Magazine 3006

Wekelijks magazine bij jouw krant • 30 juni 2018

DEUK IN DE DROOMJOBS

Foto Tom Verbruggen

3 lezers getuigen over hun ‘plan B’

WAT ALS JE DROOMJOB JE UIT HANDEN GLIPT? - P. 3

EEN DROOMJOB IS GEEN MYTHE Tips om een leven lang met goesting te werken - P. 6

LOOPBAANBEGELEIDING IN DE LIFT 15% meer Vlaamse kandidaten - P. 7

30 juni 2018 - vacature.com

2

ALS JE DROOMJOB JE UIT HANDEN GLIPT Hoe krabbel je recht na een zware tegenslag?

Je roeping moeten loslaten, dat is al moeilijk genoeg. Maar stel je eens voor dat je eindelijk de job van je leven vindt, en plots gedwongen wordt om die weer te laten schieten. Door een ziekte, een ongeval, een faillissement… Hoe ga je daarmee om? Kan je dat een plaats geven? En waar begin je in hemelsnaam te zoeken naar een nieuwe droom? Drie moedige getuigen vertellen.

TEKST KRISTINA RYBOUCHKINA FOTO’S TOM VERBRUGGEN

ERIC VAN DE VELDE (57) BELANDDE IN EEN ROLSTOEL, MAAR DAT WEERHIELD HEM ER NIET VAN OM ZELFSTANDIG GARAGIST TE WORDEN mijn eigen auto heel goed aangepast en dat bleef niet onopgemerkt op het basketbal. Iedereen was onder de indruk van mijn werk. Via omwegen hoorde ik dat er een vacature was in een garage die auto’s aanpast voor personen met een handicap. Ik waag het erop, dacht ik. Toen ik kwam solliciteren werd er gegniffeld: hoe

«Mechanica is voor mij geen hobby, geen passie, maar een verslaving», begint Eric Van de Velde. Op zijn veertiende ging hij met een leercontract aan de slag in een garage. Al snel had hij een vaste job beet en begon hij aan een avondcursus om zich verder te specialiseren in autotechniek. Zijn toekomst leek gebeiteld, tot hij met zijn motor van de baan werd gereden.

«Paraplegie D2-D3, luidde de diagnose na het ongeluk. Dat betekent dat ik levenslang verlamd was door een breuk onder mijn nek. 22 jaar en plots zat ik in een rolstoel», vertelt Eric. «Het was natuurlijk niet gemakkelijk om de draad van mijn leven weer op te nemen. Gelukkig ben ik een doorzetter, ik heb een vechtersmentaliteit. Dat heeft me erdoor gesleept, net als de steun van mijn omgeving, mijn vriendin en mijn hond, die me steeds kon opvrolijken als ik het even niet meer zag zitten. Eens ik terug thuis was na het ongeval had ik een zee van tijd, dus ik begon bijna direct weer te sleutelen aan auto’s en bromfietsen om mijn gedachten te verzetten. Als je pas in een rolstoel zit, lijken veel dingen onmogelijk. Maar als je even logisch nadenkt en bereid bent om wat extra inspanningen te leveren, lukt heel veel wél.»

Vanuit die optiek begon Eric enkele

3

Als je de dood in de ogen hebt gekeken, weet je dat je niet moet wachten om je dromen waar te maken kon ik nu wagens herbouwen vanuit een rolstoel? Maar ik slaagde erin om de zaakvoerder te overtuigen met een proef en zo kon ik weer aan de slag als technieker.»

jaren na het ongeval met rolstoelbasketbal. «Zo leerde ik veel mensen kennen in een soortgelijke situatie.

Met hen praatte ik vaak over auto’s, want wij hebben allemaal een aangepaste wagen. Nu moet je weten dat de kwaliteit van die autoaanpassingen toen vaak te wensen overliet.

