ISSN 1791-3888 Διμηνιαία Έκδοση, Τεύχος #30 2013 Bi-Monthly Release, issue No 30 2013
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου (info@urbanstylemag.gr) ΒΟΗΘΟΣ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗ Παναγιώτης Καρατζάς (p.karatzas@urbanstylemag.gr) ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ Αλέξανδρος Γερασίμου, Γιώργος Μυλωνάς, Δήμητρα Μεϊμάρογλου, Ιωάννα Αναγνωστίδου, Θεόδωρος Μορφίδης, Μαρία Τουμπή, Μάκης Μπενάκης, Μαρί Μουσταϊζή, Νίκος Γραμμάτος, Νίκος Δενάζης, Οδυσσέας Πανιεράκης, Στέλλα Ρουσνίδου, Σωτήρης Βογιατζόγλου, Σοφία Θεοδώρα Γιλτιζή, Σοφία Παυλίδου, Τζέννυ Γκιουγκή, Φώτιος Μπάλας, Χρήστος Δασκαλάκης, Νικόλ Ερίνη, Θεόδωρος Αλεξέλλης MΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ Νικόλ Ερίνη, Θεόδωρος Αλεξέλλης ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ Δήμητρα Μεϊμάρογλου ΧΟΡΗΓΙΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Οδυσσέας Πανιεράκης (od.penierakis@urbanstylemag.gr) WEB www.urbanstylemag.gr ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ THEFIGURE8 (+30) 210-8065842 (add@urbanstylemag.gr) ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ “UrbanStyleMag” Χρυσομαλλούσης 1A, 81100, Μυτιλήνη, Λέσβος info@urbanstylemag.gr | T. +30 6973646193 ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ / MANAGMENT “THEFIGURE8” TEL: (+30) 210-8065842
founder / chief editor Michael Meimaroglou (info@urbanstylemag.gr)
senior editor Panagiotis Karatzas (p.karatzas@urbanstylemag.gr)
editors
Gerasimos Alexander, George Milonas, Dimitra Meimaroglou, Joanna Anagnostidis, Theodore Morfidis, Maria Toubi, Makis Benakis, Mari Moustaizi, Nick Grammatos, Nikos Denazis, Odysseas Panierakis, Stella Rousnidou, Sotiris Vogiatzoglou, Sophia Pavlidou, Sophia Theodora Giltizi, Jenny Gkiougki, Fotios Balas, Chris Daskalakis, Nicole Erini, Theo Alexellis
translation
Nicole Erini, Theo Alexellis
art director
Michael Meimaroglou
logistics
Dimitra Meimaroglou
media sponsorship Odisseas Panierakis (od.penierakis@urbanstylemag.gr)
web
www.urbanstylemag.gr
advertisement
The Figure 8 +30 210 8065842 (add@urbanstylemag.gr)
mailbox
“UrbanStyleMag” Chrisomallousis 1A street Mytilene, Lesvos, Greece PS. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +30 6973646193
cover by. Ria Minoudi Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική του περιεχόμενου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με την προηγούμενη αναγραφή της Πηγής. Οι απόψεις που διατυπώνονται στο παρόν έγγραφο αποτελούν αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη και δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκην την επίσημη θέση του Εκδότη.
4 URBANSTYLEMAG
editorial TEXT. MICHAEL MEIMAROGLOU ( INFO@URBANSTYLEMAG.GR )
<3 <3 USM 5
contents
Your Street
Greek Easter...the bedouin way! 8 BY Jenny Gkiougki Bernard Pivot Questionnaire (SIS) 18 INTERVIEW ODISSEAS PANIERAKIS
Vaggelis Hoursoglou 86 Helmut Newton 94
Guti 20 INTERVIEW ODISSEAS PANIERAKIS
The Portrait of Coco Chanel 104 EDITOR. FOTIOS BALAS
David August 22 INTERVIEW ODISSEAS PANIERAKIS
Fashion Trash 110 EDITOR. IOANNA ANAGNOSTIDOU
Steve Lawler b2b Detlef 24 INTERVIEW PANOS KARATZAS
Αντιοξειδωτικά: Πηγή νιότης και όχι μόνο! 130 EDITOR. MARIA TOUMPI
Argy 26 INTERVIEW NICOLE ERINI
Ανακύκλωση φαρμάκων 132 EDITOR. THEODOROS MORFIDIS
Cherries on a blacklist 30 PRESENTATION NICOLE ERINI
Everybody comes to Hollywood... 134 EDITOR. THEODORA BONTARI
The Damnation project 34 INTERVIEW ALEX GERASIMOU
Pin me up 136 EDITOR. THEODORA BONTARI
17th Street 38 EDITOR DESIGNWARS.GR
Φράουλες και υγεία 138 EDITOR. DOROTHEA ANASTASIADOU (PRAGMATIKOTITA.GR)
Everybody on the streets! 52 EDITOR. JENNY GKIOUGKI
Without Credential 140 EDITOR. ODISSEAS PANIERAKIS
Η ωραία κοιμωμένη 54 EDITOR. SOPHIE GILTIZI
Psarokokalo 142
Street Museum 58 PHOTOGRAPHY. LAZARUS TARIFIS Ηλίας Χατζηχριστοδούλου 76 INTERVIEW. ALEX GERASIMOU
6 URBANSTYLEMAG
Sonar 2013 144 Beach Street Festival 146 Boombarstick Festival 150 Tick - Tock 155 BY ALEX
mission
TEXT/TRANSLATION/PHOTOGRAPHY. JENNY GKIOUGKI ( kikkerjen@gmail.com
ΠΑΣΧΑ ...ΒΕΔΟΥΪΝΩΝ ΠΑΣΧΑ!
GREEK EASTER...THE BEDOUIN WAY! Από πολιτισμικής απόψεως, το Πάσχα είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα γιορτή από ότι τα Χριστούγεννα. Κάθε μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας είναι συνδεδεμένη και με ένα έθιμο -το ζύμωμα των τσουρεκιών, το βάψιμο των αυγών, το στόλισμα του επιτάφιου... Ειδικά όσοι ήμασταν παιδιά στα χρόνια της Υ.ΕΝ.Ε.Δ. θυμόμαστε πως ακόμα κι η τηλεόραση ‘πενθούσε’ εκείνη την εβδομάδα. Σήμερα βέβαια, το Πάσχα τείνει να ‘Χριστουγεννοποιηθεί’ όπως πολύ εύστοχα περιγράφει πρόσφατη διαφήμιση, με τους οβελίες στη σούβλα, τις κραιπάλες και τα γλέντια. Υπάρχει όμως ένας τόπος όπου ‘το Πάσχα το Ελληνικό’ γιορτάζεται με ένα μείγμα ηρεμίας και κατάνυξης, ικανό να γοητεύσει ακόμα και τους άθρησκους. Η Αγία Αικατερίνα είναι το αρχαιότερο Χριστιανικό μοναστήρι στον κόσμο, με συνεχή ζωή εδώ και 1700 χρόνια, κρυμμένο στα βάθη της χερσονήσου του Σινά, σε υψόμετρο 1600 μέτρα μέσα σε ένα φαινομενικά πολύ αφιλόξενο τοπίο ‘πετραίας’ ερήμου. From a cultural point of view, Easter is a much more interesting festivity than Christmas. Every day of the Holy Week is assigned to a different custom -making the sweet bread, painting the eggs red, attending the epitaph procession... Especially those of us that were children in the era prior to the privatisation of television, remember that during those seven days even the TV was in mourning. Today of course, it is a totally different story -as Easter tends to become ‘Cristmasized’, and our attention goes only to the big feasts, with plenty of eating, drinking and ‘making merry’. But there is this one place where Easter is celebrated with a mixture of serenity and piety, able to charm even the non-believer. Saint Catherine, is the oldest Christian Monastery in the world, with a consecutive life of more than 1700 years, hidden in the depths of the Sinai Peninsula, at an altitude of 1600m in a seemingly inhospitable landscape of ‘rocky’ desert.
8 URBANSTYLEMAG
mission
Even though it is situated amidst a dangerous (geopolitically speaking) region, the Greek-Orthodox Monastery of Sinai has always enjoyed the privilege of safety, since the area is sacred for all three ‘sister’-religions, with many of their important events taking place there -like the Burning Bush, or the final refuge of Prophet Elijah. Its religious history; its heavy heritage and the incredible treasures hiding in the library and the museum -attracting researchers the world over; the unique mix of utter solitude and constant contact with the outer world -tourists swarm here daily on their way to one of the mountain tops- Mt. Sinai (2.285m the place where according to the Bible Moses received the Ten Commandments) or Mt. St.Catherine’s (2.670m the highest peak in the area), all these give the monastery and its inhabitants a very special flare. The monastery has visitors’ quarters for those of the same faith (Orthodox) where it is possible to stay -after arrangement. For more freedom of movement, there is a guest house right outside the Monastery and a selection of hotels (even with a swimming pool) in the nearby village of Santa Katerina.
Η Ελληνορθόδοξη Μονή του “Θεοβάδιστου Όρους Σινά” (ο πλήρης τίτλος του ...βουνού) αν και βρίσκεται στο μέσο μιας πολύ επικίνδυνης, γεωπολιτικά, περιοχής τύγχανε πάντα προστασίας γιατί αποτελεί τόπο ιερό για τις τρεις αδελφές θρησκείες, με πολλά από τα σημαντικά τους γεγονότα να διαδραματίζονται εκεί -όπως την Καιόμενη Βάτο ή το τελικό καταφύγιο του Προφήτη Ηλία. Θες η θρησκευτική του ιστορία, θες η βαριά κληρονομιά και οι απίστευτοι θησαυροί που κρύβει η βιβλιοθήκη και το μουσείο -αντικείμενα μελέτης ερευνητών από όλο τον κόσμο, θες αυτό το μοναδικό μείγμα απομόνωσης και επαφής με τον έξω κόσμο -με την καθημερινή κοσμοσυρροή των τουριστών που το επισκέπτονται καθοδόν για την ανάβαση στην κορυφή Σινά (2.285m το μέρος όπου με βάση την Βίβλο ο Μωυσής έλαβε τις Δέκα Εντολές) ή την Αγία Αικατερίνη (2.670m την υψηλότερη κορυφή της περιοχής), όλα αυτά δίνουν μια πολύ ξεχωριστή αύρα τόσο στο μοναστήρι όσο και στους κατοίκους του. Το μοναστήρι διαθέτει καταλύματα επισκεπτών, όπου είναι δυνατή η διαμονή (κατόπιν συνεννοήσεως). Για μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, υπάρχει ξενώνας ακριβώς έξω από την Μονή αλλά και διάφορες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις (ακόμα και με πισίνα) στο κοντινό χωρίο της Αγίας Αικατερίνας.
USM 9
Η εβδομάδα μετά το Πάσχα είναι πολύ ιδιαίτερη στο Σινά -είναι περίοδος εορτασμού και αξίζει να συμμετέχετε στις επισκέψεις που οργανώνουν οι μοναχοί στα κοντινά γυναικεία μοναστήρια όπως η Τάρφα και η Ραϊθώ -τα οποία εκείνες τις ημέρες ανοίγουν τις πόρτες τους στους επισκέπτες και αποτελούν πραγματικά διαμάντια τόσο για την τοποθεσία όσο και για τις μοναχές που τα κατοικούν.
The week after Easter is very special in Sinai -it is a period of celebration and rejoicing and it is worth taking part in one of the excursions organised by the monks to one of the nunneries of the area like that of Tarfa or Raitho, which open their doors to visitors during those days, and are considered true gems both for their location as well as for the nuns inhabiting them.
Η ευρύτερη περιοχή προσφέρεται για πεζοπορία, σαφάρι στην έρημο και περιπέτειες στους αμμόλοφους, διαμονή στις κοντινές οάσεις -κάποιες με πραγματικά πανέμορφα καταλύματα, και εξορμήσεις στα κοντινά χωριά των Βεδουίνων της φυλής Gebelia (οι ορεσίβιοι) που έχουν ελληνικές καταβολές από την εποχή του Ιουστινιανού. Για πιο ...παραδοσιακές διακοπές μπορείτε να πάτε για καταδύσεις και μπάνιο στα παράλια -από το πολύ τουριστικό Sharm el-Sheikh, στα πιο λιτά Dahab και Nuweiba, ή το Εθνικό (Θαλάσσιο) Πάρκο Ras Muhammad στην περιοχή γνωστή ως ‘η Ριβιέρα της Ερυθράς Θάλασσας’.
The greater area has a lot to offer from hiking, to desert safaris, playing with the sand dunes, and visiting nearby oasis (some with very unique lodgings), to outings at the local Bedouin villages of the Gebelia tribe (the mountain people) who have Greek origins -from the time of Emperor Justinian. For a more ...traditional holiday you can engage in snorkelling, scuba diving and swimming at the coast -from the very touristic Sharm elSheikh, to the more modest Dahab and Nuweiba, or the Ras Muhammad (Marine) National Park in the area known as ‘the Red Sea Riviera’.
Τόσο η Μονή όσο και τα γύρω χωριά πάσχουν από αρκετές ελλείψεις και υπάρχει ένα μεγάλο δίκτυο εθελοντών που βοηθά με προσφορά αγαθών και υπηρεσιών (οι οδοντίατροι κάνουν θραύση). Μπορείτε να φέρετε φάρμακα, ρούχα, παπούτσια και παιχνίδια για τα Βεδουϊνάκια, και βέβαια όσες περισσότερες καραμέλες μπορείτε -μην εκπλαγείτε αν δείτε ανθρώπους και μεγάλης ηλικίας να τρέχουν μέσα στα κατσάβραχα να φτάσουν το αυτοκίνητό σας για να ζητήσουν καραμέλες! http://www.sinaimonastery.com/ http://www.st-katherine.net/english/village.php 10 URBANSTYLEMAG
Both the Monastery and the surrounding villages suffer from many shortages, and there is a huge international network of volunteers offering goods and services (dentists are very popular). You can bring along some standard medicine, clothes shoes and toys for the little Bedouin children, and of course copious amounts of candy -do not be surprised if you spot even the elderly running through the rocky terrain to reach your car and ask for some!
http://www.sinaimonastery.com/ http://www.st-katherine.net/english/village.php
mission
USM 11
12 URBANSTYLEMAG
pause
MOP MOP - ISLE OF MAGIC (Agogo Records)
Μια εξαιρετική κολεκτίβα από το Βερολίνο που ακούει στο παράξενο και όμορφα καλλιτεχνικό όνομα Mop Mop μας παρουσιάζει την πρώτη της δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Isle Of Magic”, η οποία κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα από την Agogo Records. Κι οι ίδιοι όμως κυκλοφόρησαν πολύ πρόσφατα για λίγο στα σοκάκια του κέντρου της Αθήνας για να καταλήξουν στο SixDogs το Σάββατο, 13 Απριλίου, για μία και μοναδική εμφάνιση στα πλαίσια της περιοδείας τους στην Ευρώπη με την ονομασία “Isle Of MagicTour”. (Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως πρόκειται για ακόμα μια ωραία παραγωγή που ανέλαβε το εγχώριο booking lab Groove Productions, το οποίο έχει φέρει μεταξύ άλλων και τους επίσης καταπληκτικούς Hidden Orchestra το φθινόπωρο που μας πέρασε). Βασισμένοι σε επιρροές που ξεκινούν από jazz, funk, disco, exotica και φτάνουν σε afro και tropical sounds, με άφθονες δόσεις ψυχεδέλειας, οι Mop Mop έχουν δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο ηχητικό κράμα, αποσπώντας εγκωμιαστικές κριτικές σε διεθνές επίπεδο. Έχουν ήδη στο ενεργητικό τους τρία studio albums (The 11th Pill - 2005, Kiss of Kali - 2009, Ritual of the Savage - 2010), ενώ η πρόσφατη συμμετοχή τους στο soundtrack της ταινίας “To Rome with Love” του WoodyAllen, με το θεσπέσιο “Three Times Bossa”, διεύρυνε ακόμη περισσότερο τους ορίζοντές τους. Με αφορμή την κυκλοφορία του “Isle Of Magic” αρπάξτε την ευκαιρία και βουτήξτε στο μαγικό μουσικό κόσμο αυτής της μπάντας, περισσότερα για την οποία μπορείτε να βρείτε στα ακόλουθα links: https://soundcloud.com/robert-crumb/mop-mop-jazzdancer
Seidensticker & Salour – Moonlight Shadow EP (Visionquest)
Συνεχίζοντας την αναζήτηση προς το φουτουριστικό και πειραματικό ορίζοντα της ηλεκτρονικής μουσικής, οι -πάντα εξελισσόμενοι και ασυμβίβαστοι- Visionquest επανέρχονται, κινούμενοι σε deep, dubby ήχους. Μας παρουσιάζουν το EP ‘Moonlight Shadow’, τρία άριστα, όμορφα κομμάτια από τους καλύτερους της Γερμανίας, τους Seidensticker & Salour. Το ‘Real Time’ αποτελεί καρπό της σχέσης μεταξύ Αμβούργου και Θεσσαλονίκης: ο Έλληνας και καλός φίλος των Γερμανών παραγωγών, George Boronas των Square Room Heroes, ενώνει τις δυνάμεις του με το δίδυμο δείχνοντας ξεκάθαρα αυτό που τους συνδέει: οικειότητα και παράλληλα ένα σετ συμβατών, δημιουργικών και απολαυστικών μουσικών χαρακτηριστικών. Οδυσσέας Πανιεράκης Continuing their quest towards the futuristic and experimental electronic horizon, the ever evolving and never compromising Visionquest are back, taking a journey into the deep and dubby, presenting the ‘Moonlight Shadow EP’ : three beautifully distinguished tracks from Germany’s finest, Seidensticker & Salour. ‘To Real Time’ witnesses the Hamburg-Thessaloniki connection yielding fruits again. Originally from Greece, good friend George Boronas of the Square Room Heroes pairs up with the German duo to show clearly what connects them: intimacy, deepness, freakiness, groove and spirit. Odisseas Panierakis
Αλέξανδρος Γερασίμου An exceptional band from Berlin, bizarrely yet beautifully named Mop Mop, presents “Isle of Magic”, a -more than- noteworthy album that was recently released by Agogo Records. During their European tour titled “Isle of Magic Tour”, the band performed at SixDogs in the center of Athens on Saturday 13th of April, an event by Groove Productions booking lab, which has also brought to us -the equally magnificent- Hidden Orchestra, amongst others. Based on influences that include jazz, funk, disco, exotica, but also afro and tropical sounds along with a strong dose of psychedelia, Mop Mop have created a very special musical blend acclaimed by reviews on a global scale. They have already given us three studio albums (The 11th Pill in 2005, Kiss of Kali in 2009 and Ritual of the Savage in 2010) and have also participated in the soundtrack of Woody Allen’s movie “To Rome With Love” with the brilliant “Three times Bossa” which gave them the opportunity for an even wider recognition. If you ‘re not familiar with the band by now, grab the chance and get to know its magical world through those links: https://soundcloud.com/robert-crumb/mop-mop-jazzdancer, Alexandros Gerasimou 14 URBANSTYLEMAG
music echoe
Παύλος Φακατσέλης – Φυγόκεντρος Ο Παύλος Φακατσέλης χτύπησε την πόρτα μας με το που κυκλοφόρησε η πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Φυγόκεντρος». Έτσι λοιπόν μετά από λίγο φτάνει στα χέρια μου το δισκάκι.
THE DAMNATION PROJECT - THE DAMNATION PROJECT (Musea Records)
Ένα από τα cd’s που έφτασαν αναπάντεχα στα χέρια μου και που με οδήγησαν σε επαναλαμβανόμενες ακροάσεις, είναι το ντεμπούτο άλμπουμ των The Damnation Project. Mια απόλυτα Eλληνική μπάντα έρχεται εδώ να παρουσιάσει οκτώ συνθέσεις που ενσωματώνονται σχηματίζοντας ένα ενιαίο άκουσμα με σαφή αρχή, μέση και ένα τέλος που δε μπορείς να φανταστείς. Κι αυτό γιατί οι επιρροές της είναι τόσες πολλές που σε καθηλώνουν τόσο με την ευρηματικότητα τους, όσο και με το αστείρευτο εκτελεστικό παίξιμο των μουσικών, ο καθένας από τους οποίους «χρωματίζει» μοναδικά κάθε γωνιά -σκοτεινή ή μη- της δουλειάς αυτής. Χωρίς να γνωρίζεις πού θα καταλήξει αυτό, στο τέλος σου μένει μια γλυκιά ανάμνηση στα αφτιά που δε λέει να ξεκολλήσει με τίποτα. Και καλά κάνει. Ελληνική μπάντα είπα; Εννοείται Ελληνική αφού απαρτίζεται από Έλληνες και υποστηρίζεται από Έλληνες. Το Ελληνικό μουσικό στοιχείο όμως συνυπάρχει με άλλες, για πολλούς «ξενόφερτες» καταβολές. Ακούμε σίγουρα ήχους από την Ανατολή, με έντονο το δικό μας «υλικό» και το ρυθμό, που όμως μπλέκει με στοιχεία progressive και classic rock, metal, blues, σόλο κιθάρας, ατμοσφαιρικά πλήκτρα, μελωδικά φωνητικά… έως και Ελληνικούς παραδοσιακούς ρυθμούς(!).
