Reisverslag Tanzania 2014

Page 1

vakantie tanzania 10.2014 from bush to beach

30.09.2014 - 15.10.2014



Oss - Kilimanjaro - Arusha 30 september 2014

Jambo, jambo!

Pole-pole, Hakuna Matata.

Africa, here we come! De wekker gaat om 4 uur als we de laatste spullen in gaan pakken en voorlopig voor de laatste keer van luxe - zoals stromend drinkwater, warm water, elektriciteit, wifi kunnen genieten. De reis gaat naar Tanzania in Afrika. Een continent waar we nog weinig van weten. Onze reis naar Madagascar in 2011 is onze enige referentie, maar dat is een land apart. O ja, en Egypte natuurlijk. Maar ook dat zal niet te vergelijken zijn. Het enige wat we van Tanzania weten is dat het een vredelievend volkje is. Het is het enige Afrikaanse land waar nog geen opstanden, coupes, oorlogen of aanslagen zijn geweest. De moslims en christenen leven vreedzaam naast elkaar. Ook ebola is hier verder vandaan dan van de rest van de wereld!

tanzania

10.2014

3

Ilse pikt ons op en brengt ons naar Schiphol. De vlucht verloopt volledig volgens plan. Doordat er nauwelijks tijdsverschil is met Europa hebben we geen last van een jetlag. Rond 20.00 uur staan we al in Kilimanjaro, Tanzania. Op het vliegveld is het even een visum scoren en drie rijen later wandelen we met onze rugzakken naar buiten. Of de tassen aan zouden komen was nog maar de vraag. Op Schiphol liep de machine vast en hadden we geen bewijs van eigendom gekregen van 1 tas... Gelukkig kwamen de tassen goed aan en konden we onze reis beginnen. Bij de uitgang stond een vriendelijke Tanzaniaan op ons te wachten met een bordje ‘Oss-Voets’ erop. Klaarblijkelijk vond hij ‘van der Heijden’ toch iets té ingewikkeld. Zijn naam is Simon. Waar ik even dacht dat dat waarschijnlijk een makkelijk te onthouden toeristen naam was, blijkt het zijn echte naam. Het is tegenwoordig de gewoonte om je kinderen westerse namen te geven. John, Mike, Ben en ook Simon zijn veel voorkomende namen. We lopen naar de parkeerplaats en daar staat zijn gigantische 4x4. Een PC Hooftstraattractor kan hier nog een puntje aan zuigen. Er zou een ruime familie inpassen, maar we hebben alle ruimte voor ons twee. Hij heeft er een koelkast instaan met genoeg water voor de hele reis. Ook heeft hij stopcontacten gemonteerd waar de apparatuur mee opgeladen kan worden. Het enige dat niet klopte was het stuur. Die zat namelijk aan de verkeerde kant.. ;) We vertrekken (inderdaad op de linker weghelft) richting Arusha. We proberen nieuwsgierig rondkijkend te ontdekken waar we in terecht gekomen zijn. Maar het is helaas al donker. Simon heeft er klaarblijkelijk zin in, want hij trapt de 4x4 op zijn staart. Er is weinig elektriciteit, dus doen we het met hetgeen er vlak langs ons raast. We zien met name tankstations, wasserettes en kleine barretjes.


Maasai dorp.


Eenmaal bij onze lodge in Arusha aangekomen krijgen we een hartelijk welkom door twee vrolijke jonge meiden. Ze trekken meteen de zware bagage uit de auto en vragen ons hen te volgen. Met primitieve middelen hebben ze geprobeerd een heuse westerse loungehoek te maken en er is een leuk barretje. We volgen onze tassen en komen op onze kamer voor de eerste nacht. De tegemoetkomende chemische lucht van muggenspray doet ons deugt. Zelfs met de malariapillen net achter onze kiezen is het een prettige gedachte dat we vannacht in ieder geval niet lek gestoken worden. De meisjes vragen wat we willen doen. Douchen? Eten? Nee, ‘to the bar, please!’. En dat vinden ze een prima plan. We kletsen gezellig wat aan de bar en informeren naar de locale gewoonten. Daar kunnen ze ons weinig over vertellen. Ze doen erg hun best om alles zo westers mogelijk te laten lijken. De drankjes, de muziek, het is allemaal zoals wij het thuis gewend zijn. Als één van de dames een waterpijp schoonmaakt roep ik gekscherend

tanzania

10.2014

5

‘marihuana?’ En de dames komen niet meer bij van het lachen. Vanaf dat moment is het ijs gebroken. Na een paar drankjes arriveert de eigenaresse en wordt ons duidelijk waarom alles zo Europees aandoet. Het is een Zweedse vrouw die drie jaar geleden samen met haar Zuid-Afrikaanse vriend hier neergestreken is. Ze vertelt ons o.a. dat de manier van klokkijken exact het tegenovergestelde werkt dan wij gewend zijn. Zo is 13.00 uur voor een Tanzaniaan 7 uur. En bijvoorbeeld 15.00 uur wordt hier gezien als 21.00 uur. Als je je horloge op zijn kop omdoet wordt het weer allemaal duidelijk. Het opstarten van een bedrijf is ook een verhaal apart. Het is een crime om alle vergunningen te regelen. De regels waar je je aan moet houden veranderen met de dag... Het is een leerzaam en interessant gesprek. Inmiddels is het al half 1 geworden en we besluiten naar bed te gaan. We zijn immers alweer een flinke poos onderweg.



Arusha - Tarangire 1 oktober 2014

We gaan beestjes kijken!

Onze eerste Safari Game-Drive door Tarangire National Park We hebben lekker geslapen en staan redelijk uitgerust op. De reis kan beginnen! We zitten nog te genieten van onze ochtendkoffie en een sigaretje als we gezelschap krijgen van Ingrid. Ingrid is van Bush2Beach en komt ons vertellen wat ons zoal te wachten staat... Das nieuw voor ons. Het is een gezellig meid uit Limburg en het is fijn om Nederlands te kunnen praten. Ze verteld ons dat we de meest ervaren driver/guide van Bush2Beach hebben. Simon is samen met Ingrid 14 jaar geleden begonnen bij het bedrijf. In de jeep zit ook drinkwater voor de hele reis. Dat is wel fijn om te weten. Drinkwater is hier namelijk een schaars goed. Tevens krijgen we kaartje met een alarmnummer voor noodgevallen. Ook fijn!

tanzania

10.2014

7



tanzania

10.2014

9



Na het ontbijt gaat de reis naar de eerste safari game drive beginnen. Nu het licht is krijgen we een beter beeld van Tanzania. We zien nu huisjes, winkeltjes en Tanzanianen langs de weg. Ook komen we langs een wekelijkse markt waar we de eerste Maasai zien rondlopen. Precies zoals we ze van SBS6 kennen.. ;) Waar het nog niet zo heel lang geleden 8 uur duurde om de afstand af te leggen vanwege de slechte wegen (lees: onverharde, met kuilen, gaten en stenen route) kan dat tegenwoordig over asfalt. Alleen de laatste 7 kilometer moeten over een zandpad afgelegd worden, waardoor we na 3 uur rijden de ingang van het Tarangire National Park bereiken. De naam suggereert misschien dat het een park is met een hek er omheen, maar niets is minder waar. De dieren zijn vrij om te gaan en staan waar ze maar willen. Het enige hek dat te vinden is staat bij de ingang en is enkel en alleen bedoelt voor toeristen :) Als de dieren vanwege water of voedsel gebrek besluiten te verhuizen, dan zal dit hek gewoon mee verhuizen. We besluiten eerst te lunchen voordat we het park inrijden. En meteen dient zich het eerste wilde dier aan. Een slang! Simon ging er bijna bovenop zitten. Hij werd gewaarschuwd door een mede chauffeur. Hij trok wit weg! Bleef stil zitten tot de slang zich richting achterliggend muurtje bewoog. Langzaam kwam zijn donkere huidskleur weer terug en sprong hij op van zijn bank. A snake! Riep hij. Wij hadden weinig meegekregen van het hele gebeuren. Pas toen de slang op de muur zat kregen wij het in de gaten. Het bleek een giftige slang te zijn en hij had geluk gehad. De dag erna lazen we in de tanzaniagids dat het inderdaad een giftige slang was maar... Totaal niet agressief, zelfs bang. Wil je als mens überhaupt gebeten kunnen worden moet je je vinger in zijn bek steken omdat zijn giftanden erg ver naar achter zitten... Neemt niet weg dat we op dat moment toch erg geschrokken waren. Vooral Simon! Na de lunch kon de game drive beginnen! Het dak van de jeep wordt omhoog geschoven, zodat we rechtop in de

