ALS ETEN EEN PROBLEEM IS

ALS ETEN EEN PROBLEEM IS katern met info, adressen en ervaringsverhalen WAT IS EEN EETPROBLEEM?

FACTS & FIGURES EETPROBLEMEN

Ongeveer 10% van de mensen lijdt aan een eetprobleem of - stoornis. Het merendeel (90%) is vrouw. De bekendste eetstoornissen zijn Anorexia Nervosa, waarbij de angst om te eten en dik te worden overheerst en Boulimia Nervosa, waarbij je last hebt van terugkerende eetbuien en compensatiegedrag. Tijdens een eetbui neem je in korte tijd grote hoeveelheden voedsel tot je, die je vervolgens probeert kwijt te raken door braken, vasten of compenseren met overmatig sporten en/ of het gebruik van laxeermiddelen. Minder bekend maar veel vaker voorkomend is Binge Eating Disorder, waarbij je eetbuien hebt zonder compensatiegedrag.

* In Nederland hebben zo’n 189.000 mensen een last van een eetprobleem * 90% van de mensen met een eetstoornis is vrouw * Eetstoornissen komen vaker voor in de stad dan op het platteland * Ieder jaar krijgen zo’n 3.400 mensen in Nederland een eetstoornis * 10% overlijdt aan/met een eetstoornis * Het duurt gemiddeld 4 jaar voor iemand met een eetstoornis op zoek gaat naar hulp/therapie * Het duurt ongeveer een jaar voordat hij/zij de juiste hulp vindt * Een eetstoornis duurt gemiddeld 6 tot 7 jaar * Als in het behandelplan alleen aandacht is voor eten, is het terugvalpercentage 50%-70% in de eerste 18 maanden na behandeling

In de praktijk blijkt dat eestproblemen gecompliceerd in elkaar zitten en niet altijd passen in één duidelijk ziektebeeld. Om hulp te krijgen die vergoed wordt door je verzekering, heb je vaak een diagnose ‘eetstoornis’ nodig.

Maar ook zonder diagnosecircuit is goede hulp beschikbaar. Hulp zoeken is heel belangrijk.

Eetproblemen zijn vaak hardnekkig, worden steeds erger en gaan gepaard met gevoelens van schuld, schaamte en depressie. In je eentje lukt het maar zelden om beter te worden. Blijf er dus niet mee zitten!

HEB IK EEN EETPROBLEEM? Of je een probleem met eten hebt, weet je zelf meestal zelf wel. Maar ‘ontkenning’ (jezelf voor de gek houden) is een ingewikkeld fenomeen. Soms heb je zwart op wit bevestiging nodig om de waarheid onder ogen te kunnen zien. Hieronder noemen we een aantal stellingen.

Hoe meer stellingen je met ‘ja’ beantwoordt, hoe groter de kans dat je last hebt van een eetprobleem.

• I n gedachten ben je continue met eten bezig: wat, wanneer, hoeveel, enzovoort •J e gaat (meer of juist minder) eten als je je verdrietig of eenzaam voelt •J e eet (vaak) stiekem • Je eet het liefst allee. • Je bent obsessief bezig met je gewicht • Het voelt (vaak) alsof je

machteloos staat tegenover eten • Na het eten, heb je last van schuldgevoelens • Je hebt een lijst met ‘verboden’ dingen die je van jezelf niet mag eten • Je compenseert eten door te sporten, braken of laxeermiddelen te gebruiken • Je bent niet tevreden met je lichaam en je gewicht • Doordat je allerlei regels en angsten hebt met betrekking tot eten, is je sociale leven beperkt. (Je durft bijvoorbeeld niet goed met/bij anderen te eten…)

• Je voel je vaak rusteloos, eenzaam en/of anders dan anderen • Je hebt het gevoel (steeds weer) te falen omdat je niet ‘normaal’ of ‘goed’ kan eten • Je denkt zwart wit over eten: slechte en goede producten,

* Eetproblemen gaan vaak gepaard met ontkenning en gevoelens van schaamte * Veel reguliere behandelingen zijn gericht op eten, straffen en belonen

VIER SOORTEN EETSTOORNISSEN Boulimia Nervosa Mensen met Boulimia Nervosa hebben regelmatig last van eetbuien. In korte tijd eet je grote hoeveelheden voedsel, waarna je het zo snel mogelijk kwijt proberen te raken door middel van braken, vasten, overmatig sporten en/of het gebruik van laxeermiddelen. Ongeveer 23.000 mensen lijden in Nederland aan Boulimia Nervosa.

