Van de redactie

HUID

Ongelofelijk hoe snel de tijd voorbijvliegt. Het is alweer tijd voor UA nummer 2! Dat betekent dat het al lente is als je dit leest. Heerlijk. Momenteel ‘geniet’ ik nog van de (hopelijk laatste) winterse buiten met hagel terwijl ik in de tuin de rommel opruim van de drielingstorm die behoorlijk heeft huisgehouden.

Over storm gesproken… het afgelopen jaar was nogal stormachtig. Natuurlijk vanwege covid, dat was (en is) voor velen super lastig: de aanpassingen, lockdown, toch weer niet, kinderopvang open, kinder opvang dicht, school open maar de juf is ziek, werken maar positief getest, thuiswerken, toch weer naar kantoor, enzovoort, enzovoort. En dat zijn dan nog maar de kleine uitdagingen… Covid is vooralsnog gelukkig met weinig problemen aan mijn gezin en familie voorbijgegaan. Ik wens van harte dat dit voor jou ook geldt. Maar voor mij persoonlijk kwam er nog iets anders voorbij. Vorig jaar stond in UA2 een artikel van ‘onze’ Winifred Hazelhoff Roelfzema over huidkanker. Een interessant verhaal mét foto’s. Ik had al enige tijd een plekje naast mijn neus. Niet zo opvallend, in mijn neusplooi. Eerst dacht ik dat het gewoon een pukkeltje was dat ontstoken was geraakt. Maar ondanks mijn dappere pogingen om het schoon en droog te houden, werd het plekje groter. En leek het verdacht veel op het beeld van een foto uit het UA-artikel… De huisarts dacht ‘gewoon een eczeem plekje’ en schreef een hormoonzalf voor. Met als enig resultaat dat mijn huid dunner werd en mijn rosacea opvlamde. Nog meer pukkels dus. Het plekje? Daar veranderde niets aan. Dus door naar de dermatoloog. Die keek serieus en kwam met een nog serieuzere scalpel en injectienaald. Lang verhaal kort: het bleek een basaalcel carcinoom. Inderdaad. Die van de foto uit UA2 van vorig jaar. Huidkanker dus. Gelukkig een heel milde vorm die vrijwel nooit voor problemen zorgt, maar toch… Het voelde een beetje onwerkelijk. Nog steeds wel eigenlijk. Waar ik me over verbaasde, is hoe ijdel ik eigenlijk blijk te zijn. Zie je het niet? Wordt het litteken wel mooi? Komt het niet nog ergens anders? Mag ik nog in de zon? Hoeveel je huid dus bepaalt wat er met je psyche gebeurt! En dan heb ik het nog maar over één plekje dat je – heel eerlijk – bijna niet (meer) ziet. Het heeft me doen beseffen dat een ziekte aan je huid veel verder gaat dan de buitenkant. Het doet ook zoveel van binnen. Dat lees je ook in het verhaal van ons covermodel Lion op pagina 24 en 25. Daaruit blijkt maar weer: beauty is only skindeep. Heel goed om je dat te realiseren. Ook in deze UA lees je over huidplekjes en premaligne huidkanker, namelijk in het artikel van Annemie Galimont. Hoe eerder ontdekt, hoe beter het resultaat. Mocht je het artikel van vorig jaar ook willen terug lezen, dan kan dat online op ua.nl. Of misschien ben je wel een van die trouwe lezers die alle oude papieren nummers bewaren! Wat is het toch mooi dat we met gezond heidszorg, zelfzorg en geneesmiddelen heel veel kunnen voorkomen of verhelpen. Zodat we gezond blijven of weer worden en heerlijk van het leven kunnen genieten. Want daar gaat het uiteindelijk om. Zo kijk ik nu enorm uit naar een heerlijke lente en wens jou hetzelfde. Buiten UA lezen, zonder mondkapje en mét koffie of wat anders fijns op een terrasje in de zon. En met minimaal factor 30, dat dan weer wel.

uitgever en coördinator UA

info@ua.nl