Veer definitief ouderejaars

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

2

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Het Veer Tijdschrift van de Vlaamse Geschiedkundige kring

33e jaargang, nr.1

Openingsveer

Inhoud De Praeses verwelkomt ............................................................................................. 4 Kalender ..................................................................................................................... 7 Kleine reis: Kopenhagen ………………………………………………………………………………………. 9 Praesidium onthuld ……………………………………………………………………………………………. 11 Historica in Cambridge ………………………………………………………………………………………. 25 Studietips …………………………………………………………………………………………………………... 28 Is er een alternatief ……………………………………………………………………………………………. 34 Evorasmus ……………………………………………………………………………………………………….... 37 Het Amber-effect ……………………………………………………………………………………………... .40 Israël en Palestina: van reisverslag naar opinie – deel 1…....……………………….………. 43 De vrolijke vakgroep ……………………………………………………………………………………..…… 47 Private investigations ……………………………………………………………………………………..…. 54 Festivalverslag……………………………………………………………………………………………………. 55 Bo’s studentenkeuken ……………………………………………………………………………………..... 58 Uitsmijter…………………………………………………………………………………………………………… 60 Colofon ……………………………………………………………………………………….....…………………. 62 Ereledenlijst ………………………………………………………………………………….…………………… 63

3

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

De Praeses verwelkomt Beste medestudenten Ik heet jullie allemaal van harte welkom terug op onze goede oude Blandijn, die drie maanden quasi leeg en eenzaam op jullie terugkeer heeft gewacht. Eerst en vooral wil ik laten weten hoe vereerd en trots ik ben om jullie te mogen verwelkomen als praeses van ons groenwitte vlaggenschip, voor het academiejaar 2015-2016. Daarnaast heeft er zich niet enkel aan het hoofd van de VGK een regimewissel doorgevoerd, ook aan het roer van het Veer staat een nieuwe kapitein. Nu Wouter betere oorden opzoekt in het Duitse Frankfurt, neemt de immer sympathieke Nele Defruyt het van hem over. Ik ben er van overtuigd dat zij het minstens even goed, en ongetwijfeld zelfs beter zal doen. Ook in de rest van het praesidium zijn er wat aanpassingen gebeurd, waardoor er een gloednieuwe ploeg klaarstaat om jullie academiejaar zo aangenaam en vlot mogelijk te laten verlopen.

Als aspirant historici hechten wij uiteraard een groot belang aan traditie.

Daarom staan we maandag 21 september opnieuw voor jullie klaar op het jaarlijkse openingsevent. Ook dit jaar zullen er weer drank en versnaperingen aan zeer studentikoze prijzen verkocht worden. Daarnaast hoop ik jullie ook allemaal terug te zien op enkele VGK-activiteiten uit het brede gamma dat we jullie dit jaar opnieuw zullen voorschotelen. Zo vertrekken we op 22 september op onze kroegentocht, waarbij jullie onder andere vakantieverhalen aan elkaar kunnen vertellen en de mogelijkheid hebben kennis te maken met nieuwe eerstejaars en/of andere studenten.

Vanaf 28 september gaan onze vele sportactiviteiten opnieuw van start, 4

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

om zo de vakantiekilo’s kwijt te geraken. Op 29 september is er al een infovergadering voor onze eerste VGK-reis van het academiejaar. Dit jaar gaan we van 13 tot 16 november naar het adembenemende Kopenhagen.

Sportievelingen die toch nog wat aan hun vakantiekilo’s gehecht zijn, kunnen op 8 oktober met ons mee gaan bierbowlen. Ook voor diegene die eerder mentale spieren aan het werk willen zetten, voorzien we weer een hele resem activiteiten. Zo zal prof. Hendrik Vos (faculteit pol en soc) op 12 oktober een lezing komen geven over enkele grote problemen die de Europese Unie tegenwoordig teisteren. Hij zal voornamelijk Griekenland en de vluchtelingencrisis behandelen. Ook de cultuur bereidt zich er op voor om ons opnieuw de weg te wijzen naar verschillende toneelstukken, optredens, films en veel meer.

Uiteraard voorzien wij ook dit jaar genoeg studentikoze activiteiten. Zo organiseren we op 13 oktober opnieuw onze openingscantus die, net als de legendarische editie van vorig jaar, opnieuw in de crypte van de SintPietersabdij zal doorgaan. Ook de jaarlijkse Vooruitfuif in samenwerking met de Filologica zal dit jaar weer plaatsvinden. Op 21 oktober verwachten we jullie dus allemaal in de Vooruit, waar onder andere Gilles Simoens(!) jullie zal staan opwachten om er een schitterende avond van te maken. Last but not least is er uiteraard ons jaarlijks galabal, dat dit jaar op 27 november doorgaat in het Salon Carlos Quinto.

Uiteraard is dit slechts een kleine greep uit onze vele activiteiten. Hou daarom steeds onze facebookgroep en andere online media in de gaten of bekijk de vele affiches die we rond de Blandijn zullen ophangen. Zo blijven jullie allemaal op de hoogte van onze cultuuruitstappen, sportactiviteiten, studieworkshops, reizen, feestjes,…

Naast al deze fantastische activiteiten zou ik graag jullie aandacht vragen voor één speciale activiteit. Op 30 september organiseren we opnieuw een peter- en meteravond in Café Amber, waarbij we jullie aan een nieuwsgierige eerstejaars koppelen. Hopelijk schrijven jullie zich opnieuw massaal in om jullie wijsheid aan een nieuwe generatie aspirant historici door te geven.

Graag zou ik jullie nog even wijzen op onze lidkaarten. Ook dit jaar kunnen jullie hier veel verschillende kortingen mee ontvangen. Deze kortingen 5

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

lopen van boeken naar goedkope maaltijden tot goedkope kopies en zelfs een volledige verzekering van het FK op al onze activiteiten en reizen.

Tegelijkertijd zou ik van dit moment van welkom heten ook gebruik willen maken om (voorlopig) afscheid te nemen. Zowel van de afgestudeerde masterstudenten, als de vele erasmussers die het buitenland onveilig gaan maken. Dat ze daar eens tonen waar een echte Gentse geschiedenisstudent voor staat.

Indien jullie met vragen zitten, lid willen worden van de VGK, zich willen inschrijven voor een activiteit,‌ We blijven opnieuw elke weekdag van 11u tot 16u beschikbaar in de alom bekende Kelder. Ook online kunnen jullie ons terugvinden op ons forum: http://www.fkgent.be/vgkflwi/vgkforum/ of op onze facebookpagina. Nu kan ik niets anders meer doen dan jullie een fantastisch academiejaar toe te wensen en hopelijk zien we elkaar nog vaak binnen of buiten de Blandijn terug!

Ut vivat, crescat, floreat, Ivo De Wulf VGK praeses 2015-2016

6

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

September 2015 ma

di 1

wo 2

do 3

vr 4

za 5

Zo 6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21 Openingsevent

22 Kroegentocht

23

24

25

26

27

28 Baskettraining

29 Infoavond Kopenhagen

30 Peter en meteravond

7

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Oktober 2015 ma

di

wo

5 Eerste bach en ouder avond 12 Debat Europa + minivoet bal 19

6 Kennismaking Gent

7 Beiaardcantus

13 Openin gscantus

14 Baskettraining

20

21 Vooruitf uif

26

27

28 Hallowee nactiviteit

do 1 Minivoetbal training 8 bierbowl

15 Infoavond Skireis + oktoberfe st 22 Lezing Jeroen Wijnenda ele 29

Meer info op www.vgkgent.be

8

vr 2

za 3

Zo 4

9 Bachel orweeke nd 16

10 Bachel orweeke nd 17

11 Bachel orweeke nd 18

23

24

25

30

31

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

9

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Kleine reis: Kopenhagen Er was eens in een land heel ver weg, een Zweedse koning. Deze monarch beloofde godin Gefion al het land dat ze in 1 nacht kon omploegen. Daarom veranderde ze haar vier zonen in ossen. De ossen ploegden de hele nacht door en bij het ochtendgloren had Gefion een aardig stukje grond verzameld. Ze pakte het omgeploegde land op, wierp het in zee, en gaf het de naam Seeland. Op dit eiland ontstond later het kleurrijke Kopenhagen en dat is nu toevallig ook de stad waar de VGK je dit jaar naar toe brengt!

Noteer alvast 13 tot 16 november in je agenda want naar jaarlijkse gewoonte bieden we jou weer een reisje(s) aan om van te snoepen. Altijd al willen weten hoe smørrebrød nu eigenlijk smaakt of wat het échte verhaal achter de Kleine Zeemeermin is? Haast je dan sito presto naar de kelder en schrijf je in voor deze sprookjesachtige reis.

Wat staat er op het programma? Een begeleide wandeling die je op een historisch verantwoorde manier (uiteraard!) laat kennismaken met de highlights van de stad. Een bezoekje aan Christiansborg - het koninklijk paleis - én vrijstaat Christiana die met haar opstandig verleden een van de meest liberale delen is van Kopenhagen. Wees gerust, het is niet al historisch goud wat blinkt! ’s Avonds kan je ook nog eens genieten van een heuse Pub Crawl door de tofste bars van Kopenhagen. Toch liever iets rustiger dan al die groepsactiviteiten? Geen probleem, dan trek je er toch gewoon zelf op uit!

Nog niet overtuigd? Kom dan zeker op 29 september naar de infovergadering in de kelder of stuur een mail met al je vragen naar reis@vgkgent.be. Onthoud, plaatsen zijn beperkt dus first come, first served.

Ik kijk er alvast naar uit!

Mange Hilsner, Isabeau, Reispraeses 2015-2016 10

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

PRAESIDIUM ONTHULD Ivo De Wulf – “Geniet van het leven, maar overdrijf niet” De klok slaat tien na wanneer onze immer sympathieke praeses de Amber betreedt. Tien na acht, tien na negen? ’s Ochtends, ’s avonds? Tijd is relatief, want zoals je ziet aan zijn levensmotto kan Ivo op elk moment van de dag van het leven genieten. En zeg nu zelf, waar kan dat tegenwoordig nog beter dan in het stamcafé van de VGK? Overdrijven doet hij echter niet, want hij kan ook druk in de weer bevonden worden in de stoffige kelders van de Blandijn of op de trabla, waar hij het onderste uit de kan haalt om de werking van onze kring in goede banen te leiden. Ivo is een West-Vlaamse hondenvriend met Waalse roots, we kunnen hem dan ook beschrijven als een multiculturele toogfilosoof. Hoewel hij het zonder al te veel herexamens tot praeses heeft geschopt, hoopt hij het komende jaar toch zijn tijd wat beter te kunnen indelen. Zo spaart hij graag nog wat vrije tijd uit om naar “you’re gonna go far kid” van The Offspring of “Willst du” van Alligatoah te luisteren. Zijn ambities reiken echter verder dan de VGK, zo bekleedt hij ook de functies PR en schachtentemmer bij Moeder Trabla.

Maxime Heyndrickx – “I’d rather die on my feet than live on my knees” – Emiliano Zapata Maxime II d’Heyndrickx de Peteghem, zoals hij zichzelf graag noemt (Heyn of slons volstaat), zal dit jaar als vice-praeses zijn kwaliteiten volledig ter beschikking van de VGK stellen. Vorig jaar deed hij dat al uitstekend als reispraeses. Naar eigen zeggen is hij dus afkomstig van “het idyllische Petegem-aan-de-Leie dat spijtig genoeg omringd/gedeeltelijk bezet wordt door Deinze”. Als je het mij vraagt een verbloeming voor zijn ietwat 11

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

marginalere roots die aan de basis van zijn alcoholverbruik liggen. Voor hij al zijn wilde haren verliest zou ik onze casanova zeker nog eens proberen te treffen in de Porter House, zijn natuurlijke habitat wanneer de Amber zijn deuren sluit voor dergelijk gepeupel, waar hij de vloer plaveit met zijn welverdiende centen.

Zijn vurige wens is om terug te keren als een Pantera leo, mocht reïncarnatie bestaan. Ambitie is echter niet alles, daarom vreest hij dan ook eerder als een Urtica dioica te verschijnen. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid, zoek het dus zeker op om een accuraat beeld van onze dierbare vice te vormen.

Laurens Slegers – “Alles komt goed” Ons Dagelijks Bestuur bestaat onder andere ook uit een quaestor. Laurens Slegers zal dit jaar waken over de financiën van de VGK. Deze taak zal hij dan ook foutloos vervullen, zoals hij voordien deed als sportpraeses. Uit liefde voor zijn Kempense afkomst zou hij te voet naar Retie gaan, waar hij onder andere 2 broers en een kat op 3 poten heeft rondlopen, Kapitein Driepoot. Tijdens de week verblijft hij echter in Gent waar hij het komende jaar vooral te vinden zal zijn in de Amber, de kelder van de Blandijn of de les paleo. Had hij in een andere periode geleefd dan was dat in het Frankrijk onder Robespierre geweest als eekhoorn. Mag het niet Gent of Retie zijn, dan kiest hij voor Noorwegen als favoriete reisbestemming, maar met een optreden van London Grammar is onze quaestor ook al zeer tevreden. Voetbal is wat hem bezighoudt in zijn vrije tijd en een lichte voorkeur voor de kleuren blauw en zwart vallen dan ook niet te ontkennen. Verder kan hij ook genieten van een Amberavond 12

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

gevuld met de aanstekelijke melodieën van ‘Wrecking Ball’ of ‘Euphoria’ van Laureen.

