Marathon Magazine, december 2014 by Alternatieve Elfstedentocht Weissensee

OFFICIﾃ記E UITGAVE VAN DE ALTERNATIEVE ELFSTEDENTOCHT WEISSENSEE

marathon

MagaZINe

KLaar Voor een nIeUWe UItDagIng.

JAARGANG

EDITIE 3 - DECEMBER 2014

alle vrijwilligers van de aeW wensen u

Prettige kerstdagen sportief 2015! en een

KERSTMIS

in. Daarom ondersteunt stichting Hartekind weten-

Hartek aan hun dagelijkse kwaliteit van VOOR leven.Wij laten deze SCHAATS MEE IK WIL IK WILkinderen WEL, MAAR MIJN niet in de kou staan. Jij toch ook niet? Op de HAR voorkant staa HARTEKINDEREN Je kan ons helpen door mee te schaatsen. HART KLOPT NIET schappelijk onderzoek en activiteiten die bijdragen

Geef je op en doe mee op de Weissensee: zij heeft 15.000 www.hartekind.nl/weissensee en mail voor meer hartafwijking. informatie naar info@hartekind.nl.

lot

Gewo

schaatsen en sneeuw

in. Daarom onderste

schappelijk onderzo aan hun dagelijkse

kinderen niet in de k

Je kan ons Dit is Lotte, haar hart klopt niet. En zij heeft 25.000 lotgenootjes met helpen d C-Hartekind-Weissensee-flyer.indd 2 een aangeboren hartafwijking. Schaatsen en sneeuwballen gooien Geef je op en doe m zit er voor hen niet in. Daarom ondersteunt Hartekind wetenschappelijk onderzoek en activiteiten die bijdragen aan hunwww.hartekind.nl/w dagelijkse kwaliteit van leven.Wij laten deze kinderen niet in de kou staan. Jij informatie naar info toch ook niet? Help ons door mee te schaatsen! C-Hartekind-Weissensee-flyer.indd 1 17-09-13 14:12

C-Hartekind-Weissensee-flyer.indd 1

SCHAATS MEE OP DE WEISSENSEE hartekind.nl/weissensee

C-Hartekind-Weissensee-flyer.indd 2

5e editie 23 januari 2015

Schrijf je nu in !

De alternatieve Elfstedentocht Kinderen met een Moeilijke Start

Dรกรกr doe je het voor! www.weissensee4kids.nl

COLUMN Wat is nu de grootste sport van Nederland? Het antwoord lijkt eenvoudig, maar is dat wel zo? Zoals met veel dingen, het is maar net hoe je ernaar kijkt. Wanneer ‘ons’ Oranje furore maakt op de velden, dan is Koning Voetbal de winnaar. Echter, dan gaan we voorbij aan de mensen die hun vele kilometers lopen of wekelijks in de fitnesszaal actief bezig zijn. Twee sporten die het goed doen onder de vrijgevochten burgers. Qua aantallen scoren zij zeker het hoogst. Maar als de bladeren vallen en de eerste vorst zich aandient, dan begint het te kriebelen bij de Nederlander. Het ijs roept. De schaatsen mogen uit het vet om in een soepele beweging over het gladde oppervlak te glijden. Het eerste moment van op het ijs stappen is even wennen. Na een paar slagen zit het gevoel er weer in en het schaatsvirus verspreidt zich rap over het hele lichaam. Ondanks dat er in meerdere landen geschaatst wordt, is het een typisch Nederlandse sport. Een sport die in ons DNA zit. Waar we goed in zijn. En waar we heel veel plezier aan beleven. Of we nu zelf op de schaats staan of ernaar mogen kijken, het is een waanzinnig gave beleving. Maar is het daarmee de grootste sport? Qua aantallen zeker niet. Hoewel, laat het eens een keer echt gaan vriezen in Nederland. Dagenlang oostenwind, die zeer koude lucht uit Siberië aanvoert! Alleen de voorspelling al brengt het hele land in vervoering.

It giet oan

door TOINE DORELEIJERS

Wanneer de kou tot diep in de grond zit en slootjes, vennetjes, kanalen, rivieren en meren dichtvriezen, dan is schaatsen de grootste sport van Nederland. Het beheerst de media, geeft de economie een boost en wedijvert met het weer als gespreksonderwerp van de dag. Het komt helemaal tot een hoogtepunt wanneer vanuit Friesland de drie ‘bevrijdende’ woorden worden gesproken en er een deken van gelukzaligheid over Nederland valt: it giet oan. De winterslaap maakt plaats voor een soort van sportgekte; een waar volksfeest ontstaat. Schaatsen is dan met stip de grootste sport van Nederland. Het is helaas alweer lang geleden dat de voorzitter van de Friesche Elfsteden zijn beroemde woorden uitsprak. ‘IJs en weder dienende’ gaat het door. Een mooie uitspraak, waarvan het ‘ijs’ de laatste jaren vaak de afwezige was. Hopelijk maakt Koning Voetbal snel een keer plaats voor Koning Winter. Het zou de schaatssport heel erg goed doen. Het zou Nederland heel erg goed doen. Gelukkig is er een alternatief, zodat we toch blijven schaatsen als het ‘even’ niet hard vriest. Ja, op de Weissensee is er over een paar weken weer dat alternatief. Maar ook in eigen land. In vele steden in Nederland is een schaatsbaan waarop getraind kan worden voor het moment dat de poorten losgaan in Friesland. Maar ook om gewoon te genieten van de momenten op de ijzers. Om het gevoel, dat diep in ons zit, te behouden. Het gevoel van vrijheid om over bevroren water te mogen bewegen. Helemaal uniek is de baan in de polder. Flevonice benadert op bijzondere wijze het natuurijsschaatsen. De baan van drie kilometer door het typisch Nederlandse landschap met haar ‘koek en zopie’ geeft een gevoel van vrijheid en winter. Dat wij zo’n baan hebben in Nederland, daar mogen wij oprecht trots op zijn.

INHOUDSopgave marathon magazine DECEMBER 2014

O F F IC IËLE U ITG AV E VA N D E A LTER N ATIEV E ELF STED EN TO C H T W E I S S E N S E E

MARATHON

MAGAZINE

KLAAR VOOR EEN NIEUWE UITDAGING.

JAARGANG

EDITIE 3 - DECEMBER 2014

06 SCHAATSEN GAAT VOOR HET BIERTJE De vooroordelen over het studentenleven zijn bekend: feesten, zuipen, af en toe studeren en oh ja, sporten zou daar ook nog ergens tussen moeten. Niets is minder waar. “Natuurlijk wordt er gefeest, maar schaatsen staat voorop”, zeggen de bestuursleden van de Nederlandse Studenten Schaats Unie.

10 JOUKE: ALS SCHAATSEN MAAR HARD GAAT Alle vrijwilligers van de AEW wensen u

Prettige kerstdagen sportief 2015! en een

KERSTMIS

FOTO COVER In de vroege ochtend zijn toerschaatsers onderweg op de Weissensee (Foto: Ben Mobach)

Hij is een echte Fries. Geboren en getogen in Elfstedenstad IJlst. Toch is schaatsen hem niet met de paplepel ingegoten. Sterker, Jouke Hoogeveen (35 jaar) begon pas na zijn studie aan de Universiteit van Amsterdam serieus met schaatsen.

12 IDIOTE UITDAGING OP EEN ‘SURFPLANK’ Er zijn naast schaatsen veel varianten op de Elfstedentocht: wandelen, fietsen, steppen, skeeleren... Of staand op een surfplank, voortbewegend met een peddel. ‘Suppen’ wordt het genoemd. Wouter de Boer ging de Friese uitdaging aan.

17 ANNES WILDE ELFSTEDENTOCHTEN In Friesland wordt hij overal herkend. Anne Tjerkstra (68) is bekend van het skûtsjesilen, was jarenlang schipper van het Friese statenjacht en is fervent schaatser.

22 opvallen in de alternatieve Groenehartsport.nl heeft opnieuw een succesvol team in de Eerste Divisie. Remco Schouten won de eerste KPN Marathon Cup met een ronde voorsprong.

24 ZEEUWSE jonge HONDEN Ze zijn al maatjes vanaf de basisschool. Dick Hoogstrate en Laurent Janse, allebei 18 jaar, voltooiden dit jaar allebei al na zo’n zeven uur de 200 kilometer.

28 pien blijft zoeken naar plezier Ze werd eind 2012 Nederlands kampioene op de 3.000 en 5.000 meter en verdween daarna van het hoogste niveau. Dit seizoen is Pien Keulstra terug, als marathonschaatsster in het team van MKBasics.nl.

en verder 09 15 20 26 31

VRIJWILLIGERSDILEMMA’S Marike van Sark en Karin Stegeman ADVERTORIAL MenM Ice-Skate SPIELPLATZ DER NATUR Met een schip naar de Weissensee DE IJSCLUB Schaats- en Skeelervereniging Rijssen, sinds 1914 AEW/Kort Nieuws

COLOFON Marathon Magazine is een gratis uitgave voor alle bij de Alternatieve Elfstedentocht Weissensee aangesloten schaatsliefhebbers. Marathon Magazine verschijnt drie keer per jaar.

Hoofdredacteur Robin Wubben redactie@weissensee.nl

Redactie Marloes van Daalen, Toine Doreleijers, Wim IJpelaar, George van der Loos, Joyce Mul, Elisabeth Post, Marike van Sark en Karin Stegeman.

Fotografie Redactie AEW, TIMS Imaging.

Vormgeving Acta Tekst & Beeld, Nijmegen

Druk en verzending Grafiprint, Eindhoven JAPAK, Oirschot Overname van artikelen is alleen toegestaan met toestemming van de AEW.

