Usa # 26

March # 26, 2016Ã.

Ամենահայտնի պոռնոկայքերիից մեկը շնորհավորել է Գորբաչովի ծննդյան օրը Ջորջ Մակար Մարտիկյան

Ես սատանա չեմ, թեև Prada եմ կրում. Մերիլ Ստրիպ

Ամերիկյան «xHamster» պոռնոկայքը շնորհավորել է Միխայիլ Գորբաչովի ծննդյան 85 ամյակը: Այդ առիթով կայքը փոխել է իր դիզայնը: Այս մասին հայտնում է Novostnik.ru-ն: Կայքը Գորբաչովին շնորհավորել է նաև Թվիթթերում՝ մաղթանքի հետ տեղադրելով նաև Գորբաչովի երգերից մեկի Youtube-յան լինքը: ԽՍՀՄ-ի նախագահի ծննդյան օրվան այդքան մեծ ուշադրություն դարձնելը կայքի աշխատողները բացատրել են նրանով, որ կայքի ամենաակտիվ օգտատերերից են գերմանացիները (տարեկան շուրջ 2.7 միլիաարդ այցելություն), իսկ նրանց համար Գորբաչովը, ով քանդեց Բեռլինյան պատը, համարվում է ազգային հերոս: «xHamster»-ի ներկայացուցիչները հայտնել են, որ նրանք կողմ են իսկական ժողովրդավարությանը, խոսքի ազատությանը և հասուն մարդու ազատ ընտրությանը:

Email:rbparalegalservices@yahoo.com

"RB IMMIGRATION CONCULTING INC."

1526 1/2 N. Commonwealth Ave. LA, CA 90027 Email:rbparalegalservices@yahoo.com ¶É˳íáñ ÊÙµ³·Çñ` èáÙ³Ý ´áõ¹³ÕÛ³Ý Chief Editor Roman Budaghyan îÝûñ»Ý` ÜáõÝ» ´³¹³ÉÛ³Ý Director Nune Badalyan гٳϳñ·ã³ÛÇÝ ·ñ³ß³ñáõÙ ¨ Ó¨³íáñáõÙ Ø»ñÇ ¸³íÃÛ³Ý (ºñ¨³Ý) Computer typing and design Meri Davtyan (Yerevan)

ÂÕóÏÇó` ²ñÙ³Ý Øáõñ³¹Û³Ý ( ÐÐ, ºñ¨³Ý) Reporter Arman Muradyan(Armenia Yerevan)

Ðá¹í³ÍÝ»ñÇ Ñ»ÕÇݳÏÝ»ñÇ Ñ»ÕÇݳϳÛÇÝ Çñ³íáõÝùÁ å³ßïå³Ýí³Í ¿: îå³·ñí³Í ÝÛáõûñÇ ³ÕµÛáõñÝ»ñÁ Ýßí³Í »Ý ÑÕٳٵ ïíÛ³É Ï³ÛùÇÝ:

»ñÃÇ Ññ³ï³ñ³ÏáõÃÛáõÝÁ Çñ³Ï³Ý³óíáõÙ ¿ Ñáí³Ý³íáñ ϳ½Ù³Ï»ñåáõÃÛáõÝÝ»ñÇ ýÇݳÝë³Ï³Ý ³ç³ÏóáõÃÛ³Ùµ: ÊÙµ³·ñáõÃÛáõÝÁ å³ï³ë˳ݳïíáõÃÛáõÝ ãÇ ÏñáõÙ ïå³·ñí³Í ·áí³½¹Ý»ñÇ ¨ ѳÛï³ñ³ñáõÃÛáõÝÝ»ñÇ µáí³Ý¹³ÏáõÃÛ³Ý Ñ³Ù³ñ ¨ ÙÇßï ã¿, áñ ûñÃáõÙ ïå³·ñí³Í ÝÛáõûñÇ ·³Õ³÷³ñÁ å³ïϳÝáõÙ ¿ ËÙµ³·ñáõÃÛ³ÝÁ, ϳ٠˵³·ñáõÃÛáõÝÁ ÏÇëáõÙ ¿ Ñá¹í³ÍÝ»ñáõÙ Ý»ñϳ۳óí³Í ï»ë³Ï»ïÝ»ñÁ: 2016

March # 26, 2016Ã.

ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ՇԱԲԱԹ․ ՊՈՒՏԻՆՆ ՈՒ ՕԲԱՄԱՆ ՉԵՆ ՈՒԶՈՒՄ «ՊԼԱՆ Բ»

Սիրիայում կրակի դադարեցման վերաբերյալ ձեռք բերված ռուս-ամերիկյան համաձայնությունը նշանակալից քաղաքական-դիվանագիտական իրադարձություն է` անկախ հանգամանքից՝ կունենա՞ այն ցանկալի արդյունք, թե՞ ոչ: Սա իր տեսակի մեջ աննախադեպ երևույթ է, եթե հաշվի առնելու լինենք ռուսամերիկյան լարված հարաբերությունները ներկա փուլում: Սակայն այդ համաձայնությունը չկայացավ դատարկ տեղի վրա: Հիշենք կողմերի համաձայնությունը սիրիական քիմիական զենքի ոչնչացման շուրջ, Իրանի պատժամիջոցների վերացումը Մոսկվայի և Վաշինգտոնի օգնությամբ, վերջապես, նըրանց համագործակցությունը քրդական հարցում: Ի դեպ, սա 15 տարվա ընթացքում Վաշինգտոնի և Մոսկվայի միջև ձեռք բերած առաջին միջազգային համաձայնությունն է իրաքյան պատերազմից հետո: Երբ մարդկության գլխին կախվում է դամոկլյան մահաբեր զենք, հաղթում է բանականությունը: Անցյալ դարակեսին, երբ ֆաշիզմը սպառնում էր քաղաքակիրթ աշխարհին, պետությունները համախմբվեցին և ստեղծեցին դաշնակցային միություն: Այժմ, 21րդ դարի ժանտախտի` իսլամական ահաբեկչության սպառնալիքի դեմ հան-

