HENRI #10

N°10 – HENRI – DRIEMAANDELIJKS WINTER 2017

"De strijd voor gelijke rechten is nog lang niet gestreden"

HEN RI THE OPEN-MINDED AND BILINGUAL MAGAZINE OF VRIJE UNIVERSITEIT BRUSSEL

Expertisecentrum MOBI blaast tien kaarsjes uit

How Nemah Morganeh went from refugee to employee

Isabel Marneffe, medeoprichtster Child Focus, voelt zich thuis bij de VUB

HENRI Poincaré. Henri Poincaré, French mathematician and philosopher of science of the past century, but also passionate defender of the p ­ rinciple of "Academic F ­ reedom".

This principle that sets out that thinking should be solely based on facts is embedded in the charter of our university.

VUB explicitly considers free research as the foundation of education and research.

"La pensée ne doit jamais se soumettre, ni à un dogme, ni à un parti, ni à une passion, ni à un intérêt, ni à une idée préconçue, ni à quoi que ce soit, si ce n'est aux faits eux-mêmes, parce que, pour elle, se soumettre, ce serait cesser d'être."

Henri Poincaré (1854-1912)

2

HENRI WINTER 2017

WOORD VOORAF

Tot we er zijn "Zeventig jaar geleden kwam er algemeen stemrecht voor vrouwen. Maar we zijn er nog lang niet. Er moet structureel nog heel veel veranderen." Waarom we er nog niet zijn en wat er moet veranderen om er wèl te geraken, kan u lezen in de coververhaal van deze wintereditie van Henri, met drie bevlogen collega’s die het over gendergelijkheid anno 2017 hebben (of is het intussen al 2018?). Wat verder lezen we een markante vaststelling van doctoraatsstudent Michiel De Proost: “Feministische concepten en auteurs worden in de wijsbegeerte nog te vaak genegeerd.” Daar wil hij als man beslist wat aan doen.

Ik hoor sommigen al luidop denken: moet het nu weer over de man-vrouwverhouding gaan? Het antwoord is: ja.

Net omdat we er nog lang niet zijn. En omdat we geen zin hebben om honderd jaar te wachten voor we er wél zijn. Want de evolutie gaat ontzettend traag, zo traag dat ik bij de start van het academiejaar 2017-2018 genderquota heb aangekondigd voor onze universiteit: een op de drie professoren moet een vrouw zijn.

Zoals ik al schreef in mijn column in de krant De Tijd: het laatste wat ik wil is een soort genderoorlog op gang brengen. Net integendeel: genderquota zijn een verhaal van mannen en vrouwen voor gelijkheid en gelijkwaardigheid, niet van discriminerende mannen en gediscrimineerde vrouwen. Als academici kunnen we met ons onderzoek tal van genderonevenwichten in onze samenleving blootleggen.

We kunnen met wetenschappelijke argumenten aantonen dat die onevenwichten structureel zijn. Maar de impact van dat onderzoek zal ongetwijfeld nog groter zijn, wanneer we zelf het goede voorbeeld geven en die inzichten in de praktijk brengen. Door stucturele barrières die vrouwelijke academici hinderen, weg te nemen. Barrières die overigens ook veel mannen hinderen die niet passen in het klassieke, voorbijgestreefde sjabloon van dé academicus. Zo is dat.

Over maatschappelijke impact gesproken: in deze Henri staat ook het visionaire verhaal van MOBI. De interdisciplinaire onderzoeksgroep startte tien jaar geleden met elektrische voertuigen en duuzame mobiliteit als uitgesproken focus. Vandaag blijkt hoe sterk de invloed van MOBI is geweest op het huidige mobiliteitsdebat. En welke impact MOBI zal hebben op de mobiliteit van morgen.

Tot we er zijn.

Foto Bas Bogaerts ©

Caroline Pauwels ―

H

Seventy years ago, women won the right to vote. But we still have some way to go, and much needs to change structurally. In the cover story, three inspiring colleagues get to grips with gender equality in 2017 (or is it 2018 already?).

I hear people saying: must we talk about male-female ratios again? The answer is yes. Because we do have a long way to go. Because progress comes slowly, so slowly that at the start of the 2017-18 academic year, I announced a gender quota for our university: one in three professors must be a woman. As academics, through our research we can reveal gender imbalances in society and show that they are structural. But the impact of such research will be even greater if we as a university set a good example ourselves.

HENRI WINTER 2017

3

I n h o u d HENRI N° 10 winter 2017

16

6 Coverstory

“Onze inter­ disciplinaire aanpak is uniek”

“De strijd voor gelijke rechten voor vrouwen is nog lang niet gestreden”

Expertisecentrum voor mobiliteit MOBI bestaat 10 jaar.

22

Arabic Language Courses

Refugee Nemah Morganeh is a volunteer teacher at VUB's Arabic Language Courses

Op de cover

Foto Saskia Vanderstichele

Sophie Withaeckx over gelijkheid tussen mannen en vrouwen

4

29

“We moeten de strijd met het neoliberalisme aangaan” Jean-Jacques Amy en filosoof Karl Verstrynge over de ethische identiteit van de VUB

HENRI WINTER 2017

31

COLOFON

DNA van de VUB Na passages bij WWF, Child Focus en UNICEF België is Isabelle Marneffe terug thuis als fondsenwerver bij VUB Foundation

HENRI is het eigenzinnige, tweetalige magazine van de Vrije Universiteit Brussel en verschijnt 4 keer per jaar.

Redactieadres Dienst Marketing, Communicatie en Evenementen VUB, Pleinlaan 9, 1050 Brussel, marcom@vub.ac.be Verantwoordelijke uitgever Caroline Pauwels, rector Hoofdredacteur Lies Feron Redactieraad Ann Van Driessche, Ben Van Beeck, Edgard Eeckman, Goedele Nuyttens, Kim Hardie, Lies Feron, Liesbeth Plovie, Sarah Janssens, Sofie Verkest

EN VERDER...

13

Studeren met de veiligheidshelm op Nieuwe opleiding Bewaring & Conservatie van architecturaal erfgoed

14

Digest What's happened at the VUB lately?

20

28

Euthanasia as part of ‘good palliative care’, Progress in study of Parkinson’s protein, Multilingual education on the rise – but not everywhere, The power of light, 1 in 5 young people experiments with selfharm

PhD Student Alessandra Manganelli on urban gardening

Things we discovered

18

26

Huwelijksreportage op campus Etterbeek

Ingenieursstudenten sleutelen aan elektrische racewagen

Campusromantiek

Racing Team

27

Pollet & Pollet Love is all you need

'Brussel has a good scale'

34

Infografiek

Realisatie Dominique Soenens, Filip Michiels, Geert Goessaert, Gekko, Jan Stevens Jozefien De Marrée, Kim Hardie, Sarah Janssens, Sofie Verkest, Tania Stadsbader Foto’s Bas Bogaerts, Deborah Puylaert, Jan Puttevils, Saskia Vanderstichele Illustraties Pollet&Pollet

Hoeveel vrouwelijke professoren telt de VUB?

Vertalingen Sally Tipper, Tim Peeters

35

Eindredactie Hélène De Keyser, Klazien de Vries, Sally Tipper, Sarah Janssens

Spot on VUB’ers in de prijzen

Drukker Albe de Coker. Gedrukt binnen een ecologisch productieproces en met plantaardige inkten op Cocoon (milieuvriendelijk papier: 100% gerecycleerde FSC pulp, Europees Ecolabel) Henri 4x per jaar thuis ontvangen? Schrijf je in op vub.ac.be/henri

HENRI HERFST 2017

5

COVERSTORY

6

HENRI WINTER 2017

“Iedereen is anoniem in de stad, behalve de vrouw” Zeventig jaar geleden kregen vrouwen algemeen stemrecht in ons land. Een revolutie, maar hoever staan we vandaag, in tijden van #metoo en talloze ontboezemingen over seksuele intimidatie, in vrouwenrechten?

Tekst Dominique Soenens / Foto’s Saskia Vanderstichele

HENRI WINTER 2017

7

COVERSTORY

Hoe vrouw(on)vriendelijk is ons land? En Sophie Withaeckx, moraalfilosofe en coördinator bij RHEA, het expertisecentrum Gender, hoe staat het met de gelijkheid tussen man Diversiteit en Intersectionaliteit , sluit zich en vrouw? Makkelijke vragen, waar helaas daarbij aan. “De verwezenlijkingen zijn er, dat geen makkelijke antwoorden op bestaan. is duidelijk, maar er gaapt nog een brede kloof Eerst even dit feit: het duurde in België tot tussen wet en werkelijkheid. Kijk 1948 vooraleer algemeen “De strijd om naar de positie van vrouwen in vrouwenstemrecht in de wet meer vrouwen topposities in de bedrijfswereld werd vastgelegd. Internationaal in topposities te en de politiek. Of naar de ongeliepen we daar allesbehalve mee krijgen, wordt lijke verloning tussen mannen voorop: in de Verenigde Staten, helaas niet en vrouwen. Het verschil tussen Turkije en vele andere landen door iedereen theorie en praktijk is heel groot. bestond het al veel langer. gedragen. Velen Een ander voorbeeld is de acaWaarom het bij ons zolang zien dat als een demische wereld. Veel meisjes duurde? De katholieke cultuur in strijd van een of vrouwen doctoreren, maar ons land, die vond dat vrouwen geprivilegieerde het aantal vrouwelijke profesthuis moesten blijven en voor de vrouw.” soren ligt bedroevend laag, ook kinderen zorgen, was één van Alison al worden er inspanningen voor de grootste boosdoeners. Maar Woodward gedaan. Rector Caroline Pauer waren ook politieke partijen wels wil bijvoorbeeld 30 procent die bezorgd waren: de socialisten vreesden bijvoorbeeld dat vrouwelijke professoren, dat is vrouwen conservatief zouden stemmen - voor een goed initiatief. Maar los daarvan moet er de katholieken net een reden om er mee in te nog heel wat veranderen aan de manier van stemmen. denken in onze samenleving.”

