T
The government’s measures tantamount to expropriation in the media industry
On 16 January 2020, the Prime Minister of Armenia has launched attack on television companies in Armenia labelling them as “the corruptioners’ TV networks”. He went further saying that those TV channels must use “corruption” logos when they broadcast. Interestingly, the Government also discussed the need for transparency in business, including in the media industry, especially in relation to ownership and tax requirements (ultimate beneficial ownership). Furthermore, the Chairman of the Competition Commission surprisingly declared that the abuse of dominant position is available in the media industry. It is apparent that the various state institutions have conspired together to attempt to silence critical media voices which are the threats to the independence of the media sector. The Government’s intent is to make the press serve those in power rather than the public. It is apparent the Government has no an evidence-
based policy at all which would enable to assess the risks and implement the reforms. Apart from the threats to media freedom, the Government intends to undertake regulatory measures which would be tantamount to expropriation which represents the most serious infringement of private property rights. The authorities must realize that at its essence, an expropriation is the taking of private property by a government acting in its sovereign capacity. If the Government decides to expropriate those television companies, it has two options: “lawful” and “unlawful” expropriations. A “lawful” expropriation must be, at a minimum, for a public purpose, non-discriminatory and accompanied by a prompt, adequate and effective compensation. The principles of Armenian legislation recognize a similar standard and generally include the further requirement that expropriation be conducted according to due process of law. However, if it is an “unlawful”, the Government would open a floodgate for claims in courts and international arbitrations where the standard of compensation would be different and extremely high. It is important to note that the authorities have already taken measures in the medial industry which have risen to a substantial deprivation (indirect expropriation) by arresting the owner of TV 5, Armen Tavadyan. It is to be noted that the Government is already facing expropriation cases in international arbitration which have a negative impact on the country’s investment environment. The Government has failed to provide the minimum standards of protection – Lydian and Sanitek are likely to bring their arbitration claims against Armenia.
Furthermore, if the Government decides to revoke the TV licenses, it may result in an interference with the rights under Article 1 of Protocol No. 1 of the European Convention of Human Rights which guarantees the right to property. Any such interference with the rights protected by Article 1 would fail to meet the requirement of lawfulness. It is the first and most important requirement and It must be compatible with the rule of law which includes freedom from arbitrariness. If there is an alleged violation, Armenia is required to compensate for expropriation. In addition, those TV companies can argue in the Strasbourg Court that there is a violation under Article 14 in conjunction with Article 1 of Protocol No. 1 i.e., the applicant has been denied all or part of a particular asset on a discriminatory ground and it was a politically-motivated deprivation under Article 18 of the Convention. Concluding, the Government’s duty must be to ensure the sustainability of independent media in Armenia and ensure that its actions do not amount to a deprivation of property. GPARTNERS LAW FIRM
Resolution about the political situation in Armenia
and are key to the success of Armenian statehood-building;
Noting the worrisome continuation of politically motivated abuses of state influence on opposition and governmental opponents. The IDC-CDI:
• Warns Armenian government on sliding into a path of authoritarianism and alarms that abusing the public pressure in order to negatively shift the system of checks and balances in favor of the ruling party would be a big step backwards; • Calls on the Armenian authorities to fully respect the independence of the judiciary and to refrain from influencing on judicial decisions and making any political instrumentalization of them; • Expresses serious concerns over the Armenian judiciary system becoming a tool of retribution against political opponents in the hands of the authorities; • Calls upon the government of Armenia to reverse these trends and concentrate on the country’s future, insisting that failing to reverse these trends will seriously harm Armenia and its progress in moving towards the European family of nations. • Reminds Armenian authority of the importance of an effective implementation of Comprehensive and Enhanced Partnership Agreement between the European Union and the Republic of Armenia; • Expresses its concerns by the intimidation and a criminal case against the Chair of the Constitutional Court Mr. Tovmasyan. The constitutional order and rule of law must be guaranteed. The IDC-CDI will continue to closely monitor and support the democratic process of Armenia for the benefit of its citizens.
• Underlining the importance of the wide and comprehensive political dialogue and inclusive political environment in the framework of Constitutional order of Armenia; • Stressing that the plurality of information, freedom of the media, political competition, rule of law, justice and democracy are the main principles and values of a democratic society
Rapper YG arrested at Chatsworth home on robbery charge happened,”‘ TMZ reported. It was unclear if Friday’s arrest was related to that case. A couple of weeks after the shooting, a Hollywood Hills home leased by YG was raided and at least one person was arrested on a weapons charge, TMZ reported. The rapper was not present at the house during that raid.
