IFKS Skûtsje magazine 2022-23

Los voor een nieuwe prachtige strijd

Dit IFKS magazine had zullen verschijnen aan het einde van het jaar 2022. De verhalen gaan ook over dat jaar. De IFKS kreeg echter in december een wisseling van het voorzitterschap. Dan ben je wat aan het schuiven en op een gegeven moment schoven we teveel door. Met excuses, maar aan de andere kant de skûtsje geschiedenis van de IFKS van 2022 houdt pas in de zomer van 2023 weer op als het startschot klinkt op 19 augustus. Dus het doet de verhalen niet zeer.

Het komende magazine zal evenwel toch in november 2023 verschijnen. Want we verwachten prachtige zeilerijen, spannende wedstrijden, mooie topskoeltes, en wat al niet. Zaken die de moeite waard zijn nog eens te lezen. Dus eerst nog even onderdompelen in wat er in 2022 gebeurde en dan los voor een nieuwe prachtige strijd.

Bestuur IFKS

Het IFKS skûtsjemagazine 2022-23 is een uitgave van Ying Media i.s.m. IFKS

IFKS

www.ifks.frl

Uitgeverij

Ying Media B.V.

Zwarteweg 4, 8603 AA Sneek Tel. 0515 745005

E. info@yingmedia.nl

Bladmanagement

Irma Lok - IFKS

Marianne Bouwman - Ying Media

Redactie

Irma Lok, Eelke Lok

Vormgeving

Frans van Dam (bliidd.nl)

Fotografie

ThomasVaer Fotografie

Advertenties

Ying Media (0515 745005)

Ying Mellema, Henjo van der Klok

Marianne Bouwman

De uitgevers aanvaarden geen enkele aansprakelijkheid voor schade als gevolg van niet of onjuiste vermelding van gegevens in deze uitgave. De uitgevers achten zich slechts gehouden tot verbetering in de eerstvolgende editie. Aan de inhoud van deze uitgave kunnen geen rechten worden ontleend. Niets uit deze uitgave mag worden

vermenigvuldigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie of op welke andere wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgevers.

“Mei fleur en foarútfaasjesjen”

Als er een nieuwe voorzitter komt, moet eerst ‘die ouwe’ nog weg. Sicko Heldoorn had echter al enige tijd aangegeven graag te willen aftreden. Hij wil namelijk met zijn vrouw lange zeiltochten maken. Dat kon anders nooit, want hij vindt en vond dat een voorzitter de IFKS week persoonlijk aanwezig moest zijn. En nu de vervangende burgemeesterschappen er op zitten, willen ze dat echt gaan doen. Sicko heeft een radarcursus gevolgd en zijn vrouw een motorcursus.

Als je hem vraagt hoe die jaren als IFKS voorzitter hem zijn bevallen, dan is het antwoord (zes keer) tijdens het vraaggesprekje “ik heb genoten”. Zoals hij trouwens altijd al genoot van de IFKS toen hij als bemanningslid (zwaard) meezeilde met Jappie Bandstra. Elk jaar was het een feest, zo noemt hij dat. Hij spreekt zijn waardering ook uit voor zijn medebestuursleden. Heldoorn doet

nog wat advieswerk en is nog voorzitter van de BBZ, de belangenvereniging voor de beroepschartervaart.

De bestuurder met de scheepsbelangstelling is negen jaar voorzitter geweest van de IFKS. In die periode is de structuur van de organisatie aangepast aan de nieuwe tijd en zijn de statuten daarvan

vervolmaakt. Dat was natuurlijk ook een taak die Heldoorn wel lag. Hij is eigenlijk zijn hele leven lang bestuurder geweest. Hij was onder andere gedeputeerde in Fryslân en ook op diverse plaatsen burgemeester en plaatsvervangend burgemeester.

Nu heeft Heldoorn die structuurverandering vanzelfsprekend

RAADGEVING VAN OUDE VOORZITTER SICKO HELDOORN

niet alleen gedaan. Hij is nog steeds gelukkig met de onafhankelijke commissie die indertijd het rapport over de nieuwe structuur maakte. “Dat hadden we als bestuur nooit zo vrijuit kunnen doen”. Sicko Heldoorn is blij met de acceptatie van die nieuwe structuur en de wijze waarop de IFKSers daar allemaal mee werken.

Gezonde discipline

Hij merkte dat op de vergaderingen. Hij kent ook de situaties zoals die er wel waren tijdens die bijeenkomsten. Dan werd er op een vergadering ineens gezegd ‘eigenlijk zouden die sleepijzers ook wel wat breder mogen zijn’, en dan nog verder ‘zullen we daar dan direct maar even over stemmen’. “Dat doen we nu niet meer”. Het is nu behapbaarder. Of zoals Heldoorn het noemt: een gezonde discipline. Hij zal het overigens toch wel missen dat elke vergadering Floris Bottema toch wel weer een vraag bedacht, dat maakte die vergaderingen toch ook wel weer gezellig.

Gezamenlijk tot een nieuwe opzet komen, dat vindt Heldoorn, ooit politicus, heel belangrijk. Voorbeeld: de schippers die in een klein ploegje eigenhandig een ‘meet en weet

systeem’ hebben opgezet. Dat ze dat heel voorzichtig hebben gedaan en steeds terug hebben gekoppeld, maakt hem trots. Heldoorn heeft het idee dat ook de zeilformule een geaccepteerde plaats in de IFKS heeft gekregen.

In zijn dankwoord toen hij in december afscheid nam, betrok de oud voorzitter ook de zeilvereniging Workum. Grote waardering had Heldoorn voor de lange dagen dat de vrijwilligers van de zeilvereniging en de IFKS de zeilerijen organiseerde van de eerste vroege ochtend start tot de late middag finish. Ook de vrijwilligers van de plaatselijke commissies betrok hij in zijn dankwoord.

Corona

Het organiseren van de wedstrijden is de afgelopen jaren in de achterkamertjes in discussie geweest. De corona sloeg bikkelhard toe. Bestuurders (en vooral ambtenaren) van provincie en gemeenten hebben meer invloed gekregen op de zeilwedstrijden die tot evenement zijn verklaard. De overheid wilde draaiboeken, dat kon qua tijd niet. Vorig jaar is de IFKS gedoogd, nu is er een adviseur gevraagd de zaak eens te bekijken en die komt met een advies. Zodat de

IFKS sterker staat in de gesprekken met gemeenten en de Veiligheidsregio.

Er is daarin geen uniforme regeling voor SKS en IFKS. Beide organisaties doen het verschillend. Ook de publiciteitsmedia gaan verschillend met de organisaties om. De IFKS kreeg een kleine dreun toen de wedstrijd in de A-klasse niet meer de gehele middag op Omrop Fryslân werd uitgezonden. Ook andere media hebben sowieso geen aandacht voor de andere klassen.

Zelf andere maatregelen nemen? “Als de pers daarover wil praten, valt er met ons te praten. Wij moeten ons niet afzetten of vergelijken met de SKS of zo. We moeten er van uit gaan dat we zelf uniek zijn met meer dan 60 skûtsjes. We moeten niet gefrustreerd zijn maar ‘mei fleur en faasje foarút sjen’”. Dat laatste zegt Heldoorn vanzelfsprekend, omdat hij het meest blij is dat de IFKS nog steeds zorgt voor een geweldige nieuwe instroom van jonge mensen die deze historische sport willen beoefenen.

“Skûtsjesilen raakt me”

De nieuwe voorzitter van de IFKS is Jaap Jelle Feenstra. Hij is op 16 december 2022 door de Ledenvergadering per acclamatie benoemd. We stellen hem voor.

WIE IS JAAP JELLE FEENSTRA?

“As ik wat bin, dan ben ik Frysk!”. Geboren in Leeuwarden, de familie komt uit Gaasterland, middelbare school in Zutphen, studie in Utrecht (leraar biologie en natuurkunde). Getrouwd met Pette, drie kinderen, drie kleinkinderen en twee pleegdochters. Tweetalig: Fries en Nederlands. Tweehuizig: Den Haag en Langweer.

EEN DRUK BAASJE ZEKER?

Tijdens mijn studie was ik bestuurslid bij de Milieufederatie. En toen ik bij het Europees Parlement werkte en later bij het Centrum voor Energiebesparing was ik ook statenlid en actief bij de Waddenvereniging, eerst als bestuurslid, nadien als secretaris en ook nog een tijdje als voorzitter. Ik ben twaalf jaar Tweede Kamerlid voor de PvdA geweest en combineerde dat met het voorzitterschap van de Fietsersbond.

Daarna was ik twintig jaar de lobbyist van het Havenbedrijf Rotterdam (HbR) en verzorgde de havenbelangen en contacten richting regering, de Tweede Kamer en de Haagse departementen. Ondertussen was ik ook voorzitter van de Koning Willem I Kring (KW1K), dat zijn de lobbyisten van de 30 grote Nederlandse bedrijven en was ik voorzitter van de Beroepsvereniging voor Public Affairs (BVPA). Deze ervaringen hebben mij gevormd, mijn kennis en kunde en mijn manier van werken bepaald: ik ben gericht op samenwerking, samen de doelen benoemen en er samen uitvoering aan geven. Je kunt me ook gerust op pad sturen: ik denk doelgericht en werk resultaatgericht.

