2009/02/14 - De 7 scherpe kantjes van de google generatie

ent

voor m/v met talent

14.02.09

GRATIS MAGAZINE MET HET GROOTSTE CARRIERE AANBOD

ent

voor m/v met talent

ent

voor m/v met talent

ent

voor m/v met talent

de google generatie De 7 scherpe kantjes van

Maak kennis met uw nieuwe collega’s

R En verder

in deze campusspecial:

Hoe ondernemend zijn jongeren vandaag?

Jonas Dhaenens, 26 en baas van 35 werknemers

Ict & Engineering Zijn ingenieurs grootverdieners?

ZARA

het winnende winkelconcept: elke week een nieuwe collectie

1.800

euro netto + bedrijfswagen Het salaris van een unit manager

column An olaerts “Kinderen draaien ongegeneerd worst van alle ambitie”

05-02-2009

18:20

Pagina 1

Wenst u als onderneming pas afgestudeerde masters of bachelors te rekruteren, dan is dit dé ideale gelegenheid!

Bel nu Ruth Janssens op het nr. 02/482.03.64

Binnenkort afgestudeerd?

Vacature Codex geeft je eerste stappen vleugels Ben jij één van de 32.000 young potentials die binnenkort afstuderen aan een universiteit of hogeschool?(*) Dan is de Vacature Codex jouw gids op weg naar je carrière!

startersgids voor jong talent bezit naast een rijk en boeiend rekruteringsaanbod, ook waardevolle carrière-info en tips die je wegwijs maken na het afstuderen.

De Vacature Campus-editie van 14 februari zit alvast boordevol startersjobs! Maar de Vacature Codex bereidt je helemáál voor. Deze

Vanaf 9 maart komt de Vacature Codex zelf naar je toe met een uitgebreide campustour.

De Vacature Codex, jouw ideale afstudeerbijbel!

(*) Cijfer gebaseerd op het aantal einddiploma’s voor het academiejaar 2006-2007; bron: Ministerie van Onderwijs.

Erkend Bureau Vacature VG. 1186/B - Jobscareers VG. 1245/B

VACCOM_2239_CAMPUS ADV

001_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:24

Pagina 1

Het was een bewogen week voor Karel De Boeck, ceo van de Fortis holding. Op woensdag werd hij uitgescholden op de grote aandeelhoudersvergadering.

Advocaat Modrikamen eiste zijn ontslag. Wij overlopen met hem de maandag die eraan vooraf ging.

DE MAANDAG VAN

Karel De Boeck ceo Fortis Holding

06.45 uur. Ik sta vroeg op. De vorige weekends werkten we van ’s morgens tot ’s avonds. Er wachten me twee algemene vergaderingen: op woensdag in Brussel, op vrijdag in Utrecht. Ik genoot het afgelopen weekend van de stilte voor de storm en stap deze ochtend met het juiste been uit bed.

ringen zal attesteren. Om 10.00 uur start onze dagelijkse morning call: een coördinatiemeeting met de dienst communicatie en persverantwoordelijke Kathleen Steel.

We bekijken wat er over ons gezegd en geschreven is en gaan na of die dingen juist zijn.

07.30 uur. Gaston, mijn chauffeur, rijdt me naar het werk.

Hij is een toffe kerel. Tijdens de rit neem ik de kranten door, check ik de Blackberry en doe ik een aantal telefoons.

Ik krijg zowaar de indruk dat wij alle media en alle advocatenkantoren van het land bezighouden deze week.

10.45 uur. Met Jan-Michiel Hessels, voorzitter van de algemene vergadering, overlopen we in detail de scripts voor woensdag en vrijdag. Het is een zeer complex en delicaat gebeuren. Een aantal dingen moeten we scherper stellen, andere zaken laten we juridisch controleren.

09.00 uur. Met Philip Termonia en zijn team overlopen we in detail de logistiek van de algemene vergadering die woensdag zal plaatsvinden. Daar komt een enorme organisatie bij kijken: veiligheid, stoelen voor de 7.000 mensen die zich ingeschreven hebben, stemkastjes, onthaal en helpdesk. Om nog maar te zwijgen van de elektronica, die ervoor moet zorgen dat de resultaten van de stemming bijna onmiddellijk kunnen weergegeven worden.

13.00 uur. We eten broodjes en overlopen wat we zullen vertellen op de persbriefing van 15.00 uur. Ik lijk al maandenlang op broodjes te leven. Gelukkig heeft mijn vriend, Drion, ex-gedelegeerd bestuurder van Petercam, mij een pakketje ACerola opgestuurd, tabletten met natuurlijke vitamine C. Die dingen lijken echt te werken.

09.45 uur. We besluiten ook een onafhankelijke notaris te contacteren die de werking van de algemene vergade-

15.00 uur. In een grote persconferentie zetten we de puntjes op de i: er zijn al zoveel halve waarheden en leugens verteld, dat we duidelijkheid willen scheppen.

Het geschreeuw neemt toe van alle kanten, van activisten tot advocaten, kortom, iedereen die zijn business verdient met de Fortis-kwestie. JanMichiel Hessels en ikzelf geven tot 18.00 uur interviews met zowat alle radio- en tv-stations.

18.00 uur. We bekijken nog verder de juridische aspecten van de vergadering.

Om 20.30 uur rijdt chauffeur Gaston mij naar huis.

21.30 uur. Weer thuis. Morgenvroeg moet ik om 6 uur ’s morgens bij Radio 1 zitten in ‘Voor de dag’. Ik bereid mijn vrouw voor op wat er zal volgen de komende dagen. Ik kijk naar het nieuws op alle tv-zenders. Om 23.35 uur is er gelukkig nog ‘Schone schijn’: ik lach me elke keer halfdood met Hyacinth Bucket.

Het wordt weer een korte nacht. tekst Ann Lemaître | foto Christophe Licoppe D

12-02-2009

22:18

Pagina 2

Erkend Bureau Vacature VG. 1186/B - Jobscareers VG. 1245/B

002_GPV1QU_20090214_VMGBI

Ontsnap een weekendje naar Parijs.

Het lijkt niet te stoppen. De laatste maanden krijgen we, willen of niet, elke dag een portie crisisnieuws geserveerd.

Bedrijven staan onder zware druk. De M/V met Talent ook.

Ook jij doet er alles aan om de toekomst van je bedrijf veilig te stellen.

vacature.com/parijs

Vacature biedt je de kans om even uit die onzekerheid te stappen. Want we hebben voor jou een weekend in Parijs gereserveerd. Beantwoord de wedstrijdvraag op Vacature.com. En misschien ontsnap jij met je partner een weekendje naar Parijs!

003_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:21

Pagina 3

INHOUD

VACATURE 14 FEBRUARI 2009

Erkend Bureau Vacature VG. 1186/B - Jobscareers VG. 1245/B

COVERBEELD: JONATHAN CAVENDISH

08 Coverstory – Campus

Zo vrij, zo jong, zo ambitieus...

Vacature van de week: Toekomstige winkeldirecteurs bij Decathlon

Hoe ‘anders’ zijn de twintigers van vandaag nu echt?

En hoe coacht u jongeren best op de werkvloer? Maak kennis met de zeven gezichten van de Google-generatie.

22

22 Succestapes

De ayatollah van Lego Zwijg Torben Sorensen van games en films die street smart en cool willen zijn; spreek hem liever over de bijzondere missie van Legoblokjes.

28 Werk & wereld

Oscar te koop?

Of het nu Slumdog Millionaire of The Curious Case of Benjamin Button wordt, een ding is zeker: voor een gouden beeldje huren filmstudio’s peperdure Oscar-consultants in. Als de prooi binnen is, blijft de kassa rinkelen.

28

34 Marktplaats ict & engineering

Op de loonfiche van de ingenieur Wist u dat een burgerlijk ingenieur gemiddeld 4.600 euro bruto opstrijkt? En wist u ook dat vrouwelijke industrieel ingenieurs beter af zijn dan hun mannelijke collega’s?

104 Sluitertijd

100 miljoen rozen voor Valentijn ‘Ik geef je een roosje, mijn roosje. Ik geef je een roos elke dag.’ Of toch zeker op Valentijn, zo stelden we vast in het Nederlandse FloraHolland, waar afgelopen week 100 miljoen rozen over de toonbank vlogen.

“Valentijn is nog drukker dan Moederdag.”

01 De maandag van Karel De Boeck, gedelegeerd bestuurder van de Fortis-holding D 04 Muizenissen, De salariswatcher, Werk en recht, On the road D 06 Publieke opinie D 08 Coverstory: De 7 scherpe kantjes van de Google-generatie D 16 In de marge D 17 Drie op een rij: Thuiswerken, een must voor elk bedrijf? D 18 Werkvloer: Het businessmodel van Zara, Zenzoeker, Testbatterij, Salariscijfer D 22 Succestapes: Hoe Torben Sorensen Lego en Bang & Olufsen terug op de rails zette D 26 Cijferwerk: ‘s Werelds grootste kenniseconomieën D 28 Wablieft? D 29 Werk en wereld: Hoe Oscar-consultants een film maken of kraken D 32 Vacature.com D 33 Bien cuit D 34 Marktplaats ict & engineering: Het loon van de ingenieur becijferd D 36 Column D 104 Sluitertijd

Abonnees van De Tijd, De Morgen, Gazet van Antwerpen en Het Laatste Nieuws ontvangen Vacature automatisch bij hun krant.

8

104

03

004_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:13

Pagina 4

START DE SALARISWATCHER bijt zich elke week vast in de portemonnee van een m/v

MUIZENISSEN linkt u naar blogs, sites of filmpjes met een knipoog naar de werkvloer Een stoere auto met luide mariachimuziek rijdt op een parking van een bedrijf, waar managers samengetroept zijn. Wat volgt, is een parodie op de arbeidsmarkt, waarin de machtsrollen omgedraaid zijn. De dagloner kiest met welke managers hij die dag in zee wil.

‘The Job’ van Jonathan Browning, een productie van Screaming Frog Productions, is onversneden kritiek op hoe de geglobaliseerde arbeidsmarkt is georganiseerd. En hoe de toppers van vandaag de losers van morgen kunnen zijn. Het filmpje kreeg de hoofdprijs op het tiende Festival International des Très Courts. D

9 BEKIJK HET FILMPJE OP vacature.com/muizenissen

Naam: Christophe Guillemeau D Leeftijd: 41 D Beroep: Unit manager bij Aramark (Brussel) D Woonplaats: Elsene D Burgerlijke staat: Getrouwd D Netto maandsalaris: 1.800 euro D Extralegale voordelen: Bedrijfswagen (Opel Vectra), hospitalisatieverzekering D Sparen: 450 euro per maand

“1.300 euro voor weekje Sahara” “Aramark is een dienstenbedrijf, wij verzorgen catering en facility services voor bedrijven. Ik werk als unit manager in de cateringdienst op Eurocontrol.

Wij bedienen dagelijks 1.500 klanten. Ik sta in voor de organisatie, administratie, financiën en het aansturen van een veertigtal werknemers. Meestal begin ik 's ochtends rond 7.30 uur. Tenzij er 's avonds evenementen zijn, eindigt mijn werkdag rond 17 uur. Ik werk er twee jaar. Voordien had ik zelf een restaurant in het Luikse. Nu heb ik meer regelmaat in mijn leven en maandelijks de zekerheid dat mijn loon gestort wordt. Vroeger sliep ik gemiddeld 35 uur per week en had ik nauwelijks een sociaal leven.”

1.200 euro per maand afbetalen “We wonen in een appartement van 160 vierkante meter in Elsene, waarvoor we 1.200 euro per maand afbetalen. Jammer genoeg hebben we geen garage: als ik na 18 uur thuis kom, moet ik meestal een kwartier naar een parkeerplaats zoeken.”

Flatscreen van 800 euro “Onze laatste grote aankoop was een flatscreentelevisie, met een scherm van 90 centimeter. Het toestel kostte 800 euro. Voor ik zo'n ding koop, vergelijk ik uitgebreid op internet, maar eigenlijk ben ik heel impulsief in dat soort aankopen. Doorgaans word ik 's ochtends wakker met het idee: zo'n tv zou ik wel willen! En een week of twee later staat het in onze woonkamer.”

Wandelen in de Sahara “De voorbije jaren zijn we op vakantie geweest naar IJsland, Australië en de Sahara. De reis naar de Sahara was heel bijzonder. Een rugzaktrektocht van een week door de woestijn, die alles samen 1.300 euro kostte per persoon. Ik stond er van versteld hoe verrassend divers de Sahara was: de ene duin is de andere niet, en bovendien is er heel wat leven. 's Nachts sliepen we onder de blote sterrenhemel.” tekst Bart Cabanier | foto Ilse Prinsen D

005_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:13

Pagina 5

VACATURE VACATURE 14 14FEBRUARI FEBRUARI 2009 2009

WERK EN RECHT beantwoordt wekelijks een vraag vanop de werkvloer

Op welke vergoeding heeft u recht bij collectief ontslag?

Wanneer een onderneming met technische of economische problemen kampt, kan het overgaan tot collectief ontslag. Dan moet er een groep werknemers uit. Deze operatie draait nooit rond de beroepsgeschiktheid of mogelijk zware fouten van de medewerkers.

Niet alle bedrijven kunnen een collectief ontslag uitroepen. Dat is enkel toegelaten voor bedrijven met meer dan twintig werknemers.

Ze moeten ook een voldoende grote groep ontslaan, met minimaal de volgende aantallen: ten minste 10 werknemers, als hun personeelsbestand tussen 21 en 99 zit en ten minste tien procent bij meer dan honderd werknemers.

Strikte procedure Wanneer een werkgever een collectief ontslag overweegt, is hij verplicht om de werknemersvertegenwoordigers hierover in te lichten en te raadplegen. Tijdens de onderhandelingen moet er nagegaan worden of het ontslag voorkomen kan worden of welke mogelijkheden er bestaan om de gevolgen voor de werknemers te verzachten.

De werkgever dient een zeer strikte formele procedure na te leven waarbij hij de vakbonden en de subregionale tewerkstellingsdienst op de hoogte houdt. Ook mag de werkgever gedurende de eerste dertig dagen na de kennisgeving aan de subregionale tewerkstellingsdienst geen werknemers ontslaan. De werkgever die de procedure niet nauw volgt, loopt het risico op ernstige (zelfs strafrechtelijke) sancties. Ook kan hij de versoepelde brugpensioenvoorwaarden bij een herstructurering mislopen.

ON THE ROAD volgt werknemers op de voet

“ ‘s Morgens is het heerlijk rustig op de bus” Naam: David Cruz Martinez D Wat: Programmeur bij grafische studio 37 Celsius D Traject: van Riksingen (Tongeren) naar zijn werk in Hasselt D Aantal kilometers: 25 D Vervoermiddel: Bus D Hoe lang onderweg: 1 uur

David Cruz Martinez is elke dag een uur onderweg van Tongeren naar Hasselt.

Wij volgen hem op zijn weg naar het werk.

WAAR GAAT U NAAR TOE? “Ik ga naar mijn werk. Dat is een grafische studio in het centrum van Hasselt. Elke morgen neem ik de bus om 6.10 uur in Tongeren. Meestal arriveer ik dan rond 7 uur in Hasselt. Soms moet ik noodgedwongen de trein nemen.

De uurregeling van De Lijn is niet altijd even betrouwbaar. De terugreis verloopt een stuk vlotter, aangezien ik na mijn werk de kinderen ga ophalen bij mijn schoonmoeder in Diepenbeek. Die bus rijdt rechtstreeks en heeft bijna nooit vertraging.”

ZOU U LIEVER MET DE AUTO GAAN WERKEN? “Nee, toch niet. ’s Morgens is het heerlijk

Een bijzondere vergoeding De werkgever is verplicht om de werknemers die getroffen worden door het collectief ontslag, een bijzondere vergoeding uit te betalen.

Zo’n vergoeding is gelijk aan de helft van het verschil tussen het brutomaandloon (begrensd tot 2.962,54 euro en verminderd met de persoonlijke sociale zekerheidsbijdrage en de fiscale inhoudingen) en de werkloosheidsuitkeringen. Die vergoeding is verschuldigd gedurende een periode van vier maanden na het beëindigen van de arbeidsovereenkomst. In principe hebben alle getroffen werknemers recht op de vergoeding, behalve werknemers met een contract van bepaalde duur, seizoenspersoneel en uitzendkrachten.

rustig en er is altijd plaats op de bus. Ik kan dan nog wat indommelen of lezen.

tekst Erik Verreet (bron SD Worx) D

Klanten willen liefst de dag zelf nog een antwoord.”

De auto is weliswaar betrouwbaarder, maar een stuk drukker.”

