UPLB Perspective Tomo 43 Issue 2 by UPLB Perspective

, 2016 YEMBRE 8 T E S • A PAHIN BLG. 2 • 12 • I II L X O TOM

E P B UPL

E V I T C E P S R

OS S LOS BAÑ A IN IP IL P AD NG UNIBERSID om G N L A R ve@gmail.c ti G-AA c A e M p rs A e G p M uplb N NG PAHAYAGA A ctive N L A Y uplbperspe om ANG OPIS ordpress.c .w e v ti c e p uplbpers tive plbperspec u / m o .c u u iss

Collective amnesia2 | editoryal

balita UP STUDES SLAM 1320th BOR MEETING

lathalain MGA ANINONG NAGLAHO SA DILIM

kultura KALYESERYE ANG KWENTONG MRT

opinion HINDI PA HULI ANG LAHAT

UPLB PERSPECTIVE

EDITORYAL

SETYEMBRE 8, 2016

A I S E N M A E V I T C E COLL Defense Secretary Dolfin Lorenzana issued a memorandum ordering the Armed Forces of the Philippines (AFP) to have the necessary preparations needed in order for the late dictator Ferdinand Marcos buried at the Libingan ng mga Bayani (LNMB). This is in accordance with the move of President Rodrigo Duterte to have the former president buried at the historical grounds in order for the nation to move on and heal. The move has since divided the nation even more and has started a protest action to condemn the decision of Duterte. However, Marcos loyalists also started showing their support for the former dictators burial at the Libingan ng mga Bayani. The move of President Duterte to have the dictator buried at this site is a blatant disregard of the thousands of activists and journalists who died fighting against the Marcos dictatorship. The President must have forgotten reading his history books or even considered doing his research. He is blinded by his close ties with the Marcos family that he even considered doing this move. Established in 1947, Libingan ng mga Bayani was first known as the Republic Memorial Cemetery. It was established by the Philippine government to commemorate the lives of the fallen Filipino soldiers who fought in World War II. Its existence was in accordance with Republic Act 289, which provides for “the construction of a national pantheon for presidents of the Philippines, national heroes, and patriots of the country.” The law, signed by President Elpidio Quirino, states that the cemetery is supposed to commemorate the presidents, national heroes, and patriots, “for the inspiration and emulation of this generation and of generations still unborn.” Ferdinand Marcos does not fit the qualifications to be buried at the Libingan ng mga Bayani for he did not ress.com ctive.wordp uplbperspe l.com ai gm e@ ctiv uplbperspe

RS UPLB PE

serve as a soldier during the World War II. Throughout his political career, he portrayed himself as a heroic guerilla leader during his campaign period against former President Corazon Aquino. In an article by the New York Times in 1986, they disproved Marcos’ claims of being a solider who served during the war. Does the Libingan ng mga Bayani, a resting place of around 49,000 soldiers, statesmen, heroes, and martyrs, deserve a man who lied to the entire Filipino nation? Does having Marcos buried at the Libingan ng mga Bayani contradict the law signed by President Elpidio Quirino? Does former President Ferdinand Marcos serve as an inspiration and emulation of this generation and of generations still unborn if he declared Martial Law and ruthlessly killed anyone who opposed his administration? The University of the Philippines Los Baños (UPLB) has its first share of heroes who suffered during the time of Martial Law. Leticia Ladlad, a magna cum laude and the first woman Editor-in-Chief of Aggie Green and Gold, was abducted together with her comrades in Paco Church in Manila in 1975. The group disappeared without a trace. Until now, they are not forgotten nor will they ever be. The wounds that the Martial Law has caused will always be a scar and that is what the Duterte administration needs to realize. The UPLB Perspective traces its roots from the time of Martial Law. The publication was the first one to be brought back in the whole country after the dictatorship of Marcos. Under Rogelio Sese, the first Editor-in-Chief of UPLB Perspective, it

E PECTIV

S LOS BAÑO PILIPINAS RSIDAD NG NG UNIBE L RA AA MGA MAGective YAGAN NG /uplbpersp AL NA PAHA issuu.com ANG OPISY

ctive uplbperspe

Kasapi UP Alliance of Student Publications and Writers’ Organizations (Solidaridad) Pamuhatan Silid 11, Pangalawang Palapag, Student Union Building, Unibersidad ng Pilipinas, Los Baños, College, Los Baños, Laguna , 4031

opposed and condemned what Ferdinand Marcos did to the nation and until now it will continue to do so. The UPLB Perspective will never forget. [P]

Punong Patnugot Jose Lorenzo Lim Kapatnugot Czarina Joy Arevalo Tagapamahalang Patnugot Albert John Enrico Dominguez Patnugot ng Balita Caren Malaluan Patnugot ng Lathalain Mary Anne Gudito Patnugot ng Kultura Diana Jane Plofino Patnugot ng Paglalapat at Grapiks Vicente Morano III Tagapamahala ng Pinansiya Charity Faith Rulloda Mga Kawani Ysabel Dawn Abad ⋅ Monica Laboy ⋅ Jey Filan Reyes ⋅ Karl Gabrielle De Los Santos ⋅ Deniel Sean Macapal ⋅ Julianne Afable ⋅ Miguel Carlos Lazarte ⋅ Ranielle Averion ⋅ John Joshua Azucena ⋅ Jandelle Cruz ⋅ Ana Dominique Pablo ⋅ Angelica Marie Paz ⋅ Paul Carson Mga Apprentice J. Villanueva ⋅ F. J. Rafael Nag-ambag Karma Kolektib

tungkol sa pabalot “BAYANI” Dibuho ni Juvelle Villanueva

UPLB PERSPECTIVE

BALITA

SETYEMBRE 8, 2016

UPLB students together with the UPLB USC, All UP Academic Employees Union, and UPLB Perspective joined the UP system-wide protest against eUP at UP Diliman on August 25. UPLB students expressed their rage at Student Academic Information System (SAIS) on the first day of classes due to the new registration system crashing that lead to students camping out on the campus despite the recent rape incident. The mobilization marched to Quezon Hall to forward their calls at the 1320th Board of Regents Meeting (BOR) due to the PAEP administration pushing for a neoliberal framework in UP. The 1320th BOR meeting would discuss the implementation of eUP in the UP System.

VICENTE MORANO III

UP studes slam 1320th BOR Meeting “Paninindigan natin ‘yan,” UP President Alfredo E. Pascual vowed when asked if he is ready to face charges against him. UP Los Baños and UP Diliman students, together with All UP Workers Alliance, stormed the 1320th Board of Regents (BOR) Meeting where PAEP was interrogated on Thursday, August 25 at Quezon Hall, UP Diliman. The BOR Protest is a systemwide mobilization called for by the Rise for Education Alliance (R4E) in the UP System. All UP Academic Employees Union (AUPAEU) Los Baños and Diliman Chapter, and All UP Workers Union Diliman joined the demonstration. UPLB and UPD University Student Council (USC) Chairpersons Merwin Jacob Alinea and Bryle Leaño lead the negotiation with President Pascual. They raised the students’ concern on the Student Academic Information System (SAIS), eUP Project, and the Socialized Tuition System (STS). Moreover, All UP Workers Alliance called for the unreleased Collective Negotiation Agreement (CNA) Incentives, and the junking of contractualization. ‘Fast Talk’ “Malinaw na magpapatuloy ang kontraktwalisasyon, STS, at eUP,” Chairperson Leaño reiterated PAEP’s answers.

In the ‘fast talk’, Chairperson Leaño asked President Pascual on his stand in the junking of STS, eUP and contractualization. “Wala sa powers ko ang pagtatanggal ng kontraktwalisasyon,” PAEP said. He also pointed out that the BOR shall decide whether the STS be junked or not. “Definitely, we will not junk eUP!” he then declared. Although PAEP added that a review on SAIS will be done. PAEP vs UP students Chairperson Alinea stressed the abandonment of the administration at a time when the students plead for support during the online enrollment. The supposed online enlistment, however, caused students to camp out in the UPLB campus where the SAIS website can be accessed. Alinea expressed, “If I’m not mistaken, ‘di lang po ito concern ng UPLB. Sayang nga po na wala dito ang UP Baguio, UP Manila, at UP Cebu, pero we can attest that during our General Assembly of Student Councils, we are all calling to junk eUP since hindi po deserve ng mga students ang ganitong service na as a state university ay nagpoprovide ng accessible education for all.” Moreover, Alinea raised the issue regarding the lack of faculty, infrastructures and facilities in UPLB,

WORDS l CZARINA JOY AREVALO REPORTS l JOHN JOSHUA AZUCENA

when instead the administration is prioritizing eUP. “Hindi po talaga siya yung kailangan ng university natin, kasi during the implementation of eUP, nandiyan pa rin yung kakulangan ng facilities para sa mga estudyante, nandyan pa rin yung kulang na faculty and mababang sahod ng mga faculty natin,” he added. Hazel Lobres from the UPD College of Mass Communication (CMC) Student Council demanded for a public apology from the administration. This is due to the statement eUP Team released against the thesis of CMC students Ronn Joshua C. Bautista and Khrixia Zhienelle A. Subingsubing. “We would like you to issue a public apology because it was a direct attack to the CMC Department. Dinidiscredit mo po hindi lang yung mga estudyante namin kundi pati po yung mga professors,” Lobres stated. “Kaya lang naman naglabas ng statement ang eUP ay dahil ginawang public ang thesis,” the President replied. Daniel Lorenzo Mariano of College of Arts and Letters (CAL) SC also raised his dismay on the rise of profitgenerating infrastructures, yet no plans for the school buildings. “Sobrang bilis ng pagpapatayo ng Town Center o TechnoHub pero atrasado pa rin ang FC [Faculty Center] namin,” he said.

