32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
1
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
2
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Het Veer Tijdschrift van de Vlaamse Geschiedkundige Kring
32e Jaargang, nr. 1
Openingsveer
De Praeses verwelkomt‌
4
VGK-Kalender
7
De Bachelorettes
8
Op reis met de VGK
10
Cultour, voordelige prijzen bij het FK
11
Het praesidium onthuld
12
Nationalisme en voetbal
20
Studietips
23
Actualiteit
26
Erasmus in Grenoble
28
Recentie: Suikerrock
30
De sportzomer samengevat
33
Kortverhaal
39
Wat is het FK
40
Heet hoekje
42
Colofon
43
Ereledenlijst
Website: www.vgkgent.be Rekeningnummer: 733-0015320-24 Rekeningnummer Reis: 737-0164111-30 3
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
De Praeses Verwelkomt…
Beste historici in spe, ik ben zeer blij om jullie dit jaar te verwelkomen als praeses van de Vlaamse Geschiedkundige Kring (VGK). Dat is de faculteitskring verbonden aan de opleiding Geschiedenis van de UGent. Op geregelde tijdstippen zullen jullie via “Het Veer” een update krijgen over het reilen en zeilen in onze kring. Maar wat houdt die kring nu eigenlijk in? De typische verhalen die vaak de ronde doen over studentenkringen gaan voor ons niet op. De VGK zal jullie zo goed mogelijk bijstaan in het verdere verloop van jullie opleiding en daar zullen banale drinkpartijen of vernederende dopen zeker geen deel van uitmaken. Wij verzetten ons tegen elitair gedrag en iedereen in onze kring wordt als een gelijke behandeld, zowel bestuursleden als leden, zowel bachelors als masters. Het belangrijkste doel van de VGK is om jullie een zo comfortabel mogelijke opleiding aan te bieden, aangevuld met een gezonde portie aan sport, feestjes, cultuur, reizen, lezingen, debatten etc… Heel wat van die activiteiten worden georganiseerd specifiek voor de eerstejaarsstudenten. Zo nemen we jullie mee op rondleiding in en rond de gebouwen van de faculteit tijdens de introductiedag. Enkele weken later zullen wij ook voor een rondleiding in de bibliotheken zorgen. Daarnaast hebben wij ook onze eigen studiedienst die jullie zal helpen met elke mogelijke vraag over een vak, hoe het te studeren en waar je extra aandacht voor zal moeten hebben. Er zijn ook twee bachelorpraesides die het hele jaar tot jullie beschikking zullen staan. Zij houden zich uitsluitend bezig met de werking voor de eerstejaarsstudenten. Ze nemen jullie mee op het kennismakingsweekend voor eerste bachelors (10-12 oktober) en zullen jullie linken aan een 4
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
peter of meter. Dit zijn 2 de of 3de bachelorstudenten/masterstudenten die af en toe met jullie zullen afspreken om specifieke vragen op te lossen of gewoon om jullie van de nodige studietips te voorzien. Op die manier zal blijken dat het eerste jaar in de opleiding Geschiedenis helemaal niet onoverkomelijk zal zijn. De peter- en meteravond valt dit jaar op 30 september in Café Amber, ons stamcafé rechtover de ingang van de Blandijn. Sven en Lore (bovengenoemde bachelorpraesides) zullen jullie ook elke week op de hoogte houden van de VGK-activiteiten via aankondigingen in de les. Verder is er ook de studiecel (Amaury en Charlotte) die de antwoorden op al jullie vragen weet en op gepaste tijdstippen een workshop zal organiseren (over handige software, over de examens, etc…). Heb je thuis nog enkele mensen die niet helemaal mee zijn met je studiekeuze? Of heb je zelf nog heel wat vragen over de structuur van je opleidingen en de mogelijkheden daarna? Dan hebben wij voor jullie en voor jullie ouders/familie/kennissen de Eerste Bachelor- en Ouderavond op woensdag 1 oktober. Waar Decaan en professor van het vak Historische Kritiek Marc Boone jullie een woordje uitleg zal geven. Daarna is er ook nog Aurèle Looman van de vereniging voor Oud-studenten Geschiedenis Gent en Björn Rzoska, fractieleider van Groen in het Vlaams parlement en afgestudeerd als historicus aan de UGent. Als lid van de Vlaamse Geschiedkundige Kring heb je tal van voordelen. Wij bezorgen jullie boeken in kant en klare pakketten aan een kortingsprijs die de prijs van een VGK-lidkaart ver overschrijdt. Daarnaast kun je als lid bij ons terecht voor goedkopere studentencursussen (kortweg stuccu’s), opgesteld door onze studiecel en volledig aangepast aan de vraagstelling op de examens. Een lidkaart zorgt ook voor verzekering op alle activiteiten en reizen en geeft korting in copycenters, cafés, boekenwinkels, etc… Er moet natuurlijk niet altijd gestudeerd worden. De VGK zal jullie ook na de lessen een gamma aan mogelijkheden brengen. Zo zijn er cultuur- en sportactiviteiten, feestjes, cantussen, lezingen, debatten, reizen, etc… Op 22 september is er al het openingsevent aan de Blandijn, op 2 oktober bowling, op 7 oktober de kroegentocht die jullie zal wegwijs maken in het nachtleven, op 14 oktober de openingsfuif in de Vooruit en in het weekend van 31 oktober tot 3 november gaan we op reis naar Berlijn. Dit is slechts een greep uit het enorme aanbod en er is voor elk wat wils. Alle informatie over de VGK kunnen jullie vinden op het wereldwijde net (via facebook, onze site www.vgkgent.be of via het forum http://fkserv.ugent.be/vgkflwi/vgkforum/). Ik raad jullie ook allemaal aan om lid te worden van de facebookgroep voor eerstejaars, waar jullie ook elkaar kun5
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
nen op de hoogte houden. Indien jullie zich lid willen maken, boeken willen kopen, meegaan op reis of op gelijk welke andere activiteit of gewoon met een prangende vraag zitten, dan is er slechts één adres: de kelder van de Blandijn, waar ons secretariaat is gevestigd (als je via de hoofdingang binnenkomt neem je gewoon de trap recht voor je naar beneden). Ik wens jullie een fantastische tijd aan deze universiteit en hoop jullie terug te zien op één van onze activiteiten. Studentikoze groeten, Jasper Standaert VGK praeses 2014-2015 ——————————————————————————————————————— Advertentie
6
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
september 2014 ma
di
wo
do
vr
za
zo
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
26
27
28
Introductiedag 22 Openings- 23 event Buddydag 29
24
25
30 Peter en Meteravond
oktober 2014 ma
wo
do
vr
za
zo
1 Eerstebachelor en ouderavond
2
3
4
5
8 Training 9 AugustijnBasket en vol- feesten leybaal
10 Bachelor weekend
11 Bachelor weekend
12 Bachelor weekend
14
15
17
18
19
Openingsfuif
Dolkvechten
20 Kringavond
21
22Debat: ge- 23 schiedschrijvin g; zaalvoetbal
25
26
27
28 Training 29 Basket en Volleybal
6
di
7 Kroegentocht
13
Bierbowling
16 Openingscantus
30
lichtfront 24
31 Berlijn VGK
Meer info op www.vgkgent.be 7
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Wees welgekomen, gij allen! De Bachelor en Bachelorette spreken tot u in deze meet and greet. Aan allen die Geschiedenis gekozen hebben, proficiat! Aan allen die geen Geschiedenis hebben gekozen, tot onze grootste spijt, geen proficiat (want jullie weten niet wat jullie missen!) Daar zijn jullie dan eindelijk, de jaren van het middelbaar hebben hun vruchten afgeworpen, welkom thuis aan onze prachtige faculteit, de Blandijn! Het was precies gisteren nog dat ook wij met grote verwondering onze ogen lieten glijden over de onbekende gezichten van medestudenten en imposante proffen. Net als jij konden ook wij niet wachten om het studentenleven te exploreren en de geheimen van het prachtige, historische Gent te ontsluiten. De BacheLOREtte die uw harten in alle West-Vlaamse bescheidenheid gaat veroveren heeft haar functie goed gekozen, zoals je kan zien in het prachtige gebruik van hoofdletters. Voor zover bekend is haar naam nog steeds Lore Roggeman. Uw Bachelor van dienst – die momenteel een kleine existentiële crisis heeft omdat hij zichzelf moet beschrijven – gaat door het leven als Sven (enige relatie met rendieren in sneeuwige Disneyfilms is puur toeval) Gins. Wij willen jouw persoonlijke aanspreekpunt binnen de Vlaamse Geschiedkundige Kring zijn. Onze grootste doelstelling is jullie helpen acclimatiseren aan deze brave new world, met een uitgebreid arsenaal aan mogelijkheden. Ben je wanhopig op zoek naar je auditorium in de Blandijn of de mystieke Rozier; zit je versuft op een bepaalde cursus te zwoegen of doet het voetnotenapparaat je hoofd duizelen; maken de klanken van de stad jouw ziel amoureus om ‘s nachts in de straten te verdwalen, of heb je simpelweg nood aan een luisterend oor en een warme knuffel: jij kan op elk uur van de dag aan onze mouw komen trekken. Voor studiegerelateerde zaken is het zeker aan te raden om een extra steun en toeverlaat te hebben. Daarom zorgt de VGK ervoor dat elke eerstejaars zich kan inschrijven om een peter of meter te krijgen. Wij brengen je in contact met een ervaren geschiedkundige in spe die je zal tonen dat 8
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
dit ogenschijnlijk onoverkomelijk moeilijke eerste jaar best wel haalbaar is. Deze beschikt over ervaring, weetjes en de soms levensreddende samenvattingen. Je kan je hiervoor op voorhand inschrijven met een invulstrookje (zie hieronder en ook te verkrijgen in de Kelder) of via een mailtje naar bachelor@vgkgent.be. Noteer alvast dinsdag 30 september in je agenda voor deze Peter-en Meteravond, waar je kan kennismaken met je peetouder met eventueel een pilsje of cola in de hand. Een tweede topsuggestie die we kunnen aanbieden is het leukste weekend ooit, namelijk het Bachelorweekend. Dit is het beruchte zeer geprezen kennismakingweekend enkel en alleen voor eerstejaars, samen met het toffe voltallige VGK praesidium. Hier ontmoet je zot veel nieuwe mensen, waardoor de dagen dat je alleen in het auditorium zat voorgoed tot de geschiedenis behoren. We spreken uit ervaring dat het een onvergetelijk weekend zal worden, dus hou zeker alvast 10 tot 12 oktober vrij hiervoor! VGK organiseert verder nog veel andere topactiviteiten, waarop je je medestudenten beter kan leren kennen. De details van deze activiteiten verstrekken we je aan het begin van iedere week voor de les begint. Alvast véél succes! Je steun en toeverlaat Lore en Sven VGK Bachelorpraeses 2014-2015 P.S.: Je mag ons altijd stalken met vragen, existentiële kwesties, gekke memes via Facebook of via ons mailadres: bachelor@vgkgent.be, maar je kan ons eveneens ook terugvinden in de Kelder.
9
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
VGK Nach Berlin 31 oktober
03 november
Voor slechts €245!!!
Naar jaarlijkse traditie organiseert uw favoriete en historisch verantwoorde studentenvereniging enkele reizen om de stress van uw academiejaar te verlichten! Ook dit jaar is dit niet anders! Ik spreek uit eigen ervaring als ik zeg dat deze reizen nooit de kronkelen van uw Hippocampus (deel van de hersenen waar het geheugen zich bevindt volgens Wikipedia) zullen verlaten en dit uiteraard op een positieve manier. Vorig jaar zorgde de VGK ervoor dat zowel de reizen naar Boedapest als naar Malta met slechts één woord te beschrijven vielen: TOP. Een reis is voor de VGK een uitstap die voor elk wat wils biedt en die de balans houdt tussen cultuur en amusement! Als hoofdstad van Duitsland, als voormalig knelpunt tussen Oost en West en als ultieme uitgangsstad presenteren wij u deze fantastische metropool voor een studentikoze spotprijs van €245! Meer info volgt binnenkort!
Vragen? Stuur gerust een mail naar reis@vgkgent.be
De Reispraeses Maxime Heyndrickx
10
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
CULTOUR Cultuur op maat van de student Gentse studenten zijn studenten die van cultuur houden, met een grote én kleine ‘c’. Maar sommige evenementen en voorstellingen zijn niet voor de studentenportemonnee weggelegd. Daarom zet Cultour zich nu voor het derde jaar op rij in om cultuurtickets aan te bieden aan een studentikoze prijs. De VGK, en zowat elke andere kring van Gent, maakt gebruik van dit project zodat jullie gezellig met andere historici naar de film, het theater of een concert kunnen gaan. Hou dus zeker de cultuurplanning in het oog dit jaar! Het komt wel eens voor dat een voorstelling zo populair is dat alle tickets al uitverkocht zijn voor je in de Kelder geraakt om je ticket te bemachten. Wil je toch heel erg graag mee gaan? Check dan eens de ticketwinkel van Cultour, misschien kan je toch nog tickets op de kop tikken. Ook als de VGK niet naar de voorstelling gaat die jij interessant vindt, kan je op deze manier toch nog tickets bemachtigen. Dit jaar gaat Cultour naar voorstellingen in de Vooruit, Bijloke, Handelsbeurs, NTGent en verschillende andere locaties. Ook in Studio Skoop kan je vanaf dit jaar genieten van enkele filmvoorstellingen die speciaal geselecteerd zijn voor studenten. We pakken ook uit met enkele grotere events dit jaar die buiten Gent plaatsvinden. Nieuwsgierig? Check de kalender van de VGK of neem eens een kijkje op de facebookpagina van Cultour. Catalogus en meer info kan je vinden op de facebookpagina ‘Cultour – GSR’ Veronique Vennekens
11
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
PRAESIDIUM ONTHULD*
De man van Maldegem, brenger van de tweede naam van Kurt Cobain (Donald), debat van vorig jaar maar vooral de praeses van dit jaar. En als het aan hem ligt het beste jaar in de geschiedenis van de VGK. Toch heeft Jasper Standaert ook een minder ambitieuze kant. Hij speelt af en toe ook een deuntje saxofoon en is nog altijd bezig in de jeugdwerking. Als hij dan toch nog even vrij heeft, zou hij ook nog graag eens op reis gaan. Al vraag ik mij wel af of het om te ontspannen is. OostEuropa en het Midden-Oosten zijn namelijk niet de plaatsen waar zonnebrand en een indigestie de nummers één doodsoorzaak zijn. Verder ziet de Praeses de toekomst rooskleurig in, met net dat beetje meer conditie als vorig jaar. Daarom zullen we hem dit jaar veel op de VGK-sportactiviteiten zien of zal hij de kleur zwart toch als lievelingskleur adopteren (zwart slankt af, hoera).
Uit een oud Waals geslacht van verzetsmensen en bejaarden, houdt hij zijn tradities in ere door zo goed als dagelijks de Amber te bezetten. Dapper zit hij dag na dag in het schuiloord tegenover de universiteit en tevens het stamcafé van de VGK en andere kringen. Ivo de Wulf, vicepraeses en hondenvriend, staat altijd klaar om gezamenlijk problemen te verdrinken in de Amber. Daar stopt de therapeutische functie van de Ivo. Grotendeels omdat hij soms niet zo verstaanbaar is maar ook omdat verdrinken te veel aan water doet denken. Als hij even niet de praeses door de zoveelste crisis aan het loodsen is, is hij als voormalig sportpraeses altijd te vinden op de sportactiviteiten van de VGK. Waar sinds dit jaar misschien ook een roei team bij zit. Veel succes dus kapitein Ivo, we kijken al uit naar de eerste infosessies daarover.
*De scriptor is niet verantwoordelijk voor mogelijkse onwaarheden of flagrante leugens 12
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Boer uit Oetingen in het weekend en Quaestor tijdens de week. Michiel Scheerlinck zal samen met zijn pedante kat, Toulouse en de rest van zijn veestapel over de financiën van de VGK waken. Hij heeft in de VGK als toenmalig reispraeses vooral naam gemaakt tijdens de reis naar Malta. Maar what happens in Malta stays in Malta. Dus als je meer wilt weten zal je het hem zelf moeten vragen. Al zal ik een paar hints geven: koffer, vliegtuig, hondenbrokken en chaos. Probeer hier gerust een verhaal in te zoeken, alle suggesties mogen op een gele briefkaart naar Blandijnberg 2 opgestuurd worden. Maar naast blunders begaan op buitenlands grondgebied heeft Michiel ook een aanslepende Napoleonverslaving. Als het weer zover is, gelieve dan het nummer op zijn armbandje te bellen. Vraag haar naar haar naam, en ze antwoord De Wolf Anschi. Als dat geen lekker beest is, weet ik het ook niet meer. Maar hoe rolt zo’n dier nu in een richting als geschiedenis. Spontaan als je het haar vraagt, maar eigenlijk gewoon omdat het info-moment van de taal- en letterkunde nogal saai is. En saai is niet aan haar besteed daarom zou de secretaris dit jaar graag even de boeken laten liggen en op reis gaan. Naar waar, geen idee. Zolang de VGK er maar bij is. Verder probeert ze alles te vermijden wat op een vogel lijkt en niet klein en schattig is (ook al zijn vogels eigenlijk niet zo coole dino’s, maar goed). En in tegenstelling wat dat laatste doet vermoeden heeft Anschi ook een vriendje, Bjorn.
Onze eerste bachelormama is de schone deerne uit kuststad Veurne. Als West-Vlaming wordt ze niet graag ondertiteld op televisie, dus laat de domme grappen maar al vallen. Toch kan er zeker gelachen worden. Met Lore Roggeman op café is het altijd bier en plezier. Het gaat zelf zo ver dat de grote Boeddha beweert dat ze de reïncarnatie is van een fijn vaatje Duivel. Maar straks meer over bier, nu nog wat over Lore. Zo heeft Dhr. Vermeir haar kunnen bekoren met zijn lessen over het Habsburgse Rijk en had ze graag een date gehad met Tom Hanks. Voorlopig moet ze het wel nog stellen met haar twee hondjes Puchi en Tosca, maar als de rendez-vous er ooit van komt mag Mr. Hanks haar altijd naar de film meenemen, enkele suggesties zijn: Harry Potter, Der Untergang en Trainspotting. In de toekomst gaat Lore ook al eens gaan tennissen en als ze terug naar het verleden moet, zou ze onmiddellijk in de 19e eeuw belanden. Maar als ze toch mag kiezen blijft ze het liefst bij haar eerstejaars in het heden. 13
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Here we are, trapped in the Amber of the moment. There is no why. Gegroet, mede aspirant-historici! Tot u spreekt de mannelijke helft van het Bachelorduo van dit academiejaar, namelijk Sven Gins, helaas bij sommigen bekend als “Svenniebear” of “Rumkerstman”. Afkomstig uit het verre en godvergeten Kester, waar hij ’s weekends terug te vinden is, escapistisch luisterend naar wat anderen omschrijven als “rare muziek” terwijl hij obsessief de Sims speelt, of gretig een enorm arsenaal aan TV-series zoals The Leftovers en Game of Thrones verslindend. In zijn uitgebreide verbeeldingswereld waarin hij al regelmatig eens durft verdwalen beschikt hij niet slechts over zijn twee badass katten, konijnen en vissen, maar ook over een geweldige gouden draak. Op dit moment is z’n gedroomde vakantiebestemming Kroatië, al is het ideale land waar hij zou willen vertoeven nog steeds Luilekkerland. Voor wie hem iets persoonlijker kent of de quotes op z’n wall observeert is het geen verrassing parallellen te trekken met Oscar Wilde. Een positieve plot twist afwachtend houdt hij er veel plannen op na om het komende jaar onvergetelijk te maken, met en gezonde balans tussen feest en – helaas ook – Arbeit. Z’n procrastinatiegedrag moet nu immers eindelijk echt wel eens aan banden gelegd worden. Plaatsen waar hij alvast liever niet heen gestuurd wordt zijn creepy steegjes. Hij tracht er goede relaties op na te houden met andere richtingen van de UGent, maar dat Geneeskunde de arrogantie heeft onze VGK naam te stelen is toch best lame; er kan immers maar één legendarisch VGK zijn, en dat zij wij. Graag had hij geleefd in het antieke Griekenland, waar homo-erotische taferelen eerder lof dan frons kregen, en de zogenaamde gay struggle een anachronisme was. Z’n passie en interesse voor geschiedenis is dan ook de voornaamste verklaring voor het feit dat hij hier nu staat.
Alex Peetermans komt rechtstreeks uit de oorlogszone Wemmel, beter bekent als een van de faciliteitengemeenten van Brussel. Als politiek vluchteling naar Gent gevlucht en hier opgenomen door de VGK, om wat Cultour uit de hoofdstad te slepen. Maar naast het platlopen van het Kaaitheater, de Bozar, de Hallen van Schaarbeek en het KVS, zet hij ook graag een stapje in de wereld, letterlijk te nemen. Favoriete reisbestemmingen zijn dan ook Santiago de Compostela en Rome. Als er dan nog een dood moment is, wordt dat al snel opgevuld door een aflevering van Futurama of een kaskraker als The Rock. Waar hij zich dan voorlopig niet mee bezig houdt, is les geven.