2

դիման, Ամերիկան և Ռուսաստանը միանում են դրա առաջն առնելու համար: Մերձավորարևելյան ներկա քաոսային իրավիճակում սա հուսադրող է: (Հատկանշանական է Եվրոպան և Չինաստանը չմիանալը այս գործառույթին: Այստեղ ամեն մեկն ունի իր պատճառը: Հին աշխարհը զբաղված է էմիգրացիայի աննախադեպ ներհոսքի հետևանքով առաջացած խնդիրներով: Իսկ Չինաստանի կրավորական դիրքորոշումը բացատրվում է նրա դիվանագիտության ավանդական սովորույթով` դիտել այլ երկրների բախվելը և համբերությամբ սպասել դեպքերի հանգուցալուծմանը: Մինչդեռ Խորհրդային Միության նախկին թշնամի Իսրայելն այսօր Ռուսաստանի հետ գտնվում է ահաբեկչության դեմ պայքարողների շարքերում): Չափազանցություն չի լինի ասել, որ խաղաղության հաստատման առաջին ջատագովները Պուտինն ու Օբաման են: Ռուսաստանի նախագահը` սկսելով ռազմական գործողությունները ահաբեկիչների դեմ և վերադառնալով Միջին Արևելք որպես մեծ պետություն, այժմ ավելի շատ մտահոգված է, որպեսզի հնարավորինս ‹‹քիչ արյունով›› հասնի խաղաղության: Իսկ Օբաման ցանկանում է հեռանալ Սպիտակ տնից, որպես ‹‹խաղաղաբեր›› նախագահ, որը բացի Կուբայի հետ հարաբերությունները կարգավորելուց և Իրանի դեմ պատժամիջոցները վերացնելուց, դադարեցնում է սիրիական ‹‹մսաղացի պտույտները››: Թե որքանով կհաջողվի նրանց ձեռնարկը` դժվար է ասել, եթե նկատի ունենք կոնֆլիկտի մյուս մասնակիցների ով և ինչ լինելը: Նախ` Ամերիկայում և Ռուսաստանում կան և՛‹‹աղավնիներ››, և՛ ‹‹անգղներ››, որոնք ասիմետրիկ մոտեցում ունեն խնդրո առարկայի նկատմամբ: Վաշինգտոնում, օրինակ, ուժային կառույցները` Պենտագոնը և ԿՀՎ, ճընշում են գործադրում Սպիտակ տան և Պետդեպարտամենտի վրա` առաջ քաշելով ‹‹Պլան Բ›› ընդդեմ Ռուսաստանի: Մոսկվայում ևս լսվում են Պուտինի քայլերին ոչ համահունչ ձայներ: Այդ է պատճռը, որ հայտարարված հրադադարը դեռևս փուխր է և ոչ հուսալի:

Կողմերը մեղադրում են մեկմեկու կրակի դադարեցման ռեժիմը խախտելու մեջ: Իսկ ‹‹Իսլամական պետությունը›› և ‹‹Զաբհատ ան-Նուսրան››, որոնց վրա չի տարածվում հաշտությունը, շարունակում են սպանել մարդկանց: Ամենապրոբլեմատիկը մնում է Թուրքիայի հարցը, որի միացումը հրադադարին կրում է ձևական բնույթ: Նա շարունակում է մնալ ահաբեկիչների բարեկամը և հրահրում է սադրիչ գործողություններ` պարզ գիտակցելով, որ քուրդ -ասադական աղեղի միացումը սահմանի երկայնքով կատաստրոֆա կլինի իր համար: Բացի այդ, հրադադարը, փոքրացնելով թուրք-ռուսական լայնամասշ-տաբ պատերազմի հավանականությունը, մեծացնում է Թուրքիայի կողմից լոկալ ռազմական գործողութունների հրարհրման հնարավորությունը Ուկրաինայում, Կովկասում և Միջին Ասիայում: Դավութօղլուի Կիև կատարած այցելության ընթացքում արած սադրիչ հայտարարութուններն, այդ թվում Հայաստանի հասցեին, նման պլանների ֆրանգմենտներից է: Մյուս կողմից, թուրք-ռուսական հարաբերությունների գերլարվածության պայմաններում Մոսկվան դառնում է ավելի զգայուն իր հետաքրքրությունների ոլորտները պաշտպանելու գործում: Եթե նա ամեն գնով պահում է իր դիրքերը Սիրիայում և Միջերկրական ծովի ավազանում, ապա կասկածից վեր է, որ ավելի վճռական կգործի թուրք-ադրբեջանական գործողությունների դեմ Կովկասում: Հարավային ֆլանգի ամրապնդումը և Հայաստանին վերջերս ժամանակակից զենքի վաճառքը դրա վկայությունն է, որը խիստ անհանգստացնում է Ադրբեջանի իշխանություններին:

ՌՈՒՍ-ԱՄԵՐԻԿՅԱՆ ՀԱՄԱՁԱՅՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ԳՐԳՌՈՒՄ Է ԹՈՒՐՔԻԱՅԻՆ

Մերձավոր Արևելքի հակամարտությունները խաղաղ ճանապարհով լուծելու համար Ռուսաստանն ու Միացյալ Նահանգները փետրվարի 22-ի ուշ երեկոյան պայմանավորվեցին հրադադար հաստատել Սիրիայում: Երկու գերտերությունները խոստացան պարտադրել իրենց դաշնակիցներին՝ հավատարիմ մնալ պայմանավորվածությանը և չկրակել միմյանց վրա, մինչդեռ հրադադարը չի տարածվելու «Իսլամական պետություն» և «Ջաբհատ ան Նուսրա» ահաբեկչական խմբավորումների վրա: Սիրիայում հրադադար հաստատել փետրվարի 27-ի կեսգիշերից: Սիրիական կառավարական զորքը, նրանց դաշնակիցներն ու չափավոր ընդդիմությունը չեն կրակի իրար վրա և կնստեն

March # 26, 2016Ã.

