Veer definitief eerstejaars by Vlaamse Geschiedkundige Kring

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Het Veer Tijdschrift van de Vlaamse Geschiedkundige kring

33e jaargang, nr.1

Openingsveer

Inhoud De Praeses verwelkomt ............................................................................................. 4 Kalender ..................................................................................................................... 7 Meet the bachelormama ………………………………………………………………………………….…. 9 Kleine reis: Kopenhagen …………………………………………………………………………………….. 11 Praesidium onthuld ……………………………………………………………………………………………. 13 Historica in Cambridge ………………………………………………………………………………………. 27 Studietips …………………………………………………………………………………………………………... 30 Is er een alternatief ……………………………………………………………………………………………. 33 Evorasmus ……………………………………………………………………………………………………….... 36 Het Amber-effect ……………………………………………………………………………………………... .39 Israël en Palestina: van reisverslag naar opinie – deel 1…....……………………….………. 43 De vrolijke vakgroep ……………………………………………………………………………………..…… 47 Private investigations ……………………………………………………………………………………..…. 54 Bo’s studentenkeuken ……………………………………………………………………………………..... 55 Colofon ……………………………………………………………………………………….....…………………. 57 Ereledenlijst ………………………………………………………………………………….…………………… 58

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

De Praeses verwelkomt Beste nieuwe generatie aspirant historici Het is mij een eer en een genoegen om jullie te mogen verwelkomen aan de opleiding geschiedenis aan onze prachtige faculteit letteren en wijsbegeerte. Sommigen onder jullie zullen mij misschien al herkennen van de introductiedag, ik ben dus de nieuwe praeses van de Vlaamse Geschiedkundige Kring (VGK) voor het academiejaar 2015-2016. De VGK is de faculteitskring verbonden aan de opleiding geschiedenis aan de UGent. Wat houdt zoâ&#x20AC;&#x2122;n faculteitskring nu eigenlijk in? Wij staan eigenlijk elke dag van het academiejaar voor jullie klaar om jullie studentenervaring zo aangenaam mogelijk te maken. Hierbij wil ik ook vermelden dat wij niet dopen! Binnen de VGK staat iedereen gelijk, van master tot bachelor en van bestuurslid tot schakelstudent. In ons brede gamma van activiteiten, dat zowel studieworkshops, feestjes, cultuuractiviteiten, sportactiviteiten, debatten, lezingen, reizen, etcâ&#x20AC;Ś bevat, zijn er verschillende speciaal gericht op jullie, de eerstejaars. Zo namen we jullie op de introductiedag al mee op een toer naar de belangrijkste plaatsen in de buurt van onze faculteit. In het begin van het academiejaar bieden we jullie ook de mogelijkheid om mee te gaan op een rondleiding doorheen de bibliotheken. Ook onze studiedienst staat het hele jaar voor jullie klaar. Zo zullen ze bijvoorbeeld een examenbundel schrijven waarbij elk eerstejaarsvak en het examen ervan wordt uitgelegd. Hun belangrijkste opdracht is echter het schrijven van studentencursussen, een onmisbaar hulpmiddel bij het maken

33e jaargang, nr.1: Openingsveer van de examens. Deze zijn namelijk allemaal aangepast aan de vraagstelling van de betreffende examens. Binnen het praesidium is er ook één persoon dat zich speciaal op de eerstejaars richt. Dit jaar is dat onze bachelorpraeses Miquette. Zij zal haar best doen om al jullie vragen te beantwoorden en jullie zo comfortabel mogelijk installeren in het studentenbestaan. Hiervoor heeft ze twee bijzondere activiteiten georganiseerd. Als eerste is er het kennismakingsweekend voor eerste bachelors op 9, 10 en 11 oktober, dé ideale manier om nieuwe mensen te ontmoeten. Als tweede is er de peteren meteravond op 30 september. Hierbij krijgen diegene onder jullie die geïnteresseerd zijn een tweede/derde bachelor of master student aangewezen die jullie peter of meter zal zijn. Deze persoon zal zich gedurende een jaar inzetten om jullie zoveel mogelijk tips te geven over de opleiding geschiedenis, de verschillende vakken en examens alsook over het Gentse studentenleven. Deze activiteit zal doorgaan in ons stamcafé, de Amber, recht tegenover de Blandijn. Op 5 oktober organiseren we ook nog een ouderavond voor jullie en jullie ouders/familieleden/geïnteresseerden. Hierbij komt de decaan van onze faculteit prof. dr. Marc Boone een extra woordje vertellen over onze opleiding en de werking ervan. Hij wordt gevolgd door mevr. Paule Verbruggen, hoofdredactrice van het tijdschrift voor sociale geschiedenis “Brood en Rozen”, medewerkster van het Amsab en vooral afgestudeerde historica aan onze Alma Mater, die komt vertellen over haar studententijd en hoe ze later in de professionele wereld is terechtgekomen met een diploma geschiedenis. Als dit nog niet genoeg redenen zijn om lid te worden van de VGK, bieden we jullie daarnaast nog een hele hoop andere voordelen. Zo kunnen jullie bij ons kant-en-klare boekenpakketten ontvangen, aan een kortingsprijs die de kost van een VGK lidkaart meer dan goedmaakt. Met een lidkaart is het ook mogelijk om de eerder vernoemde stucu’s (studentencursussen) aan zeer studentikoze prijzen aan te schaffen. Daarnaast zorgt de lidkaart ervoor dat jullie op al onze activiteiten en reizen verzekerd zijn en kunnen jullie kortingen ontvangen in verschillende copycenters, cafés, pizzeria’s,… 5

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Uiteraard zijn wij niet altijd bezig met studeren. Zo organiseren we doorheen het jaar verschillende reizen, feestjes, cantussen, sporten cultuuractiviteiten, lezingen, debatten,… Op 21 september staan we bijvoorbeeld met drank en spijzen aan studentikoze prijzen aan de ingang van de Blandijn op het openingsevenement. De volgende dag, dinsdag 22 september verzorgen we een kroegentocht door enkele van de vele kroegen en cafés in de buurt. Dit is de ideale manier om nieuwe kennissen te maken! Vanaf 28 september gaat ons sportseizoen ook opnieuw van start, klamp zeker één van onze sportpraesides (Nathan en Bo) aan voor meer info. Op 13 oktober houden we onze openingscantus, hierbij kunnen jullie kennis maken met deze mythische activiteit van het Belgische studentenleven. Deze zal doorgaan in de crypte van de Sint-Pietersabdij. Een unieke, historische locatie in het studentencentrum van Gent. Fuiven staan uiteraard ook op ons programma, zoals onze openingsfuif in het cultuurcentrum Vooruit op 21 oktober. Onder andere Gilles Simoens zal jullie daar opwachten om er opnieuw een spetterend feest van te maken. Ook bij het verkennen van de wereld helpt de VGK graag een handje, zo vertrekken we van 13 tot 16 november naar Kopenhagen voor onze jaarlijkse kleine reis. Indien jullie nog vragen hebben, lid willen worden van de VGK of zich willen inschrijven voor de activiteiten, kan je ons alle dagen terugvinden in ons kringlokaal, de Kelder, in de kelders van de Blandijn. Om die te vinden loop je gewoon de trap af, na de hoofdingang van de Blandijn. Daar zal je een met posters bedekte deur terugvinden, hier bevinden wij ons elke weekdag van 11 tot 16u. Ook online zijn we beschikbaar, zowel op onze facebookpagina, ons forum (http://www.fkgent.be/vgkflwi/vgkforum/) als op onze andere sociale media accounts. Studentikoze groeten Ivo De Wulf VGK Praeses 2015-2016

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

September 2015 ma

di 1

wo 2

do 3

vr 4

za 5

Zo 6

21 Openingsevent

22 Kroegentocht

28 Baskettraining

29 Infoavond Kopenhagen

30 Peter en meteravond

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Oktober 2015 ma

5 Eerste bach en ouder avond 12 Debat Europa + minivoet bal

6 Kennismaking Gent

7 Beiaardcantus

13 Openin gscantus

14 Baskettraining

21 Vooruitf uif

28 Hallowe enactiviteit

do 1 Minivoetbal training 8 bierbowl

15 Infoavon d Skireis + oktoberfe st 22 Lezing Jeroen Wijnenda ele 29

Meer info op www.vgkgent.be

vr 2

za 3

Zo 4

9 Bachel orweeke nd 16

10 Bachel orweeke nd 17

11 Bachel orweeke nd 18

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Meet the Bachelormama! Dag vrienden! Proficiat aan iedereen die ervoor heeft gekozen om geschiedenis te studeren, want jullie hebben zeker en vast de beste keuze gemaakt! Geschiedenis is zonder enige twijfel de interessantste richting die de universiteit van Gent te bieden heeft. Na al die jaren afzien in de kleuterklas, het lager en het middelbaar zijn jullie nu op de universiteit van Gent beland. Welkom op onze prachtige faculteit, de Blandijn! Ik herriner me de introductiedag nog alsof het gisteren was. Mijn ogen laten ronddwalen over auditorium E om al de medestudenten eens te bekijken en ik was toch wel stiekem een beetje trots op mezelf dat ik erin geslaagd was om alleen het auditorium te vinden. Mijn naam is Miquette Claeys en ik neem dit jaar binnen het praesidium van de VGK de functie van Bachelormama op mij. Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat jullie, de eerstejaars, zich thuis voelen aan onze universiteit en vooral binnen de VGK-familie. Ben je de weg kwijt op de Blandijn of de Rozier, ben je hopeloos op zoek naar een goede broodjeszaak of restaurant, heb je nog iemand nodig om je te vergezellen in de Brug, zin om eens een goede avond te gaan feesten en nog zoveel meer? Ik sta paraat om je met al deze zaken te helpen! Wie al een beetje duizelig wordt van de grote studiepakketten die je moet verwerken en graag wat extra steun en toeverlaat wil, of voor de personen die gewoon op een makkelijke manier aan de beste samenvattingen willen geraken, is het aangeraden om je via de VGK in te schrijven voor een meter of peter. Wat is dat? Wel, we koppelen je aan een 2e, 3e of 4e jaars die je alle advies die je nodig hebt zal geven en je kan tonen welke de beste 9

33e jaargang, nr.1: Openingsveer samenvattingen zijn die rond circuleren. Deze peter of meter zal je direct doen inzien dat het eerste jaar best haalbaar is mits een beetje inzet. Iedereen die hiervoor geĂŻnteresseerd is kan zich inschrijven via het strookje dat je kan vinden in het zakje of je kan een strookje gaan halen in de kelder van de blandijn. Je kan ook een mailtje te sturen naar bachelor@vgkgent.be. De meter- en peteravond zal doorgaan op 30 september, dus noteer dit alvast al in je agenda want het is de uitgelezen kans om je meter/peter te leren kennen. Nog een absolute must voor al degene die niet kunnen wachten om gekke geschiedenismensen te leren kennen is het Bachelorweekend. Het grootste topweekend van het jaar om leuke eerstejaars en de weirdoâ&#x20AC;&#x2122;s van het praesidium te ontmoeten. Na dit weekend (en ik spreek uit ervaring) heb je plots heel veel lege plaatsen nodig om met je voltallige vriendengroep samen te zitten in het auditorium. 9-10-11 oktober is het weekend van het jaar dus hou deze data vrij en ga je zo snel mogelijk gaan inschrijven in de kelder. Gedurende het volledige jaar organiseert de VGK de tofste activiteiten! Het is echt een aanrader om vaak naar de activiteiten te komen, want je leert er vrienden voor het leven kennen. Ik zal telkens aan het begin van de week langskomen in de les om jullie op de hoogte te brengen van alle activiteiten die op het programma staan. Ik wens jullie alvast een jaar vol plezier en veel succes met de studies! Have fun en maak vrienden voor het leven! Miquette Claeys VGK Bachelorpraeses 2015-2016