Anorexio Nervosa Mensen met Anorexia Nervosa zijn extreem bang om dik te worden, terwijl ze objectief gezien te mager zijn. Je dagelijks leven staat in het teken van (zo min mogelijk) eten en gewicht. Ongeveer 6000 mensen lijden in Nederland aan Anorexia Nervosa.

Binge Eating Disorder Binge Eating Disorder, ook wel eetbuistoornis genoemd, lijkt in grote lijn op boulimia met het verschil dat je na afloop van de eetbui het voedsel niet kwijt probeert te raken. BED gaat vaak samen met depressie. Ongeveer 160.000 mensen in Nederland hebben last van BED. Eetstoornis NAO De eetstoornis Niet Anderszins Omschreven (NAO) wordt ook wel aangeduid als a-typische eetstoornis. Onder dit kopje vallen eetproblemen die niet helemaal voldoen aan de criteria van anorexia of boulimia. Je vertoont bijvoorbeeld symptomen van anorexia maar wordt nog wel ongesteld.

Bijna twintig jaar heb ik ‘gek’ gedaan met eten. Ik ervaar het als een wonder dat ik geen calorieën meer ‘hoef’ te tellen en zonder schuldgevoel kan genieten van eten.

Als ik beter kan worden, kan iedereen het! ~ Annemarie

Na vele jaren van proberen, heb ik eindelijk geleerd dat het gecontroleerd nemen van één koekje bijna altijd leidt tot het ongecontroleerd leeg eten van de hele trommel, of kast... Als ik alleen ben, kan ik er beter helemaal niet aan beginnen ~ Elvira

Eten blijft mijn zwakke plek. Ik gebruik het als thermometer. Op het moment dat ik denk aan het hebben van een eetbui, weet ik dat ik iets niet onder ogen wil zien. Dan weet ik dat ik er met iemand over moet praten en dat doe ik dan ook. Ik gebruik mijn verleden met de eetstoornis als een investering voor de toekomst. Ik weet nu wanneer ik onvoldoende naar mezelf luister ~ Lotte

Mijn hoofd is nu helder en rustig. Ik heb energie en hoop voor de toekomst. Ik heb zin in het leven. Vroeger draaide alles om eten en afvallen. Vroeger was ik doodongelukkig ~ Sandra

ALS ETEN EEN PROBLEEM IS // 2

LACHEN & OPBIECHTEN door Larissa Verhoeff

Af en toe word ik gevraagd voor een lezing over emotie-eten. Ik vind het nog steeds eng om zomaar voor mensen te staan en dan een praatje te houden, maar het is ook heel bevrijdend. Ik ben niet alleen met mijn eetprobleem. Ik ben niet de enige met vreetbuien en ik ben zeker niet de enige voor wie het gewicht een worsteling is. Dat vind ik troostvol.

Soms kan je namelijk blijven hangen in een idee dat niemand je begrijpt en dat is niet zo. Meestal vertel ik wat en lees ik wat voor, maar het meeste kijk ik uit naar het vragenrondje. ‘Herkent iemand dit?’ vraag ik als ik net een nachtelijke vreetbui tot in details heb beschreven. In de zaal gaat het hek van de dam. De dames lopen leeg. Ik hoor de meest inventieve manieren om stiekem te eten. Ik hoor hoe je daarna je mond moet spoelen, zodat je niet meer ruikt naar chips of eiersalade… ik hoor een boel. Ook een boel ellende.

‘Weet je wat ik doe?’

We kijken allemaal om naar een blonde vrouw achterin de zaal.

‘Ik zorg gewoon dat ik niks in huis heb.’

We knikken. Dat is inderdaad de beste manier om vreetbuien te voorkomen. Als je niets in huis hebt, dan kan je ook niet snaaien.

‘Maar weet je wat het probleem is?’

Ze laat een stilte vallen.

Larissa Verhoeff is columnist in Vriendin en auteur van bestsellers Vette Pech en Dikke Pret. In deze boekjes schrijft ze met humor, kwetsbaarheid en zelfreflectie over haar ervaringen met dik worden en afvallen.