Mariano recounted the CAL FC fire last April 1, which took the building down. PAEP vs UP workers “Basic Labor Rights ang CNA Incentives pero ayaw ipatupad. Nakakahiya para sa premier university!” Dr. Ramon Guillermo from AUPAEU pointed out. All UP Workers Alliance urged the Pascual administration to release their CNA Annual Incentive as per provision of CNA. Dr. Guillermo said that only digested figures were being highlighted every meeting, and not the solution to the issue. He reiterated the violations of the Pascual administration on CNA and DBM Circular 2015-2 on CNA Incentive, and unfair labor practices. Moreover, the Ombudsman case against PAEP was already filed. “Inutusan ng Ombudsman ang UP admin[istration] na bumalik sa negotiation table ngunit pinaikot-ikot lamang kami. Kahirapan ang dinaranas ng mga kawani, guro at mananaliksik at dagdag benepisyo at pagbibigay ng kaukulang incentive and tulay na sasagot dito,” All UP Workers Alliance said during the protest. According to the Civil Service Commission, “Collective Negotiation Agreement (CNA) is a contract negotiated between an accredited employees’ organization as the

negotiating unit and the employer/ management on the terms and conditions of employment and its improvements that are not fixed by law.” In CNA, those who can enter are the accredited union and the employer/management. Collective Action Simultaneous with the BOR Protest in UP Diliman, mobilizations in UP Manila and UP Baguio also took place. Raising their placards while registering their call to junk SAIS and eUP, delegates from UPLB marched from Vinzons Hall to Palma Hall, where they merged and marched with the All UP Workers Alliance and UPD students to Quezon Hall. “Sistematiko ang kalapastanganan ng BOR at hindi ibinibigay ang kung anong para sa atin,” Student Regent Raoul Manuel said during the protest program in front of Quezon Hall. Kabataan Partylist Congresswoman Sarah Elago showed support in the BOR Protest. The dialog with UP President ended with the singing of UP Naming Mahal. SR Manuel urged to continue the fight and mobilization even outside of the BOR. The August 25 mobilization concluded with the throwing of paintballs on the walls of Quezon Hall as a sign of protest. [P]

UPLB PERSPECTIVE BALITA On student’s death, family seeks probe SETYEMBRE 8, 2016

has no direct relation to the death of Uriel, the activities that transpired on Friday morning might have been contributory to the sudden departure of the 18 year-old. “Kung hindi sila ang direktang naging cause, pwedeng naka-contribute sila. Maging aware lang sila, aware whatever happens sa mga future initiates nila, maging careful,” Dr. Salera said. “Sino ba ang nawalan? Bigyan man lang nila kami ng kahit kaunting closure at courtesy,” Uriel’s aunt added. Mr. Salera shared his sentiments, saying, “Hindi maiaalis sakin na nanggigigil ako sa kanila [UPRC]. Pero in retrospect, gawa nga ng anak ko rin ang gustong sumali saka sila naman ay socio-civic organization, nauunawaan ko na rin.” The father lamented the young age of the members of the organization who attended the wake of his son. He also pointed out the lack of supervision during that particular activity. “Ang problema ko lang talaga ayun siguro kung merong supervision, baka naiwasan. Baka. Tsaka ambabata pa! Susmaryosep! Napakababata pa nung nakita ko [sa burol]. May kumausap pa nga sa akin na alumni pero napakabata pa rin!” Dr. Salera pointed out the possibility that the applicants were told to quit when they are not able to accomplish something during the process. “Baka kasi alam mo yung thinking na ‘Kaya mo pa? Mag-quit ka na kung di mo na kaya!’ Yung pamangkin ko kasi, pag nachachallenge, pinipilit talaga niya gawin. Malay ba ng pamangkin ko ‘yung mangyayari sa kanya. Kung meron sanang nagsu-supervise.” The family also emphasized that all they want is for all student organizations in the University to be aware that their process for the

Wake up call Dr. Salera has doubts on what really transpired that Friday morning. “‘Yung sinabi niya sa akin kagabihan eh ‘jogging’. So ang tingin ko, jogging. Magja-jogging lang kayo somewhere. Tapos nung gabi na nung nalaman ko na meron pa palang push up na ginawa. Tapos eto naririnig ko yung mga balita na sa oval pinatakbo sila so parang hindi yata jogging yung ginawa ng pamangkin ko kasi pinatakbo ka ng isang oras,” she said firmly. UPRC’s Cotejo denied that there was a push-up activity on that Friday morning. The family recognizes that while it is possible that the organization involved

The UP Rodeo Club (UPRC) allows Uriel Salera to not attend the jogging activity scheduled on Friday, August 19. This is because Salera goes home to Calamba City every day.

applicants may lead to deaths, just like Uriel’s case. However, they still have a message for UPRC. “Kung meron man kayong direct connection sa nangyari sa pamangkin ko or wala, that happened before my nephew died. Kayo yung unang-unang mga naging circumstances bago nangyari kasi dati hindi naman nag ganyan ang pamangkin ko. Ang dami nang dinaanang sakit ng pamangkin ko pero hindi umabot sa ganyan. Napagod na rin yan, hindi umabot sa ganyan. Ngayon lang talaga nung gabing iyon.” The family decided to not pursue cases against the members of the organization as of press time. Explanation from org “It all boils down to them, not making an attempt to explain to us,” Mr. Salera emphasized. The family disclosed that they are only waiting for UPRC to communicate with them and explain their side. They prefer to talk to the members of the organization together with their adviser. “After ng libing, makikipag-usap sana talaga kami [kaso] tinatantiya namin kung kaya na makipag-usap ng pamilya pero parang hindi pa,” UPRC’s Cotejo said. She acknowledged that no communication with the family has been made so far after the funeral. Also, she confirmed the unavailability of their adviser but decisively claimed that nothing holds them back from reaching out to Salera’s family. “Nahihirapan din kami; hindi lang kami nawalan ng aplikante, nawalan din kami ng kaibigan, namatayan din kami.” The UPLB Perspective has confirmed that Mr. Orlan Salera, father of Uriel Salera has sent a letter to the Office of Student Affairs. He is requesting Dr. Nina Cadiz to conduct an investigation

Yana Malapaya, a friend of Uriel's, is with him after the jogging exercise. In an interview, Malapaya said that Salera had diffuclty walking.

Uriel participated in UPRC's bullwhipping practice. According to Cotejo, they lacked equipment for the said exercise. Thus, the applicants were not really able to immerse in the activity.

regarding the death of his son. When sought for a brief statement on Uriel’s death, the UPLB University Student Council (USC) expressed their deepest condolences to Salera’s family and friends. “Mahirap at nakakalungkot talaga ang pangyayari, and the least we can do for now is to get the details of the whole picture, avoid any hasty generalizations and sympathize for his loved ones and family,” the USC added. Admin to UPRC: Don’t say anything Cotejo disclosed to the UPLB Perspective that they talked with the Student Organizations and Activities Division of the Office of Student Affairs (SOAD-OSA), Office of the Vice-Chancellor for Community Affairs (OVCCA), Office of the Public Relations (OPR), and Los Baños Municipal Police. “Kinausap na kami ng OSA-SOAD, OVCCA, OPR, LB PNP pero sabi nila, ‘wag na muna magsalita – ayaw nila kaming magsalita kasi mauungkat lang daw. Bakit pa kami lalapit sa kanila [OSA] kung gusto lang din naman nilang maging passive na lang kami about this?” Cotejo said. “Actually, their main concern is, ‘Sino yung nagkakalat ng issue?’ Kaya di kami makakilos nang maayos – we’re expecting na sila mismo yung mag-guide samin, maglalabas ng statement, pero tinanong lang nila kung anong nangyari at kung kailangan daw namin ng counselling. Wala na rin sila planong gawin. Kung mismong SOAD walang comment, di na namin maco-control yung safety at image ng UPLB,” added Cotejo during their dialogue with the admin. Vice Chancellor for Community Affairs Dr. Serlie Barroga-Jamias and SOAD Head Prof. Jickerson Lado declined to comment as of press time. [P]

Uriel arrives in his home in Calamba. He complains of back pain.

Evening

Early Morning

Uriel Salera dies due to cardiorespiratory arrest.

S Au atu gu rda st y 20

How the day transpired According to Dr. Leila Salera, Uriel’s aunt, on the night of Thursday, August 18, Uriel asked for permission to go to the campus early Friday morning, August 19, for a scheduled jogging. “Ayaw siyang paalisin ng lola niya kasi sobrang aga ng alis, sabi sa kanya, mga 4:15 umalis,” she said. UPRC King Rancher Aliana Cotejo confirmed to the UPLB Perspective that their applicants were scheduled for training on that early Friday morning. They scheduled the jogging at 5am. It is part of the applicants’ training process. “Halos lahat sila ay nagsasabing pagod na sila kaya naging walking na lang sila ng isang ikot sa Freedom Park,” said Cotejo. She said that the only medical concerns laid to them by Uriel were his mild scoliosis and dust allergy. Given the nature of the organization, practicing the Rodeo sport, a strenuous physical activity, Cotejo admitted that there are no medical professionals assisting in the duration of the process. Two of Uriel’s friends confirmed that he had difficulty walking after the jogging activity. Yana Malapaya, Uriel’s friend, recalled, “Last conversation namin ay nung Friday ng 7am, umaga. Pumasok sya na pa-ika-ika ang lakad. Na-sprain daw sya habang nagjo-jogging. Nagkwento tungkol sa jogging at kung gaano kasakit ang ankle niya.” Malapaya stated that Thursday, August 11 was the start of the process, however Uriel had his interview with the organization on Tuesday, August 16. This is because he was staying in his home in Calamba, and cannot stay late in the campus. She then added that on Thursday, August 18, Uriel asked for permission if he could stay in La Ville to rest after the jogging the following day. Meanwhile, a friend who spoke to the UPLB Perspective under the condition of anonymity, recalled: “Around 8:30 pm, kita across yung Goldilocks, hirap sya [Uriel] maglakad pasakay ng jeep.”