Wouter Reggers – “'Wat heb je aan al die miljoenen, Piet, als je pissen moet en je kan het niet?”

Deze frivole Limburger, trotse inwoner van Zichen-Zussen-Bolder, verzorgt dit jaar de secretarisfunctie binnen het Dagelijks Bestuur van onze kring.

Naast de VGK neemt muziek een groot deel van zijn vrijetijdsbesteding in. Hij is een beetje de “piano man” in ons midden, pianist en Billy Joel fan zijnde. Een optreden van Steven Wilson zou hij voor geen geld van de wereld willen missen en in de zomer zou je hem wel eens op Jazz Middelheim kunnen terugvinden.

Verder zweert hij bij hoog en bij laag dat hij ooit de zijderoute zal afwandelen. Als je deze jongeman buiten een cantus in actie wil zien, kan je het altijd eens in de Amber proberen met een Chartreuse in de hand en de Dire Straits met Sultans of Swing op een volume dat medisch onverantwoord, maar wel nodig is om ten volle van het nummer te kunnen genieten. Op “Te voet naar Scherpenheuvel” van de Marlets kan hij ook onmogelijk stil blijven staan. The Rocker! behoort tot zijn favoriete films, maar zijn TV staat meestal integraal op Ketnet afgestemd.

Alex Peetermans - “Er wordt door traagheid en misverstand meer verkeerd gedaan in de wereld dan door list en slechtheid” - Goethe Alex, afkomstig uit het verre Wemmel (faciliteitengemeente uit de Noordrand van Brussel), bekleedt voor het tweede jaar op rij de functie cultuur binnen onze kring. Zijn culturele ingesteldheid uit zich in zijn hobby’s, namelijk literatuur en “dwalen door geest en tijd”. Hij is 13

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

altijd bereid tot een praatje met een Fristi in de hand als hij niet op weg is naar zijn favoriete reisbestemming, de ziel. Als hij mocht tijdreizen had hij een tijdje in de middeleeuwen vertoefd, maar hij vindt het ook erg jammer dat hij “De stomme van portici” heeft moeten missen. Hier in Gent is hij buiten zijn VGK-uren wel eens te vinden aan de St-Antoniuskaai of het Prinsenhof. Futurama is één van zijn favoriete series en als beste hit ooit kiest hij voor Tchaikovsky Doornroosje No. 30, finale en apotheose. In de Amber is “Piano man” dan weer zijn favoriet. Zijn favoriete prof is Prof. Dr. Heirbaut en van de rechten is hij niet echt fan, ook al heeft hij deze richting wel als minor gekozen. Toeval?

Ishka Desmedt – “I can resist anything except temptation"- Oscar Wilde Samen met Alex zal Ishka dit jaar de VGK en haar leden niet op hun honger laten zitten wat cultuur betreft. Dom is deze Gentenaar zeker niet, hooguit vergeetachtig, zeker als het op het voeren van andermans katten aankomt.

Dat terzijde heeft onze cultuurpraeses de VGK veel te bieden. In de lijn van haar functie houdt ze zich bezig met toneel, muziek beluisteren, naar optredens gaan en bruine kroegen afschuimen. Kunt u zich nog een beter cultureel profiel indenken? Om de genadeslag toe te brengen aan de weinigen die nog niet overtuigd zijn: ze had graag geleefd ten tijde van de Beat Generation, is een fervent Joy Division fan en ze reist al graag eens af naar Afrika, Zuid-Oost Azië of Zuid-Amerika. Begrijp me niet verkeerd, even graag slaat ze een shotje maison achterover in de Amber, luidkeels meebrullend op Sultans of swing van de Dire Straits. Nu rest mij niets anders meer dan te zeggen dat ze wel eens te vinden is bij de Bourgoyen en aan de Sint-Antoniuskaai onder de wilgen. Snel je erheen, want haar fiets is nog steeds niet gerepareerd en ze is (voorlopig) nog single.

14

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Miquette Claeys Onze bachelormama Miquette zal zich dit academiejaar ontfermen over de eerstejaars en alles wat hen aanbelangt. Ze is afkomstig uit Aalter city en is naast het praesidiumschap ook druk in de weer als die-hard scoutsleidster. Ze trekt af en toe naar het buitenland als KAZOU-monitrice en haar favoriete reisbestemmingen zijn Ierland, Australië en LatijnsAmerika. De weinige vrije tijd die haar rest durft ze wel eens aan een film als ‘Frozen’ of ‘Forrest gump’ te besteden. Deze eeuwig enthousiaste geschiedenisstudente had graag in de Middeleeuwen of de Vroeg Moderne Tijd geleefd en haar favoriete prof mag dan ook al dan niet toevallig René Vermeir heten. Ze ziet zichzelf als hond reïncarneren en zweert bij ‘Paradise by the dashboard light’ als absolute topschijf. Ze kijkt er al enorm naar uit om de eerstejaars bij hun eerste cantuservaringen te begeleiden en kan niet wachten tot het Bachelorweekend. Ze zal haar taak als rots in de branding zeker niet mislopen. Beste eerstejaars, dat het een topjaar voor jullie zal worden staat nu al vast dankzij deze spring-in-‘t-veld die de naam Miquette Claeys draagt!

Arno Rombouts - “Wees maar jezelf, er zijn al anderen genoeg” Arno beoefent voor het tweede jaar op rij de debatfunctie in ons praesidium en na vorig jaar kunnen we zeggen dat hij deze taak zelfs vanuit Duitsland met glans en glorie weet te vervullen.

Hij is afkomstig uit Ravels, waar u zonder twijfel net als ik nog nooit van gehoord heeft. Een stoffig plaatsje in de Antwerpse Kempen dus. Een wandeling in Scandinavië of de 15

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Ardennen zou hij in geen geval afslaan. Zeker als daar een festival tegenover staat, wat hij naar eigen zeggen “de voorafspiegeling van de hel op aarde” vindt. Hij raadt iedereen aan om bij Jelle in de Amber een groene thee te gaan drinken of eens een bezoekje te brengen aan de SintPietersabdij. Net als de vorige scriptor zie ik mij verplicht zijn legendarische quote inzake andere richtingen aan de universiteit te vermelden: “De universiteit is één grote blije familie, waarbij de Rechten er ook niet aan kunnen doen dat ze de zatte nonkel zijn.” Aldus Arno Rombouts: lezer, toneelspeler, wandelaar en organisator van menig niet te missen debatten.

Anselm - "Fear is the path to the dark side. Fear leads to anger. Anger leads to hate. Hate leads to suffering" – Yoda Deze Torhoutse virtuoos op het jaar op rij onze site als Webpraeses.

In het eerste semester zal het moeilijk zijn hem buiten de virtuele wereld te ontmoeten aangezien hij dan Portugal onveilig maakt tijdens zijn Erasmuservaring. Daarnaast zijn zijn favoriete bestemmingen Istanbul en Italië, maar ook op het Brugse Cactusfestival kan je hem in de zomer aantreffen. Zijn functie zou het niet doen vermoeden, maar het internet en de VGK zijn zeker niet de enige vrijetijdsbestedingen van Anselm. Zijn dagen zijn goed gevuld met onder andere volleybal, skiën, reizen en piano spelen. Graag zou hij naar eigen zeggen reïncarneren als “een Calabrische limoenboom net buiten het dorpje Castiglione Marittimo, eeuwig turend over de azuurblauwe mediterraanse horizon in de fragiele hoop ooit een levensdroom te vinden en te kunnen realiseren. Maar ja ik ben een boom dus dat zal niet lukken”.

In het tweede semester, eenmaal terug in België, kan je hem als ware historicus aantreffen aan de Portus Ganda of de Sint-Baafsabdij waar hij inspiratie opdoet om onze website nog beter te maken dan hij al is.

16

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Nell Boeykens – “Leef in het nu en probeer te genieten van elk moment, ook al loopt het soms mis” Nell vervolledigt de P.R.Drievuldigheid van onze kring. Met haar nuchtere kijk op de wereld probeert ze naar eigen zeggen zo onafhankelijk mogelijk door het leven te gaan, zodat ze zich aan bepaalde personen toch volledig kan geven. Hier bedoelt ze dus ongetwijfeld de VGK en al haar leden mee. Haar drukbezette dagen vult ze naast studeren en het praesidiumschap met scouts, longboarden, insanety workouts, en verstrengeld geraken in andermans piercings. Mocht reïncarnatie bestaan zou ze als een luipaard op venkeldieet terug komen. Een optreden van Buraka Som Sistema zou ze niet willen missen en verder draagt ze ook onder andere Balthazar, SBTRKT, Arctic Monkeys, Selah Sue, Major Lazer, Alt-J en Crystal Fighters hoog in het vaandel. Ze zakt graag eens door in de Amber, maar bij een beetje goed weer kan je haar al snel in de Sint-Pietersabdijtuin vinden. Ook al vervult ze haar P.R. taak met volle overgave, ergens was ze graag 20 jaar eerder geboren in een wereld zonder sociale media. No more FOMO’s1 voor deze blonde stoot!

Pauline Bizeur – “Beter eruit dan erin!”

Pauline, of Polle voor de vrienden, is de spring-in-’t-veld van ons PR-trio. Als rasechte Gentenaar neemt ze geen blad voor de mond, wat zich ook uit in haar dansmoves: onbezonnen maar (h)eerlijk. Losgehen in de Amber doet ze op Breaking Free van Ariana Grande, samen met een shotje Blue Thrill in haar handen want “no regrets” is haar leuze. Die Blue Thrill heeft haar ondertussen wel al een jas gekost en een aantal schaafwonden opgeleverd.

1

FOMO: “Fear Of Missing Out”, een frequent voorkomende aandoening binnen de VGK waarbij men een extreem hoge drang ondervindt om aanwezig te zijn op (alle) evenementen. nvdr

17

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Wanneer ze niet met de VGK bezig is, kan je haar vinden aan de brug van het Gravensteen of stoeiend met haar hond Hector. Buiten haar kringlint is ze te herkennen aan haar Harry Potter sjaal of haar scoutshemd dat ze op zaterdag draagt. Naast Harry Potter heeft ze ook nog een aantal crushes binnen de VGK, waaronder Ferre Windey, de zanger van “Met mijn ogen toe”. Die crush kunnen we dan ook heel letterlijk nemen. Ze heeft een hekel aan snobs in het algemeen en mocht reïncarnatie bestaan, kwam ze terug als een leeuw. Je leest het al, van deze PR-chick hebben we het laatste nog niet gezien!

Kobe De Geyter – “Omarm het leven en maak van elke dag een feest” Kobe zorgt voor de nodige portie testosteron binnen ons anders wel heel erg vrouwelijk PR-team. Met deze Zottegemse scoutsleider wil je geen problemen, want hij houdt er ook judo en lopen als hobby’s op na. Toch heeft hij ook een zachte kant, die hij uit in het verzorgen van 2 honden, 2 katten en een konijn. In de Amber kan hij genieten van “een droog endeken”, zoals hij het zelf noemt, met ‘evil women’ van Elo op de achtergrond. Verder zweert hij bij “Echoes live at Pompeii” van Pink Floyd als favoriete album en durft hij een bezoek aan Graspop wel aan.

Liever had hij in de Middeleeuwen geleefd, en als het zo nog eventjes kan was hij dan ook graag als adelaar geboren. Deze vrije vogel is een fan van cantussen en van Prof. De Wever, een dodelijke combinatie als je het mij vraagt, maar zeker het proberen waard. Met zijn communicatieve skills zal 18

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

deze Public Relations man ongetwijfeld menig sponsorharten veroveren en jullie met plezier op de hoogte houden van al onze activiteiten.

Matthis Provoost - “It’s only rock ’n roll, but I like it” - The Rolling Stones Hij durft zichzelf al eens ‘Vorst Pamatho Atiso Dernlex’ ofte ‘Dernie’ noemen en is onze studiepraeses voor het komende academiejaar. Als rasechte West-Vlaming is hij afkomstig uit Roesbrugge, deelgemeente van Poperinge. Buiten studeren en de stucu’s verzorgen voor de VGK houdt hij zich vooral bezig met muziek, zowel passief als actief (zijnde lawaai maken met een gitaar). Als goede studie raadt hij iedereen aan meer naar de lessen Middeleeuwen te gaan dan hij deed. Een onverwachte Chartreuse en Billy Joel kunnen er wel voor iets tussen zitten dat hij op vrijdagochtend de weg naar het auditorium niet kon vinden, u bent bij deze gewaarschuwd. Je kan hem wel eens op een optreden van Triggerfinger treffen of aan een pooltafel in De Ploeg met een halve liter bier bij de hand. Hij had graag in het Romeinse Rijk of The Sixties geleefd maar kan zich ook gerust op Dranouter amuseren. Waarom hij voor geschiedenis koos? “Iemand wees rechtdoor, dan links en ik ben blijven plakken”, aldus Matthis Provoost, Beatlesfan en tot voor kort facebookloos.