Vandaag mag België zich internationaal één van de meest vooruitstrevende landen noemen op vlak van Seventy years ago, women in Belgium were granted the gelijkheid tussen right to vote. It was a huge step forward for the place of mannen en vrouwomen in society, but there is a lot of work yet to be done, wen. We hebben een according to three female experts at VUB: professor of pounieke seksismewet litical science Alison Woodward, moral philosopher Sophie en er is ook een wet Withaeckx and historian Eva Schandevyl. There is still a big op gendergelijkheid gap between law and reality, they all agree, with problems waarmee we internaabove all in people’s attitudes. tionaal het voortouw nemen. In de Gender Equality Index zit België op Europees vlak altijd in de toptien. “België heeft op wettelijk vlak heel wat gerealiseerd, dat staat buiten kijf”, zegt historica Eva Schandevyl, die zich toelegt op gelijke rechten voor mannen en vrouw bij wetgeving. “We moeten dat niet onderschatten. We hebben de abortuswet, de wet op quota voor politieke lijsten en voor vrouwen in de raden van bestuur van beursgenoteerde bedrijven, de wet tegen huishoudelijk geweld: al die initiatieven hebben voor veel vooruitgang gezorgd voor de positie van de vrouw in de samenleving. We mogen daar trots op zijn. Maar dat wil niet zeggen dat er geen werk meer aan de winkel is.”

8

HENRI WINTER 2017

Alison Woodward, hoogleraar aan de vakgroep Politieke Wetenschappen en Senior Associate Fellow aan het Institute for European Studies in het onderzoekdomein Migratie en Diversiteit, stemt daarmee in. “Het is een feit dat vrouwelijke hoogleraren in de minderheid zijn. Ook elders zijn vrouwen in topposities heel slecht vertegenwoordigd: in het bedrijfsleven, maar ook in de politiek. Kijk naar de huidige federale regering: je hebt een jonge premier, maar dat had evengoed een vrouw kunnen zijn. Er is geen gebrek aan kandidaten vandaag, zeker niet als je het vergelijkt met 50 jaar geleden. Je hebt veel vrouwen met hele goede kwalificaties die toch niet doorstoten.

Daar knelt het schoentje.” Eva Schandevyl: “Dat is een probleem in veel maatschappelijke domeinen, zoals bijvoorbeeld ook de hogere magistratuur, dat nog een echt mannenbastion is. Terwijl je toch zou mogen verwachten dat je ook daar een weerspiegeling hebt van de maatschappij.”

Hoe dat komt? Opnieuw een makkelijke vraag waar geen makkelijk antwoord op bestaat.

Woodward: “Het is het gevolg van een ingewikkeld proces. De strijd om meer vrouwen in topposities te krijgen, wordt niet door iedereen gedragen. Er is geen maatschappelijk draagvlak om daarvoor te vechten. Velen

COVERSTORY

zien dat als een strijd van een geprivilegiBelgië niet. Als je als vrouw je aantrekkelijkeerde vrouw. Bij de ongelijkheid in verloning heid laat zien, is er nog altijd een beetje een tussen mannen en vrouwen, speelt weer een dubbele standaard. In Zweden heb je dat niet. andere verklaring. In veel jobs worden de Probleem is natuurlijk dat dat heel moeilijk te voorwaarden geregeld door een collectieve veranderen is.” arbeidsovereenkomst, maar wanneer er moet onderhandeld worden, komen vrouwen er Hoe moeilijk attitudes en cultuur te veranderen zijn, blijkt bij seksueel geweld. Eva Schanslechter uit. Ze onderhandelen minder goed devyl: “Elke dag zijn er bijna honderd vrouwen en minder agressief dan mannen. Soms ben in ons land slachtoffer van seksueel geweld. je als vrouw al zo blij waar je ziet dat je niet Slechts 4% van de daders lopen daarvoor een meer durft vragen. Ik merk dat ook bij mezelf. veroordeling op. Dat is hallucinant weinig. Het Ik heb niet de neiging om tegen mezelf te zorgt ervoor dat veel vrouwen zeggen: ik moet meer vragen. niet eens de moeite meer willen Vrouwen én mannen zijn gebaat “Het gevaar is doen om aangifte te doen. Met bij meer loontransparantie, zodat we nu gaan dat ze weten wat haalbaar is.” als gevolg dat er op die manier denken dat we niets gebeurt. Je moet beginnen er zijn. Dat klopt Het attitudeprobleem zit overal met politieagenten te sensibiliniet, natuurlijk. Er seren en hen duidelijk te maken in de samenleving ingebakken, moet structureel dat dit echt een probleem is.” vindt Alison Woodward. “Kijk nog heel veel Slachtoffers van seksueel naar de #metoo beweging: ze veranderen. geweld moet aangepaste hulp maken veel lawaai, en terecht, Het is een strijd geboden worden. Dit gaat van maar het gaat om een attitudie we moeten de. Het gaat om heel subtiele politionele, medische, psychoblijven leveren” logische tot juridische opvang. discriminatie. Die kan je niet met Sophie De opstart van gespecialiseerde een wet tegenhouden, omdat Withaeckx zorgcentra zijn alvast een stap het veel moeilijker aan te pakken in de goede richting. Woodis dan dat. Je kan het ook niet ward: “Het systeem beschermt vrouwen niet afdwingen met politieke strijd, omdat het iets genoeg. Als vrouw moet je je aanrander onder is dat vanuit de maatschappij moet komen. Ik ogen komen en weet je dat de kans groot heb 15 jaar in Zweden gewoond, ik vergelijk is dat hij ook nog eens vrijuit gaat. Waarom daar graag mee. Het aspect gender speelt vinden vrouwen het zo onaangenaam dat daar veel minder. Er is appreciatie voor elkaar ze aangesproken worden op straat? Omdat op gelijke voet. Het is tweerichtingsverkeer. In

ze weten dat één van die mannen die hen aanspreekt mogelijk al een vrouw verkracht heeft.”

Het gevolg is niet te onderschatten: het zorgt ervoor dat vrouwen zich in de publieke ruimte niet vrij en veilig kunnen bewegen. Ze mijden plekken of worden zelfs openlijk gevraagd om plaatsen te mijden. Sophie Withaeckx: “Bij een verkrachting in het Citadelpark zei de Gentse burgemeester dat je als vrouw moet weten dat je daar ’s nachts niet moet rondlopen. Dat is niet alleen een vorm van seksisme, maar ook van victim blaming. Dat geeft aan hoe het in de praktijk soms werkt.” Alison Woodward: “In de stad ben je normaal gezien anoniem.

Maar de vrouwen zijn niet anoniem, ze zijn vrouw. Ze worden aangesproken als vrouw.

Mannen begrijpen niet waarom dat zo eng is, maar kijk naar de criminaliteit: de meeste moordenaars zijn mannen. Dan voel je je automatisch niet veilig.”

Werk aan de winkel dus. Wat kan er volgens de drie vrouwen gebeuren om de situatie te verbeteren? Eva Schandevyl: “Ik denk dat opvoeding en sensibilisering heel belangrijk zijn om attitudes te veranderen. Je moet mensen bewust maken van de verschillen die er zijn. Ik denk ook dat onderzoek belangrijk is, onderzoek dat cijfers en gegevens naar voor schuift over hoe de situatie is. Ik denk dat dat heel confronterend kan zijn en dingen in beweging kan zetten.” Alison Woodward: “Wat er nu moet veranderen, zijn volgens mij de HENRI WINTER 2017

9

COVERSTORY

mannelijke bastions aan de top én de algemene cultuur. Eén middel dat daarbij kan helpen, zijn quota. Het is een manier om tot “Ik denk dat een zeker normaliteit te komen en onderzoek dat om mannen er ook bewuster van te cijfers naar maken dat er heel bekwame vrouvoor schuift wen zijn. Je mag niet vergeten dat over de situatie niemand zomaar macht uit handen van vrouwen geeft, ook mannen niet. Dat loopt belangrijk is. Ik nooit van een leien dakje. Zonder denk dat dat heel quota gebeurt echt niet veel in de confronterend komende 200 jaar.” Sophie Withaekan zijn en ckx: “We moeten ook niet denken dingen in dat we alles top-down kunnen beweging kan regelen. Sommige dingen moeten zetten.” vanuit de samenleving komen.”

Eva Schandevyl

Alison Woodward vindt dat België zich sowieso niet teveel op de borst moet kloppen voor de verwezenlijkingen die er al zijn. We trappelen vandaag teveel ter plaatse, vindt ze. “Vijf jaar geleden kon je nog zeggen dat België in de top zat op vlak van vrouwenrechten. Maar dat is nu niet meer zo. We gaan elk jaar achteruit in de ranglijst, omdat andere landen het beter en beter beginnen te doen. De sense of urgency is veel minder groot. Het politieke draagvlak voor vrouwenrechten is kleiner geworden en er zijn andere sociale thema’s die vandaag hoger op de agenda staan.” Sophie Withaeckx haakt daarop in: “Het gevaar is dat we nu gaan denken dat we er zijn. Als vrouwen vandaag, met alle wetten die er al zijn, nog

Alison E. Woodward is a professor in the Political Science department, specialising in gender, diversity and policy, and Senior Associate Fellow at the Institute for European Studies in the Migration and Diversity research domain.

Since October 2014 she has been co-chair of the RHEA Centre for Gender & Diversity.

