32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
1
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Het Veer Tijdschrift van de Vlaamse Geschiedkundige Kring
32e Jaargang, nr. 1
Openingsveer
De Praeses verwelkomt...
3
VGK-Kalender
5
Op reis met de VGK
6
Cultour, voordelige prijzen bij het FK
7
Het praesidium onthuld
8
Nationalisme en voetbal
16
Studietips
19
Actualiteit
22
Erasmus in Grenoble
24
Recentie: Suikerrock
26
Kortverhaal
29
Wat is het FK
33
De Sportzomer Samengevat
34
Heet hoekje
36
Colofon
38
Ereledenlijst
39
Website: www.vgkgent.be Rekeningnummer: 733-0015320-24 Rekeningnummer Reis: 737-0164111-30 2
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
De Praeses Verwelkomt...
Beste collega’s, Ik ben zeer blij om jullie dit jaar te verwelkomen als praeses van ons groen-wit vlaggenschip. Zoals elk jaar krijgen jullie op geregelde tijdstippen een papieren update van de VGK, die wij nog steeds “Het Veer” noemen. Voor het eerst in vier jaar zal dat zonder onze pro-keizerscriptor Tine Verhoeven als hoofdredactrice zijn. Haar opvolger, Wouter Vanhee, heeft de zware taak om in haar voetsporen te treden, maar ik twijfel er niet aan dat hij daar met verve in zal slagen. Deze zomer heeft het nieuwe praesidium alvast de voorbereidingen getroffen om er opnieuw een succesvol VGK-jaar van te maken. Onze ploeg is klaar om erin te vliegen en wij hopen van jullie hetzelfde! En “erin vliegen” deden we met het jaarlijkse blandinia openingsevent, op de eerste dag van het academiejaar. Daar konden jullie alvast kennismaken met het nieuwe praesidium bij een hapje en drankje. Nu dat is gebeurd hopen we jullie uiteraard vaak terug te zien op de verschillende VGK-activiteiten dit jaar. De “sportievelingen” kunnen op 2 oktober gaan bierbowlen, voor de dorstigen is er een kroegentocht op 7 oktober, op 9 oktober kunnen diegenen die nog steeds dorst hebben naar de Augustijnfeesten, waar de Blandijn wordt bezet door een vrachtwagen met rockbands en liters Augustijn. Op 14 oktober is er de openingsfuif in de Vooruit en diezelfde week houden we ook een epische openingscantus, op 16 oktober in de kelder van de SintPietersabdij! Dit jaar zullen we ook Berlijn onveilig maken op onze kleine reis die doorgaat van 31 oktober tot 3 november. Op 28 november vieren we het 83ste levensjaar van de VGK met het galabal, ditmaal op een gloednieuwe locatie (BAAR). Dit is slechts een kleine selectie uit het aanbod en de VGK blijft een kring die voor iedereen iets te bieden heeft. Hou daarom zeker jullie facebook en de affiches van de Blandijn in de gaten om op de hoogt te blijven van cultuuruitstappen, sportactiviteiten, debatten, lezingen, studieworkshops, feestjes, etc… Elke week zullen de activiteiten ook in de lessen worden aangekondigd. 3
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Veel om naar uit te kijken dus en ik hoop jullie allemaal te ontmoeten op één van deze gelegenheden. Graag wil ik ook iedereen oproepen om één van onze eerstejaars onder zijn hoede te nemen via ons peter- en metersysteem. Zoals elk jaar organiseren we daarvoor een ontmoetingsavond (dit jaar op 30 september in Café Amber). Daarnaast is het belangrijk om jullie even te wijzen op het nut van onze lidkaarten. Nu boekhandel Story een onlineshop is geworden, zal de fysieke verdeling van boeken en cursussen hoofdzakelijk via de VGK verlopen. Via jullie lidkaart kunnen jullie de boeken bestellen aan veel lagere prijzen dan in de boekhandel. Instructies daarvoor vinden jullie via onze site www.vgkgent.be. Leden hebben ook recht op goedkopere stuccu’s van de VGK. De lidkaarten zorgen er ook voor dat jullie genieten van kortingen op activiteiten, in copycenters, boekhandels, cafés, … en een volledige verzekering op al onze reizen en activiteiten. Een volledige lijst kan je terugvinden op onze website. Een nieuw jaar betekent natuurlijk niet enkel verwelkomen maar ook afscheid nemen. Jullie zullen het misschien al gemerkt hebben, maar er is heel wat veranderd in de VGK. Daarom wil ik van deze gelegenheid ook gebruik maken om alle (praesidium)leden die ons verlaten hebben succes te wensen op Erasmus, in het Faculteitenkonvent of voor gelijk welk ander engagement die zij nu zullen aangaan. Ik hoop alvast dat de Kelder jullie vaste stek blijft wanneer jullie nog eens de Blandijn passeren, waar jullie altijd welkom blijven om even uit te puffen of een babbeltje te slaan. Dat laatste geldt trouwens voor alle (oud-)geschiedenisstudenten. De Kelder blijft the place to be, dus wanneer jullie ons nodig hebben hoef je enkel eens binnen te springen tussen elf en vier (ma-vr). We zijn ook nog steeds online bereikbaar via facebook of via het superhandige VGK-forum (http://fkserv.ugent.be/vgkflwi/vgkforum/) waar je alles vindt over de opleiding Geschiedenis, de minores en nog veel meer. Verder wens ik iedereen een fantastisch academiejaar toe, een jaar die jullie studententijd onvergetelijk zal maken! Ut vivat, crescat et floreat, Jasper VGK praeses 2014-2015
Standaert
——————————————————————————————————————— Advertentie
4
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
september 2014 ma
di
wo
do
vr
za
zo
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
26
27
28
Introductiedag 22 Openings- 23 event Buddydag 29
24
25
30 Peter en Meteravond
oktober 2014 ma
wo
do
vr
za
zo
1 Eerstebachelor en ouderavond
2
3
4
5
8 Training 9 AugustijnBasket en vol- feesten leybaal
10 Bachelor weekend
11 Bachelor weekend
12 Bachelor weekend
14
15
17
18
19
Openingsfuif
Dolkvechten
20 Kringavond
21
22Debat: ge- 23 schiedschrijvin g; zaalvoetbal
25
26
27
28 Training 29 Basket en Volleybal
6
di
7 Kroegentocht
13
Bierbowling
16 Openingscantus
30
lichtfront 24
31 Berlijn VGK
Meer info op www.vgkgent.be 5
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
VGK Nach Berlin 31 oktober
03 november
Voor slechts €245!!!
Naar jaarlijkse traditie organiseert uw favoriete en historisch verantwoorde studentenvereniging enkele reizen om de stress van uw academiejaar te verlichten! Ook dit jaar is dit niet anders! Ik spreek uit eigen ervaring als ik zeg dat deze reizen nooit de kronkelen van uw Hippocampus (deel van de hersenen waar het geheugen zich bevindt volgens Wikipedia) zullen verlaten en dit uiteraard op een positieve manier. Vorig jaar zorgde de VGK ervoor dat zowel de reizen naar Boedapest als naar Malta met slechts één woord te beschrijven vielen: TOP. Een reis is voor de VGK een uitstap die voor elk wat wils biedt en die de balans houdt tussen cultuur en amusement! Als hoofdstad van Duitsland, als voormalig knelpunt tussen Oost en West en als ultieme uitgangsstad presenteren wij u deze fantastische metropool voor een studentikoze spotprijs van €245! Meer info volgt binnenkort!
Vragen? Stuur gerust een mail naar reis@vgkgent.be
De Reispraeses Maxime Heyndrickx
6
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
CULTOUR Cultuur op maat van de student Gentse studenten zijn studenten die van cultuur houden, met een grote én kleine ‘c’. Maar sommige evenementen en voorstellingen zijn niet voor de studentenportemonnee weggelegd. Daarom zet Cultour zich nu voor het derde jaar op rij in om cultuurtickets aan te bieden aan een studentikoze prijs. De VGK, en zowat elke andere kring van Gent, maakt gebruik van dit project zodat jullie gezellig met andere historici naar de film, het theater of een concert kunnen gaan. Hou dus zeker de cultuurplanning in het oog dit jaar! Het komt wel eens voor dat een voorstelling zo populair is dat alle tickets al uitverkocht zijn voor je in de Kelder geraakt om je ticket te bemachten. Wil je toch heel erg graag mee gaan? Check dan eens de ticketwinkel van Cultour, misschien kan je toch nog tickets op de kop tikken. Ook als de VGK niet naar de voorstelling gaat die jij interessant vindt, kan je op deze manier toch nog tickets bemachtigen. Dit jaar gaat Cultour naar voorstellingen in de Vooruit, Bijloke, Handelsbeurs, NTGent en verschillende andere locaties. Ook in Studio Skoop kan je vanaf dit jaar genieten van enkele filmvoorstellingen die speciaal geselecteerd zijn voor studenten. We pakken ook uit met enkele grotere events dit jaar die buiten Gent plaatsvinden. Nieuwsgierig? Check de kalender van de VGK of neem eens een kijkje op de facebookpagina van Cultour. Catalogus en meer info kan je vinden op de facebookpagina ‘Cultour – GSR’ Veronique Vennekens
7
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
PRAESIDIUM ONTHULD* De man van Maldegem, brenger van de tweede naam van Kurt Cobain (Donald), debat van vorig jaar maar vooral de praeses van dit jaar. En als het aan hem ligt het beste jaar in de geschiedenis van de VGK. Toch heeft Jasper Standaert ook een minder ambitieuze kant. Hij speelt af en toe ook een deuntje saxofoon en is nog altijd bezig in de jeugdwerking. Als hij dan toch nog even vrij heeft, zou hij ook nog graag eens op reis gaan. Al vraag ik mij wel af of het om te ontspannen is. OostEuropa en het Midden-Oosten zijn namelijk niet de plaatsen waar zonnebrand en een indigestie de nummers één doodsoorzaak zijn. Verder ziet de Praeses de toekomst rooskleurig in, met net dat beetje meer conditie als vorig jaar. Daarom zullen we hem dit jaar veel op de VGK-sportactiviteiten zien of zal hij de kleur zwart toch als lievelingskleur adopteren (zwart slankt af, hoera).
Uit een oud Waals geslacht van verzetsmensen en bejaarden, houdt hij zijn tradities in ere door zo goed als dagelijks de Amber te bezetten. Dapper zit hij dag na dag in het schuiloord tegenover de universiteit en tevens het stamcafé van de VGK en andere kringen. Ivo de Wulf, vicepraeses en hondenvriend, staat altijd klaar om gezamenlijk problemen te verdrinken in de Amber. Daar stopt de therapeutische functie van de Ivo. Grotendeels omdat hij soms niet zo verstaanbaar is maar ook omdat verdrinken te veel aan water doet denken. Als hij even niet de praeses door de zoveelste crisis aan het loodsen is, is hij als voormalig sportpraeses altijd te vinden op de sportactiviteiten van de VGK. Waar sinds dit jaar misschien ook een roeiteam bij zit. Veel succes dus kapitein Ivo, we kijken al uit naar de eerste infosessies daarover.