Death Doctor Leila Salera, Uriel’s aunt, narrated, “Nung umuwi sya nung Friday ng gabi, ang kinomplain lang niya is masakit yung likod niya. Nagtanong siya nandyan pa yung parang electric massager ko, nung pumunta sa kwarto. Kasi sabi nya okay na sya. Tapos nung bago sila natulog nagbibiruan pa sila and then that night, narinig ko na lang…” “Gasp. Malakas,” the father continued. On late Friday night, before the clock struck 12, Uriel’s relatives heard two gasps. According to the family, Uriel was unconscious and unresponsive. At around quarter to 12, his aunt facilitated cardiopulmonary resuscitation (CPR) for around 10 minutes. Uriel was later rushed to the hospital but still was not resuscitated. Dr. Salera recalled telling Uriel that if a person is being revived for more than 10 minutes, that person’s health would already have been compromised. “Yun na lang iniisip ko kaya sumama na rin siya. Hangang doon thoughtful pa rin si Urie.” According to the death certificate read by the family to the UPLB Perspective, Uriel died due to cardiorespiratory arrest. Furthermore, Mr. Salera said that he decided not to call for an autopsy so as to honor the body of his son. Uriel’s wake lasted for three days at St. Peter Chapel and his body was laid to rest on August 24. The Rodeo Club learned of Salera’s death at around 8am, August 20, Saturday. “Minessage at tinawagan namin ang family; first na nakausap namin ay ‘yung father. Somehow, we are good terms with the family. Since grieving, di namin sila masisisi.” Because of the incident, the organization laid the application process on-hold. “May mga hindi na kayang magprocess kasi may mga members na ‘di na kaya makapagpareport. Kapag kaya na [lang ulit] naming mag-process, kapag ‘di na affected ang members at ang batchmates niya.”

F Au rida gu y st 19

“Every time nga na makakakita ako ng naka-tarpaulin [ng] naka-sablay, nalulungkot ako eh. Hindi ko na makikita anak ko’ng ganon,” said Orlan T. Salera, father of deceased College of Veterinary Medicine student, Uriel Fabella Salera. “Nagso-solo ‘yan, nag-iisang anak, nag-iisang pamangkin, nag-iisang apo, lahat ng pangarap namin nakaangkla sa kanya,” Mr. Salera described further in an interview with the UPLB Perspective. Uriel, 18-yearold sophomore, died of cardiorespiratory arrest on the early morning of Saturday, August 20.

T Au hur gu sda st y 18

WORDS l CZARINA JOY AREVALO & CHARITY FAITH RULLODA

7:00 AM

Salera arrives at the Freedom Park. According to Aliana Cotejo, president of the UPRC, the applicants underwent stretching, warm-ups, and one round of jogging and walking. Cotejo added that the applicants complained during the jogging activity. Thus, the members were forced to slow down the round.

Around 9:00 AM

5:00 PM

Salera was with Malapaya at the Physical Sciences Building.

Around 8:30 PM

Around 9:00 PM

Before 12:00 MN

Past 12:00 MN

Salera hails a jeep in front of Uriel's relatives hears two gasps Goldilocks, along Lopez Ave. They ﬁnd him unconscious, A friend of Uriel, who spoke to and tries to resuscitate him the Perspective under the They rush Uriel to the hospital. condition of anonymity, saw him having difﬁculty walking at that time.

*This timeline was produced through the collated statements of Salera’s family, Cotejo, Malapaya, and an anonymous source.

TIMELINE OF EVENTS ON THE DEATH OF URIEL SALERA VICENTE MORANO III

UPLB PERSPECTIVE

BALITA

SETYEMBRE 8, 2016

MMDA approves banning of provincial buses on EDSA WORDS l ALBERT JOHN ENRICO DOMINGUEZ

LABOR PRACTICES VICENTE MORANO III

During the #BORProtest, All UP Workers Alliance remained firm on their demand for a PHP 25,000 incentive, which is the maximum amount allowed under DBM Circular 2015-2. They also condemn the attempts of President Alfredo E. Pascual’s administration to undermine the CNA.

SAIS aftermath: UPLB’s 29-day enrollment period A 29-day enrollment period was experienced by the students due to the implementation of the Student Academic Information System (SAIS) as the new online registration system in University of the Philippines Los Baños (UPLB) for the 1st semester of A.Y. 2016-2017. During the First Day Rage Protest on August 3, University Registrar Dr. Myrna G. Carandang, faced the students and assured them of five resolutions. As of August 24, only two out of these five requests of the student body came to pass. #1 “Until the student is not yet registered in your course, the student shall not incur any absences. We will request Chancy [Chancellor] to make a memo for those students.” Dr. Carandang notified the students that she has no full jurisdiction on the matter but she will try to endorse the Council’s suggestion to the Office of the Chancellor. However, according to the USC, the administration held back and told them that it is against the codal rules. “Wala naman daw kasing ganoong provision na pwede; but of course, kaya nga siya resolution eh, wala nga kasi siya sa rules,” Cledera added. #2 “On petitions, wala namang dinedeny na petitions as long as kaya namang ma-provide.” Cledera said that this was not achieved as the administration’s basis is the availability of teachers and chairs. Also, she pointed out the university is really lacking of professors and facilities. “Hindi ko alam kung may efforts on the part of the administration para

WORDS l CHARITY FAITH RULLODA maghanap at least ng sub [substitute teachers] man lang kasi minsan, ganun yung ginagawa sa ibang college. Na kapag wala na talaga pero kailangan talaga nung subject, maghahanap ng sub, mag a-outsource kumbaga,” said Cledera. #3 “I will just coordinate to USC Chairperson Alinea about the dialogue with PAEP” Dr. Carandang told the students that she will make a provision of vans and trucks for the transportation of students who wanted to forward their concerns regarding the eUP project to President Alfredo E. Pascual (PAEP). However, this was countered by a student who said “You will only need a single car that transports PAEP to UPLB.” Since then, Alinea told the publication that there has not been a scheduled and settled agreement about UPLB students’ dialogue with PAEP. The council is presently focused on making efforts to address and forward the SAIS concerns by collating data from the students.

#4 “On student loans, untag those with loans (cash loans, SLB, etc.) para maka-access ang students sa SAIS provided na may promissory note.” On August 1, the UPLB Facebook page released a statement saying that students with unpaid cash loans and other financial accountabilities may already process their enrollment documents with a provision of a promissory note to the concerned offices. #5 “I will request for the extension

of the registration; if ever kailangan, i-extend ng one month.” The USC said that among all the appeals forwarded by the students during the dialogue with Dr. Carandang, the extension of registration was the only one out of the two granted requests that benefitted the whole student body. Extension of Registration The initial last day of registration, August 12, has been extended through the request of the USC to have it extended due to the chaotic subject enlistment, new policy on the student loan board (SLB) application process, and disordered registration process until August 19, and was again extended until August 26. “Ready naman kami magforward ulit ng bagong request for extension and actually hindi lang siya tungkol sa extension ng reg pero kasama na rin yung sa appeals ng readmission, MRR (maximum residency rule), reinstatement, kasi hanggang ngayon, marami pa ring hindi naa-approve out of hundreds of students,” Cledera added. [P]

Last August 12, 2016, the Metro Manila Council (MMC), through Metro Manila Development Authority (MMDA), approved a resolution to remove all provincial buses’ terminals along Epifanio de los Santos Avenue (EDSA) and have it relocated to other strategic places in the outskirts of Manila. The resolution entitled “Rationalizing the Operations of Provincial Buses and its Terminals Along EDSA” aimed to solve the worsening traffic problem experienced in the National Capital Region (NCR). According to MMDA Chairman Emerson Carlos, the decision for the banning of provincial buses on EDSA was unanimous. He added that Quezon City Mayor Herbert Bautista and Pasay City Mayor Antonio Calixto were the first to sign the resolution. The removal of the provincial buses’ terminals would be eventual until they find a strategic place to transfer, Carlos says. Carlos added that removing provincial buses would be of great solution to the traffic congestion since

these buses contribute significantly to the traffic problems. He says that around 3,300 provincial buses traverse through EDSA daily. Commuters were not happy about the new directive made by the MMC. Francisco Allen Mendoza, 4th year Development Communication student, said that it will be more expensive for him since he will have to find alternative routes. “Since nag-uuwian ako weekly, mahihirapan ako dito. Sana nagbigay man lang sila ng pwedeng alternative routes. Hindi yung nagdesisyon agad,” said Mendoza. Meanwhile, Jaztine Calderon, another 4th year Development Communication student, expressed how the decision was not well thought of and that banning provincial buses is not the answer to Manila’s worsening traffic. “They should strengthen the public transport on major roads kasi mas nag-aaccomodate sila ng mas maraming passengers unlike yung mga private cars na usually isa lang or dalawa. Encourage the people to take mass transport,” said Calderon. [P]

CA holds special elections WORDS l JULIANNE AFABLE

The College of Agriculture Student Council (CASC) held a special election to fill in a vacant position for one councilor and one college representative to the University Student Council (USC) last August 30-31, 2016. After the resignation of CASC Chairperson Jack Guevara, Vice Chairperson Jomar Taguba took the chairpersonship while the CASC council voted for councilor Jan Manaman as the new Vice Chairperson, leaving one vacant position in the council. A CA College Representative to the USC was also be elected due to the disqualification of CA College Representative candidates during the 2016 USC-CSC elections last April. “Matatandaan po natin noong nakaraang eleksyon, nadisqualify

ang mga kandidato para sa CA College Representative,” the College of Agriculture Student Council emphasized. Creshielle Jenikka Calunsag (Malaya-CA), Paul Romuel Danila (Sakbayan), and Roel Benjamin Ona (Buklod) were the candidates for CASC councilor. Meanwhile, Jerrold Vincent Sta. Ana (Malaya-CA), John Dave Abella (Sakbayan), and Almira Celeste Janer (Buklod) run for CA College Representative. Manual elections were held last August 30 to 31 from 8am to 5pm at the Old Admin lobby. With a total of 88 votes, Almira Celeste Janer of Buklod was elected as CA College Representative. Moreover, Roel Benjamin Ona of Buklod was elected as the new CASC Councilor with 80 votes. [P]

PEC S R E P B UPL

TIVE

NS O I T A N I AM X E N E P O ARDS 5PM ONW DG. 2/F SU BL ROOM 11,

) 62055472 ERT (090 MATION B L A T C A CONT E INFOR FO R M O R

UPLB PERSPECTIVE

LATHALAIN Sa panahong nilamon ng kadiliman ang ating

bansa, nagsimulang umusbong ang mga maliliit na

sinag ng pag-asa na paunti-unting nadagdagan ngunit

naglaho rin kinalaunan. Labis ang paghihinagpis na maririnig kung ito ay sisikaping hanapin sa gitna ng inaakalang katahimikan at kaayusan.