Εκ πρώτης όψεως βλέπω κάτι πολύ προσεγμένο, με υπέροχο artwork σε digipack συσκευασία… οπότε μου μένει να απολαύσω το ηχητικό και να δω αν και αυτό είναι στο ίδιο επίπεδο με το περιτύλιγμα. Η αλήθεια είναι ότι μου πήρε αρκετό χρόνο για να γράψω αυτές τις λέξεις, όχι όμως επειδή με δυσκόλευε το όλο θέμα, αλλά γιατί η κάθε αναπαραγωγή του με πήγαινε σε ένα πανέμορφο ταξίδι ήχων και στίχων. Έχουμε να κάνουμε με έναν καταπληκτικό δίσκο που περιέχει τα πάντα… όμορφες μουσικές (ακούμε τρομπέτες, ακκορντεόν, Hammond, βιολί, πιάνο και τα κλασικά τύμπανα, μπάσο, ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες), καλοδουλεμένες και καλοπαιγμένες, έξυπνους και ωραίους στίχους και προπάντων μια εξαίσια ερμηνεία από τον ίδιο τον Παύλο Φακατσέλη. Δεν μπορείς να βάλεις εύκολα μια ταμπέλα στην μουσική, αφού υπάρχει ένα κράμα με μίγματα από ροκ και εναλλακτικής τζαζ θα το έλεγα. Το καλύτερο όμως είναι να παραθέσω την άποψη του ίδιου του καλλιτέχνη η οποία λέει: «Στη διαδρομή θα συναντήσει τους country ρυθμούς του johhny cash προσεγγίζοντας τους με σύγχρονη rock διάθεση, τη λυρικότητα της ηλεκτρικής μπαλάντας έτσι όπως τη σύστησε ο Σαββόπουλος, τις καλπάζουσες μελωδίες χάλκινων πνευστών που ξεπηδούν μέσα από σχεδόν punk νοοτροπίας δομές και ταχύτητες, τον groovy χαρακτήρα της ελληνικής εναλλακτικής/rock σκηνής των 90’s, πραγματοποιώντας παράλληλα πολλές ενδιάμεσες στάσεις στα πειραματικά ηχητικά τοπία του Γιάννη Αγγελάκα και του Θανάση Παπακωνσταντίνου.».
Βέβαια το πανηγύρι των ήχων δεν σταματάει εδώ, καθώς σύμφωνα και με το δελτίο τύπου: “Από τους Anathema και τους Riverside στο Βαγγέλη Παπαθανασίου και το Χατζηδάκι, όλοι είναι καλεσμένοι σε αυτό το σύνθετο μουσικό και ηχητικό όργιο!”.
Χρειάζεστε κι άλλες πληροφορίες για να σας πείσω ότι έχουμε να κάνουμε με έναν από τους καλύτερους δίσκους εν έτη 2013 και όχι μόνο;
Οι “The Damnation Project” δημιουργήθηκαν τον Οκτώβριο του2009 από τους Ιωάννη Δεγδέκη (κιθάρα και φωνητικά) και Ιωάννη Κακάνη (πλήκτρα). Στην πορεία προστέθηκαν οι Γιώργος Πολύζος (μπάσο) και Wool (τύμπανα), για να κυκλοφορήσουν την άνοιξη του 2012 το εν λόγω album με τη Γαλλική Musea Records.
Νίκος Γραμμάτος
Σπεύσατε να τον προμηθευτείτε και να στηρίξετε τον Παύλο για να συνεχίσει το έργο του.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ: www.thedamnationproject.com,www.myspace.com/thedamnationproject, www.facebook.com/TheDamnationProject) Αλέξανδρος Γερασίμου USM 15
music echoe
David August ‘Times’ (DIYnamic)
Το πολυαναμενόμενο album του David August, ‘Times’, ο πλέον κατάλληλος τίτλος αφού πρόκειται για μια διαχρονική δουλειά, αποτελεί ένα πολύ προσωπικό πορτραίτο ενός εκπληκτικού 22χρονου πρωτοπόρου παραγωγού. Μας προκαλεί να το εξερευνήσουμε ξανά και ξανά, λειτουργώντας έξυπνα σε πολλαπλά διαισθητικά επίπεδα.
Sigmataf - Τι κάνει σε είναι να ; εδώ Αυτή είναι η δεύτερη δισκογραφική και προσωπική δουλειά του Sigmataf. Πάμε αμέσως στο ρεζουμέ… Το «Τι κάνει σε είναι να ; εδώ» συνεχίζει επάξια την πολύ καλή δουλειά που μας σέρβιρε στον προηγούμενο δίσκο του. Ηχητικά έχουμε πάλι ένα συνονθύλευμα εναλλακτικών ήχων που φλερτάρουν ή κάνουν και έρωτα με το alternative, το hip hop, το tip hop, το electro και το new wave. Αν τα αυτιά σας δεν είναι συνηθισμένα σε κάτι τέτοιο, θα σας πάρει πολύ καιρό ή και χρόνια για να κατανοήσετε τι παίζει εδώ, όπως αργείτε κάποιοι να καταλάβετε το τι γίνεται γύρω μας. Το τι γίνεται γύρω μας αλλά και γύρω από το μυαλό του Sigmataf αποτυπώνεται με έξυπνο τρόπο μέσα από τους στίχους στα εν λόγο τραγούδια, τα οποία είναι για ψαγμένα παλουκάρια και τύπισσες… αν ζεις μόνο για την ευχαρίστηση του αυτιού και του κορμιού σου, ο δίσκος αυτός δεν ενδείκνυται για τα μέτρα σου. Θέλω να πιστεύω όμως ότι δεν έχουμε τέτοιους αναγνώστες, όπως θέλει να πιστεύει και ο Στέλιος ότι υπάρχουν τέτοιοι ακροατές στους οποίους θέλει να απευθυνθεί και να χαρίσει την ψυχή και τις σκέψεις του. Δεν ξέρω αν έδωσα ακριβής πληροφορίες για το περιεχόμενο, αν και είναι δύσκολο να φωτογραφηθεί ακριβώς το «σχήμα» αυτό, είναι σαν τον καπνό που σκορπιέται στον αέρα, κάθε λίγα δεύτερα αλλάζει σχήματα και μορφή. Βάλτε το να παίζει, βάλτε ένα ποτήρι κρασί, ανάψτε ένα στικάκι (δεν προτείνω τσιγάρο σαν μη καπνιστής, αλλά αν γουστάρεις καλώς) και χαζέψτε τον καπνό, αφεθείτε και ταξιδέψτε … επαναλάβετε την διαδικασία πολλές φορές για να νιώσετε το αποτέλεσμα. Αξίζει να δώσω τα εύσημα για άλλη μια φορά στο πολύ όμορφο εικαστικό μέρος της όλης δουλειάς το οποίο σε αφήνει ικανοποιημένο 100%. Ευχαριστούμε Στέλιο για την προσφορά στην σκηνή μας, να σαι καλά και πάντα τέτοια! Νίκος Γραμμάτος
16 URBANSTYLEMAG
Με δραματικά άλματα σε ρυθμό και ύφος, από “σπηλαιώδη” μπάσα που παραπέμπουν σε James Blake μέχρι καθαρές, “τραγανές” ηχητικές στρεβλώσεις και όργανα που παίζονται απευθείας από τα χέρια του August, το ‘Times’ αποκαλύπτει τόσο το αδιαμφισβήτητο ταλέντο όσο και την κλασική μουσική εκπαίδευση του δημιουργού του. Οδυσσέας Πανιεράκης David August’s long-awaited debut album, appropriately titled “Times”, is devoid of age and an intimate portrayal of an astonishing young 22 year old prodigy. ‘Times’ yearns to be explored again and again, functioning on many intuitive levels. Hatching dramatic leaps in tempo and style, from cavernous bass drops akin to James Blake, through to crisp sonic distortions and instruments played directly from August’s own classically trained hands. Odisseas Panierakis
artist
Interview. Odisseas Panierakis (od.panierakis@urbanstylemag.gr)
fast talking with | συνεντευξη
Bernard Pivot Questionnaire Bernard Pivot Questionnaire Bernard Pivot Questionnaire Bernard Pivot Questionnaire Bernard Pivot Questionnaire
(SIS) (SIS) (SIS) (SIS) (SIS)
18 URBANSTYLEMAG
music echoe
What is your favorite word? Mum. What is your least favorite word? The word ‘no’. I want it out of my vocabulary What turns you on creatively, spiritually or emotionally? Everything and anything. Everyday life. My dog, my horse, even the commercial breaks on TV.
Ποια είναι η αγαπημένη σου λέξη; Μαμά. Ποια είναι η λιγότερο αγαπημένη σου λέξη; Η λέξη «όχι». Δεν τη θέλω στο λεξιλόγιό μου. Τι σε ερεθίζει σε δημιουργικό, πνευματικό ή συναισθηματικό επίπεδο; Τα πάντα, οτιδήποτε. Η καθημερινή ζωή. Ο σκύλος μου, το άλογό μου, ακόμα και οι διαφημίσεις στην τηλεόραση.
What turns you off? Dishonesty. What’s your favorite curse word? Mierda! (Shit!) What sound or noise do you love? I love organic sounds. Anything that existed before electricity sounds pure to me. What sound or noise do you hate? I find the sound of a saw disturbing.
Τι σε ξενερώνει; Η ατιμία.
What profession other than yours would you like to attempt? I’d love to be a professional horse whisperer.
Ποια είναι η αγαπημένη σου λέξη όταν βρίζεις; Mierda! (Σκατά!)
What profession would you not like to do? Working for someone else, whatever that may be.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ήχος ή θόρυβος; Λατρεύω τους φυσικούς ήχους. Οτιδήποτε υπήρχε πριν την ανακάλυψη του ηλεκτρισμού μου ακούγεται πολύ αγνό και καθαρό.
If God exists what would you like Him to tell you when you arrive at the Pearly Gates? What was the point of Lady Gaga?
Ποιον ήχο ή θόρυβο δεν αντέχεις να ακούς; Βρίσκω τον ήχο του πριονιού πολύ ενοχλητικό. Ποιο επάγγελμα εκτός από το δικό σου θα σ’αρεσε να επιχειρήσεις να κάνεις; Θα μου άρεσε πολύ να ήμουν επαγγελματίας γητευτής αλόγων.
SIS ‘Confidance’ is out on Cocolino
Ποιο επάγγελμα δεν θα ήθελες με τίποτα να κάνεις; Δεν θα μου άρεσε να δουλεύω για κάποιον άλλο, ό,τι δουλειά και να ήταν. Αν υπάρχει Θεός, τι θα ήθελες να του πεις μόλις φτάσεις στις πύλες του Παραδείσου; Θα τον ρωτούσα ποιο ήταν το νόημα της Lady Gaga.
USM 19
artist
Interview. Odisseas Panierakis (od.panierakis@urbanstylemag.gr)
interview with | συνεντευξη
GUTI A classically-trained jazz virtuoso and national rock ‘n’ roll hero in Argentina, Guti was born in an exceptionally musical family, which included orchestra directors, saxophone players and pianists. As a teen, after getting into blues he began hanging with successful Argentine rock bands like the Black and Blues, Ratones Paranoicos, Viejas Locas and Los Piojos. “We were jamming, and I discovered that energy.” Before long, his own band Jovenes Pordioseros were playing to 10,000 people from Thursday through Saturday.It was in the studio of Latin Grammy-nominated producer and friend Leandro Martinez that Guti began experimenting with making house beats and singing on top. And having grown up with music, it didn’t take long before he was banging out several tracks a daywithout breaking a sweat. Since 2010 that he moved to Düsseldorf and created his stunning debut album “Patio de juegos” the Latin-Düsseldorfer is taking the world by storm, with fulminant live sets and appearances on labels such as Defected (with Luca Bacchetti) and Cadenza (with Cesar Merveille).
20 URBANSTYLEMAG
music echoe
How important was it growing up amongst a creative and musical family for where you are today? It was really special to have artists in the family. Genuinely super-inspiring. The Gutierrez family is full of talent! Do you miss your times as rock ‘n’ roll super star? I miss being young! Yeah they were definitely great times, I was twenty and I had a full life ahead but I don’t miss anything in life. Life keeps moving and so do I. I am happy to be here right now making music and creating. I believe that Rock N’ Roll tour life is a bit different from what you’re experiencing right now as a DJ and producer. Is it better or worse? Which are the differences? It is both better and worse. In a band you are a group of 10 guys, sometimes 20 with the entourage, touring and going wild. As a DJ it is mostly by yourself and with that it is good and bad. Now I have more space to make trouble on my own. If you had to choose the worst aspect of your profession what would it be? Being away from home all the time, but at the same time this is also amazing. You get to know so many different cultures and countries and therefore we as DJs are so lucky. But then you miss your family and it is almost impossible to have a relationship or a house. But then you can’t have everything, can you? And the best one? Getting paid for making music!?! What were your dreams when you were a kid, and what are your dreams right now? I am still full of dreams right now. I dream about songs, I dream about love and I dream to give a bright future to my family. Any plans for the summer season you’d like to share with us? I’ll be touring the world as I always do. Some highlights will be a tour of the USA and a tour of South America. But this summer I’ll be more focused on Ibiza and the European festivals. I can’t wait. Please tell us your top 5 tracks of all time (any genre) (if you find it difficult please state the first five that you are feeling right now) I can’t choose 5 but I’m having (another) Oscar Peterson phase. I just bought ” A Canadian Suite” on vinyl and am listening to that too much. So good!
USM 21
artist
Interview. Odisseas Panierakis (od.panierakis@urbanstylemag.gr)
interview with | συνεντευξη
David August Tell us your story. How did you get involved with music?
At the age of 5 I started playing the classical piano. Since then music has become my passion. This sounds like the typical story but it is the truth. I was already into trip hop stuff like Massive Attack or Portishead before I got into electronic dance music. The ‘clubby’ music then came at the age of 15 or 16, when I started going to the first parties. In the meantime, my brother came home with logic (a daw to produce music) and I instantly fell in love with all the opportunities it gave.
You have a pretty solid, unique and mature style in your productions. Do you believe that producers should have classical musical skills or just computing knowledge? It’s not important, it might be useful and might help you but the things which count the most are talent and intuition. The thing I really admire about people without any background is that they let themselves go. They don’t know musical borders. Sometimes I am sitting on my keys, trying to find a theme for a new song and I fall into musical/classical structures I actually don’t want to have at the moment.
How did you decide to make the transition from pure electronic music to a more classic and low-tempo album such as “Times”?
I wanted to combine nearly all my musical inspirations up to now. Taking the tempo down and making more song- based tracks worked best for me.
22 URBANSTYLEMAG
music echoe
Is it easy to follow your musical instincts and still have the same fan base? Did you consider your choice to produce “Times” a risk? I think every artist comes to a point where he has to discover himself further, and you might see it as a risk, but it is just honest. I don’t think someone should be afraid of showing what he’s got. Producing dishonest music to avoid taking risks is not a way for me. I had to take this path. You ‘ve been in the business since 2010, when you entered the Diynamic family. Is it difficult to adjust in a stressful career, where you have to travel all the time? It is a question of time management and organisation. Due to my study I come to points where it ‘s hard to work both out well, so I try to focus on what might be more important at that moment. Do you miss anything in order to live your dream? I don’t know yet how my “living a dream” looks like. But I totally can’t complain at the moment. Everything is going very well and I am very happy now. Which is the most amazing experience you had during the last couple of years, in which you became more popular as an artist? Is it the lifestyle we all imagine? There were a couple of magic gigs that showed me how thankful I am to have people who support me with such amazing energy. Without them no artist would be where he is. Finally, share with us your top 5 songs of all time. That’s very difficult. And these tracks might be the first I have in mind but there are also other tracks which truly deserve to be in there. So I am gonna pick five tracks but with no order. Pink Floyd - The Great Gig In The Sky Grizzly Bear – All We Ask Pär Lammers Trio – Somewhere Inside The Beatles – While My Guitar Gently Weeps J.S. Bach – Goldberg Variations
Πες μας την ιστορία σου. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική; Στην ηλικία των 5 άρχισα το κλασικό πιάνο. Από τότε η μουσική έχει γίνει το πάθος μου. Μπορεί να ακούγεται κλισέ σαν ιστορία, όμως αυτή είναι η αλήθεια. Μου άρεσε ήδη η trip hop, όπως οι Massive Attack ή οι Portishead, πριν ακόμα ασχοληθώ με την ηλεκτρονική dance μουσική. Τα club ακούσματα ήρθαν στην ηλικία των 15 ή 16, όταν άρχισα να πηγαίνω στα πρώτα parties. Στο μεταξύ ο αδερφός μου είχε φέρει σπίτι ένα logic το οποίο ερωτεύτηκα αμέσως λόγω των δυνατοτήτων που έδινε στη μουσική παραγωγή. Έχεις ένα πολύ συμπαγές, μοναδικό και ώριμο στυλ στις παραγωγές σου. Πιστεύεις πως οι παραγωγοί πρέπει να έχουν κλασική παιδεία και δεξιότητες, ή απλά επαρκή γνώση υπολογιστών; Δεν είναι τόσο σημαντικό, μπορεί να είναι χρήσιμο και να σε βοηθά με κάποια πράγματα, όμως αυτό που μετράει περισσότερο είναι το ταλέντο κι η διαίσθηση. Αυτό που θαυμάζω στους ανθρώπους χωρίς (κλασικό) υπόβαθρο είναι ότι αφήνονται. Δεν γνωρίζουν όρια στη μουσική. Συμβαίνει κατά καιρούς να ασχολούμαι με τα πλήκτρα ψάχνοντας να βρω θέμα για ένα καινούριο κομμάτι και να καταλήγω σε μουσικές/ κλασικές δομές τις οποίες όμως κάποιες φορές θέλω να αποφεύγω. Πώς αποφάσισες να κάνεις τη μετάβαση από την αμιγή ηλεκτρονική μουσική σε ένα περισσότερο κλασικό, low-tempo album όπως είναι το “Times”; Ήθελα να συνδυάσω σχεδόν όλες τις μουσικές μου εμπνεύσεις και τα ερεθίσματα που έχω πάρει μέχρι τώρα. Το να κατεβάσω το tempo και να γράψω κομμάτια περισσότερο βασισμένα στο τραγούδι δούλεψε με τον καλύτερο τρόπο για μένα. Είναι εύκολο το να ακολουθήσεις τα μουσικά σου ένστικτα διατηρώντας ταυτόχρονα το κοινό σου; Αναρωτήθηκες ποτέ μήπως η απόφασή σου να κάνεις την παραγωγή του “Times” ήταν ένα ρίσκο; Νομίζω πως κάθε καλλιτέχνης φτάνει σε ένα σημείο όπου πρέπει να αναζητήσει και να ανακαλύψει περαιτέρω τον εαυτό του. Ίσως να το βλέπει κανείς ως ένα ρίσκο, όμως είναι απλά ειλικρινές. Πιστεύω πως είναι καλό να μη φοβάσαι να δείξεις αυτό που έχεις να δώσεις. Το να παράγεις μουσική χωρίς ειλικρίνεια προκειμένου να αποφύγεις το ρίσκο δεν είναι ο δικός μου τρόπος. Έπρεπε να πάρω αυτό το μονοπάτι. Βρίσκεσαι στο χώρο από το 2010, οπότε και μπήκες στην οικογένεια της Diynamic. Είναι δύσκολο να προσαρμοστείς σε μια στρεσογόνα καριέρα η οποία σε υποχρεώνει να ταξιδεύεις συνεχώς; Είναι θέμα διαχείρισης χρόνου και οργάνωσης. Λόγω των σπουδών μου υπάρχουν στιγμές που είναι δύσκολο να φέρω εις πέρας και τα δύο, οπότε προσπαθώ να επικεντρώσω σ’ αυτό που είναι μάλλον περισσότερο σημαντικό κάθε φορά. Χάνεις, σου λείπει κάτι προκειμένου να ζήσεις το όνειρό σου; Δεν ξέρω ακόμα πώς είναι το «ζω το όνειρό μου» για μένα προσωπικά. Σίγουρα όμως δεν έχω παράπονο, για την ώρα όλα πάνε πολύ καλά κι είμαι πολύ χαρούμενος. Από τα τελευταία χρόνια, μέσα στα οποία έγινες περισσότερο δημοφιλής σαν καλλιτέχνης, ποια εμπειρία ξεχωρίζεις ως καλύτερη; Είναι το lifestyle που όλοι φανταζόμαστε; Υπήρξαν μερικά μαγικά gigs που με έκαναν να καταλάβω πόσο ευγνώμων είμαι για το ότι έχω ανθρώπους να με υποστηρίζουν με την καταπληκτική ενέργειά τους. Χωρίς αυτούς κανένας καλλιτέχνης δεν θα βρισκόταν εκεί που είναι. Τέλος, μοιράσου μαζί μας το προσωπικό σου top 5 όλων των εποχών. Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Και αυτά μπορεί μεν να είναι τα κομμάτια που μου έρχονται αυθόρμητα στο μυαλό, όμως υπάρχουν κι άλλα που πραγματικά αξίζουν να βρίσκονται στη λίστα. Οπότε θα διαλέξω πέντε κομμάτια, χωρίς σειρά προτίμησης. Pink Floyd - The Great Gig In The Sky Grizzly Bear – All We Ask Pär Lammers Trio – Somewhere Inside The Beatles – While My Guitar Gently Weeps J.S. Bach – Goldberg Variations USM 23
artist
Interview. PANOS KARATZAS (P.KARATZAS@urbanstylemag.gr)
interview with | συνεντευξη
Steve Lawler b2b Detlef Ένα b2b που είχα αρκετό καιρό στο μυαλό μου επιτέλους γίνεται πραγματικότητα. Ο λόγος για δύο πολύ γνωστούς καλλιτέχνες, τo Steve Lawler και το Detlef. O πρώτος, ιδιοκτήτης της VIVaMUSiC, ενώ ο δεύτερος σημαντικό μέλος της φαμίλιας της VIVa για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η επιτυχία τους σαφώς και δεν είναι τυχαία. Πέρα από την αφοσίωση και το πάθος για τη δουλειά τους και τη μουσική, φροντίζουν να δείχνουν την εκτίμησή τους για την ενέργεια που τους προσφέρει το κοινό, να την ανταποδίδουν και να τη μεταδίδουν, να «ποτίζουν» με αυτή τη συνεργασία τους, κάτι ολοφάνερο και ακαταμάχητο. Στη συνέντευξη αυτή μιλάμε για τις πηγές έμπνευσής τους, τις προσδοκίες σχετικά με την εξέλιξη του House ήχου μελλοντικά, για τους Viva Warriors και όχι μόνο... Α b2b that has been teasing my mind for quite some time, is finally coming true. Talking about two renowned artists: Steve Lawler and Detlef, the owner of VIVaMUSiC and a significant member of the VIVa family for many years, respectively. This success of theirs is, of course, not a matter of luck. Along with the loyalty to their work and the passion they clearly have for music, they exhibit a deep appreciation for their fans and the positive energy they receive, an up-lifting vibe they effortlesly, irresistibly reciprocate and transmit even within their collaboration. We are discussing their sources of inspiration, their expectations regarding the evolvement of House music in the future, Viva Warriors and many more...
