Beaufort 2018 preview

KNACK SPECIAL BEAUFORT 2018 REF. 17 MEI 2018 € 9,95 BELGIË ISSN 0772-3210 P509557

Kunst aan zee voor iedereen

1

COLOFON

BEAUFORT PRAKTISCH

Concept, realisatie en eindredactie: Dirk Remmerie (Xpair Communication)

•

Haal je gratis Beaufort 2018 kaart af in alle toeristische infokantoren aan de Kust of download de kaart op beaufort2018.be. Op de kaart staan telkens per werk de dichtstbijzijnde tramhalte, fiets- en wandelknooppunt vermeld, waardoor je gemakkelijk je eigen route kunt uitstippelen.

•

In alle infokantoren aan de Kust (behalve Blankenberge) en op beaufort2018.be kun je een Beaufort2018-gids kopen voor 5 euro.

•

Wil je er graag een weekend van maken?

Logies hebben speciale arrangementen uitgewerkt en verschillende chefs aan de Kust hebben ook unieke Beaufortmenu’s voor je in petto. Op beaufort2018.be vind je alles terug.

•

Beaufort heeft ook een online familie-aanbod: beaufort2018.be/ontdek. Hier staan o.a. leuke doe-opdrachten per werk.

Redactie: Piet Boncquet, An Olaerts, Marlies Strubbe en Nikita Vindevogel voor Xpair Communication Coverfoto: Thomas De Boever (Xpair Communication)

esidenten

Fotografie: Jan Crab (Xpair Communication), Thomas De Boever (Xpair Communication) , Westtoer, Jimmy Kets, of anders vermeld.

Vormgeving: Peter Frison (Xpair Communication) Druk: Roularta Printing Nationale reclameregie Roularta media group, Z.I. Researchpark 120, 1731 Zellik (Brussel).

Tel. 02/467 56 11, fax 02/467 57 57, www.roulartamedia.be Algemeen directeur: Philippe Belpaire (philippe.belpaire@roularta.be) Directeur magazines : Jos Grobben (jos.grobben@roularta.be) Verantwoordelijke uitgever: Sophie Van Iseghem Dit magazine is auteursrechtelijk beschermd.

Wenst u artikels te scannen, digitaal op te (sophie.van.iseghem@roularta.be)

earchpark

7,

)

slaan, te drukken, meermaals te kopiëren of commercieel te gebruiken? Contacteer soete.ann@roularta.be. Info over uw rechten www.presscopyrights.be De Historiais‘Amerika en zijn De Knack Knack Beaufort een uitgave presidenten’ is een uitgave van van NV Roularta Media Group.

Roularta Media Group, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare, tel . 051/26 61 11, fax 051/26 86 66 tel. 051 26 61 11, fax 051 26 86 66 PEFC-gecertifieerd Dit product (of de naam van het product) komt uit duurzaam beheerd bos, gerecycleerde of gecontroleerde bronnen www.pefc.org

Dit magazine is auteursrechtelijk beschermd.

2

Beaufort 2018 Na vijftien jaar weer springlevend

Waar vind je een tentoonstelling met monumentale beelden van 67 km lang? Alleen aan de Belgische kust. En dat al voor de zesde keer. Het zag er even beroerd uit voor de kunsttriënnale Beaufort, toen de vorige editie in 2015 niet liep zoals verwacht. Maar de kustgemeenten beseften het belang van een kunstenfestival als Beaufort. Ze vroegen meer garanties en vooral een grotere vorm van inspraak in de keuze van de werken. En die kregen ze. Na vijftien jaar werd de aanpak van Beaufort herdacht: de provincie en Westtoer namen het besluit terug te keren naar de oorsprong van het evenement. Dus staan in elke deelnemende kustgemeente weer monumentale sculpturen, goed voor een mix die zowel het brede publiek als de kunstkenner aanspreekt.

Curator Heidi Ballet trok naar alle kustburgemeesters en liet ze telkens uit drie werken kiezen. Dat lijstje vulde ze nadien aan met een eigen selectie. Het resultaat zijn negentien kunstwerken, zowel nieuwe als bestaande, die langs de kustlijn op speciaal uitgezochte plaatsen te bewonderen zijn.

