UPLB Perspective Tomo 43 Issue 5 by UPLB Perspective

2016 UBRE 20, T K O • A PAHIN BLG. 5 • 12 • I II L X O TOM

E P B UPL MGA AGAN NG Y A H A P A YAL N ANG OPIS

E V I T C E P S R

MAG-AAR

OS S LOS BAÑ A IN IP IL P G ERSIDAD N L NG UNIB

m @gmail.co e v ti c e p rs uplbpe ctive uplbperspe ss.com ve.wordpre ti c e p rs e p uplb e perspectiv lb p u / m o issuu.c

Second-class citizens2 | editoryal

balita ST, MIN NAT’L MINORITIES LINK ARMS WITH STUDES

kultura DYOGA AT DROGA WITH DRAMA

lathalain ANG PAGLALAKBAY PATUNGONG KASARINLAN

opinyon BUHAY ONLINE, TAHIMIK LANG

UPLB PERSPECTIVE

EDITORYAL

OKTUBRE 20, 2016

S N E Z I T I C S S A L C SECOND On October 10, different national minorities travelled from Mindanao and Southern Tagalog to participate in the Lakbayan 2016 to forward their calls to the Duterte government. The University of the Philippines Los Baños was designated as a stopover for the thousands of delegates. As a host for the minorities, the University Student Council requested for the use of Copeland Gymnasium to house the thousands of delegates for Lakbayan 2016 and amidst the Loyalty Day festivities, the UPLB administration declined the USC’s request, citing reasons that it would hamper classes being held in the gymnasium. National minorities of the Philippines made up more than 40 indigenous groups all over the country. This constitutes about 14% of the national population or over seven million people. National minorities are distinct peoples, with cultures, political structures, economic systems, and spiritual beliefs different from that of the predominant Filipino majority. They are descendants of people who refused to surrender to Spanish and American conquest, and rejected the Spanish and subsequently American colonial rule and neo-colonialism. They trace their ancestral origins to the land on which they live and their cultures are rooted in their land. They are conscious of their identity as distinct peoples, independent of the colonized, Westernized, and the predominant Filipino majority. All national minorities share reverence for their ancestral lands. To them, land is the totality of life. It is the center or core of all aspects of their life – economic, political, cultural, and spiritual. It is sacred. For national minorities, the concept of owning land by means of paper, much less the buying of land to own it or the selling of land for money, is an alien idea. They believe that land cannot be owned by anyone because life itself comes from the land. It is this belief that was exploited by colonizers, governments, private individuals, and corporations to dispossess national minorities of their lands. The concept of ancestral domain only came about as a result of their displacement from and dispossession of their land still continuing today. They

ress.com ctive.wordp uplbperspe l.com ai gm e@ ctiv uplbperspe

CTIV E P S R E UPLB P

MGA YAGAN NG AL NA PAHA ANG OPISY

RSIDAD L NG UNIBE MAG-AARA

lay claim to the lands to correct the centuries-old injustice brought upon them. They lay claim to the land in order to exist as peoples. The struggle for ancestral domain is at the center of the struggle for self-determination. For national minorities, autonomy, freedom of religion, and selfadministration. It spans every aspect of indigenous life-control of the land and its natural resources, selfgovernance, inter-personal and inter-community relations, protection of the environment – life in its totality. This way, national minorities will be able to reap the fruits of their lands and their labor. The choice of theme for the 98th Loyalty Day Parade is quite ironic for their lack of hospitality to the national minorities who came to the university. The UPLB administration shrugging off the idea of trying to block the Mangyans from joining the Loyalty Day parade just shows how much service to the people the University is giving. The USC may have faults in miscalculating the bureaucratic process of the University. Especially when the student institution had the luxury of time to have a dialogue on September 30. The Lakbayan 2016 could have been included

S S LOS BAÑO NG PILIPINA

ective /uplbpersp issuu.com e iv ct uplbperspe

Kasapi UP Alliance of Student Publications and Writers’ Organizations (Solidaridad) Pamuhatan Silid 11, Pangalawang Palapag, Student Union Building, Unibersidad ng Pilipinas, Los Baños, College, Los Baños, Laguna , 4031

in the program for Loyalty Day especially when preparations for Loyalty Day were held as early as July. However as UPLB administrators, they should know better what to do in cases like these. The struggle of different national minorities in the country is a huge concern. What University officials do not see is that students can learn something from different national minorities. As the national university shall we close our doors to our country men in dire need of help? Has the pride of being an Iskolar ng Bayan para sa Bayan just become a slogan? Action speaks louder than words and UPLB officials have already made their choice of what transpired on October 10. The treatment of national minorities in the University speaks a lot about our UPLB officials. For one, they are treated like second-class citizens in their very own country. Who are our national minorities compared to Emperor Hirohito and Empress Michiko of Japan? Their bloodlines are not a “luxurious” as these Japanese royalty. Who are our national minorities compared to foreign exchange students from Nagoya University, University of Tokyo, Korea’s Far East University, Czech Republic’s Czech University of Life Sciences; and USA’s Michigan State University? Keeping our national minorities here, even for a day would not give benefits to the University. Lastly, who are our national minorities compared to Bill Gates, who is willing to fund a research project worth $20 million? Our national minorities come from the poorest of the poor, they do not have the “riches” that Gates has. When “Rekindling the UPLB spirit in the service of humanity” has just become a meaningless slogan and mere rhetoric, then UPLB has a problem. The challenge for the Iskolar ng Bayan is to be vigilant towards the actions of the UPLB administration. A lot has happened during the past months and UPLB administrators are all but unfazed. Students should call them out when they drown out the cries of the masses for the Iskolar ng Bayan can make waves of change that would topple down UPLB administrators from their ivory towers. For the inaction that UPLB administrators have done towards our national minorities, the students can provide. [P]

Punong Patnugot Jose Lorenzo Lim Kapatnugot Czarina Joy Arevalo Tagapamahalang Patnugot Albert John Enrico Dominguez Patnugot ng Balita Caren Malaluan Patnugot ng Lathalain Mary Anne Gudito Patnugot ng Kultura Diana Jane Plofino Patnugot ng Paglalapat at Grapiks Vicente Morano III Tagapamahala ng Pinansiya Charity Faith Rulloda Mga Kawani Ysabel Dawn Abad ⋅ Monica Laboy ⋅ Jey Filan Reyes ⋅ Deniel Sean Macapal ⋅ Julianne Afable ⋅ Miguel Carlos Lazarte ⋅ Ranielle Averion ⋅ John Joshua Azucena ⋅ Jandelle Cruz ⋅ Ana Dominique Pablo ⋅ Angelica Marie Paz ⋅ Paul Carson Mga Apprentice J. Villanueva ⋅ M.A. Laurio ⋅ M.A. Arboleda ⋅ J. Onsat

tungkol sa pabalot

LAKBAYAN NG PAMBANSANG MINORYA

Dibuho ni Jandelle Cruz

UPLB PERSPECTIVE

BALITA

OKTUBRE 20, 2016

SELF-DETERMINATION PAUL CHRISTIAN CARSON

More than a thousand members of national minority groups from Southern Tagalog and Mindanao regions converged and were welcomed by UPLB students on October 12, as they march into Manila with calls to end the militarization of their communities, defend their ancestral lands, and rescind infrastructure projects that have gravely affected their communities.

ST, Min nat’l minorities link arms with studes; UPLB admin sets restrictions A sea of green, red, and yellow flooded the campus as students and faculty gave a warm welcome to national minority groups with their banners and streamers calling for their right to self-determination and just peace. Led by the UPLB University Student Council (UPLB USC), Youth Advocates for Peace with Justice (YAPJUST), Rise for Education – UPLB, Samahan ng Kabataan para sa Bayan (SAKBAYAN), and Republika Katagalugan, the Southern Tagalog leg of Lakbayan ng Pambansang Minorya para sa Sariling Pagpapasya at Makatarungang Kapayapaan pushed through inside the confines of University of the Philippines Los Baños (UPLB) last October 10-12, 2016. “More UPLB students are expected to join the ranks of the youth in support of the broader call for the indigenous peoples’ general demands such as the right to self-determination and ancestral lands,” said Chantal Jade Puse, YAPJUST spokesperson. Last year, around 300 students held a ‘grand salubong’ for the 700 Lumad after the unrest involving the killings of Alternative Learning Center for Agriculture and Livelihood Development (ALCADEV) executive

director Emerito Samarca, and Lumad leaders Dionel Campos and Bello Sinzo. This month, the Mangyan of Mindoro, Dumagat from different parts of Southern Tagalog, Pala’wan of Palawan, the Lumad and Moro from Mindanao, journeyed hundreds of miles to forward their calls. They were joined by indigenous groups from Northern Luzon. ‘Fight for self-determination and just peace’ National minority groups, which make up 15-20% of the total population, are marginalized on social, economic, and political aspects. According to Arnel delos Santos, a Dumagat and spokesperson of Bigkis at Lakas ng mga Katutubo sa Timog Katagalugan (BALATIK), they march because of the “continued suppression of their right to self-determination and plunder of ancestral lands due to large scale mining and infrastructure projects”. Projects such as the Laiban Dam and Pacific Coast City project will affect 28,000 hectares of land covering nine barangays in Rizal and Quezon and 81,000 hectares of lands across Aurora and Quezon, respectively.

