος ο νεαρός μας, που λέτε, παίρνει τα ζώα και εξαφανίζεται δήθεν για δουλειά. Η αγωνία μεγάλωνε όσο περνούσαν οι μέρες, γιατί πλησίαζε το Σάββατο του αρραβώνα. Την Παρασκευή το απόγευμα χτυπά το τηλέφωνο, το σηκώνει η μάνα και το παιδί λέει: -Μούμε τζι αλ πατέρα α σι ου λόμου φιάτα σι ιόου βα γίνου Νέρκουρι.

(-Μάνα πές του πατέρα ας την πάρουμε την κοπέλα κι εγώ θα γυρίσω την Τετάρτη.)

Από τη λαϊκή μας παράδοση θερμό χαιρετισμό. Μάλιστα, ήρθε σε συνεννόηση με τον Πρόεδρο του Εξωραϊστικού το προηγούμενο της εκδήλωσης βράδυ, τον οποίο και ενημέρωσε γιά την εκφώνηση. Απλώς κάποιος εκ των οργανωτών, θα έπρεπε κατά τη διάρκεια των χαιρετισμών, να τον καλέσει στο βήμα, πράγμα που δεν συνέβη ποτέ. Παράλειψη; Απροσεξία; Συγκίνηση; Άγνοια πρωτοκόλλου; Σίγουρα πάντως Αδικία! Και αναγκαστική διόρθωση πλέον στην εφημερίδα σας, που δεν το κάνατε στο επόμενο τεύχος, αλλά θα πρέπει να το κάνετε σ’ αυτό. Κι επειδή κανείς από το Δ.Σ. του Συλλόγου μας δεν ανεβαίνει στο βήμα απρόσκλητος, μας έμεινε εμάς ο επίσημος θερμός αδελφικός χαιρετισμός στο χέρι και στους υπόλοιπους η εντύπωση της δήθεν αδιαφορίας μας και της δήθεν απουσίας μας. Αυτά γιά την αποκατάσταση της αλήθειας και γιά την, όπως είμαστε σίγουροι, άμεση επανόρθωση στην εφημερίδα "Λιβάδι". Με θερμούς πατριωτικούς χαιρετισμούς Εκ μέρους του Δ.Σ. Ο Πρόεδρος Γ. Συνεφάκης

Livadi 26 7a2ab.qxd:Livadi 25.qxd

12/12/08

12:41 PM

Page 11

Η µ ουσική...δίνει ψυχή στον κόσµ ο, φτερά στο µ υαλό, π τήση στη φαντασία και ζωή σε όλα... Πλάτωνας γράφουν οι: Σούλης Kοντοφάκας και Θόδωρος Ψαλλίδας

EΥΝΟΙΑ Στο σούρουπο στα κρύα του Νοέμβρη τα σπίτια μυρηκάζουν κούτσουρα. Γροθιές σφιγμένες τα πουλιά βρεγμένα, κρυωμένα αλλά στη μέσα τσέπη της ζωής.

«Το πέρασμά σου» Οι Χειμερινοί Κολυμβητές 26 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνισή τους στη δισκογραφία με τον ομώνυμο δίσκο και δύο χρόνια μετά την έκδοση του έκτου δίσκου τους «Η μαστοράντζα του Ερντεμπίλ», παρουσιάζουν το νέο τους δίσκο «Το πέρασμά σου» Άνοιξη 2007 .