14
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Evelyne Lemahieu, zal samen met haar functiepartner voor heel wat cultuuractiviteiten zorgen. Zijzelf is een en al cultuur, naast naar festivals en concerten gaan, maakt ze ook nog Polaroid foto’, bezoekt ze musea en kunstgalerijen, zoekt ze naar oude platen in muziekwinkels en drinkt ze cappuccino’s in gezellige cafés. Het steppeslurfhondje (zoek dat maar op) is haar lievelingsdier en ze had graag 200 jaar terug geleefd al was het maar voor de voor de extravagante, bombastische kledij. Verder kan je, als je haar ooit betrapt op het luisteren van muziek, zien dat ze zich al eens laat gaan op indiemuziek of alternatieve pop rock. Ravels. In de Kempen. De ANTWERPSE Kempen, om discussie uit te sluiten. Maar niet voor Arno Rombouts, die de functie debat zal uitoefenen. Al zal het wachten zijn op zijn verschijning want momenteel zit hij in Duitsland, waar hij zich vooral zorgen gaat maken over zijn gebrekkig Duits. Ook de reden waarom hij geschiedenis is gaan studeren. Slavistiek, Arabisch of Chinees waren allemaal opties tot hij besefte dat zijn taalkennis eigenlijk beneden alle peil is. Waar hij dan wel goed in is, is het vermijden van gênante stiltes. Er ligt namelijk altijd een quote klaar die van de gênante stilte een filosofische, nadenkende stilte maakt. Wat het verschil is, kom je bij zijn terugkomst wel zelf te weten. Maar om jullie niet op jullie honger te laten zitten, hier alvast een voorsmaakje. De universiteit is een grote, blije familie. De rechten kan er ook niet aan doen dat ze de zatte nonkel zijn. Anselm Logghe, de IT’er van het gezelschap, of WEB zoals men hem soms ook noemt. Voor de meesten onder ons de afkorting van website, maar als het over Anselm gaat kan het evengoed voor weerbare emotionele beroepsfilosoof staan. Onverschrokken deinst hij niet terug voor de confronterende vakken als filosofie. En blijkbaar is er een verband tussen computers en filosofie. Geen idee wat maar het komt zeker nog aan bod in de lessen filosofie. En als niet, is er nog altijd Anselm, die het waarschijnlijk wel weet, dus ga het gerust vragen. In zijn vrije tijd is hij waarschijnlijk bezig met voor zijn verzameling pluis te zorgen. Naast een paar katten en een hond in thuishaven Torhout, bezit hij ook nog een kat en twee konijntjes in Gent. En dat niet alleen, ook zijn broer vertoeft in Gent,en dat als assistent aan de vakgroep klassieke Oudheid. 15
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Krijg jij gevoelens in de onderbuik van Traktorpulling kijken, dan is Aster Gentils iets voor jou. Deze Public Relations men had liever in de Vroegmoderne Tijd geleefd. Eén omdat hij zich dan slechts een keer in het jaar moest wassen in plaats van maandelijks en twee omdat Zaffelare toen nog niet bestond. Verder wil deze Balegemenaar ook graag weten wanneer die ene uit Game of Thrones in zijn roeiboot nog eens tevoorschijn komt. Dus heb jij de boeken gelezen en zin om het volgende GOT-seizoen te verpesten voor Aster. Laat alles wat verzekerd is vallen en rep je naar de Amber. Nadat je zijn hart en ziel hebt gebroken, begin gerust over de Vrijstaat Zottegem. Lang leve de richting Geschiedenis
Onze volgende PR komt recht uit de oudheid gerold, net als Cleopatra danst ze vooral op feestjes en geniet ze ook al eens graag van nectar, ambrozijn en wijn en misschien wat tequila. Charlotte Pluym had in het begin van haar carrière nog even getwijfeld tussen rechten en geschiedenis, maar uiteindelijk heeft ze de Gordiaanse knoop kunnen doorhakken. Verder over feesten nu. Plaatsen waar je haar meestal niet vindt zijn de toiletten op Rock Werchter en Boedapest als het regent. De danspasjes worden meestal geplasseerd op de tonen van Stromae, Imagine Dragons en Netsky. Dus als je de PR ten dans wil vragen op het galabal, weet dan de plaat te kiezen. Later wil ze graag rijk worden en rentenieren maar nu wil ze vooral plezier maken met de VGK. The Golden Sixties doen het dan ook beter bij haar dan de gay twenties. Deze PR-meid zal dit komend jaar de affiches maken die ervoor zullen zorgen dat jullie geen enkele VGK-activiteit zullen missen. In haar vrije tijd loopt Sien Vercruyssen dan weer van het ene in het andere. Zo staan er zingen, schilderen, gitaar spelen en lopen in de top tien hobby’s maar zijn het vooral feesten, dansen en springen met haar lievelingsdier hete Charlotte die in de top drie staan. Hetgene dat ze dan weer liever niet doet, is naar de gevangenis gaan, zowel in het echte leven als in de pokémon-versie van monopolie. 16
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Maxime Heyndrickx, of heyn voor de vrienden, of voor mensen die Maxime een meisjesnaam vinden. Afkomstig van Nine eight double-O a.k.a. Deinze en als befaamd alcoholicus (het was Deinze zeker) ook vaak te vinden in de Amber, een cafe met bier, in tegenstelling tot alle andere café in Gent waar het bier geregeld op is. Sinds dit jaar heeft de reispraeses ook een vaste honk in Gent en een huisdier, het heeft nog geen naam, loopt ook vrij rond en kakt in de kasten. Om tegelijk warm en koud van te krijgen, Ijsland en Sub-Sahara Afrika zijn dan ook de favoriete bestemmingen. Waar we met de VGK dan weer zeker niet op reis gaan zijn een auditorium in de maanden augustus en september, Noord-Korea en het Kalifaat.
De man die de kleur groen al in zijn hart droeg alvorens bij de VGK te komen plus een asociale kat maken samen een nieuwe studiepraeses. Amaury Vanden Houwe gaat al drie jaar mee aan de universiteit en zal al zijn ervaring gebruiken om jullie bij te staan tijdens de examens. Hijzelf is door zijn geschiedenisleerkracht, ex-VGK’er in de opleiding gerold en houdt van honden. Als dat de conversatie niet aan het rollen brengt, weet ik het ook niet meer. Onderwerpen waar je dan beter niet over begint, zijn de zoo en de faculteit van de rechten. Als we Amaury dan even niet in de VGK zien, is er veel kans dat hij in Londen zit of thuis bij zijn vriend Jens. Verder poogt hij in het komende jaar niet te verdrinken in het zwembad.
Een kat die Nuts noemt en reisbestemmingen zoals Thailand en China. Studeren was nog nooit zo leuk met de nieuwe studiepraeses Charlotte mijn vrienden noemen me wel eens Charlie Vermeulen. Toch is het niet allemaal adrenaline in het leven van de Charlotte. Zo vullen de programma’s 2 broke girls en Miranda makkelijk een natte zaterdagavond en zorgt een Harry Pottermarathon ervoor dat de slechte Belgische zomers snel vergeten worden. En hoewel ze geen officiële hobby’s heeft is ze toch altijd in de weer. Zo kan er al eens geshopt of geknutseld worden of wordt er gewoon wat op café gezeten.
17
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Wippelgem, geboortestad van Luc De Vos en de plaats waar een fantastische aflevering van Willy’ en Marjetten (met Luc De Vos) is opgenomen. Maar ook de plaats waar Siebren Moltzen strandt na een week in Gent te hebben gezeten. De sportpraeses zal met de nodige verve en in samenspraak met de andere helft van zijn functie voor een sportief jaar zorgen. Zo staat er zelfs de oprichting van een blandinia speedteam op poten. In zijn verdere leven geniet Siebren ook nog wel eens van een streepje kunst zolang er maar functioneel naakt op staat. Ook is hij grootte fan van de kleur NTC lijkbleek en ziet hij graag een zwarte langhaarpoes. Bedankt Siebren.
“Voetballer en een toogfilosoof? Dan is geschiedenis iets voor jou”, had
Laurens Slegers in de infobrochure van de ugent gelezen. Zo zit hij hier dan ook al twee jaar aan de parel van de unief, de Blandijn. En ook dit jaar zijn er weer, misschien iets te ambitieuze plannen. Zo zal hij dit jaar, ondanks enige vertraging vorig jaar zijn eigen Kalifaat uitroepen, het kantoor van de decaan vermijden en sportpraeses van de VGK worden. Zijn lievelingsgerecht is een Appelblauwzeegroene Roaring Twenties en wordt best geserveerd na een avondje Amber. Waar hij dan weer minder van houdt, is Paal en Sletterkunde, die andere richting aan de Blandijn.
Cassandra Caulier, iemand met vele hobby’s zoals tekenen, schilderen, lezen, leuk zijn en zwemmen maar met slechts één passie, lama’s. Wel dat en feesten natuurlijk, als kersverse feestpraeses zal zij verantwoordelijk zijn voor een jaar vol met VGK-fuiven. Zijzelf kan uit eigen ervaring putten want samen met haar compagnons de route Astrid, Arne en Charlotte maakt ze geregeld de straten van Gent onveilig. Thuis zit ze dan weer met een zus die denkt dat haar kamer een winkel is, waardoor er hier en daar al eens een iets verdwijnt. Verder zou ze in haar leven graag nog een snoezige dictatuur oprichten, Cassieland en als het even kan een kleine theekrans houden met Queen Elizabeth I, Keizer Karel, Marie Antoinette en Churchill. Al mag er voor haar, zoals een echte feestpraeses dat beaamt wel wat sterkers geserveerd worden dan thee. 18
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Mathias Desmadryl zal samen met Cassandra de feesttandem vervolledigen. De fiere Reningelstenaar laat zich vooral zien op een Fjiieesteeeuuh (Reningelst ligt in de westhoek) om daar dan om de zoveel minuten een pintje te consumeren. En als het dan al eens laat wordt op zo’n avond, kan het gesprek al snel over Minions en GELATOOOO gaan of over Pericles, de man van Athene, die dit jaar jammer genoeg niet in het praesiduim zit. Maar terug naar Mathias. Wat als hij reispraeses was geworden. Wel dan gingen we dit jaar zeker niet naar de zee of naar plaatsen waar zand ligt. Samen maken ze een strand, pure horror. Gelukkig kan hij na een gruwelijk dagje Knokke helemaal wegdromen op de platen van de Foo Fighters, Metallica, Sabaton en Skillet. Een zachtaardig reïncarnatie van een vlinder waar iedereen zijn verhaal kwijt kan, heeft er al een jaar bij de VGK opzitten. Maar hij heeft, als toenmalig Quaestor de fakkel doorgeven aan Michiel en gaat nu door het leven als boekensultan. Desmond Vercammen is degene die ervoor zorgt dat de prijzen van de boeken en van het bier spectaculair naar beneden gaan. Hoe hij het voor de boeken doet, is magie, dat van de pinten is omdat iedereen meer geld over heeft om pinten te drinken. Hoera. Deze jongen van Poederlee gaat bovendien ook al eens graag de zon opzoeken in Italië en durft ook al eens een oefenles van wiskunde Ib over te slaan om een aflevering van Grimm te bekijken. Als laatst hebben we nog de awesome scriptor, die een nogal romantisch beeld had van de rush die een deadline teweeg brengt bij elke journalist. Want na een zondag en nacht schrijven voelt hij zich vooral slaperig, in plaats van euforisch. Daarom wil Wouter Vanhee zich ook al even verontschuldigen voor mogelijk discutabele schrijfwijze van bepaalde woorden. Verdere hobby’s zijn KSA (sorry scouts -en chiromensen) en het verzinnen van ideeën waar hij geen tijd voor heeft om ze uit te voeren, daarom is hij ze beginnen op te schrijven. Ziehier het begin van mijn carrière als scriptor. Als laatst wil ik nog even vermelden “Eén beeld, zegt duizend woorden”. 19
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
MES QUE UN CLUB? Bilbao, Erasmus en voetbal
In een historisch blad als het Veer is het niet meer dan passend om mijn artikel te beginnen met een korte historie over het leven van de heilige Mammes. Naast als wees van twee ter dood veroordeelde ouders te zijn, maakte de heilige Mammes nog heel wat andere tegenslagen mee. Hij werd door de Romeinen voor de leeuwen geworpen, maar slaagde erin de beestjes te bekeren tot het Christelijke geloof (was het met mensen maar zo makkelijk, hoor ik onze huidige predikers al klagen), en trok met een bevriende leeuw naar de stad Caesara, waar de plaatselijke bevelhebber – blijkbaar toch niet geheel onder de indruk van het vreemde duo– hem alsnog ter dood veroordeelde. Zo gezegd zo gedaan, Mammes werd Saint Mammes en zijn cultus reikte over de gehele Christelijke wereld. Zo ook in Bilbao, alwaar een klooster naar hem genoemd werd. Nu wil het toeval dat naast dat klooster in 1913 een voetbalstadion gebouwd werd voor een ploeg die sindsdien de bijnaam “Los Leones” draagt (guess why), dat datzelfde stadion na een geleidelijke sloop annex vernieuwing amper enkele weken geleden heropend is, en, last but not least, dat uw correspondent ter plaatse toch wel net in dat voetbalstadion naar een wedstrijdje is gaan kijken zeker! Voor de simpele zielen: dit stukje gaat dus over Athletic Bilbao en hun nieuwe stadion, San Mamés. Bilbao is de hoofdstad van de regio Baskenland, el Pais Vasco, en dat zal je geweten hebben. De ploeg speelt uitsluitend met spelers uit GrootBaskenland, en heeft om die reden een van de best ontwikkelde “canteras” (voetbalacademies) van Spanje. En dat heeft slechts weinig invloed op de prestaties van de club, integendeel. In de geschiedenis van de Primera División zijn er drie clubs die nog nooit gedegradeerd zijn: Real Madrid, FC Barcelona en… Athletic Bilbao. Nu zou je kunnen opwerpen dat het een tikkeltje te ver gaat om in al je nationalisme geen spelers van andere regio’s toe te laten (al is er de laatste jaren wel een versoepeling te merken), anderen vinden dan weer dat Athletic met zijn sterk ontwikkel20
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
de jeugdopleiding een voorbeeld is voor alle Europese clubs. Zo heeft de Fifa zelf enkele richtlijnen i.v.m. “home-grown players” proberen op te stellen, maar dat bleek in eerste instantie (zogezegd) in strijd te zijn met de Europese wetten rond vrij verkeer. Nu ja, de ene discriminatie is de andere niet zeker.