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Kleine reis: Kopenhagen Er was eens in een land heel ver weg, een Zweedse koning. Deze monarch beloofde godin Gefion al het land dat ze in 1 nacht kon omploegen. Daarom veranderde ze haar vier zonen in ossen. De ossen ploegden de hele nacht door en bij het ochtendgloren had Gefion een aardig stukje grond verzameld. Ze pakte het omgeploegde land op, wierp het in zee, en gaf het de naam Seeland. Op dit eiland ontstond later het kleurrijke Kopenhagen en dat is nu toevallig ook de stad waar de VGK je dit jaar naar toe brengt! Noteer alvast 13 tot 16 november in je agenda want naar jaarlijkse gewoonte bieden we jou weer een reisje(s) aan om van te snoepen. Altijd al willen weten hoe smørrebrød nu eigenlijk smaakt of wat het échte verhaal achter de Kleine Zeemeermin is? Haast je dan sito presto naar de kelder en schrijf je in voor deze sprookjesachtige reis. Wat staat er op het programma? Een begeleide wandeling die je op een historisch verantwoorde manier (uiteraard!) laat kennismaken met de highlights van de stad. Een bezoekje aan Christiansborg - het koninklijk paleis - én vrijstaat Christiana die met haar opstandig verleden een van de meest liberale delen is van Kopenhagen. Wees gerust, het is niet al historisch goud wat blinkt! ’s Avonds kan je ook nog eens genieten van een heuse Pub Crawl door de tofste bars van Kopenhagen. Toch liever iets rustiger dan al die groepsactiviteiten? Geen probleem, dan trek je er toch gewoon zelf op uit! Nog niet overtuigd? Kom dan zeker op 29 september naar de infovergadering in de kelder of stuur een mail met al je vragen naar reis@vgkgent.be. Onthoud, plaatsen zijn beperkt dus first come, first served. Ik kijk er alvast naar uit! Mange Hilsner, Isabeau Reispraeses 2015-2016 12

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

PRAESIDIUM ONTHULD Ivo De Wulf – “Geniet van het leven, maar overdrijf niet” De klok slaat tien na wanneer onze immer sympathieke praeses de Amber betreedt. Tien na acht, tien na negen? ’s Ochtends, ’s avonds? Tijd is relatief, want zoals je ziet aan zijn levensmotto kan Ivo op elk moment van de dag van het leven genieten. En zeg nu zelf, waar kan dat tegenwoordig nog beter dan in het stamcafé van de VGK? Overdrijven doet hij echter niet, want hij kan ook druk in de weer bevonden worden in de stoffige kelders van de Blandijn of op de trabla, waar hij het onderste uit de kan haalt om de werking van onze kring in goede banen te leiden. Ivo is een West-Vlaamse hondenvriend met Waalse roots, we kunnen hem dan ook beschrijven als een multiculturele toogfilosoof. Hoewel hij het zonder al te veel herexamens tot praeses heeft geschopt, hoopt hij het komende jaar toch zijn tijd wat beter te kunnen indelen. Zo spaart hij graag nog wat vrije tijd uit om naar “you’re gonna go far kid” van The Offspring of “Willst du” van Alligatoah te luisteren. Zijn ambities reiken echter verder dan de VGK, zo bekleedt hij ook de functies PR en schachtentemmer bij Moeder Trabla. Maxime Heyndrickx – “I’d rather die on my feet than live on my knees” – Emiliano Zapata Maxime II d’Heyndrickx de Peteghem, zoals hij zichzelf graag noemt (Heyn of slons volstaat), zal dit jaar als vice-praeses zijn kwaliteiten volledig ter beschikking van de VGK stellen. Vorig jaar deed hij dat al uitstekend als reispraeses. Naar eigen zeggen is hij dus afkomstig van “het idyllische Petegem-aan-de-Leie dat spijtig genoeg omringd/gedeeltelijk bezet wordt door Deinze”. Als je het mij vraagt een verbloeming voor zijn ietwat marginalere roots die aan de basis van zijn alcoholverbruik liggen. Voor hij al 13

33e jaargang, nr.1: Openingsveer zijn wilde haren verliest zou ik onze casanova zeker nog eens proberen te treffen in de Porter House, zijn natuurlijke habitat wanneer de Amber zijn deuren sluit voor dergelijk gepeupel, waar hij de vloer plaveit met zijn welverdiende centen. Zijn vurige wens is om terug te keren als een Pantera leo, mocht reïncarnatie bestaan. Ambitie is echter niet alles, daarom vreest hij dan ook eerder als een Urtica dioica te verschijnen. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid, zoek het dus zeker op om een accuraat beeld van onze dierbare vice te vormen. Laurens Slegers – “Alles komt goed” Ons Dagelijks Bestuur bestaat onder andere ook uit een quaestor. Laurens Slegers zal dit jaar waken over de financiën van de VGK. Deze taak zal hij dan ook foutloos vervullen, zoals hij voordien deed als sportpraeses. Uit liefde voor zijn Kempense afkomst zou hij te voet naar Retie gaan, waar hij onder andere 2 broers en een kat op 3 poten heeft rondlopen, Kapitein Driepoot. Tijdens de week verblijft hij echter in Gent waar hij het komende jaar vooral te vinden zal zijn in de Amber, de kelder van de Blandijn of de les paleo. Had hij in een andere periode geleefd dan was dat in het Frankrijk onder Robespierre geweest als eekhoorn. Mag het niet Gent of Retie zijn, dan kiest hij voor Noorwegen als favoriete reisbestemming, maar met een optreden van London Grammar is onze quaestor ook al zeer tevreden. Voetbal is wat hem bezighoudt in zijn vrije tijd en een lichte voorkeur voor de kleuren blauw en zwart vallen dan ook niet te ontkennen. Verder kan hij ook genieten van een Amberavond gevuld met de aanstekelijke melodieën van ‘Wrecking Ball’ of ‘Euphoria’ van Laureen. 14

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Wouter Reggers – “'Wat heb je aan al die miljoenen, Piet, als je pissen moet en je kan het niet?” Deze frivole Limburger, trotse inwoner van Zichen-Zussen-Bolder, verzorgt dit jaar de secretarisfunctie binnen het Dagelijks Bestuur van onze kring. Naast de VGK neemt muziek een groot deel van zijn vrijetijdsbesteding in. Hij is een beetje de “piano man” in ons midden, pianist en Billy Joel fan zijnde. Een optreden van Steven Wilson zou hij voor geen geld van de wereld willen missen en in de zomer zou je hem wel eens op Jazz Middelheim kunnen terugvinden. Verder zweert hij bij hoog en bij laag dat hij ooit de zijderoute zal afwandelen. Als je deze jongeman buiten een cantus in actie wil zien, kan je het altijd eens in de Amber proberen met een Chartreuse in de hand en de Dire Straits met Sultans of Swing op een volume dat medisch onverantwoord, maar wel nodig is om ten volle van het nummer te kunnen genieten. Op “Te voet naar Scherpenheuvel” van de Marlets kan hij ook onmogelijk stil blijven staan. The Rocker! behoort tot zijn favoriete films, maar zijn TV staat meestal integraal op Ketnet afgestemd. Alex Peetermans - “Er wordt door traagheid en misverstand meer verkeerd gedaan in de wereld dan door list en slechtheid” - Goethe Alex, afkomstig uit het verre Wemmel (faciliteitengemeente uit de Noordrand van Brussel), bekleedt voor het tweede jaar op rij de functie cultuur binnen onze kring. Zijn culturele ingesteldheid uit zich in zijn hobby’s, namelijk literatuur en “dwalen door geest en tijd”. Hij is altijd bereid tot een praatje met een Fristi in de 15

33e jaargang, nr.1: Openingsveer hand als hij niet op weg is naar zijn favoriete reisbestemming, de ziel. Als hij mocht tijdreizen had hij een tijdje in de middeleeuwen vertoefd, maar hij vindt het ook erg jammer dat hij “De stomme van portici” heeft moeten missen. Hier in Gent is hij buiten zijn VGK-uren wel eens te vinden aan de StAntoniuskaai of het Prinsenhof. Futurama is één van zijn favoriete series en als beste hit ooit kiest hij voor Tchaikovsky Doornroosje No. 30, finale en apotheose. In de Amber is “Piano man” dan weer zijn favoriet. Zijn favoriete prof is Prof. Dr. Heirbaut en van de rechten is hij niet echt fan, ook al heeft hij deze richting wel als minor gekozen. Toeval?

Ishka Desmedt – “I can resist anything except temptation"- Oscar Wilde Samen met Alex zal Ishka dit jaar de VGK en haar leden niet op hun honger laten zitten wat cultuur betreft. Dom is deze Gentenaar zeker niet, hooguit vergeetachtig, zeker als het op het voeren van andermans katten aankomt. Dat terzijde heeft onze cultuurpraeses de VGK veel te bieden. In de lijn van haar functie houdt ze zich bezig met toneel, muziek beluisteren, naar optredens gaan en bruine kroegen afschuimen. Kunt u zich nog een beter cultureel profiel indenken? Om de genadeslag toe te brengen aan de weinigen die nog niet overtuigd zijn: ze had graag geleefd ten tijde van de Beat Generation, is een fervent Joy Division fan en ze reist al graag eens af naar Afrika, Zuid-Oost Azië of Zuid-Amerika. Begrijp me niet verkeerd, even graag slaat ze een shotje maison achterover in de Amber, luidkeels meebrullend op Sultans of swing van de Dire Straits. Nu rest mij niets anders meer dan te zeggen dat ze wel eens te vinden is bij de Bourgoyen en aan de Sint-Antoniuskaai onder de wilgen. Snel je erheen, want haar fiets is nog steeds niet gerepareerd en ze is (voorlopig) nog single.