բանակցության սեղանի շուրջ, բայց ահաբեկչական խմբավորումները չեն մասնակցել ոչ բանակցություններին, ոչ էլ կան հրադադար հաստատելու պլաններում: Միջազգային կոալիցիոն ուժերը այսուհետ անողոք են լինելու «Իսլամական պետություն» և «Ջաբհատ ան Նուսրա» խմբավորումների նկատմամբ, նույնկերպ ոչնչացման միասնական գործողություններ կսկսվեն այն ուժերի դեմ, որոնք կխախտեն պայմանավորվածությունը և կկրակեն: Արտակարգ և լիազոր դեսպան Արման Նավասարդյանը հիշեցնում է, որ մինչև վերջերս Սիրիայում գործում էին 2500 մեծ ու փոքր զինված ջոկատներ, որոնք հիմա միավորվել են՝ վերածվելով ավելի մեծ և ուժեղ խմբավորումների: Սիրիան մի երկիր է, որտեղ բոլորը կռվում են բոլորի դեմ, և գերտերությունների համար շատ դժվար է լինելու ձգել հակամարտող կողմերի սանձերը, մանավանդ որ 80 երկիր փողով, զենքով ու մարդկային ուժով օգնում է ահաբեկիչներին: Թուրքիան դրանց առաջատարներից է, և Միացյալ Նահանգներից շատ քրտինք պահանջվեց՝ զսպելու թուրքական ամբիցիաները: Չնայած այդ երկիրը խոստացավ հրաժարվել Սիրիա ցամաքային զորք մտցնելու մտքից, բայց չի դադարեցնում կրակել սահմանակից քրդական ջոկատների վրա: Հիմնական վտանգը, Արման Նավասարդյանի կարծիքով, կսպառնա Ռուսաստանին: Թուրքիան չի հանգստանա և չի համակերպվի նորօսմանական պլանի ձախողման հետ, ուստի սիրիական տարածքներ մտնելու և քրդերին ոչնչացնելու ծրագրերը կիրագործի ահաբեկիչների միջոցով: Տարածաշրջանային սպառնալիքներից բացի, կան սկզբունքներ, որոնց կյանքի կոչելը Ռուսաստանի և ԱՄՆ-ի ղեկավարները համարում են անձնական պատվի խընդիր: Երկու երկրներում առաջիկայում համապետական ընտրություն է լինելու, և Վլադիմիր Պուտինն ու Բարակ Օբաման խնդիր ունեն մեծացնել իրենց ներքին և արտաքին քաղաքական վարկանիշը: Խաղաղարար, ուժեղ կամ լավ տղա երևալու գերտերությունների մրցավազքում մայրուղի դուրս գալու փորձ է անում Ադրբեջանի իշխանությունը: Այդ երկրի արտգործնախարար Էլմար Մամեդյարովը պաշտոնապես հայտարարեց, թե տարածաշրջանում մեծ խաղացողներից յուրաքանչյուրը Բաքվի համար ունի ուրույն նշանակություն, ռուսները ռազմավարական գործընկեր են, իսկ թուրքերը՝ ռազմավարական դաշնակից: Ադրբեջանը ձգտում է լուսանցքից դուրս գալ և սիրո խոստումներ տալ ամերիկացիներին, ռուսներին ու թուրքերին միաժամանակ: Արման Նավասարդյանը սա անվանում է «Վազելինային դիվանագիտություն», ինչը, սակայն, տարածաշրջանային հակամարտությունների տեղապտույտում ոչ միայն ադրբեջանցիներին թույլ չի տա որևէ տեղ մտնել, այլև կներքաշի քարտեզների վերագծման գործընթացի մեջ:

3

Ես սատանա չեմ, թեև Prada եմ կրում. Մերիլ Ստրիպ

Ես վստահ եմ` կատարելության ձգտումն այն է, ինչ տարբերակում է լավ կյանքը հաջողակ կյանքից: Նա բոլորովին նման չէ հոլիվուդյան սուպերաստղ իր գործընկերներին: Եվ ոչ միայն նրանով, որ չի շտապել շտկել բնության այն սխալները, որ նրան ոչ այդքան ճիշտ դիմագծեր են պարգևել: Եվ ոչ միայն նրանով, որ իր երկու` Մերի և Լուիզա անուններից ստեղծեց մի անկրկնելի անուն` Մերիլ: Մերիլ Ստրիպն ընդհանրապես յուրահատուկ է: Աստղ դառնալուց հետո նա բնակություն հաստատեց աղմկոտ ու զզվեցնող Լոս-Անջելեսից հեռու մի գեղեցիկ առանձնատանը, երեխաներ ունեցավ ու հավատարիմ մնաց իր պաշտոնական ամուսնուն: Մի խոսքով` այս ապշեցուցիչ կինը հետաքրքիր ու յուրօրինակ է ամեն ինչում: Սկսենք նրանից, որ կինոդերասանուհու կարիերան երբեք չէր գրավում Մերիլին: Նա ծնվել է ՆյուՋերսի գավառական նահանգում 50ականների սկզբին: Հասարակ աղջնակ Մերին ողջ մանկությունն անց է կացրել խնամելով երկու փոքր եղբայրներին, քանի որ մայրը շատ էր աշխատում: Ի տարբերություն իր փառասեր հասակակից աղջիկների` չաղլիկ, երկար քթով ու ակնոցներով Մերին միշտ երազում էր ամերիկացի օրինակելի տնային տնտեսուհի լինել. մեծ տուն, շատ երեխաներ և միակ ու սիրելի ամուսին: Դե, առաջ անցնելով, կարող ենք ասել, որ նա լիովին հաջողացրեց ի կատար ածել իր երազանքը: Եվ դրան չխանգարեցին ոչ համաշխարհային փառքը, ոչ երկու Օսկարները, ոչ էլ հաճախակի կինոնկարահանումները: Ամեն դեպքում սովորել պետք էր:

Դպրոցն ավարտելուց հետո Մերիլն ընդունվում է Նյու-Յորքի քոլեջներից մեկի բանասիրության և դրամատիկական արվեստի բաժինը` ոչ մի վայրկյան չմոռանալով ամուր ընտանիքի մասին իր երազանքները: Մերիլը երբեք չէր երազում Ջուլիեթի կամ Օֆելյայի դերերի մասին: Հենց իր արտաքինի հանդեպ հանգիստ վերաբերմունքն ու դժվար, հաճախ բացասական դերերի ընտրությունը նրան թույլ տվեցին նվաճել թատրոնի փայլուն դերասանուհու փառք: Հոլիվուդը չէր կարող նրան չնկատել: Այն լի էր սիրունիկ ու միանման մռութներով, սակայն քիչ էին դերասանուհիները, ովքեր չէին վախենում հիմար կամ ծիծաղելի դերերից: Ուստի ամենավճռականները միշտ ցնցող հաջողություն էին ունենում (հիշենք Սթրեյզանդին): Ահա թե ինչու Մերիլը շուտով հրավերներ ստացավ բազմաթիվ ռեժիսորներից: Նա հայտնվեց իսկական կինոաստղերի կողքին, իսկ շուտով նաև համալրեց նրանց շարքերը: Փառքին հասնելու ճանապարհին Մերիլ Ստրիպին օգնեցին ոչ միայն հիշվող արտաքինը, ռեժիսորների հետ լավ հարաբերությունները և աստղային հիվանդության իսպառ բացակայությունը, այլ նաև մի քանի այլ հատկանիշներ, որոնք բացահայտվեցին ժամանակի ընթացքում: Մերիլ Ստրիպը կարողանում է խցիկի առջև բնական լաց լինել (ի տարբերություն հոլիվուդյան դերասանուհիների մեծ մասի, ովքեր դիմում են արհեստական արցունքների օգնությանը): Բացի այդ` Մերիլը համարվում է արտասահմանյան ակցենտների ամենամեծ գիտակ: Արտասահմանցիների և փախստականների դերեր կատարելիս նա հմտորեն կրկնօրինակում է նրանց ակցենտը: Իր աշխատանքի հանդեպ այսպիսի լուրջ վերաբերմունքը Մերիլ Ստրիպին տվել է Հոլիվուդի ամենալուրջ դերասանուհու տիտղոսը: Ցանկացած ռեժիսոր երազում է աշխատել նրա հետ. չէ՞ որ դա հերթական Օսկարի երաշխիք է: Թեև Մերիլի համաձայնությանը տարեցտարի ավելի ու ավելի դժվար է հասնել: Եվ ոչ թե որովհետև նա բծախնդիր է դառել: Դերասանուհին պարզապես տանել չի կարողանում իր երեխաներին մշտական դայակների ու տան աշխատողների հետ թողնելու փաստը: Երեխաները միշտ առաջին տեղում են Մերիլի համար:

March # 26, 2016Ã.

Մերիլ Ստրիպ Մերիլ Ստրիպն ամուսնացել է 80-ականների սկզբին քանդակագործ Դոնալդ Համմերի հետ: Անցել է ավելի քան 25 տարի, իսկ ամուսինները միասին են: Ունեն չորս երեխա: Երկար ժամանակ Մերիլն ինքնուրույն էր վարում տան տնտեսությունը, հոգ տանում երեխաների և ամուսնու մասին: Այդ պատճառով հիմա ավելի ու ավելի դժվար է նրան իր հանգիստ տնից Հոլիվուդ բերելը: Եթե անգամ նա համաձայնվում է նկարահանվել ինչ-որ ֆիլմում, ապա տեղափոխվում է ողջ ընտանիքով: Իհարկե եթե նկարահանումները համընկնում են դպրոցական արձակուրդների հետ: Իսկ ահա թատրոնի գործունեությանը Մերիլը ստիպված հաջողություն է մաղթել: Ներկայացումները երեկոյան ժամերին են, այն էլ հանգըստյան օրերին, իսկ Մերիլն ընտանիքի կին է և պատկանում է իր ընտանիքին: Երեխաները մեծանում են. Մերիլի կըրտսեր դուստրն արդեն 12 տարեկան է: Ո՞վ գիտե` գուցե մի քանի տարի անց, երբ երեխաներն արդեն հասուն ու ինքնուրույն լինեն, տաղանդավոր Մերիլ Ստրիպը ազատ կլինի արվեստի համար ու կրկին բեմ կբարձրանա:

Ջորջ Մարդիկյան George Mardikian

Համառոտ նկարագիրը. Գործունեությունը՝ հասարակական գործիչ, բարերար Ծննդյան ամսաթիվը՝07 նոյեմբեր 1903թ․ Մահվան ամսաթիվը՝23 հոկտեմբեր 1977թ․ Ծննդյան վայրը՝ Բայբուրտ, Օսմանյան Կայսրություն Ամբողջական անունը՝ George Mardikian Ջորջ Մարդիկյան-հասարակական գործիչ, բարերար։ Ջորջ Մարդիկյանը ծնվել է 1903 թվականի նոյեմբերի 7-ին Օսմանյան կայսըրության Բայբուրտ քաղաքում Մակար և Հայկանուշ Մարդիկյանների ընտանի-

