Samichlousevärsli

Es chunnt vor, dass öpper es Samichlousevärsli dichtet. Aber das isch en angeri Gschicht.

«Du», seit der Schmutzli ufmüpfig, «hiufsch es Samichlousevärsli erfinge, auso eis dichte, wos no nid git?» «Du bisch auä säuber nid ganz dicht!», git der Chlous ulydig ume. Är wird drum bim Fitze binge nid gärn gstört. «Los», laat der Schmutzli nid lugg, «i ha eis gmacht!»:

Henu, was söus! Chumm iche Chlous. Stampf der Schnee vo de Schue. Värsli ghört hesch auä gnue. Der Päcklisack la nume staa. U de chasch grad ume gaa.

«Was seisch derzue?» «Eh, wi primitiv!», ergeuschteret sech der Chlous. «So öppis Eifäutigs! So schnoderig chasch doch em Chlous nid choo! Dä het der schwär Sack vilech stundelang uf em Buggu düre Schnee treit, u du putzisch dä eifach so ab. Pfui! Schämdi!» «Auso», seit der beleidiget Värslibrünzler, «de mach du doch es viu gschyders, u viu schöners Värsli für e Sami-Güggu!» «Hee Schmutzli, chli Respäkt wär nüüt aus aaständig!», pfuret ne der Chlous aa. «He nu, i probieres. Aber gib mer Zyt bis morn.» U itz loset, was der Chlous ddichtet het:

Am Himu der Mond, u süsch isch er läär. Uf der Ärde der Chlous, är treit grüüsli schwär. Im Sack hets Läbchüeche, un är macht e Pouse. Aber vo de feine Sache im Sack, darf är nid schnouse. Die sy für d Ching, nume di liebe. Nid für di fräche, u nid für Diebe! Är schuenet düre fyschter Tannewaud, U däicht: «Gottlob, itz han is de bau!»

«Momou, das isch de Musig! Stimmigsvou! Mit em Mond am Himu! Auä em Voumond! U der Chlous machsch grad no zum Pädagog, wo di liebe Ching belohnt, u di fräche bestraft. Derby bringes di fräche u ufmüpfige Goofe mängisch im Läbe wyter, aus die, wo geng brav sy! U richtig autmödisch isch der Chlous ungerwägs. Mues uf d Stärne luege, dass er weis won er isch!», spottet der Schmutzli. «Gäu, we der Himu nid läär wär – u läär isch dä ja nume, wiu sech läär so gäbig uf schwär ryymt – de hätt der Chlous Stärnli i de Ouge, u gsääch won er isch. U de müesst er nid däiche: «Itz han is de bau!» De wüsst er genau won er isch, u wi langs no geit, bis er dert isch, won er häre wott oder häre sött», lachet der Schmutzli, u seit: «Spitz d Ohre, itz chunnt mir grad e prima-böimegi Värsli-Idee!»

Der Samichlous u ds Eseli Sy zäme ungerwägs. Stapfe düre töif, chaut Schnee. U niemer het se gseh. Aacho sy si nie, di zwee. Niene, nei! Wiu der Chlous u ds Esli… Kes Tschiipiiäss hei!

«Geits no? – E Samichlous bruucht doch ke so nöimödische Wägwyser. Dä weis geng won är isch, u won är häre mues. U o ds Eseli kennt der Wäg syt Jahre! U di zwee eifach so la verschwinde, das geit nid!», reklamiert der Chlous. «Auso, de machs doch besser. Aber sofort, u nid ersch morn!», hässelet der Schmutzli, u posuunet es Nase-Trumpetesolo i rotwyss-ghüslet Schnuderhudu, dass em Chlous schier ds Trumufäu platzt. – «Nume nid gsprängt», seit der Chlous, u nuuschet e Zedu us em Chuttesack. Är het äbe vorgsorget – heisst vorddichtet – u ddäicht, är mach no es Värsli uf Vorrat.

Ängle schwäbe am Himu, ganz sacht. Der Samichlous u der Esu trappe dür d Nacht. Si suche d Wirtschaft zur «Eintracht». Wiu der Jodlerklub dert Wienachte macht. Der Esu blybt staa, mag nümm wyter gaa. Der Chlous seit: «Pressier, mach e chlei!» Der Esu seit «J-A», meint aber «NEI!» Der Chlous seit «NEI chumm», u meint «JA». U wiu si no ungerwägs sy, sy di zwee no nid daa.

«Gsehsch!!!», giftelet der Schmutzli-Frächspatz schadefröidig, «itz sy di zwee o bi dir nid aacho! Schuene geng no dür di fyschteri Nacht, u sueche d «Eintracht.» Überhoupt, «Eintracht», was für ne verheissigsvoue, ja bedütigsschwäre Name, wo du, un i

bi sicher, nid ohni Absicht, gwäut hesch. «Eintracht» isch doch es wunderschöns, gfüeusduseligs Thema für d Wienachte! – Eintracht, Harmonie, Fride, das vergeit eim uf der Zunge wi Nydletäfeliglace mit Gumibärli! Aber Pfiff het das Värsli kene! Da fahren i de ganz angersch Gschütz uuf!», plagiert der Reklamierhoupme. «Los nume!» – «Wart!», seit der Chef-Chlous, «wes di derewäg stört, dass di zwee d «Eintracht» no nid gfunge hei, machen i e nöie Schluss»:

U wiu si no ungerwägs sy, sy di zwee no nid daa. «Die Zyle strychen i. U de chunnts guet»:

Der Chlous seit «NEI chumm», u meint «JA». Si spitze d Ohre, ghöre Musig, u loufe de Jodlertöön naa. Gseh d «Eintracht» vo wytem. U scho sy di zwee daa!