Bo Billiet – “Hemels wanneer ik mijn aardse begeerte heb overwonnen, maar ook indien dat niet lukt heb ik toch plezier gehad!”- Tolstoy Bo Margreet Billiet is één van onze recentste VGK-aanwinsten. Ze is afkomstig uit het rustieke Markegem waar meer koeien dan inwoners te vinden zijn. Spontaan nam ze de functie Sport en alles wat daar bij kwam kijken, gretig aan. Tot voor 19

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

kort speelde ze dagelijks op haar harp, bezocht ze veel toneelstukken en was ze regelmatig in Bar Jan Cremer te vinden. Nu kom je haar echter sneller tegen in de Amber, haar lievelingsnummer ‘Wasting my young years’ van London Grammar sluit daar dan ook naadloos bij aan. Ze heeft het niet zo begrepen op ingenieur-architecten. Wel is ze geïnteresseerd in astrologie, al moet je haar af en toe erop wijzen waar de sterren zich juist bevinden. Ze is fan van professor Deploige en had graag in het Elizabethaans Engeland geleefd. Mocht ze reïncarneren, zou ze terugkomen als een vis. Laten we daaruit concluderen dat zwemmen dan ook één van haar vele favoriete sporten is. Samen met Nathan Gryp zal ze proberen er een fantastisch sportjaar van te maken, allen daarheen!

Nathan Gryp – “Shit doesn’t find me, I make the shit” Nathan, Nathan Jozef Denise Gryp voor de vrienden, zal dit jaar in samenwerking met de al even sympathieke Bo een poging doen om onze condities op peil te houden. Het zal dan ook niet verbazen dat zijn hobby’s buiten uitslapen, voetbal en tennis zijn. Zijn natuurlijke charme - die hij overigens goed weet te benutten - zou het niet weggeven, maar hij is afkomstig uit het toch wel ietwat lugubere gedeelte van het Meetjesland. De woorden ‘luguber’ en ‘Meetjesland’ doen u waarschijnlijk spontaan nog op Maldegem of Zelzate hopen. Nee, Nathan werd wel degelijk regelrecht uit het rustieke Eeklo gekatapulteerd om zich te komen beschaven in Gent. Hopelijk begrijpt u nu al wat beter de beweegredenen achter zijn prachtige levensmotto. Zijn beschavingsmissie is echter succesvol verlopen tot nu toe, grotendeels dankzij de VGK die hem op het rechte pad houdt. Samen met zijn lieftallige functiepartner streeft hij naar een betere (sport)wereld waarin hij ooit naar Nieuw-Zeeland hoopt te reizen. In die ideale wereld poogt hij het dan ook nog tot praeses te schoppen, of gereïncarneerd te worden als Alexander De 20

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Grote. Voorlopig zal hij al die ambities uiteraard uiten in het creëren van een fenomenaal sportjaar voor de VGK! Bart Heene - “Bart, ge bent aan het degenereren” – zijn opa Bart vervolledigt samen met Celine opnieuw het feestteam van de VGK. Opnieuw inderdaad, want 2 jaar geleden voerden ze deze taak ook al met succes uit. Samen staan ze in voor evenementen waar doorgaans weken, wat zeg ik maanden, en soms zelfs jaren over wordt nagepraat.

Deze functie is hem dan ook op het lijf geschreven, vaste klant in de Amber zijnde. Zeker iedereen die zijn dansmoves al heeft kunnen ervaren, zal dit beamen. Was dit nog niet het geval? Schenk hem een shotje maison en hij verandert meteen in een ware golden boy. Graag had hij dan ook in de jaren ’80 geleefd, “omdat elke party dan een foute party zou zijn”. Aldus Bart, die zonder meer voor schildpad zou kiezen mocht reïncarnatie bestaan. Hij is afkomstig uit Vlimmeren, het hartje van de Kempen, en is de broer van een ondertussen al even bekend VGK-lid: the one and only Tom Heene. Deze zomer verlegde hij nog zijn grenzen van Gent naar Mongolië, maar Bart zou Bart niet zijn als hij heelhuids was teruggekeerd. Als je een degenererende persoon live aan het werk wil zien, mis dan zeker onze feestjes niet!

Celine De Bock – “Hyperactiviteit is een sociale constructie, geen ziekte.”

– Maxime Heyndrickx Celine, Bockie voor de vrienden, organiseert samen met Bart alle feestjes van de VGK. De oude rotten weten het al, aan alle nieuwkomers: mis ze niet want dit succesduo, met reeds een jaar ervaring, weet van elk feestje een onvergetelijk evenement te maken. Haar favoriete VGK-activiteit is dan ook de Springbreak, wat wellicht iets te maken zal hebben met de legendarische cocktails die elk jaar van de partij zijn. Bockie is afkomstig uit 21

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Assenede, waar ze als leidster in de KLJ figureert. Als je haar hart wil veroveren zou je best inzetten op een kat of een optreden van Balthazar, succes gegarandeerd! Iets te veel van het goede? Met een groot glas vanillejenever en een danske te placeren op “Golden Boy” in de Amber is ze ook al zeer content. Ze komt wat Gent betreft al eens graag naar de Lievekaai of het historisch centrum wanneer de nacht is gevallen. Werchter, Oost-Europa en Latijns-Amerika kunnen haar ook bekoren. Keuze genoeg voor onze spontane feestpraeses die komend jaar graag eens zou gaan rondtrekken en wildkamperen. Vrijwilligers kunnen zich komen opgeven in de kelder!

Niels Heymans – “Morgen, ik zal het morgen doen.”

Onze boekensultan is een rasechte Gentenaar die graag in de Victoriaanse periode geleefd had. Hopelijk voor jullie slaat zijn quote niet op zijn functie binnen de VGK, anders zou het wel eens een jaar met erg weinig cursussen kunnen worden. Als hij zich in de Amber bevindt is Jelle, onze dierbare barman, zijn favoriete consumptie. Graag zet hij dan tijdens het consumeren zijn lievelingsplaten op, namelijk “drank en drugs” van Lil Kleine & Ronnie Flex en “500 miles” van the proclaimers. Als je deze jongeman wil treffen buiten de Blandijn en de Amber, is De Spinnenkop en 2cellos in oktober in muziekcentrum De Bijloke het proberen waard. Hij is ook een grote fan van het Boomballfestival, dus bereid je maar voor op een aantal excentrieke dansskills die hij ongetwijfeld zal bovenhalen op zijn favoriete VGKactiviteit: de openingsfuif. Zijn grote ambitie voor het komende jaar is een 22

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

marathon te kunnen lopen en hij zou graag gereïncarneerd worden als een stokstaartje of een minion. In al zijn veelzijdigheid zal hij de VGK dit jaar met plezier van de nodige boeken voorzien.

Jasper Standaert – “Tijd is relatief, het verspillen is onvermijdelijk” Als voormalig praeses van de VGK kon hij nog niet volledig afscheid nemen van het praesidium. Daarom neemt Jasper dit jaar de taak van Lustrum op zich naast de evenementen die hij zal organiseren voor het Faculteitenconvent. Hij is afkomstig van Maldegem en je mag hem altijd aanspreken als “Standaert”, “Dwerg”, “Hobbit”, of “meneer de prosenior”. Als dat alles nog niet genoeg is speelt hij ook nog eens in een band, werkt hij mee aan de Student Kickoff en doet een zekere politieke interesse hem wel eens op een jeugdraad en dergelijke meer belanden. In Gent zijn, naast de Amber, het dreupelkot en het Veergrepparkje zijn favoriete plaatsen en hij zou graag eens naar Nieuw-Zeeland afreizen. Mocht reïncarnatie bestaan, hoopt hij terug te keren als inwoner van Zwitserland of eventueel als onsterfelijke halfgod. Als favoriete VGK-activiteiten raadt hij Yoga met Jordy, 24u van de Amber en de Nacht van de Geschiedenis ten zeerste aan. Ook op een optreden van Alt-J of Arctic Monkeys zal onze drukbezette Lustrum snel te vinden zijn.

Isabeau Cooman - “stille wateren, diepe gronden” Hoewel haar quote anders zou doen vermoeden, zijn de woorden spontaan, goedlachs en veelzijdig onze reispraeses op het lijf geschreven. Belangrijk om weten is dat het feesten haar al van jongs af aan bekend is, opgroeiende in het carnavaleske Aalst.

Het zal dan ook niet verbazen dat ze rond het VGKgebeuren de spontane Amberfeestjes hoog weet 23

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

aan te prijzen. Als je haar het komende academiejaar daar toevallig aan de toog (of in de voorraadkast) weet te vinden, vergeet dan zeker niet l’Amour toujours van Gigi d’Agostino op te zetten, haar favoriete Amberplaat. Maar, veelzijdig als ze is, profileert ze zich ook als een ware Bruce Springsteen fan, boekenwurm en fervente reiziger. Italië heeft haar hart gestolen, maar in Gent vertoeft ze al graag eens in het designmuseum wanneer ze niet met UGent gerelateerde zaken bezig is. De reizen van de VGK worden dit academiejaar door haar georganiseerd, dus laat bij deze al je twijfels om deel te nemen als bij donderslag bij heldere hemel verdwijnen.

Nele Defruyt – “De mens, ge kunt gij daar niet aan uit” – Gerard Walschap Als scriptor van de VGK is mij het ongelukkige lot beschoren een introductietekst over mezelf te moeten schrijven.

Nu moet u weten dat definiëren niet één van mijn sterkste kanten is, laat staan dat over mezelf als persoon te kunnen. Speciaal voor u beste lezer, toch een poging. Ik ben geboren en getogen in het prachtige Meetjeslandse Aalter, waar ik als die-hard leidster in de KSA gezeten heb en plankjes doorsloeg tijdens de karate, Jackie Chan is er niets tegen. Tegenwoordig ben ik echter af en toe te vinden in gehuchten als Sint-Kruis-Winkel of Latem, maar vooral in het bruisende “negenduust”. Gent, die eeuwig levende stad die mij genadeloos deed kennis maken met het begrip FOMO. Hoewel ik alles graag casual houd is een beetje drama, af en toe, me niet vreemd. Al helemaal niet met Bo Billiet of Ferre Dramaqueen Windey in de buurt. Graag geef ik u nog de woorden ‘goot’, ‘venkel’, ‘joie de vivre’, ‘foutloos’ en ‘tfuuu’ mee. Het verhaal erachter mag je me altijd eens komen vragen bij een glas Augustijn of een shotje maison in de Amber.

Nele Defruyt

24

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Did I seriously bullshit my way into Cambridge?

Even serieus…

Ook plannen om na je bachelor het Kanaal over te steken? Dat kan perfect, maar dat moet dan volledig op eigen houtje (niet via een Erasmusprogramma of iets dergelijks).

Je doorloopt de online procedure zoals alle internationale studenten. Hiervoor moet je een Engelse taaltest afleggen en een aantal teksten schrijven over jezelf en je thesisvoorstel. Zo kan je ook een beurs bemachtigen, dus zelfs het beruchte hoge Engelse inschrijvingsgeld moet je niet tegenhouden!

I still vividly remember that moment I checked my mailbox and it contained a conditional offer from Cambridge University. Master of Philosophy in World History. It was casually sitting there, between a newsletter from Topshop and one from DailyFunnyCats (which is kind of my personality in a nutshell). I was in class at that time and I very nearly screamed, then ran outside and called my Mum. As you do. I just couldn’t believe it: why would the number one university in the world (let’s ignore all those American fakers) pick lil’ old me to study with them? When is the “lol jk stay away pls” e-mail coming?

Of course, I did work hard these past three years. I don’t believe anyone who got in and claims they didn’t. But still. I’m hardly what you would call the model academic prodigy. I love what I study and I’ve attended most classes, yes, albeit one too many times accompanied by a hangover the size of a small child to be considered an exemplary student. I have given presentations casually rocking my outfit from the night before. I have gotten amazing marks on essays I basically wrote going “lololololololol what am I even saying” times infinity. Many people have told me that no, you 25

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

don’t have to be a “typical nerd” to earn a place at a good university and that yes, you can party hard and work hard too, but on many occasions I have felt as if I had literally bullshitted my way through my Bachelor’s Degree. Subconsciously, I was waiting for the other shoe to drop, for my luck to run out. And then I got in to Cambridge. Did I seriously bullshit my way in to Cambridge?