tanzania

10.2014

11

auto kunnen gaan staan. Vanaf deze stek kunnen we het terrein prachtig overzien en de dieren vastleggen met onze camera. We hebben ons nog nooit zo onzichtbaar gevoeld. De dieren houden elkaar nauwlettend in de gaten, maar de jeeps zijn geen bedreiging. Zelfs het starten van de gigantische dieselmotor interesseert te geen mallemoer. We zijn geen bedreiging voor ze, dus laten ze ons links liggen. Zelfs als we een meter van een leeuw verwijderd zijn draait die zich nog maar eens lekker om en rekt zich uit alsof hij uit een diepe slaap komt. Wat opvalt is dat veel dieren vreedzaam samenleven. Wij zijn natuurlijk gewend dat ze allemaal een eigen hokje hebben in de dierentuin, maar hier lopen ze allemaal vredelievend door elkaar heen. We zien in één blik bijvoorbeeld apen, olifanten, struisvogels, pumba’s en nog veel meer. De gnoes en de zebra’s hebben elkaar gevonden voor het leven. Letterlijk. Ze trekken altijd samen op in een gemixte kudde van beide dieren. De gnoes kunnen namelijk erg goed ruiken. Maar de zebra’s kunnen heel goed horen en zien. Waar ze het alleen nooit zouden overleven hebben ze samen de kans daarop aanzienlijk vergroot. Hear evil, see evil and smell! Om het rijtje vegetariërs hierboven te vinden hoef je geen volleerd spotter te zijn. Zoals bij ons thuis (vroeger...) koeien in de wei, zie je hier de beesten vrij rondlopen. Wat moeilijker te vinden is zijn de roofdieren. Buiten het feit dat ze sterk in de minderheid zijn kunnen ze zich ook erg goed verstoppen. Een leeuw kan soms tot wel 20 uur op een dag slapen. Maar we hebben geluk. Onze gids heeft een unieke plek gevonden (net als de tig andere specialisten...) en we zien leeuwen en cheeta’s. Zowel mannetjes als vrouwtjes leeuwen worden door ons vanuit het dak van de 4x4 aanschouwd. Zoveel foto’s hebben we nog nooit gemaakt in 1 dag...






Baobap.


De olifanten eten de bast van de baobap om er water uit te halen. (Of gebruiken hem om de kont te krabben ;)


National Geographic Channel is er niks bij... Middenin een scène van de jacht van een leeuw



Stapje voor stapje. Langzaam sluipt ze dichterbij de kudde.


We dalen af naar de rivier waar een kudde zebra/gnoes lekker staan te drinken. We parkeren de auto pal naast een vrouwtjesleeuw die nÊt bedenkt dat ze trek heeft in een snack. De kudde staat links van ons en de leeuw staat rechts van de auto. De leeuw loopt rustig vlak voor onze auto langs. Een meter of twee maximaal van ons verwijdert. Ze sluipt stiekem richting de kudde en de spanning stijgt. Stapje voor stapje, met korte tussenpozen, sluipt ze dichterbij. Ze wacht weer even. En neemt weer een paar stapjes. Een paar zebra’s uit de drinkende kudde verlaten langzaam de rivier. Het tafereel gaat zo nog een poosje door. Iedere keer als de leeuw wat dichterbij de rivier komt vertrekken er een aantal beesten. We vragen ons af of we in een natuurfilm terecht zijn gekomen. We staan er met ons neus bovenop en worden compleet genegeerd. Het loopt goed af. Tenminste, voor de kudde wel te verstaan. Ze krijgen de leeuw uiteindelijk allemaal in de smiezen en gaan er stuk voor stuk vandoor. De leeuw ploft neer in het gras en gaat op een volgende kans liggen wachten.

tanzania

10.2014

21



Haar zusjes luieren ondertussen lekker verder.

tanzania

10.2014

23







Room with an awesome view In Tarangire Safari Lodge



We gaan aan het eind van de middag richting onze lodge. Het is een unieke adembenemende plek met een prachtig uitzicht over de vallei. Vanaf een luie luxe stoel zie je de beesten in de verte grazen en drinken uit de rivier. Ook vanuit de tent hebben we dit prachtige uitzicht. Ze noemen het tent, maar alleen de stoffen en van horren voorziene zijwanden doen daaraan denken. Er zit een rieten dak boven en een betonnen vloer onder. De ‘tent’ is voorzien van alle luxe zoals badkamer en toilet. Omdat de lodge middenin het reservaat staat lopen er allerlei wilde dieren in en om het park heen. Je hebt echt het gevoel middenin Afrika’s Wildlife terecht te zijn gekomen. Er is een prima restaurant en zelfs een zwembad te vinden. En dat allemaal in ‘the middle of nowhere’. De vele indrukken hebben veel energie gekost en we besluiten om na het diner meteen ons bed in te duiken. We gaan morgenvroeg om 6 uur - bij zonsopgang - nog een keer het park in. Deze keer om de jagende vleeseters te aanschouwen. Ben benieuwd!

tanzania

10.2014

31



Tarangire - Isoitok (Manyara) 2 oktober 2014

Kan het wat stiller? Geluidsoverlast in de vallei

Middenin de nacht. Rond de klok van 4 uur stoot Francy me aan. ‘Ik hoorde een leeuw brullen!’, zegt ze zachtjes. Ik had het ook gehoord, maar had het geluid nog niet geïnterpreteerd als zijnde een leeuw. Maar ze had gelijk. Wat een immens kabaal komt er uit zo’n beest zeg. Het gebrul gaat de hele vallei door. Een uurtje later gaan we ons bed uit en om 6.00 uur gaan we op pad. Naast de beestjes is ook de zonsopgang een prachtig fenomeen. En we hebben geluk! Hoewel het dezelfde plek is zien we een totaal andere fauna. We zien nu geen grazende zebra’s of gnoes. We zien een jakhals die waarschijnlijk na een zware nacht jagen op weg naar bed is. En 3 mannetjes leeuwen, weliswaar van een grote afstand maar dichterbij als gisteren! Eerst liggen ze lekker onder een boom maar ff later staan ze 1 voor 1 op om.... Weten wij veel te doen. Eten zoeken? Of een stukje verderop gaan liggen om van die irritante toeristen af te komen? Waarschijnlijk het laatste. ;0) Het is een feest qua roofdieren ‘s ochtends vroeg.

tanzania

10.2014

33



tanzania

10.2014

35




Poesie,... poesie, poesie... De dorstige waterbok slaat even een rondje over

Op een verhoging bij de rivierbedding liggen 2 cheeta’s! We zien ze van erg dichtbij! Na een tijdje besluiten ze op te staan om wat water te gaan drinken bij de rivier.




Wat wij vanaf onze stek wel konden zien en die Cheeta’s niet was dat er ook een waterbok op weg is naar diezelfde rivier. We zien beide dieren steeds dichter bij elkaar komen en vragen ons af wat er zal gebeuren. Plots blijven zowel cheeta’s als waterbok stokstijf staan. Ze hebben elkaar in het vizier en kijken elkaar strak in de ogen aan. De afstand is zo’n 50 meter. De waterbok bedenkt zich en loopt - zonder gedronken te hebben - weer van de rivierbedding af. De cheeta’s besluiten om - na even te hebben overwogen om achter een waterbok aan te gaan - vervolgens onze kant uit te lopen! Ze lopen recht voor onze auto langs misschien op nog geen 10 meter afstand. Geweldig! Aansluitend klimt er één van de ‘poezebeesten’ in een boom om daarna rennend en spelend achter zijn moeder aan te gaan... Onbeschrijfelijk!

tanzania

10.2014

41





Poep.

Kak.