Maar verder is er weinig unieks te beleven, de decompressie na de match van woensdag, het makke spel van Llevante en de logische 3-0 overwinning maakten het een relatief rustige avond. Toch is Athletic geen gewone club. Het nieuwe stadion dat vlakbij het centrum ligt, de Baskische trots, de vele jeugdspelers, de band met de stad zelf (die de helft van de kosten van het stadion draagt), en de lange geschiedenis van de vereniging doen mij reikhalzend uitkijken naar elke nieuwe thuiswedstrijd. Kortom: het wordt tijd dat de fiere maar toch vooral pseudo-volkse en zogezegd familiale ex-kampioen van Spanje (die ironisch genoeg een transferverbod kreeg voor sjoemelpraktijken en in uiterst schimmige omstandigheden een Braziliaan ging halen voor officieel 60, misschien 80 en wellicht 100 miljoen euro) zijn stoere slogan overdraagt aan de rechtmatige eigenaar: de enige “més que un club” in Spanje is Athletic de Bilbao.
Over studenten is mij in ieder geval niks verteld en dus trok ik eind augustus naar Bilbao. Long story short: op 27 augustus begaf ik mij (zonder ticket want uitverkocht) in Athletic-shirt naar een café voor de belangrijkste match van het jaar, tegen het Napoli van Dries Mertens. En wat een match. Geen medelijden, dames, “Driesje” moest en zou die avond ten onder gaan. Winst betekende immers Champions League-kwalificatie, maar toen we vertrokken (rond de vijfenveertigste minuut, te laat zijn is een Spaanse uitvinding) stond het al 0-1. Tijdens het wandelen sijpelden berichten binnen over de gelijkmaker, en toen we met een cerveza in een café vol Bilbao-supporters stonden konden we nog tweemaal uit volle borst “gooooool” meeschreeuwen. Het was de eerste wedstrijd in het nieuwe San Mamés en moeder gods, wat een prachtig stadion. Elke keer als de helikopter luchtbeelden van de nieuwe heilige arena schoot rolden de “oooh”’s en “aaah”s door het café. De straat waar we ons bevonden telde overigens zodanig veel athletic-herbergen dat de VGK er geen kroegentocht zou kunnen houden omdat: 1. De VGK geen geld heeft om meer dan 50 à 60 (ik overdrijf écht niet) verschillende pinten te betalen 2. Zelfs de lever van Shnabels geen 50 pinten zou kunnen verdragen. Toch zat elk café helemaal vol, en toen na de match ook nog eens 55.000 supporters de straat (die uitkijkt op het stadion) vulden was de mensenmassa compleet.
21
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Kortom, voor de volgende wedstrijd op zaterdag had ik uiteraard al tickets gekocht. Vooral benieuwd naar het stadion en naar de Athletic-supporters. Wat dat laatste betreft kreeg ik al een voorsmaakje buiten het stadion. Een groepje voornamelijk in het zwart geklede mannen stond zwijgend voor het stadion met een onleesbaar spandoek, wat de policía om de een of andere mysterieuze (waarschijnlijk politiek gerelateerde) reden extreem nerveus maakte. De athleticsupporters zijn, hoe kan het ook anders in de hoofdstad van het Baskenland, gekend om hun nationalistische sympathieën en solidariteit met de onafhankelijkheidsbeweging. Toen men in 2008 een minuut stilte wou houden voor een tien dagen eerder door de ETA vermoorde politicus, zag de scheidsrechter zich gedwongen om het stiltemoment vroegtijdig af te breken na onophoudelijk geroep en gefluit in de harde kern van Bilbao. Ik was met andere woorden gewaarschuwd. Nu moet het ook wel gezegd dat de harde kern van Athletic (en bij uitbreiding het Baskisch nationalisme) evenzeer op een (voor velen) positieve manier politiek actief is: ze komen vaak uit antifascistische en antiracistische kringen, en brachten bijvoorbeeld Palestijnse vlaggen mee tijdens duels tegen Israëlische ploegen. Het ene nationalisme is duidelijk het andere niet. Maar daar dacht ik niet aan toen ik het majestueuze stadion binnentrad. Ik was zodanig onder de indruk van het spiksplinternieuwe en volledig in het rood uitgevoerde stadion dat ik meteen op de verkeerde plaats ging zitten. Spanjaarden zijn gelukkig een vriendelijk volkje en toen de match begon zat ik tussen twee oude mannen op de vijfde rij. Eerste vaststelling: iedereen eet zonnebloempitjes tijdens de wedstrijd en bezaait zo de tribune met restjes van de gezonde snack. Tweede vaststelling: Llevante was nooit in staat om Athletic echt te bedreigen. De “harde” supporters bevonden zich logischerwijs in de hoeken van het stadion en gedroegen zich niet anders dan Belgische fans: een dikke man met ontbloot bovenlijf leidt de gezangen, de rest volgt en laat zich opzwepen door rivaliserende supportersclans. Pittig detail: om de zoveel minuten toonden tientallen fans spandoeken met het bekendste strijdteken van de Baskische eisen: de “Etxera"vlag met de tekst “Baskische vluchtelingen en gevangenen terug naar huis”. Voor de tweede keer een long story short: Spanje verspreidt ETA-gevangenen over heel het land (soms zelfs tot op de Canarische eilanden) om twijfelachtige redenen en de Basken eisen dat ze overgeplaatst worden naar eigen gevangenissen Maar verder weinig unieks te beleven, de decompressie na de match van woensdag, het makke spel van Llevante en de logische 3-0 overwinning maakten het een relatief rustige avond. Toch is Athletic geen gewone club. Het nieuwe stadion dat vlakbij het centrum ligt, de Baskische trots, de vele jeugdspelers, de band met de stad zelf (die bv. de helft van de kosten van het stadion draagt), en de lange geschiedenis van de vereniging doen mij reikhalzend uitkijken naar elke nieuwe thuiswedstrijd. Kortom: het wordt tijd dat de fiere maar toch vooral pseudo-volkse en zogezegd familiale ex-kampioen van Spanje (die ironisch genoeg een transferverbod kreeg voor sjoemelpraktijken en in uiterst schimmige omstandigheden een Braziliaan ging halen voor officieel 60, misschien 80 en wellicht 100 miljoen euro) zijn stoere slogan overdraagt aan de rechtmatige eigenaar: de enige “més que un club” in Spanje is Athletic de Bilbao. Tim De Moerloose 22
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
STUDIETIPS Hoe het eerste jaar Geschiedenis doorkomen? Beste eerstejaars, de VGK is een studentenvereniging die enerzijds zorgt voor ontspanningsmomenten. Deze moeten er zeker zijn want een studententijd zonder feestjes en vrienden, laat ons eerlijk zijn, is geen studententijd. Anderzijds is de VGK ook een vereniging die zich inspant om het studeren te begeleiden en vergemakkelijken in zekere zin. De VGK studiecel publiceert ook jaarlijks een aantal studentencursussen die hulp zouden moeten bieden tijdens het studeren. In volgend artikel willen wij een aantal vakken van het eerste semester bespreken zodat jullie weten wat er jullie te wachten staat. We beginnen eerst met een aantal tijdsvakken. Het eerste is “Geschiedenis van het Oude Nabije Oosten “ dat wordt gedoceerd door professor Katrien Degraef. In dit vak wordt er vertrokken van de Neolithische Revolutie, met het verschijnen van de landbouw en veeteelt en de theorieën hierover. Dan wordt de geschiedenis van Mesopotamië behandeld : de grote periodes, de voornaamste gebeurtenissen en hun dynamiek. Egypte wordt op gelijkaardige wijze behandeld en het geheel wordt afgesloten met de Perzische verovering van het ganse gebied. Randgebieden zoals Klein-Azië, de Levant en Elam worden vermeld in hun relatie tot de twee grote rijken. Jaarlijks maakt de VGK ook bij dit vak een studentencursus. Het examen bestaat uit 1 open vraag en een aantal meerkeuzevragen. “Geschiedenis van de Vroegmoderne Tijd” gaat over de geschiedenis van Europa en van de Europese overzeese expansie in de 16e-18e eeuw. Het is een algemeen overzicht van de voornaamste politieke, intellectuele, sociaaleconomische en religieuze ontwikkelingen in Europa, met bijzondere aandacht voor de Europese overzeese expansie en de gevolgen hiervan. De professor van dienst is René Vermeir en het handboek is de te kennen leerstof. Het gehele boek wordt niet gegeven in de lessen maar is wel volledig te kennen. Er wordt dus een extra inspanning verwacht van de studenten. Het examen bestaat uit een aantal open vragen. Naast tijdsvakken zijn er ook de algemene vakken. Een eerste algemeen vak is “Historisch overzicht van de wijsbegeerte”. In dit opleidingsonderdeel wordt een overzicht gegeven van de grote wijsgerige problemen, van de voornaamste strekkingen in de pogingen tot oplossing van problemen en van de belangrijkste begrippen die typisch geworden zijn voor het wijsgerig denken. Dit vak wordt gedoceerd door Tim De Mey, door het sabbatjaar van Johan Braeckman. Laat je verder ook niet afschrikken door het lijvige boek; het wordt niet voor niets de 'Wereld van Sofie' voor volwassenen genoemd, en leest dus vlot. Op het examen wordt grondige kennis van de leerstof verwacht en dit met een meerkeuze-examen. Ook bij dit vak is er een studentencursus ter hulpmiddel, met name een begrippenlijst. 23
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Een tweede algemeen vak is de “Inleiding tot de voornaamste moderne literaturen”. Deze cursus wordt gegeven door Bart Keunen en wil inzichten brengen in de samenhang en ontwikkeling van de grote literaire stromingen in Europa van de Middeleeuwen tot nu. De lessen worden soms met beeld- of klankmateriaal opgefleurd en zijn dus aan te raden. Zeker omdat jaarlijks sommige delen wegvallen en dat wordt in de les vermeld. De VGK publiceert elk jaar een handige auteurslijst, die dient ter hulpmiddel bij het studeren. Dit examen bestaat volledig uit meerkeuzevragen.