24 URBANSTYLEMAG
music echoe Who were you inspired by in your lives and careers? Steve - Kindness inspires me, when people are at their best they inspire me. Detlef - My father has been an inspiration to me, teaching me how to become a good person. In my career I get inspired all the time by people who are passionate about their work and give truly amazing results. During the last five years we noticed that House music went through several stages. In the beginning the sound was more percussive with strong afro elements. Then, jazzy features were added. Now the sound is deep, with intense disco influences. Could you predict how the sound of House will evolve in the future? Steve - Yes I believe it is going to go through a very polished pumping sound something similar to early progressive house. Detlef - I think that within the next year we’ll have a recycling of older Ηouse music styles. We can already listen to dirty tracks (production- wise) with acidic elements or big bassline tracks, like the old speed garage genre, that are starting to have a lot of followers. Once this is over I believe that a softer type of techno might come forward. Viva Warriors. If you could describe it using only one word, what would that be? Steve – Party Detlef Just (Its one word OKz?)
Amazing
People
Atmosphere
Vibe
Party
What do you think of Greek producers? Are there any who have drawn your attention? Steve - Of course Detlef caught my eye and I am a big fan of his levels of talent and skill. Detlef - Greek producers are brilliant! Many of them out there make amazing music which people love and play. To name just a few from a huge and long list, Argy, And.id, Nikola Gala, Siopis, are some of my favorite ones whose sound I love. Detlef, tell us about your live setup. What does it include and what setup do you use? Digital, Analog, or both? Detlef - I use mainly digital setup because its difficult to travel around with expensive analogue gear which also takes too much space. My setup includes a Native Instruments Audio 10, an Akai APC40 which is my main console where I control 9 channels of audio, Native Instruments Maschine which is where most of my drums come from and also in order to make new drum patterns as I play, Novation Launchpad which I use for sound fx and sounds filling the background or vocals. Novation Nocturn for my master effects and other automations I have assigned on this and of course a computer which runs Ableton Live to give life to all. What are your plans for the future? Detlef - Plans are stressful and never work. I believe that hard work is the best plan you could have and, actually, the only plan that can help you with your career.
Από πού έχτε αντλήσει έμπνευση, στη ζωή και στην καριέρα σας; Steve – Η ευγένεια με εμπνέει, οι άνθρωποι όταν δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Detlef – Ο πατέρας μου έχει υπάρξει μεγάλη πηγή έμπνευσης για μένα, μαθαίνοντάς με να είμαι καλός άνθρωπος. Στην καριέρα μου εμπνέομαι συνέχεια από ανθρώπους που έχουν πάθος για τη δουλειά τους και πραγματικά δίνουν καταπληκτικά αποτελέσματα. Παρατηρούμε πως τα τελευταία πέντε χρόνια η House έχει περάσει από αρκετά στάδια. Αρχικά ο ήχος ήταν περισσότερο κρουστικός, με έντονα afro στοιχεία. Στη συνέχεια προστέθηκαν jazzy στοιχεία, ενώ τώρα ο ήχος είναι πιο deep με σαφείς disco επιρροές. Θα μπορούσατε να κάνετε μια πρόβλεψη για το πώς θα εξελιχθεί η House στο μέλλον; Steve – Ναι, πιστεύω πως θα περάσει σε έναν πολύ ραφιναρισμένο, pumping ήχο, κάτι παρόμοιο με την πρώιμη progressive House. Detlef – Νομίζω πως θα έχουμε μια ανακύκλωση παλαιότερων ειδών House. Ήδη ακούμε ‘βρώμικα’ κομμάτια (από άποψη παραγωγής) με acid στοιχεία ή κομμάτια με χοντρές μπασογραμμές όπως το παλιό speed garage, τα οποία αρχίζουν να αποκτούν μεγάλο κοινό. Μόλις όλο αυτό τελειώσει πιστεύω πως μάλλον θα έρθει στο προσκήνιο ένα πιο «μαλακό» είδος techno. Viva Warriors. Αν το περιγράφατε μόνο με μία λέξη, ποια θα ήταν αυτή; Steve – Party Detlef - Just Amazing People Atmosphere Vibe Party (μία λέξη είναι OKz?) Τι πιστεύετε για τους Έλληνες παραγωγούς; Υπάρχουν κάποιοι που έχουν τραβήξει την προσοχή σας; Steve – Φυσικά ο Detlef έχει τραβήξει την προσοχή μου, έχει ταλέντα και δεξιότητες σε πολλαπλά επίπεδα και είμαι μεγάλος fan του. Detlef – Οι Έλληνες παραγωγοί είναι εξαιρετικοί! Ο κόσμος αγαπάει και παίζει τη μουσική πολλών από αυτούς, που είναι όντως καταπληκτική. Argy, And.id, Nikola Gala, Siopis, για να αναφέρω κάποια από τα ονόματα μιας τεράστιας λίστας παραγωγών των οποίων τον ήχο λατρέυω. Detlef, πες μας για το live setup σου. Τι συμπεριλαμβάνει και τι setup χρησιμοποιείς; Digital, Analog, ή και τα δύο; Detlef – Χρησιμοποιώ κυρίως digital setup γιατί είναι δύσκολο να ταξιδεύεις με ακριβό αναλογικό εξοπλισμό, ο οποίος είναι και πολύ ογκώδης. Το setup μου περιλαμβάνει ένα Native Instruments Audio 10, ένα Akai APC40 –την βασική κονσόλα μου απ’ όπου ελέγχω 9 κανάλια- ένα Native Instruments Maschine απ’ όπου προέρχονται και τα περισσότερα drums μου και επίσης για να φτιάχνω καινούρια drum patterns την ώρα που παίζω, ένα Novation Launchpad το οποίο χρησιμοποιώ για sound fx και ήχους που συμπληρώνουν το background ή τα φωνητικά. Novation Nocturn για τα master effects και άλλους αυτοματισμούς και φυσικά έναν υπολογιστή στον οποίο δουλεύω το Ableton Live που μου είναι απαραίτητο για να δώσω ζωή σε όλα αυτά. Ποιά είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Detlef – Τα σχέδια είναι στρεσογόνα και δε δουλεύουν ποτέ. Πιστεύω πως η σκληρή δουλειά είναι το καλύτερο σχέδιο που μπορείς να έχεις και, βασικά, το μοναδικό που μπορεί να σε βοηθήσει στην καριέρα σου. USM 25
artist
Interview. NICOLE ERINI (nicole.erini@urbanstylemag.gr) photography. Bella Lieberberg (bellalieberberg.com)
interview with | συνεντευξη
ARGY Συνηθίζεται στο χώρο και στον Τύπο σχετικά με την ηλεκτρονική μουσική- και όχι μόνο- οι παραγωγοί να αναφέρονται με τον όρο «καλλιτέχνες», κάτι που πάντα έβρισκα οξύμωρο. Φυσικά δεν εννοώ πως η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι Τέχνη, αλλά πως η Τέχνη δεν προσδιορίζεται από την επιτυχία ή την απήχηση του δημιουργού στο κοινό (αφού η όποια απήχηση δηλώνει περισσότερα πράγματα για το ίδιο το κοινό, παρά για τον καλλιτέχνη). Ας το παραδεχτούμε, δεν είναι κάθε έμπνευση, κάθε έργο και κάθε παραγωγή, Τέχνη. Στην περίπτωση όμως του Αργύρη Θεοφίλη aka Argy, του πιο επιτυχημένου κατά πολλούς Έλληνα παραγωγού και DJ, ο τίτλος του καλλιτέχνη είναι ο πλέον κατάλληλος. Δεν είναι θέμα εκπαίδευσης – αν και ο Argy διαθέτει ένα άριστο γνωστικό υπόβαθρο τόσο για τη μουσική όσο και για τις υπόλοιπες Τέχνες- αλλά Παιδείας. Είναι θέμα αντίληψης και έκφρασης. Έχοντας εντρυφήσει στην ουσιαστική έννοια της Τέχνης κι έχοντας μια σπάνια οξυδέρκεια στον τρόπο που αποκωδικοποιεί το περιβάλλον του, ο Argy μας μιλάει για τη μουσική, την Ελλάδα και τη νοοτροπία της καθώς και για πολλά άλλα, αποδεικνύοντας ότι η επιτυχία του είναι κάθε άλλο παρά τυχαία. Το έργο Τέχνης ξεκινά και τελειώνει πέρα από τα υλικά ή τους ήχους που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης, είναι καθαρά προϊόν του μυαλού και της προσωπικότητάς του. «Ο καλλιτέχνης», είχε πει ο James Whistler, «δεν πληρώνεται για τη δουλειά του, αλλά για το όραμά του» και αυτό ακριβώς είναι το πρώτο πράγμα που διακρίνει κανείς όταν ακούει τον Argy να μιλάει. Όραμα. 26 URBANSTYLEMAG
music echoe Ο αριθμός των παραγωγών ηλεκτρονικής μουσικής πλέον είναι τεράστιος, επομένως και ο ανταγωνισμός έχει αυξηθεί. Πώς θα τον περιέγραφες; Εν ολίγοις, οι επιτυχημένοι DJs – παραγωγοί είναι και οι καλύτεροι καλλιτέχνες ή πρόκειται για ‘κλίκα ελιτισμού’ με καλά marketing strategies ; Μακάρι να επρόκειτο για κλίκα ελιτισμού γιατί τουλάχιστον ο ελιτισμός καμιά φορά προέρχεται από κάποια «αισθητική θέση», ενώ το marketing είναι καθαρά μια στρατηγική σπέκουλας που στις μέρες μας θεωρείται ως το de facto μέσο για επιτυχία. Ας μιλήσουμε γενικότερα, πέρα απο συγκεκριμένες Τέχνες γιατί τα προβλήματα είναι παντού τα ίδια. Το πρόβλημα δεν είναι οι άτεχνοι ούτε οι τυχοδιώκτες, αλλά εκείνοι που τους ακολουθούν. Μόνο η ριζική επαναπροσδιόριση πολλών βασικών πραγμάτων και η εκλέπτυνση του πνεύματος μπορούν να φέρουν νέα πρότυπα. Ίσως αν το κοινό μετατοπίσει το κέντρο βάρους της σκέψης του, να αλλάξει και αυτό που πρωταγωνιστεί στην αγορά. Επίσης, ένα ακόμα δυσάρεστο είναι ότι στη χώρα μας οι “intellectuelles” πάσχουν από ένα είδος ρευματοειδούς αρθρίτιδας και αυτό κάνει τη μάχη ακόμα πιο δύσκολη. Έτσι στις μέρες μας κυβερνάν οι βάρβαροι. Στους Έλληνες υπάρχει συχνά μια εξιδανικευμένη εντύπωση για τη μουσική, τη δουλειά και γενικά τη ζωή στο εξωτερικό, ή έστω στη Βόρεια Ευρώπη, κάτι στο οποίο έχεις αναφερθεί και ο ίδιος σε προηγούμενη συνέντευξή σου. Τι έχεις να πεις γι’ αυτό; Ποια είναι τα πράγματα –από οποιονδήποτε τομέα- που σου έχουν λείψει από την Ελλάδα ; Είμαστε ένα μεγάλο εργοστάσιο παραγωγής αισθημάτων κατωτερότητας και ξενομανίας. Εμένα προσωπικά δε μου λείπει ούτε το ούζο ούτε το συρτάκι. Μου λείπει η Ελλάδα της καθαρότητας. Μου λείπει ο μη συγχυσμένος Έλληνας που θα «ισοφαρίσει» την Ελληνική φύση στην ευγένεια και στη διαφάνεια. Ο Le Corbusier για παράδειγμα έχει κάνει τεράστιες μελέτες πάνω στην αρχιτεκτονική των Κυκλαδίτικων σπιτιών, κάτι που ίσως θέλει να μας πει ότι πρέπει να επιστρέψουμε σε ένα είδος χαμένου “naïveté” έτσι ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ξανά αξιοζήλευτα πράγματα. Έχεις πει επίσης σε παλαιότερη συνέντευξή σου πως στην Ελλάδα αδικούμε τη δυναμική μας και πως έχουμε πολλές περισσότερες προοπτικές απ’ όσες νομίζουμε. Αυτή η άποψή σου αλλάζει με το χώρο και το χρόνο; Ύστερα από τόσο καιρό, ως Έλληνας κάτοικος Γερμανίας, πώς σου φαίνεται η Ελληνική σκηνή ηλεκτρονικής μουσικής; Δεν κάνω διαχωρισμούς μεταξύ μουσικών ρευμάτων. Η Ελληνική μουσική όπως και οι Ελληνικές Τέχνες καμιά φορά πέφτουν στην παγίδα να κοπιάρουν με άκομψο τρόπο ρεύματα του εξωτερικού. Σχεδόν όσο άχαρα κόπηκε και ράφτηκε και η Ευρώπη στα μέτρα μας. Επίσης λόγω της οικονομικής κρίσης (αλλά και της κρίσης ταυτότητας) και μέσα σε μια κρίση πανικού, προσπαθούμε να συγχωνεύσουμε όλα τα στυλ μαζί για να προσελκύσουμε όσο μπορούμε μεγαλύτερο κοινό, επομένως και κέρδη. Έτσι γεννιούνται όλα αυτά τα «ερμαφρόδιτα» φαινόμενα που ούτε αρμονικά είναι, ούτε διαχρονικά. Ο Ευρωπαϊκός σουρρεαλισμός, για παράδειγμα, ήρθε με τον πιο όμορφο τρόπο στην Ελλάδα και στο τέλος μπόρεσε και δημιούργησε δικό του χαρακτήρα. Έγινε καθαρά Ελληνικός. Μέσα απο μία επιρροή μπορείς πράγματι να δημιουργήσεις κάτι πρωτοποριακό, αρκεί να έχεις την ανάλογη ευαισθησία.
