6 minute read

Chlousetag

Es chunnt vor, dass e Samichlous mit em Bart irgendwo blybt bhange. Aber das isch en angeri Gschicht.

Imene Hushautgschäft het er grossi, wienächtlechi Usstächforme gchouft. Us Läbchuecheteigg macht er itz Samichlöis u Tanneböim. Dass die schön glänze, überpinslet er se nach em Bache mit warmer Miuch, u de garniert er di Chläbtätsche mit Puderzuckerglasur. Am Namittag tischelet er Chlöis u Tanneböim i Chlousesack. De schlüüft er i rot Samichlousemantu mit de schneewysse Kunschtpeuz-Borde am Soum u a de Ermle, leit d Samichlousezipfuchappe aa, prüeft im Spiegu ob der schön, läng Samichlousebart rächt zur Gäutig chunnt, u de geits los. Är bschliesst d Wohnigstür, trappet mit em Sack uf em Buggu d Stäge ache u zum Huus uus. Das isch enger gseit aus gmacht! D Huustür schletzt im Düürzug vo säuber zue u chlemmt der Bart yy! Är wätteret ds ganze A-B-C vo wüeschte Wörter fürezi u hingerzi, aber aus bauge u branze u bugere u bouele nützt nüüt. Im erschte Stock geit es Fäischter uf. Si gseht gnue, u lütet der Polizei aa. Da probieri eine, wo aus Samichlous verchleidet syg, ydsbräche. Si söue schnäu cho. Me wüss ja, dass Vagante am Chlousetag ihres Unwäse trybi. – Der Samichlous, wo sech itz wi ne rächte Chlous vorchunnt, stüpft a d Tür, probiert se ychezdrücke. We die nume e chly nachegäb, u o nume es Späutli wyt ufgieng, de wär är erlöst. Aber d Tür tuet ke Wauch. De ghört er Schritte. «Ändlech!», däicht er. Ungerem Arm düre gseht er vier Bei i Uniformhose neechercho. «Polizischte!» Der hinger git em vordere mit zogner Waffe Füürschutz. «Hände hoch! – u ke Bewegig oder i schiesse!», brüelet dä – wi imne ächte Krimer! Dä ir Samichlousekluft laat der Sack la

gheie, streckt d Arme, so guet dass es geit, i d Hööchi. U de faat eine vo dene Ornigshüeter aafa lache. Dä het gli gschnauet, dass das ke Ybrächer, sondern e Usbrächer isch. Ob är ihm der Bart söu abhoue, de wär ds Problem glöst, fragt er. Der Samichlous, wo ja gar ke richtige Samichlous isch, seit wi us der Pischtole gschosse: «Nei, um ds Gottswiue nid!» Ob är wüssi, wi lang dass es göng, bis e Bart so schön läng gwachse syg?, fragt er dä überyferig Polyp, u git ihm z verstaa, dass sy Idee e ganz blödi, e soublödi Idee syg, u är söu itz gschyder d Tür uftue, seit er hässig. Di zwe Uniformierte wärweise, was z mache syg. Der eint redt vomene Schlüssudienscht. Der anger meint, me wöu zersch der Abwart uftrybe. «Wart», seit dä mit der Pischtole, steckt ds scharfe Schiessyse hinger i Hosebund u fischet es Drähtli us em Chuttesack, «i probieres uf Ybrächermanier.» Är schlüüft zwüsche Tür u Chlous, chnöilet ungerem ygchlemmte Bart ab, guslet im Schloss, u Tür springt uf! Der Samichlous streckt der Buggu, reckt i Sack, nimmt zwe Läbchueche-Chlöis use, seit: «E chlyne Dank für d Polizei», lachet verschmitzt u brummlet lysli y grettet Bart: «Dein Freund u Helfer!» De fragt er, was er schuudig syg. Si müessi nume e Rapport schrybe, u de syg dä Fau abgschlosse. Für so Notfäu chönn me sicher en Usnahm mache. U de fahre si mit em Samichlous im Polizeiouto mit Sireneghüu u Blauliecht im Garacho i d Stadt.

We Dihr finget, di Gschicht syg ja guet usggange, meh bruuch me nid z wüsse, de läset nid wyter.

Aber es chönnt ja passiere, dass …

Der Samichlous fingt – nach däm Schrecke – heig är es Zvieri verdienet.