WAT STAAT ER VANDAAG OP HET PROGRAMMA? “Vandaag moet ik een procedure voorbereiden die op een dynamische manier de inhoud van een prijslijst koppelt aan de opmaak.

De bedoeling is dat onze klant straks op een snelle manier zijn prijslijsten kan updaten.”

WAAR LIGT U PROFESSIONEEL VAN WAKKER? “Als ik een project niet op tijd heb kunnen afronden, dan blijf ik daar een hele avond over nadenken. Meestal kruip ik ’s avonds dan nog even achter de computer, anders doe ik toch geen oog dicht.”

WERKT U MET STRAKKE DEADLINES? “We werken met lange- en kortetermijnplanningen. Daarnaast hebben we dagelijks bepaalde deadlines te halen.

WAT VINDT U HET LEUKSTE AAN UW JOB? ”Ik werk het liefst met Adobe Illustrator. Vandaag MEER LEZEN?

9 vacature.com/ontslag

05 5

heb ik de belettering van een racewagen gemaakt en moesten er enkele items worden uitgetekend. Daar kan ik me helemaal in uitleven.”

tekst Carina Lopez | foto Tiny Bogaerts D

006_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:15

Pagina 6

PUBLIEKE OPINIE

STANDPUNT Elke week haalt een van onze journalisten zijn scherpste pen boven

SCHERPGESTELD laat een opiniemaker op een Vacature-artikel reageren

“Waar vinden we personeel voor die extra buitenlandse patiënten?”

PAUL SCHOUKENS, HOOFDDOCENT AAN HET INSTITUUT SOCIAAL RECHT EN HET CENTRUM VOOR ZIEKENHUIS- EN VERPLEGINGSWETENSCHAP VAN DE K.U.LEUVEN

Waarom niet meer buitenlandse patiënten aantrekken? Dat is de vraag die ik me stel wanneer ik het vorige coververhaal van Vacature lees. Medisch toerisme zou de tewerkstelling in de zorgsector ten goede komen. Het helpt ziekenhuizen hun medische specialismen uit te bouwen en het vult de bestaande overcapaciteit op. Het oogt alvast mooi.

Er zijn zeker nog wat bedden vrij in onze ziekenhuizen. Maar tussen het aantal patiënten dat elk ziekenhuis er nog bij kan nemen en het marktpotentieel van 100.000 extra patiënten gaapt toch nog een diepe kloof. Waar zullen we bijvoorbeeld het verzorgend personeel vinden? Momenteel kampen we al met een tekort aan verpleegkundigen. Het zou van weinig goede smaak getuigen wanneer de instroom van buitenlandse patiënten gepaard gaat met een braindrain van zorgprofessionals uit minder ontwikkelde landen. Tijd dus om het zorgberoep weer aantrekkelijk te maken.

Voorkeur wordt gegeven aan de kapitaalkrachtige patiënt die afkomstig is van buiten Europa. De Europese mede-

burger is minder interessant omdat we deze niet mogen discrimineren en de totale zorgprijs, inclusief de gesubsidieerde investeringskosten, niet kunnen doorrekenen.

Maar valt een openlijk voortrekken van niet-Europese patiënten te verzoenen met de idee van het Europese Burgerschap dat aan de grondslag ligt van onze Europese Unie? Staat het niet haaks op de gewenste uitbouw van Europese referentiecentra die de vraag naar hooggespecialiseerde zorg op een financieel verantwoorde wijze moeten inlossen? Wat vaststaat, is dat de verzorging van de buitenlandse patiënt de toegang tot zorg van de eigen bevolking niet onder druk mag zetten. Alleen, hoe gaan we deze garantie in de praktijk hard maken?

Op zich is er niets mis met een beleid dat buitenlandse patiënten wil aantrekken, op voorwaarde dat het hoofddoel van ons gezondheidszorgsysteem niet uit het oog wordt verloren: de toegang tot een kwalitatieve gezondheidszorg garanderen voor onze inwoners. We zullen het juiste evenwicht moeten vinden tussen het non-profitkarakter van onze solidaire ziekteverzekering en het winstgevend oogmerk dat aan de grondslag ligt van de zorgpraktijk gericht op buitenlandse patiënten. Zo is het maar de vraag wie de winst opstrijkt die uit het medisch toerisme voortvloeit. Er zijn voorbeelden van ZuidAmerikaanse ziekenhuizen, die de opbrengsten uit de behandeling van buitenlandse patiënten aanwenden om de zorgverstrekking aan lokale, niet verzekerde patiënten te bekostigen. Commercie ten dienste van solidariteit.

Ook dat kan gepaard gaan met medisch toerisme. D

De vlucht vooruit “Het immobilisme zit overal”, hoorde ik gisteren nog iemand zuchten. “Mensen en bedrijven zitten aan hun stoel geplakt en durven niks meer ondernemen.”

Iedereen wacht tot de bui overwaait. Ofwel durft u geen ander werk te zoeken uit schrik om tijdens uw proefperiode als eerste aan de kant gezet te worden. Ofwel blijft u waar u zit, want stél dat het tot een herstructurering komt, en stél dat u moet afvloeien, dan houdt u toch minstens een mooie spaarcent over aan de ontslagpremie.

Is al dat afwachten gezond voor onze economie en arbeidsmarkt? Absoluut niet.

Beslissingen nemen en innoveren in onzekere tijden, is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Toch wil Vacature tonen dat het kan.

Ook nu. We kiezen voor de vlucht vooruit en blijven investeren in dit magazine. Met een complete make-over als resultaat.

Vandaag presenteren we u een volledig gerestyled nummer. Art director Pieter Ver Elst koos voor een no-nonsensedesign, met niet te veel franjes. Voldoende rustpunten, een iets groter en ander lettertype, één frisse steunkleur en knappe fotografie. Blader even verder en u merkt het meteen.

Ook inhoudelijk bleven we niet bij de pakken zitten. De redactie heeft nieuwe rubrieken bedacht, maar blijft natuurlijk voluit gaan voor stevige, kwaliteitsvolle journalistiek. Onze journalisten zorgen voor een andere kijk op wat zich afspeelt op onze arbeidsmarkt; ze zoeken telkens naar die ene, speciale invalshoek. Ze nemen regelmatig het vliegtuig naar een of andere uithoek van onze planeet. We zijn er immers van overtuigd dat we u kunnen boeien met verhalen uit India, Brazilië of Noorwegen, dat u ook wil weten hoe de werkdag van pakweg een ingenieur in de Chinese Parelrivierdelta eruit ziet. Zijn we die brede kijk niet aan onszelf verplicht? We wonen en werken tenslotte in het meest geglobaliseerde land ter wereld.

Marian Kin Hoofdredacteur PS Laat ons zeker weten wat u denkt van uw nieuwe Vacaturemagazine! Reageer op redactie@vacature.com.D

“D n g k j

007_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:09

Pagina 7

VACATURE 14 FEBRUARI 2009

07

POSTBUS Hier vindt u een sterk staaltje lezersreacties

“De redactie blijft natuurlijk voluit gaan voor stevige, kwaliteitsvolle journalistiek.”

Meer buitenlandse patiënten = meer zorgpersoneel

Panikeren is uit den boze

Reactie op ‘Medisch toerisme, jobinfuus voor België?’ van 7 februari

Reactie op ‘Wanneer is de crisis voorbij?’ van 7 februari

Meer buitenlandse patiënten toelaten in onze Belgische ziekenhuizen is uiteraard goed voor de groei van onze economie. De zorgsector in België heeft een fantastische reputatie en dit commercialiseren naar het buitenland getuigt van goed ondernemerschap. Maar dit mag niet ten koste gaan van de binnenlandse patiënt. Zoniet moeten wij misschien naar het buitenland om geholpen te worden en dit leidt tot kannibalisme in plaats van groei. Ondertussen kreunen alle ziekenhuizen en rusthuizen onder een tekort aan goede verpleegkundigen en verzorgenden.

De uitdaging voor de marktspelers en de overheden bestaat erin om via een duidelijke herverkaveling van de taken, gekoppeld aan het aantrekkelijker maken van het beroep bij de jeugd, extra handen vrij te maken voor die taken waarvoor verzorgenden zijn opgeleid. Dit houdt ook in dat de sector en de overheid de wettelijke normen moeten herbekijken. Extra omzet en extra buitenlandse patiënten betekenen dus extra personeel en extra handen die momenteel moeilijk te vinden zijn. De beide thema’s kunnnen dus niet losgekoppeld worden. Baert D

Als we allemaal wat positiever denken, dan ben ik ervan overtuigd dat er in 2009 al een positieve kentering zal zijn.

Er moet opnieuw vertrouwen in de economie komen en de staat moet zijn verantwoordelijkheden opnemen.

Onder de bedrijven zijn er vele die gouden jaren beleefd hebben, onder andere in de bank-, staal- en petrochemiesector.

Zij mogen niet direct panikeren omdat de opgebouwde reserves nu moeten aangesproken worden.

Erwin Peeters D

WIL U REAGEREN OP ONZE ARTIKELS? SCHERP UW PEN EN MAIL NAAR

publiekeopinie@vacature.com

9

POLL De vraag van de week

Vorige week vroegen we of u de voorbije zes maanden, in tijden van crisis, opleidingen heeft gevolgd.

U 4% Ja, ik volg(de) U

13% Nee, O geen opleiding

13%

32% Nederland denkt aan een verhoging van de pensioenleeftijd van 65 naar 67 jaar.

Besparingen op de pensioenuitgaven moeten het gat in de begroting dichten dat door de economische crisis almaar groter wordt.

Marian Kin Hoofdredacteur Vacature

4%

51%

U 51% Ja, een opleiding van enkele dagen

Moet in België de wettelijke pensioenleeftjd naar omhoog?

D Neen, de pensioenleeftijd mag niet naar omhoog D Ja, minimaal met 1 jaar D Ja, minimaal met 2 jaar

wekelijks/maandelijks een opleiding

U 32% Ja, een opleiding van enkele weken WAT IS UW MENING? LAAT HET ONS WETEN OP

9

vacature.com/poll

008_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

COVERSTORY

22:26

Pagina 8

009_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:27

Pagina 9

VACATURE 14 FEBRUARI 2009

DIGITAL NATIVES

AMBITIEUZE PLOEGSPELERS

VLOTTE NETWERKERS VEELEISENDE ONDERHANDELAARS

KRITISCHE WERKNEMERS GEDROOMDE MULTITASKERS

HARDE WERKERS

GEEN WORKAHOLICS DE 7 SCHERPE KANTJES VAN DE GOOGLE-GENERATIE* (* ook wel millennials genoemd: zijn geboren in de jaren tachtig en doen nu hun intrede op de arbeidsmarkt)

2 De jongste generatie schoolverlaters is een veeleisende bonte bende die technologische revoluties op handen draagt en collega’s in één adem ook vrienden noemt. Hoe ze zich op de werkvloer gedragen, ontdekt u op de volgende pagina’s.

q

09

010_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:27

Pagina 10

COVERSTORY

“Om jongeren te prikkelen nemen rekruteerders hun toevlucht tot een game of een video.”

HEIDI VAN HERWEGHE, HR-MANAGER BIJ BOSS PAINTS

2 1

Opgegroeid tussen de schermen

Nu de babyboomers stilaan op pensioen gaan en generatie X al een tijdje de dienst uitmaakt, staat er een nieuwe generatie klaar. Aan benamingen alvast geen gebrek. Sommigen noemen hen generatie Y, anderen de Google-generatie, nog anderen de millennials. Grofweg gaat het om jongeren die geboren zijn in de jaren tachtig en die pas na de millenniumwissel op de arbeidsmarkt zijn verschenen. De tijd zonder computers hebben deze jonge werknemers dus niet meer meegemaakt. Ze zijn opgegroeid tussen de schermen. Al tijdens hun studies was het wereldwijde web wijdverspreid, net zoals de gsm en later de mp3. Het zijn met andere woorden ‘digital natives’. De technologische evolutie heeft er bovendien voor gezorgd dat de kenmerken van de millennials niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook in West-Europa en zelfs in de geschoolde bevolkingslagen van China en India zo goed als gelijklopen.

Zo weinig mogelijk onderscheid tussen werk en vrije tijd

Volgens een rapport van het internationale prbureau Porter Novelli zijn de millennials opgegroeid in een wereld zonder grenzen en grote structuren.

Niet alleen internet heeft daar een rol in gespeeld, maar ook tal van evoluties binnen de samenleving waarin ze wonen: mannen en vrouwen leven niet meer binnen een strikte taakverdeling en het traditionele gezin is door de vele echtscheidingen al lang geen evidentie meer. Dat gebrek aan strakke structuren is ook merkbaar op het werk. Millennials maken liefst zo weinig mogelijk onderscheid tussen hun publieke en hun privéleven, getuige het massale succes van sociale netwerksites. Ze mengen de realiteit met het virtuele en trachten werk en vrije tijd zoveel mogelijk te combineren.

Sinds het Facebook-jaar 2008 weet elke werkgever dat niet elke werknemer die wild zit te tokkelen op zijn klavier ook daadwerkelijk zware arbeid verricht.

Laten werkgevers sociaal netwerken oogluikend toe of treden ze streng op? Heidi Van Herweghe, hrmanager bij Boss Paints: “Ik vind dat het moet kunnen. Het is een manier om te netwerken, en dat is belangrijk. Veel mensen geraken via hun netwerk aan een job. Ik ook. Door die sites versnellen en vermenigvuldigen de contacten waardoor je ook beter op de hoogte bent van wat er ergens anders gebeurt.”

Marc Van Hoecke, hr-directeur bij KPMG, bevestigt dat telefoongesprekken, instant messaging en Facebook-conversaties moeilijk te controleren vallen.

“Het leidt zeker tot meer verstrooidheid, maar ik denk niet dat er echt misbruik van gemaakt wordt.

Tenslotte moet het werk toch gebeuren en binnen

011_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:27

Pagina 11

Frank Naessens: “Ik vind een job heel belangrijk. Huisman worden is niet meteen mijn ambitie.”

Getuigenis:

een bedrijf of een groep collega’s blijft er wel een sterke sociale controle bestaan. Die uitgebreide netwerken zijn volgens mij ook heel nuttig.

30 procent van onze werknemers kiest voor een job bij KPMG omdat ze al iemand kennen die bij ons werkt.”

“Facebook en andere sociale netwerksites zijn bij ons een must” FRANK NAESSENS is geboren in 1983, hij behaalde een bachelor in marketing en een masterdiploma in communicatiewetenschappen. Vorig jaar ging hij aan de slag bij InSites Consulting, waar hij meewerkt aan de kwalitatieve analyse van interviews, online vragenlijsten en chatgesprekken. Herkent hij zich in de analyse, en is hij

3

met andere woorden een echte millennial?

Gedroomde multitaskers

Het gemak waarmee de jonge generatie werknemers omgaat met computers, instant messaging en andere technologische toepassingen, maakt dat ze doorgaans goed communiceren. Multitasken, verschillende zaken tegelijk uitvoeren dus, is evenmin een probleem. En als het moet, kunnen ze erg snel werken.

4

Facebook op het werk?

“Facebook en andere sociale netwerksites zijn bij InSites een must. We gebruiken ze zelfs voor ons onderzoek. Ik kan me wel voorstellen dat we daardoor wel eens te lang blijven steken bij dingen die niets met ons werk te maken hebben. Maar als onze werkgever die websites ontoegankelijk zou maken - zoals in bepaalde bedrijven het geval is - dan zou hij in zijn eigen vel snijden.”

Harde werkers, maar geen workaholics

Jonge werknemers willen graag veel vrije tijd. Echte workaholics zijn het dus niet. Het gebeurt wel eens dat ze er ’s avonds vroeg de brui aan geven. “Wat opvalt, is dat ze naast hun werk veel belang hechten aan vrienden en allerhande activiteiten, de organisatie van een festival om maar iets te noemen”, zegt Heidi Van Herweghe, hr-manager bij Boss Paints.

“Ook op het werk zelf moet er al eens tijd zijn voor ontspanning. Ze willen zich amuseren. Op zich is dat geen probleem. Het is niet erg dat ze én een goede job willen én veel vrije tijd. Ze werken immers hard en ze zijn echt betrokken bij het bedrijf. Als er een nieuwjaarsreceptie of een personeelsfeest georganiseerd moet worden, staan ze op de eerste rij. Ze hechten veel belang aan vrienden, maar ook aan een goede werksfeer.” q

Veeleisend?

“Ik was tevreden dat ik hier kon beginnen. Het enige wat ik gevraagd heb, is dat ik meer wou verdienen dan 1.800 euro bruto. Een ander bedrijf had me dat aangeboden, maar aangezien dat zowat het absolute minimum is, was dat voor InSites zeker geen struikelblok.”