NU RUSTIG MET PENSIOEN?

Niet echt, dat past niet bij mijn karakter. Om te beginnen vroeg het Havenbedrijf me een jaar langer te blijven om onze lobby richting het nieuwe regeerakkoord te verzorgen: ik ken de dossiers, de spelers, de procedures, de ingangen. En dat is goed gelukt.

Nu werk ik (als ZZP-er) aan twee opdrachten:

- Voor de Branche Organisatie Zeehavens (BOZ) ben ik de trekker van het walstroom-programma: de vijf Nederlandse zeehavens willen in 2030 walstroom aanbieden aan de grote zeeschepen. Dat vergt een investering van een kleine half miljard euro. Ik verzorg de samenwerking tussen de zeehavens en de afstemming met het ministerie.

- In oktober is in De Harmonie in Leeuwarden het Havennetwerk Fryslân (HNF) opgericht. Dit netwerk van 35 bedrijven en gemeenten heeft me gevraagd om de contacten met de provincie en met Den Haag te verzorgen. De Friese havens leveren per jaar een toegevoegde waarde van 1 miljard euro. Dat is meer dan de landbouw en horeca samen; dat rechtvaardigt dat de provincie en het Rijk het belang van de watergebonden economie erkennen en toekomstgericht gaan in investeren in kwaliteit en bereikbaarheid. Een mooie tweetalige klus.

O ja, ik ben ook vaste columnist bij MilieuMagazine, een blad voor de beroepsgroep en het bedrijfsleven. Aan die vrijplaats beleef ik veel plezier.

WAT HEB JE MET SKÛTSJES?

Skûtsjes zijn er in mijn leven altijd geweest. Pake en Beppe woonden in Leeuwarden aan de Emmakade. Als we daar naar toe liepen kwamen we langs de ligplaats van het Ljouwerter Skûtsje. Dat was bijna een sacraal moment; dan fluisterde je even.

Beppe’s meisjesnaam was Van der Zee, familie van Holtrop van der Zee, de beroemde werfbaas uit Joure. Heit en Mem hadden een zeilboot. Daarmee gingen we in de weekenden naar Earnewâld en Terherne en in de vakanties natuurlijk naar het skûtsjesilen: “As bern fûn ik dat mar in saaie oaljefantedûns, mar de drokte op it wetter en de wille yn it doarp fûn ik bjusterbaerlik. En nou noch, as Anneke Douma sjongt, kin ik it net droech hâlde!”.

In 1991 belde mijn studievriend Kees Hermsen. Hij had per ongeluk het Leeuwarder skûtsje gekocht en wilde daarmee in de IFKS gaan varen. Hij ontdekte dat hier alles in het Frysk ging en vroeg mij als “oprjochte Frysk” mee. Daarmee was ik het eerste bemanningslid. Aan boord deed ik hetzelfde als bij het havenbedrijf: ik informeerde en adviseerde de schipper (de directie) over de kansen en bedreigingen in het veld én wat we vervolgens moesten doen. Met dat verschil, dat er in Rotterdam wel werd geluisterd!

Ik ben dertien jaar bemanningslid geweest, totdat ik in 2005 op een brancard het skûtsje verliet. Met een teflon-plaatje onder het oog en drie schroeven in het hoofd bleef ik voorzitter van de maatschap waarin we het skûtsje hadden ondergebracht. Tot Sikke Heerschop het skûtsje kocht en in 2020 overdroeg aan het skûtsjemuseum in Earnewâld. Een mooie bestemming voor een roemrucht skûtsje, waarmee skipper Ulbe Zwaga zoveel succes had.

WAAROM ZEG JE JA TEGEN DE IFKS?

Uit liefde! Natuurlijk: ik heb mijn vrouw Pette op het skûtsje leren kennen, dat verplicht! Maar ook uit liefde om deze prachtige Friese cultuur hoog te houden. Skûtsjesilen raakt me: het beeld van zo veel historische schepen op Fries water, een goed uitgevoerde manoeuvre, knap gebruik maken van de regels, bollende zeilen op de startlijn, veel wagen en alles geven en dan scherp over de finish: dat raakt me diep!

En uit respect. Respect voor de schippers, de bemanningen, de vrijwilligers en iedereen die zich inzet om deze pracht wedstrijden en dit heerlijke feest jaar-in jaar-uit mogelijk te maken: geweldig!

WAT GAAN WE MERKEN VAN DEZE NIEUWE VOORZITTER?

Een 40-jarige en steeds beter draaiende vereniging verandert niet van kleur of richting met de komst van een nieuwe voorzitter, dat is ook bepaald niet mijn intentie. Ik wil met de schippers en het bestuur de ingezette lijn voortzetten en versterken: we bieden sportief en veilig een pracht wedstrijd en uniek cultuurhistorisch evenement, daar kan iedereen aan boord en op de wal trots op zijn en volop van genieten.

Met het bestuur wil ik bovenal de schippers de ruimte geven om sportief en veilig de strijd op het water met elkaar aan te gaan. En samen met de lokale commissies en vrijwilligers de organisatie soepel en gastvrij laten draaien. En ik wil inzetbaar zijn voor een goede samenwerking met de gemeenten, waterbeheerders en de provincie: laten we elkaar niet met details en regels lastigvallen, maar voluit bijdragen aan wat ons bindt: skûtsjesilen met een pracht vloot van meer dan 60 skûtsjes.

Bondsjachtwerf

Speciaal in ronde en platbodemjachten

Selfhelpweg 11 - 13 a/d Woudvaart

8607 AB Sneek

0515 - 413078

info@johvdmeulen.nl

www.johvdmeulen.nl

www.facebook.com/ jachtwerfjohvandermeulen

Nieuwbouw en restauratie

Reparatie

Zwaarden en roeren

Rondhouten

Gebruikte schepen

Grote hellingcapaciteit

Binnen en buiten

www.scheepsmakelaardijgoliath.nl

Voor de meest uiteenlopende toepassingen in de watersport leveren wij het grootste assortiment PVC stootranden en profielen. PVC heeft een lange levensduur, is weerbestendig en geeft niet af.

Stootranden.nl:

Ruim assortiment

Uit voorraad leverbaar

Montage advies en -benodigdheden

Ook in teak look:

niet van echt te onderscheiden

Samples van onze producten zijn aan te vragen via info@stootranden.nl

Aluminium casco’s en secties tot 25 meter

Aluminium

casco’s

en secties tot 25 meter

Gezocht!

Cascobouwers en lassers

Gezocht!

Cascobouwers en lassers

KB Alubouw is op korte termijn op zoek naar ervaren lassers en cascobouwers van aluminium casco’s. Neem contact op met Klaas Kuperus, info@kbalubouw.nl

KB Alubouw is op korte termijn op zoek naar ervaren lassers en cascobouwers van aluminium casco’s. Neem contact op met Klaas Kuperus, info@kbalubouw.nl

Skutsjesilen 2022: een terugblik...

Sloom...

Als je het skûtsjesilen in 2022 wil beschrijven kun je het alleen maar sloom noemen. Er was wind, maar daarmee had je ook alles gezegd. Als er evenwel wind is, kan de wedstrijdcommissie niets anders doen dan de wedstrijd wel starten. Achteraf werd er wel eens met een schuin oog gekeken naar de wind die wat opstak als de skûtsjes het wedstrijdwater hadden verlaten.

A-klasse

Nu is sloom zeilen ook best leuk natuurlijk. Want het ene moment zit je de wereld te vervloeken als je achterin het peloton terecht komt, de andere keer steek je trots de vlag uit. Dat deed Jaap Hofstee met het Swarte Wief op Stavoren. Hij had de hele middag het meest gunstige vlaagje en dat leverde hem de overwinning op. En dan ben je het altijd aanwezige degradatiegevaar al een mooi endje te vlug af. De treurende man op die middag was Ton Brundel. In uitgerekend in de weersomstandigheden die hem altijd het beste lagen, weinig wind, brachten de Lytse Lies nu helemaal achteraan in Stavoren. Dan kom je in het kampioenschap tekort.

Het geeft ook wat een flexibel beeld. Runner up Pieter Jilles Tjoelker won met z’n Sterke Jerke in Echtenerbrug, echt overtuigend. Maar hij was de eerste dag in Lemmer de draad kwijt en eindigde achterin. Eigenlijk hadden de toeschouwers en volgers hem toen al weer uitgeschakeld voor de titel en begonnen Sikke Heerschop en Wietse Bandstra al bijna een feestje te vieren. Ja, dat Sikke voorin te vinden zou zijn was natuurlijk wel verwacht, want je wisselt niet van skûtsjes als je denkt dat het minder dan je oude is. En de Ingelskman was in vorm, zo was al gebleken. Wietse was een grote verrassing. Dat hij met de Redbad zo hoog kwam, werd pas verwacht bij hardere windvlagen. Maar hij dreef mooi naar een plekje hoog in het klassement. De enige echte concurrent voor Sikke Heerschop.

