Decemberveer '15-'16 by Vlaamse Geschiedkundige Kring

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

HET VEER

Tijdschrift van de Vlaamse Geschiedkundige Kring 33e jaargang, nr.3

Decemberveer

IN DIT NUMMER:

Voorwoord van de praeses De VGK-kalender Met de VGK naar Kopenhagen

4 6 7

Met de VGK naar Polen Kerstclichés en wintergadgets

9 11

Israël en Palestina - DEEL III VGK-nieuwjaarsbrieven Sportcolumn: wintersport Gent door Ishka verkend Satirisch nieuws De vrolijke vakgroep

Speelbeerpagina

13 15 16 18 21 24 27 28 34

Review: Son of Saul Liefde in tijden van terreur Bo’s studentenkeuken De muzikaliteit van de stilte De scriptor sluit af Colofon Ereledenlijst

35 37 39 41 43 45 46

Cartoon John Lennon—werk en leven

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

DE PRAESES VOORWOORD Beste aanhangers van onze muze Clio, December is terug in het land! Veel mensen om jullie heen verlangen al naar de komst van de Sint, de verdiende kerstvakantie, die vele feesten en familiebijeenkomsten. De studenten onder ons denken echter vooral aan wat er na december komt. Hopelijk zijn de meesten onder jullie al goed begonnen en zien jullie januari zonder vrees tegemoet. Enkele anderen zullen nu haastig hun boeken uiteindelijk eens uit de plastieken folie halen en met een verse adrenalinerush er volop invliegen. Uiteraard loopt er ook wel ergens weer een enkeling rond die nu naarstig op zoek is in welke winkel die verrekte boeken toch verkocht werden. Geen probleem, de VGK helpt je uit de nood, het is de Standaard Boekhandel (met korting voor VGK-leden). Uiteraard doen we nog veel meer om jullie studie-ervaringen gemakkelijker te maken. Zo loopt onze stucu-verkoop alweer op volle toeren en bij het uitdelen van dit Veer zouden die mogelijks zelfs al in jullie bezit kunnen zijn.

Maar genoeg over die naderende examens en paperdeadlines, laat ons nog even genieten van de laatste flarden zorgeloosheid en eens terugkijken op dit fantastisch semester. Jullie waren opnieuw de meest enthousiaste, aanwezige en vrolijke bende in Gent. Bedankt! Zo hadden we onze pyjamacantus waar er meer dan 40 schachten aanwezig waren en hiermee bijna de helft van de corona bezetten. Hopelijk mogen we er minstens even veel verwachten op ons galabal, dat op het ogenblik van dit schrijven nog net niet voorbij is. Want inderdaad, de VGK is sinds 26 november 2015 officieel 84 jaar oud! Hierdoor behoren we tot ĂŠĂŠn van de oudste verenigingen van Gent. 4

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

Een activiteit die ondertussen wel al gepasseerd is, is onze Kleine Quiz. Klein is echter een understatement, de zaal zat tot de nok gevuld met de vele teams die enthousiast streden om de ereplaatsen. Ook die andere activiteit met adjectief ‘klein’ was een enorm succes. Met meer volk dan de bedoeling was vertrokken we op Kleine Reis naar Kopenhagen. Daar hebben we genoten van een prachtige stad met een enorm rijke geschiedenis. We hebben er genoten van het (iets pittiger geprijsd) Deense bier. Sommigen onder ons ook van één of ander hippie enclave in de stad. Het was weer een fantastisch weekend, Isabeau, bedankt om deze fantastische reis waar te maken. Nu we het toch over reizen hebben, kan ik niet anders dan wat sluikreclame te maken voor onze Grote Reis. Op het einde van maart trekken we voor acht dagen naar het verre Polen, waar we exotische steden als Warschau, Krakau en Brezlau gaan bezoeken. Voor wie opnieuw genoten heeft van onze eigenste VGK cantussen en niet kan wachten op de volgende, heb ik goed nieuws. Als ontspanning na die drukke examenperiode voorzien we al een cantus in de eerste week van het tweede semester! Om het nog leuker te maken, organiseren we die met Klio (ja, met een K) en Historia. Dit zijn de studentenverenigingen verbonden aan respectievelijk de Universiteit Antwerpen en de KU Leuven. Wil je dus weten hoe die een cantus aanpakken, kom dan op woensdag 10 februari maar af. Voor wie al niet kan wachten, ik licht al een tipje van de sluier: wij cantussen uiteraard het best. Met deze gedurfde uitspraak wil ik afscheid nemen. Ik wens jullie allemaal prettige feesten en uiteraard een fantastische examenperiode toe. Ivo De Wulf

Praeses VGK 2015-2016

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

De VGK-kalender: december 2015 ma

7 Stucuophaalweek Schaatsen

Volleybal

IFK minivoetbal dames

8 Stucuophaalweek

9 Stucuophaalweek

Kringavond

StucuophaalMassacan- week tus

Stucuophaalweek

MinivoetBlandinia baltraining baskettraining Infovergadering ExamenPolen workshop 14

Concert: Douglas Firs

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

MET DE VGK NAAR KOPENHAGEN De impressie Het is 2015. Het is nacht. Ondergetekende zit op zijn kot, alleen. Toegegeven, de alcohol van die avond stroomt nog door zijn bloed. Het licht brandt. Een uur later zal de shuttlebus naar Charleroi vertrekken. De Kleine Quiz van de VGK was pas anderhalf uur geleden afgelopen wanneer de leden van de VKG, de Vlaamse Keschiedkundige Gring of het Vlaamse Kopenhaagse Gezelschap, hun koffers begonnen te maken en richting luchthaven vertrokken. We springen twaalf uur vooruit. Het gezelschap bevindt zich al enkele uren op Deense grond. Het middageten is geconsumeerd en zij die het nodig hadden, hebben wat slaap kunnen inhalen op het vliegtuig, in de zachte hangmatten van het hostel of aan hun tafeltje in de McDonald’s. Over enkele minuten zal een gids hen allemaal meenemen op een stadswandeling, hun eerste kennismaking met het mooie Kopenhagen. Op die wandeling komen ze voor het eerst in contact met de Deense cultuur en taal. Ze leren er hun eerste Deense woordje, hygge. Het staat voor gezelligheid, knusheid en warmte, en hoewel ze het toen nog niet wisten, zou de hele reis in teken van dit begrip staan. Wat volgde waren vier intense dagen vol cultuur, gelach en vriendschap. Het gevarieerde programma zorgde ervoor dat het belangrijkste gezien werd, maar bood ook veel vrije tijd om zelf in te vullen. De romantische zielen konden gaan voor een romantische avondwandeling langs de haven van Kopenhagen, de lekkerbekken konden zich vergrijpen aan cupcakes en smørrebrød en de ‘andere’ lekkerbekken gingen gezellig shoppen in Christiania. Andere hoogtepunten waren het laatste avondmaal in een restaurant waar men naast eten ook boeken kon kopen en de Kopenhaagse Pub Crawl, waar kooien een heel andere betekenis kregen. Arm aan geld, maar rijk aan verhalen en foto’s keerde het gezelschap weer huiswaarts. Hun conclusie? De reis was kort, maar episch. Het was duur, maar de herinneringen zijn onbetaalbaar. In Kopenhagen was het misschien wel koud, maar de reis was hygge as fuck. Wouter Reggers 7

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

MET DE VGK NAAR KOPENHAGEN De beelden

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

MET DE VGK NAAR POLEN Niet te missen! Dag vriendjes van het Veer! Tot jullie spreekt de reispraeses, Isabeau, aangenaam. Kopenhagen zit er nog maar net op of er staat alweer een tweede reis op het programma! Van 24 tot en met 31 maart maken we met de VGK de straten van Polen onveilig. Naast het land van de betere illegale werkkrachten, goedkope alcohol, Waldek Kozinsky en de polka denken we bij Polen ook spontaan aan wijlen paus Johannes Paulus II én Chopin, gekend van het befaamde prelude in E-minor. Doet er geen belletje rinkelen? De romantische zielen onder ons herbekijken dan maar beter eens de intieme scène uit The Notebook. Wat staat er allemaal op het programma? In zeven dagen laten we jullie kennis maken met 3 steden: Warschau, Krakau en Breslau. Die eerste kan als hoofdstad van Polen uiteraard niet ontbreken. Naast het oude, historische centrum combineert de stad haar oude verleden met het nieuwe moderne stadgedeelte, dat gedomineerd wordt door hippe winkels en wolkenkrabbers. Vervolgens zetten we onze reis verder naar Krakau. Als geschiedkundigen is het centrum, dat tevens ook in de Werelderfgoedlijst van de UNESCO is opgenomen, een must. Deze stad is als één van de weinige Poolse steden ongeschonden uit de tweede Wereldoorlog gekomen. Volledig in de ban van WOII zullen we dan ook als échte aspirant historici, Auschwitz bezoeken. Ten slotte eindigen we onze reis in Breslau waar we ’s avonds de bus terug nemen naar Gent, en dit allemaal voor ongeveer 350 euro. Klinkt niet slecht toch? Uiteraard zouden we de VGK niet zijn, mochten we jullie beperkte studentenbudget niet een handje helpen. Polen is het land van mede en wodka maar ook van pintjes aan anderhalve euro! Na zdrowie zou ik zo zeggen! Geïnteresseerd? Kom dan zeker naar de infovergadering op dinsdag 8 december om 19 uur in kelderlokaal 090.034. Voor vragen of meer uitleg kan je me ook steeds contacteren en mailen naar reis@vgkgent.be. Kopenhagen was al geslaagd, maar ik beloof jullie dat Polen nog een groter feest wordt!