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Miquette Claeys Onze bachelormama Miquette zal zich dit academiejaar ontfermen over de eerstejaars en alles wat hen aanbelangt. Ze is afkomstig uit Aalter city en is naast het praesidiumschap ook druk in de weer als die-hard scoutsleidster. Ze trekt af en toe naar het buitenland als KAZOU-monitrice en haar favoriete reisbestemmingen zijn Ierland, Australië en LatijnsAmerika. De weinige vrije tijd die haar rest durft ze wel eens aan een film als ‘Frozen’ of ‘Forrest gump’ te besteden. Deze eeuwig enthousiaste geschiedenisstudente had graag in de Middeleeuwen of de Vroeg Moderne Tijd geleefd en haar favoriete prof mag dan ook al dan niet toevallig René Vermeir heten. Ze ziet zichzelf als hond reïncarneren en zweert bij ‘Paradise by the dashboard light’ als absolute topschijf. Ze kijkt er al enorm naar uit om de eerstejaars bij hun eerste cantuservaringen te begeleiden en kan niet wachten tot het Bachelorweekend. Ze zal haar taak als rots in de branding zeker niet mislopen. Beste eerstejaars, dat het een topjaar voor jullie zal worden staat nu al vast dankzij deze spring-in-‘t-veld die de naam Miquette Claeys draagt! Arno Rombouts - “Wees maar jezelf, er zijn al anderen genoeg” Arno beoefent voor het tweede jaar op rij de debatfunctie in ons praesidium en na vorig jaar kunnen we zeggen dat hij deze taak zelfs vanuit Duitsland met glans en glorie weet te vervullen. Hij is afkomstig uit Ravels, waar u zonder 17

33e jaargang, nr.1: Openingsveer twijfel net als ik nog nooit van gehoord heeft. Een stoffig plaatsje in de Antwerpse Kempen dus. Een wandeling in Scandinavië of de Ardennen zou hij in geen geval afslaan. Zeker als daar een festival tegenover staat, wat hij naar eigen zeggen “de voorafspiegeling van de hel op aarde” vindt. Hij raadt iedereen aan om bij Jelle in de Amber een groene thee te gaan drinken of eens een bezoekje te brengen aan de Sint-Pietersabdij. Net als de vorige scriptor zie ik mij verplicht zijn legendarische quote inzake andere richtingen aan de universiteit te vermelden: “De universiteit is één grote blije familie, waarbij de Rechten er ook niet aan kunnen doen dat ze de zatte nonkel zijn.” Aldus Arno Rombouts: lezer, toneelspeler, wandelaar en organisator van menig niet te missen debatten. Anselm - "Fear is the path to the dark side. Fear leads to anger. Anger leads to hate. Hate leads to suffering" – Yoda Deze Torhoutse virtuoos op het jaar op rij onze site als Webpraeses. In het eerste semester zal het moeilijk zijn hem buiten de virtuele wereld te ontmoeten aangezien hij dan Portugal onveilig maakt tijdens zijn Erasmuservaring. Daarnaast zijn zijn favoriete bestemmingen Istanbul en Italië, maar ook op het Brugse Cactusfestival kan je hem in de zomer aantreffen. Zijn functie zou het niet doen vermoeden, maar het internet en de VGK zijn zeker niet de enige vrijetijdsbestedingen van Anselm. Zijn dagen zijn goed gevuld met onder andere volleybal, skiën, reizen en piano spelen. Graag zou hij naar eigen zeggen reïncarneren als “een Calabrische limoenboom net buiten het dorpje Castiglione Marittimo, eeuwig turend over de azuurblauwe mediterraanse horizon in de fragiele hoop ooit een levensdroom te vinden en te kunnen realiseren. Maar ja ik ben een boom dus dat zal niet lukken”. In het tweede semester, eenmaal terug in België, kan je hem als ware historicus aantreffen aan de Portus Ganda of de Sint-Baafsabdij waar hij inspiratie opdoet om onze website nog beter te maken dan hij al is. 18

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Nell Boeykens – “Leef in het nu en probeer te genieten van elk moment, ook al loopt het soms mis” Nell vervolledigt de P.R.Drievuldigheid van onze kring. Met haar nuchtere kijk op de wereld probeert ze naar eigen zeggen zo onafhankelijk mogelijk door het leven te gaan, zodat ze zich aan bepaalde personen toch volledig kan geven. Hier bedoelt ze dus ongetwijfeld de VGK en al haar leden mee. Haar drukbezette dagen vult ze naast studeren en het praesidiumschap met scouts, longboarden, insanety workouts, en verstrengeld geraken in andermans piercings. Mocht reïncarnatie bestaan zou ze als een luipaard op venkeldieet terug komen. Een optreden van Buraka Som Sistema zou ze niet willen missen en verder draagt ze ook onder andere Balthazar, SBTRKT, Arctic Monkeys, Selah Sue, Major Lazer, Alt-J en Crystal Fighters hoog in het vaandel. Ze zakt graag eens door in de Amber, maar bij een beetje goed weer kan je haar al snel in de Sint-Pietersabdijtuin vinden. Ook al vervult ze haar P.R. taak met volle overgave, ergens was ze graag 20 jaar eerder geboren in een wereld zonder sociale media. No more FOMO’s1 voor deze blonde stoot! Pauline Bizeur – “Beter eruit dan erin!” Pauline, of Polle voor de vrienden, is de spring-in-’t-veld van ons PR-trio. Als rasechte Gentenaar neemt ze geen blad voor de mond, wat zich ook uit in haar dansmoves: onbezonnen maar (h)eerlijk. Losgehen in de Amber doet ze op Breaking Free van Ariana Grande, samen met een shotje Blue Thrill in haar handen want “no regrets” is haar leuze. Die Blue Thrill heeft haar ondertussen wel al een jas gekost en een aantal schaafwonden opgeleverd.

FOMO: “Fear Of Missing Out”, een frequent voorkomende aandoening binnen de VGK waarbij men een extreem hoge drang ondervindt om aanwezig te zijn op (alle) evenementen. nvdr

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Wanneer ze niet met de VGK bezig is, kan je haar vinden aan de brug van het Gravensteen of stoeiend met haar hond Hector. Buiten haar kringlint is ze te herkennen aan haar Harry Potter sjaal of haar scoutshemd dat ze op zaterdag draagt. Naast Harry Potter heeft ze ook nog een aantal crushes binnen de VGK, waaronder Ferre Windey, de zanger van “Met mijn ogen toe”. Die crush kunnen we dan ook heel letterlijk nemen. Ze heeft een hekel aan snobs in het algemeen en mocht reïncarnatie bestaan, kwam ze terug als een leeuw. Je leest het al, van deze PR-chick hebben we het laatste nog niet gezien! Kobe De Geyter – “Omarm het leven en maak van elke dag een feest” Kobe zorgt voor de nodige portie testosteron binnen ons anders wel heel erg vrouwelijk PR-team. Met deze Zottegemse scoutsleider wil je geen problemen, want hij houdt er ook judo en lopen als hobby’s op na. Toch heeft hij ook een zachte kant, die hij uit in het verzorgen van 2 honden, 2 katten en een konijn. In de Amber kan hij genieten van “een droog endeken”, zoals hij het zelf noemt, met ‘evil women’ van Elo op de achtergrond. Verder zweert hij bij “Echoes live at Pompeii” van Pink Floyd als favoriete album en durft hij een bezoek aan Graspop wel aan. Liever had hij in de Middeleeuwen geleefd, en als het zo nog eventjes kan was hij dan ook graag als adelaar geboren. Deze vrije vogel is een fan van cantussen en van Prof. De Wever, een dodelijke combinatie als je het mij vraagt, maar zeker het proberen waard. Met zijn communicatieve skills zal deze Public Relations man ongetwijfeld menig sponsorharten veroveren en jullie met plezier op de hoogte houden van al onze activiteiten. 20

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Matthis Provoost - “It’s only rock ’n roll, but I like it” - The Rolling Stones Hij durft zichzelf al eens ‘Vorst Pamatho Atiso Dernlex’ ofte ‘Dernie’ noemen en is onze studiepraeses voor het komende academiejaar. Als rasechte West-Vlaming is hij afkomstig uit Roesbrugge, deelgemeente van Poperinge. Buiten studeren en de stucu’s verzorgen voor de VGK houdt hij zich vooral bezig met muziek, zowel passief als actief (zijnde lawaai maken met een gitaar). Als goede studie raadt hij iedereen aan meer naar de lessen Middeleeuwen te gaan dan hij deed. Een onverwachte Chartreuse en Billy Joel kunnen er wel voor iets tussen zitten dat hij op vrijdagochtend de weg naar het auditorium niet kon vinden, u bent bij deze gewaarschuwd. Je kan hem wel eens op een optreden van Triggerfinger treffen of aan een pooltafel in De Ploeg met een halve liter bier bij de hand. Hij had graag in het Romeinse Rijk of The Sixties geleefd maar kan zich ook gerust op Dranouter amuseren. Waarom hij voor geschiedenis koos? “Iemand wees rechtdoor, dan links en ik ben blijven plakken”, aldus Matthis Provoost, Beatlesfan en tot voor kort facebookloos. Bo Billiet – “Hemels wanneer ik mijn aardse begeerte heb overwonnen, maar ook indien dat niet lukt heb ik toch plezier gehad!”- Tolstoy Bo Margreet Billiet is één van onze recentste VGK-aanwinsten. Ze is afkomstig uit het rustieke Markegem waar meer koeien dan inwoners te vinden zijn. Spontaan nam ze de functie Sport en alles wat daar bij kwam kijken, gretig aan. Tot voor kort speelde ze dagelijks op haar harp, bezocht ze veel 21

33e jaargang, nr.1: Openingsveer toneelstukken en was ze regelmatig in Bar Jan Cremer te vinden. Nu kom je haar echter sneller tegen in de Amber, haar lievelingsnummer ‘Wasting my young years’ van London Grammar sluit daar dan ook naadloos bij aan. Ze heeft het niet zo begrepen op ingenieur-architecten. Wel is ze geïnteresseerd in astrologie, al moet je haar af en toe erop wijzen waar de sterren zich juist bevinden. Ze is fan van professor Deploige en had graag in het Elizabethaans Engeland geleefd. Mocht ze reïncarneren, zou ze terugkomen als een vis. Laten we daaruit concluderen dat zwemmen dan ook één van haar vele favoriete sporten is. Samen met Nathan Gryp zal ze proberen er een fantastisch sportjaar van te maken, allen daarheen! Nathan Gryp – “Shit doesn’t find me, I make the shit” Nathan, Nathan Jozef Denise Gryp voor de vrienden, zal dit jaar in samenwerking met de al even sympathieke Bo een poging doen om onze condities op peil te houden. Het zal dan ook niet verbazen dat zijn hobby’s buiten uitslapen, voetbal en tennis zijn. Zijn natuurlijke charme - die hij overigens goed weet te benutten - zou het niet weggeven, maar hij is afkomstig uit het toch wel ietwat lugubere gedeelte van het Meetjesland. De woorden ‘luguber’ en ‘Meetjesland’ doen u waarschijnlijk spontaan nog op Maldegem of Zelzate hopen. Nee, Nathan werd wel degelijk regelrecht uit het rustieke Eeklo gekatapulteerd om zich te komen beschaven in Gent. Hopelijk begrijpt u nu al wat beter de beweegredenen achter zijn prachtige levensmotto. Zijn beschavingsmissie is echter succesvol verlopen tot nu toe, grotendeels dankzij de VGK die hem op het rechte pad houdt. Samen met zijn lieftallige functiepartner streeft hij naar een betere (sport)wereld waarin hij ooit naar Nieuw-Zeeland hoopt te reizen. In die ideale wereld poogt hij het dan ook nog tot praeses te schoppen, of gereïncarneerd te worden als Alexander De Grote. Voorlopig zal hij al die ambities uiteraard uiten in het creëren van een fenomenaal sportjaar voor de VGK! 22