10

HENRI WINTER 2017

Moral philosopher Sophie Withaeckx is coordinator of the RHEA Centre for Gender & Diversity. Her research interests concern genderand honour-based violence, the intersections of gender, ethnicity and culture, and migration in identity construction.

altijd geen toppositie bekleden, willen ze het gewoon zelf niet: dat is de gedachte die je wel vaker ziet opduiken. Onzin, natuurlijk. Ik denk dat we mensen moeten duidelijk maken dat er structureel nog heel wat moet veranderen.”

De moraalfilosofe koppelt daar nog een andere bedenking aan: veel jonge studenten weten vandaag niet zo goed meer wat er in de recente geschiedenis gebeurd is om de gelijkheid tussen mannen en vrouwen te verbeteren. “Er is in de twintigste eeuw een enorme strijd geweest om te komen waar we nu staan. Het is echt niet te onderschatten hoe moeilijk dat geweest is, hoe hard die strijd geweest is. Ik geef in mijn lessen een overzicht van het feministisch denken, waarin ik dat duidelijk maak en toont waar we vandaan komen. Je merkt dat veel jongeren daar niet van op de hoogte zijn. Of niet weten hoe relatief recent het allemaal nog maar is.

Zeventig jaar geleden kwam er algemeen stemrecht voor vrouwen: voor veel jongeren mag dat vandaag heel vanzelfsprekend lijken, dat is echt helemaal nog niet zo lang geleden.

Net daarom is het belangrijk om te blijven benadrukken dat er structureel nog heel wat moet veranderen. Het is een ideaal waar we blijvend moeten naar streven.”

Met dank aan Eva Vergaert (RHEA) voor haar medewerking bij het tot standkomen van dit artikel. — H

Eva Schandevyl gained her PhD in History at VUB and is affiliated with RHEA. Her research interests include intellectual and political history, migration, and the history of justice administration. Her current research focuses in particular on gender and legal history, and equal rights in law-making.

“Meer rekening houden met stem van de vrouw” Doctoraatsstudent Michiel De Proost is behalve coördinator bij het VUB-expertisecentrum RHEA overtuigd feminist. “Ik besef dat het wat vreemd is om dat als man te zeggen, maar ik geloof heel hard in sociale rechtvaardigheid voor alle genders.”

Het begon bij een opleiding filosofie die volgens hem te mannelijk was. Van daar ging het naar een opleiding gender en diversiteit en uiteindelijk een doctoraatsthesis over het invriezen van eicellen die nu in de steigers staat. “Feministische concepten en auteurs worden in de wijsbegeerte nog te vaak genegeerd”, zegt Michiel De Proost. “Daarom volgde ik na mijn master filosofie de eenjarige opleiding gender en diversiteit. Het interessante aan die opleiding is dat het heel breed gaat en dat je je eigen klemtonen kunt leggen.

Ik besloot om me toe te leggen op de link tussen bio-ethiek en gender. Ik merkte dat er in de bio-ethiek vaak genderneutraal gesproken wordt over allerlei problemen, en dat je net heel interessante dingen kunt aanbrengen als je een gender- en diversiteitsbril opzet.”

De masterthesis van Michiel De Proost ging over het invriezen van eicellen door vrouwen die geconfronteerd worden met een leeftijdsgebonden daling van hun vruchtbaarheid, en de sociale achtergrond van dat fenomeen en de vraagstukken die dat opwerpt: welke vrouwen hebben er vooral toegang toe? Is er sprake van sociale druk bij het invriezen van eicellen? “In de kranten verschenen in die tijd berichten over Facebook en Google die hun werknemers aanbieden om eicellen in te vriezen. Toen klonk het dat het de laatste stap richting gelijkheid tussen mannen en vrouwen is. Dat klonk interessant, en het prikkelde me ook, maar het is ook te kort door de bocht. Er zijn ook negatieve gevolgen aan verbonden. Sommige vrouwen ervaren sociale druk om hun eicellen in te vriezen en willen koste wat het kost vermijden dat ze later spijt zouden hebben dat ze geen gebruik hebben gemaakt van de techniek.

Keuzevrijheid, daar schermen velen mee, maar er speelt veel meer mee dan dat, zegt De Proost. “Er zijn sociale en machtsfactoren die in rekening moeten gebracht worden bij het invriezen van eicellen. Dat is wat feministische auteurs ook zeggen: hou rekening met de stem van de vrouw in dit debat. Dat gebeurt nog veel te weinig, ook in de bio-ethiek in het algemeen. Voor mijn doctoraatsthesis ga ik daar dieper op in.” Of hij zichzelf een feminist zou noemen? “Absoluut. Al hangt het natuurlijk ook af van hoe je feminisme definieert. Ik zie feminisme als een strijd voor sociale rechtvaardigheid voor elke gender.” ― H

PhD student Michiel De Proost is a committed feminist. Having completed his master’s in philosophy he’s now focusing on the link between bio-ethics and gender.

He’s researching a phenomenon known as social freezing: women choosing to have their eggs frozen so they can postpone having children until later in life. For some, this is the last barrier to equality between men and women, but in his research De Proost shows that things are rather more complicated than that.

HENRI WINTER 2017

11

VROUWEN in topfuncties in Belgische bedrijfswereld en politiek BEDRIJFSWERELD BEDRIJFSWERELD Aantal vrouwelijke bestuursleden in Bel 20-bedrijven Sinds dit jaar moet een bestuursraad van een beursgenoteerd bedrijf in BelgiĂŤ wettelijk voor 1/3 uit vrouwen bestaan.

POLITIEK

X

Aantal vrouwen in de federale regering (Bron: Instituut voor Gelijkheid van Mannen en Vrouwen) 20

15

10

5

2012 12,9%

2017 29,4%

Aantal vrouwelijke topmanagers in Bel 20-bedrijven (Bron: Eurostat)

2016 17,1%

2017 16,1%

0

2009 31,6%

2017 22,2%

Aantal vrouwen in federale kamers

2009 38,9%

2017 2017 42,3% 42,3%

X X

NIEUWS UITGEWERKT

Nieuwe opleiding rond bewaring & conservatie van architecturaal erfgoed

“BRUSSEL IS DE IDEALE ONDERZOEKSPLEK” Tekst Liesbeth Marieke Plovie / Foto Georges De Kinder

Op 10 november 2017 startten de eerste 15 studenten de gloednieuwe Executive Master “Bewaring & Restauratie van het architecturaal erfgoed”.

De opleiding wordt door ULB en VUB samen georganiseerd en is bestemd voor al wie professioneel actief is in dit domein of er een bijzondere passie voor heeft. Het gaat om de eerste universitaire opleiding in zijn soort in het Hoofdstedelijk Gewest.

Inge Bertels, professor architectuurgeschiedenis & monumentenzorg aan de VUB: “De vraag naar een specifieke opleiding werd vanuit de architectuurpraktijk steeds sterker geformuleerd. Ook onze collega’s aan de ULB voelden al langer de nood aan een opleiding monumentenzorg. Aangezien onze kennis op het vlak van erfgoed sterk complementair is, was het een logische stap om deze opleiding samen met de ULB op te zetten. Dankzij de steun van het Brussels Gewest konden we dit academiejaar van start gaan”.

De opleiding is op zich uniek. Beide universiteiten bevinden zich in Brussel, een van de meest interessante studieplekken op architecturaal vlak. Het patrimonium is enorm rijk en gevarieerd, maar tegelijkertijd ook slechts deels bekend en niet altijd even gewaardeerd in de praktijk. “Via deze opleiding leren we studenten dan ook expliciet Brussel en haar erfgoed te lezen en herwaarderen. Kennis die ze dan daarna in Brussel of elders in de wereld kunnen inzetten”, benadrukt Ine Wouters, vakgroepvoorzitster architectonische ingenieurswetenschappen VUB. Daarnaast is de opleiding zo georganiseerd dat ze combineerbaar is met een voltijdse job.

De opleiding richt zich specifiek tot een interdisciplinair publiek van historici, architecten, ingenieurs en stedenbouwkundigen. Inge Bertels: “In de loop van een restauratieproces zijn immers diverse expertises nodig. Dat gaat van vooronderzoek, over effectieve restauratieve ingrepen tot de nazorg op lange termijn.”

De studenten hebben het best ook hun werfschoenen en veiligheidshelm bij de hand, want een groot deel van de lessen vindt plaats op een werf. Daar worden de studenten meteen geconfronteerd met alle facetten van een restauratieproject en de bijbehorende conceptuele keuzes. ― H

Meer informatie?

Alle info over de opleiding vindt u via http://formcont.ulb.ac.be.

Studenten kunnen zich via de website aanmelden en worden daarna op basis van hun motivatie en dossier geselecteerd.

On 10 November 2017 the new Executive Master: “Conservation & Renovation” was launched. The course is a cooperation between VUB and ULB and aims at everyone who’s professionally active in the field of Conservation & Restauration.

More information is available on http://formcont.ulb.ac.be

HENRI WINTER 2017

13

VUB DIGEST

Growth spurt

A week of ethical questions

VUB is continuing to grow, with a 3.3% rise in students enrolling in higher education for the first time compared to the previous academic year. The course with the most growth is the English-language bachelor in Social Sciences: an increase of almost 45%. The hard sciences are also seeing a lot more students.

It started with Harvey Weinstein; soon Kevin Spacey and others followed. In all likelihood, more allegations will emerge in the coming weeks. Inappropriate behaviour is being tolerated less and less, and this is one of the reasons VUB created a dedicated contact point to offer support and advice on the subject. But when exactly are boundaries crossed? This question – along with a number of other ethical problems – was discussed during VUB’s Week of Ethics, held from 4-8 December.

http://vubtoday.com/en/content/33-more-first-generation-students

VUB for Djalali On 27 October, VUB organised a protest lecture against the death sentence given by Iran to Ahmadreza Djalali, a doctor in disaster medicine and VUB guest lecturer. The Flemish Parliament has followed suit and unanimously approved a resolution to save him from the death penalty, while the Belgian senate has also adapted a similar resolution.

