SPLASH. Spetterend magazine zonder koudwatervrees by Xpair Communication

ZOMER 2022

HET MAGAZINE VAN

Mythisch wildwateravontuur op de Zambezi Zijn vrijwilligers een uitstervend ras?

MET HET HELE GEZIN

VERSLAAFD AAN DE KAJAK 1

Wat valt er in deze SPLASH te peddelen?

4 6 10 12

Onze vrijwilligers zijn dé ambassadeurs van Peddelsport Vlaanderen. Dankzij enthousiaste fanaten zoals kajakker Jan ‘Seppe’ Leysen ontdekken heel veel mensen de passie van het peddelen in al zijn vormen. Zijn advies? “Welke discipline je ook beoefent, GENIET VAN WAT JE DOET.”

Wat kan een oude rot (in spreekwoordelijke zin!) beginnende kajakkers leren? Wannes Vanmoerkerke (30, dus niet zo’n oude rot) deelt zijn liefde voor watersport met Chloé Geyssens en Maryam Mhashemian (allebei 15). “Kajakken heeft me geleerd dat je DOOR AFZIEN ERGENS GERAAKT.”

De Minus Rapids op de Zambezi staan bekend als een van de strafste wildwaterafdalingen ter wereld. De Zambezi is geen onbekende voor Jakob Hanoulle, maar toch liet hij zich ferm verrassen op een berucht deel. Gelukkig werd hij BESCHERMD DOOR DE RIVIERGOD Nyami Nyami.

‘Pagaaien’ betekent ‘paddelen’, ‘peddelen’, ‘roeien’. Zoals zoveel zaken wordt de liefde voor het peddelen doorgegeven van generatie op generatie. Soms van vader of moeder op zoon of dochter – vaak ook omgekeerd. In de rubriek pa-pagaai / ma-pagaai maak je kennis met het gezin Haelvoet. “Sinds we samen kajakken, is ONS GEZIN ENORM VERANDERD – OP EEN LEUKE MANIER.”

16 18 20 24 27 33 35

Het is weer druk in Leuven? Vanop het water van de Dijle valt dat best mee. Ontdek de LEUKSTE PLEKJES VAN DE STELLA-STAD met Wim Van Assche.

Adembenemend

Een jaar na de overstromingen in Wallonië is het nog steeds rommel ruimen langs de oever van de Vesder. Elke week verenigen Peddelsport Vlaanderen en River Cleanup zich in de Canoe River Warriors. Steve Vercauteren verliest er de moed gelukkig niet bij: “ZON, REGEN OF WIND… NIETS DAT ONS STOPT.”

Marleen Kuppens, “DE MARTINE TANGHE VAN DE KAJAKFEDERATIE”, neemt afscheid. “Het wordt stilaan TIJD OM HET SCHIP TE VERLATEN en vanop de kant toe te kijken.”

Wie leeft er op, langs en van het water? Op verkenning op de vaart tussen Leuven en Haacht ontmoeten we tal van boeiende mensen. Roepen Birte Kooken en Kris Vallons vanop hun dek: “Op een dag kwam ik thuis en zei: ‘WE KOPEN EEN BOOT!’”

Wat hebben VISSEN en PEDDELSPORTERS met elkaar GEMEEN? Ze kunnen gebruik maken van de nieuwe vistrap in Aarschot.

Wat? Waar? Wanneer? Ontdek het in onze KALENDER.

VOORWOORD

Onze passie brengt mensen samen

Graag verwelkomen we jou in deze allereerste editie van Splash, het spiksplinternieuwe lifestylemagazine van Peddelsport Vlaanderen. We wagen de sprong van een klassiek ledenmagazine binnen onze eigen federatie naar een open lifestylemagazine dat zich richt tot iedereen die zin heeft om weg te dromen bij alles wat te maken heeft met peddelsport, peddelreizen, peddelroutes, peddelavonturen... Splash gaat over zowel sportieve thema’s als verhalen achter de schermen. Je duikt in een wondere wereld die velen van ons samenbrengt op het water, in clubs, op wedstrijden, vakanties, events… Dit magazine heeft een missie: mensen informeren, enthousiasmeren en verbinden vanuit een passie. Het team van Peddelsport Vlaanderen dankt iedereen die heeft bijgedragen aan de realisatie van dit magazine.

Veel leesplezier!

Rik Vierstraete Voorzitter Peddelsport Vlaanderen

Redactie en administratie / Peddelsport Vlaanderen, Blijde Inkomststraat 50, 3000 Leuven Verantwoordelijke uitgever / Steven Thys, Blijde Inkomststraat 50, 3000 Leuven Redactiecomité / Dirk Remmerie (Xpair Communication), Joanna François Redactionele bijdragen / Daan Paredis (Xpair), Maud Vanmeerhaeghe (Xpair), Peddelsport Vlaanderen

Coördinatie en eindredactie / Joanna François, Dirk Remmerie (Xpair) Fotografie / Thomas De Boever, Peddelsport Vlaanderen Ontwerp en lay-out / Peter Frison (Xpair) Concept en realisatie / Xpair Communication Drukkerij / Van der Poorten Contact, opmerkingen, suggesties / info@peddelsport.vlaanderen

Een uniek magazine voor jouw advertentie Wil je adverteren in Splash, hét peddelsportmagazine? Neem contact op via info@peddelsport.vlaanderen. We bekijken graag samen met jou hoe we kunnen samenwerken voor jouw organisatie of onderneming. Geef Splash cadeau. Al onze leden ontvangen het magazine via hun club in de brievenbus. Wil jij een los nummer cadeau geven aan een liefhebber die nog geen lid is ? Mail naar info@peddelsport.vlaanderen en geef je bestelling door.

VRIJWILLIGER IN DE KIJKER

“Wij zijn een uitstervend ras” Peddelsport Vlaanderen heeft als ledenorganisatie zeer gemotiveerde vrijwilligers die zowel strategisch als operationeel het beleid uitzetten. Peddelsport Vlaanderen-vrijwilligers staan klaar om wedstrijden te organiseren, jeugdactiviteiten te bedenken en te organiseren en nog veel meer. Het doel? Meer mensen laten peddelen over alle disciplines heen. Onze vrijwilligers zijn DÉ ambassadeurs van Peddelsport Vlaanderen en graag willen wij in elke magazine een vrijwilliger in de kijker zetten. Deze keer: Jan ‘Seppe’ Leysen van de Kastelse Kayak Klub. TEKST JAN ‘SEPPE’ LEYSEN

Wanneer ben je gestart met kajakken? “Ik ben in 1976 gestart met kajakken. Mijn broer was reeds bij de club en zo ben ik er ook ingerold.” Welke discipline(s) peddel je? “Bijna alles. Van toertochten (ik heb bijna 500 stempels in mijn logboekjes) tot wedstrijden. Wedstrijden doe ik lijn, marathon en rivier. Ik heb ook al een paar keer meegedaan aan Raft Race Belgium. En heel vroeger heb ik nog polo gespeeld in Geel.” Hoe komt het dat je de weg bent ingeslagen van vrijwilliger binnen de peddelwereld? “Ik ben daarmee opgegroeid. Mijn vader was actief in verschillende verenigingen. Ik heb van hem de microbe gekregen. Ik was 17 jaar en al voorzitter van de basketbalclub in Kasterlee. In 1979 ben ik bestuurslid geworden in de Kastelse Kayak Klub en in 1990 ben ik voorzitter geworden.” Wat is jouw droom als vrijwilliger in de peddelwereld? “Een echte droom heb ik niet. Hopelijk blijven er mensen gemotiveerd om zich in te spannen voor hun club. Want wij zijn toch wel een uitstervend ras aan het worden.”