CHATSWORTH — Rapper YG was arrested Friday by sheriff’s detectives serving a search warrant at his residence in Chatsworth and was booked on suspicion of robbery, authorities said. The 29-year-old rapper, whose real name is Keenon Jackson, was taken into custody after detectives went to the 22000 block of Zaltana Street about 4 a.m. “in the furtherance of an ongoing criminal investigation,” according to the Los Angeles County Sheriff’s Department. Jackson was brought to Men’s Central Jail in downtown Los Angeles, where he was booked on suspicion of robbery. His arraignment was set for Tuesday in Compton, and he remained in custody on $250,000 bail Friday afternoon. Details of the ongoing investigation were not released by the sheriff’s department. “Of course, YG’s SUV was recently connected to a murder case,” TMZ.com reported. “We broke the story … the L.A. County Sheriff’s Dept. says it’s close to cracking the case, but has asked the public for an assist. As we told you, the rapper’s Escalade was involved in a high-speed chase back in July through L.A. streets — and it ended with someone in the vehicle shooting and killing a 65-year-old man on a bicycle. “YG told us at the time … ‘I was nowhere near the scene of this incident and had been in a recording studio all day in Hollywood. I was there until after midnight on the Fourth of July and didn’t learn of these events until after they
LAPD officer was ‘out of policy’ in deadly Corona Costco shooting, LA authorities say
An off-duty Los Angeles police officer was “out of policy” when he shot and killed an intellectually disabled Riverside County man and severely wounded his parents after the man struck the officer on his head inside a Corona Costco last year, the Los Angeles Police Commission agreed on Wednesday, June 10. The commission unanimously joined in the conclusion laid out in a report to the civilian oversight panel by Los Angeles Police Chief Michel Moore about a June 14, 2019 incident in which Kenneth French, 32, was fatally wounded by Officer Salvador Sanchez.
The shooting happened at 7:46 p.m. that Friday near the deli in the back of the store on McKinley Street. Corona police at the time said Kenneth French attacked Sanchez “without provocation.” Kenneth, who didn’t talk, lived with his parents in the Lake Hills area near Corona. During the encounter, the parents have said, they tried to intervene and explain their son’s condition to Sanchez. The officer, holding his small son and feeding him a sample inside the warehouse store when struck by French, said he believed he had been shot in the back of his head, and that French was armed with a small pistol. “I believed he was going to kill me, my son, and the shoppers that were there,” Sanchez is quoted as saying in the report. “And then I raised by weapon and I fired.” Sanchez fired 10 rounds from a 9-mm pistol, the report says, with four hitting Kenneth French, three in the back. Kenneth French’s parents, Paola French and Russell French, were wounded by his gunfire. The report describes one of French’s parents screaming after the shooting: “My son’s sick! My son’s sick!” The report says Kenneth French’s hitting of the officer was indeed unprovoked. But it also says there was no evidence that Kenneth French had a gun, or anything that resembled a gun. The only gun found at the scene was Sanchez’s LAPDissued pistol. Sanchez “had an obligation to take the time to assess the situation prior to making the decision to draw and exhibit a firearm inside of a crowded store,” the report says. Sanchez, who had no verifiable injury, according to the report, said he lost consciousness and fell to the ground, paralyzed after the hit by Kenneth French. nvestigators asked him how he was able to take out his pistol when the officer was numb and paralyzed. Sanchez replied that he didn’t know. Sanchez “made no attempts to communicate with Kenneth in an effort to de-escalate the incident,” the report says. “Additionally, Kenneth was being pushed away (from Sanchez) and was not armed. (Sanchez) did not take time to correctly assess the incident and to analyze the threat.” Chief Moore said Sanchez was also out of policy for
even drawing and exhibiting his weapon in the incident. It was unclear Wednesday how the conclusions will affect Sanchez, who last year was placed on administrative leave. Attorney Ira Salzman, who had represented him most recently, did not immediately return a phone call. An LAPD spokesman said Wednesday he did not know Sanchez’s current status. Discipline for Sanchez, which could include getting fired, will now be determined by the chief. In a statement Wednesday, Moore said he felt “profound regret for what occurred to the French family.” Moore says in the report that he concurred with the department’s internal use-of-force board’s determination that “an officer with similar training and experiences as (Sanchez) would not reasonably believe that the suspect’s actions presented an imminent threat of death or serious bodily injury and that the use of lethal force would not be objectively reasonable.” Attorney Dale Galipo, who represents the French family, says Los Angeles is responsible for damages from the shooting. “I think it would be absurd for anyone to find that shooting to be in policy,” the lawyer said. “We are proceeding forward with our federal civil rights lawsuit, (and) we believe the officer announced himself as a police officer.” Wednesday was the first time the chief’s decision on the shooting was made public. Moore had forwarded his report on the shooting to the commission after LAPD’s internal use-of-force board unanimously voted to rule the shooting out of policy; the board was divided on whether Sanchez should have drawn his weapon in the first place. Moore told the police commission he believed both actions were out of policy. In his report, Moore includes interviews Sanchez gave to LAPD use-of-force investigators after the shooting. Sanchez’s name is redacted, but he was the only officer involved in the shooting. In September, a Riverside County grand jury decided not to bring criminal charges against Sanchez for the shooting.
