Catalogus - Kunstveiling ten voordele van het goede doel.

KUNSTVEILING

voordele van het goede doel

Sinds jaren zet Catherine Deprez zich in om Kortrijkse kinderen in armoede nieuwe kansen te geven. Om daartoe de nodige middelen te verzamelen, organiseert Catherine al enkele jaren een kunstveiling met exclusieve stukken van hedendaagse topkunstenaars die werken rond een centraal gekozen thema. De themakeuze viel dit jaar op een jutezak, het materiaal waarin koffiebonen uit alle werelddelen tot in de Viva Sara-branderij in Vichte reizen. Het staat echter ook symbool voor Sinterklaasgeschenken waar veel kinderen in Kortrijk jammer genoeg niet kunnen van genieten.

Een 35-tal topkunstenaars onder wie Leo Copers, Kris Martin, DD Trans en Joke Raes..., ging dit jaar in alle vrijheid aan de slag met jute. Verwacht u aan verrassende creaties en eigenzinnige interpretaties van grote kunstenaars.

De unieke stukken worden geveild op een kunstveiling onder de vakkundige leiding van curator Jan Leysen. Wij hebben het genoegen u uit te nodigen op deze exclusieve avond verzorgd door de culinaire spitsbroeders Boxy.

We hopen oprecht dat u er op donderdag 15 september kan bij zijn in het eigentijdse decor van Wijnhandel De Clerck. Ik wens u een aangename avond!

Catherine

Inhoudstafel

Voorwoord p.2

Inhoudstafel p.3

Van harte welkom . . . . . . . . . . p.4

De jutezakken p.6

Daniëlle Van Zadelhoff . . . . . . . p.8

DD Trans p.10

Desanto p.12

Felicitas Rohden . . . . . . . . . . p.14

Isidoor Goddeeris p.16

Jean De Groote . . . . . . . . . . . p.18

Joke Raes p.20

Jonas Vansteenkiste . . . . . . . p.22

Joost Pauwaert. . . . . . . . . . . p.24

Klaas Rommelaere p.26

Klaus Verscheure. . . . . . . . . . p.28

Koen van den Broek p.30

Kris Martin . . . . . . . . . . . . . . p.32

Kristof Van Heeschvelde . . . . . p.34

Leo Copers p.36

Nick Ervinck p.38

Phillipe Bouttens . . . . . . . . . . p.40

Pjeroo Roobjee p.42

Polly Pollet . . . . . . . . . . . . . . p.44

Rik Vermeersch p.46

Stijn Cole p.48

Thibo Moreels . . . . . . . . . . . . p.50

Thomas Bogaert p.52

Tjok Dessauvage . . . . . . . . . . p.54

Vadim Vosters p.56

Willem Boel. . . . . . . . . . . . . . p.58

Wim Opbrouck . . . . . . . . . . . p.60

Sponsors p.62

Sponsors . . . . . . . . . . . . . . p.64

Veilingreglement p 66

Sfeerbeelden editie 2021 . . . . p.68

Sfeerbeelden editie 2021 . . . . p.70

““Samen gaan we de strijd tegen Kortrijkse kinderarmoede aan. ””

harte

Veilingstukken

De familie Deprez, de bezielers van Viva Sara, besloten dit jaar wederom hun steentje bij te dragen in de strijd tegen Kortrijkse kinderarmoede en dat doen ze ook dit jaar door bekende Belgische kunstenaars jutezakken te laten bewerken in hun eigen artistieke stijl en de prachtige resultaten te veilen tijdens een exclusieve benefietavond, culinair tot in de puntjes verzorgd door de Boxy’s.

Op de volgende pagina’s vind je naast de veilingstukken ook de bijhorende kunstena(a)r(es) en een korte biografie over hem of haar terug.

Frank Tuytschaever koos de vroegere benaming van een Zeebrugse transportonderneming als pseudoniem. Hij debuteerde met een groepstentoonstelling in 1990 die werd samengesteld door Dirk Snauwaert in CC Gildhof in Tielt. In 2005 gaf hij echter de brui aan zijn kunstenaarschap om in 2014 zijn comeback voor te bereiden. De kunstenaar werkt rond de notie van transformatie: dagdagelijkse, vaak huiselijke objecten worden uit hun context gehaald en met een lichte ingreep omgesmeed tot kunstwerken. Het resultaat is soms formeel, dan weer poëtisch of humoristisch. Doorgaans gaat het om minimalistische ingrepen. Zo wordt een rubberen deurbuffer, in het midden van een lege galerie opgesteld, een struikelblok, vormen metalen vleeshaken een hart, of wordt een kapstok opgebouwd uit verschillende kleerhangers. Inspiratie haalt de kunstenaar door te flaneren in doe-het-zelf-zaken. Zijn vocabularium omvat onder andere keukenpapier, schuurborstels en vloertrekkers.