Ze zijn stuk voor stuk op hun eigen manier imposant. Gemeenten en organisatoren zijn tevreden met het resultaat. Nu nog het publiek, dat in groten getale aan de kust wordt verwacht. De vorige edities van Beaufort lokten honderdduizenden toeristen. Want ook daar gaat het om natuurlijk.

Er is dit keer geen algemeen thema, alhoewel de fascinatie voor de zee zoals altijd een rode draad vormt. Toch speelt Beaufort 2018 in op de actualiteit. Een gevoelig onderwerp als dat van de vluchtelingen komt bijvoorbeeld duidelijk aan bod. En elk kunstwerk zet je wel op de een of andere manier aan tot nadenken.

KAREL DEGRAEVE ADJUNCT-HOOFDREDACTEUR KNACK

Kortom, Beaufort is weer springlevend en het ideale evenement om te genieten van een culturele tocht langs de kust. Samen met wat uit vorige edities van het festival is blijven staan, vormen de kustgemeenten nu één groot Beeldenpark. Beaufort en kunst aan zee, je verneemt er alles over op de volgende bladzijden.

3

4

INHOUD

7

Deze kunst moet belangrijke verhalen vertellen

11

Het hobbelige parcours van een succesformule

17

Drijvende kracht Willy Van den Bussche

19

Weer en wind als spelbreker

23

Kunst van De Panne tot Knokke

24

DE PANNE

30

KOKSIJDE - OOSTDUINKERKE

36

NIEUWPOORT

40 45

MIDDELKERKE - WESTENDE De communicatie met de kunstenaar is cruciaal

50 55

OOSTENDE Perfectie is verschrikkelijk

60

BREDENE

64

DE HAAN - WENDUINE

69

BLANKENBERGE

70

ZEEBRUGGE

74

KNOKKE - HEIST

83

Beaufort is voor iedereen die graag een ijsje eet

87

Zee verbindt kunst en wetenschap

91

Vloeibare kunst in Triënnale Brugge

95

Kortrijk pakt uit met eigenwijs stadsfestival PLAY

5

6

HET IDEE DAT ALLES EINDELOOS IS RAAKT UITGEPUT

Deze kunst moet belangrijke verhalen vertellen An Olaerts FOTO

Thomas De Boever

HEIDI BALLET LOGEERDE MAANDENLANG IN OOSTENDE, NAM DE TRAM NAAR NEGEN KUSTGEMEENTES. ZE DEED DRIE ARTISTIEKE VOORSTELLEN AAN IEDERE BURGEMEESTER WAARUIT ZE KONDEN KIEZEN EN VOEGDE DAARNAAST ZELF EEN REEKS WERKEN TOE. HET RESULTAAT IS DE ZESDE EDITIE VAN BEAUFORT, 19 KUNSTWERKEN LANGS DE KUSTLIJN. DE BURGEMEESTERS ZIJN TEVREDEN MET HUN KEUZE, DE CURATOR OOK. “MAAR HET BLIJFT ALTIJD EEN BEETJE SPANNEND”, ZEGT ZE, “VERANTWOORDELIJK ZIJN VOOR ZOVEEL PUBLIEKE SCULPTUREN AAN ZEE.”

H

eidi Ballet komt uit Hasselt, studeerde Sinologie aan de KU Leuven, dook in Brussel de kunstwereld in en woont inmiddels in Berlijn.

Het is haar uitvalsbasis voor tentoonstellingen overal in Europa. De laatste een expo in Lofoten, een eilandengroep in het noorden van Noorwegen.

Daarvoor cureerde ze een tentoonstellingenreeks in Parijs en Bordeaux. Het afgelopen jaar boog ze zich over Beaufort, de kunsttriënnale aan zee.