WORDS l MICHELLE ANDREA LAURIO

“Rural communities and ancestral lands have endlessly been the subject of destruction to give way for said development projects,” said delos Santos. Meanwhile, government initiatives such as the National Greening Program (NGP) wherein the government aims to plant 1.5 billion trees on 1.5 million hectares of land from 2011 to 2016, and Executive Order 79 (EO 79), which contains reforms on mining policies similarly threaten their ancestral lands and traditions. “The promise of ecological balancing and reforestation due to NGP only meant an increasing displacement of our communities along with the EO 79 which only serves the foreign business and not the affected communities and ancestral lands,” added delos Santos. Similar victims of militarization, displacement Occupying the Lakbayanis’ colorful banners and placards is the call for just and lasting peace rooted in the constant militarization in their communities. “Reports of harassment and threats continue to pile. Oplan Bayanihan, the institutionalized counter-insurgency

program of former President Benigno Aquino III, has only meant to be a massive attack on the national minorities,” delos Santos said. The Dumagat leader’s father, Nicanor delos Santos, was similarly a victim of counter-insurgency program Oplan Bantay-Laya under President Gloria Macapagal-Arroyo. He was shot dead in December 2001 by military men while bringing food to fellow participants of the International Human Rights Day commemoration activity in Antipolo City, Rizal. “We are similarly victims of displacement, plunder and attacks on our land and livelihood that our compatriots in Mindanao face and we aim to put at the fore,” he said. ‘UPLB admin’s insincerity and hypocrisy’ However, as the first contingent from national minority groups arrived at the campus, they were blocked by administrators and university police. By Monday, October 10, a delegation of Dumagat, Palaw’an and Mangyan was barred from entering the Student Union (SU) building and Palma Bridge. According to UPLB USC Vice Chairpeson Shaira Marie Patricia Cledera, the administration reasoned that there are security issues and that

the campus was holding activities for the Loyalty Day. The administration, which was since aloof to give lodging for the groups, was engaged through a dialogue with the USC and the All UP Academic Employees Union – Los Baños chapter (AUPAEU-LB). The former remained firm on letting the groups stay at the halls of the Jamboree grounds just outside the main campus. UPLB Chancellor Fernando Sanchez reportedly said that if given enough time, they will grant permission for the use of the main campus for the lodging and activities of the Lakbayanis. “It is ironic that the UPLB administration is shutting off its gates to our fellow national minorities while enjoying the Loyalty Day themed, “Rekindling the UPLB’s Spirit in the Service of Humanity” … especially that UP’s mandate is to serve the Filipino people along with those who are muted and marginalized,” said Edmar Alladin Oducayen, councilor of College of Arts and Sciences Student Council (CAS-SC) and coordinator of Youth Advocates for Peace with Justice (YAPJUST). The delegation joined the Loyalty Day parade only after “tedious CONTINUE TO PAGE 5

UPLB PERSPECTIVE

BALITA

OKTUBRE 20, 2016

BOR disqualifies 4 UP Prexy nominees

Four out of ten candidates for the 21st University of the Philippines President were disqualified for not meeting the minimum requirement that a candidate “should be able to serve the full term of six (6) years before reaching the age of 70”. The Office of the Secretary of the University (OSU) and the Board of Regents (BOR) released a statement on October 5, stating the disqualification of four UP Presidency candidates due to age restriction. Nominations for UP Presidency were made last September 23, 2016 wherein the following 10 candidates were named: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.

Consolacion R. Alaras Danilo L. Concepcion Gisela P. Concepcion J. Prospero E. De Vera III Rowena Cristina L. Guevara Orlando S. Mercado Benito M. Pacheco Roger D. Posadas Caesar A. Saloma Michael L. Tan

WORDS l JULIANNE AFABLE

The candidates were then screened and evaluated by the Board of Regents on October 1, based on the following requirements: 1) Holder of a Master’s degree; doctorate preferred; 2) Substantial academic experience at the tertiary level; 3) Should be able to serve the full term of six (6) years before reaching the age of 70, and; 4) No conviction for administrative and criminal offenses. Consolacion R. Alaras, Orlando S. Mercado, Roger D. Posadas, and Michael L. Tan were disqualified, while the Board of Regents unanimously accepted the nomination of the following: 1. 2. 3. 4. 5. 6.

Danilo L. Concepcion Gisela P. Concepcion J. Prospero E. De Vera III Rowena Cristina L. Guevarra Benito M. Pacheco Caesar A. Saloma

The BOR disqualified four candidates based on the agreed upon age limit of 70 years old set during

the 686th Meeting held on June 14, 1961. This is based on section 13 of the Republic Act No. 9500 or UP Charter of 2008 which states that (j) “to elect the President of the University for a single term of six (6) years following a process of democratic consultation with the university community based on guidelines set by the Board.” This means that although the UP Charter of 2008 did not set a specific age requirement for the UP President, the BOR has the power to set the guidelines on the election of UP President. UP Diliman Chancellor Michael Tan, one of the 4 candidates disqualified told the BOR in a letter that “it is wrong to discriminate against senior citizens who have much to contribute,” Tan added that he wouldn’t take any further actions. Despite his disqualification, Tan assures that “my vision statement will continue to guide me and my colleagues in all we do, a vision clear and bold to take us to 2020 and beyond.” [P]

LETTER

An open letter to the UPLB admin regarding the use of facilities for Lakbayan 2016

An open letter to the UPLB Administration and Chancellor Sanchez on areas designated for the Lakbayan ng Pambansang Minorya authored the UPLB University Student Council cosigned by various student institutions, alliances, fraternities, sororities, organizations, and formations in UPLB. The University of the Philippines has served as training ground of some of the foremost nationalist Filipinos worthy of reverence. With a mantra of honor and excellence, it is mandated to give education that would serve the interest of the Filipino people – an education that interrogates the root causes of societal problems, one that amplifies the voice of Philippine society’s muted sectors, especially that of the indigenous people’s. Tagged as the National Minority, our katutubo continue to be victims of land grabbing, militarization and various human rights violations committed by the very entities that should be protecting them. In a national event entitled Lakbayan ng Pambansang Minorya para sa Sariling Pagpapasya at Makatarungang Kapayapaan, the country will witness a nationwide movement of indigenous people marching at hundreds of kilometers length to Manila, written in placards and drawn in musty fabric their condemnation of the killings of their people, burning of schools that they

have built in wooden shed, and militarization of their communities, and state violence and intervention that insult their right to selfdetermination. We are hopeful that they may be allowed to set up camp at UPLB Copeland Gymnasium on the dates aftermentioned. We hope that we may be united in this endeavor as we uphold UP’s motto of “Honor and Excellence,“ and its mandate to serve the people Padayon! Student Councils: UPLB University Student Council UP College of Agriculture SC UPLB College of Arts and Sciences SC UPLB College of Development Communication SC UPLB College of Engineering and Agroindustrial Technology SC UPLB College of Economics and Management SC UP College of Forestry and Natural Resources SC UPLB College of Human Ecology SC UP College of Veterinary Medicine SC Student Publication: UPLB Perspective Alliances: Rise for Education Alliance UPLB Yapjust - Youth Advocates for Peace with Justice Republika Katagalugan Samahan ng Kabataan para sa Bayan Philippine League of Sociology Students Sororities: UP Sigma Alpha Nu Sorority UP Chi Epsilon Sorority

UPLB Delta Lamda Sigma Sorority Sigma Delta Pi Sorority UPLB Fraternities: UPLB Tau Gamma Phi UP Alpha Sigma Fraternity UPLB Demolay Club UP Beta Sigma Fraternity Organizations: KARMA Kolektib UPLB Writers’ Club UP Horticultural Society Umalohokan, Inc. ANAKBAYAN UPLB Center for Nationalist Studies UPLB GABRIELA Youth UPLB NNARA Youth UPLB Student Christian Movement of the Philippines UPLB League of Filipino Students UPLB UP Agricultural Society Symbiosis Society of Applied Mathematics UPLB UP Cell Biological Society UPLB Development Communicators’ Society UP Bugkos UP Engineering Students Guild UPLB Com Arts Society UPLB Sophia Circle UP Sociological Society BUKLOD UPLB Kapatriang Plebeians UPLB Curia UP SIBOL UP Alliance of Students Unified for Sociology Samahang LAYB UP OIKOS Society Human Settlements Planners UPLB Communicators’ Association DAKILA UPLB

UP PRESIDENT NOMINEES

(From Left to Right) Prof. Danilo L. Concepcion, Dr. J. Prospero E. De Vera III, Prof. Gisela P. Concepcion, Prof. Rowena Cristina L. Guevara, Prof. Benito M. Pacheco, Prof. Caesar A. Saloma

