FACE TO FACE MET

#FACETOFACE REINY BOURGONJE

fotografie MUSTAFA GUMUSSU tekst SONJA HARKEMA

De prijswinnende portretfoto’s van Reiny Bourgonje “Ik wil de mensen mooier naar zichzelf laten kijken”

“Dat ik er prijzen mee win is mooi meegenomen, maar ik wil vooral mensen mooier naar zichzelf laten kijken”, zegt Reiny Bourgonje. Haar portretfoto’s zijn ware kunstwerken te noemen. Het is inspirerend om te zien hoe Reiny Bourgonje haar uit de hand gelopen hobby op een toegankelijke en eenvoudige manier benadert en daarmee oogstrelende creaties weet te maken. Niet alleen in Nederland wordt haar werk al een paar jaar geprezen; ook in het buitenland winnen haar beelden steeds vaker terrein.

Reiny Bourgonje (58) uit Heerenveen sleept de één na de andere fotoaward binnen en staat daar zelf ook nog wel wat van te kijken. “Als iemand mij tien jaar terug had gezegd dat ik nu een award winnende fotograaf was, dan had ik diegene in zijn gezicht uitgelachen”, lacht ze. “Ik? Nee, nooit! Acht jaar geleden werkte ik nog op kantoor bij de Postbank. Een kantoorbaan was niet mijn ding, want ik kon mijn creativiteit er niet in kwijt, maar aan fotograferen had ik niet een tel gedacht.”

HET VERHAAL VAN XUELI

De Italiaanse Siena Creative Photography Awards, de Britse Fine Art Photography Awards, de Vincent van Gogh Photo Award, de William Rutten Photography Award en nog vele andere titels staan op Reiny haar naam. Door de jaren heen is ze er simpel gezegd ‘wat ingerold’. Niet met als doel om allemaal prijzen te winnen, maar om via fotografie verhalen te vertellen en mensen zekerder te laten voelen over zichzelf.

Zo heeft Reiny een aantal jaar terug de twaalfjarige Xueli Abbing voor de lens. Reiny: “In een tijdschrift las ik het verhaal van Xueli, een Chinees meisje met albinisme. Haar Nederlandse adoptiemoeder was voor haar werk in Hong Kong. Daar kwam ze het meisje in een kindertehuis tegen. In China geloven ze namelijk dat kinderen met albinisme ongeluk brengen. Als alleenstaande moeder adopteerde de vrouw het meisje en nam haar mee naar Nederland. Ik was zo onder de indruk van het verhaal dat ik de vrouw heb gebeld met de vraag of ik haar dochter mocht fotograferen. Inmiddels staat ze regelmatig model en een aantal jaren geleden is ze teruggaan naar haar geboorteland om daar een lezing te houden over kinderen met albinisme. Daarna is ze ambassadrice geworden voor UNESCO. Dat vind ik zó prachtig. En hoe mooi is het dat ik daar met mijn foto een kleine bijdrage aan heb mogen leveren.”

BOEKET BLOEMEN

Met het portret van Xueli wint Reiny de PIA d’OR Talent Award. “Het was niet dat ik daarop uit was, maar je rolt er op de een of andere manier in en het maakt je toch nieuwsgierig. Telkens zag ik meer wedstrijden voorbijkomen. Ik dacht: ‘Dit loopt best leuk, ik ga nog eens meedoen’. Zo komt Reiny ook een Italiaanse wedstrijd in Siena tegen. “Daarvoor ben ik in een format gaan denken. Ik dacht: in Italië zie je weinig hele donkere mensen, dus dat spreekt ze waarschijnlijk heel erg aan. Net als bloemen, dus daarom heb ik een boeket uit een van mijn favoriete schilderijen in de foto verwerkt. En met succes, want van de 60.000 inzendingen heb ik de award voor Creative Photography gewonnen.”