Discussies met burgemeesters “De naambekendheid van Beaufort is bijzonder groot”, zegt Heidi Ballet. “Het hoeft nauwelijks nog voorgesteld te worden. Iedereen weet dat er in de zomer kunstwerken staan aan zee. Zelfs mijn tan-

tes in Hasselt kennen Beaufort, van de grote sculpturen van op het strand. Dat is goed. Tegelijk wil het zeggen dat iedereen verwachtingen rond Beaufort koestert. Die verwachtingen kunnen nadelig zijn. Daarom heb ik ervoor gezorgd dat er voor ieder wat wils is. Beaufort is een mix voor een breed publiek. Maar ook de geoefende kunstkenner komt aan zijn trekken. Ik ben blij dat het er allemaal in zit, ook efemere kunstvormen. Het brede publiek waardeert eerder van grote, figuratieve sculpturen, denk ik. Dat is waarom ik ook veel kunstenaars heb aangeschreven die heel beeldend werken. Maar de hedendaagse kunstwereld heeft minder behoefte aan dat materiële. De nadruk ligt veel meer op performance bijvoorbeeld. Dat bedoel ik met efemere kunst. In Nieuwpoort is er de vrouw die het standbeeld van Albert I schoonmaakt. Als de performing artist afwezig is, kan je naar de video kijken. Dat is 7

helemaal wat anders dan een draaimolen op een rotonde.”

Met Beaufort serveert Heidi Ballet een expo die heel veel mensen graag zullen bezoeken. “Iedereen moet tevreden zijn. De doelstelling was om kunst en toerisme met elkaar te verenigen. Het wil zeggen dat we naar compromissen hebben gezocht. Op die manier ben ik in heel veel verschillende situaties terechtgekomen. Diplomatische discussies hoorden erbij. Ik had een groep mensen rond me verzameld voor goede raad, een speciaal petit comité om te overleggen hoe je zoiets aanpakt als curator.

De angel was de weinige tijd die beschikbaar was.

Daarenboven heeft niet iedereen in de kunstwereld tijd om ineens een nieuw werk te maken. En toch is er op Beaufort nieuw werk te zien. Daarmee wil ik geenszins afbreuk doen aan bestaande werken.

Maar een aantal kunstenaars die ik goed ken, waren bereid om iets te maken speciaal voor Beaufort.

Daar ben ik trots op. En ook met de locaties ben ik erg tevreden. Aan mooie plekken geen gebrek. Het is iets wat ik graag onthoud over de kust.”

Confronterende gedachten Een titel heeft Beaufort niet gekregen. Heidi Ballet: “Er is geen thema. En er is geen titel. De expo is organisch gegroeid, maar op de duur merk je toch dat er een rode draad is. De zee komt natuurlijk op de eerste plaats. Zonder zee zou er geen Beaufort zijn. Zo kreeg ik halverwege de samenstelling in de gaten dat alle deelnemende kunstenaars uit een land komen dat aan de zee ligt. Daarna heb ik expres alles laten kloppen. (lacht) De wereld hangt aan elkaar door de zee. 75 procent van alle gebruiksgoederen op aarde werd ooit vervoerd over zee. In de zee komt alles samen. Daarom wilde ik ook dat de vluchtelingen een plaats zouden krijgen in de triënnale. Een tentoonstelling die vandaag plaatsvindt en spreekt over de zee moet ook spreken over de vluchtelingen. Die mensen zijn ten onrechte onzichtbaar. Of nog erger, ze worden gedemoniseerd, alsof het geen échte mensen zijn. Of ze worden afgebeeld als goudzoekers in plaats van als mensen in nood. Terwijl ze wel écht verdronken zijn. Daar wilde ik niet over zwijgen. Om die reden is Holy Land, het spiegelkerkhof van Kader Attia, een heel belangrijk werk. Zonder heel Beaufort aan de vluchtelingenproblematiek op te hangen, wilde ik die overleden mensen aan de oppervlakte brengen. Er is te weinig empathie in de wereld. Ik hoop 8

nu alleen maar dat het werk niet zal beschadigd worden. Vluchtelingen zijn een gevoelig onderwerp. En die spiegels zijn confronterend.”