Ebony no Ivory

Houtsnijwerk van de ‘Ebony Tree’ Na het vertier gaan we weer richting lodge om aan te schuiven bij het ontbijt. Daarna verlaten we deze prachtige plek en gaan op weg naar een nieuwe stek.


tanzania

10.2014

47



Onderweg stoppen we bij een kleine werkplaats waar een aantal mannen zich heftig uitleven met mesjes en schaven op boomstronken. Het blijken echte vaklui die prachtige beelden maken. Ze gebruiken hiervoor een speciaal soort hout. De Ebony Tree. De stam van deze boom is binnenin zwart, waardoor je mooie zwarte beeldjes krijgt. Als ze klaar zijn worden ze met zwarte schoensmeer gepoetst, zodat ze mooi gaan glanzen. Op een enkel beeld wordt ook nog kleur aangebracht. In een poging om te achterhalen welke basis grondstoffen ze voor die verf gebruiken wordt me duidelijk dat dat minder spectaculair is dan ik had gehoopt. Gewoon van poeder die je in de winkel kunt kopen aanlengen met water, natuurlijk... :D

tanzania

10.2014

49



Kei veul keien Een heleboel stenen in Isoitok - Manyara

We komen snel achter de betekenis van het woord Isoitok in Swahili. Letterlijk vertaald betekent Isoitok ‘veel stenen’.

tanzania

10.2014

51



We komen aan op een mysterieuze plek waar grind, dode takken en opgestapelde stenen elkaar afwisselen. We krijgen een toespraak van een man die er overduidelijk niet voor in de wieg is gelegd. Hij is best zenuwachtig, schraapt regelmatig wat onhandig zijn keel, en brabbelt er voorzichtig een verhaal uit over het reilen en zeilen binnen het natuurlijke hekwerk van het tentenkamp. Na zijn poging e.e.a. uit te leggen geeft hij een korte rondleiding. Dat verklaard meer. Nu blijkt dat een ‘Bush Television’ eigenlijk een kampvuur is. En een boomstam met een douchekop de ‘public shower’ voor moet stellen. In je eigen tent douchen is ook mogelijk, maar dat moet je wel van te voren even aangeven. Er wordt dan een emmer met water gehaald. Warm en koud gemixt, zodat hij de juiste temperatuur heeft. Die emmer water wordt vervolgens in een waterzak boven de tent gegoten. Zo kun je door aan een touwtje te trekken even kort douchen. We slapen vanavond dus weer in een tent, maar deze heeft zelfs een heuse voordeur. Echt afzien is het dus niet.

tanzania

10.2014

53


Benjamin.


De Maasai stam leeft erg primitief Welbespraakt en de GSM bij de hand

Er is ook een mogelijkheid om met de Maasai Medicijnman een wandeltocht te gaan maken, waarbij hij uitleg geeft over alle genezende flora en fauna in de buurt. Dat blijken er nogal wat te zijn. Iedere boom heeft zo zijn eigen kenmerken. (Van ziekenhuizen en medicijnen willen ze niets weten). Er is er één tegen malaria, één om slank te blijven, één waarvan je gaat hallucineren, één tegen pijnbestrijding, en ga zo nog maar even door. De plaatselijke hond - Razzi genaamd - is gezellig met ons meegelopen. Omdat het beestje eerder opmerkt of gevaarlijke dieren in de buurt zijn is dat een prettig gevoel. Naast ‘wildlife’ zitten er ook slangen en schorpioenen. De Maasai komen van oorsprong uit Ethiopië. Het zijn echte vleeseters die met hun kudde rondtrekken. Het zijn zo’n beetje de zigeuners van Afrika. Je ziet hele kleine jongetjes van rond de 5 á 6 jaar al ‘oefenen’ op de kuddes geiten en schapen. Rond de leeftijd van 15 moet er een ‘mannelijkheid-test’ afgelegd worden. Nog niet zolang geleden moest er een leeuw gedood worden om jezelf te bewijzen. Die tijd / traditie is gelukkig voorbei. Wel moet er 30 dagen in de ‘bush’ overleeft worden. Als dat gelukt is ben je - na de besnijdenis - officieel man en mag je met de kudde koeien op pad. Dat is de enige taak van de mannen. De rest wordt ingevuld door de vrouwen. Huizen bouwen, hout kappen, koken, wassen, alles wordt voor de man geregeld. Maar ja, daarvoor moet hij natuurlijk wel de hele dag in zo’n rode jurk rondlopen.. ;) De Maasai zijn van mening dat grond / land niemand toebehoort en dat iedereen er gebruik van mag maken. Op zich een mooie gedachte. Maasai Benjamin verteld er vrolijk op los. Ook laat hij ons regelmatig iets proeven dat hij van de boom plukt. Een plakkerig hard besje dat goed zou zijn tegen de hoofdpijn. En een stuk van de vrucht van een baobab boom. Om het besje te schillen trekt hij plotseling een flink mes onder zijn Maasai jurk vandaan. Voor hem de normaalste zaak van de wereld om te kunnen overleven, maar op ons maakt het toch best indruk. Hij laat met het mes ook zien hoe je van een specifieke tak een tandenborstel kunt maken. Aan de ene kant de borstel waarop je moet kauwen en de andere zijde een tandenstoker. Multifunctioneel en gemaakt in twee minuten. De wandeling gaat langzaam heuvel op waardoor we op een gegeven moment een prachtig uitzicht hebben over Lake Manyara. Terwijl wij genieten van het uitzicht kijkt Benjamin naar de donkere wolken en verteld dat hij regen verwacht. Pelleboer is er niets bij, want al snel beginnen er wat druppels te vallen. We besluiten terug te lopen naar het camp.

tanzania

10.2014

55



tanzania

10.2014

57


Nat, natter, natst ‘Dry season’ is voorbij

Na de tocht rusten we nog wat uit en drinken we nog wat in de restaurant tent. En Benjamin had echt gelijk we zitten nog geen 10 minuten en de regen barst echt los. De Maasai verteld dat dit de eerste bui is sinds mei en dat hij (en zijn vee) er erg blij mee is. Ze hebben het kostbare water hard nodig om te overleven. Vreemd genoeg zit de restauranttent vele meters van de keuken vandaan, waardoor de Maasai op en neer blijven rennen. Ze bedoelen het goed. We eten tezamen met de enige andere gast. Een vrouw uit Engeland, geboren in AustraliĂŤ. We wisselen wat reisverhalen uit tijdens het lekkere diner en na het eten geven we aan dat we onszelf in onze tent op zouden willen frissen en bestellen een emmertje water.


Als we voor onze tent zitten horen we in het pikkedonker een vriendelijke stem vanachter de tent vandaan komen; ‘water ready...’. We roepen oké en blijven nog rustig even op het terras hangen. Als Francy eenmaal onder de douche kruipt hoort ze iemand achter de tent een kraantje opendraaien. Och gut, de beste man stond er nóg steeds... Erg apart. We praten erover en lachen ons helemaal kapot. Dit is toch wel erg apart. Zoiets hadden we echt nooit verwacht. Ik ga nog even naar het toilet (grote luidruchtige stinkende boodschap) en kruip na Francy onder het straaltje water. We roepen nog wat naar elkaar over het voorval en komen niet meer bij. Als ik klaar ben trek ik aan het koortje om hem uit te zetten. Op dat moment roept de beste kerel die nog steeds boven de tent hangt; You want more?.... Dat ze het hier met beperkte middelen moeten zien te rooien is een feit. Maar de service die ze proberen te bieden om het je naar je zin te maken krijgt een dikke 10+! Welterusten!

tanzania

10.2014

59


Isoitok - Lake Manyara 3 oktober 2014

Waar water is zijn dieren, toch? Een Game-Drive rond Lake Manyara

Ooit een Gnoe.


tanzania

10.2014

61



We gaan naar Lake Manyara. Het beslaat ‘slechts’ 330 m2. In vergelijking tot Tarangire - dat 2859 m2 beslaat - is het dus een relatief klein gebied. Het is een zoutwater meer dat aangevuld wordt met zoetwater vanuit de bergen en dat zorgt voor de nodige fraaie flora en fauna. Het landschap is hier totaal anders dan een stuk verderop in Tarangire. Plots is alles groen en lijkt het meer op een jungle dan een steppe. In plaats van wildlife is het hier genieten van fraaie uitzichten en mooie wouden. We zien in de verte wat nijlpaarden, maar helaas alleen maar kleine stukjes van de beesten. Het is nu het tijdstip waarop ze niet willen verbranden door de zon, dus blijven ze lekker koel onder water. Zo nu en dan komen ze even luchthappen wat met de camera moeilijk vast te leggen is. Het is wederom mooi om te zien dat alle dieren hier samenleven. Er zijn erg veel vogels, zebra’s, gnoes en impala’s. Ze delen het voedsel en het water eerlijk. Het is hier leven en laten leven. Lake Manyara is gelegen middenin een grote kale vlakte. Dit komt doordat er in 1997/1998 is huisgehouden door ‘El Niño’. Hierdoor is het zoetwatermeer overstroomt en zijn alle planten en bomen die er omheen stonden dood gegaan. De verwachting is dat er over 50 jaar weer wat gaat groeien. Op onze weg terug richting het bos komen ons hordes apen tegemoet. Het is tijd om te drinken en ze verlaten gezamenlijk het bos. Het is een mooi schouwspel. We lunchen op een hoger gelegen plek met een prachtig uitzicht over het meer. Onze chauffeur Simon verrast



tanzania

10.2014

65





ons met een flinke picnicmand. Gezamenlijk genieten we van de maaltijd op deze bijzondere plek. Na de lunch rijden we weer verder, maar er zijn weinig dieren actief. We besluiten wat eerder richting de lodge te gaan om energie te sparen voor morgen. Dan staat de veelbesproken Serengeti op het programma.

tanzania

10.2014

69



The Bush Douche Heerlijk in de buitenlucht douchen

Als we in de lodge aankomen horen we dat er meer volk verwacht wordt. We besluiten snel van de ‘Bush Douche’ gebruik te gaan maken. Een Maasai stookt een vuurtje op dat 15 minuten later resulteert in een warme boiler. De douchekop hangt aan een boomstam en we staan in de buitenlucht te douchen. Een ervaring op zich. Toch knap dat ze met zo weinig middelen zoveel luxe en service kunnen bieden.

tanzania

10.2014

71


Bush Television.