SIMPEL EN EENVOUDIG

“Als ik dat zo zeg, voelt het nog steeds heel onwerkelijk”, blikt ze terug. Misschien komt dat omdat Reiny Bourgonje nooit hoge verwachtingen heeft bij het meedoen aan een fotografiewedstrijd. “Altijd als ik meedoe, stuur ik iets in waar ik zelf volledig achtersta en vervolgens block ik het en kijk ik er niet meer naar. Hoor ik niks, dan ben ik het eigenlijk alweer vergeten en win ik wel, dan is dat een hele leuke verrassing en een mooie opsteker.” ingehuurde modellen en een kamer vol attributen. Maar dat is bij Reiny niet het geval. Ze werkt het liefst met daglicht, gebruikt één en dezelfde achtergrond en heeft na een fotografiecursus nooit weer een training of opleiding gevolgd. En dat is juist wat haar werk zo bijzonder maakt. “Ik wil het fotograferen simpel en eenvoudig houden. Het moet vooral zo natuurlijk mogelijk blijven en vooral niet te technisch worden. Ik gebruik dan ook liever geen lampen voor mijn foto’s, daglicht vind ik het mooiste licht dat er is. Verder werk ik altijd met dezelfde camera. Die heb ik een aantal jaar geleden gewonnen bij een fotowedstrijd. En mijn modellen pluk ik gewoon van straat. Ik zie direct of iemand fotogeniek is. Ook al moeten mensen er soms eerst even over nadenken, als de shoot erop zit vond iedereen het ontzettend leuk om te doen.”

EEN NIEUWE PASSIE OP JE 50E

Dat Reiny talent heeft voor fotografie ontdekt ze op haar 50e. Nadat haar baan bij de Postbank wordt opgeheven komt ze ermee in aanraking. Ze gaat op zoek naar een nieuwe invulling en komt in contact met iemand die fotografeert. Het spreekt haar aan en Reiny geeft het een kans. Ze koopt een instap spiegelreflexcamera en zet in een paar maanden tijd haar halve familie op haar slaapkamer voor de lens. Reiny: “Mijn zoon, neefjes en nichtjes; ik vroeg iedereen. Al snel combineerde ik mijn foto’s met kunst. Ik ben al mijn hele leven een groot kunstliefhebber en ben gek op de werken van Rembrandt. Je herkent dan ook veel van de stijl van de oude meesters in mijn foto’s. Bijvoorbeeld in de kleding, de poses en in het gebruik van licht.” Met haar foto’s laat Reiny mensen op een mooie manier naar zichzelf kijken. En dat is precies wat ze zo mooi vindt aan haar vak. “Onlangs had ik een shoot met een jong meisje dat onzeker is. Haar moeder wilde haar heel graag mooie foto’s geven om haar te laten zien hoe mooi ze is. Dat vond ik zó prachtig. En het gebeurt vaker: meestal komen mensen een beetje gespannen de studio binnen en zeggen bij de voordeur al dat ze altijd raar op de foto staan. Dan is het voor mij de uitdaging om ze op hun gemak te stellen. En achteraf zeggen ze eigenlijk altijd: ‘Goh wat was het leuk, en wat viel het mee’. Dat vind ik mooi.”

RESPECTVOL

Reiny Bourgonje gebruikt haar werk ook om maatschappelijke thema’s op de kaart te zetten. “Verhalen van anderen spreken me heel erg aan. De afgelopen jaren heb ik veel adoptiekinderen gefotografeerd. Met mijn werk wil ik er een positieve kijk op geven. Onlangs ben ik begonnen met het fotograferen van transvrouwen: mensen die zijn geboren als man, maar eigenlijk een vrouw zijn. Ik wil hen graag heel vrouwelijk en zo mooi mogelijk in het daglicht zetten, zoals ze zichzelf ook het liefste willen zien. Zo respectvol mogelijk, dat is telkens weer mijn doel.”

Op haar bucketlist staat nog het winnen van een fotografiewedstrijd in New York. In de zomer van 2023 (2 juni tot en met 20 augustus) is haar werk te zien op een tentoonstelling in Heerenveen.