VETTE PECH

DIKKE PRET

Waarom lukt het afvallen vaak niet? Waarom zijn we eigenlijk dik en voelen we ons daardoor ongelukkig? In Vette Pech begint Larissa Verhoeff een tragikomische zoektocht naar de wortels van het kwaad dat ‘altijd maar willen eten’ heet. Van de lach, de traan, de angry fat woman-tirades tot wees blij met je lijf-mantra’s en alles daartussen in. Voor dit boekje sprak Larissa bijna honderd volle meisjes en vrouwen - van professor tot kapster - en verwerkte hun ervaringen in het boek.

Vette Pech gaat de diepte in, op zoek naar een

Wat moet je dan als je je niet prettig

oplossing die wél werkt.

Vette Pech ISBN 9400500475 € 9,30

voelt in je lijf en je graag wat dunner zou willen zijn? Larissa weet dat diëten niet helpt. Ze zijn een glijbaan naar eeuwig jojoën en altijd ontevreden zijn met jezelf. In ruim anderhalf jaar tijd viel Larissa zonder dieet ruim veertig kilo af. Ze schrijft hierover in Dikke Pret: een vrolijk, bij vlagen hilarisch en vooral optimistische reisverslag over de weg naar een gezonder, slanker en gelukkiger leven.

Dikke Pret ISBN 9400502990 € 9,95

‘Ik ben dan in staat om midden in de nacht brood te bakken. Of caramel te maken. Boter of vet in de pan, suiker erin, bruin laten worden en klaar. Je hoeft het alleen maar te laten afkoelen en als dat niet snel genoeg gaat, dan leg je het even in de diepvries. Niets in huis halen is dus voor mij geen optie. Ik ben zo goed in de keuken. Ik kan toveren met weinig.’

En dat is zo. Ik knik. Dat kan ik ook. Je trekt de koelkast open. Je ziet wat er staat en er schiet zo een aantal gerechten door je hoofd.

‘Maar het gaat niet om je culinaire creativiteit.’

Nee, knikt ze en ze zucht.

‘Het gaat erom wat er achter die vreetbui schuilgaat. Ik heb de wijsheid ook niet in pacht, maar als ik goed bij mezelf naga waarom ik eet, dan heb ik in ieder geval iets in handen waardoor ik het de volgende keer beter zou kunnen begrijpen. Bij mij is het al winst als de tijd tussen twee eetbuien steeds langer wordt.

Kleine stapjes. Niet denken dat morgen alles weer goed is. Veel geduld houden. En jezelf vaker vergeven. Het is gebeurd. Volgende keer beter. Niet blijven hangen in een schuldgevoel.’

Ik spreek tegen haar, maar spreek direct ook tegen mezelf, merk ik. Ik moet mezelf ook maar weer eens wat vaker vergeven.

Dan verschuift het thema naar verstopplekken.

Waar kun je nou het beste het snoepvoer verbergen als je niet wilt dat andere mensen weten wat jij allemaal eet. Bij mij deed vroeger de meterkast dienst als chocola-opbergla, maar er zijn altijd creatievere vrouwen dan ik. Eén heeft pralines verborgen in haar pedicureset – ‘daar kijkt mijn man nooit’ – een ander zweert bij het verstoppen van borrelnoten in de wasmand – ‘daar kijkt die van mij nooit…’ De hele zaal ligt dubbel. Ik ook. Het is ook hilarisch. Het lucht zo op om keihard te lachen over je eigen rare gedrag en het lucht vooral op om het op te biechten. De dames, inclusief mezelf, hebben vanavond een grote stap richting heling gezet!

ALS ETEN EEN PROBLEEM IS // 3

WIST JE DAT HERSTEL VAN EEN EETSTOORNIS MOGELIJK IS? Sarah (22) herstelde van een eetstoornis bij Stichting Human Concern.

Dankzij de eetstoornis ziet Sarah alles in een ander perspectief. Ze is nu dankbaar voor haar leven, respecteert zichzelf en ziet hoeveel deuren haar herstel heeft geopend. Maar om zover te komen, heeft Sarah een zware weg afgelegd. De jaren waarin de eetstoornis haar leven beheerste, ziet ze als een zwarte tijd.