“In onze club gaat het er niet om wie het snelst kan varen”

Welke boodschap wil je graag geven aan startende peddelaars? “Welke discipline je ook beoefent, geniet van wat je doet.” Wat is jullie leukste/grootste clubactiviteit? “De grootste is natuurlijk de pompoenregatta. En de leukste? Wij hebben natuurlijk een heleboel leuke activiteiten. Ook buiten het varen doen we toffe dingen zoals gaan schaatsen en bowlen. Maar ons clubkampioenschap is wel het leukste. Hier gaat het er niet om wie het snelst kan varen. Je moet je tijd raden die je gaat varen op een bepaald traject. Wie het dichtst bij zijn tijd is, is kampioen.” Wat is de mooiste plaats waar je ooit gepeddeld hebt? “Ik heb al in 19 verschillende landen gevaren. Moeilijk kiezen. Het WK in Bergen, Noorwegen was mooi. Maar de Regatta del Rio Negro in Argentinië komt op nummer één. En onze eigenste Nete is natuurlijk ook zeer mooi.” Vertel een leuke anekdote uit je vrijwilligerstijd! “Daar kan ik wel enkele dagen over vertellen, maar aan deze hebben we veel plezier gehad:

bij de verbouwingswerken aan onze oude club had onze toenmalige voorzitter, Rob, een nieuwe waterpas aangekocht. Heel fier kwam hij die aan mij en Wiet laten zien. Wiet en ik waren een terras aan het bekisten om nadien daar beton in te storten. Toen we klaar waren zei Wiet: ‘Die vloer ligt ongelooflijk waterpas. Eigenlijk zouden we daar Rob zijn waterpas moeten inleggen, dan kunnen de mensen zien hoe pas onze beton ligt.’ Nu hadden we een aluminium lat gevonden zo groot als Rob zijn waterpas en deze in de beton gelegd. Rob rook onraad toen het verdacht stil was en kwam eens kijken. Daar stak zijn nieuwe waterpas. ‘Smeerlappen!’, riep hij en hij wandelde door de beton om zijn waterpas eruit te halen. We hadden nadien nog wel wat extra werk om de beton terug goed te leggen, maar we hebben er enorm mee kunnen lachen.” Wie vind jij een geweldige vrijwilliger en geef je de fakkel door? “Ik ken heel wat mensen, maar geef de fakkel door aan Guido Bax van de Geelse Kajakvaarders. Hij is medeoprichter van de club en nog steeds heel actief.”

START 2 PADDLE

Koudwatervrees? Een duwtje in de rug

De liefde voor de peddelsport Uren in een boot zitten peddelen met koude voeten, natte handen, pijnlijke armen… En je moet ervoor helemaal naar een kanaal… Waarom zou iemand in godsnaam gaan kajakken? Ervaren rot Wannes Vanmoerkerke (30) en beginners Chloé Geyssens en Maryam Mhashemian (15) kennen het antwoord. Ze vertellen gepassioneerd over hun (prille) liefde voor de sport.

TEKST DAAN PAREDIS FOTO THOMAS DE BOEVER

“De levenslessen van de kajak hebben me gevormd als persoon” Wannes

et enthousiasme spat van het drietal af. Ze vertellen stuk voor stuk met een glimlach van linker- naar rechteroor. Alle drie hebben ze in de kajak de sport gevonden die ze heel hun leven misten. “Vroeger was ik altijd de laatste bij L.O.”, begint Wannes, die al 17 jaar kajakt. “In het eerste middelbaar zat ik dan tijdens de zomerexamens wat in het sportboekje van de stad Roeselare te bladeren toen mijn oog op kajak viel. Ik ben gaan proberen en ben nooit meer gestopt. Dat boekje heeft m’n leven veranderd. Had ik de kajak niet gehad, was ik nu waarschijnlijk heel dik”, grapt hij. Chloé, die 5 jaar kajakt, benadrukt het groepsgevoel op het water: “Ik heb vroeger lang karate gedaan, maar wanneer ik in m’n kajak zit, vind ik rust. Je komt toe in een hechte vriendengroep en niemand heeft iets tegen jou. Iedereen accepteert elkaar voor wie hij of zij is. We sluiten niemand uit. In de kajak is iedereen gelijk.”

Maryam, pas sinds februari ‘22 aan het kajakken, beaamt dat: “In het begin dacht ik dat kajakken niks voor mij was, maar hoe meer Chloé er op school over vertelde, hoe nieuwsgieriger ik werd. Nu ben ik heel blij dat ze mij heeft overtuigd. Zonder haar zou ik niet in deze toffe groep zitten, ik ben daar heel dankbaar voor. Toen ik gymnastiek deed, kwam daar veel druk bij kijken om alle trucjes te kennen. Kajakken daarentegen is echt een teamsport. Je kan mekaar vertrouwen, het geeft een beter, een hecht gevoel.” Chloé knikt: “Als je omkantelt, zullen we met jou lachen, maar we zullen nooit iemand uitlachen. Het kan iedereen overkomen, dat maakt het leuk.” Wannes pikt weer in: “Ik heb ook heel veel in het water gelegen. In het begin vond ik het echt uitdagend. Die boot vaart niet recht en je snapt niet waarom en je hebt altijd spierpijn en al die verschillende boten om mee te leren varen… Het is een leercurve, maar de beloning is enorm. Het geeft je enorm veel mogelijkheden.”

OPENBLOEIEN Ook naast het water merken de drie een belangrijke impact van het kajakken op hun leven.

“Vroeger was ik altijd stil en verlegen, kajakken heeft me helpen openbloeien” Chloé 8

Maryam: “Als ik in mijn kajak zit, vergeet ik alle zorgen van thuis of op school en focus ik me enkel op mijn vrienden en de leuke dingen die we doen. Als je dan de zon ziet zakken in het water, dat geeft echt een goed gevoel.”

Wannes: “Kajakken heeft me geleerd dat je door afzien ergens geraakt. In onze club staan ze erop dat iedereen met elkaar overeenkomt, je leert dus omgaan met verschillende mensen. Die levenslessen hebben me gevormd als persoon, ik vind dat echt de max. Maar het belangrijkste is de vriendengroep. We zijn maten voor het leven geworden en zien mekaar nog elke week. Als we samen zijn, is het hek van de dam.” Chloé: “Voordat ik kajakte, was ik altijd heel stil en verlegen in groepen. De eerste keer dat ik dan meeging op herfstkamp heb ik echt vrienden gemaakt. Daardoor voel ik me nu veel beter. Ik steek me niet meer weg, ook niet buiten de kajak. Het heeft me echt helpen openbloeien.”

TWEE CAMIONETTEN Dat de Roeselaarse Kajakvaarders een warme vereniging vormen, speelt daarin een grote rol, geeft Wannes aan. Hij heeft de club de laatste jaren zien uit haar voegen barsten en tegelijkertijd haar familiale karakter bewaren. “De eerste keer dat ik hier toekwam, werd ik direct heel goed begeleid. We hebben de laatste jaren veel leden bijgekregen, maar de omkadering is even familiaal gebleven. Achter de toog in de kantine staan nog steeds onze ‘opa en oma’ zoals ik ze graag noem. Sinds kort hebben we trouwens geïnvesteerd in een tweede camionette om kinderen op te pikken zodat ouders niet moeten tjolen. Het is ongelooflijk hoeveel je daaruit kan halen, want we moeten vaak grote verplaatsingen maken, ook met jonge gastjes. Die camionetten maken dat een stuk laagdrempeliger.”