*De scriptor is niet verantwoordelijk voor mogelijkse onwaarheden of flagrante leugens 8
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Boer uit Oetingen in het weekend en Quaestor tijdens de week. Michiel Scheerlinck zal samen met zijn pedante kat, Toulouse en de rest van zijn veestapel over de financiën van de VGK waken. Hij heeft in de VGK als toenmalig reispraeses vooral naam gemaakt tijdens de reis naar Malta. Maar what happens in Malta stays in Malta. Dus als je meer wilt weten zal je het hem zelf moeten vragen. Al zal ik een paar hints geven: koffer, vliegtuig, hondenbrokken en chaos. Probeer hier gerust een verhaal in te zoeken, alle suggesties mogen op een gele briefkaart naar Blandijnberg 2 opgestuurd worden. Maar naast blunders begaan op buitenlands grondgebied heeft Michiel ook een aanslepende Napoleonverslaving. Als het weer zover is, gelieve dan het nummer op zijn armbandje te bellen. Vraag haar naar haar naam, en ze antwoord De Wolf Anschi. Als dat geen lekker beest is, weet ik het ook niet meer. Maar hoe rolt zo’n dier nu in een richting als geschiedenis. Spontaan als je het haar vraagt, maar eigenlijk gewoon omdat het info-moment van de taal- en letterkunde nogal saai is. En saai is niet aan haar besteed daarom zou de secretaris dit jaar graag even de boeken laten liggen en op reis gaan. Naar waar, geen idee. Zolang de VGK er maar bij is. Verder probeert ze alles te vermijden wat op een vogel lijkt en niet klein en schattig is (ook al zijn vogels eigenlijk niet zo coole dino’s, maar goed). En in tegenstelling wat dat laatste doet vermoeden heeft Anshi ook een vriendje, Bjorn. Onze eerste bachelormama is de schone deerne uit kuststad Veurne. Als West-Vlaming wordt ze niet graag ondertiteld op televisie, dus laat de domme grappen maar al vallen. Toch kan er zeker gelachen worden. Met Lore Roggeman op café is het altijd bier en plezier. Het gaat zelf zo ver dat de grote Boeddha beweert dat ze de reïncarnatie is van een fijn vaatje Duivel. Maar straks meer over bier, nu nog wat over Lore. Zo heeft Dhr. Vermeir haar kunnen bekoren met zijn lessen over het Habsburgse Rijk en had ze graag een date gehad met Tom Hanks. Voorlopig moet ze het wel nog stellen met haar twee hondjes Puchi en Tosca, maar als de rendez-vous er ooit van komt mag Mr. Hanks haar altijd naar de film meenemen, enkele suggesties zijn: Harry Potter, Der Untergang en Trainspotting. In de toekomst gaat Lore ook al eens gaan tennissen en als ze terug naar het verleden moet, zou ze onmiddellijk in de 19e eeuw belanden. Maar als ze toch mag kiezen blijft ze het liefst bij haar eerstejaars 9 in het heden.
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Here we are, trapped in the Amber of the moment. There is no why. Gegroet, mede aspirant-historici! Tot u spreekt de mannelijke helft van het Bachelorduo van dit academiejaar, namelijk Sven Gins, helaas bij sommigen bekend als “Svenniebear” of “Rumkerstman”. Afkomstig uit het verre en godvergeten Kester, waar hij ’s weekends terug te vinden is, escapistisch luisterend naar wat anderen omschrijven als “rare muziek” terwijl hij obsessief de Sims speelt, of gretig een enorm arsenaal aan TVseries zoals The Leftovers en Game of Thrones verslindend. In zijn uitgebreide verbeeldingswereld waarin hij al regelmatig eens durft verdwalen beschikt hij niet slechts over zijn twee badass katten, konijnen en vissen, maar ook over een geweldige gouden draak. Op dit moment is z’n gedroomde vakantiebestemming Kroatië, al is het ideale land waar hij zou willen vertoeven nog steeds Luilekkerland. Voor wie hem iets persoonlijker kent of de quotes op z’n wall observeert is het geen verrassing parallellen te trekken met Oscar Wilde. Een positieve plot twist afwachtend houdt hij er veel plannen op na om het komende jaar onvergetelijk te maken, met en gezonde balans tussen feest en – helaas ook – Arbeit. Z’n procrastinatiegedrag moet nu immers eindelijk echt wel eens aan banden gelegd worden. Plaatsen waar hij alvast liever niet heen gestuurd wordt zijn creepy steegjes. Hij tracht er goede relaties op na te houden met andere richtingen van de UGent, maar dat Geneeskunde de arrogantie heeft onze VGK naam te stelen is toch best lame; er kan immers maar één legendarisch VGK zijn, en dat zij wij. Graag had hij geleefd in het antieke Griekenland, waar homo-erotische taferelen eerder lof dan frons kregen, en de zogenaamde gay struggle een anachronisme was. Z’n passie en interesse voor geschiedenis is dan ook de voornaamste verklaring voor het feit dat hij hier nu staat.
Alex Peetermans komt rechtstreeks uit de oorlogszone Wemmel, beter bekent als een van de faciliteitengemeenten van Brussel. Als politiek vluchteling naar Gent gevlucht en hier opgenomen door de VGK, om wat Cultour uit de hoofdstad te slepen. Maar naast het platlopen van het Kaaitheater, de Bozar, de Hallen van Schaarbeek en het KVS, zet hij ook graag een stapje in de wereld, letterlijk te nemen. Favoriete reisbestemmingen zijn dan ook Santiago de Compostela en Rome. Als er dan nog een dood moment is, wordt dat al snel opgevuld door een aflevering van Futurama of een kaskraker als The Rock. Waar hij zich dan voorlopig niet mee bezig houdt, is les geven.
10
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Evelyne Lemahieu, zal samen met haar functiepartner voor heel wat cultuuractiviteiten zorgen. Zijzelf is een en al cultuur, naast naar festivals en concerten gaan, maakt ze ook nog Polaroid foto’, bezoekt ze musea en kunstgalerijen, zoekt ze naar oude platen in muziekwinkels en drinkt ze cappuccino’s in gezellige cafés. Het steppeslurfhondje (zoek dat maar op) is haar lievelingsdier en ze had graag 200 jaar terug geleefd, al was het maar voor de voor de extravagante, bombastische kledij. Verder kan je, als je haar ooit betrapt op het luisteren van muziek, zien dat ze zich al eens laat gaan op indie muziek of alternatieve pop rock. Ravels. In de Kempen. De ANTWERPSE Kempen, om discussie uit te sluiten. Maar niet voor Arno Rombouts, die de functie debat zal uitoefenen. Al zal het wachten zijn op zijn verschijning want momenteel zit hij in Duitsland, waar hij zich vooral zorgen gaat maken over zijn gebrekkig Duits. Ook de reden waarom hij geschiedenis is gaan studeren. Slavistiek, Arabisch of Chinees waren allemaal opties tot hij besefte dat zijn taalkennis eigenlijk beneden alle peil is. Waar hij dan wel goed in is, is het vermijden van gênante stiltes. Er ligt namelijk altijd een quote klaar die van de gênante stilte een filosofische, nadenkende stilte maakt. Wat het verschil is, kom je bij zijn terugkomst wel zelf te weten. Maar om jullie niet op jullie honger te laten zitten, hier alvast een voorsmaakje. De universiteit is een grote, blije familie. De rechten kan er ook niet aan doen dat ze de zatte nonkel zijn. Anselm Logghe, de IT’er van het gezelschap, of WEB zoals men hem soms ook noemt. Voor de meesten onder ons de afkorting van website, maar als het over Anselm gaat kan het evengoed voor weerbare emotionele beroepsfilosoof staan. Onverschrokken deinst hij niet terug voor de confronterende vakken als filosofie. En blijkbaar is er een verband tussen computers en filosofie. Geen idee wat maar het komt zeker nog aan bod in de lessen filosofie. En als niet, is er nog altijd Anselm, die het waarschijnlijk wel weet, dus ga het gerust vragen. In zijn vrije tijd is hij waarschijnlijk bezig met voor zijn verzameling pluis te zorgen. Naast een paar katten en een hond in thuishaven Torhout, bezit hij ook nog een kat en twee konijntjes in Gent. En dat niet alleen, ook zijn broer vertoeft in Gent, en dat als assistent aan de vakgroep klassieke Oudheid. 11
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Krijg jij gevoelens in de onderbuik van Traktorpulling kijken, dan is Aster Gentils iets voor jou. Deze Public Relations men had liever in de Vroegmoderne Tijd geleefd. Eén omdat hij zich dan slechts een keer in het jaar moest wassen in plaats van maandelijks en twee omdat Zaffelare toen nog niet bestond. Verder wil deze Balegemenaar ook graag weten wanneer die ene uit Game of Thrones in zijn roeiboot nog eens tevoorschijn komt. Dus heb jij de boeken gelezen en zin om het volgende GOT-seizoen te verpesten voor Aster. Laat alles wat verzekerd is vallen en rep je naar de Amber. Nadat je zijn hart en ziel hebt gebroken, begin gerust over de Vrijstaat Zottegem. Lang leve de richting Geschiedenis
Onze volgende PR komt recht uit de oudheid gerold, net als Cleopatra danst ze vooral op feestjes en geniet ze ook al eens graag van nectar, ambrozijn en wijn en misschien wat tequila. Charlotte Pluym had in het begin van haar carrière nog even getwijfeld tussen rechten en geschiedenis, maar uiteindelijk heeft ze de Gordiaanse knoop kunnen doorhakken. Verder over feesten nu. Plaatsen waar je haar meestal niet vindt zijn de toiletten op Rock Werchter en Boedapest als het regent. De danspasjes worden meestal geplasseerd op de tonen van Stromae, Imagine Dragons en Netsky. Dus als je de PR ten dans wil vragen op het galabal, weet dan de plaat te kiezen. Later wil ze graag rijk worden en rentenieren maar nu wil ze vooral plezier maken met de VGK. The Golden Sixties doen het dan ook beter bij haar dan de gay twenties. Deze PR-meid zal dit komend jaar de affiches maken die ervoor zullen zorgen dat jullie geen enkele VGK-activiteit zullen missen. In haar vrije tijd loopt Sien Vercruyssen dan weer van het ene in het andere. Zo staan er zingen, schilderen, gitaar spelen en lopen in de top tien hobby’s maar zijn het vooral feesten, dansen en springen met haar lievelingsdier hete Charlotte die in de top drie staan. Hetgene dat ze dan weer liever niet doet, is naar de gevangenis gaan, zowel in het echte leven als in de pokémon-versie van monopolie. 12
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Maxime Heyndrickx, of heyn voor de vrienden, of voor mensen die Maxime een meisjesnaam vinden. Afkomstig van Nine eight double-O a.k.a. Deinze en als befaamd alcoholicus (het was Deinze zeker) ook vaak te vinden in de Amber, een cafe met bier, in tegenstelling tot alle andere café in Gent waar het bier geregeld op is. Sinds dit jaar heeft de reispraeses ook een vaste honk in Gent en een huisdier, het heeft nog geen naam, loopt ook vrij rond en kakt in de kasten. Om tegelijk warm en koud van te krijgen, Ijsland en Sub-Sahara Afrika zijn dan ook de favoriete bestemmingen. Waar we met de VGK dan weer zeker niet op reis gaan zijn een auditorium in de maanden augustus en september, Noord -Korea en het Kalifaat.
