1
Voor Loeck Bosch 2
PEN MAAR NEER
3
Inspi Heb ik je al verteld dat ik een hele tijd stil lag nee, niet in bed ik draai geen nachten door van mijn linker naar mijn rechter oor en andersom nee, ik lag stil met mijn pen ik had gewoon geen inspi meer dus wat doe je dan okay, te overdenken wat pen ik nu weer neer‌
4
Zonde Het is zo zonde van de zalige zonde niet te genieten.
5
Verzwinden Aan lange teugels sleept moeder natuur mij mee door weersomstandigheden haar nachten omwoelend lakens welke ik afsla zodat mijn opgesloten huid weer vrij zuchtig kan in en uitademen doch het keren en draaien remt ook weer af totdat mijn alter ego knarst dat het tijd is om weg te zinken in Boeddha’s wijsheid zuchten bewuster moet volgen in verzwindende overgave
6
Kerkhof Vlei mij neder in het meest stille der stilte waar ik hun rusten volgen kan zeer afgelegen dichtbij mij in hun eeuwige droom voer mij mee daar waar de tijd geen stem meer heeft doch toch hoorbaar blijft.
7
Liefdesmeer Het wachten duurde lang voordat de kim rood kleurde het laatste zuchtje wind lag al te rusten het had ons opgenomen in alle stilte tussen hemel en aarde wij krulden weg in elkaars armen. een late vogel zong zijn lied hoe schoon het was van bovenaf helder water weerspiegelde onze liefde. Lovelake The wait was long before the horizon turned red the last breath of wind was resting all it had taken us in silence between heaven and earth we curled away into each other's arms. a late bird sang his song how it shows from above clear water mirrored our love 8
Politiek-theater Open doekjes: het applaus zo af en toe er tussendoor goed geacteerd… ondanks het drama daarna zakt het voorhang wazig, waar je doorheen ziet er vóór spelen komisch taferelen wat er achter steekt blijft vaag op welke acteurs stemde jij of bleef het doek dicht en de zaal leeg? zal ik het zeggen?… we keken naar de TV.
9
Bij de bakker Zomaar voor de gein: heeft u soms verse verzen? ze lachte: nee, die heb ik niet hoewel‌ u brengt mij op een idee ik heb ze rond een uur of twee.
10
Natuur Het is wikken en wegen gisteren scheen de zon vandaag is het somber zijn inborst is mijn spiegeling ik heb mijzelf ook niet in de hand met de weegschaal het draait altijd om de balans wat weegt licht, wat weegt zwaar zo onevenwichtig als de natuur.
11
Tussen de regels door Telegraferend bij de koffie slurpt hij sensationele rotzooi voor vier weken een super mooie cutprijs wat hij wel missen kan onder het eten tegen zessen zeikt alweer zo’n huurling aan de lijn: of ‘ie hem bevalt, hij krijgt de slappe lach en zegt: krant zonder ziel man! die knul aan de andere kant zeurt: zal nog wel eens bellen! al is het alleen voor de provisie en gooit hij er vast nog wel twee extra weken bovenop! het scheelt hem weer papier dat hij zelf bewust recyclet op een uitgekiende plek neemt hij de krant nog even mee naar zijn scheurplek op de plee.
12
Tatoeage
Zij heeft een treurwilg in haar huid geplant met inktblauwe lianen exact in ’t midden van de heuvelrug tussen twee opkomende molshopen vanaf de zichtkant is hij niet te zien maar achter haar sleept de schaduw ontegenzeggelijk houdt zij van de boom en torst hem graag mee op haar rug.
13
Mannequin Gepikeerd met stalengezicht schommelt zij star de catwalk op en af hup hup heupwiegend keer op keer ze sacherijnt zich uit de naad gelopen: jeminee, ik krijg het heen en weer.
14
Ik ben de Lente Heb er genoeg van mij te laten opjagen maak jij maar uit tot welk geslacht ik behoor mannelijk of vrouwelijk ingesteld dan weer zij- en dan weer hij- onzijdig mij kom en gender mij dan liever daar waar jij mij graag wilt zien maar niet steeds naar jouw zonkant ik heb mijn entree amper gemaakt gun mij de broodnodige bloeitijd en blijf niet continue over mij schrijven hoe jong, fris en mooi ik ben wij hebben allemaal onze mindere dagen zo moeder natuur ons heeft toegeschreven of is het te veel gevraagd mij als lente zelf tot bloei te laten komen.
15
Inpakken en wegwezen Had ik jou al verteld hoe crimineel veel regeringsleiders zijn van nu af aan benoem ik ze als lijders aan graaizieke handen die met ons geld strooien dat wist jij toch ook al wat zo geinig is, dat ze nu ineens vallen als bosjes en als het uitgekomen is gaan ze vrijuit en nemen de benen? plannen te over daar in het haagje haag is synoniem voor afscheiding verwijdering, iets wat je strikt persoonlijk gewoon lekker zelf kan doen!