Dat Naessens geen extra eisen stelde, had wellicht ook met zijn verwachtingen over InSites te maken. “Ik wist dat ik mij hier niet zou moeten bezighouden met routinetaakjes.

Het is zeer uitdagend werk en er zijn mogelijkheden om na verloop van tijd een andere functie op te nemen. Ik ben blij en trots tegelijk dat ik in een leuk bedrijf terechtgekomen ben.”

Harde werker?

“Ik vind een job heel belangrijk. Huisman worden is niet meteen mijn ambitie. Anderzijds heb ik ook niet zoveel over voor mijn carrière dat ik elke dag tot 22 uur op kantoor zou willen blijven. Maar ik ben wel zo flexibel dat ik er geen problemen mee heb om nu en dan eens in het weekend te werken, bijvoorbeeld als we een deadline naderen.”

012_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:27

Pagina 12

COVERSTORY

q Dat houdt onder andere ook in dat ze zelf willen bepalen wanneer ze pauze nemen, waar en wanneer ze eten en hoe ze hun bureau inrichten.

Veel bedrijven zoeken momenteel nog uit hoe ver ze daarin mee moeten en kunnen gaan. Bij Boss Paints bijvoorbeeld staat een kickertafel, is er een tuin met een petanqueveld en een voetbalgoal. “Dat was hier al van voor het een rage werd”, verduidelijkt Van Herweghe. “We zijn een familiebedrijf en de top heeft het altijd heel belangrijk gevonden om dat familiale te behouden en een aangename werkplaats te creëren.

Voor het comfort van de werknemers is er bijvoorbeeld ook een strijkdienst voorzien.”

5

Geen oog voor de lange termijn

De kloof tussen de ‘digital natives’ (zoals de millennials) en de ‘digital immigrants’ is niet altijd evident.

Oudere werknemers, die niet zijn opgegroeid met al dat digitaal geweld maar er zich wel telkens hebben aan moeten aanpassen, hebben meer de neiging om naar de tekst te kijken, en dan pas naar de filmpjes, de geluiden en de beelden. Ze krijgen hun informatie graag in een lineaire volgorde, terwijl digital natives gewoon zijn om van het ene naar het andere te springen, in die mate zelfs dat sommigen het lastig hebben om dingen die volgens een logische rationele structuur zijn opgebouwd te begrijpen. Sandra Kleinburg van de Mexicaanse afdeling van het internationale pr-bureau Porter Novelli is 42 en ziet in de eerste

plaats een verschil in de manier waarop de beide generaties naar de toekomst kijken. “Millennials beperken zich meestal tot de eerstvolgende maanden, hoogstens een jaar. Onze generatie heeft een langere termijn voor ogen.” Die andere ingesteldheid zou wel eens te maken kunnen hebben met de vrijheid die een millennial voor zich wil. “Ze willen zo weinig mogelijk ballast met zich meesleuren”, zegt Kleinburg. “Dat moet hen in staat stellen om zonder veel zorgen door het leven te ‘reizen’.”

6

Gehaaide onderhandelaars

De millennials blijken al van bij hun sollicitatie gehaaide onderhandelaars te zijn. Ze krijgen daarbij de steun van hun ouders. Papa en mama deinzen er niet voor terug om rechtstreeks contact op te nemen met de hr-afdeling van het bedrijf waar zoon- of dochterlief aan de slag is. Een klacht, een telefoontje over het salaris of over de carrièremogelijkheden of gewoon om eens te zeggen dat ze vinden dat hun kind ‘over het hoofd werd gezien bij een promotie van een collega’. Het gros van de millennials zelf stoort zich niet aan die bemoeizucht van hun ouders. Voor hen is het de voortzetting van hun studentenjaren, waarbij de ouders, dankzij de gsm, altijd in de buurt zijn om hun kind te troosten, te ondersteunen of te verdedigen tegen de faculteit of de medestudenten. Jongeren voelen zich vandaag heel comfortabel in die rol van ‘adultescent’. Het heeft de voordelen van een volwassene gecombineerd met het beschermend cocon van een kind.

Niet dat de jonge werknemers zelf niet op hun strepen kunnen staan. In plaats van braaf te wachten tot er zich een kans voordoet, nemen de millennials zelf het initiatief voor promotie of loonopslag. Ze verkopen hun huid duur. Bedrijven die de beste kandidaten willen binnenhalen, weten ondertussen dat een eenvoudige vacature in een of andere databank niet volstaat. “Rekruteerders moeten vandaag met blitsere dingen afkomen”, zegt Heidi Van Herweghe, hr-manager bij Boss Paints. “Eerst

en vooral moet je hen strikken op de plaatsen waar ze zelf veel komen, op het internet dus. Om mogelijke sollicitanten te prikkelen, zie je dat steeds meer rekruteerders hun toevlucht nemen tot een game of een video. De grote bedrijven, zoals banken bijvoorbeeld, die in één klap 500 afgestudeerden nodig hebben, moeten zeker moeite doen om mensen aan te trekken. Er zijn er immers veel die in dezelfde vijver vissen.”

Ook bij KPMG zijn er al mensen aangetrokken via een op maat gesneden video. “Onze jonge hr-medewerkers vonden het overigens zeer leuk om die te maken”, zegt Marc Van Hoecke, hr-directeur bij KPMG. “Ze kunnen er al hun creativiteit in kwijt en het is een verlengstuk van hun hobby’s.”

7

Ongeduldig en kritisch

Een riant loon, een hoge functie, verantwoordelijkheid... Millennials willen het allemaal en liefst zo snel mogelijk. Een beginnersjob, daar zijn ze niet tevreden mee. Hoe spelen werkgevers daarop in?

Ingrid De Spiegelaere, hr-directeur bij Digipolis: “Het moet voor hen allemaal veel sneller. Bij hun sollicitatie benadrukken we dat er zeker doorgroeimogelijkheden zijn, maar we zeggen hen ook dat ze niet moeten verwachten dat ze over drie maanden al promotie kunnen maken. Een helpdeskmedewerker zal de eerste twee jaar aan de helpdesk moeten zitten om het bedrijf en de job te leren kennen, vooraleer hij kan doorgroeien.” Volgens Marc Van Hoecke, hr-directeur bij KPMG, zijn de vragen over doorgroeimogelijkheden of loonopslag dan weer geen nieuw gegeven. “Ook vorige generaties hadden die al. Ik betwijfel of ze veeleisender geworden zijn.

Hr-afdelingen weten intussen ook dat ze hun sollicitanten het perspectief moeten bieden om bij te leren, te blijven groeien en dat alles binnen een omgeving die hen aanspreekt. Vroeger was het arbeidsproces georganiseerd op basis van regels, procedures en autoriteit. Nu zijn werknemers veel kritischer geworden. Ze komen dan ook uit een periode waarin alles kan.” D

“Ik betwijfel of de Google-generatie echt veeleisender is.”

MARC VAN HOECKE, HR-DIRECTEUR BIJ KPMG

013_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:27

Pagina 13

VACATURE 14 FEBRUARI 2009

teerders zullen selectiever te werk gaan. Daardoor zullen de

Twintiger en al een eigen bedrijf

excessieve eisen van jongeren alleszins voor een tijdje ver-

Hoe ondernemend zijn millennials?

Remt de recessie de ambitieuze jongeren af?

“De malaise confronteert de millennials met de harde realiteit”, zegt Marc Van Hoecke, hr-directeur bij KPMG. “Bedrijven zullen minder mensen aanwerven en de rekru-

dwijnen.” Dat betekent weliswaar niet dat hun manier van werken zal veranderen, integendeel. Van Hoecke: “Straks is daar de generatie Z. Die mensen zijn nu zestien à zeventien jaar. Zij maken nog intenser gebruik van technologie.

JONAS DHAENENS: 26 en baas van 35 werknemers

E-mails zijn voor hen passé. Zij zijn ook nog veel meer en massaler terug te vinden op sites als LinkedIn en Facebook.

D Diploma? Technisch secundair onderwijs, optie Boekhouden-

De huidige trend zal zich doorzetten. Alleen zal het via de

Informatica.

chat en andere instant-messagefuncties nog allemaal een tandje sneller gaan.”

opleiding

Begon

na

zijn

middelbare

Handelswetenschappen,

maar

studies is

al

aan in

een zijn

eerste kandidatuur gestopt omwille van het succes van zijn bedrijf Combell.

q

6x zo coacht u millennials 1. JONGEREN DENKEN DAT ZE DE ZAAK BETER KUNNEN RUNNEN DAN U. Prachtig! Versterk hun overtuiging door hen projecten te geven die ze kunnen leiden. Laat ze er hun persoonlijke stempel op drukken.

Zo hebben ze het gevoel dat ze deel uitmaken van het geheel en dat er rekening wordt gehouden met hun mening. Ze zullen het beste van zichzelf geven.

2. NEEM ZE OP IN VERSCHILLENDE VERGADERINGEN EN TEAMS. Ze zijn zeer sociaal en houden ervan om met ‘vrienden’ binnen een groter geheel te werken.

3. MILLENNIALS VRAGEN VAAK ‘WAAROM?’ en zijn het productiefst als ze de einddoelstelling van een project kennen. Ze zijn gemotiveerder als ze zien hoe hun taak bijdraagt tot een grotere doelstelling, zeker als ze daar ook zelf in geloven.

4. AANVAARD HUN IPOD/KOPTELEFOON-MULTITASKING. Dat is nu eenmaal hun manier van werken.

En ze zijn veel betere ploegspelers dan wij ooit waren.

5. LEG HEN UIT DAT SUCCES EN PRIVILEGES NIET VANZELF KOMEN. Voeg daaraan toe dat de arbeidsmarkt nu eenmaal zo in elkaar zit.

6. STIMULEER DE HOGE AMBITIES en het zelfbewustzijn van de jongeren. Schotel hen telkens weer een nieuwe uitdaging voor.

(Bron: Porter Novelli)

Jonas Dhaenens, 26 en al 7 jaar een eigen bedrijf: “Er moet ruimte zijn voor Facebook of voor een langere middagpauze om samen iets te eten. Een huiselijke, aangename werksfeer komt ons bedrijf ten goede.”

13

014_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

23:22

Pagina 14

COVERSTORY

q Het gaat snel voor Jonas Dhaenens. De Gentenaar biedt met zijn bedrijf Combell internetruimte aan bedrijven en particulieren. De hosting provider is een van de grootste in het land. Dhaenens ontdekte deze sector op zijn zeventiende. “Aangezien mijn ouders allebei zelfstandigen zijn, heb ik eigenlijk zelf nooit getwijfeld om een eigen zaak te starten. Aan hen heb ik veel steun gehad in de beginjaren.” Zeven jaar later werken er bij Combell een dertigtal mensen. Hun gemiddelde leeftijd is ongeveer die van de ‘grote baas’. “Een strikte hiërarchie is er zeker niet”, lacht Dhaenens die benaming weg. “We proberen in alle openheid onze diensten te verbeteren. Tot op heden is dat goed gelukt. Mijn medewerkers zijn heel gemotiveerd en we zijn tot op heden gespaard gebleven van veel verloop. Na enkele maanden weet je meestal wat je aan elkaar hebt. Als het dan klikt, blijft dat meestal voor een hele tijd zo.”

Werken op zaterdag Viel het wat mee om millennials te rekruteren?

Waren ze veeleisend? “Jongeren verwachten van bij de start een duidelijk beeld van de onderneming waar ze zullen werken. Ze willen weten wat de doelstellingen zijn van het bedrijf, welke doorgroeimogelijkheden ze hebben en of ze iets zullen bijleren. Op zich vind ik dat niet onterecht. Voor een werkgever is het ook een goede aanzet om een transparant beleid te voeren voor alle werknemers.”

Nochtans is het niet mogelijk om aan elke vacante functie een aantrekkelijk groeipad te koppelen? “Het hangt er een beetje van af hoe je dat bekijkt. Velen hebben vragen over hun toekomst binnen het bedrijf, maar dat gaat niet per se over een hoger loon of een promotie. Soms wil een werknemer gewoon variatie in zijn job, bijvoorbeeld door nieuwe collega’s op te leiden of van dienst te veranderen.”

Flexibiliteit is voor Dhaenens in elk geval geen probleem. “Er moet ruimte zijn voor Facebook of voor een langere middagpauze om eens samen iets te gaan eten. Ik denk ook dat een huiselijke, aangename werksfeer ons bedrijf ten goede komt. Maar flexibiliteit heeft twee kanten: bij Combell werkt er niemand binnen een strikt 38-urenstramien, de meesten kloppen veel meer uren. We zijn een internetbedrijf. De klanten die op ons een beroep doen, willen zo snel mogelijk geholpen worden. De werknemers zijn dus redelijk vrij, maar ze weten ook dat ze nu en dan op zaterdag of ’s avonds laat zullen moeten werken.”

FIEN DEGROOTE: 28 en baas van 9 werknemers D Diploma? Graduaat Communicatie-management met specialisatie in pr en voorlichting, aangevuld met een International Postgraduate Program in Enterprising D Ervaring? Draaide meteen na haar studies een winter mee als hotelmanager voor Skiworld. Werkte daarna een jaartje op de dienst evenementen voor het champagnemerk Laurent Perrier, tot ze terug naar haar roots in West-Vlaanderen wilde en er een

“De eisen van jongeren gaan niet per se over een hoger loon of een promotie.”

JONAS DHAENENS, 26 EN AL 7 JAAR EEN EIGEN BEDRIJF

failliet bedrijf overnam.

“Net na mijn studies kreeg ik een uitzonderlijke kans om hotelmanager te worden in het Franse Châtel”, vertelt Fien Degroote.

“Skiworld zocht dringend iemand die binnen de week naar daar kon reizen om voor enkele weken de leiding te nemen. Uiteindelijk ben ik daar de hele winter gebleven, aan het hoofd van een ploeg van elf medewerkers. Voor iemand zonder werkervaring was dat een zeer leerrijke belevenis. Later als werknemer kreeg ik nooit diezelfde voldoening.”

Het ondernemersbloed zit haar in de aderen. Haar bedrijf DMS

015_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:28

Pagina 15

VACATURE 14 FEBRUARI 2009

Fien Degroote, 28 en aan het hoofd van DMS Furnitures: “Sommige jongeren leveren vlak na hun studies al een grotere toegevoegde waarde dan hun oudere collega’s.”

Furnitures is financieel eigendom van haar familie.

Maar zij is wel degelijk de zaakvoerster die bij haar aankomst in Halluin meteen de zware taak wachtte om zestien mensen op straat te zetten. “Het was een sociaal drama, maar ik kon niet anders dan het bedrijf van nul op te bouwen.” DMS produceert zitzakken onder de naam b-bob en nam een tijdje geleden ook zic zac, een merk van multifunctionele meubelen, over. Degroote herkent veel van de millennialkenmerken bij zichzelf: een beginnersjob bijvoorbeeld is helemaal niets voor haar. “Leeftijd is voor mij geen referentie. Sommige jongeren leveren vlak na hun studies al een grotere toegevoegde waarde dan hun oudere collega’s. Dat was ook mijn grote frustratie. Als je afgestudeerd bent, word je door headhuntersbedrijven en interimbureaus in een

bepaalde job gestuurd, vaak onderaan de bedrijfshiërarchie. Voor wie meer wil, kan die eerste twee jaar heel demotiverend werken. Ik ben blij dat ik snel mijn eigen onderneming heb kunnen starten.”

Geen digitale kloof Bij DMS werken ondertussen negen mensen. Hoewel Fien Degroote zelf een millennial is, zweert ze bij een strikte bedrijfscultuur. “Ik heb ooit het kantoor van Google in Dublin bezocht. Ik ken dus het verhaal van de pooltafel, de losse kledij en de ontspannen sfeer op de werkvloer. Heel interessant allemaal, maar er zijn veel bedrijven die zich dat niet kunnen permitteren.

Bij ons is het voorlopig nog vechten om elke eurocent.

Ik heb het moeilijk met persoonlijke e-mails tijdens de werkuren. Mijn medewerkers hoop ik eerder te

VINDT U DE NIEUWSTE GENERATIE WERKNEMERS VEELEISENDER DAN DE VORIGE?

vacature.com/jongeren9

kunnen motiveren door hen voldoening te laten halen uit hun werk.”