De man die de kleur groen al in zijn hart droeg alvorens bij de VGK te komen plus een asociale kat maken samen een nieuwe studiepraeses. Amaury Vanden Houwe gaat al drie jaar mee aan de universiteit en zal al zijn ervaring gebruiken om jullie bij te staan tijdens de examens. Hijzelf is door zijn geschiedenisleerkracht, ex-VGK’er in de opleiding gerold en houdt van honden. Als dat de conversatie niet aan het rollen brengt, weet ik het ook niet meer.
Onderwerpen waar je dan beter niet over begint, zijn de zoo en de faculteit van de rechten. Als we Amaury dan even niet in de VGK zien, is er veel kans dat hij in Londen zit of thuis bij zijn vriend Jens. Verder poogt hij in het komende jaar niet te verdrinken in het zwembad.
Een kat die Nuts noemt en reisbestemmingen zoals Thailand en China. Studeren was nog nooit zo leuk met de nieuwe studiepraeses Charlotte mijn vrienden noemen me wel eens Charlie Vermeulen. Toch is het niet allemaal adrenaline in het leven van de Charlotte.
Zo vullen de programma’s 2 broke girls en Miranda makkelijk een natte zaterdagavond en zorgt een Harry Pottermarathon ervoor dat de slechte Belgische zomers snel vergeten worden. En hoewel ze geen officiële hobby’s heeft is ze toch altijd in de weer. Zo kan er al eens geshopt of geknutseld worden of wordt er gewoon wat op café gezeten.
13
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Wippelgem, geboortestad van Luc De Vos en de plaats waar een fantastische aflevering van Willy’ en Marjetten (met Luc De Vos) is opgenomen. Maar ook de plaats waar Siebren Moltzen strandt na een week in Gent te hebben gezeten. De sportpraeses zal met de nodige verve en in samenspraak met de andere helft van zijn functie voor een sportief jaar zorgen. Zo staat er zelfs de oprichting van een blandinia speedteam op poten. In zijn verdere leven geniet Siebren ook nog wel eens van een streepje kunst zolang er maar functioneel naakt op staat. Ook is hij grootte fan van de kleur NTC lijkbleek en ziet hij graag een zwarte langhaarpoes. Bedankt Siebren.
“Voetballer en een toogfilosoof? Dan is geschiedenis iets voor jou”,
had Laurens Slegers in de infobrochure van de ugent gelezen. Zo zit hij hier dan ook al twee jaar aan de parel van de unief, de Blandijn. En ook dit jaar zijn er weer, misschien iets te ambitieuze plannen. Zo zal hij dit jaar, ondanks enige vertraging vorig jaar zijn eigen Kalifaat uitroepen, het kantoor van de decaan vermijden en sportpraeses van de VGK worden. Zijn lievelingsgerecht is een Appelblauwzeegroene Roaring Twenties en wordt best geserveerd na een avondje Amber. Waar hij dan weer minder van houdt, is Paal en Sletterkunde, die andere richting aan de Blandijn.
Cassandra Caulier, iemand met vele hobby’s zoals tekenen, schilderen, lezen, leuk zijn en zwemmen maar met slechts één passie, lama’s. Wel dat en feesten natuurlijk, als kersverse feestpraeses zal zij verantwoordelijk zijn voor een jaar vol met VGK-fuiven. Zijzelf kan uit eigen ervaring putten want samen met haar compagnons de route Astrid, Arne en Charlotte maakt ze geregeld de straten van Gent onveilig. Thuis zit ze dan weer met een zus die denkt dat haar kamer een winkel is, waardoor er hier en daar al eens een iets verdwijnt. Verder zou ze in haar leven graag nog een snoezige dictatuur oprichten, Cassieland en als het even kan een kleine theekrans houden met Queen Elizabeth I, Keizer Karel, Marie Antoinette en Churchill. Al mag er voor haar, zoals een echte feestpraeses dat beaamt wel wat sterkers geserveerd worden dan thee. 14
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Mathias Desmadryl zal samen met Cassandra de feesttandem vervolledigen. De fiere Reningelstenaar laat zich vooral zien op een Fjiieesteeeuuh (Reningelst ligt in de westhoek) om daar dan om de zoveel minuten een pintje te consumeren. En als het dan al eens laat wordt op zo’n avond, kan het gesprek al snel over Minions en GELATOOOO gaan of over Pericles, de man van Athene, die dit jaar jammer genoeg niet in het praesiduim zit. Maar terug naar Mathias. Wat als hij reispraeses was geworden. Wel dan gingen we dit jaar zeker niet naar de zee of naar plaatsen waar zand ligt. Samen maken ze een strand, pure horror. Gelukkig kan hij na een gruwelijk dagje Knokke helemaal wegdromen op de platen van de Foo Fighters, Metallica, Sabaton en Skillet.
Een zachtaardig reïncarnatie van een vlinder waar iedereen zijn verhaal kwijt kan, heeft er al een jaar bij de VGK opzitten. Maar hij heeft, als toenmalig Quaestor de fakkel doorgeven aan Michiel en gaat nu door het leven als boekensultan. Desmond Vercammen is degene die ervoor zorgt dat de prijzen van de boeken en van het bier spectaculair naar beneden gaan. Hoe hij het voor de boeken doet, is magie, dat van de pinten is omdat iedereen meer geld over heeft om pinten te drinken. Hoera. Deze jongen van Poederlee gaat bovendien ook al eens graag de zon opzoeken in Italië en durft ook al eens een oefenles van wiskunde Ib over te slaan om een aflevering van Grimm te bekijken. Als laatst hebben we nog de awesome scriptor, die een nogal romantisch beeld had van de rush die een deadline teweeg brengt bij elke journalist. Want na een zondag en nacht schrijven voelt hij zich vooral slaperig, in plaats van euforisch. Daarom wil Wouter Vanhee zich ook al even verontschuldigen voor mogelijk discutabele schrijfwijze van bepaalde woorden. Verdere hobby’s zijn KSA (sorry scouts -en chiromensen) en het verzinnen van ideeën waar hij geen tijd voor heeft om ze uit te voeren, daarom is hij ze beginnen op te schrijven. Ziehier het begin van mijn carrière als scriptor. Als laatst wil ik nog even vermelden “Eén beeld, zegt duizend woorden”. 15
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
MES QUE UN CLUB? Bilbao, Erasmus en voetbal In een historisch blad als het Veer is het niet meer dan passend om mijn artikel te beginnen met een korte historie over het leven van de heilige Mammes. Naast als wees van twee ter dood veroordeelde ouders te zijn, maakte de heilige Mammes nog heel wat andere tegenslagen mee. Hij werd door de Romeinen voor de leeuwen geworpen, maar slaagde erin de beestjes te bekeren tot het Christelijke geloof (was het met mensen maar zo makkelijk, hoor ik onze huidige predikers al klagen), en trok met een bevriende leeuw naar de stad Caesara, waar de plaatselijke bevelhebber – blijkbaar toch niet geheel onder de indruk van het vreemde duo– hem alsnog ter dood veroordeelde. Zo gezegd zo gedaan, Mammes werd Saint Mammes en zijn cultus reikte over de gehele Christelijke wereld. Zo ook in Bilbao, alwaar een klooster naar hem genoemd werd. Nu wil het toeval dat naast dat klooster in 1913 een voetbalstadion gebouwd werd voor een ploeg die sindsdien de bijnaam “Los Leones” draagt (guess why), dat datzelfde stadion na een geleidelijke sloop annex vernieuwing amper enkele weken geleden heropend is, en, last but not least, dat uw correspondent ter plaatse toch wel net in dat voetbalstadion naar een wedstrijdje is gaan kijken zeker! Voor de simpele zielen: dit stukje gaat dus over Athletic Bilbao en hun nieuwe stadion, San Mamés.
Bilbao is de hoofdstad van de regio Baskenland, el Pais Vasco, en dat zal je geweten hebben. De ploeg speelt uitsluitend met spelers uit Groot-Baskenland, en heeft om die reden een van de best ontwikkelde “canteras” (voetbalacademies) van Spanje. En dat heeft slechts weinig invloed op de prestaties van de club, integendeel. In de geschiedenis van de Primera División zijn er drie clubs die nog nooit gedegradeerd zijn: Real Madrid, FC Barcelona en… Athletic Bilbao. Nu zou je kunnen opwerpen dat het een tikkeltje te ver gaat om in al je nationalisme geen spelers van andere regio’s toe te laten (al is er de laatste jaren wel een versoepeling te merken), anderen vinden dan weer dat Athletic met zijn 16
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
sterk ontwikkelde jeugdopleiding een voorbeeld is voor alle Europese clubs. Zo heeft de Fifa zelf enkele richtlijnen i.v.m. “home-grown players” proberen op te stellen, maar dat bleek in eerste instantie (zogezegd) in strijd te zijn met de Europese wetten rond vrij verkeer. Nu ja, de ene discriminatie is de andere niet zeker.
Maar verder is er weinig unieks te beleven, de decompressie na de match van woensdag, het makke spel van Llevante en de logische 3-0 overwinning maakten het een relatief rustige avond. Toch is Athletic geen gewone club. Het nieuwe stadion dat vlakbij het centrum ligt, de Baskische trots, de vele jeugdspelers, de band met de stad zelf (die de helft van de kosten van het stadion draagt), en de lange geschiedenis van de vereniging doen mij reikhalzend uitkijken naar elke nieuwe thuiswedstrijd. Kortom: het wordt tijd dat de fiere maar toch vooral pseudo-volkse en zogezegd familiale ex-kampioen van Spanje (die ironisch genoeg een transferverbod kreeg voor sjoemelpraktijken en in uiterst schimmige omstandigheden een Braziliaan ging halen voor officieel 60, misschien 80 en wellicht 100 miljoen euro) zijn stoere slogan overdraagt aan de rechtmatige eigenaar: de enige “més que un club” in Spanje is Athletic de Bilbao.