Ang lupa ay tigmak sa dugo ng mga nagtangkang lumaban sa diktaduryang Marcos. Ito rin ang siyang dumaloy sa malagim na kasaysayang tila binaon na ng karamihan sa limot, partikular sa mga kabataan ngayon. Siguro’y sadyang nakasisilaw na ang kasinungalingan at unti-unting lumiliit ang anino ng nakaraan. Ano ba talaga ang mga tunay na kaganapan noong Martial Law? Matuturing ba na totoo ang mga salaysay na nakasulat sa mga aklat ng kasaysayan? Anu-ano ang mga kwento ng mga tauhang hindi pa natin napakikinggan o natutunghayan? Sinu-sino ba ang mga aninong naglaho na lamang bigla dulot ng labis na kapanglawan at kawalang-liwanag? Ayon sa Families of Victims of Involuntary Disappearance Inc. (FIND), isang samahan na binubuo ng mga pamilya at kaibigan ng mga biktimang nawala bigla noong administrasyong Marcos, tinatayang mahigit 800 ang kaso ng mga biglaang paglahong naganap noong panahon ng Batas Militar. Si Leticia “Tish” Ladlad Isa siyang mahusay na mag-aaral na inasahang magtatapos bilang magna cum laude sa Unibersidad ng Pilipinas Los Baños (UPLB) sa kursong Agricultural Chemistry, ngunit ibang landas ang kanyang tinungo. Pinili niyang lumahok sa Samahang Demokratiko ng Kabataan at isa sa mga tagapagtaguyod ng UP Cultural Society at naging miyembro ng League of Editors for Democratic Society. Dahil dito, naging maalam siya sa mga pangyayari sa kanyang kapaligiran sa larangan ng pulitika at panlipunang suliranin na kinakaharap ng kanyang mga kababayan. Ginamit niya ang tinta upang isulat ang mga kaganapan sa bansa upang higit na maunawaan ang napakaraming pangyayari. Sa katunayan, bumisita siya sa mga lugar sa Timog Katagalugan upang alamin ang mga problemang kaharap ng mga mamamayan ng rehiyon. Iniwan niya ang kanyang pag-aaral noong isinawalangbisa ni Marcos noong 1971 ang writ of habeas corpus o ang karapatang idulog sa korte ang kaso upang litisin ang nasasakdal. Pinili niyang magtrabaho kasama ang mga

“

SETYEMBRE 8, 2016

magsasaka sa Laguna at Quezon. Kinalaunan, nagpakasal siya sa isang kapwa aktibista at biniyayaan sila ng isang babaeng supling. Mapait ang kanyang sinapit noong panahon ng Martial Law. Noong Nobyembre 1975, bigla na lamang naglaho si Ladlad. Walang bakas na naiwan upang tukuyin ang kanyang kinaroroonan. Ang paghahanap ng kanyang mga kaanak at mga kaibigan ay nauwi na lamang sa wala. Ang pagpasan sa kamatayan ng isang miyembro ng pamilya na lumaban sa rehimeng Marcos at magpatuloy sa mga hamon ng buhay ay isang napakahirap na gampanin. Aggie Green and Gold Lingid sa kaalaman ng iba, sa ikatlong taon sa kolehiyo ni Tish, siya ang naging kauna-unahang babaeng punong-patnugot ng pahayagang Aggie Green and Gold, ang noo’y patnugutan ng Kolehiyo ng Agrikultura. Mula sa pahayagang ito umusbong ang UPLB Perspective . Ang UPLB Perspective , ang opisyal na pahayagan ng pamantasan, ay naitatag noong 1973 sa pamamagitan ng Council of Student Leaders. Masasabing malaki ang papel na ginampanan ng dyaryo sa kilusang estudyante noong panahon ng Martial Law. Dito naisulat ng mga mag-aaral ang mga kaganapang nagbigay-liwanag upang ipabatid ang realidad. Isa si Ma. Leticia Pascual-Ladlad sa mga nagsisilbing inspirasyon kung bakit nagpapatuloy ang [P]. Hangga’t buhay ang kanyang mga adhikain sa kaisipan ng mga mag-aaral, siya ay hindi malilimutan. Mapait na Katotohanan Marahil marami sa atin ang nag-aakalang ang panahon ni Marcos ay ginintuang sandali ng ating bansa. Umano’y maunlad ang ekonomiya, mayroong disiplina ang mga tao, mababa ang kriminalidad at marami pang iba. Ngunit ang pagtinging ito ay isang

Tumugon sila sa isang panawagan ng ating bayan kahit ang kapalit man ay buhay – isang panawagan na ang naging bunga ay maging anino at maglaho magpakailanman.

“

MGA AN

NAGLAHO

UPLB PERSPECTIVE

LATHALAIN

SETYEMBRE 8, 2016

pagkakamali. Ito ay kasinungalingang inihayag ng iilan at pinaniniwalaan ng karamihan. Ang pagsunod dulot ng takot ay hindi isang paraan ng mabuting liderato. Ito ay pagtatago sa dilim ng diktadurya. Batay sa datos ng Amnesty International, mahigit isang daang libong kaso ng paglabag sa karapatang pantao ang naganap sa panahon ng rehimeng Marcos. Ang masaklap pa rito ay 34,000 ang mga dumanas ng tortyur, 70,000 ang mga nakulong at 3,240 ang mga pinatay. Ang nakalulungkot pa, nais ng kasalukuyang administrasyon na ihimlay si Marcos sa Libingan ng mga Bayani. Ito ay isang insulto sa napakaraming nagbuwis ng buhay; na nagpapawalang-bahala sa mga pagkilala sa mga martir ng rehimeng Marcos – kabilang na ang patatatag ng Bantayog ng mga Bayani Foundation at iba pang mga organisasyong inialay para sa mga biktima ng Batas Militar. Masasabing si Marcos mismo ang dahilan kung bakit kinikilala ang maraming Pilipino sa Bantayog ng mga Bayani. Dulot nito, noong ika-15 ng Agosto, naghain ng petition for certiorari ang mga biktima ng Batas Militar laban sa paglilibing kay Marcos sa Libingan ng mga bayani. Ito ay pinangunahan ng mga dating kinatawan ng Bayan Muna partylist na sina Rep. Satur Ocampo at Rep. Neri Colmenares, na parehong biktima ng karahasan noong rehimeng Marcos. Kabilang ito sa napakaraming petisyon na inihain ng iba’t ibang mga grupo laban sa paglipat ng mga labi ng dating diktador sa Libingan ng mga Bayani. Anila, ang pagpayag sa paglibing ni Marcos sa Libingan ay magbibigay ng mensaheng siya ay isang bayani; at magbabaluktot sa katotohanang siya ay nagpakana ng malawakang pandarambong at paglabag sa karapatang pantao

“

Papayag ka bang makatabi sa iyong huling hantungan ang taong naging dahilan ng iyong kamatayan? Ang paglimot at pagpapatawad ay dalawang magkaibang bagay.

SALITA l FRANCIS JOSEPH RAFAEL DIBUHO l JANDELLE CRUZ PAGLALAPAT l PAUL CHRISTIAN CARSON

Hamon sa mga Iskolar ng Bayan Tapos na ang panahon ng Batas Militar, ngunit hindi pa rin natatapos ang mga pagsubok na kinahaharap ng ating bayan. Ang malawakang pagpatay, paglabag sa karapatang pantao, pagnanakaw sa kaban ng bayan, paghihirap ng mga manggagawa at iba pa ang siyang nag-uudyok upang magpatuloy sa layunin ng pamamahayag. Ang kwento ni Ladlad ay isa lamang sa daan-daang kaso ng biglaang pagkawala. Ito ay isang paalala ng tunay na kahulugan ng pagiging Iskolar ng Bayan kung saan ang pag-aaral, maging ang pagsusulat, ay hindi lamang para sa sariling interes; bagkus ay para rin sa bayan. Kung iisipin, maganda ang buhay na kanilang matatamasa kung hindi sila naging desaparecidos. Kaya niyang magkaroon ng maginhawang kinabukasan, maunlad na pamumuhay, at magkaroon ng isang masayang pamilya. Sa kabila nito, mas pinili nilang makibaka. Mas pinili nilang lumaban para sa kanilang mga karapatan. Tumugon sila sa isang panawagan ng ating bayan kahit ang kapalit man ay buhay – isang panawagan na ang naging bunga ay maging anino at maglaho magpakailanman. Si Leticia Ladlad, gayundin ang napakaraming taong nagbuwis ng buhay sa kadahilanang tumuligsa sila sa pamahalaang Marcos, ay nararapat lamang na tularan. Nagsisilbi silang inspirasyon upang ipagpatuloy ang paninindigan para sa katwiran. Kung sakali mang dumating muli ang panahon kung saan mamumutawi ang maraming taghoy at paghihinagpis, sa sandaling muling pumatak ang mga luha ng pagdadalamhati dulot ng kawalang katarungan, ito ay haharapin ng mga mag-aaral taglay ang lakas na nagmumula sa pagmamahal sa bayan. Sa ngayon, ating kilalanin, pahalagahan at isabuhay ang halimbawa ng mga aninong naglaho sa dilim. [P]

“

NINONG

O SA DILIM

noong Batas Militar – na siyang nagbibigay-rason upang pasinungalingan ang mga kwento ng mga biktima ng karahasan noong panahong ito. Papayag ka bang makatabi sa iyong huling hantungan ang taong naging dahilan ng iyong kamatayan? Ang paglimot at pagpapatawad ay dalawang magkaibang bagay. Kung sakali mang bumabagabag sa atin ang anino ng kahapon, kaya nating magpatawad, ngunit mas mahirap ang maglimot.