Van een digitale kloof tussen de generaties heeft Degroote nog niet veel gemerkt. “Wij proberen zoveel mogelijk te regelen via e-mail. Voor de dringende zaken gebruiken we altijd skype. En de afspraken met de productie in China gebeuren zo goed als altijd via webcam. De veertigers bij ons hebben dat allemaal heel snel overgenomen. En als er toch iets moet aangeleerd worden, kan je dat allemaal met een korte bijscholing oplossen.” tekst Hannes Cattebeke | foto’s Michel Wiegandt D

15

016_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:02

Pagina 16

IN DE MARGE

Waarom KBC eerlijke koffie drinkt 2 Sinds vorig jaar kunnen de werknemers van alle administratieve gebouwen van KBC eerlijke koffie drinken. Duurzaam ondernemen zit in het beleid ingebakken. “Al onze kantoren draaien al op groene energie. Volgend jaar willen we CO2-vrij werken.”

Toen KBC begin vorig jaar zijn koffiecontracten opnieuw onderhandelde, vroeg de bankverzekeraar zijn leveranciers expliciet een gamma FairTrade-koffies toe te voegen aan de offertes. Jan Verbiest van de centrale inkoopdienst: “Precies omdat duurzaam ondernemen een algemene beleidslijn is.

We bestellen bio-afbreekbare koffiebekers. Quasi al ons papier draagt het duurzame Fsc-label of is gerecycleerd. De meerprijs voor

het Fsc-papier schommelt tussen de 2 à 3 procent, maar tegelijk moedigen we onze werknemers aan hun papierverbruik te verminderen.

Sinds vorig jaar draaien al onze kantoren op groene energie en we hopen volgend jaar CO 2neutraal te zijn. We vragen al onze leveranciers om ons de meest duurzame oplossingen voor te stellen. We gebruiken bijvoorbeeld geen plastieken borden en vragen onze cateraar om zo weinig mogelijk verpakkingen te gebruiken voor de duizenden maaltijden die hier elke dag worden bereid.”

Dat FairTrade-koffie iets meer bleek te kosten,

namen ze er bij KBC zonder morren bij.

Verbiest: “Natuurlijk zullen we nooit blind kiezen voor groene of duurzame producten.

Maar een kleine meerprijs weegt in dit geval niet op tegen het duurzame.” Al vier jaar serveert KBC eerlijke koffie tijdens vergaderingen en FairTrade-fruitsap tijdens recepties. Sinds vorig jaar kunnen alle werknemers in de Brusselse hoofdzetel kiezen voor een eerlijk bakje pleur. Verbiest: “Ruim 80 procent doet dat. Ik heb nog geen enkele negatieve reactie gehoord.” tekst Nico Schoofs D

Fairtrade@work?

DOEL? Bedrijven, overheden of non-profit-organisaties aanmoedigen om hun werknemers op een originele manier in aanraking te laten komen met FairTrade-producten.

WANNEER? De jury selecteert op 7 mei 2009 tien winnaars. Vijf commerciële en vijf nietcommerciële bedrijven ontvangen die dag de Fairtrade@work-award. Meer informatie en inspiratie, of inschrijven op www.maxhavelaar.be D

Ruim 80 procent van de KBC-werknemers drinkt eerlijke koffie.

JUNKBOX

scharrelt elke week een gezonde portie onzin bij elkaar

combers' die stranden afschuimen op zoek naar

crisis zou dat soort aanvallen aanzwengelen. DDD

schatten. Hij ergert zich aan de gemakzucht van

Met andere woorden: drummen geblazen op straat.

‘Alle marketeers op straat’, menig

marketeers, die het onderzoek naar de klant

Niet alleen marketeers en malafide werklozen

redactie

als

zouden hebben uitbesteed aan onderzoeksbureaus.

paraderen

vrijwilliger opgeven bij zo’n ont-

zou

Stomp straatjut één dag per week. Zes te weinig,

topkaders van bedrijven en bankinstellingen er

ruimingsactie. De Nederlandse creati-

als u het ons vraagt. Hij fotografeert alles wat

evenzeer hun kartonnen paleizen op. De crisis

viteitsgoeroe Richard Stomp benadert

interessant is en publiceert dagelijks één vondst

jaagt het aantal echtscheidingen onder die finan-

het

eerder

zich

massaal

letterlijk.

op

het

trottoir,

binnenkort

slaan

Marketeers

op zijn website straatjutten.nl, als inspiratie-

ciële toppers de hoogte in. Thomas Ruskin, voor-

turen vanachter hun bureau naar die

bron voor nieuwe ideeën. Wij begraven deze schat

zitter van het beveiligingsbedrijf CMp Protective

ene gevleugelde ingeving. Verkeerde

aan

and Investigative Group, ontving de voorbije drie

richting, aldus Stomp. De lekkerste

kopvanjut.be DDD Nog in de categorie ‘kop van

maanden

brokken liggen op de kasseien. Zoals

jut’: bedrijven moeten steeds meer rekening hou-

materiaal voor overspel te verzamelen. "Nu ze

het een goeroe betaamt, parfumeert

den met schade door malafide insiders, meestal op

beseffen dat de goede tijden voorbij zijn, worden

Stomp zijn onwelriekende onzin als

wraak beluste ontslagen medewerkers. Dat weet

echtgenotes van de zakenlui minder tolerant",

‘streetcomber',

softwareproducent

stipt hij aan in The New York Times. NS D

naar

de

‘beach-

informatie

alvast

op

Microsoft.

onze

De

webstek

economische

meer

detectieveopdrachten

om

bewijs-

017_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

23:24

Pagina 17

DRIE OP EEN RIJ

VACATURE 14 FEBRUARI 2009

MARC DE BOOM,

BART DE WAELE, bedrijfsleider van Netlash, een 14-koppig team van webdesigners uit Gent

hr-directeur Benelux van Alcatel-Lucent

17

SABINE TOBBACK, zelfstandig trainer en facilitator, geeft onder andere de Kluweropleiding ‘Virtuele Teams Coachen’

Thuiswerken, een must voor elk bedrijf? > WAAROM IS THUISWERKEN INTERESSANT? Marc De Boom: “Een kwart van onze werknemers werkt meer dan een halve dag per week thuis. Dat is een troef wanneer we rekruteren. We tonen dat de work-lifebalans hoog op onze agenda staat, hebben minder verloop van ervaren werknemers en kunnen zeldzame profielen uit een grotere regio aantrekken. Thuiswerkers zijn vaak extra gemotiveerd en dus productiever. Ze ontsnappen aan de stress van de file en leveren zo een bijdrage aan het milieu. Via thuiswerk toont AlcatelLucent hoe onze technologie een positieve impact kan hebben op de maatschappij.”

Bart De Waele: “Thuiswerken toelaten omdat je als bedrijf wilt ‘mee zijn’, lijkt me fout. Het moet kaderen in een bredere visie. De jongste generatie werknemers wil hard werken, maar heeft ook aandacht voor zijn omgeving. Bij Netlash zijn we bezig met Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO). We streven naar een evenwicht tussen people, planet en profit. Thuiswerken vermindert de CO2-uitstoot, maar is niet de enige vorm van milieubewustzijn. Netlash koos bewust voor een kantoorlocatie op fietsafstand van het centrum van Gent, die gemakkelijk met het openbaar vervoer bereikbaar is.”

Sabine Tobback: “Bedrijven die een werknemersvriendelijk imago nastreven, een jonge doelgroep of internationale specialisten willen aantrekken en het verloop in routinejobs willen beperken, moeten zeker thuiswerken invoeren.

Departementen als it, aankoop, juridische diensten en telefonische klantenbehandeling lenen zich er goed toe. In moeilijk bereikbare regio’s met een lage infrastructuur en een hoge werkloosheid, kan thuiswerken de oplossing bieden. Belangrijk is wel dat bedrijven het thuiswerken aanbieden en niet opleggen. Alleen als het een gunst is, motiveert het werknemers.”

> WAAROP LET U BIJ HET COACHEN VAN MEDEWERKERS OP AFSTAND? Marc De Boom: “Niet alle taken zijn geschikt om thuis te verwerken en de link tussen werknemer en bedrijf (of collega’s) mag niet verwateren. Het aantal dagen thuiswerk blijft dus best beperkt.

Daarnaast is het belangrijk om thuiswerkers duidelijke doelstellingen en deadlines te geven.

Momenten van kennisoverdracht of face to faceoverleg moeten bewust gepland worden. Uiteraard moet de thuiswerker vlot bereikbaar zijn, met een breedbandaansluiting en telefoonlijn die dezelfde efficiëntie garanderen als op kantoor.”

Bart De Waele: “Wanneer je uitsluitend via elektronische middelen communiceert, kun je geen volwaardige creatieve discussie voeren. De hele non-verbale component valt immers weg. Goede websites en webapplicaties ontstaan door de creatieve clash tussen ontwerpers (hoe moet het eruit zien?), programmeurs (hoe zit het in elkaar?) en usability specialisten (hoe werkt het?). Wij zijn geen voorstander van thuiswerken. Er moet spontane interactie zijn tussen de medewerkers aan één webproject. Met telewerkers of collega’s in afgesloten bureaus is dat onmogelijk.”

Sabine Tobback: “Thuiswerkers moeten de vaardigheden ontwikkelen én het gezag krijgen om zelf beslissingen te nemen. Ze moeten voelen dat hun coach hen vertrouwt en zijn taken delegeert.

Ook een duidelijke briefing is essentieel: welke procedures worden gevolgd, welke programma’s en templates gebruikt? Dat voorkomt tijdverlies of misverstanden en onderstreept de betrokkenheid met de hoofdzetel.”

> ZAL THUISWERKEN ZICH IN DE TOEKOMST NOG UITBREIDEN? Marc De Boom: “Thuiswerken is een win-winsituatie voor bedrijf en werknemer. In de toekomst wordt het concept waarschijnlijk nog uitgebreid: thuiswerken kan in principe vanop alle publieke plaatsen met breedbandconnectie. Werk zal nog minder plaatsgebonden worden, waardoor de grens tussen werk en privé verder vervaagt.

Thuiswerken past in het beeld van een flexibele, efficiënte kennismaatschappij, waarin een netwerk van individuen resultaten boekt.”

Bart De Waele: “Of thuiswerkers productiever zijn, weet ik niet. Feit is dat ze zich ook thuis nooit volledig kunnen afsluiten van externe impulsen.

Internet is de grootste afleider die er bestaat. Bij Netlash experimenteren we met stille uren: we proberen de communicatie met klanten en collega’s in de voormiddag te bundelen. Ook de inrichting van ons landschapskantoor – met levendige kleuren en led-verlichting – moet ervoor zorgen dat we ons kunnen concentreren.”

Sabine Tobback: “Er zullen in de toekomst zeker nieuwe werkvormen bijkomen. Ik denk bijvoorbeeld aan ‘office sharing’, waarbij werknemers werken in een regionaal kantoor van de eigen holding en zo van een meer uitgebouwde infrastructuur kunnen genieten dan thuis. Op termijn kan men kantoren beschikbaar maken voor werknemers van andere bedrijven, aan een huurtarief per uur of per dag.” tekst Barbara De Munnynck | foto Isabel Pousset D

WELKE ZIJN VOLGENS U DE VOORDELEN VAN THUISWERKEN?

9

vacature.com/3opeenrij

018_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

WERKVLOER

21:51

Pagina 18

019_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

21:51

Pagina 19

VACATURE 14 FEBRUARI 2009

2

19

Je bent er dol op of je vertikt het er ook maar een voet binnen te zetten, maar één ding moet je Zara nageven: het succesmodel van de Spaanse modegigant heeft de machtsverhoudingen binnen de kledingsector dooreengeschud.

Hoe Zara uw winkelgedrag beïnvloedt Het Zara-businessmodel: elke week een nieuwe collectie in de winkel

Zara raasde de voorbije jaren als een storm doorheen de Europese winkelstraten: 1.600 winkels wereldwijd, een omzet van 6,3 miljard euro (2007) en een personeelsbestand dat vorig jaar nog maar eens met ruim 3.000 mensen aangroeide. Op amper dertig jaar tijd heeft het beursgenoteerde Inditex, met Zara als absolute vaandeldrager, een vaste stek veroverd in de mondiale top drie van de kledingbusiness.

Minstens even opmerkelijk is de vaststelling dat het bedrijf in één moeite ook het gangbare businessmodel in de kledingindustrie grondig door elkaar heeft geschud. Want geef nu toe: de tijd dat we enkel nog op kledingjacht gingen in de aanloop naar het zomer- of winterseizoen ligt intussen alweer enkele jaren achter ons. En de kans dat u het truitje dat u in september al gespot had ook enkele maanden later nog in de rekken aantreft, is vandaag in de meeste winkels quasi onbestaande. Dat is lang niet enkel de schuld of de verdienste van Zara, maar de Spanjaarden hebben de voorbije decennia wél een nieuwe trend gezet. En almaar meer concurrenten volgen, al dan niet schoorvoetend.

“We controleren het ontwerp, de productie en de distributie van alles wat je in onze winkels aantreft”, vertelt François Smeyers, managing director Zara Benelux. “Dat model laat ons toe om bijzonder snel in te spelen op het verwachtingspatroon van de consument en om bij te sturen waar nodig, op basis van het koopgedrag in onze winkels. Stukken die niet aanslaan, verdwijnen binnen de kortste keren uit de winkel. En omgekeerd, want dankzij die totale verticale integratie kunnen we de aanvoerlijnen naar de

winkels bijzonder kort houden en belanden vlot verkopende stukken in een minimum van tijd in ruimere hoeveelheden in de winkels.”

Rendabel is anders, denk je dan: eerst hopen tijd en geld investeren in het ontwerp en de productie van je collectie, om een deel daarvan amper twee weken later opnieuw af te voeren. Bij Zara bekijken ze dat anders. “Onze winkels zijn bijna altijd op de zogenaamde ‘triple A’-locaties gelegen. Dat zijn de belangrijkste winkelassen in de centrumsteden, waar je per vierkante meter winkelruimte een astronomische huurprijs neertelt. Voor ons is het dus minstens even onrendabel om die peperdure vierkante meters te vullen met kledingstukken die amper of niet verkocht worden. Bovendien blijven we dankzij ons model ook met veel minder onverkochte stock zitten, die je sowieso met veel minder winst van de hand moet doen. Ook daar verdienen we dus een stuk van de oorspronkelijke investeringen in design en productie terug”, klinkt het.

It in de modewereld Voor wie regelmatig bij Zara binnenwipt, is het een vaak weerkerende bron van frustratie: dat ene sexy bloesje of die fantastische jas die je tien dagen eerder in het vizier had gekregen, blijkt plots totaal onvindbaar. Wegens vervangen door een nieuwe collectie, al dan niet een variant op wat enkele weken eerder in de rekken lag. Op enkele basisstukken uit de verschillende collecties na, worden er van heel wat items telkens maar een relatief beperkt aantal exemplaren gefabriceerd. Ook wanneer die wél goed in de markt blijken te liggen. “We zijn een globale speler,

Anno 2009 is kleding een fast moving consumer good geworden. Door hun collectie quasi wekelijks te vernieuwen en aan te vullen, slaagt Zara erin om klanten heel regelmatig in de winkels te lokken.

en niemand vindt het leuk regelmatig op haast identiek uitgedoste dubbelgangers te botsen”, legt Smeyers uit. “We werken dus vaak vanuit bepaalde basismodellen, die relatief gemakkelijk en goedkoop kunnen worden aangepast. Die strategie huldigen we al van bij het begin. Ze speelt ook perfect in op het koopgedrag en verwachtingspatroon van de hedendaagse consument. Mensen kopen vandaag vaker kleren, en willen daar niet altijd evenveel voor betalen. Anno 2009 is kleding een fast moving consumer good geworden. Door onze collectie quasi wekelijks te vernieuwen en aan te vullen, slagen we erin om klanten heel regelmatig opnieuw in de winkels te lokken. Ze wéten gewoonweg dat ze daar telkens iets nieuws kunnen verwachten. Wat overigens niet betekent dat wij massaal meer stukken in de winkels brengen dan onze concurrenten: we smeren de creatiefase gewoonweg uit over een volledig seizoen. En het zijn de winkels, zeg maar onze verkopers, die hierin een centrale rol vervullen. Zij merken wat al dan niet aanslaat en spelen dat ook dagelijks door aan het hoofdkwartier in La Coruña.” Een niet onbelangrijk detail in deze is de

q

020_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

21:52

Pagina 20

WERKVLOER

“Onze verkopers merken wat al dan niet aanslaat en spelen dat dagelijks door aan het hoofdkwartier in La Coruña.”

FRANÇOIS SMEYERS, MANAGING DIRECTOR ZARA BENELUX

q fantastisch goed uitgekiende itarchitectuur waarop het hele model draait. Toen Zara-oprichter en multimiljardair Amancio Ortega een aantal jaren de operationele leiding van het bedrijf uit handen gaf, was het geen modeontwerper of financieel expert die het roer overnam.

Voortaan zou een it’er de lijnen uitzetten. Met succes, zo blijkt.