4

քում։ Մակար Մարդիկյանը եղել է հայ մտավորականության այն 250 ներկայացուցիչներից մեկը, ովքեր սպանվել են 1915 թվականի ապրիլի 24-ին։ Ամիրյան ընտանիքը (մայրական կողմը) վռնդվել է իր տնից։ Ջորջի մորական տատը՝ Վարդանուշ Ամիրյանը, ինքնասպան է եղել, իսկ ընտանիքի մյուս անդամները՝ մահվան ելքով ծեծվել կամ ողջ-ողջ այրվել։ Տեսնելով իր ընտանիքի կոտորածը՝ երիտասարդ Ջորջ Մարդիկյանը երդվում է վրեժ լուծել նրանց մահվան համար։ Նա փախչում է տանից, որպեսզի միանա հայկական զորքին։ Մասնակցել է Ալաշկերտի պաշտպանությանը, որից հետո միացել է Հայոց Պատվո լեգիոնին։ Մեծ խիզախություն է ցուցաբերել Դամասկոսի ճակատամարտում, որի համար շքանշան է ստացել լեգիոնի հրամանատարից։ Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո Մարդիկյանը վերադարձել է իր մոր մոտ՝ որպես պատերազմի հերոս։ 1920 թվականի ամռանը Ջորջ Մարդիկյանը պայմանավորվում է կապիտան Էդդի Ֆոքսի և մայոր Ջորջ Վայթի հետ առանձին Հայկական ռազմական զորամիավորում ստեղծելու համար։ Դա իսկապես մեծ ձեռքբերում էր, քանի որ այդ ժամանակ պատերազմ էր սկսվել Դեմոկրատական Հայաստանի Հանրապետության, Թուրքիայի և Ռուսաստանի միջև։ Ջորջ Մարդիկյանը կոչ է անում իր կոլեգաներին, երիտասարդներին ակտիվորեն մասնակցել ազատության համար պայքարին։ Կապիտան Էդդի Ֆոքսը Մարդիկյանին առաջարկում է 10 առանձին ջոկատների հրամանատարի պաշտոնը, սակայն Մարդիկյանը հրաժարվում է և մեկնում պատերազմելու Հայաստանի համար՝ որպես սովո-

րական զինվոր։ Մարդիկյանը խիզախորեն ոչնչացնում է իր ժողովրդի թշնամիներին։ Մարտերից մեկի ժամանակ նրան ձերբակալում են և ուղարկում բանտ։ Այդ մասին իմանալով՝ մայոր Ջորջ Վայթը հրամայում է անմիջապես ազատ արձակել Մարդիկյանին։ Այդ կերպ Վայթը փրկում է իր ընկերոջ կյանքը այնպես, ինչպես Մարդիկյանն էր փրկել նրա կյանքը 1916 թվականին։ Ազատ արձակվելուց հետո Վայթի և իր հարազատների խորհրդով նա մեկնում է ԱՄՆ։ Առաջին բանը, որ անում է Մարդիկյանը, կապ է հաստատում հայկական համայնքի հետ , որպեսզի հետագայում ևս օգտակար լինի հայկական շահերի պաշտպանության գործում։ Սակայն հեղափոխությունը Ռուսաստանում և Հայաստանի մուտքը ԽՍՀՄ կազմ փոխում են Ջորջ Մարդիկյանի պլանները։ Նա որոշում է իր ընտանիքին տեղափոխել Սան Ֆրանցիսկո և սկսել իր գործը։ Պարզվում է, որ Մարդիկյանը ոչ միայն հրաշալի ռազմական գործիչ էր, այլև՝ լավ խոհարար և կառավարիչ։ Մեկ տարուց պակաս ժամանակ ավագ խոհարար աշխատելով տեղի էլիտար «Կոմպտոն» ռեստորանում՝ Մարդիկյանը նշանակվում է նրա գլխավոր մենեջերը։ 1930 թվականին նա տեղափոխվում է հարևան քաղաք, որտեղ միանում է հայ մտավորականության վառ ներկայացուցիչներին։ Այնտեղ նա բացում է սեփական սրճարանը։ Այնուհետև նա ընդլայնում է իր ռեստորանային բիզնեսը Սան Ֆրանցիսկոյում և Լոս Անջելեսում։ Եղել է Սան Ֆրանցիսկոյում հայտնի «Օմար Խայամ» ռեստորանի սեփականատերը։ 1934 թվականին Ջորջ Մարդիկյանը ճանաչվում է Կալիֆորնիա նահանգի տարվա բիզնեսմեն։ 1942 թվականին Մարդիկյանը հիմնադրում է հայ կամավորների օգնության հիմնադրամ, ովքեր պետք է պատերազմեին Գերմանիայի դեմ։ Նույն թվականին նա նշանակվում է ԱՄՆ բանակի գլխավոր անվտանգության պետի ֆինանսական հարցերով խորհրդական։ Պատերազմի ընթացքում նա նշանակվում է Գերմանիայում ամերիկյան բանակի ճաշարանի հարցերով փորձագետ։ Ժամանելով երկիր՝ նա պատահաբար պարզում է, որ Շտուտգարտում և մյուս քաղաքներում կան շատ հայեր, և նրանց ապագան անորոշ է․

¸²ðÒÆð ²ØÜ ø²Ô²ø²òÆ Ø»Ýù Ïû·Ý»Ýù Ò»½ 818.433-2461

March # 26, 2016Ã.

նրանց կարող են արտաքսել կամ հանձնել խորհրդային իշխանությունների ձեռքը։ Վերադառնալով ԱՄՆ՝ Մարդիկյանը Հայկական Օգնության միության աջակցությամբ ստեղծում է ANCHA (Անտուն հայերի ամերիկյան ազգային հանձնաժողով)։ Նա հասնում է նրան, որ հայերը Գերմանիայից, Ավստրիայից և Իտալիայից իրավունք ստանան մեկնել ԱՄՆ կամ Լատինական Ամերիկայի երկրներ՝ Կոլումբիա, Վենեսուելա, Արգենտինա, Բրազիլիա։ 1943-ին նրան իր երախտագիտությունն է հայտնում ԱՄՆ նախագահ Ֆրանկլին Ռուզվելտը Միացյալ նահանգների զինված ուժերի նյութական ապահովման համակարգում արմատական փոփոխություններ կատարելու համար։ 1951 թվականին նախագահ Հարրի Թրումենը Ջորջ Մարդիկյանին շնորհում է Ազատության շքանշան։ Մարդիկյանը ստեղծում է հատուկ կազմակերպություն, որը զբաղվում է հայ ներգաղթյալների նախնական տեղավորման հարցերով։ Որոշ տվյալների համաձայն՝ այդ կազմակերպությունը փրկել է 10 հազար մարդու կյանք։ Իր ողջ կյանքի ընթացքում Ջորջ Մարդիկյանը նվիրված է եղել իր ժողովրդին և պատմական հայրենիքին։ Մարդիկյանը մահացել է 1977 թվականի հոկտեմբերի 23-ին, հուղարկավորված է Ֆրեզնոյի Արարատ գերեզմանատանը։

