Volt τεύχος #17 Φεβρουάριος by Intelligence Media

ΘΕΜΑΤΑ

Εκεί που δεν πιάνει το μελάνι

Η ζωή στην επαρχία που μεγάλωσα

Κανένα πτυχίο δε θα σε κάνει άνθρωπο

Το τελευταίο standing ovation της Betty White

Μάθε να αγαπάς και όχι να ερωτεύεσαι!

Η ζωή σε αμαξίδιο στην Κύπρο

Η ιστορική πλατεία Παραλιμνίου

«Η πρόληψη σώζει ζωές»

Στο τέλος του δρόμου θα σωθεί η Αμμόχωστος;

Δώσε λίγη σημασία στο αυτοκίνητό σου

Ψηφιακή εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς

Ένα κορίτσι με το όνομα Ιωάννα

Η ζωή μας γεμάτη αγάπη

Ο βασικός πυλώνας της πολιτιστικής καλλιέργειας

Eίναι αθλήτρια της Κυπριακής Εθνικής Παραολυμπιακής Ομάδας στην Άρση Βαρών σε πάγκο. Το τροχαίο ατύχημα στην ηλικία των δεκαέξι χρονών δεν της στέρησε το δικαίωμα να ονειρεύεται. Αντίθετα της άνοιξε ένα δρόμο με απεριόριστα όνειρα τα οποία θέτει ως στόχους καθημερινά. Η Μαρία Μάρκου έμαθε να μην τα παρατάει ποτέ. Του Ζανέττου Λουκά

I am a true

Champion!

#17

ISSN 2672-8079

ΙΔΕΕΣ / ΙΣΤΟΡΙΕΣ / ΑΝΘΡΩΠΟΙ / ΑΠΟΨΕΙΣ

ΣΤΉΛΕΣ

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2022

VOLT

Χρειάζεστε ανταλλακτικά;

Πίσω από κάθε σας κίνηση… …υπάρχει η δική �ας φροντίδα

#17 Φεβρουάριος ΣΤΉΛΕΣ Εκεί που δεν πιάνει το μελάνι

Κανένα πτυχίο δε θα σε κάνει άνθρωπο

Δυστυχώς, το ένστικτο να θέλει κανείς την έγκριση των άλλων είναι θλιβερά απροσάρμοστο στη σύγχρονη ζωή.

Μάθε να αγαπάς και όχι να ερωτεύεσαι!

Η ιστορική πλατεία Παραλιμνίου

Ο Φεβρουάριος, το «γκρίζο θηρίο» όπως τον χαρακτηρίζει ο Μπάρκερ στο βιβλίο του «Ο Κλέφτης του Πάντοτε», είναι ο πιο παράξενος από τους δώδεκα μήνες.

Καθημερινά, ψάχνεις για ανθρώπους, ντυμένους με αλήθεια και σταράτα λόγια. Ανθρώπους που δεν τους κάνουν τα πτυχία, αλλά η παιδεία.

Η πλατεία του Παραλιμνίου αποτελεί το κέντρο όπου όλα στη συνέχεια εξαπλώθηκαν, ώστε να φτάσουμε σήμερα στον ακμαιότερο δήμο της ελεύθερης επαρχίας Αμμοχώστου.

ΘΕΜΑΤΑ Ο βασικός πυλώνας της πολιτιστικής καλλιέργειας

Η έντονη παρουσία της Φλωρεντίας Σάββα, στα κοινά και στον εθελοντισμό και η αγάπη της προς τον πολιτισμό, αφορούσαν την επιλογή και το διορισμό της, ως αντιπρόεδρος στο Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου.

Η ζωή σε αμαξίδιο στην Κύπρο

Η δημοσιογράφος και συντάκτρια του περιοδικού Volt, Ειρήνη Τσομαλλούρη το καλοκαίρι του 2020 πέρασε κάποιες εβδομάδες στο αμαξίδιο και περιγράφει τις εμπειρίες της, αλλά και πως είναι να ζεις ως ΑΜΕΑ στην Κύπρο.

I am a true champion

OUTBOUND «Η πρόληψη σώζει ζωές»

Η Δήμητρα Μήτση μας μίλησε για την συγκλονιστική περιπέτεια της με τον καρκίνο του μαστού, από την οποία βγήκε νικήτρια και απαντά ερωτήματα που έχουν όλες οι γυναίκες.

ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ - ΖΑΝΈΤΤΟΣ ΛΟΥΚΆ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ - ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ ΚΟΥΡΟΥΓΙΑΝΝΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗ - ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΟΜΑΛΛΟΥΡΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ - ΤΖΙΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ - ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΤΣΑΠΠΑΡΙΛΛΑΣ - ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ - ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΜΑΓΑΣ - ΑΝΤΡΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ - ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΗΣ - (PHOTO:ΓΡΑΦΕΙΟΝ) ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ - ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ & ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ - ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ ΚΟΥΡΟΥΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗ - ΕΚΤΥΠΩΣΗ - AZNET PRINTING GROUP ΨΗΦΙΑΚΉ ΑΝΆΠΤΥΞΗ - ΙΩΑΝΝΑ ΤΖΟΎΛΙΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΤΕ

Volt

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΚΡΟΠΌΛΕΩΣ 7, ΠΑΡΑΛΊΜΝΙ, ΑΜΜΌΧΩΣΤΟΣ, ΚΎΠΡΟΣ, 5282, ΤΗΛ: 23 822319 ADMIN@INTELLIGENCEMEDIA.COM

COPYRIGHTS Το περιοδικό Volt εκδίδεται κάτω από την ιδιοκτησία της Intelligence Media. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση όλου του μέρους του περιοδικού χωρίς την άδεια του εκδότη. Για τα κείμενα και τις φωτογραφίες ο εκδοτικός οίκος παίρνει το δικαίωμα της άνευ όρων εκμετάλλευσής τους, χωρίς την άδεια των αποστολέων. Η άποψη των συντακτών δεν αποτελεί απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

Editorial

Heavy Metal

Του Ζανέττου Λουκά

ceo@intelligencemedia.cy

Εκεί που δεν πιάνει

το μελάνι Συγνώμη αλλά έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Αρκετά με τους άλλους. Οι φόβοι μας για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς είναι υπερβολικοί και δεν αξίζει να ανησυχούμε. Δυστυχώς, το ένστικτο να θέλει κανείς την έγκριση των άλλων είναι θλιβερά απροσάρμοστο στη σύγχρονη ζωή.

Κάποτε ένας φίλος μου, μου έλεγε κάτι που θεωρούσα πολύ σοφό: Να με απασχολεί μόνο η γνώμη των ανθρώπων που εγώ ο ίδιος θα προσκαλούσα στο σπίτι μου. Αλλά αυτό είναι πιο εύκολο να ειπωθεί παρά να γίνει. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν «ανοίξει» τα μυαλά μας, έτσι ώστε ο καθένας σ’ αυτό τον πλανήτη να μπορεί να περιπλανηθεί μέσα. Αν για παράδειγμα γράψουμε οτιδήποτε περνάει από το μυαλό μας στα κοινωνικά δίκτυα για τον Πρόεδρο της Γαλλίας Emmanuel Macron, αυτό εύκολα μπορεί να διαβαστεί από τον ίδιο καθώς κάθεται στον καναπέ του. Το πραγματικό πρόβλημα όμως δεν είναι η τεχνολογία, αλλά η ανθρώπινη φύση. Είμαστε

προγραμματισμένοι να νοιαζόμαστε για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς. Ο Μάρκος Αυρήλιος, πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια, τόνισε ότι όλοι αγαπάμε τον εαυτό μας περισσότερο από τους άλλους ανθρώπους, αλλά νοιαζόμαστε περισσότερο για τη γνώμη τους παρά για τη δική μας. Η τάση του ανθρώπου να νοιάζεται για την κοινή γνώμη μπορεί να είναι απολύτως φυσική, αλλά μπορεί να μας οδηγήσει στην καταστροφή αν την αφήσουμε να εισχωρήσει μέσα μας. Αν ήμασταν απόλυτα λογικά όντα, θα καταλαβαίναμε ότι οι φόβοι μας, για το τι πιστεύουν οι άλλοι, είναι υπερβολικοί και σπάνια αξίζει να ανησυχούμε. Αλλά πολλοί από εμάς απολαμβάνουμε αυτή την κακή συνήθεια από όσο μπορούμε να θυμηθούμε,

επομένως πρέπει να πράξουμε άμεσα για να το διορθώσουμε. Το να δίνουμε προσοχή στις απόψεις των άλλων είναι κατανοητό και ως ένα βαθμό, ορθολογικό. Ο φιλόσοφος Richard Foley στο βιβλίο του «Intellectual Trust in Oneself and Others» (Cambridge Studies in Philosophy), αναφέρει ότι οι απόψεις μας, διαμορφώνονται από αυτές των άλλων ανθρώπων, που είναι παρόμοιες με εμάς. Επομένως, εμπιστευόμαστε τις απόψεις τους, είτε το θέλουμε είτε όχι. Έτσι, αν κάποιος από τους γύρω μας, μας πει ότι η ταινία «Harry Potter» είναι εξαιρετική, τότε η άποψη μας, για την ταινία μετατρέπεται σε θετική. Σε όλη σχεδόν την ανθρώπινη ιστορία, η επιβίωση των ανθρώπων εξαρτιόταν από τη συμμετοχή τους σε μικρές ομάδες και φυλές.

Volt

Editorial

Heavy Metal Του Ζανέττου Λουκά

ceo@intelligencemedia.cy

Ένας λόγος που επηρεαζόμαστε από τις απόψεις των άλλων είναι επειδή οι αρνητικές αξιολογήσεις μπορεί να οδηγήσουν σε ντροπή, που είναι το αίσθημα του να θεωρούμαστε άχρηστοι, ανίκανοι, άτιμοι ή ανήθικοι - και επομένως, δεδομένου του βάρους που δίνουμε στις απόψεις των άλλων, νιώθουμε έτσι για τον εαυτό μας. Πριν την έναρξη του σύγχρονου πολιτισμού, η αποβολή από μία τέτοια ομάδα ή φυλή, σήμαινε βέβαιο θάνατο από το κρύο, την πείνα ή τα αρπακτικά. Αυτό μπορεί εύκολα να εξηγήσει γιατί η αίσθηση της ευημερίας, μας περιλαμβάνει από την επιδοκιμασία των άλλων, καθώς και γιατί ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει εξελιχθεί για να ενεργοποιεί τα ίδια νευρικά υποστρώματα όταν βιώνουμε σωματικό πόνο και όταν αντιμετωπίζουμε κοινωνική απόρριψη. Δυστυχώς, το ένστικτο να θέλει κανείς την έγκριση των άλλων είναι θλιβερά απροσάρμοστο στη σύγχρονη ζωή. Εκεί που κάποτε θα νιώθαμε τον τρόμο της εκδίωξης μας από μία αγέλη ή φυλή, περνώντας μονάχος τις παγωμένες νύχτες, σήμερα αντιστοιχεί με το ότι μπορεί να νιώθουμε έντονο άγχος, γιατί κάποιοι άγνωστοι στο διαδίκτυο θα μας «μαυρίσουν» για μια άστοχη παρατήρηση στο Twitter, ή μία φωτογραφία στο

Volt

Instagram. Στις χειρότερες περιπτώσεις, το άγχος για την έγκριση των άλλων μπορεί να εκραγεί σε έναν εξουθενωτικό φόβο, ή μία ψυχολογική κατάσταση που ακόμα κι αν δεν μετατραπεί σε ψυχική ασθένεια, μπορεί να μειώσει τη βασική μας ικανότητα σε συνηθισμένες εργασίες, όπως για παράδειγμα την πιο σημαντική – την λήψη αποφάσεων. Για παράδειγμα, εάν πρόκειται να μιλήσουμε σε ένα γκρουπ ανθρώπων, τότε ένα σύμπλεγμα στον εγκέφαλό μας, που οι ψυχολόγοι το αποκαλούν «σύστημα αναστολής συμπεριφοράς» (BIS) ενεργοποιείται φυσικά, και μας επιτρέπει να αξιολογήσουμε την κατάσταση και να αποφασίσουμε πώς να ενεργήσουμε. Όταν έχουμε μεγάλη επίγνωση της κατάστασης, το BIS απενεργοποιείται και το «σύστημα ενεργοποίησης συμπεριφοράς» (BAS), το οποίο εστιάζει στις επιβραβεύσεις, ξεκινά. Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι οι ανησυχίες μας για τις απόψεις των άλλων, μπορεί να κρατήσει ενεργό το BIS, μειώνοντας την ικανότητά μας να αναλάβουμε δράση. Ένας λόγος που επηρεαζόμαστε από τις απόψεις των άλλων είναι επειδή οι αρνητικές αξιολογήσεις μπορεί να οδηγήσουν σε ντροπή, που είναι το αίσθημα του να θεωρούμαστε άχρηστοι, ανίκανοι, άτιμοι ή ανήθικοι - και επομένως, δεδομένου του βάρους που δίνουμε στις απόψεις των άλλων, νιώθουμε έτσι για τον εαυτό μας. Ο φόβος της ντροπής έχει νόημα, γιατί η έρευνα δείχνει ξεκάθαρα ότι το αίσθημα της ντροπής είναι σύμπτωμα και πρόωρο έναυσμα για κατάθλιψη και άγχος. Οι

άνθρωποι θα καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια για να αποφύγουν τη ντροπή, κάτι που μπορεί να εξηγήσει τις συμπεριφορές τους όπως η τάση της καλοσύνης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και διάφορα χατίρια σε ανθρώπους. Πολλοί από εμάς θα μπορούσαμε να γίνουμε καλύτεροι αν νοιαζόμασταν πολύ λιγότερο από ότι τώρα. Οπότε ψάχνοντας λίγο σε κάποιες έρευνες ανακάλυψα τρία βήματα: 1. Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι λίγοι έως και ελάχιστοι σε αυτό τον πλανήτη νοιάζονται πραγματικά για εσάς. 2. Επαναστατήστε και αντιδράστε ενάντια στην ντροπή που νιώθετε για εσάς. 3. Σταματήστε να κρίνετε τους άλλους. Ή πολύ απλά «Μην κρίνετε, για να μην κριθείτε». Στα χρόνια έχω μάθει ότι η φυλακή της επιδοκιμασίας των άλλων είναι στην πραγματικότητα μια φυλακή που χτίστηκε από εμάς τους ίδιους και αυτοσυντηρείται από εμάς. Αυτό με οδήγησε σε μία ρήση που ο κινέζος φιλόσοφος Lao Tzu είχε γράψει πριν αιώνες: «Αγνόησε αυτά που σκέφτονται οι άλλοι για σένα και η πόρτα της φυλακής θα ανοίξει». Εάν κολλήσετε ποτέ στη φυλακή της ντροπής και της κρίσης, θυμηθείτε ότι εσείς κρατάτε το κλειδί της δικής σας ελευθερίας.

ΜΑΤΙΑ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΛΕΙΣΤΑ

Κανένα πτυχίο δε θα σε κάνει άνθρωπο Καθημερινά, γνωρίζεις ανθρώπους τόσο διαφορετικούς από εσένα, με διαφορετικό τρόπο σκέψης και τρόπο ζωής. Καθημερινά, ψάχνεις για ανθρώπους, ντυμένους με αλήθεια και σταράτα λόγια. Ανθρώπους που δεν τους κάνουν τα πτυχία, αλλά η παιδεία.

Η ΜΌΡΦΩΣΗ ΠΛΈΟΝ, ΟΔΕΎΕΙ ΣΕ ΠΑΡΑΜΌΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΝΆΔΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΊΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΆ. ΖΟΎΜΕ ΣΕ ΜΊΑ ΕΠΟΧΉ ΌΠΟΥ ΥΠΆΡΧΕΙ ΜΌΡΦΩΣΗ ΧΩΡΊΣ ΠΑΙΔΕΊΑ ΚΑΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΧΩΡΊΣ ΑΝΘΡΩΠΙΆ.

Της Ειρήνης Τσομαλλούρη ΔΙΕΥΘΎΝΤΡΙΑ ΣΎΝΤΑΞΗΣ

Στις μέρες μας, οι άνθρωποι έπαψαν να σέβονται και να είναι ευγενικοί. Η αγένεια, η απαξίωση και η αυθάδεια, έχουν θρονιαστεί στην καθημερινότητά μας. Παρατηρείς συνεχώς «μορφωμένους» ανθρώπους γύρω σου, που ψάχνουν αφορμή για καυγά, νιώθοντας την ικανοποίηση της νίκης και της πρωτειάς, έχοντας απαξιωτικό ύφος χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος και χωρίς να γνωρίζουν το γιατί, αν τους ρωτήσεις. Από το λεξιλόγιο τους, να έχουν σβηστεί οι λέξεις «ευχαριστώ» και «συγνώμη». Πού πήγε λοιπόν ο σεβασμός και η ευγένεια; Κανένα πτυχίο δεν σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, δεν σου μαθαίνει το σεβασμό, την ευγένεια, την ισότητα και φυσικά την αγάπη. Η ανθρωπιά δεν αποκτάται από κάποιο πανεπιστήμιο, αλλά από εσένα και το πώς έχεις μεγαλώσει. Ασφαλώς, τα πτυχία ανοίγουν τους δρόμους για την εργασία και την οικονομική ανεξαρτησία του ατόμου, αποκτώντας όλα τα εφόδια. Τα πτυχία όμως, δεν μπορούν να διορθώσουν τις κακές συμπεριφορές και τα λάθη σου. Άνθρωπο, σε κάνει η παιδεία και όχι τα πτυχία σου. Τα μαθήματα που έχεις διδαχθεί από τα πρώτα σου χρόνια μέχρι και σήμερα, από το περιβάλλον όπου έχεις μεγαλώσει, έχοντας ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες που ο χρόνος σου επιφύλασσε. Άνθρωπο σε κάνει ο τρόπος που θα επιλέξεις να φερθείς στον διπλανό σου, όταν κανείς δεν είναι εκεί, ώστε

να σε επιβραβεύσει για τη συμπεριφορά σου. Να προσπαθείς συνεχώς να κάνεις τον διπλανό σου, ακόμη και αν χρειαστεί να σκοτώσεις την υπερηφάνεια σου, να χαμογελάσει. Είναι καιρός να μάθεις να μετράς τις αξίες σου και όχι τα πτυχία σου. Να ζυγίζεις το βάρος των λέξεων σου, αποφεύγοντας να λειτουργείς εις βάρος των άλλων και να αναλαμβάνεις τις ευθύνες των πράξεων σου. Προστάτευσε τον αδύναμο και βρες τη δύναμη στο να αντιστέκεσαι σε ό,τι μαυρίζει την ηθική και την αισθητική σου. Μην προσπαθείς μονάχα να υπερβείς και να ξεπεράσεις την ανθρώπινη φύση σου. Η μόρφωση πλέον, οδεύει σε παραμόρφωση και δε συνάδει με την παιδεία και την ανθρωπιά. Ζούμε σε μία εποχή όπου υπάρχει μόρφωση χωρίς παιδεία και άνθρωποι χωρίς ανθρωπιά. Η παιδεία, πλέον δεν αποκτιέται από τη μία μέρα στην άλλη ή με δασκαλίστικους λόγους, αλλά με το πείσμα και την πράξη. Οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν ευνοούν. Έφθασε η στιγμή, να στάξουμε στην ζωή μας, μια στάλα παραπάνω ανθρωπιά. Αυτή σαφώς είναι και η ομορφιά που περικλείει τον άνθρωπο. Η συνεχής εξέλιξη του, η διαφορετικότητα και η αλλαγή του, για ένα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο μέλλον. Κανείς δε βρίσκεται πιο πάνω από κανέναν. Όλοι είμαστε φτιαγμένοι από χώμα και νερό, σάρκα και οστά, ύλη φθαρτή που αποπίπτει μέρα με τη μέρα, στιγμή προς στιγμή. Ας μην ξεχνάμε λοιπόν, ότι άνθρωπο δε σε κάνουν τα πτυχία, αλλά η παιδεία.

Σωστή ενημέρωση Το καλύτερα άρθρά θα τα βρεις εδω! Kάθε εβδομάδα στο email σας τα καλύτερα άρθρα του Vantagemag.com Κάντε εγγραφή μέσω της ιστοσελίδας www.vantagemag.com

Volt

vantagemag.com

Το Θέμα Η ταινία Don’t Look Up

podcast για τον μήνα

Το Don’t Look Up είναι ίσως η πιο αναμενόμενη ταινία του Netflix με ένα κορυφαίο καστ που θα ζήλευε το μεγαλύτερο κινηματογραφικό studio του Χόλιγουντ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία δύο αστρονόμων που αναλαμβάνουν μια τεράστια εκστρατεία στα μέσα ενημέρωσης για να προειδοποιήσουν την ανθρωπότητα για την έλευση ενός κομήτη που θα καταστρέψει τον πλανήτη Γη. Το πρόβλημα; Κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται πραγματικά.

Ακολουθήστε το podcast Zulucast Talk του Ζανέττου Λουκά στο YouTube.

#70

Δρ. Στέφανος Ιωάννου Μεγαλώνουμε δυστυχισμένα παιδιά

Η σειρά Ethos:

Volt

ΑΠΟ ΤΟΝ ΖΑΝΈΤΤΟ ΛΟΥΚΆ

Feedback

Το Ethos είναι μια δύσκολη σειρά. Είναι το Unorthodox της δεύτερης καραντίνας. Πιο οδυνηρό να το βλέπεις. Γιατί είναι γειτόνισσες σου, γιατί είναι γυναίκες εγκλωβισμένες στη μαντήλα που τους φόρεσαν οι εξουσιαστές τους. Γιατί οι ψυχές τους είναι τραυματισμένες και δεν θα επουλωθούν τα τραύματά τους σύντομα. Πριν μιλήσουμε για την αφηγηματική πλοκή, ας μιλήσουμε για την πραγματική ζωή. Που ξεπερνά κάθε σειρά σε οδύνη.

ΟΙ ΠΡΩΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

η τουρκική σειρά του Netflix είναι το ψυχογράφημα μιας χώρας που σκοτώνει τις γυναίκες της.

Φρανσουάζ Ζιλό Η ζωή με τον Πικάσο

#71

Νεκτάριος Αλεξάνδρου Η αδυναμία μου έγινε η δύναμη μου

Ένα μικρό ιδιωτικό μουσείο, το Musée Εstrine στο Saint-Rémyde-Provence, στη Γαλλία γιορτάζει τα 100 χρόνια της Φρανσουάζ Ζιλό, μιας ζωγράφου διάσημης για την προσωπική της ζωή και ολοκληρωτικά ξεχασμένης ως δημιουργού. Η Annie Maïllis, η βιογράφος της στο ντοκιμαντέρ «La femme qui dit», αναλύει το τίμημα που έπρεπε να πληρωθεί για αυτό που τότε θεωρούταν «έγκλημα», να αφήσει τον Πικάσο. «Είναι η μόνη σύντροφος του Πικάσο που τον άφησε, οι άλλες τρελάθηκαν ή αυτοκτόνησαν. Εκείνη έσωσε το τομάρι της και έφυγε». Στα χρόνια που ήταν μαζί, δημιουργήθηκε ένας εικονογραφικός διάλογος μεταξύ τους. Στη ζωγραφική της μπαίνουν εξευγενισμένα αιχμηρά αντικείμενα που δείχνουν το θυμό της. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, η καλλιτέχνης έφυγε από τη Γαλλία για τις Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να εκθέσει και να υπάρξει. Θα γνωρίσει σημαντική επιτυχία πέρα από τον Ατλαντικό. «Δεν είμαι απλώς ένα πλάσμα, είμαι ζωγράφος. Δεν είμαι αντικείμενο ζωγραφικής, είμαι υποκείμενο, είμαι ζωγράφος», έλεγε. Τα πρώτα χρόνια με τον Πικάσο, στο Vallauris, η Ζιλό είχε λίγο χώρο να δουλέψει. Έτσι σχεδιάζει με μια καθαρή, σταθερή και δυνατή γραμμή. Η νεαρή γυναίκα δεν ξέφυγε από την επιρροή του Πικάσο, αλλά αναζήτησε τον δρόμο της κοιτάζοντας επίσης αλλού, ιδιαίτερα προς τον Ματίς ή τον Νικολά ντε Στάελ. Σε αυτό το περιορισμένο σύμπαν, ζωγραφίζει τα παιδιά της, ιδιαίτερα τον Κλοντ. Λίγο πριν τον χωρισμό της, σκιαγραφεί μια ζηλευτή οικογενειακή σκηνή, αλλά η Φρανσουάζ ήδη ψάχνει αλλού, η μικρή Παλόμα έχει ανάψει ένα σπίρτο και ο μικρός Κλοντ γράφει τη λέξη «ελευθερία» στον πίνακα. Στα πορτρέτα και στις αυτοπροσωπογραφίες, οι δύο καλλιτέχνες κοιτάζονται, απαντούν ο ένας στον άλλον, επιβεβαιώνονται. Η Ζιλό δεν θέλει να γίνει μούσα, αλλά καλλιτέχνιδα.

#72

Νικόλας Αγαθοκλέους Εξειδίκευση στα μαχαίρια επιβίωσης

#73

2J και Cat Von K Η ζωή πίσω από τις κάμερες

Στο τέλος του δρόμου θα σωθεί τουλάχιστον η Αμμόχωστος; ΧΡΌΝΙΑ ΤΏΡΑ ΉΞΕΡΑΝ ΌΛΟΙ ΌΤΙ Ο EAST MED ΔΕ ΘΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΌΤΑΝ ΠΟΤΈ. ΉΤΑΝ ΈΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΌ ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΠΊΕΣΗΣ ΠΆΝΩ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΊΑ, ΌΧΙ ΒΈΒΑΙΑ ΤΗΣ ΚΎΠΡΟΥ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΤΩΝ ΆΛΛΩΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΌΝΤΩΝ, ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΑΣ, ΤΗΣ ΑΙΓΎΠΤΟΥ, ΤΟΥ ΙΣΡΑΉΛ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΉΣ ΈΝΩΣΗΣ. ΤΟ ΑΝ ΚΑΙ ΠΏΣ ΘΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΕΊ Ο ΦΥΣΙΚΌΣ ΠΛΟΎΤΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΉΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΤΕΛΙΚΆ Η ΤΟΥΡΚΊΑ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΆΣΧΕΙ Ή ΌΧΙ ΣΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΎΣ, ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΊΣΕΙ Η ΚΎΠΡΟΣ, ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΤΗΝ ΙΣΧΎ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΊΣΕΙ. ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΊΣΟΥΝ, ΜΕ ΒΆΣΗ ΤΑ ΣΥΜΦΈΡΟΝΤΆ ΤΟΥΣ, ΟΙ ΙΣΧΥΡΌΤΕΡΟΙ.

Η ΔΎΣΗ ΘΈΛΕΙ ΛΎΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΎ, ΑΛΛΆ ΔΕ ΘΈΛΕΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΊΑ ΝΑ ΕΛΈΓΧΕΙ ΤΗΝ ΚΎΠΡΟ ΚΑΙ ΤΗ ΘΆΛΑΣΣΆ ΤΗΣ. ΠΟΛΎ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΠΟΥ Η ΚΎΠΡΟΣ ΕΊΝΑΙ ΜΈΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΉΣ ΈΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΣΊΓΟΥΡΑ ΚΑΜΊΑ ΧΏΡΑ ΜΈΛΟΣ ΔΕ ΘΑ ΉΘΕΛΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΊΑ ΜΈΣΑ ΣΤΗΝ ΈΝΩΣΗ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΊΣΩ ΠΌΡΤΑ.