A new email policy VUB swimming pool reopens in 8 January 2018 After a year and a half, the completely renewed VUB swimming pool opens again on the Etterbeek campus. It will be the most sustainable one in Brussels thanks to its compact housing, a well-insulated shell, the recovery of rinsing water, high-performance air groups,

14

HENRI WINTER 2017

LED lamps, combined heat and power installation and other technologies that ensure low energy consumption and considerable CO2 savings. For these innovations, it was awarded the title of "Exemplary building" by the Brussels Capital Region in 2017.

Emails? Without them every major organisation would come grinding to a halt, but they eat away at our efficiency and well-being. That was reason enough for VUB to introduce a new and improved email policy, complete with tips and a manual for its students and staff. The goal?

To take a serious chunk out of the incredible number of emails sent at the university (2,842,687 in October alone). http://huisstijl.vub.ac.be/en/email-guide/

VUB Social

VUB DIGEST

FOLLUW US @VUBRUSSEL

Honour for Emma Bonino and Lampedusa On 29 November, VUB awarded an honorary doctorate to Italian politician Emma Bonino and the inhabitants of Lampedusa. They received the honour – in the context of VUB’s theme for the year, ‘Breaking down the walls’ – for their efforts in harbouring refugees and the role they played in the migration crisis that has lately gripped Europe.

Towards a sustainable university A recent report shows that VUB produced 31,365 tons of carbon dioxide in 2016. Not exactly encouraging if your ambition is to become fully climate neutral. That’s why the university drafted a roadmap that was

presented to and discussed with staff and students on Sustainable Tuesday, 28 November, with greener mobility at the top of its priority list.

VUB rolls out psychology practice BRUCC, aka Brussel University Consultation Center: that’s the name of VUB’s new psychology practice. The non-commercial initiative is an answer to the increasing demand for Dutch-language therapy in Brussels. With 12 counsellors, they are off to a flying start.

HENRI WINTER 2017

15

NIEUWS UITGEWERKT

10 jaar MOBI: kwaliteit boven kwantiteit Exact tien jaar geleden werd aan de VUB de onderzoeksgroep MOBI boven de doopvont gehouden. Het minste wat je vandaag kan zeggen, is dat de oprichters toen over een uitstekende glazen bol beschikten: zowel duurzame mobiliteit als elektrische voertuigen zijn vandaag nog amper weg te denken van de politieke en economische agenda.

Text Filip Michiels / Photo Bram Tack Toen de interdisciplinaire onderzoeksgroep in 2007 uit de startblokken schoot, telde ze een twintigtal onderzoekers.

Vandaag zijn dat er al bijna honderd.

“Het is net de combinatie van verschillende disciplines binnen één onderzoeksgroep die de voorbije jaren onze sterkste troef is gebleken,” blikt Cathy Macharis terug. Terwijl zij zich over het luik duurzame mobiliteit en logistiek buigt, leidt Joeri Van Mierlo het onderzoek rond elektrische en hybride voertuigen. “Duurzaamheid is altijd een heel belangrijke rode draad geweest doorheen al ons onderzoekswerk. Vandaag zien we dat die focus ook almaar meer aansluit bij de politieke en maatschappelijke keuzes die bijvoorbeeld in grote steden

When mobility research group MOBI was founded 10 years ago, it was ahead of its time. Today, sustainable mobility and electric cars are hot topics, both politically and economically. One of MOBI’s biggest strengths is the combination of disciplines working together to provide a complete view of mobility, from economics and sociology to engineering and consumer behaviour. This interdisciplinary approach is unique.

worden gemaakt. Waarbij elektrische voertuigen, maar net zo goed andere vormen van mobiliteit en een doordachte logistieke aanpak, in onze visie mee deel uitmaken van mogelijke oplossingen.”

“Voor alle duidelijkheid: wij zijn geen lobbyisten,” zet Joeri Van Mierlo de

16

HENRI WINTER 2017

puntjes op de i. “Maar terwijl wij hier al vele decennia onderzoek verrichten rond elektrische mobiliteit, is dit thema de voorbije jaren plots heel actueel geworden en krijgen we ook heel veel vragen, ook vanuit de politiek en de industrie.

En je kan er niet omheen: die vragen zijn vaak heel multidisciplinair: elektrische mobiliteit is geen puur technisch verhaal, het gaat net zo goed over economische impact of consumentengedrag.”

Publiek debat Kregen we de voorbije jaren haast tot vervelens toe te horen dat de elektrische auto in alle omstandigheden een veel betere oplossing was dan de auto met verbrandingsmotor, dan werd daar onlangs plots weer wat twijfel rond gezaaid. Nieuw onderzoek zou immers uitwijzen dat heel krachtige elektrische wagens niet noodzakelijk beter zijn voor het milieu dan kleine benzinewagens.

Is er voor een onderzoeksgroep als MOBI dan toch ook geen grotere rol weggelegd in het publieke debat? “We proberen onze onderzoeksresultaten ook zoveel mogelijk te vulgariseren, en zo ook onze bijdrage te leveren aan dat publieke debat,” geeft Van Mierlo aan.

“Wat nu onlangs in de media opdook, was voor ons echt geen verrassing: je moet elke wagen vergelijken binnen zijn marktsegment. Net zoals iedereen ook wel zal inzien dat elektrische wagens die aangedreven worden met elektriciteit opgewekt in steenkoolcentrales onmogelijk een zegen voor het milieu kunnen zijn. Maar ik begrijp je punt wel: soms vloeken wij ook weleens als we

iets in de media zien verschijnen. Al is de timing daarvan vaak ook geen toeval: als je weet dat de Europese Commissie zich uitgerekend de voorbije weken over de nieuwe CO2-normen tot 2030 moest buigen, dan mag dit ‘nieuws’ misschien niet echt verbazen.”

Onderzoeksgeld Met zijn honderd onderzoekers leidt MOBI in ons land absoluut de dans wat betreft onderzoek rond mobiliteit en logistiek. “Op wereldvlak zijn er uiteraard wel nog een aantal andere heel gereputeerde instellingen, maar wat wij wel heel vaak te horen krijgen, is dat onze interdisciplinaire aanpak toch behoorlijk uniek is,” klinkt het bij Joeri Van Mierlo.

“We zijn erin geslaagd om een aantal onderzoekers te verzamelen over de faculteitsgrenzen heen: van ingenieurs over geografen of sociologen tot economische wetenschappers. Die samenwerking is niet altijd even evident, en daarom steken we ook veel tijd en energie in de interactie en samenwerking tussen al onze medewerkers. Het grote voordeel is dat je elkaar voortdurend verrijkt. Je kan bijvoorbeeld gigantisch veel geld investeren in de zoektocht naar nieuwe batterijtechnologie. Die batterijen kunnen dan een belangrijke bijdrage leveren aan een meer duurzame mobiliteit, maar hoe zit het dan juist met de economische impact van die krachtiger batterijen? Waar halen we de nodige grondstoffen, en hoe duurzaam is dat proces?”

“Onderschat de meerwaarde daarvan niet,” onderstreept Cathy Macharis.

“Zowel politiek verantwoordelijken als

Mobiliteit en duurzaamheid zijn uiteraard twee thema’s die ook een prominente rol spelen in de leefbare stad van de toekomst, de zogenaamde human city, waarover ook de nieuwe VUB-denktank Poincaré zich wil buigen. Op initiatief daarvan verschijnt er binnenkort ook een essaybundel, gecoördineerd door Cathy Macharis en Pieter Ballon. Daarin staan onder meer bijdragen van Eric Corijn, Michel Maus, Gily Coene, Anne Winter, Francis Heylighen, Niels De Temmerman, Ilse Mariën, Michael Ryckewaert, Rob Heyman, Shenja van der Graaf, en Kobe Boussauw. HENRI mag vijf exemplaren van deze bundel weggeven. Interesse?

bedrijven doen behoorlijk vaak een beroep op onze expertise en daarbij kunnen we dan ook een objectief tegengewicht bieden aan lobbyisten uit allerlei hoeken. MOBI is mede daardoor stilaan ook uitgegroeid tot een naam die deuren opent, en die ons ook toelaat om veelbelovende onderzoekers aan te trekken én ook te houden. Omgekeerd kunnen die onderzoekers soms ook veel sneller onderzoeksgeld binnen halen om nieuwe projecten op te starten en onderzoek te doen binnen nieuwe domeinen. Het is dus een interessante wisselwerking. Maar het moge duidelijk zijn: we willen niet blijven groeien om te groeien, we willen vooral kwaliteit blijven bieden.” ― H

HENRI WINTER 2017

17

18

HENRI WINTER 2017

Huwelijksromantiek op de campus Meer dan tien jaar geleden leerden Frederik Van Rossem en Anouk De Weyer elkaar kennen aan de VUB. Ze studeerden criminologische wetenschappen en ontmoetten elkaar via een gemeenschappelijke vriend. Frederik: “Ik weet nog heel goed wanneer we elkaar voor het eerst zagen: op zaterdag 26 januari 2008, voor het examen ‘Inleiding tot het recht’. Goed twee maanden later waren we een koppel.” De romance leidde tot een huwelijk op 7 oktober 2017. Voor de locatie van hun huwelijksfoto’s koos het koppel, met Frederik in politie-uniform, voor de VUB-campus van Etterbeek. “We hebben elkaar daar leren kennen en we houden er goede herinneringen aan over. Vooral de sfeer op de campus vonden we geweldig.”― H

Fotograaf: Peter De Schryver. Meer foto’s van de huwelijksreportage vind je op www.vubtoday.be HENRI WINTER 2017

19

THINGS WE DISCOVERED

SOCIETY

1 in 5 young people experiments with self-harm Research shows that one in five pupils experiments with self-harm, and more than 8% of young people in Flemish schools carry out more than five acts of self-harm in one year. Recent social media crazes like the salt and ice challenge – in which children put salt and ice on their skin to cause a burning sensation – and the blue whale challenge, which encourages young people to self-harm

and ultimately take their own lives, have raised the profile of the subject among young people. Professors Imke Baetens (VUB) and Laurence Claues (KU Leuven) have published a book called Zie me niet, about how to deal with self-mutilation in schools and at home.