It’s only September now, I’m not even there yet. But I am already intimidated by those people on the Cambridge First Year Facebook Group introducing themselves and going “oh yes I’m from London but I’ve lived in Hong Kong and New Zealand for the most part” or “my hobbies are playing the flute, violin and piano but in my spare time I also enjoy solving world hunger and curing cancer”. Yet somehow, Cambridge still hasn’t lol jk-ed me: they apparently put me in the same category as these young wonders.

Me, the girl who’s currently watching America’s Next Top Model in her gigantic, fluffy pink pyjama pants, stuffing her face with prawn crackers and chocolate mini eggs. I can’t help but feel as if I’ll be the Elle Woods (Legally Blonde, watch it now if you haven’t already) of Cambridge University, without the adorable dog sidekick (damn you no-pets-in-the-college-rooms policy!). Am I even meant to be there?

I know I’m not alone though. And somewhere in the back of my mind resides The Voice of Reason, assuring me that the selection process was painstaking enough and there is no way I got through all of that relying purely on bullshit, saying what they wanted to hear and generally winging it. “You deserve this, gurrrl”, it goes. We’ll see about that, won’t we? I can only hope I’ll be able to assemble a group of partners in crime once I arrive.

And that the conversations I’ll have once setting foot on campus will not only be about the potential of seaweed as an eco-friendly source of nutrition or the debate on the position of women in the 15th-century. Don’t get me wrong, I look forward to living in a “stimulating academic environment” (am I doing it again now?), but I hope we won’t have to be like that 24/7. I need balance, man. I need my late-night debates on the best Friends episode or would you rather have very long armpit hair or very long leg hair. I can’t behave like this prototype of what “a Cambridge 26

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

student” is supposed to be, the whole time. Even though I might have been able to act like one momentarily in my motivation statement.

So am I meant to be in Cambridge? I guess I should stop whining about it already and say hell yeah. Is it all super scary though? Yup. But bullshit or not, I did get in. And if I don’t match their expectations and me and my fellow students are revealed to be but a band of rowdy misfits, well, joke’s on them, really- we’ll have fun anyway. Oh yes, and learn some things, too.

October, bring it on!

Olivia Vandeputte

27

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Studietips Beste ouderejaars, Ook na het eerste jaar zal de VGK jullie enkele studietips meegeven voor bepaalde vakken. Hieronder vinden jullie een lijst met beschrijvingen en studietips voor de vakken van het eerste semester, ingedeeld per jaar. Door wijzigingen aan de opleiding geschiedenis volgen de tweedejaars een vernieuwd programma. Dit betekent dat derdejaars twee vakken samen met de tweedejaars volgen: historische economie en mondiale processen in historisch perspectief. Deze vakken worden hieronder uiteraard slechts eenmaal besproken.

Tweede Bachelor Methodologie van de geschiedenis: paleografie met tekstverklaring Dit jaarvak geeft een introductie in het ontcijferen en begrijpen van handgeschreven teksten in de volkstaal (Nederlands en Frans) van de middeleeuwen tot de 19de eeuw, met de nadruk op de praktijk van historische bronnen. Het is onderverdeeld in een deel paleografie en een deel tekstverklaring. Tijdens het jaar wordt er gewerkt in 3 (alfabetische) groepen van studenten, die afwisselend les krijgen van 3 verschillende lesgevers. Het is de bedoeling dat je aanwezig bent in de les: de professoren hebben namenlijsten en pikken mensen eruit om een stukje tekst te ontcijferen. Meewerken in de les is zo goed voor 4 punten. Het is aan te raden om aanwezig te zijn in de lessen en goede notities te maken: deze komen erg van pas bij de voorbereiding van het examen. Vooral door veel te oefenen en zelf de opgelegde teksten te verwerken verhoog je je slaagkansen.

Databeheer en statistiek voor historici Wiskunde zal menig historici in het verleden al zorgen gebaard hebben, maar daarom hoeft dit niet zo te zijn dit academiejaar. In dit vak worden onder andere enkele basisvaardigheden met betrekking tot statistiek en 28

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

databeheer aangebracht. Om deze vaardigheden vlot onder de knie te krijgen, worden praktijklessen ingericht waar men leert om met acces en SPSS te werken. Verder krijg je twee groepsopdrachten in dit vak, waar veel punten te winnen zijn (60% ), dus het is zeker een aanrader daar je best voor te doen. Ben je voor één van deze taken gebuisd, dan ben je niet geslaagd. Een eerste taak heeft betrekking op het programma acces, de tweede gaat over SPSS. Heuristiek In het tweede jaar dient men ook 2 heuristiekvakken te kiezen. In deze vakken leer je waar je welke bronnen kan vinden: in welke archiefinstelling, bibliotheek, etc. Waar je moet gaan zoeken en hoe je met deze informatie moet omgaan. Afhankelijk van je eigen interesse kies je voor klassieke oudheid, middeleeuwen, vroegmoderne of moderne en hedendaagse heuristiek.

Bij Heuristiek Klassieke oudheid worden de meeste voorkomende brontypes voor de oudheid besproken, maar ook het gebruik en de bewaring ervan. Hiernaast leer je ook secundaire literatuur kritisch te gebruiken.

Heuristiek Middeleeuwen wordt gegeven door professor Vanderputten. Bij hem wordt vooral de nadruk gelegd op bronnentypes. Ze worden stuk per stuk geanalyseerd en besproken, en er worden ook een aantal voorbeelden gegeven die te kennen zijn voor het examen. Aan dit vak is een individueleen een groepstaak verbonden, die samen toetsen of je de logica van de zoektocht naar bronnen en archieven kunt volgen.

Heuristiek Vroegmoderne tijd wordt dit jaar niet meer door professor Vermeir gegeven dus is het mogelijk dat de invulling van dit vak een beetje afwijkt tegenover de vorige jaren.

Heuristiek Moderne en Hedendaagse tijd wordt gegeven door professor Velle, die zelf wel eens durft toe te geven dat het nogal droge (doch erg nuttige!) materie is. In de les worden voornamelijk de verschillende instellingen van de moderne en hedendaagse tijd in België besproken. Het 29

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

grote voordeel is dat dit vak een open boek examen heeft, dus dat de werklast goed te doen is.

Historische praktijk II De oefeningen historische praktijk moeten niet dezelfde tijdsperiode beslaan als de heuristiekvakken, al kan het soms wel nuttig zijn. Voor deze oefeningen worden er elk jaar talrijke onderwerpen als keuzemogelijkheden opgegeven in de eerste lessen van het vak. De onderwerpen kunnen heel erg verschillend zijn, gaande van vroegmoderne prostitutie tot collaboratie in de tweede wereldoorlog. In de eerste week wordt er meer informatie over de onderwerpen gegeven.

Historische economie Dit vak, gegeven door E. Vanhaute in medewerking met E. Thoen, handelt rond economische concepten, processen en structuren in een breed historisch kader. Het confronteert en bekijkt economische modellen met een kritische blik en geeft een overzicht van de Europese en mondiale economische geschiedenis.

Inleiding tot het recht Dit opleidingsonderdeel is nieuw voor de toekomstige tweede bachelors, dus zullen jullie de eersten zijn die weten hoe dit vak wordt ingevuld. Het vak is voornamelijk een basiscursus die een eerste kennismaking met het recht biedt. Dit betekent in de eerste plaats dat de studenten vertrouwd gemaakt worden met de juridische terminologie en met de typisch rechtswetenschappelijke aanpak. Na de cursus gestudeerd te hebben moet de student begrijpen hoe het recht functioneert. Er worden ook enkele interactieve werkcolleges ingelast, waarbij teksten in verband met recht en gerecht besproken worden, en ook een bezoek aan de rechtbank maakt deel uit van dit vak.

Mondiale processen in historisch perspectief Dit vak schetst een algemeen historisch kader waarin een langetermijnperspectief op de toenemende integratie van de wereld wordt gegeven. Aan de hand van verschillende casussen en een comparatieve 30

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

benadering van technologische, economische en institutionele factoren wordt ‘de opgang van het Westen’ verklaard als een niet noodzakelijke ontwikkeling. Er wordt onder andere aandacht besteed aan de middeleeuwse en vroegmoderne islamrijken, evenals het Byzantijnse keizerrijk. Het lesmateriaal bestaat uit een reader, aangevuld met powerpoint-projecties.

Keuzevakken?

In het tweede jaar dienen enkele keuzes gemaakt te worden. Voor meer informatie hierover, een uitgebreide uitleg per keuzevak en tips bij studiekeuze verwijzen wij jullie naar de informatiebrochure op de VGKwebsite.

Derde bachelor Historische methodes Dit vak heeft als titularis C. Verbruggen en is modulair opgebouwd. De student kiest twee modules uit een jaarlijks wisselende reeks die de basisbeginselen van historische methodologie (b.v.: discoursanalyse, prosopografisch onderzoek, mondelinge geschiedenis, iconografische bronnen, foto en film als historische bron,…). Deze modules worden aangeboden door jaarlijks wisselende medewerkers en/of gastdocenten.

De lijst van modules wordt bij de aanvang van het semester meegedeeld.

De modules kunnen zowel periodegebonden (examen) als nietperiodegebonden (paper, groepstaak, werkstuk, etc.) zijn, afhankelijk van de gekozen module.

Sociaal-politieke geschiedenis Dit is een tijdvak-overschrijdende cursus over de geschiedenis van geweld, in het bijzonder moord in Europa. Het vak wordt gedoceerd door professor Vrints, maar het deel klassieke oudheid laat hij aan zijn collega P. van Nuffelen over. Het thema geweld wordt gebruikt om de bindingen tussen groepen en individuen te onderzoeken en hoe deze doorheen de tijd veranderen. Bij dit vak is het aan te raden om naar de les te gaan aangezien 31

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

hier kritieken worden gegeven op het handboek van Spierenburg, en deze kritieken zijn erg van belang om het vak correct in te studeren.

Economische geschiedenis Naast Historische Economie (zie hierboven) krijgen jullie ook het vak Economische Geschiedenis. Voor dit vak kan een module gekozen worden volgens eigen interesse, hier wordt dan met het schrijven van een paper dieper ingegaan op bepaalde aspecten die ook in het vak Historische Economie aan bod kwamen. Je kan kiezen voor de module klassieke oudheid, module plattelandseconomie, module pre-industriĂŤle wereldeconomie (focus op niet-Europese wereld) en module moderne wereldeconomie (focus op ongelijkheid). Meer informatie over de concrete inhoud wordt gegeven op een infoles tijdens de eerste week va het academiejaar.

Religie en cultuurgeschiedenis Deze cursus bouwt voort op de chronologische indelingen van de oudheid, de middeleeuwen, de vroegmoderne tijd en de nieuwste tijd. Dit opleidingsonderdeel vertrekt vanuit een bijzondere focus op de rol van religie in processen van civilisatie, socialisatie en culturele toe-eigening. Zo wil men inzicht te krijgen in de 'longue durĂŠe' van de West-Europese cultuur- en mentaliteitsgeschiedenis. De cursus legt interdisciplinaire verbanden.

Historische praktijk III In dit gevorderde opleidingsonderdeel dienen jullie door het schrijven en verdedigen van een reviewartikel een aantal kerncompetenties te demonstreren, verworven tijdens de bacheloropleiding (analyse van internationale literatuur, basiskennis van de theorievorming in de historiografie en aanverwante sociale wetenschappen, toepassing van de basisprincipes van de historische kritiek, schriftelijke en mondelinge rapportage). De uiteindelijke paper bevat bij voorkeur ook reeds een bronnenprospectie voor een eventueel aansluitend onderzoek op Masterniveau.

32

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Minors en keuzevakken?

In het derde jaar wordt de minor uit het tweede jaar verdergezet en wordt er een keuzevak opgenomen. Voor meer informatie hierover, een uitgebreide uitleg per minor- en keuzevak en tips bij studiekeuze verwijzen wij jullie naar de informatiebrochure op de VGK-website.

Master Het enige opleidingsonderdeel dat de masterstudenten nog samen hebben is theoretische geschiedenis. Het vak reflecteert over geschiedenis als een verzameling gebeurtenissen in het verleden, maar ook over de geschiedenis als de verzameling verhalen die over dat verleden worden geformuleerd. Je zou dit vak eigenlijk ook geschiedfilosofie kunnen noemen. Aan de hand van voorbeelden uit de geschiedtheorie wordt de relatie tussen heden en verleden, tekst en context, oorzaak en toeval, structuur en agens, waarheid en dichtung, objectiviteit en subjectiviteit, wetenschap en engagement belicht. 30% van de punten kan verdiend worden met een taak, de andere 70% met een schriftelijk examen met open vragen.

Verdere informatie voor de keuzevakken binnen de master zijn steeds terug te vinden in de online studiegids.

Nog vragen?