ZONSOPGANG Van gewoon lid tot bestuurslid, ondervoorzitter en vandaag trainer bij de Roeselaarse Kajakvaarders: kajakpoloër Wannes heeft al heel wat watertjes doorzwommen. “Het klinkt misschien cliché, maar het mooiste moment blijft elke keer wanneer je ’s ochtends vroeg bij zonsopgang,

“Als ik in mijn kajak zit, vergeet ik alle zorgen” Maryam wanneer het water nog stilligt, met de scherpe punt van een langeafstandsboot voor de eerste deining zorgt. Dat is echt zalig. Of de keren dat we kampioen hebben gespeeld met onze teams. Je werkt daar een heel jaar naartoe en dan sta je aan het einde van het seizoen bovenaan en valt alles op z’n plaats, dat zijn ook heel mooie momenten.” Voor Chloé en Maryam moet het eigenlijk allemaal nog beginnen. Ze spelen pas sinds enkele maanden kajakpolo en broeden alvast op grootse plannen. “We zijn nu een van de eerste vrouwenploegen in het kajakpolo in onze club gestart, en we willen daar redelijk ver mee geraken”, legt Chloé uit. “Stel je voor dat we in het Belgisch kampioenschap mogen meespelen”, vult Maryam aan. “Dat zou echt nice zijn”, dromen ze luidop.

PEDDEL DE WERELD ROND: DE MEEST MYTHISCHE VAARROUTES EN HUN VERHALEN

Jakob en de Minus Rapids op de Zambezi

“Ik heb heel veel chance gehad”

De Minus Rapids: één van de meest mythische wildwaterafdalingen ter wereld. Met meer geluk dan wijsheid kwam Jakob Hanoulle van de Roeselaarse Kajakclub er heelhuids uit. TEKST DAAN PAREDIS FOTO JAKOB HANOULLE

an de Victoria Falls op de grens tussen Zimbabwe en Zambia stort elke seconde minstens 300 kubieke meter water naar beneden. De gigantische kracht van de grootste waterval ter wereld doorklieft het landschap in de Zambezi, de rivier in het verlengde. Het is het favoriete vaarterrein van Jakob Hanoulle. “Ik trek er om de zoveel tijd heen, speciaal om te kajakken”, vertelt hij. “Het is heel bijzonder wildwater in een heel bijzondere natuur. Die combinatie maakt de Zambezi echt magnifiek. De rivier is enorm oud en beweegt al die tijd al op dezelfde manier. Het gesteente slijt traag af waardoor er heel krachtige, unieke bewegingen en effecten op het water komen te zitten. Dat maakt het zo leuk.”

BERUCHT In december 2021 waagt de wildwaterkajakker zich voor het eerst aan de Minus Rapids, een berucht deel van de Zambezi vlak na de watervallen. “Het stuk is heel gekend, heel spectaculair en heel gevaarlijk”, zegt Jakob. “Het wordt niet zo vaak gevaren omdat je eerst twee uur naar omhoog moet klimmen onder de watervallen. Als het water te hoog staat, raak je er niet eens.”

“Ik ben heel dom geweest, maar goed, dat hoort bij de sport”

SEAL LAUNCH De omstandigheden zitten die dag mee en Jakob kiest het ruime sop. De start van de tocht is een 3 meter hoge ‘seal launch’, waarbij je van een rots in het water glijdt. “Maar die is niet volledig egaal, er steekt aan de zijkant een klein stukje rots uit. Mijn kameraad grapte nog dat als je daarachter blijft steken, je peddel waarschijnlijk breekt en je serieus gechareld bent. Ik lachte mee, maar blijf wat later effectief steken. Ik val in het water en word door de stroming tegen de stenen muur geduwd. Op het moment dat ik wil peddelen, zie ik de helft van mijn peddel iets verderop drijven. Het water sleurt me heen en weer en ik peddel uit alle macht, maar raak niet in de juiste vaarlijn. Iets verderop sla ik om en knal ik tegen de rotswand. Op de een of andere manier kan ik toch nog wegpeddelen. Ik sla opnieuw om en rol met beide schouders over de grond terwijl de golven me maar blijven rondslaan.”

heeft, want het was een serieuze klap. Er staat zelfs geen litteken op. En binnenkort neemt diezelfde maat, David Llorente, diezelfde boot mee naar de Olympische Spelen.”

NYAMI NYAMI De lokale bevolking noemt het later ‘de redding van Nyami Nyami’, de riviergod van de Zambezi. “Zij denken dat die god mensen beschermt tegen de rivier. Zever vind ik, ik geloof er niet in. Ik had die dag wel toevallig zo’n godenbeeldje van koeienbeenderen dat ze verpatsen aan toeristen op zak. Ik heb het nog altijd en in november ga ik weer terug naar daar, dan doen we het nog eens, maar ik denk dat het net beter is dat ik het beeldje nooit meer meeneem”, lacht hij. EERST ZIEN, DAN GELOVEN?! Beleef Jakob z’n brokkentocht met je eigen ogen:

OLYMPISCHE SPELEN Maar Jakob overleeft. “Ik kwam uit het water en dacht: ‘amai, ik heb heel veel chance gehad.’ En ik ben heel dom geweest, maar goed, dat hoort bij de sport.” Ook zijn kajak komt zonder kleerscheuren uit het strijdgewoel. “Ik had een boot geleend van een maat omdat ik toen zelf geen geschikte boot bijhad”, gaat Jakob verder. “Ik vind het spectaculair dat die de klap gehouden

PA-PEGAAI EN MA-PAGAAI (PAGAAIEN = PEDDELEN)

Het gezin Haelvoet uit Kortrijk heeft z’n hart verloren aan de kajaksport

“Samen kajakken maakt ons gezin hechter” Peddelen beroert jong en oud(er). Dat bewijst het gezin Haelvoet in de Kortrijkse Kajakclub. Vader Nick (42), moeder Jamaica (41), dochter Elise (14) en zoons Guillaume (12) en Matthieu (10) doen er collectief aan kajak. “We willen het nooit meer kwijt.” TEKST DAAN PAREDIS FOTO THOMAS DE BOEVER

Toen hun kroost aan het peddelen sloeg, duurde het niet langer dan een paar maanden voordat vader Nick en moeder Jamaica overstag gingen. “We zagen de kinderen bezig en dat zag er zo leuk uit dat we ook eens wilden proberen”, en ziezo, vandaag kajakt heel het gezin.

SAMEN De bonte bende trekt er elke maandag, woensdag, vrijdag en zondag samen op uit om anderhalf uur te gaan kajakken. “Ik vind het heel leuk om na het werk met het ganse gezin iets te kunnen doen. Je doet het samen, dus er is geen excuus om niet te gaan. En we doen het graag, dus het is geen opgave”, zegt vader Nick. Moeder Jamaica vult aan: “Sinds we kajakken is ons gezin enorm veranderd, op een leuke manier. Het heeft ons allemaal meer samengebracht.” Vader Nick weer: “Daarmee denk ik echt wel dat we de juiste uitlaatklep gevonden hebben. En, mooi meegenomen, ik voel me nu veel fitter.”

“In het begin was kajakken pure ontspanning: even een uur geen ‘kinders’ aan mijn hoofd” moeder Jamaica

ZO VADER, ZO ZOONS Rechtuit, gezellig en competitief: het gezin ten voeten uit. Af en toe doen ze onderling wedstrijdjes op het water, Guillaume is steevast de snelste. “Ik wil altijd winnen en mij helemaal uitleven. Van judo werd ik niet moe. Hier zweet ik tenminste en kan ik mijn energie kwijt”, vertelt hij enthousiast. “Zijn kajak is dan ook veel lichter”, plaagt moeder Jamaica. “Maar, nee, we kunnen niet tegen ons verlies. Ik doe geen sprinten, ik geef me altijd volledig om de lange afstand uit te varen”, vult Matthieu aan. “Zo vader, zo zoons”, zegt vader Nick. Elise is misschien een beetje het buitenbeentje op dat vlak: “Ik vind kajakken heel leuk als ontspanning. Het is rustgevend om zo op het water in die boot wat te dobberen. Dat vind ik heel fijn.” Vader Nick: “Ik kan me daar ook wel in vinden, water heeft iets rustgevends. Je kan het hoofd helemaal leegmaken.” Moeder Jamaica: “In het begin was het voor mij ontspanning: even een uur geen kinders aan m’n hoofd, een uur me-time. Nu is het competitie en ga ik er volledig voor.”

“Van judo werd ik niet moe. Hier zweet ik tenminste en kan ik mijn energie kwijt” Guillaume

“Ik ben heel blij dat we kajak ontdekt hebben en wil het nooit meer kwijt” vader Nick

KOUDWATERVREES De eerste keer, in 2021, ging wel gepaard met wat koudwatervrees. “Als je het de eerste keer moet doen aan een kade waar allemaal volk staat te kijken dat wél kan kajakken… Iets te spannend voor mij. Ik heb het eerst eens geprobeerd zonder publiek en had het snel onder de knie. Ik vond het meteen heel leuk”, vertelt vader Nick. “Ik vond het vooral heel spannend de eerste keer”, zegt Elise, Matthieu gaat verder: “Eng hoor! Ik durfde eerst ook niet. De kade was te dun, maar ik heb het daarna dan toch gedaan.” Pionier Guillaume ging voortvarender te werk:

“Ik ben er meteen ingegaan, maar ben wel vaak omgekanteld. Ze hebben me een paar keer snel rechtgeholpen”, lacht hij.

BELGISCH KAMPIOEN Naar het voorbeeld van Guillaume nam ook moeder Jamaica een vliegende start. “Ik ben bijna onmiddellijk wedstrijden beginnen doen. Dit jaar was ik kampioen bij de Belgische vrouwen op de 5000 meter in mijn categorie, niet slecht hé? Met twee jaar ervaring?!”, maar bijdehand nuanceert zoon Guillaume snel: “Je had wel weinig concurrentie, hoor mama!”, “Ach, jij bent jaloers”, repliceert ze even vlug. “We zijn met vijf en ik heb het wel uitgevaren, het is de winst die telt! En het is vooral heel leuk.”

WARME ONTVANGST De koudwatervrees die ze hadden om de eerste keer in de boot te stappen, smolt weg bij de warme ontvangst in de Kortrijkse Kajakclub. “Ik vind het altijd fijn om met heel het gezin samen daar te zijn. Ondertussen zijn er heel wat bijkomende kameraadschappen ontstaan die we allemaal zeer waarderen. We hebben onze plek gevonden binnen een club die onze eigen normen en waarden deelt, ik ben daar

heel dankbaar voor”, haalt vader Nick zijn loftrompet boven. “Wout, Febe, Lea, Stan… En nog veel anderen, we hebben al heel veel vriendjes gemaakt”, treedt Matthieu hem bij. “Je voelt je met elkaar verbonden als je allemaal samen traint. Zo leer je elkaar beter kennen en word je vrienden”, legt Elise uit. “Samen in de groep, samen in de boot, je moet overeenkomen, dat creëert vriendschap”, stelt Guillaume. En moeder Jamaica: “Ik zou zelfs durven zeggen dat onze vrienden van de kajakclub hoe langer hoe meer als familie voelen. We horen elkaar bijna elke dag.”

IN DE TOEKOMST Mocht het nog niet duidelijk zijn: de liefde voor het kajakken is enorm in het gezin Haelvoet. Ze lijken vertrokken voor ettelijke jaren. “Ik ben heel blij dat we kajak ontdekt hebben en wil het nooit kwijt, het is een blijver, sowieso! We zijn al aan het sparen om ervoor te zorgen dat iedereen zijn eigen boot heeft en we het altijd samen kunnen blijven doen”, vertelt vader Nick. “Ik denk ook dat het iets is wat ons kan binden in de toekomst, als de kinderen ouder worden en het nest uitvliegen. We zullen elkaar daar altijd in blijven vinden, denk ik, en dat is een van de redenen waarom ik het zo koester.”

WAAR VAREN? DE MOOISTE ROUTES IN BELGIË

Groen in de stad Geen betere weg om een streek of een stad te leren kennen dan via de waterweg. Van in een kajak zie je de wereld vanuit een ander perspectief. Vandaag steken we van wal in Leuven: de stad van Stella, studenten en de Dijle.

TEKST WIM VAN ASSCHE FOTO JEF VERVRANGEN

e stappen in aan de Celestijnenlaan, op een boogscheut van Leuven. Grote borden voorzien je van de nodige informatie voor je peddel-avontuur. Deze staan aan alle in- en uitstapplaatsen. Een houten steiger maakt dat je hier makkelijk in en uit het water geraakt. De eerste plek die we passeren is de pas gerenoveerde molen van Arenberg. Hier spat het water over de kajak. Droog blijven we dus niet. Daarna glijden we langs het prachtige kasteel van Arenberg. Dit kasteel ligt op het domein van de Katholieke Universiteit Leuven. We doorkruisen deze site en wanen ons even in een groene jungle.

Een eindje verderop vormen de Dijleterrassen een heuse verbinding van de stad en het water. Een heerlijke plaats om te picknicken aan de rand van het water of een concertje mee te pikken op een zomerse avond. Bij hoge waterstanden neemt de rivier de twee onderste terrassen even terug in en kan je heerlijk pootjebaden in centrum Leuven.

De Leuvenaar is niet altijd even zorgzaam voor de Dijle die er stroomt, dat merken we aan de fietsen die we in het water vinden. Gelukkig wordt er regelmatig een Paddle Cleanup georganiseerd: op een sportieve manier dragen de deelnemers hun maatschappelijk steentje bij door de rivier schoon te maken.

Peddelsport Vlaanderen zet zich in om nieuwe Peddelroutes te ontwikkelen. Door infrastructuur te voorzien en informatie te geven, behouden we het evenwicht tussen de sporter en de natuur. De stad en omgeving beleven vanop het water geeft je een unieke indruk. En dat willen we voor iedereen mogelijk maken.

Ook eens Paddle Cleanuppen?! www.peddelsport.vlaanderen/ waar-het-water-op/paddle-cleanup

Kom meer te weten over auteur Wim als peddelcoördinator: www.peddelsport.vlaanderen/ nieuws/welkom-wim

Ontdek alle peddelroutes in Vlaanderen: www.peddelsport.vlaanderen/ waar-het-water-op/ peddelroutes-ontdekken

Tussen de muren die het water van de Dijle stroomafwaarts voeren, glij je voorbij eeuwenoud erfgoed en moderne stadsrealisaties. De stad is geboren aan het water, werd er groot door en zal er altijd mee verbonden blijven.

“Op een sportieve manier dragen de deelnemers hun maatschappelijk steentje bij door de rivier schoon te maken” Wim

Nr. 9, beter bekend als ‘commercial suicide’ bij de locals. I’ll leave you guessing why... Een van de stroomversnellingen op de Zambezi die de adrenaline door het lijf jagen en het hart doen pompen! Foto Kalob Grady Kajakker Lane De Meulenaere

Paddle Cleanup Floods

Canoe River Warriors ruimen nog elke week de Vesder verder op Bijna een jaar na de rampzalige overstromingen in Wallonië is de heropbouw daar verre van af. Nog elke week verenigen River Cleanup en Peddelsport Vlaanderen zich in de Canoe River Warriors om de oevers van de Vesder te helpen opruimen. TEKST STEVE VERCAUTEREN

DE RAMP! 14 juli 2021. Wat een rustige dag in het zomerverlof moet zijn, wordt voor een massa mensen één van de meest verschrikkelijke dagen van hun leven. Door de uitzonderlijk lange en felle neerslag boven de Hoge Venen en de gebieden errond treden alle rivieren buiten hun oevers. De Vesder, de Hoëgne, de Ourthe en de Amblève overspoelen hele valleien metershoog. De huizen langs de rivieren krijgen de volle laag. Mensen vluchten in paniek van het gelijkvloers naar de eerste verdieping. Zij die snel genoeg zijn, verschansen zich op hoger gelegen plekken. Anderen aarzelen te lang, niet wetend wat te doen terwijl het waterpeil razendsnel stijgt. Hele gezinnen wachten meer dan een dag op het dak van hun huis op redding. Ze zijn doorweekt want het blijft regenen. Ze horen het water en alles wat het meesleurt bonken tegen de muren van hun kamers. Ze zien hun huisraad dansend op de wilde golven voorbijrazen.

HET GEVOLG! Als het ergste voorbij is, het water zakt en een uitgeputte rivier zich terugtrekt naar haar oorspronkelijke bedding, wordt de omvang van de stoffelijke en erger nog, de menselijke schade, duidelijk. In Wallonië wordt een trieste balans opgemaakt: 41 doden. Hele wijken zijn verdwenen en wat nog deels rechtstaat ligt vol met vuil. Mensen verliezen hun huis, hun zaak, hun auto, hun hele hebben en houden. Structurele hulpverlening raakt maar moeizaam op gang. Het zijn vooral vrijwilligers die zoden aan de dijk zetten. Zo ontstaan er verschillende organisaties om bereidwillige mensen en hun acties te bundelen. Deze mensen leveren tot op de dag van vandaag nog steeds mooi werk voor de slachtoffers.

RIVER CLEANUP! Ook River Cleanup kwam direct in actie. De organisatie is ondertussen actief in meer dan 50 landen, waar ze niet enkel het probleem van watervervuiling aanpakt, maar ook een mentaliteitsverandering probeert in gang te zetten. Een paar maanden geleden plukten ze hun miljoenste

stukje plastic uit de Schelde. River Cleanup heeft een alliantie gesloten met Peddelsport Vlaanderen. Vanuit onze bootjes en met onze kennis van de waterlopen kunnen we van enorme waarde zijn in hun verhaal. Zo dus ook aan de Vesder! Intussen hebben we samen al rond de 80 acties gehouden om stukken van de Vesdervallei proper te maken. Hiervoor rekent River Cleanup op onze hulp en zo zijn de Canoe River Warriors geboren.

PADDLE CLEANUP FLOODS! De acties zijn één keer per week. Dan komen andere vrijwilligers en soms schoolgroepen of werkgevers die een teambuilding organiseren richting Luik. Aangezien de Vesder een derogatie-rivier is, hebben we toelating verkregen om de rivier te betreden met onze kajaks en kano’s. Helaas (voorlopig) enkel om de cleanup-acties te ondersteunen. Monden vallen open bij elke plaats waar de acties langskomen. Sommige plekken lijken wel oorlogszones. Ingestorte huizen en afval zo ver

als het oog kan zien. We laden de kano’s vol met auto-onderdelen, botervlootjes van de nabijgelegen boterfabriek, allerlei plastic, kledij, meubelen, speelgoed, vibrators... Het ligt er vol. We peddelen langs autowrakken en onder deels ‘verdwenen’ bruggen. Het water is bruin en vies want ook het waterzuiveringsstation is getroffen en werkt niet meer. Zon, regen of wind stopt ons niet! Bij elke opruimactie kunnen we slechts een paar honderd meter poetsen en sommige cleanup-spots krijgen we niet in één keer gedaan. Op het moment van schrijven, hebben we ongeveer 18 km aan oevers opgeruimd. De Vesder is 60 km lang… Ondanks al dat leed heerst er tijdens elke cleanup-actie een positief gevoel. Iedereen werkt hard en aan zijn tempo. Mr Coffee man Jean Marie, zorgt voor versgebakken wafels, koffie, soep of warme choco. Maar als de lokale bevolking ons komt bedanken omdat ze hun verhaal even kwijt kunnen en door ons toedoen hun stukje langs de rivier iets minder pijnlijk wordt om te zien, dat doet het meeste plezier.

EN NU? Elf maanden zijn verstreken sedert de nationale ramp die tot hiertoe niet erkend is. Het Rode Kruis gaat alle posten opdoeken. Oekraïne is hun nieuwe aandachtspunt. Niet onterecht, het is vreselijk wat daar gebeurt. Maar in Wallonië staan heel veel getroffenen letterlijk en figuurlijk nog steeds in de kou. Sommigen wachten nog steeds op een eerste bezoek van de expert van hun verzekering. Anderen gaan voor de zoveelste keer in beroep om een hogere uitkering te verkrijgen. Wekelijks komen nog nieuwe schrijnende gevallen aan het licht. En ondanks de ontelbare oproepen aan de beleidsmakers in Brussel en zelfs in Wallonië om op te treden, erkenning te tonen en daadwerkelijk hulp te bieden blijft het stil, pijnlijk stil.

Een vrijwilliger die meeging, beschrijft een cleanup-actie als volgt: “It’s a dirty job, but somebody’s gotta do it! Nog eens een dagje Pepinster beleefd. Toffe groep, aan het werk langs zeer steile oevers. Afval kon enkel aan de kant gebracht worden via onze moedige kajakkers die constant af en aan vaarden.

Uit liefde voor de rivier, uit solidariteit met de slachtoffers! Verschillende actiegroepen, de lokale bevolking en wij, Canoe River Warriors, slaan de handen letterlijk en figuurlijk in elkaar om de problematiek weer in de aandacht te brengen. Op 15 mei zijn we met de slachtoffers van de overstroming van 15 juli 2021 en hulpverleners terug naar de Vesder gegaan. We hebben aan de oevers samen ‘een rivier van mensen’, een menselijke keten gevormd. De lijn bevatte in totaal 85.000 vlagjes en 500 kajaks, met daartussen 60 Peddelsporters uit 12 verschillende clubs verspreid over 5 verschillende spots. We willen de rivier weer kunnen koesteren. Ondanks dat ze zoveel verwoesting heeft aangericht, blijft het prachtig natuurlijk erfgoed.

Zware zakken uit de kano’s hijsen, oud ijzer doorgeven, harde plastic sorteren, met de kruiwagen heen en weer rijden, trekken en sleuren aan een speeltuig, (met gratis betonnen palen), met ons botten in de stront staan en ondertussen tanga slips uit het water halen en een bever zien voorbij zwemmen, Terzake dat komt filmen… Kortom: ‘t was weer een plezante mix aan indrukken. Met gemak weer een container gevuld. Voelt iedere keer zo goed ook om het verschil voor en na te zien. Zo belangrijk ook dat de mensen hier in Wallonië voelen dat de hulp blijft komen. En merci River Cleanup om te blijven doorgaan! Fantastisch om hier deel van uit te maken.”

Beleef hier vanop de eerste rij hoe het eraan toeging

Meer weten over Paddle Cleanup? www.paddlecleanup.be

Marleen Kuppens

Een leven op het water 38 jaar gaf Marleen Kuppens als administratieve bediende het beste van zichzelf voor Peddelsport Vlaanderen – toen ze begon heette onze federatie nog Nederlandstalig Kano Verbond vzw. De jaren voordien toonde Marleen zich een straffe kampioene op nationale en internationale wedstrijden. Als reactie op de bos bloemen, een fles cava en een kaartje als dank voor haar jarenlange inzet, schreef Marleen een rijk gestoffeerde terugblik en zocht ze een schoendoos vol leuke foto’s bij elkaar. Daaruit sprokkelen we volgende fragmenten. De integrale tekst lees je op www.peddelsport.vlaanderen onder de rubriek nieuws – een aanrader!

teven (Thys, algemeen directeur) vergeleek me met de Martine Tanghe van de kajakfederatie: een lange loopbaan zowel op sportief als professioneel vlak. Als dochter van een fervent kajakker bij de Neerpeltse Watersport Club zette ik op 12-jarige leeftijd mijn eerste stappen in de kajaksport. Er waren in die tijd veel jonge leden en we vormden snel een hechte groep. In de week werd er bijna dagelijks gevaren en tijdens de schoolvakanties verbleven we omzeggens de hele dag aan de club om te kajakken en ons te amuseren. De fijne groepssfeer was de ideale voedingsbodem om graag en gemotiveerd te trainen en elkaar naar een hoger niveau te brengen.

