Meiveer

33e jaargang, nr.5: Meiveer

1

33e jaargang, nr.5: Meiveer

2

33e jaargang, nr.5: Meiveer

HET VEER

Tijdschrift van de Vlaamse Geschiedkundige Kring 33e jaargang, nr.5

Meiveer

IN D IT NUMMER:

4 9

Voorwoord van de praeses Met de VGK naar Polen

De studiecel geeft raad

14

Pop-poll 2015-1016: de resultaten Sportnostalgie Collaboratie aan het Oostfront: een interview

19 21 24

Speelbeerpagina Erasmusstudent spreekt

27 28

Game Of Thrones: recensie De Vrolijke Vakgroep

31 34

Gent door Ishka verkend: hipstereditie Relaas van en zwaan

35 38

A Clockwork Orange: recensie Liefde in tijden van chaos Sterk (s)taaltje Symfonie der ordeloosheid Bo’s studentenkeuken De scriptor sluit af Colofon Ereledenlijst

40 45 47 49 52 53 54 55

3

33e jaargang, nr.5: Meiveer

DE PRAESES VOORWOORD Beste VGK’er en ander gespuis dat dit fantastisch tijdschrift ter hand neemt, Bedankt dat u voor een laatste keer mijn iets uitgebreider voorwoord wil lezen.

Inderdaad de laatste keer, dit is namelijk het laatste Veer van dit academiejaar en dus ook mijn laatste voorwoord als praeses van de VGK. Over dit afscheid later meer, want eerst wil ik nog eens enkele activiteiten van de VGK met u overlopen. Zo was u talrijk aanwezig op de Augustijnfeesten, waar u menig van dit streekbiertje hebt gedronken en kon luisteren naar verschillende optredens. De familieen vriendencantus was dit jaar opnieuw een groot succes. Jullie namen namelijk zoveel bezoekers mee, dat de cantuszaal nauwelijks groot genoeg was! Uiteraard waren er hiernaast nog talrijke andere activiteiten, die van sporten naar feesten tot cultuur en debatactiviteiten gingen. Hoewel het einde in zicht begint te komen, laten we u nog niet zitten. Zo hopen we U allemaal te verwachten op de laatste kringavond of enkele van de andere activiteiten die we nog in petto hebben.

Voor ik het woord laat aan de andere enthousiaste schrijvers die voor dit Veer weer een hele lading artikels schreven, wil ik nog enkele mensen bedanken! Inderdaad, wees gewaarschuwd, hier komt het sentimentele gedeelte. Hoewel een wijze man ooit zei: “Gevoelens bestaan niet, enkel…” wil ik deze raad even langs de kant schuiven om mijn fantastisch praesidium te bedanken.

Eerst en vooral wil ik Ishka en Alex bedanken voor hun enorme inzet voor Cultuur.

Ze zijn er wederom in geslaagd om onze kring te onderscheiden van de meeste andere studentenverenigingen in Gent door een cultuuraanbod aan te bieden om U tegen te zeggen. Hoe Ishka dit met haar drukke agenda heeft kunnen fiksen weet ik niet, ik sta er in elk geval versteld van. Hoewel Alex een nog veel drukkere agenda 4

33e jaargang, nr.5: Meiveer

heeft, Alex is namelijk letterlijk overal, weet ik wel hoe hij dit kon fiksen. Alex slaapt namelijk niet. Hierbij een gouden tip: “Malle Alex, kruip in uw bed!” In elk geval zijn ze er in geslaagd om er een enorm uitgebreid cultuurjaar van te maken. Naast de vele concerten, toneelstukken en films organiseerden ze ook nog eens twee quizzen waar er telkens een grote opkomst tevreden quizzers op afkwamen, en verzorgden ze samen met Debat de Nacht van de Geschiedenis die ook dit jaar weer een kleine 100 bezoekers telde. Alex, ik wens je volgend jaar enorm veel succes toe in je vele andere projecten. Ishka, geniet jij maar eens goed van die Italiaanse zon in het verre Bologna.

Sommigen onder jullie zijn een tijdje geleden naar onze legendarische Springbreakfuif afgezakt. Die werd ook dit jaar door onze Feestpraesides georganiseerd. Dit jaar kwam het oude duo van het academiejaar 2013-2014 terug samen in hun functie die ze ook dit jaar met verve hebben uitgevoerd. Zo zorgden Celine en Bart dat jullie op elke fuif en kringavond konden genieten van veel goedkope drank en andere promoties. Naast de gewone fuiven en kringavonden organiseerden ze ook nog eens een fantastische Vooruitfuif, waar onder andere de enige echte Gilles Simoens de zaal op zijn kop zette. Ook het Galabal, waar jullie voor de gelegenheid nog eens fancy “een danske konden placeren”, werd door hen met heel veel enthousiasme in elkaar gestoken. Ook van hen neemt de VGK binnen een paar maanden jammer genoeg afscheid na hun uitgebreide carrière. Celine en Bart, ook jullie wens ik heel veel succes in jullie volgende avonturen, maar ik vermoed dat ik jullie regelmatig nog wel eens zal tegenkomen. Met Bart als een stuk vastgeschroefd meubilair in de Amber, zal dit wel niet zo moeilijk zijn!

Zoals velen wellicht hebben gemerkt, gaat de overstap naar de Universiteit vaak gepaard met enkele kilo’tjes erbij, “the freshman 15”, zoals ze bij onze Angelsaksische vrienden zeggen. Onze getalenteerde Sportpraeses heeft er echter alles aan gedaan om dit te voorkomen. Bedankt Nathan! Onder zijn leiding stootten de Blandijnploegen ook dit jaar weer ver door in de Interfacultaire competities. Vooral de basketbalploeg kwam weer in de buurt van het hoogste edelmetaal, tot het HILOK er ook dit jaar een streep door onze dromen trok, dit maal in de halve finale. Niet getreurd echter, Nathan concentreerde zich dan gewoon op andere activiteiten, waar de sportwetenschappers geen roet in het eten kunnen gooien. Nathan, een dikke merci en ik ben blij dat je nog een jaartje in de VGK wil blijven om Sport tot een nog hoger niveau te tillen! Daarnaast wil ik je ook bedanken om nog een jaartje 5

33e jaargang, nr.5: Meiveer

de Nestor van de VGK te blijven en zo enkele andere mensen zich wat jonger te laten voelen!

Sommigen onder jullie hebben misschien gemerkt dat het de laatste twee dagen voor de paasvakantie opeens veel rustiger was in en om de Blandijn. Dit komt doordat de VGK op de fantastische Polenreis vertrokken was. Reispraeses Isabeau kreeg zomaar een kleine 50 leden mee naar dit fascinerend Oost-Europees land. Deze reis was een meer dan geslaagde opvolger van de Kopenhagenreis van het eerste semester. Ik ben persoonlijk op beide reizen mee geweest en kan eerlijk zeggen: ik heb mij telkens enorm goed geamuseerd! Ook jij blijft volgend jaar nog actief in het VGK praesidium, Isabeau, en gelukkig maar!

Wie ons volgend jaar wel verlaat, is de immer goedlachse Arno. Na twee jaar als Debatpraeses zet ook hij een punt achter zijn VGK-carrière. Een keizerdebatjaar zat er niet in, deze intellectuele godheid heeft andere plannen in het vooruitzicht. We zullen alleszins niet vergeten hoe hij er keer op keer in slaagde om hordes enthousiaste luisteraars naar zijn debatten en lezingen te lokken. Zelfs met de overvolle debatkalender van het begin van het tweede semester verschenen er telkens opnieuw geïnteresseerde en geïntrigeerde toeschouwers. Arno en zijn uitgebreid aanbod zijn hier uiteraard voornamelijk voor te bedanken. Dus: Arno, een wreed dikke merci!

Dat jullie steeds van al deze activiteiten op de hoogte waren, komt uiteraard door het PR team. Deze enthousiaste meiden stonden steeds klaar om iedereen van de nodige posters, facebookbanners, quizprijzen of andere dingen te voorzien. Keer op keer toverden ze telkens pareltjes van posters uit hun mouw, posters die weldegelijk jullie aandacht hebben kunnen trekken. Ook Nell en Pauline vertrekken volgend jaar op Erasmus, ik wens jullie daar enorm veel plezier! We verwachten dat jullie enthousiaste persoonlijkheid daar zeker van pas zal komen en wij verlangen al tot jullie terugkeer in het tweede semester.

Wie we dit tweede semester al terug mochten opwachten was onze Webmaster Anselm. Die kwam na een semester Portugal terug naar ons eigen (iets natter) Belgenlandje. Ondanks zijn vele Erasmusavonturen stond hij steeds paraat om de VGK te helpen met alle web- en computer gerelateerde problemen. Onder zijn leiding vond het forum zelf een nieuw leven! Om het met zijn eigen woorden te zeggen: “Fuck Facebook, leve het Forum!” Allen daarheen zou ik zo zeggen! Ondanks al zijn harde werk is Anselm de VGK nog niet beu. Door er volgend jaar nog een derde jaar 6

33e jaargang, nr.5: Meiveer

aan te breien, zal het praesidium van de VGK zowaar een echte keizerweb in haar rangen hebben zitten!

Nog zo’n functie die meer van op de achtergrond werkt, is de Boekenfunctie. Hoewel zijn werk iets minder zichtbaar is, is Niels toch één van de belangrijkere mensen van de VGK en de opleiding geschiedenis. Hij zorgt er namelijk voor dat jullie allemaal gemakkelijk en goedkoop jullie boeken kunnen ontvangen. Niels is daar dit jaar met verve in geslaagd en richt zich volgend jaar op een nieuw project! Gelukkig voor ons is dit nog steeds binnen de VGK, we zien hem volgend jaar dus zeker terug!

Binnen de VGK zijn er nog twee praesidiumleden waarvoor sommige mensen een standbeeld zouden neerzetten. De twee Studiepraesides, Ferre en Matthis, zwoegden ook dit jaar om terug topedities van de stucu’s te maken. Deze verschillende soorten studentencursussen hebben zonder twijfel veel eerstejaars door de bergen leerstof heen geholpen. Ondanks dat we volgend jaar Ferre verliezen aan Uppsala in het Hoge Noorden, mogen we onze eigenste Viking behouden. Matthis blijft nog even van de VGK! Ik wens jullie beiden veel succes!

Wie ook nog even van de VGK blijft is onze Bachelormama Miquette! Zij slaagde er in om, ondanks een opnieuw gedaald aantal inschrijvingen aan onze opleiding, het aantal actieve eerstejaars op peil te houden. Zo haalde ze zelf een recordcijfer van 47 schachten op onze pyjamacantus in November. Haar eeuwig aanwezige enthousiasme en haar stralende glimlach waren hier uiteraard grotendeels verantwoordelijk voor. Miquette: papa VGK was heel tevreden dat jij in zijn team zat!

Dit jaar had de VGK voor het eerst sinds 2011 opnieuw ook een Lustrumpraeses in haar rangen. Jasper die deze functie met een hoge professionaliteit uitvoerde, is namelijk verantwoordelijk voor de organisatie van ons Lustrum van volgend jaar. Op 26 november 2016 wordt de VGK 85 jaar! Speciaal voor deze verjaardag organiseert Jasper een volledige week vol festiviteiten. Ondanks dat die nu al bijna allemaal geregeld zijn, houden we ze voorlopig nog even geheim. Voor wie toch al te nieuwsgierig is, kunnen we wel al een tipje van de sluier lichten: er is een echt VGK bier.

Wie daarin geïnteresseerd is, kan nu al flessen bestellen. Alle info hierover kan teruggevonden worden op het facebookevenement, het forum of de VGK-site. Dat alles voor het Lustrum zo vlot verloopt, komt uiteraard door Jasper en al zijn harde werk. Ik kijk er dan ook naar uit om hem tot eind november aan het werk te kunnen zien!

7

33e jaargang, nr.5: Meiveer

Last but not least wil ik uiteraard degene bedanken die verantwoordelijk is dat u dit allemaal kunt lezen. Onze Scriptor Nele was verantwoordelijke en hoofdredactrice van dit tijdschrift dat jullie nu in jullie handen hebben. Dit jaar bracht Nele het Veer naar ongekende hoogtes door de vele interessante artikels, interviews, kooktips en andere zaken. Ondanks het harde labeur dat dit met zich meebracht, was Nele steeds dolenthousiast om het Veer op tijd af te krijgen. De vele spelfouten/ typfouten, rare grammaticale constructies en andere literaire problemen die ze uit de artikels (en voorwoorden) moest halen en verbeteren, nam ze er met veel plezier bij. Ze was hier zo enthousiast over dat ze besloot om dit nog een jaartje verder te doen! Ik kijk al met veel plezier uit naar het eerste Veer van volgend academiejaar.

Naast het gewone praesidium zou ik ook nog graag uw aandacht willen richten op mijn ongelooflijk Dagelijks Bestuur. Maxime, Bo en Wouter, ik wil jullie enorm hard bedanken om mij dit jaar steeds bij te staan. Jullie waren er voor de VGK in goede en kwade dagen, in zatte en nuchtere toestand, ’s morgens vroeg en ’s avonds laat!

Dankzij jullie draaide de VGK nog een jaartje verder en kunnen we onze vereniging overlaten aan onze opvolgers met een onberispelijke administratie en boekhouding.

Zonder jullie had ik dit nooit gekund! Enorm bedankt en ik wens jullie alle drie heel veel succes bij jullie verdere projecten.

Nu kan ik even ophouden met het sentimenteel gedoe, de volgende keer is voor op de zwanenzangcantus, waar ik met heel veel pijn in het hart de cantushamer en daarmee de macht zal moeten doorgeven aan mijn opvolger. Ik herinner me nog goed hoe ik vorig jaar zo hard uitkeek naar dat precieze moment, nu vervloek ik elk uur dat mij dichter bij dat keerpunt zal brengen. Ondanks dit alles ben ik er zeker van overtuigd dat mijn opvolger dit minstens even goed zal doen zoals ik het dit jaar heb proberen doen. Hiermee wil ik alle kandidaat praesidiumleden enorm veel succes wensen volgend jaar, zorg dat de VGK nog groter wordt en blijft groeien en geniet van de praesidiumervaring zoals ik er de laatste drie jaar van heb genoten! Het was fantastisch!