Desanto

Teken en verhaal omstrengelen mekaar, verweven zich in de beeldtaal van Desanto, een visionair idioom van directe openheid, van ogen die aanspreken en monden die je blijvend aanklampen.

Deze beeldtaal vertelt het verhaal van mensen, van gevoelens verkrampt, gekoesterd achter een blik of roerloze mondhoek.

Menselijkheid fuseert in de kern van Desanto’s verhaal, in zoverre de mens drager is van een gevoelsgeladen ziel.

Drager van aanklacht, tegen onrecht, agressie of vervreemding. Of drager van loflied, aan vriendschap, liefde of tederheid.

De mens in die tot eenheid gesmolten kern, van de eeuwige dualiteit tussen goed en kwaad, die op elk moment van het leven een nieuwe synthese oplevert.

De mens als drager van een nooit eindigend verhaal. En dus zal ook het verhaal van Desanto nooit af zijn. Desanto is een boeiend verhaal.

Bron: /www.desanto.be - Rob Kindt

Felicitas Rohden

Hoe kunst en wetenschap kunnen versmelten en elkaar kunnen inspireren vormen overwegend de grondslag voor de werken van de Belgisch-Duitse kunstenaar Felicitas Rohden.

De ingebeelde werkelijkheid die de kunstenaar vormgeeft is gebaseerd op persoonlijke interpretatie en een imaginaire voorstelling van het ongekende. Haar kunstige benadering hiervan zorgt voor evenveel fantasie als reflectie.

Felicitas Rohden maakt kunstwerken omdat ze iets wil laten zien wat ze zelf niet kent. Ze wil onderzoeken wat daaruit voorkomt. Wat het zegt over hoe de wereld in elkaar zit. Ze geeft zichzelf, net als de bezoeker, ruimte voor ontdekkingen en verenigt op merkwaardige wijze de creativiteit van wetenschap en kunst.

Bron: https://hart-magazine.be - Caroline Pauwels

© felicitasrohden

Isidoor Goddeeris

Isidoor Goddeeris weet alle materialen naar zijn hand te zetten: van cortenstaal tot arduin, van klei, brons tot fragiele houtjes en koord. Water is een integraal onderdeel van zijn vormentaal. In installaties creëert hij er een onpeilbare diepte mee die de tijd lijkt te verzegelen.

Zijn kunst spreekt aan door een bezinnende soberheid. Dat weerhoudt hem echter niet om af en toe een brok barokke wellust uit marmer te houwen.

Etsen en ontwerptekeningen zijn inspirerende kunstwerkjes op zich, ze maken je deelgenoot van het boeiende creatieproces.

Kunstwerken o.a. in de collecties van The European Bank London, Hachette Paris, Le Tour d’Argent Tokio, CC De Spil Roeselare.

Jean De Groote

De Schilder van de Stilte

Jean de Groote is een Einzelgänger in de Belgische kunstwereld. In het pastorale Nazareth (kan het nog Bijbelser?) trekt hij zich elke dag als een hermiet terug in zijn studio. In deze creative monnikencel probeert hij de essentie van alledaagse dingen te vatten. De kunstenaar verandert in een alchemist die doek en verf distilleert tot het echte goud van deze schreeuwerige eeuw: stilte. De Groote’s schilderijen laten een serene, zen-achtige impressie na. Ontdaan van elke functionaliteit, worden objecten gereduceerd tot wat ze zijn: dingen. Een roos is een roos is een roos. Een zwarte kraai is gewoon een vogel. Net door dingen te kristalliseren tot hun essentie, ontstaat een merkwaardige transformatie. Een roestige spijker wordt een icoon. Een stuk touw verandert in een relikwie. In dit proces streeft De Groote geen objectief realisme na. Die rol is al eeuwen weggelegd voor de fotografie. Onderwerpen worden neergepend met krachtige borstelstreken, korstige verflagen en dramatische schaduwen. “Wie mijn werk mooi vindt, heeft het niet begrepen” voegt hij er zelf aan toe. Maar wie goed kijkt, ziet meer. Dàt is de schoonheid van zijn werk. Dat Eskimos 100 woorden hebben voor sneeuw blijkt een fabel. Maar dat De Groote 100 betekenissen heeft voor de kleur wit is een feit. Op zijn doeken brengt wit rust, maar creëert wit ook leegte. Het zet dingen in de verf of doet ze net verdwijnen. De tint brengt hemelse vrede, maar in een witte hel word je ook blind. Wit vraagt vooral om kleur; een smeekbede die de kunstenaar lustig beantwoordt met giftige tinten kardinaalrood, Napels geel en kobalt blauw. Een centraal thema in De Groote’s nieuwste werk is de spijker. Op een gigantische wit doek zien we een kromme nagel bengelen aan een roestig snoer. Voor de artiest, een zoveelste poging om het onzichtbare zichtbaar te maken. Voor wie verder kijkt, het ultieme altaarstuk waarin niet het ding, maar de Passie herleid wordt tot de essentie: het lijden zelf, dat zelfs de sterkste zielen ondergaan … in stilte.