«10 պատճառ, թե ինչու եմ ես ատում Ամերիկան»․ հայտնի ճանապարհորդող բլոգեր Zyalt-ը՝ ԱՄՆ-ի մասին Հայտնի ռուսաստանցի բլոգեր Zyalt-ը, ով հայտնի է նրանով, որ ճանաճարհորդական օրագրեր է վարում տարբեր երկըրներից, որտեղ այցելում է, հերթական հոդվածն է հրապարակել, որտեղ նշել է 10 պատճառ, թե ինչու է նա ատում ԱՄՆը։ Դրանք քաղաքականության հետ ոչ մի կապ չունեցող պատճառներ են, որոնք ավելի շատ կապված են կենցաղի ու կենսամակարդակի հետ։ Ձեզ ենք ներկայացնում այդ հոդվածն ամբողջությամբ․ Դե ինչ, բավական էլ հիանալ աստղագծավորներով։ Ժամանակն է լվալ Ամերիկայի ոսկորները։ ԱՄՆ-ում ես հաճախ եմ լինում ու ամեն անգամ բախվում եմ դժվարությունների ու զրկանքների և ահա այն ամենի ցուցակը, ինչն ինձ նյարդայանցնում է Ամերիկայի կենցաղային պլանում։ 1․ Թեյավճարներ Թեյավճարների հարցում այստեղ բոլորն իրենց կորցրել են։ Նյու Յորքի ռեստորանում չեկում միանգամից առաջարկվում է 18-22 տոկոս թեյավճար թողնել։ Որպեսզի ավելի հարմար լինի, քեզ

5

միանգամից հաշվարկում են թիվը։ Տաքսիում, եթե պլաստիկ քարտով ես վճարում, ևս կա ընտրության հնարավորություն, թե որքան գումար թողնես տաքսու վարորդին՝ 20, 25, թե՞ 30 տոկոս։ Թեյավճարներն աճում են տարեցտարի։ Ես դեռ հիշում եմ ժամանակները, երբ 12,5 տոկոս թեյավճար թողնելը նորմալ էր, հետո թիվը դարձավ 15 տոկոս, իսկ հիմա, 18 տոկոսից քիչ թեյավճար թողնելը համարվում է վիրավորական բան։ 2․ Հարկեր

Ամերիկացիները երբեք չեն ներառում հարկերը՝ ապրանքի նոմինալ գնի մետ։ Այսինքն, եթե գնապիտակի վրա գրված է 50$, ապա դա նշանակում է, որ դրամակրկղում Ձեզանից գանձելու են 54, 53, կամ էլ 56 դոլար՝ կախված նահանգից։ Դու ինքդ պետք է հիշես, թե ինչ հարկեր են գործում տվյալ նահանգում։ Դա սարսափելի անհարմար է, քանի որ անհասկանալի է մնում ապրանքի ռեալ գինը։ Բացի դրանից, գործում են բազմաթիվ այլ հարկեր, որոնց մասին չեն խոսում ու գրում են մանր տառատեսակով։ Հաճախ, հարկերը զուգակցվում են ու կարող են լինել նահանգի, շրջանի, քաղաքի ու այլ հարկեր։ Ահա խնդրեմ, օրինակ՝ հյուրանոցներից մեկի համարում առկա ուտեստների մենյուն։ 2,5 դոլար Ձեզնից կգանձեն ուտելիքի առաքման համար, 20 տոկոս՝ ծառայությունների համար, ևս 8 տոկոս՝ վաճառքների հարկն է ու 10 տոկոս էլ կազմում է խմիչքների հարկը։ Հյուրանոցները սիրում են հավելավճարներ ներառել՝ բացատրելով դա տուրիստական հավաքներով, օդի հարկով ու ծառայությունների համար վճարով։ 3․ Սուրճ

Ամերիկացիները ինչ որ աղբ են խմում սուրճի փոխարեն։ Յուրաքանչյուր հյուրանոցի սենյակներում առկա են սրճեփներ՝ ֆիլտր-փաթեթներով։ Էսպրեսսոյի հիմքով սուրճ գտնելը շատ բարդ է։ Նման կյանքի մի քանի օրից, Սթարբաքսի պես աղբանոցը կսկսի հրաշալի սրճարան է թվում, չնայած, որ նորմալ երկրներում Սթարբաքս կարելի է մտնել միայն հանուն անվճար զուգարանի ու ինտերնետի։ Ամերիկյան Սթարբաքսը հիփսթերների հաճելի սրճարանից, վեր է ածվել ֆասթֆուդի մթնոլորտով զզվելի բղկանոցի։ Ժամանակին Ձեզ ժպտացող հաճելի երիտասարդները բարի մյուս կողմում անհետացել են, իսկ նրանց փոխարինելու են եկել ճարպոտ բեղավոր գաստարբայտերներ՝ անլվա գլուխներով։ Ամերիկայում վատ սուրճը ազգային մշակույթի մաս է։ Ամերիկացիների պատվին այն անգամ անվանել են «ամերիկանո»։ Դրա առաջացման պոպուլյար վարկածներից կեը կայանում է հետևյալում․ ամերկացի զինվորները, որոնց տեղակայել էին Իտալիայում՝ Երկրորդ աշխարհամարտի տարիներին, սկսեցին էսպերսսոն ջրով բացել։ Իտալացիներն այդ անվանում էին «ամերիկանո», իսկ իրենց համար մտածում էին․ «Ախր շատ բութ են։ Դա ավանակի մեզ է, այլ ոչ թե սուրճ, բայց դե խմեք, եթե հավանում եք»։ Ամերիկայում էսպրեսսոն տարածում սկսեց ստանալ միայն 80-ականներին, սակայն կաթիլային եփումըն այստեղ ամենատարածվածն է մնում։ Ամերիկացիների համար մեկ է, թե ինչ որակի կլինի սուրճը, կարևորը որ լինի ու լինի շատ։ Նորմալ թեյ նույնպես չկա, ամենուրիք տաշեղներով լցված փաթեթներ են։ 4․ Ուտելիք