MEDICINE

Progress in study of Parkinson’s protein An international group of researchers led

by VIB-VUB professor Wim Versées has unravelled an essential mechanism of the ‘Parkinson’s protein’ LRRK2. Their research shows a direct link between the clustering of two proteins and the mutations that lead to Parkinson’s disease. This could result in new medical therapies for the more than four million people with Parkinson’s worldwide.

The paper was published in Nature Communications.

MEDICINE

Euthanasia ‘can be part of good palliative care’ In six out of 10 deaths by euthanasia in Flanders, a palliative caregiver is involved in the decision-making process and/or the implementation of euthanasia. The figures come from a study by the End-of-life Care Research Group of VUB and UGent, which investigated 7,000 Flemish death certificates from 2013.

20

HENRI WINTER 2017

Professor Kenneth Chambaere says this shows that euthanasia can be a part of good palliative care. “This is a good thing for the patient,” he says. “Palliative caregivers are the most qualified to test legal criteria, especially about unbearable suffering.”

SOCIETY

Multilingual education on the rise – but not everywhere Forty more secondary schools in Flanders have begun teaching a number of courses in English, French or German. VUB professors Esli Struys and Jill Surmont note that this is the highest increase since 2014, when this type of education – known as content language and integration – was made legal in Flanders. In total, 126 Flemish secondary schools – or one in eight – offer multilingual education. The researchers, however, found that the number of multilingual schools differs greatly from region to region: while West Flanders has the most (42), Brussels has just two. “You would expect multilingual education to be popular in multilingual areas, but it seems like nothing could be further from the truth,” Surmont says.

The researchers also found that the schools that choose to offer a multilingual programme are often more privileged, even though this kind of education would be very effective for underprivileged pupils as well. Struys: “International research has shown time and time again that multilingual education works for children of all backgrounds and cognitive capabilities.”

ENGINEERING

The power of light Researchers from VUB, Harvard and Chalmers University of Technology in Sweden have developed a method to increase the power of the interaction between photons. Usually this ‘optical power’ is extremely weak.

Light consists of a stream of photons. When two light-conducting cables known as waveguides are placed next to each other, they attract or repel one another. To make light behave in a different way, the researchers studied the waveguides of artificial materials that are capable of manipulating photons. This metamaterial makes all the photons cling together on one side of the waveguide. When the photons in a nearby waveguide do the same thing, the number of photons suddenly increases significantly, making the power that the two waveguides exert on each other 10 times stronger.

This technique could be used to power nanomotors, extremely tiny motors that could be used in future medical technology to sort cells or manipulate tissue. “Our method offers a range of new technical applications for the use of waveguides,” says Professor Vincent Ginis.

“It’s fascinating that a man-made material is capable of changing the fundamental way in which light spreads.”

The results were published in the prestigious magazine Physical Review Letters.

HENRI WINTER 2017

21

NEWS ELABORATED

From refugee to employee… a story of courage, resilience and ambition We’ve all seen the images on the news: a war-torn Syria, streams of refugees escaping their country and the horrors of war within, the hardship and sorrow of a life uprooted. Nemah Morganeh and his family have lived through it all. Theirs is a remarkable story.

Tekst Kim Hardie / Foto Abdullah Nassar

Belgium: from honeymooner to refugee In 2009, Nemah and his wife, Diana, came to Belgium for their honeymoon. Nemah had been here before as a tourist and had fallen in love with the place; the country was an obvious destination for the newlyweds. Little did they know that four years later they’d be back in Belgium in entirely different circumstances.

Nemah is 40, and has a bachelor’s degree in English literature from Aleppo University.

For a while after graduating he worked in the family’s clothes shop, before training to become a teacher. In 2005 he started teaching English as a second language and by 2012 he’d set up his own private school, working with four other teachers, teaching four languages and courses like computer science.

But then war broke out in Syria, and life for Nemah, Diana and their two-year-old son, Nivon, became too dangerous. There were no supplies, no water, no electricity; with a small child, it was untenable. Nemah had family in Europe and decided to leave Syria. He applied for a visa to Sweden and Belgium and when he had to choose, he chose quickly: Belgium.

The small family travelled to the Syrian border and into Turkey. It was a perilous, frightening journey, and not without incident.

Eventually, on 21 June 2013, they arrived in Belgium.

Back to school, in every sense It took about two years to settle in. Through friends and relatives, they found an apartment and after four months they started learning first French and then Dutch, so they could get

22

HENRI WINTER 2017

a job. Or rather, jobs, as it turned out. Nemah worked as a chef, volunteered in Brussels and Antwerp, helped with translation work at the Committee of Museums of Brussels, and did some Arabic language teaching. What he really wanted to do, however, was to go back to university and study for a master’s in linguistics.

In 2016, while Nemah was following a course with the Flemish employment agency VDAB, the option of doing a master’s degree at VUB came up. After arranging the equivalence of his Syrian diploma, Nemah gained a place on the Multilingual Master in Linguistics and Literary Studies in the summer of 2016.

In September that year, he met Sami Azar, a fellow Syrian refugee who works at VUB’s International Office. Sami had set up an Arabic language teaching project that aims to give children in Brussels a neutral platform where they can learn Arabic. The children – aged between six and 15 – come from a variety of backgrounds, but before this project, the only way for them to learn the language was through the mosque. VUB wanted to provide this platform and give it full academic support from linguistic experts within the university.

Sami set up the project on behalf of VUB with Scholengroep Brussel and UCOS, the University Centre for Development Cooperation Waiting list The Arabic teachers are, like Nemah, refugees and they have so far been working on a voluntary basis. The university is looking for funding so it can continue to support

the classes, which have proved very popular since they began in 2016; 164 children obtained their certificates in May after completing the first year. This school year 300 children have registered – there is even a waiting list – and the organisers have added a new location in the centre of Brussels to supplement the existing sites in Schaarbeek, Anderlecht and Laken.

As well as providing language lessons, the classes look at societal themes and intercultural values and help foster a positive self-image among the children about their own cultural identity. Most are from a refugee background or are first- or second-generation immigrants; with an often fragmented knowledge of Arabic, it can be difficult for them to relate to their culture of origin or speak with relatives back home – even sometimes with their parents.

Nemah found it enriching. It brought him back to his original professional goal: teaching.

Besides the volunteer classes in Brussels, he taught in Antwerp and worked as a chef, all while pursuing his master’s degree.

He was doing the master’s through VUB’s Welcome Student Refugees programme, which supports refugee students who want to return to education and complete their studies. The programme is undergoing a change and has recently been relaunched under a new name: InCAMPUS, (InClusive AcadeMic Programme for University Students).

Students enrolling within this new framework will first go through a preparatory year where they receive intensive language classes in

INVEST IN OUR SOCIETY

HENRI WINTER 2017

Š AbdullahNassar

The more languages we speak, the better we understand each other.

To ensure the sustainability of the Arabic Language Classes project and to expand its outreach, VUB is looking for extra funds. We believe that knowledge of different cultures leads to more respect and tolerance.

Your support is welcome on account number BE51 001367793562 with the reference GIFTPR4 Arabic Language Classes. www.vubfoundation.be/ arabischetaallessen

23

NEWS ELABORATED

© AbdullahNassar

master’s degree. The future looks brighter for him and his two children: Nivon is now seven and Antoine, who was born in Belgium, is two-and-a-half. On the day we meet Nemah for this interview, he has just signed a parttime contract with VUB’s International Office to continue teaching the Arabic classes. He’s the first one to sign up, with the project still looking to hire four more teachers.

Nemah’s aim? To teach again, full-time, after finishing his master’s thesis. Eventually, he would like to return to Syria and continue his teaching career there. He doubts his children will go back – they will be fully Belgian and their life will be here – but he is hopeful that they will one day be able to see their homeland rebuilt once again. ― H

English or Dutch, cultural orientation courses, training on education methods and psychological support. After this prep year, they will start their academic studies, while still receiving linguistic “Nemah’s aim? and psychological support.

To teach again, They will also be able to attend full-time, after monitoring and information finishing his sessions and sign up for menmaster’s thesis.” toring through a buddy system.

As they get closer to graduation, there will be workshops organised for them with guidance on entering the workforce.

The future Nemah says going back to university has made a massive difference to his life, allowing him to continue his studies and obtain a

24

HENRI WINTER 2017

We hebben de afgelopen jaren allemaal de beelden gezien in het nieuws: een door oorlog verscheurd Syrië, en de vluchtelingenstromen. Het is ook het verhaal van Nemah Morganeh en zijn familie. Zij kwamen op 21 juni 2013 in België aan. In 2016, tijdens VDAB cursus, kwam er de optie om een masters aan de VUB te doen, en die zomer nog werd Nemah toegelaten tot de Master in Taal- en Letterkunde, en dit alles via het “Welcome Refugee Programme” van de VUB. In September van hetzelfde jaar ontmoette Nemah Sami, een vluchteling die bij de VUB International Relations office werkt.