Του Κωνσταντίνου Οδυσσέως

Volt

Το θέμα είναι πως, όσοι τολμούσαν να πουν την αλήθεια για τον East Med, δεν ήταν τόσο πατριώτες όσο εκείνοι που έλεγαν ψέματα. Δεκαετίες τώρα σε τούτο τον τόπο, ο κάθε «άγγελος-εξάγγελος» που μας χαϊδεύει τα αυτιά με λόγια που απέχουνε πολύ απ’ την αλήθεια, απονέμει ο ίδιος τα πιστοποιητικά πατριωτισμού στους άλλους και δυστυχώς γίνεται πιστευτός από μια μεγάλη μάζα κόσμου, που ίσως να αποτελεί και την πλειοψηφία. Το έχω γράψει πολλές φορές, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οδηγηθήκαμε στη διχοτόμηση με προδιαγεγραμμένη πορεία, για την οποία (για διάφορους λόγους) συμφώνησε παρασκηνιακά και το δικό μας πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, ήδη από την εποχή του Μακαρίου, δηλαδή από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ίσως και νωρίτερα. Το αποφασιστικό βήμα έγινε με την καταστροφή του 1974. Εκατό εξήντα χιλιάδες Ελληνοκύπριοι αναγκάστηκαν να εκτοπιστούν στο νότο και δεκάδες χιλιάδες Τουρκοκύπριοι μεταφέρθηκαν στο βορρά, με τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών. Στη συνέχεια η ελληνοκυπριακή ηγεσία εφάρμοσε την πολιτική που θα οδηγούσε σιωπηρά, με τη βοήθεια του χρόνου, της κόπωσης και της λήθης, στην οριστική διχοτόμηση, την πολιτική του ούτω καλούμενου «μακροχρόνιου αγώνα». Παραμυθιάζοντας για δεκαετίες ολόκληρες τον κυπριακό λαό και ιδιαίτερα τους εκτοπισμένους, ακόμη και τις οικογένειες των αγνοουμένων, παρίσταναν τους υπερπατριώτες εκείνοι που ήθελαν ουσιαστικά να παραμείνει η κατάσταση όπως διαμορφώθηκε το 1974. Κατακεραύνωναν και αποκαλούσαν μειοδότες εκείνους που ήθελαν να βρεθεί λύση, εκείνοι που ουσιαστικά συντονίζονταν απόλυτα με το ντενκτασικό κατεστημένο στα κατεχόμενα και κατ’ επέκταση με το βαθύ τουρκικό κράτος, ώσπου να μονιμοποιηθεί το κατοχικό στάτους κβο. Πέρα από τα τοπικά οικονομικά συμφέροντα, που εξυπηρετούνταν από την παράταση του στάτους κβο, λειτουργούσαν πάντοτε κατά καιρούς και ξένα συμφέροντα, που δεν ήθελαν την ενίοτε συγκεκριμένη χρονική στιγμή τη λύση. Π.χ. παλιά η Σοβιετική Ένωση, που ήθελε να συντηρείται η κόντρα ανάμεσα σε δύο χώρες του ΝΑΤΟ, άλλοτε πάλι ο Ισραήλ, όταν ήρθε σε ρήξη με την Τουρκία, η Αίγυπτος, για παρόμοιους λόγους, ακόμη και ισχυρές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις περιόδους που ήθελαν να κρατούν την Τουρκία μακριά από το στόχο της για ένταξη στους κόλπους της Ένωσης. Με συγκυριακούς λοιπόν εταίρους στο παρασκήνιο, οι οποίοι ανά πάσα στιγμή ενδέχεται να τα ξαναβρούν με την Τουρκία, το ελληνοκυπριακό κατεστημένο κατάφερνε να κερδίζει χρόνο, παρατείνοντας το Κυπριακό, κάτι το οποίο βεβαίως ήθελε πρωτίστως και η ίδια η Τουρκία, προκειμένου να μονιμοποιήσει τη διχοτόμηση και τον έλεγχο ουσιώδους χώρου στο έδαφος και στη θάλασσα της Κύπρου.

Στη δεύτερη πενταετία της, η διακυβέρνηση Αναστασιάδη, με τον Νίκο Χριστοδουλίδη στο πόστο του Υπουργού Εξωτερικών, άσκησε πολιτική πιέσεων πάνω στην Τουρκία, με τριμερείς συνεργασίες με ισχυρότατες χώρες της περιοχής, όπως ο Ισραήλ και η Αίγυπτος, έχοντας και τη στήριξη των ΗΠΑ και της Γαλλίας. Προσπάθησε δηλαδή να προκαλέσει πολιτικό και οικονομικό κόστος στην Τουρκία. Ωστόσο ο Ερντογάν δεν υποχώρησε, αντίθετα αποθρασύνθηκε, εισβάλλοντας αρκετές φορές στην κυπριακή ΑΟΖ. Οι χλιαρές αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας δεν είναι άσχετες με το γεγονός ότι η Τουρκία έπαιξε καλύτερα το παιχνίδι επίρριψης ευθυνών στο Κυπριακό, καταφέρνοντας να πείσει πολλούς, ακόμα και τον ΟΗΕ, ότι καταβάλλει εποικοδομητικές προσπάθειες, για λύση. Με άλλα λόγια, η εξωτερική πολιτική μας, μπορεί να οικοδόμησε καλές σχέσεις με χώρες κλειδιά, αλλά, σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, απέτυχε. Η Τουρκία εξακολουθεί, εδώ και 47 χρόνια, να τη βγάζει καθαρή, παρά το γεγονός ότι εξακολουθεί να κρατά με το στρατό της το 36% του εδάφους της Κύπρου. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης για αποτελεσματικές κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν απέδωσαν καρπούς. Η Ευρώπη και η Δύση γενικότερα δε θέλουν να χάσουν την Τουρκία από εταίρο. Δεν την εμπιστεύονται μεν, αλλά ούτε και θέλουν να αποκοπεί από τη δυτική συμμαχία. Θέλουν μεν μια Τουρκία αρκετά ισχυρή, ώστε να αποτελεί ανάχωμα απέναντι στη Ρωσία και στον ισλαμικό φονταμενταλισμό, αλλά όχι τόσο ισχυρή ώστε να καταστεί μια υπερδύναμη της περιοχής, η οποία να ελέγχει την γεωπολιτικά σημαντική λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου. Η Δύση θέλει λύση του Κυπριακού, αλλά δε θέλει την Τουρκία να ελέγχει την Κύπρο και τη θάλασσά της. Πολύ περισσότερο που η Κύπρος είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σίγουρα καμία χώρα μέλος δε θα ήθελε την Τουρκία μέσα στην Ένωση από την πίσω πόρτα. Ούτε και ο Ισραήλ θέλει την Τουρκία να έχει το πάνω χέρι. Πάνω σ’ αυτό το δεδομένο έπρεπε να είχαμε αποφασιστικά στηρίξει τις προσπάθειές μας για λύση. Αντί αυτού, οι ψευδοπατριώτες διέδιδαν ότι με τυχόν λύση του Κυπριακού, η Τουρκία θα έλεγχε την Κύπρο. Έτσι φτάσαμε σχεδόν στο τέλος του δρόμου, με τη λύση δύο κρατών ή τη συνομοσπονδία δύο κρατών (που είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα) να φαντάζει πλέον πολύ πιο πιθανή από την ομοσπονδία, που θα ήταν ένα κράτος με δύο πολιτείες. Με τη λύση δύο κρατών, η κατεχόμενη γη μας θα γίνει και επίσημα μια άλλη χώρα, η οποία σε πολύ μεγάλο βαθμό αν όχι και απόλυτα, θα ελέγχεται από την Τουρκία. Το μόνο που μοιάζει ακόμη εφικτό είναι να σώσουμε την Αμμόχωστο. Αν οι ψευδοπατριώτες του κατεστημένου δεν το θέλουν ούτε κι αυτό, οι μελλοντικές γενιές θα μιλάνε για τη χειρότερη και την πιο καταστροφική για τα εθνικά μας συμφέροντα προδοσία, στην ιστορική πορεία αυτού του νησιού.

Μάθε να αγαπάς και όχι να ερωτεύεσαι! Ο ΦΕΒΡΟΥΆΡΙΟΣ, ΑΥΤΌΣ Ο ΒΑΡΎΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΌΣ ΜΉΝΑΣ, ΤΟ «ΓΚΡΊΖΟ ΘΗΡΊΟ» ΌΠΩΣ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΊΖΕΙ Ο ΜΠΆΡΚΕΡ ΣΤΟ ΒΙΒΛΊΟ ΤΟΥ «Ο ΚΛΈΦΤΗΣ ΤΟΥ ΠΆΝΤΟΤΕ», ΕΊΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΠΑΡΆΞΕΝΟΣ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΔΏΔΕΚΑ ΜΉΝΕΣ, ΓΙΑΤΊ ΈΧΕΙ ΤΙΣ ΛΙΓΌΤΕΡΕΣ ΜΈΡΕΣ ΣΕ ΣΧΈΣΗ ΜΕ ΤΑ ΑΔΈΛΦΙΑ ΤΟΥ. Ο “ΚΟΥΤΣΟ-ΦΛΈΒΑΡΟΣ” ΑΠΟΚΤΆ ΜΊΑ ΕΠΙΠΛΈΟΝ ΜΈΡΑ ΚΆΘΕ ΤΈΣΣΕΡΑ ΧΡΌΝΙΑ, ΜΕΤΑΤΡΈΠΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΡΌΝΟ ΣΕ ΔΊΣΕΚΤΟ, ΆΡΑ ΚΑΚΌΤΥΧΟ.

Η ΑΓΆΠΗ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΠΑΡΟΔΙΚΉ ΣΑΝ ΤΟΝ ΈΡΩΤΑ. ΕΊΝΑΙ ΑΔΙΆΛΗΠΤΗ ΣΑΝ ΤΟΝ ΡΟΥ ΤΗΣ ΖΩΉΣ. ΈΝΑ ΑΙΏΝΙΟ ΑΛΙΣΒΕΡΊΣΙ ΑΝΆΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΘΡΏΠΙΝΕΣ ΣΧΈΣΕΙΣ.

Του Παντελή Θεοδοσίου

Volt

Στον Φεβρουάριο ανήκε εξολοκλήρου κατά τα μεσαιωνικά χρόνια μια μυστική και σιωπηλή γιορτή της αγάπης. Η μέρα της Αγίας Μπρίτζετ ή απλά η μέρα Ίμπολκ. Στα κέλτικα, Ίμπολκ σημαίνει “μέσα στην κοιλιά”. Συμβολικά αν το δούμε, είναι η γυναίκα που φυλάει την άνοιξη στα σπλάχνα της, για να την ξεγεννήσει στα μέσα του Μάρτη, που η φύση γίνεται μάρτυρας του θαύματος της ζωής με την άνθιση και την καρποφορία. Στην πορεία των χρόνων, αυτή η τόσο συμβολική και όμορφη γιορτή αντικαταστάθηκε από τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Η μέρα των ερωτευμένων, αυτή η σαχλή, άσκοπη και εμπορική γιορτή, κάνει συμπαθητικότερο τον περίεργο Φεβρουάριο σε πολύ κόσμο. Τα ταμεία των ανθοπωλείων, ζαχαροπλαστείων και καταστημάτων με εσώρουχα κτυπούν σαν τρελά. Στο όνομα του Αγίου, διακινούνται τεράστιες ποσότητες από πλαστικά ή φυσικά λέλουδα, κόκκινα στρινγκάκια και λούτρινα αρκουδάκια. Στο μυαλό μου, εκείνη η μέρα μοιάζει σε μεγάλο βαθμό (με μικροδιαφορές) με τα εμπορευματοποιημένα Χριστούγεννα. Δίποδα και όχι τετράποδα ζώα με κέρατα μοιράζουν δώρα και «μαγεία» στα κρυφά ή φανερά. Στην πλειοψηφία, νόμιμοι και παράνομοι έρωτες ανταλλάζουν δώρα, δείχνοντας και γιορτάζοντας τον έρωτά τους. Προσωπικά, η όλη μέρα για μένα ήταν ανέκαθεν τραγική! Είτε σε περιόδους που ήμουν ελεύθερο πουλί και δεν είχα κανένα ταίρι, για να «γιορτάσω» τον έρωτά μου, είτε ήμουν σε κάποια σχέση. Στη δημοκρατία των παντρεμένων, στην οποία ανήκω εδώ και εφτά χρόνια (φαγούρας), η συγκεκριμένη μέρα παραμένει τραγική. Κάθε χρόνο, ο Βαλεντίνος αποτελεί αιτία καυγά με το «έντερον» μου ήμισυ. Παρότι σιχαίνομαι το όλο τελετουργικό της μέρας, αναγκάζομαι να υποκύπτω και να της κάνω το χατίρι, στέλνοντάς της ανθοδέσμες και λοιπά ξεράσματα. Κάθε Φεβρουάριο ζω το ίδιο δράμα, «γιορτάζοντας» τον έρωτα. Προτιμώ να γιορτάζω στις 13 Φεβρουαρίου των Αγίων Ακύλα και Πρίσκιλλας, ζεύγος σύμβολο της αγάπης, που για μένα είναι η λογική εξέλιξη του έρωτα. Γιορτάζω την αγάπη και όχι τον έρωτα! Την αγάπη τη γιορτάζεις καθημερινά και όχι μόνο για μια μέρα!

Γιατί αυτό το τόσο άυλο, άπιαστο και Θεόσταλτο συναίσθημα αποτελεί την κινητήρια δύναμη της ζωής...! Είναι εκείνο το συναίσθημα έντονης στοργής και προσωπικής αφοσίωσης. Είναι η αρετή που εκπροσωπεί την ανθρώπινη ευγένεια, η δράση προς αλλήλους υποκινούμενη από συμπόνια, γιατί πολύ απλά «ὁ Θεòς ἀγάπη ἐστίν». Η αγάπη δεν είναι παροδική σαν τον έρωτα. Είναι αδιάληπτη σαν τη ροή της ζωής. Ένα αιώνιο αλισβερίσι ανάμεσα σε ανθρώπινες σχέσεις. Αγάπη για τους γονείς, τους συντρόφους, τα παιδιά, τους συναδέλφους, την πατρίδα, τον διπλανό, τον Θεό και πάει λέγοντας. Μία λέξη με χίλια πρόσωπα που όλα έχουν διαφορετική υφή και συναισθήματα. Η αγάπη είναι εκείνη η λέξη που θα μπορούσε να έχει χιλιάδες επίθετα. Τυφλή, μονόπλευρη, σταθερή, πλατωνική, ρευστή, υστερόβουλη, ανολοκλήρωτη, άνευ όρων, μονοδιάσταστη! Την αγάπη, τη βιώνεις και την ορίζεις πολύ πιο εύκολα από τον έρωτα. Τη συναντάς καθημερινά «ενσαρκωμένη» κατά κάποιο τρόπο στη ζωή γύρω σου: σε πράξεις καλοσύνης, γενναιοδωρίας και αυτοθυσίας. Η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να πληγώσει κανέναν και μολονότι σου δίνει εξαιρετική ελευθερία, την ίδια στιγμή σε δένει με τον άλλο, με δεσμούς δυνατότερους και από τον θάνατο. Δεν μπορεί να αγοραστεί ή να πουληθεί. Και δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να μάθεις βιωματικά να αγαπάς τα πάντα και τους πάντες άνευ όρων και με όλο σου το είναι. Αγάπη δεν είναι τι λες, αυτός είναι ο έρωτας. Αγάπη είναι τι κάνεις! Στις πράξεις κρίνεται η διαφορά. Αν ο έρωτας είναι μια εμπορική και αγορασμένη ακριβά ανθοδέσμη, τότε η αγάπη είναι ένα μπουκέτο με αγριολούλουδα που μαζεύτηκαν με κόπο. Όλες εκείνες οι διαδρομές στα ανθισμένα λιβάδια της ζωής που δεν έκανες ποτέ σου για χατίρι κανενός. Ίσως, γιατί ποτέ σου δεν κατάλαβες ότι ο έρωτας χωρίς ίχνος αγάπης είναι απλά και μόνο ένας ενθουσιασμός. Ίσως, γιατί δεν σου έμαθαν ότι ο έρωτας χωρίς τις πιθανότητες μετεξέλιξης σε αγάπη είναι απλά μια εμμονή... Αγάπη και όχι έρωτας λοιπόν! Αγάπη, γιατί είναι η μαγιά, το προζύμι της ζωής. Αγάπη και καλή καρδιά, κάθε μέρα, όλη μέρα! Αγάπη ανά οκτάωρο, τρεις φορές την ημέρα μετά από κάθε γεύμα!

Η ζωή μας γεμάτη αγάπη «Η ΑΓΆΠΗ ΕΊΝΑΙ ΜΑΚΡΌΘΥΜΗ, ΓΛΥΚΙΆ, Η ΑΓΆΠΗ ΔΕΝ ΦΘΟΝΕΊ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΗΦΑΝΕΎΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΠΑΡΑΦΈΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΊΠΟΤΑ ΆΣΧΗΜΟ ΔΕΝ ΚΆΝΕΙ, ΤΊΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΤΗΣ ΔΕΝ ΖΗΤΆΕΙ, ΔΕΝ ΕΞΟΡΓΊΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΌ ΠΟΤΈ ΔΕΝ ΒΆΝΕΙ Ο ΝΟΎΣ ΤΗΣ, ΔΕΝ ΧΑΊΡΕΤΑΙ ΌΤΑΝ ΓΊΝΕΤΑΙ ΑΔΙΚΊΑ, ΜΑ ΧΑΊΡΕΤΑΙ ΜΑΖΊ ΜΕ ΕΚΕΊΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ. ΠΆΝΤΑ Η ΑΓΆΠΗ ΣΥΝΑΙΝΕΊ, ΠΆΝΤΑ ΠΙΣΤΕΎΕΙ, ΠΆΝΤΑ ΕΛΠΊΖΕΙ, ΠΆΝΤΑ ΥΠΟΜΈΝΕΙ. Η ΑΓΆΠΗ ΟΥΔΈΠΟΤΕ ΞΕΠΈΦΤΕΙ…» - Α ΚΟΡΙΝΘΊΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΉ. ΦΕΎΓΟΝΤΑΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΣΥΝΆΝΤΗΣΗ, ΔΙΕΡΩΤΗΘΉΚΑΜΕ ΠΌΤΕ ΉΤΑΝ Η ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΦΟΡΆ ΠΟΥ ΓΊΝΑΜΕ ΕΜΕΊΣ ΑΓΆΠΗ. ΠΌΤΕ ΉΤΑΝ Η ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΦΟΡΆ ΠΟΥ ΉΜΟΥΝ ΜΑΚΡΌΘΥΜΗ, ΓΛΥΚΕΙΆ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΝΙΩΣΑ ΦΘΌΝΟ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΗΦΑΝΕΎΤΗΚΑ;

Της Ginas Κωνσταντίνου

Η ώρα είχε πάει 6 το απόγευμα και εμείς χωσμένες στα πλούσια παλτά μας προσπαθούσαμε να γλυτώσουμε από την μανιασμένη Δεκεμβριανή παγωνιά. Βρισκόμασταν ήδη στην είσοδο του ξενοδοχείου και διερωτώμασταν με την φίλη μου πως θα αναγνωρίσουμε τους ανθρώπους που είχαμε συνάντηση μέσα στο λόμπυ του ξενοδοχείου. Να πάρουμε τηλέφωνο; με ρώτησε μα η απάντηση δόθηκε μόλις τις αντικρύσαμε. Η μάνα περπάταγε ελαφρώς μπροστά και παρόλο που η φιγούρα της ήτανε μικροκαμωμένη η σκια που άφηνε πίσω της το φως της παγωμένης λάμπας του δρόμου, ήταν σκιά γίγαντα δυνατού και θαρραλέου. Λίγα βήματα πιο πίσω ξεπρόβαλε το κορίτσι της, ψηλή, αέρινη, στωική. Χωσμένη κι αυτή στο μπουφανάκι της και στο πλεχτό σκουφάκι της για να σκεπάσει τη γύμνια του κεφαλιού της. Τις αφήσαμε να μπούνε μέσα χωρίς να τους μιλήσουμε και ακολουθήσαμε και εμείς με σκυμένο το κεφάλι. Μέσα στο λόμπυ μας περιμέναν άλλοι δύο «γίγαντες», αυτοί που μας έφεραν και σε επαφή. Έξι ψυχές που γνωρίζονται για πρώτη φορά μαζεύτηκαν στο λόμπυ κάποιου ξενοδοχείου για να εκπληρώσουν μια ευχή, για να δώσουν και να πάρουν αγάπη. Ο Απόστολος Παύλος χιλιάδες χρόνια πρίν είχε εξυμνήσει την αγάπη ως την μεγαλύτερη αρετή και πόσο δίκιο είχε. Η αγάπη μπορεί να τα υπομένει όλα, μπορεί να ελπίζει τα πάντα έλεγε στην επιστολή τους προς Κορινθίους. Η Μάρω και ο Γιώργος, αυτοί οι δύο γίγαντες που μας περίμεναν στον λόμπυ, ήταν η προσωποποίηση όλων αυτών που περιέγραψε ο Παύλος χιλιάδες χρόνια πριν. Όπως μας εξήγησαν κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια μέσω του εθελοντισμού, να γίνουν όπλο στα χέρια του Θεού και να μετατρέψουν την ασχήμια σε ελπίδα, το κλάμα σε χαμόγελο, την ευχή σε πραγματικότητα, το θάνατο σε αγάπη.

Ταπεινοί και οι δύο μας μίλαγαν για όλα τα παιδιά σαν να ήταν τα δικά τους παιδιά. Πότε – πότε ο Γιώργος σαν μας μίλαγε άνοιγε τα χέρια του προς τον ουρανό και μας έλεγε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα είναι η αγάπη. Φεύγοντας από την συνάντηση, διερωτηθήκαμε πότε ήταν η τελευταία φορά που γίναμε εμείς αγάπη. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήμουν μακρόθυμη, γλυκειά, που δεν ένιωσα φθόνο, που δεν περηφανεύτηκα; Είναι η ζωή μας γεμάτη από αγάπη; Αγάπη ουσιαστική και δοτική, χωρίς προσωπικό συμφέρον και φθόνο, αυτό είναι το ζητούμενο, αυτός θα έπρεπε να ήταν ο σκοπός της ζωής μας. Αναλωνόμαστε σε ανούσια, ρηχά και χωρίς νόημα συναισθήματα κάνοντας περιστροφές γύρω από τον καλοταϊσμένο εγωισμό μας αγνοώντας την αρχέγονη δύναμη που μας έδωσε ο Θεός. Την δύναμη να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη. Γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε ζώντας ρομποτικές ζωές, με επιφανειακά συναισθήματα και παραφουσκωμένους εγωισμούς χάνοντας το ευταίο, το επιθυμητό, το υπέρτατο συναίσθημα. … Κάποιες βδομάδες αργότερα, κάποιος άλλος Γιώργος, σκυθρωπός, αποκαμωμένος, φοβισμένος, αποχαιρετούσε την κατά 60 χρόνια δικιά του αγάπη. «Γειά σου αγάπη μου» της φώναξε η τρεμάμενη φωνή του, και πλημύρισε η ατμόσφαιρα με όλα αυτά που χρειάστηκαν για την 60χρονη αγάπη του. Πίστη, συντροφικότητα, υπομονή, αφοσίωση, θαυμασμός, επικοινωνία, έρωτας, καρτερικότητα, ελπίδα και μακροθυμία. Γύρω του υπήρχαν τα παιδιά, τα εγγόνια του και τα δισσέγγονα του εκμπέμποντάς του παρηγοριά, κατανόηση και αγάπη, αγάπη που μόνο αυτή μπορεί να γιατρέψει τον χαμό μιας άλλης αγάπης. Ρίχνοντας μια τελευταία ματια στα πιο πάνω γραφώμενα μου αντιλήφθηκα ότι χρησιμοποίησα την λέξη αγάπη τουλάχιστον είκοσι φορές, μα και άλλες χίλιες είκοσι να ήταν, πάντα αυτή η λέξη θα εκμπέμπει στα εγκεφαλικά μας κύτταρα αφυπνιστικούς κραδασμούς για μια ζωή με νόημα και σκοπό. …η αγάπη συναινεί, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.

Volt

Αρχαιολογικές περιδιαβάσεις ΣΤΟ ΔΙΆΣΕΛΟ, ΜΕΤΑΞΎ ΤΩΝ ΛΟΦΊΣΚΩΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΎ ΑΓΊΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΊΑΣ ΆΝΝΑΣ, ΣΤΕΓΑΖΌΤΑΝ ΙΔΙΩΤΙΚΌΣ ΑΛΕΥΡΌΜΥΛΟΣ ΜΕ ΟΙΚΊΑ, ΤΗΣ ΟΠΟΊΑΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΊ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΊΤΑΙ Ο ΕΜΠΡΌΣΘΙΟΣ ΤΟΊΧΟΣ.

Του Άγγελου Σμάγα

Volt

Η ιστορική πλατεία Παραλιμνίου Η ΠΛΑΤΕΊΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΜΝΊΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΊ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΤΟΥ, ΤΟ ΚΈΝΤΡΟ ΑΠΌ ΤΟ ΟΠΟΊΟ ΌΛΑ ΣΤΗ ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΕΞΑΠΛΏΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΞΕΛΊΧΘΗΚΑΝ, ΏΣΤΕ ΝΑ ΦΤΆΣΟΥΜΕ ΣΉΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΑΚΜΑΙΌΤΕΡΟ ΔΉΜΟ ΤΗΣ ΕΛΕΎΘΕΡΗΣ ΕΠΑΡΧΊΑΣ ΑΜΜΟΧΏΣΤΟΥ.

Tην πλατεία, μπροστά από το Μητροπολιτικό Μέγαρο, χαρακτηρίζει η παγκύπρια μοναδικότητα να διαθέτει τρεις διαδοχικούς ναούς, της Αγίας Άννας, του Αγίου Γεωργίου και τη νεότερη ομώνυμή του. Η πρώτη γραπτή αναφορά στο Παραλίμνι χρονολογείται το 1300, εντούτοις ο ναός της Αγίας Άννας είναι παλαιότερος κατά έναν αιώνα περίπου, υποδεικνύοντας ότι οι απαρχές του οικισμού στο ίδιο σημείο θα πρέπει να αναζητηθούν στη βυζαντινή εποχή. Στον αρχικό ναό υπήρχε, όπως και σήμερα, ένας τρούλος και στη στέγη σχηματιζόταν σταυρός. Αργότερα, όταν αυξήθηκε ο πληθυσμός του Παραλιμνίου, οι κάτοικοι αναζητώντας επιπλέον χώρο για να ικανοποιήσουν τις θρησκευτικές τους ανάγκες, γκρέμισαν τον νότιο τοίχο και οικοδόμησαν ακόμα ένα κλίτος, ενώ μετέπειτα πρόσθεσαν και νάρθηκα διευρύνοντας έτσι τον ναό. Οι τοίχοι του αγιογραφήθηκαν κατά τον 14ο αιώνα, ενώ το παρόν εικονοστάσιο κατασκευάστηκε και εικονογραφήθηκε στον 17ο αιώνα. Ειδικότερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ρόδακες του τέμπλου, οι οποίοι είναι ίδιοι με τους ρόδακες στην Αγία Τράπεζα του παλαιού ναού του Αγίου Γεωργίου, αποδεικνύοντας έτσι ότι τμήματα του Αγίου Γεωργίου, που αναγράφεται ότι οικοδομήθηκε τον 19ο αιώνα, προϋπήρχαν τουλάχιστον κατά διακόσια χρόνια. Για τον παλαιό ναό του Αγίου Γεωργίου, συγκεκριμένα, καταγράφεται ότι «ανηγέρθη εκ βάθρων» το 1859, πληροφορία όμως που μπορεί να αμφισβητηθεί με βάση την προηγούμενη παρατήρηση για τη διακόσμηση της Αγίας Τράπεζάς του. Ως προς το συμπέρασμα τούτο συνηγορεί επιπλέον η παλαιότερη επιγραφή της τοιχογραφίας του Αγίου Γεωργίου, όπου δηλώνεται σαφώς ότι αυτή ανακαινίσθηκε το 1849. Το στοιχείο αυτό οδηγεί στην πεποίθηση ότι ανήκε σε προγενέστερο ναό, ο οποίος εν μέρει κατεδαφίστηκε και τμήματά του, όπως το τυφλό τόξο με την τοιχογραφία και η Αγία Τράπεζα ενσωματώθηκαν στο νέο οικοδόμημα. Αποπερατώθηκε έτσι ένας πιο ευρύχωρος καμαροσκέπαστος ναός, ο οποίος μάλιστα χαρακτηρίζεται από επιρροές γοτθικής αρχιτεκτονικής της παρακείμενης Αμμοχώστου, ιδιαίτερα στις εισόδους και τα παράθυρα με τα οξυκόρυφα τόξα. Προς το τέλος του 19ου αιώνα αναγέρθηκε και το κωδωνοστάσιο, που είχε αρχικά τρία επίπεδα, αλλά μετά τον σεισμό του 1941 αναστηλώθηκε κατά τέσσερα μέτρα περίπου χαμηλότερα. Ο συγκεκριμένος ναός εξυπηρετούσε τις λατρευτικές ανάγκες του Παραλιμνίου για εκατό σχεδόν χρόνια, έως ότου η πληθυσμιακή αύξηση οδήγησε το 1963 στην οικοδόμηση της νεότερης εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου σε βυζαντινότροπο, τρουλαίο σταυροειδή ρυθμό. Αυτό που ενοποιούσε παλαιότερα τους τρεις ναούς, δίνοντας μια αίσθηση παραδείσου, ήταν το «περβόλιν τ’ Άη Γιωρκού», το οποίο εκτεινόταν σε όλη την περιοχή της σύγχρονης πλατείας και των χώρων στάθμευσης γύρω της. Σήμερα όμως, λόγω της δημιουργίας δρόμων και καταστημάτων, περιορίστηκε μόνο σε έναν μικρό χώρο αναψυχής με εσπεριδοειδή στη βορειότερη

άκρη του, κοντά στην οποία μάλιστα, συναντιόταν ένας ακόμα ναός, του Αγίου Ανδρονίκου, που ήταν ήδη ερειπωμένος τον 19ο αιώνα, αλλά στα χαλάσματά του οι ευλαβείς Παραλιμνίτες άναβαν καντήλι μέχρι και τις τελευταίες δεκαετίες. Μέσα στο περιβόλι, το οποίο μετεξελίχθηκε στην πλατεία Παραλιμνίου, υπήρχε και μια σειρά άλλων στοιχείων που επίσης χάθηκαν στο διάβα του χρόνου, όπως ο μεσαιωνικός λάκκος νερού και η δεξαμενή που βρίσκονταν δίπλα στον ανδριάντα του Τάσου Μάρκου, από τα οποία ποτίζονταν οι καλλιέργειες και τα οποία χρησιμοποίησαν ως κρησφύγετο οι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. Επίσης, παραπλεύρως του παλαιού Αγίου Γεωργίου λειτουργούσε το αρχικό δημοτικό σχολείο –τα Σχολεία τα Κοντά, σε αντίθεση με τα Σχολεία τα Μακρά που ήταν το Πρώτο Δημοτικό- ενώ ανατολικά του, σε αίθουσες της εκκλησίας φιλοξενούνταν οι δάσκαλοι και ήταν εγκατεστημένη η ΕΧΑΝ, καθώς και το 21ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων αργότερα. Στο διάσελο, μεταξύ των λοφίσκων του παλαιού Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Άννας, στεγαζόταν ιδιωτικός αλευρόμυλος με οικία, της οποίας εξακολουθεί να διατηρείται ο εμπρόσθιος τοίχος. Στο δάπεδο μάλιστα αυτής της οικίας εντοπίστηκε θησαυρός νομισμάτων που είχε αποκρυφτεί στα μέσα του 19ου αιώνα, ενώ αντίστοιχη παράδοση διασώζεται και για τα θεμέλια του παλαιού Αγίου Γεωργίου όπου, την ίδια εποχή, καταχώθηκε «σίκλα με χρυσά φλουριά» ως τάμα για τη γέννηση παιδιού. Βόρεια της Αγίας Άννας, μέχρι κάποιες δεκαετίες προηγουμένως, ορθώνονταν οι σταυροί του πρώτου νεκροταφείου του Παραλιμνίου, όπου δεν αποκλείεται να βρίσκονται ενταφιασμένοι και οι 482 πάροικοι του Παραλιμνίου που καταγράφηκαν το 1563 ή οι 55 Παραλιμνίτες ελεύθεροι άρρενες καλλιεργητές της απογραφής του 1565. Όποιοι και να είναι πάντως θαμμένοι εκεί, βέβαιο μπορεί να θεωρηθεί ότι νότια της πλατείας, ανάμεσα στους μεσαιωνικούς, αρχικά, ναούς του Αγίου Κορνηλίου και της Αγίας Μαρίνας, που αποτελούσαν όρια του οικισμού, είχαν συγκεντρωθεί κατά τον 16ο αιώνα πολλοί χωρικοί και στρατιώτες περιφερειακών μικροκοινοτήτων εξαιτίας των συχνών πειρατικών επιδρομών του 1532 και 1533. Αυτή η πληθυσμιακή αύξηση ενίσχυσε τόσο το Παραλίμνι ώστε το 1542 να αποτυπωθεί για πρώτη φορά σε χάρτη, ενώ μετά το 1571 προστέθηκαν επιπλέον κάτοικοι, όταν οι υπερασπιστές της Αμμοχώστου εκτοπίστηκαν από τους Οθωμανούς κατακτητές προς νότον. Φαίνεται μάλιστα ότι οι νέοι κάτοικοι, σε συνεργασία με τους προηγούμενους, αποζητώντας την προστασία του αγίου των γεωργών και των στρατιωτικών, αλλά και σε ανάμνηση του ορθόδοξου καθεδρικού ναού της Αμμοχώστου, του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων, ανοικοδόμησαν τις επόμενες δεκαετίες τον πρώτο ναό του παλαιού Αγίου Γεωργίου Παραλιμνίου. Εκείνη την εποχή κυρίως όμως, δόθηκε η ώθηση για τη σταδιακή εξάπλωση του οικισμού γύρω από την πλατεία των εκκλησιών, καθιστώντας πια σήμερα το Παραλίμνι τον δυναμικότερο δήμο των Κοκκινοχωρίων.