Ook op andere vlakken verschilt Zara fundamenteel van het businessmodel dat tot voor enkele jaren gangbaar was in de kledingbranche. Neem nu de productie: ruim zestig procent daarvan zit vandaag nog in Europa of Noord-Afrika.

Hoogst uitzonderlijk in de kledingconfectie, maar inherent aan het snelle rotatiemodel dat de keten huldigt. “Concurrenten die een groot gedeelte van hun productie aan onderaannemers in het Verre Oosten uitbesteden, zijn verplicht om grote hoeveelheden in één keer te bestellen. Door de transportkost is het anders haast onmogelijk om een voldoende grote winstmarge over te houden. Maar snel en adequaat inspelen op de markt is er niet echt meer bij. Enkel doordat wij ontwerp en productie nog grotendeels in eigen handen houden, kunnen wij binnen de twee weken een gloednieuwe collectie in onze winkels hebben. Dat maakt het voor vele concurrenten ook bijzonder lastig om ons model over te nemen.

Omgekeerd maakt onze schaalgrootte het ook mogelijk om in Europa te blijven produceren. De productiekost ligt hier natuurlijk een stuk hoger dan in Azië, maar onze grote volumes drukken de kosten.”

Sluitstuk van de eigenzinnige Zara-aanpak is het opvallende marketingbeleid. Reclame is al jarenlang uit den boze, maar in ruil daarvoor investeert het bedrijf fortuinen in de selectie en aankleding van de winkelpanden, met uitstalramen die je veeleer in een veel hoger marktsegment zou situeren.

En de consument, die lust daar pap van. Vorig jaar trok Zara in België nog maar eens tachtig nieuwe medewerkers aan. Crisis, welke crisis?

Never out of stock “Het Zara-model is niet enkel vernieuwend en succesvol – de bedrijfsresultaten spreken op dat vlak boekdelen - het heeft de kledingmarkt ook stevig door elkaar geschud”, bevestigt retail- en marketingspecialist Gino Van Ossel. “Al past daar wel een kanttekening bij: met dat model zijn ze niet op alle vlakken even uniek. Ook grote concurrent H&M vernieuwt het assortiment heel regelmatig, en zit daarmee dus op dezelfde lijn. Wél heel innovatief is de aanpak van Zara om de productie continu bij te sturen. Bij aanvang van de hoofdseizoenen maken zij een hele resem prototypes aan, die in theorie met één druk op de knop ook in productie kunnen worden gezet. Op basis van de informatie die continu vanuit de winkels wordt doorgespeeld, merken ze heel snel welke trends en kleuren het minder goed doen in de winkels. Een heel aantal van die klaarliggende prototypes worden in de loop van het seizoen overboord gegooid. In die mate zelfs dat op het einde van de rit niet meer dan 30 tot 40 procent van alle prototypes effectief de winkelvloer haalt. Maar ook hier is een kleine kanttekening op zijn plaats: een niet onbelangrijk deel van hun collectie bestaat uit zogenaamde NOS-stukken: never out of stock. Dit zijn de klassiekers in de collectie, die het hele jaar door in de rekken blijven liggen. Als consument merk je dat amper op, door de grote toevloed aan nieuwe stukken. Het zal je dan ook niet verbazen dat uitgerekend dit deel van de collectie grotendeels buiten Europa geproduceerd wordt. De factor tijd speelt hier niet langer, en dus kan er beknibbeld worden op het prijskaartje door in het Verre Oosten of elders te produceren.”

Het gigantische succes van Zara heeft de concurrentie in ieder geval zwaar in het defensief gedrongen.

En dus brengen andere grote ketens vandaag veel meer collecties uit dan vroeger. “De kledingmarkt is er een heel stuk dynamischer op geworden, al gaat quasi geen enkele keten daarin zo ver als Zara of H&M. Voor de wat kleinere spelers – die op nationaal vlak vaak een stevig marktaandeel hebben, maar internationaal niet veel voorstellen – leidde het Spaanse machtsvertoon dan weer tot een grotere exodus naar lagelonenlanden. Het productieproces wordt daardoor niet enkel goedkoper maar ook langer, en dus kunnen die kleinere spelers vandaag minder flexibel inspelen op de marktvraag.”

En wat met de gevolgen voor u en ik, de consument dus? Gino Van Ossel: “Heel wat merken die vroeger in het middensegment zaten, denk maar aan Esprit, zagen zich verplicht de prijzen te drukken om stilaan op Zara-niveau te komen. We stelden de voorbije jaren een geleidelijke prijsnivellering vast in het lagere en middensegment van de markt. Zara leidde enerzijds tot een ruimer aanbod én lagere prijzen, maar bracht anderzijds ook meer eenheidsworst.

Want dat is natuurlijk de keerzijde van de medaille: wat ze in Spanje verkopen, ligt ook in België in de winkels. Dat leidt vaak tot problemen met de pasvorm - de gemiddelde cupmaat ligt in Spanje nu eenmaal iets lager dan in Engeland – en de stijl. Een knalroos hemd werkt misschien wel in Spanje, in België zal dat veel minder aanslaan. En daar hebben kleinere spelers, die eerder op specifieke nationale markten mikken dan weer een streepje voor.” tekst Filip Michiels | foto Zara België D

ZARA IN CIJFERS D

Zara tekent vandaag voor ruim 60 procent

van de wereldwijde omzet van de overkoepelende Inditex-groep. Andere bekende winkelketens uit de groep zijn onder meer Pull and Bear, Massimo Dutti en Bershka.

D

Inditex boekte in 2007 een jaaromzet van

9,4 miljard euro, goed voor een nettowinst van ruim 1,25 miljard euro.

D De groep telt ruim 90.000 werknemers, aan de slag in meer dan 3.700 winkels in 68 landen.

021_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

21:52

Pagina 21

TESTBATTERIJ legt BV’s met talent op de rooster

Hoe stressbestendig is Pascal Paepen, econoom voor KBC in Londen?

Op de stressbestendigheidstest van Vacature kunt u een score van 1 tot 64 halen. Hoe lager de score, hoe stressbestendiger. Pascal Paepen kreeg het cijfer 31 achter zijn naam. Daarmee zit hij nog net in de categorie ‘Evenwichtig leven’.

D D

D

D

SCORE 1 TOT 16: Een uitstekende prestatie, u hebt een uitgebalanceerd leven.

SCORE 17 TOT 32: U leidt een evenwichtig leven, u weet zich in de meeste werksituaties goed te redden en een hogere werkdruk leidt bij u zelfs tot hogere prestaties.

SCORE 33 TOT 48: Spanning ten top. U voelt zich waarschijnlijk overweldigd en u hebt moeite om gewoon uw werk te doen.

SCORE 49 TOT 64: U hebt een burn-out.

U werkt niet op uw top, en voelt zich waarschijnlijk regelmatig verslagen.

Bram Callens: “Ik moet dringend meer sporten.”

ZENZOEKER polst naar de balans van werknemers

“IK HEB NIET VEEL TIJD NODIG VOOR MEZELF” D D D

WAT HEEFT PASCAL PAEPEN UIT DEZE TEST GELEERD? “Eerlijk gezegd verbaast het resultaat me niet echt. Ik ben lang trader geweest. Volgens sommigen is dat een stresserende job, maar daar heb ik niet vaak last van gehad. Ik vrees wel dat ik nu minder stressbestendig ben dan vroeger.

De kredietcrisis en de economische crisis hebben geleid tot een stresserende omgeving. Zelfs in deze moeilijke tijden moet je je werk rationeel aanpakken maar lang niet iedereen kan omgaan met die stress. In de City is dat te merken: jonge, relatief onervaren bankiers zijn vaak niet stressbestendig. Wellicht is het een voordeel dat ik al wat ouder ben? Ik vind zo’n tests wel leuk en interessant, maar zou ze niet als sollicitatiemateriaal gebruiken. Het belangrijkste bij een sollicitatie vind ik nog altijd het selectiegesprek.

Op de vragen van tests kan een toekomstig werknemer immers altijd antwoorden wat hij of zij denkt dat het goede of meest wenselijke antwoord is. Een gesprek levert volgens mij een beter beeld op van wat de sollicitant aankan.”

“Ik ben blij dat ik nog net in de categorie ‘een evenwichtig leven’ zit. Bij een ‘slechte’ score moet je misschien dringend wat veranderen. Het goede aan de test is dat je heel beknopt ook nog een paar tips krijgt: handig.” tekst Marjorie Blomme | foto De Tijd D

BENT U STRESSBESTENDIG? DOE DE TEST OP

9

vacature.com/stress

D

WIE? Bram Callens (28) PARTNER? Getrouwd met Elke, een zoontje van 2, Aldo.

WERK? Journalist voor het VRT-journaal.

“Een weekend op de twee werk ik, maar daar staat tegenover dat ik vaak ook een dag in de week thuis kan blijven.”

WOONPLAATS? Heverlee, bij Leuven.

UITGEVEN OF SPAREN?

“We zijn aan het verbouwen en dat kost heel wat geld, maar voor een dagje in de sauna of een etentje hebben we wel wat centen over. Ik moet dringend wat meer aan sport doen, ik ben aan het sparen voor een nieuwe racefiets.”

PENDELEN OF THUISWERK?

POETSVROUW OF ZELF HANDEN UIT DE MOUWEN?

“Een keer per week komt er een poetsvrouw. Ook de strijk besteden we uit.

Vroeger deden we dat allemaal zelf, maar poetsen neemt veel tijd in beslag en die besteed ik liever aan andere dingen.”

“Voor mijn werk ben ik voortdurend op de baan. En daar hou ik ook van: de buitenlucht opsnuiven, mensen ontmoeten, met de cameraploeg op pad zijn...

Thuiswerk zou niets voor mij zijn, ook al zou ik dan misschien meer tijd hebben voor mijn gezin.”

ME-TIME OF FAMILY-TIME?

“Af en toe trek ik me wel eens terug, bijvoorbeeld om in de krant te lezen. Maar eigenlijk heb ik weinig tijd nodig voor mezelf. Ik vind het veel leuker om met Aldo te spelen.”

De balans in euro D D D

Poetsvrouw: 30 euro/week Restaurant: 130 euro/maand Koersfiets: 1.000 euro

tekst Lore Callens | foto Ilse Prinsen D

SALARISCIJFER brengt elke week een cijfer uit de salarisenquête van Vacature en K.U.Leuven

2.192

€

Dit is het gemiddelde bruto maandloon van een vers gediplomeerde TEW’er, een starter met een diploma toegepaste economische wetenschappen. Zijn collega uit de 'zuivere' economische wetenschappen krijgt maandelijks 15 euro bruto meer. En die andere collega uit de hogeschool, de licentiaat handelswetenschappen, ontvangt zowat 150 euro bruto minder.

022_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

21:41

Pagina 22

SUCCESTAPES

“Bij Lego zagen ze me als een soort ayatollah” Hoe Torben Sorensen de iconen van de Deense economie terug op de rails zette

2 Na een indrukwekkend parcours bij CCI Europe, Lego en Bang & Olufsen geeft de 57-jarige Torben Sorensen nu les aan toekomstige Deense ceo's in de Business School van Aarhus.

Op het Kongens Nytorv in het centrum van Kopenhagen schaatsen verliefde koppeltjes arm in arm rond het imposante ruiterstandbeeld van Koning Christiaan V. Aan de overkant van het plein staan een paar jongelui zich voor de etalage van de stijlvolle Bang & Olufsenwinkel te vergapen aan twee imposante, spoetnikvormige Beolab 5-luidsprekers. Als ze de prijs zien op het discrete kaartje, 85.000 kronen of een schamele 11.400 euro, zijn ze het er snel over eens dat hun 'ordinaire' 50 wattluidsprekertjes nog niet zo slecht zijn.

Kopenhagen is onze plaats van afspraak met Torben Sorensen, de man die verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van de stevig geprijsde Beolab 5speakers, en daarmee Bang & Olufsen nieuw leven inblies. Sorensen staat in Denemarken bekend als de man die Lego op het pad van technologische vernieuwing zette, maar vooral als de voormalige energieke en succesvolle ceo van Bang & Olufsen (B&O). Begin 2008 kwam er na zeven jaar een einde aan zijn B&O-leiderschap. Nu zetelt

hij in allerlei Raden van Bestuur en is hij professor aan de Business School van Aarhus.

57 jaar geleden zag Torben Sorensen het levenslicht in Aarhus, de tweede grootste stad van Denemarken.

"Aarhus is een stad met een uitgebreid cultureel leven, en ligt toch middenin de natuur", vertelt hij. "Het was een paradijs om er als kleine jongen in op te groeien. In het Denemarken van 1970 kon je als jongeman of -vrouw alles worden. Het was een bevoorrechte tijd. Ik droomde van een carrière als geoloog, kunstenaar of businessman. Toen ik op mijn achttiende eindelijk moest beslissen, koos ik voor het geld en schreef ik me in aan de Business School."

Na zijn studies trok Sorensen naar Kopenhagen.

"Ik ging er werken als budget controller bij Radiometer, een groot bedrijf dat medische apparatuur voor ziekenhuizen vervaardigt. Die job was dé perfecte leerschool om inzicht te krijgen in het cijferwerk van een onderneming."

Had de jonge Torben een plan in zijn hoofd toen hij de school in Aarhus verliet? "Helemaal niet. Alles ging vanzelf. Ik heb één bijzondere eigenschap: bij alles wat ik doe, word ik snel enthousiast. Zelfs oersaaie karweien maak ik boeiend voor mezelf. Mijn enthousiasme werkt aanstekelijk, en begeestert andere mensen. In onze maatschappij is er behoefte aan mensen die verantwoordelijkheid willen opnemen, maar misschien

nog meer aan leiders die hun menselijke kant laten zien en met anderen willen samenwerken. Er lopen al genoeg individuen rond die alleen maar uit zijn op macht omwille van de macht. Veel pas afgestudeerde managers hullen zich in witte hemden, dassen en maatpakken. Ze denken dat ze zo snel tot ceo benoemd zullen worden. Ik vind dat ongelooflijk dom. Laat ze eerst maar eens leren om zich te gedragen als normale menselijke wezens, laat ze leren om met anderen samen te werken, en zo uit te groeien tot goeie leiders."

Mindstorms In 1988 werd Torben Sorensen gevraagd om managing director bij CCI Europe te worden, een slecht boerende drukkerij in Aarhus. "CCI had een geschiedenis die terug ging tot in 1794. Toen ik er kwam, zat de onderneming zwaar in de problemen. Ik had twee opties: de boeken sluiten of investeren in iets totaal nieuw." Hij koos voor het laatste. "Ik ben met een selecte groep ingenieurs beginnen brainstormen. We besloten ons op de krantenmarkt te storten. We hebben een revolutionair systeem uitgedokterd om kranten met behulp van software en computers te lay-outen en te printen. Er kwam geen zetter meer aan te pas. Ik ging in 1990 op bezoek bij jullie krant Le Soir. Het technische afdelingshoofd geloofde in de ideeën van die gekke Denen. Een jaar later was Le Soir de allereerste krant die kant-en-klaar met de computer gelay-out werd.

Torben Sorensen: “Ik heb gevochten voor de originele missie van Lego: speelgoed maken dat kinderen helpt ontwikkelen, terwijl anderen in het bedrijf games en films maakten, omdat ze street smart en cool wilden zijn."

q

q

023_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

21:41

Pagina 23

024_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

21:41

Pagina 24

SUCCESTAPES

“Ook al kost een cd-speler van Bang & Olufsen 5 keer meer dan een toestel van Sony, dan nog is dat te verantwoorden.”

TORBEN SORENSEN, EX-CEO B&O

q Daarna volgde de rest van de wereld.

Dat succes heeft CCI Europe gered.

Onder mijn leiding groeide de onderneming van 40 tot 350 werknemers."

Kjeld Kirk Kristiansen, de eigenaar van het mythische speelgoedmerk Lego, hoorde over de uitzonderlijke prestaties van Sorensen bij CCI, en vroeg hem om voor Lego te komen werken. "Lego is een onvervalst familiebedrijf", zegt Torben. "Kjeld heeft het bedrijf van zijn vader geërfd, die het op zijn beurt van zijn vader geërfd had. Kjeld wou de computerwereld bij Lego binnenloodsen. In 1996 belastte hij me met de opdracht om het geheime programma Mindstorms op te starten. Het was fantastisch om de leiding over Mindstorms te hebben, en om in samenwerking met het gerenommeerde Massachusetts Institute of Technology grote-mensen-technologie bruikbaar te maken voor kinderen.

Mindstorms was echt een revolutionaire onderneming. We werkten aan een besturingsmodule die met de hulp van elektromotoren en sensoren met Lego gebouwde robots tot leven kon brengen. Binnen de firma kregen we

heel wat tegenwerking – bijna dagelijks stond er wel iemand klaar om ons over de kling te jagen. Ik heb het project tot een goed einde kunnen brengen omdat Kjeld me altijd bleef steunen."