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Bart Heene - “Bart, ge bent aan het degenereren” – zijn opa Bart vervolledigt samen met Celine opnieuw het feestteam van de VGK. Opnieuw inderdaad, want 2 jaar geleden voerden ze deze taak ook al met succes uit. Samen staan ze in voor evenementen waar doorgaans weken, wat zeg ik maanden, en soms zelfs jaren over wordt nagepraat. Deze functie is hem dan ook op het lijf geschreven, vaste klant in de Amber zijnde. Zeker iedereen die zijn dansmoves al heeft kunnen ervaren, zal dit beamen. Was dit nog niet het geval, schenk hem een shotje maison en hij verandert meteen in een ware golden boy. Graag had hij dan ook in de jaren ’80 geleefd, “omdat elke party dan een foute party zou zijn”. Aldus Bart, die zonder meer voor schildpad zou kiezen mocht reïncarnatie bestaan. Hij is afkomstig uit Vlimmeren, het hartje van de Kempen, en is de broer van een ondertussen al even bekend VGK-lid: the one and only Tom Heene. Deze zomer verlegde hij nog zijn grenzen van Gent naar Mongolië, maar Bart zou Bart niet zijn als hij heelhuids was teruggekeerd. Als je een degenererende persoon live aan het werk wil zien, mis dan zeker onze feestjes niet! Celine De Bock – “Hyperactiviteit is een sociale constructie, geen ziekte.” – Maxime Heyndrickx Celine, Bockie voor de vrienden, organiseert samen met Bart alle feestjes van de VGK. De oude rotten weten het al, aan alle nieuwkomers: mis ze niet want dit succesduo, met reeds een jaar ervaring, weet van elk feestje een onvergetelijk evenement te maken. Haar favoriete VGK-activiteit is dan ook de Springbreak, wat wellicht iets te maken zal hebben met de legendarische cocktails die elk jaar van de partij zijn. Bockie is afkomstig uit Assenede, waar ze als leidster in de KLJ figureert. Als je haar hart wil veroveren zou je best inzetten op een kat of een optreden van Balthazar, succes gegarandeerd! Iets te veel van het goede? Met een groot glas vanillejenever en een danske 23

33e jaargang, nr.1: Openingsveer te placeren op “Golden Boy” in de Amber is ze ook al zeer content. Ze komt wat Gent betreft al eens graag naar de Lievekaai of het historisch centrum wanneer de nacht is gevallen. Werchter, Oost-Europa en Latijns-Amerika kunnen haar ook bekoren. Keuze genoeg voor onze spontane feestpraeses die komend jaar graag eens zou gaan rondtrekken en wildkamperen. Vrijwilligers kunnen zich komen opgeven in de kelder! Niels Heymans – “Morgen, ik zal het morgen doen.” Onze boekensultan is een rasechte Gentenaar die graag in de Victoriaanse periode geleefd had. Hopelijk voor jullie slaat zijn quote niet op zijn functie binnen de VGK, anders zou het wel eens een jaar met erg weinig cursussen kunnen worden. Als hij zich in de Amber bevindt is Jelle, onze dierbare barman, zijn favoriete consumptie. Graag zet hij dan tijdens het consumeren zijn lievelingsplaten op, namelijk “drank en drugs” van Lil Kleine & Ronnie Flex en “500 miles” van the proclaimers. Als je deze jongeman wil treffen buiten de Blandijn en de Amber, is De Spinnenkop en 2cellos in oktober in muziekcentrum De Bijloke het proberen waard. Hij is ook een grote fan van het Boomballfestival, dus bereid je maar voor op een aantal excentrieke dansskills die hij ongetwijfeld zal bovenhalen op zijn favoriete VGK-activiteit: de openingsfuif. Zijn grote ambitie voor het komende jaar is een marathon te kunnen lopen en hij zou graag gereïncarneerd worden als een stokstaartje of een minion. In al zijn veelzijdigheid zal hij de VGK dit jaar met plezier van de nodige boeken voorzien. 24

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Jasper Standaert – “Tijd is relatief, het verspillen is onvermijdelijk” Als voormalig praeses van de VGK kon hij nog niet volledig afscheid nemen van het praesidium. Daarom neemt Jasper dit jaar de taak van Lustrum op zich naast de evenementen die hij zal organiseren voor het Faculteitenconvent. Hij is afkomstig van Maldegem en je mag hem altijd aanspreken als “Standaert”, “Dwerg”, “Hobbit”, of “meneer de prosenior”. Als dat alles nog niet genoeg is speelt hij ook nog eens in een band, werkt hij mee aan de Student Kickoff en doet een zekere politieke interesse hem wel eens op een jeugdraad en dergelijke meer belanden. In Gent zijn naast de Amber het drupelkot en het Veergrepparkje zijn favoriete plaatsen en zijn favoriete reisbestemming is Nieuw-Zeeland. Mocht reïncarnatie bestaan, hoopt hij terug te keren als inwoner van Zwitserland of eventueel als onsterfelijke halfgod. Als favoriete VGK-activiteiten raadt hij Yoga met Jordy, 24u van de Amber en de Nacht van de Geschiedenis ten sterkste aan. Ook op een optreden van Alt-J of Arctic Monkeys zal onze drukbezette Lustrum snel te vinden zijn.

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Nele Defruyt – “De mens, ge kunt gij daar niet aan uit” – Gerard Walschap Als scriptor van de VGK is mij het ongelukkige lot beschoren een introductietekst over mezelf te moeten schrijven. Nu moet u weten dat definiëren niet één van mijn sterkste kanten is, laat staan dat over mezelf als persoon te kunnen. Speciaal voor u beste lezer, toch een poging. Ik ben geboren en getogen in het prachtige Meetjeslandse Aalter, waar ik als die-hard leidster in de KSA gezeten heb en plankjes doorsloeg tijdens de karate, Jackie Chan is er niets tegen. Tegenwoordig ben ik echter af en toe te vinden in gehuchten als Sint-Kruis-Winkel of Latem, maar vooral in het bruisende “negenduust”. Gent, die eeuwig levende stad die mij genadeloos deed kennis maken met het begrip FOMO. Hoewel ik alles graag casual houd is een beetje drama, af en toe, me niet vreemd. Al helemaal niet met Bo Billiet of Ferre Dramaqueen Windey in de buurt. Graag geef ik u nog de woorden ‘goot’, ‘venkel’, ‘joie de vivre’, ‘foutloos’ en ‘tfuuu’ mee. Het verhaal erachter mag je me altijd eens komen vragen bij een glas Augustijn of een shotje maison in de Amber. Nele Defruyt

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Did I seriously bullshit my way into Cambridge? Even serieus… Ook plannen om na je bachelor het Kanaal over te steken? Dat kan perfect, maar dat moet dan volledig op eigen houtje (niet via een Erasmusprogramma of iets dergelijks). Je doorloopt de online procedure zoals alle internationale studenten. Hiervoor moet je een Engelse taaltest afleggen en een aantal teksten schrijven over jezelf en je thesisvoorstel. Zo kan je ook een beurs bemachtigen, dus zelfs het beruchte hoge Engelse inschrijvingsgeld moet je niet tegenhouden! I still vividly remember that moment I checked my mailbox and it contained a conditional offer from Cambridge University. Master of Philosophy in World History. It was casually sitting there, between a newsletter from Topshop and one from DailyFunnyCats (which is kind of my personality in a nutshell). I was in class at that time and I very nearly screamed, then ran outside and called my Mum. As you do. I just couldn’t believe it: why would the number one university in the world (let’s ignore all those American fakers) pick lil’ old me to study with them? When is the “lol jk stay away pls” e-mail coming? Of course, I did work hard these past three years. I don’t believe anyone who got in and claims they didn’t. But still. I’m hardly what you would call the model academic prodigy. I love what I study and I’ve attended most classes, yes, albeit one too many times accompanied by a hangover the size of a small child to be considered an exemplary student. I have given presentations casually rocking my outfit from the night before. I have gotten amazing marks on essays I basically wrote going “lololololololol what am I even 27

33e jaargang, nr.1: Openingsveer saying” times infinity. Many people have told me that no, you don’t have to be a “typical nerd” to earn a place at a good university and that yes, you can party hard and work hard too, but on many occasions I have felt as if I had literally bullshitted my way through my Bachelor’s Degree. Subconsciously, I was waiting for the other shoe to drop, for my luck to run out. And then I got in to Cambridge. Did I seriously bullshit my way in to Cambridge? It’s only September now, I’m not even there yet. But I am already intimidated by those people on the Cambridge First Year Facebook Group introducing themselves and going “oh yes I’m from London but I’ve lived in Hong Kong and New Zealand for the most part” or “my hobbies are playing the flute, violin and piano but in my spare time I also enjoy solving world hunger and curing cancer”. Yet somehow, Cambridge still hasn’t lol jk-ed me: they apparently put me in the same category as these young wonders. Me, the girl who’s currently watching America’s Next Top Model in her gigantic, fluffy pink pyjama pants, stuffing her face with prawn crackers and chocolate mini eggs. I can’t help but feel as if I’ll be the Elle Woods (Legally Blonde, watch it now if you haven’t already) of Cambridge University, without the adorable dog sidekick (damn you no-pets-in-the-college-rooms policy!). Am I even meant to be there? I know I’m not alone though. And somewhere in the back of my mind resides The Voice of Reason, assuring me that the selection process was painstaking enough and there is no way I got through all of that relying purely on bullshit, saying what they wanted to hear and generally winging it. “You deserve this, gurrrl”, it goes. We’ll see about that, won’t we? I can only hope I’ll be able to assemble a group of partners in crime once I arrive. And that the conversations I’ll have once setting foot on campus will not only be about the potential of seaweed as an eco-friendly source of nutrition or the debate on the position of women in the 15th-century. Don’t get me wrong, I look forward to living in a “stimulating academic environment” (am I doing it again now?), but I hope we won’t have to be like that 24/7. I need balance, man. I need my late-night debates on the best Friends episode or would you rather have very long armpit hair or very long leg hair. I can’t behave like this prototype of what “a Cambridge student” is supposed to be, the whole time. 28

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Even though I might have been able to act like one momentarily in my motivation statement. So am I meant to be in Cambridge? I guess I should stop whining about it already and say hell yeah. Is it all super scary though? Yup. But bullshit or not, I did get in. And if I don’t match their expectations and me and my fellow students are revealed to be but a band of rowdy misfits, well, joke’s on them, really- we’ll have fun anyway. Oh yes, and learn some things, too. October, bring it on! Olivia Vandeputte

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Studietips Ah ja, en ook studeren! Een overzicht van de vakken in het eerste semester Bachelor of Arts in de Geschiedenis: Liefste eerstejaars. Het is een sprong in het diepe, dat eerste jaar studeren aan de universiteit. Dat weten we. We zijn er dan ook voor jullie. En niet enkel met de cliché adviezen van “ga toch af en toe eens naar de les” en “probeer uw boeken vòòr de blok uit het plastiekske te halen” (seriously though), maar ook met concrete studietips en ondersteuning. Dat gaat vandaag al van start met een kort overzicht van wat jullie van elk van de spannende eerstejaarsvakken in het eerste semester mogen verwachten. Te weinig informatie? Zin om al te beginnen studeren? Geen nood! De VGK brengt spoedig een Examenbundel uit, een schat aan informatie over alle eerstejaarsvakken met examenvragen, studietips en nog zo veel meer. Nu al een hoop vragen? Aarzel dan zeker niet om de studiepraesides of de bachelormama aan te spreken! 1 Overzicht van de historische kritiek Breng het vak Historische Kritiek (“Kritiek” in de volksmond) aan bij ouderejaars, en waarschijnlijk zal al snel “ojo buisvak” volgen. Vrees echter niet, de eerder bedroevende slaagkansen zijn vooral te wijten aan het feit dat dit een vak is voor alle eerstejaarsrichtingen aan de Blandijn, dus ook de filologen en filosofen: voor historici in spe is Kritiek over het algemeen veel haalbaarder. Het vak, gedoceerd door onze eigen decaan Marc Boone, leert studenten aan de hand van boeiende casussen hoe je kritisch moet omgaan met bronnen en de geschiedenis in het algemeen. Slecht nieuws voor zij die een paniekaanval kregen toen ze zagen dat de lessen vrijdagochtend vroeg plaatsvinden: naar de les gaan is wel een must, alsook het boek “Historici en hun métier” toch meermaals doorgenomen te hebben. Goed nieuws voor allen: de VGK vult jullie notities jaarlijks aan door middel van een overzichtje van alle besproken casussen. 30