Aan tafel met het Wereld Natuurfonds Plannen, projecten en intenties zijn er genoeg

Een uurtje voor het eten wordt het kampvuur aangemaakt. Hebben we toch nog onze ‘Bush television’ gehad. Die viel gisteren namelijk letterlijk in het water... En in tegestelling tot gister is de dinertafel vol. Voor het diner schuiven er 14 Zweden aan. Het blijken afgevaardigden van het Zweedse WWF vergezeld van een aantal journalisten. Ook is het hoofd en een afgevaardigde van de Tanzaniaanse WWF aanwezig. Op zich wel een bijzonder gezelschap om mee in een tent te zitten tijdens een diner. Er worden net als gisteren voor het eten wat reisverhalen uitgewisseld. En wat blijkt... De vrouw die aan het hoofd staat van WWF Zweden heeft een close encounter met een vervelende mannetjes olifant gehad die dag. Hij had zo zijn slurf in de jeep gestoken... En zij was er behoorlijk van geschrokken. De driver/guide was heel cool gebleven en had iedereen gerustgesteld. Hij had rustig rechtsomkeer gemaakt en er was gelukkig niks ernstigs gebeurt. Achteraf was de driver/guide zich ook rotgeschrokken. Deze olifant scheen het afgelopen jaar al vaker lastig zijn geweest. Nu begrepen wij ook waarom Simon plotsklaps rechtsomkeer maakte die dag in Lake Manyara... Hij wou ons geen kennis laten maken met deze olifant! Na het hoofdgerecht wordt plotseling de ene na de andere speech gehouden. Het verwordt ineens een officiële gelegenheid. Wederom voelen we ons passanten in een vreemde film waar we plots in terecht zijn gekomen. De gesprekken gaan niet over de mooie plekken en safari’s waar je met andere toeristen over spreekt, maar juist het tegenovergestelde. De zwarte handel in ivoor is een belangrijk punt op de agenda. China is er dol op en ze kunnen het tegenwoordig betalen. Het hoofd van het Tanzaniaanse WWF somt een hele waslijst met lopende projecten op die de problemen op moeten gaan lossen. Bij ons komt het over als politiek gelul en een omslachtige manier om nog meer geld bij de Zweden los te peuteren. Wat zijn we toch weer lekker nuchter Hollands ingesteld. De grootste verbazing kwam bij ons pas toen we hoorden dat er serieuze plannen zijn om een verharde geasfalteerde weg dwars door het noorden van de Serengeti te gaan leggen. Precies door het gedeelte waar de jaarlijkse migratie van de dieren plaatsvindt. Je moet toch wel erg idioot zijn om zo’n plan te bedenken. Maar goed, als er geld in het spel is doen mensen rare dingen. De politiek is voorstander vanwege het transport van kostbare mineralen. (Die door de Chinezen gewonnen worden) Vreemder is dat het project erg veel steun krijgt van de Maasai en daardoor een grote kans van slagen heeft.

tanzania

10.2014

73

Ik kan me er niets bij voorstellen, maar morgen gaan we die kant op, dus zullen we met eigen ogen gaan zien wat ze van plan zijn te vernielen. Ook was de eigenaar van bush2beach safari’s - tevens eigenaar van het tented camp, Isoitok - deze avond aanwezig. Zijn naam was Chris en kwam veertien jaar geleden uit Australië om zich in Tanzania te vestigen. Na veel opstartproblemen is het hem uiteindelijk toch gelukt. Begonnen als timmerman en nu eigenaar van bush2beach, Isoitoc en hij had nog een paar projecten waar hij mee bezig was. De aanhouder wint! Zullen we maar zeggen. Saillant detail was dat hij al 8 jaar een relatie had met Ingrid. De Nederlandse vrouw afkomstig uit Limburg die ons de eerste ochtend tekst en uitleg kwam geven. Na het verrassende etentje hebben we bij de bushtelevision nog even met Chris - onder het genot van een Konyaki - na zitten praten over het WWF gebeuren. Hij had ook totaal niet verwacht dat die speeches zouden komen en verontschuldigde zich jegens ons. Ook hij had het idee dat de Tanzanianen er alles aan deden om nog meer geld los te peuteren bij de Zweden... To be continued.


Signing.




Lake Manyara - Ngorogoro - Serengeti 4 oktober 2014

Free African Massage Vol gas over een onverharde weg

Ook vandaag probeerden we weer op tijd op te staan en te ontbijten. En dat lukt! Volgens mij is dit de eerste keer tijdens ons verblijf in Tanzania. Maar... Chris schuift ook aan bij het ontbijt en houdt ons bijna een uur op met zijn verhalen. Maar tenslotte is hij de baas en hadden we goed excuus waarom Simon weer op ons had moeten wachten... Vandaag rijden we van Lake Manyara via de Ngorogoro krater naar de Serengeti. De eerste 100 kilometer ‘tarmac road’ maar daarna zo’n 170 kilometer onverharde weg! Simon zei al dat we vandaag een ‘Free African Massage’ zouden krijgen en dat hebben we geweten! Pffff wat een wegen hebben ze hier! Maar desalniettemin ontzettend mooi. Als we arriveren bij de Ngorogoro krater krijgen we een uitzicht voor onze kiezen die we nog nergens hebben gezien! Adembenemend!!! We stoppen bij een uitzichtpunt voor de nodige foto’s. Een paar maar want over 2 dagen keren we hier weer terug om in de krater af te dalen. We hebben er nu al zin in! Als we om de krater zijn heengereden worden we verrast door een kudde giraffes! Up-close and personal! Wat een machtige en vredelievende beesten zijn dit toch! Echt wel 1 van onze favorieten, samen met de Zebra. Beide hele relaxte en mooi getekende beestjes. Tijdens de weg naar beneden vanaf de krater worden we wederom getrakteerd op de geweldige ‘African Massage’, veel Maasaidorpen en het begin van de Serengeti. Wat een geweldige indruk op ons maakt. Tot aan de horizon alleen maar vlak grasland dankzij de uitbarsting van de krater zo’n 2.7 miljoen jaar geleden. Immens! De eerste beestjes die we tegenkomen zijn de gieren die worden vergezeld door een clubje hyena’s... Wat hetzelfde betekend als: hier niet ver vandaan ligt waarschijnlijk iets dood te gaan. Tijdens onze rit zien we links en rechts al de eerste zebra’s, impala’s, thomson gazellen, gnoe’s en heel in de verte een paar buffels.

tanzania

10.2014

77



Aangekomen bij de ingang van de Serengeti nuttigen we onze lunch zodat we de laatste 80 kilometer onverharde weg met een volle maag tegemoet kunnen gaan. Na de lunch beklimmen we nog even een ‘Kopje’, wat zoiets betekend als grote steen. Op zich is de steen niet zo bijzonder, maar door de locatie - midden op de gigantische vlakte - is het een apart gezicht. We overnachten de aankomende 2 dagen in een Kati-Kati tented camp in centraal Serengeti. Op weg naar het kamp begint het plots te regenen... Aan de ene kant best lekker aan de andere kant koelt het dan heel erg hard af en voor de foto’s is het ook niet optimaal. Maar niet getreurd... We zien wederom een neushoornpool nu van veel dichterbij dan in Lake Manyara. Wat zijn het toch immens luie beesten! Even verderop lijkt het erop dat we geluk hebben en midden in de Great Migration zijn beland! Overal waar je kijken kon gnoe’s met hier en daar een zebra, erg indrukwekkend! Maar wat zijn ze lelijk die gnoe’s.

tanzania

10.2014

79


The Great Migration.


tanzania

10.2014

81



De een zijn dood, de ander zijn gnoe.

Het systeem van leven en laten leven geldt niet voor roofdieren en aaseters.

tanzania

10.2014

83


Volgevreten leeuwen.

Hongerige Gier.

Hongerige Marabu’s.

Dooie Gnoe.

Hongerige Hyena.