Εναλλακτική σκέψη ΔΥΣΤΥΧΏΣ, Η ΣΎΝΔΕΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΊΚΤΥΟ ΚΑΙ Η ΠΑΡΟΧΉ ΚΑΤΆΛΛΗΛΟΥ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΎ ΔΕΝ ΚΑΤΈΣΤΗ ΕΦΙΚΤΉ ΣΕ ΌΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΊΑ ΚΑΙ ΚΥΡΊΩΣ ΣΤΙΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΣΜΈΝΕΣ Ή/ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΜΈΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΈΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΔΎΟ ΧΡΌΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΊΑΣ.

Του Άντρου Καραγιάννη

Volt

Ψηφιακή εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς Η ΕΠΟΧΉ ΌΠΟΥ Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΌΣ ΣΤΕΚΌΤΑΝ ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΈΣ ΚΑΙ ΑΓΌΡΕΥΕ Ή ΖΗΤΟΎΣΕ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΈΣ ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΆΨΟΥΝ ΑΠΌ ΤΟΝ ΠΊΝΑΚΑ, ΈΧΕΙ ΠΕΡΆΣΕΙ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΊ, ΌΠΩΣ ΚΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΊΑ ΜΕ ΤΑΙΝΊΕΣ ΉΧΟΥ, ΒΙΝΤΕΟΚΑΣΈΤΕΣ, CD ΚΑΙ DVD. ΤΟ ΔΙΑΔΊΚΤΥΟ ΈΧΕΙ ΠΛΈΟΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΉΣΕΙ ΤΙΣ ΠΑΛΙΈΣ ΜΕΘΌΔΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΊΑΣ ΑΦΉΝΟΝΤΑΣ ΜΆΛΙΣΤΑ ΠΊΣΩ ΤΟΥΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΎΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΈΣ ΓΙΑ ΧΆΡΙΝ ΤΩΝ ΈΞΥΠΝΩΝ ΣΥΣΚΕΥΏΝ Ή ΤΗΛΕΦΏΝΩΝ.

Η ανάπτυξη της τεχνολογίας και η εξοικείωση της νεολαίας με τις συσκευές υψηλής τεχνολογίας έχουν αυξήσει τον χρόνο που αφιερώνουν οι μαθητές/φοιτητές στο διαδίκτυο, στους ιστότοπους και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, περιορίζοντας έτσι σε αρκετό βαθμό την έρευνα και τη μελέτη στις βιβλιοθήκες. Η πανδημία του κορωνοϊού έχει πλήξει μεταξύ άλλων και το εκπαιδευτικό σύστημα, αφού η τεχνολογία, αντί να χρησιμοποιείται ως βοηθητικό εργαλείο, έχει μετατραπεί σε βασικό μέσο εκπαίδευσης τόσο για τους μαθητές/φοιτητές όσο και για τους εκπαιδευτικούς, όπως συζητήθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Περιφερειών (ΕΕτΠ). Δυστυχώς, η σύνδεση στο διαδίκτυο και η παροχή κατάλληλου εξοπλισμού δεν κατέστη εφικτή σε όλα τα σχολεία και κυρίως στις απομακρυσμένες ή/και απομονωμένες περιοχές τα τελευταία δύο χρόνια της πανδημίας. Η μερική απαγόρευση της κυκλοφορίας, η επιβολή περιοριστικών μέτρων και η κακή πρόσβαση στο διαδίκτυο, ανάγκασε αρκετούς εκπαιδευόμενους να παραμελήσουν προσωρινά τη φοίτηση τους. Σύμφωνα με στοιχεία που κατατέθηκαν στην ΕΕτΠ, 10% των νοικοκυριών στις αγροτικές περιοχές δεν καλύπτονται από κανένα σταθερό δίκτυο και το 41% από καμιά ταχεία

ευρυζωνική τεχνολογία. Το 6% των νοικοκυριών στην Ε.Ε. δεν έχουν πρόσβαση σε υπολογιστή, ενώ ποσοστό 9% των 15χρονων μαθητών δεν διαθέτουν χώρο μελέτης στο σπίτι τους. Τα στοιχεία αυτά αναδεικνύουν το αναδυόμενο ψηφιακό χάσμα και τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που επιφέρει η συμμετοχή και εξάρτηση από την ψηφιακή εκπαίδευση. Οι τοπικές αρχές δεν μπορούν να επιλύσουν μόνες τους τα προβλήματα της ψηφιακής εκπαίδευσης και της σύγχρονης εκπαιδευτικής πολιτικής αφού αρκετά από αυτά άπτονται της αρμοδιότητας των εθνικών Υπουργείων Παιδείας. Οι προκλήσεις, όπως και οι αδικίες στην εκπαίδευση, αποτελούν συχνό φαινόμενο και γι’ αυτό επιβάλλεται η εφαρμογή της σύγχρονης εκπαίδευσης χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να μελετήσει και να επαναξιολογήσει τις ανάγκες της εκπαιδευτικής μάθησης και φοίτησης με τα νέα δεδομένα που προέκυψαν μετά την πανδημία, στοχεύοντας έτσι στην καλλιέργεια της ψηφιακής Ευρώπης για όλες τις ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες. Οι πολίτες, ανεξαρτήτως ηλικίας, θα πρέπει να είναι γνώστες των βασικών ψηφιακών δεξιοτήτων για να μπορούν να εκπληρώσουν τις βασικές δημόσιες υποχρεώσεις τους με ευκολία, παρόλο που κάτι τέτοιο φαντάζει αρκετά δύσκολο.

Η ζωή στην

επαρχία

που μεγάλωσα

Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΎ ΣΧΟΛΕΊΟΥ ΚΑΙ ΜΑΈΣΤΡΟΣ ΤΗΣ ΜΑΝΤΟΛΙΝΆΤΑΣ ΔΉΜΟΥ ΠΑΡΑΛΙΜΝΊΟΥ ΜΑΡΙΟΣ ΠΟΓΙΑΤΖΙΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΕΊΤΑΙ ΣΤΗ ΣΤΉΛΗ “Η ΖΩΉ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΊΑ ΠΟΥ ΜΕΓΆΛΩΣΑ” ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΆ ΣΕ ΔΙΆΦΟΡΑ ΕΡΩΤΉΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΊΑ ΑΜΜΟΧΏΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΣΧΈΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΑΥΤΉ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΖΑΝΕΤΤΟ ΛΟΥΚΑ της επαρχίας μας και εξαφανιζόταν ο ανείπωτος πόνος που έχει συσσωρευτεί στις καρδιές μας για τον χαμό της πόλης μας… Η επαρχία μας είναι τόσο όμορφη… Είμαστε πολύ τυχεροί, γιατί ο Θεός την έχει ευλογήσει απλόχερα. Η απαράμιλλη φυσική ομορφιά της έχει γίνει πόλος έλξης για χιλιάδες επισκέπτες. Ποιό είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες αν ήσουν Δήμαρχος για μία ημέρα; Μια μέρα δεν είναι ποτέ αρκετή. Θα άφηνα όμως το γραφείο μου, θα έκανα μια βόλτα στους δρόμους και θα αφουγκραζόμουν τον παλμό των ανθρώπων. Από αυτό το σημείο θα ξεκινούσα ένα νέο σχεδιασμό. Η πρώτη δουλειά που έκανες; Εδώ γελάμε λίγο… Έχω δουλέψει ως μαθητευόμενος επιπλοποιός για δύο καλοκαίρια, στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, αλλά για μόνο δύο εβδομάδες την κάθε φορά. Ήμουν καλομαθημένο παιδάκι… Το αγαπημένο σου μέρος; Οποιοδήποτε μέρος έχει σαν θέα την Αμμόχωστο και τη χερσόνησο της Καρπασίας. Πού αλλού θα μπορούσες να ζήσεις στην Κύπρο; Πιο παλιά, σε άλλες φάσεις της ζωής μου ίσως να είχα στο μυαλό κάποιες επιλογές. Τώρα πια, τίποτα δε μπορεί να με διώξει από τον τόπο μου. Νιώθω ότι έχω ριζώσει για τα καλά. Μόνο μέχρι την Αμμόχωστο θα πήγαινα, αν είχα την ευκαιρία. Εξάλλου, εκεί είναι το πατρικό μου και με περιμένει…

Τι σου αρέσει περισσότερο στην επαρχία Αμμοχώστου; Απαντώντας ειλικρινά στο ερώτημα αυτό, θεωρώ ότι μία είναι η απάντηση. Περισσότερο από κάθε τι στην επαρχία μας, μου αρέσουν οι άνθρωποί της. Άνθρωποι αληθινοί, τίμιοι, εργατικοί, φιλόξενοι, άνθρωποι με ενσυναίσθηση και ευαισθησίες. Αυτοί είναι η ψυχή της, το είναι της. Το έχουν εξάλλου αποδείξει, αφότου πήραν την τύχη της στα χέρια τους και την αναγέννησαν μέσα από τις στάχτες της, μετά από τα μαύρα γεγονότα του 1974. Την ανέδειξαν σε αυτό που είναι σήμερα, μια περιοχή κοσμοπολίτικη, αλλά παράλληλα ήσυχη και ασφαλής, με μεγάλη πολιτιστική ανάπτυξη. Τι θα έκανε την επαρχία Αμμοχώστου καλύτερη αν απουσίαζε; Θα ήταν ευχής έργον, αν τελείωνε η κατοχή του μεγαλύτερου μέρους

Volt

Περισσότερο από κάθε τι στην επαρχία μας, μου αρέσουν οι άνθρωποί της. Άνθρωποι αληθινοί, τίμιοι, εργατικοί, φιλόξενοι, άνθρωποι με ενσυναίσθηση και ευαισθησίες. Αυτοί είναι η ψυχή της, το είναι της. Το έχουν εξάλλου αποδείξει, αφότου πήραν την τύχη της στα χέρια τους και την αναγέννησαν μέσα από τις στάχτες της, μετά από τα μαύρα γεγονότα του 1974.

Αγαπημένος σου περίπατος στην επαρχία; Ο παραλιακός μας πεζόδρομος. Η θάλασσα, όποια διάθεση και να έχει η ίδια, με γαληνεύει. Εκεί μπορώ, αν χρειαστεί, να απομονωθώ και να κάνω μια καλή κουβέντα με τον εαυτό μου. Η καλύτερη θέα στην επαρχία μας είναι; Αδιαμφισβήτητα στο Κάβο Γκρέκο. Όταν ανεβαίνεις εκεί ψηλά και κοιτάζεις το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού, γίνεσαι ένα με την απεραντοσύνη τους. Αγαπημένη σου εκδήλωση στην επαρχία μας; Η προσωπική μας διάθεση είναι αυτή που επιλέγει αγαπημένη εκδήλωση κάθε φορά. Ξεχωρίζω βέβαια τις παραστάσεις της Μαντολινάτας Δήμου Παραλιμνίου, της οποίας είμαι Μαέστρος. Εκεί, το αίσθημα της δημιουργίας

Volt

Η προσωπική μας διάθεση είναι αυτή που επιλέγει αγαπημένη εκδήλωση κάθε φορά. Ξεχωρίζω βέβαια τις παραστάσεις της Μαντολινάτας Δήμου Παραλιμνίου, της οποίας είμαι Μαέστρος. Εκεί, το αίσθημα της δημιουργίας που με κατακλύζει, με κάνει να νιώθω την απόλυτη ευφορία! που με κατακλύζει, με κάνει να νιώθω την απόλυτη ευφορία! Που αλλού έχεις ζήσει; Ποιο το πλεονέκτημα σε σύγκριση με την Αμμόχωστο; Ως φοιτητής έχω ζήσει στη Λευκωσία. Η ζωή στην πόλη μου έχει προσφέρει πλούσιες εμπειρίες, ιδιαίτερα σε μια εποχή, που η ανάπτυξη σε κάθε τομέα έκανε τα πρώτα δειλά της βήματα στην Ελεύθερη Αμμόχωστο. Τότε, που το Παραλίμνι προσπαθούσε να διώξει τον χαρακτηρισμό του χωριού και να υιοθετήσει αυτόν της πόλης. Εκεί, μπορούσες να βουλιάξεις στην ανωνυμία του πλήθους, να περπατήσεις στις λεωφόρους, να παρατηρήσεις τον κόσμο, να παρακολουθήσεις κάθε είδους εκδήλωση, να πλάσεις μέσα από πολλές ζυμώσεις έναν άλλο εαυτό. Μήπως όμως, λέει κάτι το ότι κάθε Παρασκευή, ανελλιπώς, έπαιρνα το λεωφορείο για το Παραλίμνι; Αγαπημένη σου στιγμή στην επαρχία μας; Η ζωή ενός δασκάλου είναι γεμάτη στιγμές. Ξεχωρίζω δύο. Η πρώτη είναι η στιγμή, όταν πρωτοδιόριστος δάσκαλος στη Σωτήρα, γεμάτος συναισθήματα ευθύνης, οδήγησα για πρώτη φορά στην τάξη μου τριάντα ένα ζευγάρια ματάκια, που με κοίταζαν με αγάπη. Η δεύτερη, όντας δάσκαλος μουσικής, ήταν όταν ανέβηκα για πρώτη φορά στο πάλκο ως μαέστρος της Μαντολινάτας Δήμου Παραλιμνίου. Ήταν η πραγματοποίηση ενός ονείρου που είχα από τα φοιτητικά μου χρόνια και που συνεχίζει να με καθορίζει σαν άτομο εδώ και 23 χρόνια. Πως φαντάζεσαι την επαρχία μας σε 20 χρόνια;

Volt

Την ονειρεύομαι ελεύθερη, με τους ανθρώπους της να έχουν επιστρέψει στις πατρογονικές τους εστίες. Να ευημερούν και να δημιουργούν χωρίς το βάρος της κατοχής και της προσφυγιάς, που κουβαλάνε εδώ και σχεδόν 48 χρόνια. Τι σου λείπει από τα παιδικά σου χρόνια; Η πόλη που γεννήθηκα, η Αμμόχωστος, το πατρικό μου σπίτι, η ανέμελη ζωή μου… Αυτή είναι το καρφάκι στην ψυχή, που πονάει ιδιαίτερα. Γενικότερα, μου λείπει η ασφάλεια που υπήρχε εκείνες τις εποχές, η εμπιστοσύνη στον συνάνθρωπο, η απουσία καχυποψίας. Τι θα πρωτοέδειχνες στην επαρχία μας σε ένα ξένο καλεσμένο; Φιλοξενώντας έναν ξένο καλεσμένο, αρχικά θα τον πήγαινα στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αμμοχώστου, για να δει την κατεχόμενη πόλη μας. Να νιώσει, όσο είναι δυνατόν, τον δικό μας πόνο. Στη συνέχεια θα απάλυνα αυτή την εικόνα δείχνοντας του τις απαράμιλλες φυσικές μας ομορφιές, ξεκινώντας πάντα από την άγρια ομορφιά της σπηλιάς των Αγίων Αναργύρων, την καμάρα του Κόρακα και τις υπέροχες μας παραλίες μας.

2 λεπτά ΜΕ ΤHΝ Άντρη Νικολάου Ορμήδεια /Ετών 33 ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΔΟΥΛΟ ΚΟΥΡΟΥΓΙΑΝΝΗ Κάτοικος πλέον Λιοπετριού η Άντρη Νικολάου είναι νυμφευμένη με τον Χρίστο Ελευθερίου όπου και έχουν αποκτήσει ένα παιδάκι 11 μηνών. Οι γονείς της, ο Νίκος και η Σταυρούλα Νικολάου, από Ορμήδεια και πρόσφυγας από τα Λιμνιά Αμμοχώστου αντίστοιχα. Οικογένεια βιοπαλαιστών, με μία αδερφή. Η Άντρη μας λέει ότι παρά τις δυσκολίες είχε ωραία και χαρούμενα παιδικά χρόνια γεμάτα αγάπη. Από πολύ μικρή ηλικία αγάπησε και ασχολήθηκε με τον χορό και το θέατρο εμπλεκόμενη σε Πολιτιστικούς Ομίλους και Θεατρικά Εργαστήρια, όπου είναι μέλος μέχρι και σήμερα. Αποφοίτησε από το Λύκειο Αγίου Γεωργίου στη Λάρνακα το 2007 και έφυγε για σπουδές στο Ανώτατο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Πατρών, ολοκληρώνοντας το πτυχίο της ως Κοινωνική Λειτουργός. Επιστρέφει στην Κύπρο το 2011 και ξεκινάει να εργάζεται ως ξενοδοχειακός υπάλληλος σε διάφορα ξενοδοχεία της περιοχής, σε αρκετά πόστα, ένα από αυτά και ως babysitter. Ελέω οικονομικής κρίσης και ψάχνοντας το κάτι παραπάνω, ξεκινάει να ψυχαγωγεί σε παιδικά πάρτι ως παλιάτσος – ψυχαγωγός. Η Άντρη μας λέει ότι την βοήθησε πολύ ο ρόλος του ψυχαγωγού η εμπειρία της στο θέατρο αλλά και ως αρχηγός σε κατασκηνώσεις στα εφηβικά της χρόνια. Είναι κάτι που την γεμίζει αρκετά και της δίνει πολλή ευχαρίστηση. Το 2016 ξεκινάει να εργάζεται ως Διευθύντρια του Κέντρου Ημερήσιας Φροντίδας Σ.Κ.Ε Λιοπετριού και παράλληλα κάνει το Μεταπτυχιακό της στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας & Πρόνοιας στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Η Άντρη θέλει να ενημερώσει τον κόσμο της περιοχής ότι στο Σ.Κ.Ε Λιοπετριού έχουν ξεκινήσει την λειτουργεία ενός πολύ καινοτόμου προγράμματος, περιφερειακού κέντρου ημέρας για άτομα με άνοια, αποφορτώνοντας έτσι τους φροντιστές αλλά και βοηθώντας τα ίδια τα άτομα με άνοια. Σκοπός του προγράμματος η πρόληψη, η ενημέρωση και η νοητική ενδυνάμωση των ίδιων των ατόμων. Η Άντρη είναι ένας πολύ κοινωνικός, δοτικός και συνάμα χαρούμενος άνθρωπος. Ως εθελόντρια, και εμπλεκόμενη στα κοινά σε διαφόρους θεσμούς και οργανισμούς από μικρή ηλικία, προτρέπει τον κόσμο και τους πιο νέους, να προσεφέρουν γενικά όσο το δυνατό περισσότερο μπορούν. Συμβουλή της; Όση αγάπη δίνουμε, άλλη τόση θα λάβουμε!

Volt

Η ΈΝΤΟΝΗ ΠΑΡΟΥΣΊΑ ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΤΊΑΣ ΣΆΒΒΑ, ΣΤΑ ΚΟΙΝΆ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΌ ΚΑΙ Η ΑΓΆΠΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ, ΑΦΟΡΟΎΣΑΝ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΉ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΟΡΙΣΜΌ ΤΗΣ, ΩΣ ΑΝΤΙΠΡΌΕΔΡΟΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΌ ΟΡΓΑΝΙΣΜΌ ΚΎΠΡΟΥ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΟΜΑΛΛΟΥΡΗ

Είστε αντιπρόεδρος στο Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου. Πώς προέκυψε η θέση; Προέκυψε από την έντονη παρουσία μου στα κοινά και τον εθελοντισμό και ήταν επιλογή από τον πρόεδρο της δημοκρατίας, ο διορισμός μου. Κίνητρο μου, ήταν και η αγάπη μου προς το πολιτισμό. Πως προήλθε ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου και ποια τα κίνητρα για την ίδρυση του; Ο πρώτος «επίσημος» Θεατρικός Φορέας, ήταν ο ΟΘΑΚ, ο οποίος ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1960, με επιχορήγηση του προέδρου αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄. Αποτελεί η πρώτη προσπάθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας να προωθήσει τη τέχνη του θεάτρου στην Κύπρο, καθώς και τη θεατρική παιδεία και ανέλιξη του κοινού. Μετά από μερικά χρόνια, ο ΟΘΑΚ, παρουσίασε σοβαρή επαγγελματική δουλειά και τέλειωσε με επιθεωρήσεις κατά την ταραγμένη περίοδο του 1964-66. Έτσι, το 1967 είχε διαλυθεί. Το 1969 ιδρύθηκε από το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ), το Θεατράκι του ΡΙΚ και εργάστηκε μέχρι το 1971. Η απόφαση του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος να λειτουργήσει μέσα στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του, θεατρική σκηνή, αποσκοπούσε στην προώθηση του θεάτρου στην Κύπρο. Το 1971, εφόσον υπήρχε επανειλημμένα και επίμονα διατυπωθεί από τους καλλιτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους, το

αίτημα για κρατικό θέατρο και με το πέρασμα αρκετών χρόνων, συζητήσεων και διεργασιών, ιδρύεται ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου (ΘΟΚ). Ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου, δίνει την πρώτη του παράσταση στις 18 Νοεμβρίου 1971, με τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου. Μια παράσταση, όπου επιλέξαμε να αναβιώσουμε τον Ιούλιο του 2021, δηλαδή 50χρόνια αργότερα. Δραστηριότητες που προσφέρονται; Οι τέσσερις σκηνές που συνθέτουν σήμερα την εικόνα της σκηνικής δραστηριότητας του ΘΟΚ, είναι η Κεντρική, η Νέα, η Σκηνή 018 και η Σκηνή «Εκτός Έδρας», με ευρύ ρεπερτόριο, που καλύπτει ποικίλες ανάγκες, όπως αρχαίο, κλασικό, μοντέρνο, πειραματικό, ξένο, νεοελληνικό και κυπριακό. Μέσω της Θεατρικής Ανάπτυξης, ο ΘΟΚ δραστηριοποιείται στην επιχορήγηση του ελευθέρου θεάτρου, καθώς και στην ανάπτυξη κατάλληλων προγραμμάτων για την στήριξη των σκηνών του ΘΟΚ, προς όφελος του θεατρόφιλου κοινού ως ακολούθως: (α) Επιχορηγήσεις θεατρικής δημιουργίας σε θιάσους που δραστηριοποιούνται στην Κύπρο. (β) Θέατρο στα σχολεία, διοργάνωση των Παγκύπριων Σχολικών Αγώνων Θεάτρου, καθώς και εργαστηρίων για εκπαιδευτικούς και (γ) Ερασιτεχνικό θέατρο, διοργάνωση του Παγκύπριου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου. Επιπρόσθετα πλέον διοργανώνει εκπαιδευτικά σεμινάρια (Θεατρικό Καταφύγιο), προάγει προγράμματα για Νέους, προγράμματα θεατρικής συγγραφής καθώς και την προώθηση

των δραστηριοτήτων του ΘΟΚ, μέσω Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων. Επιπρόσθετα, συμμετέχει σε πρόγραμμα έρευνας κοινού της Συνόδου των Θεάτρων της Ευρώπης (ETC). Τέλος, παρέχει οικονομική στήριξη σε οργανωμένα σύνολα που έχουν ανάμεσα στους στόχους τους τη θεατρική ανάπτυξη (Κυπριακό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, Ένωση Ηθοποιών Κύπρου και τη Εταιρεία Θεατρικών Συγγραφέων Κύπρου). Υπάρχει στήριξη από τον κόσμο στις παραστάσεις; Στην Κύπρο υπάρχει θεατρόφιλο κοινό, με ψηλό θεατρικό κριτήριο και ευαισθησία. Το κοινό δεν θα «στηρίξει» μια παράσταση γιατί είναι θέατρο. Το θεατρόφιλο κοινό έχει την ανάγκη να παρακολουθήσει μια θεατρική παράσταση, η οποία θα το ψυχαγωγήσει, προβληματίσει ακόμα και να του ασκήσει κριτική. Το ενδιαφέρον του θεατρόφιλου κοινού διαφέρει, διαφοροποιείται και διαμορφώνεται ανάλογα με τα κοινωνικά δεδομένα της εποχής του, ή καλύτερα τα «σύγχρονα ήθη». Αυτό που το θέατρο μας διδάσκει όμως, είναι ότι οι προβληματισμοί της κοινωνίας, όπως των αρχαίων Αθηναίων, των νεοαστών του 19ου αιώνα και σήμερα, παραδόξως, δεν διαφέρουν πολύ. Σε αυτούς τους ζοφερούς καιρούς, ποιος πιστεύεις είναι ο ρόλος του θεάτρου; Ο ρόλος του θεάτρου είναι αμετάβλητος. Το θέατρο και γενικά η θεατρική τέχνη, ισχυροποιήθηκαν μέσω των ζοφερών καιρών από αρχαιοτάτων χρόνων. Σήμερα, αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις, ιδιαίτερα με το θέμα της πανδημίας. Όμως όπως έχω αναφέρει και πιο πάνω, το θέατρο θα αφουγκραστεί τους προβληματισμούς

Ο βασικός πυλώνας της πολιτιστικής καλλιέργειας

Volt

αυτούς, θα τους φιλτράρει και θα τους αναδείξει, είτε για να προβληματίσει τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε ως κοινωνία, είτε για να τα διακωμωδήσει όλα αυτά. Επιπλέον, το θέατρο παραμένει και το μόνο μέσω που ψυχαγωγεί λόγο της αμεσότητας του, με τον θεατή. Το θεατρικό έργο, αφορά μια ζωντανή εμπειρία. Ένα θέατρο μπορεί να δημιουργήσει πολιτιστική κουλτούρα; Προϋπόθεση για την ύπαρξη πολιτιστικής καλλιέργειας (Cultura Latin – Καλλιέργεια), είναι η ανάγκη για την ανάδειξη των κοινωνικών προβληματισμών, είτε μέσω της δραματοποίησης, είτε μέσω της διακωμώδησης τους. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω του θεάτρου. Το

θέατρο είναι ο βασικός πυλώνας της πολιτιστικής καλλιέργειας. Πλέον ο χώρος του θεάτρου, αφορά περισσότερο παιδιά ή ενήλικες; Ο χώρος του θεάτρου, αφορά όλους μας ανεξαιρέτως. Η θεματολογία του θεάτρου, έχει να δώσει στο θεατρόφιλο κοινό, είτε είναι παιδί, είτε είναι ενήλικας. Δεν είναι θέμα ηλικίας, είναι θέμα ψυχικής αγωγής (ψυχαγωγία). Επιπλέον, πιστεύω ότι το παιδικό και το εφηβικό είδος θεάτρων, υπερτερούν σήμερα, τα οποία είναι το μέσο ώστε να μεταφέρουν τα μηνύματα στα παιδιά μας. Πες μας λίγα λόγια για τις παραστάσεις που ανεβάζετε την περίοδο αυτή.. Ένα από τα δημοφιλέστερα

δημιουργήματα του ελισαβετιανού δραματουργού, είναι ο Βασιλιάς Ληρ. Μια ποιητική σύνθεση για τον κατήφορο ενός βασιλιά, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του ΘΟΚ, σε σκηνοθεσία του σημαντικού Λιθουανού σκηνοθέτη Τσέζαρις Γκραουζίνις. Ο Βασιλιάς Ληρ εκθέτει το εύρος και το βάθος της ανθρώπινης εμπειρίας μέσα από ένα απλό οικογενειακό σχήμα. Ένας πατέρας αποφασίζει να μοιράσει το βασίλειό του στις τρεις κόρες του, θέτοντας ως μοναδικό προαπαιτούμενο την αγάπη και την αφοσίωσή τους. Προδομένος και τυφλωμένος από την ίδια του τη μεγαλομανία, παραδέρνει ταπεινωμένος, στα όρια της παραφροσύνης, και πασχίζει να λυτρωθεί.