"Toen ik aan Mindstorms werkte, raakte Lego in een zware crisis. De oude succesformule leek op sterven na dood, en de Playstations en Nintendo's van deze wereld namen de macht over. Lego verloor het geloof in zichzelf. Vertwijfeling en wanhoop namen de overhand. 'Wat moeten we doen? Zullen kinderen ooit nog met onze blokjes willen spelen?' Ik bleef consequent op dezelfde nagel slaan: 'Kinderen hebben tien vingers en gebruiken die niet alleen om een joystick te bedienen. Wacht maar tot Mindstorms gelanceerd wordt!' Ik heb gelijk gekregen, al zagen veel collega's me toen als een soort ayatollah: Sorensen was die manager die voortdurend predikte over 'de rechte leer', over het DNA van het bedrijf. Ik vocht voor de originele missie van Lego: speelgoed maken dat kinderen helpt ontwikkelen, terwijl anderen in het bedrijf games en films maakten, omdat ze street smart en cool wilden zijn."

"De crisis duurde tot 2002, nu is Lego weer een winstgevend bedrijf. Mindstorms heeft veel bijgedragen tot dat hernieuwde succes. Het is uitgegroeid tot het meest winstgevende onderdeel van de hele groep.

Dankzij Mindstorms heeft Lego terug aansluiting gevonden met haar kernideeën."

Torben Sorensen verliet Lego in 2001, vlak voor de heropstanding. "Er werden iets te veel interne oorlogen gevoerd en machtsspelletjes gespeeld. Ik kreeg

het aanbod om ceo van een ander Deens paradepaardje te worden, Bang & Olufsen. Die kans kon ik niet laten liggen."

Speakers van 2.500 watt Toen Sorensen bij B&O de touwtjes in handen nam, zat ook dat bedrijf in een dip. "Door het jarenlange succes was de onderneming zelfvoldaan en traag geworden. In Denemarken is B&O net als Lego een onaantastbaar icoon. Ik heb zelf B&O thuis, net als mijn ouders, mijn grootouders en veel andere Denen. Onder mijn bewind begonnen we sommige productieonderdelen naar Taiwan te outsourcen, omdat ze daar goeie kwaliteit konden leveren voor veel minder geld. Tot dan werd alles in Denemarken gefabriceerd. B&O is nu aan het leren hoe ze hun prijzen voorzichtig naar beneden moeten halen. Maar ook al kost een cd-speler van B&O vijf keer meer dan een gelijkaardig toestel van Sony, dan nog is dat perfect te verantwoorden. Veel massaproductie is gemaakt om vier jaar mee te gaan, B&O gaat een leven lang mee."

"Het hoofdkwartier van B&O ligt in Struer in het westen. In een stad als Kopenhagen zijn de Denen open en extravert, maar de bewoners van de westkust houden er niet van om hun mond open te doen. Het zijn fijne, warme mensen, alleen laten ze het niet zien. Als je een puike prestatie neergezet hebt, zal een inwoner van Kopenhagen je overstelpen met lofuitingen. Van een inwoner van Struer zul je hoogstens te horen krijgen: 'Het kon erger.' Toen ik bij B&O begon, leek het alsof

025_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

21:42

Pagina 25

VACATURE 14 FEBRUARI 2009

Waarom is Torben Sorensen een topper?

• Wordt in 1988 managing director bij CCI Europe en redt de drukkerij van de ondergang.

• Werkt vanaf 1996 bij Lego aan het geheime project Mindstorms en zet zo het bedrijf terug op de kaart.

• Wordt in 2001 ceo van B&O en geeft met de bouw van de Beolab 5 het oude, wufte Deense icoon nieuwe glans.

• Adviseert sinds 2008 bedrijven en leidt Deense jongeren op tot ceo's van de toekomst.

Naar wie kijkt hij zelf op?

• Richard Branson, oprichter van Virgin Group: "Een fantastische kerel. Zijn manier van ondernemen spreekt me geweldig aan."

• N. Murali, eigenaar van de Indiase krant The Hindu: "Ik leerde hem kennen toen ik drukkerij CCI leidde.

Hij kwam samen met zijn medewerkers naar een beurs in Frankfurt om ons systeem te onderzoeken. Ze waren zo ongelooflijk bescheiden en tegelijkertijd zo intelligent.

Als ik als ceo bij een bedrijf in Duitsland kwam, was het altijd oorlog. De Duitsers vonden altijd wel een reden om te klagen. Op Murali's kantoor in India was het stil en rustig.

Onze mensen werkten dolgraag met hen samen."

ik een eeuw teruggeworpen werd in de tijd. Ik wist dat ik me zeker in het begin lowprofile moest houden. Ik ben heel informeel met de medewerkers gaan praten, en zei hen: 'Iedereen in Denemarken kent B&O, en ik denk zelf ook dat ik het ken, maar vertellen jullie me eens hoe het echt zit.' 'We vinden het fantastisch om mooie, functionele producten te kunnen maken die jaren meegaan', antwoordden ze. Ik kon de fierheid in hun ogen zien. Het enige wat nog moest gebeuren, was hun vaardigheden omzetten in onovertroffen producten. Ik zei: 'Jongens, waarom zouden we niet eens iets groot maken, in plaats van al die kleine luidsprekertjes?' Dat vonden ze fantastisch. Dus heb ik opdracht gegeven om de Beolab 5-luidsprekers te ontwikkelen. Beolab 5 is het resultaat van vijf jaar onderzoek in verschillende akoestische omgevingen. Elke speaker heeft een vermogen van 2.500 watt. Je kunt er de ruiten in je living mee opblazen. Als je een bluesnummer met zware bassen speelt, verplaatst één luidspreker 16 kilo. Toen het systeem op de markt kwam, veroorzaakte het een revolutie. Ik herinner me dat op de eerste officiële voorstelling een van de coryfeeën van een belangrijk Amerikaans muziektijdschrift begon te wenen. Een half jaar later hadden we de ontwikkelingskosten van 10 miljoen euro terugverdiend. Beolab 5 heeft Bang & Olufsen opnieuw aan de top gebracht, en de medewerkers hun fierheid teruggegeven."

Sorensen gaf B&O niet alleen zijn fierheid terug, maar bracht ook spanning in het bedrijf. Te veel

spanning? "Voor sommigen wel", knikt hij. "Ik had een deal met Audi om de principes van Beolab 5 in de A8 in te bouwen. B&O mocht voor de Duitse auto-industrie ontwerpen, en plots moest alles volgens strikte regels en deadlines verlopen.

Waarschijnlijk heb ik toen te veel gas gegeven, en te hard gepusht. Maar het kon niet anders.

Als je dingen wil veranderen, krijg je altijd wrijvingen en spanningen. Als de voorzitter van de Raad van Bestuur dan niet langer achter je staat, riskeer je elk moment geëxecuteerd te worden. Begin 2008 vertraagde de groei een beetje, en de voorzitter vond dat het tijd werd voor een nieuwe baas. Mijn ontslag kwam onverwacht, maar verbitterd ben ik niet. Integendeel, nu kan ik eindelijk doen waar ik zolang van gedroomd heb: mijn kennis ter beschikking stellen van andere bedrijven en lesgeven aan toekomstige Deense ceo's in de Business School van Aarhus. Bijna dertig jaar geleden ben ik daar zelf als ceo in wording afgestudeerd.

Daarmee is de cirkel rond." tekst Jan Stevens, Kopenhagen | foto's Tim DirvenD

25

026_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:32

Pagina 26

CIJFERWERK

Het arbeidsklimaat in cijfers

‘s Werelds grootste k *

Kennisregio = streek waar een tiental factoren samenvloeien: veel kennis, gedreven ondernemers (en enkele geslaagde rolmodellen),

voldoende risicokapitaal, de beste infrastructuur, liefst enkele clusters rond specifieke niches, aanwezigheid van internationale bedrijven, voldoende jonge wetenschappers en vooral een vlotte samenwerking tussen overheid, bedrijfsleven en de academische wereld.

Op deze wereldkaart vindt u een kleine vijftig steden en streken die volgens Martin Hinoul de naam ‘kenniseconomieregio’ verdienen. Martin Hinoul reisde voor Vlaanderen de halve wereld af. Van 1984 tot 1990 was hij technologisch adviseur in Los Angeles, van 1990 tot 1998 adviseerde hij vanuit Washington. Hij haalde tientallen Amerikaanse bedrijven naar België en introduceerde omgekeerd een lange reeks Belgische bedrijven in de VS. Daarna keerde hij terug naar ons land waar hij tot op vandaag als business development manager bij K.U.Leuven Research & Development voor meer spin-offs moet zorgen. Daarnaast adviseert hij sterk groeiende regio’s als

Tampere (Finland) maar ook opkomende regio’s zoals Kiev (Oekraïne) en Silezië (Polen).

Prille liefde tussen Cambridge en Oxford Martin Hinoul definieert een kenniseconomie als een streek waar een tiental factoren samenvloeien: veel kennis, gedreven ondernemers (en enkele geslaagde rolmodellen), voldoende risicokapitaal, de beste infrastructuur, liefst enkele clusters rond specifieke niches, aanwezigheid van internationale bedrijven, voldoende jonge wetenschappers en vooral een vlotte samenwerking tussen overheid, bedrijfsleven en de academische wereld. Als die ingrediënten in mindere of meerdere mate samengaan, ontstaat er een kenniseconomie. Het oudste en best draaiende model van een kenniseconomieregio in Europa is zeker de streek rond het Britse Cambridge. Hinoul: “De universiteit van Oxford is

dan wel een concurrent, maar de twee regio’s rond deze universiteiten spreken momenteel over een betere samenwerking. Tussen Cambridge en Oxford schoten intussen technologiecentra uit de grond zoals Milton Keynes. De as wordt stilaan uitgebreid met Londen, waar de dorpen rond de luchthaven van Heathrow al twintig jaar bedrijven aantrekken. Die groeien op basis van de goede internationale verbindingen.”

Dat een ontwikkelde hightechregio handenvol geld oplevert, bewijst het technologiepark Sophia Antipolis in de omgeving van Nice. Vorig jaar zorgde dit park voor een hogere omzet dan het toerisme in die streek.

Een voorbeeld dat ook Vlaanderen maar beter kan volgen, wil het de naam kenniseconomie houden.

“Neem Leuven: met zijn 6.000 onderzoekers kan

Vancouver Quebec Montreál Waterloo

Seattle Utah (Wasatch-vallei) Provo, Salt-Lake City, Ogden/Logan

Toronto

Boston (Route 128)

Denver-Golden (Colorado)

Silicon Valley

North Carolina Research Triangle (Raleigh, Durham, Chapel Hill

San Diego

Tuscon (Arizona) Austin (Texas) Atlanta

N O O R D - A M E R I K A

“Neem Leuven: met zijn 6.000 onderzoekers kan deze kennisregio zich verder ontwikkelen.

Maar in combinatie met Eindhoven en Aken zal het sneller gaan.”

MARTIN HINOUL, BUSINESS DEVELOPMENT MANAGER BIJ K.U.LEUVEN RESEARCH & DEVELOPMENT

027_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:32

Pagina 27

VACATURE 14 FEBRUARI 2009

e kennisregio’s* deze kennisregio zich verder ontwikkelen in die richting. Maar in combinatie met Eindhoven en Aken zal het sneller gaan.” Hinoul trekt al langer aan de kar om de driehoek Eindhoven-LeuvenAken (ELAt, de ’t’ staat voor ‘triangle’) tot leven te brengen: “We werken nu vier jaar samen. Op alle niveaus zijn er ontmoetingen: tussen de burgemeesters, tussen de universiteiten, de ministers, enzovoort. Het is een werk van lange adem en waar veel mensen bij betrokken zijn. Stilaan kunnen we resultaten voorleggen. Zo wordt LeuvenEindhoven één van de wereldcentra op het vlak van digitale signaalverwerking (‘DSP’).”

In deze driehoek wonen zes miljoen mensen waarvan een vijfde van de werkers een job heeft met een hoge technologische toegevoegde waarde.

De R&D-uitgaven bedragen er 2,5 procent, een stuk boven het EU-gemiddelde van 2 procent.

Ook de Ieren en de Schotten weten hoe ze Amerikaanse hightech ondernemingen kunnen lokken. Dat er veel afstammelingen van Schotse en Ierse migranten in die ondernemingen aan de slag zijn, is daar zeker niet vreemd aan.

Martin Hinoul staat ook vol bewondering voor Brenda Halloran, de burgemeester van het Canadese Waterloo (Ontario): “Een heel dyna-

Voorlopig ziet Martin Hinoul geen kenniseconomieën ontstaan in Rusland en Oost-Europa en zeker niet in Latijns-Amerika en Afrika. tekst Erik Verreet I infografiek Jos Cielen en Jessy Goddyn, Vegas D

Oulu Tampere

Dublin Edinburg-Glasgow Driehoek Cambridge Oxford Londen

mische dame. Ze zette haar stadje van 115.000 zielen als kenniscentrum op de wereldkaart. Onder meer ‘Research in Motion’, de producent van de Blackberry, heeft er zijn hoofdkwartier. En Agfa, Sybase, Google, Oracle en een reeks andere bedrijven doen er onderzoek.” Agfa kondigde recent zelfs een expansie aan van haar Canadese onderzoekscentra.

150 Israëlische bedrijven op Nasdaq Met Tel Aviv is Israël de enige kenniseconomieregio van het Midden-Oosten. “Er staan 150 Israëlische bedrijven genoteerd op Nasdaq, de Amerikaanse technologiebeurs (voorlopig geen enkel Belgisch bedrijf op Nasdaq, nvdr). Israël slaagt erin om onderzoekcentra van topbedrijven zoals het halfgeleidersbedrijf Intel aan te trekken”, weet Martin Hinoul.

Tokio Kyoto Osaka

Turku/Helsinki Stockholm

Peking

Kopenhagen Seoel (Zuid-Korea) Shanghai

Driehoek Leuven - Eindhoven - Aken Leipzig

Delhi

Stuttgart München

Parijs Lyon/ Grenoble

Zürich Mumbai

Milaan Turijn Nice: Sophia-Antipolis Toulouse

Bangalore

Barcelona

E U R O P A

Tel Aviv (Israël)

A

Z

I

Ë Singapore

27

028_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

23:46

Pagina 28

WERK EN WERELD

WABLIEFT? buigt zich over de meest merkwaardige jobtitels

DEZE WEEK:

DE WERKVEREENVOUDIGER

D

Bedrijf: Colruyt

D

Werkterrein: Limburg of Kempen

D

Diploma: Niet specifiek

D

Loon: Naargelang ervaring

D

Bedrijfswagen: Ja

D

Opleiding: Externe cursus en interne stages

D

Chef: Dirk Cottenier

Geen huishouden op aarde dat niet kreunt onder eigen kruis: thuis is het altijd wat. Simpelheid vergemakkelijkt de werken. En al wie daar professioneel aan kan verhelpen, is welkom. Alleen op een professioneel visitekaartje staat het enigszins raar: werkvereenvoudiger. Maar bij Colruyt gebaren ze van niets. Er zitten werkvereenvoudigers in alle gelederen, op de centrale diensten, in de productie, logistiek en distributie. “Hij is één van de pijlers van de firma”, zegt Dirk Cottenier.

Dirk Cottenier is de chef van twee gezochte werkvereenvoudigers. In zijn team zitten vijftien werkvereenvoudigers die aan de gang zijn in alle Vlaamse winkels. Iedere vereenvoudiger heeft negen of tien warenhuizen onder zijn hoede. “Vier dagen per week werkt hij in een winkel. Op vrijdagochtend komen we samen voor een vergadering in Halle”, zegt Cottenier. “Werkvereenvoudigers

krijgen een firmawagen en daar bedoel ik geen oranje bestelwagentje mee, met Colruyt op de flanken.

Het is een bedrijfswagen in de klasse van een Volkswagen Golf.”

Naar een specifiek diploma zijn ze bij Colruyt niet op zoek. Sommige werkvereenvoudigers zijn ingenieur, anderen hebben een A2-diploma en nog anderen zijn doorgegroeid uit de winkels zelf. Dirk Cottenier is begonnen als gerant in Zedelgem. Nu is hij diensthoofd voor heel Vlaanderen. Maar per diploma is hij maatschappelijk assistent. Kortom, het maakt niet uit. Het belangrijkste is dat een werkvereenvoudiger wat van arbeidsanalyse kent.