De kunstwerken die Heidi Ballet voor Beaufort heeft gecureerd zijn allemaal lichtjes confronterend, iedere op eigen manier. Ze brengen je op gedachten die niet altijd even comfortabel zijn, bijvoorbeeld over de natuur. “Het idee dat alles eindeloos is raakt uitgeput”, zegt Ballet. “Er zit wel degelijk een einde aan de natuur. De ontwikkeling van de wetenschap is enorm. Maar geloven dat je met wetenschap alles geregeld krijgt is nog wat anders. De klimaatverandering is zo écht! Ondanks alle ingrepen doet het je beseffen dat de natuur ons beheerst in plaats van wij de natuur. De verhouding tussen mens en natuur verandert. Na de grote arrogantie komt de bescheidenheid. Monument for a Wullok in Oostende laat het duidelijk zien. De schelp is zo groot dat mensen erin kunnen, wat plezierig is voor de bezoekers van Beaufort. Maar tegelijk is kunstenaar Stief DeSmet er niet in geslaagd om een perfecte schelp na te maken. Het is een slordige wulk met lasnaden en gietsporen. Terwijl een wulk vloeiend groeit, volgens de regels van de gulden snee. Het is de kunstenaar niet geluk. Het is altijd de natuur die de wedstrijd wint. Ook de locatie van de schelp is perfect. Hij staat op het einde van de strekdam die onlangs werd vernieuwd om ons te beschermen tegen de natuur van de zee.”

Macho monumenten Overigens moesten ook de kunstwerken zelf worden beschermd tegen de zee. Heidi Ballet knikt.

“Bijna alles moest in brons gemaakt worden. Brons is een peperduur materiaal. De meeste kunstwerken zijn zelfs van zogenaamd marine grade bronze, net zoals scheepsrompen. Ik had het zelf ook liever anders gehad, om de prijs te drukken. Maar de omstandigheden aan de kust zijn heel hard. In weer en wind worden alle kunstwerken gezandstraald. Als je kunst wil laten zien op het strand, dan moet je bijna meteen aan brons denken.”

Kortom, ook de zesde editie van Beaufort is ambitieus. Al was het maar door de weersomstandigheden. “Ik ben mij bewust van mijn verantwoordelijkheid”, zegt Heidi Ballet. En dan heeft ze het niet alleen over de budgettaire kant van haar werk. “Ik heb ingegrepen in de publieke ruimte”, reageert ze. “Ik besef hoe gevoelig zoiets ligt. De publieke

ruimte is van iedereen en dus heeft iedereen er ook commentaar op. Denk maar aan de Rock Strangers van Arne Quinze op de dijk van Oostende. Het laat niemand onberoerd. Als je grote sculpturen toevoegt aan de publieke ruimte weet je dat je reacties kunt verwachten. Idem als je dingen gaat verwijderen. Het is wat me fascineert aan monumenten.

Neem nu de Boerenkrijg in Hasselt. Ik kén dat monument heel goed, maar eigenlijk let ik er nooit op.

Tot het weg is natuurlijk. Hetzelfde geldt voor Arne Quinze. En voor de matroos ernaast geldt het nog meer. Iedereen noemt hem De Pisser. Maar raak niet aan De Pisser! Het nationaal monument voor de zeelieden heeft heel veel betekenis.”

“Een kunstwerk is anders. Voor een kunstwerk is het heel moeilijk om even betekenisvol te zijn als een monument. Het moet zijn betekenis verdienen.

Ook dat valt als curator onder mijn verantwoordelijkheid. Als vrouw zulke grote macho beelden neerzetten ligt niet meteen in mijn aard. Eigenlijk is het best een beetje arrogant. Ik wil vooral dat het achterliggende verhaal steekhoudt. De mensen die naar Beaufort komen, moeten foto’s nemen en op Instagram zetten. Hashtag Beaufort, ik zie het helemaal gebeuren. (lacht) Fijn, maar dat is niet het enige. Beaufort wil ook binnenkomen en vragen stellen aan het publiek. Er zijn belangrijke verhalen die verteld moeten worden. De zee is daarvoor een geschikte plaats.”