Hendels breken soms af, de mechaniek kan opeens defect zijn... Ik heb

vacature.com - 30 juni 2018

DICHT BIJ DE KLANT «Veertien jaar lang heb ik in die garage gewerkt», vervolgt Eric. «Ik heb verschillende nieuwe aanpassingen ontwikkeld en verbeterd. Natuurlijk was het een groot voordeel dat ik alles zelf kon uittesten. Ik stond heel dicht bij de klanten. Vaak voelde ik ook mee met hun frustraties. Is je wagen op vrijdagavond kapot, dan wil je meteen geholpen worden. Als

je in een rolstoel zit, heb je niet veel alternatieven om je te verplaatsen.

Een garage heeft echter vaste openingsuren, dus het gebeurde regelmatig dat mensen tot maandag moesten wachten. Dat kon beter, vond ik. Dus ik besloot mijn eigen garage te beginnen, samen met mijn vrouw. Zeven dagen op zeven, vierentwintig uur op vierentwintig.»

Intussen heeft Eric al vijftien jaar een eigen zaak gespecialiseerd in autoaanpassingen. «Werkgevers kunnen op veel voordelen rekenen als ze een persoon met een handicap in dienst nemen. Word je als invalide zelfstandig, dan mag je die voordelen vergeten. Je staat er ook vaak alleen voor om dingen uit te zoeken, er zijn weinig gespecialiseerde instanties die je advies kunnen geven. Toch zou ik iedereen aanraden om vooral zijn of haar eigen droom te volgen! Of je nu een handicap hebt of niet. Ik sta anders in het leven sinds mijn ongeluk, ik heb de dood in de ogen gekeken en ik besef nu dat het elk moment gedaan kan zijn. Dat je moet genieten van elke dag, dat je moet doen wat je wil doen, dat je je dromen niet moet uitstellen tot later. Iedereen zou zo moeten redeneren.» www.autoaanpassingen.be Meer weten over ondernemen met een handicap? www.talenticap.be > Lees verder blz. 4

> Vervolg blz. 3

LEEN BRYS (45) MOEST HAAR ZAAK SLUITEN EN GING AAN DE SLAG BIJ COLRUYT

Leen Brys wist van jongs af aan dat ze zelfstandige wou worden. «Met mijn voormalige partner richtte ik een horecazaak op aan de kust», vertelt ze.

«Toen we uit elkaar gingen moest ik daar afscheid van nemen. Maar het bleef kriebelen, dus ik begon op mijn eentje een groentewinkel.» Helaas kende ook die geen happy end.

paniek: als ik wou blijven, moest ik betalen, maar dat kon ik niet. De handelsrechtbank raadde me aan om mijn boeken neer te leggen en me failliet te laten verklaren. Zo kon ik zonder verlies de zaak stopzetten.

Dat deed ik, met tranen in de ogen.

Want ik wou helemaal niet stoppen, ik zag alleen geen andere oplossing.»

«Mijn groentewinkel openen was als een droom die uitkwam», vertelt Leen Brys. «Ik had opnieuw mijn plek gevonden en ik genoot er echt van om de zaak op orde te brengen, om contacten te leggen met leveranciers, om een band te smeden met mijn klanten en hen steeds beter te leren kennen… Alleen was het pand waarin de winkel gevestigd was niet van mij. Er was overeengekomen met mijn huisbaas dat ik het gebouw zou overnemen als zij het ooit van de hand zou doen. Maar toen het enkele jaren later zo ver was, vroeg ze ineens een absurd hoog bedrag. Ik raakte in

PERSOONLIJKE AANPAK «Ik kon het niet opbrengen om meteen weer opnieuw te beginnen, dus ik besliste om me een jaartje te focussen op de opvoeding van mijn zonen.

Ik wist toch niet wat ik wou doen.

Uiteindelijk kwam de oplossing aan de schoolpoort: de ouders van een klasgenootje vroegen mij of een job bij Colruyt niets voor mij zou zijn.

«Nee», antwoordde ik in een reflex.

