Expeditie snotolf

In de lente en de zomer duik ik zoveel bij duikstek de Bergse Diepsluis, dat ik er in de wintermaanden eigenlijk nooit kom. Maar ook ik wil weleens de snotolf en de nesten fotograferen, dus rijd ik vol verwachting naar Tholen.

Bij de Bergse Diepsluis parkeer ik mijn auto en moet heel even rillen als ik de kou in stap. Ik ben zelf net een weekje terug uit de Filipijnen en heb mijn droogpak weer van stal gehaald. Nat duiken wil je nu nog niet! Ik maak alles gereed, alles nog even controleren en loop naar het water. Ter hoogte van de witte streep die op de dijk geschilderd is bij de mosselhangculturen, ga ik te water. Het is dan tussen hoog- en laagwater in, dus het is niet makkelijk om erin te gaan. Toch wil ik geen lucht verspillen om het hele stuk vanaf de duiktrap te zwemmen, dus ik ga uiterst voorzichtig te werk. Ik pendel naar de gele ton, vanwaar ik mijn duik naar de snotolf begin. Dankzij Lia weet ik ongeveer waar ik moet zijn. Het is een eindje zwemmen, maar als ik het grote mannetje uiteindelijk vind, dan weet ik dat ik niet voor niets in water van 5 graden lig. Wat een prachtige vis! Al snel zie ik ook het nest. Echter is het mannetje redelijk onrustig en hij blijft op en neer zwemmen tussen twee nesten. Het vrouwtje, dat onlangs ook gespot was, is nergens te bekennen. Het mannetje doet zijn best om beide nesten goed te verzorgen. Wat een held!

KLEURRIJK GEHEEL

Ik ben zo gefocust op de snotolf dat ik helemaal vergeet om ook foto’s van het nest te maken. Daar ben ik me tijdens de duik helemaal niet van bewust, maar dat zie je dan later terug op je camera. Ik baal er zelf wel van, maar van de andere kant had ik mijn fisheye-lens op de camera, dus heel dichtbij kon ik toch niet komen. Nadat ik voldoende foto’s heb, zwem ik nog even verder. Wat opvalt is dat op sommige plekken nog nagenoeg geen begroeiing aan de touwen hangt en op andere plekken al volop mosselen aanwezig zijn. Ook zijn de touwen mooi begroeid met wieren en het zonnetje dat flink schijnt, zorgt ervoor dat de kleuren ook mooi tot zijn recht komen. Geweldig! Na een duiktijd van 62 minuten zwem ik terug naar de dijk. Ik zie een paar Belgische bekenden dan net het water in gaan en maak nog een praatje met hen voordat zij richting de snotolf gaan. Ik wens ze veel plezier, het is een gave duik!

Winters Weer

De dagen erna zit het me toch niet geheel lekker, dat ik geen foto’s van het nest gemaakt heb. Begin maart app ik Lia weer. “Zin in een duikje?, ik ga vrijdag toch nog eens terug.” Vandaag gaat er waarschijnlijk niemand duiken want er is heel veel regen, sneeuw en een flinke wind voorspeld. In een (natte) sneeuwbui rijd ik over de brug bij Tholen Zeeland

Info Duikstek

VOORZIENINGEN: Dixies en bij het nabijgelegen Shell tankstation staat een vulcompressor.

GETIJDE: Je kunt bij de Bergse Diepsluis altijd duiken, ook buiten de kentering.

STROMING: geen.

MAX. DIEPTE: maximaal 20 meter.

ADRES: Veerweg, Strijenham.

binnen. En inderdaad: niemand te zien hier. Als we te water gaan is het laagwater, dus nu is het iets makkelijker. We spreken af dat we bij de witte streep te water gaan, maar dat we vanuit de hangculturen terugzwemmen naar de duiktrap. Dat is iets makkelijker uit het water komen. Achter elkaar zwemmen we langs de touwen en als we bij het bekende nest zijn, ligt de snotolf daar heel stil bij. Ik ga foto’s maken en Lia zwemt door om verderop nog te speuren naar meer snotolven. Zij heeft er al verschillende gezien, zowel op de hangculturen als ook vanaf de duiktrap richting het strand. Deze keer heb ik de 14-50mm zoomlens op mijn camera gezet met een +10 diopter ervoor die ik ook weg kan klappen. Hierdoor kan ik variëren tussen macro en groothoek. Zo kan ik een mooie landschapsfoto maken met de snotolf of het nest erop, maar kan ik ook inzoomen om de eitjes goed in beeld te krijgen. Ze zijn zo klein, maar toch zie je op de foto de kleine oogjes van de jonge snotolven door het eitje heen. Met het blote oog is dit nauwelijks te zien. Helaas zijn de foto’s van het nest niet helemaal scherp, maar ik ben redelijk tevreden. Ik besluit verder te zwemmen langs de touwen om te kijken waar Lia is. In eerste instantie vind ik haar niet en besluit ik terug te keren naar het grote nest. Daar komt zij vanzelf weer langs. Samen beginnen we aan de terugtocht naar de duiktrap. We zwemmen de route langs de sepiatentjes die we in de zomer zo vaak bezocht hebben. Sommige staan er redelijk goed bij, maar er zijn er ook die helemaal uit elkaar gevallen zijn. Eenmaal op de trap vertelt Lia mij dat ze tot bijna aan het einde van de rij geweest is en daar nog een klein mannetje van ongeveer 15 centimeter gezien heeft. Als we bij de auto aankomen, regent het enorm hard. Ik pak snel mijn duikkist in en trek mijn pak razendsnel uit. Lia stapt met haar droogpak nog aan in haar auto en rijdt naar huis. Ondanks de kou en regen, en dat het geen Filipijnen is, heb ik weer genoten!

Over Patrick Kranenbroek

Patrick Kranenbroek is verslaafd geraakt aan het duiken in de Zeeuwse wateren. In de zomermaanden is hij daar dan ook bijna elk weekend te vinden. Hij neemt altijd zijn camera mee onder water en doet verslag voor DUIKEN magazine.