33e jaargang, nr.1: Openingsveer 2 Historisch overzicht van de moderne wijsbegeerte Comedy Night of les, we zijn er nog altijd niet uit: in elk geval zijn de lessen moderne wijsbegeerte van Johan Braeckman steeds een belevenis. Dit vak biedt een algemeen overzicht van de belangrijkste wijsgerige problemen, oplossingen en denkers, van Socrates tot Schrödinger. Dit alles in de vorm van toplessen en een vrij intimiderend maar vlot lezend en ongemeen boeiend handboek. 3 Inleiding tot de voornaamste moderne literaturen Als er één professor een carrière gemist heeft in het inspreken van verhalen voor het slapengaan, zal het de zoetgevooisde Bart Keunen wel zijn. In zijn lessen over moderne literaturen geeft hij een overzicht van de belangrijkste werken en stromingen in de Europese literatuur, van de middeleeuwen tot nu. Zijn dia’s zijn steeds ruim voorzien van klank- en beeldmateriaal en daarom zeker een aanrader. 4 Geschiedenis van de Vroegmoderne Tijd Een algemeen overzicht van de geschiedenis van Europa en haar expansie tussen de 16de en 18de eeuw: welke geschiedenisstudent wordt daar niet een béétje opgewonden van? Voeg hier één van de beste professoren van de faculteit aan toe (i.e. René Vermeir), en een handboek dat zo boeiend geschreven is dat sommige vaders (i.e. de mijne) het als vrijetijdslectuur hebben aangeschaft, en je hebt een vak om naar uit te kijken. Vergis je echter niet, om te slagen is een grondige kennis van de leerstof nodig, alsook een zeker talent voor essayvragen – maar als de Bourgondische huwelijkspolitiek-heksenketel tot een goed einde is gekomen, kan jij dit ook. Een tijdlijn maken en op je kot ophangen tot deze drie jaar later volledig onleesbaar vergeeld is van de zon/nicotine, is een optie. 5 Geschiedenis van het Oude Nabije Oosten Piramides! Neolitische revolutie! Cleopatra!! Professor De Graeve heeft het over dit alles en meer in het vak met als koosnaam GONO. Ze behandelt de geschiedenis van, surprise, het Oude Nabije Oosten, helemaal van de landbouwrevoluties tot in Mesopotamië, Egypte, Klein Azië, Perzië, de 31

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Levant en Elam. Geen nood als sommige van deze woorden je niets zeggen: naast het feit dat GONO een erg divers vak is met voor elk wat wils (motivatie!), brengt de VGK elk jaar een studentencursus van dit vak uit (slaagkansen!). 6 Inleiding tot het historisch onderzoek Natuurlijk is het cliché van de historicus/a die al zijn/haar tijd spendeert tussen de stoffige boeken, niet correct: er zijn ook nog archieven! En online databanken! En bibliografieën (al dan niet lopend)! Dit vak geeft je de nodige praktische én theoretische bagage om al je toekomstig historisch onderzoek tot een goed einde te brengen. 7 Historische praktijk 1: tijdsvak naar keuze “Geen theorie zonder praktijk”, wist de UGent, en zo werd HP1 geschapen. Elke student kiest één tijdsperiode uit (Klassieke Oudheid, Middeleeuwen, Vroegmoderne Tijd of Moderne en Hedendaagse Tijd), om zich daar gedurende het hele jaar extra in te verdiepen en in juni een pareltje van een paper over een specifiek onderwerp binnen de gekozen periode af te leveren. Natuurlijk gebeurt dit alles onder het alziend oog van een professor en zijn/haar legertje assistenten, zodat het allemaal niet zo angstaanjagend is als het klinkt. 8 Historische teksten Een tweede vak om je theorie in de praktijk om te zetten: in deze cursus wordt je ingeleid in de wondere wereld van de tekstanalyse, en dit in een taal naar keuze (aanbod onder voorwaarden). Analyseer samen met de professor en (iets meer) met je medestudenten de originele historische teksten die je voorgeschoteld krijgt, ga naar de les of stalk mensen om notities te krijgen van die ene keer dat je je overslapen had/ziek was/je hond de auto nodig had, en voel je in januari meteen al een pak meer historicus/a. Olivia Vandeputte

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Is er een alternatief? U kent het wel. De politiek dwingende maatregelen. Die maatregelen die we nu eenmaal niet kunnen vermijden, de beleidsdaden waar niets tegen in te brengen is. Hoe vaak hoort men niet dat politici nu eenmaal verplicht zijn een bepaald beleid te voeren, louter en alleen omdat er nu eenmaal geen alternatief voor bestaat. Nochtans, bestaat er zoiets als 'alternatiefloos'? Het zogenaamde 'TINA'-mantra (There Is No Alternative) kreeg wereldfaam toen de conservatieve Britse regering onder Margharet Thatcher met een neoliberaal beleid de Britse sociale zekerheid op de korrel nam, de staatsbedrijven liberaliseerde en het middenveld probeerde uit te schakelen – “there is no such thing as society”, u kent het wel. Maar waren deze maatregelen effectief alternatiefloos? Allicht niet. Een Britse economische heropleving was waarschijnlijk evengoed mogelijk geweest door het oprichten van een groot opgevat investeringsfonds en samenwerking met het middenveld, inclusief de vakbonden. Niet dat het beleid van Thatcher daarom in se afgekeurd moet worden – het kan een legitieme politieke keuze zijn de ongelijkheid in een samenleving te doen toenemen in ruil voor een eerder twijfelachtige economische groei – maar zulke maatregelen voorstellen alsof ze overeenkomen met natuurwetenschappelijke wetten en daarom geen debat verdragen is niet alleen intellectueel fout, het is ook een ontkenning van de democratie. Democratie draait om een confrontatie van meningen, om het erkennen dat er voor elk maatschappelijk probleem meerdere oplossingen bestaan, die afhankelijk van het eigen sociaal en ideologisch standpunt al dan niet te prefereren zijn. Het ontkennen van het bestaan van meerdere mogelijke visies op een probleem is de ontkenning van democratie en één van de belangrijkste kenmerken van een dictatuur. Het is niet verwonderlijk dat in de communistische dictaturen van weleer de eigen visie op politiek als de enige aanvaardbare werd gezien. Het verleden, heden en toekomst werden immers volledig bepaald door 33

33e jaargang, nr.1: Openingsveer vastliggende economische en daaruit voortvloeiende sociale, politieke en culturele wetmatigheden. Elke mening die van de in deze dictaturen gangbare interpretatie van voornoemde wetmatigheden afweek, was dus niet alleen politiek ongewenst, maar kortweg fout en in tegenspraak met de historische evolutie. Het opperen van een politieke mening die afweek van de door de communistische partij uitgezette lijn was niet alleen een gevaar voor de dappere persoon of organisatie in kwestie, het plaatste degene die deze mening uitte ook aan de verkeerde kant van de geschiedenis en maakte vervolging uit partijoogpunt niet alleen opportuun, maar ook maatschappelijk wenselijk. Niemand wil zijn land toch in een afgrond storten – of in de communistische casus de langverwachte communistische eindtijd uitstellen – door in te gaan tegen objectief vaststaande wetten? Het beleid van de communistische partijen voegde zich naar historische en maatschappelijke wetmatigheden. Punt aan de lijn, einde discussie, TINA. De geschiedenis lijkt evenwel uit de wijzen dat er wel degelijk andere antwoorden op politieke vragen mogelijk waren, die een stuk duurzamer bleken te zijn dan de als alternatiefloos voorgestelde oplossingen in de communistische staten. Gelijkaardige opmerkingen vallen te maken voor het volgen van de nationale aard of de 'Volksgeist' – gepersonifieerd in een leider, Führer of Duce- zoals we het konden vaststellen in fascistische regimes. Tegen de eigen volksaard ingaan zou tegennatuurlijk zijn en iemand automatisch tot volksverrader maken. Wanneer de bevelen van de Leider een emanatie zijn van de volksgeest moeten ze dus wel opgevolgd worden – TINA. Er is altijd een alternatief. Of, beter, er is een schier eindeloos gamma aan alternatieve oplossingen voor zowat elke politieke vraag. Het is alleen kwestie creatief genoeg te zijn ze op te merken. Sommige oplossingen lijken op voorhand af te vallen omdat ze geen enkele partij voordeel lijken te brengen of ingaan tegen alle heersende overtuigingen – we kunnen ook stoppen met te zoeken naar alternatieve energie als pakweg de Verenigde Staten de rest van de wereld platbombardeert en iedereen uitmoordt die geen Amerikaans staatsburger is, of wanneer de mensheid collectief zelfmoord pleegt. Weinig mensen zullen dit als na te streven oplossingen zien, maar het zijn desalniettemin oplossingen. Iets minder vergezocht valt 34

33e jaargang, nr.1: Openingsveer de klimaatverandering te bestrijden door emissiehandel, strenge internationale en nationale regelgeving op CO2-uitstoot, grote bedrijven die zichzelf streefdoelen inzake klimaatvriendelijkheid opleggen, massale fondsen voor alternatieve energie, het verbieden van de vleesconsumptie, het terugvallen op kleinschalige lokale productie in zowel industrie als landbouw, de atmosfeer vol zwaveldioxide pompen, door grote spiegels in rotatie rond de aarde te brengen – of door willekeurige combinaties van het voorgaande. Sommige maatregelen zijn haalbaarder dan andere, sommige maken een (veel) groter verschil dan andere. Maar welke maatregelen genomen moeten worden moet in voortdurende onderhandelingen door de relevante partijen bepaald worden. Komen we ten slotte terug op neoliberaal soberheidsbeleid. Het uithollen van het middenveld, afbouwen van de middenklasse, besparen op openbare voorzieningen, het hanteren van een louter monetaire visie op de economie, het instappen in een wereldwijde race to the bottom, een begroting in evenwicht tot alles overheersend en absoluut na te streven politiek doel verheffen en het opgeven van rechten van de burger in de hoop daardoor de handel te stimuleren zijn beleidsmaatregelen die zelfs helemaal legitiem kunnen zijn als de burger geïnformeerd voor zo'n beleid geopteerd heeft. Maar één ding moet duidelijk zijn: het is geen politiek die voortvloeit uit de 'logica der dingen', uit de vaststelling dat de wereld nu eenmaal zo functioneert en vooral niet uit godgegeven economische en politieke wetten. Het zijn keuzes die gemaakt, en ook als zodanig verdedigd moeten worden. Politici die zulk een beleid voeren moeten er voor uitkomen dat zij geen bureaucraten zijn die strikte regels volgen waarvan niet af te wijken valt, maar politici die een bepaalde beleidsrichting hebben gekozen – een beleidsrichting die niet noodzakelijk de beste is en die vooral continu ter discussie moet staan. Er is altijd een alternatief. Alleen dictaturen en dictatoriale ideologieën kennen geen alternatieven. TINA is ereburger van alle autoritaire staten in deze wereld – en als er één iemand geen recht heeft op asiel in onze democratieën, dan is het TINA wel. Arno Rombouts