K ANA L G K YE WE SE NTO R NG YE UPLB PERSPECTIVE

KULTURA

SETYEMBRE 8, 2016

MR T

SA GRALITA l D PIKS ENI AT PA EL SE GLAL AN M APAT ACA | PAU PAL L CH RIST IAN CAR SON

ang babaeng ang nais lamang daw ay makaupo sa MRT, pero dahil sa isang napaka-ungentleman na lalaki, naglaho ang kagustuhan niyang ito. Iyak. “Ano Manlang Sana Yung Kusa Kang Nagpa-Upo,” sabi ni Karla Monique sa kanyang post na may kasama pang litrato ng lalaki na nakasakay niya. “Yung Pagiging Un-Gentleman Mo.. Sana Hindi yan Gawin Sa Nanay Mo.” Totoo na kagalang-galang tignan ang isang tao – hindi lang ng mga lalaki – kung ipamimigay nila ang kanilang upuan sa ibang mas nangangailangan nito. Tulad na lang ng mga nakakatanda, mga buntis, o ‘di naman kaya’y may mga kapansanan. Sa panahon ngayon na ipinaglalaban natin ang gender equality at feminism, hindi na karaniwan ng ginagawang rason ang pagiging babae ng isang tao para lang paupuin ng iba. Karamihan ng mga nag-comment sa post ni Karla Monique ay ganito rin ang naging reaksyon. Pero para kay MRT girl, maliban sa mga buntis, nakatatanda, nakababata, at mga PWDs, dapat ay kasamang pinapaupo na rin ang mga kababaihan. Ayon sa kanya ay, “It’s not about obligation. It’s a sign of respect.”

Ngunit, sabi nga ng mga ilang chismosang netizens, “hindi kapansanan ang pagiging babae!” at lahat ay may karapatang umupo dahil lahat naman ay nagbayad ng pamasahe. And speaking of pamasahe, tila walang nakapansin sa tunay na isyung

“

Masama nga man talaga o hindi ang ugali ni MRT girl, hindi sana niya kailangan pang makipag-away kung magiging sapat ang ating mga pampublikong transportasyon para sa mga pasahero nito.

“

“Bagay na bagay yung mukha mo sa ugali mo. Perfect Combination Pare! Haha!” What’s the newest trend? Online Shaming – isang paraan ng paggamit ng social media para maipahiya ang ibang tao. Maraming iba’t-ibang rason kung bakit ginagawa ito ng mga tao, pero ang madalas na sagot ay para pagtawanan ang isang taong nakasalubong nila na hindi naman nila kilala. Kasi sa panahon nga raw na ito, bawal na ang ‘di perpekto. Bakit nahihilig ang mga tao sa ganito? Siguro dahil ito sa ilusyon ng proteksyon na nabibigay ng pagpopost sa social media. Kung tutuusin ay iilan na rin ang mga insidente ng online shaming ang napadpad sa mga timeline ng mga tao sa Facebook. Nariyan ang “AMALAYER” video, si Izabel Laxamana, at ang pinaka-latest – si “MRT girl”. Hindi man tayo ang gumawa ng mga post na ito, aminin mo na napain din tayo ng mga ito! Ang rason mo man ay para mabigyan ng hustisya ang biktima, para kagalitan ang taong kailangang i-shame, o ‘di naman kaya’y para pagtawanan lang ang mga taong nadamay sa post, hindi mo maikakaila na kahit isang beses ay na-tempt kang manggatong at makisali sa gulo. Balak mo pa atang tumanggi eh. Bakit? AMALAYER? At ito ngang si MRT girl ang pinakabagong insidente ng online shaming, si Karla Monique Olandesca,

nagdulot ng lahat ng ito: ang trapik sa EDSA. Ang trapik na hindi lang siksikan ng mga sasakyan kung hindi pati na rin ang gitgitan ng mga tao. Kung sa pag-ibig ay walang forever, ang trapik sa EDSA ay malamang meron. Araw man o gabi, lalo na ‘pag rush hour, hindi maiiwasan ito.

Isa sa mga naging solusyon ng gobyerno para mabawasan ang trapik dito ay ang paggamit ng LRT at MRT. Pero kung puro glitches, mahahabang pila at late naman ang mga dala nito, hindi rin siya magandang alternatibo. Ayon kay Tony Katigbak ng The Philippine Star, ang malalang trapik ay isang senyales ng “poor city planning”. Kung marami lang sanang iba’t-ibang mapagpipilian na epektibong paraan ang mga tao sa kanilang pag-commute ay hindi kailangang makipagsiksikan at makipag-agawan ang mga tao tulad na lang nina Karla Monique at Aldrin. Madalas ay nagiging biro na lang ang trapik sa EDSA sa sobrang lala ng mga kondisyon dito. At para matugunan ang isyung ito, napagpasyahan ng ating minamahal na gobyerno na i-ban ang mga provincial buses sa EDSA at unti-unting ilipat ang mga terminal nito. Paano na ang mga Elbi pips na mapapalayo lang sa kanilang dapat babaan? Paano naman ang mga taong walang sariling sasakyan o ‘di naman kaya’y ang perang igagastos sa pamasahe ay kailangan pang dagdagan? Hindi naman kaya’y ang pagbabagong ito ay makadulot lang lalo ng trapik? Kawawa naman ang mga lalaki nating taga-Elbi. Mukha na ngang wala na silang pag-asang paupuin ni

MRT girl, wala pa silang masasakyan na bus na dadaan ng EDSA. Hindi dapat kailangang magtiis sa ganitong sitwasyon, hindi lang ng mga lalaki, kung ‘di pati na rin ng lahat. Mas maganda kung makakaisip ang ating gobyerno ng mas epektibong paraan para maresolbahan ang problema ng trapik sa Metro Manila, at hindi lang puro band-aid solutions. Dapat ang pokus natin ay ang ugat ng problema at ito ang bibigyan ng solusyon, sa halip ang mga sintomas nito. Hindi na sana kailangang umabot pa sa ganung drama kung sa simula pa lamang ay naayos agad ang problema. Dahil mali man ang ginawa ni MRT girl kay kuya, ay pareho lang naman silang biktima ng kulang na kulang nating sistema sa pampublikong transportasyon. Kapos ang serbisyo kaya nagkakagulo ang mga tao. Masama nga man talaga o hindi ang ugali ni MRT girl, hindi sana niya kailangan pang makipagaway kung magiging sapat ang ating mga pampublikong transportasyon para sa mga pasahero nito. Kung sapat naman ay hindi kailangang makipag-agawan. Pero kung agawan man lang ang usapan, magagaling naman tayong mga UPLB students ‘dyan, slots pa lang oh! Ooops… Triggered! [P]

UPLB PERSPECTIVE

KULTURA

SETYEMBRE 8, 2016

PRODUKTO 1 Matikas na nakatindig si Mariang Banga, hindi nangangalay at hindi inaalintana ang pagbitbit ng banga, wala namang laman ngunit pinapahalagahan. Nakatingkayad nang kaunti. Kulay puti. Gayundin naman si Oble, tila’y nakadipa sa hangin. Umaraw, umulan, hinaharap ang kalangitan. Buhay na paalala sa mandatong maglingkod sa bayan at para sa bayan. Nakabuka ang pakpak, handa na sa paglipad. Kakaiba ang ekspresyon ng mukha. Sanay na sa panghuhusga ng bawat Isko’t Iska na sa harapa’y dumadaan. Itim na itim, bilad sa nakakapasong init ng araw. Umaasa pa ring makalipad si Pegaraw. Pare-parehong tinatanaw ang kalayuan. Sinisipat ang kinabukasan.

PRODUKTO 3 Php 52,571,641.70

Completion Date: August 17, 2014 Binalot na ng damong gumagapang sa konkretong haligi ng gusali. Nalunod na rin sa gapang ng damo ang karatulang nagyayabang sa napakong pangako. Dalawang taon na ang dumaan, ngunit isang abandonadong gusali lamang ang mamalas. Bagong tahanan ng sipnayan, masarap pakinggan, ibulong na lang sa panaginip. Magtatapos na ang mga unang pinangakuan ng mga bagong silid-aralan, ngunit mauuna pa atang maagnas ang katabing nabubulok na gusali. Dasal na lang sa simbahang nasa harapan. Baka mabilaukan ang mga lumunok sa pondong nakalaan.