Als derde algemeen vak dit semester is er “Historische Kritiek”. Dit vak wordt gegeven door Marc Boone en is zowel het buisvak van dit semester als het interessantste vak. Het doel van dit vak is kritisch te staan tegenover de overvloed aan informatie waarmee een historicus geconfronteerd wordt. Een ander deel beslaat de ontwikkeling van de 'geschiedenis' als autonoom wetenschapsgebied. De leerstof bestaat uit het handboek “'Historici en hun métier. Een inleiding tot de historische kritiek'”. Daarnaast zij er ook de casussen. Naar de les gaan is dus een must. Een tip om te slagen is wekelijks je lessen door te nemen. Ook publiceert de VGK een casuslijst, die een hulpmiddel kan zijn bij het studeren. Het examen bestaat uit een casusvraag, een open vraag waarbij je de cursus moet kunnen toepassen op een tekst en een aantal meerkeuzevragen.
Dan zijn er ook nog de praktijkvakken. Vanaf het academiejaar 2014-2015 is er het vak “Historische teksten”. Het is dus een nieuw vak dat wordt gegeven door René Vermeir in samenwerking met Jan Dumolyn, Jacques Van Keymeulen en Peter Van Nuffelen. Het vak zou in tegenstelling tot zijn voorganger “Historische praktijk 1: Algemene inleiding tot de geschiedschrijving” meer de nadruk leggen op de teksten en de analyse ervan. Nog een nieuw vak, sinds dit academiejaar, is “Inleiding tot het historisch onderzoek”. Het is een jaarvak dat gegeven wordt door Anne-Laure Van Bruaene en Andries Zuiderhoek. Het vak zou ook een uitbreiding zijn op “Historische praktijk 1: Algemene inleiding tot de geschiedschrijving” al zou de nadruk hier liggen op de praktische kant van het historisch onderzoek. Hier krijg je dus aangeleerd hoe je een paper schrijft, hoe je bronnen moet zoeken, vinden en dergelijke meer. Aangezien beide bovenstaande vakken nieuw zijn, zal het voor de studiecel niet makkelijk zijn om alles bij te houden. Wel zullen we proberen helpen waar dat kan.
Ten slotte hebben we ook de “Historische Praktijk 1: Oefening”. Dit is ook een jaarvak waarbij men in het begin van het academiejaar één van de vier colleges moet kiezen. Oefening Klassieke Oudheid wordt gedoceerd door Wim Broekaert , oefening Middeleeuwen door Jonas Braekevelt, oefening Vroegmoderne door Steven Vanden Broecke en oefening Moderne en hedendaagse door Christophe Verbruggen. Iedere oefening is verschillend, maar verdere uitleg is te vinden op Minerva en zal aan het begin van het academiejaar in de lessen verschaft worden. De twee voorgaande vakken zouden een hulpmiddel moeten zijn om dit vak tot een goed einde te brengen. Want op het einde van het academiejaar is het de bedoeling dat er een paper wordt afgeleverd. 24
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Verder willen wij jullie de raad meegeven dat tijdig beginnen een must is. Zowel professoren, alumni, praesidiumleden als medestudenten zullen allemaal dezelfde raad geven. Je gaat het waarschijnlijk zo vaak horen dat je het beu zal zijn. Maar wanneer je hem opvolg (of niet) en het uiteindelijk zijn vruchten zal afwerpen (of niet), dan zul je iedereen wel gelijk geven. Moesten jullie nog extra vragen hebben, controleer dan zeker het VGK forum. Op het forum kun je naast voorbeeldvragen ook topics vinden met uitleg per vak. Ook kunnen jullie steeds bij ons terecht (studie@vgkgent.be). Dus om af te ronden rest er ons niets anders dan jullie veel succes te wensen met jullie studies.
Amaury Vanden Houwe en Charlotte Vermeulen VGK studiecel Academiejaar 2014-2015
————————————————————————————————————— Advertentie
Lange Violettestraat 94, 9000 Gent - reserveer@baar.be
25
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
KOMKOMMERTIJD Actualiteit door de bril van een slaperige Erasmusser Een staakt het vuren in Gaza, gemoederen die tot rust komen in het pittoreske Amerikaanse stadje Ferguson, een Oekraïense president die denkt dat hij vrede gesloten heeft met de Russen – die dat ontkennen, aangezien ze van mening zijn dat het oude tsarenrijk niet eens in oorlog is met deze voormalige Sovjetdépendance. Een mens begint haast te vrezen dat er binnenkort geen enkel bloedig conflict meer heerst, die de avonden voor de buis zoveel aangenamer maken. Of wil u Wim De Vilder en Martin Tanghe binnenkort met ernstige blik achtergrondinformatie zien verschaffen over pakweg het pompoenenfestival in Kasterlee? (Watterlee? Waarerlee? Hoezoerlee?). Nee, dat wil u natuurlijk niet. Oké, er heersen nog tig-tal burgeroorlogen op het Afrikaanse continent. Maar zegt u eens eerlijk. Wil u echt geconfronteerd worden met pakweg Zuid-Soedan, de Centraal Afrikaanse Republiek of die leukerds van Boko Haram? Of met Somalië, de Toearegopstandelingen in Mali, de onophoudelijke oorlogstoestand in het naar het schijnt wel degelijk pittoreske Oost-Congo? Nee, ook dat wil u niet. Net zo min u behoefte hebt aan een hoofdpunt over Papoea-opstandelingen in Indonesië, door ware drugsoorlogen verscheurde landen in Midden-Amerika of over vredelievende moslims die door boeddhistische extremisten een kopje kleiner worden gemaakt in Myanmar-slash-Birma. U wil dat niet.
Waarom wil u dat niet? Wel, ondergetekende heeft daar een theorietje over. Oorlogen en gerelateerde slachtpartijen zijn slechts interessant indien ze aan één van volgende voorwaarden voldoen. Voorwaarde één: deelnemers aan een conflict zijn blanke mensen. U weet wel, van het Kaukasische type, zoals dat in het jargon heet. Voorwaarde twee: het conflict speelt zich af in het gebied van het oude Romeinse Rijk. Voorwaarde drie: deelnemende landen zijn heel groot- wanneer pakweg China met buur Japan slaags raakt, zal het zelfs de VRT niet lukken dat conflict te negeren.
26
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Eén gegeven echter maakt elke oorlog oninteressant. Een opmerkelijk fenomeen, onder kenners ook wel eens tijd genoemd, slaagt erin de bloedigste oorlogen op het prioriteitenlijstjes van de meeste nieuwsdiensten ongeveer honderd plaatsen onder de opening van het nieuwe academiejaar te plaatsen (laatst nog van de oorlog in Syrië gehoord, iemand?). Waarmee ik deze opening natuurlijk geenszins oneer wil aandoen. Gelukkig zijn er twee zaken die ons voor de algehele verveling behoeden. Het nieuwe kalifaat houdt huis in een regio die onder de meer ambitieuze Romeinse keizers onderdeel van het Imperium uitmaakte, wordt door Amerikanen gebombardeerd én dreigt aanslagen in Europa te plegen. Spanning verzekerd. En mocht dit niet genoeg zijn om u wakker te houden: met zijn nieuwe straaljagers bombardeert het Belgische leger binnenkort jaarlijks rond komkommertijd naar believen buurlanden. Speciaal voor u. Arno Rombouts
————————————————————————————————————— Advertentie
27
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
GRENOBLE - MES PETITES Erasmus, in kwade en in goede dagen
Hallo! Hallo! Neen, deze pagina niet omslaan, ook al denk je ‘Bah, Eramus, heb ik niets mee te maken’. Ik heb namelijk speciaal tijd vrijgemaakt om dit stukje te schrijven, moet je weten. Dus alsjeblief, laat mijn effortke niet voor niets zijn. Zoals de titel al doet vermoeden, vertoef ik in het Franse Grenoble. Het is een stad aan de voet van de Alpen, maar desondanks zo plat als een pannenkoek, heerlijk voor transport! Momenteel ben ik hier nog maar een week, maar ik vind het hier nu al geweldig. Op Erasmus gaan, tot op dit moment kan ik het enkel aanbevelen. Moet je weten dat ‘dit moment’ eigenlijk het tijdstip is dat ik nog geen lessen heb gehad en enkel tijd heb gespendeerd aan het maken van internationale vrienden, het inrichten van mijn studio – die wel zeker de volledige 14 m² telt – en het doorlopen van de Franse administratie. Dat laatste, het moet gezegd worden, is werkelijk een hel aangezien niemand ook maar van iets op de hoogte lijkt te zijn of competent overkomt, so lovely . Behalve dat: geen enkele klacht! Geen heimwee, geen groot verdriet, geen gevoel van complete onmacht of iets dergelijks. Integendeel, ik begin me het Franse à l’aise al volledig eigen te maken. Wat ik dan wel al gedaan heb? Ogenblikje, daarvoor heb ik mijn agenda nodig (geloof me vrij, die eerste week op Erasmus heb je geen seconde tijd). Er was een infoavond in een bar, dus eigenlijk was het gewoon een drinkavond – een beetje zoals in de Amber elke dag, maar dan zonder het goede Belgische bier (ze drinken hier zeepwater en noemen het bier). Toen was er een pub crawl, dus eigenlijk ook een drinkavond. De volgende dag was er een picknick, die bleef nuchter, en gisteren was er het eerste ‘feestje’ als dusdanig, dus nogmaals een drinkavond: I © Erasmus! Dat laatste is trouwens ook de naam van de organisatie die dit alles bolwerkt, het is echt een zotte en grappige bende.