Ut vivat, crescat et floreat VGK! Ivo De Wulf Praeses 2015-2016 Prosenior in wording 8

33e jaargang, nr.5: Meiveer

MET DE VGK NAAR POLEN De impressie Polen, een land van melk, honing en (vooral vééél) vodka. Ook dit jaar overschreed onze prestigieuze kring de Belgische landsgrenzen in de hoop avontuur, cultuur en plezier te vinden. Stereotypen werden ontkracht, flessen ontkurkt en hier en daar werd zelfs een aardig mondje Pools geleerd van de plaatselijke bevolking. Onze

lieftallige reispraeses, Isabeau, verzorgde dit gebeuren uitstekend en creëerde zo herinneringen die generaties lang naverteld zullen worden en de tand des tijds zullen overleven. Zit, ligt oftewel hangt ende geniet van dit avonturistisch verhaal vol gevaren, dra(n)ken ende romantiek.

Het begon allemaal op de vierentwintigste maart van het jaar tweeduizendzestien in het jaar van onze Heer. Zware valiezen en sportzakken werden met bloed, zweet en tranen verscheept naar het station van Gent Dampoort. Het enige wat we op dat moment wisten was dat ons verhaal hier tabula rasa zou aanvangen en zou eindigen als een rijkgevulde roman à la Historici en hun metier. We betraden de bus en wachtten op wat komen zou.

Na ettelijke uren rijden en veel zakken chips later kwamen we aan in de hoofdstad van ons beloofde land, Warschau. Onze vuurproef was niet meteen van de minste.

Om de langverwachte douches te mogen uittesten dienden we gepakt en gezakt

zeven helse verdiepingen te beklimmen vooraleer we onze hostel bereikten. Als sardientjes in een conservenblik in de lobby kregen we een eerste indruk van waar we onze eerste nacht zouden doorbrengen. De kamers werden verdeeld en als wulpse kinderen liepen we ‘om ter eerst’ naar onze vertrekken om de bovenste matrassen van de stapelbedden te bemachtigen.

9

33e jaargang, nr.5: Meiveer

Na enkele uurtjes van verdiende rust en douchegenot gingen we de uitdaging aan om deze Poolse metropool van naderbij te ontdekken en op zoek te gaan naar wat een hongerig mens het meest gelukkig maakt, de Mac Donalds. De eerste dag werd beëindigd met een Vodka-tour, waarbij we meteen ondergedompeld werden in het flamboyante Poolse nachtleven. Shotjes Vodka verdwenen in dorstige kelen en enkelingen waagden zich in de tussentijd zelfs aan lokale Vietnamese specialiteiten en Poolse haring.

Op de tweede dag van onze reis gingen we als echte historici in spe de uitdaging aan om terug te keren in de tijd naar een periode waarbij het communisme het dagelijkse leven in Polen domineerde. Als rasechte kapitalistische blandinio’s

werden we geconfronteerd met het Polen van Stalin en zijn opvolgers. Deze activiteit werd nog eens extra leerrijk en amusant gemaakt doordat we de kans kregen om een ritje te maken in een bus uit de jaren vijftig en omdat we een traditioneel gerecht uit die tijd voorgeschoteld kregen. Bij het eten van die maaltijd waanden we ons in een volks programma als ‘Komen Eten’ en positieve reacties weergalmden langsheen de

vier muren van het gezellige restaurantje.

Na

twee

dagen

hadden

we

in

deze

wereldmetropool voldoende fijn stof opgesnoven en besloten we verder te trekken

naar het Walhalla van Polen, namelijk Krakau. Bij aankomst sprongen we meteen in onze sportieve treklaarzen en vertrokken we naar de Steengroeve van Zakrzowek. Hier werden we overstelpt met prachtige uitzichten en kwam het concept van de selfie helemaal tot zijn recht. Vervolgens wisselden we onze trekschoenen in voor elegante dansschoenen 10

33e jaargang, nr.5: Meiveer

en doken we het Krakauwse nachtleven in. Dansvloeren werden onveilig gemaakt en hier en daar werden discrete slippertjes begaan met kapotte bierflesjes als gevolg.

The following morning wekte de vroege Poolse ochtendzon een veertigtal geschiedkundige katerkopjes en begeleidde hen naar alweer een interessante stadstour die Krakau van haar mooiste kant liet zien. De leden van onze VGK werden geconfronteerd met architecturale meesterwerken en velen onder hen voelden zich alsof ze op stap waren in ons eigen kleine pittoreske Brugge uit de mooiste provincie van ons Belgenlandje, West-Vlaanderen.

Op de zesde dag van onze reis maakten we de overtocht richting een monumentaal, maar tevens berucht hoogtepunt uit de geschiedenis van

Polen,

namelijk

Auschwitz.

Bij

het

betreden van dit kamp werden velen van ons overstelpt met een ambigue gevoel. Opnieuw werden we met de neus op het feit gedrukt dat ons uiterst boeiende vakterrein niet alleen bestaat uit positieve evoluties en gebeurtenissen, maar ook doorspekt is van leed en tragedie.

Tenslotte eindigden we ons zevendaags avontuur met de allerlaatste locatie uit onze to-do-list, Wroclaw. Na een weekje Polen waren de meesten onder ons reeds sterk geassimileerd binnen de Poolse cultuur en tradities, maar toch hield dit niet in dat we geen bewondering meer konden

opbrengen voor deze mooie stad en haar fenomenale bouwwerken. Verschillende kleine gezelschappen struinden op eigen 11

33e jaargang, nr.5: Meiveer

houtje en tempo rond door de lieflijke straatjes en velen ontdekten op die manier persoonlijk wat Wroclaw allemaal te bieden had. Toch konden enkelingen hun westerse roots niet verbergen en lieten zij zich in met allerhande gerechten die hoge concentraties kip bevatten.

Een beknopt verslag als dit is niet in staat om de gehele werkelijkheid te tonen van elk avontuur, noch elke kleine insider, die we begingen en creĂŤerden tijdens onze reis. Wat vast staat is dat dit gebeuren een belangrijke plaats gekerfd heeft in ons reeds met geschiedkundige feiten doorspekte geheugen. Misschien werd binnen dit proces een aanzienlijk aantal grijze hersencellen gereduceerd, maar anderzijds hebben we op die manier voet bij stuk gehouden betreffende het studentenmotto

van de YOLO. Ons Pools avontuur valt dan ook maar te beschrijven met twee specifieke woorden, een welgemeende Love it.

Gauthier Couckuyt

12

33e jaargang, nr.5: Meiveer

MET DE VGK NAAR POLEN De beelden

Gauthier Couckuyt

13

33e jaargang, nr.5: Meiveer

DE STUDIECEL GEEFT RAAD Examens en hoe ze overleven Eerstejaars historici, vreest niet! Uw studiecel laat jullie in de examenperiode niet aan jullie lot over. Rustig blijven is geboden, overzicht dient bewaard te worden en namen geblokt.

Wereldgeschiedenis

Hopelijk heb je de lessen gevolgd, dan zal je geen windeieren leggen, indien niet geen nood: het examen is geen killer! Het boek voor dit vak is vrij beknopt en duidelijk, zorg er dus zeker voor dat je het volledig gelezen hebt. Leg het boek dan naast de powerpoints, dan komt dat helemaal goed. Verlies de vele prenten en grafiekjes niet uit het oog: ze zullen passeren op het examen! Het vak gaat om interpreteren en inzicht in bredere verbanden, die zullen naarmate je het boek doorploetert stapsgewijs wel vorm krijgen.

Visuele Cultuur

Love it or hate it, maar dit vak mag je niet te lang laten liggen. Professor Jonckheere stelt twee grote overzichtsvragen over de cursus en dan nog een twintigtal kleine meerkeuzevragen. De eerste grote vraag laat je elementen uit de verschillende delen van de cursus vermengen in één antwoord. Zo was een vraag waarom Rubens zo’n belangrijke schilder is en moest je zijn plaatst in het canon beschrijven. De tweede vraag is een toepassingsvraag. Je krijgt een artikel over een kunstwerk of iets dergelijks wat je moet bespreken aan de hand van de cursus: bespreek de economie die er achter schuilt, de stijl, lijn en kleur,… De kleine meerkeuzevragen zijn hoofdzakelijk pure blokvragen: zo moet je de schilder van een werk geven, de naam van het werk, de stroming van het werk… Het feit dat Visuele Cultuur slechts voor 3 studiepunten meetelt, kunnen sommigen het misschien laten liggen, maar vergis u niet. Uw cursus Visuele heeft wat aandacht nodig om vlot te slagen.

Geschiedenis van België De lessen van professor De Wever zijn best interessant en het handboek is vlotte, duidelijke literatuur die je zeker eens moet doornemen, aangezien het ook niet zo’n groot boek is. Als je de lessen door het jaar goed hebt bijgehouden is slagen voor dit 14

33e jaargang, nr.5: Meiveer

vak al quasi verzekerd. Ook hier geldt dat je het historisch overzicht moet bewaren, zoals het historici betaamt. Er zijn drie grote, open vragen op het examen. Een van die vragen is een afbeelding uit de te kennen lijst (die met een rode rand rond, uit de ppt). Geschiedenis van België is een interessant vak en een haalbare kaart.

Geschiedenis van de Klassieke Oudheid Geschiedenis van Grieken en Romeinen is voor sommigen niet de meest interessante periode, sommigen smullen van deze periode. In de lessen zijn meestal weinig studenten aanwezig, maar laat als je niet in de les zit het vak ook niet te lang liggen.

Zeker als het je periode niet is. De powerpoints zijn je studeerbasis, het boek is aanvullend. De examenvragen bestaan uit 2 grote open vragen, een vraag voor Grieken en een voor Romeinen. Dit kan gaan van economie, cultuur of politiek(-militair).

Verder vraagt de prof je 4 begrippen/namen uit te leggen. Deze namen en begrippen zijn te vinden in de stucu die we bij de VGK uitbrachten, maar misschien staan niet alle namen erin, want prof Zuiderhoek vraagt ook één naam/begrip die enkel in het boek staat. Hoe dan ook zijn de begrippen/namen van de voorgaande jaren in de stucu inbegrepen, uiteraard.

Geschiedenis van de Middeleeuwen Van een klepper gesproken. Houdt u vast aan de takken van de bomen, het examen geschiedenis van de Middeleeuwen komt er aan. Onderschat de hoeveelheid niet en probeer een overzicht te houden. Wie flink naar de lessen is geweest kan zich nu al gelukkig prijzen. Wie dat niet heeft gedaan stort zich best op de powerpoints en iets in mij zegt dat wij daar ook wel een toffe stucu van hebben uitgebracht, niet? Het examen wordt beantwoord in essaystijl en ik zou zeggen: laat u maar eens goed gaan, maar draai niet rond de pot. Probeer in een antwoord een duidelijk verhaal op te bouwen (inleiding – midden – slot) waarin je zoveel mogelijk inzicht, termen en namen ventileert op het blad. Begin meteen en wacht niet te lang want de tijd is voor velen nogal beperkt. Als je iets niet zo goed begrijpt is er altijd nog het handboek maar denk niet dat je het hele handboek gelezen moet hebben om te kunnen slagen voor dit vak. Het dient echt eerder als aanvulling op onduidelijke stukken.

Grote vragen bestrijken vaak meerdere hoofdstukken, probeer dus alle gegevens binnen een bepaald thema met elkaar te linken (kerk – landbouw – staatsvorming…) om te kunnen antwoorden op grote vragen zoals ‘beschrijf de evolutie van de landbouw doorheen de ?e en de ?e eeuw.’

15

33e jaargang, nr.5: Meiveer

Geschiedenis van de Moderne en Hedendaagse Tijd Rustig ademhalen en je niet laten afschrikken. Bruno en zijn assistenten zijn erg gemoedelijk op het mondeling examen en willen je voor geen meter de grond in boren. Je mag zelf een vraag kiezen uit een lijst van drie en je mag zelf bepalen hoeveel voorbereidingstijd je gebruikt. Neem dus gerust de tijd om je betoog netjes te plannen, maar vergeet ook niet op tijd eraan te beginnen natuurlijk. Wie een beknopte samenvatting heeft met een duidelijke inhoudstafel en deze ook op voorhand heeft doorgenomen heeft een grote kans op slagen. Vaak wordt een ‘extra’ vraagje gesteld om te testen of je die 18 of 19 waard bent. Het is ook maar dat, ga er niet vanuit omdat je die vraag niet kon beantwoorden dat je daarom gebuisd bent, dat is zeker niet het geval. Wie daar tijd voor heeft kan landenfiches maken maar doe je dat niet, is dat geen enkel probleem, er zal altijd wel een niet-landenvraag zijn en zelfs met een gewone samenvatting valt zo’n vraag gerust te beantwoorden met wat lappendekenwerk tijdens de voorbereidingstijd. Verlies het schriftelijk deel niet uit het oog en probeer het niet te verwaarlozen, het telt voor een aanzienlijk deel mee voor je punten en is erg doenbaar als je er even wat werk en tijd in investeert.

Veel succes!

Matthis Provoost en Ferre Windey Laureyns, VGK-Studie 2015-2016

16

33e jaargang, nr.5: Meiveer

POP-POLL 2015-2016 De resultaten 1. Om de spits af te bijten: verheug ons over je favoriete auditoriummoment ooit in je geschiedeniscarrière.