In een supermarkt werken, dat leek me zo groot, zo onpersoonlijk …

Helemaal het tegenovergestelde van hoe een kleine zelfstandige werkt.

Mijn hart en ziel in mijn zaak leggen,

ik dacht echt dat dat in een supermarkt niet kon. Maar toen die mensen meer vertelden over hun werk als gerant, werd mijn interesse toch een beetje gewekt. Ik besloot om het een kans te geven.»

Werken voor een groot bedrijf heeft veel meer voordelen dan ik dacht «Om de firma goed te leren kennen, start bijna iedereen bij Colruyt als bediende-verkoper. Eerlijk: in het begin was het stevig wennen, ook al omdat ik al jaren niet meer gewend was om voor een leidinggevende en een werkgever te werken. Als zelfstandige klopte ik ontelbare overuren, nam ik zelf beslissingen, kon ik snel inspelen op onverwachte problemen. In loondienst werk je ook veel meer volgens een vast

stramien en vaste procedures. Na verloop van tijd zag ik wel in dat dat ook voordelen heeft. En omdat ik zo ambitieus was, kon ik ook snel doorgroeien. Ik ging aan de slag in de versmarkt, werd eerste verkoopster en mocht niet veel later deelnemen aan de testen voor kandidaatgeranten. Na amper vier jaar dienst kreeg ik de winkel van Poperinge met haar 36 werknemers onder mijn hoede. Ik was door het dolle heen, maar ik was ook nerveus. Ik had nog nooit zo’n groot team geleid.»

«In een bedrijf sta je er nooit echt alleen voor. Ook dat is een enorm verschil met het zelfstandigenbestaan. Bij Colruyt krijgt elke gerant een peter, die al je vragen beantwoordt. Je kan opleidingen volgen die nodig zijn voor je functie. Je krijgt kansen, maar vooral heel veel zekerheid. Ik ben blij dat ik mijn vooroordelen van destijds wat bijgesteld heb, want ik had nooit verwacht dat ik deze job zo graag zou doen.»

30 juni 2018 - vacature.com

4

JOHAN NELIS (54) GAAT SINDS EEN ONGELUK IN ZIJN STUDENTENTIJD DOOR HET LEVEN MET EEN HERSENLETSEL

Johan Nelis werkt in het animalarium (dierenlaboratorium, red) van de Universiteit Gent. Hij is er verantwoordelijk voor de orde en netheid: hij poetst de ruimtes waar de proefdieren van de universiteit verblijven en zorgt voor gesteriliseerd water.

«Toen ik mij kandidaat stelde voor de job, wist mijn toenmalige bazin meteen wie ik was», vertelt hij. «Zij had net als ik dierengeneeskunde gestudeerd en iedereen had destijds gehoord over die student die omvergereden was door de tram...»

«Omdat ik zoveel van dieren hou, lag het voor de hand dat ik dierengeneeskunde zou studeren», vertelt Johan. «Mijn studies liepen vlot en ik koos zelfs voor een doctoraat. Maar toen ik op 24 februari van mijn laatste academiejaar de faculteit buiten fietste, liep het mis. Door een grote vrachtwagen die op de weg stond, zag ik de tram niet aankomen. We botsten frontaal. Ik viel met mijn hoofd

Ik kon me mijn vriendin amper herinneren.

Laat staan dat ik nog wist wat ik allemaal gestudeerd had

mij aankleden, mijn tanden poetsen, ik moest alles opnieuw leren. Ik wou ook heel graag mijn studies afwerken. Twee jaar lang heb ik geprobeerd om mijn kennis terug te krijgen. Professoren en assistenten maakten tijd vrij om me privéles te geven, maar helaas, het ging echt niet meer. Door mijn hersenletsel zou ik nooit meer de oude zijn. Bovendien was ik erg verzwakt, ik zou nooit een groot dier in bedwang kunnen houden. Dierenarts worden zat er dus niet meer in.»

het dichtstbijzijnde ziekenhuis rijden, maar mijn trauma was heel complex. Ik kreeg gespecialiseerde zorg, waardoor ik vijf maanden later weer ontwaakte. Alleen herinnerde ik mij niets meer van de afgelopen drie jaar, was ik mijn reukzin en een deel van mijn tastzin kwijt, kon ik niet meer lopen...