Bron: Rik Corijn / Insta: @rikcorijn

Joke Raes

Zoals vruchtbare aarde ontelbare levensvormen baart, zo werkt Joke Raes aan een snel groeiend oeuvre. Haar tekeningen, sculpturen en installaties ontstaan schijnbaar moeiteloos maar wie naderbij komt duizelt het van de detaillering: elk werk is met grote aandacht gemaakt, verraadt obsessie met het oppervlak en alles wat daarachter ligt. Haar organische beeldtaal is die van het amazonewoud, van de woekerende, wriemelende natuur waarin de mens één soort is te midden van honderdduizenden andere – en toch slaagt Raes erin om het overzicht te bewaren, alsof ze de facetogen van een libelle heeft geleend om ook in volle vlucht nog precies te weten waar ze zich bevindt. Ze verdwaalt niet in de labyrintische lijnen van een tekening, lijkt niet te aarzelen als ze duizenden plastic tanden verlijmt – of haakjes, wat zijn het, deze kleine overgebleven industriële elementen die naadloos passen tussen de veren, de wilgenkatjes en de plantenzaden? Alles krijgt een heldere structuur, een afgeronde vorm die de kijker in staat stelt een eigen verhaal te construeren.

Jonas Vansteenkiste

De werken van de kunstenaar Jonas Vansteenkiste worden bepaald door ruimtes. Hij gebruikt verschillende media, namelijk installaties, video, sculptuur, foto’s en tekeningen. Hij verwijst en gebruikt – zowel fysiek als psychologisch – architectonische elementen. Hij bouwt ruimtes op, of creëert situaties die je het beste kunt omschrijven als ‘mentale ruimtes’. Mentale ruimtes hebben een gelijkenis met “Denkraum”, een begrip dat vooral in de filosofie en architectuur wordt gevonden. “Denkraum” kan worden gezien als het bouwen van muren, niet alleen in maar ook vanuit de chaos van de eigen waarneming, emoties en gedachten om deze ervaringen en gevoelens op een heldere manier tot uitdrukking te brengen. Met dit in gedachten definieert en creëert Jonas zijn werken. Deze werken vertrekken vanuit een persoonlijke ervaring waarbij het anekdotische naar de achtergrond wordt verplaatst waar het verder wordt uitgezuiverd tot een “basso continuo” waarop voortgebouwd wordt. Hij benadert het medium ‘installatie’ als een van referentie en ervaring. Zo plaatst hij de toeschouwer in een actieve rol: hij nodigt hem uit om in het werk te stappen en zich daar – zowel mentaal als fysiek – in te situeren. De kunstenaar laat ook ruimte voor de toeschouwer om zijn eigen persoonlijke ervaringen toe te voegen in deze installaties, die niet alleen de “relevante” plek zijn voor de kunstenaar, maar ook voor de toeschouwer. Dezelfde oefening herhaalt zich in zijn tekeningen: deze ruimtes zijn persoonlijker, dus een toeschouwer wordt alleen uitgenodigd door een blik …

Joost Pauwaert

Joost Pauwaert (BE, °1985) houdt van zware houten en metalen machines en objecten zoals aambeelden, kanonnen en gigantische zaagbladen. Hij maakt de machines zelf, vertrekkende van technische uitdagingen. Kan hij een zwaar aambeeld balanceren op een veer?

Of katapulteren en in een trechter vangen? Kan hij zijn eigen kanon maken? Of twee kanonnen tegelijk op elkaar laten schieten zodat de kanonskogels elkaar raken en vervormen?

De artistieke schoonheid van deze ondernemingen komt voort uit de originaliteit van de vragen, aan de andere kant van de gebruikelijke vormen van artistieke expressie.

Eigenlijk gaan ze vooraf aan en voeren ze ons terug naar tijden waarin wetenschap en kunst dichter bij elkaar stonden dan nu. Of ze leiden ons terug naar fundamentele vragen in de beeldhouwkunst, die altijd te maken hadden met zwaartekracht en dichtheid.

Hier komen we dichter bij een fundamentele poëzie, die voortkomt uit de schoonheid van de dingen zelf.