Κάτι που πολλοί δε γνωρίζουν είναι πως αρχικό σου όνειρο ήταν να γίνεις ζωγράφος. Τι είναι αυτό που σε «κέρδισε» στη μουσική; Εξακολουθείς να ζωγραφίζεις; Με τη ζωγραφική ενεργά δεν έχω καμία σχέση πλέον. Μόνο ως θαυμαστής φυσικά. Αυτή την περίοδο μελετώ την Τέχνη τού Κωνσταντίνου Ξενάκη για παράδειγμα. Βέβαια μία ορθή αίσθηση της Τέχνης και της ζωής μπορεί εύκολα να σε κάνει να μεταπηδάς σε διάφορα είδη έκφρασης με χαρακτηριστική άνεση. Ο ήχος σου από την εποχή του Malena μέχρι σήμερα έχει αλλάξει πολύ, πάραυτα το κοινό σου ολοένα και μεγαλώνει. Είναι ρίσκο η έντονη αλλαγή στον ήχο; Τι σε ώθησε σε αυτή τη στροφή; Το ρίσκο που παίρνω προέρχεται από ένα «ειδικό θάρρος που μου έδωσε η ποίηση να γίνομαι άνεμος για τον χαρταετό και χαρταετός για τον άνεμο..». Έτσι το διατύπωσε κάποιος παλαιότερα. Εδώ αν και δε μιλάμε για ποίηση, μιλάμε για κάτι εξίσου μεταφυσικό. Για μένα κάποια από τα βασικά στοιχεία της τέχνης είναι: η τόλμη και ο αυθορμητισμός. Θα μου πείτε, αυτά είναι λόγια δασκάλας καλλιτεχνικών σε δημοτικό σχολείο. Ας είναι! Φυσικά αυτά τα στοιχεία πρέπει να είναι προϊόντα πραγματικής ανάγκης του ανθρώπου και όχι απλώς να «βάφουμε τα πράγματα κόκκινα» και να αυτοαποκαλούμαστε «επαναστάτες» όπως κάνουν αυτοί που αποκαλούμε «γραφικούς». Γιατί από αυτούς έχουμε περίσσευμα ακόμα και για εξαγωγή! Από τι – καλλιτεχνικής φύσεως ή μη- αντλείς έμπνευση; Πόσο δύσκολο είναι να διατηρείται η έμπνευση αυτή; Είναι δύσκολο να συνδυαστεί η συνεχής παραγωγικότητα με τη δημιουργικότητα; Όπως έχω αναφέρει ξανά, ο λόγος για τον οποίο υπάρχει η Τέχνη είναι η προσπάθεια για την επίτευξη της αθανασίας. Έτσι κι εγώ προσπαθώ να αφήσω κάτι που ενδεχομένως να ζήσει πέρα από τη δική μου επίσκεψη σ’ αυτό τον κόσμο. Η συνεχής παραγωγικότητα είναι μεν πολύ δύσκολη, όμως η αλήθεια είναι ότι μόνο μέσα από την Τέχνη την ίδια ξεκουράζεσαι πραγματικά... Ποια άλλα είδη μουσικής ακούς; Θέλεις να μας αναφέρεις 5 αγαπημένα σου κομμάτια από αυτά τα είδη; Δεν κάνω διακρίσεις. Μου αρέσει το ωραίο. Μερικές φορές μου αρέσει και το άσχημο όταν αυτό είναι αθώο. Αν και δύσκολα κάτι που είναι αθώο να είναι άσχημο. Όταν δεν είναι αθώο όμως με αγριέυει. Αν διάλεγα πέντε κομμάτια θα άλλαζα γνώμη στα επόμενα πέντε λεπτά οπότε δεν θα είχε σημασία... Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Ποιο μέλλον ακριβώς; Αυτό που δεν αγγίξαμε ποτέ ή αυτό που έγινε κιόλας παρελθόν; Το σχέδιό μου είναι να ζήσω και να αξιοποιήσω (αν και όχι απαραίτητα) όλες αυτές τις στιγμές του «τώρα», δηλαδή του λαχανιασμένου παρόντος, που στο άθροισμα τους αποκαλύπτουν τη ζωή που ζήσαμε και που ζούμε. Και τη ζούμε! Ποια ερώτηση θα ήθελες να απαντήσεις αλλά δεν έχει γίνει ποτέ σε συνέντευξη; Να περιγράψω το ιδανικό ακροατήριο. Αυτό που δεν έχει ανάγκη από υποσημειώσεις. Αυτό για το οποίο συνεχίζω να δημιουργώ. Νέα του Argy μπορείτε να μαθαίνετε εδώ: http://www.facebook.com/Argyofficial?fref=ts Επίσης μην ξεχάσετε να παρακολουθήσετε το απολαυστικό behind the scenes video της Cadenza, όπου ο Argy μιλάει για τη μουσική του- και όχι μόνο. Link: http://www.youtube.com/watch?v=nC7Dunsu3aU USM 27
artist
editor. NICOLE ERINI (nicole.erini@urbanstylemag.gr)
PRESENTATION | ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Cherries on a Blacklist Cherries on a aBlacklist Cherries on Blacklist Cherries on a Blacklist 30 URBANSTYLEMAG
music echoe Loving a band that isn ‘t supposed to be playing the music you normally listen to, is something that says a lot... Cherries on a Blacklist are surely not a band of easy solutions and recipes, not a band that ‘s willing to compromise, which has been made clear by their course so far. Leaving their birthplace Rhodes, Greece, in order to accomplish their vision, George, MALaPERT and Andreas moved to Hamburg, Germany, sometime in between 2005 and 2006. They formed Cherries on a Blacklist along with bass player and vocalist, Sebastian Knop, to release very soon afterwards their first EP, titled ‘14’. In 2009 Knop left the band and was replaced by the Mexican Daniel Gonzales. Cherries on a Blacklist from that point onwards acquire an integrated identity based on a simple, yet- given the “fast ‘n easy consumption” times we live in- difficult concept: The production of their own music, devoid of scenes and genres. It is indeed easy to immitate, but it’s impossible to become something you ‘re not. Cherries on a Blacklist have always known that, this is why they are not- and never will be- a “copy-past” band. It ‘s hard but crucial, to open a new path for yourself and for music, to create a crowd of your own that consists of open-minded people who don ‘t judge things by “hype”. People who are also artists in a way and have the courage to trust their own instincts and taste. That’s not a new concept or path. It’s the path followed by Led Zeppelin, Depeche Mode, Rammstein, David Bowie and many more artists who were never defined by any scene or genre, but only by their names... In a few words, Cherries on a Blacklist haven ‘t got a “target group”, they ‘re not about marketing. They are well aware of the fact there aren ‘t any –there shouldn ‘t be- boundaries between genres, there ‘s only music. And one last thing. Perhaps the most important. Cherries on a Blacklist are friends. They ‘re a group of buddies who love the same things and realize that if it wasn ‘t for them all, the band simply wouldn ‘t exist. That the final result depends on all four, no frontman or manager will decide what ‘s “best” for them. This is obvious not only in their photos, but also in their energy on the stage. Even if you ‘re not completely satisfied by listening to them, you will certainly have a great time just by watching them playing, interacting with eachother and the crowd, and of course, having fun. If you wanna see for yourself what I mean by all the above, check them out here: Website: www.cherriesonablacklist.com Facebook page: http://www.facebook.com/ CherriesOnABlacklist?fref=ts
Το να κολλάς με ένα συγκρότημα που υποτίθεται πως δεν παίζει τη μουσική του γούστου σου, είναι κάτι που λέει πολλά. Οι Cherries on a Blacklist σίγουρα δεν είναι το συγκρότημα της εύκολης λύσης, του εύκολου δρόμου ή του συμβιβασμού, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα από την έως τώρα πορεία τους. Αφήνοντας την Ελλάδα και τη γενέτειρά τους, Ρόδο, για την πραγματοποίηση του μουσικού τους οράματος, ο Γιώργος, ο MALaPERT και ο Αντρέας φθάνουν στο Αμβούργο της Γερμανίας κάπου ανάμεσα στο 2005 και στο 2006. Ιδρύουν τους Cherries on a Blacklist μαζί με τον Sebastian Knop και πολύ γρήγορα κυκολοφορούν το πρώτο τους EP με τίτλο ‘14’. Το 2009 αποχωρεί ο Knop και τη θέση του παίρνει ο Μεξικανός Daniel Gonzales. Οι Cherries on a Blacklist από εκέινο το σημείο κι έπειτα αποκτούν ολοκληρωμένη ταυτότητα. Το concept απλό αλλά όχι εύκολοχώνευτο, σε μια εποχή γρήγορης κατανάλωσης: η δημιουργία της δική τους μουσικής, χώρια από σκηνές και genres. Είναι εύκολο να μιμηθείς, αλλά είναι αδύνατο να γίνεις κάτι που δεν είσαι. Αυτό οι Cherries on a Blacklist το ήξεραν ανέκαθεν, γι’ αυτό άλλωστε και δεν υπήρξαν ποτέ άλλη μία μπάντα «copy-paste». Είναι πολύ δύσκολο όμως ουσιαστικό, να χαράξεις το δικό σου δρόμο, να σχηματίσεις το δικό σου κοινό, από ανθρώπους ανοιχτούς που δε φορούν παρωπίδες, δεν κρίνουν τα πράγματα βάσει του “hype”, είναι κατά κάποιο τρόπο κι οι ίδιοι καλλιτέχνες κι έχουν το θάρρος να εμπιστεύονται το προσωπικό τους γούστο. Ο δρόμος αυτός δεν είναι καινούριος. Είναι ο δρόμος των Led Zeppelin, των Depeche Mode, των Rammstein, του David Bowie και πολλών άλλων, οι οποίοι δεν χαρακτηρίζονται από την απάντηση στην ερώτηση «σε ποια σκηνή ανήκουν», αλλά μονάχα από το όνομά τους... Με λίγα λόγια οι Cherries on a Blacklist δεν έχουν target group. Γνωρίζουν πως δεν υπάρχουν σκηνές και είδη, παρά μόνο η μουσική. Και κάτι ακόμα. Ίσως και το πιο σημαντικό. Οι Cherries on a Blacklist είναι φίλοι. Είναι μια παρέα κολλητών που αγαπούν τα ίδια πράγματα και ξέρουν πως αν δεν ήταν οι τέσσερίς τους, δεν θα υπήρχε συγκρότημα, πως το αποτέλεσμα εξαρτάται από όλους, όχι από έναν frontman ή ένα manager που θα αποφασίσει ποιο είναι το «σωστό» γι’ αυτούς. Αυτό φαίνεται ακόμα και στις φωτογραφίες τους, αλλά και από την ενέργεια που βγάζουν πάνω στη σκηνή. Ακόμα και αν δεν ικανοποιηθεί κανείς ακούγοντάς τους, σίγουρα θα περάσει τέλεια απλά παρακολουθώντας τους να παίζουν, να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και με το κοινό. Αν θέλετε να το εξακριβώσετε οι ίδιοι, είστε τυχεροί αφού οι Cherries έρχονται στην Ελλάδα για μια tour που θα διαρκέσει μέχρι τέλη Μαΐου. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα γι’ αυτούς (και να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ περί «ενέργειας») στα παρακάτω links: Website: www.cherriesonablacklist.com Facebook page: http://www.facebook.com/
USM 31
WWW.SARDINE.GR
artist Alex gerasimou (ALEX@URBANSTYLEMAG.GR)
interview with | συνεντευξη
THE DAMNATION PROJECT
Ένα αλισβερίσι ήχων ποτισμένο με ανατολίτικους ρυθμούς…
bio
Οι “The Damnation Project” είναι μία Ελληνική progressive metal μπάντα η οποία δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2009 από τους Ιωάννη Δεγδέκη (κιθάρα και φωνητικά) και Ιωάννη Κακάνη (πλήκτρα). Στην πορεία προστέθηκαν οι Γιώργος Πολύζος (μπάσο) και Wool (τύμπανα), για να κυκλοφορήσουν με τη Γαλλική Musea Records την άνοιξη του 2012 το ομότιτλο ντεμπούτο άλμπουμ τους που περιλαμβάνει 8 κομμάτια και αντιπροσωπεύει το χαρακτηριστικό ύφος της μπάντας: Ανατολίτικους και Ελληνικούς ήχους, συνοδευόμενους από στοιχεία progressive και classic rock, metal, blues, σόλο κιθάρας, ατμοσφαιρικά πλήκτρα, στιβαρές δομές μπάσου, καθαρά μελωδικά φωνητικά… έως και ελληνικούς παραδοσιακούς ρυθμούς(!). Από τους Anathema και τους Riverside, στο Βαγγέλη Παπαθανασίου και το Χατζηδάκι, όλοι είναι καλεσμένοι σε αυτό το σύνθετο μουσικό και ηχητικό όργιο...! Ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική πριν από… Απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, έχω την ανάμνηση της μουσικής στη ζωή μου. Θυμάμαι να είμαι παιδί και πολύ πριν πιάσω όργανο στα χέρια μου, να μπορώ να αποθηκεύω στο μυαλό μου μελωδίες και ρυθμούς και να τους ανακαλώ συνεχώς, να κρίνω μία αλλαγή σε ένα κομμάτι ως «λογική» ή μη και τα λοιπά...Όργανο έπιασα για πρώτη φορά στη ζωή μου, την πρώτη μου κλασσική κιθάρα, στις 30 Δεκεμβρίου του 1995…Δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Ήμουν 13 χρονών και έπρεπε πάση θυσία να μάθω να παίζω στην κιθάρα τα κομμάτια που μου άρεσαν. Δεν ήξερα πώς θα το κατάφερνα αυτό, σίγουρα όχι μέσω ωδείου -με το οποίο είμαι τσακωμένος από τότε- αλλά ήξερα μέσα μου, είχα μία τρομερή αυτοπεποίθηση πως αυτό θα συνέβαινε και πολύ γρήγορα μάλιστα. 3 μήνες μετά έπαιζα ό,τι κομμάτι άκουγα και μου άρεσε… Πραγματοποιείτε εδώ το ντεμπούτο σας στη δισκογραφία με μια ιδιαίτερη κυκλοφορία που φέρει για τίτλο το όνομα του γκρουπ. Μιλήστε μου για το υλικό αυτής της δουλειάς. Το υλικό αυτό προέκυψε με την επιλογή από περίπου 30 ηχογραφημένα κομμάτια τα οποία προλάβαμε να γράψουμε μέσα σε 2 χρόνια ζωής της μπάντας. Τα διαλέξαμε με βάση όχι τόσο την αξία τους -αφού πιστεύουμε εξίσου σ’ όλα τα κομμάτια μας- αλλά βάσει της καταλληλότητας τους για ένα ντεμπούτο άλμπουμ. Έτσι έχουμε να κάνουμε με κομμάτια που κινούνται στο χώρο του progrockmetal με πολλά στοιχεία από Ανατολή και Ελλάδα. Είναι κομμάτια 5 έως 15 λεπτών και δημιουργούν ένα -κατά τη γνώμη μου- πολύ ατμοσφαιρικό άλμπουμ, με συνοχή, διάρκειας ακριβώς μίας ώρας, που αξίζει μερικές ακροάσεις από όλους σας! 34 URBANSTYLEMAG
music echoe
Κυκλοφορήσατε το άλμπουμ όχι με κάποια Ελληνική δισκογραφική αλλά με τη Γαλλική Musea Records. Είναι πράγματι τόσο δύσκολα τα πράγματα τελικά στην εγχώρια δισκογραφία ώστε η λύση να έρχεται απ΄εξω; Πολύ απλά, δεν υπάρχει Ελληνική δισκογραφία. Δε μπορώ να σας το θέσω πιο απλά και κατά τη γνώμη μου τέτοια που ήταν, δε χάσαμε και τίποτα…. Εξάλλου πλέον όποιος θέλει μπορεί να κυκλοφορήσει ό,τι θέλει μόνος του, ανεξάρτητα και μέσω διαδικτύου, χωρίς έξοδα εκτύπωσης, διανομής και τα λοιπά (ηλεκτρονική διανομή). Ποιες είναι οι μουσικές που σας συγκινούν περισσότερο; Ποιους δίσκους ξεχωρίσατε τελευταία; Δύσκολη ερώτηση… Ο τελευταίος των Quidam από τη Πολωνία, των Rotting Christ από Ελλάδα και κάτι άσχετο, ο τελευταίος δίσκος του πάντα επίκαιρου και αγαπητού, Τζίμη Πανούση! Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σας και τι σας οδηγεί στο να γράφετε μουσική; Η καθημερινότητα. Η ζωή μας και τα πάθη μας. Τα λάθη μας και η γνώση που έρχεται από αυτά. Οι άνθρωποι που αγαπάμε ή που μισούμε. Τα πάντα γενικότερα… Πώς θα χαρακτηρίζατε τη μουσική σας και σε ποιο μουσικό είδος θα την τοποθετούσατε; Αν και δε μου αρέσουν οι ταμπέλες, θα το επιχειρήσω: Progressive Rock Metal με Ανατολίτικες επιρροές! Εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης (sοcιal networking)... Πραγματικά χρήσιμα εργαλεία ή πραγματικά αναγκαίο κακό; Γιατί να βρίσκουμε με το ζόρι κάτι αρνητικό σε κάθετί καινούριο, κάθε φορά; Τα δίκτυα αυτά είναι πολύ χρήσιμα, αρκεί να έχεις μέτρο και να τα χρησιμοποιείς για να πάρεις από αυτά ό,τι μπορούν να σου δώσουν και όχι απλά να χαζεύεις με τις ώρες χωρίς λόγο. Εμείς μέσω facebook οργανώνουμε εδώ και χρόνια όλα τα live μας και κάνουμε όλες τις προσκλήσεις μας από εκεί. Παλαιότερα ήθελα 10 μέρες στο τηλέφωνο, τώρα 10 λεπτά…. Και όποιος δεν έρθει, πολύ εύκολα μπορεί να δει βίντεο και φωτογραφίες εκεί.
Μιλήστε μου για τους μουσικούς που έλαβαν μέρος στις ηχογραφήσεις αλλά και για τους υπόλοιπους συντελεστές αυτής της δουλειάς. Οι μουσικοί της μπάντας: Γιάννης Δεγδέκης σε όλες τις κιθάρες και τα φωνητικά, στη σύνθεση και τους στίχους, όλη την παραγωγή και τη μίξη, πλην μάστερ που έγινε στο Elephat studio από το Μαξιμίλιαν. Μπάσο ο Γιώργος Πολύζος. Πλήκτρα, πιάνο και σύνθεση ο Γιάννης Κακάνης και τύμπανα ο παλιός μας ντράμερ, ο Αγαθοκλής. Πιστεύετε ότι σ’ αυτή τη χώρα όπως τη ζούμε τώρα, καθημερινά συμβαίνουν πράγματα στην Τέχνη αλλά και γενικότερα στην κοινωνία, παρά τις συνθήκες που επικρατούν; Σίγουρα. Συμβαίνουν πολιτιστικά δρώμενα όπως και αθλητικά, με μεγάλο εκπρόσωπό μας στο εξωτερικό την καλαθοσφαίριση, άξια, ειδικά σε μία χώρα και κοινωνία που παραπαίει...Αλλά νομίζω πως είναι σταγόνα στον ωκεανό. Ο νεο-Έλλην έχει χάσει πλέον την πολιτιστική του ταυτότητα, το ήθος του και το όραμά του για μία καλύτερη ζωή με αξίες και ιδανικά όπως η Τέχνη κι ο αθλητισμός. Μία «βόλτα» στα κανάλια κάθε βράδυ θα σας πείσει, για το πόσο «Μεγαλοπρεπής» είναι ο κάθε «Σουλεϊμάν» του κάθε καναλιού, και πόσο «μικροπρεπές» το γούστο μας…και το σύστημα αξιών μας… Αλλά τι ψάχνω να βρω άραγε σε μία χώρα όπου η αναξιοκρατία είναι ο εθνικός μας πλούτος...; Αν σας ζητούσα να διαλέξετε ένα θέμα από αυτό το δίσκο, ποιο θα ήταν αυτό; Το groovy, ρυθμικό θέμα του ”Feelings in Public”. Τα επόμενα σχέδια των The Damnation Project είναι… Live και πολλές πολλές ηχογραφήσεις μέχρι να καταλήξουμε στη σωστή μορφή των κομματιών για το επόμενο βήμα! Links http://www.thedamnationproject.com http://www.facebook.com/TheDamnationProject http://www.myspace.com/thedamnationproject http://www.musearecords.com/
USM 35
17 street th
author. simon silaidis (designwars team, www.designwars.com )
Sepolia Mural
38 URBANSTYLEMAG
17TH street
USM 39
40 URBANSTYLEMAG
17TH streets
USM 41
42 URBANSTYLEMAG
17TH streets
USM 43
Thessaloniki Mural
44 URBANSTYLEMAG
17TH street
USM 45
46 URBANSTYLEMAG
17TH street
USM 47
48 URBANSTYLEMAG
17TH street
USM 49
under the gray
κάτω απο το γκρίζο
φώναξε
TEXT. JENNY GkIOUGkI ( kikkerjen@gmail.com )
Όλa einai (στο) δρόμοσ! everything is a road Αν μου έλεγε κανείς το καλοκαίρι του 2009, όταν έβλεπα ένα ακόμα από τα πολλά μου ανίψια να έρχεται στη ζωή, ότι 4 χρόνια αργότερα οι γονείς του θα βρίσκονταν κατηγορούμενοι μαζί με άλλους 77 που επέλεξαν την γέννα στο σπίτι, θα το έπαιρνα για κακόγουστο αστείο... Θα μου πεις, κι αν μου έλεγαν ότι η ‘αστυνομία’ θα πετούσε δακρυγόνα μέσα σε σχολεία, και θα τραμπούκιζε τον κόσμο στο σπίτι του μέσα, ή ότι κάποια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση θα καταλήστευε τους καταθέτες, θα τον πίστευα ;! Στους δύο μήνες που μεσολάβησαν από το προηγούμενο τεύχος έχει υπάρξει καταιγισμός παραπλανητικών δημοσιευμάτων για το θέμα της “δίκης των 79” στον Τύπο και στο διαδίκτυο, ενώ σε κάποια τηλεοπτικά κανάλια έχει πέσει εντολή ‘άνωθεν’ να μην ακουμπήσουν το θέμα όσο είναι ακόμα ζεστό. Μερικά από όσα γράφτηκαν είναι τόσο γελοία και άνευ βάσης, που σε κάνουν πραγματικά να αναρωτιέσαι τι εστί δημοσιογραφία στις μέρες μας. Και δε μιλάω για τους ανώνυμους μπλόγκερ -που στο φινάλε δε θα με εξέπληττε η όποια προχειρότητα εκ μέρους τους- αλλά για δημοσιογράφους που πληρώνονται για το έργο τους (από ποιον τελικά δε γνωρίζω) και αναφέρονται στην επικείμενη δίκη (11/06/13) σαν να έχει ήδη συμβεί, εφευρίσκοντας δικές τους κατηγορίες και στοιχεία τα οποία προσάπτουν στους κατηγορούμενους χωρίς να λογαριάζουν ότι πλήττουν την υπόληψη και τον ψυχισμό απλών, καθημερινών ανθρώπων. Ανθρώπων που αναγκάζονται ξαφνικά μαζί με τη δουλειά, τις υποχρεώσεις, τα δάνεια και τις οικογένειές τους να αντιμετωπίσουν και μια δικαστική διαδικασία. Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα, να χωράμε τις λέξεις ‘τοκετός’ και ‘ακτιβισμός’ στην ίδια πρόταση. Φτάσαμε στο σήμερα, να απολαμβάνουμε ‘δημοκρατικά’ καθεστώτα Οργουελικού χαρακτήρα, που καθιστούν παράνομο το να φυτεύεις το σποράκι στην αυλή σου, να συλλέγεις το βρόχινο νερό ή τα άγρια βοτάνια και να γεννάς όπου και όπως θέλεις το παιδί σου. Φτάσαμε στο σήμερα, το 2013, να συμβαίνουν όλα αυτά τα σουρεάλ, μα ο παραλογισμός ο πιο μεγάλος να είναι η στάση η υπνωτισμένη μας. Ως πότε; Άραγε τι και ποιος θα δώσει αφορμή να φέρουμε επιτέλους την Ανάσταση της Συνείδησής μας; Ο δάσκαλός μου στο βελονισμό, λέει πως «ότι πέφτει στην αντίληψή μου προορίζεται αποκλειστικά για μένα», εννοώντας πως όταν αντιλαμβάνομαι κάτι να μ’ ενοχλεί, αυτό σημαίνει ότι εγώ είμαι αυτός που πρέπει να κάνω κάτι για να το αλλάξω. Ας σταματήσουμε λοιπόν να κοιτάμε γύρω μας, να περιμένουμε «να γίνουμε πολλοί», να βρίσκουμε κάθε δυνατή δικαιολογία, και ας αρχίσουμε να κάνουμε κάτι για όσα μας ενοχλούν. Τέρμα η κλάψα, τέρμα η ανημποριά. Ας γίνουμε όντως η αλλαγή του κόσμου. ΕΜΕΙΣ! ΤΩΡΑ! ΕΔΩ!