UPLB 98th Loyalty Day : ‘in the service of humanity’ WORDS l RAINELLE AVERION

The University of the Philippines Los Baños (UPLB) celebrated its annual Loyalty Day last October 10, with the theme: “Rekindling the UPLB sprit in the service of humanity”. The parade was spearheaded by the UPLB Reserve Officers Training Program (ROTC), followed by the Philab Band, marshals (parade committee), management committee (administration), alumni jubilarian classes (classes ending in one and six), executive offices, colleges and schools, outside agencies/ institutions/ organizations, and various student organizations, fraternities, and sororities. More than just a parade The UPLB Loyalty Day traces its roots back on October 18, 1918. 193 out of 300 then University of the Philippines College of Agriculture (UPCA) students enlisted in the Philippine National Guard (PNG). It was an army established in 1917 by the Philippine Assembly which consists of non-professional fighters to work for General John Pershing in Europe during the World War I (WWI). Additionally, 27 out of 37 professors enlisted as well, in which two are women. On November 11, 1918, a truce between the Allied and the Central Powers was signed in Compiègne, France, ending the four – year long WWI and stopped the volunteers from fighting in the war. Adjutant General Jones and Former President Manuel Quezon did not fail to see the volunteerism of UPCA students and professors. Since 1921, the events of October 18, 1918 led to the yearly

celebration of UPLB Loyalty Day. 2016 Alumni Awardees For this year’s Loyalty Day celebration, the Alumni Awardees include Senator Juan Miguel F. Zubiri of BS Agribusiness Management ’90 for the UPLB Alumni Association (UPLBAA) Presidential Award; Simeon A. Cuyson of BS Agriculture ’58 for Nelia T. Gonales (NTG) Service Award;nine awardees for the UPLB Outstanding Alumni Award; three Outstanding Golden Jubilarian awardees. Ten awardees from the College of Forestry and Natural Resources, seven from the College of Agriculture, five from the College of Human Ecology and College of Development Communication, four from the College of Public Affairs, three from the College of Engineering and Agro – industrial Technology, two from the College of Veterinary Medicine and College of Economics and Management, and one from the School of Environmental Science and Management were their respective colleges’ College Distinguished Alumni. The Talavera Family, Mercado Family, and Toledo – Ducusin Family with five, eleven, and five family members representing various batches, respectively are the recipient of this year’s Multi – Generation UPLB Alumni Family Recognition award. A Luncheon Salu – Salo was held at the Baker Hall after the parade. The UPLBAA General Assembly, Awarding Ceremony, and Barn Dance were all held a day before the Loyalty Day parade. [P]

UPLB PERSPECTIVE

BALITA

OKTUBRE 20, 2016

from page 3 ST, Min nat’l minorities negotiations” between the UPLB USC and the UPLB administration. However, the administration gave conditions that they cannot shout their calls, present their placards and display their demands while parading. With the Lumad and Moros arriving on October 12, an estimated total of 2500 participants together with student and faculty formations held a solidarity and send-off program. Initially, UPLB USC Chairperson Merwin Jacob Alinea asked Mr. Robert Visco, assistant to the Vice-Chancellor of Community Affairs, if the Freedom Park can be used instead due to the large size of the delegation. Again, they turned down the request and offered the use of Carabao Park in

DULA NG CARAGA CZARINA JOY AREVALO

Sa isang kultural na pagtatanghal, isinadula ng mga kabataan ng KASALO-CARAGA ang iba’t-ibang represyong kinakaharap sa Mindanao. Parte ang palatuntunan ng #Lakbayan2016 na ginanap sa Carabao Park noong Oktubre 12.

AUPWA beefs up campaign against work contractualization WORDS l JOVANIE ONSAT

Among other reforms, ACEUP Diliman was able to abolish the “no work, no pay” policy on contractuals, according to ACEUP representatives in the ikotUnyon. “Hindi lang dapat sa Diliman, kung ano yung nakakamit naming panalo bilang ACEUP, dapat pati sa iba’t ibang CUs [constituent universities] maramdaman din ng mga non-UP workers,” Bautista said regarding the expansion of ACEUP in all CUs in line with its current goal to establish a technical working group (TWG) system-wide.

On November 2015, the UPLB Animation Studies Program was officially launched under the College of Arts and Sciences, Department of Humanities during the 43rd CAS Foundation Day Celebration. Faculty, students, and organizations gathered to witness the beginning of a landmark event--this was the first time an Animation course was to be offered in a UP Campus. According to the course proposal forwarded to the Office of the Chancellor, the UPLB CAS Animation Studies Program is an innovative, immersive, and interdisciplinary structure that provides a worldclass pedagogic and scholastic space where animation can thrive as a platform; where art and science converge; creativity and technology connect; the imaginative and methodical commune; and the emotional and logical collaborate. A 14.4 million budget was approved for facilities and infrastructure with a plan to construct an Animation Studio in the basement of the CAS Bldg. The UPLB Animation Studio shall be composed of stateof-the-art laboratories for animation, post-production, and visual effects.

25 20

Proposal for a Offering of the Graduation of Entry in 4-year bacca- new degree: International B.A. in laureate Animation Bachelor of Animation degree in Arts in Festivals and Pioneer Batch Animation Animation Competitions

Membership of the Animation Council of Recruitment of the Philippines Animation Faculty from Industry Start of Series of Animation Academe Training Expansion of the UPLB Animation Studio

TIMELINE VICENTE MORANO III

24 20

Composition of the Program Management Committee

Hosting of Animahenasyon: Philippine Animation Festival

20 20

Opening of the UPLB Animation Studio

18 20

Launching of the Animation Studies Program

According to CAS Dean Lansigan, construction of the Animation Studio would begin this coming November. With a vision to be recognized as the Center of Excellence in Animation in the Philippines and the leading exponent of Filipino animation in the world, the program started its implementation in the second semester of AY 2015-2016. The first batch of enrollees under COMA 193: Introduction to Animation (open to non-Com Arts students) was supervised by Rudyard Contreras Pesimo, then instructor of the Department of Humanities and one of the proponents of the Animation Studies Program. According to the Department of Humanities, Rudyard Contreras Pesimo was not renewed as an instructor due to the reason he cannot commit full time. COMA 193: Introduction to Animation was not offered for the first semester of this academic year. Ms. Leonora Fajutagana, head of the Department of Humanities, declined for an interview. With 14.4 million pesos, the program is yet to find professors who will teach the course. [P]

17 20

Employer - employee relationship According to Balanquit, contractuals in the University do not stipulate for employer - employee relationship. They are ambiguously tagged as job orders, non-government workers (NGWs), or non-UP workers in the different constituent universities (CUs). Operating under contract of service and not government service, they do not receive labor benefits and privileges conferred to regular employees. However, according to a 2012 report of Vice President for Administration Maragtas S.V. Amante on the UP System website, non-regular workers, although without employer - employee relationship, are still considered government employees occupying nonplantilla positions. An article on the Academic Employees Union - Los Baños website dated November 15, 2015 asserts that so-called NGWs and non-UP workers qualify for employer - employee relationship based on the labor law fourfold test. “Sila iyong mga kontraktwal na arawaraw na pumapasok at nagre-report sa opisina, kagamitan ng Unibersidad ang ginagamit sa trabaho, pinoproseso, binabawasan ng tax at binibigyan ng sahod ng Unibersidad na siya ring may kapangyarihang i-renew siya o i-endo (end of contract),” according to the article. Recently, UP President Alfredo E. Pascual in memorandum no. PAEP 16-47 granted a Php15 000 health and welfare benefit (HWB) per “qualified employee,” payment started on September 2, excluding workers without employeremployee relationship. [P]

WORDS l MAC ANDRE ARBOLEDA

16 20

‘Kontra Kontrata’ An ad hoc committee was formed during the Kontra Kontrata forum to supervise the formation of ACEUP - Los Baños. The committee held its first meeting on October 10 to frame the initial plan on the said formation, including the recruitment of members. The Kontra Kontrata forum was also attended by Liga ng mga Manggagawa para sa Regular na Hanapbuhay Southern Tagalog as the Alliance aims to reach out to contractual workers outside the UP System. “After the Alliance comes up with NGWs’ agenda and list of general demands, it will hold dialogue with the UPLB administration,” according to Balanquit. “Siguro ang magiging barrier lang diyan,” Balanquit said regarding the establishment of ACEUP - Los Banos, particularly on the recruitment of members, “since walang employeremployee relations between the contractual employee and the administration, madali para sa administration na tanggalin dahil du’n sa paninindigan o depensa. It’s possible pero wala pa namang ganu’ng case dito sa UPLB.” Balanquit added that there are UPLB workers who have been rendering

service to the University for about 10 years but still remain contractuals having to renew their contracts after three to six months.

Animation Studies Program moves to a halt

15 20

“Why is a service rendered to a government institution denounced as a government service?” This was what the All UP Workers Alliance (AUPWA), a system-wide coalition of All UP Academic Employees Union (AUPAEU) and All UP Workers Union (AUPWU), underscored concerning the contractualization scheme in the UP System in recent meetings on September 21 ikot-Unyon and October 5 Kontra Kontrata at the Student Union (SU) Building. Billy Bautista, representative of Alliance of Contractual Employees in UP (ACEUP), stressed during the ikot-Unyon that non-UP workers should be accorded with equal benefits as with regular employees in the University. “Kung ano sanang natatanggap sa ngayon ng mga regular na empleyado, sana ibinibigay din sa mga non-UP workers,” Bautista asserted. There are about 1, 200 nongovernment workers (NGWs) or contractual workers in UPLB alone, according to the Human Resources Development Office (HRDO). Tasked as a special arm for contractuals in the UP System, ACEUP, under the supervision of AUPWA, leads the abolishment of what it declares as repressive contractualization scheme in the University through mobilizing contractual workers and fighting for equal benefits and job security. “Unang-una talaga, yun nga, maalis yung kontraktwalisasyon, maregular lahat, mabigyan ang lahat ng mga contractual employees, ‘yun, sahod, benepisyo, trabaho,” Bautista elaborated on the main objectives of ACEUP. During the assembly, AUPWA lamented that many contractuals who are in long years of service to the University still have to renew their contracts now and then, thus the constant pressure to the administration for regularization.

exchange. “These “watered down” conditions and trivial reasons of the administration only display their insincerity and insensitivity towards our fellow Filipinos from the national minority. We call on them to cast off their hesitations, come down from their ivory towers, and listen to the people that they should be serving,” said Oducayen. The delegations departed Los Baños by noon, trudging into Calamba for a regional welcome and into Manila the next day. They are currently lodging in UP Diliman, which conducted a grand welcoming program and a series of activities ensuing until the 28th of October. [P]

Senator Miriam Defensor-Santiago The UPLB Animation Program has(1945-2016) a ten-year plan,

from 2015-2025.

