Gazette nr. 22

Migratieverhaal

Margarita Bojilova

Thessaloniki, een droom

Ongeveer 16 jaar geleden moest ik om economische redenen mijn vaderland verlaten en helemaal opnieuw beginnen in een ander land.

Zonder taalkennis en zonder financiële middelen kwam ik in Griekenland aan. Ik koos voor Griekenland omdat het geografisch dicht bij Bulgarije ligt. De klimatologische omstandigheden zijn erg goed en het belangrijkste is dat in Griekenland de naaiproductie erg ontwikkeld is. Ik werkte als professioneel naaister en ben dus ervaren in dit domein. Dat was dus eigenlijk mijn kracht. Ik bleek gelijk te hebben, pas een week later was ik al aan het werk en had ik een woonruimte gehuurd en kreeg mijn eerste salaris. Ik voelde me opleven!

Mijn leven was kleurrijk. Ik woonde voluit in Thessaloniki, een mooie en betoverende stad. Mij werk deed ik in een naaistudio voor het op bestelling naaien van toneeljurken en kostuums voor beroemde zangers in Griekenland. Ik ontmoette elke dag verschillende, interessante en extravagante mensen.

Het contact met deze mensen was erg leuk en indrukwekkend. Ik werd hartelijk en vriendelijk ontvangen. Er waren veel grappige situaties met mijn beginnend Grieks, maar de Griekse mensen waren allemaal geduldig en hebben me veel geholpen om de taal te leren. In de derde maand sprak ik nog maar een beetje Grieks, maar ik begreep de taal al volledig. In de studio waren we een klein team en begrepen we elkaar perfect. We waren als een familie.

Een kleine familie

Ik woonde alleen in Griekenland, maar mijn baas en mijn collega’s hebben me nooit de kans gegeven om me alleen te voelen. In de week werkten we en in de weekends gingen we naar het strand, lunchten we in een taverne en gingen we samen op excursie met hun gezin er bij.

Mijn buren waren zeer hartelijke en opgewekte mensen. Ik werd uitgenodigd voor hun feestjes en ook zij kwamen bij mij op bezoek. Van mijn buren heb ik veel Grieks gerechten leren koken. Iedereen heeft me geholpen de taal te leren. Die 12 jaar waren de beste jaren van mijn leven!

Maatschappelijk werker

Het was prachtig in Griekenland, maar de afgelopen jaren waren de bestellingen gedaald, de financiële crisis raakte onze sector hard. Het was een heel moeilijke beslissing, ik had het vorige vertrouwen niet meer en ik begon financiële problemen te krijgen. De crisis werd nog erger, er was nog minder werk en ik verliet noodgedwongen mijn favoriete job. Ik kon gelukkig meteen aan de slag als maatschappelijk werker. Ik zorgde voor zieke kinderen en volwassenen met ernstige ziekten zoals kanker, volledige verlamming, multiple sclerose en dementie. Het loon was niet hoog, maar ik woonde in bij een patiënt en spaarde daardoor huur en andere kosten uit. Dus ik begon het financieel te redden. Het was buitengewoon moeilijk, ik had geen tijd voor mezelf en was 24 uur per dag beschikbaar. Ik deed al het huishoudelijk werk voor deze patiënt, gaf medicijnen, gaf alle verzorging die ze nodig had. Met elke dag die voorbijging, voelde ik me lichamelijk en geestelijk meer uitgeput. Opgesloten zitten met een ziek persoon en al haar lijden en pijn ervaren is vreselijk zwaar om te dragen.

Foto’s: berglandschap in Griekenland

Heimwee naar vroeger

Ik kreeg heimwee naar mijn vorige leven en onderdrukte mijn gevoelens nog meer. Ik voelde me alsof ik in de hel verbleef. Deze hel duurde 3 jaar. Ik stond opnieuw voor een dilemma: blijven en volhouden of toch naar een ander land vertrekken. Afgezien van mijzelf moest ik ook aan mijn moeder denken, die zonder mijn financiële hulp niet in Bulgarije kon overleven. Ik hield van Griekenland en van mijn vrienden, ik wilde niet weggaan, maar mijn geest vertelde me dat ik aan mijn toekomst moest denken. Ik wilde mijn vrijheid terug.

Bulgarije, mijn vaderland

En op een mooie dag keerde ik terug naar Bulgarije, naar het huis van mijn vader, naar mijn volwassen kinderen en mijn moeder. Ik was niet van plan daar te blijven, ik had gewoon rust nodig om de volgende bestemming te kiezen. Na 2 weken was ik weer op de luchthaven, met nieuwe dromen en het vertrouwen dat het me ging lukken en nu ben ik sinds 4 jaar in België.

Mijn weg zoeken in Geraardsbergen

Hier gebeuren de dingen langzamer, mijn leven is een beetje gewoner maar rustig. Ik werk en ik stel het financieel beter. Ik spreek een beetje Nederlands maar de taal blijft voor mij een grote drempel.

Als voorbeeld noem ik het feit dat ik zonder Nederlands niet als naaister ben aangenomen en dus moest ik mijn geliefde talent helemaal loslaten. Ik mis het werken als naaister, maar ik begin eraan te wennen.

Zo’n 3 jaar geleden kwamen mijn kinderen hier naar België en dat maakt me sterker en gelukkiger. Elke zomer breng ik mijn vakantie door in Griekenland: iedereen die ooit in Griekenland was, komt zeker nog een keer terug.

Margarita in het naai-atelier in Thessaloniki