De revalidatie was intens. Stappen,

BEGELEID DOOR DIVERGENT «Intussen ging het leven voor mijn vrienden verder. Zij studeerden wel af, zij gingen wel aan de slag als dierenarts. Mijn toenmalige relatie was ook stukgelopen, want ik kon me mijn vriendin nog amper herinneren. Ik herstelde en vond werk als nachtwaker in een bejaardentehuis, maar dat was echt mijn ding niet.

Het was niet gemakkelijk. Gelukkig

op de kasseien, liep een schedelbreuk op en belandde in een coma.»

«Ik had het geluk dat de ambulanciers me naar het UZ Gent brachten.

De decaan van mijn faculteit drong daarop aan. Eerst wilden ze mij naar

hoorde ik even later over het Universitair Centrum voor Begeleiding en Opleiding, dat vandaag Divergent heet. Zij helpen mensen met een handicap aan gepast werk. Dankzij hen kon ik aan de slag in een medisch veterinair labo. Toen dat enkele jaren later de boeken moest neerleggen, hielpen ze mij aan mijn huidige job in het animalarium van de UGent. Hier werk ik nu al meer dan tien jaar. Dat de dieren niet altijd fris ruiken, merk ik niet. Ik heb er dus geen probleem mee om zaken te kuisen. Ik geniet juist van dit werk, want het wordt enorm geapprecieerd door mijn collega’s. Omdat hygiëne zo belangrijk is, draag ik hier een grote verantwoordelijkheid. En dat binnen mijn eigen vakgebied. Ik ben heel dankbaar voor dit werk. Wie in een soortgelijke situatie zit, kan ik alleen maar aanraden om vooral niet op te geven. Vroeg of laat vind je je weg wel weer terug.»

Meer over de aanpak van Divergent lees je op blz. 7.

5

vacature.com - 30 juni 2018

IN DRIE STAPPEN NAAR DE JOB VAN JE LEVEN Marieke Genard is als coach en zaakvoerder van het loopbaancentrum Werk met Zin gespecialiseerd in de begeleiding van mensen die hun carrière een nieuwe wending willen geven. In een aantal gesprekken laat ze hen zelf ontdekken welke richting ze in de toekomst kunnen uitgaan.

TEKST PIET VERBEEST

1. (Ver)Ken jezelf

2. Houd je focus

3. Ga ervoor

«Eerst en vooral moet je voor jezelf scherpstellen wat je belangrijk vindt in een job. Los van de vraag welke functie je ambieert of welke sector je het meest boeit, moet je uitmaken in welke context je het best functioneert. Voel je je het meest op je gemak in een groot bedrijf of gaat je voorkeur uit naar een meer familiale omgeving?

Maak je graag deel uit van een team of werk je liever individueel? Concentreer je je bij voorkeur op één specifiek onderdeel van een project of beheer je dat liever helemaal van A tot Z? Heb je nood aan creatieve vrijheid of houd je net van heel concrete opdrachten? Maar ook: wat kan je aan en waar liggen je grenzen? En hoe bewaak je je evenwicht? Dat zijn steevast de eerste vragen waarmee we aan de slag gaan.»

«Pas in tweede instantie kijken we concreet naar de arbeidsmarkt. Het zou best kunnen dat je nieuwe zelfinzicht je op heel andere plaatsen brengt dan je aanvankelijk had gedacht. Mogelijk is een vacature waarin je op het eerste gezicht veel van jezelf terugvond je bij nader inzien toch niet zo op het lijf geschreven. Of misschien zie je nu in dat je ook op die nieuwe uitdaging relatief snel uitgekeken zal zijn. Let wel: als de afstand naar je echte droomjob nog wat te groot is, kan het nuttig zijn om bewust voor een tussenstap te kiezen en een tijdlang extra ervaring op te doen.