If someone told me in the summer of 2009, while I was watching once more a nephew of mine being born, that 4 years later his parents along with 77 others who opted for home birth would be facing a penalty for this choice, I would’ve warded it off as a joke of a rather bad taste... Well, had they also told me that the ‘police’ would be throwing tear gas inside school yards, or creating illegally obtained DNA files, or even that a democratically elected government would be robbing the people off their money, would I have believed them ?! During the last 2 months, the Press and the Internet have been flooded by a barrage of misleading articles on what is known as ‘the trial of the 79’, while some of the television channels are under strict orders to avoid touching this hot potato while it’s still steaming. Some of the things published are so ludicrous and unsubstantiated that it really makes me wonder about what constitutes journalism nowadays. And I’m not talking about the anonymous bloggers to whom, at the end of the day, I might cut some slack. This is done by (professional) reporters who get paid (by whom, I end up wondering) for their work and refer to the upcoming trial (11/06/13) as if it has already happened, fabricating evidence and inventing new charges which they direct at the defendants. Ofcourse, without for once considering the damage they are causing to these people’s lives, psyche and reputation. People who, along with their work, obligations, loans and families, are now forced to deal with court proceedings. So here we are today, seeing the words ‘childbirth’ and ‘activism’ being used in the same sentence. Here we are today, enjoying life in Orwellian ‘democratic’ regimes, that make planting a seed in your yard, collecting the rain water or the wild herbs and giving birth in the way and place you want, illegal. Here we are today, year 2013, watching all these surreal events taking place, yet the most absurd of them all seems to be our attitude of total hypnosis and apathy. Until when, lads? What does it take, who will be the spark that will ignite the Resurrection of our Consciousness? My acupuncture teacher says that “whatever comes to my attention is meant exclusively for me”, meaning that when I perceive something and realise it disturbs me, it is up to me to do something about it. So let us stop watching, waiting for us “to become many”, using every excuse in the book, and let us start doing everything we can come up with in order to change whatever disturbs and offends us. No more whining, no more helplessness. Let us indeed become the change of the world. US! NOW! HERE!
Το μπλογκ ενημέρωσης σχετικά με την δίκη http://diki79.blogspot.gr/
The blog for news about the trial http://diki79.blogspot.gr/
Συλλογή Υπογραφών http://www.avaaz.org/en/petition/Stop_the_coordinated_attack_on_home_ birth_in_Greece/?fPsEybb&pv=1
Online Petition -please sign and share http://www.avaaz.org/en/petition/Stop_the_coordinated_attack_on_ home_birth_in_Greece/?fPsEybb&pv=1
52 URBANSTYLEMAG
Η Ωραία Κοιμωμένη text. Sophie Giltizi Με μια κίνηση σαν ψίθυρο, έριξε στο πάτωμα το φόρεμά της και τις έγνοιες της μοναχικής βραδιάς. Νομίζοντας πως είναι ζωντανή, άρχισε να κάνει σκέψεις κι όνειρα για το σήμερα και για το αύριο. Με ένα βλέμμα σαν αιθέρας, δρόσισε τη φλόγα των κεριών που την καληνύχτισαν θρηνώντας. Νομίζοντας πως είναι ασφαλής, κρέμασε τα βλέφαρά της κι ασπάστηκε τον παλμό των εραστών του κόσμου. Του κάθε κόσμου, του κάθε φύλου “εραστή”. Η ανάσα τους παραμέρισε τα μαλλιά από το ανέγγιχτο φύλο της και γέμισε την πληγή της μ’ απάτη κι έρωτα. Πιο γαλήνια απ’ όταν ήταν μωρό, άρχισε να βυθίζεται σ’ έναν ύπνο από τον οποίο δεν θα έβγαινε ποτέ, ευτυχισμένη, που μπορούσε πια να πετάει με τα μάτια ανοιχτά. 54 URBANSTYLEMAG
GRAYZONE GRAYZONE GRAYZONE GRAYZONE GRAYZONE GRAYZONE [NOW PLAYING]
Timewrap - Koulouri
https://www.youtube.com/watch?v=o468f6KJRjY
USM 57
spot
Lazarus Tarifis
Street Museum
58 URBANSTYLEMAG
spot
USM 59
60 URBANSTYLEMAG
spot
USM 61
62 URBANSTYLEMAG
spot
USM 63
64 URBANSTYLEMAG
spot
USM 65
66 URBANSTYLEMAG
spot
USM 67
68 URBANSTYLEMAG
spot
USM 69
70 URBANSTYLEMAG
spot
USM 71
72 URBANSTYLEMAG
spot
USM 73
issuePeople USM #30
interview. alex gerasimou
Μια σύγχρονη διαδραστική πολιτιστική κίνηση των ψηφιακών μέσων…
ATHENS VIDEO ART FESTIVAL Ηλίας Χατζηχριστοδούλου To Athens Video Art Festival είναι φεστιβάλ ψηφιακών τεχνών και νέων μέσων που πραγματοποιείται ετησίως στην Ελλάδα με βασικό πεδίο δράσης του την Αθήνα. Αποτελώντας ενεργό μέρος ενός διεθνούς καλλιτεχνικού δικτύου, το πρόγραμμά του αντανακλά ένα ευρύ φάσμα ιδεών κι εξελίξεων. Η διοργάνωση θέτει ως στόχο τη συγκέντρωση πειραματικών προτάσεων σύγχρονης Τέχνης στον ίδιο τόπο και χρόνο, υποστηρίζοντας την ελεύθερη έκφραση, την επικοινωνία και τη διάδραση, ενώ παράλληλα παρουσιάζει τις εφαρμογές των νέων μέσων και τεχνολογιών στις Τέχνες. Με εργαλείο τις ποικίλες μορφές δημιουργίας παρουσιάζει εναλλακτικούς τρόπους «θέασης» του αστικού τοπίου, αντίληψης της Τέχνης και νέους κώδικες αλληλεπίδρασης αυτής με τις σύγχρονες κοινωνίες. Athens Video Art Festival (AVAF) is an annual digital arts and new media festival taking place in Greece, mainly in Athens. Being part of an international Art network, it reflects a wide range of ideas and developments in the Art world. It aims at gathering experimental projects of contemporary artists and at promoting free expression, exchange of ideas, and creative interaction while exhibiting new media and new technologies application in the Arts. Through a variety of creative forms, it presents alternative ways of “viewing” urban landscape and of perceiving Art, as well as new codes of interaction between Art and contemporary societies. 76 URBANSTYLEMAG
issuePeople
Τι είναι το Athens Video Art Festival και πότε ξεκίνησε; Ξεκίνησε το 2005 ως μια ανάγκη έκφρασης. Υπήρχε η δυνατότητα σε κάποιους τομείς του σύγχρονου πολιτισμού να συμμετάσχεις εκθέτοντας το έργο σου, σε φεστιβάλ στο εξωτερικό αλλά όχι στην Ελλάδα. Αυτήν την ανάγκη κάλυψε. Είναι ένα φεστιβάλ για τον σύγχρονο πολιτισμό και τις εκφάνσεις του. Κεντρικό χαρακτηριστικό του είναι η ανεξάντλητη διάθεση για πειραματισμό, χρησιμοποιώντας όλα τα οπτικοακουστικά μέσα. Πλέον σήμερα, 9 χρόνια μετά, βλέπουμε με θαυμασμό ένα γεγονός το οποίο άξια μπορεί να σταθεί πλάι σε μια επιτυχημένη διοργάνωση του εξωτερικού, προσφέροντας μάλιστα την ευκαιρία για ανοικτό διάλογο και εκπόνηση του όποιου εγχειρήματος που μεταφράζεται ως project. Πως προέκυψε η ονομασία του; Ξεκίνησε από το πάθος μας, μιας εκ των περισσότερο πειραματικών μορφών Τέχνης στον σύγχρονο πολιτισμό, τη Video Art και των δυνατοτήτων που σου δίνει για ελευθερία και δημιουργία. Ήδη από το 2011 είχε μετονομαστεί σε Διεθνές Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών & Νέων Μέσων για να είναι και πιο ξεκάθαρο και κατανοητό τόσο για τους καλλιτέχνες, όσο και για το κοινό το ότι μιλάμε για μια διοργάνωση που δεν εξαντλείται στην τέχνη της Video Art, αλλά στο ευρύτερο φάσμα του σύγχρονου πολιτισμού, με ενότητες όπως Installations, Animation, Digital Image, Web Art, Applications, Performances, Music. Βεβαίως το περιεχόμενο της διοργάνωσης εμπλουτίζεται με τις εγχώριες αλλά και διεθνείς συνεργασίες, παρουσιάζοντας ετησίως στη διοργάνωσή μας τα μεγαλύτερα διεθνή φεστιβάλ (ενότητα Festivals of the World). Ακαδημαϊκά Ιδρύματα και φορείς που προσφέρουν πολύτιμες εμπειρίες με τις συμμετοχές τους και τις παρουσιάσεις ή διαλέξεις τους, καθώς και εργαστήρια εκπαίδευσης στην πράξη (workshops) τα οποία σου δίνουν τη δυνατότητα να εξερευνήσεις επιτόπου τις δυνατότητες των νέων μέσων και τεχνολογιών και να φύγεις έχοντας δημιουργήσει κάτι που το έχεις φτιάξει εσύ για εσένα. Έτσι που λέτε όλη αυτή η εμπειρία αυτής της διοργάνωσης έπρεπε να χωρέσει σε μια αράδα. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου . Αν και φίλοι μέχρι και σήμερα αναφέρονται σε εμάς με το ακρωνύμιο AVAF (AthensVideoArtFestival).
Πείτε μας κάποια πράγματα για τους ανθρώπους που αποτελούν την ομάδα του AVAF και τι ήταν αυτό που τους ένωσε σε αυτή τη προσπάθεια. Θεωρώ όσοι αποτελούμε την ομάδα του AVAF έχουμε σίγουρα ένα κοινό χαρακτηριστικό και αυτό είναι το πείσμα. Όχι το πείσμα το κακό, αλλά το πείσμα να καταφέρεις να ξεπεράσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, να μην έχεις στερεότυπα, να μην είσαι προβλέψιμος αλλά πάνω απ’ όλα να είσαι ανοικτός στις προκλήσεις του μέλλοντας και ενθουσιώδης κάθε φορά που ανοίγεται μια νέα συμμετοχή ή υλοποιείται ένα project. Το ξέρουμε ότι είναι δύσκολο, πάντα ήταν και θα είναι δύσκολο να κάνεις κάτι το οποίο βρίσκεται ένα βήμα μετά. Και εσύ να πρέπει να βρεις τον τρόπο σε αυτή την μετα-ψηφιακή εποχή να το αφομοιώσεις, να το εξελίξεις και να το πραγματοποιήσεις. Βέβαια δε σας κρύβω ότι στην ομάδα του AVAF –κάτι που αισθάνονται και τα υπόλοιπα μέλη της διοργάνωσης- ανήκουν εξίσου τα άλλα συνεργαζόμενα διεθνή φεστιβάλ. Πραγματοποιείται όχι απλά ένας διεθνής διάλογος αλλά σίγουρα κάτι παραπάνω. Οι καλλιτέχνες της διοργάνωσης έχουν τα γραφεία της σαν θερμοκοιτίδα ανάπτυξης νέων ιδεών.
USM 77
Μιλήστε μας για το φετινό φεστιβάλ… Πότε και πού θα πραγματοποιηθεί; Η 9η διοργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών και Νέων Μέσων της Ελλάδας, AthensVideoArtFestival 2013, είναι γεγονός και έχει προγραμματιστεί για τις 7,8 και 9 Ιουνίου στο Ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Αξιοποιώντας τη διαφορετικότητα, την πολυσυλλεκτικότητα και τη δυναμική της πόλης της Αθήνας το AthensVideoArtFestival 2013 επιχειρεί να ενεργοποιήσει εικαστικά και δημιουργικά μια διαδρομή σε μια από τις πιο αμφισβητούμενες και φορτισμένες περιοχές της πόλης. Από την πλατεία Θεάτρου και την πλατεία Κοτζιά, έως την πλατεία Αγίας Ειρήνης και Μοναστηρακίου,με υπαίθριες προβολές, εικαστικές παρεμβάσεις και στρατηγικές συνεργασίες τόσο με δημόσιους όσο και μς ιδιωτικούς φορείς, οι οποίες θα δώσουν το στίγμα μιας παλλόμενης και διαρκώς εξελισσόμενης κοινότητας δημιουργών. Να αναφέρουμε πως η διοργάνωση θα έχει ελεύθερη είσοδο και θα πραγματοποιηθεί σε ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους στις ζώνες [Μοναστηράκι, Ψυρρή, Πλ. Κοτζιά, Ομόνοια, Πλ. Αγίας Ειρήνης] με στόχο μια κινητικότητα το τριήμερο 7 – 9 Ιουνίου στο Ιστορικό κέντρο. Δίνετε σταθερά βάση στην περιφέρεια όπου «μετακινείστε» παρουσιάζοντας σύγχρονες πολυποίκιλες δράσεις και απόψεις. Πως βλέπετε τα πράγματα που λαμβάνουν χώρα στην επαρχία από νέους ανθρώπους στον τομέα των ψηφιακών μέσων και όχι μόνο; Η επαρχία διψάει για τέτοια εγχειρήματα και εμείς παίρνουμε δύναμη από τους ανθρώπους αλλά και την ίδια την επαρχία σαν παιδιά της πόλης. Την πρώτη χρονιά που εκπονήσαμε πανελλαδική περιοδεία «Ο σύγχρονος πολιτισμός στην Ελληνική περιφέρεια | AthensVideoArtFestivalOnTour», νομίζω ότι ήταν ακόμη μεγαλύτερη εμπειρία από το να στήνεις μια ετήσια διοργάνωση. Η επιλογή των χώρων, η τοποθέτηση εγκαταστάσεων, η διάθεση για εξερεύνηση κάθε νέου περιβάλλοντος, το να βρεις τρόπους να στήσεις μια ασυνήθιστη για τον κάθε τόπο -τολμώ να πω- παραγωγή και να παρακολουθείς τις αντιδράσεις του τοπικού κοινού και φυσικά των επισκεπτών των συγκεκριμένων προορισμών, δεδομένου ότι η διοργάνωση παραδοσιακά προσεγγίζει επισκέπτες τόσο από όμορους δήμους όσο και από υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού. Μέχρι σήμερα έχουμε τιμήσει την Ελληνική Περιφέρεια σε προορισμούς όπως Σύρος, Λευκάδα, Καλαμαριά, Ρέθυμνο, Μυτιλήνη, Τήλος, Ορεστιάδα, Κοζάνη, Ωρωπός, Βόλος, Τρίπολη, Ερέτρια, Άρδας, Θεσσαλονίκη. Ένα φεστιβάλ από νέους για νέους… ‘Έχω την αίσθηση πως ήδη αφήνουν σημάδια έμπνευσης και δημιουργίας οι σημερινοί νέοι ώστε να «πατήσουν» πάνω τους οι επόμενοι και να πάνε το πράγμα παρακάτω… Η εξέλιξη είναι φυσική. Τα νέα παιδιά αν τα παρατηρήσεις πέρα από έναν ανεπτυγμένο κώδικα επικοινωνίας θεωρώ πως αναπτύσσουν και άμυνες αλλά και εφευρίσκουν τρόπους να είναι δημιουργικοί και παραγωγικοί. Επιδιώκουμε να συνεργαζόμαστε με νέα παιδιά, δίνουμε ευκαιρίες σε νέους συνεργάτες, δεν έχουμε τη δυνατότητα για δεκάδες άτομα, αλλά προσπαθούμε και φέρνουμε παιδιά για να εκπονήσουν την πρακτική τους στο αντικείμενο της διοργάνωσης. Καθώς και στο συμβουλευτικό κομμάτι το οποίο είναι επίσης πολύ σημαντικό για την ασχολία των νέων με τις εκφάνσεις του σύγχρονου πολιτισμού, τις Τέχνες και τις εφαρμογές τις τεχνολογίας σ’ αυτές.
78 URBANSTYLEMAG
Πώς βλέπετε τις δικές μας παραγωγές στον τομέα των ψηφιακών μέσων συγκριτικά με αντίστοιχες πρωτοβουλίες που λαμβάνουν χώρα στο εξωτερικό; Γνωρίζοντας ότι δεν έχουμε τα μέσα να μας περισσεύουν από τα μπατζάκια και ο τεχνολογικός εξοπλισμός για πολλά projects φαντάζει με ταινία επιστημονικής φαντασίας (το minority report “ήταν” μια από αυτές), θα σας πω πως έχουμε καταφέρει να είμαστε σταθεροί συνεργάτες για την εκπόνηση προγραμμάτων συνεργασίας εκ των μεγαλύτερων φεστιβάλ νέων μέσων και σύγχρονου πολιτισμού διεθνώς. Ένα ακόμα κομμάτι που αξίζει να σας παραθέσω για να εξηγήσω από πού πήραμε αυτό το knowhow, όσο επιμελής και μεθοδικοί και να είμαστε και γιατί και η ιστορία σου είναι εμπειρία σου, ορίστε μερικές από τις διοργανώσεις που φιλοξενήσαμε και ήρθαμε σε ανοικτή συνεργασία: Τransmediale (Γερμανία), VAIA (Ισπανία), File (Βραζιλία), Loop (Ισπανία), ConCan (Ιαπωνία), InVideo (Ιταλία), Anima (Αργεντινή), 59 Seconds (Αμερική), Τransmediale (Γερμανία), CologneOff (Γερμανία), In Edit Festival Musical Documental de Barcelona (Ισπανία), Milano Film Festival (Ιταλία), REC (Ισπανία), Orebro Video Art Festival (Σουηδία), Festival International De Videoarte De Camaguey (Κούβα), Magmart / Festival UnderTheVolcano (Ιταλία), ViewFest/ ViewConference (Ιταλία), onedotzero/ Adventures in Motion (Ην. Βασίλειο), Nordic Music Doc (Σουηδία), Art Screen (Σουηδία), Alpha – Ville (Ην. Βασίλειο), Danube Video Art Festival (Αυστρία), Fonland Festival/ Web Art Center (Πορτογαλία), Videoholica (Βουλγαρία), View Fest/ View Conference (Ιταλία), ARS Electronica (Αυστρία), Instant videos (Γαλλία), International Streaming Festival (Σουηδία), VAU Fest (Ρωσία), ELMUR (Ισπανία), Mapping Festival (Ελβετία), Kernel Festival (Ιταλία), Oodaq (Γαλλία), L.P.M (Live Performers Meeting) (Ιταλία).
Τέτοιες δράσεις και πρωτοβουλίες που ξεκινούν από νέους ανθρώπους, είναι ικανές από μόνες τους να δώσουν «χρώμα» στο γκρίζο και χτυπημένο από την οικονομική –και όχι μόνο- κρίση, σκηνικό των Ελληνικών πόλεων και δη της Αθήνας; Μόνο από δράσεις και πρωτοβουλίες μπορούμε να μην χάνουμε την ελπίδα μας. Θα ήταν το πιο εύκολο πράγμα να σας πείσω ότι δεδομένης της όποια κρίσης (οικονομικής, κοινωνικής, προσωπικής=παράκρουσης) ότι φέτος η διοργάνωση θα πραγματοποιηθεί σε στενά όρια. Κι όμως, θέλουμε και δουλεύουμε σκληρά γι’ αυτό το κοινό, για να έρθει και να βιώσει ένα πραγματικό ταξίδι στον κόσμο του συγχρόνου πολιτισμού στο Ιστορικό κέντρο της Αθήνας , για να δει μια Αθήνα όπου κάποιοι τάραξαν δημιουργικά τα νερά. Είμαστε εξωστρεφείς και το αποδεικνύουμε, έχουμε έργα και δράσεις που παρουσιάζουν τη χώρα μας ως ηχηρό σημείο στο διεθνή χάρτη του σύγχρονου πολιτισμού και αυτό θέλουμε να το επικοινωνήσουμε πρώτα μέσα μας και μετά διεθνώς.