Är suecht e stiue Egge imene Reschtourant. Steut der Sack mit de Läbchüeche ungere Tisch, leit Mantu, Bart u Zipfuchappe uf e Schtueu, u reicht am Säubschtbedienigsbüffee es Tassli Miuchggaffi u ne Nussgipfu. Zaut u balanciert ds Tablett a de guet bsetzte Tische verby zu sym Platz. Mantu, Bart u Chappe sy wägg! Wi vom Ärdbode verschlückt! Wägg! Furt! Verschwunde! Nume der Sack isch no daa. Das isch der Gipfu!! – Was itz? Der Appetit isch ihm vergange. Är nimmt der Sack, wartet vor em Manne-WC u däicht, dä wo di Sache wäggfunge, auso gstole heig, müess sech ja irgendwo verchleide. Är wartet u wartet. Us em Manne-WC chunnt ke Chlous. Wiu är nume di einti Tür im Oug het, gseht er niid, dass e Chlous us em Froue-WC düsselet, u schnäu dervostaabet.

Aus Nid-Samichlous mag är kener Läbchüeche verteile. Är nimmt der Sack, stygt i ds Tram, u fahrt hei. Am angere Tag list er ir Zytig, dass geschter e Samichlous e Bijouterie überfaue heig. Beschrybig passt haargenau zu syr Chlousekluft! – Es Polizeiouto parkiert vor em Block, u es geit nid lang, lütets a syr Tür, u di zwe Uniformierte vo geschter stöö ume da. Är tuet uuf, streckt beid Häng i d Luft u seit, är sygs de nid gsi. Öpper heig sy Chlouseaalegi geschter im Reschtourant gstole. Si näh dä aagäblech Nid-Röiber-Samichlous trotzdäm für nes Protokou mit uf e Poschte. Polizei het de di Chleider us emne Ghüderkonteiner ir Stadt gfischet, u eidütig längi, blondi Frouehaar a däm «Corpus delicti» gfunge.

We Dihr finget, di Gschicht syg hie fertig, meh bruuchi me nid z wüsse, de läset nid wyter.

Aber es chönnt ja passiere, dass …

Eines Tages lehrt är e gmögegi Frou kenne. Si isch gar nid viu jünger aus är. Vo dert här würde si auso zämepasse. Si träffe sech ab u zue ir Stadt, trinke es Cüpli, spaziere der Aare naa, gö i Usstelige, a Konzärt u i ds Theater. Einisch seit si, är heig ja e schöne Bart, e Samichlousebart, aber sii heig lieber Manne ohni Bart. We sii meini, u we das ihre Wunsch syg, de houi är dä Bart ab. Är verlieri lieber der Bart aus seie. Aber bevor är sy Bart opferi, söu sii, quasi aus Gägeleischtig, ds Verrücktischte, Unmüglechschte, Ungloublechschte, Gfährlechschte, Gschpunnigschte verzeue, wo sii i ihrem Läbe gmacht heig. – Einisch, faat si aa, heig si e Samichlouseaalegi la mitloufe – auso gstole – u syg de mit der uffäuige Verchleidig dür d Stadt gspaziert. Das sygs. Är fragt, wo das de gsi syg. Si wüssis nümm, aber wiu das so gäbig ggange u grad Chlousetag gsi syg, u aui ddäicht heige, si syg e harmlose Chlous, heig si im Übermuet e Bijouterie überfaue, derglyche taa, si heig e Waffe, u aus i d Seck vom rote Samichlousemantu gstopft, was si verwütscht heig. Blitzschnäu syg das ggange. Schnäuer, aus di vedattereti Verchöiffere hinger em Ladetisch heig chönne der Alarmchnopf drücke. – Aha! Sosooo! Botz mänt Änneli! Botz Sackermänt u dicki Poscht! Botz haguherrjee! Itz weis ers! «Usgrächnet die isch das gsi!»Wi das mit dene zwöine no chönnt usecho, chöit Dihr Öich säuber us em Duume sugge.

Hout är ächt der Bart ab? Het är ächt no paar Läbchüeche vom Chlousetag? U gits zum Dessär für sii u ihn de vilech gli einisch es Läbchueche-Parfait? Verratet är ihre, dass das gmuggete Chlousezüüg sys gsi isch? Bringe si der gchlauet Schmuck zrugg i d Bijouterie? Bachet är für se es Läbchuechehärz? – U was schrybt er ächt druuf?

Tüe si ächt am nächschte Chlousetag aus Samichlous u Schmutzli, u ar Wienachte aus Chlous u Chrischtchingli Läbchüeche verteile? Oder plane si öppe zäme irgend e Gounerei?

Was däichet Dihr? Verzeuet:

This article is from: