8 minute read
DE THAISE SAO CHAROENWONG VOELT ZICH THUIS IN JOURE
“IN THAILAND WERKTE IK VOOR TIEN EURO PER DAG”
Advertisement
DE THAISE SAO CHAROENWONG VOELT ZICH THUIS IN JOURE
Je luistert naar je hart. Je vertrouwt op de liefde. Je verhuist naar de andere kant van de wereld om daar vol zelfvertrouwen een nieuw leven op te bouwen. Zo kwam Sao Charoenwong van Thailand naar Nederland. Met een bewonderenswaardige innerlijke rust aanvaardt zij wat het leven haar brengt. Aan de andere kant weet Sao juist heel goed wat zij wil. Zes jaar woont ze nu in Joure en ze werkt keihard aan een eigen bestaan. >>
SSao Charoenwong (44) woont nu zes jaar in Joure en spreekt inmiddels goed Nederlands. Sao is een charismatische persoonlijkheid met een opvallende warmte, interesse en diep respect voor ieder mens. Aan ons vertelt ze haar verhaal. Deels is dat een prachtige liefdesverhaal, waar je met gemak een bestseller over zou kunnen schrijven.
ZANGERES IN EEN KARAOKE BAR
Sao groeide op in het oosten van Thailand, in Sa Kaeo, samen met haar familie. “Mijn familie is heel arm”, vertelt ze. “Ik woonde samen met mijn ouders, broer, omgerekend zo’n tien euro per dag. Daarom kan ik nu goed zelf kleding en andere dingen maken van stof. Later trouwde ik en werd moeder van een dochter. Op een bepaald moment werd bekend dat mijn man vreemd was gegaan. Hij had een andere vrouw zwanger gemaakt. Ik mocht bij hen wonen maar dat wilde ik niet. Ik zei: ‘Nee! Jij zorgt maar voor die andere vrouw, ik ga weg.’ Ik keerde terug naar mijn familie en verdiende mijn geld als zangeres in een restaurant en in een karaoke bar.”
LIEFDE IS… DE OGEN LEZEN
“In dat restaurant heb ik in 2010 mijn huidige man leren kennen. Hij was op vakantie in Thailand en was verdwaald. Hij stopte bij ons restaurant en sprak met twee zussen, mijn grootouders en een neef. Tot mijn twaalfde jaar mocht ik naar school. Je kunt het vergelijken met de basisschool hier. Daarna moest ik meehelpen om de kost te verdienen. Ik werkte op de boerderij en moest groente plukken. We verbouwden ook rijst. We hadden geen machines, alleen buffels.
Mijn moeder werkt nóg op deze boerderij.
Ondertussen is het een boomplantage geworden voor de papierindustrie. Er zijn geen buffels meer.
Vanaf mijn veertiende werkte ik twee jaar in de kledingindustrie. Ik werkte zeven dagen per week van ’s ochtends acht tot ’s avonds zes, soms wel tot acht uur, voor mijn baas. Toen hoorde hij de muziek. Hij liep naar binnen, zag mij, keek mij aan en dacht: ‘Wat mooi’. Hij vroeg toestemming aan mijn baas om met mij te mogen praten. Dat mocht hij wel maar het was heel lastig, want ik sprak geen enkele buitenlandse taal. Een ober hielp ons bij het vertalen. Hij vroeg: ‘Heb je zin om met mij mee te gaan?’ Ik zei: ‘Nee!’ En ik dacht: ‘Huh, wat is dit?’ Ik legde uit dat ik moest werken tot vijf uur en dat ik dan met mijn zussen naar huis zou gaan, waar de rest van mijn familie was. Ik dacht dat hij dan wel weg zou gaan. Maar dat deed hij niet. Hij bleef maar wachten en maar wachten. OMG! Wat moest ik doen? Toen mijn werktijd voorbij was, sprong ik met mijn twee zussen op onze motorfiets. We gingen er samen vandoor. Ik ging zelfs spookrijden. Maar hij reed achter ons aan. We stopten voor ons huis. Met elkaar praten ging niet, dus met gebaren maakte ik hem duidelijk dat ik naar binnen ging en andere kleding aan ging doen. Hij vond het prima en bleef maar wachten. Uiteindelijk gingen we ’s ochtends om zeven uur naar de boekhandel. Daar kocht hij een woordenboek voor mij. Op die manier hoopte hij dat we met elkaar konden communiceren. Hij was heel vasthoudend. Later vertelde hij mij: ‘Ik keek in jouw ogen en wist dat je echt was. Hij las dus mijn ogen.”
IEDERE DAG BELLEN
“We gingen terug naar mijn huis en daar was mijn moeder. Zij zorgde voor mijn dochter als ik er niet was. Mijn moeder vond hem een hele grote man. ‘Vind je hem leuk?’, vroeg ze mij. ‘Nee’, zei ik toen. Ik vond het een beetje eng. Maar hij bleef moeite doen om mij echt te leren kennen, met honderd procent respect voor mij. Hij bleef nog veertien dagen, toen moest hij terug naar Nederland. Bij zijn vertrek beloofde hij dat hij mij iedere dag zou bellen. Dat heeft hij gedaan. Hij heeft nooit een dag overgeslagen.”
Sao begon hem wél leuk te vinden en ze wilde naar Nederland gaan om te ervaren waar haar vriend woonde. Maar er waren tegelijkertijd grote twijfels bij haar. Mensen in haar omgeving zeiden: ‘Die man is gek.’ Dat maakte haar bang. En toen ze tóch in haar eentje de grote reis had gemaakt en op Schiphol aankwam, was hij er niet om haar op te halen…
VERSLAPEN
“Hij had zich verslapen”, giechelt Sao. “Echt waar. Ik zat daar in mijn eentje op mijn koffer, zonder geld om iets te kopen. Toen hoorde ik dat mijn naam omgeroepen werd. De politie kwam bij mij. Zij zeiden dat ik niet weg mocht gaan. Ik moest blijven zitten. Zij vertelden mij dat mijn vriend zich had verslapen maar dat hij er snel zou zijn. Na een uur zag ik hem. We waren allebei opgelucht. Hij zei sorry en was nog in paniek. Door de spanning had hij eerst niet kunnen slapen en later werd hij te laat wakker, maar ik was niet boos, hoor.
hij dit niet nog een keer moest doen, hahaha. Maar vanaf dat moment ging het goed en zo ben ik in totaal tien keer bij hem op bezoek geweest.”
ZELFSTANDIG EN ONAFHANKELIJK
“Mijn man drukt dan zijn wekker uit, wil nog even blijven liggen en valt weer in slaap”, verklaart Sao nu lachend. Toen Sao in Nederland kwam wonen en haar inburgeringscursus had gehaald, wilde zij de mensen leren kennen, de taal leren spreken en werken. “Ik wil zelfstandig zijn en mijn eigen geld verdienen. Ik wil mijn hand niet ophouden bij de overheid, ik wil op eigen benen staan. Ik hou van hard werken. In Nederland krijg je een goede beloning voor je werk. In Thailand was ik blij met tien euro na een dag werken, dat is hier wel anders.”
Sao ging sporten via Miks en kwam in contact met Hidde Hosper en diens moeder Berrie Zweers uit Joure. Berrie Zweers was onder de indruk van deze bijzondere vrouw. Van haar kwam ook de tip voor dit interview in de krant. “Sao wil niet afhankelijk zijn van anderen, dat is wat haar zo bijzonder maakt”, vertelt Berrie. “Ze kan veel. Ze kan fantastisch koken, weet veel van de natuur en is goed in haar werk. Ze voelt de mensen goed aan en heeft respect voor iedereen. Ze heeft mij een keer gemasseerd toen ik last had van mijn heup. Ik kon daarna weer heel ontspannen slapen.”
FAMILIE
Samen met haar moeder Sao kwam ook dochter Kritcha naar Nederland. Kritcha is inmiddels bijna vijftien jaar en heeft haar draai helemaal gevonden in Joure. “Mijn dochter redt zich prima in Nederland”, vertelt Sao. “Ze gaat naar de middelbare school en dat gaat heel goed. Ze maakt trouw haar huiswerk en kan ook heel goed koken. Mijn moeder en mijn oma zijn inmiddels bij mij op bezoek geweest. Dat was een bijzondere ervaring voor ons allemaal. Mijn man was niet zo goed ter been op dat moment; hij was geblesseerd, maar Berrie heeft hen veel van de omgeving laten zien. Helaas was mijn vader hier niet meer bij. Hij overleed toen ik net drie maanden in Nederland was.”
THAISE KEUKEN EN MASSAGE
In Thailand krijgen kinderen in hun opvoeding mee wat gezond is, welke groenten je kunt eten en welke kruiden lekker zijn bij wat je eet. Gezinnen leven daar veel meer met de natuur dan hier in Nederland. “Als je arm bent is het handig om te weten wat je kunt eten uit de natuur. Dat heb ik als kind wel geleerd. Ik kan hier in Joure ook wel zeven groenten opnoemen, die jullie als onkruid zien maar die je goed zou kunnen eten. Ik krijg veel complimenten als ik traditioneel Thais kook. Iedereen vindt het lekker, behalve mijn man, haha. Hij houdt niet zo van pittig. Hem doe ik meer een plezier met nasi.”
Wat kinderen in Thailand óók van huis uit meekrijgen is masseren. Masseren op de traditionele Thaise manier is gezond en ontspannend voor iedereen. Sao heeft vooral haar grootouders veel gemasseerd. Het officiële diploma voor deze geneeswijze heeft ze ook in haar bezit, net als de Nederlandse papieren voor sportmasseur en voetmassage. Daarom is zij druk doende met haar eigen massagesalon en wil ze haar medemensen helpen om fysieke pijnklachten te verminderen. “Veel mensen lopen rond met pijn”, vertelt ze. “Ik kan veel voor hen betekenen. Slaap je slecht, heb je nek- of schouderklachten omdat je veel achter je computer zit, heb je vaak hoofd- of buikpijn of heb je last van je rug, dan kan ik je klachten verlichten en zorgen dat je je beter kunt ontspannen met de traditionele Thaise massage, de sportmassage of een mix ervan. Ook ik kan een voetmassage geven.”
DUBBELVOUWEN
Sao heeft zelf de inrichting van haar salon geregeld. Met veel Thaise invloeden, prachtige kleden, nette kasten, kleurrijke afbeeldingen en warme kleuren heeft de ruimte een rustige, harmonieuze uitstraling gekregen. Precies passend bij de persoon die zij is.
“Ik hou van werken en help graag ieder mens met honderd procent respect voor elk uniek persoon”, besluit ze, maar er is nog wél wat, wat ze kwijt wil over de mensen in Nederland. “Nederlanders zijn veel minder lenig dan de mensen uit mijn geboorteland. Ik kan ze niet dubbelvouwen, haha, dus alleen maar masseren op de Thaise manier, waar dit een onderdeel van is, dat kan dan niet.”