Na weer een stukje gereden te hebben zien we een kudde safarijeeps... En wat we in de afgelopen dagen hebben geleerd is: veel safarijeeps betekent indrukwekkend beest! Als we ons tussen de jeeps heen hebben gemanoeuvreerd zien we dat we het ‘moment suprème’ hebben gemist. Maar wat we wel zien verteld duidelijk het verhaal dat zich hier heeft afgespeeld. In eerste instantie zien we onder een boom een familie leeuwen lekker aan het uitbuiken. Het zijn 3 volwassen leeuwinnen met 5 welpen. Ze liggen languit en duidelijk na te genieten van een heerlijk hapje. Machtig mooi om te zien! Snel daarna zien we op een paar meter afstand de restanten van het hoofdgerecht. Het is een aangevreten gnoe. Hij is de ongelukkige in dit verhaal. Als we verder naar rechts kijken zien we dat de aaseters op de loer staan. Ze zien eruit als vriendelijke reigers, maar niets is minder waar. Deze maraboes hebben onder hun kin een - nu nog lege - grote zak hangen waar ze kadavers in bewaren. Op het moment dat ze honger krijgen gebruiken ze die voorraad. Ook bovenin de boom zitten aaseters op hun beurt te wachten. De gieren zitten duidelijk te popelen op het vertrek van familieleeuw. Vooralsnog hebben de leeuwen geen enkele reden om te vertrekken, dus besluiten wij dat wel te doen. Aan de andere kant van de kudde auto’s lag een 4de leeuwin in een boomstronk! Jeh! De tree klimbing lion! Waar je ze eigenlijk moet spotten hebben we ze niet gezien en hier in de Serengeti waar ze het normaal niet doen vinden we er eentje... Cool! Simon geeft steeds aan dat hij niet kan voorspellen of beloven wat we gaan zien. We moeten er geluk bij hebben, zegt hij. En tóch krijgt hij het steeds voor elkaar ons op het juiste moment op de juiste plaats te krijgen. ‘You’re very lucky!’, zegt hij steeds. Pas als we met andere toeristen gaan praten en ervaringen gaan delen komen we tot de conclusie dat het inderdaad waar is.

tanzania

10.2014

85



Dichterbij kun je niet komen Overnachten in centraal Serengeti in Kati-Kati tented camp

Ondertussen worden de wolken donkerder en donkerder en besluiten we om naar het kamp te rijden. We arriveren in de stromende regen bij het Kati-Kati tented camp. Heel apart. Midden op de Serengeti in een tent slapen. We hebben nu al zin om naar bed te gaan en de geluiden van de nachtdieren op de Serengeti in ons op te nemen...

Bij aankomst krijgen we uitleg van een personeelslid over de douche, hoe je je ‘s nachts moet gedragen en het fluitje dat aan het bed hangt... Dat fluitje was puur voor noodgevallen. Als 1 van ons ernstig ziek zou worden zouden we het moeten gebruiken. Maar... Als er een olifant naast onze tent zou staan mochten we absoluut niet fluiten... Dit om te voorkomen dat hij zou schrikken en op hol zou slaan wat natuurlijk ernstige gevolgen kan hebben. Dus mocht je ernstig ziek worden, doe dit dan alleen als er geen olifant in de buurt is! ;0) En nu tijd om te relaxen, genieten en een beetje op te frissen. Er staat ons eerst nog een diner te wachten in de Mess tent. Voor het diner wordt de bush television weer aangezet en onder het genot van een drankje zitten we samen in het vuur te staren. De avond valt, de geluiden van de dieren beginnen te veranderen. De nachtdieren worden wakker. Ook de hyena die op nog geen 10 meter afstand voorbij loopt is klaar voor de nacht... We horen een geluid dat niet ver van ons vandaan klinkt en vragen aan een Tanzaniaan wat voor dier het is. Het was een kikker! Maar wel een hele grote, en zo 1 die een black mamba kan opeten... Weird! Een kikker die de giftigste slang ter wereld aan kan... Voor het eerst tijdens onze reis eet Simon met ons mee. Dit om de toerist gerust te stellen omdat menig toerist toch angstig is om ‘s nachts te verblijven tussen de wilde dieren. We vragen Simon naar het fluitje, en hij begint hartelijk te lachen. Dat fluitje was er voor de geruststelling van de toeristen. En op onze vraag wat te doen als er een leeuw of een of ander roofdier kwaad in de zin had... En of het KatiKati personeel daar op getraind was zei hij: ja hoor, ze proberen harder weg te rennen dan de toeristen! Het is lastig om dit gesprek te omschrijven maar geloof ons we lagen krom van het lachen! Na het diner - wat ongelooflijk lekker was - was het tijd om te gaan slapen. We kruipen in ons bed en luisteren. In de verte horen we het geluid van de gnoe’s. En in de buurt heel veel vogels... Volgens ons hebben ze hier evenveel nacht- als dagvogels. Het is een heerlijk geluid om op in te slapen.

tanzania

10.2014

87

Het nachtleven in hartje Afrika We worden midden in de nacht wakker van een geluid net buiten onze tent. Het lijkt wel of er een dier een plastic verpakking ergens af wil halen... Dat geluid verwacht je niet. En aangezien we toch wakker zijn dan maar even naar de wc. We doen de rits van de “badkamer” open en zien een muis wegsprinten... In eerste instantie schrokken we wel ff maar ach... Wat kan zo’n muisje nou aanrichten! En we moeten allebei lachen. (Later komen we er nog achter wat zo’n muisje aan kan richten hihihi). Daarna slapen we allebei niet echt goed meer... We zien vanuit de tent de zon opkomen. Wat een machtig natuurverschijnsel! We besluiten dan om de volgende morgen een gamedrive te doen tijdens zonsopgang! Dat moeten volgens ons wel machtige foto’s worden.


Serengeti 5 oktober 2014

Game Drive Serengeti national park met verrassende wending

Na het ontbijt stappen we in de jeep op weg naar de Serengeti beestjes. Ons doel is: de buffel, de mannetjes leeuw en het luipaard van dichtbij te fotograferen... We zijn nog niet lang onderweg en Simon krijgt een telefoontje. We horen hem harder en dwingender praten dan normaal. Er is iets aan de hand!



Two Lazy Horses ;)

Great Migration.


En ja hoor, er is een auto van B2B stuk gegaan in de Serengeti, het spare-differentieel is kapot. Nou dan kun je het wel schudden! Naast guide is Simon ook de regelaar bij B2B. Saillant detail, het was de auto van de WWF delegatie... Oeps! In overleg met ons zet Simon ons af bij het Serengeti infocentrum zodat hij daar de nodige telefoontjes kon plegen om een andere auto, monteur en onderdelen te regelen. Wij kregen een rondleiding door het centrum en uitleg over het onstaan van de Serengeti en beesten die er leven. Een keer iets anders dan rondrijden en foto’s maken. Eigenlijk wel een aangename afwisseling. Na een uur is Simon klaar en kan onze game-drive vervolgen. We hebben geluk! 1. We zijn recht in de great migration beland! Lang gerekte kuddes gnoe’s met hier en daar een zebra zien we aan ons voorbij lopen. Een machtig evenement! 2. We zien 2 luipaarden in een boom relaxen! Wat een beesten. Weliswaar niet van heel dichtbij maar toch dichtbij genoeg om een paar mooie foto’s te maken. Waar zouden we zijn zonder zoomlens... Dus LANG LEVE DE ZOOMLENS!!! We gaan ook nog even langs een andere nijlpaardpool dan gisteren en dat levert ook weer een paar geweldige foto’s op. Ook zien we een flinke kudde Thompson gazellen. We zien hoe één enkel mannetje zijn hele harem bezig houdt. Helemaal alleen stuurt hij de 20 à 30 vrouwtjes de richting in die hij in zijn hoofd heeft. Ze volgen zijn aanwijzingen gehoorzaam. Hij is duidelijk de baas. Hij moet wel sterk zijn, want er wordt regelmatig door andere mannetjes een poging gewaagd om zijn harem over te nemen. Het kunnen flinke gevechten zijn. Je zal dus nooit twee mannetjes bij een kudde vrouwtjes treffen. Wel zie je veel eenzame ‘bachelor’ mannetjes rondlopen. Het is best oneerlijk verdeeld in de gazellen wereld. Het weer begint te veranderen. Er komen steeds meer wolken en we zijn bang dat het wederom gaat regenen. Ondertussen is het al 2 uur en we hebben nog niet gegeten. We besluiten terug te gaan naar het kamp, een warme lunch te nemen en eens lekker te gaan douchen om daarna even tot rust te komen en te genieten vanuit de tent. Dat hebben nu wel verdient! Onder relaxen verstaat Stefan een dutje doen en ik ga lekker voor de tent zitten met een boek. Ik krijg op een gegeven moment gezelschap van een enorme duizendpoot! Wat een grappig ding. Als hij schrikt rolt hij zich op als een donut! Mooi fel groen van kleur en heel veul poten! Ik ken deze alleen uit de tekenfilm de lion king... Het lievelingskostje van Timon! Er zijn hier trouwens wel veel Pumba’s maar geen Timon te vinden! Wel mangoesten, ook mooi! Even later loopt er een moeder giraffe met haar 2 kleintjes voor de tent door het struik-/ boomgewas. Intens genieten!