Op het VGK forum kunnen jullie steeds informatie over de verschillende vakken terugvinden, en worden ook ieder jaar nieuwe voorbeeldvragen gepost. Ook kunnen jullie steeds bij ons terecht op het e-mailadres studie@vgkgent.be . Verder rest er ons niets anders dan jullie veel succes te wensen met jullie verdere studies.

VGK Studiecel Ishka Desmedt

33

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Is er een alternatief?

U kent het wel. De politiek dwingende maatregelen. Die maatregelen die we nu eenmaal niet kunnen vermijden, de beleidsdaden waar niets tegen in te brengen is. Hoe vaak hoort men niet dat politici nu eenmaal verplicht zijn een bepaald beleid te voeren, louter en alleen omdat er nu eenmaal geen alternatief voor bestaat. Nochtans, bestaat er zoiets als 'alternatiefloos'?

Het zogenaamde 'TINA'-mantra (There Is No Alternative) kreeg wereldfaam toen de conservatieve Britse regering onder Margharet Thatcher met een neoliberaal beleid de Britse sociale zekerheid op de korrel nam, de staatsbedrijven liberaliseerde en het middenveld probeerde uit te schakelen – “there is no such thing as society”, u kent het wel. Maar waren deze maatregelen effectief alternatiefloos? Allicht niet. Een Britse economische heropleving was waarschijnlijk evengoed mogelijk geweest door het oprichten van een groot opgevat investeringsfonds en samenwerking met het middenveld, inclusief de vakbonden. Niet dat het beleid van Thatcher daarom in se afgekeurd moet worden – het kan een legitieme politieke keuze zijn de ongelijkheid in een samenleving te doen toenemen in ruil voor een eerder twijfelachtige economische groei – maar zulke maatregelen voorstellen alsof ze overeenkomen met natuurwetenschappelijke wetten en daarom geen debat verdragen is niet alleen intellectueel fout, het is ook een ontkenning van de democratie.

Democratie draait om een confrontatie van meningen, om het erkennen dat er voor elk maatschappelijk probleem meerdere oplossingen bestaan, die afhankelijk van het eigen sociaal en ideologisch standpunt al dan niet te prefereren zijn. Het ontkennen van het bestaan van meerdere mogelijke visies op een probleem is de ontkenning van democratie en één van de belangrijkste kenmerken van een dictatuur.

Het is niet verwonderlijk dat in de communistische dictaturen van weleer de eigen visie op politiek als de enige aanvaardbare werd gezien. Het verleden, heden en toekomst werden immers volledig bepaald door vastliggende economische en daaruit voortvloeiende sociale, politieke en 34

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

culturele wetmatigheden. Elke mening die van de in deze dictaturen gangbare interpretatie van voornoemde wetmatigheden afweek, was dus niet alleen politiek ongewenst, maar kortweg fout en in tegenspraak met de historische evolutie. Het opperen van een politieke mening die afweek van de door de communistische partij uitgezette lijn was niet alleen een gevaar voor de dappere persoon of organisatie in kwestie, het plaatste degene die deze mening uitte ook aan de verkeerde kant van de geschiedenis en maakte vervolging uit partijoogpunt niet alleen opportuun, maar ook maatschappelijk wenselijk. Niemand wil zijn land toch in een afgrond storten – of in de communistische casus de langverwachte communistische eindtijd uitstellen – door in te gaan tegen objectief vaststaande wetten? Het beleid van de communistische partijen voegde zich naar historische en maatschappelijke wetmatigheden. Punt aan de lijn, einde discussie, TINA. De geschiedenis lijkt evenwel uit de wijzen dat er wel degelijk andere antwoorden op politieke vragen mogelijk waren, die een stuk duurzamer bleken te zijn dan de als alternatiefloos voorgestelde oplossingen in de communistische staten. Gelijkaardige opmerkingen vallen te maken voor het volgen van de nationale aard of de 'Volksgeist' – gepersonifieerd in een leider, Führer of Duce- zoals we het konden vaststellen in fascistische regimes. Tegen de eigen volksaard ingaan zou tegennatuurlijk zijn en iemand automatisch tot volksverrader maken.

Wanneer de bevelen van de Leider een emanatie zijn van de volksgeest moeten ze dus wel opgevolgd worden – TINA. Er is altijd een alternatief. Of, beter, er is een schier eindeloos gamma aan alternatieve oplossingen voor zowat elke politieke vraag. Het is alleen kwestie creatief genoeg te zijn ze op te merken. Sommige oplossingen lijken op voorhand af te vallen omdat ze geen enkele partij voordeel lijken te brengen of ingaan tegen alle heersende overtuigingen – we kunnen ook stoppen met te zoeken naar alternatieve energie als pakweg de Verenigde Staten de rest van de wereld platbombardeert en iedereen uitmoordt die geen Amerikaans staatsburger is, of wanneer de mensheid collectief zelfmoord pleegt. Weinig mensen zullen dit als na te streven oplossingen zien, maar het zijn desalniettemin oplossingen. Iets minder vergezocht valt de klimaatverandering te bestrijden door emissiehandel, strenge internationale en nationale regelgeving op CO2-uitstoot, grote bedrijven 35

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

die zichzelf streefdoelen inzake klimaatvriendelijkheid opleggen, massale fondsen voor alternatieve energie, het verbieden van de vleesconsumptie, het terugvallen op kleinschalige lokale productie in zowel industrie als landbouw, de atmosfeer vol zwaveldioxide pompen, door grote spiegels in rotatie rond de aarde te brengen – of door willekeurige combinaties van het voorgaande. Sommige maatregelen zijn haalbaarder dan andere, sommige maken een (veel) groter verschil dan andere. Maar welke maatregelen genomen moeten worden moet in voortdurende onderhandelingen door de relevante partijen bepaald worden.

Komen we ten slotte terug op neoliberaal soberheidsbeleid. Het uithollen van het middenveld, afbouwen van de middenklasse, besparen op openbare voorzieningen, het hanteren van een louter monetaire visie op de economie, het instappen in een wereldwijde race to the bottom, een begroting in evenwicht tot alles overheersend en absoluut na te streven politiek doel verheffen en het opgeven van rechten van de burger in de hoop daardoor de handel te stimuleren zijn beleidsmaatregelen die zelfs helemaal legitiem kunnen zijn als de burger geïnformeerd voor zo'n beleid geopteerd heeft. Maar één ding moet duidelijk zijn: het is geen politiek die voortvloeit uit de 'logica der dingen', uit de vaststelling dat de wereld nu eenmaal zo functioneert en vooral niet uit godgegeven economische en politieke wetten. Het zijn keuzes die gemaakt, en ook als zodanig verdedigd moeten worden. Politici die zulk een beleid voeren moeten er voor uitkomen dat zij geen bureaucraten zijn die strikte regels volgen waarvan niet af te wijken valt, maar politici die een bepaalde beleidsrichting hebben gekozen – een beleidsrichting die niet noodzakelijk de beste is en die vooral continu ter discussie moet staan. Er is altijd een alternatief. Alleen dictaturen en dictatoriale ideologieën kennen geen alternatieven. TINA is ereburger van alle autoritaire staten in deze wereld – en als er één iemand geen recht heeft op asiel in onze democratieën, dan is het TINA wel.

Arno Rombouts

36

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Evorasmus Évora, Portugal. Hoofdstad van de prachtige, uitgestrekte regio genaamd Alentejo en een echt universiteitsstadje. Het stadje is behoorlijk klein en ligt op een dikke 100 km ten oosten van Lissabon, een 200-tal kilometer van de zuidelijke kustregio Algarve vandaan en op zo'n 250 km van het Spaanse Sevilla. Nagenoeg onbekend voor toeristen, maar écht wondermooi. Ik besloot om er de komende 5 maanden mijn Erasmusavontuur te beleven.

Bij het schrijven van dit stukje heb ik net mijn eerste week achter de rug, maar ik kan toch al stilaan zeggen dat dit mijn "home away from home" aan het worden is. Daar moet ik de mensen van ESN heel erg voor bedanken: ze stonden niet alleen met man en macht klaar om mij met de beste zorgen op te vangen bij aankomst, maar ze zorgen er ook letterlijk elke avond voor dat er wel iets te beleven valt. ESN brengt bovendien elke dag wel een tiental nieuwe Erasmussers in contact met de stilaan omvangrijke maar hechte Erasmusgroep, die naast de lookalikes van Anschi De Wolf en Fez van That '70s Show (inclusief uitspraak) vooral bestaat uit Brazilianen, Spanjaarden, Italianen, Ecuadorianen en enkele andere Europeanen en Aziaten.

Conclusie: ESN UEvora is de max! Een tripje naar het strand en naar de Algarve met hen zijn alvast geboekt!

Maar om volop van Portugal te genieten hoef ik niet meteen naar de omliggende steden of stranden te gaan. De stad zelf is namelijk veel mooier dan ik op voorhand had durven hopen. Évora kende een eerste opmars met de komst van de Romeinen (de Romeinse tempel, oorspronkelijk uit de 1e eeuw n.C., is hét uithangbord van de stad), daarna lieten de Moren in het 37

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

huidige straatbeeld heel wat invloeden achter, maar vooral tijdens de meest voorspoedige periode van Portugal in de 15e en 16e eeuw was deze stad één van de belangrijkste centra voor de Portugese koningen, zoals bijvoorbeeld van Manuel I. Het centrale plein (Praça do Geraldo), de Romaans/Gotische/Manuelijnse/Barokke kathedraal, de stadsomwallingen, het 16e-eeuwse aquaduct, de Capella dos Ossos (een kapel volledig gemaakt uit beenderen), de Romeinse tempel en het Colégio Espirito Santo (16e-eeuws jezuïetenklooster, nu hoofdgebouw van de universiteit en de plaats waar nagenoeg al mijn lessen doorgaan in prachtige kleine lokaaltjes) zijn op z'n minst pittoresk te noemen, en dan vernoem ik nog niet eens de (helaas weinige) restanten van het koninklijke paleis van Manuel en heel wat andere prachtige bouwwerken in de stad. The history is strong in this one, en ik ben dan ook heel blij dat ik als geschiedenisstudent mijn maanden hier mag vullen.

Mijn geschiedenislessen zelf zullen echter geen makkie worden. Niet alleen zal ik wellicht deels afgeleid worden door het prachtige decor, maar mijn Portugees laat momenteel nog te wensen over. Ik kan al "Não falo português" zeggen (= een heel belangrijk zinnetje!) en je voelt na een week echt al dat je steeds meer begint te begrijpen van de taal, maar lessen volgen in het Portugees over de Moren, het Portugese koloniale imperium of over de fameuze dictator Salazar zal natuurlijk een ander paar mouwen worden.

Gelukkig stellen ze me gerust dat ik me niet echt zorgen hoef te maken, want dat doen de Portugezen ook niet. Ze komen niet alleen altijd ruim te laat op afspraken, maar doen ook gewoon alles op het dooie gemak. Zo is mijn eerste lesweek al uitgesteld, komen de professoren zelf blijkbaar vaak een stuk te laat aan in de klas en is een relaxte "I don't care"-houding hier heel normaal. Erasmusstudenten worden bovendien volop geholpen en het 38

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

lesniveau is naar verluidt ook een stuk lager dan in België, dus ik moet vooral leren om mezelf hier te ontspannen en alles te nemen zoals het komt. Pas wanneer je hier woont en leeft kom je erachter hoe stressy het leven in België is.

Het leven zelf is hier dan ook heel relaxed. Enerzijds ligt dat aan de cultuur, anderzijds aan het klimaat. Het kwik daalt hier in de zomer overdag bijna nooit onder de 30°C, 's nachts ook niet onder de 20°C, en het concept "regen" kennen ze hier niet eens. Voorlopig ga ik nog niet zeggen dat ik een fikse Belgische regenbui mis, maar mijn verbrande schouders en nek zijn het daar misschien niet mee eens. De constante hitte heeft zo zijn voordelen en zijn nadelen, net als het hele Erasmusavontuur. Al zijn de voordelen hier voorlopig toch net een stuk mooier dan de nadelen.

Até mais!

Anselm Logghe

39

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Het Amber-effect “Aah, het nieuwe academiejaar, dé studententijd! Zeer waarschijnlijk de meest overschatte periode in het leven van een aardbewoner! Toegegeven, je ontmoet een handvol interessante mensen, een feestje af en toe is ook nog wel leuk en er zal toch wel één les zijn in het komende academiejaar waarin je een lach zal produceren. Deze lach zal komen na ongeveer één uur en tweeënveertig minuten les. Het zal uiteraard geen schaterlach zijn, eerder een bescheiden grinnik, gesmoord achter een al dan niet stevig gebalde vuist. Maar afgezien van deze zwakke lichtpuntjes zal dat zogenaamde ‘studentenleven’ voornamelijk draaien rond keihard blokken, Netflix-bingewatchen en diepvriespizza’s. Gooi hier nog wat zelfhaat en eenzaamheid bij en je weet meteen ook hoe een kotstudent zich voelt.”

