Van wit naar rood

Ook in Entre-Deux-Mers, waar veel wijnbouwers ook aan andere vormen van landbouw doen, bevinden zich grote coöperaties. De coöperaties van de Bordeaux hebben zich, samen met de coöperaties van het Zuidwesten, verenigd in de Féderation des Caves Coopératives Vinicoles de la Gironde et du Sud-Ouest. In de hele Gironde loopt hun belang geleidelijk terug. Niet alleen zijn er steeds minder kleine producenten, maar ook zijn grotere wijnboeren, die in het verleden moeiteloos hun identiteit ‘inleverden’doorzichbijeencoöperatieaantesluiten,zelfgaanvinifiërenensomsookgaanbottelen.

In de Bordeaux bestaan verschillende verenigingen en broederschappen. De bekendste twee zijn de Commanderie du Bontemps (du Médoc, des Graves, de Sauternes et de Barsac) en de Jurade de Saint-Émilion. Deze organiseren jaarlijks enkele feesten en manifestaties om de wijn uit de streek voor het voetlicht te brengen. De eerstgenoemde broederschap organiseert per jaar verschillende feesten, waaronder ‘La Fête de la Fleur’ in juni, als de wijnstokken bloeien. De Jurade de Saint-Émilion is een van de oudste wijnbroederschappen van Frankrijk. De Jurade organiseert in juni het ‘Fête de Printemps’ en komt op de derde zondag van september samen tijdens de ‘Ban des Vendanges’. Gedurende de hele dag is het feest in Saint-Émilion en als afsluiting wordt boven op de toren van het voormalige fort (Tour du Roy) deofficiëlebekendmakinggedaanvandeclassificatiesvandewijnenvanSaint-Émilion. Tijdens de twee feesten lopen de leden in traditionele rode robes. Een illustere club is ook de Union des Grands Crus de Bordeaux, met 134 leden uit het hele Bordeauxgebied. Deze organisatie, opgericht in 1973, organiseert onder meer de jaarlijkse primeurproeverijen.

Van wit naar rood

In de Bordeaux produceert men vooral rode wijn. Zo’n vijfentachtig procent van de wijnproductie is rood en de faam van Bordeaux is op rode wijn gebaseerd. Er zijn maar enkele Bordeauxproducenten die een wereldreputatie genieten om hun witte wijn. Deze producenten bevinden zich voor-namelijk in het noordelijke deel van de Graves, in Pessac-Léognan en in Sauternes-Barsac. Het aandeel witte Bordeaux (droog en zoet samen) is met 10 procent maar klein. In de periode 1950-1959 nam witte wijn nog bijna twee derde van de totale oogst voor zijn rekening. Over de periode 19701979 was dat al bijna omgekeerd: twee derde van de oogst in Bordeaux was toen rood. Vooral het aandeel van zoete witte wijnen is gedecimeerd.

Droge witte wijn is lange tijd het ondergeschoven kindje geweest in de regio Bordeaux. De kwaliteit was zelden hoog en de concurrentie – alleen al uit andere Franse gebieden, zoals de Elzas, Loire en Bourgogne – was sterk. In 1953 volgde een kentering. In dat jaar werd Entre-Deux-Mers, een productiegebied waar verschillende wijntypen werden geproduceerd, een exclusieve herkomstbenaming voor droge witte wijn. In datzelfde jaar traden ook de crus classés de Graves, waaronder negen witte wijnen, naar voren. In de tweede helft van de jaren tachtig van de vorige eeuw was het opnieuw tijd voor verandering. Dankzij grote onderzoeksinspanningen aan de Universiteit van BordeauxbegonmendevinificatievandrogewitteBordeauxteverbeteren.In1987werdde appellation Pessac-Léognan in het leven geroepen, die ook voor witte wijnen geldt. De kwalitatieve