Novemberveer by Vlaamse Geschiedkundige Kring

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

TIJDSCHRIFT VAN DE VLAAMSE GESCHIEDKUNDIGE KRING Novemberveer Jaargang 32, nr 2

Het Veer De Praeses

De Stem van een Blandino

Koch Industries

Sprookje: Johnny

Haiku’s met Anschi

Het Gentse Muzieklandschap

Filmrecensie: Fury

VGK Bachelorsweekend

Opiniestuk: Think out of the Box

Horoscoop

Heet hoekje ‘Hotpants in Bilbao’

Uitsmijter van de scriptor: Modemonopolie

Uitlaat van de lezer

Colofon

VGKalender

Ereledenlijst

Website: www.vgkgent.be Rekeningnummer: 733-0015320-24 Rekeningnummer Reis: 737-0164111-30 2

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

De Praeses

Beste leden en sympathisanten,

We zijn halverwege het eerste semester. Hoog tijd dus voor een tweede editie van het Veer dit academiejaar. De weken van onbezorgd genieten van het studentenleven behoren stilaan tot het verleden en menig student durft al eens een boek open te slaan. Jawel, sommige snoodaards nemen het woord “examen” al in de mond. Maar vooraleer we daaraan gaan denken, blikken we eens terug op de voorbije maanden. En wat voor een maanden! De VGK nam alweer een vliegende start met heel wat activiteiten om de eerstejaars, de Bachelors en Masters opnieuw welkom te heten. De kennismakingsavond en de kroegentocht waren alvast een onverhoopt succes. Opnieuw is de opvolging verzekerd, want ook het Bachelorweekend viel erg in de smaak. Verder dien ik zeker nog eens alle aanwezigen op de Vooruitfuif en de epische cantus in de Sint-Pietersabdij te bedanken. De sfeer op de openingsfuif was fantastisch en vooral de cantus zal door velen onder ons niet snel vergeten worden. Het was uitzonderlijk dat we erin slaagden om te cantussen op zo’n unieke historische locatie. Ook onze intellectuele en culturele honger werd bestreden met het boeiende debat over de zin van geschiedenis en de voorstellingen die door onze cultuurtjes werden uitgekozen. Hoewel het einde van het semester met rasse schreden nadert, zal de VGK natuurlijk niet stilvallen. Na een zonnig weekend Berlijn zijn we opnieuw klaar om jullie wekelijks enkele activiteiten aan te bieden. Enkele zaken om naar uit te kijken zijn natuurlijk de “kleine quiz”, de verbroederingkroegentocht in het historisch centrum (met onze vrienden van de KUL en de UA), de verjaardagscantus (ook de fanfare komt meevieren) en natuurlijk het galabal. Op 28 november trekken we met de VGK naar de Salons Carlos Quinto (in de Gentse binnenstad) voor een avondje feesten in stijl. We starten met het middeleeuwse diner om 19u en om 22u openen wij het galabal met live muziek. Ik hoop jullie daar alvast in grote getale te mogen verwelkomen. Tenslotte wil ik jullie ook attent maken op het feit dat de grote VGK-reis van het tweede semester weldra bekend zal zijn! 3

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

En die examens dan? Daar denken we natuurlijk ook aan! We proberen jullie als vereniging zo goed mogelijk te begeleiden naar die periode van intensief studeren, fluoriseren en panikeren. De studentencursussen (worden verkocht in de kelder) vormen een handige tool om de leerstof wat makkelijker aan de vragen op het examen te linken. Daarnaast is er ook de examenworkshop in samenwerking met prof. dr. Vermeir die tevens ook voorzitter is van de opleidingscommissie. Hoe blijf je op de hoogte van al onze activiteiten? Bezoek onze website op www.vgkgent.be, het forum of hou onze sociale media accounts in de gaten (Facebook, Twitter, Foursquare en LinkedIn). Studentikoze groeten!

Jasper Standaert Praeses Vlaamse Geschiedkundige Kring 2014-2015

——————————————————————————————————————— Advertentie

www.standaardboekhandel.be - klantendienst@standaardboekhandel.be

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Informatie

De Stem van een Blandino Euhm StuArt, wat is dat? Neen, het gaat niet over dat schattige witte muisje. En neen, ook de Stuarts -het vroegere Britse koningshuis- hebben niks met ons te maken. StuArt verenigt alle studenten die op een of andere manier de stem vertegenwoordigen van Blandino’s. Wat? Je dacht toch niet dat aan dé Blandijn slechts een dictatuur van proffen gold en dat al onze studenten hun mooie dreadlocks en appelblauwzeegroene haren in een strakke staart moesten leggen, keurig in het rijtje lopend, zonder dat enig individu daar tegenin zou gaan? Of course not, toch zeker niet aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte. Democratie bestaat ook bij ons, of toch min of meer. Aan elke faculteit zijn er dan ook verschillende manieren waarop de student zijn mening kan laten horen. Ten eerste hebben we de opleidingscommissies. Dat is een commissie van proffen én studenten waarbij wordt gekeken naar de kwaliteit van een richting, de algemene organisatie, de inhoud en nog een heleboel andere vergelijkbare en bijzonder belangrijke zaken. Iedereen van die specifieke opleiding kan naar zijn opleidingscommissie gaan. De richting geschiedenis is dit jaar mede door zo’n opleidingscommissie eens flink door elkaar geschud. Het resultaat is een spiksplinternieuwe versie waar onze huidige eerstejaars nu van profiteren. Om alle faculteiten op rolletjes te laten verlopen, bestaat er zoiets als faculteitsraden. Buiten professor Marc Boone die van zijn ochtendkoffie geniet -zwart, geen suiker-, vindt daar ook de algemene coördinatie van zowel onderwijs als onderzoek plaats. Op die raad zorgen de verkozen studentenvertegenwoordigers ervoor dat het duidelijk wordt welke mening de studenten zelf hebben over deze faculteit. StuArt verenigt dus in principe zowel alle studenten van de opleidingscommissies, als de studentenvertegenwoordigers. Maar niet alleen dàt: studenten die zich gewoon willen engageren voor de toekomst van andere studenten zijn uiteraard ook meer dan welkom. Studentenvertegenwoordigers schuimen namelijk niet alleen vergaderingen en commisses af: er wordt ook al enkele jaren geklaagd over de over-the-top boekenprijzen. Het antwoord van StuArt? Een tweedehandsboekenbeurs die voortaan elk semester wordt georganiseerd samen met VASt (=Voorrang Aan Studenten). Het is niet perfect, lost niet alle problemen op, maar nog steeds een mooie stap vooruit. Daarnaast (je zult het wellicht al gemerkt hebben) houdt StuArt zich ook bezig met de strijd tegen de besparingen in het (hoger) onderwijs en dat doen ze nu toch al enkele jaren: hot-topic op dit moment is natuurlijk de verhoging van het inschrijvingsgeld. Vandaar ook dat StuArt officieel de actiegroepen tegen de verhoging steunt.

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Wie zijn dat nu, die studentenvertegenwoordigers? Wie moet jij nu stalken met al jouw vragen, zorgen en opmerkingen? Voor al je problemen mail je het best naar voorzitster Laura Lawaisse (Laura.Lawaisse@Ugent.be), maar daarnaast mag je ons ook altijd persoonlijk aanspreken als je ons tegenkomt op de gang. Wij staan altijd klaar om een praatje te slaan of om al je vragen te beantwoorden. Daarvoor hebben we om te beginnen al twee praesidiumleden van onze eigen Vlaemsche Geschiedkundigen Kring: Arno Rombouts en Michiel Scheerlinck hadden hun hart aan zowel StuArt als het VGK verloren, dus besloten ze maar om aan allebei hun steentje bij te dragen. Ook Zara Callebaut en Sarah Van Acker vertegenwoordigen onze richting Geschiedenis. Gelukkig heeft StuArt ook bijvoorbeeld nog een moraalwetenschapper (Siebrand Craeynest) en een kunstwetenschapper (Alexander Ballegeer) in de rangen om al dat historisch geweld wat te compenseren. Uit de taal-en-letterkunde hebben we voorzitster Laura Lawaisse en de lieftallige Julie Somers. Natuurlijk zou de studentenvertegenwoordiging van de Blandijn niet volledig zijn zonder iemand uit zo’n unieke richting als Oosterse Talen en Culturen, dus vervolledigt de kleurrijke Sofieke Nillis het plaatje als vertegenwoordiger van die richting. Ook de pas overgehevelde richting toegepaste taalkunde heeft afgezanten in StuArt, verpersoonlijkt door Klaas De Smedt en Wouter Van Waeyenberg. Naast al deze studentenvertegenwoordigers is StuArt natuurlijk altijd op zoek naar extra mensen die zich gewoon willen engageren voor de verbetering van alle opleidingen en voor onze faculteit in het algemeen. Mail daarvoor dus zeker eens naar Laura.Lawaisse@Ugent.be of kom gewoon eens naar onze vergaderingen, al was het maar om eens van Laura’s overheerlijke zelfgebakken cake te proeven. Die vergaderingen worden aangekondigd via mail én Minerva. Hopelijk tot binnenkort!