Μιχάλης Γκανάς

Μπορεί να ακούγεται κοινότυπο, αλλά η περίπτωση των Χειμερινών Κολυμβητών είναι ιδιάζουσα. Σιγά τον πολυέλαιο θα μου πείτε! Και αν αυτή η κοινοτυπία δεν σας αρκεί, τι θα λέγατε για το γοητευτικό και αντισυμβατικό ερασιτεχνισμό του συγκροτήματος (που κρύβει, όμως, μια σπάνια επαγγελματική εντιμότητα), τη μνημειώδη φωνή του Μπακιρτζή, την ατμόσφαιρα από τις συναυλίες και τα τραγούδια που ουσιαστικά διανθίζουν το ιδιαίτερο ύφος των Χειμερινών Κολυμβητών ! Κατάφερα λοιπόν να ξεμπερδέψω με τον τυπικό χαιρετισμό και τις φιλοφρονήσεις για την παρουσίαση των Χειμερινών Κολυμβητών, όσοι τους ξέρουν καλώς, όσοι όχι, ας σπεύσουν, είναι καιρός… Κατάφερα λοιπόν και εγώ να ξεμπερδέψω με μερικές κοινότυπες διαπιστώσεις για τους Κολυμβητές, και τις πέρασα στο κείμενο από την «κλειδαρότρυπα»! Και φυσικά δεν θα πρωτοτυπήσω λέγοντας ότι η μουσική (αλλά και όλες οι μορφές τέχνης) και η αγάπη δεν έχουν πατρίδα! Πριν τη δημιουργία των κρατών, η εναλλαγή, η ποικιλία και η ανταλλαγή των καλλιτεχνικών μορφών-παραδόσεων ακολουθούσε μια συγκεκριμένη γεωγραφική ακολουθία και εμπλουτιζόταν με στοιχεία που είχαν να κάνουν με τους εμπορικούς ή μεταναστευτικούς

δρόμους. Μοναδικό έβρισκε εμπόδιο στα τότε φυσικά γεωγραφικά όρια… Σήμερα, που δεν υπάρχουν ισχυρά πολιτισμικά σύνορα, και τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας συμβάλουν τα μέγιστα στην ανταλλαγή πολιτισμικών προτάσεων και επιλογών, δηλαδή έχουν περιπλέξει ακόμα περισσότερο την κατάσταση…, ε ναι λοιπόν, η μουσική των Κολυμβητών μοιάζει σαν να έρχεται από τα παλιά, από την προέθνους-κράτους εποχή! Θεματικά, αυτό ήταν περισσότερο έντονο από ποτέ στον προηγούμενο δίσκο «Η μαστοράντζα του Ερντεμπίλ». Από συνθετική άποψη, η μπάντα "παίζει" εδώ και χρόνια με συγγενικά του χώρου της/μας γεωγραφικά-ιστορικά στοιχεία: το ρεμπέτικο και γενικότερα την αστική λαϊκή μουσική, τα δημοτικά, την επτανησιακή καντάδα και την ιταλική λαϊκή μουσική παράδοση. Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν παραμείνει σταθερή αξία και παρακαταθήκη στην μέχρι τώρα πορεία των Χειμερινών Κολυμβητών και χωρίς να εκπλήσουν κανένα. Δεν θα ήμουν ποτέ από αυτούς που θα τολμούσαν να κατηγορήσαν τον Θεοδωράκη για ευτελισμό της ποίησης μέσω της μελοποίησης γνωστών έργων, μάλλον το αντίθετο θα υποστήριζαν, ούτε τον Χατζιδάκη, τον Λεοντή, τον Μαρκόπουλο κι όλους όσους καταπιάστηκαν με την μελοποίηση ποιημάτων, οπότε και ετούτη την περίπτωση την προσπάθεια των Χειμερινών Κολυμβητών να μελοποιήσουν ποίηση την είδα με ξεχωριστή συμπάθεια. Άλλωστε, αρκετά από τα κομμάτια του δίσκου (για την ακρίβεια το σαιξπηρικό "αφιέρωμα") κυριαρχούν στις συναυλίες των Χειμερινών Κολυμβητών εδώ και χρόνια και είναι αρκετά οικεία κα γνώριμα. Οι Χειμερινοι Κολυμβητές γνωρίζουν πολύ καλά πώς να προσεγγίζουν με ελαφρά κωμική διάθεση ακόμα και τα πιο σοβαρά θέματα αποφεύγοντας ακαδημαϊκές ή επιστημονικές "ερμηνείες" που μάλλον θα κούραζαν! Και μπορεί οι τελευταίοι προσωπικοί στίχοι του Μπακιρτζή να μας πηγαίνουν πολύ πίσω, στα πρώτα χρόνια, όμως οι τελευταίες στιχουργικές του επιλογές σε καμιά περίπτωση δεν απογοητεύουν! Έτσι, εκτός από τα σκόρπια του Σαίξπηρ, τα οποία αποδίδονται όλα απολαυστικά, και το "πεταχτό" Φιλί του Χριστιανόπουλου, οι Χειμερινοί Κολυμβητές προσθέτουν ακόμα ένα στα ήδη μελοποιημένα ποιήματα του Ν. Καββαδία (Παραλληλισμοί, από το Μαραμπού). Μελοποιούν, επίσης, ποιήματα των Τούρκων Ασίζ Νεζίν και Ναζίμ Χικμέτ, του Γ. Βερβέρη και τον πληθωρικό δεκάλεπτο "Ερωτικό λόγο" του Σεφέρη. Από εκεί και πέρα ξεχώρισα το πολύ όμορφο απόσπασμα από το Άσμα Ασμάτων (που είναι στα μέτρα της Ε. Αρβανιτάκη που το ερμηνεύει), το "Κάθε πρωί σ' αναζητώ" του Καϊς εμπν Μουάζ (παροιμιώδης υπομονή μετά από χίλιες και μία νύχτες!) σε ελεύθερη απόδοση του Μπακιρτζή και την "Τρελλή ροδιά" του Ελύτη. Εδώ, το συγκρότημα συνοδεύεται από τη Χορωδία Δήμου Γλυκών Νερών, ενώ η μουσική παραπέμπει τυχαία ή εσκεμμένα στην μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Η live αίσθηση των τραγουδιών είναι αρκετά έντονη καθ' όλη τη διάρκεια ακρόασης τού δίσκου, αλλά είναι ακόμα πιο άμεση στην ανάγνωση μιας έκθεσης ενός μαθητή της Α' Γυμνασίου της Κρήτης του 1954 που κλείνει και το δίσκο! Κάνοντας τη σούμα, το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό, σε πολλές στιγμές απολαυστικό ενώ ο δίσκος μπορεί να σταθεί χωρίς ντροπή κοντά στο κατά γενική ομολογία αξεπέραστο ντεμπούτο της μπάντας (πριν 26 ολόκληρα χρόνια!). Η αραιή δισκογραφική παρουσία των Χειμερινών Κολυμβητών δημιουργεί προσδοκίες στις οποίες όμως ανταποκρίνονται πολύ επιτυχημένα και θα στοιχημάτιζα ότι έτσι ακριβώς και καλύτερα θα συνεχίσουν «το Πέρασμά τους»!