De toon was duidelijk gezet. De overgrote meerderheid koos voor die ene Spartaan, aka Sébastien Bovie, die op een rustige dag de les Klassieke Oudheid binnenstormde en daarmee iedereen, inclusief Zuiderhoek, met stomheid verbaasde. Hier en daar vielen ook woordenspelingen rond naakte sujetten en auditorium E… Iemand?

2. Stel, een aantal niet nader genoemde individuen beslissen een slonslijst op te stellen van de mannelijke VGK-leden, wie zou jij op nummer 1 plaatsen?

Met nooit geziene voorsprong wint hier toch wel de heer Maxime Loïc Sasha Heyndricks, beter bekend als heerser van Slonsistrië. De vrij duidelijke tendens sluit jammer genoeg niet uit dat sommigen toch nog capabel waren hier een vrouw te selecteren, hoe kon u!

3. Om toch een beetje aan zelfreflectie te doen, een reality check: wat was jouw droomberoep als kind?

Dat historici na hun opleiding zo wat overal kunnen terechtkomen, uit zich ook in onze kinderlijke interesses. Dierenartsen, ridders, vuilnisvrouwen, steenrijke

pitaboeren, wielrenners, astronauten, boswachters en zelfs archeologen… De kinderfantasie gaat duidelijk wel erg ver bij sommigen.

4. Door welke Blandijnroddel kon je dit academiejaar je hand er niet van weerhouden zich met een verzuchtende klets op je te voorhoofd planten?

Ik vrees dat de Blandijn weldra uit haar voegen zou barsten moesten alle roddels die jullie instuurden hier verschijnen. Toch kan ik me door mijn eigen verbazing er niet van weerhouden de schandaligste roddel aller tijden hier even neer te pennen. Blijkbaar zou ene F.W.L., befaamd in verscheidene milieus, zich op één van de vele legendarische VGK-cantussen zonder schaamte of wrok gewaagd hebben aan… Ja, u voelt het komen… DER PAPPENHEIMER! Menig sujetten zouden het beeld van zijn ronde billen voor eeuwig op hun netvlies gebrand hebben staan. 17

33e jaargang, nr.5: Meiveer

5. Wiens kapsel binnen onze richting doet je wegkwijnen van jaloezie?

Hoewel het enorm spannend was, verloor Nathan Gryp net van het Muriëlleke van onze enige echt Michiel Scheerlinck. Applaus!

6. Wie is volgens jou de zatte nonkel van de VGK? Zonder twijfel komt Jelle, de geliefde barman van het beste café van Gent, hier het meest naar voor. Daarnaast krijgen Ivo Dewulf en Wouter Reggers een eervolle vermelding. Keep up the good work, jongens!

7. Stel, de proffen zijn je medestudenten. Wie zou jouw vriend zijn?

Ik weet niet hoe het er in zijn tijd aan toe ging, maar vandaag de dag kent Bruno De Wever een ongeziene populariteit en zouden velen onder jullie hem maar al te graag best bud noemen. Verder zou jullie gang compleet zijn met een coolio als Jan Dumoleyn en met de intimiderende persona van René Vermeir.

8. Welk lied mag zeker niet ontbreken op een oerdegelijke VGK-cantus? (Buiten ons fantastisch kringlied, uiteraard) Jan Klaassen staat hier op nummer 1, een tip voor Filologica’s Tijdloze volgend jaar?

9. Deze jaarlijkse klassieker zou dit jaar wel eens een doordenker kunnen zijn: wie is jullie favoriete Blandijnkoppel?

En een doordenker was het. Hoewel de intieme relatie tussen Bart en zijn geliefkoosde Amber veel van jullie stemmen wegkaapte, wist ons legendarisch koppel Polle en Nell toch met een kleine voorsprong de eindmeet te halen!

10. Stel, de VGK sluit de boeken. Welke kring zou de eer hebben jou als lid te mogen omarmen?

VGK is love, VGK is life. Zoveel is duidelijk, want het merendeel onder jullie ziet

zich nooit een andere kring te betreden. Ook wil ik de wijze uitspraak meedelen die één van jullie instuurde: “Doe dan maar een heropgerichte VGK 2.0, what is dead may never die”. Groot gelijk!

11. Stel, de VGK sluit toch maar niet de boeken, met welk praesidiumlid zou je dan

het liefst een permanentie doorbrengen in een verlaten Blandijnkelder?

Arno blijkt de meest begeerde permanentiepartner in het praesidium te zijn. Volgens mij blijft deze Don Juan niet lang meer vrijgezel als ik het zo aanschouw!

18

33e jaargang, nr.5: Meiveer

12. Naar welk oord zou jij de VGK graag een reis zien organiseren?

We hebben een top-3 met op 1. Slovenië, op 2. Schotland en op 3. Panama! Trek daar zelf maar uw conclusies uit…

13. Hier kunnen jullie zich, in tijden van papers waar jullie het onderwerp onder-

hand al lang beu van zijn, eens volledig laten gaan. Verzin de origineelste papertitel.

Jullie lieten duidelijk jullie creativiteit de pan uit swingen. Een kleine selectie: -

“Uitgaansrituelen bij de authentieke blootvoetse Blandijnstudent en hun toe-

passing in de moderne maatschappij.”

-

“Van 0 tot 2, een bloemlezing uit het verleidingsverleden van Wim Bekaert.”

-

“'Er zijn hier wel regels eh' - een onderzoek naar muzikale gebruiken in de Gentse herbergen door Ishka Desmedt.”

-

“"Die OAK mag nie in die kelder nie", de invloed van de Zuid-Afrikaanse segregatie op het Gentse studentenleven.”

En dan mijn persoonlijke favoriet: “‘Het raderwerk tussen tand en wiel’: Een vergelijkende studie naar de samenhang tussen fietsenverhuur en orthodontie in Gent in de 21e eeuw.”

14. Welke geschiedenisstudent wacht er een gouden toekomst?

Iemand stuurde een perfect samenvattende zin door van jullie inzendingen: “Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een geschiedenisling”. Waarvoor dank.

15. Met welke bouwstijl zou je de Blandijn het beste kunnen omschrijven?

De lijst met deze antwoorden vloeide bijna over van het woord ‘Communistisch’, dat spreekt duidelijk voor zich.

16. Een vraag waar iedereen sinds het verschijnen

van het kerstveer ongetwijfeld mee worstelt: wie is volgens jullie in godsnaam die anonieme schrijver die in het Veer maar niet over zijn liefdesavonturen kan zwijgen?

Giswerk à volonté bij deze vraag. Is het Arno, of toch Ivo? Laten we het gewoon op Pedro Scampi houden.

17. Welke frituur mag volgens jou bekroond worden als “de beste van Gent”?

Buzzy Snack for the win!

19

33e jaargang, nr.5: Meiveer

18. Aan welke eerste bachelor heeft de VGK de meeste kosten?

Toeval wil dat hier toch wel net mijn functiepartner van volgend jaar onnoemelijk veel vermeld wordt. Ik tel u graag voor, scriptor in wording en blijkbaar het grootste gespuis van het eerste jaar: Lionel Olieu.

Dat beloofd!

19. Doorgaans krijgt de secretaris de titel ‘Sexysec’ toegewezen. Aangezien het dit jaar maar een magere troost is, aan welke prosenior zou jij de-

ze titel geven?

Blijkbaar doet de lengte er blijkbaar toch niet enorm veel toe, want Jasper Standaert verdient volgens jullie eerder dan onze eigenste secretaris de titel ‘Sexysec’.

20. En dan nu de hamvraag: hebben honden lippen?

Hoewel ‘ja’ hier het meest wordt geantwoord, is ‘groen’ de winnende inzending!

Hoera!

Nele Defruyt

20

33e jaargang, nr.5: Meiveer

SPORTNOSTALGIE Met het EK 2016 in het verschiet denk ik vol weemoed terug aan de tornooien die mijn kindertijd kleur gaven. 22 jaar jong en al terugkijken naar iets triviaals als een voetbaltornooi lijkt raar maar de kampioenschappen brachten hun eigen helden en verhalen voort en doen me met melancholie terugdenken aan mijn kindertijd.

Het eerste beeld dat ik me voor de geest kan halen als ik terugdenk aan het Europees Kampioenschap in Portugal is dat van de Portugese doelman Ricardo die met blote handen Engeland eigenhandig -oh ja, deze mop heb ik juist gemaakt- van elke titeldroom beroofde. Het gastland met spelers als Carvalho, Luis Figo en een jonge Cristiano Ronaldo ging in de finale ten onder aan de stress en verloor net als in de openingswedstrijd van voetbaldwerg Griekenland. Eerder waren ook al het Frankrijk van Zinedine Zidane en Tsjechië met Pavel Nedved voor de bijl gegaan. Al deze Europese helden sneuvelden in een Griekse tragedie waarin Angelos Charisteas het laatste oordeel velde. De spits zou na zijn persoonlijke succesjaar 2004 geen deuk in een pakje boter meer getrapt krijgen. Wel wist hij op de tenen te trappen van de Ajaxsupporters en werd hij tot judas omgedoopt door de Amsterdammers toen hij hen de rug toekeerde en besloot Feyenoord te vervoegen. Maar wat maakt het uit?

Voor elke Griek zal Charisteas voor eeuwig bovenaan prijken in het rijtje van Griekse helden zoals Achilles, Theseus en Hercules.

Oostenrijk en Zwitserland vormden het pittoreske decor voor het Europees Kampioenschap van 2008. België besloot net als in 2004 de anderen een kans te geven door het tornooi aan zich voorbij te laten gaan.

Griekenland ging er, zoals de traditie het wil bij uittredende kampioenen, uit in de eerste ronde zonder ook maar één punt te behalen. Rusland met aanvalsleider Roman Pavljoetsjenko steeg boven zichzelf uit en sloeg de Nederlandse droom aan diggelen in de kwartfinale. Ook Pavljoetsjenko wist aan het EK-succes een transfer over te houden maar net zoals bij Charisteas werden de verwachtingen van verlossing en heilandschap nooit waargemaakt. Het tornooi kwam uiteindelijk op naam van 21

33e jaargang, nr.5: Meiveer

Spanje te staan dat hiermee zijn 4 jaar lange dominantie over de voetbalwereld zou aanvatten. Duitsland was het kind van de rekening in de finale met een goal van El Niño, Fernando Torres. De Spanjaarden hadden zoveel heerschap over de bal in die periode dat het voor hen onnodig leek om nog langer met een diepe spits te spelen.

Veel beter was het om gewoon een extra man op het middenveld te plaatsen zodat men daar de bal wat rond kon tikken. Als wij de bal hebben kunnen zij niet scoren, nietwaar?

In Polen en Oekraïne konden de Nederlanders na hun 1e wedstrijd tegen Denemarken meteen alle hoop op een vervolg van hun succescampagne van 2010 op het WK in Zuid-Afrika, waar ze het hadden geschopt tot in de finale, begraven. Nigel de Jong nam dat schoppen trouwens zeer letterlijk in Johannesburg en kliefde het borstbeen van Xabi Alonso haast doormidden. Na het debacle in 2012 mag het overigens niet verbazen dat onze Noorderburen liever wegblijven uit Frankrijk zodat ze zich een volgende blamage kunnen besparen. Hoewel Spanje wederom de hoofdvogel wist af te schieten in Kiev was mijn hart verkocht aan het Italië van Andrea Pirlo en Mario Balotelli. Ik was altijd al een stiekeme minnaar van het Italiaanse voetbal geweest. Machiavelli’s doctrine viel af te lezen uit elke actie die een Italiaan op het veld ten beste gaf. Het contrast tussen de gratie waarmee Pirlo vanuit de middencirkel ballen verstuurde en het vlijmscherpe mes dat een De Rossi achter hem hanteerde had iets artistieks in zich. Pirlo liep niet over het veld, hij slofte. Zoals het gras zachtjes ritselt als een luipaard zijn prooi besluipt, zo fluisterden de Poolse grasvelden onder de voetzolen van de oude meester. Wachtend tot de vijandige verdediging één zwakheid vertoonde zodat hij hen het nekschot kon toedienen. Lopen was aan Andrea niet besteed. Daar had hij voetvolk voor. Ondertussen keek hij vanuit ZIJN middenstip hoe zijn penseelstreek het groene vlak kleur gaf. Hoewel de stijl binnen het voetbal veranderde en alles steeds strakker en directer werd, bleef Pirlo, tegen beter weten in, met zijn frivole en hemelse stijl de lijnen uitzetten.

Ik keek naar deze bebaarde grootmeester van de renaissance en ik zag de magie van een voetbalperiode die ik zelf nooit gekend had. Het voetbal was veel beheerster toen. Niet elke hoop spieren die 10 kilometer kon lopen kwam op een landenkampioenschap terecht.

22

33e jaargang, nr.5: Meiveer

Neen, wat je deed met een bal was veel belangrijker. Noem me maar een romanticus maar ik genoot toen meer van de late renaissancekunst onder meester Pirlo dan dat ik dat vandaag de dag doe met het agressieve expressionisme van een Atletico Madrid of het surrealisme van Messi, Suarez en Neymar. Andrea Pirlo was een kind van zijn tijd. Rust en eenvoud zegevierden in de periode die zijn speelstijl zou tekenen. Als men mij over 50 jaar vraagt hoe mijn kindertijd eruit zag, zal ik verwijzen naar de man uit Lombardije. Luchtig en onbezonnen, wetende dat alles uiteindelijk wel goed zou komen. Het was de laatste keer dat Oekra誰ne en de wereld zo vredig konden genieten.

Laurens Slegers

23

33e jaargang, nr.5: Meiveer

COLLABORATIE AAN HET OOSTFRONT Een interview Mijn paper voor het vak “historische praktijk: Moderne en Hedendaagse geschiedenis” handelt grotendeels over democratisering en de opkomende (extreem)rechtse politieke partijen gedurende dat proces. Ik ben dan tot de ontdekking gekomen dat de zoon van mijn betovergrootmoeder actief was aan het Oostfront. Na deze toch wel spannende ontdekking heb ik de overlevende familieleden opgezocht en gecontacteerd. Tot mijn grote verbazing waren de dochter en de kleinzoon van de collaborateur allebei bereid om een gesprek met me aan te gaan zodat ik een beter inzicht kon krijgen in het leven van de Oostfronter. Wat volgt is een interview met zijn dochter, die geboren is in 1932.