One Year of Ruinous AntiRights Policies in Brazil
A year ago, the outlook for human rights in Brazil was bleak. Jair Bolsonaro, a pro-torture and openly intolerant, misogynistic and homophobic, member of Congress, won a clear victory in the October elections. And as soon as he was sworn in, he took steps to deliver on his anti-rights agenda. He sought to secure the authority to supervise nongovernmental organizations and to restrict their participation in public policy. He harassed independent media, tried to restrict access to government information, and put forward measures that would have led to greater impunity for police abuses. Other populist leaders around the world have undertaken similar policies, with disastrous consequences for democracy and the rule of law in their countries. Yet the lesson from Brazil is that its justice system and Congress have been resilient. With help from open debate fostered by independent media and a vibrant civil society, they have been able to rein in some of the worst antirights proposals from the Planalto palace, though not all.
That tension can easily be seen in the area of public security. Despite a nationwide drop in murder rates in recent years – that is, well before Bolsonaro took office –, violent and other serious crime remains a frightening problem in many communities. Our research has shown again and again that the reckless and illegal use of lethal force by police in poor communities makes crime-fighting harder. When police break the law, they promote a cycle of violence that endangers even the lives of their fellow officers. Each year more than 300 police officers are killed in Brazil, most of them off-duty. The path to effectively tackling crime involves consistent progress toward stronger institutions of law and justice. This includes better investigative tools and a well-trained, professional police force. President Bolsonaro, though, appears to be marching in the opposite direction. He sent a bill to Congress, for example, that would most likely have led to greater impunity for police killings. Fortunately, after great debate and pressure from organized groups, Congress defeated it. That was not enough to stop Bolsonaro, though. He issued a decree using the traditional Christmas pardon to release police officers convicted of illegal use of lethal force and other abuses. He also sent a bill to Congress that would automatically treat police or military killings as acts of self-defense if carried out against anyone who openly carries a gun or engages in other criminal acts. That measure which is still pending, would violate international law on the use of force. These initiatives run counter to efforts to build an effective, law abiding, and professional police force. The Bolsonaro administration has also tried to undermine the monitoring necessary to improve prison conditions. After Brazil’s own National Mechanism to Prevent and Combat Torture found evidence of “widespread torture” in a facility in Ceará State, President Bolsonaro fired the experts by decree and abolished salaries for whoever will replace them. A judge has, for the time being, suspended the decree. Once again, Bolsonaro was stopped, this time by a judge. But there are some areas where the courts and legislators were not able to stop Bolsonaro. One of the most significant is the environment, where he has been able to do substantial dam-
age. The Bolsonaro administration has slashed the budgets and programs of environmental agencies with protection mandates and minimized the consequences for those caught logging illegally. This allows criminal networks to log unlawfully and without consequences, threatening and killing forest defenders, including law enforcement agents. Three indigenous people were killed in Maranhão State in November and December alone. Preliminary data based on deforestation alerts show that from January through mid-December, deforestation in the Amazon went up by more than 80 percent, compared with the same months in 2018. The Bolsonaro administration is also approving new pesticides at a breathtaking rate, many of them restricted or banned as toxic in the United States and Europe. And the government does not adequately monitor pesticide exposure, especially in rural communities, or pesticide residues in drinking water and food. Many Brazilians are hurting because of the president´s policies, from Indigenous people trying to defend the Amazon, to LGBT people who have to withstand the president’s homophobic comments, to residents of poor communities who fear police violence. Democratic institutions are putting the brakes on Bolsonaro´s anti-rights agenda, but there is no room for complacency. In the coming year we’ll see how the struggle between the president’s authoritarian tendencies and the strength of independent institutions that protect the rule of law plays out.