16
Vroeger op herhaling Op weg naar moeder in het zorgcentrum zing ik in de auto voor mijzelf opgekomen nostalgie iets uit de vijftiger jaren ‘Lullaby of Broadway‘ van Doris Day wat ik nog weet uit mijn jeugd bij moeder speelt de radio ongelooflijk ‘Lullaby of Broadway‘ van Doris Day dit is geen toeval meer Doris wordt straks eenennegentig tel er bij moeder nog vijf bij en als ik vandaag weer zing is het voor hen allebei.
17
Gissen Overrompelend eerst laten vergwissen nog geen conclusie alles is nog zwart als roet zoek de tweede zwarte doos.
*Vliegramp Germanwings 25-3-2015 18
Nu noem ik je pas Lente Zo jong ben jij nog, mijn lief vandaag zie ik pas echt hoe jij groeit met groene voile langs de takken het nog ietwat koele zuchten langs mijn hals laat mij niet langer wachten op meer omhelzingen onder lieflijke warmte van de zon.
19
Gisteren hield Lente me nog aan‌ en vertelde dat ze dwars gezeten wordt door bepaalde stromingen die niet weg te trimmen zijn haar beletten tot ontwikkeling te komen door af en toe even in de tuin te zitten amper heeft zij zich nog kunnen kleden in haar ietsepietsie groene blouse de mouwen zijn te kort ook haar haren die geknipt zijn voor de zon regenjas weer uit de kast gehaald de blouse heeft ze weer teruggehangen ze zei: ik ben nu eenmaal een stuk ongeduld wachten duurt me vaak te lang ik bloei altijd zo graag in ’t voorjaar kleurig onder mooie klanken van viooltjes.
20
Yesterday held spring me still‌ and told that she is being blocked by certain currents they are not to scare away her want to stop to development occasionally to sit in the garden barely she can dress in a blouse with a touch of green the sleeves are too short also hair that’s cut for the sun raincoat from the wardrobe Her blouse tucked away She said I'm a piece of impatience waiting takes me oft too long always love to bloom in spring colorful sounds of violets.
21
Afgelopen nacht Tussen twee en drie knokte de winter met de zomer een uur is foetsie.
22
Verpulpte hersenen‌ vandaag niet meer weten wat gisteren heeft plaatsgevonden en dan de medemens die ernaast leeft die snakken naar overgave en het verlangen ermee te kunnen leven hier lokt de kunst van het loslaten welke niet aan iedereen is gegeven.
23
Ave Maria ZeeĂŤn vol van liefde heeft zij geweend haar wonderschone kind, haar Zoon is dood genageld aan een kruis met slag en stoot haar lief en leven werd alleen geleend God heeft ook haar uitgezocht te lijden vanuit reeds aangewezen moederschoot het Mirakel waar zij zo van genoot alles was voorzien, niet te vermijden nu wiegt zij haar Wonder onder tranen in doeken gewikkeld net zoals toen de Krachtige die dit nog kan weer wanen? beloofd als Messias in de targoem nu versteend in het graf der timpanen wellicht Hij zich straks vertoont na den doem.
https://youtu.be/ix664JkRMko 24
Geen laatste kus Nu, na zoveel jaren pas groeit mijn besef bij leven geen afscheid hebben kunnen nemen van mijn ouders geen laatste kus beiden waren alreeds gestorven. maar ik heb mijn handen nog voor een handkus
25
De nar sist dat het voorjaar is Het blijft steeds maar van dat druil weer zegt tante, het is lentetijd maar die meid spreidt zich maar niet uit en dat roep ik al een hele tijd, eigenlijk heet ze niet eens Lente, maar doodgewoon April, nou dan weet je ’t vervolg wel ooit had ze verkering met Maarten en die zei altijd noem mij maar gewoon Maart en ik weet wel waarom hoor? Hij roerde altijd zo graag met zijn staart en probeerde April, toen nog Lente, hem zo af en toe eens op te warmen met een krokus. alhoewel April ook kuren heeft, gaat zij haar gang en doet wat ze wil. Als ik zo om mij heen kijk vliegen de vogels ook al flink om haar heen, die willen ook in mei hun ei kwijt, behalve de koekoek en de griet die doen dat het de meimaand niet Nee, zelfs toen April nog met Maart omging hadden ze ook al een heel wispelturige verhouding en maar janken, terrassen vol met tranen en veel glazenwassers in de buurt, die langpootmuggen floreren ook behoorlijk in het voorjaar hoor!
26
Maar even tussen ons gezegd en gezwegen mijn Jan krijgt het ook al flink te pakken in de zaaitijd, ha ha, die gaat zijn komkommers alweer zaaien, wel een maand te laat hoor. Voor mij gaat ‘ie snoeptomaatjes telen waar hij graag van snoept.
27
Geruisloos waait de wind Onder samenpakkende wolken breekt abrupt verblindend licht opnieuw aanjagende zwartheid boven doodse stilte hier sleept het stille schreien van zijn moeder die zich opheft aan het splinter ruwe kruis zij likt het stromend bloed van haar handen alwetende dat dit alles was voorzien.