Sami, samen met de Scholengroep en UCOS, richtte VUB Arabische Taalcursussen op. Het project wil kinderen in Brussel tussen 6 en 15 jaar een neutraal platform bieden om Arabisch te leren. Nemah werd één van de vrijwilliger-leraren in het project. De toekomst ziet er beter uit voor hem, zijn vrouw en hun 2 kinderen. Hij zal zeker op een dag terugkeren naar Syrië.

Zijn kinderen misschien niet – tegen dan zullen zij op en top Belg zijn, maar hopelijk krijgen ze wel de kans om hun land van herkomst te zien.

'84' POLLET & POLLET

Het stripproject

De naam van het project – ‘84’ – is afgeleid van George Orwells roman '1984'.

Het stripduo Pollet & Pollet onderzoekt nieuwsgierig de pijnpunten en successen in de samenleving.

De personages zijn voornamelijk figuren uit de middenklasse. Een klasse die op het punt staat te verdwijnen? Pollet & Pollet laten hen reflecteren over de grote vraagstukken.

25

MEER DAN STUDEREN

VUB-team gaat elektrisch in Formula Student Een handvol ingenieursstudenten wil op amper negen maanden tijd een elektrische racewagen bouwen. Daarmee zullen ze volgend jaar in Duitsland de kleuren van de universiteit verdedigen.

Tekst Filip Michiels / Foto Saskia Vanderstichele

“We zij allemaal gek op autosport en doen al eens graag zot.”

Of dat zal volstaan om in augustus 2018 ook effectief hoge ogen te gooien op Formula Student, valt nog af te wachten, maar een primeur hebben ze alvast beet.

Het is immers de allereerste keer dat een VUB-studententeam zijn kans waagt in deze populaire studentenrace, waarbij tientallen Europese universiteitsteams de uitdaging aangaan om in één academiejaar een zo performant mogelijke racewagen te bouwen.

Een elektrische racewagen in hun geval. “Ook elders in Europa

26

HENRI WINTER 2017

vinden er in de zomermaanden van die wedstrijden plaats, maar die in Duitsland is wel een van de meest prestigieuze,” legt Robin Verbruggen uit. Hij vormt samen met een vijftal andere studenten het kernteam. Op één vreemde eend in de bijt na, een aspirant-handelsingenieur, zijn ze allen afkomstig uit de ingenieursopleiding.

Passie “Het is echt de bedoeling dat we volledig zelfstandig een nieuwe auto ontwikkelen. Uiteraard zullen we af en toe ook weleens

gaan aankloppen bij een van onze proffen – de VUB-onder­ zoeksgroep MOBI geniet niet voor niets een wereldwijde reputatie op het vlak van elektromobiliteit – maar finaal zijn het wel de studenten die de auto moeten bouwen,” klinkt het.

Die bolide wordt door de jury overigens niet enkel beoordeeld op zijn puur technische prestaties. “Ook andere factoren, zoals het technisch design of de mate waarin de auto reproduceerbaar is, worden meegenomen in de eindbeoordeling,” vertelt Sam Sterckval, die er intussen bij

is komen zitten. “De regels en richtlijnen zijn heel strikt: de wielbasis, het totale vermogen dat de batterij mag aanleveren, … dat ligt allemaal netjes vast. Het komt er dus vooral op aan om binnen die krijtlijnen zo vernieuwend mogelijk uit de hoek te komen.

En uiteraard is het ook onze bedoeling om hier als toekomstige ingenieurs zoveel mogelijk van op te steken, en binnen een team aan een groot project te leren werken. De passie voor de autosport loopt als een rode draad door ons team, maar we vullen elkaar ook mooi aan op het vlak

van technische expertise. Dat is minstens even belangrijk.”

Sponsors Een nagelnieuwe auto ontwerpen op negen maanden, het is niet enkel een technisch huzarenstukje. Zo zijn de VUB-studenten nog altijd op zoek naar A group of engineering students are extra sponsors – developing an electric racing car as they het budget voor dit compete for the gold medal in the Formula project is voorlopig Student race in Germany next year. This op ruim 80.000 is the first time students from VUB have euro geraamd – en taken part in the prestigious race, which ook de tijdsdruk zal involves dozens of teams from around op termijn almaar Europe. VUB’s MOBI research group is zwaarder gaan internationally renowned in the field of wegen. Robin: “Ik electric mobility, so there is expert help on overdrijf niet als ik hand if they want it - but in the end, it’s the stel dat iedereen students who must develop the car. binnen het team toch wel dertig tot veertig uur per week in dit project investeert. Die uren komen natuurlijk bovenop het normale studietraject. Als je dan weet dat de auto eigenlijk begin juli rijklaar moet zijn, net na de examens dus, dan hoeft daar geen tekening bij (grijnst). En wat die sponsors betreft: dat is een uitdaging, ongetwijfeld, maar ingenieurs zijn vandaag een schaars goed, we gaan er dus ook vanuit dat we wel voldoende bedrijven zullen vinden die graag hun naam willen verbinden aan dit initiatief. We hebben al een startbudget, maar er is zeker nog extra geld nodig. En noteer maar dat we ook nog op zoek zijn naar een geschikt proefcircuit om de auto te testen als die eenmaal ook echt klaar is.”

Elektromobiliteit heeft sinds kort de wind stevig in de zeilen: wat hopen zij als studenten dan nog te kunnen toevoegen aan de kennis en expertise die de meest gerenommeerde automerken op dat vlak al verworven hebben?

Sam: “Voor heel wat technische uitdagingen waar de elektrische

auto mee te kampen had, bestaan er vandaag ook al oplossingen. Dit belet evenwel niet dat er op heel wat vlakken nog altijd veel vooruitgang kan worden geboekt, bijvoorbeeld op het vlak van motorefficiëntie. Net doordat het technische draaiboek voor deze racewagen zo strikt is, worden we gedwongen om heel inventief en innovatief uit de hoek te komen. De enige optie om meer vermogen te krijgen, is de motor een stuk efficiënter te maken. Eén iemand binnen ons team zal zich de komende maanden dan ook haast uitsluitend over deze kwestie buigen.

De kans dat we daarbij op iets stoten dat de auto-industrie nog

niet ontwikkeld heeft, is natuurlijk piepklein, maar vaak ligt het echt in een klein hoekje.”

Vraag je beide heren over welke extra troeven zij nu denken te beschikken in vergelijking met concurrenten van pakweg TU Delft, dan is het antwoord verrassend unaniem. “Wij moeten hier vanaf het eerste jaar prototypes bouwen. In sommige andere universiteiten komen ze daar zelfs nooit echt aan toe. Wij zijn het dus echt wel gewoon om de handen uit de mouwen te steken. We maken ons natuurlijk ook niet al te veel illusies, maar stiekem hopen we toch op een stekje in de top twintig.” ― H

HENRI WINTER 2017

27

B-SPOT

PhD student Alessandra Manganelli

“Brussel has a good scale” Is it her roots in Italy, the birthplace of the Slow Food movement? In any case Alessandra Manganelli has a very strong affinity with the local production of food. She wrote her master thesis on urban gardening and for her doctorate she is currently working on a comparative study of urban gardening initiatives in Brussels with comparative projects in Buffalo and Toronto. A conversation with a lively dame from Siena who has gotten more accustomed with the green side of Brussels than many a lifelong inhabitant.

“To be honest, it is a coincidence that I ended up in Belgium,” Alessandra says. “I studied Urban Planning at the polytechnical university of Milan and was given the opportunity to go abroad with the Erasmus exchange program. KU Leuven was still available and I knew they had a good urban planning department.

And so my choice was made rather quickly.”

Had you decided beforehand to turn Brussels into your study object?

“Upon coming to Belgium, I had indeed already started work on my master thesis on urban gardening in Brussels. But I was still very curious to the way of working here.

I wanted to establish if there was a difference in the working environment in Milan and elsewhere. And I have to say that there are in fact differences. I think that in Brussels and Belgium as a PhD researcher you are supported and acknowledged more. I also have the feeling that it is easier to obtain research funding here. Now, I don’t want to generalise too much. After all, I am doing my doctoral research in Belgium and not in Italy, so I cannot really make a comparison.”

After your master thesis you also chose Brussels as the subject of your PhD. Why? That was self-evident really. Through my master thesis I got to know numerous urban gardening initiatives in Brussels. So I wasn’t totally unprepared.

28

HENRI WINTER 2017

But what also appealed to me, was that Brussels is a very challenging environment. For example there is significant pressure on the available land. Plus there is the interesting link between Brussels and its hinterland, and the complex relationship with Flanders.

Furthermore we can say there is major political and administrative fragmentation. I wondered how smallscale initiatives that I was familiar with could survive in this complicated constellation. How do they relate to the government? How can the Brussels region support these projects that start bottom-up, from the citizens upward, so that they can thrive and have an impact in the long run? All of that makes it a very interesting study object.

So you study how urban gardening initiatives that spontaneously arise can organise themselves?

Yes, that is correct. But I also want to assist them through my research and investigate how they can establish better relationships between producers and consumers. Among other things I study how they can better promote their activities to local food producers.

In the meantime you live in Brussels. Do you like it?

Absolutely. I live in Schaarbeek, so not far from VUB at all, and also the residence of Bas Van Heur, who together with Frank Moelaert of KU Leuven is the supervisor of my joint PhD. So that is definitely a bonus. Brussels has a good scale, I find. It is easy to get about, by bike of public transport. There are also surprisingly many things to discover, like various micro-activities in the different quartiers. I have for example really enjoyed Parckfarm, a people’s park

by Thurn & Taxis where the ecological, city farming, the social, the multicultural and the local converge.