Hugs & Kisses

Isabeau Cooman 9

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

KERSTCLICHES EN WINTERGADGETS Doorwinteren met Bockie

(Te neurien:) Pom pom pom pom - pom pom pom pom pom pom pom pom pom pom pom pom! Jawel beste Veerlezer, Sinterklaas hebben we ondertussen uitgewuifd richting Spanje, de temperaturen wisten het voor de eerste keer tot onder nul te schoppen en er hangt een rode/warme/muzikale/lekker-eten-sfeer in de lucht: het is kerst! Of toch bijna. Nog net genoeg tijd om je voor te bereiden op deze pracht/kut (schrappen wat niet past) -periode van het jaar. En we zouden de VGK en het Veer niet zijn, als wij daar toevallig geen artikel vol tips 'n' tricks over hadden geschreven! SpeSJAAL (want dat is winters) voor jullie, volgt hieronder een voorstelling van de meest (a?)typische kerstversiering, winterideetjes en must-haves om deze kerst- en wintermaand(en) door te komen. Beginnen doen we met een klassieker van formaat: de Douwe Egberts Kerstcd's! Rudolph the Red-Nosed Reindeer, We Wish You A Merry Christmas, Silent Night en Jingle Bells: allemaal deuntjes die op de perfecte kerstavond niet kunnen ontbreken. Deze platen zijn ongetwijfeld te vinden op elke ietwat deftige rommelmarkt tegen een relatief lage prijs. Er zijn maar liefst drie exemplaren (eentje voor kerstavond, eentje voor kerstdag en eentje voor tweede kerstdag!) die je kerstperiode zullen vullen met gezelligheid en sfeer. Om niet te moeten onderdoen voor die ene nicht die er altijd veel fancier (fancyer? wow) uitziet dan jij, kan je steeds beroep doen op deze ubercoole thema-oorbellen. De kerst hangt je dan letterlijk rond de oren! Heel je familie zal jaloers zijn op je en je nicht zal je geen blik in de ogen gunnen (maar goed ook, de bitch). Verkrijgbaar in vele webwinkels op het internet. Nu eentje voor de VGK-boys: heb je er altijd al van gedroomd er even handsome uit te zien als onze eigenste sport Nathan Gryp? Wil je ook dat de meisjes in zwijm voor je voeten vallen? Dan is deze gadget het begin van je nieuwe Nathan-look. De kersttrui met ingebouwde kerstmuziekspeler is te vinden in de Primark van Gent. Want Nathan houdt van kinderarbeid (andere winkels doen daar natuurlijk totaal niet aan mee). De trui beschikt over een 11

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

gamma kerstnummers waaronder We Wish You a Merry Christmas en Jingle Bells. Scoren op kerstfeestjes dus. Altijd prijs. 24 december, 25 december en 1 januari, goed voor respectievelijk The Sound of Music, Sisi en het Nieuwjaarsconcert in Wenen. De echte klassiekers die de familiefeestjes een stuk aangenamer (kunnen) maken. Ondertussen heb ikzelf alle Sisi-films wel al eens gezien, maar nooit in een keer volledig of in de juiste volgorde. Dit is ook hoe het hoort te zijn. The Sound of Music staat dan weer op tijdens het kerstdiner, en krijgt dus ook nooit mijn volledige aandachtsspanne, net als het Nieuwjaarsconcert dat steevast gehouden wordt op de (kater) ochtend na een stevig nachtje het nieuwe jaar in te duiken, op een obligatoire drink bij je ouders thuis. Misschien wordt het dit jaar eens tijd om ze alledrie in hun geheel te aanschouwen, ik hou mij aan mijn woord. Voor de skifanaten onder jullie (want skien is zeer winters) volgt hier de trend van het seizoen: een kattenskimasker. Poezen zijn er om zacht te wezen, te knuffelen en te spinnen, om je in je gezicht uit te lachen en vol haat aan te staren, maar nu dus ook verkrijgbaar in winddicht formaat. Je kan je deze skivakantie voor doen als Grumpy Cat, een leeuw, een tijger of gewoon je eigen kitten. De thuisblijvers die hun handen niet vol hebben met skistokken dan wel met hun smartphone, kunnen tegenwoordig handig gebruik maken van de "gsmhandschoen". Het vervelende moment dat je handen verkleumd van de koude en regen hun werk op je smartphone niet meer doen, is heden verleden tijd. Deze gadget is overigens enkel handig om met je mobieltje bezig te zijn, en is voor quasi niks anders nuttig te besteden. In deze barre wintertijden kunnen de examens wel eens eenzaam en koud doorgebracht worden op kot. Maar niet getreurd, de "haard screensaver" geeft je het gezellige thuisgevoel dat je nodig hebt. Gewoon downloaden en op je laptop zetten, dan kan je lekker knus alle leerstof blokken. De warmte moet je er wel zelf bijverzinnen, als je chauffage het voor de zoveelste keer niet doet. Door bovenstaande cliches te respecteren en gadgets aan te schaffen, zal je de komende kerst en winter met glans doorstaan. Twijfel niet langer en haal je innerlijke kerst/sneeuwman naar boven! Celine De Bock 12

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

ISRAEL EN PALESTINA Van reisverslag naar opinie? - Deel III Is het zover? Is de Derde Intifada begonnen zoals reeds verscheidene mediakanalen hebben geproclameerd? Voor sommigen wel, voor anderen niet. Gebruik maken van een woord als Intifada (‘opstand’) is eigenlijk een dubbelsnijdend zwaard. Enerzijds geeft het de Palestijnse politieke verzetsbewegingen Hamas en Fatah de mogelijkheid om meer strijders voor hun zaak aan te trekken. Hun zaak, want de meestal gewelddadige manieren om de doelstellingen van deze bewegingen na te streven mogen niet over dezelfde kam geschoren worden als de Palestijnse zaak in het algemeen. Anderzijds, geeft het gebruik van deze term Israël een soort van carte blanche om de bedreiging die de Intifada vormt voor de Israëlische bevolking weg te werken. Een carte blanche waarvan ze tijdens de Tweede Intifada gretig gebruik hebben van gemaakt toen ze bijvoorbeeld in 2002 met tientallen bulldozers de stad Jenin met de grond gelijk hebben gemaakt.

Gevaarlijker dan dit alles is de wetteloosheid die er heerst als het aankomt op het ‘neutraliseren van verdachte personen’ door Israëlische burgers. Het is belangrijk om de juiste woorden te gebruiken als men een analyse wil maken van de huidige situatie, men kan niet spreken van een uitsluitend religieus conflict. Religie wordt hier vaak te snel gebruikt om deze situatie te verklaren. Het is het conflict van vluchtelingenkampen, muren, wegversperrende betonblokken en stalen poorten die het leven van de Palestijnen moeilijker maakt en die de zaden van radicalisering en geweld geplant hebben. Het is het conflict van een groeiende progressieve Israëlische bevolking die machteloos staat tegenover de beslissingen die hun nationalistische regering blijft nemen. Het zijn de brandende olijfbomen langs de weg die frustratie blijven voeden. Mogen we nu spreken van een Derde Intifada? Liever niet, maar het is moeilijk om er omheen te kunnen. Dit gebied leeft in een constante état de guerre, maar niet omdat iedereen dat wil, wel omdat er steeds met de vinger naar elkaar gewezen wordt en dat de huidige stand van zaken voor velen gewoonweg onaanvaardbaar is.

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

Wat we vandaag de dag zien in dit gebied is een heropleving van het geweld tussen de Israëlische en Palestijnse inwoners. Een fenomeen dat eigenlijk paradoxaal genoeg steeds minder en minder in de hoofden van het merendeel van de bevolking spookte. Het is uiteraard gemakkelijk om te zeggen dat de oorzaak van dit geweld enkel toe te schrijven is aan de rotte appels in de manden van beide partijen. Het zijn inderdaad minderheden die effectief geweld plegen, het zijn de gemarginaliseerde en geradicaliseerde Palestijnen die met hun mes staan te zwaaien in de winkelstraten van onder meer Jeruzalem. Het zijn de ultraorthodoxe en nationalistische Israëliërs –wel degelijk sterk in de minderheid- die raids uitvoeren op nabijgelegen Palestijnse dorpen en die zich languit op de straten van Hebron gaan neerleggen om er zo voor te zorgen dat de ambulances niet tot bij gewonde Palestijnen zouden kunnen raken. Het is echter een blijvend machtsvertoon en het anachronisme van Joodse aanwezigheid in dit gebied die er een neerwaartse spiraal van gemaakt hebben. Angst en ideologische vastberadenheid, twee emoties die niet in symbiose met elkaar kunnen leven. Voor alle duidelijkheid: de Joodse bevolking heeft enorm veel afgezien in het verleden en ze hebben zeker en vast het recht op persoonlijke, ideologische en religieuze veiligheid en vrijheid. Maar mag recht recht ontnemen? Dat mag u, kritische lezer, voor uzelf uitmaken. Maxime Heyndrickx

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

VGK- NIEUWJAARSBRIEVEN Speciaal voor onze Bachelormama!