Sarah Van Acker

——————————————————————————————————————— Advertentie

https://www.kbc.be - www.facebook.com/KBCBankEnVerzekering 6

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Politiek

Defending the American Dream: Koch Industries Vergeet

Illuminati,

vrijmetselaars

Communistische Internationale. De Verenigde Staten van Amerika

hebben hun eigen genootschap dat

probeert de staat omver te werpen. De kern van dit genootschap heet Koch. David en Charles Koch, om precies

Industries, 100.000

zijn. een

Beide

broeders

bezitten

bedrijvenconglomeraat

werknemers

een

Koch

met

zo’n

jaaromzet

van

115 miljard dollar. De broers staan respectievelijk op plaats

vier

vijf

van

Forbes’

lijst

van

rijkste

Amerikanen, en bezitten elk zo’n slordige 42 miljard dollar. Gecombineerd zijn zij aldus meer waard dan de rijkste man ter wereld, Bill Gates (een kleine 82 miljard dollar). Net als Bill hebben de Kochs een organisatie opgericht om hun idealen na te streven. Maar integendeel tot de ‘Bill en Melinda Gates Foundation’ heeft de zogenaamde ‘Americans for Prosperity’ echter –ondanks zijn welluidende naam- ietwat minder filantropische doelstellingen. Doelstelling van de AFP is het tot stand brengen van een Wildwest-kapitalisme. Lees: het tot stand brengen van een economisch en sociaal systeem waar de staat 0 (Nul), nada, noppes in de pap te brokken heeft. In 1980 probeerde David Koch dit ideaal nog via de geëigende weg tot stand te brengen. Met zijn Libertarische Partij trachtte hij het vicepresidentschap van de VS te verwerven. Zijn verkiezingsprogramma: de afschaffing van alle belastingen op inkomsten, van alle openbare scholen, de federale agentschappen voor controle van voedsel, medicijnen en leefmilieu (FDA en EPA). Het programma van Koch deed de neoliberale Reagan bijna als overtuigd sociaaldemocraat overkomen. Helaas haalden de Libertariërs slechts 1,1 procent van de stemmen. Sindsdien gooien de Kochs het over een andere, veel efficiëntere boeg. Naast het vergaren van nog meer geld hebben ze zich de laatste decennia –met veel succes- intensief beziggehouden met het beïnvloeden van verkiezingscampagnes. Niet elke kandidaat kan op hun steun rekenen: enkel de (bijna uitsluitend Republikeinse) kandidaten die de meest markt-fundamentalistische 7

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

standpunten innemen maken kans op hun aanzienlijke steun. Dinsdag 4 november 2014 vinden de tussentijdse verkiezingen voor het Amerikaanse Congres plaats. De Kochs hebben zo’n 300 miljoen dollar in de campagne gepompt - dat is meer dan het officiële campagnefonds van de Republikeinen.

David en Charles Koch

Miljoenen dollars vloeien naar tv-spotjes die de Amerikaanse burgers de laatste maanden overstelpen.

Spotjes

waarin

kankerpatiënten

vertellen

hoe

Obamacare

hun

behandeling

onbetaalbaar heeft gemaakt en deze ‘socialist’ hen aldus de dood injaagt. Ter herinnering: Obamacare is het programma voor verplichte ziekenverzekering dat behandelingen voor de minderbedeelde Amerikanen juist veel goedkoper heeft gemaakt. Campagnespots zijn evenwel niet aan de waarheid gebonden. Sinds de overwinning van Barack Obama in de verkiezingen van 2008 hebben de Kochs en hun bondgenoten ook geleerd hoe belangrijk sociale media zijn. Sindsdien zijn hun anti-staat boodschappen ook op Twitter, Facebook en aanverwanten te volgen. Lees je studies over hoe staatsinmenging een economie de nek kan omwringen? Check dan eerst even of deze niet door denktanks als de Heritage Foundation, het Cato Institute of de Reason Foundation geschreven zijn. Deze worden immers in grote mate gefinancierd door de Kochs (en de rest van het budget wordt door hun eveneens rijke geestesgenoten bijgepast). Niet alleen de overheid is een doorn in het oog van de broers: de in Amerika reeds in de hoek gedrumde vakbonden zijn een veel zwakker, maar eveneens geliefd doelwit. Een blik op de staat Michigan kan ons veel leren. Hier werd vier jaar geleden de door de Kochs gefinancierde Republikein Rick Snyder tot gouverneur verkozen. Deze loodste dan algauw een ‘Right to work’wet door het door Republikeinen gedomineerde staatsparlement van Michigan. Deze wet hield 8

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

onder

meer

dat

het

aan

vakbonden

verboden

werd

werknemers

bepaalde

arbeidssectoren te verplichten financiële bijdragen te storten. Gevolg van deze aanval: de vakbonden verloren honderdduizenden leden en ettelijke miljoenen inkomsten. Doel is hier niet alleen ‘het bevrijden’ van arbeiders van deze bijdragen; de vakbonden zijn immers de grootste sponsors van de Democratische verkiezingscampagnes. Naast Michigan hebben in 23 andere Amerikaanse staten door de Kochs gesteunde politici gelijkaardige ‘Right-to-work’ wetten in stelling gebracht, daarmee is de (financiële) slagkracht van vakbonden én Democraten reeds sterk aangetast. Het lijkt dan ook niet overdreven om, samen met Democraat Harry Reid (verre van een linkse rakker) de Kochs als één van de grootste bedreigingen voor de Amerikaanse democratie te zien, die ‘onvatbaar veel geld in de democratie pompen, om het systeem in hun zin – de zin van het rijkste één procent van de bevolking- om te buigen.’ Willen de Kochs de staat dan afschaffen? Allicht is hier het bekende citaat van hun medestrijder Grover Norquist op zijn plaats: “We willen de staat niet afschaffen. We willen hem alleen zo klein maken dat we hem in een badkuip kunnen verdrinken.” (Bron: “Der Spiegel”, 27.10/2014)

Arno Rombouts

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Sprookje

Johnny de kabouter r was eens, nog niet zo lang geleden, een fantastische studentenkring, de