28
Senryu Ze heeft hem gestrikt omdat het een eitje is en snel van de kook.
29
Het komt opluisteren aan Kom, speel nog eens voor mij en daarna pas beschrijf ik de impact op welke wijze jij mij emotioneel raakt anders dan jouw kleurige japon met tonen die mijn ogen strelen en niet mijn oren behalve dan als jij hem draagt onder zachte klanken van beweeglijke zijde bespeel mij liever met ogendichte adagio’s die mij knock-out slaan en waar ik jouw vingers kan dromen die langs mijn slapen gaan.
30
Lek in de tuinvijver Paniek in het gegraven meer het water sijpelt weg naar het middelpunt der aarde waar het verdampt de bewoners proberen te vluchten groot en klein krioelen door en over elkaar opzoek naar een hooggelegen plek waar zij vanaf glijden heb er al tientallen weten te redden van vissen en kikkers aan toe voordat het meer wordt drooggelegd volgestort met grind, zand en aarde en nog zijn er overlevenden die in doodsnood onder de aarde vandaan kruipen weer kan ik ze behouden richting open water.
31
Symbool van alles en nog wat Personificatie van vrede vooral de geest van liefde die uit de hemel neerdaalt op de rand van de dakgoot boven mijn tuin onder de pannen ben ik ermee het terras en de lounge-set de uitval van zonwering schreeuwen onder bah van vrede personificaties gefladder en roekoeken liefde die me een zorg zijn duiven verwijs ik rechtstreeks naar helwegen.
32
Overgehaald Een paar dagen maar is zij voor even deelbaar omdat de zon warmt zij voelt zich vermenselijkt als Lente Voorjaar dorstig en groeinodig het gewas wil iets drinken beetje regen alstublieft.
33
Haikuman Je kent hem toch wel? het is een telkunstenaar met een vast stramien twee keer vijf is tien er tussendoor dan zeven zonder abacus zijn vingers slijten door poĂŤtische gave van Vlaamse Steven.
34
Werkplicht roept Er sopt een tractor door het tranendal de boerin draait wezenloos het stuur haar lief is gisteren gestorven rondom hetzelfde uur.
35
Weg Ik bezoek geen reeks van aangedane straten meer ze lopen eeuwig uit op treur van toentertijdse vreugd nog hoor ik echo’s van mijn jeugd langs opgeschoven vensters waar ooit muziek uit klonk mijn vriendjes zijn voorgoed vervlogen hun aanzicht is vervaagd alleen namen zeggen mij nog iets alsof levenloos heeft huisgehouden opnieuw gebouwde huizen worden nu bewoond door ogen loze schimmen en stommen waar een groet teveel voor is waar ik ooit woonde waait los zand rechtstreeks pijnlijk in mijn ogen waar langs de regen valt. 36
Verzandende Smalle hoge bomen verstrakken de rechttoe rechtaan weg papavers links en rechts verleiden degene die ze niet kunnen weerstaan voel het wikken en wegen heen en weer zie het lokkend wiegen met rode tint de weg stoot angstig af te passeren? pluk ze niet want hun spoor loopt dood.
37
-Uit de geest van Vincent van GoghVoor mijn gevoel Exact een jaar later kwam ik als mijn gestorven broertje levend terug als vervangkind, op dezelfde datum hetzelfde geslacht met dezelfde namen: Vincent Willem echt geleefd heb ik dus niet alles tekent zich af in mijn bestaan doch in principe ben ik dood geboren voorbestemd om nogmaals heen te gaan het heeft mij altijd achtervolgd mede geleid tot onevenwichtigheid waardoor ik geestelijk getroffen ben door heftige impressies en depressies voor mijn gevoel heeft mama dagenlang geschreid met mijn gestorven broertje Vincent zijn hoofdje hing levenloos achterover in haar armen, nutteloos zoals ik leef
38
alleen mijn tweede sterven wacht nog ontzield, zinloos, overbodig: dood! met mijn hoofd achterover in de armen van Theo mijn broer, althans dat hoop ik‌
* 30 maart 1852 doodgeboren broertje * 30 maart 1853 - 29 juli 1890 Vincent van Gogh 39
Smaakzin Het smaakt lekkerder mijn boterhammen met jam in de buitenlucht. een onuitwisbaar deel van mijn jeugdherinneringen.
40
Lief Heb jij toen mijn rozen nog geroken die ik zomaar plukte uit het open veld ze waren net ontloken heb er bewust bijna vijftig geteld jij wilde ze lachend ontlopen onze liefdevolle jaren zijn niet geveld nog zoen ik je zo af en toe op straat zie ik de passanten naar ons kijken ach lief, zo zie je maar hoe het volstaat. je noemt me weleens botte boer ik treiter met zoeken naar een andere vrouw jij stift je lippen rood met kom nou gauw.