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Evorasmus Évora, Portugal. Hoofdstad van de prachtige, uitgestrekte regio genaamd Alentejo en een echt universiteitsstadje. Het stadje is behoorlijk klein en ligt op een dikke 100 km ten oosten van Lissabon, een 200-tal kilometer van de zuidelijke kustregio Algarve vandaan en op zo'n 250 km van het Spaanse Sevilla. Nagenoeg onbekend voor toeristen, maar écht wondermooi. Ik besloot om er de komende 5 maanden mijn Erasmusavontuur te beleven. Bij het schrijven van dit stukje heb ik net mijn eerste week achter de rug, maar ik kan toch al stilaan zeggen dat dit mijn "home away from home" aan het worden is. Daar moet ik de mensen van ESN heel erg voor bedanken: ze stonden niet alleen met man en macht klaar om mij met de beste zorgen op te vangen bij aankomst, maar ze zorgen er ook letterlijk elke avond voor dat er wel iets te beleven valt. ESN brengt bovendien elke dag wel een tiental nieuwe Erasmussers in contact met de stilaan omvangrijke maar hechte Erasmusgroep, die naast de lookalikes van Anschi De Wolf en Fez van That '70s Show (inclusief uitspraak) vooral bestaat uit Brazilianen, Spanjaarden, Italianen, Ecuadorianen en enkele andere Europeanen en Aziaten. Conclusie: ESN UEvora is de max! Een tripje naar het strand en naar de Algarve met hen zijn alvast geboekt! Maar om volop van Portugal te genieten hoef ik niet meteen naar de omliggende steden of stranden te gaan. De stad zelf is namelijk veel mooier dan ik op voorhand had durven hopen. Évora kende een eerste opmars met de komst van de Romeinen (de Romeinse tempel, oorspronkelijk uit de 1e 36

33e jaargang, nr.1: Openingsveer eeuw n.C., is hét uithangbord van de stad), daarna lieten de Moren in het huidige straatbeeld heel wat invloeden achter, maar vooral tijdens de meest voorspoedige periode van Portugal in de 15e en 16e eeuw was deze stad één van de belangrijkste centra voor de Portugese koningen, zoals bijvoorbeeld van Manuel I. Het centrale plein (Praça do Geraldo), de Romaans/Gotische/Manuelijnse/Barokke kathedraal, de stadsomwallingen, het 16e-eeuwse aquaduct, de Capella dos Ossos (een kapel volledig gemaakt uit beenderen), de Romeinse tempel en het Colégio Espirito Santo (16eeeuws jezuïetenklooster, nu hoofdgebouw van de universiteit en de plaats waar nagenoeg al mijn lessen doorgaan in prachtige kleine lokaaltjes) zijn op z'n minst pittoresk te noemen, en dan vernoem ik nog niet eens de (helaas weinige) restanten van het koninklijke paleis van Manuel en heel wat andere prachtige bouwwerken in de stad. The history is strong in this one, en ik ben dan ook heel blij dat ik als geschiedenisstudent mijn maanden hier mag vullen. Mijn geschiedenislessen zelf zullen echter geen makkie worden. Niet alleen zal ik wellicht deels afgeleid worden door het prachtige decor, maar mijn Portugees laat momenteel nog te wensen over. Ik kan al "Não falo português" zeggen (= een heel belangrijk zinnetje!) en je voelt na een week echt al dat je steeds meer begint te begrijpen van de taal, maar lessen volgen in het Portugees over de Moren, het Portugese koloniale imperium of over de fameuze dictator Salazar zal natuurlijk een ander paar mouwen worden. Gelukkig stellen ze me gerust dat ik me niet echt zorgen hoef te maken, want dat doen de Portugezen ook niet. Ze komen niet alleen altijd ruim te laat op afspraken, maar doen ook gewoon alles op het dooie gemak. Zo is mijn eerste lesweek al uitgesteld, komen de professoren zelf blijkbaar vaak een stuk te laat aan in de klas en is een relaxte "I don't care"-houding hier heel 37

33e jaargang, nr.1: Openingsveer normaal. Erasmusstudenten worden bovendien volop geholpen en het lesniveau is naar verluidt ook een stuk lager dan in België, dus ik moet vooral leren om mezelf hier te ontspannen en alles te nemen zoals het komt. Pas wanneer je hier woont en leeft kom je erachter hoe stressy het leven in België is. Het leven zelf is hier dan ook heel relaxed. Enerzijds ligt dat aan de cultuur, anderzijds aan het klimaat. Het kwik daalt hier in de zomer overdag bijna nooit onder de 30°C, 's nachts ook niet onder de 20°C, en het concept "regen" kennen ze hier niet eens. Voorlopig ga ik nog niet zeggen dat ik een fikse Belgische regenbui mis, maar mijn verbrande schouders en nek zijn het daar misschien niet mee eens. De constante hitte heeft zo zijn voordelen en zijn nadelen, net als het hele Erasmusavontuur. Al zijn de voordelen hier voorlopig toch net een stuk mooier dan de nadelen. Até mais! Anselm Logghe

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Het Amber-effect “Aah, het nieuwe academiejaar, dé studententijd! Zeer waarschijnlijk de meest overschatte periode in het leven van een aardbewoner! Toegegeven, je ontmoet een handvol interessante mensen, een feestje af en toe is ook nog wel leuk en er zal toch wel één les zijn in het komende academiejaar waarin je een lach zal produceren. Deze lach zal komen na ongeveer één uur en tweeënveertig minuten les. Het zal uiteraard geen schaterlach zijn, eerder een bescheiden grinnik, gesmoord achter een al dan niet stevig gebalde vuist. Maar afgezien van deze zwakke lichtpuntjes zal dat zogenaamde ‘studentenleven’ voornamelijk draaien rond keihard blokken, Netflixbingewatchen en diepvriespizza’s. Gooi hier nog wat zelfhaat en eenzaamheid bij en je weet meteen ook hoe een kotstudent zich voelt.” Als u zo denkt over het leven aan en rond de UGent, kan ik niet anders dan u tegemoet komen met een snuivend geluid van oneensheid, om dan vervolgens met een zelfingenomen, licht spottende grijns – u kent hem wel, die onuitstaanbare grijns waarbij slechts één mondhoek omhoog gaat – eraan toe te voegen: ‘Wel, welkom in Gent!’ Noem het wat u wilt, ‘The City of Opportunities’, Utopia, El Dorado of zelfs Swentibold, het maakt allemaal niet uit. In Gent beleeft u écht de beste jaren van uw leven. Maar een historicus zou geen historicus zijn als hij niet kon nuanceren! Hoe geweldig de stad ook kan voorkomen, u moet altijd op uw hoede zijn. De onoplettenden worden als eerste geraakt, maar zelfs zij die goed voorbereid zijn ontsnappen er niet altijd aan. Wat is er dan zo erg aan Gent, wilt u weten? Wel, Gent heeft een gave. Vanaf het eerste moment dat u de stad betreedt, is Gent erop uit om u naar het bankroet te drijven. Wanneer u de laatste rosse muntjes in uw portefeuille telt en inziet dat uw financiële situatie er nog slechter uitziet dan die van de gemiddelde inwoner van een dorpje in Rusland waar de tactiek van de verschroeide aarde op toegepast is, zult u begrijpen wat ik bedoel.

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Maar goed, daar heb ik vorig jaar al genoeg over gesproken. Deze rubriek hoort tenslotte over muziek te gaan. In dit Veer zou ik dan ook graag een kleine uitleg geven bij één van de meest bizarre muziekfenomenen van Gent: het Amber-effect! Wat dit precies inhoudt is, zoals vele dingen in dit leven, moeilijk tot onmogelijk te definiëren. Het Amber-effect treedt ergens op tussen het moment dat je voor de eerste keer de Amber binnenwandelt en een beetje onwennig in een hoekje een consumptie nuttigt en het moment dat je schouder aan schouder een maar half gekende tekst van ‘De Fanfare van Honger en Dorst’ staat mee te kwelen. Hoe kan dit dan gebeuren? Wel, voor zij die er (nog) niet van gehoord hebben, de Amber is het café tegenover de Blandijn. De Amber is geen café zoals de anderen. Meest opvallend is natuurlijk de rode gloed die overal hangt en het café een subtiele erotische sfeer geeft. Niet geheel onterecht, na alle wilde verhalen over de toiletten en de bovenverdieping! Ten tweede kenmerkt de Amber zich door de ronduit goddelijke droge saucissen van Topslagerij Roggeman die achter de toog ophangen. (Een beetje productplacement, ik weet het, excuses mevrouw scriptor.) Maar het meest belangrijk voor het Amber-effect is de computer die, tegenwoordig al beschermd met een plastic folie, naast de bar staat. Deze computer kan gebruikt (of misbruikt) worden om zelf muziek op te zetten in het café. Let wel, met grote macht komt grote verantwoordelijkheid, en aan die computer kunnen de gemoederen al eens hoog oplopen wanneer er onenigheid is over welke muziek nu net moet afspelen. Laatst zette iemand nog ‘Piano Man’ af in de helft van het nummer, ik ben in jaren niet meer zo beledigd geweest! Laten we echter niet op de zaken vooruit lopen. U bent dus voor de eerste keer in de Amber geweest. Aanvankelijk is uw ervaring met het café vrij positief, u denkt ‘hier kom ik nog wel eens een pintje drinken, af en toe’. Twee dagen later krijgt u een bericht van een vriend, die vraagt of u zin heeft om naar de Amber te gaan. ‘Geen probleem’, denkt u. De week daarop heeft u op een avond niets te doen en een zekere, onverklaarbare jeuk in de kleine teen van uw rechtervoet. U besluit even vrij te nemen en iets te gaan drinken. Waar? Misschien in de Amber? Wanneer u plots beseft dat u al vier dagen op rij de Amber bezocht hebt, is het al te laat. De medische term is Amberitis, en u bent net gediagnosticeerd. Voor meer info over deze weinig 40

33e jaargang, nr.1: Openingsveer zeldzame aandoening kunt u terecht bij ervaringsdeskundigen zoals I. De Wulf of B. Heene. Bij de laatste peiling bereikten zij George Clooney op de schaal van 1 tot Mads Mikkelsen. Maar alsof het nog niet bizar genoeg was, gebeurt er plots iets wat u helemaal niet zag aankomen. Uit het niets begint er plots een Oosters getint lied te spelen, waarop iedereen wild wordt en zich in het midden van de Amber verzamelt. Ze voeren een soort marginale dans uit waarbij ze met gestrekte armen een draaiende beweging maken. Uw eerste gedachte is – excusez-moi du mot – ‘What The Fuck’. De tweede keer dat u het lied hoort kunt u achterhalen dat het ‘Golden Boy’ heet, en wanneer het een derde keer uw oren binnenvloeit, begint uw linkerwenkbrauw oncontroleerbaar mee te dansen. Thuis, onder de douche, bootst u al lachend de eigenaardige dans na, overtuigd dat u deze in het openbaar nooit zou uitvoeren. Wat erna gebeurt, gaat allemaal vrij snel en is nogal onduidelijk, maar enkele dagen later vindt u uzelf in het midden van de Amber, vol overtuiging dansend op ‘Golden Boy’. Tegen de tijd dat men afkomt met het zo mogelijk nog marginalere ‘Fick Ihn Doch’ stelt u zich er geen vragen meer bij. Het Amber-effect heeft toegeslagen. Maar, u leert ermee omgaan. Met vallen en opstaan leert u de kunst van het beheren van uw budget. Eerder die dag kocht u al die ene plaat in de muziekwinkel om de hoek, natuurlijk, die kon u niet laten liggen. Waarom zou u ook? Budgetbeheer is een koud kunstje geworden voor u, u kon het zich veroorloven. En wanneer u ’s nachts met een gerust hart terugkomt van de Amber, in uw portefeuille kijkt en daar één enkel muntstuk van 10 cent ziet liggen, is het enige dat u nog boven het angstwekkende geluid van uw met de dag groeiende poef in de Amber kan uitbrengen: DAMN YOU, STAD GENT!