Time will tell whether the initiative, that I came into contact with through my research, will continue to exist. I certainly hope so. ― H

ETISCHE IDENTITEIT VUB

Karl Verstrynge en Jean-Jacques Amy over de 'V' van de VUB

'We moeten de strijd aangaan met het neoliberalisme' In de Week van de Ethiek van 4 tot 8 december gingen de VUB en de ULB op zoek naar hun ethische identiteit. Waar staat de VUB anno 2017 nog voor, als vrijzinnige universiteit? Filosoof Karl Verstrynge en Jean-Jacques Amy, gynaecoloogobstetricus met emeritaat, geven een voorzet.

Tekst Sue Somers / Foto VUB

Vroeger droeg de VUB sterke ethische meningen uit, vandaag veel minder. Hoe komt dat?

Amy: “De ethische identiteit van de universiteit is verzwakt, zeker in vergelijking met enkele decennia geleden. Professoren die toen gerekruteerd werden, hadden een sterke reputatie als vrijdenker. Ze stonden op de barricades van een aantal ideologische strijden.”

Heeft het feit dat de meeste oude strijden gestreden zijn de positie van de VUB verzwakt?

Verstrynge: “Ik heb de indruk dat een bepaald soort religieus-ideologische strijd is gestreden. Dat geldt trouwens niet alleen voor de VUB: ook de KU Leuven Philosopher Karel Verstrynge and vraagt zich af wat gynaecologist-obstetrician emeritus Jeandie 'K' nog in haar Jacques Amy reflect on the ethical identity naam doet. Waar of VUB, as the university is no longer taking staat onze 'V' nog a stand on political and moral issues as it voor? Het is moeilijk once did. They agree there are subjects – om op dat vlak nog such as religion and neoliberalism – about een uitgesproken which VUB and its professors can and identiteit uit te should be expressing an opinion. dragen.”

Amy: “Ik ben het er niet mee eens dat de meeste strijden gestreden zijn – zie de strijd tegen extreemrechts, het fundamentele islamisme

en de corruptie, om er maar een paar te noemen. Voorts heb ik een hekel aan het woord 'identiteit'. De drang om zich te profileren, stoort mij ontzettend.

Waar ik voor wil instaan, zijn universele waarden. Onlangs kreeg ik na een hoorcollege in het kader van de leerstoel-Willy Calewaert een beleefde brief van een moslimstudent, die niet akkoord ging met mijn interpretatie van een soera uit de Koran. Fijn: ik ga graag het debat aan. Maar waarom zou ik als professor de Koran niet mogen becommentariëren? Het is absoluut noodzakelijk dat deze universiteit vecht voor universaliteit.”

Verstrynge: “Universiteiten hebben de taak om zich buiten het maatschappelijk gewoel te plaatsen. Terugtreden, reflecteren en dan een kritische mening vormen. Ik denk dat onze strijd vandaag te maken moet hebben met wat in de maatschappij een nieuw soort overstijgende wet lijkt geworden met bijna religieuze trekken, namelijk het neoliberalisme, een model dat de economische rationaliteit en het prestatiegerichte denken in alle domeinen van het leven opdringt. Dat model staat haaks op onder meer het onderwijs en

het wetenschappelijk onderzoek.

Neem de outputfinanciering, een systeem dat universiteiten financiert per student met een afgeleverd diploma. Eigenlijk is dat te gek voor woorden.

Hetzelfde geldt voor de valorisatie van onderzoek, de dolle druk op het binnenhalen van onderzoeksgelden.”

“Misschien kan het woord 'vrijheid' in de titel van onze universiteit ook een invulling krijgen in de weerstand tegen die neoliberale logica.”

Hoe maak je dat concreet?

Verstrynge: “Op veel vlakken.

In zowat elk college dat ik geef, komt die problematiek ter sprake. Maar eveneens door positie in te nemen in het publieke debat en opiniestukken te schrijven.

Ook het interdisciplinaire vak 'Redelijk eigenzinnig' brengt relevante maatschappelijke thema's aan bod waarover studenten volop kunnen discussiëren.

Amy: “Dat deed ik vroeger ook in mijn colleges gynaecologie-verloskunde. Ik sprak over de staatsgreep tegen de democratisch verkozen Chileense regering, geleid door Salvador Allende en over het terreurbewind dat daarop volgde. Ik zie trouwens HENRI WINTER 2017

29

niet in waarom andere docenten het in hun colleges niet kunnen hebben over morele dilemma's of brandhaarden in de wereld.”

U was een voortrekker in de ethische bewustwording aan de VUB. U deed aan abortushulpverlening lang voor er sprake was van een abortuswet.

Amy: “Dat heeft me ook in de problemen gebracht. Ik kreeg regelmatig bezoek van de politie en het gerecht. Maar: ik vond het mijn taak om dat te doen.”

Verstrynge: “Is het naïef te hopen dat studenten die reflectie meekrijgen als ze hier zijn opgeleid? Ik ga er toch van uit dat de VUB een bepaald soort studenten wil afleveren.”

Amy: “Dat denk ik niet. Ik heb de indruk dat de huidige lichting

30

HENRI WINTER 2017

studenten een gebrek aan interesse heeft. Dat was vroeger wel anders. Toen ging je naar de VUB omdat je vrijzinnig was. Nu draagt een vierde van de vrouwelijke studenten een hoofddoek.”

Zijn studenten minder geëngageerd?

Verstrynge: “Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat een groot deel van de studenten vrij mak is. Het gebrek aan een ideologische overtuiging of het ontbreken van een gefundeerde mening stoort me vaak. Veel studenten kiezen vandaag een studierichting op basis van economische motieven. Ook dat is een neoliberale reflex: hoe kan ik zo snel en zo gemakkelijk mogelijk een universitair diploma halen om

zo vlot mogelijk een carrière te kunnen uitbouwen?”

Veel jobs zullen straks niet meer bestaan. Hoe leer je studenten daarmee omgaan?

Amy: “Delokalisatie, de invoering van robots, bedienden in banken ontslaan en ze vervangen door elektronische toestellen: als studenten beseffen dat ze dat gevaar ook lopen, zullen ze misschien iets ondernemen om dat te veranderen.”

Verstrynge: “De universiteit moet een vrijplaats zijn waar je in alle rust en met de nodige kritische afstand jonge mensen opleidt en van maatschappelijke problemen bewustmaakt. De wereld staat in lichterlaaie. Het is als universiteit onze morele plicht om de vinger op de wonde te leggen.”― H

DNA VAN VUB

“Ik heb de VUB altijd als een heel open instelling ervaren” In het najaar van 2016 ruilde Isabelle Marneffe de wereld van de ngo’s in voor die van de universiteit.

“De rationaliteit aan de VUB voelt aan als een weldadig bad.”

Tekst Jan Stevens / Foto Saskia Vanderstichele

Sinds oktober 2016 is Isabelle Marneffe aan de slag als directeur van de VUB Foundation. Daarvoor werkte ze meer dan dertig jaar als directeur communicatie bij grote ngo’s. Eerst vijftien jaar bij het World Wide Fund for Nature (WWF), daarna acht jaar bij Child Focus en last but not least tien jaar bij UNICEF België. “Op mijn eerste dag bij de VUB Foundation was het net alsof ik thuiskwam”, zegt ze. “In 1979 studeerde ik aan de VUB af als bioloog en daarna voer"Nu ik terug ben de ik er nog drie jaar onderzoek. De aan de VUB VUB Foundation werft filantropische ondervind ik hoe fondsen die vrij onderzoek, onderwijs fijn het is om aan en innovatie aan de universiteit mee een universiteit helpen financieren. Sommige mensen te werken" laten een deel van hun erfenis aan de VUB na omdat ze zo wetenschappelijk onderzoek een duw in de rug willen geven. De Foundation beheert hun legaten. We zijn geen ngo maar een vaste dienst van de universiteit. We creëren ook leerstoelen en sluiten daarvoor contracten met bedrijven. We letten er altijd nauwgezet op dat ondernemingen enkel vanuit louter filantropische motieven met ons in zee gaan. Want het mag nooit zo zijn dat ze voor hun eigenbelang research bekostigen.”

Biologie heeft op het eerste gezicht niet veel raakvlakken met communicatie of fondsenwerving.

Isabelle Marneffe: “Ik heb nooit als bioloog gewerkt en dat voelt aan alsof ik een grote omweg gemaakt heb. Niet dat ik spijt heb van mijn carrière, want ik heb spannende tijden meegemaakt, maar toch bewandelde ik best rare wegen. Toen ik in 1974 pas van de middelbare school kwam, was ik nogal een duts. (lacht) Ik durfde niet veel, maar aan de VUB bloeide ik open en werd ik ertoe gestimuleerd om mijn passie na te streven. Ik had de boeken van Niko Tinbergen en Konrad Lorenz gelezen en wist: ook ik wil het gedrag van dieren bestuderen en etholoog

worden. Eigenlijk kon dat in die tijd niet aan de VUB, maar toch maakte de universiteit dat voor mij mogelijk. Dankzij wijlen professor Pieter Sevenster kon ik een opleiding volgen aan de universiteit van Leiden.

Toen ik naar de VUB terugkwam, mocht ik mijn onderzoek verderzetten in een huis met een tuin aan de Krijgskundestraat achter de universiteit. Ik hield daar kippen in verschillende rennen en bestudeerde en vergeleek hun sociaal gedrag. Ik heb de VUB altijd als een heel open instelling ervaren. De profs waren zeer toegankelijk en studenten konden makkelijk diepgaande gesprekken met hen voeren. Lessen werden vaak gepassioneerde debatten of eindigden in interessante filosofische bespiegelingen.”

Begin jaren tachtig leek je voorbestemd voor een academische carrière?