Contactgegevens Postbus 9769, 3506 GT Utrecht info@weissensee.nl (+31) 030 7531432

eerst

schaatsen daarna pas feesten Om 5 uur in de ochtend de kroeg uit rollen, pizza’s eten die druipen van het vet en liters alcohol. Zo gaat dat toch bij studentenverenigingen? Niet bij studentenschaatsverenigingen! Daar staat het schaatsen voorop. “Natuurlijk wordt er wel gefeest, maar sport is de basis”, vertellen de bestuursleden van de Nederlandse Studenten Schaats Unie (NSSU). De NSSU is de overkoepelende organisatie van studentenschaatsverenigingen in Nederland. Jeroen van Uitert (20 jaar), Merel Essink (23) en Yvonne Hartman (23) vormen het bestuur. “We zijn het aanspreekpunt voor de verenigingen en proberen de samenwerking tussen hen te bevorderen. Dit doen we door gezamenlijke activiteiten te organiseren en het contact zo makkelijk mogelijk te laten verlopen”, vertelt Yvonne. Ze schaatst bij Lacustris uit Nijmegen en is derdejaarsstudent biomedische wetenschappen. “Ik ben een jaar bestuurslid geweest bij Lacustris en werd daarna gevraagd om in het bestuur van de NSSU te gaan, hartstikke leuk natuurlijk.” Yvonne is gaan schaatsen omdat ze iets nieuws wilde leren. “Ik vond het leuk om te zien hoe snel ik vooruit ging. Je kunt blijven leren

en jezelf verbeteren, waardoor je weer harder gaat. En schaatsen is ook een uitdaging; dat spreekt me aan.” In Nederland zijn er tien verschillende studentenschaatsenverenigingen met in totaal meer dan 1500 leden. “Elke studentenstad heeft wel een studentenschaatsvereniging. De verenigingen organiseren wedstrijden voor studenten die op allerlei verschillende niveaus schaatsen. Iedereen kan dus meedoen”, zegt Merel. Ze zit in het laatste jaar van haar opleiding fysiotherapie in Utrecht en is kortgeleden gevallen voor de schaatssport. “Ik ben begonnen toen ik ging studeren. Ik train twee keer per week en schaats zo’n vijf wedstrijden per jaar.” Schaatsen doet ze vooral voor de gezelligheid. “Na de training

worden bij ons twee grote emmers met thee gevuld, waar iedereen zijn mok dan kan vullen. Dit is een traditie bij USSV Softijs, het is de sfeer die het schaatsen zo leuk maakt voor mij. Feesten hoort er ook bij, maar het blijft wel een sportvereniging. Na een training of op feestjes wordt er niet altijd alcohol gedronken. De meesten doen rustig aan, omdat ze kort erna een wedstrijd hebben.” Een studentenschaatsvereniging is voor iedereen die schaatsen leuk vindt. Qua niveau is het echt van alles wat. Er zijn bijvoorbeeld studenten die iets leuks willen doen naast hun studie. Zij beginnen, zoals Merel, dan pas met schaatsen. Daarnaast zijn er ook verenigingen met echte wedstrijdgroepen of mensen die op hoger niveau

schaatsen. “Bij de meeste verenigingen is het over het algemeen langebaanschaatsen, maar er zijn ook studenten bij die bijvoorbeeld marathonschaatsen doen. Skits, de studentenschaatsvereniging uit Amsterdam heeft bijvoorbeeld haar eigen marathonteam met opleidingsploeg erbij”, legt Jeroen uit. Hij studeert werktuigbouwkunde in Delft en is lid van E.L.S. - wat zoveel betekent als ‘Effe Lekker Schaatsen’. “Shorttrack wordt ook steeds populairder. De meeste studenten denken: ‘oh leuk, iets nieuws. Dat wil ik proberen’, en vinden het supergaaf”.

Schaatsen staat voorop, dus wordt er door het NSSUbestuur geproost met warme chocomel in plaats van bier.

Marathonschaatsen neemt een steeds grotere rol in binnen het studentenschaatsen. Maar omdat er relatief weinig marathonschaatsers in het studentenleven zijn, is er

Het bestuur van de NSSU bestaat in het studiejaar 2014-2015 uit Yvonne Hartman, Jeroen van Uitert en Merel Essink (v.l.n.r.).

onderling een groot niveauverschil. “Iedereen begint met langebaanschaatsen. Verenigingen worstelen qua marathonschaatsen een beetje met het geven van passende trainingen door de grote verschillen in niveau. Bij Skits is het nu heel erg goed opgezet, dat is een professioneel team. Ook bij andere verenigingen is er een stijgende lijn in het marathonschaatsen te zien. Er worden trainingen gegeven die meer gericht zijn op marathonschaatsen. Dit is voor de studenten die marathonschaatsen al leuk vinden, maar ook voor de anderen om ze kennis te laten maken met deze tak van schaatsen.”

Gezelligheid, maar sport is de basis. “Daarnaast wordt er natuurlijk gefeest”, vertelt Jeroen. “Maar waar een studentenvereniging twee, drie keer per week met elkaar borrelt, gebeurt dat bij onze verenigingen één keer per twee, drie weken.” Zelf schaatst Jeroen al erg lang “Het allerleukste aan schaatsen vind ik de snelheid. Het afgewogen risico om zo hard mogelijk te gaan, dat maakt het voor mij leuk!” Beschermende kleding vindt hij maar niks. “Als een helm verplicht zou worden, is voor mij de lol eraf. Bij marathons ligt dit natuurlijk wel anders. Dan schaats je met zoveel mensen bij elkaar.”

Veel studenten die van de langebaan komen, raken geïnteresseerd in het marathonschaatsen. “De meeste studenten zijn nog niet bekend met marathonschaatsen. Ze zien het en vinden het leuk om te proberen. Zo merken we dat er steeds meer mensen enthousiast voor worden. Bij zeker acht van de tien verenigingen is de intentie om in de komende jaren meer mogelijkheden te gaan bieden voor marathonschaatsers.”

De studentenverenigingen organiseren verschillende wedstrijden, waaronder het Nederlands Studenten Kampioenschap. “Hierbij staat om het jaar ook marathonschaatsen op het programma, afgewisseld met de ploegenachtervolging.” Ook tijdens andere toernooien is er ruimte voor verschillende disciplines; met een ploegenachtervolging of bijvoorbeeld een minimarathon. Jeroen: “Daarnaast wordt er gestreden om de NSSU Cup. De verenigingen krijgen punten op aantal deelnemers en de prestaties die zij leveren. De verschillende wedstrijden leveren punten op. Dit is weer afgestemd op de grootte van de vereniging. Het doel is om wedstrijdrijden op elk niveau te stimuleren.”

De Weissensee is nog niet erg bekend bij de studentenschaatsverenigingen. “Er gaan wel wat mensen heen, maar het leeft niet heel erg bij de verenigingen. Dit terwijl er duidelijk veel mensen zijn die marathonschaatsen leuk vinden. Wanneer het gecombineerd zou worden met een reis kan het zeker bekender worden.” Elke studentenschaatsvereniging heeft al een eigen winterreis. Buitenlandse, onoverdekte ijsbanen als Collalbo, Baselga en Zakopane horen bij de favoriete reisbestemmingen. “We staan tijdens onze schaatsreis één, twee keer per dag op het ijs en er is een wedstrijd. Verder kun je skiën en worden er spelletjes gedaan. Het gaat om het schaatsen. En natuurlijk de gezelligheid.” Maar zou natuurijs op de Weissensee niet veel mooier zijn dan schaatsen op een buitenlandse 400 meterbaan? “Natuurijs is dat gaaf”, erkennen de bestuursleden. “Het is zeker iets om over na te denken.”

De verenigingen en de NSSU zijn steeds op zoek naar nieuwe schaatsstudenten. “Bij de start van het nieuwe studiejaar laten we zien wat we doen. We moeten hier creatief mee omgaan, omdat het studiejaar in de zomer begint. Zo lopen we bijvoorbeeld in schaatspak rond of nemen we onze mascotte, een grote pinguïn, mee.” Een groot voordeel bij de studentenschaatsverenigingen is dat leden het hele jaar in kunnen stromen. De verenigingen organiseren het hele jaar door evenementen en activiteiten. “Zo worden ook andere studenten enthousiast om te gaan schaatsen. Hoe meer studenten er gaan schaatsen, hoe leuker het is.” door marloes van daalen

vrijwilligers dilemma’s

marike…

Carlo en Irene, Bassie en Adriaan, Suske en Wiske. Iets samen doen is leuker dan alleen. Weissensee 2015 komt dichterbij en de AEW-vrijwilligers staan paraat om er een mooie tijd van te maken voor alle schaatsgasten. Zo ook Karin Stegeman en Marike van Sark (beide 27 jaar). De ‘Knabbel en Babbel’ van de redactie komen al jaren op de Weissensee en leggen elkaar een paar dilemma’s voor.

Het grote meer bevroren of twee weken perfect weer? “Een lange wandeling over het grote meer samen met onze fotograaf Ben vind ik fantastisch! De groep toerschaatsers volledig uitgerekt over de lange route, de stilte daar en het pikzwarte ijs. Ik krijg al kippenvel als ik daaraan denk. Het grote meer bevroren dus!”

Weissensee zonder smartphone of alles wat je denkt posten op Twitter? “Haha, ik ben nogal een flapuit, alles posten op Twitter is geen optie! De periode op de Weissensee meemaken zonder smartphone is geen probleem. Je focust je sowieso op alles wat daar gebeurt en bent elke dag van vroeg tot laat intensief bezig met het wereldje op de Weissensee.”

Een interview met Simon Schouten of met Arjan Stroetinga? “Met Simon. Ik heb hem geïnterviewd voor Marathon Magazine na zijn winst in de Alternatieve Elfstedentocht in 2013. Dat was een loodzware tocht en hij kwam als jongeling met ruime voorsprong als eerste over de finish. Ik zou hem nog wel eens willen interviewen en horen hoe hij er op terugkijkt.”

Nooit meer lachen of nooit meer praten? “Lastig, beide doe ik graag. Nooit meer lachen zou ik het meest missen. Lachen is voor mij een universele manier van communiceren. Waar je ook bent, kun je met gebaren via handen en voeten, samen met een grote glimlach, altijd met mensen communiceren.”