Over studenten is mij in ieder geval niks verteld en dus trok ik eind augustus naar Bilbao. Long story short: op 27 augustus begaf ik mij (zonder ticket want uitverkocht) in Athleticshirt naar een café voor de belangrijkste match van het jaar, tegen het Napoli van Dries Mertens. En wat een match. Geen medelijden, dames, “Driesje” moest en zou die avond ten onder gaan. Winst betekende immers Champions League-kwalificatie, maar toen we vertrokken (rond de vijfenveertigste minuut, te laat zijn is een Spaanse uitvinding) stond het al 0-1. Tijdens het wandelen sijpelden berichten binnen over de gelijkmaker, en toen we met een cerveza in een café vol Bilbao-supporters stonden konden we nog tweemaal uit volle borst “gooooool” meeschreeuwen. Het was de eerste wedstrijd in het nieuwe San Mamés en moeder gods, wat een prachtig stadion. Elke keer als de helikopter luchtbeelden van de nieuwe heilige arena schoot rolden de “oooh”’s en “aaah”s door het café. De straat waar we ons bevonden telde overigens zodanig veel athletic-herbergen dat de VGK er geen kroegentocht zou kunnen houden omdat: 1. De VGK geen geld heeft om meer dan 50 à 60 (ik overdrijf écht niet) verschillende pinten te betalen 2. Zelfs de lever van Shnabels geen 50 pinten zou kunnen verdragen. Toch zat elk café helemaal vol, en toen na de match ook nog eens 55.000 supporters de straat (die uitkijkt op het stadion) vulden was de mensenmassa compleet.
17
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Kortom, voor de volgende wedstrijd op zaterdag had ik uiteraard al tickets gekocht. Vooral benieuwd naar het stadion en naar de Athletic-supporters. Wat dat laatste betreft kreeg ik al een voorsmaakje buiten het stadion. Een groepje voornamelijk in het zwart geklede mannen stond zwijgend voor het stadion met een onleesbaar spandoek, wat de policía om de een of andere mysterieuze (waarschijnlijk politiek gerelateerde) reden extreem nerveus maakte. De athleticsupporters zijn, hoe kan het ook anders in de hoofdstad van het Baskenland, gekend om hun nationalistische sympathieën en solidariteit met de onafhankelijkheidsbeweging. Toen men in 2008 een minuut stilte wou houden voor een tien dagen eerder door de ETA vermoorde politicus, zag de scheidsrechter zich gedwongen om het stiltemoment vroegtijdig af te breken na onophoudelijk geroep en gefluit in de harde kern van Bilbao. Ik was met andere woorden gewaarschuwd. Nu moet het ook wel gezegd dat de harde kern van Athletic (en bij uitbreiding het Baskisch nationalisme) evenzeer op een (voor velen) positieve manier politiek actief is: ze komen vaak uit antifascistische en antiracistische kringen, en brachten bijvoorbeeld Palestijnse vlaggen mee tijdens duels tegen Israëlische ploegen. Het ene nationalisme is duidelijk het andere niet. Maar daar dacht ik niet aan toen ik het majestueuze stadion binnentrad. Ik was zodanig onder de indruk van het spiksplinternieuwe en volledig in het rood uitgevoerde stadion dat ik meteen op de verkeerde plaats ging zitten. Spanjaarden zijn gelukkig een vriendelijk volkje en toen de match begon zat ik tussen twee oude mannen op de vijfde rij. Eerste vaststelling: iedereen eet zonnebloempitjes tijdens de wedstrijd en bezaait zo de tribune met restjes van de gezonde snack. Tweede vaststelling: Llevante was nooit in staat om Athletic echt te bedreigen. De “harde” supporters bevonden zich logischerwijs in de hoeken van het stadion en gedroegen zich niet anders dan Belgische fans: een dikke man met ontbloot bovenlijf leidt de gezangen, de rest volgt en laat zich opzwepen door rivaliserende supportersclans. Pittig detail: om de zoveel minuten toonden tientallen fans spandoeken met het bekendste strijdteken van de Baskische eisen: de “Etxera"vlag met de tekst “Baskische vluchtelingen en gevangenen terug naar huis”. Voor de tweede keer een long story short: Spanje verspreidt ETA-gevangenen over heel het land (soms zelfs tot op de Canarische eilanden) om twijfelachtige redenen en de Basken eisen dat ze overgeplaatst worden naar eigen gevangenissen . Maar verder weinig unieks te beleven, de decompressie na de match van woensdag, het makke spel van Llevante en de logische 3-0 overwinning maakten het een relatief rustige avond. Toch is Athletic geen gewone club. Het nieuwe stadion dat vlakbij het centrum ligt, de Baskische trots, de vele jeugdspelers, de band met de stad zelf (die bv. de helft van de kosten van het stadion draagt), en de lange geschiedenis van de vereniging doen mij reikhalzend uitkijken naar elke nieuwe thuiswedstrijd. Kortom: het wordt tijd dat de fiere maar toch vooral pseudo-volkse en zogezegd familiale ex-kampioen van Spanje (die ironisch genoeg een transferverbod kreeg voor sjoemelpraktijken en in uiterst schimmige omstandigheden een Braziliaan ging halen voor officieel 60, misschien 80 en wellicht 100 miljoen euro) zijn stoere slogan overdraagt aan de rechtmatige eigenaar: de enige “més que un club” in Spanje is Athletic de Bilbao. Tim De Moerloose 18
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
STUDIETIPS Wat na het eerste jaar? Beste ouderejaars, in onderstaand lijstje vinden jullie de vakken uit de opleiding geschiedenis die jullie dit semester voorgeschoteld kunnen krijgen. In het tweede jaar is er: methodologie van de geschiedenis: paleografie met tekstverklaring. Dit is een jaarvak, pas in het tweede semester wordt het deel tekstverklaring gegeven. Voor dit vak wordt je in 3 groepen opgedeeld zodat iedereen in de les zelf eens aan bod kan komen. Hoewel de teksten op het eerste zicht soms onleesbaar lijken leer je gaandeweg tekst per tekst ontcijferen. Naar deze les moet je echt gaan, niet alleen omdat er 4 punten staan op medewerking, maar gewoon omdat je in de les echt leert hoe je een tekst kan ontcijferen. Hoewel sommige mensen beweren dat het een buisvak is, is het zeker niet onhaalbaar, als je maar genoeg oefent. databeheer en statistiek voor historici: Laten we eerlijk zijn: het goochelen met cijfers is meestal niet voor historici besteed, toch wordt er in het tweede jaar geschiedenis verwacht dat we toch een klein beetje wiskunde krijgen. Er zijn twee taken voor dit vak waar wel wat werk aan besteed moet worden (ja, op SPSS zal je wel nog eens vloeken!) , maar eens deze gemaakt zijn, valt dit vak echt wel mee. Om voor het examen te slagen moet je zeker geen wiskundig wonder zijn (anders waren we geen geschiedenis gaan studeren zeker?) ! Heuristieken In het tweede jaar dient men ook 2 heuristiekvakken te kiezen, in deze vakken leer je waar je welke bronnen kan vinden: in welke archiefinstelling, in welke bibliotheken, etc. moet je gaan zoeken en hoe je met deze informatie moet omgaan. Afhankelijk van eigen interesse kies je voor klassieke oudheid, middeleeuwen, vroegmoderne of moderne en hedendaagse heuristiek. Elk jaar opnieuw is er wel wat twijfel over welke twee je nu moet kiezen. Kies je voor Heuristiek klassieke oudheid dan worden de meeste voorkomende brontypes voor de oudheid, het gebruik en de bewaring ervan besproken, bovendien moet je ook secundaire literatuur kritisch kunnen gebruiken. Heuristiek middeleeuwen wordt gegeven door professor Vanderputten. Bij hem wordt vooral de nadruk gelegd op bronnentypes. Ze worden stuk per stuk geanalyseerd en besproken en er worden ook een aantal voorbeelden gegeven die te kennen zijn voor het examen. Ook zijn er een individuele en een groepstaak aan verbonden die toetsen of je de logica van je zoektocht naar bronnen en de archieven kunt volgen. Heuristiek vroegmoderne wordt door professor Vermeir gegeven. Hij legt de nadruk op de staatsstructuur van de vroegmoderne periode en de invloed daarvan op de vindplaats van bronnen. 19
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Ook de belangrijkste bibliotheken voor informatie met betrekking tot de vroegmoderne periode komen aan bod. Een groot deel van de punten kan verdiend worden met een taak. Voor deze taak kan je wel eens vloeken, er wordt namelijk verwacht dat je resoluties van de staten van Vlaanderen gaat transcriberen en er regesten van maakt. De werklast mag je niet onderschatten, maar het is een schitterende oefening voor paleografie. Heuristiek moderne en hedendaagse wordt gegeven door professor Velle die zelf wel eens durft te toe te geven dat het nogal droge materie is. In de les worden voornamelijk de verschillende instellingen van de moderne en hedendaagse tijd in BelgiĂŤ besproken. Het grote voordeel van dit vak is echter dat het een open boek examen heeft, dus de werklast voor dit vak is echt goed te doen! Naast deze heuristiekvakken moet je ook twee oefeningen kiezen, deze moeten niet verplicht hetzelfde als de heuristiekvakken zijn, al kan het soms wel nuttig zijn. Voor de oefeningen worden er elk jaar talrijke onderwerpen als keuzemogelijkheid opgegeven in de eerste lessen van het vak. De onderwerpen kunnen heel erg verschillend zijn, gaande van vroegmoderne prostitutie tot collaboratie in de tweede wereldoorlog. In de eerste week wordt er meer informatie over de onderwerpen gegeven. In het derde jaar is er: Sociaal-politieke geschiedenis is een tijdoverschrijdend vak over de geschiedenis van geweld, in het bijzonder moord in Europa. Het vak wordt gedoceerd door professor Vrints, maar het deel klassieke oudheid laat hij aan zijn collega P. Van Nuffelen over. Geweld wordt gebruikt om de bindingen tussen groepen en individuen te onderzoeken en hoe deze doorheen de tijd veranderen. Bij dit vak is het wel aan te raden om naar de les te gaan aangezien het voornamelijk de kritieken op het handboek van Spierenburg zijn die van belang zijn. Naast sociaal politieke geschiedenis heb je ook nog historische economie en economische geschiedenis, wat het onderscheid tussen die twee vakken nu precies is, is soms niet helemaal duidelijk. Historische economie zou je kunnen zien als een algemeen overzicht van economische geschiedenis vanaf de middeleeuwen. Verschillende economische concepten, processen en structuren komen aan bod. Voor het vak economische geschiedenis kan een module gekozen worden volgens eigen interesse, hier wordt dan aan de hand van het schrijven van een paper dieper ingegaan op bepaalde aspecten die al kort in historische economie aan bod kwamen. Je kan kiezen voor module klassieke oudheid, module plattelandseconomie, module pre-industriĂŤle wereldeconomie (focus op niet Europese wereld) en module moderne wereldeconomie (focus op ongelijkheid). Meer informatie over de concrete inhoud wordt gegeven op een infoles tijdens de eerste week van het academiejaar. In de Master: Het enige vak dat alle master nog samen hebben is theoretische geschiedenis , we zullen dit maar al zien als een reden om nog eens naar de les te komen, gedoceerd door professor Bevernage. Het vak reflecteert over geschiedenis als een verzameling gebeurtenissen in het verleden, maar 20