“Ja. Mijn onderzoek ging onder andere over het verband tussen de ruimte waarin kippen moeten leven en hun gedrag. Toen woedden er al hevige discussies over legbatterijen. Mijn studie had dus de vinger aan de pols en leek voorbestemd om uit te monden in een doctoraat. Na drie jaar kreeg ik het aanbod om wetenschappelijk onderzoekster te worden aan de universiteit van Edinburgh. Ik heb dat jammer genoeg afgewezen. Op dat moment was ik totaal niet avontuurlijk: België verlaten en naar Edinburgh verhuizen, leek een helse onderneming. Ik betreur die beslissing soms nog. Zeker nu ik terug bij de VUB ervaar hoe fijn het werken is aan een universiteit. Mijn eigen dochter woont en werkt in Nairobi. Dat is toch een ander paar mouwen dan Edinburgh. (lacht)” In plaats van naar Edinburgh te verhuizen, ging je aan de slag bij het WWF? “Dat lag nog ietwat in het verlengde van mijn studies.

Ik voelde me erg aangetrokken door de nonprofit­ sector en was geboeid door natuurbehoud. Ik begon bij het WWF als wetenschappelijk onderzoeker, maar werd snel verantwoordelijk voor de communicatie.

HENRI WINTER 2017

31

DNA VAN VUB

In die functie ging ik ook op zoek naar fondsen. Mijn baas wijlen Yves Boulpaep was meteen ook mijn mentor. Toen hij met pensioen ging, wou ik er ook Isabelle Marneffe is director of the VUB weg. Halverwege de Foundation, a philanthropic organisation jaren negentig dathat raises funds for research, education verde België op zijn and innovation at VUB and works with grondvesten door de companies that want to establish a chair affaire Dutroux. In at the university. Before taking on this de nasleep daarvan challenge, she spent more than 30 years werd in 1997 Child as director of communications for NGOs Focus opgericht including the World Wild Fund for Nature en van in het prille and Unicef Belgium. During that time she begin maakte ik daar also co-founded Child Focus, the European deel van uit. Child Center for Missing and Sexually Exploited Focus stond mijlenChildren, in 1997. For her, working at VUB ver van het WWF, “is like coming back home”. maar toch waagde ik de sprong want het sprak me aan om vanuit het niets een totaal nieuwe organisatie op te starten.

Het verdriet van de ouders van de slachtoffers van Marc Dutroux

32

HENRI WINTER 2017

was onbeschrijflijk. De gebeurtenissen van toen zijn ook niet te begrijpen. Nu kent iedereen Child Focus, maar twintig jaar geleden kraaide er bij wijze van spreken geen haan naar als er een kind vermist raakte. Samen met vijf andere mensen ging ik eerst inspiratie opdoen in de VS en Canada, want daar hadden ze flink wat ervaring opgebouwd met organisaties voor vermiste kinderen. De solidariteit in de samenleving was groot en het toenmalige Belgacom bood ons spontaan kantoorruimte aan. We kregen echt enorm veel steun, maar de druk vanuit de politiek, de maatschappij én de ouders van de verdwenen kinderen was vaak ook immens. In oktober ’97 gingen we van start en in maart ’98 moesten we functioneren, met een voltijds draaiend callcenter en goed opgeleide casemanagers die ouders konden ontvangen.

Spannend en intens. Ik heb bij Child Focus enorm veel geleerd over kinderrechten en over hoe justitie en politie functioneren. In 2005 stapte ik over naar UNICEF België waar ik directeur communicatie werd; ik reisde de wereld rond en leerde veel over ontwikkelingssamenwerking.”

Is je blik op de wereld door die reizen veranderd?

“Ik wist daarvoor al dat de wereld er slecht aan toe is. Op mijn reizen voelde ik me vaak onmachtig, maar zag ik ook hoe een organisatie zoals UNICEF op het terrein het verschil maakte. Alleen blijven het jammer genoeg druppels op een hete plaat. Iedereen weet dat er gewoon te weinig politieke wil is om de ongelijkheid in de wereld aan te pakken. Ngo’s doen alles wat ze kunnen om mensen in nood te helpen, maar zij bepalen niet mee het beleid.”

Toch liggen ngo’s ook vaak onder vuur. Zo zouden ze niet altijd even transparant zijn.

“Ik heb het altijd belangrijk gevonden dat ngo’s open over hun financiën communiceren. Daar hamer ik ook bij de VUB Foundation op, ook al zijn wij dan geen ngo. Een schenker heeft gewoon het recht om te weten wat er met zijn geld gebeurt. Er moet altijd duidelijk gecommuniceerd worden hoeveel er van een schenking naar een project gaat en hoeveel er besteed wordt aan werkingskosten. Want die zijn er nu eenmaal altijd. Ngo’s zijn professionele organisaties die mensen aanwerven die goed zijn in hun vak. Dat kost geld. De overheadkosten van onze Foundation bedragen 17 procent. Onze donateurs mogen weten dat van elke 100 euro die ze schenken, 83 euro naar het project in kwestie gaat.

“Ik hoop tot mijn pensioen bij de VUB te blijven. Na meer dan dertig jaar werken in een ngo was ik echt aan iets anders toe. Maar van job veranderen als je een rijpe vijftiger bent, gaat niet vanzelf. Ik vind het fantastisch dat ik de kans kreeg om de Foundation te leiden. Mijn terugkeer naar deze universiteit gaf me een heel goed gevoel. Hier heb ik indertijd als student leren denken. Al die theorieën die je moet blokken, verdwijnen na verloop van tijd uit je geheugen, maar wat nooit verdwijnt, is dat vermogen om zelf analytisch na te denken. Een universiteit functioneert anders dan een ngo, en die verandering had Wat u geeft aan de VUB krijgt u terug ik dringend nodig.”

Om haar taken op het vlak van onderwijs, onderzoek, U was het vergaderen innovatie en dienstverlening te vervullen, kan de VUB moe? rekenen op financiële steun van de overheid. Helaas is dit “Ngo’s hebben inniet genoeg om deze kerntaken optimaal uit te bouwen derdaad een stevige en verdere groei mogelijk te maken. Daarom bestaat de vergadercultuur.

VUB Foundation. Om vrij onderzoek te helpen financieren Ik kreeg het ook via bedrijven en particulieren, want de volgende vijftig jaar steeds moeilijker worden cruciaal voor onze samenleving. Om innoverende met de emotionaliteit projecten te helpen tot stand komen. Om de maatschapwaarmee sommige pelijke dienstverlening te helpen versterken. Daarom is uw kwesties behandeld bijdrage zo belangrijk. Het VUB Foundation team (Mats werden. Vaak werd Walschaers, Hanan Belaraj, Liesbeth Plovie en Isabelle alles daardoor veel te Marneffe) adviseert schenkers, alumni en bedrijven die de ingewikkeld. Aan de VUB wensen te steunen. universiteit wordt de werkelijkheid ratioMeer Info? www.vubfoundation.be, foundation@vub.be neel benaderd, want academici zijn met wetenschap bezig. Die rationaliteit ervaar ik nu als een weldadig bad.”― H

HENRI WINTER 2017

33

136 FACTS INFOGRAPHIC & FIGURES

vrouwelijke proffen

“ Enkel met quota kunnen we verandering brengen in de structurele ondervertegenwoordiging van vrouwen onder onze professoren.�

Caroline Pauwels, rector

De academische ladder is nog teveel gemaakt op maat van mannen. Vandaag is 70% van het zelfstandig academisch personeel (ZAP) aan de VUB een man. 30% is vrouw. VUB wil op zijn minst en op relatief korte termijn die 3% bijbenen en gaat in 2018 voluit voor een gender- en diversiteitsbeleid waarin gelijkwaardigheid centraal staat. Met 136 voltijds aangestelde vrouwelijke ZAP-leden behaalt VUB het quotum van 1/3de vrouwelijke professoren.

SPOT ON

Gert Desmet Gert Desmet chosen as leader in the field Professor Gert Desmet, head of VUB’s Chemical Engineering department, is a top separation scientist and leader, and one of the 10 best mentors to inspire the next generation of scientists. That’s according to the annual Power list of the Analytical Scientist journal, which has included him among its 100 most influential people in the world.

Zensor lauded for stellar growth VUB spinoff Zensor started as a provider of corrosion monitoring, but quickly expanded its services to monitoring all aspects that influence the safety, lifespan and maintenance of installations. This rapid and successful development was reason enough for Deloitte to award the VUB spinoff its coveted Most Disruptive Rising Star award.

Best Start-up Award for VUB spinoff Axiles Bionics Axiles Bionics has won the Best Start-up Award at the International Conference on Intelligent Robots and Systems in Vancouver. The VUB spinoff develops advanced bionic feet that improve the quality of life for individuals who have had one or both feet amputated. Its technology is based on 10 years of research at the Robotics & Multibody Mechanics research group, a division of Brubotics, and combines the strength and flexibility of a human ankle joint.

Jorgen D’Hondt leads European commission for new particle accelerators

Sebastian Oberthür

Elie Perot

IES researchers win twice Academic director Sebastian Oberthür and researcher Elie Perot, both connected to the Institute for European Studies at VUB, have won awards from renowned associations. Oberthür won the European Studies Organisation’s Best Article in Global Affairs Award for 2017 and Perot the Young Researcher Prize of the Association Française du Droit de la Sécurité et de la Défense.

VUB particle physicist Jorgen D’Hondt is the new chair of the European commission for new particle accelerators at Cern in Geneva, representing European research with particle accelerators around the world for the next three years. He was previously secretary of the board of directors of the Compact Muon Solenoid collaboration at Cern and chair of the board from 2014 to 2017. ― H

Jorgen D'Hondt

HENRI WINTER 2017

35

STUDY ROAD MAP NIETS IS ONDENK BAAR

V.U.: Caroline Pauwels, Pleinlaan 2, B - 1050 Brussel

NAAR DE JUISTE STUDIEKEUZE IN 3 STAPPEN

www.vub.ac.be/studiekeuze