VGK*. Alles verliep zeer rustig in studentenland tot twee praesidiumleden eind september een housewarming party gaven, oh the joy. Een van de genodigden, we zullen hem voor de gelegenheid kabouter Johnny** noemen, had zich die maand nog niet gewassen en vond dat het wel tijd was voor een badje. Nadat de aanwezigen drie keer -zoals iedereen wel weet is een sprookje niet compleet zonder het heilige getal ‘drie’- “Johnny in bad” hadden gescandeerd, was er geen houden meer aan. En zo geschiedde het dat op die dag ‘Ynnhoj’ geboren werd. Men geloofde namelijk dat de lieve man twee persoonlijkheden bezat, waarvan eentje zeer duidelijk naar boven kwam telkens hij, goh laten we niet rond de pot draaien, straalbezopen was. Nu goed, de reputatie van Johnny ging zienderogen achteruit… Gelukkig konden de activiteiten van de leukste studentenkring van ’t land hem nog enig soelaas brengen. Zo ging hij begin oktober mee naar de bierbowling met de sportpraeses. Een kleine week later werd hij door een nog onverklaarbare kracht naar de Trabla gelokt om deel te nemen aan de kroegentocht. Over hoe onze goede vriend die avond, of beter gezegd: de volgende ochtend, is thuis geraakt zullen we het hier beter niet hebben. Daarna beschikte het kaboutertje over de mogelijkheid om mee te gaan naar een prachtige, magische burcht met de cultuurtjes. Deze buitenkans heeft hij -net zoals vele anderen- laten schieten, want er kwam slechts één persoon opdagen. Een eerstejaar van een bevriende kring nota bene! Om zijn fout recht te zetten trok Johnny het daaropvolgende weekend met talrijke toffe eerstejaars en het praesidium naar een afgelegen gehucht op Bachelorweekend. Voor zij die er niet bij waren, gingen er allemaal vertelsels rond, maar wees gerust: de verhalen kloppen niet, het was allemaal nog veel wilder. Het was alsof er een vloek op Johnny rustte, die hem verplichtte naar alle feestjes te gaan. Nog geen twee dagen later bevond hij zich op de Openingsfuif van onze geliefde kring, waar er gefeest werd tot in de vroege uurtjes. Hij kreeg van al dat feesten niet genoeg en bewees dat nog maar eens op de VGK-openingscantus. Het is -helaas- nog niet bewezen dat men van al dat feesten en consumeren van alcoholische dranken slimmer wordt, dus moest er ook nog gestudeerd worden. Na het missen van enkele activiteiten (onder andere het super interessante bibliotheekbezoek en het toverachtige Lichtfront) en het vechten met een draak -zoals iedereen ook wel weet is een sprookje niet compleet zonder een gevecht met een draak- verscheen onze kameraad opnieuw op het toneel -niet letterlijk- want de enige keer dat Johnny zich vertoonde op een culturele activiteit was waarschijnlijk toen de dieren nog spraken. En niet alleen Johnny kwam opnieuw tevoorschijn, op de kringavond met als thema ‘Oktoberfest’ liet ook Ynnhoj zich van zijn beste kant zien. Dat onze beste vriend werkelijk niets met ‘cultuur’ te maken wil hebben, bewees hij nog maar eens door niet mee te gaan naar het Filmfestival. Helemaal ongelijk kreeg hij niet, want volgens sommigen viel de film wat tegen. Een dag later voelde hij zich helemaal in zijn nopjes en liet zich van zijn intellectueelste kant zien op het debat over de zin van geschiedenis. Tijdens de 10

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

beerpong-activiteit kon hij zijn wedijver tonen, maar jammer genoeg kwam het kaboutertje niet opdagen. Hij zat waarschijnlijk nog te veel in zak en as omdat de Halloweenactiviteit niet doorging. En zo ging het nog jaren door. Johnny trok van feestje naar feestje en van activiteit naar activiteit. Want iedereen weet dat de activiteiten bij de VGK de meest geweldige zijn en dat je er maar geen genoeg van kan krijgen. Oh juist ja, en Johnny leefde nog lang en gelukkig! *We hebben het hier weldegelijk over de echte, Vlaamse Geschiedkundige Kring, en niet over die ‘fakers’ van de VMK. **Om privacyredenen werd de naam veranderd, hoewel dit eigenlijk niet nodig was aangezien iedereen wel weet over wie het gaat.

Poëzie

Haiku’s met Anschi Hou uw dochters thuis, Steek uw alcohol goed weg, Retouw is op pad.

Losbandig muilen, Ach die lieflijke meisjes, Koning van de nacht.

Snel door de bochten, Agent met goede muziek, Retouw keert terug.

Anschi De Wolf

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Muziek

How to lose a fortune in 10 days Aah, Gent, te veel voor één nacht… De Arteveldestad heeft zijn slagzin zeker niet gestolen! Onze cultuurpraesides Alex en Evelyne zullen dan ook vast en zeker beamen dat er in Gent cultuur te over is. Als liefhebber van ongebruikelijke muziekstijlen én Limburger was dit voor ondergetekende een ongekend genot. Ik hoef u namelijk niet te vertellen dat de kans op het vinden van een alternatief muziekoptreden in Limburg bijna even klein is als de kans op het vinden van een Limburgse peer in Poetins persoonlijke fruitschaal. In een wereldstad als Gent is het voor de gemiddelde cultuurliefhebber echter heel wat minder moeilijk om aan zijn trekken te komen. Dat ik, tot grote ontsteltenis van mijn lieftallige oudertjes, al snel een grote som geld ‘opgesoupeerd’ had, zal u dan ook niet verbazen. Eerst en vooral wil ik u wijzen op de vele platenwinkels die Gent telt. Ik ben in Limburg nog nooit een winkel tegengekomen die zich richt op de verkoop van elpees, en nu vind ik er al één als ik nog maar de straat oversteek! Dit noem ik de kat bij de melk zetten, en enig fortuin dat ik hieraan dreig te verliezen, is dan ook volledig te wijten aan de stad Gent, mijn zwakke ziel is slechts het slachtoffer in deze situatie. Een gewillig slachtoffer weliswaar, maar een slachtoffer. Toch kan ik met enige trots vermelden dat tot aan het verschijnen van deze tweede editie van ‘Het Veer’, ik nog maar één enkele keer heb toegegeven aan deze verleiding, en dit in het geheel gelegitimeerde geval van een in originele verpakking uitgebrachte plaat van ‘Pink Floyd’s The Wall’. Deze parel kon ik toch niet laten liggen? Of toch? Damn you, stad Gent! Over parels gesproken, in de verzameling platen van mijn vader vond ik een tijd geleden het magistrale, in 1975 uitgebrachte ‘Pampered Menial’ van ‘Pavlov’s Dog’. Ik weet niet of deze naam een belletje doet rinkelen (*grinnikt even*), maar ik kan zeggen dat ik bij mijn eerste kennismaking met de groep –het nummer ‘Julia’– alvast zeer verrast was. Aanvankelijk dacht ik immers dat het onmogelijke was gebeurd en ze eindelijk geiten hebben leren zingen, maar tegen alle verwachtingen in bleek het toch een man te zijn die mijn trommelvliezen deed trillen aan zo’n frequentie dat er lichte rook uit mijn oren opsteeg. Maar gaandeweg leerde ik dit hoge gekweel te appreciëren, en er zelfs erg van te genieten. Door een gelukkige speling van het lot viel enkele weken geleden mijn oog op een poster die ophing aan een muur in de Blandijnberg. Het opschrift luidde: ‘The voice of Pavlov’s Dog: David Surkamp’s Acoustic Tour: Minard Schouwburg’. Kleine tijdssprong: een week later zat ik op stoeltje 10 van rij 3 in de Minard Schouwburg vol verwachting te staren naar het punt waar vijf minuten later de legendarische David Surkamp zou verschijnen. Ik was weliswaar alleen, u dacht toch niet dat ik iemand zou meekrijgen naar een akoestisch optreden van ’s werelds onbekendste kweler?

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Wel, iedereen die op die fameuze dinsdag niet in de met rode stof beklede stoelen zat van de Minard, had groot ongelijk! De heer Surkamp bleek op 62-jarige leeftijd nog steeds te beschikken over dezelfde prachtige stem met dezelfde krachtige vibrato, en trakteerde ons, samen met zijn vrouw, op anderhalf uur puur genot, afgewisseld met vele saldo’s kippenvel. Eén opmerking: hij had best voor het optreden even met zijn vrouw overlopen welke nummers ze nu net gingen zingen, want af en toe durfde mevrouw Surkamp wel eens iets heel anders beginnen zingen dan David… Maar desalniettemin was het een unieke ervaring. Net toen ik dacht dat het niet beter kon worden, kreeg ik, tot grote jaloezie van oom- en vaderlief, na afloop nog de kans even met de goede man te praten en een foto te nemen. Maar zoals altijd in die situaties blokkeren alle sociale vaardigheden die men in de loop der jaren verworven heeft en kon ik hem enkel schaapachtig aanstaren voor enkele ogenblikken, waarna er met veel moeite toch een zachte ‘great show…’ kon geperst worden uit mijn kurkdroge keel. Oh ja, en natuurlijk nog enkele eurootjes neertellen aan de merchandise-stand natuurlijk, je kan daar toch niet zomaar voorbijwandelen? Mijn bankroet leek immers nog veraf, en ik had allerminst spijt van de avond. Maar eerlijk is eerlijk, ik moet erbij vermelden dat ik door dit optreden mijn interim-meter van de VGK even heb moeten laten wachten. Lissa, bij deze, een welgemeende sorry. Laatst, in de les ‘Historisch Overzicht van de Wijsbegeerte’, kreeg ik een berichtje van mijn teerbeminde broer, die muziek studeert in Leuven. Hij was blijkbaar in Gent en vroeg of ik meeging naar een optreden van Craig Taborn in het Belfort Stadscafé. Na een zware les filosofie zeg ik uiteraard geen ‘nee’ tegen een goed optreden, dus na nog even te eten en een beetje te werken (ja hoor, dat doe ik ook, moest u het zich afvragen), vertrok ik richting Belfort. Mijn geluk kon niet op toen ik slechts vijf euro moest betalen ter inkom, mijn geldproblemen begonnen zich immers al in kleine, vroege waarschuwingen te manifesteren. Misschien zou ik vanavond toch niet zoveel uitgeven als ik dacht? Deze mooie droom spatte al snel als een obese zeepbel in een zandbak uit elkaar toen ik besloot een Duveltje te bestellen. Bij het ontvangen van dit glas gerstenat moest ik maar liefst 4,30 euro neertellen! Maar bon, als het optreden maar goed wordt, dan is dat allemaal vergeven. Ja… Ook deze laatste illusie werd me ontnomen toen mijn broer me vertelde dat het ging om een ‘Free Jazz’-groep. Ik vermoed dat velen onder jullie niet bekend zijn met het fenomeen ‘Free Jazz’, en ik moet toegeven, jullie missen niets. Free Jazz ontstaat wanneer muzikanten allerhande geestverruimende middelen innemen, een instrument vastnemen dat zij nog nooit eerder hebben bespeeld, en dan beslissen muziek te maken zonder melodie of ritme te gebruiken. Hoe klinkt dit dan, hoor ik u vragen? Hmm, hoe ga ik het omschrijven… Kent u die ventilatorkanaaltjes die gebruikt worden om een badkamer of toilet te verluchten? Wel, soms durft daar al eens schimmel in te komen, en dan verstoppen die kanaaltjes. Free Jazz klinkt ongeveer als het geluid dat u erop attent maakt dat het dringend tijd wordt om uw badkamer te poetsen. Althans, dat was 13