Η Σκηνή 018, παρουσιάζει μια παράσταση γεμάτη μουσική, χρώματα και δράση, μέσα από ένα πρωτότυπο κείμενο του Κώστα Σιλβέστρου, βασισμένο σε έργα του Αριστοφάνη (Ειρήνη, Βάτραχοι, Όρνιθες). Με φαντασία και ευρηματικότητα, αναπλάθεται μοναδικά ο θαυμαστός και παραμυθένιος κόσμος του αρχαίου κωμωδιογράφου, από τον οποίο δεν απουσιάζει το παιχνίδι, το όνειρο και οι αναφορές στη σημερινή πραγματικότητα. Αριστοφανικοί ήρωες ζουν μεγάλες και μικρές περιπέτειες, αγωνίζονται, ξεπερνούν εμπόδια, τα παθήματα τους, γίνονται μαθήματά μας, ενώ οι παρεξηγήσεις και οι ανατροπές γεννούν ασταμάτητα σπαρταριστές κωμικές καταστάσεις.

Volt

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ

ΣΤΙΓΜΗΣ

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ ΕΊΝΑΙ Η ΣΎΛΛΗΨΗ ΚΑΙ Η ΑΝΆΔΕΙΞΗ ΜΙΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΉΣ ΣΤΙΓΜΉΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΊ ΣΤΟ ΧΡΌΝΟ, ΕΊΝΑΙ Η ΜΑΓΕΊΑ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΉΣ. Ο ΦΩΤΟΓΡΆΦΟΣ ΜΌΔΑΣ ΒΑΣΊΛΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΊΟΥ, ΜΑΣ ΜΙΛΆ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΌΔΑ, ΤΟ ΣΤΥΛ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΆΠΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ.

Μαγικό ξόρκι

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΟΜΑΛΛΟΥΡΗ

Η πρώτη σου επαφή με τη φωτογραφία. Τι σε σαγήνεψε σε αυτή και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου; Η φωτογραφία εισήλθε στη ζωή μου αρχικά ως χόμπι. Όταν είχα ξεκινήσει να κάνω τα πρώτα κλικ, αντικρίζοντας φανταστικά μέρη και γνωρίζοντας υπέροχους ανθρώπους, είχα τότε αντιληφθεί την μαγεία αυτή, της φωτογραφίας. Μου αρέσει να τραβάω με τη μηχανή μου την κάθε στιγμή που ζω, τοπία ή πρόσωπα, ώστε να θυμάμαι με το πέρασμα του χρόνου, όλες αυτές τις αναμνήσεις. Έτσι, μέρα με τη μέρα συνδεόμουν όλο και περισσότερο με τη φωτογραφία, μέχρι που αποφάσισα να σπουδάσω στην Ελλάδα και να ασχοληθώ με την τέχνη αυτή, ώστε να την μάθω σε βάθος. Τι σημαίνει φωτογραφία για σένα; Μέσα από τη φωτογραφία διδάσκεσαι αρκετά πράγματα για τον ίδιο σου τον εαυτό, που δεν γνώριζες. Μέσα από αυτή, ξεχνιέσαι και κυρίως εξελίσσεσαι σαν άτομο και φυσικά και εγώ σαν Βασίλης. Η φωτογραφία είναι το μέσο, ώστε να παρουσιάσω στον κόσμο όλα όσα βλέπω από τη μηχανή μου. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να ακολουθήσεις το συγκεκριμένο επάγγελμα; Όπως έχω προαναφέρει είχα σπουδάσει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα. Με το τέλος των σπουδών μου, αποφάσισα να ζήσω εκεί. Θα έλεγα ότι είναι αρκετά δύσκολο να ακολουθήσεις το συγκεκριμένο επάγγελμα της φωτογραφίας στην Αθήνα και πρωτίστως για ένα άτομο από την Κύπρο, λόγω του αριθμού των επαγγελματιών και του ανταγωνισμού που υπάρχει. Ο λόγος που επέλεξα να παραμείνω στην Αθήνα και να εξασκήσω το επάγγελμα μου, είναι γιατί αποφάσισα να επικεντρωθώ στη φωτογραφία μόδας, όπου στην Αθήνα έχω περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες, σε αντίθεση πιστεύω με την Κύπρο. Ασχολείσαι κυρίως με τη φωτογραφία μόδας. Πώς προέκυψε η επιλογή αυτή; Κατά τη φωτογραφία μόδας, ο φωτογράφος αναλαμβάνει από την αρχή μέχρι και το τέλος, τη σκηνοθεσία της εικόνας. Μου αρέσει να έρχομαι σε επαφή με άτομα και να αναλαμβάνω το πλήρες concept της φωτογράφισης, μαζί με μία ομάδα αποτελούμενη από στυλίστες, κομμωτές, αισθητικούς κτλ., ώστε να επιτυγχάνουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Επιπρόσθετα, αρκετές από

Volt

τις φωτογραφήσεις μόδας εκφράζουν την κουλτούρα μιας εποχής, διαλύουν στερεότυπα και εξελίσσουν την τέχνη. Αυτά, συνεπώς δημιουργούν και την μαγεία της συγκεκριμένης τέχνης, ώστε να την λατρέψεις. Μια καλή φωτογραφία απαιτεί ταλέντο ή θέλει μόνο τεχνική; Πιστεύω ότι μια καλή φωτογραφία απαιτεί και ταλέντο και τεχνική. Καταρχάς, ο φωτογράφος πρέπει να έχει το «μάτι», ώστε να τραβήξει τη σωστή στιγμή, έτσι θα έλεγα ότι απαιτείται και ταλέντο. Σε θέμα τεχνικής, ο φωτογράφος για να τραβήξει μία σωστή φωτογραφία, είναι αναγκαίο να γνωρίζει τις απαραίτητες ρυθμίσεις της μηχανής, ώστε να έχει και το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Από τη δουλειά σου τι θεωρείς ξεχωριστό; Και τι αγαπάς από αυτή περισσότερο; Η κάθε μου συνεργασία, κυρίως με μοντέλα και γνωστές προσωπικότητες, είναι ξεχωριστή, γιατί μέσα από αυτούς, μαθαίνω και κάτι καινούργιο, έτσι εξελίσσομαι και προχωράω επαγγελματικά. Ως φωτογράφος, θα έλεγα ότι αγαπάω περισσότερο τη κάθε στιγμή που ζω και την ζω στο έπακρο. Θα μελετήσω και θα ψάξω σε βάθος ένα concept. Αγαπάω αυτό που κάνω και το κάνω με χαρά και αφοσίωση. Θέλω να φθάσω όσο πιο ψηλά μπορώ και να με γνωρίσει αρκετός κόσμος μέσα από τα έργα μου. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει ένας φωτογράφος που ασχολείται με τη φωτογραφία μόδας; Υπάρχουν αρκετές δυσκολίες, όπως ο μεγάλος ανταγωνισμός που υπάρχει και ειδικότερα σε μία μεγάλη πόλη όπως η Αθήνα. Κάνοντας τόσα ταξίδια και γνωρίζοντας νέους πολιτισμούς, τι είναι αυτό που έχεις κρατήσει; Με τη σχολή μου όταν σπούδαζα, είχαμε ταξιδέψει σε διάφορους προορισμούς, όπως Ρώμη και Πολωνία. Αφορούσαν ταξίδια φωτογραφικά ή αλλιώς θα τα έλεγα ταξίδια ζωής. Έχω τραβήξει αμέτρητες φωτογραφίες και έχω κλειδώσει αμέτρητες εμπειρίες.

ΠΡΙΝ ΛΊΓΕΣ ΗΜΈΡΕΣ Η BETTY WHITE ΈΚΑΝΕ ΠΛΆΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΛΕΡΤ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΜΕ ΤΟΝ RYAN REYNOLDS ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΟΎΣΕ ΤΟ ΜΕΓΆΛΟ ΤΟΥ ΠΆΘΟΣ. ΣΤΙΣ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ ΘΑ ΈΚΛΕΙΝΕ ΤΑ 100 ΧΡΌΝΙΑ ΖΩΉΣ. ΌΜΩΣ ΤΟ 2022 ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΡΌΛΑΒΕ. ΣΕ ΗΛΙΚΊΑ 99 ΕΤΏΝ, Η ΘΡΥΛΙΚΉ ΑΜΕΡΙΚΑΝΊΔΑ ΗΘΟΠΟΙΌΣ ΆΦΗΣΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΤΗΣ ΠΝΟΉ, ΑΚΡΙΒΏΣ ΛΊΓΟ ΠΡΙΝ ΦΎΓΕΙ ΤΟ 2021, ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΊΧΕ ΒΆΛΕΙ ΣΤΌΧΟ ΝΑ ΚΛΕΊΣΕΙ ΤΑ ΛΟΓΙΣΤΙΚΆ ΤΗΣ ΒΙΒΛΊΑ ΧΩΡΊΣ ΟΎΤΕ ΜΊΑ ΜΈΡΑ ΣΤΟ ΕΠΌΜΕΝΟ ΈΤΟΣ.

Volt

Πώς να περιγράψει κανείς με λέξεις μια πορεία 70 ετών; «Αν και επρόκειτο να γίνει 100, νόμιζα πως θα ζήσει για πάντα» είπε στο People ο ατζέντης της και φίλος της, Jeff Witjas. «Θα μου λείψει τρομερά και το ίδιο και στον υπόλοιπο κόσμο που αγαπούσε τόσο πολύ. Δε νομίζω πως η Betty φοβόταν ποτέ το θάνατο, γιατί πάντοτε ήθελε να πάει να βρει τον αγαπημένο της σύζυγο, τον Allen Ludden. Πίστευε ότι θα τον συναντήσει ξανά». Λίγες ημέρες πριν πεθάνει, η Betty White έλεγε στο People ότι «νιώθω τόσο τυχερή που είμαι σε καλή υγεία και νιώθω τόσο καλά σε αυτή την ηλικία. Είναι απίστευτο. Ίσως επειδή ήμουν πάντοτε μια υπεροπτική αλαζόνας, να έφτασα ως εδώ. Το είχε και η μαμά μου, το πήρα απ΄αυτήν και αυτό δεν άλλαξε ποτέ. Πάντοτε βρίσκω το θετικό. Α, και αποφεύγω οτιδήποτε πράσινο. Νομίζω πως δουλεύει. Σε μια βιομηχανία της ψυχαγωγίας που δοξάζει τα νιάτα και μια ηθοποιός άνω των 40 ετών βλέπει την καριέρα της να τρεμοσβήνει, η Γουάιτ ήταν ένα παράδοξο φαινόμενο: σταρ στα 60 της και είδωλο της ποπ κουλτούρας στα 80 και τα 90. Στα 92 της πρωταγωνιστούσε ακόμη σε μια τηλεοπτική σειρά, το Hot in Cleveland, μέχρι που ματαιώθηκε η προβολή της στα τέλη του 2014. Είχε κερδίσει βραβεία Έμμι για τη συμμετοχή της στις σειρές «Τα χρυσά κορίτσια» και The Mary Tyler Moore Show. Η Betty White ξεκίνησε την καριέρα της το 1952 με το σόου Life with Elizabeth, στο οποίο ήταν παραγωγός και στην πορεία έγινε μια από τις κορυφαίες κωμικούς, με εμφανίσεις στο The Mary Tyler Moore Show τη δεκαετία του ’70 και φυσικά στο The Golden Girls στα 80s, που αποτέλεσε και το ορόσημο της καριέρας της. Από κει και μετά είχε εμφανίσεις σε σειρές όπως το Hot In Cleveland, ενώ στην καριέρα της ήταν 17 φορές υποψήφια για Emmy, κατακτώντας το βραβείο 7 φορές. Το 2010, σε ηλικία 87 ετών παρουσίασε και το Saturday Night Live. Το 2012 παρουσίασε το κωμικό ριάλιτι του NBC με τίτλο Betty White’s Off Their Rockers. Η Betty White γεννήθηκε το 1922 στο Oak Park του Ιλινόι, με το μεσαίο της όνομα να είναι Marion, και αποτέλεσε μοναχοπαίδι. Με τους γονείς της – ο πατέρας της Horace ήταν πλανόδιος πωλητής και η μαμά της Tess κρατούσε το σπίτι – μετακόμισαν στο Λος Άντζελες την περίοδο του Μεγάλου Κραχ. Όνειρο της ήταν να γίνει δασοφύλακας ή συγγραφέας, όταν όμως πρωταγωνίστησε σε μια σχολική παράσταση που είχε γράψει η ίδια, ήξερε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. Στα 17 της αποφάσισε να μην πάει στο κολλέγιο και έγινε κατευθείαν ηθοποιός. Στα 23 της παντρεύτηκε τον βετεράνο πιλότο Dick Barker, μετά από λίγους μήνες χώρισαν γιατί την πήγε να ζήσουν στη φάρμα του στο Οχάιο, και το 1947 παντρεύτηκε τον Lane Allen που της ζήτησε να παρατήσει τη σοουμπίζ. Ο γάμος έληξε το 1949 και τότε, μαζί με τον dj Al Jarvis, εμφανίστηκαν μαζί σε ένα τοπικό κανάλι που της άνοιξε τον δρόμο για το sitcom του 1952. Αυτός ο ρόλος της έδωσε το πρώτο της Emmy. Το 1961 γνώρισε στο τηλεπαιχνίδι Password τον Allen Ludden, τον άντρα με τον οποίο θα έφταναν μαζί ως το τέλος της ζωής τους. Εκείνος είχε τρία παιδιά τότε. Το 1963 παντρεύτηκαν, αλλά δεν έκαναν μαζί παιδιά. Ο Ludden πέθανε το 1981, μετά από 18 χρόνια γάμου. Σε αυτό το διάστημα η Betty White είχε γίνει σταρ της σοουμπίζ και είχε κατακτήσει άλλα 2 Emmy για το The Mary Tyler Moore Show. Το πρακτορείο Associated Press την ανακήρυξε «καλλιτέχνιδα

Το πρακτορείο Associated Press την ανακήρυξε «καλλιτέχνιδα της χρονιάς» δύο φορές ενώ σε δημοσκόπηση του Reuters/Ipsos το 2011, όταν η Γουάιτ ήταν 89 ετών, αναδείχτηκε η δημοφιλέστερη διασημότητα της Αμερικής, με ποσοστό 86%.

της χρονιάς» δύο φορές ενώ σε δημοσκόπηση του Reuters/Ipsos το 2011, όταν η Γουάιτ ήταν 89 ετών, αναδείχτηκε η δημοφιλέστερη διασημότητα της Αμερικής, με ποσοστό 86%. Η ευφυία και η ετοιμολογία της ήταν τα ατού της όταν παρουσίαζε το Betty White’s Off Their Rockers, ένα σόου με κρυφές κάμερες, όπου ηλικιωμένοι ηθοποιοί έκαναν φάρσες σε νέους. «Ποιος θα το φανταζόταν ποτέ πως όχι μόνο θα ήμουν υγιής αλλά θα με προσκαλούσαν ακόμη να δουλέψω. Αυτό είναι προνόμιο… να έχω ακόμη δουλειά είναι μεγάλο προνόμιο», είχε σχολιάσει η ίδια σε μια συνέντευξη που παραχώρησε το 2015 στην Όπρα Γουίνφρεϊ. Η Betty White δεν απέκτησε παιδιά. Αγαπούσε τα ζώα και αγωνιζόταν για αυτά. Κάποτε απέρριψε έναν ρόλο στην ταινία «Καλύτερα δεν γίνεται» επειδή σε μια σκηνή έριχναν έναν σκύλο σε έναν αγωγό σκουπιδιών.

H Betty White πρόσθεσε άλλο ένα Έμμι στη συλλογή της το 1986, για τη σειρά «Τα χρυσά κορίτσια», με πρωταγωνίστριες τέσσερις ηλικιωμένες γυναίκες που συγκατοικούν στο Μαϊάμι. Ήταν υποψήφια άλλες έξι φορές για τον ρόλο της στη σειρά αυτήν, όπου υποδυόταν την γλυκιά, αφελή χήρα Ρόουζ Νίλαντ. Ακολούθησαν ρόλοι σε σήριαλ, ταινίες, εμφανίσεις σε τοκ σόου, σε διαφημίσεις… Μέχρι το 2009 ήταν πανταχού παρούσα, με συχνές εμφανίσεις στην τηλεόραση και έναν ρόλο στην ταινία «Η πρόταση» με τη Σάντρα Μπούλοκ. Ένας νεαρός θαυμαστής της ξεκίνησε μια εκστρατεία μέσω του Facebook ζητώντας να παρουσιάσει η Γουάιτ το Saturday Night Live – κατέληξε να εμφανιστεί σε όλα τα σκετς του σόου και να κερδίσει ακόμη ένα Έμμι. Στα 99 της τα είχε δει, τα είχε κάνει όλα. Και είχε πια πάρει την απόφαση να πάει να συναντήσει τον Ludden.

Volt

Πως αντιλήφθηκες πως κάτι δεν πήγαινε καλά; Πότε πήρες την απόφαση να επισκεφτείς τον γιατρό; Ένα βράδυ του περασμένου Μαρτίου, αφότου είχα συνέλθει από μια ουρολοίμωξη που με ταλαιπωρούσε αποφάσισα να κάνω ένα μπάνιο για να νιώσω καλύτερα. Μπήκα λοιπόν, και ξεκίνησα τη διαδικασία ώσπου έφτασα στη περιοχή των μαστών και ένιωσα ένα εξόγκωμα στον αριστερό μαστό. Προβληματίστηκα και ψηλαφίστηκα. Έπιασα κάτι αρκετά σκληρό σε μορφή μικρής μπάλας. Στην αρχή θεώρησα πως είναι απλά η ιδέα μου και δεν χρειάζεται να δώσω σημασία. Όσο περνούσε η ώρα όμως άρχισα να πανικοβάλλομαι. Βγήκα από το ντουζ, ενημέρωσα τη μητέρα μου και τηλεφωνήσαμε στη γυναικολόγο μου. Μου είπε πως την επόμενη μέρα, Κυριακή, θα με περιμένει στο ιατρείο της να με ψηλαφίσει και η ίδια. Σε ποια ηλικία έγινε η διάγνωση σου, και πως θεωρείς γενικότερα πως επηρεάζει η ηλικία στην οποία βρίσκεται κάποιος, σε αυτές της περιπτώσεις; Είμαι 25 ετών και η διάγνωση μου έγινε πέρυσι. Μέχρι τις 26 Μαρτίου, ημέρα Παρασκευή του 2021, που έγινε η επέμβαση μου, δεν ήξερα τι συμβαίνει. Η ταχεία βιοψία μας το αποκάλυψε, καθώς όλες οι εξετάσεις έδειχναν πως έχω ένα ινοαδένωμα το οποίο έπρεπε να αφαιρεθεί γιατί είχε φτάσει στα 3,6 εκατοστά. Αργότερα η βιοψία έγινε με πιο προσεκτικό έλεγχο και επιβεβαιώθηκε. Θεωρώ πως σε οποία ηλικιακή ομάδα και να βρίσκεσαι, όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο με την υγεία σου οι επιπτώσεις είναι μεγάλες, κυρίως ψυχολογικά. Ξαφνικά όλα αλλάζουν ενώ ταυτόχρονα όλα συνεχίζουν τη ροή τους. Το να έχεις έναν γερό οργανισμό σε συνδυασμό την νεαρή ηλικία είναι καλό από τη μια. Παρόλα αυτά, το να είσαι νέος ηλικιακά δεν είναι πάντα προς όφελος σου, καθώς ο οργανισμός σου ανανεώνει όλα τα κύτταρα με ταχύτατους ρυθμούς και είναι κάτι που μπορεί να επηρεάσει τα καρκινικά κύτταρα. Σε ποιο στάδιο του καρκίνου διαγνώσθηκες; Υπάρχει κάποιο ιστορικό καρκίνου στην οικογένεια σου; Διαγνώστικα σε αρκετά αρχικό στάδιο καθώς δεν είχε προλάβει να επηρεάσει τους λεμφαδένες. Επίσης, δεν έκανα μαστεκτομή αλλά ογκεκτομή. Αφαιρέθηκε δηλαδή ο όγκος και καθαρίστηκε η περιοχή, η οποία

αναγεννήθηκε με υγιή κύτταρα αυτή τη φορά. Αφαιρέθηκαν τέσσερις λεμφαδένες, οι οποίοι ήταν όλοι ανεπηρέαστοι. Έχω έναν υπέροχο χειρουργό που του χρωστάω πολλά! Τον κύριο Άγγελο Αγιάζη…. «Άγγελος» ο κύριος Άγγελος για εμένα. Όσο αφορά το ιστορικό, δεν υπάρχει στην οικογένεια μου και καθώς είμαι νέα το ψάξαμε με γονιδιακό έλεγχο από γενετίστρια, την κυρία Φλωρεντία Φωστήρα. Ο έλεγχος αυτός αποκάλυψε πως έχω κληρονομήσει ένα σπάνιο γονίδιο το οποίο είναι μεταλλαγμένο και παρουσίασε την επιπλοκή. Το γονίδιο ονομάζεται RAD51C και ο καρκίνος που εμφανίστηκε ονομάζεται «μυελωειδές καρκίνωμα μαστού». Οπότε, ιστορικό μπορεί να μην υπάρχει αλλά κάποιος από την οικογένεια μου το φέρει χωρίς να έχει εκδηλωθεί, καθώς όποιος το φέρει έχει 25% πιθανότητες να εκδηλώσει καρκίνο του μαστού και 9% στις σάλπιγγες και στις ωοθήκες, τις οποίες προληπτικά θα τις αφαιρέσω στα σαράντα-πέντε. Ποια ήταν τα πρώτα συναισθήματα σου όταν ενημερώθηκες για τα αποτελέσματα; Ενημερώθηκα λίγο αφότου ξύπνησα από τη νάρκωση και βρέθηκα στο δωμάτιο μου στην κλινική. Ενημερώθηκα από τη μητέρα μου πως η βιοψία μου βγήκε κάπως ύποπτη… Κοιμόμουν και ξυπνούσα συνέχεια εκείνη την ημέρα μέχρι που προς το απόγευμα ήρθε και ο χειρουργός μου να με ενημερώσει πως θα κάνω κάποιες θεραπείες «προληπτικές», όπως μου τις ανάφερε ο ίδιος. Για ακόμη μια φορά έδειξα ψύχραιμη συμπεριφορά κι ένιωθα ένα κενό μέσα μου. Δεν καταλάβαινα τι συμβαίνει, ούτε τι σήμαιναν όλα αυτά. Απλά ξανά κοιμήθηκα. Είχες ανθρώπους που σου στάθηκαν πραγματικά δίπλα σου; Πως θεωρείς πως επηρέασε την ψυχολογία σου, αλλά ίσως και την κατάσταση της υγείας σου η συμπαράσταση τους; Πως ήταν η ψυχολογία σου κατά την διάρκεια των θεραπειών; Είχα δίπλα μου πρώτα απ’ όλα την οικογένεια μου, που τους αγαπώ απεριόριστα! Χωρίς εκείνους, πραγματικά δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Είχα επίσης τον σύντροφο μου και τις φίλες μου, που μου στάθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια. Όσο αφορά την ψυχολογία μου, αρχικά είχα επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από την όλη κατάσταση, αλλά με πολιορκούσε και ο φόβος. Όταν μαχόμουν με τον καρκίνο, κατάλαβα ποιοι είναι πραγματικά δίπλα μου και ποιοι δεν αξίζουν να είναι. Τις πρώτες μέρες μετά τη διάγνωση, κατά κάποιο

Ενημερώθηκα λίγο αφότου ξύπνησα από τη νάρκωση και βρέθηκα στο δωμάτιο μου στην κλινική. Ενημερώθηκα από τη μητέρα μου πως η βιοψία μου βγήκε κάπως ύποπτη…

Η ΔΉΜΗΤΡΑ ΜΉΤΣΗ ΜΑΣ ΜΊΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΉ ΠΕΡΙΠΈΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΊΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΎ, ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΠΟΊΑ ΒΓΉΚΕ ΝΙΚΉΤΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΆ ΕΡΩΤΉΜΑΤΑ ΠΟΥ ΈΧΟΥΝ ΌΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΊΚΕΣ. ΕΚΕΊ ΠΟΥ Η ΖΩΉ ΤΗΣ ΔΉΜΗΤΡΑΣ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΞΕΚΙΝΆΕΙ, ΞΕΚΊΝΗΣΕ Ο ΓΟΛΓΟΘΆΣ ΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΌΣ ΤΗΣ ΑΓΏΝΑΣ ΜΕ ΤΟ ΤΈΡΑΣ, ΤΟΝ ΚΑΡΚΊΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΎ. Η ΠΕΡΙΠΈΤΕΙΑ ΤΗΣ ΔΉΜΗΤΡΑΣ ΕΊΝΑΙ «ΣΎΜΒΟΛΟ» ΔΎΝΑΜΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΟΎ ΣΘΈΝΟΥΣ ΓΙΑ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΊΚΕΣ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΤΖΟΥΛΙΟΥ

«Η ΠΡΌΛΗΨΗ 32

Volt

τρόπο συμπαραστεκόμασταν ο ένας στον άλλον. Δεν μπορούσα να κατανοήσω από που ήρθε και ποια εξέλιξη θα είχε. Η αδερφή μου, αν και 17 ετών είχε την πιο ώριμη συμπεριφορά και μου φέρθηκε σαν να μην άλλαξε τίποτα. Για αυτήν ήμουν η αδερφή της όπως την ήξερε πάντα, και όχι αυτό που μου συνέβαινε. Η στάση της αυτή απέναντι μου, με βοήθησε τρομερά! Δεν μπορώ να κρύψω πως η ψυχολογία μου, γενικότερα, ήταν περίεργη. Τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα. Από τη μια αναλογιζόμουν τι συμβαίνει με το σώμα μου, με έπιανε ένα παράπονο…από την άλλη πείσμωνα, χαιρόμουν και έκανα πράγματα που μπορούσα και με ευχαριστούσαν. Υπήρχαν και οι μέρες που πίστευα πως δεν θα τελειώσει ποτέ όλο αυτό ή πως θα τελειώσει με όχι και τόσο καλή έκβαση. Και το περίεργο είναι πως δεν φοβόμουν για μένα, αλλά για τους ανθρώπους μου που θα άφηνα πίσω. Δεν είχε κανένα δικαίωμα ο καρκίνος να με πάρει μακριά τους! Όπως δεν έχει δικαίωμα για όσες άλλες ζωές αφαίρεσε. Η ψυχολογία είναι το Α και το Ω και μου το υπενθύμιζαν και οι γιατροί μου. Σαφώς, δεν μπορείς να είσαι συνεχώς θετικός, όμως το παλεύεις και όσο περισσότερο μπορείς να είσαι, τόσο το καλύτερο. Πως αντιμετώπισες τις θεραπείες; Βρήκες κάποιες σημαντικές δυσκολίες ; Αν ναι, ποιες ήταν αυτές και πως τις ξεπέρασες; Η πρώτη θεραπεία ήταν επεισοδιακή καθώς μου ήταν μια άγνωστη διαδικασία και δεν γνώριζα τι θα μου κάνουν, πως θα νιώσω και τι θα δω. Όταν ξεκίνησε η διαδικασία έπαθα αλλεργικό σοκ στο πρώτο φάρμακο. Ήταν μια επιπλοκή του ενός εκατομμυρίου, όπως μου εξήγησε η ογκολόγος μου, η κυρία Πλοιαρχοπούλου. Όμως συνέβη… Αφού με συνέφεραν, ο γιατρός μου μαζί με τις νοσοκόμες, με άφησαν να ηρεμίσω για λίγο και έπειτα ξανά ξεκινήσαμε. Δυσκολίες είχα αντιμετωπίσει κυρίως με μια ένεση που έκανα μετά από κάθε θεραπεία, η οποία αφορά τα λευκά αιμοσφαίρια. Είχα αφόρητους πόνους μετά από κάθε ένεση στο μυοσκελετικό μου σύστημα. Δεν μπορούσα να φάω και να καταπιώ με αποτέλεσμα να μην τρέφομαι σωστά, έως και καθόλου. Η έλκη που μου προκλήθηκε στη στοματική κοιλότητα και στο λαιμό μου, σε συνδυασμό με το ότι δεν μπορούσα να φάω, καθιστούσε τη σίτιση μου αδύνατη. Τρεφόμουν με παγάκια, αφού το κρύο μούδιαζε το στόμα μου και δεν πονούσα τόσο. Μασούσα συνέχεια παγάκια. Τοποθετούσα παγάκια και στους αστραγάλους μου και αυτό με ανακούφιζε αρκετά. Επίσης, το μασάζ και η χρήση ενυδατικής κρέμας στους αστραγάλους και τους καρπούς μου, με απάλλασσέ από τους πόνους. Το ανθρακικό στο στόμα ελάττωνε τον ερεθισμό. Η μόνη παρενέργεια που δεν με επηρέασε καθόλου ήταν η απώλεια των μαλλιών μου και γενικά, κάθε τρίχας στο σώμα μου. Σε ποιο βαθμό άλλαξε η ζωή σου μετά από την ασθένεια; Αναθεώρησες πράγματα; Πως σε έχει επηρεάσει γενικότερα αυτό το συμβάν; Έχω το αίσθημα πως έμεινα η ίδια και ταυτόχρονα άλλαξα. Νιώθω πως δεν υπάρχει χώρος πλέον στη ζωή μου για άσχημες καταστάσεις,

Δυσκολίες είχα αντιμετωπίσει κυρίως με μια ένεση που έκανα μετά από κάθε θεραπεία, η οποία αφορά τα λευκά αιμοσφαίρια. Είχα αφόρητους πόνους μετά από κάθε ένεση στο μυοσκελετικό μου σύστημα.

για φόβους και για άτομα που δεν με βοηθάνε να εξελιχθώ σαν προσωπικότητα, και αντίστοιχα δεν τα βοηθώ ούτε εγώ. Οφείλω να ομολογήσω βέβαια, πως ακόμη δεν έχω καταλάβει πλήρως τι μου έχει συμβεί, απλά υπάρχουν στιγμές που κοκαλώνω και περνάνε αστραπιαίες σκέψεις στο μυαλό μου – «είχα καρκίνο» - με πιάνω να αναρωτιέμαι καμιά φορά «είμαι όντως καλά;», «τελείωσε;» - και μετά έρχεται η συνειδητοποίηση… «πέρασα καρκίνο». Βλέπετε…ήμουν γενικά πολύ φοβικός άνθρωπος. Ο φόβος ήταν παρόν συνεχώς. Με τρόμαζαν όλα και αυτό, δεν μου επέτρεπε να παίρνω ρίσκα ή να κυνηγάω τη ζωή μου. Φοβόμουν πολύ για όλα. Η κρίση πανικού ήταν «φίλη» μου… Τώρα πια αυτά μου φαίνονται ασήμαντα. Έγινα πιο δυνατός άνθρωπος! Εάν ήθελες να δώσεις ένα μήνυμα στις γυναίκες και ιδιαίτερα σε νεαρές κοπέλες σαν και εσένα, ποιο θα ήταν αυτό; Τι θα τους συμβούλευες; Κορίτσια μου…μην επαναπαύεστε πως είμαστε νέες. Να ψηλαφίζεστε. Ο καρκίνος δεν κοιτάζει ηλικία ή ιστορικά. Δεν κοιτάζει τίποτα! Αυτό που ακούμε όλες «η πρόληψη σώζει», είναι μεγάλη αλήθεια. Ο καρκίνος δεν χρειάζεται να εξισώσει με τον θάνατο. Η έγκαιρη διάγνωση δίνει μεγάλες πιθανότητες πολύ καλής τελικής έκβασης. Προτρέπω τις κοπέλες που βρίσκονται στην ίδια μοίρα που βρισκόμουν εγώ και δεν αντέχουν την κάσκα (παγωμένο καπέλο που έχει -30 βαθμούς και αποτρέπει σε μεγάλο βαθμό τη πτώση των μαλλιών) ή όποιες επιλέξουν εξ αρχής πως θα αφήσουν τα μαλλιά τους να πέσουν τελείως, να μην αφήσουν τα αμήχανα βλέμματα των τριγύρω απ’ έξω, να τους ωθήσουν να φορέσουν μαντήλια με σκοπό να μην έλκουν το κακόβουλο ενδιαφέρον. Να φοράτε μαντήλια επειδή εσείς το θέλετε. Να τα φοράτε επειδή γουστάρετε, επειδή σας αρέσουν τα χρώματα…επειδή εσείς θα νιώσετε καλύτερα φορώντας τα. Όχι για τα στραβοκοιτάγματα άλλων. Αναμφισβήτητα θέλει δύναμη. Το να κοιτάς τον εαυτό σου να αλλάζει – από την πιο μικρή λεπτομέρεια, μέχρι την πιο χαρακτηριστική αλλαγή – και να τον αγαπάς ανιδιοτελώς, θέλει ουκ ολίγη δύναμη. Όλοι αυτοί που σου ρίχνουν βλέμματα συμπόνιας και καμιά φορά λύπησης, δεν είναι στα παπούτσια σου. Μόνο εσύ ξέρεις το δρόμο σου! Τοιουτοτρόπως, χάραξε τον! Δι’ αυτό, εγώ επέλεξα να κυκλοφορώ χωρίς μαντήλια (μόνο καπέλο για να μην καώ από τον ήλιο). Επιπροσθέτως, ο καλός γιατρός είναι εξίσου σημαντικός. Αν κάτι σας βρωμάει, αλλάξτε γιατρό. Εγώ δεν ταίριαξα με τον πρώτο μου χειρούργο, επομένως απευθύνθηκα αλλού. Βρήκα όμως τον άγγελο μου…τον κύριο Άγγελο. Όποια κοπέλα έχει την ανάγκη να μιλήσει, μπορεί να βοηθηθεί από το «Άλμα Ζωής» στην Ελλάδα, που προσφέρει εξαιρετικό έργο. Μπορεί ακόμη, να έρθει σε επαφή μαζί μου. Αν και δεν είμαι ειδικός και δεν είναι κάθε περίπτωση ίδια, θα χαρώ όμως, να βοηθήσω με κάποιο τρόπο έστω και μια κοπέλα που περνάει καρκίνο του μαστού!

Αν και δεν είμαι ειδικός και δεν είναι κάθε περίπτωση ίδια, θα χαρώ όμως, να βοηθήσω με κάποιο τρόπο έστω και μια κοπέλα που περνάει καρκίνο του μαστού!

ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ» Volt

Στα γρήγορα θα σου πω ότι την έβαψες. Δεν θα βρεις άκρη. Στην ευρωπαϊκή Κύπρο ένας ΑΜΕΑ θα αποδεχτεί τη ζωή σε ένα αμαξίδιο. Σιγά - σιγά αποδέχεται τον τρόπο ζωής. Ποτέ όμως δεν θα αποδεχτεί τους κανόνες και τον τρόπο που η κοινωνία και η πολιτεία του συμπεριφέρεται. Αρκετά ερωτήματα μου δημιουργούνται με επίκεντρο την λέξη αυτή, ΑμεΑ. Πως δικαιούνται να έχουν μια φυσιολογική ζωή, μία ζωή που να μην τους στερείται το οτιδήποτε; Μία ζωή που να μπορούν να πάνε παντού; Και το λέω από προσωπική εμπειρία. Εγώ το είχα ζήσει για λίγο χρονικό διάστημα, υπάρχουν συνάνθρωποι μας, που το βιώνουν καθημερινά. Θα αναφερθώ στην δική μου εμπειρία, στο δικό μου γολγοθά που είχα βιώσει σε ένα μικρό χρονικό διάστημα. Στις 25 Ιουλίου 2020, είχα χειρουργηθεί και στα δύο μου πόδια, στο κάτω μέρος του ποδιού. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μόλις είχα συνέλθει από το υπνωτικό, να λέω στους ανθρώπους που βρίσκονταν στο πλευρό μου, «δεν νιώθω τα πόδια μου». Είχα παγώσει. Το μόνο που είχε έρθει στο μυαλό μου, τη στιγμή εκείνη, ήταν τα άτομα ΑμεΑ. Η στιγμή που θα μου έδιναν εξιτήριο έφθανε, αντικρίζοντας την νοσοκόμα με ένα αναπηρικό αμαξίδιο. Δεν είχα άλλη επιλογή, ήμουν αναγκασμένη να χρησιμοποιώ το αμαξίδιο και να το εισάγω στη καθημερινότητα μου για ένα περίπου μήνα. Για τις μετακινήσεις μου χρησιμοποιούσα αμαξίδιο. Σε πολλά σημεία δεν υπήρχαν καν πεζοδρόμια και αναγκαζόμουν να χρησιμοποιώ με κίνδυνο το δρόμο, όπως και οι πεζοί. Σε αρκετά σημεία στο δρόμο, το πεζοδρόμιο ήταν στενό ή είχε έχει εμπόδια, όπου η διάσχιση μου με το αμαξίδιο, ήταν αδύνατη. Ακόμα και οι ράμπες αναπήρων, όπου υπάρχουν, συχνά ήταν μπλοκαρισμένες από

«Στις 25 Ιουλίου 2019, είχα χειρουργηθεί και στα δύο μου πόδια, στο κάτω μέρος του ποδιού. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μόλις είχα συνέλθει από το υπνωτικό, να λέω στους ανθρώπους που βρίσκονταν στο πλευρό μου, «δεν νιώθω τα πόδια μου». Είχα παγώσει». 34

Volt

Η ζωή σε αμαξίδιο

στην Κύπρο;

Μία δυσάρεστη εμπειρία Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΆΚΤΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΎ VOLT, ΕΙΡΉΝΗ ΤΣΟΜΑΛΛΟΎΡΗ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ ΤΟΥ 2020 ΠΈΡΑΣΕ ΚΆΠΟΙΕΣ ΕΒΔΟΜΆΔΕΣ ΣΤΟ ΑΜΑΞΊΔΙΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΆΦΕΙ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΊΕΣ ΤΗΣ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΩΣ ΑΜΕΑ ΣΤΗΝ ΚΎΠΡΟ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΟΜΑΛΛΟΥΡΗ

«Αναφέρομαι και σε εσάς, που σταθμεύεται τα αυτοκίνητα σας όπου βρείτε και όλοι αυτοί οι ανθρώποι, εξαιτίας σας δεν μπορούν να κυκλοφορούν. Η στάθμευση των αυτοκινήτων από μη δικαιούχους, είναι παράνομη σε χώρους στάθμευσης ΑμεΑ». πολεμιστές χωρίς όπλα! Βρίσκονται σε ένα κράτος, που κανείς δεν έχει συνειδητοποιήσει τον αγώνα τους. Γιατί να συμβαίνει αυτό; Όλα αυτά επιβεβαιώνουν την κοινωνική αναλγησία της κυβέρνησης. Ένα είναι το ζητούμενο και η ευθύνη του κράτους, να γεμίσει το κέντρο της πόλης, αλλά και ολόκληρο το νησί, με ανθρώπους με αναπηρία. Να μπορούν να απολαύσουν την καθημερινότητα τους, τις βόλτες με φίλους και την οικογένεια τους. Να μπορούν να ζουν όπως τους αξίζει, όπως πρέπει να ζουν, ελεύθερα και ισότιμα. Πιστεύω, ότι όλοι έχουμε μία μορφή αναπηρίας. Κάποιοι από εμάς ακούμε λιγότερο από το διπλανό μας, βλέπουμε λιγότερο, κάποιοι δεν τρέχουν, δεν βαδίζουν, κάποιοι απλά είναι ανάπηροι, γιατί αυτό απλώς συνέβη στη ζωή τους. Μερικοί άνθρωποι, είναι συναισθηματικά ανάπηροι, σε σχέση με τους γύρω μας, ακούμε κωφοί και τυφλοί με τα προβλήματα των συνανθρώπων μας, οι οποίοι δυσκολεύονται να βγάλουν πέρα, μια αυτονόητη για εμάς, καθημερινότητα. Οι οποίοι είναι καθηλωμένοι σε ένα αμαξίδιο και αυτοκίνητα σταθμευμένα. Σε αρκετά μέρη, δεν υπήρχαν ράμπες, σε αρκετά πολυκαταστήματα δεν υπήρχαν ανελκυστήρες, δεν υπήρχαν πάρκινγκ για να μπορέσουμε να σταθμεύσουμε το αυτοκίνητο σε κοντινή απόσταση με τον προορισμό μας και γενικότερα δεν υπήρχαν άλλα πολλά προσαρμοσμένα, για ένα ΑμεΑ να έχει εύκολη πρόσβαση σε ένα χώρο. Το μόνο που συναντούσα συνεχώς και ήταν εύκολο σε πρόσβαση, ήταν οι τουαλέτες και αυτό, γιατί τους υποχρεώνει ο νόμος. Εάν δεν υπάρχει τρόπος να εισέλθεις σε ένα χώρο όμως, την τουαλέτα τι να την κάνεις; Εάν δεν υπάρχει χώρος στάθμευσης, πως θα κυκλοφορεί ένας ΑμεΑ; Αναφέρομαι και σε εσάς, που σταθμεύετε τα αυτοκίνητα σας όπου βρείτε και όλοι αυτοί οι ανθρώποι, εξαιτίας σας δεν μπορούν να κυκλοφορούν. Η στάθμευση των αυτοκινήτων από μη δικαιούχους, είναι παράνομη σε χώρους στάθμευσης ΑμεΑ. Έτσι, την επόμενη φορά που θα βρεθείς σε ένα χώρο στάθμευσης και δεν βρεις άδειο χώρο για το αυτοκίνητο σου, μη σταθμεύσεις σε θέσεις για ΑμεΑ και μη σταθμεύεις επάνω σε πεζοδρόμια και

στις ειδικές μπάρες πρόσβασης, στερείς το δικαίωμα της ισότιμης συμμετοχής των ΑμεΑ στη ζωή. Τα θέματα προσβασιμότητας των ΑμεΑ, δεν είναι στις προτεραιότητες της πόλης μας, καταστώντας την, ως μη πρότυπο για τα έργα και τις διευκολύνσεις, που δεν υπάρχουν για τα άτομα με αναπηρία.

Πλέον, οι άνθρωποι με αναπηρίες είναι ανύπαρκτοι και αόρατοι για την πολιτεία. Ένας άνθρωπος με αναπηρία, διαχειρίζεται αρκετές δυσκολίες, σωματικές, συναισθηματικές, κοινωνικές και διανοητικές. Όταν λοιπόν μια κοινωνία εστιάζει στην ανεπάρκεια κάθε μέλους της και όχι στην ιδιαίτερη δεξιότητα του ή στο ταλέντο του, ποιος τελικά έχει την αναπηρία; Η κοινωνία ή ο άνθρωπος; Απουσιάζει ο κοινωνικός προσανατολισμός, οι βάσεις, οι υποδομές και κυρίως απουσιάζει η παιδεία, η οποία αποκτάται από το σχολείο και το σπίτι, από τους δασκάλους και τους γονείς. Οι γονείς και τα άτομα ΑμεΑ, θεωρούνται

Volt

«Να μην σέβεσαι και να αποδέχεσαι τη διαφορετικότητα, είναι και η μεγαλύτερη αναπηρία. Ο αγώνας για μία κοινωνία ίσων ευκαιριών, είναι τρόπος ζωής, ας δείξουμε στα άτομα με αναπηρία πως είμαστε ίσοι, πως έχουμε ίσα δικαιώματα. Όλοι είναι διαφορετικοί, μα όλοι είναι ίσοι». προσπαθούν να ζήσουν την ημέρα τους και αρκετοί από αυτούς, χωρίς καμία βοήθεια. Δεν πρόκειται για ένα δράμα, αλλά για μία αλήθεια που συμβαίνει γύρω μας. Μεγάλος αριθμός ανθρώπων, είναι άτομα με αναπηρία. Περίπου 190.000.000 άτομα αντιμετωπίζουν καθημερινά, σημαντικές δυσκολίες στην ζωή τους. Για πολλοστή φορά, η κυβέρνηση μας, περιφρονεί τα άτομα αυτά, τις ανάγκες τους, αλλά και τους φορείς που τους εκπροσωπούν. Ακόμα και σήμερα βλέπουμε τέτοιες εικόνες στον δρόμο μας. Ο κάθε ένας από εμάς, είναι αναγκαίο να γίνει η καλύτερη εκδοχή, αρχικά για το συνάνθρωπο μας και μετέπειτα για την κοινωνία μας. Ας καταργήσουμε τις ανάρμοστες αυτές συμπεριφορές. Κοινωνία και πολιτεία, οφείλουν από κοινού να σέβονται, να παρέχουν και να διευκολύνουν κάθε άνθρωπο, με την κάθε αναπηρία που αντιμετωπίζει. Να μην σέβεσαι και να αποδέχεσαι τη διαφορετικότητα, είναι και η μεγαλύτερη αναπηρία. Ο αγώνας για μία κοινωνία ίσων ευκαιριών, είναι τρόπος ζωής, ας δείξουμε στα άτομα με αναπηρία πως είμαστε ίσοι, πως έχουμε ίσα δικαιώματα. Όλοι είναι διαφορετικοί, μα όλοι είναι ίσοι. Και με την πανδημία να μας ταλανίζει αυτά τα χρόνια, αρκετοί γκρινιάζουν, γιατί βρίσκονται μόνιμα στο σπίτι, για μερικό χρονικό διάστημα, λόγω της καραντίνας. Ίσως τώρα, τα άτομα αυτά, να νιώσουν στο 1%, όπως είχαν νιώσει και εγώ, πως αισθάνονται τα άτομα ΑμεΑ με κινητική αναπηρία και η πανδημία να γίνει αφορμή για σκέψη και κυρίως, η κοινωνία μας να αποτελείται από ανθρώπους με περισσότερη αλληλεγγύη και ανθρωπιά. Ας ελπίσουμε, ότι πλέον και οι κυβερνώντες, θα λειτουργήσουν με ενέργειες προς όφελος των ατόμων ΑμεΑ, με σεβασμό και με στόχο, την ποιοτική ζωή των ατόμων αυτών.

Volt

I am a true champion

Volt

Η Μαρία Μάρκου είναι αθλήτρια της Κυπριακής Εθνικής Παραολυμπιακής Ομάδας στην Άρση Βαρών σε πάγκο. Το τροχαίο ατύχημα στην ηλικία των δεκαέξι χρονών δεν της στέρησε το δικαίωμα να ονειρεύεται. Αντίθετα της άνοιξε ένα δρόμο με απεριόριστα όνειρα τα οποία θέτει ως στόχους καθημερινά. Μία συνέντευξη που μεταφέρει άπειρα μαθήματα ζωής από ένα άτομο που έμαθε να μην τα παρατάει ποτέ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΖΑΝΕΤΤΟ ΛΟΥΚΑ

Ποια είναι η Μαρία Μάρκου; Γεννήθηκα το 1993 στη Λεμεσό, όπου και ζω μόνιμα. Είμαι αθλήτρια της Κυπριακής Εθνικής Παραολυμπιακής Ομάδας στο αγώνισμα της άρσης βαρών σε πάγκο, έχοντας εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε διεθνείς αγώνες και, παράλληλα, εργάζομαι ως Καθηγήτρια Πληροφορικής στη Μέση Εκπαίδευση. Έχοντας αποφοιτήσει από το σχολείο, προχώρησα σε προπτυχιακές σπουδές στην Επιστήμη των Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Φρέντερικ και έπειτα σε μεταπτυχιακές σπουδές στον κλάδο της Επιστήμης και Μηχανικής Δεδομένων στο Τ.Ε.Π.Α.Κ. Από μικρή ασχολούμαι επαγγελματικά με τον αθλητισμό. Συγκεκριμένα, από την ηλικία των 4 ετών ασχολούμουν με τον πρωταθλητισμό στο άθλημα της ενόργανης γυμναστικής και με το αγώνισμα του στίβου μέχρι την ηλικία των 16, όπου είχα το τροχαίο ατύχημα. Έπειτα από το ατύχημα που είχα, ασχολήθηκα με τον παραθλητισμό, ξεκινώντας με το ομαδικό άθλημα της καλαθόσφαιρας με αμαξίδια και συνεχίζοντας με τα ατομικά αθλήματα της κολύμβησης και της άρση βαρών σε πάγκο. Κατέληξα στην άρση βαρών σε πάγκο, άθλημα το οποίο με προσέλκυσε περισσότερο. Παράλληλα, πραγματοποιώ εθελοντικά ομιλίες σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία μιλώντας για τον παραθλητισμό και την αναπηρία και προβαίνω σε διάφορες άλλες εθελοντικές ενέργειες. Βρίσκεσαι καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο, ύστερα από ένα τροχαίο ατύχημα με τη μηχανή. Μίλησε μου γι’ αυτό.. Είχα ένα τροχαίο ατύχημα με τη μηχανή το 2009 στην ηλικία 16 ετών, διαγνώστηκα με ολική αναπηρία, και η συνέπεια αυτού του ατυχήματος είναι η διακίνηση μου με αναπηρικό αμαξίδιο. Πώς είχες νιώσει τη στιγμή εκείνη που αντιλήφθηκες πως δεν θα οδηγούσες ξανά την μηχανή σου; Πώς το αποδέχτηκες; Εκείνη τη στιγμή έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, καθώς, ως αθλήτρια αρτιμελής που ήμουν και έτρεχα αντίθετα με τον άνεμο, ερχόμουν αντιμέτωπη με μια νέα πραγματικότητα μαθαίνοντας ότι δεν θα ξαναπερπατήσω. Αυτή η πραγματικότητα, ωστόσο, δεν με απογοήτευσε ποτέ, παρόλο που ξεκίνησε να ξετυλίγεται μπροστά μου από τα 16 μου. Αντίθετα, την έχω «αγκαλιάσει» και την αγαπώ. Σίγουρα, ο καθένας που παθαίνει ένα τέτοιο σοβαρό ατύχημα και δεν μπορεί να ξαναπερπατήσει, δεν το παίρνει και τόσο ήπια, πόσο μάλλον εγώ, που ήμουν και είμαι υπερβολικά ενεργητική και δραστήρια. Η αποδοχή δεν ήταν άμεση, και αυτό είναι απόλυτα λογικό και φυσιολογικό. Ήθελα χρόνο πολύ να το αποδεχτώ. Το δούλεψα με τον εαυτό μου. Πείσμωσα ακόμη περισσότερο και το πήρα απόφαση να «σταθώ στα πόδια μου», για να προχωρήσω, γιατί αν δεν το έκανα, δεν θα ήμουν αυτή που είμαι τώρα. Είμαι ασφαλώς ευγνώμων στην οικογένειά μου, ειδικότερα, και στο περιβάλλον μου, γενικότερα, και που στάθηκαν στο πλευρό μου και που πάντα με στηρίζουν. Ωστόσο, αξίζει να σημειώσω ότι κυρίως χάρη στην αθλητική πειθαρχία μου κατάφερα να αντεπεξέλθω, ώστε να νιώσω ψυχολογικά και πάλι δυνατή. Το ατύχημα, έχει κάνει την Μαρία ως άτομο, πιο δυνατή ή πιο σκληρή; Αρχικά, πιστεύω ακράδαντα ότι ήμουν και είμαι ο εαυτός μου, ο χαρακτήρας μου δεν έχει αλλάξει μετά από το ατύχημα, ωστόσο, έχω φιλοσοφήσει τη ζωή και έχω βελτιωθεί ως άτομο. Άλλωστε, με την αναπηρία εκτιμάς τις ικανότητες στη ΖΩΗ και όχι τις ανικανότητες. Τονίζω, μάλιστα, τη σημασία της λέξης «ζωή», γιατί είναι το σπουδαιότερο αγαθό, και πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που το «κατέχουμε». Έχοντας δει κατάματα τον θάνατο, αισθάνομαι τυχερή που ζω. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή, γι’ αυτό πρέπει να αδράχνουμε κάθε στιγμή και να τη ζούμε στο έπακρον. Όσον αφορά το κατά πόσο έχω γίνει πιο δυνατή ή πιο σκληρή, σας διαβεβαιώ ότι και τα δύο ισχύουν. Γενικά, είμαι ένα άτομο πεισματάρικο, που δεν τα βάζει ποτέ κάτω, ό,τι και να γίνει. Μου αρέσει πάντα ο κίνδυνος, και οι προκλήσεις με γοητεύουν. Δεν σταματώ να προσπαθώ να ξεπερνώ τα όρια μου και να τολμάω να ζήσω νέες περιπέτειες. Άλλωστε, το καινούριο είναι που δίνει «χρώμα» στη ζωή μας. Ωστόσο, δε σημαίνει ότι δεν είμαι πειθαρχημένη. Αντιθέτως, ο αθλητισμός και η διακίνηση μου με αναπηρικό αμαξίδιο από μικρή ηλικία με έκανε να δυναμώσω, να ωριμάσω πιο νωρίς και να δω τα πράγματα ρεαλιστικά. Ναι, έχω γίνει και πιο σκληρή, αλλά όχι άκαρδη, ούτε επιθετική, αλλά σκληρή με τον εαυτό μου ως εξής: Από τη μια, αντιμετωπίζω πιο σκληρά ορισμένες συμπεριφορές και δεν συγχωρώ πλέον τόσο εύκολα, και από την άλλη, έχω καλλιεγήσει περισσότερο εσωτερικό πείσμα, πιέζω τον εαυτό μου, δεν κλαίω εύκολα, δε λυγίζω, δε δείχνω σε κανέναν ότι πονώ και κυρίως δεν τα παρατάω ποτέ. Υπογραμμίζω, ποτέ, γιατί αν δεν μπορώ

Εκείνη τη στιγμή έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, καθώς, ως αθλήτρια αρτιμελής που ήμουν και έτρεχα αντίθετα με τον άνεμο, ερχόμουν αντιμέτωπη με μια νέα πραγματικότητα μαθαίνοντας ότι δεν θα ξαναπερπατήσω. Αυτή η πραγματικότητα, ωστόσο, δεν με απογοήτευσε ποτέ, παρόλο που ξεκίνησε να ξετυλίγεται μπροστά μου από τα 16 μου. Αντίθετα, την έχω «αγκαλιάσει» και την αγαπώ.