Αλήθεια μετά από εννέα χρόνια συνεχούς δράσης είχατε κάποια στήριξη από την Πολιτεία, από κάποιους φορείς; Αν για κάποιους η στήριξη είναι το να σε αφήνουν/ επιτρέπουν και μόνο να είσαι ικανός και δημιουργικός και να πετυχαίνεις τους στόχους σου χωρίς δεκανίκια, ναι έχουμε στήριξη. Τολμούμε ανιδιοτελώς να σηκώνουμε στις φανέλες μας την καμπάνια για την χώρα μας διεθνώς. Να επικοινωνούμε τα μηνύματα της χώρας μας χωρίς να είμαστε ακριβοπληρωμένοι διαφημιστές και να είμαστε θετικοί για όποιο κρατικό project που έχει κάτι να προσφέρει και να πει στη χώρα.
issuePeople
Τα χρήματα παίζουν καταλυτικό ρόλο για την προβολή και την ανάδειξη τέτοιων πρωτοβουλιών, ή από μόνα τους δεν φέρνουν την «πολιτιστική άνοιξη»; Πολύ καλή ερώτηση. Χωρίς χρήματα, πώς να κρεμάσω μπαλαντέζα, πώς να πατήσω το play; Είναι ένα γεγονός. Πρέπει όμως να ξέρεις πού μπορείς να το φτάσεις και πάντα να προσπαθείς για το κάτι παραπάνω και σίγουρα να μην μένεις στα αυγά σου. Το κομμάτι των οικονομικών πόρων και των λεπτών ισορροπιών για την επιτυχή διεξαγωγή μιας διοργάνωσης το έχουμε κερδίσει. Κάθε χρόνο φορείς εμπιστεύονται τη διοργάνωση και επενδύουν όσο μπορούν στηρίζοντάς μας να κάνουμε πράξη αυτό το εγχείρημα, σίγουρα χρειάζονται επιτυχημένα παραδείγματα και χρόνια συνέπειας στο χώρο, έτσι ώστε να έχεις οργανισμούς που θα επενδύσουν σε εσένα. Ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, κοινό και περιεχόμενο. Όμως η αλήθεια όταν ανοίγεις μια κορυφαία συμμετοχή είναι πάντα λίγο παραδίπλα. Όπως κι η σκέψη για το πώς θα καταφέρεις να υλοποιήσεις το συγκεκριμένο έργο του καλλιτέχνη, πώς θα φέρεις μια κορυφαία διοργάνωση, αφιέρωμα, έργο - μιλώντας τις πιο πολλές φορές για τα spec – και η λίστα δεν τελειώνει... Όμως όταν καταφέρεις να τα παρουσιάσεις, η χαρά είναι διπλή, μέχρι φυσικά να έρθει η επόμενη ιδέα, και κάπως έτσι πορευόμαστε... Τα επόμενα βήματα του AVAF είναι… Ποικίλα κι ενδιαφέροντα. Επ’ αφορμή της συμπλήρωσης δέκα χρόνων ιστορίας έχουμε ήδη προχωρήσει στην ψηφιοποίηση του αρχείου μας στο οποίο αποτυπώνεται η πορεία κι οι πτυχές της διοργάνωσης. Σκοπός είναι η προώθηση κι η προβολή των ανθρώπων που έχουν στηρίξει το AVAF μέσα από την ενεργή συμμετοχή τους όλα αυτά τα χρόνια. Παράλληλα εμπλουτίζουμε την ήδη υπάρχουσα σχέση μας με άλλους οργανισμούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με την παρουσίαση projects στο πλαίσιο των προγραμμάτων τους. Κοινός τόπος όλων των μελλοντικών δράσεών μας παραμένει η διεύρυνση των δικών μας οριζόντων, η προαγωγή της καλλιτεχνικής δράσης κι η ενίσχυσή της μέσα από δράσεις τόσο σε μικρό όσο και σε μακρο- επίπεδο.
USM 79
Ψηφιακό Κολάζ Antigoni Vasilaki 80 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 81
82 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 83
issuePeople
84 URBANSTYLEMAG
USM 85
Vaggelis Hoursoglou http://www.woozy.gr
86 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 87
88 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 89
90 URBANSTYLEMAG
USM 91
Helmut Newton Photographer Helmut Newton (born Helmut Neustädter; 31 October 1920 – 23 January 2004) was a German-Australian photographer. He was a “prolific, widely imitated fashion photographer whose provocative, erotically charged black-and-white photos were a mainstay of Vogue and other publications.
94 URBANSTYLEMAG
issuePeople
96 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 97
98 URBANSTYLEMAG
issuePeople
USM 99
issuePeople
100 URBANSTYLEMAG
backpage
Fotios_Balas “THE PORTRAIT OF COCO CHANEL” Έργο.The Portrait of Coco Chanel του Fotios Balas. 2013 Μικτή τεχνική. 1,15cm x 80cm. *Το έργο θα συμμετάσχει στην ομαδική έκθεση «Αφιέρωμα στην Coco Chanel» στη γκαλερί ΛΟΛΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Τσιμισκή 52, 4ος όροφος, Θεσσαλονίκη. ΕΓΚΑΙΝΙΑ: Πέμπτη 30 Μαίου 2013 (η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 22 Ιουνίου 2013)
Άνοιξα την πόρτα του εργαστηρίου/δωματίου/αχουριού. Ήταν κυριολεκτικά άνω κάτω. Με δυσκολία πέρασα από τη μια άκρη στην άλλη. Στο πάτωμα, επτά άδεια πεταμένα μπουκάλια κρασί, έκαναν ομαδικό σεξ. Το διασκέδαζαν τόσο που το ένα έσπασε. Για δευτερόλεπτα ζήλεψα. Μακάρι να ήμουν κι εγώ ένα αναίσθητο, άδειο μπουκάλι. Άναψα τσιγάρο. Είχα τόσα να κάνω. Το σημαντικότερο ήταν το πορτραίτο της Coco Chanel για την έκθεση. Τις επόμενες μέρες έπρεπε να πάω στην γκαλερί και να το παρουσιάσω στη Λόλα. Ο ουρανός ήταν τρομακτικά γαλανός. Ήθελα τουλάχιστον να τον φιλήσω. Ή να χαθώ για πάντα μέσα σ’ αυτόν. Το κεφάλι μου δεν είχε ηρεμήσει λεπτό. Σκέψεις, σκέψεις.. . πεθαμένες αναμνήσεις που ικετεύουν για ανάσταση. Άναψα κι άλλο τσιγάρο. Μέσα στο κεφάλι μου, κάθονται γύρω από ένα τεράστιο τραπέζι όλοι οι έρωτες που πέρασαν στην ιστορία του κινηματογράφου. Τρώνε, πίνουν, διασκεδάζουν και μ’ εκνευρίζουν! Έπρεπε να συγκεντρωθώ στη Chanel. Δεν έχω πάει ποτέ στο Παρίσι. Θα πάω τώρα! Άδειασα από τις κούτες όλα τα αντικείμενα που συλλέγω και επέλεξα οτιδήποτε μου τη θύμιζε. Πέταξα όλα μου τα ρούχα και έτσι όπως ήμουν, γυμνός, έφτιαξα ένα εσώρουχο με λευκές πέρλες και το φόρεσα. Σχημάτισα με λευκή μπογιά το σήμα της Coco στο στήθος μου, κόλλησα μερικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες της στον τοίχο, έβαλα το soundtrack της ταινίας ‘Amelie’ να παίζει, γέμισα το ποτήρι με λευκό κρασί... και ξεκίνησα. Ήθελα οι διαστάσεις του πορτραίτου να είναι σχετικά μεγάλες και το αποτέλεσμα αντάξιο του μεγαλείου της πανίσχυρης αυτής προσωπικότητας. Καθώς σχεδίαζα την επιφάνεια άκουσα ένα θόρυβο. Ξαφνικά άνοιξε απότομα η πόρτα της ντουλάπας και βγήκε από μέσα φορώντας ολόσωμη μαύρη φόρμα, η Βίκη! «Φώτη μου, τι σου συμβαίνει; Στην αρχή πιστεύαμε σε σένα, όμως τελευταία δεν ποζάρεις καλά στις φωτογραφίες... Τι σου συμβαίνει αγόρι μου;!» με ρώτησε και έβαλε τσατισμένα τα χέρια στη μέση της. «Να...ερωτική απογοήτευση θα το χαρακτήριζα...ίσως...» απάντησα με το ζόρι. «Φώτη, συγκεντρώσου! Όλα γίνονται για κάποιο λόγο...αν συνεχίσεις έτσι να ξέρεις ότι θα αποχωρήσεις από το Next Top Model!» απάντησε, άνοιξε την εξώπορτα κι έφυγε. Έμεινα με το πινέλο στο χέρι. Ήθελα το πορτραίτο της Chanel να είναι επιβλητικό σαν κι αυτή. Να «παντρέψω» τη διαστροφή μου με την κομψότητα. Ουσιαστικά ήταν μια πρόκληση για μένα. Το διασκέδαζα τόσο που άκουσα το βαλς της Amelie δεκαπέντε φορές! Τη δέκατη έκτη χάλασε το cd. Το έσπασα σε κομματάκια και κόλλησα ένα μικρό κομμάτι μέσα στα μαλλιά της Coco. Η μύτη της σχηματίστηκε από όλα τα τσιγάρα που κάπνισα το βράδυ που χώρισα. Είναι γνωστό εξάλλου ότι ήταν καπνίστρια. Τα μαλλιά της και σχεδόν ολόκληρο το πρόσωπο, σχηματίστηκαν από διάφορα αντικείμενα και είδη ραπτικής. Κοίταξα για λίγο έξω από το παράθυρο. Στο απέναντι μπαλκόνι , έπινε τσάι με λεμόνι φορώντας ένα κοντό μαύρο φόρεμα, ο Ευλογητός από τη σειρά «Λάμψη». Σήκωσε το χέρι του και με χαιρέτησε. Παρατήρησα πως είχε κάνει πλεξούδες τις τρίχες της μασχάλης του. Άκουσα μια αναπάντεχη, δυνατή κραυγή. Τυλίχτηκα μ’ ένα λευκό σεντόνι και βγήκα έντρομος έξω. Κοίταξα τριγύρω, στην απέναντι ταράτσα στέκονταν ξυπόλητη μια παχύσαρκη μελαχρινή γυναίκα. Φορούσε ένα ξεχειλωμένο, μαύρο μίνι φόρεμα, τα μπούτια της έμοιαζαν με κουνουπίδια μετά το βράσιμο και στο λαιμό της φορούσε τόσες πέρλες που έκρυβαν το τριπλό της προγούλι. Με κοίταξε κλαμένη και φώναξε «Εσύ τουλάχιστον το διασκεδάζεις Φώτη μου… Ξέρεις πόσες σοκολάτες έχω φάει εγώ;! ΧΑ! Κι όμως... αγάμητη θα πάω!!!» ...και αμέσως μετά, πήδηξε στο κενό! 104 URBANSTYLEMAG
fotios balas
USM 105
106 URBANSTYLEMAG
fotios balas
Κοίταξα για λίγο έξω από το παράθυρο. Στο απέναντι μπαλκόνι , έπινε τσάι με λεμόνι φορώντας ένα κοντό μαύρο φόρεμα, ο Ευλογητός από τη σειρά «Λάμψη». Σήκωσε το χέρι του και με χαιρέτησε. Παρατήρησα πως είχε κάνει πλεξούδες τις τρίχες της μασχάλης του. Άκουσα μια αναπάντεχη, δυνατή κραυγή. Τυλίχτηκα μ’ ένα λευκό σεντόνι και βγήκα έντρομος έξω. Κοίταξα τριγύρω, στην απέναντι ταράτσα στέκονταν ξυπόλητη μια παχύσαρκη μελαχρινή γυναίκα. Φορούσε ένα ξεχειλωμένο, μαύρο μίνι φόρεμα, τα μπούτια της έμοιαζαν με κουνουπίδια μετά το βράσιμο και στο λαιμό της φορούσε τόσες πέρλες που έκρυβαν το τριπλό της προγούλι. Με κοίταξε κλαμένη και φώναξε «Εσύ τουλάχιστον το διασκεδάζεις Φώτη μου… Ξέρεις πόσες σοκολάτες έχω φάει εγώ;! ΧΑ! Κι όμως... αγάμητη θα πάω!!!» ...και αμέσως μετά, πήδηξε στο κενό! Καθώς την παρακολουθούσα να πέφτει, να τσιρίζει και να παίρνει μαζί της όλες τις τέντες των μπαλκονιών, μου άνοιξε η όρεξη για σοκολάτα. Έπεσε κι έσκασε σαν καρπούζι στη μέση του δρόμου! Την ίδια στιγμή πέρασε με ιλιγγιώδη ταχύτητα ένα μηχανάκι και της έκοψε το κεφάλι με τη ρόδα! Το κεφάλι της εκτοξεύτηκε με δύναμη και έπεσε μέσα στο μπαλκόνι μου. Έπαθα σοκ! Κλώτσησα απαλά και διστακτικά το κεφάλι της και πρόσεξα ότι με τα δόντια της κρατούσε μια σοκολάτα γάλακτος με μπισκότο. Πάνω στη συσκευασία έγραφε: «ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ ΜΑΝΑΡΙ!» . Χάρηκα τόσο πολύ! Σχεδόν συγκινήθηκα. Αυτό είναι καμάκι! Πήρα την σοκολάτα και μπήκα μέσα να συνεχίσω το πορτραίτο... Στο μπαλκόνι είχαν τώρα μαζευτεί πέντε κατάμαυρα κοράκια που φορούσαν το άρωμα No.5 κι έτρωγαν το κεφάλι . Βγήκα έξω ξανά με δισταγμό, πήρα ένα φτερό και το έβαλα για στόμα στο πορτραίτο μου. Άσπρο και μαύρο. Απουσία χρώματος. Απουσία γενικά. Έτσι ένιωθα. Η ασπρόμαυρη εμμονή της Chanel με βόλεψε απίστευτα. Τόσο που έγινε και δική μου. Συνέχισα να δουλεύω το πορτραίτο με τα χέρια. Μερικά πινέλα με κοίταζαν με ζήλια. Γέμισα ένα δοχείο με νερό και τα βούτηξα μέσα να χαρούν. Για λαιμό τοποθέτησα μια μαύρη κρεμάστρα και τη στόλισα με λευκές πέρλες. Λατρεύω τις πέρλες! Μοιάζουν με μάτια ανθρώπων που δεν γεννήθηκαν ποτέ... Τη στιγμή που άναβα τσιγάρο, άκουσα κι άλλο θόρυβο απ’ έξω. Κοίταξα και δεν πίστευα στα μάτια μου! Στο μπαλκόνι μου είχε πέσει με ένα μαύρο αλεξίπτωτο ο Karl Lagerfeld! Τα κοράκια έφυγαν τρομαγμένα. Στα χέρια του κρατούσε ένα πιστόλι, πάτησε το κεφάλι της χοντρής και μπήκε μέσα στο εργαστήριο. Έβγαλε για πρώτη φορά τα μαύρα του γυαλιά, με κοίταξε μέσα στα μάτια, με σημάδεψε με το πιστόλι και μου είπε “Finish it!”... και γρήγορα έφυγε. Έμεινα άναυδος! Το πορτραίτο της Chanel ήταν σχεδόν έτοιμο. Τη στιγμή που κολλούσα το μάτι της, παρμένο από πραγματική φωτογραφία της, έσπασε η πόρτα του δωματίου και μπήκε μέσα με φόρα ένας τεράστιος μαύρος ταύρος! Έπεσα κάτω από τρόμο. Τα μάτια του είχαν μια σαγηνευτική γυαλάδα και στο στόμα του κρατούσε ένα κατακόκκινο μήλο. «Ουάου! Ταύρος είναι το άλλο μου μισό…» είπα με ενθουσιασμό και δάγκωσα τη σοκολάτα. Γύρισα και κοίταξα το πορτραίτο της Coco. Καθώς το παρατηρούσα, μου έκλεισε το μάτι και μου είπε... «Φτάνει πια, μην ασχολείσαι άλλο...Άσε τη ζωή να κυλήσει... θα σου δείξει αυτή αν είναι όντως το άλλο σου μισό, όπως πιστεύεις...». Όντως; Μίλησε όντως;;! Το πορτραίτο ήταν έτοιμο.
USM 107
108 URBANSTYLEMAG
USM 109
fashion trash fashion designer. ioanna anagnostidou ( fairyland.j@hotmail.com )
110 URBANSTYLEMAG
fashionTrash
USM 111
112 URBANSTYLEMAG
fashionTrash
USM 113
114 URBANSTYLEMAG
fashionTrash
USM 115
116 URBANSTYLEMAG
fashionTrash
USM 117
118 URBANSTYLEMAG
fashionTrash
USM 119
120 URBANSTYLEMAG
fashionTrash
USM 121
122 URBANSTYLEMAG
fashionTrash
USM 123
fashionTrash
124 URBANSTYLEMAG
When urban culture meets nightlife
Mostly is a brand new urban clothing label with a clear vision. By bringing some fresh clothes to the Belgian nightlife scene, we are trying to send our message of fine design and excessive bass. Because Mostly get itâ&#x20AC;&#x2122;s is inspiration, sensation and cultivation based on nightlife experiences, we support various talented artist in our Mostly Movement, a collective of artists striving for a richer and bigger urban nightlife culture. Visit our store: WWW.MOSTLYOFFICIAL.COM facebook: www.facbook.com/Mostlyofficial
126 URBANSTYLEMAG
mostly
USM 127
128 URBANSTYLEMAG
foodsquare
EDITOR. Maria Toumpi ( Clinical Nutritionist - Dietitian )
Αντιοξειδωτικά: Πηγή νιότης και όχι μόνο ! Μεγάλος λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια σχετικά με τη επίδραση των αντιοξειδωτικών στην εμφάνιση του δέρματός μας, αλλά και γενικά στην καλή υγεία του οργανισμού μας. Ας δούμε αναλυτικά όμως από πού και σε τι ποσότητα μπορούμε να τα προμηθευτούμε: Bιταμίνη A: Xρειάζεστε περίπου 1.000 μονάδες ημερησίως τις οποίες μπορείτε να βρείτε: Σε 2 αυγά ή σε 2 κουταλιές μουρουνέλαιου. Καλή πηγή αποτελούν επίσης το συκώτι του αρνιού και το μοσχαριού. Bιταμίνη E: Xρειάζεστε 10-15 mg την ημέρα και αυτή την ποσότητα μπορείτε να τη βρείτε: Σε 7 κουταλιές ελαιόλαδου, σε 2 φλυτζάνια μπρόκολο, σε 4 μέτρια αβοκάντο, σε 15 ντομάτες ή 5 μεγάλα ροδάκινα. Bιταμίνη C: 90 mg επαρκούν για όσους δεν καπνίζουν ή δεν εργάζονται σε μολυσμένο περιβάλλον. Μπορείτε να τη βρείτε: Σε 1 μεγάλο πορτοκάλι, σε 3 τομάτες, σε 1 φλυτζάνι πολύχρωμα λαχανικά ή σε 1 λεμόνι. B-καροτένιο: Aπό αυτή την προβιταμίνη χρειάζεστε περίπου 6 έως 20 mg την ημέρα. Μπορείτε να τη βρείτε: Σε 1 μέτριο καρότο, σε 20 βερίκοκα, ή σε 1 μερίδα σπανακόπιτα. Σελήνιο: Xρειάζεστε 0,06 mg την ημέρα. Μισή κονσέρβα με τόνο, 1 γαρνιτούρα με ρύζι, ή μισό φιλέτο σολομού, καθώς και 1 μερίδα γαλοπούλας, μπορούν το καθένα να σας δώσουν την απαραίτητη ποσότητα σελήνιου. Ψευδάργυρο: Χρειάζεστε περίπου 10 Mg ημερησίως τα οποία μπορείτε να βρείτε σε 5 όστρακοειδή, σε 1 μερίδα μοσχάρι ή σε 1 φλυτζάνι ξηρούς καρπούς, κυρίως σε αμύγδαλα και κάσιους. Λυκοπένιο: Χρειάζεστε περίπου 30 mg την ημέρα. Θα το βρείτε κυρίως στις ντομάτες και τα παράγωγά τους. 7 ώριμες ντομάτες ή ένα φλυτζάνι τοματόσουπα ή 3 κουταλιές πελτές ντομάτας είναι ικανά να σας δώσουν την απαραίτητη ποσότητα. Φλαβονοειδή: Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει 4000 είδη, αλλά δεν γνωρίζουμε ακόμα ποιο απ’ όλα εμφανίζει τη μεγαλύτερη αντιοξειδωτική δράση. Θα τα βρείτε κυρίως στο τσάι, στο κόκκινο κρασί, στα σταφύλια, στο μήλο και στα κρεμμύδια. Φλαβονοειδή περιέχει επίσης και η μαύρη σοκολάτα. Συνένζυμο Q10: Η συνιστώμενη ποσότητα είναι περίπου 100 mg ημερησίως. Εντοπίζεται κυρίως σε εντόσθια κρεάτων αλλά συνήθως προσλαμβάνεται σαν συμπλήρωμα διατροφής. Αν παρουσιάζετε καρδιαγγειακή δυσλειτουργία ή υπέρταση, συμβουλευτείτε το γιατρό σας πριν τη λήψη του.