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

de ervaring die ik met het genre had, afgaand op een optreden van Anthony Braxton op Jazz Middelheim. Ik geef via dit artikel mijn ongelijk toe. De muziek van Craig Taborn was, hoewel nog steeds onbegrijpelijk ingewikkeld, zeer aangenaam om naar te luisteren. Mocht wel, na een duvel van bijna vijf euro!

Albums Pavlovs Dog en Pink Floyd

Al deze factoren – en nog enkele andere – droegen bij tot het geleidelijke leeglopen van mijn portefeuille. De uiteindelijke doodsteek kwam op de avond van donderdag 16 oktober, bij de aankoop van een codex voor de openingscantus in de Sint-Pietersabdij. Toen ik terugkwam van die befaamde, legendarische cantus, bedroeg mijn totale vermogen de som van 20 eurocent cash en het bedrag van 7,49 euro op mijn bankkaart. Een pijnlijke zaak, om het zacht uit te drukken. Toch kan ik u geruststellen, ik ben herstellende! Al sparende ga ik het gevecht aan met het met geld smijtende monster dat de stad Gent in mij naar boven haalt. Beste lezers, wens me succes in deze harde strijd op leven en dood. Het is hij of ik. Als ik het niet haal, koester mijn nagedachtenis, en laat mij een voorbeeld zijn voor alle eerstejaars die worstelen met hun kapitaalbeheer. Als ik het wel haal, horen jullie nog van mij! Tijd om dit artikel af te sluiten en mijn lot onder ogen te zien, en gewapend met mijn studentenkaart en de kortingsbonnen uit de Guido Stadsgids het pad der zuinigheid te volgen naar de verlichting.

Oh, het nieuwe album van Opeth is uit! Die kan ik toch niet laten liggen… DAMN YOU, STAD GENT!!

Wouter Reggers

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Dag beste VGK’er! Als quaestor is centjes tellen zowat het grootste deel van mijn tijdverdrijf, maar voor de afwisseling dacht ik toch eens iets te schrijven voor ons geliefde kringblad. En wat is er beter om Het Veer te tunen en de tijd te doden tijdens een les dan een goeie oldfashioned filmrecensie? (kwestie van je toch de gelegenheid te geven een beetje weg te dromen tijdens de les). Aangezien de tofste kring van de wereld nu toevallig naar het Filmfestival trok, ging onderstaande mee als embedded-recensent om een kritische blik te leveren over de prent in kwestie: FURY. Want inderdaad: tijdens de treinreis naar Gent heb je ongetwijfeld de posters al gezien van het nieuwe Brad Pitt-vehikel. En het onderwerp ervan was alleszins genoeg om mij te doen watertanden: het verhaal van een tankbemanning tijdens WO2? I’m in! Ondanks de grote keuze aan klassiekers en prachtige films in het oorlogsgenre is, enkele uitzonderingen zoals de Israëlische film Lebanon daar gelaten, het verhaal van de inzittenden van de tank immers toch nog redelijk onbekend gebleven. Hoewel dit wapen nu al een kleine eeuw een belangrijk onderdeel vormt van vijandelijkheden, wordt het in de cinema toch consequent naar de zijlijn van het verhaal verbannen. En dat is begrijpelijk! Geef de inzittenden van hét toonbeeld van anonimiteit – een monsterachtig, stalen voertuig zonder ramen - maar eens een gezicht! En dàt is meteen de grootste verdienste van dit oorlogsepos: hij toont dat in elke tank een aantal jonge soldaten zitten en geeft hen een gezicht. Wanneer zo’n ding in een film op spectaculaire wijze explodeert, denk je er immers doorgaans niet bij na dat er telkens vijf jonge mannen levend geroosterd worden. Door speciaal op hen te focussen, biedt de film een blik in de leefwereld van mensen die anders buiten beeld blijven. Je begrijpt dus dat ik met veel belangstelling ging kijken. De teleurstelling was dan ook groot toen ik gaandeweg doorkreeg dat regisseur David Ayer er niet in is geslaagd te ontsnappen aan enkele Hollywoodcliches waarvan ik hoopte dat ze toch verleden tijd waren. Over de sterrencast en de inbeeldbrenging zelf immers geen klachten! Pitt & Co. spelen hun rol met veel overtuiging en de film biedt verschillende oogverblindende prachtshots, maar het verhaal zelf 15

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

laat enorm te wensen over. Wat begint als een film die de gruwel van oorlog terecht benadrukt -soms iets té cru en smakeloos om aangrijpend te zijn–, mondt helaas uit in een verschrikkelijk cliché Hollywoodepos, waarbij de Amerikaanse cowboysoldaten de verschrikkelijke, wrede smeerlappen van de SS-elitetroepen te lijf gaan wanneer alle kansen tegen hen gekeerd zijn, om dan op Boromirachtige wijze te sneuvelen na elk een stuk of achtenzeventig moffen mee het graf in te hebben gesleurd. Nochtans biedt de film ook enkele ijzersterke scènes (de lange scene waarin de twee hoofdpersonages in een Duits appartement hun menselijke kant laten zien) en shots die je niet snel zal vergeten (de brandende tankcommandant die een einde maakt aan zijn eigen lijden!). De regisseur slaagt erin om je keihard te laten duimen voor de personages, en om je te laten daveren van spanning in je stoel wanneer ze in levensgevaar verkeren (de Tigerscene!) maar even vaak kijk je met een halve glimlach naar een –op het belachelijke af- ongeloofwaardige scène die gepaard gaat met een overdramatische soundtrack. De scènes waarin niet wordt gevochten, zijn, net zoals de actiescènes, afwisselend ijzersterk en enorm saai. Soms slaagt de scenarist erin om zijn personages een diepgaande achtergrond te geven. Op andere momenten lijkt het alsof dezelfde schrijver zijn inspiratie haalde uit een boek met standaardzinnen. De sterke punten van de film liggen dus vooral in de spanning en vooral in het camerawerk. Ik slaag er niet in om me veel andere films te herinneren die erin slagen om van oorlog een visueel schouwspel te maken dat eerder aan de kerstverlichting in Disneyland doet denken. Als je dus op zoek bent naar een ijzersterke, diepgaande en psychologische oorlogsfilm zoek je beter eens op internet (of ga je in een nostalgische bui naar de videotheek). Als je echter gewoon zin hebt om een film te zien en je weet niet dewelke: Fury is en blijft enorm entertainend. Uw quaestor Michiel Scheerlinck