28
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Donderdag is er een megafeest, de echte ‘Welcome Party’ en ik ben ervan overtuigd dat het dak eraf gaat. Iedereen kijkt er nu al zo hard naar uit dat het simpelweg niet anders kan. Wil ik ook nog even meegeven dat het hier intussen al elke dag op een uitzondering na fantastisch weer is geweest, altijd eind 20 of begin 30 °C. Geweldig voor nu, maar in de winter sneeuwt het hier (Alpen, remember) zodat iedereen gewoon ’s ochtends op de bus kan stappen om een dagje te gaan skiën, I’m in paradise! Ik kan zo nog wel een tijdje voortgaan, maar ik denk niet dat het jullie werkelijk zou interesseren een rondleiding van de stad te lezen, wat ik al heb gegeten en met wie, of hoe vreemd de campus is ingedeeld. Daarom: een paar sfeerbeelden – ja, van het internet, want ik heb nog geen tijd gehad om mijn foto’s te uploaden, sorry! Hanne Van Hoylandt
29
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
BACK TO SUIKERROCK 2014 [Zaterdag]: Complete Madness! Wie dacht dat je enkel full madness kon ervaren op Tomorrowland heeft nog nooit de band Madness in levende lijve gezien. Gekker dan dat zal het deze festivalzomer niet meer worden. In het eerste weekend van augustus stonden deze heren op Suikerrock te Tienen, samen met Nina Nesbitt, School Is Cool, De Jeugd Van Tegenwoordig en Arsenal. Hieronder een kort verslag van het mooiste festival Tienen en omstreken, om duidelijk te maken dat er meer bestaat dan Werchter, Pukkelpop en vooral Tomorrowland. Nina Nesbitt was alvast niet naar Tienen afgezakt om het voorprogramma van Madness te verzorgen. Net zoals op Mainsquarefestival een maand eerder gaf deze schone deerne een sterk live-optreden. De song 18 Candles was ĂŠĂŠn van de voltreffers van het concert. Het is een nummer dat stevige piano, drumsneden en bassfrivoliteiten combineert met de steeds sneller zingende stem van Nesbitt. De track brengt daarnaast naar voren hoe het voelt om achttien te worden, ideaal dus voor het jonge publiek dat op dat moment op het plein stond. Selfies, Mister C en uiteraard ook Appletree waren de absolute hoogtepunten van haar concert. Dit zijn dan ook de drie beste songs van haar debuutplaat Peroxide. Een minpunt aan haar optreden was dat het publiek blijkbaar nog niet wakker was. Tijdens het nummer He's The One I'm Bringing Back vroeg ze aan het publiek om mee te zingen, maar de apathische Tiense tieners vertikten het om luidkeels mee te brullen. Waardoor mijn geschreeuw en gekweel wel bijzonder raar overkwam.
30
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
De nieuwe bezetting van School Is Cool heeft er voor gezorgd dat het aantal knappe dames exponentieel gestegen is, maar daarnaast is de band er door deze wissels ook op muzikaal vlak sterk op vooruit gegaan. School Is Cool was naar Suikerrock gekomen om het gekkenhuis al eens te laten losbreken voor de hoofdact het podium zou betreden. Zo had de zanger iets weg van een uit Geel ontsnapte hippie, met zijn lange vlecht en schoenen met oranje veters die tot net onder zijn knieën waren opgebonden. Het concert was echter nog geen nummer bezig of Jim-presentatrice Eline De Munck droop al compleet ongeïnteresseerd af naar de VIP -lounge. Het was ook voor ons even wennen aan de nieuwe huisstijl van de band, maar de explosiviteit in de nieuwe songs maakte van het concert een waar spektakel. Daarnaast krijgen ook de oude nummers meer kracht door het toedoen van de nieuwe bezetting. Zo blijven New Kids In Town en Warpaint twee nummers die thuishoren op elk festivalpodium.
Een band die mijns inziens niet meer thuishoort op elk festivalpodium van België is De Jeugd Van Tegenwoordig. Zelf was ik dus nog moeilijk te overtuigen door hun set, maar het publiek kroop eindelijk even uit zijn schulp. Seks en schunnige praat met een beat onder dat is het enige wat deze Hollandse rappers naar Suikerrock brachten. De zevenjarigen zongen enthousiast mee tijdens Broek Af Tetten Bloot en Watskebeurt?, logisch als je weet dat dit het enige publiek is dat hen nog nooit live heeft gezien. De Jeugd Van Tegenwoordig had uiteindelijk maar één verdienste, naast de gage die ze na hun honderdste show met dezelfde setlist opstreken, en dat is dat ze Tienen even hebben laten dansen. Op de Student-kickoff op 24 september zullen deze heren waarschijnlijk net hetzelfde proberen op het Gentse SintPietersplein. Mij zal je daar alvast niet tegenkomen.
31
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Voor de introsong verscheen er deze keer een blootvoetse zwartharige angstaanjagende deerne op het podium. Toch was het duidelijk dat iedereen aan het wachten was op de frontvrouw, Leonie Gysel, eens zij op flamboyante wijze het podium betrad kon het publiek misschien eens los gaan. Dat was ook duidelijk de bedoeling van frontman John Roan toen hij de woorden, "We hebben een uur gekregen dus gaan we alles geven", uitsprak. Het publiek had echter eerst wat meer bier nodig, zodat ze naarmate de avond wat vordert stelselmatig minder apathisch konden worden. Uitzinnig wordt het publiek echter nooit, behalve de enkelingen van voor dan. Er was ĂŠĂŠn lichtpunt in het duister. Tijdens Melvin ging het hele plein uit zijn dak, maar dat was ook alleen maar te wijten aan het feit dat ze het nummer al eens gehoord hadden op Studio Brussel. De bands op Suikerrock valt niks te verwijten, ook Arsenal niet die wederom een ijzersterke set neerzette, maar het publiek mocht naar mijn mening toch net iets meer enthousiasme tonen voor de geleverde prestaties van de artiesten die het podium betraden te Tienen. Are there some people here who came for One Direction? But we are Madness! En een gekkenhuis werd het ook. Van de inkleding, met als absolute toppunt het kostuum van de saxofonist, tot de show en de gekozen setlist alles wat deze band uitademt komt rechtstreeks uit een gekkenhuis. Toppers zoals Baggy Trousers en Our House In The Middle Of The Street waren de eerste songs van de dag die het publiek eindelijk wouden meezingen. Daarenboven vroeg het publiek zelfs naar meer toen deze oude rotten het podium verlieten, naar alle waarschijnlijkheid een unicum in de geschiedenis van Suikerrock. Madness nam in stijl afscheid met enkele toppers van One Step Beyond en de gezegende woorden: "Bagalanas it was great to be back Catalan People". Suikerrock in Tienen was op het vlak van affiche zeker en vast geslaagd. Op zaterdag konden we er Madness, Arsenal, Nina Nesbitt, School is Cool en De Jeugd Van Tegenwoordig meepikken. Op zich geen slechte namen als je er nog eens bij rekent dat op vrijdag Simple Minds en op zondag The Jackson 5 naar Tienen afzakten was de line-up op duimen en vingers van af te likken. Helaas is het aanwezige publiek niet altijd even enthousiast en lijkt het alsof de helft van de aanwezigen rechtstreeks van het parkfeest is afgedwaald naar een festivalwei. Hopelijk kan het publiek volgend jaar net iets meer appreciatie opbrengen voor de mooi affiche die Suikerrock elk jaar naar Tienen brengt! Volgend jaar meer van dat! Jordy Sabels
32
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
LAND ZONDER SCHROOM Laurens Slegers
Een sportcolumn over de afgelopen sportzomer schrijven. Het klinkt heel eenvoudig. Niets is minder waar. Op het eerste gezicht lijkt het aanbod aan thema's eindeloos. Het WK voetbal, de Tour de France, het EK atletiek of zelfs het Wereldkampioenschap Hockey. Aan sportevenementen geen gebrek. De prestaties bleken echter alles behalve memorabel te zijn. Het WK voetbal was een mager beestje. Op zich heb ik al weinig voeling met landenkampioenschappen. Een beangstigende vorm van nationalisme steekt iedere keer weer de kop op als landenteams elkaar bekampen voor volk en vaderland. De rillingen lopen over mijn lijf als ik een volledige natie met hart en ziel hun nationale hymne ten beste zie brengen. Alsof de tegenstander hun familie en vrienden zou hebben uitgemoord. Je zou bijna gaan denken dat het WK een veredelde vorm van WOIII is. Muzikaal zijn de meeste volksliederen overigens van een bedenkelijk allooi. Op Italië na zijn ze allen zelfs zo slecht geschreven dat zanger Rinus er zijn neus voor zou ophalen. Gelukkig is er nog ons kleine Belgenlandje om de balans terug in evenwicht te brengen. Als onze nationale trots de Brabançonne tracht te zingen heb je toch steeds het gevoel dat je op een wel heel slechte karaokewedstrijd terechtgekomen bent. Op sportief vlak stelde het WK zwaar teleur. De topspelers gaven dit jaar niet thuis. Duitsland liet eenmaal zien wat het in zijn mars had maar tegen een Brazilië verlamd door stress had zelfs Algerije een goede kans gehad om door te gaan. Bij iedere goal van de Duitsers zag je de Brazilianen tien centimeter kleiner worden. Voor de één een negentig minuten durende horrorfilm voor een ander pure voetbalporno, 18-plus was het alleszins. Al bij al kunnen we stellen dat Duitsland de verdiende winnaar van dit snel te vergeten WK was. Ons WK daarentegen was al op voorhand gedoemd om te mislukken. Zelfs met een van de meest gunstige lotingen die men zich kon inbeelden slaagde het team van Boer Willie er nog niet in om een degelijk niveau te halen. Alleen tegen het naïeve VS-team kwam de individuele klasse van Belgen als Lukaku en De Bruyne boven water. Ik zou een heel discours kunnen afsteken omtrent het gebrek aan tactische richtlijnen bij de Rode Duivels maar daar zit waarschijnlijk niemand op te wachten. Neem het van me aan, met een trainer van het niveau Mourinho zaten we nu waarschijnlijk nog altijd te feesten op de grote markt van Brussel. Het WK voetbal was niet de enige tegenvaller van deze zomer, ook de Tour de France bleek een mager beestje te zijn. Al na enkele dagen was de Ronde ontdaan van al zijn favorieten. De meeste coureurs rijden nu eenmaal met een volledige medicijnkast in de aders. Zo gedrogeerd als wat komen ze aan de start van La Grande Boucle. Of het nu van drank of pillen is, elke bezoeker van de Overpoort weet dat je op zo'n moment best wel eens in aanraken kunt komen met Moeder Aarde. Eén na één vielen de favorieten uit de wedstrijd zodat op het laatst enkele tweede garnituur 33