Bron: https://www.barbe-urbain.com/joost-pauwaert-bio (tekst: Hans Theys)

Klaas Rommelaere

Klaas Rommelaere (°1986, Roeselare, woont en werkt in Antwerpen) studeerde in 2013 af als modestudent aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent. Hij liep stage bij Henrik Vibskov en Raf Simons, maar realiseerde zich dat de modewereld niet de wereld was waar zijn ideeën tot leven konden komen. Geïnspireerd door films, strips, boeken en persoonlijke ervaringen, begon Rommelaere zijn ideeën te vertalen in beeldend werk, maar wel nog steeds met het materiaal dat hij kende: naald, draad, wol en garen. De beeldtaal van Rommelaere is zowel geworteld in het alledaagse van zijn leven als in de popcultuur: citaten uit films of animaties worden vermengd met interpersoonlijke observaties en ervaringen. Grotere taferelen en hele beelden worden geborduurd. Het resultaat zijn gelaagde, vreemde beeldverhalen. Rommelaere is in vele opzichten een opmerkelijke kunstenaar. Hij gebruikt traditionele ambachten die kunde en tijd vergen en combineert ze met een open, innovatieve en creatieve blik. Hij past in dat opzicht perfect bij een museum als Texture, dat zich profileert als een open huis op het snijpunt van erfgoed, ambacht en innovatie. Rommelaere gebruikt ook vlas voor de poppen, de borduurwerken en de totempalen, waardoor de link met het museum nog prominenter is.

Klaus Verscheure

(°1968, Kortrijk)

Klaus Verscheure besliste in 1986 om aan het RITS Animatiefilm te studeren. Hij werkte zijn studie in 1989 af met l’Entrée de l’Hiérophante, een animatiefilm die gebaseerd was op de muziek van Blaine L. Reininger, een violist en oprichter van Tuxedomoon.

Vanaf 1995 werkt Klaus als freelance regisseur voornamelijk aan fictieseries en enkele films voor musea. In 2008 viel hij op de koop toe in de prijzen met zijn kortfilm We’ll Meet Again!.

Tijdens zijn carrière als regisseur is hij wel steeds blijven schilderen en tekenen. Hij combineert wat hij op die manier maakt zowel met film en video als met installaties.

Koen van den Broek

Kunstenaar Koen van den Broek is vanuit zijn opleiding als architect aan de Katholieke Universiteit Leuven bijna als vanzelf bij schilderkunst terecht gekomen. Zijn voorliefde voor het werk van Matisse, alsook kunstopleidingen aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen en Sint-Joost te Breda wortelden hem in de Europese schildertraditie. Dat brengt hij steeds in perspectief door zijn sterke verwantschap met de Amerikaanse conceptuele en abstracte kunst.

Ondertussen wordt Koen van den Broek vertegenwoordigt door vijf galeries wereldwijd. In een indrukwekkende serie van vijf solotentoonstellingen stelt hij een nieuwe evolutie in zijn parcours voor met grote internationale respons.

Kris Martin is een Belgische conceptuele kunstenaar die woont en werkt in Gent.

Met zijn monumentale en kleinschalige sculpturen, tekeningen, foto’s, performances en interventies vestigt hij de aandacht op het begrip van de tijd, vaak door te proberen te markeren, stoppen of overstijgen de onvermijdelijke doorgeven.

Martin’s werk bestaat vaak uit handelingen van toe-eigening en het gebruik van gevonden objecten die zijn getransformeerd door een subtiele herpositionering of interventie.

Situationeel ervaringen, evenementen en optredens worden zo veel gewicht in de Martin’s praktijk als visuele of sculpturale objecten geboden.

Kris Martin

Kristof Van Heeschvelde vanheeschveldekristof

Kristofs werk richt zich op het gedrag van de homo sapiens, zoals de Israëlische auteur Yuval Noah Harari het beschreef in zijn boek ‘Sapiens’, en de wereld die hij voor zichzelf creëerde.

Met behulp van een collagetechniek plaatst Kristof verschillende elementen bij elkaar die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben en die geen relatie met elkaar kunnen of willen aangaan.

Tegelijkertijd vormen deze samengestelde werkelijkheden een haarscherpe observatie van mens en handelen. Kristof gaat tegen deze kritische blik in door humor en een naïef kleurenpalet in zijn werk te laten komen. Kristof schildert op grote doeken, die hij vrij in de ruimte hangt. Op deze manier komt het schilderij los van zijn medium en worden de afmetingen buiten het frame van het doek uitgebreid. Het schilderij wordt zo een installatiewerk waarin de toeschouwer kan rondlopen. Van Heeschvelde benadert zijn schilderijen met andere woorden als een ruimtelijk object.