Jasper Standaert

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

SPORTCOLUMN: WINTERSPORT “Niels, zou jij het zien zitten om een artikel voor het veer te schrijven?” Dat zijn zo van die vragen die je op een woensdag kan krijgen als je op je gemak in de Amber zit. “Maar natuurlijk”, dacht ik. We volgen tenslotte een richting waarin we leren schrijven over de meest uiteenlopende onderwerpen. Misschien kan ik iets schrijven over de tweede Punische oorlog, of over de slag om Yorktown, waar generaal Washington de Britten een lesje leerde. “Zeg maar hoe lang dat tekstje moet zijn en waarover het moet gaan” zei ik. Wintersport, was het redelijk teleurstellende antwoord. Nu moet u weten dat ik een hekel heb aan mensen die aan “wintersport” doen. Skiën, snowboarden,… Noem je dat een sport? Dat is geen sport, dat is zwaartekracht. Als je een aap op een board vastbindt boven op een berg en je geeft hem een duwtje zal die ook naar beneden gaan. Ligt er een rampje op zijn weg naar beneden zal hij ook een sprongetje maken. Het enige verschil dat ik zie tussen een aap en een economiemongool op latten is dat die tweede een dure GoPro op een stok voor zich houdt en zich ’s avonds een stuk in zijn kloten drinkt met veel te dure shotjes jägermeister en slappe vodka-redbull’s. Overigens vind ik dat diezelfde economiemongool niet moet pretenderen aan sport te doen als hij op een volledig jaar eens 5 dagen van een berg skiet en de rest van het jaar op zijn lui gat pintjes zit te drinken in de Yucca. “Wat is dan wel een wintersport?”, hoor ik je denken. Probeer eens diezelfde berg omhoog te skiën, dat is al een goed begin. Om toch onze zeer gewaardeerde scriptor een zenuwinzinking te besparen moest ik dus wel creatief gaan nadenken over het concept “wintersport”. Wat is sport? Voor mij persoonlijk is dat een spelletje waarbij 2 teams van 11 man (of vrouw, laten we gendergelijkheid hoog in het vaandel houden) zich 90 minuten lang in het zweet lopen om meer doelpunten te maken dan het andere team. Wat is winter? Volgens de Van Dale is dit zeer duidelijk: vierde jaargetijde, nl. van 21 december tot 21 maart. Dus per definitie is een voetbalmatch die gespeeld word tussen 21 december en 21 maart ook wintersport. Dit maakt het voor mij al een stuk leuker om een artikel over wintersport te schrijven voor het Veer. 16

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

In onze kersttraditie hier in Vlaanderen vieren we eerst kerstdag en hebben we logischerwijze beslist om de dag erna tweede kerstdag te noemen en deze te gebruiken om de restjes op te eten. Uiteraard werd een dag waarop de Vlaming eet prompt uitgeroepen tot een officiële feestdag waarop men buiten eten niets hoeft te doen. In meer geciviliseerde landen zoals het Verenigd koninkrijk heeft deze dag enige traditie. Hier heet tweede kerstdag ‘boxing day’ omdat het gebruikelijk was dat werknemers op deze dag van hun bazen een cadeautje of ‘Christmas box’ kregen voor hun inzet van het afgelopen jaar. Ook kregen handelaars van hun klanten een extra centje voor de goede dienstverlening. Tradities en sport gaan nu eenmaal erg goed samen en ‘boxing day’ is aan de andere kant van het kanaal dan ook een erg belangrijke dag. Ten eerste weet iedereen dat je voor een goede pot voetbal in Engeland moet zijn. In de Premier League worden op deze dag traditioneel veel derby’s gespeeld tussen ploegen uit dezelfde regio. Dit heeft twee voordelen: als eerste moeten fans zo niet al te ver reizen op deze feestdag en als tweede krijgen deze fans vaak erg mooie, intense en voor het klassement erg belangrijke matchen te zien. Denk maar aan Manchester United vs. Manchester City, Liverpool vs. Everton, Chelsea vs. Arsenal, enzovoort. Voor mij was dit al voldoende geweest maar wat blijkt? ‘boxing day’ is in het Verenigd Koninkrijk en bij uitbreiding de overzeese gebieden die ooit bij Engeland hoorden een hoogdag op gebied van sport. In enkele gebieden is raar maar waar niet voetbal maar cricket een publiekstrekker. Op ‘boxing day’ worden daarom in Zuid-Afrika, Australië en Nieuw-Zeeland belangrijke testmatchen gespeeld waar de samenstelling van de afdelingen voor het volgend seizoen van afhangt. Terug in Engeland wordt naar deze dag ook uitgekeken door de rugbyfan want belangrijke wedstrijden worden vaak op 26 december gespeeld. Ook de lords en ladies kunnen zich op deze dag onderscheiden van het gewone plebs want ‘boxing day’ is voor de Engelse adel een hoogdag voor de vossenjacht. Verschillende nationale competities zoals de ijshockey in Canada en Zwitserland starten traditioneel op deze dag en in verschillende Afrikaanse landen die ooit bij Engeland hoorden worden op 26 december belangrijke boksmatches gehouden. Zoals je ziet kan wintersport een interessant onderwerp zijn zolang je maar bereid bent om buiten de lijntjes te denken.

Stay in school kids,

Niels Grootaert 17

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

GENT DOOR ISHKA VERKEND Wintereditie Winter in Gent. Temperaturen onder het vriespunt, kitscherige kerstverlichting en overvolle winkelstraten. Mensen uit de Kempen of andere idyllische groene streken uit ons land verheugen zich op sneeuw, maar meer kunnen ze niet mis zijn. Sneeuw, waarde plattelandsbewoner, bestaat niet in Gent. Wat u wel vindt is bruine slurry die in geen tijd uw schoenen reduceert tot een lapje stof met donkere kringen. Beste lezer, als u lovende beschrijvingen van een Gents winderwonderland verwacht, wendt uw ogen dan maar best af. Tot u spreekt een kerstcynicus, een sinterklaasscepticus, een ware winterhater. Maar wel één die bevoegd is om u enkele tips mee te geven om deze periode van slaafse koopgekte en ongeremd gejodel te doorstaan. Voor zij die wél houden van kerstsfeer en hun kot graag opfleuren met zo’n klassieke, groene dennenboom, slechts 1 adres: De Kouter. In december staat deze vol kerstbomen, zowel in mini-, medio- als maxiformaat. Zondagochtend zegt u? Ja, u moet er wel een extra vroege treinrit voor over hebben om zo’n gedrocht in uw stek te plaatsen. En let wel, het zijn allemaal echte stukjes natuur, dus wanneer u de naalden er niet bij wenst zoekt u best een plastieken exemplaar in de IKEA. Daar vindt u ook andere decoraties om kamer en boom op te fleuren. Hema, die andere keten waar echt alles te koop is, biedt ook jaarlijks meerdere collecties tierlantijntjes aan. Verschillende soorten kerstballen, sweaters, kaarsen en lichtjes zijn hier tijdens de kerstperiode in de aanbieding. Als u het wat authentieker zoekt kan u terecht in The Fallen Angels, een nostalgieshop/snuisterparadijs waar zelfs ondergetekende een beetje van ontdooit. Ook een goede plaats om op een last-minute cadeau te stuiten. Op de Gentse wintermarkt kan u deze nutteloze prullaria ook vinden. Cadeautjes, kerstige opsmuk, verlichting in alle maten en kleuren, suikergoed, chocolademelk en andere (al dan niet alcoholische) vloeistoffen. De meeste glühwein op de kerstmarkt is niet te zuipen, maar in de kleinere chaletjes vindt u af en toe een warm 18

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

wijntje dat wel vlot en met genot binnen gaat. In de Moose Bar naast de schaatspiste (onder de schaap- of stadshal) zijn er ook jenevertjes en andere smakelijke drankjes te verkrijgen. En eerlijk gezegd, het is er ook best gezellig. Goeie koffie en andere warme dranken zijn ook steeds aan te raden bij Mokabon, klassieker in het Gentse. Als u er niet heen gaat voor de uitstekende lattes of moccachinos, ga er dan naartoe om de Starbucks van 10 meter verder een hak te zetten. Niemand gaat naar multinational-koffieketens op kerstmis. In dezelfde categorie: Simon Say’s in oudburg, Cafe Labath aan De Poel en Le Jardin Bohemien in de Burgstraat. Hierboven staat het woord reeds geschreven: schaatspiste. Verwacht van mijn kant geen enthousiaste commentaren over de vreugde die men kan beleven aan het schaatsen en sjezen op ijs. Vallen doe ik liever op het droge. Maar, uitzonderlijk zal u mij dit jaar toch op het ijs aantreffen. Samen met de vrolijke VGK gaan we 7 december schaatsen op die beruchte piste onder de stadshal, en tegen mijn eigen verwachtingen in zal ik daarbij aanwezig zijn. En als schaatsen u ook niet warm maakt: er is jenever. Dat trok in ieder geval mij over de streep. Het is echter een vooroordeel dat een studentenhart enkel kan verwarmd worden door alcohol. Lelijke wintertruien en sauna’s kunnen daar bijvoorbeeld ook bij helpen. Dat eerste krijgt u ongetwijfeld van een teerbemind familielid, een sauna vindt u daarentegen met gemak in het Gentse. In het GUSB uiteraard (het sportcomplex van de UGent), maar ook in Het Strop en even buiten Gent in de Rozenbroeken. Het is een beetje fietsen, maar je kan er terecht voor een namiddag wellness met sauna’s, massages en stoombaden. Ideaal voor een pauzedagje in de blok?

Nog een tip voor dit najaar: GLIMPS! Ik beken, het heeft weinig met de winter te maken, maar het evenement is wel cultureel verantwoord en dat is het enige argument dat ik als cultuurpraeses nodig heb. Glimps is een jaarlijks muziekfestival dat nog (vrij) onbekend talent naar voren wil schuiven, en dit op 11 verschillende locaties in Gent.