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
ook over geschiedenis als de verzameling verhalen die over dat verleden worden geformuleerd. Je zou vak eigenlijk ook geschiedfilosofie kunnen noemen. Verder willen wij jullie terug de raad meegeven dat tijdig beginnen een nog steeds een must is. Je hebt dit waarschijnlijk al zo vaak gehoord dat jullie het beu zullen zijn. Maar ondertussen weten jullie al of het vruchten afgeworpen heeft (of niet). Moesten jullie nog extra vragen hebben, controleer dan zeker het VGK forum. Ook kunnen jullie steeds bij ons terecht (studie@vgkgent.be). Dus om af te ronden rest er ons niets anders dan jullie veel succes te wensen met jullie verdere studies. Amaury Vanden Houwe en Charlotte Vermeulen - VGK studiecel accedemiejaar2014-2015
————————————————————————————————————— Advertentie
Lange Violettestraat 94, 9000 Gent - reserveer@baar.be
21
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
KOMKOMMERTIJD Actualiteit door de bril van een slaperige Erasmusser Een staakt het vuren in Gaza, gemoederen die tot rust komen in het pittoreske Amerikaanse stadje Ferguson, een Oekraïense president die denkt dat hij vrede gesloten heeft met de Russen – die dat ontkennen, aangezien ze van mening zijn dat het oude tsarenrijk niet eens in oorlog is met deze voormalige Sovjetdépendance. Een mens begint haast te vrezen dat er binnenkort geen enkel bloedig conflict meer heerst, die de avonden voor de buis zoveel aangenamer maken. Of wil u Wim De Vilder en Martin Tanghe binnenkort met ernstige blik achtergrondinformatie zien verschaffen over pakweg het pompoenenfestival in Kasterlee? (Watterlee? Waarerlee? Hoezoerlee?). Nee, dat wil u natuurlijk niet. Oké, er heersen nog tig-tal burgeroorlogen op het Afrikaanse continent. Maar zegt u eens eerlijk. Wil u echt geconfronteerd worden met pakweg ZuidSoedan, de Centraal Afrikaanse Republiek of die leukerds van Boko Haram? Of met Somalië, de Toearegopstandelingen in Mali, de onophoudelijke oorlogstoestand in het naar het schijnt wel degelijk pittoreske Oost-Congo? Nee, ook dat wil u niet. Net zo min u behoefte hebt aan een hoofdpunt over Papoea-opstandelingen in Indonesië, door ware drugsoorlogen verscheurde landen in Midden-Amerika of over vredelievende moslims die door boeddhistische extremisten een kopje kleiner worden gemaakt in Myanmar-slash-Birma. U wil dat niet.
Waarom wil u dat niet? Wel, ondergetekende heeft daar een theorietje over. Oorlogen en gerelateerde slachtpartijen zijn slechts interessant indien ze aan één van volgende voorwaarden voldoen. Voorwaarde één: deelnemers aan een conflict zijn blanke mensen. U weet wel, van het Kaukasische type, zoals dat in het jargon heet. Voorwaarde twee: het conflict speelt zich af in het gebied van het oude Romeinse Rijk. Voorwaarde drie: deelnemende landen zijn heel groot- wanneer pakweg China met buur Japan slaags raakt, zal het zelfs de VRT niet lukken d
a
t
c
o
n
f
l
i
c
t
t
e
n
e
g
e
r
e
n
.
Eén gegeven echter maakt elke oorlog oninteressant. Een opmerkelijk fenomeen, onder kenners ook wel eens tijd genoemd, slaagt erin de bloedigste oorlogen op het prioriteitenlijstjes van de meeste nieuwsdiensten ongeveer honderd plaatsen onder de opening van het nieuwe 22
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
academiejaar te plaatsen (laatst nog van de oorlog in Syrië gehoord, iemand?). Waarmee ik deze
opening
natuurlijk
geenszins
oneer
wil
aandoen.
Gelukkig zijn er twee zaken die ons voor de algehele verveling behoeden. Het nieuwe kalifaat houdt huis in een regio die onder de meer ambitieuze Romeinse keizers onderdeel van het Imperium uitmaakte, wordt door Amerikanen gebombardeerd én dreigt aanslagen in Europa te plegen. Spanning verzekerd. En mocht dit niet genoeg zijn om u wakker te houden: met zijn nieuwe straaljagers bombardeert het Belgische leger binnenkort jaarlijks rond komkommertijd naar believen buurlanden. Speciaal voor u. Arno Rombouts
————————————————————————————————————— Advertentie
23
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
GRENOBLE - MES PETITES Erasmus, in kwade en in goede dagen
Hallo! Hallo! Neen, deze pagina niet omslaan, ook al denk je ‘Bah, Eramus, heb ik niets mee te maken’. Ik heb namelijk speciaal tijd vrijgemaakt om dit stukje te schrijven, moet je weten. Dus alsjeblief, laat mijn effortke niet voor niets zijn. Zoals de titel al doet vermoeden, vertoef ik in het Franse Grenoble. Het is een stad aan de voet van de Alpen, maar desondanks zo plat als een pannenkoek, heerlijk voor transport! Momenteel ben ik hier nog maar een week, maar ik vind het hier nu al geweldig. Op Erasmus gaan, tot op dit moment kan ik het enkel aanbevelen. Moet je weten dat ‘dit moment’ eigenlijk het tijdstip is dat ik nog geen lessen heb gehad en enkel tijd heb gespendeerd aan het maken van internationale vrienden, het inrichten van mijn studio – die wel zeker de volledige 14 m² telt – en het doorlopen van de Franse administratie. Dat laatste, het moet gezegd worden, is werkelijk een hel aangezien niemand ook maar van iets op de hoogte lijkt te zijn of competent overkomt, so lovely . Behalve dat: geen enkele klacht! Geen heimwee, geen groot verdriet, geen gevoel van complete onmacht of iets dergelijks. Integendeel, ik begin me het Franse à l’aise al volledig eigen te maken. Wat ik dan wel al gedaan heb? Ogenblikje, daarvoor heb ik mijn agenda nodig (geloof me vrij, die eerste week op Erasmus heb je geen seconde tijd). Er was een infoavond in een bar, dus eigenlijk was het gewoon een drinkavond – een beetje zoals in de Amber elke dag, maar dan zonder het goede Belgische bier (ze drinken hier zeepwater en noemen het bier). Toen was er een pub crawl, dus eigenlijk ook een drinkavond. De volgende dag was er een picknick, die bleef nuchter, en gisteren was er het eerste ‘feestje’ als dusdanig, dus nogmaals een drinkavond: I love Erasmus! Dat laatste is trouwens ook de naam van de organisatie die dit alles bolwerkt, het is echt een zotte en grappige bende.
24
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Donderdag is er een megafeest, de echte ‘Welcome Party’ en ik ben ervan overtuigd dat het dak eraf gaat. Iedereen kijkt er nu al zo hard naar uit dat het simpelweg niet anders kan. Wil ik ook nog even meegeven dat het hier intussen al elke dag op een uitzondering na fantastisch weer is geweest, altijd eind 20 of begin 30 °C. Geweldig voor nu, maar in de winter sneeuwt het hier (Alpen, remember) zodat iedereen gewoon ’s ochtends op de bus kan stappen om een dagje te gaan skiën, I’m in paradise! Ik kan zo nog wel een tijdje voortgaan, maar ik denk niet dat het jullie werkelijk zou interesseren een rondleiding van de stad te lezen, wat ik al heb gegeten en met wie, of hoe vreemd de campus is ingedeeld. Daarom: een paar sfeerbeelden – ja, van het internet, want ik heb nog geen tijd gehad om mijn foto’s te uploaden, sorry! Hanne Van Hoylandt
25
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
BACK TO SUIKERROCK 2014 [Zaterdag]: Complete Madness! Wie dacht dat je enkel full madness kon ervaren op Tomorrowland heeft nog nooit de band Madness in levende lijve gezien. Gekker dan dat zal het deze festivalzomer niet meer worden. In het eerste weekend van augustus stonden deze heren op Suikerrock te Tienen, samen met Nina Nesbitt, School Is Cool, De Jeugd Van Tegenwoordig en Arsenal. Hieronder een kort verslag van het mooiste festival Tienen en omstreken, om duidelijk te maken dat er meer bestaat dan Werchter, Pukkelpop en vooral Tomorrowland. Nina Nesbitt was alvast niet naar Tienen afgezakt om het voorprogramma van Madness te verzorgen. Net zoals op Mainsquarefestival een maand eerder gaf deze schone deerne een sterk live-optreden. De song 18 Candles was ĂŠĂŠn van de voltreffers van het concert. Het is een nummer dat stevige piano, drumsneden en bassfrivoliteiten combineert met de steeds sneller zingende stem van Nesbitt. De track brengt daarnaast naar voren hoe het voelt om achttien te worden, ideaal dus voor het jonge publiek dat op dat moment op het plein stond. Selfies, Mister C en uiteraard ook Appletree waren de absolute hoogtepunten van haar concert. Dit zijn dan ook de drie beste songs van haar debuutplaat Peroxide. Een minpunt aan haar optreden was dat het publiek blijkbaar nog niet wakker was. Tijdens het nummer He's The One I'm Bringing Back vroeg ze aan het publiek om mee te zingen, maar de apathische Tiense tieners vertikten het om luidkeels mee te brullen. Waardoor mijn geschreeuw en gekweel wel bijzonder raar overkwam.