Hiervoor gaat hij een jaar lang op cursus. “Maar theorie alleen is niets”, zegt Dirk Cottenier. “Je moet je bevindingen ook aan het personeel kunnen verkopen. Het gaat hier om veranderingen en daar komt weerstand van. Een werkvereenvoudiger moet daar tegen kunnen.”

En dan nu de praktijk. De werkvereenvoudiger stapt een winkel binnen. Niet omdat de mensen van de winkel dom zijn, maar omdat ze veel werk hebben en omdat ze er nauw bij betrokken zijn. Daardoor raakt het perspectief soms zoek. “Een werkvereenvoudiger is géén Colruyt-controleur”, zegt Dirk Cottenier.

“Dat moet hij van in het begin duidelijk maken. Hij helpt mee met het personeel en hij let goed op.”

Bijvoorbeeld als iemand een pallet manueel verplaatst. Vraag: waarom? Antwoord: omdat de automatische transpalletten altijd bezet zijn. Waarop de werkvereenvoudiger samen met het personeel gaat onderzoeken hoeveel een extra transpallet kan opleveren. Ze denken na over loopafstanden, zoektijden en mogelijke arbeidsongevallen. En als de opbrengstberekening gunstig uitvalt, dan wordt er een extra transpallet besteld. Zo doet een werkvereenvoudiger dat bij Colruyt. tekst An Olaerts D

2

029_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

23:46

Pagina 29

Filmstudio’s betalen 50.000 dollar per maand aan Oscar-consultants. Die laatste hebben maar één opdracht: zoveel mogelijk nominaties en Oscars in de wacht slepen.

Oscar-consultants veranderen pellicule in goud 2 Met de Oscars is het zoals met de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Niet noodzakelijk de beste wint, maar veelal diegene met de duurste campagne, gevoerd door de meest volhardende publiciteitsagenten.

Als Brad Pitt straks de Oscar voor beste acteur kan wegkapen voor zijn rol in The Curious Case of Benjamin Button, dan zal hij wellicht zijn regisseur en zijn lief Angelina Jolie vernoemen in zijn aanvaardingsspeech.

Maar meer dan waarschijnlijk komen er ook woorden van dank voor ene Lisa Taback. Terecht overigens.

Zonder haar inspanningen raakte Pitt misschien niet eens genomineerd.

Lisa Taback is wat ze in het wereldje een Oscar-publicist noemen. Zo goed als elke film met de ambitie om een gouden beeldje in de wacht te slepen, beschikt over een of meerdere publiciteitsagenten. In tegenstelling tot de gewone promotieteams bestaat hun taak er niet in het

publiek te overtuigen van de kwaliteiten van een film, maar wel de meer dan 6.000 leden van de Academy die de Oscars uitdelen.

De manier waarop ze dat doen, varieert naargelang de film en het beschikbare budget. Lisa Taback en haar zeskoppig team zorgen er in elk geval voor dat de leden van de Academy zeker de films gezien hebben die zij promoten, door hen uit te nodigen naar zogenaamde screenings. Het campagneteam zorgt ervoor dat acteurs en regisseurs in allerlei bladen verschijnen en arrangeren interviews op de veelbekeken televisieshows van Ellen Degeneres, Oprah Winfrey, Jay Leno en David Letterman. Journalisten die een te lovend stuk geschre-

ven hebben over een concurrent mogen dan weer een klagend telefoontje verwachten. Voorts organiseren de pr-mensen feestjes, ze versturen dvd’s, lobbyen bij populaire bloggers en betalen voor advertenties in vakbladen als Hollywood Reporter en Variety onder de titel ‘For your consideration’.

Of al die inspanningen zoden aan de dijk brengen, is natuurlijk maar de vraag.

Waar het volgens Cynthia Swartz, een agent bij de New Yorkse publiciteitsfirma 42West op neerkomt, is dit: “Je zult

q

030_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

23:48

Pagina 30

WERK EN WERELD

niemand van een film doen houden waar ze anders niet zouden van houden”, zegt ze in The Washington Post. “Maar je moet er zeker van zijn dat de kiezers jouw film zeker gezien hebben.”

Uitgekiende campagnes Nieuw zijn dit soort campagnes niet. In feite bestaan ze al zo lang als de award shows zelf. De godfather van Hollywoods persagenten, Warren Cowan, schepte graag op dat hij de Oscarcampagne had uitgevonden toen hij actrice Joan Crawford in de Los Angeles Times naar voren schoof voor een Oscar in de film Mildred Pierce.

Dat was in 1946. Wat wel zichtbaar veranderd is de laatste jaren, is het voortdurend groeiende aantal films dat meedingt naar een prijs, evenals de omvang van de campagnes en het niveau van specialisatie bij de agenten.

Ook vrij recent is de opkomst van hele nieuwe afdelingen bij de filmstudio’s die zich uitsluitend ontfermen over filmprijzen en –campagnes.

Een anonieme medewerker van zo’n departement getuigt in het vakblad Variety over de gangbare manier van werken. “We zijn met drie die binnenshuis aan de campagnes werken. We beginnen onze strategische planning in

mei. Dan bekijken we welke films we hebben en wat de mogelijkheden zijn. Met welke films zullen we deelnemen en hoe zullen onze advertenties eruit zien? Het indienen van de kandidaturen op zich vereist al heel veel werk. Voor de muziekcategorie bijvoorbeeld, moet je weten welke nummers specifiek voor een film werden geschreven en welke niet. Je wil niet een beschamende fout maken door met een coverliedje deel te nemen. En aangezien de teams die aan films met Oscarkansen meewerken veelgevraagd en dus altijd aan het werk zijn, moet je uitzoeken wie beschikbaar zal zijn voor Q&A’s en voor interviews met de vakpers.”

Tegen augustus roepen de departementen veelal de hulp in van externe consultants. Mensen zoals de eerdergenoemde Lisa Taback uit Los Angeles en de New Yorkse Cynthia Swartz behoren tot de bekendste en meestgevraagde. Zij bieden hun expertise aan voor een slordige 50.000 dollar per maand, aangevuld met bonussen afhankelijk van het aantal nominaties dat ze bemachtigen. Swartz noch Taback toonden zich bereid voor een interview met Vacature omdat ze “de mediaaandacht uitsluitend op de films van de klanten” willen richten.

Oscar te koop?

Dat Swartz en Taback vandaag zulke royale lonen kunnen opstrijken, danken ze in belangrijke mate aan Harvey Weinstein, mede-oprichter van de Miramax filmstudio. In het midden van de jaren negentig besloot Weinstein een paar versnellingen hoger te schakelen in de Oscarrace. Met een voorheen ongezien budget plaatste Miramax meer advertenties, lobbyde bij meer stemgerechtigden en deelde meer cadeaus uit dan zijn concurrenten ooit gedaan hadden. De strategie werkte: zowel voor The English Patient in 1996 als Shakespeare in Love in 1998 tikte de prijzenteller aardig aan, met respectievelijk negen en zeven keer winst. Zowel grote

Een Oscar voor beste film brengt 6.663.508 dollar op aan extra zaalinkomsten. Bij de dvd-verkoop rinkelt de kassa nog meer. Geen wonder dat filmstudio’s peperdure consultants inhuren om hun film te doen zegevieren.

als kleine studio’s namen akte van wat ze zagen en konden niet anders dan besluiten dat een Oscar wel degelijk te koop was.

Bij de Academy viel de ongebreidelde ambitie van Miramax niet in goede aarde. Er kwam een ban op direct mails, veel cadeautjes werden verboden en het was niet langer toegestaan om concurrerende films te besmeuren in de media. Vooral de ongegeneerde promotie van Martin Scorsese in 2003 was er voor veel Academyleden teveel aan. Regisseur Robert Wise, zelf een Oscarwinnaar, schreef kort voor de uitreiking een opiniestuk in de krant waarin hij zijn steun aan de genomineerde Scorsese betuigde. Nadien bleek evenwel dat de hand van Wise vastgehouden was door een Miramaxagent. De leden van de Academy waren daar zo misnoegd over dat sommigen eisten om Scorseses naam van de stembiljetten te halen. Dat gebeurde niet, maar Scorsese mocht zijn ambities opnieuw opbergen en de reputatie van Miramax kreeg een stevige deuk.

Desondanks houdt het Miramax-model stand en de Tabacks en Swartzen van Hollywood wijden hun volledige aandacht aan de Academy vanaf het midden van de zomer tot de Oscarnacht in februari. Ook de kosten van de campagnes blijven de pan uit swingen. Volgens het vakblad Variety kunnen de uitgaven van een onafhankelijk Oscar consultancybureau gemakkelijk 500.000 dollar per maand bedragen. In december opende de studio achter de film Frost/Nixon bijvoorbeeld een spervuur aan advertenties, met vijf volle pagina’s op twee weken in Variety. Dat is vijf keer 72.000 dollar of 350.000 dollar. Daarnaast verschenen vier advertenties in the Hollywood Reporter.

Bovendien zijn die printadvertenties klein bier in vergelijking met de reclamecampagne voor de film op tv, radio en internet. En dan te bedenken dat al die inspanningen gericht zijn op een in vergelijking erg klein publiek van 6.000 mensen!

Gil Cates, de producer van de Oscarceremonie, is naar eigen zeggen niet opgezet met de schaal van de campagnes. “Veel ervan zijn excessief”, liet hij opteke-

031_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

23:49

Pagina 31

nen in een interview. “Veel gaan veel verder dan ze zouden moeten. Als een campagne je aanmoedigt om een film te bekijken, dan vind ik dat geweldig, maar als het de bedoeling is je te overtuigen dat deze film je stem meer verdient dan een andere, dan vind ik dat irrelevant en bovendien moreel verkeerd.”

Gouden beeldje: kassa kassa De grote vraag is natuurlijk wat de uiteindelijke return is van al die immense investeringen. Hoeveel is een gouden beeldje voor beste film bijvoorbeeld echt waard? Twee economieredacteurs van Newsweek rekenden dat onlangs uit. Zodra een film genomineerd raakt, verlengt hij zijn houdbaarheid in de bioscoop.

Vandaar dat veel films wachten met de ruime verspreiding over heel Amerika tot de nominatieperiode om zoveel mogelijk hype te creëren. Million Dollar Baby werd het weekend na zijn nominatie in 1.863 extra zalen getoond. Dit jaar past de film Slumdog die strategie toe. Onmiddellijk nadat de nominaties aangekondigd waren op de televisiezender ABC, werd een reclame voor Slumdog uitgezonden. Op het einde van het spotje kondigde de verteller aan dat de film in wide release zou gaan de vrijdag daarop. Die timing is geen toeval, maar een staaltje sluwe marketing.

Dus al die films proberen zolang mogelijk in de zalen te blijven, om zoveel mogelijk geld te verdienen voor de film op dvd verkocht wordt. De journalisten van Newsweek becijferden – via een heel ingewikkelde spreadsheet – dat een Oscar voor beste film 6.663.508 dollar aan extra zaalinkomsten opbrengt. Nog meer extra geld wordt verdiend met de dvd-verkoop, de grootste inkomstenbron voor de filmstudio’s. Vorig jaar spendeerden Amerikanen 23,5 miljard dollar aan dvd’s, inclusief 7,5 miljard aan gehuurde exemplaren.

Soms kan de commotie rond een Oscarnominatie een film met een beperkt marketingbudget een tweede leven bezorgen in het dvd-circuit. Volgens Nielsen

VideoScan, dat de dvdverkoop in het oog houdt, zag de film Crash die in 2006 de prijs voor beste film won, een stijging van 27,3 procent in dvd-verkoop in de zeven weken na de nominatie, en een toename van 143 procent in de zeven weken na de Oscarwinst.

Het effect van een Oscar voor de beste acteur of actrice valt ook niet te onderschatten, zeker niet op de toekomstige carrière van de winnaar zelf. Studio’s betalen graag een nulletje meer voor winnaars, net zoals ze meer vertrouwen hebben in een regisseur of producer met een award op zijn naam.

Zelfs in de categorie beste buitenlandse film zijn de voordelen van Oscarwinst niet gering. Landen kunnen op die manier hun filmindustrie en zelfs hun toerisme promoten. Bovendien vindt 80 tot 90 procent van de genomineerde buitenlandse films plots heel makkelijk een distributiedeal in de VS, waardoor ze in veel meer zalen getoond worden en, inderdaad, veel meer geld opbrengen. tekst Evy Ballegeer | foto Robyn Beck D

032_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

21:49

Pagina 32

VACATURE.COM

Bent u een hofnar of een gangmaker?

2 Bent u meegaand of ronduit kritisch? Zeer planmatig of bijzonder creatief? Ongetwijfeld hebt u daar zelf een mening over, maar klopt dat beeld ook met de werkelijkheid? De Competence Indicator op vacature.com brengt uw sterktes en zwaktes in kaart.

Competence Indicator in te vullen moet u zich eerst registreren op Vacature.com. Daarvoor gaat u naar de site, en klikt u op het icoon in de linkerbovenhoek.

2. GA NAAR MIJN/VACATURE Hebt u zich geregistreerd, dan beschikt u voortaan over uw persoonlijke pagina op vacature.com: Mijn/Vacature.

Via deze pagina kunt u onmiddellijk naar de Competence Indicator doorklikken.

3. VUL DE VRAGENLIJST IN Zorg ervoor dat u hiervoor rustig zit en niet gestoord wordt. Hoe waarheidsgetrouwer en correcter u de test invult, hoe meer u zichzelf zal kunnen terugvinden in de resultaten. En hoe meer u hiermee nadien zal kunnen aanvangen. Wie dit rustig en geconcentreerd invult, is snel twintig minuten aan de slag.

q

9

1. REGISTREER U OP VACATURE.COM Om de

q

vacature.com/ competenceindicator

Ontdek uw sterktes en zwaktes in 4 stappen

q

DOE DE TEST OP

De Competence Indicator is een wetenschappelijke test, ontwikkeld in samenwerking met de professoren Herman Van den Broeck en Marc Buelens van de Vlerick Leuven Gent Management School, die uw professionele profiel in kaart brengt via 125 vragen. De test doet uitspraak over uw denkstijl en uw interactiestijl. De combinatie van beide stijlen en in welke mate deze al dan niet nadrukkelijk tot uiting komen, vormen uw competentieprofiel. Elk competentieprofiel heeft zijn positieve en zijn negatieve eigenschappen.

Verder krijgt u info over de manier waarop u denkt, hoe u in groep functioneert, hoe u zich op het werk gedraagt, hoe u zich verder kunt ontplooien en hoe u scoort ten opzichte van andere mensen in een gelijkaardige functie.

Met de Competence Indicator leert u dus snel uw sterktes en uw zwaktes kennen, ontdekt u welke functie het best bij u past en welke rol u binnen een team speelt. Bovendien kunt u uw persoonlijke competentieprofiel nadien afprinten of in pdf bewaren in uw eigen ‘talentcertificaat’. Een extra troef die u kunt meesturen in uw sollicitatiebrief.

4. BEKIJK DE RESULTATEN De resultaten worden u bondig gepresenteerd, waarbij u telkens kan doorklikken voor meer uitleg. Onderaan de pagina krijgt u de mogelijkheid om uw talentcertificaat af te drukken.

033_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

23:21

Pagina 33

BIEN CUIT

VACATURE 14 FEBRUARI 2009

33

Gevestigde waarde tegenover Citadelpark 2 Restaurant Jan Van den Bon in Gent Het woord trendy is zeker niet het eerste dat in me opkomt wanneer ik restaurant Jan Van den Bon binnenstap. Het Gentse eethuis werd genoemd naar de chef-eigenaar die intussen al 21 jaar in de potten roert. Klassiek is dan ook een beter woord om het interieur van dit klasserestaurant te omschrijven.

Voor mijn tafelgenote Els Van Betsbrugge (46), lector public relations en casecoördinator aan de Arteveldehogeschool, is het restaurant geen onbekende. “Als we een buitenlandse gastdocent willen ontvangen dan is dit restaurant één van de opties”, zegt ze. Els blijkt overigens een prima partij om het restaurant te beoordelen, want ook haar man zit in de sector: hij levert onder andere paddenstoelen en eetbare bloemen aan de horeca.

De vrouw des huizes komt ons persoonlijk de zakenlunch uitleggen. De zeebaars en het boutje en filet van Frans gevogelte spreken ons onmiddellijk aan.

Om onze smaakpapillen alvast op temperatuur te brengen, verschijnt een bord met maar liefst vijf amuses op tafel, waaronder een brioche met rilette van konijn, een wafeltje van gefrituurde gevogeltelever en lookscheuten, en een feuilleté met zuurkool en gemarineerde zalm. De wijnkaart biedt naast de zekerheid van klassieke Franse namen ook enkele minder evidente keuzes. We gaan voor de verrassing en bestellen de Israëlische wijn Gamla Galilee - Cabernet Sauvignon 2004. Achteraf gezien een goeie zet.