UPLB PERSPECTIVE

KULTURA

OKTUBRE 20, 2016

DIRTY TALK, DUTERTE TALK EQUATION SALITA l DIANA JANE PLOFINO

Tara maglaro tayo! Tatawagin natin itong spot the difference. Hanapin mo kung ano pa ba ang bago sa lahat ng usapang Duterteng ito. Game? Heto na naman tayo, sa paulit-ulit ng pagtuligsa sa lahat ng mga galaw ng pangulo. Nakaka-umay na kung tutuusin ang pare-parehong ika nga format na laman ng mga balita patungkol sa kanya. [(Duterte’s Bold Statement + Media) x Anti-Duterte Supporters] – [(Duterte’s PR Rescue Team + Drug Eradication Promises) x ProDuterte Supporters] = X Tawagan natin itong Dirty Talk, Duterte Talk Equation, na kung sa Math, let X be the unknown and considering the variables cited determine the value of X. Ano nga ba ang X? Ayan na nga, kamakailan lang nang bitawan ni

Duterte ang mga salitang ito, “There are 3 million drug addicts [in the Philippines]. I’d be happy to slaughter them. “If Germany had Hitler, the Philippines would have…” sabay turo sa sarili. Matatapang na bitiw ng mga salita, walang pag-iimbot, diretsong patama. Kung may “Heil Hitler!”, gusto nya rin ata ng “Heil Duterte!” At pagkarinig ng mga salitang ito, ayan na ang mga propesyunal daw na mamamahayag. Parang mga alitaptap na magsisilapitan na ilinawang oportunidad. Dali-dali sila,nagunahan. Iba-iba ang pagkakasulat pero pare-parehong anggulo. Tik tak tik tak, lahat sila nakaantabay sa pangakong six months ay siya nga pala with extension na. To the rescue naman ang public relation (PR) ng pangulo. Hindi raw yun ang ibig sabihin, sorry daw. Ang hirap siguro mamisinterpret lalo na kung wala namang mainterpret. Duterte=Hitler? Dahil mailang beses na rin nating namimis-interpret ang pangulo, sige pagbigyan natin, subukan natin siyang unawain, intindihin. Kung baga find the hidden clues o let’s read between the lines.

Napakasensitibo naman kasi natin, lahat na lang ng sinasabi niya minamasama natin. Ang mahalaga pa rin naman daw kasi sa huli ay ginagawa niya ang trabaho niya. Ah! Ang ibig sabihin pala talaga ni Duterte ay handa siyang pumatay ng mga adik nang walang pakundangan katulad ng walang pakundangang pagpatay ni Hitler sa mga Hudyo. Baka nga naman isang makata itong pangulo, gumagamit lamang siya ng pangtutulad at metapora sa kanyang pahayag at hindi niya nais manyurak ng iba. Naiintindihan niya naman talaga ang human rights. Pwe! Pasensya na, kailangan ko lang idura yung mga huli kong salita. X

Eto na nga tayo, ano ang X? Positive or negative value of X? Hayaan niyo akong sagutin ito sa ilalim ng tatlong sirkumstansya. Una, sa imahe ng pangulo; pangalawa, sa imahe ng bansa; at pangatlo ay sa ikabubuti ng bansa. Kung sa imahe ng pangulo X=Sirang Pangalan Duterte, ibig sabihin negatiibo. Kung patuloy siyang ganto at walang pagsisikap sa kanyang parte na ayusin ang kanyang pakikipagkomunika sa mamamayan, patuloy na bulok ang kanyang pag-uugali sa mata ng kanyang pinagsisilbihan. Isang lider na hindi kagalang-galang. Ah kaya pala ayaw niyang magpatawag na Honorable, alam na niya kaya sa sarili niyang wala siya neto? At marahil tanggap niya na rin nung umpisa pa lamang. Sa imahe ng bansa, X=Bobong Bansa, simula pa lamang noong mahalal ang pangulo, di lingid sa atin ang panghuhusgang binabato sa atin ng ibang bansa. Tila ba mapanghusgang nagtatanong ang mga dayuhang ito, “Bakit ninyo hinayaang maging pangulo ang isang lunatiko?” At sa ikabubuti ng bansa? Sa ngayon di ko pa alam. Kung nais nating agarang maalis ang ugat ng kriminalidad na malalim at matibay na ang pagkakakapit sa ating sistema, kailangan ng isang manghuhukay na may matibay na pala at malakas na pwersa para hukayin ito. Subalit kung ayaw natin ng marahas na paraan, maari nating palambutin ang sistema at hayaang ito mismo ang kumawala sa pagkakakapit, ngunit ito ay hindi nakadepende sa isang manghuhukay lamang, ito ay magiging obligasyon ng lahat na kabahagi ng sistema. Heil the people, Heil the Filipino People, Heil the Philippines. [P]

UPLB PERSPECTIVE

KULTURA

OKTUBRE 20, 2016

Sa Ngalan ng Dyoga at Droga with drama SALITA l ANGELICA PAZ & JEY FILAN REYES GRAPIKS l MAC ANDRE ARBOLEDA

She has a video, she has a virus. Ugh! Viral-Video! She has a scandal, she has a video. Ugh! Video-Scandal! Ngayon, para ma-notice ay kailangan ng gumawa ng mga videos at i-post ito sa social media. For example, video ng dyoga, ng mga kumakalog na niyog (salamat at pinagpala), na may sing-alog pa. Pero bakit? Marahil ito ay paraan upang ipayahag ang sarili, ngunit sa paningin ng karamihan ay ipinaglalandakan lang ng babae ang kanyang katawan upang makakuha ng atensyon at papuri sa mga tao. Ang mga beauty standards sa babae— maputi, sexy, at may dibdib na malaapple, pineapple, coconut, or melon—ay kailangan para sumikat at maraming magsubscribe. “Bigay yan ng Diyos, katawan mo yan, gamitin mo.” Paano kung hindi? Paano kung wala? Paano kung noong nagpaulan daw ng kagandahan ang langit ay hindi man lang naambunan? Hindi na ba mabibigyang-pansin dahil hindi kutis-porselana at walang pretty face and sexy body? Adjust to justice. Mag-diet para pumayat. Beg, borrow, buy or kung walangwala na ay steal whitening products and estrogen supplements. Maaaring gawin ang mga ito para sa wakas ay ma-appreciate naman ng iba ang mga babae, ang kanilang beauty. Dahil simula’t sapul ay nakapaloob sa mainstream media, social media, and “this reality” na magkaroon ng kaisipang sila ang kailangang magadjust nang mag-adjust. Sisikat ka lang kapag nagpakita ka na ng balat. Pupurihin ka lang ng mga tao base sa iyong pisikal na “kagandahan”. Masisisi ba natin sila kung namulat sila sa mga ganoon, na ang mga iyon ang nakikita nilang ways to feel accepted, appreciated, wanted, and to be humans in the eyes of others? Why are they so concerned of how others view them? Well, unfortunately, hindi ito madaling iwasan dahil this is the reality of society. Makakasalumuha ka talaga ng iba’t ibang tao, ayaw o gusto mo man dahil hindi ka nag-iisang tao sa mundo. Hindi lahat ay makaka-appreciate sa iyong buong pagkatao, kahit wala kang makinis na balat o kaya dibdib; dahil hindi mawawala ang mga panghuhusga. Kung feeling underrated and loner ka pa rin ay malas mo lang, iyong iba naman ay hindi, iyong mga authorities ay hindi kaya ikaw ang mag-adjust.

At kahit dumating na ang panahon na sa tinging mo ay “maganda o sikat” ka na, hindi pa rin iyan sapat. Pati ang mga most beautiful women are subject to many treatments. Sugal nga lang kung good or bad. The standard of beauty is ever-changing at hindi ito pare-parehas sa buong mundo. Ngunit wala naman tayong magagawa dito kaya baka worth it naman ang mga risks trying to be beautiful for others and be accepted, appreciated, wanted, adjust lang nang adjust. She has a video, she has a virus. Ugh! ViralVideo! She has a scandal, she has a video. Ugh! Video-Scandal! Isa pang halimbawa para ma-notice kapag hindi na applicable and feasible iyong first example, si Dyoga Girl, kapag lipas na sa peak of beauty, ang face at kutis ay mala-ampalaya na dahil sa age and experiences, ang only choice ay appeal to emotion through mala-teleseryeng drama. Lagyan ng De Lima ang buhay, ay delema pala, madawit sa usaping droga, madiin, idiin ng mga dating kakampi, magkaroon ng usaping sex video o video lang ng speech na may pa-cry-cry while in beast mode at edited version nito with background effect ng ulan at background music na “Wag Ka Nang Umiyak” para mala-aiming for best actress of the year ang drama, with matching walk-out pa. Notice me senpai lang ang peg to the highest level. Pero bakit? Bakit kailangang may pag-iyak sa harap ng publiko para lang ma-notice? Wala bang papansin sa mga positibong bagay na lamang? Bakit ang mga pagkakamali ng isang tao ay ikinasasaya ng iba? Hindi ba makukuha ang gusto at kailangang atensiyon kung hindi ganoon ang gagawin o mangyayari? Kung wala nga namang makapitan ay doon mapapakapit, doon itinulak para kumapit. Itong mga videos nga naman ay maiging pampalipas-oras, panlibang kapag stressed na stressed na sa mga exams and papers, trabaho, at buhay, kapag gusto munang umescape sa reality. Nakakatawa ba iyong mga sample videos? Nasiyahan ka ba sa mga ito? Siguro nga, iba kasi ang pinagpipiyestahan. Hindi kasi ikaw ang pinagpipiyestahan. Kita at alam ang mga ngiti at tawa ng iilan habang nakakubli, kinukubli ang mga luha ng marami. Dyoga and droga with drama, diyos kong delema. Di ko na alam ang nangyayari, bakit ba ito ang laman ng mga balita at usapan sa social media? Hindi niyo ba napapansin na ang libog na pagtingin ng mga alagad ng social media kay De Lima sa usaping droga at kay Dyoga Girl sa usaping dyoga ay nagiging pagtingin na rin ng mga dayuhang nakaabang na hubaran ang ating Inang Bayan? Na tayo pala mismong mga anak niya ang dumudura sa kanyang kapurihan. [P]