41
Uit elkaar geloop Ik zei nog Parijs op mijn duimpie te kennen heb wat langs de Seine geslenterd zelfs Quasimodo kwam voorbij die herken ik uit duizenden CathÊdrale Notre-Dame de Paris altijd hetzelfde beeld alzo ook La Tour Eiffel jij wilde in je gehele lengte met hem op de foto en ik maar vragen of je een tikkeltje achteruit wilde gaan anders stond je niet gelijk uiteindelijk viel je stijl achterover in een laag buxusperkje daarna zong je steeds hetzelfde liedje Non, je ne regrette rien vroeg of jij even je bouche wilde houden klapte je bijna dicht wilde je weer naar Père-Lachaise het werd een dooie boel. 42
Obesita Ze leefde ongeveer drie eeuwen terug uitermate uit de kluiten gewassen alsof ze in mannenaarde had gestaan met een ook zo’n forse brede rug Obesita heeft niet lang geleefd omdat ze op een varken leek en knorde als zij at te weten dat haar omvang groeide en vooral ook vet vlees etende boeide plots waren er kannibalen in de buurt en heeft niet zo lang geduurd dat ze flink aan het kluiven waren aan armen en benen weken gesmuld van dikke en lange tenen pas nog bleek dat het een sprookje was waar achter een boodschap schuilde en overal zo’n impact gaf dat men huilde toen men Obesita in dichtvorm las.
43
Bloem van behagen Ik bewonder jouw lokkende Phalaenopsis puur en zinnelijk.
44
De lente snakt‌ ondanks prachtig weer naar het hemelse water dan klaart het weer op
45
Late Rembrandt Het Rijksmuseum pronkt nu in alle oudheid zijn latere werk.
46
PoĂŤzie op composities van gitarist Christo Van Dijck Jij bracht mij meteen terug naar mijn jonkheid, mijn lente, waar ik bewoog tussen groen en besefte hoe groen ik was en dat er nog een hele wereld voor mij open ging ik hoorde voor de zoveelste keer de klanken van gevoeligheid en hoe ik toen zong als een vogeltje dat uit zijn nest gevallen was en waar ik tussendoor de bomen zong die met mij gingen wiegen nu als vogel uit het paradijs ben uitgegroeid waarvan de vleugels enigszins zijn lam geslagen en het hippen van tak naar tak wat trager wordt stel ik mijn laatste zwieren ui tot hoog boven de wolken als ik dan weer de kracht hervind en in vogelvlucht zal opgaan over ‘t Griekse vasteland doe nederdalen in het oude theater van Epidavros, waar nog jaren achtereen Aristophanes zijn vogels in gezangen koor laat zingen, vlij ik mij langzaam neder tussen hun veders. 47
PoĂŤzie op composities van pianist Marcel Kooiman Kom, speel nog eens voor mij en daarna beschrijf ik pas de impact op welke wijze jij mij emotioneel weet te raken anders dan jouw uiterlijk achter de Kawai waar jouw toetsen en tonen via mijn oogleden naar mijn oren verwijzen onder zacht strelende klanken van kolkende waterstromen die ook mij weer weten te bespelen met ogendichte toonkunst die laat meedeinen kom, laat mij je beschrijven waar het op luisteren aankomt zodat ik tonen kan drinken als water waar het wegglijden geen klank heeft maar waar jouw vingers de wet bepalen van eb en vloed binnen geluidsgolven die opheffen waar ik beland in dalen waar ritme tijd uitmaakt en overstelpt met wilde dansen totdat de vloed wegtrekt naar eb waar het stille eindestrand mijn voetafdrukken ontvangt en de schaduw van mijn eenmalige gestalte door de zon wordt verlicht in onzichtbaarheid. 48
Wat wou jij nou dat ik zou zeggen?
En wat ik je nog echt te zeggen had inmiddels heb ik alles uitgelegd hoe jij mij overdonderde met die witte bloemen in je haar mij bewonderde ondanks het trieste diepe zwart dat ik er sjofel bij droeg zoekend naar een simpel woord sleepten wij ons naar die bruine kroeg waar wij bij het allerlaatste zeggen onze oogleden het werk lieten doen naar het grijze dat nog komen moest wij gingen zonder een punt uiteen.
geïnspireerd door Ingrid E. Noppen ‘Wat ik je nog zeggen wilde’ en haar bundel ‘Wat wil je dat ik je vertel’. 49
An~~ne ~~An~~ne O Westertorenklok alsjeblieft toe sla nu even niet over de verscheurde stad luister toch en fluister dicht gespijkerd bonzend hart in doodsangst strak gesloten daken muren en plafonds ademtochten wasemen langs geblindeerde ramen schaduwen passeren kapot getrapte deuren er schrijft een meisje met gesloten ogen dat haar dagboek lief is o zo lief ze snuift ietwat frisse lucht door een kiertje van het venster
50
blaast zichzelf denkbeeldig als een veertje naar de vrijheid vluchtig zwevend van de prille hand er staan lange rijen mensen aan de Prinsengracht zij doden het wachten bij het Achterhuis door het volgen van de blauwe lucht.