Al snel vormde zich bij de meisjes in mijn leeftijdscategorie in België een groepje dat goed presteerde en van de verbondsleiding de kans kreeg om aan de nationale trainingen deel te nemen, wat tot dan toe enkel werd georganiseerd

voor de jongens. De toenmalige nationale trainer, Germain Van de Moere, zag wel potentieel in onze groep en we werden geselecteerd in de nationale selectie. (…) Ons viertal, Brigitte Vernaillen en Catherine Burelle (beiden uit Antwerpen) en Brigitte Vos en ikzelf (beiden uit Neerpelt), deden het uitstekend. Ik behaalde een gouden medaille in K1, samen wonnen we de K4. Het begin van een damesploeg die tot op heden nog altijd zeer succesvol is. Tot op mijn 25ste heb ik aan heel wat nationale en internationale wedstrijden deelgenomen met als belangrijkste uitschieters de Open Europese Kampioenschappen junioren in Rome (1975) en Vichy (1977) waar ik in K1 500 m een bronzen medaille behaalde. Daarnaast nog mijn deelname aan 3 Olympiades in Montreal (1976) waar ik deelnam in K2 500 m met Catherine Burelle, Moskou (1980) in K1 500 m en Los Angeles (1984) waar ik samen met Lut Thijs een finale plaats bereikte in K2 500 m.

Alle communicatie gebeurde per telefoon of brief, geen gsm, geen internet, geen e-mail, geen Facebook, geen … We werkten één avond per week ’s avonds van zes tot tien om de clubverantwoordelijken de kans te geven telefonisch contact op te nemen voor om het even welke info. Tot eind jaren 80 de eerste computer zijn intrede deed. (…) Een hele vooruitgang bleek later, maar uren van ergernis, frustratie en tijdverlies gingen daaraan vooraf. (…) De mappen in de kast werden deels vervangen door mappen in de computer. Heel mijn verdere actieve loopbaan heb ik het er moeilijk mee gehad om het archiveren op papier geleidelijk aan los te laten. Wat als de computer stuk zou gaan? Dan was alles weg? Peter Van Lishout, toen de grote bezieler van de marathon, kon me overtuigen om op 51-jarige leeftijd, bij de masters (een mooi woord voor oudjes) deel te nemen aan het WK in Banyolas (Spanje). En, eerlijk gezegd, het kriebelde wel

wat! (…) Het fanatieke kwam naar boven, ik wist niet waaraan ik me moest verwachten, maar één ding was zeker, ik wilde niet afgaan als een gieter. Samen met Jacky, mijn echtgenoot en ook fervent kajakker, ging ik tot zesmaal per week trainen. (…) Ik nam deel in de leeftijdscategorie van 50 tot 54 jaar. Na een afstand van 18 km en drie overdrachten met de boot kwam ik als tweede over de meet, moe, mijn handen vol blaren maar voldaan. Nu wordt het stilaan tijd om het succesvolle schip te verlaten en vanop de kant toe te kijken. Dit enkel op professioneel vlak want op sportief vlak wil ik mijn bootje meermaals per week te water laten. (…) Ik wil hierbij alle mensen met wie ik heb samen gewerkt gedurende mijn loopbaan bedanken voor de mooie en aangename herinneringen en wens mijn huidige collega’s veel succes met de verdere uitbouw van onze federatie. Ik ben er gerust in, onze federatie is in goede handen!

Kajakpolo: een kruising tussen waterpolo, rugby en kajak. Spectaculaire duels zorgen voor een spannend wedstrijdverloop. Net zoals tijdens het BK Kajakpolo in Mol. Meer weten over kajakpolo?

Wat leeft er op en langs het water?

TEKST DAAN PAREDIS FOTO THOMAS DE BOEVER

Aan de oevers: van Leuven tot Haacht Wie peddelt over Vlaamse waterwegen, komt heel wat leven tegen: peddelclubs, woonboten, sluishuizen en andere unieke locaties vormen van in de boot intrigerende uitzichten. Maar wie en wat leeft daar langs het water? Wij sturen onze reporter het ruime sop in, op jacht naar de verhalen aan de oevers. Deze keer: van Leuven naar Haacht. 0 meter Trossen los, schip ahoi! Het kanaal LeuvenMechelen begint in de jachthaven van Leuven, waar havenmeester Peter Van Mechelen de plak zwaait.

De Jachthaven: “Ik zit al heel mijn leven op het water” Geen haven zonder havenmeester. In de jachthaven van Leuven neemt vrijwilliger Peter Van Mechelen (73) al meer dan 40 jaar die taak op zich.

“Ik heb de haven indertijd nog mee gesticht”

BABBELDAG Zijn uitvalsbasis: het havenhuis. De jachtclub en de duikclub komen hier elk weekend samen. “Op zaterdag organiseren we hier een babbeldag

van 15 uur tot het einde”, knipoogt Peter. “En op zondag komen alle leden bij elkaar om inlichtingen uit te wisselen en wat over boten te klappen. Iedereen kan hier terecht met al z’n vragen over boten, we proberen die zo goed mogelijk te beantwoorden.” EEN PINTJE Havenmeester zijn, is een dankbare job, vertelt Peter. “Het contact met de schippers, met mensen van de bezoekende jachten, dat vind ik heel fijn, daarvoor doe ik het. De schippers springen regelmatig eens binnen om een babbelke te slaan en een pintje te drinken.” DIPLOMAAT Iedereen is welkom in de haven van Peter. “Duikers, kajakkers, zwemmers, ik zie iedereen graag komen. Als het maar watergebonden is. Maar ze allemaal tevreden houden, dat is het moeilijkste. Ge moet een beetje diplomaat zijn, ik heb hier al veel meegemaakt. En als er iets misloopt, ben ik het altijd geweest”, lacht hij. LOUCHE ACHTERBUURT Peter zag met eigen ogen hoe de havenbuurt het afgelopen decennium een metamorfose onderging: van louche achterbuurt tot hip stadskwartier. “Ik heb de jachthaven hier nog mee gesticht indertijd, lang geleden. Vroeger was dat helemaal verloederd, ik heb het allemaal zien veranderen. Ziet eens wat dat hier nu is!” HAVENFEESTEN De ervaren rot denkt nog niet aan stoppen. “Volgend jaar zijn het weer havenfeesten, die zijn lang niet kunnen doorgaan. Ik vind dat altijd heel mooi, we betrekken daar zoveel mogelijk andere watergebonden verenigingen bij: de duikers, de kajakkers, de zwemmers… Die komen dan allemaal af. Ik doe het nog heel graag en de haven blijft groeien, dus we houden nog wel even vol.”

600 meter Net achter de bocht liggen enkele trendy zaken op woonboten. Eén ervan is reBoot (Kombuis): de combinatie van een uniek visrestaurant en coachingbedrijf.

reBoot (& Kombuis): “Op een dag kwam ik thuis en zei ik: ‘We kopen een boot!’” Ze kochten een grote, drijvende metalen bak, ook wel vrachtschip genoemd, en toverden het eigenhandig om tot een inspirerende plek. Met reBoot willen Birte Kooken en Kris Vallons mensen resetten. Op volle kracht met de blik op oneindig peddelt een stoere bonk met zilveren haren wapperend in de wind stoïcijns voorbij. “Ah, dat is de woensdagman”, merkt Birte laconiek op. “We kennen intussen iedereen die hier op vaste tijdstippen passeert wel.” De vensters benedendeks geven recht uit op het water. “We hebben daar al veel contacten door gelegd, heel plezant. Kinderen van de kajakclub komen cola’s vragen, en vriendinnen op pleziervaart hun gin-tonics bijvullen.” EEN TOPIDEE In 2017 waren de verbouwingen aan hun schip klaar, sindsdien baten Birte en Kris samen reBoot uit. En dat omdat Birte op een dag thuiskwam en zei: ‘Wat als we een nu eens een boot kopen?!’