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

Meer dan 60 artiesten laten op 3 dagen in december het beste van zichzelf zien. Enkele aanraders: Dans Dans en Blackie & The Oohoos, beiden op 10 december in de Handelsbeurs, Lyenn op 12 december in de St-jacobskerk en Sherman op 12 december in het Lakenmetershuis. Een combiticket zorgt ervoor dat je 3 dagen onbeperkt concerten in het Gentse mag afschuimen, en zo nieuwe aanstormende bands kan leren kennen. Zo, dat was het min of meer. Ondanks alle wrok jegens dit seizoen, kunnen deze tips zelfs voor mij deze barre periode enigszins verlichten. Ik hoop dat ze ook u van dienst kunnen zijn. Ishka Desmedt

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

SATIRISCH NIEUWS Met L.A.M. WAPENLEVERINGEN AAN SAOEDI-ARABIË GAAN TOCH DOOR Na een onderzoek van een parlementaire onderzoekscommissie besloot de federale regering gisteren dat er alsnog wapens geleverd zullen worden aan het Saoedische vorstenhuis. De beschuldigingen van schendingen van de mensenrechten werden immers weerlegd door de commissie. “We hebben geen enkele aanwijzing gevonden van het gebruik van chemische wapens bij het uitmoorden en onderdrukken van de bevolking. Koning Salman en zijn overheidsapparaat maken uitsluitend gebruik van messen, zwaarden, zwepen, vuurwapens en foltertuigen. Het doden gebeurt bovendien op erg ecologische en verantwoorde wijze, in overeenstemming met de doelstellingen van de klimaatakkoorden”, benadrukte een woordvoerder gisteren. De Belgische wapenindustrie reageert verheugd.

HISTORISCHE FABRIEKSTERREINEN BEDREIGD De Vlaamse Vereniging voor Industriële Archeologie drukt haar bezorgdheid uit over het verdwijnen van fabrieksterreinen over heel Vlaanderen. Woordvoerder A.L. vreest dat deze prachtige, kwetsbare gebieden zullen worden opgeslokt door bosgebied. “Sommige van deze plekken worden zelfs nog bewoond door typisch inheemse fauna, zoals vijftigjarige arbeiders die hunkeren naar hun brugpensioen”, benadrukt meneer L. “het zou een ramp zijn als deze zouden verdwijnen ten voordele van de immer uitbreidende bossector.” Recent werd bijvoorbeeld in Aalst een vervallen fabrieksterrein in de beroemde Kapellekesbaan gesloopt. Minister van Leefmilieu Joke Schauvliege roept op tot kalmte en belooft de zaak te bekijken.

DEMOCRATIE DREIGT? Maandagavond zal er een topbijeenkomst van de NAVO in Genève plaatsvinden. Op de agenda staat het probleem van het oprukken van democratische ideeën in de niet-Westerse wereld. Waar Iran, dat democratische neigingen begint te vertonen, reeds lange tijd geïsoleerd kon worden, is het vuur de voorbije twintig jaar overgeslagen naar andere landen. De Latijns-Amerikaanse wereld is al vrij ver gevorderd, en nu de tendens zich onverminderd voortzet in landen als Zuid-Afrika, Tunesië en zelfs Libanon, is actie vereist. Het aftreden van de Nigeriaanse president Goodluck Jonathan nadat hij de verkiezingen eerder dit jaar verloor, was de druppel die de 21

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

emmer deed overlopen. De vraag is echter of de Westerse wereld een herhaling kan bewerkstellingen van de jaren ’50 tot ’70. Zo niet, kunnen niet-Westerse landen zich wel eens onafhankelijk opstellen en dreigen ze zelfs een eigen beleid te ontwikkelen. De woordvoerder van de NAVO benadrukte dat het beleid niet consequent gefaald heeft, in Egypte hebben we recent toch opnieuw een dictatuur kunnen vestigen.

TERRORISTISCHE AANSLAG IN CRÈCHE VERIJDELD Dinsdagmiddag kon het Bijzondere Bijstandsteam van de federale politie (BBT) een gewapende man arresteren bij een poging tot een terroristische aanslag. Abdel E. (5 jaar) werd gearresteerd na een twee uur durende impasse, waarbij hij verschillende kleuters bedreigde met een heliumballon van K3. “We werden gelukkig op tijd gewaarschuwd dat er zich een verdacht individu naar de crèche had begeven”, licht woordvoerder Bart Janssens toe. “We hadden duidelijk te maken met iemand die geradicaliseerd was. De persoon in kwestie was immers gekleurd en had een Arabische naam.” Na een beschieting met M60-machinegeweren kon het BBT de verdachte overmeesteren. De federale politie ontkent het gebruik van overdreven geweld.

NIEUW SPREIDINGSPLAN VOOR DE NOORDELIJKE KEMPEN? De gemeente Baarle-Hertog presenteerde gisteren haar nieuwe terugzendingsbeleid. Schepen Jan De Schepper ontwikkelde het plan als een reactie op de onbeperkte toestroom van Nederlandse vluchtelingen in de gemeente. “We beseffen dat we zoveel mogelijk mensen die het Nederlandse regime en de alomtegenwoordigheid van Heineken trachtten te ontvluchten, moeten helpen. De onophoudelijke toestroom, vooral in het kader van familieherenigingen, is echter onhoudbaar. We kunnen dit niet alleen dragen en de gemeente dreigt haar Vlaamse eigenheid te verliezen. Vorige week kwam er zelfs iemand klagen dat we een racistische versie van Zwarte Piet uitdroegen. Als we dit soort debatten willen vermijden, is dringend actie nodig.” De federale staatssecretaris voor Asiel en Migratie belooft een nieuw spreidingsplan voor de omringende gemeenten. De vrees is dat er niet langer kazernes beschikbaar zullen zijn, waarna men vluchtelingen zelfs in échte huizen zou moeten onderbrengen. “En dan is het hek compleet van de dam!”

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

KOSTENPLAATJE VAN DE LOCKDOWN ABSURD? De federale regering reageert op aantijgingen van oppositiepartij sp.a dat de recente afsluiting van de hoofdstad voor de terreurdreiging een overdreven reactie was. Vooral het verwijt dat het kostenplaatje enorm hoog was, komt erg hard aan. “De socialisten moeten veel zeggen ja!”, reageert een insider. “Weet u wel hoeveel die stakingen kosten, mevrouw? Ze vormen een regelrechte aantasting van ons recht op werken, én er vallen zelfs doden! Neen neen, dit is een compleet andere situatie. We hebben gewoon geen andere keuze.”

IN ANDER NIEUWS In Burkina Faso werd blijkbaar een staatsgreep gepleegd.

OOK DAT NOG Een kernexplosie in China veroorzaakte gisteren duizenden slachtoffers. L.A.M.

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

DE VROLIJKE VAKGROEP Kerstmiseditie Historici staan bekend om hun serieux. Soms lijkt het wel alsof de houvast van een strenge, ietwat welwillende blik het enige is wat tussen de geschiedkundige en een diepe, door existentiële angsten gevoede depressie staat. Het besef dat de historicus door het meticuleus volgen van de regels van de historische kritiek, in combinatie met een foutloze toepassing van het voetnotenapparaat, bijdraagt tot de meerdere eer en glorie van het menselijke ras en op de lange termijn ongetwijfeld ook tot het oplossen van alle wereldproblemen, is de drijfveer van elke historiografische creatie. Dit was althans Renés vaste overtuiging. Reeds tien jaar probeerde hij zijn collega's te overtuigen dat het ophangen van deze leuze – in grote, gotische letters in een met goud afgewerkt kader – boven de deur van elk kantoor van de vakgroep niet alleen de teamgeest sterk zou bevorderen, maar ook de kwaliteit van ieders academische publicaties de hoogte in zou drijven. Tot nu toe echter tevergeefs. Als voorzitter van de opleidingscommissie plaatste hij zijn voorstel telkens weer prioritair op de agenda. Het enige resultaat tot op heden: een continue afname van het aantal professoren dat het zich nog verwaardigde deel te nemen aan de opleidingscommissie, nochtans het brandpunt van de democratische besluitvorming die zo hoog in het vaandel werd gedragen door alle leden van de vakgroep. Of toch door de meesten. Afin. Dat confrater Jan reeds driemaal een midweek had moeten doorbrengen in de kelders van het hoofdkantoor van de Staatsveiligheid wegens het plannen van een bomaanslag op de Kamer van Volksvertegenwoordigers, moest eerder worden gezien in het licht van diens voorkeur voor de installatie van een Volksdemokratie dan aanleiding geven tot vermoedens over eventuele anti-democratische salafistische sympathieën. Peters nauwelijks verhulde voorkeur voor de Griekse Gouden Dageraad was evenwel iets verontrustender. Natuurlijk stond het iedereen vrij een mening te hebben over politieke ontwikkelingen in het 24

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

buitenland, vervelend was alleen dat de laatste drie weken de vergaderzaal van de geschiedenis continu gereserveerd was voor colloquia van ene Nikolaos Michaloliakos. Het thema, “Griekenland voor de Grieken, en Duitsland liefst ook” klonk René wel interessant in de oren, maar hij vond het toch jammer dat een aantal discussienamiddagen van andere collega's hierdoor naar een nog onbepaalde toekomst werd doorgeschoven. Zelf had hij heel erg uitgekeken naar de komst van enkele vooraanstaande specialisten van de universiteiten van Sevilla en Salamanca die hun onderzoek kwamen toelichten onder de titel “La atracción sexual del emperador Carlos barbilla”, maar hij had vooral medelijden met Els, die al twee weken dieptreurig gestemd was door de afgelasting van een door haar georganiseerde kleinschalige conferentie “Hoe voorkomen dat ik stekeblinde studenten die een a niet van een h kunnen onderscheiden in elkaar ram, de ogen uitsteek en in de Schelde dump.” Het internationale enthousiasme onder docenten paleografie was immers torenhoog geweest. Om nog maar te zwijgen van collega Steven, die de presentatie van zijn paper “Physical Attraction to Underaged Nuns Who Died a Thousand Years Ago: Causes, Consequences, Solutions” aan enkele peers door zijn neus geboord zag.