PS: Tijdens dit interview speelde één van mijn meest gênante verhalen ooit af. De avond, of liever, de nacht voor het interview waren we met een aantal van de eerste bachelor geschiedenis naar onze favoriete café “De Amber” getrokken, om daar de verjaardag te vieren van onze immer jolige en vrijgevige barman Jelle. Nu, ik had gedacht om tegen middernacht buiten te staan zodat ik de volgende dag fris zou zijn voor een belangrijke dag. Dit was buiten Jelle gerekend natuurlijk. Het eindigde iets na vijf uur in de ochtend toen Jelle samen met ons het café sloot... De volgende dag zat ik dus mijn interview af te nemen met de grootste kater die ik ooit heb gehad. Ik was vervuld met een groot gevoel van schaamte. Geniet van het resultaat!

PPS: Ik heb het interview zo getrouw mogelijk neergepend van de opname die ik heb. De vrouw waarmee ik het interview deed heeft beginnende vormen van dementie en herhaalt dus vaak iets, zegt soms eens iets dat geen direct antwoord is of geeft soms eens een ander antwoord dan wat ze ervoor zei. Omdat ik zo trouw mogelijk wil blijven aan het interview heb ik besloten om deze zaken erin te houden. _____________________________________________________________ “Ik weet nog zeer veel van de oorlog, ik heb er mijn volledige kindertijd gespendeerd. Ik was acht jaar oud toen de oorlog uitbrak. Mijn vader was toen nog niet vertrokken naar Duitsland.”

Zijn ze toevallig ook gaan werken in Duitsland?

“Ja, mijn vader en moeder zijn samen in Duitsland gaan werken” Wanneer was dat ongeveer?

“Goh, in welk jaar zou dat geweest zijn? ik denk dat dat in het begin van de oorlog 24

33e jaargang, nr.5: Meiveer

was, 1940. Mijn vader was voordien een vlaswerker, hij runde een familiebedrijfje.

Toen de oorlog begon was er geen werk meer en mijn ouders zijn dan samen naar Duitsland getrokken.”

Wanneer zijn ze dan teruggekomen naar België?

“Tijdens zijn verlof is hij eens teruggekomen, maar ik denk dat mijn moeder dan is thuisgebleven, hij is dan nog een keer naar huis gekomen en daarna is hij naar het Oostfront getrokken met de Vlaamse brigade denk ik. Hij schreef veel brieven terug naar huis. Hij was Vlaamsgezind, dus trok hij naar de Vlaamse Brigade. Voor hij vertrok werkte hij in Brussel bij een dokter, hij beloofde me dat hij in België zou blijven.

De stad waar hij vermoedelijk om het leven kwam is Rostov.

Hij had nog een brief geschreven waarin hij zei dat hij er alles aan zou doen om naar mijn plechtige communie te komen. Hij zou alles op alles zetten om daar bij te zijn schreef hij me, ik heb daarna niets meer van hem gehoord. Later ben ik te weten gekomen dat heel zijn compagnie omsingeld geweest is in Stalingrad, niemand heeft het overleefd. Ze zijn allemaal uitgemoord en we hebben er nooit meer nieuws van gehad. Achter de oorlog hebben ze daar opzoekingen gedaan en mijn moeder heeft een schoon pensioentje gehad van de Duitse overheid, maar, toen mijn moeder stierf ging de Duitse geldkraan meteen dicht.”

Hoe is uw grootvader in contact gekomen met het VNV? “Wel, dat was de Vlaamse beweging, en mijn grootvader was een echte Vlaming.

Met de oorlog is hij bij het VNV gebleven en van daaruit is dat geëvolueerd. Voordien zat hij ook in het VNJ, de jeugdafdeling.”

Steunde uw grootvader ook de ideologie van het Nationaalsocialisme of was het enkel omwille van het flamingantisme dat hij lid werd van het VNV en uiteindelijk naar het Oostfront trok?

“Voor mijn grootvader naar het Oostfront trok heeft hij lange tijd bij een Vlaamse dokter gewerkt die ook lid was van het VNV. Hij is wel vol overtuiging naar het Oostfront getrokken, dat was zijn ding, hij had een passie voor zijn Vlaamse bakermat en hij vond dat hij die moest beschermen. Hij moest die beschermen tegen het bolsjewisme. Een vriend van hem was ook mee naar het Oostfront en hij is teruggekomen. Toen ze waren ingesloten in Stalingrad, was hij net met verlof, dus hij is kunnen terugkomen als enige. De rest is uitgemoord. De Russen namen geen krijgsgevangen, ze schoten ze allemaal dood. We zijn dat allemaal pas achteraf te weten gekomen. Min of meer waren er inderdaad wel Duitse sympathieën. Mijn moeder en vader zijn in Duitsland gaan werken want alle jonge mannen waren gemobiliseerd hé. Dus ja, er was wel wat Duitse sympathie, ze voelden meer affectie voor Duitsland dan voor België” 25

33e jaargang, nr.5: Meiveer

Hoe komt het dat uw moeder mee was? Steunde ze haar man?

“Wel, ze waren samen hé. De man sprak en de vrouw moest volgen, dat waren andere tijden natuurlijk. Maar ze steunde hem wel hoor, als hij wat wou doen dan steunde ze hem altijd. Ook al was ze zelf niet akkoord.”

Uw zoon vertelde me dat er na de oorlog elke zondag mensen op bezoek kwamen.

Wie waren dat?

“Dat was het Verbond Van Vlaamse Oostfront Strijders. Ze kwamen vooral op bezoek als ondersteuning. Als ze bijvoorbeeld wisten dat een vrouw van een oud oostfronter iets te kort kwam, dan zorgden zij daarvoor. Want geloof me jongen, de vrouwen die na de oorlog achterbleven, het was een triestig geval. Niemand had er medelijden mee. Niemand wou die vrouwen steunen. Zij waren het slachtoffer van de hele zaak. Ik heb lang haat gevoeld voor mijn vader. Ik kon niet begrijpen wat hem bezielde om ons zomaar alleen achter te laten. Ik heb er lang moeite mee gehad, begrijp je. Hij had nog geschreven dat hij naar mijn plechtige communie zou komen. Hij had het me beloofd. Ik heb hem lang gehaat ja, ik zal dat eerlijk zeggen.

Ik heb hem zeer lang gehaat. Mijn angst voor isolatie is er een gevolg van, omdat ik al heel lang alleen stond. Iedereen riep je toe op straat van “den Duitser” hier en “den Duitser” daar. Constant maakten ze stekken en venijnige opmerkingen.”

Heeft u daar zelf last van gehad? Van de straatrepressie?

Ja, je telde nergens meer mee. Zelfs de leerkrachten waren tegen ons. Tegen jongens en meisjes die volledig onschuldig waren. Dan zei ik tegen mezelf “dat ik vergeef mijn vader nooit”. Dat heeft geduurd tot we zelf weerbaar waren. Gelukkig was er een vlasbaas in ons dorp die er een einde aan maakte dat onschuldige kindjes en vrouwen gepest werden. Hij heeft gezorgd voor de papieren die mijn moeder een pensioen bezorgden in de naam van haar man.”

Wat stond er precies in de brieven die uw vader stuurde?

“Het beste dat ik mij herinner is dat van mijn communie, en toen hij daar niet kwam opdagen heb ik hem gestuurd dat ik hem nooit meer wou zien. Na de oorlog hebben we al die brieven verbrand. We moesten wel. De burgemeester kwam zeggen tegen mijn moeder dat ze die brieven moest verbranden. Hij zei tegen haar: “verbrand alles voor ze ernaar komen zoeken of je zal ook in de problemen komen”.

Op het laatste deel van het interview werd het wat moeilijker voor haar om alles correct te herinneren. Ze herhaalde zeer vaak wat ze al eens gezegd had. Via het interview ben ik wel te weten gekomen in welke collaboratieorganisatie mijn familielid zag wat de bedoeling was van het interview. Ik zag ook hoe moeilijk het was voor deze vrouw om 75 jaar later te vergeten wat er is gebeurd, het is iets dat ze altijd zal meedragen.

26

Lionel Olieu

33e jaargang, nr.5: Meiveer

SPEELBEERPAGINA Met onze Ferrelove ahum, ahum, ahum, DRIEWERF HOERA, het is zover! Het Chef d’Oeuvre, la pièce de résistance, het literaire summum van het jaar is gepubliceerd. Ik weet het, u heeft er lang op moeten wachten, maar ik denk dat het, het waard is. Genoeg gespeelbeerd, genoeg gelold, genoeg onnozelheid: echt geschrijf is het geworden! U vindt dit letterig orgasme op pagina 46 in dit finale Veer. Ik heb dan misschien de wereld een stukje mooier gemaakt met mijn stuk maar wat zou het Veer nog zijn als u er niet meer in kon speelberen, vandaar: nog een laatste spel! Meteen het meest hersenloze van het jaar. Ongelofelijk veel verbindplezier, moge iedereen komende zomer zwemmen tussen de ???.

VGK-opperspeelbeer, Ferre xoxo (l)(l)(l)(l)

27

33e jaargang, nr.5: Meiveer

ERASMUSSTUDENT SPREEKT Mijn pro-scriptor aan het woord: Er is een ‘vaag woord’ die onze manier van leven wil vernietigen: Erasmusstudent Ons vakmanschap lees je met verstand Chercher la Femme Alles begon met de gebeurtenissen in Keulen. Ik in Duitsland, vlijtig aan het studeren, volgde les bij een Jungprofessor dr. Amelina over migratie en genderverhoudingen. Kwestie van eens een boeiend vak in de minor te proppen, daar waar er nog een spannend verhaal gezongen werd – in zover men kan zingen in het Engels met een Duits accent. Dus zo verbleef ik iedere maandag van het achttiende tot twintigste uur in een lokaal waar de computer in een complot met de beamer naar gemoedstoestand werkte. Luisterend naar wat meiner meinung nach wel redelijk actuele thema’s waren, overviel mij plots de gedachte dat er na de kerstperiode iets veranderd was.

En ja, jammer genoeg werden sommige thema’s te actueel en moest ik op een vorstrijke januarinacht vaststellen dat onze professor de benen had genomen. Niet naar warmere oorden, wat uiteindelijk mijn plan zou zijn geweest. Nee, ze vluchtte weg richting het Oosten en verruilde het globale Frankfurt am Main in voor het Duitse Berlijn om daar deel te nemen aan één of ander congres dat blijkbaar meer aandacht verdiende dan wij, haar vertrouwde stille discussieclub.

Zo is onze professor dus een beroemdheid geworden. En rond die tijd hunkerde ook ik naar haar handtekening. Niet op mijn arm of cursus, nee. Ze moest nu echt één zetten op mijn Erasmusdocumenten omdat ik anders creditpoints zou kwijtspelen.

Men lacht soms met de bureaucratische Duitser en zijn stempels, maar mij verging het lachen toen ik op het einde van de Vorlesungszeit met mijn papiertje in een rij van honderd man stond te wachten tot de professor er zijn krabbel wou opplanten.

Natuurlijk stopte het avontuur daar niet en moest ik nog een verborgen secretariaat zoeken met de enige stempel van de vakgroep geschiedenis, om daar dan de blijde blauwe afdruk te ontvangen.

Haar onderschrift heb ik echter nooit meer terug gezien. Daarom zocht ik op eigen houtje verder naar de vrouw, en dat in de politiek natuurlijk. Want laat ons eerlijk 28

33e jaargang, nr.5: Meiveer

zijn, een vrouw in de privésector verdient nu eenmaal minder dan haar mannelijke evenknie. In de publieke sector komen ze tot hun recht, kunnen ze voor elkaar in de bres springen over de partijgrenzen heen. Daar stopt het dan wel, want er moet ook nog gepoetst worden en als meneer politiek uit werken gaat, wie verzamelt er dan het stof? Meestal is het nog altijd mevrouw. Alleen is het nu meestal iemand vanuit de periferieën van de wereld of Europa en blijft het huishoudelijk werk even minderwaardig als honderd jaar geleden.

En terwijl arbeidsmigratie hoge toppen scheert schijnen de vrouwen van het halfrond er niet in te slagen om het woord op te nemen voor elkaar. Kan men in deze verwarrende tijden dan nog van zoiets spreken als feminisme, en wat is dat dan?

Een nieuw matriarchaat waarin sommige vrouwen overheersen over andere. Valt het woord vrouw hier nu zomaar uiteen, onder de auspiciën van de zoveelste socioloog? Breken woorden zo snel en zijn het werkelijk de fragiele dingen die de wiskundige en ingenieur ons willen voorhouden dat ze zijn? Neen, het breken van en met een woord lijkt mij een verzetsdaad en voor zover ik weet neemt niemand in ons parlement nog het woord op om over iets gelijkaardigs te spreken.

Of worden de vrouwenrechten dan toch nog in acht genomen en hoog in het vaandel gedragen wanneer het er op aankomt?

Wieviel Heimat braucht der Mensch ?

Van waar komt nu dat idee dat vrouwen met een immigratieachtergrond minderwaardig zijn en toch altijd halsoverkop naar het onderste van de sociale ladder stuiken? Wat is de eerste actor die de meeste immigranten tegenkomen bij het binnenkomen van een land. Het is niet de moskee langs waar ze moeten passeren, nee het is door de bureaucratische molen dat ze gedraaid worden. Wat is een vrouw voor de Belgische staat? In de meeste gevallen is ze illegaal of moet ze zich inzetten voor minderwaardig bevonden huishoudwerk. Bovendien worden veel vrouwen die gediscrimineerd worden op de arbeidsmarkt, gedwongen om te trouwen vooraleer ze geregulariseerd mogen worden. Iets wat ze volledig afhankelijk maakt van hun man.