tanzania

10.2014

91

Na het relaxen gaan we douchen. Wat je dus aan moet vragen zodat ze de waterzak achter je tent kunnen vullen met warm water. Binnen 5 minuten kunnen we douchen! Ze laten er geen gras over groeien hier! Wederom blijft er dus iemand achter je tent staan terwijl jij doucht... Ik denk niet dat we daar ooit aan gaan wennen... We krijgen 20 liter per persoon en dat blijkt meer dan genoeg te zijn! Zelfs je haren kun je dan 2 keer wassen... Ben eigenlijk wel benieuwd wat we thuis verbruiken per douchebeurt... Oh ja, ik (Francy) ben niet bang voor muizen maar die gigantische spin in de douche... Daar moest Stefan toch wel even iets aan doen! Time flies when your having fun! Het was alweer tijd voor een drankje bij de Bush-television en aansluitend een diner. Bij het kampvuur ontmoeten we een gezin uit Bahrein. Vader, moeder en 3 kinderen waar we gezellig ervaringen mee uitwisselden. De kinderen waren toch wel huiverig voor de nacht... En het feit dat we zeiden dat hier ‘s nachts veel hyena’s rondliepen stelde ze niet erg gerust... Na het eten gingen we meteen naar bed omdat we de zon vanuit de jeep op wilde zien gaan. Dus om half 6 het bed weer uit. Deze nacht sliepen wel iets beter als de nacht ervoor maar de wind maakte ons toch regelmatig wakker. Dat was jammer. Door de wind hoorde je ook de dieren bijna niet...


Serengeti - Ngorogoro 6 oktober 2014

Serengeti Sunrise Goodmorning everybody!

Zo gezegd zo gedaan! We kregen om half zes een wake up call... We weten niet hoe vaak hij vriendelijk ‘halloooo....’ heeft geroepen maar volgens ons minstens 20 keer... Hihihi. De beloofde koffie was nog niet klaar toen we om 6 uur in de Mess tent aankwamen dus moesten we met nuchtere maag een game-drive doen...

Nog geen 300 meter buiten ons kamp had een olifantenfamilie besloten om daar de nacht door te brengen. We zagen een olifant wakker worden. En ja,.. Ze slapen dus gewoon liggend op hun zij! Wat een mooie ervaring. De olifant probeerde eerst via zijn achterpoten rechtop te gaan staan. Wij zagen zijn grote achterwerk omhoog komen om vervolgens toch weer naar beneden te zien dalen... Nee, dit was niet de manier... Pfff moeilijk hoor om 5000 kilo omhoog te tillen. Nadat hij even had uitgerust probeerde hij het weer maar nu via de voorkant. En dat lukte! De massa kwam heel rustig omhoog. Om vervolgens meteen weg te lopen en zijn slurf in de eerste beste boom te stoppen om te gaan eten! Hmmmm.... Hij kon wel meteen ontbijten, wij jaloers!


Het licht in de Serengeti bij zonsopgang is geweldig! De foto’s zijn het bewijs! We zijn geen ochtendmensen maar dit willen wij zelfs niet missen! We vragen ons af wanneer de gnoes nu eigenlijk slapen? Je hoort ze altijd en ziet ze altijd lopen... Toch nemen ze tussen het lopen/grazen door zo af en toe rust. En inderdaad voor het eerst tijdens onze reis zijn we een kudde gnoes liggen. Best vermoeiend om een Gnoe te zijn... Bijna net zo vermoeiend als toerist zijn in Tanzania!

madagascar

10.2011

93

Als de zon zijn meeste charme heeft verloren stopt Simon. Als hij weer weg wil rijden komen we tot de conclusie dat de auto niet wil starten. We mogen uitstappen! Wat? Ja! We mogen uitstappen! Nadat we de auto aangeduwd hebben maken we gebruik van de gelegenheid. Er is toch niemand in de buurt! We maken wat foto’s. Wat een geweldig gevoel! Midden op de Serengeti buiten de auto!


Paard en wagen.





Slapende Olifanten.







Kopje.


Hier komt een kopje

Simba is helaas gelukkig niet thuis Na de zonsopgang game-drive keren we terug naar het kamp voor koffie en ontbijt. Daarna moeten we onze spullen pakken want we gaan vandaag weer terug naar de Ngorogoro krater. Dus er staat ons weer een African massage van uur of 4 te wachten. Jeh! Het is een lange vermoeiende rit. Onderweg maken we nog wat foto’s van de omgeving maar komen geen beestjes meer tegen die we nog niet hadden gezien. In de verte verschijnen de kopjes weer. De vreemde rotsformaties in het noorden van de Serengeti. Bij een van de grotere kopjes - Simba genaamd, en wat dus letterlijk vertaald ‘leeuw’ betekent - aangekomen gaan we van de weg af. We slingeren langzaam over wat paadjes op zoek naar de leeuw. Die schijnen hier regelmatig te vertoeven. We vinden ze niet en besluiten hier een sigaretje te gaan roken. Precies onder die ene boom met schaduw. Dé plek waar je normaal gesproken de leeuw kunt spotten... We blijven dicht bij de auto en kijken goed om ons heen. Ieder ritselend geluid in de bosjes maakt ons meteen alert. Het sigaretje vliegt naar binnen. We voelen de spanning die in de lucht hangt en zitten in een mum van tijd weer in de auto. Nooit gedacht dat roken zo spannend kon zijn.. ;) En nee, we gooien de sigaret niet op de grond en laten hem niet achter. We stoppen hem in ons professorische asbakje van een leeg pakje sigaretten.


Snorkelen.


tanzania

10.2014

107



Wandelend rond de vulkaan Over de Ngorogoro kraterrand

Om 12.00 uur laten we de Serengeti achter ons om het gebied van Ngorogoro in te rijden. Om half 3 zijn we eindelijk daar. We lunchen in de auto. Aansluitend krijgen we een wandeling over een gedeelte van de kraterring, vergezeld door een Ranger... Een boswachter met een groot geweer. Best indrukwekkend. Dat geweer is nodig ter bescherming. Voor het geval je een agressieve buffel of neushoorn tegen zou komen. Buffel of neushoorn, yes! Die hadden we nog niet mooi kunnen fotograferen. Please laat het gebeuren. Niet om dood te schieten natuurlijk maar wel om een mooie foto van te kunnen schieten. Maar helaas. Geen buffel, geen neushoorn alleen geiten en koeien met hun Maasai herder die graag met ons op de foto wilde. Maar alleen tegen een flinke vergoeding natuurlijk... Nou, dat dachten wij toch van niet! We krijgen van de Ranger uitleg over de verschillende flora en fauna in en om de Ngorogorokrater. Het hoogste punt van de Ngorogoro krater is 2900 meter. De afstand van de kraterrand naar de kraterbodem is 600 meter. We moeten zeggen, we zagen er wel tegenop maar het was weer de moeite waard. Ondanks het ontbreken van de 2 van de big 5 dieren was het erg interessant en het uitzicht was onbetaalbaar!!! Stiekem hebben we toch nog een foto van een Maasai gemaakt die op de kraterrand zijn koeien liet grazen. ( het leek wel of we in Osstenrijk of Zwitserland waren. De Maasai koeien hebben namelijk ook bellen... We weten nu ook dat de neushoorn het vaakst te vinden is waar natuurlijk het eten is. En dat is aan de rand van de kraterbodem waar de accasiabomen staan. Daar zijn ze namelijk gek op. Net als de olifanten! Dus daar moeten we gaan zoeken!