Kristof is een kunstenaar die het belang van techniek benadrukt en zorgvuldig de oude meesters uit de Renaissance bestudeert om een basis voor zijn werk te vormen.

Bron: https://berserk.be/Kristof-Van-Heeschvelde

Leo Copers (Gent, 1947) is een Belgisch kunstenaar. Hij studeerde aan de Sint Lucas-hogeschool en aan de Kunstacademie van zijn geboortestad.

Het oeuvre van Leo Copers vangt aan in 1969, toen hij een brandende gloeilamp onderdompelde in een bakje water. Dit werk, ‘Waterlamp’ geheten, werd het uitgangspunt voor een hele reeks andere, waaronder buislampen die op zee drijven of een soort van dam vormen in een rivier. Hij stak ook plaatselijk een vijver in brand en liet op een verhitte metaalplaat beurtelings een druppel water en een druppel olie neerkomen, zodat afwisselend een dampwolkje en een vlammetje verscheen. In 1972 zette hij een platenspeler in een bak met water en liet hem het liedje ‘Fire’ van Arthur Brown draaien.

Hij gaat te werk als een modern alchemist die tegengestelde elementen als vuur en water tot verzoening dwingt om zo tot een paradoxaal beeld te komen. Of als een dwarsdrijver die het onmogelijke wil onderzoeken, zoals zijn project om de watervallen van Coo in brand te steken, of in een bos één enkele boom in lichterlaaie te zetten.

Uit zulke ideeën blijkt zijn verwantschap met René Magritte, die in zijn schilderijen vaak wonderlijke of absurde toestanden visualiseerde.

Af en toe verwijst hij rechtstreeks naar Magritte, zoals met zijn ondersteboven hangend gordijn, of met zijn filmstrookje waarop een brandende tuba te zien is, die kunnen gezien worden als een onuitgesproken hommage aan Magritte.

https://nl.wikipedia.org

Nick Ervinck

Nick Ervinck (° 1981) studeerde in 2003 af aan het KASK (Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, Gent) met een masterdiploma Mixed Media. Daarna volgde hij een opleiding computermodellering, beeldhouwen en het werken met materialen als polyester, gips en hout. Na les te hebben gegeven aan kunstacademies in Tielt, Menen en Kortrijk (2004-2012), keerde hij terug naar het KASK om hier drie jaar als gasthoogleraar door te brengen. Zijn werk bestaat uit grote installaties, handgemaakte en 3D-geprinte sculpturen, keramiek, prints, tekeningen, lichtbakken en animatiefilms. Hoe divers deze kunstproductie ook is, hij blijft vooral gefascineerd door de ‘negatieve ruimte’ zoals hij die ontdekte bij klassieke beeldhouwers als Henry Moore en Barbara Hepworth. De ontdekking dat een ‘gat’ in de materie zo’n jong idee is, zal hem waarschijnlijk de rest van zijn leven achtervolgen. Als kind van zijn tijd speelt hij een wisselend spel tussen de fysieke en virtuele wereld, met zowel klassiek als nieuw vakmanschap (computers, 3D-printen en frezen). Van hieruit verkent hij op geheel eigen wijze klassieke thema’s als de mens (met een focus op zijn anatomie en de opkomst van cyborgs), planten (vooral hun genetische manipulatie), maskers en dieren, altijd vanuit een (kunst)historische achtergrond die hij snijdt met de hedendaagse pop- en sci-fi-cultuur.

Philippe Bouttens (Kortrijk, 1951) studeerde aan de Koninklijke Academie van Schone kunsten te Gent. Al vanaf zijn academie tijd schilderde Boutens dieren als metaphoren voor het geweldadige in onze maatschappij.

Philippe Bouttens behoord, met schilders als Yvan Theys en Godfried Vervisch, tot de belangrijkste vertegenwoordigers van het nieuwe expressionisme in Vlaanderen. Zijn voorstellingen laten het picturale achter zich en confronteren ons met beesten die zich hebben losgetrokken uit de ketens van conventies. Met de wereld in vuur en vlam is de springende hond een verbeelding van onze vlucht uit de werkelijkheid. Het zijn tekens van een wreedaardige schoonheid.

Bron:

Phillipe Bouttens

©

Bouttens

Pjeroo Roobjee

Pjeroo Roobjee (° Gent 7 febr. 1945) volgde lessen schilderkunst, tekenkunst en graveren aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van zijn geboortestad en aan de voorbereidende afdeling van de Rijksacademie te Amsterdam. Heden is hij werkzaam als schilder, tekenaar, graficus, acteur, causeur, auteur, theatermaker, entertainer en zanger. Hij publiceerde een aantal leesboeken, een rond getal toneelwerken en drie dichtbundels. Zijn overwegend monumentale doeken bereisden de vijf werelddelen en vertegenwoordigden de natie op belangrijke kunstmanifestaties zoals de Biënnales van Sâo Paulo en Venetië.