Ահավոր կատաղացնում է սնունդ օգտագործելու ամերիկացիների մշակույթը, իսկ ավելի ճիշտ՝ դրա բացակայությունը։ Հսկայական չափաբաժիններ, որոնցում լցնում են ամեն ինչից ու շատ, ասես խոզի լափ տան։ Ամերիկայում դուք քեզ զգում ես ինտենսիվ սնուցման ռեժիմում գտնվող խոզ։ Եթե աղցան ես պատվիրում, քեզ մի դույլ են բերում, որի մեջ կտրտված բանջարեղեն է՝ սուսով ծածկված։ Փոքրիկ դեսերտներ գոյություն չունեն սկզբունքորեն։ Եթե ինչ որ բանի վրա կարելի է յուղ լցնել, ապա լցնում են։ Ուտեստների մեծամասնության հետ անվճար ապուր, կամ էլ աղցան է հասնում, ինչպես նաև մի 10 տեսակի խավարտ։ Մի խոսքով, անում են ամենը, որպեսզի մարդը հսկայական փոր ունենա։ Իհարկե, ոչ ոք չի ստիպում ուտել այդ ամենը, բայց դե ո՞վ կարող է իրենց զսպել։

March # 26, 2016Ã.

Լավ ու առողջ սնունդ գտնելը շատ բարդ է։ Խանութներում դույլերով քիմիա են վաճառում, իսկ սովորական մթերքները խայտառակ գներ ունեն։ 5․ Չիպերով քարտեր Չնայած նրան, որ 2016 թվականն է, սովորական եվրոպական բանկային քարտով, որը չիպ ունի, միշտ չէ հնարավոր վճարումներ անել ԱՄՆ-ում։ Շատ խանութներում, ռեստորաններում ու բենզալցակայաններում չիպերով քարտերը պարզապես չեն ընդունվում։ Դա կարող է իսկական խնդիր դառնալ, եթե դուք կանխիկ գումար չունեք։ 6․ Օդափոխիչներ

Շատ զբոսաշրջիկները ԱՄՆ-ից առաջին տպավորություն են ունենում, որ այնտեղ անտանելի ցուրտ է։ Այստեղ ցուրտ է ամառ, թե ձմեռ։ Եթե դուք հանկարց թռնեք ամերիկյան ավիաուղիներով, ապա չմոռանաք վերարկու հագնել, գըլխարկ ու տաք կոշիկներ։ Կարևոր չէ, թե օրացույցի վրա տարվա ինչ եղանակ է, միևնույն է ինքնաթիռում լինելու է ցուրտ։ Սրճարաններում ու ռեստորաններում էլ օդափոխիչներն աշխատում են այնպես, որ հանպատրաստի մարդուն շատ դըժվար կլինի գտնվել այդ վայրում։ Մեքենաներում էլ բնականաբար ամերիկացիները ամբողջ ուժով միացնում են մեքենաների օդափոխիչները։ Բացի դըրանից, ԱՄՆ-ում շատ են սիրում հյուրանոցներում ու տներում պատուհանային օդափոխիչներ, որոնք սարսափելի աղմկոտ են ու անհնար է նորմալ քնել, երբ դրանք միացված են։ 7․ Ցնցուղ Ամերիկացիները տանել չեն կարողանում ռետինե խողովակներով ցնցուղները։ Գրեթե բոլոր ամերիկյան տներում ու հյուրանոցներում ցնցուղը մոնտաժված է պատի մեջ։

6

Իհարկե, լինում են բացառություններ, հատկապես, երբ ինտերիերի դիզայնով զբաղվում են եվրոպացիները, բայց դա հազվգայուտ է լինում։ Ամերիկացիները սովոր են ցնցուղի տակ երգել ու օճառվել, իսկ եթե չես ուզենում լվալ մազերդ, ապա կան հատուկ լոգարանային գլխարկներ։ Վերջ։ Ուզում ես միայն ոտքերդ, կամ էլ հետույքդ լվաս․․․ կներես, դու Եվրոպայում չես՝ կամ ամեն ինչ, կամ էլ ոչինչ։ 8․ Լույսը հյուրանոցային համարում Ցնցուղները միայն անհարմարությունը են հյուրանոցային համարներում։ Ամերիկացիները չեն սիրում սովորական անջատիչներ ու դու պրազապես չես կարողանում սենյակիդ լույսը մեկ անջատիով անջատել։ Ավելին, բոլոր լամպերն ու տորշերները առանձին անջատիչներ ունեն, այնպես որ, երբ դուք պառկում եք քնելու, պետք է վազել բոլոր սենյակներով ու առանձին-առանձին անջատել լամպերը։ Եվրոպայում վաղուց արդեն օգտագործում են մաստեր-կոճակ, որն ունիվերսալ է ու որը սեղմելով բոլոր լույսերը անջատվում են։ 9․ Հանրային տրանսպորտ

Վստահ եմ, որ Լիբերիան ու Մյանման դուք անգամ քարտեզի վրա չեք գտնի, այնպես որ, ԱՄՆ-ը միակ խոշոր երկիրն է աշխարհում, որը շարունակում է ընդվզել առող տրամաբանության դեմ։ Դյույմեր, մղոններ, ֆուտեր, Ֆարենհեյտի աստիճաններ․․․ ժամանակակցի տեխնիկայի շնորհիվ, դա այլևս խնդիր չէ, բայց միևնուն է՝ հուներից հանում է։ Ի սկզբանե, մետրիկ համակարգն ընդունելու հարցում ԱՄՆ-ին խանգարեցին բավականին սառը հարաբերությունները այդ համակարգը ներմուծած երկրի՝ Ֆրանսիայի հետ։ Հիմա դա անելը բավականին ծախսատար է տնտեսության պարագայում, քանի որ այդ դեպքում ստիպված են լինելու վերապատրաստել երկրի ողջ տեխնիկական դոկումենտացիան։ Օրինակ՝ NASA տեխնիկական գծագրերը վերապատրաստելու համար կպահանջվի 370 միլիոն դոլար, որը հավասար է մեկ տիեզերական թռիչքի բյուջեի կեսին։ Եթե ճշգրիտ լինենք, ապա ԱՄՆ-ում բազմաթիվ օրենսդրական ակտեր կան, որոնք հաստատում են մետրիկ համակարգի կիրառությունը, բայց դրանք ավելի շատ ռեկոմենդացիոն բնույթ են, քան պարտադիր։ Ուստի շարունակում են օգտագործել սովորական ֆուտերն ու ֆունտերը և հասարակ ամերիկացիները շատ համառ են այս հարցում։ դեսից-դենից.ամ