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Fransozen mochten meestrijden voor een podiumplaats. Na een week lagen de groene en gele trui echter al vast en kon wielerminnend België alleen nog maar hopen op een ritzege. Viel dat even tegen... Uiteindelijk was ik blij dat we deze sportzomer konden beëindigen en eindelijk terug konden overgaan tot de orde van de dag; de Jupiler Pro League. Onze vaderlandse competitie blijft uiteindelijk toch het mooiste wat er op deze aarde te vinden is. Met al zijn gebreken en mislukkingen is het toch het zieke hondje waar iedereen zich het meest om bekommert. Vergeet Messi en Ronaldo, de onvolmaaktheid van spelers als Davy de fauw (zonder hoofdletter, kan het nog mooier) en Olivier Deschacht maakt onze competitie zo populair. Mensen krijgen het gevoel dat ze niet zo verschillend zijn van deze ballerina's op stalen noppen. Het blijken, anders dan spelers als Robben en Neymar, gewoon mannen van vlees en bloed te zijn. Met zijn gedrocht van een competitiesysteem en zijn kettingrokende spelers en scheidrechters is de pintjesliga een toonbeeld van deze middelmaat. Nergens anders is men in staat om een bondscommissie met tromgeroffel op te richten en na een maand alweer geruisloos af te voeren omdat ze de eigen bondsregels met de voeten treed. Koningen van de bric-à-brac, dat is wat we zijn. Met onze vijf achterbouwen en twintig schotelantennes op het dak tonen we steeds weer waar we het beste in zijn; lelijkheid zonder weerga. Nergens ook een land in de wereld dat zijn eigen nationale vlag zou laten besmeuren door een bierlogo. In België haalt men de schouders er voor op. Wij Belgen weten dat het uiteindelijke toch maar een lap stof is. Land zonder schroom, dat is wat we zijn. En zo is het goed, zo zijn we vrienden. ————————————————————————————————————— Advertentie
34
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Avondrood Hannes Willaert
Avondrood. Wat knus en gezellig moest zijn zou weldra veranderen in een hel. Voor de mens dan toch. Een oranjerode gloed deed de zwarte vleugels van de Nachtkraai opblinken. Half dier, half mens. En helemaal vampier. Nog even en hij was er. Tijd is een illusie. Een schel gekrijs verliet m’n bek toen de duistere gedaante in de verte opdoemde. Net op tijd. Met een warme brul maakte hij zich kenbaar. Een uil schrok op, ergens in de verte. Iedereen wist wat er op het punt stond te gebeuren. Ook ik. Een ongeoorloofde liefde maakte zich van me meester. Hij was er. Hij met de mooie ogen. Als rode diamanten waren ze zelfs van op kilometers afstand zichtbaar. Ik had niet veel nodig om me hem te herinneren. Hoe zijn donkere lokken zijn perfecte gezicht omkransten. Hoe hij als het ultieme schoonheidsideaal vele harten veroverde. En dan waren er de ogen. De rode diamanten. Ze lokten me, en niet alleen mij. Niemand kon weerstaan aan zijn verleidingskracht. De oude eik waar ik in wachtte straalde macht uit. Part of the plan. Vandaag werd ik gekozen en niemand anders. Naast me ritselde een ander Wezen van de Nacht. Ik voelde zijn bovennatuurlijke aura. Zwakker dan het mijne. Een zacht geschater rolde van m’n tong. Vanaf morgen zou ik deel uitmaken van de Alliantie. Alles was geregeld. Hij zou mij kiezen. Maandenlang had ik er alles aan gedaan om op te vallen. Gedood en gevochten. Mijn macht was groter dan ooit tevoren. Akela’s oordeel zou het begin worden van eeuwen vol roem en glorie. De maan kwam langzaam op en de machtige weerwolf liep langzaam naar het midden van de open plek, vergezeld door zijn naasten: een uitgemergeld wolvinnetje en een loddervette vampier. Veel smaak had het machtigste wezen op deze planeet dan toch niet. Plechtig liepen ze naar het gebruikelijke punt. Hun stappen waren hoorbaar tot in de eik, ondanks het absorberende effect van het gras. Akela schonk de wolvin een liefdevolle blik. De diamanten in zijn gezicht straalden zacht. Een glimlach was wat hij terugkreeg. Als dat de concurrentie was waar ik mee te maken kreeg… Akela stond in gereedheid. Elk vrouwelijk wezen wachtte op dit moment. De maan werd voller en voller. Hij moest zich haasten. Langzaam trok hij z’n shirt uit, de jaloerse blikken van zijn partner negerend. Warmte overspoelde me toen zijn perfecte spieren zichtbaar werden, als uit steen gebeiteld op z’n ontblote borst. Deze man zou weldra van mij zijn. Maar zo ver waren we nog niet. Eerst het plan. Akela ging ongegeneerd verder en begon 35
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
zijn broek los te knopen. Met een ruk stond hij in zijn ondergoed. Mannelijke vormen werden zichtbaar, hormonen raasden door mijn lijf. Het enige wat ik koesterde uit mijn vorig leven als mens was toch wel dat. Hormonen. Naast me hoorde ik hoe het andere wezen – met het zwakkere aura dan dat van mij – zich gegeneerd terugtrok. Ik giechelde. Zeker een mannetje wiens zelfvertrouwen werd geschaad. Dan had hij het hoogtepunt nog niet gezien. Het zou nu niet lang meer duren, want de maan was bijna op zijn hoogste punt. En ja, daar ging de boxershort. En daar waren zijn mannelijke delen. Ik hield mijn adem in. Verlangen werd hunkering. Nog even en stap een zou voltrokken worden. Naakt liep Akela naar het altaar en begon zich erop vast te ketenen. De marmeren blok was versierd met symbolen uit een of andere verloren taal. De klank van metaal dat gemarteld werd gaf aan dat de Transformatie was begonnen. Ik zette me schrap om toch een ereplaatsje te hebben bij het gebeuren, kwestie van goed te beginnen. Een gebrul gaf het teken en van overal begonnen de wezens toe te stromen. Eekhoorns namen hun vorm van bosnimf weer aan, vampiers kwamen tevoorschijn vanuit alle hoeken en haten. Het was een machtig schouwspel. De open plek werd gevuld met duizenden Wezens van de Nacht. Ik moest me haasten. Als een speer dook ik op het altaar af. Mijn lichaam trilde, mijn vleugels sloegen wild om me heen. Dit was mijn moment. Trillingen werden heftiger en ik maakte me klaar om weer mijn menselijke gedaante aan te nemen. Ik was er bijna en stak mijn poten uit om te landen. Een siddering ging door mijn lijf en in plaats van de stramme kraaienpoten raakten twee slanke, lange benen de grond. Het was me gelukt. Het altaar met daarop het gespierde mannen/wolvenlijf was slechts enkele passen van me verwijderd. Maar dat zou niet genoeg zijn. Akela was op zoek naar macht. Als een jonge vrouw van twintig staarde ik de leider aan. Het zweet parelde op zijn voorhoofd. Een gekweld gebrul maakte de laatste Wezens van de Nacht duidelijk dat ze moesten opschieten. Het zou bijna voltooid worden. De metalen kettingen begonnen heftig te protesteren en Akela’s botten begonnen te breken, vergezeld van een pijnlijk gebrul. De agonie was bijna voelbaar. Het weerwolvenlichaam boog zich in allerlei onnatuurlijke houdingen en Akela’s gezicht werd vervuld van afgrijzen. Hij sperde zijn mond open in een geluidloze brul, tanden groeiden. Zijn rode ogen puilden uit hun kassen. De keuze zou er vlug zijn. Tijd om mijn aura te showen. Ik groef diep tot ik de kern vond: een vonkje dat het centrum vormde van mijn hele bestaan. 36
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Van daaruit was alles mogelijk. Het was een bron vol macht. Ik duwde het verpletterende aura naar buiten en genoot van de reacties van de andere nachtwezens. Ze krompen ineen, overweldigd door zoveel macht. Ook Akela voelde het. Ik merkte hoe zijn stuiptrekkingen even werden onderbroken door de aanwezigheid van een mogelijke nieuwe aanwinst. Maar toen ging zijn lijdensweg verder. Schuim kwam op zijn mond te staan toen Akela’s ruggengraat brak en de uiteindelijke gedaante van wolf werd bereikt. Een vacht vormde zich, klauwen schoten uit zijn vingers. Daar lag de machtige wolf, vastgeketend als een puppy. Het mocht niet, maar het was voor onze veiligheid. Het keuzemoment was aangebroken. Muisstil wachtten we af. De geestelijke Roeping zou weldra luid en duidelijk klinken. De telepathische stem van het vrouwtje klonk in onze geesten. Akela, lieveling, wie kies je? Wie is het volgens de geest van de Opperwolf waard zich bij onze Alliantie te voegen? De Transformatie was voltooid, dus kon Akela instinctief kiezen. Niet beïnvloed door menselijke gevoelens als uiterlijke aantrekkingskracht of zelfs medeleven. Puur op het instinct van een machtige wolf. Een telepathisch gebrul klonk. Zij. Iedereen wist wie het was. Ook ik. Vreugde overspoelde me. Zij met de kraaienogen. Een verdere beschrijving was niet nodig, want Akela stuurde een beeld door. Een beeld van een jonge vrouw met donkerbruine haren. Mijn beeld. Gejuich klonk en ik werd naar het altaar geroepen door de loddervette vampier. Tijdens mijn tocht werd ik gefeliciteerd door sportieve verliezers. Handen werden geschud en schouderklopjes werden uitgedeeld. Vanaf vannacht maakte ik deel uit van de Alliantie. Nu de gebruikelijke eretaak nog. Akela’s partner lachte me toe, het gebrul van haar partner in wolvengedaante negerend. “Wat is je naam, vampier?” Ze sprak me aan op een plechtige toon. Nu haar man in wolvengedaante maar half zo knap meer was, had ze niets meer te vrezen. Ik antwoordde haar even plechtig. “Layla,” zei ik. Mijn antwoord werd op gejuich onthaald. De glimlach op het gezicht van de vrouw werd groter. “Wel, Layla, welkom in de Alliantie. Aan jou de eer om Akela los te laten.” Haar glimlach bereikte een hoogtepunt en even dacht ik een vleugje leedvermaak te bespeuren. Hoopte ze misschien dat ik zou falen? Dat ik me niet uit de voeten kon maken voor de woeste wolf zich op me kon storten? De jaloezie was misschien toch niet helemaal verdwenen. Mijn glimlach kreeg ook een venijnig kantje. “Dank je,” zei ik. Dacht ze nou werkelijk dat ik me hier niet op had voorbereid? Wolfje loslaten en wegwezen, hoe moeilijk kan het zijn? De wolvin had zich tot de menigte gericht en begon een plechtig monoloog: “Wezens van de Nacht, spoed u naar uw familie. Onze grote leider Akela zal weldra gaan jagen. Verberg u in de uithoeken van 37
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
