NIEUW CONCEPT

GELD OVER

De keuken

die niet van jou is

Ondernemer Frans Pahlplatz is het creatieve brein achter de ambachtelijke keukens van zijn label Eginstill. Luxe maatwerk voor de happy few. Onlangs introduceerde de pionier Still, een toegankelijker, circulair keukenconcept op basis van een abonnementsmodel. “Ik hoop dat er meer mensen, in welke industrie dan ook, zullen opstaan om het zelfde te doen wat wij doen.”

Tekst: Kirstin Hanssen Fotografie: Jasper Faber

Frans Pahlplatz heeft net zijn kinderen van school gehaald en een regenbui op de fiets getrotseerd als hij Gentlemen’s Watch in de ruime showroom van Eginstill en Still in Amsterdam-Zuid ontvangt. De 42-jarige ondernemer oogt ontspannen en vertelt enthousiast over zijn visie en plannen. Hij begon Eginstill als luxe, duurzaam antwoord op de wegwerpmentaliteit binnen de keukenindustrie. “In Nederland worden jaarlijks bijna een half miljoen keukens verkocht en bijna net zoveel vervangen. Een leuk verdienmodel voor fabrikanten, maar écht niet meer van deze tijd. Van het restmateriaal van oude keukens belandt namelijk 143 miljoen kilo afval op de vuilnisberg. Toen ik in 2010 Eginstill begon stond duurzaamheid voor mij dus voorop. Dat uitte zich in onverslijtbaar maatwerk. Eginstill werd al snel een merk wat steeds exclusiever werd.

Klanten werden veeleisender en je moet natuurlijk ook geld verdienen. Mijn missie om iets wezenlijks te veranderen in deze business, raakte daardoor een beetje op de achtergrond. Zo’n drie jaar geleden was het de hoogste tijd om mijn principes nieuw leven in te blazen. Wat voegen we nou écht toe, hoe kunnen we zoveel mogelijk circulair gaan werken? Natuurlijk, we bieden hoge kwaliteit, geen wegwerpmateriaal, maar met Eginstill voeren we maar een paar projecten per jaar uit. Als we op grotere schaal mensen gebruik willen laten maken van circulaire keukens, dan hebben we met iets nieuws te komen. Zo ontstond Still.”

Was het altijd al je droom om ambachtsman te worden? “Niet bewust. Ik was voordat ik met Eginstill begon met allerlei dingen bezig. Vanuit desinteresse staakte ik twee universitaire studies. In het buitenland beleefde ik een paar horeca-avonturen. Vier winters bracht ik door in Frankrijk. In de zomer vond je me op Ibiza, in Tel Aviv en Barcelona. Tot ik in het buitenland een hele leuke Nederlandse vrouw ontmoette en verliefd werd (op actrice Liesbeth Kamerling - redactie GW). En dus keerde ik terug naar Nederland. Ik was toen ook wel klaar met het horecaleven. Per toeval belandde ik in de meubelwerkplaats van een vriend en werd ik daar een soort manusje-van-alles. Zagen, timmeren, hout bewerken… Ik had het enorm naar mijn zin, alles viel op zijn plek. Als kind was ik altijd hutten aan het bouwen, creatief bezig. Ik ontwikkelde me verder in dit vakgebied en begon in 2007 voor mezelf. In eerste instantie maakte ik vooral meubelmaatwerk voor familie en kennissen. Het viel me daarbij op dat mensen voor hun keuken eigenlijk altijd belachelijk veel geld betalen voor wat ik als ‘troep’ beschouw. Wat als ik zelf keukens zou gaan maken die op alle fronten kloppen? Dat werd Eginstill.