En toen kwam die laatste dag op Lemmer. Het duurde uren voordat de wedstrijdcommissie de heen en weer dwarrelende wind vertrouwde en een startschot loste. Tony Brundel, die na Stavoren alles weer goed had gemaakt met een tweede en eerste plaats in Heeg en Sloten, maar die in Echtenerbrug weer naar achteren was gedreven, had met al zijn ervaring de mooiste start en zeilde (dreef) voorop. Tjoelker had ook de goede kant gekozen en was tweede. Het duurde maar een half rondje, toen had Tjoelker de oude Brundel aan de kant geschoven. Brundel is taai, en die bleef te hele middag twee. Tjoelker kon dus rustig achterom kijken. Hij had eerst geen enkele illusie, Heerschop en Bandstra zaten dichtbij. Ze letten meer op elkaar dan op Tjoelker.

Toen kwam ineens de verrassende slotmanifestatie van de IFKS. De achterhoede kwam massaal opzetten en de middenmoot en subtop werden opgevreten. Arjen de Jong van de GO, die de hele middag veilig leek, degradeerde plotsklaps. En Wietse dreef achteruit naar tien en Sikke, dwars gezeten door de hele vloot kwam niet verder dan zeven. En ineens konden op de Sterke Jerke van Pieter Jillis Tjoelker de armen worden geheven. Na een kampioenschap in A klein, toen in C, daarna in B, nu ook in de A klasse. Het record van Jelle Talsma was geëgaliseerd.

Achterin, daar was op de eerste dag al duidelijk dat Blauhûs met Hartman Witteveen het niet zou redden, het skûtsje kan niet de snelheid maken van de andere A skûtsjes. Vrolijk

zingend gaan ze terug naar B. Dat moet ook de Raerder Roek doen met Sijmen Kalbeek, al hadden die de intentie om in A te blijven. En Sietse Broersma die de eerste wedstrijd op Hindeloopen had gewonnen, kwam er maar met de hakken over de sloot. Eén tiende punt voorsprong op Arjen de Jong.

A-KLASSE EINDKLASSEMENT 2022

B-klasse

Altijd een hevig gevecht om de eerste drie plaatsen die recht geven op promotie naar de A klasse. De degradanten van een vorig seizoen tegen de opkomers. Prachtige en een spannende strijd, omdat de grillige wind hier ook niet meewerkte. Al was er vreemd genoeg juist in deze klasse die voer aan het eind van de ochtend nog een mooi koeltsje.

Een stuk of vijf/zes skûtsjes dachten aan het eind van de week recht te hebben op een promotieplaats. In eerste instantie hadden we daar ook nog Ron Syperda met de Ale bij gerekend, derde in Hindeloopen en vijfde in Stavoren. In z’n eigen Heeg zakte het schip echter weg en het zou ook niet terug komen aan het front. Daar hadden we ook Henk Regts, toch een notoire A klasse zeiler, verwacht, maar na een diskwalificatie kwam hij niet terug. Ja, toen het te laat was, op de laatste dag in Lemmer won hij dan ineens en stelde op die manier vast dat degradatie niet meer aan de orde was.

In Hindeloopen waren Steven Zijsling met de Striidber en Gerrit Huisman met de Ut’e striid er niet echt bij. Maar ze zouden goed terugkomen. Gerrit Huisman zeker, hij zou nog drie keer als eerste finishen. In de meeste jaren ben je dan ook wel de kampioen, maar Daan van der Meer met de Westenwind was een paar puntjes beter.

Beiden waren de laatste twee wedstrijden niet echt goed, te gespannen waarschijnlijk. Resultaat, Daan kampioen, Gerrit zilver. De strijd om het brons was ongemeen spannend. Op afstand van de eerste twee, maar ze voeren steeds in de subtop, varen: Bas Krom met de Verwisseling en Steven Zijsling. Maar beide hadden ook echte tegenvallers. Zodoende kwamen ze beide gelijk uit op 29 punten, bijna twaalf punten achter Van der Meer. Volgens de IFKS reglementen kreeg Bas Krom dat brons en moet Zijsling afwachten en hopen of er nog een schipper afscheid neemt van de A klasse, want eigenlijk heeft Zijsling net zoveel recht als Krom.

Onderin waren Jan van der Veen met de Sinnekening en Paul Wassink met de Lege Wâlden gewoon te zwak in de zwakke wind. Thomas de Boer stond daar wel een eindje voor, maar kon het draadje met de eertijds beroemde Drie Haringen Ron Syperda en Jan Overwijk met de Twee Gebroeders niet vasthouden en glipte ook naar de C klasse volgend jaar.

B-KLASSE EINDKLASSEMENT 2022

C-klasse

Laatste werd daar de Bunsjoter van Jan Pieter van der Stroom, gewoon elke dag laatste. Zijn topprestatie was overigens de wedstrijd in Hindeloopen, toen hij dertiende werd, nog voor Floris Bottema met de Harmonie. Maar die had geen enkele moeite om in de rest van de wedstrijden van die laatste plaats te verdwijnen. Een na laatst. Maar dat vinden die jongens niet zo erg als in de ‘bovenste’ klassen, want ze kunnen niet degraderen.

Wel promoveren. Dat deed Age Bandstra. Het was voor de mannen van de Frye Fresena geen enkel probleem. En dat terwijl Jelle Los op zijn van vroeger vertrouwde Grutte Pier, waarmee hij IFKS kampioen werd, er ook was. En ook de intentie had om elke keer als eerste te eindigen. Bandstra drie keer, en Los twee keer. Bandstra kampioen. Er was een wedstrijd minder in de C klasse, vanwege té weinig wind. De zesde wedstrijd was de eerste. Die werd gewonnen door Aeger van der Hoeff met de Drie Gebroeders, maar die bleef in de sub top hangen.

Nee, die derde promotieplaats werd een mooi duel tussen Olphert van der Pol met de Ebenhaezer en Jimte Koopmans met de Deviatie. Mannen die twee coronajaren oefenden om nu in één keer door te glijden naar de B klasse. Tot de laatste dag waren ze vrijwel gelijk, maar in de slotwedstrijd moest Jimte drie plaatsen toegeven. Hij redde het net niet.

C-KLASSE EINDKLASSEMENT 2022

A-klein

De kleine A-klasse in de IFKS is wat de puntenrace betreft niet zo heel spannend. Er is geen degradatie en er is geen promotie. Dus is het kampioenschap het enige aas waarin gehapt wordt. Maar ook dat was niet spannend.

Er werd gestart en een route later lag Andries Brouwer met de Reuzen aan de leiding. Liefst vier van de zeven keer kwam hij als eerste over de finish. Het enige echt leuke voor hem was omkijken naar de indringende duels tussen Harm van der Weijden met de Nije Dei en Sander Meeter met de Vriendschap. Harm werd een wedstrijd gediskwalificeerd, maar Meeter moest ook een tiende plek aftrekken. Dus eindigden beide mannen precies gelijk, met 24 punten.

Sander Meeter zou de tweede prijs krijgen. En dat Koos van Drunen laatste zou worden in deze klasse was al jaren geleden duidelijk…

A-KLEIN EINDKLASSEMENT 2022

Paviljoen Salt

Ontsnap aan de drukte en ontdek deze bijzondere plek net buiten Terherne aan het water, waar je kunt genieten van een prachtig uitzicht over de Saltpoel en in de verte het welbekende Sneekermeer Salt is Stoer en heeft lef! Je luncht, borrelt en/of dineert in een hippe en relaxte Ambiance Salt heeft Liefde voor het vak, is gastvrij en is Toegankelijk voor jong en oud

Liefs, Yodi & team salt

Bekijk hier de actuele openingstijden & menukaart

Utbuorren 50 8493 MA Terherne

Liefde voor de Mediterraans- en Aziatisch eten 0566 689280

www paviljoensalt nl

Uw

duurzame totaalinstallateur!

Wat maakt ons uniek? • Zonnepanelen • Zonneboilers • Warmtepompen • Hout / pelletkachels

• CV-ketels • Airco • Ventilatie • Elektra • Dak- en zinkwerk • Service & onderhoud Vakinstallateur

VCA *

PIETER JILLES TJOELKER EN BEMANNING

Vijf keer kampioen

Het is zaterdag 20 augustus 2022. De zon brandt boven Lemmer. Het is heet. En stil. Het loopt tegen half drie. De A-skûtsjes van de IFKS sukkelen al rond de startlijn. Op het startschip hangt de uitstel vlag. Er zijn kleine vlaagjes, maar die komen uit verschillende hoeken. De wedstrijdcommissie doet er van alles aan. Om de vijf minuten een andere start neerleggen, maar de wind, of wat daar voor doorgaat, blijft een rotding vanmiddag. Het wil maar niet.