µελοποιηµένα ποιήµατα

Τα συγκεκριμένα ποιήματα «διδάσκονταν» στα δημοτικά σχολεία της χώρας μέχρι το σχολικό έτος 2006 – 2007 μέσα από τα σχολικά βιβλία της «γλώσσας»,στη συνέχεια τα βιβλία άλλαξαν. Είναι ένα σύνολο σαράντα ένα ποιημάτων, μελοποιημένα από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, το Σεπτέμβριο του 1997. Σκοπός του έργου η εξικοίωση των παιδιών στο γλωσσικό μάθημα και ιδιαίτερα την ποίηση μέσω του ρυθμού και της μουσικής. Είναι ένα έργο που αγαπήθηκε από τους μαθητές και αξίζει τον κόπο να υπάρχει σε κάθε σπίτι. Είναι εξάλλου ποιήματα της δημοτικής μας παράδοσης αλλά και γνωστών Ελλήνων ποιητών, νεότερων και παλαιότερων (Ο. Ελύτης, Γ. Δροσίνης, Β. Ρώτας, Ρ. Καρθαίου, Δ. Μανθόπουλος, Γ. Ρίτσος, Α Σικελιανός ). Η σύνθεση και ενορχήστρωση έγινε από τα πιο γνωστά άτομα της ελληνικής μουσικής ( Θ. Αντωνίου, Ν. Βενετσιάνου, Μ. Πλέσσα, Μ. Κωχ, Χ. Λεοντή, Ν. Μαυρουδή). Στην ερμηνεία συμμετέχουν επίσης γνωστά ονόματα του ελληνικού τραγουδιού (Αρλέτα, Μ. Κωχ, Ε. Πασπαλά, Ν. βενετσιάνου, Παιδική Χορωδία Μ. Καλομοίρη). Καλή ακρόαση και Καλά Χριστούγεννα σε όλα τα παιδιά.

11

Livadi 26 7a2ab.qxd:Livadi 25.qxd

12/12/08

12:41 PM

Page 12

και τα δυο μου ξαδέλφια, ο Βασίλης και ο Γιώργος Μάστορας. Ο Βασίλης τελείωνε τότε το Γυμνάσιο, ο Γιώργος ήταν στην τετάρτη κι εγώ στη δευτέρα. Όσο για τη Διαγωγή μας: Χειρίστη! Το 1947 φυλακίζεται ο πατέρας μας ως τροφοδότης των ανταρτών, γιατί τους προμήθευε ως τσαγκάρης αρβύλες. Και πάλι επιβιώσαμε. Το 1949 μετακομίσαμε στην Θεσσαλονίκη. Και εδώ ο μπαμπάς μας με τα δύο αδέλφια του ανοίγουν τσαγκαράδικο. Το 1951 αποφοίτησα από το 2ο Γυμνάσιο Θηλέων Θεσσαλονίκης, πέρασα στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης απ' όπου πήρα το πτυχίο μου. Δε διορίστηκα όμως, γιατί δεν υπέγραψα την επαίσχυντη εκείνη Δήλωση Νομιμοφροσύνης. Αρχισα τα «ιδιαίτερα», αλλά σε λίγο φραγμός και σ' αυτά. Ένας χαφιές μονίμως έξω από το σπίτι, ένας άλλος έξω από το μαγαζί. Και τότε στραφήκαμε προς άλλα επαγγέλματα: ράψιμο, κέντημα, πλεκτήριο. Το 1967, συλλαμβάνουν το αδελφό μου, τον Κίμωνα, το γαμπρό μου, το Θεόφιλο, και ταυτόχρονα παίρνουν και τον αδελφό μου τον Κώστα. Ο Κώστας προσφέρθηκε να δικαστεί αντί του πατέρα μου, ο οποίος ήταν υπερήλικας, επειδή δεν είχε δηλώσει τον γαμπρό του που έμενε σπίτι μας, Οι αφανείς ήρωες έχουν όνομα; Αυτός της φωτογραφίας μας, ναι! Ονομάζε- δηλαδή τον άνδρα της αδελφής μας. ται Γκατζούνης Πέτρος του Κων/νου. Γεννήθηκε στο Λιβάδι το 1915. Στρα- Έπρεπε τότε καθέναν που φιλοξετιώτης του 4ου Συντάγματος Πεζικού, συνάντησε τη δόξα στην Τρεπεσίνα νούσαμε να τον δηλώνουμε στην στις 11 Φεβρουαρίου 1941. ασφάλεια. Η Εταιρεία Διάσωσης Ιστορικών Χάρη στη συμπαράσταση των συγγε- Την ίδια μέρα λοιπόν έφυγαν τρία Αρχείων (Ε.Δ.Ι.Α.) Κ.Δ. Μακεδονίας, νών, των φίλων και των συγχωρια- άτομα από το σπίτι μας. Ο Κίμων και που ασχολείται με τη διάσωση, συλ- νών, γιατί τότε μετρούσε πολύ η ο Θεόφιλος πήραν το δρόμο για την λογή και αξιοποίηση ντοκουμέντων φιλία και η συγγένεια, χάρη στην εξορία, ο Κώστας, έκτακτο στρατοδικαι μαρτυριών της περιόδου 1940- Αλληλεγγύη, επιβιώσαμε και διασώ- κείο, καταδίκη και εγκλεισμός στις φυλακές Κρήτης. Πάλι επιβιώσαμε, 1974, πριν δύο χρόνια, με αφορμή τη σαμε και την αξιοπρέπεια μας. δεν τους δώσαμε τη χαρά και τότε να συμπλήρωση 39 χρόνων από το Τα σχολεία στο χωριό σχεδόν δεν συρθούμε στα πόδια τους, διαφυλάστρατιωτικό πραξικόπημα του 1967 λειτουργούσαν, έτσι το 1945 με φιλοκαι την επιβολή της επτάχρονης ξένησε, στην Κοζάνη, η θεία μου η ξαμε την αξιοπρέπειά μας. Η αδελφή δικτατορίας, διοργάνωσε εκδήλωση Λόλα , αδελφή της μαμάς μου. Ο μας η Ελένη και τα δυο κοριτσάκια, μνήμης και τιμής για τη συμβολή των μπαμπάς της ήταν δάσκαλος, όπως τριών και έξι χρονών, πήγαν στο χωριό και δούλεψαν το μύλο που είχε γυναικών στην αντιο δικτατορική δημοκρατική αντίσταση. ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟ ΑΓΩΝΑ γαμπρός μου. Το Οι ομιλίες - μαρτυρίες μαγαζί αυτής της εκδήλωσης στη Θεσεκδόθηκαν σε βιβλίο με τον τίτλο: «Οι γυναίκες στον αντι- και ο μεγάλος γιος της. Έπρεπε να σαλονίκη το κρατήσανε, αφού τα αδέλφια φύγανε, η γυναίκα του δικτατορικό αγώνα». πάω στο Γυμνάσιο. Πραγματικά Μία από τις βασικές μαρτυρίες που πήγα στο Γυμνάσιο Θηλέων Κοζάνης Κίμωνα του αδελφού μου, η Νίκη, και η αδελφή μου, η Λίτσα. Η μία λογίπεριέχονται στο βιβλίο είναι και αυτή και η πρώτη τάξη κύλησε ομαλά. στρια και η άλλη φοιτήτρια, η μία 23 της συμπατριώτισσας μας, Ασπασίας Στη Δευτέρα τάξη, κάποια μέρα, χρόνων και η άλλη 24. Καρρά. Σας παραθέτουμε τη συγκλο- ενώ κάναμε το μάθημα μας, ακούσανιστική μαρτυρία της, η οποία θα με κραυγές, κλάματα και πυροβολι- Το 1968, μετά την κηδεία του Πασαλίδη, του προέδρου της ΕΔΑ, ολοκληρωθεί σε τρεις συνέχειες. σμούς από τις φυλακές, που ήταν συλληφθήκαμε η Λίτσα, η αδελφή Α΄ ΜΕΡΟΣ πολύ κοντά στο Γυμνάσιο. Την επό- μου κι εγώ. Είχαν πέσει τότε πολλές Το 1943 οι Γερμανοί κάψανε το μενη μέρα, πληροφορηθήκαμε ότι, χωριό μας, το Λιβάδι Ολύμπου. Κάη- χωρίς κανένα λόγο, πυροβόλησαν προκηρύξεις και πολλά πανό είχαν καν τότε και το σπίτι και το μαγαζί στο ψαχνό και μέσα στο θύματα ήταν σηκωθεί. Κρατηθήκαμε συνολικά 37 του μπαμπά μου. Είχε τσαγκαράδικο. και ο πατέρας μιας συμμαθήτριας ημέρες στο υπόγειο του αστυνομικού Μείναμε κυριολεκτικά στους δρό- μας. Τότε το Γυμνάσιο Αρρένων και τμήματος Καλαμαριάς. Ύστερα μας μους, όπως και το μισό χωριό σχεδόν, το Γυμνάσιο Θηλέων αποφασίσαμε άφησαν. Το Αύγουστο όμως του 1968 οι δυο γονείς μας και τα επτά παιδιά. να μην μπούμε στις τάξεις μας για ξανασυλλαμβάνομαι ως μέλος του Το μικρότερο μας, η Λίτσα, ήταν μάθημα. Το αποτέλεσμα ήταν να ΠΑΜ και οδηγούμαι στο Γ' Σώμα μόλις δυόμισι μηνών και παραλίγο να πάρουμε είκοσι μέρες αποβολή, εγώ Στρατού. συνεχίζεται καεί στην κούνια μέσα στο σπίτι.