UPLB PERSPECTIVE

LATHALAIN

Ang

OKTUBRE 20, 2016

Lakbayan 2016:

paglalakbay patungong kasarinlan

Malayo na ang kanilang nararating mula sa kanilang lupang tinubuan. Sa sariling lupain ay hindi maririnig ang kanilang mga tinig, walang makikinig, pinatatahimik sila gamit ang mga salaping papel, titulo ng lupa, at sa kasukdulan ay ng mga baril. Malalakas na mga alon, kulog at kidlat, patuloy nilang sinusuong ang sigwa. Lahat ng ito ay upang iparinig ang kanilang mga tinig–mga tinig na sa sariling lupain ay nilalamon ng ingay ng mga makina at pagbagsak ng mga troso mula sa mga puno na hindi mo pa man nasisilayan ang sinag ng araw mula sa bansang ito ay kanila nang pinangangalagaan. Kamakailan lamang ay nilakbay ng ating mga kapatid na Lumad ang daan patungong Mendiola. Libu-libo silang lahat– isang batalyon ng mga mandirigmang inagawan ng armas, ngunit natirhan pa rin ng patalim na kanilang tinig, na patuloy pang hahasain ng kamalayan at tulong mula sa kanilang mga kababayang Pilipino, upang wakasan ang opresyon na nagkukulong sa kanilang kalayaan at nagkakait sa kanilang mga karapatan. Sila ay tumitigil sa pagitan ng daang ito upang hingin ang iyong suporta, hilingin na sumama ka o di kaya naman ay pakinggan mo man lamang ang mga bagay na kanilang ipinaglalaban. Dumaan silang saglit at yumaon. Ang tanong na lamang ngayon ay narinig mo ba sila? Militarisasyon at mga kababaihan Isang bulto ng matitipunong mga kalalakihang nakauniporme, dala-dala ang mga mahahabang baril na nakasabit sa kanilang mga balikat kasama na ang sapinsaping mga bala ang biglaan na lamang daw pumunta sa kanilang lugar, at naghalughog sa kani-kanilang mga tahanan. Ang pangambang maulit na naman ang walang habas na pagpaslang sa mga inosenteng mamamayan at pang-aabuso sa mga kababaihan, gamit ang kupas na barahang bintang na sila umano ay sanggang nagpapatahan sa mga miyembro ng New People’s Army o NPA, ang nagsindi ng tapang upang tupukin ang paglapastangan sa kanila. Isa na umano sa mga napagbintangang kasapi at may mataas na ranggo sa NPA ay si Amelia Pond, ang dating pangrehiyong tagapangasiwa ng Rural Missionaries of the Philippines for Southern Mindanao. Kasama ang Department of Education (DepEd) at Alternative Learning Center for Agricultural and Livelihood Development o ALCADEV, itinatayo sa tahanan ng mga Lumad ang mga paaralang magtuturo sa kanila ng mga bagong paraan sa pagsasaka, sining at iba pa. Sa kabila nito, naganap ang mga bintang at pagpatay sa mga Lumad at sa mga taong tumutulong sa kanila. Sa loob ng mahabang panahon, isa pa rin ito sa mga isyung idinudulog ng ating mga kababayang katutubo.

SALITA l ANA DOMINIQUE PABLO DIBUHO l JUVELLE VILLANUEVA Pagkasira ng kultura at kalikasan Sa mga nakasanayang ritwal upang maiwasan ang mga kalamidad, gayundin sa kanilang alam sa lumang paraan ng panggagamot ay sa kalikasan dumudulog ang mga Lumad. “Walang ibang makapupunta sa mga sagradong lugar ng kagubatan kung hindi ang mga naatasan,” ika nila. Ngunit dala-dala ang piraso ng papel na titulo ng pagmamayari ng lupang matagal na nilang pinagyayaman ay hindi nila mapipigilan ang paggahasa sa kanilang tahanan. “Wala na kayong magagawa dahil pumayag na ang nasa itaas,” wika umano ng mga pribadong tao na may taban ng piraso ng papel. Kasunod nito ay ang pagpapabagsak sa mga malalaking puno at kasabay ng pagkasira ng kalikasan ay ang pagsira rin sa kulturang kanilang nakagisnan.

Nawawalang NCIP at IPRA “Iyang NCIP, dapat ‘yan tinatanggal na ‘yan,” sambit ng isang katutubo sa isyu ng kawalan ng gabay ng komisyon sa kabila ng tungkuling pangangalaga at paglaban sa kanilang mga karapatan. Ang NCIP at Indigenous People’s Rights Act (IPRA), ang nararapat na nagsasabing mas matimbang ang pagmamayari ng mga katutubo sa kanilang lupain at hindi ang anumang titulong inaprubahan ng mga lokal na gobyerno, titulo upang magamit ang lupain sa negosyong iilan at mga pribadong tao lamang ang silang aani’t makikinabang. Bukod dito, ang Republic Act 6734 at Executive Order 220 rin, na siyang dahilan ng pagkakaroon ng Autonomous Region of Muslim Mindanao (ARMM) at Cordillera Administrative Region (CAR) ang siyang nararapat na nagbibigay ng kalayaang mamuno at magpasya ang mga katutubo sa kanilang mga lupang ninuno. Para sa kanila, ang NCIP at IPRA ay dalawang bagay na may pangalan ngunit hindi nararamdaman. Mga Lumad sa pamumuno ni Aquino at Duterte “Wala,” Iyan lamang ang kanilang sagot matapos maitanong ang kanilang kalagayan sa pamumuno ng dating Pangulong Noynoy Aquino. Walumpu’t siyam (89) na mga katutubo ang pinatay kasabay ng isyung dala umano ng “counter insurgency program” na OPLAN Bayanihan sa pamumunong Aquino. Samantala, ang tanging nagbago lamang sa pamumuno ni Pangulong Duterte, ayon sa kanila, ay ang pagbubukas sa usapin ng kapayapaan na hanggang sa ngayon ay hindi pa rin nila nakakamit. Malayo na ang kanilang narating mula sa kanilang lupang tinubuan. Nilalakbay muli ang sambayanan para iparinig ang kanilang mga tinig. Ano ang magagawa natin at ng administrasyon? Huwag nating hayaang sa kanilang pagsuong sa mga matataas na alon, kulog, at kidlat na dulot ng sigwa ay matagpuan nila ang kanilang mga sarili sa mata ng bagyo na hindi tayo kasama. Higit sa pagiging Iskolar ng Bayan ay mga Pilipino tayo. Kaya naman lumapit tayo at makinig sa kanilang mga boses na dumaraong. Sumagwan tayo kasama silang mga kapwa natin Pilipino, pabalik sa paraisong malaya at mapayapa na nasasabik daungan ng kanilang mga bangka. [P]