Een verlegen klopje op de deur deed René opschrikken van de overpeinzingen die hem enigszins hadden doen afdwalen. Toen hij de verlegen, diepblauwe kijkers van Anne-Lau in de deuropening waarnam, maakte zijn hart een sprongetje van vreugde. Nog nooit had zij hem slecht nieuws gebracht, en hij kon zich niet voorstellen dat zij het ooit over haar peperkoekenhartje zou kunnen krijgen om hem met een nieuwsbericht teleur te stellen. Renés mensenkennis bedroog hem ook deze keer niet. Nadat hij de brief van het rectoraat vijf keer vol verbazing en met vollopend gemoed had gelezen, merkte hij dat Anne-Lau nog steeds bedremmeld bij de deur stond. “Ja, Anne-Lau,” zei hij, “kan ik nog iets voor je betekenen?” “Wel, René,” antwoordde de nummer twee in de laatste prof-met-de-mooiste-ogen-verkiezing, “Antoon, Jelle, Arjan en ik hadden een klein ideetje. Ach, klein is misschien het woord niet. We zijn enthousiast, laat ik het zo zeggen. Al gans het semester bediscussiëren we het elke les die we samen geven, en overleggen we daarna onze bescheiden ingeving in een besloten vergaderlunch in het Hoogtepunt. Om tot de kern van de zaak te komen: we zouden graag een vakgroep-kerstfeestje houden. Jelle 25

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

kan voor glühwein zorgen, Arjan kent een geweldige traiteur en Antoon en ik hebben al enkele schetsen gemaakt – prachtig, echt waar, Antoon is een waar artistiek talent – zodat we weten hoe we de kerstboom moeten versieren. Euh. René, wat denk je?” Anne-Lau was een beetje van haar stuk gebracht. René, die altijd zo'n afkeer had gehad van alles wat maar op frivoliteit en joligheid leek, zat haar nu al twee minuten met zijn breedste glimlach aan te kijken. “Je doet maar, A-L, je doet maar. Mijn fiat heb je. Laat jullie maar eens goed gaan,” zei hij stralend, terwijl hij met zijn gedachten bij de prachtigste woorden was die hij de rector ooit had weten schrijven: “Geachte prof. dr. Vermeir, Beste René Inzake uw voorstel van vrijdag jongstleden kan ik u mededelen dat het Bestuurscollege positief geadviseerd heeft. Uit de evaluatie van het recent geplaatste muuropschrift van het Universiteitsforum blijkt dat onder de studentenen personeelspopulatie de beoogde complete frustratie met de nietszeggendheid, de pseudo-dichterlijkheid en het would-be filosofisch karakter bereikt is. Als volgende stap streven we na hetzelfde effect te bereiken door het plaatsen van een Nederlandstalige tekst met een blasé inhoud en een lengte die al onze studenten halverwege zal doen afhaken. Uw inzending wordt bij deze dan ook gehonoreerd. Met hoogachtende groeten voor de rector Freddy Mortier vicerector P.S. In functie van de verkwisting van universiteitsgeld die wij reeds jaren nastreven, zullen wij er op toe zien dat deze muurschildering minstens het tienvoudige kost van de reeds tot optimale hoogte opgedreven kostprijs van het muur'kunstwerk' in de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte, campus Blandijnberg 2.” Arno Rombouts

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

Louis De Keyzer 27

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

JOHN LENNON Leven en werk Opvallend hoe na de aanslagen in Parijs overal “Imagine” van John Lennon weerklonk. Een prachtig lied: een tekst die doet denken over het leven, een simpele catchy pianoriedel eronder en een zangpartij waarvan je voelt dat hij het meent. Tijdloos is ondertussen de gangbare term geworden voor zo’n lied. Maar niet enkel dat ene lied is tijdloos. Een heel groot deel van zijn œuvre is dat. “Ah ja, hij was een Beatle”, denkt u nu spontaan, “en die mannen worden de sterren in geschreven”. Jazeker. Volkomen terecht, me dunkt. Daarom ga ik u, beste lezer, kort tonen wat het werk van de Opperbeatle inhoudt, precies 35 jaar na zijn tragisch overlijden op 8 december 1980. Beatlemania Lennon werd geboren op 9 oktober 1940 in Liverpool. Hij groeide op bij zijn tante, zijn ouders hadden huwelijksproblemen gekend. Zijn moeder woonde wel iets verderop, maar het was tante Mimi die John opvoedde. Het werd hommeles toen John een eigen groepje begon: de Quarrymen. Ene Paul McCartney zag deze mannen bezig en wou babbelen met frontman John Lennon. McCartney toonde zijn gitaartruken en Lennon zag dat het goed was: Macca mocht bij de Quarrymen komen. Paul had ook een jongere vriend. George Harrison deed auditie (zomaar even in een bus) en ook hij werd een Quarryman. Na veel geschuif met leden, gepeins over een nieuwe naam, optredens in de Cavern Club en trips naar Hamburg ontstond wat zou uitgroeien tot de beste groep ter wereld: The Beatles. Ondertussen was moeder Julia gestorven. Een dronken agent had haar omvergereden en ze was op slag dood. Een proces zou er niet van komen en Julia zou nooit het succes van haar zoon meemaken. Dat succes was mogelijk dankzij hun manager, Brian Epstein, die allerlei connecties had in het muziekwereldje en door The Beatles zelf natuurlijk. Aanvankelijk waren de platenbazen niet erg dol op The Fab Four. Wat de Beatles dan wel redde, was de leuke harmonicamelodie in hun nummer “Love 28

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

Me Do”. Ook hun gevoel voor humor kon de platenbazen van Parlophone EMI bekoren. Ze kregen een platencontract. Van 1963 tot 1964 brachten ze vier albums uit en een hele reeks singles. Alle nummers waren vroege rock ‘n’ roll, zoals toen in de mode was. De eerste nummers van Lennon die in die periode uitkwamen zijn onder andere: “Please Please Me”, “She Loves You” en “I Want To Hold Your Hand”. Hun werk sloeg aan vanuit Liverpool over het hele Verenigd Koninkrijk tot in de VS. De hele wereld werd Beatlesgek. De concerten werden zo druk bijgewoond door gillende meisjes dat ze elkaar niet meer konden horen. Tussen de concerten door zaten ze verder te werken aan nummers. “A Hard Day’s Night” en “I Should Have Known Better Than You” staan op hun derde plaat. Hun vierde worp, Beatles For Sale, heeft “No Reply”, “I’m A Loser” en “Eight Days A Week” in de aanbieding. Rock ‘n’ roll zoals het hoort. Lennon zou omstreeks 1965 meer invloeden van Bob Dylan oppikken. Zijn zangstijl varieerde, zijn teksten werden subtieler en dubbelzinniger en zijn wereldvisie kritischer. Help! heette het album uit begin 1965. Een geweldig album met enkele kunstwerkjes van Lennon. Het titelnummer kent iedereen wel, maar het derde nummer op de plaat is een dikke aanrader. “You’ve Got To Hide Your Love Away” is een topsong. Het nummer gaat over ongeoorloofde liefde in het algemeen en subtiel ook over de homoseksualiteit van manager Brian Epstein in het bijzonder. Luister ook eens naar “Ticket To Ride”. Opvolger Rubber Soul is het tweede album van ’65. “Norwegian Wood” is een van mijn favoriete Beatlesnummers. De sitar in de achtergrond, de tekst en die gitaar slaan alles. Ook het verhaal achter de song is de moeite: Lennon biecht eigenlijk op dat hij een avond met Yoko Ono is weggeweest, terwijl hij op dat moment getrouwd was met Mrs. Cynthia Lennon. Denk van Yoko Ono wat u wil, maar u kan niet ontkennen dat ze Lennons muze werd. Dit is het eerste nummer waarin dat duidelijk wordt. “Girl” en “In My Life” zijn mijmeringen over het verleden. Beiden warm aanbevolen. Psychedelisch knutselen 1966 vormt een kantelpunt. The Beatles gaan de psychedelische toer op en gaan ook met effectjes knutselen. Revolver vormt het eerste product van deze werkwijze. Prachtsongs te over (zoals op iedere plaat van het gezelschap), maar Lennons 29