Grappig tot vlijmscherp Als Heidi Ballet begint te vertellen over de zee is er geen houden aan. De geschiedenis, de vragen en de associaties blijven komen. “Ik ben voor Beaufort lang met de zee bezig geweest, maar ik ben de zee nog lang niet moe. Integendeel, het wordt alleen maar erger”, lacht ze. “Het zit hem in de horizon, denk ik. Er komt geen einde aan. De Noordzee is dan wel geen oceaan, maar het gevoel is hetzelfde. Het is waarom er zoveel kunstenaars naar zee komen. Aan zee kom je dichter bij de vrijheid. Vaar twaalf kilometer tot aan de territoriale wateren en alle organisatie valt weg. Er zijn geen wetten op zee. Herinner je hoe in de jaren 1980 dj’s de zee op gingen om illegale radio te kunnen maken vanop de Veronica-boot! Aan de zee kan altijd meer.”

“Ik heb The Black Atlantic gelezen van Paul Gilroy. In dat boek staat hoe vaak wordt begrepen dat slaven geen identiteit hebben. Gilroy zegt daarentegen dat

ze een dubbele identiteit hebben door hun reis over het water van Afrika naar Amerika, in Europese schepen. Ze hebben dus een identiteit gebaseerd op water, iets wat binnen ons denkkader niet past.

Veel landsgrenzen worden bepaald door water. Het is allemaal heel dubbel. Dat maakt het interessant.

Internet is nog zoiets. Internet en de zee hebben veel met elkaar gemeen. Alles komt samen in de zee. We navigeren op internet. We surfen naar YouTube. Daarom vind ik The Navigator Monument zo interessant. Het scheepswiel van Netscape heeft nooit echt bestaan. Het was een logo voor een internetbrowser tot Simon Dybbroe Møller het op de dijk van Middelkerke zette. Het is veelzeggend. Op de bodem van de oceaan lopen internetkabels. De zee verbindt alles met iedereen. Maar op zee varen ook oorlogsschepen rond. De uitwisseling tussen verschillende werelden is niet vanzelfsprekend.

Het hangt allemaal van de context af. Je ziet hetzelfde gebeuren bij monumenten. De tijden rond het monument veranderen, maar de monumenten blijven staan zoals voorheen. Zoiets kan verschrikkelijk botsen. Denk maar aan de afgehakte hand bij het standbeeld voor Leopold II in Oostende. Het machtsvertoon en de arrogantie van toen worden vandaag niet meer gepikt. Het past niet langer bij de tijd. De arrogantie moet plaatsmaken voor bescheidenheid. Zoals Guillaume Bijl in het Leopoldpark een standbeeld heeft gemaakt met een hond.

Sorry heet het kunstwerk.” Heidi Ballet lacht. Het is ook grappig. Het doet nadenken – een hond op een sokkel en Leopold II op een sokkel. Dan slaat het ineens vlijmscherp toe. Het is typisch voor de zesde editie van Beaufort, getekend en goedgekeurd door curator Heidi Ballet.

9

44 BEAUFORT 2018

curator Heidi Ballet

The Navigator Monument SIMON DYBBROE MØLLER

“Dit kunstwerk is een reusachtig scheepswiel, maar bovenal is het een monument voor een internetbrowser. Netscape Navigator heeft de browseroorlog verloren.

The Navigator Monument is misschien het meest materiële kunstwerk van Beaufort, ook al is staat het voor iets immaterieels. Het wiel was een logo op internet.

Het was een plaats waar informatie werd verzameld. De kunstenaar wilde wachten tot het brons vanzelf zo azuurgroen zou worden als het oorspronkelijke logo. Maar uiteindelijk hebben we het nu al gepatineerd. Het zou anders iets te lang duren alvorens het groen is, en het logo zelf is groen.”