Hoe komen die nu toch op het idee dat vrouwen minderwaardig zijn?

Willen we deze gedachte doordrijven, wat moeten we dan niet van integratie denken? Hoort hier dan niet de paradoxale gedachte thuis dat integratie eigenlijk een ontvoogding is van een autoritaire staat, die structurele genderverschillen toelaat?

29

33e jaargang, nr.5: Meiveer

Immigranten hebben nu eenmaal bitter weinig meegebracht van thuis, om niet te zeggen dat ze alles kwijt zijn. Wie vangt hen op en bouwt hen terug op? De eerste actor in dit verhaal is de Belgische Staat, en waarschijnlijk ook elke staat in Europa.

Wij, de geïntegreerde, de oorspronkelijke bewoners, wij kunnen ons weren tegen onze overheid, en laten dit maar al te vaak blijken. Maar hoe laat je iets blijken als je nog niet eens de taal spreekt? Wanneer we het ergens grondig oneens mee zijn kloppen we maar al te graag op tafel en doen we ons zegje. Nu, de meeste immigranten hebben niet eens een tafel. Ik denk bovendien dat zelfs de meest verstokte Oostfronter niet met een eikenhouten tafel de Sahara gaat doorkruisen en op de Middellandse Zee gaat ronddobberen.

Past zoiets dan toch niet prachtig in ons communautaire verleden? België is niet het enige land dat artificieel is opgebouwd, het is wel één van de weinige waarvan de bevolking actief beseft dat het artificieel is. De enige voorwaarde om Belg te worden is door de Belgische Staat dagelijks af te keuren, in vraag te stellen en een oordeel te vellen. Sommige wetten zijn ronduit discriminerend en wij, met onze poten in de klei, kunnen ons daar veel sterker tegen verzetten dan iemand die van een ander continent komt overgewaaid – wir haben mehr urteilskraft. Laten we daarom minder bang zijn van vage woorden zoals ideologie en proberen daarom in navolging van de joodse filosofische migranten de houding aan te nemen waarin we constant oordelen en dat blijven doen, zonder vast te raken in onze verstokte ideologieën. En met een beetje geluk en een herwaardering van Hannah Arendts Eichmann in Jerusalam draait de rechterlijke macht misschien ook wel bij.

Man muss Heimat haben, um sie nicht nötig zu haben Jean Améry, Fort van Breendonk, 1943-1944

30

33e jaargang, nr.5: Meiveer

GAME OF THRONES De sociaaleconomische situatie onder de loep Nu het zoveelste seizoen van Game of Thrones is ingezet, wordt u om de oren geslagen met een breed gamma aan teasers, trailers, compilaties van sterfscènes, verwijzingen, samenvattingen, analyses, interviews en “Waar-zatenwe-ook-weer”s in de dagbladen en op uw Facebookwall. Zoals steeds wilt uw favoriete blad niet achterblijven, maar in de plaats van u te vertellen wat u al weet, of te voorspellen wat er gaat gebeuren, kunnen we misschien beter een kritische analyse geven van de sociaaleconomische situatie zoals ze aan de overgang van seizoen 5 naar 6 in Westeros is. De geschiedenis wordt immers niet enkel bepaald door de haute politique maar evenzeer door economische en sociale omstandigheden, en wordt op schijnbaar willekeurige momenten al eens verstoord door een beurscrash.

Kredietenzeepbel De oorlog in Westeros lijkt nu echt wel op haar laatste benen te lopen. De familie Lannister heeft haar concurrenten in het noorden het hoekje om geholpen en heeft zich stevig gesettled in de hoofdstad. De macht in het koninkrijk is in handen van Cersei Lannister, die via haar jongste zoontje Tommen het rijk regeert.

De oorlog heeft echter een groot deel van het land verwoest. Een deel van de vruchtbaarste landen van Westeros is compleet vernietigd en talloze huizen zijn in vlammen opgegaan. Een grote vluchtelingenstroom heeft de steden overbevolkt en vormt een grote druk op de daar aanwezige voedselvoorraden. Wederopbouw is erg dringend, des te meer gezien de winter nadert en de bevolking hongersnoden en vriesdood tegemoet lijkt te gaan. Er is dus een dringende noodzaak tot verhoogde investeringen, maar daarvoor dient de overheid wel financiering te vinden. Westeros lijkt een beetje in de situatie van België eind 1918 te verkeren, al zijn er subtiele verschillen zoals een zombieleger en draken.

Door de aanwezigheid van tal van dreigingen zijn ook sterke investeringen in Defensie aangewezen voor de jonge vorst. Nu de grote muur als enige verdediging tussen 31

33e jaargang, nr.5: Meiveer

Westeros en het leger van The Others staat, is het belangrijk geld uit te trekken voor doeltreffende verdedigingsmiddelen. Gezien een overzeese invasie met onder meer draken ook steeds meer een plausibiliteit wordt, zal de verdediging vrij flexibel moeten zijn. Daarom raadt Het Veer koning Tommen aan dringend te investeren in F35’s. Een dergelijk toestel met straalmotoren en raketten kan zowel draken als zombies gemakkelijk aan, en nu België haar bestelling misschien afzegt en de VS van haar voorraad af wilt, is de kans significant dat de prijs van F35’s de volgende periode snel keldert.

Koning Tommen zal echter nog zware financiële problemen dienen te overwinnen.

Ten eerste is er al een enorme overheidsschuld, te wijten aan de zware begrotingstekorten van de afgelopen jaren. De regering Baratheon-I heeft immers al jaren het geld door ramen en deuren naar buiten gesmeten, heeft nagelaten te investeren en heeft steeds grotere putten in de begroting met steeds grotere leningen gedempt, aldus een financiële kater creërend waar Freya Van den Bossche haar hoed voor afzet. Onder de regering Baratheon-II is dit er niet op verbeterd, gezien een oorlog en de extravagante uitgaven van de jonge vorst de overheidsuitgaven opnieuw sterk hebben doen stijgen. De nieuwe regering Baratheon-III is aldus moeten starten met een enorme schuld en dreigt geconfronteerd te worden met enkele klassieke verwoestende spiralen.

Ten eerste is er een groot risico op hyperinflatie. De overheidsconsumptie is tijdens de oorlog enorm hard gestegen. Dit gebeurde voornamelijk op krediet van de Ijzeren Bank, wat betekent dat er meer geld in de economie is gekomen. Dit geld is door de overheid uitgegeven aan soldij voor de soldaten en huurlingen, aan de aankoop van wapens, wapenuitrustingen, tenten, karren, paarden, verdedigingswerken, en dergelijke meer. Als we deze in roulatie gekomen gouden draken bij het voor de oorlog reeds aanwezige geld tellen, zien we dat de geldhoeveelheid in Westeros enorm verhoogd is. Het probleem is dat de toename van geld echter helemaal niet gecompenseerd wordt door een toename van het aanbod. Dat zal daarentegen sterk afnemen nu de vruchtbare landen van Riverrun vernietigd zijn en de strenge winter transport moeilijk zal maken. Als we daarbij het feit optellen dat de bevolking is afgenomen en het geld dus in handen van minder mensen is, hebben we de perfecte omstandigheden voor inflatie die de pan uit zal swingen. Binnen enkele maanden zullen de prijzen enorm stijgen. Als de lonen meestijgen, zal de inflatie verder worden aangewakkerd. Zo niet, zal de koopkracht van de bevolking sterk aangetast 32

33e jaargang, nr.5: Meiveer

worden, en zal de inflatie waarschijnlijk blijven toenemen naarmate de voorraden in de winter slinken.

Ten tweede dreigt de overheid de controle te verliezen over haar oorlogsschulden.

Deze zijn inmiddels zo hoog dat de te betalen rente absurde proporties aanneemt en een vaste factor in het overheidsbudget wordt. Als de schuld niet snel afgebouwd wordt, zal Westeros jaarlijks een deel van haar belastingen naar intrestaflossingen zien gaan, eerder dan naar de broodnodige investeringen in behuizing en voedsel. Daarbij komt nog het hierboven besproken risico op inflatie, dat ervoor zorgt dat de schuld, die in buitenlandse munt aangegaan is, proportioneel zal stijgen wanneer de gouden draak deprecieert. Als Westeros de belastingen dan niet ziet stijgen door economische groei, wat tegen alle verwachtingen zou zijn, zal er een zogenaamd sneeuwbaleffect volgen waarbij de overheidsschuld ongecontroleerd aangroeit. En zoals dan het geval is, zal de afbetaling van intresten de andere uitgaven door een koekoekseffect verdringen, en de situatie nog eens verergeren.

Het Veer ziet voor de regering-Baratheon III weinig opties. Het is absoluut noodzakelijk nu reeds in te grijpen door grote hoeveelheden voedsel vanuit de landen van de Tyrells, en van overzee te importeren. Om de bevolking te beschermen tegen het zombie-worden zal ze ook snel de verdediging van het rijk moeten opkrikken. Daarbij stoot ze op de grenzen van haar eigen liquiditeit. Ze zal daarom eens te meer leningen moeten aangaan in Braavos, die dit keer gepaard gaan met verzekeringen. Ze kan het best een deel van de overheidsinfrastructuur, zoals kastelen in het zuiden, als onderpand geven en enkele staatsbezittingen privatiseren voor onmiddellijke inkomsten. Wij dachten bijvoorbeeld aan de haven van King’s Landing. De belastingen in de rijkere en onaangetaste delen van het rijk dienen verhoogd te worden, om ruimte te creÍren voor investeringen. Ten slotte moeten de overheidsuitgaven dringend structureel aangepast worden. Daarbij moeten zeker grote uitingen van extravagantie zoals toernooien en huwelijksbanketten, tijdelijk vermeden worden. Het ambtenarenkorps zou best ingekrompen worden, bijvoorbeeld door de opheffing van diensten zoals de afdeling Creatie van Wildfire. Koning Tommen weet dus wat hem te doen staat. Het wordt afwachten of hij over de sterke wil bezit om de broodnodige hervormingen door te voeren.

Michiel Scheerlinck 33

33e jaargang, nr.5: Meiveer

DE VROLIJKE VAKGROEP Uit solidariteit met de vakgroep, waar de besparingen op onderwijs nu de perfide consequenties uitoefenen dat er nu ook op essentiële uitgaven bespaard moet worden – denk maar aan de huisvesting van Romeinse huisslaven voor de bereiding van de lunchpakketten, de wijn voor benedictijnse lekenbroeders die de groenten van de vakgroep telen en de hallucinogene middelen die het academisch personeel het idee doen krijgen dat zij wel degelijk zinvol werk verrichten – wordt deze pagina symbolisch wit gelaten.

Arno Rombouts

34

33e jaargang, nr.5: Meiveer

GENT DOOR ISHKA VERKEND Hipstereditie “Hipster? Ik ben toch geen hipster omdat ik na mijn tai chi-sessie voor 6 euro slow coffee ben gaan drinken in dat ene cafeetje dat niemand kent aan DOK noord? Als ik superfood in mijn granola doe, dan is dat omdat ik het zo lekkerder vind. Foodbloggen doe ik trouwens enkel voor mezelf. ” Neen, beste hipster. U moet niet meer beschaamd zijn. U bent intussen zó mainstream geworden dat zelfs uw ontkenningsfase niet meer meta is. Speciaal voor u: enkele adresjes uit het Gentse die zodanig “obscuur” zijn dat zelfs ondergetekende ze kent.

Om aan die befaamde slow coffee te geraken en om soortgenoten te ontmoeten, kan de hipster terecht in tientallen hippe koffiebars.

In de studentenbuurt tegenover de Minardschouwburg bevind zich bijvoorbeeld OR espresso bar, een café/winkel/trainingscentrum waar u toch een stevige €4 neertelt voor een gewone koffie (ahum, café lungo). Als budget geen probleem is, kan zo’n latte macchiato met kaneelcaramel of mokkafrappucino wel zeker smaken. Voor zij die aspiraties hebben om door te groeien in het snobkoffiewereldje biedt men ook een opleiding tot barista aan. Daar kan je al eens mee uitpakken op feestjes in de sioux!

Tot min of meer dezelfde categorie als OR espresso bar behoren Café Labath, Simon Says, Barista en True Beans. Veel woorden moeten hier niet aan vuilgemaakt worden: u kan er goeie koffie krijgen. Als u de zelfgeschreven menukaart tenminste kan ontcijferen.

Voor de hipster is voedsel een stokpaardje. Hij zal enkel restaurants opzoeken die organisch, handcrafted, biologisch, puur en vooral met passie bereide maaltijden aanbieden. Meestal vindt hij zijn gading wel in zijn favoriete flexitarische foodhotspot, maar soms mag het ook iets meer zijn. Wanneer een simpele dagschotel niet volstaat, kan hij bijvoorbeeld langsgaan in één van de talrijke merkwaardige conceptrestaurants die de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond geschoten zijn.

35

33e jaargang, nr.5: Meiveer

Zin in handgedraaide gehaktballen met een vulling en bijgerecht naar keuze? Ball’s & Glory is hiervoor de (enige) place to be. Een plots verlangen naar kip, en enkel kip? In de “rotisserie” chix wordt biologische hoevekip op allerlei uiteenlopende, verassende en soms zelfs verontrustende manieren bereid. De kroketten van De Brug beu? In Daphne’s kroket serveren ze niets anders.