UPLB PERSPECTIVE

LATHALAIN

OKTUBRE 20, 2016

Lupang Kinamkam, Buhay na Ninakaw SALITA l MONICA LABOY & MARY ANNE GUDITO DIBUHO l JUVELLE VILLANUEVA Malaking bagay ang pagkakaroon ng sariling lupa. Dito nakasalalay ang hanapbuhay at tirahan ng mga tao. Sa kasalukuyan ay marami pa rin na mga magsasaka at mangingisda ang nakakaranas ng pandarahas na siyang patuloy na nagtutulak sa karamihan na lumaban para sa kanilang mga karapatan. Epekto ng Demolisyon Lubhang naapektuhan ang mga residente ng Maragondon Cove sa Cavite sa mga demolisyon na ipinatupad sa kanilang lugar. Hindi lamang tirahan kundi pati hanapbuhay ang nawala sa karamihan sa kanila. Mula sa 600 na pamilya ay 285 na lamang ang mga natitira roon ngayon. Noong 2013 nagsimulang angkinin ni Maria Teresa Virata ang lupa nila. Ito ay para sa bagong negosyo na itatayo roon ng pamilya Virata at ni Henry Sy. Subalit itinanggi naman ng Manila Southcoast Development Corp. (MSDC) na may kinalaman sila sa naganap na pangangamkam ng lupa. Ang MSDC ay pag-aari ni Henry Sy. Maituturing na hindi makatao ang mga naganap. Ang mga sumusunod ay ang mga naganap sa kanilang lugar ayon kay Susana Aquer, tagapagbuklod ng barangay at tagapangulo laban sa demolisyon: 1)Paghuli sa dalawang lider ng komunidad; 2)paghalughog sa bahay kahit wala pang search warrant; 3)may namatay sa kanilang barangay ngunit hindi pinayagang ilibing sa sementeryo nila na malapit sa kampo ng mga guwardiya; 4)isang inang malapit nang manganak ay dinala sa center pero hindi pinayagan doon at ang tanong ay kung lumipat na ba sa relocation site 5)binalak tayuan ng senior high school ang kanilang paaralan pero hindi pinahintulutan ng mga guwardiya. Ayon kay Konsehal Alberto Libay, ang demolition team ay kinabibilangan ng mga kabataan na mula pa sa malapit na bayan sa kanila. Mayroon din daw galing Marikina. Si Libay ay isa sa dalawang natitirang opisyal ng kanilang barangay at isa sa mga nabiktima ng demolisyon. Sa Batangas naman, maraming pamilya rin ang nawalan ng tirahan at hanapbuhay. Maraming residente ang nakaranas ng iba’t ibang sakit at impeksyon tulad ng pneumonia, hypertension, diarrhea at iba pa. Ang mga taong umaasa sa agrikultura ay umasa na lamang sa mga trabahong seasonal tulad ng pagiging trabahador sa konstruksiyon, katulong sa bahay, at sa pagsasaka. Lahat ng ito ay dulot ng 600 mega-watt coal-fired powerplant na tinayo mahigit tatlumpung taon na ang nakalipas. Ang SEM-Calaca Powerplant ay dating pagmamay-ari ng gobyerno subalit ito ay ibinenta sa DM Consunji Inc. (DMCI) Power Corp. Ang power plant na ito ay ibinanabalak pang palawakin hanggang 1000 megawatts. Patuloy ang pagtututol ng iba’t ibang grupo tulad na lamang ng POWER-JUST at KALIKASAN People’s Network for the Environment (PNE), kasabay ng mga residente ng kalapit na nayon. Subalit ayon sa POWER-JUST, ang pagtutol nilang ito ay sinalubong ng militarisasiyon. Ang Batangas ay isa sa mga lugar sa Pilipinas na maraming naitayong power plant. Sa kasalukuyan, nariyan ang SEM-Calaca Power Plant, ang 135-mw Southern Luzon Thermal Energy Corp. ng Ayala Corp at Phinma Group, at ang coal-storage facility sa nayon ng Ibaan. “Bigas, Hindi Bala” Maliban sa extrajudicial killings na nagaganap sa bansa ay laganap din ang mga tinatawag na politically-motivated killings. Hindi pa man nakakamit ang hustisya para sa mga biktima ng Kidapawan massacre noong Abril ay may mga bago na namang biktima ng pandarahas sa mga magsasaka. Noong Agosto 16 ay pinagbabaril si Raul Esco, isang miyembro ng Kilusang Magbubukid ng Bondoc Peninsula (KMBP) sa Hacienda Matias sa Bondoc Peninsula, Quezon Province. Isang peasant leader sa Isabela ang namatay sanhi ng pamamaril noong Setyembre 7. Si Ariel Diaz ay chairperson ng Danggayan Dagiti Mannalon ti Isabela (DAGAMI), isang

peasant organization sa probinsya ng Isabela. Siya rin ay lider ng Inter-municipal Peasant Alliance Against Foreign Landgrabbing at coordinator ng Unyon ng Manggagawa sa Agrikultura sa Isabela. Sinasabing ang dahilan ng kanyang pagkamatay ay may kinalaman sa usapin ng lupa. Nitong Oktubre 10 ay isang lider magsasaka sa Compostela Valley na nagngangalang Jimmy Saipan ay binawian din ng buhay matapos rin pagbabarilin ng mga di pa nakikilalang mga salarin. Si Saipan ay Secretary General ng Compostela Farmers Association (CFA) sa Compostela Valley. Tutol rin siya sa pagmimina sa kanilang lugar. Minsan na siyang sumali sa taunang Manilakbayan caravan na nilalahukan ng mga magsasaka at mga katutubo. Mariing kinokondena ng Kilusang Magsasaka ng Pilipinas (KMP) ang mga karahasang ito laban sa mga magsasaka. Sinisisi ng Secretary General ng KMP na si General Antonio Flores ang mga militar sa lugar. Itinanggi ito ng mga militar at sinabing tutulong sila sa imbestigasyon upang malaman ang katotohanan sa pagkamatay ni Saipan. Naging epektibo ang mga pagkitil sa paghahasik ng takot sa mga residente at mga magsasaka sa mga nabanggit na lugar. Maliban sa pamamaril ay ginamit rin ang death threat sa pananakot, tulad ng nangyari sa Brgy. Butanguiad. Kaguluhan sa Matias Noong 2015 ay ipinamahagi na ang Hacienda Matias sa mga magsasaka. Nakatanggap sila ng Certificate of Land Ownership Award (CLOA) na katunayan ng kanilang pagmamay-ari sa lupa at siyang pinanghahawakan nila hanggang sa ngayon. Sa kabila nito ay hindi nagpatinag ang pamilya Matias; hindi nila pinayagan ang mga magsasaka na tumira sa hacienda kahit nakasaad sa batas na hindi na sa kanila ang lugar. Sa pagsisimula ng taong 2016 ay nagtamasa ng kasaganaan ang ilang magsasakang may hawak na CLOA. Ang mga wala namang hawak na CLOA ay nagdesisyon na hindi na ibigay sa mga landowner ang hati sa ani sapagkat hawak na ng gobyerno ang hacienda. Nitong Oktubre 7, nagsampa ng mga kaso ang mga landowner laban sa mga benepisyaryo. Kasama sa mga kasong ito ang diumano’y pagnanakaw ng mga niyog. Hindi naman nagpatinag si Maribel Luzara, ang president ng KMBP. Subalit makalipas ang ilang araw ay nag-iba na ang kanyang himig. Dahil sa mga naganap noong Oktubre 10 ay may mga magsasakang piniling lumisan kaysa madamay sa mga pamamaslang. Kinumpirma ni Luzara ang pamamayani ngayon ng takot sa mga residente at mga magsasaka. Ang mga death threat na natagpuang nakapaskil sa iba’t ibang bahagi ng lugar ay naglalaman ng pangalan ng pitong magsasaka at banta sa kanila na ibalik ang lupang diumano ay kanilang inangkin. Nakalagay din sa paskil na gawa ito ng New People’s Army (NPA) na siya namang itinanggi ng grupo. Tinawag itong “black propaganda” ni Ka Cleo del Mundo, tagapagsalita ng NPA Apolonio Mendoza Command. Karahasan sa Maralita Nakakalungkot isipin na ang mga magsasaka, na tanging hangad lamang ay maibigay ang para sa kanila, ay patuloy na nagiging biktima. Kung hindi pinagkakaitan, sila naman ay pinapaulanan ng bala. Ang mga mangingisda naman ay pinapaalis sa kanilang mga lugar na siyang nagiging sanhi ng kawalan nila ng hanapbuhay. Sa halip na irespeto ay ganoon na lamang ang pagmamaliit at pandarahas sa mga taong responsable sa produksyon ng pagkain ng mga Pilipino. Ang mga maralita ang unang pinagbabalingan ng karahasan pagdating sa usapin ng lupa at salapi. Sadya sigurong nakabibingi ang tunog ng pera sapagkat ito ang dahilan kung bakit hindi marinig ang iyak ng mga naaapi. Nagkakawatak-watak ang mga Pilipino habang nasa sariling bansa. Samu’t sari man ang kwento ng landgrabbing sa mga mangingisda at magsasaka, iisa lamang ang kanilang panawagan: ibigay ang lupa na nararapat sa kanila. [P]

UPLB PERSPECTIVE

OPINYON

OKTUBRE 20, 2016

KWENTONG FRESHIE Buhay online, tahimik lang SALITA l DENIEL MACAPAL

“San ka nag-aaral?” “UPOU. University of the Philippines, Open University.” “Aaah…” sabay tango ng ulo. “Ano yun?” “Anong ginagawa nyo dun?” Ngingiti sila, tatawa ng konti. Medyo awkward. Medyo nakakapressure. Alam kong kahit na sagutin ko ang tanong nila ay makakalimutan din naman dahil itatanong ulit sa akin sa susunod na magkita kami, “Saan ka nga pala ulit nagaaral?” Hindi kumportable kaya nagdadalawang isip pa ako kung ipapaliwanag ko pa nang maayos o kung pabiro ko na lang sasagutin para matapos na. Kung tinatamad ay pasimple ko na lang sasabihing, “Sa bahay.” “UP sya pero online. Bale, sa internet ako nag-aaral.” “Ahhh… Edi pano yun? Puro mga video yung mga lesson? Mahirap ba?” Kahit iba-iba ang mga nagtatanong, ay halos iisa lang ang kanilang sinasabi. At dahil wala namang nakakapansin, iisa na lang din ang aking mga sagot: “Puro PDF.” Bawat linggo may panibagong assignment na kailangang ipasa,