“We halen mensen letterlijk van wal, met coaching van Birte en eten van Kris”

“Kris vond het direct een topidee. De aanleiding was dat ik op mijn vorige job met een heel straf team werkte en zag wat je met een groep mensen kan verwezenlijken. Toen kwam het idee om teams uit hun omgeving te halen, letterlijk van wal, en ze in zo’n omgeving actief te coachen in hun samenwerking. Met lekker eten van Kris.” LEKKER ETEN Voor ze het wisten, ontstond naast het coachingverhaal ook Kombuis. Een heus visrestaurant, waarin Kris ’s ochtends geviste bijvangst ’s avonds fileert en serveert. “Ik ben ingenieur van opleiding, maar die passie voor lekker eten is er altijd geweest”, vertelt Kris. “Ik zou enkel op aanvraag ‘s middags koken voor de mensen die hier een bootcamp kwamen volgen… Dat is nogal uit z’n voegen gebarsten”, lacht hij. Birte vult aan: “Ik dacht dat Kris de boot ging verbouwen en ik hem dan met een strik terug zou krijgen, daar blijkt niks van aan!”

Vader en dochter vissen afval in het kader van het Leuven River Upcycling-project. Aan het begin van de vaart liggen twee kajaks, gratis te reserveren bij de Maakleerplek even verderop. Reserveer ze hier:

4 km Onderweg naar jeugdhuis Impuls in Wijgmaal passeren aan bakboord de sympathieke Leuvense kajakclub en studio Manhattan, waar de opnames voor de tv-reeks Thuis gebeuren.

“Geluidsoverlast? Onze buren stoefen dat hun geluid harder kan dan dat van ons”

Wanneer heel wat peddelslagen verderop het jeugdhuis in zicht komt, zit voorzitter Gust met een ijsthee te chillen op het dek.

Jeugdhuis Impuls: “Nee, er is hier nog nooit iemand in het water gevallen” Sinds 2014 huurt Jeugdhuis Impuls hun woonboot van de stad Wijgmaal, vlak onder de Remy-toren. “We krijgen veel enthousiaste reacties”, zegt voorzitter Gust Loddewijkx (22). “Dat is altijd de eerste vraag die mensen stellen, maar nee, hier is nog nooit iemand in het water gevallen”, lacht Gust. “Toch nog nooit per ongeluk. Want als we hier in de zomer in het warme zonneke op het dek zitten, kan het al eens leuk zijn om van de boot in het water te springen.” UNIEK De voorzitter staat pas sinds februari aan het roer, maar zit al zeven jaar in het bestuur. Hij komt naar het jeugdhuis sinds dat zich op deze boot bevindt. “Het is een uniek gegeven, met voor- en nadelen”, vertelt Gust. “De voordelen: het ligt hier goed, we hebben een schoon uitzicht en geen buren die lastig doen. De nadelen: we moeten water gaan halen en de tank hier met emmers bijvullen want we hebben geen aansluiting. Ook wifi ontbreekt, we kunnen alleen op 4G en dat kost iets meer.” GELUIDSINSTALLATIE Dat de buren niet klagen over geluidsoverlast is als jeugdhuis van onschatbare waarde. “Integendeel, ze stoefen zelfs dat hun geluidsinstallatie nog harder dan de onze kan! We hebben een uitstekend contact met die mensen. Ze komen af en toe iets drinken en als er iets scheelt aan

de boot kunnen we altijd bij hen terecht, want zelf kennen we er niks van. Dat is ideaal.” EEN HECHTE GROEP Sinds de verhuis heeft Impuls de wind in de zeilen. “We krijgen veel enthousiaste reacties. Dat we op een boot zitten, lokt wel wat volk, ja. We zijn hier niet elke dag, maar proberen wekelijks iets te organiseren. Als de zon schijnt, is het altijd supergezellig op ons terras. Kajakkers die voorbijvaren, mogen gerust iets komen drinken.”

“Deze gouden kans met beide handen gegrepen”

7,5km Land in zicht! Het voormalige sluishuis biedt onderdak aan café Maritime, de ideale plek om voor anker te gaan.

Café Maritime: “Zeven maanden hard werken, vijf maanden op vakantie” Het oude sashuis huisvest al sinds 1763 café Maritime. Zaakvoerder & globetrotter Michaël Trap (32) doet alleen open als de zon schijnt. In de grote omheinde tuin aan de achterkant van het café grazen drie schapen tussen de tafeltjes. “Onze grasmaaiers”, zegt Michaël serieus. Op de fietssnelweg aan de voorkant knallen e-bikes en speedpedelecs voorbij, de een nog sneller dan de ander. Zo, of met een watervoertuig is de beste manier om deze oase van rust te bereiken. “Sinds een aantal jaar is de sluis afgesloten en kan je niet meer oversteken. Dat is heel spijtig want Hambos ligt hier vlak achter, nu moeten die mensen 20 minuten omrijden om hier te geraken. Peddelaars kunnen vlak voor de sluis uit het water komen en iets verder terug erin gaan. Ik zie ze regelmatig met hun gerief voorbij sleuren. Jammer genoeg springen ze niet vaak binnen.” COLOMBIA Wie een bezoek plant, checkt best eerst even het weerbericht. “Ik doe alleen open als de zon schijnt, want vanaf drie druppels regen spoelt

de dijk hier helemaal leeg. En dan kruipt ook geen kat meer op z’n fiets.” Vandaar dat het café tussen november en maart permanent sluit. “In de zomer werk ik zes op zeven, een tien à twaalf uur per dag. Tegen oktober is het goed geweest. Dan ga ik op vakantie, twee maanden op het gemak met de rugzak trekken. Zo goedkoop mogelijk, van hostel naar hostel, en helemaal alleen. Twee jaar geleden ben ik naar Colombia geweest, waanzin is dat, echt plezant.”

PROFITEREN Michaël droomt van nog meer verre bestemmingen. “Mijn job leent zich ertoe, dus ik moet ervan profiteren. Wie kan zeggen dat hij vijf maanden aan één stuk vakantie heeft? Dat is er weinigen gegeven, denk ik.” GOUDEN KANS En àls hij werkt, is dat in een historisch kader en met de zon op het bolleke. “Zes jaar geleden werkte ik nog als garçon, maar toen kwam dit vrij. Ik wou mijn eigen baas zijn en zag het als een gouden kans, dus heb ik die met beide handen gegrepen.” Over het sashuis Het sashuis van het Zennegat en dit zijn de enige sashuizen uit de 18de eeuw die nog staan. Indertijd dienden de kelders als rustplaats voor de trekpaarden. Schippers laafden hier hun dorst en bewoners kochten hier hun mosselen. Na een halve eeuw verloedering knapte Brouwerij Palm het café op en deed het opnieuw open in de zomer van 2000. De prachtige houten trap, plavuizen vloer en de boeg van het schip Balboa die tegenwoordig dienst doet als bar, herinneren aan die goede oude tijd.