130 URBANSTYLEMAG
foodsquare
USM 131
naturalpark
editor. theodoros morfidis (arminmorf@yahoo.gr)
Ανακύκλωση φαρμάκων Πριν λίγα χρόνια, οι κάτοικοι του Λονδίνου διάβαζαν έκπληκτοι στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τους τις αναφορές των τοπικών επιθεωρητών περιβάλλοντος περί ανίχνευσης του αντικαταθλιπτικού φαρμάκου Prozac® στο πόσιμο νερό της πόλης τους. Με λίγα λόγια, ποσότητα φαρμακευτικής ουσίας καταλήγει στο νερό που πίνουμε και στα τρόφιμά μας. Ο ΦΥΣΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ
Οι δύο οδοί μέσω των οποίων τα φάρμακα ανθρώπινης χρήσης εισέρχονται στο περιβάλλον είναι : I. μέσω αποβολής από το ανθρώπινο σώμα με τα κόπρανα και τα ούρα και II. μέσω απόρριψης των ληγμένων ή μη-χρησιμοποιούμενων φαρμάκων στην τουαλέτα ή στα σκουπίδια.
132 URBANSTYLEMAG
naturalpark
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ: Η ΤΡΟΦΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΣΟΥ Καθημερινά πάνω από 90 φάρμακα εκρέουν από τους βιολογικούς καθαρισμούς και τις χωματερές της Ευρώπης και καταλήγουν στα επιφανειακά ύδατα και εν συνεχεία, στο ποτήρι μας. Σε πρακτικό επίπεδο, ήδη έχουν αρχίσει να δημοσιοποιούνται διαπιστευτήρια ενδοκρινικής διατάραξης σε ψάρια και βατράχους, ενώ πρόσφατη γονιδιακή έρευνα σε σολομούς του Ατλαντικού διαπίστωσε ότι η έκθεση των ψαριών αυτών σε υποβιολογικές συγκεντρώσεις ουσιών –όπως παρακεταμόλης, καρβαμαζεπίνης και ατενολόλης- προκαλούν σοβαρό λόγο ανησυχίας για τις επιδράσεις που μπορεί να έχει η αλόγιστη απόρριψη φαρμάκων στην ποιότητα των τροφίμων που φτάνουν στο πιάτο μας.
ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ Έχοντας αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος, οι περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες εδώ και χρόνια έχουν θεσμοθετήσει εθνικά, ολοκληρωμένα προγράμματα συλλογής και καταστροφής φαρμάκων. Επειδή πάντα η καταπολέμηση ενός φαινομένου ξεκινά με την κατανόηση των αιτιών του, αξίζει να αναφερθούμε στους λόγους για τους οποίους ο μέσος άνθρωπος αποθεματοποιεί φάρμακα. Σύμφωνα με τις έρευνες που έχουμε μέχρι στιγμής, οι 4 σημαντικότεροι λόγοι είναι οι εξής: (i) Λήξη φαρμάκου (ii) Αλλαγή φαρμακευτικής αγωγής (iii) Θάνατος χρήστη (iv) Βελτίωση της υγείας του χρήστη
ΤΡΟΠΟΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένα σχετικό νομοθετικό πλαίσιο, κάτι που αποτελεί παράβαση Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι η ενημέρωση του κοινού είναι ανύπαρκτη, οι κάδοι που χρησιμοποιούνται είναι πρακτικά ανοιχτοί και έτσι ο κάθε φαρμακοποιός μπορεί να προσθαφαιρέσει ό,τι επιθυμεί, ενώ σε διάφορα φαρμακεία υπάρχουν και άλλοι παρόμοιοι κάδοι όπου οι Γιατροί του Κόσμου συλλέγουν μη-ληγμένα σκευάσματα με σκοπό την κάλυψη των φαρμακευτικών αναγκών διάφορων αναξιοπαθούντων. Τα βασικά χαρακτηριστικά τα οποία εγγυώνται την αποτελεσματικότητα και την αξιοπιστία του εγχειρήματος είναι: i) εκστρατεία ευαισθητοποίησης του κοινού, με κύριους άξονες την περιγραφή του προβλήματος (π.χ. μόλυνση υδάτων) και την ανάδειξη της συμβολής των λανθασμένων επιλογών απόρριψης οικιακών φαρμάκων στη δημιουργία του. ii) Δημιουργία σημείων περισυλλογής (κάδοι) ληγμένων και μη-χρησιμοποιούμενων φαρμάκων σε όλα τα φαρμακεία. iii) Καταγραφή των επιστρεφόμενων φαρμάκων, ώστε να γίνει δυνατή η επεξεργασία των στοιχείων και η διεξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με το τι και γιατί επιστρέφεται το εκάστοτε σκεύασμα. iv) Διασφάλιση του ατομικού απορρήτου των χρηστών (π.χ. τα φάρμακα να επιστρέφονται μέσα σε ειδικές σακούλες). v) Εγγύηση του αδιάβλητου της διαδικασίας με χρήση σφραγισμένων κάδων συλλογής μίας κατεύθυνσης, στους οποίους τα φάρμακα μπαίνουν εύκολα αλλά βγαίνουν μόνο με ασφαλείς διαδικασίες (π.χ. χρήση διπλών κλειδιών), ώστε να είναι αδύνατη η παράνομη χρήση των απορριπτόμενων φαρμάκων. vi) Πιστοποιημένος φορέας μεταφοράς και αποθήκευσης των συλλεγμένων φαρμάκων. vii) Καύση των φαρμάκων σε ειδικούς αποτεφρωτήρες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Η εφαρμογή και λειτουργία ενός προγράμματος συλλογής και καταστροφής ληγμένων ή μηχρησιμοποιούμενων οικιακών φαρμάκων δεν αποτελεί απλώς αυτονόητη κίνηση προστασίας της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, αλλά επιπλέον νομική απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επειδή οι δημόσιοι και οι σχετιζόμενοι επαγγελματικοί φορείς δεν κινητοποιούνται ώστε να ανταποκριθούν στις υψηλές οργανωτικές απαιτήσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος, επείγει η συμμετοχή ενός εξειδικευμένου ιδιωτικού, μη-κερδοσκοπικού φορέα, ο οποίος θα αναλάβει την εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, θα προσφέρει την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή και θα εγγυηθεί την αξιόπιστη και αδιάβλητη λειτουργία του προγράμματος.
USM 133
editor. theodora bontari
Everybody comes to Hollywood... (how could it hurt you when it looks so good) ‘Hollywood’. Mια λέξη που όλοι ξέρουν. Όλοι λίγο πολύ φαντάζονται τι είναι, πολλοί ονειρεύονται να βρεθούν εκεί κάποια στιγμή. Όμως πόσοι πραγματικά γνωρίζουν τι κρύβει από πίσω της η πασίγνωστη αυτή λέξη; Πόσοι αναρωτιούνται πώς δημιουργήθηκε αυτός ο μύθος και η δόξα γύρω από το Hollywood; Ποιά ήταν η αφορμή, ποιες οι συνθήκες, ποιός είχε την ιδέα για τη δημιουργία του;
134 URBANSTYLEMAG
everybody comes to Hollywood ΄Ολα ξεκίνησαν πολλά χρόνια πριν στην Αμερική, όταν Ισπανοί ερευνητές κατέφθασαν στην κοιλάδα της Σάντα Μόνικα όπου κατοικούσαν ιθαγενείς Αμερικανοί. Με τη μετακίνηση των Ινδιάνων προς το Νότο η Ισπανική διοίκηση χώρισε την έκταση στα δύο. Γύρω στο 1870 μια αγροτική κοινότητα εγκαταστάθηκε στο δυτικό τμήμα και η έκταση σταδιακά απέκτησε ζωη. Την αρχή έκανε το 1886 ένας κτηματομεσίτης, ο Hobart Johnstone Whitley, ο οποίος έχοντας ένα όραμα για τη νέα αυτή κοινότητα αγόρασε μια έκταση πεντακοσίων στρεμμάτων. Το όνομα εμπνεύστηκε η γυναίκα του, αφού το άκουσε στο τραίνο από μια συνταξιδιώτισσα της. Όλα άλλαζαν πολύ γρήγορα όψη: άρχισαν να χτίζονται δρόμοι, σχολεία, εκκλησίες, ξενοδοχεία, μέχρι που το 1903 η περιοχή απέκτησε νομική υπόσταση, εντασσόμενη στο Λός Άντζελες λόγω έλλειψής πόσιμου νερού. Το 1911 η εταιρία Nestor εγκαινίασε το πρώτο κινηματογραφικό studio σε μια ταβέρνα. Το μέρος προτιμηθήκε διότι διέθετε ανοιχτό χώρο και καλό κλίμα. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, ήταν μια πρωτότυπη ιδέα που εν τέλει είχε θετικά αποτελέσματα. Κατά τις δεκαετίες του ‘20 και του ’30, ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα, λεωφόροι, κινηματογράφοι και clubs πολλαπλασιάστηκαν με ραγδαίους ρυθμούς. Ακολούθησαν τα επόμενα studios και γραφεία. Κάθε χρόνο κατέφθαναν εκατοντάδες άνθρωποι κουβαλώντας για αποσκευές όνειρα και την ελπίδα να ενταχθούν στον λαμπερό, πλέον, κόσμο του Hollywood. Δημιουργήθηκε έτσι ένας μύθος γύρω από αυτή την περιοχή. Για πολλούς ήταν στόχος ζωής να καταφέρουν να μπουν στον κόσμο αυτό, ακόμα και αν απλά γνώριζαν τους αστέρες χωρίς οι ίδιοι να κατακτήσουν τη δόξα τους. Στην εκτόξευση της φήμης αυτής συντέλεσαν -καθόλου παραδόξως αν το σκεφτεί κανείς- τα γεγονότα των δύο παγκοσμίων πολέμων, η ποτοαπαγόρευση, το κραχ κι η Μεγάλη Κατάθλιψη. Οι άνθρωποι είχαν ανάγκη από τη «χρυσόσκονη» του Χόλυγουντ, για να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη. Είχαν ανάγκη να «μεθύσουν» με τις ιστορίες των όμορφων ανθρώπων της μεγάλης οθόνης. Ο κινηματογράφος σαν χώρος ήταν ήδη οικείος, αφού αποτελούσε ένα από τα μέσα ενημέρωσης για την επικαιρότητα, έτσι εύκολα έγινε κι ένα από τα κύρια μέσα ψυχαγωγίας. Μέχρι και σήμερα η λεωφόρος του Hollywood και τα κτίριά της θεωρούνται διατηρητέα λόγω της ιστορίας που κρύβουν. Μέχρι και σήμερα πολλοί άνθρωποι καταφθάνουν στο Hollywood με όνειρο να πασπαλιστούν με λίγη από τη χρυσόσκονή του. Μέχρι και σήμερα, οι ταινίες κι οι αστέρες του αποτελούν -καλώς ή κακώς- κοινωνικό «αντικαταθλιπτικό», απατηλό πολλές φορές, όμως τόσο, μα τόσο λαμπερό.
USM 135
editor. theodora bontari
Pin me up Αρχές εικοστού αιώνα, Γαλλία, καμπαρέ. Τρία συστατικά,μία συνταγή που όλως τυχαίως πέτυχε και είναι προφανές μέχρι και σήμερα. Μιλάμε για μία εποχή στην οποία η διασκέδαση των αντρών ήταν τα γνωστά σε όλους καμπαρέ. Οι άντρες απολάμβαναν τις χορεύτριες και τις τραγουδίστριες που δούλευαν εκεί λόγω της ομορφιάς τους. Τα πρώτα πόστερ για τα γαλλικά καμπαρέ που ξεκίνησαν να φτιάχνονται με κύριο θέμα τις γυναίκες αυτές έγιναν ανάρπαστα και προσέλκυαν τους πελάτες του μαγαζιού, καθώς έπερναν την πρώτη γεύση για το τι θα αντικρίσουν το βράδυ. 136 URBANSTYLEMAG
pin me up Κατά την δεκαετία του 30’, οι πόθοι των αντρών για τις γυναίκες που απεικονίζονταν στα πόστερ άρχισε να μεγαλώνει,και έτσι ξεκίνησαν να τα στερεώνουν σε διάφορα σημεία του σπιτιού τους. Τα γνωστά σε όλους μέχρι σήμερα pin up girls, ήταν οι τότε γυναίκες που όλοι οι άντρες επιθυμούσαν να έχουν στην ντουλάπα του σπιτιού τους και ο λόγος ήταν η απερίγραπτη ομορφιά τους. Με αυτό τον τρόπο απέκτησαν και το όνομα τους,γιατί προορίζονταν να καρφιτσωθούν (they are meant to be ‘’pinned up’’ on a wall). Η ζήτηση ήταν μεγάλη και η επιτυχία ίδια. Ο ανδρικός πληθυσμός απολάμβανε να αγοράζει και να ‘’καρφιτσώνει’’ αμέτρητες pin up κοπέλες και να εξιτάρει την φαντασία του. Το φαινόμενο αυτό με τα pin up κορίτσια σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά του.Ο θρίαμβος ήταν τεράστιος για αρκετές δεκαετίες και η συνέχεια θα ερχόταν λίγο αργότερα.Το παιχνίδι ξεκίνησε όταν ένας εικονογράφος, ο Vergas,άρχισε να σχεδιάζει για χάρη ενός περιοδικού κοπέλες που πλαισιώνουν όλα τα χαρακτιριστικά που σίγουρα ένας άντρας επιθυμεί. Ζουμερή και αφράτη,με κατακόκκινα χείλη,σεμνή αλλά και σέξυ ταυτόχρονα, με χυμώδη στήθη και κατάλευκο δέρμα. Η γοητεία τους ήταν απίστευτη και η ‘’εισβολή’’ τους ήταν επιθημητή από όλα τα αρσενικά. Τα κορίτσια εμφανίζονταν είτε σε τραπουλόχαρτα,είτε σε ημερολόγια,είτε σε διαφημιστικά για ρούχα και οι πόζες που οι δημιουργοί τους τους έδιναν απέπνεαν αισθησιασμό χωρίς όμως να προβάλλουν κάτι πρόστυχο. Αυτό ήταν άλλωστε που τις κολάκευε τόσο.Ήταν τόσο απλές και καθημερινές γυναίκες αλλά ταυτόχρονα και τόσο ελκυστικές που ‘’υπνώτιζαν’’ τον αντρικό πλυθησμό. Συνήθως τα ρούχα που φορούσαν θα ήταν εσώρουχα και κυρίως ζαρτιέρες, φορέματα και διάφορα αξεσουάρ όπως κορδέλες στα μαλλιά ή λουλούδια καθώς και αθλητικά σορτσάκια. Οι δεκαετίες που έρχονταν, του 60’ και 70’, δεν τις βρήκε χωρίς τα pin up girls στο πλευρό τους. Στην προκειμένη φάση τα πράγματα είχαν εξελιχθεί. Η σεξουαλικότητα και η θυληκότητα των pin up των προηγούμενων δεκαετιών συνέχιζε να επικρατεί, με την διαφορά ότι η απεικόνισή τους είχε εμπλουτιστεί με πλούσια χρώματα και μοτίβα, αλλά και στην πραγματική τους ζωή άλλαζαν σταδιακά εμφάνιση. Αυτό εξέλιξε δηλαδή την ενδυμασία τους. Στα ρούχα τους προστέθηκαν φούστες με πουά και ριγέ σχέδια,έντονα χρώματα όπως το κόκκινο ή το μπλέ σκούρο,καθώς και ψηλόμεσα σορτσάκια και παντελόνια. Ήταν πρότυπα για πολλές γυναίκες. Όμως το πέρασμα του χρόνου,καλώς ή κακώς,οδήγησε στο να πάρει την σκυτάλη από δώ και πέρα η μόδα. Δηλαδή οι γυναίκες επαγγελματίες μοντέλα μετατρέπονταν σε pin up girls για χάρη σχεδιαστών και φωτογράφων. Πλέον τα σύγχρονα pin up έχουν σάρκα και οστά,επιθυμούν δόξα και ότι κάνουν γίνετε στο όνομα του χρήματος. Έτσι δυστυχώς ο κλασσικός τύπος των pin up, των γυναίκων που κατάφεραν με την απέραντη θηλυκότητα και σεξουαλικότητα τους καθώς και με τα ‘’παιδικά’’ χαρακτιριστικά να τις λατρέψουν όλοι, δεν υπάρχουν πια. Το γνήσιο αυτό vintage στύλ που κατάφεραν να αποθεώσουν γυναίκες όπως η Betty Davis,η Marilyn Monroe,η Betty Grable, σήμερα αποτελεί απλά μία απομίμηση και υιοθέτηση του για λόγους διαφημιστικούς. Οι pin up γυναίκες άφησαν εποχή και η καριέρα τους ήταν μεγάλη.Κατάφεραν να κάνουν μόδα την τσαχπινιά και την θυληκότητα τους,έχοντας τες πολλές γυναίκες ως πρότυπο. Έκαναν μόδα το στύλ τους το οποίο μέχρι και σήμερα αποτελεί νεανικός τρόπος ντυσίματος για πολλά κορίτσια. Και τέλος και ίσως το πιο σπουδαίο που κατόρθωσαν ήταν που μπόρεσαν να κατακτήσουν μια θέση στην καρδιά των αντρών και να τις αγαπησούν τόσο.
USM 137
pragmatikotita.gr editor. dorothea anastasiadou (danastasiadou@pragmatikotita.gr)
Red Harvest
Φράουλες και υγεία Δε σκόπευα να γράψω για τη Μανωλάδα. Πολλή οργή μαζεμένη εμπόδιζε την ψύχραιμη γραφή. Αλλά γιατί θα έπρεπε να είμαι ψύχραιμη; Τα συμβάντα μοναδικά, τα πρόσωπα μπρεχτικά. Οι διακόσιοι και πλέον άνθρωποι από το Μπαγκλαντές που ζητούν δεδουλευμένα έξι μηνών (έναντι 125 του μηνού, να θυμήσουμε). 138 URBANSTYLEMAG
I had no intention to write about the incidents in Manolada, Peloponnese. I was too angry to be calm and objective. But why should I be calm?
naturalpark
The events are unprecedented and the main characters seem to have escaped from some Brechtian play. Try to picture this: Over 200 people from Bangladesh demanding 6 months unpaid wages (monthly payment up to 125euros) and being shot at in return. The supervisors, three fascist thugs with guns, brave enough to open fire on unarmed people; coward enough to run away and hide to avoid being caught red handed. A shameless, hateful statement from the Nazi party Golden Dawn, condemning the shootings very quietly and the immigrants very loudly. Government spokesman Mr Kedikoglou, denouncing the shootings on behalf of... the society, but not of the government he is representing. The battered “zero tolerance” doctrine of minister of Citizen Protection Mr Dendias. Mr Milios, member of SYRIZA, the opposition party, blaming the shootings on... the troika memorandum. Popular media converting the one way shootings to a “clash”, the worker’s gathering to a “threatening move against the supervisors” and the demand of delayed salaries to “demand for pay rise”. A letter from local land owners, trying to present themselves as victims while indirectly justifying this modern slavery. Local people highly concerned that “the incident will affect the strawberry sales” (sic). The conflicting information on victims and witnesses being arrested. Τhe highlight which actually led to this article were the deplorable and insulting questions raised by the journalist Mr. Aris Portosalte on SKAI TV. Mr Portosalte voiced concerns on air as to whether the immigrant workers of Manolada -the ones that demanded their unpaid wages, only to be shot at by their bosses- maintain sufficient personal hygiene. Do they wash their hands after going to the bathroom? And before they collect the strawberries? Do they use soap? How do we know if they carry diseases and they transfer them straight to the fruit we eat? At first, I refused to believe it. Then I had it confirmed. And I felt outrage. Such a statement would have been merely stupid if it wasn’t dangerous. It would demonstrate the ignorance of a journalist, but instead it transfers the issue at stake from violence to hygiene -more significantly, it reinforces the stereotype of an immigrant as dirty and carrying diseases rather as a human being with equal rights to life and work. All the racism and xenophobia of modern Greece was concentrated in a comment carefully aimed for the thousands of people watching the evening news. Apparently the only fatal attack of the day came from the germs. But Mr. Portosalte need not worry. There is no urine or bacteria on the strawberries. Only blood.