‘In het diepst van haar eetstoornis geloofde ik niet dat herstel mogelijk was. Voor anderen misschien, maar niet voor mij. Ik was al blij als ik beter kon leren omgaan met dat allesomvattende ongeluksgevoel.

Met die enorme leegte en de eenzaamheid die gevuld werd door de eetstoornis. Als puber zocht ik compensatie in uiterlijke schoonheid en in de goedkeuring van anderen. Later in (niet-)eten en overmatig bewegen.

Ik was een onzeker en gevoelig meisje toen ik in de zomer van 2012 naar Italië afreisde om de zomer als animator te werken. Ik had er de tijd van mijn leven en sprak af het jaar erop terug te keren. En het liefst iets dunner en mooier... Ik gebruikte een boek over gelukkig worden door gezond eten als leidraad. Ik bandde snoep en koolhydraten uit mijn dieet, at alleen nog maar biologisch en sportte meer en meer.

Ik kreeg complimenten over mijn gezonde dieet en uiterlijk en had het gevoel goed bezig te zijn.

Ergens in 2013 drong tot me door dat ik geleefd werd door mijn dieet. Mijn hele dag stond in het teken van boodschappen doen, sporten en eten. Ik maakte planningen waarin ik precies opschreef wat, wanneer en hoeveel ik die dag mocht eten. Ik studeerde niet meer en moest ik na elke hap bewegen: ik liep ‘s ochtends hard, trainde ‘s middags in de sportschool en deed beenspieroefeningen in bed. Thuis gaf mijn gedrag steeds meer frictie. Mijn familie wilde dat ik stopte met die gezondheidsmanie.

Zij zagen dat het niet goed met me ging.

Ik voelde steeds ongelukkiger en minder energiek.

Ik kreeg cognitieve gedragstherapie van een therapeut die voorstelde de eetstoornis aan te pakken. Maar het lukte niet er grip op te krijgen. ‘s Ochtends om vijf uur stond ik op om te koken. Ik dacht alleen nog maar aan eten. Omdat ik inzag dat het zo niet langer kon, meldde ik me aan voor een behandeling bij Stichting Human Concern – Centrum voor eetstoornissen. Ook besloot ik te starten met medicijnen om mijn neurotische gedrag te verminderen.

Tot dan had ik dat altijd afgehouden want medicatie is niet natuurlijk. Maar ik voelde me zó slecht, erger kon het niet worden.

Het herstel ging met kleine stapjes. Het fijne bij Human Concern is de ruimte die je krijgt om uit te zoeken wat bij je past.

Voor mij werkte het goed om naast mijn individuele therapie veel te schrijven. Ook vond ik het fijn dat mijn eetstoornis niet meteen van me werd afgepakt. Eerst keken we naar de functie die het eten voor mij had en gaandeweg werd mijn eetgedrag hierin meegenomen. Bij mijn therapeut, een ervaringsprofessional, vond ik het begrip, waarnaar ik al zolang op zoek was.

Zij wist als geen ander wat ik doormaakte.

In therapie zag ik hoezeer het me ontbroken had aan een eigen identiteit. Als één van een drieling voelde ik me pas compleet als we samen waren. En nu gingen we alle drie steeds meer onze eigen weg. Wie was ik nu eigenlijk? Ik realiseerde me dat ik altijd buiten mezelf gezocht had naar prikkels om me beter te voelen. Ik leerde om pijn toe te laten. Ik ben gaan inzien dat het leven nu eenmaal niet alleen maar goed en mooi kan zijn en dat pijn zachter wordt als je het er mag zijn.

Mijn herstel heeft mijn hele leven verbeterd.

Toen ik de eetstoornis los durfde te laten, kwam er ruimte voor andere dingen. Ik pakte mijn studie weer op en verhuisde terug naar mijn moeder. Mijn familie was altijd welkom om aan te haken in de gesprekken bij Human Concern en dat heeft ons goed gedaan. Na een lang na-traject - wat ik als een fijn vangnet heb ervaren - heb ik vorig jaar mijn therapie afgerond.

Inmiddels woon en werk ik in Madrid waar ik lesgeef op een school. Het gaat goed met mij en ik heb zin in het leven!’