Als u zo denkt over het leven aan en rond de UGent, kan ik niet anders dan u tegemoet komen met een snuivend geluid van oneensheid, om dan vervolgens met een zelfingenomen, licht spottende grijns – u kent hem wel, die onuitstaanbare grijns waarbij slechts één mondhoek omhoog gaat – eraan toe te voegen: ‘Wel, welkom in Gent!’

Noem het wat u wilt, ‘The City of Opportunities’, Utopia, El Dorado of zelfs Swentibold, het maakt allemaal niet uit. In Gent beleeft u écht de beste jaren van uw leven. Maar een historicus zou geen historicus zijn als hij niet kon nuanceren! Hoe geweldig de stad ook kan voorkomen, u moet altijd op uw hoede zijn. De onoplettenden worden als eerste geraakt, maar zelfs zij die goed voorbereid zijn ontsnappen er niet altijd aan. Wat is er dan zo erg aan Gent, wilt u weten? Wel, Gent heeft een gave. Vanaf het eerste moment dat u de stad betreedt, is Gent erop uit om u naar het bankroet te drijven. Wanneer u de laatste rosse muntjes in uw portefeuille telt en inziet dat uw financiële situatie er nog slechter uitziet dan die van de gemiddelde inwoner van een dorpje in Rusland waar de tactiek van de verschroeide aarde op toegepast is, zult u begrijpen wat ik bedoel.

40

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Maar goed, daar heb ik vorig jaar al genoeg over gesproken. Deze rubriek hoort tenslotte over muziek te gaan. In dit Veer zou ik dan ook graag een kleine uitleg geven bij één van de meest bizarre muziekfenomenen van Gent: het Amber-effect! Wat dit precies inhoudt is, zoals vele dingen in dit leven, moeilijk tot onmogelijk te definiëren. Het Amber-effect treedt ergens op tussen het moment dat je voor de eerste keer de Amber binnenwandelt en een beetje onwennig in een hoekje een consumptie nuttigt en het moment dat je schouder aan schouder een maar half gekende tekst van ‘De Fanfare van Honger en Dorst’ staat mee te kwelen.

Hoe kan dit dan gebeuren? Wel, voor zij die er (nog) niet van gehoord hebben, de Amber is het café tegenover de Blandijn. De Amber is geen café zoals de anderen. Meest opvallend is natuurlijk de rode gloed die overal hangt en het café een subtiele erotische sfeer geeft. Niet geheel onterecht, na alle wilde verhalen over de toiletten en de bovenverdieping! Ten tweede kenmerkt de Amber zich door de ronduit goddelijke droge saucissen van Topslagerij Roggeman die achter de toog ophangen. (Een beetje productplacement, ik weet het, excuses mevrouw scriptor.) Maar het meest belangrijk voor het Amber-effect is de computer die, tegenwoordig al beschermd met een plastic folie, naast de bar staat. Deze computer kan gebruikt (of misbruikt) worden om zelf muziek op te zetten in het café. Let wel, met grote macht komt grote verantwoordelijkheid, en aan die computer kunnen de gemoederen al eens hoog oplopen wanneer er onenigheid is over welke muziek nu net moet afspelen. Laatst zette iemand nog ‘Piano Man’ af in de helft van het nummer, ik ben in jaren niet meer zo beledigd geweest!

Laten we echter niet op de zaken vooruit lopen. U bent dus voor de eerste keer in de Amber geweest. Aanvankelijk is uw ervaring met het café vrij positief, u denkt ‘hier kom ik nog wel eens een pintje drinken, af en toe’.

Twee dagen later krijgt u een bericht van een vriend, die vraagt of u zin heeft om naar de Amber te gaan. ‘Geen probleem’, denkt u. De week daarop heeft u op een avond niets te doen en een zekere, onverklaarbare jeuk in de kleine teen van uw rechtervoet. U besluit even vrij te nemen en iets te gaan drinken. Waar? Misschien in de Amber? Wanneer u plots beseft dat u al vier dagen op rij de Amber bezocht hebt, is het al te laat. De 41

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

medische term is Amberitis, en u bent net gediagnosticeerd. Voor meer info over deze weinig zeldzame aandoening kunt u terecht bij ervaringsdeskundigen zoals I. De Wulf of B. Heene. Bij de laatste peiling bereikten zij George Clooney op de schaal van 1 tot Mads Mikkelsen.

Maar alsof het nog niet bizar genoeg was, gebeurt er plots iets wat u helemaal niet zag aankomen.

Uit het niets begint er plots een Oosters getint lied te spelen, waarop iedereen wild wordt en zich in het midden van de Amber verzamelt. Ze voeren een soort marginale dans uit waarbij ze met gestrekte armen een draaiende beweging maken. Uw eerste gedachte is – excusezmoi du mot – ‘What The Fuck’. De tweede keer dat u het lied hoort kunt u achterhalen dat het ‘Golden Boy’ heet, en wanneer het een derde keer uw oren binnenvloeit, begint uw linkerwenkbrauw oncontroleerbaar mee te dansen. Thuis, onder de douche, bootst u al lachend de eigenaardige dans na, overtuigd dat u deze in het openbaar nooit zou uitvoeren. Wat erna gebeurt, gaat allemaal vrij snel en is nogal onduidelijk, maar enkele dagen later vindt u uzelf in het midden van de Amber, vol overtuiging dansend op ‘Golden Boy’. Tegen de tijd dat men afkomt met het zo mogelijk nog marginalere ‘Fick Ihn Doch’ stelt u zich er geen vragen meer bij. Het Ambereffect heeft toegeslagen.

Maar, u leert ermee omgaan. Met vallen en opstaan leert u de kunst van het beheren van uw budget. Eerder die dag kocht u al die ene plaat in de muziekwinkel om de hoek, natuurlijk, die kon u niet laten liggen. Waarom zou u ook? Budgetbeheer is een koud kunstje geworden voor u, u kon het zich veroorloven. En wanneer u ’s nachts met een gerust hart terugkomt van de Amber, in uw portefeuille kijkt en daar één enkel muntstuk van 10 cent ziet liggen, is het enige dat u nog boven het angstwekkende geluid van uw met de dag groeiende poef in de Amber kan uitbrengen: DAMN YOU, STAD GENT!

Wouter Reggers

42

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Israël en Palestina, van reisverslag naar opinie? – DEEL 1 Een gedeelde fascinatie voor de geschiedenis en de huidige politieke situatie van het Midden-Oosten bracht twee vrienden ertoe om samen de stap richting de Ben Gurion luchthaven in Tel Aviv te wagen. Mijn vaste compagnon de route en goede vriend Niels besloot bijgevolg om samen met mij de stalen vogel richting het “Heilige Land” te nemen. Een reis waarvan we veel verwacht hadden en ook ergens schrik voor hadden, niet noodzakelijk schrik voor ons lieve leven maar vooral voor de mogelijkheid om er helemaal gedesillusioneerd van terug te keren.

Israël zou Israël niet zijn moest je niet direct bij aankomst het gevoel krijgen dat je gefilmd, gecontroleerd en gecheckt wordt. Het eerste wat ons dan ook opviel was het budget dat het land gespendeerd had aan camerainstallaties, geen enkele hoek in de luchthaven was namelijk gevrijwaard van de ogen van de CCTV. Maar ach, het viel al bij al nog mee, veiligheid boven alles zullen ze gedacht hebben. Na de confrontatie met het feit dat je niet eens je hand in je broek kon steken om de kroonjuwelen na een vlucht van om en bij de 7 uur terug op hun oorspronkelijke positie te proppen zonder gemonitord te worden, betraden we een ruimte vol douane-agenten. Vanuit hun, eerder primitief geconstrueerde, koten zorgden deze beambten ervoor dat je je nog minder op je gemak voelde door je een spervuur aan vragen te bezorgen. “Why are you coming to Israel?”, “What is the purpose of your visit?”, “Can you spell me your full name and show me who you are travelling with?”,... Allemaal fun and games dachten we, noch een grappige anekdote noch een glimlach werd echter gesmaakt. Eens we uiteindelijk ons blauw verblijfpasje kregen gingen we onze bagage ophalen. Wat meteen opviel was de –ietwat ironische- Midden-Oosterse stijl van deze reusachtige hal, de zuilen die daar het plafond droegen konden evengoed in de luchthaven van Amman gestaan hebben. Een soort subtiel compromis, dat was het eerste dat in mij 43

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

opkwam (ja ok, het was 3 uur ’s nachts, een mens denkt op zo’n moment meer na over de dingen dan hij eigenlijk zou moeten).

Maar bon, genoeg gezeik over de Israëlische architectuur. Toen we uiteindelijk het Hebreeuwse bord van de Avis Car Rental Company ontcijferd hadden en enkele problemen met onze credit cards op geniale wijze ontweken hadden, kregen we de sleutel van een gouden Nissan Qashqai. Trust me, ons budget was echt gericht op iets compacter en subtieler maar de vriendelijke man achter de balie was zo verwonderd dat hij eindelijk klanten had die manueel reden dat hij ons een gratis upgrade heeft gegeven, iets wat later een geschenk uit de spreekwoordelijke hemel bleek te zijn (ranzige hellingen daar in de Negev-woestijn). Zo vertrokken we, gewapend met enkel een wegenkaart en veel te weinig water, naar het zuiden van het land. De Negev-woestijn beslaat daar ongeveer 2/3de van de totale oppervlakte van het land en werd geannexeerd tijdens de onafhankelijkheidsoorlog in 1948. Het is eveneens de basis voor de grootste Israëlische militaire kampen en dat was er duidelijk aan te zien.

Een soort speeltuin voor het leger zeg maar. Tijdens onze tocht kwamen we dan ook meer dan eens een seinbord tegen met daarop “Firing zone next 38(!)km, do NOT leave the road at any time”. Langs de ene kant gaf het een stoer gevoel om door te rijden maar tegelijk iets beangstigend, niet noodzakelijk voor onszelf maar voornamelijk voor het militaire spierballengerol dat Israël daardoor vertoonde tegenover (onder meer) de Palestijnen. Het is een welbekend feit dat hier volledige namaaksteden werden opgetrokken in Arabische stijl om de capaciteiten van de soldaten in urban combat te verbeteren. Deze infrastructuur dient trouwens ook vaak als trainingscentra voor onder andere Amerikaanse special forces.

Praktisch, maar niet echt tactvol.

De Negev-woestijn bezit naast dit alles ook een rijke verzameling van ruïnes en natuurlijke schouwspelen. De oude wierookroute van de Nabateeërs en de daarbij horende steden waren een lust voor het oog. Men mag echter niet vergeten dat de archeologie een hulpwetenschap is voor de geschiedkunde en dat enkele scherven met blauwgekleurde patronen niet noodzakelijk wijzen op het bestaan van een onontdekte beschaving (die malle archeologen toch met hun rijke fantasie). Alle gekheid op een stokje, 44

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

de rit door de woestijn naar de Dode Zee was prachtig en ook enorm leerrijk. De volgende halte was Massada, één van de meest heilige plaatsen voor joden wereldwijd. Het was hier dat koning Herodes zijn toevlucht nam toen hij verjaagd werd uit Jeruzalem. Hij liet er een indrukwekkend paleis bouwen bovenop een majestueus plateau dat uitkijkt over de Dode Zee. Als men de maquette bekijkt is het niet abnormaal om een gelijkenis met Minas Tirith aan te treffen. Heel indrukwekkend dus maar veel te warm op dat moment om er te kunnen van genieten (welk stelletje idioten trekt er ook naar de woestijn in juli? Wij dus.).

De afkoeling was echter nabij toen we onze tocht verder zetten richting de Dode Zee. Na de vaststelling van het feit dat onze voorziene verblijfplaats in Ein Gedi enkele maanden eerder opgeslokt werd door een reusachtig zinkgat besloten we dan toch maar om veiligere oorden op te zoeken. Zo kwamen we op het noordelijkste punt van de Dode Zee uit op een badplaats annex camping annex restaurant annex winkel annex… Wakker worden onder een hutje met zwart zeil in 52 graden is spijtig genoeg niet zo aangenaam, don’t try this at home kids! Nog even over die zinkgaten: door een continue Israëlische ontzilting en irrigatie van het water uit de Dode Zee slinkt deze elk jaar met een paar tientallen meter. Eens het water teruggetrokken is, laat het droge, instabiele gronden achter die langs heel deze kust hun littekens achterlaten in de vorm van reusachtige en dodelijke zinkgaten. Nefast voor het toerisme en ook voor de landbouw, iets dat ze stilaan beginnen door te hebben en dat werd écht wel tijd.

Het leek in bovenstaande alinea’s alsof we probleemloos door een bepaald land/gebied gereisd hebben. Niets is echter minder waar, we bevonden ons toen reeds in de befaamde Westelijke Jordaanoever die sinds de tweede Intifada (Palestijnse Opstand) in 2000 op bevel van Ariel Sharon grotendeels bezet werd door het Israëlische leger uit veiligheidsoverwegingen. Israëliers en toeristen hebben geen last van deze checkpoints maar het is ons meer dan eens opgevallen dat de wagens met Palestijnse nummerplaten tot op de chassis werden uitgekamd door veiligheidstroepen. Een eerste confrontatie met de (neo-)apartheid in dit gebied.