Maar het is cruciaal om steeds je horizon goed voor ogen te houden. Je mag nooit vergeten waar je uiteindelijk naartoe wilt. Als je op een zijspoor belandt, kost het namelijk heel veel moeite om daar nog uit te geraken. En alle energie die je in een baan stopt die je eigenlijk niet ligt, leidt uiteindelijk tot niets.»

«Valt je oog op een vacature die je extra prikkelt of wil je spontaan solliciteren bij een bedrijf of organisatie waarvoor je hart spontaan sneller slaat? Dan is het zaak om een goed onderbouwde motivatiebrief te schrijven. Als je voor jezelf haarfijn onder woorden kan brengen waarom er volgens jou een perfecte match is, werkt dat vaak bijzonder overtuigend. Zeker als je je kans waagt in een totaal nieuwe sector of voor een functie waarvoor je op het eerste gezicht niet de gevraagde referenties bezit, kan dat wel eens het verschil maken.

Vacature.com wil de partner zijn die jou als werkzoekende vooruithelpt in hun carrière.

Om die reden ontwikkelden we tal van tools en testen die je kunnen helpen, gaande van voorbeelden van een goede motivatiebrief of cv over handleidingen voor salarisonderhandelingen tot calculators voor je salaris, vakantiegeld of eindejaarspremie.

Je vindt ze op vacature.com/nl-be/tools-testen.

Cijfers Loopbaanbegeleiding

VOORAL VROUWEN, HOOGGESCHOOLDEN EN 30- TOT 40-JARIGEN OP ZOEK NAAR COACHING TEKST MATTHIAS VAN MILDERS

23.769 Vlamingen maakten in 2017 gebruik van de loopbaancheque Dat is een stijging van 15 % ten opzichte van het jaar voordien.

Met loopbaancheques betaal je slechts een klein deel van de loopbaanbegeleiding zelf. Ben je vandaag aan het werk en was dat de afgelopen twee jaar gedurende minimum een jaar ook het geval?

Dan heb je recht op loopbaancheques, tenzij je de laatste zes

jaar al loopbaanbegeleiding volgde.

87 % van de werknemers is tevreden over de kwaliteit van de gevolgde loopbaanbegeleiding 69 % van de werknemers die loopbaanbegeleiding volgen, zijn vrouwen Dit cijfer (voor de periode juli 2015 tot juni 2017) staat in contrast met de verhoudingen binnen de -

werkende bevolking. Daar maken mannen de meerderheid uit.

73 % van de werknemers die loopbaanbegeleiding volgen, zijn hooggeschoolden Binnen de volledige werkende bevolking is hun aandeel slechts 41 %. Slechts 5 % van de mensen in loopbaanbegeleiding is laaggeschoold, 22 % is middengeschoold (referentieperiode juli 2015 tot juni 2017).

Vooral 30- tot 40-jarigen volgen loopbaanbegeleiding: ze vormen 39 % En dat terwijl hun aandeel in de werkende bevolking slechts 24 % is. Het aantal werknemers onder de 30 of boven de 50 in de loopbaanbegeleiding is dan weer lager dan hun aandeel in de werkende bevolking (referentieperiode juli 2015 tot juni 2017).

Bron: VDAB

30 juni 2018 - vacature.com

6

Achter de schermen van Divergent

Als je op een zijspoor belandt, kost het heel veel moeite om daar nog uit te geraken Loopbaancoach Marieke Genard

«JAARLIJKS KRIJGEN WE 120 MENSEN MET EEN BEPERKING WEER AAN DE SLAG» Divergent is een gespecialiseerd opleidings-, begeleidings- en bemiddelingscentrum gelieerd aan de UGent. Het helpt al een halve eeuw werkzoekenden met een arbeidsbeperking aan een baan.