26
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
De nieuwe bezetting van School Is Cool heeft er voor gezorgd dat het aantal knappe dames exponentieel gestegen is, maar daarnaast is de band er door deze wissels ook op muzikaal vlak sterk op vooruit gegaan. School Is Cool was naar Suikerrock gekomen om het gekkenhuis al eens te laten losbreken voor de hoofdact het podium zou betreden. Zo had de zanger iets weg van een uit Geel ontsnapte hippie, met zijn lange vlecht en schoenen met oranje veters die tot net onder zijn knieën waren opgebonden. Het concert was echter nog geen nummer bezig of Jim-presentatrice Eline De Munck droop al compleet ongeïnteresseerd af naar de VIP -lounge. Het was ook voor ons even wennen aan de nieuwe huisstijl van de band, maar de explosiviteit in de nieuwe songs maakte van het concert een waar spektakel. Daarnaast krijgen ook de oude nummers meer kracht door het toedoen van de nieuwe bezetting. Zo blijven New Kids In Town en Warpaint twee nummers die thuishoren op elk festivalpodium.
Een band die mijns inziens niet meer thuishoort op elk festivalpodium van België is De Jeugd Van Tegenwoordig. Zelf was ik dus nog moeilijk te overtuigen door hun set, maar het publiek kroop eindelijk even uit zijn schulp. Seks en schunnige praat met een beat onder dat is het enige wat deze Hollandse rappers naar Suikerrock brachten. De zevenjarigen zongen enthousiast mee tijdens Broek Af Tetten Bloot en Watskebeurt?, logisch als je weet dat dit het enige publiek is dat hen nog nooit live heeft gezien. De Jeugd Van Tegenwoordig had uiteindelijk maar één verdienste, naast de gage die ze na hun honderdste show met dezelfde setlist opstreken, en dat is dat ze Tienen even hebben laten dansen. Op de Student-kickoff op 24 september zullen deze heren waarschijnlijk net hetzelfde proberen op het Gentse SintPietersplein. Mij zal je daar alvast niet tegenkomen.
27
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Voor de introsong verscheen er deze keer een blootvoetse zwartharige angstaanjagende deerne op het podium. Toch was het duidelijk dat iedereen aan het wachten was op de frontvrouw, Leonie Gysel, eens zij op flamboyante wijze het podium betrad kon het publiek misschien eens los gaan. Dat was ook duidelijk de bedoeling van frontman John Roan toen hij de woorden, "We hebben een uur gekregen dus gaan we alles geven", uitsprak. Het publiek had echter eerst wat meer bier nodig, zodat ze naarmate de avond wat vordert stelselmatig minder apathisch konden worden. Uitzinnig wordt het publiek echter nooit, behalve de enkelingen van voor dan. Er was ĂŠĂŠn lichtpunt in het duister. Tijdens Melvin ging het hele plein uit zijn dak, maar dat was ook alleen maar te wijten aan het feit dat ze het nummer al eens gehoord hadden op Studio Brussel. De bands op Suikerrock valt niks te verwijten, ook Arsenal niet die wederom een ijzersterke set neerzette, maar het publiek mocht naar mijn mening toch net iets meer enthousiasme tonen voor de geleverde prestaties van de artiesten die het podium betraden te Tienen. Are there some people here who came for One Direction? But we are Madness! En een gekkenhuis werd het ook. Van de inkleding, met als absolute toppunt het kostuum van de saxofonist, tot de show en de gekozen setlist alles wat deze band uitademt komt rechtstreeks uit een gekkenhuis. Toppers zoals Baggy Trousers en Our House In The Middle Of The Street waren de eerste songs van de dag die het publiek eindelijk wouden meezingen. Daarenboven vroeg het publiek zelfs naar meer toen deze oude rotten het podium verlieten, naar alle waarschijnlijkheid een unicum in de geschiedenis van Suikerrock. Madness nam in stijl afscheid met enkele toppers van One Step Beyond en de gezegende woorden: "Bagalanas it was great to be back Catalan People". Suikerrock in Tienen was op het vlak van affiche zeker en vast geslaagd. Op zaterdag konden we er Madness, Arsenal, Nina Nesbitt, School is Cool en De Jeugd Van Tegenwoordig meepikken. Op zich geen slechte namen als je er nog eens bij rekent dat op vrijdag Simple Minds en op zondag The Jackson 5 naar Tienen afzakten was de line-up op duimen en vingers van af te likken. Helaas is het aanwezige publiek niet altijd even enthousiast en lijkt het alsof de helft van de aanwezigen rechtstreeks van het parkfeest is afgedwaald naar een festivalwei. Hopelijk kan het publiek volgend jaar net iets meer appreciatie opbrengen voor de mooi affiche die Suikerrock elk jaar naar Tienen brengt! Volgend jaar meer van dat! Jordy Sabels
28
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Avondrood Hannes Willaert
Avondrood. Wat knus en gezellig moest zijn zou weldra veranderen in een hel. Voor de mens dan toch. Een oranjerode gloed deed de zwarte vleugels van de Nachtkraai opblinken. Half dier, half mens. En helemaal vampier. Nog even en hij was er. Tijd is een illusie. Een schel gekrijs verliet m’n bek toen de duistere gedaante in de verte opdoemde. Net op tijd. Met een warme brul maakte hij zich kenbaar. Een uil schrok op, ergens in de verte. Iedereen wist wat er op het punt stond te gebeuren. Ook ik. Een ongeoorloofde liefde maakte zich van me meester. Hij was er. Hij met de mooie ogen. Als rode diamanten waren ze zelfs van op kilometers afstand zichtbaar. Ik had niet veel nodig om me hem te herinneren. Hoe zijn donkere lokken zijn perfecte gezicht omkransten. Hoe hij als het ultieme schoonheidsideaal vele harten veroverde. En dan waren er de ogen. De rode diamanten. Ze lokten me, en niet alleen mij. Niemand kon weerstaan aan zijn verleidingskracht. De oude eik waar ik in wachtte straalde macht uit. Part of the plan. Vandaag werd ik gekozen en niemand anders. Naast me ritselde een ander Wezen van de Nacht. Ik voelde zijn bovennatuurlijke aura. Zwakker dan het mijne. Een zacht geschater rolde van m’n tong. Vanaf morgen zou ik deel uitmaken van de Alliantie. Alles was geregeld. Hij zou mij kiezen. Maandenlang had ik er alles aan gedaan om op te vallen. Gedood en gevochten. Mijn macht was groter dan ooit tevoren. Akela’s oordeel zou het begin worden van eeuwen vol roem en glorie. De maan kwam langzaam op en de machtige weerwolf liep langzaam naar het midden van de open plek, vergezeld door zijn naasten: een uitgemergeld wolvinnetje en een loddervette vampier. Veel smaak had het machtigste wezen op deze planeet dan toch niet. Plechtig liepen ze naar het gebruikelijke punt. Hun stappen waren hoorbaar tot in de eik, ondanks het absorberende effect van het gras. Akela schonk de wolvin een liefdevolle blik. De diamanten in zijn gezicht straalden zacht. Een glimlach was wat hij terugkreeg. Als dat de concurrentie was waar ik mee te maken kreeg… Akela stond in gereedheid. Elk vrouwelijk wezen wachtte op dit moment. De maan werd voller en voller. Hij moest zich haasten. Langzaam trok hij z’n shirt uit, de jaloerse blikken van zijn partner negerend. Warmte overspoelde me toen zijn perfecte spieren zichtbaar werden, als uit steen gebeiteld op z’n ontblote borst. Deze man zou weldra van mij zijn. Maar zo ver waren we nog niet. Eerst het plan. Akela ging ongegeneerd verder en begon 29
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
zijn broek los te knopen. Met een ruk stond hij in zijn ondergoed. Mannelijke vormen werden zichtbaar, hormonen raasden door mijn lijf. Het enige wat ik koesterde uit mijn vorig leven als mens was toch wel dat. Hormonen. Naast me hoorde ik hoe het andere wezen – met het zwakkere aura dan dat van mij – zich gegeneerd terugtrok. Ik giechelde. Zeker een mannetje wiens zelfvertrouwen werd geschaad. Dan had hij het hoogtepunt nog niet gezien. Het zou nu niet lang meer duren, want de maan was bijna op zijn hoogste punt. En ja, daar ging de boxershort. En daar waren zijn mannelijke delen. Ik hield mijn adem in. Verlangen werd hunkering. Nog even en stap een zou voltrokken worden. Naakt liep Akela naar het altaar en begon zich erop vast te ketenen. De marmeren blok was versierd met symbolen uit een of andere verloren taal. De klank van metaal dat gemarteld werd gaf aan dat de Transformatie was begonnen. Ik zette me schrap om toch een ereplaatsje te hebben bij het gebeuren, kwestie van goed te beginnen. Een gebrul gaf het teken en van overal begonnen de wezens toe te stromen. Eekhoorns namen hun vorm van bosnimf weer aan, vampiers kwamen tevoorschijn vanuit alle hoeken en haten. Het was een machtig schouwspel. De open plek werd gevuld met duizenden Wezens van de Nacht. Ik moest me haasten. Als een speer dook ik op het altaar af. Mijn lichaam trilde, mijn vleugels sloegen wild om me heen. Dit was mijn moment. Trillingen werden heftiger en ik maakte me klaar om weer mijn menselijke gedaante aan te nemen. Ik was er bijna en stak mijn poten uit om te landen. Een siddering ging door mijn lijf en in plaats van de stramme kraaienpoten raakten twee slanke, lange benen de grond. Het was me gelukt. Het altaar met daarop het gespierde mannen/wolvenlijf was slechts enkele passen van me verwijderd. Maar dat zou niet genoeg zijn. Akela was op zoek naar macht. Als een jonge vrouw van twintig staarde ik de leider aan. Het zweet parelde op zijn voorhoofd. Een gekweld gebrul maakte de laatste Wezens van de Nacht duidelijk dat ze moesten opschieten. Het zou bijna voltooid worden. De metalen kettingen begonnen heftig te protesteren en Akela’s botten begonnen te breken, vergezeld van een pijnlijk gebrul. De agonie was bijna voelbaar. Het weerwolvenlichaam boog zich in allerlei onnatuurlijke houdingen en Akela’s gezicht werd vervuld van afgrijzen. Hij sperde zijn mond open in een geluidloze brul, tanden groeiden. Zijn rode ogen puilden uit hun kassen. De keuze zou er vlug zijn. Tijd om mijn aura te showen. Ik groef diep tot ik de kern vond: een vonkje dat het centrum vormde van mijn hele bestaan. 30