discussion forum na kailangang salihan, mga module na kailangang basahin. Araw-araw gising, hilamos, sipilyo, PC – kailangang mabasa ang announcements, masiguradong walang timered quiz, at katulad na lang sa lahat ng mga UP campuses, kailangang makahabol sa binigay na deadline. Sarili lang ang kailangang intindihin. Wala kaming linalakad na C-Park, O-Park, at F-Park. Wala kaming Elbi Square na pinupuntahan. Ang meron kami’y mga course site imbis na classroom para sa bawat subject, at PE1 kung saan kailangan mong kunan ang sarili mong nageehersisyo sa loob ng bahay. Minsan din ay napaisip na lang ako, “Ano ba ‘tong pinaggagawa ko?” Kapag estudyante ka ng OU, madalas ay makikita mo lang ang istatwa ni Oble kapag may exam. Doon kayo sa may palayan ng IRRI. Sa dulo ng palayan na iyon ay naroroon ang headquarters ng UPOU campus at sa entrance nito ay ang bagong patayo na Community Hub, ang isa sa mga pwedeng tambayan kung ayaw mong palay ang makatabi mo ng upo. Karamihan sa mga estudyante ng OU ay may mga anak at trabaho na. Madalas

ay naroon sila para makuha ang kanilang Master’s o ‘di naman kaya’y PhD. At paano naman ako? Paano ako napadpad sa OU? Nag-UPCAT. Hindi natanggap. NagOU. Nahuli sa pagbuo ng Plan B. Wala kasi akong ibang kinonsidera na unibersidad. Wrong move. Hindi nakapag-apply sa ibang kolehiyo kaya napahaba ang bakasyon at 2nd term na nang makapagaral ulit. Freshie pa lang ay delayed na. Freshie pa lang, nakatanggap na ng tres. Freshie pa lang sawi na. Gayunman marami akong naging unang karanasan sa OU. Sobrang kaiba siya sa nakasanayan kaya sobrang nanibago. 12 units lang ang maximum kada term, mas konti pa sa tinakda na GE Reform. Nang mapatupad ang academic calendar shift sa OU, napahaba na naman ang aking bakasyon. Nagpahapyaw din sa amin ang SAIS, at prinoblema rin namin ang walang awang shopping cart nito. Walang mga nabasag na pinto. Hindi kinailangan dahil hindi nagtagal ay binalikan din namin ang una naming online registration system. Nangangapa lang ako noon dahil walang ibang karanasan na

mapagkukumparahan. Pero kung sabagay, lahat naman ng freshie ay nangangapa lang hindi ba? Saka ko nga lang napagtanto kung gaano talaga kaiba ang OU sa ibang UP campus nang makapag-cross register ako dito sa UPLB. Pati ang mga tuhod at binti ko ay nabigla. Ang iilang hakbang sa loob ng bahay, na madalas nakapantulog pa, ay naging halos limang minutong lakad papuntang Physci na nakababad sa araw. Siguro ay sobra na rin akong kinulang sa ehersisyo sa halos tatlong taong nakaupo at nag-aaral sa harap ng computer. Physci pa lang ay pagod na ako. Noong unang linggo ko sa Elbi, habang naglalakad papuntang Copeland kasama at kausap ang aking kaibigan, napatigil sya. Tinignan niya ako at tinanong, “Hinihingal ka ba?” “Hindi naman,” ang sagot ko sa kanya. Hinihingal ako, in denial lang. Ang mga klase ay puno ng mga estudyanteng pasimpleng nagkukwentuhan, naghahagikgikan, at nagsusulat ng kanilang mga notes. Isa sa mga karanasan na

nakakapanibago para sa akin: pagsusulat ng notes. Nakakamiss rin palang may lecturer ka sa harap mong ipinapaliwanag ang lesson imbis na paulit-ulit mong pinipilit ang mga mata mo na basahin ang mga salita sa screen ng PC mo dahil nawawalan ka na ng pokus. Mas maingay. Mas matao. Pero sa huli ay nasanay din naman. Sa Elbi ay ramdam mo na ang mga estudyante ay iba’t-iba ang pinanggagalingan at iba’t-iba rin ang ipinaglalaban. Parang naging freshie ako ulit. Nahirapan kung saan lulugar; nangapa ulit. Mas aktibo ang buhay dito kaya naman medyo nawindang ako nang mawala ang tahimik na nakasanayan. At napagtantong sa tagal kong nalugmok sa katahimikan, sa tagal kong nasanay na PC lang ang karamay, nakalimutan ko na ang kahalagahan ng ingay, ang kahalagahan ng kapwa, ang kahulugan ng kapwa. At sa pagtungtong kong muli sa harap ni Oble, dun ko napagtanto ang sagot, anong ginagawa namin sa OU? Tulad niyo, ang gampanan ang pagiging iskolar ng bayan. [P]

Pagbalikwas sa Imperyalista NO FURY SO LOUD SALITA l CZARINA JOY AREVALO

Marahil ay narinig mo na ang mga bulung-bulungan at mga usap-usapan. Maaaring narinig mo na ang mga matatalim na pahayag ng ating Pangulong Duterte patungkol sa pagbalikwas ng Pilipinas sa Amerika, tila isang pamamahayag ng pamamaalam ng isang sinisinta. Laman ng balita ang kabikabilang puna ng Amerika, European Union, at United Nations kay Pangulong Duterte tungkol sa kampanya, sa pakikidigma nito kontra droga. Tila nagpantig ang tenga ng ating pangulo, at nag-udyok ito na magbitiw ng matatalim na salita, salitang yumanig sa interes ng itinuturing nating “kaibigang bansa”. Paalam Amerika, European Union at United Nations. Paalam sa libulibong donasyon at tulong na iniaabot niyo sa isang bansang nagdarahop, sa isang papaunlad na bansa, “Third Word” country ika nga nila. Marahil ay narinig niyo na rin ang mga katagang, “Third World problem, eh!” Marahil ay mapapaisip ka kung bakit nga ba tayo atrasado bilang isang bansa. Bakit nga kaya may mga

pagkakahating geopolitikal sa mundo? Bakit nga kaya? Malamang sa malamang, may sagot ang Amerika, bilang isang maunlad, kapitalista, at industriyal na bansa, tungkol sa sunud-sunod na tanong na iyan. Oo nga naman, ang pahayag ng Pangulo ay isang malungkot na pangyayari para sa Amerika, ang Amerikang “pinagkakautangang loob” ng bayang Pilipinas na nagugat pa noong 1898. Kasaysayan. Nakasalamin ito sa kasaysayan, kasaysayang sinulat at inukit ng mga nagwagi. Tagapagligtas daw ng Pilipinas ang Amerika noong panahong iyon mula sa Espanya. Ngunit kung susuriin, tila isang gantimpalang pinamigay ang Pilipinas mula sa naunang sumakop dito; tila isang hiniram na bagay na inangkin, binenta at pinagpasapasahan dahil tapos nang gamitin. Niligtas ang bayang mahina at atrasado ng isang bansang malakas, mayaman, makapangyarihan. Kung ang pagkagalit at pagbibitiw ng maaanghang na salita ni Pangulong Duterte, na parte ng kalikasan niya, ay

mauugat lamang sa pagpupunang nasambit sa kampanya laban droga, mas dapat siguro nating pagtuunang-pansin bilang mga iskolar ng bayan para sa bayan ang mas malalim na pagtingin dito. Hindi tunay na pagligtas sa Pilipinas mula sa kasawian ang siyang tangan ng Amerika. Ito ay simula ng pananakop na hanggang ngayon ay namamayani pa rin. Noon ay edukasyon ang siyang naging instrumento nila

Hindi tunay na pagligtas sa Pilipinas mula sa kasawian ang siyang tangan ng Amerika. Ito ay simula ng pananakop na hanggang ngayon ay namamayani pa rin.

upang lubos na maitatak sa isip ng mga Pilipino na ang Amerika ay isang matalik na kaibigan, handang payabungin ang perlas ng silangan. Edukasyon ang isang pinakamagandang

pamana ng Amerika, ngunit edukasyon din ang naglason sa diwa ng mga Pilipino. Ang pangako ng edukasyon at pagunlad ay patuloy na lumalason dito hanggang ngayon. Sa isang edukasyong hindi angkop para sa mga Pilipino, dito maglalagay ang mananakop ng lason. Sa kasalukuyan, maraming tulong pinansiyal ang inaabot ng ibang bansa sa atin. Ang tulong pinansiyal ay nagbabalat-kayo upang pagtakpan ang mga pansariling ekonomikal na interes ng Amerika. Matapos ang mga nagdaang tutang administrasyon, ang pagtindig ni Pangulong Duterte laban sa imperyalismong US ay isang nakakagalak na bagay para sa bayang nagnanais ng tunay na soberanya at patrimonya. Sa kanyang pahayag, kasama rito ang pagtigil ng mga aktibidad ng militar, pagpapaalis sa base ng militar sa Mindanao, at pagpapalis ng patrol na Amerikano sa West Philippine Sea. Isang importanteng usapin din ang pagpapahayag niya ng kanyang pagkiling sa Tsina at Rusya. Lahat ng ito ay mga

pahayag pa lamang mula kay Pangulong Duterte, pahayag na hindi natin alam kung bunga lamang ng inis at galit o ng isang kritikal at radikal na pagtingin. Ngayon, wala pa ring konkretong aksyon tungkol sa kanyang mga salitang kontra Estados Unidos. Kung may pagkalas sa Amerika, mayroon din siyang pag-anib sa Tsina at Rusya, na kapwa ay mga imperyalistang bansa. Hanggang ngayon, wala pa ring paglilinaw kung bakit nga ba ganito ang kanyang nais. Marahil ay narinig niyo na ang paulit-ulit na sinasabi sa atin na ang pag-unlad ay hindi masama, na ang pag-unlad ay para sa ikabubuti rin nating lahat. Pagunlad nga bang maituturing kung nakadepende pa rin ang bayang Pilipinas sa ibang bansa? Kelan nga kaya tunay na magigiging malaya ang bayan? Kelan nga kaya tunay na nasa kontekstong Pilipino ang kaunlaran? Marahil ay narinig mo na ang mga bulung-bulungan at mga usap-usapan. Nakaugat ang lahat sa isang sosyo-historikal na konteksto, hamon sa ating mga iskolar ng bayan ang malalim na pag-unawa ukol dito. [P]