51
VeteranendefilĂŠ Wageningen 5 mei 2015 Nog even en dan staat er niemand meer die hier in '45 stond, dan zijn de strijders en bevrijders misschien ook gestorven die nu nog juichend worden ingehaald op opgeknapt oud oorlogstuig zie hun ridderorden opgespeld nooit losgeraakt van het verleden kijk ze gaan Amerikanen, Canadezen waarschijnlijk dan hun laatste rit hand wuivend links en zwaaiend rechts net als toen wordt er gesalueerd oog in oog met hen die toentertijd hun vrijheid kregen, velen die alleen van hebben horen zeggen hoe onmenselijk het was bevrijders worden door tranen heen bedankt gelukkig maar dat ik de oorlog niet heb meegemaakt.
52
Eindelijk brak het licht door‌ werd mijn grote wens vervuld de vloer van het Godshuis trilde dit is precies wat ik graag wilde er werd naar hartenlust geamuseerd doelbewust was het een feest het feest der poÍzie op klanken waar zelfs psalmen voor bedankten niet eerder zo geweest er werd geen sfeer ontheiligd en zij op haar pure blote voeten doorbrak alle schaamte en danste ja danste met een glimlach rond haar mond. misschien klapte de Schepper wel mee?
53
Het grootste goed Een enorm bezit mijn geestelijke vrijheid in alle vormen doen en denken wat ik wil er buiten is aanpassen.
54
1943 Angstdromen in mijn dreumestijd ontelbaar gekleurde zandkorrels welke krioelden op hoge tonen die zich telkens herhaalden totaal van streek tilde papa mij op uit het ledikantje Wat er aan de hand was heeft hij nooit geweten veel later gaf ik de zandkorrels namen welke ik uit respect niet wil benoemen ze waren van mijn medemensen miljoenen zijn er toen vermoord.
55
Verbrande sterren Mijn pen weigert te schrijven omdat het onbeschrijfelijk is dat wat ik op papier wil delen de inkt erkent de geur en namen niet van miljoenen medemensen die de dood in worden gedreven zou mijn pen dan toch willen schrijven dan zijn het alleen maar krassen die geluid voortbrengen van schreeuwend vergoten bloed de pen schrijft niet eens meer van hoop geloof en liefde maar beweegt onzichtbaar waar God was, toen zijn schepping verging.
56
Met weid open armen‌ omhels ik de vrede en ondertussen vraag ik mij af in hoeverre strekt vrede kleinschalige vrede welke grootschalig wil zijn? elke moment van de dag de confrontatie van een farce een utopie die ik omhels wat blijft er over als luchtkastelen verdwijnen die op mijn mouw zijn gespeld dan koester ik ook zeepbellen.
57
Wieg mij maar zingend in slaap‌ na alle herdenkingen en overdenkingen ben ik uitgeput door het herbeleven wat niet bewust is meegemaakt maar wel in nachtmerries Ik ben achternagezeten en kwam niet vooruit heb geschreeuwd dat ze mij niet kregen ben ze steeds weer uit de weg gegaan en het heeft me gesterkt ik volg mijn eigen denken heb over ze heen gedacht zoals ik gewend ben het is niet overdraagbaar aan een ander op welke manier ik telkens wil overleven de humor die ik op mijn schouders draag stoot ik niet af en hanteer hem waar nodig broodnodig zal ik maar zeggen en als ik naar hem luister hoor ik gnuiven.
58
Cio-Cio-San (Madame Butterfly) Chō, al uw liefde heeft u aan hem geschonken als een rood warm kloppend hart nestelend in het zijne er zongen camellia’s en magnolia’s hij kuste uw kersenrode lippen gelijk de tinten van de pieris japonica en carasus jamasakura als een tsubaki zonder doornen heeft u zich naar hem geschikt zo ook de gracieuze senjudans al zijn wensen zijn vervuld hij bekoorde uw perzik blanke huid in het schijnsel van de forest flame uw lieflijk blozen gelijk azalia’s uw strelingen en geur van jasumin alles heeft hij u ontnomen, uw zoon liefde, hart en ziel en zijn leugen bleef zegevieren en knielde u voor harakiri.
59
Mals leven Nu de lente waarlijk haar groene sluier doet welven onder de blauwheid van het uitspansel haar geurige bloesem weg doet waaien richting zomerwind tot ver over de kim roept de geest van het tronend mals leven dat piekeraars hun bed moeten verlaten uit de hel van het doemdenken ook daarruit zullen zij kracht moeten tonen dat overgave tevens geluk kan oproepen positief denken op de ademhaling van je zijn.
60
Meer minnen Streven naar een hoogtepunt slepend haar vin rond een geheel eigen rots zij wenst haar wil op eigen benen te staan als complete vrouw met eigen lust eigen wensen meer minnen op eigen ritme zoekend naar de juiste balans soms in haar eentje en dan het beklimmen hoger en hoger met hem van rots naar rots met eigen lust naar gedeelde wensen naar het hoogste punt voldaan. 61
Openheid de waarheid tonen valt niet voor iedereen mee met de billen bloot
62
Incredible times of love Make me awake o dawn this day is my pretty one let the sun-shine again how greatful I am buzzing around love with blue skys above like a tough bumble bee affected to me remember the time movements be mine a sunflower kiss as a paradise wish curl in my arms with all your charms I’m a flying white dove incredible times of love
63
Voeten wispeltuur Zomers een koud bad dan moet het duidelijk zijn wat de winter wil.