——————————————————————————————————————— Advertentie

Blandijnberg 3 9000 Gent

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Opinie

Think out of the box Dit opiniestuk is origineel begonnen met het artikel uit “De Morgen” waarin professor Bruno De Wever de reacties op de aanwezigheid van enkele prominente N-VA leden op een verjaardagsfeest afdoet als verspilde energie. Het eerste idee was dus om een betoog te houden waarom dat verspilde energie zou zijn maar uiteindelijk ben ik breder gegaan. Ik neem jullie samen mee doorheen mijn geheugen om hiermee aan te tonen dat wij een breder perspectief moeten aannemen. Dat breder perspectief moet de basis vormen van een nieuwe mentaliteit. Geen grote fysieke revoluties meer moeten deze wereld omvormen maar wel een andere visie. We vertrekken nog steeds vanuit het artikel. De prominente N-VA leden Ben Weyts en Theo Francken die in waren gegaan op de uitnodiging voor het verjaardagsfeest van Bob Maes, zorgden voor heel wat ophef. Deze ophef kwam er doordat Bob Maes, oud-politicus, bekendstaat voor zijn Vlaams gezinde ideeën. Volgens Bruno De Wever is het verspilde energie, aangezien toch iedereen weet waar N-VA voor staat. Het feit dat ze dan uitgenodigd worden op het verjaardagsfeest van iemand wiens ideeën in dezelfde lijn liggen, lijkt ook mij niet echt verbazingwekkend. Om de reacties dan af te doen als energieverspilling vind ik ook een beetje te kort door de bocht. Moeten we echt alles toelaten? Het begint met openlijk sympathieën te vertonen op verjaardagsfeestjes, want laat ons er geen doekjes om winden: ze wisten zeer goed wat voor commotie het zou veroorzaken. Concreet vind ik dat ze met alles wegkomen. Als we dit nu gaan afwimpelen als “het is maar een verjaardagfeest” dan gaat de bal zeker aan het rollen. Het begint met een feestje maar waar eindigt het dan? Met de onafhankelijkheid van Vlaanderen? Ik geef professor De Wever zeker gelijk in het feit dat er nog andere zaken zijn waarmee we N-VA kunnen bekritiseren. Maar als wij als volk het al niet meer erg mogen vinden of erg vinden dat zij zich openlijk profileren op een verjaardagsfeest, waarom zouden we die andere zaken dan ook erg gaan vinden? Mijn punt hier is om jullie ogen te openen. Soms lijken dingen futiliteiten terwijl ze op langere termijn veel invloedrijker zijn dan eerst gedacht. We kunnen hierbij overschakelen naar een mentale blokkade waarmee de meeste historici onder ons geconfronteerd worden, mezelf incluis. Iets wat wij ook vaak als een futiliteit zien: cijfers. Wiskunde in combinatie met geschiedenis, het is moeilijk in te denken en een groot aantal onder ons hoopten ook nooit meer ermee in contact te komen. Velen zullen hier echter van terugkomen, of zijn hier al van teruggekomen, door het vak statistiek. Ikzelf heb altijd graag wiskunde gedaan maar ga niet ontkennen dat ik afgeschrikt was van het vak. Tot op vandaag is statistiek niet mijn favoriete tool maar toch moet ik er het nut van erkennen. Een aantal weken geleden heb ik deelgenomen aan een internationale scholing van Latijnse paleografie. Twee lesgevers: Erik Kwakkel en Peter Stokes spraken daar hun voorliefde en kennis uit over het gebruik van de moderne en kwantitatieve technieken in de geschiedschrijving. Aangezien ons thema hier “out of the box” is, moet ik wel schuld bekennen dat ik moeite had om hun visies zomaar te slikken, al is dat ook een goed iets. Door hun betoog, was ik in staat 19

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

om een ander aspect van denken toe te laten. Toch bleef de historicus in mij kritisch tegenover die cijfers staan. Het gebruik van cijfers in geschiedenis kan een andere invalshoek zijn maar toch blijft er een vorm van subjectiviteit achter. Welke criteria gebruik je, welke cijfers geef je in, â&#x20AC;Ś Desondanks het nuttige aspect ervan, moeten we toch nog kritiek toepassen op al dat cijfermateriaal. Iets wat de twee voornoemde historici niet deden tijdens hun betoog. Ik wil dit opiniestuk persoonlijk afsluiten en jullie toelaten in mijn gevoelens. Ze zijn complex, verwarrend en soms onbegrijpelijk maar ze zijn er. Als holebi heb ik weinig last gehad van mensen die me uitschelden. Het grootste probleem waar ik mee geconfronteerd word, is de holebiwereld zelf. Je wordt er in categorieĂŤn gestopt en als je bij de minder knappe zit zoals ikzelf dan wordt de visvijver opeens een heel stuk kleiner. Het is verschrikkelijk om te zeggen en verschrikkelijk om het toe te geven maar de holebiwereld, die met recht en rede opkomt voor haar rechten, is hypocriet. Er wordt ook geijverd voor gelijkheid voor iedereen en elke gedachte wordt toegelaten. Ik kan alleen maar uit eigen ervaring zeggen dat monogame gedachten of een traditionele visie op relaties twee van de vele zaken zijn die moeilijk aanvaard worden in de holebiwereld. Ik heb er zelf geen probleem mee dat er mensen polygaam zijn maar ik vind het jammer dat er direct van mij verwacht wordt dat ik ook zo zou moeten zijn. Ik ben wie ik ben, en ik vind dat ik moet zijn wie ik wil zijn. En niemand maar dan ook niemand zou beoordeeld mogen worden om wat hij denkt of voelt. Als je dan uiteindelijk geluk hebt zoals ik, en je vindt prins Charmant, dan is ook niet alles even gemakkelijk. Je moet beseffen dat je twee verschillende personen bent en je kan niet altijd alles van elkaar verwachten. Het gaat er hem uiteindelijk om hoe je ermee omgaat. Je kan ook niet verwachten dat je verandert want desondanks de verschillende karakters, ben je toch verliefd geworden op dat bepaalde karakter. Het zal voor jullie wel moeilijk te volgen geweest zijn waar ik naartoe wou. Laat ons stap voor stap het verhaal afmaken. Mijn beginpunt over N-VA gaat er niet per se over om hun af te breken, net andersom. Het gaat er hem om, diegene die een andere visie hebben tot actie te brengen. Zij die een andere visie hebben, moeten van zich laten horen en stoppen met op hun hoofd te laten zitten. Het verjaardagsfeest is slechts een dom voorbeeld maar we kunnen het veel breder maken door er de opslag van het inschrijvingsgeld voor het hoger onderwijs bij te betrekken. Hetzelfde wil ik aantonen met mijn visie over de holebiwereld of relaties. Het maakt niet uit wat je bent, wie je bent of hoe je bent, maar je moet elkaar respecteren, no matter what. Als laatste wil ik afronden met de statistiek. Het feit dat wij, historici, nu al beginnen met de exacte wetenschap op te nemen in ons midden, laat zien dat we geen schrik hebben om ons blikveld te verruimen. Dit moet de basis worden. Wij historici moeten deze visie niet alleen aanhouden bij het voeren van onderzoek maar ook daarbuiten en dit dan verspreiden. Als we allemaal onszelf kunnen zijn, met een ruime visie en respect voor elkaar, komen we er wel uit.

Amaury Vanden Houwe

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Horoscoop

Een Astrologische Wandeling Als historici durven we maar al te vaak te verdwalen in dat fascinerende verleden waar we ons zo naarstig op toespitsen. Van het descriptieve overgaan naar het prescriptieve is immers niet evident. Laat daarom deze horoscoop uw redding wezen! Of u nu een stiekeme believer, glaubensunwillige criticaster, de miskende Copernicus van onze tijd, of simpelweg nieuwsgierig bent, deze horoscoop discrimineert niet, dus sta uw oog toe vluchtig te dwalen over volgende uitgebreide predicties, en ontdek wat uw toekomst nog waard is! We zijn uiteraard wel trouw aan bepaalde methodische conventies. Deze horoscoop vertoont bijgevolg mogelijk enig verwantschap met de Annales-school.

