24.03.2019
VİCDAN MESELESİ
Vicdan kişinin başta kendi kötülüklerine karşı yegane koruması ve mahkemesidir. Vicdan hürriyeti demişiz ama geldiğimiz noktada ne kadar da ipotekli ve içten pazarlıklı! Kendimizi yargılayamaz olmuşuz. Demokrasi bir vicdan meselesidir, her şeyden öte budur. 31 Mart günü önümüze birçok pusula koyulacak, birçok isim ve parti amblemi. Bizden bir kısmını seçip ona meşruiyet vermemizi isteyecekler. Biliyorum hep beraber bıktık bunaldık, kim kazandı, kim kaybetti. Kimimizin boynu büküldü, kimimiz meydanlarda koşa koşa bağıra bağıra zaferini kutladı. Doğaldır, her toplumsal sınıf kendisini temsil eden partinin egemen olması ile kendisinin egemen olduğunu sanıyor ve galip gelmenin mağrurluğu ile mutlu saatler yaşıyor. Ezmenin verdiği mutluluğu damağından, dimağına her yerine yedire yedire kutluyor. Fakat benim için seçimler, yenme yenilme; ezme ezimle değil, bir toplumun vicdan sınavıdır. Sandığa nasıl ve hangi niyetle gittiğimiz bir toplumun geleceğidir, sevmek veya sevmemek; birinin devirme diğerinin bitmeyen ezme arzusunun yarattığı tahribatı 1946'dan beri aralıksız yaşıyoruz. Konsensus beklemek herhalde bir hayal, belki de masal ama tek bir şey bekliyorum vicdan. Bir dakikalığına girdiğin kabinde empati dediğimiz şeyi yap bir de karşıdan bak. Demokrasi evvela bir vicdan ve empati işidir. Bu iki müessese yok ise işte birbirini ezmek isteyen halkın kör döğüşü ile karşı karşıya kalıyoruz. Vatandaş, vicdanını dinle! Kısır çıkarlardan, atılıp tutulan vaatlerden öte, altruist ol, kendinden öte sevdiklerini, gelecekteki soyunu, senin gibi düşünmeyen dostunu, toprağın altında yatan bedel ödemiş kişileri düşün. Seçim yaşayan kadar, öleni de doğmayanı da ilgilendirir. Oy verirken geçmişin, geleceğin ve şimdinin vicdanı ol. Vicdanın üstünlüğüne ve özgürlüğüne inanırız, bir çoban ile bir profesörün; bir dinci ile bir ateistin vicdanı aynı işlemez elbet ama bilelim ki hepsi aynı süzgeçten geçip meşruiyetini başkalarına aktardı, bilelim ki iyi niyetin ve dileğin eseri olarak sandıklar açılsın. Bu bir partiye destek yahut ötekisine bir hasımlık değil, bir yönergedir. Bu vicdanın emridir, ötesi değil. Hâlâ aynı kararda isen mübarek ola! İnsan ruhunda tezatlıkları barındırır şüphesiz, bu satırları yazarken de benim de içimde bir pragmatist şeytan ile kendinden geçebilecek bir meleğin çatışması var. Her insanın içinde bir rasyonel damar ile romantik bir damar atar, kimi durumda birisi ağır basar. Fakat burada bencilliğinizi kendi çıkarlarınızı, ezmek isteyen mağrur ruhunuzu bastırın, ortak çıkarlarla sandıklara gidin. Oy verin aklınızla, vicdanınızla, tüm benliğiniz ile. Geçmişiniz ile geleceğiniz ile. Meseleniz sadece ucuz bir su, ucuz bir gıda olmasın. Elbet refah her toplumun hakkıdır fakat sizi siz yapan değerlerinizi, özgürlüğünüzü, Cumhuriyetinizi kimseye çiğnetmeyin, kardeşinizi, dostunuzu, hatta tanımadığınız o başka vatandaşın hakkını hukukunu çiğnetmeyin.
Kendin için ortak çıkardan daha onurlu çıkar bulamazsın, insani değerlerine en güvendiğin kişinin arkasında dur, bölmeyene, çalmayana, hakir görmeyene, hakkı hukuku tanıyan ve gözetenin arkasında dur. Derdimiz onların egemen sınıfı yiyeceğine bizim egemen sınıfımız yesin olmasın. Başka bir vatandaşın hukukunu kendi hukukun bil. Mesele belli bir partinin, belli bir zümrenin, belli bir ideolojinin kazanması değil, Türk milletinin kazanması olsun, halkça kazanalım, hakça bölüşelim, Türkçe yaşayalım. Cumhuriyetin ve onun kurucularının yüksek ideallerini ve Cumhuriyetin faziletli milleti olan Türk'ü hiçkimseye çiğnetmeyin. Oyunun rengi, şekli ne olursa olsun, çıkış noktan Cumhuriyetin yüksek idealleri olsun. Bu düzen değişmelidir, ahlakla, erdemle, ortak bilinçle, sevgi ile değişmelidir fakat değişim önce bizden başlamalıdır, çünkü sandıklar bir toplumun kendisinin yansımasıdır, aynasıdır, aynısıdır. -Furkan Ay