3 minute read
Karin Jacobs vertelt hoe zij gezond en gelukkig blijft op
KARIN JACOBS
Actrice, schrijfster en trotse (groot)moeder
Karin Jacobs over creëren en de impact van verslaving
Na lang thuis te moeten blijven, kan Karin Jacobs eindelijk weer aan de slag op verschillende Vlaamse podia, maar zich vervelen heeft ze niet gedaan, het afgelopen jaar. Ze vertelt wat haar op de been houdt, waar zij gelukkig van wordt. En wat de impact is van een mama hebben die aan de pillen zit.
Hoe ben je in aanraking gekomen met Davidsfonds?
“Dat dateert al van vele jaren geleden, met ons allereerste boek. Ik schreef toen kindergedichten voor Jelle en Clara, voor hun voordrachtwedstrijden, waarvan Jelle er een aantal op muziek zette. Zo zijn er dus een vijftal kinderboeken met cd verschenen bij Davidsfonds. Het leuke aan Davidsfonds is ook dat ze een groot publiek hebben en dat ze veel organiseren.”
Wat houdt jou gelukkig?
“Eén woord: creëren. Zolang ik creatief bezig kan zijn, ben ik gelukkig. Dat gaat dan over van alles. In de eerste lockdown heb ik bijvoorbeeld Moederpijn afgewerkt, tijdens de tweede lockdown heb ik er een monoloog rond geschreven. Knutselen, tekenen, een taart bakken, truitjes breien voor de kleinkinderen of een sjaal maken voor mezelf … Dat geeft mij voldoening. Je begint met niets en het feit dat je daar iéts uit kan maken, dat is geweldig. Dat is creëren, ook al ziet het er dan niet perfect uit. En ook spelen en weggaan met mijn kleinkinderen, dat maakt me blij.”
En wat houdt jou gezond?
“Ik ben zelden ziek. Ik ben nu 61 jaar en eigenlijk mag ik niet klagen. Ik ben eerder bezorgd dat mijn partner, kinderen of kleinkinderen ongezond zouden zijn. Ik rook niet, ik drink geen koffie, ik eet geen vlees en ik drink maar af en toe een glaasje alcohol. Ik denk dat ik vrij gezond leef. Suiker zou iets mogen minderen, want ik snoep al wel eens. En sporten, dat zou wat meer mogen, al kan ik fysiek nog veel. Ik ga joggen, ik doe thuis aan yoga en ik ga af en toe fietsen. Ik geniet echt van het leven.”
Je mama was verslaafd aan pillen, daar gaat je nieuwe boek Moederpijn over. Wat voor impact had dat op jou?
“Het rare is dat je je die vraag niet stelt als kind. Dan denk je, mijn mama ligt ziek in bed, dat zal zo overal wel zijn. Pas later zag ik bij vriendinnen dat het niet normaal was. Toen ik ouder werd, werd de impact dus groter. Je hebt altijd een keuze in het leven, en ik wilde het anders doen. Ik wilde dat mijn kinderen een leuke moeder hadden, ik stond wél voor ze op en deed allerlei leuke dingen met hen. Dus ik heb die negatieve ervaring omgebogen, om het zelf beter te doen. Ik heb mij afgezet tegen mijn moeder en haar gedachtegoed. Al is er natuurlijk wel verdriet en pijn, het gevoel dat je een moeder mist. Ik kan niet zeggen dat het mij allemaal niets gedaan heeft.”
Waarom schreef je het boek?
“Er zijn verschillende redenen. De eerste reden was voor mezelf, om stoom af te blazen. Ik was altijd kwaad op mijn moeder, maar toen ze stierf was die woede plots verdwenen en was er alleen nog verdriet. Dus het boek schreef ik deels als uitlaatklep voor mezelf, maar ook omdat de woede zich dan minder naar mijn moeder richtte en meer naar de farmaceutische sector, en voornamelijk naar de dokters die haar al die pillen gedurende jaren hadden voorgeschreven. Mijn moeder was uiteraard verantwoordelijk voor haar verslaving, maar er was wel iemand die haar verslaving mee ondersteunde. Dus de tweede reden was om dat taboe te doorbreken. Daarbij, als ik met mijn boek mensen kan helpen of troost kan bieden, al is het maar één persoon, dan is mijn missie geslaagd. Want niet enkel een verslaafde zit in de problemen, heel zijn of haar omgeving lijdt eronder.”