Southern Africa: Weak Rights Protections (Johannesburg) – Weak domestic and regional institutions undermined human rights in several Southern African Development Community (SADC) member countries during 2019, Human Rights Watch said today in its World Report 2020.
Despite commitments to protect human rights in their constitutions, several countries struggled to promote human rights at home and failed to play a leadership role in placing human rights issues on the regional agenda. Countries of key concern in 2019 were South Africa, Zimbabwe, Mozambique, and Eswatini (formerly Swaziland). Angola made some progress, including by reviewing abusive colonial-era legislation against homosexual conduct and respecting the right to protest. “With the SADC Tribunal stripped of its human rights mandate and domestic mechanisms too weak to protect rights, Southern African countries struggled to improve protection of social, economic, and political rights over the past year,” said Dewa Mavhinga, southern Africa director at Human Rights Watch. “South Africa, with its strong institutions, needs to show leadership in promoting rights in the region.” In the 652-page World Report 2020, its 30th edition, Human Rights Watch reviews human rights practices in nearly 100 countries. In his introductory essay, Executive Director Kenneth Roth says that the Chinese government, which depends on repression to stay in
power, is carrying out the most intense attack on the global human rights system in decades. He finds that Beijing’s actions both encourage and gain support from autocratic populists around the globe, while Chinese authorities use their economic clout to deter criticism from other governments. It is urgent to resist this assault, which threatens decades of progress on human rights and our future. South Africa Economic insecurity, poverty, high unemployment, and inciting rhetoric by government officials, among other factors, led to xenophobic violence in 2019. On March 25, hundreds of foreign nationals in Durban were forced to seek shelter as mobs destroyed or looted their homes, trucks, and other belongings. That same day, the government issued a National Action Plan to combat xenophobia, racism, gender-based violence, and discrimination, and address the cycle of violence that plagues the country. While an important step, the plan fails to address the lack of accountability for xenophobic crimes and has no clear implementation strategy.
Virtually no one has been convicted for past outbreaks of xenophobic violence, including violence in Durban in 2015, and attacks in 2008 in which more than 60 people died. While the ruling African National Congress’(ANC) 2019 election manifesto stated the party’s commitment to include “the needs of people with disability in all government programmes,” education in South Africa is not yet free for the majority of children with disabilities. Many children with disabilities, both in mainstream and special schools, are charged fees that other children do not pay. The country is also struggling to address gender-based violence. The violence spurred an #AmINext movement on social media. Nationwide protests in September followed the killings of many women. According to Women’s Minister Maite Nkoana-Mashabane, more than 30 women were killed by their spouses in August alone. Zimbabwe Despite President Emmerson Mnangagwa’s repeated commitment to human rights reforms, Zimbabwe remained highly intolerant of freedom of expression and assembly in 2019. During nationwide protests in mid-January following the announcement of a fuel price increase, security forces responded with lethal force, killing at least 17 people, raping at least 17 women, shooting and injuring 81 people, and arresting over 1,000 suspected protesters during door-to-door raids. In the months that followed, dozens of activists, opposition leaders, and other government critics were arbitrarily arrested or abducted, beaten, or tortured by unidentified gunmen. There were few efforts to bring those responsible to justice. The Zimbabwe authorities frequently used the Criminal Law (Codification and Reform) Act on “subverting a constitutional government” to prosecute those suspected of organizing protests. Among the 22 human rights defenders who faced such arbitrary charges in 2019, 7 were activists who attended a workshop in the Maldives hosted by the Centre for Applied Nonviolent Action and Strategies. The former president, Robert Mugabe, who died on September 6, was never held to account for the widespread human rights viola-
tions and a decimation of the country’s economy that were the hallmark of his 37 years in power. The Mnangagwa administration made some efforts to amend or repeal repressive laws, including with the new Maintenance of Peace and Order Bill signed into law in November. But like the law it replaced, it potentially violates international human rights norms and standards, including the right to peaceful assembly. Angola Angola made some progress in respecting freedom of expression and peaceful assembly, but continued crackdowns on peaceful protests in the oil-rich enclave of Cabinda and the diamond-rich Lunda Norte province. In a significant step that is rare in the region, the government decriminalized same-sex conduct, but Parliament unanimously approved a retrogressive law that limits freedom of religion, leading to the closure of thousands of places of worship. Mozambique In August, president Filipe Nyusi and Ossufo Momade, the leader of the country’s main opposition party Renamo, signed a peace accord to end years of violence and pave the way for peaceful elections in October. A month later, Pope Francis visited, urging the strengthening of the accord. Nevertheless, the election campaign was marred by political violence targeting mainly opposition supporters. Attacks by a suspected armed Islamist group increased in the northern province of Cabo Delgado. Soldiers in the region were implicated on intimidation and arbitrary arrest, and there was a rise in the intimidation and harassment of journalists and activists in the region. Eswatini (Swaziland) Eswatini remained an absolute monarchy under King Mswati III, who has led the country since 1986. Eswatini has no legally recognized opposition parties due to a 1973 ban, despite the adoption of the 2005 constitution, which guarantees basic rights.
