1 minute read
VOORWOORD
Hallo, rust en ruimte!
Seb, de uitgever van VertrekNL, en ik werkten jaren geleden voor hetzelfde bedrijf. In de Randstad. Waarom Seb daar precies wilde werken was voor ons als collega’s een Groot Raadsel. Zelf woonden we allemaal in de buurt van het werk. Seb niet. Die woont al sinds mensenheugenis in het noordelijkste puntje van onze noordelijkste provincie.
Advertisement
In de Randstad werken betekende: midden in de nacht opstaan om voor de files uit te rijden. Eindeloos lange kilometers maken in de auto. En zo af en toe een hotelovernachting boeken, om niet iedere dag dezelfde uitputtend lange route ook weer helemaal terug te hoeven rijden. Als collega’s begrepen wij niet wat hier nou leuk aan kon zijn. Tot ik een paar jaar geleden zelf de Drukke Stad verruilde voor het platteland. Weg hoogbouw, weg rinkelende trams, weg drukte, weg straatverlichting. Hallo rust en ruimte, welkom horizon, zonsopkomst en steenuil in mijn tuin. Je hoeft echt de landsgrenzen niet over te steken om het gevoel van emigreren te ervaren. Daar staat dan wel één ding tegenover. Op het platteland is niets echt in de buurt. Vanaf mijn dorp is de eerste snelweg richting Bewoonde Wereld zeker een halfuur rijden. De Engelsen hebben daar een mooie uitdrukking voor: You have to put in the miles. Vrij vertaald: wil je jouw dromen waarmaken, dan moet je daar iets voor overhebben.
Nog even terug naar de Randstad, ruim tien jaar geleden. Ik heb Seb destijds leren kennen als iemand die gedreven is en graag zijn eigen(wijze) koers vaart. Al die retourtjes Randstad zijn achteraf gezien beslist ergens goed voor geweest. Tijdens een van die lange autoritten bedacht Seb VertrekNL.
‘Emigreren is een vorm van toekomstmanagement’, schreef ik in de allereerste editie van dit magazine. In dit jubileumnummer voeg ik daar graag deze plattelandswijsheid aan toe: Het beste moment om een boom te planten was tien jaar geleden. Het op één na beste moment is vandaag.
STEFAN TIBBEN VOORMALIG HOOFDREDACTEUR VERTREKNL