«Suberwui! Hesch Kurve grad no verwütscht! Mir wei nid grüble u Füfi la grad sy», grinset der Schmutzli. U de list är sys nöischte Värsli vor:

Der Esu u der Chlous sy zäme ungerwägs. D Häx gwungeret: «Wohäre geits? Sägs!» Si kicheret: «Hi-hii, s het gruusig viu Schnee!» Der Esu git fräch ume: «Das hei mir o gseh!» U itz isch es gscheh! D Häx hoppset uf en Esu - u rytet dervo. Kreiset höch über de Tanne - u möögget: «Heja-hoo!» Der Chlous guenet ueche - u hoopet: «Holla-hoo!» U meint: «Herrjee! Rächt ischs däm ufmüpfige Esu gscheh!» O der Samichlous het me sythär nümm gseh.

Der Chlous het sech der Buuch vor lache u dichtet:

Sy der Esu, der Chlous u d Häx zäme ungerwägs, Chasch se am Himu aus Wätterwuuche gseh. U chuttets u blitzets, gits bimdonner gli Schnee! U d Ching boue Schneemanne, wi lätz! U warmets de, chasch der Schmutzli - o herrjee! Aus gschmouzni Schmutzli-Schneemaa-Glungge gseh!

«Gäu Schmutzli, merk ders», seit der Chlous sträng, «nume wär zletscht lachet, het öppis z lache!» U de wird er ärnscht u meint: «Es Wienachtsvärsli sött Hoffnig mache. Hoffnig, dass es wytergeit. Sött uf ds nächschte Ereignis im Feschtkaländer hiiwyse. Was chunnt nach Wienachte?», fragt der Chlous. «Valentinstag», seit der Schmutzli. «Papperlapapp, das isch nume en Yrichtig vo Bluemeläde u Zuckerbecke, wo ir flaue Zyt der Umsatz wei aaheize, u verliebte Lüt ds Gäut us em Sack lööke», bhouptet der Chlous.

«Stimmt nid!», weis es der Besserwüsser-Schmutzli ume einisch besser. – Der Valentinstag göng wahrschynlech uf e «Heilig Valentin» zrugg, verzeut er. Dä syg z Italie Bischof gsi, u söu Liebespaar trout haa, wo gar nid hätte dörfe hürate. U wiu das em römische Cheiser Claudius nid ggfaue heig, syg der Valentin am 14. Februar 269 enthouptet worde. Heig auso – sozäge wäge der Liebi – der Chopf verlore! U drum syg das hütt der Tag vo de Verliebte. «I ha di gärn!» «Du bedütisch mir aus!» «Du bisch der Bescht!» «Du bisch my Härzchäfer!» «Du bisch my Ougestärn!» «Du bisch my Früeligsfee!» «Du bisch mys Schnuggibutzi!» So öppis chönn me chuum schöner säge, aus «durch die Blume», äbe mit eme Buggee oder mit eme Spruch uf eme Läbchueche-Härz. Eso syg das.

«Trotzdäm», blybt der Chlous stuur, «ds nächschte wichtige Fescht nach Wienachte isch Oschtere. Baschta! U uf das sött es Wienachtsvärsli aaspile.» Los was i meine:

Es wienachtet i de Läde, Chuum isch d Oschtere verby. Scho glitzert u funklet feschtlechi Magie. Der Samichlous bingt Ruete. Für di fräche Ching, nid für di guete! Ds Chrischtchingli chnättet Teigge, dinn im Huus. Sticht Härzli, Stärnli, Mööndli u Spitzbuebe uus. Zäme studiere si der Ysatzplan. U dä isch nid us Marzipan! Wiu me hie u da u dert zur glyche Zyt sött sy, Schäicht di Planig vor Planig ordeli y. U schnäu isch Wienachte scho ume verby. U de oschterets i de Läde! Scho mooset u eieret feschtlechi Magie. Der Oschterhas färbt Eier chnütsch-knaubunt: Roti, grüeni, blaui, gäubi, wis grad chunnt. U chuum isch d Oschtere verby, wienachtets i de Läde. Scho glitzeret u funklet feschtlechi Magie…

«U gäu, der Samichlous bingt ume Ruete, u so wyter!», spottet der Schmutzli, u meint de, das Rundumgedicht syg gar nid ohni, u vilech chönnt me ja doch o no Muetertag, Uffahrt, Pfingschte, der erscht Ougschte, Geburtstäg, Hochzytstäg u süsch no Züüg yboue.

Wi geit Öies Wienachtsvärsli? Schrybets schnäu uf. Wienachte wirds bestimmt o dises Jahr!