4 minute read
Giga kans en gouden kooi
< Dick Holthuis ‘Er was eens…’ met die woorden zou het verhaal van Dick Holthuis (46) kunnen beginnen. 10 jaar geleden stapte hij in het ondernemersavontuur als zelfstandig fotograaf. Zijn start is het begin van ‘a tale of a royal transformation’. Een verhaal over een gigakans in Kessel.
Advertisement
Op tafel ligt een fotoboek. 302 pagina’s dik en vers van de pers. “De inkt is nog nat’, zegt Dick Holthuis als hij het openslaat. “Een bijzonder moment, want het boek is geen overzicht van mijn totale oeuvre als professioneel fotograaf, maar bestrijkt één enkele opdracht. Die van een sjeik uit Abu Dhabi waarvoor ik 10 jaar op en neer naar het Midden-Oosten ben gevlogen.”
Maar eerst naar het begin. Dick startte in 1990 op zijn achttiende bij zijn vader in de fotostudio in Venlo. “Dat weet ik nog goed, want ik had nog geen rijbewijs en per ets vanuit Kessel was Venlo niet naast de deur”, vertelt Dick. “Het was een snu elstage, maar het rook al snel naar meer waardoor ik uiteindelijk tot 2008 ben gebleven. Het is een uitgebreide fotostudio volledig gericht op bedrijfsmatige en commerciële fotogra e. uis ben ik nooit gepusht om de fotogra e in te gaan. Het is gewoon een ontzettend boeiend vak.”
KONINKLIJKE MARINE
“Met een van de fotografen ging ik op pad voor een opdracht van een jachtenbouwer. We gingen naar Zwitserland, Zuid-Frankrijk en Italië. Dat was fantastisch. Wat een wereld. Als ik toch zo mijn geld kon verdienen? Ik besloot actief acquisitie te gaan doen in de wereld van de jachtenbouw en daar kruiste mijn pad die van een Amerikaanse tekstschrijver. Hij was degene die een fotograaf zocht voor een fotoproject: het documenteren van de nieuwbouw van een jacht. Met de romp van het 141 meter lange marinefregat, de Hr. Ms Piet Hein F811 is een compleet nieuw jacht gebouwd. Eens de trots van de Nederlandse Koninklijke Marine, nu het luxe jacht van een sjeik uit Abu Dhabi.”
“Het was voor mij de duw in de rug om als zelfstandig fotograaf in het diepe te springen. Het verliep allemaal razendsnel. In eerste instantie ging ik aan de slag voor de scheepswerf waar het schip werd verbouwd. Bijna maandelijks maakte ik foto’s
van de voortgang van de bouw en was ik een week thuis en dan weer een week in het Midden-Oosten. Ik kreeg volledig de vrije hand. Alles was mogelijk. Als ik ergens een steiger nodig had of een helikopter om de ultieme foto te maken dan kwam die er gewoon. De mensen daar hadden niet veel gevoel bij wat fotogra sch mogelijk was en stelden geen eisen. Ik kon alles doen op mijn manier.”
De foto van het luxe jacht is imposant. Van het oorspronkelijke schip is niets meer te zien. De opbouw is gesloopt en vervangen door drie gestroomlijnde verdiepingen. Het scheepskanon hee plaatsgemaakt voor een koepel van glas en er ligt nu een zwembad op de plek van het helikopterdek. Het jacht draagt de naam ‘Yas’ en behoort tot de top 10 van langste jachten in de wereld. Maakt je dat niet ongelofelijk trots?
ONDERNEMEND
“Ik heb nooit een tweede fotostudio willen oprichten”, reageert Dick. “Want ik denk dat daarvoor in de regio geen ruimte is. Het is hier geen Amsterdam of Eindhoven. Deze regio is vooral een groot pakhuis van logistieke bedrijven. De investeringen die ik zou moeten doen in een pand, inrichting en technische apparatuur zou ik nooit terug kunnen verdienen. Ik heb de juiste keus gemaakt, maar je moet als fotograaf wel ondernemer en ondernemend zijn. Zelf dingen initiëren om aan het werk te blijven en zorgen voor spreiding in je opdrachten. Iedereen kan een camera kopen en zichzelf fotograaf noemen. Vroeger had je vooral dure apparatuur die alleen bereikbaar was voor professionals. Nu stap je de winkel in en koop je voor 800 euro al een goede camera. Maar dat wil nog niet zeggen dat je een fotograaf bent. Er is veel concurrentie. Zeker in het segment waarin ik actief ben. Het is lastig om daar tussen te komen. Ook met een sjeik uit Abu Dhabi als referentie. Al helpt het natuurlijk wel. Maar vergis je niet, die botenopdracht plaatst mij ook in een bepaald kader. Een ‘dure luxe fotograaf’. Het was een gigakans en ook een beetje een gouden kooi. Ik doe veel meer en ben dat naast deze opdracht ook altijd blijven doen. Ik werk voor regionale, nationale en internationale bedrijven en organisaties in allerlei sectoren. En ik kijk altijd of ik mijn productaanbod kan uitbreiden. Af en toe moet je jezelf opnieuw uitvinden en nieuwe dingen doen. Zo bied ik ook time lapse lms aan.”
“Het vak zelf is niet zo veel veranderd. De apparatuur is geavanceerder, maar de grootste verandering zit in de techniek eromheen, de fotobewerkingsprogramma’s. Je moet echt weten hoe ‘post production’ werkt. Je maakt een opname met de camera en vervolgens kun je er op je PC alles mee doen. Dat onderschatten mensen. Ik schiet niet zo maar een plaatje, haal die uit de camera en dat was het dan. Ik voeg waarde toe aan de foto’s die ik maak. Dat doe ik met goede apparatuur, maar het onderscheidend vermogen zit vooral in de fotograaf achter de camera.”
Ik moet zelf voortdurend aan de bak. Ik heb nog nooit meegemaakt dat een opdracht kwam aanwaaien. Ook na deze royale opdracht komt niets vanzelf aanvaren, maar ik heb de wind er wel stevig door in de zeilen.” <<