UPLB PERSPECTIVE

OPINYON

OKTUBRE 20, 2016

MUMBLINGS “Student” center? Malaki, malawak, at ilang taon nang nandyan. Hindi nga lang ito yung utang mo – eeeengggkkk, wrong guess! Ilang taon na lang siguro ang hihintayin natin bago ipasok sa isang renovation project ang Student Union building, at ayon sa UPLB admin, ililipat na raw sa dating UPLB Post Office ang tinutukoy nitong student center. Sa totoo lang, ilang taon na ring nasa panaginip ng UPLB admin ang pagpaparenovate dito. Maglilimang taon na ko sa kolehiyo, wala pa rin. Noong una, banta pa lang ito sa USC, Perspective at TERC na lumipat sa basement para sa pagsasaayos na ito. Ang kalalabasan, lalaki naman ang mga opisina ng OSA sa taas. Problema ito ng ating mga institusyon, dahil sa basement, may panganib na bumaha gaya nang nangyari noong mga nakaraang taon. Ngunit mukhang nagbago na ang iskript – tuluyan nang ilalabas ang mga ito sa gusali, at itatayo sa panibago umanong Student Center. Wala pang ibang binanggit ang UPLB admin kundi na mayroon nang blueprints, at isasama sa tatawaging “Academic Zone”. Hanggang wala pa ito, patuloy pa rin ang paggamit ng SU para sa mga aktibidad ng estudyante. Ang tanong ko na lang – o ang dapat na lang natin itanong – ano pa ang mga detalye ng gagawing “student center” na ito? Kaya ba nitong mapunan ang pangangailangan ng mga estudyante sa kanilang

mga gawain sa loob at labas ng unibersidad, at makakapagsilbi rin ba ito bilang lunan ng aktibidad kahit sa mamamayan? *** Naalala ko noong freshman pa lang ako: inayawan namin ang paglipat sa basement ng mga opisina. Malamok at binabaha sa basement – pero hindi ito ang mas malalim na usapin. Dinisenyo ng Pambansang Alagad ng Sining na si Leandro Locsin, ang SU ay inimodelo sa puno ng Dao sa tapat nito, na ibig sabihin daw ay ang paglalapit nito sa kanyang mga bisita at kawani. Katulad ng lagpas-dantaon nang puno ng Dao, ilang unos na rin ang hinarap ng gusaling ito; mula sa mga sunog noong 1970s, pagsasara ng University Food Service sa Los Baños noong 2000s, at pagkasira mula sa habagat noong 2014, magiting itong bumangon muli sa tulong ng mga mag-aaral at mga magigiting na manggagawa ng pamantasan. Sa loob ng ilang taon, nagsilbi ang Room 10 at Room 11 sa ikalawang palapag ng SU bilang sandigan ng mga mag-aaral. Maraming mga patnugot, manunulat, at liderestudyante na ang hinubog ng mga opisinang ito, na siya ring nagluwal ng ilan pang mga kampanya at paglaban sa represyon sa loob at labas ng paaralan. Sa isang panahong wala pang cell phone, free data, at text, ang SU ang naging tipunan ng mga

WORDS l PAUL CHRISTIAN CARSON GRAPHICS l MAC ANDRE ARBOLEDA estudyante, aktibista, at tagasuporta mula sa ibang sektor. Kwento pa nga ng mga ilang dumadalaw muli sa campus, dito na sila natutulog upang mag-workshop para sa susunod na mga rali, o aabot ng magdamag sa miting. Ang UPLB Orgs na nakaukit sa semento sa may Molawin Creek ang naging tipunan ng mga kasapi ng UPLB Student Organization – isa sa unang organisasyon sa UPLB, na kung babasahin ang konstitusyon, ay nagsilbi bilang isang governing body sa sektor ng mga mag-aaral noong Batas Militar. Bukod pa siyempre ang naging tawag na sa gusaling ito – Student Union – na siyang nagluwal din ng Katawang Tagapag-ugnay ng Mag-aaral, at ang Aggie Green and Gold; na mas kilala natin ngayon bilang USC at Perspective. Hindi na maitatanggal ang makasaysayang ambag ng gusali ng Student Union sa kasaysayan ng kilusang estudyante ngayon sa UP Los Baños. Sa

panahong humaharap tayo sa panibagong mga polisiya at panahon, ang SU ang naging saksi at kanlungan nito. *** Kung ang Dao, nanatiling malakas sa gitna ng mga natural at gawangtaong unos, hindi rin kaya ang SU? Kung humihingi ang UPLB admin ng mga kontribusyon mula sa mga mag-aaral, magiging mahalaga na kasama ang mga mag-aaral sa bawat hakbangin nito – kasama rito ang

konstruksyon ng kung ano mang istruktura. Lumang tugtugin na ang maging magulang sa lunan ng pagtanda at pagkatuto. Gaya ng nakaraan, mapapatunayan lamang ng mga mag-aaral ang kakayahan nito sa pamamagitan ng pagkakaisa. Sa huli, hindi lamang isang gusali ang SU – kundi ekspresyon ng kaisahan at lakas ng nagkakaisang mag-aaral at mamamayan. [P]

SKETCHPAD The Divinity WORDS l ALBERT JOHN ENRICO DOMINGUEZ

“Are you sure you really want to do this?” my girlfriend asked for the third time. Small trickles of sweat started to form on her forehead as she gripped even more tightly to my arm. A sign of apprehension, I thought. After all, it took me weeks of convincing and pleading before she agreed to finally do this with me. “I have wanted to do this ever since I laid my eyes on you. You know I have never done this before. I want to experience my first time with you,” I said while I slowly caressed her hair. It comforts her. If we have extreme arguments, I just have to slide my hand onto her hair and say I am sorry. “Okay. I trust you. I will do this because I love you,” she said. She looked me in the eye for a brief moment as if she was looking for reassurance within them. The look on her face is giving me second thoughts. She really loves me. I can see it in her eyes. I am suddenly not sure anymore if I can do this with her but that is what the text message had said. I must do it. I have to follow the Divinity.

I am a UP student. I am rational and not the type to fall into hoaxes over the internet. That is until one day I received a text message from someone who refers to himself as the Divinity. I was in my Hum 2 class when it happened. It was still taught into a large lecture class that time so naturally, I was distracted by many things to fully focus on the lesson. And then my phone vibrated. I received a text message from an unknown number. Unlike the usual pranks from unknown numbers, this one was longer and not written in a jejemon manner. It read, “Hi Jolo. I am the Divinity. You probably do not know me and only heard of my name just now but I know you. I have been watching over you for quite some time. Right now, I can see that you are struggling to get through with that boring class. I know, though, that you have a chicken burger inside your bag. Why don’t you take it out your bag and just put it on your desk?” It was downright creepy. I looked around me to see if there is anyone that

might probably pranking me. However, everyone is preoccupied with their own agendas so it is unlikely that the Divinity is among my Hum 2 classmates. Out of curiosity, I looked inside my bag and to my surprise, there is really a burger inside. It looks like a week old and I probably have forgotten to eat it. Another text came, “No, Jolo. It’s not what you’re thinking. I am not asking you to eat it. I just want you to put it on your desk.” Although I am still crept out by the text message, I figured that there will be no harm in trying. I reached for the burger inside my bag and put it on my desk. It does not smell bad for a week old burger but you can see green molds starting to form on the surface of the bun. “Are you eating that?” asked my seatmate pointing to my burger. “Uhm, no,” I blurted out. “Oh thank you! I am starving. I have not eaten lunch yet,” he said as he grabbed the burger and ate it rapidly, not minding the green molds on the

surface. After a few minutes, however, he started shaking uncontrollably and bubbles started forming in his mouth. The teacher took notice and she dismissed the class one hour early so she can take my seatmate to the infirmary. I was feeling guilty as I went outside the classroom. Then another text from the Divinity came.

were dismissed one hour earlier than the usual.” I replied, “That was not what I wanted. Don’t text me again or else I’ll report you to the police!” A quick reply from the Divinity followed, “It’s too late Jolo. You already began following me by listening to my first request. If you don’t follow my next request, someone might get hurt. Remember, I am just watching.” Although, I am not someone who gets scared easily, the text was threatening. Out of impulse, I replied, “What do you want me to do next?” to which the Divinity replied, “It will be a simple task. Later tonight, bring your girlfriend to Soft Pillow Hotel. Rent a room and tell her you finally want to do it. Once inside the room, tell her that you left something in the car and then leave her. Come back for her the next day.” -“Jolo? Are you okay? You look worried,” said my girlfriend. “Oh sorry. Hey, I left my phone in the car. I’ll just get it. Wait for me,” I said.