KUNSTGIETERIJ ART CASTING REALISEERT MET VAKMANSCHAP DROMEN VAN ARTIESTEN

“De communicatie met de kunstenaar is cruciaal” Piet Boncquet FOTO

Thomas De Boever

(AO)

Zaakvoerder Geert Norga van Art Casting is een man met passie, voor zijn bedrijf, voor zijn vak, voor de kunst. Samen met zijn broer Johan bouwt hij sinds de jaren negentig aan een onderneming met naam en faam in de kunstwereld. Professionele kunstenaars wereldwijd laten hun creaties in brons gieten bij Art Casting.

Dat is ook het geval met The Navigator Monument van de Deen Simon Dybbroe Møller, dat tijdens Beaufort te bewonderen is in Middelkerke. Art Casting streeft naar de perfectie in de uitvoering van de opdrachten. “Cruciaal in het hele proces is de communicatie met de kunstenaar.”

D

e oorsprong van Art Casting gaat terug tot Frans Norga, de overgrootvader van Geert en Johan, die gespecialiseerd is in artistiek houtsnijwerk. Zijn zoon Sylvain is beeldhouwer en legt zich vooral toe op grafsierkunst. Om zijn creaties in brons uit te voeren, moet hij een beroep doen op een gieterij. Hij stimuleert zijn broer Pascal om een bronsgieterij op te richten en die doet dat tijdens het interbellum. In Etikhove, deelgemeente van Maarkedal, produceert de gieterij vooral bronzen letters, kruisen en andere religieuze motieven voor grafzerken. Herman, zoon van Pascal en vader van Geert en Johan, volgde een kunstopleiding, neemt de gieterij over en begint met een verloren-wasafdeling, een productietechniek die zich bij uitstek leent voor het gieten van kunstwerken. Sinds de jaren negentig van de vorige eeuw staan Johan en Geert aan het roer. Zij besluiten zich volledig te concentreren op de kunstgieterij. De naam veran45

dert van Bronsgieterij Norga naar Art Casting. De onderneming is gevestigd in een industriezone in Oudenaarde.

Mond-tot-mondreclame “We hebben de eerste jaren enorm veel leergeld betaald, maar uiteindelijk zijn we snel gegroeid en hebben we in de sector in twintig jaar tijd een belangrijk netwerk uitgebouwd. Mond-tot-mondreclame speelt daarin zeker een grote rol. We streefden van bij de aanvang naar maximale kwaliteit, het vertrouwen in onze capaciteiten groeide. Het orderboek zit vol. In feite hebben we al de handen vol met de kunstenaars met wie we intussen jaren samenwerken.

Alleen als we vaststellen dat we nog wat reserve hebben, kijken we of we het klantenbestand kunnen uitbreiden. We zouden nog veel meer opdrachten kunnen aannemen, maar dat zou niet goed zijn. Het zou ten koste gaan van de kwaliteit”, beklemtoont Geert Norga. Als je op de site van Art Casting even kijkt naar de rubriek ‘referenties’ zie je namen opdui-

ken als David Altmejd, Johan Creten, Michaël Borremans, Jan Fabre, Mark Manders, enz.

“We zijn indertijd gestart met een vijftal medewerkers, nu zijn wij bijna met vijftig. Het grootste deel van hen werkt in de productie.” En er zijn plannen om uit te breiden. Die staan al heel ver, want de bouwvergunning is binnen. Achteraan het bedrijf komt er een nieuwe grote ruimte, tot twaalf meter hoog. Art Casting maakt zowel kleine en fijne kunstwerken, als monumentale creaties en daar heb je voldoende plaats voor nodig. Ook het personeelsbestand zal weer toenemen. Goede medewerkers kan het bedrijf altijd gebruiken. “We vinden ze relatief makkelijk. Het is leuk en boeiend werk en dat verhoogt de aantrekkingskracht. We beschikken ook over een aantal technisch geschoolde medewerkers, zoals lassers en carrossiers. Het is heel belangrijk dat zij er zijn, want zij zien details die wij niet opmerken”, legt Geert uit. “De grootste groep volgde een artistieke opleiding. Het duurt wel even voor we zeker weten dat het zal lukken met een sollicitant, we investeren heel veel in hun interne vorming. Want de techniek kunnen ze alleen hier leren. Soms valt het eens tegen, omdat de kandidaat het niet aanvoelt, het niet ‘in de vingers’ heeft, ook al is er goede wil.”