Uitgaan doet de hipster in de Roerkuip of Club 69 op de Oude Beestenmarkt, of als het een goed feestje is in de Sioux. Als de hipster in kwestie avontuurlijk aangelegd is, durft hij zich soms ook te vertonen in de Charlatan of Giraf op de Vlasmarkt. Beide dancings waren ooit wel alternatief en kunnen dus net door de beugel. Té vervelende mainstreamers volgen gelukkig de kudde richting Toverpoort, dus daar moeten alternativo’s zich geen zorgen over maken. Een zichzelf respecterende hipster zal uiteraard nooit een dergelijke plaats binnenstappen alvorens zich eerst op stijlvolle wijze ingedronken te hebben. Ook op de Oude Beestenmarkt ligt Café Video, een drukbezochte kroeg waar ook al eens optredentjes worden gegeven. “Wie betaalt er nu €2,5 voor een pintje?” durft de scepticus dan al eens vragen. “Welnee beste scepticus”, antwoordt de hipster dan.

“Die €2,5 levert u niet enkel dat pintje op.

Die €2,5 levert u een pintje op in een trendy etablissement waar enkel mooie mensen rondlopen en jong muzikaal talent aan de lopende band wordt gespot. Die €2,5 levert u een geweldige avond op in een van de betere muziekcafés van Gent. De Overpoort ligt wat verderop hé. Als je hier kwaliteit zoekt, dan zal je ervoor moeten betalen.”

In Oudburg ligt een andere dure, drukbezochte hipsterhotspot. Jiggers is –letterlijk- een undergroundbar die doet denken aan een Amerikaanse speakeasy uit de jaren ’20-‘30. Klanten moeten aanbellen aan de voordeur en worden naar de kelder geleid door een netjes geklede ober die hen ook het concept uitlegt. Cocktails worden voor de ogen van de gasten met flair en vakkennis bereid en bevatten allerlei bizarre, exotische ingrediënten. De hipster bestelt hier uiteraard geen klassieke G&T, maar doet origineel en laat zich 36

33e jaargang, nr.5: Meiveer

verassen door cocktails met ongezonde kleuren, ongewone geuren en onverwachte texturen.

Uiteindelijk durven na een avondje uit de kleren van de hipster ook al eens te stinken naar vedett en wasabinootjes. Een gewone wasserette is maar ordinair, en dus wendt de hipster zich tot de Wasbar: een wasserette annex koffiebar waar hij zich ook door de barbier onder handen kan laten nemen. Fris gekapt en met een frisse shot cafe誰ne in de aders kan hij niet anders dan toch even binnenspringen in de Think Twice. Deze kwaliteitsvolle tweedehandswinkel heeft 3 filialen in Gent en is vooral bekend om haar promotiedagen. Een keer per maand is het uitverkoop en worden er 3 dagen ingelast wanneer elk kledingstuk maar 3, 2 of uiteindelijk 1 euro kost. Ideaal voor wanneer de portemonnee net wat lichter is na een pintje of 6 in de Video.

Ishka Desmedt

37

33e jaargang, nr.5: Meiveer

RELAAS VAN EEN ZWAAN De tijd is aangebroken, mijn eerste stukje in het Veer. U kijkt fronsend, heeft die jongen hier nog nooit iets neergeschreven? Neen mijn beste, ik moet u teleurstellen, nooit vond ik de tijd om te schrijven of beschouwde ik mijn pen louter als een object en niet als het verlengde van mijn arm.

Dit schrijven zal echter meteen ook het laatste zijn, uw ogen zouden te vermoeid geraken van mijn geleuter en gezwets over het steeds wederkerende: in mijn tijd was het beter.

Neen in mijn tijd was het niet beter, ik keek naar de dingen met een andere bril, letterlijk zelfs. Als jongen van 17 stapte ik de universiteit binnen, niet zomaar een universiteit, maar wel die van Gent. De faculteit waar ik 4 jaar lang zou verblijven, de Blandijn, kent ondertussen geen geheimen meer voor me en nu reeds kijk ik haar vol weemoed aan. Vier lange jaren studeerde ik er, maar studeren bleef steeds in de schaduw van het leven dat ik er vond.

Het leven met al zijn schommelingen, het is en blijft een merkwaardig ding.

Dat eerste jaar doorstond ik zonder kleerscheuren, veel herinner ik me er niet meer van, alleen dat ik een brave student was die niet veel meer deed dan zijn vakken mooi studeren en af en toe wat verdwaalde in Gent. Het tweede jaar bevond ik me voor de helft van de tijd op een andere faculteit. Ja de minor ‘recht’ had me aangesproken en verleid met haar recht en rechtvaardigheid. Verliet ik de Blandijn nog zo snel, dan kwam ze met enorme kracht terug aan mijn mouw trekken. Vriendelijk, verleidelijk keek ze me aan. Het was in dat 3e jaar ter mijne studie dat ik me op het gladde ijs van studentenverenigingen waagde. Ik besloot in augustus om de functie Cultuur op te nemen bij de Vlaamse Geschiedkundige Kring. Wat onzeker en vooral nieuwsgierig begon ik aan het avontuur, als matroos zat ik plots op een schip dat moest draaien. Amper naar activiteiten geweest, amper in contact gekomen met het verenigingsleven en toch belandde ik daar.

De kring kent u ongetwijfeld, de verhalen sporadisch, maar wat ze doet met praesidiumleden is een ontdekking en beleving van je eigen vermogen en kunnen. Een ontdekking naar je plaats bij en vooral voor mensen. Je functie is er om anderen te dienen en het is dan telkens die glimlach of het schouderklopje dat het telkens weer de moeite maakt om je functie uit te oefenen, ondanks de miserie die er soms bij komt kijken. Daarnaast leerde het kringleven me ook terug sociaal te zijn, iets wat ik in die korte twee jaar verleerd was: praten met mensen en bovenal luisteren. Welke emoties en problemen zij te verduren kregen… Het is die menselijkheid die je ervaart en waar je naar luisteren moet! Het is niets anders dan een teken van menselijke solidariteit om elkaar te helpen daar waar men valt of struikelt. Raap ze op en help ze terug zelfstandig op weg, just do it! Het samenwerken leidt tot een kame38

33e jaargang, nr.5: Meiveer

raadschap die enkel gevoeld kan worden binnen de vereniging, een kameraadschap die soms wel tot familiare gevoelens kan leiden, ‘één voor allen en allen voor één’-toestanden.

Kortom blijf elkaar steunen als mensen en niet als wolven, studeren is solidair zijn. Van notities tot vragen en bovenal genieten van het restje vrijheid.

Alex Peetermans

39

33e jaargang, nr.5: Meiveer

A CLOCKWORK ORANGE Een recensie "There was me, that is Alex, and my three droogs, that is Pete, Georgie and Dim and we sat in the Korova milkbar trying to make up our rassoodocks what to do with the evening."

Zonder twijfel is dit een van de allerbeste en meest krachtige openingszinnen die een boek ooit heeft gehad. De toon van het verhaal is meteen gezet en je weet dat er een rollercoaster van een verhaal op je te wachten staat. Jammer genoeg is A Clockwork Orange een boek dat lijdt aan het ‘fight club’-syndroom zoals ik het graag noem. Dat wil zeggen dat veel mensen spontaan vragen “Is er daar ook een boek van?” als ik hen vraag wat ze beter vonden, het boek of de film. Maar welke van de twee is er nu effectief beter? Hier volgt een korte vergelijking tussen het boek en de film.

“What's it going to be then, eh?”

Anthony Burgess VS Stanley Kubrick

Anthony Burgess is de schrijver van het boek. Het verscheen voor het eerst in 1961 en was meteen goed voor heel wat controverse. Deze controverse komt vooral omdat de meeste mensen het boek enkel en alleen zagen als een verheerlijking van bruut en zinloos geweld. De aanzet voor Burgess om dit boek te schrijven is niet omdat de man een obsessie had met verkrachting en het in elkaar slaan van oude vrouwtjes. Burgess kwam zelf in contact met de vernietigende kracht van zinloos geweld toen zijn vrouw zonder reden in elkaar werd geslagen. Voor de auteur was dit een zeer hard moment nadat hijzelf was gediagnosticeerd met een bedreigende ziekte. Wat doet een man wanneer hij doorheen de donkerste periode van zijn leven gaat? Hij begint te schrijven. Beter nog, hij begint donkere, dystopische verhalen te schrijven. Verhalen waarin diepe vragen worden gesteld over vrije wil. Dat is de kracht van Burgess. Het merendeel van de mensen die A Clockwork lezen denken dat het enkel gaat over geweld en de verheerlijking ervan terwijl er een veel diepere problematiek achter zit. Is het beter om slecht te zijn door keuze dan om goed te zijn onder dwang?

Klein weetje: William S. Burroughs zei over het boek: “I do not know of any other writer 40

33e jaargang, nr.5: Meiveer

who has done as much with language, a very funny book.” Als de meest gestoorde van alle beatschrijvers vindt dat je een goed boek geschreven hebt dan heb je het gemaakt als auteur, maar dat is slechts mijn mening.

“The important thing is moral choice. Evil has to exist along with good, in order that moral choice may operate. Life is sustained by the grinding opposition of moral entities.”

Stanley Kubrick is de meesterlijke regisseur die het op zich nam om het boek om te zetten naar een film. Laat me dit vlug even zeggen: “Stanley Kubrick is een genie!” Ik zou uren kunnen doorgaan over de genialiteit van deze man maar ik zal proberen om het kort te houden.

Hij slaagt er telkens weer in om van controversiële films die niet conform zijn aan de standaard van Hollywood een gigantisch succes te maken. Op zijn palmares staan films als Paths of Glory, een van de eerste anti-oorlogsfilms waar veel controverse op kwam vanuit Frankrijk. 2001, A Space Oddysey, Barry Lyndon en veel meer. Deze man heeft een ongelooflijk talent om beelden in pure harmonie te doen samengaan met muziek of juist met stilte, een gave die niet veel regisseurs stevig onder de knie hebben. Quintin Tarantino komt spontaan in mijn hoofd als enige mededinger op dit vlak. Kubrick heeft slechts 11 films op zijn erelijst staan maar begrijp me niet verkeerd, Kubrick slaat de bal zelden mis. Met andere woorden He gets the job done. Bon, ik zou nog uren kunnen doorgaan over deze begaafde man, maar ik zal toch overgaan naar het volgende onderwerp. Mede Kubrick-fans zijn altijd welkom om eens hun favoriete Kubrick-anekdotes met me te delen. U vindt me meestal in café de Amber.

Intro Iedereen die vaak eens naar de toverpoort gaat weet hoe belangrijk het is om een goeie openingszin te hebben. Bij films en boeken is dat net hetzelfde. Een goeie intro of openingszin zetten meteen de toon voor de rest van het verhaal zoals ik eerder besprak in mijn inleiding. Zowel in het boek als in de film is de intro in dit geval simpelweg geniaal.

Het verhaal begint met een lekker glaasje melk in hun teerbeminde stamcafé. Vanaf de eerste zin, merk je dat er geen zuiver Engels gesproken wordt. De auteur heeft voor het boek zelf een soort jongerentaal verzonnen dat doorspekt is met Russische leenwoorden: nadsat. Voor de eerste 20 pagina’s van het boek zal dit zorgen voor pure frustratie. Het leest zeer sloom omdat je niet meteen weet wat er precies gezegd wordt.

Het helpt een beetje als je het in een bredere context kan plaatsen. Als ik een tip kan 41

33e jaargang, nr.5: Meiveer

geven: print een nadsat-woordenlijst en leg het naast je als je leest, het zal zorgen voor een pak minder frustratie. Nadsat komt in het boek veel meer voor dan in de film. In de boekversie staan er soms bijna onleesbare zinnen terwijl de film toch gekozen heeft voor een meer heldere taal. Het openingsshot van de film begint zoals ik eerder zei in de korova milkbar. De camera begint met een extreme close up van Alex zijn gezicht. De camera gaat langzaam achteruit en je begint te zien in wat soort bar ze zitten. De tafels zijn gemaakt van naakte glazen vrouwen en overal zitten ongure types. Terwijl dit alles gebeurt vertelt Alex één van de meest iconische openingszinnen in de geschiedenis van de cinema.

“This would sharpen you up and would make you ready for a bit of the old ultraviolence” Verhaal Het verhaal van de film loopt quasi helemaal gelijk met dat van het boek. Oké, er zijn er paar verschillen maar het zijn zo’n kleine details dat ze niet echt de moeite zijn om hier te vermelden. Het verhaal volgt Alexander DeLarge en zijn drie vrienden, Pete, Georgie en Dim, hij noemt ze zijn ‘droogs’. Hun hobby’s zijn dingen als geweld en verkrachting.

Alex is op één vlak een beetje anders dan zijn vrienden. Hij heeft een speciale en verfijnde interesse voor muziek, voornamelijk Beethoven en zijn negende symfonie. Tijdens een bepaalde overval, waar Alex per ongeluk een vrouw vermoordt, verraden zijn vrienden hem en laten ze hem alleen achter. Hier beginnen de dingen fout te lopen voor Alex. Hij wordt voor veertien jaar naar de gevangenis gestuurd.

Tijdens zijn opsluiting hoort Alex van de nieuwe Ludovico-techniek. Dit zou ervoor zorgen dat een gevangene na twee weken weer vrij zou kunnen komen en volledig kan re-integreren in de maatschappij als vredelievende burger. Dat laatste gaat Alex niet zoveel aan, hij wil gewoon zijn vrijheid terug. De nieuwe minister, die de techniek introduceerde, komt op bezoek in de gevangenis en kiest Alex uit als eerste testpersoon van de Ludovico techniek. Hier begint het filosofische gedeelte van het boek. De gevangenispastoor stelt zich vragen bij de techniek en overtuigt Alex om het niet te doen. Hij is van oordeel dat de goedheid niet oprecht zal zijn na de behandeling. “When a man can not choose, he ceases to be a man”. Denk daar maar eens over na beste lezer.