Οι τρεις αλήτες φασίστες ψευτοπαληκαράδες πιστολέρο, αρκετά γενναίοι να ανοίγουν πυρ εναντίον αόπλων, αρκετά δειλοί να κρύβονται ως να περάσει το αυτόφωρο. Η επαίσχυντη, γεμάτη μίσος ανακοίνωση των ναζί της Χρυσής Αυγής που καταδικάζουν(;) τους πυροβολισμούς ψιθυριστά και τους μετανάστες μεγαλόφωνα. Ο Κεδίκογλου να καταδικάζει ως… κοινωνία αλλά όχι ως κυβέρνηση. Η λαστιχένια «μηδενική ανοχή» του Δένδια. Η επίρριψη των ευθυνών της επίθεσης στο.. Μνημόνιο δια στόματος Μηλιού. Η κατά ΜΜΕ «συμπλοκή» και οι εργάτες που «ζητούσαν αύξηση» και που «κινήθηκαν απειλητικά». H θρασύτατη ανακοίνωση μεγαλοτσιφλικάδων της περιοχής που υπερασπίζονται έμμεσα το δουλεμπόριο εμφανίζοντας εαυτούς σαν θύματα. Η αντίδραση κάποιων κατοίκων της Ηλείας ότι αυτή η ιστορία «θα επηρεάσει τις πωλήσεις της περιοχής» (sic). Οι, συγκεχυμένες ως τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, πληροφορίες για συλλήψεις τραυματισμένων ανθρώπων και μαρτύρων. Αυτό που μου έδωσε όμως τη χαριστική βολή ήταν ο μόνο εμετικός, αηδιαστικός και δυο φορές απάνθρωπος προβληματισμός του Πορτοσάλτε χτες στον ΣΚΑΙ. Ο κύριος Πορτοσάλτε λοιπόν ανησυχούσε on air για το αν οι μετανάστες εργάτες της Μανωλάδας, ναι οι ίδιοι αυτοί εργάτες εναντίον των οποίων η εργοδοσία άνοιξε πυρ, αν οι εργάτες αυτοί λοιπόν πλένουν τα χέρια τους ή έχουν κάνει την ανάγκη τους και μετά κατευθείαν πιάνουν τις φράουλες; Σαπούνι χρησιμοποιούν; Αν κουβαλούν αρρώστιες και τις περνάν στα φρούτα; Τόσοι ιοί σέρνονται… Στην αρχή δεν το πίστεψα. Κατόπιν το επιβεβαίωσα. Και θύμωσα. Θα ήταν ανόητο, αν δεν ήταν επικίνδυνο. Θα έδειχνε την ασυναρτησία ενός δημοσιογράφου, αν δεν μετέφερε το διακύβευμα από τη βία στη βρώμα και αν δεν παγίωνε το γνωστό και τόσο βολικό στερεότυπο του μετανάστη ως φορέα μικροβίων παρά ως άνθρωπο με αξιοπρέπεια και δικαιώματα στη ζωή και στην εργασία. Όλος ο ρατσισμός και η ξενοφοβία σε ένα καλά ζυγισμένο σχόλιο, σφαίρα ανάμεσα στα μάτια εκατοντάδων τηλεθεατών του βραδυνού δελτίου. Η μόνη δολοφονική επίθεση της ημέρας είναι αυτή των μικροβίων. Μην ανησυχείτε όμως κύριε Πορτοσάλτε. Οι φράουλες δεν έχουν ούρα, ούτε μικρόβια. Αίμα έχουν.
USM 139
photography. George xigos editor. Odisseas Panierakis (od.panierakis@urbanstylemag.gr)
Without Credential
(Carl Cox & Umek at Gazi Music Hall) Μια ζωή θυμάμαι φίλους και γνωστούς, συνήθως μεγαλύτερους και πάντα με κοινά μουσικά ακούσματα, να μου λένε πως αν δεν έχω ακούσει τον Carl Cox να παίζει, δεν έχω ακούσει τίποτα. Το live του μου τόνιζαν, είναι ό,τι καλύτερο έχει να δείξει η παγκόσμια ηλεκτρονική μουσική σκηνή με τη μορφή του DJ Set. Αποφάσισα λοιπόν να ακούσω με τα αυτιά μου - τα οποία παρεπιπτόντως δεν μου χρειάστηκαν ιδιαίτερα - τον πενηντάχρονο πλέον Carl Cox να επιβεβαιώνει την φήμη που τον ακολουθεί. My friends and acquantances – usually older and with similar taste in music- have always been telling me that if I haven ‘t heard Carl Cox playing, I have a rather tiddley experience in EDM. His live, they said, is the finest DJ set the global electronic music scene has to offer. So it was quite an obvious and easy decision to make, I knew I had to listen to the 50 year old legend justifying his fame with my own ears which, by the way, were not of critical importance after all. 140 URBANSTYLEMAG
without credential
Αρχικά οφείλω να πω ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό πως παρά τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες και την κατάθλιψη που εξαπλώνεται με τρελούς ρυθμούς στην Ελληνική κοινωνία, όχι μόνο η Evolution κατάφερε να διοργανώσει ένα τέτοιο event, αλλά και το κοινό απέδειξε για ακόμα μια φορά οτι διατηρεί τα κριτήριά του. Δεν είναι αμιγώς θέμα εισιτηρίου ή χώρου. Η συνταγή της Evolution (οικονομικό εισιτήριο, γρήγορη και αποτελεσματική εξυπηρέτηση στο γκισέ, τεχνικά άρτια παραγωγή με visuals -τα οποία δυστυχώς έχουμε υποτιμήσει επανειλημμένα- άψογο ήχο σε αρένα αλλά και διαζώματα) ήταν καίριας σημασίας για την επιτυχία του event. Αυτή είναι η συνταγή, φίλοι promoters, που πρέπει να ακολουθήσετε για να σας τιμήσει ο κόσμος με την παρουσία του. Τέλος, όσον αφορά στο μουσικό κομμάτι της βραδιάς και για να εξηγήσω γιατί δεν χρειάστηκα ιδιαίτερα την αίσθηση της ακοής εκείνο το βράδυ... οι φίλοι μου είχαν άδικο. Δεν ήταν η μουσική που με συνεπήρε. Ο Carl Cox στα πολλά και σημαντικά χρόνια της καριέρας του κατάφερε να κατακτήσει την τέχνη της σκηνικής επιβολής. Με δύο λέξεις, μια κίνηση και ένα drop, κατάφερνε να δημιουργεί ρωγμές στο κτίριο. Σαν γνήσιος μαέστρος καθοδηγούσε το κοινό φυσικά με τις απίστευτες μουσικές του επιλογές αλλά ως επι το πλείστον με τη μοναδική του παρουσία στη σκηνή του Gazi Music Hall. Αν μου ζητούσαν να χαρακτηρίσω με μια λέξη το event δεν θα μπορούσα... Με δύο όμως, εύκολα... OH YES! First of all, I can not stress enough the significance of this event during these trying times. Despite the hostile economic conditions and the depression they induce rapidly within the Greek society, Evolution managed to organise the event but at the same time people proved that they still keep their standards high. It ‘s not only a matter of ticket price or venue. Evolution’s recipe for success was good, simple and clear: reasonable admission fees, fast and effective service, fine, technically integrated production with impeccable visuals, flawless sound and optimal space planning within the venue. This is how it’s done, my friends. As for the music, and to clarify what I meant by my ears not being of critical importance after all, well, my friends were wrong. I was indeed carried away but not merely by the music. During his vast career, Carl Cox has achieved to master the art of performance in every possible way and I ‘m talking about his grandiose stage appearence. His peerless DJ set was, as expected, a unique experience for the ears but it was his overall presence and attitude that made the crowd feel as if the walls of Gazi Music Hall were about to crack. If I was asked to describe the event using only one word, I ‘d never come up with a fully satisfying, explanatory one. But using two... that wouldn ‘t be a tricky one... OH YES!
USM 141
PSAROKOKALO
7th ATHENS INTERNATIONAL SHORT FILM FESTIVAL PSAROKOKALO 1- 9 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
To Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Psarokokalo είναι ένα ετήσιο φεστιβάλ που διοργανώνεται στην Αθήνα. Το φεστιβάλ αποτελεί μέρος ενός σχεδίου που στοχεύει στην προβολή, την ανάπτυξη, την έρευνα και την πρόοδο της κινηματογραφικής τέχνης και πρακτικής. Mε κινηματογραφικές προβολές κάτω από τάστρα, θα διεξαχθεί, το 7o Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκουςτης Αθήνας Psarokokalo 1 με 9 Ιουνίου, στην Θερινή αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, κτίριο Λαίς. Ιερά Οδός 48 και Μ.Αλεξάνδρου, Κεραμεικός. Ενώ για πρώτη φορά θα προβάλει ταυτόχρονα το Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα στους εξής συνεργαζόμενους χώρους /φορείς: Θεσσαλονίκη Κινηματογράφος Φαργκάνη (κιν/κη Λέσχη Θεσσαλονίκης), Εγνατία & Ιασωνίδου Θεσσαλονίκη. Άνδρος Κινηματοθέατρο Χώρας ( http://www.androsfilm.com/ , http://androsfilm.blogspot.gr/ ) Σέριφος Πολυχώρος στο Λιβάδι Σύρος Κινηματογράφος Παλλάς Μυτιλήνη Στον θερινό Κινηματογράφο στο πάρκο της Επάνω Σκάλας
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2013
ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Το Διεθνές τμήμα περιλαμβάνει προβολές επιλεγμένων ταινιών μικρού μήκους από όλο τον κόσμο (μυθοπλασίας, κινούμενο σχέδιο, ντοκιμαντέρ και πειραματικές ταινίες). Όλες οι ταινίες διαγωνίζονται για το βραβείο κοινού του φεστιβάλ. Οι περισσότερες τανίες έχουν συμμετάσχει και διακριθεί σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ (Καννών, Βενετίας, Βερολίνου, Σάντανς, Κλερμόντ Φεραντ κ.α) και προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τις ταινίες: Lοις / Αυστραλία σκηνοθεσία Alexandra Schepisi, Fiction. με την Jacki Weaver (υποψήφια για Όσκαρ για την ερμηνεία της στην ταινία Αnimal Kingom ) Γυρισμένη στην Σίφνο.
Sunday 3/ Γερμανία του Jochen Kuhn, Αnimation. Ένας μεσήλικας κανονίζει ενα blind date με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Υποψηφιότητα Γερμανίας στα Ευρωπαικά Βραβεία κινηματογράφου από το φεστιβάλ Βερολίνου. 142 URBANSTYLEMAG
Mystery / Ισπανία του Chema Garcia Ibarra, Fiction Λένε οτι αν βάλεις το αυτί σου πίσω απο το λαιμό ενώς ανθρώπου, ακούς την Παναγία να σου μιλάει. Υποψηφιότητα Ισπανίας στα Ευρωπαικά Βραβεία κινηματογράφου από το φεστιβάλ Βερολίνου. In Search Of A Donkey / Ελβετία της Maria Nicollier, Fiction Τρείς Ιάπωνες δοκιμάζουν κρέας γαιδουριού και ενθουσιάζονται. Αποφασίζουν λοιπόν να αγοράσουν ενα γάιδαρο, τον Igor. Βραβεία στα φεστιβάλ Zurich, Geneve, London και συμμετοχή σε Locarno, Rome, Kiev και αλλα 16 φεστιβάλ. Βon Voyage / Ελβετία του Fabio Friedli, Αnimation Δεκάδες μετανάστες έχουν αναρριχηθεί σε ένα κατάμεστο φορτηγό. Προορισμός τους η Ευρώπη. Όταν τελικά φτάνουν μετά από ένα κουραστικό ταξίδι, μια άλλη σκληρή πραγματικότητα τους περιμένει. Ο τρόπος που η Ευρώπη τους υποδέχεται. 14 Διεθνή Βραβεία και συμμετοχή σε περισσότερα απο 40 φεστιβάλ.
ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ / ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ
Η ενότητα των Θεματικών Προβολών περιλαμβάνει αφιερώματα σε μεγάλα διεθνη φεστιβάλ , διασημους σκηνοθέτες, καθώς και άλλες ειδικές προβολές. Αφιερώματα, ενδεικτικά: _ Ταινίες μικρού μήκους Νορβηγών σπουδαστών της σχολής Westerdals School of Communication γυρισμένες τον Νοέμβριο 2012 στην Αθήνα: δεκα ντοκιμαντέρ παρουσία των σκηνοθετών και εκπρόσωπου της σχολής. _ Αφιέρωμα στον βραβευμένου Πορτογάλου σκηνοθέτη Joao Salaviza (Χρυσός Φοίνικας: Φεστιβάλ Καννών 2009, Χρυσή Άρκτος: Φεστιβάλ Βερολίνου 2012). Ζωντανή συνομιλία μέσω skype για να συνομιλίσει με το Ελληνικό κοινό και να παρουσιάσει σε αποκλειστικότητα υλικό από την 1η μεγάλου μήκους ταινία του, που βρίσκεται σε διαδικασία γυρισμάτων. _ Αφιέρωμα στο Μεξικάνικο κινηματογράφο (σε συνεργασία με την πρεσβεία του Μεξικού)
www.psarokokalo.gr
psarokokalo 2013
USM 143
Sónar 2013
Sónar Barcelona celebrates 20 years of music, art and technology This year the 13th, 14th and 15th June will mark Sónar’s 20-year anniversary as an international platform for electronic culture. For over two decades Sónar has forged a unique identity and a pioneering format that make it a festival benchmark on a global level. With an audience from one hundred countries and with more than 40 festivals organized in 24 cities around the world, Sónar stands out as one of Spain’s most internationally known cultural icons. On its 20th birthday, the festival continues to take on new challenges and with this in mind has reinvented Sónar by Day, one of its flagship formats. Sónar by Day moves to its new first-rate location in Fira Montjuïc, expanding available space and creating Sonar+D, an evolution of the festival’s new-media and professional areas. The Sónar 2013 line up is headlined by the Kraftwerk 3D show (mythical parents of electronica) and by the Pet Shop Boys concert, as well as more than 150 performances, showcases, conferences and networking activities for music professionals and other creative industry sectors. 144 URBANSTYLEMAG
sonar 2013
One of Spainโ s most internationally recognised cultural events
Sรณnar is one of the most internationally well-known cultural events taking place in Spain. Each year the festival receives 70,000 to 80,000 visitors, with over 50% coming from a hundred different countries worldwide. Another equally significant fact is the enormous media exposure of both the festival and the city of Barcelona. Sรณnar accredits over 1,000 journalists each year, with more than 500 being from 50 different countries. With regards to professionals and companies involved in the activities of Sรณnar+D, last year there were more than 2,500 accredited from 51 countries. Aside from visitors and accredited attendees, since 2002, the festival has also gradually been increasing its own international involvement thanks to more than 40 Sรณnar worldwide events, a journey that began in London and has passed through 24 cities, including Tokyo, Osaka, Buenos Aires, New York, Washington, Lisbon, Frankfurt, Chicago, Sao Paulo, Boston, Hamburg, Seoul and Reykjavik.
Sรณnar 2013: a line up celebrating 20 years of electronic culture
The festival marks its 20th anniversary with a celebratory program that includes more than 150 performances and top artists coming from the five continents: with iconic influences such as (Kraftwerk, Pet Shop Boys, Derrick May, Jurassic 5), special birthday guests (Matthew Herbert, Laurent Garnier, Richie Hawtin, Modeselektor, Jamie Lidell), new pacesetters on the international scene (Paul Kalkbrenner, Lindstrom & Terje, Skrillex, TNGHT, Baauer, Nicolas Jaar, Seth Troxler, Karenn , Fatima Al Qadiri) and some of the major innovators of electronically rooted pop (AlunaGeorge, Chromatics, Darkstar, Bat For Lashes). Every year Sรณnar also presents a sizeable representation of national artists, from the most interesting and exciting names on our scene such as Delorean, Lost Twin, La Bien Querida, ALizzz, Bradien & Escoffet, the fashionable label Suara, Za!, bRUNA and duo Nehuen & Cardopsuher. Sรณnar 2013 will schedule performances and activities with strong technological and artistic components at Sonar+D, the new Sรณnar by Day brand, revolutionising and expanding the professional area of the festival now held at the new Palau de Congresos venue. LINKS All information: www.sonar.es List of artists at previous editions: www.sonar.es/en/pg/artistas-de-ediciones-anteriores Media quotes: www.sonar.es/es/pg/citas#.UUHLkTdBC_Q SonarRadio, the online festival broadcast: www.sonar.es/es/pg/sonarradio-by-scannerfm#.UVryX6JA36U Sรณnar on Facebook: www.facebook.com/SonarFestivalOfficialPage?ref=ts&fref=ts Sรณnar on Twitter: https://twitter.com/sonarfestival Sรณnar on Youtube: www.youtube.com/user/sonarfestival#g/u USM 145
Beach Street Festival 2013 International Graffiti & Music Festival www.beachstreetfestival.gr
146 URBANSTYLEMAG
beach street festival 2013
ABOUT The Beach Street festival all started from an idea to gather friends from all over Europe in a graffiti meeting, to make holidays, to have a good time with live music and paint a huge abandoned Hotel, right here in Vatera Beach, in Lesbos Island, Greece. After a few months of planning and working, this group of friends realized that, because of the crisis, a lot of events, festivals and concerts that usually take place in Greece will not happen. So the idea of the graffiti meeting, started to change and transform into a mainly friendly Music and Graffiti festival, where more people can participate and enjoy. In order for everyone to come and enjoy these four days of graffiti and music, the entrance and the camping will be FREE. A lot of people, Lesbos locals and volunteers from all over, will put their time and energy together to make this possible, despite the economic crisis. Finally the goal of Beach Street festival is to have good time, to rest under the sun in front of the sea, with nice people, cocktails, drinks, good food, DJs and Live concerts. And finally, to give life and color to the grey abandoned giant, that sleeps on Vatera Beach! MORE INFO https://www.beachstreetfestival.gr https://www.facebook.com/beachstreetfestival.gr
FREE ENTRANCE & CAMPING
USM 147
BOOMBARSTICK URBAN ARTS & MUSIC FESTIVAL Zero edition: 3-7 July 2013 Vodnjan/Dignano, Croatia Concept Boombarstick is the independent art & music festival taking place this july in Dignano city, Istria. This strategically settled Croatian region in the centuries has been under the power of the Republic of Venice, Napoleon, the Haspburgs,the Reign of Italy, Yugoslavia and, after a little Croatia as a nation period, soon will meet the EU. So, forced to get fastly used to fake myths and every kind of shift, nationality ones included, Istria’s people never had the time to stop and thinking about their identity. And not about their tradition especially. A multiethnic, multifaceted tradition: a kaleidoscopic mix of customs and usage, folklores and knowledges, always different but never incompatible. It’s not by chance if Istrian region is the only in Croatia where diverse ethnic groups coexist, every one with its educational background; there’s who feels himself Croat, who Italian, who Bosnian, who Serb and so on. But now, Istria’s people will have to face globalisation, both on an economical and cultural level, engaging the “being European” dare. With all its pros and cons.
150 URBANSTYLEMAG
boombarstick festival The risk for European Istria, infact, is seeing itself involved again in socio-political dynamics not belonging to it: anew chasing a modernity mirage which, in the name of profit driven aim, absorbs and flattens the civilizations on its road. But uniformity is monotony, and monotony bores (in the best case). All this seems to be counter-trended to the trait of Istrian area, which made of its own several inhabitants’ distinctive features its own distinctive feature, its particularity. Differences are what make us uniques, and it’s fair enough that Istria continues to treasure such differences, so as not to see its identity erased a new time. That’s why Boombarstick festival steps forward as a “memento” for Istrian collectivity, offering useful ideas and sparks to re-discover the asset of such a local multicultural patrimony. The goal is to show Europe that Dignano is as good as anyone else mostly on the artistic and cultural point of view and, actually, lives up to those so-called “modern/civilized Countries” already. Thus, international artists and creatives allegiance is the way the festival invites Dignano to set an example to Europe itself, exhibiting its ability in overcoming geo-political and ethnical differences, embracing again its original essence. The one from an area in which various cultures self-influence each others, giving life to their own culture. A unique one, constantly evolving. Art as a connection Boombarstick festival aims to speak to and from Dignano with art and music languages because they’re universal languages, from everywhere and for everyone understandable, as they’re soulspeaking languages. Plus, art and musical are ideal to pass on the values and features which each culture and tradition is made of: that’s why the festival stands as a link between Istria and Europe incouraging a reciprocal fruitful connection. This is the heart of the festival. So, the Boombarstick is not only going to pass positive art and creativity driven messages, but also and especially to create connections with the local realities in order to increase their potentialities and skills. All that thanks to the artworks of several (mostly) international artists and to the performances of local and foreign musicians. This is the heart of the heart of the festival. Many of the artists, musicians and performers of the festival will also be busy in workshops and happenings open to the local primary school children, the dancing, theatre and art schools students as well as some artisans. Taking an active part everybody could teach and learn something at the same time, building a bidirectional and horizontal connection, instead of a self-referring and vertical one.
Contacts Boombarstick Art & Music Festival by Zoo Free Art & Music & Matriosk’art cultural associations Organisation: info@boombarstick.com Press: press@boombarstick.com
Being central events to Boombarstick, on some special dates these activities will find space inside the festival spots, so also these fringe exhibitions and performances will encircle Boombarstick international artists’ ones, in a harmony of styles and techniques. So that this connection, this fusion, can be much more than an empty metaphor or a trite illusion, being instead the proof of the unique ability of Dignano (and Istria in general) in overcoming the limits of the form thanks to its own substance. As if to say: our culture is to create not to destroy, everybody welcome nobody excluded.
Accommodation: booking@boombarstick.com web: boombarstick.com FB: facebook.com/Boombarstick Do It Yourself, or they’ll do it worse!
USM 151
152 URBANSTYLEMAG
artwork. Ria Minoudi
BY ALEX