64
Bejaard vrouwtje Verlegen vraagt ze mij meneer ik kan er niet bij daar het bovenste schap en hier is geen trap wilt u iets pakken misschien dan ben ik heel blij ik lach vriendelijk wil u wel optillen hoor nee dank u, zegt ze dat is te gĂŞnant laat me zeker niet tillen trouwens, ik heb hoogtevrees.
65
Slecht zicht Ik ken u niet maar maar u mag me wel een arm geven dan help ik u met overgeven ik bedoel oversteken als u dat wilt maar pas wel even op er loopt hier ook een drempel die u af en op moet gaan u mag me dus tenminste een arm geven als u dat wilt sorry, alleen? ook goed en geen probleem
66
Laat je doornen zien Experimenten rozen geuren haast niet meer vaak door enten men wil ze graag moderner met meer tinten in de bloem.
67
Treentje Ostenhois Had me zo verheugd op haar brede heupen in een rondborstige show op hoge hakken open japon verdoezeld in gitzwarte lamellen
68
Mam Ben gaan zoeken naar de reden van mijn berusting vanuit het eerste grootste verdriet toen je ons zonder afscheid achterliet kort na het zoveelste weerzien in de beschutting van het zorgcentrum waar je vredig lag onder het witte laken van totale overgave soms even mis ik je, even maar jouw lieve glimlach en weinig woorden onze band is nog steeds niet te beschrijven en zal ook nimmer breken nog leven wij onbewust intens met elkaar mam, zoeken zou overbodig zijn omdat wij nooit van elkaar zijn losgeraakt onze verbintenis is voor eeuwig en klaar.
69
Gevaar mobieltje Zij moest een operatie ondergaan aan het aangegroeid en uitgerekt gezwel rondom de ingang van haar oren lellen gaven knipperlichten en geluid ook als zij het niet echt wilde ermee naar bed gaan deed zo’n pijn het opstaan bleek nog erger vooral het eeuwige geklets van dag naar nacht en omgekeerd onder de douche erboven en eronder tussendoor het eten continue het eeuwige geroezemoes van schelle stemmen in het hoofd. die zij zelf heeft opgeroepen er werden vier beugels aan haar hoofd gehangen richting de gehoorgang en ook haar mond en stem stereo en microfoon die haar mobieltjes nu vervangen
70
straks nemen ze haar vastgeroest verkrampte vingers aan de toetsen onderhanden zodat ze op visites veel over zich heen zal moeten laten gaan.
71
Moeten‌ welnee, ik houd niet van dwang ondanks dat plicht er wel is beiden zijn een hoedanigheid het mogen moeten zijn de teugels van het leven de lijddraad en dwangrail richtsnoer der gedachten voor en achter het moeten- dat wij verzachten als bedoening bijvoorbeeld naar de huisarts die dan vraagt of je ziek bent jij zegt: hoezo, moet dat dan?
72
Uiteindelijk toch weer Vaak maar niet altijd sta ik met lege handen open voor ontvangst met mijn vingers in elkaar gevlochten voor een gebed als uitweg van onzekerheid en steuntje in de rug me weer te helpen altijd weer terugvallend op mijn religieuze klankbord niet los kunnen laten uiteindelijk toch weer hoop, geloof en liefde waar alles om draait.
73
Niets ontgaat haar Ik zou niet durven zeggen dat die vrouw op de hoek getikt is maar ik denk het wel en dat lucht op daar moet het dan wel bij blijven want al je ondoordacht gaat doordenken denkt zij misschien hetzelfde van mij maar ik draai niet de hele dag rondjes rondom ons vierkant huizenblok dat op een haak lijkt: pik ik heb je als zij mens ruikt komt ze naar buiten weet je hoe ik haar noem? burgemeester van de groene drieluik ze praat tegen je alsof je een bent nou dat is dan duidelijk genoeg ze is al lopende stil blijven staan.
74
Dieventaal Argot had zijn eigen wetenschap zei af en toe terloops als humor tussendoor… ‘tussen ons gezegd en gezwegen weet jij toevallig waarom een drol in een puntje eindigt?’ hij zoog bij wijze van spreken ons antwoord uit de mond wij wisten het al maar ontkenden met nee hij moest er zelf het hardst om lachen en vertraagde zijn reactie… nou, uh, uh... anders smakt je anus met een rot klap dicht!
75
Verandering Er bekruipt mij iets van enige onrust dat wij elkaar niet veel meer zullen aanraken de verwijdering wordt te groot al probeer ik het onderste uit de kan te halen er blijft weinig over van dat wat ons bindt de liefde tussen ons valt uiteen heb het gevoel dat alles al beschreven is op mijn poĂŤtische letterweide dat al mijn zinnen en taalgebruik in de wilgen blijven hangen verregenen en zinloos heen en weer wiegen de kans dat de bliksem inslaat mijn inspiratie relatie staat op nul het is niet noemenswaardig meer mijn pen en ik liggen mijlenver uit elkaar bang dat wij elkaar niet meer zullen aanraken.