...Karin

Deelnemen aan de 200 kilometer of altijd fietsen met wind tegen? “Altijd fietsen met tegenwind. Ik vrees namelijk dat ik de 200 kilometer ongetraind niet ga overleven. Tot op heden heb ik niet meer dan een paar rondjes op een kunstijsbaan geschaatst. Ik heb echt groot respect voor alle schaatsers die deelnemen aan de Alternatieve Elfstedentoertochten en dan vaak vermoeid over de finish komen na 200 kilometer. Mij zal dat echt niet gaan lukken. Altijd fietsen met tegenwind wél. Vroeger moest ik ruim twintig kilometer van huis naar school en terug fietsen, ook met tegenwind. Dus dat ga ik nog wel redden.”

Een week lang in schaatspak naar je werk of zonder ijs op de Weissensee? “Natuurlijk het schaatspak! Ik moet er niet aan denken, geen ijs op de Weissensee. Dan offer ik me graag op door een week voor paal te lopen. Dan valt er in ieder geval nog iets te lachen. Van geen ijs op de Weissensee wordt natuurlijk niemand vrolijk.”

Een nacht speaker Jannes naast je bed of gewekt worden met het Weissensee-kanon? “Ik ben wel heel benieuwd hoe Jannes mijn nacht zal verslaan. Maar ik kies toch voor het kanonschot. Ik heb sowieso al een wekker waar ik iedere ochtend van wakker schrik. En ik ben een vrij lichte slaper. Met Jannes naast mijn bed kom ik natuurlijk nooit in slaap.” door karIN STEGEmaN EN marIkE vaN Sark

“Het maakt niet uit hóe je schaatst. Als het maar gaat gaat”

hard

Hij is een echte Fries. Geboren en getogen in Elfstedenstad IJlst. Toch is schaatsen hem niet met de paplepel ingegoten. Sterker nog, Jouke Hoogeveen (35 jaar) begon pas na zijn studie Pedagogiek aan de Universiteit van Amsterdam serieus met schaatsen bij Hardrijders Club Amsterdam (HCA). In de stad waar hij nu al vanaf zijn achttiende woont. “Ik wilde altijd al marathonschaatser worden en in wielrennen was ik niet zo goed”, vertelt Jouke, die wel graag naar de wielersport kijkt. “Schaatsen is een soort wielrennen op ijs. Kapotgaan, lekker buiten zijn en een goede techniek beheersen.” Dat laatste is nog elke dag een leerpuntje voor de marathonschaatser. Vooral zijn ‘houterige’

bochten zijn opvallend voor veel schaatskenners. “Kom maar eens een bocht door met zo’n lang lijf”, zegt de schaatser, die bijna twee meter lang is. Als nuchtere Fries voegt hij eraan toe: “Het maakt niet uit hoe je schaatst. Als je maar hard schaatst!” Als je zoals Jouke allesbehalve soepel en klein bent, dan moet je andere middelen in de strijd gooien. Aanvallen en hard wegrijden op de goede momenten zijn twee van zijn kwaliteiten. Juist dat stukje inzicht maakt Jouke tot een profschaatser met een rijkgevulde erelijst. De afgelopen jaren stond hij regelmatig op het podium; ook op de Weissensee. Tweede in de Alternatieve Elfstedentocht van 2012, derde in het Open NK én de Alternatieve van 2013 en begin dit jaar tweede in de Aart Koopmans Memorial. En - last but not least - hij won solo de Grand Prix in het Zweedse Falun. “Ik begon vooral goed te worden in de

laatste weken van 2013. Ik heb daar niet echt een verklaring voor”, denkt hij terug. “Misschien had ik de mazzel dat de BAM-ploeg zijn zinnen had gezet op de Olympische Spelen in Sochi.” Niet heel verrassend werd hij later uitgeroepen tot marathonschaatser van het jaar en nam hij de Dick van Gangelen Trofee in ontvangst. Na het seizoen onderging de A-Ware/Fonterra-formatie, waar hij vorig seizoen deel van uitmaakte, een complete gedaanteverwisseling. Op de sponsor na werd nagenoeg de volledige ploeg overgenomen door Jillert Anema en zijn ex-BAM’ers. Hij wilde wel verder met Jouke, en ook met Niels Mesu. De overige rijders konden op zoek naar een andere ploeg. Op dit moment heeft Jillert drie schaatsploegen onder zijn hoede. Clafis is zijn langebaanploeg met onder andere de Olympisch medaillewinnaars Jorrit Bergsma, Jorien ter Mors en Carien Kleibeuker. Daarnaast rijdt A-ware/Fonterra weer marathons met bekende namen als Arjan Stroetinga en Bob de Vries. Jouke maakte de overstap naar een compleet nieuwe ploeg in het peloton, Team Tjolk. Het zuiveldrankje dat velen van vroeger kennen is de sponsor van de opleidingsmarathonploeg van coach Jillert Anema en ploegleider Bertjan van der Veen. Het team bestaat uit de neven Willem en Evert Hoolwerf, Erik Jan Kooiman, Mats Stoltenborg en de ‘ervaren captain’ Jouke Hoogeveen. Met zijn 35 levensjaren is Jouke verreweg de oudste van het team. “Ik ga niet de baas spelen”, stelt Jouke. “Laatst vertelde Evert, 19 jaar, dat we het even zus en zo gingen doen. Prima, ik leer ook van hen.” Jouke schaatste niet van jongs af aan en dat verschil met veel andere schaatsers kun je zien, vertelt hij. “Nee, ik ben niet de beste schaatser ter wereld. Ik vind het daarom heel bijzonder om anderen te zien schaatsen. Als ik bijvoorbeeld Jorrit Bergsma over het ijs zie zwieren; zo makkelijk dat het er uitziet. Daar kan ik echt tegenop kijken”,

vertelt hij met veel waardering. “Mij zie je niet dwars door het peloton rijden. Ik ga er liever omheen.” Of het nou natuurijs of kunstijs is, marathonschaatsen of langebaanschaatsen, Jouke kan blijkbaar veel meer dan hij denkt. Op 12 november werd hij gewestelijk marathonkampioen op de Jaap Edenbaan. Hij had drie ronden voorsprong. Op de KPN NK Afstanden in Thialf was Jouke Hoogeveen de grote verrassing voor iedereen, maar vooral voor zichzelf. Samen met ploegmaatje Erik Jan Kooiman plaatsten zij zich voor de World Cups in Seoul op de tien kilometer. “Voor mijn gevoel ging het best makkelijk in Heerenveen”, spreekt hij. “Laat mij maar duurschaatsen. Hoe langer hoe beter.”

Vier keer stond Jouke Hoogeveen op het podium op de Weissensee: Alternatieve Elfstedentocht 2012, Open NK 2013, Alternatieve Elfstedentocht 2013 en Aart Koopmans Memorial 2014 (v.l.n.r.).

Hij had zich dan ook enorm verheugd op de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee begin dit jaar. Door de barre weersomstandigheden met sneeuwval tot een meter moest de 200 kilometer lange tocht worden afgelast. Tot grote teleurstelling van Jouke. “Ik had al mijn zinnen op de Alternatieve gezet”, vertelt hij. “Daar had ik jarenlang voor getraind, die ellenlange fietsen skeelertochten van wel vier á vijf uur.” Bovenal verkiest de marathonschaatser toch het natuurijs boven het kunstijs. Daar gebeurt het echte beulenwerk, vindt hij. “Daarbij heb ik het voordeel dat ik geen bochten hoef te rijden zoals op de baan”, lacht hij. “Gewoon lekker hard rechtdoor!” Jouke voelt zich nog elke dag groeien en het einde is nog niet in zicht. “Ik wil dit zeker nog vijf jaar blijven doen, maar ik kijk niet teveel vooruit”, spreekt hij duidelijk uit. “Ik bekijk het van wedstrijd tot wedstrijd, maar de rek zit er nog in.” Jouke vindt dingen waar hij goed in is leuk. En als hij zo sterk blijft rijden, dan komt het ook wel goed met die Oostenrijkse ‘Tocht der Tochten’. Hou hem in de gaten, nummertje 62. door joyce mul

Op zoek naar de

GRENS

In den beginne was de Elfstedentocht een tocht die op schaatsen uitgevoerd moest worden. Maar inmiddels zijn er vele varianten: wandelen, fietsen, steppen, skeeleren, roeien, op de motor, met een ‘lelijke eend’... En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Of natuurlijk staand op een surfplank, voortbewegend met een peddel. ‘Suppen’ wordt het genoemd. Wouter de Boer (37 jaar) ging deze zomer de Friese uitdaging aan. 12

Wouter is al van jongs af aan een fervent watersporter. “Iedere zomer gingen we met het gezin naar het water, met zo’n klein zeilbootje”, herinnert hij zich. “Binnen de familie waren er veel meer neven en nichten die zo’n bootje hadden, dus werd dat bij familiereünies al snel wedstrijdjes zeilen. Een oudere neef had een surfplank, dat ging sneller dan een zeilboot, dus ging ik dat ook doen. Van windsurfen kwam golfsurfen en later ook nog kitesurfen. Ik werkte in de outdoorbranche, dus had ik in de zomer veel tijd om te gaan surfen op de mooiste plekjes ter wereld.” Op de Maasvlakte, waar Wouter toen wekelijks surfte, zag hij ineens iemand met een peddel op een surfplank. ‘Suppen’ heette het. Sup staat voor ‘stand up paddle’. Het is één van de jongste en snelstgroeiende watersporten. “Het hoefde van mij niet meer harder, hoger, heftiger”, zegt hij. “Je realiseert je op een gegeven moment dat er veel meer is dan dat. Een fysieke én mentale uitdaging vind ik nu veel mooier. Suppen is rustgevend, je glijdt heel stil door het water, maar tegelijkertijd ben je sportief bezig.” Wat begon met suppen op vlakwater, werd vervolgens suppen op de Atlantische Oceaan in Bretagne. “En nu is het echt mijn sport geworden”, zegt hij. “Normaal gingen we bij vrienden op bezoek, nu bel ik vrienden op om in het weekend een tocht te maken op de sup. Je bent sportief bezig, maar kunt ook een kletspraatje maken.” De Elfstedentocht kwam al snel in beeld bij Wouter. En toen er iemand tegen hem zei ‘dat kun jij helemaal niet’, was de beslissing genomen. “Ja, zo werkt dat”, lacht de man uit Willemstad. “Als je tegen mij zegt dat ik het niet kan, zal ik bewijzen dat ik het wél kan.” Een eerste poging om de Elfstedentocht stand-up-peddelend te volbrengen, strandde echter al voor Wouter er aan begonnen was. “In 2013 liep ik kort voor de start een blessure op aan mijn hand, waardoor ik die afstand echt niet kon volbrengen”, zegt Wouter. “Ik heb toen alleen de laatste twee etappes meegedaan. Maar ja, ik had eraan geroken en wilde meer. Toen ik terugkwam en mijn surfvrienden vertelde over de Elfstedentocht, ontstond snel het idee om met een team in estafettevorm deel te nemen aan de