tanzania

10.2014

109







Wildlife vanaf je balkon In de Rhino Lodge

Na de wandeling op naar de Rhino lodge. Een lodge hotel net achter de kraterrand in een geweldige bosomgeving. We komen in onze lodge en zien zo door het raam in onze “achtertuin” een kudde waterbocks! Je kunt niet dichter bij de natuur komen als hier in Tanzania! Wederom onbetaalbaar! We kunnen hier genieten van een warme douche zonder iemand die achter je tent blijft staan en regelmatig vraagt of je klaar bent of dat je misschien nog meer water nodig hebt. Best fijn! Na de douche en voor het eten hebben we nog even tijd voor ontspanning. We nemen een drankje op het mooie terras van de lodge waar ze ook een bush television hebben en aanschouwen de ondergaande zon we komen samen tot een conclusie: Afrika is niet het land van de ondergaande zon! De zonsopkomst daarentegen is geweldig! Het neveneffect van de ondergaande zon is kou. Brrrr.... De eerste dag dat we het echt koud hebben gehad, maar dat is ook niet gek! We zitten op bijna 2900 meter hoogte maar met dat mooie woud om je heen heb je dat niet in de gaten. Binnen bij het haardvuur is het veel comfortabeler. Iedere groep heeft zijn eigen tafeltje. We lopen de eetgelegenheid door op zoek naar ons tafeltje. Er liggen kaartjes met daarop de achternamen van de toeristen. Na even zoeken komen we bij ons tafeltje. Op het kaartje staat Oss - Voets. Oh ja, dat waren wij. In plaats van Van der Heijden - Voets heten we bij ieder hotel Oss - Voets...? Zouden ze Van der Heijden te lang vinden of te lastig om te schrijven? We weten het nog steeds niet maar we kunnen er wel om lachen. Om half 8 is het tijd voor het diner. Simon eet ook weer gezellig met ons mee. Bij aankomst bij de lodge zagen we dat de guides/drivers hun auto’s stonden te wassen. En dat

tanzania

10.2014

115

was wel nodig na de lange en tevens modderige reis die we achter de rug hadden. We vroegen ons allen af of Simon dat ook zou doen? Stefan zei ja maar ik vond hem helemaal niet het type om zijn auto te wassen. We hadden allebei een beetje gelijk. Zijn auto was gewassen maar.... Dat had hij laten doen! :0) Het eten was weer goed maar niet zo lekker als in de tent op de Serengeti. Wat ze daar voor elkaar krijgen met de weinig middelen die ze hebben is geweldig. Simon geeft aan dat hij hoofdpijn heeft en dat is hem ook aan te zien. De enige manier om hier vanaf te komen is een goede nachtrust zegt hij en gaat meteen na het eten naar bed. Aangezien we morgen weer vroeg op moeten omdat we om 12.00 uur alweer bij de uitgang van het Ngorogoropark moeten zijn en natuurlijk nog een mooie game-drive over de kraterbodem willen maken moet de wekker weer om 05.30 uur worden gezet... We beginnen nu toch echt wel te verlangen naar Zanzibar! Geen wekker meer, lekker uitslapen en alleen nog maar relaxen! We vragen of ze de haard in onze lodge aan kunnen maken. Wat is het verdomt koud hier! Als we in de lodge komen brand er een behaaglijk vuurtje en is het iets warmer dan buiten... Snel uitkleden en onder de wol dan maar! We vallen als een blok in slaap, heerlijk...


Ngorogoro - Arusha 7 oktober 2014

Afdalen naar de bodem van de krater Op zoek naar nieuwe dieren.

En jawel hoor, om half 6 gaat de wekker weer. Het is nog pikkedonker en erg mistig buiten. Met een slaperig kop wassen, aankleden, tas pakken en ontbijten. We zijn dit keer maar 5 minuten te laat voor het ontbijt. Zou het dan toch nog gaan lukken deze safari om 1 keer op tijd te zijn? We hebben hiena nog 1 dag om het te proberen, zijn benieuwd...


Simon zit al fris en fruitig te wachten. Hij is weer helemaal de oude na een goede nachtrust. Dus, eten, tassen in de auto en rijden maar. Terwijl we bij de automstaan spotten we in de boom erboven zo’n aaseter die op een reiger lijkt. Hij wordt net wakker. En wat blijkt, je ziet hem eten ophalen uit zijn keelzak en hij kan meteen genieten van zijn ontbijt, eten dat hij van gisteren over had, wie wat bewaard heeft wat... Het is nog een half uurtje rijden naar de ingang van de krater en de weg naar beneden de krater in is ook geen lolletje! Als we wegrijden begint het net een beetje licht te worden maar het blijft behoorlijk mistig. We zitten middenin een flinke wolk. Simon zegt dat we ons geen zorgen hoeven te maken. In de krater is het niet mistig. Ondanks de mist trapt Simon toch stevig het gaspedaal in en halen we meerdere jeeps in. Het blijft een spannende ervaring die ritjes met Simon. We hebben allebei het idee dat we de snelste driver van Tanzania te pakken hebben.

tanzania

10.2014

117

Aangekomen bij de krateringang is het weer ff aanmelden en betalen. Na 10 minuten kunnen we beginnen aan de afdaling. En wat een weg is dat! Er zitten stukken tussen van hellingen van 45%... Jihaa!!! In tegenstelling tot normaal rijdt Simon hier heel erg rustig! We worden zelfs ingehaald! Weer een nieuwe ervaring. Toch zien we de kraterbodem met rasse schreden naderen. Binnen no time zijn we dus 600 meter afgedaald, best vet. Het is hier inderdaad niet mistig maar wel erg bewolkt en regenachtig... :( erg jammer voor de foto’s... Niet getreurd, op naar de beste foto’s van de stoere buffels en de gevaarlijke met uitsterven bedreigde neushoorn! We hebben 4 uur om deze te spotten, dus opschieten! Het is alweer een landschap als geen ander. Vlakke stukken van wit naar blauw, beige, groen, bruin en hier en daar steenrood. In de krater doemt nog een klein kratertje op. Erg apart om te zien. Om te beginnen zien


Vrouwtje.

Mannetje.


we struisvogels, een soort kraanvogels, flamingo’s een verloren olifant en wat buffels lopen in de verte bij het meer tussen de flamingo’s. Doordat het zo vlak is zie je de dieren snel en je kunt er ook redelijk dichtbij komen. Hier en daar staat wel een boompje maar die zijn op 1 hand te tellen en staan alleen bij de zoetwatermeertjes/riviertjes of zoals de Ranger vertelde aan de rand van de kraterbodem. We ruiken ook nog de bekende zwavellucht die bij vulkanen horen ondanks dat deze vulkaan 2.7 miljoen jaar geleden voor het laatst actief is geweest... Je hebt het idee dat er toch nog iets sluimerd... Je vindt hier geen giraffen en impala’s. Er is hier geen eten voor hun. En wat ook wel grappig is is dat de hyena hier de rol van leeuw heeft en visa versa. De hyena is de jager en de leeuw de aaseter... Dus de leeuwen hier zijn behoorlijke watjes! We rijden en rijden maar geen neushoorn te zien. Wel stuiten we weer op een nijlpaardbad! Weer een mooiere deze keer met erg veel nijlpaarden. Ondanks de vroegte en de kou liggen ze toch weer zij aan zij in het water... We rijden verder en zien in de verte een zwarte slinger. Als we naderen blijkt het een grote kudde buffels te zijn! Yes! Ff wachten nog en we kunnen ze van dichtbij fotograferen. Eindelijk! Dat is nummer 4 van de ‘big 5’. Niet dat het ons daar om gaat, maar dat is voor de chauffeur nogal een dingetje. Hij heeft het gevoel dat zijn kennis en kunde af te meten is aan die cijfers. Ondertussen begint mijn (Francy) blaas erg vol te raken en vraag Simon of er een wc in de buurt is... Dat is niet het geval, jammer... Als de kudde buffels langzaam uit het zicht verdwijnt rijden we weer verder. Op een plek waar bijna geen jeeps zijn stopt Simon. We denken: wat heeft hij gezien wat anderen niet hebben gezien? Neushoorn? Maar nee, hij vraagt of ik nog moest plassen? En ja dat moet ik, heel erg... Ik mag uitstappen en achter de auto mijn behoeft doen. De zebra die op 20 meter afstand staat kijkt me even nieuwsgierig aan en loopt dan weer verder. Weer een ervaring rijker! Stefan komt ook uit de auto en gaat ook zijn behoefte doen. Na de plaspauze kunnen we rustig op zoek naar de neushoorn! Fijn! Nog geen 5 minuten later zien we een kudde jeeps staan. Dat is veelbelovend! We rijden er naar toe en inderdaad. De neushoorn is gespot!!! We doen ons best om ze te zien. Maar zelfs met een verrekijker zijn het twee kleine zwarte puntjes aan de horizon. Sorry Simon, maar dit tellen we niet goed. ;) Hij oppert het idee om net zolang te wachten totdat ze in beweging komen en misschien wel onze kant op komen wandelen. Die kans schatten we op nihil en we weten dat er nog zo’n 33 in de krater rond moeten lopen. We kiezen ervoor de gok te wagen en verder te rijden. Dat blijkt niet succesvol. De schuwe - en overigens agressieve - neushoorns verschijnen niet meer op ons pad. Wel spotten we nog wat pumba’s, jakhalzen, vogels en zelfs mannetjes én vrouwtjes leeuwen, maar vreemd genoeg brengt dat ons enthousiasme niet meer tot een hoogtepunt. Zouden we inmiddels al gewend geraakt zijn aan het zien van die bijzondere dieren? Of moeten we het misschien ‘verwent’ noemen?

tanzania

10.2014

119






Pumba!