Zijn plastische zowel als zijn literaire bezigheden werden meermaals bekroond. Zo werd hij menig keer onderscheiden in de Prix de la Jeune Peinture, werd hij laureaat van de Leo J. Krijnprijs voor zijn debuutroman “De Nachtschrijver” en ontving hij in 1984 de Eugène Baie-prijs. In 1994 werd hem de Louis Paul Boon-prijs toegekend, in 1998 werd hij bekroond met de Arkprijs van het Vrije Woord en in 2004 werd hij laureaat van de Cultuurprijs van de stad Gent voor zijn literair werk.

Bron: https://www.roobjee.be

Polly Pollet

Polly Pollet (*1993) is meer dan alleen een kunstenaar. Ze is een ballpoint-ninja: wat papier en een balpen is alles wat het Belgische talent nodig heeft om unieke en betoverende tekeningen te maken over onderwerpen als seksualiteit, sociale media en de toestand van de samenleving. Elk van haar kunstwerken is een gepassioneerd en openhartig antwoord op de wereld waarin we leven, geïnspireerd door haar eigen ervaringen en indrukken - het goede, het slechte en alles daartussenin. Het resultaat is een nu al indrukwekkend oeuvre dat het best te omschrijven is als ‘positief provocerend’ en het publiek op een gedurfde en speelse manier uitdaagt om na te denken over de complexe en vaak ongemakkelijke problemen van vandaag.

Rik Vermeersch

Rik Vermeersch (°1949) tekenaar, schilder, beeldhouwer. Als reactie op ‘estetiserende van de werkelijkheid vervreemdende kunst’ begint Rik Vermeersch in 1967 met het tekenen en schilderen van mensen in hun dagdagelijkse verschijning. Zijn onderwerpen haalt hij uit tijdschriften en dagbladen waarin hij de mens eerder als ‘object’ dan als ‘subject’ bekijkt. Daarbij is het hem louter om de ‘presence’ te doen. De voor zijn werk zo typerende ‘verdinglijking’ wordt vanaf dan steeds duidelijker.

Zijn teken- en schilderwerk krijgt vanaf 1970 een meer digitaal karakter. Tot grote verwondering van de schilder zelf, vertoont deze techniek een analoge identiteit met de beeldopbouw van een computerprint.

Vanaf 1980 begint hij zijn teken- en schilderwerk af te wisselen met beeldhouwen.

Omwille van het ‘erotiserende surplus’, wordt de vrouw begin de jaren 1990 het hoofdthema van Vermeersch. De fotografie vormt de basis van zijn teken-, schilder- en beeldhouwwerk. Hij fotografeert zelf zijn modellen ontdaan van zoveel mogelijk ‘subjectieven’. Ze poseren naakt, frontaal, zonder beweging en omgeving, met een gezichtsuitdrukking die het sentiment weert.

Sinds 2006 verschijnt in zijn teken- en schilderwerk het model terug in een werkelijke omgeving. Minder absoluut nu vormt het statische vrouwelijk naakt het hoofdmotief, zij deelt haar plaats met portretten uit o.a. tijdschriften en dagbladen - van al dan niet bewegende of aangeklede mannelijke en vrouwelijke personen.

Rik Vermeersch toont ons een relativerend realisme dat zich voortdurend situeert tussen enerzijds de individuele fysieke vorm en anderzijds de ontgrenzende, spirituele niet-vorm.

Stijn Cole

Stijn Cole (°1978) kreeg zijn opleiding in Sint-Lucas Gent waar hij eerst reclame en vormgeving (1997-2000) studeerde om daarna nog beeldhouwen (2000-2002) te volgen bij Philip Van Isacker.

Een van de gastdocenten was Honoré δ’O die opdracht gaf tot een groepswerk. Stijn ging aan het werk met twee andere kompanen die inmiddels enige bekendheid hebben verworven. Samen met Titus De Voogdt en Gabriel Rios ondernam hij een wandeling bij zonsopgang langs de ring van Gent. Denkend hoe hij die ervaring in beeld kon brengen, kwam hij op de idee om het licht van de hele dag vast te leggen.

Hij deed dat met een gemotoriseerde camera obscura en een rol lichtgevoelig papier. Op die manier realiseerde hij zijn eerste tijdsbalk, een element dat verder nog een grote rol zal spelen in zijn werk.