Aan boord bij de Sterke Jerke heeft schipper Pieter Jilles Tjoelker alleen gezegd dat hij, wat er ook gebeurt, in de buurt van de startlijn wil blijven. Daar moet het, weten alle schippers, gewonnen worden in dit soort weersomstandigheden. En hij heeft gezegd dat het nog best kan, zover staan ze niet achter Sikke Heerschop en Wietse Bandstra. En de eigen opdracht is simpel: eerste worden. En we hebben toch gezien dat het met deze wind alle kanten uit kan.

Maar de wind blijft het laten afweten. De bemanning begint te zweten. Er wordt vast niet gestart. Ze leggen zich er al bij neer dat ze met die tiende plaats van gisteren het kampioenschap hebben verspeeld. Ze zien Sikke al lachen. Maar ze laten Tjoelker niets merken van hun onrust.

En als dan anderhalf uur later het startschot valt, zijn de mannen en vrouwen van de Sterke Jerke weer helemaal bij de les. “Geweldich, sa’t elk it die”. De start is goed, de keuze van de slag ook. Bij de bovenste boei is alleen Ton Brundel hen voor. Die hebben ze de volgende route al ingehaald. En dan is het doorzeilen op één.

Tjoelker kijkt niet om. Daar heeft hij geen tijd voor. Bepalend om eerste te blijven is of je naar de vaargeul gaat of naar het gemaal. En je ligt eerste, dus je moet zelf de keuze maken. Van gisteren weten Pieter en z’n adviseur Fonger de Vlas dat je nooit door de midden moet in Lemmer bij geen wind. Bovendien is het er achter niet zo spannend, Heerschop en Bandstra zitten nog redelijk.

Pas als ze door de finish zijn, zien de

Sterke Jerkelingen dat het hele veld drastisch door elkaar wordt geschud in die vreemde windveranderingen. Er is iemand aan boord die kan tellen. En ineens doen ze allemaal de handen omhoog en brullen het uit. Kampioen. De rest van de dag vieren ze dat.

Strijd

“Fansels wisten we wol dat de A-klasse folle dreger wêze soe as de B en C weryn we sa mar trochstroomden”, zegt Tjoelker. En dat het daar aan boord van de Sterke Jerke allemaal echte skûtsjesilers zijn, blijkt uit de volgende woorden. “Striid is folle leuker as nei ien slach al oan de lieding lizze”. Strijden tegen elkaar dat is echt skûtsjesilen; zo is ooit skûtsjesilen begonnen.

Pieter Jilles Tjoelker z’n vader en moeder kochten indertijd ook een

skûtsje, samen met Omrop Fryslân radioverslaggever Gjalt de Jong. Ze gingen er mee charteren. Dus kleine Pieter groeide op in de wereld die hem nu op het ereschavot zette. Hij weet veel van de historie, hij kent veel mensen van beide skûtsje-vloten.

Hij zeilde bij Henk Regts mee op diens skûtsje, maar werd op een gegeven moment bemanningslid op de Engelina. Johan van der Meulen was daar de schipper. En had omdat hij ziek was een adviseur naast zich nodig. Dat werd Tjoelker. Die later schipper werd. Succesvol, want ze werden er twee maal kampioen mee in de klassse a-kleine. En wilden dat eigenlijk nog wel eens worden. Maar dan komen er allerhande dingen aan de orde, als zijn vrienden en bemanning zeggen: “Wy wolle nei it grutte wurk.” XX

Zijsling en Zonen

Dus zoeken, zoeken en nog eens zoeken… Het werd uiteindelijk de Rikalina, in 1923 voor de Wilpster schipper Klaas Tabes Visser op de werf Buitenstvallaat in Drachten gebouwd. “Liket hiel bot op it skip fan de Jouwer.” Tijdens hun zoektocht bleek dat skûtsje in Lemmer te liggen. Het was al een blikvanger, maar iedereen aarzelde omdat het skûtsje wat lomp leek, omdat het een paar centimeter breder was dan vier meter. Tjoelker en zijn vrienden Pieter en Margot Kooi durfden het aan. De Kooi-familie werd eigenaar van het casco, de tuigage en alles wat er op staat zit in een stichting. Die stichting huurt het schip dus van Kooi. “Hierpriis? In liter beerenburg, leau ik……”.

Geld

Pieter Jilles zucht eens diep als we het hebben over wat het allemaal wel niet kost. Dus ze hebben als matenploeg allerhande acties om de zaak financieel levend te houden. Er is een sponsorclub, het skûtsje ligt nu verlicht bij een jachtwerf, en ze hebben in Dokkum apart bier laten maken: Sterke Jerke bier. “Ach ja, die sinten dat is sprokkeljen……”.

Ze hebben het er voor over. Skûtsjesilen is toch uniek. Ja een BM-ertje is mooi, maar skûtsjesilen heeft zoveel meer. Dat zegt de hele bemanning. Al was er net zoals bij alle andere skûtsjes wel een dipje. Met de Engelina waren ze kampioen in de a-klein, daarna kregen ze de Sterke Jerke. Het eerste jaar met een aangepast zeil wonnen ze de C-klasse glansrijk. De B-klasse was met een nieuw zeil helemaal geen probleem. “Ach, der bliuwe ek noch mar fiif, seis skippen oer om tsjin te striden yn de B klasse”. Die strijd wonnen ze. Weer kampioen.

Dip

Toen ze zich opmaakten voor de strijd om het vijfde achtereenvolgende kampioenschap, nu in de absolute sterke klasse, kwam de corona. De dip voor alle skûtsjesilers. “Mar úteinlik paste it ús ek wol”. Ze zeilden het eerste corona jaar amper, maar het tweede bleven ze maar oefenen en oefenen. Op Lemmer Ahoy zagen ze al dat de concurrentie sterker was en de ruimte kleiner, zeker bij die belangrijke start. Dat oefenen leverde volgens Tjoelker resultaat op, zoals beschreven. Het kampioenschap maakte het verhaal van de Sterke Jerke compleet.

Als je Pieter Jilles belt, staat op de telefoon dat je een constructiebedrijf belt. “Neam it mar sa’t it is”. Tjoelker doet van alles. Vooral in scheepsonderhoud, reparatie en renovatie. Ook van de motoren. Hij doet zijn werk op locatie, of op de helling van Piet ten Woude in IJlst. Oorspronkelijk was hij ook nog werkzaam in de technische afdeling van theatergroep Tryater, maar dat is door de corona opgeheven en niet teruggekeerd. Het geeft hem net dat snufje cultuurgevoel, dat een Friese skûtsjesiler nodig heeft.

Dat zal ook moeten. Want kampioen worden is zwaar, kampioen blijven is nog zwaarder. Maar bij een topskoelte gaat de Sterke Jerke toch in verhouding beter? “Ja, mar dat ha we net hân”. Klopt, het was een sloom seizoen. Volgens Tjoelker heeft de formule van de IFKS laten zien dat de verschillen kleiner zijn geworden. Ook met meer wind mag je een knetterharde competitie verwachten. “We ha der sin oan”.

Floriaan Zwart neemt afscheid met beste prestatie ooit

Als was hij door een adder gebeten, zo snel draait Floriaan Zwart zich om als hij hoort dat er lieden zijn die de zomerse IFKS-week maar niks vonden en daarbij de woorden windstil, vlagerig en zelfs sloom gebruiken. Zwart legt uit dat het voor hem allemaal niet gold. “Bovendien werden we zesde in de A klasse en zo hoog waren we nog nooit geëindigd”.

Hij legt dan wat rustiger uit waarom hij het niet sloom skûtsjesilen vond. Hij wist namelijk vooraf al dat het zijn laatste jaar als IFKS schipper zou worden. Hij heeft de Ut en Thús , het schip dat in de vloot was gebracht door Koos de Vreeze van Henk Regts gekocht, liet die nog een jaartje schipperen, werd toen zelf de schipper. Twee jaar C en B klasse en daarna de A.

Hij gebruikte dat skûtsje bovendien als recreatiemogelijkheid voor groepjes mensen, maar heeft het in zijn functie als directeur van VVV Waterland van Friesland heel druk. Dus na tien jaar intensief gezeild te hebben, vindt hij het nu tijd om met vrouw en kinderen eens wat anders te doen.

Dus hij ging het seizoen in om er een mooi laatste jaar van te maken. “En dat is ons gelukt”. Vreemd, want de IFKS

week kwam voor Zwart altijd te laat. Hij won steeds in het voorseizoen heel veel wedstrijden, zoals de Slach om Heech of Lemmer Ahoy. In de ‘echte’ wedstrijden ging het dan veel minder.