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

werken springen er uit. “I’m Only Sleeping” is behalve een van mijn lijfliederen ook een voorbeeld van effectgepruts. Een plezant nummer dat eigenlijk ook reflecteert over de moderne tijd: waarom moet alles toch zo rap? Sluitstuk van het album “Tomorrow Never Knows” haalt alle truken uit de kast. Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Volgens velen het beste/belangrijkste muziekalbum aller tijden. De psychedelica wordt verder doorgetrokken, de hoes is nog iconischer dan die van voorganger Revolver en in een klap is er sprake van “conceptalbums”. “Lucy In The Sky With Diamonds” is de eerste creatie van Lennon op de plaat. Het verhaal over een meisje dat allerlei geflipte toestanden tegen komt is geïnspireerd door LSD, Alice in Wonderland en een tekening van zoon Julian Lennon. In tegenstelling tot wat velen verkondigen is de titel van het nummer geen expliciete verwijzing naar de drug LSD. Het was de uitleg van Julian Lennon bij zijn tekening: hij had zijn klasgenootje Lucy getekend. Sgt. Pepper sluit met het geweldige “A Day In The Life”. De crescendo op het eind grijpt u bij het nekvel. Magical Mystery Tour was oorspronkelijk een film, maar de soundtrack ervan een apart album. Het is opnieuw een sterk psychedelische plaat. “All You Need Is Love” kent iedereen wel, “Strawberry Fields Forever” hoort iedereen te kennen. Dat laatste nummer is terug Lennon die over zijn verleden nadenkt en zich vol aan nostalgie overgeeft. Over “I Am The Walrus” kan ik kort zijn: DIKKE AANRADER! The End The White Album, officieel betiteld als The Beatles, kwam in 1968 uit. De opnames van het album waren echter niet altijd van een leien dakje verlopen. Lennon was nu openlijk met Yoko Ono een relatie begonnen en hij nam ze mee naar de studio. Yoko’s avant gardistische invloed kon niet altijd op steun rekenen en het gebeurde al eens dat iemand kwaad de studio uitstormde. Die reactie is te verstaan als u het nummer “Revolution 9” tot u laat komen. Nu, het was bedoeld als experiment om te zien hoe ver men kon gaan met effectjes. Leuk experiment, slecht nummer. “Revolution 1” raad ik dan vooral aan in zijn rockende vorm: de single “Revolution”. “Yer Blues” zou een pastiche zijn op talloze bluesnummers, maar is bovenal zelf een geweldig bluesnummer. ““Happiness Is A Warm Gun” is een uitstekende song. “Julia” is een van de nummers die Lennon zou schrijven over zijn overleden moeder. 30

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

Na die hele periode van psychedelisch studiogefoefel hadden de Fab Four goesting om nog eens te doen waarmee ze waren begonnen: gewoon rocken. “Come Together” is de openingstrack van Abbey Road, het zebrapadalbum. Geen idee hoe ik het nummer juist moet omschrijven, maar het is alleszins zeer de moeite. De “shhh” waarmee het begint (blijkt eigenlijk “shoot” te zijn), gevolgd door die basriff: heerlijk. De A-kant van de plaat eindig met het rockende en bluesy “I Want You (She’s So Heavy)”. Hun bijna langste nummer, hun meest rockende nummer. Vette schijf. De B-kant bestaat uit onafgewerkte liedjes aaneengeflanst, maar op een wijze die alleen de Beatles kunnen, zijnde subliem. Let It Be is het laatste album en kwam uit na de split van de groep. Het is merkbaar dat de band er niet al te op gebrand stond om zich nog echt bezig te houden met de plaat. Toch is opnieuw een pareltje. Van Lennons hand zijn “Two Of Us” en “I’ve Got A Feeling” (twee nummers ineen), aangenaam luisterplezier. Beluister zeker “Across The Universe”: Lennon at his finest. John Lennon solo In 1970 kwam het album John Lennon/Plastic Ono Band uit, genoemd naar zijn nieuwe begeleidingsband. Het kwam er na een periode van dikke miserie. Het liep helemaal fout binnen de Beatles en er kwam bakken kritiek op Yoko. Ze zou hem weg van de groep trekken, iedereen op de zenuwen werken en John overhalen om avant gardespul te maken. Geïnteresseerden mogen dat werk opzoeken, doch op eigen risico. Plastic Ono Band dan. Hoogtepunt nr. 1 is “Mother” en is deel van Lennons therapie om het verdriet om zijn verloren moeder te verwerken. “Working Class Hero” is een middelvinger richting de maatschappij gedomineerd door het establishment en bevolkt door idioten. “God” is dan weer kritiek op religie en het gevaar van ophemelen (cf. “Imagine”). Het wordt duidelijk als Lennon de lijst afloopt met waarin hij allemaal niet gelooft. Niemand ontsnapt eraan behalve Yoko. Het album “Imagine” uit 1971 is Lennons bekendste solowerk en daar is een reden voor. Openingstrack en titelnummer blijft tot op vandaag relevant. Misschien dat u 31

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

het ondertussen iets te veel heeft gehoord, maar laat het eens tot u komen wanneer u alleen bent, liefst ’s nachts als alles stil is en die nachtelijke sfeer heerst. U zal tot inzicht komen. “Jealous Guy” is een van zijn eerlijkste liedjes, een welgemeende sorry ook. “How Do You Sleep?” is lied waar commotie over bestaat. Het gaat over Paul McCartney, maar niet op de goede manier. Cynisch gelach van heer Lennon. Positief is dan weer “Happy Xmas (War Is Over)”. Een anti-oorlogssong waarin hij ook zijn achtergebleven zoon Julian een gelukkige kerst wenst. Lennon en Ono waren namelijk verhuisd naar New York omdat iedereen in het VK hen lastig viel. In NY waren ze veel meer op hun gemak. Alleen wou vrolijke frans Richard Nixon de ex -Beatle het land uitgooien. Mr. Watergate kon het niet hebben dat een icoon van de hippiebeweging en vurig Vietnamtegenstander in zijn land kwam wonen. Van buitensmijten kwam wel niets in huis. Mind Games uit 1973 is zijn vierde album als soloartiest (het derde album was toch niet dat). Wel goed was zijn ondertussen opgenomen nummer “Woman Is The Nigger Of The World”. Een aanklacht tegen de slechte behandeling van vrouwen die niks minder dan slaven blijken te zijn. De single “Mind Games” is een van mijn persoonlijke favorieten, maar oordeel vooral zelf. Nog op zijn vierde lp staat “Tight A$”, een woordspelletje waarmee hij voorbij de censuur raakte. “Meat City” beschrijft New York. Het rockt een eindje weg en ook effectjes zijn weer van de partij. Over New York, zie ook: “New York City”. Ook Walls en Bridges, bouwjaar 1974, stelt niet teleur. Suggesties zijn “What Ever Gets You Through The Night”, “#9 Dream” en “Nobody Loves You”. Het eerste is een positief swingend lied, het tweede stoelt op psychedelica à la “Strawberry Fields” en nummer drie is bluesy zoals bluesy hoort te zijn: to the point. Het album werd opgenomen tijdens het fameuze Lost Weekend. Dit waren 18 maanden waarin John en Yoko gescheiden van elkaar leefden. Hun huwelijk was gestrand en Lennon zou zich, melancholisch als hij was, overgeven aan wilde feesten vol alcohol in Los Angeles. Het album Rock ‘n’ Roll is het principe van Get Back all over again, maar dan extremer. Get Back had geen psychedelica (behalve “Across The Universe”) en was terug rock, maar geen vroege rock ‘n’ roll à la Elvis en consorten. Dat was dit album wel. Twee covers van Chuck Berry staan erop en ook Buddy Holly wordt gecoverd. Hét nummer op de plaat is echter de cover van Ben E. King, “Stand By Me”. 32

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

Na een pauze van vijf jaar komt in 1980 de comebackplaat uit. Lennon had namelijk enkele jaren vrijaf genomen om zoon Sean op te voeden. Double Fantasy heette het werk. “(Just Like) Starting Over” brengt de plaat op gang en doet dat met verve. “I’m Losing You” is terug rock en blues dooreen. “Beautiful Boy (Darling Boy)” is een ode aan het adres van zoon Sean. In “Woman” zingt Lennon opnieuw vol lof over the ladies, maar natuurlijk vooral over Yoko. De plaat zou echter zijn zwanenzang worden. Toen hij op 8 december van dat jaar terug kwam van de opnamestudio, werd hij enkele keren in de rug geschoten. Double Fantasy was amper 3 weken uit, John Lennon werd slechts 40 jaar. Matthis Provoost

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

SPEELBEERPAGINA Met onze Ferrelove Allerliefste speelberen van het Veer! Ik ben er weer! Met meer weer… Winters weer! Het wordt kouder in Gent en dan is wat warmte wel welkom. Dat mag met een Finse sauna, een Noorse Fiskesuppe of… een Zweedse Puzzel! Veul pleuzeur meut heut eunveullen veun deuzeu peuzzeul! Zonder mijn bijdrage te bevestigen ging ons Nele, redacteur van het Veer, ervan uit dat ik voor dit Veer opnieuw mijn olijkste zelve uit de kast zou halen om jullie van ellelange lessen te verlossen met wat hersenkrakend vermaak. Jawaddedadde, da’s een goei… Maar ik vind het wel leuk dus misschien blijf ik dit wel nog even doen (tot ik mentaal terug klaar ben om mijn ‘chef d’oeuvre’ te publiceren in het Veer, in navolging van mijn legendarische festivalrecensie twee Veren geleden). Xoxo, de grootste speelbeer van de VGK, Ferre