PRODUKTO 4 CEM Graph Ipinagmalaki ng @UPLBOfficial. Artsy nga naman, bagong dagdag sa koleksyon ng Instagram. Dinadaandaanan ng nagmamadaling lipunan ngunit hanggang disenyo na lamang ang katuturan. Walang nakakaalam sa lihim na nakatago sa bawat arkong bumubuo sa disenyo. Ikinukubli ng puting pintura ang sagot sa katanungang para saan ka nga ba? Ilang buwan lang ang itinagal upang tuluyang tumayo ng matikas at magmayabang. Walang nakakaalam sa pondong nagpatirik sa isang walang katuturan. Bagay na bagay sa mga bangang nasa may harapan, matalik na magkaibigan, ngunit nagtatanong sa isa’t isa, “Pare pare, ano ba ang iyong halaga?”

PRODUKTO 2 On This Site Will Rise a Global Academic Zone

Agaw pansin. Hindi lamang sa tingin maging sa mata ng Internet at Facebook. Matingkad, ipinapamukha sa bawat dumadaan na bukas, isang istruktura ang lilitaw, sasagutin ang mga pang-akademikong pangangailangan, magiging tahanan at hasaan ng mga pang-global na kaalaman at kaisipan. Lumilipas ang araw. Kumukupas ang tinta sa karatula, ngunit ni isang poste, walang nasimulan. May isang institusyon “daw” na masasagasaan, na siyang tahanan ng mga maaaring susunod na iskolar para sa bayan. Institusyong bahagi na rin ng mahabang kasaysayan. Nagmamatigas at humihiling na bigyan pa ng palugit hanggang sa makahanap ng bagong lilipatan. Ngunit isang taon na ang dumaan, naging taon na ang palugit, ngunit karatula lang ang naging panakip. Unti-unting nagiging pangako ang plano. Kaunti na lamang sa guhit ng segundo, tulad ng ibang pangako, nanganganib na mapako.

HANGGANG SAAN AABOT ANG

TUITION MO?

(PRODUKTO 1, 2, 3, 4, 5, 6) SALITA | JOHN JOSHUA AZUCENA GRAPIKS AT PAGLALAPAT | PAUL CHRISTIAN CARSON

PRODUKTO 6

“Labgown for rent: 10 pesos per session, Preskong klasrum: Worth 1,500 na tuition” De-kalidad na edukasyon. Ipinagmamalaki ng nasa itaas, linyang patuloy na naaagnas. Ilang taon na ring ipinaglalaban, ngunit

walang nakakatinag sa mga matang nagbubulag-bulagan. “Tabi tabi po, tulo dito klasrum ko.” Ang sarap buhusan ng asido upang magising sa katotohanan, speaking of asido, kapos nga pala sa mga laboratoryo. Sino nga ba namang gaganahan kung sirang mikroskopyo o kulang kulang na gamit pang-laboratoryo ang gamit mo sa pageeksperimento?

Tama nga naman, research university tayo. Malinaw ang mandato.

Mapapatanong ka na lang, “Saan nga ba aabot ang tuition mo?” Marahil sa dalawang electric fan sa magkabilang sulok ng iyong silid-aralan o kaya nama’y pam-vulca seal sa butas butas na bubong. Ahhh, pwede rin sa 15 pesos per hour na internet rent sa library kapag lumagpas ka na sa 20 hours na palugit. Ay siya nga pala, brownout mamaya. [P]

PRODUKTO 5 “Agro-industry, IT special ecozones to rise in UPLB campus” Philippine Daily Inquirer 2:01 AM March 16th, 2016 “LOS BAÑOS, Laguna—Two special economic zones (SEZ) dedicated to agro-industry and information technology (IT) would rise on a 70-hectare land at the University of the Philippines Los Baños (UPLB), making these the first government economic zones within a university property.” Masarap pakinggan, musika sa tenga, piling pili ang mga salita, maingat na isinalansan, pinahalimuyak ng pinakamabangong insenso, kinulayan ng pinakamatingkad na kulay. Kakaibang business venture. Marami naman daw benepisyo, dagdag trabaho, dagdag kita, dagdag exposure sa pang-internasyonal na komunidad. Ika nga ng mga milenyal “Pak Ganern!” Daming plano para sa palengke, este sa unibersidad. Pero asahang di tulad ng pangako sa dagdag na klasrum, dagdag na guro at dagdag na slot sa bawat asignatura, ang planong ito ay hindi mapapako. Salapi na ang labanan. Nakakaakit ang kinang.

UPLB PERSPECTIVE

OPINYON

SETYEMBRE 8, 2016

KWENTONG FRESHIE Ala-una na ng umaga. Pang-ilang gabi na ngayong linggo na ako’y inabot ng madaling araw; gising, at nakikipagtitigan sa blankong pahina ng aking laptop screen. Kumot ay nakabalot sa katawan, unan ay kayakap, at ang napakahinang musika mula sa kabilang unit ng dormitoryo ang nagsisilbing kasama ko para sa oras na ito. Habang lumilipas ang bawat segundo, ang bawat minuto, lumalakas ang pabulong na pagtawag sa akin ng aking kama. Hay ano’ng oras kaya ako makakahiga nang maayos sa kama’t ilang oras pa ba ng tulog ang natitira para sa akin? Ala-siyete pa naman ang una kong klase bukas- ay mamaya na pala iyon. Kung hindi lang kasi kailangan gawan ng output paper ang naganap na walkout, edi sana tulog na ako ngayon. Buti pa si roommate, sarap ng tulog, ang lakas pa humilik. Minsan nagdududa rin ako sa desisyon kong pumasok sa Unibersidad ng Pilipinas eh. Naiisip ko na baka nakatsamba lang ako o kaya’y sadyang malakas lang kay Lord kaya ako nabigyan ng oportunidad na makapagaral dito. Minsan mapagtatanto ko na lamang na hindi ko abot ang mataas na pamantayan sa unibersidad na ito, na hindi ako kasing galing ng iba. Lalo kapag may mga deadline na hinahabol? Ang sarap sumuko’t lumipat ng paaralan kahit alam kong hindi naman ganoon kadali ang mga bagay-bagay. Kahit saang paaralan ako pumunta,

Part 2

hahabulin at hahabulin pa rin ako ng mga lintek na deadline na iyan. Naaalala ko noong sinasagutan ko pa lang ang application form sa unibersidad na ito, ilang beses nang pumasok sa aking isipan ang mga iba’t ibang mga kaganapan sa paaralang ito. Ang nanay ko, pati na rin ang kanyang dalawang kapatid, ay galing sa UP kaya’t hindi na ako nahayaang magguni-guni kung ano ba ang sasalubong sa akin kapag ako’y tumuloy ng kolehiyo rito. Marami na rin silang naibahaging mga kuwento sa akin ukol sa karanasan nila noong sila ay mga estudyante pa. At dahil sa tatlo silang magkakapatid, tatlo rin silang nakapagbahagi ng mga kwento mula sa iba’t ibang perspektibo. Sa kanilang tatlo, ang panganay ay pinagmamalaki na siya’y isang aktibista, isa sa laging

Hindi pa huli ang lahat

SALITA l MONICA LABOY DIBUHO l JANDELLE CRUZ namumuno sa mga rally, kaganapan, at iba pa. Lagi niyang naikukwento sa akin kung paano siya namamaos kakasigaw sa megaphone, kaka-push ng kanilang pinaglalaban. Sabi niya nga ay sa bawat ganap raw ay naroroon siya para sumuporta dahil alam niya na kapag ang organisasyon niya ang nagdaos ng rally o kung ano pa man, ay susuportahan din siya nga ibang organisasyon. Kadalasan daw ay naipapalagay ng karamihan na ang pagiging aktibista raw ay puro pagsasalungat sa administrastyon subalit hindi. Ipinaliwanag niya sa akin na ang pagiging aktibista ay pakikipalaban para sa politikal o panlipunang dahilan at nagaganap lamang ito kapag ang hindi

SKETCHPAD

Ikaw ay ako Hello, ako nga pala si Enrico. Isa akong 1001010010 dito sa taong 3000. Nalalapit na ang oras ng pagpasok ko sa HAWLANG TATSULOK. Marami silang sinasabi patungkol dito, langit daw ang pakiramdam pagkalabas mo at kaakibat ang pangako ng bagong buhay. Lahat ng kasalukuyang nilalang ng mundong ito ay hinihintay ang “Pagbasbas”, ito ang termino na ginagamit kapag oras mo na sa pagpasok sa HAWLANG TATSULOK. Walang maaaring magbigkas ng kahit ano mang makikita sa loob nito. At tanging sa salita lamang ng mga Panginoon nanggagaling lahat ang usap-usapan tungkol dito. Tanging sa kanila lamang galing ang mga salita. Dito raw ay may mga bagong nilalang kang makikilala. Aaahe he he. Ikaw ay ako. Ilang araw ng laman ng mga

makatarungan ang ginagawang administrasyon. Ang sumunod naman ay walang pakialam sa kaganapang panlipunan at puro aral lang ang inaatupag. Bilang isang estudyanteng nakapagtapos na cum laude, tungkol lamang sa pagaaral ang inatupag ng tiya kong ito. Wika niya’y wala naman daw maidudulot na kabutihan para sa kaniya ang pagsama sa mga protestang iyon kaya’t gagamitin na lamang niya ang oras niya upang makapag-aral o matulog. At ang bunso, ang aking ina, tulad ko’y nais lang din pagmasdan ang lahat ng nangyayari tuwing may ganap sa tapat ng gusali ng CAS o kaya’y may nagmamartsa patungong Carabao Park o paikot ng campus. Ilang beses nang naikuwento sa akin ng aking ina kung gaano siya humahanga sa mga

dumadalo sa mga protesta, rally, o iba pang mahalagang ganap namang dinadagsa raw ng mga estudyante. Ang pag-sigaw ng mga chant, tulad ng sikat na “Iskolar ng bayan, ngayon ay lumalaban,” ay talaga namang nasa koro raw. Tunay rin daw siyang humanga sa pag-suporta, at sa pagkakaisa ng mga estudyante noong panahon nila. Ngunit ngayon, sa lahat ng mga nasilayan ko, ganoon pa rin ba ang mga eksenang lumaladlad sa harap ng CAS building, sa likod ni Oble at sa mata ng nakararami? Noong unang semestre, lagi kong napapansin ang mga pagkakataon na may mga organsisasyon nakakumpol sa mga hakbang ng hagdanan sa CAS. Minsan may mga hawak silang poster, minsan wala, minsan naka-itim o kaya’y naka-pula, minsan wala rin namang koordinasyon ang kulay ng kanilang mga kasuotan. Habang palapit nang palapit ang oras na itinakda para sa simula ng kanilang programa, parami rin nang parami ang mga estudyante na nagtitipon sa paligid nila. Umaabot pa nga sa Oblation Park minsan. Ngunit habang tumatagal din naman ang inihandang programa, tila paunti rin nang paunti ang mga dumadalo hanggang sa ang matira na lamang para sa martsa ay ang organisasyong nangunguna ...(patuloy sa pahina 11)