Wouter Reggers 41

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Israël en Palestina, van reisverslag naar opinie? – DEEL 1 Een gedeelde fascinatie voor de geschiedenis en de huidige politieke situatie van het Midden-Oosten bracht twee vrienden ertoe om samen de stap richting de Ben Gurion luchthaven in Tel Aviv te wagen. Mijn vaste compagnon de route en goede vriend Niels besloot bijgevolg om samen met mij de stalen vogel richting het “Heilige Land” te nemen. Een reis waarvan we veel verwacht hadden en ook ergens schrik voor hadden, niet noodzakelijk schrik voor ons lieve leven maar vooral voor de mogelijkheid om er helemaal gedesillusioneerd van terug te keren. Israël zou Israël niet zijn moest je niet direct bij aankomst het gevoel krijgen dat je gefilmd, gecontroleerd en gecheckt wordt. Het eerste wat ons dan ook opviel was het budget dat het land gespendeerd had aan camera-installaties, geen enkele hoek in de luchthaven was namelijk gevrijwaard van de ogen van de CCTV. Maar ach, het viel al bij al nog mee, veiligheid boven alles zullen ze gedacht hebben. Na de confrontatie met het feit dat je niet eens je hand in je broek kon steken om de kroonjuwelen na een vlucht van om en bij de 7 uur terug op hun oorspronkelijke positie te proppen zonder gemonitord te worden, betraden we een ruimte vol douane-agenten. Vanuit hun, eerder primitief geconstrueerde, koten zorgden deze beambten ervoor dat je je nog minder op je gemak voelde door je een spervuur aan vragen te bezorgen. “Why are you coming to Israel?”, “What is the purpose of your visit?”, “Can you spell me your full name and show me who you are travelling with?”,... Allemaal fun and games dachten we, noch een grappige anekdote noch een glimlach werd echter gesmaakt. Eens we uiteindelijk ons blauw verblijfpasje kregen gingen we onze bagage ophalen. Wat meteen opviel was de –ietwat ironische- Midden-Oosterse stijl van deze reusachtige hal, de zuilen die daar het plafond droegen konden evengoed in de luchthaven van Amman gestaan hebben. Een soort subtiel compromis, dat was het eerste dat in mij opkwam (ja ok, het was 3 uur ’s nachts, een mens denkt op zo’n moment meer na over de dingen dan hij eigenlijk zou moeten). 42

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Maar bon, genoeg gezeik over de Israëlische architectuur. Toen we uiteindelijk het Hebreeuwse bord van de Avis Car Rental Company ontcijferd hadden en enkele problemen met onze credit cards op geniale wijze ontweken hadden, kregen we de sleutel van een gouden Nissan Qashqai. Trust me, ons budget was echt gericht op iets compacter en subtieler maar de vriendelijke man achter de balie was zo verwonderd dat hij eindelijk klanten had die manueel reden dat hij ons een gratis upgrade heeft gegeven, iets wat later een geschenk uit de spreekwoordelijke hemel bleek te zijn (ranzige hellingen daar in de Negev-woestijn). Zo vertrokken we, gewapend met enkel een wegenkaart en veel te weinig water, naar het zuiden van het land. De Negev-woestijn beslaat daar ongeveer 2/3de van de totale oppervlakte van het land en werd geannexeerd tijdens de onafhankelijkheidsoorlog in 1948. Het is eveneens de basis voor de grootste Israëlische militaire kampen en dat was er duidelijk aan te zien. Een soort speeltuin voor het leger zeg maar. Tijdens onze tocht kwamen we dan ook meer dan eens een seinbord tegen met daarop “Firing zone next 38(!)km, do NOT leave the road at any time”. Langs de ene kant gaf het een stoer gevoel om door te rijden maar tegelijk iets beangstigend, niet noodzakelijk voor onszelf maar voornamelijk voor het militaire spierballengerol dat Israël daardoor vertoonde tegenover (onder meer) de Palestijnen. Het is een welbekend feit dat hier volledige namaaksteden werden opgetrokken in Arabische stijl om de capaciteiten van de soldaten in urban combat te verbeteren. Deze infrastructuur dient trouwens ook vaak als trainingscentra voor onder andere Amerikaanse special forces. Praktisch, maar niet echt tactvol. De Negev-woestijn bezit naast dit alles ook een rijke verzameling van ruïnes en natuurlijke schouwspelen. De oude wierookroute van de Nabateeërs en de daarbij horende steden waren een lust voor het oog. Men mag echter niet vergeten dat de archeologie een hulpwetenschap is voor de geschiedkunde en dat enkele scherven met blauwgekleurde patronen niet noodzakelijk wijzen op het bestaan van een onontdekte beschaving (die malle archeologen toch met hun rijke fantasie). Alle gekheid op een stokje, de rit door de woestijn naar de Dode Zee was prachtig en ook enorm leerrijk. De volgende halte was Massada, één van de meest heilige plaatsen voor joden 43

33e jaargang, nr.1: Openingsveer wereldwijd. Het was hier dat koning Herodes zijn toevlucht nam toen hij verjaagd werd uit Jeruzalem. Hij liet er een indrukwekkend paleis bouwen bovenop een majestueus plateau dat uitkijkt over de Dode Zee. Als men de maquette bekijkt is het niet abnormaal om een gelijkenis met Minas Tirith aan te treffen. Heel indrukwekkend dus maar veel te warm op dat moment om er te kunnen van genieten (welk stelletje idioten trekt er ook naar de woestijn in juli? Wij dus.). De afkoeling was echter nabij toen we onze tocht verder zetten richting de Dode Zee. Na de vaststelling van het feit dat onze voorziene verblijfplaats in Ein Gedi enkele maanden eerder opgeslokt werd door een reusachtig zinkgat besloten we dan toch maar om veiligere oorden op te zoeken. Zo kwamen we op het noordelijkste punt van de Dode Zee uit op een badplaats annex camping annex restaurant annex winkel annex… Wakker worden onder een hutje met zwart zeil in 52 graden is spijtig genoeg niet zo aangenaam, don’t try this at home kids! Nog even over die zinkgaten: door een continue Israëlische ontzilting en irrigatie van het water uit de Dode Zee slinkt deze elk jaar met een paar tientallen meter. Eens het water teruggetrokken is, laat het droge, instabiele gronden achter die langs heel deze kust hun littekens achterlaten in de vorm van reusachtige en dodelijke zinkgaten. Nefast voor het toerisme en ook voor de landbouw, iets dat ze stilaan beginnen door te hebben en dat werd écht wel tijd. Het leek in bovenstaande alinea’s alsof we probleemloos door een bepaald land/gebied gereisd hebben. Niets is echter minder waar, we bevonden ons toen reeds in de befaamde Westelijke Jordaanoever die sinds de tweede Intifada (Palestijnse Opstand) in 2000 op bevel van Ariel Sharon grotendeels bezet werd door het Israëlische leger uit veiligheidsoverwegingen. Israëliers en toeristen hebben geen last van deze checkpoints maar het is ons meer dan eens opgevallen dat de wagens met Palestijnse nummerplaten tot op de chassis werden uitgekamd door veiligheidstroepen. Een eerste confrontatie met de (neo-)apartheid in dit gebied. Na het ontdekken van en –in tegenstelling tot anderen- probleemloos rond te rijden door de Westelijke Jordaanoever, reden we door richting Jeruzalem. We maakten hier en daar een tussenstop om bijzondere 44

33e jaargang, nr.1: Openingsveer moskeeën en kloosters te bezoeken maar hielden steeds de Stad der Steden in ons achterhoofd. Aankomen in Jeruzalem is als rondrijden in een stad die qua verkeer te vergelijken valt met de chaos rond l’Arc de Triomphe, maar dan anderhalf uur aan een stuk. We hadden met andere woorden niet veel tijd om rond ons te kijken en om de historische significantie van deze stad direct te kunnen vatten. De volgende dag maakten we echter de obligatoire bezoeken aan de Klaagmuur, de Tempelberg en the Church of the Holy Sepulchre. Respectievelijk enorm belangrijke plaatsen voor het Jodendom, de Islam en het Christendom. Veel feeling hadden we er niet direct mee maar uiteindelijk zijn we er tijdens ons driedaags verblijf ten minste drie keer binnen gegaan of langs geweest, al was het maar om de passie van sommige fanatieke gelovigen te aanschouwen. Je leest het, niets dan indrukwekkende landschappen, prachtige ruïnes, goedgevulde geschiedenislessen, vriendelijke medewerkers van Avis en een westerse skyline boven Tel Aviv. Het is makkelijk om je te laten verleiden door de charme die Israël en haar bevolking uitstraalt en te genieten van wat het land allemaal te bieden heeft. Onze beslissing om vanuit Jeruzalem naar de Palestijnse steden Ramallah, Jericho en Bethlehem te gaan, zorgde echter voor een broodnodige nuance. Deel 2 van dit stuk verschijnt in het volgende Veer en zorgt voor een reality check. Maxime Heyndrickx

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

De Vrolijke Vakgroep Het academiejaar begint, studenten vullen weer alle lege plekjes van onze faculteit. Tot de verbazing van velen beweegt er zich naast het studentenvolkje nog een andere ondersoort van de homo sapiens sapiens door de gangen: de prof. Of het hierbij om een roofzuchtige carnivoor dan wel een gezapige en aaibare herbivoor gaat, laten we aan uw beoordelingsvermogen over. Wat we echter wel kunnen doen, is je van een handzame gids voorzien zodat je tijdens je lange wandelingen weet welke exemplaren in het gezichtsveld kunnen komen.

De Homo Sapiens Historicus Naam: Marc Boone – Decanus multus importantus Typisch stemgeluid: “Ja nee datte ja euh nee ja dat kan je euh zo zeggen ja” Verspreiding: Middeleeuwse stadskernen

Naam: Berber Bevernage – Historicus theoriticus Typisch stemgeluid: “Ik vind het interessant om de hele memory boom te kaderen in wat de Franse historicus François Hartog “historiciteitregimes” noemt. Die verwijzen naar de specifieke manier waarop een cultuur omgaat met tijd en met de temporele dimensies van verleden, heden en toekomst. Hartog zegt dat we in een soort “presentisme” leven, met een obsessie voor het heden, en een tegenwoordig verleden. Dat contrasteert met het oude regime van het traditionalisme, waarbij de relatie met het verleden er meer een was van loyaliteit” 46

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Verspreiding: Wereldwijd. Waarheidscommissies Naam: Gita Deneckere – Regina leopoldina Typisch stemgeluid: “Leopold, leopold, leo o leopold” Verspreiding: Waar Leopold ooit leefde. Waar Leopold wandelde. Waar Leopold over schreef in zijn brieven. Waar Leopold zich eventueel misschien wel eens had voorgenomen om een familie-uitstapje heen te maken

Naam: Els De Paermentier – Papyra paleografica Typisch stemgeluid: “Probeer maar. Nee, geen 'l'. Nee, geen 'u'. Nee, geen 'g'. Nee, geen 'k'. Nee, geen 'a'. Nee, geen 'd'. Nee, geen 'l'. Toch niet, dat hebben we al gehad. Een punt, inderdaad.” Verspreiding: Milieus met een bovengemiddelde hoeveelheid perkament

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Naam: Jeroen Deploige – Medievisticus humoris secus Typisch stemgeluid: (“Ik ga je in de ogen blijven staren totdat je wegkijkt. Het is jij of ik makker. Jij of ik. Kijk dan weg. Ik weet alles over je. Kijk weg. Kijk weg. Je vindt jezelf stoer hè? Ooit al eens een paardenkop in je bed gevonden? Kijk weg.”) Verspreiding: Kasten en lades waar Jan Dhondt eventueel nog een manuscriptje of twee verborgen heeft

Naam: Isabelle Devos – Demografica numeraria Typisch stemgeluid: “ Ik ga toch niet te snel?” Verspreiding: Grote verspreiding. Van plaatsen gekenmerkt door massasterfte tot kraamafdelingen

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Naam: Bruno De Wever – Secundus bellus mondialis flandriensis Typisch stemgeluid: “BRUNO ZEG IK U. JA, OOK MET EEN B. MAAR BRUNO. B-R-U-N-O!” Verspreiding: Wereldwijd, behalve Vlaanderen

Naam: Jan Dumolyn - Marxis leniniensis Typisch stemgeluid: “Geloof niemand. Zeker mij niet” Verspreiding: Brugse en Gentste binnenstad – let wel: nachtdier!