tocht. En ik zou dan meegaan als coach en ‘ervaringsdeskundige’ om hen te begeleiden. Onder het genot van één, twee, drie biertjes - zoals dat gaat - hadden we het team eigenlijk zo bij elkaar.” De SUP 11-City Tour, zoals het evenement officieel heet, duurt vijf dagen. Er zijn verschillende categorieën, zowel een individuele competitie als teamtocht. De etappes zijn ongeveer veertig kilometer lang, met op de slotdag de ‘kortste’ etappe: Dokkum-Leeuwarden, 27 kilometer. “Veertig kilometer per dag lijkt weinig, zeker als je weet dat je 200 kilometer in één dag kunt schaatsen”, erkent Wouter. “Maar bedenk wel dat suppen totaal andere snelheden kent. De gemiddelde recreant peddelt ongeveer zes, zesenhalve kilometer per uur. Let wel: als het windstil is! Gemiddeld sta je ruim zes, zeven uur per dag op die plank. Halverwege is er wel een rustplek, waar je verplicht vijftien minuten moet rusten, maar zó lang peddelen is loodzwaar. Het slaat eigenlijk nergens op.” Uiteraard moet je voor een sup-Elfstedentocht veel trainen, maar ook de laatste voorbereidingen zijn belangrijk. Zoals bij veel duursporten draait het dan vooral om eten. “Je begint de dag met ontbijten. Pannenkoeken, eieren; koolhydraten. En als je denkt: nu ben ik vol, dan moet je nog dooreten. Stapelen, stapelen, stapelen. En dat doe je halverwege bij de rustplaats weer”, zegt Wouter. Na een korte ochtenduitleg van de organisatie volgt de warmingup en daarna de start. Eerst de wedstrijdsuppers, daarna

Mentaal is het ontzettend zwaar. Het is mooi om te zien dat iemand het ene moment mentaal helemaal kapot is, maar er op de één of andere manier tóch doorheen komt en de finish haalt. Dat vond ik bijna mooier dan dat ik zelf de finish haalde.” Ook de sfeer onderweg helpt de suppers verder. “Al als je aan de start komt, krijg je een enorme kick. Zoveel sups in het water, zoveel mensen; dat is prachtig. Door de adrenaline krijg je ook het gevoel dat je de finish moét en zál halen. Daardoor kun je het langer volhouden. Ook als er onderweg ineens mensen voor je staan te klappen, krijg je daar een enorme boost van.”

Wouter onderweg tijdens de SUP 11-City Tour. Zelf de Elfstedentocht suppen? Kijk op www.sup11citytour.com.

de toersuppers. “Zo’n start is een enorme chaos”, herinnert Wouter zich. “Als je een club suppers in een vlak watertje gooit en de eersten zijn vertrokken, heb je één grote klotsbak. Als je niet als eerste start, moet je echt je best doen om op die plank te blijven staan.” “De sfeer tijdens de Elfstedentocht is uniek. Je komt alle bekende plekken langs de Elfstedenroute tegen. Het is een schitterend landschap en je komt door prachtige oude stadjes. Maar onderweg worden de ‘auwtjes’ en pijntjes ook steeds erger. Op smalle watertjes gaat het prima, maar bijvoorbeeld het Slotermeer oversteken met wind schuin van voren... Dan moet je aan één kant dus meer peddelen; mijn rechterarm was helemaal dik toen ik Sloten uiteindelijk binnenpeddelde. En onderweg moet je ook goed eten en vooral drinken! Daar moet je op blijven letten. Ik keek op mijn GPS-apparaat om te zien hoe ver we waren en na iedere kilometer móest ik drinken. Als je hongerklop krijgt, heb je echt een probleem. Dan zakt je snelheid ineens van meer dan zes kilometer per uur naar minder dan vijf. Dan moet je flink eten om het weer aan te vullen. En mentaal is het ontzettend zwaar.” Het sociale karakter dat de Weissensee kenmerkt, is er ook onder de suppers. “Je hebt elkaar keihard nodig”, zegt Wouter. “Je waarschuwt elkaar voor bruggetjes en andere gevaren, helpt elkaar er echt doorheen. Als iemand het zwaar heeft onderweg, help je iemand: ‘Ga maar in mijn slipstream hangen’. En na afloop zijn ze daar ontzettend dankbaar voor. Dat is prachtig. Daar kan ik van genieten.

Naast de Elfstedentocht in vijf etappes was er dit jaar voor het eerst een non-stop variant. “Dan sta je dus dag en nacht op die plank”, lacht Wouter. “Dat is een extreme uitdaging. Zoiets ontstaat omdat mensen keer op keer hun grenzen willen verleggen. Vergelijk het met hardlopen. Je begint met trainen, loopt een keer een wedstrijdje van tien kilometer, daarna een keer een halve marathon en vervolgens wil je tóch die hele marathon volbrengen. En wie dát een flink aantal keer heeft gedaan, zoekt wéér een nieuwe uitdaging. Zo wordt het steeds extremer; mensen blijven op zoek naar waar het een keer ophoudt. De sky is the limit. Bij een aantal mensen werkt het zo en ik ben er daar één van. Toen iemand na de Elfstedentocht van dit jaar zei: ‘en dan volgend jaar zeker non-stop’, begon ik daar direct serieus over na te denken. Als de situatie het volgend jaar toelaat, zou ik dat zomaar kunnen gaan doen. Het nadeel is alleen dat ik zoveel leuk vind. Als je ergens aan geproefd hebt, wil je meer. Surfen vind ik leuk, suppen vind ik leuk, ik doe aan parachutespringen, mijn werk is leuk... en mijn vrouw vindt het ook leuk als ik een keer thuis ben, mijn kinderen willen ook aandacht, dus... Je moet keuzes maken.” “Tja, ik ben echt een ondernemend typje, wil niet stilzitten”, glimlacht Wouter. De logische vraag die overblijft: en schaatsen dan? Zit daar voor Wouter nog een uitdaging in? “Of ik ooit op de Weissensee ga schaatsen? Ik ben van nature geen schaatser, heb toen ik op het CIOS zat een paar lesjes gehad en ooit een tochtje geschaatst. Dus ik zie dat nu nog niet gebeuren. Maar als er in die vriendenclub iemand het idee zou hebben om 200 kilometer te gaan schaatsen op de Weissensee, denk ik dat ik mijn vinger niet naar beneden kan houden en die uitdaging tóch aan zou willen gaan. Zeker als er iemand zou roepen: ‘dat lukt je niet’ zou het in mijn kop gaan zitten...” Bij deze Wouter. Dat lukt je niet. door robin wubben

www.CROFORD.com p��e� ��:H��ST ��O� W�AR

Wij zijn er weer bij!

Weissensee 2015

Testen Verhuur Service Vanaf 20 januari gaan we opbouwen en proberen we u al van dienst te zijn. Vanaf 21 januari iedere dag vanaf 9.30 uur bij de start en finish staan we voor u klaar. www.menm-iceskate.nl

WEISSENSEE

Al 10 jaar lang staan we met veel plezier op de Weissensee. De laatste jaren als MenM-iceskate. Dit gaat altijd in een prima samenwerking met de Stichting Weissensee die alles op een professionele manier onder controle heeft. De sfeer is er echt geweldig en iedereen die er is willen we proberen de eindstreep van de toertocht te laten halen door ze te voorzien van goed materiaal. Ook dit jaar staan we weer in onze tent bij de Start en Finish om schaatsen te slijpen, te repareren indien nodig en deelnemers te voorzien van goed advies. Natuurlijk kan men onze eigen schaatsen ook gratis testen en eventueel huren voor de tocht. Voor dit laatste is het verstandig nu vast te reserveren. Het testen van de schaatsen kan overigens ook nu al in Nederland.

SALOMON BINDING

Deze schaats heeft net zoals onze andere ijzers (met uitzondering van de Wiperboard) de Salomon pilot Equipe binding. De dubbel-assige binding van Salomon die zorgt dat een goed stabiele zijwaartse druk uitgeoefend kan worden. SALOMON SCHOENEN Op alle ijzers passen de Salomon schoenen die zeer comfortabel en lekker warm zijn. Hiervan worden ook diverse modellen en alle maten mee-genomen zodat er altijd wat voor u bij zit.

TESTEN

Vanuit ons ﬁliaal in Vorden kunt u de schaatsen uitproberen op de ijsbaan in Deventer. Maar we hebben door het hele land schaatsspecialisten zitten die onze schaatsen leveren. (zie menmiceskate.nl/dealers)

WIPERBOARD & COMPETITION CARBON

Dit jaar kunt u naast de Competition ook de Wiperboard én het laatste model de Competition Carbon testen! De Wiperboard is uniek door de geïntegreerde binding waar de Salomonschoenen in passen. Bij de Carbon schaats is het proﬁel dat normaal uit aluminium bestaat nu van carbon en het gewicht is daardoor veel lager dan de normale Competition (die al de lichtste was is zijn soort). Het belangrijkste voordeel van deze carbonschaats is echter de vorm. Vanaf halverwege loopt het proﬁel van de schaats naar achter toe omhoog zodat de hak van de Salomonschoen perfect aansluit op de binding! Dit zorgt ervoor dat men een veel stabieler schaatsgevoel heeft!