Πορεία στο μέτωπο

Μια μαρτυρία της Ασπασίας Καρρά

Ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Λιβαδίου καλεί τα μέλη του σε γενική συνέλευση στις 19 Δεκεμβρίου 2008 και ώρα 18:00 στη λέσχη του συλλόγου. Σε περίπτωση μη απαρτίας, η συνέλευση θα πραγματοποιηθεί στις 26 Δεκεμβρίου 2008 την ίδια ώρα και στον ίδιο χώρο. Το Δ.Σ.

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Λάβαμε μία ηλεκτρονική επιστολή από τον αγαπητό μας πρόεδρο του Συλλόγου Θεσσαλονίκης, κ. Συνεφάκη, την οποία και δημοσιεύουμε στη στήλη της αλληλογραφίας. Οφείλουμε ως συντακτική επιτροπή μια απάντηση, μιας και μία από τις αρμοδιότητές μας είναι να ελέγχουμε την ακρίβεια των γραφομένων στην εφημερίδα. Σε αυτά συγκαταλέγονται και τα σχόλια της δεύτερης σελίδας για ένα εκ των οποίων εκφράζονται εν προκειμένω κάποια παράπονα ως προς την εγκυρότητά του. Θα προσπαθήσουμε, λοιπόν, να δώσουμε κάποιες αναγκαίες διευκρινίσεις. Το σχόλιο του 24ου φύλλου, το οποίο είχε επακριβώς ως εξής: «Απόντες, επίσημα, από την εκδήλωση των 30χρονων οι αδελφοί σύλλογοι!», κατέγραφε ένα πραγματικό συμβάν (ή για να ακριβολογούμε την απουσία ενός συμβάντος) και ελέγχθηκε ως προς την ακρίβειά του από δύο τινά: πρώτον, από το ότι οι υπογράφοντες το σχόλιο ήταν παρόντες στην εκδήλωση και δεν είδαν κανέναν εκπρόσωπο Συλλόγου στις καρέκλες των επισήμων και δεύτερον, από το ότι φρόντισαν και έλαβαν τη σχετική πληροφόρηση από την πλευρά του Δ.Σ. του Ε.Σ.Λ., ότι, όντως, ουδέποτε έγινε κάποια επίσημη επαφή από πλευράς άλλου συλλόγου. Αυτό που αξίζει να επισημανθεί είναι ότι το συγκεκριμένο σχόλιο προσπάθησε να αποτυπώσει αντικειμενικά την πραγματικότητα, να αποτυπώσει μια πραγματικά αισθητή απουσία που, είναι αλήθεια, έκανε φτωχότερη την εκδήλωση. Θέλουμε να βεβαιώσουμε από την πλευρά μας, αν και είναι αυτονόητο, ότι το σχόλιο δεν άφηνε αιχμές ούτε ήθελε να προσάψει προθέσεις ή παραλείψεις ή κάποια σκοπιμότητα. Εξετάσεις γραφής για την ειλικρίνεια των αισθημάτων που τρέφει ο E.Σ.Λ. απέναντι στους άλλους συλλόγους, αλλά και οι άλλοι σύλλογοι απέναντί του, θεωρούμε ότι δε χρειάζεται να δώσει κανένας. Αυτά ως προς το πώς γράφτηκε τότε το συγκεκριμένο σχόλιο. Στη συνέχεια στάλθηκε από τον κ. Συνεφάκη, εκ μέρους του Δ.Σ. του Συλλόγου Θεσσαλονίκης, προς την εφημερίδα και τον Ε.Σ.Λ. μια ηλεκτρονική επιστολή που διέψευδε το σχόλιο και ζητούσε επανόρθωση. Υποχρεωθήκαμε έτσι να επανελέγξουμε την ακρίβεια του σχολίου. Δυστυχώς βρεθήκαμε μπροστά σε δυο αντικρουόμενες απόψεις - θέσεις. Αν δημοσιεύαμε λοιπόν την πρώτη αυτή επιστολή, ήταν φανερό ότι κάποιος θα έπρεπε να στεναχωρηθεί. Επειδή κρίναμε ότι η εσωστρέφεια, που χαρακτηρίζει πολλές φορές τη μικρή κοινωνία μας, δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο σε παρεξηγήσεις και μεγεθύνσεις προβλημάτων, δεν δημοσιεύσαμε (κακώς ίσως) την επιστολή. Θεωρήσαμε ότι ήταν προτιμότερο να διαλυθούν τα σύννεφα που προέκυψαν με εκατέρωθεν διευκρινήσεις, «υποπλατανίως», όπως κιόλας αναφερόταν στην ίδια επιστολή. Προφανώς δεν έγινε, όπως προκύπτει από αυτή τη δεύτερη επιστολή την οποία και δημοσιεύουμε. Πέραν τούτου ουδέν ... σχόλιο. Η Συντακτική επιτροπή