Weer helemaal terug naar Arusha Eindelijk weer asfalt onder de wielen

We geven de zoektocht naar de Rhino op en beginnen aan de weg terug. De safaritochten waren super! Maar we hebben nu wel weer eens zin in iets totaal anders. Daarvoor moeten we naar Arusha, want vanaf het nabij gelegen Kilimanjaro vertrekt onze vlucht naar Zanzibar. De rit duurt zo’n drie uur, maar met een beter wegdek dan dat we in dagen hebben gezien. Eindelijk geen ‘African massage’ meer. Onderweg zien we langzaam de bewoonde wereld weer beginnen. Er lopen weer Maasai langs de weg en er zijn weer wat kleine winkeltjes te zien. Het inmiddels bekende Vodacom logo doemt ook weer overal op. Op een gegeven moment wordt het zelfs erg druk langs de weg. De maandelijkse markt is vandaag! En iedereen gaat er met groente, fruit of vee naartoe om goede zaken te doen. Nu we niet meer op zoek zijn naar wilde dieren slaat de vermoeidheid toe. Ook het eentonige geluid van de dieselmotor zorgt ervoor dat de oogjes soms even dicht gaan. Nu merken we pas hoe vermoeid we zijn geraakt van al die indrukken die we opgedaan hebben. We hebben in 8 dagen gedaan wat menig toerist in minimaal 12 dagen doet. En toch hebben we alles kunnen zien en ervaren. Zelfs soms nog een beetje meer. Wat zijn we toch een mazzelaars. Eenmaal aangekomen in Arusha treffen we een prachtige groene tuin met huisjes aan gelegen op een bergwand met prachtig uitzicht over de stad. Ook Simon is in zijn nopjes, want hij slaapt vanavond lekker thuis! Eindelijk weer bij zijn vrouw en twee kinderen. (Twee jongens van 11 maanden en 4 jaar)

Maasai Markt.


Creatief.


Ook wij zijn in ons nopjes, maar om een heel andere reden. Er is wifi! Als het er niet is is het heerlijk, maar als het er na lange tijd wel weer is wordt dat zeer gewaardeerd. We proberen snel wat foto’s in de cloud te gooien, zodat het thuisfront ook mee kan genieten. Het zijn er inmiddels meer dan 1.000 stuks dus maken we een (klein) begin. De rest zullen we vanuit Zanzibar gaan uploaden. Er wordt op de deur geklopt. We doen open en er wordt ons medegedeeld dat Ingrid er is. Dat hadden we niet verwacht. Verrassing! Ze kwam ons vragen hoe we het hadden gehad. We vertelden haar in een notendop voorgaand verslag en lieten haar weten dat dat heel anders was dan normaal voor ons. Maar dat het beloofde zeker was nagekomen. Ze bevestigde dat Simon en zij inderdaad 14 jaar geleden samen zijn begonnen. Ook voegt ze hier aan toe dat Simon toen een mager iel ventje was. Nu is hij de dikste van alle chauffeurs. Hoe dikker de chauffeur, des te meer ervaring hij heeft... nou, dan hadden wij een goei.. ;) Na een hapje en een drankje duiken we ons hemelbed in. De laatste dag in Tanzania. Het was een mooie indrukwekkende reis en onze eerste echte African Experience.




Arusha - Zanzibar 8 oktober 2014

Jambo Zanzibar!

Totaal het tegenovergestelde van onze verwachtingen Na een uurtje landen we op vliegveld Stonetown. We stappen uit en het regent pijpenstelen.... Maar dat hadden we niet in ons hoofd! Wat een domper!! Gelukkig klaart het wat op als we naar de oostkust rijden. Het is nog steeds niet zoals in de brochure, maar het is hier in ieder geval droger dan 80 km verderop. In plaats van een groot resort hebben we voor een klein persoonlijker verblijf gekozen. Niet zo massaal en toeristisch, maar een rustig plekje met wat ruimte voor privé. Tenminste,... Dat dachten we! Vlak voordat we arriveren verteld de chauffeur al trots dat wij het allerbeste en grootste resort op Zanzibar hebben... HUH? Maar dat hadden we niet in ons hoofd! Alweer een domper? Het zal toch niet zo zijn dat de laatste 6 dagen rust plots letterlijk en figuurlijk in het water vallen? Gelukkig valt het mee. Qua oppervlak is Melia inderdaad gigantisch, maar en is maar zo’n 10% van bebouwd met hotelkamers en villa’s. Hierdoor is het wel groot, maar deel je de ruimte met relatief weinig mensen. Ook de wolken trekken weg en het zonnetje begint fel te schijnen. Komt het uiteindelijk tóch nog allemaal goed. :)

tanzania

10.2014

133


From Bush to Beach Uitrusten op het zonnige Zanzibar.

Het is ons toch nog gelukt! We zijn op tijd bij het ontbijt en precies om 10 over 7 zoals afspraak bij de poort van het hotel en toch staat Simon, met een grote glimlach, ons reeds op te wachten. Zijn dag kan niet meer stuk. Alles was goed gegaan met vrouw en kinderen en hij verheugt zich op een weekje vrij. Alleen eerst ons nog even naar het vliegveld brengen. Het is een rit van een uur en we hebben nu de kans om te zien wat we op de heenreis in het donker hebben gemist. Bij daglicht lijkt de rit uiteraard totaal anders en we genieten nog even van de laatste blikken op Tanzania. Assante Tanzania! Karibu...




tanzania

10.2014

137



Super-de-luxe en sjiek de friemel Melia resort

Melia blijkt achteraf een super-de-luxe hotelketen te zijn dat wereldwijd bekend is en zelfs beursgenoteerd. Wisten wij veel... Ze hebben als motto ‘Alles is mogelijk’. En dat maken ze meer dan waar. Wij noemen een hotel in een ver vreemd land lux als het lijkt op hetgeen we thuis hebben. Maar dit is iets dat we graag thuis zouden willen hebben.. Wat een luxe zeg! Een ruime badkamer met Alessi ligbad en dubbele wasbakken. Binnenén buitendouche. Nergens is op bezuinigd. Na de tenten en lodges voelen we ons hier erg snel thuis. Wat went luxe toch weer snel. Personeel is er in overvloed aanwezig. Soms staan er meer obers op een terras dan dat er mensen zitten. Iedereen heeft de slogan van het bedrijf goed in de oren geknoopt en je wordt dus voortdurend aangesproken. How are you? Are you happy? Can I do something for you? Are you allright? En ga zo maar door. De managers hebben dezelfde houding, maar die vragen How can we improve your visit? Is there anything that we should do better? Ze doen hier koste wat het kost hun best om het je zoveel mogelijk naar de zin te maken. Zoveel, dat het na die eerste dag best wel wat minder zou mogen... ;) Op de kamer gekomen pakken we onze rugzakken uit. Alles kan een keer in de kast. We hoeven even niet uit de rugzak te leven. Heerlijk! We checken alle ritjes en vakjes en wat blijkt... De wc rol voor noodgevallen ligt her en der verspreid door de rugzak... WTF... Hoe kan dat nou? We kijken elkaar aan en zeggen op het zelfde moment: ‘Muisje! Serengeti!’ We genieten van culinaire hoogstandjes, liggen in bad, kijken TV (nee geen Bush maar een echte) vanuit ons hemelbed en vallen in een diepe slaap. Heerlijk!

tanzania

10.2014

139




Zanzibar 9 t/m 15 oktober 2014

HAkuna Matata! It’s a wonderful place

De komende zes dagen gaan we veel minder indrukken opdoen en dus ook in één ruk opschrijven. Het is hier vooral genieten en uitrusten. Dagje naar het strand, dagje bij het zwembad, je kent het wel. Een keertje sushi eten, een keertje naar een tapas restaurant, je kent het wel. Een keer cocktails drinken, een keer aan de wijn, je kent het wel. Manicure en massage, je kent het wel. Loungemuziek luisteren aan het zwembad afgewisseld met rustgevend kabbelende golven aan het strand, je kent het wel. Nou nee, eigenlijk kennen we het niet. Het is niet te vergelijken met een eerder verblijf. Als je het opschrijft klinkt het hetzelfde, maar een dergelijke luxe en kwaliteit is toch wel uitzonderlijk te noemen. Zoiets is voor ons - al komt het op hetzelfde neer - toch helemaal nieuw. Wenken naar een ober is onmogelijk! Als je per ongeluk zijn kant op kijkt staat hij al aan je tafel; Are you oké? Gedistingeerd all-inclusive. We wisten niet dat het bestond! Walhalla... Proost!







Weer naar huis Hakuna matata!

30.09.2014 - 15.10.2014


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.