76
Dat komt ervan Betta Splendens is uit de school geklapt de meermin heeft haar in de hoek gezet zij heeft een portie tubifex gegapt. nu huilt ze in haar leeggepompt waterbed.
77
Sheen de Meermin Queen der wilde zee Ze viert vandaag haar vijfenzestigste heel raar maar ze wil niet met pensioen ze mag wel, doch dat is het heftigste wat zou ze anders moeten doen? onderdanen wilde haar trakteren en dat heeft ze zomaar afgewezen gebakken Bokking hoorde ze beweren maar familie wil ze niet dineren ze heeft wel trek in een mooie waterman in het Turkoisemeer daar zwemt er één zo’n blonde knappert die er wat van kan komt uit Denemarken, is niet van steen ze noemen hem Aquarius de jonge heer en blijkt heel lieflijk te kunnen golven heersen zit hem in het bloed verkeer doch zij laat zich niet bedolven hij blijkt dol op diffuse waterspelletjes maar zijn vin mag ze niet beroeren dat vindt ze uiteindelijk wel welletjes en blijft in haar eigen zee rondtoeren. 78
In en uit de plooi Gewoon vragen of ze altijd zo gekeken heeft openheid breekt het ijs Lach jij weleens? nou, nou, ze lacht!
79
Als de nacht weer knaagt... breekt het kleine lichaam los alles van de dag scheurt open in gegil van ja en nee rook onthult het angstsyndroom dat telkens slaapt en wakker wordt door steeds hetzelfde beeld dat stampend in het hoofd ontploft en een puinhoop achterlaat in overspannen geest zonder eigen wil verlamd door vlagen van herinnering die zich oogverblindend openbaren in een nieuwe nacht zwarte bange kinderogen rollen schoorvoetend naar de hoop die liefde, rust en vrede brengt littekens blijven zichtbaar samen met het oorlogsbeeld dat overal misdadig sluimert.
80
Zomaar ineens Op zijn oude dag ontwaakt het afschuwelijk besef hij zich bijna altijd alleen maar alleen heeft gevoeld alleen als een kwetsbaar boompje op een kale omwoelde vlakte van kille eenzaamheid zijn enige vriend is Humor waarmee hij alles overweegt en verwerkt nu wil- hij alleen met hem overleven zonder het besef met alles om hem heen, dat dat- niet lukt omdat hij een gemeenschapsmens is.
81
Het zou goed kunnen voelen Als je het kunt opbrengen neem dan eens de humor tussen de palmen van jouw handen of schets denkbeeldig een lieflijk gelaat ondanks jij weet dat het een overbrugging is en daar is enige kracht voor nodig tracht over de pijn heen te denken ook al is het makkelijk gezegd en geschreven laat je optillen door het licht om je heen open je hart voor de zon en tracht weg te sluimeren in jezelf creatie het beter voelen komt naderbij. concentreer je en volg het eigen zuchten als zachte bries laat je meedeinen op tere golven van melodieuze muziek tracht jouw lichaam te ontspannen met half gesloten ogen.
82
PoĂŤtisch Beierswoud Ondanks het tergen op de lange reis op al mijn tochten blijft gij lieflijk met alle glooiingen en bochten het kammen van de groene akkers vermoeiend geven zij zich prijs doch schakeringen zo schoon gemaaid dat al uw kleur de leden van mij ogen laten vallen uit affectie onder wolken wegdrijvend zodat dat de Donau zijn toentertijd blauwe kleur weer schenkt.
83
An der schÓ§nen blauen Donau Dat al uw kleur de leden van mij ogen laten vallen uit wegwassende affectie onder de wolken zodat de Donau zijn toentertijd blauwe kleur weer schenkt. de Donau neemt ons in de tang met diepgaande groen bruine nuance walsend water waarin men wil dansen zon laat de hemel zijn spiegel blauwen op Strauss zijn zwieren en zwaaien waarop zijn melodieĂŤn ontvouwen heerlijk duizelen van alsmaar draaien.
84
De schrijfster Haar inspiratie haalde ze overal uit fantastisch de tas zat er tussenin welke zij opende met een nieuw roman.
85
Bonaventura Ach geitjes en schaapjes toch herken ik u nog uit de kuddel van een goede herder waar zijn stal u beschermde? waar enkele bokken hun pruiken schikten door indruk te maken? vele verdwenen via groen grazige weiden vanwaar het Bona syndroom hen bleef achtervolgen.
86
Goed insmeren‌ daar draait het om vooral de 'factor' waar je ook bent of je nu in Zandvoort ligt of Skiathos in Griekenland er mag geen verschil zijn wat heb je ervoor over hoe heet is de zon wat kun je verdragen? wat wil je ervoor betalen? vraag het de Grieken!