MEER INFO

Op onze site is een aparte pagina Weissensee aangemaakt waar u alle informatie kunt vinden. We zien u graag bij onze tent op de Weissensee en wensen iedereen een succesvol schaatsseizoen. Nb Dit jaar herkent u ons aan onze nieuwe outﬁt!

FOTO: LEEUWARDER COURANT

Skûtsjesilen, wielrennen en ‘wilde’ Elfstedentochten In Friesland wordt hij overal waar hij komt, herkend. Anne Tjerkstra (68) is bekend van het skûtsjesilen, was jarenlang schipper van het Friese statenjacht en is fervent schaatser. Hij reed al een flink aantal ‘wilde’ Elfstedentochten.

FOTO: LEEUWARDER COURANT

Anne als schipper van het Friese Statenjacht (linksboven) en op Thialf. Vorige pagina: de ‘wilde’ Elfstedentocht van 2002 (Anne rechts). Regelmatig haalden zijn wilde tochten het nieuws (knipsels onder). Middenonder de geïmproviseerde stempelkaart van de wilde tocht van 1976.

Hij weet nog goed wanneer hij voor het eerst op het ijs stond. Zijn vader had hem bij de sluis van Terherne de schaatsen ondergebonden. Anne bakte er niets van en lag voortdurend op zijn gat. “Ik baalde flink, begreep er niets van”, zegt hij. Bleek dat de houtjes verkeerdom ondergebonden waren. “Ik was toen acht jaar oud, dat is dus zestig jaar geleden. Maar het is me altijd bij gebleven.” ‘s Winters stond Anne als kind dagenlang op het ijs. “Wij konden er geen genoeg van krijgen.” Een geliefd spelletje was het zogenoemde buffeljagen. De schaatsertjes moesten proberen van de ene naar de andere kant

van de ijsbaan te rijden, terwijl in het midden iemand stond die je af kon tikken. Degene die werd getikt, bleef ook in het midden staan. “Op het laatst moest je proberen iedereen te ontwijken. Zo leerden wij sprinten en overstappen.” De eerste keer dat Anne met een Elfstedentocht in aanraking kwam, was in 1956. Hij reed met een paar vriendjes naar Berltsum en zag de rijders voorbij komen. Het maakte grote indruk op de knapen. “Wij fantaseerden dat wij dat later ook gingen doen.” Tenminste tien Elfstedentochten heeft Anne inmiddels gereden, waarvan drie offciële. De plakboeken komen op de keukentafel. Twee keer nam hij deel aan de wedstrijd. De eerste keer kwam de schaatser in 1985 op 39 minuten na winnaar Evert van Benthem op de Bonkefeart binnen op plaats 111. Het jaar daarop had hij materiaalpech. Al vrij in het begin van de race

Kalender 2014-2015

knapte er een stuk van de punt van de schaats. “Ik zat notabene in de kopgroep. Ik kon geen snelheid meer maken, maar ben wel gefinisht. Had na afloop wel flink last van mijn linkerbeen, want door de kapotte schaats kon ik met rechts amper afzetten.” Het typeert de 68-jarige Fries. Hij is een doorzetter, kan met tegenslagen omgaan en weet niet van opgeven. Die eigenschappen komen ook van pas bij zijn andere passie: zeilen. Als skûtsjeschipper streed Anne 25 jaar mee – hij stopte op zijn 62ste – om de kampioenstitel van de Sintrale Kommisje Skûtsjesilen. Twee weken lang strijden bij deze wedstrijd veertien skûtsjes op de Friese meren om de titel. Anne eindigde een paar keer in de top drie, maar sleepte nooit het felbegeerde kampioenschap in de wacht. Hij heeft daar wel een verklaring voor. “Zeilen is alles voor mij, maar daar draait het niet alleen om in het leven.” Hij houdt bijvoorbeeld naast zeilen en schaatsen ook van wielrennen – “elke dag anderhalf uur, maar niet als het regent” – en schilderen. In de schuur hangt een honderd jaar met de hand gestikte oude fok met daarop portretten van tientallen skûtsjeschippers. De keukentafel is gemaakt van een zwaard van een skûtsje. “Als je skûtsjekampioen wilt worden, moet je supergefocust zijn en alleen maar daarmee bezig zijn. Ik vind zoveel dingen leuk om te doen.” Hij zeilt nu nog wel mee met de wedstrijden als bemanningslid aan boord van het skûtsje van Grou. Zijn schoonzoon Douwe Visser zit achter het helmhout van It Doarp Grou en is dit jaar kampioen geworden. Anne: “Prachtig natuurlijk om dat mee te maken. Daar ben ik ongelooflijk trots op.” ’s Winters gaat het skûtsje op de helling en wordt er niet meer getraind. Toen hij nog schipper was van het Friese statenjacht Friso - waar hij toen nog prins Willem-Alexander en prinses Máxima aan boord had - moest Anne in de winter dat schip opknappen. Tegenwoordig heeft hij alle tijd om te schaatsen. Iedere dinsdag- en donderdagmiddag gaat hij naar Thialf. En zodra er natuurijs ligt, trekt hij erop uit. Wie wil weten waar het ijs betrouwbaar genoeg is, belt naar Goïngarijp. “Het mooiste is als de winter doorzet en het zó hard vriest, dat bijna al het water in Friesland dicht ligt. Dan gaan we op verkenning. Stappen we in Leeuwarden op het ijs en kijken we eerst hoe ver we kunnen komen.” Zijn de bevindingen goed, dan gaat hij met een club schaatsvrienden een paar dagen later de Elfstedentocht schaatsen. De eerste keer deed hij dat in 1976. “We waren met z’n drieën. Het was prima te doen.” Er volgden later meer tochten; in totaal zeven. De rijders kregen ook kritiek, omdat het onverantwoord zou zijn zonder toezicht de tocht te maken. “We gaan nooit op de bonnefooi, je moet wel weten waar je aan begint.” De goed getrainde schaatsers starten de ‘wilde’ Elfstedentocht om vijf uur in de ochtend. Er gaat steevast een volgauto mee met proviand en droge kleren. “Tot nog toe is er nooit wat gebeurd.” Of Anne ooit overwogen heeft naar de Weissensee te gaan? Hij is eerlijk: “Ik hou er niet van om zoiets ver van tevoren vast te leggen. Want stel dat er hier ijs ligt, of de ‘Echte’ komt. Ik durf het er niet op te wagen...” door ELISabETH PoST

Zaterdag 20 december 17.00 uur: Finale Mass-start competitie 19.00 uur: KPN Marathon Cup, 1e Divisie 20.30 uur: KPN Marathon Cup, Dames 21.30 uur: KPN Marathon Cup, 1e Divisie

Groningen Groningen Groningen Groningen

Zaterdag 27 december 17.00 uur: Marathon Regio Top 2 18.00 uur: KPN Marathon Cup, 1e Divisie 19.30 uur: KPN Marathon Cup, Dames 20.30 uur: KPN Marathon Cup, Topdivisie

Enschede Enschede Enschede Enschede

Zaterdag 27 december 12.00 uur: KPN NK Allround 500m dames/heren 3.000m dames/5.000m heren

Heerenveen

Zondag 28 december 13.30 uur: KPN NK Allround Heerenveen 1.500m dames/heren 5.000m dames/10.000m heren Zondag 4 januari 12.30 uur: KPN NK Marathon, Masters 13.30 uur: KPN NK Marathon, Neo-senioren 14.30 uur: KPN NK Marathon, Dames 16.00 uur: KPN NK Marathon, Topdivisie

Groningen Groningen Groningen Groningen

Zaterdag 10 januari 17.00 uur: Marathon Regio Top 3 18.00 uur: KPN Marathon Cup, 1e Divisie 19.30 uur: KPN Marathon Cup, Dames 20.30 uur: KPN Marathon Cup, Topdivisie

Eindhoven Eindhoven Eindhoven Eindhoven

Zaterdag 10 en zondag 11 januari EK Allround, dames en heren Chelyabinsk (Rus) Zaterdag 17 januari 08.30 uur: Open NK Masters, 60+ Flevonice 10.30 uur: Open NK Masters, 50-59 jaar Flevonice 10.30 uur: Open NK Masters, Dames Flevonice 12.30 uur: Open NK Masters, 40-49 jaar Flevonice 19.00 uur: KPN Marathon Cup, Dames Heerenveen 20.00 uur: KPN Marathon Cup, Topdivisie Heerenveen 21.30 uur: KPN Marathon Cup, 1e Divisie Heerenveen

Aan deze kalender kunnen geen rechten worden ontleend. Kijk voor de meest actuele informatie en aanvangstijden op www.schaatsen.nl.

Met een schip naar de Weissensee? Dat kan toch helemaal niet? Er loopt toch geen rivier naar het meer? Nee. Dat niet. Maar wél een weg. En dus kwam er dit najaar een schip naar de Weissensee. Die Alpenperle, het eerste ‘hybride’ schip van Oostenrijk, werd vlak voor het ging vriezen te water gelaten in het bergmeer.