Basahin mo Ito II: Hawlang Tatsulok SALITA l DIANA JANE PLOFINO

paniginip ko ito, isang mahinhin na aming tirahan. Bawat 1001010010 na ang alam kong uri ng pamumuhay. tawa, isang malumanay na bulong, katulad ko ay nakatira sa mga silid na Ngunit nagbago ang lahat ng isang boses na pamilyar, mula sa isang kasama ang kasinghalintulad mong malaman kong… di ko mawaring nilalang. Malabo, ang trabaho. Ikaw ay dapat Ako. kanyang itsura, di ko makita, di ko Oo, bawat PUTING SILID ay may Habang tumatagal, ang panaginip maaninag. nakaatas na trabaho, nakadiktang ko’y lumilinaw. Isang nilalang, pareho 9:84 na ng umaga, oras na sa gampanin. Simula ng magkamalay kong hulma, ngunit iba. Ibang iba pagpasok sa MATAAS NA SILID. siya sakin. Mahabang buhok, Mas mahaba na ang oras dito maamong mukha, maninipis samin. na bisig, malambot na kutis. Oo, bawat PUTING SILID ay may Ngumingiti lamang siya sa aking Masaya ang buhay namin, tahimik, at walang gulo. Gigising nakaatas na trabaho, nakadiktang mga panaginip at hinahaplos ng 9:84 ng umaga, pupunuin dahan dahan ang aking gampanin. Simula ng magkamalay nang ang tyan, papasok sa MATAAS mukha, habang paulit-ulit na may kami sa mundo, ito na ang iniatas binabanggit ang isang kakaibang NA SILID, magtatrabaho. Lalabas, uuwi sa PUTING SILID, pupunuin ng mga Panginoon namin. Ito uri ng dasal. ang tyan, matutulog ng 9:84 ng Sssshhhhh. Sana’y di na ang nakagisnan kong buhay, magmaliw gabi, paulit-ulit lang, simple’t ang dati kong araw, at ito lang ang alam kong uri ng hmmm, hmmm organisado. Si Eric ang tanging kilala kong Paulit-ulit ang dasal na ito, na pamumuhay. nakapasok na sa HAWLANG kakaiba ang pagsambit. Subalit, TATSULOK bago sa akin. Ay sa bawat umagang nagigising oo nga pala, di ko pa pala sayo ako mula sa gantong panaginip, napapakilala si Eric. Siya ay kakosa ko, kami sa mundo, ito na ang iniatas ng nakakaramdam ako ng init dito. DITO, kasama si Eduardo at si Elijah bale apat mga Panginoon namin. Ito na ang sa gitna ng katawan ko. Ang tanso kaming nakatira sa PUTING SILID, ang nakagisnan kong buhay, at ito lang

“

Teet-teet-teet! Shet! 11:30 naaa!!! Late na ako sa pangalawa kong klase! Trese at may quiz pa naman kami! Takte zero na naman ako neto!!! Dali dali kong tiniklop yung papel binalik sa envelope at patakbong lumabas sa lib. Takbo ako nang takbo, ano ba kasi tong envelope na to. Lahat ng klase ko nalalate ako dahil lang dito. Binilisan ko ang takbo ko at sa sobrang pagmamadali may nabunggo akong malaki at bruskong lalaki kaya’t nabitawan ko ang envelope at nagkalat ang mga laman neto sa kalsada. Shet! Shet! Shet! Ngayon pa talaga!!?? Lumuhod ako para abutin ang mga laman at di magkaugagang pinulot ang mga ito. Pagtayo ko at aakmang tatakbo na sana ako, nang biglang… Nasan ako? Tumayo mga balahibo ko at nanlaki ang mata ko pagkatapos ay kinusot. Totoo ba to? Tininganan ko ang aking relo. Hindi maaari… 9:84 [P]

UPLB PERSPECTIVE

OPINYON

SETYEMBRE 8, 2016

UNDER SCRUTINY Alin ang naiiba? SALITA l CAREN MALALUAN DIBUHO l JANDELLE CRUZ

Maniniwala ka ba kung sasabihin ko sayo na sa kabila ng pagkakaiba ng karerang tinatahak sa buhay ay halos makapareho lang ang kwento nila Pia Wurtzbach at Hidilyn Diaz? Siguro ay hindi ka maniniwala at malamang ay nakataas na ang isa mong kilay habang iniisip kung sa paanong paraan nagkatulad ang mga kwento nila Pia at Hidilyn. O di naman kaya ay takang-taka ka na at pilit na inaalala kung saan mo nga ba narinig ang pangalang Hidilyn Diaz o kung kilala mo nga ba siya. Kamakailan lang ay naging matunog ang balita tungkol sa pagkapanalo ni Hidilyn Diaz, isang weightlifter, ng medalyang pilak sa Summer Olympic games na ginanap sa Rio de Janeiro, Brazil. Kasabay ng pagbubunyi ni Hidilyn ng kanyang tagumpay ay ang pagbubunyi rin ng buong bansa para sa karangalan naibigay ng manlalaro. Gumawa si Hidilyn ng panibagong kasaysayan sa pamamagitan nang muling pagbigay ng medalya sa bansa matapos ang 20 taon pagiging bigo ng ibang manlalaro na makakamit nito mula sa Olympics na kada sa ika-apat na taon lang ginganap. Bukod dito ay si Hidilyn din ang tinaguriang kaunaunahang Pilipina na nagtamo ng medalya mula sa Summer Olympics. Ngunit sa likod ng tagumpay na nakamit ni Hidilyn ay ang kwento nang labis na disiplina at pagpupursigi sa harap ng kabila-kabilang pagsubok. Sa kabilang banda naman ay ang kwento ni Pia. Simula nang kontrobersyal na itinanghal siya bilang 2016 Miss Universe ay naging matunog narin ang kanyang pangalan. Kung tutuusin hindi magkaiba ang landas na tinahak ng dalawa patungo sa kanilang tinatamasang tagumpay ngayon. Oo, marahil nasa magkabilang dulo ng mundo ang kanilang gingalawan pero ang kwento ng kanilang pagpupursigi sa kabila ng makailan ulit na pagkabigo ay may pagkakahawig.

MULA SA PAHINA 10

sa kaganapan. Marahil, mula sa kuwento ng aking tiya at ina, at sa mga nasasaksihan ng sarili kong mga mata, malaki ang pagbabago pagdating sa partisipasyon ng mga estudyante-- ng bawat indibidwal sa unibersidad ukol sa mga bagay na may kaugnayan sa lipunan. Ang mga buhay ba ng mga estudyanteng ito− este, ang mga buhay ba natin ay nakasentro na lamang sa ating mga sarili na kahit iilang minuto, o kaya’y isa hanggang dalawang oras man lang ay hindi natin maibigay

Una, pareho silang tumuntong sa pandaigdigang entabalado na tangay-tangay ang bandila ng bansa. Ikalawa, pareho silang hindi sumuko sa halip ay ginamit nila ang dalawang beses na pagkabigo bilang inspirasyon na lalong pagbutihin at ihanda ang sarili para sa mga susunod pang laban. Matatandaan na dalawang beses na sumali sa Binibining Pilipinas si Pia bago tuluyang nasungkit ang korona para sa Miss Universe samantalang sumali na rin si Hidilyn sa 2008 at 2012 Summer Olympics bago tuluyan napasakamay ang medalyang pilak mula sa nakaraang 2016 Rio Olympics. Ikatlo, pareho din silang naging breadwinner ng pamilya bago maging matagumpay sa kanyakanyang larangan. Ika-apat, pareho silang nagbalik ng karangalan sa Pilipinas matapos ang ilang dekadang pagiging bigo ng bansa. Dalawang dekada tayong hindi nakatikim ng medalya mula sa Summer Olympics samantalang mahigit apat na dekada naman mula nang huli natin nakuha ang korona sa Miss Universe. Ngunit sa kabila ng pagkakahawig ng kanilang mga kwento ay may isang pagkakaiba na posibleng may malaking epekto para sa mga nasa larangan na katulad ng kay Hidilyn. Kung ating susuriin ay talaga namang magkaiba ang mundo ng beauty pageants sa mundo ng pampalakasan. Hindi lamang sa aestetikong ideya at popularidad ang kanilang pinagkaiba kundi dahil narin sa klase ng pagkakataon natatanggap ng sinumang gustong mapabilang dito. Hindi kagaya ng pampalakasan, ang beauty pageants ay may mas malawak na popularidad sa ating bansa. Isa na sa mga katunayan nito ay ang kaliwa’t kanan na beauty contests sa halos lahat atang barangay ng bansa. At dahil sa popularidad ay hindi na rin maiiwasan ang pagsulpot ng