να καταφέρω κάτι στην αρχή, θα το δουλέψω μέχρι το τέλος και θα πετύχω τον στόχο μου. Έχεις νιώσει κοινωνικό ρατσισμό; «Ρατσισμό» δεν έχω ζήσει ποτέ μου, ο κόσμος συμπεριφέρεται ανάλογα με τον χαρακτήρα που του δείχνουμε και εγώ σε καμιά περίπτωση δεν έχω δώσει ούτε δίνω δικαιώματα ώστε ο κόσμος να με λυπάται. Η μεμψιμοιρία μετά από μια εμπειρία όπως αυτήν που έχω ζήσει θεωρείται ανούσια. Αντιθέτως, τα άτομα με αναπηρίες είναι ισότιμα, ικανά να εργαστούν, να αθληθούν, να κάνουν οτιδήποτε κάνουν και οι αρτιμελείς, απλά με κάποιο βαθμό δυσκολίας, αναλόγως πάντα με τι είδους αναπηρία έχει ο καθένας. Πιστεύεις ότι στην εποχή του 2022, η κοινωνία μας έχει ωριμάσει απέναντι στα άτομα με αναπηρία; αντιμετωπίζει σωστά ένα ΑμεΑ; Σίγουρα, η κοινωνία μας έχει ωριμάσει σε μεγάλο βαθμό απέναντι στα άτομα με αναπηρία, αλλά όχι στον επιθυμητό. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση δεν έχει προνοήσει με ολοκληρωμένα δημόσια έργα, ώστε να υπάρχει πρόσβαση παντού για ένα ΑμεΑ, όπως με κατάλληλους χώρους στάθμευσης, ράμπες, πεζοδρόμια και σημάνσεις. Αρκετοί πολίτες σέβονται τα ΑμεΑ, αλλά ένα μεγάλο ποσοστό συμπεριφέρεται ασυνείδητα, παρκάροντας για παράδειγμα σε χώρους στάθμευσης ΑμεΑ. Δεν με πληγώνει, αλλά καλύτερα με «θυμώνει» η συμπεριφορά τέτοιων ατόμων, που φανερώνει έλλειψη παιδείας. Ανύπαρκτοι, δυστυχώς, είναι αρκετές φορές και οι χώροι υγιεινής για ΑμεΑ σε εμπορικά κέντρα και χώρους εστίασης. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζεις καθημερινά ως άτομο με κινητικές δυσκολίες; Στην καθημερινότητα μου συναντώ πάρα πολλές δυσκολίες. Ορισμένες εξ αυτών αφορούν την έλλειψη προσβασιμότητας σε δημόσιους ή ιδιωτικούς χώρους, όπως έχω αναφέρει, και την ασέβεια συμπολιτών μας, δυσχεραίνοντας τη διακίνηση και τον τρόπο ζωής μου. Επίσης, ως εκπαιδευτικός αλλά και επαγγελματίας αθλήτρια αντιμετωπίζω διάφορες δυσκολίες στον χώρο όπου εργάζομαι και στο χώρο όπου προπονούμαι, τις οποίες μπορεί να μη συναντήσει κάποιος χωρίς αναπηρία. Ένας επαγγελματίας αθλητής πρέπει να προπονείται πρωί και απόγευμα. Είμαι άτομο με αναπηρία άρα έχω

Volt

περισσότερες ανάγκες και δυσκολίες μέχρι να ετοιμαστώ. Ένα άτομο με αναπηρία κουράζεται 3 φορές περισσότερο από έναν αρτιμελή, σκεφτείτε καθημερινά τι προσπάθειες κάνω για να αντεπεξέλθω στην απαιτητική καθημερινότητα μου, εκτός από τα καθήκοντα που έχω ως εκπαιδευτικός καθημερινά. Η κάθε προπόνηση μπορεί να διαρκέσει μέχρι και τρεισήμισι ώρες. Πριν ή μετά την προπόνηση είναι πιθανόν να πρέπει να κάνω ενδυνάμωση, φυσιοθεραπεία ή αποκατάσταση, τα οποία συμβάλλουν στην προετοιμασία μου. Συνήθως, επιστρέφω στο σπίτι γύρω στις 9 το βράδυ και τότε πρέπει να ετοιμαστώ για την επόμενη ημέρα, οπότε, αντιλαμβάνεστε πόσο απαιτητικό πρόγραμμα έχω καθημερινά. Εάν ο χρόνος γύριζε προς τα πίσω, τι θα άλλαζες; Τίποτα, απολύτως! Είμαι της άποψης ότι αυτό ήταν για να συμβεί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ποιοι είμαστε σήμερα είναι καθαρά αποτέλεσμα των όσων έχουμε ζήσει. Σίγουρα θα μπορούσε να μην είχε συμβεί, όμως αυτό δεν μας το υποδεικνύει κανείς. Σε αυτό το πράγμα είμαι απόλυτη. Έγινε, τελειώσε. Ζούμε πιο πλούσιοι με τις εμπειρίες μας και προχωράμε στο μέλλον με μεγαλύτερη ωριμότητα και αποφασιστικότητα. Το κυριότερο μάθημα που έχεις διδαχθεί από την περιπέτεια της υγείας σου; Το κυριότερο μάθημα αδιαμφισβήτητα είναι αυτό της ζωής και της εσωτερικής δύναμης. Όπως έχω αναφέρει, το ατύχημα με έχει κάνει πιο σκληρή και πιο δυνατή. Δυστυχώς ή ευτυχώς μέσα σε δευτερόλεπτα μπορεί να ανατραπεί όλη σου η ζωή. Ωστόσο, για να μπορέσεις να ορθοποδήσεις πρέπει να βρεις την πραγματική δύναμη που κρύβεις. Τα πάντα μπορούν να γίνουν κατορθωτά, όσο δύσκολα και να είναι. Επίσης, από την περιπέτειά μου αυτή, έχω διδαχθεί να βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου με περισσότερη κατανόηση και να μαθαίνω από αυτούς. Ο καθένας μέσα του μπορεί να κουβαλά τον δικό του γολγοθά και να μην είναι ορατός. Η αλήθεια είναι ότι μέσα σε διάφορα νοσοκομεία όπου έχω νοσηλευτεί είτε στην Κύπρο, είτε στο εξωτερικό, έχω γνωρίσει ανθρώπους με διάφορα προβλήματα υγείας, οι οποίοι πλησίαζαν όλο και περισσότερο τον θάνατο, όμως είχαν όρεξη για ζωή. Αυτό το γεγονός μου έδινε και εμένα δύναμη και κίνητρα, ώστε να μην τα παρατώ ποτέ. Ένα άτομο που αγαπά τη ζωή, δεν πρέπει να σταματά να ελπίζει, αλλά να θέλει να ζει στο έπακρο κάθε λεπτό, καθε στιγμή, όποια δυσκολία κι αν συναντήσει. Όλο αυτό ήταν ένα μεγάλο μάθημα. Είμαι μία νέα, σοφότερη Μαρία, η οποία ξεκινησε από την αρχή, σαν ένα μωρό που μαθαίνει να περπατά. Παρά το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζεις, είσαι ένα άτομο γεμάτο όρεξη και δραστήριο. Αυτό από που πηγάζει; Είμαι εκ φύσεως γεμάτη τρέλα και ενέργεια. Γενικότερα, νιώθω άψογα με τον

Volt

Είμαι της άποψης ότι αυτό ήταν για να συμβεί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ποιοι είμαστε σήμερα είναι καθαρά αποτέλεσμα των όσων έχουμε ζήσει. Σίγουρα θα μπορούσε να μην είχε συμβεί, όμως αυτό δεν μας το υποδεικνύει κανείς. Σε αυτό το πράγμα είμαι απόλυτη. Έγινε, τελειώσε. Ζούμε πιο πλούσιοι με τις εμπειρίες μας και προχωράμε στο μέλλον με μεγαλύτερη ωριμότητα και αποφασιστικότητα.

εαυτό μου, θέλω να ζω κάθε στιγμή στο έπακρο, θέλω να ρισκάρω, να είμαι δημιουργική, να γεμίζω από νέες εμπειρίες, και να μην επαναπαύομαι κάνοντας τα ίδια. Ο τρόπος σκέψης μου, οι προκλήσεις και τα ερεθίσματά μου μού αυξάνουν την όρεξη και την ενέργειά μου. Θυμάσαι πότε είχες την πρώτη σου επαφή με τον αθλητισμό; Τι σε σαγήνεψε σε αυτό και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου; Όπως έχω αναφέρει, γεννήθηκα στον αθλητισμό και γαλουχήθηκα με το αθλητικό «μικρόβιο»! Στην ηλικία των 4 ετών ξεκίνησα ενόργανη ολυμπιακή, και στίβο στην ηλικία των 7 ετών, κάνοντας και στα δύο αθλήματα πρωταθλητισμό. Θυμάμαι από πάντα ότι ό,τι και αν έκανα είχε σχέση με τον αθλητισμό. Καθημερινά έκανα πολύωρες προπονήσεις, πάνω από έξι ώρες. Παράλληλα, ό,τι άλλο έκανα είχε σχέση με τα αθλήματα, π.χ. παρακολουθούσα διάφορα αθλητικά παιχνίδια στην τηλεόραση και στα γήπεδα. Ήταν και είναι αναπόσαστο κομμάτι του εγκεφάλου μου. Μάλιστα, ήθελα να γίνω γυμνάστρια. Αυτά που με γοήτευσαν στον αθλητισμό είναι τα ιδεώδη του. Ειδικότερα, πρώτον, η πειθαρχία, καθώς κατάλαβα ότι είναι δύσκολο να είσαι παιδί και να μπορείς να πειθαρχείς αν δεν ασχολείσαι με τον αθλητισμό. Επίσης, η ευγενής άμιλλα και ο ανταγωνισμός. Με τον αθλητισμό με σαγήνεψε το ότι κατάφερνα να ξεπερνώ πάντα τα οριά μου, να ξεσπώ, ειδικά στον στίβο, να τρέχω κόντρα στον άνεμο, και εκεί που έβλεπα ότι έχω πετύχει έναν μεγάλο στόχο, συνειδητοποιούσα ότι μπορώ να φτάσω ακόμα ψηλότερα, καθώς δεν υπήρχαν όρια για μένα. Τέλος, αξίζει να σημειώσω ότι ο αθλητισμός και κυρίως ο πρωταθλητισμός με κέρδισε, καθώς κατάλαβα ότι δεν είναι κάτι που μπορεί να πετύχει ο οποιοσδήποτε. Πέρα από το ταλέντο, απαιτούνται θυσίες, ιδρώτας, στερήσεις, πείσμα, αποφασιστικότητα, προσήλωση και σκληρός αγώνα. Μετά το ατύχημα, δεν τα είχες βάλει κάτω, συνέχισες τον αθλητισμό. Ήταν μια δύσκολη απόφαση ή εύκολη; Ήταν μια δύσκολη απόφαση. Μάλιστα, στην αρχή ομολογώ πως ήμουν διστακτική, καθώς επρόκειτο για τεράστια αλλαγή. Άλλο να είσαι αρτιμελής και και άλλο να είσαι ΑμεΑ και να γυμνάζεσαι. Αναμφίβολα, είναι πολλές οι δυσκολίες στην εκγύμναση ενός ΑμεΑ, καθώς ένα τέτοιο άτομο έχει μειωμένες κινήσεις και απαιτείται περισσότερη προσπάθεια για την επίτευξη άριστου αποτελέσματος. Ωστόσο, για μένα η συνέχιση της ενασχόλησής μου με τον πρωταθλητισμό ήταν φυσική εξέλιξη, γιατι ανέκαθεν έιχα τα ερεθίσματα. Ποια ήταν τα κίνητρα σου, ώστε να ασχοληθείς ξανά με τον αθλητισμό; Όταν μετά το ατύχημα με προσέγγισαν άνθρωποι του χώρου, για να ασχοληθώ με τον παρααθλητισμό, βρήκαν την πόρτα κλειστή. Αρχικά, ήμουν αρνητική. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, όταν μου εισηγήθηκαν να συμμετέχω σε ομάδα καλαθοσφαίρισης με αμαξίδιο, άρχισα να το σκέφτομαι σοβαρά. Επρόκειτο, βέβαια, για ένα ομαδικό άθλημα, που θα συνιστούσε μεγάλη πρόκληση για μένα, καθώς μέχρι τότε ασχολούμουν μόνο με ατομικά αθλήματα. Πήρα την απόφαση και εντάχθηκα στο άθλημα, ανακτώντας το αθλητικό μου πάθος εντός των γηπέδων! Το πρώτο βήμα, λοιπόν, είχε γίνει. Έστω και για λίγες ώρες θα ασχολούμουν επαγγελματικά, κάνοντας ένα διάλειμμα από τις υποχρεώσεις μου ως φοιτήτρια. Πώς προέκυψε το άθλημα της άρσης βαρών, εφόσον ασχολήσουν με άλλα αθλήματα προηγουμένως; Μετά τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, το 2016, οι παράγοντες της Εθνικής Ομοσπονδίας

Άρσης Βαρών της Κύπρου θέλησαν να δημιουργήσουν ομάδα για το άθλημα της άρσης βαρών σε πάγκο. Έγινε και σε εμένα πρόταση. Πήγα, «γνώρισα» το άθλημα και ενθουσιάστηκα. Το θεώρησα άλλη μια πρόκληση στη ζωή μου, γιατί ήταν διαφορετικό από τα άλλα αθλήματα με τα οποία είχα ασχοληθεί στο παρελθόν, και όπως έχω αναφέρει, θέλω συνεχώς να ρισκάρω και να δοκιμάζω νέα πράγματα. Επίσης, θεωρείται ανδροκρατούμενο άθλημα, και για μένα αυτό ήταν άλλη μια πρόκληση. Κι επειδή με «γοητεύουν» τα δύσκολα, δέχθηκα την πρόταση. Το άθλημα με απορρόφησε, και δε μετανιώνω στιγμή για την απόφασή μου. Όπως είναι λογικό, για να φθάσεις σε υψηλό επίπεδο, απαιτείται καθημερινός σκληρός αγώνας και αφοσίωση. Και η δικαίωση δεν άργησε να έρθει για μένα, καθώς συμμετείχα αξιοπρεπώς σε διεθνείς αγώνες, με αποκορύφωμα την Παραολυμπιάδα του Τόκυο, μέσα σε ενάμιση μόλις χρόνο ενασχόλησης με το άθλημα. Έχεις λάβει μέρος στο άθλημα της άρσης βαρών σε διάφορους διεθνείς αθλητικους Αγώνες. Μίλησε μου γι΄αυτό.. Παρόλο που έχω ενταχθεί στο άθλημα μόλις πριν δύο χρόνια, έχω γίνει η πρώτη αθλήτρια που εκπροσωπεί την Κύπρο σε διεθνείς και Παραολυμπιακούς αγώνες στο άθλημα της άρσης βαρών σε πάγκο. Μάλιστα, στον δεύτερό μου μόλις διεθνή αγώνα που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2021, εν μέσω πανδημίας, κατετάγην στη 2η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Τιφλίδας, κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο, το πρώτο για την Κύπρο στο εν λόγω άθλημα. Μόλις στον τρίτο μου διεθνή αγώνα, που διεξήχθη στο Ντουμπάι τον Ιούνιο του 2021, πετυχαίνοντας νέο παγκύπριο ρεκόρ (100 κιλά), εξασφάλισα την πρόκρισή μου στην Παραολυμπιάδα του Τόκυο. Μετά από ατελείωτες ώρες προπονήσεων, προετοιμασιών, αγώνων αλλά και αναβολών και σκαμπανεβασμάτων εξαιτίας της πανδημίας, αρχές με μέσα Ιουλίου, μου τηλεφώνησαν από την Παραολυμπιακή Επιτροπή και μου ανακοίνωσαν ότι πήρα την πρόκριση για την Παραολυμπιάδα. Τη στιγμή εκείνη βρισκόμουν στην προπόνηση. Νομίζω με άκουσε όλο το γήπεδο από τη χαρά μου! Η ανταπόκριση στην απαιτητική καθημερινότητά μου, οι κόποι, οι αγώνες, οι θυσίες, οι σκληρές προπονήσεις, ο περιορισμένος χρόνος για προσωπική ζωή καρποφόρησαν, και το όνειρό μου άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Στην πρώτη μου συμμετοχή σε παραολυμπιακούς αγώνες, στο Τόκιο τον Αύγουστο – Σεπτέμβριο 2021, εκπροσώπησα επάξια την Κύπρο, καθώς αναδείχθηκα 7η Παραολυμπιονίκης. Έπειτα, ούσα τραυματίας, συμμετείχα τον Οκτώβριο του 2021 στους Πανελλήνιους Αγώνες Άρσης Βαρών σε πάγκο, όπου κέρδισα την 1η θέση εκτός ανταγωνισμού, και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γεωργίας τον Νοέμβριο 2021. Εκπλήρωσα, λοιπόν, το όνειρό μου να λάβω μέρος σε Παραολυμπιάδα, και αισθάνομαι, πραγματικά, ευλογημένη.

Αποκόμισα μοναδικές και σημαντικές εμπειρίες, τόσο από αυτήν όσο και από όλους τους διεθνείς μου αγώνες, ώστε σε επόμενους διεθνείς αγώνες αλλά και Παραολυμπιάδες να πετύχω ακόμα πιο σπουδαίες επιδόσεις. Σήμερα είσαι εκπαιδευτικός, τι συμβουλεύεις τους μαθητές σου; Να προσπαθούν μέρα με τη μέρα να γίνονται καλύτεροι άνθρωποι και να βοηθούν τους συνανθρώπους τους οι οποίοι το έχουν ανάγκη. Δεν είναι απαραίτητο να τους δείχνω τον δικό μου χαραγμένο δρόμο, αλλά τους καθοδηγώ πώς να φτιάξουν το δικό τους. Επίσης, τους συμβουλεύω να θέτουν στόχους. Θεωρώ ότι όταν έχουν υψηλούς στόχους στη ζωή τους, είναι πιο δραστήριοι, ενεργητικοί, θέλουν να ζουν, για να φτάσουν τον εαυτό τους όσο πιο ψηλά μπορούν. Δεν είναι απαραίτητο να είναι πάντα στην κορυφή, αλλά το σημαντικότερο είναι τα όσα θα διδαχθούν μέσα από τη διαδρομή που θα ακολουθήσουν για να φτάσουν εκεί. Επίσης, τους συμβουλεύω να σέβονται τον συνάνθρωπό τους και να έχουν συνείδηση. Πρωταθλητής ποιος είναι για την Μαρία; Αυτός που όσα προβλήματα και να εχει είτε εμφανή είτε όχι, μπορεί να έχει το ψυχικό σθένος να προχωρήσει, αυτός που ζει τη ζωή και εκπληρώνει τους στόχους του και τα όνειρά του, χωρίς να δειλιάζει, να διστάζει, να επαναπαύεται και να τα παρατάει. Είτε προσωπικά, είτε επαγγελματικά, είτε αθλητικά. Σε όλους τους τομείς. Υπάρχει κάποιο όραμα που έχεις και δεν έχεις καταφέρει να το υλοποιήσεις μέχρι τώρα; Ποια είναι τα πλάνα/στόχος σου για τους επόμενους μήνες; Όχι. Ό,τι έχω βάλει στόχο, το έχω υλοποιήσει. Αφού είμαι πεισματάρικο άτομο, ήταν αναμενόμενο να τελεσφορήσουν μέχρι σήμερα τα όνειρά μου. Η Παραολυμπιάδα του Τόκιο αποτελεί πλέον παρελθόν και μία γλυκιά ανάμνηση. Πέτυχα μια επίδοση που αντικατοπτρίζει την προετοιμασία που είχα κάνει και τη στήριξη που έλαβα και λαμβάνω από συγκεκριμένους φορείς, δηλαδή την Κυπριακή Εθνική Παραολυμπιακή Επιτροπή, την Ομοσπονδία της Άρσης Βαρών, τον Κυπριακό Οργανισμό Αθλητισμού, τους προπονητές μου, τους φυσιοθεραπευτές μου, την αθλητική ψυχολόγο μου, το διατροφολόγο μου, τους χορηγούς μου, την οικογένεια και τους φίλους μου. Το μυαλό τώρα είναι στραμμένο στους επόμενους αγώνες, για τους οποίους προπονούμαι σκληρά και με μεγάλη προσήλωση. Οι επόμενοι μου στόχοι είναι οι Κοινοπολιτειακοί Αγώνες και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2022, όπου ευελπιστώ να κατακτήσω ένα μετάλλιο. Δηλώνω αθλήτρια πολλά υποσχόμενη στον χώρο της άρσης βαρών σε πάγκο, και θα κάνω κάθε δυνατή προσπάθεια να σηκώσω ψηλά τη σημαία της χώρας μας. Με θέληση, πείσμα, σκληρό αγώνα, πάθος, προσήλωση και μόχθο, οι αγώνες μου θα ευοδωθούν. Ένα μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις προς τα έξω; Ως αθλήτρια, δηλώνω ότι περιμένουμε περισσότερη στήριξη από την κυβέρνηση αλλά και από τους συμπολίτες μας, καθώς όταν έχουμε στήριξη, αποκτούμε μεγαλύτερα κίνητρα να κάνουμε την κοινωνία μας περήφανη. Παράλληλα, η κυβέρνηση οφείλει να δώσει κίνητρα στα ΑμεΑ να αθλούνται, να δημιουργήσει αθλητικές εγκαταστάσεις για ΑμεΑ και να τις εξοπλίσει κατάλληλα, αφού τα οφέλη θα είναι πολλαπλά. Οι αθλητές αυτοί θα παρατηρήσουν βελτίωση όχι μόνο σωματική αλλά και ψυχική, ενώ αρκετοί ενδέχεται να φθάσουν σε επιτυχίες που ούτε οι ίδιοι ούτε και οι φορείς μπορούν να φανταστούν. Είναι πραγματικά κρίμα τα παιδιά και οι νέοι να είναι κλειδωμένοι σπίτι και να αρνούνται να βγουν στον πραγματικό κόσμο, γιατί νιώθουν διαφορετικοί. Με συλλογική προσπάθεια, κατάλληλη ενημέρωση και πράξεις, όχι μόνο λόγια, κάθε αγώνας είναι δυνατόν να τελεσφορήσει.

Volt

Δώσε λίγη σημασία στο αυτοκίνητό σου! Χάλασε το αμάξι σας μηχανικά, ηλεκτρολογικά ή ακόμη και τα ελαστικά σας; Στο περιοδικό VOLT σας προτείνουμε εννέα λύσεις, που επιλύουν άμεσα και ποιοτικά οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζει το όχημα σας.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΟΜΑΛΛΟΥΡΗ

Volt

Aσφάλεια, εμπιστοσύνη και αμεσότητα ΑΣΦΆΛΕΙΑ, ΕΜΠΙΣΤΟΣΎΝΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΌΤΗΤΑ. ΑΦΟΡΆ ΤΟ ΤΡΊΠΤΥΧΟ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΏΝ ΑΞΙΏΝ ΠΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΎΕΙ ΤΟ ΣΥΝΕΡΓΕΊΟ ΑΥΤΟΚΙΝΉΤΩΝ Π. ΘΩΜΆ & ΥΙΟΊ AUTO SERVICES, ΠΟΥ ΑΦΟΡΆ ΤΟΝ ΚΛΆΔΟ ΤΗΣ ΣΥΝΤΉΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΒΕΛΤΊΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΉΤΟΥ. Το συνεργείο Π. Θωμά & Υιοί Auto Services, αφορά μία επιχείρηση που δεν σας πουλάει, αλλά σας καθοδηγεί στην αποδοτικότερη λύση για το αυτοκίνητο σας. Από το 1980, ο ιδιοκτήτης του συνεργείου Πανίκκος Θωμά, ίδρυσε ένα πρωτοπόρο συνεργείο για την εποχή του, στη Δερύνεια. Σκοπός του ήταν να εξυπηρετήσει τις αυξανόμενες ανάγκες που είχαν δημιουργηθεί, καθώς ο αριθμός των αυτοκινήτων άρχισε να αυξάνεται ραγδαία. Μετά από μερικά χρόνια, η εταιρεία πέρασε και στην επόμενη γενιά, στους Θεόδωρο και Αντρέα,

Volt

οι οποίοι ξεκίνησαν να εργάζονται με τον πατέρα τους στο συνεργείο, όπου εκείνον τον καιρό βρισκόταν στην Οδό Ευρώπης 1, στην Δερύνεια. Σημείο ορόσημο ήταν το 2007 όπου η εταιρεία μεταφέρθηκε σε νέο ιδιόκτητο χώρο, στην οδό Αλεξάνδρου Γκραχαμ Μπελ 3 (Βιομηχανική Ζώνη Δερύνειας), και βρίσκεται εκεί μέχρι και σήμερα. Το συνεργείο Πανίκκος Θωμά & Υιοι, είναι Authorised Service Station της εταιρείας Hyundai CTC Automotive στην επαρχία Αμμοχώστου. Αφορά ένα υπερσύγχρονο συνεργείο και με πολυετή

εμπειρία στον χώρο των επισκευών και χάρη σε αυτήν, αλλά και την υπευθυνότητα και την τεχνογνωσία που διαθέτουν, για τα θέματα του αυτοκινήτου, μπορούν να δώσουν λύσεις για την πλήρη συντήρηση αλλά και επισκευή του οχήματος σας. Βασίζεται σε ένα μεγάλο δίκτυο αντιπροσώπων ανταλλακτικών αυτοκινήτων και είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει κάθε πρόβλημα του αυτοκινήτου σας. Αναλαμβάνουν όλων των ειδών επιδιορθώσεις αυτοκινήτων όπως διάγνωση των βλαβών του αυτοκινήτου, πλήρες Services, έλεγχος και επισκευή κλιματιστικού, ευθυγραμμίσεις, ζυγοσταθμίσεις (μέτρημα τιμονιού), προγραμματισμός Cameras & Radar ADAS, αλλαγή ελαστικών και Programming ECU tuning. Διαθέτουν μεγάλη γκάμα ειδικών εργαλείων για εξειδικευμένες εργασίες και απαρτίζονται από υπερσύγχρονα διαγνωστικά μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας τα οποία καλύπτουν ακόμα και τα τελευταία μοντέλα αυτοκινήτων. Στο συνεργείο Πανίκκος Θωμά & Υιοί, θα ελέγξουν το όχημα σας και θα εγγυηθούν την ασφάλεια σας. Βασιζόμενοι στον σεβασμό και την ποιότητα της δουλειάς που παρέχουν στους πελάτες, έχουν κερδίσει την λέξη κλειδί, «εμπιστοσύνη». Για πολλούς ανθρώπους, το αυτοκίνητό τους είναι σαν μέρος της οικογένειας, γι’ αυτό δίνουν ως ομάδα, μεγάλη προσοχή σε αυτό. Το άρτιο εκπαιδευόμενο προσωπικό, διαθέτει πολυετή εμπειρία σε υψηλής ποιότητας επισκευής αυτοκινήτων και εξελίσσονται, κάνοντας ένα βήμα παραπάνω καθημερινώς, ώστε να εξασφαλίσουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες σας. Σε συνδυασμό αυτών των δύο, η ικανοποίηση σας θα είναι εγγυημένη. Αλεξάνδρου Γκραχαμ Μπελ 3, Βιομηχανική Ζώνη Δερύνειας, Τ: 23 821398, 99 750582, 99 637743, 99 804034

σύγχρονος μηχανολογικός εξοπλισμός και σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία του ιδιοκτήτη, υπάρχει 100% επιτυχία στην ευθυγράμμιση του οχήματός σας, ώστε να απολαμβάνετε με ασφάλεια και άριστη απόδοση την οδήγηση. Ένα σωστά ευθυγραμμισμένο αυτοκίνητο, είναι ασφαλές και σαφώς πιο ξεκούραστο κατά την οδήγησή του. Στο συνεργείο, διατίθεται και μια πλήρη σειρά από ελαστικά υψηλής ποιότητας, που σας κάνουν να νιώθετε ασφάλεια στο αυτοκίνητό σας. Έχουν συνεργάτες μεγάλες αντιπροσωπείες ελαστικών, όπως Good Year, Michelin, Riken, Hankook, Pirelli, Yokohama, Otani και άλλες πολλές αντιπροσωπείες. Aναλαμβάνει την παραλαβή, αλλά και την επιστροφή των οχημάτων, από την εργασία ή την οικία του πελάτη, για καλύτερη εξυπηρέτηση. Πριν ξεκινήσετε ένα προγραμματισμένο σας ταξίδι, καλό θα ήταν να ελέγξετε την κατάσταση των ελαστικών του οχήματός σας, εφόσον είναι αυτά που μεταφέρουν όλη την κινητική ενέργεια της μηχανής, για τη κίνηση του οχήματος. Ο τακτικός έλεγχος των ελαστικών, είναι από τις πιο βασικές ενέργειες, όπου ελέγχεται η κατάσταση τους, αλλά και η καλή λειτουργία τους. Ο Κυριάκος, μπορεί να ανταπεξέλθει στη γρήγορη - άμεση εξυπηρέτηση και στα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πελάτης στο όχημά του, προσφέροντας ασφάλεια, αξιοπιστία και ποιότητα. Η πολύχρονη πείρα του, αποτελεί την εγγύηση, προς την πολυπληθή πελατεία του. Γρίβα Διγενή 220, Παραλίμνι (Απέναντι από CYTA), Τ: 99 684208

Με 23 χρόνια εμπειρίας ΣΤΟ ΣΥΝΕΡΓΕΊΟ ΚΥΡΙΆΚΟΣ ΠΑΝΑΓΉ, Η ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΉ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΉΣ ΑΠΟΣΤΟΛΉ ΤΟΥ, ΕΊΝΑΙ Η ΑΦΟΣΊΩΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΉ ΠΑΡΟΧΉ ΨΗΛΟΎ ΕΠΙΠΈΔΟΥ ΠΟΙΌΤΗΤΑΣ ΕΞΥΠΗΡΈΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΤΟΜΈΑ ΤΩΝ ΕΛΑΣΤΙΚΏΝ. Το 1999, ο Κυριάκος Παναγή δημιούργησε ένα από τα πρώτα, λίγα καταστήματα επιδιόρθωσης και πώλησης ελαστικών, στο Παραλίμνι. Σήμερα, μετά από 23 χρόνια στον τομέα των ελαστικών, το συνεργείο είναι εξοπλισμένο με τα υψηλότερης τεχνολογίας μηχανήματα και με το εξειδικευμένο προσωπικό του, εξυπηρετεί και καθοδηγεί με

ασφάλεια τους πελάτες του. Στο συνεργείο αυτό, προσφέρονται υπηρεσίες όπως, εφαρμογή και πώληση ελαστικών που αφορούν όλα τα είδη οχημάτων, ελαφρών και βαρέων. Επιπλέον, πραγματοποιείται ίσιωμα και επιδιόρθωση των ριμς και ηλεκτρονικό μέτρημα τιμονιών. Στο συνεργείο «Κυριάκος Παναγή», διατίθεται ακριβής και

Volt

Εγγύηση της καλής εργασίας για το όχημα σας ΣΤΟ ΣΥΝΕΡΓΕΊΟ ΑΝΤΡΈΑΣ Γ. ΘΩΜΆ, ΕΙΔΙΚΕΎΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΏΛΗΣΗ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΌΡΘΩΣΗ ΕΛΑΣΤΙΚΏΝ. Η ΠΟΛΥΕΤΉΣ ΕΜΠΕΙΡΊΑ ΤΟΥ, ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΌ ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΙΟΤΙΚΈΣ ΥΠΗΡΕΣΊΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΈΡΕΙ, ΑΦΟΡΟΎΝ ΤΟ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΉΣ ΤΩΝ ΠΕΛΑΤΏΝ ΤΟΥ, ΌΠΟΥ ΕΔΏ ΚΑΙ ΧΡΌΝΙΑ, ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΎΟΝΤΑΙ.

Volt

Ο Γιώργος Θωμά ξεκινάει την επαγγελματική του σταδιοδρομία το 1990, ανοίγοντας την πρώτη ατομική του επιχείρηση, στον τομέα των ελαστικών. Το συνεργείο αυτό αναπτύχθηκε πολύ σύντομα, δημιουργώντας το καλύτερο όνομα στην περιοχή της Δερύνειας. Το 2003 ο Αντρέας, γιος του Γιώργου, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του εντάσσεται στο δυναμικό της επιχείρησης. Έτσι, η ατομική επιχείρηση μετατρέπεται σε Αντρέας Γ. Θωμά και μεταφέρεται στο υφιστάμενο μαγαζί, στην οδό Μακαρίου Γ, στη Δερύνεια. Ο Αντρέας, με το πέρασμα των χρόνων συνεχίζει να ακολουθεί την εξέλιξη της τεχνολογίας παρακολουθώντας σεμινάρια στον τομέα του ελαστικού και αναπτύσσοντας τον εξοπλισμό του συνεργείου με μηχανήματα. Έχοντας σαν πρώτο του μέλημα την ικανοποίηση των πελατών του, είναι συνεχώς ενημερωμένος στις νέες εξελίξεις σε επίπεδο προϊόντων και υπηρεσιών. Σε συνδυασμό με την πολύχρονη εμπειρία στο χώρο του ελαστικού, η εταιρεία Αντρέας Γ. Θωμά, μπορεί να καλύψει πλέον μεγάλο εύρος από τις ανάγκες των πελατών του. Τα ελαστικά αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες για την ασφάλεια του οχήματός σας. Τα ελαστικά ενός οχήματος είναι το σημείο επαφής του με το δρόμο, έτσι δεν αρκεί να ταιριάζουν στα ποικίλα διαφορετικά συστήματα ανάρτησης και να αντιδρούν με ακρίβεια στις εντολές οδήγησης. Είναι σημαντικό να κυλούν ομαλά και να είναι ανθεκτικά. Για να διατηρούν τα οχήματα με ασφάλεια και σιγουριά στο δρόμο, τα ελαστικά πρέπει να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δυνάμεις που ασκούνται επάνω τους στο φρενάρισμα, την επιτάχυνση ή τη στροφή. Ο Αντρέας Γ. Θωμά βρίσκεται συνεχώς δίπλα σας, για να σας συμβουλέψει σχετικά με τα ελαστικά του οχήματος σας και διατηρώντας την ασφάλειά σας, έχοντας συνεργάτες μεγάλες αντιπροσωπείες, όπως Hankook, Double Coin, Michelin, Pirelli, Bridgestone, Barum,Dunlop, Yokohama, Otani, MRL, Davanti και άλλες πολλές αντιπροσωπείες. Με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, συνέπεια και κληρονομιά από τον πρώτο ιδρυτή, η εταιρεία Αντρέας Γ. Θωμά, συνεχίζει να παρέχει όλες τις υπηρεσίες που αφορούν τον κλάδο των ελαστικών, πάντα σε λογικές τιμές, με ευέλικτα – οικονομικά πακέτα. Η τεχνογνωσία, η εμπειρία τόσων ετών, οι συνεργασίες της εταιρείας, η ασφάλεια που παρέχει, ο σύγχρονος εξοπλισμός που διαθέτει και η άμεση εξυπηρέτηση, αποτελούν εγγύηση της καλής εργασίας για το όχημα σας. Μακαρίου Γ 105, Δερύνεια, Τ: 99 426954

εξυπηρέτηση του πελάτη, το ταξινομεί στα συνεργεία που εμείς θεωρούμε πως προσφέρουν υπηρεσίες πέντε αστέρων. Ο Αντώνης και Κωνσταντίνος Μάρκου, λόγο του νεαρού της ηλικίας τους και το πάθος για την τεχνολογία, βρίσκονται συνεχώς ενημερωμένοι και πλήρως εξοπλισμένοι με όλα τα μέσα, για τη καλύτερη εξυπηρέτηση, του κάθε μοντέλου και χρονολογίας αυτοκινήτου, που εισέρχεται στο συνεργείο τους, με πρωταρχικό στόχο, τόσο την καλύτερη εξυπηρέτηση, όσο και την ασφάλεια του πελάτη, στο φιλικό περιβάλλον που προσφέρουν, στο χώρο εργασίας τους. Οι εξονυχιστικοί έλεγχοι που γίνονται στο αυτοκίνητο σας και η προσοχή στη λεπτομέρεια, είναι η ένδειξη σεβασμού στον πελάτη που τους εμπιστεύεται και η προσωπική τους δέσμευση. Για περισσότερα επισκεφθείτε τις σελίδες μας στο Facebook και Instagram Markou Brothers Garage, και οποιεσδήποτε πληροφορίες για τις υπηρεσίες στείλτε email στο a.markougarage@gmail.com Ιπποκράτους 28, Παραλίμνι, Τ: 99 811108, 99 167383

Με ειδικότητα, την καλύτερη εξυπηρέτηση! ΤΟ ΣΥΝΕΡΓΕΊΟ ΑΝΤΏΝΗΣ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΜΆΡΚΟΥ, ΕΊΝΑΙ ΈΝΑ ΑΞΙΌΠΙΣΤΟ ΣΥΝΕΡΓΕΊΟ, ΔΙΑΘΈΤΟΝΤΑΣ ΥΠΕΡΣΎΓΧΡΟΝΟ ΕΞΟΠΛΙΣΜΌ, ΓΝΏΣΗ ΣΤΟΝ ΚΛΆΔΟ ΤΗΣ ΣΥΝΤΉΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΥΉΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΉΤΟΥ ΣΑΣ, ΠΡΟΣΦΈΡΟΝΤΑΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΈΣ ΥΠΗΡΕΣΊΕΣ. Το σύγχρονο συνεργείο αυτοκινήτων Markou Brothers, αφορά μία οικογενειακή επιχείρηση, που είχε ανοίξει τις πόρτες του γκαράζ του το 2014, από τον ιδιοκτήτη του, Αντώνη Μάρκου και μετέπειτα το 2018, άρχισε η συνεργασία του Αντώνη μαζί με τον αδερφό του Κωνσταντίνο. Πλέον τα αδέρφια Μάρκου, εργάζονται μαζί, προχωρώντας και χτίζοντας την δουλειά που τόσο αγαπάνε, με πάθος για το ότι έχει να κάνει με αυτοκίνητο. Οι αδερφοί Μάρκου, διαθέτοντας εμπειρία στον κλάδο της επισκευής και συντήρησης αυτοκινήτου, προσφέρουν εξαιρετικές υπηρεσίες, και αναλαμβάνουν με υπευθυνότητα το πλήρες Service, την διάγνωση,

τον έλεγχο κλιματισμού A/C, το tuning και coding, την πλήρως επισκευή οποιαδήποτε μηχανικού κομματιού του αυτοκινήτου σας και ότι άλλο θελήσει ο πελάτης. Το συνεργείο Markou Brothers, καλύπτει όλες τις μάρκες αυτοκινήτων ανεξαιρέτως. Στις εγκαταστάσεις του συνεργείου, υπάρχει υπερσύγχρονος εξοπλισμός, ο οποίος προσθέτει δυνατότητες στο τεχνικό προσωπικό να αντιμετωπίζει το οποιοδήποτε πρόβλημα που υπάρχει στο αυτοκίνητο σας, με ακρίβεια και αξιοπιστία, που εξάλλου αυτός είναι και ο στόχος τους. Ο υπερσύγχρονος εξοπλισμός του συνεργείου, η τεχνογνωσία που διαθέτουν οι ιδιοκτήτες και πάνω απ΄όλα η ευχάριστη διάθεση τους για την καλύτερη

Volt

εισέρχεται στο γκαράζ, το οποίο επιδιορθώνεται από τους κατάλληλα εκπαιδευμένους μηχανικούς της, για έγκυρη και σωστή ενημέρωση των πελατών της, αλλά και για την μηχανική πρόληψη και φροντίδα των οχημάτων. Το προσωπικό της εταιρείας, είναι άρτια εκπαιδευμένο και τυγχάνει συστηματικής και τακτικής τεχνικής επιμόρφωσης και ενημέρωσης στα θέματα της μηχανικής αυτοκινήτων, ώστε οι προσφερόμενες υπηρεσίες, να είναι οι κατάλληλες και να συμβαδίζουν με τη σύγχρονη τεχνολογική ανάπτυξη. Επιπρόσθετα, το προσωπικό είναι σταθερό, όπου υπάρχουν υπάλληλοι, οι οποίοι εργοδοτούνται από τη συγκεκριμένη εταιρεία, για περισσότερα από 20 χρόνια. Η σταθερότητα αυτή του προσωπικού, δημιουργεί ευχάριστές συνθήκες εργασίας, γεγονός το οποίο καθιστά τις προσφερόμενες υπηρεσίες, αξιόπιστες, εφόσον διαθέτουν εμπειρία, αξιοπιστία και σεβασμός στον πελάτη. Η ανταπόκριση του προσωπικού, προς στην εξυπηρέτηση των πελατών τους, είναι άμεση και ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι να παραλάβουν το όχημα του πελάτη τους και να το παραδώσουν το συντομότερο δυνατο. Στο συνεργείο A.TIKKIS AUTO SERVICE, έχουν πάντα κατά νου, την ασφάλεια του πελάτη, γι’ αυτό φροντίζουν την συνεχής ενημέρωση για τυχόν προβλήματα που παρουσιάζει το όχημα τους ή για το χρόνο που πρέπει να πραγματοποιηθεί η συντήρησή του. Παράλληλα νοιάζονται και για το κόστος της κάθε επιδιόρθωσης ή συντήρησης, έτσι φροντίζουν να είναι χαμηλό, χωρίς φυσικά αυτό, να μειώνει τις υψηλές προδιαγραφές των προσφερόμενων υπηρεσιών τους. Ακολουθώντας πάντοτε, τις οδηγίες του κατασκευαστή στη συντήρηση, αλλά και στην επιδιόρθωση των οχημάτων που αναλαμβάνουν. Ιπποκράτους 33Γ, Παραλίμνι, Τ: 23 827661

Άμεση εξυπηρέτηση ΤΟ ΣΥΝΕΡΓΕΊΟ A.TIKKIS AUTO SERVICE, ΑΦΟΡΆ ΈΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΟ ΚΈΝΤΡΟ ΤΕΧΝΙΚΉΣ ΕΞΥΠΗΡΈΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΚΊΝΗΤΑ. ΟΙ ΒΑΣΙΚΈΣ ΑΡΧΈΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΊΑΣ, ΕΊΝΑΙ Η ΕΞΕΙΔΊΚΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΥΉ ΤΩΝ ΟΧΗΜΆΤΩΝ, Η ΑΠΌΛΥΤΗ ΙΚΑΝΟΠΟΊΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΛΑΤΏΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΎΝΗ ΠΟΥ ΘΈΛΟΥΝ ΝΑ ΚΕΡΔΊΖΟΥΝ ΣΕ ΚΆΘΕ ΕΠΑΦΉ ΜΑΖΊ ΤΟΥΣ. Η εταιρεία συστάθηκε το 2000, με την επωνυμία A.TIKKIS AUTO SERVICE, από τον ιδιοκτήτη της, Ανδρέα Τίκκη από το Παραλίμνι. Πριν από την ίδρυση της, λειτουργούσε από το 1996 το συνεργείο επιδιόρθωσης αυτοκίνητων, με ιδιοκτησία επίσης του Ανδρέα Τίκκη. Η εταιρεία δραστηριοποιείται στον τομέα της επιδιόρθωσης, συντήρησης, επισκευής οχημάτων όλων των τύπων, καθώς επίσης και με την ευθυγράμμιση τιμονιού, επιδιόρθωση και αντικατάσταση ελαστικών, επιθεώρηση οχημάτων Μ.Ο.Τ και ότιδηποτε άλλο αφορά στη μηχανική

Volt

αυτοκινήτων. Η εταιρεία, έχει άμεση συνεργασία με την εταιρεία εισαγωγής αυτοκινήτων Char. Pilakoutas, έτσι το συνεργείο A.TIKKIS AUTO SERVICE, είναι ένα από τα εξουσιοδοτημένα συνεργεία της στην Κύπρο για τα μοντέλα της, Mitsubishi, Renault και Dacia. Άξιο αναφοράς, το συνεργείο A.TIKKIS AUTO SERVICE, αναλαμβάνει τις επιδιορθώσεις οποιουδήποτε οχήματος και άλλης εταιρείας. Στα πλαίσια των εργασιών της, η εταιρεία φροντίζει να διατηρεί αρχείο συντήρησης και αντιμετώπισης προβλημάτων για κάθε όχημα που

Με ταχύτητα, αξιοπιστία και συνέπεια

η χαρά τους ατέλειωτη μαστορεύοντας στο πλάι του πατέρα τους. Με αρκετές ώρες δουλειά καθημερινά και η ιδέα του ιδιόκτητου χώρου από την πρώτη στιγμή είχε γίνει πραγματικότητα το 2000, όπου είχαν μετακομίσει σε καινούργιο χώρο στη Μακαρίου Γ’ και τα παιδιά - έφηβοι, τα απογεύματα σχολνώντας από το σχολείο, πήγαιναν στο συνεργείο του πατέρα τους και απασχολούνταν εκεί, συνειδητά και με όρεξη. Πλέον, μετά από σπουδές, σεμινάρια και την πολυετή εμπειρία των στελεχών της, η εταιρία Α. Τακκούσιης και Υιοί, προσφέρει στους πελάτες της, την καλύτερη εξυπηρέτηση σαν Ηλεκτρολόγοι και Μηχανικοί Οχημάτων. Το συνεργείο είναι εξουσιοδοτημένο για την κατασκευή πινακίδων, για συσκευές περιορισμού ταχύτητας - κόφτες και ταχογράφους, διαχείριση αερίου Air Condition και κατασκευή κλειδιών. Εγγυώνται το άψογο αποτέλεσμα και την άριστη εξυπηρέτηση, με προτεραιότητα τις εταιρίες που εξυπηρετούν κοινό ή κοινωνικό έργο, όπως εταιρείες λεωφορείων, ταξί, ασθενοφόρα, εταιρείες διανομής όπως αρτοποιεία και άλλα. Στο πλήρες εξοπλισμένο συνεργείο τους, βρίσκονται όλα τα τελευταίας τεχνολογίας διαγνωστικά εργαλεία, καθώς και η συνεχής κατάρτιση στις νέες τεχνολογίες και εξελίξεις στο αντικείμενο, υπόσχονται την αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων και βλαβών σε κάθε τύπο αυτοκινήτου. Όποιο και να είναι το πρόβλημα του αυτοκινήτου, μεγάλης ή μικρής σημασίας αντιμετωπίζεται με τον καλύτερο τρόπο, με το τρίπτυχο της επιτυχίας τους να είναι, ταχύτητα, αξιοπιστία και συνέπεια. Λεωφόρο Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ 121, Δερύνεια, Τ: 23 828501, 99 537220, 99 996177, 99 913613

Η ΕΤΑΙΡΕΊΑ Α. ΤΑΚΚΟΎΣΙΗΣ ΚΑΙ ΥΙΟΊ, ΜΕ ΌΛΑ ΤΑ ΑΠΑΡΑΊΤΗΤΑ ΕΡΓΑΛΕΊΑ, ΌΡΓΑΝΑ ΔΙΆΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΉΜΑΤΑ, ΑΝΑΛΑΜΒΆΝΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΥΉ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΏΝ ΠΟΛΎΠΛΟΚΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΏΝ ΚΑΙ ΜΗ ΣΥΣΤΗΜΆΤΩΝ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΉΤΩΝ. Η εταιρεία Α. Τακκούσιης και Υιοί, ιδρύθηκε το 1993, από τον Αντρέα Τακκούσιη και η τεχνογνωσία του, σε συνδυασμό με την πολυετή του πείρα, έχει μεταφερθεί και στα δύο εκ των τεσσάρων παιδιά του, Πασχάλη (γνωστός σε όλους Σκόρσος) και Γιώργο Τακκούσιη. Στον ελεύθερο του χρόνο, βρίσκεται στο πλευρό του πατέρα του και το τρίτο του παιδί, Μάριος Τακκούσιης. Ο Αντρέας Τακκούσιης, το 1972 ήταν μαθητευόμενος ως ηλεκτρολόγος στο Βαρώσι, από νεαρή ηλικία.

Ακολούθως, το 1978 παίρνοντας το απολυτήριο του στρατού, ανοίγει το πρώτο του συνεργείο στο Ξυλοφάγου, σε συνεργασία με τον Κώστα Κυριάκου. Με το πέρασμα του χρόνου, με σκληρή δουλειά, αλλά και αρκετή αγάπη για το έργο του, το 1993 ο Αντρέας Τακκούσιης ανοίγει το δικό του συνεργείο σε ενοικιαζόμενο υποστατικό στη Δερύνεια. Έτσι, τα τρία αγόρια στάθηκαν στο πλευρό του πατέρα τους, κλέβοντας την τέχνη του και τα ρούχα τους μονίμως λερωμένα, μα

Volt

την ευθυγράμμιση τιμονιών και όχι μόνο, αφού μπορεί και ρυθμίζει το λεγόμενο ADAS, δηλαδή το έξυπνο RADAR των καινούργιων μοντέλων αυτοκίνητων. Επιπρόσθετα, προσφέρονται υπηρεσίες Μ.Ο.Τ, όπου πραγματοποιείται έλεγχος του αυτοκινήτου σας, εξασφαλίζοντας τόσο την καταλληλόλητα του οχήματος, αλλά και την δική σας ασφάλεια. Οι πιο πάνω υπηρεσίες, προσφέρονται και στα δύο συνεργεία, στο Παραλίμνι και στο Αυγόρου. Στο συνεργείο τους στο Αυγόρου, προσφέρεται και η υπηρεσία που αφορά την πώληση και επιδιόρθωση ελαστικών. Η υποδειγματική άμεση εξυπηρέτηση, η αξιοπιστία και εγγύηση σε εργασίες, η αφοσίωση στις ανάγκες και επιθυμίες των πελατών, τα τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμός, ο άρτιος τεχνικός έλεγχος και τα 35 χρόνια εμπειρίας, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της εταιρείας Pallourtis Automotive που την κάνουν να διαφέρει. Η εταιρεία απαρτίζεται από σύγχρονο εξοπλισμό, όπου όλα τα μηχανήματά τους είναι τελευταίας τεχνολογίας και διαθέτουν διαγνωστικά για όλες τις μάρκες αυτοκίνητων και ιδιαίτερα για τα αυτοκίνητα της Mercedes, οπού έχουν το γνήσιο διαγνωστικό της συγκεκριμένης εταιρείας. Για την κάλυψη όλων των αναγκών του οχήματος σας και για ανταλλακτικά, συνεργάζονται με την Psaltis Auto Parts και την Etex Auto Parts.

Βεβαιώνοντας, την ασφάλεια σας! ΜΕ ΠΛΈΟΝ ΤΡΙΆΝΤΑ ΠΈΝΤΕ ΧΡΌΝΙΑ ΠΕΊΡΑ, ΤΑ ΣΥΝΕΡΓΕΊΑ PALLOURTIS AUTOMOTIVE, ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΉΣΟΥΝ ΆΜΕΣΑ, ΟΠΟΙΟΔΉΠΟΤΕ ΠΡΌΒΛΗΜΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΊΖΕΙ ΤΟ ΌΧΗΜΑ ΣΑΣ. Η εταιρεία Pallourtis Automotive, αφορά μια ραγδαία αναπτυσσόμενη εταιρεία που ιδρύθηκε από τον Μιχάλη Παλλουρτή το 1987, στο Αυγόρου. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το συνεργείο αποκτά φήμη και σταθερή πελατεία. Το 2004, ανοίγει ακόμη ένα συνεργείο στο Παραλίμνι στην οδό, Φιλοθέης. Σήμερα, πατέρας και γιος εργάζονται πλέον παράλληλα στα δύο συνεργεία, με επιτυχία

Volt

στον τομέα. Στα συνεργεία Pallourtis Automotive, καλύπτουν ανάγκες όπως, service αυτοκινήτων και επιδιορθώσεις όλων των ειδών μηχανικών προβλημάτων, ρύθμιση - ευθυγράμμιση τιμονιού, με ειδικότητα την εταιρεία Mercedes και τονίζουν ότι το μηχάνημα Hunter που διαθέτουν, είναι τελευταίας τεχνολογίας παγκόσμιος και αφορά

Ελέγχουν εξονυχιστικά το αυτοκίνητο σας για τον εντοπισμό των απαιτούμενων επιδιορθώσεων ή και αναγκών του, βεβαιώνοντας σας την ασφάλεια του. Ο Μιχάλης και ο Γιώργος Παλλουρτή, με την εμπειρία που έχουν στον τομέα, έχουν ως πρωταρχικό στόχο να λύνουν οποιοδήποτε πρόβλημα παρουσιάζει το όχημα των πελατών τους, αλλά και να δίνουν τη κάθε διευκόλυνση

και εξυπηρέτηση στο πελάτη τους, άμεσα και πρακτικά. Επίσης, στο συνεργείο υπάρχει καθημερινά τεχνολογική εξέλιξη, διαθέτοντας τις κατάλληλες γνώσεις, προσφέροντας στο φιλικό περιβάλλον τους, την καλύτερη εξυπηρέτηση και ποιοτικά. Παρέχουν την πρόταση - λύση - συμβουλή, για κάθε αυτοκίνητο είτε ιδιωτικό, είτε επαγγελματικό. Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού,

επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.paralimnimot.com και τη σελίδα στο Facebook, Pallourtis Automotive. Φιλoθέης 16, Παραλίμνι, Τ: 23 740888, 99 879989 Παναγιώτη Μαρίνου 27, Αυγόρου, Τ: 23 923005, 99 099465

Volt

Όταν οι γνώσεις, το µεράκι και η τεχνογνωσία συναντιούνται Η ΠΕΊΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΆΛΗ ΒΡΑΧΊΜΗ, ΚΑΙ Η ΓΝΏΣΗ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΆΝΝΙΝΟΥ ΑΛΛΆ ΚΑΙ Ο ΥΠΕΡΣΎΓΧΡΟΝΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΌΣ ΠΟΥ ΔΙΑΘΈΤΟΥΝ, ΔΊΝΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΤΌΤΗΤΑ ΣΤΟ ΣΥΝΕΡΓΕΊΟ M VRAHIMIS & SON ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΊ ΚΆΘΕ ΕΊΔΟΥΣ ΕΡΓΑΣΊΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΥΉ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΤΉΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΉΤΟΥ ΣΑΣ. Το συνεργείο M. Vrachimis & Son είναι µία οικογενειακή επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον χώρο του αυτοκινήτου και σας εξυπηρετεί κάτω από ένα φιλικό περιβάλλον, µε απόλυτο σεβασμό προς τον πελάτη. Η πολυετής πείρα τους και τα τελευταίας τεχνολογίας διαγνωστικά μηχανήματα τους, σας εξασφαλίζουν την άμεση και εγγυημένη εξυπηρέτησή σας. Ο Μιχάλης Βραχίµης άρχισε να ασχολείται µε τις επισκευές αυτοκινήτων στην ηλικία των δώδεκα χρονών. ∆ούλευε µαζί µε τους Μαυροµίχαλους, στο Βαρώσι. Οι Μαυροµίχαλοι ήταν σπουδασµένοι στην Αμερική, έτσι είχε την ευκαιρία να µάθει δίπλα στους καλύτερους για εκείνη την εποχή. Μετά την εισβολή, οι Μαυροµίχαλοι πήγαν στη Λεµεσό, έτσι αποφασίζει να ανοίξει το δικό του συνεργείο ο Μιχάλης, το 1979 και γίνεται ο νεαρότερος µηχανικός στην ελεύθερη Αµµόχωστο µε δικό του συνεργείο στο Παραλίμνι.

Volt

Το 2009, μεταφέρεται το συνεργείο, και ανοίγει το υφιστάμενο, το οποίο βρίσκεται στην Βιομηχανική περιοχή Παραλιμνίου. Πολύ γρήγορα εξαπλώθηκε η φήμη του ως ένας άνθρωπος µε αγάπη και µεράκι στις επιδιορθώσεις αυτοκινήτων που λειτουργεί µε βασικό άξονα την υπευθυνότητα, τη συνέπεια και πάνω από όλα την ασφάλεια, όσων των εμπιστεύονται. Σιγά-σιγά έγινε αποκλειστικός αντιπρόσωπος της HONDA, ISUZU, KIA, bhpuk και dimsport και κατάφερε να εδραιωθεί µε τον καλύτερο τρόπο στον τομέα του. Μεγαλώνοντας σε αυτό το περιβάλλον και παρακολουθώντας τις κινήσεις του πατέρα του, ο γιος του Άννινος, δεν άργησε να ανακοινώσει πως ήθελε να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του. Ήθελε να του δοθεί η ευκαιρία να αποκτήσει την τεχνογνωσία, ώστε να μπορέσει να πάει το συνεργείο ένα βήμα

παραπέρα. Έτσι και έκανε. Ξεκίνησε σπουδές στην Αγγλία το 2010 στο Teesside University, όπου παράλληλα εργαζόταν ως μηχανικός, μέχρι που ολοκλήρωσε τις σπουδές του, στο Automotive Engineering και το 2014 είχε επιστρέψει στην Κύπρο, όπου απόκτησε ακόμη ένα πτυχίο, στο Electrical Engineering. Μέχρι και σήμερα, παρακολουθεί διάφορα σεμινάρια, αποκτώντας όλες τις γνώσεις για το χειρισμό εξειδικευμένων μηχανημάτων. Απέκτησε όλα τα εφόδια που χρειαζόταν, για να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα με τον πατέρα του, ώστε να δημιουργήσουν ένα υπερσύγχρονο συνεργείο, που να προσφέρει άριστες υπηρεσίες επισκευών και συντήρησης για το αυτοκίνητό. Στο συνεργείο M. Vrachimis & Son καλύπτουν κάθε ανάγκη, από έναν πλήρη και υπεύθυνο τεχνικό έλεγχο μέχρι την πιο «δύσκολη» αποκατάσταση µίας βλάβης. Αφορά ένα συνεργείο του 2022, όπου μπορούν να ανταπεξέλθουν σε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα όχημα, μηχανικά και ηλεκτρολογικά. Παντρεύουν την πολυετή εμπειρία του Μιχάλη μαζί με τη συνεχή εξελισσόμενη τεχνογνωσία, που φέρνει ο Άννινος Βραχίμη στο συνεργείο. Βρίσκονται συνέχεια κοντά στις εξελίξεις της τεχνολογίας, αναλαμβάνουν διαγνωστικούς ελέγχους για όλα τα αυτοκίνητα, ευρωπαϊκά και ιαπωνικά και ειδικεύονται στα hybrid αυτοκίνητα. Το άριστα καταρτισμένο και πεπειραμένο προσωπικό, σας δίνει τις καλύτερες συμβουλές τεχνικής υποστήριξης, όπως και τις καλύτερες λύσεις για οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει σχετικά µε το αυτοκίνητό σας, πάντα µε γνώμονα την ασφάλειά σας. Φιλοθέης 44, Βιοτεχνική Ζώνη, Παραλίµνι, Τ: 23 822 620, 96 350 642

είναι οπτικά εμφανές το πρόβλημα, είναι αναγκαίο να ελέγχονται συχνά οι δείκτες φθοράς, έτσι ώστε να διακρίνεται εάν τα ελαστικά φθείρονται με ομοιόμορφο τρόπο, αλλά και για την οδική σας ασφάλεια. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο τομέας των ελαστικών είναι πολύ μεγάλος, απαιτεί γνώσεις και μεγάλη εμπειρία από τους τεχνικούς οι οποίοι ασχολούνται με τον τομέα της επισκευής των ελαστικών και της ευθυγράμμισης τιμονιού. Η ευθυγράμμιση, αφορά την ρύθμιση των γωνιών των ελαστικών, διαμορφώνοντας τη σωστή σχέση της κίνησης των τροχών με την γεωμετρική κεντρική γραμμή του οχήματος. Σε περίπτωση που δεν είναι σωστό το μέτρημα, τότε το αυτοκίνητο φθείρεται και η οδήγηση γίνεται κουραστική. Το συνεργείο G&P Racing, σας διαβεβαιώνει ότι με τις γνώσεις αλλά και την τεχνογνωσία που διαθέτει το προσωπικό του, μπορείτε να το εμπιστευτείτε, γιατί η ασφάλεια σας, είναι η προτεραιότητα τους. Σαν συνεργείο πώλησης και εγκατάστασης ελαστικών, εξασφαλίζουν όλη η γνώση τους, να περάσει με τον καλύτερο τρόπο στο όχημα σας, για την ασφάλεια σας, αλλά και για τον συνάνθρωπο σας, καταναλώνοντας άπειρες ώρες προετοιμασίας δοκιμής και ανάλυσης για κάθε ένα από τα ελαστικά της εταιρείας. Όλα τα ελαστικά, είναι φτιαγμένα για να μειώνουν την κατανάλωση καυσίμου και των εκπομπών CO2 του κινητήρα σας, αλλά φυσικά και για να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Στην εταιρεία G&P Racing, με πολυετή εμπειρία και τεχνογνωσία, διακρίνουν αλλά και επιδιορθώνουν, το πρόβλημα άμεσα. Σωτήρας 11, Παραλίμνι, & Μεγάλου Αλεξάνδρου 3, Ορμήδεια, Τ: 99 473887 99 632932,

Η ασφάλεια σας, προτεραιότητα τους! ΤΑ ΕΛΑΣΤΙΚΆ ΣΟΥ ΠΆΛΙΩΣΑΝ ΚΑΙ ΨΆΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΑ; ΣΤΟ G&P RACING, ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΏΝ ΕΠΏΝΥΜΑ ΕΛΑΣΤΙΚΆ, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΉΣ ΠΟΙΌΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΓΓΥΗΜΈΝΑ! Η εταιρεία G&P Racing, ιδρύθηκε το 2004, από τον Γιώργο και Παύλο Εγγλέζου μαζί με τον πατέρα τους και έχει στη διάθεση της δύο μαγαζιά, στην Ορμήδεια και στο Παραλίμνι. Με εμπειρία 18 χρόνια στο χώρο των ελαστικών, παρέχει δικά της εισαγόμενα, εξαιρετικής ποιότητας ελαστικά σε όλα τα μεγέθη, όλων των γνωστών κατασκευαστών και για κάθε είδους αυτοκίνητο. Με χρήση επαγγελματικού εξοπλισμού, η εταιρεία προσφέρει την εφαρμογή και επιδιόρθωση ελαστικών καθώς και την ευθυγράμμιση τιμονιού. Οι υπηρεσίες αυτές, προσφέρονται και εκτός του συνεργείου άμεσα, με μονάδα κινητού συνεργείου. Η εταιρεία G&P Racing, είναι παγκύπρια αντιπρόσωπος,

των ελαστικών Matador, όπου είναι το δεύτερο ελαστικό της εταιρείας Continental και συνεργάζονται με αρκετές επώνυμες εταιρείες ως πελάτες, αλλά και ως προμηθευτές. Προσφέρονται όλων των ειδών ελαστικά ευρωπαϊκής προέλευσης και κινεζικής, όπου προμηθεύονται από αναγνωρισμένες εταιρείες της Κύπρου, αλλά και του εξωτερικού όπως, KUHMO, PIRELLI, MICHELIN, DUNLOP, NEXEN, HANKOOK, CONTINENTAL, BRIDGESTONE, MATADOR,, GISLAVED, RAPID, HEMISPHERE, AUPLUS, BOTO και πολλά άλλα στις καλύτερες τιμές, της αγοράς. Ένα από τα πιο βασικά εξαρτήματα στο όχημα μας, είναι αναμφισβήτητα τα ελαστικά. Ακόμη και αν κάποτε δεν

Volt

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Ένα κορίτσι με το όνομα Ιωάννα Στις 10 του Φλεβάρη του 1954 η Ιωάννα είχε τα γενέθλια της. Ο πατέρας της, ο κύριος Γεώργιος Ζαχαριάδης έμπορας και κοινοτάρχης της ενορίας Αγίας Ζώνης, ήθελε να της κάνει ένα ακριβό δώρο. Ήξερε τι ήθελε η κορούλα του.