Bron: tento.be/nl/OKV-artikel/de-horizonten-van-stijn-cole-licht-en-landschap

© Stijn Cole

Thibo Moreels

Kunstenaar Moreels Thibo genoot een artistieke opleiding en startte schilderkunst bij Lucas Devriendt en Willem Cole. Toch beschouwt hij zich als een autodidact of een eigenzinnige leerling.

Hij creëert schilderijen, tekeningen, eclectische installaties en sculpturen. Deze variëren sterk onderling en bevatten vaak een bepaalde mystiek, emotie die bij de kunstenaar altijd voorop staat tijdens het creatieproces. Er zit een dualiteit in zijn werken waarbij enerzijds zijn creaties soms duister, donker en rauw aanvoelen, anderzijds vol humor, lichtheid en vrolijkheid. Zijn oeuvre kan je het best omschrijven als een onverzadigbaar verlangen en een zoektocht naar esthetische voldaanheid.

Recentelijk is Thibo Moreels geselecteerd in verschillende kunstwedstrijden zoals de Makers en Sant en zitten zijn werken in heel wat privé collecties.

Bron: Thibo Moreels

Thomas Bogaert

Monte Alto.

Het is 27 x 37 cm, jutte en een postkaart, gekleefd op karton.

Ik kleefde dus een postkaart uit Zwitserland (uit mijn postkaartverzameling ) op deze koffiezak uit Puerto Rico de teleferique maakt verbinding tussen Europa en Zuid Amerika je ziet ook een chalet die zou kunnen doorgaan als haciënda of Coffee House.

Ik maakte in het verleden reeds een reeks werken met als thema “ chalets “ alsook een reeks over “teleferiques”. Ik maak tevens al vele jaren gebruik van postkaarten bij het maken van mijn werken.

thbogaert

Bron: Thomas Bogaert

© thbogaert

Tjok Dessauvage

Hij volgde een opleiding aan het Hoger Instituut Sint-Lucas te Gent. Onder invloed van pionier Joost Maréchal koos hij definitief voor de keramiekkunst.

In de loop der jaren ging hij de komvorm steeds meer als communicatiemiddel gebruiken. De gesloten potten, vaak een halve bol of omgekeerde kegel, met een maximaal bruikbaar ‘leesvlak’ worden al snel zijn handelsmerk. Het oppervlak van de halfsferische opbjecten wordt beschreven met tekens en krassen, met kleur of inlegwerk. Door zijn ‘potten’ af te sluiten en hun bovenvlak te bewerken, vervalt het functionele aspect ervan.

Dessauvage is lid van the International Academy of Ceramics (Geneva). Hij is laureaat in de Grote Prijs van het Museo internazionale delle ceramiche in Faenza, winnaar van de Grote Prijs van Tokio en kreeg de Henry van de Velde Award voor zijn loopbaan. Hij is tevens ere-burger van de gemeente Ledegem.

Bron: https://nl.wikipedia.orgron: /www.proje

Vadim Vosters

Licht is altijd een van de voornaamste preoccupaties geweest in de kunst. Schilders hebben zich al ‘altijd’ beziggehouden met het capteren van licht, of het creëren van sfeer door de afwezigheid ervan. Zonder licht geen kunst. Het is een gevoeligheid die blijft voortleven. Ook in het werk van Vadim Vosters draait het allemaal rond licht.

We kennen de werken van Vadim Vosters als taferelen die zich afspelen in barokke decors, doorspit van enige absurditeit zoals je in een droom zou kunnen ervaren. De ruimtes worden opengebroken, een verwilderde natuur baant zich een weg naar binnen… Steeds opnieuw weet hij diezelfde onheilspellende sfeer op te wekken in zijn doeken.

Bron: theartcouch.be/events/licht-en-duisternis-in-de-werken-van-vadimvosters-en-joncquil-bij-light-cube/

vadimvosters

© Vadim Vosters

Willem Boel

Willem Boel (Sint-Niklaas, 1983) is een Belgisch Beeldend kunstenaar. Hij woont en werkt in de wijk Meulestede te Gent. Boel volgde een opleiding aan de kunst hogeschool Sint-Lucas te Gent in de grafische vormgeving. Als beeldend kunstenaar is hij actief door oud ijzer een nieuw leven te geven. Hij bouwt zelf zijn installaties, zowel bewegende als niet bewegende installaties. Zijn eerste werken werden tentoongesteld in Lourdes, Frankrijk 2009. Nu exposeert hij in België, Frankrijk, Nederland en geeft workshops tot in Italië.