uw grot, in de kruinen van uw boom. Bloed zal vloeien, dat is zeker. Laten we hopen dat het enkel dat van de mens is. Ga nu, vrienden. Moge uw macht u beschermen.” Stilte volgde en de menigte begon zich geruisloos te verspreiden. Bosnimfen namen hun dierenvorm weer aan, vampiers begonnen te rennen. Zelfs de dapperste weerwolven leken onzeker tegenover het dreigende gevaar. Ik bekeek het met een hooghartige glimlach. Zij waren nu mijn minderen. Wolfje loslaten en me bij de Alliantie voegen. Niets meer, niets minder. Dat was stap een. Ik richtte me weer tot de wolvin: “Waar kan ik jullie vinden?” Haar gezicht vertoonde geen enkele emotie. En het was ook zij niet die antwoord gaf. “Vannacht bivakkeren we in de Noordgrotten. Morgen reizen we dan verder naar De Duisternis.” De vette vampier gaf me een schouderklopje. “Succes.” Zijn ogen hadden iets vaderlijks. Ik mocht hem wel. Zonder een woord te zeggen draaide de wolvin zich om en trok ze hem mee. Hun vage gestalten waren al vlug niet meer zichtbaar, zelfs niet voor mijn bovennatuurlijke zicht. Stilte bleef over. Akela had zijn ontsnappingspogingen opgegeven en het brullen gestaakt. Een zacht spinnen was het enige wat ik nog hoorde. Zijn donkerbruine vacht zat onder de bloedvlekken door de vele wonden die hij had opgelopen tijdens het woelen. Ik boog me over de wolf en keek in de grote rode ogen. Jij bent straks van mij, dacht ik. We worden zo gelukkig. Even leek het of hij me begreep. Maar toen begon het brullen weer. Hij hapte naar me en ik kon maar net de scherpe witte tanden ontwijken. Ik huiverde bij de gedachte verscheurd te worden door zo’n monster. Komaan, Layla. Losmaken en wegwezen. Ik draaide me om en zocht naar de sleutel. Het instrument was gemaakt uit dezelfde steensoort als het altaar. Het had iets weg van een doodskop. Toepasselijk. Voorzichtig schoof ik hem in het slot en maakte me tegelijk klaar om te rennen. Akela voelde wat er ging gebeuren, want hij ging steeds wilder en wilder te keer. Ik stuurde alle macht die ik had naar mijn ledematen, klaar om te rennen voor mijn leven. Een klik en rennen. Rennen voor mijn leven. Achter me hoorde ik hoe Akela zich uit de ketens wurmde en hoe hij met een woedend gebrul het altaar doormidden brak. Naar de mensen, dacht ik. De mensen, Akela. Het geluid van zware poten op droge grond klonk. Ik moest me concentreren om te weten welke kant ze opgingen. Als een speer rende ik door de duisternis, bovennatuurlijk snel. De wolf was de andere kant opgegaan. De doffe dreunen werden steeds vager. Opgelucht hield ik halt. Ik had even de tijd nodig om op adem te komen. Hijgend dacht ik aan hoe deze avond zo perfect was verlopen. Stap een was voltooid. Ergens in de verte hoorde ik hoe de grote boze wolf een nieuw roodkapje had gevonden. Gebrul en gegil. De hel was begonnen. 38
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
HET FK EN HAAR VERENIGINGEN
Het FaculteitenKonvent Gent (kortweg FK Gent) is de overkoepelende studentenvereniging die de 28 studentenkringen verbonden aan een faculteit of faculteitsrichting aan de UGent overkoepelt. Het FK streeft ernaar haar kringen op alle mogelijke vlakken te ondersteunen. We begeleiden onze verenigingen onder andere op organisatorisch en juridisch vlak, maar we zijn er echter ook voor alle studenten via de organisatie van enkele grote evenementen. Op 8 oktober vindt de Beiaardcantus plaats, een grote openluchtcantus voor 750 studenten onder begeleiding van de Gentse beiaardier. Daarnaast organiseren we elk jaar de Studentikoze Opening, waar het academiejaar op gepaste wijze kan ingezet worden. Dit jaar wordt het concept ietwat vernieuwd. Houd daarom zeker onze sociale media in de gaten. Ons grootste evenement valt traditiegetrouw in het tweede semester: op de vooravond van de verjaardag van de Universiteit Gent, dit jaar op 19 maart 2015, is er de Dies Natalisfuif. Hier kunnen een duizendtal studenten de verjaardag van onze alma mater mee vieren. Houd zeker onze site (www.fkgent.be) in de gaten, want hierop vind je onder andere nuttige informatie over onze kringen, een kalender met al hun activiteiten en alle sportuitslagen terug! Op onze Facebookpagina (facebook.fkgent.be) plaatsen wij op regelmatige basis foto’s van verscheidene activiteiten. Ook op Twitter (twitter.fkgent.be) zijn we te volgen. Welke verenigingen zijn verbonden aan het FK? Studentenkringen zijn verenigingen gebonden aan een studierichting van de UGent. De richting waarvoor je je nu hebt ingeschreven, heeft dus ook zo’n studentenkring. Wat doen deze kringen nu precies? Zij doen er alles aan om je te helpen jouw studentenperiode zo goed mogelijk door te komen! Zij voorzien om te beginnen studiehulp: ze geven studentencursussen uit, stellen voordelige boekenlijsten samen en vele verenigingen hebben een speciale studiesectie op hun website of een studiegerelateerd forum. Bovendien bieden ze allerlei feest-, cultuur- en sportactiviteiten aan zodat je ook geest en lichaam kan ontspannen tussen het studeren door. Mens sana in corpore sano, weet u wel. Geïnteresseerd? Via de FK-site kan je doorklikken naar de site van jouw kring en kun je alles te weten komen over de kortingen op boeken, de fuiven, de sport- en cultuuractiviteiten en zo veel meer! Vele kringen hebben trouwens een forum waarop ze vele tips, hints en voorbeeldvragen voor de examens plaatsen. Zeker de moeite waard dus! Studentikoze groeten, Jens Vanden Meersschaut FK-praeses 2014-2015 39
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Heet hoekje... Door Frea Vancraeynest Trouwe Veerlezers kennen deze rubriek al even en weten dan ook dat ik geen onderwerp dat gerelateerd kan worden aan seks en relaties uit de weg ga. Doorspekt met de nodige zelfspot en verwijzingen naar mijn eigen rijk gevulde ervaringen, overgoten met de nodige ironie wordt alles bespreekbaar gemaakt. Vorig academiejaar kwam een einde aan mijn singlebestaan. Hoezee! Een lieve, toen, tweedejaars geschiedenis, maakte dat alles peis en vree werd in het eens zo woelige liefdesland. Of toch voor even want de gedwongen eenzaamheid lonkt. Door redenen die ik alleen maar Erasmus kwalijk kan nemen, ben ik verzeild geraakt in een langeafstandsrelatie. Het woord alleen al klinkt verschrikkelijk en de relatie zelf is ook geen walk in the park. De gruwelverhalen van eenzaamheid, bedrog en leugens die resulteren in stukgelopen relaties zijn legio en ik moet dan ook toegeven dat ik er niet bepaald naar uit keek om hetzelfde door te maken het komende semester. Uit de vakliteratuur heb ik geleerd dat langeafstandsrelaties vaak problemen opleveren door een gebrekkige communicatie. Een pijnpunt dat wordt blootgelegd wanneer je uit elkaars buurt verblijft en aangewezen bent op sociale media. Een mooi redmiddel, jeej technologie, maar tegelijk blijft het erg artificieel en is het nefast voor de intimiteit en spontaniteit binnen een relatie. Zware kost, ik weet het, maar eigenlijk is het ook ernstig. Ikzelf heb me al zorgen gemaakt hoe ik de komende maanden zal doorkomen en wat ik moet doen om bij het begin van het tweede semester, wanneer het liefje terug is, nog altijd een gelukkige relatie te hebben. Mij lijkt het belangrijk om elkaar de nodige ruimte te geven om nieuwe dingen te 40
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
ontdekken maar tegelijkertijd ook aanwezig te blijven in elkaars leven. Maar hoe doe je dat nu precies? Benut Facebook en vooral Skype ten volle en plan regelmatige sessies zodat je elkaar nog (her) kent wanneer jullie terug samen zijn. In theorie een supergoeie suggestie maar in de praktijk voelt het soms wat onwennig. De zenuwachtige lachjes en rode blosjes op de wangen zijn te vergelijken met deze op een eerste date. En hou er vooral ook rekening mee dat internetconnecties al eens durven wegvallen en stilstaande beelden eerder grappig dan aantrekkelijk kunnen zijn. En dan is er ook nog het beperken van het gemis. Ik dacht dat ik in eerste instantie vooral seks ging missen (ja, ik geef het gewoon toe) maar dat klopt eigenlijk niet. Het zijn de kleine dingen die ik mis, zoals een spontane knuffel of geïnteresseerd babbeltje. Ik betrap me er ook steeds vaker op dat ik bij mezelf denk ‘dat zou hij leuk vinden’ of ‘dat moet ik hem vertellen’. Om zo’n gedachten niet te ver te laten gaan, heb ik ook hier al maatregelen bedacht. Met dank aan supergoeie deals bij Brussels Airlines is er intussen al een reisje richting het liefje gepland en ook een overdreven melige aftelkalender is in de maak. Maar nog beter lijkt het me om me te storten op mijn leven hier. Mijn vrienden die ik al even niet meer, of net iets te weinig heb gezien, zijn bij deze gewaarschuwd. Ik ga jullie stalken. Een eivolle kalender dus en ineens besef ik dat dit jaar misschien niet het goede jaar was om op pensioen te gaan als praesidiumlid van onze allerliefste vereniging, de VGK. Maar niet getreurd, ook dit jaar zal ik als erelid op tal van activiteiten aanwezig zijn. Deze zijn immers enorme inspiratiebronnen voor komende hete hoekjes gezien al het heets dat daar steevast op te merken valt. Natuurlijk kijk ik er ook naar uit om de nieuwe lichting studenten en studentinnen geschiedenis te ontmoeten en de oudere gezichten terug te zien. Hoe mijn ideetjes om een langeafstandsrelatie gelukkig te houden uitpakken in de praktijk, lees je volgende keer. Hou het heet (nieuwe lezers, maak het heet!) en tot het volgende hoekje! ————————————————————————————————————— Advertentie
Kortrijksesteenweg 27 9000 Gent - Tel: 32 9 245 54 00 - Web: www.past-da.be
41
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
COLOFON Redacteur Wouter Vanhee Medewerkers Praesidium 2014-2015 Jordy Sabels Hanne Van Hoylandt Veronique Vennekens Tim De Moerloose Jens Vanden Meersschaut Hannes Willaert Arno Rombouts Amaury Vanden Houwe Charlotte Vermeulen Jasper Standaert Lore Roggeman Sven Gins
Bestel nu ook op www.vgkgent.be!
Koop nu jouw Guido-gids in de Kelder! Gids: €8 - Gids + lidmaatschap: €13
42
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Ereledenlijst van de Vlaamse Geschiedkundige Kring 2013-2014
Prosenioren Corremans Hilde Linters Adriaan Vanheuverbeke Karl Beelaert Wim Debaenst Bruno Burn Raf Corné Tom Vermeulen Bregt Deryckere Joeri Logghe Loonis Vandeputte Ruben Vos Nikita Jens Vanden Meersschaut Arvid Ce Coster
Pro-Praesidium Bauters Jasper Bekaert Wim Bossuyt Emma Boyen Matthias Buylen Binou Castryck Geert Coppens Jelle Elegeert Jochen Dancet Jeroen De Buck Laurens Declerck Nathan Degraeve Michiel Demets Lisa De Meyer Michaël De Rijcke Sander De Smet Katrien De Vos Frederik Gabriëls Hans
Garré Sientje Germonprez Dagmar Joos Stijn Kerckhaert Christophe Lampe Jurgen Lasoen Kenneth Lemo Emmanuel Lisarde Wendy Maes Thibaut Maebe Guillaume Meskens Febe Peeters Wouter Pottie Jacques Roose Hanne Schoutteten Koen Stevens Kitty T’Jampens Michiel Vanderhaegen Bertold Van Der Herten Greet van der Heyden Cynthia Van der Straeten Aljosja Van De Velde Tieneke Van Duyse Jelka Van Goethem Jelle Vanmeerhaeghe Maaike Voorspoels Jolien Professoren Boone Marc Devos Isabelle Dumolyn Jan Van Bruaene Anne-Laure Van Nuffelen Peter
Verboven Koen Verbruggen Christophe Vermeir René Zuiderhoek Arjan Professor Emeritus de Hemptinne Thérèse Sympathisanten Maes Pieter Mares Titouan Piens Tim Spruyt Jan Van de Ponseele Laura Vanneste David Academisch personeel Baecke Xavier Carlier Julie De Vijlder Nicolas Vandevoorde Lindsey Versieren Jelle Wijnendaele Jeroen Bevriende kringen Filologica Klassieke Kring Kring voor Moraal en Filosofie Kunsthistorische Kring Oosterse-Afrikaanse Kring Slavia
43
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
44