En dat was dit seizoen niet het geval. Enkel in Heeg moest hij de vloot echt laten gaan, ook hij kreeg natuurlijk een douwtje van die grillige windjes. Verder was het subtop. Want het zeilde zo “verrekte plezierig”. Het was alsof de tien jaar dat hij met de Ut en Thús zeilde nu allemaal op z’n plek viel. De zesde positie in het eindklassement was het mooie resultaat.

Daarom voel je ook aan zijn stem en zijn lichaam dat hij dan wel een besluit genomen heeft, maar dat het toch ook wel spijtig is. Want hij zeilde bovendien met familie en bekenden, dat was allemaal ook nog gezellig. Dus Floriaan

kan wel spijt hebben, het is al lang onafwendbaar. Hij was zelf eigenaar van de Ut en Thús en heeft hem nu al weer verkocht aan Luuc Elzinga. Die deed het precies zoals Zwart het tien jaar terug met Henk Regts deed. De oude eigenaar mocht nog een jaartje afkicken. Floriaan Zwart glimlacht tevreden. Het was een goed jaar.

Age, Wietse en Jilles Bandstra, drie neven in de IFKS

Straks met zijn drieën

De neven Bandstra zijn al even verweven met de IFKS als de vaders waren. Op verjaardagen wordt eigenlijk alleen maar gepraat over varen en skûtsjesilen. Tegen de tijd dat er andere onderwerpen aan bod kunnen komen, is de avond wel voorbij. Vanwege de (varende) beroepen van de heren, treffen we elkaar in het computerscherm. Age Bandstra, zoon van Sieb, Jilles Bandstra, zoon van Jappie en Wietse Bandstra, zoon van Age. Dit jaar zeilden ze alle drie in verschillende klassen.

Age is in 2016 begonnen op de Avontuur, die hij huurde van Sietse Broersma en zeilde tot en met 2019 in de a-klein. In 2018 werd hij kampioen. In de Coronatijd maakte hij zich op voor de grote klasse, pas dit jaar mocht hij met de Frya Fresena starten in de C-klasse. Dat ging bijzonder goed, hij werd kampioen en mag volgend jaar in de B-klasse.

Daar treft hij dan Jilles Bandstra met de Lonneke, die ook dit jaar in de B-klasse zeilde. Jilles begon in 2009 als schipper en werd gelijk kampioen in de C-klasse. De jaren daarna jojo’de hij tussen de B- en de A-klasse, waarbij hij in 2014 de kampioenswimpel in de B-klasse won. In die jaren

in de A-klasse?

in de B-klasse kwam hij een paar keer zijn neef Wietse tegen. Die hoopt hij weer tegen te komen, maar dan in de A-klasse.

Wietse

Wietse begon in 2011 op de Yde van Lolle Schakel en promoveerde in twee jaar gelijk door naar de A-klasse. De volgende jaren zeilde hij op de Singelier, maar kon het in de A-klasse niet redden. Vanaf 2015 zeilt hij met de Redbad, waar hij samen met cascobouwer Tonko Hofman

eigenaar van is. Hierrmee mocht hij na de wedstrijden in 2019 door naar de A-klasse. In deze A-klasse ging het afgelopen jaar heel erg goed. Hij liet zien dat hij daar zeker in thuis hoort en werd heel netjes derde. Nu is het wachten op de neven om met elkaar te concurreren in de A-klasse.

Jilles en Wietse hadden een vader die schipper was en zeilden dan ook al vroeg in de IFKS. Age kwam op een andere manier de IFKS binnen. Zijn vader zat in de organisatie en Age

was van jongs af aan al mee op de speedboot tijdens de wedstrijden. Net als zijn broers en een paar neven. Tot in 2008, toen deden ze een jaar niks, maar: “Niks dwaan wie ús ek niks”. Dus toen Jilles het helmhout van vader Jappie overnam, gingen ze met 6 neven mee op de Lonneke. Jappie bleef nog een paar jaar meezeilen, ook als adviseur.

Age

Age begon in de a-klein. Hij en zijn bemanning wilden leuk zeilen, maar

niet achteraan. Met de Avontuur konden ze ook echt wedstrijdzeilen. Een paar jaar later werden ze kampioen in de a-klein. Dit wilden ze het jaar daarop nog een keer proberen, maar dat mislukte. Toen begonnen ze na te denken. Verder konden ze niet komen in deze klasse, hoogstens hetzelfde nog een keer bereiken. De neven bleven ook aan hem trekken: “Wannear komst ris yn de grutte klasse?” Dat prikkelde hem genoeg om de stap te zetten. Hij kocht de Zeldenrust, doopte hem om tot Frya Fresena en maakte zich klaar voor de IFKS-week van 2021. Die ging niet door, maar ze deden mee aan de trainingswedstrijden die Wietse organiseerde. Daar bleek dat er wel potentie in het skûtsje zat.

Jilles

Jilles en Wietse troffen elkaar al meerdere keren in de B-klasse. Ze

zoeken elkaar wel op, zowel in het zeilen als in het praten. Natuurlijk hebben ze het over het zeilen, maar ook vooral om elkaar beter te maken. Ze delen dingen, ze gunnen het elkaar, maar niet ten koste van zichzelf. Je kan misschien wel makkelijker communiceren dan met een ander, maar uiteindelijk gaat het toch om het spelletje. “Je binne oan it wedstriidsilen, dan is it oare skip gewoan in oar skip.”

Wietse houdt van weinig wind. Dat bleek ook uit de uitslagen in de IFKSweek. In het voorseizoen ging het al goed met een 4e plek bij de Slach om Heech. Wietse durfde niet te hopen en dacht dat zijn tegenstanders nog wel iets achter de hand zouden hebben. Dat gebeurde echter niet. Alleen Sikke Heerschop met de Ingelskman en Pieter Jilles Tjoelker met de Sterke Jerke gingen echt sneller. Met een

derde plek op Stavoren was het seizoen van de Redbad eigenlijk al geslaagd. Maar ook de andere dagen bleef het maar goed gaan. “Je sitte yn in flow” en dan doe je ineens mee om de kampioenstitel. De finale dag lukte het helaas niet, maar met een derde plek in het klassement is Wietse zeer tevreden.

Age zeilt het beste bij een matige wind, mooi stabiel. De Frya Fresena is niet de breedste, dus veel wind hoeft hij niet. Toch denkt hij niet dat hij zo erg in het voordeel is met weinig wind. Afgelopen seizoen gingen ze het schuinst van allemaal. Om hem hoeft er niet veel meer wind te komen. Ook Jilles houdt van licht weer. Maar het mag om hem ook wel schifterig zijn. Dan moet je anticiperen, je moet opletten en scherp zeilen. Dat deden ze dit jaar ook in Heeg. In één slag zes skûtsjes pakken. “Dat is leuk silen”.

AGE: “We kin heel skeef”

Noem je de IFKS, dan denk je ook al snel aan de naam Bandstra. Die naam is onlosmakelijk verbonden met de IFKS. In de beginjaren hebben met name Age en Sieb heel hard gewerkt om de club op poten te zetten. Het is de neven dan ook met de ‘brijleppel’ ingegoten. Je groeit er mee op, je vader, je ooms, je neven, iedereen is betrokken bij het skûtsjesilen. Zoals Jilles zegt: “It sit gewoan yn it brein printe, dat komt der ek net wer út”.

Toch gingen de mannen hun eigen koers varen. Wietse heeft ervaring op gedaan met vele schippers. In de SKS bij Douwe Visser op Drachten en bij Johonnes Meeter op Langweer, in de IFKS bij Ton Brundel, Henk Keizer, Lolle Schakel, Henk Regts en natuurlijk bij neef Jilles. Zijn vader Age is erg betrokken en steunt hem zeker, maar Wietse doet het op zijn eigen manier.

WIETSE:

En zijn vader, die volgt het nauwlettend vanuit de rib van de organisatie.

Heiten

Jilles zeilde jaren met zijn vader Jappie mee. Daarna zeilde Jappie met Jilles mee. Tot het op een gegeven moment niet meer werkte. Ook al is er altijd een vorm van respect, op een gegeven moment wil je het anders doen dan je vader. Toen het beter was voor het hele team, is Jappie van boord gestapt. Maar hij is niet weg. Hij volgt alles. De SKS, de IFKS en alle losse wedstrijden, als hij niet hoeft te varen. En hij denkt mee wat betreft de investeringen, wat er gekocht moet worden.

Ook Sieb is zeer betrokken. Niet alleen is zijn schip, de Willem-Lodewijk, het volgschip van Age en zijn bemanning, Siep houdt alles in de gatn. Vader en zoon hebben samen het skûtsje gekocht. Heit kan dan ook niet stilzitten tijdens de wedstrijden. Als ze iets doen wat in zijn ogen niet klopt, dan wordt dat zeker uitgesproken! Maar samen op een skûtsje is geen optie. Twee verschillende gedachtes, dus “afstân is better”.