45

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Na het ontdekken van en –in tegenstelling tot anderen- probleemloos rond te rijden door de Westelijke Jordaanoever, reden we door richting Jeruzalem. We maakten hier en daar een tussenstop om bijzondere moskeeën en kloosters te bezoeken maar hielden steeds de Stad der Steden in ons achterhoofd. Aankomen in Jeruzalem is als rondrijden in een stad die qua verkeer te vergelijken valt met de chaos rond l’Arc de Triomphe, maar dan anderhalf uur aan een stuk. We hadden met andere woorden niet veel tijd om rond ons te kijken en om de historische significantie van deze stad direct te kunnen vatten. De volgende dag maakten we echter de obligatoire bezoeken aan de Klaagmuur, de Tempelberg en the Church of the Holy Sepulchre. Respectievelijk enorm belangrijke plaatsen voor het Jodendom, de Islam en het Christendom. Veel feeling hadden we er niet direct mee maar uiteindelijk zijn we er tijdens ons driedaags verblijf ten minste drie keer binnen gegaan of langs geweest, al was het maar om de passie van sommige fanatieke gelovigen te aanschouwen.

Je leest het, niets dan indrukwekkende landschappen, prachtige ruïnes, goedgevulde geschiedenislessen, vriendelijke medewerkers van Avis en een westerse skyline boven Tel Aviv. Het is makkelijk om je te laten verleiden door de charme die Israël en haar bevolking uitstraalt en te genieten van wat het land allemaal te bieden heeft. Onze beslissing om vanuit Jeruzalem naar de Palestijnse steden Ramallah, Jericho en Bethlehem te gaan, zorgde echter voor een broodnodige nuance. Deel 2 van dit stuk verschijnt in het volgende Veer en zorgt voor een reality check.

Maxime Heyndrickx

46

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

De Vrolijke Vakgroep Het academiejaar begint, studenten vullen weer alle lege plekjes van onze faculteit. Tot de verbazing van velen beweegt er zich naast het studentenvolkje nog een andere ondersoort van de homo sapiens sapiens door de gangen: de prof. Of het hierbij om een roofzuchtige carnivoor dan wel een gezapige en aaibare herbivoor gaat, laten we aan uw beoordelingsvermogen over. Wat we echter wel kunnen doen, is je van een handzame gids voorzien zodat je tijdens je lange wandelingen weet welke exemplaren in het gezichtsveld kunnen komen.

De Homo Sapiens Historicus Naam: Marc Boone – Decanus multus importantus Typisch stemgeluid: “Ja nee datte ja euh nee ja dat kan je euh zo zeggen ja” Verspreiding: Middeleeuwse stadskernen Naam: Berber Bevernage – Historicus theoriticus Typisch stemgeluid: “Ik vind het interessant om de hele memory boom te kaderen in wat de Franse historicus François Hartog “historiciteitregimes” noemt. Die verwijzen naar de specifieke manier waarop een cultuur omgaat met tijd en met de temporele dimensies van verleden, heden en toekomst. Hartog zegt dat we in een soort “presentisme” leven, met een obsessie voor het heden, en een tegenwoordig verleden. Dat contrasteert met het oude regime van het traditionalisme, waarbij de relatie met het verleden er meer een was van loyaliteit” Verspreiding: Wereldwijd. Waarheidscommissies 47

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Naam: Gita Deneckere – Regina leopoldina Typisch stemgeluid: “Leopold, leopold, leo o leopold” Verspreiding: Waar Leopold ooit leefde.

Waar Leopold wandelde. Waar Leopold over schreef in zijn brieven. Waar Leopold zich eventueel misschien wel eens had voorgenomen om een familie-uitstapje heen te maken.

Naam: Els De Paermentier – Papyra paleografica Typisch stemgeluid: “Probeer maar. Nee, geen 'l'. Nee, geen 'u'. Nee, geen 'g'. Nee, geen 'k'.

Nee, geen 'a'. Nee, geen 'd'. Nee, geen 'l'. Toch niet, dat hebben we al gehad. Een punt, inderdaad.”

Verspreiding: Milieus met een bovengemiddelde hoeveelheid perkament

Naam: Jeroen Deploige – Medievisticus humoris secus Typisch stemgeluid: (“Ik ga je in de ogen blijven staren totdat je wegkijkt. Het is jij of ik makker. Jij of ik. Kijk dan weg. Ik weet alles over je. Kijk weg.

Kijk weg. Je vindt jezelf stoer hè? Ooit al eens een paardenkop in je bed gevonden? Kijk weg.”)

Verspreiding: Kasten en lades waar Jan Dhondt eventueel nog een manuscriptje of twee verborgen heeft 48

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Naam: Isabelle Devos – Demografica numeraria Typisch stemgeluid: “ Ik ga toch niet te snel?”

Verspreiding: Grote verspreiding. Van plaatsen gekenmerkt door massasterfte tot kraamafdelingen

Naam: Bruno De Wever – Secundus bellus mondialis flandriensis Typisch stemgeluid: “BRUNO ZEG IK U. JA, OOK MET EEN B. MAAR BRUNO. B-R-U-N-O!” Verspreiding: Wereldwijd, behalve Vlaanderen

Naam: Jan Dumolyn - Marxis leniniensis Typisch stemgeluid: “Geloof niemand. Zeker mij niet” Verspreiding: Brugse en Gentste binnenstad – let wel: nachtdier!

49

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Naam: Michael Limberger – Austricus cum speculae Typisch stemgeluid: “Das überlasse ich den Experten dieser Frage” Verspreiding: Overal en nergens

Naam: Erik Thoen – Praeses historiorum gandaviensis Typisch stemgeluid: “Daar kom ik nog op terug, eh” Verspreiding: Europese veengebieden

Naam: Anne-Laure Van Bruaene – Batavica belgica Typisch stemgeluid: Zacht en aangenaam, maar onbelangrijk. Niemand hoeft nog te luisteren wanneer men zich in haar ogen verloren heeft.

Verspreiding: In en rond kerken in het Nederlands-Belgisch grensgebied

50

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Naam: Steven Vanden Broecke – Mysticus esotericus Typisch stemgeluid: “Klubic wapperdam, wapperdam klubic, doden sta op!”

Verspreiding: Heksensabbats en verlaten kerkhoven

Naam: Steven Vanderputten – Medievisticus monasticus Typisch stemgeluid: “Somehow, working on women's enclosure has made me feel, well, enclosed #nuntastic #needtogetoutmore” Verspreiding: Europese vrouwenkloosters en begijnhoven

Naam: Eric Vanhaute – Mondialus taxandriensis Typisch stemgeluid: “Wereldgeschiedenis is niet de geschiedenis van de wereld.

Wereldgeschiedenis is niet de geschiedenis van het Westen. Wereldgeschiedenis is niet de geschiedenis van het Zuiden.

Wereldgeschiedenis is geen politieke geschiedenis. Wereldgeschiedenis is wel ……….…………………………..……………………………...”

Verspreiding: Rurale gebieden 51

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Naam: Peter Van Nuffelen – Ruinius Romanus Typisch stemgeluid: “Cum dilectione hominum et odio vitiorum ” Verspreiding: Hippo Regius

Naam: Karel Velle – Archivarius imperii Typisch stemgeluid: “Digitalisering is de toekomst van het archiefwezen. Ik heb daarom een jouwtube filmpje meegebracht……. Weet er iemand hoe ik dat geluid van deze computer aanzet?”

Verspreiding: Stoffige en onverlichte zolders

Naam: Koen Verboven – Numismaticus antiquus Typisch stemgeluid: “Als voorzitter van de facultaire bibliotheekcommissie...”

Verspreiding: Het Middellandse Zeegebied

Naam: René Vermeir – Hispaniolus sadisticus Typisch stemgeluid: “Wat hebt u daar mevrouw?

Een pannenkoek? Met suiker? Komt u maar naar voor. U heeft er toch één voor mij mee?”

Verspreiding: Iberische burchten en paleizen

52

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Naam: Christophe Verbruggen – Socialis modernis Typisch stemgeluid: “Vroeger was ik erg geïnteresseerd in ecologische geschiedenis. Daarna ben ik euhm ja een ietwat andere richting uitgegaan.

Maar het was mijn eerste liefde, zo u wil” Verspreiding: Belgische beluiken

Naam: Antoon Vrints – Modernicus confusus Typisch stemgeluid: “Je moet de kat van de melkboer niet uit de sloot halen voor dat je de koe in de porseleinwinkel bij de horens hebt gevat” Verspreiding: Loopgraven en politiekantoren

Naam: Arjan Zuiderhoek – Antiquus generalis Typisch stemgeluid: “Het jaar 68. In het paleis van Nero is alles donker en stil…”

Verspreiding: Asia Minor

Arno Rombouts

53

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Private Investigations “And what have you got at the end of the day?

What have you got to take away?

A bottle of Whiskey and a new set of lies Blinds on the window and a pain behind the eyes.”

Historici zijn alsmaar bezig met het zoeken naar verklaringen voor allerhande fenomenen. Bovenstaand citaat uit het nummer ‘Private Investigations’ van de ‘Dire Straits’ geeft mooi weer hoe machteloos iemand zich kan voelen wanneer hij beseft dat nooit alles verklaard zal kunnen worden. Elk antwoord roept nieuwe vragen op, elke uitleg geeft een nood aan nuancering, en sommige zaken zijn gedoemd om voor altijd onverklaard en ongedefinieerd te blijven.

Maar er is hoop! Want vanaf nu kunt u in uw Veer genieten van ‘Private Investigations’, een initiatief van Hans Holbein en Pieter de Crem. (Beide namen zijn uiteraard pseudoniemen, elke gelijkenis met wie of wat dan ook berust op louter toeval.) Wij zoeken voor u een verklaring voor de meest complexe en intrigerende vraagstukken! Fuck bananen, ze zijn krom en daarmee uit, get over it. Wij houden ons bezig met de veel grotere vraagstukken. Wat doet de pinguïn in zijn vrije tijd? Hebben honden lippen?

Wensen rotondes soms ook net dat beetje meer te zijn? Marc Boone, wie is hij, wat doet hij en wat drijft hem? Op al deze vragen en veel meer kunnen wij een antwoord geven!

Houdt die ene vraag u ook al jaren bezig? Heeft u vorige week iets raar ontdekt bij het wandelen door de stad? Of vroeg u zich gisteren bij de zevende pint ook af of vliegen een levensdoel hebben? Stuur dan uw vragen, opmerkingen of hersenspinsels naar scriptor@vgkgent.be, zij zal die naar ons doorsturen en wie weet leest u in het volgende Veer het antwoord op alles wat u uit uw slaap houdt!

For the usual fee, plus expenses.

Hans & Pieter 54

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Ik Ging Naar Een Festival, In Het Buitenland Ik ging deze zomer naar een festival, in het buitenland, en blijkbaar is dat reden genoeg voor een artikel in ’t Veer. Fijn, zo lijkt mij! Naar welk festival ging ik dan vraagt u zich wellicht af? Indien dat niet het geval is, nu ja, u bent nu toch al aan het lezen… Ik vulde in juli mijn trekrugzak, een trouwe partner, sleurde nog twee andere trouwe partners –personen van vlees en bloed deze keer, voor u denkt dat ik vier dagen gesprekken voer met mijn bagage over wel of niet geslaagde acts- onder de arm en zette koers richting Duitsland. Bestemming: Melt!Festival in het nietszeggende Gräfenhainichen, een honderd kilometer onder de metropool van deze eeuw, Berlijn. Vier dagen later keerden we huiswaarts met een hoop stinkende kleren, een hoop muziek en een hele hoop ervaringen.

Melt!Festival is een breed festival voor allerhande elektronische muziek, in de brede zin van de term. Van Jamie XX over London Grammar tot Jamie T. Het voorkomen van Alt-J op de line-up gaf de aanleiding om het avontuur te wagen, Years&Years de definitieve doorslag. Zo heeft u meteen een beeld van enkele grote namen op de line-up.