Maar dat is lang niet alles. «Een paar jaar geleden hebben we ons activiteitenpalet uitgebreid met een aantal diensten die algemeen het welzijn op het werk verhogen», zegt directeur Tim Vandewalle.

TEKST PIET VERBEEST FOTO’S TOM VERBRUGGEN

Mensen versterken op het werk: daar is het de zesentwintig medewerkers van Divergent in de eerste plaats om te doen. De hoofdfocus ligt van oudsher op de begeleiding van mensen met een arbeidsbeperking naar een job in het reguliere circuit.

«Hun aandoeningen kunnen heel divers zijn», getuigt Tim Vandewalle. «Denk bijvoorbeeld aan een fysieke beperking, autisme, een niet-aangeboren hersenletsel, langdurige burn-out, psychische kwetsbaarheid... Als de VDAB iemand naar Divergent doorstuurt, neemt een van onze veertien arbeidsconsulenten die persoon meteen onder zijn of haar vleugels.»

«Vaak komt het erop neer dat er een GIBO of Gespecialiseerde Individuele Beroepsopleiding wordt opgestart. Onze consulent zoekt dan een bedrijf of een organisatie waar de werkzoekende stage kan lopen en ter plekke de job kan leren. Verder nemen wij ook alle praktische afspraken voor onze rekening. Als er ergens een probleem opduikt, werken we actief aan een oplossing.

Jaarlijks krijgen we op die manier zo’n 120 mensen met een arbeidsbeperking aan de slag.»

De vijf loopbaancoaches van Divergent begeleiden dan weer mensen die professioneel een andere richting uitwillen of door

privéomstandigheden gedwongen werden om het roer om te gooien. Uitgangspunt hier is dat job, talent en gezondheid maximaal op elkaar moeten worden afgestemd.

Relatief nieuw bij Divergent zijn de drie reintegratiecoaches. De federale regering en minister van Volksgezondheid Maggie De Block maken immers een speerpunt van een betere re-integratie van langdurig zieken op de werkvloer. De re-integratiecoaches helpen mensen om na een lange periode van ziekte het werk te hervatten. Ze stellen persoonlijke trajecten op en geven werknemers en werkgevers, naast tal van praktische tips, het nodige juridische advies. Specifieker nog zijn de twee zogenaamde rentree-coaches: zij richten zich op mensen die de draad weer willen opnemen na een kankerbehandeling. Een derde vorm van re-integratie is outplacement.

Wie na een faillissement of ontslagronde opnieuw zijn weg moet zoeken op de arbeidsmarkt, vindt bij Divergent ook begeleiding op maat.

Tot slot beschikt Divergent nog over twee hr-consultants. Zij ondersteunen en coachen werkgevers en hr-managers die willen bouwen aan een duurzaam, gastvrij en inclusief hr-beleid, dat steunt op gezonde en gemotiveerde medewerkers.

COLOFON Redactie 02 490 10 87, redactie.vacature@vacature.com Advertenties 02 490 10 78, commercieel@vacature.com Ordering 02 490 10 61, ordering@vacature.com VU Ruben Van Goethem Content Manager Roxanne Claessens Coördinatie Katrien Brys Redactie Hermien Vanoost, Kristina Rybouchkina, Piet Verbeest Sales Marijke Van Impe Ordering An Parewijck

Ontdek nog meer op facebook.com/vacaturedotcom of volg ons op Twitter via @vacaturedotcom en Instagram via instagram.com/vacaturedotcom.

7

vacature.com - 30 juni 2018

30 juni 2018 - vacature.com

8

9

vacature.com - 30 juni 2018

30 juni 2018 - vacature.com

10

11

vacature.com - 30 juni 2018

30 juni 2018 - vacature.com

12

13

vacature.com - 30 juni 2018

30 juni 2018 - vacature.com

14

15

vacature.com - 30 juni 2018

30 juni 2018 - vacature.com

16