Sponsoren hebben ze niet echt. In Stavoren is er een SKS-skûtsje en ook in de buurt zijn al meerdere skûtsjes. Het komt dus veel neer op eigen vermogen. Zonder geld kan je niet echt vooraan zeilen, vindt Jilles. Bij Wietse is dat ook zo, er zijn nauwelijks sponsoren. Hij had het geluk dat zijn compagnon, Tonco Hofman, heel handig is. Die heeft hem geholpen met het opbouwen van het

“Je sitte yn in flow”

JILLES:

Workumer skûtsje. Uit deze stad komen steeds meer donateurs. Daar zijn ze heel blij mee. Wietse is intussen partner geworden bij zijn bedrijf JOA Air Solutions waarmee hij in de toekomst het skûtsje kan blijven steunen. “Ik bou myn karrière wol om myn hobby hinne”, lacht de schipper van de Redbad. Het skûtsjesilen kost veel geld. Een slechtere investering is er eigenlijk niet, volgens Age. Ook hij financiert het voornamelijk zelf, mede door de hulp van zijn binnenvaartbedrijf. Ze proberen alle drie het werk rond het zeilen te plannen. Dus als ik zeg: “Het leven draait om het skûtsjesilen”, klinkt er drie keer een volmondig JA. Met als toevoeging: “zonder skûtsjesilen worden we ongelukkig.”

Zowel Jilles als Wietse hebben al eens omgelegen met een skûtsje. Wietse toen hij de Redbad net had. Bij Lemmer Ahoy. Het skûtsjes was 700 kg te licht en het waaide windkracht 5. Jilles was ooit met de Grutte Pier omgeslagen. Een nieuw zeil wat niet kon reven, half winds, knoop in de schoot en floep, ze lagen om. Age lag nog niet eerder om, hoewel hij het dit jaar wel heeft opgezocht. Het was kantje boord bij Echtenerbrug. “We kin heel skeef”.

Schip

Dan krijgen we een theorieles van Wietse. De skûtsjes zijn al dichter bij elkaar gekomen. Dat maakt het mooier om naar te kijken. Er is al een goede stap gezet met het minimumgewicht, maar het kan nog beter. Met heel weinig wind wil je zoveel mogelijk zeil hebben. Dus dat betekent dat je een breed schip nodig hebt. Met harde wind wil je stabiliteit en dus ook een

breed schip. Conclusie: brede schepen hebben een voordeel. Behalve voor de wind, dan kan je beter een smal schip hebben. Hoe maak je hier een juiste formule van? Wietse denkt dan aan een VPP (Velocity Prediction Program) dat ook door de SKS wordt gebruikt. Dan wordt er een polair diagram gemaakt waarmee je verschillende nieuwe formules zou kunnen testen. De heren Bandstra zouden het graag zover zien komen, omdat een gelijke strijd essentieel voor de bestaanszekerheid van de IFKS is. Het zou kunnen voorkomen dat op termijn de smalle skûtsjes niet meer mee kunnen komen en dat alleen de brede skûtsjes strijden

om het kampioenschap. Daarbij is de IFKS is altijd vooruitstrevend geweest met betrekking tot professionele wedstrijden, keuringen en op een moderne manier omgaan met traditionele schepen. Daar hoort een gelijkwaardige zeilformule ook bij.

Het streven is om met zijn drieën in de A-klasse te zeilen. Dat betekent dat Wietse in de A moet blijven en dat Jilles en Age deze zomer boven in de B-klasse moeten eindigen. En dus komen ze elkaar vaak tegen. Dat wordt een spannende strijd. En het levert vast weer genoeg praat op voor de verjaardagen.

“Je binne oan it wedstriidsilen, dan is it oare skip gewoan in oare skip”

“Een skûtsje is een tof schip”

WINNAAR B KLASSE DAAN VAN DER MEER

Daan van der Meer is de schipper van de Westenwind. Afgelopen seizoen zeilde hij in de B-klasse. Van tevoren vond hij dat de top 5 haalbaar zou moeten zijn. Maar de van Gaal-woorden ‘we worden wel even kampioen’, sprak hij zeker niet uit. De wind, of wel de weinige wind, die er stond, paste hem wel. Dan zeilt de Westenwind prachtig. Dus hadden ze ook een beetje geluk. In de B-klasse stond er eigenlijk iedere dag nog wel een mooie wind. Ze hebben de hele week constant gezeild en waren steeds bij de eerste drie. Behalve de laatste twee dagen. “We hadden het op de eerste dag in Lemmer al moeten afmaken, maar dat ging niet helemaal goed. Toen zijn we de laatste dag maar wat bij de Ut’e Striid in de buurt gebleven”. En zo werden ze kampioen in de B-klasse.

Orionis

Hoe komt een niet-Fries terecht bij het skûtsjesilen? Dat heeft Daan te danken aan zijn studentenvereniging in Amsterdam. Studentenvereniging Orionis had catamarans voor de wal liggen en daar zeilde hij wel vaker mee. Hij zocht nog een leuke studentenclub en voegde zich er bij. De vereniging organiseerde een weekendje met skûtsjes. Daan dacht: Ik stap wel op en laat ze wel even zien hoe het moet. Maar dat ging helemaal mis. “Ik kon dat ding helemaal niet varen, ik kon hem niet aanleggen, dat lukte allemaal niet. En dat vond ik juist hartstikke leuk. Wat is dit een tof schip en wat zeilt dat eigenlijk hartstikke mooi”.

Orionis zorgde voor de opleiding. Ze hadden een heel traject. Je moet eerst leren varen met het schip. Je wordt eerst matroos op het voordek. “Daar was ik nooit goed in, want ik zal liever op het achterdek”, lacht Daan. Een groep oud-studenten bepaalt of je schipper mag worden. Je leert het dus van de ouderen en het is de bedoeling dat je het daarna weer aan de volgende leert. Dit werkt razend goed, want de vloot bestaat nu uit vier schepen. Bas Krom is ook zo begonnen en Harm van der Weijden ook.

Op een gegeven moment ben je geen student meer, maar je wilt ook niet stoppen. Dus samen met een groepje oudstudenten besloot Daan om door te gaan. Eerst hebben ze de Singelier gehuurd. Daarna hebben ze gespaard en konden ze de Opsjitter kopen. Met veel mensen een naam bedenken is geen goed idee. Dan word je het dus niet eens. Uiteindelijk werd het de Westenwind. Ook het zeilteken was er niet één-twee-drie. De eerste versie was niet logo-genoeg en werd afgekeurd. Maar Daan is tevreden met het huidige zeilteken. Mensen zien er van alles in: een reddingsboei, een kompas en zelfs het whatsapp teken.

Het skûtsje ligt in Heeg. Dicht bij het wedstrijdwater, dus ruimte genoeg om te oefenen. Al zou hij wel vaker willen oefenen. Het is moeilijk om het team vaak naar Friesland te krijgen. Ze komen uit Utrecht, Amersfoort, Groningen en er is zelfs een bemanningslid uit Antwerpen. Op de donderdagavond oefenen met de andere skûtsjes zit er dan helaas ook niet in. Als ze trainen moet het wel effectief zijn. Een weekend bijvoorbeeld.

Nieuw zeil

Vorig jaar hebben ze een nieuw grootzeil gekocht. “Lang gespaard en dan denk je dat gaat als een speer.” Dat viel eerst erg tegen, maar Daan luisterde naar de andere schippers die deze problemen ook hadden gehad.

Uiteindelijk komt het goed. En dat was ook zo. Deze winter wilden ze eigenlijk het onderwaterschip aanpakken, maar de offertes waren hoger dan verwacht. Dat kunnen ze niet betalen. Er zijn helaas geen sponsoren, dus ze moeten alles zelf betalen. Ze komen uit Amsterdam en daar leeft het niet. Een goed voorbeeld daarvan is dat Daan na de zomer weer op zijn werk komt (middelbare school) en er nauwelijks aandacht was voor het zeilen. “Daan, je had toch een bootje?” Terwijl zijn broer, die in Leeuwarden aan school staat, zowat werd gehuldigd. Sponsoren hebben ze dus niet. Gelukkig zijn er vrienden en familie die vrienden van het skûtsje zijn geworden. Zij doneren gelukkig wel wat. Met elkaar sparen ze tot ze weer iets kunnen kopen.

Met licht weer hebben ze het schip aan de praat. Dan heeft Daan er het volle vertrouwen in. Met zo’n windje als afgelopen zomer kan hij ook gewoon meedoen in de A-klasse, verwacht hij. Maar ze moeten het schip nog wel beter onder de knie krijgen voor als het harder gaat waaien. Het tuig is goed, maar ze moeten werken aan de gewichtsverdeling. Ze zijn bezig met ballast in het skûtsje brengen en dan kijken of dat goed is. Dan weer teveel, dan weer te weinig, het goede evenwicht is er nog niet.

Een voorspelling voor 2023 doet hij niet echt. De verdeling tussen de schepen is ongeveer 50-50. “De Sterke Jerke vaart hard met alle winden, dus daar moeten we niet naar kijken.” Er zijn schepen die het goed doen met harde wind en anderen juist met weinig wind. Wat er ook gaat gebeuren, als de winter voorbij is, in februari/maart, dan mag het om hem wel beginnen. Daan heeft er zin in.