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Van daaruit was alles mogelijk. Het was een bron vol macht. Ik duwde het verpletterende aura naar buiten en genoot van de reacties van de andere nachtwezens. Ze krompen ineen, overweldigd door zoveel macht. Ook Akela voelde het. Ik merkte hoe zijn stuiptrekkingen even werden onderbroken door de aanwezigheid van een mogelijke nieuwe aanwinst. Maar toen ging zijn lijdensweg verder. Schuim kwam op zijn mond te staan toen Akela’s ruggengraat brak en de uiteindelijke gedaante van wolf werd bereikt. Een vacht vormde zich, klauwen schoten uit zijn vingers. Daar lag de machtige wolf, vastgeketend als een puppy. Het mocht niet, maar het was voor onze veiligheid. Het keuzemoment was aangebroken. Muisstil wachtten we af. De geestelijke Roeping zou weldra luid en duidelijk klinken. De telepathische stem van het vrouwtje klonk in onze geesten. Akela, lieveling, wie kies je? Wie is het volgens de geest van de Opperwolf waard zich bij onze Alliantie te voegen? De Transformatie was voltooid, dus kon Akela instinctief kiezen. Niet beïnvloed door menselijke gevoelens als uiterlijke aantrekkingskracht of zelfs medeleven. Puur op het instinct van een machtige wolf. Een telepathisch gebrul klonk. Zij. Iedereen wist wie het was. Ook ik. Vreugde overspoelde me. Zij met de kraaienogen. Een verdere beschrijving was niet nodig, want Akela stuurde een beeld door. Een beeld van een jonge vrouw met donkerbruine haren. Mijn beeld. Gejuich klonk en ik werd naar het altaar geroepen door de loddervette vampier. Tijdens mijn tocht werd ik gefeliciteerd door sportieve verliezers. Handen werden geschud en schouderklopjes werden uitgedeeld. Vanaf vannacht maakte ik deel uit van de Alliantie. Nu de gebruikelijke eretaak nog. Akela’s partner lachte me toe, het gebrul van haar partner in wolvengedaante negerend. “Wat is je naam, vampier?” Ze sprak me aan op een plechtige toon. Nu haar man in wolvengedaante maar half zo knap meer was, had ze niets meer te vrezen. Ik antwoordde haar even plechtig. “Layla,” zei ik. Mijn antwoord werd op gejuich onthaald. De glimlach op het gezicht van de vrouw werd groter. “Wel, Layla, welkom in de Alliantie. Aan jou de eer om Akela los te laten.” Haar glimlach bereikte een hoogtepunt en even dacht ik een vleugje leedvermaak te bespeuren. Hoopte ze misschien dat ik zou falen? Dat ik me niet uit de voeten kon maken voor de woeste wolf zich op me kon storten? De jaloezie was misschien toch niet helemaal verdwenen. Mijn glimlach kreeg ook een venijnig kantje. “Dank je,” zei ik. Dacht ze nou werkelijk dat ik me hier niet op had voorbereid? Wolfje loslaten en wegwezen, hoe moeilijk kan het zijn? De wolvin had zich tot de menigte gericht en begon een plechtig monoloog: “Wezens van de Nacht, spoed u naar uw familie. Onze grote leider Akela zal weldra gaan jagen. Verberg u in de uithoeken van 31
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
uw grot, in de kruinen van uw boom. Bloed zal vloeien, dat is zeker. Laten we hopen dat het enkel dat van de mens is. Ga nu, vrienden. Moge uw macht u beschermen.” Stilte volgde en de menigte begon zich geruisloos te verspreiden. Bosnimfen namen hun dierenvorm weer aan, vampiers begonnen te rennen. Zelfs de dapperste weerwolven leken onzeker tegenover het dreigende gevaar. Ik bekeek het met een hooghartige glimlach. Zij waren nu mijn minderen. Wolfje loslaten en me bij de Alliantie voegen. Niets meer, niets minder. Dat was stap een. Ik richtte me weer tot de wolvin: “Waar kan ik jullie vinden?” Haar gezicht vertoonde geen enkele emotie. En het was ook zij niet die antwoord gaf. “Vannacht bivakkeren we in de Noordgrotten. Morgen reizen we dan verder naar De Duisternis.” De vette vampier gaf me een schouderklopje. “Succes.” Zijn ogen hadden iets vaderlijks. Ik mocht hem wel. Zonder een woord te zeggen draaide de wolvin zich om en trok ze hem mee. Hun vage gestalten waren al vlug niet meer zichtbaar, zelfs niet voor mijn bovennatuurlijke zicht. Stilte bleef over. Akela had zijn ontsnappingspogingen opgegeven en het brullen gestaakt. Een zacht spinnen was het enige wat ik nog hoorde. Zijn donkerbruine vacht zat onder de bloedvlekken door de vele wonden die hij had opgelopen tijdens het woelen. Ik boog me over de wolf en keek in de grote rode ogen. Jij bent straks van mij, dacht ik. We worden zo gelukkig. Even leek het of hij me begreep. Maar toen begon het brullen weer. Hij hapte naar me en ik kon maar net de scherpe witte tanden ontwijken. Ik huiverde bij de gedachte verscheurd te worden door zo’n monster. Komaan, Layla. Losmaken en wegwezen. Ik draaide me om en zocht naar de sleutel. Het instrument was gemaakt uit dezelfde steensoort als het altaar. Het had iets weg van een doodskop. Toepasselijk. Voorzichtig schoof ik hem in het slot en maakte me tegelijk klaar om te rennen. Akela voelde wat er ging gebeuren, want hij ging steeds wilder en wilder te keer. Ik stuurde alle macht die ik had naar mijn ledematen, klaar om te rennen voor mijn leven. Een klik en rennen. Rennen voor mijn leven. Achter me hoorde ik hoe Akela zich uit de ketens wurmde en hoe hij met een woedend gebrul het altaar doormidden brak. Naar de mensen, dacht ik. De mensen, Akela. Het geluid van zware poten op droge grond klonk. Ik moest me concentreren om te weten welke kant ze opgingen. Als een speer rende ik door de duisternis, bovennatuurlijk snel. De wolf was de andere kant opgegaan. De doffe dreunen werden steeds vager. Opgelucht hield ik halt. Ik had even de tijd nodig om op adem te komen. Hijgend dacht ik aan hoe deze avond zo perfect was verlopen. Stap een was voltooid. Ergens in de verte hoorde ik hoe de grote boze wolf een nieuw roodkapje had gevonden. Gebrul en gegil. De hel was begonnen. 32
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
HET FK EN HAAR VERENIGINGEN Het FaculteitenKonvent Gent (kortweg FK Gent) is de overkoepelende studentenvereniging die de 28 studentenkringen verbonden aan een faculteit of faculteitsrichting aan de UGent overkoepelt. Het FK streeft ernaar haar kringen op alle mogelijke vlakken te ondersteunen. We begeleiden onze verenigingen onder andere op organisatorisch en juridisch vlak, maar we zijn er echter ook voor alle studenten via de organisatie van enkele grote evenementen. Op 8 oktober vindt de Beiaardcantus plaats, een grote openluchtcantus voor 750 studenten onder begeleiding van de Gentse beiaardier. Daarnaast organiseren we elk jaar de Studentikoze Opening, waar het academiejaar op gepaste wijze kan ingezet worden. Dit jaar wordt het concept ietwat vernieuwd. Houd daarom zeker onze sociale media in de gaten. Ons grootste evenement valt traditiegetrouw in het tweede semester: op de vooravond van de verjaardag van de Universiteit Gent, dit jaar op 19 maart 2015, is er de Dies Natalisfuif. Hier kunnen een duizendtal studenten de verjaardag van onze alma mater mee vieren. Houd zeker onze site (www.fkgent.be) in de gaten, want hierop vind je onder andere nuttige informatie over onze kringen, een kalender met al hun activiteiten en alle sportuitslagen terug! Op onze Facebookpagina (facebook.fkgent.be) plaatsen wij op regelmatige basis foto’s van verscheidene activiteiten. Ook op Twitter (twitter.fkgent.be) zijn we te volgen. Welke verenigingen zijn verbonden aan het FK? Studentenkringen zijn verenigingen gebonden aan een studierichting van de UGent. De richting waarvoor je je nu hebt ingeschreven, heeft dus ook zo’n studentenkring. Wat doen deze kringen nu precies? Zij doen er alles aan om je te helpen jouw studentenperiode zo goed mogelijk door te komen! Zij voorzien om te beginnen studiehulp: ze geven studentencursussen uit, stellen voordelige boekenlijsten samen en vele verenigingen hebben een speciale studiesectie op hun website of een studiegerelateerd forum. Bovendien bieden ze allerlei feest-, cultuur- en sportactiviteiten aan zodat je ook geest en lichaam kan ontspannen tussen het studeren door. Mens sana in corpore sano, weet u wel. Geïnteresseerd? Via de FK-site kan je doorklikken naar de site van jouw kring en kun je alles te weten komen over de kortingen op boeken, de fuiven, de sport- en cultuuractiviteiten en zo veel meer! Vele kringen hebben trouwens een forum waarop ze vele tips, hints en voorbeeldvragen voor de examens plaatsen. Zeker de moeite waard dus! Studentikoze groeten, Jens Vanden Meersschaut FK-praeses 2014-2015 33
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
LAND ZONDER SCHROOM Laurens Slegers