Wim Opbrouck

Hij is afkomstig van Bavikhove, deelgemeente van Harelbeke, en studeerde aan de Studio Herman Teirlinck. Als acteur was hij verbonden aan de Blauwe Maandag Compagnie. In 1997 blonk hij uit als acteur in de twaalf uur durende theatermarathon Ten oorlog van Tom Lanoye. Na de fusie van dit gezelschap met KNS (Antwerpen) werd hij acteur bij Het Toneelhuis. Hij kreeg er grote rollen in Aars!, Leenane Trilogie, L. King of Pain en Macbeth. In 2005 maakte hij de overstap naar het vernieuwde NTGent.

Bekendheid verwierf hij voornamelijk door zijn optredens in de De Bende Van Wim, Windkracht 10, Het eiland en In De Gloria. Daarnaast speelde hij in films als Manneken Pis, Meisje en Iedereen beroemd.

En alsof dat nog niet genoeg is, maakt hij ook af en toe beeldende kunst.

Opbrouck was artistiek intendant van ‘Ode aan de Ode’ die de 30.000ste Last Post in de verf zette. Met ‘Peace to the World’ zette hij met een grootse muziekmarathon een punt achter GoneWest, de noemer voor alle culturele projecten rond de Eerste Wereldoorlog.

In 2010 schreef Opbrouck het voorwoord van het fotoboek ‘Zondag elf uur’, een boek van Ronny Dekock en Peter Verplancke waarin zij een traditie belichten die stilaan verloren gaat, namelijk het cafébezoek na de zondagsmis.

Met Tania Berkovitch richtte hij in 2021 het Instituut voor Onderzoek van de Betovering der Zeeën op, een ontmoetingsplaats tussen kunst, wetenschap en economie, met de zee als centraal thema. Adaptatie van bron: nl.wikipedia.org/wiki/Wim_Opbrouck

Veilingreglement

1. Door deel te nemen aan de veiling aanvaardt de bieder/koper onvoorwaardelijk de onderstaande voorwaarden en zal hij zich niet op onwetendheid kunnen beroepen.

2. Alle goederen worden verkocht in de staat waarin ze zich bevinden met alle eventuele zichtbare of verborgen gebreken. De bieders/kopers worden geacht de loten grondig te hebben geïnspecteerd. Door een bod uit te brengen erkent en bevestigt de bieder dat hij kennis heeft van het goed dat hij vooraf heeft bezichtigd en de feitelijke toestand ervan aanvaardt, waardoor o.a. de wetgeving van de verkoop op afstand niet van toepassing is. Alle goederen worden verkocht zonder waarborg ook indien het procedé, de benaming niet conform is met de beschrijving in de catalogus. De foto is louter indicatief en ondersteunend.

3. Het betreft een private veiling waardoor de bieder enkel is toegelaten nadat hij hiertoe is uitgenodigd en ingang heeft betaald.

4. De hoogste bieder is de koper behoudens andere voorwaarden. Bij elk geschil beslist de veilingmeester. Tegen deze beslissing is geen verhaal mogelijk. De veilingmeester kan tijdens de veiling een minimumbod instellen, de verkoop annuleren, loten samenvoegen of splitsen, loten inhouden, biedingen weigeren, bieders uit de verkoop uitsluiten en dit alles zonder noodzakelijke opgave van de redenen. De veilingmeester en/of gerechtsdeurwaarder moet zich nimmer verantwoorden.

5. Iedere bieder blijft gehouden aan zijn bod ook indien zijn bod wordt overtroffen. Indien de veilingmeester beslist het bod van de hoogste bieder te weigeren zal de hoogste voorgaande bieder als koper worden aangeduid. Ieder wordt geacht voor zichzelf te kopen en daarvoor hoofdelijk verantwoordelijk te zijn. Ieder blijft gehouden aan zijn aankoop en de goederen worden opgehaald de avond van de veiling zelf waarbij de kosten van transport ten laste van koper zijn. Laattijdige ophalingen betaalt een administratieve vergoeding van 25 euro.

6. Vanaf toewijzing zijn de goederen voor rekening en risico van de koper. De organisatie, de veilingmeester of anderen zijn niet aansprakelijk in geval van diefstal, brand, ongeval, waterschade of gelijk welke andere schade. Iedereen is op eigen risico aanwezig tijdens de kijkdagen, veiling en de afhaling.

De opbrengst van Deze kunstveiling gaat ook dit jaar naar het goede doel.

We willen met deze veiling kinderen en jongeren uit Kortrijkse kansarme gezinnen toch de mogelijkheid bieden om deel te nemen aan onderwijs-, cultuur-, sport- en vrijetijdsactiviteiten.

De afgelopen jaren konden we hen zo ondersteuning geven door onder andere in coronatijden laptops ter beschikking te stellen, tussen te komen in kosten voor dringende tandverzorging, inschrijvingsgelden voor sportclubs of academie te betalen of hen mee te laten gaan op een georganiseerde daguitstap naar Pairi Daiza.