Naam: Michael Limberger – Austricus cum speculae Typisch stemgeluid: “Das überlasse ich den Experten dieser Frage” Verspreiding: Overal en nergens

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Naam: Erik Thoen – Praeses historiorum gandaviensis Typisch stemgeluid: “Daar kom ik nog op terug, eh” Verspreiding: Europese veengebieden

Naam: Anne-Laure Van Bruaene – Batavica belgica Typisch stemgeluid: Zacht en aangenaam, maar onbelangrijk. Niemand hoeft nog te luisteren wanneer men zich in haar ogen verloren heeft. Verspreiding: In en rond kerken in het Nederlands-Belgisch grensgebied

Naam: Steven Vanden Broecke – Mysticus esotericus Typisch stemgeluid: “Klubic wapperdam, wapperdam klubic, doden sta op!” Verspreiding: Heksensabbats en verlaten kerkhoven

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Naam: Steven Vanderputten – Medievisticus monasticus Typisch stemgeluid: “Somehow, working on women's enclosure has made me feel, well, enclosed #nuntastic #needtogetoutmore” Verspreiding: Europese vrouwenkloosters en begijnhoven

Naam: Eric Vanhaute – Mondialus taxandriensis Typisch stemgeluid: “Wereldgeschiedenis is niet de geschiedenis van de wereld. Wereldgeschiedenis is niet de geschiedenis van het Westen. Wereldgeschiedenis is niet de geschiedenis van het Zuiden. Wereldgeschiedenis is geen politieke geschiedenis. Wereldgeschiedenis is wel ……….…………………………..……………………………...” Verspreiding: Rurale gebieden

Naam: Peter Van Nuffelen – Ruinius Romanus Typisch stemgeluid: “Cum dilectione hominum et odio vitiorum ” Verspreiding: Hippo Regius

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Naam: Karel Velle – Archivarius imperii Typisch stemgeluid: “Digitalisering is de toekomst van het archiefwezen. Ik heb daarom een jouwtube filmpje meegebracht……. Weet er iemand hoe ik dat geluid van deze computer aanzet?” Verspreiding: Stoffige en onverlichte zolders

Naam: Koen Verboven – Numismaticus antiquus Typisch stemgeluid: “Als voorzitter van de facultaire bibliotheekcommissie...” Verspreiding: Het Middellandse Zeegebied

Naam: Christophe Verbruggen – Socialis modernis Typisch stemgeluid: “Vroeger was ik erg geïnteresseerd in ecologische geschiedenis. Daarna ben ik euhm ja een ietwat andere richting uitgegaan. Maar het was mijn eerste liefde, zo u wil” Verspreiding: Belgische beluiken 52

33e jaargang, nr.1: Openingsveer Naam: René Vermeir – Hispaniolus sadisticus Typisch stemgeluid: “Wat hebt u daar mevrouw? Een pannenkoek? Met suiker? Komt u maar naar voor. U heeft er toch één voor mij mee?” Verspreiding: Iberische burchten en paleizen

Naam: Antoon Vrints – Modernicus confusus Typisch stemgeluid: “Je moet de kat van de melkboer niet uit de sloot halen voor dat je de koe in de porseleinwinkel bij de horens hebt gevat” Verspreiding: Loopgraven en politiekantoren

Naam: Arjan Zuiderhoek – Antiquus generalis Typisch stemgeluid: “Het jaar 68. In het paleis van Nero is alles donker en stil” Verspreiding: Asia Minor

Arno Rombouts 53

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Private Investigations “And what have you got at the end of the day? What have you got to take away? A bottle of Whiskey and a new set of lies Blinds on the window and a pain behind the eyes.”

Historici zijn alsmaar bezig met het zoeken naar verklaringen voor allerhande fenomenen. Bovenstaand citaat uit het nummer ‘Private Investigations’ van de ‘Dire Straits’ geeft mooi weer hoe machteloos iemand zich kan voelen wanneer hij beseft dat nooit alles verklaard zal kunnen worden. Elk antwoord roept nieuwe vragen op, elke uitleg geeft een nood aan nuancering, en sommige zaken zijn gedoemd om voor altijd onverklaard en ongedefinieerd te blijven. Maar er is hoop! Want vanaf nu kunt u in uw Veer genieten van ‘Private Investigations’, een initiatief van Hans Holbein en Pieter de Crem. (Beide namen zijn uiteraard pseudoniemen, elke gelijkenis met wie of wat dan ook berust op louter toeval.) Wij zoeken voor u een verklaring voor de meest complexe en intrigerende vraagstukken! Fuck bananen, ze zijn krom en daarmee uit, get over it. Wij houden ons bezig met de veel grotere vraagstukken. Wat doet de pinguïn in zijn vrije tijd? Hebben honden lippen? Wensen rotondes soms ook net dat beetje meer te zijn? Marc Boone, wie is hij, wat doet hij en wat drijft hem? Op al deze vragen en veel meer kunnen wij een antwoord geven! Houdt die ene vraag u ook al jaren bezig? Heeft u vorige week iets raar ontdekt bij het wandelen door de stad? Of vroeg u zich gisteren bij de zevende pint ook af of vliegen een levensdoel hebben? Stuur dan uw vragen, opmerkingen of hersenspinsels naar scriptor@vgkgent.be, zij zal die naar ons doorsturen en wie weet leest u in het volgende Veer het antwoord op alles wat u uit uw slaap houdt! For the usual fee, plus expenses. Hans & Pieter 54

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Bo’s studentenkeuken Bo Billiet, de sportpraeses van de VGK, heeft naast sporten en astrologie ook nog een andere passie: koken. Is voor jou het eten uit de brug ook veel te ordinair, maar kan je helaas nog geen ei bakken? Dan is dit de oplossing. Als rasechte foodie brengt Bo jullie dit jaar in ieder Veer een van haar eenvoudige recepten bij, succes gegarandeerd. Deze keer maakt ze twee zomerse drankjes om het academiejaar fris en nuchter te beginnen.

Homemade Ice Tea Ingrediënten voor 1l Ice Tea: 1l kraantjeswater, 4 theebuiltjes groene thee, grote hoeveelheid verse munt en tijm, een halve limoen, citroensap, ijsblokjes, honing/suiker en rietjes.

Bereidingswijze: 1. Zet de kom met water gedurende 3 minuten in de microgolf op 750 watt. 2. Vervolgens was je de verse munt en tijm en snij je de limoen in partjes. 3. Als het water kookt, voeg je er de theebuiltjes, kruiden en limoen aan toe. Vergeet de limoen niet uit te persen boven de kom. 4. Bedek de kom met plastikfolie, een deksel, aluminiumfolie… en laat de thee afkoelen. Dit kan enkele uren in beslag nemen. Om het proces te versnellen kan u de kom in de koelkast plaatsen. 55

33e jaargang, nr.1: Openingsveer 5. Neem een glas naar keuze, vul dit met 4 ijsblokjes en doe daarop een theelepel honing. Giet hierop de koude thee, genieten maar!

Homemade Limonade IngrediĂŤnten: 1. voor de suikersiroop: 200 ml water, 6 el suiker. 2. voor de limonade: verse munt, limoen, citroen en aardbeien indien dit binnen je budget past, spuitwater, ijsblokjes.

Bereidingswijze: 1. Suiker lost niet op in water, maar limonade moet zoet zijn dus bestaat er hier een oplossing voor, namelijk suikersiroop. Breng het water samen met de suiker aan de kook, zodra dit mengsel kookt is de suiker opgelost en neem je de pan van het vuur. 2. Laat de suikersiroop afkoelen. 3. Was de citroen, limoen, verse munt en eventueel de aardbeien. 4. Halveer de citroen en limoen. Pers van beide vruchten een helft uit, de andere helften snij je in partjes. 5. Doe de munt, limoen- en citroenpartjes en aardbeien in een (mooie) kan, waterfles, komâ&#x20AC;Ś giet hier vervolgens de suikersiroop en het limoen- en citroensap bij, meng goed en laat de smaken in elkaar overgaan. 6. Vervolgens voeg je ijsblokjes toe aan het mengsel en giet je er naar eigen smaak plat of bruisend water bij. 7. Ziezo, de gezonde, homemade limonade is klaar. 56

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Colofon Redacteur Nele Defruyt Medewerkers Praesidium 2015-2016 Olivia Vandeputte Miquette Claeys Isabeau Cooman Arno Rombouts Maxime Heyndrickx Ivo De Wulf Bo Billiet Anselm Logghe Wouter Reggers Matthis Provoost

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Ereledenlijst van de Vlaamse Geschiedkundige Kring 2015-2016

Prosenioren Vanheuverbeke Karl Beelaert Wim Corné Tom Deryckere Joeri Logghe Loonis Vos Nikita Vanden Meersschaut Jens De Coster Arvid Pro-Praesidium Bekaert Wim Betjes Lise Cassiman Ruben Coppens Jelle Crikemans Valérie Dancet Jeroen De Bock Céline De Buck Laurens Declerck Nathan Degraeve Michiel Demets Lisa De Moerloose Tim De Smet Katrien Dieleman Kora Elegeert Jochen Gabriël Hans Garré Sientje Heene Bart Lisarde Wendy Maebe Guillaume Malfait Marieke

Mares Titouan Meerhaeghe Aljosha Meskens Febe Peeters Wouter Pottie Jacques Ruythooren Mathias Sabels Jordy Schoutteten Koen Smets Thomas Stevens Kitty T'Jampens Michiel Vancraeynest Frea Van der Avert Jasper Van Der Herten Greet Van Duyse Jelka Van Goethem Jelle Vanhauwermeiren Shana Vanmeerhaeghe Maaike Van Puymbrouck Maryline Vennekens Véronique Verhoeven Tine Vermeersch Gillis Vlaeminck Diethard Voorspoels Jolien Professoren Boone Marc Devos Isabelle Deneckere Gita Heirbaut Dirk Limberger Michael Van Bruaene Anne-Laure Vanden Broecke Steven Verboven Koen

Professor Emeritus de Hemptinne Thérèse Vermeulen Urbain Sympathisanten Billiau Michelle Blondé Anne De Cock Jitse De Wilde Lisa Maes Pieter (server) Peerlinck Kimmy Troch Kate Van Dorpe Joris Vanneste David Academisch personeel De Paepe Tom Vrielinck Sven Administratief en technisch personeel Cosyns Bart Schoeters Astrid Bevriende kringen Filologica Klassieke Kring Kring voor Moraal en Filosofie Kunsthistorische Kring Oosterse-Afrikaanse Kring Slavia Veto

33e jaargang, nr.1: Openingsveer