Het festivalterrein weeft zich tussen een oude mijnbouwsite op een schiereiland in het midden van een groot meer, de vroegere mijnbouwput. De gigantische graaf- en mijnbouwmachines (lees: vreemde stalen constructies ter grote van enkele appartementsgebouwen) zijn ’s avonds volledig verlicht en uitgerust met spectaculaire vuureffecten, ik was onder de indruk! De camping, naast het strand, verschilt niet veel met een andere festivalcamping maar, geniaal als we zijn, hadden mijn reisgezelschap en ik een speciaal arrangement bijgeboekt wat voor de nodige ‘finishing touch’ heeft gezorgd. We boekten elk een bed/zetel in de Mixery!Melt-train, een slaaptrein die je van Keulen tot op de camping rijdt en daarbovenop dient als slaapaccommodatie 55

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

tijdens het festival. Donderdagavond vertrekt het nostalgisch aandoende stalen ros met een pak feestvreugde en met een eigen preparty –de officiële preparty op het festival mis je wel- rijdt je de nacht tegemoet. De volgende ochtend word je –met of zonder kater- vredig wakker in je eigen coupé te midden van de camping zonder last van regen of nattigheid en zonder tent-opzet-stress, geweldig vind ik dat! Deze trein vertrekt dan weer net na het afsluiten van de line-up terug naar Keulen, inclusief afterparty – alweer party- tot in de vroege uurtjes, amusement verzekerd!

Tijd voor wat beknopte reviews. Beknopt, jawel, ik wil zeker niet pretenderen de waarheid te vertellen maar graag deel ik wel enkele indrukken!

De teleurstelling.

Years&Years, om te beginnen, spelen verrassend op het B-podium van het festival, in de Marquee van Melt! zeg maar. De band doet het tegenwoordig erg goed en deze tent was bijgevolg een stuk te klein voor het publiek. Gevolg: een net iets te drukke sfeer bij aanvang, geen ideale start. Daarbovenop kampt de zanger gedurende het hele optreden met wat technische problemen waardoor woorden en klanken niet te onderscheiden zijn voor de minder fanatieke years&years-fan, enkel wie teksten uit het hoofd kent kon nog rustig meegenieten van hun repertoire.

Buiten deze twee dompers heeft de zanger wel echt gevoel voor podiumbeweging, volgens mij heeft deze jonge man gewoonweg enkele botten minder dan normale menselijke wezens.

De grote verrassing.

London Grammar ontpopte zich al na enkele nummers tot grote favoriet voor deze titel in mijn hoofd. De zangeres, Hannah Reid, zingt nummer na nummer loepzuiver en dat heeft deze muziek ook wel nodig. Het trio komt daarbovenop erg bescheiden over waardoor het geheel erg puur oogt. Het repertoire van London Grammar is voor sommigen misschien wat eentonig maar weet mij wel in te pakken door 56

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

vooropgestelde redenen. Het hele optreden werd een soort van zweven tussen zuivere klanken en daggedroom, erg aangenaam was dat!

De absolute topper.

Kiezen is verliezen en ik verlies niet graag dus doe ik het gewoon niet, twee toppers dus! Zowel Alt-J als Seinabo Sey hebben elk –weliswaar om verschillende redenen- een geweldige indruk nagelaten en verdienen beiden deze ereplaats. Naar Alt-J had ik persoonlijk het meest uitgekeken.

Ik kende hun repertoire grondig, wat de beleving van een optreden erg kan beïnvloeden. Hoewel het risico op teleurstelling groter is bij grote verwachtingen heeft de band de test goed doorstaan en een mooie performance neergezet. De ingenieuze lichtshow vult het gat prefect op dat de soms ietwat stijve artiesten nalaten samen met de variëteit in klanken en sound die de nummers van Alt-J sowieso al bieden. Alt-J werd een absolute apotheose als sluitstuk van een geweldige festivalervaring.

Seinabo Sey wist dan weer te raken met een enorm oprechte performance.

Onderbroken door enkele langere praatjes van de zangeres die echt aanvoelen en een menselijk gelaat scheppen op het figuur van de artiest.

De klok van een stem die Seinabo Sey rijk is geeft dan weer dat doorslaggevende ‘AMAI’-gevoel waardoor ik ze hier echt wel wou vermelden.

Conclusie! Melt!festival biedt een brede elektronische scene en ondanks dat die scene niet meteen mijn voorkeur geniet kan het toch met al haar andere troeven scoren. Als totaalervaring moet Melt zeker niet onderdoen voor klassiekers als Rock Werchter of Pukkelpop. Integendeel, waar de Belgische festivalscene –hoewel ooit een voorloper- op vele vlakken is blijven hangen in de vorige eeuw, weten vele buitenlandse, nieuwere festivals veel innovatievere en creatievere concepten te bieden. Kijk dus gerust eens rond en laat u net als ik lustig meevoeren op een onwaarschijnlijk onvergetelijk avontuur ergens in Europa.

Ferre Windey

57

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Bo’s studentenkeuken Bo Billiet, sportpraeses van de VGK, heeft naast sporten en astrologie ook nog een andere passie: koken. Is voor jou het eten uit de brug ook veel te ordinair, maar kan je helaas nog geen ei bakken? Dan is dit de oplossing. Als rasechte foodie brengt Bo jullie dit jaar in ieder Veer een van haar eenvoudige recepten bij, succes gegarandeerd. Deze keer maakt ze twee zomerse drankjes om het academiejaar fris en nuchter te beginnen.

Homemade Ice Tea Ingrediënten voor 1l Ice Tea: 1l kraantjeswater, 4 theebuiltjes groene thee, een grote hoeveelheid verse munt en tijm, een halve limoen, citroensap, ijsblokjes, honing/suiker en rietjes.

Bereidingswijze: 1. Zet de kom met water gedurende 3 minuten in de microgolf op 750 watt.

2. Vervolgens was je de verse munt en tijm en snij je de limoen in partjes.

3. Als het water kookt, voeg je er de theebuiltjes, kruiden en limoen aan toe. Vergeet de limoen niet uit te persen boven de kom.

4. Bedek de kom met plasticfolie, een deksel, aluminiumfolie… en laat de thee afkoelen. Dit kan enkele uren in beslag nemen. Om het proces te versnellen kan u de kom in de koelkast plaatsen.

58

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

5. Neem een glas naar keuze, vul dit met 4 ijsblokjes en doe daarop een theelepel honing. Giet hierop de koude thee, genieten maar!

Homemade Limonade IngrediĂŤnten: 1. voor de suikersiroop: 200 ml water, 6 el suiker.

2. voor de limonade: verse munt, limoen, citroen en aardbeien indien dit binnen je budget past, spuitwater, ijsblokjes.

Bereidingswijze: 1. Suiker lost niet op in water, maar limonade moet zoet zijn dus bestaat er hier een oplossing voor, namelijk suikersiroop. Breng het water samen met de suiker aan de kook, zodra dit mengsel kookt is de suiker opgelost en neem je de pan van het vuur.

2. Laat de suikersiroop afkoelen.

3. Was de citroen, limoen, verse munt en eventueel de aardbeien.

4. Halveer de citroen en limoen. Pers van beide vruchten een helft uit, de andere helften snij je in partjes.

5. Doe de munt, limoen- en citroenpartjes en aardbeien in een (mooie) kan, waterfles, kom‌ Giet hier vervolgens de suikersiroop en het limoen- en citroensap bij, meng goed en laat de smaken in elkaar overgaan.

6. Vervolgens voeg je ijsblokjes toe aan het mengsel en giet je er naar eigen smaak plat of bruisend water bij.

7. Ziezo, de gezonde, homemade limonade is klaar.

59

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

De scriptor sluit af De septemberdeadline bracht een onaangekondigde explosie van emoties en stressuitbarstingen met zich mee waarover ik u de details graag bespaar.

Toch ben ik er in geslaagd een Veer te laten drukken. Ik ben er mij volledig van bewust dat het om een eerder imperfect Veer gaat, en dat er aan veel onvolmaaktheden zal moeten gesleuteld worden. Het was ergens ook een spijtige zaak geweest als ik zomaar het uitmuntende werk van mijn voorgangers had kunnen evenaren. Mensen als onder andere Tine Verhoeven of Wouter Vanhee, met een overigens bewonderenswaardige schrijfstijl, die ik na het in elkaar steken van het openingsveer nog des te meer apprecieer om wat ze de voorbije jaren op poten hebben gezet.

Uiteindelijk, ge hebt dat schone Veer toch maar in uw handen en daar ben ik best tevreden over. Als ik onze debatpraeses Arno Rombouts nog eens mag quoten, “Elke lange reis begint met een kleine stap, en de eerste stap is gezet”. Voila, een kleine stap. Niet groot, maar hij is toch wel gezet. Hij liet deze quote vallen na onze eerste praesidiumvergadering en zo trek ik graag de lijn door van een eerste Veer naar een eerste lesdag en een nieuw academiejaar. Door dit Veer in uw hand te hebben kan je beseffen dat je zelf nu die eerste stap gezet hebt van een zonder twijfel fantastisch spannend en interessant academiejaar. Je studeert dan ook geschiedenis, hoe kan het dus anders. Sommigen zullen dit jaar proberen inzetten in de lijn van vorig jaar, namelijk succesvol, volle overgave en de nodige portie discipline. Anderen zullen de teugels wat laten vieren na een geslaagd jaar, ik hoop van ganser harte dat dat alleen maar in uw voordeel speelt. Nog anderen, waaronder mezelf gerekend, zullen die teugels dan weer wat meer aanspannen (of toch proberen), omdat ze vorig jaar net iets té graag geleefd hebben. Hoe dan ook, die eerste stap zetten we allemaal samen en dat is uiteindelijk het belangrijkste. Iedereen geraakt er op zijn manier en we kunnen alleen maar leren uit onze geschiedenis. En uit die van anderen uiteraard, historici in spé zijnde.

60

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Bon, die deadline heeft mij duidelijk wat melig en melancholisch gemaakt.

Vergis u niet, dit is niet van mijn gewoonte! Volgende keer schotel ik u een ludieke of zeer serieuze uitsmijter voor, beloofd!

Over ‘volgende keer’ gesproken, bij deze doe ik graag een warme oproep naar al degenen die zin hebben om iets te schrijven voor dit begeerde tijdschrift. Binnenkort verspreid ik de datum van de komende redactievergadering, waar op het gemak kan gebrainstormd worden over een nieuw Veer. Zit je met een idee voor een artikel dat je wil delen met je collega-studenten? Jeuken je handen nu al en voel je de inspiratie al opborrelen? Dan ben je zeker welkom! Maar ook voor degenen die nog geen flauw benul hebben over wat ze willen schrijven, gewoon eens afkomen is de boodschap! Als je niet aanwezig kan zijn volstaat een mail naar scriptor@vgkgent.be met daarin uw idee of uw aanbod om mee te schrijven ook.

Hier ga ik het bij laten, opgelucht dat ik toch met een vrij neutrale noot heb kunnen afsluiten.

Geniet van die eerste maanden en tot het volgende Veer!

Uw scriptor, Nele Defruyt

61

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

Colofon Redacteur Nele Defruyt Medewerkers Praesidium 2015-2016 Bo Billiet Pauline Bizeur Isabeau Cooman Ishka Desmedt Ivo De Wulf Maxime Heyndrickx Anselm Logghe Matthis Provoost Wouter Reggers Arno Rombouts Olivia Vandeputte Ferre Windey

62

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

E

Ereledenlijst van de Vlaamse Geschiedkundige Kring 2015-2016

Prosenioren Vanheuverbeke Karl Beelaert Wim Corné Tom Deryckere Joeri Logghe Loonis Vos Nikita Vanden Meersschaut Jens De Coster Arvid Pro-Praesidium Bekaert Wim Betjes Lise Cassiman Ruben Coppens Jelle Crikemans Valérie Dancet Jeroen De Bock Céline De Buck Laurens Declerck Nathan Degraeve Michiel Demets Lisa De Moerloose Tim De Smet Katrien Dieleman Kora Elegeert Jochen Gabriël Hans Garré Sientje Heene Bart Lisarde Wendy Maebe Guillaume Malfait Marieke

Mares Titouan Meerhaeghe Aljosha Meskens Febe Peeters Wouter Pottie Jacques Ruythooren Mathias Sabels Jordy Schoutteten Koen Smets Thomas Stevens Kitty T'Jampens Michiel Vancraeynest Frea Van der Avert Jasper Van Der Herten Greet Van Duyse Jelka Van Goethem Jelle Vanhauwermeiren Shana Vanmeerhaeghe Maaike Van Puymbrouck Maryline Vennekens Véronique Verhoeven Tine Vermeersch Gillis Vlaeminck Diethard Voorspoels Jolien Professoren Boone Marc Devos Isabelle Deneckere Gita Heirbaut Dirk Limberger Michael Van Bruaene Anne-Laure Vanden Broecke Steven Verboven Koen

63

Professor Emeritus de Hemptinne Thérèse Vermeulen Urbain Sympathisanten Billiau Michelle Blondé Anne De Cock Jitse De Wilde Lisa Maes Pieter (server) Peerlinck Kimmy Troch Kate Van Dorpe Joris Vanneste David Academisch personeel De Paepe Tom Vrielinck Sven Administratief en technisch personeel Cosyns Bart Schoeters Astrid Bevriende kringen Filologica Klassieke Kring Kring voor Moraal en Filosofie Kunsthistorische Kring Oosterse-Afrikaanse Kring Slavia Veto

33e jaargang, nr.1: Openingsveer

64