Onze snerende Schorpioen (23/10 - 21/11) kan het niet helpen de komende tijd nogal wat nare opmerkingen te maken. Ontdek de taal van de liefde, beste spinachtige. Uw omgeving zal het op prijs stellen. ♦ Jonge nabije toekomst: Het kost u alle moeite om niet toe te geven aan de behoefte om u spontaan te laten balsemen en mummificeren. ♦ Sociale structuren: U krijgt in de komende maand minstens één nieuw vriendschapsverzoek, maar na grondige stalking inspectie blijkt het niemand boeiend te zijn. Het gebrek aan passie in uw sociaal leven maakt u kwaad en verward. ♦ Longue durée: Wees open voor wat op uw weg komt op het moment dat het komt. En maak u geen zorgen als u struikelt of valt; sta gewoon weer op, sla het stof van uw kleren, lach er hartelijk om en ga verder. ♦♦♦ De bronstige Boogschutter (22/11 - 21/12) voelt tegenwoordig ook overdag voortdurend het vuur van Jupiters planeet branden. Wanneer het verlangen u te veel wordt, ga dan naar buiten en zoek een gewillige prooi uit. ♦ Jonge nabije toekomst: Een kosmische wind voert zeer onaangename nachtmerries over goudvissen met een schimmelvoetenfetisj met zich mee. Sweet dreams. ♦ Sociale structuren: U worstelt met het onaangename gevoel ondergewaardeerd te zijn. Kijk in de spiegel en besef dat u fabuleus bent. ♦ Longue durée: Tandarts Vogel was klaar met de controle van een mooie jonge patiënte. 'Juffrouw Baseman', zei hij, 'ik ben bang dat ik uw verstandskiezen zal

moeten trekken!' 'O jee!' riep het meisje verschrikt. 'Ik krijg nog liever een kind!' 'U moet wel weten wat u wilt,' zei de tandarts, 'dan kan ik de stoel in de juiste stand zetten.' Weet wat u wilt. Blijf niet eindeloos uitstellen. ♦♦♦

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

De stoere Steenbok (22/12 - 19/1) is een ware overachiever, nooit tevreden, wilt steeds hoger naar de top klimmen. De stand van Saturnus maakt dat u geduldig en volhardend uw doelen najaagt. ♦ Jonge nabije toekomst: De vrouwtjes blijven beduidend kleiner dan de mannetjes. Oudere mannetjes krijgen een donkerdere kleur, met lichte vlekken. Bij de vrouwtjes blijven de horens relatief klein. ♦ Sociale structuren: De bronsttijd valt in december en januari. De kleintjes worden eind april, begin mei geboren, na een draagtijd van 21 tot 23 weken. ♦ Longue durée: Dit is een periode waarin u bereid bent eventuele verwachtingen die u van uzelf of anderen hebt gehad, los te laten en verantwoordelijkheid te nemen voor eventuele illusies die u hebt gekoesterd. Als uw hoop, verlangens en dromen vervagen, des te beter. Door hun verdwijning ontstaat er ruimte voor een nieuw soort stilte en acceptatie van wat is. ♦♦♦ De wisselvallige Waterman (20/1 – 18/2) laat zich moeilijk vangen door anderen, is eigenzinnig en ongetemd. Uranus zorgt ervoor dat u geconfronteerd wordt met de meest intrinsieke problematieken. ♦ Jonge nabije toekomst: U wordt geconfronteerd met een diepgaande existentiële leegte. Kijk in de onderste la van uw kleerkast, daar zal u uw verloren gewaande sokken terugvinden. ♦ Sociale structuren: Heel wat mensen ergeren zich aan het feit dat u zo moeilijk te pakken te krijgen bent. Stop met het iedereen (inclusief uzelf) moeilijk te maken en geef hen een kans. ♦ Longue durée: Deze pijn moet u niet treurig stemmen, bedenk dat wel. Daar gaan de meeste mensen in de fout. Deze pijn is er alleen maar om u alerter te maken, want mensen worden pas alert als de pijl diep in hun hart dringt en hen verwondt. Anders worden ze niet alert. Als het leven gemakkelijk, comfortabel en geriefelijk is, laat het ze verder koud. ♦♦♦ De verbeten Vissen (19/2 – 20/3) brengen hun tijd door met het trachten omzetten van hun dromen en fantasietjes naar werkelijkheid. Voorlopig voelen ze de sterke invloed van het getal 2 op hun leven. ♦ Jonge nabije toekomst: De bereidingstijd van vis is altijd kort, maar wel afhankelijk van de dikte van de vis. Meestal wordt een bereidingstijd van 2 tot 3 minuten per centimeter - gemeten op het dikste punt van de vis - aangehouden. ♦ Sociale structuren: Verwacht u aan een overweldigend telefoontje van Zatte Rita uit Familie. Het codewoord is: “ Klotewijf”. ♦ Longue durée: U worstelt met een diepe tweestrijd. U muist er deze keer niet van onder door een lijst van de voor- en nadelen op te stellen of met uw verstand naar een oplossing te zoeken. U kunt het beste uw hart volgen. Als u het niet kan vinden, spring dan maar gewoon, een ‘ leap of faith’, dan zal uw hart zo snel beginnen te kloppen dat u het niet kan mislopen! ♦♦♦ De rauwe Ram (21/3 - 19/4) laat zijn dominantie en enthousiasme in vervelende mate gelden aan zijn omgeving. Houdt u zich een beetje in, wilt u? ♦ Jonge nabije toekomst: U gaat uit eten en verliest het bewustzijn, waarna u ontwaakt in een doodskist. De lokale maffia heeft zich tot uw spijt vergist van afrekeningsslachtoffer. ♦ Sociale structuren: U leert de komende periode diepgaand het fenomeen van kafkaëske vervreemding kennen. Dat u een socially awkward periode tegemoet gaat is een understatement. ♦ Longue durée: Als u 'in een gat' zit, kan dat verwarrend en zelfs angstaanjagend zijn. Geen gevoel van richting, niet het flauwste benul welke keuzes en mogelijkheden je eventueel te wachten staan. Maar het was juist deze staat van zuiver potentieel waaruit het universum is voortgekomen. Omarm deze leegte, want het betekent de komst van iets nieuws. ♦♦♦ 22

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

De stoute Stier (20/4 – 20/5) lijkt steeds alles koeltjes en kalmpjes onder controle te hebben, maar toch is er heel wat gaande onder dat uitgestreken exterieur. ♦ Jonge nabije toekomst: U gaat in de komende periode een grote variëteit aan voedselsoorten consumeren. ♦ Sociale structuren: Uw omgeving ondervindt heel wat moeite om door te dringen tot u, aangezien u zich wel mengt in het sociaal leven, maar slechts weinig mensen het voorrecht genieten u daadwerkelijk te mogen kennen. ♦ Longue durée: Heeft u ooit moeten denken: 'Waar is de deur?' Nee. U staat gewoon op en loopt naar buiten. U denkt er absoluut niet over na waar de deur is. U gaat niet tastend op zoek naar de deur. U kijkt gewoon en er komt geen gedachte aan te pas. U loopt gewoon naar buiten. Vertrouw op uw intuïtie. ♦♦♦ De turbulente Tweelingen (21/5 - 20/6) zijn meesters in het zaaien van verwarring in de harten van de mensen met wie ze zo graag spelletjes spelen. Durf op tijd eens dat dubbele gezicht af te zetten en gewoon uzelf te zijn.♦ Jonge nabije toekomst: De jengelende kutmuziek van uw buur begint u danig op de zenuwen te werken. ♦ Sociale structuren: Verwacht u binnenkort aan een bezoekje van Interpol. Ze vinden het namelijk verdacht hoe u zo’n groot vriendennetwerk onderhoudt. ♦ Longue durée: We zijn allemaal opgevoed met starre denkbeelden over goed en kwaad, zondig en deugdzaam, zedelijk en onzedelijk; deze zijn het product van conditionering. Pas als we uitbreken uit de kooi van onze conditionering en onze eigen waarheid bereiken, kunnen we het leven gaan zien zoals het werkelijk is. ♦♦♦ De knusse Kreeft (21/6 – 22/7) staat bekend als één van de meer huiselijke en emotionele tekens van de dierenriem. Wanneer ze zich aan iemand hechten raakt men er slechts moeilijk van af. ♦ Jonge nabije toekomst: De komst van de Goudvis van Rondbokaal, Redder van Verloren Zielen, opent nieuwe spirituele inzichten die tot nog toe voor u verhuld bleven. ♦ Sociale structuren: Allerlei sociale opportuniteiten dienen zich aan. Sluit u voor één avond eens niet binnen op en kom buiten, al of niet met partner. #YOLO. ♦ Longue durée: De onschuld die een intens ervaren van het leven teweegbrengt is als die van een kind, maar niet kinderlijk. De onschuld van een leven dat ten volle is geleefd, heeft meer weg van wijsheid. ♦♦♦ De lyrische Leeuw (23/7 – 22/8) is een gepassioneerd beest en doet er goed aan zich te herinneren dat niet iedereen die passie voortdurend aankan. Weet wel dat u meer verdient dan de horde makke schapen waardoor u omringd wordt. ♦ Jonge nabije toekomst: De invloed van de zon op uw toekomst kan u een late zonnebrand bezorgen. ♦ Sociale structuren: Interessante personen maken hun opwachting in uw leven. Verken uw opties en aanschouw of ze uw brullende vorstelijkheid wel degelijk waardig zijn. ♦ Longue durée: Wat uw gemoedstoestand nu ook is - slaperig en gedeprimeerd of brullend en opstandig - weet wel dat het zich tot iets nieuws ontwikkelt als u dat toestaat. Dit is een periode van groei en verandering. ♦♦♦ Een hoop mensen azen op het bloed van de mysterieuze Maagd, (23/8 – 22/9) om hun internetwachtwoorden beter te beveiligen tegen hackers. Kijk dus goed uit uw doppen, want ze komen eraan, en ze zijn bewapend. ♦ Jonge nabije toekomst: Tracht uw alcoholgebruik te beteugelen, want de huidige stand van Mercurius voorspelt permanente leverschade. ♦ Sociale structuren: Venus glimlacht u 23