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

REVIEW Son of Saul Het verdwaasde, afgestompte gelaat van een man die dingen heeft gezien en gedaan die je niet voor mogelijk houdt: het is een beeld dat je niet snel vergeet. Saul Fia, in onze contreien beter bekend als Son of Saul, doet een memorabele poging om exact dit beeld naar het witte doek te brengen. De debuutfilm van de Hongaar László Nemes toont een paar dagen uit het leven van Saul Ausländer, een Hongaars-Joodse gevangene die de oktoberdagen van 1944 doorbrengt met het werken in het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau. Als lid van een Sonderkommando verzorgt hij – cru gezegd – de logistieke ondersteuning van een massamoord. De dagen aan elkaar rijgen door mensen van de treinen naar de douches te begeleiden, hun kostbaarheden te verzamelen en hun lichamen te verbranden, het lijkt moeilijk in een film te gieten. Want we horen u al denken “dat vàlt toch gewoon niet te verfilmen?” Het lijkt alsof Nemes deze verzuchting deelt, want – en net dat is het geniale aan Son of Saul – hij brengt de verschrikkingen zelf nauwelijks in beeld. Het knappe camerawerk is erop gericht de hele film lang hoofdacteur Géza Röhrig in close-up in beeld te houden. Op deze manier wordt het hoofdpersonage – heel letterlijk – centraal gesteld en al de rest herleid tot achtergrondgebeuren. En het is net dit spel van suggestie door vage, voorbijflitsende beelden en geluiden die de beleving zo intens maken. Als kijker tracht je voortdurend het nauwelijks zichtbare gebeuren te verklaren, waardoor je gedwongen wordt alle onverfilmbare gruwelen waar je al van hebt gehoord op het verhaal te projecteren. Dit spel dwingt je om erg aandachtig te zijn en tegelijkertijd twee parallelle verhaallijnen te volgen: enerzijds de belevenissen van Saul, die zich volledig aan de taak van het begraven van een jong slachtoffer wijdt, en anderzijds de gebeurtenissen in het dagdagelijkse leven in een vernietigingskamp. De genialiteit van de film zit echter in de details. Het reeds vermelde camerawerk is grandioos, en zorgt voor een erg vreemde gewaarwording door het onderwerp – heel vreemd om dit te schrijven – zo mooi in beeld te brengen. De pracht van de vele pareltjes van shots vormt een erg beklemmend contrast met het onderwerp. En de sfeer wordt des te meer opgeroepen door de ongelooflijke aandacht voor details van de regisseur. Let maar eens op het taalgebruik! Wanneer je het gebruik van eufemistische termen als “stukken” en ander uitroeiingsjargon hoort, wordt je des te meer ondergedompeld in de film. En de minst voorspelbare of verwachte 35

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

ervaring die de film oproept, is het gebrek aan woede dat je voelt tegenover mannen die dagen lang mensen op industriĂŤle wijze de dood injagen. Je hele scala aan emoties wordt herleid tot medelijden wanneer je de compleet afgestompte en levenloze gezichten van de mannen in kwestie ziet. We kunnen dan ook met overtuiging besluiten dat dit een film is zoals ze zelden gemaakt worden. We hopen ook dat deze prent de Academy Award voor beste buitenlandse film in de wacht zal slepen, om aldus de erkenning te krijgen die ze verdient. Tot slot wil ondergetekende dit nog kwijt: wij waren verrukt door de manier waarop een Europees team erin slaagt een film te maken die helemaal niet hoeft onder te doen voor de grote Hollywood-Holocaustfilms als The Pianist en Schindlerâ&#x20AC;&#x2122;s List. De namen van de makers zijn iets moeilijker dan meestal, maar wij gaan ze alvast memoriseren en vol verwachting uitkijken naar de volgende keer dat we ervan mogen horen! Michiel Scheerlinck

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

LIEFDE IN TIJDEN VAN TERREUR Onthulling van een anonieme schrijver Laat ons beginnen met een statement. De kersttijd is overrated. De wind is te koud, de glühwein te lauw en de liedjes te Duits. IJzige sneeuw en donkere dagen dwingen ons naar binnen, dicht opeengepakt onder Ikeadekentjes met onze voeten in gebreide geitenwollensokken op oma’s wijze, de warmte van elkaars lichaam opzoekend. In deze omstandigheden kan een vriendschap of een ontluikende liefde door een kleine vonk of lichte streel overslaan in een passionele winteravond. Dit is precies wat een vriend van een vriend van een vriend van uw anonieme schrijver overkwam. Hun eerste ontmoeting kwam er in de lente, een barbecue van vrienden, hoe cliché. Na enkele maanden knarsetandend melig sms verkeer kreeg hun hopeloze relatie eindelijk een kans door die ijzige wintersneeuw. Grote dikke sneeuwbuien legden het Gentse verkeersnet plat. Hopeloos op zoek naar een plaats om de nacht door te brengen belde onze danzle in distress, laten we haar Bea noemen, naar onze held, Pedro Scampi. Net aangekomen op zijn kot smeet deze snel zijn zak op het aanrecht en nam de telefoon op. Het horen van haar stem zond een trilling door zijn hele lijf. Een warm en opborrelend gevoel tussen zijn benen kneep zijn keel dicht. Of ze vanavond kon langskomen? Het was een noodgeval. ‘Neen’ antwoorden was geen optie. Met een bevestiging en een zwellend gevoel in zijn broek legde Pedro de telefoon neer. Stofzuigen, dweilen of toch voor de casual ‘je m'en fous’-kotlook gaan? Snel werden de pick-up papiertjes en drie paar AllStars in de kast gesmeten. Haastig snelde hij naar de deur. Daar stond ze. Rillend van de kou in een iets te strakke kousenbroek en een dikke lange winterjas die desalniettemin haar stevige borsten niet kon verhullen. Een terughoudende kus op de wang verklapte haar verlangen. De sfeer was hygge. Roddels over de proffen en de laatste ontbossingen van een niet nader te noemen praesidiumlid vulden het gesprek. Of hij ‘On The Road’ al had gezien? Wat een gemis, gat in zijn cultuur. Zo kwam het dat, terwijl buiten de sneeuwstorm tegen de velux raasde, Bea haar hoofd op zijn schouder vleide. Bij de eerste seksscene kon ze het warme gevoel in haar onderbuik nog net onderdruk37

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

ken… De spanning tussen haar dijen was echter niet meer te harden. Langzaam liet ze haar hand over zijn bil glijden tot net boven zijn kruis. Een verrassende scheut van plezier deed zijn lijf trillen. Onwillekeurig gleed zijn hand onder haar spannende topje. Zijn vingers gingen zoekend langs haar strakke buik naar boven. Het deken gleed van hen af. Haar hete adem in zijn nek, haar hand zoekend naar de knop van zijn broek. In een wilde ruk nam hij haar op en drukte haar hete lijf tegen zich aan en zocht kussend zijn weg naar het bureau. Zijn verlangen nam over. Alle frustraties van de voorbije maanden, de aantrekking en afstoting, struggle, hustle, repeat. Zijn vingers zochten ongeduldig tussen haar benen. Zacht maar dwingend duwde ze hem van zich af. Langzaam stond ze op en ritste haar rokje open. Haar beha gleed van haar zachte heuveltjes en viel stil op de warme houten vloer. Uitdagend vleide Bea zich op de bureaustoel, haar ene been losjes over de rand, het andere steun zoekend tegen het boekenrek. Elke stap dichter deed haar meer verlagen naar zijn warme lijf. Het was in die koude winternacht dat de twee geliefden elkaar vonden en hun lichamen vervlochten in de donkere kamer.

Kerstmis is overrated, de bomen te kaal en de dagen te kort. Maar ergens diep in de Gentse nacht bereikte een warme, ontluikende liefde haar hoogtepunt. To be continued ‘Sex is life, Sex is love’ – Hugh Heffner

Anoniempje

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

BO’S STUDENTENKEUKEN Joepie, eindelijk is het weer zover, kerstperiode! De meest geweldige periode van het jaar voor velen onder ons en al zeker voor mij, Bo, jullie keukenhulp. Wat is er nu leuker dan de kerstboom klaar te maken, pakjes te kopen en gezellig samen te zijn met vrienden? Polle, ook wel bekend als Pauline Bizeur, uw PR, denkt hier exact hetzelfde over. Daarom leek het ons het perfecte moment om de handen in elkaar te slaan en jullie een kerstklassieker voor te schotelen. Eveneens heb ik dan ook nog gezorgd voor een drankje om jullie aan op te warmen wanneer jullie binnen enkele weken weer over jullie boeken gebogen zitten. Geniet ervan!

Ingrediënten (12 stuks)    

200g witte chocolade 2 eetl. Boter 100g geraspte kokos 100g verkruimelde cake

Bereidingswijze Je breekt de chocolade in stukjes en doet ze samen met boter in een kom. Zet de kom au bain-marie² op het vuur. Strooi vervolgens 50 gram kokos op een bord. Doe de rest van de geraspte kokos in een kom samen met het verkruimelde gebak. Als dit gebeurd is, roer je de gesmolten chocolade door het mengsel tot alles een gladde massa geworden is. Werk goed door, zodanig dat het mengsel warm blijft. Maak van het mengsel balletjes die de grootte van een walnoot hebben en wentel ze hierna onmiddellijk in de achtergehouden kokos. Laat ze vervolgens opstijven en besprenkel ze met poedersuiker. Smullen maar!!

¹ Jacqueline Bellefontaine, Koekjes parade, (Hilversum: Fontaine uitgevers, 2008), n.g. ² Au bain-marie: Au bain-marie is een kooktechniek waarbij een gerecht wordt bereid door het boven een pan met net niet kokend water te hangen.