Քաղաքականություն Դիտարկումներ՝ ՍԴ դատավորի լիազորությունների կասեցման ընթացակարգի վերաբերյալ. Դավիթ Հարությունյան. Pastinfo.am
«Փաստինֆո»-ն ներկայացնում է ՀՀ արդարադատության նախկին նախարար Դավիթ Հարությունյանի դիտարկումները՝ ՍԴ դատավորի լիազորությունների կասեցման ընթացակարգի վերաբերյալ: Դիտարկումները ներկայացնում ենք ստորև. Հետագա հնարավոր վտանգավոր զարգացումները կանխարգելելու համար, հրատապ եմ համարում մանրամասն անդրադառնալ այն հարցին, թե ինչու «պաշտոնավարության ժամանակավոր դադարեցում» խափանման միջոցը որևէ պարագայում չի կարող կիրառելի լինել Սահմանադրական դատարանի դատավորի նկատմամբ։ Ասելիքիս բուն էությունն ամբողջապես հասկանալի կլինի մեր հասարակության իրավաբանական համայնքի համար: Սակայն իրավաբանական այս ակներև իրողությունը կփորձեմ ձևակերպել նաև երկու կարճ պարբերությամբ՝ իրավաբան չհանդիսացող անձանց համար պարզ, հասկանալի լինելու համար: ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգիրքը նախատեսում է հանրային ծառայության մեջ գտնվող մեղադրյալի պաշտոնավարությունը ժամանակավոր դադարեցնելու հնարավորություն, որի վերաբերյալ որոշում կարող է կայացնել դատախազը կամ քննիչը:
Սահմանադրական դատարանի նախագահին ներկայացված մեղադրանքի և նրա նկատմամբ կիրառված խափանման միջոցի համատեքստում ուշագրավ նշանակություն է ձեռք բերում Սահմանադրական դատարանի դատավորի լիազորությունների կասեցման ընթացակարգերի պատշաճ վեր-լուծությունը, քանի որ ՍԴ դատավորի նկատմամբ քրեական հետապնդման իրավական մեխանիզմների ոչ գրագետ կիրառումը կարող է վտանգել սահմանադրական արդարադատության մեխանիզմի գոյությունը և դրանով իսկ՝ Սահմանադրության գերակայությունն ընդհանրապես։ Եվ այսպես: 1. Ելնելով պետական մարմինների համակարգում Սահմանադրական դատարանի ունեցած առանձնահատուկ դերից, Սահմանադրությունը և «Սահմանադրական դատարանի մասին» սահմանադրական օրենքը ՍԴ դատավորների համար սահմանում են պաշտոնավարման այնպիսի երաշխիքներ, որոնք ՍԴ դատավորներին հնարավորություն կտան անկաշկանդ և առանց խոչընդոտների իրականացնելու Սահմանադրության 167-րդ հոդվածով իրենց վերապահված առաքելությունը։ Այդ նպատակով Սահմանադրությունը սպառիչ կերպով սահմանել է այն դեպքերը, թե երբ են ՍԴ դատավորների լիազորությունները դադարում կամ դադարեցվում (164-րդ հոդված, մաս 8 և 9)։ Սահմանադրական դրույթները նյութական և դատավարական իրավունքի տեսանկյունից կոնկրետացված են «Սահմանադրական դատարանի մասին» օրենքում, որը, միաժամանակ սպառիչ կերպով սահմանել է ՍԴ դատավորի լիազորությունները կասեցնելու դեպքերը։ Հարկ է նկատել, որ Սահմանադրական դատարանի գործունեության կարգը սահմանվում է Սահմանադրությամբ և «Սահմանադրական դատարանի մասին» օրենքով (Սահմանադրության 167-րդ հոդվածի 3-րդ մաս), որը սահմանադրական օրենք է (Սահմանադրության 103րդ 2-րդ մաս) և գերակա է մնացած նորմատիվ իրավական ակտերի նկատմամբ (Սահմանադրության 5-րդ հոդվածի 2-րդ մասի)։