“Sollicitanten laten we altijd eerst even een dag meelopen in de productie. Zo kan hij of zij zich al een idee vormen van wat het werk inhoudt. Dan volgt een tijdelijke tewerkstelling van verschillende maanden. Gaan ze nadien door, dan zijn het blijvers.

Je moet het werk niet alleen graag doen, je moet het ook kunnen. Er is enerzijds de artistieke vaardigheid, maar anderzijds – en al even belangrijk – de technische. Zo duurt het wel twee jaar vooraleer iemand volledig zelfstandig kan werken. De vele opdrachten zijn dikwijls heel divers en complex, het is belangrijk dat iedereen weet wat van hem verwacht wordt en waar de kunstenaar naartoe wil.”

Lat ligt hoog

MEDEWERKERS VAN GEERT NORGA ZIJN VOLOP BEZIG MET DE AFWERKING VAN THE NAVIGATOR MONUMENT, DAT ENKELE

46

DAGEN LATER MET NACHTVERVOER NAAR MIDDELKERKE GEBRACHT WORDT.

Geert Norga herhaalt het verschillende keren tijdens het interview: de interactie met de kunstenaar is van bij de start super belangrijk. “Deze tafel waar wij nu aan zitten, is goud waard. Je zou eens moeten weten wie allemaal op jouw stoel heeft gezeten”, lacht hij. “We spreken alles met de kunstenaars door, tot het kleinste detail. We moeten precies weten wat ze van ons verwachten. Som-

47

migen leggen de lat zeer hoog en dat is goed. Ze stimuleren ons om een stap verder te gaan. Dan is de voldoening groot als het lukt. Het is niet altijd de gemakkelijkste weg, maar we kiezen er bewust voor. We zijn altijd bereid iets nieuws uit te proberen, maar dan mag er geen zware tijdsdruk of deadline zijn. Vooral in het geval dat we niet honderd procent zeker zijn dat het zal lukken. Het is immers allemaal handwerk in een complex proces”, beklemtoont Geert.

Tijdens dat productieproces blijft er overleg met de kunstenaar, die geregeld een kijkje komt nemen. “Het is belangrijk dat hij of zij dat doet. Wij hebben de technische en artistieke bagage om het ontwerp uit te voeren, maar wanneer er geen interactie is met de kunstenaar, kan het zijn dat die op het einde zegt neen, dat was niet wat ik wilde. Dan zitten we goed in de problemen.” Art Casting is wereldwijd actief, van New York tot Parijs. “Maar er is al voldoende werk in Europa, op die manier blijft de afstand doenbaar. Een kunstenaar uit Wenen kan ’s morgens het vliegtuig nemen, in de loop van de dag bij ons een bezoek brengen en ’s avonds 48

weer naar huis vliegen. Opdrachten krijgen we in principe rechtstreeks van de professionele kunstenaar, of van hem/haar en de organisator, zoals bij Beaufort het geval is, of van een galerie. Het kan bijvoorbeeld dat een Amerikaanse kunstenaar via een Belgische galerie een werk laat uitvoeren.”

De sterkte van een familiebedrijf Na al die jaren is Art Casting nog altijd een familiebedrijf. “Het belang daarvan? De sterke verbondenheid met de zaak”, antwoordt Geert na even na te denken. “Er is geen vreemde kapitaalverstrekker die jaarlijks een kortetermijnrendement moet halen. Wij werken er bewust aan om het bedrijf op lange termijn levensvatbaar te houden. De aangekondigde uitbreiding past daar in. Het is ook van groot belang dat we ons voortdurend bijscholen, zodat we op de hoogte blijven van alle technische evoluties. Bij ons heb je de unieke combinatie van authentieke ambacht en pure digitale hightech. Opleidingen volgen en gespecialiseerde beurzen bezoeken behoren dus tot onze essentiële taken”, besluit Geert.

49