87
Op hun vlucht‌ in een lichtflits aan de hemel vielen dode engelen ter aarde hun stemgeluid verstomde vloeide mee met onze tranen naar een niet verhard verdriet verdringen heeft geen grond is in alle eeuwigheid geketend als gesel van weergaloze liefde.
88
Grijpzuchtige Hellas uw schip vloog bijna tegen de klippen Zephyros en Euros hebben u gered anders was het allang versplinterd zie terug op de mythe Herodotus met een slag om zijn arm waarmee hij een doolhof creëerde in het avondland toon moed en weerstand laat u vastbinden zoals Odysseus dat deed tegen gillende sirenen Hoor het krijsen van de goden: neem ons de kroon niet van het hoofd. ©® Laurens Windig
89
Hoge bomen‌ voelen zich vrij in vakantietijd stilte laat hun leven horen dit weerspiegelt zich in ruisen.
90
Tanka Ineens wringt besef vanuit de grijze knoesten hoe oud het bos is zie grimmige figuren die ontstaan in fantasie.
91
MH17 en IS‌ doen mij juist nu geloven dan mijn religie is vervlogen en in rook is opgegaan af en toe zweeft de geest als fruitvlieg rond mijn hoofd die ik tracht weg te klappen mijn houvast is getransformeerd als een broodnodig klankbord die niets weet terug te zeggen de Schepper was mijn toevlucht gaf gehoor zonder mijn vragen en zoekt nu een andere planeet.
92
Sonnet van het lovende bed Verend uitgestrekt neder liggen oorsprong van het zalige lieven kussen het dubbelspel gerieven de muze zich niet laat verliggen neem het geheel tussen de flanken tot de baldakijn erboven schikt zuiver eenden dons een plaats inpikt dubbeldekse matrassen spranken vooral het hoog liggende hoofdeind kan tegen een flinke slag en stoot het hemelbed blijft rechtovereind dek en rustplaats evenzo de dood lakens vertrapt aan ‘t voeteneind zijn ware gelaat met zeis ontbloot.
93
Het kan ook anders Om nog even terug te komen op het sonnet van het lovende bed, de ellende is dat ik morgens niet snel genoeg uit bed spring, ondanks dat wij geen bedspring of boxspring matras hebben mijn lief opperde een uitwipbed aan te schaffen zo eentje van hupsekeetje, maar dat gaat te snel toen stelde ze een wakkerend opklapbed voor die met een rotgang verticaal naar boven klapt dan sta je dus op de kop met je benen omhoog ik heb een veel beter idee. het moet teder zijn dat mijn lief me bij de handen pakt en fluistert kom schatje, je nest uit anders sla ik je eruit!
94
De vesting De poĂŤet Sjara Bikatja de Penn is bij machte een gehele citadel vol te schrijven met zijn poĂŤzie hij pent wat neer als dagelijks werk dat is het ook want hij schrijft wat af van morgens vroeg tot avonds laat of er niets anders te doen is en dat klopt ook, er is niets anders zijn vrouw heeft al flink geklaagd bij een zorginstelling voor dichters of hij niet kan worden opgenomen want zijzelf redt het niet allemaal ze moet hem zelfs morgens en avonds onder de douche zien te krijgen, ja en vandaag nam hij pen en papier mee wat denk je, is het drijfnat doorgelopen? zij blij want hij zei dat hij er schoon genoeg van had en daar was zij het helemaal mee eens en herkende dat! het dichtershuis zit abnormaal vol. 95
Zwevend rondom‌. en als ik mij dan volledig heb overgegeven op het hoorbaar vliegend tapijt welke mij opheft ter hemel en tot boven de sterren reikt waar de Namaskar planeet zich bevindt raken de meest verfijnde klanken van emoties mijn snaren van overgevoeligheid op de tedere reis door het hemelrijke paradijs waar beschouwing zich ontpopt zuchten transformeren zich in de meest schoonste akkers van het ongekende waarvan ritmes bepalen waar is te landen zodat ze dieper mijn ziel weten te beroeren. de tijd vliegt mee en glipt als fijn zand tussen de vingers door..
96
Antigeluid
Op dit moment is het stil er speelt zelfs geen ondertussen zodat je spreken kunt van zwijgen alleen maar denken van stiller dan stil en hoe dat luistert in fijngevoeligheid dat je alleen leven hoort hoogtonen.
97
De zware storm Is het venijn van de natuur dat wij zonder respect met haar omgaan dat moeder haar woede uit in juli ? voor haar maken maanden niet uit om zich zo af en toe te wreken als zij ziet hoe wij haar tenietdoen dan mogen wij nog niet mopperen want hoe vaak gaat zij ons niet voorbij? veel minder toch dan wij ?
98
© Coverfoto’s Marjon van der Vegt Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm op welke wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de schrijver. No part of this poetry may be reproduced in any form, by print, photo print, microfilm or any other means, without written permission from the writer: © ® Laurens Windig Amsterdam, maart 2015 Homepage: http://members.chello.nl/l.windig/ YouTube kanaal: http://www.youtube.com/user/windigful E-books: http://issuu.com/windig 99
100