2․ Այսպիսով, «Սահմանադրական դատարանի մասին» օրենքը նախատեսում է, որ ՍԴ դատավորի լիազորությունները կասեցվում են մինչև դատաքննության ավարտը միայն հետևյալ երկու տեսակ գործերով դիմումները քննության ընդունելու պահից․ 1) ՍԴ դատավորի լիազորությունները դադարեցնելու վերաբերյալ գործերով («Սահմանադրական դատարանի մասին» օրենքի 83-րդ հոդվածի 3-րդ մաս)․ 2) իր լիազորությունների իրականացման կապակցությամբ Սահմանադրական դատարանի դատավորի նկատմամբ քրեական հետապնդում հարուցելու կամ նրան ազատությունից զրկելու մասին համաձայնություն տալու վերաբերյալ գործերով («Սահմանադրական դատարանի մասին» օրենքի 84-րդ հոդվածի 3-րդ մաս)։ Կասեցման վերը նշված երկու հիմքերն էլ վերաբերում են որպես դատավոր պաշտոնավարմանը և այնպիսի իրավիճակների, որոնց համար որպես հետևանք նախատեսված է դատավորի լիազորությունների դադարեցում։ Այլ կերպ ասած, կասեցումը պայմանավորվում է բացառապես ՍԴ դատավորի լիազորությունների դադարեցման հնարավոր իրավական հետևանքով։ 3․ Այն հանգամանքը, որ 2015 թ․ Սահմանադրությունը դատավորին վերապահել է միայն գործառութային անձեռնմխելիություն, չի նշանակում, որ Սահմանադրությունը հնարավորություն է տալիս իր լիազորությունների հետ չկապված այլ ենթադրյալ հանցագործությունների համար ՍԴ դատավորին մեկուսացնել իր պաշտոնեական պարտականությունները կատարելուց։ Այդ է պատճառը, որ Սահմանադրության 164-րդ հոդվածի 8-րդ մասը սահմանում է, որ ցանկացած հանցագործություն կատարելու պարագայում ՍԴ դատավորի լիազորությունները դադարում են միայն մեղադրական դատավճիռը օրինական ուժի մեջ մտնելու կամ քրեական հետապնդումը ոչ արդարացնող հիմքերով դադարեցնելու պարագայում։ Ընդ որում, այս երկու դեպքերը վերաբերում են ինչպես դատավորի կողմից իր լիազորությունների կատարման հետ կապված, այնպես էլ «սովորական» հանցագործություններին։ Սահմանադրությունը դրանով ելնում է դատավորի անմեղության կանխավարկածից, և փաստում, որ ցանկացած հանցանքի մեջ
կասկածի դեպքում, նույնիսկ, եթե այն ծանրագույն հանցագործություն է, դատավորի լիազորությունները դադարում են միայն նրա մեղավորությունը հաստատվելու պահից։ Իսկ «Սահմանադրական դատարանի մասին» օրենքի 9-րդ հոդվածի 7-րդ մասի համաձայն` քրեական վարույթի շրջանակում դատավորի նկատմամբ գործողությունները կատարվում են՝ առավելագույնս ապահովելով մինչդատական վարույթի գաղտնիությունը, դատավորի և դատական իշխանության հեղինակության ու անկախության նկատմամբ հարգանքը, բացառելով դատավորի գործունեությանը ուղղակի կամ անուղղակի որևէ միջամտություն: 4․ Սահմանադրության և Սահմանադրական դատարանի մասին օրենքի վերը նշված հոդվածների համադրումից բխում է, որ բացառությամբ ՍԴ օրենքով նախատեսված ՍԴ դատավորի լիազորությունների կասեցման երկու դեպքերի (83-րդ և 84-րդ հոդվածների 3-րդ մասեր), ՍԴ դատավորի կողմից ենթադրյալ, այսպես կոչված «սովորական» հանցանք կատարելու պարագայում, նրա նկատմամբ քրեական վարույթը պետք է իրականացվի այնպես, որպեսզի ՍԴ դատավորը լիարժեք հնարավորություն