Glimlach

Kom genieten van de gemoedelijke sfeer aan het Sneekermeer!

Ons sfeervolle restaurant, ruime terras én strand aan het water zijn daar de perfecte locatie voor.

Vanaf 1 juni elke dag geopend!

EscapeRoom Arrangement

Op zoek naar een leuk arrangement voor je bedrijfsuitje, familiedag, vrijgezellenfeest of personeelsuitje? Boek dan een Escape Room Arrangement bij Escape Rooms Sneek. Na je Escape avontuur kun je genieten van een heerlijk diner bij Beachclub Sneek. Kijk voor info op www.escaperoomssneek.nl

‘‘Beachclub Sneek ligt pal aan het Sneekermeer en is een perfecte plek om te genieten van de omgeving en een heerlijk ontbijt, lunch of diner.’’

Wij maken buiten mooi!

De mooiste materialen

Het beste advies

De juiste vakman

HEGO Buiten is dé specialist in buiteninrichting! Of het nu gaat om je tuin, patio, landgoed, balkon of bedrijfsterrein, wij verzorgen de complete inrichting van A tot Z.

Wij maken buiten mooi! Kom langs en laat je inspireren. Bezoek onze 15.000 m2 showtuin en ontdek het ruime aanbod aan tuinmaterialen dat direct uit voorraad leverbaar is. Heb je advies nodig? Onze professionele buiteninrichters denken met je mee en helpen je graag bij het realiseren van jouw wensen.

Webshop met meer dan 10.000 artikelen ook online te bestellen.

Scan de code of kijk op hegobuiten.nl en ontdek de nieuwste buitentrends.

SANDER MEETER EN ANDRIES BROUWER

A-klein het leukste klasje van de IFKS?

In de SKS zeilen ze op hetzelfde skûtsje. Sterker, ze zitten samen op het voordek. van het skûtsje van Akkrum, van Pieter Meeter. In de IFKS zijn ze daarentegen elkaars concurrenten in de kleine a-klasse. Al zullen Sander Meeter en Andries Brouwer volgens eigen zeggen nooit concurrenten zijn. Dat past niet in een ‘familie’.

In de SKS zeilen ze op hetzelfde skûtsje. Sterker, ze zitten samen op het voordek. van het skûtsje van Akkrum, van Pieter Meeter. In de IFKS zijn ze daarentegen elkaars concurrenten in de kleine a-klasse. Al zullen Sander Meeter en Andries Brouwer volgens eigen zeggen nooit concurrenten zijn. Dat past niet in een ‘familie’.

In het huis van Eildert Meeter treffen we elkaar. Het skûtsje de Vriendschap ligt daar bij heit voor de wal. Ook Andries is daar kind aan huis. Als twaalfjarige kwam Andries al bij de familie Meeter werken, vanuit school. Veel van wat hij weet van het skûtsjesilen, heeft hij daar geleerd. De Meeters zijn zo goed als zijn familie geworden. Andries zeilde wel vaak in het voorseizoen met Eildert Meeter mee, maar nooit eerder tijdens de SKS. Sander zeilt vanaf z’n veertiende al met zijn vader mee.

Ze hebben allebei al eerder in de IFKS gezeild. Sander was altijd mee met broer Siete, maar is op zijn twintigste ook al een jaar schipper geweest in de a-klein. Ook Andries had zijn debuut als schipper al gemaakt bij de IFKS, maar dan in de C-klasse, met Eildert Meeter aan boord. Afgelopen jaar was het tweede jaar dat ze samen in de kleine a-klasse zeilden. En dat deden ze erg goed. Andries werd met De Reuzen kampioen en Sander met de Vriendschap tweede. Dat had overigens nog wel heel anders gekund.

Over de laatste wedstrijd in Lemmer kunnen de heren namelijk nog niet rustig praten. De wedstrijd werd er uitgeschoten omdat het te vlagerig was. Terwijl ze beiden vooraan lagen. Toen moesten ze opnieuw starten, maar de wind was nog steeds heen en weer. Dan kun je niet eerlijk starten, volgens de schippers. Andries had een valse start en lag dik laatste. Ook Sander kwam niet goed uit de start. “Toen had ik wel even zweethandjes”, lacht Andries. Hij ging noodgedwongen stuurboord weg en daarna bakboord naar de boei. En daar lag hij ineens eerste. Hij kreeg de wind mooi mee, maar voor hetzelfde had het hem zijn kampioenschap gekost. Sander eindigde achterin de middenmoot en bleef nog gedeeld tweede in het klassement. Toch had hij liever alleen als tweede geëindigd.

Mooi

Hoewel de mannen hier nog lang over kunnen mopperen, vinden ze de IFKS wedstrijden altijd mooi. De routes liggen er altijd goed in, een compliment naar Zeilvereniging Workum. De kleine a-klasse vinden ze allebei een ideaal clubje. Hoewel er vaak wordt gezegd dat deze klasse er niet echt toe doet, bestrijden beide heren dit ten zeerste. “Wij moeten er ook echt wel om vechten”.

De IFKS vinden ze dus een mooie organisatie. Qua zeilen, maar zeker ook alles er omheen. Het draait niet alleen om geld, het gaat om de liefhebbers van het skûtsjesilen. Maar toch hebben ze geld nodig, want een nieuw zeil kost een vermogen. Zo heeft Andries een fijne vriendensponsorgroep.

Afgelopen jaar kreeg De Vriendschap de originaliteitsprijs. Gedeputeerde Avine Fokkens reikte namens de provincie een cheque van € 500 uit aan schipper Sander en vader Eildert Meeter. Het skûtsje is al een keer of zes verbouwd. Tijdens de jaren dat er XX

geen wedstrijden mee gezeild werd, zat er een open kuip in, vanwege het ploegjezeilen. Een paar jaar geleden is er toch maar weer een roef op gezet. Die werd van binnen mooi betimmerd, er zit zelfs nog een toilet in. Het schip werd verlengd met twee meter en het werd weer volledig wedstrijd-klaar gemaakt. Toen moest er een zeilteken komen. Dat werd een grote vogel. Niet zomaar een vogel, maar een feniks. Deze rijst op uit het vuur. Net als het skûtsje. Met al die verbouwingen heeft het vaak in het vuur gezeten.

Goutum

Andries had in het zeil twee reuzen staan, dat zijn de bekende reuzen van Akkrum. Toch zal het skûtsje De Reuzen niet meer voorkomen in de uitslagen. Er zijn al twee skûtsjes uit Akkrum, die van Pieter Meeter in de SKS en Sander Meeter in de IFKS. Andries woont zelf in Leeuwarden en gaat vanaf nu voor Goutum zeilen. Het skûtsje krijgt dan ook de nieuwe naam GoutumerSkûtsje.

De mannen zeilen dus iedere zomer drie weken op een skûtsje. Zowel SKS

als IFKS. Na drie weken zeilen heb je je “nocht” er wel van. Maar dan een week later denk je: ”We kunnen wel weer.” Volgens Andries is het gewoon een ziekte. Hoewel ze heel serieus zeilen in de IFKS, willen ze allebei graag schipper worden in de SKS. Ze mogen ook, zijn beiden afstammelingen van beroepsschippers. “Dat zou toch geweldig zijn als we tegelijk in de SKS mogen schipperen”.

Voor het zover is, blijven ze heerlijk zeilen in de IFKS, in die kleine a-klasse. Andries heeft Pieter Meeter als adviseur mee. Bij Sander ging zijn broer Siete afgelopen jaar mee. Die ervaring die

je dan aan boord haalt, is heel erg fijn. Vooral omdat het teams van jonge bemanningsleden zijn, die graag willen leren.

Terwijl Andries en Sander zichzelf op de eerste en de ander op de tweede plek zien in het komend seizoen, zegt moeder Meeter: “Jullie moeten niet zo eigenwijs doen, er zijn nog meer skûtsjes, hoor.” En dat weten ze ook wel. De nummers twee tot en met tien zaten niet ver uit elkaar. Het maakt het zeilen mooier en spannender. “De a-klein wordt straks het leukste clubje van de IFKS.”

Altijd op zoek naar schonere brandstoffen, met betere prestaties

Ve e ne m a En e r gy

Druk, druk, druk? Waar haal je toch de energie vandaan? Bij Veenema in Sneek natuurlijk. Als 100% familiebedrijf weten we wat erbij komt kijken om de zaak draaiende te houden. Als leverancier van o.a. GTL Diesel (Gas To Liquid) doen we daarom net dat beetje meer GTL zorgt voor minder uitstoot van schadelijke stoffen en is bovendien niet gevoelig voor bacterievorming. Dus ook voor uw ultra schone brandstof vaart u naar de jongens van Veenema. Raadpleeg onze website voor de verkooppunten.