De aangekondigde zeebaars heeft het gezelschap van zoete kombu (een eetbare soort bruinwier) en gepureerde wortel van pastinaak, peterselie en kervel, saus met anijssmaak en dille, en geconfijte venkel.

Tussen voor- en hoofdgerecht in vertelt Els onder meer hoe diverse marketingfuncties haar tot docent pr hebben gemaakt. “Het valt me trouwens op dat veel van mijn studiegenoten in de communicatiesector zijn terechtgekomen.

Blijkbaar krijg je als historicus een denkstijl aangereikt die hier bijzonder van pas komt.” Daarna verschijnt het hoofdgerecht: het Frans gevogelte blijkt gesudderd in rode wijnsaus, en is voorzien van geflambeerde lever in een knisperig buideltje, een taartje van witte selder, een plasje truffelsap en een paddenstoelkrokant. Lekker! Afsluiten doen we met een zeer fijne appelflap van Granny Smith met sorbetstaafje. tekst Bart De Clerck | foto’s Lies Willaert D

RESTAURANT JAN VAN DEN BON Koning Leopoldlaan 43 - 9000 Gent 09/221 90 85 - www.janvandenbon.be

LEZER ELS:

REDACTEUR BART: “Jammer dat de

“Een stijf-deftig kader voor een lunch op niveau. Minder geschikt voor een snelle businesslunch. Prima begeleiding door een sommelier met kennis van zaken.”

creativiteit die de chef in de keuken etaleert, geen verlengstuk krijgt in het interieur. De keuken verdient het om er je tijd voor te nemen.”

SCORE 14,5/20

SCORE 14/20

D Prijzen en opties zakenlunch: 44 euro,

sommelier spreekt duidelijk met kennis van zaken.

uitzicht

exclusief wijnen

De bediening is terughoudend als het moet en

met

D

Prijsvork

wijnkaart:

Een

klassieke

assertief waar het kan.

Franse wijn kan, maar laat u zeker ook eens

D

verrassen door bijvoorbeeld een Israëlische

Citadelpark en het Sint-Pietersstation in Gent.

wijn.

D Binnen & buiten: Superklassiek interieur met

Voor de goedkoopste fles (Ninfa –

Ligging

en

bereikbaarheid: Vlakbij het

op

een

een

verzorgde

symmetrisch

kruidentuin D Parkeermogelijkheden: Betalend parkeren kan in de straat D Betalingsopties: Visa, Master-

Ribatejano 2005 uit Portugal) betaalt u 34,60

card, American Express

euro. Voor de duurste fles (Château Mouton

D Wifi: Neen

Rothschild 1°cru classé

1998) moet u

720,30

D

Service

en

GRATIS OP RESTAURANT MET EEN VACATUREREDACTEUR?

vacature.com/biencuit

euro ophoesten. bediening: Professioneel, de

VOLGENDE WEEK: HOF TER IMDE, MEISE

tuin

aangelegde

D Kranten: Geen D Gesloten: Zaterdagmiddag, zon- en feestdagen

034_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:43

Pagina 34

MARKTPLAATS ICT & ENGINEERING

2 De voorbije vier jaar sprong het salaris van de ingenieurs niet spectaculair uit de band. Maar voor het eerst kloppen vrouwelijke industrieel ingenieurs hun mannelijke collega’s.

Vrouwelijke industrieel ingenieurs verdienen 6% meer dan mannen “Voorlopig voelen we op onze jobdienst weinig van de crisis”, zegt David De Sager van K VIV, de Vlaamse vereniging voor burgerlijk ingenieurs. “Misschien volgen de ingenieurs later; vandaag worden vooral arbeiders en bedienden getroffen.” Ingenieurs zijn dan ook ‘schapen met vijf poten’. Deze hoogopgeleide specialisten ontvangen een mooi salaris zoals blijkt uit de nieuwe salarisenquêtes van hun verenigingen: K VIV (voor de burgerlijk ingenieurs) en VIK (voor de industrieel ingenieurs). Hun gemiddelde brutosalarissen bedragen 4.600 voor de burgerlijk en 3.600 voor de industrieel ingenieur.

2008 kende sterke loonstijgingen. Tussen november 2007 en maart 2008 stelt K VIV een gemiddelde stijging van 4,5 procent vast, tegenover +3,7 procent in de enquête twee jaar geleden. Vooral de

jonge burgerlijk ingenieurs (+ 5,4 procent) ontvingen vorig jaar een mooie opslag na hun proefperiode.

De voorbije vier jaar (2005-2008) stegen de mediaanwedden van de ingenieurs met 15 procent. Dat komt ruwweg overeen met de +18 procent die SD Worx optekent voor de gemiddelde Belgische privéwerknemer over dezelfde periode. David De Sager van K VIV: “Dit is dus de toename die een werknemer op zijn loonfiche zag (voor die vier jaar). Globaal kunnen we zeggen dat de ingenieurs niet uit de band sprongen.”

Waarom verzilverden de ingenieurs hun schaarse diploma niet in een hogere loonstijging? David De Sager: “Ingenieur is sinds jaar en dag een knelpuntberoep. Hij zit dus sowieso op een hoger loonniveau dan gemiddeld. Op dat vlak moeten we niet speciaal een boost verwachten, maar wel een 'normale' stijging van deze reeds opgedreven lonen. Bovendien is er ook een bovengrens aan wat bedrijven willen geven aan een werknemer.”

Terwijl onder de burgerlijk ingenieurs de vrouwen gemiddeld met een lager startsalaris (-6 procent) moeten tevreden zijn, is dat niet zo bij de industrieel ingenieurs.

“Een oudere ingenieur verdient gemiddeld 6.000 tot 8.000 euro bruto.”

DAVID DE SAGER VAN K VIV, DE VLAAMSE VERENIGING VOOR BURGERLIJK INGENIEURS

Directeur Paul Bertels van VIK: “We stellen vast dat zij 6 procent meer ontvangen dan hun mannelijke collega’s.

Heel merkwaardig, want in onze vorige enquêtes lagen de vrouwen nog 5 tot zelfs 10 procent achter.”

Extra opleiding loont En studeren loont, concluderen de twee bevriende verenigingen. Een aanvullende studie brengt een industrieel ingenieur 200 tot 400 euro per maand meer op, aldus het VIK. En dit voordeel neemt toe met de anciënniteit. Ook bij burgerlijk ingenieurs vertaalt een extra MBA of een technische opleiding zich in een hoger salaris. Een MBA leidt ruwweg tot 10 procent meer loon. “In een vorige editie zagen we geen positieve invloed van een technische cursus”, vervolgt David De Sager. “Die is er nu wel. Maar voor een doctoraatsdiploma is dat nu veel minder uitgesproken het geval.”

Heel traditioneel is ook het belang van de grootte van de werkgever. In een kmo verdient de ingenieur gemakkelijk 7 tot 8 procent minder. Omgekeerd heeft zijn collega in een grote onderneming (+ 1.000 werknemers) al snel 8 tot 10 procent meer. Eenzelfde verschil vinden

035_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

22:43

Pagina 35

35

6.761 euro

8.717 euro

19 97 1979-1980

1981

19 1982 1984

1983

1 98 1985

1986

1987

1989

1991 1

199 90 1990

1993

1994 1994

1995

1996

1997

1998

1999

2000

2001

2002

2003

2004

2005

2006

2007 = afstudeerjaar

1 992 1992

Burgerlijk ingenieurs (aan de slag in een privébedrijf in België) die in 2000 afstudeerden, verdienen 3.820 euro bruto per maand, zonder bonussen, voordelen in natura, vergoedingen enzovoort.

1988

Mediaan bruto maandwedde, maart 2008, volgens promotiejaar

vóór 1975

HET MAANDLOON VAN DE BURGERLIJK INGENIEUR

1975-1976

1977-1978

VACATURE 14 FEBRUARI 2009

6.000 euro

6.250 euro

5.558 euro

5.000 euro

4 4.900 .900 900 e eur euro uro o 4.000 euro

3.820 euro 3.000 euro

2.950 euro 2.634 euro = mediaan bruto maandwedde

2.000 euro

1.000 euro DE POPULAIRSTE AANVULLENDE OPLEIDING BIJJ INDUSTRIEEL US INGENIEURS G U S iin % van aantall d deelnemers l enquête ê VIK

WAT BETALEN SECTOREN AAN BURGERLIJK INGENIEURS? RS? Bruto maandloon:

= 2.000 euro

AfstudeerCHEMIE periode burgerlijk ingenieur

METAALINDUSTRIE

ICT

2007 2006

€ 3.150

€ 2.950

2005 2003

€ 3.416

€ 2.936

2002 1998

€ 4.416

1997 1988

€ 5.979

vóór 1988

€ 8.135

€ 3.700 € 5.300 € 6.062

we tussen Belgische en buitenlandse ondernemingen: de Amerikaanse bedrijven zijn de betere betalers.

Hoewel het salarisverschil tussen de twee soorten ingenieurs na tien jaar grotendeels is weggewerkt, zorgen enkele uitschieters onder de burgerlijke ingenieurs voor meer reliëf. Dat groepje ontvangt een maandelijkse loonfiche met meer dan 10.000 euro bruto. Enkele snelle jongens gaan al na vijftien jaar carrière door deze grens; na twintig jaar vinden we er tientallen. Een eenzame topper haalt zelfs een bruto maandloon van 23.000 euro. “Een oudere ingenieur verdient gemiddeld 6.000 tot 8.000 euro bruto”, relativeert David De Sager die topsalarissen. “Maar inderdaad, hoe hoger de anciënniteit, hoe sterker de spreiding. Onder oudere

BOUW € 2.600

n.b.

Preventieadviseur/ Milieucoördinator € 2.557 € 3.120

€ 3.837 € 5.337 € 5.952

0

Bedrijfskunde 25%

VIK masterklassen (1 jaar specialisatie in logistiek, o onderhoud, bouw, ...)

MBA

18%

€ 3.831

12%

€ 4.679 € 6.149

ingenieurs variëren functie en loopbaan, en dus ook het salaris, veel sterker.”

Heel traditioneel verdienen bio-ingenieurs gemiddeld iets minder dan hun collega’s burgerlijk ingenieurs.

“Dit verschil in salaris is grotendeels te verklaren door de sectoren en de functies waar bio-ingenieurs terechtkomen”, meent David De Sager. “We vinden bio-ingenieurs vooral terug in de voeding, milieu en landbouw, sectoren die iets minder betalen. En als ze voor de chemie

Jobs in ict & engineering vindt u vanaf pagina 71

10%

Industrial Business Admini Administration (BIR/UGent) Informatica

8% 3%

2%

Lasingenieur

kiezen, zien we bio-ingenieurs opduiken in de kwaliteitszorg, het onderzoek of het commerciële. Burgerlijk ingenieurs komen in beter betaalde functies als management, informatica en productie.

Bovendien worden bio-ingenieurs relatief meer tewerkgesteld in kmo’s.”

De enquête doorbreekt ook het beeld dat een ingenieur na tien jaar carrière kiest voor management- en beleidsfuncties.

“Drie op vier respondenten oefent een functie uit die geheel of gedeeltelijk vaktechnisch is”, rondt David De Sager af. tekst Erik Verreet | infografiek Jos Cielen, Vegas D

036_GPV1QU_20090214_VMGBI

12-02-2009

21:47

Pagina 36

COLUMN

An Olaerts’ ongecensureerde kijk op de arbeidsmarkt en de wereld ver daarbuiten.

An Olaerts D

Ik ben geen voorstander van kinderen, of toch niet in hun eigen genre. Hun wezen is per definitie onbeleefd. De natuur laat hen geen goede manieren toe. Het is weliswaar hun schuld niet, maar dat is nog geen reden om ze te vertrouwen.

Het mag een zegen heten dat kinderen zo klein zijn. Of ze hadden onze zuurverdiende beschaving allang aan gruzelementen geslagen. Goddank staat er een heel leger kleuterjuffen met getrokken zwaard aan de poorten van ons goed fatsoen. Want kinderen zijn opgetrokken uit onmiddellijke driften.

Eigenlijk zijn ze de mens in zijn puurste vorm: boosaardig.

Bovendien hebben de meeste kinderen een ellendig gevoel voor humor. Tenzij per ongeluk. Want per ongeluk zijn kinderen meesterlijk. Vooral als ze hun commentaar geven op iets wat door veel grote mensen wordt beschouwd als het allerhoogste goed: hun carrière.

Kinderen zijn zelf de maat van alle din-

“Kinderen draaien ongegeneerd worst van alle ambitie” gen. Ze hebben geen besef van hun plaats in de wereld.

Hun context zit hen te nauw om het lijf. Er is dien verstande maar één ding dat telt: hun eigen welbehagen.

Zulks maakt dat kinderen compleet statusongevoelig zijn. In tijden van algemene stoef is zoiets een verademing. Leasinglijsten, business seats en visitekaartjes met offsetvernis, het kan de kleine mens niet schelen.

Hij draait ongegeneerd worst van alle ambitie.

Ten bewijze het jongetje dat ik een poos geleden moest interviewen. Het was een straf voor beide partijen. Ik vreesde zijn vulgariteit en hij was bij voorbaat niet geïnteresseerd. Bovendien moest ik hem bevragen over de work-lifebalans van zijn ouders, in casu twee flink opgeschoten managers met alles erop en eraan.

Het driejarige mensenmannetje zat aan de ontbijttafel met een beker fruitsap en mandje koffiekoeken. Hij gunde mij geen blik. Hij plukte op kleverige wijze aan het bladerdeeg van zijn chocoladekoek en vrat al doende mijn tien jaar journalistieke ervaring op. En dan had ik het onderwerp van ons gesprek niet eens aangesneden: de work-lifebalans van mama en papa. Ik durfde er niet over beginnen.

Ik koos voor een trage dood en sprak de ondermaatse interviewee voorzichtig toe. Dag

Sébastien, wat doet jouw papa voor werk?

Sébastien gaf geen kik, dwong me op de knieën en ik stelde de vraag opnieuw. Daarna keek hij ongeïnteresseerd op van zijn deeg en antwoordde met allesverslindende vanzelfsprekendheid: Papa rijdt het gras af. En mama? Mama smeerde boterhammen. Tot zover de status van twee managers met een ferme groepsverzekering (bril en kunstgebit terugbetaald!) en ieder een corporate BMW 5 onder de kont. Ik kreeg op slag zin in meer boosaardigheid.

Wat Sébastien later zelf wilde worden, vroeg ik.

Zijn ouders keken bang uit naar de toekomstplannen van hun zoon en vroegen of hij nog wat fruitsap wilde. Met zijn mond vol chocoladekoek gebaarde hij van ja. Daarna smakte Sébastien nog één keer, veegde zijn pootjes af aan het tafellaken, liet een dikke draad speeksel op het hoogpolige tapijt vallen en meldde toen met heldere stem: Ik word later een ijsje. D REAGEREN?

9

vacature.com/column

104_GPV1QU_20090214_VMGBI

13-02-2009

00:36

Pagina 104

SLUITERTIJD

Elke week stellen we scherp op een werkplek met een bijzonder verhaal.

2 Maandag 9 februari, 7.06 uur - ‘s Werelds grootste bloemenveiling (Aalsmeer) Heftrucks beladen met rozen en tulpen scheuren nonstop af en aan. De bloemenveiling in het Nederlandse Aalsmeer schakelt naar de hoogste versnelling. Want de week voor Valentijn is het gewoontegetrouw een drukte van formaat in FloraHolland, de grootste bloemenveiling ter wereld met zes marktplaatsen in Nederland. Elk jaar veilt de coöperatieve 11,1 miljard bloemen en 1,3 miljard planten. Goed voor 125.000 transacties per dag.

FloraHolland draait een jaaromzet van 4 miljard euro en stelt om en bij de 4.500 mensen tewerk. Adriënne Lansbergen, perswoordvoerster: “Valentijn is nog drukker dan Moederdag, omdat het wereldwijd op hetzelfde moment gevierd wordt. In één week verkopen we 100 miljoen rozen en 80 tot 90 miljoen tulpen. 300 miljoen

bloemen en 20 miljoen planten vinden hun weg naar klanten in binnen- en buitenland.” FloraHolland heeft in Naaldwijk de grootste koelcel ter wereld: 43.000 vierkante meter, meer dan tien voetbalvelden bij elkaar.

Goed 60 procent van de internationale snijbloemenhandel verloopt via FloraHolland. De coöperatieve voert bloemen in uit Israël, Kenia, Zimbabwe, Spanje en Ecuador. Die bloemen zijn goed voor dik 18 procent van al het vrachttransport via Schiphol. tekst Nico Schoofs | foto Lies Willaert D