Deze verhalen over herstel van een eetstoornis zijn geschreven door mensen die in behandeling zijn geweest bij Stichting Human Concern – Centrum voor eetstoornissen of door hun naastbetrokkene.

Meer inspiratie verhalen zijn te lezen op www.humanconcern.nl. Hier is ook meer informatie te vinden over de behandeling door Ervaringsprofessionals®.

‘De eetstoornis van onze dochter is heftig voor ons allemaal...’

Anja: ‘Onze dochter heeft sinds een paar jaar een eetstoornis. Als gezin zitten we hierdoor al een tijd op een eiland en dat is best eenzaam. De eetstoornis van Laura is heftig voor ons allemaal. Het legt een enorme druk op het gezin en op de relatie met mijn partner. We hebben veel steun aan de ervaringsdeskundige therapeuten. Ze begrijpen mijn dochter goed maar ook wat wij als ouders doormaken. Als ik de ervaringsdeskundige therapeuten van Stichting Human Concern hun eigen ervaringsverhaal hoor vertellen, geeft dat hoop. Ze staan nu zo krachtig in het leven! Ze laten zien dat je er sterk uit kunt komen, met bagage die je positief kunt inzetten. Als gezin nemen wij dat als voorbeeld.’

‘Als partner kan ik bijdragen aan het herstel’ Jeremy: ‘Toen ik mijn vriendin ontmoette, was ze voor 75 procent de eetstoornis. Ze lachte wel, maar ze was niet vrolijk. Nu is ze 100 procent zichzelf. Als ze lacht, lacht ze écht. Van iemand die er niet wilde zijn, is ze geworden tot een vrouw die van het leven geniet.

Zoek hulp als je een eetstoornis hebt of als je van iemand houdt die ermee worstelt. Ik zou dat van de daken willen schreeuwen! Je kunt als partner echt bijdragen aan het herstel, zeker als je hierin goed begeleid wordt.’

STICHTING HUMAN CONCERN Stichting Human Concern – Centrum voor eetstoornissen is een gespecialiseerde GGZ– instelling, die er continu naar streeft om de beste behandeling voor alle eetstoornissen te bieden op vier locaties in Nederland en één in Portugal. Human Concern werkt met Ervaringsprofessionals®. Ervaringsprofessionals®zijn GGZ-professionals die ook ervaringsdeskundig zijn; genezen van een eetstoornis of een vergelijkbare andere moeilijke levenservaring hebben doorgewerkt.

Naast het professioneel inzetten van ervaringsdeskundigheid behandelt Human Concern eetstoornissen vanuit een eigen visie. Deze visie is ontstaan vanuit de eetstoornis zelf en is gericht op duurzaam herstel. De eetstoornis wordt vanuit de kern aangepakt en symptoombestrijding wordt daarmee vermeden. Human Concern biedt een multidisciplinaire behandeling voor haar cliënten. Zowel in een ambulante vorm als een kort-klinische boost-behandeling die deels in Portugal plaatsvindt. Tijdens alle behandelingen biedt Human Concern ondersteuning aan de naastbetrokkenen van de cliënten. www.humanconcern.nl

®

E R VA R I N G S P R O F E S S I O N A L S I N E E T S T O O R N I S S E N

Kijk ook eens op www.ikookvanmij.nl een online ontmoetingsplek voor mensen met alle vormen van een eetstoornis. Je vindt er lotgenoten én ervaringsdeskundigen, steun en hulp.

ALS ETEN EEN PROBLEEM IS // 4

EVA

33

Eva was de eerste 28 jaar van haar leven ontevreden. Ze voelde zich altijd anders, buitengesloten en boos. Ze vluchtte voor die gevoelens in drank en eten. Per toeval kwam ze in aanraking met een zelfhulpgroep. Sindsdien is haar leven 180 graden gedraaid.

AO gaf mij een handleiding voor het leven

‘Het grote verschil met toen en nu? Vroeger haatte ik het leven en iedereen erin. Mensen waren lastige objecten die tussen mij en het eten in stonden. Ik had negatieve oordelen over alles en iedereen, en geloofde ook echt in wat ik dacht. Nu kan ik relativeren, en lachen om mijn soms bizarre gedachten. Ik vind het leven leuk, en ben ontzettend blij en dankbaar met de relaties die ik heb. Ik heb geleerd te focussen op de positieve dingen in het leven. Vroeger was dat precies omgekeerd.