SKÛTSJEFOTO op behang, aluminium of canvas

Wat is er nu mooier dan zo’n schitterende skûtsjefoto aan de muur in je woonkamer, slaapkamer of op kantoor zodat je elke dag kunt genieten van deze prachtige sport!

FOTOBEHANG groots aan de muur!

Creëer een statement van formaat in je huis of kantoor en voorzie je muur van een wandvullende skûtsjefoto op naadloos fotobehang. Het fotobehang is een fijn geweven polyester-doek met een PVC coating. Het doek is krasbestendig, waterafstotend en kan gemakkelijk afgenomen worden.

ALUMINIUM kunst met museumkwaliteit

Fine-art print gelijmd op stevige aluminum panelen. Door het zwevende effect en hoge kwaliteit print creëer je een kunstgalerij bij je thuis of op kantoor. De foto wordt in fine-art kwaliteit geprint op hoogwaardig fotopapier en wordt verlijmd op stevige aluminium panelen. Je kunt kiezen uit een matte of glanzende afwerking.

CANVAS een klassiek en tijdloos materiaal

Een print op canvas doet het goed aan elke wand en komt helemaal tot zijn recht in een klassieke inrichting. De foto wordt in een Fine-art giclée afdrukkwaliteit geprint op spierwit polykatoen canvas van de hoogste kwaliteit en vervolgens strak opgespannen op duurzaam, goedgekeurd hout.

ANDERE MOGELIJKHEDEN

Uiteraard is dit slechts een greep uit de vele mogelijkheden. Wat dacht je van een skûtsjefoto op acrylglas, Xpozer, staal, hout of op fotopapier. Ook kun je er een mooie lijst bij bestellen.

MEER WETEN?

Ga naar www.thomasvaerfotografie.nl ‘Foto kopen’ of scan deze QR-code

samen genieten.

samen op pad en samen beleven

In gemeente De Fryske Marren raak je nooit uitgekeken. Het afwisselende landschap met weidse vergezichten, grote meren en bosrijke gebieden biedt volop recreatiemogelijkheden. De talrijke historische dorpjes en de elfstedenstad Sloten zijn een lust voor het oog en nodigen uit tot een bezoek. Bovendien kent de gemeente een groot aantal verrassende evenementen, zoals het Skûtsjesilen en de Friese Ballonfeesten. Maak ook kennis met onze prachtige plattelandsgemeente! Meer weten?

www.defryskemarren.nl

ZWANEZANG VAN KOOS VAN DRUNEN, MAAR TOCH :

Een leven zonder skûtsjesilen is geen leven

We rijden in het centrum van Leeuwarden als we het schip van Koos van Drunen zien liggen. Niet het skûtsje, maar de Quo Vadis, een klein scheepje, waar hij samen met zijn partner Dineke op woont. Bij binnenkomst worden we verwelkomd door twee honden. Het ziet er heel gezellig uit. Het schip is nog varende en nu Van Drunen met pensioen is, maakt hij daar meer gebruik van. Meer dan drie maanden achter elkaar was hij onderweg. Naar Frankrijk. Dan een dagje hier, dan weer verder varen, dan een dagje daar. Genietend door de herinnering aan die reis, leunt Van Drunen achterover in zijn stoel.

Koos van Drunen, de laatste jaren de hekkensluiter in de klasse van de kleine skûtsjes. Hij vindt de originaliteit van het skûtsje belangrijker dan het winnen van de wedstrijd. Toch is het niet meer zo leuk, om niet meer mee te kunnen komen. Dus stopt hij. Na 30 jaar te hebben gezeild in de IFKS.

Hij is destijds begonnen met Jacob Huisman. Samen hadden ze de Gerrit Ynze. Schipper op het skûtsje werd Frans Deinum. Want: “ik kon alleen maar met een valkje zeilen”. En ook daar deed hij

geen wedstrijden mee. Hij vond het leuker om met een vriendin het riet in te varen…. Koos zeilde wel mee op het skûtsje. Eerst met Deinum als schipper, daarna bij Emmo Venema. Toen die ook stopte, werd Koos zelf schipper. Eerst zeilde hij op de Gerrit Ynze, daarna kochten ze de Hoop doet Leven van Eus Nieuwenhuis.

Sponsoren hadden ze niet. Toen de bedrijvencompetitie er nog was, deden ze daar altijd aan mee. Dat leverde mooi wat op. Ongeveer twintig

keer per jaar was je betaald onderweg met het skûtsje. Zelf veel werk aan het skûtsje doen, scheelde ook veel geld. Van Drunen had de regel, als je met de wedstrijden meezeilt, ben je er in de winter ook om te helpen met het onderhoud. En gelukkig had hij een goede baan, dus hij betaalde ook veel zelf.

Gerrit Ynze

De Gerrit Ynze was een vrij origineel schip. Toch probeerden ze wat. De mast naar voren. Ja, dat ging wel sneller. “Het was wel leuk, maar zo’n ratrace is niet echt mijn ding”, volgens de schipper. De Hoop doet Leven was nog helemaal origineel. En dat wilde hij zo houden. Dus hij ging niet mee met de anderen, die verbouwden om sneller te kunnen gaan. Zijn drijfveer was de originaliteit. “Zo ging het vroeger ook en zo doe ik het nog steeds”, zegt Van Drunen.

Hij behield de originaliteit, maar kon de anderen steeds minder bijhouden in de wedstrijd. Een herinnering aan een Lemmer Ahoy doet hem glimlachen. Hij was drie keer als eerste over de startlijn.

Hoewel hij niet zo snel met dit skûtsje kan, vindt hij dat hij wel serieus kan proberen om een mooie start te maken.

Koos had het altijd heel druk op zijn werk in de schroothandel en de funderingstechniek en dus werd het skûtsjesilen zijn uitlaatklep. Eén van de leuke dingen aan het skûtsjesilen vindt hij om na het zeilen van de wedstrijd met zijn allen de kroeg in te gaan. “Dat wie mýn skûtsjesilen”. Hij probeerde eerst wel zo hoog mogelijk te eindigen. Maar uiteindelijk maakte het hem niets meer uit waar hij eindigde. Hij zeilde met het originele schip en dat was helemaal zijn ding. Bij Koos staat de gezelligheid voorop. Dit mist hij vandaag de dag. Door het fanatieke wedstrijdzeilen komen veel schippers en bemanningsleden niet meer op de feesten.

Rommelig

Er is in die dertig jaar veel veranderd. De schepen zijn professioneler geworden, sneller. De bemanning is dat ook, vaak gaan er al grote zeilers mee als adviseur. Ook de organisatie is

professioneler geworden. Mede door de samenwerking met ZV Workum. Er is een keurig evenwicht. Vroeger was het wat ‘rommelig’, hoewel dat ook zijn charme had. Van Drunen vindt de voorzitters van de IFKS fantastisch. Het zijn echte bestuurders “dy de kachel net mei har oanmeitsje litte”. Dat vindt hij ook belangrijk naar buiten toe. Een voorzitter die er staat. Zo kan je een organisatie in leven houden. Want wat is een leven zonder skûtsjesilen?

En toch zal Koos van Drunen verder gaan met zijn leven zonder te schipperen op het skûtsje. Wat hij gaat doen deze zomer is nog niet duidelijk. Zolang het skûtsje nog niet verkocht is, kan het best zijn dat hij nog mee doet met Lemmer Ahoy. Het eerste jaar gaat hij rustig bekijken wat hij gaat doen. Misschien zeilt hij wel met een ander skûtsje mee als bemanningslid of gaan hij en zijn vrouw weer een langere reis maken met het schip. Of hij legt het schip in het riet en geniet van de IFKS. Eén ding is zeker, Koos van Drunen is wel ergens op het water te vinden.

IFKS SPONSOREN

HOOFDSPONSOR

SUBSPONSOR

BUSINESSCLUB LEDEN

WEDSTRIJDEN IFKS 2023

19 t/m 26 augustus 2023

ZATERDAG 19 AUGUSTUS HINDELOOPEN

ZONDAG 20 AUGUSTUS STAVOREN

MAANDAG 21 AUGUSTUS HEEG

DINSDAG 22 AUGUSTUS SLOTEN

WOENSDAG 23 AUGUSTUS RUSTDAG/INHAAL (ECHTENERBRUG)

DONDERDAG 24 AUGUSTUS ECHTENERBRUG

VRIJDAG 25 AUGUSTUS LEMMER

ZATERDAG 26 AUGUSTUS LEMMER – FINALE

www.ifks.frl

IFKS IS GOED

TE VOLGEN BIJ:

Hindeloopen vanaf de dijk

Stavoren vanaf het strand en de dijk

Heeg vanaf het terras It Sylhûs of vanaf de Yndyk

Sloten vanaf zwemplek de Baaijer

Echtenerbrug bij het gemaal van Echten

Lemmer vanaf het strand en de dijk

IFKSSKUTSJESILEN

IFKSSKUTSJESILE

IFKSSKUTSJESILE