Alex wordt overgeplaatst en ondergaat de nieuwe behandeling. Hij wordt vastgebonden 42

33e jaargang, nr.5: Meiveer

in een stoel en zijn ogen worden met een metalen constructie opengehouden zodat hij niet kan wegkijken. Zoals veel scenes van de film is dit gewoonweg LEGENDARISCH. Het is een van de meest naar verwezen scenes in de populaire cultuur. Alex moet gedwongen kijken naar gruwelijke films over geweld en verkrachting, maar ook naar onder andere Triumph Des Willens. Door middel van deze behandeling , en de injecties die hij krijgt voor de films, begint Alex te walgen van alles wat seks en geweld is. Er komt ook ongecalculeerde schade bij. Tijdens een van de films speelt de vierde beweging van de negende symfonie van Beethoven, dit is rampzalig voor Alex, aangezien hij dus ook van dat bepaalde stukje muziek een ziekelijke afkeer krijgt. Tijdens deze scene roept Alex voortdurend “please, make it stop” dit zijn de echte smeekbedes van acteur Malcom Mcdowell die het niet langer aankon om in de ludovico constructie te blijven zitten. De acteur scheurde tijdens het filmen van de scene zelfs zijn netvlies. Kubrick is een regisseur die zeer gevaarlijk kon koorddansen op de fijne lijn tussen genialiteit en pure waanzin. Hij vroeg het uiterste van zijn acteurs door ze fysiek maar ook mentaal bijna kapot te maken. Voor dat laatste moet u maar eens op youtube intikken “Shelley Duval behind the scens of the Shining”. Omdat ik niet graag het einde voor u wil verklappen zal ik overgaan naar het volgende en laatste deel.

Geweld Oké, het is een zeer vreemde categorie die je niet vaak terug zal vinden in andere recensie, toch speelt geweld een belangrijke rol als verhalende factor in Clockwork Orange.

Het is moeilijk voor mij om het hoofdpersonage concreet te definiëren. Is hij een echte schurk of eerder een antiheld. Ondanks dat ik het een van de meest interessante fictieve personages ooit vind ben ik toch eerder geneigd hem te bestempelen als een slechterik.

Want lets face it, Alex heeft geen moreel kompas of wat dan ook. Hij heeft geen spijt van zijn daden of van de fysieke en emotionele schade die hij aanricht op zijn slachtoffers. Voor mensen die de film hebben gezien maar het boek (nog) niet hebben gelezen kan ik al een tipje van de sluier lichten, het gaat er nog erger aan toen. Stanley Kubrick heeft in de film enkele aanpassingen gemaakt om het minder gewelddadig te maken. Een van de meest kenmerkende veranderingen in de film is de seksscene op het deuntje van de finale van de William Tell overture. In het boek is dit een verkrachting van twee meisjes van slechts tien jaar oud. Het is zo beschreven in het boek dat het bijna poëtisch overkomt, je hebt pas achteraf door wat er precies gaande is waardoor de schok nog harder aankomt. In de film is deze seksscène veranderd naar een trio met toestemming van de twee dames, zelfs dit was nog altijd controversieel in Amerika. Stel 43

33e jaargang, nr.5: Meiveer

je voor, naakte mensen, de horror, oh de horror.

“They were creeching and going ow ow ow as they put their platties on, and they were like punchipunching me with their teeny fists as I lay there dirty and nagoy and fair shagged and fagged on the bed.”

Conclusie A Clockwork Orange is zonder enige twijfel een echte cultclassic. Zowel de film als het boek waren revolutionair en controversieel en drukten hun stempel in de wereld van cinema en literatuur. Het feit dat ze nog steeds gezien worden als spraakmakend en vreemd is volgens mij het grootste compliment dat de auteur en regisseur kunnen krijgen over hun werk.

Maar wat is er nu beter?

Boek? Of film?

Voor mij?

De film. Zonder enige twijfel.

Oké, het boek was er eerder, het boek is brutaler, het boek was spraakmakend en revolutionair.

MAAR, ik heb nog nooit een film gezien die zo goed de sfeer van het bronmateriaal tot leven deed komen. Kubrick slaagt erin om door middel van beelden en muziek je een constant “What the bloody fuck” gevoel te geven terwijl je naar je beeldscherm zit te staren. De casting, de muziek, de beelden, de decors, alles komt dicht bij perfectie, het is als Icarus die dicht bij de zon vliegt maar toch niet verbrand wordt, zo goed is de film.

Er is geen overdaad, alles is in perfecte balans. Ik zou deze film urenlang de hemel in kunnen prijzen. Stanley Kubrick is een brok van ongeëvenaard talent, toch, hij had het nooit gekund zonder het creatief genie van Anthony Burgess. Om zijn meesterwerk te kunnen maken heeft Kubrick zich nog altijd moeten baseren op het boek. Dus daarmee volgt de FINALE conclusie. Om het in de kunsttermen van Koenraad Dejonckhere uit te drukken: “het is een gesamtkunstwerk.”

“This must be a real horrorshow film if you're so keen on my viddying it.”

Lionel Olieu

44

33e jaargang, nr.5: Meiveer

LIEFDE IN TIJDEN VAN CHAOS Onthulling van een anonieme schrijver Met een schok werd Pedro wakker. Waar was hij? Wie was de zacht snurkende persoon naast hem? De klok gaf kwart voor 8 aan. Voorzichtig boog hij zich over de halfnaakte vrouw. Haar volle lippen trilden zacht bij elke ademstoot die uit haar begeerlijke mond ontsnapte. De goudblinkende ring op het nachtkaste bracht hem in een flits terug naar de harde werkelijkheid. Getrouwd, 35 jaar, kalend en te trots om de laatste haarstrip naar de vuilbak te verwijzen.

Waar was zijn jeugd, zijn tomeloos enthousiasme? Herinneringen naar veel te luie zomerdagen drongen zich op. Het park was groen, lentegroen‌ Niet de donkere bruinachtige kleur van het grauwe bos maar het nieuwe groen, van vers geschilderde luiken blinkend in de zon of van een verkeerd geleverde VGK-pull. De zoete lentegeur kriebelde in zijn neus. Of hij de fles wijn nog eens kon doorgeven voor hij ze helemaal alleen leegdronk, filantropische egoïst! Lachend richtte hij zich op naar de roste furie die als een kat op hem kwam gekropen. Een furie was ze wel, elke avond deed ze het stereotype van een roodharige vrouw alle eer aan. Bijtend zocht ze zich een weg naar zijn oor. Haar hand gleed subtiel over zijn broek. Met een grijns ging zijn eerste knop open. Het park zat vol. Studenten die duidelijk de laatste les visuele als overbodig inschatten, jong getrouwde koppels met hopen kinderen, de buggy achter zich aan slepend. Duidelijk zwaar overpakt. Zichzelf voor een moment vervloekend dat ze toch aan dat tweede kind waren begonnen.

Haar smaragdgroene ogen hielden zijn blik gevangen. Terwijl ze vluchtig de omgeving afspeurde gleed haar hand in zijn onderbroek. Een kreun van genoegen ontsnapte zijn mond. De stomende seks in het toilet van de kelder had haar kinky verlangen helemaal doen ontsporen. Met haar handen gedrukt tegen de zijruit had hij haar hard genomen op de parking voor het restaurant. Aan het diner met de pas ontmoette schoonouders, konden haar starende blik en blozende wangen haar opwinding niet verbergen.

Langzaam ging ze sneller, met haar mond hard tegen de zijne gedrukt. Zijn gekreun smoorde ze met haar lippen.

45

33e jaargang, nr.5: Meiveer

Hij rook aan haar goudblonde lokken. Rond haar ogen speelden de eerste kraaiepootjes. Haar jeugd had ze verloren maar het vuur brandde nog in haar. Verslingerd aan haar lichaam nam hij haar in zijn armen. Zijn benen gingen minder snel, zijn buik werd al iets ronder, maar met haar naast, onder of boven hem kon hij zich opnieuw jong voelen. Jong zijn zit vanbinnen.

De klok sloeg 9 uur. Nog éénmaal draaide hij zich om, dromend van de lang vervlogen tijd. Nog een half uur voor de kinderen binnen komen…

Anoniempje

46

33e jaargang, nr.5: Meiveer

STERK (S)TAALTJE Onze Ferrelove aan het woord Speciaal voor de pessimistische ziel die het allang zo slecht nog niet heeft: een Ode aan de liefde, de hoop en het ongebreideld gelukkig zijn in de wereld van Bart de Wever en zijn leger galspuwers en zwartkijkers. Een ode schrijf ik, een open brief zo je wil, omdat het nodig is. De wereld en de wereld in mijn hoofd schreeuwen om een positieve noot, een vrolijke toon. Vivaldi en zijn Lente in plaats van Bach in mineur. Apolitiek had ik het graag gewild, lap, da’s al mislukt. Radicaal en openhartig ook, dat moet wel lukken.

Ik weet wel dat het gat in de begroting wat oplapwerk behoeft en we werk kunnen maken van een deftig integratiebeleid. Het geld kan niet zomaar de deur uit gaan vliegen en het groeit inderdaad niet op mijn rug, I know. De wereld is niet perfect, so what, daar heb ik toch ook nooit om gevraagd? Maar weet u, ik heb het best naar mijn zin en dat kan best met wat Moslims om de hoek, misschien een exemplaar of twee in de living, waarom ook niet! Graag wil ik ze leren kennen. Als minister Jambon dan een significant deel van de Moslims zag dansen op 22 maart, stel ik mij daar significant veel vragen bij. Significant irritant vond ik het. Het barricadeerde en bombardeerde een significant deel van de bruggen die zouden geslagen moeten worden tussen zij en wij opdat zij en wij niet langer wij en zij maar simpelweg wij zou kunnen zijn. Wat verwacht ik ook van een Minister die er niet eens in slaagt één-tweede van zijn eigen volk te appreciëren. Ach ja, hij doet ermee wat hij wil, met zijn statistiek voor beginners. Misschien moeten we gewoon nee denken, luidop zeggen misschien, roepen mag ook. Dat moet wel lukken.

Ik weet wel dat de bankencrisis uw en mijn centjes wat minder waard heeft gemaakt. Het leven is weer wat minder goedkoop geworden en de benzine in uw tank is al zo duur. Maar kan het u zodanig deren dat de zon er minder door gaat schijnen? Die fysische krachten hebben malaise en centenrollerij tot nog toe nog nooit gehad en eerlijk gezegd, het zit er niet aan te komen. Laat misschien eens de auto staan en ga te voet! Denkt u eens aan alle mooie spullen die u in onze geweldige samenleving wel nog kan kopen en drink er met uw maten een pint op! Probeer het eens te verkopen aan een honderdjarige hoe je vorige zomer nog met uw maten voor 40 euro -Ryanairstijl- naar het zuiden van Spanje vloog om er het bloed uit uw 47

33e jaargang, nr.5: Meiveer

met alcohol doorlopen aderen te verdrijven. Het menske, ochgod, ze zou het niet geloven wat er vandaag allemaal mogelijk is, alcohol- en reisgewijs. Ga vervolgens nogmaals naar hetzelfde oord van verderf, doe er meteen een schone Spaanse binnen en geniet er des te meer van. Dat moet wel lukken.

Ik weet wel dat het niet voor iedereen gemakkelijk is, ik wil dan ook niemand voor de borst stoten. Neem gerust de tijd om het leven te vervloeken als het u even tegenzit. Scheldt erop los van godvermiljaardedju. Maar als het even kan, zie het als een deugd dat u geschiedenis kan studeren aan een vooraanstaande universitaire instelling -om efkes chique te doen- en u misschien niet wordt opgewacht door enkele headhunters na de diploma uitreiking, maar u toch -als u even de moeite doet om goed te zoeken- een job in uw gading zal vinden. Zie het als een lieve lust dat u hier kan trouwen met gelijk welk menselijk wezen van boven de 18 jaar, vrouw, man, transgender of wat u zelf maar wil. Zie het als een troost dat u in donkere tijden kan terugdenken aan de sociale verworvenheden van de 20ste eeuw, het is niet allemaal de schuld van de socialisten. Zie het als een plezier hoezeer u verwend wordt door talloze culturele instellingen die niets liever doen dan u dat plezier te bezorgen. Zie het als een unieke kans dat u de dag kan plukken. Zie het als een voorrecht dat u hier in BelgiĂŤ het leven kan nemen zoals het komt. En komt het niet, vat de vanzelfspreekwoordelijke koe bij de horens en ga het zoeken. Dat moet wel lukken.

Geniet van het leven dat u zomaar, helemaal voor niets, toegeworpen kreeg. Voor hetzelfde geld kreeg u het niet. Neem het leven zoals een rijkgevulde pinata. Die kan soms hard zijn maar het komt erop aan te blijven meppen met een brede glimlach en honger in de buik, zelfs al mept u twintig keer naast. En eerlijk, dat moet wel lukken.

Ferre Windey Laureyns

48

33e jaargang, nr.5: Meiveer

SYMFONIE DER ORDELOOSHEID Chaos in de muziekwereld Hoe begon mijn artikel in het vorige Veer ook weer?

“Het zijn zware tijden voor muziekliefhebbers” of iets dergelijks. Wel, gelogen was het niet, of wel? Er is nog geen nieuw Veer verschenen of we verloren alweer een icoon uit de muziekindustrie. Op een donderdagmorgen kleurde de regen even helder purper, wanneer het nieuws dat Prince overleden was de wereld ingestuurd werd. His Royal Badness had afscheid genomen van zijn Aardse bestaan en begaf zich naar zijn ereplaats in de tot ons verdriet steeds groter wordende rij van gevallen sterren. Niet via de door Led Zeppelin bezongen Stairway to Heaven, uiteraard.

Prince hield zich niet bezig met alledaagse wereldse affaires zoals het nemen van trappen.

Nee, Prince werd dood aangetroffen in zijn lift. Plots stond alles in rep en roer. Fans begaven zich naar zijn landgoed en al snel werd er druk gespeculeerd over de oorzaak van zijn overlijden. Sommigen spraken over een zware griep, anderen over een overdosis. De zaterdag voor zijn overlijden gaf Prince nog een verrassingsfuif op zijn landgoed, voor slechts 10 dollar per persoon. Zijn laatste boodschap was: “Wacht enkele dagen met het verspillen van jullie gebeden.” Wat bedoelde hij hiermee? En waaraan is hij nu precies gestorven? Er heerst chaos in de muziekwereld.