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

toe. Wees dus niet langer een wolkop en omarm de liefde die uw kant op komt, of aanvaard een toekomst van bittere eenzaamheid. ♦ Longue durée: Nu krijgt u de gelegenheid om het leven in al zijn dimensies te zien, zowel de dieptepunten als de hoogtepunten. Als we uit ervaring leren dat donkere en moeilijke tijden even hard nodig zijn als lichte en makkelijke kanten, krijgen we een heel andere kijk op de wereld. Omarm deze emotionele rollercoaster; u zal er wijzer van worden. ♦♦♦ De wulpse Weegschaal (23/9 – 22/10) is een harde werker, die dingen gedaan krijgt, wanneer deze zich er eindelijk aan zet tenminste. Kom van uw luie achterwerk af en begin er aan, beste meetinstrument. ♦ Jonge nabije toekomst: Kijk uit met werkstress en mogelijke vreemde uitspattingen ten gevolge daarvan, want jaloerse collega’s zitten te wachten om u te laten afvoeren in een dwangbuis naar het lokale gesticht. ♦ Sociale structuren: Uw nieuwe profielfoto krijgt bedroevend minder likes dan verwacht. Probeer er in het vervolg iets minder bezopen en – vooral – minder ontkleed op te staan. ♦ Longue durée: Verwacht u spoedig aan een teken dat u klaar bent voor iets nieuws. Er daagt iets moois aan de horizon en u hebt precies de juiste dosis speelse onschuld om dit met open armen te ontvangen. ♦♦♦

Sven Gins

——————————————————————————————————————— Advertentie

Sint-Pieternieuwstraat 7 9000 Gent - www.stokbroodje.be

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Column

Heet hoekje ‘Hotpants in Bilbao’ Na een verplicht celibataire periode van twee maanden waarbij ik bij momenten bijna de muren ben opgelopen van seksuele frustratie, en ook wel gewoon van het gemis in het algemeen, is het dan eindelijk zover. Een bezoek van 10 dagen aan Bilbao, of beter gezegd, een bezoek aan het lief dat in Bilbao zit. Een echt reisverslag kan ik hier moeilijk neerpennen want daarvoor ben ik echt wel te weinig buiten geweest, if you know what I mean. Wat ik wel heb ontdekt, is dat seksgerelateerde dingen alom tegenwoordig zijn. Gebouwen die met niets anders dan een fallus vergeleken kunnen worden zijn overal te vinden evenals vibrators, dildo’s en ander speelgoed die mooi in etalages worden uitgestald. Iets zedigere windowdisplays werden opgesmukt met een subtiel bordje waar de woorden ‘zona erotica a l’interior’ op te lezen staan. Nuttige informatie voor de conservatieve toerist om deze winkel toch maar te mijden, of stiekem net niet. De bordjespraktijk ben ik in Barcelona ook al tegengekomen dus ik kan alleen maar concluderen dat die Spanjaarden er wel pap van lusten! Of misschien zijn Spaanse mannen wel waardeloos in bed en zijn de vrouwen op zichzelf aangewezen? Het moet me tevens van het hart dat ik ervan uitging dat mijn kennis over sexy speelgoed redelijk volledig was. Het tegendeel werd echter bewezen wanneer mijn oog viel op een pas-

sionwhistle, een toestel waarvan ik nog altijd niet helemaal weet wat het naast fluiten nog kan. Iemand die het weet, mag het me altijd laten weten door een berichtje achter te laten in de Kelder. Zelf ben ik niet verleid geraakt door het aanbod want ik had mijn handen vol met mijn eigen toyboy. Bij momenten niet zo’n eenvoudige opdracht want de slaaparrangementen op het kot van het lief waren niet echt op maat voor vriendinnetjes die komen logeren. Resultaat, een geïmproviseerd bed bestaande uit een eenpersoonsbed en een zetel ernaast geschoven zorgden voor intense lachbuien en het creatief toepassen van de kamasutra om tot even intense hoogtepunten te komen en de lachbuien te doen vergeten.

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Halloween in Bilbao wordt heftiger gevierd dan in België. Kinderen gaan effectief van deur tot deur om snoepjes te krijgen en dit gehuld in, bij gebrek aan een beter woord, cutescary outfits. Voor de volwassenen betekent Halloween echter gewoon paaaaartytime! Mannen kleden zich als monsters, nog meer dan anders en meisjes mogen zich voor één avond kleden als een slet zonder dat er ook maar enige commentaar op mag gegeven worden. Ik ben wel in voor een verkleedfeestje van tijd tot tijd, in eender welke context, dus ook nu ging ik verkleed naar de club. Voor één avond was ik een kitty cat, de zwarte variant weliswaar. Toegegeven, het was niet het meest originele kostuum maar ik vond de uitvoering ervan wel geslaagd, al zeg ik het zelf (Menige mensen op straat vonden dat ook maar dit terzijde). Mannen en vrouwen draaiden in de club zonder schroom rond elkaar heen en ook hier in Spanje steekt zogenaamd haantjesgedrag dan wel eens de kop op. Vrienden van het lief, die zichzelf speels de ‘Navy Gays’ noemen, hadden hun oog laten vallen op hetzelfde meisje. Ze kwamen bedrogen uit wanneer het meisje in kwestie zomaar ineens een andere kerel begon te muilen voor de ogen van de arme stumperds. Ze moesten het met lede ogen aanzien en de Navy Gay die, in een poging om het meisje te versieren, haar vriendengroepje had getrakteerd op überdure cocktails kon enkel maar stamelen dat hij voor dat geld gerust een uitstapje naar Madrid had kunnen maken. So sad… not! Spanjaarden, Duitsers, Polen…, they are all the same. De enige uitzondering was misschien de gelovige Bosniër die oprecht op zoek is naar het speciale meisje dat voor hem de ware is. Maagd moet ze niet zijn maar het is wel mooi meegenomen. Diezelfde Bosniër, die toevallig ook de roommate is van het lief en waar ik dus menig keer mee in de keuken heb gezeten, heb ik in een permanente staat van shock gebracht door mijn directe uitspraken en dirty mind. ‘A dirty mind is a joy forever’, een levensles die ze in Bosnië nog moeten leren. Hier in Bilbao was het ook echt zomerweer en daar hoorde dan ook zomerse kledij bij. Denk aan shortjes, topjes en korte kleedjes. De locals wisten niet wat ze zagen en vooral de mooie hotpants die ik één dag uit de kast durfde te halen oogstte succes bij mannen van alle leeftijden. Vrouwen keken dan weer erg afkeurend, dat zal ook wel cultureel bepaald zijn, denk ik dan zo. Maar hoe ‘hot’ waren die hotpants nu echt? En hoe is het voor een man om ruim twee maanden ‘braaf’ te zijn? Ik laat de expert ter zake, mijn lief, aan het woord…

Frea Vancraeynest. 26

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Beste hete-hoekje-lezer,

Het is een eer om hier te mogen schrijven. Ik ga proberen om even de voetsporen van mijn wederhelft te vullen, maar aan haar dirty talk kan ik niet tippen. Wat doet dat, zo twee maanden celibatair zijn? De spieren in mijn linkerarm zijn alvast geen fan (is dit hoe het moet, die naugh-

ty references?). Gelukkig hebben mijn sukkelaars van vrienden mij mentaal gesteund door zo goed als geen meisjes te scoren, zodat ik ook onvrijwillige celibatairen rond mij had. Enfin, eens de grote dag dan zo ver is steken enige zenuwen toch wel de kop op: de dag voor de aankomst van de vriendin werd gevuld met het opruimen van mijn kamer (lees: bergen stof bijeenschrapen en mijn lakens eindelijk ne keer verversen), de keuken kuisen (al ons keukengerief voor het eerst in drie weken eens afwassen) en de badkamer (ik wist niet dat hier zo veel lege wc-rolletjes lagen) –euu– fatsoeneren. Zenuwen ook als je op weg bent naar de luchthaven (fuck, bus gemist, nog drie kwartier). Zenuwen als je ontdekt dat het Guggenheim gesloten is op maandag (fuck, we gingen dat bezoeken op maandag) en zenuwen als je beseft dat je dat geweldige meisje weer zo lang gaat moeten missen eens ze weer naar België vertrekt. ps: die hotpants waren hot, echt.