M

ijn vroegste jeugdherinneringen zijn negatief. Ik vond mijn kleuterjuf stom en de meisjes in mijn klas ook. Op de basisschool precies hetzelfde. Ik had altijd het gevoel dat ik anders was en dat ik er niet bij hoorde. Als ik niet gekozen werd voor een groepje bij gym, was ik woest. Terugkijkend begrijp ik dat onder die woede, pijn en onzekerheid zat.

Waarom werd ik overgeslagen? Was ik niet goed genoeg? Bij mij sloegen die gevoelens en angsten om in woede. Ik wilde er niets een meer bij horen.

Zij waren stom.

Thuis ging ik zoveel mogelijk mijn eigen gang.

Ik trok me terug op mijn kamer en zocht geen steun bij mijn ouders als ik verdrietig was. De focus op eten was er toen al. Als ik even de kans kreeg, pakte ik dingen weg uit de keuken. Ik was grenzeloos en oneerlijk. Want ik zei altijd dat ik het niet gedaan had. Kennelijk voelde ik dat mijn gedrag niet normaal was. In de pubertijd werd mijn gewicht een obsessie. Toen een jongen op school zei dat ik een ‘dikke reet’ had, wist ik het zeker: ik móést afvallen. Ik ging in de weer met 20+ kaas en rijstwafels maar lang hield ik het nooit vol. Ik ging er alleen maar meer door eten.

me ellendig. Ik had vreetbuien en obsessieve zelfmoordgedachten. Ondertussen rolde ik vrij gemakkelijk door school. Ik was dan misschien dik en niet goed genoeg, maar leren kon ik!

In die zin gaf het minderwaardigheidsgevoel een functionele drive om te presteren. Na mijn eindexamen ging ik studeren. Ik vond mijn medestudenten stom en al had ik wel wat vriendinnen, ik begon mezelf steeds meer te isoleren. Ondertussen werden de vreetbuien steeds groter. Ik at borden vol eten, zakken chips, kaas, chocolade… Ik nam me elke dag voor het niet te doen, maar bijna altijd deed ik het toch.

Op mijn 26e had ik mijn eigen droomappartement en de baan die ik altijd al wilde hebben. Maar nog steeds was ik doodongelukkig. Ik had eetproblemen, paniekaanvallen en allerlei dwangmatige trekjes. Ik maakte me obsessief zorgen of ik het gas wel uit gedaan had of ik móést ineens naar buiten als ik ergens was. Ik begon me te realiseren dat het allemaal niets te maken had met de omstandigheden. Die negatieve gevoelens zaten in mij. Ik had hulp nodig. Via de huisarts kwam ik bij een psycholoog, die me na een tijdje doorstuurde naar een instituut.

Uiteindelijk kwam ik terecht bij een psychiater.

Thuis woog ik mezelf stiekem op de weegschaal als mijn ouders beneden waren. Vaak schrok ik zo van wat hij aangaf dat ik totaal in paniek raakte. Ik nam me voor niet meer te snoepen en maakte schema’s in mijn agenda met hoeveel ik de komende weken af ging vallen. Maar het lukte nooit. De middelbare schooltijd was heel dubbel. Zolang ik onder de mensen was, voelde ik me okay. Maar als ik alleen was, zakte ik weg. In mijn eentje op mijn kamer voelde ik

Ik kreeg therapie en medicijnen. Ik kreeg inzicht in hoe ik in elkaar zit en allerlei goed bedoelde adviezen: ademhalingsoefeningen tegen eetbuien en het advies slablaadjes in de chipszakken te doen… Het hielp allemaal even maar niet structureel. De vreetbuien bleven en ik werd dikker en dikker. Voor mezelf had ik de grens getrokken bij 100 kilo. Dan zou ik er een eind aan maken en ik wist precies hoe. De laatste keer dat ik op een weegschaal Stichting JIJ heeft twee locaties in Rotterdam en werkt stond woog ik 97 kilo. Toen met meer dan 50 vrijwilligers, waarvan circa 40 getrainde ervaringsdeskundigen. Er zijn verschillende zelfhulpgroepen, vond ik het programma. individuele begeleiding en een inloophuis waar diverse activiteiten, workshops en trainingen georganiseerd worden.