ունենա իրականացնելու իր լիազորությունները ամբողջ ծավալով (այդ թվում՝ մասնակցելու ՍԴ նիստերին և որոշումներ կայացնելու ողջ գործընթացին)։ Ուստի, ենթադրյալ հանցագործություն կատարած լինելու պարագայում ՍԴ դատավորի նկատմամբ կարող են կիրառվել խափանման միայն այնպիսի միջոցներ, որոնք կապված չեն նրան ազատությունից զրկելու հետ և չեն խոչընդոտում նրա՝ որպես դատավոր, լիազորությունների կատարմանը։ 5․ Նման մոտեցումը բնորոշ է Սահմանադրական դատարանին, քանի որ ի տարբերություն մյուս դատարանների, Սահմանադրական դատարանի պարագայում դատավորների փոխարինումն այլ դատավորներով անհնար է։ Հակառակ պարագայում, ՍԴ դատավորին ազատությունից զրկելու հետ կապված խափանման միջոց կիրառելու դեպքում հնարավոր կլինի գործնականում անորոշ ժամանակով կաթվածահար անել Սահմանադրական դատարանը՝ մինչև ՍԴ դատավորի մեղքի հաստատումը կամ նրա արդարացումը օրինական ուժի մեջ մտած դատավճռով։
6․ Միջազգային պրակտիկային նույնպես բնորոշ չեն քրեական հետապնդման առկայության պարագայում ՍԴ դատավորի լիազորությունների «ավտոմատ կասեցման» կառուցակարգեր։ Սովորաբար կասեցումը պայմանավորվում է կամ սահմանադրական դատարանի կողմից դատավորին քրեական հետապնդման ենթարկելու համաձայնություն տալով (Մոլդովա (1) , Լատվիա (2) , Հունգարիա (3), Լիտվա (4), Վրաստան (5) ) կամ կասեցման որոշումը թողնվում է սահմանադրական դատարանի հայեցողությանը (Գերմանիա (6), Բելգիա (7) )։ 7․ Ավելորդ չէ հիշեցնել, որ դեռևս 2019 թ․ օգոստոսի 9-ին արդարադատության նախարարության կողմից հրապարակված օրենքների նախագծերի փաթեթում (հասանելի է իրավական ակտերի նախագծերի հրապարակման միասնական կայքում՝ https://www.e-draft.am/projects/1852/about հղումով) ընդգրկված «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրա-
պետության սահմանադրական օրենքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» օրենքի նախագծով նախատեսված էր մի դրույթ, որը հնարավորություն կտար կասեցնելու ՍԴ դատավորի լիազորությունները ոչ իր լիազորությունների իրականացման կապակցությամբ քրեական վարույթ հարուցվելու կամ նրան ազատությունից զրկելու պարագայում` մինչև քրեական գործով վարույթի ավարտը: Դրանով արդարադատության նախարարությունը լռելյայն ընդունում էր, որ գործող օրենսդրական կարգավորումների պարագայում Սահմանադրական դատարանի դատավորի նկատմամբ հնարավոր չէ կիրառել ազատությունից զրկման հետ կապված խափանման միջոց, քանի դեռ նման համաձայնություն Սահմանադրական դատարանը չի տվել: Հետագայում նախարարությունը այդ դրույթը չի զետեղել նախագծի վերջնական տարբերակում` ըստ էության հաշվի առնելով միջազգային լավագույն փորձը և ՍԴ անկախության երաշխիքների գործուն համակարգի առկայության անհրաժեշտությունը:
NEW AGE FOOT AND ANKLE PODIATRY PC 16935 Vanowen St, Suite E, Van Nuys California, 91406-4595
917-687-7528 PROGRESSIVE FOOT AND ANKLE INSTITUTE PC
213-387-9241 3030 W Temple St, Ste 106, Los Angeles California, 90026-4533