Slalomparcours voor Vissen & Peddelsporters in het centrum van Aarschot Peddelsport Vlaanderen en De Vlaamse Waterweg creëerden dit jaar een win-win voor mens en dier door het ontwerp van een vistrap af te stemmen op de noden van beide organisaties. Zowel vissen als peddelsporters kunnen momenteel gebruik maken van dezelfde (vis)trap. TEKST STEVEN THYS KLAAS RYKAERT

en vistrap of vispassage is een waterbouwkundig kunstwerk dat normaal vooral tot doel heeft vissen toegang te geven tot een door een dijk, dam, stuw of sluis ontoegankelijk geworden achterland. Nabij gemalen moeten vistrappen vis veilig langs het gemaal laten zwemmen. Deze vistrap in het centrum van Aarschot maakt onderdeel uit van het Sigmaproject Demervallei en ligt in een voormalige sluiskom naast een watermolen. ‘s Hertogensmolen is een erkende erfgoedsite en één van de meest indrukwekkende watermolens van de streek. Omdat de bodem van de sluiskom naast de molen volledig verhard

Demo slalomvaren op de nieuwe vistrap door Koen Behets, Wim Van Assche met zoontje Sten Van Assche en Kris Van Autenboer

is en het waterpeilverschil te groot was, bleek hierdoor de stroomsnelheid te hoog voor vissen om zich vrij te bewegen en zo naar voedsel te zoeken of zich voort te planten. Aarschot heeft ook al enkele jaren te maken met overlast veroorzaakt door de Chinese wolhandkrab. Deze exotische krab kwam een eeuw geleden bij ons terecht via de Chinese

Hopelijk ontmoeten we jullie ooit op een terrasje langs de Demer of neem je deel aan onze peddelvakantie langs en op deze peddelroute. Tot dan!

Peddelroutes in Vlaanderen www.peddelsport.vlaanderen/ waar-het-water-op/peddelroutesontdekken Het Sigmaplan Demervallei https://www.sigmaplan.be/nl/ projecten/demervallei/ Steven Thys en Kris Van Autenboer enthousiast en blij met opening nieuwe vistrap Demer

scheepvaart. Door de vele obstakels en het snelstromende water van de Demer ter hoogte van Aarschot, zoeken ze een alternatieve route via het land. Daardoor vind je soms honderden tot duizenden Chinese wolhandkrabben op de oevers. Die zorgen voor geuroverlast wanneer ze sterven nadat ze te lang in de zon hebben gelegen. Tijdens de bouw van de vistrap werd daarom ook meteen een krabbensleuf aangelegd over de volledige breedte van de beddingsbodem. Die vormt de basis voor een volledige krabbenval. Op aanraden van Peddelsport Vlaanderen werden dikke rotsen toegevoegd om ervoor te zorgen dat er kleine keerwaters ontstaan die niet alleen als rustplaats kunnen dienen voor vissen, maar meteen de basis vormen voor een laagdrempelig slalomparcours in het hartje van Aarschot. De reeds bestaande peddelroute van de Demer tussen Zichem en Werchter krijgt hierdoor een nieuwe eyecatcher erbij, naast de reeds aangesloten demermeanders. Nog tot 2030 zullen er regelmatig extra meanders aangesloten worden, waardoor deze route elk jaar in aantrekkingskracht zal winnen. De ambitie daarbij is om gekend te raken als ‘de Semois van Vlaanderen’. Vandaag huisvesten de Hertogenmolens naast een authentiek hotel ook een hedendaagse brasserie met feest- en vergaderzalen.

IN DE PERS Vissen in de Demer genieten van nieuwe vistrap, peddelsporters van een nieuwe sportieve uitdaging (01/07/2022) Op de Demer, nabij ’s Hertogenmolens in Aarschot, werd vandaag een gloednieuwe vistrap geopend door Lydia Peeters, Vlaams minister van Mobiliteit en Openbare Werken, en Gwendolyn Rutten, burgemeester van stad Aarschot. Deze vistrap geeft vissen en andere waterdieren een stevige duw in de rug om opnieuw stroomopwaarts te zwemmen. Dat is heel belangrijk voor de verspreiding van verschillende vissoorten in de regio. De vistrap biedt ook oefenkansen aan peddelsporters die graag tegen de stroming in varen. Slalomkajak is namelijk een olympische sporttak die nu vaak maar moeilijk beoefend kan worden op onze waterwegen.

“Waterbeleving op en langs het water creëren, in samenwerking met de waterwegbeheerders, lokale en bovenlokale overheden, zit in ons DNA. Zo werken we aan een routenetwerk in Vlaanderen en dromen we nog steeds van een echte olympische wildwaterbaan in eigen land”, aldus Steven Thys, Algemeen directeur Peddelsport Vlaanderen.

KALENDER Discipline

Startdatum

Einddatum

Titel

Toervaren

17/07/2022

21/07/2022

Ronde van West-Vlaanderen

Kajakpolo

21/07/2022

Krekelcup

Marathon

28/07/2022

31/07/2022

Europees Kampioenschap marathon

Kajakpolo

06/08/2022

07/08/2022

International Tournament De Paddel

Marathon

06/08/2022

Immo Point Kempen Netemarathon

Toervaren

06/08/2022

07/08/2022

Tochten der Netevallei

Kajakpolo

13/08/2022

14/08/2022

Gekko International Tournament

Toervaren

13/08/2022

14/08/2022

Pallietertochten

Kajakpolo

19/08/2022

Polo by night

Lijn

19/08/2022

21/08/2022

Internationale propagandawedstrijden Geel

Toervaren

20/08/2022

Memorial Cis

Toervaren

20/08/2022

21/08/2022

Rodenbachtochten

Lijn

26/08/2022

Doortocht van Neerpelt

Kajakpolo

27/08/2022

28/08/2022

Nationaal jeugdtrainingsweekend

Lijn

27/08/2022

28/08/2022

Open Vlaamse Kampioenschappen te Pelt

Toervaren

27/08/2022

Sneppentocht

Kajakpolo

04/09/2022

1e speeldag BK kajakpolo (Gent)

Kajakpolo

10/09/2022

Schorre Cup

Lijn

10/09/2022

11/09/2022

Sobeka Flanders Cup

Toervaren

10/09/2022

11/09/2022

Grachtentochten

Toervaren

11/09/2022

Maastocht / La Mosane

Lijn

17/09/2022

18/09/2022

Propagandawedstrijd Mechelen

Toervaren

17/09/2022

18/09/2022

Ieperleetochten

Kajakpolo

18/09/2022

2e speeldag BK kajakpolo (Veurne)

Marathon

25/09/2022

Anderstadmarathon K1

Slalom

26/09/2022

Slalomwedstrijd te Waalre (NL) (Wedstrijd BvB)

Marathon

29/09/2022

02/10/2022

Wereldkampioenschap marathon

Freestyle

01/10/2022

Mavamania (Freestyle, Boatercross, sup)

Marathon

09/10/2022

BK K4 Marathon

Slalom

09/10/2022

BK Slalom op de Ourthe te Tilff

Varia

09/10/2022

Triatlon Memorial Marc Claessens

Toervaren

16/10/2022

La Sambrienne

Toervaren

23/10/2022

Sluitingstocht

Rivierafdaling

05/11/2022

Triple Classic-afdaling & Avondsprint Dommel

Slalom

11/11/2022

13/11/2022

Slalomwedstrijd op de Ourthe te Tilff (Wedstrijd BvB)

Marathon

27/11/2022

BK R1 en K1 stromend water

KRONKEL JE MEE MET DE DEMER? Gezinssport Vlaanderen en Peddelsport Vlaanderen organiseren een 4-daagse peddel(sport)vakantie voor gezinnen met kinderen vanaf 7 jaar. Een kans om op avontuur te gaan in eigen land, te kamperen langs de oevers van de Demer en via de peddelroute Demer het Hageland te verkennen.

Peddelsport Vlaanderen Blijde Inkomsstraat 50 3000 Leuven

PB- PP

BELGIE(N) - BELGIQUE

SPLASH Zesmaandelijks magazine Juli 2022