En nu is er Still, een modulair en circulair keukenconcept. Hoe werkt dat? “In onze showroom stel je zelf een keuken samen door uit verschillende standaardmodules te kiezen. De stalen fronten komen in drie kleuren en onze keukenapparatuur is altijd van Gaggenau. Het werkblad is standaard van kwarts, een natuursteen. Afhankelijk van de samenstelling betaal je dan een bedrag vanaf honderd euro per maand. De consument moet doorgaans nog wennen aan het idee om zich op goederen te abonneren. Dan doel ik vooral op mijn generatie en ouder die nog steeds dingen wil hebben. Een logische erfenis van onze grootouders, want die hadden na de oorlog niks. De afgelopen decennia kwam steeds meer beschikbaar voor steeds minder geld. De huidige generatie jongeren hecht gelukkig minder waarde aan bezit, of ze wil in ieder geval minder spullen en meer kwaliteit.”

De prijzen van staal en hout rijzen de pan uit. Hoe blijft Still dan betaalbaar voor consumenten? “We halen alles zo dichtbij mogelijk, uit OostEuropa of uit Zweden. Ons staal komt uit Nederland, voor zover dat momenteel traceerbaar is. Het risico van hogere prijzen dragen we zelf. Bovendien blijft dit staal altijd bruikbaar en zit er nu ook al deels gerycled staal in onze keukens verwerkt. Het is de bedoeling dat alle onderdelen gerecycled worden. Dus als klanten hun abonnement stoppen dan worden de modules weer opnieuw gebruikt. Het kost tijd om onze circulaire

Met Still springt Pahlplatz in op een tendens: toegang verkrijgen tot mooie, luxe gebruiksgoederen in ruil voor een vast bedrag per maand. Concepten als Lynk & Co, waarbij je je op een auto abonneert, of het Van Moof e-bike abonnement zijn eveneens voorbeelden hiervan.

“Duurzaamheid zit voor mij vooral in het inspireren van andere mensen.”

kringloop te activeren. De minimale huurperiode van een Still keuken is vier jaar. We willen een keuken zo lang mogelijk op een plek laten staan. Verhuis je in de tussentijd, dan kan de nieuwe bewoner je abonnement overnemen. Natuurlijk kun je de keuken ook meeverhuizen.”

Veel grote bedrijven doen aan greenwashing. Hoe zit dat in jullie branche? “Ik hoor wel eens over recyclebare spaanplaat en daar ben ik sceptisch over. Maar, ik focus me liever op mezelf in plaats van op anderen. Wel hoop ik dat er meer mensen, in welke industrie dan ook, zullen opstaan om hetzelfde te doen wat wij doen. Het circulaire stuk is voor mij het meest belangrijk. Ik gooi ook nooit restjes weg uit onze koelkast. Niks is zo leuk om daarmee een lekkere maaltijd te maken. Het weggooien van voedsel en spullen is echt zo zonde.”

Je gooit geen restjes weg. Hoe groen leef je verder eigenlijk? “Dat kan altijd beter. Ik denk wel dat ik op veel vlakken heel duurzaam consumeer. Ik koop bijvoorbeeld weinig kleding en alleen kwalitatief goede spullen die jarenlang meegaan. Ik heb een allergie voor slechte kwaliteit ontwikkeld. Boodschappen haal ik zoveel mogelijk op de buurtmarkt of bij lokale ondernemers. Als ik de optie heb tussen een duurzame en niet duurzame keuze dan maak ik de eerste. Maar, we hebben thuis nog geen zonnepanelen en ik vlieg voor mijn werk, dat is weer minder duurzaam. Duurzaamheid zit voor mij vooral in mijn levenswijze en benadering van ondernemerschap waarmee ik hopelijk anderen inspireer.” Wat zijn je ambities voor de toekomst? “Om voor ieder stukje in het productieproces zorg te dragen. Nou ja, bijna ieder stukje dan, ik zie ons geen hoogovens beheren om onze eigen staalproductie te doen. Ik denk aan eigen bosbeheer met een eigen zagerij in landen als Finland of de Oekraïne zodra dat weer kan. Zo richten we ons productieproces zo efficiënt en duurzaam mogelijk in. Ja, dat is echt mijn droom.”