Als de lente komt...

Het water wordt weer warmer, de lente is begonnen en de kriebels onder de fanatieke duikers komen naar boven. 11 graden, 12 graden... nog even geduld. Tegen de tijd dat het water de temperatuur van 13 graden bereikt, zwemmen de sepia’s de Oosterschelde binnen. Niet veel later duikt daar ook het eerste zeepaardje op. Wat kijk ik hier elk jaar weer naar uit!

Elk jaar komen ze terug, maar vervelen gaat het nooit. In 2022 hadden we een fantastisch seizoen om sepia’s en zeepaardjes te mogen observeren. Op diverse locaties in de Oosterschelde waren ze te bewonderen. Ik heb er heel wat duiken aan gespendeerd en ik heb ook veel foto’s genomen. Ook de sepiola’s worden weer meer waargenomen en de pijlinktvissen zetten hun eieren af op de sepiatentjes. Genoeg te beleven dus.

SEPIA’S SPOTTEN

Op diverse duikstekken in de Oosterschelde zetten duikers sepiatentjes neer. Oude tentjes worden opgeknapt of verwijderd en nieuwe worden geplaatst. Terwijl veel duikers aan het einde van de winter op zoek gaan naar snotolven en zeedonderpadden met hun nesten, zijn er ook vrijwilligers actief om de sepiatentjes klaar te maken. Als de temperatuur naar de 13 graden stijgt, komen de eerste sepia’s hun eieren afzetten in de Oosterschelde - een mooi schouwspel. Het vrouwtje zet de eieren af en het mannetje is continu alert. Concurrerende mannetjes zijn er ook. Het is voor hen goed opletten, paren, maar vooral ook verdedigen.

Om de sepia’s goed te fotograferen is het zaak om geduldig te zijn. Duik je recht op ze af, met alle lampen aan, dan zullen ze sneller weg zijn dan dat jij ze kunt naderen. Benader ze langzaam, doe je duiklamp uit en geef ze zeker 10 minuten de tijd om aan je te wennen. Als het vrouwtje de eitjes afzet op de sepiatentjes, zwemt het mannetje mee naar de stokken. Als de eieren eenmaal zijn afgezet, trekken ze zich een beetje terug. Dat is voor mij de kans om 50 centimeter dichterbij te komen hangen. Telkens als dit ritueel zich herhaalt, kom ik een klein beetje dichterbij. Tot het moment daar is dat ik vlak bij de sepiatent hang en het vertrouwen heb gewonnen van de sepia’s. Interessant vind ik het altijd als er meerdere mannetjes zijn. Dan speelt de strijd zich voor mijn ogen af. I love it. De eitjes zijn meestal zwarte kleine bolletjes die op druiven lijken. Je kunt er ook aan zien hoe vers ze zijn. en zo weet je waar ongeveer de sepia’s actief zijn. Maar het komt ook voor dat de eieren wit blijven. Dan was de inkt op. Het leuke van de witte eitjes is dat je de babysepia’s erin kan zien. Midden in de zomer komen de eitjes vervolgens uit en wemelt het van de babysepia’s. Ze verspreiden zich over de hele duikstek en je kunt ze overal tegenkomen; op het zand, tussen de wieren of rustend op een grote oester.

Zeepaardjesmania

Eind mei, begin juni verschijnen op social media berichten dat het eerste zeepaardje weer gezien is. In 2022 ging het razendsnel. Daar werden ze in grote aantallen gespot. Bekende duikplaatsen waar ze te zien waren zijn de Zeelandbrug, Zoetersbout, Bergse Diepsluis, Stavenisse en Strijenham. Het is altijd een kunst om ze te spotten. Zeepaardjes kunnen uitstekend opgaan in hun omgeving en zien de duikers met hun lampen al van afstand aan komen. Dat biedt ze de gelegenheid om zich te verstoppen. Meestal draaien ze zich achter een stok of een stuk spons. Als je dan komt aanzwemmen, zitten ze aan de achterkant van de stok. Hun staart gebruiken de zeepaardjes om zich vast te houden. Ik zoek dan ook naar staartjes. De staartjes moeten ze om de stok, knotszakpijp of stukje spons heen krullen en die kunnen ze moeilijk verstoppen. Daar waar je een zeepaardje tegenkomt, zit heel vaak een tweede exemplaar. Ze vormen koppeltjes en paren op de sepiatentjes. In de zomervakantie van 2022 bezocht ik bijna dagelijks zeepaardjes en rond die tijd worden de jonkies ook geboren. Als je ze een paar weken kan volgen, zie je ze groter worden.

Zeepaardjes zijn erg honkvast, dus als je eenmaal weet waar ze zitten, dan kun je ze ook makkelijk terugvinden.

Pijlinktvissen

Rond de tijd dat de sepia’s komen, doen ook de pijlinktvissen hun intrede in de Oosterschelde. Zij zetten net als de sepia’s hun eitjes af op de sepiatentjes. De eieren van de pijlinktvissen zijn wit-beige van kleur en langwerpig. De pijlinktvissen maken er hele grote trossen van. Vorig jaar heb ik urenlang voor de tentjes gehangen waar verse eieren waren afgezet, maar helaas had ik geen geluk. Bij geen enkele duik doken de pijlinktvissen op. Hopelijk heb ik binnenkort meer geluk want het is een wens van mij om ook pijlinktvissen te fotograferen. Mocht je ze willen zien, dan is het belangrijk dat je ze de ruimte geeft. Iets hoger dan het tentje gaan hangen en voldoende afstand bewaren. Want ook de pijlinktvissen moeten eerst aan je wennen. Ik wens je heel veel duikplezier!