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΆΚΗ ΤΣΑΠΠΑΡΊΛΑ

Το συζήτησε με την κυρία Κατερίνα τη γυναίκα του, τη Λίτσα τη μεγάλη τους κόρη και με τη προτροπή της κυρίας Λέλλας Κλεόπα, της δασκάλας του πιάνου, πήραν την απόφαση. Η μητέρα της είχε ιδιαίτερη αδυναμία. Η Λίτσα η άλλη τους κόρη ήταν ήδη μεγάλη. Αγαπούσε πολύ τη μικρή αδελφούλα της και βοηθούσε τη μητέρα όσο μπορούσε. Σύντομα θα τελείωνε το Γυμνάσιο. Κανόνισε με ένα φίλο του, εισαγωγέα, να τους το φέρει το απόγευμα, όταν η κόρη τους θα είναι στο σχολείο. Έτσι και έγινε. Το έφερε, το τοποθέτησε στο μεγάλο σαλόνι και το σκέπασαν με ένα μεγάλο σεντόνι. Το απόγευμα στις 6 η ώρα κάλεσε μερικούς συμμαθητές και συμμαθήτριες της. Τον Αιμίλιο, το Γιώργο, τη Νίτσα, τη Μηλίτσα, την Ινώ, τη Σοφούλα. Η κυρία Κατερίνα έκλεισε το σαλόνι για να μην μπει κανένας μέχρι να μαζευτούν όλοι. Τα διάφορα γλυκά ήταν έτοιμα από νωρίς. Η καλή μανούλα δεν άφηνε τίποτε στη τύχη. Προπάντων σήμερα, που γιορτάζει το αγαπημένο της κοριτσάκι, το… μωρό τους. Μόλις μαζεύτηκαν όλα τα παιδιά η μητέρα άνοιξε το σαλόνι και πέρασαν όλοι μέσα. Πήγε και σήκωσε το σκέπασμα και φάνηκε το πιάνο. Η μικρή Ιωάννα έμεινε για λίγο να το κοιτάζει με τα μεγάλα έκπληκτα μάτια της. Μετά γύρισε και αγκάλιασε τρυφερά τη μητέρα της. Γέμισαν τα μάτια τους από χαρά. Μόλις άφησε την αγκαλιά της μητέρας, πήγε και κάθισε στο σκαμπό μπροστά στο πιάνο. Άρχισε να παίζει το τραγούδι «Happy Birthday». Τώρα κατάλαβε γιατί η κυρία Λέλλα η δασκάλα του πιάνου, επέμενε πολύ τις τελευταίες μέρες να τής μάθει αυτό το τραγουδάκι. Τραγούδησαν όλα τα παιδιά, χόρεψαν, έφαγαν, έπαιξαν, χάρηκαν και γύρισαν σπίτι. Από τότε της έγινε συνήθειο να σηκώνεται πρωί – πρωί από το κρεβάτι και να ξεκινά τη μέρα της παίζοντας στο πιάνο διάφορα κομμάτια, που της έδινε η δασκάλα. Συνήθισαν και οι γονείς της σε αυτά τα μουσικά εγερτήρια. Χαίρονταν, που το μωρό τους είναι ευτυχισμένο. Η κυρία Κατερίνα δεν χόρταινε να τη καμαρώνει. Κάθε πρωί ετοίμαζε το πρόγευμα των παιδιών της για το σχολείο. Περνούσε η Σοφούλα ή η Μάρω. Έμπαιναν στο σπίτι και η κυρία Κατερίνα τις κερνούσε με διάφορες πάστες ή γλυκίσματα, που έφτιαχνε. Φιλούσε στο μέτωπο τη κόρη της και τις φίλες της και τους έβαζε την ευχή της. «Η Παναγιά μαζί σας» ψιθύριζε. Χαιρόταν να τις βλέπει να φεύγουν για το σχολείο το πρωί. Εντούτοις, σαν μάνα ένοιωθε μια ανησυχία όλη μέρα. Είχε ένα φόβο. Έβλεπε τις φασαρίες που γινόταν κάθε μέρα με τους Εγγλέζους και τους επικουρικούς. Δεν μπορούσε να ησυχάσει μέχρι να εμφανιστούν τα παιδιά της. Να μαζευτεί όλη η οικογένεια και να κάτσουν

Volt

για το μεσημεριανό. Της άρεσε, όταν ερχόταν οι συνομήλικες της στο σπίτι τους για επίσκεψη. Καθόταν στην αναπαυτική της και έμπλεκε. Όμως το βλέμμα της ήταν πάνω στα παιδιά. Το τελευταίο καιρό κάποια απογεύματα μαζέυονταν στο δωμάτιο της 4-5 συμμαθήτριες της και η Φρόσω, μαθήτρια της Γ΄ τάξης του Γυμνασίου θηλέων. Η κυρία Κατερίνα ήξερε την οικογένεια της. Κάποτε η μητέρα της ερχόταν να την επισκεφθεί. Έμεναν στην ίδια γειτονιά, στην οδό Ηρακλέους. Τα κορίτσια κλεινόνταν στο δωμάτιο της Ιωάννας και μιλούσαν ήσυχα. Η Φρόσω έμενε μαζί τους μόνο για λίγη ώρα και έφευγε προσεκτικά από τη πίσω πόρτα του σπιτιού. Μετά οι συμμαθήτριες άρχιζαν τα παιγνίδια και σύντομα γύριζαν στο σπίτι τους. Η κυρία Κατερίνα πολύ αργότερα έμαθε ότι τα κοριτσάκια εκείνα των 10 – 12 χρονών, όπως φυσικά και το κοριτσάκι της, ήταν μέλη των παιδικών ομάδων της ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ ), που ονομαζόταν Ακριτόπουλα. Ορκιζόταν πλήρη αφοσίωση και εμπιστευτικότητα, να μην πουν σε κανένα τι τους έλεγαν ή τι κάμνουν. Ούτε στους γονείς, τα αδέλφια ή φίλους. Η Φρόσω ήταν η διαφωτίστρια και υπεύθυνη της ομάδας, στην οποία συμμετείχε η Ιωάννα. Μάλλον θα είχαν προταθεί και εγκριθεί από το δάσκαλο τους Γεώργιο Κουλουμπρίδη. Η υπεύθυνη τούς μιλούσε για την Ένωση με τη μητέρα Ελλάδα. Για τους ήρωες του αγώνα. Κάποτε τους προμήθευε με φυλλάδια, τα οποία έκρυβαν σε κάποιο καλαθάκι με άλλα πράματα. Τους έδινε εντολή να μοιράζουν τα φυλλάδια σε καταστήματα. Στις 3 του Οκτώβρη 1958 στην Αμμόχωστο κάποιος πυροβόλησε και σκότωσε μιαν Αγγλίδα και τραυμάτισε τη φίλη της. Η ΕΟΚΑ καταδίκασε αυτή τη πράξη και δήλωσε πως δεν είναι ενέργεια των αγωνιστών. Ο Σάββας Θεοδοσίου από το Βαρώσι δήλωσε πως είδε το δολοφόνο και ότι είναι Τουρκοκύπριος. Άλλοι λένε, πως ήταν κάποιος απειθάρχητος και ανεξέλεγκτος οπλοφόρος, που έδρασε από μόνος του. Σημασία έχει πως εκείνη την ημέρα ο αγγλικός στρατός με τη βοήθεια των Τούρκων επικουρικών έδειξε όλη την αγριότητα του. Έγιναν εκατοντάδες παράνομες συλλήψεις αθώων πολιτών. Σταματούσαν στο δρόμο όποιους έβρισκαν. Τους κτυπούσαν βάναυσα. Τους κρατούσαν και τους βασάνιζαν σε κρατητήρια στη Παλιά πόλη της Αμμοχώστου. Παρασκευή 3 του Οκτώβρη 1958. 6.30 το πρωί. Η μικρή Ιωάννα ξύπνησε πρώτη από όλη την οικογένεια της. Με τη νυκτικιά της κάθεται στο πιάνο, στο μεγάλο σαλόνι του σπιτιού και αρχίζει να παίζει ένα εύθυμο σκοπό. Ώρα να σηκωθεί και η μητέρα Κατερίνα. Να ετοιμάσει το πρόγευμα της οικογένειας και το σάντουιτς τους. Παραδόξως εκείνη τη μέρα ξύπνησε αδιάθετη. Άκουσε τη μουσική από το σαλόνι. Χαμογέλασε, σηκώθηκε και ξεκίνησε τη πρωινή της ρουτίνα. Σε λίγο η Ιωάννα ήταν έτοιμη για το σχολείο. Ήλθε η φίλη της η Σοφούλα. Η κυρία Κατερίνα φίλησε στοργικά και τις δυο, τούς έδωσε την ευχή της και αυτές πήραν το δρόμο για το σχολείο τους, τη Δ΄ Αστική Αγίας Ζώνης. Η μέρα τους πέρασε ήσυχα. Δίχως τίποτε το ιδιαίτερο. Σχόλασαν το μεσημέρι και γύρισαν στο σπίτι. Στις δύο η ώρα όλη η οικογένεια του κυρίου Ζαχαριάδη γευμάτισε. Μόλις έφαγαν η μικρή Ιωάννα πήρε τα παπούτσια της γυμναστικής και έφυγε βιαστικά. Πήγε στις απογευματινές ενασχολήσεις της τάξης της. Στο δρόμο υπήρχε μια ασυνήθιστη κίνηση. Ο κόσμος έδειχνε να βιάζεται. Η μικρή Ιωάννα έφτασε στο σχολείο. Άρχισε το μάθημα της γυμναστικής στη πίσω αυλή. Δεν πέρασε πολλή ώρα και ο διευθυντής τούς είπε να φύγουν βιαστικά για το σπίτι τους. Στο κέντρο γίνονται ταραχές και οι Άγγλοι συλλαμβάνουν κόσμο. Η Ιωάννα μαζί με τη Νίτσα, το Γιώργο και το Σαββάκη έφυγαν μαζί. Έμεναν στον ίδιο δρόμο. Έτρεξαν με όση δύναμη είχαν. Ο Γιώργος πήγε πρώτος στο σπίτι του. Μετά το καφενείο του Καζάκου η Ιωάννα έστριψε αριστερά και η Νίτσα με το Σαββάκη συνέχισαν ευθεία. Η Ιωάννα μόλις βρέθηκε μόνη ένιωσε να μην αντέχει άλλο το τρέξιμο. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Πονούσε το στήθος της. Σταμάτησε και έκατσε στα σκαλοπάτια μπροστά στη πόρτα της κυρίας Ραλλούς Ριρή. Η κυρία Ριρή άνοιξε το πόρτα και τη βρήκε λιπόθυμη. Τη πήρε στην αγκαλιά της και προσπάθησε να τη συνεφέρει. Της έκανε εντριβές στα χέρια, το πρόσωπο. Τίποτε. Φώναξαν του πατέρα της. Ήλθε τρέχοντας και πίσω του η κυρία Κατερίνα. Μετά έφτασε και ο θείος Μίκης Μιχαηλίδης. Η Ιωάννα ήταν νεκρή. Όταν ήλθε το ασθενοφόρο για να τη μεταφέρει

στο νοσοκομείο ο κύριος Ζαχαριάδης τούς παρακάλεσε να αφήσουν τη σορό του παιδιού του στο σπίτι. Μίλησε με τον στρατιωτικό Διοικητή και τούς επέτρεψαν να την αφήσουν εκεί μέχρι την επομένη το πρωί, που θα έκαναν την νεκροψία. Καθάρισαν το νεκρό κοριτσάκι τους, το κτένισαν, τού φόρεσαν ένα λευκό φόρεμα και το έβαλαν στο κρεβάτι του. Πέρασαν μια ατέλειωτη νύκτα κλαίγοντας και χαϊδεύοντας το νεκρό σώμα του παιδιού τους. Μια νύκτα, που τούς φάνηκε αιωνιότητα. Η Λίτσα σαστισμένη προσπαθούσε να φανεί δυνατή. Βρήκε όλο της το κουράγιο και παρηγορούσε τους γονείς της. Ήταν το μοναδικό τους στήριγμα σε αυτή τη τραγική νύκτα. Το πρωί ήλθε το ασθενοφόρο και την πήρε για νεκροψία. Αιτία θανάτου ανακοπή καρδίας. Μετά την μετέφεραν στην εκκλησία της Αγίας Ζώνης. Λόγω του κέρφιου επιτράπηκε μόνο σε μερικά συγγενικά άτομα να τη συνοδέψουν. Η νεκρώσιμη πομπή έχοντας μπροστά την νεκροφόρα και την οικογένεια να ακολουθεί από πίσω πεζή, πέρασε έξω από το σπίτι τους και πήγε στο κοιμητήριο. Σε όλη τη διαδρομή ο κόσμος στεκόταν στην είσοδο των σπιτιών και σιωπηλά αποχαιρετούσε την Ιωάννα, που άθελα της έγινε ηρωίδα. Όταν άνοιξαν τα σχολεία οι συμμαθητές της γέμισαν το θρανίο της με λουλούδια. Η μητέρα της καλούσε τις φίλες της κοντά της. Τις έβλεπε και ένιωθε πως η πολυαγαπημένη και αδικοχαμένη της κόρη ήταν ακόμη εκεί. Δεν μπορούσε να χωρέσει το μυαλό της πως η Ιωάννα της έφυγε για πάντα. Για αυτό και πολλές φορές όταν μιλούσε στη Μηλίτσα, που ήταν η καλύτερη της φίλη, της έλεγε… Ιωάννα μου, Ιωάννα μου... Αργότερα ο Δήμος της πόλης, έδωσε το όνομα της στο δρόμο, όπου άφησε τη τελευταία της πνοή. Η Κυρία Κατερίνα πέθανε στη Λεμεσό τον Ιούνιο του 1993. Δύο μήνες αργότερα την ακολούθησε ο σύζυγος της. Πήγαν να συναντήσουν το παιδί τους, που δε μπόρεσε να μεγαλώσει ποτέ. Η Λίτσα όλα αυτά τα χρόνια ήταν το στήριγμα τους. Θερμές ευχαριστίες στην αδελφή της Λίτσα Ζαχαριάδου, στη Θέκλα Λόρδου, τη Μηλίτσα Τουμαζή, τη Νίτσα Γεωργαλλίδου και τη Σοφούλα Ιακώβου για τις σημαντικές πληροφορίες τους.

ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΤΟΥ VOLT Προμηθευτείτε ΔΩΡΕΆΝ το δικό σας αντίτυπο! Μετροφυλλίστε το VOLT και ηλεκτρονικά στην ιστοσελίδα του www.vantagemag.com ΔΗΜΑΡΧΕΙΑ/ΚΟΙΝΟΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ: ΠΑΡΑΛΙΜΝΙ I ΔΕΡΥΝΕΙΑ I ΣΩΤΗΡΑ I ΑΓΙΑ ΝΑΠΑ I ΛΙΟΠΕΤΡΙ I ΦΡΕΝΑΡΟΣ I ΑΥΓΟΡΟΥ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ & ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ Παραλίμνι: Τσιακκούρμας I IN N OUT Store I Domino I BREAK 4 U I Σταυροδρόμι I ΓΙΩΑΝ I Office Stat I Chriso Bookshop I Αγ. Δημητρίου I Περ. Σταύρος I P & A Loizou I Crayons Bookshop Δερύνεια: ASSIAS I StopGo I All In Kiosk Σωτήρα: Αθανασία Ι Σωτήρα I Κωστής I Πλατεία Αγία Νάπα: ΚΑΛΛΙΚΑΣ I Napa 1 I North Entry Φρέναρος: ΠΑΙΔΙΚΗ ΦΩΛΙΑ I Κούλλα Λιοπέτρι: Αγ. Γεώργιος I Vintage Photography Studio I Block Αυγόρου: Περ. Άγιος Νικόλαος ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ / ΜΠΑΡ κ.α. Παραλίμνι: Senso I Solido I Gonzo I Mooi I Πλατεία I Robustos I Fabricca I Coffee Island I Clock Caffe I Second Cup I Πλεύσης I Mezzo I Mikel I Cosa Nostra I Play4All I Maccadam I ShishaLove I Expresso I Soukris I Μπλε Αβοκάντο I The Loop I Donut Market I Midtown Bistro I Sweet Treats I Μπύρα & Σχάρα Πρωταράς: Coffee Island I Malthouse I Mikel I KOI I Kalifi I Starbucks Αγία Νάπα: Liquid I Second Cup I Jello I Cafe Central I Coffee Island I Coffee Mug I Abacus I Centro Storico I Parko Paliatso I Mikel Δερύνεια: Λαογραφικό Μουσείο I Coffee Factory I Καφ. Αμφιθεάτρου I Coffee Bar I Crepetaste I Θημωνιά I Cinnamon Λιοπέτρι: PALETTO Wine Cellar & Coffee Lab I Atlantis Cafe I ΚαφεΛίο I The Volt Σωτήρα: Grosseto Coffee I One Way Coffee Shop I ΣΥ. ΦΙ. ΑΕΚ ΑΜΜ/ΟΥ I Κέντρο Νεότητος I Gabriel`s Snack Bar I

Suelto Caffe Φρέναρος: Elatte Coffee Shop I Φωτιακός Φρενάρου I NIPPRO Αυγόρου: Bistro ΑΛΛΑ: Νοσοκομείο Αμμ/ου I ΛΗΤΩ I Limni Medical Centre I Ιάσειον I Santa Marina I Napa Olympic I Styliani Med. Center I Γραφείο Κοιν. Ασφαλίσεων I Γραφείο Πολίτη I Τμήμα φορολογίας I Γραφείο ευημερίας I Κτηματολόγιο I Ταχυδρομείο I Δήμητρα Σκαπούλλαρου I Κωνσταντίνα Φιλίππου I Κατερίνα Σιάκ. – Κάουρα I Κάκια Μιχαήλ I Be Fit I Home & Wood I Κούλα Γούμενου ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΑ, ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΙ & BARBERS: Παραλίμνι: Pepe Hair Style I Artizan I Raffinato Hair Studio I Kiki & Despo Tzama Hair Studio I Καλλής Γούμενος & Αντώνης Ιωνά I Barberking I Lune I Centro Bellezza I Le Visage I Beauty Lab I Α Μαούρης Δερύνεια: Eclipse Hair Studio I St. R & M I Skourion I Original Barbershop I Glow By Despw Σωτήρα: Κομμωτήριο Χριστίνα I Barber for Life I Fruition Team Hair & More Αγία Νάπα: Barbershop Savvas Chiridis Φρέναρος: Vintage Cuts I The Barbershop Αυγόρου: Nel Tempo Hair & Beauty Λιοπέτρι: Hair Art Works I La Suenio Salon Πρωταράς: The Barber`s Den ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΡΟΥΧΩΝ Παραλίμνι: Paxen Fashion I Baroc Boutique I Perfetto Uomo I Il Mio I La Locura I Living Boutique I Athenee Boutique Αγία Νάπα: Y2K I BRANDSHOP I Designer Lounge Δερύνεια: Niki`s Boutique Λιοπέτρι: Exit 2 I Impiana Bout

Volt

Ένα ταξίδι, μία ιστορία 56

VIVA ROMA Η ΦΛΩΡΑ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΑΞΙΔΕΨΕ ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΓΡΆΦΕΙ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΊΕΣ ΤΗΣ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΖΑΝΕΤΤΟ ΛΟΥΚΑ Προορισμός: Μέσα Σεπτεμβρίου του 2021, εγώ και η κολλητή μου, κάναμε ένα μικρό ταξίδι στη Ρώμη της Ιταλίας, μία από τις πιο όμορφες και μοναδικές πόλεις του κόσμου, μια ιστορική πόλη με μια απίστευτη αρχιτεκτονική και τέχνη που πιστεύω συμπεριλαμβάνεται στα ταξιδιωτικά πλάνα όσων επιλέγουν να επισκεφτούν την Ιταλία γενικά. Πώς φτάνεις στον συγκεκριμένο προορισμό; Ο πιο εύκολος και γρήγορος τρόπος να φτάσεις στη Ρώμη είναι φυσικά αεροπορικώς. Υπάρχουν δύο αεροδρόμια στη Ρώμη, αλλά το κύριο είναι το διεθνές αεροδρόμιο Leonardo da Vinci στο Fiumicino (FCO). Η πτήση από Λάρνακα προς Ρώμη είναι περίπου 2 ώρες και 55 λεπτά. Για να πας στο κέντρο της πόλης, θα χρειαστείς ακόμα περίπου 30-50 λεπτά με το ταξί, ανάλογα με την ώρα και την κίνηση που θα συναντήσεις. Τί διαφορετικό είχε ο συγκεκριμένος προορισμός από τους υπόλοιπους; Η Ρώμη είναι πραγματικά μαγευτική τόσο την μέρα όσο και το βράδυ και ειδικά αν θεωρείσαι και ρομαντικός θα κατενθουσιαστείς, ενώ σε κάθε γωνιά υπάρχει ένα ιστορικό κτήριο και κάτι που αξίζει να δεις. Σίγουρα είναι ένα ρομαντικό ταξίδι αν το κάνεις με το αμόρε σου, με την κολλητή σου όμως είναι σίγουρα το ίδιο αξέχαστο! Το πολύ θετικό στη Ρώμη είναι ότι 1-2 μέρες είναι υπεραρκετές για να δεις όλα τα αξιοθέατα της, φτάνει να έχεις την όρεξη και τη σωματική δύναμη μιας και θα περπατήσεις πολύ. Μπορείς βέβαια να προτιμήσεις το ποδήλατο ή το σκουτεράκι αν κουραστείς. Ο καιρός που πήγαμε επίσης μας βοήθησε αρκετά, αφού δεν ήταν ούτε πολύ ζεστή αλλά ούτε πολύ κρύο. Στην Ρώμη γενικά τρως καλά, ψωνίζεις καλά, χαλαρώνεις, ερωτεύεσαι (μέχρι και πρόταση γάμου είδαμε), ανανεώνεσαι, εμπλουτίζεις τις γνώσεις σου, βγάζεις τέλειες φωτογραφίες. Αξιοθέατα Τα πλείστα αξιοθέατα της Ρώμης είναι απλώς για να τα δεις απ’ έξω, ειδικά αν δεν έχεις και πολλές ημέρες (όπως εμάς). Δεν μπορείς να μην επισκεφτείς όμως το Κολοσσαίο, ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα σήμερα στην Ιταλία, αφού υποδέχεται κατά μέσο όρο 6 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο. Και όχι άδικα, αφού τόσο η ιστορία όσο και η μεγαλοπρέπεια της κατασκευής του το κάνουν μοναδικό στον κόσμο. Επίσης δεν γίνεται να μην επισκεφτείς την Fontana di Trevi, ένα από τα πιο εντυπωσιακά σιντριβάνια στον

Volt

κόσμο και προσωπικά από τα αγαπημένα μου αξιοθέατα της Ρώμης. Φυσικά γίνεται χαμός από το πλήθος κόσμου που μαζεύεται να θαυμάσει το ρομαντικό αυτό σημείο και να ρίξει ένα κέρμα κάνοντας μια ευχή. Οι φωτογραφίες σαν Lizzie McGuire μπροστά του σίγουρα θα είναι τέλειες. Η Ρώμη είναι γεμάτη πλατείες και αν επιλέξεις να περπατήσεις στην πόλη εύκολα μπαινοβγαίνεις απ’την μια πλατεία στην άλλη. Ωστόσο οι δημοφιλέστερες είναι οι Piazza di Spagna και ο δρόμος δίπλα με τα ακριβά καταστήματα ρούχων όπως επίσης και τα “Spanish Steps” τα οποία φρόντισε αν πας να τα ανέβεις και να δεις τη θέα της Ρώμης από ψηλά. Επίσης η Piazza Venezia που είναι πιο σύγχρονη από τις υπόλοιπες, η Piazza del Popolo στην οποία μπορείς να θαυμάσεις την αρχιτεκτονική της και η Piazza Navona, μια πολύ όμορφη πλατεία η οποία είναι ιδανική για φαγητό και εστιατόρια. Προτείνω επίσης στη δεύτερη πλατεία, να κάνεις κράτηση στο roof του NH Collection Roma Fori Imperiali για να δεις από ψηλά τη θέα, ειδικά το βράδυ, πίνοντας το κοκτέιλ με το αμόρε σου (ή την κολλητή σου). Προτείνω επίσης να επισκεφθείς το Βατικανό μόνο του, μια ξεχωριστή μέρα και να φωτογραφηθείς με τη δύση του ήλιου. Μπορείς να μπεις αν θες και μέσα, αλλά καλό είναι να διαβάσεις και λίγο, μην πας στα τυφλά και φυσικά έχοντας κλείσει από πριν το εισιτήριο σου. Φαγητό Στην Ιταλία γενικά δεν θα δυσκολευτείς με το φαγητό, γιατί πραγματικά οι πίτσες, οι μακαρονάδες και τα gelato είναι σχεδόν παντού υπέροχα. Επίσης σου τονίζω πως δεν πρέπει να παραλείψεις να δοκιμάσεις το ιταλικό gelato (ονομάζεται gelato και όχι παγωτό, γιατί έχει βάση την φρέσκα κρέμα, αντί το γάλα). Προσωπικά για φαγητό αλλά και για gelato, θα πρότεινα την περιοχή κοντά στο Pantheon, ένα ναό 2000 ετών, αφιερωμένο σε όλους τους θεούς, τόσο καλοδιατηρημένο που θεωρείται ακόμα και σήμερα ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά κτήρια του Δυτικού κόσμου. Το Πάνθεον βρίσκεται δίπλα στην Πλατεία της Ροτόντας (Piazza della Rotonda), μιας ορθογώνιας πλατείας με κεντρικό σιντριβάνι και έναν οβελίσκο. Η πολυσύχναστη πλατεία βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης και δεν απέχει πολύ από την Piazza Navona.