Spielplatz der natur Varen naar de Weissensee

Wie het meer alleen kent van de winterse schaatsavonturen, kan het zich bijna niet voorstellen: varen op de Weissensee. Toch worden er al vier generaties lang gasten over de Weissensee gevaren door de familie Müller van Weissensee Schiffahrt. Er is tussen mei en oktober een lijndienst tussen Gatschach en Dolomitenblick, met onderweg zeven scheepshaltes waar gasten in en uit kunnen stappen. Daarnaast kunnen de schepen gehuurd worden voor feestjes, zoals bruiloften en verjaardagen. In 1929 begon Weissensee Schifffahrt met het kleine motorschip ‘Klara’, inmiddels is de vloot drie motorschepen groot. De Alpenperle is de nieuwste aanwinst van de scheepsfamilie. Dit schip werd ontwikkeld omdat MS

(motorschip) Poto aan vervanging toe was. Niet gek ook, voor een schip dat al 89 jaar dienst doet. En dus werd er de afgelopen jaren hard gewerkt aan een schip dat aan alle tegenwoordige eisen voldoet. Het meest revolutionaire is de aandrijving: de Alpenperle is het eerste gastenschip in Oostenrijk met een elektro-hybridemotor. Naast een moderne, zuinige dieselmotor, die uitgerust is met een roetfilter en uitlaatgasnabehandelingssysteem, is er een elektromotor aan boord. De elektromotor maakt het mogelijk volledig geruisloos over het meer te glijden. De accu wordt ‘s nachts opgeladen door de eigen ‘Weissenseewaterkrachtcentrale’. Vrij vertaald wordt het schip dus voortgedreven door de

kracht van het water waar hij op vaart. Om zoveel mogelijk rendement uit de accu te halen, is de romp zodanig gevormd dat er zo min mogelijk waterweerstand is. In oktober kwam de Alpenperle aan op de Weissensee na een lange, moeizame en minutieus geplande reis. De reis van de Lux-werf in het Duitse Mondorf (in de omgeving van Keulen en Bonn) naar de Weissensee ging aanvankelijk zoals je van een schip mag verwachten: over het water. Maar vanaf de Oostenrijkse grens moest het schip op een dieplader en over de snelweg door het Gailtal en Gitschtal, tot uiteindelijk de laatste beklimming genomen werd naar het dal van de Weissensee. door robin wubben/vvv weissensee

FOTO: TIMSIMAGING.NL

Eerste Divisie wil opvallen in de

alternatieve Vorig seizoen won Thom van Beek het eindklassement in de Eerste Divisie. De rijder van Groenhartsport.nl verdiende daarmee een contract bij Van Werven in de Topdivisie. Het initiatief van de vijf sponsoren van Groenehartsport.nl om regionale schaatsers een kans te geven zich als marathonrijder te ontwikkelen, lijkt ook dit seizoen een succes. Na vier wedstrijden bezetten Remco Schouten en Christiaan Hoekstra de eerste twee plaatsen in zowel het algemeen als het jongerenklassement.

Op de maandag na deze vierde wedstrijd reed ik naar Ammerstol voor een gesprek met Remco. Voor hem begon het schaatsen op de plaatselijke ijsbaan, die op zo’n honderd meter van zijn ouderlijk huis is te vinden. Na even te hebben gevoetbald en getennist, bleek schaatsen de ideale sport voor hem. Via de gebruikelijke route van jeugdwedstrijden kreeg hij twee jaar geleden de smaak van de marathon te pakken. Remco vertelt over het begin van zijn carrière: “Als C-rijder reed ik toen het 6-Banentoernooi. Ik werd derde in het eindklassement en vorig jaar ben ik bij de ploeg van Groenehartsport.nl gekomen. Dat ging al vrij aardig met een veertiende plek in het algemeen klassement, vooral als je in aanmerking neemt dat we als ploeg aan het einde van het seizoen veel werk voor Thom opgeknapt hebben. Dit jaar gaat het helemaal geweldig met meteen mijn overwinning met een ronde

De dag voor ons gesprek had Remco nog de voorkeur gegeven aan een langebaanwedstrijd om de Holland Cup boven het gewestelijk marathonkampioenschap. Hij legt dat zelf uit: “Ik probeer beide disciplines te combineren maar ik heb wel gemerkt dat ik bij de langebaan na een tijdje afwezigheid erg moest wennen aan de omstandigheden van alleen rijden, wisselen en de buitenbochten. Door nu regelmatig aan een wedstrijd mee te doen, wordt dat weer een automatisme. Bovendien blijf ik op die manier in de seizoensranglijsten voorkomen.” De trainingsschema’s voor de hele ploeg worden door de bekende oud-marathonrijder Kurt Wubben geschreven. In de zomermaanden bestaan de trainingen vooral uit skeeleren en fietsen. Wielrennen doet Remco ook in wedstrijdverband. Hij rijdt van eind april tot september verschillende criteriums en enkele klassiekers. Remco legt uit: “In de zomer moet je de basis leggen en sterker worden door veel duur- en intervalwerk te verrichten. Als ik dan regelmatig een wedstrijd fiets, kan ik dat een stuk gemakkelijker opbrengen. Die wedstrijdprikkel geeft me dan net wat meer motivatie.” De ijstrainingen worden op thuisbaan De Uithof onder leiding van Kurt en ploegleider Joost Juffermans uitgevoerd. Naast hun technische vaardigheden kan dit tweetal bogen op een schat aan ervaring uit hun succesvolle carrière als marathonschaatser. De ochtend voor ons gesprek was Remco op pad geweest voor de periodieke check van zijn schaatsen. Deze controle wordt verzorgd door Topdivisierijder Timo Verkaaik. “Slijpen doe ik meestal zelf, de ronding is dan wel in orde maar zeker de bending wordt om de paar weken door Timo nagekeken”, zegt Remco over hun samenwerking. “Dat luistert heel erg nauw. In de wedstrijden krijg je zo nu en dan een tik tegen je schaatsen en dat kan direct gevolgen hebben. Voor natuurijs heb ik bovendien een stel buizen met weer een andere bending.”

dus hoe kwetsbaar dat lichaamsdeel voor een schaatser is. Hij vertelt over dat incident: “Ik was nog pupil en het gebeurde bij een val bijna uit stilstand aan het einde van het seizoen. De pees was recht doorgesneden. Ik had de hele zomer om het te laten herstellen. Al was het wel opvallend dat ik na zoveel rust na die zomer bijna geen verbetering van mijn tijden kon realiseren.” Het gesprek komt dan automatisch op de ongevallen aan het begin van het seizoen. Remco reed in de wedstrijd waarin het heftige ongeluk met Martin van der Pol gebeurde. Over de daarna ontstane discussie: “Het dragen van een helm had voor hem en voor Jane Ravestein eerder op de avond geen verschil gemaakt, maar ik kan een maatregel daarover wel begrijpen. Bij wielrennen en skeeleren is een helm al jaren verplicht en is iedereen eraan gewend. Een heel snijvast pak is een ander verhaal. Wim Dillen heeft het in de volgende wedstrijd bij ons geprobeerd, maar de huidige versie voert je lichaamswarmte niet voldoende af. Daar zal dus nog nader onderzoek naar moeten worden verricht.”

REMCO SCHOUTEN GEBOREN 6 maart 1995 PLOEG Groenehartsport.nl BEENNUMMER B99 WOONPLAATS Ammerstol BEROEP Parttime ﬁetsenmaker ERELIJST Winnaar KPN Marathon Cup I Eerste Divisie (2014-2015)

Het ziet ernaar uit dat Remco op de Weissensee voor het eerst een 200 kilometer gaat rijden. Afgelopen editie kwam het er door de bekende hevige sneeuwval niet van. Remco vond dat jammer: “We hadden als ploeg het plan om ons te laten zien. Het is niet waarschijnlijk dat we meteen in de finale mee zouden spelen, maar we wilden zeker met een paar man in een kopgroep terechtkomen. Dat moet dan dit seizoen maar gebeuren.” door GEorGE vaN dEr LooS FOTO: TIMSIMAGING.NL

voorsprong in Amsterdam en de zege van Christiaan in Utrecht. Bovendien rijden de andere leden van onze ploeg (Leander van der Geest, Thijs Smets en stagiaire Rik Qualm, red.) ook regelmatig in de punten.”

Als hij laat zien hoe gemakkelijk die verwisselbaar zijn, valt een ander detail op. Tussen de binnen- en buitenschoen is een snijvaste hielbescherming aangebracht. Remco heeft ooit zijn achillespees doorgesneden en weet

Zeeuwse jonge honden

Ze zijn al maatjes vanaf groep 2 van de basisschool en trekken sinds die tijd veel samen op. Ze zijn ook allebei lid van dezelfde schaatsclub: Schaats en Skeelervereniging De Poel. Dick Hoogstrate en Laurent Janse, allebei 18 jaar, finishten begin dit jaar allebei al na ongeveer zeven uur in een Alternatieve Elfstedentocht. Hoog tijd om eens te horen waar ze hun snelheid vandaan halen.

Hoewel Dick gek is van schaatsen, geeft hij als ik hem benader voor een afspraak al direct te kennen dat hij zich deze winter vooral gaat richten op zijn studie. Hij is begonnen met de HBO-opleiding Maritiem Officier in Vlissingen. Waar hij afgelopen jaar nog vier, vijf, soms zes keer per week trainde, gaat dat nu niet meer. Hardlopen, fietsen, skeeleren en schaatsen moeten plaatsmaken voor de schoolboeken. “Ik kan mijn studie onmogelijk combineren met schaatsen op het niveau dat ik eerst voor ogen had”, legt hij uit. “Het was een ontzettend moeilijke keuze om mijn passie te laten varen voor mijn carrière. Maar voor de toekomst móet ik dit wel kiezen.” Ook Laurent moest deze zomer kiezen tussen schaatsen en studie. En waar zijn maatje koos voor de studie, maakte Laurent de keuze andersom. Zijn opleiding aan het Maritiem Instituut Michiel de Ruyter zet hij op een wat lager pitje, ten faveure van het schaatsen. “Ik wil volop kunnen trainen en hoop dit jaar de overstap naar de Eerste Divisie te maken”, zegt hij. De 18-jarige zegt dat niet voor niks. In 2009 werd hij al eens Zeeuws jeugdkampioen, afgelopen winter won hij bij de C-rijders al één marathon en stond hij drie keer op het podium. Hij traint drie keer per week op de ijsbaan in Breda met de gewestelijke selectie en daarnaast is hij regelmatig op