“Chaos in de muziekwereld.” Vraag me niet wanneer, waar of wie, maar ergens, ooit heb ik iemand die uitspraak horen maken. Wat een heerlijk absurde uitdrukking. Wat houdt dat zelfs in? Een machtsstrijd tussen de verschillende genres? Probeer u eens voor te stellen hoe zo’n strijd zou gaan. Classici komen in opstand en marcheren in enorme harmonieën doorheen het muzikale landschap. Hout- en koperblazers hebben eindelijk hun onderlinge rivaliteiten achter zich gelaten en de trombone loopt nu zij aan zij met de klarinet. Honderden dirigenten zwiepen hun stokjes in identieke bewegingen door de lucht. Percussionisten binden hun snaar- en basdrums aan hun buik, nemen hun cymbalen in de handen of worden stilletjes huilend achtergelaten met hun veel te zware pauken. Overal waar ze komt, laat de Klassieke Macht een spoor van vernieling achter. De violisten weven hun strijkstokken met haar van de scalpels van gevangengenomen metalheads en menig reggae-dreadlock wordt gebruikt om de binnenkant van de tuba’s te reinigen.

49

33e jaargang, nr.5: Meiveer

De intimiderende groep vrouwen in galajurken en mannen met keurig afgeborstelde snorren heeft slechts één doel voor ogen: het omverwerpen en het overnemen van MTV. Vanuit dit bolwerk der populisten terroriseren de popmuzikanten al decennialang de muziekwereld met hun commerciële uitbuiting en non-stop winstbejag. Met elke lading nieuwe ‘artiesten’ steeg het ongenoegen bij de andere genres, die hun populariteit gestaag zagen dalen. Die geföhnde kerels die zich vernoemd hadden naar een of ander insect konden er nog mee door, maar toen ze afkwamen met iemand met enkel twee voornamen, iemand met twee verschillende oogkleuren en iemand die even gemakkelijk veranderde van huidskleur of neus als van onderbroek, groeide het besef dat er ingegrepen moest worden.

Het duurt niet lang of de muziekwereld staat in rep en roer. Violisten en gitaristen gaan op de vuist, de grammofoonplaat bewapent zich tegen de downloadmonsters Spotify en iTunes terwijl Q-Music en Klara elkaar de keel dichtknijpen. Het zal nog even duren vooraleer de dichte tabaksrook in de jazzclubs opstijgt, de jazzmuzikanten zien wat er aan de hand is en zich ook in de strijd mengen. Pure chaos dan. Wat zou de uitkomst daarvan zijn? Klassiek overwint? Kwaliteitsvol, maar uiterst onstabiel. Stel u voor dat de derde violist op de zevende rij die ene achtste noot op de derde pagina van zijn partituur op volumeniveau forte speelt, terwijl het overduidelijk mezzoforte moest zijn. De gevolgen zouden desastreus zijn.

De popmuzikanten dan maar? Dan zijn we terug bij af. Wie weet radicaliseren de jazzmuzikanten en krijgen we een dictatuur van de Free-Jazzers. Alles is toegestaan, behalve het gebruiken van melodie en ritme. Eigenaardig dat ze nooit hebben gedacht aan een alliantie met Skrillex…

Maar anyway, we zijn te ver afgedwaald. Voor wat het nog waard is, wil ik nog even terug naar de essentie van dit artikel.

Chaos in de muziekwereld. Absurd gegeven, moeilijk voor te stellen, edoch een inherent onderdeel van die wereld. Frank Zappa zei ooit: “Without deviation from the norm, progress is not possible.” Uiteindelijk zijn chaos en verandering dé grote drijvende krachten achter muzikale innovatie. Neem nu het orgel. Oorspronkelijk was dit bedoeld om andere instrumenten na te bootsen, hoofdzakelijk fluiten. Maar net zijn onverwachte imperfectie gaf het orgel zijn unieke ‘sound’ en maakte het een van de populairste toetseninstrumenten, tot op de dag van vandaag. Maar ook voor genres geldt dit. Zo is jazz bijvoorbeeld sterk gebaseerd op improvisatie. De kunst van het improviseren is in essentie niets anders dan het omarmen van de chaos en hem omvormen tot muziek. Een symfonie is een groot, chaotisch geweven tapijt dat in zijn geheel ervaren wordt als een prachtig reliëf van consonantie en dissonantie. Chaos is onlosmakelijk verbonden met muziek en wie de chaos omarmt in muziek en de muzikaliteit ontdekt in chaos, ziet de ware kracht die in muziek schuilt.

50

33e jaargang, nr.5: Meiveer

Onbedoeld is dit artikel over chaos in zichzelf nogal chaotisch uitgedraaid. Mijn oprechte excuses hiervoor. Desalniettemin zal ik hier afscheid nemen van jullie, trouwe Veerlezers. Na het schrijven van mijn laatste artikel van dit jaar, denk ik even terug aan het eerste artikel dat ik schreef bij de aanvang van het academiejaar. Ondanks mijn waarschuwingen in dat artikel, heb ik sindsdien toch verschillende ongelukkige individuen zien vallen voor het Amber-effect. Tot op de dag van vandaag kennen we verklaring noch bestrijding van dit effect. Chaos. Over de Amber gesproken, misschien moet ik daar nog even langsgaan. Als ik dan mijn muzikaal chaotisch kot verlaat, passeer ik ook vlug de cd-winkel op de hoek. Vijf cd’s en drie duvels later zal ik mij dan tot mijn grote spijt realiseren dat ik zelfs na het schrijven van dit laatste artikel nog steeds gedoemd ben om mijn portefeuille te openen en de nu al gebruikelijke woorden uit te spreken: DAMN YOU, STAD GENT!

51

33e jaargang, nr.5: Meiveer

BO’S STUDENTENKEUKEN “Chaos often breads life, when order breads habit” ~ Henry Adams In het chaotische leven van een student is er meestal geen tijd meer over om gezond en lekker te koken. Ook ik ervaar op heel regelmatige basis dit probleem, maar onlangs ontdekte ik tijdens alweer zo’n druk moment van VGK-activiteiten en paperdeadlines een nieuw receptje. Ik noem het mijn snelle wortel-gembersoep, kwestie van origineel te zijn in de naamgeving. Voor zij die niet zo’n fan zijn van gember of andere Aziatische gerechten, je hoeft niet te panikeren want zonder gember werkt het gerecht ook. Indien je wil weten hoe deze gezonde, snelle soep gemaakt wordt, aarzel dan niet om verder te lezen!

Bo’s snelle wortel-gembersoep Benodigdheden Ingrediënten (2 grote porties)  1,5 ui  5 wortels  0,5 cm gember  olijfolie  2 eetlepels kurkuma  0.5 bouillonblokje  Peper en zout  Room  Verse koriander of bladpeterselie om af te werken (optioneel) Materiaal  Snijplank  Mes  Mixer/blender

Bereidingswijze Snij de ui en wortel in grote stukken, aangezien de soep straks gemixt wordt, moet je je niet bezighouden met het fijnsnijden van de groenten. Versnipper ook de gember, deze keer wel fijn. Verwarm wat olijfolie in een middelgrote pot. Wanneer de olie warm is, voeg jij hier de gember en kurkuma aan toe, bak heel kort aan (dit verbeterd de smaak). Vervolgens voeg je er de ui bij, wanneer deze glazig is, kan ook de wortel in de pot. Stoof aan, kruid met peper en zout. Wanneer je merkt dat de groenten zachter geworden zijn, voeg je ongeveer 0.5l water en een half bouillonblokje toe. Breng aan de kook. Wanneer de groenten volledig doorkookt zijn, haal je de pot van het vuur. Mix de massa tot een gladde soep. Schenk in een kom en werk af met een scheutje room en wat koriander of bladpeterselie. Smakelijk!

52

33e jaargang, nr.5: Meiveer

DE SCRIPTOR SLUIT AF Het kalf is verdronken, het schip gezonken en het academiejaar wordt bijna weer beklonken.

Met weemoed in het hart besef ik dat dit mijn laatste woorden als scriptor 2015-2016 zijn.

Het laatste Veer mannekes, een chaosveer dan nog! Op het eerste gezicht lijkt het een totaal uit de lucht gegrepen thema, maar is het dat wel?

Is het ergens niet een perfect moment om ‘chaos’ eens aan te kaarten? Mijn schrijvers vonden dat alleszins wel, aan hun verstreken deadlines te zien. Pas op, ik scheer niet iedereen over dezelfde kam! En hoe dan ook hoort u mij niet klagen. Keer op keer, Veer op Veer, stonden deze mensen klaar om in de ver verlaten krochten van hun brein op zoek te gaan naar dat laatste restje creativiteit en genialiteit dat nog niet door papers of alcohol al werd opgeslokt. Om dan met dat laatste restje wil iets in een word-documentje te gieten en aan mij te overhandigen. Dik of dun, er was nooit een Veer geweest zonder deze fantastische mensen die mij vrijwillig een stukje van hun tijd en hun denken gaven. Daarom, u voelt het al komen, ik ben inderdaad aan een schrijnende afsluiter bezig. Sorry, it has to be done.

Daarom, een enorm dikke merci aan iedereen die het afgelopen jaar iets voor het Veer heeft geproduceerd. U heeft er geen idee van hoe dankbaar ik u ben.

Maar daar stopt het niet, mijn dankwoord niet én de chaos niet. Als chaotisch persoon werkte ook ik meer dan veel eens tegen de deadline. Dit impliceerde niet alleen een hoop stress voor mijn naasten, maar ook vooral voor ons PR-team. Pauline heeft elke keer, ondanks mijn soms erg late aanvraag, voor een prachtige Veercover gezorgd die het Veer een lust voor het oog maakte. Ook de affiches voor de redactievergaderingen waren haar werk. Pauline, je hebt dat enorm goed aangepakt. Nog eens mijn excuses voor alle stress die ik teweeg heb gebracht en bedankt om ondanks dat alles de covers toch tot zo’n goed einde te brengen.

Daarnaast hebben heel wat mensen me bijgestaan in de chaos die het Veer met zich mee bracht. Zo denk ik aan Bo en Isabeau die me in september tot de laatste minuut hebben geholpen een Veer ineen te steken net voor we op praesidiumweekend vertrokken. Ook Wouter, hoe cliché ook, heeft me vaak helpen artikels nalezen wanneer ik de tijd simpelweg niet meer vond door al de chaos heen. Ivo speelde ook maar al te vaak een rots in de branding, die ik altijd mocht contacteren wanneer er zich een probleem stelde.

Last but not least, wil ik u, waardige lezer, bedanken. Bedankt om dit boekje ter hand te nemen en er eens in te bladeren, misschien wel een artikel te lezen of wie weet, een speelbeerpagina op te lossen. Ik hoop dat jullie er iets aan hebben gehad, voor mij was dat alleszins het geval. Kortom, bedankt om me het gevoel te geven dat ik dit niet voor niets doe.

53

33e jaargang, nr.5: Meiveer

Bon, genoeg bedankingen. Ik wil alleen nog kwijt dat ik enorm blij ben dat ik dit jaar uw scriptor mocht zijn en dat ik met veel genoegen die taak volgend jaar verder zet. Ik kijk er dan ook al naar uit om er een functiepartner, namelijk Lionel Olieu, bij te krijgen.

Bovenal ben ik de VGK enorm dankbaar om mij een jaar lid te laten zijn van haar praesidium.

VGK, mede-praesidium, leden en ereleden, u hebt mij een fantastisch jaar geschonken. Ik kijk al uit naar het volgende!

Veel liefs, Nele Defruyt Scriptor 2015-2016 uit

COLOFON Redacteur Nele Defruyt

Medewerkers Bo Billiet Pauline Bizeur Gauthier Couckuyt Ishka Desmedt Ivo De Wulf Nathan Gryp Lionel Olieu Alex Peetermans Matthis Provoost Wouter Reggers Arno Rombouts Michiel Scheerlinck Laurens Slegers Wouter Vanhee Ferre Windey

54

33e jaargang, nr.5: Meiveer

Ereledenlijst van de Vlaamse Geschiedkundige Kring 2015-2016

Roels Willem Roggeman Lissa Vanheuverbeke Karl Roose Hanne Corne Tom Vanden Meersschout Jens Sabels Jordy Scheerlinck Michiel De Coster Arvid Slegers Laurens Standaert Jasper Smets Thomas Ereleden T’Jampens Michiel Ballegeer Alexander Van De Ponseele Lo Bekaert Wim Van Hoylandt Hanne Betjes Lise Van Puyenbroeck Marilyn Caulier Cassandra Van Puyvelde Stijn Crikemans Valérie Van Wulpen Anneleen De Loof Laurens Vancraeynest Frea De Moerloose Tim Vandenhauwe Amaury De Wolf Anschi Vandeputte Olivia Declerck Nathan Vandeputte Ruben Demets Lisa Vanderhaegen Bertold Desmadryl Mathias Vennekens Veronique Gabriël Hans Vercammen Desmond Grootaert Niels Verfaille Astrid Joos Stijn Vermeulen Charlotte Lemahieu Evelyne Vlaeminck Diethard Lisarde Wendy Voorspoels Jolien Maebe Guillaume Professoren Malfait Marieke Boone Marc Mares Titouan Devos Isabelle Moltzen Siebren Van Bruane Anne-Laure Pottie Jacques

Prosenioren

55

Professor Emeritus De Hemptinne Thérèse

Academisch Personeel Baecke Xavier Lasoen Kenneth Wijnendaele Jeroen

Bevriende Kringen Historia Filologica Klassieke Kring Klio Kring voor Moraal en Filosofie Kunsthistorische Kring Oosterse-Afrikaanse Kring Slavia Veto

33e jaargang, nr.5: Meiveer

56