Ես, իմ $25-ը և ամերիկյան երազանքի որոնումները Ամերիկայում զարմանալիորեն անհրապույր տեսքի հասարակական տրանսպորտ է գործում։ Ամերիկյան գնացքները կեղտոտ ու վախենալու են, ամերիկյան ավտոբուսներն անհրամար ու տձև են։ Ամերիկյան հասարակական տրանսպորտից օգտվելը տհաճ է։ 10․ Մղոններ Աշխարհոււմ մենակ 3 երկիր կա, որտեղ չեն օգտագործում չափման մետրիկ միավորները։ Այդ երկրներն են ԱՄՆ-ը, Լիբերիան ու Մյանման։

March # 26, 2016Ã.

Այսպես է կոչվում ամերիկացի երիտասարդ Ադամ Շեպարդի հեղինակային գիրքը, որում Ադամը պատմում է այն մասին, թե ինչպես է նա մի քանի ամիս անցկացնում փողոցում` որպես անօթևան թափառաշրջիկ: Շեպարդը ցանկանում էր պարզել, հնարավոր է արդյոք զրոյից հասնել ամերիկյան երազանքին: Ամառային տաք մի օր, հեղինակավոր Merrimack քոլեջի շրջանավարտ և ապագա մենեջեր Ադամ Շեպարդը թողնում է ԱՄՆ-ի Հյուսիսային Կարոլինայի նահանգում գտնվող ծնողների իր տունը և ճանապարհ ընկնում ամերիկյան երազանքի որոնումներով: Երիտասարդն իր առջև նպատակ էր դրել` ընդամենը մեկ տարվա ընթացքում փողոցում ապրող մարդուց վերածվել կահավորված բնակարան, սեփական մեքենա և բանկում ոչ պակաս, քան $2500 ունեցող մարդու: Բացի հագուստից և կոշիկներից, նա իր հետ վերցնում է միայն անձնական իրերով սպորտային պայուսակն ու 25 դոլար: Ուղղությունը նա ընտրում է պատահական` շուտով հայտնվելով Հարավային Կարոլինայի Չարլստոն քաղաքի փողոցներում: Առաջին 70 օրը Շեպարդը գիշերում է անօթևան մարդկանց համար նախատեսված ապաստարաններում և սնվում նը-

7

ման մարդկանց բաժանվող անվճար տաք սուպերով: Շուտով նրան հաջողվում է նոր ընկերներ ձեռք բերել, գտնել ժամավճարով աշխատանք, ապա նաև մշտական աշխատանք կահույքի տեղափոխմամբ զբաղվող ընկերությունում: Տանից դուրս գալուց 10 ամիս անց, Ադամը տեղափոխվում է վարձակալված բնակարան, գնում է մեքենա և բանկ գցում ավելի քան 5000 դոլար: Դրանով նրա փորձարկումներն ավարտվում են: Ադամն իմանում է մոր հիվանդության մասին և վերադառնում տուն: Բայց այն, ինչ մինչ այդ Շեպարդը հասցրել էր ապրել, բավական էր հետաքրքիր և ուսուցանող մի գրքի համար այն մասին, թե ինչու երբեք պետք չէ հուսահատվել և հանձնվել: Ադամը սկսում է իր կյանքը, ինչպես ասում են, մաքուր էջից: Նպատակին հասնելու համար նա չէր օգտագործում իր կրթությունն ու նախկին կապերը: Իր «ճանապարհորդության» արդյունքում Ադամը համոզվում է, որ խնայողությունների գրագետ ղեկավարման համար պարտադիր չէ ունենալ բարձրագույն կրթություն: Խնայողությունների և ներդրումների արվեստը մատչելի է բոլոր տարիքի և կրթական մակարդակի մարդկանց համար:

«Մինչև փորձարկումը սկսելը ես իրատես էի», – պատմում է նա ABC-ին տված իր հարցազրույցում, – «Իմ նպատակը` $2500, մեքենա և բնակարան, տարբերվում էր ֆիլմերում նկարագրված ամերիկյան երազանքի այն պատմություններից, որոնցում մուրացկանը միանգամից դառնում է միլիոնատեր: Մինչև անօթևան մարդկանց համար ապաստարան տեղափոխվելը` ես հստակ պատկերացնում էի ամեն ինչ: Եվ հիմա արդեն գիտեմ, որ ցանկացած մարդ կարող է սկսել «ամենաներքևից»: Հարկավոր է միայն հավատալ սեփական ուժերին»:

Հ.Գ.

Ես նույնպես համոզված եմ, որ ցանկացած մարդ կարող է սկսել «ամենաներքևից»: Դրա համար անհրաժեշտ է նպատակ: Կյանքն առանց նպատակների անհետաքրքիր է և անիմաստ: Նպատակները մարդուն ուժ ու եռանդ են տալիս: Դրանք ուղղորդում են ձեզ կյանքում: Դրեք նպատակներ, հասեք դրանց և ապացուցեք ինքներդ ձեզ, որ իվիճակի եք հասնել ամեն ինչի: Ադամ Շեպարդի համեստ օրինակը ևս մեկ ապացույցն է այդ բանի:

March # 26, 2016Ăƒ.

8