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

Ingrediënten (1 tas)   

15 Maltesers 1 tas halfvolle melk Honing

Bereidingswijze Verwarm een tas melk gedurende 1min30 in de microgolf op 750watt. Voeg vervolgens de maltesers en honing toe. Laat eventjes rusten en daarna kan je genieten van de poffende sensatie in je mond. Bo Billiet

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

DE MUZIKALITEIT VAN DE STILTE Potverdoeme, het is al december, zeg! Wie dit nog niet gezegd, gedacht of gehoord heeft, is nog niet veel buitengekomen sinds het prille aanbreken van deze wintermaand. U heeft waarschijnlijk ook al gevloekt op de ijzige kou die rechtstreeks door uw sjaal lijkt te komen. Daarnaast heeft u de gebruikelijke griep of verkoudheid erop zitten en zijn er al een vijftal paniekaanvallen toegeslagen door het naderen van de vloedgolf aan deadlines en examens. De bomen hebben geen bladeren meer, het is vroeg donker en gedurende de komende maanden blijft ook het dorpsbankje – dat ene bankje in het dorp waarop iedereen ouder dan 75 jaar de hele dag doorbrengt – leeg. Pessimisme alom dus, maar wij, beste Veerlezers, gaan dit anders aanpakken. Neem uw Veer extra stevig vast, steek de kachel aan, maak een grote tas warme chocolademelk, wikkel een deken rond u en geniet van de gezelligheid die de winter eveneens met zich meebrengt! Als we het dan toch over winter en over gezelligheid hebben, kunnen we het summum van gezelligheid niet vergeten: Kerstmis! De eerste vroege vogels beginnen hun boom al te versieren, enkelen onder ons wachten al verlangend op de eerste kerstmarktjes van het jaar en de auteur van dit artikel durfde al eens voorzichtig ‘Let it Snow’ op te leggen tijdens het schrijven van dit stukje tekst. Want uiteraard, geen gezelligheid zonder muziek! Bijna even knus als het knetterend geluid van brandend hout in de haard is dan ook het krassend gesleep van een naald over een LP. Toch, kerstmuziek is niet zomaar muziek! Het is een ondoorgrondelijk iets. De ene wordt er euforisch en dolblij van, de andere wordt agressiever dan de gemiddelde stier die in zijn gezicht wordt geslagen met een rode zakdoek. In deze vergelijking kunnen we ‘die ene’ gelijkstellen aan mezelf en ‘de andere’ aan een zekere studiepraeses van de VGK, M. Provoost, die bij het schrijven van dit artikel in dezelfde ruimte zit en dus moet meeluisteren naar de meest foute kerstliederen die ik kon vinden. Als u hem dus ooit een cadeau moet kopen, ‘Greatest Hits’ van ‘Wham!’ is geen goed idee. In het algemeen is ‘Greatest Hits’ van Celine Dion nooit een goed idee. Kerstmis, kerstmuziek, zeer gezellig allemaal, maar de winter brengt nog iets anders met zich mee. Er is iets, waarde Veerlezers – en alvast mijn excuses voor de hoge sentimentaliteit van deze paragraaf – dat zo mogelijk, in de juiste context, nóg 41

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

mooier is dan de mooiste muziek die ooit gecomponeerd is. U hoort het wanneer u nog laat ’s avonds door de sneeuw wandelt, in verlaten straatjes met allerlei kleine huisjes waar de rook van het haardvuur dik en grijs uit de schoorsteen opstijgt. Wanneer alles donker is, de laatste hond uitgelaten is en de straatlantaarns een geelrode gloed verspreiden, hoort u dit prachtige, onbeschrijfelijke geluid. Het geluid van de winterse stilte. Geen ongemakkelijke stilte, maar een rustgevend wegvallen van het lawaai van het leven. De stilte is niet absoluut, u hoort de wind nog om u heen fluiten, u hoort de struiken zachtjes ritselen en de lantaarns zachtjes zoemen. Dit alles wordt dan nog eens aangevuld met het ritmische en – afhankelijk van de aanwezigheid van sneeuw in dit mentale beeld – al dan niet knerpende geluid van uw eigen voetstappen. Toch heeft deze stilte niets eng. Er is niets onheilspellends aan deze stilte. Alle zorgen en problemen, alle angst en stress bevinden zich ergens anders. Het zijn zaken uit de drukte van het dagelijkse leven. U bent voor even volledig afgesloten van de bewoonde wereld, teruggetrokken in de stille, vredige duisternis van de winterse nacht. Alleen, maar niet eenzaam. En daarom, beste lezer, eindigt dit artikel als een lofzang op de stilte. Want voor die momenten waarop de mooiste melodieën en de meest welbesproken woorden niet volstaan, kan de stilte de oplossing bieden. Want waar stilte is, is geen geschreeuw. Waar stilte is, is geen discussie of verwijt. De stilte kent schuld noch spijt. Ze is kosteloos. Ze ligt voor het grijpen voor iedereen die ervoor openstaat. Waar stilte is, is geen overdaad, geen tekort en voor één keer ook geen ‘damn you, stad Gent’. Wouter Reggers

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

DE SCRIPTOR SLUIT AF We zijn weer een maand verder. De bladeren zijn gevallen, de Sint passeerde auditorium E, de eerste kerstbomen worden in huis gehaald en de meeste deadlines zijn hopelijk ondertussen verstreken. U houdt momenteel het laatste Veer van 2015 in uw handen. Een melig kerstveertje, met de nodige anti-kerst artikels voor de liefhebbers. In het eerste Veer verwees ik naar de betekenis van een septembereer. De start van een nieuw academiejaar. Een stap die we allemaal samen zetten, al dan niet in de juiste richting. Nu, twee Veren later, lijkt het me een uitgelezen moment die zelfreflectie nog eens boven te halen. Zeg nu zelf, welke periode is er beter voor een blik in eigen boezem dan de periode waarin eerste examens en goede voornemens worden gemaakt? Het laatste Veer van 2015. We kunnen het zien als het einde van een geweldig eerste semester. Een semester waarin we weer een hoop nieuwe mensen leerden kennen. Een semester waarin we een prachtige groep eerstejaars mochten ontvangen in de wondere wereld der geschiedenisstudenten. Een eerste semester waar we mochten proeven van nieuwe vakken en proffen die ons werden voorgeschoteld. Een semester waar nieuwe vriendschappen, interacties en losbandigheden mochten plaatsvinden die we voordien niet voor mogelijk hadden gehouden. Een semester waar mensen tanden verloren, Shari Marais zongen en Kopenhagen bezochten. Wat er zich allemaal niet kan voordoen in een luttele 3 maanden! Het was ook een semester met talloze succesvolle activiteiten die op poten werden gezet door ons eigenste praesidium. Het is niet de bedoeling hier voor eigen winkel te beginnen spreken, maar ik kan een opkomend gevoel van trots en melancholie niet verder onderdrukken dus doe ik het toch maar. Dit eindejaarsveer gebruik ik bij deze dan ook om het voltallige praesidium te complimenteren op hun inzet, enthousiasme en doorzettingsvermogen van de voorbije maanden. Samen hebben we dit semester tot een geslaagd einde gebracht! Verder wens ik jullie enorm veel succes met de eerste examenperiode van dit academiejaar. Hopelijk kan iedereen er zich uit worstelen en komen de stucuâ&#x20AC;&#x2122;s van onze geliefde studiecel hun goed van pas. 43

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

Geniet nog van de kerstsfeer, de feestdagen en de vele stressmomenten die zullen komen. Jullie staan er alleszins niet alleen voor, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje... Mochten jullie in deze examenperiode een plotse inspiratie voelen voor een interessant artikel, jullie frustraties willen uitschrijven of wat dan ook, iedereen is nu al van harte welkom op de eerste redactievergadering van 2016. Hopelijk tot dan! Tot het volgende Veer! Nele Defruyt Scriptor 2015-2016

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

COLOFON Redacteur Nele Defruyt

Medewerkers Anoniempje Bo Billiet Pauline Bizeur Isabeau Cooman Celine De Bock Louis De Keyzer

Ishka Desmedt Ivo De Wulf Niels Grootaert Maxime Heyndrickx Wouter Reggers Arno Rombouts Matthis Provoost Michiel Scheerlinck Laurens Slegers Jasper Standaert Ferre Windey

33e jaargang, nr.3: Decemberveer

Ereledenlijst van de Vlaamse Geschiedkundige Kring 2015-2016

Prosenioren Vanheuverbeke Karl Corne Tom Vanden Meersschout Jens De Coster Arvid Standaert Jasper

Ereleden Ballegeer Alexander Bekaert Wim Betjes Lise Caulier Cassandra Crikemans Valérie De Loof Laurens De Moerloose Tim De Wolf Anschi Declerck Nathan Demets Lisa Desmadryl Mathias Gabriël Hans Grootaert Niels Joos Stijn Lemahieu Evelyne Lisarde Wendy Maebe Guillaume Malfait Marieke Mares Titouan Moltzen Siebren Pottie Jacques

Roels Willem Roggeman Lissa Roose Hanne Sabels Jordy Scheerlinck Michiel Slegers Laurens Smets Thomas T’Jampens Michiel Van De Ponseele Lo Van Hoylandt Hanne Van Puyenbroeck Marilyn Van Puyvelde Stijn Van Wulpen Anneleen Vancraeynest Frea Vandenhauwe Amaury Vandeputte Olivia Vandeputte Ruben Vanderhaegen Bertold Vennekens Veronique Vercammen Desmond Verfaille Astrid Vermeulen Charlotte Vlaeminck Diethard Voorspoels Jolien

Professoren Boone Marc Devos Isabelle Van Bruane Anne-Laure 46

Professor Emeritus De Hemptinne Thérèse

Academisch Personeel Baecke Xavier Lasoen Kenneth Wijnendaele Jeroen

Bevriende Kringen Historia Filologica Klassieke Kring Klio Kring voor Moraal en Filosofie Kunsthistorische Kring Oosterse-Afrikaanse Kring Slavia Veto

33e jaargang, nr.3: Decemberveer