iba’t-ibang klase ng mga institusyon o maging mga paaralan na nagtuturo kung paano raw maging isang kalidad na beauty queen. Sa madaling salita, kapag gusto mong maging beauty queen at may potensyal ka ay hindi ka mahihirapan maghanap ng mga taong maaaring tumulong sayo para linaing pa ang anumang kakayahang taglay mo. Samantalang sa mundo naman ng pampalakasan ay mga piling larangan lamang ang nabibigyan ng sapat na atensyon tulad ng basketball, boxing at volleyball. Limitado ang pagkakataon ng isang nagnanais na maging manlalaro na malinang ang anuman kakayahan na meron siya sa larong kanyang pinili. Kaya naman hindi na nakakapagtaka kung bakit 12 na delegado lang ang ating naipadala sa kakatapos lamang na Summer Olympics. Ang kwento ni Hidilyn ay hindi lamang isang kwento ng pagtatagumpay sa Olympics, ng paguuwi ng medalya para sa bansa, o ng pag-abot sa pangarap bagkus ito ay

kwento ng pagpupunyagi sa kabila ng kalagayang panlipunan na kanyang ginagalawan. Maging si Pangulong Rodrigo Duterte ay aminadong walang kakayahan ang ating pamhalaan na suportahan at linangin pa ang mga potensyal ng mga propesyunal na Pilipinong manlalaro ayon na rin sa kanyang talumpati para sa mga delegado ng Summer Olympics bago sila tuluyang umalis ng bansa at tumungo sa Brazil. “It is sad that we cannot really finance the building of the human being into an athlete,” ani ni Pangulong Duterte. Sa ngayon ay pinagkalooban ng pamahalan, partikular ng Philippine Sports Commision (PSC), si Hidilyn ng limang milyon pisong insentibo dahil sa karangalan na naibigay niya para sa bansa. Nangako din si Pangulong Duterte na dagdagan niya nang dalawang milyon pa ang natanggap na insentibo ni Hidilyn. Ngunit ito ay para lamang sa mga

manlalarong may iuuwing medalya, paano naman yung mga nagsisimula pa lang? Mahalaga ka kapag may napatunayan ka na – iyan ang kaisipan na ipinaparating sa atin ng pagkapanalo ni Hidilyn. Napapansin lamang at binibigyan nang puspusang atensyon ng ating gobyerno ang isang manlalaro kung may naibigay na siyang karangalan sa bansa. Wala silang papel habang hinuhubog ng isang manlalaro ang kanyang sarili para maging mahusay sa kanyang larangan. Madalas pa ay mga pribadong institusyon ang sumasalo sa dapat sanang papel ng ating pamahalaan. Kung ganito lang din naman pala ang kalagayan ng mga manlalaro sa bayan natin, may maeengganyo pa kayang sumunod sa mga yapak ni Hidilyn Diaz? [P]

Hindi pa huli ang lahat para gunitain ang mga estudyante na hanggang ngayon ay hindi pa rin nabibigyang hustisya ang pagkamatay o pagkawala? Bakit hindi magawa ng bawat indibidwal na makiisa bilang isang katawan para labanan ang kaduda-dudang pagpapatakbo ng administrasyon? Hindi ba’t mas malayo ang mararating natin kung sama-sama tayong lumalaban? Paano pa lalayo ang kahahantungan ng mga pinaglalaban ng nakararami kung simula pa lang ay bumibitiw na ang lahat? Hay. Alas-dos y media na.

Isa’t kalahating oras akong nakatitig sa kawalan. Isa’t kalahating oras akong nakatitig sa maliwanag na screen ng laptop ko. Tatlong oras na lamang ang maaring kong makuhang tulog kung ipagpapaliban ko na muna ang paggawa ng output na ito at ituloy na lamang bukas. Tulad ng nakararami ngayon, sinimulan ko nga ngunit di rin tinapos. Pero hindi pa naman huli ang lahat. May oras pa para tapusin ang kailangan. May oras pa para tapusin ang nasimulan. [P]

PANANAW

Submit your works and get published.

PANANAW, the literary folio of the UPLB Perspective, is now accepting entries. The submission deadline is October 31, 2016. uplbperspective@gmail.com Fore more information, contact Meanne (09126459452)

UPLB PERSPECTIVE

OPINYON

HODGEPODGE

It has been an ongoing cliché how powerful words are, but when these words are uttered by the President of the country, the power behind it increases tenfold and is definitely no joke. In just one statement, he can either send the nation to war or save a life. It is no wonder that people take his words seriously. But recently, Filipino citizens have been divided regarding the inconsistent statements that President Rodrigo Duterte kept on saying. While most of his supporters claim that – “These words are just part of Digong’s speech pattern”; “He’s just joking. He doesn’t mean it”; “You’re stupid if you don’t understand what he is saying,” can you blame the Filipinos who are confused of his crass and fickle proclamations? Remember last October 2015 when he said he was not going to run for president because “there was no ambition for me [Duterte] to aspire for the presidency.” He was adamant that even COMELEC cannot make him run for president because he is not interested for that position. Weeks after the October 16 deadline for the filing of certificates of candidacy, he confirmed that he was running for the position. Around April 2016, he once again declared that he is withdrawing his candidacy as President because he “doesn’t want our countrymen to be divided based on their political beliefs.” While some Filipinos got annoyed by his inability to make up his mind whether he is really running for the Presidential position, majority of the citizens were

UNFINISHED BUSINESS VICENTE MORANO III

SETYEMBRE 8, 2016

Inconsistencies

WORDS l YSABEL DAWN ABAD GRAPHICS l JANDELLE CRUZ outraged by his controversial remarks just his style, his mouth. on a rape victim. On April 17, a video Will it always be like this? Will he of Duterte at a political rally in Quezon always use his “gutter language” to City circulated on the web. In it, he was defend his side? Will his supporters caught saying “Napakaganda. Dapat keep on claiming that his statements mayor ang mauna” to the Australian are taken out of context despite pieces missionary who was raped and killed of evidence proving the contrary? Will during the 1989 Davao hostage most of the citizens continue to blame encounter. He even clarified that it for not being “capable enough” to was not meant to be funny, “No, it was understand his sense of humor, and not a joke. I was not smiling. I was just his inconsistent statements? talking plain sense narrative.” At first, he Is it wrong for us to be skeptical about offered no apologies despite calls from his statements filled with threats and women’s group Gabriela. “Do not make bravado when we knew first hand that me apologize for something which I his proclamations can still be false and did na talagang it was called for,” he just overpowered by his confidence? said. Eventually, he apologized “for the Is it wrong for us to get wary of his Filipino people” and explained that it is “jokes” and be scared that he might push through with it? Like when he said he would cut ties with the US and Australia should he become president? Or when he asked, “Would you rather that I will declare Martial Law”? Or when he threatened to pull Philippines out of United Nations? And while Malacañang is quick to do some damage control claiming that the President merely asked a rhetorical question, his statements were taken out of context, and our favorite – he said things out of extreme disappoint and exhaustion. Should we really settle for this? Should we continue waiting for clarifications and claims of misinterpretation before he gets accountable for his ever changing statements that make no sense? Can’t we stop putting the blame on the person asking or listening, but instead point out the contradictions of the person speaking? Because who knows, these words might put the whole nation to pay some consequences. [P]

With a contract completion date of August 17, 2014, the project of UPLB, through the contractor Sarca Estate Development Corporation, to construct a three-storey Mathematics Building is still left unfinished. Walls and foundations initially built are left to be engulfed by vines and other wild plants.

NO FURY SO LOUD

Go Global, Leave National WORDS l JEY FILAN REYES GRAPHICS l JANDELLE CRUZ

Education makes people as what they are and fortifies who they are through, but as education becomes business, it serves as a tool for livelihood, and not life itself. As stated in Article XIV Section 2 of the Philippine Constitution: “The State shall establish, maintain, and support a complete, adequate and integrated system of education relevant to the needs of the people and society” and supported by Article XIV Section 3: “They shall inculcate patriotism and nationalism, foster love of humanity, respect for human rights, appreciation of the role of national heroes in the historical development of the country, teach the rights and duties of citizenship, strengthen ethical and spiritual values, develop moral character and personal discipline, encourage critical and creative thinking, broaden scientific and technological knowledge, and promote vocational efficiency”. But the proposed revisions in the General Education Curriculum (GEC) make the said education further out of reach. The supposedly GE that aims to hone skills of Filipinos to be service to the community and the world and develop their sense of identity and take pride on it despite the dominion of globalization seems to deviate from its purpose with the proposed revisions on it. The required 45 units of GE courses for UP students which are divided to 15 units per the domain of Arts and Humanities (AH), Social Sciences and Philosophy (SSP), and Math, Science and Technology (MST), is proposed to be cut down to just 21 units with the justification

that the Senior High School in the K to 12 Program would lessen the GE needed in college. The revisions on the GEC forsake the emphasis on interdisciplinary approach which would link various, yet connected fields. GE courses provide the avenue for students with different courses to study together and learn from each other, but if the revisions would be push through then the said avenue would be cramped. This might widen the gap among Filipinos of different fields due to even more limited interaction. The proposed GEC put aside the nationalism that is needed by the Filipinos; they are enthralled to globalization. What would happen to students if they underwent the proposed GEC? It is highly possible that this would contribute more to the estimated 2.4 million Overseas Filipino Workers (OFWs), the so called “new heroes”, the embodiment of sacrifices for the love of family and nation. Why not? This seems to be the popular choice even for Filipinos who are still in the midst of their studies. Well, the fields they are specializing are sought-after in the global market. Compensations that could somehow cope with the unstoppable price growth of products and services are still more achievable in other countries than their own country. Staying in the Philippines and risking being underemployed is not a practical choice in this highly materialistic society. Given the following conditions and the expected more focus on specializations of the proposed GEC, the choice of working abroad would be much recommended. Specializing for the demands of internationalization that are mostly driven by foreign and private interests would be the given path for Filipino students. [P]