de fiets te vinden in het Zeeuwse landschap. “Alle uren die ik daarin steek, werpen zeker zijn vruchten af. Op de Weissensee wil ik al meedoen met de grote wedstrijden.” Allebei schaatsen de mannen uit Yerseke al jaren. Laurent stond al op zijn negende op de dunne ijzers. “Mijn vader Leo was trainer bij SC De Poel en rijdt nu nog altijd wedstrijden bij de Masters. Dus je kunt wel zeggen dat het schaatsen er met de paplepel is ingegoten. Op mijn 16e reed ik al op de Weissensee. Ik kwam toen tot 135 kilometer. Dit jaar reed ik mijn eerste 200 kilometer en finishte na iets meer dan zeven uur.” Dick was na een zomer skeeleren ook verkocht en op zijn twaalfde begon hij serieus met schaatsen. “Natuurijs is natuurlijk het mooiste”, zegt hij. “Bij Rilland ligt de plas ‘t Lange Gat, die snel dichtvriest. Daar kun je altijd al snel het ijs op om te trainen. Ik ben gek op lange afstanden, gek op schaatsen in de natuur.” Een opvallend gegeven, aangezien de meeste jeugdige schaatsers kiezen voor de langebaan en later pas de lange afstanden ontdekken. Waar Dick afgelopen winter de tweede Alternatieve Elfstedentocht volbracht, voltooide Laurent de laatste ediitie van 2014. “Ik vond

het prachtig om in de kopgroep samen met Jochem Uytdehaage en Erben Wennemars te schaatsen”, glundert hij. “Dat je met zulke grote namen mag schaatsen, is echt kicken! Of ik geen last had van het slechte ijs? Nee, dat vind ik juist prachtig. Hoe slechter het ijs is, hoe mooier ik het vind.” Begin 2015 willen Dick en Laurent zeker weer naar de Weissensee. Toch is er bij beide mannen twijfel. Laurent: “Ik moet rond die tijd een zwaar examen doen, waarin ik 1.200 vragen moet beantwoorden. Ik heb er wel vertrouwen in, maar wil die test wél halen. Het is jammer dat er voor maritieme studies niet zoiets is als het Johan Cruijff College, waarbij je sport en studie goed kunt combineren. Dan zou ik daar zéker naartoe willen. Nu word je gedwongen een keuze te maken en dat is ontzettend jammer.” Ook Dick wil maar weer wat graag naar Oostenrijk afreizen deze winter. “Ik ben zeker van plan om weer naar de Weissensee te gaan volgend jaar. Maar dan moet ik wel mijn tentamens halen én geen hertentamens hoeven doen. Want de studie gaat toch echt voor.” door wIm IJPELaar

Dick (foto links) en Laurent nu op de schaats, en als jonge jongens op de skeelers (foto midden).

DE IJSCLUB

SSV rijssen sinds 1914

Dit jaar bestaat Schaats- en Skeeler Vereniging Rijssen (SSVR) honderd jaar. Precies een eeuw geleden sloot de vereniging uit de Overijsselse gemeente zich aan bij wat nu schaatsbond KNSB is. Afgelopen winter trokken zes leden van SSVR naar de Weissensee. De SSVR was dit jaar met zes personen op de Weissensee. Om precies te zijn vijf man en één vrouw. Broers Jan (62 jaar) en Rinus Troost (51 jaar) zijn Weissenseeveteranen, zij komen al sinds 2003 naar Oostenrijk. Sinds die tijd breidde het groepje zich uit met Linda Beverdam-Otten (44 jaar), Henk Baan (32 jaar), Jos Nollen (57 jaar) en Mannes Kastenberg (60 jaar). En ook de partners gaan mee naar de Weissensee. Begin dit jaar stonden ze aan de start op de Weissensee. Het groepje blijft niet bij elkaar schaatsen tijdens een toertocht. “Nee, dat is geen doen”, vertelt Rinus. “Iedereen moet daar gewoon voor zichzelf rijden, want iedereen heeft een ander niveau. Ikzelf had dit jaar een beetje pech. Voordat we naar de Weissensee gingen, ben ik al twee keer door mijn rug gegaan. Tijdens het tweede rondje in de toertocht kwam ik in een scheur terecht. Toen was het wel gedaan voor me. Maar... Ik was wel als eerste in de tent”, grinnikt Rinus. “Mijn broer Jan is wel echt een goede schaatser. Vroeger kon ik het met bierdrinken niet van hem winnen, nu niet met schaatsen.” Linda: “Ik was blij dat ik Jan tegenkwam op het ijs. Die rijdt in hetzelfde tempo als ik, dus daar wou ik graag bij blijven. Mijn man stond langs de kant met eten en drinken voor me. Die vond het wat minder gezellig. Telkens als ik langs kwam, griste ik het eten uit zijn handen, omdat ik in het groepje met Jan wilde blijven.” Pas nadat Linda van het ijs afstapte en op haar mobiel keek, wist ze dat ze op negen seconden na in zevenenhalf uur gefinisht was. “Tijdens het schaatsen heb je daar geen idee van. Als ik dat wel had geweten, had ik misschien nog wat harder geschaatst.” Henk: “Maar het is toch geen wedstrijd! Het moet leuk blijven.” Linda heeft haar goede techniek niet van een vreemde. Vanaf haar zevende ging ze schaatsen met haar vader.

“Hij heeft nog deelgenomen aan de Elfstedentocht van ’63. Door goed naar hem te kijken, heb ik zijn techniek overgenomen. Ik heb nooit schaatstraining gehad, ik heb het puur van mijn vader geleerd”, vertelt ze trots. Voor Henk was het de eerste keer dat hij schaatste op de Weissensee. “Ik heb op Vikings geschaatst, wat wel lastig was met de scheuren. Ik ben achteraf gezien denk ik te voorzichtig begonnen aan de tocht. Tot de Weissensee had ik alleen nog maar honderd kilometer geschaatst.” Rinus: “Ik weet nog wel dat ik na de eerste keer 200 kilometer schaatsen wel een beetje emotioneel werd. Tijdens het schaatsen denk je vaak: waar ben ik mee bezig? Waarom doe ik dit? Maar als je dan de finish hebt gehaald, denk je: wanneer mag ik weer?” Henk: “Nou, dat had ik niet hoor. Ik dacht: ik gooi mijn schaatsen weg en doe dit nooit meer!” Inmiddels is Henk op die gedachte teruggekomen. Waar de andere leden van SSVR aankomend jaar een jaartje overslaan, twijfelt Henk nog om misschien toch naar Oostenrijk te gaan. “Maar dat laat ik wel echt van het laatste moment afhangen. Als het super mooi weer is, met perfect ijs, dan kan het zomaar zijn dat ik nog naar de Weissensee ga.” Naast schaatsen, skeeleren de mannen en vrouw ook graag samen. Afgelopen jaar hebben Rinus, Jan, Henk en Linda ‘De 200 van het Oosten’ geskeelerd. Deze werd door de SSVR en door Skeelerclub Vriezenveen georganiseerd. De tocht startte in Vriezenveen en kwam bij de 100 kilometer Rijssen binnen. Een symbolische verwijzing na het 100-jarig bestaan van de club. De mannen en vrouw uit Rijssen schaatsen wekelijks samen. Dit doen ze op De Scheg in Deventer en IJsbaan Twente in Enschede. “Als we trainen voor de Weissensee gaan we vaak naar Deventer. Doordat het daar semi-overdekt is, is het ijs iets zwaarder. Dat is een goede voorbereiding op de Weissensee”, vertelt Linda. Daarnaast skeelert het groepje samen. Hiervoor hoeven ze Rijssen niet uit. De skeelerbaan bevindt zich bij uitgaansgelegenheid Lucky. Voorzitter Berend van den Dijk: “In samenwerking met de eigenaar van Lucky hebben we daar de parkeerplaats geasfalteerd. Om de parkeerplaatsen heen is er een skeelerbaan gemaakt van 700 meter. Het is eigenlijk een tijdelijke oplossing waar inmiddels al zes jaar dankbaar gebruik van wordt gemaakt door de ruim 170 leden.” door karIN STEGEmaN

TIP DE REDACTIE Ben je zelf lid van een gezellige schaatsclub die naar de Weissensee komt, of ken je toevallig zo’n club? Stuur dan een e-mail naar redactie@ weissensee.nl. Wij horen graag jullie mooie verhalen voor een volgend magazine!

Lol hebben, anders

“

kun je

prestaties

wel vergeten”

Een vrolijke jonge meid doet de deur voor me open in Boekelo. “Welkom, leuk dat je er bent. Het is vandaag lekker rustig in huis, de hele familie is naar een feestje van de triatlonclub.” De 21-jarige Pien Keulstra – oudste dochter uit een sportief gezin van vijf – maakte dit jaar de overstap van het langebaanschaatsen naar het marathonschaatsen. “Ik wil mijn plezier in het schaatsen terugvinden.”

daarnaast meer focus op haar studie. Die insteek nam ze mee richting de winter en binnen team MKBasics.nl is ze nu hard op weg om haar plezier in het schaatsen terug te vinden. Teammanager Jack de Rijke nam haar onder zijn hoede en gaf aan dolgraag zijn energie erin te willen steken om Pien weer plezier te laten beleven. “Hij leert me om mijn gevoel te volgen en zegt ook tegen me ‘Pien, je moet doen wat je gevoel zegt en wat je graag wilt’. Het is goed om te ervaren dat ik nu weer meer energie heb om van mezelf te ontdekken wat ik leuk vind en daar het resultaat van zie.” Jack is daarin haar ideale sparringpartner. En ook haar ouders Brigit en Jos vervullen die rol. “Ik hecht veel waarde aan de mening van mijn ouders en vraag ze regelmatig om feedback.” Iedereen wordt blij van winnen, maar het mooie aan het marathonschaatsen vindt Pien dat er altijd plezier is. Bij winst én verlies. “Iedereen gunt het elkaar, er is een heel prettige, ontspannen sfeer. Binnen mijn team merk ik dat iedereen met elkaar werkt om prestaties te leveren en nooit ten koste van een ander.” Wat haar rol is binnen het team? “Grappig dat je het vraagt, dat vond ik zelf ook leuk om te ontdekken aan het marathonschaatsen; hoeveel tactiek erin zit. Eén keer per week trainen we samen in Heerenveen en dan bespreken we ook de tactiek voor de komende wedstrijd. Een aantal van ons kan een wedstrijd bijna voorspellen en weet ook tijdens de wedstrijd precies wat er gaat gebeuren. Elma de Vries bijvoorbeeld, die heeft altijd alles in de gaten. Zij heeft zoveel ervaring, daar kan ik van leren.”