Ook is er een informatie- en adviespunt voor mensen met een eetprobleem en hun naasten.

OPEN INLOOP voor volwassenen maandag van 10.00 tot 12.00 uur voor jongeren op donderdagavond van 19.30 tot 21.30 uur Oudedijk 221b - Rotterdam Woon je niet in Zuid-Holland en vind je geen passend antwoord op je vraag in jouw provincie? Neem gerust contact op dan kijken we wat we voor je kunnen doen.

Anne: ‘De supportgroep heb ik als heel fijn ervaren. Het zijn erg warme en lieve mensen bij JIJ. Ik voelde me er veilig. Ze hebben goede tips en weten waar ze over praten.’

Stichting Jij is er voor JOU!

Stichting JIJ biedt laagdrempelige en anonieme hulp aan mensen met een eetprobleem of eetstoornis.

WWW.STICHTING-JIJ.NL

NUTTIGE WEBSITES www.anonieme-overeters.nl • www.naeweb.nl www.centrumeetstoornissen.nl • weet.info www.kenniscentrum-kip.nl • www.humanconcern.nl www.psychischegezondheid.nl • www.sensoor.nl www.anorexiajongens.nl • www.boulimiajongens.nl

Ik liep er bij toeval tegenaan

De meeste mensen denken bij verslaving aan drugs of alcohol. Maar ook bij eetproblemen (eetbuien) valt vaak een verslavingspatroon te ontdekken. In de basis betekent verslaafd zijn: machteloos staan tegenover iets, het steeds weer doen terwijl je het eigenlijk niet wilt… op Internet. Ik dacht dat het een grap was.

Anonieme Overeters. Ja hoor!? Maar toen las ik iets over bodemloze trek en altijd honger hebben.

Dat heb ik, dacht ik. Ik heb áltijd honger! Zo had ik het alleen nog nooit onder woorden gebracht.

Op de eerste bijeenkomst viel mijn mond open van verbazing. Ik hoorde mensen dingen zeggen die ik al mijn hele leven voelde maar waar ik geen woorden voor had. Het stuk van mezelf dat ik niet wilde zien en waar ik me zo voor schaamde, lag hier gewoon op tafel. Er werd over gepraat en zelfs om gelachen. Er was zoveel herkenning.

Deze mensen waren net zoals ik!

Die eerste meeting was vijf jaar geleden.

Sindsdien is mijn leven totaal veranderd. Ik heb geleerd mijn aandacht te vestigen op het positieve en het negatieve deel van mijn brein te accepteren en zoveel mogelijk te negeren.

Het lege gevoel dat altijd bij mij was, is verdwenen. Ik ben niet meer alleen. We doen het samen. Ik heb geen vreetbuien meer en draag maat 38. Ik heb bijzondere vriendschappen gesloten en een geweldige sponsor gevonden bij wie ik altijd terecht kan. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik erbij hoor. In het begin voelde ik dat alleen in de groep, daarna ook bij mijn familie en een paar vriendinnen. Nu voel ik het in het hele leven. Het 12-stappen programma van Anonieme Overeters mij heeft een handleiding voor het leven gegeven. Ik doe eindelijk mee en ik vind het nog leuk ook!’

WAAROM EEN EETPROBLEEM? Sommige wetenschappers zijn overtuigd van een genetische aanleg, maar ook allerlei andere factoren kunnen bijdragen aan het ontwikkelen van een eetstoornis. Deze risicofactoren gelden vaak voor het ontwikkelen van een psychisch probleem in het algemeen. Denk aan: familiaire factoren (eetstoornissen, depressie, zwaarlijvigheid, diabetes en/of alcohol- en drugsmisbruik in de familie), culturele factoren (nadruk in de media op slank zijn), psychologische factoren (gebrek aan zelfvertrouwen, negatieve gevoelens/angstig, emotionele geremdheid, impulsieve en obsessieve (dwangmatige) trekken).

I S E T E N E E N P RO BL E E M V O O R JE ?

Je bent niet de enige!

ANONIEME OVERETERS

Als eten een probleem is

www.anonieme-overeters.nl 020 - 6274820

e-book met info en ervaringsverhalen

KOM VRIJBLIJVEND LANGS OP E E N VA N O N Z E B I J E E N K O M S T E N !

ISBN 9789082244724