Tim De Moerloose

——————————————————————————————————————— Advertentie

Bestel nu ook op www.vgkgent.be!

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Uitsmijter

Modemonopoly The other day in the shop, I wondered… Wat is er mis met de mensen. Waarom in godsnaam draagt iedereen nu skinny jeans. De winkels puilen uit van broeken waar zelfs mijn dikke teen nee tegen zegt –en voor een keer zat ik niet in de damesafdeling, waar alle broeken te klein zijn en die in de meeste winkels slechts opvalt door het grote aantal bh’s in de rekken-. Ik kan zelf geen trainingsbroek meer kopen die niet probeert al het bloed uit mijn benen in mijn hersens te proppen, alsof ik al niet genoeg tob over de dingen, maar nee, meer zuurstof! Ik voel u al komen, waarom lange broeken kopen in de eerste plaats? Wel daarvoor keren we terug naar een donkere herfstnacht met storm, regen en onweer. Ah, niets beter om de creativiteit te stimuleren dan het destructieve gebonk van de donder en het verblindend licht van de bliksem, ontnuchtering is mijn muze, aandachtige lezer. Ja, op deze nachten wordt leven gecreëerd: Frankenstein, vuur en Vikings. Zo werd ook die zaterdag gezegend met de vrucht van mijn verbeelding. Uit vier affiches, een alcoholstift, een gsm met een dobbelstenenapp, zes verschillende kroonkurken, een onvolledig kaartspel en veel bier werd het Jeanne_Loosveldt_is_gestorven_en_Tielt_staat_te_koop-spel geboren. Twee opmerkingen hierover: ten eerste, waarom bezit een jeugdbeweging zoals KSA Tielt nog geen twee dobbelstenen? We zijn aan het verhuizen. En ten tweede, wie is Jeanne Loosveldt? Deze kunstenares uit een brouwersgeslacht is de extreemste tegenstelling in Tielt, langs de ene kant één van de welgesteldste burgers, langs de andere kant vult ze haar dagen met

het sip-

pen van gratis koffie in de kringloopwinkel. Haar vastgoedportfolio wordt zo groot geacht dat het stadsbestuur al jaren speculeert op haar heengaan. Haar overlijden zou een vastgoedcrisis te weeg brengen die de huisprijzen in Tielt zou doen decimeren tot de waarde van uw trouwe 25cl op café. Vandaar de idee om monopolie te spelen met Jeanne haar vastgoed in Tielt en drank in plaats van respectievelijk straten en geld. Iedereen weet natuurlijk dat er geen bier genoeg in de wereld is om van monopolie een boeiende bezigheid te maken. Dus vervingen we ook nog de mottige kanskaarten door het spel (harte) koningen. Wat is nu de bedoeling als je op deze “kansvakjes” komt? Het punt is dat je iets verzint dat je gaat doen als je een koning uit de stapel trekt en ook de daad stelt als de heer zijn gelaat toon. Zo mogen we ons aan een optreden op de ouderavond en twee meter bier in café de Keet (ook in eigendom van bovengenoemde J.L.) verwachten. Maar in deze geniale verbetering van het origineel lag ook de kiem van een oedipussiaans drama. Zo werd mijn eigen vinding tegen mij gebruikt. Hier kwam de toorn van de Maker neer op de maker voor het creëren van nieuw leven, door Zijn wil te tarten met deze kleine kunstgreep. En misschien ook omdat ik niet meer zo helder kon denken van al dat opgekochte vastgoed. 28

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Het laatste bedrijf bestaat eruit dat, om in Bijbelse sferen te blijven, de scriptor net zoals Samson grote delen van zijn haren en waardigheid verloor. Zo nemen we gepast afscheid van delen van mijn beenhaar en suivez-moi, ‘kundige’ weggeharst door mijn immer sympathieke medeleiding. Op die manier eindigen we vloekend en klagend in een pashokje wanhopig op zoek naar lange broeken om de winter en de lente door te komen, mezelf afvragend hoe ik in godsnaam ooit nog uit zo’n verdomd spannend kledingstuk ga raken.

Veel liefs de Scriptor

Uitlaat van de lezer

Foto’s uit de oude doos

Heb je de persoon in kwestie herkend, stuur dan een mail naar scriptor@vgkgent.be of laat een anonieme gele briefkaart achter in de kelder. Zijn er andere frustraties, ideeën, nonsens en opmerkingen die zeker alle veerlezers moeten geweten hebben, schrijf ze zeker ook bij uw briefkaart en mail, de Scriptor

————————————————————————————————————— Advertentie

Kortrijksesteenweg 27 9000 Gent - Tel: 32 9 245 54 00 - Web: www.past-da.be 29

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

COLOFON

Frea Vancraeynest. Evelyne Lemahieu

Redacteur Wouter Vanhee Medewerkers Tim De Moerloose Arno Rombouts Amaury Vanden Houwe Charlotte Vermeulen Jasper Standaert Sven Gins Wouter Reggers Michiel Scheerlinck

Koop nu jouw Guido-gids in de Kelder!

Sarah Van Acker Anschi De Wolf

november 2014 ma

3 Concert Luke 4

Sital-Singh

Dans

Kamer 411

10 Herdenking val Muur

12 Kleine Quiz

13 Verbroede-

23 Concert Wal-

ringskroegentocht

17 Kringavond + 18 Debat Vrijminivoetbal handel

19 Pokeravond

20 Twitchfuif + IFK Voetbal

24 IFK Volley- 25 Redactiebal vergadering

26 Verjaardagscantus

27 Conc. Admi.

28 GALABAL

lace Vanborn

Freebee + exworkshop

32e jaargang, nr.2: Novemberveer

Ereledenlijst van de Vlaamse Geschiedkundige Kring 2014-2015

Prosenioren

Ruythooren Mathias

Sympathisant

Vanheuverbeke Karl

Schoutteten Koen

Blondé Anne

Logghe Loonis

Smets Thomas

De Cock Jitse

Vos Nikita

Vancraeynest Frea

Troch Kate

Vanden Meersschaut Jens

Van Der Herten Greet

De Coster Arvid

Van der Avert Jasper Van Goethem Jelle

Pro-praesidium

Vanmeerhaeghe Maaike

Bekaert Wim

Vennekens Véronique

Coppens Jelle

Verhoeven Tine

Corné Tom

Vermeersch Gillis

Crikemans Valérie

Vlaeminck Diethard

Declercq Nathan

Voorspoels Jolien

Demets Lisa De Moerloose Tim De Smet Katrien Dieleman Kora Gabriël Hans Garré Sientje Heene Bart Lisarde Wendy Malfait Marieke

Academisch personeel De Paepe Tom Vrielinck Sven Administratief en technisch personeel Cosyns Bart Schoeters Astrid

Professoren

Bevriende kringen

Boone Marc

Filologica

Devos Isabelle

Klassieke Kring

Deneckere Gita

Kring voor Moraal en Filosofie

Heirbaut Dirk

Kunsthistorische Kring

Limberger Michael

Oosterse-Afrikaanse Kring

Van Bruaene Anne-Laure

Slavia

Vanden Broecke Steven Verboven Koen

Maebe Guillaume Meerhaeghe Aljosha

Professor Emeritus

Peeters Wouter

de Hemptinne Thérèse

Pottie Jacques

Vermeulen Urbain

32e jaargang, nr.2: Novemberveer