Studeren, schaatsen, deelnemen aan triatlons: je moet het allemaal maar kunnen combineren. In het langebaanschaatsen ging dat niet meer voor Pien. Er was veel druk, spanning onderling en het figuurlijke ‘ellebogenwerk’ paste haar niet. “Ik was anders. Ik wil niet te koop lopen met dure materialen, twitteren over een mooie nieuwe auto van de sponsor en nadenken over alles wat ik zeg. In Heerenveen voelde ik me niet op mijn plek. Ik had heimwee en als het even kon pakte ik de trein terug naar Boekelo.” Dit jaar gooide ze het roer om. Met een vrije insteek ging ze de zomer in. Trainen voor triatlons en

“Tactisch gezien ben ik zelf nog niet zo vaardig. Dat vind ik soms wel eng, ik wil het niet voor de rest verpesten. Volgens anderen pik ik het gelukkig snel op en tijdens de wedstrijden wordt er veel gecommuniceerd. Als ze roepen dat ik iemand moet volgen, dan probeer ik dat zo goed mogelijk te doen. Een gat dichtrijden terwijl je teamgenoten op kop rijden zou minder handig zijn. Maar ach, ook ervaren rotten laten wel eens een steekje vallen. Mijn eerste wedstrijd in Amsterdam vond ik prachtig. Ik heb vaak de aanval gezocht. Heerenveen ging ook best redelijk. Ik had de taak Carien Kleibeuker in de gaten te houden. Dat was 70 rondjes bikkelen op het tandvlees. De wedstrijden daarna gingen wat minder, ik wilde teveel naast het schaatsen en dat ging me opbreken.” “Met mijn studie wil ik er namelijk ook vol voor gaan. Door alle trainingen en wedstrijden komt het groepswerk soms in de knel, dan doe ik liever als het kan wat meer.

PIEN KEULSTRA GEBOREN 6 november 1993 (21 jaar) PLOEG MKBasics.nl BEENNUMMER 14 WOONPLAATS Boekelo BEROEP Student, schaatsster en triatlete ERELIJST Nederlands kampioene schaatsen 3.000 en 5.000 meter (2012) OPVALLEND Ligt elke zondag met het hele gezin om 8 uur in het zwembad om baantjes te trekken

genoeg voor heb getraind. Ik maak wel mijn uren om de duur vol te kunnen houden – fietsen, hardlopen, schaatsen, zwemmen – ik doe van alles, maar 200, jeetje dat is echt veel. En de kou; ik had in Dronten mijn dikste pak al aan. In Finland heb ik wel bij -28 geschaatst tijdens het WK junioren, maar dat was op een 400 meter baan met na elk rondje een mogelijkheid voor warme limonade. Ze zeiden al tegen me, ‘Pien wat doe jij straks aan op de Weissensee’? Gelukkig zijn er veel ervaren teamgenoten met tips. Ik hoop dat we als team goed gaan presteren en het beste eruit halen.”

Omdat ik het leuk en interessant vind, maar ook uit sympathie voor mijn medestudenten. Dit jaar hoop ik mijn propedeuse Sociaal Pedagogische Hulpverlening te halen, zodat ik daarna Psychologie kan gaan doen. Ik vind het leuk om meer te weten over het menselijk gedrag. Regelmatig observeer ik mijn broertje van zeven. En Psychologie is nog lekker breed met veel mogelijkheden.” Het natuurijs mag er zo snel mogelijk komen. Pien begon ooit met schaatsen omdat haar vader verhalen vertelde

“Mijn teamgenoten hebben me al gewaarschuwd: ‘Jij verdwijnt straks in elke scheur!” over de Elfstedentocht. “Misschien zit ik nu met het marathonschaatsen wel meer op mijn plek. Technisch heb ik soms nog teveel de langebaanstijl, op natuurijs moet ik bijvoorbeeld beter achterop gaan zitten. Volgens mijn teamgenoten is de Weissensee ‘best wel killing’. Ik ben al gewaarschuwd: ‘jij verdwijnt straks in elke scheur’. Ik kijk ernaar uit om na alle verhalen ook zelf naar de Weissensee te gaan. Het zou heel gaaf zijn om de 200 uit te rijden. Ik kan me er nu nog zo weinig bij voorstellen, maar het mag van mij best zwaar worden. Wat me misschien de kop gaat kosten, is dat ik er niet specifiek

Tussen het langebaanschaatsen en marathonschaatsen ziet Pien veel verschillen. Triatlon en marathon hebben wel veel raakvlakken, vooral in het ‘korte werk’. “De wedstrijden komen redelijk overeen, zowel qua tijd als intensiteit. Ook de sfeer en het teamverband hebben iets van elkaar weg. Gelukkig ziet onze teammanager Jack dat ook. Ik vind beide leuk en hij geeft me de kans om te proberen het te combineren. Dit is het eerste jaar dat ik daarin gekend word. Ik kijk met trots terug op het EK en WK duatlon waar ik aan meegedaan heb afgelopen voorjaar. Deze wedstrijden met de nationale top uit bijvoorbeeld Spanje en Portugal waren van hoog kaliber en daar heb ik met veel plezier aan mee mogen doen.” Toch is ook het langebaanschaatsen nog niet helemaal uit het oog verloren. “Een groot voorbeeld voor mij is Carien Kleibeuker. Je kunt zien dat ze het schaatsen weer opgepakt heeft omdat ze het zo mooi vond. En dan zie je wat je kunt bereiken als je iets echt graag wilt. Soms spookt de gedachte door mijn hoofd of ik niet een kans heb laten schieten. Het is een hele geruststelling om te zien dat dit met een paar jaar focus op iets anders ook gewoon kan. Dat geeft rust in mijn hoofd, de tijdsdruk is weggevallen. Plezier is voor mij nu het allerbelangrijkste. Lol hebben, anders kun je de prestaties wel vergeten.” Typisch Pien? Dat is eigenlijk al wel duidelijk: ze zit geen moment stil. Het willen combineren van alles en dan ook alles goed willen doen blijft voor haar wel een valkuil. “Ik moet mezelf soms echt tot de orde roepen, ‘Pien, nu is het genoeg’. Dan probeer ik ook naar mezelf te luisteren en rust te nemen. Het is fijn om te merken dat dit nu ook kan, ik voel me op mijn plek binnen mijn team en het marathonschaatsen.” door marike van sark

aeW NIeUWS pROgRaMMa Wo 21 jan Do 22 jan Vr 23 jan Za 24 jan Zo 25 jan Ma 26 jan Di 27 jan Wo 28 jan Do 29 jan Vr 30 jan Za 31 jan

: : : : : : : : : : :

Weissensee Prestatietocht Trainingsdag 1e Alternatieve Elfstedentoertocht Aart Koopmans Memorial Rustdag Ploegenachtervolging 2e Alternatieve Elfstedentoertocht Open NK Criteriums 3e Alternatieve Elfstedentoertocht Alternatieve Elfstedentocht

VOORINSCHRIJVING SLUIT OP 1 JANUARI 2015

Kijk voor meer informatie over het programma op www.weissensee.nl.

eNQUÊTe Op De WeISSeNSee Jaarlijks zet ons vrijwilligersteam zich in om het u als schaatsgast zo goed mogelijk naar de zin te maken. We luisteren naar uw opmerkingen, adviezen en bekijken wat er anders en/of beter kan. Uw input is van waarde voor ons en vervolgens ook voor uzelf! Graag willen wij u vragen om tijdens Weissensee 2015 enkele vragen schriftelijk te beantwoorden. Daartoe vindt u in de u envelop met uw startnummer een vragenformulier. Wilt u dit formulier invullen en in de daarvoor bestemde bus in de organisatietent inleveren? In één van de volgende magazines zullen wij aandacht besteden aan de uitkomst van deze enquête.

MOBIeLe WeBSITe veRvaNgT app Sinds dit najaar heeft de AEW een nieuwe website, die ook speciaal aangepast is om te bekijken op tablets en mobiele telefoons. Omdat deze mobiele website alle nuttige informatie bevat, is besloten de Weissensee App niet meer te gebruiken. De app zal ook verdwijnen uit de App Store en Google Play Store. Meer informatie op www.weissensee.nl.

Nog een paar weken, dan sluit de voorinschrijving voor Weissensee 2015. Ook vanaf 1 januari kunt u zich online in blijven schrijven, maar nu al voorinschrijven betekent voordeel voor u. Wie zich in 2015 pas inschrijft voor één van de toertochten van deze winter, betaalt 15 euro extra inschrijfgeld. In plaats van 70 euro per toertocht betaalt u dan 85 euro per tocht. Voor de nieuwe Weissensee Prestatietocht betaalt u nu nog 50 euro inschrijgeld, vanaf 1 januari 2015 betaalt u 60 euro.

Wie zich vóór 1 januari inschrijft, krijgt dit jaar bovendien iets extra’s. Voor het eerst in de geschiedenis van de Alternatieve Elfstedentocht worden er in 2015 startnummers op naam uitgegeven. Als u zich voor 1 januari inschrijft, krijgt op de Weissensee twee beennummers met uw nummer én uw naam erop. Inschrijven Online inschrijven is ook vanaf 1 januari nog mogelijk. Dit kan ook tijdens het evenement; tot een dag voor de start van een toertocht.

LEUK DAT JE WEER KOMT, BAND! Het schaatsprogramma voor Weissensee 2015 stond al enige tijd vast. De laatste weken is er samen met onze Oostenrijkse vrienden ook hard gewerkt aan het entertainmentprogramma in de grote tent. De Leuk Dat Je d’r Bent Band, die de afgelopen jaren het dak van de tent afspeelden, komt dit jaar terug. Op de Blarenballen van 23 en 27 januari staat de band op het podium. Ook de Funky Town Disco Show én de Weissensee Bingo staan op het programma. Meer informatie op www.weissensee.nl.