Een sportcolumn over de afgelopen sportzomer schrijven. Het klinkt heel eenvoudig. Niets is minder waar. Op het eerste gezicht lijkt het aanbod aan thema's eindeloos. Het WK voetbal, de Tour de France, het EK atletiek of zelfs het Wereldkampioenschap Hockey. Aan sportevenementen geen gebrek. De prestaties bleken echter alles behalve memorabel te zijn. Het WK voetbal was een mager beestje. Op zich heb ik al weinig voeling met landenkampioenschappen. Een beangstigende vorm van nationalisme steekt iedere keer weer de kop op als landenteams elkaar bekampen voor volk en vaderland. De rillingen lopen over mijn lijf als ik een volledige natie met hart en ziel hun nationale hymne ten beste zie brengen. Alsof de tegenstander hun familie en vrienden zou hebben uitgemoord. Je zou bijna gaan denken dat het WK een veredelde vorm van WOIII is. Muzikaal zijn de meeste volksliederen overigens van een bedenkelijk allooi. Op Italië na zijn ze allen zelfs zo slecht geschreven dat zanger Rinus er zijn neus voor zou ophalen. Gelukkig is er nog ons kleine Belgenlandje om de balans terug in evenwicht te brengen. Als onze nationale trots de Brabançonne tracht te zingen heb je toch steeds het gevoel dat je op een wel heel slechte karaokewedstrijd terechtgekomen bent. Op sportief vlak stelde het WK zwaar teleur. De topspelers gaven dit jaar niet thuis. Duitsland liet eenmaal zien wat het in zijn mars had maar tegen een Brazilië, verlamd door stress had zelfs Algerije een goede kans gehad om door te gaan. Bij iedere goal van de Duitsers zag je de Brazilianen tien centimeter kleiner worden. Voor de één een negentig minuten durende horrorfilm voor een ander pure voetbalporno, 18-plus was het alleszins. Al bij al kunnen we stellen dat Duitsland de verdiende winnaar van dit snel te vergeten WK was. Ons WK daarentegen was al op voorhand gedoemd om te mislukken. Zelfs met een van de meest gunstige lotingen die men zich kon inbeelden slaagde het team van Boer Willie er nog niet in om een degelijk niveau te halen. Alleen tegen het naïeve VS-team kwam de individuele klasse van Belgen als Lukaku en De Bruyne boven water. Ik zou een heel discours kunnen afsteken omtrent het gebrek aan tactische richtlijnen bij de Rode Duivels maar daar zit waarschijnlijk niemand op te wachten. Neem het van me aan, met een trainer van het niveau Mourinho zaten we nu waarschijnlijk nog altijd te feesten op de grote markt van Brussel. Het WK voetbal was niet de enige tegenvaller van deze zomer, ook de Tour de France bleek een mager beestje te zijn. Al na enkele dagen was de Ronde ontdaan van al zijn favorieten. De meeste coureurs rijden nu eenmaal met een volledige medicijnkast in de aders. Zo gedrogeerd als wat komen ze aan de start van La Grande Boucle. Of het nu van drank of pillen is, elke bezoeker van de Overpoort weet dat je op zo'n moment best wel eens in aanraken kunt komen met Moeder 34
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Aarde. Eén na één vielen de favorieten uit de wedstrijd zodat op het laatst enkele tweede garnituur Fransozen mochten meestrijden voor een podiumplaats. Na een week lagen de groene en gele trui echter al vast en kon wielerminnend België alleen nog maar hopen op een ritzege. Viel dat even tegen... Uiteindelijk was ik blij dat we deze sportzomer konden beëindigen en eindelijk terug konden overgaan tot de orde van de dag; de Jupiler Pro League. Onze vaderlandse competitie blijft uiteindelijk toch het mooiste wat er op deze aarde te vinden is. Met al zijn gebreken en mislukkingen is het toch het zieke hondje waar iedereen zich het meest om bekommert. Vergeet Messi en Ronaldo, de onvolmaaktheid van spelers als Davy de fauw (zonder hoofdletter, kan het nog mooier) en Olivier Deschacht maakt onze competitie zo populair. Mensen krijgen het gevoel dat ze niet zo verschillend zijn van deze ballerina's op stalen noppen. Het blijken, anders dan spelers als Robben en Neymar, gewoon mannen van vlees en bloed te zijn. Met zijn gedrocht van een competitiesysteem en zijn kettingrokende spelers en scheidrechters is de pintjesliga een toonbeeld van deze middelmaat. Nergens anders is men in staat om een bondscommissie met tromgeroffel op te richten en na een maand alweer geruisloos af te voeren omdat ze de eigen bondsregels met de voeten treed. Koningen van de bric-à-brac, dat is wat we zijn. Met onze vijf achterbouwen en twintig schotelantennes op het dak tonen we steeds weer waar we het beste in zijn; lelijkheid zonder weerga. Nergens ook een land in de wereld dat zijn eigen nationale vlag zou laten besmeuren door een bierlogo. In België haalt men de schouders er voor op. Wij Belgen weten dat het uiteindelijke toch maar een lap stof is. Land zonder schroom, dat is wat we zijn. En zo is het goed, zo zijn we vrienden.
————————————————————————————————————— Advertentie
35
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Heet hoekje... Door Frea Vancraeynest Trouwe Veerlezers kennen deze rubriek al even en weten dan ook dat ik geen onderwerp dat gerelateerd kan worden aan seks en relaties uit de weg ga. Doorspekt met de nodige zelfspot en verwijzingen naar mijn eigen rijkgevulde ervaringen, overgoten met de nodige ironie wordt alles bespreekbaar gemaakt. Vorig academiejaar kwam een einde aan mijn singlebestaan. Hoezee! Een lieve, toen, tweedejaars geschiedenis, maakte dat alles peis en vree werd in het eens zo woelige liefdesland. Of toch voor even want de gedwongen eenzaamheid lonkt. Door redenen die ik alleen maar Erasmus kwalijk kan nemen, ben ik verzeild geraakt in een langeafstandsrelatie. Het woord alleen al klinkt verschrikkelijk en de relatie zelf is ook geen walk in the park. De gruwelverhalen van eenzaamheid, bedrog en leugens die resulteren in stukgelopen relaties zijn legio en ik moet dan ook toegeven dat ik er niet bepaald naar uit keek om hetzelfde door te maken het komende semester. Uit de vakliteratuur heb ik geleerd dat langeafstandsrelaties vaak problemen opleveren door een gebrekkige communicatie. Een pijnpunt dat wordt blootgelegd wanneer je uit elkaars buurt verblijft en aangewezen bent op sociale media. Een mooi redmiddel, jeej technologie, maar tegelijk blijft het erg artificieel en is het nefast voor de intimiteit en spontaniteit binnen een relatie. Zware kost, ik weet het, maar eigenlijk is het ook ernstig. Ikzelf heb me al zorgen gemaakt hoe ik de komende maanden zal doorkomen en wat ik moet doen om bij het begin van het tweede semester, wanneer het liefje terug is, nog altijd een gelukkige relatie te hebben. Mij lijkt het belangrijk om elkaar de nodige ruimte te geven om nieuwe dingen te 36
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
ontdekken maar tegelijkertijd ook aanwezig te blijven in elkaars leven. Maar hoe doe je dat nu precies? Benut Facebook en vooral Skype ten volle en plan regelmatige sessies zodat je elkaar nog (her) kent wanneer jullie terug samen zijn. In theorie een supergoeie suggestie maar in de praktijk voelt het soms wat onwennig. De zenuwachtige lachjes en rode blosjes op de wangen zijn te vergelijken met deze op een eerste date. En hou er vooral ook rekening mee dat internetconnecties al eens durven wegvallen en stilstaande beelden eerder grappig dan aantrekkelijk kunnen zijn. En dan is er ook nog het beperken van het gemis. Ik dacht dat ik in eerste instantie vooral seks ging missen (ja, ik geef het gewoon toe) maar dat klopt eigenlijk niet. Het zijn de kleine dingen die ik mis, zoals een spontane knuffel of geïnteresseerd babbeltje. Ik betrap me er ook steeds vaker op dat ik bij mezelf denk ‘dat zou hij leuk vinden’ of ‘dat moet ik hem vertellen’. Om zo’n gedachten niet te ver te laten gaan, heb ik ook hier al maatregelen bedacht. Met dank aan supergoeie deals bij Brussels Airlines is er intussen al een reisje richting het liefje gepland en ook een overdreven melige aftelkalender is in de maak. Maar nog beter lijkt het me om me te storten op mijn leven hier. Mijn vrienden die ik al even niet meer, of net iets te weinig heb gezien, zijn bij deze gewaarschuwd. Ik ga jullie stalken. Een eivolle kalender dus en ineens besef ik dat dit jaar misschien niet het goede jaar was om op pensioen te gaan als praesidiumlid van onze allerliefste vereniging, de VGK. Maar niet getreurd, ook dit jaar zal ik als erelid op tal van activiteiten aanwezig zijn. Deze zijn immers enorme inspiratiebronnen voor komende hete hoekjes gezien al het heets dat daar steevast op te merken valt. Natuurlijk kijk ik er ook naar uit om de nieuwe lichting studenten en studentinnen geschiedenis te ontmoeten en de oudere gezichten terug te zien. Hoe mijn ideetjes om een langeafstandsrelatie gelukkig te houden uitpakken in de praktijk, lees je volgende keer. Hou het heet (nieuwe lezers, maak het heet!) en tot het volgende hoekje! ————————————————————————————————————— Advertentie
Kortrijksesteenweg 27 9000 Gent - Tel: 32 9 245 54 00 - Web: www.past-da.be
37
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
COLOFON Redacteur Wouter Vanhee Medewerkers Praesidium 2014-2015 Jordy Sabels Hanne Van Hoylandt Veronique Vennekens Tim De Moerloose Jens Vanden Meersschaut Hannes Willaert Arno Rombouts Amaury Vanden Houwe Charlotte Vermeulen Jasper Standaert Lore Roggeman Sven Gins
Bestel nu ook op www.vgkgent.be!
Koop nu jouw Guido-gids in de Kelder! Gids: €8 - Gids + lidmaatschap: €13
38
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
Ereledenlijst van de Vlaamse Geschiedkundige Kring 2013-2014
Prosenioren Corremans Hilde Linters Adriaan Vanheuverbeke Karl Beelaert Wim Debaenst Bruno Burn Raf Corné Tom Vermeulen Bregt Deryckere Joeri Logghe Loonis Vandeputte Ruben Vos Nikita Jens Vanden Meersschaut Arvid De Coster Pro-Praesidium Bauters Jasper Bekaert Wim Bossuyt Emma Boyen Matthias Buylen Binou Castryck Geert Coppens Jelle Elegeert Jochen Dancet Jeroen De Buck Laurens Declerck Nathan Degraeve Michiel Demets Lisa De Meyer Michaël De Rijcke Sander De Smet Katrien De Vos Frederik Gabriëls Hans
Garré Sientje Germonprez Dagmar Joos Stijn Kerckhaert Christophe Lampe Jurgen Lasoen Kenneth Lemo Emmanuel Lisarde Wendy Maes Thibaut Maebe Guillaume Meskens Febe Peeters Wouter Pottie Jacques Roose Hanne Schoutteten Koen Stevens Kitty T’Jampens Michiel Vanderhaegen Bertold Van Der Herten Greet van der Heyden Cynthia Van der Straeten Aljosja Van De Velde Tieneke Van Duyse Jelka Van Goethem Jelle Vanmeerhaeghe Maaike Voorspoels Jolien Professoren Boone Marc Devos Isabelle Dumolyn Jan Van Bruaene Anne-Laure Van Nuffelen Peter
Verboven Koen Verbruggen Christophe Vermeir René Zuiderhoek Arjan Professor Emeritus de Hemptinne Thérèse Sympathisanten Maes Pieter Mares Titouan Piens Tim Spruyt Jan Van de Ponseele Laura Vanneste David Academisch personeel Baecke Xavier Carlier Julie De Vijlder Nicolas Vandevoorde Lindsey Versieren Jelle Wijnendaele Jeroen Bevriende kringen Filologica Klassieke Kring Kring voor Moraal en Filosofie Kunsthistorische Kring Oosterse-Afrikaanse Kring Slavia
39
32e jaargang, nr.1: Openingsveer!
40