Producenten en coöperaties

Wijngaard in Saint-Émilion

cabernet sauvignon. Druiven voor liquoreuze wijnen worden pas eind oktober of begin november geoogst. Doordat de edele rotting niet alle druiven tegelijkertijd en gelijkmatig aantast, is het vaak nodig om meerdere malen door de wijngaard te gaan. Deze opeenvolgende ‘plukgangen’ worden tris successifs (of tries successives) genoemd. Bij topdomeinen levert één wijnstok soms slechts één glas liquoreuze wijn op.

Producenten en coöperaties

Het aantal wijnbouwers is de afgelopen decennia sterk afgenomen: van 25.000 in 1980 naar ongeveer 6.000 tegenwoordig. De gemiddelde bedrijfsgrootte is in die tijd structureel toegenomen. Was het wijngaardbezit in 1979 gemiddeld 6 ha, in 1988 zo’n 8 ha en in 2000 13,5 ha, in 2018 was het gemiddelde wijngaardbezit 19 ha. Heel anders is dat in de Bourgogne, waar de wijndomeinen en de geproduceerde hoeveelheden vaak klein zijn. Veel chateaus in de Bordeaux hebben wijngaarden met verschillende bodemsoorten en microklimaten, zodat het mogelijk is druivenrassen aan te planten op geschikte locaties. In de Haut-Médoc vinden we overigens veel grotere wijndomeinen dan in het noorden van de Médoc.

Coöperaties nemen ongeveer een kwart van de totale productie in de Bordeaux voor hun rekening. Er waren in 2018 in het departement Gironde 29 coöperaties en drie unions van samenwerkende, lokale coöperaties. Dat is aanzienlijk minder dan vroeger, want er zijn veel fusies geweest. De oorsprong van de meeste coöperaties is te vinden in de crisis van de jaren dertig van de twintigste eeuw. Ze zijn, behalve in de Graves en in Sauternes-Barsac, in alle districten gevestigd. Vooral in het noorden van de Médoc, waar wijnbezittingen vaak niet groot zijn, zijn coöperaties belangrijk.